อรุณสวาทครับผู้อ่านที่รักและเคารพทุกท่าน ขอโทษนะครับที่มาต่อช้า พอดีก็เจอเรื่องเดิมๆ อ่ะครับคือพิมพ์อยู่ ไม่ได้เร็วเท่าไหร่นัก สาเหตหลักก็คือพิมพ์ได้ช้าและอ่านลายมือึคนเขียนไม่ค่อยออก แต่จะให้เขียนไปโดยการพิมพ์ทันทีเลยก็ไม่สะดวกเพราะต้องถือคอมพิวเตอร์ไปไหนมาไหนด้วย คือถ้าหาช่วงว่างได้แล้วนึกเรื่องออกก็จะควักสมุดออกมาเขียนๆ ทันที ตอนนี้เขียนได้ถึงบทที่ 26 แล้ว และสุดสัปดาห์หน้าอาจได้ไปตากอากาศที่ต่างจังหวัด ช่วงนั้นเคลิ้มๆ จะได้เขียนให้จบไปเลย
ขอบคุณที่กดคะแนนให้นะครับ
และขอบคุณที่รักและสงสารและเป็นกำลังใจให้ธีรดนย์และผู้เขียนนะครับ
ต่อบทที่ 21 จนจบครับ
ใบหน้ายิ้มถูกใจของธีรดนย์เมื่อเห็นวิธวินท์ยืนรออยู่ที่หน้าวิลล่าสวีทของโรงแรมเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงทันทีเมื่อได้ยินสิ่งที่ชายหนุ่มหน้าอ่อนพูด ธีรดนย์อยากจะกระโดดเข้าไปบีบคอ 'พ่อโลมาน้อย' ยิ่งนัก
"มันก็อาจเป็นไปได้ว่าคุณจ้างผู้ชายคนนั้นให้ออกมาด้วย" วิธวินท์พูดหน้านิ่งๆ
"เจ้าเล่ห์นัก คุณนี่เจ้าเล่ห์ที่สุดเลย" ธีรดนย์โวยวาย
"หรือคุณไม่เจ้าเล่ห์" วิธวินท์เถียง
"ผมเดินเข้าไปในผับก็มีคนมองแล้ว แค่หันซ้ายหันขวาหน่อยเดียวก็หาคนที่สนใจผมได้ นี่ผมยังไม่ได้บอกนะว่าผมเป็นใคร ไม่ได้บอกว่าเป็นเจ้าของที่บริษัทคุณานนท์บริวเวอรี่กับ The Dazzle ผมแค่พูดว่าพักอยู่ที่ Palm Beach Resort ห้อง Palm Beach Villa มาพักผ่อนสุดสัปดาห์ นอนเล่นตอนกลางวันแล้วบ่ายๆ ก็แล่นเรือยอช์ทเล่น แค่นี้ผู้ชายคนนั้นก็สนใจเผมแล้ว อันที่จริง ผมไม่ต้องบอกว่าพักที่ไหนหรือขับเรือยอช์ท แค่หน้าตาเพียวๆ ยังไม่ได้โชว์หุ่นด้วยซ้ำไป ผมก็คว้าอัศวินได้"
"คุณก็ใช้เงินซื้อเหมือนเดิม" วิธวินท์เบ้ปากหลังจากฟังธีรดนย์พูดเสียยืดยาว
"จำเดิมพันของเราได้ไหมครับ ท่องให้ผมฟังหน่อยสิวิธวินท์ หรือว่าเป็นคนขี้โกงและความจำไม่ดี นึกแล้วเชียวว่าคุณต้องเล่นแบบนี้ อยากจะให้แน่ใจใช่ไหมว่า ผู้ชายห้าวๆ เข้มๆ แมนๆ คนนั้นผมได้จริงๆ ผมถ่ายคลิปเอาไว้ด้วย อยากจะดูไหม" ธีรดนย์เสียงเข้ม ควักโทรศัพท์ออกมา
"บ้า ทำอะไรบ้าๆ ลามก"
"เล่นกันคุณต้องรัดกุม" ธีรดนย์ยกโทรศัพท์ขึ้น ตั้งท่าจะเปิดให้วิธวินท์ดู "ว่าไงวิธวินท์ ท่องคำสัญญาให้ผมฟังหน่อยสิ ผมจำได้ว่าเราตกลงกันแบบนี้ ถ้าผมทำไม่ได้ผมจะไม่ตื๊อคุณอีกเลยตลอดชีวิต แต่ถ้าผมทำได้..."
ธีรดนย์เลิกคิ้ว รอฟังวิธวินท์
"ผมจะนอนกับคุณ" วิธวินท์กระแทกเสียง
"งั้นเชิญ จะรอช้าอยู่ใย" ธีรดนย์ผายมือให้วิธวินท์เดินเข้าประตูวิลล่าสวีทสุดหรู
วิธวินท์เบ้ปาก ทำหน้ามุ่ย แล้วเดินเข้าไปใน Palm Beach Villa อันหรูหราที่มีบริเวณกว้างมากจนเขาอดหันไปมองรอบๆ ด้วยตื่นตาตื่นใจไม่ได้
"ไม่ต้องมัวแต่ชื่นชมสระว่ายน้ำกับสวยสวย ไม่ต้องคิดจะดื่มด่ำกับบรรยากาศ ห้องนอนอยู่ทางโน้น เร็วเข้า" ธีรดนย์เร่ง
...อยากนอนกับผมนักใช่ไหม ได้เลย นอนก็นอน...
วิธวินท์นึกสนุก มือถลกเสื้อยืดแล้วถอดออกจากตัวทันที เผยให้เห็นท่อนบนเปลือยเปล่า อวดสายตาธีรดนย์ที่หันขวับมามองตาค้าง
"วิธวินท์"
ธีรดนย์ตะลึง ยืนมองคนหน้าขาว คิ้วเข้ม จมูกโด่ง ปากแดงคนที่เขาเห็นครั้งแรกแล้วเก็บไปคิดและติดตาติดใจตั้งแต่เริ่มต้น ตอนนี้ ยืนอวดแผ่นอกเปลือยเปล่า ขาวเนียนสะอาดอยู่ตรงหน้า และเอียงคอมองเขาอย่างท้าทาย
ธีรดนย์กลืนน้ำล้าย สองตาเก็บภาพของวิธวินท์เอาไว้ในความทรงจำ ไม่อยากจะละสายตามองที่อื่น แต่ใจกลับสั่งให้สองตาลดต่ำลง มองหน้าทองแบบราบ ผิวขาวเนียนของคนที่เขาเคยเรียกในใจว่า 'พ่อลิงน้อย' ซึ่งตอนนี้เปลี่ยนเป็น 'โลมาน้อย' ไปซะแล้ว
...ให้ตายสิ เขาเผลอเลียริมฝีปาก...
...วิธวินท์ เข้าใจที่ผมส่งสายตาให้ใช่ไหม ผมมองส่วนล่างของคุณ หมายความว่าให้ถอดกางเกงออกด้วย แล้วหันหลังมาให้ดูหน่อย...
วิธวินท์คงเข้าใจสายตาของธีรดนย์ ชายหนุ่มปลดเข็มขัดแล้วปลดตะขอและทำท่าจะรูดซิบกางเกงยีนส์...
ธีรดนย์อึ้ง
...โอย จะเป็นลม...
คนที่ยืนรอดู 'การเปลื้องผ้า' ใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แรงปรารถนาพุ่งกระฉูดแทบจะฉุดไม่อยู่ ธีรดนย์เคยผ่านใครต่อใครมาเยอะแยะ แต่วิธวินท์ทำให้เขาพุ่งพล่านมากที่สุด!
เขาไม่เข้าใจว่าทำไม!
"เดี๋ยวสิครับ ผมจำได้ว่าเราเดิมพันกันว่าผมจะนอนกับคุณ ใช่หรือเปล่า" วิธวินท์ทำลายความเงียบ
"คุณธีรดนย์" วิธวินท์เรียกชื่อของอีกฝ่ายที่ยืนนิ่ง ไม่พูดไม่จา ครั้นได้ยินเสียงเรียกก็พนักหน้าช้าๆ
"นอนก็นอน แต่นอนเฉยๆ นะ คุณห้ามมาแตะเนื้อตัวผมเด็ดขาด เดิมพันย่อมเป็นเดิมพัน สัญญาย่อมเป็นสัญญา ตกลงกันไว้ยังไงก็ให้เป็นยังงั้น"
...อยากจะฆ่าวิธวินท์นัก...
"เจ้าเล่ห์ เจ้าเล่ห์ที่สุด" ธีรดนย์เค้นเสียงออกมาจากไรฟัน
"กับคุณต้องแบบนี้ คุณบอกว่าต้องการนอนกับผม ผมก็จะรักษาสัญญานั้น หวังว่าคุณเป็นนักเลงจริง และเป็นลูกผู้ชายพอ" วิธวินท์เสียงเข้ม "ถ้าคุณผิดสัญญา เราก็ไม่ต้องมาเจอกันอีกเลยตลอดไป"
...แบบนี้เอาเดิมพันแรกดีกว่า จูบหนึ่งครั้ง แต่เจ้าเล่ห์อย่างวิธวินท์ก็คงหาข้ออ้างมาเฉไฉเอาตัวรอดจนได้ เช่นจูบหนึ่งครั้งไม่ได้หมายความว่าจูบปากนะ จูบตรงไหนก็ได้ ผมให้คุณจูบหลังมือของผมก็แล้วกัน...
"ได้" ธีรดนย์พยักหน้าแล้วถอดเสื้อตัวเองออกบ้าง ก่อนจะนำวิธวินท์เข้าไปในห้อง "ผมชอบนอนถอดเสื้อผ้า คุณจะใส่ทั้งกางเกงยีนส์นอนก็ตามใจ ตามมาสิครับ ยืนนิ่งอยู่ทำไม ผมง่วงแล้ว"
...ยอมให้ก่อนหรอก นอนก็นอนวะ อย่างน้อยก็มีดิ้นพลิกตัวไปถูกกันบ้างหรอกน่า นอนใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันนี่...
...ซวยจริงเลยธีรดนย์ คราวหน้าต้องให้รัดกุมกว่านี้ บางทีอาจถึงต้องร่างสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษร กับวิธวินท์ต้องจับให้มั่น บีดให้แน่น ไม่ให้หลุดมือเด็ดขาด...
ภมรเดินโผเผออกมาจากผับ สองตามองหาวิธวินท์แต่ไม่พบ จึงเดินย้อนกลับเข้าไปเพื่อที่สนุกต่อ แต่ทันใดนึกสนุก
"ไอ้วินท์หาย อยู่ในผับด้วยกัน หันมาอีกที มันหายไปแล้ว ไม่รู้หนีไปนอนกับคนแปลกหน้าที่ไหน" ภมรทำเสียงราบเรียบ แล้วต้องรีบดึงโทรศัพท์ออกห่างจากหูเพราะคนที่อยู่ในสายตะโกนลั่น
"จะไปรู้ได้ไงวะ ไม่ใช่พี่เลี้ยงมันนะ จะได้คอยดูมันตลอดเวลา" ภมรเสียงดังขึ้น
"แต่มันอาจจะกลับโรงแรมไปแล้วก็ได้ ท่าทางเมาๆ แต่เวลาเมานี่ไอ้วินท์มันน่ารักจริงๆ ให้ตายสิ ตาเยิ้ม ปากแดงๆ อมยิ้มอยู่ตลอดเวลา แก้มงี้แดงเชียว สมมุติว่าข้าเห็นเดินโซเซอยู่ข้างถนนล่ะก็ แกเอ๊ย ข้าไม่กลัวติดคุกหรอก จะลากมันขึ้นรถไปข่มขืนให้สะใจ" ภมรพูดยิ้มๆ แล้วดึงโทรศัพท์ออกห่างอีกที
"ใจเย็นๆ เอาไว้ก่อนเพื่อน รออีกหน่อย จะโทรไปโรงแรม เผื่อไอ้วินท์กลับถึงโรงแรมแล้ว แต่ว่ามันอาจจะไม่รับโทรศัพท์นะเพราะคงนอนกันอยู่ เอ๊ย หมายความว่า มันคงนอนอยู่ ท่าทางไม่ไหวซะขนาดนั้น พอเข้าห้องได้คงกระโดดขึ้นเตียงกันเลย" ภมรอมยิ้มเมื่อนึกภาพตาม
"บารมี อย่างห่วงไปเลยน่า ไอ้วินท์มันเก่ง มันเอาตัวรอดได้ แต่กลับโรงแรมคนเดียวไม่มีข้าไปเป็นเพื่อน แกจะห่วงมันทำไมนักหนาวะ" ภมรปลอบคนที่อยู่กรุงเทพฯ
"อ้าวก็ข้าสนุกอยู่ บอกแล้วไงว่าพอหันมาอีกทีมันก็หายไปเฉยๆ มันคงไม่อยากให้รู้ว่าไปทำอะไรกับใครที่ไหน" ภมรหัวเราะเบาๆ
"พอแค่นี้นะ ข้าต้องไปแล้ว เด็กรอ" ภมรรีบตัดสายโทรศัพท์หลังจากยั่วบารมีให้คลั่ง รู้ว่าฝ่ายนั้นคงกระหน่ำโทรไปหาวิธวินท์ที่โรงแรมจนสายแทบไหม้และพนักงานต่อโทรศัพท์ของรีสอร์ทคงไม่มีโอกาสได้นั่งเบื่อกลางดึก
...แต่โทรยังไงก็คงไม่ได้พูดกับวิธวินท์หรอกบารมีเอ๋ย เพราะไอ้วินท์มันกำลังเข้าห้องหอ...
...เฮ้อ เพิ่งรู้ว่าการเป็นกามเทพมันมีความสุขแบบนี้เอง ยุ่งกันนัก เขานี่ล่ะจะทำให้ทุกอย่างลงตัว ครบคู่กันให้หมด...
...รวมทั้งกามเทพขี้โกงคนนั้นที่กำลังจะทำให้เรื่องมันยุ่งเหยิงกว่าเดิม ภมรจะทำให้สมหวังในความรักเอง...
วิธวินท์ยืนมองตัวเองในกระจกอย่างครุ่นคิด ตอนนี้เขาชักไม่แน่ใจแล้วว่าตัวเองคิดถูกหรือคิดผิดที่ยอมมากับธีรดนย์ ก่อนหน้าโน้น หากเจออะไรแบบนี้ เขาคงตัดสินใจทันทีว่าวิ่งหนีดีกว่าและจะไม่ขอเกี่ยวข้องกับธีรดนย์ แต่ครั้งนี้รู้สึกประหลาดซึ่งเขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
...ธีรดนย์ตื๊อเขามากเกินไป ทำอะไรมากกว่าที่ควรจะทำ ทั้งที่ต้องการแค่จีบเล่นสนุก ไม่เห็นจะต้องลงทุนอะไรมากมายขนาดนี้ แต่ก็อย่างว่า คนรวยคงทำอะไรแผลงๆ จนเป็นนิสัย...
"วิธวินท์ นอนบนเตียงนะครบ ไม่ใช่นอนในห้องน้ำ เมื่อไหร่คุณจะออกมา" เสียงธีรดนย์ตะโกนเรียกพร้อมเสียงเคาะประตูเบาๆ
วิธวินท์ถอนหายใจ ปลดผ้าเช็ดตัว หยิบเสื้อและกางเกงมาสวมแล้วเปิดประตูห้องน้ำ แต่ก็ต้องหันหน้าหนีโดยไม่รู้ตัวเมื่อเห็นธีรดนย์ยืนสวมกางเกงชั้นในสีขาวตัวเดียวอยู่ตรงหน้า
"ผมรออาบน้ำจนง่วง แล้วนี่เข้าไปตั้งนาน คุณยังไม่อาบน้ำอีกหรอก จะนอนทั้งตัวเหนียวๆ หรือยังไง"
"ผมอาบแล้ว เชิญคุณตามสบาย" วิธวินท์หลีกทางให้ ธีรดนย์เลิกคิ้ว แล้วก้มลงมองคนที่อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยจากหัวจรดเท้า พร้อมกับหัวเราะเบาๆ ในลำคอ ก่อนจะใช้มือเกี่ยวกางเกงชั้นในของตัวเองรูดลงหน้าตาเฉย
...เอาจริงแฮะ นี่วิธวินท์จะนอนทั้งที่ใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์จริงๆ หรือนี่ แต่อย่างหวังเลย ยังไงๆ เขาก็จะให้ถอดเสื้อผ้าให้ได้...
...รอก่อนเถอะพ่อโลมาน้อยแก้มแดง ตอนอายนี่ดูน่ารักกว่าเดิม แบบนี้เขาเริ่มจะรู้สึกว่าวิธวินท์ก็น่าจะมีใจกับเขาบ้างแล้ว...
"ทำเป็นอาย" ธีรดนย์พึมพำแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่ปิดประตู ก่อนจะเริ่มฮัมเพลงเบาๆ อย่างอารมณ์ดี ในใจก็คิดต่อไปว่า ในเมื่อวิธวินท์ลูกเล่นกันเขาแบบนี้ก็จะแกล้งให้สนุกเพราะอยากเห็นวิธวินท์หน้าแดงอีก
...เดี๋ยวก็ได้เห็นหนุ่มรูปหล่ออย่างธีรดนย์เปลือยจะๆ เต็มสองตา คอยดูสิ ไม่หลงธีรดนย์ก็ให้มันรู้ไป...
************end of 21*********
หัวข้อ: นิยาย-ชุด Love, Finally ตอน เจ้าชู้นัก หลอกให้รักซะเลย Epilogue (อ่าน 397774 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก