มาต่อก่อนทำงาน อิอิ
ตอนที่ 9
ผมใช้เวลาเกือบชั่วโมงกว่าจะเดินทางถึงบ้านของพี่บอล ซึ่งตอนนี้บ้านดูสงบเงียบ ไฟในห้องของพี่บอลปิด หรือพี่เขาไม่อยู่บ้าน ผมตัดสินใจกดกริ่ง
“ เอ่อ ... บาส พี่บอล ... ”
“ พี่นุมาทำไมครับ ” อูย สงสัยพี่บอลจะเล่าให้น้องเขาฟังหมดแล้ว
“ พี่อยากเจอพี่บอล เปิดประตูได้ไหมครับ ”
“ ผมว่าพี่ไม่ต้องยุ่งกับพี่บอลอีกจะดีกว่านะ พี่ไม่เห็นสภาพพี่บอล พี่ไม่รู้หรอก ” ปกติบาสจะดูสุภาพ คุยกับผมก็จะมีหางเสียงตลอด แต่วันนี้ดูน้องเขาโกรธผมมากๆ
“ ขอพี่เข้าไปคุยกับพี่บอลนะครับ พี่ขอเวลาไม่นาน ” ผมรู้ว่าทั้งหมดเป็นเพราะผม ยังไงผมก็ต้องแก้ปัญหาให้ได้
“ กลับๆไปเหอะ ” แล้วน้องเขาก็เดินกลับเข้าไปในบ้าน ผมก็พอจะรู้อยู่ว่า มาวันนี้คงไม่ง่าย เพราะทำอะไรไว้เยอะ เอาวะ เคยดูแต่ในโทรทัศน์ ฉากที่พระเอกมาตามง้อนางเอกถึงที่บ้าน เป็นไงเป็นกันวะ
ผมนั่งกอดเข่าอยู่ที่หน้าประตูบ้านของบอล ในใจก็คิดให้พี่เขาสงสารผม ออกมาดูก็ยังดี จะได้บอกความในใจกับพี่เขา แต่พี่เขาไม่เห็นใจผมเลย ผมนั่งตากน้ำค้างอยู่นาน ดูนาฬิกา เกือบจะห้าทุ่มแล้ว โอย ทำไมมึนหัวแบบนี้ หิวข้าวก็หิว ... ทำไมมันทรมานแบบนี้เนี่ย เพิ่งรู้ว่าการเฝ้ารอใครบางคนอย่างไม่มีหวังนี่มันเป็นแบบนี้เอง
จนในที่สุด ผมคงหลับคาประตูบ้านของพี่บอลแน่ๆ ...
“ ไอนุ ... นุเว้ย ” ผมงัวเงีย พยายามจะลืมหามองหาต้นเสียงที่เรียกผม แต่ผมรู้สึกปวดหัวอย่างที่ไม่เคยปวดมาก่อน ที่ตามมาอีกคืออาการคลื่นไส้ ผมอ้วกออกมาจนแสบคอ หูตาพล่าไปหมด แล้วก็ต้องหลับไปอีกในที่สุด โดยที่เหมือนจะได้ยินเสียงสะอื้นของใครบางคน ที่ผมรู้สึกว่าผมคุ้นเคยเหลือเกิน
... ทำไม ผมเหมือนหลับไปนานมาก นานจนเริ่มจะจำไม่ได้ว่า ผมไปทำอะไรมาบ้าง ผมเริ่มรู้สึกตัว ลืมตาขึ้นช้า แล้วกวาดสายตาไปทั่วๆ ... นี่มัน
“ นุ ฟื้นแล้วเหรอลูก ” บ้านของพี่บอลนี่ แล้วแม่ของผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง
“ แม่ ... ” ผมเอื้อมมือไปหาแม่ แต่ก็ติดสายอะไรไม่รู้ที่ข้อแขน พอมองดีๆ มันคือสายน้ำเกลือครับ
“ นุ ทำไมไม่รักษาตัวเองเลยลูก หืม ” แม่ผมน้ำตาคลอบ้ำ แต่ผมสิน้ำตาแตกเลย ผมรู้สึกผิดมากๆที่ไม่ได้คิดถึงหัวอกของแม่ คิดถึงแต่ตัวเองมากไปในช่วงที่ผ่านมา ผมลืมนึกไปว่าแม่เหลือผมเพียงคนเดียวแล้ว
“ นุขอโทษครับ แม่ ฮึก ... แม่ ฮืออ อย่าร้องไห้นะแม่ ... ฮึก ” แม่เข้ามาสวมกอดผม ทำให้ผมยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม ความอบอุ่นที่แม่มีให้ผม ทำให้ผมลืมเรื่องที่ผ่านๆมาไปได้ดีทีเดียว
“ ขอโทษนะครับ ... ตื่นแล้วก็กินข้าว ให้ป้อนให้ไหม ” ผมมองหาต้นเสียง ก็เจอหนุ่มหล่อคนนึง ซึ่งผมเองไม่เคยลืมเขาเลย ตั้งแต่วันที่เขาบอกว่ามอบใจให้ผม ... ความรู้สึกอยากแก้เผ็ดก็ตามมาสิทีนี้
“ แม่ ... เขาเป็นใครครับ ” ผมทำตาใสแป๋วที่สุด เท่าที่จะทำได้ ดูพี่บอลตกใจหน้าซีดไปเลย พี่เขารีบดิ่งตรงเข้ามาหาผม แล้วรีบคว้ามือผมเอาไว้
“ นุ ... นี่พี่บอลไง นุ จ ... จำพี่ได้ไหม ” ชัดเลย ไอขี้เก๊ก ไอคนปากแข็ง ฮะ ๆ ๆ เล่นต่ออีกหน่อยดีกว่า
“ แม่ ๆ ... เขาจะทำอะไรผมอะ แม่ ๆ ๆ ” ผมรีบร้องหาแม่ จนแม่ต้องเดินเข้ามาหาผม แล้วก็มองอย่างงงๆ ผมก็เลยถือโอกาสส่งสัญญาณให้รู้ว่าจะแกล้งๆ อิอิ
“ เอ่อ บอล ถอยออกมาก่อนลูก ” ดีมากๆครับแม่ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ
“ ... ” พี่บอลมองผมแบบห่วงใยมาก ผมไม่เคยเห็นแววตาแบบนี้ของพี่บอลเลย แม่ของผมก็เลยพาพี่บอลออกไป แล้วก็กลับเข้ามาใหม่
“ ไปแกล้งพี่เขาทำไมลูก พี่เขาดีมากนะ พาเรามารักษาตัวที่บ้าน เขาว่าเราน่ะไปเที่ยวเล่นจะดึกดื่น บ้านช่องไม่กลับ เลยพามาที่บ้านเขาก่อน ” ไอพี่บอล หึหึ แค้นนี้มีชำระแน่นอน
“ ไม่มีอะไรหรอกครับ พอดีนึกคึก นิดหน่อย ”
“ เฮ้อ เล่นเป็นเด็กเลยนะ เอานะ แม่จะกลับก่อนแล้ว ไว้เย็นๆแม่มาหา ... เป็นไปได้ก็กลับบ้านเรานะลูก ”
ผมก็บอกว่าถ้าหายดีแล้ว จะรีบกลับบ้าน แม่เลยกลับไปครับ ... ผมเลยถือโอกาสนอนต่อ เพราะง่วงมากๆ
“ นุ ... นุครับ นี่พี่บอลนะ แฟนของนุไง นุจำไม่ได้เหรอครับ ”
“ พี่รับผมเป็นแฟนแล้วเหรอ ... ไม่ผลักไสผมแล้วเหรอ ” พี่บอลสะดุ้ง แล้วก็มองผมตาขวาง ผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน จ้องตาเขากลับ
“ โกหกอีกแล้วสินะ ” พี่บอลหันหลังกลับ กำลังจะเดินออกไปครับ
“ ถ้าพี่ออกนอกประตูไป ผมจะลืมพี่ตลอดชีวิต ตลอดไปจากใจของผมด้วย ” พี่บอลหยุดกึก แต่ก็ยังไม่หันกลับมา
“ ผมจะกลับบ้านก็ได้ ในเมื่อพี่ไม่อยากจะเจอหน้าผมอีกแล้ว ... อื้บ ” ผมพยายามถอดสายน้ำเกลือ แต่มันดึงออกยาก ผมเลยกดๆ กดไปกดมาก็
“ โอ้ย ... บ้าเอ้ย ” เข็มน้ำเกลือมันคงจะทิ่มอะไรสักอย่าง ทำให้เลือดมันไหลย้อนออกมา ผมมองหากระดาษทิชชู จะเอามาซับเลือด
“ ไม่ต้องทำอะไรแล้ว อยู่เฉยๆ ” มาเมื่อไรเนี่ย พี่บอลเข้ามาซับเลือดที่แขนให้ แล้วก็กดลงไปที่แผล แรกๆก็เจ็บครับ แต่พอมันเข้าที่ก็ไม่เจ็บอะไรแล้ว ความรู้สึกตอนที่พี่เขามาดูแล มันอบอุ่นไปอีกแบบ ไม่เหมือนตอนอยู่กับแม่
“ ยิ้มทำไม ” ผิดอีกผม
“ ถามจริงๆนะพี่ พี่รอผมมาได้ถึงวันนี้ ทำไมแค่ผมบอกว่ายังไม่รัก พี่ก็ทำตัวแบบนี้ซะแล้วล่ะ แล้วจะให้ผมยอมรับพี่ได้ยังไง ” ผมพูดออกไปตามความรู้สึกจริงๆของผม
“ มันก็มีท้อบ้าง จีบสาวมาเยอะ ไม่เคยท้อหรือไง ” รู้สึกจะขัดกับการกระทำมากนะครับ ปากก็เหมือนประชด แต่ดูที่ทำให้ผมสิ อ่อนโยนมากๆ ถ้าทำให้คนที่แอบชอบพี่เขานะ คงบอกรักกันไปแล้ว
“ เมื่อคืน ผมไปมีอะไรกับอายมา ” พี่บอลหยุดนิ่งเลยครับ แล้วก็มองหน้าผม ผมก็มองพี่เขา ต่างคนต่างนิ่งไปเลย
“ มีความสุขไหมล่ะ ”
“ ไม่ ” พี่บอลมองผมแบบสงสัย คงนึกว่ามึงเป็นอะไรของมึง ตอนนี้พี่บอลมองผมแบบนิ่งมากๆ ผมเอามืออีกข้าง โน้มคอพี่บอลเข้ามาใกล้ๆ ดูพี่บอลจะตกใจที่ผมทำแบบนี้
“ ... ” ผมประกบจูบปากของพี่บอลช้าๆ พี่บอลก็โอบคอผมเอาไว้ ตอนนี้เราสองคนปลดปล่อยความรู้สึกที่มีต่อกันอย่างไม่มีใครปิดกั้นอะไรอีก เราจูบกันอยู่นานมาก แต่ผมไม่รู้สึกเบื่อเลย กลับรู้สึกอยากจะอยู่แบบนี้ให้นานที่สุด
“ อื้ม ... อ่ะ ... เดี๋ยวครับ ” พี่บอลหลุดไปเฉยๆซะงั้น
“ นุมาทำแบบนี้กับพี่ทำไม ” พี่บอลคงสับสนนะครับ ก็ผมเพิ่งบอกเองว่า ไม่รับพี่เขา
“ ผมมีความรู้สึกแบบนี้กับพี่คนเดียว คนที่ผ่านมา เขาไม่ได้ให้ความรู้สึกแบบที่พี่มีให้ผม ... พี่บอลยกโทษให้ผมนะ ” พี่บอลเริ่มยิ้มบางๆ
“ แน่ใจว่าไม่ได้สับสน แล้วมาทำอะไรเพราะอารมณ์ชั่ววูบนะ ”
“ ผมแน่ใจแล้ว ผมจะคบกับพี่ พี่ยังรับผมหรือปล่าว ”
“ ... ฮะ ๆ ขอแค่นุเปิดใจ พี่ก็พร้อมทำทุกอย่าง ... อย่าเพิ่งเชื่อใจพี่ครับ ลองคบกันดูก่อน ”
“ ครับ ” แล้วพี่บอลก็กอดผมเบาๆ เพราะผมยังป่วยอยู่ ... เฮ้อ กว่าจะรู้ว่าชอบแบบไหนก็หวิดทำเรื่องเลวๆ แถมเกือบต้องเสียคนที่เขารักเรามากๆไปอีก ตอนนี้ผมกับพี่บอลเริ่มคบกันแล้วครับ ^^
--------------------------------------------------------------
อ่านตอนนี้แล้วหลายคนคงคิดว่าผมจะตัดจบอ่ะดิ อุอุ จะบอกว่า 9 ตอนแรกเนี่ยเพิ่งเริ่มคบกันครับ หลายคนที่มีคู่คงรู้ว่า ตอนหลังจากี้จะเป็นยังไง หึหึหึหึ พระเอกดาวร้ายก็จะเริ่มแผลงฤทธิ์แล้วครับ มารอชมกันต่อไปว่า จะเป็นยังไงน้าครับ สปอยรอเลยนะเนี่ย อิอิ
หัวข้อ: คู่รัก นักกีฬา (บอล กะ นุ) ตอนพิเศษ เชน-คม 26/04/2561 (อ่าน 355606 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก