มาแล้วค่า .......มาแล้ว ..มาพร้อมกับความน้อยใจ555
+++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่18......น้อยใจ
อีกแล้ว...ครับ....อีกแล้ว
วันนี้ผมก้อต้องกินข้าวเย็นคนเดียวอีกแล้วครับ
ก้อคุณกรสิครับพึ่งโทรมาบอกว่า วันนี้ต้องไปขึ้นเวรบ่ายที่โรงพยาบาลxxxอีกแล้ว
ให้ผมกินข้าวเลย...ไม่ต้องรอ
ผมก้อพอเข้าใจนะครับว่าคนเป็นหมอเค้าคงยุ่งมาก ...แต่ผมว่าเดือนนี้มันชักจะมากไปแล้วครับ
ก้อเดือนนี้คุณกรต้องขึ้นเวรเกือบทุกวันเลยครับ แทบจะไม่มีเวลาคุยกันเลย
เจอกันทีก้อหลังเที่ยงคืน ตอนกลางวันผมโทรหาก้อแทบไม่มีเวลาคุยเลยครับ
เฮ้อ......................ผมชักสงสัยแล้วครับว่าทั้งโรงบาลมันไม่มีหมอคนอื่นหรืองัยวะ
ผมนั่งดูทีวีรอจนกระทั่งเกือบตีหนึ่งคุณกรก้อเปิดประตูเข้ามาครับ
“อ้าว...แทน...ยังไม่นอนเหรอ...... ...”
ถามเสร็จก้อไม่รอฟังคำตอบเดินเข้าห้องนอนไปเลยครับ
นี่แหละครับ....ประโยคทักทายจากคนรักที่ไม่ได้คุยกันมาเกือบสองวัน
ซักพักผมก้อปิดทีวีตามเข้าไปนอนครับ
“....อื้อ..แทน...ไม่เอา.... ...”
ดูครับ...ดู....ผมแค่กอดเองนะครับ...ยังไม่ได้ทำอะไรเลย
“.....เหนื่อยเหรอครับ...ผมนวดให้มั้ย...”
“อืมมม....ไม่เป็นไร..นอนเถอะ... ...”
“คุณกร.....
“หยุดพูดได้มั้ยแทน...ชั้นเหนื่อย...จะนอน...”
“ครับ....
ผมจะทำอะไรได้หละครับ ก้อต้องเงียบตามที่เค้าสั่งแหละครับ
จริงๆแล้วผมไม่คิดจะกวนอะไรเค้าเลยครับ................ผมแค่จะบอกรักเค้าแค่นั้นเอง
ผมไม่รู้ว่า ระหว่างเรามีอะไรเกิดขึ้นครับ
เค้าอาจจะแค่เหนื่อย............เรื่องงาน
หรือเค้าอาจจะเริ่มเบื่อ.....................ผม
หรือเค้าอาจจะกำลังมีคนอื่น.........................
แต่ผมรู้อยู่อย่าง......ตอนนี้...กรูน้อยใจโว้ย.....
ตอนเช้า....ผมก้อตี่นมาเตรียมอาหารเช้าตามปกติครับ
ซักพักคุณกรก้อออกมาจากห้องนอน อาบน้ำแต่งตัวพร้อมไปทำงานครับ
“ทานข้าวนะครับ.... ...”
“อืมม...แทนกินแล้วเหรอ.... ...”
ท่าทางเช้านี้คุณกรจะอารมณ์ดีขึ้นนะครับ
“ยังครับ...ก้อรอคุณ.. ...”
“เหรอ...งั้นรีบมากินพร้อมกันเร็ว...”
“แทน...เย็นนี้ชั้นไม่มีงาน...เราไปกินข้าวข้างนอกกันมั้ย...”
“จริงเหรอครับ.... ...”
“จริงสิ..... ...”
“ไปสิครับ...ที่รักชวนทั้งทีไม่ไปได้งัย..ดีใจจะตายแล้วเนี่ย.”
“เวอร์ไปและ........เวอร์ไปและ........
“ชั้นไปทำงานก่อนนะ เจอกันเย็นนี้นะ...... ...”
“ครับ...ที่รัก...”
ดึใจครับ...ดีใจ..วันนี้ที่รักผมมีรอยยิ้มแล้วครับ
หรือว่าที่ผ่านมาผมจะคิดมากไปเอง
ตอนเย็นเลิกงานแล้วผมก้อรีบกลับบ้าน อาบน้ำแต่งตัวรอคุณกรครับ
แกร๊ก.......เสียงเปิดประตูสงสัยคุณกรกลับมาแล้วครับ....
“แทน...กลับมาเร็วจัง...”
“ก้อผมรีบกลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้า...ผมกลัวคุณเปลี่ยนใจอะ...”
“บ้า...ชั้นไม่ใช่เด็กแล้วนะ....จะได้เปลี่ยนใจง่ายๆ...”
“ก้อเห็นช่วงนี้คุณดูยุ่งๆ ผมกลัวคุณจะไม่ว่างขึ้นมาอีก...”
“ไม่หรอก....เรื่องยุ่งๆคงหมดแล้วแหละ ... ...”
“งั้นรอเดี๋ยวนะ....อาบน้ำแป๊บ.. ...”
“เดี๋ยวครับ....คุณกร
พอพูดจบมือผมก้อคว้าตัวคุณกรเข้ามากอด ปากผมก้อก้มลงไปประกบปากคุณกรทันทีครับ
เรายืนกอดและจูบกันอยู่อย่างนั้นจนเวลาผ่านไปเกือบสิบนาทีครับ....
“อื้อ...พอก่อนแทน...ทำยังกะจากกันไปนาน ก้อเจอกันอยู่ทุกวัน...”
“เจอกัน....แต่แทบจะไม่ได้กอดกันเลยนะครับ...”
“ก้องานมันยุ่งงงงง....บอกแล้วงัย ...”
“แต่ว่าตอนนี้ชั้นหิวแล้วอะ ขอไปอาบน้ำก่อนนะ..นะ..จะได้ไปกินข้าวกัน...”
“คร้าบ.....รีบไปเลย ก่อนที่ผมจะกินคุณแทนข้าว...”
“...เชอะ...ใครจะให้กินง่ายๆไอ้ดำ...”
ที่รักผมเดินอมยิ้มหน้าแดงไปอาบน้ำแล้วครับ
เฮ้อ...ในที่สุดที่รักคนเดิมของผมก้อกลับมาครับ
ระหว่างรอคุณกรอาบน้ำผมก้อเปิดทีวีดูฆ่าเวลา ซักพักเสียงโทรศัพท์ของคุณกรก้อดังขึ้นครับ
ผมหยิบโทรศัพท์เพื่อจะถือไปให้คุณกรครับ แต่ผมอดที่จะก้มลงดูชื่อที่หน้าจอไม่ได้
“ราเชนทร์ ...”
มันเป็นใครวะ
ผมยืนจ้องชื่อที่โชว์อยู่หน้าจอ จนเสียงโทรศัพท์หยุดไปครับ
แต่ซักพักมันก้อดังขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้ผมตัดสินใจกดรับครับ
“ถึงบ้านหรือยังครับกร...”
++++++++++++++++++++++++++++++
เดี๋ยวมีต่อ...นะคะ