หัวข้อ: น่ารัก(ว่ะ) 2 ตอน 44 P.112 [25/7/55]. ขอเชิญแสดงความคิดเห็นที่ห้องพูดคุย

[กะทิน้อย]

ไรท์เตอร์เฉลยด่วน
พี่ฟิล์มไปเป็นแฟนน้องกายได้งัย
รออ่านอยู่น๊า

[nine-poo]

 
 
 

[Shock_n2n]

แอบ มา นั่ง รอ แบบ เงียบๆ 

[aohka]

อืม.... อ่านรวดเดียวจบ  หุหุ

บอกได้คำเดีัยวว่า... นิยายเรื่องนี้  " น่ารัก(ว่ะ) " จริงจัง


โดยส่วนตัวชอบคู่ของพี่ฟิล์ม กับ น้องกาย อ่ะ อิอิ

อยากจิรู้จริ๊ง.... ว่้าไปตกลงเป็นแฟนกันตอนหน๊าย... ??  

วอนน้องไร้ท์เต้อช่วยเฉลย... ให้อ่านสักสองสามตอนได๋เป่า... อิอิ

แต่ๆๆ แอบจิ้นไปเองว้ามันจะต้องเป็นอะไรที่... แอบหวาน (?)

วุ้ยๆๆ ไม่ไหวจะจิ้นแระ เอามาลงให้อ่านกันเลยดีกว่าเหอะ...

น๊า... พลีส...............

[kokikung]

ไรเตอร์คิดถึงงงงงงงงง

เมื่อไหร่จะกลับมา

เข้ามาทักทาย

ตอนต่อไปขอยาวๆๆแบบมีแต่น้องกายนะ
รักน้องกาย 

[tae1234]

ติดตามตอนต่อไปอยู่นะครับ

[aohka]

อ่าหอ้ย... 14 วันผ่านไป.......  อ่าหอ้ย...


รอ... ช้่านรอน้องไรท์เต้อมาเฉลยเรื่องของพี่ฟิล์ม กับ น้องกาย
ว่าไปตกลงเป็นแฟนกันอีท่าไหน ?? ยังไง๊ ??


น้าๆๆ มาลงให้อ่านสักตอน สองตอนน๊า... จรุ๊บๆๆ

[prettypearl]

อ่านแบบนอนสตอปมาก...

ไรท์เตอร์เคลียร์เรื่องพี่ฟิล์มน้องกายด้วยนะคะ  ไปกุ๊กกิ๊กกันตอนไหนไม่บอก   

แล้วยัยตัวร้ายนามนิ้งล่ะค้า พี่ฟิล์มเคลียร์รึยัง

น้องฟ้ากับคริสนี่....อย่ามีอะไรร้ายแรงเลยน้า  แอบกลัวใจไรท์เตอร์ 

พี่คริสกลับมาบอกรักน้องเร็วๆนะคะ 

[nidnoi]

เข้ามารอ

 

[TanyaPuech]

รอนานแล้วน่า

[mascot]

รอ ร้อ รอ "---___---"

[l3iZal2l2e]

มารอด้วยคน 

[Seoul In Love]

น่ารัก(ว่ะ)
28 - สัญญาสามเดือน
.
.
.
>...คริส...<

เพราะว่าแม่กำลังมีปัญหาผมเลยต้องไปอังกฤษเร็วกว่าที่กำหนดเอาไว้ครับ จริงๆ ผมตั้งใจจะไปเรียนที่อังกฤษหลังจากเรียนจบปริญญาตรีที่เมืองไทยนะ แต่เพราะปัญหาใหญ่ของแม่นี่ล่ะที่ทำให้ผมต้องบินไปที่นั่นทันทีที่สอบเสร็จ และครั้งนี้ผมก็ต้องพาตากับยายไปด้วย ผมแน่ใจว่าท่านทั้งสองคงช่วยแม่ผมได้เยอะ ผมไม่อยากปล่อยให้แม่สู้ตามลำพังที่นั่นครับ

หลังจากที่พวกเราทักทายกันพอสมควรแล้วแม่ก็พาตากับยายไปพักผ่อน ตอนนี้แม่ของผมอาศัยอยู่ที่บ้านพักของเพื่อนสนิทชาวไทยด้วยกันซึ่งยกบ้านหลังนี้ให้แม่อยู่ทันทีที่แม่ออกจากบ้านของสามีชาวอังกฤษมาพร้อมกับกระเป๋าใส่เสื้อผ้าเพียงใบเดียว ผมตั้งใจว่าจะไปขอบคุณพวกเขาวันพรุ่งนี้ เพราะน้ำใจของพวกเขาทำให้แม่ผมเข้มแข็งและอดทนรอพวกเราได้

“นีไม่คิดเลยว่าแฟรงค์จะทำกับนีได้ลงคอ”

ผมถอนหายใจเมื่อได้ยินเสียงสั่นเครือของแม่ ผมแน่ใจว่าแม่คงกำลังปรับทุกข์กับคุณตาคุณยาย เพราะอย่างนี้ล่ะผมถึงได้ยอมให้ตากับยายเดินทางมาด้วย เพราะผมแน่ใจว่าแม่คงไม่ยอมให้ผมเห็นน้ำตาและความทุกข์ของท่านแน่ๆ แม่มักจะให้ผมเห็นแต่ด้านเข้มแข็งและมีความสุขของท่าน

ผมตัดสินใจไม่อยู่ฟังต่อ เปิดประตูห้องที่แม่ให้ผมพักเข้าไปก่อนจะจัดการรื้อค้นเสื้อผ้าออกมาจากในกระเป๋า ผมคิดว่าตัวเองคงต้องอยู่ที่นี่อีกนานพอควรเลย อย่างน้อยก็ไม่ต่ำกว่าสามสัปดาห์ กว่าที่ทุกอย่างจะเรียบร้อย ได้แต่ภาวนานะให้แม่กับแฟรงค์ตกลงกันได้ด้วยดีโดยที่ไม่ต้องไปจบลงด้วยการขึ้นศาล เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นผมแน่ใจเลยว่าต้องกินระยะเวลาอีกนานแน่ๆ ผมไม่อยากให้แม่เสียใจนานขนาดนั้น

และเพราะคิดอย่างนั้นผมถึงได้ตัดสินใจโทรไปหาแฟรงค์ เขาดูตกใจไม่น้อยเมื่อรู้ว่าผมอยู่ที่นี่ ก่อนที่ผมจะขอนัดเจอเขา

“ไม่ว่านีน่าจะพูดอะไรแต่ฉันยังยืนยันคำเดิมนะคริส ฉันไม่เคยมีความคิดที่จะเลิกกับแม่ของเธอเลย”

ผมไม่ได้ตอบอะไรไปเลือกที่จะตัดสายดีกว่า ผมรู้ว่าแฟรงค์เป็นคนดี แต่คนดีที่ทำให้แม่ผมต้องทุกข์ใจแสนสาหัสนั้น ผมขอเลือกให้แม่ห่างไกลจากคนดีคนนี้ดีกว่าที่จะให้ทนใช้ชีวิตด้วยกันต่อไป

“คริส ออกมาทานอะไรหน่อยสิลูก”

“เดี๋ยวออกไปครับ” ผมร้องตอบยายไป ก่อนจะจัดการกับเสื้อผ้าที่สวมอยู่ พอเปลี่ยนเป็นชุดใหม่เรียบร้อยแล้วก็ค่อยเดินออกไปจากห้อง

พอผมออกมาที่โต๊ะอาหารยายกับแม่ก็กำลังจัดการวางจานอาหารง่ายๆ สองสามอย่างอยู่เลย แม่เงยหน้ามายิ้มให้ ผมเห็นชัดเลยว่าดวงตาของแม่ดูบวมผิดปรกติแต่ก็ไม่ได้ทักอะไรไป ในเมื่อแม่ไม่อยากให้ผมรู้ว่าเพิ่งจะเสียน้ำตามาผมก็จะไม่พูดอะไรให้แม่รู้สึกไม่ดี

“ทานก่อนแล้วค่อยนอนพักนะลูก” แม่บอก

“คุณตาล่ะครับ” ผมถามเมื่อไม่เห็นตาออกมาทานด้วยกัน

“ตาขอนอนก่อน บ่นว่าปวดหลังน่ะ” ยายตอบ

เพราะอย่างนี้ล่ะผมถึงไม่ค่อยอยากให้ตากับยายเดินทางไกลๆ ก็พวกท่านน่ะสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่เลย นั่งเครื่องนานๆ ทีนี่กว่าร่างกายของพวกท่านจะฟื้นตัวก็อีกหลายวัน

“แล้วแม่จะเอายังไงต่อครับ” ผมถามเมื่อเราเริ่มทานอาหารกัน “จะเลิกกับแฟรงค์หรือจะกลับไปอยู่ด้วยกันต่อ” ผมต้องถามเพราะไม่อย่างนั้นก็ไม่สามารถคุยเรื่องนี้กับแฟรงค์ได้

แม่นิ่งไปเลย แต่สุดท้ายก็ยอมตอบ “แม่จะหย่า”

“ตัดสินใจดีแล้วใช่มั้ยครับ”

“ใช่...แม่ทนอยู่กับคนที่โกหกหลอกลวงไม่ได้หรอกคริส”

ผมเข้าใจดี คงไม่มีผู้หญิงคนไหนยอมรับได้หรอกถ้าวันนึงเกิดมีเด็กผู้หญิงอายุแค่ 19 ปีมายืนตะโกนโวยวายอยู่หน้าบ้านร้องด่าปาวๆ ว่าให้คืนพ่อของลูกในท้องมา ตอนที่ได้ยินเรื่องนี้ครั้งแรกผมเองก็ช็อคไปเลย ไม่เคยคิดว่าผู้ชายที่เกือบจะเรียกได้ว่าเป็นพ่อคนที่สองของผมนั้นจะกล้าทำอะไรแบบนี้กับผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุดได้ และแม้จะบอกว่าเคารพการตัดสินใจของแม่แต่เชื่อเถอะว่าผมตั้งใจจะพาแม่กลับเมืองไทยด้วยกันจริงๆ

“แล้วแฟรงค์เขาว่ายังไงบ้างล่ะนี” ยายถามขึ้นมาบ้างครับ ผมเดาเอาว่าแม่คงยังไม่ได้คุยรายละเอียดอะไรให้ตากับยายฟัง

“คุยกันไม่รู้เรื่องเลยค่ะแม่” แม่ของผมมีสีหน้าทุกข์ใจ “นีบอกเขาไปหลายครั้งแล้วว่าจะหย่าแต่เขาไม่ยอมท่าเดียว บอกว่ายังไงก็ไม่ยอมหย่า นี่นีก็แทบจะประสาทเสียอยู่แล้ว เด็กคนนั้นคอยโทรมากวนนีตลอดเลย”

ผมรีบหันไปมองที่โทรศัพท์บ้านและพบว่าแจ็คถูกดึงออกเรียบร้อย แน่ใจเลยว่าแม่ผมเองนั่นล่ะที่เป็นคนทำ “เด็กนั่นทำอะไรแม่รึเปล่า” ลองว่ากล้าไปโวยหน้าบ้านกับโทรมาก่อกวนแล้วล่ะก็ผมแน่ใจเลยว่าเธอต้องกล้าทำมากกว่านี้แน่ แต่อย่าให้รู้เชียวว่าทำน่ะ!

“ก็เกือบๆ ล่ะ แต่น้าพิมกับสามีอยู่ด้วยตลอด เขาเลยทำอะไรได้ไม่ถนัดนัก นี่แม่ก็ไม่ได้ออกจากบ้านนี้เกือบอาทิตย์แล้ว” แม่ว่าพลางถอนใจ

“ทำไมแม่ต้องหลบด้วย” ผมโมโหแล้ว “คนที่ต้องหลบหน้าคือแฟรงค์กับเด็กบ้านั่น ไม่ใช่แม่นะ!”

“คริสใจเย็นๆ ลูก” ยายรีบปรามผมเอาไว้ “ในเมื่อแม่เขาตั้งใจจะเลิกแล้วเราก็อย่าไปเอาความอะไรเลยนะ ให้มันจบกันด้วยดีนะลูกนะ”

“พรุ่งนี้ผมจะคุยกับแฟรงค์เอง” ผมตัดสินใจบอกแม่ “แม่จะไปกับผมด้วยก็ได้นะครับ จะได้คุยกันให้เคลียร์ไปเลย”

แม่ได้ตอบอะไรกลับมา แต่ผมรู้ว่าแม่ไม่ห้าม เพราะแม่เองก็รู้ดีว่าผมต้องทำแบบนี้

“ผมนัดแฟรงค์ไว้สิบโมงเช้าที่บ้านของเขา” ผมเอ่ยบอกแม่อีก

“...อืม...พรุ่งนี้แม่จะไปด้วย” ในที่สุดแม่ก็ตัดสินใจ “ยิ่งจบเร็วเท่าไหร่ยิ่งดี แม่ไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแล้ว”

ผมเองก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน ถึงแม่ไม่อยู่ที่นี่เราก็มีกินมีใช้ ถึงแม่ไม่มีแฟรงค์แต่แม่ก็ยังมีคนที่รักแม่อีกมากมาย ผมรู้ว่าแม่เข้มแข็งและแม่จะต้องอยู่ได้และอยู่กับผมอย่างมีความสุขแน่

“ทานให้หมดเถอะคริส แล้วจะได้ไปพักกัน” คุณยายคงเห็นว่าผมวางช้อนนานเกินไปแล้วถึงได้เอ่ยบอกแบบนั้น

“ผมอิ่มแล้วครับ” ผมบอกก่อนจะขอตัวกลับไปที่ห้อง ปล่อยให้ยายกับแม่นั่งคุยกันต่อตามลำพัง
   
พอกลับเข้ามาในห้องอีกครั้งสิ่งแรกที่ผมทำคือโทรไปหาเพื่อนๆ ผมเลือกที่จะโทรหาไอ้นัทก่อนใคร ปรึกษามันนิดหน่อยเรื่องแม่ของผม

“ทำไมมึงไม่บอกวะ” ไอ้นัทร้องโวยทันทีที่ผมเล่าให้มันฟังว่าแม่ผมเกิดเรื่องอะไรขึ้นที่นี่ “ถ้ามึงบอกเราจะได้ไปด้วยกัน เผื่อมีอะไรจะได้ช่วยกันได้ นี่มึงเล่นหนีไปเงียบๆ แบบนี้ได้ไงวะ ถ้าไอ้ฟิล์มไม่ไปเจอที่สนามบิน มึงก็ไม่คิดจะบอกพวกกูเลยใช่มั้ยเนี่ย!”

“ก็เพราะรู้ว่าจะเป็นแบบนี้ล่ะกูถึงไม่บอกไง” เพราะรู้ว่าบอกไปพวกมันก็จะพากันมาด้วยนี่ล่ะผมถึงได้ปิดปากเงียบ แค่พวกมันเครียดเรื่องเรียนก็พอแล้วอย่าให้ต้องมาเครียดเรื่องแม่ผมอีกเลย

“แล้วเอาไงต่อวะ มึงต่อยไอ้นั่นไปยัง” ถามเพราะรู้สันดานผมแน่ๆ

“ต่อยไม่ลงว่ะ” ผมบอกตามจริง เขาเคยดีกับผมมากนะ อย่างที่บอกคือเกือบๆ จะเหมือนพ่อคนที่สองอยู่แล้ว “กูว่าจะพาแม่กลับไปเมืองไทยด้วย แต่ก่อนหน้านั้นพรุ่งนี้กูต้องเคลียร์กับแฟรงค์ให้มันรู้เรื่อง กลัวแต่แฟรงค์จะไม่ยอมจบนี่ล่ะ มันบอกกูว่ายังไงซะก็จะไม่ยอมเลิกกับแม่กูแน่ๆ กูไม่อยากให้แม่ฟ้องหย่าด้วย แม่กูจะไม่ไหวแล้วเนี่ย ร้องไห้กับตายายตั้งแต่มาถึงแล้ว”

“ไงมึงก็พยายามหน่อยนะเว้ย คุยกับมันดีๆ อย่าอารมณ์เสียนะมึง แม่ง! กูห่วงว่ะ ให้พวกกูไปหามั้ยเนี่ย”

“ไม่ต้องๆ จะมาทำห่าอะไร กูจัดการได้น่า”

“แต่ถ้ามีอะไรมึงต้องบอกนะเว้ย แล้วกูโทรไปก็รับสายด้วยนะ”

“รู้น่า แต่กูเซ็งว่ะนัท” ผมบอกพร้อมกับทิ้งตัวลงนอนบนเตียง สิ่งที่ต้องการตอนนี้คือใบหย่า แต่มันได้มายากเหลือเกิน

“ไอ้คริสใจเย็นๆ ทุกปัญหามันมีทางออกหมดแหล่ะ มึงค่อยๆ คิด ค่อยๆ ทำไป ไงพวกกูก็อยู่ข้างมึงตลอดแหล่ะ อยากได้อะไรเพิ่มเติมก็บอกละกัน” มันคงหมายถึงเอกสารอะไรพวกนี้ แต่ผมเอามาหมดแล้ว

“อืม ขอบใจว่ะ”

เราคุยกันอีกนานพอควรครับก่อนที่ผมจะโทรไปหาเพื่อนคนอื่นต่อ ไอ้น้ำนี่ทันทีที่รับสายก็ด่าผมก่อนเลย ส่วนไอ้เป้นี่ก็ไม่ต่างกันนัก มันอยู่กับไอ้ตี๋เพราะงั้นเลยพร้อมใจกันให้พรผมเต็มที่ ผมอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อยเมื่อได้คุยกับเพื่อน พวกมันแม้จะปากหมาไปนิดแต่ก็คอยให้กำลังใจผมเสมอเลย พากันพูดเหมือนกันหมดเลยครับว่าจะมาหาผมที่นี่ จนผมต้องห้ามไว้ กลัวว่าพวกมันจะไปฆ่าแฟรงค์น่ะสิครับ ถ้าปล่อยให้พวกมันมาที่นี่น่ะ

“ว่าไงไอ้คุณชาย” ไอ้แดนครับ ผมโทรหามันเป็นรายต่อมา

“ไม่ว่าไงหรอกครับคุณแดน กูแค่โทรมาเฉยๆ”

“คุณทำน้องฟ้าเครียดเลยนะคุณ เด็กมึงน่ะโทรหาผมเล่าใหญ่เลยว่าตกลงพี่คริสจะเอายังไงกันแน่ มึงนี่นะทำน้องที่น่ารักของกูเครียดได้ไงวะ”

แค่ชื่อน้องฟ้าผมก็ยิ้มออกแล้วครับ “รู้เรื่องหมดแล้วดิมึง” ผมหมายถึงเรื่องที่เกิดขึ้นที่สนามบินก่อนผมจะมาอังกฤษน่ะครับ

“เออดิ แล้วเหมือนที่กูบอกมั้ยล่ะ” ไอ้แดนทำเสียงเย้ยมาด้วย

“เออ คราวหน้ากูจะเชื่อมึงเหมือนคราวนี้ก็แล้วกัน” ผมบอกยิ้มๆ

“ให้มันจริงเถอะมึง ว่าแต่เรื่องแม่มึงเป็นไงบ้างวะ”

“ข่าวเร็วนะ ใครคาบข่าวไปบอกวะ”

“ไอ้นัท มันโทรหาพวกกูหมดแหล่ะ เออ โทรหาไอ้ฟิล์มด้วยนะมึง เพราะมันคงรออยู่”

“งั้นมึงก็วางซะสิ กูจะได้โทรหามัน” ผมบอกขำๆ

“แหม~ใช้งานกูเสร็จก็จะถีบหัวกูส่งเลยนะไอ้คริส มึงลืมไปแล้วรึไงวะว่าใครช่วยมึงเรื่องน้องฟ้าน่ะ พูดจาให้มันดีๆ หน่อย กูเป็นผู้มีพระคุณของมึงนะเว้ย เดี๋ยวกูยุให้น้องฟ้าคบคนอื่นซะนี่”

“ครับๆ คุณแดน กูขอโทษครับ” ผมบอกมันไปก่อนจะเล่าเรื่องแม่ให้มันฟังครับ มันก็นะตั้งใจฟังซะเหลือเกิน แต่เห็นไอ้แดนกวนๆ แบบนี้มันเป็นที่ปรึกษาที่ดีนะครับ ก่อนหน้านั้นมันก็บอกให้ผมอยู่ห่างๆ ให้เวลาน้องฟ้าบ้าง มันว่ามันแน่ใจว่าฟ้าน่ะรักผมแน่ แล้วพอผมเชื่อมันนะก็อย่างที่เห็นครับ สุดท้ายน้องฟ้าก็บอกรักผมจนได้^^

“อย่าทำอะไรผลีผลามนะมึง ใจเย็นเข้าไว้ รับรองดีแน่”

ผมยิ้มกับคำเตือนของไอ้แดนก่อนที่มันจะวางสายไป ผมว่าครั้งนี้ผมก็คงจะเชื่อมันอีกแหล่ะครับ

“โทรหากูเป็นคนสุดท้ายเลยนะมึง” ไอ้ฟิล์มครับ รับสายปั๊บมันก็พูดประชดผมทันทีเลย ไอ้นี่!

“ยังไงกูก็โทรแหล่ะ” ต่อปากต่อคำกับมันหน่อย

“เล่ามาเลย กูฟังไอ้เป้กับไอ้ตี๋เล่าแล้วงงชิบหาย แม่ง! แย่งกันพูดซะจนกูฟังไม่รู้เรื่องเลย”

“พ่อเลี้ยงกูมีเมียน้อยอายุ 19 แล้วตอนนี้ก็ท้องอยู่ด้วย แม่กูจะหย่าแต่แฟรงค์มันไม่ยอมหย่า พรุ่งนี้กูจะไปคุยกับมันว่ะ” ผมบอกตามจริง

“ไงก็หาทนายไว้ก่อนดีกว่าว่ะ ถ้าคุยกันไม่รู้เรื่องนะฟ้องแม่งเลย กูว่าแม่ชนะเห็นๆ มันมีชู้นะเว้ยมึง ยังไงศาลก็ต้องเข้าข้างแม่แน่นอน” ไอ้ฟิล์มก็ยังรอบคอบเหมือนเคยครับ ผมเองก็กะว่าจะทำอย่างที่มันแนะนำอยู่นะ

“เดี๋ยวกูคุยกับแม่เรื่องนี้อีกที”

“กูว่าพรุ่งนี้นะมึงเอาทนายไปด้วยไม่ดีกว่ารึไงวะ”

“กูอยากคุยดูก่อนไงฟิล์ม ยังไงซะก็คนเคยกินอยู่ด้วยกันมา แฟรงค์ดีกับพวกกูมากนะเว้ย ถ้าไม่มีเรื่องนี้กูว่าแม่กับแฟรงค์คงร่วมชีวิตกันจนวันสุดท้ายเลยว่ะ แต่ก็นะ...” หมดคำจะพูดล่ะเมื่อนึกถึงความจริงที่เกิดขึ้น

“เอางั้นก็ได้ แต่ถ้าคุยไม่รู้เรื่องก็ให้ทนายไปช่วยคุยนะ มึงมีปัญหาอื่นอีกมั้ยวะ” มันถามเพราะเป็นห่วงแหล่ะครับ

“ตอนนี้ยังว่ะ กูห่วงแค่ความรู้สึกแม่กูเท่านั้นแหล่ะ แต่ตากับยายก็มาด้วยคงช่วยดูแลได้เยอะเลย”

“อืม...ให้พวกกูไปหามั้ย” ถามเหมือนคนอื่นเลยครับ

“มาทำห่าอะไร กูจัดการได้น่า” ผมก็ตอบเหมือนทุกทีล่ะ

“ตามใจ มีอะไรก็โทรมานะมึง แล้วพวกกูโทรไปก็รับสายด้วยล่ะ”

“รู้แล้วน่า ไอ้นัทแม่งย้ำกูมาสิบรอบแล้ว” อดบ่นไม่ได้ครับ “น้องมึงอยู่มั้ยวะ” ต้องเปลี่ยนเรื่องครับเดี๋ยวฟิล์มแม่งโวยต่อ

“น้องคนไหนอีกล่ะ” เสียงเขียวมาเลยนะมึง

“น้องกาย” ฮ่าๆ เล่นแฟนแม่งเลย หมั่นไส้!

“ควายเหอะมึง นั่งอยู่ข้างๆ กูเนี่ย แต่กูไม่ให้คุยมีไรมั้ย”

“พัฒนาเว้ย” ผมว่าผมได้ยินเสียงน้องกายด้วยครับ ดูท่าว่าจะนั่งอยู่ใกล้ๆ ไอ้ฟิล์มจริงๆ “ขอคุยกับน้องฟ้าหน่อยดิ”

“เอาจริงใช่มั้ยวะคริส” ตอนนี้เสียงมันไม่ล้อเล่นแล้วครับ

“แน่สิวะ กูรักน้องมึงจริงๆ นะเว้ยฟิล์ม สามเดือนที่ผ่านมามันยังไม่พออีกเหรอวะกับบททดสอบของมึงน่ะ” ผมเองตอนนี้ก็เครียดไม่ต่างกันครับ พอหวนนึกไปถึงคำขอของไอ้ฟิล์มที่บอกให้ผมห่างจากน้องชายมัน ’ถ้าหากว่ามึงรักน้องกูจริง มึงต้องทำได้’ มันบอกผมอย่างนี้ ผมก็นะตอนนั้นน่ะบ้ามากเลย ยอมทำตามซะงั้นล่ะ สุดท้ายก็ไม่มีวันไหนเลยที่มีความสุข ตลอดสามเดือนที่ผ่านมาผมได้ยินข่าวของฟ้าจากไอ้แดนแค่นิดหน่อยเท่านั้นครับ

“กูจะให้มึงคุยกับฟ้าก็ได้ แต่เรื่องที่มึงถาม กลับมาค่อยคุยกันอีกที”

“ขอบใจว่ะฟิล์ม” ได้แค่นี้ก็ดีถมไปแล้วครับ ผมได้ยินเสียงไอ้ฟิล์มมันร้องเรียกน้องฟ้า ผมนี่ตั้งใจฟังสุดๆ ล่ะ อยากได้ยินเสียงใสๆ ครับ

“พี่คริสเหรอฮะ”

แค่ได้ยินเสียงก็เติมพลังให้ผมแล้วล่ะ นึกหน้าน้องออกเลยครับ ผมเผลอยิ้มคนเดียวไปแล้วด้วย บ้าไปแล้วผมน่ะ^^

“พี่คริส...ใช่พี่คริสรึเปล่าฮะ”

“ครับ พี่เอง” ผมพูดตอบน้องไป

“ถึงแล้วเหรอฮะ แล้ว...แล้วเป็นยังไงบ้างฮะ ที่นั่นโอเครึเปล่า”

“ฟ้าถามเยอะแบบนี้พี่ตอบไม่ถูกแฮะ” ผมหัวเราะเลยครับ “เอาเป็นว่าตอนนี้พี่คิดถึงฟ้าที่สุดเลยครับ”

“........”

“หือ...ฟ้าไม่คิดถึงพี่คริสเหรอ ทำไมเงียบไปล่ะ” ผมเผลอขมวดคิ้วแล้วนะตอนนี้น่ะ “นึกว่าเราใจตรงกันแล้วซะอีก”

“พี่คริสน่ะ...”

“พี่รู้ครับ บอกคิดถึงพี่ก่อนเร็ว” เดาว่าน้องฟ้าคงกำลังร้องไห้แน่เลย ลองได้ต่อว่าผมเสียงสั่นแบบนี้น่ะครับ ใช่แน่ๆ

“...คิดถึงฮะ...”

“...ฮึ...แค่นี้เองเหรอครับ” ให้ตายสิ ผมชอบเวลาแบบนี้จัง^^

“..........” เงียบอีกแล้วครับ

“ฟ้า พี่บอกรึยังว่าพี่รักฟ้ามากแค่ไหน”

“...ฮึก...” ได้ยินเสียงสะอื้นมาแทนคำตอบครับ

“พี่รักฟ้านะ รักมากๆ ด้วยครับ” เป็นความจริงจากใจเลยครับ ถ้าฟ้าอยู่ตรงนี้นะผมจะกอดให้สมกับความรักที่ผมมีเลย

 “...ฟ้าก็รักพี่คริสนะ...” แม้ว่าเสียงพูดของน้องฟ้าจะเบาแค่ไหนแต่ผมได้ยินชัดเลยครับ คราวนี้เก่งนะไม่ปากแข็งเหมือนทุกทีด้วย เป็นเด็กดีขึ้นเยอะเลยครับน้องฟ้าของผมน่ะ^^

“อยากได้ยินคำนี้ล่ะครับ” ผมบอกอย่างอารมณ์ดี ตอนนี้ไม่มีอะไรมาทำให้ผมอารมณ์เสียได้หรอกครับ ผมแน่ใจเลยว่าตัวเองกำลังมีความสุขสุดๆ ไปเลย ถ้าฟ้าอยู่ข้างๆ นะจะกอดแล้วก็จูบให้หนำใจเลยครับ^^

“จะกลับมาเมื่อไหร่ฮะ”

“พี่ยังไม่รู้เลย แต่อยากกลับแล้วล่ะตอนนี้ คิดถึงฟ้าจะแย่”

“พอล่ะมึงไอ้คริส ไม่ต้องพูดหวานใส่กูหรอก” ไอ้ห่าฟิล์ม! มันแย่งโทรศัพท์จากฟ้าแน่เลยครับ “ถ้าอยากเจอน้องกูเร็วๆ ก็รีบจัดการเรื่องแม่มึงให้จบไวๆ ซะ เข้าใจมั้ย! แล้วไม่ต้องแอบโทรคุยกันด้วยนะมึง ถ้าอยากคุยกับฟ้าก็โทรเข้าเบอร์กู ถ้ารู้ว่ามึงแอบโทรหาน้องกูนะ กูยกเลิกทุกอย่างแน่”

“อย่านะเว้ยมึง!” ผมนี่อยากถีบมันมากๆ ครับ แม่ง! ขู่ได้ขู่ดี

“ถ้ามึงไม่อยากให้กูเปลี่ยนใจก็รีบกลับมาล่ะ แค่นี้นะเว้ย”

“เชี่ยฟิล์ม! เดี๋ยวก่อนดิวะ เฮ้ย...” ไม่ทันล่ะ มันวางสายไปแล้ว

โห อะไรวะ! เซ็งว่ะ อารมณ์ดีๆ ของผมถูกไอ้เพื่อนเวรนั่นทำพังหมดแล้วครับ นี่ถ้าไม่ติดว่ามันกำลังจะเป็นพี่เมียผมนะ ฮึ่ม! และเพราะมันรู้ล่ะครับว่าผมน่ะกลัวว่ามันจะเปลี่ยนใจมันถึงได้เอาเรื่องนี้ขึ้นมาขู่ผมเสมอเลย ทำเอาผมเซ็งสุดๆ ไอ้เรื่องที่มันขู่ว่าจะเปลี่ยนใจก็ไม่มีอะไรมากครับ แค่มันบอกว่าจะยอมให้ฟ้าคบกับผมถ้าหากว่าผมสามารถทำให้มันแน่ใจว่าผมรักน้องมันจริงๆ ซึ่งนั่นก็เป็นที่มาของบททดสอบสามเดือนด้วยครับ

“คริส ยังไม่นอนใช่มั้ยลูก”

“ครับ แม่เปิดเข้ามาเลยครับ”

แม่เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มเลยครับ “แม่ได้ยินเสียงคริสเลยลองเคาะดูน่ะ คุยกับใครอยู่เหรอลูก” แม่ถามพลางนั่งลงบนเตียงครับ

“คุยกับพวกไอ้ฟิล์มน่ะครับแม่” ผมตอบ “แม่มีอะไรรึเปล่าครับ”

“น้าพิมเขาพาทนายมาหาแม่แน่ะ ลูกจะลองคุยดูมั้ย”

“ดีเลยครับ ไอ้ฟิล์มก็บอกให้ผมหาทนายเอาไว้เหมือนกัน น้าพิมนี่รอบคอบจังเลยนะครับ” ผมยิ้มออกเลยครับ เห็นทีว่าออกไปนี่ต้องรีบไหว้ขอบคุณน้าพิมซะแล้วครับ

“แม่ไม่คิดว่าเราจำเป็นเลยนะ แต่น้าพิมเขาว่ากันไว้ก่อนดีกว่า”

“ผมรู้ครับแม่ ถ้าไม่มีทางคุยกับแฟรงค์ได้จริงๆ เราค่อยใช้ทนายก็ได้ครับ แม่ไม่ต้องคิดมากนะ ทุกอย่างต้องผ่านไปได้ด้วยดีครับ”

“แม่ไม่ห่วงอะไรแล้วถ้ามีคริสอยู่ด้วย”

ผมยิ้มก่อนจะกอดตอบแม่ ก่อนที่เราจะออกจากห้องไปที่ห้องนั่งเล่น ผมอยากคุยกับทนายในทุกๆ เรื่องที่ผมสงสัยและอยากรู้ และได้แต่หวังว่าเขาจะช่วยให้ทุกอย่างเรียบร้อยเพื่อที่ผมจะได้พาแม่กลับเมืองไทยเร็วๆ

“สวัสดีครับน้าพิม” ผมไหว้เพื่อนสนิทของแม่พร้อมกับยิ้มทักทาย ผมสนิทกับน้าพิมพอสมควรเลยครับ “ขอบคุณน้าพิมมากเลยครับที่คอยเป็นธุระให้ทุกอย่างเลย”

“ดูลูกเธอซินี ตาคริสนี่พูดอย่างกับเป็นคนอื่นคนไกลกัน” น้าพิมบอกพลางยิ้ม “แม่เราก็เพื่อนรักน้านะ ไม่ช่วยเพื่อนจะให้ไปช่วยใครล่ะ”

“ยังไงก็ต้องขอบคุณครับ” ผมไหว้น้าพิมอีกหน

“อย่าคิดมากลูก มาคุยกับทนายดีกว่า เขาชื่อทอมนะเป็นทนายมือดีเลย น้าให้สามีน้าติดต่อให้ ทอมเก่งเรื่องคดีหย่าร้างมาก ชนะมาทุกคดี ลองคุยดูนะ” น้าพิมบอกก่อนจะหันไปแนะนำทอมให้รู้จักกับผมและแม่

ผมกับทอมจับมือกันเขย่าพร้อมรอยยิ้มทักทาย ก่อนที่เราจะเริ่มคุยกันจริงจัง

ทอมบอกผมว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไรหากว่าแม่ผมจะฟ้องหย่า เขาแน่ใจเลยว่าแม่ผมต้องชนะแน่ๆ เพราะฝ่ายที่ถูกทำให้เจ็บช้ำคือแม่ผม

ทอมยังคุยเรื่องทรัพย์สินที่แม่ผมควรจะได้จากแฟรงค์ด้วย แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่ผมสนใจเลย บอกตามตรงครับต่อให้ไม่ได้มาแม้แต่ปอนด์เดียวผมก็ไม่สนเลย ผมคิดว่าตัวเองมีปัญญาเลี้ยงแม่ให้อยู่อย่างสบายได้แน่นอน เงินที่พ่อทิ้งเอาไว้ให้ผมยังเหลืออยู่หลายสิบล้านในธนาคาร ไหนจะหุ้นในบริษัทซึ่งพ่อโอนเป็นชื่อผมทั้งหมดก่อนที่ท่านจะเสียอีกล่ะ ผมมั่นใจว่ามูลค่าของมันมากพอที่จะทำให้เราสองแม่ลูกอยู่กันได้อย่างไม่อดอยากแน่นอน

“พรุ่งนี้นีอยากให้ทอมไปด้วยมั้ยล่ะ”

“ไม่ดีกว่าพิม นีคุยกับคริสแล้วเราอยากเคลียร์กับแฟรงค์ก่อน แต่ถ้าคุยกันไม่รู้เรื่องก็คงต้องให้ทอมช่วย”

“เอาอย่างนั้นเหรอคริส” น้าพิมหันมาถามผม

“ครับน้าพิม” ผมตอบอย่างไม่ลังเลเลย

น้าพิมพยักหน้าเข้าใจ เธอหันไปพูดกับทอมอธิบายให้เขาเข้าใจ ซึ่งทอมเองก็ไม่มีปัญหาอะไร ผมก็ได้แต่หวังว่าพรุ่งนี้แฟรงค์เองก็จะไม่มีปัญหาอะไรกับพวกเราเช่นกัน
.
.
.
เอาใจช่วยน้องฟ้ากับพี่คริสกันต่อค่ะ  

[BeeRY]

ที่แท้พี่คริสก็ "อยากได้ยินว่ารักกัน~" 
พี่คริสสู้ๆ เป็นกำลังใจให้จัดการปัญหาต่างๆได้เร็วๆ
จะได้กลับมาเลิฟๆกับน้องฟ้าที่เมืองไทย

[nirun4]

เย้ กลับมาแล้ว

[Nabee]

เอาใจช่วยพี่คริสอีกคน...รีบ ๆ เคลียร์ปัญหา แล้วรีบกลับมาหาน้องฟ้านะพี่คริส XD

[BossZa]

    

    รีบจัดการปัญหาให้เสร็จจะได้กลับไป เลฟ เลฟ กะน้องฟ้าซะกะที

    ให้ไรเตอร์

[Baruda]

รีบกลับมาหาน้องฟ้าไวไวนะ

เป็นกำลังใจให้

[jokirito]

กำลังลุ้นเรื่องของคุณแม่นีน่า  อย่าลืมมาต่ออีกนะคับ

[a_tapha]

  พี่คริส

   คนแต่ง

[annis204]

อยากอ่านเรื่องพี่ฟิลม์กะน้องกายอ่ะ
ถึงจะไม่ค่อยเกี่ยวกะตอนนี้สักเท่าไหร่
แต่ก้ออย่าเอาอะไรมาเขวี้ยงเขาน้าาาาาาา ฟิ้ววววววววว

[roseen]

 :เฮ้อ:เอาใจช่วยละกันนะคริส

[NCJung]

เฮ่อ พี่คริส กลับมาหาน้องฟ้าเร็วๆนะ

[Jimmeiiii*]

พี่คริสรีบกลับมาหาน้องฟ้าเร็วๆนะ

ว่าแต่,,ไอพี่ฟิลม์นี่สุดๆหวงน้องไปไหนก็ไม่รู้
เรื่องของตัวเองคนอ่านยังไม่เคลียร์เลย

[DEMON3132]

น่ารักสมชื่อเรื่อง รอพี่คริสกลับมาเจอกับน้องฟ้า จะได้สมหวังกันสักที
ขอให้เรื่องแม่พี่คริสผ่านพ้นไปได้ด้วยดี เอาใจช่วยจ้า ......
ลป. อยากอ่านบท sweet+nc ของพี่ฟิล์มกับน้องฟ้าด้วยจ้า ...

[j4c9y]

เป็นกะลังใจให้แม่พี่คริสครับ

จุ๊บๆน้องฟ้าด้วย

คิดถึงกายน้าาา

[april@tbl]

มาต่อแล้วดีใจจัง
เอาใจช่วยคริสให้กลับมาหาน้องฟ้าไวไว
คิดถึงน้องกายเช่นกัน

[~มือวางอันดับ1~]

ดีใจ :z2:กายกะฟีล์ม :z2:อยากอ่าน

[nk23992]

เย้ๆๆๆพี่คริสกลับมาแล้ว

[Wins_Sha]

ว้าววววว

กลับมาแล้วววว

เป็นกำลังใจให้คริสกับคุณแม่ค่ะ
ขอให้ผ่านเรื่องร้ายๆๆได้เร็วๆๆนะ

ปล.คิดถึงน้องฟ้าน้องกายมากมาย