มาแล้วค่า..มาแล้วตอนใหม่..
หวังว่าอ่านตอนนี้กันแล้วทุกคนคงจะหายจากอาการจิตตกกันนะคะ...
พักจิตกันซักนิด..
ก่อนที่จะไปลุ้นกับมรสุมระลอกสุดท้าย....
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 46...หมดปัญหา....(มั๊ย)
โอย...เหนื่อยมากมายเลยครับ.
.เมื่อคืนเป็นครั้งแรกที่ผมเข้ากะบ่าย พึ่งรู้ว่ากะบ่ายก้องานหนักใช่เล่นครับ เลิกงานเที่ยงคืนn กลับมาอาบน้ำเสร็จ
หัวถึงหมอนปุ๊บก้อหลับปั๊บเลยครับ ยังดีนะครับ ที่เมื่อคืนนอนที่หอกับไอ้กัน ไม่งั้นตอนเช้าต้องรีบตื่นตั้งแต่ตีห้าอีก คงต้องน๊อคแน่ครับ แต่ดีที่เมื่อคืนนอนหอ ก้อเลยตื่นสายได้ไม่ต้องรีบมากครับ
แต่นอนที่หอคนเดียวแบบนี้มันรู้สึกเหงาๆแปลกๆครับ ไม่มีที่รักให้กอดนอน นี่ถ้าเมื่อคืนไม่เหนื่อยมาก ก้อคงนอนไม่หลับแน่ๆเลยครับ เมื่อวานอุตส่าห์ว่าจะโทรไปอ้อนที่รักเรื่องต้องนอนคนเดียวซะหน่อย แต่ที่รักกลับ ไม่รับโทรศัพท์ซะนี่ สงสัยคงติดคนไข้แน่ๆเลยครับ
เฮ้อ..พักนี้ผมรู้สึกว่า คุณกรดูเงียบๆเหงาๆยังงัยก้อไม่รู้ครับ ถามก้อบอกไม่ได้เป็นอะไร แถมช่วงนี้ยังดูผอมลงตั้งเยอะครับ
พอบอกให้ขึ้นเวรน้อยลง จะได้พักผ่อนเยอะๆ ก้อบอกว่าทำไหว ดีกว่ามานั่งเหงาอยู่ที่บ้านคนเดียว เฮ้อ...
ผมพอรู้นะครับ ว่าช่วงนี้ผมไม่ค่อยมีเวลาดูแลคุณกรเลย แต่ผมก้ออยากให้เค้าเข้าใจนะครับ ว่าผมอยากมุ่งมั่นตั้งใจกับการทำงาน
อยากก้าวหน้า อยากทำให้ได้ตามที่ตั้งใจไว้ ทุกสิ่งที่ผมทำ ก้อเพื่อเราสองคน ผมคิดว่าคุณกรน่าจะเข้าใจผมครับ
แต่เดี๋ยวเช้านี้กะว่าจะต้องโทรไปปลุกที่รักซะหน่อย ไม่รู้ว่าจะตื่นหรือยังครับ
ผมเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู มี3สายที่ไม่ได้รับ..จากที่รัก จากคุณแม่ แล้วก้อสายสุดท้ายจากพี่ตา ครับ
เอ..จะมีธุระด่วนอะไรกันหรือเปล่านะ ด้วยความสงสัยผมก้อรีบโทรกลับหาคุณกรทันทีครับ
ตื๊ดดดดดดดดดดด......
ไม่มีสัญญาณ..สงสัยต้องยังไม่เปิดเครื่องแน่เลยครับ
ผมก้อเลยลองเปลี่ยนไปโทรหาคุณแม่ครับ
ตื๊ด...ตื๊ด...ตื๊ด...ตื๊ด....
.............................
“ แทนเหรอ..... ...”
“ ครับ...คุณแม่มีอะไรมั้ยครับ เห็นโทรหาผมเมื่อคืน...”
“ วันนี้แทนเลิกงานกี่โมง...”
“ ก้อห้าโมง หกโมงครับ...”
“ งั้นเหรอ...ถ้าแทนเลิกงานแล้ว มาหาแม่ที่โรงบาลหน่อยสิ แม่อยู่ ที่ห้องพิเศษ ก. นะ...”
“ คุณแม่ไปทำอะไรที่นั่นครับ หรือคุณแม่ไม่สบาย...”
“ เปล่าหรอก แม่สบายดี..แม่ไปนอนเฝ้ากร หนะ..เลิกงานก้อรีบมาแล้วกัน...”
พูดแค่นี้คุณแม่ก้อวางสายไปเลยครับ
“อะไรนะครับ......นอนเฝ้าคุณกร.......คุณกรเป็นอะไร..….ที่รักผมเป็นอะไร…..
ผมรีบกดโทรศัพท์ หาคุณแม่ หาพี่ตา หาคุณกร ด้วยความร้อนใจแต่ไม่มีใครรับโทรศัพท์ผมเลยครับ
ผมกังวลใจและเป็นห่วงคุณกรมาก ผมอยู่รอจนถึงตอนเย็นไม่ได้หรอกครับ
ผมตัดสินใจเดินไปปลุกกันทันที
“ กัน..กัน...ตื่นเว๊ย...”
“ มีไรวะแทน เสียงดังแต่เช้า...”
“ วันนี้กูจะขอลางาน มึงช่วยลาให้กูหน่อย...”
“ เฮ๊ย..มึงจะลาไปไหนวะ แล้วทำไมมึงไม่อยู่ลาเอง...”
“ คุณกร..ไม่สบาย นอนโรงพยาบาล กูอยู่ไม่ได้หรอก เมียกูทั้งคนกูเป็นห่วง...”
“ ถ้ากูอยู่รอพี่เค้ากูกลัวกูตกรถ กูฝากมึงหน่อยแล้วกัน...”
“ เดี๋ยวพรุ่งนี้กูมาเคลียร์กับพี่เค้าเอง...”
“ เออ..เออ..ได้ได้..รีบไปเหอะมึง ฝากเยี่ยมพี่หมอน่ารักของกูด้วยนะมึง...”
“ เออ..ขอบใจมาก..งั้นกูไปนะ...”
ผมรีบอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วรีบไปรอรถที่จะส่งพนักงานกลับทันทีครับ
“ อ้าว..แทน..จะกลับเหรอ...” เสียงก้อย.ที่กำลังเดินลงจากรถที่มาส่งพนักงาน ถามขึ้นครับ
“ ครับ...”
“ แล้ววันนี้ลงดึกเหรอ...”
“ ปล่าวครับ วันนี้ผมลางาน แฟนผมไม่สบาย ..ผมขอตัวก่อนนะก้อย รถมาแล้ว...”
พูดจบผมก้อกระโดดขึ้นรถไปโดยที่ไม่สนใจเลยครับ ว่าก้อยจะทำหน้ายังงัย จะว่าผมไม่มีมารยาท ผมก้อไม่สนครับ
ตอนนี้ผมสนแค่ว่าที่รักผมจะเป็นยังงัยบ้างแค่นั้นเองครับ
พอไปถึงห้องหน้าพิเศษ ก ผมก้อยืนตั้งสติอยู่พักนึงก่อนเปิดประตูเข้าไปครับ
ทันทีที่ผมเปิดประตูเข้าไป แล้วเจอคุณกรนอนอยู่บนเตียง โดยมีสายน้ำเกลือห้อยระโยงระยาง ตัวที่ขาวอยู่แล้ว ยิ่งขาวยิ่งบาง
จนแทบจะกลืนหายไปกับเตียงเลยครับ พอเห็นแบบนั้น ผมก้อแทบจะพูดอะไรไม่ออกเลยครับ
“ อ้าวแทน.. ...”เสียงพีตาทักผมขึ้นครับ
“ สวัสดีครับ......พี่ตา สวัสดีครับ..คุณแม่.. ...”ผมหันกลับไปไหว้ทักทายพี่ตากับคุณแม่ครับ
“ แทนมาก้อดีแล้ว เดี๋ยวพี่ฝากกรแป๊บนะ ขอเอาของไปเก็บที่บ้านแป๊บเดี๋ยวมา...”
“ ครับ...”
“ แทนเดี๋ยวกลับมา..แม่มีเรื่องคุยด้วยหน่อยนะ...”
“ ครับ...”
พอคุณแม่กับพี่ตาออกไป ผมก้อเดิน เข้าไปหาคุณกรทันทีครับ
ตลอดเวลาตั้งแต่ที่ผมเดินเข้ามาจนถึงตอนนี้ คุณกรก้อยังไม่มองหน้าผมเลยครับ
“คุณกร..คุณเป็นยังงัยบ้าง...”
.......
ซักพักก้อมีเสียงตอบเบาๆครับ
“ ไม่เป็นไรมากหรอก แค่เพลียนิดหน่อยหนะ เดี๋ยวเย็นนี้ก้อได้กลับแล้ว...”
“ แล้วแทนมาได้งัย วันนี้ยังต้องทำงานไม่ใช่เหรอ...”
“ ผมทำงานไม่ได้หรอก ก้อคุณไม่สบายอยู่แบบนี้...”
“ ก้อบอกแล้วงัยว่าไม่ได้เป็นอะไร เค้าคงอยากให้ชั้นพักมั้ง เลยให้มานอนให้น้ำเกลืออยู่แบบนี้...”
พอได้ยินคุณกรพูดแบบนี้ ผมก้อยิ่งรู้สึกว่าตัวผมผิด ผมแย่ มากกว่าเดิมอีกครับ
สุดท้ายผมก้อทนไม่ไหว ทรุดลงไปนั่ง พร้อมกับเอื้อมมือไปกอดคุณกรบนเตียง
“ คุณกร..ที่รัก...ผมขอโทษ... ...”
“ ขอโทษที่ผมดูแลคุณไม่ดีพอ... ...”
“ ขอโทษ...ที่ปล่อยให้คุณอยู่คนเดียว...”
“ ขอโทษ………………
“ ขอโทษ............................
ผมไม่รู้จะทำยังงัย ก้อได้แต่พร่ำพูดคำว่าขอโทษ พร้อมกับที่น้ำตาก้อไหลออกมาไม่รู้ตัว
ซักพักผมก้อได้ยินเสียงคุณกรสะอื้นเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาให้ผมครับ
“ ร้องไห้ทำไม ..เลิกร้อง....แล้วก้อไม่ต้องขอโทษด้วย...แทนไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อย...”
“ ชั้นก้อแค่เหงานิดหน่อย แล้วเราก้อยังปรับตัวกันไม่ได้ ชั้นก้อเลยเครียด พอเครียดก้อเลยขี้เกียจทานข้าวแค่นั้นเอง ...”
“ เดี๋ยวพอเราปรับตัวได้ ชั้นก้อกลับเป็นปกติเองแหละ..... อย่าโทษตัวเองสิ...”
“ ยังงัยผมก้อผิด..ถ้าผมอยู่กับคุณ มีเวลาให้คุณมากกว่านี้ คุณก้อไม่ต้องเหงา ไม่ต้องทำงานหนัก ไม่ต้องเครียด ...”
“ แล้วก้อไม่ต้องมาป่วยแบบนี้ ...”
“ ผมขอโทษ…………………..
ผมพูดพร้อมกับจูบซับน้ำตาให้ที่รักเบาๆครับ
“ จากนี้ไปนะ ผมจะไม่ให้คุณเหงาอีก ผมจะดูแลคุณเหมือนเดิม มีเวลาให้คุณเหมือนเดิม ผมสัญญา...”
“ อย่าเลยแทน แทนยังต้องทำงาน ทำเหมือนเดิมนี่แหละ ชั้นเข้าใจ ชั้นจะไม่น้อยใจแทนอีก ...”
“ เราก้อแค่พยายามหาเวลาอยู่ด้วยกัน ดูแลกัน . หาเวลาว่างให้ตรงกัน แค่นี้ก้อพอแล้ว...”
“ ไม่พอครับ...ผมจะกลับบ้านเหมือนเดิม ทำกับข้าวให้คุณทานเหมือนเดิม ผมจะไม่นอนที่โรงงานแล้ว...”
"มันเป็นไปไม่ได้หรอกแทน....เรายังมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบกันนะ...ชั้นไม่เป็นไรแล้ว..ชั้นอยู่ได้..บอกแล้วงัย...”
ก่อนที่เราจะถกเถียงกันต่อไป แม่กับพี่ตาก้อกลับเข้ามาครับ
“ คุยกันเข้าใจรึยัง..กร..แทน...”
“ ครับ.....คุยกันแล้วครับ.. ...”
“ ถ้าเสร็จแล้วแม่ขอคุยด้วยหน่อยนะแทน......ไม่ต้องไปคุยที่ไหนหรอก คุยมันที่นี่แหละ...”
“ ครับ...”
“ แทน...แม่ถามหน่อย..ทำไมช่วงนี้ถึงห่างเหินกับกรแบบนี้...”
ผมก้อเล่าให้คุณแม่ฟังถึงเรื่องการทำงานของผม ความฝัน และความตั้งใจของผม
และเหตุผลที่ผมต้องทำงานหนักจนต้องห่างเหินกับคุณกร
“ เหตุผลคือเรื่องนี้เรื่องเดียวใช่มั๊ย...”
“ ครับ...”
“ แทน….แทนมีคนอื่นมั๊ย...”
“ ไม่ครับ.....ไม่เคยแม้แต่จะคิดครับ ...”
“ ผมสาบานได้ ผมรักคุณกรคนเดียว...” ผมตอบประโยคนี้ด้วยความมั่นใจ พร้อมกับมองหน้าคุณกร ไปด้วยครับ
“ ถ้าเป็นเหตุผลตามที่บอกมา ครั้งนี้ แม่จะไม่โกรธแทน...”
“ แต่แม่จะขอต่อว่าทั้งสองคนหน่อยเถอะ มีปัญหาอะไรทำไมไม่ปรึกษาแม่...”
“ กร..จะซื้อรถ..ทำไมไม่ปรึกษาใครก่อน ถ้าปรึกษากันก่อนซื้อ ปัญหาเรื่องนี้ก้อจะไม่เกิด...”
“ส่วนแทนจะทิฐิอะไรมากมาย แทนก้อได้พิสูจน์ให้พวกเราเห็นแล้วว่าแทนไม่ได้หวังมาปอกลอกลูกแม่ ...”
“ แค่พวกเราเข้าใจ กรเข้าใจ แม่เข้าใจแค่นี้ไม่พอเหรอแทน...”
“ ทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ ทำให้ตัวเองลำบากทั้งคู่...”
“ สุดท้ายก้อต้องมาเป็นปัญหา...เห็นมั้ย...”
“ เอาอย่างนี้แม่มีทางเลือกให้ใหม่...”
“ แทนก้อตั้งใจอยู่แล้ว..ว่าจะเก็บเงินดาวน์รถใช่มั้ย...”
“ ครับ...”
“ งั้นแทนเอารถคันนี้ไปใช้ เวลาไปทำงานจะได้สะดวก ประหยัดเวลา ไม่ต้องเสียเวลาเดินทางมากมาย...”
“ ส่วนเรื่องผ่อน แทนก้อเอาเงินที่ตั้งใจจะผ่อนรถอยู่แล้ว มาผ่อนคันนี้กับแม่ ...”
“ แทนจะว่ายังงัย...”
“ ได้ครับ แต่ช่วงแรก ผมคงผ่อนแม่ได้แค่เดือนละหมื่นบาท แต่ถ้าผมได้เงินเดือนมากขึ้น ผมก้อจะผ่อนมากขึ้นครับ...”
“ ดี...งั้นตกลงตามนี้ พรุ่งนี้แทนไปเปิดบัญชีเป็นชื่อแม่ซะ สิ้นเดือนก้อโอนเงินเข้าบัญชี ...”
“ พอผ่อนหมดแม่จะให้กรโอนเป็นชื่อแทน...”
“ ครับ...
“ แล้วต่อไปนี้ถ้าใครถามก้อตอบเค้าไปเลยนะ ว่ารถคันนี้ซื้อเอง ..ผ่อนเอง ..น้ำพักน้ำแรงของตัวเอง...”
“ ครับ..ผมขอบคุณคุณแม่มากเลยนะครับ...”ผมเดินไปแล้วนั่งลงกราบที่ตักคุณแม่เพื่อเป็นการขอบคุณอีกครั้งครับ
ส่วนคุณกรที่นอนอยู่บนเตียง ...ก้อยิ้มแล้วพุดออกมาด้วยเสียงเครือๆเหมือนจะร้องไห้
“ ขอบคุณครับแม่.... ...”
“ เฮ้อ.....ลุ้นจนลืมหายใจเลยชั้น...” เสียงพี่ตาเองครับ สงสัยจะลุ้นจัด จนพึ่งจะกล้าส่งเสียงนี่แหละครับ
“ แม่ขา......ตาก้ออยากได้รถใหม่เหมือนกันนะค้า....แม่ซื้อเบนซ์ให้ตาผ่อนซักคันนะแม่.... ...”
“ แต่ว่า..ของตาพิเศษ..ขอผ่อนเดือนละพันก้อพอ...น๊าแม่น๊า... ...”
“ ไปผ่อนกับสามีแกเถอะย่ะ...เดือนละพันหนะ...”
5555................................
แล้ววันนี้พวกเราก้อกลับมาเข้าใจกัน มีความรัก ความเข้าใจ รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะให้กันเหมือนเดิมครับ
++++++++++++++++++++++++++++
เฮ้อ...หมดไปอีกเรื่อง
หัวข้อ: (^_ ^ )เหตุเกิดเพราะรถมอเตอร์ไซด์..(แจ้งข่าว หมอกรกับไอ้ดำมีลูกแล้วววว..UP16/10/53) (อ่าน 684973 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก