หัวข้อ: We Belong Together & Don't Forget About Us (เรื่องยาว)

[Vesi]

ว้าาาาาา จะจบซะแล้ว
หวังว่าแม่นักเรียนนอกคงไม่มาเป็นมือที่สาม ตูดที่สองนะ
อ่านไปจิ้นชุดช่างครึ่งท่อนแล้วมัน  โคตเซ็กซี่เลยอ่า
ก่อนจบขออ่านnc ทีมกินยอด ก่อนนะครับ นะนะนะนะ

[mascot]

ลุ้นกันต่อ...

[cavalli]

 


เริ่มส่งกลิ่น แปลกๆๆ มาแระ


เอาใจช่วย น่ะ ครับบ

[OitJi]

 

[PAN@DA]

เห็นคุณเป้บอกเหลืออีกไม่กี่ตอน เสียดายอ่ะ ไม่อยากให้จบไว ชอบอ่านเรื่องนี้มากๆ
หวังว่าจบเรื่องนี้แล้ว คงได้อ่านเรื่องใหม่อีกนะ

ปล. อาจช้าไปหน่อยแต่ก้อ สวัสดีปีใหม่  ขอให้มีความสุขในทุกๆวันนะ 

[kasarus]

พี่ยอดเจอน้องทีมหยอดเข้าไปมั่งถึงกับอึ้งไปเลยเหรอ 555

[dragon3oyd]

แอร๊ยยยยยยย ที่รักกกก

.. น้องแม็ค ถึงจะหล่อ แต่ทำงี้ ไม่ให้อภัยนะคะ หุหุ

[*SparklinG*]

น่ากลัวทั้งแม๊คทั้งต้าเลย = = "

[McDeliVery]

จัดให้ต้าชิ่งไปกะเเม็คเล๊ยยยยย


สาธุ!!!




 

[mma419109]

        อีน้องแม๊กนี่ร้ายเงียบๆหรือเปล่า ที่น้องทีมไม่สนิทใจด้วยอาจเป็นเพราะเขาไม่ได้เปิดเผย
 ตัวตนที่แท้จริงออกมาไง แต่เชื่อฝีมือน้องทีมอยู่แล้วว่ารับมือได้ พี่ยอดก็เหลือเกินแค่ได้ยินชื่อน้องทีม
 ก็วิ่งมาเลยหมั่นไส้อ่ะ น้องทีมก็ขยันทำสะไพส์ให้หัวใจชักกระตุกบ่อยๆ อีตายอดจะหัวใจวายด้วยความ
 ดีใจอยู่แล้ว


           :man1:นู๋เป้ คนอ่านก็ใจหายนะ ยังไม่ทันหายคิดถึงดี จะจบอีกแล้ว

[k[1mE]:D]

จะจบเเล้วหรอ??

ยังไม่อยากให้จบเลยยย

อยากรู้จังว่าจะมีไรเกิดขึ้นอีกไม๊


รออ่านต่อไปค่ะ


 

[nutto]

พึ่งนึกออกว่าระวังต้าเค้าจะเปลี่ยนชื่อและก็นามสกุลตอนเข้าวงการนะจ๊ธเนี่ย

[@BUA@]

ยังแอบกลัว ว่าต้าจะตามมาทีหลัง
แม็คก็ดูแปลกๆ นะ ว่ามั้ย
 

[RemySexyCool]

We belong together 36

...ผมพยายามรีบไปรีบกลับเพราะรู้ว่าพี่ยอดรออยู่...แต่พอได้เม้าท์แล้วมันหยุดไม่ได้...ตอนนี้แก้วอยู่ห้องคนเดียว ส่วนมิ้นท์เข้างานรอบบ่าย เลิกงานห้าทุ่มครึ่ง...แก้วรู้ว่ามีฟร้อนท์ใหม่จากซอนย่า ชีเม้าท์ว่าหน้าตาน่ารัก...แม่บ้านบางคนคิดว่าแม็คเป็นพี่น้องกับผมด้วยซ้ำ...มองเผิน ๆ เหมือนเราเป็นฝาแฝดกัน เพียงแต่แม็คขาวกว่าผมเท่านั้น...
“...ที่จริงเราก็กินข้าวเย็นด้วยกันได้นะทีม...”  แก้วบอกขณะที่เดินมาส่งผมหน้าประตู
“...เออว่ะ...เราจะมีเวลาว่างตรงกันสามคนตอนเย็นนี่หว่า...”  ผมเม้าท์ต่อ ทั้ง ๆ ที่อีกนิดนึงก็ถึงประตูแล้ว
“...แต่ทีมได้เพื่อนใหม่แล้ว คงไม่อยากกินกับพวกเราหรอก...” แก้วพูดอย่างน้อยใจ
“...อย่าคิดอย่างนั้นสิแก้ว...พรุ่งนี้เราจะพาแม็คมาให้รู้จักดีกว่า...จะได้เป็นเพื่อนกันไง...”
“...เค้าอยากจะรู้จักเด็กบ้านนอกอย่างเรากับมิ้นท์เหรอ...”
“...โห...สมัยนี้ไม่มีใครเค้าแบ่งชนชั้นกันแล้ว...”  ผมหัวเราะเบา ๆ แก้วถึงได้ยิ้มออกมาได้
“...แก้ว...มิ้นท์...ทีมอยู่นี่ป่าว...” เสียงพี่ยอดเคาะประตูและตะโกนเรียกหน้าห้อง
“...แก้ว...แกล้งพี่ยอดหน่อยดิ...บอกว่าเราไม่ได้มาที่นี่นะ...”  ผมกระซิบกับแก้วแล้วหยิบรองเท้าวิ่งเข้าไปแอบในห้องน้ำ
*
*
...แก้วอำพี่ยอดอยู่ซักพัก เค้าก็เดินไปหาผมที่อื่นต่อ...ผมวิ่งตามหลังพี่ยอดที่เดินเร็ว ๆ ลงบันไดไปที่ชายหาด เดินไปที่ม้าหินตัวที่ผมชอบไปนั่งเล่นบ่อย ๆ...พี่ยอดคงรีบซะจนไม่ทันสังเกตว่าผมเดินตามในระยะใกล้...
“...ทีม...ทำไมไม่รีบกลับห้อง...พี่รออยู่นะ...ไหนบอกจะนวดให้ไง...ช้าอย่างนี้ต้องโดนทำโทษ...”  พี่ยอดเดินเข้าไปกอดผู้ชายที่ยืนหันหลังให้ ไม่ทันที่ผมจะร้องทัก ว่านั่นมันไม่ใช่ผม
“...ชิบหายแล้ว...”  ผมร้องเบา ๆ เมื่อพี่ยอดไม่กอดอย่างเดียว แต่ซุกหน้าเข้าซอกคอที่ประจำที่ทำให้ผมตัวอ่อนทุกครั้ง
“...ขอโทษครับ...”  พี่ยอดผละออก เมื่อรู้ว่าคนที่กำลังกอดอยู่ไม่ใช่ผม
“...ไหนบอกว่าเป็นแค่รูมเมทกันไง...”  แม็คพูดเสียงเรียบ
“...เอ่อ...พี่...”
“...ไม่เป็นไรหรอกพี่ยอด...ตรงนี้มันมืด แม็คกับทีมก็ดันแต่งตัวคล้าย ๆ กันด้วย...แม็คไม่บอกทีมหรอก...”  อืม ไม่ต้องบอกหรอก กูเห็นหมดแล้ว ผมคิดในใจ
“...งั้นพี่ไปตามหาทีมก่อนนะ...ไม่รู้หายไปไหน...”  พี่ยอดกำลังจะหันหลังกลับ แต่แม็คจับแขนพี่ยอดไว้ ผมเกือบจะเดินเข้าไปแสดงตัว แต่ก็ต้องหยุดฟังเค้าคุยกันต่อ
“...พี่ยอดกับทีมเป็นแฟนกันใช่มั้ย...”  แม็คถามตรง ๆ
“............................”  พี่ยอดมองหน้าแม็ค แต่ไม่มีคำตอบออกมาจากปาก
“...อืม...ถ้าไม่ใช่...พี่กรณ์ก็มีสิทธิ์น่ะสิ...แม็คไม่เคยเห็นพี่กรณ์ปลื้มใครขนาดทีมมาก่อนเลยนะ...”
“...เค้ามีตัวเลือกเยอะแยะจะมาปลื้มอะไรกับแฟนพี่...”  พี่ยอดหลุดปากออกมาจนได้
“...พี่ยอดก็รู้จักพี่กรณ์ดีนี่นา...เค้าชอบคนแบบไหน...วิธีจีบเค้าเป็นยังไง...นิ่ม ๆ มาเรื่อย ๆ ไม่รีบร้อน...แต่ถ้าเค้ามีโอกาสเมื่อไหร่...ไม่มีใครที่เค้าอยากได้แล้วหลุดมือหรอก...จะว่าไป ถึงพี่ยอดจะเป็นแฟนทีมก็เถอะ...ถ้าพี่กรณ์เค้าจะเอา...ยังไงเค้าก็ต้องเอาให้ได้...”
“...ฝากไปบอกเค้าด้วยว่าไม่มีทาง...”  พี่ยอดพูดเสียงแข็งก่อนจะหันหลังเดินออกมาอย่างรวดเร็วจนผมหลบหลังเสาแทบไม่ทัน
*
*
…พี่ยอดเดินก้าวยาว ๆ ไปตามทางเดิน...ผมต้องวิ่งตามเพราะไม่อยากให้เค้าร้อนใจไปมากกว่านี้...อีกอย่าง เค้าก็แต่งตัวไม่เรียบร้อยด้วย...ถ้าปล่อยให้เค้าเดินไปเรื่อย ๆ คงมีคนเห็นของดีที่ผมไม่อยากให้ใครเห็น...ก็พี่ยอดเล่นใส่เสื้อกล้ามบาง ๆ กับกางเกงบอลขาสั้นผ้ามัน และไม่ต้องเดาก็รู้ว่าชุดนอนพี่ยอดชุดนี้โนอันเดอร์แวร์...
“...พี่ยอด...”  ผมตะโกนเรียก
“...ไปไหนมา...”  พี่ยอดถามเสียงโกรธ ๆ
“...ไปห้องแก้วไง...”
“...พี่ไปหาแก้วมาแล้ว...เค้าบอกว่าทีมไม่ได้ไปที่นั่น...”
“...แก้วมันอำเนียนจริง ๆ...ทีมก็อยู่ในห้องนั่นแหละ...ตอนพี่ยอดไปหา...ทีมแอบอยู่ในห้องน้ำ...”  ผมพูดขำ ๆ แล้วเล่าให้พี่ยอดฟังทุกอย่างที่ผมได้ยินเค้ากับแก้วคุยอะไรกัน เพื่อเป็นการยืนยันว่าผมแอบอยู่จริง ๆ
“...แล้วหลังจากนั้นล่ะ...”  พี่ยอดถามแต่ไม่สบตา
“...ทีมก็กลับไปรอพี่ยอดที่ห้องน่ะสิ...”  ผมโกหก
“...อืม...แล้วลงมาตั้งแต่เมื่อไหร่...”
“...เมื่อกี้นี้เอง...เห็นพี่ยอดหายไปนานก็เลยมาตาม...”  ผมทำหน้าใสซื่อไม่รู้ไม่เห็นอะไร พี่ยอดแอบถอนหายใจนิดนึง
“...กลับห้องกันเหอะ...ดึกแล้ว...”  พี่ยอดจูงมือผมกลับห้อง...เวลาดึกแบบนี้ไม่มีคนเดินเพ่นพ่าน เค้าถึงได้กล้าทำขนาดนี้
*
*
…พี่ยอดดูเหมือนจะมีเรื่องกังวลใจ...ดูเค้าเครียดจนผมไม่กล้าแหย่เล่น...แม้ว่าเราจะไม่ได้คุยอะไรกันมากนัก...แต่คืนนี้พี่ยอดกอดผมแน่นกว่าปกติ...แปลกที่ผมไม่รู้สึกอึดอัดเลยแม้แต่นิดเดียว...กลับรู้สึกอบอุ่นซะจนผมหลับไปในอ้อมกอดนั้นแบบไม่รู้ตัว...
*
*
...ตื่นเช้ามา พี่ยอดไม่อยู่ในห้องแล้ว...สงสัยคงไปทำงานด่วนมั้ง...ผมก็อาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปกินข้าวเช้าคนเดียวแบบไม่ต้องรีบร้อน เพราะมีเวลาเหลืออีกเยอะ...
“...โห...ทำไมแต่งตัวเสร็จเร็วจัง...”  พี่ยอดเปิดประตูมาทักผมที่กำลังจะใส่ถุงเท้าพร้อมจะไปทำงาน
“...พี่ยอดไปไหนมาอ่ะ...”  ผมถามพี่ยอดที่อยู่ในสภาพเปียกโชกไปทั้งตัว
“...ไปว่ายน้ำมา...ออกกำลังกายตอนเช้า...”
“...นึกยังไงอ่ะ...”
“...พี่ออกกำลังกายตามปกติแหละ...แต่พอมีทีมมาอยู่ด้วย พี่ก็ไม่ค่อยได้ตื่นเช้า...”
“...ทำไมล่ะ...”
“...นอนไม่หลับ...”
“...เป็นไร...”
“...ก็...ตื่นเต้นอ่ะ...”  พี่ยอดตอบแบบเขิน ๆ
“...ไปอาบน้ำดิ...เดี๋ยวทีมรอ...”  ผมเดินไปรอที่ระเบียง ไม่อยากให้เค้าเห็นว่าผมก็เขินเช่นกัน
*
*
...อากาศยามเช้าของช่วงเดือนพฤศจิกายนเริ่มเย็นนิด ๆ แต่สดชื่นมาก...การได้พักผ่อนเต็มตา ตื่นขึ้นมาสูดอากาศบริสุทธิ์ มันเหมือนกับการชาร์จแบต และทำให้ผมมีแรงพลังพร้อมที่จะรับมือกับเรื่องต่าง ๆ ที่กำลังจะเกิดขึ้น...
“...มอร์นิ่งครับพี่ยอด...ทีม...”  แม็คทักพร้อมนั่งลงข้างพี่ยอดที่สีหน้าเปลี่ยนไปเมื่อเห็นเพื่อนร่วมงานของผม
“...นึกว่าแม็คไปที่ฟร้อนท์แล้วซะอีก...”
“...แม็คแต่งตัวช้าอ่ะ...เมื่อเช้าวิ่งออกกำลังกายอยู่ เจอพี่ยอดก็เลยลงไปว่ายน้ำแข่งกับพี่เค้า...สู้ไม่ได้จริง ๆ พี่ยอดแข็งแรงอ่ะ...”  แม็คไม่พูดเปล่า กลับเอามือบีบต้นแขนพี่ยอดเบา ๆ ผมเหลือบมองพี่ยอดนิดนึง
“...ไม่ได้แข่งกันหรอกทีม...ต่างคนต่างว่ายอ่ะ...”  พี่ยอดแก้ตัว
“...ทำไมไม่แข่งกันล่ะ...ทีมชอบการแข่งขัน...มันท้าทายดีออก...”  ผมพูดขำ ๆ แต่พี่ยอดรู้ว่าผมไม่ได้ขำ ถึงได้ยิ้มแหย ๆ
“...พี่ยอดไม่รู้จะว่ายเร็วขนาดนั้นทำไม...แม็คว่ายตามไม่ทันเลย...”
“...เมื่อเช้าพี่รีบอ่ะครับ...เดี๋ยวทีมรอนาน...”
“...พี่ยอดก็ตื่นเช้าอีกนิดนึงสิ...ให้แม็คปลุกมั้ยล่ะ...เอ่อ...ทีม...เราชอบออกกำลังกายอ่ะ...ตื่นเช้า ๆ มาจ๊อกกิ้ง หรือว่ายน้ำ สุขภาพจะดี...ถ้าวันไหนทีมตื่นเช้าลงมาจ๊อกกิ้งด้วยกันก็ได้นะ...”  แม็คชวน
“...เราเล่นโยคะอยู่ที่ห้องอ่ะ...”  ผมโกหก พี่ยอดมองยิ้ม ๆ ส่วนแม็คอึ้งไปนิดนึง
“...จริงเหรอ...วันหลังสอนแม็คด้วยสิ...ให้แม็คไปเรียนที่ห้องทีมนะ...”  แม็คทำท่ากระตือรือร้น
“...เราก็ยังไม่เก่งหรอก...”  ผมพูดโกหกอีกครั้ง แต่คิดในใจว่ากูไม่เคยเล่นเลยดีกว่า จะไปสอนได้ไง
“...มิน่าล่ะ...ถึงยังไม่เฟิร์ม...”  แม็คพูดตรง ๆ ตามเคย
“...ไม่เป็นไรหรอก...ทีมก็ไม่รู้จะดูดีไปทำไม...เนอะพี่ยอด...”  ผมยิ้มให้พี่ยอดที่กำลังทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก
*
*
...ตลอดเช้านั้น ผมแทบจะกินหัวแขกที่เรื่องมากทั้งหลาย ด้วยความที่หงุดหงิดค้างมาจากที่แม็ควิจารณ์ผมแบบให้เสียเซล์ฟ...ถึงขนาดต้องแอบเข้าห้องน้ำไปดูว่าผมมีไขมันส่วนเกินตรงไหนบ้าง...มันก็ไม่มีนี่หว่า ถึงผมจะกินเก่งไปบ้าง แต่ผมก็ได้ใช้พลังงานโดยการเดินไปโน่นไปนี่ทั้งวัน...
“...วันนี้แขกเยอะ...ยุ่งจัง...ไม่มีเวลาคุยกันเลย...”  แม็คเดินมาคุยกับผมเมื่อเห็นผมส่งคีย์การ์ดให้แขกที่เพิ่งรับเช็คอินเสร็จ
“...อืม...”
“...พี่ยอดนี่บางทีก็คุยเก่ง บางทีก็เงียบเนอะ...”  แม็คเปิดฉากพูดถึงพี่ยอด
“...ไม่รู้สิ...”  ในใจแอบคิดว่าไปคุยกันมากมายตั้งแต่เมื่อไหร่
“...ทีมไม่ลองแนะนำให้พี่ยอดเปลี่ยนทรงผม หรือเสื้อผ้าที่ทันสมัยกว่านี้หน่อยเหรอ...”
“...เปลี่ยนทำไมอ่ะ...”
“...ก็ถ้าพี่ยอดแต่งตัวดี ๆ ทำผมเท่ ๆ นะ...พี่กรณ์สู้ไม่ได้เลยนะ...”
“...อย่าเอาสองคนนี้มาเปรียบเทียบกันเลย...ต่างคนต่างก็มีข้อดีข้อเสียที่ไม่เหมือนกัน...”
“...เออว่ะ...ถ้ามีคนเอาแม็คไปเปรียบเทียบกับทีม...แม็คก็ไม่ชอบเหมือนกัน...”  แม็คพูดยิ้ม ๆ
“...ช่าย...ก็เราไม่ได้เป็นคู่แข่งกันนี่นา...”  ผมยิ้มบ้าง
“...เอ...แต่ทีมบอกว่าชอบการแข่งขันไม่ใช่เหรอ...”
“...อืม...แต่คนที่เราจะแข่งด้วยเนี่ย...ต้องมีคุณสมบัติคู่ควรพอที่จะมาแข่งกับเราอ่ะ...”  ผมพูดเสียงเรียบ ก่อนจะหันไปทักทายกับแขกที่กำลังจะออกไปเที่ยวข้างนอก
*
*
...ขณะที่ผมแนะนำให้แขกไปชมสถานที่ท่องเที่ยวตามที่ได้รับการเทรน และได้ไปเที่ยวด้วยตัวเองอย่างสนุกสนาน...แม็คก็เข้ามาคุย มาให้ข้อมูลกับแขกด้วย...แต่บางครั้งผมว่ามันแปลก ๆ ถ้ามองในแง่ร้าย คงคิดได้ประมาณว่า แม็คกำลังแย่งซีนผม...แต่ถ้ามองในแง่ดี...แม็คก็กำลังช่วยผมทำงาน...
*
*
...พี่ยอดโทรขึ้นมาบอกว่ากลางวันนี้พี่ยอดไปกินข้าวด้วยไม่ได้...ผมจึงต้องไปกินข้าวกับแม็คสองคน...และคนที่ผมไม่อยากจะเจอก็ดันมากินข้าวในเวลาเดียวกันซะอีก...ผมพยายามไม่สนใจกับเสียงวี๊ดว๊าย คุย หัวเราะกันดังแบบไม่เกรงใจคนอื่นของอีอ้วนผอมคู่นั้น...
“...เฮ้ย...แกได้ยินเสียงอะไรหรือเปล่าวะ...”  อีอ้วนถามเสียงดัง ขณะที่ผมกับแม็คกำลังเดินผ่านเพื่อเอาถาดไปเก็บหลังกินเสร็จ
“...เสียงอะไรเหรอ...”
“...เสียงตีท้ายครัวไง...”  อีอ้วนตอบพลางหัวเราะ อีผอมก็หัวเราะตาม
“...เสียงตีท้ายครัวเป็นยังไงเหรอทีม...แม็คไม่เห็นได้ยินเสียงอะไรเลย...”  แม็คถามผมด้วยสีหน้าตาไร้เดียงสา
“...คนปกติไม่ได้ยินหรอก...ต้องพวกสัมภเวสีอ่ะถึงจะได้ยิน...”  ผมพูดจบ อีสองคนนั้นก็หยุดหัวเราะทันที
“...สัมภเวสีคืออะไรอ่ะ...”  แม็คไม่รู้ศัพท์พวกนี้อีก
“...ก็...พวกวิญญาณเร่ร่อนอ่ะ...”  ผมปรายตามองอีสองคนนั้น แม็คมองตามถึงได้เก็ท
“...อ๋อออออ...”  แม็คลากเสียงยาว
“...เข้าขากันดีเหลือเกิน...อยากจะดูหน้าเวลามันแย่งผู้ชายกันจัง...”  อีผอมพูดลอย ๆ
*
*
...ผมกับแม็คสบตากันด้วยความบังเอิญหลังจากได้ยินประโยคนั้น...แค่มองตากันไม่ถึงนาที ผมก็รู้ว่าแม็คกำลังคิดอะไรอยู่ และมั่นใจว่า แม็คก็รู้ว่าผมคิดอะไรเช่นกัน...แต่เราสองคนเลือกที่จะไม่พูดออกมา...จากนั้นเราก็แยกย้ายกันไปล้างหน้าแปรงฟัน ก่อนจะกลับไปทำงานต่อในช่วงบ่ายด้วยบรรยากาศที่อึมครึม ไม่ต่างกับตอนเช้า...ทั้งที่ผมพยายามจะบิ้วท์ตัวเองให้เฮฮา...แต่มันบิ้วท์ไม่ค่อยขึ้นเลย...โชคดีที่วันนี้ค่อนข้างยุ่ง พี่ ๆ เลยไม่สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของผม...เพราะมีสัมมนาใหญ่จากบริษัทที่มีสาขาหลายประเทศทั่วโลก...

****************************************************************************

...ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกคำติชม ทุกรีพลายนะครับ...มาต่อแบบสั้น ๆ ก่อน วันนี้กลับมืด เคลียร์งานจนเสร็จ จะไปยุ่งอีกทีกลาง ๆ เดือน...แล้วจะมาต่อบ่อย ๆ จนจบนะครับ...
...เป้...

[Cha Ris Ma]

 :beat:ตากรณ์ กะ ยายแม็ค
แฝงตัวทำมาเป็นเพื่อนสาว

เดี๋ยวจะได้รู้ความแรงของน้องทีม

+1

[*SparklinG*]

แม๊คน่ากลัวมหาศาลลลลลล

[pollapat]

สนุกมากๆ
 

และสวัสดีปีใหม่ครับ
 

[narajasing]

ขอบคุณครับ

รออ่านตั้งนาน

สนุกมากครับ

[@BUA@]

พายุลูกแรกซัดเข้ามาแล้ว
รอลุ้นว่ากองถ่ายจะพกพายุอีกลูกมาฝากทีมรึเปล่า
 

[namtaan]

สงสัยว่า คุณกรณ์กับน้องแม็คจะวางแผนกันมาเรียบร้อย
น้องทีมอย่าให้เค้าป่วนเอาได้นะ

บวกอีก 1 แต้มค่ะ รอลุ้นต่อนะคะ

[Vesi]

ชิส์ แม่สาวนักเรียนนอกออกลายซะละ
คุณกรณ์นี่ก็ร้ายลึกนะ คงเตรียมการกันมาเป็นอย่างดีแล้วล่ะสิ
พี่ได้คน น้องได้คน แหมผลตอบแทนช่างคุ้มเสียนี่กระไร
ทีม สู้ๆ นะจ้ะ

[mamasung]

ผมกลัว แม็ค จะมาแย่ง พี่ยอด ไปจากทีมจัง 

เพราะ ลักษณะ ของ2คนนี้ คล้ายๆกันนี่ครับ

เอาแม็กออกไปได้มั้ย ถ้าเป็นแบบนั้น 

[ifwedo]

ทำให้รู้เลยว่าพี่ยอดของใคร

[Fern_YJ]

ชอบน้องทีมตอนนี้จังเลย
ไม่ต้องโวยวาย วี้ดว้ายกระตู้วู้
ไม่ต้องจิกหัว ไม่ต้องบอกว่าผัวฉัน
คนเราถ้ามีสำนึก แค่มองตามันก็คิดเองได้
ไม่พูด ไม่ใช่ว่าไม่หวงนะจ๊ะ หนูแม็ค
หึๆ

เคะราชินีจริงๆคนนี้ให้ตายเถอะ

คุณเป้น่ารัก มาถี่ๆอีกแล้ว ขอบพระคุณนะค้า

[13th Devil]

โห...มาคุครับ ตอนนี้... คิดว่าอีกซักพักจะมีคนรู้ฤทธิ์น้องทีมเพิ่มอีกคนแน่ๆ 

[jokirito]

    หูยยย  น่ากลัว  นุ้งทีมสู้มานนนนนนนนนนน

[mecon]

ต๊ายนังเด็กนอกชีกล้าจะมาแยกพี่ยอดไปเีชียวเหรอ
กะเปิดทางให้พี่ชายตัวเองว่างั้น เหอะๆถ้าพี่ตัวเองมีฝีมือจะกินเดะได้อ่ะ
คงไม่ต้องใช้หล่อนมาเปิดทาง เขี่ยคู่แข่งแบบนี้หรอกย่ะ
น้องทีมมมมมมมมมตบนังสัมภเวสีสองตัวนั่นก่อนแล้วค่อยจัดการคนใกล้ตัว
ใสซื่อจนน่า
+1 คะ

[tutu]

มีตบ..งานนี้มีตบค่ะ..อย่าได้ยอม

[NUTSANAN]

แหมม

แม็คนี่มาแบบนิ่มๆ

ร้ายลึกนะยะ

อย่าหวังว่าจะรอด

ทีมจัดไปอย่าให้เหลือ!

[Little Devil]

น้องทีมตื่นได้แล้ว
ข้าศึกรอบด้านขนาดนี้
กลุ้มใจแทน