หัวข้อ: Valentine Love เมื่อไหร่จะรักผมสักที ประกาศจอง P.1 (12/11/13)

[Phelyra]

นัง Ugly ออกตัวแรงแถมบุกเร็วอีกนะยะ สำรวมเก็บอาการร่านหน่อยก็ดีนะ ใครไม่รู้เค้าจะเข้าใจถูกต้องได้ว่า หล่อนเกิดอาการนี้ประจำเวลาอยากได้ผู้ชาย และเกิดอาการแบบนี้บ่อยซะจนเป็นความเคยชินของหนังหน้าไปแล้ว
เลิฟ...รีบจัดการเรื่องนี้อย่างด่วนเลยนะค่ะ ก่อนที่พี่เซฟจะหันไปจัดการเอง เค้าเตือนแล้วนะ

[Akamei]

ไม่ได้เข้ามาอ่านหลายวัน
โหหห ห ห
เลิฟที่น่ารักเปลี่ยนไป
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

ยั่วๆอย่างนี้ก็เสร็จคุณชายเค้านะสิ

ชอบคู่แชมป์กะเซย์ อ่ะ น่ารัก กกก ก ก
เอิ้ ก ก กก

[สมุนไพร]

บิวตี้ -*-

[dukdikdukdik]

น้องเลิฟยั่วพี่เซฟ อร้ายยยยย โฮกมาก ๆ

ว่าแต่ ยัยบิวอะไรนั้นจะมาขัดจังหวะความรักทำไมเนี้ย ชริ ๆ

[PEENAT1972]

อีป้าแก่ๆ หมั่นไส้หมั่นกระเพาะ อีชะนีน้อยบิวตี้ สะแล้ว ชิส์..

[little_munoi]

เลิฟช่างกล้า
อ๊ายยยย
พี่เซฟคลั่งตายพอดี
ฮา~~

ใครก้อได้
เอานังบิวตี้นี่ไปเก็บที
จะมาเมืองไทยทามม้ายยยย
เค้ากำลังดีๆกัน อยู่ มาเป็นก้างซ่ะงั้นอ่ะ
ฮึ่มๆๆๆ
ไม่ปลื้มยัยนี่เลยอ่ะ

[กระต่ายชมจันทร์]

แค่เสียบิดลูกบิดประตูคลายล็อค แกร๊กเดียว ประตูก็ถูกผลักเปิดเข้ามาอย่างเร็ว

ฟรึบ!!!
=> พรึบ

เมื่อผมจุดเทียนดวงสุดท้ายบนหัวเตียนเสร็จ

“ตะ แต่ พี่ไม่มีถุงยาง” พี่เซฟกลืนน้ำลายเอือกใหญ่
=> เอื้อก

เหลือแต่ขบวนรถไฟของพี่เซฟที่จะวิ่งผ่านอุโมงเข้าไปสำรวจแสวงหาธารน้ำใสเย็น...
=>อุโมงค์

พี่เซฟจูบขมับผมอย่าแผ่วเบา ก่อนจะโยกตัวน้อยๆ เชิงกล่อมให้ผมหลับ...

--------------------------------------------

เหลือใครว่างๆพอเอาจับคู่ให้คุณน้องเธอมีแฟนสมใจบ้างเนี่ย...

น้องรหัสตาเลิฟยังโสดมั้ยคะ - -+

[bbyuqin]

พี่คิว พี่เซฟนี่เข้าขากันดีจริงๆ ช่วยเหลือเกื้อกูลกันดีเหลือเกิน

น้องเลิฟ เปลี้ยนไป๋....ยั่วเก่งจริงๆไปฝึกมาจากไหนเนี่ย... แค่นี่พี่เซฟก็หลงจนไปไหนไม่รอดแล้วว


ยัยบิ้วตี้ขี้เหร่ มาวุ่นอะไรแต่เช้าเนี่ย

[hene2526]

เด็กมันแรง...ต้องเบรคด้วยxxxถึงจะอยู่หมัด

[liTTle.SaLapaO]

ตอนต่อไปอาจมีสงครามระหว่างโต๊ะอาหารก็ได้นะนี่ บิวตี้เธอแรงไม่มีสิ้นสุด แต่คงสู้พี่เซฟไม่ได้เพราะพี่เค้าแรงกว่า 555
เลิฟร้อนแรงค่ะ คนอ่านชอบจริงๆเลย 555 พี่เซฟโชคดีจริงๆได้เลิฟไปครอง

รอตอนต่อไปค่ะ

[jjuboy]

นัง Ugly ออกตัวแรงแถมบุกเร็วอีกนะยะ สำรวมเก็บอาการร่านหน่อยก็ดีนะ ใครไม่รู้เค้าจะเข้าใจถูกต้องได้ว่า หล่อนเกิดอาการนี้ประจำเวลาอยากได้ผู้ชาย และเกิดอาการแบบนี้บ่อยซะจนเป็นความเคยชินของหนังหน้าไปแล้ว
เลิฟ...รีบจัดการเรื่องนี้อย่างด่วนเลยนะค่ะ ก่อนที่พี่เซฟจะหันไปจัดการเอง เค้าเตือนแล้วนะ

  ...รีเน้...แรง...จริงๆ
ขอกด + ให้กับความแรงเลยค่ะ

[vvivy]

นางมารมาถึงบ้านเลย 

ปล.สถานการณ์กรุงเทพตึงเครียด เดินทางระมัดระวังด้วยเน้อ อยู่บ้านปลอดภัยสุดค่ะ Take Careค๊าบ

[Vesi]

พี่เซฟนิพัฒนาการความหื่นแบบก้าวกระโดดจริงๆ
น้องบิวตี้ก็เปิดตัวแรงนะมาบุกถึงบ้านเลย แย่ๆ

[P★RiTŸ]

เลิฟยั่วสวาท 

[RAKDEK_KA]

พี่เซฟนี่หื่นนะเนี่ย  แต่ท่าทางงานจะเข้า 555

[ChiOln]

เหอะ ๆ เลือดหมด รับบริจาคด่วน

[KM137]

ยัยบิวตี้
ตัวมารจริงๆเลย

มาต่อเร็วๆนะคุณMercy

[tutu]

   สรุป..เรื่องนี้..เลิฟหื่นสุด...

โดนชะนีตามถึงบ้านแล้ว...

[bakanishi1]

น้องเลิฟยั่วได้ใจอย่างแรง ...

แหม้ไปอ่านหนังสือมาซะด้วย

แบบนี้พี่เซฟจะหนีไปไหนได้

[mascot]

 

[BeeRY]

เพลินกับน้องเลิฟและพี่เซพจนลืมไปเลยว่ามีน้องบิวเพิ่มมา
แหม่ เช็ดเลือด(กำเดา)แทบไม่ทัน 

[Yunatsu]

โอ้ยยยย  อะไรเนี่ย ยัยบิวตี้  เทอจะมาทำไรบ้างภรรยาคนอื่นเค้าแต่เช้ายะ

ชิชิชิ พี่เซฟฟฟพาเลิฟหนีเลย

[tekeela]

หญิงคนนี้เธอแรง 

[PeeYaR]

น้องบิวตี้เธอออกตัวแรงจริงๆ
เลิฟๆกับพี่เซฟคงต้องเจอศึกหนักซะแล้ว

[P★RiTŸ]

:beat:ยัยบิวตี้

[uknowvry]

อุเหม่...ร้อนแรง!

[icyblue]

ตอนนี้แบบว่า    น้องเลิฟกลายเป็นนังเหมียวยั่วสวาทซะแระ   

[♥a2k♥]

น้องเลิฟยั่ว อ๊างงงงงง
แม่นางบิวตี้แรงนะ พี่เซฟต้องเชื่อในตัวน้อง!
พี่คิวตลก 5555 เจ้าเล่จริงๆ ><

[P★RiTŸ]

เอาตอนต่อไปมาเดี๋ยวนี้นะ 
รักนะ  รีบมาต่อนะไรเตอร์

[Mercy]

ฮาโหล...

มาแล้วจ้า...น้องบิวตี้มาแล้วค่ะ ฮ่าๆๆ

จากตอนที่แล้วหลายๆ คนกำลัง   กันอยู่ดีๆ ก็โดนเบรคด้วยน้องบิวตี้คนสวยกันหน้าหงายเลยทีเดียว

ตอนนี้ก็เลยเอาน้องบิวตี้มาให้กันแบบเต็มๆ เผื่อใครจะคิดถึงความแรงของเธอนะคะอิอิ...

ขอบคุณ นะค๊าบบ   สำหรับทุกๆ คนที่เข้ามาอ่าน มาเม้นท์ให้กัน

เม้นท์กันคุยกันได้นะคะ  


++++++++++++++++++++++


knightofbabilon : ค้างกันเลยทีเดียวใช่ไหมคะ มาเจอน้องคนสวยตอนท้าย ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
anajulia : เหมือนฝันแล้วตื่นมาก็เจอนรกทันที...ว่าแต่คิดถึงตัวป่วนจังเลย
Little Devil : ตอนต่อไปไม่รู้จะขัดใจมากขึ้นรึเปล่านะคะอิอิ ขอบคุณสำหรับบวกค่ะ
Safina_safe : ไม่รักน้องบิวตี้เธอซะหน่อยเหรอคะ เธอออกแนวขาดความรักนะคะ
pærəˈsɛtəmɒl : น้องพาร์ไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว กำลังเขินๆ อยู่ดีๆ ชิมิ มาเจอยัยน้องคนสวยเข้า...ขอบคุณสำหรับคำผิดนะคะ...มากมายโดยมิรู้ตัวขนาดตรวจทางสองสามรอบแล้ว ตาลายอะ
i love u {knt} : ชีแรงดีไม่มีตกนะคะ เดี๋ยวคอยดูความแรงของชีตอนต่อไปได้เลยค่ะ
K2KARN : โผล่มาฉกตัวนายเอกของเราไปค่ะ น้องบิวตี้เธออยากได้เมียคนอื่นมาเป็นสามีตัวเองค่ะ
prawy : น้องบิวตี้เธอมาหาสามีค่ะ
JJHJJH : น้องบิวตี้เธอเก่งกล้าสามารถหน้าด้านหน้าทนค่ะ
jiBtar : จิ๊บจ๋า อีโมตอนแรกนี่แบบว่า หื่นมาก แต่จบด้วยโมโหเลยรึคะ ขัดใจชะนีแรงน่ะสิชิมิ
n2 : ความพยายามแบบนี้ น่าจะได้น้องเลิฟไปเป็นรางวัลไหมนะ
Phelyra : ชอบเม้นท์คุณ Phelyra มากๆๆๆๆ แรงได้อีกอะค่ะ ชอบๆๆๆๆ ได้อารมณ์มากๆ
Akamei : น้องเลิฟเธอมีพัฒนาการค่ะ พี่เซฟก็ได้ประโยชน์ไปเต็มๆ ส่วนคู่เซย์แชมป์ อีกไม่นานจะเอาตอนพิเศษมาให้อ่านกันค่ะ
สมุนไพร : อิอิ แอบเซ็งบิวตี้ชิมิ
dukdikdukdik : เธอมาตามหาสามีอะค่ะน้องบิวตี้เนี่ย...
PEENAT1972 : ป้าขา Mercy เปิดโอกาสให้ป้าตบน้องบิวได้เต็มที่เลยค่ะ ฝากด้วย เขียนไปยังหมั่ไส้เธอไปเลยค่ะ
princewill : พี่เซฟแกคลั่งไปแล้วล่ะค่ะ น้องเลิฟเวอร์ชั่นช่างยั่วเนี่ย ไม่ปลื้มน้องบิวตี้เหรอคะ แนะนำให้ตบได้ค่ะ
กระต่ายชมจันทร์ : จุ๊บๆๆๆ รักคนนี้ที่สุด พรู๊ฟที่น่ารักของพี่...จะให้น้องบิวตี้คู่กับใครดีล่ะ พี่ให้น้องต่ายเลือกเลยในฐานะที่ช่วยพรู๊ฟเรื่องให้เป็นประจำ
bbyuqin : พี่คิวมันพยายามถ่ายทอดวิชามารให้พี่เซฟอยู่ค่ะ...ส่วนน้องเลิฟนี่เธอเก่งกล้าขึ้นมาด้วยตัวเองค่ะ
hene2526 : เบรคด้วยอะไรคะ XXXX นี่อะไรอ่ะ?....ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะคะ
liTTle.SaLapaO : คนอ่านชอบให้น้องเลิฟร้อนแรงชิมิคะ งั้นไว้อีกหน่อยจะพาน้องเวอร์ชั่นร้อนมาให้อ่านกันอีกเน้อ
jjuboy : เห็นด้วยอย่างยิ่งเลยค่ะ ฮ่าๆๆๆ
vvivy : อิจฉาคนได้หยุดทั้งอาทิตย์จังเลยน้าาาาาา  
Vesi : ทุกคนมีพัฒนาการความแรงอยู่ในตัวไง...
parity_yc : มาแล้วจ้า มาแล้ว...แต่ตอนนี้น้องเลิฟไม่ยั่วแล้วน้า
RAKDEK_KA : หื่นมากไปหน่อย...งานเข้าแบบไม่รู้ตัวเลยค่ะ
ChiOln : เอาเลือดกรุ๊ปอะไรดีคะ เดี๋ยวหาให้ ไว้สำรองด้วย
KM137 : มาต่อแล้วจ้า อย่าเพิ่งโมโหน้องบิวตี้นะ เก็บไว้โมโหตอนนี้ต่อ
tutu : จริงค่ะ น้องเลิฟหื่นสุด ฮ่าๆๆๆ
bakanishi1 : น้องเขาเตรียมตัวมาดีค่ะ วางแผนมาพร้อม
mascot : ขอบคุณเหมือนกันค๊าบบบ
BeeRY : โดนเบรคกันด้วยน้องบิวตี้กันทุกคนเลยค่ะ อิอิ
Yunatsu : น้องบิวตี้เธอจะมาเอาภรรยาคนอื่นไปเป็นสามีตัวเองค่ะ
tekeela : ปรบมือให้กับความแรงของเธอค่ะ
PeeYaR : จริงๆ ค่ะ ศึกหนักแน่นอน
uknowvry : ร้อนแรงนี่หมายถึงน้องบิวตี้เหรอคะ ฮ่าๆๆ
icyblue : พี่เซฟแกเลือดหมดตัวตายไปแล้วค่ะ เจอฤทธิ์แมวน้อยยั่วสวาทเข้าไป
♥a2k♥ : พี่คิวแกออกแนวฮาตลอดสถานการณ์ค่ะ



++++++++++++++++++++


ตอนที่ 33 โลกไม่ได้มีแค่เราสองคน



เมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้นกับเลิฟของผมครับเนี่ย...???


จริงๆ ตั้งแต่ครั้งก่อนๆ ที่เลิฟขอทำรักให้ผม ให้ความสุขผมด้วยปากของน้องบ้าง ผมก็ประหลาดใจแกมยินดีแล้วนะครับ มาเมื่อคืนนี้เล่นเอาผมแทบคลั่ง...ตั้งแต่เปิดประตูเข้าไปผมก็ตื่นเต้นแล้วฮะ ไฟในห้องปิดมืด แต่ไฟในกายผมกลับลุกโชติช่วง...ใบหน้าแย้มยิ้มยั่วยวน กับแสงสลัวของไฟจากเปลวเทียน เหมือนจะค่อยๆ เชิญชวนผมให้หลงเข้าไปเสาะหาความหอมหวานที่ล่องลอยอยู่ตรงหน้า...


ผมเต็มใจที่จะกระโจนเข้าสู่ห้วงหฤหรรษ์ที่เลิฟขุดรอดักผมไว้...แล้วมันก็หฤหรรษ์จริงๆ ครับ...ความช่างยั่ว ช่างอ้อน ความกล้า ความน่ารัก และเป็นธรรมชาติ ของเลิฟ ทำให้ผมยอมศิโรราบกราบแทบเท้าได้เลย...ทำยังไงได้ ก็ผมน่ะ ‘เกิดมาเพื่อยอมเลิฟ’ อยู่แล้วนี่ครับ


ผมชอบช่วงเวลาหลังจากที่เราผ่านพ้นพายุอารมณ์ที่โหมกระหน่ำไปด้วยกัน...เราจะนอนกอดกัน บอกรักกัน ผลัดกันหอมแก้มไปมา คนตัวนิ่มในอ้อมกอดผมก็ชอบซุกไซ้ตัวเอง ออดอ้อนกอดผมก่อนจะหลับไปทุกครั้ง แม้ไอ้อาการดิ้นดุ๊กดิ๊กไปมาของคนในอ้อมแขนจะทำให้เลือดลมในกายผมปะทุขึ้นมาอีกครั้ง แต่ก็ต้องยกประโยชน์ให้จำเลยเขาล่ะครับ สีหน้าซับสีเลือด กับหยาดเหงื่อที่ซึมตามไรผม แล้วอาการกรนเบาๆ ทำให้รู้ว่าแค่นี้เลิฟก็คงรับศึกหนัก เหนื่อยอ่อนพอดู ผมเลยฟัดแก้มคนขี้เซาไปหลายที ก่อนที่จะหลับพักผ่อนกายตามไป


ตื่นเช้ามาก็ต้องปลุก ฉุด ดึง อุ้ม พานักศึกษาปี 3 ของผมให้ตื่นไปเรียนครับ ถึงแม้จะอยากให้เจ้าตัวได้นอนพักแต่ก่อนจะหลับเมื่อคืนยังไม่วายสั่งผมนักหนาให้ปลุกให้ตื่นให้ได้ เพราะวิชานี้อาจารย์ดุ ไม่อยากขาด...


กว่าจะงัด จะอุ้ม ไปอาบน้ำแต่งตัวได้ ก็เล่นเอาซะแย่ครับ...จริงๆ ผมก็รู้แหละว่าไอ้อาการ งุ๊งงิ๊ง งอแง งัวเงีย ให้ผมอุ้มไปอุ้มมา หยิบนู่น ใส่นี่ให้ มันคืออาการ ‘อ้อน’ ไม่ใช่ว่าเจ้าตัวไม่อยากจะลุก หรือขี้เซาอะไรหรอก น่ารักไหมฮะเมียผม...


อารมณ์ดีมีอยู่ได้ไม่นานครับ พอเราสองคนเดินลงมากะว่าจะหาอะไรกินกัน ก็เจอกับบุคคลที่ไม่คาดคิดครับ ‘น้องบิวตี้’ เด็กสาวเจ้าของใบหน้าตุ๊กตาญี่ปุ่น น่ารักน่าเอ็นดู แต่พฤติกรรม การแสดงออกนี่ไม่ไหวจริงๆ ฮะ ผมผิดรึเปล่าที่ผมจะไม่รู้สึกเอ็นดูเด็กคนนี้ ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองไหม ผมว่าน้องเธอไม่ค่อยชอบขี้หน้าผมเท่าไหร่


บนโต๊ะอาหารเธอก็ผูกขาดบทสนทนาแต่เพียงผู้เดียวเลยครับ...ชวนคนนู้นคนนี้คุย ยกเว้นผมเธอแค่ทักทายไหว้สวัสดีตามมารยาทแค่นั้น ยังไม่ทันได้แนะนำว่าผมเป็นใคร อะไรยังไง เพราะเธอดูจะไม่สนใจความเป็นไปของผมนัก เธอพยายามทำให้ผมกลายเป็นคนนอกไปเลย เธอขุดคุ้ยเรื่องราวเก่าๆ ครั้งอดีตออกมารำลึกความหลังกันยกใหญ่


“พี่เลิฟคะ ขอบคุณสำหรับโปสการ์ด แล้วก็ของขวัญวันเกิดที่พี่เลิฟส่งให้บิวตี้ทุกปีเลยนะคะ บิวตี้เก็บไว้ทุกใบ แล้วก็ทุกชิ้นเลยค่ะ” หือ!!!! มีการส่งของขวัญให้กันด้วยเหรอ ไหนเลิฟบอกว่าไม่ได้ติดต่อกันมานานแล้วไม่ใช่เหรอ??


ผมหันไปมองคนข้างๆ ก็เห็นทำหน้าเหลอหลาตาโต ตกใจกับคำพูดของน้องคนสวย เหมือนน้องกำลังจะอ้าปากพูดอะไรซักอย่างแต่ม่าม๊าของน้องก็ชิงตัดหน้าซะก่อน...


“ป้าดีใจที่หนูชอบของขวัญนะลูก...พี่เค้าเป็นคนชอบส่งโปสการ์ด ส่งของขวัญให้เพื่อนๆ น่ะจะ ส่งให้ทุกคนนั่นแหละ โปสการ์ดก็ซื้อเก็บไว้เยอะเชียว พอถึงโอกาสต่างๆ ก็เขียนแล้วก็กระจายส่งให้” ม่าม๊า...พูดไปยิ้มไป แต่ผมว่าแฝงความนัยอะไรอยู่นะ ถึงแม้ประโยคจะดูเหมือนช่วยให้น้องบิวตี้เธอไม่เข้าใจผิดไปมากกว่านี้ก็ตาม แต่ว่า ผมก็ยังอดสงสัยไม่ได้ว่า เลิฟของผมส่งของขวัญและโปสการ์ดให้น้องบิวตี้เธอจริงๆ รึเปล่า...


“ป๊าว่าไปเรียนกันได้แล้วมั้ง...ออกช้ากว่านี้รถจะติดเอานะ...เซฟป๊าฝากเด็กๆ ด้วยนะ มีอะไรค่อยมาคุยกันนะลูก” ป๊าเดินมาตบไหล่ผม มองหน้าอย่างให้กำลังใจ สงสัยตอนนี้หน้าผมจะแย่มากจริงๆ ฮะ บอกตามตรงว่าสับสนมากครับ แต่...ทางที่ดี ผมก็ควรจะเชื่อคนของผมไว้ก่อน


“พี่เลิฟขับรถไปใช่ไหมคะ...เดี๋ยวบิวจะขอมาเป็นตุ๊กตาหน้ารถสักพักนะคะ ตอนแรกคุณแม่ของบิวตี้ก็เป็นห่วง กลัวว่าจะไปเรียนลำบาก ช่วงคุณแม่ยังอยู่ก็ยังไปส่งได้บ้าง แต่ตอนนี้คุณแม่ต้องบินกลับไปประชุมที่ซิดนีย์ บิวตี้มาเมืองไทยไม่กี่ครั้งเอง จะให้ไปคนเดียวก็กลัวหลงทาง แต่บิวตี้ก็บอกว่าไม่ต้องเป็นห่วง เดี๋ยวพี่เลิฟจะดูแลบิวตี้เอง คุณแม่ก็เลยวางใจค่ะ”


แล้วจะมาอยู่เมืองไทยให้ลำบากทำไมล่ะครับน้องคนสวย กลับไปอยู่ซิดนีย์ดีกว่าไหม สบายใจ ถิ่นเธอ จะได้ไม่ต้องเดือดร้อนคนอื่นเค้า...หงุดหงิดครับ


“เออ...น้องบิวตี้ วันนี้พี่ไม่ได้เอารถไปนะฮะ พี่ไปพร้อมพี่เซฟน่ะครับ...”


“อ้าวเหรอคะ...งั้นพี่เซฟคะ ขอน้องบิวติดรถไปด้วยแล้วกันนะคะ…คันนี้เหรอคะ...อืม ก็คงจะเป็นคันนี้แหละเนอะ เพราะว่ารถบ้านพี่เลิฟไม่น่าจะเป็นรุ่นเก่าขนาดนี้” นี่คือคำพูดของคนที่จะขอติดรถเค้าไปเหรอเนี่ย...มันน่าให้ไปด้วยไหมครับ...ช่างเถอะ หงุดหงิดไปก็ทำอะไรตอนนี้ไม่ได้ รอให้เลิฟเป็นคนเคลียร์แล้วกันฮะ


ผมก็เดินไปฝั่งด้านคนขับ เปิดล็อครถ ฝั่งข้างผมเลิฟก็กำลังรอผมเปิดล็อคพร้อมจะขึ้นนั่ง แต่แม่คนสวยอีกคนดันมีปัญหาขึ้นมาอีกครับ...

“พี่เลิฟขา...น้องบิวเมารถค่ะ ขอน้องบิวนั่งหน้าได้ไหมคะ” จะมาไม้ไหนเนี่ย คิดจะมานั่งหน้าคู่ผมเพื่ออะไร หรือเกิดจะเบนเข็ม เบนเป้าหมายมาที่ผมแทน


“อ้าว แล้วพี่เลิฟจะไปไหนคะ ถ้าพี่เลิฟไปนั่งข้างหลัง น้องบิวก็คุยกับพี่ไม่ถนัดสิคะ...พี่เซฟคะ บิวตี้ขออนุญาตให้พี่เลิฟเป็นคนขับแทนได้ไหมคะ บิวตี้มีเรื่องคุยกับพี่เลิฟเยอะเลย ถ้าเกิดพี่เลิฟนั่งข้างหลัง ให้บิวตี้หันไปหันมาบิวตี้เวียนหัวแน่ค่ะ บิวเมารถม๊ากมาก” เฮ้ออออออ!!!! นี่ผมจะทำอะไรไม่ได้เลยใช่ไหมครับเนี่ย...หันไปมองที่รัก น้องก็มองหน้าผมตาละห้อย สีหน้าจ๋อยๆ แววตาลุแก่โทษ ทำให้ผมอดใจอ่อนไม่ได้ ถึงแม้จะอ่อนใจก็ตาม


ผมพยักหน้าน้อยๆ ให้น้องเดินมาฝั่งคนขับ รอให้เดินมาจนถึงที่ ก่อนที่ผมจะเดินเขยิบไปด้านหลัง น้องก็คว้าแขนผมไว้ก่อน...พร้อมกระซิบเบาๆ ให้ได้ยินกันสองคน


“เลิฟรักพี่เซฟที่สุด และคนเดียวนะฮะ อย่าพึ่งเข้าใจอะไรไปเองนะ” ผมพยักหน้าน้อยๆ ยิ้มให้อย่างเข้าใจ ก่อนจะเข้าประจำที่นั่งด้านหลัง


“พี่เลิฟรู้ไหม บิวตี้คิดถึงพี่เลิฟมากแค่ไหน...พี่เลิฟไม่ยอมโทรหาบิวตี้เลย แถมไม่ยอมมาหาบิวตี้ที่ซิดนีย์ตั้งแต่บ้านพี่เลิฟขายไปเมื่อสิบปีที่แล้ว ก็มีแต่โปสการ์ดที่ส่งมาช่วงเทศกาลต่างๆ แล้วก็ของขวัญวันเกิด...” รถขับออกไปได้ไม่นานน้องบิวตี้ก็เริ่มบทสนทนาแสดงความตัดพ้อแบบงอนๆ ทันที ผมมองหน้าน้องผ่านกระจกมองหลัง เลิฟของผมคิ้วขมวดน้อยๆ กับน้ำเสียงใสๆ ของคนข้างๆ


“บิวตี้ดีใจที่พี่เลิฟยังส่งรูปมาให้บิวตี้ดู บิวตี้เฝ้ารอวันนี้มานานแค่ไหนพี่เลิฟรู้ไหม บิวตี้หลงรักผู้ชายที่ส่งของขวัญให้บิวตี้ ผู้ชายที่บิวตี้จะได้เห็นหน้าแค่ในรูปทุกๆ ปี แต่วันนี้บิวตี้ได้มาเจอตัวเป็นๆ แล้ว บิวตี้จะไม่ยอมห่างจากพี่เลิฟอีกแน่นอนค่ะ” ไหนบอกว่าเมารถไง คนเมารถเขาไม่นั่งหันข้างกันหรอก มองตรงไปสิครับ หันหน้ามามองคนขับทำไม...ผมเห็นเลิฟเหมือนจะพูดอะไรออกมา แต่ก็ไม่ได้พูด แต่น้องมองกระจกหลังส่งสายตาแสดงความรักพร้อมยิ้มน้อยๆ ให้ผมครับ ผมก็ยิ้มตอบไปแบบให้กำลังใจ พลางปลอบตัวเองว่า คงไม่มีอะไรหรอก คงเป็นเรื่องเข้าใจผิดอะไรซักอย่าง...


“ของขวัญชิ้นล่าสุดบิวตี้ชอบมากเลยค่ะ ‘แหวน’ น่ารักมากๆ พอดีนิ้วนางข้างซ้ายนิ้วเดียวเลยนะคะเนี่ย ไม่รู้ว่าพี่เลิฟอยากจะสื่ออะไรรึเปล่าน้า” หะ!!! ให้แหวนกันด้วยเหรอ...ทำไงดีครับ ผมอึดอัดใจมาก ผมอยากรู้ว่า สรุปแล้วเรื่องนี้มันอะไรกันแน่ เลิฟส่งของให้น้องบิวตี้จริงๆ ไหม หรือว่าน้องบิวตี้เธอเข้าใจอะไรผิด หรือว่าป๊ากับม๊าของน้องมีอะไรที่ยังไม่ได้บอกเรา โว้ยยยย!!! ไม่เคยหงุดหงิดอะไรขนาดนี้มาก่อนเลยครับ


“บิวตี้...พี่ว่าเราต้องคุยกัน...ทุกเรื่อง!!! แต่หลังจากพี่ได้คุยกับป๊าและม๊าก่อนนะ” ผมว่าเลิฟเองก็คงอึดอัดและงงไม่แพ้ผม น้องคงไม่ได้เป็นคนส่งของไปให้น้องบิวตี้นะผมว่า...แต่ทำไมน้องถึงไม่ยอมพูดออกไปตรงๆ ว่าไม่ได้เป็นคนทำ อย่างน้อยก็น่าจะเบรคความรู้สึกของน้องคนสวยเธอได้บ้างตอนนี้...


“ได้สิคะ บิวตี้รอได้ พี่เลิฟไปคุยกับคุณลุงคุณป้าก่อน แล้วค่อยมาคุยกับบิวตี้ หรือจะให้คุณลุงคุณป้ามาคุยกับคุณแม่กับแด๊ดของบิวตี้ก็ได้นะคะ” นี่น้องบิวตี้เธอคิดไปถึงไหนกันครับเนี่ย...น้องเข้าใจอะไรผิดรึเปล่าครับ???


“เอ่อ พี่คงจะจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดนั่นแหละครับ” นี่ก็อีกคน พูดจาคลุมเครือเชิงเข้าใจผิดได้อีก...


“เย็นนี้เลิกกี่โมงครับเลิฟ” ผมอดรนทนไม่ได้ต้องหาเรื่องแทรกแซงประเด็นนี้ก่อนครับ ไม่งั้นผมคงจะถูกลืมไปเลยว่ามีตัวตนอยู่ในรถคันนี้ด้วย


“บ่ายสามฮะ...พี่เซฟเลิกก่อนเลิฟใช่ไหม รอด้วยนะ” น้ำเสียงอ้อนๆ ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาหน่อยครับ


“บิวตี้ก็เลิกก่อนพี่เลิฟค่ะ งั้นเดี๋ยวบิวตี้รอพี่เลิฟที่คณะนะคะ บิวตี้ขอกลับด้วย” เฮ้ยยย!!! นี่ยัยน้องบิวนี่จะตามติดพวกผมไปถึงไหนฮะเนี่ย เล่นเอาผมกับเลิฟอึ้งอ้าปากค้างกันไปตามๆ กันเลย


“เอ่อ...แต่...พี่มีธุระต่อนะครับ บิวตี้กลับบ้านไปก่อนดีกว่า” จะว่าไป ก็ธุระจริงๆ นั่นแหละฮะ เพราะวันนี้น้องต้องไปสอนเจ้าน้องเซย์ที่ค่าย


“ไม่เห็นจะเป็นไรเลยค่ะ บิวตี้นั่งรอได้ ไม่เบื่อหรอกค่ะ บิวตี้กลับบ้านเร็วก็ไม่รู้จะทำอะไร ขออนุญาตตามไปด้วยแล้วกันนะคะ” โหหหหห!!! เกิดมาผมไม่เคยเห็นใครตื๊อเก่งขนาดนี้มาก่อนเลยครับ


“พี่ให้คนขับรถที่บ้านพี่มารับบิวตี้ดีกว่า นะครับ อย่ามารอพี่เลย”


“แล้วทำไมพี่เซฟถึงไปด้วยได้ล่ะคะ ทำธุระอะไรเหรอถึงต้องไปทำด้วยกันแค่สองคน”


“พี่มีสอนร้องเพลง บิวตี้กลับก่อนเถอะ พี่ขอร้องล่ะ...ส่วนพี่เซฟ เอ่อ...บ้านพี่เขาเป็นทางผ่าน เขาก็เลยแวะไปส่งพี่” ทำไมเลิฟไม่พูดออกไปตรงๆ ว่าพี่มีสิทธิ์อะไรถึงได้ไปรอเลิฟได้ ผมขมวดคิ้วมองผ่านกระจกก็มองเห็นอีกคนที่มองตอบมาด้วยแววตาเลิกลั่ก คงกลัวว่าผมจะโกรธนะครับ เอาจริงๆ ...ผมก็กำลังเริ่มโกรธนิดๆ แล้วนะฮะ


“เหรอคะ...อืมม ก็ได้ค่ะ...” แล้วน้องบิวตี้เธอก็นั่งเงียบไปนานเลยครับ สงสัยจะค่อนข้างไม่พอใจ แต่ว่าขัดขืนต่อไปก็กลัวว่าเลิฟอาจจะโมโหเอาได้ ก็ดีฮะ เงียบๆ ซะบ้าง ผมบอกตามตรงว่ารำคาญเธอมากจริงๆ ครับ





เช้านี้รถไม่ติดมากนัก ประกอบกับเลิฟเป็นคนขับรถเร็ว แป๊บเดียวก็ถึงมหา’ลัยแล้วครับ ขณะกำลังวนไปหาที่จอดที่ประจำ น้องบิวตี้ก็ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้ซะก่อน


“ว่าแต่บิวตี้สงสัยจังค่ะ...พี่เซฟไม่ได้เรียนคณะเดียวกับพวกเราไม่ใช่เหรอคะ แล้วพี่เซฟเป็นอะไรกับพี่เลิฟเหรอ ทำไมถึงมาสนิทกันได้”


“เอ่อ...เป็น...เอ่อ” ผมตัดสินใจกำลังจะตอบความจริงให้น้องบิวตี้เธอกระจ่างสักทีว่าตัวเองน่ะมาจีบแฟนชาวบ้านเขาอยู่ แต่ก็โดนตัดหน้าครับ


“พี่เซฟเป็น...เป็นรุ่นพี่ที่พี่สนิทด้วยครับ ถึงแล้วลงจากรถเถอะ” ทำไมเลิฟถึงไม่บอกไปว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน...หงุดหงิดหนักขึ้นไปอีกครับ


“บิวตี้เดินไปเรียนก่อนแล้วกันนะครับ พี่ขอคุยธุระกับพี่เซฟก่อน” เลิฟคงพอเห็นอาการขรึมๆ ของผม คงอยากจะคุยอะไรด้วย


“แต่บิวเดินไปไม่ถูกนี่คะ บิวรอได้ค่ะ ไม่ต้องกลัวค่ะ บิวสัญญาว่าจะยืนฟังเงียบๆ” นี่ผมจะหมดความอดทนกับเด็กผู้หญิงคนนี้แล้วนะครับ...!!!!


“เอ่อ...อ้าว...นั่นรถไอ้แชมป์มาพอดี เดี๋ยวบิวตี้เดินไปกับแชมป์แล้วกันนะ” ผมไม่เคยรักไอ้แชมป์มากเท่านี้มาก่อน มันมาถูกที่ถูกจังหวะจริงๆ ครับ


“แชมป์ ๆ อ้าวเซย์วันนี้ไม่ต้องเข้าห้องอัดเหรอตามติดกันตลอดนะคู่นี้” ไอ้น้องเซย์มันเดินยิ้มแป้นแล้นถลามาหาเลิฟทันทีที่ลงจากรถ


“ไม่เข้าฮะ วันนี้เซย์จะมาเฝ้าคนบางคน...เชอะ” อะไรของไอ้คู่นี้อีก สามวันดี สี่วันดุ วันนี้มางอนอะไรกันอีก


“ก็พี่บอกแล้วว่าไม่มีอะไรก็ไม่ยอมเชื่อ แทนที่จะอยู่บ้านพักผ่อน” ไอ้แชมป์ขยี้หัวแฟนมันอย่างเอ็นดูแกมเหนื่อยใจ


“เชอะ...พี่เลิฟดูเพื่อนพี่ดิ เดี๋ยวนี้ชอบบังคับ ชอบห้าม ชอบไม่ให้เซย์ทำนู่นทำนี่ แล้วไหนบอกเป็นแฟนกัน แค่ขอตามมาด้วยแค่นี้ก็ไม่ได้” ไอ้น้องเซย์สะบัดหน้าสะบัดหัวออกจากมือของแฟนมัน แล้วหันมาฟ้องแฟนผมแทน


“เอาล่ะๆ ใจเย็นๆ ...แชมป์ เราฝากบิวตี้ให้เดินไปด้วยนะ เรามีเรื่องจะคุยกับพี่เซฟก่อน เดี๋ยวเราตามไป” แชมป์มองหน้าผม ส่งสายตาให้อย่างเข้าใจในสถานการณ์ ก่อนจะพยักหน้าให้เลิฟ แล้วหันไปมองน้องบิวตี้ที่หน้างุ้มลงนิดหน่อยอย่างคนขัดใจ


“พี่เซฟครับ!!! สวัสดีครับ...คิดถึงพี่เซฟจังเลยฮะ” เอ่อออ!!! ความวัวไม่ทันหาย ความควายก็เข้ามาแทรกทันทีฮะ...ทุกคนลืมน้องบูมไปหรือยังครับ...ผมน่ะลืมไปแล้ว แต่ผมว่าน้องมันคงยังไม่ลืมผม...โผล่มาจากไหนไม่รู้ เดินยิ้มร่ามาเลย คราวนี้กลายเป็นยังไม่มีใครขยับเขยื้อนไปไหน ยืนมองคนมาใหม่ที่เข้ามาทักผม


“เอ่อ...ครับ” ผมไม่รู้จะพูดอะไรดีไปกว่านี้


“พี่เซฟได้ทานเค้กที่บูมฝากพี่บอมไปให้รึเปล่าฮะ” อ้าว...เฮ้ย ไหนไอ้บอมบอกว่ามันซื้อมาฝากไง ทำไมกลายเป็นเค้กจากน้องบูมไปได้ ผมรีบหันไปส่งสายตาปฏิเสธกับเลิฟทันทีครับ แต่ท่าทางจะไม่เป็นผล เลิฟหน้าบึ้งมากฮะตอนนี้


“เอ่อ...อ่อ ครับ คือพี่ขอตัวก่อนนะครับ พี่มีธุระ” ผมพยายามถอยตัวออกห่างจากน้องบูมครับ เพราะน้องบูมพยายามขยับตัวยื่นหน้ามาหาผมตลอดเวลาที่พูดคุยกัน...


“เสียดายจัง ยังคุยกันไม่หายคิดถึงเลย ไหนๆ พี่เซฟก็บอกว่าเราเป็นพี่น้องกันแล้ว กลางวันนี้เราไปกินข้าวด้วยกันดีไหมฮะในฐานะใหม่” ฐานะใหม่อะไร...เมื่อก่อนเราก็เป็นแค่พี่น้องนะครับน้องบูม...ทำไมวันนี้มันมีแต่คนชอบเข้าใจอะไรไปเองทั้งนั้นวะเนี่ย


“พี่แชมป์...ทำไมมหา’ลัยพี่ตุ๊ดเยอะจัง” อย่าตกใจครับ เสียงไอ้เซย์ครับ ผมจะขำก็ไม่กล้าฮะ


“แกว่าใคร” ไอ้น้องบูมหันไปแว๊ดใส่ไอ้เซย์ทันทีครับ


“ปกติใครร้อนตัวก็รับไปนะ...อันนี้เป็นทฤษฏีเบสิคอยู่แล้ว” เยี่ยมมากเซย์ สงสารไอ้แชมป์จริงๆ ครับ มีเมียร้ายซะขนาดนี้


“แก!!! แกด่าฉันเหรอ” ไอ้น้องบูมทำท่าเหมือนจะกระโจนใส่ไอ้น้องเซย์ครับ


“เอาล่ะๆ พี่ว่าไม่มีใครว่าอะไรใครหรอกครับ แยกย้ายกันไปเรียนเถอะ...บูม กลางวันพี่คงไปทานข้าวด้วยไม่ได้ พี่นัดกับแฟนพี่แล้วครับ ขอบคุณที่ชวน” พูดจบผมก็ลากมือเลิฟ ให้เดินหนีไปจากตรงนั้นเลยครับ ไม่สนใจแล้วว่าใครจะคิดอะไรยังไง ผมขอไปเคลียร์กับแฟนตัวเองก่อน



“ทำไมยังติดต่อกับนังน้องบูมนั่นอีก” พอหามุมสงบพอที่จะไม่มีใครมารบกวนได้ น้องก็เอ่ยปากทันทีครับ....แต่จริงๆ แล้วคนที่ต้องเคลียร์คือผมไม่ใช่เหรอครับ กลายเป็นว่าคนตรงหน้านี่ หน้างอ งอนเสียงแข็งไปแล้วครับ


“พี่ไม่ได้ติดต่อกับบูมแล้วจริงๆ ครับ”


