หัวข้อ: ไอ้โซ่ VS ไอ้ปอนด์ & ท็อป ---อวสานกาล---

[i_ang]

เหอๆๆ คอยดูด้วยคน



ท๊อป..กลับมาเถอะ

[Donpopper]

คิดถึงพี่ท็อป

พี่ท็อปไปไหน

กลับมาเถอะครับ

 

[TopUp]

มาแล้วๆๆๆ ขอโทษขอโพยชาวเล้าทุกท่านอย่างรุนแรง
ที่หายไปหลายวัน อันเนื่องมาจากคอมพิวเตอร์สุดที่รักเกิดอารจากไปอย่างไม่มีวันกลับ 

คือแบบว่าเมื่อหลายวันก่อน กลับจากที่ทำงาน แล้วก็ว่าจะมานั่งพิมให้อ่านหัน
แต่คอมเจ้ากรรมดันเปิดไม่ติดอย่างไม่ทราบเหตุผล

ผมก็เลยพยายามที่จะเปิดๆ แล้วมันก็ไม่ติด
เลยรอคนไกล้ตัวมาดูให้...พ่อคุณก็กลับซะดึกดื่น

มาอีกวัน มันก็เปิดเคส ถอดโน่นนี่มาดู
พอเปิดอีกที คราวนี้เสียงดังยังกะคอมจะระเบิด
สุดท้ายคอมเจ๊ง...อาเมน 

เลยตัดสินใจส่งร้าน เพิ่งจะได้กลับมาวันนี้เอง
เอาไว้พรุ่งนี้เด๋วเค้าเข้ามาพิมให้่อ่านนะตัวเองงง
อย่าโกดเค้าน๊าาาาาาาา 

รักทุกคนนะคับ จุ๊บๆ 

[luvY]

อ๊ากกก ท็อปมาแย้ว 

ดีใจด้วยที่น้องคอมหายป่วยแล้ว

รออ่านพรุ่งนี้จ้า

[pay-it-forward]

จิ้มท็อปอัพไม่ทัน

ไม่โกรธหรอกจ้า
เราก็ว่าหายไปไหนตั้งหลายวัน
คิดถึงๆ
เดี๋ยวรออ่านพรุ่งนี้นะ
 

[broke-back]

คิดถึงมากกกกกกกกก....อูยยยยยยย...ดีจายยยย ครับท็อป 
ไม่เป็นไร....เข้าใจคร้าบบบ มันมีสาเหตุมาจากคอมพ์เสีย
แต่...แก้คอมพ์ไปหลายวัน...ทำให้ไม่ได้อ่านไปหลายวันด้วย แฮ่แฮ่

ยังไงก็ลงเรื่องยาววววววๆๆๆชดเชยให้หน่อยน๊า ได้ไม๊ ขะร้าบบบบบ ฮี่ฮี่
 

[DWBY]

อ่อ  อย่างงี้นี่เองงง
ค่อยสบายใจหน่อย
รอได้จ้าาา

[glottalattack]

เฮ่อ สบายใจหล่ะ รออยู่หลายวัน มาต่อเร็วๆนะครับ มันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[kunkai]

รอได้ค้าบ
คอมฯระเบิดเหยอ
น่าก้ว......

[kiss88]

ไม่เป็นไรค่า รอได้
ไอ้เราก็ตกใจ เห็นหายไปหลายวัน
นึกว่าไม่สบายหรือโดนคนข้างๆจับหมกซะอีก คิคิ

[panpan]

สบายใจแระ  รอได้จ้า

[gundola1]

*0*

แอบสะใจที่พี่ท็อปถีบพี่โซ่อ่ะ

หุหุ เชียร์พี่ปอนด์ only

[bixzz]

  เสียใจเรื่องคอมเสียด้วยนะครับ
ไม่เป็นไรครับ รอได้ครับ
สะดวกเมื่อไรก็ค่อยมาลงนะครับ
  ตกลงคนใกล้ตัวที่ช่วยดูคอมให้นี่ใครอ่ะ (หลอกถาม...เผื่อจะเผลอเฉลยว่าเป็น "ซ" หรือ "ป" หรือผิดทั้งคู่)

[crazykung]

 

 

[khozz]

555

รอครับรอๆ รอได้พี่ 

[nOn†ღ]

มารออ่านจ้ะ 

[OT]

นึกว่าหายไปไหน..

เข้ามารอต่อไป

[wattanai]

มาต่อเร็วๆนะงับ.........
 

[archi_10_001]

พรุ่งนี้ของมะวาน คือวันนี้ ชิมิ....เอิ๊กๆ

รออยู่เจ้าค่ะ ฮุๆๆๆๆ

[i_ang]

 

ดีใจที่ท๊อปยังไม่หายไปไหน


รอได้ๆๆๆๆ

[—“L•nely_l3”—]

รีบๆมาต่อน๊า


แฟนคลับคนนี้รออ่านอยู่คร๊าบ

[yee]

ไหนว่าจะมาอะ 

[sonicboy]

มาด่วนนนนน

[DrSlump]

เข้าคิวรอ.....

 

[TopUp]

มาต่อแล้วจ้าาาาาาาาาา

วันนี้ตอนเย็นเปียกเป็นลูกหมาเลย มีใครเปียกเหมือนผมมั่งอ่ะ
อากษสเปลี่ยนแปลงบ่อย รักษาสุขภาพกันด้วยนะคร๊าบบบบบบ

รักนะจุ๊บๆๆ 

.......................................................

ตอนที่14

ผมนั่งทอดอารมณ์อยู่นิ่งๆ
คิดวกวนกับเรื่องของไอ้โซ่ไม่หยุด
ทำไม มันจะต้องทำแบบนี้
ทำไม มันไม่จบๆไปซะที
แล้วทำไม ผมถึงตัดใจจากมันไม่ได้ซักที
ผมจะต้องอยู่ในสภาพแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน...

"ก๊อกๆๆ" คราวนี้เป็นไอ้ปอนด์ ผมเดินไปเปิดประตูให้มัน ไอ้ตัวดียืนยิ้มแฉ่งอยู่หน้าประตู
"กูเช่าหนังมา ดูหนังกัน" ผมได้แต่ยิ้มๆให้ ไม่ได้ตอบอะไร
"มึงยังไม่ได้ดูใช่มั้ยเนี่ยเรื่องนี้"
"อืม"
"กูนะ อยากดูตั้งแต่มันเข้าโรงหนังละ แต่ไม่ได้ไปดู พอแผ่นมันออก กูเลยรีบแจ้นไปซื้เลย"
"อืม"
"กูนี่หล๊อหล่อเนอะ"
"อืม"
"...." ไอ้ปอนด์หันมามองหน้า
"อะไร"
"กูตะหาก ควรจะถาม ว่ามึงเป็นอะไร"
"กูไม่ได้เป็นอะไร"
"มึงอย่าโกหกกู"
"กูไม่ได้โกหก"
"แต่มึงปิดบัง"
"...." พูดไม่ออก
"กูว่ามึงคงไม่ค่อยจะมีอารมณ์ดูหนัง...กูกลับดีกว่า"
"กูไม่ได้เป็นอะไรปอนด์ อย่าทำงี้ดิ"
"ไอ้โซ่มันทำอะไร"
"...."
"...." ปอนด์จ้องหน้า
"มันมา แล้วกูก็ทะเลาะกับมัน"
"ยังรักมันใช่ไหม"
"กูไม่รู้ กูเองก็ไม่ได้อยากจะยุ่งกับมัน มันมายุ่งกับกูเอง...กูก็อยากจะตัดใจจากมันจริงๆ แต่มันมาทำแบบนี้ กูจะทำยังไง"
"กูไม่อยากเจบซ้ำๆแบบนี้อีกแล้ว กูเหนื่อย ฮืออออ.. กูไม่รู้จะทำยังไง...ฮึก..กูอยากลืม..ฮือออ" ผมร้องไห้ออกมาอย่างสุดจะทน ปอนด์ดึงผมไปกอดไว้
"ร้องออกมาให้พอ วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่มึงจะต้องเสียน้ำตาให้มัน...ตั้งแต่พรุ่งนี้มึงจะไม่ต้องร้องไห้เพราะมันอีก กูจะไม่ให้มันทำให้มึงร้องไห้อีก กูสัญญา"

ผมร้องไห้ในอ้อมกอดของปอนด์ ที่พึ่งทางใจที่เดียวของผม
ถ้าไม่มีปอนด์ ผมจะเป็นยังไงบ้างผมก็ไม่รู้ ผมจะเข้มแข็งได้แค่ไหน
ในเวลาที่ผมลำบาก เวลาที่ผมมีปัญหา ไม่มีใคร ผมจะเป้นยังไง ถ้าไม่มีปอนด์
และตั้งแต่พรุ่งนี้ไป ผมเชื่อ ว่าผมจะไม่ต้องร้องไห้เพราะโซ่อีก...เพราะคำสัญญาที่ปอนด์ให้ไว้
ผมมั่นใจในคำสัญญนี้ เพราะปอนด์ไม่เคยผิดสัญญากับผม...ไม่เหมือนใครคนนั้น

ปอนด์บอกให้ผมล้างหน้าล้างตา แล้วให้แต่งตัวออกไปกับมัน
ผมก็ไม่ได้ถามว่าจะไปไหน คิดว่าคงออกไปเที่ยวให้สบายใจ
นั่งอยู่บนรถ ก็ไม่ได้พูดอะไรกัน ผมเองก็นั่งเงียบๆ ไม่ได้ถามอะไร
จนเริ่มรู้สึกว่า เส้นทางนี้มันมันคุ้นเคยจริงๆ...ใช่ นี่มันจะไปคอนโดไอ้โซ่แน่ๆ

"มึงจะไปไหน" ผมหันไปถามมัน
"ไปจบปัญหา"
"ปอนด์ มึงบ้าแล้วหรือไง มึงจะมาหามันทำไม"
"มึงเชื่อกูเถอะ กูจัดการได้แน่ มึงแค่อยู่เฉยๆก็พอ" แล้วมันก็เลี้ยวรถเข้าคอนโด
"มึงทำอะไรทำไมไม่ปรึกษากูก่อน"
"เพราะเรื่องมันจะไม่จบนะสิ" ปอนด์จอดรถหน้าคอนโด ก่อนจะหันมาถามผม
"มึงอยากตัดใจจากมันจริงๆใช่ไหม"
"....ใช่"
"งั้นมึงก็ตามกูมา"

มันเปิดประตูลงจากรถ แล้วเดินนำผมเข้าไปในคอนโด
ผมได้แต่เดินต้อยๆ ตามหลังมัน โดยที่ไม่รู้เลยว่ามันจะทำอะไรกันแน่

สุดท้ายก็ขึ้นมาถึงห้องไอ้โซ่
ปอนด์เคาะประตู แล้วยืนรอ ไม่นาน ไอ้โซ่ก็ออกมาเปิดประตูให้
ดูมันตกใจเล็กน้อย ที่เห็นผมมาด้วย
ปอนด์เดินเข้าไปในห้อง แล้วผมก็เดินตามเข้าไป โดยที่ไอ้โซ่มองผมไม่วางตา

"มึงมีอะไรก็ว่ามา" ไอ้โซ่ถามไอ้ปอนด์ แต่ตามันมองมาที่ผม เหมือนพยายามจะถามว่า ทำไมผมถึงมากับไอ้ปอนด์
"กูอยากเคลียกับมึงเรื่องท็อป"
"กูไม่มีอะไรจะเคลีย...จริงๆมันไม่เกี่ยวอะไรกับมึงนะ"
"เกี่ยวสิ เพราะกูรักไอ้ท็อป"
"...." ไอ้โซ่มองไอ้ปอนด์อย่างกินเลือดกินเนื้อ
"มึงรอเวลานี้มานานแล้วดิ กูรู้ว่ามึงเองก็อยากให้กูเลิกกับไอ้ท็อปอยู่เช้าเย็น"
"มึงหยุดความคิดชั่วๆของมึงซะ เพราะที่มึงสองคนเลิกกัน มันเพราะตัวมึงเอง"
"ถ้าไม่มีมึง เรื่องมันก็ไม่เป็นแบบนี้หรอก ไม่ใช่เพราะมึงเหรอ ที่คอยยุให้มันเลิกกับกู" ไอ้โซ่ชี้หน้าไอ้ปอนด์
"มึงเลิกโทษคนอื่นซักทีเหอะ!" ผมตลอดไอ้โซ่อย่างเหลืออด
"กูเป็นคนบอกให้ปอนด์พากูไปเอง แล้วที่กูเลิกับมึง เพราะมึง..." ผมไม่อยากพูดประโยคนี้
"กูไม่ได้ตั้งใจมีอะไรกับไอ้สน" ไอ้โซ่พูดสวนขึ้นมา
"ของแบบนี้ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอก"
"ท็อปพอ วันนี้กูไม่ได้มาเพื่อรื้อฟื้น" ไอ้ปอนด์เบรก
"กูอยากให้มึงเลิกยุ่งกับไอ้ท็อปซะ"
"มึงไม่มีสิทธิ์มาสั่งกู"
"แล้วมึงคิดว่าที่มึงทำอยู่ตอนนี้ ไอ้ท็อปมันมีความสุขมาหรือไง ไท็อปมันเป็นคนนะโว๊ย ไม่ใช่ผักปลา มันมีหัวใจ"
"แล้วกับไอ้สนอีก มึงจะเอายังไงกันแน่ ถ้ามึงรักท็อปจริง มึงก็หยุดเหอะหว่ะ"
"มึงไม่รู้อะไร มึงอย่าพูดดีกว่า"
"งั้นมันเป็นยังไง มึงงก็ว่ามาเลย"

แล้วมันสองคนก็มองหน้ากัน อย่างไม่มีใครยอมใคร
ผมได้แต่ยืนมองมันสองคน แล้วตั้งใจฟังว่าไอ้โซ่จะตอบว่าอะไร

"กูกับไอ้สน ไม่ได้เป็นอะไรกัน...ท็อป กูอยากบอกมึงเรื่องนี้มาหลายครั้ง แต่กูไม่มีโอกาส ทุกครั้ง มึงจะต้องชวนกูทะเลาะ" มันหันมามองหน้าผม
"กูคุยกับไอ้สนเรื่องนี้แล้ว ว่ากูคิดกับมันได้แค่พี่น้อง กูไม่สามารถให้มันได้มากกว่านั้น แล้วมันก็เข้าใจ"
"แล้วไง" ผมถามันกลับ
"กูอยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม กูเคลียตัวเองแล้ว กูสัญญา ว่ากูจะไม่ทำอีก"
"มันคงไม่ง่ายอย่างงั้นมั้ง" ไอ้ปอนด์แทรกขึ้นมาก
"มึงอย่าเสือก!" ไอ้โซ่ตวาด
"ไม่เสือกไม่ได้หว่ะ เพราะกูไอ้ท็อปเป็นแฟนกู" แล้วมันก็มาจับมือผมไว้....ไอ้โซ่ยืนมองตาค้าง
"เพราะฉะนั้น อย่ามายุ่งกับท็อปอีก มึงไม่มีอะไรข้องเกี่ยวกันอีกแล้ว...แล้วถ้าพูดไม่ฟัง กูก็จะไม่เกรงใจนะ" แล้วไอ้ปอนด์ก็ลากผมออกจากห้องไอ้โซ่
ส่วนไอ้โซ่ ได้แต่ยืนนิ่งเหมือนหุ่น ไม่พูดอะไรเลย...และตอนนั้นเอง ที่ผมคิดว่า ผมคงไม่ได้เจอหน้าไอ้โซ่อีกแล้ว

..........................................................................................

[DrSlump]

ง่ะ...
ตัดจบแบบค้างคา...
ท็อปใจร้าย...
เอาอีกๆ...
 

[snoopy]

อ่ะ ทำไมอ่ะ
คือจริงๆแล้วยังรักกันรึป่าว
เหมือนว่าอยากทำให้โซ่รู้สึกบ้าง
แต่มันชักเลยไปไกลไงไม่รู้
 

[wan]

ค้างอีกแล้ว ทำไมท๊อป ชอบแบบค้าง ๆ หยั่งงี้หรือครับ

มาต่อให้เสร็จ ๆ  เฮ้ยไม่ใช่ มาลงให้จบตอนหน่อยไม่ดีกว่าหรือครับ

รออยู่นะครับ +1 ให้เป็นของล่อใจ  

[manami1155]

จะผิดไหมถ้าอยู่ๆก็รู้สึกสงสารพี่โซ่
พี่ท๊อปอ่า..หนูรู้ว่าพี่โซ่ผิดแต่พี่โซ่ก็พยายามเคลียร์ตัวเองแล้ว
พี่ท๊อปฟังพี่โซ่มากกว่านี้หน่อยไม่ได้เหรอค่ะ

โบกธงเชียร์พี่โซ่ ^^

[mist]

หูย น้องปอนด์แร๊งงงงงงงงงงง

ป.ล. ยังหมั่นไส้ไอ้โซ่อยู่ หนอยตกลงว่าเป็นพี่น้อง ก่อนหน้านี้ก็ตกลงกันอย่างงี้ไม่ใช่เหรอ แล้วเป็นไงเล่า