รสสวาทมือกีตาร์
By: Toshinya
สวัสดีครับกระผม นาย อันโดะ คาโอรุ เอ้ย!ไม่ใช่จริงแล้ว นิอิคุระ คาโอรุ ต่างหากเล่า โทษทีครับผมลืมตัวไป (ยิ้มเจื่อนๆ)
ตัวผมนั้นเป็นมือกีตาร์วงวิช่วลร็อคชื่อดังนามว่า เดอ ออง เกรย์ ครับ ฐานะในวงคือ ผมเป็นหัวหน้าวงครับ
คงจะเป็นเพราะผมอายุมากที่สุดในวงก็เป็นได้ครับผมจึงได้รับตำแหน่งนี้ มันก็เป็นตำแหน่งที่ผมภูมิใจพอสมควรครับ
ก็นะผมมีอำนาจมากที่สุดในวงแถมยังข่มเจ้าพวกสมาชิกในวงได้ด้วย เป็นคุณๆจะรู้สึกอย่างผมมั้ยละครับ หึหึ นั่นละครับ
ผมยังได้รับฉายาที่เจ้าพวกนั้น(ผมหมายถึงพวกในวงน่ะครับ)ตั้งให้ด้วยนะครับ เป็นต้นว่า หัวหน้าวงจอมโหด
หัวหน้าวงจอมเฮี๊ยบและฉายาอื่นๆที่ตามมาทีหลัง นั่นน่ะมันไม่ทำให้ผมหวั่นหรอกครับ เอ็งอยากตั้งก็ตั้งไปข้าไม่สนซะอย่าง
ฮ่า ฮ่า เหมือนโรคจิตเลยผมเนี่ย แต่ในวงก็มีอยู่คนนึงที่ผมมักจะยอมให้เค้าเสมอ คนๆนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน
เจ้าดายมือกีตาร์อีกคนคู่หูของผมเองครับ ทำไมผมถึงได้ยอมให้เจ้านั่นน่ะเหรอครับ
เหตุผลง่ายๆคือผมกะดายเป็นคนรักกันครับ (ยิ้มอายๆ) เราสองคนคบกันมาก็นานพอสมควรแล้วล่ะครับ
สัก3-4 ปีได้แล้วครับ เราสองคนรักกันมากเลยครับ ความรักของเราสองคนก็ราบรื่นดีครับไม่ค่อยมีปัญหาอะไร
จะมีก็แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆตามประสาคนรักทั่วไปทะเลาะกันนิดๆหน่อยๆมันเป็นเรื่องธรรมดาน่ะครับ
ลิ้นกับฟันมันย่อมกระทบกันก็เหมือนกับคนรักกันนั่นแหละครับ เรียกได้ว่าเป็นเรื่องสามัญของโลก ใครๆก็เป็นทั้งนั้นแหละ
ดีหน่อยตรงที่ว่าคืนดีกันเร็วครับ ดายเค้ามักจะคอยเอาใจผมเสมอจนคนรอบข้าง เอ่อ เอียนไปเลยล่ะครับ
แต่ผมไม่รู้สึกอย่างนั้นเลยสักนิด หลายคนรู้สึกหมั่นไส้ โดยเฉพาะเจ้าเคียวมันต้องมีหลุดปากกัดพวกผมสองคนเสมอ
สงสัยมันจะอิจฉาน่ะครับ ผมก็เห็นใจมันน่ะนะ ก็มันช่วยไม่ได้นี่นาจะให้ผมทำไงได้ล่ะครับ
มันไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกะคนรักของมันคือแฟนของมันอยู่ต่างวงน่ะครับ
มันก็คงหงุดหงิดใช่น้อยเวลาที่มันเห็นผมกะดายรึไม่ก้เจ้าชินยะกะเจ้าท๊อตจิสวีทกัน
มันก็ช่วยไม่ได้นะเกลอเอ๋ย อา...พูดไปแล้วก็เหมือนผมเห็นแก่ตัวเลยแฮะ ขอโทษด้วยนะเคียว (ง่าตบหัวแล้วลูบหลังนี่หว่า)
เอาล่ะมาพูดถึงเรื่องระหว่างผมกับดายดีกว่านะครับอย่ามัวแต่นอกเรื่องอยู่เลย เห็นมาดของดายแล้ว
คุณคงคิดว่าเขาเป็นพวกที่ดูน่ากลัว ซีเรียสตลอดเวลาเลยสินะครับ บุคลิกของเขาดูเป็นอย่างนั้นก็จริง
แต่เวลาที่เค้าอยู่กะผมน่ะมันไม่ได้เป็นอย่างที่พวกคุณเห็นๆกันเลยนะ
เค้าเป็นคนที่ขี้อ้อนมากเลยล่ะครับอ้อนทุกอย่างแม้แต่เวลานั้น...เค้าก็ยังอ้อนเลย เจอไม้นี้ผมก็ใจอ่อนสิครับ
ผมยิ่งเป็นโรคแพ้คนขี้อ้อนอยู่ด้วยสิ ความรักที่เขามีต่อผมก็มั่นคงสม่ำเสมอแทบจะไม่ขาดตกบกพร่องเลยล่ะครับ
ไม่รักก็บ้าแล้ว (พูดไรไม่อายเลยนะนั่น) เราสองคนอาศัยอยู่ด้วยกันด้วยนะครับ
การที่ได้อยู่กับคนที่เรารักเนี่ยมันช่างมีความสุขเหลือเกินเป็นไปได้ผมอยากอยู่กับเขาไปตลอดชีวิตได้เลยยิ่งดี
อยู่จนกลายเป็นตาแก่ทั้งสองคนมันคงจะสุขไม่น้อย นี่ผมเพ้อเจ้อมากไปหรือเปล่าครับ (มากสุดๆเลยลุงแปะ)
ก็ผมอยากที่จะเจอหน้าเค้าทุกวันเลยนี่นะ มันเป็นความสุขเล็กๆน้อยของผมคุณอาจจะคิดว่ามันแปลกที่ผู้ชายกับผู้ชายรักกัน
ผมว่ามันไม่แปลกหรอกครับสมัยนี้คนทั่วไปเค้ายอมรับเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ แค่ปิดใจให้กว้าง
ถ้ามัวแต่คิดกันในแง่ที่ไม่ดี อะไรๆมันก็ไม่เจริญหรอกครับถ้ามัวแต่มองกันแคบๆอยู่อย่างนี้
แต่ผมก็ไม่ได้มาสนับสนุนให้คนมาเป็นอย่างพวกผมนะครับ เรื่องนี้มันก็ขึ้นอยู่กับตัวบุคคลเท่านั้น
อย่างทุกวันนี้ผมกับดายเราก็มีความสุขกันดี... นี่ก็ใกล้จะถึงวันเกิดของผมแล้วล่ะ
อยากรู้จังว่าดายเค้าจะให้อะไรเป็นของขวัญวันเกิดผมกันนะอยากรู้จริงๆ อยากจะให้ถึงวันนั้นเร็วๆจัง
ผมคงอดที่จะตื่นเต้นไม่ได้แน่ๆ เลยให้ตายสิ ถึงวันนั้นผมก็คงจะรู้เองแหละ
อย่างน้อยๆแค่ฉลองวันเกิดกันสองคนโดยไม่มีเจ้าพวกนั้นแค่นี้ผมก็พอใจแล้วล่ะครับ
"คาโอรุนายมัวทำอะไรอยู่น่ะ ดึกป่านนี้แล้ว มานอนเหอะ" เค้าเรียกผมแล้วล่ะครับ
"แป๊บนะ ขอชั้นเขียนไดอารี่ก่อนใกล้เสร็จแล้วล่ะ"ผมตอบกลับไป
"เร็วๆนะ อย่าชักช้าล่ะ"เอาแต่ใจตัวเองจริงๆนะดาย
คงต้องพอแค่นี้ก่อนดีกว่านะครับไว้คราวหน้าค่อยมาเจอกันใหม่นะครับ เอาไว้เจอกันคราวหน้ากันดีกว่านะครับ
ผมเองก็ชักที่จะเริ่มง่วงแล้วล่ะ แต่...ดูท่าคืนนี้ผมคงจะไม่ได้นอนง่ายๆแน่ๆ ดูสายตาของเขาที่จ้องมองมาที่ผมสิครับ
สงสันคืนนี้ผมคงต้องเสียเอกราชหลายรอบแหงมๆ เอาไว้เจอกันใหม่นะครับ โอยาสุมินาไซ
"ทำไรอยู่ชักช้าจริง"ดายดึงข้อมือให้ผมเข้ามาในอ้อมกอด แล้วจับผมกดนอนที่เตียงนุ่ม
เค้าล็อคตัวผมเอาไว้ไม่ให้ขยับหนีไปไหน ซึ่งผมก็ไม่คิดที่จะขยับหนีอยู่แล้วล่ะ ผมชอบเหลือเกินที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของเขา
แต่ผมคงต้องเล่นตัวหน่อยล่ะครับ เอาแค่ให้พอเป็นพิธีเท่านั้นแหละ
"ก็...เขียนไดอารี่ไงชั้นบอกนายไปแล้ว" ผมหลบหน้าเขาไปเล็กน้อย ใบหน้าของเขาขยับเข้ามาใกล้กับใบหน้าของผม
ทำให้หน้าของผมแดงระเรี่อ มันคงจะแดงไปถึงไหนต่อไหนแล้วมั้งเนี่ย น่าอายจริงๆ
"เหรอ?"คำตอบสั้นๆจากปากของเขา ไม่รอช้าดายซุกหน้าลงที่ซอกคอของผมแกล้งไซร้
จนทำให้ผมรู้สึกจั๊กจี้จนผมระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้
"ฮ่า...ฮ่า...พ...พอเหอะ...อ๊ะ!!อย่าแกล้งกันสิ"เขาแกล้งผมอีกครั้ง ให้ตายสิทำไมขี้แกล้งอย่างงี้นะ
"ขอชั้นนอนพักเหอะนะดายนะ นี่..มันก็ดึกมากแล้วด้วย"ผมแกล้งพูดออกไปอย่างนั้นแหละ
รู้อยู่แล้วว่าเค้าคงไม่ยอมให้ผมนอนง่ายๆหรอก ลองพูดออกไปดูมันจะเป็นอะไรไปล่ะ
"นายได้นอนพักแน่คาโอรุ แต่นายจะได้นอนพักอย่างมีความสุขที่สุดไง"รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฎที่ใบหน้าของเขา
ผมรู้แล้วล่ะต่อไปนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับผม
"อ..."ไวเท่าความคิดขณะที่ผมกำลังจะขยับปากพูดออกไปริมฝีปากของเขาก็ทาบทับมาที่ริมฝีปากของผมซะแล้ว
เขาค่อยๆจูบผมอย่างแผ่วเบาใครคราแรก แล้วค่อยๆเพิ่มความเร่าร้อนและรุนแรงตามมาในทันที
ความอุ่นร้อนจากปลายลิ้นของเขาทำให้ผมรู้สึกได้ในทันที ปลายลิ้นของเขาหยอกล้ออยู่กับลิ้นของผมอย่างชำนาญ
(ก็จูบกันอยู่บ่อยๆอ่ะทำไมจะไม่ชำนาญล่ะ>die วันละกี่ครั้งนับไม่ถ้วน >>kaoru>>>หรือไม่เคยนับกันแน่ม๊ะรู้นะ>me - -")
กว่าเขาจะถอนจูบออกมาก็เล่นเอาผมหอบฮั่กเลยล่ะ
"ว่าไงล่ะคาโอรุยังอยากจะนอนอยู่อีกมั้ย?"เขาเลิกคิ้วสูงข้างนึง คล้ายกับว่าจะเป็นคำถามที่รอคำตอบ
"........."ผมเงียบไม่พูดอะไรออกไปได้แต่จ้องหน้าของเขาอยู่อย่างนั้น
"ดี....ไม่ตอบไม่เป็นไร"รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรกฎที่ไบหน้าเขาอีกแล้ว เจ้าวายร้ายคงไม่ยอมปล่อยผมแน่ๆ
ผมคิดไม่ผิดเลยจริงๆ เขาจูบผมอีกครั้งคราวนี้ดูรุนแรงกว่าคราวแรก
ปากผมพยายามที่จะร้องประท้วงเขาแต่มันไม่สำเร็จเขาไม่ยอมให้เปิดปากเลยแม้แต่น้อย 'จะฆ่ากันรึไงนะ เจ้าบ้า!' ผมกร่นด่าเขาอยู่ในใจ
"อือ....อึก..."เสียงครางของผมดังขึ้นมาทันที เขาละปากริมฝีปากของผมแล้วแต่ไม่หยุดอยู่แค่นั้น
เขาซุกไซร้ไปที่ซอกคอของผมทันที มือก็สาระวนอยู่กับการปลดเสื้อนอนตัวโคร่งของผมออกไปให้พ้นทาง
ริมฝีปากของเขายังไล่มาเรื่อยๆที่หน้าอกของผม สร้างร่องรอยความเป็นเจ้าของเอาไว้มากมายจนนับไม่ถ้วน
เขาดูดเม้มแรงๆที่ยอดอกของผมจนร่างกายของผมแอ่นไปตามแรงปรารถนา แทบจะยับยั้งไม่อยู่เลยเชียวล่ะ
เค้าไล้วนอยู่แถวบริเวณท้องน้อยของผมอย่างช้าๆเหมือนเป็นการยั่ว นั่นทำเอาแทบคลั่งไปเลยละครับ
เขายังแกล้งผมจนผมทนไม่ไหวร้องขอออกไป
"ย...อย่าแกล้งกันสิดาย...ช...ชั้น...ทนไม่ไหวแล้ว...ขอร้องล่ะ"เสียงของผมขาดช่วงไปตามแรงอารมณ์ที่ปะทุ
ในที่สุดเขาก็ยอมทำตามที่ผมขอ เขาค่อยๆปลดกางเกงของผมออกไป
จัดการครอบครองตัวตนของผมด้วยริมฝีปากของเขา ปลายลิ้นของเขากระหวัดตรงที่ส่วนปลาย
ผมชอบลิ้นของเขาเหลือเกินยังกับว่ามันมีชีวิตงั้นแหละ
"อ...อ๊า..."ผมส่งเสียงครางดังขึ้นกว่าเดิม ยั่วยุอารมณ์ของดาย เขาเคยบอกว่าเขาชอบเสียงครางของผมมาก
เสียงกรีดร้องที่ออกมาเร้าอารมณ์ของเขาได้เป็นอย่างดี มือทั้งสองข้างของผมปัดป่ายไปทั่วเพื่อหาที่ยึดเหนี่ยว
นิ้วของผมจิกเกร็งอยู่กับที่นอน จนในที่สุดผมก็ปลดปล่อยมันออกมา
เขาไล้เลียกลืนกินมันอย่างไม่รู้สึกรังเกียจมันเลยแม้แต่น้อย
"ทีนี้ก็ถึงตาชั้นบ้างล่ะ"เขาพูดออกมาแค่นั้น จัดการแยกเรียวขาของผมอกจากกัน อีกข้างพาดเอาไว้ที่ไหล่แกร่งของเขา
เรียวนิ้วยาวของเขาทำการเบิกช่องทางของผมทันที ด้วยความเจ็บผมจึงโอบที่ลำคอแกร่งของเขา
เขาค่อยๆเพิ่มนิ้วเข้าไปมากขึ้นกว่าเดิมจากหนึ่งเป็นสอง จากสองก็เป็นสามผมร้องครางออกมาด้วยความเจ็บ
นิ้วมือของผมจิกลงที่แผ่นหลังกว้างสร้างรอยจนเป็นทางยาว
"พร้อม..นะคาโอรุ...ทนหน่อยนะ..อย่าเกร็งนะคนดี"น้ำเสียงของเขาปลอบประโลมผมจูบเบาๆที่พวงแก้มของผม
จากนั้นเขาค่อยๆแทรกกายเข้าไปในช่องทางของผมอย่างช้าๆ จนเมื่อผมเริ่มปรับตัวได้ เขาก็ดันมันเข้าไปให้ลึกจนสุดทาง
จากนั้นก็เริ่มขยับตัวช้าๆก่อนจะเร็วขึ้นตามลำดับ จังหวะรักของเราสองคนมันช่างรุนแรงและเร่าร้อนเหลือเกิน
ผมส่งเสียงครางดังลั่นไปทั่วห้อง ดีหน่อยที่ห้องนี้มีคุณสมบัติในการเก็บเสียงเป็นอย่างดี
เสียงของเราจึงไม่ได้เล็ดลอดออกไปรบกวนชาวบ้าน
"อะ...ด..ดาย...อา...ชั้น..."ผมส่งเสียงครางสลับกับการเรียกชื่อของเขา
"คาโอรุชั้น...รักนายนะอื้อ...."ในที่สุดเขาก็ปลดปล่อยความต้องการและแรงอารมณ์ของเขาทั้งหมด
ผมรู้สึกถึงความอุ่นร้อนที่ส่งผ่านเข้ามายังร่างกาย เขาค่อยๆถอนกายออกไปอย่างช้าๆแล้วนอนอยู่ข้างๆ
ดึงผมเข้ามากอดไว้แน่น ในขณะที่ผมกำลังจะหลับตานอนด้วยความอ่อนแรง เขากระซิบที่ข้างหู
"ยังไม่หนำใจเลยต่ออีกรอบนะที่รัก"พูดจบเขาก็จูบไซร้ที่กกหูของผมเพื่อเป็นการปลุกอารมณ์
"ไอ้บ้า เอาแรงมาจากไหนกันเนี่ย"ในที่สุดผมก็ด่าเขาออกไปจนได้ นี่ใจคอมันจะไม่ให้ผมพักบ้งเลยรึไงกันนะ
และแล้วมันก็เกิดขึ้นอีกครั้งจนได้ ไม่ได้นอนแน่คาโอรุเอ้ย...
พอเหอะครับเอาไว้เจอกันใหม่คราวหน้าละกันคราวนี้ผมไม่ไหวแล้วจริงๆ
อีกนานแค่ไหนก็ต้องคอยติดคามละกันนะครับ ผมไม่ไหวแล้วลาละครับ....
TSUZUKU....