“แล้วเรื่องเค้กล่ะ มีการส่งมาให้ด้วย ทำไมพี่ไม่เคยบอกเลิฟ ไหนบอกว่ามีอะไรจะบอกทุกเรื่องไง” ก็มันไม่มีอะไรจะให้บอกนี่ครับ แล้วจะให้บอกอะไร


“พี่ไม่รู้ว่าเค้กที่ไอ้บอมเอามาเป็นของน้องบูม...ไอ้บอมมันบอกว่ามันซื้อมาฝาก พี่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร แถมพี่ก็ไม่ได้กินเลยด้วย พ่อกับแม่พี่ทานหมด” จริงๆ นะครับ ทำไมน้องไม่เชื่อใจผมล่ะ ผมไม่เคยคิดจะปิดบังอะไรน้องอยู่แล้ว


“....................................” เงียบ น้องเงียบแต่ก็ยังไม่หายหน้างอนะครับ


“แล้วเรื่องน้องบิวตี้นี่ล่ะ มันเกิดอะไรขึ้น ของขวัญ ส่งแหวน ส่งการ์ดให้กัน ไหนบอกว่าไม่เคยติดต่อกันไง...”


“ทำไมต้องมาขึ้นเสียงใส่เลิฟด้วย...เลิฟก็ไม่รู้เหมือนกันว่าน้องเขาได้ของขวัญจากใคร เลิฟก็งง เหมือนพี่นั่นแหละ แต่ป๊ากับม๊าคงรู้ เลิฟก็กะไว้แล้วว่าจะคุยกับป๊ากับม๊าก่อน แล้วพี่จะมาคาดคั้นอะไรเลิฟ ไม่ไว้ใจกันหรือไง”


“แล้วทำไมไม่ยอมบอกบิวตี้ไปว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน...อายมากหรือไงที่เป็นแฟนพี่”


“พี่เซฟ ทำไมพูดกับเลิฟแบบนี้...ที่เลิฟพูดไปแบบนั้นก็เพราะเลิฟเห็นพี่อ้ำอึ้ง ทำหน้าสับสน เลิฟคิดว่าพี่ต่างหากที่ไม่อยากให้ใครรู้ว่าเป็นแฟนกับเลิฟ...เลิฟกลัวพี่จะอายที่มีแฟนเป็นผู้ชาย เลิฟกลัวว่าคนอื่นเขาจะนินทาพี่ พี่เซฟเข้าใจไหม ฮือ...ฮือออ...ทำไม...ฮือออ ทำไม ฮึก...ไม่เชื่อใจเลิฟ”


ผมพลาดไปแล้วใช่ไหมครับ ผมเผลอทำให้คนที่รักผมที่สุดเสียน้ำตาอีกแล้ว...แต่ก็เพราะว่าผมรักน้องไม่ได้น้อยไปกว่าที่น้องรักผมเลย ผมเองก็โมโหทุกเหตุการณ์ ทุกอย่าง ทุกคนที่ทำให้มันเกิดเรื่องบ้าๆ นี่ขึ้นมา ผมไม่เคยอายใครเลยที่มีเลิฟเป็นแฟน...ผมเองต่างหากที่กลัวน้องอายที่มีผมเป็นแฟน เฮ้อออออ ตอนนี้กลายเป็นว่าผมโกรธตัวเองมากครับที่ทำให้คนรักของผมร้องไห้


“พี่ขอโทษครับ...พี่แค่หึง พี่สับสน และก็กลัว พี่กลัวจะเสียเลิฟไป พี่ไม่รู้ว่าน้องบิวตี้เธอต้องการอะไร แต่พี่ไม่อยากให้ใครมาแย่งเลิฟไปจากพี่ พี่ขอโทษนะครับ” ผมรวบตัวเลิฟที่คงจะเสียขวัญไม่น้อย เข้ามากอด ตั้งแต่ผมกับน้องคบกันมา ครั้งนี้เป็นการมีปากมีเสียงกันครั้งแรกแบบจริงจัง


“ทำไม...ฮือออ ทำไม...ฮืออ ไม่เชื่อใจเลิฟ...ฮือออ ฮึก...เลิฟรักพี่คนเดียวนะ” ผมโยกตัวน้องน้อยๆ อย่างปลอบ ผมกำลังจะอธิบายต่อแต่ก็มีมารผจญจนได้ครับ...




“อ้าวไอ้เซฟ กูตามหามึงนานมาก โทรศัพท์ก็ไม่เสือกรับ ไปเร็วๆ อาจารย์พิชัยแกตามหามึงให้ไปแก้หัวข้อโปรเจคด่วนเลย เพราะเดี๋ยวแกต้องไปราชการไม่อยู่อีกหลายวัน….อะ อ้าว น้องเลิฟ พี่ขอโทษนะครับ คุยซีเรียสกันอยู่รึเปล่า เออ...พอดีพี่รีบนิดนึงอะครับ” ไอ้กอล์ฟ ไอ้เพื่อนเวร เข้ามาถูกจังหวะจริงๆ คนยังเคลียร์กันไม่เสร็จเลย


“เปล่าฮะ...ไม่มีอะไร เลิฟไปเรียนก่อนนะครับ แล้วเราค่อยคุยกัน” ปากบอกว่าไม่มีอะไร แล้วมือที่ยกขึ้นปาดน้ำตาป้อยๆ นี่มันอะไรครับ น้องยังไม่เคลียร์ผมรู้...หันมาบอกผมว่าแล้วเราค่อยคุยกัน เสร็จแล้วก็รีบวิ่งหนีไปเลย เฮ้ออออ แล้วผมจะมีกะจิตกะใจไปทำอะไรต่อครับวันนี้


ผมแค่คิดว่า การที่คนสองคนรักกันมันก็มากพอที่จะทำให้ไม่เกิดปัญหาอะไรตามมา เพราะแค่ความรัก ก็น่าจะทำเราสองคนมีความสุข ใช้ชีวิตอยู่บนพื้นฐานความรัก ไม่น่าจะมีอะไรยาก...


แต่ความเป็นจริงแล้ว มันไม่ง่ายเลย





เพราะโลกไม่ได้มีแค่เราสองคน...นี่ครับ