หัวข้อ: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)

[namtaan]

ปกสวยทั้งสองแบบเลยค่ะ
ทั้งปกหน้าและปกหลัง

[Dee^daY]

มายัง

ซินเจียหยู่อี่..แฮปปี้วาเลนไทน์ คับ

[bbyuqin]

หนังสือน่าสนใจจ้า.....ไม่ลองรวมเป็นเล่มใหญ่เหรอจ๊ะ? แบบว่ามีครบอ่ะจ้ะ

อ้อ..มา Happy Valentine's Day  ย้อนหลังให้ไรท์เตอร์ด้วยยยยยจ้า

[ppm]

สุขสันต์วันวาเลนไทน์เช่นกันค่า

ที่ไม่ได้รวมเล่มใหญ่ เพราะเขียนไว้แค่หกตอนนี่เองค่ะ (ใช้เวลาเขียนไปตั้งปีกว่า ได้มาแค่หกตอน T^T)

แถมช่วงนี้มีโครงการเขียนเรื่องอื่นอยู่เสียด้วย เลยอาจจะต้องพักเรื่องนี้ไว้ก่อน แต่ก็นับว่าเรื่องนี้ จบภาค ละกันค่ะ


งวดนี้ขอแปะรวดเดียวจบเลย แล้วขอพักไว้ที่ตอนที่หกนี้ชั่วคราวนะคะ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านกันค่ะ ^^

[ppm]

Special Triple

ตอนที่ 6 A guy in the baggage


บานประตูหนาแง้มเปิดออกโดยปราศจากเสียง เป็นประตูทำพิเศษ ที่เมื่อปิดลงแล้ว ไม่ว่าเสียงใด ๆ ก็ไม่อาจเล็ดลอดออกไปรบกวนผู้อยู่ภายนอกได้ ชายผู้เข้ามาจากประตูบานนั้น อยู่ในชุดสีเข้ม สวมแว่นตาดำสนิท ในมือลากกระเป๋าใบเขื่อง มีล้อเข็นได้ เป็นกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่ ท่าทางแข็งแรงทนทาน ยิ่งไปกว่านั้นของในกระเป๋าได้รับการทนุถนอมไม่เบา สังเกตได้จากการเข็นอย่างระมัดระวังเป็นที่สุด แม้ของด้านในจะหนักเอาการ

“มาแล้วงั้นรึ” เสียงนุ่มทุ้มทักขึ้นจากด้านในที่ค่อนข้างมืด มีเพียงแสงสลัวจากเทียนเล่มน้อยนับสิบเล่ม ที่ปักอยู่บนเชิงเทียนเป็นระยะ แม้จะร้อนด้วยแสงไฟ ภายในกลับเย็นเยียบ ด้วยเครื่องปรับอากาศชั้นดีติดตั้งแบบแอบมิดชิด ไม่ให้ตัวเครื่องบดบังบรรยากาศ

ผนังห้องที่ดูเผิน ๆ คล้ายห้องทรมานยุคล่าแม่มด เน้นขับให้ตัวห้องยามสะท้อนแสงไฟวับวามน่าหวาดหวั่น ทว่าบรรยากาศจะดูน่ากลัวสักเพียงใด ก็ไม่อาจทัดเทียมบุรุษผู้นั่งรอในเงามืด ดวงตาสีดำสนิทที่จับจ้องมายังแขกผู้มาเยือน สงบนิ่งหากแฝงเร้นด้วยความร้อนแรงจนรู้สึกได้

เสียงเรียบ ๆ เนิบ ๆ แต่ทรงพลังนั้น ยังกล่าวต่อไป “ของที่ชั้นสั่ง ได้มาแล้วใช่มั้ย”

ชายผู้มาเยือนรับคำตะกุกตะกัก เมื่อสบสายตาเข้มคู่นั้น “คะ..ครับ ทุกอย่าง ‘เตรียมพร้อม’ ไว้เรียบร้อยแล้ว ตามคำสั่ง” พลางถอดแว่นตาดำออกใส่กระเป๋าเก็บอย่างเคารพเจ้าของสถานที่ อันมีศักดิ์สูงกว่า

มือผอมแข็งแรงเข็นกระเป๋าใบนั้นเข้ามาช้า ๆ อย่างระวังมากขึ้นไปอีก ราวกลัวของเปราะบางภายในจะแตกสลาย จวบจนมาถึงเบื้องหน้า ชายหนุ่มเจ้าของห้องยืดตัวยืนขึ้น ร่างสูงแข็งแรงเมื่อเทียบขนาดกับผู้มาเยือน เล่นเอาชายในแว่นดำตัวเล็กไปถนัดตา

“เปิดดูก่อนซิ ฉันถือคติ ต้องเช็คสินค้าให้พอใจก่อนจึงจะจ่าย”

“แน่นอนครับ สินค้าของเรา ‘ชั้นดี’ เสมอมา” ว่าพลางยิ้มรับอย่างเอาใจ “ทางเราเตรียมพร้อมไว้ให้ทุกอย่างแล้ว ท่านสามารถใช้งานสินค้าของเราได้ ‘ทันที’”

“ทันทีงั้นรึ” ชายหนุ่มทวนคำ มีความพึงพอใจในสีหน้า “พิสูจน์ให้ดูสิ ถ้าพอใจ ฉันจ่ายไม่อั้นแน่”

“ที่นี่หรือครับ”

ร่างสูงพยักหน้า “ที่นี่นั่นแหละ…คิดว่ามีที่อื่น เหมาะไปกว่านี้หรือไง”

“เอ้อ ไม่หรอกครับ” ห้องนี้มีอุปกรณ์ต่าง ๆ จัดเรียงไว้เป็นระเบียบ ทั้งหมดนั่นเป็นของเล่นยามค่ำคืนสำหรับคู่รัก จำนวนของมันมีเยอะจนน่าทึ่งทีเดียว มีตั้งแต่ขนาดเล็กน่ารัก ยันของแปลกตาไม่เคยเห็น จวบจนของขนาดใหญ่จนไม่น่าจะใช้ได้ จัดวางเรียงรายอยู่บนชั้น บ้างก็แขวนอยู่ที่ผนังอย่างลงตัว ทั้งยังเสริมให้บรรยากาศภายในห้องนั้นดูน่ากลัวเข้าไปอีกเสียด้วยซ้ำ กลางห้องกว้างมีโต๊ะตัวใหญ่ผิวเรียบ ที่ด้านข้างแอบซ่อนลูกเล่นหลากหลาย กับเก้าอี้ตัวนั้น ที่เจ้าของห้องนั่งอยู่นั่นเอง

มาครั้งแรกรับรองไม่มีใครทำใจให้คุ้นกับมันได้หรอก แต่นี่ไม่ใช่การมาครั้งแรกของเขา ถึงอย่างนั้น ก็ยังรู้สึกแปลก ๆ ทุกครั้งที่มาเยือนอยู่ดี กับรสนิยมแปลกประหลาดพิสดารของเจ้าของห้อง

มือคล่องแคล่วขยับวางกระเป๋าแนวนอนราบไปกับพื้น ก่อนจะเปิดมันออก กระเป๋าใบใหญ่ราวใส่คนได้ทั้งคน และภายในนั้น ก็มีคนจริง ๆ!

ร่างที่นอนขดตะแคงข้างอยู่ภายใน สวมเสื้อเชิร์ตสีขาวบางเบาเพียงตัวเดียวเท่านั้น เผยให้เห็นผิวขาวเนียนใต้ร่มผ้าอย่างชัดแจ้ง มือสองข้างไพล่หลัง มีสายรัดหนังคล้ายเข็มขัด พันทับตั้งแต่ส่วนแขนท่อนบนวนไปรอบตัวหลายชั้น ทำให้ส่วนบนของลำตัวแนบสนิทชิดกันจนแทบขยับไม่ได้ ข้อมือทั้งสองข้างถูกล็อคไว้เช่นกัน ด้วยปลอกกุญแจมือทำด้วยหนังแข็งแรง ลำคอขาวสะอาดมีปลอกหนังแบบเดียวกันรัดไว้ ที่ตัวปลอกด้านหน้าติดโซ่ คล้องรั้งไปเกี่ยวที่ปลอกข้อเท้า ยึดร่างกายแกมบังคับให้ขดตัว ริมฝีปากนุ่มคาบสายรัดครอบรอบใบหน้า สายเกี่ยวโยงคลุมศีรษะ ราวที่ครอบปากสัตว์ รัดแนบแน่นห้ามเสียงไม่ให้ร้องขอความช่วยเหลือได้เลย

ในสภาพยามนี้ แม้อยากขยับตัวก็ยังยากเต็มที แต่นั่นยังเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งที่สร้างความทรมานให้ เพราะที่บั้นท้ายยังมีของแปลกปลอมแทรกตัวอยู่ มันเป็นวัตถุแท่งยาวอวบหนาปลายเรียว เส้นผ่านศูนย์กลางของมันขยายขนาดกว้างขึ้นตามความยาว แล้วโค้งเว้าคอดอีกครั้งที่ส่วนปลายอีกด้าน กันไม่ให้หลุดยามสอดใส่

ด้วยขนาดของมันทำให้ภายในคับแน่น แถมส่วนที่โผล่พ้นออกมา ยังมีสายที่ต่อออกมาโยงอยู่กับตัวบีบปั้มลมเพิ่มขนาด ไว้สำหรับการกระตุ้นที่มากกว่าเดิมเมื่อต้องการ

ร่างบางหายใจอ่อนระรวย ด้วยขาดอากาศอย่างพอเพียงมาได้ครู่ใหญ่ ถึงบานฝากระเป๋าจะถูกเปิดออกเต็มที่ ร่างนั้นก็ยังคงอยู่ในสภาพเดิม ไม่ขยับเขยื่อนแม้แต่น้อย

“เอาออกมาสิ” เสียงทรงอำนาจสั่ง ชายหนุ่มผู้นำมา ขยับกระเป๋าเอียงเทช้า ๆ ปล่อยให้คนในกระเป๋าลงมานอนกลิ้งแทบเท้าอย่างไร้เรี่ยวแรง ด้วยสายโซ่ที่รั้งไว้ ท่านอนยังคงคล้ายเมื่อยังอยู่ในกระเป๋าดุจเดิม หนุ่มในกระเป๋าร่างบอบบางผมสั้น ดวงตาหลับพริ้มเห็นแผงขนตายาวสวย ร่างนั้นยังคงนิ่ง ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ

คนเทเริ่มเงอะงะอย่างตกใจที่เห็นแน่นิ่งไปเช่นนั้น ผวาเข้ามาจะช่วยปลดล็อค หากเจ้าของห้องกลับขวางไว้

“สินค้านี่ของฉันไม่ใช่รึไง ไหนว่าพร้อมใช้งาน นายก็อย่ามายุ่ง!”

ชายผู้กรากเข้ามาเริ่มลังเล “แต่ว่า…”

ดวงตาสีดำสนิทมองตอบอย่างดุดัน ทำให้เขาผงะ ล่าถอยออกมาโดยดี

“ก็แค่หลับเท่านั้น เดี๋ยวฉันปลุกเอง” ว่าแล้วก็ก้มตัวลงหยิบตัวปั้มลมมาหมุนคลายสลัก ก่อนจะบีบลมเข้าไปเต็มแรง แล้วล็อคไว้เช่นเดิมอย่างรวดเร็ว

เสียงครางอื้อจากร่างเกร็งกระตุก บอกถึงการกระตุ้นนั้นได้เป็นอย่างดี ดวงตากลมโตที่กำลังหลับเริ่มขยับช้า ๆ ยังคงสลึมสลือไม่รู้สติ มือใหญ่เชยคางเรียวดูชัด ๆ ใบหน้านั้นขาวซีดหากเรียบเนียนงดงาม ผิวขาวสะอาดนวลตาทั่วทั้งร่าง เรียกรอยยิ้มพึงใจจากเจ้าของสายตาดุ ๆ นั้นได้ง่ายดาย

“สวย” คำชมสั้น ๆ แต่บ่งบอกได้ชัด ชายหนุ่มด้านข้างอมยิ้ม รู้ดีว่าคนผู้นี้ไม่ชอบพูดพร่ำเพรื่อไร้สาระอยู่แล้ว คำชมจากเขานั้น แม้จะเป็นคำเพียงคำเดียว แต่มันสามารถยืนยันได้ว่า สินค้านี้ เป็นที่น่าต้องตาต้องใจไม่น้อย

“ถ้าเช่นนั้น จะรับสินค้าไว้เลยใช่มั้ยครับ”

“ให้ฉันทดสอบก่อน” เสียงตอบเรื่อย ๆ แววดุดันหายไปบางส่วน ดวงตาคมเพียงจ้องมองร่างเกือบเปลือยด้วยสายตาราวจะกลืนกิน เป็นการมองที่กระทั่งคนนอกอย่างเขายังรู้สึกหนาว ๆ ร้อน ๆ แทน

“ดะ…ได้ครับ เชิญทดสอบจนกว่าจะพอใจได้เลย ทางเรายินดีที่ได้บริการท่านเสมอมา หากพอใจแล้ว ค่อยส่งเงินมาให้เหมือนทุกทีก็ได้ครับ” ว่าพลางมองคนทั้งคู่ ซึ่งบัดนี้ ไม่ได้สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย “เอ้อ ถ้าอย่างนั้น ผมขอตัวนะครับ จะได้ไม่เป็นการรบกวนความสำราญ”

คนร่างสูงหันมาจ้องอีกฝ่ายอยู่ครู่หนึ่ง “ตกลงตามนี้ก็ได้ แต่ไม่ต้องรีบไปหรอก”

ชายผู้มาเยือนชะงักอย่างงง ๆ

“อยู่ชมความสำราญต่อที่นี่ก็ได้ การมีผู้ชม มันจะทำให้ทุกอย่างสนุกขึ้น” เขาพูดพร้อมรอยยิ้มเย็นชวนหนาวเข้าถึงกระดูก แน่ล่ะว่าคนทำสนุก แต่คนถูกทำคงไม่สนุกตามไปด้วยแน่ ถ้ามีสายตาอีกคู่คอยจ้องมองอยู่ตลอดเวลา ในยามโดนทำเรื่องน่าอับอายเช่นนี้

“เอ่อ…มันจะดีหรือครับ”

“ฉันบอกให้อยู่ก็อยู่เถอะน่า นายกำลังขัดใจฉันนะ” ประโยคหลังน้ำเสียงเริ่มห้วน เล่นเอาคนฟังต้องรีบยอมทำตาม

“อ่ะ…ครับ ๆ ผมจะนั่งอยู่ตรงนี้ก็แล้วกัน” เขาว่าพลางลอบถอนหายใจ ลูกค้าคนนี้เอาแต่ใจตัวเองนัก ถ้าไม่นับเงินราคาสูงลิบลิ่ว ที่ถ้าพึงพอใจแล้วจึงจะยอมจ่าย เขาคงไม่ถ่อมาสถานที่น่าอึดอัดใจเช่นนี้

คิดพลางทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้บุนวมใกล้ตัว ที่ตรงนั้นจัดวางให้เห็นส่วนกลางห้องชัดเจน ราวกับเตรียมไว้สำหรับผู้ชม ในคืนที่มีการแสดงสดบนเวที และในตอนนี้ เขาก็เหมือนเป็นผู้ชมกลาย ๆ เสียแล้ว

‘เจ้าหมอนี่มันโรคจิตจริง ๆ’ ชายหนุ่มผู้นั้นแอบคิดในใจ คิดเช่นนี้เป็นครั้งที่เท่าไหร่ เขาเองก็จำไม่ได้เสียแล้ว เพราะมาทีไร ก็ทำใจให้ชินไม่ได้เสียที

ร่างบนพื้นเริ่มขยับตัวอย่างอึดอัด ทำให้ความสนใจกลับไปยังจุดเดิมอีกครั้ง “รู้สึกตัวแล้วนี่” คำพูดอย่างเป็นต่อเหมือนจะย้ำชัยชนะ ว่าวิธีการ ‘ปลุก’ ของเขา ใช้ได้ผล ซึ่งคนฟังแอบสยองเล็กน้อย โดนแบบนั้น ไม่ตื่นก็คงนอนยาวไปแล้ว

“เอาไปวางบนโต๊ะตัวนั้นซิ” ชายหนุ่มร่างสูงออกคำสั่ง ชายผู้นั่งมองเพลิน ๆ นึกขัดใจเล็กน้อย ที่ให้อยู่นอกจากจะให้นั่งดู ‘ให้สำราญ’ เหมือนเจ้าตัวว่าแล้ว คงจะเอาตัวเขาไว้ใช้งานด้วยนี่นา แต่เอาเถอะ ถือว่าเป็นบริการหลังการขายด้วยก็ได้

ร่างนั้นถูกอุ้มขึ้นไปวางบนโต๊ะกลมขนาดใหญ่ข้างเก้าอี้กลางห้องทั้ง ๆ ที่ยังอยู่ในสภาพนั้น ราวกับเป็นสิ่งของ รูปทรงที่งดงามนั้นผอมบางและเบากว่าที่คิด ทำให้ยกได้อย่างง่ายดาย เขาวางหนุ่มหน้าสวยในอ้อมแขนนั้นลงช้า ๆ เบามือ ในท่าตะแคงข้าง ด้วยยังคงติดสายโซ่ดึงรั้งร่างไว้จนโค้งงอ

“อือ…” เสียงแหบล้าครางเบา ๆ คงไม่ได้น้ำมาพักใหญ่ ลำคอแห้งผาก สร้างเสียงพร่าจาง ที่ปิดปากกลม ๆ ที่คาบไว้ ทำให้ไม่สามารถพูดได้ ทำได้เพียงออกเสียงไม่เป็นภาษาเท่านั้น ภายในกระเป๋าที่อบอ้าวและออกซิเจนต่ำ ทำให้เสียน้ำจากร่างกายจนอ่อนเพลียไม่น้อย ดวงตาคู่งามกระพริบถี่ รู้สึกตัวในที่สุด โดยพยายามปรับสายตาให้คุ้นเคยกับห้องที่มาเยือนโดยมิได้สมัครใจ พอคุ้นเคยกับสภาพรอบตัวแล้ว นัยน์ตาสวยกลับเบิกกว้าง และเริ่มดิ้นรน

ท่วงท่าที่ยากจะปลดเปลื้องในพันธนาการ กลับยิ่งคล้ายเป็นการเชิญชวนโดยปริยาย ผิวขาวผ่องใต้เสื้อเชิร์ตตัวบาง เผยสู่สายตาคนเบื้องหน้ามากยิ่งขึ้น ภายในอึดอัดคับแน่น ไม่ว่าจะดิ้นรนเช่นใด ก็ไม่อาจจะขับไล่สิ่งแปลกปลอมนั้นออกไปได้

เสียงขลุกขลักในลำคอ บ่งบอกถึงความร้อนรนและหวาดกลัวไม่น้อย เมื่อรู้สึกได้ถึงการจ้องมองราวทะลุเข้าถึงภายใน จากคนแปลกหน้าที่ท่าทางมิได้ประสงค์ดีสักเท่าไหร่

มือแข็งแรงจับพลิกร่างตะแคงให้เปลี่ยนเป็นนอนหงาย แผ่นหลังที่นอนราบไปกับตัวโต๊ะ ทำให้ส่วนขายกงอลอยสูงจากพื้น เนื่องจากสายโซ่ที่สั้นกว่าดึงเอาไว้ไม่ให้เหยียดยาว มือข้างนั้นจับดันต้นขาด้านในให้พับเข้าแนบลำตัว เป็นผลให้ส่วนบั้นท้ายและสะโพกยกสูงเปิดเผยสู่สายตา

หน้าขาวซีดแดงเรื่อเล็กน้อย ก่อนจะเบือนหลบตาคมที่จับจ้อง ดวงตาคู่นั้นแฝงอำนาจที่ยากจะต่อกร จนได้แต่ปล่อยร่างกายให้สยบยอมทำตาม พอยกขาขึ้นเช่นนี้ ยิ่งทำให้มองเห็นของแปลกปลอมที่บั้นท้ายได้รูปได้อย่างชัดเจนขึ้นไปอีก ชัดจนชวนอึดอัดแทนเลยทีเดียว

มือหยาบข้างนั้นลูบไล้ต้นขานุ่มลื่น ไล่ไปจนถึงของสิ่งนั้นที่บั้นท้าย พลางพึมพำ “ใส่ไว้แบบนี้ ข้างในคงจะขยายเตรียมพร้อมสำหรับเล่นสนุกแล้วสินะ ถึงได้บอกว่า พร้อมใช้งาน 'ทันที' อย่างนี้” พูดเรียบ ๆ ราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติธรรมดาเสียอย่างนั้น หากคนถูกจับยึดตัวไว้กลับรู้สึกอายอย่างบอกไม่ถูก อายจนใบหน้าร้อนวูบวาบไปหมด… มันร้อนเสียจนลามไปถึงร่างกายเบื้องล่าง ที่ตื่นตัวจนไม่น่าให้อภัยเอาเสียเลย

“อึดอัดล่ะสิ เอาออกให้ดีมั้ย” ว่าแล้วขยับหมุนส่วนปลายที่โผล่พ้นออกมาช้า ๆ เล่นเอาร่างบอบบางนั้นสะดุ้งเฮือก เสียงครางอื้อดังให้ได้ยินอีกครั้งอย่างทรมาน กล้ามเนื้อที่โดนขยายค้างไว้นาน ๆ อ่อนล้าและเจ็บแปลบ มือข้างนั้นก็ช่างจงใจทรมานกันนัก ขยับหยอกแล้วทำท่าฝืนจะดึงออก ร่างกายที่กำลังตึงเครียดเกร็งแน่น ย่อมไม่สามารถยืดหยุ่นได้ดังใจนัก

เสียงร้องทรมานกว่าเดิมดังขึ้นอีกระลอก ร่างกายที่บิดเร่าทำได้เพียงพยายามพลิกตัวต่อต้านอย่างหมดแรง ด้วยพันธนาการหนาแน่นยังคงตรึงไว้ไม่ให้ขยับหลบหลีกได้

“ไม่ออกงั้นหรือ ช่องทางมันคับแน่นเกินไปสินะ” ใบหน้านั้นมีรอยยิ้มจาง ๆ จงใจกลั่นแกล้ง ทั้ง ๆ ที่หากค่อย ๆ เอาออกจริง ๆ ย่อมออกได้ แต่ก็ทำทีเป็นเอาไม่ออกเสียอย่างนั้น

ดวงตาคู่งามค้อนควับ แม้จะไม่สามารถพูดอันใดได้ เห็นได้ชัดว่าเริ่มพยศ ทั้ง ๆ ที่อยู่ในสภาพไม่อาจต่อกร

“มีวิธีเอาออกอย่างง่าย ๆ อยู่หรอก” เขาพึมพำต่อ “ก็แค่…ขยายทางให้กว้างขึ้นอีกเท่านั้น”

เสียงร้องไม่เป็นภาษาพยายามห้ามอย่างตกใจ แค่นี้ก็เจ็บแน่นไปหมดแล้ว แต่ด้วยติดที่ครอบปากไม่อาจจะพูดจาอันใดได้ ใบหน้าได้รูปจึงได้แต่ส่ายถี่ ๆ พยายามใช้สายตาอ้อนวอนแทนที่ไม่ให้ทำเช่นนั้น

ทว่าไร้ผล เมื่อมือข้างนั้นจับตัวปั้มลมขึ้นมาบีบเพิ่มอีกแล้ว

“อื้อ!!!” ร่างกายเกร็งแน่นอย่างอึดอัด ภายในที่ดันขยายมากกว่าที่เคย ทำให้กระสับกระสายอยากหาทางออก แต่ด้านหน้ามีปลอกหนังรัดแน่นห้ามปลดปล่อยเช่นกัน

มันเป็นความอึดอัดที่แสนจะทรมานจริง ๆ

มือนั้นบีบไปเรื่อย ๆ อย่างช้า ๆ จวบจนแทบบีบลมเข้าไม่ได้ มือข้างนั้นก็หยุดลง ร่างที่พยายามกระเสือกกระสนบิดเร่าอย่างทรมานอยู่บนโต๊ะหอบหายใจอย่าง เหนื่อยอ่อน ไรผมเปียกชื้น แม้อากาศภายในจะค่อนเย็น ร่างกายยังคงร้อนรุ่ม พอเลิกการบีบปั้มลมเข้า สลักก็ถูกใส่ไว้ห้ามลมออกอีกครา ขนาดพองใหญ่ภายใน คับแน่นแทบจะระเบิด หากไร้เรี่ยวแรงที่จะต่อต้าน

“ดึงออกตอนนี้เลยดีมั้ย?” เสียงคล้ายซาตานจากนรกกระซิบถาม มือยังทำท่าจะดึงรั้งออกทั้ง ๆ ที่ขนาดของมันคับแน่นอยู่ภายใน จนยากจะเอาออกได้โดยไม่เลือดตกยางออก เพียงแค่ตอนนี้ ขยับเล็กน้อยก็เจ็บจนแทบจะขาดใจอยู่แล้ว

เสียงห้ามเบากว่าเดิมด้วยหมดแรง มีเพียงสายตาที่อ้อนวอนมากขึ้นแทนที่ ชายร่างสูงจ้องมองหยั่งเชิงครู่หนึ่ง ก่อนจะยินยอมหมุนปล่อยลมออกบางส่วนอย่างช้า ๆ

“ถ้าดึงออกแบบนั้น แล้วพังขึ้นมา เราคงสนุกกันได้ไม่เต็มที่ ฉันให้โอกาสนายก่อนก็ได้ หวังว่าคงไม่ทำให้ผิดหวังนะ”

ว่าแล้วก็ดึงมันออกรวดเดียวหลังจากปล่อยลมออกได้ไม่มากนัก เล่นเอาร่างบางกรีดร้องแทบไม่เป็นเสียง ภายในที่ปวดหนึบเริ่มชาจนแทบจะไม่รู้สึก ร่างกายยังคงอึดอัดไปหมด เพราะส่วนด้านหน้าที่รัดรึงตรงส่วนโคนแน่น ยังไม่ได้รับการผ่อนคลาย

เจ้าของห้องหนุ่มหันไปหาผู้ช่วยจำเป็นที่นั่งมองอย่างแอบสยองแทนตั้งแต่ต้น “กุญแจ ปลดมันออกซะ” เสียงมีอำนาจสั่งต่อ โดยเจ้าตัวไม่คิดจะช่วย

[ppm]

คนฟังได้แต่ทำใจและทำตาม เขาจำใจผุดลุกขึ้นอีกครั้ง แล้วล้วงหยิบกุญแจในกระเป๋ากางเกงออกมาไข ค่อย ๆ ปลดล็อคทีละส่วน ๆ อย่างชำนาญ กว่าจะจัดวางท่าให้ได้งามเช่นนี้ ก็ใช้เวลาพอกัน แต่อย่างว่า ท่าสวย ราคาก็เพิ่ม ยิ่งจัดได้วาบหวิวเท่าใด กำไรก็จะยิ่งมากเป็นทวีคูณ

สายโซ่ที่ล็อคคล้องไว้ที่ปลอกขาถูกปลดออก ทำให้ลำตัวขดงอยืดได้เป็นครั้งแรก สายหนังที่รัดรอบตัวถูกดึงออกเช่นกัน ร่างกายที่ขดตัวในกระเป๋าอยู่นานจนเมื่อยล้า การได้ขยับสักเล็กน้อย ทำให้เจ้าตัวลอบผ่อนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

“เอาที่รัดปากออกไปด้วย ฉันอยากได้ยินเสียงร้องที่ดังและชัดเจนกว่านี้”

พันธนาการที่ถูกปลดทีละส่วน แต่คล้ายล่วงรู้ ด้านหน้าที่รัดส่วนโคนจนแน่นอึดอัดนั้น กลับละทิ้งไว้ดุจเดิมราวตั้งใจ เสียงไอค้อกแค้กยามที่ปิดปากถูกเอาออกอย่างทรมาน ปอดเป็นอิสระกว่าเดิม ทว่าความที่ขาดอากาศ และยังหายใจไม่สะดวกมานาน ทำให้เผลอลืมตัวหายใจเข้าโดยแรงจนเจ็บแปลบ

ร่างบอบบางพยายามตั้งตัวตั้งสติอีกครั้ง มือที่เป็นอิสระเอื้อมไปปลดที่รัดนั้น แทบจะในทันที เพื่อคลายความอึดอัดร้อนรุ่มในร่างลงโดยสัญชาตญาณ

“เรื่องที่นายกำลังคิด ไม่มีวันทำได้หรอก” เสียงเรียบ ๆ ทักจนชะงักไป มือที่ว่องไวกว่า รวบแขนอ่อนแรงไว้ไม่ให้ยุ่งกับปลอกรัดโคนที่ด้านหน้า “นายจะ ‘เสร็จ’ ได้ก็ต่อเมื่อฉันอนุญาตเท่านั้น!”

“อย่า…มัน..ไม่ไหวแล้ว” เสียงอ้อนวอนพยายามร้องขอ เขาทนมานานเต็มทีจนมันใกล้จะระเบิดแล้ว

“ฉันปลดอย่างอื่นออก เพราะอยากเล่นสนุกกับของที่นี่มากกว่า ส่วนตรงนั้น มันยังไม่ถึงเวลาที่จะถอด นายต้องทำให้ฉันพอใจเสียก่อน เมื่อไหร่ที่ฉันอยากให้นายเสร็จ ฉันจะถอดมันให้เอง”

“ใครจะ…จะยอมนายกัน” เสียงล้าเริ่มแข็งขึ้นทันควัน

“ไม่ยอมงั้นรึ” ใบหน้าคมมีรอยยิ้มขึ้นอีกครั้ง มันดูแสยะราวปีศาจร้าย “ดี..ที่ไม่ยอมง่าย ๆ วันนี้ของ ‘เรา’ จะได้น่าตื่นเต้นขึ้นอีก”

เสื้อตัวเดียวที่สวมใส่ถูกดึงออก แขนทั้งสองข้างโดนรวบไว้เหนือศีรษะ แนบชิดกับโต๊ะกว้าง ร่างใหญ่โน้มลงทาบทับกดกลางลำตัวไว้จนดิ้นไม่หลุด แรงก็ลดน้อยลงอยู่แล้ว ทำให้ยากที่จะขัดขืนคนตรงหน้าได้ แต่ที่ขัดขืนไม่ได้จริง ๆ ก็เพราะสายตาทรงอำนาจคู่นั้น ที่แค่ยามสบตาก็แทบไร้ซึ่งเรี่ยวแรง

“ว่าง่าย ๆ แบบนี้แหละดีแล้ว ยังมีของเล่นอีกมาก ที่อยากให้นายได้ลิ้มลองมัน”

“ไม่!… ปล่อยชั้นนะ!” เสียงดื้อรั้นตวาดกลับ พลางพยายามขัดขืนอีกครั้ง หากยังคงไม่ได้ผลดุจเดิม

“ทำตัวดี ๆ หน่อย จะได้เจ็บตัวน้อยลง” เสียงกระซิบตอบดุ ๆ แฝงความเลือดเย็นจนอีกฝ่ายชาวาบ แรงดิ้นรนหยุดยั้งลงอย่างคล้ายสยบยอม

“จับไว้ทีซิ” เขาสั่งชายหนุ่มผู้กำลังเก็บบรรดาเครื่องพันธนาการใส่กระเป๋า เจ้าตัวส่ายศีรษะเล็กน้อยอย่างระอา แต่ยังคงกลับมาช่วยยึดร่างบนโต๊ะตามคำสั่งโดยไม่อิดออด การต่อต้านลดลงแล้ว ด้วยความที่เข้ามาจนใกล้ ใจเจ้ากรรมจึงพลั้งเผลอเหม่อมองให้ชัดกว่าเดิม ผิวเรียบลื่นน่าสัมผัสขนาดนี้ ถ้าไม่นึกว่าไม่ใช่ของ ๆ เขา คงอดใจให้ไม่ยุ่งได้ยากเย็นจริง ๆ โดยเฉพาะยามโดนจับยึดไว้ในสภาพเกือบเปลือยเช่นนี้

พริบตาที่มัวแต่จ้อง ขาเรียวยาวแสนสวยนั้นก็ถีบร่างเขาแทบกระเด็น ดีว่ายังพอตั้งสติคว้ามุมโต๊ะไว้ได้ เขาจึงรีบโถมน้ำหนักตัวเข้าไป พร้อมกับจับยึดให้แน่นกว่าเดิม

“ร้ายนักนะ แบบนี้คงชอบให้โดนขึงก่อนแล้วค่อยทำล่ะสิ” ชายหนุ่มเจ้าของห้องคำราม ไม่สบอารมณ์อย่างมาก ที่เห็นแขกผู้มาเยือนกดร่างเหยื่อของตนไว้ด้วยท่าเช่นนี้ เนื้อแนบเนื้อ ทั้งยังเพราะเคลิ้มเมื่อครู่ จึงได้ทำพลาด มันน่าโมโหจนอยากจะลงโทษเสียให้เข็ด แต่เขาก็ยังเก็บอารมณ์คุกรุ่นไว้ได้ โดยตั้งใจจะระบายกับตัวต้นเหตุโดยตรงจะดีกว่า

“จับไว้ให้แน่น ๆ ล่ะ ถ้าหลุดอีกที ฉันหักเปอร์เซ็นราคาขายแน่” ชายเจ้าของห้องขู่พลางหยิบปลอกแขนติดโซ่ ซึ่งคล้องอยู่ที่มุมของทุกด้านตัวโต๊ะสั่งทำพิเศษ มาพันล็อคที่แขนและขาบอบบาง ตรึงร่างไว้อย่างรวดเร็ว

“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” เสียงใสเริ่มขุ่นมัว พยายามพลิกตัวให้เป็นอิสระ ร่างกายที่ไม่ได้รับการปลดปล่อย ทรมานยิ่งกว่าสิ่งใด และคนตรงหน้า ก็ยังคงพยายามจับไว้ ไม่ยินยอมให้ทำเช่นนั้น

“ปล่อยน่ะ ปล่อยแน่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้” ว่าแล้วก็เดินไปหยิบเทียนพิเศษในลิ้นชัก จ่อจุดปลายไส้กับเทียนที่ปักไว้ที่เชิงเทียนจนไฟติด เปลวไฟลุกสว่างจ้า รับกับสีแดงสดของตัวแท่งขนาดใหญ่ จนรู้สึกได้ถึงไอร้อน ยามยกเข้ามาในระยะใกล้

“ยังมีแรงจะดื้อแบบนี้ แสดงว่าที่ให้ไป ยังทำให้เร่าร้อนไม่พอ ฉันจะให้เพิ่มเอง”

มือมั่นคงจ่อเทียนลงเกือบถึงแผ่นอกขาว ไล้เปลวร้อนไล่ไปช้า ๆ ไอร้อนวูบวาบทำให้หวาดหวั่นจนเหงื่อซึม เปลวเทียนโลมเลียผิวเนียนใสจนแดงเรื่อ ร่างบอบบางขยับตัวอย่างอึดอัด พยายามส่งสัญญาณให้ยกเลิกการกระทำนั้นเสีย หากยิ่งส่งสายตามา เทียนในมือกลับยิ่งลงต่ำ มุมองศาเอนเอียงจนน้ำตาเทียนสีแดงสดเริ่มหยาดหยด เสียงกรีดร้องดังขึ้นเป็นระยะ เมื่อน้ำตาเทียนสัมผัสลงบนอกขาว แล้วแข็งตัวอย่างรวดเร็ว แต่งแต้มสีแดงตัดกับขาวนวลอย่างเห็นได้ชัด

ร่างที่ถูกรั้งทั้งสี่ทิศ ขยับตัวพยายามหลีกหนี ทว่าไร้ผล เปลวเทียนร้อนแรงหยาดหยดลงตรงยอดอก จนสะท้านเฮือก เกร็งตัวแน่นอย่างแสบร้อน หากมือแข็งแรงอีกข้างของคนร่างสูง หาได้ปล่อยไว้เฉย ๆ ไม่ ปลายนิ้วจาบจ้วงเริ่มรุกล้ำด้านล่าง แม้ส่วนบนยังหยอกเย้าด้วยน้ำตาเทียนอย่างต่อเนื่อง

ช่องทางที่เปิดกว้างจากการขยายก่อนหน้า เริ่มผ่อนคลายลงบ้างแล้วเมื่อนำสิ่งแปลกปลอมนั้นออกไป แต่ในยามนี้ กลับโดนรุกรานอีกครั้งด้วยปลายนิ้วที่ว่องไวและร้อนแรงกว่าเดิม ในมือนั้นยังสวมปลอกนิ้วที่ติดเครื่องสั่นสะเทือนไว้อีกด้วย นิ้วแกร่งดึงดันขยับสอดใส่ ไล้เข้าด้านในลึก ร่างกายที่ปั่นป่วนเปิดอ้าออกรับ อยากให้มันเข้าลึกกว่านี้จนลืมเลือนกระทั่งเสียงร้องห้าม

ราวรู้ตำแหน่งที่แน่ชัด ปลายนิ้วขยับส่วนที่สั่นไปที่ใด ยิ่งเรียกเสียงร้องได้ทุกครั้ง หยาดน้ำตาเทียนแสบร้อน ยังช่วยกระตุ้นให้สติพร่าเลือนกว่าเดิม ความเจ็บปวดที่แสนหวาน หลอมละลายสติสัมปัชชัญญะจนยากจะต่อต้าน จุดอ่อนไหวภายในร่ำร้องราวต้องการจะกลืนกิน ช่องทางที่ขยับบีบรัดนิ้วอย่างหิวโหย ทำให้ชายหนุ่มอารมณ์ดีขึ้นกว่าเดิม ความคิดที่จะแกล้งเริ่มสลายไปกับทีท่าอันเร่าร้อนของอีกฝ่าย ที่จุดไฟความต้องการของเขาให้ลุกโชนขึ้นเช่นกัน

“พร้อมใช้งานจริง ๆ เสียด้วย” กระแสเสียงกลั้วหัวเราะ เล่นเอาคนฟังหน้าแดงฉาน คนถูกสั่งให้มองก็เช่นกัน แค่มองเขาก็รู้สึกร้อนรุ่มไม่แตกต่าง เป็นการกลั่นแกล้งได้สองต่อเสียจริง

ชายร่างสูงมองคนทั้งคู่สลับไปมา ก่อนจะพึมพำกับร่างบนโต๊ะว่า “อยู่แบบนี้แหละดีแล้ว ทำให้แขกของเราเห็นชัด ๆ สิ อ้าขาเข้าอีก ต้องให้บอกด้วยหรือไง เรื่องแบบนี้” น้ำเสียงนั้นสั่งต่อไป ไม่แค่นั้น มือที่ไม่ทันใจกับการตอบรับ เร่งจับเข่าที่พยายามเบียดชิดให้ถ่างออก ขาที่โดนรั้งด้วยปลอกรัดและตัวโซ่ ทำให้ไม่สามารถแอบซ่อนอันใดได้อยู่แล้ว นี่ยังช่วยจับอ้าให้กว้างขึ้นอีก เล่นเอาใบหน้าสวยเริ่มร้อนผ่าว

“อา..อย่า…อย่านะ” เสียงร้องห้ามสุดแรง สลับกับเสียงอ๊า ยามน้ำตาเทียนหยาดหยดลง นิ้วซุกซนแทรกซอนภายในไม่หยุดหย่อน ช่องทางที่เปิดกว้างคล้ายต้องการมันมากกว่าเดิม ริมฝีปากสีสดถูกฟันขาวขบกัด พยายามห้ามเสียงครางนั้นไม่ให้เล็ดลอดออกไป

เทียนแท่งโตถูกเป่าดับโยนไว้ด้านข้างโดยไม่ใส่ใจอีก เพราะเรือนร่างที่เต็มเปี่ยมด้วยความต้องการนี้ น่าสนใจมากกว่าหลายเท่านัก ชายร่างสูงขยับตัวก้มลงเหนือใบหน้าใส มือแข็งแรงฝืนคว้าส่วนกรามแกมบังคับเปิดอ้า ปลายลิ้นแข็งแรงงัดแงะเลียไล้ที่ริมฝีปากขบแน่น ดูดเม้มหนัก ๆ บีบให้อ้าออก พอเกิดช่องว่างได้ก็แทรกซอนละเลียดไล้ในโพรงปากจู่โจมโดยไม่ทันให้ตั้งตัว ติดจนต่อต้านได้

จูบระอุอุ่นหยอกเย้าเคล้าคลึงเกี่ยวรัดปลายลิ้นอีกฝ่าย คล้ายยั่วเย้าปลอบโยนอยู่ในที ทั้ง ๆ มืออีกข้างที่เบื้องล่าง หาได้หยุดรุกรานดังจูบไม่ สัมผัสเนิ่นนานปลุกเร้าหลายส่วนพร้อมเพรียง รั้งสติแทบหลุดลอย

ร่างกายแปลกไปกว่าที่เคยโดนเล้าโลมมากขึ้นเรื่อย ๆ ปลายลิ้นซนลากไล้จากริมฝีปาก ชอนไชใบหูนุ่มสลับขบเม้มให้เสียวซ่าน ลมอุ่น ๆ เป่าเข้าแผ่วเบาแกมจักจี้ มือที่ว่างแกะคราบน้ำตาเทียน สลับเลียเบา ๆ ไล่ความเจ็บ ดูดดึงที่ยอดอกพร้อมขบกัดกระตุ้น ร่างบอบบางบนโต๊ะได้แต่ปลดปล่อยตัวเองตามการชักนำเปี่ยมพลังของคนด้านบนนั้น โดยสิ้นเชิง

“อา.. ทำอีก.. ได้โปรด” เสียงครางแผ่วเบาอ้อนวอนเริ่มดังขึ้น คล้ายสติฉุดรั้งความอายได้จางหาย แขนขาที่โดนรั้งพันธนาการถูกแกะออก ร่างที่ไร้ซึ่งการต่อต้านกลับโผเข้าหา จูบรับอีกอย่างดูดดื่ม ราวคนขาดน้ำในทะเลทราย โหยหาสัมผัสนุ่มชื้นใกล้ตัวไม่เลิกรา

“อือ… ช่วย…ไม่ไหวแล้ว” เสียงต่อต้านกลับกลายเป็นอ้อนวอน เรียกรอยยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างพึงใจ

“อยากให้ทำอะไรก็จัดการสิ เร็วเข้า” ร่างสูงสั่ง

ซึ่งคราวนี้คนได้รับอิสรภาพกลับไม่อิดเอื้อนแต่อย่างใด มือเรียวยาวรูดซิบกางเกงอีกฝ่ายลง โอบอุ้มแก่นกายอย่างเบามือ ปลายลิ้นแตะไล้ไล่จากส่วนฐานไปยังปลายอย่างปลุกเร้า ริมฝีปากอุ่นครอบครองดูดรั้งขยับขึ้นลง สอดแทรกปลายลิ้นและขบเม้มจุดอ่อนจนเสียวสะท้าน ร่างกายที่ตื่นตัวอยู่แล้วยิ่งแข็งเกร็ง ความต้องการที่จะรุกเข้าหาอีกฝ่าย บดบังทุกอย่างเบื้องหน้าจนหมดสิ้น

ร่างที่กำลังปลุกเร้าให้อย่างตั้งใจกลับถูกผลักให้นอนหงายลงกับโต๊ะ คนทำชะงักค้างหากไม่ต่อต้านแต่อย่างใด เมื่อขาเรียวยาวถูกดันให้อ้าออกกว้าง แก่นกายแข็งแรงบดเบียดเข้าหา ความต้องการพุ่งสูงจนยากระงับแล้วในยามนี้ ชายหนุ่มขยับสะโพกแกร่งเร่งสอดแทรกร่างกายเข้าภายในร่างอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว ไม่หยุดยั้ง

เสียงกรีดร้องดังอีกครา ด้วยขนาดใหญ่นั้นดุนดันแกมเสียดสีจนเสียวไปหมด ทั้งขยับเร็วและร้อนแรง มือผอมบางไขว่คว้าหาที่พึ่ง เอื้อมโอบรัดรอบคอหนา จูบเรียกร้องให้อีกฝ่ายเร่งจัดการให้แรงขึ้นอีก

ขาเรียวเกี่ยวรัดเอวแข็งแรง ขยับยกตัวชันจากโต๊ะขึ้นด้านบนสลับ จนชายหนุ่มต้องโอบเอวอุ้มประคองไว้ไม่ให้ตกแทน ขณะที่ร่างบางยังคงขยับตัวเข้าหาอย่างหิวโหย ไม่สนใจต่อสิ่งใดทั้งสิ้น

“อื้อ.. ช้าอีกหน่อยก็ได้น่า” เสียงทุ้มท้วงติงจากร่างหนา เล่นเอาคนด้านบนชะงัก แรงบีบรัดจากเรือนร่างงามที่ปั่นป่วน ทำให้ชายหนุ่มแทบหายใจหายคอไม่ออกแล้ว

“ผิดบทแล้วอิทจัง นายต้องดุกว่านี้สิ” เสียงใสค้อนให้อย่างงอน ๆ แต่ยังไม่เลิกรากิจกรรมตรงหน้า ด้วยทีท่าอันช่ำชอง

“ก็นายร้อนแรงเกินไปนี่นา” เสียงตัดพ้ออย่างอ่อย ๆ ตอบกลับมาอย่างรู้สึกผิด แต่คนตรงหน้าไม่ปล่อยให้คิดอะไรนาน ด้วยบั้นท้ายที่ทิ้งน้ำหนักลงมา ยังคงตอดรัดจนยากจะขยับได้เสียด้วยซ้ำ

“เอาน่า เข้ามาลึก ๆ อีกหน่อย อื้อ…อา แรงขึ้นอีก แรงอีกสิ!” คนโดนกระทำเริ่มพากย์ดุจราชินี เมื่อรู้สึกว่าอีกฝ่ายจัดการได้ไม่สมใจ เล่นเอาชายหนุ่มร่างสูงต้องสลัดความคิดทั้งมวล เพ่งสมาธิมาที่คนด้านบน แล้วตั้งหน้าตั้งตาทำตามคำสั่งโดยปริยาย

สะโพกสวยขยับสวนขึ้นลงชะงักค้าง เสียงร้องครางเล็ดลอดออกมา เมื่อรู้สึกได้ถึงการสวนกลับที่รุนแรงขึ้น มือแข็งแรงจับร่างนั้นกดลงบนโต๊ะอีกครา ก่อนจะสวนสะโพกเข้าถี่ขึ้น พลางเริ่มปลุกเร้าแก่นกายอีกฝ่าย ซึ่งถูกรัดห้ามปลดปล่อยมานานแล้ว มือที่แสนชำนาญขยับรูดขึ้นลง เร่งทั้งสองทางจนร่างบางเกร็งตัวแน่น จวบจนใกล้จะถึงจุด มือนั้นก็ปลดห่วงรัดนั้น เพื่อให้ปลดปล่อยได้เสียที

ร่างกายที่เกร็งแน่นหวีดร้องสูง จนครั้งนี้จึงได้ระบายออกมาสมใจ ก่อนจะทิ้งร่างลงกับโต๊ะอีกครั้งอย่างไร้ซึ่งเรี่ยวแรง

หนุ่มบอบบางผ่อนปรับลมหายใจอยู่ชั่วครู่ จนเกือบเป็นปกติ ก็เริ่มขยับป่ายปีนขึ้นตักกว้างที่ขยับตัวนั่งหอบน้อย ๆ อยู่ใกล้ ๆ บนโต๊ะกว้างนั้นอย่างหมดแรงพอกัน แก้มใสซุกไซ้ซบไออุ่นอย่างแนบชิด จนคนที่นั่งชมอยู่ด้านข้าง เริ่มมองมาอย่างหมั่นไส้

“อือ… คราวนี้ดีจังเลย อีกรอบนะอิทจัง” เสียงใสออดอ้อน ถูไถแก้มเนียนกับแผ่นอกแข็งแรง ทั้ง ๆ ที่ยังหายใจหายคอไม่ปกติดีนัก

“เฮ้ย พอได้แล้วมั้ง พวกนายเนี่ย ฉันจะไปหลับไปนอนมั่ง” เสียงบ่นแทรกเข้ามาจากเก้าอี้บุนวมตัวเดิม ยังคงเป็นหนุ่มผู้ถูกสั่งให้นั่งดู…นั่งดูมานานหลายชั่วโมงแล้วด้วย เพราะถูกคนทั้งคู่ที่กำลังเมามันลืมเลือนไปเสียสนิท

“เมื่อไหร่จะเลิกเล่นเสียที พรุ่งนี้ฉันต้องไปเรียนนะ ไม่ใช่ว่าจะถ้ำมองพวกนายเล่นสนุกได้ทั้งคืน” เขาอุทรณ์อย่างน่าสงสาร

ร่างบอบบางที่นั่งอยู่บนตักคนตัวสูงยันตัวขึ้นอมยิ้ม เป็นรอยยิ้มมั่นใจแตกต่างจากตอนแรกโดยสิ้นเชิง

“แหม นัตสึล่ะก็ ดูอีกหน่อยไม่ได้หรือไง ชั้นว่าจะทำอีกซักแค่…อืม” ว่าพลางทำท่านับนิ้ว “สองสามยกเอง” เขาเอ่ยเล่นลิ้น

“ยิ่งรู้สึกว่านัตสึจ้องอยู่ ชั้นยิ่งตื่นเต้นมากเลยนะ ดูต่ออีกหน่อยเถอะน่า...” แค่นั้นไม่พอ ยังแกล้งดูดนิ้วตัวเองเบา ๆ ด้วยท่าทางสุดยั่วยวน ตวัดปลายลิ้นไล้อย่างจงใจจนคนมองเขินอายแทน

ราชินีหนุ่มมองใบหน้าอ่อนเยาว์ที่แดงเรื่อจากการยั่วของตนเองอย่างพอใจ เพราะน่ารักแบบนี้นั่นล่ะ เลยทำให้เขารู้สึกเพลิดเพลินกับการยั่วเย้าอีกฝ่ายมานานแล้ว และคงแก้นิสัยนี้ไม่ได้แน่ ๆ เนื่องจากแกล้งทีไร ก็ยังคงสนุกเสมอทุกครั้ง

“ไม่แล้ว บอกแล้วไงว่าฉันจะไปนอน พวกนายอยากสนุกก็สนุกกันไปสองคนสิ แค่มาบ้าเล่นละครด้วยจนถึงตอนนี้ก็เหนื่อยจะแย่แล้ว” เด็กหนุ่มตัดบทห้วน เบี่ยงหน้าหลบไป ไม่ยอมสบตาตรง ๆ ทำทีเป็นไม่ยอมรับฟัง ทั้ง ๆ ที่เขินจนหน้าแดงไปจนถึงหูแล้วด้วยซ้ำ

“หึ ๆ เด็กน้อย แอบคิดลามกกับชั้นล่ะสิ …อิทจัง คราวหน้าเราจับเด็กลามกกดกันดีกว่าล่ะมั้ง” ว่าพลางหันไปหาคนด้านข้างอีกครั้ง ราวเด็กตัวน้อยประจบผู้ใหญ่เพื่อจะเอาของเล่นชิ้นใหม่

“อย่าน่า คานาเมะ ทำอะไรแบบนั้นมันรบกวนนัตสึมากไปนะ ถ้ายังไม่พอ คืนนี้เล่นอีกรอบก็ได้” เสียงนุ่มห้ามแกมปลอบเอาใจจากคนร่างสูง ท่าทีดุดันตอนแรกสลายวับไปกับตา

“จริงนะอิทจัง งั้นคราวนี้นายต้องรับบทมาโซแทนด้วยล่ะ”

ชายหนุ่มส่ายหน้าอย่างระอา เมื่อสบตากับหนุ่มน้อยนัตสึ ที่ตกเป็นเครื่องเล่นของราชินีวันนี้อย่างเข้าอกเข้าใจ เพราะตัวเขาเอง ก็เป็นของเล่นมานาน แต่ที่ยอมก็เพราะ ‘นายเป็นของเล่นอันดับหนึ่งของฉัน’ ราชินีของเขาบอกไว้อย่างนี้ แค่ได้ฟังก็ชื่นใจอย่างบอกไม่ถูกแล้ว

“ก็ได้ ๆ นายจะเล่นบทราชินีกับทาสผู้ซื่อสัตย์ก็ได้ ให้นัตสึไปนอนเถอะน่า” เขาตอบอย่างยอมแพ้ การที่จะรบกวนน้องชายตนเองมากไปกว่านี้ เด็กหนุ่มคงไม่เป็นอันเรียนหนังสือแน่ แต่เขารู้ ว่าคานาเมะไม่เคยสนใจอยู่แล้ว ดังนั้นอะไรที่ทำให้ดึงราชินีออกจากเรื่องพวกนี้ได้ เขาคงต้องยอม

“โอเค ว่าง่าย ๆ แบบนี้สิ คราวหน้าเรามาเล่นอย่างอื่นกันดีกว่า ชั้นอยากจะเล่นบท ‘คุณนายผู้เร้าใจกับพนักงานส่งพิซซ่า แล้วก็การลงทัณฑ์ของสามีที่จับได้ว่ามีชู้’ น่ะ” ราชินีหนุ่มเริ่มร่ายยาว เล่นเอาคนฟังกลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อกใหญ่อย่างหวาดหวั่น เพราะรู้ดีว่าคนตรงหน้า ทำได้อย่างว่าจริง ๆ

“พอ..พอเลยคานาเมะ ไม่มีงวดหน้าอีกแล้ว ฉันไม่ทำอะไรบ้า ๆ อย่างจับนายแก้ผ้ายัดใส่กระเป๋าแบบนี้อีกแล้ว เอารูปที่บอกคืนมาด้วย” นัตสึว่าเสียงเข้ม พยายามเอาเสียงเข้าข่มให้คานาเมะเปลี่ยนใจ พลางแบมือออกรอรับ

หนุ่มร่างบางหยิบภาพจากช่องลับที่แอบซ่อนไว้ส่งให้ มันเป็นภาพเด็กหนุ่มคนตรงหน้านั่นเอง ภาพนั้นกำลังช่วยตัวเอง โดยมีรูปอาจารย์ฝ่ายปกครองที่แสนเฮี้ยบไว้ดูกระตุ้นอารมณ์เสียด้วย

“หึ ๆ ก็อย่าแอบทำอะไรให้แบล็คเมล์ได้อีกละกัน ไม่งั้นคราวหน้าโดนสามพีแน่” ราชินีผู้แสนร้ายกาจยิ้มแย้มอย่างอ่อนหวาน ซ่อนรอยยิ้มปีศาจไว้ภายใน แล้วหันไปซุกไซ้สามีอย่างเดิม

“นะ..อิทจัง แค่สามพีกับนัตสึคงไม่เป็นไรใช่มั้ย”

สองหนุ่มจ้องหน้ากันด้วยความอึ้ง แล้วพูดว่า “เอาไว้ถึงตอนนั้น ค่อยว่ากันอีกทีก็แล้วกัน” ผู้เป็นสามีในปกครองได้แต่ตอบอ่อย ๆ ส่วนเด็กหนุ่มเอง ก็พูดไม่ออกไปแล้ว

“แหม นายสองคนก็น่ารักซะอย่างนี้ ชั้นถึงได้รักทั้งคู่เลย” คานาเมะยืดร่างขึ้นจุ๊บสามี ก่อนจะผละมาจูบนัตสึที่แก้ม “ไปนอนได้แล้วเด็กดี ขอบคุณมากสำหรับวันนี้”

นัตสึจึงได้แต่เดินอย่างไร้วิญญาณออกไป ใครได้จูบจากราชินี ก็เคลิ้มเป็นธรรมดาเช่นนี้แหละ

ที่ในห้องใต้ดินทำพิเศษสำหรับกิจกรรมอย่างว่า เสียงใสราชินียังคงออดอ้อนคนข้างในต่อไปอีกเช่นกัน

“งวดนี้ขอราชินีเอสเอ็มนะ อิทจัง รอบที่แล้วนายทำไม่ได้ดั่งใจเลย คราวนี้จะเทรนให้นายใหม่หมด จะได้ชำนาญซะที”

มีเพียงเสียงอือออรับเบา ๆ จากผู้เป็นสามีที่แสนจะใจดีและมาโซนั้น จะว่าไป บทซาดิสม์อย่างนี้เขาไม่ชำนาญจริง ๆ รับบทมาโซอย่างเดิมดีกว่า

และแล้วกิจกรรมที่เร้าใจก็ดำเนินต่อไป คืนนั้นกว่าทั้งคู่จะได้หลับกัน ก็จวบจนฟ้าสาง…


- จบภาคค่ะ -

[a_tapha]

 

 

[namtaan]

 
คานาเมะร้อนแรงจริงๆ
สองหนุ่มพี่น้องต้องยอมแพ้ราชินีหนุ่มหมดแล้ว
บวก 1 แต้มส่งท้าย 

[bbyuqin]

เลือดหมดตัว....เริ่มสงสารสองพี่น้อง อิทจังกับนัตสึ...คึคึ...กลายมาเป็นของเล่นของคานาเมะ แล้วเวลาเล่นแต่ละที...หุหุ..เลือดสาดดด

+1 จัดไปปปป

[Dee^daY]

ละครบทใหม่..ของราชินี

[patz]

แวะมาทักทายครับผม แต่ยังไม่ได้อ่านเลย

ไว้เดี๋ยวจะค่อยๆตามอ่านนะครับ 

[anansm]

  เลือดท่วมตัวของจิง

อ่านแล้ว  หื่นก็หื่น แต่ก็อดหัวเราะไม่ได้  ขำ ด้วย

ขอบคุณที่เอามาให้อ่านน้าาาาา

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

  

[cake]

กว่าจะอ่านจบ  เลือดหมดตัวแล้ว 

ตายยยยย

 

[hewlett]

หนูเมะยั่วได้ใจมากเลย แต่ละฉาก สุดยอด

[moony]

เป็นโลหิตจางตายแล้ว

[butajang]

ขอบคุณนะคะไรเตอร์ เลือดสาด ตลอด เลย ยังอ่านไม่จบเด๋วมาต่อ ต้องไป รพ. ขโมยเลือด

[loveooo]

 ‘คุณนายผู้เร้าใจกับพนักงานส่งพิซซ่า แล้วก็การลงทัณฑ์ของสามีที่จับได้ว่ามีชู้’

เป็นอะไรที่น่าสนใจดีนะ

 
(ไม่ค่อยหื่นเลยนะกรู)

[autthawat]

  สนุกมากครับ 

[PaTtO]

 
เลือดหมดตัวตายตาที่
เลิฟลี่คานาเมะ

[Rong]

 

อ่านไปเลือดท่วมเลย

เกิดอาการขาดเลือดขึ้นฉับพลัน

[fernnakab]

  ตั้งแต่ตอนแรกยันตอนสุดท้าย..^^

[Ishuka]

แบบว่าเลือดเค้ากรุ็ปโอนะไรท์เตอร์

เรียกรถพยาบาลให้ทีอ่ะ มัน 

ตั้งแต่ตอนแรกยันตอนสุดท้าย

 

[nolirin]

 
ขอเลือดด่วน หมดตัวแล้วค๊าบบบบบบ
+1 เป็นกำลังใจจ้า
ชอบอ่ะ ขออีกได้ป่าว ^^ สนใจหนังสือด้วยคนจ้า

[ayanae]

เลือดท่วมจอ ฮ่า ฮ่า หื่นได้ใจจริงๆ เสียเลือดหมดตัวเลยนะเนี่ย
แต่แอบเสียดายอ่ะ  ไม่มี 3P

[zatannn]

เป็นเรื่องที่สมกับชื่อ ppm เลยค่ะ  เลือดกระจาย

[beautyless]

ผมอ่านเรื่องของคุณหลายเรื่องล่ะ คุณชอบเขียนนิยายที่เกี่ยวกับจิตใจของคนเราในรูปแบบต่างๆ
ซึ่งบางครั้งมันล้ำเกินกว่าที่ผมจะเดาออก มันเผยให้เห็นถึงปัญหาทางจิตใจในชีวิตคน
วิธีการแก้ไข รับมือ หรือยอมรับสิ่งเหล่านั้น

สำหรับเรื่องนี้ก็เรียกได้ว่าเชื่อมโยงสาเหตุของการมีทัศนะคติของตัวละครไว้ได้อย่างดี
ทั้งเรื่องสาเหตุที่นายเอกติดเซ็กส์ การพัฒนาความเข้าใจของพระเอกที่มีต่อนายเอก
บางอย่างอาจจะดูโอเว่อร์ไปนิดในชีวิตจริงเช่น ความพยายามของนายเอกที่กรีดข้อมือ
เพื่อลดอาการหื่นลง แต่ใครจะไปรู้ อะไรแปลกๆ ในโลกนี้ก็อาจมีจริงได้เสมอ
พระเอกและนายเอกจัดว่าเป็นคนที่ Super HOT ในสายตาของคนแทบทุกคนในเรื่อง
ส่วนตัวผมจะเรียกคนพวกนี้ว่าเป็นคนในคลาส Premium คือ ชีวิตที่ดูเริ่ดหรูในสายตาของคนอื่น
แต่มักจะขาดอะไรไปสักอย่าง คือ เรื่องนี้อาจจะไม่ค่อยได้เกี่ยวกับตัวเอง เพราะไกลเกิน
แต่ก็เป็นการเปิดโลกทัศน์ตัวตนของคนอีกแบบหนึ่งที่เราไม่เคยเห็นแต่ จินตนาการผู้เขียนมองเห็น
ความที่มีความ HOT ขนาดนั้นมันจึงเกิดเป็นสถานการณ์พิเศษขึ้นได้ ทำให้มีเรื่องราวเกิดขึ้น

ผมชอบที่จะอ่านทำความเข้าใจนิยายของคุณ สาเหตุที่ไม่อ่านเอาหื่นอย่างเดียวก็เพราะผู้เขียน
ไม่ได้เขียนเอาหื่นอย่างเดียว ผมก็เลยต้องให้ความเห็นในลักษณะนี้ แต่ยืนยันได้ว่า แรงจริง
และสนุกดีครับ

ขอบคุณผู้แต่งครับ คุณเก่งมากและผมชอบงานเขียนคุณมากครับ

[Whatever it is]

เค้าจะใจแตกมั้ยเนี่ย 

[jincool]

กว่าจะอ่านเรื่องนี้จบ

เสียเลือดไปมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

จนสภากาชาดไม่มีเลือดจะให้อยู่แล้วเนี้ย

[shokung]

เห็นชื่อพีจังก็รับประกันแล้วว่าต้องแรง

ว่าเเต่ผมคงกับชื่อเรื่องจัง ตอนแรกนึกว่าจะเป็น 3p แต่ก็ไม่ใช่นี่นา ชื่อมันมีความหมายอะไรอื่นอีกรึครับ

ป.ล.นัตสึจะยังรักษาพรหมจรรย์ไว้ได้รึเปล่าน้า มีพี่สะใภ้แบบคานาเมะด้วย อันตรายๆ

ป.ล.2 จะรออ่านภาค 2 นะครับ