หัวข้อ: [-16 PLUS-]ตอนพิเศษ รัก ~ คิดถึง ~ หึง ~ งอน อัพล่าสุด18-เมษา-55ครับ

[premkoe]

รอ ตอนต่อไป่ครับ

ชอบๆ

[everytime]

  เมย์ไม่จบนะ เดี๋ยวจะโนมิใช่น้อย

[SoN]

^^

[หอยทาก]

แหม ไอถึงไหนถึงไหนที่ว่าเนี่ย
หึหึหึหึ ร้ายนะเนี่ยยยยย
 

[bixzz]

เรื่องเมย์นี่ถ้าจะต้องจัดการขั้นเด็ดขาดซะแล้ว...
รออ่านต่อนะครับ...+1 ให้คุณ anocha แล้วครับ

[jokirito]

   อดใจรอจะไม่ไหวแว้วววว

[kungyung]

ไหนถึงไหนอะไรกันคร้าบบบบบบบบบบ

[thaitanoi]

กลับมาเป็นเรื่องของจอมกับแทนแล้ว น่ารักดีนะครับ

[kimagain]

ไอถึงไหนเนี่ย มันแค่ไหนกันน๊า 555

[DEMON3132]

+1 ให้คุณ anocha แทนเข้าใจและห่วงใยความรู้สึกของจอมดีจัง
แต่ถ้าจะรู้ตัวให้เร็วกว่านี้เรื่องราวยุ่ง ๆ คงไม่เกิด ตอนนี้สั้นไปนิด
ปล่อยเรื่องราวไว้ให้คนอ่านเดากันไปเอง สำหรับคู่อื่น ๆ ก็น่ารักไม่
แพ้กันเลย ชอบทุกคู่และทุกเรื่องที่เขียน .... .....

[a_tapha]

ไอ้ถึงไหนเนี๊ยะ ถึงไหนหล่ะค่ะ


อธิบายมาให้ชัด อย่าพูดกำกวม


อิอิ

[Donpopper]

ไอ้ถึงไหนต่อไหนเนี่ย

มันอะไรเอย หึ นายแทน

[M@nfaNG]

ไม่เข้าใจพวกที่เลิกกันไปแล้วไม่ยอมจบ

[badcow]

ไหนๆ แทนก็ตั้งใจจะ "ทำ" อะไรถึงไหนต่ไหนกับ จอม แล้ว  ก็ทำให้น้งเมย์เมือกเห็นไปเลยเป็นไง  ยิงกระสุน 1 ได้นก 2 หึหึ

[pongsj]

ถึงไหนดีละเนี่ยยยยยยยยยยยยยยย อิอิ

[boboaje]

...หวัดดีค่ะ ได้อ่านเรื่องของผู้กองกะแม้วน้อย ติดใจ ...เข้ามาอ่านเรื่องของน้องแทนแต่ดันข้ามเรื่องของคิม แล้วก็พีทมาได้ไงเนี้ย โอ มีแต่กระดูกกรุบๆ ทั้งน้านเลยค่ะ ...ย้อนกลับไปอ่านเรื่องอีกสองเรื่องที่เหลือก่อนดีกว่า ...nc ได้ใจป้ามากเลยค่ะ หลานๆ ไม่ได้ทำอะไรผิดนะคะมันเป็นเรื่องธรรมชาติมั๊กๆ มาก

[White..BroccO]

อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย

คิมกะแบงค์ อยากเห็นฉากหึงๆ งอนๆกันบ้างจัง

ขอเป็นคิมงอนน่ะ หึงๆแล้วก็งอน

เหมือนเขียนเอง  

[maxtorpis]

 

[Resonance]

อ้าวๆๆ ค้างนะนิ รับผิดชอบเลย !!!   555


 

[mantdash]

ยังดูเครียดๆอยู่เลย

จะแก้ปัญหายัยเมย์ตัวแสบได้ยังไงนะ

แอบค้างประโยคท้ายเหมือนกับทุกๆคน 

บวกหนึ่งให้ครับ

[andy_kwan]

ค้างนะตัวเอง
ไปกันถึงไหนนี่คงจะต้องรอให้ถอดเฝือกหรือเปล่า   อิอิ
ป้ายังคงความคิดเดิมนะ  เอานังเมย์ไปแช่แข็งที่พรานทะเล  อิอิ

[RAKDEK_KA]

  ถึงไหนะจ๊ะแทน 

[badcow]

ไม่มาหรอ? :beat:อันนี้ให้เมย์นะครับ

[anocha]

คิมนั่งตาปรือมองหนังสือกองโตที่อยู่ตรงหน้าอย่างท้อแท้ใจ บรรยากาศในห้องสมุดเงียบสงบเย็นสบายน่านอนทำเอาเด็กหนุ่มแทบจะฟุบหลับคาโต๊ะ
คิมเหลือบตามองคนข้างตัว..เหตุผลเดียวที่ทำให้เจ้าตัวต้องมาทนนั่งสัปหงกอยู่อย่างนี้เพียงเพราะอยากจะอยู่ใกล้แบ็งค์ตลอดเวลา  เด็กหนุ่มเหลือบซ้ายแลขวาก่อนจะคว้ามือของแบ็งค์มากุมใต้โต๊ะ   แล้วฟุบหน้าลงไปกลางหน้าหนังสือที่เปิดค้างไว้...
 
"อาจารย์บรรณารักษคงดีใจแย่ที่มรึงมานอนในห้องสมุดแบบนี้น่ะ.."


"นอนกลางวันดีต่อสุขภาพ.."  คิมตอบน้ำเสียงเนือยๆ   "ไม่เชื่อลองมานอนกับกรูมั้ยล่ะ?"


"มรึงสุขภาพดีไปคนเดียวเหอะ อย่ากรนดังแล้วกัน เดี๋ยวโดนด่า..."

คนที่ฟุบอยู่กับหนังสือเงยหน้าขึ้นมาหาวหวอด ก่อนจะออกปากทวงสัญญาจริงจัง  "มรึงบอกว่าเย็นนี้มรึงจะไปติวให้กรูที่บ้าน  จำได้มั้ย?"


"ขนาดอยู่ในห้องสมุดมรึงยังจะนอนเลย แล้วอยู่ที่บ้านมรึงจะตั้งใจอ่านหนังสือเหรอ?"


"กรูจะตั้งใจเรียนถ้าได้อยู่ในที่ลับตาคน กรูสัญญา" คิมออกปากด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แบ็งค์ทำสีหน้าอ่อนใจ..ตามองอีกฝ่ายอย่างรู้ทัน...


"มรึงคิดจะสนใจมั้ยว่ากรูจะติวอะไรให้มรึงเนี่ย.."


"กรูสนใจมรึงมากกว่า กรูอยากให้มรึงไปเที่ยวบ้านกรูบ่อยๆ" คนตอบทำหน้าตายกุมมือแบ็งค์มาวางไว้บนโต๊ะ


"มรึงหลอกกรูไปเตะเล่นแทนกระสอบทรายรึเปล่าเนี่ย..?"


"กรูดูโหดขนาดนั้นเลยเหรอ?"  คิมทำตาแป๋ว พยามตีสีหน้าให้ดูน่าเอ็นดู อีกฝ่ายเห็นแล้วนึกถึงหมาร็อตไวเลอที่พยายามจะปลอมตัวเป็นกระต่าย..

 
"กรูพูดเล่น..มรึงไม่เห็นจะน่ากลัวตรงไหน..ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมใครๆถึงได้กลัวมรึง.."

คิมทำท่าเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง  แต่แล้วเจ้าตัวก็กลับเงียบลงไป..ราวกับว่ากำลังซ่อนเร้นอะไรบางอย่างที่อยู่ในใจ...


"ถ้าง่วงมรึงก็นอนไปเหอะ เดี๋ยวใกล้เข้าเรียนแล้วกรูปลุกเอง" แบ้งค์เปลี่ยนเรื่องเมื่อเห็นสีหน้าหมองหม่นของอีกฝ่าย เด็กหนุ่มค่อยๆเลื่อนมือจากอุ้งมือแข็งแรงที่กุมไว้อย่างนุ่มนวล..ในขณะที่คิมซบหน้าลงบนโต๊ะอย่างว่าง่ายเหมือนเด็กอนุบาลที่ครูประจำชั้นบอกให้นอนกลางวัน

 
แบ็งค์ก้มหน้าลงอ่านหนังสือวิชาเคมีเล่มหนาต่อ..นานๆจะเหลือบตามองคนตัวโตที่ซบหน้าอยู่บนโต๊ะสักครั้ง หนุ่มน้อยตั้งใจอ่านอย่างมีสมาธิจนไม่รู้ตัวอย่ามีใครคนหนึ่งพาร่างสูงเพรียวมายืนอยู่ใกล้โต๊ะ...


"น้องแบ็งค์ครับ..พี่ขอคุยด้วยซักเดี๋ยวได้ไหมครับ"

 
แบ็งค์เงยหน้ามองคนพูด เด็กหนุ่มร่างสูงโปร่งที่กำลังส่งยิ้มให้นั้นดูหล่อเหลาจนเกือบจะเรียกได้ว่าสวย..ริมฝีปากสีแดงสดที่หยักสวยได้รูปกำลังพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มน่าฟัง..
 

"พี่ชื่อเป็นหนึ่งนะครับ เรียกพี่หนึ่งก็ได้ พี่อยู่ห้อง ม.6/1 เป็นประธานชมรมวิชาการ แล้วก็เป็นนักกีฬาเทนนิสด้วยครับ"  เด็กหนุ่มแนะนำตัวด้วยท่าทีโอ่อ่า..ทำเอาคนฟังรู้สึกทึ่ง.."พอดีพี่ได้ยินมาว่า ตอนอยู่โรงเรียนเก่าแบ็งค์ชอบทำกิจกรรม พี่กำลังจะสมัครประธานนักเรียน เลยอยากจะชวนแบ็งค์มาร่วมทีมน่ะครับ.."
 

หนุ่มน้อยทำตาปริบๆ พูดด้วยน้ำเสียงงงๆ  "เออ..จะดีเหรอครับ ผมไม่ค่อยรู้จักใครเท่าไหร่.."

 
เป็นหนึ่งหัวเราะเสียงนุ่ม นัยน์ตาคมซึ้งพราวเป็นประกาย.. " ไม่เป็นไรหรอกครับ ลองมาทำกิจกรรมด้วยกันดู สนุกดีนะครับ ได้รู้จักเพื่อนเยอะแยะ.."


แบ็งค์กลอกตาไปมา พยายามปฎิเสธอย่างสุภาพที่สุด "พอดีช่วงนี้อ่านหนังสือไม่ค่อยทันน่ะครับ เลยไม่อยากทำกิจกรรมเท่าไหร่ แหะ แหะ"
 


เป็นหนึ่งยิ้มเห็นฟันขาวเป็นระเบียบ  "อืม..งั้นว่างๆพี่ติวให้ไหมครับ  เย็นนี้เลยก็ได้"
 


อยู่ๆคนที่ฟุบอยู่กับโต๊ะก็ผงกหัวขึ้นมานั่งกอดอกทำหน้าบึ้งไม่พูดไม่จา  และไม่มีท่าทีของคนที่พึ่งตื่นเลยแม้แต่นิดเดียว..

 
"ตกลงตามนี้นะครับ เดี๋ยวเย็นนี้พี่จะเอาใบสมัครมาให้.. " เป็นหนึ่งพูดอย่างรวบรัด สบตาคนฟังอย่างตั้งใจ..
 
แบ็งค์ขยับตัวอย่างอึดอัด รู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่มาจากคนข้างตัว...

"อย่าดีกว่าพี่ เดี๋ยวผมทำงานพี่เละเปล่าๆ พี่ลองชวนคนอื่นดีกว่าครับ.."


"อืม...งั้นน้องแบ็งลองไปคิดดูอีกทีนะครับ ไว้วันหลังพี่จะมาคุยด้วยใหม่..พี่ไปก่อนนะครับ"


เป็นหนึ่งจบบทสนทนาก่อนจะพาร่างสูงเพียวเดินโฉบออกไปจากโต๊ะอย่างสง่างาม ไม่สำเหนียกเลยสักนิดว่ามีสายตาดุดันมองตามหลังอย่างมุ่งร้าย..

"ไอ้เหี้ยนั่นมาคุยอะไรกับมรึง.."   คิมถามห้วนๆ ไม่สนใจสายตาที่มองมาอย่างตำหนิ


"ทำไมมรึงถึงไปเรียกเค้าแบบนั้น ไม่รู้จักกันซะหน่อย.."   แบ็งค์บ่นเมื่ออีกฝ่ายแสดงอาการฉุนเฉียวอย่างเห็นได้ชัด..
"คือ..อยู่ๆมรึงไปเรียกคนที่ไม่รู้จักกันแบบนั้นมันไม่ดี  เค้าไม่ได้มาทำอะไรมรึงซะหน่อย" หนุ่มน้อยอธิบายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เมื่อเห็นคนตัวโตทำหน้าไม่สบอารมณ์อย่างแรง..
 
"ก็ได้ แล้วไอ้นั่นมาพูดเหี้ยอะไรกับมรึง.."   คิมทำหน้าตายเหมือนกับจะบอกว่า 'ก็ไม่ได้เรียกไอ้นั่นว่าเหี้ยแล้วไง'



แบ็งค์หัวเราะ ส่ายหัวอย่างอ่อนใจ.."ถามทำไม มรึงก็แอบฟังอยู่ตั้งนานแล้วนี่..ป่ะ " หนุ่มน้อยลงมือเก็บหนังสือตรงหน้า พูดยิ้มๆ "เลิกทำหน้าเหมือนควายธนูไล่ขวิดผ้าแบ็งได้แล้ว ป่ะ ไปหาอะไรกินกัน มรึงจะได้เลิกบ้าซะที..."


พูดจบเจ้าตัวก็เดินนำหน้าออกไปก่อน ทิ้งให้คนตัวโตทำท่าฮึดฮัดอยู่คนเดียว ในที่สุด คิมหันต์ก็เดินตามอออกไปอย่างว่าง่ายราวกับลูกแมวเชื่องๆที่กำลังเดินตามเจ้าของกระนั้น..
 
 
 

[namtaan]

คิมหึงแบ็งค์แล้ว คู่นี้เอง คู่ "หึง"
แบ็งค์ก็ใจเย็นดีจัง สงสัยงานนี้จะต้องมีง้อ
บวก 1 แต้ม ขอบคุณนะคะ

ปล
พี่หนึ่งชื่อ "เป็นเอก" ใช่มั้ยคะ ตอนแรกพิมพ์ว่า "เป็นหนึ่ง" น่ะค่ะ

เป็นหนึ่งหัวเราะเสียงนุ่ม นัยน์ตาคมซึ้งพราวเป็นประกาย..

เป็นเอกยิ้มเห็นฟันขาวเป็นระเบียบ  "อืม..งั้นว่างๆพี่ติวให้ไหมครับ  เย็นนี้เลยก็ได้"

[anocha]

"โห...นี่บ้านมรึงเหรอคิม  สุดยอดเลยอ่ะ.." แบ็งค์พูดได้แค่นั้นก็อ้าปากค้าง กวาดตามองไปปรอบบ้านของคิมอย่างตื่นตาตื่นใจ..
 
แม้ว่าบ้านของคิมจะเป็นบ้านเดี่ยวสองชั้นขนาดกระทัดรัดธรรมดาๆ  แต่บริเวณบ้านนั้นกว้างขวางร่มรื่นน่าอยู่  ข้างบ้านปลูกเป็นอาคารลักษณะคล้ายโรงยิมที่เปิดโล่งขนาดใหญ่   มีเวทีผ้าใบขนาดมาตรฐานตั้งอยู่ตรงกลาง ภายในโรงซ้อมมีอุปกรณืที่เกียวกับกีฬาชกมวยเพียบพร้อม กระสอบทรายหลายแบบแขวนเรียงรายจากเพดาน ดัมเบลล์ และอุปกรณ์ออกกำลังกายอื่นๆครบครัน  ชายหนุ่มร่างกำยำกำลังฝึกซ้อมกันอย่างขะมักเขม้น เสียงเตะกระสอบทรายดังปั๊กๆจนแบ็งค์รู้สึกเสียวไส้  ด้านหลังของโรงซ้อม มีห้องแถวเล็กๆที่น่าจะเป็นห้องพักนักมวย  แบ็งค์มองหน้าคิม เลิกแปลกใจแล้วว่าทำไมคิมถึงชอบชกมวย..
 


"มรึงไม่รู้เหรอว่าบ้านกรูเป็นค่ายมวย" คิมพูดเมื่อเห็นสีหน้างงงันของอีกฝ่าย..


"มรึงไม่บอกกรูจะรู้ได้ไง? " แบ็งค์ส่ายหัว พึ่งรู้สึกเดี๋ยวนั้นเองว่ารู้เรื่องราวของคิมน้อยมาก...

คิมโอบไหล่แบ็งค์พาเดินตรงไปหาชายวัยกลางคนรูปร่างสันทัดในชุดวอร์มที่กำลังยืนคุมการซ้อมอย่างเอาจริงเอาจัง มองแค่ปราดเดียวแบ็งค์ก็รู้ว่าเป็นพ่อของคิม โดยเฉพาะดวงตาคมดุเหมือนเหยี่ยวที่ถอดแบบกันมาอย่างไม่ผิดเพี้ยน..
 
"พ่อ..นี่เพื่อนผม ชื่อแบ็งค์ " คิมแนะนำห้วนๆ ทั้งที่ยังโอบไหล่ผอมบางไว้อย่างนั้น..เด็กหนุ่มหันมาพูดกับแบ็งค์ด้วยน้ำเสียงเนือยๆ "พ่อกรูชื่อคม"


แบ็งค์รีบยกมือไหว้อย่างเรียบร้อย ดวงตาคมกริบของคนที่กำลังรับไหว้นั้นมองมาอย่างสำรวจ..


"หน่วยก้านใช้ได้นี่  แต่ผอมไปหน่อย..อยากเป็นนักมวยเรอะเรา.."

"อย่างผมนี่เป็นนักมวยได้เหรอครับ" แบ็งค์ทำตาปริบๆ ก้มหน้าลงมองแขนผอมๆของตัวเอง

"ไม่ได้พามาเป็นนักมวย พามาเที่ยวบ้าน" คิมอธิบายกับพ่อตัวเอง ก่อนจะหันมาพูดกับคนข้างตัว  "มรึงอย่าเป็นนักมวยเลย เดี๋ยวจะโง่เหมือนกรูไปเปล่าๆ"

 "วันนี้ผมไม่ซ้อมนะ  จะพาเพื่อนไปติวหนังสือ"  พูดจบเจ้าตัวก็ลากข้อมือแบ็งค์ตรงดิ่งไปที่ตัวบ้าน แบ็งค์หันมาส่งยิ้มแหยๆให้พ่อของคิม ก่อนจะหันไปพูดกับคนตัวโตที่พาเดินดุ่มๆเข้าไปในบ้าน..


"ไอ้คิม..มรึงคุยกับพ่อมรึงแค่นี้เองเหรอ?"


"เห็นหน้ากันทุกวัน พูดอะไรกันมากมาย?" เมื่อพ้นประตูเข้าไปในตัวบ้าน  คิมก็เปลี่ยนจากลากข้อมือมาเป็นกุมมือของแบ็งค์ไว้ หนุ่มน้อยมองไปรอบตัวอย่างระแวง นึกหวั่นใจว่าจะมีคนมาเห็นเข้า..


"เออ..แล้วแม่มรึงไปไหนอ่ะ..."


"หย่ากับพ่อกรูตั้งนานแล้ว ทนฝีแข้งพ่อกรูไม่ไหว.."   คิมพูดหน้าตาเฉยราวกับเป็นรื่องธรรมดาสามัญที่สุด แต่แบ็งค์กลับมองคนหน้าเข้มอย่างเห็นใจ..


"เออ..กรูขอโทษที่ถาม.."


คนตัวโตหันมาทำหน้างง ไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายขอโทษด้วยเรื่องอะไร...


 
แบ็งค์กวาดตามองไปรอบตัว แม้ว่าภายในห้องรับแขกจะตกแต่งไว้อย่างดี แต่บรรยากาศกลับดูอ้างว้างอย่างประหลาด





"มรึงไม่หิวมั้ย?" คิมสรุปเอาดื้อๆตามถนัด จูงมือแบ็งค์เดินดุ่มๆไปที่บันได.. "ป่ะ.ขึ้นไปห้องนอนกรู กรูอยากติวหนังสือจะแย่แล้ว.."
 

[anocha]

ขออภัยก๊าบ..คนเขียนเฟอะฟะตามเคย แก้ไขให้แล้วนะ อิ อิ

พี่หนึ่งชื่อเป็นหนึ่งนะครับ  เป็นตัวละครที่เพิ่มเข้ามา เรื่องของคิมกะแบ็งจะมีต่อีกหนึ่งตอน คาดว่าพรุ่งนี้คงจะได้ลง สำหรับคืนนี้ ฝันดีครับ

[melon_jung]

เอ่อ..คุณพี่เป็นหนึ่งเนี่ย...มาทางไหนควรกลับไปทางนั้นดีกว่านะ
อย่ามายุ่งกะแบงค์ดีกว่า...คนเนี้ยคิมเค้าหวง...อิอิอิ
ว่าแต่คิมเหอะ...ที่ชวนๆแบงค์อยู่เนี่ย...อ่านหนังสือแน่นะ...
กลัวจะหาทางทำอย่างอื่นมากกว่า 

[masterface]

ว้ากมาทันพอดีเลย หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ

[namtaan]

คิมที่รีบๆเนี่ย ไปอ่านหนังสือจริงๆเหรอ 

พฤติกรรมของคิมที่เป็นอยู่นี้มาจากความสัมพันธ์ระหว่างพ่อลูกหรือเปล่านะ