พี่กวาง ดีใจจังที่ชอบเพลงนี้
ความจริงกลอนบทนี้เป็นกลอนที่ค่อนข้างเศร้าครับ
ชื่อว่า เบญจมาศครวญ
ซึ่งเป็นคำแปล (ในแบบกลอน) ของเพลง Ju Hua Tai (ลานเบญจมาศ)
ได้รู้จักเพลงนี้ครั้งแรกจากคนที่เรารักที่สุด
เพราะเค้ามีความหลังที่คล้ายๆกับเพลงนี้
ไม่คิดเหมือนกันว่าวันนึง ผมกับเค้า จะได้มีเรื่องราวที่เหมือนกับเพลงนี้ได้ 555+
ที่จริงเคยแปะไว้ที่ทู้นอนไม่หลับแล้ว
แต่เอามาแปะอีกทีที่ทู้นี้ เพราะเริ่มคิดถึงๆ คนๆนั้นอีกแล้ว
และอีกอย่าง น่าจะเข้ากับทู้นี้มากกว่า (ทู้เด็กเหงา)
เอาเพลง Ju Hua Tai มาแปะ
http://www.youtube.com/v/oVPepkniuXIช่วงนี้สับสนในชีวิตครับ
เริ่มตื่นมาพร้อมกับคำถามที่ว่า
"กูเกิดมาเพื่ออะไร"
ผมได้รู้จักกับอาคนนึงในบล๊อก(อื่น) ที่เค้าเป็นไบ
แต่ต้องมาเจอกับหลายๆเรื่อง
จนในปัจจุบันนี้ เค้าแต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่ง มีลูกสามคนแล้ว
เค้าแต่งงานเพื่อคนที่เค้ารักที่จากโลกนี้ไปแล้ว
โดยไม่ใช่การแต่งงานที่มาจากการบังคับของใคร
ที่สำคัญ อาผู้หญิงคนนั้นก็ทราบด้วย
โดยคำขอแต่งงานที่อาบอกกับอาผู้หญิงนั้น บอกเอาไว้ว่า
"ผมอาจจะไม่ได้รักคุณหมดทั้งหัวใจ แต่ผมสัญญาว่าผมจะดูแลคุณและรักคุณให้ดีที่สุด"
ทุกวันนี้อาเค้ามีความสุขกับชีวิตครอบครัวดี แม้จะยังมีแผลในใจเกี่ยวกับรักแรกที่จากโลกใบนี้ไปแล้ว
อาคนนี้สอนผมหลายๆอย่าง ในการใช้ชีวิต
หลายๆเรื่องผมก็รั้น หลายๆเรื่องผมก็ทำตาม
แต่ที่แน่ๆ ผมชอบแนวคิดหลายๆอย่างของอา
และยกให้อาคนนี้เป็นฮีโร่ของผม (บางครั้งเรียกคุณพ่อขายาว)
กลับมาเรื่องความสับสน
ช่วงนี้รู้สึกสับสนหลายๆอย่างครับ
เหมือนอยากกลับไปตัวคนเดียวอีกครั้ง
แต่ก็กลัวว่าการที่เราไม่มีใครอย่างเมื่อก่อนจะทำให้เราเหงาอีก
ถึงถามพี่พจน์ไปที่พี่พจน์แนะนำมาว่า
"อย่าใช้ความเหงาตัดสิน เพราะจะเจอยิ่งกว่าความเหงา"
เลยอยากรู้ว่ามันคืออะไร?
ต่อมาใกล้เรียนจบแล้ว อยากทำตรงนี้ให้จบๆโดยที่ไม่ต้องมานั่งกังวลอะไร
และที่สำคัญ ความผิดพลาดในอดีตมันเริ่มส่งผลแล้ว
การที่ผมเรียนตามใจแม่นั้น เริ่มทำร้ายตัวผมในปัจจุบันแล้ว
กลัวอยู่เหมือนกันในวันที่เราต้องออกมาหางานทำ เพราะบอกตรงๆ ไม่ได้อะไรจากที่เรียนมาเลย
กับคนที่คบกันอยู่ ความรู้สึกตอนนี้ก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน
ใจหนึ่งก็อยากเลิก แล้วมาใช้เวลาเกี่ยวกับเรื่องเรียนเทอมสุดท้ายให้เต็มที่
อีกใจก็ไม่อยากอยู่ตัวคนเดียว
ที่สำคัญที่สุด ความรู้สึกของเราตอนนี้ มันเหมือนหมดรัก แล้วก็รู้สึกว่า คนนี้คงไม่ใช่คนสุดท้ายที่เราจะหยุดไว้
ฟังเหมือนคนเห็นแก่ตัวมากเลยมั้ยครับ แต่ยอมรับว่าสับสน
ยิ่งที่ผ่านมา ที่เค้าปล่อยให้เราเหงาๆ แล้วใจเราดันไปคิดถึงคนที่เรา "รักที่สุด"แทน ไม่ใช่เค้า
ขอจบเท่านี้ดีกว่าครับ พิมๆไปรู้สึกเหมือนจะจบไม่ลงยังไงไม่รู้
เหนื่อยใจกะตัวเอง ช่วงนี้สับสนจริงๆ