จบได้กระชากอารมณ์มากมายเลย ตอนแรกที่อ่านจดหมายของคนเขียนก็แอบหวั่นๆอยู่แล้ว
แต่เห็นว่ายังหวานชื่นกัยดีก็เลยคิดว่าคงไม่มีไร แต่พอถึงฉากที่คุยเล่นกันในรถก็กลัวทันเลย
แล้วมันก็เป็นอย่างที่กลัวจริงๆด้วย แต่อยางน้อยทั้งคู่ก็ยังมีชีวิตอยู่ อย่างน้อยก็ยังมีความหวัง
ตอนแรกเห็นชื่อเรื่องไม่คิดว่าจะจบแบบนี้เลย แล้วก็ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องที่ออกแนวเครียดขนาดนี้ด้วย
คิดว่าจะเป็นเรื่องฮาๆต๊องๆกว่านี้ซะอีก แต่พอช่วงหลังๆนี่ดราม่าบีบหัวใจมากมาย กดดันความรู้สึกสุดๆ
สงสารโกโ-ตรๆ อดทนและรอคอยมาตลอดแท้ๆ ส่วนมอสนี่ใช้ชีวิตชิวๆมาตลอด
สุดท้ายพอทุกอย่างจะลงเอยด้วยดี แต่ก็ต้องมาเกิดเรื่องให้ทุกอย่างกลับไปเริ่มต้อนใหม่ที่ศุนย์
คนชิวก็ชิว สดใสร่าเริง คนรอก็ทนรอต่อไป สุขปนเศร้า เหงาปนโศก
สุขที่ได้ดูแลและอยู่ใกล้ แต่ก็เศร้าและเหงาที่ไม่รับรุ้และไม่อาจครอบครอง
โอ๊ยยยย! นึกถึงเพลง"หน่วง" เลยอ่ะ ตอนจบของเรื่องนี้ มีความสุขฉาบอยู่บนความทุกข์ จริงๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
