หัวข้อ: Valentine Love เมื่อไหร่จะรักผมสักที ประกาศจอง P.1 (12/11/13)

[Mercy]

มาแล้วค่า
ดึกดื่นกันอีกแล้ว แหะๆ

ตอนนี้เราก็มาเอาใจช่วยกองทัพเสริมกันดีกว่านะคะ ว่าจะช่วยน้องเลิฟกับพี่เซฟผ่านศึกนี้ไปได้ไหม

หลายคนแอบบ่นว่าแม่พี่เซฟดุจัง...
จริงค่ะ คุณแม่ท่านดุจริงๆ นั่นแหละค่ะ...แต่ท่านไม่ได้เป็นคนใจร้ายอะไรหรอกนะคะ เพียงแต่เป็นคนดุ


ขอบคุณอีกครั้งสำหรับทุกเม้นท์และทุกกำลังใจนะคะ...
ทุกเม้นท์ก็ถือเป็นแรงใจ กำลังใจที่ดีเชียวค่ะ...

ช่วงนี้พายุเข้านะคะ ไปไหนก็เผื่อเวลาไว้ซักนิด Mercy ติดไม่ขยับมาหลายครั้งแล้วค่ะ
น้ำท่วมอีกต่างหาก แถมตากฝนซ้ำซาก อาการหวัดเป็นๆ หายๆ ไอไม่ลดลงเลยค่ะ...

ดูแลตัวเองกันด้วยนะคะ  



+++++++++++++++++++++++++


ตอนที่ 45 ครอบครัวแฟนผมเจ๋งที่สุดในโลก






“ป๊าสวัสดีครับ ม๊าสวัสดีครับ” ผมทักทายพ่อตาแม่ยายอย่างคุ้นเคย ด้วยน้ำเสียงที่ยินดีเกินหน้าเกินตา


“ทำน้ำเสียงแบบนี้แสดงว่าเมื่อกี้เจอชุดใหญ่ใช่ไหมเนี่ย...แล้วคุณพี่ชายของโรสล่ะพี่เซฟ อย่าบอกนะว่าปล่อยแฟนตัวเองทิ้งไว้กลางสมรภูมิรบคนเดียว” น้องโรสเธอหันไปจัดการล็อครถ เสร็จแล้วก็หันมาจัดการผมต่อทันทีครับ


“โรส!!!...ขอโทษพี่เค้า ที่เรากำลังพูดถึงอยู่เนี่ยมันพาดพิงถึงพ่อแม่พี่เค้า ถ้ามีใครมาว่าป๊ากับม๊าให้โรสได้ยินแบบนี้ โรสไม่โกรธเหรอ...ยังไงซะเราก็ถือเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว เรียกว่าดองกันแล้วใช่ไหมเซฟ” ป๊าเป็นคนใจดี แต่ก็อยู่บนพื้นฐานของเหตุผล ความเหมาะสม และกาลเทศะครับ ผมบอกแล้วว่าบ้านนี้ เค้าสอนลูกดีจริงๆ ฮะ


“โรสขอโทษนะพี่เซฟ” น้องโรสทำหน้าสลด แล้วก็หันมาขอโทษผม โรสเองมันก็แมนๆ ครับ ทำผิดมันก็ขอโทษ ถ้าไม่ผิดสิ ต่อให้ตายมันก็สู้ ก็เถียงหัวชนฝา


“ไม่เป็นครับ...เข้าบ้านกันดีกว่าครับทุกคน” ผมเร่ง เพราะเป็นห่วงคนข้างในเกินกว่าจะถือสาเรื่องอื่นๆ


ผมและชาวคณะก็พากันเดินเข้าไปในบ้าน พอเปิดประตูบ้านเข้าไปผมรีบหันไปมองที่รักผมก่อนเลยครับ ว่ายังอยู่ดีมีสุขรึเปล่า...เฮ้ออออ!!! โล่งอก ไม่ได้กำลังนั่งร้องไห้อยู่


“อ้าวป๊าม๊า ไอ้โรส...” น้องหันมามองแก๊งค์บ้านตัวเองอย่างประหลาดใจครับ คงไม่คิดว่าจะยกขบวนกันมาขนาดนี้ เห็นน้องบอกผมว่าโทรไปบอกป๊ากับม๊าขอกำลังใจเฉยๆ ว่าวันนี้จะมาคุยกับพ่อแม่ผม คงไม่คิดว่าจะเป็นห่วงลูกชายขนาดตามมาเกาะขอบสนามให้กำลังใจกันถึงที่


