หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ

[mecon]

  ................... อ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

ดัน ดึ๊บ ดึ๊บบบบบบบบ

[POR_KA_DUN]

อ๊ายยยยยยย อิชั้นพลาดเรื่องนี้ไปได้เยี่ยงไรนี่

อ่านรวดเดียวสองร้อยหน้า อ๋อยยยย ตาลาย

สนุกมากเลยค่า ชอบนิสัยปออ่ะ ขำดี สู้คนด้วย น่ารักๆ

อืม...ป่านนี้ลุงกะนายนนท์คงสวี่วี่วีอยู่ที่อิงแล่นสินะ...ปอจ๋า อิชั้นแนะนำให้เอาคนที่เค้าเห็นความสำคัญของเราดีกว่าจ้า อย่าเอาคนที่เค้าเห็นเราเป็นของตายเลย

แต่แหม พูดก็พูดเถอะ...ก็พอเข้าใจนะ สำหรับคนอยู่ตปท.แล้วไม่ส่งเมลล์กลับมาเนี่ย...เคยเป็นแบบว่าขี้เกียจมากมาย นานน๊านนนนนนนนจะส่งข่าวกลับมาบ้านที...

อืม...อยากให้ความจริงเปิดเผยเร็วจัง

ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆให้อ่านค่า แฮปปี้วาเลนไทน์น๊าคนสวยยยยยย

จากชะนีที่สวยกว่า คริๆ

ไปทำอะไรอยู่เหรอครับ  เห็นไหมเกือบพลาดของดี55
ยินดีต้อนรับครับ
**
ปล. ยินดีต้อนรับFCใหม่ๆนะครับ ช่วงนี้เห็นหลายคนเชียว
     ส่วนใครที่แอบอยู่ก็เสนอหน้ามาได้แล้ว สวยยังคงให้อภัยครับ 555

     ส่วนที่ที่หายไปหลายวันก็เพิ่งกลับจาก ฝรั่งเศสมาครับ  แดดแรงมากตัวดำมากๆๆ
     ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะครับ ขอบคุณทุกคน
     จากใจดวงน้อยๆของสวย

[kunnyppk]

สวยหายไปนานเลยนะ คนแถวๆนี้เค้าคิดถึง

[pay-it-forward]

อ๊าย...สวยเปลี่ยนชื่อตอนแล้ว
มารอๆ
ชื่อตอนใหม่ได้ใจมากเลยสวย
 
+1 ให้โทษฐานสวยเกินหน้าเกินตา

[POR_KA_DUN]

หรือว่าเบอร์เขาโดนปิดไปแล้ว
ไม่หรอก ไม่ใช่แบบนั้น ความขัดแย้งความคิดทำให้ผมสับสน
หรืออาจเป็นอย่างอื่น
แล้วอะไรละ
เมื่อผมคิดแบบนี้ผมควรจะรับสายใช่ไหมครับ
ก่อนที่มันจะตัดไปอีกครั้ง
ผมควรรับใช่ไหม
“สวัสดีครับ”


******18*******

ผมรับสายหลังจากลังเลอยู่ชั่วครู่ครับ
เพราะมันยังไม่มั่นใจใครความคิดของตัวเอง
 “------------------”
“ครับ พูดอยู่ครับ”
“--------------------------------------------------------”
ผมปล่อยสมองที่กำลังจดจ่ออยู่กับเรื่องราวที่ผมจินตนาการไว้ไปเรื่อย
จนแถบฟังไม่รู้เรื่องเลยว่าเขา โทรมาทำไม
จนเมื่อปลายสายเรียกชื่อผมอีกครั้ง
สติผมจึงกลับมาและคิดถึงสิ่งที่เขาได้พูดไปแล้ว..
ผมแทบไม่อยากเชื่อหูของตัวเอง
ถ้าปลายสายไม่ย้ำเรื่องราวที่อยากบอกผมอีก
มือถือที่แนบหูผมไม่รู้ว่ามันถูกทิ้งให้กองไว้ข้างตัวตั้งแต่ตอนไหนครับ
รู้แต่ว่าตอนนี้เพดานมันวนๆ
หมุนๆ จนทำให้ผมอยากหลับชั่วกาลไปอีกคน
*
*
**
ตื่นเช้ามาผมยังไปทำงานปกติครับ
ผู้คนยังคงใช้กรรมของเขายังไง
ผมก็คงเป็นอย่างงั้น
เขายังเดินออกจากประตูรถไฟฟ้าทุกครั้งที่มันจอดเทียบสถานี
และปิดทุกครั้งเมื่อส่งคนถึงปลายทางแล้ว
ผมเดินด้วยร่างกายที่เหมือนสูญเสียการทรงตัว
เพราะจิตใจผมยังคงอยู่กับเรื่องราวที่ผมได้รับรู้เมื่อคืนที่ผ่านมาครับ
เวลา
เวลา เวลา
มันผ่านไปแต่ละวินาที
วันนี้มันเดินช้าเหลือเกิน
หรือไม่ก็ไม่เดินเลย
*
*
*
ผมนั่งดูนาฬิกาที่แขวนอยู่ผนังสลับกับมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ครับ
โทรศัพท์ยังหลั่งไหลเข้ามาหาผมตลอดทั้งวัน
จนวันนี้ผมรู้สึกว่าผม...... ไม่อยากจะรับสายมันแล้ว
ถึงรับไปผมก็คุยไม่รู้เรื่องอยู่ดีครับ
สมองผมจินตนาการถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้นกับผมอีกในไม่กี่ชั่วโมง
ไม่กี่นาที
ไม่กี่วินาที
หรือ ชั่วลมหายใจ
จนผมลืมไปเลยครับ ว่าวันนี้เป็นวันที่ผมและเบนนัดกันครับ
เมื่อเบนโทรมาผมถึงรู้
และใช่ครับ  ตอนนี้เขากำลังจะเดินทางมาหาผม
และผมก็ไม่สามารถที่จะเลื่อนนัดเบนออกไปได้แล้ว
เพราะอะไรเหรอครับ
เพราะผมไม่คิดว่าอะไร ๆ มันจะเกิดขึ้นกับผมเร็วขนาดนี้
*
*
**
*
*
“สวัสดีครับคุณปอร์”เบนทักผมด้วยภาษาไทยที่สำเนียงดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมากครับ
ผมยิ้มให้เบนไปหนึ่งครั้ง
และคิดว่าเบนคงพอจะรู้ว่าผมดูไม่สดใสสมวัยเอาเสียเลยครับ
วัยร่วงโรย...55
“เบนครับ  คือ”เบนมองหน้าผมอย่างสนใจที่จะฟังครับ
“จะเป็นไรไหมครับ ถ้าเบนจะรอผมที่นี่”
“มีธุระสำคัญมากครับ”
ผมบอกเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหันไปจนผมไม่ทันจะตั้งตัวและคิดว่าเบนก็คงจะเข้าใจ
ในการปฏิบัติหน้าที่ครั้งสุดท้ายของผมครับ
*
*
*
รถแท็กซี่ค่อยๆเคลื่อนตัวไปทีละนิดๆ
แต่ใจผมสิครับมันไปถึงที่ผมอยากจะไปเสียแล้ว
ผมนั่งเงียบๆบนแท็กซี่นั้น
เสียงจส.100 ดังเข้ามาให้พอได้ยิน
ผมมองออกไปนอกตัวรถตลอดเวลาที่ผมอยู่บนแท็กซี่นั้น
ไม่กล้าที่จะสบตาคนข้างๆ กลัวเขาเห็นน้ำตาของคนอ่อนแอเช่นผม
แต่มันจะเป็นอะไรละถ้าน้ำตานั้นมาจากความเสียใจของการสูญเสีย
แต่ถึงในใจจะหดหู่แค่ไหน ก็ยังพออุ่นใจบ้างครับ
เพราะผมมีเบนอยู่ข้างกาย
*
*
*
*
ในที่สุดผมก็มาถึงที่หมายที่ผมอยากมา  มาร่ำลาเป็นครั้งสุดท้าย
 กับคนที่ขึ้นชื่อว่าผมรัก
ผมเดินเข้าไปที่ๆควรจะไปอย่างช้าๆ
และครั้งนี้ ผมยังเลือกให้เบนเข้าไปด้วยเช่นเดิม
เพราะยังไงก็เลือกให้เขารับรู้แล้ว  ตั้งแต่แรก
 มันคงดีกว่าการทิ้งเขาไปข้างทาง หรือ รอในร้านอาหารแถวนั้นครับ
*

*
บรรยากาศถูกจัดไว้ด้วยดอกไม้สีขาวและผ้าสีดำ
ผมยังเดินเข้าไปตามยังป้ายบอกทาง
จนในที่สุดผมก็มาถึงที่ๆ คนที่ผมรักอยู่
รายรอบด้วยคนที่ผมไม่รู้จัก
ผมยังเดินเข้าไปเรื่อยๆ
ผ่านผู้คนที่พอจะรู้จักบ้าง
“คุณปอร์จ้า  ทางนี้คจ่า” เจ้าของเสียงที่โทรหาผมเมื่อคืนครับ
ป้านวลอยู่ในเสื้อผ้าชุดดำ เรียกผมขณะที่ผมเดินเข้าไปในงานครับ
ผมเดินเข้าไปอย่างไม่รอช้า หาป้านวล
และป้านวลก็เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ผมฟังครับ
*
*
*
*
คุณย่าท่านเป็นคนที่โชคดีมากครับ จากโลกนี้ไปอย่างไม่ต้องทุกข์ทรมานอะไรเลย
แต่ที่เสียดายคือ แทบไม่มีลูกและหลานคนไหนได้พูดคุยกับท่านเป็นครั้งสุดท้าย
แม้กระทั้ง..........คนๆนั้น
ความจริงงานศพคุณย่าก็จัดขึ้นหลายวันแล้วละครับ
แต่วันนี้เป็นวันสุดท้ายป้านวลจึงโทรให้ผมทราบ
เพราะป้านวลแกบอกว่า กลัวผมจะมาแบบไม่รู้จักใคร
กลัวจะตอบคำถามคนที่มางานไม่ได้
แต่เมื่อคืน...
มีคนคนนึงมาถึงแล้ว
ผมจึงสมควรมา าลาคุณย่าเป็นครั้งสุดท้าย
และส่งท่านขึ้นสรวงสววรรค์ในเวลาเดียวกัน
ผมพยามยามที่จะส่องสายตาหาใครบางคน
ทั้งๆที่หูผมยังรับเรื่องราวต่างๆจากป้านวลอยู่ตลอดเวลา
แต่แล้วผมก็ไม่เห็นเขาเสียที
ผมไม่โกรธที่เขากลับโดยที่ไม่ติดต่อผมไป
เพราะเขาและทุกคนในงานก็มีหน้าที่ที่สำคัญมากกว่ากว่า
ที่จะโทรหาผม  อันนี้เป็นความจริงครับ ไม่ได้โกรธ
แต่ที่โกรธ คือทำไมผมถึงได้รู้ว่าคุณณาจากไปหลายวันแล้ว
ทำไมใครๆ ถึงไม่บอกผมนะ ทุกคนใจร้ายจัง
แต่เมื่อคิดไปถึงว่า ในเมื่อหลานจริงๆของท่านก็เพิ่งมาถึง
ความโกรธที่ผมมีอยู่กับหายไปเลยครับ เทียบกันไม่ได้จริงๆ
กลับมาเสียทีนะ หลังจากที่หายไปนาน
ในใจผมคิดแบบนี้
เชื่อเถอะครับ ว่าลึกๆแล้วผมยังหวังที่จะให้เรา กลับมาเป็นเหมือนเดิม
ถึงใจผมจะมีรอยร้าวที่ไม่มีทางมาประสานรอยนั้นได้แล้ว
ไม่ว่าจะเป็นกาวรักยี่ห้ออะไรก็ตาม555
*
*
*
*
ผมต้องหยุดสายตาทันทีครับเมื่อ
เสียงอะไรสักอย่างที่ผมเคยได้ยินบ่อยๆทางทีวี
เวลาดูข่าวในพระราชสำนักครับ
ทุกคนต่างยืนตรงถวายความเคารพรวมทั้งผมและเบนครับ
แต่คนที่ไม่ค่อยจะรู้เรื่องคือเบนครับว่าเกิดอะไรขึ้น
ทำไมทุกคนยืนตรงกันอย่างพร้อมเพรียงกันครับ
 มาย พริ้นสเซส  อิส  คามมิ้ง
ผมพูดแค่นี้เบนถึงกับทำหน้าตกใจครับว่าทำไม
คนที่จากโลกนี้ไปแล้วถึงมีเจ้าหญิงมาร่วมงาน
แต่ก่อนที่เบนจะถามต่อครับ
เขาพูดออกมาเบาๆว่า
มาย  พริ้นสเซส   ทู่
เบนเคยบอกผมไว้ครับ
ว่าอยากเป็นคนไทยเอามากๆเลยเพราะคนไทยน่ารัก
ผมก็แอบยิ้มในใจครับ555
หรือคนอ่านจะเถียงครับ ว่าผมไม่ใช่คนไทย
แต่ที่น่ารัก...ไม่แน่แล้วตอนนี้
อีกอย่างเบนคงไม่ได้หมายถึงคุณป้าตัวอ้วนแถวนี้หรอกนะครับ55

*
*
*
*
*

หลังจากที่พระองค์เสร็จกลับไปแล้ว
แขกที่มาร่วมงานต่างทยอยขึ้นไว้อาลัยกับคุณย่าเป็นครั้งสุดท้ายครับ
รวมทั้งผมด้วย แต่ในวันนั้นแขกค่อนข้างเยอะครับ จึงต้องรอคิวนานหน่อย
ตอนนี้ป้านวลทิ้งผมเผชิญชะตากรรมไว้กับเบนเพียงแค่สองคนครับ
คนแล้วคนเล่าต่างบอกความในใจกับคุณย่า วางดอกไม้
แล้วก็จากไป  คนใหม่ก็เข้าไปแทน
*
*
*
แล้ว..
แล้วในที่สุด สิ่งที่ผมรอคอยตลอดสามปีก็มาถึง

เขา..
เขายืนอยู่ห่างจากผมไม่กี่ช่วงตัว

เขา
เขาคงไม่รู้หรอกครับว่าผมมา
เขาคงไม่รู้หรอกว่าผมก็มาส่งคุณย่าท่านไปสวรรค์เช่นกัน
และเขาคงไม่รู้
เพราะเขาไม่รู้อะไรเลย             แม้แต่น้อย
ดอกไม้จันทน์ถูกส่งให้แขกที่มาร่วมงานครับ
ด้วยมือของเขา
และด้วยมือของใครอีกคนที่อยู่ข้างๆเขาเช่นกัน
ด้วยมือคนที่ผมเพิ่งเห็นข่าวว่าเขาก็กลับมาแล้วเช่นกัน ทางทีวี
ยิ่งผมเข้าไปใกล้เขามากเพียงใด
ผมยิ่งจุกในอกมากขึ้นทุกที
แต่แปลกผมกับไม่คิดที่จะมีน้ำตาให้กับเขาคนนั้น
หรืออาจเป็นเพราะนี่คือ งานของคุณย่า
งานที่ผม  ที่เคยเป็นหลานท่าน มาก่อน
มาส่งท่านขึ้นสวรรค์
และมันได้ดึงความรู้สึกเสียใจของผมไปหมดแล้ว
ผมยังเดินเข้าไปหาใครคนนั้นทีละก้าวๆ
ตราบใดที่ผมพอขยับตัวได้
และเบน ก็ตามผมมาติดๆ
แต่จะว่าไปแล้ว
ถึงผมจะเสียใจ กับการจากไปของคุณย่าเป็นต้นทุนอยู่แล้ว
จะบอกว่าไม่เสียใจเพิ่มขึ้นอีกเลยคงเป็นไปไม่ได้ครับ
มันดูโกหกกันเกินไป
ผมแอบมองเขายืนแจกดอกไม้เคียงข้างกันอยู่
มันยิ่งจุกมากเท่าทวีคูณ
*
*
*
*
ผมรับดอกไม้จากเขาคนนั้น ด้วยมือที่เอื้อมไปหยิบช้าๆ
ปราศจากคำปลอบโยนใดๆ ในสิ่งที่เขาเสียไปครับ
ไม่มีแม้แต่คำว่าเสียใจ
หรือดีใจที่ได้เจอกัน ดีใจที่ได้กลับมา
ไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม
สิ่งที่มีคือลมหายใจรวยรินขณะยื่นมือไปรับดอกไม้จันทน์ที่ยื่นมาให้จากมือเท่านั้น
ผมรู้ครับ  ว่าเขามองมาที่ผมแล้ว
พร้อมด้วยใครอีกคนที่ยืนอยู่ข้างเขาเช่นกัน
ผมรู้ครับ ว่าผม  ยังพอทำให้เขาจดจำได้บ้าง
ว่าผมคือใคร  หรืออาจเป็นแค่คนในอดีต
ที่ไม่มีใครอยากเชิญมา
*
*
เขายิ้มให้ผมครับ เขายิ้มให้ผม
แต่มันสายไปแล้ว
เพราะผมได้เดินไปข้างหน้าเพื่อจะส่งคนที่ผมรักขึ้นไปยังสวรรค์แล้วครับ
เวลาของเราไม่เหมาะกันแล้ว
*
*
*
“ คุณย่าครับ  วันนี้หลานมาส่งคุณย่าไปสู่สวรรค์ นะครับ
หลานคนนี้ขอบพระคุณทุกสิ่งอย่างที่คุณย่าได้เมตตา
ถ้าชาติหน้ามีจริง หลานคนนี้คงได้เป็นหลานคุณย่าอีกครั้ง นะครับ”
ผมวางดอกไม้จันทน์เสร็จก็เดินลงอีกฝั่งของเมรุครับ
“ส่วนหลานของคุณย่า   วันนี้ผมคืนให้คุณย่าแล้วนะครับ”
ไม่หรอกครับ  ประโยคนี้ผมพูดในใจ ไม่อยากให้ท่านจากไปแบบมีห่วง
*
*
*
ตอนนี้คนที่ตายจากผมไป ไม่ใช่มีคุณย่าแล้วครับ
มันคือใครอีกคนนึงที่ตายไปพร้อมกับคุณย่าแล้ว
อีกคนจากไปพร้อมกับความรู้สึกดีๆให้เราได้คิดถึง
ส่วนอีกคน จากไปพร้อมกับความเจ็บปวดที่ฝากให้กับเราไปอีกนาน หรือตลอดชีวิต
*
*
*
อีก2 ปีเหรอครับที่เขาจะเรียนจบ
อีกสองปีเหรอครับที่ผมต้องรอเขา
คำนี้เกิดขึ้นในหัวผม หึหึหึ ผมหัวเราะในใจ
นั่นไงคือคำตอบอีกฟากนึงของเมรุไง
เขายืนอยู่คู่กันขนาดนั้น ถ้าดูไม่ออกก็ควรไปตายแทนคุณย่าซะ

*
*
และตอนนี้ผมก็มีคำตอบให้กับตัวเองเช่นกันครับ
และเบน คือคำตอบนั้น ถ้าเขายังต้องการนะ
ผมเดินพร้อมกับเบนไปอย่างเงียบๆครับ
มาทางไหนก็ไปทางนั้น
 สำหรับประโยคนี้คงเหมาะที่สุดสำหรับผมตอนนี้
*
*
เบนโบกรถแท็กซี่ขณะที่เราสองคนยืนรออยู่ริมถนน
เบนบอกคนขับว่าจะไปที่ไหน
แล้วเบนก็เข้าไปนั่งในรถนั้นทันทีครับ  แล้วมองมาที่ผม
แต่สำหรับผม ไม่สามารถก้าวขึ้นไปนั่งข้าง ๆ เบนได้แล้วครับ
เพราะอะไรนะเหรอ
เพราะว่า.................................................................

[mecon]

โศกนาฏกรรมชัดๆ
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
ไม่เคยคิดเลยว่าการมาเจอกันอีกครั้งของอดีตคนรัก
ทำไมถึงได้ทำให้สวยเสียใจเป็นสองเท่าทบทวีคูณความเจ็บเข้าไป
เสียใจเป็นที่สุดที่คุณย่าท่านได้จากไปแล้ว................ลางสังหรณ์ว่าไว้ไม่มีผิด
คนทำผิดไม่มีทางที่จะเสนอหน้ามาทำอะไรที่คนดีๆทำกันหรอก
ถ้าไม่ใช่เพราะป้านวล........สวยจะรู้มั๊ยว่าท่านได้จากโลกนี้ไปอย่างสงบแล้ว
แต่ก็เถอะนะ มาเจอสิ่งที่เรียกว่าคนที่ โคตรใจร้าย ใจดำมากเป็นร้อยเท่าพันเท่า
คนเคยรักกันเค้าเผชิญหน้ากันแบบนี้เหรอ ยิ้มให้กันเหมือนเพื่อนใหม่ ยิ้มให้กันดังสหายที่
พี่งพบกันหลังจากไม่เจอกันมาเป็นปี... คนเราก็ทำได้เนอะละครฉากใหญ่ยิ่งกว่าช่องหลายสี
ปั้นหน้าให้ดูคล้ายเพื่อนทั่วไป...........หรือจริงๆก็เหลือเพียงแค่ความเป็นเพื่อนทั่วๆไปกันเท่านั้น
ใจร้ายใจร้ายใจร้ายใจร้ายใจร้าย
ใจร้ายใจร้ายใจร้ายใจร้ายใจร้าย
ใจร้ายใจร้ายใจร้ายใจร้ายใจร้าย
>>คนอ่านเกลียดความใจร้ายของแกจังอิลุง
"ผมรู้ครับ  ว่าเขามองมาที่ผมแล้ว
พร้อมด้วย ใครอีกคนที่ยืนอยู่ข้างเขาเช่นกัน
ผมรู้ครับ ว่าผม  ยังพอทำให้เขาจดจำได้บ้าง
ว่าผมคือใคร  หรืออาจเป็นแค่คนในอดีต
ที่ ไม่มีใครอยากเชิญมา"
>>

“ส่วนหลานของคุณย่า   วันนี้ผมคืนให้คุณย่าแล้วนะครับ”
>> ถึงเวลาแล้วล่ะ คนที่ไม่ใช่ของเรา มันก็คงจะไม่ใช่ของเราอยู่วันยังค่ำ
รักตัวเองให้มากๆนะคะ เข้มแข็งเข้าไว้ค่ะ

"ตอนนี้คนที่ตายจากผมไป ไม่ใช่มีคุณย่าแล้วครับ
มัน คือใครอีกคนนึงที่ตายไปพร้อมกับคุณย่าแล้ว
อีกคนจากไปพร้อมกับความรู้สึก ดีๆให้เราได้คิดถึง
ส่วนอีกคน จากไปพร้อมกับความเจ็บปวดที่ฝากให้กับเราไปอีกนาน หรือตลอดชีวิต"
>>ไม่มีคำอะไรจะเอ่ยแล้ว มีเพียงค.รู้สึกเจ็บแทนมากๆคะ

+1 นะคะ คนสวยเข้มแข็งนะคะ

[POR_KA_DUN]

สวยหายไปนานเลยนะ คนแถวๆนี้เค้าคิดถึง

เช่นกันครับ จุบจุ๊บ

[aekporamai2]

มาบอกว่าปอร์มีความสุขกับเบนซะที..รอมานานล่ะ
สิ่งที่ยังตัดไม่ขาดก็ควรทำใจได้ซะที..สู้ๆ

[shiro_niji]

คุณย่าคงไปสบายแล้วค่ะ

ส่วนอิลุง ไปให้ไกลๆ
บอกให้รอ ชิ

[pay-it-forward]

สวยค้างอีกแล้วนะ  
ตอนแรกคิดแค่ว่าคุณย่าไม่สบาย แต่จากไปอย่างสงบก็นับว่าคุณย่ามีบุญมากๆแล้ว
เห็นชื่อตอนนี้ก็คิดไว้แล้วล่ะว่าสวยคงหมายถึงอิลุง
ไม่เคยติดต่อมาเลย มันก็เท่ากับเป็นการบอกเลิกกลายๆอยู่แล้ว
อยากบอกว่า ดีใจมากๆ ที่สวยตัดใจออกมาจากอิลุงได้ซะที
สวยจะได้ก้าวไปข้างหน้าต่อไป หยุดอยู่กับที่มาหลายปีแล้วนะ
หยุดเพราะรอใครบางคน แต่คนๆนั้นกลับไม่เห็นคุณค่าของเราเลย
ผู้ชายโลเลแบบนี้อย่าได้แคร์ ไม้หลักปักเลนแบบนี้ไม่มีวันเป็นหลักให้เราได้หรอก
มันก็เหมาะสมกันแล้วล่ะ ผู้ชายห่วยๆกับอิแรดนนท์
เป็นกำลังใจให้สวยนะ เดินต่อไปข้างหน้าอย่างงดงามสมเป็นกุลสตรีนะจ้ะ555
  กอดๆ

[POR_KA_DUN]

สวยค้างอีกแล้วนะ  
ตอนแรกคิดแค่ว่าคุณย่าไม่สบาย แต่จากไปอย่างสงบก็นับว่าคุณย่ามีบุญมากๆแล้ว
เห็นชื่อตอนนี้ก็คิดไว้แล้วล่ะว่าสวยคงหมายถึงอิลุง
ไม่เคยติดต่อมาเลย มันก็เท่ากับเป็นการบอกเลิกกลายๆอยู่แล้ว
อยากบอกว่า ดีใจมากๆ ที่สวยตัดใจออกมาจากอิลุงได้ซะที
สวยจะได้ก้าวไปข้างหน้าต่อไป หยุดอยู่กับที่มาหลายปีแล้วนะ
หยุดเพราะรอใครบางคน แต่คนๆนั้นกลับไม่เห็นคุณค่าของเราเลย
ผู้ชายโลเลแบบนี้อย่าได้แคร์ ไม้หลักปักเลนแบบนี้ไม่มีวันเป็นหลักให้เราได้หรอก
มันก็เหมาะสมกันแล้วล่ะ ผู้ชายห่วยๆกับอิแรดนนท์
เป็นกำลังใจให้สวยนะ เดินต่อไปข้างหน้าอย่างงดงามสมเป็นกุลสตรีนะจ้ะ555
  กอดๆ

อย่าแน่นมากนะ หายใจไม่เข้า

[kunnyppk]

มันจุกอกอ่ะ พูดไม่ถูก  ต่อไปคงต้องบอกว่า สวยทำใจเหอะ คนเค้าเปลี่ยนไปแล้วก็ปล่อยเค้าไป แค่ไม่น่าเชื่อเท่านั้นเองว่าลุงจะเป็นไปได้ขนาดนี้เฮ้อ!

 :กอด1:เป็นกำลังใจให้สวย

[naiin]

เกลียดอิลุงแล้ว
 ทำไมทำยังงี้ จะมีใหม่ก็บอกกันสิ คุณย่าผู้น่ารักลาโลกแล้วแล้วใครจะเป็นกาวเชื่อมให้ล่ะ  แต่รอ
เหตุผลจากปากอิลุงมั่ง ทำไมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

[DexTunG]

 

[4559]

สงสารปอร์ที่สูญเสียคนที่รักไป


แต่ก้อนะยืนไว้อาลัยอย่างเดียวก้อพอกะคนพันธ์นี้

[HydrA]

คนสวยค่ะปลดปล่อยตัวเองจาก
คนพรรนั้นซะทีนะ พอซะทีกับคน
ที่ไม่มั่นคง

[jjuboy]

เศร้าอะ
เกลียดความใจร้ายของแกจังอิลุง
เมื่อไหร่จะถืงวันที่มันสองคนต้องเป็นฝ่ายร้องไห้บ้างเนี่ย :z6:เกลียดมันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก







รักสวยนะ

[CaroL]

ผมกลับมาแล้วครับ

เมื่อคืนว่าจะรอแต่รอไม่ไหว

อ่านแล้ว..

ปวดใจจัง

ผมเป็นกำลังใจให้เสมอนะครับ

สู้สู้ครับสวย

ไม่มีเขาแล้ว

แต่สวยอย่าลืมว่า มีอีกหลายคนหนึ่งในนั้นรวมผมด้วย

ที่เป็นห่วงสวยนะครับ

[astral]

 

 

 

มีผีมาดึงมืออะเปล่าเลยขึ้นรถไม่ได้

[~แอ๊บเล็กๆ~]

อิลุง  เลวที่สุด

ให้กำลังใจพี่ปอคับ


 

[broke-back]

 
จริงเหรอ??.....ไอ่ลุง

เป็นคนยังงี้ จริงๆๆๆๆเหรอ

หรือนี่คือตัวตน นิสัยดั้งเดิมแท้ๆ ของกอล์ฟ จริงเหรอ?

ไม่น่าเชื่อว่า คนเราจะเห็นแก่ตัวได้มากมายขนาดนี้



ในฐานะคนอ่าน ยังหลงเชื่อไปกับภาพลักษณ์ที่เห็น

แล้วจะนับประสาอะไรกับปอร์(สวย) ที่จะไม่หลงเชื่อ



ตั้งแต่อ่านมา...แอบเข้าข้างไอ่ลุงตลอด

ตอนมีเรื่องเข้าใจผิดกัน ก็จะคอยเม้นท์ในแง่ดีให้ทุกครั้ง
(จนไม่รู้ว่า ปอร์สวยจะงอนบ้างหรือเปล่า อุอุ)



สมมุติว่า(ยังจะแอบสมมุติให้ไอ่ลุงอีก ไม่เข็ดจริงๆๆ ไอ่โบรคเอ๊ย)

ถ้ามันไม่ใช่เรื่องจริง แต่เป็นไอ่นนท์ตะหากที่มันแอ๊บ(อีกแล้ว)สร้างสถานการณ์

อยากจะให้ปอร์สวย ฟังจากปากจริงๆของกอล์ฟจะดีกว่า(มั้ย)



ป้อล่อ....แต่ตอนนนี้ขอก่อนน่ะ ไอ่ลุง หื๊ยยยยย ขัดใจอย่างแรง เอาคะแนนโหวตของกรูคืนมา  

+1 ให้สวยน่ะครับ (อ่านทุกตอนล่ะ แต่ไม่ได้ค่อยมาเม้นท์ให้ ขอโต๊ดดดคร้าบบบบ  )

[Huo_To]

คุณย่า เป็นเหมือนสายใยบาง ๆ ที่พอจะเกาะเกี่ยวใครบางคนไว้  ในระยะห่างที่ไกลกันไปทุกที ๆ
แต่ตอนนี้ไม่มีท่านแล้ว     

สำหรับคนที่รักกัน    การกระทำสำคัญกว่าคำพูด     ไม่รู้กอล์ฟจะรู้จักคำนี้มั้ย
ตัดใจเสียเถอะปอร์ อิลุงเป็นขนาดนี้แล้ว ยังจะหวังอะไรได้อีก  เหมือนอยู่กันละโลก


ปล. ขึ้นแท็กซี่ไม่ได้เพราะว่า.... ป้านวลตามมาเรียกใช่ม้าย
แรดนนท์บทน้อยมั่ก ๆ บทพูดก็ไม่มีสงสัยสวยกลัวจะได้ตัวร้ายยอดเยี่ยมสองปีซ้อนอะป่าว 
อืมม แต่อย่างอิลุงเนี่ยเข้าข่ายทำร้ายจิตใจยอดเยี่ยมพอจะได้มั้ย     คิดถึงทีไรอยาก     ทุกที

[iiดาวพระสุขლii]

เจ็บ

และ

ปวด

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

สวัสดีไรท์เตอร์ปอร์ ในที่สุดก็ตามอ่านจนทัน เหนื่อยมาก ปวดใจจนเหนื่อยเนี่ยแหล่ะ ไม่พล่ามมากแล้วค่ะ ขอเม้นท์เลยแล้วกัน

ตอนแรกไม่คิดว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องเล่า แล้วก็ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องเศร้าเสียด้วย เพราะเห็นจากชื่อเรื่อง และการบรรยายใช้คำของพี่ปอร์แล้ว ออกจะเป็นคอเมดี้มากกว่า ซึ่งต้องบอกว่าศัพท์แสงหรือมุกตลกที่พี่ปอร์สอดแทรกเข้าไปในเนื้อเรื่องทำให้เราหลุดหัวเราะออกมาบ่อยๆ

เข้าเรื่องเลย

รู้สึกประทับใจตอนที่พี่กอล์ฟกับพี่ปอร์มาเจอะกัน อ่านตอนแรกเหมือนเป็นเพราะความบังเอิญ แต่พอมารู้เรื่องราวแล้วก็ต้องบอกว่าเขา‘ตั้งใจ’มาหาพี่ปอร์ แถมเรื่องที่เกิดวันเดียวกันปีเดียวกันก็คงจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญแล้วล่ะมั้ง มันดูเป็นความตั้งใจของใครบางคนเสียมากกว่า ไม่รู้ว่าจุดที่พี่สองคนไปชมวิวด้วยกันจะใช่สะพานพระรามแปดรึเปล่า? มันสวยดีค่ะ

ความรักของพี่กอล์ฟกับพี่ปอร์เป็นเรื่องที่สวยงามนะคะ เขามักจะทำแต่เรื่องที่น่าจดจำ น่าประทับใจ เขาเป็นคนที่ละเอียดอ่อนและใส่ใจในลายระเอียด ดูได้จากที่เขาชอบทำเซอร์ไพร์พี่ปอร์อยู่เสมอๆ ซึ่งเขาคงไม่รู้หรอกว่ามันจะกลายเป็นสิ่งที่ย้อนกลับมาทำร้ายพี่ปอร์ในภายหลัง

จะเริ่มรู้สึกหวิวๆก็ตอนที่พี่สองคนทะเลาะกัน และหวิวหนักยิ่งขึ้นไปอีกตอนที่พี่ทั้งสองคนเรียนจบ มีงานทำ และเริ่มใช้ชีวิตคู่อยู่ในบ้านของคุณย่าแสนใจดี มันเหมือนมีรางร้ายชวนให้สังหรณ์อยู่เนืองๆว่ามันจะต้องมีการจากลาเกิดขึ้นหรืออะไรซักอย่างหนึ่ง

ส่วนนักแสดงที่ถูกสมมติชื่อให้เป็นนนท์...ใช่ เขาอาจจะมาก่อนพี่ปอร์ และอาจจะมีโมเมนท์ลึกซื้งร่วมกันกับพี่กอล์ฟมาก่อน แต่ในเมื่อเขาเป็นคนทำตัวของเขาเองจนเสียพี่กอล์ฟไป เขาจะมามุ่งร้ายใส่พี่ปอร์ไม่ได้ ต้องโทษทั้งตัวเองและคนรักของตัวเองสิถึงจะถูก

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

อ่านเรื่องนี้แล้วทำให้คิดออกอยู่หลายคำ
‘ดวง’ ‘โชคชะตา’ มันมักจะเล่นตลกกับเรา มองไม่เห็น และมิอาจร่วงรู้ได้ เดี๋ยวก็ดี เดี๋ยวก็ร้าย สุดคาดเดา มันเหมือนบังเอิญ แต่ในความบังเอิญเป็นเรื่องของความตั้งใจทั้งสิ้น ใครหนอที่กำหนด? ให้เรามาพบ และพลัดพลาก

‘วาสนา’ ความจริงพี่ปอร์เป็นคนมีวาสนานะ มีคนที่ถือยศถาบันดาศักดิ์เข้ามาร่วมใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในช่วงหนึ่ง มันน่าดีใจแค่ไหนที่เขายอมเท้าแฉะมือเปียกมาเสิร์ฟน้ำ เสิร์ฟอาหาร ล้างถ้วย ล้างชามกับพี่ปอร์ แต่น่าเสียดาย บุญไม่ส่ง วาสนาไม่ถึงให้พี่กอล์ฟกับพี่ปอร์ให้ได้อยู่เป็นคู่กัน (ขอโทษนะคะถ้าคอมเมน์แรง)

ตอนที่พี่เขาไปต่อเอกที่อังกฤษ มันเป็นความรู้สึกที่ยากเกินบรรยายจริงๆ อ่านตรงไหนก็เห็นแต่ความเศร้า ความเหงา ความคิดถึงของพี่ปอร์ที่ยังคงรอพี่กอล์ฟให้ส่งข่าวคราวกลับมาเสมอ แต่นั่นสิ...เขาทำอะไรอยู่? คงเป็นไปไม่ได้หรอกมั้งที่เขาจะไม่มีเวลาซักนาทีที่จะส่งอีเมลล์หรือเพียงแค่โทรศัพท์กลับมาหาเรา

ไหนบอกว่ารัก? บอกว่าให้เรารอแล้วทำแบบนี้ได้ยังไง?

โคตรเข้าใจเลยตอนที่พี่ปอร์ต้องปรับความคิดของตัวเองใหม่หลังจากที่พี่กอล์ฟไปแล้ว ซึ่งช่วงเวลานี้เข้าใจว่าพี่กอล์ฟกับพี่ปอร์ยังคงคบกัน หากแต่มันกลับคลุมเคลือ ไม่เห็นอนาคต มันคงทำให้พี่ปอร์เก็บตัวปิดใจตัวเองแน่นอน แต่คนเราจำเป็นต้องมีสังคม ต้องมีเพื่อน ต้องทำงาน แต่ก็รู้ว่าพี่ปอร์ยังคงมีโลกส่วนตัวต่อไป ยังคงแอบหวัง ยังคงยึดติดอยู่กับสิ่งเก่าๆ เรื่องเดิมๆ แม้จะทำเป็นปากดีเมื่ออยู่กับเพื่อนๆ แต่พอกลับเข้าบ้านไปน้ำตาซึมทุกที...เห็นเป็นทุกราย

แล้วในที่สุด ความลับก็ไม่มีในโลกจริงๆ ทุกอย่างที่คลุมเคลือและสร้างความไม่เข้าใจ ได้ปรากฏให้เห็นในวันเผาของคุณย่า ความจริงที่ได้เห็นมันฟ้องทุกอย่างให้ชัดเจน ช่างน่าเจ็บปวด ทำไมเขาคนนั้นช่างใจร้ายเหลือเกิน จะโทษนนท์คนเดียวก็ไม่ได้ เพราะคนของเราก็อ่อนแอ ตบมือข้างเดียวมันคงไม่ดัง และถ้าสะพานไม่ทอดข้ามไป ใครเล่าจะกล้าข้ามมา?...ใช่มั้ย?

เฮ้อ เนอะ ทั้งที่เรื่องยังไม่จบ เราก็ทั้งวิเคราะห์ทั้งคอมเม้นท์ไปไกลซะแล้ว ยังไงก็จะรออ่านเรื่องเล่าจากพี่ปอร์ต่อไปนะคะ พี่กอล์ฟจะว่ายังไง? พี่นนท์จะเปลี่ยนแปลงไปแค่ไหน? แล้วพี่นพล่ะ?(แอบเชียร์คนเนี้ย) ส่วนความรักครั้งใหม่ จะใช่พี่เบนหรือเปล่า? เราไม่แน่ใจ เหมือนพี่ปอร์กึ่งๆ ไม่เต็มที่กับพี่เบน

แต่ก็ขอเถอะนะ ถึงแม้ว่าไอ้คุณลุงมันจะทำให้คุณคนสวยและรวยมากต้องเสียน้ำตาและเจ็บช้ำมาหลายครั้ง แต่มันก็อดใจไม่ไหวที่จะเชียร์ไอ้คุณลุงอยู่ดี (แอบเชียร์พี่นพด้วย หุหุ ไม่รู้ว่าจะลุ้นขึ้นหรือเปล่า? เห็นคอยถามคอยสอดส่องเหลือเกิน)  [/size]

[a420094a]

อ่านแล้วปวดใจ . . . 

[diedfoxx]

 
กลับบ้านเราแบบสวย ๆ นะคับพี่ปอร์
ผมอยู่กับพี่เสมอ ... ถึงใครคนนั้น ... เขาจะไม่อยู่แล้ว ... ก็ตาม
 

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

ตามที่คุณS=UUllnJllSJ ว่าไว้นั่นแหละ ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว

"ตบมือข้างเดียวมันคงไม่ดัง"  เป็นประโยคที่แทงใจกันเหลือเกินค่ะ

ไอก็เจอแบบนี้มาเหมือนกัน ที่คนรักไม่ติดต่อมาเลยและอะไรอีกหลายๆอย่าง ไม่อยากจะนึกถึง

เรื่องนี้จะจบยังไงจะเป็นแบบไหนนะ ไม่อยากให้มันเศร้าแต่นี่ก็คือชีวิต บอกตรงๆว่าบางทีไอก็คิดอยากจะให้"เขา"กลับมาเหมือนกัน แต่ก็ได้แต่ฝัน

ไม่รู้อะไรแล้ว ขอหนีไปตั้งหลักก่อน   

[Ottomechan]

เจ็บแทน


 



เค้าทำกันคนสวยแบบนี้ได้ไงอ่ะ



นี่หรือคน











ที่เคยบอกว่ารักกัน ทำไมถึงทำแบบนี้


จะจากกันก็บอกสิ

ปล่อยให้รอทำไม

แต่เอ่ยปากออกมา เราก็คงจะไม่ต้องเสียใจนานขนาดนี้หรอก

ทุเรศว่ะไอลุง

[bluesky]

    ตาลุงกอล์ฟใจร้าย.... :กอด1:และ+1ให้คนสวย