หัวข้อ: ช่วยด้วย! ผมได้แฟน***ไอ้เด็กช่างยนต์ By ที...60 ฟ้าหลังฝน หน้า 143 (01/28/61)

[Little Devil]

  น้องปอขี้หึงมากเลยอ่ะ

[SoN]

^^

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

พึ่งรู้ว่าไม่ใช่เนื้อคู่~!!~ แต่ปอไม่ได้ฟังหรอว่าเค้าบอกว่า ได้ผู้หญิงฝรั่ง!!!  อย่างน้อยก็ไม่ใช่ผู้ชาย เอิ๊ก!
 

[4559]

หมอดูก้อคู่หมอเดาอ่า

[yunjaejoong]

สงสัยหมอดูยังไม่ได้ดูดวงตัวเองแน่ๆเลยนิ เกือบละมั้ยล่ะเกือบโดนไอ้คุณปอ    :z6:ซะแล้ว

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

หมอดูชะตาหวิดจะขาด

กลับบ้านไปไม่มีไรตื่นเต้นจริงเหร้อออออที

[ppanudet]

มาต่อเร็วๆนะครับ

[u-only-one]

ไม่ได้เข้ามาอ่านตั้งหลายตอน เพิ่งมีโอกาสอ่าน สำนวนทีนี่ฮาดี 55555+
อ่านไปก็ำขำกันไป เวลาคุยกัน ต่อปากต่อคำใช้ภาษาที่พออ่านแล้วต้องหัวเราะก๊ากเลย
ที่สุดต้องยกให้ปอ  เวลาจะจริงจังก็เครียดซะ เวลา่จะกวนก็ได้ใจ เวลาจะห่วงก็ดูอ่อนโยนได้อีก
แต่เป็นคนโผงผางดีนะ คิดอะไรพูดแบบนั้น ทำแบบที่คิด ถึงบางครั้งจะดูแล้วแรงไปบ้าง
แต่ที่แน่ๆดูรู้ว่า ทั้งรัก ทั้งหวงที หึงโหดอีก แต่น่ารักดีนะ นิสัยเด็กอย่างทีว่าจริงแหละ

....ชอบตอนที่ทีติวสอบให้ปอด้วยน่ะ มีการวางแผนทุกอย่างรอบคอบ สัมผัสได้ถึงความห่วงใยรักใคร่กันดี 

 

[SJ]

555 ปอเอ๋ย เดินตลาดก้อห้ามทีมองใคร
จะดูดวง ทักมาเรื่องแรก ก้อฮาเลย โอ๊ย ทั้งฮาทั้งน่าสงสารอ่ะ

[leogemini]

มารายงานตัวเป็น new follower ครับ

เด่วค่อยไปไล่อ่านให้จบครับ


เพ่ิงได้ตอนที่ 9


 

[kunkai]

:L1:ทั้งสองคนเลยค้าบ

[knightofbabylon]

นึกว่าหมอดูจะโดนปอ ซะอีก 55
ปอขี้หึงได้อีกกกกกก..ก แค่ชำเลืองดูแว๊บเดียว ยังสามารถจับสังเกตได้
  ทีลำบากแน่ๆ

[kitty]

 o18เราก้อโดนอย่างงี้เหมือนกานน  ถ้าขยันจะเีรียนจบบบบบบบบบบบบ

[MIkz_hotaru]

เกือบไปแล้วนะหมอ พูดมากกว่านี้ คงโดนไอ้ปอ ไปแล้ว ห้าๆๆ
ไม่แม่นอย่างแรง ใช่มั้ย พี่ที
สองคนนี้เค้าเกิดมาคู่กันโดยแท้ตะหากล่ะ 

[jaylayjay]

มาต่อเร็วๆนะ

[darling]

+1 เป็นกำลังใจ ยังไงน้องปอก็ใจเย็นๆบ้างอย่าขี้หึงมากเดี๋ยวที่รัก (ที) จะเบื่อเอา

[panuwattew]

   ปอ แรง ชอบ ๆ ๆ ๆ

*-*

[jimmyjimmy]

    แม่หมอเกือบไปแล้วไหมล่ะ

เรื่องไหน ปอ ทนได้ แค่เรื่อง แฟน ฆ่าได้ห้ามเปลี่ยน เมีย เด็ดขาด เค้าหวงเค้า 

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

5555+ ปอคงอยากฟังล่ะสิว่าเนื้อคู่เป็นคนข้างๆ

เรื่องหมอดูนี่ไอก็ไม่ดูเหมือนกันค่ะ จะว่ากลัวก็ได้ ถ้ามันไม่ดีจะให้ทำไงล่ะนะ เพราะงั้นอย่ารู้มันแต่แรกเลย ไอเป็นคนไม่ค่อยชอบคิดเรื่องอนาคตน่ะนะ

luv u

[~!!Ome!!~]

ไม่อยากจะบอกว่า...ตั้งชื่อตอนได้น่ากลัวมากก 

P.S. อยากคุยกับพี่ทีอ่ะ

[ponpimon_ban]

 

[Dee^daY]

รักแท้..ไม่ว่าเวลาไหนก็เป็นเนื้อคู่กันเสมอ

[yoyo]

หมอดูบอกจะมีคนเข้ามา ตั้งแต่ 2 เดือนที่แล้ว
ป่านนี้ยังคานอยู่เลย 555+ 

แต่ชอบเรื่องลี้ลับนะ มันเท่ดี

[golove2]

    หมอดูคงลืมดูดวงของตัวเองแน่ ๆ เลย     

[Ultramann]

แง่วววววววว หมอดูเกือบละมั้ยล่ะนั่น อิอิ
 

[phoenixboys]

ชอบตรงที่ว่าหมอดูน่าจะลืมดูดวงตัวเองนี่ล่ะ 55555+ ฮามากๆๆ
มาต่อเร็วๆนะคร้าบ ชอบๆๆรออย่างใจจดใจจ่อ^^

[aozakub]

น่ารักจัง!

[LEO]

