หัวข้อ: [-16 PLUS-]ตอนพิเศษ รัก ~ คิดถึง ~ หึง ~ งอน อัพล่าสุด18-เมษา-55ครับ

[HydrA]

ดันไว้ก่อน

[kkmm]

ต่อเร็วนะคับ

[Dee^daY]

รับทราบ..

[Nanzari]

อ่า...พิ่งได้เข้ามาอ่าน

จะพยายามอ่านให้ทัน..^6^

[-N-]

สวัสดีค่ะคุณอโนชา ยอมรับว่าตอนแรกมองข้ามเรื่องนี้ไปเหมือนหลายๆเรื่องในเล้า เพราะอ่านอยู่ไม่กี่เรื่อง บางเรื่องอ่านไม่กี่ตอนก้อปิด ไม่โดน  แต่เรื่องของคุณอโนชาเริ่มอ่านเพราะมีคนโหวตให้ แร้วก้อทได้รับเสนอชื่อหลายๆอย่างเรยลองอ่านดู  เริ่มจากอ่านเรื่องสั้นที่จบไปแล้ว  ปรากดว่าอ่านแล้วถึงกับวางไม่ลงเรยทีเดว  ยิ่งอ่านยิ่งอยากอ่านมากขึ้น เหมือนไม่พอ  จบเรื่องนึงก้อต้องไปตามหาเรื่องอื่นมาอ่านต่อ  จนตอนนี้เวลาไม่กี่วันอ่านจบหมดแร้วค่ะ รวมถึงเรื่องนี้ด้วย ทั้งๆที่ทำงานเหนื่อยสายตัวแทบขาด พุ่งนี้ต้องทำงานแต่เช้า แต่ก้อเลิกไม่ได้จิงๆ

อยากบอกว่าชอบที่คุณอโนชาเขียนมาก และเสียใจที่มองข้ามไปตั้งแต่แรก  เพราะถือว่าเปนนิยายที่ดีเด่น 1 ในใจอีกเรื่องเรย  คำบรรยายง่ายๆแต่เห็นภาพ อ่านแร้วไม่ติดขัด  บทที่เหมือนจะไม่มีอะไรซับซ้อนแต่ทำเอาเราน้ำตาไหลได้  ทั้งๆที่ไใ่ได้ร้องไห้เพราะนิยายมานานแร้วนะ  โดยเฉพาะตอนที่แบ๊งเจ๊บอ่ะ  ไม่ไหวแร้ว  ชอบมาก  อ่านแร้วอินสุดชีวิต ชอบที่เอาเรื่องมาผูกกัน ชอบทุกอย่างเรยค่ะ  เหมือนจะเขียนง่ายๆเพราะไม่น่าจะมีอะไรยุงยากแต่เราเข้าใจว่ามันเขียนได้ยากมากกว่าจะออกมาแร้วอ่านได้ราบรื่นไม่สะดุดเรยขนาดนี้  ขอยอมรับในฝีมือจิงๆค่ะ  เปน smooth writting ที่เยี่ยมยอดมาก  เก็บคำชื่นชมไว้ไม่ไหวต้องขอเขียนออกมา  ปกติเราอ่านนิยายแร้วชอบอ่านข้ามๆเพพราะบางทีก้อเบื่อ  แต่นี่อ่านทุกจตัวจิงๆ เพราะไม่เยิ่นเย้อ  แต่ไม่รวบรัด  ลงตัวทุกตอนจิงๆค่ะ

พล่ามาเยอะ อยากบอกคุณอโนชาว่า keep good work นะคะ ชื่นชมแระชื่นชอบผลงานมาก  อยากบอกว่ามีอีก 1 กำลังใจและแฟนคลับตรงนี้  ที่ตามอ่านตลอดค่ะ  ขอบคุณที่สละเวลามาเขียนนิยายให้พวกเราได้อ่านกันแบบที่ไม่ได้อะไรเรย  สำหรับเราที่ได้ผลประโยชน์เต็มๆต้องขอขอบคุณจากใจค่ะ

รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

 

[@BUA@]

สู้ๆ ค่ะ
 

[blackberry2214]

สวัสดีค่ะคุณอโนชา ยอมรับว่าตอนแรกมองข้ามเรื่องนี้ไปเหมือนหลายๆเรื่องในเล้า เพราะอ่านอยู่ไม่กี่เรื่อง บางเรื่องอ่านไม่กี่ตอนก้อปิด ไม่โดน  แต่เรื่องของคุณอโนชาเริ่มอ่านเพราะมีคนโหวตให้ แร้วก้อทได้รับเสนอชื่อหลายๆอย่างเรยลองอ่านดู  เริ่มจากอ่านเรื่องสั้นที่จบไปแล้ว  ปรากดว่าอ่านแล้วถึงกับวางไม่ลงเรยทีเดว  ยิ่งอ่านยิ่งอยากอ่านมากขึ้น เหมือนไม่พอ  จบเรื่องนึงก้อต้องไปตามหาเรื่องอื่นมาอ่านต่อ  จนตอนนี้เวลาไม่กี่วันอ่านจบหมดแร้วค่ะ รวมถึงเรื่องนี้ด้วย ทั้งๆที่ทำงานเหนื่อยสายตัวแทบขาด พุ่งนี้ต้องทำงานแต่เช้า แต่ก้อเลิกไม่ได้จิงๆ

อยากบอกว่าชอบที่คุณอโนชาเขียนมาก และเสียใจที่มองข้ามไปตั้งแต่แรก  เพราะถือว่าเปนนิยายที่ดีเด่น 1 ในใจอีกเรื่องเรย  คำบรรยายง่ายๆแต่เห็นภาพ อ่านแร้วไม่ติดขัด  บทที่เหมือนจะไม่มีอะไรซับซ้อนแต่ทำเอาเราน้ำตาไหลได้  ทั้งๆที่ไใ่ได้ร้องไห้เพราะนิยายมานานแร้วนะ  โดยเฉพาะตอนที่แบ๊งเจ๊บอ่ะ  ไม่ไหวแร้ว  ชอบมาก  อ่านแร้วอินสุดชีวิต ชอบที่เอาเรื่องมาผูกกัน ชอบทุกอย่างเรยค่ะ  เหมือนจะเขียนง่ายๆเพราะไม่น่าจะมีอะไรยุงยากแต่เราเข้าใจว่ามันเขียนได้ยากมากกว่าจะออกมาแร้วอ่านได้ราบรื่นไม่สะดุดเรยขนาดนี้  ขอยอมรับในฝีมือจิงๆค่ะ  เปน smooth writting ที่เยี่ยมยอดมาก  เก็บคำชื่นชมไว้ไม่ไหวต้องขอเขียนออกมา  ปกติเราอ่านนิยายแร้วชอบอ่านข้ามๆเพพราะบางทีก้อเบื่อ  แต่นี่อ่านทุกจตัวจิงๆ เพราะไม่เยิ่นเย้อ  แต่ไม่รวบรัด  ลงตัวทุกตอนจิงๆค่ะ

พล่ามาเยอะ อยากบอกคุณอโนชาว่า keep good work นะคะ ชื่นชมแระชื่นชอบผลงานมาก  อยากบอกว่ามีอีก 1 กำลังใจและแฟนคลับตรงนี้  ที่ตามอ่านตลอดค่ะ  ขอบคุณที่สละเวลามาเขียนนิยายให้พวกเราได้อ่านกันแบบที่ไม่ได้อะไรเรย  สำหรับเราที่ได้ผลประโยชน์เต็มๆต้องขอขอบคุณจากใจค่ะ

รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

 

เห็นด้วย 100% ครับผม ^^

[amphetaminy]

 :L2:รอผู้กอง จิ้นเด็ก  ฮิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ขอบคุณมากคับที่ได้อ่านเรื่องดีๆ

[thaitanoi]

เรื่องสั้นก็จบแล้วนะครับ รอมาต่อเรื่องนี้ครับ

[gypsy]

จริงๆจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเคยอ่านเรื่องนี้ไปแล้วตอนช่วงแรกๆ
แต่เพราะเห็นคอมเมนท์ของตัวเองเลยเพิ่งจำได้ครับ

ได้มีโอกาสติดตามอ่านเรื่องสั้น 16 plus ไว้นานแล้ว
พอมาอ่านเรื่องนี้ก็ไม่ผิดหวัง เพราะเป็นภาคต่อของ 16plus
ชอบตัวละครทุกตัวเลยครับ

โดยเฉพาะน้องคิม ตัวละครที่มีปมในหัวใจและมีปัญหามากที่สุดในเรื่อง
เอาใจช่วยน้องคิมให้ผ่านพ้นช่วงที่ทุกข์ทรมานให้ได้ และอยากให้น้องคิมมีความสุข
อยากให้ครอบครัวของทุกๆคนยอมรับ ให้ได้

แต่อย่างว่าล่ะนะครับ ยังเด็กๆกันทั้งนั้น สิ่งที่ผู้ใหญ่หรือคนเป็นพ่อเป็นแม่จะคิดได้ คงคิดว่าเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบของเด็กๆ
และอาจจะพยายามกีดกัน ไม่เข้าใจ เหมือนอย่างพ่อของคิมก็ได้

ส่วนเรื่องนี้คนที่น่าจะมีความสุขที่สุด คงไม่พ้นคู่ของพีทกับแฟนหนุ่มน้อยปากดีนะครับ
สวีทหวานแหววกันดี ถึงจะมีงอนกันบ้าง แต่ปัญหาของคนทั้งคู่ยังเล็กน้อยนักเมื่อเทียบกับคู่อื่น

ผู้กองเข้มกับน้องแม้ว ชอบคู่นี้มาก ถึงจะเป็นรักทางไกล แต่อะไรก็ดูเหมือนจะไม่ได้เป็นอุปสรรคเลย
น้องก็คอยหยอดผู้กองเรื่อย แต่ก็น่าสงสารนะครับ เพราะผู้กองก็มีภาระครอบครัว ภาระหน้าที่ใหญ่หลวง
จะทำอะไรก็ต้องคอยระวังอยู่ตลอดเวลา (แถมต้องระวังโดนข้อหาพรากผู้เยาว์ด้วย เป็นตำรวจทั้งทีแต่ดันมีชนักปักหลัง)

ส่วนคู่สุดท้าย น้องแทนกับน้องจอม ปัญหาเรื่องของเมย์น่าจะผ่านไปได้แล้ว
เหลือที่ว่าเมื่อไหร่จะลงเอย เป็นของกันทั้งกายและใจสักทีนะครับ
ผมว่า ถ้าน้องแทนลองทำตามที่พีทแนะนำ (ปล้ำไปเลย) เรื่องนี้ก็คงจะแฮปปี้แล้วล่ะครับ

ช่วงนี้คุณ anocha กำลังมีปัญหา ผมก็ขอเอาใจช่วยให้คุณผ่านพ้นอุปสรรคไปได้
และรีบกลับมาต่อนิยายในเร็ววันนะครับ
ขอบคุณสำหรับงานเขียนดีๆ 

[ShairLoveTeukky]

สนุกจังคุณ anocha เราเป็นแฟน[16 plus]ค่ะ
มาต่อไว้ๆนะ กาลังหนุก กริ๊บกริ๊วๆ

[8X]

หนุกจัง มาต่อไวๆน๊ะ 

[anocha]

เลยเวลาเลิกเรียนไปกว่าชั่วโมงแล้ว    นักเรียนส่วนใหญ่ทยอยกลับบ้านกันจนเกือบหมด  แต่หนุ่มน้อยผิวขาวจัดก็ยังคงนั่งอ่านหนังสือที่ม้าหินอ่อนใต้ร่มมะม่วงริมสนามฟุตบอลอย่างขมักเขม้น    แม้จะมีเสียงตะโกนโหวกเหวกดังมาจากนักเรียนที่กำลังซ้อมฟุตบอลอยู่ในสนามเกือบตลอดเวลา   แต่เจ้าตัวก็ยังก้มหน้าก้มตาอ่านอย่างมีสมาธิ   นานๆครั้งจึงจะเหลือบมองโทรศัพท์ที่วางทิ้งไว้บนโต๊ะหินอ่อนพลางอมยิ้มอยู่ในสีหน้า   ราวกับกำลังรอคอยให้โทรศัพท์มีสายเรียกเข้า
เจ้าตัวหยิบโทรศัพท์มาถือไว้ในมือเพื่อดูเวลาให้ชัดๆ   

...อีกสิบกว่านาทีจะถึงเวลาห้าโมงเย็น  รอยยิ้มที่มุมปากคลี่กว้างกว่าเดิมเมื่อใกล้ถึงเวลาประจำที่จะต้องคุยโทรศัพท์กับคนไกล 

หนุ่มน้อยวางโทรศัพท์ลงที่เดิมก่อนจะก้มหน้าลงอ่านหนังสือต่ออย่างมีสมาธิจนไม่ทันรู้สึกตัวว่ามีเด็กสาวคนหนึ่งแอบย่องมาทางด้านหลังแล้วเอื้อมมือข้ามไหล่มาฉกโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะไปต่อหน้าต่อตา...

 
"เฮ้ย! แจง ทำไรน่ะ เอาโทรศัพท์เราไปทำไม " เจ้าของโทรศัพท์ร้องโวยวายพลางกระโดดผลุงลงจากเก้าอี้  หน้าตาเลิ่กลั่กเมื่ออีกฝ่ายส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้..
 
"ก็เราเห็นเบ๊นซ์ชอบแอบมาคุยโทรศัพท์ตรงนี้ เราก็เลยอยากรู้ว่าเบ๊นซ์คุยกับใครไง..รอโทรศัพท์กิ๊กรึเปล่าเนี่ย.."
เด็กสาวท่าทางแก่นแก้วว่าพลางซ่อนโทรศัพท์ไว้ด้านหลังก่อนจะเอี้ยวตัวหลบไปมาเพื่อไม่ให้เจ้าของโทรศัพท์แย่งกลับคืนไปได้     ดวงตากลมโตเป็นประกายสุกใสอย่างคนที่กำลังสนุกสนานเต็มที่...
 
"ไม่ใช่!  เดี๋ยวที่บ้านโทรมา.."  เบ๊นซ์รีบปฏิเสธพัลวันทั้งที่หน้าแดงก่ำ  อยากจะได้โทรศัพท์คืนมา  แต่ก็ไม่กล้าล่วงเกินสาวน้อยตรงหน้า..


"ก็แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ.." แจงกระเซ้าเมื่อเห็นท่าทางเขินอายของเบ๊นซ์     ไม่เหลือมาดหนุ่มน้อยหน้าทะเล้นแบบที่เพื่อนๆคุ้นตา     แปลกที่ยิ่งเขิน กลับยิ่งทำให้เจ้าตัวดูน่ามองมากขึ้นกว่าเดิม

"ขอโทรศัพท์คืนให้เราเหอะน่าแจง.." เบ๊นซ์ทำเสียงอ้อนวอน..แต่รู้ดีว่าคนตรงหน้าคงไม่ยอมคืนให้ง่ายๆ ค่าที่เจ้าตัวก่อวีรกรรมกับเพื่อนร่วมชั้นไว้มากมาย..

ชั่วอึดใจที่เจ้าของโทรศัพท์พยายามคิดหาวิธีแย่งโทรศัพท์กลับคืนมาให้ได้ เสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้นเมื่อถึงเวลาห้าโมงตรงเป๊ะพอดี   ใบหน้าขาวๆยิ่งแดงก่ำมากขึ้นไปอีกเมื่อแจงกดรับสายอย่างถือวิสาสะ

"หวัดดีค่า....."


ปลายสายเงียบไปชั่วขณะก่อนที่คนโทรมาจะตอบกลับมาอย่างงงๆ   "เอ่อ...ผมขอสายเบ๊นซ์ครับ.."

เบ๊นซ์ฉวยโอกาสที่แจงกำลังเผลอฉกโทรศัพท์กลับคืนมาได้  ก่อนจะรีบพูดกรอกลงไปในโทรศัพท์..


"ฮัลโหลครับ เบ๊นซ์พูดอยู่ครับ พอดีเพื่อนมันแกล้ง.."

"เมื่อกี้ใครรับสายน่ะ..."  ผู้กองเข้มพูดสายด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
 
"อ๋อ.ไม่มีอะไรครับพี่ เพื่อนมันแกล้งอ่ะ.." เบ๊นซ์พูดพลางเอามือป้องโทรศัพท์ก่อนจะเดินเลี่ยงออกมาจากร่มมะม่วง 
ทิ้งให้แจงมองตามด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็นเต็มที่

"เพื่อนจริงเรอะ?"  น้ำเสียงห้วนๆบอกให้รู้ว่าคนโทรมายังอยู่ในอาการขุ่นใจอยู่ดี..หนุ่มน้อยอมยิ้มอยู่คนเดียว  นึกภาพผู้กองเข้มาวางท่าเหมือนกำลังสอบสวนผู้ต้องหาแล้วก็อดขำไม่ได้..
 
"เพื่อนจริงสิครับ" 


"ทุกทีก็รู้ว่าพี่ต้องโทรมาเวลานี้แล้วทำไมถึงปล่อยให้เพื่อนเอาโทรศัพท์ไปได้.."
ผู้กองเข้มยังคงพูดโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงตีรวน    กระนั้นคนฟังก็ยังคงยิ้มรื่นแบบไม่สะทกสะท้าน
 
"บอกความจริงก็ได้ครับ ไม่ใช่เพื่อนหรอก.."


คำพูดนั้นทำเอาคนฟังนิ่งไปชั่วขณะ แล้วถามกลับมาด้วยเสียงคลางแคลงใจ..

"ไม่ใช่เพื่อนแล้วใครวะ?"
 

"เลขาส่วนตัวผมเองพี่ เอาไว้รับโทรศัพท์แทนตอนผมงานยุ่งๆ"
 

เสียงหัวเราะก๊ากที่ดังมาตามสายโทรศัพท์บอกให้รู้ว่าคนโทรมาอารมณ์ดีขึ้นทันตาเห็น หนุ่มน้อยเหลือบมองเด็กสาวที่ยืนหน้าง้ำอยู่ใต้ร่มมะม่วงกอ่นจะเดินเลี่ยงห่างออกไปไกลอีก..
 
"ถ้าพี่จับได้ว่าเอ็งมีกิ๊กล่ะก็ โดนแน่.."


คำขู่นั้นไม่ได้ทำให้คนฟังสะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย เบ๊นซ์ยิ้มกว้าง ก่อนจะตอบกลับไปว่า

"พี่เข้มดีออกอย่างนี้ ผมจะไปรักหมาที่ไหนได้อีกล่ะครับ.."
 
"ไอ้แม้ว..ไอ้เด็กเว...ปากดีนักนะเอ็ง  อย่าให้เจอนะเว้ย พี่จะจูบให้ปากเปื่อยเลย.."


"เหอ เหอ กลัวจะแย่อยู่แล้วเนี่ย..ไว้ผมจะรอละกันนะครับ .." หนุ่มน้อยตอบด้วยเสียงท้าทาย หารู้ไม่ว่าว่าคนโทรมากำลังยิ้มกริ่มอยู่ที่ปลายสาย..


"ปากดีอย่างนี้แค่จูบอย่างเดียวคงไม่พอแล้วล่ะม้าง..อย่างเอ็งต้องเจอชุดใหญ่..."


"ชุดใหญ่ของพี่นี่มีอะไรบ้างครับ เอาแส้ฟาด  ราดเบียร์ เลียติ่งหู  ..ผมลองมาหมดแล้วพี่.."
เบ๊นซ์พูดหน้าตาเฉย คราวนี้คนฟังไม่ได้หัวเราะด้วย แต่ตอบกลับมาด้วยเสียงทุ้มนุ่มอย่างมีเลศนัย
 
"ทำเป็นพูดดีไปเหอะ อยากรู้นักว่าเจอหน้ากันจริงๆแล้วจะยังเก่งอย่างนี้อยู่รึเปล่า..หึหึ?"
 
"ก็ลองมาพิสูจน์ดิครับ แล้วจะรู้ว่าผมแน่จริงรึเปล่า?.." หนุ่มน้อยตอบกลับไปอย่างท้าทาย


"ได้ งั้นพรุ่งนี้เช้าเจอกัน.." ผู้กองเข้มพูดด้วยเสียงเนือยๆ แต่คนฟังแทบสะดุดล้มหัวทิ่ม..

"หา! อะไรนะ พูดจริงพูดเล่นเนี่ย?"

"คนอย่างพี่ เคยล้อเอ็งเล่นด้วยเรอะ?"  น้ำเสียงเรียบๆที่ดังออกมาจากโทรศัพท์บอกให้รู้ว่าคนพูดไม่ได้ล้อเล่น

"ตอนนี้พี่ออกจากกรุงเทพเกือบถึงสระบุรีแล้วเนี่ย..คงถึงลำปางเกือบเช้ามืด ดีเหมือนกัน พี่จะได้ขับรถไปส่งเบ๊นซ์ที่โรงเรียน.." น้ำเสียงของคนพูดนั้นราวกับว่าการขับรถข้ามไปเกือบครึ่งประเทศนั้นเป็นเรื่องธรรมดาสามัญที่สุด ทั้งที่คนฟังกำลังเอามือเกาหัวยิกๆ..
 
"แล้วเรื่องหลานชายพี่อ่ะครับ เคลียร์เสร็จแล้วเหรอ?"
 
"อือ..ก็เกือบจะเรียบร้อยแล้วล่ะ พี่โทรไปบอกแม่เจ้าคิม เค้าก็เลยจะกลับมาเมืองไทยมาจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง พี่เองก็พอมีเส้นมีสาย   วิ่งเต้นเรื่องผู้ใหญ่ให้ได้บ้าง   ที่เหลือเดี๋ยวเค้าก็มาจัดการต่อกันเอง พี่เห็นว่าไม่น่ามีปัญหาอะไรก็เลยรีบลางานแล้วบึ่งไปหาเอ็งนี่แหละ.... "
 
"แล้ว..ทำไมต้องขับรถมาเองด้วย..ทำไมไม่นั่งรถทัวร์มาอ่ะครับ.."

"มันช้า ..ไม่ทันใจ พี่อยากเจอเอ็งให้เร็วที่สุด อุตส่าห์ได้วันหยุดพักร้อนแล้วก็มัวแต่จัดการเรื่องคนอื่น จนไม่มีเวลาให้เอ็งเลยเนี่ย.."
 
"ผมเป็นห่วงอ่ะ..ทางก็ไกล.. ขับรถกลางคืนด้วย.." หนุ่มน้อยพูดด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ ไม่เหลือท่าทีอวดเก่งเลยแม้แต่น้อย แต่คนปลายสายกลับหัวเราะร่วนก่อนจะตอบกลับมาด้วยเสียงสดชื่นอย่างคนกำลังครึ้มอกครึ้มใจ..
 
"ไม่ต้องห่วงไอ้น้อง ตอนทำงานพี่ขับรถข้ามจังหวัดแบบนี้จนชินแล้ว พี่เข้มรับรองว่าพรุ่งนี้พี่จะไปถึงลำปางในสภาพพร้อมใช้งาน  เตรียมตัวเตรียมใจไว้ให้ดีนะครับ   พรุ่งนี้เช้าพี่เข้มจะอาบน้ำแต่งตัวใมห้น้องเบ๊นซ์แล้วพาไปส่งโรงเรียนเอง หึ หึ.."

[anocha]

รู้ว่าหายไปนานจนน่าถีบ ขอโต๊ดคร้าบ...

แบบว่า..เริ่มงานที่ใหม่ก็ยุ่งๆ กลับดึกทุกวัน ร้านยังไม่ค่อยเรียบน้อย ทำนู่นทำนี่มากมาย แถมโปรเจคที่ตกปากรับคำไว้ก็ยังคิดพล็อตไม่ออก แล้วยังจะมีหน้าสะแหลนไปกินเหล้า (จนได้เรื่องสั้นเรื่องหนึ่งมา ทั้งที่ยังมีงานค้างอีกสองเรื่อง 555) พอเขียนเรื่องสั้นเสร็จ ก็เขียนพรีวิวนิยายของเล้าต่อ ทำให้เรื่อง 16+ ต้องค้างไว้นาน

ขอบคุณนะครับสำหรับทุกคอมเม้นต์ สารภาพตามตรงว่าช่วงที่หายไปก็มีที่ต่ออารมณ์ไม่ติดอยู่บ้าง  แบบว่าเขียนค้างไว้ณ.อารมณ์นั้น พอผ่านจุดนั้นมาแล้วก็จะ งงๆนิดนึงว่าเอ๊ะ ควรจะเขียนต่อประมาณไหน ที่สำคัญ คนเขียนเขียนนิยายช้าอยู่แล้วอ่ะครับ (ไม่รู้ทำไม)
คือออกแนวเรื่อยเฉื่อยง่ะ ก็ต้องขอบคุณทุกกำลังใจจากคนเขียนด้วยนะครับ แล้วก็ขอโทษด้วยที่ไม่ได้ตอบคอมเม้นต์ทุกอัน แต่ยืนยันว่าทุกคอมเม้นต์มีส่วนช่วยให้นิยายเรื่องนี้เดินทางต่อไปได้ 

กำลังใจจากคนอ่านมันเหมือนแรงขับที่ทำให้คนเขียนพุ่งไปข้างหน้าอ่ะครับ อธิบายไม่ถูก ไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่า ที่ตะบี้ตะบันเขียนอยู่เนี่ย ก็เพราะมีคนอ่านเนี่ยล่ะครับ

ติชมกันได้เต็มที่นะครับ คืนนี้ขอไปนอนก่อนล่ะ ฝันดีนะครับ

[mecon]

  เจ้าเบ๊นซ์นี่แสบจริงๆ โดนดุแล้วยังมาอำเค้าอีก
แต่ว่าคู่นี้จะได้เจอกันแล้วจริงๆนะ...อย่าได้มีมารมาผจญเลย ...ชาบูชาบู

+1 คะ

[gypsy]

อ่า ในที่สุดคู่นี้ก็จะได้เจอกันแล้ว

  ว่าแต่แม่น้องคิมบินกลับมาจากต่างประเทศเลยเหรอเนี่ย

เรื่องทางนั้นจะเป็นไงบ้างน้อ

รู้แต่ว่า เอ็งไม่รอดแน่เจ้าเบ๊น

555 ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆครับ 

[everytime]

  ยังไม่หายคิดถึงเลยยยยย:call:

[jokirito]

   เย้  ประทัดฉลองตอนใหม่หนึ่งตับ   ผู้กองเข้มจะได้เจอเจ้าแม้วแล้ววววว

[┗◎┗◎]

ปากดีนะจุ้บใช่ม้าาา 

[Little Devil]

คู่นึงก้อหวานซะ   
อีกคู่ก้องานเข้า   

writer ตกลงแล้วหา inspiration
แถวร้านเหล้าเจอมั๊ย
คริ คริ  รออ่านอีกหลายเรื่องนะ

[nOn†ღ]

รอลุ้นชุดใหญ่ของผู้กอง

จัดไปอย่าให้เสียนะคะ เหยียบมาให้มิดไวๆ เลย 

[nopkar]

รอผู้กองเข้มมาจัดการหนุ่มน้อยยยยย

[a_tapha]

บวกแต้มที่ 446 ให้ค่ะ   

[pongsj]

พี่เข้มกลับมาแล้วววววววววววววว

[railay]

 

[Dee^daY]

ดีใจ ๆ จริง..

[BeeRY]

เข้าใจน้องเบ๊นซ์ที่เป้นห่วงพี่เข้ม
ขับรถระวังๆนะคร้าผู้กองสุดหล่อ
เดี๋ยวไม่พร้อมใช้งานขึ้นมา น้องเบ๊นซ์น่าสงสารแย่เลย

[Junrai_Hyper™]

มาต่อแว้ว ดีใจจัง

ขอบคุณครับ

[knightofbabylon]

เย่ๆ มาต่อแ้ล้วววว..ว

[mantdash]

ในที่สุดก็ได้อ่านต่อแล้วววว อิอิ

ไม่เอาดราม่านะครับช่วงนี้ เพราะมันดราม่ามานานมาก เหอๆ