หัวข้อ: Hopeful & Hopeless วรรณกรรมจำเ

[pidoma]

 

[punchnaja]

ตอนแรกที่มงผ่านเรื่องนี้ไปเพราะชื่อเรื่องที่บอกว่าชื่อ วรรณกรรมจำเป็น นึกว่าชื่อนี้เพราะถูกคุณครูบังคับให้เขียนนิยายเลยเอามาลง555 แต่พออ่านแล้วสนุกมากเลย คารมการเล่นสำนวนจิกกัดดีสุดๆ
ชอบค่ะ
จะติดตามผลงานต่อไปนะคะ

[pppp]

ขอบคุณมาก สำหรับทุกตัวอักษรเลย
ชอบชื่อเรื่อง มันสรุปประเด็นของเรื่องนี้ได้ดีจริงๆ ค่ะ

[tomodaging]

หลายคนชื่นชอบนิยายเรื่องหนึ่งเพราะลึกๆใฝ่ฝันอยากได้อยากเป็นเหมือนที่ถ้อยคำในนิยายได้พรรณนาไว้
สำหรับตัวผม นั่นก็ใช่ แต่อีกด้านผมก็ชื่นชอบที่อะไรที่เป็นความจริง
ความเหี้ยในชีวิตคนคนนึงที่เป็นที่เคารพ หรือคนดีๆที่สร้างความเลวไว้เพื่อการอยู่รอดในสังคม
ผมสงสัยเหลือเกินว่าผู้เขียนรู้จักตัวผมหรือไม่ กวินช่างมีความคิดที่เหมือนผมยิ่งกว่าอะไรในโลกนี้ที่ผมเคยพบเจอ
จะต่างกันก็แค่ผมยังไม่เจอเคยพบอะไรที่คล้ายกับวิษณุ และผมก็คงจะยังแสร้งดำเนินชีวิตเหี้ยๆต่อไป
คิดว่าหากเรื่องนี้ยังดำเนินต่อเป็นเรื่องยาว กวินคงต้องเผยอีกหลายๆสิ่งที่ทำให้ผมอึ้งว่านั่นใคร ทำไมเหมือนผมจังวะ
หลายครั้งที่ต้องหาอะไรให้แมวเกรอะกรังกิน หลังจากเตะมันแทบทั้งวัน แล้วมันก็ยังโง่มาพันแข้งขาให้ผมทำร้ายมันทุกครั้ง
หลายครั้งที่ผมออกไปมีเซ็กส์แล้วกลับมาด้วยความรู้สึกขยะแขยงตัวเองเกินทน  แต่มันก็ยังมีครั้งหน้าเสมอ
หลายครั้งที่ไปอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย เพียงเพราะยังอยากจะคิดว่า ผมจะมีตัวตนกับใครสักคนในที่นั้น
ผมอ่านนิยายและฟุ้งเฟ้อกับความฝันเหลือเกิน แต่เมื่อเจอกวิน ความฝันผมก็กลายเป็นสวะไป สวะที่เป็นตัวตนที่ผมเป็นอยู่
.......................................................................

[คุณหนูไฉไล]

ความจริงที่มาแตกโพล๊ะตอนใกล้จบนี่ .. เล่นเอาหนาวแฮะ

ชีวิตคนเรามันก็แค่ฉากหน้าอะนะ ลึก ๆ ไปแล้วอะไรยังไงเราไม่มีทางรู้ ถ้าเจ้าตัวไม่เปิดเผย (ด้วยวาจาหรือให้จับได้)

.
.

คนอย่างกวิน เพราะเป็นนิยายเลยมีทางลงที่สวยหรู แต่สำหรับเรื่องจริง ชีวิตจริง มันคงไม่ง่ายที่จะจบลงง่าย ๆ ก็เป็นกำลังใจให้ละกันนะ

[kongkilmania]

เป็นวรรณกรรมจำเป็นที่ให้ความบันเทิงอย่างมากจริงๆ
ขอบคุณผู้แต่งที่เขียนเรื่องสนุกแบบนี้มาแบ่งปันนะคะ 

อ่านแล้วได้ข้อคิดดีๆหลายอย่าง
คนเรามองแต่เปลือกนอกไม่ได้จริงๆ เจออดีตของวิษณุเข้าไป ภาพพระเอกในฝันกระจายไปในอากาศเลย
แต่ทุกๆคนก็มีอดีตทั้งนั้น ถ้าประสบการณ์ในอดีตจะเป็นบทเรียนให้กับปัจจุบัน
ทำทุกวันให้ดี ถึงจะลบอดีตไม่ได้
แต่วันหน้า สิ่งดีๆที่ทำในวันนี้ก็จะกลายเป็นอดีตที่มีคุณค่าให้จดจำ

เขียนไปเขียนมาชักงงๆ 5555++
หวังว่าจะได้อ่านผลงานของคุณkranwaอีกนะคะ 

[A-J.seiya*]

เพิ่งมีโอกาสได้อ่านค่ะ
ชอบพระเอกมากๆเลย คุณวิษณุ！！！
กวินมองโลกร้ายไปเยอะเลยนะ ... แต่ใสความร้าย มันก็มีอะไรดีดีใช่มั้ยล่ะ
＾＾

ขอบคุณมากนะคะ สำหรับผลงานดีดี
แอบเสียดายที่หยังสือ ของกวิน ขายได้ไม่ดี ..
อยากให้มันขายดีอ้ะ ＾＾

[dekba428]

บอกได้คำเดียวว่าชอบมากครับ

เป็นนิยายที่แตกต่างจากเรื่องอื่นๆ

เหมือนกับชื่อเรื่องเลยครับ วรรณกรรมจำเป็น

ชอบมากๆๆ

[vascular]

เป็นอีกเรื่องที่อ่านรวดเดียวจบ ภาษาสวย น่าติดติม เนื้อเรื่องสนุกครับ ขอบคุณครับ

[treerat002]

อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ

ชอบเรื่องนี้มากมาย

ภาษาสวยมากกกกกกกกกกก

เนื้อเรื่องให้ข้อคิดดี

เป็นกำลังใจให้ค่ะ 

[akanae]

อ่านจบรวดเดียวเลยค่ะ แล้วก็พบว่า คนเรา มีสองด้านจริงๆ ด้วย
อยากถามว่าคุณคนแต่งคะคิดได้อย่างไรกันคะ เยี่ยมยอดมากๆ ค่ะ
ชอบที่บรรยายในลักษณะของคนพูดจริงๆ จะบอกยังไงดีคือเป็นคำ
ที่คนเราใช้กันทุกวัน พูดกันจริงๆ น่ะค่ะ มันทำให้ได้อรรถรสเพิ่มโขเลย
มุมมองของกวินตอนที่บรรยายก็รู้สึกได้ ว่าต้องมีปมในวัยเด็กค่อนข้างเยอะ
เพราะคิดแต่ละอย่างได้แจ่มจริงๆ ^^ กลับมาที่ฝ่ายพระเอกแล้ว คุณวิษณุ
อยากให้มีเบื้องหลังจังเลย เหมือนว่าก่อนจะมาเจอนายเอกนี่ เป็นคนร้ายกาจ
ใช่ย่อยเลยทีเดียวค่ะ มีหลายสิ่งที่คาดไม่ถึงมากๆ เลยนะคะ พระเอกเรื่องนี้
ชอบค่ะเรื่องนี้ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ ที่แต่งมาให้ได้อ่าน นะคะ

[coffin]

เรื่องนี้สุดยอดมากอะ  ชอบมากมาย .
ขอบคุนคนแต่งนะคะ
 

[MyTeaMeJive]

อ่านรวดเดียว! ผมก็ทำได้ไม่อยากเชื่อเลย!
ไม่แสบตา เมื่อยไหล่ หรือหิวข้าว

ขอบคุณครับสำหรับงานเขียนสุดยอดเรื่องนี้

[ohseungor*]

 

กี๊สสสสส ชอบจัง
ทั้งภาษา แนวคิด โครงเรื่อง ตัวละคร
ดูหนักแน่น จริงจังเหมือนอ่านหนังสือที่ได้รับการตีพิมพ์แล้วจริงๆด้วย

รอเรื่องต่อไป 

[Rina]

สนุกมากเลยค่ะ กวินน่ารักมากเลยค่ะแต่วิษณุนี่ตอนแรกมมาดดีมาตลอด
มาตกม้าตายตอนที่สารภาพความจริงให้กวินฟัง
แต่มันก้ชีวิตจริงของคนที่คนเรราไม่ได้ดีพร้อมตั้งแต่เกิดนี่คะ

[n_pom_s8]

ต้องขอบอกว่าได้ทั้งความสนุก สาระ ความประทับใจ  ที่สำคัญความจริงที่เกิดขึ้นของโลกสัจจะที่แท้จริง  ขอเป็นกำลังใจในงานเขียนเรื่องต่อไปอีกนะครับ  หวังว่าจะได้อ่านเร็วนี้

[อนันตกาล]

 พึ่งเข้ามาอ่านและอ่านรวดเดียวจนจบ

ชอบคำพูดที่ว่า
  “ถ้าจะตัดสินกันน่ะนะ คนเรามันก็เหี้ยด้วยกันทั้งนั้นแหละคุณ ผมก็เหี้ย คุณก็เหี้ย แต่ผมว่าคุณเป็นคนดีนะ เพราะผมชอบคุณ คุณเองก็ควรจะคิดว่าผมเป็นคนดีด้วยเหมือนกัน แล้วก็ควรจะชอบผมด้วย ไม่งั้นก็คงจะคบกันไม่ได้ ใช่ไหม”

อ่านแล้วรู้สึกว่าจริงคนทุกคนมีสองด้าน

แล้วนิยายเรื่องนี้มีกลิ่นอายหลายๆที่สะท้อนถึงความคิดของคนปัจจุบันที่เกิดขึ้นจริงไม่ว่าเรื่องจะเล้กน้อยแค่ไหน  แม้เรื่องกดลิฟ ที่ผู้แต่งนำมาเสนอ แม้จะเป็นแง่มุมเล็กๆ แต่เราเองก็เคย
รีบกดปิดลิฟทั้งที่มีคนกำลังมา สาเหตุนะเหรอ เราขี้เกียจรอนะสิ
รวมทั้งภาษาที่อ่านเข้าใจง่ายและขอบอกเลยว่าภาาาของคุณสวยมาก 
เป็นงานเขียนที่ให้ข้อคิดอะไรหลายๆ อย่าง อยากบอกว่าเมื่อวานทั้งวันอ่านเรื่องโน้ตปิดเรื่องนี้ เรื่องไหนที่ว่าสนุกก็ลองเข้าไปอ่านแล้วก็เบื่อจนปิดไป
จนมาเจอเรื่องนี้อ่านสักพักว่าจะนอนไปๆมาๆ ยาวถึงตี3  คืออ่านจบแล้วถึงปิด

[inspirer_bear]

สนุกค่ะ

มันสอนการดำเนินชีวิตด้วยล่ะ

[anajulia]

ประทับใจที่สุด

รู้สึกเหมือนกำลังอ่านเรื่องสั้นในพ๊อคเก็ตบุ๊คจั่วหัวนามปากกาของคอลัมนิสต์หัวก้าวหน้าคนใดคนหนึ่ง
แบบที่ตั้งใจออกแบบให้นามปากกาผู้เขียนตัวใหญ่กว่าชื่อเรื่องเลยค่ะ

ขอบคุณมากนะคะ

[❝CHŌN❞]

พลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไงเนี่ย

อ่านเรื่องนี้แล้ว รู้สึกว่ามันสะท้อนชีวิตจริงในหลายๆด้านเลยหละค่ะ

เป็นเรื่องที่ดีมากเลย ได้ข้อคิดอะไรเยอะแยะ ขอบคุณมากเลยนะคะที่เขียนเรื่องดีดีแบบนี้มาให้ได้อ่าน

เป็นกำลังใจให้ในเรื่องต่อๆไปค่ะ สู้ๆนะคะ

[KM]

เพิ่งตามอ่าน ซู่ซ่ามาก

[kick_za]

ปกติไม่เคยจะเม้น ...แต่เรื่องนี้ไม่ทนจริงๆ !!

ตามอ่านอยู่ประมาน 3 วัน 
ใช้เวลาอ่านตอนกลางคืนหลังเลิกงาน 555

ชอบมากๆค่ะ  ภาษาสวย การบรรยายหรือเปรียบเทียบมันสุดยอดมากๆ
เหมือนอ่านงานวรรณกรรมดีๆสักเล่มเลย
ตัวกวินตอนแรก ยอมรับว่ามันเป็นคนที่สะใจดีจริงๆ 555+
เป็นมนุษที่น่ารู้จัก น่าศึกษา ...แต่ไม่น่าคบ !!! (ฮาาา)
และบางครั้งความคิดของกวินมันก็ทำเราจุกจริงๆ
เพราะบางอย่างนี่คือแบบ ....ความคิดกรูชัดๆ !!

รู้สึกได้ถึงความตั้งใจเขียนและภาษาที่เค้นออกมาก็งามจริงๆ
แค่อ่านภาษาเขียนเรื่องนี้ เราว่าก็คุ้มแล้วอ่ะ


ขอบคุณสำหรับงานดีๆค่ะ
จะตามอ่านเรื่อยๆนะ

 

[AciLiS]

ปกติเป็นพวกนักอ่านเงา(แอบตามหลืบตามซอก) ไม่ค่อยชอบเม้นต์ แต่ว่าเรื่องนี้ขอสักนิดเถอะ

ประทับใจจริงๆค่ะ นานๆทีจะเจอเรื่องดีๆแบบนี้สักที

ภาษาอ่านลื่นไม่มีสะดุดเลยค่ะ การเขียนการเปรียบเทียบการยกตัวอย่างสุดๆไปเลย

เอาแค่เรื่องที่แต่งภาษาดีๆอย่างนี้ก็หาอยากเต็มกลืนแล้ว แต่เรื่องนี้ยังสะท้อนมุมหลายๆอย่างออกมาได้ตรงจนกระอักเลยค่ะ

อ่านแล้วก็แอบรู้สึกสะใจในหลายๆเรื่อง อย่างตอนเหตุการณ์กดลิฟท์หรือบนรถเมล์ ความคิดแต่ละอย่างของกวินมันใช่เลย

การกระทำหรือความคิดของกวินบางอย่าง ไม่สิ หลายๆอย่างเราก็ทำ และบางคนที่ประนามผู้อื่นหนักหนาก็ใช่ว่าตัวเองไม่เคยทำ

เป็นเรื่องที่สะท้อนความคิดและตัวตนออกมาได้อย่างแสบสันถึงทรวงในดีค่ะ


อีกเรื่องที่ประทับใจมากๆคือ การดำเนินเรื่องที่ค่อยเป็นค่อยไป

อ่านแล้วไม่รู้สึกติดขัดในใจเหมือนที่เป็นตอนอ่านเรื่องอื่นๆ มันค่อยๆดำเนินไป ค่อยๆเป็นไป

อ่านแล้วไม่รู้สึกว่ารีบเร่งให้ถึงไคล์แมกหรืออะไร

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ ดีใจที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[CanonDNattari]

ขอสารภาพว่าติดตามเรื่องนี้มาตั้งแต่ต้นแต่ไม่ได้ comment อะไร อ่านได้ประมาณ 5 ตอนแล้วไม่ได้อ่านต่อด้วยภารกิจงานประจำวันที่เครียดมากถึงมากที่สุด เลยต้องหาอ่านเรื่องทีี่คลายเครียด ทำให้หลงลืมเรื่องนี้ไป มานึกได้ตอนโหวตรางวัลภาษาไทยดีเด่นทำให้คิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาเรื่องแรก และมีโอกาสกลับมาอ่านอีกครั้ง(ตบตีแย่งชิงคอมกับคนที่ห้องจนได้) อ่านเพลินด้วยภาษาคงไม่วิจารณ์ส่วนอื่นเพราะเห็นหลาย ๆ comment กล่าวมาแล้วเราก็ไม่เห็นต่างกัน (โหมดขี้เกียจพิมพ์  )

ขอบคุณสำหรับงานเขียนดี ๆ เรื่องหนึ่ง และ  +1 พร้อม  ให้ด้วยจ๊ะ

[qq_oo]

+1

ได้แง่คิดดีค่ะ ในบางเรื่อง

[i_lost in..]

 

 

[i_ang]

สนุกมากเลยค่ะ
อ่านรวดเดียวจบเลยย

[neronel]

นานๆทีจะได้อ่านเรื่องแบบนี้ ^^
อ่านรวดเดียวจบ ไม่เป็นอันทำงานทำการเลย 55+

ชีวิตคนหนึ่งคนนี่มันลึกลับ ซับซ้อน และเต็มไปด้วยความลับมากมมายจริงๆ
อย่างที่เค้าว่า..ไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ ^^
ก็นะถ้าแสดงอะไรตามจริงหมด ก็ยากที่จะอยู่ร่วมกับชาวบ้านเค้า

ไม่มีใครถูกออกแบบมาให้เหี้ย พอๆกับไม่มีใครถูกออกแบบมาให้ประเสริฐ
เราเหี้ยและเราประเสริฐด้วยตัวเราเอง และนั่นก็เป็นเพียงภาวะหนึ่งของเราเท่านั้น
เราไม่มีความเสถียรหรอก เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้้าย

เพิ่งดูการ์ตูนมา ได้มาคำพูดนึง น่าคิดมาก
"ที่ใดมีเงา ที่นั่นย่อมมีแสงเสมอ"
ถ้าคิดอย่างนี้ ก็จะไม่มีราตรีอันเป็นนิรันดร์
เรื่องนี้ทำให้นึกถึงเรื่องกล่องแพนโดราเลย

ดีใจที่อย่างน้อยเรื่องนี้ก็มีการปรุงแต่ง
ถ้ามาอย่างจริงๆ แบบเพียวๆนี่ คนอ่านตายเหอะ

ปล. ชอบคำว่า "ย้อนแย้ง" ดีใจที่ได้เจอคำนี้นอกจากห้องเรียน

[coon_all]

เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้
สนุกมากๆค่ะ คืออ่านรวดเดียวจบไม่มีอะไรขั้นเวลาเลย
ยอมรับว่าตอนแรกกะจะไม่เม้นต์ ง่วงอ่านตอนตีหนึ่งแล้ว
แต่พออ่านจบ ไม่เม้นต์ไม่ได้จริงๆ
ชอบตัวละครในเรื่องนี้มากๆค่ะ สะท้อนความเป็นตัวตน มุมมองความคิด
ที่สื่ออกมาถึงความเป็นคนจริงๆ ตรงไปตรงมา สื่อสารอย่างชัดเจนถึงสิ่งที่ตัวเองเป็น แสดงออกถึงความดิบของความเป็นมนุษย์โดยแท้ๆ
ในเรื่อง ชอบกวินมากนะ อ่อนแอแต่สร้างเปลือกหุ้มตัวเองไว้นานจนลืมไปแล้วว่าที่จริงตัวเองเป็นอย่างไร เหมือนๆจะขวางโลกแต่ก็เปล่ากวินแค่พยายามยืนหยัดได้ในโลกที่วุ่นวายเเท่นั้นเอง
อีกตัวละครเล็กๆที่ไม่รู้ว่ามีใครสนใจรึเปล่าแต่เราสนใจคือ "รตี" ตอนที่พูดว่าอยู่ที่นี่มาห้าปีแล้วรู้สึกเหมือนถูกขังมันสะท้อนให้เห็นอะไรหลายๆอย่างมาก
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วชวนให้คิดตาม เป็นวรรณกรรมจริงๆค่ะ
ขอบคุณผู้เขียนมากๆที่เขียนงานดีๆให้อ่าน
ขอบคุณค่ะ

[kungfoopungpon]

ประทับใจที่สุด
ได้รู้อะไรๆกับชีวิตมากมายเพราะชีวิตคนเราไม่ได้สวยหรูอย่างที่คิด
ขอแค่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการแค่นี้ก็สุขมากละ
ถึงจะประสบความสำเร็จมากน้อยเพียงใดก็ตาม

 :L2:ขอบคุณมากครับ