ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชมกรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0"ไอ้พีท นี่คะแนนสอบเมิงเหรอวะ! ถามจริง ตอนสอบเมิงใช้สมองคิดหรือใช้ส้นตรีนคิดกันแน่เนี่ย.."
พีทเงื้อมือเตรียมเบิ๊ดกะโลหกคนตัวเล็กที่ชะโงกหน้าข้ามไหล่มาดูคะแนน แต่อีกฝ่ายเหมือนนกรู้ เอี้ยวตัวหลบได้ทันควัน..
"ถ้ากรูได้คะแนนเท่าเมิงนะ ป่านนี้กรูไปโดดสะพานพระราม 8 ตายแล้ว" อีกฝ่ายยังไม่วายเยาะเย้ย
พีทเก็บกระดาษผลสอบลงใต้โต๊ะ พอได้จังหวะเหมาะเด็กหนุ่มก็คว้าคอคนตัวเล็กแต่ปากดีมาล็อคไว้แน่น.. บอสดิ้นขลุกขลักอยู่ในวงแขนแข็งแรงขณะที่พีทหัวเราะชอบใจ..
"ปากดีนักนะไอ้บอส กรูจะรัดให้คอหักเลยเมิง.."
"เฮ้ย! ปล่อยกรูซักทีสิวะ เดี๋ยวเสื้อแพงๆกรูยับหมด" คนตัวเล็กเริ่มโวยวายเสียงดังจนเพื่อนในชั้นเรียนเริ่มหันมามอง ชั่วขณะหนึ่งที่คนในวงแขนส่ายหัวไปมา พีทก็แอบสูดกลิ่นแชมพูหอมๆ จากกระหม่อมของคนที่ถูกล็อคคออยู่..
ในที่สุดบอสก็สลัดจากวงแขนล่ำๆได้สำเร็จ หรืออาจเป็นเพราะคนตัวโตกลัวว่าจะเกิดเหตุฆาตรกรรมในห้องเรียนก็เป็นได้ บอสหายใจหอบหน้าขาวๆเริ่มแดงก่ำ เพราะต้องออกแรงสู้กับคนที่สูงกว่าเกือบสิบเซ็นต์
"เพราะเมิงเอาแต่ชอบใช้แรงอย่างนี้น่ะซี้ เมิงถึงได้โง่ลงทุกวัน" คนตัวเล็กยังไม่วายเลิกแขวะ พีทพยามตีหน้าขรึมใส่ แต่ก็ไม่สำเร็จ
"กรูต้องซ้อมบาสทุกวันนี่หว่า ไม่ได้ว่างเหมือนเมิงนิ"
"กรูก็ซ้อมปิงปองทุกวัน ไม่เห็นได้คะแนนห่วยแตกเหมือนเมิงเลย..ถามจริง เมิงจะซ้ำชั้นม.4อีกปีป่ะเนี่ย.."
"ปิงปองมันกีฬาเด็กอนุบาล บาสมันเหนื่อยกว่าเยอะเลยเว้ย.." พีทเถียงหน้าตาย ดึงแขนให้บอสลงนั่งเก้าอี้ตัวข้างๆ เผื่อว่าเกิดขัดใจจะได้เขกหัวถนัดๆ
"เมิงขี้เกียจอ่ะดิ ถ้าเกรดตกปีหน้าโดนย้ายห้อง กรูจะหัวเราะเป็นภาษาเขมรเลยเมิง."
พีทอมยิ้ม รู้ดีว่าที่บอสทำเป็นถากถางเรื่องคะแนน เพราะห่วงว่าคนเกรดตกจะต้องถูกย้ายไปอยู่ห้องที่อ่อนกว่า
พีทนั่งเรียนข้างบอสตั้งแต่ม.1จนถึงม.4 จนใครๆก็เรียกทั้งสองคนว่าแฝดนรกทั้งที่ไม่มีอะไรเหมือนกันซักอย่าง พีทเป็นเด็กหนุ่มร่างสูงใหญ่ หน้าหล่อคมเข้มเกินวัย นอกจากมีหน้าตาหน้าที่คอยเรียกคะแนนนิยมแล้ว พีทยังเป็นนักบาสทีมโรงเรียนที่มีสาวๆกรี๊ดกันค่อนโรงเรียน
ส่วนบอสเป็นอาตี๋หน้าขาวใส ตัวเตี้ย ตาตี่ หูกาง ชอบกินไอติมกับแอบเบิ๊ดกะโหลกเพื่อนเป็นกิจวัตร
และมีงานอดิเรกคือหาความสุขด้วยการแขวะเพื่อนทุกครั้งที่มีโอกาส และเสียอย่างเดียวของบอสที่พีทนึกออกคือ ชอบทำให้เพื่อนเหงาหูเวลาที่บอสหยุดเรียน
"ถ้าเมิงไม่อยากให้กรูย้ายห้อง เมิงก็ติวให้กรูดิ"
"เมิงอยากให้กรูติวให้ เมิงก็เลี้ยงไอติมกรูดิ.."
พอบอสพูดถึงไอติม ความคิดทะลึ่งก็แวบเข้ามาในหัวพีทขึ้นมากระทันหัน
"แค่ไอติมเองเหรอมากกว่านั้นกรูก็ให้ได้นะ" พีทตีฝีปาก แต่บอสส่ายหน้า
"กรูเอาแค่ไอติมนี่แหละ เมิงไม่ต้องแบ่งหญ้าที่เมิงกินมาให้กรูหรอก.."
"ได้คร้าบ..เพ่บอส... พี่บอสอยากได้อะไร น้องพีทยอมหมดเลยคร้าบ..เริ่มเย็นนี้เลยมั้ยเพ่.."
"เฮ้ย วันนี้กรูไม่ว่าง งั้นวันศุกร์เมิงซ้อมบาสเสร็จ เมิงมารอกรูที่ห้องชมรมเปิงปองแล้วกัน"
พีททำหน้าเหมือนลูกหมาที่กำลังจะกระโดดเลียหน้าเจ้าของ แต่ก่อนที่บอสจะทันได้พูดอะไรต่อ อาจารย์ประจำวิชาถัดไปก็เดินเข้าห้องมาพอดี..
พอเริ่มคาบใหม่ บอสหันกลับไปตั้งใจเรียนตามเดิม พีทลอบมองคนข้างตัว ถึงจะนั่งเรียนข้างกันทุกวัน จนพีทนึกไม่ออกว่าจะเป็นยังไงถ้าต้องนั่งเรียนคนเดียวหรือกับคนอื่นที่ไม่ใช่บอส แต่ช่วงสองเดือนให้หลังมานี้ ทุกอย่างก็เริ่มไม่เหมือนเดิม
พีทเริ่มรับรู้ถึงอาการแปลกๆในความรู้สึกของตัวเอง..
กลิ่นแป้งเด็กที่บอสชอบทาดูจะหอมขึ้นทุกวันๆ จนพีทเกือบจะเผลอยื่นหน้าเข้าไปสูดลมหายใจใกล้ๆซอกคอบอส
เวลาโดนบอสเหนี่ยวคอเล่น พีทเคยนึกอยากรวบร่างผอมๆนั้นมากอดเล่นๆนานๆ
หลังจากเลิกเรียนพอกลับถึงบ้าน พีทก็อยากจะโทรหาบอสทันที ทั้งที่คุยกันที่โรงเรียนแทบจะทั้งวัน
เสาร์อาทิตย์ที่ไม่ได้เจอหน้ากัน ดูจะนานขึ้นกว่าปกติ
แต่ที่ร้ายที่สุดก็คือ พีทมักจะฝันถึงบอสในแบบที่เจ้าตัวก็ไม่กล้าบอกใคร เป็นฝันที่พีทแน่ใจว่า คงไม่มีเพื่อนซี้คู่ไหนฝันถึงกันแบบนี้แน่ๆ..
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
