หัวข้อ: [นิยาย]ชุลมุนวุ่นรัก = ตอนพิเศษสุดท้าย P.164

[in_blu]

ได้รับหนังสือแล้วววววว ปลอดภัย บุสลายหรือเปียกปอนด์จ้าาา

เปิดอ่านตอนพิเศษ ขนมน่าร๊ากกกกกกกกกก

แต่เดี๋ยวต้องเริ่มอ่านใหม่แต่แรกอีกรอบบบ เรียกความจำ อิอิ

[boworange]

  ได้รับหนังสือแล้วคะ.....สภาพสมบูรณ์ 100%
  เบบี้

[greensnake]

เค้าอยู่สมุทรปราการอ่ะ แต่ไม่เป็นไร
รอได้จ้า รอให้สถานะการณ์ดีขึ้นก่อนเนาะ

[karashi]

อยู่สมุทรปราการเหมือนกัน  มารอด้วยคน 

อยากได้ขนมจังเลย

[pogpax]

พะเยา เตรียมรับหนังสือ   

[เบบี้]

ส่งหนังสือวันจันทร์ที่ 31 ตุลาคม 2554

แจ้งรายชื่อผู้ที่เบบี้ได้ส่งหนังสือให้แล้วครั้งที่ 5  ประจำวันจันทร์ที่ 31 ตุลาคม 54


หมายเหตุ(ควรอ่านอย่างยิ่ง) :

1. การส่งหนังสือในครั้งที่5 นี้  เป็นการส่งหนังสือของคนอ่านที่*ไม่ได้*ขอที่คั่นสุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต(อยู่ทางภาคเหนือและภาคกลาง)  และต้องเป็นคนอ่านในพื้นที่จังหวัดที่เกี่ยวข้องกับที่ครม.มีมติประกาศให้หยุดราชการ 21 จังหวัดที่ผ่านมา  จังหวัดที่เบบี้สามารถส่งขอให้ได้มีดังต่อไปนี้  พิษณุโลก, กำแพงเพชร, ตากและสุโขทัย

2. การรับพัสดุให้นับจากพรุ่งนี้(การทำงาน)เป็นต้นไปอีกประมาณ 4-5 วัน  ถ้ายังไม่ได้พัสดุให้ติดต่อมาทางเบบี้เพื่อขอเลขพัสดุนำไปตรวจสอบนะคะ

3.การส่งหนังสือในครั้งที่5 นี้  ได้จัดส่งให้ในจังหวัดหลักที่แจ้งในข้อที่ 1  คนอ่านที่อยู่ในจังหวัดในข้อที่1ที่ต้องการทราบว่าตนนั้นเป็นหนึ่งที่จะได้รับหนังสือหรือไม่  รบกวนให้เช็คว่าคุณอยู่ในพื้นที่ตามนี้รึเปล่านะคะ

- ปักธงชัย
- แม่สอด
- กำแพงเพชร
- วังทอง
- พิษณุโลก
- ศรีนคร
- คลองขลุง

4. สำหรับท่านอื่นๆที่ต้องการทราบว่าหนังสือของตนเองได้ส่งแล้วหรือไม่  ให้อ่านรายละเอียดการส่งหนังสือครั้งที่ 1-4 ที่ผ่านมาได้ค่ะ



ขอบคุณค่ะ
เบบี้..^^

[YunNie]

ได้รับหนังสือเรียบร้อย สภาพใสกิ๊กค่ะ 

แถมอ่านอีกรอบจบแล้ว อย่างไว

อ่านกี่รอบก็ชอบบบบบบบบบบบบค่ะ   

โดยเฉพาะตอนพิเศษทั้งหลายแหล จิบร้าตายยยยย 

อย่างสมัครเพิ่มเป็น FC โต-เรย์ กับ ชาย-เขต ที่สุดอ่ะ 


ขอบคุณ เบบี้ อีกครั้ง สำหรับงานเขียนดีๆ หนังสือสวย และกล่องเก๋ๆ นะคะ 
หนังอ่านหนังสือของเบบี้ จนลืมเครียดเรื่องน้ำท่วมบ้านไปเลย 5555555555

[bowstory2]

อั๊ยยยยยยยยย ได้หนังสือแล้วนะค้า ขอบคุณมากค่า ปกสวยมากค่า ♥
ไว้เจอกันโอนตังคราวหน้านะคะพี่บี้ 555555 รักพี่บี้ *กอด*

[jujill8]

สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกคร่า  ขอบคุณที่เขียนเรื่องสนุกๆอย่างนี้ให้อ่านนะคะขอบคุณคร่าาาา^^







อยากจิได้หนังสือกะเค้าบ้างไรบ้าง ทู้กกกกเรื่องเรยยยยยย แต่........................................จน!!!!!  T^T

[akazu]

 :laugh:กร๊ากกก เปิดมา +1 ให้ก่อนเลย ถูกใจมากมาย รูปเล่มสวย เปิดทุกหน้า ได้เห็นทายขนมทุกหน้าเลย คิคิ อ่านวางไม่ีลง เสาร์อาทิตย์ จบกันสะที น้องขนมน่ารัก แต่กูรักน้องเพลงที่สุด กีซซซซซซซซ ชอบง่ะ เสียน้ำตาเล็กน้องถึงปานกลาง สำหรับเรื่องนี้ บีบใจเวลาขนมน้อยใจ คิดไรไม่ออก เหมือนเด็กเก็บกด โดนพี่ทายว่าแรง ๆ และเกลียดชะนีพลอยมั่กๆ เมื่ออ่านจบแล้ว ก็เก็บขึ้นหิ้งบูชาเลย หึหึ ส่วนที่ขอไว้ เอาไปเลย มันเป็นบทสรุปที่ดีและลงตัวทึ่สุดเลยน่ะ ขอบอก
 ::นิดนึง แล้วจะเอาพี่ชายไปแจมกะพี่เมตรสลิ่มป่ะ เค้าชอบง่ะคู่นี้ พี่ชายดูนิ่ง น่าเกรงขาม แต่ก็น่าค้นหา ช่างหาคู่ที่เหมาะให้แกได้จริง ๆ สุดท้าย รักน้องเพลงจัง
ขอบคุณสำหรับผลงานดี ๆ ที่เรียงร้อยมาให้กูได้อ่านอีกแล้ว ต่อไปกูจะได้อ่านอะไรต่ออีก เพราะไม่ชอบอ่านในทู้ อยากอ่านเป็นเล่ม ๆ โดยเฉพาะของมรึงค่ะ กูชอบมร๊ากกกก อย่าลืมพาพี่ชายไปบ้านเมตรกะสลิ่มด้วยน่ะ กูจะรักมึงที่สุด

[ultrasaint]

พี่เบบี้  ขอบคุนสำหรับผลงานดีๆ

มาต่อตอนต่อไปเร็วๆๆนะค๊าฟ  ติดตามอ่านอยู่ค๊าฟ   

ว่าจะสั่งหนังสือนะ แต่รวบรวมงบประมาณก่อนนะครับ   

[ultrasaint]

พี่เบบี้  คิดถึงๆๆๆ 

คิดถึง  ขนม กับ พี่ทาย 

[kisz]

สงสารพี่ทายวะ ฮาาาาา ต้องรอขนมสิบแปด

[ultrasaint]

คิดถึงทาย  คิดถึงขนมจัง  พี่เบบี้มาต่อเร็วๆนะค๊าฟ

[เบบี้]

สำหรับคนอ่านที่สั่งหนังสือชุลมุนวุ่นรัก ที่โอนเงินมาเรียบร้อยแล้วแต่มาเจอสถานการณ์น้ำท่วมก่อน ในพื้นดังนี้ : นนทบุรี ปทุมธานี อยุธยา นครสวรรค์ สมุทรสาคร สมุทรปราการ สมุทรสงคราม ที่เบบี้ยังไม่ได้ส่งของให้ ตอนนี้หนังสือของคุณอยู่ที่กรุงเทพนะคะ ไว้ถ้าเบบี้กลับกรุงเทพแล้วจะติดต่อพวกคุณไปอีกครั้ง เพื่อสอบถามให้แน่ชัดถึงพื้นที่ของคุณว่าสะดวกในการรับหรือไม่อย่างไร ไม่ต้องรีบร้อน ไม่ต้องกังวล ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เก็บไว้ให้อยู่แล้วค่ะ ^^ แฮะๆ



เบบี้..^^

[lampp]

อ่านชื่อเรื่องแล้วนึกว่าจะงง แต่พออ่านไป ดีอ่ะ

[Baitaew]

เฮ้อออออ กว่าจะจบลุ้นมากมาย

น้องขนมนี่น่ารักจริง หุหุ อิจฉาพี่ทายนะเนี่ย

พี่ทักนี่ก็แสนดี ก็ดูออกอ่ะนะว่ารักขนมตั้งแต่แรกๆแล้ว

ส่วนพี่เพลงนี่ก็นะรู้ใจตัวเองช้าก็ยอมรับชะตากรรมไป เป็นได้แค่พี่ชาย รักกับพี่จีจี้ไปเหอะ

ส่วนอินังพลอยนี่ร้ายร่านจริงๆ ใช้แผนสกปรกทำให้น้องขนมเสียใจและเจ็บตัว เกลียดย่ะ

พวกอาๆทั้งหลายก็น่ารักสุดๆ อิอิ

ยังไงก็ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆให้อ่านนะคะ^^

[เบบี้]

ส่งหนังสือวันศุกร์ที่ 2 ธันวาคม 2554

แจ้งรายชื่อผู้ที่เบบี้ได้ส่งหนังสือให้แล้วครั้งที่ 6  ประจำวันศุกร์ที่ 2 ธันวาคม 54

หมายเหตุ(ควรอ่านอย่างยิ่ง) :

1.   การจัดส่งในครั้งนี้  เป็นล็อตของหนังสือที่ตกค้างที่เบบี้ได้กักไว้ก่อนที่จะเข้าสู่วิกฤตน้ำท่วม  เนื่องจากตอนนี้เห็นว่าหลายพื้นที่กลับมาสู่สภาวะปกติแล้ว  เบบี้จึงทยอยส่งของให้ดังนี้ค่ะ


-   พื้นที่ทางสมุทรปราการส่งของให้หมดแล้วค่ะ
            หมายเลข = 225,  ภัญญารัตน์(ขอโทษด้วย บี้หาเลขไม่เจอค่ะ), 268, 99(2), 24, 203, 315, 282, 219, 30, 331

-   พื้นที่ทางสมุทรสาครส่งของให้หมดแล้วเช่นกันค่ะ
            หมายเลข = 126, 114, 322, 292

2.   จากข้อที่หนึ่ง  หลังจากนี้ประมาณ 2 อาทิตย์ ถ้ายังไม่ได้พัสดุให้ติดต่อมาขอเลขพัสดุจากเบบี้เพื่อนำไปตรวจสอบนะคะ  หรือถ้าใคร(เฉพาะสมุทรปราการ+สมุทรสาคร)ต้องการเลขที่พัสดุ  ให้ติดต่อมาทางอีเมลเบบี้ได้ค่ะ

3.   หนังสือของล็อตนี้จะติดวันพ่อค่ะ ^^

4.   สำหรับพื้นที่อื่นๆ เช่น อยุธยา, ปทุมธานี, นนทบุรี, นครสวรรค์ ลพบุรี ที่เคยอยู่ในวิกฤตน้ำท่วม  เบบี้จะทำการส่งให้ทีหลังนะคะ  บางที่มีคนจากนนกับอยุธยาติดต่อมาว่าพื้นที่บางที่แห้งแล้ว  เบบี้จะส่งให้เป็นล็อตๆค่ะ เช่น ล็อตอยุธยา, ล็อตปทุมธานี ประมาณนี้ค่ะ ไว้เบบี้จะติดต่อไปอีกครั้งค่ะ

5.   สำหรับคนอ่านที่สั่งหนังสือแบบขอที่คั่นสุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิตเข้ามาและติดภาวะน้ำท่วมเหมือนกัน ไว้เบบี้จะติดต่อไปส่วนตัวค่ะ เพื่อขอทราบว่าในพื้นที่นั่นๆสามารถส่งได้หรือไม่อย่างไรค่ะ




ขอบคุณค่ะ
เบบี้..^^

[matilda.taon]

ในที่สุดก้ออ่านจบ  และเรื่องนี้ก้อเป็นเรื่องที่สองที่ได้อ่าน และสั่งจองไม่ทัน (เรื่องแรกคือ ตาร์ข้าว  รักข้าวมาก ชอบต้าร์มาก ชอบโดเรม่อนอ่ะ ) จากที่เเคยอ่าน นายเอกถูกรุกมาอ่าน นายเอกรุกเองบ้างก้อหนุกเหมือนเดิม แต่บางทีก้อสงสารนะเวลาโดนเมินอ่ะ

เฮ้อ....เซ็งจิตที่มาอ่านทีหลังตลอด เห็นเรื่องเมตร สลิ่ม พูดถึงบ่อยๆ เด๋วไปตามก่อนนะค่ะ 

ขอบคุณที่แต่งนิยายหนุกๆให้อ่าน
 
ป.ล.ถ้ารีปริ้น บอกด้วยนะค่ะ

[greensnake]

รหัส 268 ได้รับหนังสือเรียบร้อยแล้วค่ะ
กล่องและหนังสือน่ารักมากมาย
ขอบคุณมากๆๆๆค่ะ

[เบบี้]

แจ้งให้ทราบ


สำหรับคนอ่านที่สั่งหนังสือชุลมุนวุ่นรักแบบขอที่คั่นหนังสือสุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต  ที่ตกค้างก่อนที่น้ำจะท่วม  เบบี้ได้ส่งของให้แล้วตั้งแต่วันศุกร์ที่ 9 ธ.ค 54 ค่ะ
หมายเลขการสั่งจองดังนี้  299, 50, 217, 69 และ 150 ค่ะ


ถ้าภายในอาทิตย์หน้าหมายเลขการสั่งจองที่เบบี้กล่าวข้างต้นยังไม่ได้รับหนังสือ  ให้ติดต่อมาที่เบบี้ทันทีนะคะ

ขอบคุณค่ะ
เบบี้.. 13 ธ.ค 54

[เบบี้]

ส่งหนังสือวันศุกร์ที่ 16 ธันวาคม 2554
แจ้งรายชื่อผู้ที่เบบี้ได้ส่งหนังสือให้แล้วครั้งที่ 7  ประจำวันศุกร์ที่ 16 ธันวาคม 54


หมายเหตุ(ควรอ่านอย่างยิ่ง) :

1.   การส่งหนังสือครั้งนี้เป็นการส่งของสำหรับหนังสือล็อตที่ค้างอยู่ตรงเบบี้ก่อนน้ำจะท่วม  เป็นเฉพาะพื้นที่จังหวัดปทุมธานีและจังหวัดนนทบุรีเท่านั้น

2.   การส่งหนังสือครั้งนี้จะส่งได้เพียงบางพื้นที่ในจังหวัดที่กล่าวขึ้นจากข้อ 1 เพราะมีบางพื้นที่ที่น้ำยังท่วมขังอยู่  บางพื้นที่มีคนอ่านส่งอีเมลติดต่อมาว่าให้ส่งได้แล้ว  แต่บางพื้นที่เบบี้ติดต่อไปทางคุณไม่ได้  เบบี้จึงได้ดำเนินการดังต่อไปนี้..
2.1   เฉพาะพื้นที่จังหวัดปทุมธานี
-   ในพื้นที่จังหวัดปทุมธานีที่ยังถูกยกเว้นการส่งหนังสือให้  เช่น  พื้นที่ทางอำเภอคลองหลวง  อำเภอบางกรวย  อำเภอบางใหญ่  ส่วนพื้นที่อื่นๆของจังหวัดปทุมธานีที่เบบี้ไม่ได้กล่าวถึงนั้น  เบบี้ได้ทำการส่งหนังสือให้คุณแล้วในวันศุกร์ที่ 16 ธ.ค นี้ค่ะ
*ในพื้นที่ที่ถูกยกเว้นการส่งของของจังหวัดปทุมธานีที่เบบี้ได้กล่าวไปข้างต้น  ไม่ทราบว่าตอนนี้ทางพื้นที่นี้เป็นอย่างไรบ้าง  ดังนั้น..รบกวนคนที่อยู่ทางพื้นที่นี้ทั้งหมดเช็คอีเมลของคุณด้วยนะคะ  เบบี้ได้ติดต่อคุณไปแล้วค่ะ  และรบกวนตอบกลับอีเมลมาทางเบบี้อย่างด่วนที่สุดค่ะ*
2.2   เฉพาะพื้นที่จังหวัดนนทบุรี
-   ในพื้นที่จังหวัดนนทบุรี  เฉพาะพื้นที่ในเขต “อำเภอเมือง” เท่านั้นค่ะที่เบบี้ได้ทำการส่งหนังสือให้แล้วในวันศุกร์ที่ 16 ธ.ค 54 นี้ค่ะ
*ดังนั้น..ในเขตพื้นที่อื่นๆของจังหวัดนนทบุรี (ยกเว้นอำเภอเมือง) รบกวนเช็คอีเมลของคุณด้วยค่ะ  และรบกวนช่วยตอบอีเมลกลับมาทางเบบี้อย่างด่วนที่สุดค่ะ*

3.   อ้างจากข้อ 2 ที่สามารถส่งให้ได้บางพื้นที่เพราะเบบี้โทรติดต่อคุณทุกคนหมดไม่ได้ค่ะ(มันเหนื่อยสาหัส)  กระทั่งถ้าเบบี้ต้องรอคำตอบคุณจากอีเมลซึ่งเบบี้คาดการแล้วว่าน่าจะได้รับการตอบกลับอีเมลจากคุณล่าช้ามาก  เบบี้จึงต้องตัดสินใจส่งบางส่วนก่อน  ส่วนหนึ่งได้สอบถามจากคนอ่านบางคนค่ะว่ามีพื้นที่ไหนส่งได้บ้าง  ทำให้เบบี้ตัดสินใจส่งในพื้นที่ดังที่กล่าวไปแล้ว 
                  ดังนั้น..ถ้าคนอ่านคนใดที่สั่งซื้อหนังสือและหนังสือตกค้างอยู่กับเบบี้ก่อนที่น้ำจะท่วม  และยังเป็นพื้นที่ที่เบบี้ยังไม่ได้ส่งของให้  แต่ในเวลานี้ทางพื้นที่ของคุณสะดวกที่จะให้เบบี้ส่งหนังสือให้แล้ว  รบกวนติดต่อมาทางเบบี้ทันที  โดยส่งอีเมลมาที่ baby_novelแอดhotmail.com ค่ะ  เบบี้จะทำการส่งหนังสือให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ค่ะ  แต่ถ้าพวกคุณไม่ติดต่อมา  ทางเบบี้จะพิจารณาวันที่ส่งของให้คุณอีกครั้งเมื่อได้ทราบข่าวว่าสถานการณ์ในพื้นที่ของคุณนั้นปกติดีมากแล้วค่ะ


4.   การประกาศหมายเลขการสั่งจองต่อไปนี้  จะเป็นเฉพาะหมายเลขของคนที่เบบี้สามารถส่งหนังสือให้ได้แล้ว(ปทุม+นนทบุรี..บางส่วน)  ถ้าคุณไม่พบหมายเลขของคุณ  รบกวนให้กลับขึ้นไปอ่านรายละเอียดที่ข้อ 1-3 อย่างรอบคอบอีกครั้ง

5.   จากข้อ 4  ใครที่อยู่ที่พื้นที่ที่เบบี้กล่าวว่าสามารถส่งของให้ได้ภายในวันศุกร์ที่ 16 ธ.ค. 54 นี้  แต่ไม่พบหมายเลขการสั่งจองของคุณ  ให้ส่งอีเมลติดต่อมาทางเบบี้ทันทีค่ะ
หมายเลขการสั่งจอง..

-   202
-   130
-   160
-   135
-   139
-   293
-   อรุณรัตน์ (267)
-   233
-   236
-   131
-   295
-   178
-   111

6.   เบบี้จะส่งหนังสือแบบที่ต้องมาประกาศหมายเลขการสั่งจองที่หน้าเวปในวันศุกร์ที่ 23 ธ.ค 54 (การส่งหนังสือครั้งที่ เป็นครั้งสุดท้ายนะคะ  ดังนั้นรบกวนใครก็ตามที่ซื้อหนังสือไว้แต่ไม่มีหมายเลขการสั่งจองในครั้งนี้  ให้เช็คอีเมลของคุณด้วยนะคะ (ย้ำแล้วย้ำอีก ฮ่าๆ) เบบี้ได้ติดต่อคุณไปแล้วค่ะ  เพราะว่าถ้าประกาศรายชื่อครั้งที่ 8 แล้ว  เบบี้จะโพสตอนพิเศษตอนสุดท้าย(ตามที่ได้แจ้งไว้ในหนังสือ) และทำการปิดนิยายเรื่องนี้อย่างเป็นทางการค่ะ..^^

Ps. หลังจากนี้อีกอาทิตย์กว่าๆ  ใครที่ยังไม่ได้รับพัสดุ  ให้ติดต่อมาทางเบบี้ทันทีนะคะ  หรือติดต่อได้ที่ Fanpage: Novels by baby ก็ได้ค่ะ 



ขอบคุณค่ะ
เบบี้..^^

[B u T t e R]

No.299 ได้รับหนังสือแล้วนะค่ะ เย่เย่เย่เย่ แพคมาอย่างดีมากๆเลย รู้สึกดีมากมากเลยค่ะ บ๊อกเซตสวยมาก! ชอบมากๆเลยค่ะ คิคิ

ขอบคุณมากนะค่ะ ติดตามผลงานต่อไป เย่ xD 
ปล.  ที่คั่นตาร์ข้าวน่ารักมากเลยค่ะ เห็นแล้วยิ่งคิดถึง T^T ต้องอ่านใหม่อีกหลายๆรอบ ฮ่า!

[numfon]

130ได้หนังสือแล้วค่ะ

[เบบี้]

ส่งหนังสือวันศุกร์ที่ 23 ธันวาคม 2554

แจ้งรายชื่อผู้ที่เบบี้ได้ส่งหนังสือให้แล้วครั้งที่ 8  ประจำวันศุกร์ที่ 23 ธันวาคม 54

หมายเหตุ(ควรอ่านอย่างยิ่ง) :

1.   การส่งหนังสือครั้งนี้เป็นการส่งของสำหรับหนังสือล็อตที่ค้างอยู่ตรงเบบี้ก่อนน้ำจะท่วม(ครั้งสุดท้าย)  เช่น  ปทุมธานี  อยุธยา  นนทบุรีเป็นต้น

2.   หนังสือล็อตนี้เป็นหนังสือล็อตที่เบบี้ส่งอีเมลไปเพื่อขออนุญาตในการส่งของจากคนอ่านพื้นที่นั้นๆเรียบร้อยแล้ว  ซึ่งการจัดส่งครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เบบี้ประกาศรายชื่อที่หน้าเวปค่ะ

3.   หมายเลขที่จะประกาศต่อไปนี้  ย้ำอีกครั้งว่าเป็นหนังสือในส่วนที่ตกค้างไว้ก่อนที่น้ำจะท่วมและหนังสือที่ตกค้างไว้ก่อนที่น้ำจะท่วมเบบี้ได้ทำการส่งของให้หมดแล้วในวันศุกร์ที่ 23 ธันวาคม 54 นี้ค่ะ  หมายเลขการสั่งจองดังนี้..

-   63
-   200
-   93
-   224
-   283
-   215
-   201
-   179
-   309
-   298
-   322
-   213
-   33

4.   หมายเลขการสั่งจองที่กล่าวไปข้างต้น  ถ้าภายใน 10 วันยังไม่ได้รับหนังสือ  ให้ติดต่อมาทางเบบี้ทันทีนะคะ



ขอบคุณค่ะ
เบบี้..^^

[เบบี้]

ชี้แจงให้ทราบก่อน..

1.   ตอนพิเศษที่นำมาโพสให้นี้  เป็นตอนพิเศษตอนสุดท้ายที่อยู่ในหนังสือชุลมุนวุ่นรักที่ตีพิมพ์ออกไป  ตอนพิเศษตอน..ครบรอบแต่งงาน  เป็นตอนที่เบบี้ได้แจ้งไว้ท้ายหนังสือเล่ม 3 ว่าจะขอนำมาโพสเพื่อขอจบเรื่องนี้อย่างเป็นทางการ  แจ้งให้เข้าใจโดยทั่วกันว่าจะไม่มีการต่อตอนพิเศษเรื่องนี้อีกค่ะ

2.   ก่อนหน้ามีคนอ่านบอกว่า “นิยายเรื่องนี้ยังไม่จบ” เบบี้ขอบอกให้ทราบตรงนี้ว่า  นิยายเรื่องนี้จบลงแล้วถึงได้ย้ายมาที่ห้อง “นิยายที่โพสจบแล้ว” ซึ่งหลังจากที่โพสตอนจบของนิยายเรื่องนี้แล้วก็ได้มีการต่อตอนพิเศษถึง 10 ตอนและถึงได้ตีพิมพ์ออกมาเป็นหนังสือ

3.   จากข้อที่ 2 เบบี้จึงขอบอกให้ทราบว่า  จะไม่มีการนำตอนพิเศษตอนใดๆในหนังสือมาโพสให้ได้อ่าน  เพราะเบบี้ขอรักษาสิทธิ์สำหรับคนที่ได้ซื้อหนังสือไปค่ะ  รบกวนขอให้คนอ่านที่ไม่ได้ซื้อหนังสือมองถึงความรู้สึกทั้งสองด้านว่าถ้าเบบี้นำตอนพิเศษที่อยู่ในหนังสือมาโพสแล้วนั้น  คนที่ซื้อหนังสือไปจะรู้สึกอย่างไร..^^

4.   แน่นอนว่า..ไม่อนุญาตให้ใครก็ตามที่ซื้อหนังสือไปนำไปตีพิมพ์หรือถ่ายเอกสารเพื่อทำแจกจ่าย  ลิขสิทธิ์ได้แจ้งไว้ที่หนังสือเรียบร้อยแล้ว (เตือนแล้วนะคะ)    

5.   ณ  วันที่โพสนี้  วันศุกร์ที่ 23 ธันวาคม 54 : บอกให้ทราบตรงนี้ว่า  ยังมีหนังสือเหลืออยู่บางส่วนค่ะ  ถ้าใครสนใจให้ส่งอีเมลติดต่อมาทางเบบี้เพื่อสอบถามข้อมูลก่อนได้ค่ะ baby_novelแอดhotmail.com


6.   คาดว่าไม่น่าจะรีปริ้น ^^

_ _ _ _ _ _ _ _

พิเศษทาย & ขนม
ตอนพิเศษ[จบ] ครบรอบแต่งงาน


“ไปทะเลเย้ๆ”
“ลั่นล้าไปเหอะ” ชิร์ อาแสบบ้า
“สวัสดีครับอา” พี่ทายมาแล้ว คิคิ  ผมลุกขึ้นไปเกาะแขนพี่ทายไว้
“ของขวัญ” ผมแบมือขอ  วันพรุ่งนี้เป็นวันครบรอบวันแต่งงานของเรา  ดังนั้น..ผมก็ต้องได้ของขวัญสิครับ


แปะ !!


พี่ทายตีมือผมซะงั้น
“ง่ะ”
“ยังไม่ให้” พี่ทายบอก
“ไปหยิบของมา” อาแสบสั่งเสียงห้วน
“มันเป็นวันครบรอบของขนมนะ ทำไมอาต้องไปกับขนมด้วยล่ะ” ผมยังหงุดหงิดเรื่องนี้ไม่เลิก  พอผมมาขออาแสบว่าจะไปเที่ยวทะเลกับพี่ทายเพราะเป็นวันครบรอบที่เราตกลงปลงใจคบกันจริงๆ  อาแสบดันโทรไปชวนอาๆคนอื่นให้ไปด้วยกันให้หมดซะงั้น  กลายเป็นว่าเราคงไม่ได้หวีดวิ๊วกันแน่ๆเลยเนี้ย
“ไปเร็วๆ อย่าลีลา” อาส่งสายตาอาฆาตมาให้แล้วเดินจากไป
“ขนมอย่าไปพูดอย่างนั้นสิ เดี๋ยวอาก็ไม่ชอบพี่พอดีอ่ะ” พี่ทายพูด
“อาก็ไม่ชอบพี่ทายอยู่แล้วเหอะ” ผมย้อน
“....................” พี่ทายจ้องหน้าผม
“อ่ะล้อเล่นหรอก ฮ่าๆๆ” ผมเอาหัวไปซุกแขนพี่ทายเบาๆ  หลังจากวันที่เราได้ตกลงสวมแหวนให้กันวันนั้น  พี่ทายมาขอผมกับอาแสบว่าจะให้ผมไปอยู่บ้านเดียวกับพี่ทายด้วย  แต่อาแสบไม่ยอมให้ผมไปอยู่ด้วย  อาบอกว่ารอให้ผมเรียนจบปริญญาตรีถึงจะอนุญาตให้ไปอยู่อ่ะ =_=
“สวัสดีครับอา” พี่ทายยกมือไหว้อาปาน
“ไปกันรึยัง” อาปานยิ้มถาม  ผมกับพี่ทายพยักหน้า  พี่คิงกับพี่ไชยที่ยืนรออยู่ตรงประตูบ้านรีบเข้ามาช่วยขนของทันที  ผมก็เลยต้องเดินตัวปลิวไปรอที่รถกับพี่ทายโดยมีอาแสบยืนเป็นเสาหลักเมืองอยู่หน้าประตูรถตู้
“พวกไอ้ข้าวออกไปละ เพราะมึงเลย..ชักช้า” อาแสบว่าผมอีก
“ก็อานั่นแหละ เอาเสื้อผ้าขนมไปซ่อนทำไมเล่า” ผมว่า  อาบ้าชอบแกล้งอ่ะ
“หึหึ” อาแสบหัวเราะอีก  วันนี้เราเดินทางแยกกันไปโดยมีรถตู้คันของพี่ทายที่มารับบ้านผม  ส่วนรถตู้บ้านของพี่ทายอีกคันเป็นพ่อกับแม่ของพี่ทาย  และทอย เดียร์ ไอ้โต ไอ้ต่อและพี่ทักนำไปก่อนแล้ว  ส่วนพวกอาๆคนอื่นๆก็แยกกันไปหมดเลยครับ  วันนี้หลักๆก็มาได้แค่บ้านอาตาร์กับอาข้าว บ้านอาเป้กับอาเข็มและอาแมนกับอาไม้เท่านั้น  คนอื่นๆไม่ว่างมากันเลย..แย่จัง
“หนังสือพิมพ์มาส่งครับ” ผมเดินไปจะไปหยิบมาให้  อาแสบกลับเดินไปแย่งมาไว้ก่อนซะงั้น
“จะอ่านบ้างอ่ะ” ผมบอก
“เรียงตามลำดับอายุสิ” อาแสบพูดว่าแล้วเอาหนังสือพิมพ์เคาะหัวผมอีก 
“เชิญครับอา” พี่ทายพูดหลังจากที่เห็นอาปานล็อกบ้านเรียบร้อยแล้ว  อาแสบกับอาปานเข้าไปนั่งแถวกลาง  ผมกับพี่ทายเลยต้องนั่งแถวหน้าแทน  ส่วนพี่คิงเป็นคนขับและมีพี่ไชยนั่งอยู่ข้างหน้าเป็นเพื่อน
“หึหึ” ผมแกล้งเอาหัวไปซบไหล่พี่ทายแล้วเหลือบมอง  พี่ทายยิ้มให้
“เดี๋ยวอาดุหรอก” พี่ทายกระซิบ
“...................” ผมทำปากจู๋ใส่  สุดท้ายก็ต้องเอาหัวออกมาจากไหล่พี่ทาย  ผมเอนเบาะให้เอนไปด้านหลังมากขึ้น
“ฮัลโลว” ผมยิ้มให้อาทั้งสอง  อาแสบเหลือบมองหน้าผมเซ็งๆ
“อ่ะ กินไหม” อาปานแกะขนมเค้กออกมาให้ผม  ผมรับมาแล้วยื่นให้พี่ทาย  ผมนั่งมองอาปานที่แกะขนมป้อนอาแสบ
“อร่อยไหม” ผมถามอา  เพราะผมเป็นคนทำเอง
“...................” อาแสบเงียบนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ
“อาอ่ะ อร่อยไหม” ผมคั้นจะเอาคำตอบให้ได้
“อือ” อาแสบตอบส่งๆ  ผมกลับหันหน้ามาหาพี่ทาย  แล้วเอากล่องขนมมาวางไว้บนตักก่อนที่จะแกะฟรอยด์ที่ห่อขนมออกให้ 
“นี่..” ผมเอาขนมไปจ่อปากพี่ทาย 
“แฮ่..” ผมยิ้มรอพี่ทายที่กำลังเคี้ยวขนมเค้กผมอยู่ 
“อร่อยครับ” พี่ทายยิ้มบอก  ระหว่างทางผมนั่งเล่นกับพี่ทายไปตลอด  ไอ้ที่ง่วงๆอยู่ตอนแรกก็ไม่ได้หลับเลย  ตาสว่างเป็นปริทิ้งอ่ะครับ
“ขนมอยากนอนกับทอย” ผมบอกหลังจากที่เราได้แบ่งห้องกันเรียบร้อยแล้ว  ครั้งนี้ต้องเปิดบ้านหลังใหญ่ถึงสองบ้านครับ  บ้านหนึ่งหลังก็มีอย่างละสี่ห้องนอนกับห้องนอนใหญ่ที่มีเตียงคู่สามเตียงอยู่ในนั้น  ส่วนผมได้นอนห้องเดียวกับพี่ทาย ><
“ได้ไงครับ” พี่ทายพูดแล้วเดินไปจัดของ
“อยากนอนกับทอย” ผมย้ำบอกอีก
“หื้อ พูดอยู่นั่นแหละ” พี่ทายพูดแล้วดึงตัวผมเข้าไปหา
“โอย พี่ทายอ่ะ”
“เป็นแฟนกับทอยไปเลยสิ” พี่ทายพูด
“เหอะๆ ไม่เอาอ่ะ น่ากลัว” ผมบอก
“ฮ่าๆๆ” พี่ทายหัวเราะแล้วก้มมาหอมแก้มผมอีก
“ขนมเปลี่ยนกางเกงก่อน พี่ทายจะอาบน้ำไหมฮะ ขนมจะเตรียมเสื้อผ้าให้”
“ไม่อาบครับ ขอล้างหน้าล้างตาก่อนแล้วกัน”
“งั้นเดี๋ยวขนมเตรียมกางเกงให้” ผมบอกแล้วจัดการจัดกระเป๋าของพี่ทายออกใส่ตู้เสื้อผ้า  แล้วเตรียมกางเกงขาสั้นมาวางไว้บนเตียงให้พี่ทายก่อนที่จะเข้าไปล้างหน้าล้างตาเปลี่ยนเสื้อผ้าของตัวเองก่อน
“ขนมไปหน้าบ้านนะฮะ” ผมบอกพี่ทายก่อนแล้วเดินออกมาจากห้อง  ข้างนอกวุ่นวายไปหมดเพราะอาๆกำลังเตรียมอาหารสำหรับเย็นนี้
“อ่านไรกันอ่ะ” ผมวิ่งไปหาพวกเพื่อนผมที่นั่งสุมหัวกันอยู่
“อะไร” ผมถามอย่างสงสัยเพราะพอผมทักพวกมันก็รีบปิดหนังสือพิมพ์ทันที
“เปล่า ไปเดินหาดกันป่ะ” ทอยพูด
“....................” ผมยืนเงียบจ้องหน้าจับผิดพวกมัน
“อะไรอ่ะ เอามาดูสิ” ผมเข้าไปจะคว้าหนังสือพิมพ์มา  ทอยก็เอาหนังสือพิมพ์หนีผมอีก
“เอามานะ” ผมระแวงเพราะมันน่าสงสัยมาก  ผมรีบเข้าไปตะครุบตัวทอยแต่ก็โดนพวกไอ้ต่อกับไอ้โตดึงตัวไว้อีก
“ปล่อยนะไอ้พวกบ้า” ผมโวยวาย
“จะโกรธจริงๆด้วย โกรธจริงๆนะเว้ย” ผมบอกพวกมันพร้อมกับดิ้นไม่หยุดทำให้ไอ้ต่อกับไอ้โตต้องปล่อยผมลง
“เอามา” ผมดึงหนังสือพิมพ์มาแต่ทอยก็ยังไม่ยอมปล่อยอีก
“อะไรเล่า” มันว่าผมอ่ะ
“เอามา” ผมยื้อจนหนังสือพิมพ์หลุดออกจากมือทอยมาอยู่ที่ผมจนได้  ผมรีบวิ่งออกมาจากบ้านแล้วมาหยุดอยู่ตรงโต๊ะที่ระเบียงหน้าบ้าน  ผมกางหนังสือพิมพ์ออกพร้อมกับตรวจตราจนทั่ว 
“..T=T..” อะไรอ่ะ..
“บอกแล้วว่าอย่ายุ่งไง” ผมหันไปมองทอยที่มายืนอยู่ข้างๆผมตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้  ผมกวาดสายตาอ่านทั้งหัวข่าวและรายละเอียดทั้งหมดที่เป็นข่าวเกี่ยวกับพี่ทายและพี่พริ้ง  ผมจำได้ว่าพี่พริ้งเป็นเพื่อนสนิทของพี่ทายที่พ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายก็รู้จักกันดีด้วยเพราะทำธุรกิจร่วมกัน  และที่ทั้งสองคนได้ลงหนังสือพิมพ์หราขนาดนี้เพราะพี่ทายกำลังถูกจับตามองในฐานะนักธุรกิจอายุน้อยหน้าใหม่  ส่วนพี่พริ้งก็เป็นดาราด้วย  ถึงจะไม่ดังมากแต่ตระกูลของพี่เค้าดังมากเพราะบ้านพี่เค้าเป็นไฮโซ  เรียกว่ารวยระดับต้นๆของประเทศเลยก็ว่าได้
“ทำไม..” ผมชี้ไปที่หนังสือพิมพ์  หันไปมองหน้าทอยเหมือนต้องการคำอธิบาย
“บังเอิญน่ะ” ทอยยิ้มแหยๆตอบผม  ผมหันกลับไปอ่านหนังสือพิมพ์ให้ละเอียดอีกครั้ง  มันเป็นภาพของพี่ทายกับพี่พริ้งจริงๆ  จะบังเอิญได้ยังไงกัน  ผมหยิบหนังสือพิมพ์เฉพาะหน้านี้ออกมาแล้วเดินกลับเข้าไปในบ้าน  ผมเปิดประตูห้องเข้าไปเห็นพี่ทายกำลังนั่งกดมือถืออยู่ที่ปลายเตียง
“พี่ทาย” ผมเรียกแล้วเดินไปหา 
“ครับ” พี่ทายเงยหน้ายิ้มให้ผม  ผมยื่นหนังสือพิมพ์ให้พี่ทาย 
“ข่าว พี่ทาย” ผมพูดตะกุกตะกัก  พี่ทายรับไปอ่าน 
“..................” เราเงียบมองหน้ากันหลังจากที่พี่ทายอ่านเสร็จ  ผมยืนนิ่ง
“มันเป็นข่าววันนี้ เค้าบอกว่า..เมื่อวาน” ผมพูดไม่กล้าสบตาพี่ทายมากนักเพราะกลัวน้ำตาตัวเองจะไหลออกมา
“แต่เมื่อวาน..” เมื่อวานพี่ทายบอกผมว่าจะออกไปงานเลี้ยงกับพ่อพี่ทาย  ไม่ได้บอกว่าจะออกไปกับพี่พริ้ง  อีกอย่างนี่มันเป็นรูปภาพที่โรงหนังด้วย
“มัน เอ่อ..เราไม่ได้นัดกันนะครับ” พี่ทายลุกขึ้นเข้ามากอดผม
“พี่จำเป็นต้องไปหาพริ้ง พี่ขอโทษ..คือ”

ฟรืดดดดดด~~  สูดขี้มูกแระ..น้ำตาไหลเป็นนางเอกเลยตรู

“พี่ทายโกหก” ผมตีพี่ทายเบาๆ
“ไม่ได้โกหกครับ แค่..บอกไม่หมด”
“.................” ผมค้อนพี่ทายทันที 
“ขอโทษ ก็พริ้งโทรมาบอกให้พี่ไปหา เค้ามีปัญหากับแฟน..ทะเลาะกัน พริ้งกลัวแฟนจะลงไม้ลงมือน่ะ แล้วไม่รู้จะตามใคร”
“เค้าไม่มีเพื่อนคนอื่นเลยรึไง”
“ไม่มีครับ” พี่ทายพูด  ไม่เชื่อหรอก  คนบ้าอะไรไม่มีเพื่อนคนอื่นเลย..ขนาดแฟนยังมีได้เลย  เพื่อนก็ต้องมีได้สิ ชิร์
“..................” พี่ทายกอดผมแน่นขึ้นพร้อมกับโยกไปมาเหมือนปลอบเด็ก
“พี่ทายโกหกขนมทำไม ทำไมพี่ทายไม่บอก” ผมพูด  เพราะเมื่อวานเย็นหลังจากที่ผมถึงบ้านผมก็โทรหาพี่ทาย  พี่ทายเป็นคนพูดเองว่าพี่ทายอยู่ที่บ้านแล้ว  ซึ่งที่จริงแล้วมันไม่ใช่อ่ะครับ
“อืมน่า..ก็ถ้าบอกขนมก็ต้องคิดมากอีกใช่ไหมล่ะ”
“...................”
“แต่ขนม ขนม..ไม่ชอบ” ผมเงยหน้ามองพี่ทาย  ใจก็นึกกลัวว่าพี่ทายจะรำคาญ  แต่อีกใจก็ไม่ชอบที่พี่ทายทำอย่างนี้จริงๆ
“พี่ทาย..”
“หื้ม ครับ” พี่ทายหอมหัวผมเบาๆ
“...................” ผมไม่รู้จะพูดอะไรออกไป  ผมกอดพี่ทายแน่นกว่าเดิมเพราะกลัวว่าพี่ทายจะไม่ชอบให้ผมจู้จี้  การที่ผมจะพูดอะไรออกไปสักอย่างมันช่างยากลำบากสำหรับผมเอามากๆเลยละครับ
“หึหึ” พี่ทายหัวเราะ
“ความรู้สึกเหมือนได้เลี้ยงลูก” พี่ทายพูดขำๆอีก
“บ้า”
“ไปหาอะไรกินกันดีกว่าครับ นะ..” พี่ทายยิ้มบอก  ผมพยักหน้าตอบให้แล้วเดินจูงมือพี่ทายออกมานั่งเล่นที่ริมระเบียง  เราช่วยอาๆเด็ดพริก หั่นผักทำนู่นนี่บ้าง  วันนี้ผมไม่ต้องลงมือทำกับข้าวเองเพราะมีเชฟระดับแนวหน้ามาทำให้  นั่นคืออาเป้นั่นเองงงงงงงงงงงง ^^


................
................


“กินแต่เหล้าอ่ะไม่เมาไม่เลิก” =_=’
“เปลี่ยนเพลงๆ เอิ้กกก” T-T เอิ่ม
“ตับ ตับๆๆๆ ตับๆๆๆ ฮิ้วววววววว” o_O ทำไมอาแต่ละคนถึงรั่วขนาดเน้  ตั้งแต่ผมอยู่กับพวกอาๆมาผมยังไม่เคยเห็นพวกอาเมามากขนาดนี้มาก่อนเลย  ดูอาแมนสิถอดเสื้อเต้นอะไรก็ไม่รู้อ่ะครับ  ส่วนอาข้าวก็เมาอ้วกไปรอบนึงแล้ว  อาแสบยิ่งหนัก..ใครห้ามเข้าใกล้เลยตอนนี้ เหวี่ยงทุกคนไปหมด


เพล้งงงงงงงงง!!!


“......................” O_O ทุกคนนั่งเงียบชะงักทันที 


ปึกกกกกกกกกกกกกก!!


“อารายยยยยวะ” อาตาร์พูดเสียงยานคาง  ผมลุกขึ้นมานั่งที่ด้านหลังพี่ทาย
“ออกไป!!” ง่ะ..เสียงอาเข็มนี่น่า
“เฮ้ยๆ ไรวะ” อาตาร์ลุกขึ้นโซซัดโซเซนิดหน่อย


แกรก~


อาเป้เดินออกมาจากบ้านอีกหลังที่อยู่ติดกันนี่ 
“มีไรวะ” อาตาร์ถาม
“เหวี่ยงเหี้ยไม่รู้แม่ง” อาเป้ตอบด้วยอาการเมาเช่นกัน 
“..................” ทุกคนนั่งเงียบเหมือนอึ้งๆ  ผมเองไม่ได้แค่อึ้งแต่แทบช็อกอ่ะ  อาเป้เดินขึ้นมาที่ระเบียงที่พวกผมนั่งอยู่
“มึงไปทำเหี้ยไรให้มันโกรธอีกล่ะ” อาข้าวพูด
“เอาๆ” พวกอาร้องเพราะอาเป้เดินเซจะมาทับพวกผมที่นั่งอยู่  ไอ้ต่อกับไอ้โตลุกขึ้นไปช่วยพยุงตัวอาเป้ไว้
“มึงเข้าไปดูไอ้เข็มดิ” อาเป้พูดหลังจากนั่งลงที่พื้นเรียบร้อยแล้ว  แต่ไม่รู้ว่าสั่งใครนี่สิครับ
“กูไปเองด้ายยยยยยย” อาแมนพูด
“มึงไม่ต้องๆ” อาตาร์ห้ามก่อน
“เดี๋ยวปานไปดูให้” อาปานพูดขึ้น
“เสือก” อาแสบพูดหน้าตายอีก
“ชิร์ไอ้บ้า” อาปานว่าอาแสบแต่ก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปที่บ้านอีกหลัง  พวกผมนั่งกันเงียบๆ  อาเป้ไม่พูดอธิบายอะไรหลังจากนั้น  ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงอาปานก็เดินกลับมา
“ไปไหน มีไรวะ” อาแสบถามทั้งๆที่เมาอยู่นี่แหละครับ
“มือเป็นแผลน่ะสิ เลือดออกเต็มเลย” อาปานพูดแล้วรีบวิ่งเข้าไปในบ้าน  ผมลุกขึ้นด้วยความอยากรู้เลยตามเข้าไปหาอาปานในบ้านด้วย  อาปานเข้าไปเอากล่องยาที่อาเตรียมมาด้วย  เป็นกล่องยาที่เตรียมไว้สำหรับทริปนี้  อาปานเตรียมยามาทุกอย่างที่คิดว่าจำเป็นอ่ะครับ
“เข็มเป็นไร” พอผมออกมาก็เห็นอาเป้พยายามลุกขึ้นยืนโดยมีอาตาร์กับพี่ทายช่วยพยุงอยู่ด้วย
“กระป๋องเบียร์บาดมือนะครับ” อาปานบอก
“พี่ไปดูด้วย” อาเป้พูด
“ไม่ต้องไปหรอกครับ เดี๋ยวก็โมโหอีกหรอก..พี่แหละ หาคำอธิบายให้ดีกว่านี้ก่อนค่อยเข้าไปคุย” อาปานพูดแล้วเดินไปเลย 
“มึงไปทำไรมันวะ” อาไม้ถาม
“กูเปล่า” อาเป้ตอบ
“ถุยยยยยยยย” อาข้าวสบถ
“เดี๋ยวถีบเลยแม่ง” อาเป้หันไปยกขาจะถีบอาข้าวอีก T-T
“รุ่นน้องที่มาขอเรียนทำอาหารกับกู เสือกมาชอบกูสิ แล้วแม่งเหี้ยไรเนี้ย” อาเป้เล่าหรือบ่นไม่ทราบ  แกพยายามจะกลับลงนั่งเหมือนเดิมและสุดท้ายแกก็นั่งลงได้สำเร็จ
“โทรมา กูก็คุย..แค่นั่น แค่คุย อึก..” สะอึกอีก
“กูไม่ได้อยากให้มันรู้ว่าน้องมันชอบกู กลัวมันไม่สบายใจ..ไอ้เหี้ยแฟงก็อีกคน ไม่รู้จักดูแม่มึง ห่า” อาเข็มว่า
“อ่ะ แฟงผิดไรอ่ะ ป๊าแหละ..เจ้าชู้” พี่แฟงว่าอาเป้ 
“แฟงไปดูม๊าดีกว่า” พี่แฟงพูดแล้วลุกเดินไป 
“คืนนี้ก็จัดการเอาให้เคลียร์ ทะเลาะกันระหว่างพักผ่อนมันไม่ดี ไม่งั้นจะเรียกว่าพักผ่อนทำไมวะ” อาตาร์พูดพร้อมตบไหล่อาเป้เบาๆ  พวกอาๆนั่งกินเหล้ากันต่อจนเกือบตีสองผมก็เริ่มง่วงมากแล้ว
“ง่วงอ่ะฮะ” ผมบอกพี่ทาย 
“ไปนอนไปครับ เดี๋ยวพี่ตามไป” พี่ทายยิ้มบอก  มีแต่กลิ่นเหล้าที่ตัวพี่ทายอ่ะครับ  แต่พี่ทายไม่สูบบุหรี่แล้วนะ..อิอิ
“อืม ขนมไปนอนก่อนนะ พี่ทายก็รีบตามมานะฮะ” ผมบอก
“ครับ” พี่ทายยิ้มตอบ  ผมลุกขึ้นแล้วเดินเข้าห้อง  ล้างหน้าล้างตาก่อนที่จะล้มตัวลงนอนด้วยอาการเพลียสุดๆ


.................
.................


“อื้ออออ ตื่นแล้วหรอครับ” พี่ทายลืมตาตื่นด้วยความงัวเงีย  ก็แน่ล่ะ..ไม่รู้ว่าเมื่อคืนพี่ทายกลับเข้ามานอนตอนกี่โมง  เช้านี้ผมตื่นตั้งแต่แปดโมงแล้ว  ไปกินอาหารเช้าของโรงแรมกับพวกทอยและเดียร์และอาปาน  ส่วนคนอื่นๆไม่มีใครตื่นเลยครับ  นั่นก็คงเพราะฤทธิ์เหล้านั่นแหละ
“เที่ยงแล้วฮะ” ผมยิ้มบอก
“อื้ออออออ” พี่ทายบิดตัวไปมา
“ขนมเตรียมชุดไว้ให้แล้ว ส่วนอาหารพวกอากำลังทำอยู่ฮะ อาบน้ำเลยไหม” ผมถาม
“ยังขี้เกียจอยู่เลย” พี่ทายพูดแล้วกอดเอวผมเข้าไป
“จูบอรุณสวัสดิ์หน่อย” พี่ทายพูด
“มันเที่ยงแล้วเหอะพี่ทาย” ผมว่า
“เร็วครับ” พี่ทายพูดย้ำ


จุ๊บ~~


ผมเลยก้มลงจูบลงที่หน้าผากพี่ทายอย่างช่วยไม่ได้  พี่ทายนอนยิ้มให้
“ลุกเร็วฮะ เดี๋ยวขนมต้องออกไปช่วยอาทำกับข้าว พี่ทายก็อาบน้ำซะนะฮะ” ผมบอก
“ครับ” พี่ทายตอบ  ผมลุกเดินเข้าไปที่ห้องครัว  อาตาร์ อาเป้ ไอ้ต่อ ไอ้โต พี่เพลงและพี่จี้กำลังช่วยกันทำกับข้าวอยู่
“ไอ้เข็มมาแล้ว” อาข้าวเดินเข้ามาบอก
“มาแล้วหรอ” อาเป้พูดแล้วรีบยกถาดอาหารออกไปทันที  ผมรีบวิ่งตามไปเกาะประตูห้องครัวเพื่อดูว่าอาเป้จะทำอะไร
“หึหึ อาเป้น่ารัก” ผมแอบดูอาเป้ที่กำลังยกถาดอาหารไปให้อาเข็มที่นั่งหน้างออยู่ที่ระเบียง

[เบบี้]

 “อาก็น่ารักนะ” อาข้าวพูด =_=  แต่หน้าอาเพลียไปนะ 
“อายังไม่ได้อาบน้ำแปรงฟันใช่ไหมฮะ” ผมถามอาข้าว
“ช่ายยยยยยยยยย” อาข้าวตอบแถมแกล้งผมโดยการอ้าเอากลิ่นปากมาพ่นใส่ผมอีก
“อาอ่ะ” ผมรีบปิดจมูกตัวเอง  อาข้าวหัวเราะชอบใจเดินไปตักข้าวแล้วเดินออกจากครัวไป  ผมช่วยพวกอาทำอาหารกลางวันจนเสร็จ  ผมก็เดินกลับเข้าไปในห้องเพราะเห็นว่าพี่ทายยังไม่ออกมาสักทีเลยจะเข้าไปตามให้มากินข้าวด้วยกัน 
“ครับ” ผมชะงักเพราะได้ยินเสียงพี่ทายคุยโทรศัพท์อยู่ในห้องน้ำ  สงสัยคงยังแต่งตัวไม่เสร็จ..อิอิ
“ก็มากับพวกอาๆ เพื่อนพ่อทายน่ะ..ใช่ ฮ่าๆ สนิทกันมากเลยแหละ” ผมชะงัก  กลายเป็นยืนแอบฟังไปโดยปริยาย
“อ๋อ แล้วเป็นไงล่ะ..ก็ทายบอกแล้วพริ้งก็ไม่เชื่อเองนิครับ” ง่ะ..พี่พริ้งอีกแล้ว  บางทีผมก็เบื่อนะครับ  พี่ทายมีผู้หญิงเข้ามาในชีวิตตลอดเวลาเลย  ผมพยายามจะทำให้ชินแล้ว  แต่ก็ไม่ชินสักทีอ่ะครับ
“อืม ทายเห็นแล้ว”
“เมื่อกี้นี้เอง”
“เฮ้ย ไม่ซีเรียสหรอก ไม่เป็นไรครับ”
“แต่ถ้าจะให้ทายทำยังไงก็บอก ทายเสนอส่วนของทายพริ้งก็ไม่เอา..งั้นก็ตามใจพริ้งก็แล้วกัน” พี่ทายพูด  ผมได้ยินเสียงเหมือนพี่ทายจะเดินออกจากห้องน้ำ  ผมจึงรีบย่องกลับออกมาจากห้องทันทีเพราะกลัวว่าพี่ทายจะจับได้ว่าผมแอบฟังอ่ะครับ
“อะไร” O_O ทอยทักถาม
“เปล่า” ผมตอบแล้วเดินหนีออกมานอกบ้านก่อนที่จะโดนซักอะไรไปมากกว่านี้
“หื้ยยยยยยยยยยย บ้า!”
“เป็นอะไรครับ” อาข้าวเดินเข้ามาถาม
“พี่ทายอ่ะ” ผมชี้เข้าไปในบ้านฟ้องอาข้าวซะเลย
“หึ ไปงอนอะไรพี่เค้าอีกล่ะ” ง่ะ..ทำไมต้องว่าขนมด้วย
“เปล่าสักหน่อย ทำไมอาต้องโทษขนมด้วย”
“เอ้า มางอนอะไรอาอีกล่ะหื้ม มานี่เลย” อาข้าวพูดพร้อมกับจับหัวผมเข้าไปกอดอีก  ผมก็เลยต้องกอดตอบ
“พี่ทายคุยกับผู้หญิงอีกแล้ว” ผมพูดอู้อี้อยู่ในอกอาข้าว
“เพื่อนพี่เค้าน่ะสิครับ อย่าคิดมากเลยนะ” อาข้าวพูดปลอบ
“เด็กๆมากินข้าวมา” อาตาร์เรียก
“ไปกินข้าวกับอาดีกว่าครับ ป่ะ” อาข้าวยิ้มให้
“ค้าบ” ผมพยักหน้าตอบแล้วเดินกอดอาข้าวไปที่โต๊ะอาหาร  พวกเรานั่งกินข้าวแยกวงกันบ้างเพราะโต๊ะไม่พอ  ส่วนพี่ทายผมไม่ไปตามแล้วละครับ  อยากทำอะไรก็ทำไปเหอะ..ไอ้พี่ทายบ้า



....................
....................



“อา ตรงนี้ไง” ผมชี้ไปที่หน้าจอมือถือของอาแสบที่กำลังเล่นเกมไพ่อยู่
“ตรงนี้ด้วย” อาปานพูด
“อันนี้ไปวางตรงนี้สิฮะ”
“ตรงนี้ด้วยอ่ะพี่แสบ”
“โว้ยยยยยย ฉิบหาย มึงมาเล่นกันเลยไหม” อาแสบเหวี่ยงเสียงดัง
“ง่ะ” ผมกับอาปานประสานเสียงกัน
“แล้วจะมาห้อมล้อมอะไรกูเนี่ย อึดอัด ไปนั่งไกลๆไป” อาแสบไล่อีก
“...................” ผมกับอาปานนั่งมองหน้าอาแสบเขม็ง
“ฮื้มมมมม..รำคาญ” อาแสบบ่นแล้วลุกหนีไปจนได้
“อาแสบขี้หงุดหงิดชะมัด” ผมบ่นแล้วนั่งพิงเก้าอี้ที่ระเบียงมองไปรอบๆ  อาเป้กับอาเข็มและอาแมนกำลังนั่งเล่นหมากรุกกันอยู่  ไม่รู้เล่นกันยังไงสามคน  ส่วนอาตาร์ อาข้าว อาไม้ อาป๊อด พี่กรกำลังนั่งกินเหล้ากันอยู่อีกฝั่งของระเบียง  ผมคาดว่าไอ้โตกับพี่เรย์คงอยู่ในห้องนอน  พี่ทักกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ริมระเบียงอีกฝั่งโดยข้างตัวมีเบียร์อยู่ใกล้ตัว  ตอนนี้อาทศกับอาแสบกำลังจับเข่าคุยอะไรกันสักอย่างซึ่งผมไม่ควรเข้าไปยุ่งไม่งั้นอาจจะโดนว๊ากออกมาได้
“....................” ผมนั่งเงียบมองพี่ทายที่กำลังเดินออกมาจากบ้าน  พี่ทายหันมายิ้มให้ผมแล้วเดินไปรินเบียร์
“ชิร์ คนบ้า” ผมบ่นกับตัวเอง  แอบงอนอยู่ลึกๆ  แต่ไม่กล้างอนจริง..กลัวพี่ทายรำคาญอ่ะ
“อาไปนอนดีกว่า เพลียจัง” อาปานพูดบ่น
“ไปด้วยคับ” ผมรีบลุกขึ้นตามอาปานไป
“เดี๋ยวขนมไปเอามือถือในห้องก่อน” ผมบอกอาปาน  อาปานพยักหน้ายิ้มตอบให้แล้วเดินเข้าห้องของตัวเองไป  ผมเดินเข้าไปในห้อง 

ตื๊ด ๆ..ๆ...ๆ

“...................”

สายเข้า >> ~พริ้ง~

“...................” ผมหยุดยืนมองมือถือของพี่ทายที่อยู่บนหัวเตียงที่สายเข้าเป็นเบอร์ของพี่พริ้ง  ผมหยิบมือถือของพี่ทายขึ้นมาจ้อง  ผมจดๆจ้องๆอยู่ที่มือถือของพี่เค้า  ผมแค่กำลังรู้สึกลังเล  ใจก็ไม่อยากเดินเอาไปให้พี่ทาย  แต่อีกใจก็กลับรู้สึกผิดขึ้นมา

ติ๊ด

“ฮะ..ฮัลโหล” รับจนได้นะตรู  - -
“.................” ปลายสายเงียบไปครู่นึง
“เอ่อ ขอสายทายค่ะ” พี่พริ้งพูด
“เอ่อ พี่ทาย พี่ทายไม่อยู่ครับ” ผมพูด  โกหก..ผมโกหกไปอ่ะ
“หรอคะ งั้น..ทายมาแล้วบอกให้โทรกลับเบอร์นี้ด้วยนะคะ”
“คะ ครับ” ผมตอบ  แล้วพี่เค้าก็ตัดสายไป = = ขะ..ขอโทษนะครับพี่ทาย 
ผมหยิบมือถือของพี่ทายและมือถือของผมออกมาด้วยแล้วเดินไปที่ห้องพักของอาปาน  พอเข้าไปถึงอาปานก็นอนหลับไปแล้ว  ผมเดินย่องเบาไปที่เตียงแล้วล้มตัวลงนอนเบาๆ  ผมเอามือถือวางไว้ข้างตัวและนอนมองมัน  สุดท้ายผมก็นอนไม่หลับ  มันกังวลและระแวงจนทำให้นอนไม่หลับจริงๆอ่ะครับ  ผมนอนกลิ้งไปกลิ้งมา  ฟังเพลงบ้าง  แชตคุยกับเพื่อนไปพลาง

แกรก~

“อ่าว หลับหรอ” อาแสบเดินเข้ามาในห้อง
“แล้วมาห้องคนอื่นเค้าทำไม” อาแสบพูดพร้อมกับเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า
“คนอื่นที่ไหน” ผมตอบอย่างไม่รู้ไม่ชี้
“บ๊อกเซอร์กูอยู่ไหนเนี้ย” อาแสบบ่น  ผมนอนนิ่งเงียบ  อาแสบหาอะไรไม่เคยเจอหรอกครับ  ไม่ได้ไม่ดีก็บ่นตลอดๆแหละ
“ฮื้มมมมมม” นั่นๆ..เริ่มมีอาการแระ
“ปาน” ไม่พ้นอาปานตลอดแหละครับ
“ปานนนน” อาแสบลุกขึ้นยืนเท้าเอวมองอาปานที่หลับอยู่
“หื้อออ” อาปานงัวเงียตื่นขึ้น
“บ๊อกเซอร์อยู่ไหน”
“อยู่ในกระเป๋าพี่แสบแหละ” อาปานตอบแต่ยังคงหลับตาอยู่ตลอด
“จิ้ แล้วไม่เอาออกมาจัดใส่ตู้วะห๊ะ” อาแสบบ่นแต่กลับนั่งลงที่ปลายเตียง
“ไปหาให้หน่อย” อาแสบสะกิดเท้าอาปาน
“อาแสบทำนิสัยแบบนี้อีกแล้วนะฮะ” ผมว่า  เวลาที่อาปานหลับหรือเวลาที่อาแสบเห็นคนอื่นสบายโดยที่สิ่งนั่นทำให้ตัวเองไม่พอใจ  อาแสบจะก่อกวนตลอด  ไม่รู้เป็นโรคจิตรึไง
“.....................” อาแสบหันมายิ้มยักคิ้วให้ผม
“ปาน ลุก..หาบ๊อกเซอร์ให้หน่อย” อาแสบพูดอีก
“อื้อ อะไรของพี่เนี้ย” อาปานลุกขึ้นอย่างงัวเงีย
“ก็ถ้ามึงเอาออกมาจัดใส่ตู้ไว้ กูก็คงไม่ต้องปลุกมึงแบบนี้หรอก” ดูความคิดอาจารย์มหาลัย TT
“เบื่อว่ะ อะไรของพี่นักหนา” อาปานบ่นบ้างแต่ก็ลุกจากเก้าอี้ไปหาบ๊อกเซอร์ในกระเป๋าให้
“หึ..” อยู่ๆอาแสบก็ยิ้มแล้วเดินไปหยิบบ๊อกเซอร์จากอาปาน
“หลับให้เต็มที่นะ เดี๋ยวคืนนี้กูจัดหนักให้” อาแสบพูด ><
“อาบ้า” ผมว่า
“อะไร อุดหูไป” อาแสบว่า  พอเปลี่ยนกางเกงเสร็จอาแสบก็เดินออกจากห้องไปเลย
“ประสาท” อาปานบ่นแล้วกลับมาล้มตัวลงนอนต่อ


................
................


ตื๊ด ๆ..ๆ...ๆ

สายเข้า >> ~พริ้ง~

มะ..มาอีกแล้ว  มาอีกแล้วง่ะ >_<
“....................” ทำไงดี  รับดีหรือไม่รับดี  แต่ถ้าเอามือถือไปให้พี่ทายตอนนี้  พี่ทายจะต้องเห็นสายที่เรารับไปแล้วตอนแรกแน่ๆเลยอ่ะ  แต่ก็ไม่อยากให้พี่ทายรับสายแล้ว  ไม่อยากให้คุยกัน  ไม่ชอบๆๆๆๆ..ไม่ชอบอ่ะ
“ฮะ ฮัลโหล” สุดท้ายก็กดรับสายจนได้อ่ะ TT
“เอ่อ ทายอยู่ไหมคะ”
“พี่ทาย พี่ทาย..นอนหลับคับ” ผมบอก  ใจผมนี่เต้นตุบตับ  การที่คนเราต้องโกหกมันรู้สึกแย่ขนาดนี้เลยหรอเนี้ย  ไม่อยากโกหกเลยให้ตายสิฮะ
“หรอคะ เอ่อ..งั้น เดี๋ยวพี่โทรมาใหม่ก็แล้วกันนะ” พี่พริ้งพูด
“คับ” ผมตอบ  แล้วพี่เค้าก็ตัดสายไป
“ทำไงดี” ทะ..ทำไงดี  ทำแบบนี้ไม่ดีเลย  แต่ก็ทำไปแล้ว  อีกอย่างรับไปตั้งสองรอบเลยด้วย  ถ้าพี่พริ้งได้คุยกับพี่ทายพี่พริ้งต้องบอกพี่ทายแน่ๆ  ทำยังไงดีอ่ะ 
“..................” ผมหันไปมองอาปานเพื่อจะหาที่ปรึกษาบ้าง  แต่อาปานกลับนอนหลับสนิท  ผมลุกขึ้นช้าๆเพราะกลัวอาปานตื่น  ผมเดินออกมายืนอยู่หน้าห้องของตัวเอง  แล้วเดินไปแอบยืนอยู่ตรงหน้าต่างหน้าบ้าน  พี่ทายกำลังนั่งอยู่ที่วงเหล้ากับพวกอาๆ 
“ดูไรอ่ะ”
“อ่ะ ไอ้บ้า” ผมว่าไอ้ต่อที่มันมายืนยิ้มอยู่ข้างหลังผม
“เป็นไรของมึง”
“เปล่า” ผมตอบ
“แดกเหล้าไหม” ดูมันถาม
“ไปไหนก็ไปไป” ผมพูดเซ็งๆ  ผมเดินออกมาที่ระเบียงบ้านพร้อมกับไอ้ต่อ  แต่ไอ้ต่อมันแยกไปที่วงเหล้า  ผมเองก็ไม่รู้จะทำยังไงได้แต่ยืนมองทุกคน
“....................”
“ฮ่าๆๆๆ ไอ้ข้าว เชี้ยอ่ะ..” อาไม้ขำที่อาข้าวแกล้งอาแมนได้สำเร็จ
“ฮ่าๆๆๆๆ” และทุกคนกำลังขำ  ผมมองไปที่เป้าหมายคือทอยกับเดียร์ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะริมระเบียง  แต่ก็ไม่กล้าเดินเข้าไปหาเพราะมันอยู่ใกล้กับพวกวงเหล้าของอาๆนั่น  ผมไม่กล้าเดินไปหาพวกมันเพราะกลัวว่าจะเป็นที่ผิดสังเกต  พวกพี่ๆและอาๆทุกคนกำลังสนุกสนาน  แต่ทำไมตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนผมนิสัยไม่ดีจัง  ผมรู้สึกแย่  นอยด์  และผมกำลังรู้สึกว่าถ้าผมทำตัวงี่เง่าขึ้นมามันอาจจะทำให้ทุกคนหมดสนุกก็ได้  วันนี้เป็นวันที่ทุกคนมาพักผ่อน..ใช่ มาพักผ่อน  แต่ทำไมผมกลับทำตัวแย่อย่างนี้ล่ะ
“...................” ผมเดินออกมาจากบ้านเงียบๆ  ไม่มีใครสังเกตเห็นผมหรอกมั้งครับเพราะว่าทุกคนกำลังสนุกสนานกัน  ผมเดินออกมาเรื่อยๆ  รู้แค่ว่าอยากทำหัวให้เย็นลงและจะไม่คิดเรื่องพี่ทายอีก  แต่ T-T มือถือเจ้ากรรมนี่กลับยังอยู่ในมือของผมอยู่เลย 
“ทำไมเราต้องเป็นคนแบบนี้ด้วยนะ” TOT
“แต่เรารักพี่ทายนี่นา ก็..เรารักพี่ทายนี่” บ้าชะมัด  กี่ครั้งๆผมก็ไม่เคยชินกับเรื่องแบบนี้สักที  หลายครั้งแล้วที่มีเรื่องผู้หญิงเข้ามาในชีวิตคู่ของเรา  ผมพยายามปรับและเข้าใจ  แต่ลึกๆแล้วผมกลับรู้สึกระแวงและรู้สึกหวงพี่ทาย  หวงทุกครั้ง  ไม่ว่าใครที่เข้ามา  ผมก็ยังรู้สึกหวงๆๆๆๆ  ทั้งๆที่บางครั้งมันก็ไม่มีอะไรแต่ก็อดห้ามใจตัวเองให้รู้สึกไม่ได้อ่ะ
ผมนั่งอยู่ที่ริมชายหาดคนเดียวอยู่นานมาก  เกือบชั่วโมงได้  ก็ไม่มีอะไรทำนี่ครับ  เดินเลาะริมชายหาดไปเรื่อยๆจนไกลจากบ้านพักพอสมควรก็ต้องหยุดเดิน  เพราะมันเริ่มน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆแล้วอ่ะ


ตื๊ด ๆ..ๆ...ๆ


สายเข้า >> ~พริ้ง~

TOT มะ..มา มาอีกแล้วววววววววววววววววววว
“ทะ..” เกือบจะหลุดพูดว่า “ทำยังไงดี”
“คะ คือ..พี่ทาย พี่ทายเข้าห้องน้ำครับ” เง้อออออออออออ~~ ก็มันจำเป็นต้องโกหกอีกรอบนี่..ขนมไม่ผิดนะ
“เอ่อ..เหอะๆ” พี่พริ้งหัวเราะ
“คะ คือ..” ผมอ้ำอึ้งเพราะพี่พริ้งเงียบไป
“เอาเป็นว่า เดี๋ยว..พี่โทรมาใหม่ก็แล้วกันค่ะ” พี่พริ้งพูด
“ค..” จะพูดว่า “ครับ” แต่ทำไมเสียงถึงไม่ออก  แล้วอยู่ๆพี่พริ้งก็ตัดสายไป 
“อึก..” ขนมไม่ได้ตั้งใจจะโกหกสักหน่อย 
“...................” ทำยังไงต่อไปดี
“อึก~~” น้ำตาไหลอีกละ  เบื่อตัวเองจริงๆที่ไม่ได้ไม่ดีผมก็เป็นคนแบบนี้  ผมรู้ตัวว่าผมเป็นคนแบบนี้  แต่มันก็แก้ไม่ได้สักที  ผมเป็นคนที่เข้มแข็งในเรื่องความรักแบบคนอื่นไม่ได้เลย  และก็ชอบทำตัวงี่เง่าด้วย  แต่ผมก็ไม่เคยทำตัวงี่เง่าให้พี่ทายเห็นบ่อยๆนะครับ  มันรู้สึกเหมือนกับว่า  ผมเองก็เป็นห่วงที่พี่ทายต้องมีเรื่องต้องให้คิดเยอะแยะ  ยิ่งถ้าผมทำตัวงี่เง่าอีก  พี่ทายอาจจะเหนื่อยมากกว่าเดิมก็ได้
“...................” เฮ้อ..นอนเลื้อยเป็นงูเหลือมเลยตรู  ถ้าอาแสบมาเห็นจะต้องด่าเราว่า “ปัญญาอ่อน” แน่ๆ
“มาทำอะไรตรงนี้” o_O!!
“พี่ทัก!” ผมชะงักด้วยความตกใจที่อยู่ๆพี่ทักก็มานั่งลงอยู่ตรงหน้า
“พี่ทากกกกกกกกกก~” ผมลุกขึ้นโผเข้าไปกอดพี่ทักทันที
“...................” พี่ทักนั่งเงียบเหมือนเคยและไม่กอดผมตอบด้วย  แต่พี่ทักเป็นเพียงคนเดียวที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็จะคอยอยู่ข้างๆผมเสมอ  นอกจากพี่เพลงที่ส่วนมากจะเป็นพี่ชายที่ดีเสมอต้นเสมอปลายอยู่แล้ว  แต่พี่ทักจะอยู่ข้างผมในทุกๆครั้งที่ผมเดือนร้อน เศร้า เสียใจ ทุกๆรอบเลยละครับ  ผมรู้สึกรักพี่ทักเหมือนที่รักพี่เพลงเลยล่ะ
“เป็นอะไรล่ะ” พี่ทักถาม
“อึก ขนม..งี่เง่า”
“รู้” ง่ะ..ไหงพี่ทักตอบงี้ล่ะ
“พี่ทักอ่ะ” ผมกอดคอพี่ทักแน่นขึ้น  หน้าก็ซุกอยู่ที่ไหล่ของพี่ทัก  น้ำหูน้ำตาที่ไหลก็คงเปื้อนเสื้อพี่เค้าหมดแล้วละครับ
“.................” พี่ทักนั่งนิ่งเฉยแต่อยู่ๆผมก็รู้สึกได้ว่าพี่ทักเอามือมาลูบหัวผมเบาๆ
“ขนม!!” O_o!? ผมชะงักแล้วหันไปมองเสียงที่คุ้นเป็นอย่างดี
“.................” ผมกลับมากอดพี่ทักแน่นขึ้นกว่าเดิมพร้อมกับไม่กล้าหันไปสบตาพี่ทาย
“ทำอะไรวะ” ทำไมพี่ทายต้องขึ้นเสียงด้วย
“หึหึ” แล้วพี่ทักหัวเราะทำไมอ่ะ  สงสัย..อยากรู้  แต่ก็ไม่กล้าเงยหน้าหันไปมองพี่ทายอยู่ดี
“ปล่อยนะขนม กอดไอ้ทักทำไมเล่า” พี่ทายเข้ามาดึงแขนผมอีก
“ไม่ อย่ามาจับขนมนะ” ผมร้องบอกแต่หน้าก็ยังซุกอยู่ที่ไหล่พี่ทักอยู่ดี
“เอ้าๆ” พี่ทักร้องเพราะว่าผมเซไปตามแรงดึงของพี่ทาย  แต่ตัวผมกลับเซทับตัวของพี่ทักมากกว่าเดิมทำให้พี่ทักต้องกอดรับตัวผมไว้
“อื้ออออ ปล่อยขนม” ผมปัดมือพี่ทายออก
“มานี่..” พี่ทายดึงแขนผมไปอย่างแรง จนผมรู้สึกเจ็บเลยต้องลุกขึ้นตามอย่างช่วยไม่ได้
“ไปไกลๆเลยไอ้เหี้ย” พี่ทายว่าพี่ทักที่นอนยิ้มอยู่
“อะไรวะ” พี่ทักพูดยิ้มๆ  ผมยืนหน้างอมองทั้งสองคน  มันตลกไหมอ่ะครับ  ไม่ใช่เรื่องตลก  ไม่ใช่เรื่องขำเลย  ไม่รู้พี่เค้ายิ้มอะไรกันนักหนา
“มาทำอะไร” พี่ทักหันมาถาม
“เรื่องของขนม” ผมพูดพร้อมกับพยายามดึงแขนตัวเองให้ออกจากมือของพี่ทาย

ตื๊ด ๆ..ๆ...ๆ

ปึกกกก !!

“โทรมาอีกแล้ว” ผมพูดหลังจากที่ขว้างโทรศัพท์ไปให้พี่ทาย 
“โทรมาอยู่ได้อ่ะ” ผมพูดออกไป  แต่มันไม่ใช่..ผมไม่ได้อยากพูดแบบนี้  ตะ..แต่มันก็  มันก็ใช่..ผมหงุดหงิดที่เค้าติดต่อกันบ่อยๆ  ผมไม่ชอบอ่ะ
“.................” พี่ทายก้มลงเก็บมือถือของตัวเองที่ตกลงบนพื้นทราย  พี่ทักลุกขึ้นยืน
“ไปนะ” พี่ทักบอกแล้วเดินไปซะเฉย
“ฮัลโหล” อยู่ๆพี่ทายก็กดรับโทรศัพท์  แต่อีกมือก็ไม่ยอมปล่อยแขนผม  ผมพยายามยื้อแขนออกแต่ก็ไม่สามารถ  ผมแค่รู้สึกไม่อยากอยู่ฟัง  ถ้าพี่พริ้งบอกเรื่องของผมกับพี่ทายขึ้นมาผมจะเอาหน้าไปไว้ไหนอ่ะครับ  อายอ่ะ..ทำอะไรลงไปก็ไม่รู้
“ครับ ฮื้อ..หึหึ” พี่ทายเหล่ตามองผม  ผมหลบสายตาพี่ทายทันที
“ครับ ใช่..ไม่รู้เลยเหอะ มีเด็กแถวนี้เอาไปเล่นน่ะสิ” พี่ทายพูด  ฟังดูก็รู้แล้วว่าน้ำเสียงนั้นแกล้งแซวผมขนาดไหน
“ครับ ขนมน่ะ..โทษที”
“ปล่อยขนมซี๊” ผมร้องบอกเบาๆพยายามสะบัดแขนออก  พี่ทายกำแขนผมแน่นขึ้นจนเป็นรอยแดง  แล้วอยู่ๆก็กระชากแขนผมไปอย่างแรงทำให้ผมเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของพี่ทายซะงั้น
“อืม ได้..หึ ตัดสินใจได้ก็ดี จะได้เคลียร์ๆไป”
“ทายยังไงก็ได้ ไม่ต้องห่วง..เรื่องนั้นปล่อยให้เป็นหน้าที่ของทายเองก็แล้วกันครับ”
“แต่แลกเปลี่ยนกันนิดหน่อยนะ ตามที่บอก..มาเป็นพรีเซ็นเตอร์งานมอเตอร์โชว์ให้ทายด้วย”
“หึ ครับ..หวัดดีครับ”
“.................” เงียบทำไมอ่ะ  สงสัยแต่ก็ไม่กล้าเงยหน้ามอง
“พูดเนี่ย ไม่เชื่อใจกันเลยใช่ไหมครับ” พี่ทายพูด
“อึก” ผมเอาหน้าซบลงที่อกพี่ทายทันที  ก็มันไม่มีที่ไปอ่ะ..เขินจนไม่รู้จะหันหน้าไปทางไหนแล้ว ><
“.................”
“เฮ้อ..” พี่ทายถอนหายใจอีก
“ขนมขอโทษ” ผมเงยหน้าบอก
“ต่อไปขนมจะไม่ยุ่งแล้วก็ได้ อึก..ขะ ขนมจะไม่ยุ่ง..”
“ทำไมแฟนพี่ขี้แยแบบนี้เนี้ยฮึ พี่บอกว่าไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไรสิครับ” พี่ทายก้มลงพูดใกล้แก้มผมมากขึ้น
“พริ้งกำลังจะเลิกกับแฟน พริ้งมีแฟนใหม่นะ..แต่แค่ลังเล ที่พี่ต้องดูแลพริ้ง เพราะว่าพี่เป็นเพื่อนพริ้ง ขนมกูรู้”
“..................”
“อีกอย่าง พริ้งจำเป็นต้องมีพี่ ถ้าไม่มีพี่..แฟนพริ้งคนใหม่จะตายเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เรา..มีเรื่องที่จะต้องเกื้อหนุนกัน”
“แต่ขนม..” ผมจะพูด  แต่สุดท้ายก็พูดไม่ออก
“หึงก็ดีนะ พี่ชอบ..แต่หึงแล้วเงียบนี่สิ พี่จะรู้ไหมครับ” พี่ทายยิ้มบอก

[เบบี้]

“ออกมาแบบนี้คนเดียวได้ยังไงกัน นี่ถ้าพี่ไม่เห็นว่าไอ้ทักมันเดินออกมา พี่จะรู้ไหมว่าขนมหายออกมาด้วย” พี่ทายพูดเหมือนว่าผมอีก
“ขอโทษฮะ” ผมพูดอย่างรับผิด
“ฮื้มมมม..” พี่ทายทำเสียงจะถอนหายใจก็ไม่เชิง  แล้วก็กอดผมแน่นขึ้น
“แล้วตาแดงไปแบบนี้ ไม่เป็นห่วงพี่บ้างรึไงครับ พี่เพลงเล่นงานพี่แน่อ่ะ” พี่ทายพูด
“สมน้ำหน้า พี่ทายแหละ ชอบโกหกขนม” ผมพูดบ้าง
“แค่บอกไม่หมด” พี่ทายพูดขำๆอีก
“.................”
“เลิกร้องได้แล้ว” พี่ทายลูบหัวลูบหลังผมไปมา  แต่น้ำตาของผมก็ยังไหลไม่หยุด
“ขนมดูงี่เง่าใช่ไหมฮะ พี่ทายถึงไม่ยอมบอกอะไรขนมแบบนี้” ผมพูดไปสะอึกไป  แขนก็กอดพี่ทายแน่น
“ทุกคนที่เข้ามา เดี๋ยวแล้วก็ผ่านไป พี่ไม่อยากให้ขนมต้องมานั่งคิดนะครับ”
“พี่ต้องยืนอยู่ตรงนี้อีกนาน เจอคนมากหน้าหลายตา ถ้าขนมเอาแต่คิดมาก..ก็จะไม่มีความสุข ถ้าขนมไม่มีความสุข แล้วพี่จะมีความสุขได้ยังไงละครับ หื้ม”
“ก็ขนมรักพี่ทายนี่” ผมเงยหน้าบอก
“หึ งั้นวันหลัง..จะทำอะไร จะคิดอะไรก็บอกสิครับ ไม่ใช่มาเงียบๆแล้วหายตัวมาแบบนี้ มันจะทำให้เราไม่ได้คุยกันรู้ไหมครับ”
“ก็ถ้าพี่ทาย บอกขนมทุกเรื่อง” ผมบอกบ้าง
“ครับๆ ถ้าถาม พี่ก็จะตอบ..” พี่ทายกวนอีก
“พี่ทาย” ผมร้องว่าพร้อมกับทุบพี่ทายด้วย
“หึหึ เราจะได้คุยกันไงครับ ถ้าขนมสงสัย ขนมอยากรู้..ขนมก็ถาม แล้วพี่จะตอบ โอเคไหมครับ..ไม่โกหก” พี่ทายก้มบอก
“อือ” ผมพยักหน้าตอบส่งๆ
“อ่ะ จะเอาไหม” พี่ทายยิ้มแกล้งพร้อมกับยื่นมือถือมาให้ผม
“ไม่เอาแล้ว” ผมบอกงอนๆแล้วจะเดินหนี
“หึ รับไปกี่รอบแล้วล่ะ” พี่ทายพูดตามหลังมา  ผมรีบเดินจ้ำไม่รอ
“พริ้งรู้แล้วว่าขนมรับนะ ไม่งั้นไม่โทรมาบ่อยขนาดนี้หรอก” !!!
“อะไรนะฮะ” ผมหยุดชะงักหันกลับไปมองพี่ทาย
“..................” พี่ทายยืนยิ้มให้แล้วก็เบะปากแกล้งผมอีก
“บ้าอ่ะ” เขินอ่ะ เขินนนนนนนนนน~ >P<
“ไปครับ กลับกัน” พี่ทายเดินมาโอบเอวผมไป
“เอาไหม” ยังแกล้งยื่นมือถือให้ผมอีก
“จะฟ้องอา” ไม่ได้ไม่ดีก็เอาอาแสบมาช่วยตลอด  พี่ทายยิ้มเยาะผมไปตลอดทางจนถึงบ้านพัก
“เป็นไรตาแดงครับ” พี่เพลงเดินเข้ามาทักผมทันที
“...................” ผมชี้ไปที่พี่ทายแล้วเข้าไปกอดพี่เพลง  แกล้งดีนัก  ฟ้องซะเลยไอ้พี่ทายบ้า
“เหอะๆ เปล่าเลยพี่..จริงๆนะ” พี่ทายยิ้มบอกพี่เพลง
“....................” ผมกอดพี่เพลงแน่นขึ้น  พี่เพลงหันไปจ้องหน้าพี่ทาย  ผมแอบยิ้มเยาะให้พี่ทายบ้าง
“อ๊ะ ขนมแกล้งผมอ่ะ” พี่ทายชี้มาที่ผมทันที  พี่เพลงรีบกลับหันมามองผม  ผมก็เลยต้องรีบหุบยิ้ม
“นิสัยไม่ดี” พี่ทายว่าแล้วเดินหนีไปเลย
“อ่ะ” ผมรีบผละออกจากตัวของพี่เพลง
“แกล้งหรอครับ” พี่เพลงถามจ้องหน้าผมเขม็ง
“เปล่าสักหน่อย หึหึ” ผมยิ้มให้พี่เพลงแล้วเดินหนีออกมาก่อน  เดี๋ยวโดนจับได้ละแย่เลย..คึคึ
“พี่ทายยยยยยย” ผมเดินตามพี่ทายเข้าไปในครัว
“.................” พี่ทายหันมามองผมเหล่ๆ  แล้วทำเป็นไม่สนใจผมแล้วเดินไปหยิบแก้วน้ำมารินน้ำโค้ก
“คึคึ” ผมเข้าไปกอดแขนพี่ทายไว้
“นิสัยไม่ดี” พี่ทายว่า
“นิสัยดีมากต่างหาก” ผมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้เกาะแขนพี่ทายเดินออกมาจากห้องครัว  พี่ทายเดินไปนั่งที่ริมระเบียง
“นั่งนี่มา” พี่ทายชี้ให้ผมไปนั่งตรงกลางระหว่างขาของพี่ทาย
“...................” ผมเงียบ  เขินอ่ะ..คึคึ  แต่ก็ยอมไปนั่งนะ >O<
“พี่ทาย แล้ว..ของขวัญขนมล่ะ” ผมถามทวงของขวัญวันครบรอบ
“อยากได้อะไรล่ะ” พี่ทายถามกลับ
“พี่ทายไม่ได้เตรียมไว้ให้ หรอ” ผมหันหน้าไปถาม  แอบเสียใจเบาๆ
“..................” พี่ทายยิ้มให้
“หึ ดูทำหน้า” พี่ทายก้มลงหอมแก้มผมแล้วกอดผมแน่นขึ้น
“พี่ทายอ่ะ ชอบแกล้ง” ผมบ่นอุบอิบ  พี่ทายหัวเราะ
“เอาเด็กๆ ใครจะไปอาบน้ำก็ไปอาบซะนะ เดี๋ยวพาไปกินบุ๊ฟเฟ่กัน” อาตาร์ตะโกนบอก
“เย้ อาบน้ำ” ทอยดีใจวิ่งเข้าบ้านไปทันที
“พวกมึงก็ด้วย จะเปลี่ยนเสื้อผ้าก็เปลี่ยนเลย ไม่ใช่หลานอาบกันเสร็จหมดแล้วต้องมานั่งรอพวกมึงอีก” อาตาร์ว่าพวกอาที่นั่งอยู่ที่วงเหล้า
“ขนมไปอาบน้ำก่อนนะฮะ” ผมหันไปบอกพี่ทายแล้วลุกขึ้นยืน  พี่ทายพยักหน้ายิ้มตอบให้แค่นั้น  ผมรีบเข้าห้องมาจัดของจำเป็นใส่กระเป๋าก่อน  ในกระเป๋าของผมต้องมีของจำเป็นของพี่ทายด้วย  เพราะพี่ทายไม่ชอบพกกระเป๋า  พี่ทายเลยต้องพึ่งผมตลอดเลยละครับ
“เอ๊ะ !! O_O” อ่ะ..ของใครอ่ะ  ผมยืนค้างมองของที่วางอยู่บนเสื้อผ้าของผมที่อยู่ในตู้เสื้อผ้า

แกรก~

“พะ พี่ทาย..นี่ ของใครอ่ะฮะ” ผมชี้ถามพี่ทายที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องนี่ทันที
“.................” พี่ทายแค่ยิ้มให้  ผมยืนมองหน้าพี่ทายอ้าปากค้างไปแระ
“ชอบไหม” พี่ทายยิ้มถาม
“ตะ แต่นั่นมัน” ผมอ้าปากค้าง  ยังคงอึ้งชี้ไปที่กล่องนาฬิกาของ Jaeger-Lecoultre ระ..ยี่ห้อนี้แสนอัพเลยนะ แง่ง
“ไหนดูสิ” พี่ทายพูดไม่พูดเปล่าแต่กลับหยิบกล่องนาฬิกาออกมาด้วย  ผมได้แต่ยืน..มันยังเหมือนยืนอยู่ในความฝันง่ะ 
“.................” พี่ทายเอานาฬิกามาใส่ข้อมือให้ผม  สะ..สวยจัง ^O^ สวยจางงงงงงงเลย อร๊าย~~
“ใส่ให้พี่ด้วยสิ” พี่ทายพูดหลังจากใส่ให้ผมเสร็จแล้ว  พี่ทายยื่นกล่องนาฬิกามาให้ผม
“เหมือนกันเลย” ผมยิ้มบอกพี่ทาย  พี่ทายยิ้มให้แล้วยื่นข้อมือมาให้ผม  ผมหยิบนาฬิกาอีกเรือนมา  ยี่ห้อเดียวกัน  แบบเดียวกัน  สีเดียวกันด้วยอ่ะครับ..ชอบอ่ะ  ผมหยิบมาใส่ข้อมือพี่ทายให้
“มันคงแพงมาก” ผมพูด
“ไม่แพงหรอก” พี่ทายพูด  แหม..พี่ทายก็พูดได้สิ  ก็พี่ทายรวยนี่ ชิร์
“ชอบไหม” พี่ทายถามอีก
“อือ ขอบคุณนะฮะ” ผมยิ้มบอก
“แล้ว ของพี่ล่ะ” พี่ทายถาม  เอ๊ะ O_o ของพี่ทาย 
“..................” ผมเงียบ  พอพี่ทายมาชิงให้ของก่อนแบบนี้ผมเลยไม่กล้าให้ของตัวเองเลยอ่ะ  ของๆผมเลยดูถู้กถูก..ไม่ใช่ถู้กถูกสิ  มันต้องเป็น..โคตรถูกบรม เหอะๆ
“ขนม” พี่ทายย้ำเรียก
“กะ ก็..มัน”
“อะไรครับ พี่อยากเห็น” พี่ถามพูด
“มัน มันเอ่อ..มันไม่แพง เหมือนของพี่ทายอ่ะ” ผมจับมือพี่ทายไว้  อายอ่ะ
“หึ..ขนมให้อะไรพี่ก็ชอบหมดแหละครับ” พี่ทายลูบหัวผมเบาๆ
“งั้น พี่ทายหลับตาก่อน” ผมบอกแล้วปิดตาพี่ทายด้วย
“อย่าแอบดูนะฮะ” ผมบอกแล้วรีบไปหยิบกล่องของขวัญของผมบ้าง 
“ลืมตาได้ฮะ” ผมบอก  พี่ทายลืมตาขึ้นมองแล้วรับกล่องไปจากผม 
“.................” ผมยืนลุ้น  พี่ทายเปิดกล่องที่ผมใส่หนังสือทำมือไว้ในนั้นออกมา  เป็นหนังสือทำมือที่รวมเรื่องราวของเราที่ผ่านมาทั้งปี  ผมใช้เวลาทำนานมากอ่ะครับ  ประมาณสามอาทิตย์ได้  ทั้งปริ้นรูป  ออกแบบ  ตกแต่ง  มันยากมากเลยกว่าจะออกมาเป็นรูปเล่มแบบนี้เพราะผมต้องคอยแปะกระดาษทีละแผ่นๆจนกว่าจะเสร็จเป็นร้อยหน้า  มันเหนื่อยสุดๆไปเลยแหละครับ
“ชอบไหมฮะ” ผมยิ้มถาม
“ของพี่ดูแย่ไปเลยแฮะ” พี่ทายบอก  ผมมองพี่ทายงงๆ
“ขอบคุณนะครับ” อยู่ๆพี่ทายก็ดึงผมเข้าไปกอด  ผมก็เลยกอดตอบ
“รักนะครับ”
“ฮะ” ผมตอบ  พี่ทายก้มลงมาจูบผมเบาๆ  เรายืนจูบกัน  แค่ยืนจูบกันเท่านั้นแต่มีความสุขจัง
“หึหึ” ผมกับพี่ทายหัวเราะต่างก็มองของขวัญของตัวเอง
“พี่ทายต้องใส่เรือนนี้ไว้ตลอดเลยนะ ห้ามเปลี่ยนเลยด้วย” ผมบอกเพราะผมก็จะใส่เรือนนี้ทุกวันเหมือนกัน  จะได้ใส่เป็นสัญลักษณ์คู่กันทุกๆวันเลย
“คร้าบๆ อาบน้ำกันนะ” พี่ทายบอก
“ไม่เอาหรอก ขนมจะอาบคนเดียว” ผมบอกแล้วรีบหยิบเสื้อผ้าของตัวเองมากอดไว้
“ขนมอ่ะ”
“ไม่ได้ฮะ เดี๋ยวช้า..โดนอาว่าพอดีอ่ะ” ผมบอกแล้วรีบชิ่งเข้าห้องน้ำมาก่อน 
“หึหึ..” ขำคนเดียวหน้ากระจกในห้องน้ำ  นาฬิกาสวยอ่ะ..ชอบมากๆเลย  อาแสบเห็นต้องระเบิดแตกแน่ๆ  นี่เป็นอีกยี่ห้อโปรดของอาแสบซะด้วย  กร๊าก  เดี๋ยวอาบน้ำเสร็จจะเอาไปอวดอาแสบ  อยากเห็นอาแสบเป็นบ้าอ่ะครับ..


................
................


“แล้วมึงไปนั่งขั้นกลางเค้าทำไม” อาแสบว่าผมที่นั่งขั้นกลางอยู่ระหว่างอาตาร์กับอาข้าว
“...................” ผมไม่ตอบแต่เล่นหน้าเล่นตาแกล้งอาแสบกลับ  อาแสบทำหน้าเซ็งใส่ผมแล้วหันไปกินต่อ  เมื่อกี้หลังจากที่ผมเอานาฬิกาไปอวดอาแสบ  อาแสบว๊ากเลยว่าใครซื้อให้ ฮ่าๆๆ พอผมบอกว่าพี่ทายซื้อให้  อาแสบก็บอกว่า “ของปลอบป่ะเนี้ย” ซะงั้นอ่ะ..อาแสบขี้อิจฉา
“อ่ะ ถ่ายรูปหน่อยครับ” ไอ้ต่อพูดขึ้น  ตอนนี้มันยืนอยู่หัวโต๊ะ  ตอนนี้ทั้งร้านคงไม่มีโต๊ะไหนต่อโต๊ะได้ใหญ่เท่าโต๊ะของพวกเราอีกแล้วละครับ  พวกผมหันไปมองกล้องกันหมด  พอถ่ายรูปเสร็จก็กินอาหารกันต่อ
“เสร็จแล้วไปไหนต่อหรอฮะ” ผมหันไปถามอาข้าว
“เด็กก็กลับบ้าน ผู้ใหญ่จะไปเที่ยวต่อ” อาข้าวตอบ
“ไปไหนอ่ะ” ผมรีบถาม
“ไม่บอก” อาข้าวยิ้มตอบ
“ไปด้วย ขนมไปด้วยนะ” ผมเขย่าแขนอาตาร์กับอาข้าวเบาๆ
“ไปไม่ได้ครับ กลับบ้านเถอะ” พี่ทายที่นั่งอยู่ข้างๆอาตาร์บอกผม
“ไม่ ขนมจะไป” ผมบอก
“ดื้ออีกละ” พี่ทายบ่น
“ไปด้วยน้าฮะ พวกขนมกลับไปบ้าน บ้านก็เงียบอ่ะ” ผมเอาหัวซบไหล่อาข้าว
“ไปขออาแสบกับอาปานสิครับ ดูหน้าสิ หึหึ” อาข้าวบอก  ผมเหลือบไปมองอาแสบที่กำลังกิน  อาแสบคงได้ยินแหละครับแต่ก็คงแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน  อาปานยิ้มให้ผมน้อยๆ
“ไม่รู้แหละ ขนมจะไป..กินดีกว่า” ผมพูดตัดบทแล้วลงมือกินอาหารทะเลตรงหน้าต่อ  หลังจากนั้นอาก็ไม่พูดเรื่องนี้อีก  เรากินกันไปคุยกันไปเฮฮาดี  จนกินกันเสร็จอาก็ทำท่าจะแยกย้ายไปจริงๆด้วย  แต่ผมเดินติดพี่ทายไม่ปล่อยเลย  กลัวพี่ทายทิ้งอ่ะ
“เด็กๆไปรถตู้คันนู้นเลย” อาทศพูดสั่งพร้อมกับชี้ไปที่รถตู้ที่มีพี่ไชยยืนอยู่
“อื้ออออออ ทอยอยากไปด้วยอ่ะพ่อ” ทอยพูดท้วง
“....................” ผมยืนเงียบ  ทอยออกตัวแรงขนาดนี้ผมก็คงไม่ต้องออกแรงอะไรมากหรอกมั้งครับ
“กลับบ้านไปลูก กลับไปพร้อมแม่เลย” พ่อบอก
“แม่ดูพ่ออ่ะ พ่อต้องไปหาสาวแน่ๆ” ทอยพูด
“....................” แม่ได้แต่ยืนยิ้มเงียบๆ
“พ่อเปล่าไปหาสาวเนอะแม่เนอะ” อาทศยิ้มเข้าไปกอดแม่พี่ทาย 
“อะไรของขนมเนี้ย” พี่ทายพูดขึ้นเพราะผมกอดแขนพี่ทายไว้แน่น
“ไม่รู้อ่ะ ถ้าขนมต้องกลับไปบ้าน พี่ทายก็ต้องไปกับขนมด้วย” ผมบอก
“ไอ้ทาย ไปไหมเนี้ย” พี่กรตะโกนถาม
“พี่ไปแป๊บเดียว เดี๋ยวพี่รีบกลับนะ” พี่ทายบอก
“ไม่จริงอ่ะ ตอนที่อาแสบบอกอาปานว่าไปแป๊บเดียว อาก็หายไปทั้งคืน” ผมพูด
“...................” พี่ทายเงียบเหลือบตาไปมองอาแสบที่ยืนมองอยู่
“โชคดีนะ ยังไงก็ได้..แต่กูไม่อนุญาตให้มึงไปนะขนม” อาแสบชี้หน้าเตือนผมแล้วหนีขึ้นรถไปเลย  ไอ้อาบ้า
“....................” พี่ทายยืนเงียบอีก
“พี่ทาย วันนี้มันวันครบรอบของเรานะฮะ” ผมอ้อนบอก
“อืม ครับๆ ไม่ไปก็ไม่ไป” พี่ทายบอก
“ไปเหอะ กูกลับบ้าน” พี่ทายตะโกนบอกพี่กร  พี่กรพยักหน้าให้แล้วขึ้นรถไป  ผม พี่ทาย แม่พี่ทาย ทอย เดียร์ แฟนอาเจ้าและพี่แฟงขึ้นรถกลับบ้านพักพร้อมกัน
“ไปที่ๆเด็กไปไม่ได้ นี่มันน่าสงสัยนะฮะ” ผมพูดบ่น  ตอนนี้อาบน้ำเรียบร้อยแล้ว  เปิดโทรทัศน์ดูหนังที่พี่ทายเป็นคนเลือกช่อง  ส่วนผมกำลังนอนเล่นโน้ตบุ๊กของพี่ทายอยู่ 
“เพราะตัวเองขี้สงสัยมากกว่า” พี่ทายว่าหลังจากที่พี่ทายแต่งตัวเสร็จก็เดินมานั่งที่เตียงพร้อมกับขวดเบียร์
“พี่ปิดไฟนะ” พี่ทายบอก
“อือ” ผมพยักหน้าตอบ  พี่ทายเดินไปปิดไฟ  ผมลุกจากเตียงไปหยิบคุกกี้มา
“อย่านอนกินครับ” พี่ทายว่า
“อื้อ” ผมตอบส่งๆแต่ก็เปิดถุงคุกกี้ออก
“..................” ผมล้มตัวลงนอนเล่นโน้ตบุ๊กต่อ  ปากก็เคี้ยวคุกกี้อยู่ด้วย
“พี่บอกว่าอย่านอนกินไงครับ”
“อือ เอ้ อย่าแอบอ่านสิฮะ” ผมรีบเอามือปิดหน้าจอโน้ตบุ๊กทันทีที่พี่ทายพลิกตัวเข้ามาใกล้
“คุยกับใคร”
“เพื่อน” ผมตอบ
“แล้วพี่อ่านไม่ได้รึไง”
“ไม่ได้ฮะ เรื่องส่วนตัว” ผมตอบ
“หื้ม เดี๋ยวนี้มีเรื่องส่วนตัวกับพี่หรอ แล้วตัวขนมไม่ใช่ของพี่รึไง” พี่ทายดึงเอวผมเข้าไปกอด
“คึคึ พี่ทายอ้า..คุกกี้หก” ผมร้องบอก
“ก็บอกว่าอย่าเอามากินบนเตียง พูดไม่รู้เรื่องเลย” พี่ทายว่าคิ้วขมวด
“เหม็นเหล้าด้วย” ผมดันตัวพี่ทายไว้
“ก็ไม่ให้พี่ไป พี่ก็กินอยู่นี่ไง..มาว่าพี่อีก” พี่ทายว่าก้มลงมาจูบปากผมด้วย
“ขนมกินอยู่อ่ะ” ผมบอก
“อื้อ ดื้อ” พี่ทายก้มลงเอาปากมาคลอเคลียอยู่ที่แก้มผมอีก  ผมเงียบได้แต่นอนตัวแข็ง  พี่ทายเริ่มลูบไล้ตัวผมมากขึ้นๆ
“อย่า..อึ” จะบอกว่าอย่าจูบอ่ะ  แต่ดูเหมือนจะไม่ทันซะละ
“หวานจัง” พี่ทายยิ้ม  ผมได้แต่หลบสายตาพี่ทาย  เขินอ่ะ..ตาพี่ทายเจ้าชู้ >U< อยู่ๆพี่ทายก็ลูบเข้ามาใต้เสื้อของผม
“....................” ผมได้แต่นอนเงียบ  พี่ทายเลิกเสื้อผมมากขึ้นจนมันมาอยู่เหนือหน้าอกผมซะหมด 
“ฮะอ่ะ” ผมสะดุ้ง  มันเสียวอ่ะ  มือของพี่ทายเลื่อนต่ำลงไปจนถึงหน้าท้อง  ผมได้แต่แขม่วท้องอย่างช่วยไม่ได้  พี่ทายอมยิ้มทำให้ผมต้องหลับตาหนีสายตาของพี่แก 
“..O_o..” กางเกงหลุดออกไปแล้ว 
“อือ พี่ทาย” ผมลืมตามองเพราะรู้สึกว่าเท้าตัวเองกำลังโดนอะไรนุ่มๆอุ่นๆ  พี่ทายยิ้มปากก็ยังคงจูบอยู่ที่เท้าของผม
“มัน..” ผมจะชักเท้ากลับแต่พี่ทายก็รั้งไว้อีก  พี่ทายจูบตั้งแต่ข้อเท้ามาเรื่อยๆจนมาถึงต้นขาของผม  ผมรู้ตัวเลยว่าตัวเองขนลุกไปทั้งตัว  มือก็กำผ้าห่มแน่น  มันเกร็งไปเองอ่ะครับไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันอ่ะ
“อ๊ะ อืม..” พี่ทายจูบลงที่น้องชายผม  อยู่ๆก็ดึงกางเกงในผมออกไป  พี่ทายจับขาผมให้แยกออกมากว่าเดิม  ผมสะดุ้งอีกครั้งเมื่อมือของพี่ทายแตะลงที่ส่วนนั้นของผม  พี่ทายก้มลงจูบหน้าท้องผมไล่ขึ้นมาจนถึงซอกคอ  พี่ทายจับผมไปจูบปากอีกครั้ง  เราจูบกันนานมาก  นานจนที่ผมรู้สึกได้ว่าพี่ทายเริ่มสอดนิ้วเข้ามามากขึ้น
“ฉลองครบรอบ วันนี้ห้ามหนีหลับไปก่อนนะครับ” พี่ทายกระซิบบอก
“อ๊ะ” ผมร้องเสียงหลงเมื่อพี่ทายเพิ่มเข้ามาอีกนิ้ว
“หึ..” พี่ทายยิ้ม  ยิ้ม..ยิ้มแบบนี้อีกแล้ว   ตายแน่ตรู..ขอลาโลกเลยได้ไหมคืนนี้อ่ะ แง่ง..คุกกี้ก็กินไม่หมดด้วยอ่ะ


................
................


“ข้าว บอกว่าอย่าไงครับ”
“เอ้ บอกว่าให้อยู่เฉยๆไง หึหึ” ดูอาข้าว T0T
“โอ้ย มันเจ็บ” อาตาร์ร้องบอก  พร้อมกับดิ้นหนี
“หึหึ ตาร์อ่ะ..มึงอ่ะ อ้าแขนดิ้” อาข้าวร้องบอก  ในมือก็ถือที่ถอนขนรักแร้ไว้ด้วย  อาตาร์รีบลุกขึ้นหนีไปนั่งที่เก้าอี้อีกตัว
“ขนมมีไหม เดี๋ยวอาถอนให้” อาข้าวเหเป้าหมายมาทางผมแทน
“ขนมไม่มี” ผมชูแขนขึ้นอย่างมั่นใจ
“โห เรียบเลยอ่ะ” อาข้าวตาโตรีบลุกมาดูรักแร้ผมทันที
“เล่นไรของมึง” อาแมนทำหน้าเซ็งใส่อาข้าวแล้วยื่นขวดเบียร์ให้
“วันนี้ไปไหนดี” อาแมนถาม
“ไปสวนผลไม้” ผมบอกทันที
“มีเหล้าไหม” อาแมนถามหน้าตายได้อีก
“อาแมนมาพักผ่อนนะฮะ หยุดกินเหล้าบ้านเถอะ มันไม่ดีต่อสุขภาพรู้ไหมฮะ” ผมบอก
“ถ้าอาลองหยุดกินเหล้าสักวัน อาจะรู้สึกสดชื่นขึ้นนะฮะ อาลองดูสิ ไม่ใช่เอาแต่เมาแบบนี้..มันไม่ดี” ผมบอกอีก
“หึหึ ฮ่าๆๆ” อาตาร์กับอาแสบหัวเราะพร้อมกันเสียงดัง
“อาแสบก็ด้วย” ผมหันไปค้อนอาแสบ
“พวกอาทุกคนเลย เอาแต่กินเหล้าทุกวัน มันไม่ดีรู้ไหมฮะ..เปลืองเงินด้วย” ผมว่ารวมถึงอาเป้กับอาเข็มที่เพิ่งเดินเข้ามาในบ้านด้วย
“ปากมาก” อาแสบว่าผม
“ก็ไม่มากไปกว่าอาแสบหรอก” ผมย้อนแล้วกอดแขนอาปานไว้เป็นเกราะกำบัง
“หึหึ..ว่าอาหรอ” อยู่ๆอาแมนก็ทำหน้าเจ้าเล่ห์มองผม
“ใช่” ผมตอบเสียงดังฟังชัด
“ขนมว่าอาหรอครับ” อาเป้ทำเสียงมีเล่ห์นัยอีก 
“จะทำอะไรหลานปานอ่ะ” อาปานกอดผมไว้แน่น 
“แง่ง พวกอาบ้า..คิดไรอ่ะ” ผมตะโกนร้องด้วยความระแวง
“หึหึ” อาแมน อาเป้ อาเข็มหัวเราะมองหน้ากัน  อยู่ๆอาแมนก็พยักหน้าให้อาเป้  อาเป้หันไปพยักหน้าให้อาแสบ
“เสียดายพวกไอ้เอ็มกับไอ้นิลไม่มาเนอะ” อาตาร์พูดขึ้น  ผมหันหน้าไปฟัง
“นั่นดิ ไม่งั้นมีแจ่มกว่านี้แน่”
“เหวอ” แต่อยู่ๆผมก็ต้องตกใจเพราะผมโดนอาแมนกับอาเป้ยกขาทั้งสองข้างขึ้น
“อาตาร์บ้า” ผมตะโกนว่าเพราะรู้ว่าเมื่อกี้อาตาร์แกล้งพูดให้ผมหันไปสนใจ  อาแสบกับไม้หัวเราะเข้ามาแกะแขนผมให้ออกจากอาปาน  แล้วตัวก็ต้องลอยสูงขึ้นเพราะโดนอาทั้งสี่คนยกขึ้น
“ปล่อยขนม ปล่อย อาปานนนนนนนนนนน” ผมร้องเสียงหลง  พวกทอยกับเดียร์ที่ยืนอยู่ไม่ไกลรีบเอามือถือออกมาถ่าย  ไม่ได้ช่วยตรูเลยนิ 
“พี่ทายยยยยยยยยยยย!!”
“พี่ทายช่วยด้วยยยยย” ผมตะโกนร้องเสียงดังกว่าเดิมเมื่อรู้ชะตากรรมของตัวเอง  อาๆยกผมออกมาจากบ้านแล้วเดินลงไปที่ชายหาด  ผมพยายามสะบัดตัวให้หลุด  แต่มันจะเป็นผลอะไรเพราะว่าอาตัวใหญ่กว่าผมมาก  แถมยังมีตั้งสี่คนแน่ะ  ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ใครเดินตามออกมาบ้างแต่ที่รู้ๆว่าคนเดินตามออกมาเยอะมาก
“เอ้า เตรียมใจรึยังคุณหลาน” อาแมนพูด
“อาแมนนนนนนนนนนนน ฮึๆ..ไม่เล่นแล้ว ขนมขอโทษ” ผมร้องบอก
“อะไรนะครับ” อาแมนทำเสียงเย้ยผมอีก
“ขนมขอโทษษษษษษษษษษ” ผมบอก 
“หึหึ มันสายไปแล้วครับหลายรัก” อาแมนยิ้มให้ 
“เอ้า หนึ่ง..” อาแมนเริ่มนับ
“สอง”
“ถ้าแบบ..สามปุ๊บกูขอแบบ เต็มสตรีมไปเลยนะพวกมึง” อาแมนหันไปสั่ง  พวกอาๆทุกคนหัวเราะ
“หนึ่ง” พวกอาออกแรงเหวี่ยงผมไปมาอย่างกับเปลก็ไม่ปาน
“สอง สาม..เย้!!”

ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมม~~~

อึก..จะตายไหมเนี้ย  ผมรีบตะเกียดตะกายว่ายน้ำขึ้นมา  ลูบหน้าลูบตาตัวเองและพอตั้งหลักได้ก็เห็นว่าอาๆและทุกคนยืนหัวเราะอยู่
“อาบ้า!!” ผมตะโกนว่า  พี่ทายเดินเข้ามาหาผม  ผมรีบเกาะพี่ทายไว้เพราะรู้สึกแสบตาและเริ่มทรงตัวไม่อยู่
“หึ เป็นไงครับ” พี่ทายยิ้ม
“พี่ทายไม่ช่วยขนมอ่ะ” ผมว่า
“ช่วยไม่ทันน่ะ ถึงทัน..แล้วพี่จะเอาอยู่ไหม เผลอๆจะโดนไปด้วยนะสิ” พี่ทายยิ้มบอก  ผมค้อนพี่ทายทันที
“ช่วยขนมไม่ทันหรอ” ผมกัดฟันพูดอย่างแค้นๆ
“ช่วยไม่ทันใช่ไหมฮะ” ผมพูดจบก็กระชากพี่ทายที่ไม่ทันได้ตั้งตัวให้ล้มลงไปในน้ำอย่างแรง 
“ฮ่าๆๆๆๆ” ผมรีบหันไปค้อนพวกอาที่ยืนขำอยู่ริมหาด
“ตายยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!” ผมตะโกนเพิ่มพลังให้ตัวเองก่อนที่จะวิ่งพุ่งเข้าไปอาทุกคน  กลุ่มของพวกอาแตกกระจายกันไปหมด  อาวิ่งหนีกันไปคนละทิศคนละทาง  ผมวิ่งต้อนอาทุกคนแต่ก็ไม่สามารถวิ่งได้ทันจนตัวเองเริ่มเหนื่อยและสุดท้ายก็ล้มลงนั่งบนพื้นทรายอย่างหมดแรง
“เฮ้อ...” เหนื่อยมาก  หมดแรงเลย
“อาบ้า” ผมตะโกนว่าอย่างหงุดหงิดตัวเองที่ทำอะไรไม่ได้
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” พวกอาหัวเราะด้วยความสะใจที่ผมไม่สามารถแก้แค้นอาได้อีก
“หึ..ไง” พี่ทายเดินมานั่งลงข้างๆผม
“ไม่ต้องมายุ่ง” ผมสะบัดหน้าหนี
“ไปเล่นน้ำกัน” พี่ทายพูดพร้อมกับยื่นมือมาให้ผม
“..................” ผมยังนั่งเงียบ  อยากเล่นอ่ะ  แต่วางฟอร์มก่อน..คึคึ
“อุ้มไหม” ผมถาม
“หึ..” พี่ทายยิ้มแล้วก็อุ้มผมขึ้นทันที
“แบรรรรรรร~” ผมแลบลิ้นให้อาทุกคน  แขนก็เกาะคอพี่ทายแน่น  พี่ทายอุ้มผมลงไปที่ทะเลอีกครั้ง  เราเล่นทะเลกันสองคนเพราะพวกอาแยกย้ายกันกลับขึ้นไปบนบ้านกันหมดแล้ว 
“ฮึ..หึ ขนมรักพี่ทายนะ” ผมกระซิบบอกที่ข้างหูพี่ทาย
“ทะเล้น ยั่วหรอฮึ” พี่ทายหอมก้มลงหอมแก้มผม  พอเราลงมาในน้ำลึกมากขึ้น  ทำให้ผมต้องเปลี่ยนท่าจากที่โดนพี่ทายอุ้มอยู่เป็นกอดคอพี่ทาย  ส่วนขาก็เกี่ยวเอวพี่ทายไว้เหมือนลูกลิงเลย
“.................” พี่ทายก้มลงจูบผมเบาๆ  เราจูบกันอยู่นานมาก  คุยเล่นกันบ้างแล้วก็กลับมาจูบกันอีกอยู่อย่างนี้วนไปวนมา..คึคึ >O<) หวานให้ทะเลกลายเป็นน้ำเชื่อมไปเลย..
   ทริปนี้จัดเพิ่มต่ออีก 3 วัน  โดยอาแสบเป็นตัวตั้งตัวตีเพราะสาเหตุคือขี้เกียจกลับไปสอนและติดเที่ยวอยู่  ทำให้พวกอาๆบางคนต้องรีบโทรลางานกันทันที  ส่วนผมสบายครับถ้าอาลาได้ขนมก็ลาได้เหมือนกัน ^^  วันต่อมาพี่ทายพาผมไปเที่ยวกันสองคน  เราแอบไปเพราะกลัวว่าคนอื่นจะตามไปด้วย  พี่ทายพาผมไปกินร้านอาหารอร่อยๆ  เราไปถ่ายรูปเที่ยวไปทั่วจังหวัด  พอกลับมาถึงบ้านผมก็โดนอาแสบซักใหญ่ว่าไปไหนมาทำไมไม่บอกกัน  แต่ดีที่อาปานช่วยชีวิตผมไว้ได้ทัน เหอะๆ 
   การพักผ่อนครั้งนี้คงเป็นครั้งที่เป็นความทรงจำที่ดีของผมอีกวัน  เพราะผมได้เห็นมุมของอาๆบางคนที่ผมไม่เคยเห็น  ได้เห็นอาเป้กับอาเข็มที่ง้อๆงอนๆกันบ้าง  ได้เห็นอาแสบกับอาปานแอบนั่งมองตากันด้วย  ได้เห็นอาตาร์กับอาข้าวนั่งถอนขนรักแร้ให้กัน TT ได้เห็นพ่อกับแม่ของพี่ทายจู๋จี๋กัน  ได้เห็นไอ้โตกับพี่เรย์ในมุมที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน  มันเป็นอะไรที่สนุกและตื่นเต้นสำหรับผมมากในการสังเกตพฤติกรรมของทุกๆคน  ส่วนคู่ของผมเองก็มีความสุขดี  ผมเชื่อว่าทุกๆคนก็คงมีความสุขไม่แพ้กัน  อยากกลับมารวมกันเที่ยวแบบนี้ด้วยกันทุกๆปีเลย  ผมว่ามันคงทำให้อาแสบหายเครียดได้ไม่น้อย  เพราะมาทริปนี้ผมได้เห็นอาแสบหลุดหัวเราะบ่อยๆ  อืม..วันหลังผมจะเป็นคนตัวตั้งตัวตีจัดทริปโดยเชิญทุกคนมาด้วยดีกว่า  ผมอยากให้ทุกคนมีความสุข  เย้..เราจะมีความสุขกันไปทุกๆนาทีเลย ^^

.................End อีกรอบ T-T.................

จบ..แบบไม่ต้องทวงตอนพิเศษกันอีก คึคึ
ด้วยรัก..จุ๊บๆ~

เบบี้..^^

[pornvrin]

ถึงจะอ่านแล้วก็ยังเ้ข้ามากรี๊ดเบาๆ คิดถึงพี่ทายกะน้องขนมจัง ^^

[tippy]

รักด้วยยยยยย
สมใจน้องขนมรวมร่างกับพี่ทายแล้วววววววววว

ป.ล.ถ้ามีตอนพิเศษอีกก็ดีนะ ชอบอ่าาาาาา