อ่านเรื่องของพี่เอกับพี่ซัมมาหลายรอบแล้ว(จนจำไม่ได้ว่ากี่รอบ)
อยากจะโพสมานานแล้วล่ะค่ะ เพิ่งมีโอกาสได้มาโพสตอนนี้
ทั้งๆที่อ่านจบมาหลายปีแล้ว
แต่เรื่องของพี่ทั้งสองคนยังทำให้ประทับใจได้ถึงตอนนี้อยู่เลย
แต่ก่อน ไม่เคยคิดว่าการมีแฟนมันดีเลยนะ แล้วก็ไม่ค่อยอยากมีแฟน
จนพอได้มาอ่านเรื่องนี้แล้วมัน...ก็อยากมีแฟนขึ้นมาเลย
อืม ค่อยๆๆ ซึมซับทีละน้อย กับเรื่องราวของพวกพี่ทั้งสองคน
อ่านแล้วก็เขินนะเพราะว่าพี่สองคนน่ารักดี
ชอบนิสัยพี่เอกับพี่ซัมทั้งสองคนเลย มันเข้ากันดี
ชอบที่พี่ซัมใจเย็น
ตอนที่พวกพี่ได้เป็นแฟนกันนะ ไม่ใช่สิ ตอนที่พี่เอบอกว่าชอบพี่ซัมเหมือนกันอ่ะ
กรี๊ดดดดดด ดีใจมากอ่ะ ดีใจแทนพี่ซัม
ทั้งๆที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเองแท้ๆแล้วก็ไม่รู้จักกันเลย แต่ก็รู้สึกผูกพันมากๆๆ
อยากจะให้พี่ซัมสมหวัง อยากให้พี่สองคนรักกันนานๆๆ
เคยอ่านการ์ตูนเรื่องนายรถไฟ คือเข้าใจอารมณ์นั้นเลยตอนที่ตัวเอก ได้เป็นแฟนกับนางเอง
แล้วทุกคนในบอร์ดที่ตัวเอกเล่าเรื่องให้ฟัง ดีใจกับพระเอก
ตอนแรกเราก็คิดว่า มันจะจริงเหร้อที่จะดีใจไปกับเรื่องของคนอื่น
แต่ตอนนี้เข้าใจแล้ว
อยากให้พี่สองคนยังรักกันอยู่ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ปล.อยากอ่านเรื่องของพี่เอพี่ซัมต่อจัง
ปล2.เอาเรื่องนี้ไปให้พื่อนที่มันไม่ได้บ้าเกย์ ไม่วาย ไม่สนใจเกย์ อ่านดู
ปรากฎว่า พวกมันชอบเรื่องราวของพวกพี่มากเลยนะ มันบอกน่ารักดี คู่นี้ยอม
(ปกติพวกมันจะด่าเราว่า มึงอ่ะชอบทำ(จิ้น)ให้ผู้ชายหมดโลก ไปเป็นเกย์กันหมด)
เรื่องของพวกพี่ประทับใจมากค่ะ