หุหุ มาต่อแล้วค้าบบบ แหะๆ เมื่อวานไปเที่ยวกลับมาดึกมากกก
มาลงให้ไม่ไหว~ 
*******************************
Chapter 4“มันกี่ครั้งกันที่พีมนอกใจจี กี่ครั้งที่พีมแอบไปมีใครคนอื่นปล่อยให้จีเป็นคนโง่อยู่คนเดียว ..ถึงที่อเมริกาเราจะคบกันจนคนอื่นอิจฉา แต่ทุกครั้งที่พีมกลับซัมเมอร์ที่เมืองไทยพีมนอกใจจีบ้างรึเปล่า พีมควงใคร ใช่ต้นแทนมั้ยพีม?” ชายหนุ่มได้แต่นั่งนิ่งจนในคำตอบเพราะมันคือความจริงที่เขาไม่อาจปฏิเสธ.. ไม่คิดเลยว่าเธอจะรู้ เธอรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน น้ำใสๆหยดลงจากดวงตาคู่เรียวโดยที่เจ้าตัวเองก็ไม่รู้ตัว
โอย..ตายแล้ว ถ้าเธอรู้มาตลอด เราก็เป็นไอ้ชั่วครบสูตรเลยซิ
“จีไม่รุ้หรอกว่าพีมจะแค่เล่นๆหรือสนุก แต่มันก็เรียกได้ว่านอกใจใช่มั้ยพีม...ตอบจีซิพีม อย่าโกหกจีอีก...ตอบจีซิพีม..
.ตอบมาซิ!” เมื่อพีมเห็นว่าคู่สนทนาเริ่มมีอารมณ์มากขึ้น เริ่มจะควบคุมความดังของเสียงต่อไปไม่ได้ เค้าจึงตัดสินใจเรียกพนักงานและควักสตางค์ชำระค่าอาหารอย่างรีบเร่ง
โอย..ตอนนี้หัวสมองเขามันตื้อจริงๆ
“จี เงียบก่อนนะครับ เดี๋ยวมีไรไว้ไปคุยกันบนรถน่ะจี น่ะครับ” พีมพูดพลางยื่นมือเรียวเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม หญิงสาวตรงหน้าอย่างทะนุทนอม
ไม่นานทั้งคู่ก็เดินออกไปจากร้าน โดยไม่รู้เลยว่าตลอดการสนาทนาทั้งหมดนั้น ถูกจับจ้องทุกๆอิริยาบถ บันทึกใส่หัวสมองของเด็กหนุ่มร่างโปร่งเอาไว้แทบจะทุกบททุกตอน
หึ..ไอ่พี่ชายหน้าหวาน.. เห็นเงียบๆหงิมๆอย่างนี้ ที่แท้ก็แสบใช่ย่อยเลยนิ ไม่อยากจะเชื่อว่าหน้าสวยๆหวานๆอย่างตานั่น จะใจร้ายขนาดกล้าหักอกสาวสวยแบบนั้นได้ นี่คงจะมีตัวสแปร์ไว้เป็นกระบุงเลยล่ะสิ
โอ้ยยย!!...หงุดหงิดเว้ย! กลับบ้านไปเล่นเกมส์ดีกว่า
แมร่งจะยิงให้เลือดสาดเลยทีเดียว
คืนนี้ไม่น็อคไม่นอนว้อยยยยย! .
.
---บนรถของพีม---
“ว่าไงล่ะพีม จะตอบจีได้รึยัง” น้ำตาที่เพิ่งเหือดแห้ง กลับมารื้อตื้นจากน้ำใสๆอีกครั้งที่เอ่ยคำถาม
“ใช่จี พีมนอกใจ ค่ะ..เคยคบคนอื่น ตอนนั้น..” ดวงตาเรียวใสหลุบต่ำลง ไม่มีแม้แต่ความกล้าที่จะสบตาผู้หญิงตรงหน้า
“ต้นแทน ใช่มั้ย” เสียงสั่นเครือออกจากปากหญิงสาวตรงหน้า
“อะ..เอ่อ ก็ใช่”
-----เพี้ยยยย!!----- มือเล็กฟาดไปเติมหน้า ชายหนุ่มจนขึ้นเป็นริ้ว เป็นแนว
“
ตอนนั้น พีมมีความรักให้จีบ้างมั้ย!!”
“รัก พีมรักจีมาก” ชายหนุ่มร่างเล็ก เบือนหน้าที่หันไปเพราะถูกแรงตบ กลับมาจ้องมองในตากลมโตของหญิงสาว
“แล้วนายคนนั้นล่ะ...ตอนนั้นพีมรักมันรึป่าว” หญิงสาวไม่อยากจะเอ่ยชื่อนั้นออกไป เหมือนกับจะหมดแรงเสียให้ได้
“....ไม่รู้...อาจจะรัก...มั้ง...” เสียงทุ้ม ฟังดูกลับยิ่งต่ำลงไปอีก เมื่อชายตรงหน้าตอบอย่างอึกอักและบางเบา
-----เพี้ยยยย!!----- มือเล็กฟาดไปเติมหน้าชายหนุ่มอีกครั้ง ที่ได้ยินในสิ่งที่เธอเฝ้าภาวนามาตลอดว่าไม่อยากให้มันใช่และไม่น่าจะเป็นจริง
“ทุเรศ! วิปริตรึไง ... ผู้ชายกับผู้หญิง ..แยกไม่ออกหรือไง จะเอาแบบไหน!? จะเอายังไงกันแน่!” หญิงสาวแผดเสียงกระโกนถามอย่างโกรธกร้าวลั่นรถ
“ไม่รู้... พีมไม่รู้จะตอบยังไงจริงๆ พีมไม่รู้....” น้ำตาไหลลงมาอาบแก้มด้วยความผิดเต็มจนแทบล้นอยู่ในอก รู้สึกเหมือนตัวเองเลวสิ้นดี ที่ทำให้ผู้หญิงที่เคยรักต้องมาเสียใจ
“ฮืออออ ฮะฮัก ฮือออออ พีม...ทำไมล่ะ ทำไม ทำไม” หญิงสาวที่สะกดกลั้นอารมณ์เอาไว้ไม่อยู่ จนต้องปล่อยโฮฮฮออกมาในที่สุด เธอโผเข้ากอดชายหนุ่มตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่ยากจะเก็บกลืนอีกต่อไป
“ตอนนั้นเรื่องของพีมกับต้นมันก็เหมือนกับลม พัดมาแล้วก็ไป มันไม่มีทางเป็นไปได้ ถึงจะรักไปก็เท่านั้นไม่มีความหมาย พีมอาจพูดถึงมันได้ไม่เต็มปาก... แต่ความรักที่พีมเคยมีให้จี พีมไม่เคยเสแสร้งนะ พีมกล้าพูดจากใจ ตอนนั้นพีมรักจีมากจริงๆ รักที่สุด คิดว่าถ้าหยุดชีวิตไว้ได้ ก็อยากจะหยุดไว้ตรงนั้น จีเป็นเหมือนพี่เหมือนน้องเหมือนเพื่อน เราชอบอะไรเหมือนๆกัน ทำทุกๆอย่างด้วยกัน พีมอบอุ่นมากที่ได้อยู่กับจี”
“...แต่สุดท้ายจีก็ทิ้งพีม” ชายหนุ่มกลั้นสะอื้น น้ำตานองหน้า โอบกอดสาวร่างบางนั้นไว้แล้วพรั่งพรูคำพูดมากมายจากใจออกมา มันทรมานจริงๆ ความรู้สึกแบบนี้ จะทำวิธีไหนดีให้หญิงสาวในอ้อมกอดกลับไปเป็นสาวที่สดใสร่างเริงอย่างเดิม
.
.
.
“อะไรว่ะ...คุยกันในร้านยังไม่จบรึไง ถึงต้องมาต่อกันในรถอีก...
เฮ้ย! กอดกันเชียวเรอะว่ะ ทำไม เกิดเปลี่ยนใจรึไง เสียดายว่างั้น... หึ อยากจะรู้จริงๆ นายมันมีอะไรดี
ไอ้นักร้องช่างยั่วเอ้ย”
“น้ำเชี่ยว! นี่เป็นอะไรมายืนลับๆล่อๆอยู่หน้าประตูเนี่ย ไหนว่าจะกลับบ้าน?”
“อะ..อ้อ!ก็ว่าจะกลับแล้วล่ะพี่”
“เออ วันนี้เราเป็นอะไรไป พี่ว่าดูแปลกๆนะ สเต็กก็กินไม่หมด ไหนบอกให้ทำพิเศษ ทุกทีก็เห็นฟาดเรียบ แล้วนี่เป็นไร ไม่สบายรึเปล่า หน้าซีดๆนะเนี่ย ไปหาหมอมั้ยน้ำเชี่ยว เดี่ยวพี่พาไป” พี่ชายผู้อบอุ่นถามอย่างเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรอ่ะ เดี๋ยวน้ำเชี่ยวกลับไปนอนก็หาย น้ำเชี่ยวคงนอนน้อยไปหน่อยน่ะพี่ น้ำเชี่ยวกลับก่อนล่ะกัน ไปนะครับ หวัดดีครับ” เด็กหนุ่มพูดพลางเกาะแขนเกาะไหล่เอาหัวฟูถูไถหัวไหล่พี่ชายก่อนจะยกมือไหว้เข้ากับบ่าว่าที่พี่เขยที่คอยโอบประคองรับอย่างที่เคย ..กว่า2ปีที่โอมถูกฝากฝังให้ดูแลน้ำเชี่ยวที่มาอยู่ตัวคนเดียวในกรุงเทพ ทำให้เขารู้สึกรักและผูกพันธ์กับเด็กจอมทะเล้นปากเป็นอย่างน้ำเชี่ยวเหมือนน้องชายแท้ๆคนนึง
.
.
เฮ้ออ.. เราเป็นอะไรไปเนี่ย ทำไมมันรู้สึกโหวงๆหดหู่นักว่ะ รึว่าเราจะคิดเรื่องนายนั่นมากไปแน่ๆ...พอๆพอแล้วไอ้น้ำเอ้ย เอ็งเป็นบ้าไปแล้วรึไงว่ะ รึเอ็งชอบเค้า?...เฮ้ย!..บ้า!..บ้าแล้วกู ไม่ใช่ๆ!! นั่นผู้ชายนะเว้ย มันจะเป็นไปได้ยังไงว่ะ แต่หน้าหวานๆนั่น น่ามองมากๆเลยนี่หว่า ..เด็กหนุ่มคิดสับสนอยู่ในใจระหว่างที่บังคับพาหนะคู่กายกลับคอนโด ..แล้วทำไมอ่ะผู้ชายแล้วไง สวยกว่าผู้หญิงหลายคนซะอีก น่ารักมากด้วย...เฮ้ย! ไอ่น้ำเชี่ยว คิดไรว่ะเนี่ย เราต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ เฮ้ย!!ฟุ้งซ่านๆ
-- ปริ้น!! – “อ้าว! ชิบหาย ไฟเขียวตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ เออๆ!รู้แล้วโว้ย มรึงจะรีบไปไหนเอากะเมียไง?” !@#!!$@!!#
.
.
.
*******************
แหะๆ~
ลงเท่านี้ก่อนนะครับ เดี๋ยวเย็นๆค่ำๆ จะมาลงอีกที (พอดีจะแก้อะไรนิดหน่อย)
B a l l o o n
หัวข้อ: จังหวะรัก..จังหวะร็อค((My Sexy Darling))~จบseason1~ มาแจ้งข่าวจองFicหน้า56คับ (อ่าน 430782 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก