ที่ร๊ากกกก...
มาแล้วจ้าทุกคน...ไหนๆ ใครเรียกร้องขอดูตอนน้องกลับดึก...
สรุปแล้วน้องไม่กลับดึกนะคะ...แต่จะยังไง ไปอ่านกันเอาเองเน้อ..
ขอบคุณสำหรับทุกเม้นท์นะคะ...
อ่านแล้ว ติชม เม้นท์คุยกันได้นะคะ จะเป็นกำลังใจให้ผู้แต่งเป็นอย่างสูงค่า... 
(ขอยกยอดเม้นท์ไปก่อนนะคะ ดึกดื่นแล้วตัวเอง พรุ่งนี้เค้าไปทำงาน ออฟฟิศไม่หยุด กรี๊ดดดด)++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 32 วันที่สุขและสวยงาม หลายคนคงอยากรู้ใช่ไหมฮะว่าตอนนี้ผมอยู่ที่ไหน?
เปล่าฮะ...ไม่ได้อยู่บ้านพี่เซฟหรอก....
อยู่บ้านตัวเองครับ....
จุ๊ๆๆๆ อย่าพึ่งโวยวายดิครับ...ไม่ได้อยู่คนเดียวซะหน่อย...
คือ...ตอนแรกว่าจะไปบ้านพี่เซฟใช่ไหมฮะ แล้วทีนี้ผมก็นึกขึ้นมาได้ก่อน เลยถามพี่เซฟว่า พ่อแม่พี่เขาอยู่บ้านรึเปล่า พี่เซฟก็บอกว่าอยู่...ผมยังไม่พร้อมจะเจอพ่อกับแม่พี่เซฟตอนนี้ครับ...ถึงแม้จะไปในฐานะเพื่อน หรือรุ่นน้องก็ตาม...ทุกคนก็รู้นี่ฮะว่าโก๊ะๆ อย่างผมเดี๋ยวไปอึกๆ อักๆ พูดจาส่อแวว พิรุธ แล้วผมก็คิดไม่ซื่อ ไม่บริสุทธิ์ใจกับลูกชายเขาจริงๆ นี่ครับ กลัวอ่ะ แถมพ่อแม่พี่เซฟเป็นอาจารย์กันทั้งคู่ครับ คนเป็นครูบาอาจารย์ เค้าว่าส่วนมากจะดุนะครับ...
“เลิฟจ๋า...ขึ้นห้องได้ยัง พี่อยากอาบน้ำอ่ะ” พึ่งจะกินข้าวกันเสร็จเมื่อกี้ อุตส่าห์ย้ายมาในห้องดนตรีกะว่าจะเล่นเปียโนย่อยอาหารซะหน่อย...แต่นี่ก็มาเนียนชวนขึ้นห้องตลอด...แถมยังมาออดอ้อนขอนอนด้วยอีก...เฮ้ออออออ เอาพี่เซฟคนสุภาพบุรุษ อ่อนโยน ขี้อายคืนมา น้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!
“กลับไปอาบที่บ้านตัวเองดิ...ก็เลิฟบอกแล้วว่ารอไอ้โรสมันมาก่อน รอให้มันขึ้นห้องตัวเองไปก่อน แล้วเราค่อยว่ากัน” ขืนผมพาพี่เซฟเข้าห้องตอนนี้ ไอ้โรสมาถึงไม่เจอเราสองคนอยู่ข้างล่าง แต่เห็นรถพี่เซฟยังอยู่นี่เป็นเรื่องแน่ครับ มันตามไปทุบห้องพังแน่...
“เรื่องดิ คืนนี้นอนนี่นะๆ ๆ ๆ นะครับ...พี่มีเสื้อผ้าติดอยู่ในรถ ไม่ต้องเป็นห่วง เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าไปมหา’ลัยพร้อมกันนะ...ว่าแต่ พอเข้าห้องไปแล้ว เราจะว่าอะไรกันดีล่ะ หึหึ” ผมว่าช่วงนี้พี่เซฟลันล้าเกินเหตุ...จะว่าไปก็ตั้งแต่เรา...เอ่อ...เรามีอะไรกันนั่นแหละฮะ พี่แกก็กลายร่างเป็นผู้ชายดี๊ด๊า ทะลึ่งตึงตัง ชอบทำหน้าหื่นๆ แววตาเจ้าเล่ห์ๆ ใส่ผม
“จะว่าอะไร...ก็นอนดิฮะ พรุ่งนี้เลิฟมีเรียนเช้านะ” ดูทำหน้าเข้า เหมือนคนโดนขัดใจ น่าตีซะจริงๆ แฟนผมเนี่ย
“พรุ่งนี้เช้าเรียนวอยซ์รึเปล่า” เกี่ยวอะไรกับเรียนวอยซ์ เรียนอะไรก็ต้องตื่นเช้าอยู่ดี ผมไม่ได้เป็นคนชอบโดดเรียนนะฮะ ถ้าไม่ป่วยไข้หนักจริงๆ ลากสังขารไปไหวก็ต้องไปเรียนครับ
“ฮึ...พรุ่งนี้เรียนประวัติดนตรีตะวันตก...ทำไมเหรอ วิชานี้สายไม่ได้เลยนะ อาจารย์ป้าแกดุอ่ะ” ดุจริงอะไรจริงฮะคนนี้ ไปสายนอกจากโดนด่าแล้วยังโดนตัดคะแนนอีกครับ แถมเป็นวิชาต้องอ่าน ต้องท่องจำ น่าเบื่อแต่ต้องอดทนครับ
“พรุ่งนี้เช้า ไม่ต้องใช้เสียง...งั้น...คืนนี้ก็ใช้เสียงได้น่ะสิ” จะใช้เสียงทำอะไรคืนนี้...ร้องเพลงเหรอ หรือจะให้เลิฟสอนร้องเพลง แล้วทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ทำไม เขยิบไปนั่งโซฟาก็ได้ จะต้องมานั่งเบียดนั่งซบเค้าบนเก้าอี้เปียโนทำไมเนี่ย...
“จะให้ร้องเพลงให้ฟังเหรอ...เนี่ยไงกำลังจะเล่นเปียโนให้ฟัง เดี๋ยวร้องด้วย อยากฟังเพลงไรล่ะบอกมาๆ” อยากฟังเพลงก็ไม่บอก เอ!!! ร้องเพลงไรดีนะ อะ...เพลงนี้ดีกว่าน่ารักดี
‘ก็ไม่รู้อะไร ทำให้เราต้องผ่านมาพบ มาเจอ
วันและคืนยังคงคิดถึงเพียงเธอ
ใจหนอใจมันยังคงฝันละเมอ และเพ้อจนหมดใจ
ก็วันและคืนที่พ้นไป หัวใจเจ้าเอยเคยรับฟังกันไหมเธอ
ว่ามีแค่ฉันและมีแค่เธอที่อยู่ด้วยกันเท่านั้น
ในโลกใบนี้มีเพียงแค่เราที่อยู่ด้วยกันสองคน
กระซิบฉันเบาๆ เอาสิไม่ต้องอาย
ว่าเธอรักฉันแค่ไหนอยากรู้
One two three four five I love you
Six seven eight nine I love you
Everyday and night I love you
Oh my daring, oh oh my daring’
ระหว่างที่เล่นเปียโนและร้องเพลงให้พี่เซฟฟัง พี่เซฟก็ลุกขึ้นยืนแล้วโอบคอผมไว้จากด้านหลัง...หอมแก้มผมเบาๆ ก่อนจะกระซิบ...
“รักเลิฟนะครับ...แต่คืนนี้ไม่รอดแน่ๆ”
ชิส์!!! อุตส่าห์ตีเนียนทำเป็นไม่สนใจแล้วนะ...ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีความสุขหรอกนะฮะ สิ่งแปลกใหม่ที่พี่เค้าหยิบยื่นมาให้ มันสุขจนล้นหัวใจเลยด้วยซ้ำ...แต่ว่า...มันก็เขินๆ อะ...ถึงแม้วันหลังๆ จากที่เราผ่านครั้งแรกไปแล้วจะไม่รู้สึกเจ็บมากก็ตาม...แต่ทุกครั้งมันก็ยังคงตึงๆ จิ๊ดๆ แปลกๆ อยู่ดีอะฮะ แถมพอเสร็จแล้วก็เหมือนโดนสูบพลังงาน เหนื่อยและอ่อนเพลียเหมือนกับไปฟิตเนทมาติดต่อกัน 5 ชั่วโมงรวด...พี่เซฟเคยบอกว่าต้องทำบ่อยๆ ถึงจะชิน...โด่!!! ลองมาเป็นผู้ถูกกระทำดูบ้างดิ...เชอะ
“อ้าว...เฮ้ย ยังไม่กลับบ้านตัวเองไปอีกเหรอเนี่ย...ไปๆ กลับบ้านกลับช่องตัวเองไปได้แล้ว...พี่ด้วยกลับไปพร้อมๆ กันเนี่ยแหละ” อ้าว!!!! ตกใจหมดเลยไอ้โรสกลับมาเมื่อไหร่เนี่ย ไม่เห็นได้ยินเสียงรถเลย (ก็มัวอินเลิฟอยู่น่ะจะไปได้ยินอาร๊ายยยย : Mercy)
“โหยยยยย...สุดที่ร๊ากกกกกก พี่พึ่งขับรถมาถึงเหนื่อยๆ ขอนั่งพักขาแป๊บนึงดินะๆ ท่าจะให้ดีขอจิบกาแฟแก้ง่วงก่อนกลับได้ไหมอ่ะ....แต่...ห๊าวววววววววว!!!! ง่วงเหมือนจะขับรถกลับไม่ไหว สงสัยต้องขออาศัยนอนที่นี่สักคืน” ผมว่ามีคนที่เนียนและหน้ามึนมากกว่าพี่เซฟอีกนะฮะ...พี่คิวนี่แกตัวพ่อจริงๆ ครับ...ดูนั่น นอนเหยียดยาวบนโซฟาเบดตัวนุ่มในห้องดนตรี กระดิกเท้าหลับตาพริ้มอย่างอารมณ์ดี...เชื่อเขาเลยจริงๆ ให้ตายเหอะ…
“อย่ามาเนียนง่วง เมื่อกี๊ตาใสแจ๊ว ปากยังขยับไม่หยุดเลย ตอนนี้จะมาง่วงได้ยังไง ลุกเลย เร็วๆ...พี่คิว ลุก เร็ว จะกินกาแฟก็ลุกขึ้นมา กินเสร็จก็กลับไปซะ”
“ไปชงให้พี่หน่อยดินะๆๆๆ นั่งรอพี่กินกาแฟเป็นเพื่อนหน่อย...แต่ทางทีดี...ขอนอนด้วยไม่ได้เหรอ...ยังไงซะเราสองคนก็เคย....”
“ไอ้บ้าพี่คิว...ไปเลยนะ จะไปไหนก็ไปเลย...ฉันจะไปนอนแล้วเลิฟแกส่งแขกด้วยนะ ฉันจะไม่ออกมาจนกว่าจะเช้า แล้วถ้าใครมันสำออยขับรถกลับไม่ไหว ก็ปล่อยให้นอนอยู่แถวนี้นี่แหละ...” แล้วไอ้โรสมันก็เดินสะบัดตูดขึ้นห้องไปครับ
“สุดยอดอะพี่คิว...ผมคิดอยู่ตั้งนานว่าจะทำยังไงให้น้องโรสเธอขึ้นห้องไปก่อนที่จะไล่ผมกลับ...” ไม่ต้องเยินยอชื่นชมกันออกนอกหน้าก็ได้ เรื่องเจ้าเล่ห์ๆ นี่เข้ากันดีเหลือเกินนะพ่อหนุ่ม
“จิ๊บๆ ว่ะไอ้น้องชาย...นี่ว่าทีเมียพี่นะเว้ย ยังไงก็อยู่ในกำมือพี่อยู่แล้ว” ขอให้ไอ้โรสมันเดินกลับมาได้ยิน คราวนี้จะได้รู้กันว่าใครอยู่ในกำมือใครจริง!!!...
“งั้นคืนนี้ก็นอนตรงนี้กันสองคนแล้วกันนะสองหนุ่ม...พี่เซฟถ้าอยากค้างก็เชิญตามสบาย...คืนนี้เลิฟไปนอนกับไอ้โรสดีกว่า” ตาเหลือกเลยครับพี่เซฟ ผมไม่รอให้พี่แกพูดอะไร รีบเดินหนีมาก่อน อิอิ แกล้งแฟนตัวเองเล่นก็สนุกดีนะฮะ...แอบได้ยินเสียงพี่คิวแว่วๆ ว่า...
“อ้าว...ตามไปดิวะ เมียใครก็จัดการกันเอาเองแล้วกันนะเว้ย” ผมเลยรีบวิ่งจี๋ ขึ้นห้องเลยครับ เข้าห้องเสร็จก็ล็อคประตูทันที แกล้งให้ทรมานเล่นดีกว่า...
จริงๆ ผมอยากลองทำอะไรให้พี่เซฟแกนิดหน่อยนะฮะ...เค้าว่าเอ่อ...ผัวเมียกัน...เอ่อ อยู่ด้วยกันมันก็ต้องมีอะไรที่เร้าใจบ้าง ชีวิตคู่จะได้มีสีสัน...อิอิ พูดไปก็เขินนะฮะ แต่แอบไปอ่านเจอในพวก CLEO Cosmo Marieclaire ไม่ใช่ของผมนะ ของไอ้ตาลเพื่อนผมน่ะมันชอบซื้อมาอ่าน ก็เลยลองเปิดๆ ดู พวก Sex trip อะไรแบบนี้...โอ๊ยยย พอแล้วครับ เขินจะตายอยู่แล้ว...
ก๊อกๆๆๆ “เลิฟจ๋า”
ก๊อกๆๆๆ “ที่รักครับ เปิดประตูให้พี่หน่อยเร็ว...งอนอะไรพี่ครับ...มาเปิดก่อนเร็ว เดี๋ยวพี่ยอมให้ทำโทษนะคร๊าบบบบบบ เปิดหน่อยน้า”
รอไปก่อนนะฮะที่รัก เดี๋ยวเลิฟอาบน้ำก่อน แล้วจะปล่อยให้เข้ามานะ...
แกร๊ก...
แค่เสียงบิดลูกบิดประตูคลายล็อค แกร๊กเดียว ประตูก็ถูกผลักเปิดเข้ามาอย่างเร็ว...แล้วพี่เซฟก็รีบแทรกตัวเข้ามา ก่อนจะรีบปิดประตูล็อคกลอนทันที...
“เลิฟครับ...เล่นอะไรครับเนี่ยปิดไฟทำไมครับ...พี่มองไม่เห็นเลย” ก็ผมยังไม่อยากให้พี่มองเห็นนี่ครับ ใจเย็นๆ นะ เดี๋ยวผมจะค่อยๆ ให้พี่ได้เห็นผมเองนะ
พรึบ!!!
ผมค่อยๆ จุดเทียนหอมอโรมา ที่ผมวางไว้ตามจุดต่างๆ ในห้อง เริ่มจากโต๊ะเล็กริมประตูข้างๆ พี่เซฟ...พี่เซฟมองการกระทำของผมงงๆ แต่ไม่นานดวงตาวาววับก็ค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นวาวโรจน์ ยกยิ้มมุมปากนิดๆ อย่างสนใจในการกระทำของผม...
จากหน้าประตู ผมก็ค่อยๆ เดินถอยหลังจุดไฟเรื่อยๆ วนรอบห้อง สายตายังคงจับจ้องที่สายตาของพี่เซฟ พี่เซฟเองก็ค่อยๆ เดินตามผมมาอย่างใจเย็น ทุกท่วงท่าที่พี่เขาก้าวเดิน ดวงตาพี่เขาไม่เคยละออกจากผมเลย...
ไฟในห้องค่อยๆ สว่างขึ้นมาทีละนิด...แต่ไฟในกายของเราสองคนกลับลุกโชนตั้งแต่แสงเทียนดวงแรก รอเวลาที่จะได้เผาไหม้ซึ่งกันและกัน...
เมื่อผมจุดเทียนดวงสุดท้ายบนหัวเตียงเสร็จ ก็ยืนตรงมองหน้าพี่เซฟ แย้มยิ้มเล็กๆ ให้อย่างเชิญชวน...หลังจากอาบน้ำเสร็จแทนที่ผมจะใส่กางเกงผ้านิ่มกับเสื้อยืดตัวย้วยเหมือนเดิม...แต่ผมกลับหยิบเอาเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวตัวใหญ่ที่แอบซื้อไว้เพื่อการนี้มาสวม ความยาวของเสื้อลงมาปิดน่อง ชายด้านข้างเว้าขึ้นถึงโคนขา...ผมเลือกที่จะกลัดกระดุมแค่สามเม็ดล่าง เหลือสามเม็ดบนไว้ ดึงให้หล่นลงเผยไหล่ด้านซ้ายและหน้าอกขาวอย่างจงใจ...
“รู้ไหมว่าทำแบบนี้ พรุ่งนี้เช้าอาจจะไม่ได้ไปเรียนนะครับ” พี่เซฟเดินเข้ามาหาผมช้าๆ ค่อยๆ ยกมือขึ้นลูบแก้มผมเบาๆ ดวงตาที่วาวโรจน์อยู่แล้ว ยิ่งวับวาม หวานเยิ้ม และกรุ้มกริ่ม...
“ก็...ไม่ไปก็ได้นี่” ผมพูดพร้อมยิ้มยั่วอีกครั้ง คราวนี้พี่เซฟผวาเข้ามาหาผมทั้งตัว...ประคองหน้าผมขึ้นแหงนรับจูบร้อน รุนแรง ของพี่เขา...ถึงแม้จูบครั้งนี้จะจาบจ้วง แต่รสสัมผัสยังคงหอมหวาน และทำให้ผมเสพติดได้ไม่ยาก
เราจูบกันอยู่นาน ผลัดกันรุกผลัดกันรับ ลิ้นของพี่เซฟล่วงล้ำผมอย่างเร่งเร้า ดูดเลีย เล็มรอบริมฝีปากผม ผมเองก็ไม่ยอมแพ้ส่งลิ้นออกมาฟาดฟัน ฉกเล็มกับลิ้นของพี่เซฟที่ยื่นออกมา เกี่ยวกระหวัดพันไขว้กันอย่างไม่มีใครยอมใคร...
“เซ็กซี่เป็นบ้าเลย เมียใครเนี่ย...หืมห์!!!” พี่เซฟซุกซบซอกคอผม ก่อนที่จะแลบลิ้นเลียแผ่วเบาทำเอาขนผมลุกชัน มือพี่เซฟปะป่ายวนรอบไหล่ผมที่โผล่พ้นเสื้อเชิ้ต ก่อนจะไล้ลามสอดใต้เสื้อไปลูบสำรวจแผ่นหลังของผม
ปากอุ่นสำรวจเรื่อยมาจนถึงหน้าอก เมื่อวนหาจนเจอเม็ดยอดสีก่ำด้านซ้าย ก็บดขยี้ลิ้นร้อนละเลงวนรอบเม็ดตุ่มไตที่ค่อยๆ แข็งเกร็งสู้ มือขวาก็ควานหาเม็ดแฝดอีกข้างถูไถนิ้วมือ และปัดป่ายผ่านยอดด้านขวาก่อนจะบี้คลึงจนผมแอ่นผวาให้สัมผัสได้อย่างถนัดถนี่ ปากบางก็เผยอครางอย่างห้ามไม่อยู่
“อ๊ะ...อาห์...อึ๊...อืมมม...อ้า...พะ พี่เซฟ”
เหมือนพี่เค้าจะย่ามใจเมื่อได้ยินเสียงครางเล็ดลอดออกมาจากปากของผม ก็เลยยิ่งบดเบียดดูดดึงริมฝีปากกับยอดอกของผมอย่างมัวเมา รุนแรง และสร้างความเสียวซ่านให้ผมได้อย่างหนักหน่วง...
พี่เซฟละมือมาแกะกระดุมเม็ดที่เหลือจากเสื้อเชิ้ตของผม แล้วใช้สองมือเผยสาบเสื้อออกแต่ไม่ยอมปลดลงจากร่าง พี่เซฟเบิกตากว้างด้วยแววสิเน่หา ภายใต้เชิ้ตตัวโคร่ง ร่างกายของผมไม่มีอะไรปิดบังอยู่เลย
ฝ่ามือกระด้างอุ่นจัดเอื้อมมากอบกุมส่วนอ่อนไหว รูดดึงเชื่องช้า สลับกับนิ้วหัวแม่มือที่วนรอบส่วนปลาย ร่างกายของผมร้อนรุ่ม ความเสียวซานแผ่กระจายจากจุดกลางลำตัวไปจนทั่วร่าง...
“อึ๊...อะ...อ่ะ...ชะ ชิมมัน..ดะ ได้ไหม” ผมหลงเวียนอยู่ในความซ่านจนหลุดปากขอในสิ่งที่ส่วนลึกต้องการ พี่เซฟเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้อ่อนหวาน ก่อนจะครอบปากร้อนครองส่วนอ่อนไหวของผมที่ตอนนี้เริ่มขึงขังขึ้นมาต้อนรับโพรงปากนุ่มของพี่เซฟ...
พี่เซฟค่อยๆ ดันผมให้นั่งลงบนของเตียง แยกขาของผมออกกว้างก่อนที่พี่เขาจะใช้ลิ้นสำรวจ เลีย ปากทางของผม จนอดไม่ได้ที่จะขมิบตอดรับลิ้นที่ฉกแยงเข้ามา
“อ๊ะ...อืมมมมม...อึ๊ยยย...พะ พี่เซฟ ละ เลิฟ...ต้องการ...พี่...เข้ามาหาเลิฟ...อ๊ะ...ได้โปรด...เดี๋ยวนี้”
พี่เซฟผละออกจากผม และจัดการปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว...ผมจึงหันไปจัดการหยิบเจลหล่อลื่นที่แอบซื้อเก็บเอาไว้ออกมาจากลิ้นชัก ก่อนจะเขยิบตัวนั่งบนเตียงตามความยาว พิงหลังลงบนหัวเตียง หยิบหมอนมารองสะโพกก่อนจะอ้าขาออกกว้างและชันขึ้นเพื่อเปิดช่องทาง ค่อยๆ บีบเจลลงบนนิ้วชี้และนิ้วกลาง ก่อนจะลูบวนบนปากทางคับแคบของตัวเอง...
“อ๊ะ...อ้าาาาา” ผมค่อยๆ แหย่นิ้วตัวเองเข้าไปทีละนิ้วหมุนวน เบิกทาง มือซ้ายชักก้อนเนื้อแข็งขึงของตัวเองเป็นจังหวะสอดคล้องกับมือ...ผมแอ่นตัวอย่างเชิญชวน แหงนหน้าหรี่ตาหวานฉ่ำส่งไปที่พี่เซฟ เผยอปากยื่นลิ้นนุ่มของตัวเองออกมาเลียริมฝีปากอย่างยั่วเย้า...
“อะ...มาสิฮะ...”
“ตะ แต่ พี่ไม่มีถุงยาง” พี่เซฟกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่มองการกระทำเชิญชวนของผมตรงหน้า อย่างคนไม่มีสติ
“ก็...ไม่ต้องใช้....เลิฟอยาก...สัมผัสพี่เซฟ...จริงๆ อ๊ะ อ่า...แบบไม่มี...อะไรกั้น” จบคำของผมพี่เซฟแทบกระโจนเข้าหา...ไม่ต้องเสียเวลาเตรียมความพร้อมของที่ทาง ผมจัดการให้พี่เซฟหมดแล้ว เหลือแต่ขบวนรถไฟของพี่เซฟที่จะวิ่งผ่านอุโมงค์เข้าไปสำรวจแสวงหาธารน้ำใสเย็น...
พี่เซฟชักรูดของตัวเองอยู่ไม่นานของพี่เขาก็แข็งพร้อม....พี่เซฟค่อยๆ จับหัวขบวนของพี่เขาจ่อที่ปากทาง...แต่ไม่ยอมมุดหายเข้าไปเสาะหาด้านใน กลับนำมันมาถูไถหยอกเอิน จนผมจะขาดใจ มือขวาของพี่เซฟ เอื้อมมากอบกุมส่วนลำของผมก่อนจะชักให้พร้อมจังหวะการถูไถของพี่เขา...
“พะ พี่เซฟ เข้ามา...ได้โปรด...อ่าห์...” ผมแอ่นยกสะโพกเข้าหาความแข็งขึงของพี่เซฟที่ยังคงเย้าผมอยู่อย่างไม่มีทีท่าจะเคลื่อนไปไหน...แล้วก็ไม่ทันให้ผมได้ตั้งตัว...พี่เซฟดันดุนท่อนลำใหญ่โตของพี่เข้าหาช่องทางของผมจนมิด...
