ผมนั่งอ่านตั้งแต่ช่วงหัวค่ำ ตอนนี้ เกือบตีห้าแล้วครับ ทั้ง ๆ ที่โดฟเครื่องดื่มชูกำลัง กะอ่านหนังสือสอบแท้ ๆ
(ฮรือออออว์ ผมมันเลวเองครับ)
ขอบอกได้คำเดียวว่า... "ประทับใจมากเลยครับ"
ถึงแม้ตอนนี้คุณซัมจะไม่ได้มาเขียนต่อแล้ว อาจจะไปอยู่ที่อเมริกาจนยุ่ง ๆ เลยไม่ได้แวะเข้ามา
หรืออาจจะมีเหตุอะไรขัดข้องที่ทำให้ไม่ได้เข้า แต่ไม่รู้ว่าจะได้อ่านหรือไม่ ผมก็อยากจะขอบอกเล่าความรู้สึก
ทันทีที่ได้อ่านเรื่องราวจากกระทู้นี้่จบลงครับ อารมณ์เหมือนตอนอ่านของคุณเซ็งเป็ดแล้วอยากระบาย
(ฮา)
อันที่จริงอ่านแรก ๆ ผมก็รู้แล้วนะ ว่าคุณเอเค้าชอบคุณซัมแหละ
แต่ด้วยที่ว่า "ซึน" และไม่รู้ว่าจะจีบผู้ชายยังไง เขาเลยหาข้ออ้างที่จะได้คุยกับคุณซัม
ซึ่งตอนที่เฉลย ต้องบอกว่า ไม่ผิดจากที่ผมเดาสักเท่าไหร่
เพราะผมคิดว่าความสัมพันธ์มันคงไม่เดินไปเร็วแน่ ๆ หากทั้งสองฝ่ายไม่มีใจให้กันมาก่อน
บางทีเขาอาจจะสนใจในตัวคุณซัมในแง่ของเพื่อน คนดิวงาน คนสอนงาน ทำนองนี้
แต่หลัง ๆ เริ่มรู้ตัวว่าอยู่ด้วยแล้วสบายใจ บวกกับแฟนเก่าที่ไม่ได้ชอบหรือรู้สึกรัก
อยู่กับคุณซัมแล้วสนุกกว่า มีความสุขกว่า มันเลยอาจจะเป็นการเปรียบเทียบขึ้นมา
แต่อันนี้ผมก็เดานะครับ ไม่ได้รู้สึกอย่างจริงจัง
และเริ่มพอนาน ๆ ไป คุณเอก็เหมือนจะปรับสภาพและยอมรับตัวเองได้มากขึ้น
ไม่งั้นเขาไม่ยอมไปเที่ยวกับพวกเพื่อนคุณได้แน่ คุณเอเองก็พยายามปรับตัวเข้าหาคุณเหมือนกัน
อาจจะมากด้วยซ้ำ นี่เป็นข้อแสดงให้เห็นว่าเขาแคร์คุณซัมเอามาก ๆ
อ่านแล้วอบอุ่นหัวใจดีครับ ทำให้ผมรู้สึกว่า ในโลกนี้ยังมีคู่รักที่รักและแคร์กันมากขนาดนี้อยู่
อันนี้นอกเรื่องนะครับ
ผมได้ยินจากทางนึงมาว่า ทั้งคู่ได้เลิกกันแล้ว .... ผมไม่รู้ข้อเท็จจริง
แต่หากเป็นแบบนั้นจริงคงต่องบอกว่ารู้สึกเสียใจ และเสียดายมาก
ทั้ง ๆ ที่พวกคุณมีความรู้สึกดี ๆ ให้กันขนาดนี้ ....
ผมไม่ทราบว่าเป็นเพราะอะไร แต่ถึงยังไงเรื่องราวของพวกคุณ ก็ยังอยู่ในใจของพวกเราเสมอครับ
รักคุณทั้งคู่มากครับ
ยังไงแล้วหากมีโอกาส ขอผมแอบไปวางบอมที่คอนโดคุณเอหน่อยนะครับ หากห้องยังอยู่ และยังไม่ถูกขายออกไป
(ฮา)
สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณคุณซัมมากเลยครับ ที่ได้เสนอเรื่องราวประสบการณ์เรื่องนี้ให้ฟัง
ทำให้ผมรู้ว่าความรัก มันเกิดขึ้นได้ตลอดจริง ๆ น่ารักมากครับ ^^
จากใจเลยครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
