หัวข้อ: [-16 PLUS-]ตอนพิเศษ รัก ~ คิดถึง ~ หึง ~ งอน อัพล่าสุด18-เมษา-55ครับ

[White..BroccO]

เค้กปลาช่อน เป็นยังไง ไม่รู้จัก

เอิ๊กส์ๆๆ เมื่อไหร่จะจบคร๊าบบบ

 

[blackberry2214]

อ่านสองตอนล่าสุด รักคิมขึ้นอีกเป็นกอง

ตะก่อนคิดแต่ว่าคิดเอาแต่ใจ

พออ่านไปอ่านมา นึกๆ ดู

เอ๊ะ เราเองก็เอาแต่ใจนี่หว่า

555+

+1 ให้ครับ

[j4c9y]

+1 ให้กับความประดิษ ประดอยน้าคร้าบบบ

ชอบบบบ

[Resonance]

กริ๊ดดด คู่ที่ชอบ หุหุ

[anocha]

"ก็อย่างที่ครูบอกนั่นแหละ..เป็นหนึ่งเค้าเห็นว่าเธอเคยทำกิจกรรมมาก่อน ผลการเรียนก็ดี อยากจะชวนมาร่วมทีมลงสมัครคณะกรรมการนักเรียน พอดีว่าครูเป็นที่ปรึกษาให้ทีมเค้า ก็เลยช่วยพูดให้.."

อาจารย์มัลลิกาพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ดวงตาสีเทาเข้มหลังกรอบแว่นหนามองมาที่แบ็งค์เป็นเชิงขอร้อง...
หนุ่มน้อยขยับตัวอย่างอึดอัดใจ แต่ก่อนที่แบ็งค์จะทันได้ตอบรับหรือปฏิเสธ เป็นหนึ่งที่ยืนฟังอยู่ด้วยก็รีบพูดเสริมขึ้นมา..

"ถือว่าช่วยกันหน่อยนะครับ เพราะนอกจากแบ็งค์แล้ว พี่ก็ยังไม่เห็นน้องม.4 คนไหนที่อยากจะชวนมาร่วมทีมด้วยเลย.."


แบ็งค์ทำท่ากระอักกระอ่วนใจ เดาได้ไม่ยากว่าเป็นหนึ่งคงเป็นนักเรียนคนโปรดของอาจารย์มัลลิกา เหมือนๆกับที่เป็นคนโปรดของอาจารย์อีกหลายคนในโรงเรียน...  และด้วยเหตุผลข้อนี้เองที่ทำให้เป็นหนึ่งดูเป็นเด็กหนุ่มที่มั่นอกมั่นใจในตัวเองอย่างมาก  จนแบ็งค์นึกสงสัยว่าอีกฝ่ายจะลงสมัครประธานนักเรียนไปทำไมในเมื่อทุกวันนี้เป็นหนึ่งก็ทำตัวจุ้นจ้านกับกิจกรรมทุกอย่างในโรงเรียนอยู่แล้ว... แต่กระนั้น แบ็งค์ก็ตอบกลับไปอย่างสุภาพ..

"เอ่อ..ไม่ดีกว่าครับ ผมอยากตั้งใจเรียนอย่างเดียวมากกว่า.."
 
สีหน้าผิดหวังของอาจารย์มัลลิกาทำให้แบ็งค์รู้สึกผิดขึ้นมาทันที..   เธอโน้มตัวข้ามโต๊ะทำงานที่เต็มไปด้วยสมุดแบบฝึกหัด ก่อนจะพูดช้าๆอย่างมีจิตวิทยาสมกับเป็นอาจารย์ที่ต้องรับมือกับเด็กมาไม่น้อยกว่าครึ่งชีวิต...

"ถ้าเธอไม่สนใจจะร่วมกิจกรรมครูก็เสียดาย..เพราะเท่าที่ครูสังเกต เวลาที่มีกิจกรรมต่างๆในห้องเรียน   ก็เห็นเธอให้ความร่วมมือดีมาตลอด  ยิ่งครูเห็นเธอช่วยติวให้นายคิมหันต์  ก็เลยคิดว่าถ้าเธอเป็นคณะกรรมการนักเรียนฝ่ายวิชาการ ก็น่าจะเป็นประโยชน์กับเพื่อนๆอีกหลายคน.."
 
"ผมคงไม่เก่งขนาดนั้นหรอกมั้งครับอาจารย์ ลองชวนคนอื่นน่าจะดีกว่า.." แบ็งค์พูดอย่างถ่อมตัว พยายามไม่สบตากับอาจารย์มัลลิกา
 
เป็นหนึ่งรีบพูดแทรกขึ้นมาด้วยน้ำเสียงฉะฉานน่าฟัง

"ชมรมวิชาการไม่ยุ่งยากเท่าไหร่หรอกครับ แค่จัดกลุ่มติวกัน ทำชีทแจกเพื่อนๆ ทำชีทสรุปแนวข้อสอบทำนองนี้น่ะครับ...แต่แทนที่จะติวให้เพื่อนแค่คนเดียว จับกลุ่มกันติวหลายๆคนน่าจะมีประโยชน์กว่า ดีกว่าไปเสียเงินตามสถาบันกวดวิชา อาจารย์ว่าไหมครับ.." ลงท้าย เป็นหนึ่งหันมาทางอาจารย์มัลลิกาเพื่อหาคนสนับสนุน และเธอพยักหน้าเห็นด้วย..
 
แบ็งค์ถอนใจเฮือกใหญ่  รู้สึกว่าตกอยู่ในวงสนทนาที่ไม่จบไม่สิ้นเสียที  จนกว่าเป็นหนึ่งจะได้คำตอบที่ต้องการ
เกือบครึ่งชั่วโมงแล้วที่ต้องทนฟังเป็นหนึ่งหว่านล้อมด้วยเหตุผลต่างๆนานาเพียงเพื่อให้แบ็งค์ตกลงปลงใจยอมสมัครเป็นกรรมการนักเรียน โดยมีอาจารย์มัลลิกาช่วยสนับสนุนอีกแรง... กระนั้นแบ็งค์ก็ยังยืนกรานคำตอบเดิม
 
"เอาเถอะ นี่ก็เลยเวลาเรียนไปมากแล้ว ..ถ้าเธอยังไม่ตกลงตอนนี้ก็กลับไปคิดดูก่อนก็ได้.."  อาจารย์มัลลิกาถอนหายใจยาว พูดกับแบ็งค์ด้วยน้ำเสียงปราณีแบบที่ทำให้คนฟังยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก...

"แต่ครูก็หวังนะว่า นักเรียนที่เก่งแล้วก็ความประพฤติดีอย่างเธอจะเสียสละเวลามาทำประโยชน์ให้กับโรงเรียนและเพื่อนๆบ้าง    ชีวิตนักเรียนม.ปลายก็แค่สามปี   แต่ถ้าในอนาคตเธอกลับมานึกย้อนดูว่าเธอเคยทำอะไรไว้ให้โรงเรียนบ้าง เธอก็น่าจะภูมิใจนะ.."

อาจารย์มัลลิกาจบประโยคอย่งน่าประทับใจ ในขณะที่คนฟังยิ่งรู้สึกห่อเหี่ยว   เธอโบกมือน้อยๆเป็นสัญญาณบอกเด็กหนุ่มทั้งคู่กลับเข้าห้องเรียนตามปรกติ
 

แบ็งค์ไหว้ลาอย่างนอบน้อม ก่อนจะหันหลังเดินออกมาจากโต๊ะอาจารย์..

 
"เดี๋ยวครับแบ็งค์..เอานี่ไปด้วย เผื่อจะเปลี่ยนใจ.."  เป็นหนึ่งเดินตาม   ส่งกระดาษแบบฟอร์มในมือให้แบ็งค์หลายใบ.
 

"เอ่อ..ขอบคุณครับ งั้นผมไปล่ะนะพี่.." แบ็งค์รับม้วนกระดาษในมือเพื่อเป็นการรักษามารยาท ก่อนจะรีบจ้ำออกไปจากห้องพักครูเพื่อกลับเข้าห้องเรียนในขณะที่อีกคนยังคงเดินตามอย่างไม่ลดละ


พ้นจากประตูห้องพักครูแล้ว เป็นหนึ่งก็พาร่างสูงเพรียวขยับขึ้นมาเดินเคียงกับแบ็งค์พลางชวนคุยด้วยท่าทีสบายๆ
"คอน้องแบ็งค์เป็นอะไรหรือครับ พี่เห็นเอากอเอี๊ยะติดไว้.."
 
คนถูกถามหน้าแดงขึ้นมาทันที   หนุ่มน้อยเอามือลูบคอที่แปะกอเอี๊ยะเพื่อปกปิดผลงานที่คิมหันต์ฝากรอยเอาไว้  ตัดสินใจที่จะไม่ตอบคำถามของอีกฝ่าย..
 
เป็นหนึ่งหยุดเดิน คว้าข้อมือแบ็งค์อย่างถือวิสาสะ...  "แบ็งค์ครับ คือพี่ก็คิดอยู่นานแล้วว่าถ้ามีโอกาส...."

ก่อนที่เป็นหนึ่งจะทันได้พูดจบประโยคแบ็งค์ก็ดึงข้อมือออกอย่างนุ่มนวล แล้วพูดตัดบทอย่างสุภาพ.. 
"เลยเวลาเรียนมามากแล้วพี่ ผมรีบไปก่อนดีกว่าครับ.."
 

แบ็งค์ผละไปโดยมีสายตาของเป็นหนึ่งมองตามหลัง หนุ่มน้อยกำลังจะเดินเลี้ยวตรงมุมตึกเรียน แต่แล้วก็พบว่ามีใครคนหนึ่งยืนกอดอกสังเกตการณ์อยู่นานแล้ว..
 

"มรึงมายืนทำซากอ้อยอะไรของมรึงเนี่ย..ทำไมไม่เข้าห้องเรียน อาจารย์ประภาศรียิ่งปลื้มๆมรึงอยู่ด้วย.. "
 
แบ็งค์โวยวายใส่คนตัวโตที่ยืนทำหน้าตึงอยู่ตรงหน้า ในขณะที่คิมทำท่าเหมือนจะตรงเข้าไปตะบันหน้าเป็นหนึ่งเพื่อระบายโทสะ ...

"กรูเห็นมรึงหายไปนานก็เลยมาตาม..แล้วไอ้เหี้ยนั่นมันมากับมรึงได้ยังไง.." คิมพูดด้วยน้ำเสียงห้วนๆ จ้องข้ามไหล่แบ็งค์ไปยังคนที่ยืนอยู่ไม่ไกล..


แบ็งค์เหลียวกลับไปดูเป็นหนึ่งที่ยังคงยืนมองอยู่อย่างนั้น ลากข้อมือคิมให้เดินห่างจากจุดที่ยืนอยู่โดยเร็ว ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย 

 "เรื่องมันยาว เดี๋ยวกรูเล่าให้ฟัง ตอนนี้กลับห้องก่อนเหอะน่า..มรึงทำแบบนี้กรูยิ่งเป็นห่วงมรึงรู้มั้ย"


ดูเหมือนว่าคำพูดนั้นจะทำให้อารมณ์ขุ่นเคืองของคิมหันต์จางหายไปกว่าครึ่ง  แม้จะยังมีท่าทีอึดฮัดอยู่ แต่คิมก็เดินตามแบ็งค์กลับห้องเรียนอย่างว่าง่าย เมื่อมาถึงหน้าประตูห้องเรียน แบ็งค์ยกมือไหว้อาจารย์ประภาศรีพลางชี้แจงเหตุผลที่เข้าเรียนสาย  เธอพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะโบกมือให้แบ็งค์กลับเข้าเรียนตามปรกติ

หากแต่เมื่อคิมจะขยับเดินตาม อาจารย์ประภาศรีก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบที่ได้ยินไปทั้งชั้นเรียน..


 
"ครูคิดว่าเราคุยกันเข้าใจแล้วนะคิมหันต์ เธอไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าเรียนในคาบนี้.."
 
 

[namtaan]

เป็นหนึ่งจะพางานเข้าแบ๊งค์ใช่มั้ยเนี่ย
คิมจะอดใจไม่ก่อเรื่องไหวหรือเปล่า
แถมยังมีเรื่องกับอาจารย์อีก คิมเอ๊ย ทำไงดี
ขอบคุณมากนะคะ รอลุ้นคู่นี้ต่อค่ะ

[Resonance]

อาจารย์ระเบียบจัดจริงๆ คิมจะทำไงน้องานนี้

[mecon]

  คุณครูอย่าใจร้ายนะคะ
เด็กมันไม่ได้ตั้งใจ แหะ
ส่วนพี่เป็นหนึ่งอุตส่าห์ให้อาจารย์มาหว่านล้อมนุ้งแบ็งก์แต่ดีนะที่นุ้งใจแข็ง
ไม่งั้นเจ้าคิมคงก่อเรื่องอีกแน่ๆ

  +1 คะ

[patz]

บอกตามตรงนะครับ ครูบาอาจารย์ที่ชอบไซโคเด็กให้ทำโน่นทำนี่เนี่ย ถึงจะเป็นครูที่ดีแค่ไหน ผมก็ไม่ชอบอะ ออกจะรังเกียจด้วยซ้ำ แล้วยิ่งเป็นครูที่ตั้งแง่รังเกียจเด็กด้วย ไม่สมควรจะมาเป็นครูอะ เพราะแบบนี้แหละ ที่ทำให้เด็กรุ่นใหม่ๆ ไม่อยากมาเป็นครูกัน เพราะเกลียดคนแบบครูพวกนี้

[jokirito]

"ครูคิดว่าเราคุยกันเข้าใจแล้วนะคิมหันต์ เธอไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าเรียนในคาบนี้.." 



ครูเชี่ยไรครับ
เด็กจะเข้าเรียนดันไม่ให้เข้าเรียน
ครูแบบนี้ เชี่ย เกินไปแล้วครับ 
แต่ครูปัญญาอ่อนแบบนี้ในสังคม ก็มีจริงๆอ่ะแหละนะ
  ขอตบอิครูประภาศรีหน่อยเหอะ  เกลียดนัก อิครูแบบนี้

[andy_kwan]

หุหุ   เห็นด้วยกะรีบน   ครูแบบนี้ต้อง

[nartch]

^
^
เหอะๆๆ ครูก็คนธรรมดา คำพูดแบบนี้ดูจะผิดไปบ้างตามวิสัยครูที่ดีก็จริง
แต่ถ้าคิดให้ดี คิม ที่ยืนและเดินออกนอกห้องไปก็เสียมารยาทไม่ใช่น้อย
มิสมควรเอาเป็นแบบอย่าง 

[masanobu]

พี่อโนชางับ

ตอนนี้ เอาจัยช่วยคิม ลุ้นสุดๆ

อยากหั้ย แทนจอม คิมแบงค์ พีทบอส มาเป็นเพื่อนก๊วนเดียวกานอ่ะ

ขอบคุงงับ

[tagloveX-Mark]

ติดตอนของคิมกับแบงค์เลย อิิอิ คิืมออกน่าสงสารนิด ๆ นะ โหยหาความรัก กัวถูกทิ้งกัวไม่มีคนรัก โชคดีได้มาเจอแบงค์ ^^
ชอบ ๆ น่ารักดีอ่ะคับ
รอตอนต่อไปค้าบ ^^

[dahlia]

คิม เป็นแบบนี้ แบงค์เหนื่อยแน่ๆ แต่อย่างไงก็ชอบคิม 

[mist]

ไอ้เจ้าเป็นหนึ่งนี่ ตกลงจะเอาให้ได้แน่ๆ ใช่มะ 

[j4c9y]

ไอ้หนึ่ง

บังอาจ ยุ่งกับเด็กคิมหรอ

เดี๊ยะๆ

 

[┗◎┗◎]

เอ่อ ครูทำไมเป็นแบบนี้ เด็กมันอยากเข้าเรียน ก็ให้มันเรียนไปเหอะ 


ชอบตอนของ คิม นะ ชอบไสตล์ บุคลิกของคิมอ่ะ ดูมีอะไรน่าติดตามดี

[Cha Ris Ma]

ไอ้พี่เป็นหนึ่งวอนตายซะแล้ว

ไม่รู้ไงแบงค์เด็กใคร

คิมเริ่มคิดได้แล้วแต่จะให้เปลี่ยนจากเดิมไปเลยคงยาก
แบงค์ก็ใจเย็นๆนะ ค่อยเป็นค่อยไป

[a_tapha]

   เด็กมันอยากเรียน

คุณครูก็อย่าทิฐินักเลย

[anocha]

แม้ว่าบาดแผลที่แขนจะยังไม่หายดี  แต่แทนก็ยังอุตส่าห์ไปเข้าร่วมประชุมทีมในตอนเย็นหลังเลิกเรียนอยู่ดี  
เด็กหนุ่มนั่งฟังแผนการซ้อมจากหัวหน้าอย่างตั้งใจ   รู้สึกเสียสมาธิเล็กน้อยจากการที่พีทชวนคุยไม่หยุดปาก..

"วันนี้พี่ปิงเป็นเชี่ย'ไรวะ..พูดจาดีเป็นพิเศษ..ทุกทีเห็นพูดไปด่าไป.."  พีทชะโงกหน้ามากระซิบนินทาหัวหน้าทีมในระยะเผาขน    หลังจากตั้งใจฟังแผนการซ้อมไปได้ไม่ถึงห้านาที..

"เห็นว่าจะสมัครประธานนักเรียน ก็เลยซ้อมๆไว้มั้ง "  แทนกระซิบตอบ อดเห็นด้วยกับพีทไม่ได้ว่าวันนี้ปิงดูจะวางท่าเป็นการเป็นงานอย่างผิดหูผิดตาจนดูน่ารำคาญนิดๆ


"อย่างพี่ปิงเนี่ยนะจะสมัครประธานนักเรียน  คุมลูกทีมยังไม่ค่อยจะอยู่เลย.." พีทบ่น..


"ก็เพราะมีลูกทีมอย่างมรึงไง"  แทนย้อนเบาๆ  "ที่จริงเค้าชวนกรูสมัครเป็นกรรมการนักเรียนด้วย แต่กรูไม่เอา.."


พีทยักไหล่ ก่อนจะแสดงความคิดเห็นในแง่ร้าย  "เออ..ก็ดีแล้ว อยู่ทีมพี่ปิงก็ขายขี้หน้าเปล่าๆ สู้ทีมไอ้เป็นหนึ่งไม่ได้หรอก..ไอ้เป็นหนึ่ง ทั้งหล่อ ทั้งรวย ทั้งเรียนเก่ง เทียบกับพี่ปิงยังกะหน้ามือกะหลังตรีน กรูว่พี่ปิงเล่นบาสไปอย่างเดียวน่ะดีแล้ว ยังพอจะมีสาวๆกรี๊ดบ้าง..หึ หึ"

แม้ว่าแทนจะเห็นด้วยเกือบทั้งหมด แต่ก็อดเข้าข้างหัวหน้าทีมของตัวเองไม่ได้   "..นี่ถ้าพี่ปิงได้ยินมรึงพูดนี่คงเอาหัวโขกแป้นบาสตายแหงๆ...พี่ปิงเค้าก็มีดีของเค้าบ้างแหละน่า.."


"เออ..ก็จริง ผู้ชายสมองช้า ปากหมา หน้าเหี้ย อย่างพี่ปิง หาได้ง่ายๆที่ไหน.." พีทพูดอย่างคะนองปาก  ในขณะที่แทนส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ

เด็กหนุ่มทั้งคู่หันไปปตั้งใจฟังแผนการซ้อมอันแสนจะเยิ่นเย้อน่ารำคาญต่อ   ไม่ถึงห้านาทีพีทก็หมดความสนใจอีกรอบตามประสาคนขี้เบื่อ  หันมาที่แทนแล้วหาเรื่องชวนคุยตามเคย   "เออ..แล้วแขนมรึงน่ะ เมื่อไหร่จะหายวะ.." ...

"อีกสองอาทิตย์ก็หายแล้ว.."

พีทยิ้มที่มุมปาก ความคิดบรรเจิดผุดขึ้นมาในสมอง  เจ้าตัวทำท่ามีลับลมคมในเมื่อโน้มตัวมากระซิบกระซาบกับแทน..
"กรูจะบอกอะไรให้..มรึงต้องรู้จักพลิกวิกฤติให้เป็นโอกาสโว้ย..."

"ยังไงวะ?" แทนขมวดคิ้ว

"ก็มรึงกับไอ้จอมยังไปไม่ถึงไหนกันใช่มั้ยวะ." พีทลดเสียงต่ำลงอีก พูดด้วยท่าทีมันอกมั่นใจ  "ทีนี้ มรึงก็ไปบอกมันว่ามรึงแขนเจ็บ ว่าวเองไม่ถนัด ต้องการตัวช่วยด่วน  มันต้องเห็นใจมรึงชัวร์!"
 

"ไอ้เชี่ย! คิดได้ยังไงของมรึงวะเนี่ย..จอมมันยังไม่ถอดเฝือกเว้ย มรึงไม่เห็นเหรอ.."     แทนด่าเพื่อนซี้เบาๆทั้งที่รู้สึกขำ      อึดทึ่งไม่ได้ที่อีกฝ่ายช่างหื่นได้ทุกสถานการณ์

"อ่าว..กรูอุตส่าห์หวังดี ชี้ทางสว่างให้..ยังไม่สำนึกบุญคุณกรูอีก..แล้วอย่างนี้เมื่อไหร่พวกมรึงจะได้เข้าด้ายเข้าเข็มกันซะทีวะ.."


"พวกกรูค่อยเป็นค่อยไปโว้ย..ใครจะไปเหมือนมรึง เอะอะๆก็จะให้ปล้ำ"


ดูเหมือนปิงจะพึ่งรู้ตัวว่ามีลูกทีมสองคนที่กำลังสุมหัวคุยกันที่แถวหลังสุด   เด็กหนุ่มกระแอมเสียงดังเพื่อเป็นการปรามลูกทีม  ซึ่งไม่ได้ทำให้พีทใส่ใจเลยแม้แต่น้อย..

"ความรักมันต้องแสดงออกที่การกระทำโว้ย..ยิ่งรักก็ยิ่งหื่น.." พีทคุยโอ่ สีหน้าภาคภูมิใจ..


แทนนึกถึงจอม อดน้อยใจไม่ได้ว่าจอมเป็นคนไม่ค่อยแสดงความรู้สึกเท่าไหร่นัก..เด็กหนุ่มถอนใจเบาๆ ในขณะที่พีททำหน้าอย่างผู้มีประสบการณ์เหนือกว่าอย่างเห็นได้ชัด...


"เชื่อกรู ไอ้แทน ทฤษฎีอย่างเดียวไม่พอหรอก..มันต้องลงมือปฏิบัติด้วย!"


"วะ! ไอ้นี่ แขนเจ็บกันทั้งคู่เนี่ยนะ จะทำลงไปได้ไงวะ.."  แทนส่ายหน้า นึกภาพดูแล้วคงทุลักทุเลพิลึก..

"นี่แหละดี..มรึงไม่เคยได้ยินรึไง อุปสรรคพิสูจน์รักแท้..ถ้าพวกมรึงรักกันจริงกะอีแค่เฝือกอันเดียวจะไปกลัวอะไรวะ..หึ หึ.."   พีทอ้างเหตุผลข้างๆคูๆไปได้อย่างหน้าตาเฉย   กระนั้นแทนก็เริ่มคล้อยตามเหมือนถูกสะกดจิต..เด็กหนุ่มเอามือลูบคางตัวเองอย่างครุ่นคิด..
 
พีทรีบฉวยโอกาสที่อีกฝ่ายเริ่มจะเออออ ลงมือโน้มน้าวต่ออย่างมีจิตวิทยา " เชื่อกรู ไอ้แทน..มรึงจะมามัวทำเท่เป็นพระเอกมิวสิคอยู่ได้ ไม่ทันกินหรอกโว้ย.."

"เหรอ..กรูควรจะลงมือได้แล้วเหรอ..แต่ไอ้จอมมันยังใส่เฝือกอยู่เลยนะเว้ย.."  แทนพูดเสียงอ่อยๆ ..ทั้งที่ปีศาจในหัวอยู่ข้างพีทร้อยเปอร์เซ็น

"โธ่..มรึงนี่หัวดีแต่ไม่รู้จักพลิกแพลง ถามจริง ได้เกรดเฉลี่ย 3.5 มาได้ไงวะ!" พีทส่ายหัวอย่างเอือมๆ "กะอีแค่เฝือกข้างเดียว..ไอ้จอมมันไม่ได้เข้าเฝือกทั้งตัวซักหน่อย.. และที่สำคัญ...จุดที่มรึงจะต้องใช้ มั้นไม่ได้เข้าเฝือกด้วยนี่หว่า.."

"อืม..ก็จริงของมรึง แล้วกรูจะเริ่มยังไงดีวะ.."


พีททำสีหน้ารำคาญเต็มแก่ เริ่มรู้สึกว่าแทนหัวทึ่มกว่าที่คิด.. "ทีกับเมย์มรึงยังทำได้เลย  แล้วนี่กับคนที่มรึงรัก มรึงยังต้องถามกรูด้วยเรอะ.."

คำพูดนั้นทำให้แทนหน้าเจื่อนไปเล็กน้อย เด็กหนุ่มสารภาพเบาๆ..   "ก็ตอนนั้นกรูเมา..ไม่ค่อยรู้เนื้อรู้ตัวเท่าไหร่หรอก.."

"อย่างมรึงเนี่ยนะเมา?.."  คนฟังทำหน้างง คิดไม่ถึงว่านักเรียนดีเด่นอย่างแทนจะทำตัวสำมะเลเทเมาแบบนี้ได้..

"..ก็ตอนนั้นมีงานกีฬาสีไง  แล้วเพื่อนๆห้องกรูก็เอบเอาเบียร์มากินกันตอนเย็นหลังเลิกทำแสตนด์เชียร์ กรูพึ่งกินครั้งแรกก็เลยเมานิดหน่อย.." แทนพูดอายๆ หน้าตาพึ่งเหมือนถูกจับได้ว่าแอบทำความผิดมา.. "แล้วเมย์เค้าซ้อมหลีดเสร็จ ก็ให้กรูนั่งแท็กซี่ไปส่งบ้านทั้งเมาๆนั่นแหละ..แล้วก็.." เจ้าตัวหยุดพูดกระทันหัน เพราะเริ่มรู้สึกว่าเป็นเรื่องไม่สมควรพูด
 
"แล้วเค้าก็ชวนมรึงเข้าไปนั่งพักในบ้าน แล้วในบ้านก็ไม่มีใครอยู่.." พีทดักคออย่างรู้ทัน ทำเอาอีกฝ่ายมองหน้าอย่างพิศวง..

"มรึงรูได้ไงวะ..!"

"โธ่! ไอ้ควาย! " พีทด่าเพื่อนเสียงดังจนคนอื่นๆหันมามอง "ลูกไม้ตื้นๆแบบนี้ใครเค้าก็รู้ทันทั้งนั้นแหละ.."

"เออ..ก็จริง..ช่างมันเถอะ เรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว.."
 
พีทหรี่ตา ทำสีหน้าจริงจัง  ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงสุขุม  "อย่างไอ้จอมมันคงไม่เป็นฝ่ายมอมเหล้าแล้วลากมรึงเข้าบ้านแบบนั้นหรอก ..เพราะฉะนั้น เพื่อให้บรรลุจุดประสงค์ที่เราต้องการ   เราต้องเป็นฝ่ายลงมือก่อน.."
 
แทนขมวดคิ้ว สีหน้าคิดไม่ตก  "เหรอ..เอาไงดีวะ.."
  



พีทยิ้มกริ่มอย่างวางภูมิ..ยักคิ้วหนึ่งทีก่อนจะเอามือป้องปาก.. "มรึงปรึกษาถูกคนแล้ว เอียงหูมาสิ..กรูมีวิธี.."
 

 

[anocha]

คุยกันนิดนึงนะคับ..

อันที่จริง ตัวละครอย่าง ปิง/หนูนา/อาจารย์ประภาศรี เนี่ยโผล่มาแว้บๆอยู่แล้วในตอนที่เป็นเรื่องสั้น พอกลายเป็นเรื่องยาวก็จะมีบทบาทขึ้นนิดหน่อย
คือคนเขียนก็ไม่อยากจะใส่ตัวละครลงไปเยอะมากเพราะเดี๋ยวจะมั่ว ใส่ลงไปเท่าที่จำเป็นกับเนื้อเรื่องอ่ะนะคับ...

สำหรับคนที่ถามถึงตอนจบก็จะบอกว่า อีกคู่ละ 3 ตอน (1 ตอน= 1รีพลาย) ก็จะประมาณ 12 ตอนคับ มากน้อยกว่านั้นนิดหน่อยคงไม่ว่ากัน..
เพราะคนเขียนก็ไม่ถนัดเขียนอะไรยาวๆอยู่แล้วล่ะ 555

ตอนนี้ต้องไปละนะครับ แอบอู้งานมาโพสต์  ตอนต่อไปจะเป็นตอนของพีท -บอส   ไว้เจอกันอีกทีคืนนี้นะครับ


บาย...

[mecon]

เจ้าพีทเอ้ยไอ่เดะแก่แดด ทำตัวเป็นเซียนแบบนี้น่าตีนัก
ยุให้เพื่อนแต่ละคน  เลยนะไม่ต้องรอเวลาอะไรล่ะไม่ทันกิน
แหมๆๆๆๆๆ เจ้าคิมก็เส็ดไปหนึ่ง เหลือแต่ คู่รักไม่สมประกอบคู่นี้เนี่ยและ
อีกคนก็แขนเข้าเฝือก อีกคนก็โดนมีด อืม.... แต่ส่วนที่จะปฏิบัติภาระกิจยังสมบูรณ์อยู่
หุหุ แทนเอ้ยทำเป็นแอ๊บ อยากก็บอกมา ชิส์

+1 คร่าบ

[boboaje]

..+1 ให้กำลังใจค่ะ ... ต่อไปคู่หื่นซะด้วย มีเรื่องอะไรให้ได้ฮากันอีกน้า...

[patz]

เอาเลยแทน สนับสนุนความคิดพีทเต็มที่เลย เอิ๊กๆๆ 

แต่ไม่รู้ว่า จะสำเร็จตามแผนที่วางไว้รึเปล่านี่สิ คงต้องลุ้นกันต่อไป

[a_tapha]

รอคู่ต่อไป

อิอิ มีวางแผนให้จอมเสียจิ้นด้วย


เอิ๊กๆ ชอบจริงๆ


 

[j4c9y]

จอมเสร็จแน่

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

เอ๊ะ อะ ปล้ำ

เอ๊ะ อะ ปล้ำ

ตรูจะบ้า T^T

[nopkar]

ให้พีทวางแผนสนุกแน่

[Cha Ris Ma]

พีทก็กล้าเนอะ แทนก็เริ่มเออ ออ และคราวหน้าสงสัยจะเสร็จแน่นู๋จอม

ปล.เห็นพีทเป็นงี้ เริ่มสงสานน้องบอสตะหงิดๆ