“ซีดดดดดดดดดดดดดดดดด อ๊ะ...อืม...อือ...”
“ซีดดด เจ็บไหมคนดี” ผมส่ายหน้าแทนคำตอบ ทำให้พี่เซฟค่อยๆ ขยับเขยื้อนตัวเอง ถอยหลังเดินหน้า เข้าลึก ออกยาว เข้าเร็ว และแรงขึ้น เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้อง เสียงครางระงม ถึงความสุขสันต์ แข่งกันเปล่งก้องทั่วห้องกว้าง
“พะ พี่เซฟ ระ แรงอีก” ผมร้องขอสิ่งที่ต้องการจากพี่เซฟ พี่เขาก็ไม่ทำให้ผมผิดหวัง...แรงกระแทก จาบจ้วง เน้นหนัก แต่ทุกสัมผัสมันเปี่ยมไปด้วยความหวาน ผมแทบจะลุกไหม้ไปทั่วร่าง จนรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
“เลิฟ...อ๊ะ...เลิฟ ไม่ไหวแล้ว อ่าห์” พี่เซฟเร่งเร็ว ทั้งส่วนที่ขยับเข้ามาหาผม และมือที่กอบกุมชักจูงส่วนหน้าของผมอยู่ ผมแอ่นตัวสอดรับประสานความเป็นหนึ่งเดียวของเราสองคน พี่เซฟหยิบยื่น ผมเอื้อมรับ...ภายในของผมบีบรัด อัดแน่น พี่เซฟโน้มตัวลงมาหาผม ผมชันแขนเผยอตัวขึ้นมารับ จนปากของเราแตะทับ ทาบสนิท....
พี่เซฟครางยาวทุ้มต่ำในลำคอ ผมกรีดร้องสอดประสานเสียงเป็นท่วงทำนองแห่งความรักของเราทั้งสองคน แล้วผีเสื้อนับร้อยนับพันก็โหมกระพืออยู่เต็มอกของผม...สายน้ำหลั่งไหลชะโลมถ้วนทั่วทั้งผมและพี่เซฟ ภายในบีบรัดถี่เมื่อสัมผัสถึงหยาดน้ำทิพย์จากพี่เค้าเอ่อล้น แม้มันจะอุ่นร้อน แต่ก็ทำให้เราสองคนฉ่ำเย็นไปทั้งใจ...
เราจูบกันอีกพักใหญ่ พร่ำกระซิบบอกรักกันและกันไม่หยุดหย่อน กอดหอมกันจนอิ่มเอมใจ ผมก็หมดฤทธิ์ ทำท่าจะหลับมิหลับแหล่...
“คนเก่ง หมดแรงแล้วหรือครับ หืมห์ ไปล้างตัวก่อน ไหวไหม” ผมส่ายหน้าย่นจมูกอย่างอ้อนๆ ก่อนจะบอกว่า
“ม่ายยหวายยยแล้วอะ...อุ้มเลิฟไปหน่อยได้เปล่า” ผมไม่พูดเปล่ายกสองแขนชูไปข้างหน้าทำท่าให้พี่เขาอุ้ม แล้วพี่เซฟก็ยิ้มเอ็นดูก่อนที่จะอุ้มผมจริงๆ หนักนะเนี่ยผมรู้ แต่พี่เซฟก็แข็งแรงมาก...ไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อยบ้างหรือไงนะ เรางี้แทบตาย
พี่เซฟทำความสะอาดให้ผมทุกซอกทุกมุมอย่างไม่รังเกียจ ล้วงลูบอย่างแผ่วเบาจนผมเกือบจะเคลิ้มหลับไปหลายครั้งด้วยได้สายน้ำเย็นๆ กับการปรนนิบัติอย่างทะนุถนอม...พอซับเช็ดจนทุกส่วนแห้งสะอาด พี่เซฟก็จัดการอุ้มผมมาไว้บนเตียง กลัดกระดุมเสื้อเชิ้ตให้ผมครบทุกเม็ด ระหว่างที่เราปฏิบัติกิจตั้งแต่เริ่มจนจบ เสื้อเชิ้ตของผมก็ยังคงสวมอยู่บนตัวเพราะพี่เซฟไม่ยอมถอดออก
เรานอนกอดกัน ผมซุกซบบนอกกว้างกอดรัดหาความอุ่นอย่างออดอ้อน พี่เซฟจูบขมับผมอย่างแผ่วเบา ก่อนจะโยกตัวน้อยๆ เชิงกล่อมให้ผมหลับ...
“วันนี้พี่มีความสุขที่สุดเลย...ขอบคุณนะครับ...พี่เซฟรักเลิฟมากนะ” ผมยิ้มให้กับคำบอกรักหวานละมุนก่อนที่จะจมดิ่งเข้าห้วงนิทราของตัวเอง
.
.
.
.
.
.
.
.
ถึงแม้จะอ่อนเปลี้ยขนาดไหน แต่เช้านี้ผมก็สามารถลุกขึ้น ฉุดตัวเองออกจากความเมื่อยขบ เกียจคร้าน อาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปเรียนจนได้ โดยมีพี่เซฟที่ช่วยพยุง ช่วยอุ้ม และช่วยแต่งตัว...จริงๆ ก็เดินได้หรอกฮะ ไม่ได้เป็นอะไรมาก ไม่ได้เจ็บจนเดินไม่ไหว แค่เมื่อยๆ เนื้อตัวและอ่อนเพลียนิดหน่อยเอง...แต่ที่ให้พี่เซฟช่วยก็เพราะอยากจะอ้อนน่ะ ก็คนมันอยากอ้อนแฟนนี่นา ใครจะทำไมล่ะ!!!
เดินลงมาข้างล่างกะว่าจะหาอะไรกินกันก่อนออกจากบ้านเพราะมองเวลาแล้วยังทันแบบเหลือๆ...ผมได้ยินเสียงผู้หญิงเจื้อยแจ้วอยู่ไม่ไกล เหมือนใครกำลังคุยกับป๊ากับม๊าของผมอยู่...
“อ้าวพี่เลิฟตื่นแล้วเหรอคะ...เช้านี้บิวตี้แวะมาไหว้คุณลุงคุณป้า แล้วก็ถือโอกาสฝากท้องที่นี่ด้วยน่ะค่ะ อ่อ...เดี๋ยวบิวตี้ขอติดรถไปด้วยนะคะ รถที่คุณแม่สั่งให้บิวตี้ ยังไม่ได้เลย แล้วบิวก็มาอยู่หมู่บ้านเดียวกับพี่เลิฟด้วย บ้านใกล้เรือนเคียงกัน บิวก็ไม่รู้จะไปพึ่งใคร ขอบิวตี้รบกวนด้วยนะคะ”
เอ่ออออ!!!!!! ผม....เอ่ออออ เข้าใจอาการไปไม่เป็นไหมฮะ คือ...ไม่รู้จะพูดอะไร ไม่รู้จะขยับตัวไปไหน หรือไม่รู้จะทำอะไรต่อไป มันชาๆ งงๆ เบลอๆ อึ้งๆ
รอยยิ้มหวานๆ ของน้องบิวตี้ ไม่ได้ช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้นซักนิด หันไปมองคนข้างๆ คนนี้ยิ่งแล้วใหญ่ ขมวดคิ้วเข้ม หน้ายุ่ง เครียดขึ้นมาทันที ผมเลยต้องเอื้อมมือไปกระชับมือใหญ่ของคนข้างๆ ส่งผ่านความมั่นใจให้ ก่อนจะจับจูงกันไปร่วมโต๊ะอาหารกับแม่สาวน้อยที่ส่อแววสร้างความยุ่งยากใจให้ผมในไม่ช้าก็เร็วนี้แน่นอน
ผมเห็นป๊ากับม๊า ส่งยิ้มให้กำลังใจ ผมก็เลยยิ้มตอบพร้อมส่ายหน้าน้อยๆ เหมือนจะบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วง
ผมไม่เป็นไรหรอกฮะ ขอแค่คนข้างๆ นี้มั่นใจในตัวผมก็เพียงพอแล้ว
หัวข้อ: Valentine Love เมื่อไหร่จะรักผมสักที ประกาศจอง P.1 (12/11/13) (อ่าน 837870 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก