หัวข้อ: [18+]รักชุลมุน สามหนุ่มวุ่นวาย [by Roxie]

[Cha Ris Ma]

 
สงสารน้องนาว

[bbyuqin]

เฮ้อ...คิมก็ดีแสนดี นาวก็เป็นน้องที่หนีไม่พ้น....

เรื่องนี้ช่างยุ่งชุุลมุนพันกันอิรุงตุงนัง......จับมา3Pเลยแล้วกัน

[thaitanoi]

น่าสงสารนาวนะครับ แต่ถ้าคิมรู้เข้าก็คงไม่ค่อยดีแน่เลยรออ่านต่อครับ

[IIMisssoMII]

 3 p

ว่าแต่ คงแข่งขันประชันกันน่าดู ฮ่าๆๆ

เอาเถอะ กรรม ใด ทำอะไรไว้ก้อได้อย่างนั้นแหละ

[JkrR]

ตอนที่9 ครึ่งหลัง
.
.
.



“อ้าวก็วันนี้หมอนัดถอดผ้าพันแผลนี่ นาวก็ต้องมาดิ เนี่ยพึ่งกลับมาจากแข่งเลยนะ” นี้ขนาดไม่ได้บอกมันแล้วนะ มันยังตามมาป่วนผมอีก
“อืมดีเลย เดี๋ยวพี่พาไปเลี้ยงข้าวเที่ยงนะ ขอบใจที่นาวช่วยดูแลอามให้ไง” ผมคิดในใจว่าเทวดาน้อยของผมทำไมใจดีแบบนี้ ไม่นะ ผมเองเริ่มบ่ายเบี่ยงสุดฤทธิ์ เลยโดนนาวเล่นซะ
“อะไรเนี่ย แค่นี้พี่อามหวงพี่คิมเหรอ โธ่นาวไม่จีบพี่คิมหรอก” คิมได้ยินก็ขำก็าก แต่ผมแบบว่าแอบโกรธนาว นาวรู้ทันแอบยิ้มเยาะผมครับ
“เอาน่า อย่าเถียงกันไปกินข้าวกันเถอะ หิวแล้วคร้าบ” คิมตัดบทแล้วก็พาไปร้านประจำทันที ผมแอบรู้สึกระแวงมาก เพราะนาวชอบเล่นทีเผลอมาก ผมเดินกับคิมอยู่ข้างหน้านาวก็เอามือมาจับก้นผม จะโวยวายก็ไม่ได้

พอไปนั่งที่โต๊ะ ก็สั่งอาหารกันตามปกติ ผมก็คิดว่าน่าจะไม่มีอะไรแล้ว แต่โต๊ะในร้านที่เราไปนั่งกันมีผ้าปูโต๊ะ แล้วนาวก็นั่งตรงข้ามกับผมพอดี เรื่องมันก็เกิดตรงที่ว่า ขณะที่กินอาหารกันตามปกติ นาวก็คุยกับคิมสนุกสนานเหมือนคิมพยายามสร้างความสนิมสนมกับครอบครัวผม แต่นาวเอาเท้าที่ถอดรองเท้าแล้วยกมาเขี่ยที่เป้าผมครับ ผมจ้องตามันเขม็ง มันไม่ยอมปล่อยครับ ยิ่งเอากระตุ้นผมหนักกว่าเดิม มันเล่นเอาผมแข็งคับกางเกง แล้วบังเอิญว่าวันนั้นผมจำได้ว่าท่อนลำผมมันตั้งขึ้น นาวพอจะสัมผัสได้ก็เลยถูขึ้นถูกลงใหญ่เลย เหมือนช่วยตัวเองนอกกางเกงในครับ ทำเอาผมจะแตก พยายามส่ายหน้าหน้าว่าขอเหอะ ผมไม่ไหวแล้วเดี๋ยวน้ำแตก นาวก็ยังไม่หยุด ผมต้องปั้นสีหน้าเฉยๆไว้แต่จริงๆแล้วกำลังเสียวสุดขีด ที่สุดแล้วผมน้ำแตกคากางเกงจนแฉะไปหมด นาวมันรู้ก็เลยเอาเท้าอีกข้างที่ยังไม่เมื่อยมายันเป้าผมไว้ต่อ จนพอใจก็เอาลง ดีที่วันนั้นน้ำกามผมไม่ได้มีกลิ่นโชยมากนัก ผมต้องทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ใจจริงโกรธนาวมาก พอคิมลุกไปห้องน้ำผมรีบเปิดฉากใส่นาวทันที

“ทำไมทำแบบนี้ อยากให้พี่อายเลยใช่ไหม”
“ก็บอกแล้วไงว่ากลับมาจะโดนไม่น้อย แล้วเนี่ยไม่ได้เจอกันสองสัปดาห์ก็ต้องเอาคืนบ้างสิถ้าสัปดาห์นี้ไม่กลับบ้านนะ อืมจะโดนหนักมากกว่านี้แน่” นาวยิ้มแบบมีชัย เพราะรู้ว่าผมไม่มีอำนาจต่อรอง

จริงๆแล้วผมหาทางหลีกเหลี่ยงไม่ยอมกลับบ้าน พยายามจะไปอยู่กับคิมที่บ้าน แต่สัปดาห์นั้นคิมติดไปทำธุระต่างจังหวัดกับที่บ้าน จึงไม่มีข้ออ้างอะไรที่จะบอกกับนาว พอสุดสัปดาห์ผมเลยต้องกลับบ้านด้วยความจำใจ แม้ว่าผมจะดีใจที่ได้เจอบรรดาอาๆทั้งหลาย แต่ว่าผมไม่อยากจะเข้านอนเลย ผมเลยตัดสินใจกินยาแพ้ (คลอเฟนิรามีน) เข้าไปสองเม็ด พอจะทราบกันใช่ไหมครับว่ายานี้เนี่ย มีส่วนผสมของยานอนหลับ พอกินเข้าไปแล้วจะง่วงและหลับยาว ผมไม่อยากรับรู้ว่าผมจะต้องโดนอะไรบ้าง แต่ก่อนที่ผมจะได้ทำอะไรอย่างที่ใจคิดบังเอิญว่านาวเข้ามาเห็นซะก่อน

“กินยาอะไรเนี่ย” นาวสงสัย
“ก็ยาแก้แพ้ไง” เท่านั้นแหละครับ นาวตรงเข้าปัดมือผมจนยาสองเม็ดนั้นหล่นหายไปแล้วหาไม่เจอ (เพราะยาแก้แพ้เม็ดมันจะเม็ดเล็กมาก)
“ทำบ้าอะไร” ผมหงุดหงิดมาก
“พี่อามนั่นแหละ ไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย แล้วจะกินยาแก้แพ้เข้าไปทำไมต้องสองเม็ดเดี๋ยวก็หลับไม่ตื่นหรอก”
“ก็พี่อยากหลับ จะได้ไม่ต้องรับรู้ว่าคืนนี้นาวจะทำอะไรพี่บ้าง ไม่ตื่นก็ดี พี่ก็ไม่อยากอยู่แบบนี้อีกแล้ว” พูดจบผมก็น้ำตาไหล นี่ผมเป็นคนขี้แยอีกแล้วครับ คราวนี้ผมก็ได้รับรู้ว่าน้องชายของผมบางทีก็ไม่ได้เป็นเด็กน่ารักเสมอไป
“อย่ามาใช้น้ำตาทำให้นาวใจอ่อนนะ ถ้าพี่อามหลับคืนนี้ก็ไม่สนุกสิ บอกแล้วไงว่ากลับมาจะโดนไม่ใช่น้อย” เสร็จแล้วโดยที่ไม่รู้ตัว นาวก็จัดการมัดมือไพร่หลังผมไปแล้ว ผมโดนนาวจัดการถอดเสื้อผ้าออก แล้วทำการบดขยี้เนื้อตัวของผมอย่างบ้าคลั่ง ผมรู้สึกเหมือนกำลังจะขาดเป็นชิ้นๆ แต่ผมได้แต่นิ่งเฉย เหมือนคนไร้ความรู้สึก ในใจผมคิดถึงคิมตลอดเวลา ผมปล่อยให้นาวจัดการตามสบาย แต่เมื่อผมเงียบนาวคงจะรู้ได้ถึงความผิดปกติ เลยเงยหน้าขึ้นมามองผม ผมรู้สึกได้ว่าน้องกำลังรู้สึกผิด จากนั้นเลยมาแก้มัดผม

“ขอโทษนะครับ นาวไม่ได้ตั้งใจ งั้นคืนนี้นาวขอกอดพี่อามก็แล้วกันนะ” แล้วนาวก็เอาตัวผมขึ้นเตียง เดินไปปิดไฟห้องนอน แล้วก็มานอนกอดผม คืนนั้นผมรู้ว่าตัวเองเงียบมากจนน่ากลัว ส่วนนาวผมรู้สึกได้ว่านาวร้องไห้ เพราะหน้าอกผมเปียกไปหมดเลย แล้วก็นาวก็จูบผมแทบทั้งคืน พอตื่นเช้าขึ้นมา ผมก็เห็นนาวยกอาหารเช้าเข้ามาให้
“ยกมาทำไม เดี๋ยวลงไปกินก็ได้”
“ช่วงที่พี่อามมือเจ็บ นาวเป็นคนผิดแต่ไม่ได้ดูแลพี่อามเลย ให้นาวได้ดูแลพี่อามบ้างเถอะนะ ผมอยากทำแบบพี่คิมบ้าง” แล้วผมมันก็แย่ แค่เห็นนาวทำหน้าสำนึกผิดหน่อยเดี่ยวก็ใจอ่อนยอมน้องอีกแล้ว นาวก็ป้อนข้าวป้อนน้ำผมอย่างดี แล้วก็เปิดเพลงเพราะๆให้ฟัง เข้ามาโอบกอดแล้วก็คอยจูบผม พอนาวทำแบบนี้ทำให้ผมคิดถึงตอนที่นาวเด็กๆที่เวลาจะนอนผมต้องกล่อม แล้วก็ต้องอยู่ในอ้อมกอดผมก่อนจึงจะหลับได้

“ทำไมทำเหมือนพี่เป็นเด็กเลย”
“ก็มันเป็นอีกวิธีที่จะแสดงความรักไง นาวเห็นพี่อามซึมแบบนี้นาวก็ปล้ำไม่ลงหรอก” พูดจบก็กอดผมแน่นกว่าเดิม ผมรู้สึกสงสารน้องเลยเอามือไปลูบศีรษะเบาๆ นาวก็มีปฏิกิริยาคือส่ายศีรษะไปมาเล่นกับมือผม ผมรู้สึกตลกเลยหัวเราะออกมา ทันทีที่เห็นผมยิ้มได้ นาวก็ดูจะยิ้มกว้างกว่าผมอีก
“พี่อามยิ้มได้แล้วดีจัง” ผมรู้สึกว่าน้องน่าสงสาร เรื่องที่นาวทำลงไปก็คงจะเป็นการเรียกร้องความสนใจจากผม ให้รู้ว่าเขายังมีตัวตนในหัวใจของผม ผมก็เลยคว้านาวเข้ามาจูบเหมือนเป็นการให้รางวัล นาวก็ตอบสนอง มันเป็นจูบที่ดีและนุ่มนวลที่สุดครั้งหนึ่งของผม

เราจูบกันอยู่นาน จนผมรู้สึกว่าน่าจะดีแล้ว ก็ปล่อยปากออก แต่ภาพที่ผมเห็นคือนาวยังดูเคลิบเคลิ้มไม่หาย จนผมต้องเขย่านาวให้รู้สึกตัว นาวดูจะมีความสุขมาก เข้ามาอ้อนผมใหญ่เลย
“ขอแบบนี้บ่อยๆนะครับ ที่รักของผม” พูดจบก็ทิ้งตัวลงมานอนหนุนตักผม ผมก็เลยเอามือไปลูบศีรษะเบาๆ พอผมจะลุกขึ้นไปอาบน้ำนาวก็ขอตามเข้ามาอาบด้วย ไล่ยังไงก็ไม่ไป ดีที่ว่าตอนนี้ผมกับนาวอยู่ในบ้านอีกหลังที่พ่อแม่ของไอ้นาวสร้างขึ้นมาในบริเวณพื้นที่เดียวกันของครอบครัว ห้องใหม่ของนาวมีห้องน้ำในตัวด้วย ไม่ต้องลงไปใช้ห้องน้ำด้านล่างเหมือนช่วงก่อน ไม่งั้นถ้ามีใครมาเห็นเข้าคงวุ่นวายน่าดู

ถึงแม้ว่าผมเองจะเคยเปลือยต่อหน้าน้องมาก็หลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่ชินสักที นาวก็เลยเป็นคนจัดการถอดเสื้อผ้าของเราออก ตอนแรกผมจะอาบแบบไม่สนใจนาว แต่ว่าก็ไม่รอดอยู่ดี นาวเข้ามาจัดการอาบน้ำสระผมเหมือนผมเป็นเด็กเลย โดยให้เหตุผลเดิมคืออยากทำแบบพี่คิมบ้าง ผมเองไม่อยากตกลงเพราะรู้ว่าถ้านาวโดนตัวผมต้องเกิดอารมณ์แน่นอน แล้วก็เป็นจริงตามคาด ท่อนลำของผมก็ผงาดขึ้นมา นาวจะเข้ามาจัดการผม ผมเลยขอร้องให้ใช้แค่มือ นาวตกลงแต่ขอเอาท่อนลำของตัวเองไถร่องก้นผมไปด้วย บรรยากาศในตอนนั้นมันดูเร้าใจมาก มีน้ำไหลออกมาจากฝักบัว ผู้ชายสองคนต่างกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกลางสายน้ำอย่างหื่นกระหาย ปากจูบกันอย่างเมามัน มือสองข้างของผมโอบไปที่ต้นคอนาว มือหนึ่งของนาวลูบไล้เนื้อตัวผม มือหนึ่งรูดท่อนลำไปมา พร้อมกับเอาท่อนลำของตัวเองไถร่องก้นผมไป ด้วยความที่ของนาวใหญ่ ไม่ต้องเสียบเข้าไปแค่นี้ก็แน่นจนก้นผมขมิบไปหมด ที่สุดแล้วเราสองคนก็ทะลักทลายไปพร้อมๆกัน พอเสร็จกิจเราสองคนก็หันหน้ามาจูบกันอย่างเร่าร้อน มือของนาวบีบเค้นเนื้อตัวผมอย่างหนักหน่วง นาวเพ้อหาแต่พี่อามตลอดเวลา นาวบอกด้วยความดีใจกับผมว่า
“ในที่สุดพี่อามก็ยินยอมกับนาวแล้ว” พอผมฟังก็เริ่มให้คิดว่านี่เรากำลังทำอะไรลงไป แล้วเราจะทำอย่างไรต่อไปดี พอเช็ดตัวแล้วผมก็ไปนั่งบนเตียงเพื่อเช็ดผม นาวก็เข้ามากอดที่ขาผม เหมือนแมวที่มาคลอเคลียที่ขาเจ้าของ ผมเห็นอาการแบบนี้เลยไม่แน่ใจว่าคิดผิดหรือถูกที่ยอมให้น้องมีความสุขได้ขนาดนั้น พอสักช่วงบ่ายๆผมไม่อยากอยู่บ้านเพราะเดี๋ยวจะมีอีกหลายยก วันนั้นผมก็เลยคิดว่าอยากให้นาวออกมาจากมุมมืด ก็เลยพาไปดูหนังกัน ตอนที่ดูหนังนาวก็นอนซบผมตลอดเวลา มือก็ไม่ยอมปล่อยผมเลย แล้วก็พาไปเลี้ยงไอติมสเวนเซ่นส์ ด้วยความที่ไปกินกันสองคนก็เลยสั่ง Earth Quake มาทานด้วยกัน นาวพยายามป้อนผมบ่อยมากแต่ผมไม่เอาลูกเดียวแต่แค่นี้นาวก็ดูจะมีความสุขมาก ปิดท้ายด้วยการไปนั่งเล่นกันที่สวนสาธารณะที่อยู่ริมน้ำ ก่อนที่ผมจะพูดอะไรบางอย่าง

“นาวเรามาตกลงอะไรกันดีมั้ย”
“อืม ครับพี่อาม” นาวดูกังวลใจ ผมเลยจับมือนาวแล้วมาวางบนตักผม
“เราสัญญาได้ไหมว่าจะไม่ทำอะไรที่ทำให้พี่ต้องลำบากใจ ถ้านาวต้องการอะไรนาวบอกพี่ถ้าพี่ให้ได้พี่จะให้ แต่พี่บอกตามตรงเลยนะพี่เลิกกับคิมไม่ได้หรอก พี่ก็ไม่อยากให้เขาเสียใจเหมือนกัน แต่พี่ก็ใจร้ายกับน้องตัวเองไม่ได้ด้วย นาวจะตกลงตามนี้ได้ไหม”
“แค่พี่อามไม่บอกว่าจะทิ้งนาวไปอยู่กับพี่คิม นาวก็ดีใจมากแล้ว ที่พี่อามบอกเป็นโบนัสอีกต่างหาก” นาวน้ำตารื้นขึ้นมา ผมเลยคว้านาวมากอดแล้วก็ร้องไห้เหมือนกัน แล้วบอกว่า
“ขอบใจนะนาว พี่รักนาวนะ”
“ผมก็รักพี่อามครับ” โชคดีที่ว่าตอนนั้นค่ำแล้วเลยไม่มีใครสังเกตเห็น เรื่องที่เราคุยกันวันนี้เหมือนว่าจะจบ แต่ชีวิตจริงไม่ได้ง่ายอย่างในนิยาย ผมยังต้องเจอกับอะไรอีกมากที่ไม่สามารถจะคาดเดาได้ในอนาคต

พอกลับบ้านในคืนนั้น นาวดูจะมีความสุขมากมาย แล้วก็กอดผมไว้ในอ้อมแขน ในขณะที่ผมกำลังคิดถึงคิม
“นาวพี่จะติดคุกหรือเปล่า”
“อ้าว ทำไมอ่ะ” นาวสงสัย
“ก็นาวอายุไม่ถึง 18 เลย แล้วแบบนี้พี่จะโดนข้อหาพรากผู้เยาว์รึเปล่า” ผมตอบแบบยิ้มๆ
“ไม่หรอก ถ้าจะติดต้องเป็นนาว เพราะนาวเป็นฝ่ายเริ่มก่อน นาวไม่ยอมให้คนรักของนาวไปจากนาวง่ายๆหรอก”
“แต่วันนึงนาวก็คงจะเบื่อพี่แล้วล่ะ เพราะพอนาวโตเป็นผู้ใหญ่ เข้ามหาวิทยาลัยไป ก็ได้เจอกับคนใหม่ๆ วันนั้นนาวอาจจะเจอคนที่ใช่แล้วก็ได้นะ” ผมพยายามพูดตามความจริง
“นาวจะไม่เถียงพี่อามแล้ว ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์แล้วกัน” เสร็จแล้วก็คว้าผมมาจูบ แล้วก็เอาตัวเองมาซุกไซร้ผม
“ไม่เบื่อบ้างเหรอทำกับพี่แบบนี้ตลอด”
“ไม่หรอกนาวมีความสุข อยากอยู่กับพี่อามแบบนี้ตลอดเวลา ไม่อยากให้พี่อามไปเป็นของใคร” พอนาวพูดประโยคสุดท้าย นาวดูน้ำเสียงแผ่วเบา คงน้อยใจตัวเอง
“ตอนนี้พี่ก็เป็นของนาวแล้วไง” ผมพยายามปลอบนาว นาวก็เลยเอามือมาจับแก้มผมแล้วก็ลูบไปมาอย่างแผ่วเบาเหมือนไม่อยากให้ผมหนีไปไหน จากนั้นนาวก็เริ่มเกมรักกับผมด้วยความที่ผมยินยอม นาวตักตวงความสุขอย่างไม่รู้จบตลอดค่ำคืน ผมไม่เคยเห็นนาวมีอาการแบบนี้มาก่อน ผมมีความรู้สึกว่าเหมือนน้องตัวเองกำลังขึ้นสวรรค์ ผมตกเป็นของนาวอย่างสมบูรณ์ แต่ว่าผมเองนั้นกำลังรู้สึกเหมือนกำลังจะตกนรก เพราะนอกใจคิม

********************

ยังคงวุ่นวายเหมือนเดิมเนอะ ใบ้นิดนึง ตอนหน้านี่ งานงอกของจริง อย่าลืมติดตามชม หึหึ

[gypsy]

 

สามคนน่าจะรีบเคลียร์กันให้เข้าใจนะ

โดยเฉพาะน้องอาม น่าจะพูดความจริงให้คิมฟัง

[wan]

มันจะถล่ำลึกลงไปมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว

ยิ่งมาสปอยตอนหน้าแบบนี้ ไม่ตามไม่ได้แล้ว 

+1 ให้เป็นกำลังใจครับ

[vvivy]

 

สงสารทุกคนเลย ทั้ง อาม คิม นาว

 

รอติดตามๆ

[Cha Ris Ma]

 
ใจเราร่มเย็นเป็นพอ

3P ไปเลย

[bbyuqin]

สงสารทั้งนาว ทั้งคิม...ทั้งอาม..เอ้อ...จะงานงอกอะไรอีกเนี่ย...

ปล...ชอบรีบน..ฮาอ่ะ (แอบเห็นด้วย คิกคิก)

[DexTunG]

+1     

[pooinfinity]

เริ่มถลำลึกลงไปเรื่อยๆ

ยังไงอามกับนามก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว เพราะถึงเค้าจะยอมรับความรักแบบ ชาย-ชาย ได้

แต่ยังไง 2 คนนี้ก็เป็นพี่น้องกันนะ

[JkrR]

บทที่ 10 รักแฟนเสียดายน้อง แล้วผมจะเลือกใคร

เมื่อตื่นเช้าขึ้นมา นาวยังคงนอนหลับปุ๋ยโดยที่ยังกอดผมไว้ในอ้อมแขน ผมค่อยๆเอาตัวออกจากนาว แล้วอาบน้ำชำระล้างตัวเอง เผื่อความผิดบาปของผมจะได้ถูกน้ำชำระล้างให้สะอาดได้บ้าง ผมรู้สึกว่าตัวเองขัดสีฉวีวรรณตัวเองมากกว่าปกติ แต่พออาบไปก็ทำให้คิดถึงสัมผัสของสองหนุ่มที่เข้ามาแทรกแซงในความคิดพร้อมๆกัน ยิ่งอาบน้ำแทนที่จะสดชื่นกลับสับสนมากกว่าเดิม ผมออกมาจากห้องน้ำแล้วนั่งลงที่เตียงพร้อมจิตใจล่องลอยแล้วนาวก็โผล่มาก่อนเอวผมจากด้านหลัง

“พี่อามทำไมตื่นเร็วจัง ไปอาบน้ำก็ไม่ชวนนาว” พูดจบก็มาจูบที่หลังผมไปอีกหลายฟอด แต่ผมดูจะนั่งเงียบจนนาวต้องถามว่า
“พี่อามเป็นอะไรอ่ะ ทำไมดูหน้าเศร้าๆ”
“พี่กำลังรู้สึกผิดกับคิมน่ะ” ผมหันมายิ้มกับน้องแบบฝืน รู้สึกว่าน้ำตามันขึ้นมาปริ่มเหมือนจะร้องไห้ นาวเห็นก็เลยคว้าผมมากอดปลอบ แล้วก็หอมแก้มผมเบาๆ
“ไม่ต้องคิดมากหรอก พี่อามก็มีนาวเป็นน้องแล้วมีพี่คิมเป็นแฟนไง พี่อามไม่เห็นต้องรู้สึกผิดเลยจริงไหม” โธ่น้องรักถ้ามันง่ายอย่างนั้นก็ดีสิ ถ้าเราเป็นพี่น้องกันจริงๆอ่ะ แต่ผมไม่รู้จะพูดยังไงต่อดี เลยได้แต่อยู่นิ่งๆให้นาวกอดอยู่อย่างงั้น
ช่วงเย็นก่อนที่ผมจะกลับหอ ผมก็ยังไม่ค่อยรู้สึกสบายใจที่จะกลับไปเจอหน้าคิม แถมก่อนที่นาวจะกลับยังจูบมัดจำผมไว้อีกตั้งนาน เลยไม่รู้จะทำหน้ายังไง นาวบอกว่าทำหน้าก่อนหน้านี้แบบไหนก็ทำไปแบบนั้นแหละ
“นาวก็พูดได้สิ นาวไม่ได้เป็นพี่ซะหน่อย”
“แล้วพี่อามรู้รึเปล่า ว่านาวต้องอดทนขนาดไหนที่ต้องคิดถึงพี่อามตลอดเวลา นาวก็ต้องเฝ้ารอคนที่รักกลับมาหา มันก็ทรมานไม่น้อยเหมือนกันนะ” โอ้โห เป็นคำพูดที่ผมยังจดจำได้มาถึงทุกวันนี้ เพราะไม่คิดว่านาวจะพูดได้ขนาดนี้ ยังกับในหนังรักเลยอ่ะ นี่นาวพูดมาจากใจหรือจำเขามารึเปล่า แต่แค่นี้ผมก็พูดอะไรไม่ออกแล้วครับ นาวเอาสองมือมาจับแก้มผม

“ผมรักพี่อาม พี่อามอย่าคิดมากเลย แค่พี่อามบอกว่ารักนาว ไม่ทิ้งนาวไปไหนนาวก็พอใจแล้ว แม้ว่าพี่อามจะไม่ได้เป็นของนาวคนเดียวก็ตาม” แล้วนาวก็มาจูบผมอีกที ผมก็ได้แต่พูดอะไรไม่ออก นี่ผมเป็นนายอิจฉาไปตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย
พอกลับไปถึงห้อง คิมคว้าผมมาจูบก่อนเลย เล่นเอาผมตั้งตัวไม่ทัน แทบล้มไปกองกับพื้น
“คิดถึงอามจังเลย” คิมพูดจบก็ยิ้มกว้างเชียว ตอนแรกผมก็คิดว่าไม่มีใครอยู่ห้อง ปรากฏว่าไอ้วิน กับไอ้บีมมันอยู่ในห้องครับ ผมตกใจเกือบตาย เพราะอย่างมากแค่กอดก็ถูกไอ้สองตัวนี่มันล้อจะแย่อยู่แล้ว เลยตีคิมที่แขนเบาๆแล้วบอกว่า
“คิมทำไมทำแบบเนี่ย แค่กอดพวกนี้มันก็ล้อจนแย่แล้ว” ผมแอบงอน
“โธ่อามเราก็แค่จูบกัน ไม่ได้เย่อกันให้ใครเห็นเหมือนไอ้สองตัวนี่นิ”
“หาคิมหมายความว่ายังไง ไอ้สองตัวนี้มันไปเย่อกับใครมา อย่าบอกนะว่า....” เฮ้ยผมไม่เชื่อ ไอ้สองคนนี้มันจะ.....
ตอนนั้นหน้าไอ้สองคนนั้นแบบว่า หน้าแดงก่ำด้วยความอายครับ ผมก็เลยพอจะมองออกว่าเกิดอะไรขึ้น
“พวกมึงเป็นคู่เกย์กันตั้งแต่เมื่อไหร่วะ กูงง แล้วทำไมพวกมึงถึงแบบว่าเย่อกันจนคิมมาเห็นได้ล่ะ” ผมซักใหญ่เลยครับ
“เออ แบบว่ามันเริ่มต้นจากที่ว่าพวกกูสองคนเมาแล้วมีอะไรกันโดยไม่ตั้งใจตั้งแต่เมื่อเดือนก่อน พวกเราสองคนก็พยายามคิดว่ามันเป็นเรื่องไม่ตั้งใจน่ะ แต่พออยู่ด้วยกันสองคนทีไรมันก็ห้ามใจไม่ได้ทุกที ที่ไอ้คิมมาเห็นกูพลาดเองแหละที่ไม่ได้ล็อกห้องให้ดี เลยพลาดเลยนี่พึ่งออกจากเตียงก่อนมึงมาแป็บเดียวเอง” วินเป็นคนเล่าครับ บีมนั่งเงียบเลยดูแบบว่าอายมาก

“เฮ้ยไม่ต้องซีเรียสหรอก กูไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อย แล้วทำไมต้องมานั่งกันอยู่ตรงนี้ด้วยล่ะ” ผมรู้สึกเห็นใจพวกมันมากกว่าครับ
“ก็พอไอ้คิมมาเห็นกูก็หมดอารมณ์แล้ว แล้วไม่รู้จะพูดต่อว่ายังไงดีอ่ะ เลยออกมานั่งตรงนี้กันซักพัก รอให้มึงกลับมาด้วยจะได้บอก” วินดูหน้าซีดมากครับ เหมือนกลัวผมจะล้อมันยังไงไม่รู้
“แล้วพวกมึงสองคนเป็นอะไร ทำไมดูกลัวๆขนาดนั้น” ทีนี้บีมพูดบ้าง
“บอกตามตรงเลยนะ คือเราสองคนกำลังสับสน คือปกติพวกเราชอบผู้หญิงกันอยู่นะ แต่ไม่รู้ทำไมอยู่ด้วยกันทีไรมันเหมือนห้ามใจไม่ได้กันสักที”

“เอางี้ดีกว่า พวกมึงก็ลองถามกันดูให้ดีๆ ว่ารู้สึกยังไงกัน แล้วทำตามที่หัวใจปรารถนาเถอะ” จากเหตุการณ์ในคืนนั้น พวกมันสองคนก็ดูจะผ่อนคลายและยอมรับในตัวเองกันได้มากขึ้น แม้ว่าพวกมันสองคนจะเริ่มจากความไม่ตั้งใจ ไม่ได้ดูหวานซึ้ง แต่ก็รักกันมาก สิ่งที่ผมอิจฉาก็คือ อย่างน้อยมันก็มีสองคน ไม่เหมือนผมที่ต้องไม่รู้จะทำอย่างไร ความสัมพันธ์แบบสามคนของผมดำเนินไปเรื่อยๆในระยะเวลาหนึ่ง พอถึงช่วงเรียนจบ ทำให้ผมทนต่อไปไม่ไหว ผมคงต้องเลือกใครสักคนเพื่อยุติความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนนี้ หรือจบไปกับคนทั้งคู่เลย ผมรู้สึกอัดอั้นตันใจมากมาย

จนในที่สุด ผมเลยทำการร่างจดหมายเพื่อสารภาพความผิดทั้งหมด เพื่อเตรียมจะขอเลิกกับคิม เพราะผมไม่อยากให้คนดีๆอย่างเขา มารักคนแบบผมอีกต่อไป ให้เขาไปเจอใครที่ดีกว่า แม้ว่าผมจะเห็นเขาเจ็บปวดในตอนนี้ แต่ถ้าปล่อยไว้ไปอีกนาน คิมที่รักของผมคงเจ็บกว่านี้อีกมากมายหลายร้อยเท่า ส่วนนาวนั้นผมเชื่อว่าอีกไม่นานถ้าได้เข้ามหาวิทยาลัยเมื่อไหร่ ผมคงยุติความสัมพันธ์ที่สับสนนี้ลงได้ซะที ผมกะว่าจะให้จดหมายกับคิมในวันที่ผมขนของกลับบ้านที่ใต้ คิมจะได้ตามตัวไม่เจอ เพราะคิมไม่เคยไปที่บ้านใหม่ของผมที่ภาคใต้ อย่างมากคงทำได้แค่โทรมาหาผม เมื่อใกล้สอบเสร็จผมแอบร้องไห้คนเดียวบ่อยมาก เพราะรู้ว่าจะต้องจากคิมแล้ว ทั้งที่ไม่อยากทำ ผมคิดไว้ว่าจะยื่นจดหมายให้คิมวันที่กลับบ้านที่ใต้ แล้วจะกำชับว่าให้เปิดอ่านอีกสามวันหลังจากที่ผมให้เพราะคิมจะได้ตามผมไม่เจอ แต่ว่าจดหมายสารภาพบาปของผมก็ไม่ได้ให้ตามที่มุ่งหวัง เพราะว่าคิมมาพบมันเข้าซะก่อน วันนั้นไอ้สองคนนั้นมันก็ไม่อยู่ ไม่มีใครช่วยผมได้ทั้งนั้น ผมกำลังจะถูกพิพากษาแล้ว

เหตุการณ์ในวันนั้นเป็นวันที่ผมและคิมสอบเสร็จพร้อมกันพอดี ส่วนไอ้สองตัวนั้นนะเหรอ พอสอบเสร็จก็ไปลันลากันแล้ว ผมก็เริ่มเก็บข้าวของครับ แล้วก็พบว่าจดหมายสารภาพบาปของผมหายไป ผมกังวลมากไม่รู้มันหายไปไหน ตอนนั้นผมหงุดหงิดมากแทบคลั่งแล้วครับ แล้วอยู่ๆคิมก็เข้ามาในห้องพอดี พร้อมกับบางสิ่งในมือ

“ หาไอ้นี้อยู่ใช่ไหม” คิมชูจดหมายสารภาพบาปของผมขึ้นมา ผมตกใจจนล้มลงไปกองกับพื้น ตอนนั้นผมหมดแรงไปเลย แต่ที่ผมตกใจมากไปกว่านั้นคือ คิมเข้ามาลากตัวผมไปนั่งที่โซฟาในห้องโถง แล้วก็รีบไปหาผ้าพันคอที่มีอยู่มามัดมือมัดเท้าผมไว้ อืมผมคิดในตอนนั้นว่าถ้าคิมจะฆ่าผมตายผมก็จะไม่โกรธเลยถ้ามันจะชดเชยความผิดได้ คิมเอามือมาจับที่แก้มผมอย่างเบามือ แต่สีหน้าคิมเฉยชาปราศจากความรู้สึกใดๆ สายตาคิมของคิมหม่นเศร้า ผมมองแล้วรู้สึกกลัวจับจิตจับใจ

“ทำไมล่ะอาม ทำไมล่ะที่ไม่เป็นคิม คิมไม่ดีตรงไหนถึงอยู่กับอามไม่ได้”
“คิมเป็นคนดี เราต่างหากที่เป็นคนไม่ดีจนต้องเดินออกมาจากคิม เราไม่สามารถทรยศคิมได้อีก เราอยากให้คิมไปหาคนที่รักและซื่อสัตย์กับคิม อย่าอยู่กับคนแบบเราเลย” แต่ดูเหมือนว่าคิมจะไม่ได้ใส่ใจคำที่ผมพูดเลย คิมดูเหมือนคนเลื่อนลอยและไม่มีสติ แล้วคิมก็ทำในสิ่งที่ผมไม่คาดคิด เขาใช้เรี่ยวแรงจากไหนก็ไม่รู้มาฉีกทึ้งเสื้อผ้าผมจนขาดหมด ผมถูกมัดในสภาพเปลือยเปล่า แล้วคิมก็เข้ามาโอบผมจากทางด้านหลัง แล้วลูบตามเนื้อตัวผมพร้อมกับเพ้อแต่คำว่า
“อามเป็นของคิม คิมรักอาม ไม่ยอมให้อามไปเป็นของใครทั้งนั้น” พูดจบก็เอามือมาจับท่อนลำผมรูดขึ้นลงไปมา
“คิมอย่าทำแบบนี้ ขอร้องล่ะ” ผมมีไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะมีอะไรกับคิมได้จริงๆ
“เราลีลาไม่ดีพอใช่ไหม เราจะปรนเปรอให้ดีกว่าเดิมนะ รับรองเลยมันต้องเยี่ยมกว่าไอ้เด็กบ้านั่นแน่ๆ”
“ไม่นะไม่เกี่ยวกัน เรารักคิม แต่เราอยู่กับคิมแบบนี้ต่อไปไม่ได้” แต่คิมเอามือมาปิดปากผม แล้วกระซิบข้างหูว่า
“อย่ามาพูด ชอบใช่ไหมล่ะ เนื้อเด็กๆเคี้ยวแล้วมันกรุบๆดีใช่ไหมล่ะ ถึงได้ไม่ยอมเลิกยุ่งกับมันซะที คิมก็รอว่าเรียนจบแล้วอามจะมาเป็นของคิมคนเดียว แต่อามกลับไปหามัน” พอคิมพูดจบ ผมค่อยๆคิดตาม เฮ้ยแสดงว่าคิมรู้เรื่องมาก่อนแล้ว ทำไมผมไม่ระแคะระคายเลย
“ทำไมคิมรู้” ผมรู้สึกตระหนกมาก
“วันที่อามมือเจ็บอยู่ในโรงพยาบาล คิมเห็นมันจูบอาม ไอ้บ้านาวมันจูบแฟนเรา คิมแทบเป็นบ้าเลยรู้ไหม” ฉิบหายทำไมผมไม่เคยเอะใจมาก่อนเลย ที่ผ่านมาคิมรู้มาตั้งนานแล้วเหรอเนี่ย เชี่ยเอ้ย งานเข้าเลยกู

**********************

งานงอกกกกแล้วพี่อาม ความแตกมาตั้งนานแล้ว!!!

[gypsy]

อ่านบทนี้แล้วคิดว่าดีแล้วล่ะที่รีบๆมาเคลียร์กัน

แต่อารมณ์คิมก็ไม่ปกติเอาซะเลย

 

แต่สองคนดูจะรักอามมากเลยนะ

ถึงกับยอมที่จะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นว่าแฟนตัวเองมีอะไรกับคนอื่น

คิมเองก็คงหวังให้อามเป็นคนบอกตัวเองเหมือนกัน

  งานเข้าของแท้แล้วทีนี้ รอตอนต่อไปดีกว่า

[CMYK]

รัก 3 เศร้า เรา 3 คน

..ความแตกนานแล้ว  อย่างอื่นก็แตกมานานแล้วเหมือนกัน  (บ่อยด้วย) หุหุ

[bbyuqin]

  คิมรู้...

ก็บอกแล้ว มา3P ตั้งแต่แรกก็จบ...

[cmos]

สงสารคิมอ่ะ

[pooinfinity]

ความรักมันไม่เข้าใครออกใคร

 

[nbee]

 :a5:คิมรู้เรื่องแล้ว

แล้วจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปล่ะเนี่ย

ไงก็ขอให้เรื่งอมันไม่เลวร้ายมากนักก็แล้วกัน


+1ให้กำลังใจทั้งคนโพส แล้วก็อามด้วยนะ

[wan]

งานนี้คนที่น่าสงสารคือ คิม เพราะเก็บความรู้สึกที่ฝืนทนมาตลอด

มารอดูว่า ตกลง ว่าอามจะแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นยังไง เพราะดูแล้วไม่มีใครยอมใครเลย

เป็นกำลังใจให้ครับ แต่เวลานี้ยัง + ให้ไม่ได้ ติดไว้ก่อนอีกไม่กี่ชม. ก็กดได้แล้ว

[Cha Ris Ma]

อย่างงี้ต้องพบกันครึ่งทาง
.
.
.
.
แต่เตียงเดียว

[nopkar]

คงมีทางใดทางหนึ่งหรือสองทางจบแบบดีๆนะครับ

[Gu_Ton_Za]

หนุกมากมายเลยก้าบ

มาให้กำลังใจก้าบผม อิอิ

[vvivy]

 

สงสารทั้งสามคนเลย

รอติดตามๆค่ะ

[thaitanoi]

แย่จังแล้วอามจะแก้ปัญหาได้หรือเปล่าน้า เป็นกำลังใจให้นะครับ

[JkrR]

บทที่ 11 โทษทัณฑ์ (ครึ่งแรก)

โดยส่วนตัวแล้วผมเป็นคนชอบเขียน Diary เพื่อบันทึกเรื่องราวต่างๆเก็บไว้ เพราะผมมีความรู้สึกว่าถ้าเก็บอะไรไว้ในหัวอย่างเดียวผมคงต้องประสาทตายก่อน โดยเฉพาะในช่วงเวลาที่มีเราสามคน ผมเขียนแล้วก็จะเก็บซ่อนอย่างมิดชิด แต่คิมก็หามันเจอจนได้

“พอมาอ่าน Diary อามเราก็เลยยิ่งรู้ว่าเรื่องราวมันเป็นอย่างไร ผมตกใจมากเพราะปกติแล้วเราสองคนไม่เคยก้าวก่ายข้าวของส่วนตัวของกันและกันแบบนี้มาก่อนเลย
“ทำไมคิมทำแบบเนี่ย” ผมรู้สึกเหมือนจะร้องไห้
“ไม่ทำแล้วจะรู้เหรอว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น” คิมตวาดใส่ผม เป็นครั้งแรกที่คิมทำแบบนี้
“แต่คิมยังดีใจนะที่อามยังรักคิมอยู่ เราเลยเฝ้ารอไงว่าเมื่อไหร่อามจะเป็นของคิมคนเดียว อามเข้าใจมั้ยว่าคิมจะไม่เลิกกับอาม” คิมพูดจบก็เอามือมาบีบที่หน้าอกผมอย่างรุนแรง มันเจ็บไปหมด
“ไม่ได้ เราไม่อยากอยู่ในสภาพแบบนี้ต่อไปแล้ว” ผมตวาดสุดเสียง แล้วคิมทำในสิ่งที่ผมไม่คาดคิด คือเอาฟันของตัวเองมากัดที่ต้นคอผม ผมเจ็บจนสะดุ้ง ผมรู้สึกได้ว่าเลือดผมไหล แล้วคิมก็ใช้ปากดูดตามตัวผมจนเป็นรอยไปทั่วตัว
“คิมทำสัญลักษณ์ของเราไว้ทั่วตัวอาม อามไม่มีทางกลับไปหานาวในสภาพนี้ได้หรอก” ตอนนี้เหมือนคิมจะกลายเป็นแวมไพร์ไปแล้ว
“ปล่อยเราไปเถอะ” ผมร้องไห้ด้วยความกลัว
“ฝันไปเถอะ นี่อามชอบกินเด็กตั้งแต่เมื่อไหร่ มันปรนเปรอให้อามถึงใจกว่าคิมใช่มั้ย” คราวนี้คิมเริ่มโกรธขึ้นมามากจริงๆ
“เราทำคิมเจ็บไปมากกว่านี้ไม่ได้อีกแล้วต่างหาก”
“การที่อามทิ้งคิมไปต่างหากที่ทำให้เราเจ็บ ถ้าอามทิ้งคิมเราขอตายดีกว่า” แล้วคิมก็เดินไปหยิบมีดปอกผลไม้มา คิมมายืนตรงหน้าผม แล้วเตรียมจะเชือดคอตัวเอง ผมตกใจกับคิมอีกครั้ง

“อย่าคิม คิมเป็นคนที่ดี อย่าทำร้ายตัวเองเพราะคนแบบเรา” ผมสงสารคิมมาก
“อามทิ้งคิม แล้วจะมาสนใจอะไร ถ้าเราตายอามก็จะได้ไปอยู่กับนาวแล้วไง” คิมยิ้มสั่งลา แล้วกำลังจะเชือดคอตัวเอง
“อย่าทำแบบนี้เลย คิมอยากได้อะไรเราจะยอมทั้งนั้น” ผมกลัวคิมตายครับ เลยจำยอมอย่างไม่มีทางเลือก
“อามพูดจริงนะ” คิมเริ่มยิ้มออก ผมพยักหน้าทั้งน้ำตา
“ห้ามเลิกกันเด็ดขาด ไปอยู่กับเราเดี๋ยวนี้เลย”
จากนั้นคิมก็เดินเข้าไปหาเบตาดีนมาทำแผลที่ต้นคอผม แต่ก็ยังไม่แก้มัดและปล่อยให้ผมเปลือยเปล่าอยู่อย่างนั้น ผมสังเกตว่าคิมจัดการเก็บข้าวของตัวเองและผมอย่างรวดเร็วที่สุด แล้วคิมพยุงผมให้ดื่มน้ำไปแก้วหนึ่ง ผมคิดว่าน่าจะใส่ยานอนหลับ เพราะหลังจากที่ดื่มเข้าไปก็หลับไม่รู้เรื่องอะไรอีกเลย
จนกระทั่งตื่นขึ้นมาอีกทีก็พบว่าตัวเองไม่อยู่ในหอพักแล้ว รู้แต่ว่าอยู่ในที่ที่ดูหรูหรา มองมาที่ตัวเองก็พบว่าอยู่ในชุดนอนสีขาวสะอาดตา (ปกติแล้วผมไม่ใส่เสื้อสีขาวนอนนะครับ) พอจะลุกขึ้นก็เลยรู้สึกว่ามือสองข้างของตัวเองผูกอยู่กับที่เสาเตียง แล้วคิมก็เดินเข้ามาพร้อมถาดอาหารเช้า
“ตื่นแล้วหรือครับ ทาสที่รักของผม” เอ่อผมคิดในใจว่า ทาสที่รักเหรอ
“ที่นี่ที่ไหน” ผมงงไปหมดแล้ว
“คอนโดคิมเองแหละ ที่บ้านเราซื้อไว้ พอเราอายุ 20 ก็ไปโอนชื่อให้เป็นของขวัญวันเกิด จริงๆเรากะจะให้เป็นเรือนหอเรานี่แหละ ชอบมั้ยที่รัก อามต้องอยู่กับคิมที่นี่แหละ แล้วอย่าได้คิดหนีเชียว เพราะจะเข้าจะออกต้องมี Key card แล้วก็มีที่คิมคนเดียว อามอย่าหวังเลย ผมกลับมาคิดตอนนี้ว่าเฮ้ยกูเป็นโสรยาในเรื่องจำเลยรักไปแล้วเหรอว่ะ เขาไปถูกขังในเกาะ กูถูกขังในคอนโด

“คิมปล่อยเราไปเถอะ คิมทำแบบนี้แล้วพ่อแม่เราจะว่ายังไง เขาคงเป็นห่วงเราแย่แล้ว”
“ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆ ! ปล่อยอามไปก็ไปหาน้องนาวน่ะสิ”
“ไม่หรอกคิม เราว่าคิดไว้แล้วว่าจะกลับบ้าน แล้วจะไม่มาเจอนาวอีก”
“เป็นไปไม่ได้หรอก ยังไงนาวก็ต้องตามหาอามอยู่ดี อยู่กับคิมดีที่สุดแล้ว”
“ไม่นะ เราไม่ใช่นักโทษอามนะ”
“เป็นสิ ข้อหาทรยศนอกใจไง แต่อามไม่ทรมานหรอก จะมีแต่ความหฤหรรษ์จนทนไม่ไหวซะมากกว่า เราจะปรนเปรออามให้คิดถึงใครไม่ได้อีกเลย” คิมคว้าผมมาจูบ ผมหันหน้าหนี แต่โดนคิมบีบปากไว้ให้จูบต่อ
“กินข้าวซะเดี๋ยวเราป้อนนะ เมื่อเย็นวานก็ไม่ได้กินอะไรเลย”
“ปล่อยเราไปเถอะ” ผมเริ่มร้องไห้ แต่ว่า...
“อ้าปากนะครับ เดี๋ยวเราป้อนเอง” ผมรู้ว่าไม่มีทางเลือกเลยต้องอ้าปากให้คิมป้อนข้าวทั้งน้ำตา

พอกินข้าวเสร็จ คิมก็แก้มัดจากเตียง แล้วผมไปอาบน้ำ แต่ไม่วายก็ถูกมัดมือไพล่หลังอีก ผมโดนควบคุมยิ่งกว่านักโทษ พออาบน้ำเสร็จคิมก็จับผมมัดกับเตียงเหมือนเดิม แล้วเริ่มต้นเกมสวาทกับผมในวันนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า ผมเหมือนกวางที่โดนหมาป่าขย้ำซะยับเยิน เจ็บปวดไปหมดทั้งตัว เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่าตัวเองมีเลือดไหลมาจากก้น มันแดงฉานไปหมดเลย หยดหยาดความเป็นชายของผมก็เหมือนจะหมดไปจากตัวแล้ว มันทรมานกว่าตายซะอีก ผมร้องไห้คิดถึงพ่อแม่ และหลังจากที่คิมเปลี่ยนผ้าปูที่นอน คิมก็เข้ามานอนกอดผมผมไว้ทั้งที่ผมยังโดนมัดอยู่ เหมือนกลัวว่าผมจะหนี ไม่ต้องมัดหรอก แค่นี้ก็ระบบไปทั้งตัวจนลุกไม่ไหวแล้ว

ผลจากคืนนั้นทำให้ผมไข้ขึ้นเพราะอ่อนเพลีย คิมก็เลยมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ผม คิมคงจะเห็นสภาพผมแย่มากก็เลยพูดด้วยความสำนึกผิดว่า
“ขอโทษนะที่เราทำรุนแรงกับนาย ได้อยู่กันสองคนแท้ๆ ยังจะทำให้เสียบรรยากาศอีก เรานี่มันแย่แล้วก็ไม่ได้ความเลย”
“เราไม่โกรธคิมหรอก” ผมรู้สึกว่าที่โดนไปมันยังน้อย ถ้าคิมจะฆ่าผมให้ตายก็ไม่แปลก
“แต่ก็จะเลิกกับเราใช่ไหม” ผมพูดอะไรต่อไม่ถูกครับ คิมดูหม่นเศร้าเสียจริง
“อย่าอยู่กับคนทรยศอย่างเราเลยนะ” ผมขอร้องคิมดีๆ
“ไม่เอาแล้ว ไม่พูดเรื่องนี้ดีกว่า เช้านี้กินอะไรดี เอาอ็อมเล็ตใส่ชีสเยอะๆมั้ย ที่อามชอบน่ะ เราทำอร่อยนะ”
“คิมใจร้าย คิมที่เรารักหายไปไหน”
“อามต่างหากใจร้าย จะทิ้งเราได้ลงคอ คิมที่รักอามยังอยู่ตรงนี้แหละ แต่เขาเปลี่ยนไปตั้งแต่คนที่รักปันใจให้คนอื่น อามจะเลิกกับเราทำไม ขนาดใน Diary ยังบอกเลยว่ายังรักคิมอยู่ อามไม่มีเหตุผลเลย
“แต่ตอนนี้เราเกลียดคิม คิมได้ยินมั้ย” ผมประชดประชันคิม เพราะกดดันมาก แล้วก็ร้องไห้อีกแล้ว
“แต่เรารักอามสุดขั้วหัวใจเลย อามเป็นของคิมตลอดกาล” คิมดูน่ากลัวขึ้นทุกที

ผ่านไปประมาณสองสามวัน ผมเริ่มจะยอมรับสภาพได้ ไม่ร้องไห้ฟูมฟาย ไม่ร้องโวกเวกโวยวาย ผมรู้สึกว่าอยู่แบบนี้สักพักก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อยจะได้ทบทวนตัวเองในเรื่องที่ผ่านๆมา คิมก็ไม่ได้ทำทารุณกรรมผม แต่ผมเหมือนเป็นเจ้านายน้อยๆที่คิมดูแลอย่างดี เพียงแต่มีข้อแม้ว่าผมห้ามออกจากห้องเท่านั้นเอง พอผมดูสงบลง ไม่พูดว่าจะเลิกกับคิม คิมดูจะเหมือนร่าเริงอย่างเก่า เอาใจผมมากมาย ทำอาหารอร่อยๆให้ผมทานเยอะแยะ จนผมรู้สึกได้ว่าตัวเองน้ำหนักขึ้นแน่นอน (จากเดิมที่ไม่ค่อยจะผอมอยู่แล้ว) แล้วที่ผมชอบมากคือคิมเอาเพลงแนวแจ๊สมาเปิดให้ผมฟังอยู่เสมอ จนผมรู้สึกเคลิบเคลิ้มและทำให้ลืมความทุกข์ไปได้ช่วยขณะ ตอนที่เราสองคนบรรเลงเพลงสวาท คิมกับผมก็ดำเนินมันไปอย่างช้าๆ มันนุ่มนวลอ่อนหวาน คิมดูทะนุถนอมผมมาก เวลาที่เกมสวาทของเราจบลง ครั้งหนึ่งคิมพูดออกมาว่า

“เราขอโทษนะ เราไม่น่ารุนแรงกับอามเลย” ผมไม่โกรธคิมเลย ผมได้แต่ยิ้มแล้วก็ส่ายหน้า ประมาณว่าไม่โกรธเลย แล้วก็เอามือสองข้างไปโอบคิมไว้ คิมก็เข้ามาจูบผมแล้วกอดผมไว้ทั้งคืน ตื่นมาเช้าอีกวันพอคิมตื่นแล้ว ผมก็เลยถามว่า
“คิมตั้งแต่เราคบกันมา เรายังไม่รู้เลยว่า ทำไมคิมมารักคนอย่างเราได้”
“ไม่รู้สิ บางทีความรักมันก็อธิบายยากเหมือนกัน รู้ตัวอีกทีก็รักไปแล้ว” ผมฟังแล้วก็คิดตาม แล้วผมกับนาวล่ะ ผมก็เลยได้แต่เงียบ คิมเห็นผมเหมือนจะรู้ว่าคิดอะไรอยู่ ก็เลยพูดว่า
“คิดถึงเรื่องนาวอยู่ละสิ” น้ำเสียงคิมเหมือนงอนผม ผมก็เลยบอกว่า
“ขอโทษนะ แต่เรื่องบางเรื่องมันก็ต้องใช้เวลาเหมือนกัน” ผมจับมือคิมมาจูบ
“แล้วเราจะรอนะ” คิมพูดจบก็ขยับผมเข้ามากอดไว้ที่อก ผมได้ยินเหมือนคิมจะร้องไห้ ผมทำคิมร้องไห้อีกแล้ว ผมมันแย่จริงๆ
ระหว่างที่ผมอยู่ในห้องผมก็ทำเจริญสติ ทำสมาธิภาวนา เพื่อให้จิตใจของตัวเองสงบลง โดยที่คิมก็เริ่มที่จะเรียนกับผมด้วย หลังจากที่เห็นผมปฏิบัติมาตั้งแต่คบเป็นแฟนกับใหม่ๆ คิมเองก็จะดูสงบลงมากทีเดียว
แต่ว่าแม้คิมจะดูสงบลง ก็ไม่ได้มีท่าทีจะปล่อยตัวผมแต่อย่างใด แต่ผมไม่กังวลอะไร เพราะรู้ว่าคิมจะไม่ทำร้ายผม และดูเหมือนคิมจะดูหลงใหลผมมากกว่าเดิม อืมที่ต้องใช้คำว่าหลงใหลเนี่ย เพราะดูคิมชอบที่จะคลอเคลียผมตลอดเวลายังกับแมว เอ้พอดูไปดูมานาวกับคิมก็มีอะไรคล้ายกัน เหมือนคิมเป็นนาวแต่อยู่ในอายุที่มากกว่าเท่านั้นเอง แต่ตอนนี้ที่ผมห่วงคือพ่อกับแม่ เพราะผมเล่นหายไปแบบไร้ร่องรอย บ้านช่องก็ไม่กลับ ก็เลยเจรจากับคิมประมาณว่า คิมจะขังเราไว้ก็ไม่ว่าหรอก แต่ช่วยบอกพ่อแม่เราหน่อย เราไม่อยากทำให้พ่อแม่เป็นห่วง คิมฟังแล้วก็พอจะเข้าใจ และจัดการให้ผมเรียบร้อย คิมบอกที่บ้านผม ว่ามือถือผมเสียระหว่างไปออกต่างจังหวัดแล้วหาร้านซ่อมไม่ได้ แล้วคิมก็บอกไปอีกว่าบริษัทที่บ้านมีโครงการจะเก็บข้อมูลแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติเพื่อทำโครงการ ผมเลยต้องอยู่กับคิมเพื่อช่วยงานอีกพักใหญ่ๆ สุดที่รัก(แม่ผม) ก็เห็นดีเห็นงามแบบไม่ถามอะไรสักคำ แถมบอกคิมอีกว่าอย่าตามใจผมมาก เดี๋ยวงานจะเสีย ผมอยากพูดกับที่บ้านมาก แต่คิมก็รอบคอบได้อีก คือจับผมมัดมือ มัดปากไว้ก่อน เพราะกลัวผมจะร้องแล้วความแตก คิมก็เลยปิดท้ายว่าผมไม่สบายเลยนอนอยู่มาคุยโทรศัพท์ไม่ได้ เรื่องที่ผมถูกคิมจับมาก็เลยเป็นความลับต่อไป

มาอีกครั้งวันเสาร์นะครับ

[gypsy]

คิมโรคจิตไปแล้ว

รักมากเกินไป ไม่ยอมรับความจริงอะไรเลย 

[Cha Ris Ma]

กักขังฉันเถิดกักขังไป
 

[bbyuqin]

ความรัก(แบบผิด)ทำให้คนตาบอด....เปลี่ยนจากคนดี...คนบ้า 


จะขังโสรยา เอ้ย..อามอีกนานเท่าไหร่กัน..

[Gu_Ton_Za]

คนอย่างคิมอันตรายกว่านาวเยอะอ่ะ

ไงก็เอาใจช่วยนะก้าบ