“พ่อครับแม่ครับ...นี่ป๊ากับม๊า แล้วก็น้องสาวของเลิฟครับ...ป๊าม๊า น้องโรสครับ นี่คุณพ่อคุณแม่เซฟเองฮะ” ผมแนะนำให้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายได้รู้จักกัน ผมสังเกตเห็นแม่ผมจากที่หน้าตึงๆ โกรธๆ อยู่แล้ว ยิ่งตึงเข้าไปใหญ่เลยฮะ ส่วนพ่อผมได้สติคนแรก ยืนขึ้นต้อนรับขับสู้ ผายมือเชิญให้นั่ง เลิฟเองก็เขยิบลงมานั่งกับพื้นสละที่ให้หม่าม๊านั่งครับ


“เซฟไปหาน้ำหาท่ามาเลี้ยงพ่อแม่แฟนสิเรา นั่งอึ้งไปได้ เดี๋ยวเค้าไม่ประทับใจ แล้วไม่ยกลูกชายให้นะ” พ่อผมเองครับ ไม่คิดว่าพ่อจะกล้าแซว เพราะแม่หันไปทำตาขวางค้อนพ่อใหญ่เลยครับ



ผมเลยรีบลุกไปหยิบน้ำในครัว คราวนี้ไม่ต้องกังวลว่าจะทิ้งน้องไว้คนเดียว เพราะพวกเพียบครับ...ถึงอย่างนั้นก็ตามผมก็รีบไปรีบมา ตอนผมมาถึงวางถาดใส่แก้วน้ำให้ป๊ากับม๊า ผมเห็นทั้งสองฝ่ายยังนั่งนิ่งไม่มีใครเริ่มพูดอะไร เหมือนจะดูๆ เชิงกันอยู่...สุดท้าย ผู้กล้าคนแรกที่เอ่ยปากก่อน คือหม่าม๊าครับ





“ถ้าอย่างนั้นขอเริ่มเรื่องเลยแล้วกันนะคะคุณพี่ เรื่องของลูกชายของเราทั้งคู่...เค้ารักกัน น้องรู้ว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสม แต่น้องไม่คิดว่ามันเป็นความผิด มันเป็นเรื่องที่ยอมรับยากซักหน่อย แต่ที่สุดแล้ว เราเองก็รักลูก แล้วก็อยากให้ลูกมีความสุขไม่ใช่เหรอคะ”


“มีความสุขเหรอคะ...ความสุขที่มันไม่จีรังน่ะดิฉันไม่นับว่าเป็นความสุขที่แท้จริงหรอกนะคะ คุณจะเลี้ยงลูกมาแบบไหน ตามใจ ไม่ใส่ใจ ไม่สนใจอะไรดิฉันไม่รู้ แต่ลูกชายดิฉัน ดิฉันเลี้ยงมาเพื่อให้เค้าได้เติบโตและเชิดหน้าชูตาอยู่ในสังคมนี้ได้อย่างปลอดภัย และมีความสุข ไม่ต้องด้อยไปกว่าใคร...”


“ครอบครัวดิฉันไม่ได้ร่ำรวยแบบพวกคุณ พวกเรามีชีวิตอยู่บนพื้นฐานที่ต้องต่อสู้ดิ้นรนให้ใช้ชีวิตอยู่บนสังคมนี้ได้อย่างไม่ต้องยากลำบาก ดิฉันกับสามีเองก็เป็นครูบาอาจารย์ สั่งสอนลูกศิษย์ลูกหาให้รู้จักผิดชอบชั่วดี ให้รู้ว่าอะไรควรไม่ควร แต่กลายเป็นว่าลูกชายตัวเองกลับทำเรื่องผิดศีลธรรมซะเองแบบนี้ ดิฉันรับไม่ได้หรอกนะคะ”


“คุณครับ...ลูกน่ะไม่ใช่สมบัติของเรานะ เค้าเป็นสมบัติของตัวเค้าเอง เค้ามีสิทธิ์ในตัวเค้าเอง...เราเลี้ยงเค้ามานอกจากความรู้ ทรัพย์สมบัติที่เราจะให้ แต่สิ่งหนึ่งที่สำคัญที่สุดคือความรัก และความเข้าใจ ผมดีใจที่เค้าโตขึ้นมาเป็นคนดี เค้าได้ทำตามความฝัน เค้าได้รู้จักการให้ และรู้จักความรัก...”


“ผมเข้าใจนะครับว่าสังคมนี้ มันมีอะไรที่เป็นด้านลบอยู่มากมาย คนเป็นพ่อเป็นแม่เองก็อยากสร้างเกราะปกป้องลูกตัวเอง อยากให้เค้าได้สิ่งที่ดีที่สุด ไม่อยากให้เค้าต้องเจอเรื่องร้าย หรือว่าความผิดหวัง...แต่ผมกลับคิดว่า ความผิดหวัง ความเจ็บปวดต่างหากที่จะเป็นยา เป็นวิตามิน เป็นเกราะที่คอยป้องกันตัวเค้าเอง...”


“ตอนนี้เค้าสองคนรักกัน คบกัน แต่ไม่มีใครรู้หรอกครับว่าอนาคตของเค้าจะเป็นยังไง เค้าอาจจะอยู่ด้วยกันรักกันแบบนี้ไปตลอดชีวิต หรือเค้าอาจจะทนไม่ไหวกับแรงกดดันของสังคม เสียงติฉินนินทา ปัญหาต่างๆ นานา จนต้องเลิกกัน...แต่สุดท้ายแล้ว เค้าทั้งคู่จะได้เรียนรู้ เรียนรู้ที่จะเจอปัญหา ตั้งรับกับมัน หากทนได้แล้วผ่านพ้นมันไป เขาก็จะมีภูมิคุ้มกันชั้นที่หนึ่งคอยตั้งรับกับเหตุการณ์ต่างๆ ในอนาคตต่อไป แต่ถ้าหากเค้าผ่านมันไปไม่ได้ เค้าก็จะได้เรียนรู้จากความผิดหวังและความเจ็บปวด หากเกิดเหตุการณ์ครั้งต่อไป เค้าก็จะไม่ทำแบบเดิมอีก เพราะเค้ามีบทเรียน”


“ผมเป็นแค่คนค้าขาย เรียนก็ไม่จบ แต่ผมก็สอนลูกเสมอว่า...หลักๆ ในชีวิตคนเรา ไม่ใช่การเป็นคนที่ดีมีการศึกษาสูงเพียงอย่างเดียว...แต่เราต้องมีความรักและความฝัน...รักให้เป็นและเผื่อแผ่ไปให้คนรอบข้าง ฝันให้เยอะๆ เพราะความฝันจะเป็นตัวผลักดันให้เราก้าวต่อไปทำให้มันเป็นจริง...ผมไม่ได้สอนแบบนี้เพราะบ้านผมรวย เราจะทำมาหากินอะไรก็ได้ เพราะมีเงิน...เปล่าเลย ถึงแม้ผมจน ผมก็จะสอนลูกผมแบบนี้ ผมเองก็เคยอยู่ในบ้านที่ยากจนอาป๊าผมก็เป็นชาวจีนที่อพยพมา ไม่มีเงิน ไม่มีศักดิ์ศรี ไม่มีเกียรติ แต่เราอยู่มาได้จนถึงทุกวันนี้เพราะเรามีความรัก และความฝัน”


“เพราะฉะนั้น ตอนนี้ผมถือว่าลูกผมกำลังเริ่มต้นบทเรียนของความรัก...ถ้าถามว่าผมตกใจไหมที่ลูกของตัวเองรักกับคนเพศเดียวกัน...ให้ตอบตามตรงผมกับม๊าของเจ้าสองคนนี้ก็ตกใจอยู่เหมือนกัน แต่เรามีภูมิคุ้มกันที่เรียกว่าความรักอยู่แล้ว ผมไม่คาดหวังว่าลูกจะต้องได้ดั่งใจผม ผมแค่หวังให้เค้าได้ทำให้ได้ดั่งใจตัวเอง...คนสองคนรักกัน ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเพศนี่ครับ ความรักมันก็เกิดขึ้นได้ทุกที่ ทุกเวลา ทุกสถานะ และกับทุกคน...เพียงแค่มันบังเอิญ เกิดขึ้นกับคนสองคนที่มีเพศเดียวกัน ปัญหาติดอยู่ที่ค่านิยมเรื่องเพศ ที่สังคมนี้เป็นตัวกำหนดว่า ชายคู่กับหญิง...ความรักไม่ใช่เหรอครับที่จะยิ่งใหญ่ที่สุด ความรักจะเป็นตัวกำหนดเองต่างหาก ว่าจะไปอยู่ที่ใครกับใคร”


“ผมไม่ถือว่าเรื่องนี้คือเรื่องผิดศีลธรรม...อะไรคือศีลธรรม และอะไรคือความถูกต้อง เรื่องของความรักไม่มีใครถูกใครผิดหรอกครับ...ผมกับครอบครัวก็คงจะมารบกวนอธิบายในส่วนของพวกเราเท่านี้แหละครับ...ผมแค่อยากเห็นลูกตัวเองมีความสุขกับความรักที่เค้าเลือก พวกเราก็คอยเป็นกำลังเสริมและกำลังใจให้เค้า...ผมและทุกคนในครอบครัว รักและก็เอ็นดูเซฟเหมือนลูกชายของเราอีกคน เพราะเค้าคือคนที่ลูกชายผมรัก เค้าคือคนพิเศษของของครอบครัวเรา และเค้าคือสมาชิกคนหนึ่งของครอบครัวเราเช่นกันครับ”


ผมแอบน้ำตาซึมกับประโยคของป๊าครับ...จะมีสักกี่ร้อย กี่ล้านคนบนโลกนี้ที่จะมีครอบครัวที่วิเศษสุดๆ แบบนี้ครับ...ไม่แปลกใจกันแล้วใช่ไหม ว่าทำไมเลิฟถึงโตมาเป็นเด็กผู้ชายที่ร่าเริง มีน้ำใจ ใจดี สนุกกับการทำความฝันของตัวเองให้เป็นจริง และเต็มไปด้วยความรักที่เผื่อแผ่มาให้คนรอบข้างเสมอ เพลงที่น้องร้อง เสียงที่น้องเปร่งออกมา ทุกๆ เมโลดี้ มันมีความหมาย และมีชีวิต เพราะน้องทำทุกๆ อย่างด้วยหัวใจ...ใครอยู่ใกล้ๆ น้องก็อดใจที่จะไม่รักไม่ได้หรอกครับ ผมเองโดนมากับตัวแล้ว...


“คุณป้าฮะ...เอ๊ย คะ...ผะ ผม เอ๊ยหนูชื่อโรสค่ะเป็นน้องสาวของเลิฟ...คือโรสเป็นคนแรกที่อยู่ในเหตุการณ์ และรับรู้เรื่องราวของเขาทั้งสองคนมาตลอด ตั้งแต่ก่อนเค้าจะรักกัน จนเค้ารักกัน...โรสอยากจะบอกคุณป้ากับคุณลุงนะคะว่า การที่เค้าทั้งคู่คบกัน เค้าไม่ได้ทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบ อยากลอง หรือว่าไม่ตั้งใจ แต่กว่าที่เค้าจะรักกันได้แบบนี้ เค้าก็ผ่านเหตุการณ์ต่างๆ มามากมาย เค้าต้องเรียนรู้และอดทนกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น พวกเค้าต้องเสียใจกับการกระทำของตัวเองหลายๆ อย่าง...โรสอยากจะเป็นอีกคนหนึ่งที่เป็นคนขอร้อง...ขอร้องให้คุณป้ากับคุณลุง ลองเปิดใจ และให้โอกาสทั้งตัวของพี่ชายของโรสเอง และให้โอกาสที่เค้าทั้งคู่จะได้เรียนรู้โลกนี้ไปด้วยกัน...นะคะ”


เห็นไหมครับ ไม่ใช่แค่แฟนผมคนเดียวที่ถูกหล่อหลอมออกมาน่ารักน่าชังขนาดนี้...น้องสาวฝาแฝดเองก็ไม่ต่างกันครับ แม้ภายนอกเธอจะดูเป็นคนกวนตีนๆ ร้ายๆ เจ้าเล่ห์ และดูเป็นผู้ชายมากๆ แต่จริงๆ แล้วน้องโรสเองเป็นคนที่มีวุฒิภาวะในความเป็นผู้ใหญ่อยู่สูงและเป็นคนที่มีเหตุผลมากครับ...


ผมหันไปมองหน้าแม่...จากสีหน้าที่โกรธๆ และมั่นใจในความคิดตัวเอง ผมว่าตอนนี้แม่แสดงความลังเลและครุ่นคิดออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน...ผมไม่รู้ว่าคำพูดของป๊าม๊าและน้องโรสจะได้ผลไหม แต่อย่างน้อยก็ทำให้แม่หยุดคิดได้...





“คุณป้าครับ...เลิฟรักพี่เซฟ เลิฟอธิบายไม่ถูกหรอกฮะว่าทำไมรักพี่เซฟ แต่เลิฟรู้แค่ว่า ต้องเป็นคนๆ นี้เท่านั้น เริ่มต้นอาจจะเพราะพี่เค้าเป็นคนดี ใจดี นิสัยดี แต่พอได้มาคบกัน อยู่ด้วยกัน มันมีมากกว่านั้น เลิฟไม่ได้รู้สึกว่าเลิฟให้ความรักอยู่ฝ่ายเดียว แต่เลิฟรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่ถูกรักตอบ...ในชีวิตของเลิฟ มีสิ่งสำคัญอยู่ไม่กี่อย่าง ครอบครัว ดนตรี เพื่อน และหนึ่งในนั้นคือพี่เซฟครับ คุณป้า...ยอมรับเรื่องของเราด้วยเถอะนะครับ”


เลิฟของผมคลานเข้าไปหาแม่ผมใกล้ๆ ก่อนจะค่อยๆ กราบลงบนตักแม่อย่างนอบน้อม...ผมเองก็เลยค่อยๆ คลานเข้าไปใกล้ๆ น้องก่อนจะกราบลงที่เท้าแม่ กับพ่อ...


“แม่ครับ พ่อครับ...ผมรักผู้ชายคนนี้ครับ ความรักของผมไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบ แม่ก็รู้ว่าผมเป็นคนจริงจังขนาดไหน และผมก็จริงจังกับรักครั้งนี้มากจริงๆ ครับ...เลิฟสอนให้ผมได้เรียนรู้อะไรหลายๆ อย่าง นอกจากความรักแล้ว น้องยังสอนให้ผมรู้จักความฝัน...แม่เป็นคนสอนให้ผมอยู่กับสิ่งที่เรามี แล้วทำให้ดีที่สุด เรื่องของอนาคตมันขึ้นอยู่กับสิ่งที่เราทำในปัจจุบัน...ผมไม่ค่อยได้ฝันอะไร เพราะผมรู้ตัวเสมอ ว่าผมจะต้องเรียนอะไร จบแล้วเป็นอะไร ทำงานอะไร...”


“แต่เลิฟทำให้ผมมีความฝัน...ผมฝันที่จะเป็นผู้ชายที่เข้มแข็ง แข็งแรง และปกป้องคนที่ตัวเองรักได้ ผมอยากเป็นผู้ชายที่ทำให้คนที่ผมรักมีความสุข...ผมมีความรักและมีความฝันครับแม่...ให้โอกาสเราเถอะนะครับ ขอแค่เรื่องนี้เท่านั้นนะครับแม่ แล้วผมจะไม่ขออะไรอีกเลย ผมจะเป็นเซฟของแม่ ผมจะตั้งใจเรียน ผมจะไม่ทำให้แม่เป็นห่วง ผมจะยืนด้วยตัวเองไม่ให้แม่ต้องผิดหวังครับ นะครับแม่”


ผมจับมือแม่ขึ้นมาบีบเบาๆ เป็นเชิงขอร้อง ก่อนจะแนบมือแม่ลงบนแก้มของผม...แม่ค่อยๆ ดึงมือออกจากมือผม...ผมใจหายวาบ...ผมคิดว่าแม่คงจะไม่ยอมรับเรื่องนี้แน่ๆ แต่เปล่าครับ แม่ดึงมือออกจากมือผม ก่อนจะมาวางลงบนหัว แล้วลูบเบาๆ






“แม่เอง...ก็มีความฝันเหมือนกันนะเซฟ...แม่ฝันที่อยากจะเห็นครอบครัวเรามีความสุข...แม่ฝันที่อยากจะเห็นลูกชายของแม่เรียนจบ มีงานมีการที่มั่นคงทำ มีครอบครัวที่ดี เป็นสามีที่ดี เป็นพ่อที่ดี แล้วก็มีคนรักที่ดี...”


“...ขอบคุณ คุณทั้งสองนะคะที่มาแบ่งปันประสบการณ์และเปิดโลกของดิฉันให้กว้างขึ้น...ถึงวิธีการเลี้ยงลูกของเราจะต่างกัน แต่ดิฉันก็รู้สึกได้ว่า วิธีของคุณก็ทำให้ลูกเติบโตมาเป็นคนที่ดีและมีความสุขได้เหมือนกัน...”


“ถึงแม่จะยอมรับ เรื่องของเราทั้งสองคนก็ตาม...แต่เซฟเคยสัญญากับแม่ว่ายังไงจำได้ไหม”


“เรื่องเรียนต่อโท.ใช่ไหมครับ...คือเซฟว่า เซฟจะเรียนที่นี่....”


“ไม่ได้...สัญญาก็ต้องเป็นสัญญานะเซฟ นี่ก็เป็นความฝันของแม่และของเซฟเหมือนกันไม่ใช่เหรอ...เซฟต้องสอบชิงทุนแล้วก็ไปเรียนต่อที่เยอรมันให้ได้ แม่รู้ว่าลูกทำได้...คนเรารักกันไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลาไม่ใช่เหรอ...นี่ก็เป็นอีกเหตุการณ์หนึ่งที่จะเป็นตัวช่วยหล่อหลอมพื้นฐานความรักของทั้งคู่ไม่ใช่หรือ...ต่างคนควรจะแบ่งที่ว่าง เพื่อไปทำสิ่งที่ตัวเองต้องการ และต้องทำนะ...แม่ไม่ได้บอกให้เลิกกันซะหน่อย...โอเคไหม”





บอกตามตรง...ไม่โอเคเลยครับ...ถึงแม้การไปเรียนต่อที่เยอรมันจะเป็นสิ่งที่ผมวางแผนเอาไว้นานแล้ว ตั้งแต่ก่อนจะได้คบกับเลิฟแล้วครับ แต่ แผนทุกแผนมันก็เปลี่ยนกันได้ไม่ใช่เหรอ...ตอนนั้นผมยังไม่มีใคร แต่ตอนนี้ผมมีคนที่ผมรัก และต้องดูแล ผมไม่อยากห่างกัน ผมไม่อยากทิ้งน้องไว้คนเดียว ความเหงาถึงมันจะไม่ฆ่าใคร แต่มันก็หนักหนาเอาการนะครับ...ผมว่าผมปฏิเสธแม่ดีกว่า





“ตกลงครับ” เฮ้ย....ไม่ใช่เสียงผมนะครับ เสียงคนข้างๆ ผมนั่นแหละครับเป็นคนพูด


“ตกลงครับคุณป้า...เราสองคน จะเว้นที่ว่างไปทำตามความฝันของตัวเองครับ” แววตาน้องแน่วแน่มากครับ แน่วแน่จนผมเองยังกลัว...


“แต่...เลิฟ พี่เรียนที่นี่ก็ได้ เรียนที่ไหนก็เหมือนๆ กันนะ ไม่เอานะ เราจะไม่ห่างกัน พี่ไม่ยอม” ผมเขย่ามือน้องเหมือนกับจะเรียกสติทั้งน้องและผมเอง...ผมไม่รู้ว่าน้องตอบตกลงเพราะกลัวแม่ผมรึเปล่า


“พี่เซฟ...เราไม่ได้หยุดรักกันไม่ใช่เหรอฮะ...พี่แค่ไปเรียน เลิฟเองก็จะไปเรียนเหมือนกัน...ถ้าพี่ไปเยอรมัน เลิฟก็คงจะไปบอสตัน เลิฟรู้นะ ว่าพี่เซฟอยากไปเรียนเยอรมันมากแค่ไหน พี่ก็รู้เหมือนกันใช่ไหมว่าเลิฟอยากไปเรียนที่ เบิร์กเล่ มากๆ เหมือนกัน...เพื่ออนาคตของเรา นะครับ เลิฟทนได้ พี่เซฟก็ต้องทำได้เหมือนกันนะ...”



น้องเอื้อมมือมาจับมือผมไปกุมไว้...ผมไม่โกรธนะครับที่น้องตัดสินใจแบบนี้ ตรงกันข้ามด้วยซ้ำ...น้องเข้มแข็งกว่าที่ผมคิด...มันคงจะเป็นเวลาที่เราทั้งคู่ต้องเริ่มเรียนรู้ก้าวต่อๆ ไปของความรักแล้วใช่ไหมฮะ...


ผมพยักหน้าให้น้องน้อยๆ ก่อนจะยิ้มให้ด้วยความรัก


“แม่ครับ...ถ้าอย่างนั้น ช่วงเวลาก่อนที่ผมจะต้องไปเรียนต่อ...ผมกับน้องก็คบกันได้ปกติใช่ไหมครับ...”


“ก็...อืม...แต่เซฟก็ต้องเข้าใจแม่ด้วยนะ จะให้แม่ยอมรับปุบปับ ทำใจได้เลยมันก็คงเป็นไปไม่ได้ ให้เวลาแม่บ้าง...ฉันหวังว่าหนูก็คงเข้าใจฉันเหมือนกันนะ”


แค่นี้ก็ดีมากแล้วครับ...ผมขอโทษนะครับแม่ที่ผมอาจจะมีหลานให้แม่อุ้มไม่ได้ ผมอาจจะหาผู้หญิงดีๆ มาเป็นลูกสะใภ้ให้แม่ไม่ได้...


แต่ผมเชื่อว่า หนึ่งคนที่ผมมีอยู่นี้ ก็ไม่น้อยหน้าใครหรอกครับ...



ขอบคุณครับแม่ ขอบคุณครับพ่อ...



ครอบครัวของเรา...ก็เป็นครอบครัวที่ดีที่สุดเหมือนกัน



ผมรักพ่อกับแม่ครับ

[anajulia]

^
^
^
จิ้มมมมมมมมมม จึกๆ ก่อนอ่าน อิอิ
แฮปปี้แน่ๆจากชื่อตอน กร้ากกกกกกกกกกกส์
.............

เข้าใจคุณแม่ เห็นใจคุณแม่ ทั้งๆที่ต้องเอ่ยปากยอมรับ
แต่ก็เป็นเพราะรู้ว่าถึงค้านยังไงก็ไม่สำเร็จ.....เหมือนกับหัวเดียวกระเทียมลีบ ไม่มีใครยืนอยู่ข้างเดียวกันสักคน
(ถ้าเป็นคุณนายของข้าพเจ้า ก็คงร้องไห้น้ำตานองแล้วตัดพ้อทั้งลูกทั้งสามีว่า ทำไมไม่มีใครเข้าใจชั้นเลยสักคน โฮวววววววว)

แต่ก็ดีใจ ที่ความสัมพันธ์ของน้องเลิฟน่ารักกับพี่เซฟมันถูกยอมรับเสียที
ระยะทางและเวลา...เป็นตัวแปรที่ทำให้คนเหงามากขึ้น คิดถึงกันมากขึ้น แต่ไม่ส่งผลกับ"รัก"

ปล.คุณไนท์ ดูแลสุขภาพนะคะ นอนเยอะๆหน่อย ดื่มน้ำเยอะๆด้วย กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดค่ะ (กอดส่งความอบอุ่น)

[Little Devil]

เฮ้อ

[N.T.❁]

ยิ้มกว้าง...
อย่างน้อยก็เป็นใบเบิกทางที่ดีล่ะน่า... 

[kitty]

 

[kengumm]

* kengumm เอามือมาปาดน้ำตาเบาๆ

เริดจริงอะไรจริงนะคะเพื่อนสาว

[P★RiTŸ]

อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาไหล

[kokikung]

อ่านไปน้ำตาจะไหล

มันแบบตื้นตัน

เลิฟพ่อแม่สุดยอดและครบ

น้อยมากจริงๆๆที่จะรับและเข้าใจได้

[fahsai]

ซึ้งคร้า......


ลุ้นแทบตาย  55+

[PEENAT1972]

จะบ้าตาย อ่านไปน้ำตาร่วง
จะอินจะซึ้งอะไรหนักหนาชั้น

[aim]

โล่งอก ค่อยยังชั่วหน่อยนึกว่าจะเหมือนคุณหญิงแม่ในละครซะแล้ว

[BeeRY]

รักป๊าม้าของเลิฟ รักพ่อแม่พี่เซฟ รักทุกคนในเรื่องเลยยยยยยย
มีความสุขจริงๆค่ะ

[PEENAT1972]

ตามมา + เมื่อเช้าอ่านมือถือไม่มี+ให้จิ้ม 555

[i1_to*pp]

ซึ้งมาก

เป็นครอบครัวที่ยอดเยี่ยมจริงๆ   

[dukdikdukdik]

เฮ้อ โล่งอก 

[MaeMoo]

ตอนนี้ มีทั้งความสุข และความซาบซึ้งใจเกิดขึ้นพร้อมๆ กัน

สุขจากการที่คนรักสองคน ฝ่าฟันกับอุปสรรคต่างๆ ไปด้วยกัน
แม้ทางข้างหน้าจะมีอุปสรรคมารออยู่ แต่ก็พร้อมจะก้าวไปพร้อมกัน

ซาบซึ้งใจกับคำพูดของป๊า ม๊า และน้องโรส
(Mercy จ๊ะ หนูแต่งได้ยังไงเนี่ย ไปเอาคำพูดและความคิดดีๆมาจากไหน
เทพมากนะหนูนะ  )

สุดท้าย ความรักของพ่อแม่ ยิ่งใหญ่ที่สุด ...เสมอ

[Rockstar]

อ่านแล้วทำให้รู้เลยว่าครอบครัวเป็นอะไรที่สำคัญมากอ่ะ
เป็นรากฐานที่แข็๋งแกร่ง เป็นภูมิคุ้มกันที่ดีอย่างหนึ่งเลย
ป๊าม๊าของเลิฟน่ารักนะ มองโลกด้วยความเข้าใจ
พ่อแม่ของเซฟก็น่ารักเหมือนกัน ตรงที่พยายามที่จะยอมรับและให้โอกาสทั้งสองคนได้เรียนรู้
อ่านแล้วมีความสุขจริงๆตอนนี้ +1 ให้ค่ะ

[a_tapha]

ซึ้งอ่ะ   

[กระต่ายชมจันทร์]

แอบเสียใจว่าแม่พี่เซฟยอมง่ายจัง (อ้าว?)

แต่ว่าน้า ก้ดีใจล่ะค่ะที่แฮบปี้ๆ ว่าแต่...ทำไมหนูมีลางสังหรณ์ว่าเรื่องนี้มันกำลังจะจบชอบกล....บอกหนูทีว่าหนูคิดไปเองรึเปล่า =w='?!?

[SOBANG✖]

ขอบคุณครับแม่ ขอบคุณครับพ่อ...



ครอบครัวของเรา...ก็เป็นครอบครัวที่ดีที่สุดเหมือนกัน



ผมรักพ่อกับแม่ครับ




^
^^
^^^
^^^^


เค้าก็รักไรเตอร์ อิอิ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆแบบนี้ ซึ้งจนทนไม่ไหว อยากให้แม่มาอ่านจัง แม่จ๋า ~~~ ให้หนูได้มีชีวิตของหนูสักที ~~~~ แง้ๆ

[PeeYaR]

ครอบครัวเลิฟๆเจ๋งจริงๆจ้า
น้องเลิฟของเราน่ารักจะตายไป
อีกไม่นานคุณแม่พี่เซฟอาจจะหลงรักน้องเลิฟจนลืมลูกชายตัวเองไปเลยก็เป็นได้
^^

[Mercy]

ูู^
^
^
^
จิ้มคุณ PeeYaR  สามที อิอิ

ซาบซึ้งใจกับคำพูดของป๊า ม๊า และน้องโรส
(Mercy จ๊ะ หนูแต่งได้ยังไงเนี่ย ไปเอาคำพูดและความคิดดีๆมาจากไหน
เทพมากนะหนูนะ  )

สุดท้าย ความรักของพ่อแม่ ยิ่งใหญ่ที่สุด ...เสมอ

พี่ MaeMoo คะ Mercy ตัวลอยแล้วค่ะพี่  ฮ่าๆๆๆ...Mercy อาจจะโชคดีที่บ้าน Mercy ก็เป็นครอบครัวแปลกๆ ที่สอนลูกแปลกๆ แบบนี้เหมือนกันค่ะ...บวกกับเพื่อนๆ รอบตัว แล้วก็ศาสนา ที่ทำให้ Mercy คิดแบบนี้...รวมไปถึงการอ่านบทความต่างๆ ด้วยค่ะ...ถ้าMercy มีลูก Mercy ก็อยากจะสอนลูกแบบนี้เหมือนกันค่ะพี่...ความรักของพ่อแม่ยิ่งใหญ่ที่สุด เสมอจริงๆ ค่ะ 

อ่านแล้วทำให้รู้เลยว่าครอบครัวเป็นอะไรที่สำคัญมากอ่ะ
เป็นรากฐานที่แข็๋งแกร่ง เป็นภูมิคุ้มกันที่ดีอย่างหนึ่งเลย

จริงค่ะ เด็กจะเติบโตมาเป็นแบบไหน ก็ขึ้นอยู่กับผู้วางรากฐานนะคะ...เค้าจะเข้มแข็ง แข็งแรงได้ก็ต่อเมื่อ พ่อแม่จะเป็นผู้สร้างภูมิคุ้มกันให้เค้า ไม่ใช่คอยกันนะคะ แต่ต้องสร้างให้เค้ามีไว้ใช้เอง

ซึ้งอ่ะ   

ว่าแต่...ทำไมหนูมีลางสังหรณ์ว่าเรื่องนี้มันกำลังจะจบชอบกล....บอกหนูทีว่าหนูคิดไปเองรึเปล่า =w='?!?

หนูไม่ต้องสังหรณ์เลยลูก...มันจะจบแล้วแหละจ่ะ ฮ่าๆๆ

เค้าก็รักไรเตอร์ อิอิ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆแบบนี้ ซึ้งจนทนไม่ไหว อยากให้แม่มาอ่านจัง แม่จ๋า ~~~ ให้หนูได้มีชีวิตของหนูสักที ~~~~ แง้ๆ

ยินดีค่า...พ่อแม่น่ะ เค้าเข้าใจเรามากที่สุดอยู่แล้วแหละ เพียงแต่เค้ายังมีความเป็นห่วงอยู่ ตามประสาพ่อแม่ ต่อให้ลูกโตแค่ไหน แก่แค่ไหน เราก็ยังเป็นเด็กสำหรับพ่อแม่เสมอแหละค่ะ...อย่าลืมนะคะว่า ระยะห่างของช่วงอายุ ยังคงมีเท่าเดิม เพราะฉะนั้นไม่แปลกค่ะพี่พ่อแม่จะมองว่าลูกๆ ตัวเองเป็นเด็กเสมอ


วันนี้มาด้วยเรื่องของครอบครัวโดยเฉพาะเลยเชียว ฮ่าๆๆๆ ซีเรียสไปไหมดิฉัน...เห็นว่าใกล้วันแม่แล้วด้วยค่ะ...รักแม่มากๆ นะคะ...รักพ่อด้วย...แล้วก็สุดท้าย รักครอบครัวให้สุดๆ ไปเลยนะคะ 

[anajulia]

^
^
^

แล้วคืนนี้ล่ะคะ จะมาด้วยเรื่องครอบครัว หรือว่าเรื่องของเราสองคน
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกส์ >//////<


เง้ออออออออออ ทวงข้ามเรื่องงงงง โวยวายๆๆๆๆๆๆๆ
กอดคุณไนท์แน่นๆเล้ยยยยยยยยย
V
V
V

[Mercy]

^
^
^
^
คืนนี้ว่าจะนอนรอเรื่องน้องอิส อีกสักตอนนะคะ ฮ่าๆๆๆๆๆ

[Vesi]

โย่วๆๆๆๆ เย้ๆๆๆๆ
สอบเสร็จซะที หลังจากสอบติดกันมา 5 วัน  T T
เดี๋ยวมาไล่อ่านนะพี่เมตตา

[ขนมหวาน]

ใกล้วันแม่ สมควรแล้ว ต้องเทิดทูนแม่แอนด์พ่อ และป๊าแอนด์ม๊า กันหน่อยค่ะ
พูดถูกทุกประการ ความสุขของลูกเท่านั้นหละ ที่พ่อแม่อยากเห็น
ถึงจะต้องใช้เวลาทำใจ แต่ก็ยอมรับแล้วกลาย ๆ ยิปปี้ ยิปปี้ ยินดีด้วยน้องเลิฟของพี่เซฟ

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

 :pig4:ขอบคุณมากๆนร้าครับ รอลุ้นตอนต่อไป

 :n1:สัญญากันแล้วนะครับเลิฟเชฟ ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีครับ

[roseen]

 :เฮ้อ:ยอมรับซะทีนะคุณแม่

[lomekung]

 

[Yunatsu]

เย้วววว ได้คบกันแล้ววววว ดีจายสุดๆๆๆๆๆ