มาแล้วค่า...ร้อนๆก่อนเที่ยงคืน5555
ไปเอาใจช่วยพี่หมอกะนายแทนกันค่ะ
+++++++++++++++++++++++++++++++
“สวัสดีค่ะ.....สนใจรุ่นไหน..คันไหนคะ...”
“เอ่อ...ผมไม่ได้มาดูรถหรอกครับ......ผมจะมาพบช่างที่ชื่อแทนหนะครับ...”
“อ๋อ....งั้นสักครู่นะคะ...”
ผมกรเองครับ.....วันนี้หลังเลิกงานผมก้อรีบขับรถมาที่นี่ทันทีเลยครับ
ผมอยากรู้นะครับว่านายคนนั้นจะทำหน้ายังัย ถ้าเจอหน้าผมที่นี่
“อ้าว...คุณหมอ........มาหาไอ้แทนเหรอครับ...”
คนนี้คงจะเป็นเพื่อนแทนที่ชื่อโตมั้งครับ
“เอ่อ...ครับ...”
“งั้นเดี๋ยวนะครับ...”
“แทน แทน มีลูกค้าเอารถมาให้ซ่อมหนะ ออกมาดูให้หน่อย...”
“เออ...เดี๋ยวออกไปดูให้...”
สักพักนายแทนก้อเดินออกมาครับ พอเห็นหน้าผมจากหน้ายิ้มๆก้อเปลี่ยนเป็นหน้านิ่งๆทันทีครับ
“ไหนวะรถที่จะให้ซ่อม....คันนี้เหรอ ...”
“ขอโทษนะครับรถคันใหญ่ขนาดนี้ ผมไม่มีปัญญาซ่อมหรอกครับ...”
“อย่างผม...มีปัญญาซ่อมก้อแค่มอเตอร์ไซด์แค่นั้นแหละครับ...”
“แทน....เลิกงานแล้วขอคุยด้วยหน่อยสิ...”
“วันนี้ผมไม่ว่าง....ผมต้องทำโอที...”
สงสัยจะยังคงโกรธผมอยู่แน่ๆเลยครับ เพราะจนถึงตอนนี้นายแทนก้อยังไม่ยอมยิ้มให้ผมเลยครับ
“ชั้นรอได้...เลิกกี่โมงหละ...”
“มึงอย่าฟอร์มไอ้แทน...วันนี้ไม่มีโอ...”
เสียงนายโตแทรกขึ้นครับ
“งั้นเลิกงานแล้วไปคุยกันหน่อยนะ...”
“ก้อได้ครับ...”
“งั้นเดี๋ยวชั้นไปนั่งรอในรถนะ...”
“อะ....ครับ“
ผมนั่งรอได้ไม่นาน นายแทนก้อเดินตรงมาที่รถ “ขึ้นมาสิ ...”
นายแทนก้อขึ้นมานั่งบนรถเงียบๆครับ
“เดี๋ยวเราไปหาที่เงียบๆคุยกันก่อนนะ...”
เงียบ...ครับ ไม่มีเสียงตอบรับ
“งั้นไปบึงxxxแล้วกันเงียบๆลมเย็นดี ไม่ไกลด้วย ...”
ก้อยังคงเงียบครับ....สงสัยคงยังไม่หายโกรธผมมั้งครับ
บึงที่ผมพูดถึง ความจริงแล้วเป็นสวนสาธารณะประจำจังหวัดด้วยครับ
ตอนเย็นๆจะมีคนมาวิ่งออกกำลัง หรือไม่ก้อนั่งเล่นรับลมเย็นๆกันพอสมควรครับ
พอไปถึงบึง ผมก้อหาที่จอดรถ แถวๆริมบึง ที่คนไม่พลุกพล่านมากนัก
หลังจากจอดรถ เราสองคนก้อนั่งเงียบๆกันซักพักครับ
จนผมต้องตัดสินใจพูดขึ้น แต่ตอนที่พูดผมก้อยังไม่กล้ามองหน้านายแทนนะครับ
“แทน.....ขอโทษนะ...”
เงียบ...ครับ ไม่มีเสียงตอบรับ
“แทนนน....ชั้นขอโทษ ...”
“เรื่องอะไรครับ...”
เฮ้อ....ยอมพูดแล้วครับ
“เรื่องที่ชั้นพูดไม่ดีวันนั้น...”
“ก้อไม่มีอะไรที่ไม่ดีนี่ครับ ทุกเรื่องที่คุณพูดมันก้อเป็นเรื่องจริงทั้งนั้น...”
“ทั้งเรื่องที่คุณเป็นหมอ และเรื่องที่ผมเป็นช่างซ่อมมอเตอร์ไซด์...”
“ทั้งเรื่องที่เราไม่เท่าเทียมกัน ทุกเรื่องป็นเรื่องจริงทั้งนั้น...”
เจ็บครับ..ผมรู้สึกเจ็บที่นายแทนใช้คำพูดที่ผมพูดในวันนั้นกลับมาย้อนผม
แต่ผมคิดว่าความรู้สึกเจ็บของผมวันนี้..คงน้อยกว่านายแทนในวันนั้นครับ
เพราะฉนั้นวันนี้ผมจะยอมทำทุกอย่างเพื่อเป็นการขอโทษเค้าและทำให้เค้าหายโกรธผมให้ได้ครับ
“ชั้นขอโทษจริงๆ......วันนั้นชั้นสับสน ...”
“สับสนเรื่องอะไรครับ...”
“ทุกเรื่อง......... ...”
“ ชั้นไม่รู้ว่า.........จริงๆแล้วชั้นรู้สึกยังงัย...”
“รู้สึกเรื่องอะไรครับ................. ...”
“เรื่อง...เอ่อ...ทุกเรื่อง...
ทุกเรื่อง....นี่คือเรื่องไหนบ้างครับ..... ...”
นายแทนยังพยายามคาดคั้นผมครับ ให้ตายสิ ทำไมผมถึงรู้สึกว่าผมกำลังถูกต้อนให้จนมุมนะ
ตลอดเวลาที่เราคุยกัน เราสองคนต่างไม่ยอมมองหน้ากันครับ
ในที่สุด...ผมก้อตัดสินใจ....พูดทุกอย่างตามที่ผมรู้สึก
“......ชั้นสับสน ชั้นไม่แน่ใจ ว่าชั้นรู้สึกยังงัยกับนาย....กับทุกการกระทำของนาย...ทุกความรู้สึกของนาย...”
“ชั้นไม่แน่ใจว่าชั้นควรจะตอบรับทุกการกระทำ ....ทุกความรู้สึกของนายยังงัย...”
“ชั้นไม่แน่ใจว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องที่ถูกต้องมั้ย....ชั้นเป็นผู้ชาย นายก้อเป็นผู้ชาย และเราสองคนก้อต่างกัน...”
“แต่ตอนนี้ชั้นแน่ใจแล้ว...........................
“ ชั้นแน่ใจ ว่าชั้นรู้สึกดีกับนาย....กับทุกการกระทำของนาย...ทุกความรู้สึกของนาย...”
“ชั้นแน่ใจว่าชั้นควรจะตอบรับทุกการกระทำ ....ทุกความรู้สึกของนายด้วยความรู้สึกจากใจของชั้น...”
“ชั้นแน่ใจว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่ผิด....ถึงชั้นจะเป็นผู้ชาย และ นายก้อเป็นผู้ชายก้อตาม ...”
“................และสุดท้ายชั้นแน่ใจว่าเราสองคนเท่าเทียมกัน...”
“แค่เราสองคนใจตรงกัน......แค่นี้เราก้อเท่าเทียมกันแล้ว...”
“แค่นายชอบชั้นและชั้นรู้สึกดีกับนาย .................แค่นี้เราก้อเท่าเทียมกันแล้ว...”
“วันนั้นนายเคยถามว่า ความจริงใจของนาย.........ไม่ช่วยทำให้เราเท่าเทียมกันเลยเหรอ”
“วันนี้....................นายก้อได้คำตอบแล้ว...แต่ชั้นไม่รู้ว่าคำตอบของชั้นจะมาช้าไปมั้ย...”
ในที่สุดผมก้อพูดทุกอย่างที่อยู่ในใจผมจนหมดครับ
ความรู้สึกผมตอนนี้เหมือนคนไข้รอฟังผลการตรวจจากแพทย์เลยครับ
“มันสายไปแล้วครับ..... ...”
“เพราะวันนี้...ผมไม่ได้รู้สึกเหมือนวันนั้นแล้ว....... ...”
“และ...สุดท้ายแล้ว....ยังงัยเราสองคนก้อยังไม่เท่าเทียมกันอยู่ดีครับ....... ...”
...อะ.....บอกตรงๆว่าผมตกใจครับ...ผมไม่คิดว่าจะได้ยินคำตอบแบบนี้
ผมตัดสินใจหันกลับไปมองหน้านายแทน
“นี่......นายกำลังล้อเล่นอยู่ใช่มั้ย...”
ตอนนี้เราสองต่างจ้องหน้ากันและกัน
ผมไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้วครับ..ผมกลัวผมเผลอร้องไห้
“ไม่..ครับ...ผมพูดจริง ...”
“เพราะวันนี้ผมไม่ได้ชอบคุณแล้ว...........แต่ผม รัก คุณ ต่างหาก...”
“และถ้าผมรักคุณ แต่คุณแค่รู้สึกดีกับผม .................แสดงว่าเราก้อยังไม่เท่าเทียมกัน...”
“.......มันต้อง ผมรักคุณและคุณก้อรักผม ต่างหากหละครับ มันถึงจะเท่าเทียมกัน...”
“เข้าใจหรือยังคร้าบบบบบ........ที่รัก 55555555...”
ผมงงครับ....ไม่เข้าใจ...
รู้ตัวอีกทีผมก้อโดนนายแทนกอดซะแน่น แถมโดนหอมแก้มไปหลายทีด้วยครับ
นี่แสดงผมโดนหลอกเหรอครับ....
“เดี๋ยว..นายแทน นี่แสดงว่าแกล้งโกรธชั้นใช่มั้ย ...”
