We Belong Together & Don't Forget About Us (เรื่องยาว)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: We Belong Together & Don't Forget About Us (เรื่องยาว)  (อ่าน 1947822 ครั้ง)

ออฟไลน์ K2KARN

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3084
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +393/-6
บวกหนึ่งก่อนเลยค่ะ
คิดถึงพี่ยอดกับทีมมากๆเลยนะเนี่ย
ดีใจที่ได้อ่านอีกค่ะ


กลับมาคราวนี้เหมือนทีมจะร้ายกว่าเดิมหรือเปล่านะ
แต่ก็น่ารักกันเหมือนเดิมเลย อิอิ :)

ออฟไลน์ Ak@tsuKII

  • Honeymoon
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3845
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-3
ทีม เวิร์คกิ้งวูแมน มาก ๆ เลย เก่งที่สุดเมียยอด555+

ชอบท่อนสุดท้ายตอนนั่งเครื่องกลับที่บอกว่า

พี่ยอดยิ้มสุขใจที่ทีมจะไปทำหน้าที่เมียที่ดีอยู่กับเย้าเฝ้ากับเรือนที่บ้าน
(หารู้ไม่ ว่า้เมียพี่ทั้งเก่งทั้งเจ้าเล่ห์แค่ไหน 55+ พี่ยอดแพ้ทางตลอด :m20:)

พี่ยอดน่ารักอ่า ซีนนี้ พี่ยอดก็ยังเป็นที่ยอดอยู่ดี  ^^ 555+  :man1:

ต่อไปก็เป็น(กึ่ง ๆ)ธุรกิจครอบครัวแล้วเน้อออ อิอิ

+1 รอตอนต่อไปจ้า  :กอด1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27-06-2010 09:47:43 โดย Ak@tsuKII »

เจ้าชายรองเท้าแตะ

  • บุคคลทั่วไป
:mc4: :mc4: :mc4:
ไชโย! ไชโย! ไชโย!
ในที่สุดก็ตามอ่านทันแล้ว

ก่อนอื่นเลย +1 ให้พี่เป้ แทนคำขอบคุณที่ทั้งหมด


พี่เป้เล่าเรื่องสนุกดีค่ะ ภาษาคล่อง บรรยายได้อารมณ์และเห็นภาพ
แบบว่าอ่านแล้วติด หยุดอ่านไม่ได้อ่ะ ต้องอ่านต่อไปให้จบไม่ว่าจะดึกดื่น หรือตอนทำงาน
อ่านแล้วก็ได้แง่คิด สามารถเอาปรับใช้กับชีวิตของเราได้จริงๆ

คิดไปคิดมา ทีม ก็เป็นเหมือนเป็นไอดอลของชาวออฟฟิศเลยล่ะ
ต้องเป็นคนที่แข็งแกร่งอย่างทีมเท่านั้น ถึงจะเป็นผู้ที่อยู่รอดในสังคมได้

สำหรับพี่ยอด...เป็นพระเอกที่เป็นน่ารักมาก
พี่ยอดอ่อนโยน ยอมที่จะตามทีม เชื่อฟังทีม ให้ทีมคุมตลอดเลย

แต่ตอนจบของภาคแรก พี่เป้เล่นเอาฉากซึนามิมาเป็นซีนอารมณ์
อ่านไปก็จุกไปเหมือนกัน
น้ำตาคลอเพราะพอจะนึกภาพออก ถึงแม้ว่าจะไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ แต่คนไทยทุกคนสามารถรับรู้ได้ถึงการสูญเสียในครั้งนั้น มันเจ็บปวดมากจริงๆ ที่ทำได้เพียงแค่นั่งดูข่าวอยู่ที่บ้านตลอดทั้งวัน รอคอยฟังข่าวคราวว่าจะมีชื่อญาติของเราอยู่บนหน้าจอโทรทัศน์หรือเปล่า...

เศร้า เพราะยูจบแบบหักมุม

ส่วนภาคสองเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับชาวออฟฟิซ ความรู้สึกเหมือนได้อ่านเรื่องใหม่เลย
ขอชื่นชมพี่เป้ที่สามารถจูนทั้งสองภาคให้ลงตัวกลมกลืนกันได้อย่างเพอร์เฟค
ทีมกับพี่ยอม และเพื่อนคนอื่นๆ ยังคงไม่ทิ้งกัน และยังคงรักษาความเป็นตัวของตัวเอง

ส่วนภาคสาม มาอย่างเครียด
ทีมเหมือนเคยไปฝึกงานอยู่ที่หน่วยDSI
จิกไม่ปล่อยจริงๆ

เนื้อเรื่องยังคงเข้มข้นมาก อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไป
รออ่านนิยายของพี่เป้อยู่นะคะ
o13

ออฟไลน์ ronlbb

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1209
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-0
ซีซันนี่

ระทึกทุกตอนเลยอ่ะพี่เป้

ชอบๆ

ai_no_uta

  • บุคคลทั่วไป
พี่เป้ๆๆๆๆๆๆ

คิดถึงงงงงง  :กอด1:

ตอนแรกนึกว่าพี่เป้จะไม่มาแล้วนะเนี่ยยยย
หลายวันก่อนหา เล่นๆ เห็นพี่เป้มาอัพ
แหกปากกรีดร้อง มันซะในห้องคอมฯตอนเรียนนน โดนนนนซ๊า :sad4:

อัพอีกไวๆนะคะ  :L2:

kongkilmania

  • บุคคลทั่วไป
ชะแว๊บมาดูว่าตอน3มารึยัง









รอกันต่อปายยยยยยย  :z10:

ออฟไลน์ Natavishi

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 459
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-1
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

ก็  ...  รอ ต่อไป

ออฟไลน์ ლїЯдςLΣϛlθTtεR

  • มิราเคิ้น
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 729
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +355/-3
 :z2:

เต้นรอ

 :z2:

spok1234

  • บุคคลทั่วไป
ด้วย คน ๆ

ก็ รอ ต่อ ไป ~

....

คิด ถึง คุณ เป้ ครับ อยาก อ่าน ต่อ แล้ว อ่า

แหะ ๆ


ออฟไลน์ RemySexyCool

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 313
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1090/-2
    • RemySexyCool
We belong together (Season III) ตอนที่ 3
...หลังจากที่เราสองคนกลับจากอังกฤษได้แค่วันเดียว ก็โดนคุณวัฒนาส่งเมล์เชิญให้ไปประชุมที่โรงงานในวันรุ่งขึ้น...แอบเคืองพี่ยอดที่ยอมรับปากทั้ง ๆ ที่ผมบอกว่า เราถือหุ้นใหญ่ และที่นี่คือสำนักงานใหญ่ มีอะไรควรจะประชุมที่นี่...แต่เอาเถอะ...ครั้งนี้อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เค้าจะได้แสดงอำนาจ ยอม ๆ ไปก่อน...ว่าแล้วผมก็โทรนัดเวลากับทนายให้เดินทางไปโรงงานด้วยกัน จะได้จบ ๆ ไปซะที...
“...ทีม...เวอร์ไปหรือเปล่า...”  พี่ยอดถามยิ้ม ๆ เมื่อเห็นผมอยู่ในชุดสูทเต็มยศ
“...ไม่นะ...วันนี้เราต้องประชุมกันอย่างเป็นทางการ ทีมขอแต่งตัวเรียบร้อยหน่อยละกัน...”  ผมตอบยิ้ม ๆ บ้าง
“...อืม...ก็ดี...ยังไงวันนี้ทีมก็ขอโทษคุณวัฒนาเค้าซะ...พี่คุยกับเค้าคร่าว ๆ แล้วว่าเรื่องที่ผ่านไปแล้ว ก็ให้มันผ่านไป อย่ารื้อฟื้นอีก...”  พี่ยอดพูดด้วยเสียงจริงจัง
“...ให้มันจบง่าย ๆ อย่างนี้เนี่ยนะ...”
“...แล้วมันมีวิธีอื่นเหรอ...หุ้นใหม่เราก็หามาแทนไม่ได้...”  พี่ยอดยิ้มแบบผู้ชนะ
“...รู้ได้ไง...วันนี้ทีมจะพาหุ้นส่วนคนใหม่ไปพบพี่ยอด และคุณวัฒนาที่โรงงานเอง...”  ผมเดินออกจากห้องทันทีที่พูดจบ
*
*
...ตลอดทางไปออฟฟิศ ผมกับพี่ยอดไม่ได้คุยกันอีกเลย...ต่างคนต่างมองตรงไปข้างหน้า ทั้ง ๆ ที่ไม่มีอะไรเจริญหูเจริญตานอกจากรถติดเป็นแถว...ไม่เหมือนทุกเช้าที่เราจะนั่งฟังข่าวจากวิทยุแล้วคุยวิจารณ์ข่าวกันสนุกสนาน...เช้านี้พี่ยอดหน้าบึ้ง ไม่เปิดวิทยุ ได้ยินแต่เสียงเครื่องยนต์ครางเบา ๆ แอร์เย็นฉ่ำ แต่บรรยากาศภายในรถน่าอึดอัดที่สุด...
“...พี่ยอดไปส่งทีมที่ออฟฟิศก่อนดีกว่า...ประชุมตั้งสิบโมง...เดี๋ยวทีมไปกับรถของแผนกบัญชีก็ได้...”  ผมพูดทำลายความเงียบ ก่อนหน้านี้เราตกลงกันว่าจะเดินทางไปโรงงานแต่เช้า ไม่แวะออฟฟิศ แต่ผมทนอึดอัดไม่ได้จึงหาทางเลี่ยงแยกย้ายไปโรงงานเอง
“...แล้วหุ้นส่วนคนใหม่เค้าจะไปกี่โมง...”  พี่ยอดพูดกวน ๆ แถมยังยิ้มมุมปากยั่วโมโห
“...ไปพร้อมทีมนี่แหละ...เราจะไปด้วยกัน...”  ผมตวัดเสียงตอบ
“...เหรอ...” 
“...ทีมจะลงตรงนี้แหละ...พี่ยอดไปโรงงานเหอะ...ทีมจะขึ้นแท็กซี่ไปออฟฟิศเอง...”  ผมอาศัยจังหวะรถติด เปิดประตูลงไป ไม่สนใจเสียงร้องเรียกของพี่ยอดที่ดังตามหลังมา
*
*
...ผมไปถึงออฟฟิศด้วยความทุลักทุเล...ถอดสูทคล้องแขนไว้ข้างนึง อีกมือหิ้วกระเป๋าเอกสาร แถมยังต้องสะพายกระเป๋าโน้ตบุ้ค...เหงื่อผุดจากหน้าผากเป็นเม็ด...เพิ่งจะแปดโมงนิด ๆ ยังมีเวลาเตรียมตัว...ผมให้คนขับรถเตรียมพร้อมเดินทางตอนแปดโมงครึ่ง ต้องแวะรับทนายของผมที่สำนักงานกฎหมายซึ่งเป็นทางผ่านไปโรงงาน.…ทุกอย่างเป็นไปตามที่ผมกับทนายวางแผนไว้...เอกสารกองใหญ่ทำให้ผมมั่นใจยิ่งขึ้น...อยากจะเห็นหน้าพี่ยอดตอนที่ผมประกาศชื่อคนที่จะซื้อหุ้นของคุณวัฒนาจริง ๆ...เมื่อเช้าทำเป็นอารมณ์เสีย ทั้ง ๆ ที่ผมไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อย...เมื่อพร้อม ผมกับทนายจึงเดินทางไปโรงงานทันที...
*
*
...วันนี้คุณนภาออกมาต้อนรับผมด้วยตัวเองที่บริเวณประชาสัมพันธ์...ถึงชีจะยิ้ม แต่ผมเห็นแววตาเย้ยหยันที่ปิดไม่มิด...
“...สวัสดีค่ะคุณทีม...สวัสดีค่ะ...คุณคนนี้เหรอคะที่จะมาซื้อหุ้นของคุณวัฒนา...”  ชีถามทั้ง ๆ ที่รู้ว่าคนที่มากับผมคือทนาย
“...เราควรจะพูดเรื่องนี้กันในที่ประชุมนะครับ...”  ทนายผมตอบเสียงเรียบ
“...ค่ะ...”  คุณนภาหน้าเจื่อนไป
“...จะให้เรายืนตรงนี้อีกนานมั้ยครับ...”  ผมชะเง้อมองไปทางห้องประชุม
“...อ๋อ...เชิญทางนี้ค่ะคุณทีม...มาตรงเวลาจังเลยนะคะ...คุณวัฒนากับคุณยอดเพิ่งเข้าห้องประชุมไปเมื่อกี้นี้เอง...จะเข้าห้องน้ำไปทำใจก่อนมั้ยค่ะ...”  ชียิ้มมุมปากนิด ๆ
“...ไม่ครับ...แต่ผมว่าคุณนภาควรจะไปเช็คขนตาปลอมในห้องน้ำดีกว่าครับ...กาวมันจะหลุดแล้ว...ขอแนะนำให้ลงทุนซื้อขนตาปลอมดี ๆ หน่อย ของถูกตามตลาดนัดหน้าโรงงาน กาวมันอันตรายต่อดวงตานะครับ...”  ผมพูดยิ้ม ๆ แล้วเดินคอตั้งเข้าห้องประชุม ไม่สนใจกับอาการฉุนเฉียวของคุณนภา
*
*
...ทุกคนมองผมกับทนายเป็นตาเดียวเมื่อผมก้าวเข้าห้องประชุม...พี่ยอดมองอึ้ง ๆ เพราะไม่รู้ว่าคนที่เดินตามผมเป็นใคร...คุณวัฒนาหน้าเสียเมื่อเห็นทนาย แต่ก็ยิ้มเยาะ เพราะไม่เห็นคนที่จะซื้อหุ้นของเขา...ผู้จัดการโรงงานแผนกต่าง ๆ ยิ้มให้ผม ยกเว้นคุณนภาที่เดินตามเข้าห้องมาด้วยสีหน้าบึ้งตึง และคงไปสำรวจขนตามาแล้ว ชีแอบค้อนผมหนึ่งทีก่อนจะนั่งประจำที่...
“...เชิญนั่งครับ...”  พี่ยอดพูดเสียงเป็นทางการ
“...ขอบคุณ...”  ผมและคุณทนายนั่งที่เก้าอี้ว่าง ประจันหน้าพี่ยอดและคุณวัฒนา
“...เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า...คุณทีม...คุณบอกว่าจะมีคนมาซื้อหุ้นของผม...ตกลงยังไงครับ...”  คุณวัฒนาถามด้วยน้ำเสียงวางอำนาจ
“...ตามที่เคยคุยกันไว้...หุ้นของคุณวัฒนามีมูลค่าตามนี้ใช่หรือไม่ครับ...”  คุณทนายผมพูดแทน
“...ใช่ครับ...”  คุณวัฒนารับคำ เมื่อเห็นตัวเลขในเอกสารที่ทนายชูให้ทุกคนเห็น
“...โอเค...คุณพร้อมจะโอนหุ้นเมื่อไหร่ครับ...”  ผมถามคุณวัฒนา
“...ทุกเวลาที่คุณทีมหาคนมาซื้อได้...”  เขาหันมายิ้มเยาะ
“...บ่ายนี้เราไปทำเรื่องกันได้เลยครับ...”  ผมตอบเชิด ๆ
“...ไหนล่ะ คนที่จะมาซื้อหุ้นผม...”
“...คุณทีมจะเป็นคนซื้อหุ้นของคุณวัฒนาตามมูลค่าในเอกสารนี้ครับ...”  คุณทนายผมตอบ เสียงฮือฮาดังขึ้นทันที พี่ยอดหน้าซีดจนเห็นได้ชัด คุณวัฒนาอึ้ง คุณนภาเผลอเอามือทาบอก
“...ล้อเล่นใช่มั้ยทีม...”  พี่ยอดตั้งสติแล้วถามผม
“...เรื่องธุรกิจไม่มีคำว่าล้อเล่น...”  ผมพูดโดยไม่มองหน้าพี่ยอด
“...คุณจะเอาเงินที่ไหนมาซื้อ...อย่ามาอำผมเลย...”  คุณวัฒนาหัวเราะเสียงดัง
“...ครอบครัวของคุณทีมเป็นคนจัดการเรื่องนี้ทั้งหมด...เราพร้อมจะทำสัญญากันได้ในตอนนี้เลยครับ...ขอให้ทุกคนเป็นพยานด้วยนะครับ...”  ทนายของผมเอาเอกสารออกมาจากกระเป๋าและเดินไปให้พี่ยอดกับคุณวัฒนาตรวจสอบ
*
*
...พี่ยอดนั่งอ่านด้วยสีหน้าเคร่งเครียด คิ้วขมวดจนแทบจะชนกัน...คุณวัฒนาสลดลง คุณนภานั่งหน้าเหวอที่เหตุการณ์พลิกได้ขนาดนี้...ส่วนผมนั่งไขว่ห้างจิบกาแฟมองกรรมการทั้งสองอย่างชิล ๆ...
“...คุณทีม...ผมขอคุยกับคุณเป็นการส่วนตัวหน่อยครับ...”  พี่ยอดลุกขึ้นพูดและเดินนำผมออกจากห้องประชุม
“...มีอะไรคุณยอด...”  ผมเดินก้าวยาว ๆ ตามมาจนทันที่รถพี่ยอด
“...เข้ามาคุยข้างใน...”  พี่ยอดเปิดประตูรถ ติดเครื่องเปิดแอร์
“...เห็นมั๊ย...ทีมหาคนซื้อหุ้นได้แล้ว...”  ผมทำใจดีสู้เสือทันทีที่เราอยู่ด้วยกันตามลำพังในรถ
“...ทำไมทีมทำอย่างนี้ล่ะ...ทำไมไม่ปรึกษาพี่...”  พี่ยอดกัดฟันพูด คงจะโกรธมาก
“...เซอร์ไพร้สไง...”  ผมพูดยิ้ม ๆ เผื่อพี่ยอดจะใจเย็นขึ้น
“...พี่ไม่ชอบเซอร์ไพร้สอย่างนี้...พี่ไม่ต้องการให้ทีมซื้อหุ้นคุณวัฒนา...กลับเข้าไปแล้วบอกเค้าว่าทีมเปลี่ยนใจไม่ซื้อหุ้นซะ...ทุกอย่างจะได้จบ กลับมาทำมาหากินกันเหมือนเดิม...”
“...กลับมาให้เค้าโกงอีกน่ะเหรอ...”  ผมกัด
“...ทีม...”  พี่ยอดตวาด
“...โอเค...ทีมจะไม่ซื้อหุ้นก็ได้...แต่ในเมื่อทีมหาคนซื้อได้แล้ว ดังนั้นทีมก็ยังทำงานที่นี่ต่อได้ใช่มั้ย...”  ผมพูดเสียงเรียบ พี่ยอดอึ้ง เพราะผมสงบกว่าที่ควรจะเป็น
“...ได้สิ...แต่พี่ขอร้องไม่ให้ทีมเข้ามายุ่งกับที่โรงงานอีก...ทีมทำให้พี่ได้มั้ย...”  พี่ยอดพูดเสียงแข็ง
“...มีอะไรที่ทีมทำให้พี่ยอดไม่ได้มั่งล่ะ...”  ผมฝืนยิ้ม ทั้งที่ขอบตาร้อนผ่าว
“...พี่เป็นคนกลาง พี่ลำบากใจ...ที่พี่ไม่อยากให้คุณวัฒนาถอนหุ้น เพราะบางครั้งเราต้องการเส้นสายและอิทธิพลของคุณวัฒนาในเรื่องวิ่งเต้น...ทีมเข้าใจพี่นะ...”  พี่ยอดวางมือบนมือผม และบีบเบา ๆ
“...อืม...เข้าใจ...พี่ยอดก็เป็นเพียงหุ่นเชิด...บริษัทจะกำไรขาดทุนยังไง พี่ยอดก็ไม่เดือดร้อนอยู่แล้ว...ทีมดิ้นรนเองแหละ...พี่ยอดไม่ผิดหรอก...เดี๋ยวทีมจะไปยกเลิกเอกสารพวกนั้นเอง ไม่ต้องกังวลนะ...”  ผมเปิดประตูและเดินก้มหน้าก้าวยาว ๆ เข้าห้องน้ำที่ใกล้ที่สุด
*
*
...ทันทีที่ปิดประตูห้องน้ำ ผมก็ปล่อยโฮออกมาอย่างสุดกลั้น...คำว่าปรารถนาดี กับเสือกมันใกล้กันมาก...ผมผิดเอง ผิดที่มอบความปรารถนาดีที่ไม่มีใครต้องการ...รู้สึกผิดต่อพ่อแม่ที่ท่านยอมเปิดเผยความลับว่าท่านเปิดบัญชีเก็บออมเงินให้ผมตั้งแต่เด็ก เพื่อเป็นทุนให้ผมได้ตั้งตัว...เงินก้อนใหญ่ก้อนนั้นมันมากพอที่จะให้ผมได้ลงทุนซื้อหุ้นของคุณวัฒนา ช่วยกันทำมาหากินกับพี่ยอด...อย่างน้อยบริษัทนี้ผมจะได้เป็นหุ้นส่วน เป็นการการันตีอนาคตของผม...แต่...ทุกอย่างพังทลายลงไปกับตา...พี่ยอดก็ยังต้องเป็นหุ่นเชิดต่อไป...แล้วแต่เวรแต่กรรมของเค้าละกัน...น้ำตาหยดนี้จะเป็นหยดสุดท้ายสำหรับเรื่องนี้...ไม่ได้โกรธ หรือเกลียดพี่ยอด เพียงแต่น้อยใจ...ถึงยังไงผมก็ต้องทำงานอยู่ที่นี่ต่อไป เพราะถ้าผมยังอยู่ที่นี่ คุณวัฒนาคงไม่กล้าทุจริตเหมือนเคยอีก...
“...ฮัลโหล...พี่ครับ...ช่วยยกเลิกเอกสารทั้งหมดด้วยครับ...ทีมไม่ซื้อหุ้นแล้ว...ฝากบอกคุณวัฒนา กับคุณยอดตามนั้นนะครับ...ทีมรออยู่ที่รถ อีกสิบห้านาทีเจอกันครับ...”  ผมโทรสั่งทนายจากในห้องน้ำ พยามยามทำเสียงปกติ ไม่ให้เค้าจับได้ว่าผมกำลังร้องไห้อยู่
“...ได้ครับคุณทีม...”  ปลายสายตอบรับ
“...ฮัลโหล...อยู่ที่รถหรือเปล่า...โอเค...จะกลับแล้ว...”  ผมโทรหาพนักงานขับรถ แล้วออกมาส่องกระจกสำรวจความเยินของตัวเอง สูดน้ำมูกแรง ๆ ปาดน้ำตาทิ้ง ล้างหน้าเรียกความสดชื่นให้กลับมา เวลานี้ไม่อยากให้ใครเห็นสภาพของผมมากนัก ระหว่างกลับกรุงเทพฯ ผมอาจจะมีเรื่องต้องคุยกับทนาย ดังนั้นผมจึงตัดสินใจขับรถกลับเอง
“...เอ่อ...คุณทนายไม่กลับด้วยเหรอครับ...”  พนักงานขับรถถามทันทีที่ผมเดินไปถึงรถ
“...เค้ากำลังลงมา...อ่ะ...นี่เงินค่ารถ...เดี๋ยวหารถกลับไปที่ออฟฟิศเองนะ...ขอกุญแจด้วย...”  ผมยื่นแบงค์พันสองใบให้คนรถ แล้วรับกุญแจมาติดเครื่องรอทนายที่เดินหอบของพะรุงพะรังลงมาจากโรงงานในอีกไม่กี่นาทีต่อมา
*
*
...คุณทนายมองหน้าผมอย่างเห็นใจ...แต่เค้าไม่พูดอะไรในตอนนี้ คงเห็นว่าตาผมแดงช้ำ...ผมขับรถไปอย่างช้า ๆ ในสมองมันสับสนไปหมด...ไม่รู้จะทำยังไงต่อไป...เสียเวลาวางแผน เสียเงินจ้างทนาย เสียความรู้สึกกับการตัดสินใจของพี่ยอด...แต่แพ้ซะบ้างก็ดี ชีวิตมันก็ต้องมีอุปสรรคบ้างอะไรบ้าง...
“...พี่...หิวมั้ย กินอะไรก่อนป่าว...”  ผมถามคุณทนายด้วยน้ำเสียงขึ้นจมูก
“...ไม่เป็นไรครับ...แต่ถ้าทีมหิวก็แวะได้นะ...”
“...ทีมกินอะไรไม่ลงหรอก...เฮ้อ...ทุกอย่างพังลงไปกับตา...”  ผมถอนหายใจและฝืนยิ้ม
