ผมอ่านเรื่องนี้แล้วเกิดๆาวะเศร้าซึมอย่างหนัก
ทำไมผมไม่เข้มแข็งแบบพี่ทีบ้าง สักนิดก็ยังดี จะได้มีค่ามากกว่านี้
อ่านตอนนี้แล้วเห็นตัวเองแบ่งอยู่ในฝั่งพี่ทีส่วยนึงและพี่ปออีกส่วนนึง
ส่วนที่เหมือนพี่ทีคือมีเรื่องแบบนี้ทำนองเดียวกัน
และที่เหมือนพี่ปอคือผมเองก็ต้องเป็นฝ่ายตามเหมือนคนบ้า
ทั้งบ้าทั้งโง่ที่ตามทั้งๆที่รู้ว่าอาจไม่มีหวัง เพียงแค่เพราะอยากจะรั้งเค้าไว้
สักนาทีก็ได้ ช่างโง่ดีแท้ ไม่รู้ศักดิ์คืออะไรอยู่ที่ไหน ไม่รู้อะไรทั้งนั้น
สุดท้ายแล้วคนโง่ๆอย่างผมก็ไม่ได้อะไรกลับคืนมานอกจากความเจ็บปวดเสียใจ
พี่ทีครับ ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากขอร้องให้พี่ลองให้โอกาศพี่ปอดู
ผมรู้ว่าโดนทำลายความรู้สึกมันเจ็บปวด แต่อีกคนที่ตามทั้งๆที่คนรัก
ตามแบบไร้ความหวังมันเจ็บปวดทรมานมากๆเลยครับ แต่ละวินาทีมันผ่านไปอย่างยากลำบาก
ถ้าพี่ยังพอหลงเหลือความรู้สึกดีๆอยู่บ้างก็เลือกรักษารักนี้ไว้เถอะครับ
สุดท้ายผมขอโทษที่มาพร่ำเพ้อบ้าๆบอๆครับ และหวังว่าจะได้ฟังข่าวดีนะครับ