ช่วยด้วย ! ผมได้แฟนเหี้ย  ไอ้เด็กช่างยนต์ตอนที่ 19....มีคนมาสู่ขอที

นั่งทวนชีวิตของตัวเองอยู่นาน สองนาน ทำไมมันมีแต่เรื่องแปลกๆเข้ามาในชีวิตนักก็ไม่รู้ ผมเดินผ่านผู้คนมากมาย ยังคิดอยู่เลยว่า เค้าจะมีเรื่องแปลกๆผ่านเข้ามาบ้างไหมหนอ และเรื่องที่จะเล่าสู่กันฟังตอนนี้ ก็เป็นอีกครั้งนึงที่ผ่านมาแบบแปลกๆเช่นกัน เข้าเรื่องๆ
   ในเย็นวันอาทิตย์ผมกับไอ้ปอก็สุมหัวกันอยู่ในห้องผมเหมือนเดิม (อยากเปลี่ยนสถานที่บ้างแต่ไม่รู้ว่าจะไปไหน)..เบื่อทั้งสถานที่ เบื่อทั้งคนเดิมๆ 55+ ล้อเล่น  ผมมองออกไปนอกหน้าต่างเห็นแม่คุยกับใครก็ไม่รู้ ผมไม่รู้จัก สักพักใหญ่ๆ
   “ก๊อก ๆๆ” เสียงเคาะประตู
   “เข้ามาเลยครับ” ผมพูด
   แม่เปิดประตูเข้ามาพร้องกับรอยยิ้มบนใบหน้า
   “มีไรครับ แม่”  ผมก็งงๆ แม่ยิ้มอะไร
   “มีเจ้าสาวจะมาดูตัวเจ้าบ่าวนะลูก” แม่ผมตอบแล้วยิ้มต่อไป เพิ่มความงงให้ผมอีก ผมกับไอ้ปอมองหน้ากัน
   “อ้าวแล้วเกี่ยวอะไรกับทีล่ะแม่” ผมถาม
           “แม่ยังไม่รู้เลยลูก  ไปดูหน้าบ้านเอง” ผมลุกขึ้นกำลังจะเดินออกไป
   “ปอไปด้วยลูก  แม่จะแนะนำว่าแม่มีลูกชายสองคน  ให้เค้าเลือก” แม่ผมพูดเสร็จก็หัวเราะขำเดินออกไป ผมกับไอ้ปอเดินตามอย่างงงๆ
   มาถึงหน้าบ้าน ผมเห็นเด็กสาวคนนึงอยู่กับพ่อแม่เค้า(น่าจะใช่)...หน้าคุ้นๆ...อ๋อ คนที่ทำงานสร้างหมู่บ้านจัดสรร ข้างๆบ้านเรานี่เอง พ่อแม่ของผมก็เคยคุยกับเค้าบ่อยครับ แต่ผมไม่เคยคุย
   “สวัสดีครับ” ผมกับไอ้ปอทักทายพร้อมกับยกมือไหว้ พ่อแม่เด็กคนนั้นรับไหว้พร้อมกับยิ้มจนเห็นฟัน
   “มานั่งตรงนี้เลยมาทำความรู้จักกันไว้” แม่ของเด็กคนนั้นเขยิบให้ผมนั่งข้างๆลูกสาวแก ผมถึงบางอ้อแล้วครับ สงสัยจะเอาลูกสาวมาประเคนให้ผม ผมหายงงแต่มึนๆ (แบบนี้ก็มีด้วยเหรอว่ะ) ผมกำลังเดินไปนั่งตรงนั้น เห็นไอ้ปอก้าวขาตาม ผมเลยกลับมานั่งฝั่งตรงข้าม
   “นั่งตรงนี้สะดวกกว่าครับ” ผมพูดยิ้มๆ
   “เคยเห็นพี่เค้าแล้ว  แต่ไม่ได้เข้ามาทัก” สาวน้อยใส่เสื้อรัดติ้ว กางเกงขาสั้น 1 คืบ เอ่ยขึ้น(เห็นกรูรึเห็นไอ้ปอว่ะ)...ขนาดผมเป็นผู้ชายอกสองศอกครึ่ง เห็นแล้วยังมองว่าหน้ากิน  แล้ววินมอ’ไซต์หน้าปากซอยจะว่ายังไง  เหมาะแก่การฉุดไปข่มขืนหลายๆรอบ ผมมองหน้าไอ้ปอ(มึงอ้าปากค้างเลยเหรอว่ะ) ผมเอามือไปปาดปากมัน
   “เค็มว่ะ  มือมึงล้างป่าว” มันมองมาที่ผมพูดแบบยิ้มๆ
   “มือเค็มๆ เอาไปรวมกับตาหวานๆของมึง มันจะได้พอดี” ผมพูดกรอกหูมันเบาๆ
   “กูมองเฉยๆ ไม่ได้คิดไร” มันกระซิบผมตอบ (ไปหลอกเด็ก 5 ขวบโน้น คงจะเชื่อมึงอยู่หรอก)
   “เหรอพี่ก็เคยเห็นเราเหมือนกัน” ผมมองไปที่เด็กคนนั้น แล้วสนทนาประโยคที่ค้างไว้(จากเด็กหญิงก็อยากจะเปลี่ยนเป็นนางเลยเหรอน้อง)...เห็นไหมล่ะครับว่า ปากอีกอย่าง  ใจคิดอีกอย่าง เลวได้ที่เลย ...  แต่พ่อแม่ของเด็กคนนั้นคงพอใจกับคำพูดของผม
   “เห็นไหมเด็กวัยรุ่นก็ยังงี้แหละ ขอเบอร์พี่เค้าสิลูกจะได้เอาไว้ติดต่อกัน” แม่เป็นคนยุยงสงเสริมอย่างเห็นได้ชัด แต่ฝ่ายผมสิครับ ทั้งแม่ ไอ้ปอ และตัวผมเองทำหน้าเหลอหลากันทุกคน (ยังงี้ก็มีด้วย)
   “เรียนที่ไหนเหรอครับ” ผมถามเปลี่ยนเรื่อง คิดว่าผู้หญิงคนนั้นเด็กมากๆน่าจะเรียนมอต้นด้วยซ้ำ ...เด็กคนนั้นอ้ำอึ้ง ก่อนที่แม่ของเธอจะพูดว่า
   “จบมอ 3 เข้ามอ4 เห็นน้องบอกว่ายากเลยไม่ไปเรียน” ตอบเสียงเบาๆ(ทีเรื่องยังงี้พูดเบานะ เมื่อกี้ยังเสียงดังอยู่เลย)
   “จะเอาเท่าไหร่ 3 แสนก็จะไม่ต่อสักคำ” คนเป็นพ่อพูดออกแนวยิ้มๆ แต่พูดฉะฉานเหมือนมันเป็นเรื่องปกติธรรมดา(บอกกูหน่อยดิปอ  ที่นี้ประเทศไทยรึว่าอินเดีย)
   “อนิจจัง” ผมพูดเบาๆ แม่ยิ้ม  ไอ้ปอแทบหลุดหัวเราะ
   “ไป เราไปคุยข้างในบ้าน  ให้เด็กได้คุยกัน” แม่ผมพูดเชิญชวนพ่อแม่ของเด็กหญิง
   ผมรู้ดีว่าแม่ผมคิดยังไง คงต้องการให้ผมสั่งสอนเด็กคนนี้ โดยปราศจากผู้ใหญ่ และผมก็คิดว่าแม่ผมก็คงอบรมพ่อ-แม่ของเด็กคนนี้เช่นกัน
   “ยังเด็กอยู่เลยนะ พี่ว่าเอาเวลาไปตั้งใจเรียนดีกว่า”ไอ้ปอพูด (โห้...มึงน่ะแก่ตายล่ะ...ชิงบทที่กูเตรียมพูดไปอีกต่างหาก) เด็กคนนั้นเริ่มยิ้มไม่ออกแล้วครับ
           “พี่เข้าใจว่าน้องต้องการอะไร  พี่คิดว่ามันเป็นความคิดชั่ววูบของน้องกับพ่อแม่   อนาคตมันเป็นสิ่งที่คาดเดาไม่ได้ ไม่รู้หรอกว่าใครจะเป็นยังไง  แต่ที่ทำได้ตอนนี้คือวางรากฐานให้อนาคต   และการเรียนมันก็จะเป็นรากฐานได้ดีที่สุด....”ผมร่ายยาวอีกมากมายเลยครับ(นั่งก้มหน้าเข้าใจป่าววะ) บางครั้งไอ้ปอก็พูดเสริมด้วยเป็นระยะ(กูบอกมึงด้วยไอ้ปอ)
   ผมก็พูดคุยเล่นๆแกมสั่งสอนด้วย(จะได้ไม่เครียด) ได้สักพักพ่อแม่น้องเค้าก็ออกมาสีหน้าเหมือนกับเด็กคนนี้เลย(ผิดหวังเล็กน้อย) และครอบครัวนี้ก็ออกจากบ้านผมโดยเร็ว ผมกับไอ้ปอเดินขึ้นห้อง คิดไปคิดมาก็ตลกดี
   “เงินตั้งสามแสนมึงไม่เอาวะ” ไอ้ปอพูดแซวเล่นๆ
   “เป็นมึง  มึงเอาไหมล่ะ”
   “ฟรีๆกูก็เอาแล้ว  มาถวายถึงที่ขนาดนั้น” ไอ้ปอหัวเราะ
   “ปอออออ” รู้ว่ามันพูดเล่น แต่ก็โกรธ รู้สึกว่ามันจะชอบพูดเผื่อๆ
   “กูพูดเล่นน๊า  คิดไรมาก”
   “มึงชอบพูดเล่นแบบนี้”
   “กูพูดเล่นจริงๆ”
   “จะเล่นหรือจะจริงก็แล้วแต่มึง”
   ไอ้ปอเดินมานั่งข้างๆ มือกอดผมพร้อมกับตบหัวเบาๆ
   “โอ๊ะโอ๋  ปอพูดเล่นนะ  รู้แล้วว่าทีไม่ชอบ  ปอจะไม่พูดอีกแล้ว”
           “กูพี่มึงนะ  ไม่ใช่ลูกมึง”  แต่ก็รู้สึกดีขึ้น
   “ใครว่ามึงเป็นลูกล่ะ  มึงเมียกู  กูเป็นผัวมึง55+”(มึงจะมาเพิ่มความโกรธให้กูทำไม)
   “ไปไกลๆตีนกูเลยปอ”ผมพูดเคืองๆ
   “ปากหมาขนาดนี้ใครจะเอา” ไอ้ปอ บ่นเสียงเบา ขณะเดินไปที่คอม
   “กูได้ยิน”
   “กูพูดไรผิด  กูบอกว่า ปากดียังงี้ แต่กูก็เอา”
   “ไอ้เรื่องเอาตัวรอดนะที่1” ไอ้ปอก็เล่นเกมส์ต่อไป  ผมก็นอนที่เตียงเขียนโน้นเขียนนี้ไปเรื่อยเปื่อย  สักพักเสียงโทรศัพท์ไอ้ปอดังขึ้น ผมชะเง้อคอไปดู (มันวางใกล้ๆผม) ชื่อที่ขึ้นหน้าจอคือคำว่า “ เปลว” (กรูไม่น่ามองเลย...มึงยังติดต่อกันอีกเหรอ..อาจเป็นเรื่องงานที่วิทยาลัยมั้ง) เสียงโทรศัพท์ก็ดัง  มันยังนั่งเล่นคอมเฉย
   “ไอ้ปอ  กูหนวกหู”
   “ใครโทรมาว่ะที  รับให้กูหน่อย”
   “เปลว” ผมพูดปกติ แต่ไอ้ปอสะดุ้ง รีบมารับอย่างเร็ว(กลัวกูรับรึไง)
   “มีไรเปลว” มันพูดเสียงดัง เสมือนจะให้ผมรู้ด้วย
   “มึงไปคุยระเบียง  แล้วไม่ต้องแหกปาก  กูหนวกหู” ผมก็อยากรู้นะว่ามันคุยอะไรกัน แต่ไม่อยากได้ยินเสียงทั้ง สองคน (ฝังใจฉิบหาย) ไอ้ปอเดินออกไป สองสามนาทีก็เดินเข้ามา
   “เปลวบอกว่าจะเอาเสื้อมาคืนกู”
           “มึงไปถอดลืมไว้เมื่อไหร่ล่ะ” ใจแป้วนิดๆ
   “นานจนกูลืมแล้วเหมือนกัน เสื้อแขนยาว กูเลยบอกให้เอามาให้กูที่นี้”(มึงจะเอามาหยามกูทำไม)
   “อืม” ผมเขียนสับเพเหระผมต่อ ไอ้ปอเดินลงไปรอหน้าบ้าน(มึงไปรอกันหน้าบ้านเลยเหรอ) จะว่าไปผมก็แอบไปมองที่หน้าต่างเรื่อยๆอยู่หรอก จนได้ยินเสียงมอ-ไซต์ ผมลุกขึ้นไปดูอีกครั้ง ...ไอ้ปอยืนห่างจากน้องเค้าพอควร(คงรู้ว่าผมแอบดูมั้ง...รู้ความคิดอันชั่วร้ายของกูอีก)  เห็นคุยกัน 10 นาทีได้(นานไปแล้วไอ้ปอ...ทำไมกูต้องหึงมึงด้วยวะ) จนน้องเค้าขับรถออกไป ไอ้ปอเดินเข้าบ้าน ผมกลับไปนอนที่เดิม เหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น แต่ในใจโคตรอยากเสือกว่ามันคุยอะไรกัน ไอ้ปอเดินเข้ามาในห้องพร้องเสื้อแขนยาวตัวนึง ผมมองที่เสื้อ
   “เสื้อสวยดีหนิ” อยากรู้ว่ามันคุยอะไรกัน แต่พูดโคตรอ้อม (สวยตรงไหน  กูพูดออกไปทำไมว่ะ)
   “สวยเหรอ  งั้นเอาไป  กูให้มึง” มันโยนมาที่เตียง(ไอ้เหี้ย  กลิ่นฟุ้งเลย  เทใส่เป็นขวดเลยมั้ง)
   “กูไม่เอา น้ำหอมไรวะ  กลิ่นเหม็นฉิบหาย” แต่ดมดูดีๆ มันก็เหมือนกลิ่นที่ไอ้ปอใช้นี่หว่า ผมจำได้เพราะกางเกงมันไม่ค่อยซัก ชอบฉีดน้ำหอม(เหมือนกูเลย ชอบอำพลางความเน่า)
   “เอาไว้ดูต่างหน้าเถอะ” (กรูจะพูดทำไมวะ  มันคงรู้ว่ากูหึง)
   “เฮ้ยที  มึงหึงกูเหรอ” ยิ้มหน่อยๆ
   “555+ หึงมึงทำไมว่ะ ไอ้สาด แค่เสื้อตัวเดียว” หัวเราะกลบเกลื่อน
           “หึงกูหน่อยก็ไม่ได้  รักกูป่าวว่ะ” ทำงอนๆ
   “อ้าว  ไอ้นี่”
   “กูไปมีคนใหม่หรอก  เดี๋ยวมึงจะรู้สึก” (อ้าวโกรธกูจริงๆเหรอว่ะ)
   “อืม  กูไม่ว่ามึงหรอก...แล้วแต่มึง มันเป็นความคิดของมึง” ไอ้ปอดูมันอึ้งๆที่ผมพูดแบบนี้
   “จริงๆนะปอ  ตอนนี้กูรักมึง แต่กูคงไม่ไปห้ามให้มึงทำอะไร และบังคับมึงในสิ่งที่ไม่ชอบ” ผมคิดเสมอความรักอย่างเราไม่ยั่งยืน จึงทำใจไว้ตลอดอยู่แล้ว
   “โอเคๆ ไม่ต้องพูด  กูรู้ดี ว่ามึงจะพูดอะไร  กูจะทำให้มึงเห็นเอง” ผมเงียบไป ดูเหมือนไอ้ปอก็โกรธนิดหน่อย ผมกับมันเดินลงไปกินข้าวแล้วขึ้นมาเหมือนเดิม สักพักเสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น
   “สวัสดีครับ” ผมรับสาย(ใครวะ) ขึ้นเบอร์
   “เออๆที  กูเอง ชาติ”
   “เฮ้ย  ไอ้ชาติหมา  ยังมีชีวิตอยู่เหรอ  นึกว่าตายแล้ว” เป็นไงล่ะผมทักทายเพื่อนสนิท สมัยเรียนมัธยม หลังจากที่ไม่ได้คุยกันนานกว่า 2 ปีแล้วมั้ง
   “โทรศัพท์เก่ากูหาย  จำเบอร์ใครไม่ได้เลย”
   “มิน่าล่ะ กูโทรไปไม่ติด” ผมคุยไปเดินลงไปคุยที่หน้าบ้าน คุยไปหัวเราะไป มันเล่าประสบการณ์ไปเป็นทหารให้ฟัง คุยกันสักพักเห็นไอ้ปอเดินลงมา
   “พอได้แล้วที”
           “เดี๋ยวนะชาติ”
   “เออ ขึ้นไปก่อนกูคุยกับเพื่อนก่อน”
   “เพื่อนห่าอะไรวะ คุยกันเป็นชั่วโมง” (ชั่วโมงแล้วเหรอ) ผมรีบเอามือปิด ไม่ให้เสียงเข้าโทรศัพท์
   “ขึ้นไปก่อน  อีกแป๊บเดียว”
   “กูให้เวลามึง 5 นาที ล่ำลากันให้เสร็จ” (ไอ้เหี้ย 5 นาที จะพูดกี่คำว่ะ) มันเดินขึ้นไปผมก็คุยต่อเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น
   “เออ  ชาติ......” คุยกันยกใหญ่เหมือนเดิมครับ ไอ้ปอก็เดินลงมาเหมือนเดิม
   “มึงจะขึ้นไปดีๆไหมไอ้ที”ผมกดดูเวลา 1 ชั่วโมง 47 นาที
   “ชาติวันหลังค่อยคุยกันใหม่นะ ที่ชลเหมือนพายุจะเข้าวะ  เดี๋ยวฟ้ามันจะผ่ามากลางกะบาลกู...ใช้เบอร์นี้ใช่ไหม  เออๆเดี๋ยวกูโทรไป หวัดดีๆ” ไอ้ปอเดินมาดึงโทรศัพท์จากมือผม  มันกดดูสายที่รับแล้วลบทิ้ง
   “ปอมึงทำไรวะ”
   “กูลบเบอร์ทิ้ง”
   “โอ้ย..ไอ้บ้า  เบอร์เพื่อนกู”
   “เพื่อนห่าอะไร  คุยเป็นชั่วโมง”
   “ก็ไม่ได้คุยกันนาน  มันไปเป็นทหาร มันเพิ่งมาจากภาคใต้ มันเลยเล่าให้กูฟัง”
   “ต่อให้มันไปอยู่ดาวอังคารมา ถ้าเป็นเพื่อนธรรมดามันก็ไม่คุยกันนานขนาดนี้หรอก”
   “อ้าว แล้วมึงคิดว่ามันเป็นอะไรกับกู”
   “..........”ไอ้ปอเงียบ
   “กูบอกหลายครั้งแล้ว จะพูดจะทำอะไรใช้สมองคิด แยกแยะหน่อย”
   “แล้วทำไมมึงไม่คุยบนห้อง”
   “ก็เห็นมึงเล่นเกม กูคิดว่ามึงจะรำคาญ ขนาดมึงคุยกับเปลวกูยังรำคาญเลย”
   “มึงไม่ต้องเอาคนอื่นมาอ้าง”
   “อ้าว  เฮ้ยไอ้นี่” ผมเดินขึ้นห้อง ไอ้ปอเดินตาม  ถึงห้องไอ้ปอจับมือผมแน่น
   “ไปสงบสติก่อนปอ  แล้วพรุ่งนี้ค่อยคุยกัน”
   “กูจะนอนที่นี้”
   “งั้นก็ไปอาบน้ำ ให้ใจเย็นๆก่อนไป”
   “มึงบอกกูมาก่อนว่าไอ้คนนั้นมันเป็นใคร”(เริ่มกลับมาเรื่องเดิมอีกแล้ว)
   “กูว่าตอนนี้ กูคุยกับมึงไม่รู้เรื่องหรอก  ไปอาบน้ำก่อนไป” ผมตะคอก
   “ไอ้ทีกูถามว่ามันเป็นใคร”
   ผมดึงมือมันเข้าไปในห้องน้ำ แล้วเปิดฝักบัวราดหัวมัน
   “ไอ้เหี้ย  มึงทำไรวะ”  มันสะบัดหัวใหญ่
   “ไล่หมาบ้าออกจากตัวมึง” มันดึงผมเข้าไปกอด( อ้าวไอ้เหี้ย เปียกทั้งสอง) มันประกบปากผม ผมผลักหัวมันออก
   “หยุดๆ ตัวเปียกระวัง มันจะซ็อต” ไอ้ปอหัวเราะ
   “งั้นอาบน้ำพร้อมกันกับกู เช็ดตัวให้แห้งก่อน จะได้ไม่ซ็อต”
 ********************************************************
 โปรดติดตามตอนต่อไปนะครับ ว่าเราจะอาบน้ำในห้องน้ำกันยังไง(ครั้งแรกที่เคยอาบ 2 คน อายๆอยู่เหมือนกัน )แล้วต่อจากนั้นจะเป็นยังไง  คืนนี้มีเฮ 555+ ปล. คิดตื้นๆเข้าไว้
ขอบคุณคร๊าบบบที่ติดตาม
...
ใครอยากได้เฮ...ก็กด + ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆครับ

[knightofbabylon]

เด็กสมัยนี้แรงได้อีก แต่พ่อแม่แรงกว่า -*-
ปอขี้หึงสุดๆ
ยังบวกไม่ได้ เอา :L2:ไปก่อนนะคะ ^^

[cavalli]

 



ค้าง