“ไม่ใช่ครับ ผมโกรธจริงๆแต่ผมหายโกรธตั้งแต่เห็นหน้าคุณแล้ว...”
“รู้งี้ไม่ง้อให้เมื่อยหรอก...”
“ถ้าผมไม่ทำอย่างนี้คนปากแข็งอย่างคุณจะยอมพูดเหรอครับ...”
ฮึ....เจ้าแผนการนักนะไอ้ดำ......
“นี่....ปล่อยก่อน....ปล่อยได้แล้ว...หายใจไม่ออก...”
ผมต้องขอร้องไห้นายแทนเลิกกอดผมครับก่อนที่ผมจะขาดใจตาย
แล้วคิดว่านายคนนั้นจะทำตามมั้ยครับ
“ไม่.....ไม่ปล่อย...”
นี่ปล่อยก่อน ...เดี๋ยวมีคนมา.....อายเค้า....
“แถวนี้ไม่มีคนมาหรอกครับ แต่ถึงมีผมก้อไม่อาย... ...”
“ชั้นรู้....ว่านายไม่อาย .....แต่ชั้นอาย...”
“นะนะ...ปล่อยก่อนนะ ชั้นหิวข้าวแล้ว เดี๋ยวเราไปกินข้าวกันนะ...”
“ก้อได้ครับ.....แต่ก่อนปล่อยขอ....จุ๊บทีนะ...”
ปากมันมาถึงแก้มผม ตั้งแต่ก่อนปล่อยแล้วครับ........แล้วมันจะขอทำม้ายยยยยยยยยย
จากนั้นเราก้อไปทานข้าวที่ร้านอาหารแถวๆนั้นกันครับ
ตลอดเวลาที่ทานข้าว
นายแทนก้อเอาแต่มองหน้าผม แล้วยิ้ม...เหมือนคนบ้าเลยครับ
ผมถามว่ายิ้มอะไร ก้อได้คำตอบว่า...ยิ้มดีใจ....มีแฟนน่ารัก
เฮ้อ..........เอากะเค้าสิ
หลังทานข้าวเราก้อไปซื้อของที่ห้างแถวๆนั้นนิดหน่อยครับ
“คุณกร คุณจะซื้ออาหารสดไปทำไมมากมาย ในเมื่อคุณทำอาหารไม่เป็น...”
“นี่นายไม่รู้เหรอ....ว่าชั้นมีพ่อครัวฝีมือดำ..เอ๊ย..ฝีมือดี ส่วนตัว...”
“รู้สิครับ....ผมยังรู้ด้วยนะครับว่าเค้าไม่ได้อยากเป็นแค่พ่อครัวนะครับ เค้าอยากเลื่อนตำแหน่งเป็นอย่างอื่นด้วย...”
“งั้นฝากนายไปบอกเค้าด้วยนะว่า ตำแหน่งอื่นที่อยากได้หนะต้องมีระยะทดลองงาน และประเมินผลงานด้วยนะ...”
“ได้เลยคร้าบบบบบบ.....ยินดีให้ทดลองใช้ ..ทดลองชิม เต็มที่เลยคร้าบ..... ...”
“อะ...ไอ้บ้า....ทะลึ่ง...”
“ทะลึ่งอาราย...ผมหมายถึง ทดลองใช้ ...ทำอาหาร ..ทดลองชิม.....อาหาร ต่างหากเล่า...”
“คุณคิดไปถึงไหนเนี่ย 55555...”
ผมต้องรีบเดินหนีครับ ก่อนที่นายแทนจะเห็นว่า...ผมหน้าแดงแค่ไหน
“ที่รักคร้าบ...จะรีบไปไหน..รอเค้าด้วย.. ...”
อะ..อะ..ไอ้บ้า ผมไม่ได้มากับมันนะ
“บ้านนายอยู่ที่ไหน เดี๋ยวชั้นไปส่ง ...”
“คุณส่งผมที่ร้านก้อได้ครับ เดี๋ยวผมขี่รถกลับเอง...”
“อืมมม...เหรอ...”
ผมก้อขับรถไปส่งนายแทนที่ร้านครับ พอถึงร้าน นายคนนั้นก้อรีบลงจากรถไปเลยครับ
ไม่รู้จะรีบไปไหน........
แปลกจัง...ทำไมนายแทนยอมกลับไปง่ายๆนะ ไม่ต่อล้อ....ต่อเถียง.....ต่อรอง....ขอไปนอนที่บ้านด้วยเหมือนทุกครั้ง
แปลกจัง........
อย่ามองผมอย่างงั้นสิครับ...ผมไม่ได้ผิดหวังจริงๆนะ...
จะมีใครเชื่อผมมั้ยเนี่ย.......+++++++++++++++++++++++++++
เอ๊ะ....พี่หมอหวังอะไรอยู่น้า...
หัวข้อ: (^_ ^ )เหตุเกิดเพราะรถมอเตอร์ไซด์..(แจ้งข่าว หมอกรกับไอ้ดำมีลูกแล้วววว..UP16/10/53) (อ่าน 685128 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก