ห้องเรียนในคาบพักเที่ยงนั้นเต็มไปด้วยเสียงอึกทึกคึกโครม..แม้ว่านักเรียนบางคนจะใช้เวลาให้เป็นประโยชน์ด้วยการอ่านหนังสือทบทวนบทเรียนเพราะเป็นช่วงใกล้สอบแล้ว แต่ส่วนใหญ่ก็ยังคงจับกลุ่มคุยกัน เล่นเกม์จากโทรศัพท์มือถือ หรือไม่ก็วิ่งไล่กันตามระเบียงทางเดินหน้าห้องอยู่ดี
แทนนั่งหน้ามุ่ยอยุ่คนเดียวที่โต๊ะของตัวเอง ตรงหน้ามีคู่มือเตรียมสอบที่ถูกเปิดค้างไว้เพราะเจ้าตัวหมดความความอดทนที่จะอ่าน เด็กหนุ่มถอนหายใจอย่างเซ็งๆ อีกนานกว่าจะได้เวลาเข้าเรียนคาบบ่าย ยิ่งถูกทิ้งให้นั่งจ้องหนังสือเล่มหนาโดยไม่มีจอมเป็นเพื่อนคุยอย่างเคย บรรยากาศรอบตัวก็ยิ่งชวนให้หงุดหงิดใจ
แต่ก่อนที่แทนจะฉีกหน้าหนังสือใส่ปากเคี้ยวแก้เซ็ง เอมิกาก็เดินตรงมาที่โต๊ะ แล้วทักทายด้วยสำนวนแปลกประหลาดอันเป็นเอกลักษณ์ของเธอ
"เป็นอะไรวะไอ้แทน นั่งทำหน้างอเป็นตะขอขว้างเหี้ยอยู่ได้..?"
"เปล่านี่" แทนพูดพลางเอามือลูบหน้าตัวเอง นึกสงสัยว่าตะขอขว้างเหี้ยหน้าตามันเป็นยังไง..
เด็กสาวทรุดตัวลงบนเก้าอี้หน้าแทน ถามห้วนๆ "แล้วไอ้จอมมันไปไหนซะล่ะ"
"ไปสอบซ่อมวิชาพลนามัยกับอาจารย์อาทิตย์น่ะ เดี๋ยวก็คงมา" แทนตอบอย่างเซ็งๆ จอมต้องไล่สอบเก็บคะแนนในทุกรายวิชาที่มีการสอบภาคปฏิบัติ และมันก็ขโมยเวลาช่วงพักเที่ยงที่แทนจะได้ใช้อยู่กับจอมไปจนเกือบหมด...
"อ้าว! แล้วทำไมแกไม่ไปเป็นเพื่อนมันล่ะ? ทุกทีเห็นตัวติดกันยังกะส้นตีนกับรองเท้าแตะ "
"ก็มันไม่ยอมให้ไปด้วย บอกว่าเสียเวลาเปล่า ให้เรากลับมาอ่าหนังสือดีกว่า" เด็กหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงห้วนห้าว คิ้วเข้มขมวดเป็นปมยุ่งเหยิง
"เหรอ?..เออ..ก็จริงของมัน แล้วนี่แกจะมาหงุดหงิดทำไมเนี่ย" เอมิกาพยักหน้าอย่างไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่เพราะรู้นิสัยจอมดี
"บางทีเราก็ไม่ค่อยเข้าใจมันว่ะ บางทีมันก็ชอบไปไหนเอง ทำอะไรเอง ทั้งที่มันก็มีเราอยู่ทั้งคน"
น้ำเสียงขัดใจนั้นทำให้เอมิกาย่นจมูกอย่างดูแคลน เธอหรี่ตามองแทนเหมือนกำลังมองเด็กสามขวบที่ไม่เข้าใจแบบฝึกหัดคณิตศาตร์ง่ายๆ
"แกนี่ท่าจะคบกับยายเมย์นานไปหน่อย สมองเลยบ้องตื้นเหมือนๆกัน จอมมันไม่ได้เหมือนแฟนเก่าแกนิ จะไปไหนจะทำอะไรต้องมีคนคอยตามเฝ้า เชอะ! มันมีมือมีตีนมันก็ไปไหนมาไหนของมันเองได้ ใครจะไปปัญญาอ่อนเหมือนแฟนเก่าแกล่ะ"
แทนไม่โกรธกับคำเหน็บแนมยาวเหยียด เพราะรู้ดีว่าเอมกับเมย์นั้นเกลียดขี้หน้ากันอย่างแรงก่อนหน้าที่แทนจะคบกับเมย์ด้วยซ้ำ และเอมไม่เคยละโอกาสที่จะจิกกัดประหัตประหารอีกฝ่ายด้วยวาจา ..
"เลิกพูดถึงเมย์เถอะน่า เรื่องมันก็จบไปแล้ว.." เด็กหนุ่มส่ายหัวอย่างระอา
"โอ๊ย!จบจริงเหรอ แกคงไม่รู้ว่ายัยนั่นเอาแกกับไอ้จอมไปโพนทะนาว่ายังไงบ้าง ป่านนี้คนเค้ารู้กันทั้งโรงเรียนแล้วมั้ง "
เอมส่งเสียงแหลมอย่างหงุดหงิดใจราวกับเจ้าตัวถูกนินทาซะเอง
แทนนิ่วหน้า แม้จะเตรียมใจไว้แล้วว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้าง แต่ก็ยังอดเคืองใจไม่ได้อยู่ดีกับการกระทำของเมย์..
เด็กหนุ่มไม่ได้โกรธ..ถ้าใครจะรู้ว่าเป็นแฟนจอม แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่เคยคบกันถึงทำร้ายกันได้มากขนาดนี้...
"แกระวังไว้ให้ดีเหอะแทน ชั้นว่ายายเนี่ย ต้องทำอะไรมากกว่านี้แน่ๆ.."
"เค้าเป็นแค่เด็กผู้หญิง จะไปทำอะไรได้.." แทนพูดด้วยน้ำเสียงเนือยๆ แม้จะ รู้ดีว่าเมย์เป็นคนชอบเอาชนะ แต่ก็ไม่อยากมองอีกฝ่ายในแง่ร้ายจนเกินไปนัก..
เอมิกายักไหล่ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดคลิปแล้วส่งให้แทนดู "อ่ะ แกดูคลิบตบกันนี่สิ เด็กผู้หญิงทั้งนั้น..หึหึ ถึงยายเมย์จะไม่ได้ลุกมาตบจอมอย่างในคลิปก็ไม่ได้หมายความว่าเค้าจะไม่มีวิธีอื่นนะ"
แทนกำหมัดแน่น อดยอมรับไม่ได้ว่าไม่สบายใจกับการกระทำที่ผ่านมาของเมย์เลยแม้แต่น้อย แม้กระทั่งช่วงเวลาที่คบกันเมย์ก็แสดงออกให้เห็นว่าเธอเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น ชอบเอาชนะ และไม่มีวันจะหยุดตราบเท่าที่เธอยังไม่ได้ในสิ่งที่เธอต้องการ.. แทนไม่เคยคิดจะตอบโต้เมย์เพราะความรู้สึกผิดหลายอย่างยังคงติดค้างอยู่ในใจ เด็กหนุ่มเคยหวังว่าวันเวลาจะช่วยคลี่คลายความเจ็บปวดในใจเธอ และเธอก็จะเลิกราไปเองในที่สุด..แต่ยิ่งนานวัน ทุกอย่างก็ดูจะเลวร้ายลงไปทุกที..
"แล้วเราควรจะทำยังไงดีวะเอม.."
"เลิกทำตัวเป็นพระเอกได้แล้ว..แกไม่ได้ทำอะไรผิด แค่เลิกกันไม่ได้แปลว่ายายนั่นจะต้องมาเป็นเจ้ากรรมนายเวรแกซะหน่อย ..ถ้าเค้าไม่ยอมจบด้วยดี ชั้นจะบอกอะไรให้ แกควรจะทำตัวเป็นสุภาพบุรุษเฉพาะกับสุภาพสตรีเท่านั้นแหละ"
หัวข้อ: [-16 PLUS-]ตอนพิเศษ รัก ~ คิดถึง ~ หึง ~ งอน อัพล่าสุด18-เมษา-55ครับ (อ่าน 421268 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก