หัวข้อ: We Belong Together & Don't Forget About Us (เรื่องยาว)

[scouser]

หายไวไวนะจ๊ะ
เพราะเค้าจะคิดถึง

[imac]

น่ารักจัง 

[paulla]

ดีใจจัง พี่ยอดกลับมาแล้ว  ภาคแรกแอบ น้ำตาซึมแต่ตอนนี้รอลุ้น happy ending นะคับ 

[Aon]

   รอบนี้อัพแบบ 10 หน้าไม่จบได้ป่ะ...555+:laugh:

[jantaro]

  :m24:ในห้องน้ำ

[posshiza]

พึ่งเข้ามาอ่านค่ะ ยังอ่านไม่ถึงครึ่งเลย

สนุกมากเลยค่ะ น้องทีมแรงได้ใจจริง ๆ

วันนี้ขอพักก่อน เดี๋ยวจะตามอ่านให้ทันค่ะ

เป็นกำลังใจให้คุณเป้ค่ะ

[Ak@tsuKII]

น่ารักที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด 

คุณวาดะ คงจะเดาความสัมพันธ์ของทั้งคู่ออกเน้  รอรับกันซะขนาดนี้  พี่ยอดน่ารักอ่ะ 

เมียเต็มปากเต็มคำ้เลยนะพี่ยอด แอร๊ยยย น่ารัก คนอ่านชอบ    ทีมก็ชิวนะเวลาที่ยอดเรียกเมีย 55 ดี ๆๆๆ  อิอิ 


ว่าแต่พอทำงานกะคุณวาดะด้วยกันมาก ๆ เข้าจะตกหลุมรักทีมไหมเนี่ย จะมาเป็นมือที่สามไหมหว่า แอร๊ยยยย คุณวาดะ อย่ามาสร้างความร้าวฉานให้ครอบครัวเ้ค้านะ

[ai_no_uta]

อยากรู้ๆๆ อะไรจะเกิดขึ้นหน๊ออออ


พี่เป้ แล้วคนญี่ปุ่น นิสัย อเมริกัน จะ แย่ง คนมีเจ้าของ ของใครป่ะ คะ อยากรู้ๆๆๆ


รีบมาต่อน๊า  รออยู่นะก๊ะ ^^

[gneuhp]

น่ารักกันจิงๆ เลยคู่นี้นิ
อ่านไปก็ยิ้มไปดวย เหมือนคนบ้าเลยเรา 
ว่าแต่ อย่ามีปัญหาอะไรอีกเลยน้าา
แค่ ชัช คนเดียวก็พอแล้ว อย่ามีคนอื่นอีกเลย

ปล1. พี่เป้ ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ 
ปล2. เป็นกำลังใจให้พี่เป้ค่าา

[อนันตกาล]

เรื่องนี้อ่านกีทีก็ยิ้ม มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่าน 
อยากได้พระเอกแบบพี่ยอดจังเลย
ผู้ชายแบบนี้หาได้ที่ไหร ค้าา

[minchy]

น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[viky_mama]

แล้วสรุปน้องทีมตัดเล็บแล้วช่วยได้บ้างมั้ยพี่ยอด คุณเป้รีบมาเคลียด่วน ขอแบบเจาะลึกทุกรายละเอียด อิอิ 

[mini]

แวะเข้ามาทักคับ

อาการดีขึ้นไหมคับ

ดูแลสุขภาพหน่อยนะคับเป้ 

[ranaways]

อยากบอกคุณเป้ว่า

อ่านตั้งแต่ บ่ายสอง จนถึงตอนนี้

ติดตามมาตลอดตอนจบภาคแรกแบบว่าร้องไห้เลยนะ

แต่พอขึ้นภาคสอง ก็ดีใจที่พี่ยอดยังไม่ตาย ชอบคุณเป้แต่งจัง

[กะทิน้อย]

พี่ยอด
น่ารัก
ไม่ไหวแล้ว

ทีม
สุดยอดเลย

อ่านแล้วอิ่มอกอิ่มใจนั่งยิ้มตามด้วยตลอดเลยอ่ะพี่เป้
ชอบจริง
ทีมกะพี่ยอด
 

[a_tapha]

เข้ามาดันจ๊ะ 

[leogemini]

อ่านแล้วก้อปลื้มมมมมม



แทนทีม



 

[mini]

  วันนี้รู้สึกเหนื่อยจังคับ

อยากหาที่ครายเครียดเลยแวะเข้ามา

รอตอนต่อไปคับ    อ่านเรื่องนี้แล้ว

สนุกดีและก้อช่วยให้มีรอยยิ้มคับ

  คับเป้

[JJHJJH]

แวะมาเยี่ยมพี่เป้ค่ะ หายป่วยรึยังเอ่ย ^^

[*SparklinG*]

หายไวๆนะ...รีบมาต่อไวๆด้วย อิอิ

[kasarus]

แล้วน้องต้อมที่เป็นเมทของอพาร์ทเม้นล่ะครับ
จะมีบทบาทอะไรกับชีวิตทีมรึเปล่า
เห็นตอนแรกโผล่เข้ามา ก็นึกว่าจะโดนจับคู่กับทีมซะอีก

แต่ตอนนี้มีคุณวาดะเพิ่มเข้ามาอีก
สงสัยจะกลายเป็น "มะรุมมะตุ้มหนุ่มออฟฟิต" ซะละมั้ง คริคริ

[Huo_To]

  มาส่งกำลังใจให้คุณเป้จ้า 

[«ƤȑǃǹĉΞḠ○ḺҒ™»]

มารอ อยากอ่านอ้ะคั้บบ   

[posshiza]

ในที่สุดก็ตามทันแล้ว
หลังจากอ่านมาสามวัน 555

สนุกมากเลยค่ะ พี่ยอดน่ารักจังเลยค่ะ
น้องทีมก็แรงดีไม่มีตกเลย

มาต่อเร็ว ๆ นะค่ะเป็นกำลังใจให้ค่ะ

[Ultramann]

มารออ่านอ่าๆคร้าบบ
  เป้คับผม

[IIMisssoMII]

วันนี้ ไม่ไหว ...ไปนอนแล้วววว

รักษาสุขภาพนะคะ

[kasarus]

วันนี้ไม่มาต่อเหรอเนี่ย
ไม่เป็นไร รอต่อไป.......

[EoBen]

หึหึ ฮ่าๆๆ

ตอนนี้สะใจอย่างบอกไม่ถูกกกกก


รักกันเรื่อยไปนะจร๊าอย่าได้มีมารอีกเลยยย

[┗◎┗◎]

 

[RemySexyCool]

We belong together (Season II) ตอนที่ 8
...ผมทำงานในตำแหน่งใหม่อย่างมีความสุขจนพ้นโปร...แรก ๆ เหนื่อยมาก เพราะต้องเรียนรู้งานใหม่หมด...ต้องตามเจ้านายไปประชุม หรือติดต่องานต่างจังหวัด...พี่ยอดเองก็เริ่มกลับสู่การทำงานจริง ๆ จัง ๆ ซะที หลังจากที่เค้าสารภาพว่าต้องยอมทิ้งงานบ้างส่วนเพื่อมาตามหาผมเมื่อรู้ว่าผมอยู่ในกรุงเทพฯ...

...ตอนนี้เราต่างคนต่างมีงานต้องทำ แต่ก็ไม่มีปัญหา เพราะผมรู้ว่าพี่ยอดเป็นคนที่บ้างานตั้งแต่ตอนเป็นช่างอยู่ในโรงแรม...มื้อกลางวัน ถ้าว่างตรงกัน เราก็จะไปกินข้าวด้วยกัน...ตอนเย็นถ้าเลิกงานเวลาใกล้เคียงกัน ก็ต่างคนต่างรอในออฟฟิศตัวเอง เพื่อกลับบ้าน และกินข้าวเย็นพร้อมกัน...ถ้าพี่ยอดไม่ต้องไปค้างต่างจังหวัด เค้าก็จะมานอนกับผมทุกคืน...ตอนนี้ในตู้ผมเริ่มจะแน่นด้วยของใช้พี่ยอด และรู้สึกว่าห้องจะเล็กไปซะแล้ว...
“...ไหน ๆ พี่ก็ไม่ค่อยได้กลับคอนโด...พี่ว่าจะให้บริษัทของพี่ทำ Contract กับอพาร์ทเม้นท์ของทีมดีกว่า...”
“...หมายความว่าพี่ยอดจะย้ายมาอยู่กับทีมเหรอ...”
“...ใช่...แต่พี่ว่าห้องนี้มันเล็กไปหน่อย...เมื่อเย็นนี้พี่ให้ฟร้อนท์พาไปดูห้อง Suite ไว้แล้ว...ถ้าราคาเป็นที่น่าพอใจ ต้นเดือนนี้เราย้ายกันได้เลย...”
“...โห...เดือนละเกือบแสนเชียวนะ...”
“...บริษัทพี่จ่ายให้...มันเป็นสวัสดิการ...”
“...เก็บเงินไว้ผ่อนบ้านดีกว่าป่ะ...”
“...ผ่อนบ้าน ก็ใช้เงินเราสิ...อันนี้บริษัทจ่ายให้...บริษัทของทีมเองก็ต้องจ่ายให้คุณวาดะนี่...ท่าทางจะแพงกว่าที่นี่ด้วยซ้ำ...”
“...อืม...”  ผมพยักหน้า...อพาร์ทเม้นท์คุณวาดะแพง และหรูกว่ามาก แถมอยู่ติดกับห้างดังแห่งหนึ่งบนถนนสุขุมวิท
“...เสียดายเงิน...”
“...เอางี้...เราอยู่ที่นี่ซักพัก แล้วไปซื้อบ้านอยู่กัน...”
“..............................”  ผมอึ้ง มันตื้นตันอย่างประหลาด ถึงเวลาที่เราต้องสร้างอนาคตร่วมกันแล้วเหรอ
“...ว่าไง...ตกลงมั้ย...”  พี่ยอดถามเมื่อเห็นผมเงียบไป
“...แล้วแต่พี่ยอดละกัน...”  ผมตอบยิ้ม ๆ
*
*
...ในที่สุดผมก็ได้ห้องใหม่ที่ใหญ่กว่าเดิมหลายเท่า...ทั้งฟลอร์มีแค่ 4 ห้อง เพื่อนบ้านห้องข้างเคียงเป็นชาวต่างชาติ ไม่ค่อยมาวุ่นวายเท่าไหร่...มีระเบียงกว้างมองเห็นวิวกรุงเทพฯได้ชัดเจน เห็นรถไฟฟ้าแล่นผ่านเป็นระยะ...พื้นที่ใช้สอยเยอะมาก สะดวกสบายเหมือนบ้านหนึ่งหลัง...และยังมีห้องนอนว่างอีกห้องไว้สำหรับรับรองแขก...
“...คุณวาดะ...วันเสาร์นี้คุณมีตีกอล์ฟ...แต่ทีมหยุด...ทีมจะมีปาร์ตี้เปิดที่พักใหม่...ถ้าคุณเสร็จเร็วก็เชิญไปสนุกกันนะครับ...”  ผมพูดกับเจ้านายในรถ ขณะที่เรากำลังกลับจากพบลูกค้าที่พระประแดง
“...ผมไม่แน่ใจว่าจะต้องทานข้าวกับเพื่อน ๆ ต่อหรือเปล่านะ...ยังไงผมจะโทรบอกคุณละกัน...ว่าแต่คุณย้ายไปอยู่ไหนเหรอ...”
“...อยู่ที่เดิมแหละครับ แต่ย้ายห้องไปอยู่ฟลอร์สูงขึ้น ห้องใหญ่ขึ้นด้วย...”
*
*
...คุณวาดะบอกว่าอยากจะย้ายอพาร์ทเม้นท์เหมือนกัน เพราะที่อยู่ปัจจุบันมันคนเยอะวุ่นวาย และจากการที่เคยได้ไปส่งผมที่หน้าตึก เค้าเองก็ชมว่าอพาร์ทเม้นท์ของผมน่าอยู่...ผมเลยชวนให้เค้ามาดูห้องตัวอย่างก่อน...เท่าที่ผมอยู่มาหลายเดือน ที่นี่ดีหมดทุกอย่าง อาจจะเพราะผมมีเพื่อนอยู่ที่นี่ก็ได้...
“...ว๊ายยยยยยย...จริงเหรอ...อยากไปจังเลย...แต่ถ้าคุณวาดะไปด้วย เราคงไม่กล้าสนุกได้เต็มที่...”  คิมกรี๊ดเมื่อผมชวนไปปาร์ตี้
“...กลัวอะไร...ไปเถอะ...”
“...กลัวเสียภาพพจน์อ่ะ...”  คิมพูดขำ ๆ
“...อวดร่ำอวดรวย...เงินตัวเองก็ไม่ใช่...ทำเป็นหน้าใหญ่...”  ชัชพูดลอย ๆ แทรกมาจากด้านหลัง
“...ว่างมั้ย...”  ผมหันไปถามชัช
“...ว่าง แต่ไม่ไปหรอก...ไม่ชอบงานไร้สะระแบบนี้...”  ชัชสะบัดเสียงตอบ
“...เปล่า...ไม่ได้ชวนไปปาร์ตี้...ถามว่าว่างมั้ย...จะให้ไปถ่ายเอกสาร...กองที่อยู่บนโต๊ะอ่ะ...ขอ 2 ชุด...ด่วนนะ...”  ผมพูดเชิด ๆ แล้วจูงมือคิมไปคุยต่อที่แผนกประสานงานต่างประเทศที่ผมมีเพื่อนร่วมงานที่ค่อนข้างสนิทด้วยหลายคน
*
*
...เย็นวันศุกร์...ผมสรุปรายชื่อคนที่จะไปปาร์ตี้เปิดห้องใหม่ของผมในวันรุ่งขึ้น...มีเพื่อนในออฟฟิศไปแค่หกคน จริง ๆ แล้วมีอีกหลายคนที่อยากไป แต่กลัวคุณวาดะจะไปแจม...ทำไมต้องกลัวขนาดนั้น คุณวาดะเห็นจะโหดร้ายเลย แค่เค้าจริงจังกับเรื่องงานไปหน่อย...แต่จากที่ได้คลุกคลีมา เค้าก็เหมือนชายหนุ่มทั่วไปในเวลาหลังเลิกงาน...เพียงแต่...
“...คิม...ถ้าคุณวาดะไป เค้าคงเอาแฟนไปด้วยเนอะ...”  ผมเม้าท์กับคิมในห้องทำงาน วันนี้คุณวาดะไปธุระส่วนตัวตั้งแต่บ่าย ผมก็เลยฟรีนั่งคุยได้สบาย
“...อย่าหาว่าเรานินทานายเลยนะ...เราว่าคุณวาดะอ่ะ...ท่าทางจะเป็นเก้งว่ะ...” คิมเปิดประเด็น
“...แรงอ่ะ...เราก็รู้สึกตงิด ๆ เหมือนกัน...”  ผมพูดเบา ๆ แล้วเราสองคนก็หัวเราะออกมา
“...จริง ๆ นะ...ตอนแรกยังไม่แน่ใจเท่าไหร่...แต่พอเค้าเลือกทีมเป็นผู้ช่วย เราก็คิดไปกันใหญ่...”
“...นี่...เราไม่ได้มีอะไรกับเค้านะ...”  ผมรีบพูด
“...เออ...รู้แล้ว...ก็ทีมมีคุณยอดอยู่ทั้งคน...”  คิมล้อ
“...อ้าว แล้วทำไมถึงคิดว่าคุณวาดะเค้าเป็นล่ะ...” 
“...แหม...ผีกับผีอ่ะ...ทีมก็รู้สึกใช่มั้ยล่ะ...”
“...อืม...”  ผมพยักหน้า
*
*
...นินทานายเป็นเรื่องปกติของคนออฟฟิศ...แต่เรื่องที่เม้าท์มันอาจจะส่งผลต่อหน้าที่การงานได้...ดังนั้น เราสองคนจึงนินทาแบบเบา ๆ ขำ ๆ มากกว่า...เย็นนี้พี่ยอดกลับบ้านดึกเพราะต้องไปดูโรงงาน ผมใช้โอกาสนี้เดินเล่นในซุปเปอร์มาร์เก็ตคนเดียวเพื่อเช็คราคาสินค้า และช่วยมิ้นท์หาไอเดียสำหรับอาหารในงานปาร์ตี้พรุ่งนี้...
...จะว่าไป ผมเองก็รู้สีกว่าคุณวาดะดูแปลก ๆ เพียงแต่เค้าไม่ได้ทำรุ่มร่ามกับผม....ออกจะสุภาพ และเอาใจใส่ดีมาก...ถ้าผมไม่มีพี่ยอด การใกล้ชิดแบบนี้ อาจจะทำให้ผมหวั่นไหวก็ได้...ตอนทำงานคุณวาดะเคร่งขรึม แต่พอเลิกงาน นั่งรถกลับด้วยกัน เราก็คุยเล่นกันได้ แวะกินข้าวด้วยกันก็บ่อย...แอบสงสัยว่าเค้าไม่มีแฟนได้ยังไง ทั้ง ๆ ที่เรียกได้ว่าเค้าเป็นคนที่สมบูรณ์แบบคนหนึ่งเลยทีเดียว...คิมบอกว่าคุณวาดะน่าจะมีคบหาดูใจใครอยู่บ้าง เพราะได้ข่าวว่านอกเวลางาน เค้าก็น่าสนใจไม่ใช่น้อย..แต่สำหรับคนในตึก ชื่อเสียงความเคร่งครัดแบบคนญี่ปุ่นทำให้ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะยิ้มให้...
*
*
“...เราคงขึ้นไปร่วมงานไม่ได้หรอกทีม...”  หลังเลิกงาน แก้วเดินบอกผมในร้านของมิ้นท์พร้อมน้อง ๆ กลุ่มเดิม
“...ทำไมอ่ะ...”
“...เราเป็นพนักงาน เข้าไปร่วมงานสังสรรค์ในห้องแขกมันไม่ดี...”
“...เดี๋ยวเราไปคุยกับจีเอ็มให้...”  ผมเสนอ
“...อย่าเลย...”
“...แกจะไปกลัวอะไรวะ...ตอนนี้ทุกคนเค้าก็รู้หมดแล้วว่าแกกับทีมเป็นเพื่อนกัน...อีกอย่างแขกวีไอพีอย่างพี่ยอด เค้าเช่าห้องที่แพงที่สุดหนึ่งในสี่ห้อง ถ้าเค้ารีเควสก็ไม่มีใครกล้าว่าอะไรแกหรอก...”
“...อืม...เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าเราจัดให้...ชวนน้อง ๆ ด้วยนะ...”  ผมหันไปพูดกับน้องแม่บ้านที่กำลังกินข้าวอยู่
“...น้องต้อม...ไม่ต้องกลัวกลับบ้านดึกนะ...ถ้าไม่มีรถกลับก็นอนที่บ้านพี่ได้...”  อีมิ้นท์ตะมอยเด็ก
“...เอ่อ...”  น้องต้อมอ้ำอึ้ง
“...ขอบคุณที่ชวนนะคะ แต่ต้องขอโทษพี่ทีมด้วยค่ะ...พอดีพวกเรานัดกันไปรัชดาแล้วน่ะค่ะ...แต่หนูฝากต้อมไว้กับพี่ละกัน...ชวนไปเธคยังไงก็ไม่ยอมไป...” 
“...โอเค...เอาเป็นว่าเรามีแขกเพิ่มอีกสองคน นังแก้ว กับน้องต้อม...”  มิ้นท์สรุป
*
*
...ตื่นเช้ามาทำอะไรเรียบร้อยแล้วผมก็ไปออกกำลังกายรอให้พี่ยอดตื่น...นาน ๆ เค้าจะได้หยุดวันเสาร์อาทิตย์...นั่นคือเหตุผลที่ผมเลือกวันนี้ในการจัดปาร์ตี้...กลับมาอีกที พี่ยอดตื่นและอาบน้ำแต่งตัวหล่อเรียบร้อย...
“...พี่ยอดรอทีมเป่าผมแป๊บนึงนะ...เดี๋ยวเราต้องไปคุยกับจีเอ็มขอให้แก้วกับน้องอีกคนขึ้นมาคืนนี้...”
“...อืม...เดี๋ยวคุยเสร็จเราไปซื้อของเตรียมไว้ด้วย...”
“...มินท์เตรียมไว้หมดแล้ว...”
“...พี่มีเพื่อนญี่ปุ่นมาด้วย...มิ้นท์ทำอาหารญี่ปุ่นไม่เป็นนี่...วันนี้พี่จะลงมือเอง...”
“...ดีจัง...แต่ขอร้อง...อย่าทำซูชินะ...ทีมไม่ชอบเลยอ่ะ...”
“...ครับผม...”  พี่ยอดรับปาก และยิ้มเพราะเค้ารู้ว่าผมไม่ชอบปลาดิบอย่างแรง
*
*
...มันเป็นข้อได้เปรียบของการเป็นแขกวีไอพี...เราแทบไม่ต้องพูดอะไรมาก ผู้บริหารก็ตกลงให้พนักงานอย่างแก้ว และต้อมไปร่วมแจมในห้องแขกได้...แต่อาจจะต้องเป็นหลังเลิกงานของทั้งสอง...ก็ประมาณสี่ทุ่มครึ่ง ไม่ดึกเกินไป...เพราะเรากะว่าจะยาวถึงตีสามตีสี่ อยากรำลึกถึงบรรยากาศเก่า ๆ สมัยเราไปเที่ยวเกาะกัน...คืนนี้คงได้มีตั้งวงเล่นไพ่กันแน่ ๆ...

...เราไปเดินซื้อของสดมาเพิ่มในซุปเปอร์ฯที่ขายอาหารญี่ปุ่นเยอะ ๆ บนถนนสุขุมวิท...พี่ยอดดูคล่องแคล่วกับการเลือกซื้อของ...เค้าพูดอย่างอารมณ์ดีว่า ตอนอยู่ญี่ปุ่น เค้าต้องทำอาหารกินเอง ต้องเลือกซื้อของให้คุ้มที่สุด เพื่อให้มีเงินเหลือเก็บไว้...เก็บไว้ไปหาผมที่อังกฤษ...พี่ยอดพูดแล้วมองผมตาเยิ้ม...ถ้าไม่ติดว่าอยู่ในที่สาธารณะจะจับหอมแก้มสองข้างเลย...
*
*
...ผมกลับมาร้านมิ้นท์เพื่อขอให้พี่ยอดได้ใช้ครัวในการเตรียมอาหารญี่ปุ่นอีก 2-3 เมนู...งานนี้ผมกับพี่ยอดเป็นเจ้าของห้อง...เราดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายทั้งหมด...ผมให้เงินมิ้นท์จำนวนหนึ่งเพื่อซื้อของมาทำอาหาร กับแกล้ม และเครื่องดื่ม...แต่ของกินที่กองเป็นพะเนินตรงหน้า ผมรู้เลยว่ามันต้องใช้จ่ายไปมากกว่าเงินที่ผมให้ไปแน่ ๆ...
“...อย่ามองกูแบบนี้สิ...ช่วย ๆ กัน...ไม่ต้องกลัวของเหลือนะ ลูกน้องกูเยอะ...”  มิ้นท์พูดเมื่อเห็นผมมองของบนโต๊ะ
“...แค่มึงมาช่วยทำกับข้าวให้ก็เกรงใจแย่แล้ว...ซื้อเพิ่มอีกเท่าไหร่...”  ผมเปิดกระเป่านับเงิน
“...ไม่เอา..งานนี้มันก็เหมือนขึ้นบ้านใหม่ แขกที่ไปปกติต้องใส่ซองให้เจ้าของห้องด้วยซ้ำ...คิดซะว่ากูช่วยดีกว่า...เดี๋ยวกูจะส่งเด็กให้เอาของพวกถ้วยชามไปจัดโต๊ะที่ระเบียง...ส่วนแก้วมันก็จะไปช่วยทำห้องด้วยเหมือนกัน...”
“...มันมาแล้วเหรอ...งานเข้าบ่ายสองนี่...”
“...อืม...น้องต้อมก็มาแล้วด้วย ป่านนี้คงไปจัดห้องให้มึงอยู่อ่ะ...”
*
*
...ผมแยกกับพี่ยอดปล่อยให้เค้าโชว์ฝีมือการทำอาหารที่ครัวของมิ้นท์ ส่วนผมไปช่วยแก้วจัดห้อง...คาดว่าแขกจะมาประมาณสิบห้าคน...เฉพาะคนที่สนิทกันเท่านั้น...ระเบียงนี้กว้างพอสำหรับโต๊ะอาหารแบบค็อกเทล ที่นั่งถูกแก้วจัดไว้ซะสวย...พอได้เวลาเข้างาน แก้วกับต้อมก็ขอตัวไปทำงาน...ส่วนเด็กที่มิ้นท์ส่งมาช่วยจัดเตรียมโต๊ะวางภาชนะก็จัดการทุกอย่างจนเสร็จเรียบร้อยในเวลาต่อมา...ผมดูรายละเอียดทุกอย่างอีกครั้งก่อนจะลงไปร้านมิ้นท์เพื่อตามพี่ยอดมาอาบน้ำแต่งตัวหล่อ ๆ ไว้รับแขก...
“...ทีมเสร็จแล้ว...พี่ยอดเสร็จยัง...”  ผมส่งเสียงไปก่อนตัว
“...เสร็จอะไรกันยะ...”  พี่รุจโผล่ออกมาเซอร์ไพร้ส์หน้าครัว
“...เจ๊...มาได้ยังไง...”  ผมแทบจะกรี๊ดด้วยความดีใจ
“...ผัว...เอ่อ...แฟนแกน่ะสิ...ออฟเฟอร์ชั้นทุกอย่างเลย...ทั้งตั๋วเครื่องบิน ที่พัก นี่ก็เพิ่งให้คนขับรถไปรับเจ๊ที่สนามบินมานี่กะจะให้เจ๊มาเซอร์ไพร้ส์แกอ่ะ...”  พี่รุจพูดยิ้ม ๆ
*
*
…ผมนั่งเม้าท์กับเจ๊รุจซักพักก็ต้องไปอาบน้ำแต่งตัวพร้อมกับพี่ยอด...ห้าโมงนิด ๆ คิมก็มาพร้อมกับพี่ในออฟฟิศ...ตั้งแต่รู้จักกัน ผมเคยเห็นคิมในชุดทำงานเท่านั้น วันนี้ชีมาแบบเกาหลีตั้งแต่หัวจรดเท้า...เสื้อผ้าหน้าผมอินเตอร์ แต่กรี๊ดกับลาบทอดของมิ้นท์...ผมเคยพาคิมมากินข้าวที่นี่แล้ว มินท์กับคิมก็เลยได้รู้จักกัน...แต่คิมก็ไม่เคยรู้ว่าผมพักที่ไหน...รู้แค่ว่าอยู่ใกล้ ๆ ร้านมิ้นท์ เราจึงนัดกันที่นี่...

...เพื่อนผมและเพื่อนพี่ยอดทยอยมากันจนตอนนี้ระเบียงเริ่มแคบไปถนัดตา...มิ้นท์กับฟิลิปทิ้งร้านมาร่วมสนุก แต่พอมีลูกค้าสั่งอาหารแปลก ๆ มิ้นท์ก็ต้องลงไปจัดการเป็นระยะ...แก้วถูกผมตามจิกให้ขึ้นมากินด้วยกัน ผมเข้าใจว่าแก้วคงจะอายที่ใส่ชุดฟอร์มแม่บ้านขึ้นมากิน แต่ผมแนะนำให้ทุกคนรู้จักว่ามันเป็นเพื่อนรักอีกคนของผม เป็นคนที่ให้คำปรึกษาได้ทุกเรื่อง...แก้วถึงยิ้มออกและมาร่วมงานได้พักนึง ก็ต้องลงไปที่แผนกแม่บ้านต่อ ผมให้เอาของกินลงไปฝากพนักงานแผนกอื่น ๆ ด้วย...ส่วนต้อมยังเกรงใจ ไม่ยอมขึ้นมา...
*
*
…พวกเราย้ายกันเข้ามาจากระเบียงสนุกสุดเหวี่ยงกันต่อในห้อง ไม่ต้องกลัวใครด่า เพราะมันเป็นห้องเก็บเสียง...Sing Drink Dance Drunk เต็มที่...ตอนนี้คนเริ่มน้อยลงแล้ว เหลือแต่ที่สนิทกันจริง ๆ ไม่กี่คน คนที่ออฟฟิศผมกลับหมดแล้ว เพราะผมบอกว่าคุณวาดะโทรมา และจะเข้ามาแจมตอนสี่ทุ่ม...เพื่อนในออฟฟิศจึงเหลือแต่คิมที่กำลังเฮฮากับเจ๊รุจและมิ้นท์...
“...สงสัยจะเป็นคุณวาดะ...”  ผมพูดพลางลุกขึ้นไปเปิดประตูเมื่อได้ยินเสียงกริ่ง คิมเปลี่ยนท่าทีเป็นเรียบร้อย วางไมค์ทันที
“...ไม่ร้องต่อล่ะหนู...”  เจ๊รุจแกล้งถาม
“...ไม่อ่ะเจ้...เดี๋ยวเสียภาพพจน์...”  คิมพูด ผมหันไปยิ้ม ก่อนจะเปิดประตูเป็นคุณวาดะจริง ๆ ด้วย
“...สวัสดีครับ..”  ผมยกมือไหว้
“...สวัสดีครับ...นี่คุณแซนเพื่อนผม...”  คุณวาดะแนะนำให้ผมรู้จักเกย์หนุ่มที่ยืนข้าง ๆ เค้ายื่นมือมาจับเพื่อทักทาย
“...ยินดีที่ได้รู้จักฮะคุณทีม...วาดะเล่าเรื่องคุณให้ฟังบ่อย ๆ...เค้าบอกว่าคุณทำงานเก่งมาก...ไม่เห็นบอกเลยว่าหน้าตาดีด้วย...”  คุณแซนยิ้มให้
“...เอ่อ...ขอบคุณครับ...เชิญข้างในก่อนดีกว่า...นึกว่าเจ้านายจะไม่มาซะแล้ว...”  ผมยิ้มตอบและพาเค้าเข้ามาข้างใน รู้สึกเขิน ๆ ยังไงไม่รู้
*
*
...ทันทีที่ผมพาแขกใหม่สองคนเข้ามาในห้องที่พวกเรากำลังเฮฮากันอยู่...บรรยากาศก็เปลี่ยนไป...มันเหมือนไฟตก หรือปลั๊กหลุด...เงียบกริบ...มองมาทางทางเราสามคนเป็นตาเดียว...พี่รุจอ้าปากค้าง...แขกของเราคงหล่ออ่ะดิ...มิ้นท์หรี่ตามองแปลก ๆ...คงสงสัยว่าเค้าสองคนเป็นอะไรกันแน่ ๆ...คิมนั่งเงียบ...คุณวาดะมา มันคงไม่กล้าแรดแบบเมื่อกี้...พี่ยอดอึ้ง...แหม...คงไม่คิดว่าคุณวาดะจะพาเกย์มา เซอร์ไพร้ส์ไปเลย...
“...คุณวาดะกับคุณแซนเชิญตามสบายเลยนะครับ...เดี๋ยวทีมหาอะไรมาให้ทาน...”  ผมพูดเมื่อแนะนำทุกคนให้รู้จัก
“...แซนขอแค่ไวน์ก็พอนะฮะ...”  คุณแซนพูดพลางนั่งลงข้าง ๆ พี่ยอด
“...ผมขอเดินดูห้องหน่อยนะครับ...เผื่อจะได้ย้ายมาเป็นเพื่อนบ้านกัน...”
“...เชิญเลยครับ...น้องขอไวน์ให้แขกหน่อย...”  ผมหันไปบอกเด็กในร้านมิ้นท์มีขึ้นมาช่วยเสิร์ฟ และตามเก็บจานชาม ก่อนจะพาคุณวาดะเดินดูห้องต่าง ๆ
*
*
...เจ้านายผมค่อนข้างพอใจกับสถานที่ และห้องทุกห้อง...เค้าชอบระเบียงกว้างที่ตอนนี้มองออกไปเห็นแสงไฟในกรุงเทพฯ ลมเย็น ๆ คุณวาดะยืนมองวิวอยู่สักพัก เค้าคงรู้สึกตัวจึงให้ผมพากลับไปที่ห้องเพื่อร่วมงาน...คุณแซนกำลังคุยกับพี่ยอด...มิ้นท์และพี่รุนั่งมองหน้ากัน...คิมก้มหน้าก้มตาทำเป็นสนใจกับซีดีเพลง...คนอื่น ๆ ขอตัวกลับ เมื่อเห็นว่าดึกแล้ว...
“...ทีม...เมื่อกี้เจ้เห็นตึกอะไรไม่รู้ที่มันมีปลายแหลม ๆ อ่ะ...มันคุ้น ๆ...ติดที่ปากอ่ะ...มิ้นท์มันก็นึกไม่ออก...ไปดูกับเจ้หน่อยสิ...เดี๋ยวเจ๊ชี้ให้ดู...”  พี่รุจลุกขึ้นพาผมไปที่ระเบียง
“...ไหนเจ้...”  ผมถาม
“...แกไปรู้จักกับแซนได้ยังไง...”
“...เค้าเป็นเพื่อนกับเจ้านายทีม...ทำไมเหรอ...”
“...นี่แหละ แฟนเก่าอีตายอด...คนที่กรณ์แย่งไปอ่ะ...”
“...หา...”  ผมตกใจ
“...ระวังไว้เถอะ...ตอนนี้ยอดมันไม่ใช่ช่างจน ๆ แล้วนะ...”
“...เค้าจำเจ๊ได้หรือเปล่า...”
“...จำได้สิ มองกันอยู่ แต่มันไม่ทักเจ๊เลยนะ...คุยรำลึกความหลังกับผัวแกอยู่นั่นแหละ...”
“...ถ้าดูไม่ผิด...ทีมว่าเค้าคงเป็นแฟนกับเจ้านายทีม...คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง...”  ผมปลอบใจตัวเอง
“...อย่าลืมนะ...อะไรก็เกิดขึ้นได้นะ...”  พี่รุจเตือนผม

****************************************************************************
…ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกคำติชม และทุกความเห็นนะครับ...มาต่อให้นิดนึงก่อน...แรก ๆ อาจจะอืดไปบ้าง เพราะต้องปูเรื่องใหม่...แต่รับรองได้ว่าแซ่บเหมือนเดิม เพราะคิดพล็อตสด ปรับจากประสบการณ์ของตัวเอง และเพื่อนฝูงรอบข้าง...ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ...ผมเองก็พยายามจะพักผ่อนเยอะ ๆ เพราะเสี่ยงเหลือเกิน...แอร์ในออฟฟิศเย็นเหมือนทำงานในกรงนกเพนกวิน...พอออกจากออฟฟิศก็ร้อนระอุเหมือนเดินอยู่บนทะเลทราย...ร่างกายปรับแทบไม่ทัน...
...เป้...