หัวข้อ: We Belong Together & Don't Forget About Us (เรื่องยาว)

[railay]

 

[IIMisssoMII]

พี่ยอดก็ยังเป็นพี่ยอดเหมือนเดิม ..เฮ้ออออออ
แย่ว่ะ
ไม่ใช่พี่ยอดรุ้แล้ว ใช้กำลังกับทีมอีกนะ 

...ไม่ชอบอ่ะ ที่ตัวเองทำล่ะ
ชิ!

ยังเหลือใครอีกน้าาาที่ยังมาไม่ครบ...ติ๊กต่อก ๆ คิดไม่ออกอ่ะ
รอพี่เป้เฉลยดีกว่า...

[Chocorun]

นิสัยของพี่ยอดคงเป็นอะไรที่แก้ไม่หายจริงๆ 

[SE_Lifestyle]

อ๊ากก ถูกใจ ต้า เว้ยยยย
พี่ยอดก็นะ ถึงจะรู้ว่านิสัยเค้า(เทมส์)เป็นไง 
ก็ยังใจอ่อนกะเค้าอยู่ได้  เเล้วก็พาทำให้ทีมรมณ์ขึ้น  เพื่ออะไรหา....
ชอบ ต้า จัง สวีทกะทีมเยอะๆเน้ออออ
ให้อีตายอดหึงตายไปเลย เเม่งๆ

[ment12835]

 

เกลียดอิเทมส์ มาหาพี่ยอดอีกละ เซงเลย ตอนหน้า ขอจบแบบ หวานๆนะคับพี่เป้

[konnarak]

โอ้ย.....เครียด  อีเทมส์นี้ก้เเรดจิงๆๆเกลียดมันนนน


พียอดจะสุภาพไปใหน   

ตอนนหน้า  ขอจบหวานๆๆนะครับบบ

[mumumama55]

  ขอบอกด้วยคำว่า พี่ยอดก็ยังเป็นพี่ยอด 

คนเรานี่นะ รู้ว่าอะไรมีค่าก็ต่อเมื่อจะเสียมันไปแล้วจริงๆ

 

[Lin-G]

อ้ากกกกกกกกก คิดฮอดหลายเด้อออออ

รออ่านตอนต่อไปค่ะ

เนื้อเรื่องดำเนินเร็วมาก รู้สึกรวบรัดมากมาย ถ้าใครเป็นอย่างทีมก็คงปวดหัวแย่

รีบมาต่อไว ๆ นะเจ้าคะ:call:

[spok1234]

มา จิ้ม ๆ รอ พี่ เป้

อิ อิ

[Azitten]

พี่ยอดคนเดิมจิงๆๆอะ จะคนดีไปไหนค่ะเนี่ยพี่ยอด

 ทีมยังต้องทำใจกะเรื่องน้ไปอีเท่าไรเนี่ย
แต่เทมส์ก็ไม่เลิกจิงๆๆ มันน่านัก

สงสารแก้วอะ ถึงมันจะเป็นมารยาทแต่ก็ไม่สมควรอยู่ดีนะ

รออ่านๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะค่ะ
เอาเทมส์ให้หน้าแหกไปเลยนะ 5555

[kasarus]

รอดูความแรงของทีมอยู่นะครับ

[a_tapha]

อ่านแล้วปวดหัวแทนทีมอ่ะ แต่เรื่อง

โดยเฉพาะพี่ยอดนะ ไม่เปลี่ยนเลยนะพี่ไอ้ความขี้ใจอ่อนนิ       

[ordkrub]

โหย ตัวแสดงมากันครบ ว่าแต่....ทำไมมันอีรุงตุงนังจังหว่า

[I_ARMS]

พี่ยอดนี่เป็นคนดีศรีสังคมจริงๆ
อย่างนี้ต้องมอบรางวัลดิลโด้ทองคำให้เลย

[ღiสุดขอบiღ]

เฮ้อ~~~  พี่ยอดน้า..แบบนี้ทุกที

ชอบไปกับคนนู้นคนนี้แถมเป็นพวกโจทย์เก่าทีมทั้งนั้น...แล้วก็มาบอกว่าไม่มีอะไรไม่มีอะไร ไม่คิดถึงใจทีมมั่ง

แล้วเดี๋ยวดู พอพ่อยอดชายเราเห็นหัวต้าร์เท่านั้นแหละ เดี๋ยวได้มีหึงจนหน้ามืด

หึหึ 

[dekba428]

เบื่อไอ้พี่ยอด นิสัยเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ Season 1 แล้ว
ผมว่าลองเปลี่ยนพระเอกดูไหมครับ 
ไม่ไหวๆน่าตาดีเกินไป แถมยังจะใจอ่อนอีกตังหาก

ปล.ไม่ได้เข้ามาซะนาน เป็นกำลังใจให้พี่เป้เหมือนเดิมครับ

[roseen]

ไปซื้อโลงทำบุญให้ทางวัด มันน่าจะมีศพใส่ไปในโลงด้วยน่าจะดีลองใส่อีเด็กเปรตเทมส์เข้าไปสักตัวดิน่าจะได้บุญเยอะนะนั้น เพราะได้กำจัดมารร้ายไปในตัว

[sunda]

เย้ๆ ตามอ่านจนทันละ สนุกมากเลย ครบรสเลยอะ ทั้งโหด มัน ฮา และหวานซ้อนเปรี้ยว

ทีมอะ ชีแรงได้ใจจริงๆ     ส่วนพี่ยอดก็นะ  ดีเกินไปหรือป่าววะ 5555

รออ่านตอนต่อไปอะ มาต่อเร็วๆ นะ กำลังสนุกเลยอะ อยากรู้ว่าตอนต่อไปจะโหด มัน ฮา ได้ขนาดไหน 555

  อยากเห็นพี่ยอดตอนหึงทีมจริงๆ เลย น่ารักดี 5555 

[sweetiiez]

มาขอเป็นแฟนคลับเรื่องนี้ด้วยคนค่ะ
อ่านตั้งแต่แรกก็แบบว่าทีมแรงมาก พี่ยอดก็ดี ออกจะดีเกินไปหน่อย
แต่หลังๆนี่ ปัญหาเยอะจัด ชีวิตวุ่นวายที่สุด
โดยเฉพาะเทมส์ที่ชอบมายุ่งกับพี่ยอดอ่ะน่ะ

ปัญหาเก่ายังไม่แก้ปัญหาใหม่เพิ่มมาอีก
นี่ถ้ากลับไปที่ร้านพร้อมต้าพี่ยอดจะว่ายังไงละเนี่ย

ทำบุญโลงศพไม่พอนะทีม กรวดน้ำไปให้มันด้วยก็ดี
เผื่อมันจะได้เลิกเห่าหอนขอส่วนบุญสักที

[SE_Lifestyle]

มารอพี่เป้ด้วยคน
มารออิตายอดหึง ทีมกะต้า
เอาให้หึงตายไปเลยนะ ขอจัดมาเเรงๆมิต้องยั้ง
ให้รู้ซะบ้างว่าถ้าทีมใจอ่อนเเบบตัวเองกับคนที่มาชอบมันจะรู้สึกไง  ถึงเเม้ปากจะบอกว่าไม่คิดไรก็ตาม

[b27072010]

มีหลายเรื่องประดังเข้ามาพร้อม ๆ กันเลยนะ

[kirara]

 
บางทีผู้ชายที่สุภาพเกินไป  ซื่อเกินไป  ก็รับไม่ไหวนะ
 

[bossmomo]

ตามอ่านตั้งแต่แรก จนทัน

หลังขดหลังแข็็งเพราะเรื่องนี้แหละ

รักเรื่องนี้มากๆ รักคนแต่งมากๆ


เอามาลงเร็วๆ นะครับ

[Flowersteel]

ตลอด ตลอด

[broke-back]

เปิดเข้ามาดูทุกวันเลย

มารอดูความแรงของเป้

 

[RemySexyCool]

Don’t forget about us >>> We belong together (Special Chapter III Part 3)
...ทุกสายตาจ้องมองมาที่ประตูเมื่อต้าและผมเดินเคียงคู่เข้าร้านมาด้วยกัน...วันนี้เป็นวันธรรมดา และยังไม่ดึกมากนัก ยังพอมีโต๊ะว่างอยู่ ผมเลือกโต๊ะที่พี่ยอดและเทมส์มองมาเห็นได้ชัดเจน...พี่ยอดขบกรามแน่นส่วนเทมส์ได้แต่อ้าปากค้าง...ผมไม่สนใจ นั่งข้างต้าแล้วเปิดเมนูดูด้วยกันเพื่อแนะนำอาหารขึ้นชื่อของร้าน...
“...ทำไมต้องพาเค้ามาด้วย...”  พี่ยอดเดินตามถาม ขณะที่ผมเอาออเดอร์แขกวีไอพีมาให้มิ้นท์ในครัว
“...เค้าเป็นลูกค้าของทีม...ทำไมจะพามาไมได้ล่ะ...”
“...ไปนัดเจอกันใช่มั้ย...”  พี่ยอดถามเสียงห้วน
“...ทีมไปทำบุญ...ผลบุญเลยส่งผลให้ได้เจอกันต่างหาก...”
“...อย่าประชดพี่ด้วยวิธีนี้นะ...”
“..........................”  ผมมองหน้าพี่ยอดนิ่ง ๆ แล้วเดินออกไปหาต้า
*
*
...พี่ยอดมองมาทางโต๊ะผมกับต้าไม่วางตา...เรานั่งกินข้าวกันไปคุยกันไป ถามไถ่ถึงความเป็นอยู่ที่ผ่านมา ไม่น่าเชื่อว่าวงการบันเทิงจะเปลี่ยนต้าไปเป็นคนละคนได้ขนาดนี้...จากคนที่เคยหลงตัวเองเข้าขั้นโรคจิตจะกลายเป็นคนที่ปลงตก เพราะโดนมรสุมข่าวลือหลายเรื่อง จริงบ้าง เท็จบ้าง แต่คนที่อยู่บนหลังเสือแล้วจะให้ลงก็ยาก...ทางเดียวที่ทำได้คือทำใจ และหันหน้าเข้าวัด พึ่งธรรมะเพื่อให้จิตใจสงบลง...
“...เทมส์จะกลับแล้ว...”  พี่ยอดเดินมาบอก
“...อืม...ก็กลับไปสิ...มาบอกทำไม...”
“...พี่ก็จะกลับเหมือนกัน พรุ่งนี้ต้องทำงานแต่เช้า...”
“...แวะไปส่งน้องเค้าด้วยละกัน...”  ผมประชด
“...ทีมจะกลับกี่โมง...”
“...ไม่รู้...”
“...ขอคุยกับทีมเป็นการส่วนตัวสักครู่นะครับ...”  พี่ยอดบอกต้าแล้วดึงมือผมไปหลังร้าน
*
*
...ผมรู้ว่าพี่ยอดไม่พอใจที่เห็นผมเฉยชา และยังประชดให้เค้าไปส่งเทมส์ แต่จะให้ทำไงได้ล่ะ ถ้าวีนก็จะหาว่าทำเกินไป เฉยก็หาว่าไม่สนใจอีก...เมื่อถึงมุมลับตาคน พี่ยอดก็ปล่อยมือผมออก...
“...ทีมโกรธที่พี่ไปส่งเทมส์เมื่อคืนใช่มั้ย...”
“...ไม่โกรธเลย ยินดีเป็นอย่างยิ่ง พี่ยอดเป็นคนดีที่สุดในโลกเลย...”  ผมกวน
“...มีเหตุผลหน่อยสิทีม...พี่จำเป็นต้องไปส่ง เพราะเทมส์ไม่ยอมห่างพี่เลย แล้วจะให้พี่ทำยังไง...ถ้าพี่ไม่ไปส่งเค้า พี่ก็ไม่ต้องหลับไม่ต้องนอนเลยสิ...”
“...ปฏิเสธเป็นมั้ย...”
“...พี่คิดว่ามันไม่ใช่เรื่องเสียหาย...พี่ไม่ได้คิดอะไรกับเทมส์...แม็คด้วย...ส่วนแซนก็เป็นอดีตไปแล้ว...ทำไมต้องหึงอ่ะ...” พี่ยอดถามเสียงดัง
“...พี่ยอดรู้มั้ย...ถ้าทีมปฏิเสธคนไม่เป็นเหมือนพี่ยอด ป่านนี้ทีมคงมีผัวเป็นร้อยแล้วมั้ง...”  ผมโต้กลับเสียงดังบ้าง
“...ก็พี่บริสุทธิ์ใจอ่ะ...”
“...เหรอ...งั้นก็ไปส่งเทมส์สิ...เดี๋ยวกินข้าวเสร็จทีมจะไปส่งต้าเหมือนกัน รถต้าเค้าซ่อมอยู่...”
“...ทำไมต้องไปส่งล่ะ...”
“...แล้วทำไมจะไปส่งไม่ได้ล่ะ...ก็ทีมบริสุทธิ์ใจนี่...”  ผมย้อน พี่ยอดอึ้ง ก่อนจะเม้มปากแน่น แล้วเดินออกไป
*
*
...ผมเห็นพี่ยอดคุยอะไรกับเทมส์ซักพัก อีเด็กเวรนั่นก็กระฟัดกระเฟียดเดินก้าวยาว ๆ ออกจากร้านไป...พี่ยอดหันมามองผมที่เผลอยิ้มนิดนึงแล้วทำหน้าเฉยชาต่อ...ไม่นานนักต้าก็ขอตัวกลับบ้าน เพราะพรุ่งนี้มีคิวถ่ายละครต่อ...ผมอาสาจะไปส่ง แต่ต้าปฏิเสธบอกว่าไม่อยากสร้างปัญหากับพี่ยอด ผมจึงแอบแซวว่าไม่อยากเป็นข่าวมากกว่า...
“...ทำไมไม่ไปส่งแฟนเก่าหน่อยล่ะ...”  พี่ยอดออกมากวนผมที่ลานจอดรถ ขณะผมเดินกลับมาจากส่งต้าขึ้นแท็กซี่
“...เค้ามีมารยาท และรู้ว่าอะไรควร อะไรไม่ควร...”  ผมตอบเสียงแข็ง
“...พี่ไม่ได้ไปส่งเทมส์แล้ว ยังไม่หายโกรธพี่อีกเหรอ...”  พี่ยอดอ้อน
“...มันไม่ใช่ครั้งแรกนะพี่ยอด...ทีมเบื่อ...เรื่องเดิม ๆ คนเดิม ๆ...เฮ้อ...” ผมพูดพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่
“...ทีมอคติกับพวกเค้ามากกว่า...”
“...ใช่...ทีมไม่ชอบพวกนั้น...เหมือนพี่ยอดไม่ชอบคุณกรณ์ ไม่ชอบต้า ไม่ชอบที่เวลาทีมมองคนอื่นแหละ...”
“...ไม่เหมือนกัน เพราะพี่มั่นใจว่าพี่ไม่มีทางจะมีอะไรเกินเลยกับพวกนั้น...”
“...พี่ยอดพูดอย่างนี้หมายความว่าไม่ไว้ใจทีมน่ะสิ...”
“...เฮ้ย...ไม่ใช่ พี่เป็นห่วงเฉย ๆ...”  พี่ยอดรีบพูด
“...กลับไปนอนได้แล้ว...ทีมจะทำงานต่อ...”  ผมพูดเสียงเรียบ
“...กลับด้วยกันสิ...ทางนี้ให้ผู้จัดการร้านดูแลก็ได้...”
“...กลัวต้าจะกลับมาหาทีมอีกเหรอ...ทีมยังไม่เห็นกลัวว่าพี่ยอดจะแวะไปหาเทมส์เลย...”  ผมกวน
“...โอเค...พี่กลับก่อนก็ได้ ทีมอารมณ์ไม่ดี เดี๋ยวจะไปกันใหญ่...”  พี่ยอดมองซ้ายขวาแล้วจุ๊บแก้มผมเบา ๆ
“...ขับรถดี ๆ นะ...”  ผมพูดเสียงอ่อนลง
“...เอางี้...พี่รอกลับพร้อมทีมดีกว่า...ทีมจะกลับเมื่อไหร่ไปปลุกพี่ด้วยละกัน...”  พี่ยอดชะงักเมื่อผมเบาลง และเปลี่ยนใจจะกลับพร้อมผม ก่อนหันหลังเดินไปห้องพักที่ผมจัดเตรียมไว้สำหรับนอนพักสมัยร้านยังไม่เสร็จ
“...ไม่ต้องอ่ะ...ทีมกลับตอนนี้เลยก็ได้...วันนี้เดินทางทั้งวัน เหนื่อยเหมือนกัน...รอแป๊บนึง ขอฝากงานก่อน...”  ผมพูดเสียงเรียบ แต่พี่ยอดยิ้มแก้มตุ่ยเลย
*
*
...ถึงจะยอมอ่อนลง แต่ผมยังมึนตึงกับพี่ยอดไปอีกหลายวัน เทมส์พาเพื่อนกินเที่ยวกันเป็นกลุ่ม เรียกร้องให้พี่ยอดออกไปดูแล ยังดีที่พี่ยอดหัดปฏิเสธได้บ้างแล้ว หรืออาจจะเป็นเพราะต้าเองก็เข้าร้านมาคุยเรื่องจะเสนองานจัดเลี้ยงปิดกล้องละครที่ร้านผม และคุยเรื่องอื่นที่ยังคุยค้างกันอยู่ตั้งแต่วันก่อนโน้น...
“...เป็นดารานี่ว่างดีจังนะ...”  พี่ยอดเดินเข้ามากัดผมในครัว
“...เค้าทำงานไม่เป็นเวลา...วันนี้มีคิวตั้งแต่เช้า เพิ่งเลิกเมื่อกี้เอง...”  ผมอธิบาย
“...ต้องรายงานกันขนาดนั้นเลย...”  พี่ยอดถามเสียงประชดประชัน
“...เล่าให้ฟังเฉย ๆ...ไม่ใช่รายงาน...” ผมตวัดเสียงใส่ก่อนจะเดินหนี
“...พี่ไม่ได้ไปยุ่งกับพวกนั้นแล้ว ทำไมทีมไม่หายโกรธพี่ซักทีล่ะ...”  พี่ยอดเดินตาม
“...ทีมไม่ได้โกรธพี่ยอด...แค่หงุดหงิดเวลาเห็นหน้าคนที่มาเกาะแกะพี่ยอด...”  ผมเดินไปพูดไป
“...อ้าว...มาได้แล้วเหรอ...”  พี่ยอดทักใครซักคน ผมหันไปตามเสียง
“...จ้ะ...กลัวทีมเหนื่อยก็เลยรีบกลับมา...”  แก้วยิ้มให้
“...วาดะซังไปรับหรือเปล่า...”  ผมถามเสียงตื่นเต้น แก้วพยักหน้า
*
*
...ผมโล่งใจที่แก้วกลับมาทำงานได้ตามปกติ ว่าแล้ววาดะซังจะหาคนดี ๆ แบบแก้วได้ที่ไหน รีบไปตามกลับมาน่ะดีแล้ว เพราะหลังจากแก้วกลับมาทำงาน ผมเองก็มีโปรแกรมจะหาเวลาว่างทิ้งร้านไปสงบสติอารมณ์ซัก 3 วันบ้าง...
“...จะไปไหน...”  พี่ยอดถามเมื่อเห็นผมเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทาง
“...ไปธุระ...”
“...ไปที่ไหน กับใคร...”
“...ไปธุระ...กับต้า...”
“...แล้วร้านไม่ดูเหรอ...ทำไมต้องไปกับเค้า...”  พี่ยอดพูดเสียงดังแล้วดึงกระเป๋าที่ผมกำลังจัดไปถือไว้
“...ถ้าที่ร้านมันวุ่นวายนักก็ติดป้ายเซ้ง หรือให้ใครเช่าไปเลยก็ได้...”  ผมลุกขึ้นพูดใส่หน้าพี่ยอดแล้วดึงกระเป๋าคืน
“...เอางั้นเลยเหรอ...”
“...เออ...”  ผมกระแทกเสียงตอบ
“...ตามใจ...”  พี่ยอดส่ายหัวแล้วเดินออกไปจากห้อง
*
*
…คืนนั้นผมแยกไปนอนห้องอื่นพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้า เพื่อเตรียมตัวเดินทางในเช้ามืดวันรุ่งขึ้น...หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย ผมก็ออกจากห้องนอนแต่ต้องตกใจเมื่อพี่ยอดยืนรออยู่หน้าห้องในชุดแบบเดียวกับผม และยังหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าใบโตด้วย...
“...ตื่นมาทำไมแต่เช้า...”  ผมถามทำลายความเงียบ
“...พี่จะไปด้วย...”
“...บ้าเหรอ...ทีมไปธุระไม่ได้ไปเที่ยวนะ...”
“...ธุระทีมก็เหมือนธุระพี่แหละ...ไป...เดี๋ยวสาย พี่ต้องแวะซื้อของอีกหลายอย่าง...”  พี่ยอดคว้ากระเป๋าเสื้อผ้าผมไปหิ้วไว้เอง ก่อนจะเดินไปรอผมหน้าบ้าน
“...เฮ้ย...”  ผมร้องแล้ววิ่งตาม
*
*
...ไม่ได้ตื่นเช้าอย่างนี้มานาน ปกติจะกลับบ้านสวนทางกับพระบิณฑบาต แต่วันนี้ได้ออกจากบ้านพร้อมพระเดินออกจากวัดเช่นกัน...ผมนั่งเงียบคิดในใจว่าเดี๋ยวต้องหาทางให้พี่ยอดแวะปั๊มเพื่อโทรบอกต้าว่าอาจจะไปถึงเลทกว่าที่นัดไว้ เพราะผมไม่ได้บอกพี่ยอดว่าจะไปไหน ก็จะปล่อยให้เค้าขับรถต่อไปเรื่อย ๆ แบบไร้จุดหมาย...แต่พอออกถนนใหญ่ ผมอึ้งที่พี่ยอดเลี้ยวขึ้นทางด่วนไปยังเส้นทางจุดหมายที่ผมนัดกับต้าไว้ซะงั้น...
“...จะไปไหนเนี่ย...”  ผมถามห้วน ๆ
“...ทีมจะไปไหน พี่ก็ไปด้วยไง...”
“...หมายถึงทำไมถึงมาทางนี้...”
“...อ้าว...ก็ทางนี้ไปกาญจนบุรีนี่...หรือทีมจะให้พี่ไปอีกทางก็ได้นะ แต่พี่ว่าทางนี้เร็วที่สุด...”  พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...รู้ได้ยังไงว่าทีมจะไปเมืองกาญ...”
“...รู้สิ...ทีมจะทำอะไรพี่รู้หมดแหละ...”
“...รู้ได้ยังไง...”  ผมถามเสียงอ่อนลง เพราะท่าทางเค้าจะรู้จริง ไม่งั้นไม่เตรียมตัวมาอย่างนี้หรอก
“...มีคนบอก...”
“...ใคร...”
“...ญาติทีมอ่ะ...”
“...เจ๊รุจใช่มั้ย...ทุกไฟล์ทเลย...จะปิดอะไรให้หน่อยก็ไมได้...”  พอผมพูดชื่อเจ๊รุจ พี่ยอดก็หัวเราะเบา ๆ แสดงว่าเจ๊แน่นอน
“...เจ๊แกบอกว่าทีมจะไปปฏิบัติธรรมกับต้าที่เมืองกาญ...พี่ก็เลยขอตามมาด้วย...”
“...ทำไม...ไม่ไว้ใจเหรอ...”
“...ไว้ใจสิ...ไปปฏิบัติธรรม คงไม่ทำบาปผิดศีลข้อสามหรอก...”
*
*
...ผมอธิบายให้พี่ยอดฟังว่าสถานปฏิบัติธรรมเค้าต้องทำอะไรยังไงบ้างตามที่ต้าเคยบอกให้ผมเตรียมตัวเตรียมใจไว้...พี่ยอดดูกล้า ๆ กลัว ๆ กับกฎระเบียบที่เคร่งครัด อาหารการกินที่ไม่มีเนื้อสัตว์ กิน นอนเป็นเวลา มีกิจกรรมซ้ำ ๆ ตลอด 3 วัน...ผมหัวเราะเมื่อเห็นพี่ยอดกลืนน้ำลายลงคอ และยิ้มแห้ง ๆ...แต่เค้าก็ฮึดสู้ ขอแวะซื้อชุดขาวไว้ใส่เพิ่มอีก...
*
*
...ในที่สุดสามวันที่ผมกับพี่ยอดไปปฏิบัติธรรมร่วมกับต้าและพื่อนของเค้าก็ผ่านไปได้ด้วยดี...ทั้งที่จริงแล้วผมแทบจะหนีกลับตั้งแต่สองชั่วโมงแรก...แต่พออยู่ไปกลับได้รู้จักตัวเองมากขึ้น รู้ว่าตัวเองแย่ที่ชอบวีนเหวี่ยงได้เกือบทุกเรื่อง เป็นคนที่ทำตามใจตัวเองมาตลอด คนที่เคยคิดว่าตัวเองทำอะไรก็ถูกไปหมด คนที่คิดแต่เรื่องเงิน เรื่องธุรกิจ โดยเฉพาะกิจการที่ต้องขายเหล้า สินค้าที่ผิดศีลข้อห้า...คนที่เกลียดทุกคนที่เข้ามาเกาะแกะพี่ยอด...ต่อไปนี้เราต้องปรับปรุงและพัฒนาตัวเองไปในทางที่ดีขึ้น...เงินที่ได้มาจากการขายของมึนเมา ก็ต้องเอาไปทำบุญมาก ๆ...เผื่อว่าบาปจะลดลง...
“...นึกว่าทีมจะร้องไห้ขอกลับบ้านตั้งแต่คืนแรกซะแล้ว...”  พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ ขณะเราเดินทางกลับบ้านพร้อมกัน
“...พอ ๆ กันแหละ...ทีมก็นึกว่าพี่ยอดจะหนีกลับก่อนเหมือนกัน...”
“...ไม่ได้สงบแบบนี้มานานมาก...พอหน้าที่การงานสูงขึ้น มันก็เครียดมากขึ้น...แถมแฟนยังเอาแฟนเก่ามายั่วอีก...”
“...แล้วเป็นไงล่ะ...ต้าก็มากับเพื่อนดาราของเค้า ไม่ได้มาวุ่นวายอะไรกันเลย...”
“...พี่ผิดเอง ไม่น่าหึงทีมขนาดนั้นเลย...”
“...ถ้าพี่ยอดผิด ทีมก็ผิดยิ่งกว่า...ทั้งวีน ทั้งเหวี่ยง หาทางกัด ทำร้ายจิตใจคนหลายคนเพราะความหึงหวงบ้า ๆ บอ ๆ...”
“...พี่ก็ทำผิดที่ปิดบังทำให้คนที่เป็นห่วงพี่ทุกข์ใจไปหลายปี แถมยังคิดถึงคนอื่นมากกว่าคนใกล้ตัวอีก...”
“...เรื่องคนที่มายั่วทีมโดยใช้พี่ยอดเป็นเครื่องมือ เค้าจะทำอะไรทีมไม่ได้เลย ถ้าทีมตัดเรื่องความเกลียดได้สำเร็จ...ทีมเพิ่งมาคิดได้หลังจากได้ยินเรื่องลิงเกลียดกะปิน่ะ...ที่จริงแล้วกะปิไม่ได้ฆ่าลิง ไม่ได้ทำให้ลิงเจ็บหรอก แต่เพราะความเกลียดกะปิต่างหาก...”
“...โห...ปลงได้เร็วดีนะเนี่ย...รู้อย่างนี้พามาตั้งนานแล้ว...”  พี่ยอดแซว
“...นั่นสิ...ทีมน่าจะนึกได้ว่าเพราะความเกลียดเทมส์ ทำให้เค้ายั่วทีมได้สำเร็จ และทำให้ทีมต้องตามเช็ดตามล้าง เหมือนกลิ่นกะปิที่โดนมือลิง ไม่ว่าลิงจะเช็ดจะถูจนแสบมือ กลิ่นก็ยังไม่หาย ถูจนตาย ล้างจนตายก็ไม่หาย ถ้าลิงไม่เกลียดกะปิ ลิงก็ไม่เจ็บไม่ตาย...เหมือนเคสของทีมเลย...ถ้าทีมปล่อยเค้าไป ไม่คิดอะไร ไม่เกลียด ให้อภัย ไม่ว่าเทมส์จะทำยังไงทีมก็ไม่สะเทือน...”
“...อย่าลืมไว้ใจพี่ให้มากกว่าเดิมด้วยล่ะ...”
“...ทีมต้องขอบคุณพี่ยอดด้วยแหละ ที่ไม่เบื่อ ไม่รำคาญเวลาที่ทีมปล่อยให้ความเกลียดมาครอบงำ ต้องคิดหาทางแก้แค้น ต้องหาทางเอาคืนตลอด จนลืมคิดถึงความรู้สึกของพี่ยอดไป...” 
“...พี่จะรำคาญทีมได้ยังไงล่ะ ก็พี่รักของพี่นี่นา...อีกอย่างทีมก็ไม่ได้เป็นฝ่ายเริ่มด้วย...”  พี่ยอดพูดเขิน ๆ
“...งั้นเคสที่ผ่าน ๆ มา ทีมจะขอเป็นคนจบเอง ด้วยการให้อภัย และเลิกเกลียด...”
“...ดีมาก...”  พี่ยอดเอามือมาลูบหัวผมเบา ๆ ก่อนจะโน้มให้ผมเอาหัวพิงไหล่เค้าตลอดทาง
*
*
...นาน ๆ จะได้หยุดพักผ่อนซักที...พี่ยอดไม่ได้พาผมกลับกรุงเทพฯ แต่ไปที่หัวหินแทน...เราเข้าพักที่รีสอร์ทแห่งหนึ่งที่คิดว่าเป็นส่วนตัวที่สุด หลังจากเช็คอินเราก็ออกไปเดินเล่นริมทะเล มันเงียบสงบและโรแมนติกมาก หาดทรายสีขาวทอดตัวยาว ได้ยินเสียงคลื่นซัดฝั่งเบา ๆ ลมทะเลยามปลายฝนต้นหนาวแบบนี้มันเย็นซะจนทำให้ผมต้องกอดอกตัวเองไว้หลวม ๆ...
“...หนาวเหรอ...”  พี่ยอดพาผมมานั่งที่พื้นทราย
“...อืม...เสื้อมันบางไปหน่อยมั้ง...”
“...ถ้าหนาวก็นั่งใกล้ ๆ กันได้นะ ที่นี่มันหาดส่วนตัว แขกคนไทยก็น้อย ไม่ต้องอายหรอก...”  พี่ยอดบอก แต่เมื่อเห็นผมนิ่งเฉย เค้าก็ขยับเข้ามาหาผมแทน
“...เฮ้ย...”  ผมร้องเมื่อพี่ยอดชะโงกหน้ามาหอมแก้มผมฟอดใหญ่
“...หลายคืนแล้วนะ...”  พี่ยอดพูดเสียงหื่น
“...แหม...รู้สึกว่าเปลี่ยนสถานที่ทีไรจะคึกคักทุกทีเลยนะ...”  ผมแอบกัด
“...อยากลองที่ชายหาดบ้างจัง...เอ้าท์ดอร์แบบสุด ๆ เลยเนอะ...”
“...โห...กู๊ดไอเดีย...เริ่มที่ชายหาด แล้วก็กลิ้งลงทะเลไปเลยนะ...”  ผมรับมุข
“...ทรายทั้งนั้น แสบ ถลอกปอกเปิกหมด...”
“...ทะลึ่งว่ะ...ไม่คุยด้วยแล้ว...”  ผมทำท่าจะลุกขึ้น แต่พี่ยอดฉุดมือผมไว้
*
*
...เรานั่งมองพระอาทิตย์ตกดินเคียงคู่กันเงียบ ๆ ซักพัก พี่ยอดเห็นมีกิ่งไม้ใกล้ ๆ จึงหยิบมาเขียนบนพื้นทรายเป็นชื่อของเราสองคน Team + Yod แล้วก็มีรูปหัวใจล้อมไว้เหมือนตอนที่เราเคยทำสมัยอยู่ภูเก็ต...ผมมองหน้าพี่ยอดแล้วยิ้มให้ก่อนจะขอไม้อันนั้นมาเขียนต่อท้ายรูปหัวใจ We belong together…”เราต่างเป็นของกันและกัน”

จบบริบูรณ์

...ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้เสมอมาตลอด 1 ปีตั้งแต่เรารู้จักกัน...ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ที่เข้ามาติชมพูดคุยกัน...ขอบคุณที่ติดตามผลงานที่ผมตั้งใจนำเสนอ...ขอบคุณสำหรับมิตรภาพดี ๆ ในบอร์ดนี้ และใน Facebook...ขอบคุณที่โหวตให้ได้เสนอชื่อเข้าชิงรางวัลเซ็งเป็ด...ขอบคุณสำหรับแสนกว่าคลิกที่เข้ามาอ่าน...ขอบคุณ 800 กว่าคลิกที่ + ให้...ไม่รู้จะขอบคุณยังไงให้พวกคุณได้รู้ว่า แค่ประโยคสั้น ๆ ไม่กี่ประโยค เช่น “ชอบจังเลย” “อ่านแล้วอิน” “รอตอนใหม่อยู่นะ” “อดหลับอดนอนเพื่ออ่านเรื่องนี้”...คำพูดให้กำลังใจเหล่านี้มันทำให้ผู้เขียนสมัครเล่นอย่างผมมีกำลังใจขึ้นอีกมากมาย...ถือว่าเป็นความสำเร็จอย่างหนึ่งในชีวิต...ขอบคุณอีกครั้งนะครับ...
...เป้...

[krappom]

ตอนจบหวานจริงๆ

[O_o]

หวานมากกกกก กรี๊ดดดด
น่ารักที่สุด

[lasom]

ที่สุดอ่ะคุณเป้ พอคิดตามแบบทีมแล้วมันก็ใช่เลยอ่ะ
แม้เมื่อก่อนจะหมั่นไส้พี่ยอดที่เป็นบุคคลสาธารณะมากๆๆๆๆ
แต่มาคิดๆดูพี่ยอดมันก็อยู่เฉยๆแต่ผิดตรงที่มันหล่อเกินก็เท่านั้น
มีสามีหน้าตาดีก็ต้องทำใจเนอะทีมเนอะ
 &

[DraCo_SLa13]

  หลักธรรมค้ำจุนโลก

พี่ทีมคิดได้แล้ว  จะได้ไม่ต้องนั่งทุกข์เวลาเห็นพวกตัวมารเน๊อะ แต่หนูคงอีกนานอ่ะ กว่าจะปลงได้นะ

ปล.อยากรู้เรื่องคุณวาดะง้อแก้วแบบละเอียดๆจังเรย

+1 ค่ะ