สวัสดีค่า
มิตรรักแฟนๆ น้องเลิฟ
วันนี้มาต่อแบบยาวๆ (รึเปล่า) เลยค่ะ
คือว่า 
เขามาขออนุญาติ ส่งจดหมายลาอีกแล๊วววว (อย่าเพิ่ง 
เขานะตัวเอง)
จะมาลาพักร้อน ไปหัวหิน ตามรอยน้องเลิฟกับพี่เซฟแกซะหน่อย
ไปพรุ่งนี้เย็น กลับวันอาทิตย์นะคะ เดี๋ยวฟิตๆ วันอาทิตย์กลางดึกจะมาลงให้อีกนะ
อ่านตอนนี้กันไปก่อนนะคะ
แล้วจะเอาน้ำทะเลมาฝากกกกกกกกก 
และ 
ทุกคนเลย++++++++++++++++++++++++++++
? MaYa~Boy ? : ดีใจแทนพี่เซฟนะเนี่ย เริ่มมีคนสงสารแกแล้วรู้ไหม ต่อไปต้องทำตัวดีๆ นะ
สมุนไพร : แม่นแล้วเพราะมันเป็นพระเอก พระเอกของ Mercy ต้องอดทน
Kwawaic : เย้ มาอีกกำลังใจแล้วนะพี่เซฟ
anajulia : กรี๊ดดดดด เจอเพื่อนรุ่นเดียวกัน ฟังเพลงคล้ายๆ กันด้วย ตอนนั้นฟัง Kidnappers Day Tripper พราว ฮอลลี่เบอรี่ ซีเปีย สยามซีเคร็ทเซอร์วิส สตรีทฟังค์ฯ ช่วงอินดี้ยุคต้นๆ งานแฟตยุคแรกๆ โหะๆๆ ดีใจๆ ไว้แอบคุยกันเรื่องเพลง รำลึกความหลังกันเนอะ ฮ่าๆๆๆ
SoN : ถ้าคุณ SoN เม้นท์เค้าเป็นประโยค เขาจะ สิบที ฮ่าๆๆๆ
i love u {knt} : ปล้ำเลยก็ท่าจะดี ไม่เกลียดก็รักกันเลยนะเออ
JJHJJH : แอร๊ยยย ตัวๆ เสื้อผ้าไม่เกี่ยว มีแต่คนอยากให้น้องเสียตัวนะเนี่ย อิอิ
zingiber : สงสัยจะถอยไม่ได้แล้วหละ ถ้าถอยมีแต่คนรอถีบเพียบ
๋JEFF : อ่านเม้นท์คุณ ๋JEFF ทีไรก็ขำได้ทุกที มันดูป่วงๆ ดีค่ะ ชอบๆ ฮ่าๆๆๆ
PEENAT1972 : ป้าขา อิจฉาใครคะ หายปวดตับยังคะ ตอนต่อไปจะได้ปวดอย่างอื่นต่อนะเออ โหะๆ
yunchun : ให้พี่เซฟแกฉุดไปทำไรดีอะ???
Aon : แต่ตอนนี้ยังไม่ค่อยเห็นความสวยงามของความรักเลยนะคะ ฮ่าๆ
Zhenelle[] : เอาเลยค่ะถ้าไอ้พี่เซฟไม่สู้ มาถีบให้กระเด็นไปเล๊ยยยย (แต่อย่าถีบเค้านะ)
wan2055 : ช้ำเพราะโดนทุกคนรุมถีบใช่ไหมหละ
yunjaejoong : ถ้าพี่เซฟปล่อยน้องจริง น้องมันคงไม่ยอมปล่อยพี่เซฟอีกแล้วล่ะค่ะ คราวนี้น้องมันคงกัดจิกเกาะติดหนึบแน่นอน
jjuboy : กร๊ากกก มีแต่คนอยากให้น้องเสียตัวเนอะ เค้าขอไปศึกษาจากคุณหมอกร ก่อนนะตัว ฉาก NC แบบเซ็นเซอร์เนี่ย
posshiza : ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่าา
sayhi11 : อดใจรออีกหน่อยนะคะ เดี๋ยวเขาได้ปลอบใจกันแน่ค่ะ
jadezii : ยังไม่ทันง้อกันสำเร็จเลยนะ จะ NC แล้วเหรอ
icyblue : นั่นสิ คิดช้าน้องมันมาง้อกลับแน่นอน โหะๆ
samsoon@doll : อืมม จะมีอะไรไหมน้าาาาาา
bbyuqin : กระแสพี่คิวกำลังมาแรงจริงๆ ฮ่าๆๆ สงสารพระเอกเค้าหน่อยนะคะ
PeeYaR : จริงค่ะ ชอบเม้นท์ของคุณ PeeYaR ค่ะ ตรงใจสุดๆ น้องมันไม่มีความสุขหรอกค่ะ น้องมันรักของมันซะขนาดนั้น น้องก็ต้องอดทนเหมือนกัน ฉะนั้นอิพี่ะเซฟ แกต้องอดทนมากๆนะ
*SparklinG* : ฮ่าๆๆ คิดซะว่าชดใช้กรรมให้น้องมันนะคะ
[D]a[D]a [T]oo[ : นั่นสิไหวไหมนั่น
kei_kakura : เอาแรงกว่านี้อีกรึคะ โหะๆๆ
Ooคุณชายติ๋วoO : คุณชายเรียกพี่เซฟว่าเจ๊เลยเหรอคะ พี่เซฟไม่สาวนะตัว ฮ่าๆๆ
Little Devil : สงสัยตอนเรียนเมืองนอกพี่คิวมันลงวิชาการละครเป็นวิชาเสริม
lizzii : ตอนนี้กำลังใจพี่เซฟมีมากมายแล้วนะเนี่ย
Vesi : ลิตรนึงไม่พอนะ กินอย่างเดียวไม่หายต้องอาบด้วย P.S. ไม่ต้องเรียกเค้าว่าพี่ก็ได้นะตัวเองฮ่าๆๆๆ
lune : อ้าว ยุให้พี่เซฟหนีซะงั้น อิอิ
vvivy : งั้น vvivy ต้องเลือกข้างแล้วหละ โหะๆๆๆ ปล.พักผ่อนเยอะๆ เช่นกันนะคะ เราว่าคุณ vvivy ก็งานเยอะใช่ย่อยนะเนี่ย บางทีต้องทำเสาร์อาทิตย์ด้วยใช่มะ เห็นมาตอนดึกๆ ดื่นๆ แล้วต้องตื่นเช้ารึเปล่า พักผ่อนเยอะๆ นะคะ
InDY_Sky : อีกไม่นานก็หายเศร้าค่ะ รอตอนที่พี่แกลั่นล้าก่อนนะ
IRIS : จริงค่ะ เพราะอีพี่เซฟมันโลเล น้องมันก็รำบากใจเหมือนกันนะที่ทำแบบนี้
Pinkish : กระอักเลือดไม่ใช่เพราะ NC แต่เป็นเพราะอิพี่เซฟโดนเยอะ ไว้เหลือเลือดไว้ตอน NC ด้วยนะคะ (แต่อีกนานนนนน)
n2 : คุณ n2 เป็นคนที่เข้าใจพี่เซฟจริงนะเนี่ย จริงค่ะบางทีเราต้องคิดในแง่พี่เซฟบ้าง เค้าไม่เคยคบผู้ชาย ไม่เคยรักผู้ชายด้วยกัน อยู่ดีๆ มารัก เค้าทำตัวลำบาก
a2k : โอเช เดี๋ยวยกพี่คิวให้นะคะ
kitty : น้องมันใจอ่อนแล้วหละค่ะตอนนี้ ถ้าไม่มีใครคอยเฝ้าอยู่ น้องมันคงแอบย่องไปหาพี่เซฟแน่เลย
tutu : นิดนึงก็ยังดีค่ะ
jiBtar : มาแล้วจ้า จิ๊บจ๋า ใจเย็นนะ
j3llnlyza : น้องมันอ่อยในใจอะค่ะ พี่เซฟจะรู้ได้ไงเนอะ
pancakesexy : แอบมาฉกตัวพี่เซฟ แถมยังแอบมาขู่เค้าด้วย ใจร้ายยยย แต่ไงก็ขอบคุณที่มาเม้นท์มาอ่านนะคะ +++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 18 โดนหลอกอีกแล้ว (มาอัพแล้วส่งจม.ลาอีกแล้ว) 26/3/10ผมไม่รู้ว่าการที่คน ๆ หนึ่งจะตัดใจจากความรัก หรือคนที่เรารักสุดหัวใจมันจะใช้ระยะเวลายาวนานซักแค่ไหน แต่ผมคิดว่ามันคงจะไม่ใช่เวลาอันสั้นแน่นอน ยิ่งโดยเฉพาะคนอย่างเลิฟ คนที่ทำให้ผมสัมผัสได้ถึงความรักที่เขามีให้ผมอย่างเต็มเปี่ยม คนที่สอนให้ผมรู้ว่าความรักยิ่งใหญ่กว่าสิ่งไหน
แต่ตอนนี้น้องมีคนพิเศษคนใหม่แล้ว!!!!
อยู่ดีๆ ไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้ โผล่มาอยู่กับเลิฟ มาแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ เดินจูงมือ โอบแขน โอบไหล่ ลูบหัว ผมเข้าใจแล้วครับว่าไอ้อาการ ‘หึง’ จนจะเป็นบ้าเนี่ยมันเป็นยังไง ผมไม่อยากให้ใครแตะต้องตัวเลิฟ ผมไม่อยากให้ใครมองเลิฟของผมด้วยสายตาแบบรักใคร่ ผมไม่อยากให้ใครได้จับมือถือแขน โอบไหล่น้อง ผม ‘หวง’ หวงมากๆ นี่ขนาดน้องยังไม่ได้เป็นแฟนผม ยังไม่ได้เป็นของผมจริงๆ ผมยังเป็นไปได้ขนาดนี้ หรือน้องทำเสน่ห์ใส่ผมล่ะเนี่ย
ตอนที่นั่งกินข้าวด้วยกัน ผมก็อดทนอดกลั้นไม่ให้ลุกไปกระทืบไอ้พี่คิวอะไรนั่น ผมว่ามันจงใจกวนประสาทและทำหน้าเย้ยๆ ผม แต่ที่ทำให้จะดิ้นตายไปมากกว่านั้นคือเลิฟของผมก็เป็นไปกับมันด้วย นอกจากน้องจะไม่สนใจใยดีผม เลิฟยังพูดจาเสียดสีให้ผมเจ็บแสบ ประโยคธรรมดาๆ แต่แฝงไปด้วยฤทธิ์เดช
ตอนกินข้าวว่าแย่แล้วนะ ตอนไปฟังน้องร้องเพลงยิ่งกว่าแย่ซะอีก เรียกว่า โครตของโครตของโครตแย่เลย แค่เพลงแรกก็ทำให้ผมซีดไปทั้งตัวแล้วครับ ถ้าน้องหมายความตามเพลงจริงๆ แสดงว่าน้องก็คงอึดอัด และยังคงเจ็บปวดกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นอยู่ น้องคงอยากบอกให้ผมปล่อยมือจากน้องไป น้องคงคิดว่าผมฝืนทำอยู่ แต่เปล่าเลยเลิฟครับพี่ไม่ได้ฝืน ทุกสิ่งที่พี่ทำพี่ทำด้วยใจจริง เดี๋ยวนี้พี่เลิกใช้สมองมานานแล้ว พี่ใช้หัวใจช่วยเลือกตลอด แล้วหัวใจพี่ก็เลือกเลิฟ พี่ไม่มีทางปล่อยแน่นอน
เพลงที่สองเนื้อหาเหมาะกับคนที่กำลังมีความรัก มันเหมาะกับผม แต่เลิฟไม่ได้ร้องให้ผม ตอนที่ที่รักของผมเริ่มร้องเพลงนี้ น้องมองหน้าผมแว๊บเดียว แล้วก็หันกลับไปมองไอ้คิว ผมไม่อยากคิดให้ปวดใจว่าเลิฟหลงรักไอ้เวรนี่แล้ว ผมไม่คิดว่าเลิฟจะเปลี่ยนใจได้เร็ว น้องไม่ใช่คนแบบนั้น ไม่รู้ว่าผมปลอบใจตัวเองรึเปล่านะ
ยังไงซะผมก็ยังอดทนได้อยู่ครับ สบายมาก ไม่ต้องเป็นห่วง ผมไม่หนีน้องไปไหนแน่ๆ ถ้าผมจะไป ผมก็จะไม่ทิ้งเลิฟไว้ที่นี่แน่นอน ต่อไปนี้เห็นผมที่ไหนต้องเห็นเลิฟที่นั่น ก็เรารักกันนี่ครับ+++++++++++++++++++++++++++++++เมื่อกี๊เล่นแรงไปไหมนะเรา พี่เซฟครับอย่าเพิ่งถอดใจนะ พรุ่งนี้ต้องมาง้อเค้านะ เค้าจะรอนะ อยากกอดพี่เซฟจังเลยอะ
“เหม่ออะไรน่ะเรา” โหย ปลุกเขาออกจากภวังค์แล้วยังมาดีดหน้าผากอีก เดี๋ยวปัดเหนี่ยวเลย วันนี้ยิ่งเล่นที่รักเขาซะแรงเลยนะ
“พี่คิว วันนี้เราเล่นแรงเกินไปไหมอะ เลิฟสงสารพี่เซฟมากๆ จริงๆ นะ” เห็นหน้าหงอยๆ แล้วใจไม่ดีเลยครับ
“ว่าพี่คนเดียวได้เหรอครับ เราน่ะทั้งเล่นทั้งร้องนะ พี่แรงคนเดียวซะที่ไหน” ก็จริง มันก็เผลอใส่อารมณ์เล่นซะสมบทไปหน่อยอะ
“แต่เลิฟตัดสินใจแล้วนะ ถ้าพรุ่งนี้พี่เซฟมาขอคุยด้วย ขออธิบาย และขอคืนดี เลิฟจะเลิกแกล้งพี่เขาแล้วนะ เลิฟจะคืนดีกับพี่เขา เลิฟทนไม่ไหวแล้วนะพี่คิว เลิฟทนเห็นคนที่เลิฟรักเจ็บไม่ได้หรอกนะ ถึงเขาจะเคยทำให้เลิฟเจ็บก็ไม่เป็นไร เลิฟทนได้ เลิฟก็ยังไม่ตายนี่นา แต่ถ้าเลิฟยังคงเห็นคนที่เลิฟรักทรมานอยู่อย่างนี้ เลิฟต้องตายแน่ๆ เลยพี่คิว”
“ทำไมใจอ่อนเร็วจังเลยหะเรา เค้าทำกับเราไว้เยอะกว่านี้อีกไม่ใช่เหรอไง อภัยให้ง่ายๆ แบบนี้จะดีเหรอ คนอื่นๆ ก็ช่วยกันคิดแผนไว้ซะมากมายนะ” โหยย เดี๋ยวเหนี่ยวพี่คิวจริงๆ เลยนี่ ทำตัวเหมือนคนไม่เคยมีความรัก
“พี่คิว พี่คิวรักโรสใช่ไหม รักมากไหม” พี่คิวพยักหน้าสองครั้ง แสดงว่า รัก และรักมาก
“งั้นพี่คิวยอมเห็นโรสเจ็บได้เหรอ ถึงแม้โรสมันจะไม่เคยพูดจาดีๆ กับพี่คิว ไม่เคยให้ความหวัง ไม่เคยหันมามองความรักของพี่ แต่ถ้าโรสมันเจ็บ พี่ก็จะยังเฉยเมยใส่มันเหรอ หรือถ้าหากมีสักวันที่มันหันมาเห็นความรักของพี่ พี่จะไม่ให้โอกาสมันแล้วเหรอ”
“.................................”
“พี่คิว เลิฟรู้ว่าพวกพี่ และทุกคนหวังดี อยากให้เลิฟดัดนิสัยพี่เซฟ อยากให้เลิฟได้แก้แค้นพี่เซฟบ้าง อยากให้พี่เซฟได้รู้สำนึกบ้าง แต่ผลสุดท้าย ทุกอย่างที่เราทำนอกจากพี่เซฟจะเจ็บแล้ว คนที่เจ็บไม่แพ้กันคือเลิฟนะครับ ถึงพี่เซฟจะทนต่อไปได้ แต่เลิฟทนไม่ได้แล้ว ในเมื่อเรารักกัน ทำไมเราไม่ฉวยโอกาสนี้ใช้เวลาดีๆ ร่วมกันให้เร็วขึ้น ความรักมันต้องไม่เห็นแก่ตัวเอง เราต้องเชื่อในตัวเขา เชื่อในคนรักของเราไม่ใช่เหรอครับ เลิฟเชื่อพี่เซฟ เลิฟเชื่อว่าพี่เซฟรักเลิฟแล้วจริงๆ”
“เฮ้ออ...ความรักมันทำให้คนเราโตขึ้นได้จริงๆ นะเนี่ย เลิฟของพี่ เข้าใจชีวิต เข้าใจความรัก แล้วก็เข้าใจหัวใจตัวเองมากๆ เลยนะ เมื่อไหร่น้องสาวเราเขาจะเข้าใจพี่แบบนี้บ้างน้า”
“โถ่ ก็พี่คิวอะ ชอบทำทีเล่นทีจริง โรสมันไม่ชอบผู้ชายอยู่แล้ว แล้วพี่ก็ยังชอบมาเลี่ยนๆ ใส่มัน มันก็เลยคิดว่าพี่มาเล่นๆ กับมัน ลองจริงจังดูสักตั้งสิฮะ เดี๋ยวเลิฟช่วยเอง” ในเมื่อผมมีทายาทสืบสกุลให้พ่อแม่ไม่ได้แล้ว ไอ้โรสก็จงเป็นความหวังแทนผมแล้วกัน ถ้ามันได้คบกับพี่คิว มีหวังป๊าปิดหมู่บ้านเลี้ยงแน่นอน คงดีใจยิ่งกว่าขายกีตาร์ตัวละ 8 แสน ได้ สิบตัวอีก
“พี่ก็คิดไว้แล้วล่ะ ว่าหลังจากเรียนจบกลับมา พี่จะต้องจริงจังกับเรื่องสุดที่รักซักที ปล่อยให้สุดที่รักไปวิ่งเล่นซุกซนผิดที่ผิดทางมานานและ” ดีครับ ช่วยจับมันใส่กระโปรงน่ารักๆ ให้ผมเห็นเป็นบุญตาหน่อยเหอะ ถึงแม้เห็นแล้วจะทำให้รู้สึกเขินๆ เหมือนเห็นตัวเองแต่งตัวสวยก็เถอะ
“งั้น เราเลิกเล่นละครตบตาพี่เซฟกันนะครับ เลิกหลอกพี่เขาได้แล้วเนอะ พรุ่งนี้เลิฟก็จะได้มีแฟนแล้วนะพี่คิว ดีใจกับเลิฟไหม” แต่ยังไม่ทันที่พี่คิวจะพูดอะไร ก็มีบุคคลที่ผมไม่คิดว่าเขาจะอยู่ตรงนี้ด้วยโผล่มา
“สรุปว่าเรื่องทั้งหมด หลอกพี่อีกแล้วเหรอครับ”
พีเซฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ!!!!!!
โผล่มาตอนไหนเนี่ย แล้วได้ยินอะไรไปบ้าง ถามแบบนี้แสดงว่าได้ยินแค่ตอนท้ายๆ แน่เลย ซวยอะไรของกรูวะเนี่ยไอ้เลิฟ จะมีแฟนทั้งทีก็ต้องหลอกเขาแล้วหลอกเขาอีก แล้วเขาก็ยังจับได้แล้วจับได้อีกตลอดเลย อยากจะปล่อยโฮ!!
“พี่เซฟฟังเลิฟก่อนนะ...คือ...”
“เห็นพี่เป็นตัวอะไรครับ เห็นพี่เป็นไอ้หน้าโง่อีกแล้วใช่ไหม ทำไมต้องหลอกพี่อีกแล้ว ทำไมครับ ถ้าพี่ทำให้เลิฟต้องเจ็บปวดมากขนาดนี้ พี่ก็ขอโทษ พี่ก็ตั้งใจตั้งแต่แรกอยู่แล้วว่าจะมาขอโทษ และขอโอกาส แต่ถ้าหากมันจะทำให้พี่ต้องกลายเป็นของเล่นของเลิฟอีกครั้ง พี่ก็คงไม่ไหวเหมือนกัน พี่ขอโทษสำหรับทุกอย่าง ขอโทษจริงๆ แล้วก็ขอบคุณนะครับ ที่สอนให้พี่รู้จักความรัก พี่รักเลิฟนะครับ ลาก่อน”
เฮ้ยย!!!!!!!!!!!!!!!
ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้หละ ผมนั่งอยู่ในสวนของรีสอร์ทในมุมที่เงียบสงบ แล้วปลอดผู้คน พี่เซฟหาพวกผมเจอได้ไง แถมยังมาได้ยินเรื่องที่ผมคุยกันอีก ที่สำคัญพี่เซฟโกรธอีกแล้วแน่เลย ทำไงดีเลิฟ ทำไงดี พระเจ้าครับ ถ้าครั้งนี้พี่เซฟยอมอภัยให้ ต่อไปเลิฟจะไม่โกหกพี่เซฟอีกแล้วครับ ช่วยเลิฟด้วยนะครับ
พี่เซฟวิ่งหนีหายไปเลยครับ ผมไม่รู้ว่าพี่เซฟไปเก็บของที่ห้องรึเปล่า หรือว่าไปไหน ผมรีบวิ่งไปที่ห้องของพี่เขาครับ เคาะประตูเท่าไหร่ก็ไม่ยอมเปิด โทรหาก็ไม่รับสาย ทำยังไงดี คิดสิๆๆๆๆๆ ผมว่าพี่เซฟต้องอยู่ในห้องกำลังเก็บของอยู่แน่นอน
“พี่คิวทำไงดี” เวลาตกใจอะไรมากๆ ผมมักไม่ค่อยมีสติ
“พี่ว่าลงไปขอกุญแจสำรองมาเปิดไหม” ใช่สิ กุญแจสำรอง โง่จริงๆ เห็นไหมครับเรื่องง่ายๆ แค่นี้ผมก็คิดไม่ได้นะครับถ้าผมไม่มีสติ
พอผมได้กุญแจสำรองมาแล้วผมก็รีบวิ่งไปขึ้นบันไดครับ ลิฟต์มันช้าไป พี่คิวก็วิ่งตาม แต่ว่า...
“พี่คิว เลิฟรบกวนพี่คิวไปเฝ้าแถวรถของพี่เซฟหน่อยได้ไหมครับ เลิฟกลัวพี่เซฟขับรถหนีไปก่อนน่ะ นะๆ พี่คิว ฮอนด้าแอคคอร์ดรุ่นเก่า สีดำ วว.7274 กทม. ช่วยเลิฟหน่อยนะ” เผื่อพี่เซฟจะไม่ได้เอาของขึ้นไปเก็บที่ห้อง เผื่อพี่เขาจะหนีกลับเลย ผมให้พี่คิวไปดักไว้ก่อนดีกว่า
“ได้ครับ เดี๋ยวพี่ไปเฝ้าไว้ให้ เลิฟรีบขึ้นไปดูบนห้องเถอะ”
ผมวิ่งแบบไม่คิดชีวิตเลยครับ ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะวิ่งได้เร็วเท่านี้มาก่อน ถึงจะวิ่งเร็วขนาดนี้ แต่ผมยังคิดว่าตัวเองยังช้าอยู่ ใจผมมันคงกระเด้งไปถึงห้องพี่เซฟแล้ว
พอมาถึงหน้าห้องผมก็รีบไขประตูเข้าไปครับ แต่ในห้องมืด ไม่ได้เปิดไฟไว้ หันไปดูช่องเสียบกุญแจก็ไม่มีกุญแจอยู่ ไฟเลยไม่ติด หรือว่าพี่เซฟจะไม่ได้มาที่ห้อง เพราะเท่าที่แสงสลัวมองเห็นเตียง ก็ไม่มีคนอยู่ หรืออยู่ในห้องน้ำ ยังไงก็ขอหาก่อนดีกว่านะ ผมหันหลังไปเสียบกุญแจเพื่อให้ไฟสว่าง พอไฟติดพรึบ ผมก็หันกลับไปเพื่อมองหาพี่เซฟ แล้วผมก็เจอเต็มๆ ครับ...
“พี่เซฟ”
“จับตัวได้ซักทีนะ พ่อนักแสดงของพี่ นี่วิ่งขึ้นมาเหรอเนี่ย หอบเชียวเหนื่อยไหมครับ” อะไรว้า!!!!!! งง มาก พี่เซฟมาโหมดไหน ยังไง พี่เซฟกอดผมแน่นเลยครับ พร้อมลูบหัวลูบหลัง พูดไปยิ้มไป เกิดอะไรขึ้น!!!!! หรือพี่เซฟโกรธผมจนเพี้ยนไปแล้ว พี่เซฟฟฟฟฟฟ เลิฟจะพาพี่ไปรักษาที่ศรีธัญญาเองน้า!!!!!
“ดูทำหน้าเข้าสิ ตกใจอะไรครับ หืม!! คนดี ตกใจอะไร ทำหน้าเหมือนคนจะตกใจ แต่ก็งงๆ น่ารักจริงแฟนใครน้า ฟอดดดด!!!! ชื่นใจ” อ๊ากกกกก ยังไงครับ ยังไง พี่เซฟเอามือมาบีบจมูกผมเบาๆ แถมถามผมว่าแฟนใคร พูดจบก็หอมผมฟอดใหญ่ ไข้จะขึ้น อยากจะเป็นลมครับ
“พะ..พี่ เซฟ เอ่อ..คือ พี่ ทำไม คือ”
“ติดอ่างซะงั้น ทำไมอะไรครับ สงสัยอะไร หืม!!” อย่าทำเสียงหืม!! แบบอ่อนโยนอย่างงี้ได้ม๊ายยยยยย เค้าแพ้!!!!
“พี่เซฟ..เอ่อ..ไม่..เอ่อ ไม่โกรธเลิฟแล้วเหรอ” เฮ้ออ กว่าจะหลุดออกมาได้
“โกรธสิครับ แต่โกรธตัวเองนะ โกรธที่ทำให้เลิฟต้องไม่มั่นใจในตัวพี่ โกรธตัวเองที่ทำให้เลิฟเสียใจ โกรธตัวเองที่เคยทำไม่ดีกับเลิฟเอาไว้เยอะเลย แถมยังโกรธตัวเองที่ปล่อยให้ที่รักของพี่หนีมาอยู่ที่นี่ ต่อไปนี้อย่าหนีพี่ไปไหนอีกนะครับ รู้ไหม พี่รักเลิฟนะครับ”
“พี่เซฟ พี่เซฟรักเลิฟจริงๆ เหรอ เป็นเลิฟจริงๆ ใช่ไหม ฮือ..ฮึก รัก..ฮึก รักเลิฟใช่ไหมครับ ฮือ ฮือ ฮึก รัก ฮึอ เลิฟรักพี่เซฟนะ” ผมโถมตัวกอดพี่เซฟแน่น ร้องไห้สะอึกสะอื้นกับไหล่ของพี่เซฟ ผมดีใจที่สุดในโลกเลยครับ ผมไม่ได้ฝันใช่ไหม
“โอ๋!!! คนดีๆ หยุดร้องก่อนนะคนเก่ง เดี๋ยวเจ็บคอนะ พี่เซฟรักน้องเลิฟจริงๆ ครับ คบกับพี่ได้ไหมครับ เป็นแฟนพี่ได้ไหม” พี่เซฟปลอบผม ใช้มือเกลี่ยน้ำตาจากหางตาปาดช้าๆ มาที่แก้ม ก่อนจะหยุดลูบริมฝีปากของผม
“เลิฟรอคำนี้มาตั้งนานแล้วเหอะ ไม่ต้องขอเลิฟก็จะเป็นแฟนพี่ให้ได้” พอหยุดร้องไห้ก็เริ่มแสดงอิทธิฤทธิ์เลยผม
“จุ๊บ”
พี่เซฟจูบเบาๆ ที่กลางริมฝีปากผม ก่อนจะค่อยๆ ไล้เลาะริมปากล่าง จูบของพี่เซฟอ่อนโยน อ้อยอิ่ง นุ่มนวล แต่ก็ร้อนแรงพอที่จะทำให้ผมแถบยืนไม่อยู่
+
+
+
+
“แล้วเมื่อกี๊ทำไมวิ่งหนีมาล่ะครับ เลิฟคิดว่าพี่เซฟโกรธเลิฟอีกแล้ว” เรามานั่งคุยกันตรงระเบียงเล็กๆ ที่มีเก้าอี้หวายตัวยาววางอยู่ ผมนั่งซบไหล่พี่เซฟ อิงแบบอ้อนๆ อยากทำแบบนี้มานานและ ได้โอกาสแรกเอาซะหน่อย
“ไม่ได้โกรธครับ จริงๆ พี่เดินตามเลิฟมาตั้งแต่แรกแล้ว แล้วก็ได้ยินเรื่องทั้งหมดตั้งแต่ต้น พี่ไม่สมควรที่จะโกรธอยู่แล้ว ถึงแม้เลิฟจะแกล้ง จะทำ จะทรมานพี่กว่านี้อีกแค่ไหน พี่ก็ไม่โกรธ พี่รู้ว่าพี่ผิด พี่ทำกับเลิฟไว้เยอะมาก พี่เสียใจจริงๆ นะครับ” พี่เซฟก้มลงมาหอมที่หัวผมเบาๆ อบอุ่นมากๆ ครับ อบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
“แล้วที่เดินหนีขึ้นมาเนี่ย ก็เพราะว่าจะแกล้งให้คนบางคนตามเข้ามาในห้องนี้ไง เราจะได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองไม่มีคนอื่น พี่ก็จะได้ปรับความเข้าใจกับเลิฟ จะได้กอดเลิฟ จะได้หอมเลิฟ แล้วก็จะได้....”
ประโยคสุดท้ายไม่พูด แต่ทำครับ พี่เซฟก้มหน้ามาจูบผมอีกครั้ง คราวนี้ก็ยังคงเนิบนาบ แต่อ่อนหวาน พี่เซฟค่อยๆ ส่งลิ้นเข้ามาทักทายผม ตวัดไล้เลียทักทาย และหลอกล่อให้ลิ้นของผมตามติดพี่เขาออกมา ทาบทับ เกี่ยวพัน และดูดดึง ช้าๆ แต่หนักแน่น สมองผมขาวโพลน ในอกเหมือนมีผีเสื้อนับพันนับหมื่นมากระพือปีก รสชาดของความรักมันหอมหวานแบบนี้นี่เองครับ....
ว่าแต่ว่า...
ผมรู้สึกเหมือนลืมอะไรไปบางอย่าง
อ๊ากกกกกกกกก พี่คิวววววววววววว!!!!
“พี่เซฟ อืม พอก่อนครับ คือเลิฟให้พี่คิวไปเฝ้าที่รถพี่เซฟ เลิฟยังไม่ได้บอกพี่คิวเลยว่าเจอพี่เซฟแล้ว ป่านนี้ยืนคอยจนยุงจะมาหามไปแล้วมั้ง เดี๋ยวเลิฟขอไปโทรบอกพี่คิวก่อน อุ๊บ!!!”
พูดยังไม่ทันจบประโยค ผมยังไม่ทันได้หายใจเลยครับ พี่เซฟก็ดึงผมไปจูบอีกครั้ง
“ปล่อยเค้าไปก่อนเถอะ พี่ขอทำโทษเค้าหน่อยแล้วกัน โทษฐานมาแต๊ะอั๋งแฟนพี่”
พี่คิวววววว เลิฟขอโทษน้า เลิฟคงลงไปช่วยพี่คิวให้รอดพ้นจากยุงไม่ได้ เลิฟเองก็กำลังจะโดนเขมือบอยู่แล้วเหมือนกัน!!!!!!
++++++++++++++++++++++++++++
เม้นท์ให้ด้วยนะคะ ทุกคอมเม้นท์ของทุกคนถือเป็นกำลังใจของผู้แต่งมากๆ ค่ะ
เค้าไม่อยู่สามวัน ฝากดูแลน้องเลิฟด้วยนะคะ 
หัวข้อ: Valentine Love เมื่อไหร่จะรักผมสักที ประกาศจอง P.1 (12/11/13) (อ่าน 821123 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก