หัวข้อ: Who Are You ไม่ว่านายเป็นใครฉันก็จะรัก บทที่4 [29/10/15]

[Belove]

            ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ   ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0 
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่ 


1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่ 


2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   


เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ 


3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ 


4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ 


5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว 


6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน 


7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
       7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
       7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
       7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
             - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ 


8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง). 


9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ 


10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวปhttp://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป 


11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว


บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป 


12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด 


13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ 


14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ 


15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง ....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
   (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail   


16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข  17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)


เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ admin thaiboyslove.com.......................................                                                             


วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7 วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย 


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรงข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
           
                                                       


นี่เป็นฟิคกรเก๋อ จากเรื่อง Like Love และ Nobody Knows but me

หลังจากคนแต่งไปมีทติ้งมาและฟินมากๆค่ะ

                                                                       

[attachment deleted by admin]

[Belove]

                                                        Who Are You

                                                ไม่ว่านายเป็นใครฉันก็จะรัก

                                                             บทที่ 1           


                  ฮัก ฮัก

           เสียงหอบหายใจถี่ยิบพร้อมทรวงอกที่กระเพื่อมตามลมหายใจถูกเจ้าของร่างกายบังคับให้มันเบาเสียงลงอย่าง

ยากลำบากในขณะที่เขาย่อตัวนั่งหลบอยู่หลังรถยนต์เจ็ดที่นั่งในลานจอดรถแห่งหนึ่ง ชายหนุ่มวัยยี่สิบต้นๆสูงราวร้อยเจ็ด

สิบเจ็ดเซ็นติเมตรพยายามทำตัวให้ลีบเล็กเพื่อหลบชายฉกรรจ์กลุ่มใหญ่ที่กำลังวิ่งกรูกันมาใกล้จะถึงจุดที่เขาหลบอยู่

แล้ว

           หัวใจเต้นรัวเร็วขึ้นมาอีกครั้งกับความตื่นตระหนกที่ใกล้เข้ามาทุกขณะ ความหวาดกลัวฉายชัดอยู่ในดวงตาชั้น

เดียวสวมแว่นสายตากรอบใสที่ทำอะไรไม่ถูก เขาตื่นเต้นจนต้องเงยหน้าขึ้นหอบหายใจเข้าปอด

           ตึก!

           ศีรษะชนเข้ากับที่เปิดท้ายรถจนมันเด้งตัวขึ้นมา เขาอยากจะตะโกนด้วยความยินดีที่รถไม่ได้ล็อคประตู เขาค่อยๆ

แง้มประตูด้านหลังรถออกอย่างระมัดระวังแล้วรีบสอดตัวขึ้นไปพลางปิดประตูตามอย่างรวดเร็ว ด้านหลังมีพื้นที่พอจะให้

เขานอนคุดคู้หลบเมื่อกลุ่มคนที่กำลังติดตามวิ่งผ่านรถคันนี้ไปอย่างไม่สงสัย แต่เขาก็ยังไม่กล้าลงจากรถสิ่งที่ทำได้ตอน

นี้คือพักร่างกายที่เหนื่อยล้าจากการหลบหนีเพื่อให้แรงกลับคืนมาเร็วที่สุด

           เปลือกตาหนักลงทุกทีจนกระทั่งมันปิดลงในที่สุด สติของเขาปิดลงจนไม่รู้เลยว่าประตูที่นั่งด้านคนขับเปิดออก

ตั้งแต่เมื่อไหร่และเครื่องยนต์แสนเงียบได้ขับเคลื่อนออกจากลานจอดรถนี้ไปตั้งแต่ตอนไหน







           ข่งฉุ่ยหนานผิวปากเบาๆตามเพลงที่เขาเปิดฟังเมื่อขับรถไปถึงชานเมืองที่เขาสร้างบ้านอยู่เพียงลำพัง

อาจเป็นเพราะอุปนิสัยของเขาที่เป็นคนมีโลกส่วนตัวสูงและไม่ชอบเข้าสังคมประกอบกับงานที่ทำไม่จำเป็นต้องออกไป

นอกบ้าน ทำให้ชายหนุ่มหน้าตาดีกลายเป็นคนติดบ้านและเขาจะออกไปก็ต่อเมื่อไปจับจ่ายซื้อของกินของใช้มาตุนไว้ใน

บ้านเท่านั้นหรือเหตุจำเป็นที่จะต้องไปส่งงานด่วนอย่างเช่นวันนี้

           กดรีโมทให้ประตูรั้วเปิด บ้านสองชั้นสร้างขนาดกระทัดรัดอยู่ในรั้วมิดชิดปรากฏให้เห็นเมื่อเขาขับรถเข้ามาจอด

นิ่งอยู่ในช่องจอดรถ ร่างสูงหุ่นฟิตเฟิร์มจากการออกกำลังกายก้าวลงจากรถและเตรียมจะเดินเข้าไปในตัวบ้านหากเท้า

ต้องหยุดชะงักเมื่อสังเกตเห็นความผิดปกติที่ด้านท้าย

           รถของเขาไม่ได้มีสิ่งของอันใดที่เก็บไว้ที่ด้านหลังแน่ๆ แล้วน้ำหนักช่วงท้ายที่ยวบลงไปเล็กน้อยนั่นคืออะไร ฉุ่ย

หนานขมวดคิ้วเข้มของเขาและก้าวไปที่ประตูท้ายรถอย่างระแวดระวัง เขาเปิดมันออกขึ้นเพื่อที่จะพบกับผู้ชายคนหนึ่ง

ที่นอนคุดคู้หลับอยู่บนรถของเขา


           นี่มันเกิดอะไรขึ้น ไอ้หน้าจืดนี่มันเป็นใคร

           แต่เป็นใครก็ไม่สำคัญ ฉุ่ยหนานเอื้อมมือกระชากท่อนแขนของคนที่ยังหลับลึกให้ร่วงลงจากหลังรถของเขาทันที


           “โอ๊ย!”


           เสียงร้องอุทานดังลั่นเมื่อคนนอนหลับร่วงลงมากระแทกกับพื้นดังตุ๊บ ดวงตาเล็กที่อยู่หลังเลนส์แว่นรีบเปิดขึ้นมา

แล้วกวาดสายตาไปรอบๆอย่างงงงันก่อนจะมาหยุดตรงต้นขาของใครบางคน เขาเงยหน้าขึ้นไปประสานสายตากับตาดุที่

ก้มหน้ามองเขาอย่างหาเรื่อง


           “เอ่อ คือว่า...”


           “ออกไป”


           “คุณ ฟังผมก่อน”


           พยายามจะอธิบาย แต่ดูเหมือนหน้าดุๆจะไม่ยอมฟัง ปากเม้มแน่นเมื่อไม่ได้ดั่งใจดวงตาก็แสนจะดุจนอาคันตุกะ

ที่ไม่ได้รับเชิญหนาวไปทั้งตัว


           “ผมไม่ได้ตั้งใจจะ...”


           “นายถือวิสาสะอะไรขึ้นมานอนเล่นบนรถของฉัน”


           ยิ้มแหยออกมาเมื่อเจอกับเสียงเข้ม คนตัวเล็กกว่าลุกขึ้นยืนตัวลีบพลางเหลือบตาขึ้นมองอย่างหวาดหวั่น


           “รถคุณไม่ได้ล็อค แล้วผมก็เอ่อ...”


           จะบอกอย่างไรดีว่าเขาวิ่งหนีการตามล่ามาหลบอยู่บนรถคันนี้แล้วเผลอหลับไป


           “ไม่ดีหรือไง อย่างน้อยผมก็เฝ้ารถคุณไม่ให้หายไปเพราะคุณไม่ได้ล็อครถ”


           คราวนี้ตาดุเลยเป็นฝ่ายกระพริบตาปริบๆบ้าง เมื่อกลายเป็นว่าคนที่บุกรุกมาบนรถเป็นฝ่ายทวงบุญคุณหน้าตาเฉย


           “งั้นก็จบกันไป เพราะงั้นช่วยออกไปจากบ้านของฉันได้แล้ว”


           เอียงคอมองพลางชี้ไปที่ประตูรั้ว คนแปลกหน้าหันขวับไปมองและหันขวับกลับมาหาฉุ่ยหนานทันที


           “ไม่ ผมไม่ไป”


           “นายกำลังบุกรุกบ้านฉันอยู่”


           เสียงเข้มพูดไม่ต้องดังมากแต่ก็สะเทือนจนใจเต้นแต่เพื่อความอยู่รอดเขาจำเป็นต้องทำแม้จะไม่รู้ว่านี่มันหนีเสือ

ปะจรเข้หรือเปล่า


           “ช่วยผมเถอะ ผมหนีแก๊งมาเฟียมา”


           ละล่ำละลักพูดพลางก้าวเข้าไปเกาะแขนทำหน้าเว้าวอน แต่เจ้าของบ้านกลับปัดมือนั้นทิ้งและกอดอกยืนมอง

ด้วยสายตาที่เขาเดาไม่ถูกเลย


           “มันไม่ใช่เรื่องของฉัน นายจะหนีมาเฟียก็เรื่องของนาย”


           “โธ่ ใจคอคุณจะเห็นผมตายได้ลงคอเชียวหรือ”


           ตื๊อเท่านั้นที่จะครองโลก


           “ผมตายคุณก็บาป ผมกลายเป็นผีเร่ร่อนก็ต้องมาอาศัยคุณอยู่ดี น่านะ ไม่อยู่ฟรีๆหรอกผมทำงานบ้างเป็นทุก

อย่างเลยนะ ผมจะทำงานแลกกับที่ซุกหัวนอน”


           ตอนนี้ฉุ่ยหนานเลยมองคนตัวเล็กกว่าตั้งแต่หัวจรดเท้า


           ใบหน้าเอ๋อๆใส่แว่นสายตา ร่างกายเพรียวกว่าเขาผิวกายขาวไปทั้งตัว นอกจากจะบุกขึ้นมานอนหลับบนรถคนอื่น

แล้วท่าทางก็ไม่ได้มีพิษภัยอื่นอีก


           “นะๆ ผมจะเป็นเสี่ยวเอ้อให้เองนะ นายท่าน”


           พิษภัยที่มีก็คงจะความน่ารำคาญนี่แหละ มันทำให้ฉุ่ยหนานต้องเผลอถอนหายใจออกมา อีกฝ่ายจึงยิ้มกว้าง

เพราะนั่นเป็นสัญญาณว่าคนหน้าดุเริ่มจะใจอ่อนแล้ว


           “เสี่ยวเอ้อคนนี้แซ่ฮวงชื่อหลี่เก๋อ จะรับใช้นายท่านให้สุขสบายทุกเรื่องเลยครับ”



           แล้วฮวงหลี่เก๋อก็เข้ามาอาศัยในบ้านของเขาจนได้ บ้านสองชั้นที่ชั้นล่างมีเพียงห้องรับแขกและห้องครัว ด้านบน

เป็นห้องนอนของเขาและมีอีกห้องที่ฉุ่ยหนานใช้เป็นห้องทำงาน แต่หลี่เก๋อเอ่ยปากกับเขาเองว่า


           “ไม่รบกวนนายท่านมากกว่านี้แล้ว ผมนอนที่โซฟาในห้องรับแขกนี่ก็ได้ครับ”


           “ห้ามขึ้นไปบนชั้นสองถ้าหากฉันไม่สั่ง”


           "ครับนายท่าน ผมจะไม่ขึ้นไปเหยียบแม้แต่ปลายนิ้วก้อยถ้านายท่านไม่สั่ง”

           รับปากแข็งขัน ฉุ่ยหนานพยักหน้าให้คนที่มาแต่ตัวจนเขาต้องไปหาเสื้อผ้าของเขามาให้ก่อนที่เขาจะเลิกสนใจ

และกลับเข้าไปทำงานที่ห้องทำงานของเขา
           


           “นายท่านผมถูบ้านเสร็จแล้ว”


           “นายท่านจะกินอะไรดี”


           “เสื้อผ้านายท่านมีแค่นี้เองเหรอ ผมจะเอาไปซัก”


           “นายท่าน...”


           “เงียบหน่อยได้ไหม จะพูดอะไรนักหนานะ”


           ตวาดออกไปอย่างหงุดหงิดเมื่อนึกรำคาญเมื่อบรรยากาศเงียบสงบในบ้านเสียไปหมด เมื่อฉุ่ยหนานเงยหน้าจาก

หนังสือในมือขึ้นมาอีกครั้งก็เห็นหลี่เก๋อยืนหน้าเสียอยู่ไม่ไกลนัก ความสงสารแล่นวูบเข้ามาในใจจนต้องกวักมือเรียกร่าง

เล็กให้เดินมาหาเขา

           ความจริงตั้งแต่มีหลี่เก๋อมาอยู่ในบ้านได้หลายวัน บ้านก็ดูสะอาดเรียบร้อยดีเสื้อผ้าก็ไม่ต้องซักเอง เสียงเจื้อย

แจ้วนั่นก็พอให้เพลินได้บ้างเวลาเซ็งๆ


           “นั่งสิ”


           ฉุ่ยหนานใช้มือตบที่เบาะโซฟาข้างๆตัวให้หลี่เก๋อทรุดตัวลงนั่งข้างๆเขา


           “ผมขอโทษที่ทำให้นายท่านไม่พอใจ”


           สีหน้าสลดทำให้หัวใจอ่อนยวบลงทันที มันช่างไม่เหมาะกับฮวงหลี่เก๋อเสียเลย ฉุ่ยหนานเชยคางให้หลี่เก๋อเงย

หน้าขึ้นมาสบตากับเขา


           “เวลาฉันอ่านหนังสือต้องใช้สมาธิ”


           ฉุ่ยหนานพิจารณาใบหน้าของหลี่เก๋อ แก้มยุ้ยๆนี่น่าบีบเล่นชะมัด แถมเรียวปากอิ่มยังเป็นสีชมพูสดฉ่ำอีกด้วย


           “ขอแค่ช่วงนี้ที่นายควรจะปิดปากของนายลงซะ เพราะถ้านายไม่หยุดพูดฉันจะเป็นคนหยุดนายเองด้วยวิธีนี้”


           หลี่เก๋อไม่ได้ตั้งตัวเลยสักนิดเมื่อฉุ่ยหนานโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้แล้วปิดปากของเขาด้วยปากของฉุ่ยหนาน

ความตกใจทำให้หลี่เก๋อเตรียมจะประท้วงแต่การที่เขาเผยอริมฝีปากขึ้นกลับทำให้ฉุ่ยหนานสบโอกาสสอดลิ้นร้อนเข้ามา

ในโพรงปากของเขา


           “อื้อ อึก นายท่าน”


           เสียงประท้วงไม่ทันส่งออกเพราะลิ้นเล็กถูกฉุ่ยหนานครอบครองไว้ได้จนหมด หัวใจของหลี่เก๋อเต้นโครมครามยิ่ง

กว่าตอนวิ่งหนีคนที่ไล่จับเขาเสียอีก


           “นายท่าน คือว่า”


           กว่าจะยอมถอนปลายลิ้นออกมาฉุ่ยหนานก็ตักตวงไปได้มากโข มาถึงตอนนี้หลี่เก๋อเพิ่งรู้ว่าเขากำลังถูกนาย

ท่านของเขากอดไว้หลวมๆอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก ดวงตาคู่ดุกลับวาววับเมื่อจ้องมองมา มันทำให้หลี่เก๋อร้อนวูบวาบ

ไปทั้งตัว ยิ่งฉุ่ยหนานใช้ปลายนิ้วเช็ดคราบน้ำลายใสที่ติดอยู่ตรงมุมปากของเขาก่อนจะกดลึกเข้าไปมันทำให้หลี่เก๋อยิ่ง

สั่นสะท้าน


           “คือ...นายท่าน”


           “ไหนว่าจะทำให้ฉันสุขสบายทุกเรื่องไงล่ะ เสี่ยวเอ้อ”
           
           


                                                    TBC


็ออนแอร์วันแรก
Happy Birthday Hooleeger 



[attachment deleted by admin]

[Mouse2U]

สุขสบายที่ว่านั่นหลี่เก๋อหมายถึงทำงานบ้านตอบแทนค่ะฉุ่ยหนานไม่ใช่ทำการบ้าน ><

[SinGer]

นายท่านนี่ช่างมือไวใจเร็วเหลือเกิน แปะๆ จะกินเด็กน้อยแหลยชะ 

[miniStrom]

เก๋อเก๋อหนีเสือปะจระเข้(หื่น)สินะ 55555555
รอตอนหน้าค่ะ อยากเห็นเสี่ยวเอ้อบริการนายท่าน 

[Belove]

                                                    Who Are You

                                             ไม่ว่านายเป็นใครฉันก็จะรัก

                                                         บทที่ 2



           หลี่เก๋อสั่นเป็นลูกนกเมื่อร่างสูงขยับเข้าใกล้ ดวงตาวาววับราวกับเจ้าป่ายามมองเหยื่อทำให้ขนที่คอลุกชัน มือ

เรียวจิกลงไปในเนื้อกำมะหยี่นุ่มของโซฟาพลางกระถดตัวหนีหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อเจ้าของบ้านผลักเขาให้หงาย

หลังลงไปบนเบาะและตรึงเขาไว้ด้วยน้ำหนักตัวของฉุ่ยหนาน


           “จะหนีไปไหนลูกกวางน้อย”


            เสียงทุ้มของฉุ่ยหนานไม่ได้ดังเกินกว่าเสียงกระซิบอยู่ข้างๆใบหูนี่เองแต่มันกลับสะเทือนจนใจเต้นโครมคราม

ดวงตาของหลี่เก๋อกรอกไปมาอย่างรวดเร็วเพื่อหาทางหนีให้พ้นจากสถานการณ์สุ่มเสี่ยงนี้แต่ดูเหมือนช่างยากเย็นเหลือ

เกิน


              “คือผมจะไปอาบน้ำ ทำงานมาทั้งวันแล้วเหม็นเหงื่อมากเลย”


              ชี้ไปยังห้องน้ำพลางดิ้นรนไปมาแต่แล้วกลับถูกเจ้าป่ารวบตัวไว้จนดิ้นไม่หลุด หลี่เก๋อหลับตาปี๋เมื่อรู้สึกถึงความ

หยุ่นชื้นงับเบาๆอยู่ตรงซอกคอ


             “จะรีบอาบน้ำไปไหนล่ะ ตัวก็ยังหอมน่ากินอยู่เลย ต่อให้กินเข้าไปทั้งตัวยังไม่แน่ว่าจะอิ่มหรือเปล่า”


             “นะ นายท่าน ยะ อย่า”


              หลี่เก๋อไม่รู้ว่าจะห้ามปรามตรงไหนก่อนดีเมื่อตอนนี้เขากำลังถูกนายท่านของเขาโจมตีพร้อมกันทั่วทั้งร่างกาย

ฉุ่ยหนานลากปลายลิ้นผ่านเสื้อยืดเก่าๆของเขาที่สละให้หลี่เก๋อใส่แตะทักทายที่ยอดอกชูชัน แม้มันจะเป็นเพียงความ

หยุ่นที่ยังมีปราการกั้นแต่มันก็ทำให้หลี่เก๋อร้อนวูบไปทั้งตัว

               มือร้อนสอดลึกเข้าไปในเสื้อวางนาบไปกับเนื้อเย็นชื้นเหงื่อ หลี่เก๋อสะดุ้งทุกครั้งที่ฝ่ามือนั้นขยำบีบเค้น ฉุ่ย

หนานดึงเสื้อยืดเลิกสูงขึ้นมาเรื่อยๆอย่างที่หลี่เก๋อหมดปัญญาห้ามปรามและในที่สุดมันก็หลุดผ่านหัวของเขาจนได้


             “อื้อ นายท่าน”


             แอ่นอกด้วยความเสียวซ่านเมื่อบัดนี้ไร้ซึ่งสิ่งกั้นขวาง ยอดอกสีชมพูถูกกลืนกินด้วยริมฝีปากอุ่นชื้น ปลายลิ้น

กระดกรัวเร็วอย่างชำนาญเรียกเสียงครางหวิวไหวพร้อมกับที่มือใหญ่เริ่มซุกซนมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อฉุ่ยหนานแตะปลายนิ้ว

ลงกับขอบกางเกงขาสั้นที่ถกขึ้นมาจนเห็นต้นขาขาวเนียนล่อตา เขาค่อยๆล้วงลึกลงไปและวางกอบกุมโอบอุ้มกล่อง

ดวงใจของลูกกวางที่กลายเป็นเหยื่อแสนหวานของเขา


           “อ๊า ยะ อย่าครับ ตรงนั้นมัน...”


            หลี่เก๋อถึงกับเงยหน้าหอบหายใจถี่กับการรุกเร้าช่วงล่าง เผลอไผลบิดกายพล่านเปิดโอกาสให้เจ้าป่าแสน

กระหายดึงกางเกงออกจากสะโพกจนพ้นต้นขาอย่างง่ายดาย ฉุ่ยหนานใช้ปลายเท้าเขี่ยมันออกจนพ้นตัว พอถึงตอนนี้เขา

ก็ยันกายขึ้นมองเหยื่อของเขาที่นอนเปลือยเปล่าขาวโพลนอยู่ท่ามกลางความสลัวยามโพล้เพล้


            “อยู่กันมาหลายวันนายคิดยังไงกับฉัน หืม เสี่ยวเอ้อ”


              ใบหน้าขาวแดงก่ำน่าเอ็นดูจนต้องก้มลงไปโลมเลียอย่างติดใจ มือเรียวของหลี่เก๋อที่ผลักดันไหล่กว้างเริ่มจะ

หมดแรงลงแล้ว


              “นะ นายท่านดุแต่ก็ใจดี ผม อื้อ”


               กลั้นเสียงไม่อยู่เมื่อนิ้วร้อนเริ่มคุกคามช่วงล่าง หลี่เก๋อปรือตาฉ่ำไปด้วยความต้องการที่ถูกปลุกขึ้นมาด้วยชาย

มากเสน่ห์อย่างฉุ่ยหนาน


             “ใจดีงั้นหรือ ใช่แล้ว นายท่านคนนี้ใจดีและจะทำให้เสี่ยวเอ้อได้ขึ้นสวรรค์”


              “อ๊า นายท่าน”


              บิดเอวพล่านไปหมดเมื่อนิ้วแรกที่เพิ่งจะนวดเฟ้นช่องทางเริ่มสอดเข้าไปยังไม่ทันตั้งตัวฉุ่ยหนานก็ดันนิ้วที่สอง

ติดตามทันที


               “อา แค่นิ้วยังตอดรัดขนาดนี้”


               ฉุ่ยหนานกัดฟันอดกลั้นความต้องการที่ถาโถมเข้ามา เขาดึงกางเกงตนเองออกผ่านปลายเท้าอย่างไม่รีรอ


              “ถอดเสื้อให้ฉันสิเสี่ยวเอ้อ”


             กระซิบพลางงับเข้าที่ใบหูก่อนจะใช้ปลายลิ้นซอกซอนเข้าไป สมองของหลี่เก๋อไม่ทำงานแล้วตอนนี้นอกจาก

ทำตามคำสั่ง มือเรียวดึงชายเสื้อยืดของฉุ่ยหนานออกจนพ้นตัว และตอนนี้เองที่ฉุ่ยหนานชักมือกลับจากช่องทางคับแคบ

ที่เขาเปิดทางไว้พลางดันความเป็นชายที่ผงาดง้ำรออยู่แล้วเข้าไปแทนที


              “มอบครั้งแรกของนายให้ฉันหลี่เก๋อ”


             “อ๊า นายท่าน เจ็บครับ


            ผวาเฮือกขึ้นมา สองแขนของหลี่เก๋อกอดรัดร่างฟิตเฟิร์มไว้ด้วยความเจ็บปวดเมื่อช่องทางถูกรุกราน น้ำตาเล็ด

อยู่ตรงหางตาจนฉุ่ยหนานต้องจูบปลอบ เขาบดเบียดริมฝีปากประทับลงไปพลางตวัดลิ้นหลอกล่อให้หลี่เก๋อกระเจิด

กระเจิงไปกับความเร่าร้อน

               ดันเอวเข้าไปช้าๆชำแรกกล้ามเนื้อให้เปิดทางรับท่อนเนื้ออุ่นร้อนที่แทรกกายเข้าไป ฉุ่ยหนานดันต้นขาแน่น

ของหลี่เก๋อให้ยกสูงเปิดทางลดแรงจนหลี่เก๋อผ่อนคลายความเจ็บปวดและยินยอมให้เขาได้สอดลึกเข้าไปจนมิดด้าม


               “นายกำลังจะฆ่าฉัน”


               ความเสียวซ่านแล่นไปทั่วท้องน้อยของฉุ่ยหนานเมื่อทางสวรรค์กำลังบีบเค้นรัดรึงจนเขาเองก็ต้องเงยหน้าพ่น

ลมหายใจออกมา ส่วนหลี่เก๋อเองเมื่อเจอกับความเชี่ยวชาญจนความเจ็บปวดเลือนหาย ความต้องการที่ไม่เคยพานพบก็

เข้ามาแทนที่ เขาขยับตัวอย่างทรมาน


            “นายท่าน ได้โปรด ผม อื้อ...”


               กัดริมฝีปากตัวเองที่มันสั่นระริก หลี่เก๋อโอบรัดรอบแผ่นหลังจนร่างกายทั้งสองเบียดเสียดร้อนระอุ ฉุ่ยหนาน

กัดฟันยกท่อนขาหลี่เก๋อพาดเกี่ยวไว้ที่เอวของเขา แล้วใช้เท้ายันพื้นห้องไว้เป็นหลักเมื่อเขาดึงท่อนเนื้อร้อนออกมาจน

หมิ่นเหม่และกระแทกกลับเข้าไปอีกครั้ง


             “อ๊า ฮึก ฮึก นะ นายครับ”


              จิกเล็บไปบนแผ่นหลังของฉุ่ยหนานด้วยความซ่านสยิว แต่กลับยิ่งกระตุ้นให้ฉุ่ยหนานเร่งเอวเข้าออก น้ำรักฉ่ำ

ชื้นอยู่รอบช่องทางเพิ่มความกระสันจนหลี่เก๋อครวญครางไม่เป็นภาษา


             “ซี้ด ตอดรัดเหลือเกิน เก่อเก๋อของฉัน”


             คำรามลึกอย่างพออกพอใจพลางโน้มกายลงไปกลืนกินยอดอกที่พุ่งชูชันจนแดงก่ำเป็นรอยปาก ฉุ่ยหนานโถม

กายเข้าออกจนรู้สึกได้ถึงการบีบเค้นที่เกินปกติ


              “อา นายท่าน”


              เด้งเอวเข้าหาจนกล้ามเนื้อกระทบกันดังลั่นหลี่เก๋อเงยหน้าร้องลั่นเมื่อหน้าท้องอัดแน่นจนกระทั่งปลดปล่อย

ออกมา ดวงตาเล็กลอยคว้างสมองขาวโพลนขณะที่ฉุ่ยหนานสูดลมเข้าปอดและเร่งจังหวะสุดท้ายก่อนจะฉีดอัดให้น้ำคาว

ขาวขุ่นพ่นอยู่ในช่องทางเปียกชื้นของหลี่เก๋อ


           “โอ เก่อเก๋อของฉัน”


               ทิ้งกายลงไปหาพลางพรมจูบเป็นรางวัลและพากันหอบหายใจถี่ยิบต่างก็สุขสมจนไม่ได้สนใจเหงื่อที่ไหลออก

มาจนชุ่มไปทั้งตัว


               “หายเจ็บหรือยัง”


                จะไม่หายก็เพราะนัยน์ตาวาววับกับใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มบาดใจของนายท่านนี่แหละ

                หลี่เก่อไม่รู้จะมองหน้าฉุ่ยหนานเช่นใดเมื่อกลายเป็นว่าเขาตกเป็นของฉุ่ยหนานเสียแล้ว ทั้งที่ตั้งใจหาที่หลบ

ภัยแต่กลับกลายเป็นได้ของแถมเป็นคนตัวใหญ่ที่พรากครั้งแรกไปจากเขา


                “นายท่าน เอ่อ ออกไปได้แล้ว”


                 แสร้งข่มความเขินดันกายหนาออกไปแต่ก็ไม่สำเร็จ ฉุ่ยหนานยังไม่ยอมปล่อยง่ายๆ สองมือสอดเข้าใต้เอว

แล้วยกหลี่เก๋อขึ้นมาอยู่ในท่านั่ง เขาจับหลี่เก๋อให้นั่งอยู่บนต้นขาแข็งแรงทั้งที่ร่างกายก็ยังประสานกันแนบแน่น


                 “อึก นายครับ ลึกจัง”


                 หลี่เก๋อประท้วงเมื่อท่อนเนื้อที่แม้จะปลดปล่อยไปแล้วครั้งหนึ่งแต่ก็ยังคงแข็งขันไม่เลิกรากำลังดันลึกเข้าไป

อีก เขากลืนน้ำลายเหนียวหนับลงคอเมื่อฉุ่ยหนานแกล้งดึงอารมณ์ของเขาให้พุ่งสูงอีกครั้ง


               “อะไรกัน นี่ยังไม่อิ่มเลย”


                ฉุ่ยหนานตีหน้าเข้มพลางส่งเสียงดุจนหลี่เก๋อสะดุ้ง แต่แล้วฉุ่ยหนานก็กดยิ้มลึกจนหลี่เก๋อใจสั่น


               “เก่อเก๋อลองขยับดูนะ ขยับบนตัวของฉัน”


                “นายท่าน!”


                 ร้องเสียงหลงด้วยสีหน้าตกใจแต่เมื่อสบตากับฉุ่ยหนานแล้วก็รู้ว่าคนตาดุไม่ได้พูดเล่นแน่ ร่างเพรียวที่นั่งทับ

ท่อนเนื้อจึงพาดขาไปรอบเอวของฉุ่ยหนานที่นั่งพิงโซฟาอย่างสบายอารมณ์


                 “อา เสียวจัง”


                พึมพำเสียงกระเส่าเมื่อตนเองกำลังบดคลึงให้ท่อนเนื้อหมุนวนอยู่ภายใน แรงเสียดสีของเอ็นร้อนสัมผัสไป

รอบช่องทางจนกระทั่งหลี่เก๋อสะดุ้งเมื่อมันกระแทกไปถูกจุดไวสัมผัสในช่องทางของเขา


                 “อื้อ”


                 สองแขนโอบรอบคอของฉุ่ยหนานพลางดึงเข้าหา หลี่เก๋อเป็นฝ่ายบดปากจูบลงไปกับปากของฉุ่ยหนานที่รอ

อยู่แล้ว ฉุ่ยหนานโอบกอดร่างเพรียวเข้าหาพลางสวนเอวขึ้นช้าๆเร่งเร้าให้หลี่เก๋อทั้งบดทั้งคลึงไม่หยุดหย่อน


                “ดีมาก เก่อเก๋อ”


                  หลี่เก๋อแอ่นกายสู้เมื่อฉุ่ยหนานขยี้ยอดอกด้วยปลายนิ้ว ก่อนที่เขาจะลากไล้ลงไปตามกึ่งกลางลำตัวและ

คว้าท่อนเนื้อชูช่อของหลี่เก๋อไว้ในมือ เขาขยับรูดรั้งเข้ากับจังหวะที่สวนเอวเข้าหา เสียงครางอึกอักดังอยู่ในลำคอเมื่อทั้ง

คู่ยังจูบแลกลิ้นกันไม่เลิก ความเสียวซ่านทะยานสูงจนหลี่เก๋อต้องขย่มเอวเข้าใส่ เสียงโซฟาดังลั่นเอี๊ยดอาดแต่ทั้งคู่ก็ไม่

ได้ใส่ใจเมื่อไฟอารมณ์กำลังโหมจนไม่อาจสนใจอย่างอื่น


                “นะนายท่าน แรงอีกนิด ซี้ด”


                 “เก๋อเก๋อ กดลงมาเร็วๆ


                  แข่งกันหอบหายใจกระเส่าเมื่อความตึงตัวกำลังมาเยือนอีกครั้ง มือที่กอบกุมท่อนเนื้ออุ่นของหลี่เก๋อเร่งสาว

ไม่หยุดหย่อนขณะที่อีกมือก็ลูบไล้บีบเค้นไปตามเนื้อตัวจนเป็นรอยแดง หลี่เก่อปวดร้าวไปหมดจนต้องเร่งขยับรับการสวน

กลับของฉุ่ยหนาน


               “อะ อ๊า”


              “อืม ไปพร้อมกันนะเก่อเก๋อของฉัน”


               ผละปากออกจากกันเพื่อหอบลมหายใจเข้าปอดแล้วเร่งจังหวะสอดประสาน หลี่เก๋อเบียดกายแนบแน่นเงย

หน้าพ่นลมออกมาเมื่อฉุ่ยหนานกระชากเขาขึ้นสวรรค์อีกครั้ง ฉุ่ยหนานเองก็ไม่รีรอเขากระแทกย้ำๆอีกไม่กี่ครั้งแล้วจึงแช่

กายค้างเมื่อกล้ามเนื้อหน้าท้องฉีดอัดผลผลิตออกมาอีกครั้ง


                  มาถึงตอนนี้หลี่เก๋อก็ได้แต่ซบหน้าลงกับไหล่ของฉุ่ยหนานอย่างหมดแรง



TBC



ขาประจำที่อ่านงานของอิชั้นบ่อยๆโปรดอย่าแปลกใจที่เรื่องนี้โคตรจะไม่มีเนื้อเรื่อง คริคริ

เนื่องจากไปงานมีทมาแล้วมันเก็บกดก็เลยมาปล่อยให้เขามีความสุขกันในนิยาย

โปรดอย่าได้ถามถึงเนื้อเรื่องเพราะมันไม่มี นี่กะหื่นอย่างเดียวจ้า 

[hpsky]

ภาพฉากบนโซฟามาเลยยยยย. อร้ายยยยยย
 

[neverland]

โอ้ยยย เสี่ยวเก้อตายหรือยังลูกก *ตายคาอกนายท่าน* 
เก่อเก๋อไม่ตายเราตายก่อน เลือดหมดตัว 

[Tapapa179]

มารออ่านตอนต่อไปค่ะ แอบตามมาอ่านจากไลน์กลุ่ม อ่านแล้วฉากโซฟาลอยมาในหัวเลยจ้า

[Belove]

                                             Who Are You

                                    ไม่ว่านายเป็นใครฉันก็จะรัก

                                                     บทที่ 3


           “นายท่าน นายท่านครับ ตื่นได้แล้ว”


           ฮวงหลี่เก๋อเท้าเอวมองคนที่ยังนอนหลับอุตุอยู่บนเตียงอย่างระอา นับจากวันที่เขาตกเป็นของข่งฉุ่ยหนานเขา

ก็ได้รับอภิสิทธิ์ให้ขึ้นมาบนห้องนอนของฉุ่ยหนานได้ ฉุ่ยหนานอ่อนโยนกับเขามากขึ้นแต่บางครั้งที่ฉุ่ยหนานทำงานอยู่ใน

ห้องเมื่อออกมาก็จะทำหน้าเข้มอยู่บ้าง แต่เมื่อหลี่เก๋อเอาอกเอาใจใบหน้าจึงได้ยิ้มแย้มขึ้นมา


           “ผมต้องทำความสะอาดห้องนะครับ นายท่านควรจะลุกจากเตียง”


           หลี่เก๋อดึงผ้าห่มออกจากร่างที่นอนขดม้วนตัวอยู่ในผ้าห่ม แต่ฉุ่ยหนานก็ยังหวงจนคว้ากลับไปจนได้


           “ฮื้อ เก่อเก๋อ ฉันยังง่วงอยู่”


           ส่งเสียงงัวเงียและยังหลับตาทั้งที่มือยึดผ้าห่มไว้แน่น หลี่เก๋อถอนหายใจเมื่อวันนี้นายท่านของเขากำลังทำตัว

เป็นเด็กน้อย


           “นี่มันสายมากแล้วครับ นายท่านจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน


           ความพยายามของหลี่เก๋อยังไม่หมด เขาคว้าชายผ้าห่มออกแรงดึงสู้กับฉุ่ยหนานจนกระทั่งร่างที่ซุกกายอยู่ใน

ผ้าห่มกลิ้งพลิกตามมาอยู่ในท่านอนคว่ำ


           “นายท่าน!”


           จะหลับตาก็ไม่ทันแล้วเมื่อหลี่เก๋อเห็นฉุ่ยหนานมีแต่กางเกงชั้นในสีดำปกปิดร่างกายอยู่เพียงชิ้นเดียว


           “ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้านอนให้มันดีๆล่ะครับ”


           ฉุ่ยหนานเงยหน้าปรือตามองคนที่ยกมือปิดตาแก้มแดงแจ๋


           “มันไม่สบายตัวนี่นา”


           ดวงตาดุแทบจะหายงัวเงียเมื่อเห็นคนยืนค้ำหัวเต็มตา ตอนนี้ฉุ่ยหนานเกือบจะตื่นไปทั้งตัวแล้วเมื่อเห็นหลี่เก๋อใส่

กางเกงขาสั้นเต่อสีเขียวสดแนบไปกับต้นขาเผยความขาวเย้ายวนและด้านบนก็ใส่เพียงเสื้อกล้ามคอลึกมันทำให้เขา

อดใจไม่อยู่จนต้องเอื้อมมือกระชากแขนของหลี่เก๋อให้ล้มมาบนที่นอนด้วยกัน


           “นายท่าน อื้อ จะทำอะไรอีกครับ”


           หลี่เก๋อประท้วงเมื่อท่อนแขนแข็งแรงวางพาดอยู่บนลำตัวยึดเขาไว้ไม่ให้ขยับ จากนั้นฉุ่ยหนานก็ยันกายคร่อมเขา

และมองด้วยนัยน์ตาวาววับ


           “อย่าแต่งตัวแบบนี้ให้คนอื่นเห็นอีกนะ นอกจากฉันคนเดียว”


           “มันก็ธรรมดานะครับนายท่าน ทำไมถึงต้องห้ามกันด้วยล่ะ”


           หลี่เก๋อไม่เข้าใจ มันก็แค่เสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นธรรมดานี่นา


           “ก็เพราะฉันหวงไงล่ะ”


           หวง?


           หลี่เก๋ออมยิ้มจนฉุ่ยหนานชักเขินเหมือนกัน


           “นายท่านหวงผมหรือครับ”


           “เด็กบ้า จะแซวทำไมกันนะ”


           ความจริงตอนนายท่านแก้มแดงนี่ก็น่ารักดีนะ


           “แล้วแต่งตัวอย่างนี้มันทำให้ฉันอยากจะกินนายอีกแล้ว รู้ไหม”


           “อื้อ นายท่าน”


           หลี่เก๋อยังไม่ทันตั้งตัว คนที่เพิ่งจะตื่นนอนก็บดเบียดปากลงมา หลี่เก๋อแทบจะสำลักอากาศเมื่อปลายลิ้นชื้นฉกวูบ

เข้ามาสู่โพรงปาก ฉุ่ยหนานดึงแว่นตากรอบใสออกจากใบหน้าของเขาเพื่อจะไม่มีสิ่งใดรบกวนยามที่เขาจูบอย่างเร่าร้อน


           “นายท่านครับ อย่าดึง ผมเสียดาย”


           ประท้วงเมื่อฉุ่ยหนานกระชากฉีกเสื้อกล้ามออกเพราะไม่ทันใจรวมถึงกางกางเนื้อบางตัวนั้นด้วย ฉุ่ยหนานจุ๊ปาก

จิ๊จ๊ะอย่างนึกรำคาญ


           “เดี๋ยวซื้อให้ใหม่อย่าโวยวายนักเลย”


           กลางเตียงกว้างตอนนี้หลี่เก๋อจึงนุ่งลมห่มฟ้าต่อหน้าฉุ่ยหนานที่มองอย่างพอใจ หลี่เก๋ออายจนหน้าแดงก่ำเพราะ

ตอนนี้ยังเป็นยามสายอยู่เลยที่เขาตกเป็นเป้าสายตาโดยไม่มีความมืดช่วยอำพรางความขัดเขิน เขาใช้มือปิดบังความเป็น

ชายเอาไว้จนฉุ่ยหนายต้องยื้อยุดมันออก


           “นายท่านอะ ผมอายนะครับ”


           ต่อว่าเบาๆจนฉุ่ยหนานหัวเราะดวงตาเป็นประกาย


           “เก่อเก๋ออายหรือ งั้นฉันจะหาที่ซ่อนให้เก๋อน้อยก็แล้วกันนะ”


           “นายท่าน!”


           หลี่เก๋อมองแผงอกล่ำด้วยความวาบหวิวเมื่อฉุ่ยหนานยกตัวสูง อดไม่ได้ที่จะมองตามไรขนอ่อนที่ทอดตัวไป

จนถึงท้องน้อยก่อนจะกลืนหายไปกับขอบกางเกงชั้นในสีดำที่ฉุ่ยหนานยังสวมอยู่ หลี่เก๋อเบิกตากว้างเมื่อฉุ่ยหนานเลื่อน

ตัวต่ำลงไปจนถึงกลางลำตัวของเขา ใบหน้าแดงแจ๋เมื่อเก๋อน้อยถูกคว้าไปด้วยนิ้วมือของฉุ่ยหนาน


           “อ๊ะ นายท่าน ทำอย่างนั้นมัน...ฮึก”


           ปลายแท่งเรียวถูกทักทายด้วยปลายลิ้นนุ่มก่อนที่ฉุ่ยหนานจะเม้มปากตามลงบนยอดสามเหลี่ยม เขารูดปากลง

ช้าๆกลืนกินมันเข้าไปทีละน้อย หลี่เก๋อผวาเมื่อผิวหนังสัมผัสไปกับความเปียกชื้นในช่องปาก ความยาวผลุบหายไปเรื่อยๆ

จนกระทั่งฉุ่ยหนานจัดการมันจนสุดโคน


           “โอว ไม่ นะ นายท่าน”


           ครางแทบไม่เป็นภาษาเมื่อรู้สึกถึงการโลมเลียอยู่ในโพรงปาก ฉุ่ยหนานดึงใบหน้าขึ้นมารูดรั้งเอ็นอุ่นให้เสียดสี

แล้วจึงกดหน้ากลับลงมาอีกครั้ง คราวนี้หลี่เก๋อถึงกับบิดตัวเป็นเกลียว


           “อื้อ เสียว”


           ยิ่งฉุ่ยหนานขยับขึ้นลงถี่เร็วหลี่เก๋อก็ยิ่งหน้ามืด เขาเผลอเด้งเอวสวนเข้าหามือเรียวสอดอยู่ในกลุ่มผมนุ่มมือของ

ฉุ่ยหนานพลางขยำไปด้วยแรงอารมณ์


           “นายท่าน ไม่ไหว จะแตกแล้ว อ๊ะ”


           ยังไม่ทันขาดน้ำคาวก็พุ่งพรวดเข้าไปในโพรงปากจนฉ่ำชื้น หลี่เก๋ออายเหลือเกินที่เขาสะกดกลั้นอารมณ์ไม่อยู่

และปลดปล่อยอยู่ในปากของฉุ่ยหนานที่เพิ่งจะยอมคายมันออกมา


           “นายท่าน อย่ากลืน มันไม่ดี”


           เขาร้องอย่างตกใจเมื่อเห็นฉุ่ยหนานไม่มีทีท่าจะคายมันออกมา


           “ไม่ให้กลืนก็ได้ งั้นทำไงดีล่ะ”


           ฉุ่ยหนานคายที่เหลือออกมาใส่อุ้งมือของเขา ดวงตาเต็มไปด้วยความกระหายเมื่อเขาจับหลี่เก๋อให้นอนพลิกคว่ำ

อวดบั้นท้ายงอนน่าขยี้ เขาใช้ความเปียกชื้นในมือลูบไล้ไปตามร่องก้นจนถึงช่องทางลึก ฉุ่ยหนานไม่รีรอที่จะถอดปราการ

ด่านสุดท้ายออกจนความเป็นชายฟาดเผียะเข้ากับหน้าท้อง


           ฉุ่ยหนานส่งเสียงคำรามลั่นเมื่อความต้องการของเขามีมากเหลือเกิน มือแกร่งขยำบั้นท้ายพลางเปิดทางแยก

ออก เขาดันความเป็นชายเข้าไปตามความฉ่ำชื้นที่ช่วยให้เขาสบายขึ้น


           “นายท่าน!”


           ความคับแน่นรุกรานจนหลี่เก๋อต้องซุกหน้าลงกับกองผ้าห่มหนานุ่ม เขาโก่งสะโพกรับการมาเยือนของสิ่งแปลก

ปลอมที่พาให้ใจสั่น บั้นท้ายแหวกออกเพื่อให้ฉุ่ยหนานฝังมันเข้าไปจนกระทั่งร่องลึกกลืนมันเข้าไปจนหมด ลมหายใจ

กระเส่าเป่าอยู่บนแผ่นหลังขาวเนียนของหลี่เก๋อที่ยั้งก้มหน้ากัดฟันด้วยความเสียวซ่าน


           “ตอดชะมัด ร่างกายของนายนี่วิเศษที่สุด”


           ฉุ่ยหนานพึมพำพลางงับเนื้อไหล่ของหลี่เก๋อ เขาลากลิ้นลงมาตามกึ่งกลางตัวพลางช้อนมือสอดใต้เอวของ

หลี่เก๋อให้ยกขึ้นเพื่อที่เขาจะเริ่มขยับเขยื่อนเคลื่อนที่ใส่ความคับแน่นที่โอบรอบท่อนเนื้อแข็งขันของเขา


           “อ๊า...นายท่าน ตรงนั้นมัน...”


           ฉุ่ยหนานค้นพบจุดไวสัมผัสในช่องทางลึก เขาไม่รีรอที่จะควงสว่านกระแทกย้ำลงไป น้ำรักฉ่ำแฉะพุ่งวาบออกมา

หล่อเลี้ยงให้เขายิ่งเคลื่อนที่สะดวก เขาปล่อยเสียงทุ้มของเขาออกมาเมื่อความกระสันกำลังก่อตัวสูงติดเพดาน


           “เก่อเก๋อ อา...”


           ถึงตอนนี้หลี่เก๋อหน้ามืดไปหมดแล้ว เขาโก่งสะโพกยกสูงเด้งเอวรับการมาเยือนของฉุ่ยหนาน มือเรียวกำ

ผ้าปูที่นอนไว้แน่น หัวใจเต้นเร็วจนหอบลึกอยู่กับที่นอน


           “นายท่าน อ๊ะ ไม่ไหวแล้ว แรงๆเลยครับ”


           ฉุ่ยหนานเงยหน้าคำรามลั่น เขาทรงตัวอยู่บนเข่าแล้วขยับโยกตัวไม่มียั้ง แรงปรารถนาขับเคลื่อนหนักข้อเมื่อ

หลี่เก๋อบีบรัดรุนแรงก่อนที่เจ้าตัวจะปลดปล่อยออกมาเปรอะเปื้อนที่นอนในขณะที่เขารู้สึกถึงการตอดรัดรุนแรง ฉุ่ยหนาน

เร่งเอวถี่ยิบแล้วแช่ค้างพลางหลับตาด้วยความสุขสม เขาทิ้งกายลงไปบนแผ่นหลังชื้นเหงื่อของหลี่เก๋อ


           “จะฆ่ากันหรือครับ นายท่านใจร้าย”


           ต่อว่าทั้งที่ยังพากันหอบเหนื่อย ฉุ่ยหนานดึงกายออกมาเสียงดังฝลุบแล้วจึงพลิกกายไปนอนตะแคงโอบกอด

หลี่เก๋อไว้


           “ก็เก่อเก๋อน่ากิน”


           “งั้นอาหารเช้าที่ผมเตรียมไว้ นายท่านก็คงจะไม่อยากกินแล้ว”


           น้ำเสียงแง่งอนทำให้ฉุ่ยหนานยิ้มขำ เขายื่นหน้าไปหอมแก้มนิ่มดังฟอด


           “กินสิ หลังจากกินเก่อเก๋ออิ่มแล้วนะ แต่ตอนนี้ไปอาบน้ำล้างตัวกันก่อน”


           “โธ่ นายท่านแค่ยืนผมก็จะไม่ไหวแล้ว”


           หลี่เก๋อออดอ้อน ฉุ่ยหนานที่ลุกจากเตียงแล้วจึงยกตัวหลี่เก๋อพาดบ่าเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำภายในห้องนอน

ของฉุ่ยหนาน เขาวางร่างเพรียวลงบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าแล้วจึงเดินไปที่ฝักบัว


           ฉุ่ยหนานเปิดสายน้ำอุ่นละเอียดจนเป็นไอบางเบา เขาปล่อยให้ร่างกายเปียกปอนไปกับความสบายตัว หลี่เก๋อ

จ้องมองภาพนั้นด้วยดวงตาพราว

           ก็นายท่านน่ะหุ่นดีมากเลยนะ แผงอกแน่นเนื้อวงแขนก็มีกล้าม ไรขนละเอียดที่เขาเห็นเต็มตาแล้วว่าทอดยาวไป

ถึงไหนๆ มันทำให้นายท่านเซ็กซี่มากๆ


            “เก่อเก๋อมานี่สิ”


           หลี่เก๋อสะดุ้งจากภวังค์เมื่อฉุ่ยหนานกวักมือเรียกให้เขาก้าวไปอยู่ภายในสายน้ำอุ่นด้วยกัน ฉุ่ยหนานใช้สบู่หอม

กรุ่นลูบไล้ไปกับร่างกายของเขาแม้แต่ตรงนั้น


           “นายท่านครับ ทำอย่างนี้มันจะไม่ไหวนะครับ”


           ชักจะต้องห้ามใจกันอีกแล้วเมื่อฟองนุ่มในมือฉุ่ยหนานลูบไล้ไปถึงใต้ถุงเนื้อแฝดพลางนวดเฟ้นจากหลี่เก๋อชักจะ

ใจสั่น


           “ก็นายมองฉันอย่างกับจะกลืนฉันไปทั้งตัว”


           เสียงนุ่มกระซิบข้างหู ฉุ่ยหนานดันกายขาวให้พิงผนังก่อนจะก้มหน้าลงไปจูบแลกลิ้นทั้งที่มือก็ยังกอบกุมเค้นคลึง

สายน้ำอุ่นตกกระทบร่างกายยิ่งพาให้รัญจวนจนต้องโอบแขนไปรอบคอของฉุ่ยหนานแล้วจูบตอบอย่างเร่าร้อน

           เรียวขาถูกแยกออก ฉุ่ยหนานดันเอวเข้าไปในช่องทางที่ยังไม่ปิดสนิทอย่างง่ายดาย มือของเขาเลื่อนขึ้นมา

กอบกุมท่อนเนื้อพอดีมือของหลี่เก๋อพลางขยับช้าๆพร้อมกับที่เขาชักเอวขึ้นลง หลี่เก๋อหลับตาพริ้มพิงกายตั้งหลักเปิด

ทางให้เขาขยับได้อย่างถนัด


            “อืม นายท่าน”


           “เก่อเก๋อของฉัน”


           ผลัดกันรำพันครางระงมแข่งกับสายน้ำจนกระทั่งชักจูงกันสุขสมอีกครั้ง คราวนี้หลี่เก๋อแทบจะหมดแรงยืนจนต้อง

โอบกอดฉุ่ยหนานไว้


           โธ่ แล้วอย่างนี้อาหารเช้าของเขาจะเป็นหมันไหมนะ



TBC

             
           

[Mouse2U]

ไม่ถึงกับเป็นหมันหรอกค่ะหลี่เก๋อ แค่ต้องอุ่นใหม่อีกรอบเท่านั้นเอง~

[libra82]

เลือดพุ่งกระฉูด เก๋อของแม่โดนอิพ่อกินไม่เหลือหรอแล้ว ถนอมน้องบ้างก็ได้นะ แต่น้องมันก็น่ากินจริงๆ นั่นแหล่ะ เด็กอะไรน่าฟัดชะมัด

[ying.pom]

  :pighaun:พี่แกล้วเรื่องกระฉุดมากๆๆอ่ะ ขอบคุณคร้าบ

[GBlk]

รอ

[Ryoooo]

สนุกดีน่าาา
เพลินแทนนายท่านเลยยยยย อิฮิ้ววว

[naaniinahh]

  ตายแพล้บ เก่อเก๋อของฉัน พร่ำบอกแบบนี้คือดีงามมมมมมม

นายท่านถนอมแบบไม่ยั้งจริงๆ แต่เป็นใครๆ จะทนไหว น่าฟัดขนาดนั้น (อ้างอิงชีวิตจริงโคตรๆ)

[gambee]

อร๊ายยยยหน้ากรเก๋องี้ลอยมา
สนุกดีคร๊า..สยิวกิ้วอิ๊อ๊ะคุคริมาก
รอตอนต่อไปจ้า

[Belove]

                                                     Who Are You

                                             ไม่ว่านายเป็นใครฉันก็จะรัก

                                                         บทที่ 4


           ฮวงหลี่เก๋อเริ่มจะชินกับการเป็นเสี่ยวเอ้อในบ้านของข่งฉุ่ยหนานแล้ว จะว่ายากมันก็ยากจะว่าง่ายมันก็ง่าย ที่

ว่ายากคือต้องคอยสังเกตอารมณ์หากนายท่านเข้าไปทำงานในห้องแล้วเครียดหรือหงุดหงิด เมื่อจับทิศทางได้ก็เป็นเรื่อง

ง่ายเมื่อหลี่เก๋อจะทำให้ฉุ่ยหนานอารมณ์ดีขึ้นได้อย่างไร ซึ่งมันก็แค่การที่เขาจะเข้าไปคลอเคลียเหมือนหลี่เก๋อคือลูกแมว

น้อย อย่างเช่นตอนนี้เมื่อฉุ่ยหนานออกมาจากห้องทำงานก้าวลงบันไดมาชั้นล่างในขณะที่หลี่เก๋อเตรียมอาหารว่างยาม

บ่ายรอไว้อยู่แล้วที่โต๊ะอาหาร


           “นายท่านมานั่งตรงนี้สิครับ”


           หลี่เก๋อขยับเก้าอี้ออกเพื่อให้ร่างสูงเซ็กซี่ของฉุ่ยหนานได้นั่งลงบนเก้าอี้ได้โดยสะดวก ใบหน้าเครียดขรึมทำให้

หลี่เก๋อรู้ว่าตอนนี้แหละที่เชาจะต้องเอาใจเจ้าของบ้านโดยการอ้อมไปอยู่เบื้องหลังและนวดที่บ่าของฉุ่ยหนานเพื่อคลาย

เครียดให้เขา


           “นายท่านงานยุ่งหรือครับ”


           “อืม ปวดหัวจัง เก่อเก๋อนวดเก่งจังนะ”


           ฉุ่ยหนานเงยหน้าหลับตาพริ้มให้หลี่เก๋อนวดเฟ้นพักใหญ่ หลังจากนั้นหลี่เก๋อจึงเทนมสดในเหยือกใส่ลงไปใน

แก้วเซรามิคตรงของฉุ่ยหนานพร้อมทั้งเลื่อนจากขนมปังตามไปให้


           “ทานเสียหน่อยนะครับ ทำงานน่ะต้องใช้พลังงานสูง”


           “นั่นสินะ”


           ปากตอบรับขณะเคลื่อนสายตามองใบหน้าของหลี่เก๋อ ผิวขาวเนียนละเอียดจมูกโด่งคมรับปากริมฝีปากแดงอิ่ม

ช่างยั่วเย้าจนฉุ่ยหนานต้องดึงแขนให้หลี่เก่อล้มมาบนตักของเขา


           “นายท่าน!”


           ตกใจเพราะไม่ทันตั้งตัวแต่ตอนนี้หลี่เก๋อเอนกายอยู่บนตักโดยมีท่อนแขนของฉุ่ยหนานประคองแผ่นหลังเอาไว้


           “ป้อนหน่อยสิ”


           “มือนายท่านก็มีนะครับ แค่ปล่อยมือจากเอวผมไปหยิบกินเองก็แค่นั้น”


           “ถ้าไม่ป้อนก็ไม่ต้องพูดกัน”


           เสียงแข็งของฉุ่ยหนานทำให้หลี่เก่อต้องลนลานหยิบขนมปังปิ้งมาชิ้นหนึ่งแล้วส่งเข้าปากฉุ่ยหนานที่ละเลียดกิน

ทีละนิดจากมือของหลี่เก๋อ ดวงตาคมบัดนี้วาววับจนหลี่เก๋อชักจะหนาวๆร้อนๆ


           “นายท่าน คือ...”


           “ให้ฉันป้อนเก่อเก๋อบ้างนะ”


           หยิบชิ้นขนมปังขึ้นมาแล้วส่งเข้าปากให้หลี่เก๋องับไว้ ก่อนจะโน้มตัวลงมาแย่งงับชิ้นขนมปังจากปากอิ่มจนกระทั่ง

ริมฝีปากชิดติดกัน


           “นายท่านขี้โกง อื้ม”


           ต่อว่าไม่ทันจบประโยคปลายลิ้นชื้นก็สอดเข้ามา หลี่เก๋อตวัดลิ้นรับแทบไม่ทันเมื่อถูกจู่โจม มืออุ่นที่ประคองอยู่

ตรงเอวขยับลึกเข้ามาในเสื้อยืดพลางบีบเค้นไปตามเนื้อตัวอุ่น ชายเสื้อเลิกสูงขึ้นเรื่อยและในที่สุดฉุ่ยหนานก็ดึงมันผ่าน

ศีรษะหลี่เก๋อจนได้


           “อึก นายท่าน ไม่ได้นะครับ”


           “ทำไมล่ะเก่อเก๋อ ไม่อยากช่วยฉันคลายเครียดหน่อยเหรอ”


           เสียงกระเส่าสั่นพร่าดังอยู่ใกล้หู หลี่เก๋อเริ่มหายใจดังขึ้นเรื่อยจนแผ่นอกกระเพื่อมเมื่อฉุ่ยหนานก้มหน้ามาเม้ม

ปากลงบนยอดอกสีน้ำตาลอ่อน


           “ก็นายท่านสัญญาว่าจะสอนผมขับรถช่วงบ่ายนี่ครับ ถ้ามัวแต่ อื้อ...อย่างนี้ผมก็ไม่ได้...”


           “แป๊บเดียว แล้วจะพาไปขับรถ นะเก่อเก๋อ”


           “อ๊ะ นายท่าน!”


           เอวถูกรวบและยกขึ้นอย่างง่ายดาย ฉุ่ยหนานวางร่างของหลี่เก๋อลงบนโต๊ะอาหารนั่นเอง เขาดึงกางเกงยีนส์ออก

จนพ้นท่อนขาแน่นเนียนก่อนจะผลักหน้าอกให้หลี่เก่อนอนราบไปกับโต๊ะ

           ฉุ่ยหนานคว้าเหยือกนมสดขึ้นมาแล้วรินลงไปบนแผ่นอกขาวเนียน น้ำนมเหลวไหลเกลือกกลิ้งอยู่ตามเนื้อตัวน่า

กินจนฉุ่ยหนานไม่รีรอที่จะโน้มกายลงไปใช้ปลายลิ้นและริมฝีปากไล่เลียหยาดน้ำนมสีขาว แผ่นอกราบแอ่นกายให้ฉุ่ย

หนานได้โลมเลียอย่างเสียวซ่าน หลี่เก๋อกดคอให้ฉุ่ยหนานได้กินนมบนร่างของเขาจนหมดและเหลือคราบน้ำลายชุ่มชื่น

ทิ้งไว้ทดแทน


            “นมสดยี่ห้ออะไร หวานจริง”


           ฉุ่ยหนานพึมพำเสียงสั่นพร่าเมื่อเขาเลื่อนลงไปดอมดมอยู่แถวเก๋อน้อยปลุกความพลุ่งพล่านจนหลี่เก๋อไม่อาจ

หยุดยั้งได้อีกแล้ว

           ตั้งขาทั้งสองชันไว้กับขอบโต๊ะ มือสอดเข้าไปใต้สะโพกตนเองดันให้ยกสูงพลางปรือตาฉ่ำหวานยั่วเย้าให้ฉุ่ย

หนานหน้ามึด


           “จะหวานกว่านี้ครับถ้านายท่านจะกินจริงๆเสียที”


           ฉุ่ยหนานกลั้นเสียงคำราม เขายกเหยือกนมสดที่เหลือน้ำนมอีกเพียงเล็กน้อยเทใส่ช่องทางสีชมพูแสนหวาน

ก่อนจะปลดกางเกงของตนเองลงแล้วจ่อท่อนเนื้อไปกับปากทางเข้าแล้วดันเข้าไปทีเดียว น้ำนมหวานช่วยให้เขาเข้าไป

สุดทางอย่างง่ายดาย ฉุ่ยหนานใช้มือรั้งเอวค่อดให้สวนกลับรับการกระแทกจากเขา


           “อ๊า นายท่าน”


           “ซี้ด เก๋อเก๋อ”


           ประสานเสียงกันอย่างไม่ได้นัดเมื่อท่อนเนื้อเสียดสีร้อนแรง หยาดน้ำนมใกล้แห้งทำให้เหนียวหนับแต่ยิ่งทำให้

ความคับแน่นบีบเค้นจับใจ


           “นายท่าน ไม่ไหวแล้วเสียวเหลือเกิน”


           หลี่เก๋อครางไม่เป็นภาษา พลางเป็นฝ่ายเด้งเอวตอบรับ ฉุ่ยหนานเท้ามือไปกับโต๊ะ กางขาไว้มั่นแล้วเด้งเอวรัวเร็ว

เสียงเนื้อกระทบเนื้อเร่งจังหวะดังลั่นก่อนจะหยุดลงเมื่อเขาแช่ค้างเมื่อได้ปลดปล่อยออกมาหลังจากที่หลี่เก๋อสุขสมไป

ก่อนหน้าไม่กี่วินาที

           ฉุ่ยหนานจูบหนักๆที่ปากอิ่มเป็นรางวัล เขาดึงท่อนเนื้อออกมาแล้วจัดแจงแต่งตัวคืนให้หลี่เก๋อที่ยังแข้งขาสั่น


           “ไป ไปฝึกขับรถกัน”


           “นายท่านแกล้งผม”


           หลี่เก๋อประท้วงเพราะถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่หายหอบเหนื่อย แต่ฉุ่ยหนานก็ยังพรายยิ้มและดึงไหล่ของเขาให้ลุกขึ้น

ยืน


           “ไหวน่า นั่งขับรถนะไม่ได้ให้ไปเดินสักหน่อย”


           ฉุ่ยหนานจับร่างเพรียวพาดบ่าอย่างง่ายดายพลางพาเดินไปที่รถยนต์ของเขา ฉุ่ยหนานขับรถยนต์ออกจากบ้าน

มุ่งหน้าไปยังถนนโลคอลโรดไม่ไกลจากบ้านนัก ถนนเส้นเล็กตรงทอดยาวแสนเงียบท่ามกลางต้นไม้สูงปกคลุมให้ร่มเงา

ทั้งสองฝั่ง ฉุ่ยหนานชลอรถหยุดนิ่งแล้วจึงสลับที่นั่งกับหลี่เก๋อ


           “ไม่ต้องทำอะไรมากเหยียบครัช โยกเกียร์ค่อยๆเหยียบคันเร่งแล้วปล่อยครัชบังคับพวงมาลัยให้ตรง ไหนลองดู

สิ”


           หลี่เก๋อทำตามอย่างที่ฉุ่ยหนานสอน เขาพุ่งสมาธิจับพวงมาลัยจนฝ่ามือชื้นเหงื่อ หัวใจเต้นตุ๊มๆต่อมๆเมื่อค่อยๆ

เหยียบคันเร่งให้รถพุ่งออกไปข้างหน้า ปากแดงคลี่ยิ้มออกมาเมื่อรถยนต์เคลื่อนที่


           “นายท่าน ดูสิผมขับรถได้แล้ว”


           ตะโกนก้องรถอย่างตื่นเต้นจนฉุ่ยหนานแอบยิ้มอย่างเอ็นดู


           “เปลี่ยนเกียร์สิเก่อเก๋อ”


           “ครับ เปลี่ยนเกียร์”


           ตอบรับทั้งที่ดวงตายังจ้องตรงอยู่บนถนนโล่งพลางวาดมือหวังจะจับเกียร์รถ แต่หลี่เก๋อไม่ได้มองเลยว่าที่ตน

กำลังคว้าหมับนั่นไม่ได้เกียร์


           “อุ๊บส์”


           “โอ๊ย นายท่าน!”


           ต่างพากันสะดุ้งด้วยเหตุคนละอย่าง หลี่เก๋อนั้นตกใจที่มือตนเองพลาดคว้าหมับเข้าที่กล่องดวงใจของคนนั่งข้าง

ส่วนฉุ่ยหนานก็สะดุ้งที่จุดอ่อนไหวถูกบีบอย่างไม่ทันตั้งตัว


           “เบรคสิเก่อเก๋อ!”


           ฉุ่ยหนานรีบพูดเมื่อเห็นหลี่เก๋อนั่งเอ๋อทำอะไรไม่ถูก หลี่เก๋อรีบกระทืบเบรคจนท้ายรถปัดไปมา ฉุ่ยหนานต้องรีบ

ดึงพวงมาลัยช่วยจนกระทั่งรถยนต์ของเขาพุ่งเข้าไปจอดอยู่ริมทางอย่างเคราะห์ดีที่ไม่ไปชนต้นไม้ ทั้งคู่พากันถอน

หายใจเฮือกใหญ่


           “นายท่านผมขอโทษ”


           หลี่เก๋อร้องเสียงหลงพลางหลับตาหนีเพราะสำนึกผิด จึงไม่ทันมองว่าตอนนี้ฉุ่ยหนานกำลังกัดฟันแน่น


           “จะสำนึกผิดก็ช่วยเอามือออกไปจากตรงนี้ก่อนได้ไหม รู้หรือเปล่าว่านายกำลังบีบฉันอยู่นะ”


           เค้นเสียงพูดจนหลี่เก๋อต้องลืมตาโพลงพลางหันมามองมือตนเองที่กำลังขยำเกียร์ของฉุ่ยหนานอยู่ในอุ้งมือ หลี่

เก๋อยิ้มแหยก่อนจะค่อยๆชักมือตนเองกลับ แต่มือนั้นกลับถูกฉุ่ยหนานวางมือทับลงมาอย่างรวดเร็ว


           “นายท่าน คือ...”


           หลี่เก๋อกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อเห็นดวงตาวาววับมองจ้องหน้า


           “นายต้องรับผิดชอบ”


           “แต่ว่า...”


           “ไม่มีแต่”


           ฉุ่ยหนานยกมือคล้องคอหลี่เก๋อแล้วดึงเข้ามาจูบ ริมฝีปากบดเบียดร้อนแรงจนหลี่เก๋อเองก็กระเจิดกระเจิงเช่นกัน

ร่างเพรียวถูกผลักให้ลอดระหว่างเบาะหน้าไปยังเบาะหลัง ฉุ่ยหนานติดตามมาแล้วจัดการดึงเสื้อยืดออกจากลำตัวขาว

โพลน

           หลี่เก๋อมองใบหน้าหล่อเหลาด้วยใจสั่นไหว มือเรียวคว้ากระดุมเสื้อเชิ้ตของฉุ่ยหนานปลดออกทีละเม็ดจนกระทั่ง

ถึงเม็ดสุดท้ายทั้งคู่ก็โผเข้าจูบเร่าร้อนตั้งแต่แขนเสื้อยังหลุดออกไม่หมดด้วยซ้ำ


           “นายท่าน รู้ไหมว่านายท่านเซ็กซี่มาก”


           มือนุ่มลูบไปตามไรขนอ่อนบนลำตัวฟิตเฟิร์ม แล้วบีบเค้นตามสายเข็มขัดแล้วปลดออก ฉุ่ยหนานหายใจถี่ยิบเมื่อ

เขาเองก็กำลังช่วยดึงกางเกงออกจากสะโพกแน่นเนื้อของหลี่เก๋อ ร่างเพรียวคร่อมกายอยู่บนเอวแกร่งที่ชูท่อนเนื้อดุดันรอ

อยู่ หลี่เก๋อขยับสะโพกกดลงไปให้ฉุ่ยหนานสอดกายเข้ามาช้าๆ


           “อา เก่อเก๋อ ขยับลงมาอีกนิด”


           “อึก นายท่าน ตอนนี้มันก็ลึกมากแล้ว”


           กัดฟันโต้ตอบไปมาเมื่อความบีบรัดชวนให้สยิวกายร้อนวูบวาบ หลี่เก๋อถึงกับเงยหน้าเป่าปากเมื่อแท่งเนื้อร้อน

กำลังจี้อยู่กับจุดอ่อนไหวในช่องทางของเขา มันทำให้หลี่เก๋อต้องกดสะโพกเค้นคลึงให้ท่อนเนื้อหมุนวนไปมาจนท่อนขา

สั่นระริก รอยแยกของซิปกางเกงถูไถอยู่กับถุงเนื้อแฝดยิ่งกระตุ้นความต้องการจนหน้ามืด


           “เก่อเก๋อของฉัน ขยับเร็วเข้า”


           น้ำเสียงเร่งเร้าทำให้หลี่เก๋อขยับสะโพกขึ้นลง สถานที่คับแคบยิ่งทำให้เนื้อตัวแนบชิดจนร้อนวูบวาบ ฉุ่ยหนาน

ต้องชันเข่าขึ้นมาเพื่อให้หลี่เก่อขยับเอวได้คล่องขึ้น คนตัวเล็กถึงกับต้องใช้มือหนึ่งยันเพดานรถอีกมือหนึ่งยันที่กระจก

แล้วขย่มเอวด้วยความต้องการที่พุ่งสูงลิบ

           ซุกหน้าลงกับไหล่กว้างแล้วเผลอกัดลงไปพลางโยกเอวไม่ยั้งแรง รถยนต์ห้าประตูโยกขึ้นลงตามแรงที่ต่างก็สาด

ซัดเข้าใส่กัน ฉุ่ยหนานถึงกับเงยหน้าเป่าปากขมวดคิ้วด้วยร่างกายที่กำลังบีบเค้น เขาโอบรัดเอวค่อดแล้วเด้งเอวช่วย

พลางคว้าเก๋อน้อยเอาไว้ในมือแล้วออกแรงบีบแค่เบาๆ


            “นายท่าน อ๊า”


           ส่งเสียงร้องครวญยาวนานพลางโยกสุดแรง ทันใดนั้นเก๋อน้อยก็พุ่งพิษออกมาเต็มท้องน้อยในขณะที่ฉุ่ยหนานสูด

ปากเร่าแล้วเด้งเอวอีกไม่กี่ทีผลผลิดก็อัดแน่นอยู่เต็มช่องทางแฉะชื้น ก่อนจะพากันโซซบอยู่กับไหล่ของอีกฝ่าย



           โธ่ นายท่านก็เป็นซะอย่างนี้ แล้วเมื่อไหร่หลี่เก๋อจะขับรถยนต์เป็นกันล่ะ




TBC



โอ๊ยยยย หื่น

คนอ่านหื่นกว่า 555


 
           
           

[naaniinahh]

  อ๊ากกกกกก ยันเพดาและกระจกรถ ขอเลือดสภากาชาดไทยมาก็ยังไม่พอจริงๆ ขอบคุณนะคะพี่แกล้ม

[Mouse2U]

สงสัยฉุ่ยหนานคงอยากจะขับรถบริการให้หลี่เก๋อนั่งสบายๆ เสียละมังคะ ถึงได้สอนให้ขับรถไม่ถึงไหนเสียที~~

[arij-iris]

  

[Atcharapan]

เลือดหมดคลังสภากาชาดไทย
เพราะพี่กรกับน้องเก๋อนี่เอง
 

[gambee]

คนเขียนหื่นนนนน
คนอ่านใสใส...หยิบผ้าขนหนูซับเลือดแพร๊พ
 

[labelle]

เรียกเลือดตลอดเวลาค่ะ

เกอเก๋อเป็นใครกันแน่ หนีมาเฟียทำไม


ไม่มาต่อแล้วหรอคะ รออ่านอยู่นะ

[naya-devil]

 

เรื่องนี้ต้องมีเงื่อนงำแหงๆ 

ติดตามต่อออออออออ 

[KittybabymApi]

ไร้ท์จ๋า!!! ทำไมทำเยี่ยงนี้!..ไร้ท์จะให้ค้างไว้แบบนี้ไม่ได้... มาต่อค่ะ  เรื่องนี้ยิ่งกว่าxtremeอีกอ่ะ อยากได้ทุกตอนแบบนี้

[aoihimeko]

กรี๊ดดดด...ชอบบบบบบ
จะมาต่อไหม. มาเถอะะะ

[BAKA]

โอ้ยยยย น้องโก๊ะมากเลย แต่ก็ดันเข้าทางนายท่านไปอีก ฮาาาา