“...มองโลกในแง่ดีสิ...เงินทีมก็ยังอยู่ในบัญชีครบทุกบาท...เก็บไว้ลงทุนทำอะไรก็ได้...อ้อ...แล้วจะทำงานที่นี่ต่อหรือเปล่าครับ...”
“...ทำสิครับ...อยู่เป็นไม้กันหมาอย่างนี้แหละ...”
“...ดีครับ...ถ้ามีอะไรให้ผมช่วยก็บอกได้นะครับ...”
*
*
...หลังจากส่งคุณทนายที่สำนักงานกฎหมายเรียบร้อย ผมก็เอารถไปคืนที่ออฟฟิศ เช็คเมล์ เคลียร์งานนิดหน่อย แล้วผมก็ลางานกลับบ้านก่อนเวลา...แต่ไม่กลับบ้านหรอกครับ...ผมนัดแก้วให้ออกมาช็อปปิ้งแก้เซ็ง แล้วตอนเย็นจึงแวะร้านมิ้นท์ ส่วนคิมจะตามมาสมทบในตอนค่ำ...
“...ทีมทำถูกแล้วที่ไม่วีนพี่ยอด...”  แก้วพูดช้า ๆ ตามบุคลิก
“...กูว่าถ้าเป็นเมื่อก่อนอีนี่คงเหวี่ยงห้องประชุมแตกกระจาย...”  มิ้นท์เม้าท์เสียงสูง
“...แหม...ทีมเค้าเป็นผู้ใหญ่แล้วย่ะ...เหตุผลต้องอยู่เหนืออารมณ์...”  คิมเบรก
“...แล้วถ้าเป็นอารมณ์ทางเพศละยะ...ต้องมีเหตุผลหรือเปล่า...แหม ๆ ๆ ๆ...แอ๊บนางเอกนะยะนังคิมเบอรี่...”  มิ้นท์กัดขำ ๆ
“...พอเลยสองคนนี้เจอกันทีไรก็กัดกันทุกที...” ผมหัวเราะออกมาได้เป็นครั้งแรกของวันนี้
“...กินข้าวกันเถอะ...กินอะไรดี...”  แก้วตัดบท
“...เดี๋ยวพี่สั่งให้...”  พวกผมหันไปตามเสียงด้านหลัง
“...อ้าว...พี่ยอด...นึกยังไงถึงมาได้ล่ะ...”  คิมทัก
“...มาตามใครหรือเปล่าพี่...”  มิ้นท์แซว
“...ก็คนนั้นแหละ...กินข้าวกันก่อนดีกว่า เดี๋ยวลูกค้าประจำอย่างพี่จะสั่งให้ พี่จำได้นะว่าใครชอบกินอะไร...”  พี่ยอดมองผมแล้วพูดแก้เขิน
“...ลูกค้าประจำปีน่ะสิ...”  ผมกัดเบา ๆ
“...ทีม...”  แก้วเรียกชื่อผม ส่ายหน้านิด ๆ เป็นเชิงปรามไม่ให้ผมกัดพี่ยอดต่อ
*
*
...หลังอาหารเย็นมื้อนั้นที่พี่ยอดเลี้ยง พวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน...ถ้าไม่ได้เพื่อนสาวทุกคนพูดเตือนสติ ผมคงโบกแท็กซี่กลับบ้านเองแล้ว...พี่ยอดมองผมด้วยสายตาอ่อนลง...ผมจำใจขึ้นรถไปกับพี่ยอด ระหว่างทางผมนั่งพิงประตู หันหน้ามองข้างทางตลอด ไม่พูดไม่จา ไม่สนใจกับเรื่องที่พี่ยอดพูด...
“...ทีม...ยังโกรธพี่อยู่เหรอ...”  พี่ยอดเขย่าขาผมเบา ๆ
“................................”  ผมส่ายหน้าเป็นคำตอบ
“...แล้วทำไมไม่คุยกับพี่ ไม่มองหน้าพี่ล่ะ...”
“...ไม่รู้จะคุยอะไร...แล้วมองหน้าแค่นี้พอใจหรือยัง...”  ผมพูดก่อนจะหันมามองหน้าพี่ยอดแว๊บนึง
“...เฮ้อ...ใครหว่าที่เคยพูดไว้ว่าจะไม่ทำให้พี่เครียด...”  พี่ยอดพูดลอย ๆ ผมหันขวับ
“...ขอเวลาทีมทำใจหน่อยเหอะ...พี่ยอดคิดว่าทีมเครียดไม่เป็น เสียใจไม่เป็นเหรอ...”  ผมพูดเสียงสั่น
“...โอเค...พี่ให้เวลาทีมคืนนึง...พรุ่งนี้เราดีกันเหมือนเดิมนะ...”  พี่ยอดเอื้อมมือมาโอบไหล่ และดึงผมมากอดหลวม ๆ ขณะขับรถ
“...อืม...”  ผมซบหัวที่ไหล่พี่ยอด แอร์ที่คอนโซลคงเป่าเข้าตาผมมั้ง น้ำตาไหลอีกแล้ว แต่น้ำตาที่ไหลตอนนี้มันต่างจากความรู้สึกเมื่อเช้าอย่างสิ้นเชิง


****************************************************************************

...ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกคอมเม้นท์ ทุกการรอคอยนะครับ...ขอโทษที่มาต่อช้าไปนิดนึง วันหยุดคนเขียนแRดมากไปหน่อย...แทบไม่ได้หยุดพักผ่อนเลย...ดีใจที่มีผู้อ่านหน้าเดิม ๆ เข้ามาเม้นท์...ชื่นใจ และขอบคุณผู้อ่านหน้าใหม่ติดตามผลงานนะครับ...
...ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนบ่อย กลางวันร้อน กลางคืนฝนตก ดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะครับ ผมเองก็จะดูแลตัวเองเหมือนกัน เพราะกลัวจะป่วยแล้วจะเล่าขาดตอนไป...
...พบกันใหม่เร็ว ๆ นี้ครับ
...เป้...

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ...We belong together (Season III) ตอนที่ 2...หน้า 140 (24/06/2010)
« ตอบ #4269 เมื่อ: 29-06-2010 00:21:12 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






aekporamai2

  • บุคคลทั่วไป
^^

huimei

  • บุคคลทั่วไป
ทำไมพี่ยอดถึงพูดกับทีมแบบนั้นอ้ะ :m16:
ทีมอุตส่าห์ช่วยแท้ๆ ทำร้ายจิตใจเกินไปแว้วว :o12:
เฮ่อ...พี่ยอดนะพี่ยอด เกรงใจคนอื่น แต่กับทีม... :เฮ้อ:
“...ขอเวลาทีมทำใจหน่อยเหอะ...พี่ยอดคิดว่าทีมเครียดไม่เป็น เสียใจไม่เป็นเหรอ...”  นั่นสิๆ  :m31:(((อินเกินไปแระ- -")))

 :กอด1:พี่เป้
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-06-2010 00:39:02 โดย huimei »

ออฟไลน์ P★RiTŸ

  • he's mine
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1281
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +70/-5
ในความรู้สึกเรานะ
ถ้าเราเป็นทีม เราโคตรจะเสียใจเลยอ่ะ
เราอ่านแล้วร้องไห้เลยอ่ะ
ก็เหมือนอย่างที่ทีมพูดนั่นแหละ
"ความหวังดีกับคำว่าเสือกมันอยู่ใกล้กันนิดเดียว"
ยิ่งคนที่มาพูดกับเราแบบนี้เป็นคนที่เรารักนะ
แม่งทั้งเสียใจทั้งเสียความรู้สึกอ่ะ

ไอ้พี่ยอดก็ทำตัว...พูดแล้วเซ็ง
ภาคที่ผ่านมาเราก็ไม่ได้นอยด์
อะไรกับพี่ยอดมากมาย(แต่ก็มีบ้าง)
แต่ภาคนี้เรารู้สึกนอยด์สุดๆๆๆๆอ่ะ

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-06-2010 00:57:28 โดย parity_yc »

ออฟไลน์ Simply Blue

  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1107
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +120/-3
ทีมโตขึ้นแล้วจริงๆๆๆ  ดีจังที่ไม่วีทใส่พี่ยอด

งานนี้ถ้าทีมกลับเข้าไปทำงาน คุณวัฒนาคงเกรงๆอยู่บ้าง อย่างน้อยก็รู้ว่าทีมทำได้ทุกอย่างจริงๆ

สู้สุ้

ออฟไลน์ ┗◎┗◎

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2899
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +734/-7
เฮ้อออออออออ
สงสารทีม

ออฟไลน์ fanfic2010

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1344
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-7
ไม่เป็นไร มาช้า ดีกว่าไม่มา ชะชะช่า :z2:

aojroonra

  • บุคคลทั่วไป
โห สงสารทีมเรยอ่า

O_o

  • บุคคลทั่วไป
สงสารทีมจัง T_T

RomeO_C_Leng

  • บุคคลทั่วไป
อิอิ คนเขียนไปเที่ยวกะแฟนมาแน่ ๆ เลลยย

ขอบคุณนะครับ

ออฟไลน์ silverspoon

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2426
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +275/-12
อ่ะนะ เป็นเราคงเสียใจอ่ะ ที่หวังดีแต่แล้วกลับดูเหมือนไปแทรกแซง  :m17: คงจะร้องให้ แล้วก็ไม่ลืมด้วย แต่ทีมยังดูมีเหตุผลและพยายามทำใจยอมรับ เป็นชั้นชั้นจะงอนไปสามเดือน  :laugh:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ...We belong together (Season III) ตอนที่ 3...หน้า 143 (29/06/2010)
« ตอบ #4279 เมื่อ: 29-06-2010 01:01:29 »





tawornfung

  • บุคคลทั่วไป
ทีมโตขึ้นมากเลยอ่ะ เราว่ายอดคงวิธีการรับมืออยู่แน่ๆ
แต่คงต้องใจเย็นรอก่อนใช่ไหม

ออฟไลน์ Natavishi

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 459
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-1
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

สงสาร นู๋ทีม จัง คร๊าบ

jokirito

  • บุคคลทั่วไป
พี่ยอดก็เป็นอย่างงี้ทุกทีอ่ะ ทีมทำดีที่สุดแล้วล่ะนะ อย่างน้อยก็เขย่าขวัญตาวัฒนานั่นได้บ้างแหละ จดลงบัญชีดำไว้นะทีม  :m16:

bbyuqin

  • บุคคลทั่วไป
ความหวังดีกับ เสือกมันใกล้กันจริงๆแหล่ะ....แทงใจดำเพราะเคยโดน... :z10:

เอาน่าอย่างน้อยไม้กันหมาอย่างทีมก็ช่วยกันคนหมาๆๆได้ล่ะ

Mercy

  • บุคคลทั่วไป
ทีมใจเย็นขึ้นมาเลยค่ะ...

แต่แอบงอนพี่ยอดเป็นเพื่อนทีม...


ขอบคุณที่มาต่อนะคะ  :L2:

-N-

  • บุคคลทั่วไป
โอยยย อ่านแล้วอินมากกกกก
บอกไม่ถูกว่าใครถูกใครผิด เรื่องนี้สมจริงค่อดๆ
กระอักกระอ่วนแทนพี่ยอด เสียใจแทนทีม โอ้ยยยยยยยย
ไรเตอร์มาต่อเรวๆเทอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ออฟไลน์ Cha Ris Ma

  • สาระไม่ค่อยมี...หน้าตาดีไปวันๆ
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3302
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +670/-0
 :m15:อินไปกะทีม

รู้สึกอยากเตะพี่ยอดเป็นครั้งแรก

nine-poo

  • บุคคลทั่วไป
ดีใจจังที่ได้อ่านเรื่องนี้ต่ออ่านยังไงก็ยังมันส์เหมือนเดิม
แต่ซีซันนี้ดูมันเครียดๆ เน้อะ อาจเป็นเพราะหน้าที่ที่เราต้องรับผิดชอบอะไรๆ มันมากขึ้น อารมณ์ และคนที่เราต้องพบปะด้วย แต่ทีมเก่งอยู่แล้วน้าอะไรมันก็ผ่านไปได้ แอบเคียงยอดมากมายเลยแต่คิดในทางที่ดียอดอาจมีมุมมองหรือประสบการณ์อะไรบางอย่างที่ต้องทำแบบนั้นก็ได้


**แต่เพราะมีคนอย่างยอดที่ยอมให้คนอย่างวัฒนาประเทศของเราถึงเจริญลงๆ  เห้อไม่รู้เมื่อไหร่ประเทศจะหมดเวรหมดกรรมกับพวกแบบนี้ซะที  (แอบซีเคียสอย่างแรงส์55+)


เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคร้าบ :L2: :L2:

----รอตอนต่อไป----

DexTunG

  • บุคคลทั่วไป
 :z2: :z2: :z2:

the_pupae

  • บุคคลทั่วไป
ถ้าเราเป้นทีนนะโคตรเสียใจเลย T_T
พี่ยอดนะพี่ยอด

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด