-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
-------- ----- ---------
ประกาศเปิดจองพร้อมโอนค่ะ
นิยายเรื่อง: เรื่องรัก..ไม่ล้าบอก
(http://upic.me/i/at/cover01-2_1.jpg) (http://upic.me/show/23450049)
(http://upic.me/i/6i/cover02-2_1.jpg) (http://upic.me/show/23450516)
(http://upic.me/i/yx/bookmark01_1.jpg) (http://upic.me/show/23450050)
(http://upic.me/i/4z/bookmark02_1.jpg) (http://upic.me/show/23450054)
เรื่องย่อ:
เพราะจู่ๆก็ได้รับดอกไม้และจดหมายรักที่บรรจุข้อความเป็นกลอนรักที่หวานจนแสบไส้ แถมคนที่ส่งมาให้ยังไม่ยอมลงชื่อหรือแสดงตัวรับผิดชอบเสียด้วย ตัวป่วนและเพื่อนสนิทอีกสองชีวิตจึงเริ่มคิดแผนการค้นหา ‘คุณนิรนาม’ และเมื่อได้พบเจ้าของกลอนรักหวานกับของกำนัลที่มาพร้อมกับแววตาจริงจังว่า ‘พี่รักจริงหวังแต่งงานนะครับ’ โดยไม่รู้ตัว....เด็กใจง่ายอย่างตัวป่วนก็เลยเผลอวางหัวใจไว้ในกำมือของผู้ชายเจ้าแผนการคนนี้เสียแล้ว
ข้อมูลหนังสือ:- ทั้งชุดมีสองเล่มจบ หนาเล่มละประมาณ 360 หน้า
- ราคาหนังสือ 700 บาท ต่อ 1 ชุด (ไม่ขายแยก) + ค่าจัดส่งลงทะเบียน 60 บาท รวมเป็น 760 บาท
- หนังสือขนาด A5 พิมพ์ด้วยกระดาษถนอมสายตา
- ตอนพิเศษเฉพาะในหนังสือ 2 ตอน
- ของแถม
o ที่คั่นหนังสือ
o กล่องสะสม
หากสั่งซื้อมากกว่า 1 เล่ม ให้คำนวณราคาโดยการบวกค่าจัดส่งเพิ่มชุดละ 20 บาทนะคะ เช่น
สั่งซื้อ 2 ชุด (700x2) +80 = 1480 บาท
สั่งซื้อ 3 ชุด (700x3) +100 = 2200 บาท
รับสั่งจองทางอีเมลเท่านั้นนะคะ โดยส่งอีเมลขอรายละเอียดการโอนได้ที่
anajulianovela แอท จีเมล ดอท คอม โดยตั้งหัวข้อว่า
Subject: สั่งซื้อ เรื่องรัก..ไม่กล้าบอก
ล๊อคอิน:
จำนวนชุด:
จากนั้นคนเขียนจะส่งรายละเอียดการโอนให้ทางอีเมลค่ะ
สวัสดีค่ะทุกท่าน
หลังจากการต่อสู้ยาวนานเพื่อจะใช้ทุนเท่าที่มีทำปั๊มนูนที่ปก
แต่ไม่สำเร็จ(เพราะให้ยังไงๆ กี่ร้านๆขั้นต่ำก็ต้อง500ชิ้น หงิงๆ)
ดังนั้น คนเขียนจึงมีความจำเป็นขอแจ้งเปลี่ยนปกนะคะ
เพราะปกเดิมนั่นตั้งใจทำออกมาเพื่อปั๊มนูนตรงลายดอกไม้ที่สีเข้มๆ
ถ้าท่านไหนไม่ปลื้มกับปกใหม่ แล้วอยากยกเลิกการจองก็แจ้งมาทางเมล์ได้นะคะ
และ....จ่ายค่ามัดจำให้โรงพิมพ์ไปแล้วเรียบร้อยค่ะ
ตอนนี้รอหนังสืออย่างจดจ่อ พอได้หนังสือเป็นเล่มๆมาถึงจะวัดขนาดทำกล่อง(boxset)
ท่านไหนที่จองเข้ามาหรืออยากได้ แต่ลืมโอนในเวลา
ถ้ายังไม่เลิกอยากเก็บตัวป่วนไปเลี้ยง ก็เมล์มาบอกคนเขียนหน่อยนะคะว่าสามารถโอนได้วันไหน
แต่ถ้าเลิกอยากได้แล้วก็ไม่ว่ากันค่ะ (แต่แจ้งหน่อยก็ดี หงุงหงิง)
อย่างไรคนเขียนก็ขอบคุณมากที่ติดตามอ่านมาตลอด
ด้านบนสองรูปคือปกใหม่นะคะ ยังพยายามคุมโทนให้ออกฟ้าๆ พลิ้วๆ ดูแล้วสบายตาไม่ต่างจากเนื้อเรื่องค่ะ
และอีกสองรูปล่างนั่นคือที่คั่น ที่สั่งพิมพ์ไปพร้อมกันเรียบร้อย
ขอบคุณพี่คนทำมา ณ ที่นี้ (พี่แกไม่ประสงค์จะออกนามค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ)
กำลังตั้งตาคอยหนังสืออย่างจดจ่อ
นุ่น anajulia
ขอบคุณทุกการสนับสนุนนะคะ ทุกท่านที่เข้ามาอ่านด้วย :กอด1:[/center]
...............................................................
-------- -------- -----------
มีข้อแนะนำติชมอะไรก็บอกกันได้ทุกสิ่งอย่าง ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ :กอด1:
..............................................................................................
สารบัญ
ตอนที่๑ เพลงยาว(ที่แสนสั้น)ฉบับที่สาม
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=14565.msg866702#msg866702
ตอนที่๒ ดอกไม้สามชนิด กลอนสามบท
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=14565.msg867101#msg867101
ตอนที่๓ เพราะสนใจ...ก็เลยอยากรู้
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=14565.msg868231#msg868231
ตอนที่๔ จากข้อมูลที่มี..สมมติฐานคือ..
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=14565.msg870515#msg870515
ตอนที่๕ คนใกล้ตัว???
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=14565.msg871628#msg871628
ตอนที่๖ ใช่..หรือว่าไม่???
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=14565.msg874783#msg874783
ตอนที่๗ กล้าๆหน่อย
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=14565.msg877422#msg877422
ตอนที่๘ ยิ่งได้ยินเสียง..ยิ่งอยากเห็นหน้า
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=14565.msg880821#msg880821
ตอนที่๙ เรื่องของคุณพี่อากาศ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=14565.msg884417#msg884417
.............................................(มีคนอ่านใจดีช่วยเก็บมาให้ ขอบคุณมากนะคะ แล้วจะค่อยๆเก็บทางลัดมาให้เรื่อยๆค่ะ)
ตอนที่๑ เพลงยาว(ที่แสนสั้น)ฉบับที่สาม
มาลัยรักพี่พันถักด้วยมือพี่ ขวัญชีวีใจพี่นี้ไม่แปรผัน
จะร้อยรักเคียงเจ้าทุกคืนวัน ทั้งยามฝันยามตื่นพี่ใจเดียว
“สามฉบับ จดหมายสามฉบับ ดอกไม้สามอย่าง เวรเอ๊ย ใครมันเล่นอย่างนี้วะ”
เอาแล้วไงเสียงบ่นเจือโทนกระฟัดกระเฟียดอย่างน่าถีบลอยมารบกวนยามเช้าแสนสงบที่โต๊ะคณะซึ่งเด็กปีหนึ่งหลายชีวิตกองๆสุมกันอยู่
ไม่ใช่เสียงใครหรอกนอกจากนายศศินทร์ หรือที่เพื่อนๆทั้งคณะเรียกมันว่า ”ป่วน”
อย่าได้เข้าใจผิดไปเชียว ป่วนน่ะ ไม่ใช่ฉายาใดๆ แต่เป็นชื่อเล่นของไอ้ตัวป่วนนั่นจริงๆ
ไม่น่าเชื่อว่าท่านพ่อท่านแม่ของนายศศินทร์จะรู้ว่าลูกชายคนเล็กโตขึ้นมาแล้วจะป่วนได้ป่วนดีไม่มีผิดเพี้ยนไปจากชื่อเลย
“ไงวะป่วน ได้ดอกไม้อีกแล้วเหรอ? ก็บอกแล้วไงให้กักตัวไอ้คนส่งของไว้แล้วรีดมันซะว่าใครสั่งมา” อันนี้เสียงง่วงๆจากไอ้แผน ไอ้แผนนี่เป็นซี้ของไอ้ป่วนมัน มันสองตัวคบกันมาตั้งแต่อนุบาล ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าคนเราจะคบกันได้นานขนาดนั้น ขนาดไอ้ป่วนมันย้ายบ้านข้ามจังหวัดเป็นว่าเล่นก็ยังมีไอ้แผนนี่แหละที่ยังทนคบมันเป็นเพื่อนสนิทอยู่ได้ แถมมันสองตัวยังอุตส่าห์สอบติดมหาวิทยาลัยเดียวกัน คณะเดียวกัน แถมเมเจอร์เดียวกันอีก
พ่อของป่วนมันเป็นข้าราชการประเภทไร้เส้น จะว่าไร้ก็ไม่ไร้เสียทีเดียว เสียแต่ว่าเส้นที่มีน่ะมันเป็นเส้นหมี่ ไม่ใช่เส้นใหญ่เส้นก๋วยจั๊บอย่างใครเขา ถูกย้ายไปรับตำแหน่งแต่ละที่ก็ไม่เคยจะได้อยู่เมืองใหญ่รับเงินเดือนสบายๆอย่างเพื่อนร่วมรุ่น เคยออกไปช่วยเขาจับเสือจนตัวเองต้องนอนโรงพยาบาลเกือบเดือนมาแล้ว คือผมหมายถึงเสือที่เป็นคนนะครับ อย่าเข้าใจผิดไปจินตนาการเห็นภาพพ่อไอ้ป่วนดักซุ่มจับเสือลายพาดกลอนตัวใหญ่เท่าลูกม้าแบบนายพรานใหญ่รพินทร์ผู้เลื่องลือแห่งเพชรพระอุมานั่นเชียว
“ป่วน ไหนขอนุ่นดูหน่อยสิ โว้ว คราวนี้เป็นมาลัยดอกรักล้วนเลยเหรอ ไหนๆจดหมายว่าไงบ้าง?” ส่วนคนนี้ชื่อนุ่น เธอเป็นผู้หญิงที่ติดอันดับเถื่อนถึกหนึ่งในห้าของรุ่น
จะอธิบายว่าไงดีล่ะ คือเธอเป็นคนแบบที่เราจะไม่เข้าไปคุยด้วยก่อนจนกว่าจะได้รู้จักรู้ใจกันแล้วนั่นล่ะ เหมือนตอนนี้ไงที่ทั้งไอ้ตัวป่วนและไอ้แผนยอมรับนุ่นเป็นเพื่อนในกลุ่มอีกคนอย่างเต็มใจเพราะความรักเพื่อน จริงใจ แถมถึงไหนถึงกันของหญิงถึกคนนี้
อ้อ..แต่อย่าไปวิจารณ์ความถึกของไอ้นุ่นมันนะ เพราะมันให้นิยามว่าตัวมันน่ะไม่ถึก แค่เป็นผู้หญิงแปลกและหายากเท่านั้นเอง
“มาลัยรักพี่พันถักด้วยมือพี่ ขวัญชีวีใจพี่นี้ไม่แปรผัน
จะร้อยรักเคียงเจ้าทุกคืนวัน ทั้งยามฝันยามตื่นพี่ใจเดียว”
“อินุ่นนนนนนน แก...ชั้นบอกแล้วไงว่าอย่าอ่านออกเสียง โอยกู อับอายขายขี้หน้าชาวบ้านเขาหมดแล้ว” ฮ่าๆๆไอ้ป่วนมันโวยวายใหญ่แล้ว แล้วไอ้พวกที่กองสุมๆกันอยู่ก็เป็นใจเหลือเกิน โงหัวกันขึ้นมาส่งสายตาล้อเลียนให้มันกันยกโต๊ะ เอริ้กๆๆๆๆ
“แล้วนี่แกจะอินไปไหนนุ่น ดอกไม้นั่น กลอนนั่น ของไอ้ป่วนมันทั้งนั้น แกจะนั่งเท้าคางตาลอยอีกนานมั้ย?” เอาแล้ว ดูสิครับ ดูสายตาไอ้แผน แหม...อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้นะ ผมว่ามันต้องคิดไม่ซื่อกับไอ้นุ่นแน่นอน สายตานั่นมันฉายประกายวิบวับเกินเพื่อนแล้ว
ไอ้แผนเอ๊ย..นุ่นมันไม่ใช่น้องน้อยของแกนะจะได้เอ็นดูมันขนาดนั้น ว่าไปไอ้แผนมันคงเปลี่ยนรสนิยมมาชอบของแปลก เพราะแฟนานุแฟนทั้งหลายที่เคยๆมีมาก็ล้วนแล้วแต่สาวๆขาวๆบอบบางน่าทะนุถนอมทั้งนั้น สงสัยมันจะเบื่อ
“แผนอ้ะ ก็กลอนนี่นะหวานซะน้ำตาลยังอายเลยนะแผน ที่ถ้ามีใครมาทำให้นุ่นอย่างนี้นะ นุ่นรักตายเลย เฮ้อ....ทำไมนุ่นไม่สวยแบบไอ้ป่วนมันมั่งน้า.....”
“ปากเรอะแก ชั้นผู้ชายนะเว้ย มาบอกว่าสวยได้ไง ริจะชมชมให้มันถูกเว้ยไอ้นุ่น” แน่ะ...ตัวป่วนมันไม่ยอมรับว่าตัวเองสวย แหวใส่เพื่อนซะงั้น
“เออๆ คุณป่วนคะ คุณน่ะหล่อม้ากมาก หล่อจนผู้หญิงอย่างอะฮั้นอายเลยค่ะ คริๆๆๆ” อย่าแปลกใจไป เพื่อนนุ่นกับเพื่อนป่วนมันก็อย่างนี้แหละครับ ทะเลาะกัน ประชดประชันใส่กัน แต่มันก็รักกันนะเออ ทั้งกลุ่มก็มีแต่ไอ้แผนนี่แหละเป็นผู้ใหญ่กว่าเพื่อน
“แล้วแกจะให้ชั้นอธิบายอีกมั้ยป่วน ว่ากลอนคุณนิรนามเขาตั้งใจบอกแกว่ายังไงบ้าง?” ไอ้นุ่นก็ดี๊ดี ไม่ยอมลงชื่อมาก็ตั้งชื่อให้เสร็จว่าคุณนิรนาม อุตส่าห์ใส่คุณให้เป็นคำนำหน้าแสดงความชื่นชมโดยเปิดเผยอีกต่างหาก
“เออๆก็ดี ไหนว่ามาซิคุณนิรนามของแกเค้าจีบชั้นว่าไงบ้าง” แน้...ตัวป่วน ไม่อยากได้แต่ก็สนใจนี่หว่า
“เขาบอกว่ามาลัยดอกรักพวงนี้น่ะเขาร้อยเองกับมือเพื่อมอบให้แก เขาว่า..ที่รักจ๋าพี่น่ะเป็นคนมั่นคง รักเดียวใจเดียวนะจ๊ะ รับรักพี่เถิดแล้วพี่จะกอดทั้งวันทั้งคืนไม่ห่างเลย ชะเอิงเงย”
“อิบร้า...แกนะแก กร้ากกกกกกกส์ เขาหมายความอย่างนั้นจริงอ้ะ? แล้วอิชะเอิงเงยนี่แกใส่เพิ่มใช่มั๊ย รึว่ามีคำไหนแปลได้ชะเอิงเงยด้วย กร้ากกกกกกส์” น่าน...ขำกลบเกลื่อนรึเปล่านะตัวป่วน ที่หน้าแดงไปจนถึงหูนั่นน่ะ แดงเพราะแรงขำรึแดงเพราะแรงเขินกันแน่น้า...
//กริ๊งงงงงงงงงงงงงง//
“ไปๆเข้าเรียนกันเหอะ วิชานี้อาจารย์ใจดีเกิน ไม่กล้าเข้าเลทเลย” ไอ้นุ่นมันพูดแล้วก็รวบๆข้าวของลุกขึ้นจากม้านั่งหินอ่อนผุๆอย่างรวดเร็วพร้อมกับดึงแขนเรียวๆของเพื่อนตัวป่วนให้ลุกขึ้นพร้อมๆกัน
ตอนนั้นตัวป่วนมันว่ามันเห็นนะ ว่าไอ้แผนเพื่อนรักก้มไปกระซิบอะไรบางอย่างที่ริมหูของไอ้นุ่นเพื่อนเลิฟ แล้วไอ้นุ่นก็เงยหน้าขึ้นทำตาโต พยักหน้าหงึกหงัก ท่ามันอย่างกับเด็กน้อยดีใจจะได้ของเล่นยังไงยังงั้นเลย
ในใจไอ้ตัวป่วนก็คิด..เออ คู่นี้มันสมกันดีเว้ย ดีๆเชียร์ให้มันรักกันเองดีกว่า จะได้ไม่ต้องเสียดุลให้คนนอก
.......
.......
อีกอย่าง ถ้าเขาจะต้องมีความรักเพราะแพ้ไอ้กลอนเลี่ยนๆกับดอกไม้ที่แนบมานี่จริงๆจะได้ไม่ต้องเหงาเพราะมีความรักอยู่คนเดียว
เอาให้ไอ้สองคนนั่นมันมีรักไปด้วย จะได้ได้ล้อมันบ้าง
ไม่งั้นถูกล้ออยู่ฝ่ายเดียวอย่างนี้ เสียเปรียบแย่
................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
น่ารักดีค่ะ น้องป่วน ชื่อน่ารักเชียว
จะคอยติดตามนะคะ :L2:
-
ขอบคุณสองเมนท์แรกมากๆนะคะ เข้ามาให้กำลังใจกันอย่างรวดเร็ว :กอด1:
วางโครงไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ ใสๆสบายๆตลอดทั้งเรื่อง เพราะเขียนตามใจคนเขียนเอง แหะๆ
แล้วก็นอกจากสองเมนท์แรกแล้ว ขอบคุณทุกท่านที่คลิกเข้ามาอ่านด้วยนะคะ
ปลาบปลื้ม..แค่ไม่นานมีคนเข้ามา20กว่าครั้งแล้ว
-
มาเพิ่มอีกตอนแล้วนะคะ
กำลังมีไฟต้องรีบเขียน โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ
---------------------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------------------
ตอนที่๒ ดอกไม้สามชนิด กลอนสามบท
“กุหลาบขาวส่งให้เจ้าแทนใจภักดิ์ ด้วยพิษรักมันเร้ารนจนอกไหม้
พี่คนขลาดมิอาจหาญเดินเข้าไป ขอเผยใจให้เจ้ารู้ผ่านคำกลอน”
กระดาษสาสีขาวขุ่นมีกลีบกุหลาบแทรกที่ถูกตัดเป็นการ์ดทรงกลมอย่างประณีตชิ้นเล็กๆนั้นถูกสอดไว้ลวกๆในสมุดโน้ตที่เจ้าตัวป่วนมันใช้อยู่เล่มเดียว
จดอะไรมันก็จดของมันอยู่ในสมุดเล็กๆเล่มนั้นอยู่เล่มเดียว
ตัวป่วนมันเป็นนักศึกษาที่ไม่มีสมุดจด เพราะมันรู้ตัวดีว่าไร้สามารถในการเล็คเชอร์
เล็คเชอร์ไปก็เปลืองหมึกเปลืองกระดาษเปล่าๆ สู้ตั้งใจฟังอาจารย์ในคาบแล้วรอถ่ายเอกสารเล็คเชอร์ของเพื่อนๆยังมีประโยชน์เสียมากกว่า
แถมตัวป่วนมันยังเป็นคนประเภท Low-tech สุดๆ เอ็นท์ติดพี่สาวคนโตยื่นข้อเสนอจะให้รางวัลเป็นออแกไนเซอร์
มันก็บอกว่าจะให้เอามาไว้เป็นที่ทับกระดาษรึไง มันใช้ไม่เป็นหรอก
ในสมุดโน้ตเล็กๆนั่นจึงมีตั้งแต่เบอร์โทร.เพื่อน Email addressอาจารย์ นัดหมายส่งงานต่างๆนานา สูตรทำน้ำยาปลาช่อน เคล็ดวิธีการขจัดคราบสนิม
รึแม้แต่รูปการ์ตูนล้อเลียนเพื่อนในคลาสเวลาหลับในห้องเรียน สรุปว่าทั้งความลับความไม่ลับที่เป็นความคิดของตัวป่วนก็อยู่ในนั้นทั้งหมด
และตอนนี้การ์ดวงกลมสามแผ่นที่มีหมึกสีเขียวเข้มเขียนเป็นกลอนแปดที่ได้มาพร้อมกับดอกไม้ก็วางเรียงอยู่ตรงหน้าขณะที่ป่วนมันนอนคว่ำทำหน้ายุ่งอยู่บนเตียง
“วันแรกวันอังคารกลอนกุหลาบมาพร้อมกุหลาบขาวหนึ่งดอก วันพุธไม่มีมา เมื่อวานวันพฤหัสกลอนเดซี่มากับดอกเดซี่สีขาวช่อใหญ่จนต้องแบ่งใส่สองแจกัน แล้วก็วันนี้กลอนดอกรักกับมาลัยดอกรักที่อ้างว่าร้อยเอง..” เจ้าป่วนมันพึมพำๆงุ้งงิ้งๆของมันอยู่คนเดียว
//ก๊อกๆๆ//
“ป่วน ไปกินข้าวกัน” ลืมบอกไปครับ ไอ้แผนกับไอ้ป่วนมันอยู่ที่บ้านเก่าของปู่ไอ้ป่วนมัน บ้านสองชั้น ครึ่งไม้ครึ่งปูน อายุเกือบหกสิบปีกันแค่สองคน
ก็บ้านไอ้แผนมันอยู่ตาก เริ่มคบกับตัวป่วนก็ตอนที่พ่อมันไปรับตำแหน่งที่อำเภอบ้านนอกเกือบถึงพม่าโน่น
ส่วนพี่ป่านพี่สาวคนโตตัวป่วนก็แต่งงานไปเรียบร้อยออกไปอยู่คอนโดกับคุณสามี พี่ปุ่นพี่ชายคนรองก็ไปใช้ทุนอยู่ระนอง
พอพ่อกับแม่รู้ว่าตัวป่วนจะได้เรียนที่มหาวิทยาลัยในกรุงเทพตอนแรกก็ตั้งใจให้อยู่หอใน
แต่พอรู้ว่าแผนก็ได้เรียนที่เดียวกันเลยตัดสินใจให้มันมาอยู่ด้วยกันสองคน
“เออๆแป๊บนึง”
“เร็วดิวะ หิวแล้ว”
“เร่งจริงเว้ย ร้านป้าไม่หายไปไหนหรอกน่า” ตัวป่วนในชุดเก่ง กางเกงเลกับเสื้อยืดคอย้วยๆของมันเดินตามไอ้แผนลงบันไดมาได้ สองคนก็ลากอีแตะคีบออกจากบ้านไปหน้าปากซอย
ประตูใหญ่ไม่ต้องล็อคเพราะไม่เคยมีขโมย และถึงมีก็ไม่มีของมีค่าที่จะคุ้มกับการเสี่ยงถูกตำรวจที่สถานีอยู่ห่างจากบ้านไปแค่500เมตรตามจับ
ได้ที่นั่งสั่งอาหารจานเดียวมาคนละจานเสร็จไอ้แผนก็เริ่มถามทันที
“ทำไรอยู่วะป่วน เรียกตั้งนานจนต้องเคาะประตู ทุกทีแค่เรียกก็ได้ยินแล้วนี่หว่า?”
“อ่านกลอนอยู่” ไอ้นี่ก็ตอบได้หน้าตาเฉย เหมือนกับเป็นเรื่องธรรมดาซะงั้น
“กลอนสามบทนั่นอะนะ ทำไมวะ ติดใจเจ้าของกลอน?” ไอ้แผนมันมีอารมณ์ล้อเลียนเพื่อน
“เออดิ แม่ง เป็นแกแกไม่สงสัยเรอะ?” เออนะ แค่สีหน้าไอ้ตัวป่วนตอนนี้ก็บอกได้แล้วว่าสงสัยมาก และติดใจมาก ก็ดูคิ้วมันสิขมวดจนจะผูกเป็นโบว์อยู่แล้ว
“สงสัยสิ ว่าแต่แกสงสัยเรื่องอะไรล่ะ?”
“ใครส่งมา? เรื่องจริงรึว่าล้อกันเล่น? ที่สำคัญผู้หญิงรึว่าผู้ชาย?”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ สองคำถามแรกชั้นก็สงสัยนะ แต่ไอ้คำถามว่าผู้หญิงรึว่าผู้ชายเนี่ย แกยังจะสงสัยอีกเรอะ สงสัยไปทำไมวะป่วน?”
“อ้าว ไอ้นี่ ก็ถ้าเป็นผู้หญิงชั้นจะได้รับรักไง” ตัวป่วนมันเริ่มเคลิ้มแล้วครับท่านผู้ชม สงสัยจินตนาการเห็นภาพสาวอึ๋มรุ่นพี่ยืนยิ้มแก้มแดงอยู่ตรงหน้า
“แต่ชั้นว่าผู้ชายชัวร์”
“อ้าว ไอ้ปากม้า พูดไม่เป็นมงคลนะเมิง”
“ทำไม แล้วถ้าเป็นผู้ชายแกจะทำไงวะ?” ไอ้แผนมันถามแล้วก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวคะน้าปลาเค็มของมันต่อ
จนเห็นเพื่อนเงียบไปนานผิดปกตินั่นแหละถึงเงยหน้าขึ้นมาอีกหน
“ไอ้ป่วน” ตัวป่วนมันนิ่ง
มันหลุดไปอยู่ในโลกส่วนตัวเสียแล้ว ปากก็พึมพำกลอนที่ได้มาเป็นของขวัญออกมาเบาๆ
“เดซี่ช่องามรับยามเช้า พี่ให้เจ้านะคนดีอย่าเมินเฉย
เจ้าสดใสไร้เดียงสาอย่างน่าเชย จนเผลอเผยใจรักให้เจ้าดู”
“ป่วน” ไอ้แผนยื่นมือไปกระดิกดิ๊กๆอยู่ตรงหน้ามันก็ยังไม่หือไม่อือ
“ไอ้ตัวป่วนนนน”
“อะ..เออ ไรวะ เรียกซะดังไอ้บ้านี่ ตกใจหมด” แอ๊บหน้าเอ๋ออีกป่วนเอ๊ย อย่าคิดเชียวว่าแผนมันจะลืมนะว่าถามอะไรไป แล้วดูหน้าไอ้ตัวป่วนซะก่อน แดงเถือกอย่างกับกินเหล้ามาแน่ะ
“ตกลงว่าไงวะ ถ้าคนส่งทั้งกลอนทั้งดอกไม้มาให้แกเป็นผู้ชาย แกจะทำยังไง?”
อืม...จะทำยังไงดีล่ะป่วน
สรุปคืนนั้นแผนมันก็ไม่ได้คำตอบ
ก็แน่ล่ะมันจะได้คำตอบได้ยังไง
ในเมื่อตัวไอ้ป่วนเองมันยังไม่รู้เลยว่ามันจะทำยังไงดี
...............
...............
โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
ถ้าเป็นผู้ชายน้องป่วนก็รับรักไปโลด อิอิ คอยลุ้นว่าหนุ่มไหนหนอที่เขียนกลอนหวานๆมาบอกรักหนูป่วน เขียนสนุกดีค่ะ อ่านได้เพลินๆ
-
:mc4: รับเรื่องใหม่
นายเอกชื่อน่ารักมากกก
+1 เป็นกำลังใจ :L2:
-
:กอด1:คุณJellio และคุณ Little Devil แน่นๆคนละครั้งนะคะ
คาดว่าตอนที่สามจะมาคืนนี้ อย่างคุณJellioบอกน่ะค่ะ หนูป่วนกับพี่คนนั้นก็จะเรื่อยๆอย่างนี้แหละ ไม่มีเรื่องตื่นเต้นใดในความสัมพันธ์
แรงบันดาลใจของคนเขียนมาจากเรื่องจริงใกล้ๆตัวค่ะ แต่เอามาใส่สีตีไข่ซะ โฮะๆๆๆๆๆๆ
-
มาแล้วค่ะ เข้าข้างตัวเองสุดฤทธิ์ว่ามีคนรอ แหะๆ
--------------------------
--------------------------
ตอนที่๓ เพราะสนใจ...ก็เลยอยากรู้
“เลิกเรียนวันนี้ประชุมกลุ่มนะเว้ย ขอวาระพิเศษ” ในที่สุดตัวป่วนมันก็ทนไม่ไหว เก็บกดอึดอัดไม่รู้จะจัดการกับคุณนิรนามเจ้าของดอกไม้ยังไง เลยส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือจากเพื่อนรักเพื่อนเลิฟทั้งสองของมันในวันจันทร์ถัดมานั่นเอง
“ได้เลยป่วน วันนี้บ่ายมีวิชาเลือกอีกตัวเดียว เลิกบ่ายสามแล้วเราไปหาที่เย็นๆนั่งคุยกัน” เพื่อนนุ่นตอบรับสัญญาณทันที แล้วหันไปถามไอ้แผนที่นั่งทำหน้าเคร่งอยู่ข้างๆอีกต่อ
“ไม่มีสอนพิเศษใช่มั๊ยแผน?”
“มีตอนห้าโมงครึ่งอ้ะนุ่น เดี๋ยวเลิกเรียนแล้วไปคุยกันก่อนก็ได้ นัดสอนน้องที่โต๊ะตรงวิทยายังไงก็ทัน”
“งั้นดีเลย ชั้นขอเวลาพวกแกไม่นานหรอก”
-------------//////////--------------
“ว่ามา ไม่ต้องมีอินโทรนะแก แผนมันมีสอนพิเศษห้าโมงครึ่ง”
บ่ายสามกว่าๆของวันจันทร์ถัดมาป่วนมันก็ลากเพื่อนรักเพื่อนเลิฟทั้งสองคนให้มานั่งจ้องหน้ากันไปจ้องหน้ากันมาอยู่ในมุมสงบของร้านขนมอบใกล้ๆคณะ
มันบอกว่ามันขอประชุมกลุ่มเนื่องในวาระเร่งด่วน
แล้วไงล่ะ มันลากไอ้แผนกับไอ้นุ่นมา แล้วก็นั่งเล่นมือตัวเองเคาะนิ้วรัวบนโต๊ะ แถมสักพักก็เงยหน้ามาทำปากพะงาบๆจะพูดอะไรก็ไม่พูดมาสิบห้านาทีแล้ว (รับรองว่าสิบห้านาทีเป๊ะเพราะแผนมันจับเวลาไว้ตั้งแต่เริ่มหย่อนตูด)
แล้วพอไอ้นุ่นเร่งให้พูดออกมามันก็ยังส่งค้อนให้เพื่อนสองคนแบบไม่มีน้อยหน้ากันอีกต่างหาก
“ได้ แกไม่พูด งั้นชั้นพูดเอง แกจะปรึกษาเรื่องคุณนิรนามใช่ไหมไอ้ป่วน?” นี่ไง ตรงประเด็นไม่มีอ้อมค้อม อย่างนี้สิไอ้นุ่นตัวจริง
ตลอดเวลาที่ป่วนมันเงียบ แผนมันก็เงียบเหมือนกัน
แต่มันไม่ได้นั่งอยู่เฉยๆนะ มันเตรียมเนื้อหาที่จะสอนพิเศษให้เด็กม.ต้นเย็นนี้ไปด้วย
พอได้ยินไอ้นุ่นเปิดประเด็นไอ้แผนมันก็เหลือบตามองหน้าเพื่อนซี้ตั้งแต่อนุบาลแวบหนึ่ง
แล้วก็ไปจดจ่อกับหนังสือแบบฝึกหัดคณิตศาสตร์ม.ต้นต่อ
“คืออย่างงี้ ชั้นสงสัยน่ะ แบบว่ามันอยากรู้...” แล้วจะอึกๆอักๆทำเพื่อ ป่วนเอ๊ย ทั้งไอ้เสียงที่เปล่งออกมาอย่างตะกุกตะกักแล้วยังอาการเม้มปากหน้าแดง อาการหนักแล้วนะหนู
“แกสงสัยว่ายังไงล่ะ? แล้วอยากรู้อะไร? อยากรู้ว่าคุณนิรนามเป็นใครใช่มั้ย?”
“อืม ก็นั่นแหละ”
“ไอ้บ้า แค่นี้มามัวอ้ำอึ้ง แล้วจะหน้าแดงทำไมยะ” ไม่ใช่แค่แซว แต่จบประโยคแล้วไอ้นุ่นมันยังหัวเราะล้อเลียนกันเต็มที่ไม่มีกั๊กด้วย ไม่ได้เกรงใจเพื่อนเล้ย
“ก็ไม่ยาก ทำอย่างที่ชั้นบอกก็พอ พอมีคนมาส่งของให้ก็จับเอาไว้ แล้วให้มันบอกมาว่าใครสั่ง แค่นั้นก็จบ” ประโยคแรกหลุดออกมาจากปากไอ้แผนในที่สุด
“ไม่เอาอ้ะแผน ชั้นว่าไม่เวิร์ค” ป่วนมันไม่เห็นด้วยกับวิธีง่ายๆของไอ้แผน
“ทำไมวะ?”
“ก็ถ้าเราถามกับคนมาส่งของ เขาก็ต้องรู้สิว่าเราสนใจ..” แหม..เสียงอ่อยมาเชียว
“จริงของมันนะแผน เอ๊ะ..แต่แกสนเขาจริงนี่หว่าป่วน แล้วจะต้องปิดทำไมล่ะ?” เพื่อนนุ่นนี่ก็ ไม่เข้าใจคนขี้เขินอย่างเพื่อนป่วนบ้างเลย
“บ้านี่..สนของชั้นหมายถึงอยากรู้ว่าใครมันมาทำบ้าแบบนี้เฉยๆเว้ย ไม่ใช่สนแบบสน คือแบบว่า..สนเขาอ้ะ ไม่ใช่นะเว้ย” รักจะปฏิเสธก็ขอให้หนักแน่นนิดนึงตัวป่วนเอ๋ย
“อีกอย่าง ชั้นอายนะเว้ย มีใครไม่รู้มาส่งดอกไม้ให้ แถมยังกลอนเลี่ยนๆหวานๆอีก เพราะแกแหละไอ้นุ่น พออนุญาตให้อ่านก็ดันอ่านออกเสียงซะได้ยินกันทั้งโต๊ะคณะ ฮึ่ย”
“เออๆตูข้าผิดไปแล้ว ท่านอย่าได้ถือโทษข้าเลย ท่านป่วน”
“อย่ามาทำตลก ก็รู้อยู่ว่าไม่โกรธ แต่แม่ง อายว่ะนุ่น ยอมรับนะเว้ยว่าคุณนิรนามของแกทำแบบนี้เรียกความสนใจชั้นได้จริงๆอ้ะ แต่แบบ ไงอ้ะ ช่วยลงชื่อแสดงตนสักนิดจะดีมาก นี่อะไรวะ ส่งของมาให้แต่ดันไม่ยอมบอกว่าตัวเองเป็นใครซะงั้น”
“สรุปก่อน สรุปว่าแกอยากรู้ว่าใคร แต่ไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้ว่าแกอยากรู้ อย่างนั้นใช่มั้ย?” ประโยคที่สองของไอ้คุณแผน แหมเป็นนักจับใจความชั้นเลิศจริงๆ
“ใช่” สองเสียงประสานกันตอบได้ทันที พร้อมทั้งสายตาลูกหมาสองคู่ที่เบนมาจับที่ใบหน้าของไอ้คุณแผน
“งั้นเราก็ต้องมีแผน ตอนนี้คำถามแรกของแกคือเขาเป็นใคร คำถามที่สองคือเขาเอาจริงรึแค่ล้อเล่นกับแก คำถามสุดท้ายคือคุณนิรนามนั่นเป็นผู้ชายรึว่าผู้หญิง ซึ่งคำถามสุดท้ายนี่แค่เรารู้ว่าเขาเป็นใครก็จะได้รู้แล้ว”
“มีหลักการมากอะแผน แผนเป็นบุคคลที่โลกต้องการจริงๆ” ได้ยินเพื่อนนุ่นชมเข้าอย่างนี้ไอ้คุณแผนก็เกือบจะหลุดจากมาดนิ่งๆนั่นเหมือนกันเว้ยเฮ้ย
เออนะ..นอกจากความรักจะทำให้คนตาบอดแล้วยังทำให้คนเก๊กแตกอีกด้วย
“งั้นเราก็เหลือแค่สองคำถามสินะ ข้าพเจ้าขอเสนอว่าเราต้องสืบ สืบให้รู้ก่อนว่าคุณนิรนามเป็นใคร ส่วนคำถามของตัวป่วนที่ว่าเค้าจะเอาจริงรึเปล่านั่น คงต้องรอให้ได้ทำความรู้จักกันก่อนถึงจะตอบได้” นี่คือวาทะของเพื่อนนุ่น ซึ่งพอกล่าวจบองค์ประชุมทั้งสามก็ตกอยู่ในความสงบอีกครั้ง
สายตาคาดคั้นของเพื่อนนุ่นและเพื่อนแผนพุ่งตรงไปที่ไอ้ป่วนเต็มที่ รอให้ไอ้เจ้าของปัญหามันแสดงอาการว่าเห็นด้วย
“.... ..”
.5
.4
.3
“โอเค. แล้วจะสืบยังไงอ้ะ จ้างนักสืบไม่ไหวนะเว้ย เบี้ยน้อยแถมไม่อยากหาเรื่องใช้เงินในบัญชีมากกว่าปกติด้วย เดี๋ยวท่านพ่อท่านแม่ที่บ้านนึกครึ้มอยากตรวจบัญชีเงินฝากลูกชายคนเล็กขึ้นมากระผมจะลำบาก”
“ชั้นก็ไม่ได้จะให้แกไปจ้างนักสืบนี่หว่า เรื่องอย่างนี้มันต้องทำเอง เราต้องสืบโดยใช้ข้อมูลเท่าที่มีอยู่ให้เป็นประโยชน์สูงสุด” เออ...สงสัยเพื่อนนุ่นมันจะนึกว่าตัวเองเป็นโคนัน
“แล้วข้อมูลที่มีก็อยู่ที่แกทั้งหมดไอ้ป่วน ไหนเอาการ์ดสามแผ่นนั่นออกมาซิ”
เอาล่ะสิ ไอ้เพื่อนรักเพื่อนเลิฟสามตัวมันรวมหัวกันแล้ว
คุณนิรนาม..ไม่อยากจะพูดให้ใจเสีย
แต่เชื่อเถิดนะ “คุณไม่รอดแน่ หึๆ”
..........
....
โปรดติดตามตอนต่อไป...
-
จิ้ม :z13: :z13: คุณ anajulia
ตัวป่วนมันน่ารักนะเนี่ย...
เขียนเรื่องน่ารักดีจังเลยค่ะคุณ anajulia อ่านแล้วรู้สึกยิ้มๆ สบายๆ
แต่แอบอึดอัดอยากรู้ พ่อคนเจ้าบทเจ้ากลอน ใครกันเนี่ย :serius2:
ชอบกลอนจังเลยค่ะ หวานแบบวาบหวามใจยังไงไม่รู้ อิอิ
ว่าแต่...ที่บอกว่า เรื่องสั้นขนาดยาว นี่หมายความว่า แต่ละตอนที่มานี่จะสั้นๆ ใช่ไหมคะเนี่ย แต่ถ้ามาต่อบ่อยๆ ก็พอจะอภัยให้ได้ กร๊ากกกกก....
เป็นกำลังใจให้นะคะ :L2: :กอด1: หนึ่งที แล้วจะมาตามอ่านเรื่อยๆ ค่ะ
-
แอบเห็นคุณMercyมาเมนท์ให้ ภูมิใจขนาด ^___^
อีกแป๊บนะคะ เดี๋ยวอีกสักตอนสองตอนก็ได้เจอพี่คนนั้นแล้วค่ะ ทนอึมครึมนิดนึง
ขอแอบเล่า..คือเรื่องนี้เราเอามาจากที่สมัยนั้นเพื่อนในกลุ่มมีคนส่งดอกไม้ ส่งขนมมาให้เป็นประจำ แล้วไม่ลงชื่อ
แต่การ์ดที่เค้าแนบมาไม่ได้เขียนกลอนนะคะ
เค้าจะเขียนประมาณว่า "ทานให้อร่อยนะครับ" "อย่าทิ้งดอกไม้ผมนะครับ"
แล้วเขาส่งอยู่นานเป็นเดือนจนเพื่อนเรามันทนไม่ไหวแบบหนูป่วนเลย ประมาณว่าติดใจ สงสัย แล้วเลยอยากรู้ โฮะๆๆๆ
ส่วนตัวเรารู้สึกว่าวิธีเข้าหาแบบนี้มันน่ารัก แล้วก็โรมานซ์ดี เลยแอบเก็บมาประทับใจ(ทั้งที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเอง)
เดี๋ยวเราต้องไปภูธรตั้งแต่พรุ่งนี้เช้าอาจจะรอเงกหน่อยนะคะ
:กอด1:คนอ่านที่น่ารักทุกท่านค่ะ
-
บท1
“สามฉบับ จดหมายสามฉบับ ดอกไม่สามอย่าง เวรเอ๊ย ใครมันเล่นอย่างนี้วะ”
ว่าไปไอ้แผนมันคงเปลี่ยนรสนิยมมาชอบของแปลก เพราะแฟนานุแฟน
แล้วก็คำว่ามั้ย ต่ายเข้าใจว่าสะกดด้วยไม้โทนะงิ
---------------------------------------
พี่นุ่น...การที่มีชื่อพี่ไปเอี่ยวในนิยายด้วยคืออะไรคะ 5555+
แถมหาพระเอกเรียบร้อยเสร็จสรรพนะคะคุณพี่ อิๆ
หนูสงสัยคนบรรยายนั่นแหละ...ตอนแรกนึกว่าเพื่อนคนที่4ปรากฎอ้าวไม่มี
แล้วคนที่เป็นคนบรรยายในบทที่1คือคร้ายยยยยย
อ่านแล้วก็เพลินๆสนุกดีค่ะพี่นุ่น
แอบเห็นด้วยกับคุณmercyที่ว่า
ว่าแต่...ที่บอกว่า เรื่องสั้นขนาดยาว นี่หมายความว่า แต่ละตอนที่มานี่จะสั้นๆ ใช่ไหมคะเนี่ย แต่ถ้ามาต่อบ่อยๆ ก็พอจะอภัยให้ได้ กร๊ากกกกก....
อัพให้บ่อยๆกว่าหนูนะคะพี่นุ่น 555+
-
ไหลลื่นดีนะครับ
น่าติดตามมากๆ
ชอบบบบบ
-
ขอบคุณน้องกระต่ายน้อยสำหรับการช่วยตรวจคำผิดค่ะ
ส่วนการที่มีชื่อพี่ไปเกี่ยวก็คือคิดไม่ออกว่าจะใช้ชื่ออะไรดีให้ดูเป็นผู้หญิงธรรมดามากๆ พบได้ทั่วไปตามที่สาธารณะ
(อีกอย่างพี่อยากมีส่วนร่วมแบบนักแสดงรับเชิญไรงี้)
ส่วนเรื่องคนที่มันบรรยาย เหมือนคอยถ้ำมองแถมแอบแซวตัวละครบ่อยๆที่ทำให้หนูนึกว่าเป็นเพื่อนในกลุ่มคนที่สี่นั่น ไม่มีตัวตนค่ะ
..มันเป็นก๊อด แบบว่า god eye view โฮะๆๆๆๆ ขอโทษที่ทำให้งงนะคะ
คุณj4c9y ขอบคุณที่ชอบแล้วก็รู้สึกว่าเรื่องนี้น่าติดตามนะคะ
เดี๋ยวคืนนี้มาต่อให้อีก กำลังปรับนิดๆให้อ่านเข้าใจง่ายๆอยู่ค่ะ :กอด1:
-
มาต่อตอนที่สี่แล้วนะคะ หวังว่าจะยังมีคนอ่าน :กอด1:
..............
.........................
ตอนที่๔ จากข้อมูลที่มี..สมมติฐานคือ..
“เป็นรุ่นพี่” ก็น่าจะใช่นะตัวป่วน คุณนิรนามแกแทนตัวเองว่าพี่กับแกตลอดเลยนี่
“น่าจะต่างคณะด้วยว่ะ เราว่า อาจจะเป็นอักษร เพราะพอพวกเราไปเรียนวิชาเลือกกันที่อักษรวันจันทร์บ่าย พอเช้าวันถัดมาก็เริ่มมีดอกไม้ส่งมาให้แก” วิเคราะห์ได้ดีมากเพื่อนนุ่น
“เขาต้องรู้จักกับเด็กคณะเราด้วย” แผนมันว่าอย่างนั้น อืม..น่าเชื่อๆ
“เออเนอะ ไม่งั้นจะรู้ได้ไงว่าพวกเราเข้ามาเรียนแถวนี้เฉพาะวันอังคาร พฤหัส แล้วก็ศุกร์ แถมยังรู้เวลาอีกว่าพวกเราจะมานั่งตรงนี้ตอนไหน” ไอ้เพื่อนนุ่นมันพยักเพยิดเข้ากับไอ้แผนเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียว
“เฮ้ย...เช็คตารางเรียนทางเว็บสำนักทะเบียนก็ได้ม้าง” อืมๆๆตัวป่วนมันมีเหตุผล
“รู้ตารางเรียนก็ใช่ว่าจะรู้นี่ว่าพวกเรามักจะมาถึงกี่โมง นั่งโต๊ะตรงไหนเป็นประจำ ชั้นว่าคุณนิรนามแกต้องมีสายเป็นเด็กคณะเราแน่ๆอ่ะ” เพื่อนนุ่นมันยังเชื่ออย่างนั้นอยู่
.....
..
“สันนิษฐานให้กว้างๆไว้ก่อน เอางี้นะ นุ่นกับป่วนคิดอะไรออกก็เขียนไว้ด้วย ต้องไปแล้ว เดี๋ยวไปสอนสาย ไม่อยากให้น้องคอย” เพื่อนแผนมันเก็บหนังสือมาซ้อนกัน เหน็บดินสอกดไว้ที่กระเป๋าเสื้อแล้วลุกขึ้นยืน
ตัวหนาๆสูงๆที่ลุกขึ้นยืนนั้นบังแสงจากแดดยามบ่ายแก่ๆจนเกิดเงาทาบไปเกินความยาวของโต๊ะเสียอีก
“ป่วนจะกลับก่อนรึจะรอ?” ก่อนจะก้าวไปทางหน้าประตูมันก็หันกลับมาถามตัวป่วน
“เลิกทุ่มครึ่งเองนี่ เดี๋ยวคุยกับไอ้นุ่นแป๊บๆก็ได้เวลาแล้วมั้ง กลับพร้อมกันเหอะ”
“โอเค.”
“เดี๋ยว แผน..”
“..?..”
“จะบอกว่าชั้นกับป่วนจะรอกินข้าวนะ พอใกล้ๆเวลาแผนเลิกก็โทร.มาแล้วกัน อยากกินส้มตำสวนหลวงอ่ะ”
“ตกลง” แล้วไอ้แผนก็ส่งสายตาเยิ้มๆมาให้ไอ้นุ่นที่มองไม่เห็นเพราะนั่งหันหลังให้ประตูร้าน แต่ไอ้ตัวที่เห็นชัดน่ะ คือไอ้ตัวป่วน
แล้วพอเห็นอย่างนั้นมันก็ตั้งใจว่า ไม่ว่ายังไงก็ต้องช่วยไอ้คุณแผนเพื่อนรักให้ถึงที่สุด
............
...
อีกสิบนาทีสองทุ่ม ตัวป่วนกับเพื่อนนุ่นเดินคุยกระจุ๋งกระจิ๋งมาถึงร้านขายส้มตำ ลาบ น้ำตก เจ้าประจำที่มาฝากท้องบ่อยๆตั้งแต่เทอมแรก
พอป่วนกับนุ่นเดินมาด้วยกันอย่างนี้นี่ยิ่งชัดว่าไอ้ตัวป่วนมันเป็นผู้ชายไซส์มินิเหลือเชื่อ น้ำหนักตัวมันน้อยกว่าไอ้นุ่นอีกล่ะมั้ง
ที่พวกนี้มันรู้จักร้านนี้เพราะรุ่นพี่ที่คณะมักพามาเลี้ยงหลังเลิกกิจกรรมที่เด็กปีหนึ่งมักจะต้องอยู่ทำกันจนดึกดื่น
ส่วนสภาพของร้านน่ะหรือครับ อย่าได้หวังว่าจะได้เปิดประตูกระจกแล้วพาร่างงามๆเข้าไปปะทะลมจากเครื่องปรับอากาศเย็นๆเชียว
เพราะร้านส้มตำที่ไอ้คุณนุ่นมันเรียกร้องอยากกินน่ะ เป็นร้านรถเข็นริมถนนที่คนกินต้องอาศัยแสงไฟจากหลอดตะเกียบที่แขวนอยู่สองสามดวงทั้งที่มีโต๊ะอยู่เกือบสิบโต๊ะ
คาดว่าเจ้าของร้านจะตั้งใจให้ลูกค้ามองเห็นของที่ยกมาเสิร์ฟไม่ชัดแน่ๆ
“แผนเอาไรอีกป้ะ? สั่งตำปูปลาร้าเผ็ดพิเศษ ตำปูเด็กน้อย ต้มแซบ คอหมูย่าง แล้วก็เสือร้องไห้ไปแล้วอ่ะ” เพื่อนแผนมันมาถึงแล้วครับ สงสัยเหาะมาจากวิทยา
“นุ่นแม่ง กินเผ็ดเวอร์อ้ะแก อิเผ็ดพิเศษนั่นแกกินกะไอ้แผนไปเลย รู้ว่าเพื่อนชอบแม่งก็สั่งมายั่วน้ำลาย ใจร้ายว่ะ” ไอ้ตัวป่วนมันน่าสงสาร กินเผ็ดไม่ได้แต่ก็ชอบนัก จกนิดจกหน่อย แล้วก็ต้องดื่มน้ำตามทีละสองสามแก้ว
“โห่..ส้มตำเด็กน้อยของแกไง กินเข้าไปสิ ชั้นไม่แย่งแกหรอก โฮะๆๆๆ” ไอ้นุ่นนี่ก็ช่างทับถม แค่กินเผ็ดไม่ได้แค่เนี้ยทำจิกกัดเพื่อน
“เอาตับหวาน แล้วก็น้ำตกหมูครับพี่” ไอ้แผนมันก็นิ่งๆของมันตามเคย เพื่อนมันอีกสองคนจะจิกกัดกันแค่ไหนมันก็ไม่เคยสะดุ้งสะเทือน
“พวกแกสั่งข้าวเหนียวกันยัง?”
“สั่งแล้ว คนละกระติบนะ” ป่วนมันตอบไปมือก็ทำหน้าที่แจกจานแจกช้อนส้อมไป ส่วนเพื่อนนุ่นก็คีบน้ำแข็งใส่แก้วแล้วแจกน้ำ
พออาหารมาเท่านั้นแหละ อย่างกับแร้งลง ไอ้พวกนี้นี่มันใช้พลังงานทำไรไปหมดหว่า กินกันไวเกิ๊น
ผ่านไปไม่ถึงสิบห้านาทีความเร็วก็ตก
“พี่ครับ เสือร้องไห้อีกหนึ่ง ตับหวานอีกหนึ่ง” ไม่ใช่ใครหรอก เสียงไอ้ตัวป่วนน่ะ เห็นมันตัวบางๆอย่างนั้นกินเก่งอย่างกับเลี้ยงพยาธิไว้สักครึ่งท้อง
“เอาซุปหน่อไม้ด้วย” เพื่อนนุ่นสั่งไปก็เคี้ยวคอหมูย่างชิ้นหนาเท่าฝาบ้านตุ้ยๆ ปากงี้มันเชียว
“พี่คร้าบ ซุปหน่อไม้เพิ่มอีกอย่าง” ไอ้ตัวป่วนก็เห็นดีเห็นงาม เรื่องกินนี่ไม่มีทักท้วงกันหรอก
“เออ สรุปพวกแกคุยกันตอนชั้นไม่อยู่ได้เรื่องอะไรเพิ่มรึเปล่า?”
“เราสองคนคิดตรงกันว่าควรเริ่มจากคนที่เรียนคลาสเดียวกับพวกเราที่อักษรนะแผน ชั้นว่าคุณนิรนามของไอ้ป่วนมันอาจจะเป็นใครสักคนในนั้น”
“ไม่ใช่ของชั้นเว้ย แกตั้งชื่อให้ก็ต้องของแกสิ”
“บ้าดิ เขามาจีบแกนี่หว่า บอกไม่ใช่ๆอย่างนี้แล้วทำไมเขาให้อะไรมาแกก็เก็บไปทุกอย่างเลยล่ะ ทั้งดอกไม้ทั้งกลอน ไม่เห็นยกให้ชั้นสักอย่าง ทำไมยะ ไม่ชอบคนแต่ชอบของงั้นสิ”
“ก็....หงะ นุ่นอ้ะ”
“เถียงไม่ออกล่ะสิ ป่วนเอ๊ย ชั้นจะบอกอะไรให้นะ ถ้าแกไม่คิดอะไรกับเขา แกก็จะโยนของเขาทิ้งไปได้ง่ายๆ ถึงไม่ยกให้ใครแกก็คงไม่เอาไปเก็บไว้หรอก”
“อย่ามา ชั้นก็แค่อยากรู้เท่านั้นแหละ ไม่ได้มีอะไรพิเศษสักหน่อย”
“เออ ไม่พิเศษหรอกนุ่น ไอ้ป่วนมันแค่เอาไอ้กุหลาบขาวนั่นไปห้อยหัวเตรียมทำดอกไม้แห้ง ส่วนเดซี่ช่อใหญ่นั่นได้สิทธิ์อยู่ในแจกันโต๊ะกาแฟที่ห้องรับแขกกับอีกส่วนเข้าไปปักแจกันอยู่ในหัวเตียงมันเท่านั้นแหละ”
“ไอ้แผน เงียบปากไปเลยเมิง” อ้าวๆ ไอ้นี่เขินแล้วไปลงกับคอหมูย่างเว้ยเฮ้ย นี่กะเคี้ยวจนน้ำย่อยในกระเพาะไม่ต้องทำงานเลยมั้ง ก้มหน้างุดๆจิ้มของกินใส่ปากเอาๆ
“เร้ออออออออออ โห..ไม่พิเศษเลยเนอะ แล้วมาลัยดอกรักล่ะแกวางไว้ข้างหมอนรึเปล่า?” ไอ้คุณนุ่นนี่ก็ล้อไม่เลิก เพื่อนมันก้มหน้าจนจะทะลุลงไปใต้โต๊ะแล้วก็ไม่เห็นใจบ้างเลย
“พี่คร้าบ เก็บตังค์”
“อ้าว ไอ้ป่วน ช่างกล้านะแก เถียงไม่ได้เลยชิ่ง โฮะๆๆๆๆ”
“เออดิ เห็นอย่างนี้ชั้นก็อายเป็นนะเว้ย แม่ง ล้ออยู่ได้”
“สองร้อยสิบสองบาท เอามาสองร้อยพอ” พวกมันเลิกเถียงกันแล้วรีบยื่นเงินให้พี่คนเก็บตังค์อย่างเร็ว เดี๋ยวเขาเปลี่ยนใจไม่ลดให้
เคยมีมาแล้ว ตอนแรกลดราคาให้ พอหยิบเงินช้าพี่แกคิดเต็มราคาซะงั้น แกว่าทำให้เสียเวลาไปบริการลูกค้าโต๊ะอื่น
“ว้า......ลืมอ้ะ” ตอนกำลังจะย้ายตัวเองออกจากร้านพร้อมกับกระเพาะอาหารที่เต็มจนเกือบล้นตัวป่วนมันก็ส่งเสียงง้องแง้งของมันออกมา
“ไรของแก ลืมเรื่องไร?” เพื่อนนุ่นก็ถามทันที ในขณะที่เพื่อนแผนมันแค่ปรายตามอง
“สองทุ่มเค้กลดราคาไง ครึ่งราคาเลยนะ เสียดายอ้ะ”
“เออ จริงด้วย รีบไปดูกันเผื่อยังเหลือ”
“เหลือไรล่ะ จะสามทุ่มแล้วเนี่ย กว่าจะเดินกลับไปอีก เศร้าอ่ะ อยากกิน banana fondant” ตัวป่วนมันเริ่มคร่ำครวญแล้วครับ
“เนื้อช๊อคโกแล๊ตนุ่มๆหนืดๆ สอดไส้กล้วยหอม ฮือ...พลาดอ้ะ อยากกินๆๆๆ”
“เออ ชั้นก็อยากกินชีสเค้กเหมือนกันแหละ ร้านนี้ชีสเค้กอร่อยอย่างเวอร์ เง้อ...” นี่เสียงไอ้คุณนุ่น บ่นไปแถมเอฟเฟ็คท์เสียงครางหงิงๆด้วย
“พอเลยพวกแกสองคน นุ่นก็กลับบ้านได้แล้ว เดี๋ยวกว่าจะถึง ดึกแล้วจะอันตราย เดินเข้าซอยอีก” แผนมันพูดซะเป็นจริงเป็นจัง
“แผนอ้ะ อย่าดุดิ ชั้นมีพ่อคนเดียวก็พอแล้ว”
//อย่าไปทำปากยื่นใส่ไอ้แผนมันนุ่น เดี๋ยวมันจะอยากเป็นพ่อแกขึ้นมาจริงๆ// เสียงความคิดตัวป่วนมันน่ะครับ แหม..คิดเหมือนผมเลย
“ไปนุ่น เราเดินไปส่งป้ายรถเมล์” เห็นมั้ยครับ ป่วนมันเถียงกับเพื่อนนุ่นลับฝีปากไปงั้นเอง ที่จริงมันห่วงเพื่อนมันจะแย่
“ไม่ต้องเลย จะย้อนไปย้อนมาทำไม เดี๋ยวพวกแกสองคนก็ต้องเดินกลับมาขึ้นรถฝั่งนี้อยู่ดี” ก็บอกแล้วไอ้นุ่นมันมั่นใจในความปลอดภัยของตัวเองเสมอแหละ มันว่ามันมีดีที่หนังหน้า ป้องกันได้ทั้งมนุษย์ทั้งอมนุษย์
“งั้นก็ได้ ถึงบ้านแล้วโทร.มานะ มิสคอลล์ก็ได้” ไอ้คุณแผนสั่งเสียงเรียบ
“เจ้าค่ะ คุณพ่อ” มะเหงกไอ้คุณแผนพลาดเป้าไปเฉียดฉิว ขณะที่ไอ้คุณนุ่นวิ่งกระโปรงปลิวไปถึงทางม้าลายแล้ว
“แกแน่ใจจริงๆแล้วหรือวะแผน?”
“หืม?”
“ชั้นว่าแกแพ้ทางไอ้นุ่นมันนะเว้ย ถ้าเป็นแฟนกันขึ้นมาจริงๆแกได้เข้าสมาคมเกลียมัวแน่ว่ะ”
“หึๆ” ไอ้แผนมันไม่ได้ตอบโต้อะไรอีก นอกจากส่งเสียงหัวเราะเขย่าขวัญออกมาเบาๆ
........
....
คุณว่า...วันถัดมาที่เป็นวันอังคาร ตัวป่วนมันจะได้ดอกไม้อะไร??
“เพราะพี่รู้ว่าเจ้าชอบจึงสรรให้ เจ้ากลอยใจได้อิ่มหนำดั่งใจหนา
เค้กชิ้นนี้ยินสำเนียงเสียงแก้วตา ที่บอกว่ามันนุ่มลิ้นชวนลิ้มลอง”
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
กรี๊ดดดดด...โรแมนติคคลาสสิคแบบไทยมาก ๆ ค่ะ ส่งกลอนยาวจีบกันแบบสมัยโบราณเลย น่ารักดีค่ะ ขอบคุณนะค่ะ :L2:
-
อู๊ยยยย เรื่องนี้น่าติดตามมากๆเลยคะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ :L2:
-
:serius2: ใครส่งมานะ
+1
-
ประหนึ่งคนใกล้ตัว
บอกชอบดอกไม้ ดอกไม้มา บ่นอยากกินเค้ก เค้กมา
ใครก๊านนนน ใครกัน?
-
ปลาบปลื้มมมมมมมมมมม มีคนอ่านมาเพิ่มเป็นเกียรติเป็นศรีให้ตัวป่วนกับพี่คนนั้น
คุณPhelyra ขอบคุณที่ชอบค่ะ พี่คนนั้นแอบโบราณเนอะ คิดอะไรไม่ออกส่งเพลงยาว ^^
คุณnamngern ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ จะรอติดตามงั้นคืนนี้จะมาต่ออีก อิอิ
คุณLittle devil อย่าเพิ่งวุ่นวายใจค่ะ อีกไม่นานก็รู้แล้ว อย่างน้อยเมื่อคืนพี่คนนั้นก็เผยไต๋แล้วนะว่าอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
คุณปลาทองสีชมพู คนอ่านคนนี้เริ่มคาดเดาล่วงหน้า โฮะๆๆ
:กอด1:ทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ
-
:z13: พี่นุ่น
แวะมาอ่านจ้าภาษาสวยมากเลย
อ่านได้สองตอนละน่ารักมั๊กๆๆ
เป็นกำลังใจให้นะค้า
-
อร๊ายย!!! แอบบอกว่าจริงๆ แล้วแอบสงสัยแผนมาตั้งแต่ต้นอะ
ไม่รู้ว่าคิดไปเองไหม อาจจะผิด ถ้าไม่ใช่แผน ก็เป็นไอ้แผนนี่แหละที่เป็นไส้ศึก ตัวนำสานส์ให้พ่อพระเอกของเรา
ตัวป่วนมันกินจุเนอะ แถมน่ารักอีกต่างหาก อิอิ :-[
:กอด1:คุณนุ่นค่ะ (ขอแอบเรียกชื่อเล่นตามคนอื่นนะคะ) :L2:
-
เนื้อเรื่องน่ารักจัง มีกลอนหวานๆแต่งมาให้ฟังด้วย
อยากรู้ซะแล้วว่าพระเอกเป็นใคร อิอิ
น้องป่วนก็น่ารักจัง แอบรักไม่รู้ตัวแล้วอ่ะดิ
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย น่ารักง่าส์. . . คุณพี่เป็นพนักงานร้าน ส้มตำป่าวคะ มีลดให้ ตั้ง 12 บาท หุหุ
ให้กำลังใจคนแต่ง 1 ช่อ :L2:
-
+1ให้กับความน่ารัก ชอบผู้ชายโรแมนติก เอ..งานนี้เพื่อนเรา
เผาเรือนหรือเกลือจะเป็นหนอนกระมัง :m26:
-
ใครกันๆๆๆ
อยากรู้
หรือแผนเป็นสาย ก็ไม่น่าจะ
นุ่นหรอก็ไม่น่า
หรือเค้าแอบติดเครื่องดักฟัง!
-
มีคนอ่านมาใหม่เยอะเลย ขอบคุณที่อุดหนุนนะคะ :impress2:
ตอบเมนท์ก่อน..
น้องกาล จุ๊บๆๆๆ ดีใจที่ชอบนะคะแต่..มาจิ้มพี่ได้ไง จิ้มคนแก่บาปนะเออ
คุณMercy โฮะๆๆๆ เชียร์ให้เป็นแผนออกนอกหน้านะเนี่ย เดี๋ยวรออ่านบทต่อไปนะคะ ว่าแต่..คนนิ่งๆอย่างคุณแผนจะเชื่อได้แค่ไหนน้อ
คุณJesale อยากรู้ว่าพระเอกเป็นใครต้องรออีกนิดค่ะ ชอบตัวป่วนเนอะมันน่ารักดีอ้ะ แถมใจง่ายอีกหวั่นไหวๆง้ายง่าย
คุณผัดไทกุ้งสด โฮ่ววว รายนี้มาแหวก สงสัยพี่พนักงานร้านส้มตำซะงั้น แต่ก็นะ อะไรๆก็เป็นไปได้
คุณmma419109 ชอบผู้ชายโรแมนติคเหมือนกันเลยค่ะ สงสัยคุณเพื่อนทั้งสองมาอีกคนแล้ว
คุณj4c9y จินตนาการล้ำมากค่ะ คิดไปถึงเครื่องดักฟังเลยทีเดียว :m20:
ขอทวนคำผิดอีกสักครู่จะมาแปะตอนต่อไปให้นะคะ
ที่แน่ๆความคิดเห็นของคนอ่านแทบจะทำให้คนเขียนไขว้เขวแล้วค่ะ ตอนนี้พยายามใจแข็งไม่เอาใจออกห่างพล็อตเดิมอยู่ ^__^
-
ตอนต่อไปมาแล้วค่ะ
รักคนอ่านมากมายๆ
ปล.อยากมีหน้าสองบ้าง เพราะงั้นอ่านแล้วชอบรึไม่ชอบ รึไม่เข้าใจยังไงบอกกันบ้างนะคะ :impress2:
................ .......... .................
ตอนที่๕ คนใกล้ตัว???
“เพราะพี่รู้ว่าเจ้าชอบจึงสรรให้ เจ้ากลอยใจได้อิ่มหนำดั่งใจหนา
เค้กชิ้นนี้ยินสำเนียงเสียงแก้วตา ที่บอกว่ามันนุ่มลิ้นชวนลิ้มลอง”
“เฮ้ย!!!” เสียงอุทานดังสนั่นนั่นเรียกสายตาของเพื่อนร่วมคณะที่กำลังนั่งบ้างยืนบ้างรอเวลาเข้าเรียนให้หันมามองที่ไอ้ตัวป่วนและผองเพื่อนของมันได้เป็นตาเดียว
“ไรของเมิงไอ้ป่วน คราวนี้คุณนิรนามของเมิงส่งของเล่นมาให้หรือไง?” ไอ้คุณเพื่อนร่วมรุ่นคนหนึ่ง(ซึ่งเราจะไม่เอ่ยชื่อเพราะมันไม่มีความสำคัญ)ตะโกนถามมา แล้วไม่ใช่แค่ถาม แต่มันเดินเข้ามาชะโงกดูของในกล่องสีน้ำตาลเข้มที่ตั้งหมิ่นๆอยู่ริมโต๊ะด้วย
“ของเล่นไรของเมิงวะ?” ตัวป่วนเด็กน้อยใสซื่อถามกลับพร้อมทำหน้าเอ๋อแดก มือก็ไล่คว้าการ์ดที่บรรจุกลอนอีกหนึ่งบทที่เพิ่งได้มาสดๆร้อนๆที่เพื่อนนุ่นชิงไปต่อหน้าแล้วเตรียมอ่านออกเสียงเผยแพร่ให้เพื่อนทุกคนรับรู้ทั่วกัน
“ก็เซ็กส์ทอยไงเมิง กูเห็นร้องเสียงดังตกใจซะขนาดนั้น ใครจะไปนึกวะว่าของข้างในจะเป็นเค้ก ..แต่เค้กก้อนนี้น่ากินโคตรอ้ะ แบ่งหน่อยดิ”
จบคำพูดไอ้เพื่อนคนไม่สำคัญปุ๊บกล่องเค้กที่สงบนิ่งอยู่บนโต๊ะถูกย้ายที่ไปอยู่ในอ้อมแขนของไอ้ตัวป่วนทันที พร้อมลูกกะตาคมๆตวัดมองหน้าไอ้คนไม่สำคัญอย่างประกาศความเป็นเจ้าของ
“เออๆไอ้งก เค้กก้อนใหญ่ขนาดนั้นเสือกจะกินคนเดียว ขอให้เมิงติดคอตาย” พูดจบมันก็เดินกลับไปหย่อนตูดที่กลุ่มมันเหมือนเดิม ทิ้งให้ไอ้สามคนเพื่อนตายนั่งงงเป็นไก่ตาแตกอยู่ที่เดิม
ตัวป่วนพอเห็นว่าเค้กปลอดภัยแล้วก็ยอมวางกล่องเค้กลงที่โต๊ะแต่โดยดี
พอเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นเพื่อนนุ่นมันมองหน้าเพื่อนแผน มองแล้วมองเล่าเฝ้าแต่มอง ริมฝีปากเคลือบกลอสวาวอย่างกับกินข้าวมันไก่มาอ้าออกแล้วก็หุบลงอยู่อย่างนั้น แต่ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมาเสียที
..........
....
......
“.....?....”
“...ไอ้แผน ที่แท้เป็นแกเหรอวะ?”
“หืม?”
“หา!!!!!!!!!!” ไอ้ตัวป่วนหน้าซีดแล้วครับ ซีดไม่พอ นี่มันซีดแล้วก็แดง ซีดแล้วก็แดงสลับกันไปมา แถมย้ายก้นไปนั่งฝั่งเดียวกับไอ้คุณนุ่นทันที
......
......
“ฮ่าๆๆๆ ไอ้พวกบ้า แกสองคนคิดได้ไงเนี่ย บ้าเปล่าวะ? ไอ้นุ่นสงสัยยังไม่เท่าไหร่ แต่แกนี่ดิป่วน เมื่อวานกลับบ้านพร้อมกัน เช้าก็มาเรียนพร้อมกัน ถามหน่อยชั้นจะเอาเวลาที่ไหนไปหาเค้กมาให้แก ฮ่าๆๆๆๆ”
เพื่อนแผนพูดจบไอ้ตัวป่วนถอนหายใจดังเฮือก แล้วส่งยิ้มแหยๆไปให้ไอ้เพื่อนซี้
“แต่ แต่แกอาจจะโทร.สั่งให้คนอื่นเตรียมของให้ก็ได้นี่หว่า...” ยังครับ เพื่อนนุ่นยังไม่เลิกสงสัยแถมส่งสายตาจับผิดเต็มที่
ในขณะที่ไอ้ตัวป่วนของเราเกร็งตัวขึ้นนั่งหลังตรงแหนวอีกรอบ พร้อมกับเอื้อมมือเย็นเฉียบสอดเข้าไปในอุ้งมือเพื่อนนุ่นทันทีอย่างขอกำลังใจ
“เอาล่ะ ฟังนะ เค้กร้านนี้อ้ะ เปิดขายกี่โมง? สิบโมงเช้าถึงสามทุ่มรึจนกว่าของจะหมดซึ่งไม่เกินสามทุ่มครึ่งใช่มั้ย?”
ไอ้สองตัวไม่ตอบแต่พยักหน้าหงึกๆ
“ทีนี้เมื่อวานน่ะแกกับชั้นกลับบ้านพร้อมกัน ระหว่างอยู่บนรถแกเห็นชั้นโทร.หาใครมั้ย?” ไอ้คุณแผนนี่ก็ใจเย็นเหลือเกิน ค่อยๆอธิบายให้สมองช้าๆของเพื่อนรักเพื่อนเลิฟเข้าใจ
“เฮ้อออออออออออ แหะๆขอโทษว่ะแผน คือต้องเข้าใจนะเว้ย ช่วงนี้ชั้นแม่ง ระแวงไปหมดแล้วอ้ะ” คราวนี้มะเหงกของไอ้แผนไม่พลาดเป้า เคาะโป๊กลงไปบนหัวไอ้ตัวป่วนเต็มๆ
“อ๊อย..” แน่ะ เพราะรู้ตัวว่าผิดเองที่ระแวงเพื่อนเลยไม่ตอบโต้ ตัวป่วนนี่มันน่ารักจริงเว้ย
“เออเนอะ แล้วนี่ก็ยังไม่เก้าโมงเลย ยังไงก็ไม่ใช่แผนแน่ๆ” ไอ้นุ่นที่หัวช้ากว่าเพิ่งจะพบสัจจธรรม ช้าได้อีกอิหนู
“แล้วแกล่ะนุ่นมีอะไรจะอธิบายมั้ย?” ไอ้แผนมันหันมาถามไอ้นุ่นยิ้มๆ ดูก็รู้ว่ามันจงใจแกล้ง
“อธิบาย? อธิบายอะไรอ้ะ?” ไอ้นุ่นทำหน้าเอ๋อแดกอีกคนแล้ว สงสัยโรคติดต่อจากตัวป่วนมัน ส่วนไอ้ตัวป่วนน่ะหรือครับ มันเด้งตัวจากเก้าอี้ทันทีแล้วไปยืนเกาะบ่าอยู่หลังไอ้แผนโน่น
..........
...
“เลวววววว ดูซิไอ้แผนบ้า ตัวป่วนมันกลัวนุ่นแย่แล้ว” ด่าได้แค่นี้แหละไอ้คุณนุ่นอ้ะ สต๊อกคำด่าในสมองมันมีน้อย แล้วมีเรอะไอ้แผนมันจะสะเทือน
“ป่วนมานี่มา ไม่ต้องไปหลบหลังแผนหรอก แผนมันแกล้งน่ะ นุ่นไม่รู้เรื่องอะไรด้วยหรอก” เพื่อนนุ่นมันเอื้อมมือไปคว้าแขนตัวป่วนแล้วดึงให้กลับมานั่งข้างๆมันเหมือนเดิม แถมกอดเอวไว้อีกต่างหาก
“โอ๋ๆๆๆ ถึงป่วนจะน่ารักนุ่นก็ไม่รักป่วนแบบแปลกๆหรอกนะจ๊ะ รักป่วนแบบเพื่อนอย่างนี้ดีแล้ว อีกอย่างนะถ้านุ่นกับป่วนอะจื๊ดๆกันขึ้นมาจริงๆสงสารลูกที่จะเกิดมาแย่เลย..”
ตอนแรกไอ้ตัวป่วนมันก็ยอมให้ไอ้คุณนุ่นโอ๋ดีอยู่หรอก แต่พอมาประโยคท้ายๆมันก็เริ่มออกแรงขืนตัวออกแล้วทำหน้ามุ่ย
“อะไร แกจะสงสารลูกเรื่องอะไร?”
“หึๆๆ” ขณะที่ไอ้ตัวป่วนถามเสียงแข็ง ไอ้คุณแผนก็เริ่มส่งเสียงหัวเราะหึๆกวนอวัยวะเบื้องล่างยิ่งนักในลำคอ
“ก็กลัวลูกจะเตี้ยจนโหนราวรถเมล์ไม่ถึงน่ะสิ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“อิบ้า กร้ากกกกกกกกกส์” ตัวป่วนมันด่าเพื่อนแล้วก็ขำจนน้ำตาเล็ดเสียเอง
“งั้นถ้ากับคนสูงๆก็ได้สินะนุ่น?” อ้าว ไอ้คุณแผน แกจะมารุกอะไรตอนนี้ แล้วสีหน้าคาดหวังนั่นมันอะไร
“แหมๆมันก็ไม่ใช่จะตัดสินกันได้ด้วยส่วนสูงเว้ยแผน ถึงไม่สวยชั้นก็เลือกนะยะ” ไอ้คู่กรณีก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย เหนื่อยใจแทนแผนมันว่ะ
“งั้นก็แสดงว่าเมื่อคืนคุณนิรนามเขาอยู่ตรงนั้นสิ กี๊ด..แก เมื่อวานที่ร้านเขาต้องนั่งอยู่โต๊ะใกล้ๆแหงเลยอ้ะ”
“เออ ถ้าไม่ใช่ลูกค้าก็ต้องพี่คนเก็บตังค์คนนั้นแล้วล่ะ” พูดไปไอ้ตัวป่วนมันก็พยายามนึกหน้าตาคนนั่งโต๊ะข้างๆแถมหน้านิ่งๆของพี่คนเก็บตังค์
แต่ให้ตาย มันนึกยังไงก็นึกไม่ออก ไม่ใช่ว่าทุกคนไร้จุดเด่นจนไม่น่าจดจำหรอกนะ
แต่เป็นเพราะเมื่อวานป่วนมันตั้งอกตั้งใจกินมากไปหน่อย
ตั้งใจเสียจนไม่สนใจชาวโลกนอกโต๊ะเอาเลย
.........
...ใกล้กันแค่นั้นแท้ๆ น่าสงสารคุณนิรนามจริงๆ.
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
เจอแบบป่วนเข้าไปก็อดกลัวและระแวงไม่ได้เหมือนกันนะเนี่ย อยากรู้ก็อยาก กลัวก็กลัว...ว่าวันไหนไอ้คุณนิรนามมันรักล้นอกจนทนไม่ไหว มันจามาดักฉุดป่วนไป...เอ่อ... :o8:แบบนั้นนั่นแหล่ะน่ะ :-[
-
ฮะๆๆ น้องป่วนนี่น่ารักจริง หวาดระแวงไปหมด วิ่งไปวิ่งมา น่ารักดี
อ่านตอนนี้ แล้วน่าคิด หรือจะเป็นพี่เก็บตังค์คนนั้น ???
-
คุณPhelyra คุณนิรนามแกไม่ฮาร์คคอร์ขนาดนั้นค่ะ อย่ากังวลไป ..เอ รึเราจะเปลี่ยนพล๊อตมาตีหัวตัวป่วนแล้วลากเข้าถ้ำดี??
คุณJesale มาอีกคนแล้ว คนสงสัยพี่คนเก็บตังค์ 555555555
ตอนต่อไปเป็นรูปเป็นร่างแล้วค่ะ แต่ยังไม่สมบูรณ์ เดี๋ยวต้องออกไปข้างนอกด้วย ไว้มาแปะต่อให้คืนนี้นะคะ
:กอด1:คนอ่าน แล้วรับกำลังใจทั้งหมดมาหม่ำๆค่ะ
-
ถ้าเป็นพี่คนเก็บเงินคงฮา
เอิ้กๆ
-
ต่อมอยากรู้ทำงานหนักอีกแล้ว :เฮ้อ:
-
มาเป็นกำลังใจให้เรื่องนี้ด้วยคนค่ะ...เปิดเรื่องด้วยคำกลอน ทำให้คิดถึงสมัย ม.ต้นมากๆ ที่ต้องอ่านบทกวีเป็นเล่มๆ รอตอนต่อไปนะคะ เนื้อเรื่องน่ารักดีค่ะ :L2:
-
แหงะ ขอโทษที่ให้รอนะคะ เพิ่งถึงบ้านสดๆร้อนๆ ยังไม่ได้อาบน้ำเลย
ยังไม่ได้แก้ไขอะไรเลยด้วย ถ้าคนเขียนไม่เผลอหลับคาคอมพ์จะลงให้คืนนี้นะคะ ตอนนี้ไปอาบน้ำก่อน
ยินดีต้อนรับคุณmaicyนะคะ ^_________^
-
มาแล้วค่ะ เมื่อคืนหลับไปไม่รู้ตัวเลย
มาอ่านกันต่อนะคะ :impress2:
................
...................................
ตอนที่๖ ใช่..หรือว่าไม่???
“เลิกแล็บแล้วไปแวะอักษรกันนะ”
“ไม่ไหวแล้วว่ะ ยิ่งรู้สึกว่าพี่เค้าแม่งอยู่ใกล้ขึ้นทุกที คือถ้าแค่ให้เค้กให้ขนมไม่เท่าไหร่ นี่ดันเป็นเค้กที่บ่นอยากกินเมื่อวานอีก”
“ไม่แน่นะแก ตอนนี้คุณนิรนามเขาอาจจะกำลังมองแกอยู่จากมุมไหนสักมุมแถวๆนี้ก็ได้”
จบประโยคเพื่อนนุ่นไอ้ตัวป่วนมันเหลียวหน้าเหลียวหลัง เลิ่กลั่กจนน่ากลัวคอจะเคล็ด เจอผู้ต้องสงสัยแล้วก็บุ้ยปากให้เพื่อนอีกสองคนมองตาม
ที่ซุ้มขายน้ำนั่นรึเปล่า พนักงานขายขาวๆตี๋ๆ ที่กำลังทอนเงินให้ลูกค้า อ้าว แล้วทอนเสร็จจะหันมามองทางนี้ทำไมล่ะเนี่ย มองไปทางอื่นไป๊ ชิ่วๆ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” หลังจากหันกลับมามองตากันเองแล้วสามเสียงก็หัวเราะประสานกันจนดังลั่น
ต่างคนต่างคิดว่าเพื่อนเราบ้าไปแล้ว ระแวงได้กระทั่งพนักงานขายน้ำ
“ไม่เห็นมีใครแถวนี้สนใจมองมาทางเราเลย ไอ้นุ่นอ้ะ พูดให้คิด” ดูมันค้อนสิครับ ไอ้ตัวป่วนมันส่งค้อนให้เพื่อนนุ่น ค้อนสวยอย่างกับสาวขี้งอนเลย
“อย่างน้อยก็ตัดคนในคณะไปได้แล้วล่ะ เพราะถ้าเมื่อวานมีใครในคณะไปนั่งกินอยู่เราก็ต้องเห็นต้องทักทายกันไปแล้ว คราวนี้ก็มั่นใจได้ว่าคุณนิรนามแกเป็นคนนอกคณะ” คุณแผนยังเป็นคนที่คิดอะไรได้รอบคอบ มีเหตุมีผลเหมือนเคย
“โอเค. งั้นใครทำแล็บเสร็จก่อนออกมารอตรงนี้นะ แล้วเดี๋ยวเราเดินไปอักษรด้วยกัน”
.............
........
เที่ยงกว่าๆไอ้สามตัวมันก็ย้ายตัวเองมาอยู่ที่หน้าตึกใหญ่คณะอักษรศาสตร์ แล้วก็ตกลงกันว่าจะเนียนๆเดินไปหน้าห้องที่มาใช้เรียนตามปกติ ใช้กล้องในมือถือถ่ายรายชื่อพร้อมรหัสประจำตัวคนที่เรียนคลาสเดียวกันมาให้หมด
ว่าแล้วตัวป่วนที่ได้ตัวกระตุ้นชั้นดีเป็นBanana fondantก้อนใหญ่ก็เดินลิ่วๆไม่รอเพื่อน แถมไม่สนใจรอบข้าง จนไปปะทะเข้ากับอีกร่างที่ก็เดินลิ่วๆจนเกือบเป็นวิ่งที่สวนลงมาบนชานพักบันไดชั้นสองนั่นแหละ
“โอ๊ะ”
เสียงอุทานเบาๆพร้อมกับร่างกายที่เสียหลักทำท่าจะหงายหลังชะงักอยู่แค่นั้นเพราะอุ้งมือของคนตรงหน้าที่คว้าแขนเอาไว้ได้หวุดหวิด แถมยังออกแรงดึงไปด้านตรงข้ามจนตัวคนดึงเองเซไปกระแทกกับผนังหินอ่อนของชานพัก หนังสือสองสามเล่มในมือหล่นร่วงกระจัดกระจาย
“ขอโทษครับ เจ็บตรงไหนรึเปล่า?” เสียงถามร้อนรนทำให้หนูป่วนมันดึงสติกลับมาจากความตกใจได้พร้อมกับเงยหน้าขึ้นจะตอบคำถามว่าไม่เป็นไร
แต่ไอ้ตัวป่วนมันเพิ่งเข้าใจว่าตัวเองเตี้ยจริงๆก็คราวนี้ เพราะมันไม่ใช่แค่เงยหน้า แต่ต้องแหงนจนคอตั้งบ่าถึงจะสบตากับคนตัวสูงที่เกือบทำให้มันเจ็บตัวแต่ก็เป็นคนช่วยมันเอาไว้ได้
“อะไรกันป่วน เกิดอะไรขึ้น?” ก่อนตัวป่วนมันจะส่งเสียงตอบคนที่ตัวสูงจนผิดมนุษย์(ในสายตาของมันคนเดียว) เสียงของไอ้เพื่อนนุ่นก็ดังขึ้นก่อน พร้อมกับเสียงซอยเท้ารัวๆขึ้นบันไดต่อเนื่องจนตัวเพื่อนสองคนโผล่พ้นมาจากมุมบันไดชั้นต่ำกว่า
“ไม่มีอะไรนุ่น เอ่อ..ขอบคุณนะครับ ผมไม่เป็นไร”
พอได้ฟังคำตอบแบบนั้นมือที่ยังกำรอบแขนของตัวป่วนไว้แน่นจึงค่อยคลายออก พร้อมกับช่วยดันให้ตัวป่วนมันทรงตัวด้วยตัวเอง
ตัวป่วนมันว่ามันไม่ได้คิดไปเองนะ แต่สัมผัสของผู้ชายตัวสูงคนนี้มันอ้อยอิ่งชอบกล แล้วยังสายตาหลังกรอบแว่นพลาสติคสีน้ำเงินเข้มนั่นอีกที่ส่งประกายวิบวับแปลกๆ
เอ..รึว่าแสงแดดสะท้อนเลนส์กันแน่ ที่ทำให้รู้สึกแปลกแบบนั้น..
“อ้าว พี่หวัดดีครับ/ สวัสดีค่ะพี่” ระหว่างก้มลงช่วยกันเก็บของที่กระจายอยู่บนพื้นเสียงของไอ้เพื่อนนุ่นและไอ้เพื่อนแผนก็ดังขึ้น
“...?....” งงครับ ไอ้ตัวป่วนมันงงว่าเพื่อนสองตัวไปรู้จักคนตัวสูงนั่นได้ยังไง แถมยกมือไหว้เสียเป็นการเป็นงานอีก
พอเงยหน้าขึ้นมองไปที่หน้าของคนใส่แว่นอย่างพินิจพิจารณาอีกครั้งจึงค่อยมีความรู้สึกว่าใบหน้าแบบนี้มันคุ้นๆตา
...แต่ว่ามุมปากที่ยกขึ้นยิ้มเหมือนอยากจะขำอะไรสักอย่างนี่สิที่ไม่คุ้นเลย
“ใครวะ?” แทนที่จะเนียนๆทักตามไปกับเพื่อนไอ้ตัวป่วนมันเลือกที่จะไปกระซิบถามเพื่อนนุ่นก่อน
“พี่ที่เป็นผู้ช่วยสอนไง แต่ชั้นก็จำชื่อไม่ได้ว่ะ ต้องถามไอ้แผน”
“แหะๆ หวัดดีครับพี่” สงสัยจะรู้สึกผิดที่ตัวเองจำพี่เขาไม่ได้ ตัวป่วนมันเลยยกมือไหว้เสียสวยงามแถมด้วยส่งยิ้มหวานๆประจบไปอีกที
“ไม่เป็นไรครับ น้องๆจะมาพบอาจารย์กันเหรอ? ห้องพักอาจารย์อยู่ชั้น14 นะ ทำไมไม่ขึ้นลิฟท์กันล่ะ?”
“ไม่ใช่หรอกครับพี่ พอดีพวกเราผ่านมาทางนี้แล้วนุ่นมันอยากเข้าห้องน้ำพอดี เลยเดินขึ้นมาน่ะครับ”
สิ้นเสียงอธิบายของไอ้แผน ลูกกะตาสองคู่ของเพื่อนรักเพื่อนเลิฟก็ตวัดไปมองมันทันที
“เอ่อ...งั้นนุ่นรีบไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” พูดจบยกมือไหว้พี่เขาอีกรอบไอ้นุ่นมันก็ตัดช่องน้อยแต่พอตัวชิ่งไปทันที
“ขอบคุณนะครับพี่ ไปก่อนนะครับ” ไอ้สองตัวที่เหลือก็ยกมือไหว้อีกรอบ มารยาทงามจริงไอ้พวกนี้
ระหว่างไอ้คุณแผนและตัวป่วนมันหันหลังให้แล้วเริ่มก้าวตามไอ้คุณนุ่นไปช้าๆ ก็ได้ยินเสียงนุ่มๆกลั้วหัวเราะพูดตามมาเบาๆว่า
“คราวนี้คงจำพี่ได้แล้วนะครับ”
.............
.......
“ชั้นว่าไม่ต้องไปก๊อปปี้รายชื่อหน้าห้องแล้วล่ะแก” พอสองคนโผล่พ้นมุมบันไดขึ้นไปเพื่อนนุ่นมันก็ต้อนรับด้วยประโยคลอยๆนี้ทันที พร้อมด้วยยิ้มกรุ้มกริ่มล้อเลียนที่ส่งไปให้ไอ้ตัวป่วน
“เฮ้ย..ไม่ม้าง” ตัวป่วนมันยังไม่ยอมรับ แต่ขนาดไม่ยอมรับก็หน้าแดงหูแดงไปหมดแล้วเนี่ย
“ชั้นเห็นด้วยกับนุ่น หรือถ้าแกอยากไปก๊อปปี้เอาไว้ก็ได้นะ แต่ชั้นว่าเปลืองแรงเปล่าว่ะ” คุณแผนมันให้ความเห็นแบบนิ่งๆแต่ชัดเจน
“เอาเวลาหาข้อมูลเกี่ยวกับพี่คนเมื่อกี้จะมีประโยชน์กว่า ดูท่าทางพี่เขาก็ไม่ได้อยากปกปิดอะไรนักหรอก อาจจะเป็นพวกขี้อายฝังในก็ได้นะแก เลยไม่กล้าเข้ามาพูดกับแกตรงๆ” เอาแล้วครับ ไอ้คุณนุ่นมันเริ่มจะลอยเข้าไปอยู่ในความฝันอีกแล้ว
“ยิ้มอะไรไอ้นุ่น” ดูไอ้ป่วนมันทำเข้ม จะทำเข้มกลบเกลื่อนความเขินก็ขอให้เนียนนิดนึงนะป่วนนะ
“คิกๆ ก็ชั้นเพิ่งรู้ ว่าผู้ชายโรแมนติคหน้าตาเป็นแบบนี้เอง”
“เออ..ถึงว่าพี่เค้าหน้าคุ้นๆ” ไอ้ตัวป่วนมันเพิ่งนึกออก ความรู้สึกช้าจริงวุ้ย
“เออสิ เข้าเรียนไปสองครั้งพี่เขาก็มาช่วยอาจารย์อยู่ในห้องทั้งสองครั้งนะแก”
“ไม่ใช่แค่นั้นหรอกนุ่น” ในที่สุดไอ้แผนมันก็เปิดปากพูดหลังจากปล่อยให้เพื่อนอีกสองคนปะทะคารมกันอยู่นาน
“หืมมมมม?”
“ที่โต๊ะคณะ ตอนเช้าก่อนเข้าเรียน ผู้ชายที่นั่งอยู่บนโรงอาหารรวม...”
“....คนใส่แว่นที่นั่งพิมพ์อะไรก๊อกแก๊กอยู่เมื่อเช้านี้น่ะนะ จริงด้วยแผน ใช่พี่คนนี้จริงๆด้วย” ไอ้นุ่นมันนึกออกแล้วก็โพล่งออกมาเสียงดังเชียว
“ตำแหน่งที่เขานั่งนั่น ถ้าเงยหน้าขึ้นมาก็ตรงกับโต๊ะที่พวกเรานั่งเป็นประจำพอดิบพอดีเลยล่ะ” ไอ้คุณแผนมันอธิบายต่อด้วยเสียงเรียบๆนิ่งๆของมันนั่นแหละ
แล้วหน้าของไอ้ตัวป่วนที่เมื่อกี้แดงอยู่แล้วก็ยิ่งแดงจัดเข้าไปใหญ่
........
.......
“อ้อ...แล้วไม่ใช่แค่เมื่อเช้าหรอกนะ ชั้นเห็นพี่แกนั่งอยู่ตรงนั้นแทบทุกเช้าที่เงยหน้าขึ้นไปมองเลยด้วยซ้ำ”
....................
............
...
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
ปล.เพิ่งรู้ตัวว่าตอนที่ผ่านมาลืมเปลี่ยนเลขตอนที่หัวกระทู้ เปลี่ยนแต่ชื่อตอนซะงั้น :z2:
-
โห เป็นพี่คนนี้นี่เอง ว่าแต่พี่เค้า ชื่อไรนะ
ตามมานานแสนนาน ในทีสุดก็เจอกันแล้ว ต่อไปรุกซึ่งๆหน้าเลยพี่
-
:impress2: ใช่มั๊ยเอ่ย
-
:man1: :man1: มาแล้ว
-
ตามมาอ่านด้วยจ้า.....
น่ารักมากมายอ่ะ...ไหนจะกลอน หวานๆๆนั่นอีก....แอร๊ยย...อ่านแล้วเคลิ้มแทนน้องป่วน... :-[
รออ่านต่อจ้า o13
-
น่ารักดีค่ะ เพิ่งเข้ามาอ่าน ติดใจๆ
ตัวป่วนน่ารักดี พี่คนนั้น?ก้อน่ารักนะ
จากลักษณะไม่น่าจะขี้อาย ออกแนวเรียกร้องความสนใจรึป่าว
แบบธรรมดาไม่เป็น (หุหุ ก้อว่ากันไป) ชอบค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
แวะมาตอบเมนท์เพราะเขียนต่อไม่ออกเนื่องจากข้างบ้านเปิดวิทยุการเมืองเผื่อแผ่ดังเกิ๊นนน
(ไม่ได้อยากฟังด้วยนะคร้า โฮววววววว)
คุณJesale อยากรู้ชื่อพี่คนนี้ แหมๆๆเหมือนตัวป่วนเลยนะคะ ตัวป่วนมันก็อยากรู้ ^^
คุณLittle devil ใช่มั๊ยน้อ? ((แอบบอกว่าใช่ค่ะ กร้ากกกส์ ไม่ต้องลุ้นๆ))
น้องกาล มามะมาโอ๋กันน้า หนีดราม่าเรื่องโน้นมาซบอกพี่นุ่นนี่ค่ะ
คุณbbyuqin ยินดีต้อนรับค่ะ เคลิ้มเลยจริงนะ ดีๆเราจะได้เอากลอนพวกนี้ไปจีบผู้ชายจริงๆ โฮะๆๆๆ
คุณpattybluet ยินดีต้อนรับ ถูกค่ะ คนอ่านคนนี้มองขาดมาก พี่คนนั้นเขาไม่ได้ขี้อายไรนักหรอก แต่เขาเรียกร้องความสนใจ ^_^
ถ้าคนเขียนปิดหูจากวิทยุการเมืองบ้านข้างๆได้คืนนี้คงได้มาแปะเพิ่มนะคะ :กอด1:
-
อ่อๆๆๆ
พี่เปรต(ในความคิดของตัวป่วน)คนนี้นี่เอง
ไขปริศนา clear!!
-
คุณj4c9y กรรมเวร พี่คนนั้นกลายเป็นพี่เปรตไปเสียแล้ว 5555555
มาค่ะ มาอ่านต่อกัน ตอนใหม่มาแล้วนะคะ
.....................................................
.....................................................
ตอนที่๗ กล้าๆหน่อย
“นายอากาศ เถลิงศก”
ตอนนี้พวกตัวป่วนและผองเพื่อนของมันกำลังนั่งผลาญเวลาอยู่ที่โถงกลางของคณะ ไอ้ป่วนก็นั่งเล็มขนมไปเรื่อย
นานๆทีก็จับป๊อกกี้รสนมยัดใส่ปากไอ้นุ่นที่กำลังลอกแผนภาพที่ไปขอยืมมาจากอาจารย์ลงสมุดง่วนอยู่
“เรียนโทอยู่อักษร คาดว่าจะจบเทอมหน้า” ข้อมูลของพี่คนนั้นที่สามคนเชื่อว่าเป็นคนเดียวกับคุณนิรนามออกจากปากของเพื่อนนุ่น
“...........?..........”
“แล้วไงอีก?” ตัวป่วนมันรออย่างมีความหวัง
“ก็แค่นั้น..” ไอ้คุณนุ่นตอบพร้อมเงยหน้าขึ้นมามองเพื่อนแวบนึง
“ฮะ..แค่เนี้ยนะ ไหนว่ารู้ทุกเรื่องไง เพื่อนแกที่อักษรอ้ะ” ตัวป่วนมันอุตส่าห์หวังว่าจะได้ข้อมูลอะไรมากกว่านี้
“แหมเว้ย พี่เขา ป.โท นะไม่ใช่รุ่นๆเดียวกับพวกเราจะได้ไปรู้ลึกรู้จริงได้” พอไอ้ป่วนโวยมา ไอ้นุ่นก็โวยกลับ เด็กน้อยตีกันแท้ๆ
“ไม่ได้ช่วยอะไรเล้ย ชื่อนามสกุลพี่เขาก็มีอยู่ในประมวลรายวิชาอยู่แล้ว เฮ้อ.. ที่เพื่อนแกบอกขอเวลาวันสองวันจะหาข้อมูลชั้นเลิศมาให้คือได้มาแค่เนี้ยอะนะ”
“ก็ถ้าอยากรู้นักก็ไปถามเขาสิวะไอ้ป่วน” ไอ้แผนมันคงเริ่มทนกับการโวยวายใส่กันของเพื่อนทั้งสองไม่ไหวถึงสอดขึ้นมา
“เออ ถ้าทนไม่ไหวขึ้นมาจะเข้าไปถามพี่เขาตรงๆเลย”
“เดี๋ยวนะ นามสกุลเถลิงศกนี่มันคุ้นๆ” เพื่อนนุ่นมันมีสีหน้าเหมือนค้นพบความจริงอะไรบางอย่างแล้วก็พูดออกมาลอยๆ
“พี่ภพ” และคราวนี้ชื่อที่ออกจากปากทำให้ทั้งตัวป่วนและเพื่อนแผนที่มักจะนิ่งอยู่เสมอถึงกับเก๊กหลุด
“พิภพ เถลิงศก!!” สามเสียงประสานกันไม่เบา แถมยังมีเสียงขานรับอีกต่างหาก
“ไงน้องๆเรียกพี่ซะเต็มยศ มีอะไรรึเปล่า? อ้ะ ไอ้ป่วนมีคนฝากของมาให้แกแน่ะ”
กล่องสีน้ำตาลบ่งบอกว่ามาจากร้านขนมอบร้านเดียวกับเค้กก้อนเมื่อวานยื่นมาตรงหน้า แถมมีนมตราหมีรสน้ำผึ้งแนบมาด้วย
“เอ้า รับไปสิ จะมาเหวอใส่พี่ทำไม พี่จะเข้าไปซ้อมวงต่อ สัปดาห์หน้าแข่งที่แพทย์” ไอ้ตัวป่วนยกมือไหว้พร้อมกับที่คนถูกพาดพิงอยู่เมื่อกี้ยัดของทั้งสองอย่างใส่มืออย่างรีบๆ ก่อนหันมาพยักหน้าให้ไอ้แผนกับไอ้นุ่นอีกคนละหงึกแล้วสาวเท้ายาวๆเข้าไปในห้องสโมสรนักศึกษา
ห้องสโมสรนักศึกษาประจำคณะที่ถูกนักศึกษาในคณะใช้เป็นทั้งห้องประชุม ห้องซ้อมดนตรี แถมรวมไปถึงห้องเก็บของเนื่องจากคณะของพวกตัวป่วนมีพื้นที่น้อย เป็นคณะที่ถือว่าใหม่เพราะเพิ่งจัดตั้งมาได้ยังไม่พ้นสิบปี
คณะเล็กๆ พื้นที่มีอยู่แค่ชั้นเดียวกับนักศึกษาที่รวมทั้งสี่ชั้นปีแล้วเกินสามร้อยคนมาแค่นิดหน่อย เพราะอย่างนี้นักศึกษาทั้งสองภาควิชาและตั้งแต่ปีหนึ่งจนถึงปีสี่ถึงได้รู้จักกันเกือบทั้งหมด
ยิ่งเป็นคนดังอย่างพี่ภพหรือนายพิภพ เถลิงศก ที่เป็นลีดเดอร์ของคณะแถมยังพ่วงตำแหน่งนายกสโมสรนักศึกษาคนปัจจุบันเข้าไปด้วย ไม่แปลกเลยที่รุ่นน้องอย่างไอ้สามตัวนี้จะจำได้ทั้งชื่อจริงนามสกุลจริง
“แกๆๆๆพี่ภพอ้ะ พี่ภพ”
“เออ ก็พี่ภพอะดิ ย้ำอยู่ได้”
“พี่ภพนามสกุลเดียวกับพี่คนนั้นเลย”
“ใช่”
“พี่น้องกันแหงเลยว่ะ น่าจะคิดออกตั้งนานแล้ว ดูดิ๊ชื่อพี่แกยังเข้ากันเลย โลกกับท้องฟ้า..พ่อกับแม่พี่ๆเค้าต้องโรแมนติคมากแน่เลยเนอะแกเนอะ” ว่าแล้วไอ้เพื่อนนุ่นมันก็ถีบตัวเองลอยเข้าภวังค์ไปเรียบร้อย
“ป่วน เป็นอะไร ทำไมเงียบไปล่ะ หืม?” ประโยคนี้ของเพื่อนแผนเรียกสติของเพื่อนนุ่นให้กลับมาสนใจตัวป่วนที่ตอนนี้นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดแทบเป็นโบว์อยู่ตรงหน้าอีกครั้ง
“แกว่า ถ้าถามกับพี่ภพ พี่ภพแกจะตอบมั้ยวะ?” เห็นหน้าตากังวลแทบจะระดับสูงสุดของตัวป่วน ไอ้คุณแผนที่เป็นเพื่อนแถมทำตัวเป็นพี่ทั้งๆที่มันอ่อนเดือนกว่าไอ้ตัวป่วนเสียอีกก็เข้าโหมดพี่ชายเต็มตัว เลื่อนตัวเข้ามาใกล้แล้วโอบไหล่ไอ้เพื่อนที่เห็นกันมาแต่เล็กไว้เบาๆ
“แกอย่าคิดมาก ถ้าอยากรู้อะไร สนใจอะไรก็ถามไปเลย หรือถ้าแกไม่กล้า ชั้นกับนุ่นถามให้เองก็ได้”
“ใช่ๆ แกไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้นนะป่วน” ไอ้นุ่นมันเลื่อนตัวเองมานั่งขนาบอีกข้างของตัวป่วนแล้วก็สอดแขนเข้าไปกอดเอวเอาไว้ แถมซบหน้าลงกับบ่าเพื่อนด้วย
“พวกแกรู้ใช่มั้ย ว่ามันไม่ใช่แค่สงสัยเรื่องพี่เขา”
“รู้สิ ถึงชั้นจะไม่ได้คบแกมานานแบบแผนมัน แต่เวลาครึ่งปีที่จะเปิดใจให้เพื่อนมันก็ไม่น้อยนะ ชั้นรู้ว่าแกหวั่นไหวไปกับเขาตั้งแต่ยังไม่มีเบาะแสว่าเขาเป็นใครด้วยซ้ำ”
“แก ชั้นจะทำไงดีวะ ตอนแรกก็คิดเผื่อไว้ว่าถ้าพี่เขาเป็นผู้ชายขึ้นมาจะทำยังไง แต่ว่า...”
“แต่อะไร?”
“ชั้นไม่รู้ว่ะ คือตอนนี้มันแน่นอนว่าคุณนิรนามน่ะเป็นคนเดียวกับนายอากาศ เถลิงศก นี่แน่ๆ เพราะงั้นเขาก็ต้องเป็นผู้ชายแล้วแน่ๆ แต่ชั้นก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน...แล้ว....แล้ว..” แล้วมันก็ถอนใจเฮือกยาว แถมไม่ยอมพูดต่ออีกต่างหาก
“อืม เขาสองคนน่ะคนเดียวกันแน่ๆ เพราะก่อนหน้านี้มีแต่คนอื่นที่เราไม่รู้จักเข้ามาส่งของให้ แต่วันก่อนที่เจอกันพี่เขาก็คงรู้ว่าพวกเราเริ่มสงสัย พอมาวันนี้พี่เขาให้พี่ภพที่น่าจะเกี่ยวข้องกับเขาแน่ๆมาส่งของให้แกเองกับมือก็เพื่อจะบอกเป็นนัย ว่าเขานี่แหละคนที่ส่งของส่งกลอนจีบแกมาตลอด”
“อืม..ชั้นรู้ว่าเขาตั้งใจอย่างนั้น ตอนนี้มันไม่ใช่คำถามว่า ‘ใคร’ แต่เป็นคำถามว่า ‘ทำไม’ ที่ชั้นต้องการคำตอบ แต่คำถามที่รบกวนใจชั้นมากที่สุดตอนนี้ไม่ใช่คำถามที่อยากจะให้เขาตอบ แต่มันเป็นคำถามสำหรับตัวชั้นเอง คำถามว่า’ชั้นจะทำยังไง’ จะทำยังไงดี”
“แกคิดยังไงล่ะป่วน เอางี้นะ ตอนนั้นที่แกคิดเผื่อน่ะ แกคิดไว้แล้วใช่มั้ยว่าถ้าคุณนิรนามเป็นผู้หญิงแกจะทำยังไง?”
“อืม..ชั้นบอกไอ้แผนมันไปว่าถ้าเขาเป็นผู้หญิง ชั้นจะรับรัก” ตัวป่วนมันตอบไปก็ก้มหน้ามองมือตัวเองที่ประสานอยู่บนหน้าตักไป ไม่ยอมสบตาเพื่อนสักคน
ส่วนไอ้แผนก็ปิดปากสนิท นอกจากโอบเพื่อนไว้หลวมๆแล้วก็ไม่พูดอะไรทั้งนั้น ยกหน้าที่ทั้งปลอบทั้งให้คำแนะนำกับไอ้นุ่นไปทั้งหมด
“ป่วน แกฟังชั้นนะ เราสามคนมีหลายอย่างที่เหมือนกัน และอย่างนึงที่ฉันรู้แน่ๆก็คือเราทั้งสามคนคบกันแบบไม่ได้สนใจเพศ”
“นั่นเพราะเราคบกันแบบเพื่อนไงนุ่น”
“แกฟังชั้นให้จบก่อน ชั้นไม่ได้หมายความแค่ความสัมพันธ์แบบเพื่อน แต่ชั้นรู้ว่าถึงจะเป็นความสัมพันธ์แบบอื่น เราสามคนก็เหมือนกันตรงที่จะไม่ใช้เรื่องเพศเป็นตัวตัดสิน”
“นุ่น..แก” ป่วนมันเงยหน้ามามองเพื่อนนุ่นแล้วยังสอดมือเข้าไปให้เพื่อนนุ่นกำไว้เสียแน่น
“แกรู้มั้ย ชั้นเคยคิดว่าถ้าชั้นมีความรักมันจะเป็นยังไง แล้วที่ชั้นคิดก็คือความรักของชั้นต้องสวยงาม เป็นความรักที่ดีแบบที่ทั้งชั้นและเขาจะเต็มใจเป็นฝ่ายรักและเป็นฝ่ายถูกรัก เวลาที่ชั้นอ่อนแอเขาจะคอยเป็นกำลังใจให้ เวลาที่เขามีปัญหาชั้นก็จะไม่ทอดทิ้งจะยินดีรับฟังและช่วยเหลือเท่าที่ทำได้ ไม่เคยเลยสักครั้งนะป่วนที่ความคิดของชั้นจะกำหนดเพศให้เขา ถ้าคนที่จะเข้ามารักชั้นและพร้อมจะรับความรักตอบจากชั้นเป็นเพศที่หนึ่ง สอง สาม หรือสี่ ชั้นก็ไม่สนใจเลยสักนิด แกเข้าใจชั้นใช่มั้ย”
“อืม...”
“เพราะงั้นแกอย่าเพิ่งคิดมาก อีกอย่างก็อย่าเพิ่งปล่อยให้ตัวเองถลำใจไปลึกนัก เราต้องหาคำตอบคำถาม ’ทำไม’ ของแกให้ได้ก่อน พอถึงตอนนั้นแล้วค่อยมากังวลอีกที ตกลงมั้ย?”
“ชั้นรักแกว่ะนุ่น” ไอ้ตัวป่วนมันพลิกตัวมากอดเพื่อนนุ่นเสียแน่น
“ชั้นก็รักแก”
“กอดด้วยดิ” เสียงไอ้เพื่อนแผนดังแทรกขึ้นมาเบาๆเหมือนกลัวว่าจะทำลายบรรยากาศ โถ...แผนเอ๊ย แผนที่ถูกลืม
“โอ๋ๆๆๆ มามะๆ” ไม่ต้องรอให้ไอ้แผนโอบแขนมา ไอ้นุ่นมันก็จัดการเอื้อมมือทั้งสองข้างไปดึงตัวไอ้แผนให้เข้ามาคลุกวงในด้วยอีกคนเรียบร้อย
..............
..............
“งั้นเดี๋ยวชั้นจะไปถามพี่ภพ คุยกะนายกสโมนี่จะยากเปล่าหว่า? ต้องเตรียมคำถามไปให้พร้อมเว้ย”
“เดี๋ยวๆๆ ส่งมาก่อนเลย” ไอ้นุ่นมันเบรกครับ มันเบรคไอ้ตัวป่วนที่พอได้กำลังใจแล้วก็ยิ้มออกแถมเตรียมพร้อมอย่างกับจะไปออกศึกซะงั้น
“อะไร ส่งอะไรของแก ถ้าค่ากอดชั้นไม่จ่ายนะเว้ย ไปเก็บกับไอ้แผนโน่น เพราะแกมากอดชั้นเอง แต่ไอ้แผนมันขอให้แกกอด”
“ค่ากอดไม่เก็บเว้ย ชั้นจะเอาการ์ดตะหาก เอาออกมาให้อ่านซะดีดีไอ้ตัวป่วน”
ไม่พูดเปล่ามือนี่เอื้อมไปคว้ากล่องเค้กมาได้แล้ว แต่ไอ้ตัวป่วนมันก็ไม่ยอมครับ แย่งคืนไปจนได้
“หวงหรือ หวงของกับเพื่อนงั้นเหรอ มานี่เลยนะ จับได้จะจี๋ให้ตายเลย”
“ไอ้นุ่นอย่าวิ่งไล่ดิ เดี๋ยวเค้กเละหมด หยุดเว้ย หยุดๆๆๆ”
“แกก็เอาการ์ดมาให้ชั้นก่อนดิ”
“แป๊บดิ ให้ชั้นอ่านก่อน...” ตัวป่วนมันเปิดกล่องเค้กแล้วก็หยิบการ์ดทรงกลมมีหมึกสีเขียวเขียนอยู่อย่างเป็นระเบียบขึ้นมาอ่าน
อ่านไปหน้าที่ขาวๆนั่นก็แดงขึ้น แดงขึ้น แล้วก็แดงเสียจนไอ้นุ่นที่จับตามองอยู่นึกไปถึงซอสมะเขือเทศที่เจือด้วยน้ำเตรียมปรุงซุปใส
ตัวเบาเบาเจ้าจะปลิวละลิ่วล่อง เจ้าเนื้อทองที่พี่เฝ้าชะแง้หา
เมื่อวันวานที่ได้พบทั้งสบตา อยากผวาเข้ากระชับไว้กับทรวง
ทั้งขนมน้ำนมหวานที่ส่งให้ เพื่อบอกไว้ให้เจ้ารู้ว่าพี่ห่วง
เจ้าเอวบางรักของพี่ไม่หลอกลวง ด้วยติดบ่วงรักเจ้าแล้วเจ้าแก้วตา
.........
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
ช่ายแน่แล้ว พี่อากาศของน้องป่วน
แต่งกลอนเก่งยังงี้ ที่แท้ โทอักษร หรอเนี่ย โรแมนติกชะมัด
-
กีสสสสสสสสสสสส
เขิลๆๆๆๆ
ทำไม คุณท่านอากาศ ถึงได้หวานละเมียดละไมขนาดนี้
ปล. ใครเป็นคนแต่งกลอนบทนี้ ชอบมากกกก
+1 ให้กลอนนี้ ชอบบบบบบ
-
+1สำหรับกลอนไพเราะ ไพเราะจ๊าต่ออีกนะ
-
คุณJesale พี่อากาศโรแมนติคเนอะ ถ้ามีแบบนี้มาจีบสงสัยคนเขียนได้ละลาย คริคริ
คุณj4c9y เขินนิดหน่อย แต่ก็จะบอก กลอนทุกบททุกบาทในเรื่องนุ่นแต่งเองแหละค่ะ กะว่าถ้าบทไหนมีคนชอบมากๆจะเอาไว้ไปใช้จริง(เอาไปจีบผู้ชายไรงี้ แหะๆ)
คุณyunjaejoong หน้าใหม่ในเรื่องนี้ใช่มั้ยคะ? ยินดีต้อนรับนะคะ ขอบคุณสำหรับบวกหนึ่งด้วย ^__^
ที่จริงเขียนเนื้อหาไปได้เยอะมากแล้วเมื่อคืน แต่ติดตรงกลอน คือแว่วเสียงวิทยุการเมืองแล้วมันแต่งกลอนหวานๆละมุนๆไม่ออกเอาจริงๆ
ถ้าฝืนนักมันจะกลายเป็นกลอนเพื่อสันติภาพไป :z2:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านจ้า
อ่านรวดเดียวจบทุกตอนเลยย
เรื่องน่ารักดี ชอบมากเลยค่ะ ><
อ่านกลอนแล้วแอบเขินเหมือนกัน
หวานเจี้ยบบบบ
-
:-[ :-[ :-[
อร๊ายยยยย อยากกัดลิ้นตัวเองจริงๆ
เค้าเขินนะตัวเอง (ได้ข่าวว่าไม่เกี่ยวกับน้องเค้าเลย ฮ่าๆๆ)
ชัดเจนมาก ตอนจีบแบบไม่เห็นหน้า มันก้อเขินแบบกรุ้มกริ่ม
แต่นี่.... อร๊ายยยยยยย ชัดเจนมากกกกก
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ปล.ไรท์เตอร์แต่งกลอนได้หวานบาดจิตมากค่ะ o13
-
คุณนุ่น ชอบกลอนมากกกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ค่ะ ขนาดเราไม่ได้เป็นเจ้าตัวป่วนนะอ่านไปยังเขินไปเลย
แล้วตัวป่วนมันจะเขินขนาดไหนเนี่ย
พ่ีอากาศขาแอบหลงรักพี่เข้าให้แล้วล่ะ :-[
ขอบคุณนะคะได้อ่านเรื่องน้ีแล้วอารมณ์ดีจังเลย
-
กรี๊ดๆๆ
อิจฉา ทำไงจะแต่งได้บ้างเนี่ย
กลอนหวานมากมายย
-
โอ๊ย น่ารักจัง :-[ :-[ :-[
กลอนอย่างไพเราะ พี่เรียนอะไรเนี่ย แต่งได้ดีอ่ะ o13
-
แล้วความรักของตัวป่วนก็เริ่มล่องลอยเข้าไปในอากาศแบบไม่ทันที่จะรู้ตัว...ก็ตกหลุมรักซะแหล่ะ 555 :laugh:
-
:impress2:
ชอบกลอนทุกตอนเช่นกัน
+1
-
เข้ามาขอบคุณท่านผู้มีอุปการะคุณทุกท่านค่ะ
ดีใจที่ชอบกลอนกันนะคะ :impress2:
เพิ่งจัดการงานหลักเสร็จ เพราะงั้นเรื่องของตัวป่วนก็ขออนุญาตบอกให้รอกันหน่อยนะคะ
จะพยายามลงให้คืนนี้ ถ้ายังไงค่อยมาอ่านต่อพรุ่งนี้เช้าก็ได้นะคะ เพราะกะว่าอีกนานแน่ๆกว่าจะเสร็จตอนต่อไป :กอด1:
คุณtvemmyxq ยินดีต้อนรับค่ะ แล้วก็ขอบคุณที่ชอบเรื่องนี้นะคะ
คุณpattybluet จะบอกว่าตั้งใจค่ะ ตั้งใจให้พี่คนนั้นเขาอัพเลเวลความหวานหลังจากได้เจอหน้ากัน อิอิ เขินได้แต่อย่ากัดลิ้นนะคะ เดี๋ยวเจ็บแย่เลย
คุณMercy จร๊วบบบบบบบบบบบค่ะ อะไรกัน โผล่หน้ามาให้เห็นแวบเดียวก็หลงรักพี่อากาศแล้วเร้อ พี่อากาศนี่เสน่ห์ดีวุ้ย
น้องกาล ถ้าอยากเขียนได้ก็ต้องอ่านเยอะๆไงคะ ถ้าเราอ่านเยอะในหัวเราก็จะมีคำศัพท์เยอะ เวลาต้องการสื่อความหมายออกมาเราก็จะมีโอกาสเลือกคำศัพท์มาใช้มากกว่าคนที่อ่านน้อย (ตอบเป็นหลักการมากวุ้ยเรา ที่จริงก็เขียนตามหัวใจนั่นแหละค่ะ เอาความรู้สึกเป็นตัวนำ คริคริ)
น้องaiwjun พี่เรียนอะไรที่ไม่เกี่ยวกับกลอนเลยค่ะ (พี่นุ่นเรียนคณะเดียวกับตัวป่วนน่ะ แหะๆ) ยินดีต้อนรับสู่กระทู้นี้นะคะ
คุณPhelyra ตัวป่วนมันพยายามแล้วนะคะที่จะตั้งสติ แต่พอเริ่มๆจะเรียกสติได้ กกลอนอิพี่อากาศก็มาป่วนจิตมันทุกที 5555555
คุณLittle devil ขอบคุณที่เข้ามาให้กำลังใจเป็นประจำค่ะ ^__^
-
writer คร้าบบบ
ที่บอกน้องกาลให้อ่านเยอะๆอ่ะ อ่านอะไรอ่ะครับ
จะได้ไปหาอ่านบ้างงง
-
คุณj4c9y เราหมายถึงอ่านหนังสือหลายๆประเภท หลายๆเล่มน่ะค่ะ
ถ้าอยากแต่งกลอนก็ต้องอ่านกลอน อ่านบทกวี แต่ไม่ใช่อ่านเฉพาะกลอนแบบเก่าๆ กลอนโบราณ
เพราะเดี๋ยวนี้ภาษาไทยมีศัพท์ใหม่ๆเยอะ
ไม่ใช่แค่ศัพท์เฉพาะกลุ่มนะคะ อย่างเช่นชิลๆ ซึ่งเกือบจะเป็นคำพูดติดปากของบางคนไปแล้ว
ยังมีคำศัพท์ที่บางครั้งพออ่านเจอแล้วรู้สึกว่า เออนะ สถานการณ์แบบนี้ใช้คำแบบนี้มาอธิบายแล้วแค่เราเห็นตัวหนังสือก็เหมือนเห็นภาพ
หนังสือพวกนิตยสาร พ๊อคเก็ตบุ๊คก็ช่วยได้เรื่องคำศัพท์ใหม่ๆ
หรือถ้ารักจะเขียนนิยายก็ควรจะชอบอ่านนิยายด้วย นักเขียนแต่ละคนจะมีเอกลักษณ์การเขียนการใช้ภาษาต่างกัน
บางคนเมื่อต้องการสื่อว่าน้ำไหลแรง ก็ใช้คำตรงๆว่า "น้ำไหลแรง" บางคนขยายความเป็น "น้ำไหลพรั่งพรู" อันนี้เราจะเริ่มเห็นภาพว่าแรงและเร็ว
หรือถ้าเขียนว่า "ถะถั่งพรั่งพรู" ไม่ได้บอกว่าเป็นน้ำ แต่เราอ่านไปก็จะจินตนาการว่ามีของเหลวจำนวนมากไหลล้นอย่างแรงและเร็ว แถมกั้นไม่อยู่ด้วย
เพราะงั้นเราถึงได้บอกน้องกาล ว่าถ้าอยากเขียนก็ต้องอ่านเยอะๆ โดยเฉพาะเขียนกลอน เพราะกลอนจะต่างออกไปจากร้อยแก้วตรงที่มีจุดบังคับ
เป้นหลักของฉันทลักษณ์ที่ทำให้เราไม่สามารถใช้คำได้อย่างอิสระ
เพราะฉะนั้นจึงต้องมีคำศัพท์ในความทรงจำไว้ให้มากเพื่อเป็นต้นทุนในการเลือกใช้น่ะค่ะ
อธิบายเสียยาว หวังว่าจะพอเข้าใจนะคะ (ทำเหมือนตัวเองเอ็กซะเปิร์ท กร้ากกกกกกกส์)
ว่าแล้วก็ไปเขียนเรื่องตัวป่วนต่อก่อน เดี๋ยวทิ้งนานแล้วไฟมอดจะเผลอหลับ:z2:
-
:z13: พี่นุ่น
ขอบคุณค่า จริงกาลก้ไม่ค่อยอ่านกลอนหรอก
ไว้สงสัยต้องไปหามาอ่านมั่งละ
j4c9y แอบรู้นะคิดอะไรอยู่ คิคิ
-
กรีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
กรซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
น่ารักมากน่ารักมากอยากจะกลิ้งเป็นลูกขนุนตีลังกาอีกแปดตลบไปเขิน
กลอนหวานมากคะการจีบน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ของฝากเอย การแสดงออกการสื่อเอ่ยน่ารักไม่ไหวจะเคลียร์พี่อากาศ
เป็นใครเจอวิธีจีบแบบนี้แล้วไม่รู้สึกอะไร ก็ตายด้านทางความรู้สึกกันเกินไปแล้ว
งี๊ดดดดดดดดดอยากจะร้องโหยหวน โธ่ๆนุ้งตัวป่วนไม่เคยมีใครส่งกลอนหวานๆดอกไม้สวยๆ
ขนมเค้กน่ารักๆมาให้ล่ะสิ เจอแบบนี้เข้าไปร้อยทั้งร้อยคะ สะกิดต่อมอยากรู้
โธ่ๆพ่อหนุ่มป.โทอักษรน้ำตาลเดือนห้านี่จืดสนิทไปเลยนะคะ
กลอนทุกๆบทเพราะมากๆคะ ยิ่งบทสุดท้ายอ่ะโหยยยยยยยยยยยยยยยย
เขียนแบบนี้พรุ่งนี้เอาขันหมากมาสู่ขอกันเลยดีกว่าคะพี่ขา
เพื่อนทั้งสองคนของตัวป่วนน่ารักมากแหม..เจ้าแผนรักกันๆๆอิอิ น้องนุ่นเนี่ยสุดยอดอ่ะ
ใจกว้างสุดๆ...เผื่อใจกว้างๆใ้ห้เจ้าแผนบ้างนะ อิอิ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งคะ เสียดายแทนตัวเองที่พึ่งได้อ่านเอาตอนนี้
แต่ก็จะติดตามตอนต่อๆไปนะคะ สู้ๆคะ
+1 o13 o13
-
แอร๊ยยยยย
พึ่งเข้ามาอ่านเรื่องใหม่
คุณพี่นี่แอบร้ายนะคะ รุกซะได้ใจ
แอร๊ยยยยยยยย
พี่คะ หนูก็ร่างบอกบางเหมือนกันค่ะ ขอนมข้นหวานด่วน กรี๊ดดดด
-
มาแล้วค่ะ มาเช้าเลยทีเดียว แหะๆ
ตอบเมนท์ก่อน
น้องกาล...แอบอยากรู้ คุณj4c9y แกคิดอะไรอยู่นิ อยากรุ้บ้าง โฮะๆๆ ว่าแต่ก็อย่างที่พี่บอก ไม่จำเป็นต้องอ่านกลอนก็ได้นะคะ
แค่อ่านหนังสือหลายๆประเภทหลายๆแบบแล้วลองเขียนดูเลยก็ได้ ความเชื่อของพี่เวลาเขียนอะไรคือ
ถ้าตัวเราเองชอบก็ต้องมีคนจำนวนหนึ่งที่ชอบด้วยแน่ๆ เพราะงั้น ลองเขียนดูนะคะ
คุณmecon ยินดีต้อนรับค่ะ ปลาบปลื้มมากที่ได้เมนท์จากคุณmecon คริคริ แอบรู้จักเวลาอ่านเรื่องอื่นแล้วเจอเมนท์คุณmecon ชอบอ่านมากมาย
เข้ามาช้าไม่เป็นไรค่ะ ยินดีต้อนรับเสมอ ^^
คุณTifa ร่างบอบบางเหมือนกันแล้วขอนมข้นหวานนี่บอกพี่อากาศแกใช่มั้ยคะ เพี้ยง..ขอให้แกได้ยินด้วยนะคะ อิอิ เขินเนอะแอบเขียนเองเขินเอง
:กอด1:ให้คนอ่านทุกคนค่ะ
-
คนเขียนเอ๋อได้อีก ตอบเมนท์แล้วกดแปะเพิ่งรู้ตัวว่าลืมแปะเรื่องต่อ กร้ากกกกกกกกกส์
เอาใหม่ค่ะ มาแล้วนะคะ มาอ่านต่อกันเลย
....................................
....................................
ตอนที่๘ ยิ่งได้ยินเสียง..ยิ่งอยากเห็นหน้า
“พี่ภพคร้าบ คือพวกผมมีเรื่องอยากถาม พี่ภพว่างมั้ยอ้ะ?”
นั่นไง บทจะใจร้อนไอ้ตัวป่วนมันก็รั้งเพื่อนสองคนให้อยู่ที่คณะรอจนพี่ภพของพวกมันซ้อมดนตรีกับวงจนเสร็จ แล้วดักรอขอคุยมันเย็นนี้เลย
มันว่าถ้าให้มันรอพรุ่งนี้คืนนี้มันคงหงุดหงิดจนนอนไม่หลับแน่
“เอาสิ ไปหาไรกินด้วยได้ป้ะ หิวว่ะ พี่ยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เที่ยง เดี๋ยวพี่บอกเพื่อนแป๊บ” พี่ภพผู้ใจดีของน้องๆก็รับคำกันง่ายๆ ไม่มีหรอกที่จะปฏิเสธน้อง รึว่าเตรียมหาเสียงเผื่อเลือกนายกสโมสมัยหน้าหว่า??
จัดการเก็บข้าวของทุกชิ้นโยนๆลงเป้ได้ก็หันไปบอกเพื่อนในกลุ่มอีกที
“เฮ้ย กูไปหาไรกินกะน้องๆก่อนนะเว้ย”
“จีบเด็กเรอะเมิง กูจะบอกเค้ก” เสียงรุ่นพี่อีกคนลอยตามออกมาจากห้องสโมที่ประตูเปิดค้างอยู่
“เรื่องของเมิง ไปน้องๆ ส้มตำสวนหลวงนะ พี่เลี้ยงเอง”
“เฮ้ย พี่ภพไม่ต้องเลี้ยงหรอกค่ะ พวกนุ่นเป็นฝ่ายชวนนะ”
“เออ บอกจะเลี้ยงก็เลี้ยงดิ ไม่ได้เลี้ยงน้องนานเดี๋ยวพี่จะเฉาซะก่อน”
//เป็นแฟนกับฉัน กฎข้อแรกก็คือห้ามทิ้ง ข้อที่สองก็คือห้ามทิ้ง โกรธมากเลยถ้าเธอมาทิ้ง..//
ระหว่างเดินไปร้านส้มตำเจ้าประจำเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของพี่ภพก็ดังขึ้น แหมๆดูเพลงมัน ช่างเลือกใช้ได้เข้ากับหน้าเข้มๆเหลือเกิน
ทำเอาไอ้คุณนุ่นกับไอ้คุณป่วนอดไม่ได้ต้องนินทารุ่นพี่ที่เคารพกันในระยะเผาขน
“ฮัลโหล ว่าไงฟ้า?” อ้าว ไหนแฟนชื่อเค้กไงเฮีย แล้วนี่ฟ้าไหนเนี่ย ตกลงจะฟ้าหรือเค้กเอาให้มันแน่
“ก็ไม่ยังไง นี่จะไปหาไรกินด้วยกันเนี่ย อืม...ทั้งสามคนแหละ ฮะ..ว่าไงนะ ไม่พูดให้เว้ย อยากพูดพูดเอาเอง”
“.....?......”
“น้องเรามองหน้ากันเลิ่กลั่กแล้ว เอาไงจะพูดมั้ย ไม่พูดจะได้วาง?”
“อ้ะ ป่วน พี่ชายพี่ขอพูดด้วย”
ประโยคบอกเล่าธรรมดาแค่ประโยคเดียวเท่านั้นแหละ จากที่มองหน้ากันเพราะสงสัยว่าใครหว่าที่จะมาอยากคุยกับพวกมัน
คราวนี้ทั้งไอ้ป่วน ไอ้นุ่นถึงกับเกิดอาการตาโตเท่าไข่นกกระทา(ก็ไข่ห่านมันใหญ่เกิน ถ้าตาโตเท่านั้นขึ้นมาเดี๋ยวได้ไปออกงานวัด)
ขอเว้นไอ้คุณแผนไว้คน เพราะขนาดเพื่อนมันสองคนออกอาการตื่นเต้นขนาดนั้นมันก็ยังนิ่งอยู่ได้ แถมแทนที่ตาโตๆจะโตขึ้น กลับหรี่ตาลงน้อยๆอย่างครุ่นคิดอีกต่างหาก
“..ฮาโหล” เสียงสั่นเชียวไอ้หนูป่วน อะไรมันจะเกร็งขนาดนั้น
“ตัวป่วน พี่ฟ้าเองนะครับ” อีกฝ่ายก็มาซะนุ่ม
“เอ่อ..ครับ”
“กินขนมกับนมแล้วรึยังครับ ชอบมั้ย?”
“เอ่อ..พี่คือ คือ...”
“ตอบไม่ตรงคำถามอย่างนี้ต้องหักคะแนนนะ”
“เฮ้ยพี่เดี๋ยวสิ นั่นผมยังไม่ได้ตอบสักหน่อย ..อ๊ะ” สงสัยมันกลัวโดนหักคะแนน ตัวป่วนนี่มันก็บ้าจี้ พี่เขาจะมาหักคะแนนอะไรของแกล่ะ กลุ้มใจกับแกจริงๆ แถมพอตัวเองหลุดปากไปซะยาว นึกขึ้นได้มีการตกใจเองด้วยนะ ดูมันทำ
“ฮะๆๆๆ อะ..งั้นพี่ให้สิทธิตอบใหม่ ว่าไงครับชอบมั้ย?”
ไอ้ตัวป่วนมันว่ามันไม่ได้คิดไปเองนะ แต่ไอ้น้ำเสียงตอนที่ถามว่า”ชอบมั้ย”ของพี่แกนี่ไม่ธรรมดาจริงๆ
มันจะแปลแค่ชอบขนมมั้ย? รึจะแปลว่าชอบพี่มั้ย?กันแน่
เออ..สงสัยพี่บ้านี่ชอบให้ตีความ
“คือ...ผม”
คุณๆอย่าเพิ่งว่าตัวป่วนมันหัวช้านะ คำถามง่ายๆพื้นๆแค่นี้ยังต้องใช้เวลาตั้งนาน
ก็คนมันไม่มีสมาธิ สติจะหลุดตั้งแต่ได้ยินเสียงพี่คนนั้นมาแนบหูแม้จะทางโทรศัพท์ก็เหอะ
ก็เวลาคุยโทรศัพท์ แล้วอีกฝ่ายทำเสียงนุ่มๆแบบนี้มันเหมือนถูกกระซิบที่ริมหูเลยนี่นา
แถมพอจะตอบๆ ไอ้เพื่อนนุ่นก็ดันมาสะกิดยิกๆให้กดใช้โหมด speaker phone อีก
ไอ้นี่ก็อยากรู้อยากเห็นไม่เข้าเรื่อง คนเขาจะจีบกันมันต้องพูดกันเบาๆเฟร้ย จะให้มาออกลำโพง พี่คนนั้นน่ะไม่เป็นไรหรอก
...แต่เพื่อนป่วนของแกมีแววจะได้อายจนมุดดินหนีแน่ๆ
“ผม......? ตัวป่วน ถ้ายังไม่พร้อมจะตอบ ก็ไม่เป็นไรนะครับ พี่จะรอ...”
“ผม...ชอบ..” หลุดออกมาจากปากจนได้ สองคำสั้นๆง่ายๆนั่น
“เฮ้อออออออออ ดีใจจัง” เสียงตอบรับที่มาพร้อมเสียงที่บ่งบอกว่าคนรอคำตอบอยู่ถึงกับถอนหายใจยาวทำให้หน้าแดงๆของตัวป่วนมันเริ่มประดับด้วยรอยยิ้ม เสียดายแทนคนปลายสายที่ไม่มีโอกาสมาเห็น
“นี่พี่อยู่ต่างจังหวัด ไม่งั้นจะรีบไปหาป่วน ได้ยินเสียงแบบนี้ยิ่งอยากจะรีบไปเห็นหน้า...”
เอ้าหวานเข้าไป หวานจนมดจะเป็นเบาหวาน แถมตัวคนรับคำหวานก็ชะงักหยุดเดินแถมทำท่าจะเข่าอ่อนซะอย่างนั้น
“สงสัยอะไรก็ถามกับชมพูนะครับ ชมพูจะตอบเท่าที่พี่อนุญาตไว้ แล้วคำตอบที่เหลือ พี่จะไปตอบด้วยตัวเอง คืนนี้ขอพี่โทร.หาได้มั้ย? นะครับ”
“อย่า อย่าเพิ่งเลยครับ ขอเวลาผมอีกหน่อย” ปฏิเสธได้เสียงสั่นมากอิหนูเอ๋ย
“ตกลงครับ คืนนี้ไม่โทร. งั้นพรุ่งนี้พี่จะไปหานะ รอพี่นะครับ” อืม...ได้ทีแล้วก็อ้อนเข้าไป อ้อนเข้าไปอีก ตัวเองรุกจนตัวป่วนมันไม่มีทางหนีแล้วไม่ได้รู้ตัวเลยรึไง
“ครับ”
“หึๆๆ เด็กดีของพี่ งั้นพี่ขอคุยกับชมพูหน่อยซิครับ”
“ชมพู? ชมพูไหนครับ?” อ้าว ตัวป่วนเอ๊ย ลอยได้อีก ใจลอยไปไหนแล้ว เมื่อกี้พี่เขาก็พาดพิงถึงชมพูนั่นไปครั้งแล้ว เพิ่งจะมารู้สึกสงสัยเอาตอนนี้
แต่ชมพูตัวจริงนี่สิ แค่ได้ยินชื่อตัวเองหลุดจากปากไอ้ตัวป่วนเท่านั้นแหละ ขนาดมืดๆยังเห็นเลยว่าใบหน้าเข้มๆนั่นขึ้นสีอย่างกับไปวิ่งมาสักห้าร้อยเมตร แถมมือยังรีบฉวยโทรศัพท์คืนไปแนบหูอีกต่างหาก
“ว่าไงฟ้า? อืม รู้แล้วน่า โอเค.พรุ่งนี้เจอกัน”
.................
.................
“......ชมพู?” ไม่ใช่ใครหรอก เสียงไอ้คุณนุ่นนั่นแหละ แหมๆๆ รักจะนินทาก็ขอให้ไปนินทาลับหลังหน่อยได้มั้ย มีมารยาทนิดนึง
“จุ๊ๆ” นี่เสียงจากไอ้คุณแผนครับ ไอ้นี่สติดีกว่าเพื่อน
“ไปเหอะ เดินต่อ แผน นุ่น ดึงไอ้ป่วนมาด้วย เดี๋ยวมันเอ๋อหลงทาง พี่หิวจนจะตาลายแล้ว” คุณชมพูก็กระไรเลย ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นงั้นแหละ อายชื่อตัวเองก็บอกมาเฮอะ
จนเดินมาถึงร้านได้ที่นั่งแถมสั่งอาหารเรียบร้อยนั่นแหละ การสนทนาที่ดูดีมีสาระที่สุดจึงเริ่มขึ้น
“เอ้า ว่ามา ไหนว่ามีอะไรจะถามพี่?”
“ค่ะ พี่ภพชื่อชมพูหรือคะ?”
เยี่ยมมากนุ่น แกนี่มันตรงประเด็นจริงๆ
.................
.................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
อากาศ...พิภพ...ฟ้า...ชมพู :เฮ้อ: เอ่อ...แบบว่าคุณพ่อคุณแม่พี่ทั้งสองคนช่างตั้งชื่อได้... :o8:
-
พี่ชมพูจะน่ารักน่าชังไปม๊ายยยย ฮ่าๆๆๆ
โอ๊ยยยย ไม่ไหวแล้ว พี่ฟ้าขา หวานมากกกกกกกกกกก!!!!!
อ่านแล้วใจเต้นอะ เขินแทนหนูป่วน...
ป่วนเอ๊ย หนีไปไหนไม่รอดแล้วลูก
-
:m11: :m11: หักเลยคะจะมาหักคะนงคะแนนอะไรยังไง
หักของหนูป่วนได้เลยเคอะ กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
คุยทางโทรศัพท์มดจะกัดปากตายซะตอนนี้ ถ้าได้เจอพ่อคุณตัวเป็นๆจริงๆ
จับต้องได้อ่ะนะ...............เตรียมอินซูลินลดอาการเบาหวานกำเริบด่วนด้้วย :m1: :m1:
พี่ชื่อฟ้า น้องชื่อชมพู แมนมากคะเฮียขา แหม...ชื่อจริงแสนจะยิ่งใหญ่
แ่ต่ชื่อเล่นนี่หวานจริงๆ มีการตอบคำถามสื่อได้เท่าที่พี่ฟ้าอนุญาติด้วยนะ
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
พ่อคนเจ้าแผนการณ์แค่นี้นุ้งป่วนก็ระทวยหมดแล้ว :-[
“ตอบไม่ตรงคำถามอย่างนี้ต้องหักคะแนนนะ”
>>ถ้าคะแนนเต็ม100 นุ้งป่วนของอิป้าติดลบคะลูก
“ฮะๆๆๆ อะ..งั้นพี่ให้สิทธิตอบใหม่ ว่าไงครับชอบมั้ย?”
>>อ้อนมาซะขนาดนี้ ตัวๆกันเลยดีกว่าเคอะพี่ฟ้าขราาาาาานุ้งป่วนพร้อมแล้ว :m3: :m3:
แหม..........การจีบว่าไม่ธรรมดาแล้วยังมีแผนซ้อนแผนให้น้องชายมาตอบคำถามสื่อก่อนด้วยแหะ
ฉลาดในการจีบจริงๆพ่อคุณ
o13 o13 เด๋วมากดบวกให้เน้อ
-
เข้ามาหาแรงบันดาลใจในการจีบเด็ก :laugh:
ตัวป่วนน่ารักอ่ะ พี่ฟ้ารุกเร็วมาก 555+++
-
แบบว่าน่ารักทุกคนเลยอ่ะ
แต่.............................ขอเปลี่ยนเป็นเรื่องยาวได้ไหม ช๊อบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
น่ารักอีกแล้ว พี่ฟ้าสงสัยจะทำวิทยานิพนธ์เกี่ยวกับเพลงยาวแน่เลย
ป้ายืมกลอนไปเกี้ยวหนุ่มบ้างนะ ชอบจริงๆ o13 ฟ้า-ชมพู เดาว่าพี่ฟ้าเกิด
วันศุกร์ พี่ชมพูเกิดวันอังคารใช่ป่ะ อื อื เพราะความน่ารักเอาไปอีก+1เลย
-
โห พี่ภพ ชื่อซะหวานเชียวพี่ พี่ชมพู เรื่องนี้หวานทุกรายละเอียดจริงๆ
พี่ฟ้าเองก็หวาน หวานจนน้องป่วน ไปไม่ทัน บอกไม่ถูกเลย
คนอ่าน ยิ่งอ่านเลยยิ่งชอบ เพราะ ห้ามใจไม่ทัน ชอบเสพความหวาน :-[
-
แวบเข้ามาตอบเมนท์
ตื่นเต้นเพิ่งเอะใจว่าถึงหน้าสามแล้ว ปลาบปลื้มมมมมมมมมมมมค่ะ :impress2:
คุณPhelyra คือจริงๆอากาศนั่นหมายความว่าท้องฟ้าก็ได้น่ะค่ะ เลยให้ชื่อเล่นว่าฟ้า แล้วกะให้คู่กะศศินทร์(ชื่อจริงตัวป่วน ใครจำได้บ้าง 555)ที่แปลว่าพระจันทร์
ที่น่าสงสารคือพี่ชมพู ดันเกิดทีหลังพี่ฟ้า แล้วแม่เขาอยากให้ลูกๆชื่ออยู่ในหมวดหมู่เดียวกัน แต่พิภพ(โลกหรือแผ่นดิน)สีดำกลัวว่าเพื่อนจะเรียกลูกไอ้ดำแล้วนึกถึงน้องหมา
แม่เลยเอาแต่ใจให้พี่ภพแกชื่อชมพูซะเลย ช่างไม่คิดถึงใจลูกชายเวลาโตขึ้นเป็นหนุ่มบ้างว่าอาจจะได้อายมากกว่าชื่อดำเสียอีก
คุณMercy คริคริ รายนี้ก็แฟนคลับพี่อากาศไม่เปลี่ยนแปลง เอ้า เชียร์ต่อไปค่ะ (จะบอกว่านุ่นก็เขียนไปเขินไป แหะๆ)
คุณmecon เนอะๆ อิพี่ฟ้ามาแรงมากมาย จะรุกอะไรขนาดนั้น ผ่อนหนักผ่อนเบาให้น้องมันได้หายใจบ้างเฮอะ อิพี่บ้านี่วางแผนมากะให้ดิ้นไม่หลุดจริงๆ
คุณiamnan จะไปจีบเด็กที่ไหนคะ? สำเร็จไม่สำเร็จยังไงอย่าลืมมาเล่าบ้างนะตั๊ว ^__^
คุณppgf แหะๆขอบคุณที่ชมว่าน่ารักทุกคนนะคะ ณ จุดนี้ คนเขียนขออนุมานว่าเราก็เป็นหนึ่งในคนที่ถูกชมด้วย เพราะอยู่ในกระทู้นี้เหมือนกัน
ส่วนที่อยากให้เป็นเรื่องยาว อืม....คือตอนนี้ก็ยาวกว่าที่คิดมาเยอะแล้วนะคะ ตอนแรกว่าจะอยู่ที่ประมาณห้า-หกตอน
กลัวว่ายาวไปแล้วจะคุมโทนเรื่องไม่อยู่น่ะค่ะ มือใหม่ๆยังอยู่ในขั้นทดลองเขียนอยู่เลย
คุณmma419109 ยืมไปเกี้ยวได้ตามสะดวกเลยค่ะป้า(ป้าจริงอ้ะ? นุ่นแก่แล้วนะคะ) พี่ฟ้าแกทำวิทยานิพนธ์เกี่ยวกับภาษาท้องถิ่นค่ะ
เลยต้องออกต่างจังหวัดบ่อยๆ แต่ไอ้การเขียนเพลงยาวจีบเด็กเนี่ยเป็นไอเดียบรรเจิดและความชอบส่วนตัวของแกเอง
คุณJesale ผู้สนับสนุนหลักของเรา เข้ามาให้กำลังใจได้เป็นประจำ ขอบคุณนะคะ ชอบความหวานเหมือนคนเขียนเลยค่ะ ^^
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ รวดเดียวเลย สนุกจริงๆ
พี่ฟ้าโรแมนติกเนอะ ตอนแรกเห็นส่งดอกไม้ไม่เปิดเผยตัว ไอ้เราก็นึกว่าเป็นหนุ่มขี้อาย
หือออ...แล้วนี่อะไร รุกเอาๆเลย ตัวป่วนหน้าแดงแย่แล้ว (อ่านไปเขิน(แทน)ไป) o(>//<)o
ฟ้า..กับชมพู เป็นชื่อลูกชายที่เท่สุดๆ ไม่เหมือนใคร อยากรู้จังทำไมพ่อแม่เค้าตั้งแบบนี้ 55
พรุ่งนี้พี่ฟ้าจะมาหาแล้วววว อร๊ายยย รออ่านๆค่า
-
555+ โอ๊ยยยย น่ารักไม่ไหวแล้วอ่ะ
พี่ฟ้าไม่ให้หายใจหายคอ แบบว่าคุณพี่โปรมากค่ะ o13
พี่ชมพู กร๊ากกกกกกก ชื่อน่ารักเนอะ
ใครจะจีบใครไรนี่ รู้กันทั้งบ้านป่ะเนี่ย โอ๊ยๆๆ ไม่ไหวๆ เค้าเขิน :o8:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
อ่อๆ ไม่กัดลิ้นตัวเองแล้วค่ะ หันไปกัดหูไรท์เตอร์แทน :laugh:
-
ชมพู อิอิ คุณพ่อคุณแม่ตั้งได้น่ารักมากกกก
พี่ฟ้าก็.....หวีดวิ้ววววววว
ป่วนจ๋าาาาาา น่ารักจัง
นุ่น คำว่าอ้อมค้อมนั้นเป็นคุณสมบัติของคนไทยนะครับ
j4c9y แอบรู้นะคิดอะไรอยู่ คิคิ
เอาให้เคลียนะครับ คุณกาลลล
คนอื่นเค้าคิดไปลึกหมดทำไง
-
ตอน4
“สั่งแล้ว คนละกระติบนะ”
=> กระติ๊บ
ตอน6
“โอเค. งั้นใครทำแล็บเสร็จก่อนออกมารอตรงนี้นะ แล้วเดี๋ยวเราเดินไปอักษรด้วยกัน”
=> หนูว่าไม่มี . ดีกว่าอ่ะ
ตอน7
หน้านิ่วคิ้วขมวดแทบเป็นโบว์อยู่ตรงหน้าอีกครั้ง
=> โบ
คำถามว่า’ชั้นจะทำยังไง’ จะทำยังไงดี”
=> ดูซ้ำๆพิกลนะคะ
ตัวเบาเบาเจ้าจะปลิวละลิ่วล่อง เจ้าเนื้อทองที่พี่เฝ้าชะแง้หา
เมื่อวันวานที่ได้พบทั้งสบตา อยากผวาเข้ากระชับไว้กับทรวง
ทั้งขนมน้ำนมหวานที่ส่งให้ เพื่อบอกไว้ให้เจ้ารู้ว่าพี่ห่วง
เจ้าเอวบางรักของพี่ไม่หลอกลวง ด้วยติดบ่วงรักเจ้าแล้วเจ้าแก้วตา
=> กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กลั้นยิ้มไม่ไหวแล้วค่า~!!!!!
น่ารักน่าอายสุดหูรูด! :-[
ตอน8
“สงสัยอะไรก็ถามกับชมพูนะครับ ชมพูจะตอบเท่าที่พี่อนุญาตไว้ แล้วคำตอบที่เหลือ พี่จะไปตอบด้วยตัวเอง คืนนี้ขอพี่โทร.หาได้มั้ย? นะครับ”
=> หนูว่าทั้งโทร+โอเคนี่ไม่น่าจะมี . ต่อท้ายนะคะพี่นุ่น
แต่ประโยคนี้ทำเอาหนูเขินแทนอีกตลบ~
โอย เจ็บแก้ม กลั้นยิ้มจนปวดไปหมดแล้วเนี่ย~ พี่นุ้นต้องรับผิดชอบเอาตอนใหม่มาให้หนูอ่านไวๆด้วย~
:-[
ฟ้า...อากาศ อันนี้เก็ท แต่เดาว่าคุณแม่คงอยากให้ชื่อลูกคล้องจองแบบน่ารักยิ่งขึ้นแทนที่จะเป็นดินเลยชมพูแทน ก๊าก~
น่าร้ากกกกกก
ตายละ จะไปแต่งฉากดราม่าไหวมั้ยเนี่ยต่าย 5555+
-
มาตอบเมนท์อีกแล้ว ดีใจๆมีคนอ่านมาเมนท์ให้มากขึ้นเรื่อยๆ ขอบคุณนะคะ ^_____________^
คุณayata เขินม้วนกันทั้งกระทู้ โฮะๆๆๆๆๆ เขินทั้งตัวละคร ทั้งคนอ่าน ทั้งคนเขียน ดีค่ะดี เขินกันเป็นกลุ่มก้อนจะได้ไม่เหงานะคะ
คุณpattybluet แง้ๆๆทำร้ายร่างกายคนเขียนอย่างนี้มาให้กอดซะดีดี :กอด1:นี่แน่ะ
คุณj4c9y สรุปคนนี้รักตัวละครของเรายกset หลายใจนะเนี่ย ^_____^ (น้องกาล มารู้อะไรกันอยู่สองคนกระทู้พี่น่ะหนู? อยากรู้อยากเห็นๆ)
น้องกระต่าย อิอิ ไว้หายขี้เกียจจะกลับไปแก้นะคะ จุ๊บๆๆๆ (ว่าแต่ที่ไปทวงเรื่องนี้ที่หน้าของคริสกะแมนอ้ะ อย่าให้ทวงบ้างนะเออ แบร่ๆๆๆๆ)
แต่พี่นุ่นไม่ไหวจะเคลียร์กับน่ารักน่าอายสุดหูรูด กร้ากกกกส์ ดูอายมากนิ อายทะลุลำไส้เลยทีเดียว
-
รู้ว่า j4c9y ชอบหนุ่มหล่อ น่ารักไง เน้ออ กาลก็ชอบ
อยากให้มีคนมาเขียนกลอนจีบแบบนี้มั่งจัง
โอ๊ยอยากกรี๊ดโรแมนติกมาก
พี่นุ่นเห็นบอกเขียนไว้จะไปจีบหนุ่ม โหหนุ่มหลงตาย
-
กรี๊ดดดดดดด ไอเราก็ว่าทำไมไม่มาต่อซักที โธ่ เพิ่งเห็น ว่ามาต่อไปแล้วตั้งสามตอน
ที่ไหนได้.....................พี่ฟ้า พี่ชมพูนี่ ชื่อหวานแหวว พ่อแม่ช่างตั้งมา ฮ่า ฮ่า ฮ่า น่ารัก
พี่ฟ้าหวานไปไหม๊คะ อ่านแล้วอายแทนตัวป่วนจริงๆ พี่ฟ้าแกก็มาแนวแปลกดีเนอะ
ใช้กลอนจีบตัวป่วน แถมคล้ายๆพี่แกจะมีอาการเป็นคนหน้ามึนด้วย กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
-
น่ารักจังเลยยยยยยยย :กอด1:
-
สองพี่น้องนี่ เรียนสวนกุหลาบรึเปล่าคะ คริๆ
-
ตอบเมนท์ก่อนค่ะ
ตอนต่อไปเขียนไปได้เยอะแล้ว แต่ยังไม่ถูกใจเต็มที่เลยขอแก้ไขอีกเล็กน้อย คาดว่าจะมาลงคืนนี้นะคะ
น้องกาล อยากให้มีคนมาเขียนกลอดจีบเหรอคะ อืมๆๆพี่นุ่นก็อยาก แต่คงจะยาก เพราะงั้นเลยกะไปจีบคนอื่นแทน 5555555
คุณปลาทองสีชมพู โอ้ เราก็นึกว่าหายไปไหนน้อ นึกว่าตอนหลังๆมาเลี่ยนเกินนักอ่านเลยหอบผ้าผ่อนหนีไปอาเจียนกันหมด ดีใจที่กลับมาอีกนะคะ ^^
คุณaa_mm อืมๆๆน่ารักเนอะ :กอด1:
คุณTifa จริงด้วย เอาชื่อมารวมกันแล้วเป็นสีประจำโรงเรียน โอ๊ะโอว คนเขียนมิได้ตั้งใจพาดพิงสถาบันใดๆนะคะ หงิงๆ
-
น้องกระต่าย อิอิ ไว้หายขี้เกียจจะกลับไปแก้นะคะ จุ๊บๆๆๆ (ว่าแต่ที่ไปทวงเรื่องนี้ที่หน้าของคริสกะแมนอ้ะ อย่าให้ทวงบ้างนะเออ แบร่ๆๆๆๆ)
แต่พี่นุ่นไม่ไหวจะเคลียร์กับน่ารักน่าอายสุดหูรูด กร้ากกกกส์ ดูอายมากนิ อายทะลุลำไส้เลยทีเดียว
555+
ติดจากตูนเรื่องรีบอร์นอ่ะพี่นุ่น~
จะรอคืนนี้นะคะพี่นุ่น
อยากอ่านน้องป่วนกับพี่ฟ้าก่อนไปทะเล~
-
ถ้าไม่เห็นหน้า นึกว่าบ้านนี้มีลูกสาวสองคน 55
-
เข้ามานอนรอ...พี่ฟ้า กะหนูป่วน :-[
-
มาแล้วค่ะ มาต่อแล้ว อิอิ
พยายามจะให้คนอ่านเห็นภาพตาม แต่ไม่รู้จะสำเร็จไหม ยังไงอย่าลืมเมนท์บอกคนเขียนนะคะ
น้องกระต่ายน้อย คุณMercy มามะ ไม่ต้องนอนรอค่ะ มาอ่านต่อได้แล้ว :กอด1:
คุณtvemmyxq ฟ้ากับชมพู น่าร้ากกกกกกกกกกกกกก คริคริ
.......................
.......................
ตอนที่๙ เรื่องของคุณพี่อากาศ
“ค่ะ พี่ภพชื่อชมพูหรือคะ?”
ไอ้คุณนุ่น ตรงไปตรงมาน่ะดี แต่ขอหน่อยได้มั้ย สังเกตอารมณ์คนถูกถามเสียบ้าง พี่ภพหน้าเข้มตาคมเริ่มจะออกอาการไปไม่เป็นเสียแล้ว
คำตอบบางอย่างใช้การสังเกตเอาก็พอ ไม่ต้องรอเจ้าตัวเขายืนยันหรอก
“ไอ้นุ่นพอเลย คือพวกผมอยากถามเกี่ยวกับพี่ชายของพี่ภพอะพี่” เออ มันต้องอย่างไอ้คุณแผนนี่ ค่อยได้เรื่องได้ราวหน่อย
“ป่วนแกถามดิ พี่เขารออยู่” อ้าว ไอ้นี่ชิ่งเพื่อนซะงั้น
“โห่.........” ไอ้นุ่นยังอุตส่าห์ส่งเสียงประท้วง
“เออๆ ไอ้น้องนุ่นแกไม่ต้องทำหน้าอยากรู้อยากเห็นขนาดนั้น อย่างที่ได้ยินแหละ พี่ชื่อเล่นว่าชมพู รู้แล้วก็แล้วไป แต่ห้ามเอาไปเรียกล่ะ เข้าใจมั้ย” พี่ภพก็แสนดี เห็นลูกกะตาหมาน้อยอยากรู้อยากเห็นของไอ้นุ่นก็ใจอ่อนต้องมายอมรับกับมันซะอีก
“น่ารักออกพี่ภพ ไม่เห็นน่าอายเลย นุ่นชอบอ้ะ พี่ชมพูๆ”
“นุ่น พอได้แล้ว” ไอ้คุณนุ่นดี๊ด๊า ยิ้มจนตาหยีเรียกพี่ชมพูซ้ำๆ เสียงอ่อนเสียงหวาน
สงสัยไอ้แผนมันจะทนไม่ไหวถึงกับกระซิบดุ แถมส่งสายตาโหดๆไปปรามอีก
ว่าแต่ที่ทนไม่ไหวนี่มันเกรงใจพี่ชมพู รึว่าอิจฉาที่พี่ชมพูได้ยิ้มจากไอ้คุณนุ่นกันแน่หว่า ตอนนี้มันคงคิดแหละว่าถ้าพ่อกับแม่ที่บ้านตั้งชื่อมันว่าชมพูบ้างก็คงดี ฮ่าๆๆ
“แบร่ๆๆ ดุเพื่อน บาปนะแก ชิ” เออ ปัญญาอ่อนแท้ ดูมันทำ แลบลิ้นหลอกไม่พอ ตบท้ายด้วยสะบัดหน้าค้อนให้อีกหนึ่งวง
แล้วแทนที่ไอ้คุณแผนมันจะโกรธ มันกลับทำมุมปากกระตุกๆเหมือนจะกลั้นยิ้มซะงั้น
แถมยังส่งสายตาเยิ้มๆไปให้ไอ้คุณนุ่นอีกหนึ่งที
ส่วนไอ้คุณนุ่นน่ะเรอะ ไม่ได้รับรู้อะไรด้วยตามเคย ไม่รู้เพราะไฟมันมืดรึเพราะว่ามันความรู้สึกช้ากันแน่
.........................
.........................
“พี่ภพ พี่ชายพี่คือคนที่ส่งของมาให้ป่วนเหรอ?” ตัวป่วนมันค่อยๆเริ่มแล้ว
“อืม ส่วนใหญ่ฟ้ามันก็ฝากพี่มาแหละ แต่มันกำชับนักหนาไม่ให้พี่เอาไปให้เอง ให้ส่งต่อให้คนอื่นส่งให้ป่วนแทน”
ตอนนี้เพื่อนนุ่นกับเพื่อนแผนมันปิดปากเงียบ ปล่อยหน้าที่ถามให้เป็นของไอ้ตัวป่วน
ส่วนมันสองคนก็แบ่งหน้าที่กันแจกจานแจกช้อน แล้วก็คีบน้ำแข็งพร้อมทั้งรินน้ำบริการเต็มที่
“แล้วเมื่อเย็นที่พี่เอามาให้เอง?”
“อืม..อย่างที่เราเข้าใจแหละ ฟ้ามันบอกว่าวันนี้ให้พี่เป็นคนให้กับมือป่วนให้ได้”
ป่วนมันถามอะไรไป พี่ชมพูแกก็ตอบด้วยท่าทางและน้ำเสียงเรื่อยๆ
ระหว่างนั้นส้มตำน้ำตกที่สั่งไปก็ถูกพี่เก็บตังค์หน้านิ่งคนเดิมทยอยยกมาตั้งเรียงบนโต๊ะ
“พี่..เอ่อ พี่ฟ้าเขาทำแบบนี้ทำไมน่ะพี่ภพ แล้วเขารู้จักป่วนได้ยังไง” ตัวป่วนมันถูกดึงความสนใจไปอยู่ที่ข้อมูลที่หวังจะได้เสียหมด จนแม้แต่อาหารมื้อใหญ่ยั่วน้ำลายตรงหน้ายังดึงดูดมันไม่ได้เลย
แล้วก็นะ ทำไมเวลาพูดชื่อคุณพี่ฟ้า หน้ามันถึงต้องแดงด้วยหว่า
“อันนี้พี่ตอบไม่ได้ว่ะ ฟ้ามันว่าเรื่องนี้มันจะบอกกับป่วนเอง หึๆๆ” พี่ชมพูมันพูดจบก็หัวเราะตบท้าย
ปากพี่แกหัวเราะน้อยๆก็จริง แต่ลูกกะตานี่สิ บอกออกมาหมดแล้วว่าเจ้าตัวมันรู้สึกสนุกกับการมองสีหน้ามุ่ยๆของไอ้รุ่นน้องตัวป่วนตรงหน้าแค่ไหน
ตอนนี้พี่ชมพูมันได้แต่คิด เออ ไอ้น้องกลุ่มนี้นี่มันตลกดีเว้ย
ไอ้ตัวป่วนนี่คิดอะไรก็แสดงออกทางสีหน้าหมด
ไอ้นุ่นก็ไม่รู้โง่หรือบ้า พออยากรู้อะไรก็ถามเสียตรงไม่มีอ้อมค้อมบ้างเลย แต่เรื่องที่คนอื่นอยากให้รู้มันกลับไม่รับรู้ไม่สนใจ
ส่วนไอ้น้องแผนนั่นยิ่งตลก ทำเป็นนิ่งทำเป็นเงียบ แต่หูหางนี่กางเป็นจานเรดาร์ เตรียมพร้อมเก็บข้อมูลทุกอย่างเต็มที่
มันคงเป็นห่วงเพื่อนมากแน่ๆ นี่ดีนะที่มันแสดงออกชัดเจนว่าชอบเพื่อนอีกคน ไม่งั้นต้องนึกว่ามันกับไอ้ตัวป่วนว่าที่พี่สะใภ้เป็นอะไรที่มากกว่าเพื่อนแหงๆ
แต่คนที่คิดอะไรก็แสดงออกมาทางสีหน้าหมดแบบไอ้ตัวป่วนนี่มันซื่อดี แถมยังตลกจนน่าขัน กับแค่พูดชื่อฟ้าออกมาก็ถึงกับหน้าแดงไปถึงหูขนาดนั้น
ฟ้ามันตาแหลม ที่มาสนใจน้องคณะคนนี้...ถ้าได้อยู่ใกล้คนแบบนี้คงแกล้งเพลิน ไม่มีวันเบื่อแน่
แล้วดูสิ พอบอกมันไปว่าคำถามนี้ฟ้ามันจะมาตอบเอง เจ้าตัวป่วนมันก็สะดุ้งขึ้นทั้งตัว
แล้วหลังจากนั้นก็ก้มหน้าก้มตามองจานน้ำตกหมูตรงหน้าอย่างกับไม่เคยพบเคยเห็น
สงสัยมันจะอายเพราะฟ้าแน่ๆ ชักอยากรู้ว่าฟ้ามันไปทำอีท่าไหนไว้ไอ้รุ่นน้องที่เคยทะลึ่งทะเล้นถึงกับอายม้วนแค่คิดว่าจะได้พบหน้าอย่างนี้
“อ้าว เลยเงียบเลย เรียกพี่มาจะถามแค่เนี้ยอ้ะนะ?”
“ก็..ไม่รู้จะถามอะไรดี เดี๋ยวถามไปพี่ภพตอบไม่ได้อีก” เสียงอ่อยมาเชียวไอ้ป่วน
“งั้นชั้นถามแทนแกเอง พี่ภพ พี่ฟ้าเขามีแฟนแล้วรึยังคะ?” เออ ไอ้นี่มาแนวกลัวเพื่อนถูกหลอกไปเป็นน้อย
“ฮ่าๆๆ ไม่มีๆ ตอนนี้ฟ้ามันโสด”
“พี่ฟ้าอายุเท่าไหร่แล้วคะ? แล้วพ่อกับแม่พี่รู้รึเปล่าว่าพี่เขาชอบผู้ชาย? ถ้ารู้แล้วท่านคิดยังไง สนับสนุนรึว่าต่อต้าน? แล้วที่พี่บอกว่าตอนนี้โสด แปลว่าก่อนหน้านี้ไม่โสดใช่มั้ย? แฟนเก่าพี่เขาเป็นคนยังไงคะ แล้วเขาเลิกกันเพราะอะไร?...” ไอ้ตัวป่วนอึกอักอ้ำอึ้งดีนัก ต้องอย่างเพื่อนนุ่นนี่ สงสัยมันจะถามเอาโล่
“เฮ้ย..พอก่อนๆ รัวซะ ช้าๆก็ได้ กินไปตอบไปนะ พี่หิว ขืนให้ตอบคำถามปืนกลของแกพี่ก็แย่งไส้ย่างไม่ทันพวกแกพอดีดิ” ไอ้พี่ชมพูเริ่มจิ้มของกินใส่ปากแล้วก็เริ่มตอบทีละคำถาม
“ฟ้ามันจะ 25 ปลายปีนี้แหละ” ตอบหนึ่งคำถามก็จิ้มข้าวเหนียวกับน้ำส้มตำแล้วหย่อนใสปาก
“โห..แปลว่าจบตรีแล้วไปทำงานมาก่อนสินะคะ แล้วทำไมพี่เขาถึงมาเรียนต่อล่ะ?” ไอ้นี่ก็น่าจะเหมาะไปทำงานสัมภาษณ์ หาเรื่องมาถามได้เรื่อยๆจริงๆ
“ใช่ ฟ้ามันเรียนจบตรีบัญชี แล้วก็ทำงานธนาคารอยู่เกือบๆสองปี ถึงค่อยลาออกมาเรียนต่อ”
“แปลกอ้ะ มาเรียนต่อคนละสายเลย แต่เดี๋ยวก่อน เอาคำถามต่อไปก่อนค่ะ ตกลงว่าพ่อกับแม่พี่รู้รึเปล่าว่าพี่ฟ้าเขาชอบผู้ชาย?”
“รู้ ก็แฟนคนก่อนของฟ้ามันก็ผู้ชาย แล้วมันก็เคยพาไปเจอพ่อกับแม่มาแล้ว” ถึงตรงนี้ น้ำเสียงของไอ้พี่ชมพูก็ยังเรื่อยๆอยู่นั่นเอง
“แล้วพ่อกับแม่พี่ว่าไงบ้าง?” ปากไอ้ตัวป่วนเริ่มกลับมาทำหน้าที่ได้อีกครั้ง ดูสีหน้าแล้วก็รู้ว่ามันกังวล
นี่ขนาดยังไม่ได้คุยกับท่านพี่อากาศเป็นเรื่องเป็นราวนะ มันทำอย่างกับลุ้นรอความเห็นของว่าที่พ่อแม่คุณแฟนซะงั้น
“ก็ไม่เห็นว่ายังไงนะ คราวนั้นที่ฟ้ามันพามาก็มากินข้าวเย็นที่บ้านแล้วก็กลับ พี่ก็ไม่เห็นว่าพ่อกับแม่จะว่ายังไงเลย”
“อืม...อย่างน้อยก็คงไม่รังเกียจสะใภ้ผู้ชายเนอะป่วนเนอะ”
//เพียะ//
“โอ๊ยยย ไอ้ป่วน ไอ้ ไอ้ใจร้าย” โดนตีเข้าไปเต็มมือไอ้นุ่นถึงกับสะบัดมือเร่าๆ แหงล่ะ เห็นตัวบางๆตัวป่วนมันก็ผู้ชายนะ แรงไม่ใช่น้อยๆแถมตีลงไปสุดแรงเขินแบบนั้นด้วย
“สมน้ำหน้า พูดบ้าไรของแกเล่า เอาอีกสักทีมั้ย” ตัวป่วนมันเงื้อมือขึ้นอีกรอบ ไอ้นุ่นก็ย้ายตัวเองเข้าไปใกล้ไอ้แผนทันที
“อย่านะเว้ย แผน...ไอ้ป่วนมันตี เจ็บอ้ะ” ไอ้นี่ก็อ้อนถูกคนแท้ เดี๋ยวดูไอ้แผนมันโอ๋นะ
“ก็นุ่นไปแหย่มันก่อนนี่ มันตีเอาก็ถูกแล้ว” อ้าว ไอ้นี่ก็มีโอกาสทำคะแนนเจือกไม่ทำอีก ง้าววววง่าว
“แกไม่เข้าข้างชั้นเหรอ ดูดิ แดงเลย นี่ขนาดชั้นดำนะ” เออเนอะ ขนาดดำๆยังเห็นว่าแดง ดูมันพูดอย่างภาคภูมิใจในสีผิว
“พี่ภพดูดิ แดงเลย” ไม่ฟ้องเปล่ามีการยื่นหลังมือที่ถูกตีไปให้คุณพี่ชมพูดูถึงตรงหน้า
แต่พี่ชมพูมันยังไม่ทันได้ดูหรอก ก็ไอ้แผนมันรีบวางส้อมแล้วฉวยมือข้างนั้นของไอ้นุ่นไปอย่างไว แล้วไม่เอาไปเปล่าๆด้วยสิ
“โอม...เพี้ยง” มันเอามือไอ้นุ่นไปเป่าพรวดนึง แล้วก็เอานิ้วโป้งที่ใหญ่เป็นสองเท่าของไอ้คุณนุ่นคลึงไปมาตรงที่ถูกตีเสียด้วย
“เป่าคาถาแล้ว หายเจ็บแล้วนะ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ วิธีรักษาแบบนี้ดีนี่แผน ไว้พี่เอาไปใช้บ้าง” คุณพี่ชมพูมันขำออกมาแบบเต็มเสียง ไอ้ตัวป่วนเองจากที่อายๆอยู่ก็หลุดยิ้มออกมาซะกว้าง
ในใจก็คิด เออเว้ย รุกบ้างอย่างนี้สิเพื่อนแผน เอาแต่นิ่งแล้วส่งสายตาไปวันๆ เซ่อๆแถมความรู้สึกช้าแบบไอ้นุ่นมันจะไปรู้อะไร
แต่..เสียใจกับไอ้คุณแผนด้วย เพราะถึงลงทุนทำขนาดนี้ ไอ้นุ่นมันก็ไม่รู้เรื่องอยู่ดี
แทนที่มันจะเขินอายบ้าง มันกลับสงสัย..
“คาถาอะไรอ้ะแผน?” ไอ้นุ่นมันถามทั้งที่ยังปล่อยให้ไอ้แผนคลึงหลังมือให้อยู่อย่างนั้น
“นะโมไง ท่องนะโมสามจบแล้วเป่า” ไอ้นี่ก็ตอบได้นิ่งดีเหลือเกิน
“เหรอ เออง่ายดีเนอะ ไว้เราเอาไปใช้บ้าง เนี่ย..หายเจ็บจริงๆด้วยอ้ะ” จะไม่หายได้ไง ก็มือโดนคลึงอยู่แบบนั้น เรื่องพื้นฐานแค่นี้ก็ไม่รู้
ว่าแต่นี่มันเชื่อจริงใช่มั้ยว่าคาถานะโมสามจบนั่นทำให้หายเจ็บได้จริง..
ไอ้คุณแผน ยินดีด้วย..แกชอบคนง่าว
“แล้วตกลงว่าแฟนเก่าพี่ฟ้าเขาเป็นใครอ้ะพี่ภพ แล้วทำไมถึงเลิกกัน?” ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ดึงให้ไอ้คุณนุ่นหลุดจากอารมณ์อยากรู้อยากเห็นไม่ได้
“ก็ปะ.....” ไม่ทันได้ตอบหรอกเพราะไอ้ตัวป่วนมันเกิดอาการไม่อยากรู้ขึ้นมากะทันหัน
“หงะ....พี่ภพ อย่าเพิ่งตอบเลยครับ ป่วนยังไม่อยากรู้อ้ะ” เสียงอ่อยมาเชียวไอ้หนูป่วน
“อ้าว ทำไมแกไม่อยากรู้อ้ะ นี่เรื่องสำคัญนะเว้ย” เออ เรื่องของมันน่าไอ้เพื่อนนุ่น แกอยากรู้เองล่ะสิ
“ก็...เออน่ะ มันไม่อยากรู้นี่” ก็จะให้ตัวป่วนมันบอกได้ไงล่ะ ว่าทั้งๆที่ยังไม่ได้เป็นอะไรกับคุณพี่อากาศ มันก็รู้สึกหวงเขาเสียแล้ว
มันไม่อยากรู้ เพราะกลัวว่าจะเผลอเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนรักเก่าของพี่เขา
และยิ่งไม่อยากรู้ว่าเขาเคยให้ความรักความสำคัญกับคนเก่ามากแค่ไหน
ตัวป่วนมันคิดไปคิดมาแล้วก็สรุปได้ว่าเรื่องนี้ขอรอไปก่อน
รอให้มันมั่นใจในความสัมพันธ์ที่คุณพี่อากาศกำลังหยิบยื่นให้กว่านี้อีกนิดดีกว่า
................................
................................
เช้าวันพฤหัสบดี เมื่อคืนฝนไม่ตก อากาศอ้าวเล็กน้อยแต่ที่ร้อนกว่าอากาศคือใจไอ้หนูป่วน
วันนี้มันตื่นก่อนนาฬิกาปลุกจะทำหน้าที่ อาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันพิถีพิถันกว่าทุกเช้า ชุดนักศึกษาก็ใส่เหมือนเดิม แต่ตัวคนใส่สิที่มันไม่พอใจเสียที
เดี๋ยวหมุนซ้ายเดี๋ยวหมุนขวา ส่องมันเข้าไปสิกระจกน่ะ จะส่องจนกระจกทะลุมันก็หล่อได้แค่นี้แหละตัวป่วนเอ๊ย
“แผน เสร็จยัง?” เป็นไงล่ะ ตื่นเช้าเกินไป เลยต้องมารอไอ้เพื่อนแผนอีก
“เออๆ แป๊บนึง แกไปรอข้างล่างก่อนก็ได้ ขอห้านาที รีบไรนักวะ ยังไม่เจ็ดโมงเลย” ไอ้แผนงัวเงียส่งเสียงบ่นออกมาจากห้องนอนมัน
พอเพื่อนแผนพร้อมจะออกจากบ้าน มันก็รีบลากเพื่อนจ้ำออกไปมหาวิทยาลัยทันที
“เออ ลืมไป แกมีนัดกับแฟนนี่ มิน่าถึงรีบนัก” ระหว่างเดินจากป้ายรถเมล์ไปที่โต๊ะคณะไอ้คุณแผนมันก็พูดขึ้นมา
“ไอ้บ้า แฟนเฟินที่ไหน ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย”
เออ ไม่ใช่แฟน ไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วไอ้ที่ตื่นเต้นที่จะได้เจอเขาจนเก็บอาการไม่อยู่นี่มันอะไร
“รีบไปก็เท่านั้น พี่เขาไม่มาเช้าขนาดนี้หรอก ทุกทีกว่าพวกเราจะมาถึงก็เกือบๆเก้าโมงโน่น พี่ฟ้าของแกเขาก็รู้เวลาเรียนพวกเราอยู่แล้ว ไม่เข้าใจจะมาเร็วๆทำไม”
“ก็วันนี้ชั้นอยากมาเร็ว ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับใคร แล้วก็อีกอย่างนะไอ้แผน พี่เขาไม่ใช่ของชั้นเว้ย”
“เอ๊ะ!!”
ไอ้แผนหันหน้ามองไปตามสายตาของเพื่อนมัน แล้วก็เห็น...
ม้าหินอ่อนเก่าๆที่เด็กปีหนึ่งคณะมันยึดไว้เป็นโต๊ะคณะมารุ่นแล้วรุ่นเล่าชุดที่เคยนั่งกันสามคนเป็นประจำ ถูกผู้ชายในเสื้อโปโลสีเขียวอ่อนๆกับแล็ปท้อปเครื่องหนึ่งจับจองอยู่
คงจะเป็นเพราะเสียงอุทานเบาๆของตัวป่วนนั่นแหละที่ทำให้ผู้ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นมามองอย่างรวดเร็ว ใบหน้าคมเข้มนั้นค่อยปรากฏรอยยิ้มน้อยๆขึ้นมาช้าๆ
ยิ้มที่ไอ้แผนรู้ว่าตั้งใจส่งมาให้เพื่อนตัวป่วนของมันโดยเฉพาะ
ไอ้คุณแผนมันได้แต่คิดในใจว่าไม่ใช่แค่เพื่อนรักของมันคนเดียวที่ตื่นเช้าผิดปกติ
พี่อากาศของตัวป่วนมันก็มาถึงเช้าผิดปกติด้วยเหมือนกัน
โถ....พี่อากาศ ที่แท้ภายใต้มาดนิ่งๆหน้ายิ้มๆนั่นพี่ก็ตื่นเต้นไม่แพ้เพื่อนผมล่ะว้า...
....................
....................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
อิอิ พี่ฟ้า รุกแบบเปิดเผยแล้ว งานนี้ เชียร์เต็มที่นะจ้ะ ยังไงให้ได้ใจน้องป่วนมาครอบครองสำเร็จนะ
ส่วนน้องป่วน ร่วมมือร่วมใจ กับพี่ฟ้าซะโดยดีเถอะ หลักฐานบนใบหน้ามัดตัวไว้หมดแล้ว
:L2: :L2: ส่วนนี่ ให้ไรเตอร์จ้ะ เป็นกำลังใจให้นะ
-
ลุ้นค่ะลุ้น พี่ฟ้าจะเริ่มจีบตัวป่วนยังไงน๊า ชักอยากรู้เร็ว ๆ แล้วซิ :o8:
-
อ๊ายยยยยยยยยย อย่าเพิ่งตัดฉึบ!แบบนี้สิคะ ฮือออออออ TTOTT
กำลังจินตนาการ เดินๆมาเจอหนุ่มหล่อที่นั่งอยู่ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้
แล้วก็ตื่น.... = =
เค้าค้างงงงงงงง!!! *ชักแหง่วๆ*
-
กำลังเคลิ้มเลยอ่าาาาา ตัดฉับซะงั้น
ไรท์เตอร์ใจร้าย :monkeysad:
ชอบพี่ชมพูค่ะ
' ฟ้ามันตาแหลม ที่มาสนใจน้องคณะคนนี้...ถ้าได้อยู่ใกล้คนแบบนี้คงแกล้งเพลิน ไม่มีวันเบื่อแน่ ' << ซะงั้นอ่ะ พี่ชมพู
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
:-[ คนตื่นเต้นสองคนมาเจอกัน ฮิ้วววววววววววววววววว
เจ้าแผนแกเิชิญปลีกตัวไปหาอะไรทป่ะ เปิดโอกาสให้เค้าได้สบตากันแบบเต็มๆบ้างอิอิ
อยากรู้ว่าพี่ฟ้าจะรวบรวมความกล้าจีบน้องต่อหน้าต่อตามั๊ย อิอิ
พ่อคู๊ณมาประกาศตัวจองนั่งที่โต๊ะเลยรอให้เจ้าของหัวใจสัมภาษณ์เลยแหะ อิอิ
คนอ่านว่าไม่ใช่เจ้าป่วนจะเอาแต่จ้องหน้าพี่เค้า ทำแก้มแดงหน้ากดอย่างเดียวหรอกนะ 555
มีฝีมือแค่ไหนแสดงออกเลยคะพี่้ฟ้า
+1 จ้า
-
พระเอกเรา เร็ว แรงดี
+1
-
คุณนุ่นนนนนนนนน!!!!
ค้างงงงงงงงงมากกกกกกกกกกกกกกก
วันนี้วันศุกร์ พรุ่งนี้วันหยุดโนะ...คุณนุ่นคงใจดีมาต่ออีกซักสองตอนเนอะ... :z1:
:o8: :-[ รีบเขินไว้ก่อนเลยยยย อร๊ายยยยยย เป็นยังไงไม่รู้อ่านเรื่องนี้แล้วเขินทุกที...
-
แวบเข้ามาตอบเมนท์ก่อน ^___________^
คุณJesale ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ เดี๋ยวตอนต่อไปมาดูกันว่าตัวป่วนมันจะทำยังไง หุๆ
คุณPhelyra เริ่มจีบอะไรกันคะ พี่ฟ้าแกเริ่มจีบมาตั้งแต่ดอกกุหลาบดอกแรกแล้วตะหาก โฮะๆๆๆๆๆๆ
คุณayata ไม่ค้างนะคะ เดี๋ยวคืนนี้มาต่อให้ ว่าแต่..จินตนาการเห็นภาพนั้นจริงๆรึเปล่าคะ ถ้าจริงคนเขียนจะปลื้มมาก เพราะตั้งใจให้เป็นอย่างนั้น ^^
คุณpattybluet เนอะๆชอบพี่ชมพู น่าร้ากกกกกกกกกกกกกก คนเขียนไม่ใจร้ายนะคะ จริงจริ๊ง(เผลอเสียงสูง..)
คุณmecon อืมๆตื่นเต้นกันทั้งคู่ แต่มาดูกันค่ะว่าใครจะเก็บอาการได้ดีกว่า โฮะๆๆๆๆๆๆ
คุณLittle devil พี่อากาศแกเป็นแบบนี้เพราะคนเขียนเบื่อพระเอกละครไทยค่ะ ประเภทปากไม่ตรงกับใจ ชอบใช้กำลังไรงี้
เรื่องนี้ถูกเขียนขึ้นด้วยความถวิลหาพระเอกที่ฉลาด ไม่สับสนในตัวเอง รักก็บอกว่ารัก ไม่มีการกั๊กน่ะค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ รักคนอ่านรักคนเมนท์ แล้วก็ขอบคุณทุกๆบวกหนึ่งด้วยค่ะ เมื่อวานนี้ที่เริ่มรู้ตัวว่าบวกได้แล้วก็บวกกลับให้ไปเหมือนกัน
(คิดว่าไล่บวกให้ครบทุกคนนะคะ ถ้าไม่ครบแสดงว่าคนเขียนตาถั่ว แหะๆ)
คุณMercy มาค่ะ คืนนี้สองคนเขาเจอกันแน่นอน คริคริ เขินด้วยกันนะคะ ปล่อยให้คนอ่านเขินฝ่ายเดียวเดี๋ยวเหงาแย่
-
มาลงชื่อว่าอ่านครับ หลังจากแอบซุ่มเงียบตั้งแต่เมื่อวาน ชอบเรื่องนี้อ่ะครับ
ชอบกลอนหวานๆ แต่ตอนนี้ไม่มีอ่า อย่าอ่านกลอนอีก(มาเม้นทีก็โวยวายเลยนะ)
มาเร็วๆนะครับ มารอว่าหนูป่วยจะทำตัวยังไงเมื่อเจอคุณอากาศ :laugh:
-
เรื่องนี้ น่ารักแบบ เฉื่อยๆ เอื่อยๆ เรื่อยๆดีอ่ะครับ
ไม่เร่งรีบ สบายๆ
ชอบบบบบบ
-
น่าร๊ากก หวานมั๊กๆๆ
กรี๊ดๆๆๆ
อยากรู้จักพี่ฟ้าเวลาคุยกับตัวป่วนจะหวานขนาดไหน
กรี๊ดๆ
รีบมาต่อนะพี่นุ่นน
-
ตอบเมนท์ก่อนแปะตอนต่อไป ^^
คุณAGELA ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณมากๆที่มาแสดงตนนะคะ ชอบกลอน ต้องรอตอนต่อไป หุๆ
คุณอาร์ม(ไม่ผิดเนอะ?) ขอบคุณที่ชอบความน่ารักแบบ เรื่อยๆเฉื่อยๆนะคะ ^______^
น้องกาล ไปนอนแล้วแน่เลย พี่นุ่นมาต่อแล้วนะคะเค้าคุยกันแล้ว คนอ่านของเราจะชอบมั้ยน้อ???
(ตอนนี้กำลังเกลากลอนอยู่ ยังไม่ถูกใจสักที แต่เนื้อหาเรียบร้อยแล้ว)
-
มาแปะตอนต่อไปแล้วนะคะ คราวนี้กลอนไม่ได้ดั่งใจ เสียเวลานานเลย แหะๆ
มีคนมารอชมวิธีรุกคืบของคุณอากาศกันเยอะ ออกมาแบบนี้จะถูกใจรึเปล่าหนอ???
...............................
...............................
ตอนที่๑๐ เพราะพี่เชื่อในพรหมลิขิต (‘Cause I believe in destiny...)
“พี่ฟ้า.....”
หลังการสบตาเนิ่นนานกินเวลาไปเกือบสิบวินาทีก็มีเสียงเพ้อๆหลุดออกจากปากเจ้าตัวป่วน
แถมพอได้ยินเสียงตัวเองเรียกชื่อคนที่ยังนั่งอยู่ออกไปแบบนั้นสติคงกลับมาอย่างสมบูรณ์ และพอสติสมบูรณ์ปุ๊บตัวป่วนมันก็อายปั๊บ
ขาที่กำลังก้าวไปข้างหน้าก็ทำท่าจะเปลี่ยนทิศหันหลังกลับซะอย่างนั้น
ไอ้เพื่อนแผนเห็นท่าไม่ดีเลยรีบคว้าต้นแขนเพื่อนเอาไว้ก่อน
พอดีกับคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะส่งเสียงมา
“พี่มารอ...” ประโยคนั้นถูกเจ้าของประโยคทอดเสียงที่คำท้ายจนเหมือนกำลังออดอ้อน
และได้ผล ไอ้ตัวป่วนที่เริ่มคิดได้ว่าหนีไปก็เท่านั้นค่อยๆก้าวเข้าไปหาเจ้าของเสียงตามที่ตั้งใจไว้แต่แรก
เพียงก้าวไปถึงและกำลังจะทรุดตัวลงนั่งตรงข้ามกับคนที่บอกว่ามารอ ก็ได้ยินประโยคที่ทำให้วางหน้าไม่ถูกดังมาอีก
“พี่มารออยู่ตั้งนานแน่ะ ตั้งแต่ซุ้มน้ำตรงนั้นยังไม่เปิดเลย เมื่อคืนตื่นเต้นมากรู้มั้ย แทบนอนไม่หลับ ป่วนตื่นเต้นที่จะได้เจอพี่รึเปล่า?” อึ๋ย แหวะ ช่างกล้าพูดออกมาได้ หน้ามึนไปมั้ยคุณพี่ฟ้า
“ก็..นิดนึง”คำตอบที่งุบงิบตอบไปนั่นคงถูกใจคุณพี่ฟ้าแกมาก รอยยิ้มที่ประดับอยู่บนริมฝีปากถึงแย้มออกไปอีกจนเห็นลักยิ้มที่แก้มซ้ายเป็นรอยบุ๋มลงไปชัดเจน
“นิดนึงมาก นิดนึงจนลำบากเพื่อนต้องตื่นเช้าไปด้วยเลยนะไอ้ป่วน”
ไอ้คุณแผนมันคงเริ่มหมั่นไส้กับสถานการณ์โลกนี้มีเพียงสองเราเลยอดแทรกขึ้นไม่ได้
“แผนกับป่วนยังไม่ได้กินข้าวเช้าใช่มั้ย ไปหาอะไรกินกัน พี่เลี้ยงเอง”
ดีมากพี่ฟ้า รักจะจีบเพื่อนมันก็ต้องเอาใจมันหน่อย ทางจะได้สะดวก คุณพี่แกชวนไปก็เริ่มเก็บข้าวของลงกระเป๋าเป้ไปด้วย
“ไม่ดีกว่าครับ พี่ไปกับไอ้ป่วนมันเหอะ เดี๋ยวผมหาอะไรกินตรงนี้แหละ”
ไอ้แผนนี่ก็ไม่เสียเวลาคิดสักนิด ปฏิเสธได้ทันทีทันใดจริงๆ แต่มีหรือไอ้ตัวป่วนมันจะยอมไปกับพี่ท่านแค่สองต่อสองง่ายๆ
“แผน ไปด้วยกันเหอะ”
“ไม่เอาเว้ย เดี๋ยวไอ้นุ่นมาแล้วไม่มีใครอยู่สักคนมันจะหงอย”
“งั้นเราก็กินกันที่นี่หมดเลยดีกว่านะ ไม่ต้องไปหรอก”
“ไม่ต้องเลยไอ้ป่วน แกมีเรื่องอยากคุยกับพี่เขาไม่ใช่เหรอ? นี่อีกตั้งเกือบสองชั่วโมงนะกว่าจะเข้าแล็บ ก็ถือโอกาสคุยซะเลยสิวะ”
“ป่วน เรามีเวลาตั้งนาน ข้ามไปฝั่งนู้นหาอะไรกินก็เดินไม่ถึงห้านาทีเอง คราวนี้ป่วนสงสัยอะไร อยากรู้เรื่องอะไรพี่จะตอบให้หมดเลย นะครับ ไปกับพี่นะ”
“แต่..ผม..”
“งั้นเรากินข้าวตรงนี้ก็ได้ แต่ถ้าอีกเดี๋ยวเพื่อนๆในคณะมา ป่วนจะแนะนำพี่ว่ายังไงครับ?”
ตอนนี้ตัวป่วนมันเข้าใจแล้วว่าแววตาวิบวับหลังเลนส์นั่นแสดงออกว่าเจ้าของตาคมๆนั่นเจ้าเล่ห์แค่ไหน
นี่ตอนชวนก็คงแน่ใจอยู่แล้วสินะว่ายังไงมันก็ต้องยอมไปด้วยจนได้
เพราะอย่างไรเสียมันคงไม่ยอมให้เพื่อนทั้งคณะมารู้ด้วยหรอก
ว่าตอนนี้เจ้าของกลอนคนนั้นรุกเข้ามาถึงตัวแล้ว
อันที่จริงคุณพี่ฟ้าแกคาดการณ์เอาไว้แต่ต้น ตั้งแต่ที่เลือกมานั่งรอตรงนี้เลยด้วยซ้ำว่ามื้อเช้านี้ยังไงก็ต้องได้ไปกินด้วยกันสองคน
“หงะ..งั้นไปกันเลยดีกว่าพี่” ได้ยินอย่างนั้นไอ้ตัวป่วนมันก็เริ่มออกอาการลนลาน
จะบอกว่ามันกลัวที่ใครๆจะมองว่ามันถูกผู้ชายจีบก็ไม่ใช่ แต่ที่ลนลานน่ะเพราะมันอายมากกว่า อายเพื่อนไม่เท่าไหร่ แต่อายไอ้พี่บ้านี่มากกว่า
ก็กลอนที่เคยได้มาทุกบทไอ้นุ่นมันจัดการอ่านออกเสียงให้เพื่อนๆรับรู้รับฟังกันหมดแล้ว เพื่อนๆมาเห็นมันอยู่พร้อมกับไอ้พี่หน้าไม่อายคนนี้ยังไงก็ต้องมีไอ้พวกปากมอมเข้ามาแซวแน่ๆ
ลำพังเพื่อนแซวไอ้ตัวป่วนมันไม่มีกลัวหรอก ก็แค่ตอบโต้ไปบ้าง แซวกลับไปบ้าง แต่ไอ้ตัวป่วนมันกลัวตัวเองจะตอบโต้ไม่ออกเพราะอยู่ต่อหน้าไอ้พี่บ้านี่น่ะสิ
แค่พี่แกพูดออกมาแต่ละประโยคมันก็อายจะแย่ ไม่รู้จะตั้งหน้าตั้งตาจีบอะไรนักหนา
...................................
...................................
“พี่ มือ...”
“.....?....”
“คือ มือพี่มันจับมือผม คือ..”
“ก็ต้องจูงไว้สิครับ เดี๋ยวเผื่อตัวป่วนเปลี่ยนใจไม่ไปกินข้าวกับพี่ พี่ก็แย่สิ” แน้....สะบัดยังไงก็ไม่ยอมปล่อย แถมยังอมยิ้มซะแก้มตุ่ยอีกต่างหาก
ท่าทางจะมีความสุขมากนะไอ้คุณพี่ฟ้า นิ่มดีมั้ยล่ะมือไอ้หนูป่วนน่ะ
“ผมไม่เปลี่ยนใจหรอกน่า พี่ไม่ต้องจูงก็ได้” คุณพี่ฟ้าแกไม่ธรรมดาจริงๆ สงสัยจะมีเชื้อสายมนุษย์ปลาหมึก พอตัวป่วนมันตกลงจะไปกินข้าวด้วยปุ๊บ พี่แกก็อาศัยจังหวะเผลอๆฉวยมือน้อยๆของมันไปกุมไว้แล้วพาออกเดินทันที
ไอ้หนูป่วนมันออกจะรักนวลสงวนตัวมันเลยพูดเตือนให้ปล่อย พอไม่ได้ผลก็ทั้งบิดข้อมือ ทั้งสะบัด แต่ยังไง้ยังไงก็ไม่หลุดจากการเกาะกุมของมือใหญ่ๆนั่นสักที
“ทำไมล่ะครับ ตัวป่วนไม่ชอบให้พี่จับมือเหรอ?” นั่น ดูคุณพี่ฟ้า ถ้ามีรางวัลพระเอกแหลยอดเยี่ยมจะยกให้แกเลย
ทำเป็นถามน้องมันเสียงอ่อย แล้วไอ้ตาหมาหงอยนั่นมันอะไรกัน นี่แกหวังเรียกความเห็นใจใช่มั้ย
แกเชื่อทฤษฎีความสงสารเป็นบ่อเกิดของความรักล่ะสิ
“เอ่อ....ก็ ก็ไม่ใช่อย่างนั้น” ไอ้นี่ก็ใจอ่อนเกิ๊นนนนนนน แล้วหน้าน่ะจะแดงไปไหน แกเป็นโรคความดันโลหิตสูงรึไงไอ้หนูป่วน
“ไม่ได้ไม่ชอบ แล้วทำไมถึงต้องห้ามพี่ด้วยล่ะครับ? หืม?” ตีบทแตกจริงเว้ย จะหงอยเอาโล่เลยใช่มั้ย
“ก็มันไม่เหมาะ” ไอ้ตัวป่วนนี่ก็มัวแต่ก้มหน้างุดๆ เขาจูงไปทางไหนก็เดินตามเขาต้อยๆ
นี่ถ้ามันเงยหน้ามาเสียหน่อยก็จะได้เห็นหรอก ว่าสีหน้ากับแววตาคุณพี่ฟ้ามันออกจะระริกระรี้ ห่างไกลกับความหงอยของน้ำเสียงหลายขุม
“ไม่เหมาะตรงไหนล่ะครับ คนรักกันเดินจับมือกัน ไม่เห็นแปลกเลย”
“ฮะ...พี่ว่าไงนะ?” ตัวป่วนมันตาโตหลังประโยคลอยๆนั่น แถมอาการอ้าปากค้างเข้าไปอีก กว่าจะสำลักคำถามนี้ออกมาได้
ไอ้คนพูดให้คิดนั่นก็ทำหน้าซื่อตาใสส่งกลับมาให้ซะงั้น
อย่าไปคิดเชียวว่าจะได้ยินคำยืนยันว่าเมื่อกี้หลุดพูดอะไรออกมา
“อ้ะ ร้านนี้นะครับ กินโจ๊กกัน เช้าๆอย่างนี้ป่วนไม่กินอะไรหนักๆใช่มั้ย?” ว่าแล้วไอ้พี่ฟ้ามันก็จัดการกดไหล่ตัวป่วนให้นั่งลงบนเก้าอี้เรียบร้อย
แล้วดูเถอะ เถียงกันไปเถียงกันมาเรื่องจับมือปล่อยมือมาตลอดทาง สรุปพี่ฟ้ามันก็จูงไอ้หนูป่วนมาจนถึงร้านโจ๊กนั่นแหละ ได้กำไรไปเต็มๆไอ้คนเจ้าเล่ห์
กินโจ๊กเสร็จคุณพี่ฟ้ามันก็จูงน้องไปร้านกาแฟข้างๆ ไม่ยอมคุยที่ร้านโจ๊กเพราะเหตุผลว่านั่งนานไม่ได้ เดี๋ยวเจ้าของร้านจะสาปแช่งเอา
ตัวป่วนมันก็ตามเขาไปแบบลอยๆ อายคนเดินผ่านไปผ่านมาที่มาถูกผู้ชายตัวใหญ่ๆจูงให้เดินตามต้อยๆจนเลิกอายแล้ว
และท่ามกลางกลิ่นกาแฟคั่วใหม่ๆหอมจนอดสูดลมหายใจเข้าลึกๆไม่ได้นั่น ตัวป่วนมันก็เริ่มตั้งคำถาม
ก็ในเมื่อคนสร้างปัญหาให้หัวใจมานั่งอยู่ตรงหน้าอย่างนี้ จะปล่อยเวลาผ่านไปเฉยๆทำไมล่ะ
ยังไงซะวันนี้ก็ต้องเคลียร์ให้ได้
“พี่ฟ้า............”
“ครับ?”
“พี่จะจีบผมเหรอ?”
“ใครบอก...”
“เอ๊ะ งั้นทำไม..”
“ก็พี่ไม่ได้จะจีบนะครับ แต่พี่จีบไปแล้ว ตอนนี้ก็รออยู่เนี่ยว่าตัวป่วนจะใจดียอมรับรักพี่รึเปล่า”
ป่วนมันมองเข้าไปในตาคมๆของคนที่พูดเรื่องแบบนี้ออกมาได้ง่ายๆแล้วก็ต้องยอมรับ
ยอมรับว่าคนตรงหน้ารู้สึกอย่างที่พูดจริงๆ
และยิ่งได้รู้ ตัวป่วนมันก็ยิ่งอาย...และมันก็กัดฟันถามต่อไปทั้งๆที่อายแทบตายนั่นแหละ
“ทำไมถึงเป็นผม?”
“เพราะพี่เชื่อในพรหมลิขิตน่ะสิ”
“พรหมลิขิต?”
“ใช่ ตัวป่วนจำพี่ไม่ได้ แต่พี่จำได้ จำได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกัน”
“แปลว่า...ไม่ใช่ในห้องเรียนที่อักษร?”
“ในลิฟท์ ที่แพทย์ สี่ปีที่แล้ว.......”
“...สี่ปี นานจังเลย...”
“ตอนนั้นพี่ไปหาเพื่อนที่แล็บพยาธิอะไรไม่รู้ของมันที่ชั้น11 ประตูลิฟท์กำลังจะปิดก็มีเด็กผู้ชายใส่ชุดนักเรียนคนหนึ่งเรียกเอาไว้ พอพี่กดเปิดให้ลิฟท์รอ เด็กคนนั้นก็วิ่งเข้ามากดเลือกชั้น12 เด็กนั่นยิ้มขอบคุณพี่ ยิ้มกว้างจนตาหยี หูก็เสียบหูฟัง สีหน้ามีความสุขจนพี่ต้องพลอยยิ้มตามไปด้วย ลิฟท์ขึ้นจากชั้น1ไปชั้น11ก็นานเหลือเกิน นานจนพี่จำได้ทั้งหมด ทุกองค์ประกอบบนใบหน้าของเด็กคนนั้น...”
“พี่ฟ้า....ผม.....”
“...พอลิฟท์ขึ้นไปจะถึงชั้น11พี่ก็รู้ตัวเสียแล้วว่าอยากจะเก็บรอยยิ้มแบบนั้นไว้เป็นของพี่ แต่ตอนนั้นพี่ยังไม่รู้ว่าอาการแบบนั้นคืออาการของคนตกหลุมรัก และพอพี่จะออกจากลิฟท์ที่ชั้น11 เด็กผู้ชายคนนั้นก็รั้งแขนพี่เอาไว้ หึๆๆ แล้วก็บอกกับพี่ว่า //พี่ช่วยขึ้นไปเป็นเพื่อนผมเถอะนะ ผมกลัวผี// ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“ก็มันกลัวจริงๆนี่ ลิฟท์โรงบาล ขึ้นคนเดียวไม่ไหวหรอก น่ากลัวจะตาย ฮะๆๆๆ พี่ฟ้า หยุดหัวเราะเดี๋ยวนี้”
ห้ามคนตรงข้าม แต่ตัวเองกลับหัวเราะขำเสียเองจนตัวงอ ป่วนเอ๊ยป่วน
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ อะไรตัวเองก็หัวเราะ แล้วจะมาห้ามพี่เนี่ยนะ” สองคนคุยกัน หัวเราะกันไปหัวเราะกันมา มือของตัวป่วนก็ถูกคุณพี่ฟ้ากุมเอาไว้อีกแล้ว
“พี่ฟ้า..........”
“คืนนั้นพี่กลับถึงบ้าน พี่ก็ได้แต่คิดว่า ถ้ามีโอกาสอีกสักครั้ง ถ้าได้เจอเด็กคนนั้นอีกครั้ง พี่จะถือว่ามันเป็นพรหมลิขิต แล้วพี่ก็จะไม่ปล่อยโอกาสให้ผ่านไปอีกแน่นอน....” คราวนี้ตาสองคู่สบกัน แล้วในที่สุดตัวป่วนมันก็เป็นฝ่ายยอมแพ้ หลุบตาลงมองที่โต๊ะ
แต่พอมองไปที่โต๊ะก็เจอกับภาพมือตัวเองที่ถูกมือใหญ่ๆของอีกคนกุมไว้แนบแน่น
และทั้งที่อาย แต่มันก็ไม่มีความคิดที่จะดึงมือออกจากการเกาะกุมนั้นเลย
....................................
....................................
“พี่ไม่ต้องเดินไปส่งผมหรอก แค่ข้ามถนนเอง”
“พี่อยากไปนี่นา”
“เพิ่งกลับมาจากต่างจังหวัดไม่ใช่เหรอ แล้วไม่เหนื่อยเหรอ?”
“ฮ้า....ชื่นใจ”
“หืม..?”
“ก็ชื่นใจที่ตัวป่วนเป็นห่วงพี่ไงครับ”
ตอนนี้หัวใจไอ้หนูป่วนกำลังเต้นแรงจนมันกลัวว่าใจจะหลุดออกมานอกอกแบนๆของมันแล้ว
ไอ้พี่บ้านี่ก็พูดเรื่องแบบนี้ออกมาอย่างกับเป็นเรื่องดินฟ้าอากาศ ไม่เข้าใจว่าไม่อายปากบ้างเลยหรือไง
แล้วอะไรกันนักหนากับมือเนี่ย จับอยู่ได้ บอกไม่ต้องจูงก็ยังจะทำหน้ามึนไม่รู้ไม่ชี้เสียอีก
แถมพอเดินมาจนจะถึงโต๊ะคณะ คุณพี่ฟ้าเธอก็ล้วงเข้าไปในเป้สะพายหลัง แล้วหยิบกล่องแบนๆยาวๆออกมากล่องหนึ่งแล้วส่งให้
บอกให้ตัวป่วนเอาช็อคโกแลตข้างในออกมาแบ่งกินกับเพื่อนได้ แต่การ์ดที่แนบไว้อยากให้เปิดอ่านก่อนนอน
แถมยังบอกอีกว่าคืนนี้จะโทรหา พอบอกว่าไม่ต้องโทรมาก็ทำเสียงออดๆใส่อีก
“ให้พี่โทรหานะครับ พี่สัญญาจะไม่รบกวนนาน นะครับ นะ”
“อืม........”
...........................
...........................
ตอนนี้ตัวป่วนเลยกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนที่นอน ในมือมีการ์ดกระดาษสารูปวงกลม หมึกสีเขียวกับลายมือเป็นระเบียบที่เริ่มคุ้นตาเขียนตัวอักษรที่ทำให้หัวใจสูบฉีดเลือดรุนแรงจนใบหน้าขาวๆนั้นแดงเถือก
“ขอกุมมือน้อยไว้ถ่ายไออุ่น โปรดการุณย์รับรักที่พี่เฉลย
อย่าสลัดตัดไมตรีนะทรามเชย โปรดจงเผยความในใจให้พี่ฟัง
ขอเพียงมีโอกาสอีกสักหน ให้ใจล้นรักของพี่นี้มีหวัง
เปิดหัวใจให้พี่เพียงสักครั้ง พี่จะฝังทั้งชีวิตที่แก้วตา”
//กริ๊งงงงงงงงงงง กริ๊งงงงงงงงง//
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
ปล.ก็แค่อยากมีชื่อตอนเป็นภาษาอินเตอร์กะเค้าบ้าง โฮะๆๆๆๆๆๆ
-
อืม.... ไม่ผิดหวังในตัวพี่ฟ้าจริงๆ รุกเร็วและชัดเจน
เคยเจอกันมาก่อนด้วย ตั้ง 4 ปีที่แล้ว รักเด็ก แถมรักแรกพบอีกต่างหาก ปรบมือให้พี่ฟ้า o13
อิอิ... น้องป่วนจะว่าไงละทีนี้ จะตอบรับรักพี่ฟ้าไหม
ปล. กลอนเพราะทุกตอนเลย เเต่งเก่งมากจ้ะ ขอบใจไรเตอร์นะ :L2: สมัครเป็น FC ไรเตอร์ละ
-
ไม่ผิดหวัง น่าร๊ากก หวานได้อีกก
พี่ฟ้าน่ารัก กาลเทใจให้เลยย
-
ช่างขวยเขิน เขินขวย ระทวยจิต ได้พิชิต ดวงเจ้า เสน่หา
เดินจับมือ กอบกุม ส่งสายตา เร้าอุรา สั่นไหว หทัยวัลย์
โอ้นี่หรือ คือพรหม ท่านลิขิต ให้ดวงจิต เราสอง เกี่ยวดองหา
เมื่อสี่ปี ที่แล้ว เจอแก้วตา ขวัญชีวา เจ้าเอย เคบพบกัน
55555555555 อ่านแล้วอินเลยคิดอะไรเล็กๆน้อยๆได้ ไม่ได้แต่งแข่งกับเจ้าของเรื่องนะครับ เจ้าของเรื่องอ่ะแต่งได้สุดยอดอยู่แล้ว แต่เผอิญอินจัดเลยออกมาเป็นแบบนี้
อ่านแล้วเขินไปด้วยกับหนูป่วน แหมๆๆๆ พี่อากาศจูงมือไปไหนก้ไปเลยนะ จะอ่อนระทวยไปถึงไหน ระวังเหอะ พี่อากาศจะลากไปเที่ยวบนอากาศแล้วหนูป่วนจะรู้สึก
มาต่อไวๆนะจ๊ะ
-
ต้องแบบนี้สิคะ จีบไม่อายฟ้าอายดินหน้ามึนเป็นที่สุด
นี่คงไม่ใช่ระยะโปรโมชั่นชิมิคะพี่ แหม........กลเม็ดเด็ดพลายอะไร
คุณพี่ฟ้างัดออกมาหมดเลยนะคะพี่ คิดว่าตัวป่วนเป็นเทียนไขรึไงคะจะจับmelt ตลอด
ละลายทุกนาทีที่ได้สบตากันเลยนะคะพี่ ปล่อยให้น้องมันได้หายใจหายคอบ้าง
อ้อนก็หนึ่ง ทำตีมึนด้วย เจ้าเล่ห์แถมตีบทคนน่าสงสารได้แตกกระจุย
นุ้งตัวป่วนของอิป้าไม่ีมีได้สังเกตกันเพราะมัวแต่หลุบตาแอนด์กลิ้งเขินตีลังการอยู่แปดตลบ :m3: :m3:
แค่คำว่า "นะครับ นะ">>>..กรี๊ดจะอ้อนไปไหนเคอะตอนนี้ใจนุ้งตัวป่วนกระเด็นกระดอนไปอยู่ในอกพี่หมดแล้วนะเคอะ
ไม่ต้องอ้อนมากก็ได้ คนอ่านอิจฉาตาหลุดคะ กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
มือหนะจับกันเข้าไป กุมกันเข้าไป อั๊ยรอคอยมานานแล้วชิิมิเคอะพี่
นี่ขนาดเจอตัวเป็นๆแบบนี้อ่ะคุณพี่ยังมีกลอนสื่อรักแบบไม่รู้เบื่ออีก งี๊ดโรม๊านแบบคลาสสิกเป็นที่สุด
แค่นี้เพื่อนๆน้องตัวป่วนก็รับพี่เป็นเขยคณะแล้วเคอะ
“พี่มารอ...”
>>แค่ประโยคนี้อิป้าจับตัวป่วนใส่พานมอบให้คุนพี่ฟ้าเลยเคอะ
อั๊ย เขินไปสามบ้านแปดบ้าน :-[ :impress2:
o13 o13 กลอนเพราะและน่ารักสื่อทุกการกระทำของพี่ฟ้าจริงๆคะ
แผนพี่ฟ้านี่คงคิดสินะคะว่าพรุ่งนี้ถ้าเจอตัวป่วนอยากจะทำอะไรน้องบ้าง
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกพ่อคุณจับไม่ปล่อยเลย หมับๆ
+1 คะ
ปล.รีบน กลอนเพราะมาก จัดบวกให้นะคะ
-
ช่างขวยเขิน เขินขวย ระทวยจิต ได้พิชิต ดวงเจ้า เสน่หา
เดินจับมือ กอบกุม ส่งสายตา เร้าอุรา สั่นไหว หทัยวัลย์
โอ้นี่หรือ คือพรหม ท่านลิขิต ให้ดวงจิต เราสอง เกี่ยวดองหา
เมื่อสี่ปี ที่แล้ว เจอแก้วตา ขวัญชีวา เจ้าเอย เคบพบกัน
พี่ท่านอินจนเเต่งกลอนออกมา ได้ไพเราะจับใจ เหมาะกับชื่อตอนเลย
-
โอ้ยยย
พี่ฟ้าหวานมากกกกก
เลี่ยนเลยยย
ป่วนก็มีสติหน่อย โดนแต๊ะอั๋งแล้วเห็นไหม
writerคร้าบบ กลอนอันนี้ก็หวานซะ
+1 ให้กลอนรัก
-
แหม~ คุณพี่ฟ้า
เดินมาใกล้ๆนะเค้าจะแอบขัดขาคุณพี่ซักที ข้อหาจีบตัวป่วนแบบหักโหม :laugh:
วางแผนมาดีขนาดนี้ ตัวป่วนจะเอาอะไรมาสู้ละคะคุณพี่ ~ :m3:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
อิจฉา :serius2:
มดขึ้นจอแล้ว
+1
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย~~~ น่ารักเป็นที่ 1 :o8:
-
มารายงานตัวว่าอยู่ภูธรค่ะวันนี้ เน็ตไม่เป็นใจอย่างยิ่ง อาจจะไม่ได้มาต่อให้นะคะ
ตอบเมนท์ก่อน อิอิ
คุณJesale คริคริ ให้เป็นแฟนคลับไม่ได้ค่ะ เพราะแฟนคลับต้องมีหลายคน นี่มีคนเดียวมาเป็นแฟนเฉยๆน่าจะเวิร์คกว่า :impress2: (อะ...ล้อเล่น)
น้องกาล จุ๊บๆ กอดๆ โอว..น้องกาลชอบผู้ชายหวานเลี่ยนรึนี่ ถ้าพี่เป็นตัวป่วนอาจมีอ้วก กร้ากกกกกกส์
คุณAGELA ขอบคุณมากมายที่อินกับเรื่องที่เราเขียนนะคะ แล้วก็ขอบคุณแทนพี่อากาศด้วยที่อวยว่าแกพิชิตเจ้าตัวป่วนได้แล้ว
(..ตัวป่วนมันใจง่าย แต่ไม่ง่ายนะเออ)
คุณmecon เป็นคนอ่านที่ทำให้คนเขียนภาคภูมิมากเพราะเก็บรายละเอียดได้หมดจริงๆ o13
"พี่มารอ..." อันนี้คนเขียนสารภาพว่าเขียนไปเห็นภาพไป เลยเขินไป ณ ขณะนั้น จินตนาการล้ำมาก หงิงๆ(อยากมีคนรอ...)
คุณclubza ยินดีต้อนรับนะคะ คิดยังไงกับเรื่องรึว่าตัวละคร รึภาษาที่ใช้บ้างก็วิจารณ์ได้เต็มที่เลยนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาค่ะ ^^
คุณอาร์ม เนอะๆอิพี่ฟ้านี่รุกคืบได้เลี่ยนมาก น่าจับไปคั้นน้ำตาล(อย่าคิดลึก พลีสสสส คนเขียนหมายถึงน้ำตาลจริงๆไม่ได้หมายถึงน้ำตาลโมเลกุลเดี่ยวแต่อย่างใด)
คุณpattybluet ใช่ค่ะ พี่ฟ้ามันวางแผนมาดีมาก เตรียมพร้อมทุกสถานการณ์ น่าขัดขายิ่งนัก โฮะๆๆๆๆๆ
กลัวแต่ยิ่งถูกขัดขามันจะยิ่งหาเรื่องอ้อนไอ้หนูป่วนใหญ่น่ะสิ
คุณLittle devil อิจฉานี่อิจฉาใครคะ ตัวป่วนที่ถูกจีบแบบหักโหม รึอิจฉาพี่ฟ้าที่ตัวป่วนมันหวั่นไหวง่าย ^^
คุณผัดไทกุ้งสด ที่ว่าน่ารักเป็นที่หนึ่งขออนุมานว่าหมายถึงคนเขียน เอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย :impress2:
...............
ปล.ทั้งนี้และทั้งนั้นชีวิตนี้ตัวเป็นๆของคนเขียนอยู่ดูโลกมาก็ช้านาน ยังไม่เคยมีประสบการณ์ถูกจีบเลยสักที(รึถ้ามีก็ไม่รู้ตัว)
ฉะนั้นถ้าอ่านแล้วรู้สึกว่าเวอร์เกิ๊นนนน มิเชื่อหรอกว่าจะมีอยู่จริง โปรดย้ำซ้ำๆว่านี่คือนิยาย :laugh:
ตอนที่๑๑ การเรียนรู้
-
^
^
^
^
มาแต่ชื่อตอนได้ไงอะ
เนื้อเรื่องจามมาด้วยจิ รออยู่น้าาา
-
คุณนุ่นนนนนนนนนนนนนนน!!!!!
กรี๊ดดดดดดดด เขาอ่านแล้วกรี๊ดคนเดียว นอนเกลือกกลิ้ง เขินคนเดียวหน้าแลบท็อป
ป่วนจ๋า!!! รับรักพี่เขาไปเถอะนะลูกนะ....
พี่ฟ้าขา พี่ทำเค้าเขินทุกตอนเลยค่ะพี่ ตั้งแต่พี่ยังไม่ปรากฏตัว จนพี่มาเผยตัว ระทวยเลยค่ะ....
:L2: :L2: ให้คุณนุ่นค่า มาต่อเร็วๆ นะ
-
:mc4:
ดีใจ..อ่านทันแล้ว..เย้
ตามกลิ่นมา..ได้ข่าวว่าเรื่องนี้หวาน..น่ารัก..
ไม่ผิดหวังจริงๆด้วย...
+1ให้เป็นกำลังใจจ้า
-
น่ารัก น่ารัก น่าัรัก จังเลย :-[
พี่ฟ้ารุกเร็ว แล้วก็ชัดเจนจังเลยค่ะ
อ่านแล้วเขินแทนหนูป่วนจิง ๆ :o8:
ท่าทางคงต้องปั่นป่วนกับพี่ฟ้าไปอีกนาน :z1:
ขอบคุณที่เขียนเรื่องน่ารัก ๆ ให้อ่านค่ะ :กอด1:
-
รายงานตัวว่าถึงบางกอกแล้วนะคะ คืนนี้มาแปะตอนต่อไปแน่นอน แต่น่าจะอีกหลายชั่วโมงนะคะ แหะๆ
น้องกาลลลลลลลล หงะ..ไม่ได้ตั้งใจให้ชื่อตอนติดมาด้วยอ้ะ
คุณMercyก๊อออออ เรียกดังจังค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ เดี๋ยวคืนนี้นุ่นพาตัวป่วนกับพี่ฟ้า และตัวประกอบมีชีวิตจิตใจทั้งหลายมานะคะ
..แล้ว น้องเลิฟน้องโรสจะมาม้ายยยยยยย??
น้องจูน กี๊ด น้องจูนเข้ามาอ่านเรื่องนี้ ปลาบปลื้ม พี่นุ่นเป็นแฟนคลับคุณกรค่ะ (แบบว่าตั้งใจไว้มีให้โหวตนายเอกเมื่อไหร่จะโหวดให้คุณกรทันที คริคริ)
ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคำว่าไม่ผิดหวังนะคะ ^^
คุณaa_mm เขินม้วนกันทั้งกระทู้ค่ะเรื่องนี้ คนเขียนก็เขียนไปเขินไป 55555555ชอบเนอะ พระเอกชัดเจนแบบเนี้ย..อยากได้ไว้สักคน
...............
วันนี้กลับมาจากงานแต่งงานค่ะ ไม่ได้รู้จักกับเจ้าบ่าวเจ้าสาวเป็นการส่วนตัว แต่เพราะพวกแม่ๆเค้ารู้จักกันนุ่นเลยถูกหนีบไปด้วย
แต่ประทับใจกับการตอบคำถามบนเวทีของคู่นี้มาก ซึ้งงงงงงงงงงงง :impress2:
และ..เลยพลอยได้วัตถุดิบมาเพิ่มเติมความหวานให้หัวใจด้วย ไม่มีใครรักเลยต้องมีความสุขกับความรักของคนอื่น ^_______^
-
บท10
“ผมไม่เปลี่ยนใจหรอกน่า พี่ไม่ต้องจูงก็ได้” คุณพี่ฟ้าแกไม่ธรรมดาจริงๆ สงสัยจะมีเชื่อสายมนุษย์ปลาหมึก
-----------------------
บท9 แวบอ่านก่อนไปเลยไม่ได้เช็กคำ 555+
พี่นุ่น....
ถ้าคู่คริสกับคู่พี่ฟ้ามาเจอกันคงนั่งถกคุยสนุกสนานเนอะ...
เมะคงถามตอบกันสนุกส่วนคู่เคะนี่แมนของหนูถ้าก่อนเป็นแฟนป่วนมันอาจทำให้แมนมันยอมรับตัวตนขึ้น แต่ถ้าหลังเป็นแฟนคงเล่าความอายกันสนุกปาก :laugh:
จะรอบทต่อไปนะคะ สู้ๆ จุ๊บๆ
-
จะคอยฟังคารมพี่ฟ้า จะสู้แต่งกลอนได้หรือเปล่า :a3:
น้องนุ่นสงสัยว่าป้าแก่จริงหรือเปล่า ก็ไม่รู้ว่าแ่ก่ไม่แก่แต่เขาก็มาถามแล้วว่าจะ
เกษียณปีไหน เขาจะได้ตั้งอัตราทดแทนได้ถูก :เฮ้อ:
-
มาแล้วค่ะ เมื่อคืนแอบเผลอหลับคาคอมพ์
สงสัยเสียพลังงานกับการกรี๊ดในใจให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวที่งานแต่งมากไปหน่อย แหะๆ
แปะต่อเลยเนอะเดี๋ยวค่อยตอบเมนท์ :กอด1:คนอ่านทุกท่านค่ะ
........................
........................
ตอนที่๑๑ การเรียนรู้
“ไงแก ไม่เมื่อยแก้มเลยนะ ยิ้มอยู่ได้”
พอคนตัวสูงที่มาตามจีบเพื่อนรักเดินห่างออกไปยังไม่ทันลับจากสายตา ไอ้เพื่อนนุ่นมันก็เริ่มปฏิบัติการแซวเพื่อนทันที
“บ้าน่า ยิ้มอะไรที่ไหน เปล่าซะหน่อย” ปากคนเรานี่มันทำไมพูดไม่ตรงกับการกระทำกันจัง
ดูหน้ามันสิ ระรื่นออกขนาดนั้น แต่พอถูกแซวก็ปฏิเสธอยู่นั่นเอง
“ตกลงปลงใจกับพี่อากาศของแกแล้วเหรอ? เมื่อคืนเขาโทรมาว่าไงบ้าง?”
“ไม่มีอะไรนี่ ก็แค่โทรมาราตรีสวัสดิ์.....แค่นั้น”
“อย่ามา ชั้นไม่เชื่อหรอก คุยอะไรกันบ้างคายออกมาให้หมดนะ เดี๋ยวนี้มีอะไรปิดเพื่อนเหรอ”
“เออๆก็ได้วะ แกแม่ง คืองี้พี่เขาก็โทรมาถามว่าอ่านกลอนรึยัง ชอบมั้ยไรงิ....”
“..แล้ว?”
“อย่าเร่งสิไอ้นี่ มันก็ต้องใช้เวลาสรุปนิดนึง เรื่องมันเยอะ”
“อาฮะ...แปลว่าคุยกันยาว” ไอ้เพื่อนนุ่นแปลความหมายแฝงของประโยคบอกเล่าธรรมดากึ่งรำคาญใจของไอ้ตัวป่วนเสร็จสรรพ
“หึๆ” เสียงหัวเราะในลำคอหนาๆของไอ้แผนบ่งบอกว่ามันยังมีชีวิตอยู่
แถมยังเงี่ยหูฟังการสนทนายามเช้าของเพื่อนรักเพื่อนเลิฟทั้งสองคนอยู่เหมือนเดิม
“ก็คุยกัน ผลัดกันถามเรื่องนั้นเรื่องนี้ อย่าง..มีพี่น้องกี่คน บ้านอยู่ที่ไหน ว่างๆชอบทำอะไร ชอบดูหนังแนวไหน ฟังเพลงแนวไหน มีวงโปรดมั้ย อ่านหนังสืออื่นนอกจากตำราเรียนบ้างรึเปล่า เยอะอ้ะ..”
“เออเว้ย ชั้นนึกว่าพอคุยกับพี่เขาแล้วแกจะเอาแต่บิดตัวไปมาแล้วก็หน้าแดงเสียอีก ไม่น่าเชื่อว่าจะคุยกันเป็นเรื่องเป็นราวได้ด้วย”
“อืม..สงสัยเพราะไม่เห็นหน้ามั้ง ไม่งั้นก็คงคุยไม่รู้เรื่องเหมือนกัน..”
“ย่ะ มันหวั่นไหวๆล่ะสิ แก..ไอ้ป่วน ชั้นฟันธงว่าแกมีใจให้พี่เค้าแล้ว ยอมรับมาเสียดีดี”
“เออ ก็แหม....”
“แหมอะไร? โฮะๆๆๆๆๆๆ”
“อย่ามาหัวเราะนางมารนะเว้ย เป็นแกมีคนมาทำอะไรแบบนี้ให้แกจะไม่หวั่นไหวเรอะ?”
“อยากให้พี่ฟ้าแกมาได้ยินว่ะ แกคงปลื้มน่าดู”
“พี่เขารู้....” ไอ้คุณแผนมันมีส่วนร่วมในบทสนทนายามเช้าจนได้
“ไอ้แผน แกหมายความว่าไง แกเป็นไส้ศึกเรอะ? รึไอ้ป่วนมันบอกพี่เขาไปแล้ว?”
“เปล่า เพียงแต่อย่างไอ้ป่วนน่ะ แค่มองหน้ามันก็รู้แล้วว่าคิดอะไรอยู่”
“นี่....พวกแกว่า ...” ตัวป่วนมันเริ่มเข้าสู้ภาวะอ้ำอึ้ง
“อะไร มีอะไรก็พูดออกมาดิวะ ชั้นเพื่อนแกนะเว้ย”
“พวกแกว่าชั้นใจง่ายไปเปล่า?” โถ........นึกว่ากังวลเรื่องอะไร ไอ้หนูป่วนเอ๊ย.......
“คืองี้นะ ถึงแกจะใจง่าย แต่ก็ยังมีคนที่ใจง่ายกว่าแกนะเว้ย”
“ใครวะ?”
“โฮะๆๆๆ ก็พี่ฟ้าของแกไง คนบ้าอะไรตกหลุมรักคนได้แค่เห็นแป๊บเดียว แถมได้คุยกันประโยคเดียวอีก ไม่ใช่แค่ใจง่ายด้วยนะ ใจง้ายยยยยยยง่าย”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” แล้วมันสามคนก็ได้ประสานเสียงหัวเราะกันอีกครั้ง
......................
......................
“เดี๋ยวแวะซื้อหมูปิ้งกะส้มตำนะ อร่อยอ้ะ”
เพื่อนนุ่นมันชวนทันทีที่เก็บข้าวของเดินออกจากตึกใหม่คณะวิทยาศาสตร์
“พวกแกไปกันก่อนเลย แล้วเดี๋ยวชั้นตามไปที่ห้องเรียน”
“รู้แล้วย่ะ ชั้นได้ยินอยู่ตอนพี่อากาศบอกว่าจะมากินข้าวกลางวันกะแก นี่ชั้นชวนแผนมัน ชิ”
“ให้รอเป็นเพื่อนมั้ยวะป่วน?”
“ไม่ต้องแล้วว่ะ เดินลิ่วมาโน่นแล้ว”
หันไปมองตามที่ตัวป่วนมันบุ้ยปากไปแล้วไอ้คุณนุ่นก็หันมาหลิ่วตาล้อเพื่อน
“พี่ฟ้าสวัสดีรอบเที่ยงค่ะพี่”
“สวัสดีน้องนุ่น นี่ไม่อยู่กินข้าวเที่ยงกับพี่เหรอ?”
“ไม่อ้ะค่ะ นุ่นกับแผนจะไปกินหมูปิ้งเจ้าอร่อยกัน พี่ฟ้ากินกับไอ้ป่วนมันเหอะ”
“ตัวป่วน อยากไปกินหมูปิ้งเหมือนกันล่ะสิเรา”
คุณพี่อากาศแกมองหน้าไอ้ตัวป่วนมันแล้วก็พบคำว่า ‘อยากกินหมูปิ้งๆ’ แปะอยู่บนหน้าผาก
“เอ๊ะ?...อืม”
“ไปครับ งั้นเราเดินไปด้วยกันเลย” พี่แกพูดพร้อมกับเอื้อมมือพยายามจะคว้าข้าวของของไอ้หนูป่วนไปถือให้ แต่ไอ้ตัวป่วนมันไม่ยอม
ไม่รู้สองคนนี้ไปตกลงกันยังไง ดูเหมือนคุณพี่อากาศแกจะลดระดับความดื้อและดึงดันลง
“แผนนนนนน ขอน้ำแข็งหน่อย...” มาแล้ว เพื่อนนุ่นมันเริ่มอาการปากอยู่ไม่สุข
“เป็นไร เอามาทำไม?” ไอ้นี่ก็ซื่อ ห่วงมันทำไมไอ้คุณนุ่นน่ะ มันออกจะบึกบึน จะเป็นอะไรง่ายๆได้ไง
“ประคบตา ดูให้หน่อยสิแผน ตาเราแดงรึเปล่า รู้สึกตาร้อนผ่าวๆยังไงไม่รู้ รู้ใจกันเหลือเกิ๊นนนนนน”
“ไอ้นุ่น เงียบปากเลยแก” ฮ่าๆๆไอ้ตัวป่วนมันเขินครับทุกท่าน ที่จริงน่าจะชินได้แล้วนะตั๊ว
เดินไปด้วยกันคุณพี่อากาศก็ไม่ปล่อยเวลาให้เสียไปเฉยๆ แต่เพราะสงสารกลัวตัวป่วนมันจะอายไปกว่านี้เลยคุยแบบกระซิบกระซาบ
“ตัวป่วน จับมือไม่ได้เหรอครับ?”
“ไม่ได้ครับ เพื่อนๆเพิ่งเดินล่วงหน้าไปเอง เดี๋ยวก็ต้องไปทันกันที่ร้านหมูปิ้งอีกหลายคน”
“แล้วพี่ไปด้วยอย่างนี้ ไม่เป็นไรแน่นะครับ?”
“ก็...พอพี่ไปพวกมันต้องมารุมถามแหงๆ แต่ก็....ช่างมันเถอะ” ปากว่าช่างมัน แต่คิ้วนี่ขมวดมุ่นเชียว
“พี่เคลียร์ให้เองเอามั้ย?”
“หืม? พี่จะเคลียร์ยังไง?” ตัวป่วนมันถามไปเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้คนข้างๆไป
“ก็ไปบอกเพื่อนๆของป่วนว่าพี่เป็นแฟน มาขอกินข้าวกลางวันด้วย เพราะคิดถึง รอเจอตอนเย็นไม่ไหวไงครับ”
ปากบอกจะไปเคลียร์กับเพื่อนตัวป่วน แล้วไหงมาทำเสียงออดอ้อนออเซาะตัวป่วนมันอย่างนั้นล่ะไอ้คุณพี่
“บ้า ถ้าจะเคลียร์อย่างนี้ไม่ต้องเลย พูดไปแบบนั้นมันหาเรื่องมาเพิ่มมากกว่า”
ทำเสียงแข็งแต่ใจน่ะยวบยาบๆเลยล่ะสิไอ้หนูป่วน ดูมันสิหูแดงหมดแล้ว
“สรุปว่าไม่ให้ไปพูดเพราะกลัวเรื่องจะมากขึ้น ไม่ใช่เพราะพี่จะไปบอกว่าเป็นแฟนป่วนใช่มั้ย?”
“เฮ้ย...ก็ทั้งสองอย่างนั่นแหละ” มันโวยวาย โวยไปมือไม้ก็เริ่มอยู่ไม่สุขไป
โถ...คุณพี่อากาศแกก็แค่หยอดนิดหยอดหน่อยไปตามประสาแค่นั้นเอ๊งงงงง
“หึๆๆ ตัวป่วนนี่เวลาเขินน่ารักดีนะ พี่ชอบ.......” ไอ้พี่นี่ก็เล่นไม่เลิก แทนที่จะพูดธรรมดา พี่แกก้มลงมากระซิบริมหูตัวป่วนมันซะงั้น แถมท้ายด้วยการสูดลมหายใจเข้าแรงๆก่อนจะถอนริมฝีปากออกไปจากริมหู
ไอ้หนูป่วนถึงกับมือไม้อ่อนปล่อยหนังสือในมือหล่นลงพื้นกันเลย
“มันหนักใช่มั้ยล่ะ พี่จะช่วยถือแต่แรกก็ไม่ยอม” คุณพี่ฟ้าทำเหมือนตัวเองไม่ใช่สาเหตุซะอย่างนั้น ก้มลงเก็บของให้แล้วเลยยึดเอาไปถือไว้จนได้
“พี่ฟ้า อย่าเล่นอย่างนี้อีกนะ เมื่อคืนเราตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอ?”
“พี่ยังไม่ได้ทำอะไรผิดข้อตกลงสักนิดนี่ครับ หรือว่าก่อนจะกระซิบก็ต้องขออนุญาตด้วย หืม?”
“ผมหมายถึงเข้ามาใกล้ๆขนาดนั้นต่างหากเล่า อย่าลืมนะว่าผมกำลังให้คะแนนพี่อยู่”
“หวา...ทราบแล้วครับ อย่าหักคะแนนพี่นะ นะครับ”
“..ก็..ก็ได้” สมน้ำหน้าแกไอ้ตัวป่วน ใครๆเขาก็รู้กันหมดแล้วว่าแกมันใจอ่อน เขาอ้อนนิดอ้อนหน่อยก็ยกให้เขาหมดแล้ว
“ตกลงว่าพี่ฟ้าต้องทำตามเงื่อนไขนะ ผมไม่ได้ขออะไรมากเลย”
“ครับผม ตัวป่วนขอเวลาเพราะต้องการให้เราสองคนรู้จักกันมากกว่านี้ โดยมีข้อแลกเปลี่ยนคือจะยอมให้พี่มาหาได้ทุกวัน แล้วก็โทรหาได้ทุกคืน.....”
“อืม.....และระหว่างนี้ก็ห้ามพี่ลวนลามผมด้วย ...ถ้าผมไม่อนุญาต” ท้ายประโยคเสียงไอ้หนูป่วนมันก็แผ่วลง สงสัยว่ามันจะนึกภาพตอนที่ตัวเองอนุญาตอยู่ ฮ่าๆๆๆ
“แต่พี่ไม่ถือนะครับ ตัวป่วนอยากลวนลามพี่เมื่อไหร่ก็เข้ามาได้เลย พี่พร้อมเสมอ........”
//ปี๊นนนนนน ปี๊นนน//
“เอ้า มานี่เลย ข้ามถนนมองรถสิครับ เอาแต่ก้มหน้าอย่างนี้อันตรายแย่เลย”
พี่อากาศท่านเดินอ้อมไปอยู่ฝั่งขวาของไอ้ตัวป่วนซึ่งใกล้กับรถที่วิ่งมามากกว่าแทน แล้วก็แตะๆศอกของมันเอาไว้ นำให้ออกเดินข้ามถนนตามแรงดันจากมือใหญ่ๆนั่น
ก็ที่ไอ้ตัวป่วนมันจะข้ามถนนทั้งๆที่ก้มหน้ามองพื้นอยู่ก็เพราะคำอนุญาตให้ลวนลามได้ทุกเมื่อของคุณพี่นั่นแหละ
รักจะจีบก็ดูสถานที่บ้างอะไรบ้าง สงสารน้องมันต้องเสี่ยงชีวิต
สงสารคนขับรถด้วย ต้องเสียแรงกดแตรด่า ฮ่าๆๆๆ
........................
........................
“หมูห้าไม้ ราดน้ำจิ้มไปเลยครับพี่”
“ไอ้ป่วน ไม่ต้องเลยเดี๋ยวก็มาบ่นแสบปากอีก” เสียงไอ้เพื่อนนุ่นดังขัดความสุขของตัวป่วนมันทันที
ส่วนไอ้ป่วนก็เงยหน้ามองคนตัวสูงน่าเกลียดข้างๆขอความเห็นใจทันทีเหมือนกัน
“งั้นของน้องคนนี้ไม่ต้องราดน้ำจิ้มนะครับ ส่วนของผมอีกห้าไม้ราดน้ำจิ้มได้เลย” เออนะ พี่อากาศนี่แกก็รู้ใจมันดีแท้ แค่สบตาเนี่ยนะ
“เดี๋ยวแบ่งกันนะครับ ถ้าอยากกินแบบมีน้ำจิ้มตัวป่วนก็กินของพี่ แต่ถ้าจะให้ราดทั้งหมดห้าไม้เลยคงไม่ไหวแน่” สั่งเสร็จมากระซิบกระซาบเอาใจไอ้หนูป่วนต่อ
รู้แล้วว่ากำลังทำคะแนน แต่ไม่ต้องตลอดเวลาขนาดนั้นก็ได้
ตอนนี้นอกจากไอ้นุ่นกับไอ้แผนแล้วก็ยังมีเพื่อนในคณะคนอื่นซื้อของกินอยู่ใกล้ๆด้วยเหมือนกัน แถมพวกมันยังเริ่มมองๆแล้วซุบซิบกันแล้วด้วย
ซื้อเสร็จแทนที่จะนั่งกินในโรงอาหาร พวกตัวป่วนเลยเดินไปนั่งที่มุมสงบข้างๆตึกนิติเวช(สงบสิ จะมีสักกี่คนมาดื่มด่ำบรรยากาศตรงนี้เล่า ฮ่วย!)
พอนั่งเรียบร้อยก็ไม่มีใครพูดอะไรกันแล้ว มีแต่เสียงหมุบหมับๆ เพื่อนนุ่นกับเพื่อนแผนก็ซี้ดซ้าดกับส้มตำปูปลาร้ากันเหงื่อหยดติ๋งๆ แถมไอ้นุ่นยังแย่งดื่มน้ำของไอ้แผนซะเกลี้ยงอีกด้วย
“เฮ้ย....ไอ้นุ่น น้ำหมดเลยนะแก”
“เอาน่า เพื่อนเป็นผู้หญิงนะ แผนก็ต้องเสียสละให้เพื่อนสิ” ไอ้คุณนุ่นมันเล่นอย่างนี้ไอ้คุณแผนผู้น่าสงสารเลยได้แต่เหวอ เถียงไม่ออกทั้งๆที่ตัวมันเองก็เผ็ดจะแย่
“หึๆๆ ฮ่าๆๆๆ”
“อะไรคะพี่อากาศ นุ่นพูดความจริงนะ ไม่เห็นขันตรงไหน” ปากว่าไม่ขัน แล้วแกจะหัวเราะทำไมไอ้นุ่น หัวเราะตัวเองเสร็จไอ้คุณนุ่นก็หยิบขวดน้ำพลาสติคที่ตอนนี้ว่างเปล่าลุกขึ้น
“ไม่ต้องเหวอเลยแผน เดี๋ยวไปเติมให้”
“ไปด้วย” แล้วไอ้แผนก็ลุกตามไปอีกคน ทิ้งให้ปลาย่างป่วนอยู่กับแมวเจ้าเล่ห์สองคน
..........................
............................
“อิ่มมั้ยครับ? เอาอะไรเพิ่มรึเปล่า?”
“อิ่มแล้วพี่” ตัวป่วนมันเงยหน้ายิ้มตอบ คุณพี่อากาศนี่แกก็สูงจริงวุ้ย ขนาดนั่งอยู่ยังต้องเงยหน้าเลยถึงจะส่งยิ้มให้ได้
“เดี๋ยวพวกมันกลับมาผมก็จะขึ้นเรียนแล้ว พี่กลับเหอะ”
“อืม....ตกลงว่าเย็นนี้ไม่ไปดูหนังกันแน่เหรอ?”
“ไม่รู้ออกจากเล็คเชอร์จะมีแรงไปดูรึเปล่าอะสิ วิชานี้ไม่ธรรมดา”
“งั้นถ้าเปลี่ยนใจโทรหาพี่นะครับ พี่นั่งทำงานอยู่ที่ห้องแหละ”
“อือฮึ” ตัวป่วนมันอือออรับคำแล้วก็เก็บซากอาหารกลางวันเตรียมไปทิ้งลงถังขยะ
“.....ตัวป่วน”
“......?......” พอถูกเรียกก็หันมาทำหน้าเอ๋อใส่คนเรียกทีนึง
“จะไม่ลาพี่หน่อยเหรอ.....” มาแล้วไอ้สุ้มเสียงออดๆอ่อยๆเรียกร้องความเห็นใจ
“สวัสดีครับพี่ฟ้า” ไอ้นี่ก็มารยาทงามมาก พนมมือไหว้ซะอย่างนั้น คุณพี่อากาศท่านเลยโชว์เหนือใช้มือทั้งสองข้างประคองมือเล็กๆที่กระพุ่มไหว้เอาไว้
และก่อนที่ตัวป่วนมันจะโวยวายออกมา พี่ฟ้าของมันก็บอกว่า
“พี่รู้ ว่าป่วนรู้ว่าพี่อยากได้การบอกลาแบบไหน......” เท่านี้ตัวป่วนมันก็หันหน้าหนีหลบสายตาวิบวับของคนตรงหน้าให้วุ่นวายแล้ว ยิ่งมีประโยคถัดมามันก็ยิ่งเขินยิ่งอาย
มันมาเงยหน้าแดงๆขึ้นมาอีกทีก็ต่อเมื่อเสียงฝีเท้าหนักๆของผู้ชายตัวโตๆคนที่ขยันทำให้หัวใจเต้นแรงห่างออกไปมากแล้ว
ก็คุณพี่ฟ้าแกเล่นกุมมือของมันเอาไว้แล้วพูดต่อทั้งที่ใบหน้าอยู่ห่างจากมันแค่คืบ
“....แต่ถ้าวันนี้ป่วนเต็มใจจะให้พี่เท่านี้ พี่ก็เต็มใจจะรับไว้ แล้วพี่จะตั้งตารอ วันที่ป่วนเต็มใจจะเรียนรู้ความต้องการของพี่ เหมือนกับที่พี่เต็มใจเรียนรู้สิ่งที่ป่วนต้องการนะครับ”
............................
............................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
:z13:
หวานได้อีก กรี๊ดๆๆ
พี่ฟ้าอะเจ้าเล่ น่ากลัวๆ
หมาจิ้กจอกเห็นๆๆ คิคิ
รับมาลงเลยพี่นุ่นรออยู่
จุ๊บบบบบบบ
-
^
^
^
แหงะ.....เจ็บตรูดดดดดดดดดด
(รายนี้จิ้มคนแก่ตลอดเวลา ใจร้ายยยยยยยย)
..............
ตอบเมนท์ค่ะ
น้องกระต่าย อั๊ย...แอบมีพิมพ์ผิดจนได้ ขอบคุณนะคะ จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆ
คุณmma419109 โอ๊ะ...ยังไม่ป้าค่ะ เพราะคุณนายที่บ้านนุ่นก็น่าจะวัยเดียวกัน เพราะงั้นเป็นคุณน้าก็พอนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ ^^
-
“ไม่ได้ครับ เพื่อนๆเพิ่งเดินล่วงหน้าไปเอง เดี๋ยวก็ต้องไปทันกันที่ร้านหมูปิ้งอีกหลายคน”
=> ไม่แน่ใจว่าพี่นุ่นตั้งใจเขียนทันกันจริงๆรึต้องทานกันแฮะ แต่ก้ทักไว้ก่อน
ร่วมด้วยช่วยกันพี่ดูของหนู หนูช่วยดูของพี่เนอะพี่นุ่น :กอด1:
ตอดเล็กตอดน้อยหยอดได้ตลอดนะคะพี่ฟ้า เขินนนนนนนนนนนนน
-
:serius2: o9 o9 จะเอาๆคนนี้ๆ ดิ้นๆ ขอพี่ฟ้าห่อกลับบ้านด้วยคะ กีซซซซ
คุณพระขยันบริหารเหลือเกินนะคะเสน่ห์เนี่ยคะแนนทะลุเพดานแล้วเคอะุคุณพี่ขา
ปากหวานก็หนึ่ง ช่างเอาใจด้วย อีกอย่างแค่มองตาน้องก็รู้ใจไปซะหมด อิอิ
แต่มือไว จมูกไว ปากไวเนี่ย แหม..แบบนี้น้องป่วนของอิป้าก็ขาดทุนแย่สิเคอะ
คนเค้ามีพ่อมีแม่ อิอิพี่แกทนอยู่ได้ไงตั้งสี่ปี พึ่งจะมาตามจีบเนี่ยถ้าจีบไปตั้งแต่สี่ปีที่แล้ว
ก็นะป่านนี้ลูกหลานเต็มบ้านเต็มเมือง กีซซซซซซซซซ :o8: :-[ :impress2:
“ก็ไปบอกเพื่อนๆของป่วนว่าพี่เป็นแฟน มาขอกินข้าวกลางวันด้วย
เพราะคิดถึง รอเจอตอนเย็นไม่ไหวไงครับ”
>>ลิเกหลงวิก น่าให้เจ้าแผนมาเรียนรู้วิธีจีบจากพี่ฟ้าบ้างนะคะอิอิ
“แต่พี่ไม่ถือนะครับ ตัวป่วนอยากลวนลามพี่เมื่อไหร่ก็เข้ามาได้เลย พี่พร้อมเสมอ........”
>>ลดแลกแจกฟรีเลยชิมิคะเนื้อตัวพี่เนี่ย ... ตัวป่วนให้ไวลูก กดเลย 5555
+1 คะ หวานไม่อายพระอาทิตย์แดงแจ๋ อิอิ
-
หนูป่วนเอ๊ย ตอบตกลงไปเหอะ คะแนนก็ให้ไปเลยเต็มร้อย
เดี๋ยวค่อยบวกลบคูณหารทีหลัง ช่วงนี้พี่อากาศมีโปรโมชั่นออดอ้อนฟรี 55555
-
“....แต่ถ้าวันนี้ป่วนเต็มใจจะให้พี่เท่านี้ พี่ก็เต็มใจจะรับไว้ แล้วพี่จะตั้งตารอ วันที่ป่วนเต็มใจจะเรียนรู้ความต้องการของพี่ เหมือนกับที่พี่เต็มใจเรียนรู้สิ่งที่ป่วนต้องการนะครับ”
พี่ฟ้า.... พี่สุดยอดไปเลย รุกเร็ว แรง สุภาพ หยอด ให้เลือกแบบบังคับทางอ้อม ยอมให้น้องป่วนลวนลามแบบเต็มใจ อืมนะ.... เพอร์เฟ็ค
น้องป่วน จะเป็นเบาหวานหรือเปล่าเนี่ย
กด +1 ให้เลย อิอิ
-
พี่ฟ้าครับ
กินหัวใจน้องคนนี้ไปอีกคนเลย
เดี๋ยวเอาคำพี่ฟ้าไปจีบเด็กๆมั่งดีกว่า
อิอิ
-
มาตอบเมนท์ก่อนนอนค่ะ
น้องกาล ไงดีล่ะ อิพี่ฟ้ามันเจ้าเล่ห์ก็เพราะรักนะตั๊ว (พี่นุ่นเลี่ยนใกล้เคียงพี่ฟ้ามันขึ้นทุกวันแล้ว หงิงๆ)
น้องกระต่าย ตรงนั้นตั้งใจค่ะ "ทันกัน" จริงๆ แหะๆ
ว่าแต่ ถ้าคริสของแมนมาเจอกับพี่อากาศของตัวป่วนคงสนุกจริงๆแหละ เมะพยายามทั้งคู่ 5555555555
คุณmecon จะเอาจริงอ้ะ? ตัวป่วนมันคงไม่ยอมยกให้หรอกค่ะ พี่อากาศแกเป็น rare item ไม่ใช่จะหาได้ง่ายๆนะเออ
ส่วนที่บอกว่าน่าจะให้แผนมันมาเรียนรู้จากพี่แก อืม...น่าคิด น่าคิดน่าเขียน
แต่ถ้าเขียนตอนพิเศษของแผนจะผิดวัตถุประสงค์เล้าน่ะสิคะ เพราะงั้นให้มันพยายามด้วยตัวเองไปก่อนเนอะ
คุณAGELA นุ่นเพิ่งรู้ว่าคุณคือคุณเมฆตัวจริง ปลาบปลื้มที่เข้ามาอ่านและอินนะคะ^_____^ นุ่นก็อินกับซอและเก้าเหมือนกัน
คุณJesale กลัวน้องป่วนเป็นเบาหวาน งั้นตอนหน้าเอารสอื่นมาเสิร์ฟบ้างดีมั้ยน้อ??
คุณอาร์ม ถึงกับยกหัวใจให้กินกันเลย เชิญเอาคำพี่ฟ้าไปใช้ได้เต็มที่ค่ะ แต่...มันใช้ได้จริงเร้อ???
ปล.ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะคะ :กอด1:
-
^
^
^
^
จิ้มคุณนุ่น!!! ทันม๊ายยยย!!!
หนูป่วนเอ๊ยยยย...มันน่ารักน่าชังอะไรขนาดนี้เนี่ยลูก...อ่านแล้วอยากฟัดไอ้หนูป่วนจริงๆ
ส่วนพี่ฟ้าขา...พี่ฟ้าเริ่มส่อแววเจ้าเล่ห์มาเลยนะคะเนี่ย กรุ้มกริ่มมากๆ...เขินนนนอะค่ะพี่ขา...
ว่าแต่อยากให้น้องมันบอกลายังไงเอ่ย!!! :z1:
ป.ล. คุณนุ่นขา เค้าขอโทษ...ไม่ได้ตั้งใจแย่งชื่อตอนเลยน้า แอบใจตรงกันซะงั้น :impress3:
-
:-[ :impress2:
-
พี่ฟ้าาาาาาาา :-[ :-[ :-[
หวานกันจังเลย เริื่่มอิจฉาตัวป่วนแล้วนะเนี่ย :z2:
น่าัรักได้ใจ +1 ไปเลยค่ะ :กอด1:
-
อ๋ออออออ..เค้ามีข้อตกลงกันนี่เอง เหมือนๆตัวป่วนจะได้เปรียบเนอะพี่ฟ้า
หมั่นไส้จริงๆเล้ยยยยย ทำเป็นๆ :m12:
เห็นด้วยกับไรท์เตอร์ค่ะ ถ้าขัดขารึว่าทำพี่ฟ้าเจ็บตัว(แม้จะเล็กน้อย)แกคงถือโอกาสนี้อ้อนนู๋ป่วนหนักกว่าเดิม
เจ็บ 0.1 อ้อน 100 ไรงี้ :laugh:
น่ารัก อ่านแล้วยิ้มแก้มแตก ^___________^
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ :L2:
-
ตอบเมนท์ก่อนออกจากบ้าน ^^
คุณMercy อะ...จากระทวยกับพี่อากาศ มาตอนนี้อยากฟัดไอ้หนูป่วนซะแล้วหรือคะ? งั้น...ให้สองคนเขาฟัดกันเองดีม้ายยยยยย? โฮะๆๆๆ
เรื่องชื่อตอนไม่เป็นไรค่ะ เพราะยังไม่รู้เลยว่าจะเขียนได้รึเปล่า(คือนุ่นมีเรื่องอยู่ในหัว แล้วตั้งเป็นชื่อตอนไว้จนจบแล้ว แต่ยังไม่ได้เขียนเนื้อเรื่อง)
แล้วตอนที่กะจะใช้ชื่อว่าชั่วโมงต้องมนต์ก็เป็นตอนแบบนั้นเหมือนน้องเลิฟพี่เซฟเลย
แต่ยังไม่รู้ว่าจะเขียนได้รึเปล่า ตอนนี้หาข้อมูลเต็มที่อยู่ค่ะ ไม่ต้องเสียใจนะคะ :กอด1:
คุณLittle devil เข้าใจว่าชอบและทำให้เขิน คริคริ ขอบคุณมากๆค่ะ^^
คุณaa_mm มาอีกคนแล้ว คนตกหลุมผู้ชายหวานเลี่ยนและปฏิบัติการจีบแบบหักโหม ^^
คุณpattybluet ใช่ค่ะสองคนเขามีข้อตกลงกันแต่..ตัวป่วนมันจะได้เปรียบจริงเร้อ???
คืนนี้มาต่อนะคะ ตอนนี้ออกไปข้างนอกก่อน ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านและเข้ามาให้กำลังใจค่ะ ถึงหน้า5 แล้ว ปลาบปลื้มมากมาย^_^
-
มาปูเสื่อรอครับ
เรียกเมฆเฉยๆก็ได้นะครับ มีคำว่าคุณนำหน้ามันรู้สึกยังไงไม่รู้ จักจี้อ่ะ
-
จะบอกว่า พี่ฟ้า คุณหลอกดาว
ไอ้เราก็คิดภาพไว้ว่าเป็นผู้ชายขี้อาย
ที่ไหนได้
เสือซ่อนเล็บ....ชะนีซ่อนอายไลน์เยอร์จริงๆ
-
แบบว่าเดินตามมดเข้ามาในกระทู้นี้ :m7:
แล้วก็หวานนนนซ้าาาาาา>///<
จิ้นตอนพี่ฟ้ากับตัวป่วนเค้าจีบกันแล้วเหมือนอ่านการ์ตูนตาหวานเลยอ่ะ
แบบมีดอกไม้บานเป็น bg อยู่ข้างหลัง ถ้าเป็นสี่สีทั้งเล่มก็จะเห็นเป็นสีชมพูด้วย 55+
ชอบทั้งเรื่อง ทั้งกลอน ทั้งไรเตอร์ อิอิ
+1 ขอบคุณค่ะ ตัวป่วนมันน่ารักจริงๆนะเออ :กอด1:
-
มาตอบเมนท์และต้อนรับคนอ่านหน้าใหม่ในกระทู้นี้ค่ะ ^^
คุณเมฆ เอาเบาะนิ่มๆมารองนั่งอีกหน่อยดีกว่านะคะ น่าจะอีกหลายชั่วโมง เดี๋ยวเมื่อยก้นแย่
ตอนต่อไปคนเขียนถึงกับหาข้อมูลกับคุณกูเกิ้ลเลยทีเดียว 55555 คราวนี้จะได้รู้กันหมดแหละว่าคนเขียนแก่จริงอะไรจริง
คุณTifa กร้ากกกกกกกกส์ ก็พี่ฟ้าแกอยากเรียกร้องความสนใจจากไอ้หนูป่วนนี่นา ไม่งั้นก็จำแกไม่ได้สักทีสิคะ
(ที่จริงครั้งที่สองที่เจอกันไม่ใช่ที่ห้องเรียนวิชาเลือกหรอกค่ะ แอบบอก)
คุณBeeRy ยินดีต้อนรับนะคะ ตามมดมา แปลว่ามีคนไปชักชวนมาให้หลงผิดแน่ๆ ฝากขอบคุณคนชวนด้วย คริคริ
ที่บอกว่ามีความรู้สึกเหมือนอ่านการ์ตูนตาหวาน ก็เป็นไปได้ค่ะเพราะสมัยนู้น(สิบกว่าปีที่แล้ว)คนเขียนอ่านการ์ตูนตาหวานเยอะมาก
ก็เรียนโรงเรียนสตรี ยืมเพื่อนอ่านตลอด แหะๆ
ถ้ามีใครรออยู่ ขอบอกว่าอีกหลายชั่วโมงนะคะ :กอด1:
-
รอ ร๊ออ รอออ
มาลงเร็วๆๆนะ
โอมมมม มาลงมาลง
:call:
-
มาแล้วเจ้าข้าเอ๊ย ทนกลิ่นธูปเด็กน้อยมาจุดอัญเชิญไม่ไหว
เชิญมาอ่านกันต่อนะคะ :z2:
...............
..................
ตอนที่๑๒ ไม่ใช่คนอื่น
“Shrek........”
//....................//
“......พี่ยุ่งเหรอ งั้นผมวางหูนะ”
//เปล่ายุ่งครับ พี่กำลังหารอบอยู่...... ห้าโมงยี่สิบ ตอนนี้ยังไม่สี่โมงเลย ตัวป่วนอยู่ไหนน่ะ//
“ผมอยู่ที่คณะ”
//โอเค เดี๋ยวพี่ไปหานะ แล้วเราไปหาอะไรกินกันก่อน//
“เดี๋ยวๆ พี่ฟ้าหิวแล้วเหรอ?”
“ก็ยังนะ”
“งั้นเจอผมที่บาสกิ้น รอบบิ้น นะครับ ผมอยากกินไอศกรีม”
//ตู๊ดดดด ตู๊ดดดดดด//
16.10น. วันศุกร์ ไอ้หนูป่วนตัวเล็กนั่งมองพี่อากาศตัวโตผ่านทางกระจกหน้าร้านไอศกรีม
ส่งกระแสจิตว่า ‘ผมอยู่ตรงนี้ๆ’ แล้วก็นับในใจหนึ่งถึงสิบ อธิษฐานกับเทพเจ้าองค์ไหนก็ไม่รู้ที่ได้ยินเสียงในใจของมันว่าพระเจ้าครับ ถ้าผมนายศศินทร์เป็นเนื้อคู่กับผู้ชายตัวโตชื่อพี่อากาศจริงๆ ขอให้เขาหันมาสบตากับผมก่อนที่จะนับครบสิบด้วยเถิด....เพี้ยงงงงงงงง
แล้วพอนับถึงห้า ใช่..แค่ห้าเท่านั้น คนตัวโตก็มองผ่านกระจกใสๆนั่นเข้ามา และสิ่งที่ตัวป่วนมันได้ไม่ใช่แค่สบตา แต่เป็นรอยยิ้มกว้างขวาง
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเจ้าของลักยิ้มแก้มซ้ายนั่นกำลังมีความสุขแค่ไหน
สุขได้ถูกที่ถูกเวลามากพี่ เพราะหลังจากพี่หันมาสบตากับตัวป่วนมันตั้งแต่มันเพิ่งนับถึงห้า ตัวป่วนมันก็ตัดสินใจว่าจะต้องพยายามเรียนรู้และทำความรู้จักพี่ฟ้าของมันให้ดีที่สุด
แล้วก็เปิดโอกาสให้พี่เขารู้จักตัวตนของมันด้วย
พี่อากาศตัวโตเดินมาถึงแล้วทรุดตัวลงนั่งตรงข้ามไอ้หนูป่วน ชะโงกหน้ามองไอศกรีมในโคนวาฟเฟิลกรอบ
“วานิลลา?”
“อือฮึ เฟรนช์วานิลลา อร่อยนะพี่ชิมมั้ย?”
“อ้า.......” แหมๆ หวังฟลุ๊คนะนั่น ทำมาอ้าปากรอให้ป้อน
“บ้าแล้วพี่ ตักเองเลย”
ตัวป่วนเอ๊ย ทำโมโหกลบเกลื่อนความอาย คิดเหรอว่าคุณพี่อากาศท่านจะไม่รู้ทัน
“ไม่ดีกว่า แย่งเด็กกินขนม บาป”
ว่าแล้วคุณพี่อากาศแกก็หันไปเรียกน้องเด็กเสิร์ฟมาสั่งไอศกรีมถ้วยใหม่ หันกลับมาก็เห็นคนตรงข้ามนั่ง
หน้ามุ่ย เอาช้อนในมือเขี่ยไอศกรีมไปมาไม่ยอมตักใส่ปากเสียที
“อ้าว ทำไมนั่งหน้าบูดอย่างนั้นล่ะครับ”
“..............”
“ตัวป่วน....เงียบอย่างนี้โกรธพี่หรือว่าโกรธไอติม”
เออนะ ถามมาได้ เล่นเอาตัวหน้ามุ่ยมันทนหน้ามุ่ยต่อไม่ไหวกันเลย
“ฮะๆๆๆ ผมแค่เกือบโกรธพี่ต่างหาก ผมจะโกรธไอติมทำไมเล่า”
“เกือบโกรธพี่? เรื่องอะไรครับ?”
“ผม.....ผมไม่ใช่เด็ก” งุบงิบตอบ แล้วคนฟังก็ยิ้มจนปากจะฉีกถึงหู
“ไม่เด็กจริงอ่ะ?”
ถามเฉยๆก็ได้ ทำไมต้องก้มหน้าลงมาใกล้ขนาดนั้น เดี๋ยวหนูป่วนมันก็หัวใจกระดอนออกมาหรอก
“อะ.....จิ จริง.....”
“ว้า....อย่าทำท่ากลัวพี่ขนาดนั้นสิครับ พี่ไม่แกล้งแล้ว เอนตัวขนาดนั้นเดี๋ยวก็หงายหลังตกเก้าอี้ไปหรอก”
“ก็พี่ฟ้าแกล้งผมนี่ บอกว่าไม่ให้ยื่นหน้ามาใกล้ๆไง” พูดจบแถมยังจิ๊ปากปิดท้ายด้วย
“ตัวป่วนรู้มั้ย คนที่เป็นผู้ใหญ่น่ะ เขาไม่มาบอกคนอื่นหรอกนะว่าตัวเองไม่ใช่เด็กแล้วน่ะ”
“ก็พี่ไม่ใช่คนอื่นนี่”
..................
..........
“ป่วน.......หมายความว่า..?”
“....พี่ฟ้าไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นคนที่ชอบผม เป็นคนที่ผมกำลังเรียนรู้ แล้วก็คิดว่า...เริ่มจะมีใจให้” ตัวป่วนมันพูดไปก็มองตาพี่ฟ้าของมันไป ไม่มีหลบตาเลยสักนิด
“ตัวป่วน เรื่องแบบนี้เขาไม่พูดกันเล่นๆนะครับ”
คุณพี่อากาศแกโน้มตัวมาข้างหน้ามือที่อยู่บนโต๊ะก็ประสานกันแน่น ถึงกับเสียมาดเลยทีเดียว
“ผมไม่บอกก็ได้ว่าผมไม่ใช่เด็ก แต่ถึงเป็นเด็กก็ไม่ได้เล่นตลอดเวลานะ”
ท่าทางจะรวบรวมความกล้าน่าดู หน้าแดงหูแดง แต่ก็กัดฟันแข็งใจพูดออกไปแบบนั้น
ไอ้หนูป่วนนี่มันใจจริงเว้ย
“ขอมือหน่อยสิพี่ฟ้า......”
“.......?.....”
ตอนนี้คุณพี่ฟ้าจอมเจ้าเล่ห์ของเราเหวอไปแล้ว
ตัวป่วนมันอยากได้มือก็ยื่นไปให้มันทั้งสองมือนั่นแหละ
“เอามือเดียวก็พอ”
ว่าอย่างนั้นแล้วมันก็วางมือลงไปในมือใหญ่ๆนั่น แล้วก็พูดเหมือนไม่มีอะไรพิเศษ
เหมือนสิ่งที่มันเพิ่งทำลงไปเป็นเรื่องที่เคยทำอยู่เป็นประจำเสียอย่างนั้น
“ไปจ่ายตังค์แล้วไปเข้าห้องน้ำกันดีกว่าพี่ เหลืออีกแค่สิบนาทีเอง ผมชอบดูหนังตัวอย่าง”
......................
.......................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
เย้ย ค้าง ทำงี้ได้ไง กรี๊ดดดดดด
ไม่ยอมๆๆ
:m31: :m31: :m31:
-
^
^
^
แปะไปแล้วเพิ่งรู้ตัวว่าสั้นมากมาย เดี๋ยวไปจิ้มเพิ่มบ้างดีกว่า แต่ตอนนี้ก็กะว่าแค่นี้จริงๆนิ
ปล.เรื่องนั้นอ้ะ ภาคเล่าเมื่อไหร่ น้องกาลอย่าลืมเก็บมาเล่าต่อเน้อ คริคริ
-
พี่ฟ้าเคอะ ถ้าเดี๊ยนเป็นคุณพี่ฟ้า อิป้าจะเอาหัวมุดโต๊ะไปเขินคะ
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ อะไรยังไงเคอะลูก
แหม.....................คำขอของเดะน้องประสบความสำเร็จชิมิคะลูก
น่าจะบนด้วยนะคะนั่น อิอิ
ไอติมไม่ต้องกินมันแล้ว มองหน้าตัวป่วนใจก็เยนเป็นขั้วโลกเหนือแล้วเคอะงี๊ด
เอาล่ะเว้ย โปรพี่ฟ้ายังไม่หมดแค่นี้ชิมิเคอะพี่
+1 คะ
-
คุณpattybluet ใช่ค่ะสองคนเขามีข้อตกลงกันแต่..ตัวป่วนมันจะได้เปรียบจริงเร้อ???
555+ เราประชดพี่ฟ้าน่ะค่ะ ทำเหมือนจะเสียเปรียบตัวป่วน แบบนี้น่ะเจ้าเล่ห์ชัดๆ
มาพูดถึงตอนนี้ดีกว่า ทำไม๊ ทำไมเรารู้สึกว่ามันสั้นนนน
แต่ชอบค่ะ ตอนนี้พี่ฟ้าเชื่อง :laugh:
ตัวป่วนขอมือ ส่งให้สองมือเลย ดีนะที่ไม่ส่งเสียงตอบรับออกมาด้วย กร๊ากกกกก
(เค้าล้อเล่นนะ พี่ฟ้า หุหุ )
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
เพิ่งมีโอกาสได้มาอ่านเรื่องนี้....
เนื้อเรื่องสนุกดีค่ะ ใช้ภาษาดีเยี่ยมเลยทีเดียว o13
ชอบกลอนมากๆค่ะ ใช้ภาษาสวย เดี๋ยวนี้หากลอนที่มีเล่นคำเก่าๆ แบบนี้ยาก...
ส่วนพี่ฟ้า.... ผู้ชายที่คงหาไม่ได้จริงในทุกวันนี้...555 น่ารักมากกกกกกก
อ่านไปยิ้มไปเลยทีเดียวค่ะ กับเรื่องนี้
o13 เยี่ยมค่ะ
-
สั้นจริงอะไรจริงนะคะคุณนุ่น....
แต่ไม่เป็นไร...
ขนาดสั้นๆ ยังทำให้ระทวยเลยค่ะ...กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
ป่วนจ๋า...หนูกล้าหาญมากลูก...จะรักจะชอบก็ลุยเลยลูก เชียร์ๆๆๆๆ...
แอบเอาอย่างคุณนุ่นบ้างดีกว่า ลงสั้นๆ :laugh:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
สั้น ค้าง ไม่ยอมมมมมมมม o9 o9
จะเอาเพิ่ม :z3: :z3:
-
ถึงจะสั้น แต่หวานจริงอะไรจริง >///<
ตัวป่วนขอมือพี่ฟ้า เหมือนขอมือน้องหมาเลย 55+ (คิดไปได้ กร๊าก ขอโทษค่ะพี่ฟ้า)
แต่ตอนนี้ตัวป่วน ป่วนใจพี่ฟ้าอย่างแรว๊งงง
-
อืม.... มาสั้นๆ แต่ก็ยังหวั่นไหว
ขอยาวกว่านี้ อีกนิดได้ไหม น้องป่วนเริ่มกล้าพูดกล้าตอบ ทำเอาพี่ฟ้า เหวอไปหลายที อิอิ :laugh:
-
writer คร้าบบบบ
ไม่ชอบสั้นๆเลย
ขอยาวๆ ได้ไหม
ไม่ถึงใจอ่ะ
แต่ขอบคุณนะครับ
-
ใครยังอยู่รออีกสักสิบนาทีจะมาแปะตอนต่อไปนะคะ
ตอนนี้แวะมาตอบเมนท์ก่อน :กอด1:
คุณmeconไม่หมดค่ะ โปรนี้ระยะยาว ยาวมากกกกกกกกกกกก :m20:
คุณpattybluet เชื่องเนอะ เราล่ะช้อบชอบผู้ชายเชื่องๆ ^^
คุณiiดาวพระศุกร์ii ขอบคุณมากสำหรับคำชมนะคะ ผู้ชายแบบพี่ฟ้า..อาจจะซุกตัวอยู่ที่มุมไหนสักมุมใกล้ๆในบางกอกนี่ก็ได้นะคะ(ยังหวังอยู่)
คุณMercy แอบไปเขินกับพี่เซฟน้องเลิฟมาอ้ะค่ะ เขินจริงจังมาก หวานมดกัดตาเลย(รู้สึกจะเมนท์ข้ามกระทู้ แต่ขอหน่อยเหอะ ทนไม่ไหว :impress2:)
คุณaa_mm อดใจรอแป๊บค่ะ เขียนเสร็จแล้วขออ่านเช็คคำผิดนิดนึงนะคะ โอ๋ๆๆๆๆๆ
คุณBeeRY คู่นี้เขาไร้ซึ่งรสดราม่าค่ะ รับรองเลย ว่าแต่.....พี่ฟ้าแกเชื่องจริงๆด้วยวุ้ย
คุณJesale ตัวป่วนแบบพัฒนาแล้ว คริคริ
คุณอาร์ม รอเดี๋ยวเดียวนะคะ รุ้เหมือนกันว่าสั้นเลยรีบเขียนมาต่อให้เร็วๆ ขออ่านทวนนิดนะคะ^^
-
มาแล้วค่ะ รีบมาลงให้ก่อน ไม่แน่ใจว่าคืนนี้จะมาแปะตอนต่อไปได้มั้ย
น่าจะยาวพอแล้วนะคะ มาอ่านต่อกันเลย
อ่านแล้วชอบรึไม่ชอบยังไง มีอะไรควรปรับปรุงก็บอกกันบ้างนะคะ ^________^
.........................
.........................
ตอนที่๑๓ เรื่องธรรมชาติ
“ฮัลโหล คุณนายคร้าบบบบบบ”
//ต๊ายยยย ลูกชายชั้น ร้อยวันพันปีไม่เคยโทรหา ทำไม ไอ้ตัวเล็กคิดถึงแม่เหรอ?//
อย่าเพิ่งงงหรือสงสัย ลูกบ้านนี้มีไอ้หนูป่วนนี่คนเดียวแหละที่เรียกแม่มันว่าคุณนาย
พี่ๆของมันก็เรียก “แม่” สั้นๆง่ายๆกันทั้งคู่
“คือ......ป่วนคิดถึงแม่จริงๆแหละ มีเรื่องที่คิดว่าควรต้องบอกแม่ด้วย......” อ้าว ท่าจะเรื่องใหญ่เสียงอ่อยมาเลยไอ้หนูป่วน
//สุ้มเสียงอย่างกับไปทำอะไรผิดมา หรือว่ามีเรื่องเครียดกันแน่ล่ะลูก?//
คุณนายแม่ก็แสนน่ารัก ท้ายประโยคทอดเสียงยาว เหมือนจะปลอบให้ลูกชายคนเล็กผ่อนคลายจากความเครียดเคร่ง
“แม่........คือป่วน...”
//เดี๋ยวก่อนนะ ขอแม่ทำใจก่อน.......เอ้า ว่ามา//
เอ่อคุณนาย.......คุณนายทำใจเร็วไปมั้ย? ใช้เวลาทำใจแค่หนึ่งเฮือกลมหายใจเข้าสุดปอดเนี่ยนะ
“.......ถ้าป่วนรักผู้ชาย แม่จะว่าไง?”
//ฮ้า!!!!!...............โครมมมมมมมมม//
“เฮ้ย........แม่ๆๆ แม่เป็นอะไร ฮัลโหล แม่!!”
//แม่ไม่เป็นลูก แต่ป่วนวางสายก่อนนะ พ่อเป็นลม//
---ตู๊ดดดดดดดดดดด ตู๊ดดดดดดด---
......................
......................
ตอนนี้ตัวป่วนมันเลยกลายร่างจากคนเป็นเสือ แถมยังเป็นเสือติดจั่นเสียด้วย
ตอนแรกก็เดินหมุนไปหมุนมาแค่ในห้องนอนตัวเอง
สักพักเริ่มงุ่นง่านจนทนไม่ไหวมันก็เดินไปเคาะห้องไอ้เพื่อนแผน แล้วพอเพื่อนหลวมตัวเปิดประตูให้ก็เข้าไปเดินวนอยู่ในห้องเพื่อนแผนมันอีก
“อยากเล่าอะไรมั้ย?”
“เมื่อกี้ชั้นโทรหาคุณนายท่าน หยั่งเสียงดูว่าถ้าชั้นจะชอบผู้ชายด้วยกัน ท่านจะว่าไง.......”
“อืม.......”
“ทีนี้คุณนายท่านดันเปิดspeaker phone แล้วพ่อคงมาได้ยินพอดี....”
“เฮ้ย!!!”
“เออ....แล้วนี่พ่อเป็นลม แม่บอกให้วางสายไปก่อน.....”
“อย่าเพิ่งคิดมาก พ่อคงไม่เป็นไรมากหรอก”
“นี่ก็รอคุณนายท่านโทรกลับมาอยู่....ตอนแรกคิดว่าพ่อคงไม่เป็นไรมาก แต่นี่ก็เกือบครึ่งชั่วโมงแล้วยังไม่โทรกลับมาเลย”
//อยากจะหนีให้ไกล ที่ไหนก็ได้ ให้ไกลแสนไกล//
เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ดัง ไอ้ตัวป่วนมันก็รีบพุ่งไปกดรับสายทันที
“ฮัลโหล แม่..อ้าวพี่ฟ้า”
//ตัวป่วนรอโทรศัพท์แม่อยู่เหรอ งั้นเดี๋ยวพี่ค่อยโทรมาใหม่นะครับ//
“ไม่ต้อง....เอ่อ..เดี๋ยวผมโทรกลับเอง ถ้าพี่ง่วงก็นอนไปก่อนนะ”
//มีเรื่องอะไรรึเปล่า? ทำไมน้ำเสียงไม่ดีเลย//
น้ำเสียงอ่อนๆที่ปลอบประโลมมาตามสายโทรศัพท์ทำให้ตัวป่วนมันน้ำตาเอ่อคลอออกมาจริงๆ
“แล้วผมจะเล่าให้ฟัง ตอนนี้พี่วางสายไปก่อน นะครับ”
//ก็ได้ แต่ถ้ามีเรื่องอะไร อย่าลืมนะครับว่าตัวป่วนมีพี่ คุยกับพี่ได้ทุกเรื่อง ตกลงมั้ย//
“แน่นอนครับ ผมจะเล่าทุกเรื่องจนพี่เบื่อเลย”
และแล้วไอ้หนูป่วนก็วางสายจากพี่ฟ้าของมันพร้อมกับรอยยิ้มละมุนในหน้า แถมยังหยุดเดินหมุนไปมาแล้วมาทรุดนั่งลงบนขอบเตียงของเพื่อนแผนได้
แค่คำพูดที่มาถูกที่ถูกเวลาบางทีก็ทำให้คะแนนพุ่งพรวดๆไม่รู้ตัวนะพี่ฟ้านะ
“แกคบกับพี่เขาเป็นเรื่องเป็นราวแล้วเหรอวะ?”
“ยังหรอก แต่ชั้นกำลังพยายามเปิดใจแล้วก็ลองศึกษาพี่เขาดู...”
“เออ ยังอยู่ในขั้นศึกษาดูใจแต่เสือกโทรไปบอกแม่ซะงั้น ใจร้อนว่ะ”
“ก็ชั้นกะจะค่อยๆบอกไป ให้แม่ค่อยๆรับรู้น่ะ ไม่อยากจะทำแบบพอถึงเวลาก็พาผู้ชายเข้าบ้านเลย กลัวแม่จะรับไม่ทัน ใครจะไปรู้เล่าว่าพ่อจะมาได้ยินด้วย”
ตัวป่วนมันพูดไปถอนใจประกอบไป กว่าจะจบประโยคก็ถอนใจได้ตั้งหลายเฮือก
“แล้วไปดูหนังมาสองคนเป็นไงบ้าง พี่อากาศเขาทำอะไรเกินเลยรึเปล่าถึงได้รีบร้อนอยากให้แม่รู้ขนาดนี้”
ไอ้นี่ก็โหมดพี่ชายสิงร่างอีกแล้ว
“หึ......ตอนดูหนังไม่ได้พูดอะไรกันเลยด้วยซ้ำ แต่...”
“แต่อะไร?”
“ก็พอเห็นชั้นน้ำตาไหลพี่เขาก็ส่งกระดาษทิชชูให้”
“เดี๋ยวๆ แกดูเชร็คไม่ใช่เหรอ? ดูการ์ตูนแล้วร้องไห้เนี่ยนะ”
“เฮ้ย...บอกว่าน้ำตาไหลเฉยๆ ไม่ได้ร้องไห้เว้ย”
“เออๆ น้ำตาไหลเฉยๆก็ไหลเฉยๆ ไอ้ป่วนบ้า”
ว่าแล้วไอ้เพื่อนแผนมันก็กลับไปสนใจการ์ตูนในมือต่อ ไอ้ป่วนมันอยากบ้าก็ปล่อยให้มันบ้าไปคนเดียวเถอะ
ส่วนไอ้ตัวป่วนน่ะเรอะก็ลอยไง ลอยจริงจัง นั่งตาลอยเข้าโหมดรำลึกความหลังเมื่อตอนเย็นไปแล้ว
เมื่อเย็นน่ะ พอป่วนมันทำใจกล้าเริ่มวางมือตัวเองลงไปในอุ้งมือใหญ่ๆของคุณพี่อากาศแล้วพากันเดินออกมาจากร้านไอศกรีม
จนมาถึงหน้าโรงหนังแล้วพอมันจะดึงมือออก พี่อากาศแกก็กลับจับไว้เสียแน่นไม่ยอมปล่อย
“ป่วนออกเงินค่าตั๋วไปแล้ว งั้นเดี๋ยวมื้อเย็นต้องให้พี่เลี้ยงนะครับ”
“อืม....เออพี่ฟ้า พี่อย่าพูดครับกับผมเลย”
“ทำไมล่ะ ตัวป่วนไม่ชอบเหรอ?”
“ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่ถ้าพูดสุภาพขนาดนั้น มันเหมือนพี่กำลังเทคแคร์ผู้หญิงน่ารักๆสักคน แล้วอีกอย่างมัวแต่พูดครับกันแบบนี้ ผมก็รู้สึกไม่สนิทใจกับพี่สักทีสิ”
“งั้นตกลง พี่จะไม่พูดครับกับป่วน ถ้าไม่เผลอ....”
เอาอีกแล้วไอ้พี่ฟ้าบ้ามันยื่นหน้าเข้ามาใกล้แล้วทำตาวิบวับใส่ไอ้หนูป่วนผ่านเลนส์แว่นอีกแล้ว
คราวนี้ตัวป่วนมันเลยใช้มือข้างที่ว่างยันหน้าออกไปเสียเลย
“อ้าว ที่ตัวป่วนยังมาจับมือพี่ได้เลย พี่แค่ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆทำไมต้องห้ามด้วยล่ะ?”
เสียใจด้วยคุณพี่ฟ้า คราวนี้หนูป่วนมันไม่หลงกลเสียงออดๆอ่อยๆของพี่อีกแล้วล่ะ เพราะมันไม่ได้หลบตาแบบคราวที่แล้ว
ครั้งนี้ตัวป่วนมันทำใจกล้าสบตากับเจ้าของเสียงออดๆที่ยืนอยู่ข้างๆ
เลยได้เห็นว่าทั้งๆที่ทำเสียงอ่อยขนาดนั้น แต่สีหน้ากลับระรื่นเหมือนกำลังสมใจกับอะไรสักอย่าง ไม่เข้ากันกับเสียงนั่นสักนิด
“ผมทำได้ แต่พี่ห้ามทำ พี่บอกเองนะว่าให้ผมลวนลามได้ทุกเมื่อ..... รึว่าหวงกะแค่จับมือ?”
โฮ่.....ตัวป่วนเวอร์ชั่นอัพเลเวล ไม่ใช่แค่พูดแต่ยังคาดคั้นด้วยแววตาซุกซนขี้เล่นอีกด้วย เวอร์ชั่นนี้คงจะถูกใจคุณพี่อากาศแกมากกว่าเวอร์ชั่นเขินหน้าแดงแน่ๆ
“เปล่าคร้าบบบบบบ ไม่หวงเลยสักนิด อยากลวนลามเท่าไหร่ก็ได้เลย ลิขสิทธิ์เฉพาะสำหรับตัวป่วนคนเดียว”
“ฮึๆๆ ดีมาก ไปเข้าโรงกันเถอะ”
ไอ้หนูป่วนยิ้มจนตาหยี แล้วเดินแกว่งแขนแรงๆลากให้พี่ฟ้าของมัน(มันยอมรับแล้วว่าเป็นของมันจริงๆ)เดินตามลิ่วๆ
พอนั่งลงหนังตัวอย่างก็มาพอดี สองคนนั่งกันเงียบ เอาสมาธิไปจดจ่ออยู่กับภาพและเสียงในจอซะหมด
จนเมื่อเชร็คเข้าใจเจ้าหญิงฟิโอน่าผิดนั่นแหละ เจ้าตัวป่วนคนใจอ่อนก็ปล่อยน้ำตาไหลออกมาเป็นทาง น้ำตาไหลพรากๆแต่ไม่มีเสียงสะอึกสะอื้นสักนิด แล้วมันก็ยกหลังมือขึ้นมาป้ายน้ำตาป้อยๆ
เช็ดไปได้แค่สองปื้ด ก็มีกระดาษทิชชูยื่นมาให้ตรงหน้า ตัวป่วนมันก็รับกระดาษนั่นไว้ แล้วก็กลับไปจดจ่อกับหนังเหมือนเดิม ไม่กล้าหันไปแม้แต่จะขอบคุณคนข้างๆ
ก็มันอายนี่นา อายมาก.........
เพราะงั้นแกล้งทำเป็นไม่รู้ดีกว่าว่าพี่อากาศตัวโตเห็นมันร้องไห้แงๆเพราะดูการ์ตูนเสียแล้ว
...................
...................
พอออกมาจากโรงหนังคุณพี่ก็เอาใจเด็กขี้แยด้วยการให้เลือกร้านอาหารได้ตามใจชอบ สองคนเลยได้กินอาหารญี่ปุ่นด้วยกันเป็นมื้อแรก
พอพี่อากาศขอมาส่งที่บ้าน ไอ้หนูป่วนก็อนุญาตง่ายๆจนพี่อากาศแกยังแปลกใจ
“พี่จะเข้าไปในบ้านรึเปล่า?”
ตัวป่วนมันเงยหน้าที่ประดับด้วยรอยยิ้มน้อยๆขึ้นมาถาม เมื่อเดินเข้าซอยมาด้วยกันจนถึงประตูรั้วหน้าบ้าน
“ไว้คราวหน้าดีกว่า วันนี้ตัวป่วนของพี่น่ารักมากเกินไป เดี๋ยวพี่ทนไม่ไหวทำผิดข้อตกลงแล้วจะยุ่ง”
คำตอบถูกส่งมาทันทีพร้อมรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม
“อย่ามาบ้า รีบกลับไปเลย”
แน่ะๆคิดไปถึงไหนแล้วนะตัวป่วน หน้าที่แดงก็แดงไป แต่จะแอบยิ้มก็แอบให้เนียนหน่อย นี่อะไรเม้มปากกลั้นยิ้มจนแก้มพอง
“แล้วพี่จะโทรมาราตรีสวัสดิ์” พูดจบคุณพี่อากาศท่านก็หมุนตัวหันหลังเตรียมก้าวออกจากซอยทันที ติดที่มีมือดีมาคว้าข้อมือไว้ข้างหนึ่งนี่สิ
“..........?..........”
“ยืมปากกาหน่อย”
คุณพี่อากาศจัดการส่งปากกาลูกลื่นที่เหน็บไว้กับกระเป๋าเสื้อเชิ้ตส่งให้ตัวป่วนมันตามคำขอ
ตัวป่วนมันก็จัดการพลิกมือที่ยึดเอาไว้ให้หงายขึ้นตรงหน้ามัน แล้วก็เขียนอะไรขยุกขยิกลงไปจนคนถูกเขียนต้องหลุดหัวเราะมาเพราะความจั๊กกะจี้
“อ้ะ.....เอาไปครึ่งเดียวก่อนนะ อีกครึ่งนึงรอดูพฤติกรรมก่อน”
ว่าแล้วไอ้หนูป่วนก็วิ่งปรู๊ดเข้าบ้านโดยไม่หันกลับมามองผู้ชายตัวโตที่ยืนหน้าเอ๋ออยู่หน้าบ้านอีกเลย
การรำลึกถึงของตัวป่วนมันก็จบลงตรงนี้แหละ
แต่ถ้าอยากรู้เหตุการณ์ต่อจากนั้น เราต้องไปดูว่าหลังจากหนูป่วนวิ่งหนีเข้าบ้านไปแล้ว พี่อากาศแกทำอะไรลงไปบ้าง.......
พอตั้งสติได้ คุณพี่อากาศก็แบมือตัวเองขึ้นมาดูแล้วก็ต้องยิ้มเสียแก้มแทบปริ
ยิ้มกว้างและยิ้มต่อเนื่องจนเดินออกมาถึงหน้าปากซอยขึ้นรถเมล์ จนไปถึงสถานีรถไฟฟ้าก็ยังไม่เลิกยิ้ม
ยิ้มไม่สนใจโลกภายนอกว่าใครจะมองยังไง
ใครจะแอบนินทาในใจว่าไอ้ผู้ชายใส่แว่นตัวโตๆคนนี้ท่าทางจะบ้า ยิ้มอยู่ได้คนเดียว
ยิ้มจนคนผ่านไปผ่านมาสงสัยว่า นี่โลกเรามันสดใสขนาดต้องมายิ้มเป็นบ้าเป็นหลังอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่หว่า
แถมยิ้มๆไปสักพักแบมือตัวเองออกดูแล้วทำหน้าแดงหูแดงอีกต่างหาก
ก็ไอ้หนูป่วนมันเล่นเอาปากกาลูกลื่นสีน้ำเงินธรรมดาด้ามนั้นไปวาดรูปธรรมดาๆอย่างหัวใจครึ่งดวงไว้ที่กลางฝ่ามือของพี่อากาศแกนี่นา
“หึๆๆ เอาไปครึ่งนึงก่อนงั้นเหรอ.....หึๆๆๆๆๆ”
สงสารก็แต่คนที่ยืนเกาะเสาอยู่ใกล้ๆพี่อากาศแก ที่พอได้ยินเสียงหัวเราะหึๆนั่นแล้วเลยพากันถอยหนีไปหาที่จับยึดตรงอื่นกันหมด
ไม่น่าเชื่อว่าคนไม่เคยรู้จักไม่เคยมีความสัมพันธ์ใดๆนอกจากขึ้นรถไฟฟ้าโบกี้เดียวกันจะคิดอะไรได้ตรงกันโดยไม่ได้นัดหมาย
‘ไอ้คนนี้หน้าตาก็ดี ไม่น่าบ้าเลย.....อยู่ห่างๆมันดีกว่า’
//อยากจะหนีให้ไกล ที่ไหนก็ได้..//
“ป่วน ไอ้ป่วน แม่โทรมาแล้วมั้ง”
ไอ้ตัวป่วนรีบตะเกียกตะกายกดรับโทรศัพท์ หลุดออกจากอาการสติลอยทันที
“แม่”
//อืม.......พ่อไม่เป็นไร ไม่ต้องเป็นห่วง ตอนนี้แม่เปิดลำโพง คุยกับพ่อเลยมั้ย?//
“พ่อ เจ็บตรงไหนรึเปล่า?”
//ไม่เป็นไรไอ้ตัวเล็ก ล้มลงบนเตียงพอดี//
“แล้วเสียงดังโครมนั่นอะไร?”
//ตอนล้มกำลังถือกรอบรูป ว่าจะเอาลงมาเปลี่ยนน่ะ//
“เฮ้อ.....ป่วนเป็นห่วง ดีจังที่ไม่เป็นไรมากนะพ่อ”
//......ตกลงไม่ใช่แค่สมมติใช่มั้ย? ป่วนชอบผู้ชายจริงๆใช่มั้ยลูก?//
“คือ.....พ่อ ป่วนไม่ได้ตั้งใจ.....”
//เอาเหอะ พ่อรู้ ความรักมันจะเกิดมันก็เกิด ตอนนั้นพ่อก็ไม่ได้ตั้งใจจะรักแม่เราหรอก แต่บทมันจะรักมันก็ต้องรัก ไปห้ามไม่ให้รักมันก็ไม่ได้ พ่อเข้าใจ...มันเป็นเรื่องธรรมชาติ....//
“ป่วนขอโทษนะพ่อ ขอโทษนะครับแม่” เอาแล้วน้ำตาเริ่มเอ่ออีกแล้วหนูป่วนเอ๊ย
//ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ไอ้แผนรึเปล่า?//
“ไม่ใช่แผนหรอกพ่อ”
//ป่วน แผนรู้เรื่องรึเปล่า?//
“รู้ครับแม่”
//ขอแม่คุยกับแผนหน่อย//
“ครับแม่......ครับ เป็นรุ่นพี่ครับ เรียนโทอยู่อักษร.....” ไอ้แผนมันหันมามองหน้าตัวป่วนนิดนึงแล้วหันไปคุณกับคุณนายต่อ
“ก็ดูเป็นคนดีครับ ครับผมจะช่วยดูๆมันให้....ผมไม่ปล่อยให้มันเจ็บแน่ครับ ครับ สวัสดีครับ”
“อ้ะ...แม่จะคุยกับแกต่อ” ไอ้เพื่อนแผนส่งโทรศัพท์กลับมาให้ไอ้หนูป่วน
“ครับ?”
//ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ หรือแน่ใจกันเมื่อไหร่พามาให้แม่กับพ่อรู้จักด้วยนะไอ้ตัวเล็ก//
“....อืม......”
//ซึ้งจนร้องไห้เลยเรอะลูกชายชั้น เออเนอะนึกว่าจะได้สะใภ้สองเขยหนึ่ง ท่าทางจะได้สะใภ้หนึ่งเขยสองเสียแล้วชั้น//
“ขอบคุณนะแม่ พ่อด้วยนะครับ”
//ย่ะ ไปนอนซะไป แล้วไม่ต้องร้องไห้เลย ดีแล้วที่มีอะไรก็บอกแม่ ไม่ต้องกลัวแม่จะโกรธนะ แล้วก็ไม่ต้องมารู้สึกผิดด้วย เข้าใจมั้ย?//
“คร้าบบบบบ แม่กับพ่อฝันดีนะ”
//อืม.....ฝันดีลูก ฝากบอกแผนด้วย//
//ตู๊ดดดดดดด ตู๊ดดดดดดดดด//
“แผน....ชั้นรักแม่กับพ่อโคตรๆเลยว่ะ”
“เออ สบายใจแล้วก็กลับห้องแกไปได้แล้ว”
เพื่อนรักสองคนส่งยิ้มให้กันอย่างเข้าอกเข้าใจ แล้วไอ้หนูป่วนก็เดินกลับห้อง พอเปิดประตูก็หันกลับมาหาเพื่อนอีกครั้ง
“ขอบใจมากนะเว้ย....”
“เออ แกเพื่อนชั้นนี่หว่า”
แล้วไอ้แผนที่อ่านการ์ตูนจบแล้วก็ปิดปากหาว พร้อมกับโบกมือไล่เพื่อนให้ออกไปจากห้องได้แล้ว
คืนนั้นก่อนนอนตัวป่วนมันโทรหาพี่ฟ้า เล่าให้พี่ฟ้าของมันฟังว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง
และทำไมตอนหัวค่ำมันถึงคุยกับพี่เขาไม่ได้
แล้วพรที่แม่กับพ่อขอให้หลับฝันดีเลยไม่ใช่แค่ตัวป่วนกับเพื่อนแผนที่ได้ฝันดีในคืนนั้นจริงๆ
แต่ว่าที่ลูกเขยคนเล็กของบ้านก็พลอยได้อานิสงส์ฝันดี ฝันเห็นตัวป่วนยิ้มให้ทั้งคืน
...................
...................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
^
^
^
จิ้มคุณนุ่นครับ
เหอๆ ป่วนเอ๊ย เพิ่งจะรุกพี่ฟ้าบ้าง ปล่อยให้พี่ฟ้าหยอดซะตั้งนาน ครั้งหน้าก็จัดไปหนักๆให้พี่ฟ้าเขินบ้างซิ อยากรู้จักว่าผู้ชายตัวโตๆแบบพี่ฟ้าจะเขินหนูป่วนยังไง
แล้วขอยกมือให้ที่ใจกล้าโทรบอกพระมารดา แต่พ่อนี่ไม่ไหวอ่ะ อะไรก๊านนนนนนนน ได้ยินว่าลูกชายชอบผู้ชายแล้วถึงกับเป็นลมจนแม่ต้องมาปรนนิบัติพัดวีเลยเหรอ คิดว่าแม่ซะอีกที่จะเป็นลม เหอๆๆๆๆ
มาต่ออีกยาวๆนะครับ ลุ้นๆๆๆๆ เมื่อไหร่อีกครึ่งของหัวใจหนูป่วนจะยกให้พี่ฟ้าทั้งหมดซะที :-[ :L2: :กอด1:
-
อืม พ่อแม่ของป่วน แสนดีเหลือเกิน เข้าใจลูกๆด้วย น่ารัก
ยังงี้พี่ฟ้าก็ทางสะดวกตลอดเลยดิ
-
พี่ฟ้าน่ารักมาก :impress2:
น้องป่วนป่วนสมชื่อ :laugh:
+1
-
เหอๆ นิสัยเหมือนกันเลยตัวป่วน...แบบลวนลามคนอื่นได้นะ แต่ถ้าใครมาถูกตัวโดยไม่ได้รับอนุญาต ตาย!!!~ :pigangry2:
(แบบนี้เค้าเรียกเอาเปรียบรึป่าวเนี่ย กร๊ากๆ)
คุณพ่อกับคุณแม่ใจดีจัง เป็นข้าราชการแต่หัวสมัยใหม่เนอะ แบบนี้สิที่ต้องการ 55+
แต่ว่า นี่ขนาดตัวป่วนบอกว่ายังไม่ได้คบกันจริงจัง มันยังหวานจนอินซูลินทำงานหนัก น้ำตาลในเลือดเยอะเกิ๊น อิอิ
ชอบจังเลยคุณนุ่น อ่านแล้วมีความสุข ไม่เครียดดด ^_^
+1 ขอบคุณค่ะ เค้าแอบทายถูกด้วยแหละว่าป่วนจะวาดรูปหัวใจครึ่งดวงให้พี่ฟ้า วิดวิ๊วว
-
น่ารักกก อ่านรวดเดียวเลยค่ะ
พี่ฟ้าโรแมนติกมาก อ่อยย เขินเลย
เรายอมพี่ฟ้าตั้งแต่กลอนแรกแล้ว
><
ติดตามค่ะ
-
กรี๊ดดด
น่ารักจริงๆๆ
น่ารักทั้งป่วนทั้งพี่ฟ้าเลยย
โอ๊ยย ไม่ไหวยิ้มแก้มแทบปริ จะรอนะพี่นุ่นนน คืนนี้อ๊ากก
ปล. พี่นุ่นพิมไม่ผิดเลย เช็คกี่รอบคะนี่่
-
อ่านไปยิ้มไป....
จะน่ารักไปไหนค๊าบบบบ น้องป่วน...
คุณพ่อมีลูกเขย ถึงกับดีใจจนเป็นลมไปเชียวเหรอคะ o18
-
ว๊ากกกกกกกกกก
พ่อแม่ป่วนน่ารักมากๆเลย
ไม่เหมือนตอนอามบอกป๊ากะม้า
ม้าแกถามก่อนเลยว่า แล้วเคยยัง :o8:
เห้อออออ
ป่วนน่ารักอ่ะ
ชอบๆ
จีบป่วนด้วยคนนะพี่ฟ้าาาาา
พี่ฟ้าจีบด้วยกลอน
อามจะจีบด้วยแม่กุญแจ เอิ้กๆ (มุขไม่ฮา พาเพื่อนเครียดเน๊อะ แหะๆ)
-
^
^
และอามตอบแม่ว่าไงอะ :-[
ชอบคำนี้จัง
อามจะจีบด้วยแม่กุญแจ
กรี๊ดดดดด
-
คุณพ่อ คุณแม่เจ๋งไปเลยค่า!!!! o13
ไอ้ตัวเล็กมันน่ารักดุ๊กๆ ดิ๊กๆ ดีจังเลยอะ...อยากกอดไอ้ตัวเล็กกกกกกกจัง
พี่ฟ้าก็ยังคงเป็นหนึ่งในดวงใจเสมอ...หวานไปไหนคะพี่ขา ปล่อยให้น้องมันหายหน้าแดงบ้างนะ... :กอด1:
พ่อแม่อุตส่าห์เข้าใจแล้ว...พี่ฟ้าห้ามทำน้องเสียใจนะ...
:กอด1:คุณนุ่นค่า...ตอบเม้นท์ข้ามนิยายกันเลยทีเดียว ฮ่าๆๆๆๆ
-
พี่นุ่นนนนนนนนนนนนนนนนน
น่ารักโฮกๆ กรี๊ด~
ละลายไปกับความสวีทหวานของคู่นี้ เมื่อไหร่เรื่องหนูมันจะถึงฉากหวานงี้ได้สักคู่เสียทีหว่า :-[
อ๊ะ! มีตาโอ้นี่นา ไปเขียนโอ้ดีกว่า~
-
มีครอบครัวที่น่ารักแบบนี้นี่เอง ตัวป่วนถึงได้น่ารักน่าหยิกขนาดนี้ :m1:
:กอด1: ไรท์เตอร์ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ถึงบ้านพร้อมความเปียกซ่ก เปียกตั้งแต่ผมถึงเท้าในถุงเท้าเลยทีเดียว
คุณฝนใจร้ายอ้ะ ตกกันไม่รู้ตัวเลย ออกจากตึกก็เปียกทันที......แหะๆจบการบ่นมาตอบเมนท์ดีกว่า
ก่อนอื่น :กอด1:คนอ่านที่น่ารักทุกท่านนะคะ
คุณเมฆ เอิ่ม....ให้ตัวป่วนเป็นฝ่ายหยอดให้คุณพี่ฟ้าแกอายบ้าง อืม...ที่จริงมันก็ทำให้เขาอายไปแล้วนะคะ แค่มันไม่กล้าอยู่ดูผลแค่นั้นเอง หุๆ
คุณJesale พ่อกับแม่น่ารักเนอะ ในอุดมคติมากอ้ะคู่นี้ ที่หายไปครึ่งค่อนชั่วโมงนี่ไม่ใช่อะไรหรอก ไปปลอบใจกันเองอยู่ กร้ากกกกกกส์
คุณLittle devil คนน่ารักสองคนรักกัน โลกเรานี้แสนดีหนักหนา....เนอะๆๆ
คุณBeeRY อืม....จริงนะ เราเป็นฝ่ายแตะได้ แต่ใครอย่ามาแตะโดยไม่ได้รับอนุญาตเชียว
วาดรูปหัวใจครึ่งดวง...สารภาพว่าเป็นสิ่งที่คนเขียนอยากทำมาก แต่ไม่มีโอกาส เลยเอามาระบายที่ไอ้หนูป่วนมันซะเลย คริคริ
คุณ♥a2k♥ ยินดีต้อนรับนะคะ อะไรเนี่ยยอมตั้งแต่กลอนแรก เจอคนใจง้ายยยยยยยง่ายอีกคนแล้วเจ้าข้าเอ๊ย :m20:
น้องกาล พี่นุ่นเขียนไปชักเริ่มอิน อิจฉาสองคนนั่นตาร้อนผ่าวๆ กร้ากกกกกกกกส์ (พิมพ์ผิดน้อยเพราะพิมพ์ช้า อ่านทวนรอบสองรอบงิ)
คุณ iiดาวพระศุกร์ii ควักมีดออกมาแบบนั้นไม่สงสารพ่อตัวป่วนเลยหรือคะ? โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ
คุณอาม เผอิญบ้านนี้แม่แอบเรียนจิตวิทยาเด็กและจิตวิทยาวัยรุ่นค่ะ(เพิ่มวุฒิให้แม่มันซะงั้น)เลยเลี้ยงลูกมาแบบเปิดกว้าง
คุยกันแทบจะเหมือนเพื่อน เพียงแต่เป็นเพื่อนที่มีทั้งความเคารพและเกรงใจ
ที่แน่ๆคำถามแรกของคุณแม่คุณอาม...เอิ่ม..แล้วตอบไปว่าไงอ้ะตั๊ว??? (ถึงพี่อากาศมีคนจะมาจีบไอ้หนูป่วนแข่งกับพี่แล้วนะเออ แถมจะจีบด้วยแม่กุญแจด้วย คริคริ)
คุณMercy ตัวป่วน แกมันน่ารักดุ๊กๆดิ๊กๆในสายตาพี่เมตตาแกรู้ตัวมั้ย โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่ฟ้าไม่ทำน้องเสียใจแน่ค่ะ คนมันรู้ใจตัวเอง ชัดเจนแต่แรก ไม่เหมือนพี่เซฟหรอก ทำน้องร้องไห้ตั้งนาน แบร่ๆๆๆๆ
น้องกระต่ายยยยยย ไหนอะโอ้?? พามาแล้วอย่าลืมพาแซ๊กมาด้วยนะคะ(แอบบอกว่าแซ๊กอ้ะชื่อตัวเป็นๆบุคลิกพี่ชมพู ฮ่าๆๆๆ)
คุณpattybluet ครอบครัวตัวป่วนมันน่ารักเนอะ จะบอกว่าวิธีการพูดกันเหมือนบ้านคนเขียนเอง ฮ่าๆๆๆเอาของใกล้ตัวนี่แหละมาขาย วัตถุดิบหาง่ายเนอะ ^^
-
ตัวป่วนน่ารักจังเลย
แต่ว่าพ่อกับแม่นี่สุดยอดเลยขอยกนิ้วให้ o13 o13
อย่างนี้ตัวป่วนก็พาพี่ฟ้าเข้าบ้านได้แล้วซิ อิอิ
รอตอนต่อไปคะ
-
ว้าวๆ :-[ หวัดดีค่ะ เพิ่งตามอ่านจนทันแล้วค่าา น่ารักจังเลยยย
แอบรู้สึกว่าตัวป่วนเปลี่ยนไปอะค่ะ >.<
ก่อนหน้านี้ดูขี้อายเอามากๆ ตอนนี้กลับมีหยอดพี่ฟ้าเค้าบ้างแล้ว อิอิ มีพัฒนาการนะเนี่ย...
อะไรกันมีวาดหัวจงวาดหัวใจ :m1:
อยากมีแบบพี่ฟ้าซักคนจัง ฮ่าๆ เคยรู้สึกว่าพวกผช.ใส่แว่นที่ดูอบอุ่นปนทะเล้นๆนี่สเป๊คมากๆ
แต่พอเข้ามหาลัยมาเจอแต่หนุ่มแว่นจนเอียนไปเลยอะค่ะ (พล่ามอะไรเนี่ยยยยยยยย)
ครอบครัวน้องป่วนน่ารักจัง ทั้งคุณพ่อคุณแม่เลย....เห็นความสำคัญของความรักมากกว่าค่านิยม >.<
เพื่อนๆก็น่ารักกันได้อีก อิอิ น่ารักมากค่ะ รอมาต่อนะคะ ติดตามค่าาา *3
-
น่ารักจังเลยยยยยย :m1: :m1:
ตัวป่วนเอ๊ยยย ไมน่า :กอด1: อย่างนี้เีนี่ย
ตัวป่วนน่าีรัก พ่อแม่ตัวป่วนก็น่ารักจังเลย
พี่ฟ้าก็น่าร๊ากกกกกก
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุก ๆ นะคะ
กลับจากทำงานแล้วได้อ่านนิยายเรื่องนี้
แล้วมีความสุขจัง :L2:
-
มาตอบเมนท์รับวันใหม่ค่ะ
คุณposshiza น่ารักเนอะ เรื่องนี้มีแต่คนน่ารัก แอบบอกด้วยว่าไม่มีตัวร้าย กร้ากกกกกกส์ โลกจินตนาการมาก
คุณpærəˈsɛtəmɒl ที่พี่อากาศใส่แว่นก็เพราะคนเขียนชอบหนุ่มแว่นนี่แหละค่ะ อรั๊ยยยยยยยยย จำได้แอบชอบผู้ชายคนแรกสมัยประถมก็ใส่แว่น
ผู้ชายคนแรกที่มั่นใจว่าตกหลุมตอนม.ปลายก็ใส่แว่น รายล่าสุดที่เพิ่งทำให้คนเขียนอกหักต่อเนื่องเป็นปีนี่ก็ยังใส่แว่นอีก 555555
(ไม่ได้มีสเป็คท์ว่าต้องแว่นแต่อย่างไร แต่ไปตกหลุมใครคนนั้นเขาใส่แว่นทุกที)
คุณaa_mm ขอบคุณนะคะ คนเขียนดีใจมากมายที่ทำให้คุณมีความสุขได้ค่ะ :กอด1:
ที่แน่ๆ ตอนต่อไปยังไม่ถึงไหนเลย ถ้ามีคนรออยู่แนะนำให้ไปนอนซักงีบใหญ่ๆก่อนนะคะ แหะๆ :z2:
-
อีป้าแก่ๆ คลิกมาเจอพอดี เลยได้รู้ว่า พลาดเรื่องหวานๆไปได้ไง เพราะป้าแก่ๆ ก็มีชีวิตอยู่ด้วยความหวานนี่คะ
-
เข้ามาตามอ่านรวดเดียวเลยค่ะ
พี่ฟ้าน่ารักมากๆ ตัวป่วนก้น่ารัก
คู่นี้ไม่มีอุปสรรคที่บ้านนะ อิิอิ :o8:
-
พึ่งมาอ่านอ่่ะค่ะ
แต่แบบว่า เขิลตั้งแต่กลอน
แอร๊ย ยย ตายแล้ว
อะไรมันจะตื่นเต้นได้ฟีลมาก
รอตอนต่อไปนะค่ะ ชอบมากอะไรมาก
-
เราพลาดไปหลายตอนอีกแระ ๕๕๕๕๕๕
พี่ฟ้ารุกฆาตมาก จู่โจมดังหน่วยสวาท หน้ามึนที่สุด
เหมือนหนูป่วนจะตกไปอยู่ในเงื้อมมือของหมาป่าเจ้าเล่ห์ยังไงชอบกล
คุณพ่อคุณแม่โลกทัศน์เปิดกว้างมาก โล่งใจไปนะหนูป่วน
มาหนักใจรับมือกะคุณพี่ฟ้าแกแทน พี่แกรุกจริง หวานจริง เลี่ยนจริง
ปล.ชอบกลอนมากๆ น่าจะมีมาหยอดทุกตอนเนอะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
-
แหะๆก่อนอื่นขออภัยที่ไม่ได้มาแปะต่อตั้งแต่เช้านะคะ เพิ่งจะได้เข้ามา
ตอบเมนท์ก่อนเลยละกันเนอะ
คุณป้าแก่ๆ โอ้........ปลื้มมากค่ะที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้ ชอบอ่านเมนท์ของคุณป้าแก่ๆมากมาย อ่านแล้วมีความสุข5555
ดีใจที่ชอบนะคะ เพราะชีวิตเราอยู่ได้ด้วยความหวาน เนอะๆ
คุณK2KARN ตามอ่านทันแล้วทีนี้ก็อาจจะไม่ทันใจบ้างนะคะ คนเขียนมาอัพไม่ค่อยเป็นเวลา แต่จะพยายามมาทุกวัน มาเขินเป็นเพื่อนกันค่ะ^^
คุณi love u {knt} ขอบคุณที่เข้ามาเขินอีกคนนะคะ สักขีพยานความหวานเลี่ยนของพี่ฟ้าเริ่มเยอะขึ้นทุกที กร้ากกกกกกกกส์
คุณปลาทองสีชมพู พี่ฟ้าน่ามึน แต่อิหนูป่วนก็เริ่มพัฒนาแล้วนะเออ หุๆ
.............................
มาอ่านกันต่อเลยนะคะ ตอนนี้เขียนนาน เพราะเขียนๆแล้วก็หยุดไปเวิ่นเว้อกับจับตายวายร้ายสายสมร
ดูแล้วนึกถึงสมัยเด็ก เวอร์ชันนั้นตรึงใจมาก จำได้ว่าดูแล้วร้องไห้น้ำตาไหพรากๆเลย
............................
............................
ตอนที่๑๔ คนขี้เซา
//ตัวป่วน มาเปิดประตูหน่อยเร้วววว//
“งืม...พี่ฟ้า กี่โมงแล้วอะ?”
//เจ็ดโมงจะครึ่งแล้ว ลุกขึ้นแล้วลงมาเปิดประตูให้พี่หน่อย//
“หงะ....ประตูไหนอ่า..”
//หึๆๆๆ ประตูหน้าบ้านตัวป่วนไงครับ เร็วๆเลย//
สักพักไอ้หนูป่วนในชุดนอนเสื้อแขนยาวกางเกงขายาวลายทางสีฟ้าขาวก็เดินเป๋เป็นปูมาค่อยๆปลดล็อคหน้าบ้าน
ตาก็หรี่จนแทบจะปิดเหมือนไม่สามารถจะสู้แสงแดดยามเช้าได้
“นั่นลืมตาแล้วยังเนี่ย?”
“.................”
“เฮ้.....ลืมตาด้วยสิตัวป่วน”
อย่าได้หวังว่าไอ้ตัวป่วนมันจะทำตาม เดินโซซัดโซเซเข้าบ้านได้ก็ล้มลงนอนคว่ำมันที่โซฟากลางบ้านนั่นแหละ
“พี่ให้อีกสิบนาทีนะคนเก่ง”
พี่อากาศผู้ตื่นแต่เช้า(สงสัยเพราะแกแก่แล้ว ไม่ใช่วัยกำลังกินกำลังนอนแบบตัวป่วนมัน)
เดินตามเข้ามาเห็นสภาพไอ้หนูป่วนก็ทรุดตัวลงกระซิบเบาๆที่ข้างหูของคนขี้เซา
แล้วก็เล่นทีเผลอขโมยดมหัวเน่าๆของตัวป่วนมันไปหนึ่งฟอด
เอ....หรือหัวไอ้ป่วนมันจะไม่เน่าหว่า คุณพี่อากาศแกสูดเข้าไปฟอดใหญ่แล้วยังอารมณ์ดี แถมมียิ้มละไมระบายเต็มหน้า
ไอ้ตัวป่วนนี่ก็หลับไม่รู้เรื่องเลยว่าถูกผู้ชายตัวโตขโมยดมหัว
คุณพี่อากาศถือสิทธิ์คนที่เจ้าของบ้านเริ่มมีใจให้เข้าครัวไปเปิดตู้เย็นเทน้ำมาดื่มเรียบร้อย แล้วกลับมานั่งมองคนหลับที่โซฟาชุดเดียวกันนั่นแหละ
นั่งรอได้สักพักยังไม่ทันเบื่อมองคนหลับ ก็มีเสียงอู้อี้ๆดังมาจากไอ้ตัวบางๆที่กำลังนอนคว่ำหน้าซุกตัวเองเข้ากับเบาะรองนั่งนิ่มๆอยู่
คุณพี่อากาศแกเลยเข้าไปเงี่ยหูฟังจนใกล้
“ครายปิดแอร์......” เออนะ นี่ไม่ใช่ห้องนอนแกนะเว้ยไอ้ตัวป่วน นี่ห้องรับแขกกลางบ้าน
“งืมมม ร้อนอะ เปิดแอร์หน่อย....”
“หึๆๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ”
คุณพี่อากาศเกิดอาการต่อมขำแตกขึ้นมาทันทีจนต้องหัวเราะออกมาดังๆ เอื้อมมือไปยีหัวไอ้หนูป่วนเล่นอย่างอดใจไม่ไหว
ตัวป่วนมันก็คงรำคาญเลยกระถดหัวหนีมือ คราวนี้นอกจากหัวยุ่งๆพี่อากาศแกเลยได้เห็นเสี้ยวหน้าขาวๆกับปากแดงๆ เผยอนิดๆแบบคนหลับของตัวป่วนมันในระยะประชิด
“ตัวป่วน ถ้าไม่ยอมตื่นพี่จะปล้ำแล้วรู้มั้ย คนเราตอนงัวเงียๆนี่มันน่ารักขนาดนี้ได้ยังไงน้า.....”
“แก้มใสใสอยากดอมดมให้สมจิต ปากนิดนิดอยากประทับแล้วรับขวัญ
ผิวผ่องผ่องอยากลูบไล้ทุกคืนวัน กี่วารวันจะได้ชมสมอุรา”
เออหนอความรักทำให้คนธรรมดากลายเป็นกวี หัวเราะไอ้หนูป่วนอยู่ดีดีพี่อากาศท่านก็ร่ายกลอนออกมาเสียอย่างนั้น
ก้มลงไปสูดกลิ่นแก้มของไอ้ตัวขี้เซาอีกครั้งแล้วก็ปลุกมันแบบจริงจัง...
ต้องให้มันตื่นขึ้นมาเสียที ไม่งั้นคงได้เผลอปล้ำมันจริงๆ
“ป่วน—ตื่น—ได้—แล้ว” เสียงเรียกดังขึ้นไปจนถึงชั้นสองเลยมั้งนั่น ได้ยินเสียงของหนักๆหล่นกระทบพื้นไม้ดังมาจากห้องไอ้เพื่อนแผน
สงสัยจะมีคนตื่นเพราะเสียงปลุกพาวเวอร์ของพี่อากาศแกแบบยิงนัดเดียวได้นกสองตัว เพราะตอนนี้ไอ้ตัวขี้เซาก็ผุดลุกขึ้นนั่งคุกเข่าทำหน้าตาตื่นอยู่บนโซฟา
ตัวป่วนมันมองซ้ายมองขวาพอเห็นพี่อากาศตัวโตก็ยกมือขยี้ตาเสียทั้งสองข้าง แล้วก็ทำหน้าเอ๋อใส่
“พี่ฟ้า....มาได้ไง?”
เสียงแหบๆแบบคนเพิ่งตื่นทำให้มันต้องกระแอมพอให้คอโล่ง สายตาจับไปที่แก้วน้ำที่ยังเหลืออยู่เกือบครึ่งบนโต๊ะ เอามือชี้ๆไปที่แก้วสลับกับคนส่งเสียงดังปลุกอยู่เมื่อกี้
“อืม......แก้วพี่เอง”
ได้ยินอย่างนั้นตัวป่วนมันก็ยื่นมือมาคว้าแก้วไปแล้วดื่มน้ำที่เหลืออยู่ครึ่งแก้วนั้นจนหมด
“พี่มาทำไมแต่เช้าอ้ะ? แล้วเข้ามาในบ้านได้ไง ไอ้แผนมันตื่นแล้วเหรอ?”
ตัวป่วนมันถามแล้วก็มองกวาดทั่วตัวพี่อากาศตัวโตที่ตอนนี้ถอยไปนั่งอยู่ที่เก้าอี้เดี่ยวฝั่งตรงข้าม
“คำถามแรกพี่จะมาพาไปเที่ยว คำถามที่สองตัวป่วนเป็นคนเปิดประตูให้พี่เข้ามาเอง ส่วนแผน...คิดว่าคงจะตื่นพร้อมป่วนเมื่อกี้นี้แหละ”
แค่คำว่าไปเที่ยวความสนใจในข้อมูลอื่นๆก็หลุดออกจากสมองน้อยๆของไอ้หนูป่วนทันที
ไอ้ที่กำลังเลื้อยๆเตรียมจะลงไปขดตัวนอนอีกรอบก็เปลี่ยนมาเป็นนั่งหลังตรง สายตาก็จับไปที่คนที่บอกจะพาไปเที่ยวอย่างคาดหวัง
“ไปเที่ยว? ไปไหนเหรอ?” น้ำเสียงกระตือรือร้นและท่าทางอยากลุกแล่นตามออกไปเที่ยวเสียเดี๋ยวนี้ ทำเอาคนมาปลุกแต่เช้าเป็นปลื้ม
“สามชุก” ได้ยินอย่างนั้นไอ้หนูป่วนก็ตาโต
“ไปต่างจังหวัดเลยเหรอ....ไปๆๆ”
“งั้นรีบขึ้นไปอาบน้ำก่อนไป แล้วลงมากินน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋รองท้อง ถ้าออกสายไปถึงช้ามีเวลาเที่ยวน้อยพี่ไม่รู้ด้วยนะ”
ยังไม่ทันจบประโยคของคุณพี่อากาศไอ้หนูป่วนก็ออกวิ่งตึงๆขึ้นบันไดไปเรียบร้อย
สวนทางกับไอ้คุณแผนที่เดินสวนลงมาหน้าตางงๆในชุดกางเกงขาสั้นตัวเดียว แต่รายนี้มีหลักฐานว่าล้างหน้าเรียบร้อยเพราะหยดน้ำที่ยังเกาะอยู่ตามไรผม
“อ้าวพี่ฟ้า หวัดดีครับ”
“สวัสดี แผนไปกินน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋สิ พี่วางไว้ในครัวน่ะ” ไอ้แผนก็ไม่มีเกี่ยงเดินดุ่มๆเข้าไปในครัว พอเห็นข้าวของก็ถามคนซื้อเสียหน่อย
“พี่ฟ้ากินเลยมั้ย เดี๋ยวผมเทใส่ถ้วยให้เลย”
“ปกติตัวป่วนอาบน้ำแต่งตัวนานมั้ย?” คุณพี่อากาศแกเดินตามเข้ามาเกาะอยู่ที่ประตูครัว
“ถ้าปกติก็สิบถึงสิบห้านาทีอ้ะพี่ แต่วันนี้ไม่ใช่วันปกตินี่นา พี่มารับมันทั้งทีมันอาจจะอยากแต่งหล่อก็ได้ ฮ่าๆๆ”
“อืม...งั้นเดี๋ยวพี่รอตัวป่วนก่อนดีกว่า เออ...แผนก็ไปแต่งตัวสิ ไปเที่ยวกัน”
“ไม่อ้ะ พี่ไปกับมันสองคนเหอะ เห็นพี่แล้วมีกำลังใจว่ะ เดี๋ยววันนี้ผมไปทำคะแนนบ้างดีกว่า”
พูดจบไอ้แผนก็จัดการกรอกน้ำเต้าหู้ที่เริ่มอุ่นเข้าปากอึกเบ้อเริ่ม และทั้งๆที่พูดเรื่องทำคะแนนแท้ๆแต่สีหน้ามันก็ยังนิ่งๆเหมือนเดิม
“มีกระดาษกับปากกามั้ย พี่ยืมหน่อยสิ”
ไอ้แผนเดินไปหยิบกระดาษโน้ตแผ่นเล็กที่ตู้โชว์ในห้องรับแขกมาส่งให้พร้อมกับปากกาลูกลื่นธรรมดาๆตามคำขอ แล้วเข้าครัวไปจัดการกับปาท่องโก๋ต่อ
ส่วนคุณพี่อากาศท่านก็เขียนกลอนบทที่ลืมตัวเพ้อออกมาเมื่อกี้ลงกระดาษ เสร็จแล้วก็พับจนเล็กเก็บไว้ในกระเป๋าเงิน
นั่งยิ้มหวานนึกถึงหน้าคนขี้เซาได้ไม่ถึงสองนาทีเสียงตึงตังก็ดังลงมา
ก่อนเจ้าตัวจะมายืนอยู่ตรงหน้าในชุดเสื้อยืดคอปกสีฟ้าอ่อนกับกางเกงยีนส์สีซีด แถมมีรอยขาดแบบที่ดูก็รู้ว่าไม่ตั้งใจให้ขาดอยู่หลายจุด
คนเห็นได้แต่คิด ท่าทางยีนส์ตัวนี้คงถูกใส่แบบสมบุกสมบันน่าดู
“พร้อมแล้วครับ”
ไอ้ตัวป่วนมันไม่ทำแค่พูด แต่ตรงเข้ามาดึงมือคนบอกจะพาไปเที่ยวให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที
“เดี๋ยว.....ไปกินน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋ก่อน” หน้าตาสดใสเพราะจะได้ไปเที่ยวของไอ้คนไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นเด็กมุ่ยลงทันควัน
“หรือจะเอาไปกินบนรถ?” และพี่อากาศที่สังเกตอาการคนอยากไปเที่ยวจนตัวสั่นก็ทำให้ไอ้หน้ามุ่ยๆนั่นกลับมาบานแฉ่งได้ทันที
“อื้มมมม เอาไปกินบนรถนะ .....ก็เดี๋ยวไปถึงช้าได้เที่ยวแป๊บเดียวนี่”
เสียงอ่อยๆที่ท้ายประโยคอธิบายตามมาเมื่อเห็นลูกกะตาวิบวับของคนตรงหน้าแล้วถึงรู้ตัวว่าตัวเองเพิ่งแสดงท่าทางยังไงออกไป
ไอ้ที่คิดอะไรก็แสดงออกมาทางสีหน้าหมดแบบเด็กน้อยแท้ๆไม่มีเล่ห์เหลี่ยมยิ่งทำให้คนมองรู้สึกเอ็นดูมากขึ้นอีก เอ็นดูจนต้องทดลองขออนุญาตออกไป
“ตัวป่วน......พี่...ขออนุญาตกอดได้มั้ยครับ?”
“ฮะ?”
“เอ่อ....คือพี่อยากกอดตัวป่วน แต่ไม่กล้า กลัวตัวป่วนโกรธ พี่ขอกอด ตอนนี้....ได้มั้ยครับ?”
หน้าขาวๆของไอ้หนูป่วนซับสีเลือดขึ้นมาทันที พอมองไปเจอตาของคุณพี่อากาศแกเข้าก็เลยรีบก้มมองพื้น
แล้วก็ตัดสินใจค่อยๆเขยิบตัวเข้าไปใกล้ พยักหน้าหงึกๆโดยไม่ยอมมองหน้าคนมารยาทดีเลยสักนิด
“แค่กอดนะ......” เสียงแผ่วๆดังออกมาจากปากคนที่เพิ่งแสดงอาการอนุญาตทันทีที่รู้สึกถึงอ้อมแขนของคนตัวโต ที่ค่อยๆโอบรั้งแผ่นหลังเข้าไปให้ร่างกายแนบชิดกัน
“หึๆๆๆ”
“ขำอะไร?” หน้าที่ก้มงุดๆอยู่แหงนเงยขึ้นมองคนที่มาขอกอด แถมพอให้กอดแล้วดันหัวเราะกวนอารมณ์เสียอีก
“ขำคนตัวเกร็งเป็นท่อนไม้ .....กลัวพี่เหรอ?”
“เปล่าซะหน่อย พี่มีอะไรน่ากลัวเล่า มั่วแล้ว” ปากก็เถียงฉอดๆแต่หน้าน่ะแดงจนร้อนไปหมด
ตัวป่วนมันเพิ่งเข้าใจตอนนี้เองว่า ไอ้ที่เขาว่าอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนน่ะมันเป็นยังไง
พี่อากาศแกมองหน้าไอ้หนูป่วนแกก็รู้ว่าตอนนี้มันอายแทบแย่แล้ว แกเลยเอามือข้างหนึ่งขึ้นมาลูบผมมันเบาๆแล้วออกแรงดันให้หัวทุยๆนั่นซบลงกับอก
“ถ้าไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน ก็แนบไว้ที่อกพี่นะครับ.......”
.......................
.......................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
^
^
^
จิ้มคุณนุ่นเจ้าครับ หึหึ ป่วนเอ๊ย จะน่ารักไปถึงไหน
ปากเจ้าแดงแก้มเจ้านุ่มน่ากอดหอม หัวฟูฟูพี่ดมดอมช่างหอมหวาน
ตัวเจ้านุ่มแก้มคงนิ่มพี่หน้าบาน ไอ้คนอ่านอินจัดดัดเป็นกลอน
เขินแทนป่วนครับ เหอๆ
-
^
^
จัดบวกไปเคอะ กีซซซซ
มาเม้นตอนที่ 13 จ๊ะ ฮิ้ววววววววว
ตัวป่วนของคุณแม่จะเอาลูกเขยมาฝากรึคะ แหม...รีบเชียวนะ
แค่บอกว่าให้โอกาสพี่ฟ้าแต่ตัวเองนี่ก็ยิ่งกว่าให้โอกาสอีกนะ ครึๆ
ขำคุณพ่อ หงายล้มตึงเลยอ่ะก็นะใครจะรับเรื่องเซอรไพรส์แบบนี้ได้ไวกัน หึหึ
ไปดูหนังนี่อิหนูลูกป้า หนังการ์ตูนก็ทำตัวป่วนน้ำตาหลากได้กร๊าก :m20: อ่อนโยนจิงจัง
พี่ฟ้าคงดีใจนะนั่นนอกจากได้โอกาสแล้วยังได้ใจนุ้งไปครึ่งนึอีกฮิ้วววววววว
เด๋ซมาเม้นใหม่นะไปอ่านก่อน
***
ตอนที่ 14
งี๊ดดดดดดดดดดดดดดดคนอ่านอิจฉีตัวป่วนอยากเอาหนังหน้าไปซบอกพี่อากาศด้วย พลีสสสสสสสสสสสสสสสส :-[ :impress2:
ผะจายอะไรไม่รู้ หัวของคนพึ่งตื่นนอนก็ดมได้ฟอดใหญ่ หึหึนึกลำพองใจสิท่าที่หนูป่วนไม่เล่นตัว
กร๊าก เวอร์ชั่นโคดขี้เซาแบบนี้ น่าปล้ามมมมมมมมากคะคุ๊นนนนนนนนนนนน
เป็นเจ้าบ้านที่ดีแค่ลงมาเปิดประตูบ้าน แล้วให้แขกจัดการทุกสิ่งทุกอย่างเอง เด๋ซโจรก็มาขโมยหัวใจไปหรอกหึหึไว้ใจพี่แกมากเกิ๊น อิอิ
อยากประทับอะไรไว้ที่ปากที่อมขี้ฟันจริงๆรึคะ o22 คงหอมน่าดู 55
+1 จ้า
-
พึ่งตื่น มาจิ้มเรื่องพี่นุ่นก่อนเลยย
โอยหวานได้อีก
ทำไมคู่ที่เราเขียนไม่หวานจนมดขึ้นแบบนี้นะ
:pig4: :pig4:
-
^
^
^
ภาคกับเบียร์เนี่ยนะไม่หวาน
ต่อมรับรสเสื่อมแล้วหนู หวานกันแทบทุกตอน(แต่หื่นมันทุกตอนเลย)
-
“เปล่าซะหน่อย พี่มีอะไรน่ากลัวเล่า มั่วแล้ว” ปากก็เถียงฉอดๆแต่หน้าน่ะแดงจนร้อนไปหมด
ตัวป่วนมันเพิ่งเข้าใจตอนนี้เองว่า ไอ้ที่เขาว่าอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไหวที่ไหนน่ะมันเป็นยังไง
“ถ้าไม่รู้จะเอาหน้าไปไหวไหน ก็แนบไว้ที่อกพี่นะครับ.......”
----------------------------------------
-/////////-
เขิน...
ตอนนี้แต่งแดน-โต๋พิเศษแบบฮูเนะsmที่ปัญเค้าขออยู่อ่ะนุ่น สงสารน้อง แต่งสดในเอ็มค้างมาสองวันละ ฮะๆ
คุณagelaแต่งเก่งจังค่ะ พี่นุ่นก็หวาน เขินๆๆๆ
ตาระยับรับคำเชิญชวนปลาบปลื้ม อยากจะลืมสัญญามั่นแล้วหยอกเอิน
ลองวอนขอพวงแก้มแดงรับขวยเขิน โอ้เจ้าเชิญชวนพี่หรือกระไร
แต่งไม่เก่งแต่อยากลองมั้ง :o8: โดยส่วนตัวรู้สึกครึ่งแรกกับครึ่งหลังดูไม่ต่อเนื่องกันชอบกล - -'
กำลังอยู่โหมดฮูเนะเลยทิ้งท้ายแบบฮูเนะ แฮ่~
ไปแต่งไดเฮต่อวันนี้จะเสร็จมั้ยเนี่ย - -'
-
อร๊ายยยยย น่ารักที่สุด :m3:
น่ารักขนาดนี้ ขอกอดตัวป่วนด้วยคนนะพี่ฟ้านะ :กอด1:
พี่ฟ้านอกจากจะเป็นแรงบันดาลใจให้แผนแล้ว ยังเป็นแรงบันดาลใจให้ FC ด้วย
แต่งกลอนกันน่ารักๆทั้งนั้นเลย ชอบๆๆ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
จัดบวกสำหรับไรท์เตอร์ และนักแต่งกลอนน่ารักๆ
-
+1ให้กับกลอนหวานๆนะครับคุณนุ่น
น้องป่วนเรายังคงความน่ารักเสมอต้นเสมอปลาย แถมมากขึ้นด้วย กรี๊ดดดดดดดดดดดด
แอบรักป่วนไปแล้ว
จะมีใครใสซื่อได้อย่างนี้บ้างไหมนะเนี่ย
อ่อ เด็กๆไง
ว่าแล้ววันนี้ ไปจีบเด็กอนุบาลหมีน้อยดีกว่า
-
ระทวยแล้วค่ะพี่ฟ้า อ่อยยย
เจออย่างนี้ใครจะทนเขินไหว ฮ่าๆ
โดนว่าใจง่ายก็ยอม ><
-
ขอเอาหน้าไปไว้ที่อกพี่ฟ้าด้วยคน... :o8:
ปอลิง. น่าจะเปลี่ยนชื่อเรื่องนะ รักไม่กล้าบอกตรงไหนเนี่ย.... แสดงออกซะ... o13
-
กรี๊ดดดดดดดด หวานๆ น้องป่วนยอมให้กอดด้วย พี่ฟ้าก็หวานซะ
คู่นี้ น่ารักกันจริง อิจฉาเลยอ่ะ :o8:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เบาหวานขึ้น~!!~
ร่วมด้วยช่วยซบ >,,,<
-
ตอบเมนท์ดีกว่า เปิดมาแก้ตามจุดที่น้องกระต่ายบอกแล้วนะคะ จุ๊บๆกอดๆ
คุณเมฆเจ้าขา กลอนบทนี้ดีกว่าบทที่แล้ว แถมแทรกอารมณ์ขันอีก ชอบบบบบบบบบบบบค่ะ
(ว่าแต่น้องขิมจะเข้าใจใช่มั้ยอ้ะ? อยากรู้แล้วววววว)
คุณmecon ใจร้ายอ้ะ ปากอมขี้ฟัน จินตนาการหายหดหมดเลย กร้ากกกกกกกกกส์
แต่เชร็คนี่คนเขียนเสียน้ำตาจริงอะไรจริงนะคะ ร้องไห้เพราะหนัง หนังสือ แล้วก็เพลงง่ายมาก ใช้วัตถุดิบใกล้ตัวมาขายอีกแล้ว หุๆ
น้องกาล พี่นุ่นว่าตัวป่วนกับพี่อากาศแกหวานแบบอุดมคติไปอ้ะ(แน่ล่ะมันคือนิยายนี่) แต่ภาคกับเบียร์นั่น หวานแบบมนุษย์จริงๆ ยิ่งอ่านยิ่งปลื้ม^^
น้องกระต่าย แก้แล้วนะคะขอบคุณมากมายพิมพ์ไปไม่รู้ตัว อ่านทวนเองก็ไม่รู้ตัวอีก(ใจลอยไปซบพี่อากาศอยู่)
ที่บอกว่ากลอนของตัวเองดูบาทแรกกับบาทที่สองไม่ค่อยเข้ากันนี่อาจจะเกี่ยวกับเสียงค่ะ เพราะพี่นุ่นเข้าใจถึงเนื้อความที่กระต่ายต้องการสื่อ
ส่วนเรื่องเสียง คำสุดท้ายของบาทแรกควรเป็นเสียงสูง รึไม่อย่างน้อยก็มีเสียงวรรณยุกต์ไม่ใช่เสียงสามัญ แล้วสองวรรคหลังคำท่ายก็ไม่ควรเป็นเสียงจัตวา
ว่าแต่ฮูเนะที่ว่า นอกจากน้องปัญจะมีให้คนแถวนี้อ่านป้ะคะ? :impress2:
คุณpattybluet เป็นคนส่วนน้อยที่ขอกอดตัวป่วน ตอนนี้ส่วนใหญ่เขาขอแนบหน้ากับอกพี่อากาศกันนะคะ แตกแถวนะเนี่ย ^^
คุณอามมมมม จะจีบเด็กอนุบาลหมีน้อย ระวังได้คุณครูอนุบาลมาแทนนะคะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คุณ♥a2k♥ ไม่ว่าหรอกค่ะ อันนั้นล้อเล่น เพราะคนเขียนเองก็ใจง่ายเหมือนกัน เขินเนอะ ^^
คุณiiดาวพระศุกร์ii เออเนอะ อิพี่ฟ้ามันไม่กล้าบอกตรงไหนเนี่ย???
คุณJesale คนเขียนเขียนไปตาร้อนผ่าวๆไปค่ะ ตัวป่วนมันไม่ได้ใจง่ายนะ แค่ยอมให้กอดเพราะน้ำใจงาม ใครขออะไรก็ยกให้แค่นั้นเอ๊งงงง
คุณผัดไทกุ้งสด อ๋ายยยยยยย เบาหวานขึ้นต้องปรึกษาแพทย์ ส่งไปหาคุณกรแห่งเหตุเกิดเพราะมอเตอร์ไซค์ดีม้ายยยย?(ไม่ได้ค่าลิขสิทธิ์ใดๆแต่ปลื้มคุณกรมากมาย)
-
แต่งบทฮูเนะแดงโต๋จบแล้วอ่ะพี่นุ่น แต่ลังเลอยู่ว่าจะเอามาเผยแพร่ดีมั้ย เขิน -////-
พี่นุ่นว่าเอาไงดี?
แบบน้องปัญรีเควสของฮูเนะsm (ถึงหนูจะไม่ได้smขนาดนั้นก็เหอะ เบาะๆพอเดี๋ยวโต๋ตายก่อน 555+ ไม่ได้คิดให้ตาโต๋เป็นmด้วยสิ)
5หน้าแหนะ เหอๆ
-
แว้กกกกกกก SMด้วยเรอะ? แดนโต๋SM โอว......นึกภาพไม่ออกวุ้ย
กระต่ายน้อยอยากเผยป้ะล่ะคะ? ถ้าอยากเผยก็เผยโลด พี่นุ่นจะตามไปอ่าน
ปล.เรื่องSMนี่ต้องปรึกษาน้องกาลนะ (กระซิบกระซาบๆ)
รายงานๆๆ ขณะนี้ตอนต่อไปเป็นรุปเป็นร่างแล้ว คืนนี้มาแปะต่อแน่นอนค่ะ เมนท์เยอะเลยแรงดี :z2:
-
คง...ไม่มีใครคิดว่าหนูยังใสซื่อสินะคะ
:o11:
ลงทีนี่ภาพพจน์เด็กน้อยพังแหงมๆ...
แต่ก็ลงก็ได้มั้ง...ไม่มีอะไรจะเสียแล้วนิT^T
-
^
^
เดี๋ยวกาลตามไปอ่าน หึหึ
โถ ต่ายอย่าคิดมาก
ของกาลไม่SM มากหรอก แค่ โซ่พร้อม กุญแจมือพร้อม เทียนก็มี
ของเล่นเพรียบ กดน้ำ บีบคอ รืมลำธาร สารพัด คิคิ
แต่กาลยืนยันว่ากาลใสซื่ออ
ปล. รอพี่ฟ้า กับน้องป่วนใจจดจ่อ
-
ตัวป่วนก๊งอะ แต่ยังเก่งนะเนี่ยขนาดหลับๆยังเปิดบ้านให้พี่อากาศได้ อิอิ
(ของเค้านี่ถ้าหลับแล้วโดนขัดจังหวะจะออกแนวไม่เหวี่ยงก็ทำมึนใส่ บางทีคุยได้เป็นวรรคเป็นเวรแต่พูดไรไปคนฟังจะงง แล้วตัวเองตื่นมาก็จำไม่ได้ด้วย 555)
พี่ฟ้านี่ก็แบบอารมณ์ศิลปินได้อีกอะ...
จีบแบบเช้าถึงเย็นถึงยังงี้....น้องป่วนไม่ตกหลุมก็ไม่รู้จะว่าไงแล้วอะค่ะ น่ารักจัง :-[
ปล. อุ้ยยย พอกันเลยค่ะ เคยไปตกหลุมหนุ่มแว่นบ่อยๆ แรกๆไม่เคยสังเกตพอมาย้อนคิด เออจริงแฮะ ทำไมมันมีแต่คนใส่แว่นทั้งนั้นเลย o22
-
มาตอบคำถามและจะเอาคำตอบครับ
ขิมจะงอแงใส่พักหนึ่งแล้วทุกอย่างจะระเบิดบึ้มกลายเป็นเอ็มเจ็ดสิบเก้าเอ๊ยไม่ใช่หละครับ อิอิ
คำตอบของขิมมีแน่นอนครับแต่อยู่ในตอนที่ ๔๔ ซึ่งยังไม่มาถึงนะครับ ก็ต้องรอร๊อรอสักหน่อยเนอะ :jul3:
มาถามว่าพี่ฟ้าจะโลดโผนพาหนูป่วนตีลังกาสาวตลบมั้ยครับ(เอ็นซีน่ะจะมีมั้ย) :oo1: (เมฆเปล่านะ เมฆไม่หื่นนะ แค่อยากอ่านเท่านั้นเอง)อิอิ
มี ไม่มี ก็ไม่ว่ากันหละครับ :m31: แต่อยากอ่านตอนที่พี่ฟ้าเขินหนูป่วนอ่ะ :-[ ตอนที่แล้วมันแค่เบาๆเอง ไม่รู้สึกอะไรเลย(ได้ยินว่าเมิงนั่งม้วนจนกระดูกจะหักไม่ใช่เหรอเมฆ)
ขอบคุณคุณกระต่ายชมจันทร์มากนะครับที่ตอนนี้กลายเป็นกระต่ายชมเมฆ :o8: เหอๆ ขอบคุณที่ชมกลอนเพราะ :really2:
ขอขอบคุณน้ำใจที่ใสสด ที่อาบรดให้ฉ่ำด่ำวิญญาณ์
เนื่องจากเขินและอินเลยนำพา คลอดออกมาเป็นกลอนล็อกประตู
อ่านไปนิดเขินไปหน่อยคอยนั่งม้วน เพราะเจ้าป่วนชวนอินกับยอดชู้
หน้าแดงก่ำเลือดไหลเวียนเอาสิตู เพิ่งจะรู้ว่าตัวกูนั้นบ้าบอ
เหอะๆๆๆ อินจัดเจ้าครับคุณนุ่น อยากให้ต่อเร็วๆ นะจ๊ะๆ :laugh:
-
หวานๆ คิขุ อร้าย อีป้าแก่ๆ แก้มปริ
เมื่อยหน้ามากมาย (ยิ้มจนตะคริวจะกินแก้มแล้ว)
ขออนุญาตกอด ก็เดินเข้าไปให้กอดสะงั้น :กอด1: หวานหยดย้อยดีจริง
(แต่ใจจริงก็ อิจฉา จะออกนอกหน้าแล้ว หุๆๆ)
รักกันดีกว่า เกลียดกันอยู่แล้วละคะ
(ว่าแต่ตอนกอดกัน นายแผนเห็นไหมนะ ระวังนายแผนฟ้องแม่นะคะ :laugh:)
อีป้าแก่ๆ ชอบจนยอมเสพเรื่องนี้ด้วยความเต็มใจจริงๆ
(ขนาดหมอบอกให้งดของหวานนะคะ แต่ถ้าหวานเพราะเรื่องนี้ ไม่รู้ว่าหมอจะ ให้งดหรือเปล่า)
จะรอตอนต่อไปนะคะ (เพราะอีป้าแก่ๆ ชอบกินของหวานทุกชนิดค่ะ)
ป.ล. น่าจะมีใครส่งลิ้งไปให้อีตาวุฒิได้อ่านบ้างนะคะ
จะได้หัดพัฒนาสันดานสะใหม่ :เฮ้อ:
เออ มีใครเห็นด้วยกับ อีป้าแก่ๆ ไหมคะ
รักคนแต่งมายมายจนเต็มหัวใจแล้วคะ :pig4:
-
^
^
^
ป้าเม้นท์ย๊าวยาว 55+
แต่อ่านแล้วมัความสุขจริง หายเครียดจากงานแต่เบาหวานจะขึ้นแทน :laugh:
แบบตัวป่วนนี่หาได้แถวไหนคะ...จะเอามาไว้ที่บ้านซักคน แอร๊ยยย น่ารักไม่ไหวแล้ววว >///<
-
พี่อากาศนี่ช่างมือไวเสียจริง หอมผมเค้าล่ะไม่ขอ มาขอตอนจะกอด
แหม๊!! เข้าใจทำน้องหน้าแดง 5555 (หัวเราะถูกใจ)
บุคลิคพี่ฟ้านี่ถูกใจสาวน้อย สาวใหญ่ ไม่(ใช่)สาวจริงๆ
สุภาพ ปากหวาน ช่างเอาอกเอาใจ
ป่วนอยากได้อะไร พี่ท่านมองแปร๊บบบบเดียวก็รู้ล้ะ (รู้ใจกันจนน่าอิจฉาป่วนมัน ><)
แต่ก็แอบมีมุมเจ้าชู้ มีโอกาสเป็นแต๊ะอั๋งเชียะ~
ก็ป่วนมันน่าร๊ากกกกกก ใสซื่อขนาดนั้น..อิจฉาพี่อากาศมั่ง!
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ขอกรี๊ดดังๆ สิบที พี่ฟ้าขาน่ารักมากกกกกกก เขินกลอนไม่ไหแล้ว
:-[
ป่วนลูกหนูก็ยังคงดุ๊กดิ๊กงุ๊กงิ๊กน่ารักน่ากอดเหมือนเดิมเลยลูก :กอด1:
รักสองคนนี้มากๆ อะ
ปล.คุณนุ่น สมัยจับตาย ออริจิฯ เวอร์ชั่นเราว่าก็ไม่เด็กเท่าไหร่นะ อิอิ
ปล.2 แอบแซวพี่เซฟเค้าเหรอ...อิพี่เซฟมันความรู้สึกช้าไปนิดเองงงง :laugh:
-
มาปูเสื้อ รอพี่นุ่นมาต่อ
กรี๊ดๆๆ
-
โอ้ยยยยยย
เบาหวานจะขึ้นตายก็เพราเรื่องนี้นั่นละ
หุบยิ้มไม่ลง ยิ้มจนแก้มจะฉีกอยู่แล้วเนี่ย
ตัวป่วนน่ารักได้ตลอดเวลาเลย
พี่ฟ้าก็เหมือนกันกลอนของพี่นี่สุดยอด
ถ้าตัวป่วนได้อ่านนะคงอายม้วนเลยละ
ว่าแต่ตัวป่วนยอมให้พี่ฟ้ากอดอย่างงี้ไม่กลัวเพื่อนแผนเห็นหรอจ๊ะ อิอิ
ส่วนเพื่อนแผนก็ดูพี่ฟ้าเป็นตัวอย่างไว้บ้าง
ตัวเองจะได้นำวิธีของพี่ฟ้าไปใช้บ้างอะไรบ้าง ๕๕๕
รออ่านตอนต่อไปคะ :กอด1: :กอด1:
-
อ๊ายยยยยยยยยย ไม่ผิดสัญญานะ มาทันคืนนี้จริงๆ
น้องกาลมาทวงเหยงๆไม่มาก็ไม่ได้ คริคริ
มาอ่านต่อกันเลยนะคะ รักคนอ่านจริงอะไรจริง :กอด1:
.........................
.........................
ตอนที่๑๕ พี่ฟ้าหล่อ....
เอ่อ......พี่อากาศกับตัวป่วนกอดกัน
กอดกันนานนะ......
คือ......ไม่ใช่อะไรหรอก แต่สงสารไอ้แผนมัน
จะเดินออกมาจากครัวกลับขึ้นห้องไปดูโดราเอมอนก็ต้องผ่านห้องกลางที่ใช้เป็นห้องรับแขกก่อน
นี่มันก็ยื่นหน้ายื่นตาออกมาดูหลายทีแล้ว สองคนนั้นก็ไม่เลิกกอดกันเสียที
ไอ้คุณแผนมันได้แต่คิดว่าจะทำไงดี เกิดมาเป็นคนมีมารยาทนี่ก็ลำบากเว้ย
ในที่สุดด้วยความที่คิดเต็มที่แล้วได้แค่นั้น ไอ้คุณแผนเลยเดินมันออกไปทั้งอย่างนั้นแหละ จนมันเข้าไปใกล้แทบจะถึงตัวแล้วสองคนนั้นยังไม่รู้ตัวเลย มันเลยตัดสินใจให้เสียงเสียหน่อย
“จะไปดูโดราเอมอน........”
//พลั่ก//
//ตุ้บ//
รวดเร็วราวกับเป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติ ไอ้ตัวป่วนผลักพี่ฟ้าของมันออกเต็มแรง ส่งผลให้ตัวเองเสียหลัก....
ใช่ คุณไม่ได้อ่านผิด ด้วยขนาดตัวที่ต่างกันทำให้ไอ้คนผลักนั่นแหละเสียการทรงตัวล้มหงายหลังลงก้นจ้ำเบ้า ดีนะร่วงลงกับเบาะนิ่มๆของโซฟาพอดี
“เฮ้ย ชั้นไม่ได้ทำอะไรนะเว้ย”
พอตั้งหลักลุกขึ้นมายืนใหม่ได้ไอ้หนูป่วนก็โพล่งออกมาทันที ร้อนตัวล่ะสิแก
“เห็นแล้วว่าแกไม่ได้เป็นคนทำ พี่ฟ้าต่างหากเป็นคนทำ”
ไอ้คุณแผนมันก็หน้านิ่งได้อีก แถมพูดเสร็จก็เดินผ่านไปขึ้นบันไดด้วยความถี่การก้าวเท้าที่ปกติเสียด้วย รักษาอาการได้ชนะเลิศจริงๆ
แผนมันก้าวขึ้นบันได้ไปได้สามขั้นก็หันกลับมา
“พี่ฟ้า ถ้าพี่ยังไม่รู้......พ่อไอ้ป่วนมีกีฬาโปรดอยู่สองอย่าง หนึ่งคือขี่ม้า สองคือยิงปืน” พูดกับคุณพี่อากาศจบมันก็หันไปหาไอ้หนูป่วน
“ชั้นเชื่อว่าแกดูแลตัวเองได้ ถ้าจะกลับดึกหรือไปค้างที่อื่นก็โทรบอกด้วยนะ”
“อะ....เออ.....”
....................
....................
“เพิ่งรู้ว่าพี่ขับรถ”
ตอนนี้ตัวป่วนขนเสบียงขึ้นรถเรียบร้อย แล้วก็ย้ายตัวเองขึ้นไปนั่งประจำตำแหน่งข้างคนขับ พอคุณพี่อากาศเริ่มออกรถตัวป่วนมันก็เริ่มเปิดถุงปาท่องโก๋ขึ้นมาเคี้ยวหมุบหมับๆทันที
“ซื้อตั้งแต่ทำงานปีแรก นี่พี่ยังผ่อนไม่หมดเลย”
“โห....ซื้อเองด้วย”
“ช่ายยยยย จงภูมิใจในตัวว่าที่แฟนซะหนูป่วน”
สงสัยจะหมั่นไส้กับลักยิ้มข้างแก้มนั่นมาก ไอ้หนูป่วนเลยจัดการจับปาท่องโก๋ในมือยัดใส่ปากคุณพี่อากาศท่านซะ
“ฮะๆๆๆ กินเยอะๆนะพี่ฟ้า จะได้โตไวไว แล้วก็ไม่ต้องพูด”
“อ๊ะๆ ว่าไงนะ อ๋อๆติดคอเหรอ.....อ้ะ..ติดคอก็ต้องตามด้วยน้ำเต้าหู้ ค่อยๆดูดนะพี่ฟ้า ดูซิ เวลาจะกินอะไรน่ะ มันต้องค่อยๆตัดให้เป็นชิ้นเล็กๆแล้วก็เคี้ยวช้าๆรู้มั้ย ฮะๆๆๆๆๆ”
“ฮึ่ม.....แค้นนี้ต้องชำระ ตัวป่วนระวังตัวให้ดีล่ะ อย่าเผลอเชียว”
พี่ฟ้าถือโอกาสที่รถติดไฟแดงหันมายิ้มแยกเขี้ยวโชว์ตัวป่วนมันทีนึง พร้อมกับคำขู่ที่ฟังยังไงก็ไม่น่ากลัวสักนิด
“แล้วที่บอกให้พี่โตไวไวน่ะ ป่วนแน่ใจเหรอว่ายังอยากให้พี่ตัวโตขึ้นอีก?”
“ทำไมล่ะ?”
“ก็ถ้าพี่ตัวใหญ่กว่านี้ คนที่จะลำบากก็คือตัวป่วนเองนะ”
“ก็แล้วทำไมผมต้องลำบากด้วยล่ะ อ๋อ......กลัวผมโตไม่ทันพี่เหรอ” ไอ้นี่มันซื่อจริงเว้ย พี่อากาศอยากจะพูดอะไรกับมันพี่ก็พูดไปตรงๆเหอะ
“พี่หมายถึงเวลาที่....ที่นอนเตียงเดียวกัน พี่ก็เบียดตัวป่วนแย่สิ”
“โห่.....ไม่เห็นยากเลย พี่ก็ซื้อเตียงใหญ่ๆก็หมดเรื่อง อ๊ะ!!”
เออ......เข้าใจจนได้นะป่วนนะ เข้าใจแล้วใช่มั้ยว่าพี่อากาศแกไม่ได้หมายถึงแค่นอนเบียดกันน่ะ
เออนะ....เลยหน้าแดงอีกแล้ว อย่าแก้ตัวเชียวว่าเพราะอากาศร้อน
เพราะพอวางแผนจะพาแกไปเที่ยวท่านเจ้าของรถท่านก็เอารถไปเช็คสภาพ แถมเติมน้ำยาแอร์เรียบร้อย
บทสนทนาระหว่างว่าที่แฟนในรถจึงจบลงด้วยอาการเขินจนมือแทบจะพันกันตายของผู้โดยสาร กับปาท่องโก๋ที่ถูกยัดเข้าไปเต็มปากของคนขับ
รับผิดชอบป้อนน้ำเต้าหู้ต่อด้วยล่ะตัวป่วนเอ๊ย.......
........................
........................
“เดี๋ยวพี่ฟ้า หยุดแป๊บ”
ตอนนี้ทั้งตัวป่วนทั้งพี่ฟ้าของมันต่างคนต่างเหงื่อย้อยจนเสื้อยืดที่ใส่มาเปียกชุ่มไปหมด ไอ้ตัวป่วนน่ะไม่เท่าไหร่ แต่เสื้อสีขาวเนื้อบางของคุณพี่อากาศสิ เห็นทะลุไปถึงไหนๆ
ตอนแรกสองคนก็ไม่ได้สังเกตหรอก เพราะพี่อากาศแกก็มองแต่ไอ้หนูป่วน ส่วนไอ้หนูป่วนก็สนใจแต่ของเล่นและของกินที่มีวางขายอยู่ตลอดทางเดินในตลาดโบราณ
นานๆทีก็หันมามองพี่อากาศแกบ้าง.....
ก็นะ แกอุตส่าห์ตื่นแต่เช้าขับรถพามาเที่ยวอย่างนี้ ไม่สนใจเสียเลยเดี๋ยวเกิดน้อยใจขึ้นมา คราวหน้าคราวหลังก็อดมาเที่ยวกันพอดี
จนเข้าไปนั่งพักในร้านขายซ่าหริ่มทับทิมกรอบนั่นแหละ น้องคนขายก็มองจังมองพี่อากาศที่วันนี้ใส่เสื้อยืดบางๆสีขาว กางเกงขายาวแค่เข่า ที่ถึงแม้จะมีแว่นตากรอบพลาสติคสีน้ำเงินเหมือนเดิม แต่กลับดูเด็กลงจนไม่น่าเชื่อว่านี่คือผู้ชายอายุ25 อายุมากกว่าไอ้หนูป่วนมันตั้งเจ็ดปี
คุณพี่อากาศน่ะ แกไม่รู้หรอกว่าน้องเขามองแล้วก็ทำหน้าเขินอายอยู่คนเดียว แต่ไอ้ป่วนมันเห็น
พอเห็นอย่างนั้นมันก็เลยลองมองดูบ้าง ดูซิว่าไอ้พี่ฟ้านี่มีอะไรดี น้องคนขายแถมพอสังเกตยังพบว่าแม่ค้าที่ประจำอยู่หน้าหม้อก๋วยเตี๋ยวถึงได้ขยันส่งสายตาวับๆให้นัก
แต่สงสัยมันจะตั้งใจมองไปหน่อย......
“ทำไมจ้องพี่อย่างนั้นล่ะ?”
“พี่ฟ้า ที่จริงพี่ก็หล่อนี่นา หน้าก็หล่อ หุ่นก็ดี แถมยังสูงเวอร์อีก”
“พี่จะภูมิใจดีมั้ยเนี่ย เห็นกันมาตั้งนาน ในที่สุดตัวป่วนก็เห็นความหล่อของพี่สักที ฮ่าๆๆ”
“ก่อนจะภูมิใจก็ขอบคุณคุณแม่ค้าทั้งหลายก่อนเลย ถ้าพวกคุณๆไม่มองพี่อย่างกับอยากจะพุ่งเข้ามาจีบขนาดนั้นนะ ผมก็ยังไม่รู้หรอกว่าพี่หล่อ”
“ถึงใครเขาจะมองพี่ยังไง แต่พี่ฟ้าก็มองตัวป่วนคนเดียวนะครับ” อ้าว ไอ้พี่นี่ นิดๆหน่อยๆเป็นไม่ได้ เก็บคะแนนตลอด
ไอ้หนูป่วนถึงกับไปไม่เป็นก้มหน้าก้มตาตักซ่าหริ่มใส่ปากเอาเป็นเอาตาย แต่ก็ยังไม่วายพูดลอยๆมาเข้าหูอีกฝ่ายทั้งๆที่รู้ตัวว่ายิ่งพูดคงยิ่งเขิน
“ทีหลัง....ถ้ารู้ว่าจะร้อนอย่างนี้พี่ฟ้าอย่าใส่เสื้อบางๆนะ”
“....หืม?”
“ก็มันเห็นไปถึงเนื้ออ้ะ ผม......หวง”
“...........”
คงเพราะเสียงที่คาดว่าจะต้องมีโต้ตอบกลับมาไม่ดังขึ้นสักที ไอ้หนูป่วนมันเลยค่อยๆเหลือบตาขึ้นมองคนตัวโตที่นั่งอยู่ตรงข้าม
แล้วมันก็ได้เห็น......คนตัวโตที่คอยเย้าแหย่ให้ได้อายมาตลอด ตอนนี้นั่งหน้าแดงจนลามไปถึงหู
ตัวป่วนมันได้แต่คิด.....ว่าพี่ฟ้าของมันร้อนเกินไป
หรือว่าอายจนหน้าแดง เลยมีอาการเดียวกับมันตอนนี้กันแน่....
.............................
.............................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
5555+
ใส่ซื่อได้อีกกก
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
โอ๊ยมดกันน อิจฉาาา
พี่นุ่นเราจะแข่งกันผลิตน้ำตาลปะเนี่ย 555+
-
แว้กก มดกัดจริงๆ...มันออกมาจากเรื่องนี้แน่ๆ คันอ๊า (แกร่กๆ...เสียงเกา 55+)
ไปเดตที่สามชุก หุหุ ขนมหวานไม่ต้องซื้อนะจ๊ะตัวป่วน ชีวิตหนูก็หวานอยู่แล้ว
มีหง มีหวงพี่เค้าอีก แอร๊ยยย พูดอะไรรู้ตัวมั้ยนี่ เกิดโดนจับกดกลางตลาดทำไง ไม่มีใครช่วยนะ :laugh:
+1 ขอบคุณค่ะ ไม่คิดว่าจะโดนมัดกัดจริงๆ ให้ตาย (แกร่กๆ...เกาไปพิมพ์ไป คันจริงๆ =_=')
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
คุณนุ่นนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!
เค้าทนไม่ไหวแล้ว....
“ก็มันเห็นไปถึงเนื้ออ้ะ ผม......หวง”
ไอ้ประโยคนี้มันทำให้เค้ากรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆ อยู่หน้าคอมคนเดียวเหมือนเป็นบ้าเป็นหลัง กรี๊ดดดดดดดด :-[ :o8:
ใจเต้นแรงเลยอะ....ป่วนขา หนูจะน่ารักไปไหนลูก แค่นี้พี่ฟ้าก็รักหนูม๊ากมากแล้ว...บรรดาแม่ยกทั้งหลายก็รักหนูโครตๆๆๆๆๆๆๆๆ เลย... :กอด1: :กอด1:
คุณนุ่น...คุณนุ่นทำเค้าเขินทุกตอนเลยอะ...ถ้าคุณนุ่นเป็นผู้ชายนะ เขาคงอยากให้คุณนุ่นมาจีบเค้าเลยอะ...เขียนได้หวานมากๆๆๆๆๆๆๆ ชอบอะค่ะ ชอบบบบบบบบบ
(บ้าไปแล้วตอนนี้) :z3:
ปล. เค้าว่าจะมาปั่นเรื่องตัวเอง เจอน้องป่วนเข้าไป ขอไปนอนกรี๊ด แล้วอ่านอีกสามรอบก่อนนะ....(อ้างไปอะไรไปเลย ฮ่าๆๆ)
-
ตอบเมนท์ๆๆ ตอบเมนท์ที่ค้างคาตั้งแต่ตอนที่แล้วก่อน คริคริ
............
คุณpærəˈsɛtəmɒl อืมๆๆตัวป่วนมันก๊งค่ะ ก๊งแถมขี้เซาอีก คนแบบนี้นี่น่ารักน่ากอดเนอะ(เจอพวกตกหลุมหนุ่มแว่นโดยไม่ตั้งใจเหมือนกันเข้าแล้ว โฮะๆๆ)
คุณเมฆเจ้าขา มาอ่านต่อเร้วววววววว เอิ่ม...สำหรับบทอัศจรรย์ คาดว่าจะมีค่ะ
ตอนนี้กำลังหาข้อมูลสุดฤทธิ์ ตอนนี้ถ้าให้สอบภาคทฤษฎีคาดว่าคนเขียนจะคว้าAมาได้ไม่ยาก แต่ภาคปฏิบัติเป็นศูนย์ เพราะงั้น..... :z2:
คุณป้าแก่ๆ นุ่นมาแปะต่อให้แล้วนะคะ ปลาบปลื้มมากมายที่ถูกใจจนทำให้ยิ้มได้นะคะ :กอด1: ว่าแต่...อิพี่วุฒิควรศึกษาจริงๆ สงสารน้องจุม โฮววววว
คุณBeeRY แน่จริงมาฉกตัวป่วนไปเลย ระวังคุณพี่อากาศนะเออ ^^
คุณayata ก็ตอนขโมยดมหัวหนูป่วนมันหลับไงคะเลยขโมยได้ ที่แน่ๆคุณสมบัติมองตาก็รู้ใจนี่เป็นอะไรที่โลกต้องการมากในตัวผู้ชาย คริคริ
คุณMercy มาให้ทวงซะดีดี จะเอาน้องเลิฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ โวบวายๆๆ (จับตายเวอร์นั้นเรายังเด็กจริงๆนะ อย่างน้อยก็เด็กกว่าน้องกาล น้องกระต่ายตอนนี้อ้ะ)
คุณposshiza เพื่อนแผนมันเห็นจริงๆแหละ กร้ากกกกกกกส์ ไอ้บ้านี่เห็นได้น่าสงสารมาก
-
พูดอะไรไม่ออก บอกได้คำเดียวว่า น่ารัก จนเกินจะทน :-[
ปล. ถ้าเป็นเบาหวาน จะรับผิดชอบกันไหมเนี่ย อิอิ :กอด1:ไรเตอร์จ้ะ
-
เอร๊ยยยยยยยยยย
ตัวป่วน ทำไมน่ารักแบบนี้เนี่ย
พี่ฟ้าเขินไปแล้วเห็นมั้ยนั่นอะ
ซื่อจริงๆเลยน้า พูดอะไรออกไปเนี่ย อิอิ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ได้อ่านตั้ง 2 ตอน :m1: :m1:
ไอ้หนูป่วนเอ๊ย ช่างน่ารักจิง ๆ เลย
คุณนุ่นขา เราชอบหนุ่มแว่นเหมือนกันเลย :o8:
อย่ากระนั้นเลย ขอดูเนื้อในที่ไอ้หนูป่วนมันหวงได้มั๊ยเนี่ย :z1:
สนุกมากมาย +1 ไปเลยค่ะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อิป้าอยากเอาหัวมุดลงไปในถ้วยทับทิมกรอบ
55 คงอร่อยพิลึก มาบอกกันตรงๆแบบนี้อิหนูเอ้ยจะให้พี่เค้าใส่เสื้อคอเต่ามารึไงลูก
อีกอย่างนะ ต้องไปส่งสายตาปรามๆพวกแม่ค้าโน้นว่า....he is mine โอเค๊ อิอิ
แหม..ซีนขอกอดเนี่ย กอดกันแบบนี้ แนะนำแพคตัวป่วนไปกอดที่บ้านเลยมั๊ยคะพี่
กอดกันลืมเมทเจ้าของบ้าน555
-
อ๊ายย เข้ามาอ่านเรื่องนี้ทีไร คุณพี่อากาศกะน้องป่วนทำให้ร้อนเป็นไฟทุกทีเรยยย :fire:
ขอตัววิ่งไปหาน้ำมาล้างตาก่อนนะคะ...ไฟมันลุกจะแย่แล้ว อิอิ
-
น้ำตาลท่วมจอ
จะน่ารักไปถึงไหน
อิจฉา :serius2:
+1 :z1:
-
กรี๊ดดดดดดดด
อ๊างงงงงงงงง
น่ารักกก หวานกันไปแล้วนะคะ
อยากเห็นตัวป่วนหึงแรงๆสักที หุหุ
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกก
ทั้งตัวป่วนทั้งพี่ฟ้าเลย :o8:
พอโดนแซวก็เขินมันทั้งคู่เลยแหะ น่ารักดี ^^
กลอนก็เพราะ
ยังไงก็ขอฝากตัวด้วยนะค่ะพี่นุ่น (ขอเรียกย่างนี้นะค่ะ เห็นพี่ที่นิยายพี่กาลกับพี่ต่ายบ่อยๆ )
-
แวะมาตอบเมนท์มื้อเที่ยงค่ะ
น้องกาล หวานไปป้ะคะ? เบื่อรึยัง? (แต่ถึงเบื่อก็เท่านั้นแหละ ยังไงพี่อากาศกับตัวป่วนก็ไม่มีรสขม หุๆ)
คุณBeeRY เกิดไรขึ้น? มดขึ้นบ้านเร้อ? โถ.......อย่าเกานะคะ เดี๋ยวถลอกเป็นแผลเป็นไม่รู้ด้วยเน้อ
คุณMercy อย่านะ..อย่ามาหลงปลื้มกับสิ่งที่เค้าเขียน จนอยากให้นุ่นไปจีบนะคะ คือถ้านุ่นเป็นผู้ชายจริงๆก็ดีดิ
แต่ถึงไม่ใช่ผู้ชายนุ่นก็เคยมีประสบการณ์จีบผู้ชายนะเออ....แต่เขาไม่สน อกหักช้ำรักอย่างแรง หงิงๆ
คุณJesale ถ้ามันเกินทนก็ไม่ต้องทนค่ะ เข้ามากรี๊ดระบายได้เต็มที่ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ
คุณ K2KARN ตัวป่วนมันเด็กน้อยค่ะ คิดอะไรก็พูดออกไป หวงก็บอกว่าหวง ดีออกนะคะฝ่ายตรงข้ามไม่ต้องมาคอยเดาให้เสียเวลา
คุณaa_mm จะรีบไปไหนๆ อย่าเพิ่งรีบดูเนื้อในของพี่อากาศแกเลยค่ะ ไอ้ตัวคนหวงมันยังไม่ได้เห็นเต็มๆตาเลยนะ
คุณmecon อย่าเอาหัวจุ่มเลยค่ะ เดี๋ยวมดขึ้น 5555555
ตัวป่วนมันคงคิดได้แค่นั้นแหละค่ะ จะให้ไปสนใจคนอื่นก็ไม่ใช่นิสัย สู้บอกคนของตัวเองดีกว่า (คนของตัวเอง....เต็มปากมากๆ)
คุณpærəˈsɛtəmɒl ถึงกับไฟลุก กร้ากกกกกกกกกส์
คุณLittle devil นี่ก็อีกคนมาในโหมดอิจฉาตาร้อน โถววววววววว
คุณ♥a2k♥ ตัวป่วนหึงแรงๆหรือคะ? อืม.......อาจจะยากสักหน่อยนะคะ
ก็พี่ฟ้าแกมองแต่ตัวป่วน แทบจะไม่มีสายตาไปมองคนอื่นเลย แล้วมันจะไปหึงแรงๆได้ตอนไหนล่ะ?
น้องฝน(เรียกไม่ผิดเนอะ?) ยินดีต้อนรับค่ะ ดีใจที่ชอบนะคะ
เรื่องนี้ไม่มีอะไรดราม่าแบบเรื่องน้องกาลกับน้องกระต่ายเลยนะ แล้วก็ไม่มีตัวร้าย ไม่มีอะไรพลิกโผด้วย นี่คือคำเตือน ^^
...........เดี๋ยวคืนนี้มาต่อตอนต่อไปนะคะ :กอด1:
-
ตัวป่วนน่ารักอีกแล้ว นานๆหยอด(หลาย)ที พี่ฟ้าตายไปเรย~
จีบกันไปนานๆนะ เค้าชอบ :o8:
(ช่วงระหว่างนี้จะได้ให้คุณพ่อไปซ้อมยิงปืนด้วย ชะอุ๊ย ~)
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
ตอบเมนท์คุณpattybluet
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ เป็นคนเดียวที่ใส่ใจคำพูดไอ้คุณแผนนะเนี่ย คนเขียนปลาบปลื้มค่ะ
เพราะพอย้อนอ่านเองแล้วแอบมีไฟอยากเขียนเรื่องของคุณแผนนิดนึง
ถึงจะผิดวัตถุประสงค์เล้าไปแต่ก็ เขียนออกมาแล้ว ..สั้นๆ เพราะงั้นขออนุญาตลงนะคะ
..................................
..................................
คำเตือน ต่อไปนี้จะเป็นตอนพิเศษ ที่เป็นเรื่องระหว่างชายและหญิง
ดังนั้น หากท่านใดเผอิญผ่านมาและรับไม่ได้กับความสัมพันธ์แบบนี้ ช่วยข้ามๆไปด้วยนะคะ :m20:
.............................
.............................
ตอนพิเศษ(นอกรอบ.....ข้างเรื่อง)
//ปิ๊ง-ป่องงงง ปิ๊ง-ป่องงงง//
“นุ่นไปดูซิใครมา”
“เจ้าค่ะคุณนาย.....” บ้านนี้มีลูกคนเดียว แถมไอ้ลูกคนเดียวยังบ้าๆบอๆ รักการแซวแม่ตัวเองเป็นชีวิตจิตใจ
“เฮ้ย......แผน มาได้ไง รู้ได้ไงว่าอยู่บ้าน?”
“ไม่รู้หรอก แค่ลองเสี่ยงมาดู”
“เวร นี่ถ้าชั้นไม่อยู่แกไม่มาเก้อเรอะ เข้ามาเร็ว กำลังทำของกินอยู่เลย มาก็ดีจะได้มาช่วยกิน”
“ใครมาน่ะนุ่น?” คุณนายของไอ้นุ่นส่งเสียงถามมาจากในบ้าน
“ลูกชายสุดที่รักของแม่ไง”
“แม่ สวัสดีครับ”
“อ้าว แผน.....ดีเลยเดี๋ยวแม่จะออกไปข้างนอกพอดี ไอ้นุ่นมันก็ทำของกินซะเยอะ ไม่ถามก่อนเลยว่าจะมีใครอยู่กินบ้าง ป่วนไม่มาด้วยเหรอ?”
“วันนี้ป่วนมันไม่อยู่ครับ ไปต่างจังหวัด”
“อ้อๆ งั้นเดี๋ยวแม่ไปข้างนอกก่อนนะ......”
“ไม่ชิมแน่นะคุณนาย อร่อยน้า....ลองชิมซอสดูสิ”
“อะๆมาชิมคำนึงก็ได้ เดี๋ยวลูกสาวชั้นจะน้อยใจ”
“อะ อ้ามมม เป็นไง อร่อยใช่ป้ะ?”
“อืม แกทำของแบบนี้อร่อยจริงๆแหละ วันหลังแม่อยู่บ้านทำอีกนะ”
“ด๊ายยยยยยยย แต่คราวหน้าเบิกเงินค่าวัตถุดิบด้วยนะตั๊ว”
“ย่ะๆ อยู่บ้านก็ทำตัวเป็นแจ๋วดีๆนะ ผ้าผ่อนลงเครื่องแล้วตากให้เรียบร้อย แม่ไปแล้ว เดี๋ยวเย็นๆกลับ”
“สวัสดีครับแม่”
“จ้ะ แผนก็ค่อยกลับตอนเย็นๆก็ได้นะลูก อย่ารีบกลับล่ะ เผื่อแม่กลับเร็วจะได้คุยกันบ้าง”
“ไปนะไอ้นุ่น”
“บ๋ายบายเจ้าค่ะคุณนาย”
..................
..................
“อะไรไอ้คุณแผน ยิ้มอะไรอยู่ตรงนั้น เข้ามานี่เลย อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดายรู้มั้ย มาช่วยลูกสาวท่านล้างผักให้ว่อง”
“คร้าบบบบบบ คุณหนู”
ไอ้คุณแผนรีบทำตามบัญชา ผละจากประตูครัวไปนั่งแยกผักที่ยังอยู่ในถุงพลาสติคทันที
“อ้ะ เรียกถูกใจ เงยหน้าขึ้นมาอ้าปากซิ”
“อะ อ้ามมมม” ไอ้นุ่นจัดการหย่อนมีทบอลล์ใส่ปากไอ้แผนทันที
“อ๊อนนนนๆๆๆ” เอิ่ม....แปลว่าร้อน แล้วดูท่าจะร้อนมากไอ้คุณแผนถึงกับหุบปากไม่ได้
“ขอโทษๆๆๆ แป๊บนะแผน นุ่นเอาน้ำให้ คายออกมาสิ คายออกมาเร็ว”
“โหย....ป้อนมาได้ ลิ้นพองแล้วมั้งเนี่ย”
“หงะ ก็ลืมไปนี่ว่ามันยังร้อนอยู่ เจ็บมากเหรอ?”
“อืมมมมมม”
“ไหนแลบลิ้นมาดูซิ อย่าช้าสิ อักเสบรึเปล่าไม่รู้”
“อะ......”
“ค้างไว้นะ....”
//โอม......เพี้ยงงงงงงงง//
“เฮ้ย!!!!!”
“อะไร ตกใจอะไร หายมั้ย? นี่ชั้นทำแบบที่แกสอนเลยนะ”
ไม่ตกใจก็แปลกแล้วครับท่านผู้ชม ไอ้คุณนุ่นมันให้ไอ้คุณแผนแลบลิ้น
แล้วมันก็เสกคาถานะโมสามจบเป่าให้แบบเดียวกับที่ไอ้แผนเคยทำให้ตอนมันถูกไอ้ตัวป่วนประทุษร้ายเด๊ะๆเลย
“แต่ชั้นไม่คลึงให้นะแก ลิ้นมันหยึยๆอะ แกคลึงเองได้ใช่มั้ย?”
เวร......ไอ้นุ่น แก แกมันบ้าแล้วก็ซื่อจนเซ่อ นี่แกเชื่อคาถาของไอ้แผนไม่พอ ยังอุตส่าห์จำมาใช้จริงอีก
เป่าลมปู้ดลงลิ้นมันเต็มๆ แล้วก็ทิ้งมันไว้กับกองผัก ไม่ดูดำดูดี
“อืม.......”
ไอ้แผนผู้น่าสงสาร ตั้งใจจะมาทำคะแนน
แต่ตอนนี้ตัวเองกลับเจอการกระทำที่คาดไม่ถึงของไอ้คุณนุ่นจนสติกระเจิง
ไอ้คุณนุ่นสั่งให้ช่วยอะไรก็ทำตามไปเรื่อยๆไม่มีปากมีเสียง
ให้กินสลัดผักก็กิน ให้กินสปาเกตตี้มีทบอลล์ก็กิน เกือบจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไอ้ที่ตักใส่ปากไปคืออะไร
พอกินเสร็จก็ช่วยทำงานบ้านตามคำสั่งไม่มีโต้แย้ง จนไอ้นุ่นมันสงสัยว่าเพื่อนมันคงไม่สบายเลยสั่งให้ไปนอนพัก
ไอ้แผนมันก็เดินไปล้มตัวนอนง่ายๆที่เก้าอี้นอนในสวนเล็กๆหลังบ้าน
เดือดร้อนไอ้คุณนุ่นที่มาเห็นสภาพต้องหอบหมอนมาให้
ปากก็บ่นโน่นนี่ไปตามเรื่อง แต่ไอ้คุณแผนมันไม่ได้สนใจเสียงบ่นเหมือนเสียงนกเสียงกานั่นเลย
มันรู้สึกได้แค่สัมผัสจากมือเล็กๆที่ค่อยๆยกศีรษะมันขึ้นโดยไม่ยอมปลุก
แล้วเจ้าของมือก็ค่อยสอดหมอนเข้ามารองใต้คอให้มันอย่างนุ่มนวล....
............................
............................
..คาดว่าจะไม่มีตอนต่อไป(สำหรับเรื่องของสองคนนี้) เพราะคนเขียนกลัวถูกดุฐานผิดวัตถุประสงค์ค่ะ
-
55+ นุ่นนี่ผู้หญิงจริงดิ? กร๊ากกกกก
(คำถามหยาบคายไปนิด ขออภัย :z1: )
ชอบแผนค่ะ ชอบนุ่นด้วยน่ารักดี
ข้างๆเรื่องแบบนี้ ก้อชอบค่ะ
ว่าแล้วก้อย่องออกไปเงียบๆ :m32:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
มาอ่านแล้วจ้า เมื่อไปส๊อบสอบสอบ สอบมาครับ เหอๆ
ตอนนี้คิดอะไรไม่ออกเลยอ่ะ มาด้วยสมองที่ว่างเปล่า แต่ก็เขินแทนหนูป่วนอ่ะ
มีหึงมีหวงด้วย พี่ฟ้าน่าจะใส่เสื้อกล้ามโชว์กล้ามเลย ป่วนจะได้หวงขั้นรุนแรง
อยากเห็นหนูป่วนหึงพี่ฟ้าอ่ะ เหอๆๆๆ :pigha2:
-
โอ้วววววว. . . น้องตัวป่วน แรง แบบซื่อๆ นะเนี๊ย~!!!~ แต่น่ารักมาก พี่ฟ้าก็ขี้อายมากกกกกกก~~!! เจอตัวป่วนสอยหมัดฮุกเข้าไป
หน้าแดงเป็นปรอทเชียว >,,,,,,,,<
ให้กำลังใจคนแต่ง 1 ช่อโตๆจ้า :L2:
-
นุ่น ความรู้สักช้าไปไหม
แนะนำจูงมือกับตัวป่วนไปเข้าคอสกับภาค กลับมาจะเป็นไงหว่าา
-
กำไรโว้ย :o8: :-[
มาบ้านท่านได้ท่านป้อนขนม ถึงจะแสบลิ้นจะบ้าก็นะ
ได้กินนั่นกินนี่...ไม่ได้แก่นกะโหลกกะลานี่กว่า อิอิ คุณสมบัติเพียบพร้อม
แค่ค.รู้สึกช้ากับไม่ค่อยสนใจจะเข้าข้างตัวเองเท่าไหร่ อิอิ
o13 เรื่องรักๆคงไม่ผิดหรอกมั้งกร๊ากกกกกกกกก(ว๊อนเอาอีกฮา :laugh:)
บวกนะจ๊ะ
-
ตอบเมนท์ก่อน อิอิ
รายงานก่อนนะคะ ตอนต่อไปจะมาต่อคืนนี้แน่นอน เนื้อหาเสร็จแล้ว แต่กลอนยังไม่ถูกใจเท่าที่ควร แหะๆ
.....................
คุณpattybluet นุ่นนี่ผู้หญิงจริงๆเหรอ? เอิ่ม...หมายถึงนุ่นในเรื่องรึนุ่นคนเขียนคะ? กร้ากกกกกกกกส์
ผู้หญิงค่ะ ผู้หญิงแท้ๆทั้งสองนุ่นนั่นแหละ ดีใจมีคนชอบแผนกับนุ่น(แถมชมนุ่นว่าน่ารักด้วย กี๊ด) ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ
คุณเมฆ สอบมา......ทำได้ใช่ม้ายยยยยย?? หวังว่าจะผ่านไปด้วยAนะคะ
มาอีกคนแล้วอยากเห็นตัวป่วนมันหึง...กรรม สถานการณ์ช่างเกิดได้ยากจริงๆ
คุณผัดไทกุ้งสด เนอะๆไอ้หนูป่วนออกหมัดฮุคเข้าเป้าไปโดยไม่รู้ตัว สงสารพี่อากาศจริงๆกว่าจะจบเรื่องไม่รู้จะเจออีกกี่หมัด โฮะๆๆๆ
น้องกาล จริงด้วย สองคนนี้ควรไปเข้าคอร์สกับภาคอย่างแรง ความรู้สึกช้าเกิ๊นนนน
คุณmecon ใช่ๆๆๆกำไรเห็นๆ อยากอ่านอีกไว้มีอารมณ์จะเขียนมาเสิร์ฟอีกนะคะ ^^
-
เอ๋อไปเลยชิมิแผน 55+
แต่คู่นี้มันน่ารักน่าลุ้นดีเนอะ...รออ่านตอนต่อไปจร้า
-
มารอจ้า สงสัยเมฆคงอยู่ไม่ทันได้อ่านคืนนี้แน่เลย เหอๆ แล้วจะมาเม้นพรุ่งนี้แล้วกัน เขินไว้ก่อน
ฝันดีจ๊ะคุณนุ่นสุดสวย
-
จริงๆว่า .. .
ตัวป่วนเอ๋อก็ถูก แต่นุ่นก็พอๆกันนะ :laugh:
-
คุณนุ่นขา ง่วงมากมาย คงรอตอนต่อไปไม่ไหวแล้ว
ขอยืมหนูป่วนไปนอนกอดได้มั๊ยจ๊ะ
ป.ล ข้าง ๆ เรื่องน่ารักจัง
-
ช่วงนี้แรงดี มาวันละสองรอบ กร้ากกกกกกกกกกส์
เอ้า ใครยังไม่หลับมาอ่านกันเลยค่ะ :z2:
...........................
...........................
ตอนที่๑๖ ลูกชายคนเล็ก
พี่อากาศผู้กำลังออกอาการเขินอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนทำอะไรไม่ถูกไปครู่ใหญ่
กินเวลาเท่ากับที่ไอ้หนูป่วนอายไปด้วยจ้วงซ่าหริ่มไปด้วยจนหมดถ้วย
เห็นอย่างนั้น คุณพี่อากาศท่านเลยเลื่อนถ้วยทับทิมกรอบและมะพร้าวกะทิของตัวเองที่แตะไปได้ไม่กี่คำ เพราะมัวแต่เขินอยู่ส่งให้ไอ้เด็กเลี้ยงง่ายให้อะไรก็กินตรงหน้า
ตัวป่วนมันก็ไม่ว่าอะไร พี่ฟ้าของมันอุตส่าห์เสียสละของอร่อยมาให้ มันก็ตักกินต่อไปอย่างสบายอารมณ์
จนกินเสร็จจ่ายเงินเรียบร้อย สองคนหอบของเล่นของกินเต็มไม้เต็มมือก็พากันเดินกลับไปที่รถ
“ไปไหนต่อน่ะพี่ฟ้า?”
“ตัวป่วนเหนื่อยรึยังล่ะ?”
“ไม่เหนื่อย แต่ร้อน.....ข้างนอกร้อนมากอ้ะ เข้ามาในรถได้เหมือนขึ้นสวรรค์”
ไอ้หนูป่วนปลดกระดุมเม็ดเดียวที่มีอยู่ แล้วกระพือเสื้อพร้อมเป่าลมลงไปใส่พุงตัวเองประกอบคำพูด
แสดงอาการว่าร้อนจริงๆอีกต่างหาก
“งั้นเดี๋ยวเราไปกินข้าวมื้ออร่อยกันแล้วกลับเลยดีกว่าเนอะ”
พี่อากาศผู้เชื่อมั่นในความอดทนอดกลั้นของตัวเองมาตลอด ขณะนี้อยู่ในภาวะเสี่ยงจะตบะแตก
เหลือบตามามองไอ้ผู้โดยสารเพียงคนเดียวของตัวเองแล้วทำได้แค่ตวัดสายตากลับไปมองทางข้างหน้าอย่างด่วน
ในใจภาวนายุบหนอ....ยุบหนอ.....ยุบเถิดหนอให้วุ่นวาย
.................................
.................................
“เปิดเพลงนะพี่ฟ้า”
ส่วนไอ้นี่ก็ไม่รู้อะไรด้วยเลย บอกกึ่งขออนุญาตเสร็จก็เอื้อมมือไปข้างหลังหยิบกล่องที่มีซีดีบรรจุอยู่เต็มมารื้อค้น พอเลือกได้ก็เอาใส่เครื่องทันที
ก็นั่งฟังกันไป พอได้เพลงช่วยพี่อากาศแกก็ค่อยหายเกร็ง ขับรถต่อด้วยท่าทางที่สบายขึ้น
ตัวป่วนก็ฟังเพลงไป บางเพลงไม่ถูกใจก็กดข้าม จนถึงเพลงนี้.....
ยิ่งฉันฝืนไม่คุยกับเธอ ยิ่งฉันฝืนไม่มองหน้าเธอ
ใจของฉันก็ยิ่งอยากเจอ ยิ่งคิดถึงเธอทุกที
กลัวพูดมาแล้วฉันจะหวัง กลัวยิ้มมาแล้วฉันจะพัง
กลัวหัวใจที่มันจริงจัง จะตั้งความหวังกับเธอคนนี้
ก็เธอนั่นแหละน่ารักขึ้นทุกที
พยายามค้นหาว่าเพราะอะไร ใจของฉันจึงไม่ไปไหน
ยิ่งฉันฝืนจะไม่ใส่ใจ ยิ่งแย่ลงไปทุกที
ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ไม่ว่าเธอจะไปกับใคร
รู้ไหมฉันไม่เคยเปลี่ยนใจ ก็ได้แต่มองเธอในแง่ดี
ก็เธอนั้นแหละน่ารักขึ้นทุกที อย่างนี้
อยากมองเธอในแง่ร้าย ให้จิตใจได้หยุดพัก
แต่ยิ่งมองเท่าไร มันช่างยิ่งตกหลุมในความรัก
ไม่เข้าใจสงสัย เพราะเหตุใดประหลาดนัก
ยิ่งระวังเท่าไร ฉันยิ่งตกหลุมรักเธอ
ก็อยากจะพูดให้ฟังสักที ว่าเธอนั่นแหละน่ารักขึ้นทุกที อย่างนี้
อยากมองเธอในแง่ร้าย ให้จิตใจได้หยุดพัก
แต่ยิ่งมองเท่าไร มันช่างยิ่งตกหลุมในความรัก
ไม่เข้าใจสงสัย เพราะเหตุใดประหลาดนัก
ยิ่งระวังเท่าไร ฉันยิ่งตกหลุมรักเธอ(*)
พี่อากาศตัวโตออกเสียงร้องคลอกับเสียงพี่โป้ที่ดังจากลำโพง แถมมีบริการเสริมเป็นการส่งสายตาหวานเยิ้มให้ไอ้หนูป่วนทุกครั้งที่มีโอกาส
จนตัวป่วนมันทนไม่ไหวกดเปลี่ยนโหมดเป็นวิทยุเสียเลย
“หึๆๆๆ”
“ขำผมเหรอ?”
“อืม.....ขำตัวป่วนที่อายพี่จนต้องเปลี่ยนไปฟังวิทยุ....แล้วก็ขำตัวเองด้วย”
“ขำตัวเอง?”
“ใช่ พี่ขำตัวเองเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ร้องเพลงเพราะรู้สึกแบบเดียวกับเพลงเมื่อกี้ขึ้นมาจริงๆ เป็นครั้งแรกที่ร้องเพลงให้คนอื่นฟังโดยไม่ได้เตรียมตัว แล้วก็ไม่ได้วางแผนมาก่อน....”
“............”
“ตัวป่วนพูดอะไรบ้างสิ นี่พี่กำลังอายมากเลยรู้มั้ยที่มานั่งอธิบายอะไรแบบนี้”
“.........พี่ฟ้า”
“หืม?”
“พี่ฟ้าโกหกผมแล้วนะ” ไอ้หนูป่วนมันหันมาทำหน้าตาล้อเลียนใส่คนขับรถกิตติมศักดิ์
“โกหก? ตรงไหน?” นี่ก็ถึงกับเอ๋อ.....งงล่ะสิพี่ฟ้า
“ก็ผมไม่เห็นพี่จะฝืนอะไรสักนิด นึกจะจีบก็เข้ามาจีบ แถมจีบแบบหน้าไม่อายด้วย”
ตัวป่วนมันกล้าตอบโต้แถมกล่าวหาว่าพี่อากาศแกโกหกอีก โฮ่......ตัวป่วนเวอร์ชั่นพัฒนาไปอีกขั้นโผล่มาแล้ว
“เฮ้อ.....ตัวป่วนจำพี่ไม่ได้จริงๆนั่นแหละ จะน้อยใจดีมั้ยน้า...” ปากว่าจะน้อยใจแต่กลับอมยิ้มจนแก้มตุ่ย
“เอ๊ะ? ก็เมื่อสี่ปีก่อนผมก็จำได้แล้วนี่”
ไอ้หนูป่วนเริ่มทำหน้านิ่วคิ้วขมวด ในขณะที่คุณพี่อากาศเลี้ยวรถเข้าไปในถนนลูกรังโรยกรวดที่เลียบไปตามริมแม่น้ำท่าจีน แล้วจอดรถเทียบหน้าบ้านไม้สองชั้นทาสีฟ้าอ่อน
“แล้วพี่จะเล่าให้ฟัง แต่ตอนนี้เราลงไปกินข้าวกันก่อนดีกว่า หิวแล้วยัง?”
“ครับ หิวแล้ว” พอคุณพี่อากาศปลดล็อคไอ้หนูป่วนก็เปิดประตูก้าวลงมาจากรถ มองไปรอบๆอย่างถูกอกถูกใจ
“พี่ฟ้ารู้จักร้านนี้ได้ไงอ้ะ ถ้าคราวหน้าให้มาเองนะ ยังไงผมก็เข้ามาไม่ถูก”
พี่อากาศจอมเจ้าเล่ห์หันมาส่งยิ้มกว้างๆหนึ่งครั้งแล้วก็แบมือมาตรงหน้า
ไอ้หนูป่วนเห็นแก่ความมีมารยาทไม่จู่โจมฉวยมือไปเองแบบเมื่อก่อนเลยยอมให้จูงโดยดี
“ไป.....เข้าบ้านกัน”
“ฮ้า????”
..............................
..............................
“ฟ้า ทำไมมาช้าอย่างนี้ พาน้องไปเที่ยวถึงไหนมา?”
“ตัวป่วน นี่แม่จ๋าของพี่”
“........แม่จ๋า? เอ่อ....สวัสดีครับ” เด็กดีมีมารยาทถึงจะงงและเอ๋ออยู่ก็ยังยกมือไหว้นอบน้อมสวยงาม
“เข้าบ้านก่อนลูก หิวมาเลยใช่มั้ย ขอสักสิบนาทีนะ ข้าวสุกเรียบร้อย แต่กับข้าวพ่อเขาบอกว่าต้องทำเสร็จใหม่ๆถึงจะอร่อย”
แม่จ๋าของพี่อากาศเป็นผู้หญิงอายุระหว่าง55-60 ปี ท่าทางใจดี รูปร่างเล็กๆสมส่วน ใส่เสื้อคอกระเช้าผ้าลูกไม้สีชมพูอ่อนจางกับผ้านุ่งสีเขียวเข้มทอมือ
“ฟ้าบอกแม่ว่าจะพาตัวป่วนมาตั้งแต่เที่ยงๆ แล้วนี่มัวไปเถลไถลกัน ดูซิเนื้อตัวหน้าตาแดงไปหมด พาน้องไปตากแดดอย่างนี้ไม่ดีเลยนะฟ้า”
ท้ายประโยคหันไปส่งสายตาคาดโทษให้ลูกชายคนโตเสียด้วย
ตัวป่วนหน้าเอ๋อเริ่มเข้าใจว่าที่ว่าพามาเที่ยวนั้น ที่แท้แล้วเป็นแผนของพี่อากาศจอมเจ้าเล่ห์ตั้งใจจะพามาบ้าน สงสัยพามาให้พ่อกับแม่ดูตัวแหงๆ แต่จะปฏิเสธก็ไม่ทันแล้ว
“พ่อจ๋า ลูกๆมากันแล้วนะ จะให้เค้าช่วยทำอะไรรึเปล่า?”
อะไรนะ แทนตัวสามีว่าพ่อจ๋า แล้วแทนตัวเองว่า “เค้า” เค้าเนี่ยนะ โอย......เรียกกันได้ไม่แคร์อายุเลยวุ้ย
“ไม่ต้องหรอกจ้ะ ในครัวเค้าจัดการเอง แม่จ๋าพาลูกๆไปหาคุณยายเถอะ” เอิ่ม......พ่อจ๋า กับ แม่จ๋า เค้า....ดีนะไม่เรียกอีกคนว่าตะเอง ตรูจะบร้า
“ฟ้าก็จูงน้องอยู่ได้ ปล่อยมือน้องได้แล้วลูก พาน้องไปห้องน้ำล้างหน้าล้างตาก่อน ตากแดดมาหลายชั่วโมง ตัวป่วน..เดี๋ยวเข้าห้องน้ำเรียบร้อยให้พี่ฟ้าพาไปหาคุณยายนะลูก แม่ไปช่วยพ่อจ๋าหน่อยดีกว่า”
พอแม่จ๋าแกผละไปหาพ่อจ๋าเท่านั้นแหละ ไอ้หนูป่วนมันก็หันมาโวยวายใส่คุณพี่อากาศทันที
“พี่ฟ้า อธิบายมาเดี๋ยวนี้”
“พี่อยากแสดงความจริงใจ อยากให้รู้ว่าพี่ไม่ได้จะเล่นๆกับป่วน”
“เพราะเรื่องเมื่อคืนที่ผมเล่าให้ฟังรึเปล่า?”
“ไม่ใช่ครับ พี่วางแผนไว้ตั้งแต่สัปดาห์ก่อน เลือกวันที่แน่ใจว่าป่วนว่าง พี่ก็ว่าง แล้วชมพูก็ไม่กลับบ้านด้วย เพราะพี่อยากไปเที่ยวกับป่วนสองคน อยากใช้เวลากับป่วนสองคนนานๆ ไม่อยากหนีบคนอื่นมาด้วย”
“............”
“ตัวป่วน โกรธพี่เหรอ? พี่ขอโทษนะ ขอโทษที่ใช้วิธีแบบนี้ ทำเหมือนหลอกลวงป่วน.......”
ก็รู้อยู่ว่าไอ้หนูป่วนมันใจอ่อน พอมันเห็นพี่ฟ้าของมันหน้าซีดหน้าเซียวมีหรือมันจะโกรธลง
“พี่ฟ้า.....อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ ผมโกรธนิดเดียวเอง ตอนนี้ก็หายแล้วด้วย” เห็นพี่ฟ้าของมันมองมาอย่างยังไม่แน่ใจ ตัวป่วนมันก็ก้าวเข้าไปใกล้แล้วใช้นิ้วชี้สองข้างลูบไปที่หัวคิ้วของคนคิ้วขมวดตรงหน้าช้าๆ
“ทำคิ้วขมวดบ่อยๆหน้าจะแก่เร็ว รู้รึเปล่าน่ะพี่ฟ้า.....”
“ขอบคุณนะครับ”
“อืม......ไปๆ รีบพาไปห้องน้ำเลย เดี๋ยวคุณยายรอ”
........................
........................
“ไหนๆเข้ามาใกล้ๆซิ นี่เหรอตัวป่วนที่ฟ้าเล่าว่าไปแอบชอบอยู่ตั้งนานน่ะ เออๆน่ารักดีนี่ กระจุ๋มกระจิ๋ม น่ารักกว่าคนก่อนตั้งเยอะ โฮะๆๆๆ”
คุณยายคือแบบจำลองของแม่จ๋าที่แก่กว่า หน้าเหมือนกันแบบไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นแม่กับลูก
ต่างตรงที่ฟันของคุณยายเรียงเรียบเป็นระเบียบ เป็นระเบียบมากจนดูออกว่าคุณยายใส่ฟันปลอมทั้งแผง
ไอ้หนูป่วนสะดุดหูนิดหน่อยเรื่องที่คุณยายบอกว่ามันน่ารักกว่าคนก่อนตั้งเยอะ แต่เอาเถอะ มันทำใจได้แล้วว่าเรื่องอะไรที่พี่อากาศจอมเจ้าเล่ห์ยังไม่ต้องการให้รู้ ให้พยายามยังไงก็คงไม่ได้รู้
เพราะงั้นทำใจเย็นๆแล้วรอให้เจ้าตัวบอกออกมาเองดีกว่า
.................................
.................................
“กินเยอะๆเลยนะตัวป่วน ตัวเล็กนิดเดียวอย่างนี้จะมีแรงไปสู้รบตบมือกับฟ้ามันได้ยังไง”
ไอ้หนูป่วนมันเข้าใจแล้วว่าทำไมลูกชายบ้านนี้ทั้งสองคนถึงได้ตัวโตนัก
ก็พ่อจ๋าของพี่อากาศตัวโตน่ะสิตัวโต๊โต สูงพอๆกับพี่อากาศแต่หนากว่า ดูก็รู้ว่าออกกำลังกายเป็นประจำ
“กินเยอะๆนะลูก ไม่ต้องเกรงใจ ฟ้าก็ตักปลาลวกให้น้องหน่อย กินได้นะตัวป่วน มีแต่ต้มยำปลาม้าแหละที่รสจัด นอกนั้นพ่อจ๋าเขาทำรสอ่อนๆ เอาใจลูกชายคนเล็กเต็มที่”
“ขอบคุณครับ อร่อยทุกอย่างเลย”
นี่ถ้ามันดีแต่พูดพ่อจ๋าท่านคงไม่ปลื้มลูกชายคนเล็กนัก แต่ไอ้หนูป่วนมันใช้ความจุของกระเพาะให้เป็นประโยชน์ ตักกับข้าวทุกชนิดอย่างทั่วถึง
แถมเติมข้าวสองรอบ พอจบมื้อพ่อจ๋าของพี่อากาศก็หน้าบานเป็นจานเชิง
พอจบมื้ออาหารมื้อใหญ่แสนอร่อย ตัวป่วนกับพี่อากาศของมันก็เตรียมตัวกลับบ้าน แม่จ๋าขนเสบียงมาใส่ให้จนแทบจะล้นเบาะหลัง
“คราวหน้า มาค้างนะลูก ถือว่าบ้านนี้เป็นบ้านของตัวป่วนอีกหลัง อยากจะมาเมื่อไหร่ก็ได้ ไม่ต้องรอพี่ฟ้าก็ได้ ทั้งฟ้าทั้งชมพูน่ะ นานๆถึงจะกลับบ้านที แม่กับพ่อจ๋าแล้วก็คุณยายเลยเป็นผู้ใหญ่ขาดความอบอุ่น ไหนมาให้แม่กอดลาก่อน”
ไอ้หนูป่วนหลงรักแม่จ๋าของพี่อากาศเข้าเต็มเปาเลยก้าวเข้าไปหาอ้อมกอดโดยดี ระหว่างกอดร่ำลากันอยู่พ่อจ๋าของพี่อากาศก็เอื้อมมือมาขยี้ผมไอ้หนูป่วน แล้วก็กระซิบกับมันโดยไม่ให้พี่อากาศแกได้ยิน
“บ้านเรายินดีต้อนรับตัวป่วน ไม่ใช่แค่ฐานะคนรักของฟ้า แต่ในฐานะลูกชายคนเล็กของบ้าน ถ้าต่อไปฟ้ามันรังแกอะไร บอกพ่อนะลูก”
ตัวป่วนมันไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมมันถึงไม่ปฏิเสธไปว่ามันยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกับพี่อากาศตัวโต แต่มันคิดว่า ถ้าได้เป็นลูกชายบ้านนี้ก็คงจะดี
...............................
...............................
“ตัวป่วนๆ ตื่นได้แล้ว”
“งืม.....” แทนที่จะยอมลืมตาตื่นดีดี ไอ้หนูป่วนตัวเล็กกลับหันหน้ามาซุกกับฝ่ามืออุ่นๆที่เอื้อมมาเขย่าปลุกที่หัวไหล่
“ป่วน ตื่นๆ ถึงบ้านแล้ว” คราวนี้พี่อากาศแกเลยใช้ไม้เดิม ส่งเสียงดังเข้าว่า เพราะขืนปล่อยให้ซุกต่อไปพี่แกก็ชักไม่ไว้ใจตัวเอง
“.......ถึงบ้าน?.....”
“คร้าบบบบบบบ พี่มาจอดอยู่หน้าบ้านจะสิบนาทีแล้วเนี่ย”
“แหะๆ งั้นผมเข้าบ้านนะครับ”
“เดี๋ยวๆ อ้ะ....ขึ้นไปข้างบนแล้วค่อยอ่านนะตัวป่วน พี่ไปล่ะ”
“พี่ฟ้า.......เอ่อ...ขับรถกลับดีๆนะ”
“รับทราบครับผม”
พี่อากาศจอมเจ้าเล่ห์ขับรถออกไปแล้ว ไอ้ตัวป่วนปิดล็อคประตูหน้าบ้าน
พบว่าของในมือคือกระดาษที่ฉีกออกมาจากสมุด บนกระดาษนั้นมีหมึกสีเขียวเข้ม
และข้อความที่อ่านแล้วทำให้มันเกิดอาการหน้าร้อน พร้อมกับเข่าอ่อนในคราวเดียวกัน
“แก้มใสใสอยากดอมดมให้สมจิต ปากนิดนิดอยากประทับแล้วรับขวัญ
ผิวผ่องผ่องอยากลูบไล้ทุกคืนวัน กี่วารวันจะได้ชมสมอุรา
ยิ่งได้ชิดพี่ยิ่งอยากเป็นเจ้าของ ยิ่งได้ต้องพี่ยิ่งเพ้อละเมอหา
ยิ่งได้กลิ่นเจ้าเนื้ออ่อนนะขวัญตา ยิ่งแทบบ้าต้องห้ามใจไม่แตะนวล”
(*)เพลง อยากมองเธอ...ในแง่ร้าย ศิลปิน:โยคี เพลย์บอย
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
บ้านพี่ฟ้าน่ารักมากเลย
ทั้งพ่อจ๋า แม่จ๋าแล้วก็คุณยาย
ดูอบอุ่นแล้วก็หวานละมุนมากๆ
มิน่าพี่ฟ้าจ๋าเลยหวานขนาดนี้ อ๊างงง
-
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
เปิตตัวลูกสะใภ้แบบโคดเซอร์ไพรส์ กีซซซซซซซ
พ่อคนเจ้าแผนการโหยเดินหน้าแบบจี้จุดรักไว้ไม่ให้กระเด็นไปไหน
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
คราวหน้ามาคงมาพร้อมของหมั้นเลยชิมิเคอะคุณพี่อากาศ งี๊ดดดดด
ครอบครัวโครตอบอุ่นคะ คุณยายหัวเราะได้สะใจมาก (โฮ๊ะๆ เหมือนตัวการ์ตูนเลยกร๊าก)
แหมคุณพ่อคงถูกจิตถูกใจมากชิมิเคอะ ลูกชายคนเล็กของบ้าน หึหึที่ลูกชายคนโต
ของคุณพ่อหลงรักแบบหัวปักในบ่อรักเลยอ่ะนะคะ ฮิ้วววววววววววววววววววว
o13 o13 ขยันสุดพลังมากๆจ๊ะคนแต่ง
-
อีป้าแก่ อ่านแล้ว ซาบซึ้ง ชอบความหวาน มากมาย เพราะอีป้าแก่ๆ ดำรงค์ชีพด้วยของหวานๆ นะคะ
-
ได้ไปเที่ยวบ้านพี่ฟ้าแล้ว ไม่ผิดหวังเลยค่ะ น่ารักกันทั้งบ้าน
แม่จ๋า พ่อจ๋า กับลูกชายฟ้าและชมพู~ กุ๊กกิ๊กดีเนอะ หุหุ
ตบท้ายด้วยกลอนที่ทำให้เรานั่งอมยิ้มอีกแล้ว เมื่อยแก้มเหมือนกันนะเนี่ย ฮ่าๆๆ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
หวานละลาย >///<
-
โฮกกกกกกกกกก
หวานได้อีก อิจฉาวุ้ยยยยยยย
โอ๊ยๆ กรี๊ดๆๆ
พึ่งอาบน้ำเสร้จเลยนะนี่่่่
อ๊ากก
-
หวานจริงหวานล้ำเกินบรรยาย
น้องป่วนนี่เป็นขวัญใจพ่อแม่และยายของพี่ฟ้าไปแล้ว
แล้วเมื่อไรจะพาพี่ฟ้าไปเปิดตัวมั่งละจ้ะ อย่าให้น้อยหน้ารีบพาไป
กลอนของไรเตอร์ เพราะ ทุกตอนจริงๆ o13
-
น่ารักอีกแล้วค่าาา >< เขินๆๆๆ
บ้านพี่ฟ้าน่ารักจริงเชียว
อยากพาน้องไปให้ที่บ้านดูตัวก็เล่นเซอร์ไพรส์ซะปุบปับเลย
เมื่อกี๊แอบไปท่องเว็บส่องรูปสวยๆมาค่ะ
ไปเจอมารูปนึงเห็นเป็นหนุ่มแว่น อยู่ดีๆก็นึกถึงพี่อากาศ
เลยลองอัพมาฝากนะคะ ไม่รู้จะโดนใจคุณนุ่นบ้างหรือเปล่า เผื่อบางทีอาจช่วยคนอ่านในการจิ้นบ้างอะไรบ้าง ฮ่าา
(http://upic.me/t/0o/wallcoo_book_cover_man_b577.jpg) (http://upic.me/show.php?id=77e01dd29a97cb14cc558b57f2a1c25d)
-
หนูป่วนเลเว่ลอัพ แบบไม่ค่อยรู้ตัวนะ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่ฟ้าแกหวานต้น หวานปลาย หวานตลอดสายจริงๆ
ชอบกลอนชมโฉมสุดๆ ไม่ไหวนะ มัน...มาก ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ครอบครัวพี่ฟ้าอบอุ่นมาก ดูเป็นครอบครัวที่น่ามหัศจรรย์ใจดีเหมือนกัน
ทั้ง พ่อจ๋า แม่จ๋า และคุณยาย ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
-
เข้ามากดบวกให้คุณพาราเซตที่อุตส่าห์พาอิมเมจพี่ฟ้ามาแปะให้ ทำให้คนเขียนนึกออกว่าพี่ฟ้าในใจคุณพาราเซตเป็นยังไง
เกือบใช่แล้วค่ะ แต่พี่ฟ้าของคนเขียนต้องสีเข้มกว่านี้หน่อย แบบว่าส่วนตัวคนเขียนปลื้มผู้ชายที่ชอบทำกิจกรรมกลางแจ้ง :impress2:
แต่ไอ้หน้าครุ่นคิดอะไรในใจแถมแฝงแววเจ้าเล่ห์แบบเนี้ย ใช่เลย คริคริ
เดี๋ยวเข้ามาตอบเมนท์นะคะ ตอนนี้ออกไปข้างนอกก่อน
:กอด1:คนอ่านทุกท่าน ขอบคุณมากค่ะที่ให้การสนับสนุน
-
^
^
^
จิ้มคุณนุ่นจ้า หนูป่วนได้ใจผู้ใหญ่ไปทั้งบ้านเลยนะ เหอๆ
ครั้งหน้าหนูป่วนก็พาพี่ฟ้าไปบ้านตัวเองบ้างดิ จะได้เสมอภาคกัน เหอๆ
กลอนหวานมากมายจ้า อิอิ
-
มีครอบครัวน่ารักมาก
อิจฉานายฟ้ากะชมพู
ตัวป่วนโชคดีจัง
แต่คนก่อนคือใครนะ
ถึงได้มาบ้านได้
+1
-
เพราะความน่ารัก เค้าเลยรักตัวป่วนกันทั้งบ้าน
แต่ว่ากินจุขนาดนี้ ตัวป่วนมี 4 กระเพาะเหรอจ๊ะ (แอร๊ยย ล้อเล่นน๊า รักดอกจึงหยอกเล่น หุหุ)
เฮ้ออ เจอกลอนตอนจบ(ตอน) ทำเอาเพ้อไปเลย พี่ฟ้าตัวโตหวานเสมอต้นเสมอปลาย ดีจริงๆ :-[
ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปเน่อ :กอด1:
-
มาตอบเมนท์พร้อมแจ้งว่าคืนนี้มาแปะตอนต่อแน่นอนค่ะ ^0^
คุณ♥a2k♥ เนอะๆ อันนี้เอามาจากเพื่อนคนนึง บ้านมันเรียกพ่อกับแม่ว่า พ่อจ๋า แม่จ๋า ทุกคำเลย
ส่วน"เค้า" เอิ่ม..คุณนายที่บ้านแทนตัวเองเวลาพูดกะคุณผู้ชายค่ะ กร้ากกกกกกกกกส์
คุณmecon บ้านนี้เค้าเลี้ยงเด็กๆมาด้วยความรักค่ะ แถมมีคติลูกรักใครเรารักด้วย
ว่าแต่......อิพี่ฟ้าเจ้าแผนการจริงๆแหละ คิดก่อนลงมือตลอด แต่ช่วงนี้พอหนูป่วนมันอัพเลเวลก็เริ่มมีแกว่งๆบ้าง โฮะๆๆๆๆๆๆ
คุณป้าแก่ เดี๋ยวคืนนี้ถ้าว่างก็มาอ่านตอนต่อไปนะคะ มาแปะให้ได้ของหวานต่อแน่นอน ย้ำๆ เรื่องนี้ไม่มีรสขม ^^
คุณpattybluet เนอะๆๆๆ บ้านนี้น่ารักมากมาย ส่วนกลอนใตตอนที่ผ่านมานี่ตั้งใจมาก แบบว่าอยากให้ตัวป่วนมันเขินจริงๆเพราะพี่ฟ้ารุกคืบผ่านทางกลอน
คุณiamnan ละลายแล้วรีบกลับมาเป็นของแข็งใหม่นะคะ จะได้เสถียร 5555 (ไม่ต้องกลัวว่าคุณจะเขินอยู่คนเดียว เพราะเราจะเขินเป็นเพื่อนคุณ อิอิ)
น้องกาล เดี๋ยวคืนนี้พี่นุ่นจะไปกรี๊ดที่เรื่องภาคกะเบียร์บ้าง ไอเท็มแมวน้อย กรี๊ดดดดดดดดด
คุณJesale ก็เพราะตัวป่วนมันน่ารักไงคะ ใครๆก็เลยรักมันกันหมด
ส่วนกลอน คนเขียนตั้งใจให้พี่อากาศแกอัพเลเวลขึ้นเรื่อยๆ(ทั้งเลเวลความหวานและความ..ต้องการ น่ะค่ะ)
คุณพาราเซต ตัวป่วนมันยังไม่พร้อมพาพี่อากาศไปบ้านหรอกค่ะ ก็มันยังไม่แน่ใจเลยนี่นา ส่วนรูป อิอิ แววตาเจ้าเล่ห์นั่นใช่เลย
คุณปลาทองสีชมพู กลอนชมโฉมนั่นมัน...... คริคริ รู้สึกใช่มั้ยคะ รู้สึกใช่ม้ายยยยยยยย???
คุณเมฆ ให้เวลาหนูป่วนมันอีกนิดเนอะ ขอให้มันมั่นใจอีกหน่อย^^
คุณLittle devil เจอคนสนใจเรื่องของคนก่อนแล้ว หุๆๆๆๆๆ เค้าไม่สำคัญอีกต่อไปแต่เราก็จะเล่าถึงค่ะ
คุณBeeRY ไอ้หนูป่วนมันพวกอัตราเผาผลาญสูงค่ะ แบบว่ากินเท่าไหร่ก็เผาผลาญหมด ไม่อ้วนสักทีแถมกินได้เยอะอีกต่างหาก
...................
เดี๋ยวคืนนี้มาต่อนะคะ :กอด1:
-
:pig4:
มากมายจร้า
ที่รัก
สนุกสนานคลายเครียด (รึป่าว)
กร๊ากกกกกกกก
-
ตัวป่วนน่ารัก น่ารัก :m1:
พี่ฟ้าก็หล่อ ที่บ้านก็ใจดี
น่าร๊ากกกกกกก :-[
คุณนุ่นดูเดอะสตาร์
รอตอนต่อไปอยู่นะจ๊ะ :กอด1:
-
อีป้าแก่ๆ จะรอของหวาน ก่อนนอนนะคะ
พรุ่งนี้ ต้องพาหลานชายไปลงทะเบียนสะด้วย
อย่าดึกมานะคะ อีป้าแก่ๆ ขอร้อง
:กอด1: +1 ด้วย
-
มาแล้วค่ะ ตอนต่อไปมาเสิร์ฟแล้ว ร้อนๆควันกรุ่นเลย พิมพ์เสร็จปุ๊บมาแปะปั๊บ
:กอด1:คนอ่านทุกท่านนะคะ
...................
...................
ตอนที่๑๗ ถ้าอยากเล่า...ผมจะฟังให้ก็ได้
เช้าวันอาทิตย์......
เหตุการณ์หน้าบ้านเก่าครึ่งไม้ครึ่งปูนของไอ้ตัวป่วนกับไอ้เพื่อนแผนแทบไม่ต่างจากเมื่อวาน
ตัวป่วนมันเริ่มต้นวันด้วยการโซซัดโซเซออกไปเปิดประตูให้คนแก่ที่ตื่นแต่เช้าได้ทุกวี่วันแบบยังไร้สติ
ไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำ ว่าวันนี้คนเดินตามเข้าบ้านหอบข้าวของทั้งของกินของเล่นที่เมื่อวานไม่ได้ขนลงจากรถเข้ามาด้วยเต็มไม้เต็มมือ
พี่อากาศได้แต่นึกขำในใจ อุตส่าห์ทำเนียนไม่เตือนว่าลืมของ วันนี้จะได้มีข้ออ้างมาหาถึงบ้านแต่เช้า
ที่ไหนได้ พอโทรเรียกให้เปิดประตูให้ ไอ้หนูป่วนมันก็มาเปิดให้ด้วยอาการไม่ต่างจากเมื่อวาน
แถมไม่ถามหาเหตุผลอะไรสักนิด
แล้วดูมันนะเปิดประตูให้เสร็จก็หัวซุนเข้ามาล้มตัวนอนต่อเฉยเลย ท่าเดิม มุมเดิม โซฟาตัวเดิม ที่ไม่เหมือนเดิมก็แค่ชุดนอน ที่วันนี้เป็นสีฟ้าอ่อนทั้งชุด
พี่อากาศจอมวางแผนแกนึกถึงหน้าไอ้หนูป่วนเมื่อวานตอนได้ยินคุณยายพูดถึงคนเก่าแล้วอยากจะขำออกมาดังๆ
สีหน้านั่นแสดงออกมาหมดแล้วว่าอยากรู้อยากเห็นขนาดไหน นึกว่าขึ้นรถขากลับได้อยู่ด้วยกันสองคนจะถูกซักจนขาว
ที่ไหนได้ ไอ้ตัวเล็กที่ชอบทำให้แปลกใจนี่กลับหลับไปตั้งแต่สิบนาทีแรก แล้วก็หลับมาตลอดระยะเวลาเกือบๆสองชั่วโมงที่ขับรถกลับมาส่งบ้าน
“งืม.....” เอาแล้ว ดูซิวันนี้ไอ้ตัวป่วนมันจะงุ้งงิ้งอะไรแต่เช้า
“...........พี่ฟ้า?”
อ้าว...วันนี้ได้สติเร็ววุ้ย พลิกไหล่มาตะแคงออกจากโซฟาแต่ช่วงเอวลงไปยังคว่ำราบไปกับเบาะนั่งอยู่
แอบstep เดิมโดยขยี้ตาเล็กน้อย สงสัยขี้ตาจะเยอะเลยมองอะไรไม่ชัด แล้วก็เรียกชื่อคนที่นั่งมองมันมาจากเก้าอี้เดี่ยวฝั่งตรงข้าม ตำแหน่งเดียวกับเมื่อวานเลย
“ว่าไงเด็กขี้เซา?” คุณพี่อากาศส่งยิ้มหวานๆไปให้ไอ้คนเพิ่งตื่น
“น้ำนั่นพี่รินมาเตรียมไว้ให้ กินได้เลย”
โห.....อิจฉาเว้ย จะเอาใจใส่กันทุกรายละเอียดอะไรขนาดน้านนนนน
ไอ้ตัวป่วนผู้ตื่นมาก็มีคนตัวโตมาบริการถึงที่เลยได้แต่ส่งยิ้มหวานกว่ากลับไปให้ แล้วก็ส่ายหน้าไปมาจนผมยุ่งๆกระจาย
“ทำไมล่ะ หืม? เมื่อวานพี่เห็นตื่นมาก็คอแห้งหิวน้ำเลยนี่”
ตัวป่วนมันไม่ตอบ แต่กลับยื่นแขนที่อยู่ด้านบนออกไปหาคุณพี่อากาศของมัน แล้วก็กระพริบตาอีกสองปริบ
“.....ดึงหน่อย.....” แหมๆๆมันอ้อน อ้อนเขาแต่เช้าขนาดนี้แต่บอกกับไอ้เพื่อนแผนว่าลองคบหาดูใจ
ไอ้ที่ทำอย่างนี้มันไม่ใช่ดูใจแล้วม้าง.... อย่างนี้มันยกให้เขาไปทั้งใจแล้วอิหนูเอ๊ย
ไอ้หนูป่วนมาไม้นี้พี่อากาศที่อมยิ้มอยู่ในหน้าเลยยิ่งหน้าบาน ไม่ต้องอมมันแล้วยิ้ม ยิ้มออกมาเต็มที่เสียปากจะกว้างถึงหู
แล้วอย่าได้คิดเชียวว่าคนมาปลุกแต่เช้าติดต่อกันเป็นวันที่สองจะขัดใจไอ้หนูป่วน
แค่เห็นท่ายื่นมือออกมาหา ไม่ทันได้ยินคำขอนั่นพี่ท่านก็สปริงตัวจากเก้าอี้ก้าวยาวๆสองก้าวมาถึงตัวมันแล้ว
พอพี่อากาศดึงไอ้หนูป่วนลุกขึ้นมานั่ง มันก็รั้งแขนพี่เขาลงมานั่งข้างๆ
“แล้วไงต่อ ต้องให้พี่ป้อนน้ำด้วยรึเปล่า?”
ได้ยินสุ้มเสียงเย้าแหย่แบบนั้นตัวป่วนมันเลยหันไปย่นจมูกใส่พี่อากาศตัวโตเสียหนึ่งที ก่อนจะหยิบน้ำมาดื่มจนหมดแก้ว ถอนหายใจหนึ่งเฮือกแล้วกลับลงไปนอนใหม่
แต่คราวนี้ยึดตักของคนหาน้ำมาให้แทนหมอน
“เอ.....อย่างนี้พี่จะต้องขออนุญาตก่อนถึงจะมีสิทธิ์ลูบผมป่วนรึเปล่าน้า..”
ได้ยินอย่างนั้นตัวป่วนมันก็จัดการคว้ามือใหญ่ๆนั่นมาวางแหมะลงบนหัวทุยๆของตัวเองทันที
พี่อากาศแกนั่งอุทิศตัวเป็นหมอนไปลูบผมไอ้หนูป่วนเล่นไป จนอดรนทนไม่ไหวต้องเอ่ยปากออกไปจนได้
“ไม่สบายใจอะไร พูดกับพี่ได้ทุกเรื่อง พี่เคยบอกไว้แล้วนี่”
“ผมไม่ได้ไม่สบายใจ.....”
“ตัวป่วนไม่รู้เหรอ ว่าตัวเองน่ะ คิดอะไรก็แสดงออกมาทางสีหน้าหมด แล้วที่วันนี้อ้อนพี่ พอให้นอนหนุนตักก็ถอนหายใจเฮือกๆอย่างนี้ บอกว่าไม่มีอะไรได้ยังไง?”
“ก็....ที่จริงก็มีอะไรนิดหน่อย”
“เรื่องคนเก่าที่คุณยายพูดถึง?”
ได้ผล จากที่นอนตะแคงหันหน้าออกข้างนอกไอ้หนูป่วนมันหันกลับมามองหน้าพี่อากาศท่านทันที
“ก็.....ถ้าพี่อยากเล่า ผมจะฟังให้ก็ได้” แน่ะ ทำเป็นไม่อยากรู้ ไอ้ปากแข็งเอ๊ย
..........................
..........................
“เขาเป็นรุ่นพี่ตอนมัธยม พี่เข้าไปม.๔ เขาก็อยู่ม.๖แล้ว” พี่อากาศแกเล่าไป มือก็ลูบผมสางผมไอ้หนูป่วนเล่นไปเรื่อย
“ตอนนั้นพี่ก็รู้ตัวแล้วว่าพี่ไม่ได้ชอบผู้หญิง พอเขาเข้ามาหา มาทำความรู้จัก มาทำตัวสนิทสนมด้วย พี่ก็นึกว่าคนนี้แหละเป็นคนที่ใช่ รู้จักกันได้แค่เดือนเดียวพี่ก็เริ่มจัดให้เขาอยู่ในตำแหน่งแฟน ตอนนั้นอะไรก็ดูดี ไม่ว่าอะไรพี่กับเขาก็เข้ากันได้ ความคิดตรงกันแทบทุกอย่าง.....”
“พี่ฟ้า.....” ไอ้หนูป่วนฟังมาถึงตรงนี้ก็พลิกตัวเป็นนอนหงายเอามือมายึดมือใหญ่ที่กำลังลูบผมไว้ แถมยังเม้มริมฝีปากเสียเกือบจะเป็นเส้นตรง
“ว่าไงครับ?”
“ผม.....ไม่อยากฟังแล้ว”
“อ้าว....แล้วแน่ใจเหรอว่าจะไม่ค้างคาใจ ไม่อยากฟังแล้วแน่นะ?”
“......หึ ไม่แน่อ้ะ”
ถึงตอนนี้ปากเม้มๆจนแทบจะหายไปนั่นเปลี่ยนมาเป็นแบะออกเหมือนเด็กน้อยงอแงยังไงยังงั้น
“อ้าว!!! แล้วพี่จะทำยังไงดีเนี่ย? หืม ไอ้ตัวเล็ก”
พี่อากาศแกหมั่นไส้ไอ้ตัวเล็กที่มายึดตักเป็นหมอนจนอดไม่ไหวต้องเอามืออีกข้างที่ไม่ถูกยึดเป็นตัวประกันมาบีบจมูกแหลมๆนั่นเล่น
“หงะ...ฟังต่อก็ได้ พี่ฟ้าก็เล่าสั้นๆสิ เอาแบบย่อๆก็พอ”
“......นั่นแหละ ทุกอย่างดูดี จนเขาเข้ามหาวิทยาลัย เมื่อก่อนพี่ไม่เชื่อเลยที่เขาว่าระยะทางเป็นอุปสรรคของความรัก จนมาเจอกับตัวเอง ทั้งๆที่วิทยาเขตที่เขาเรียนอยู่ห่างโรงเรียนของพี่แค่นั่งรถยี่สิบนาทีถึง แต่เขาก็ค่อยๆหายไป หายไปแบบกะทันหัน แบบที่วันนี้พี่ยังคุยโทรศัพท์กับเขา ยังเล่าเรื่องในชีวิตประจำวันให้กันฟัง แล้วพอวันถัดมา เขาก็หายไปเลย....”
ถึงตรงนี้ตัวป่วนมันก็พลิกตะแคงเข้าหาตัวพี่ฟ้าของมันแล้วสอดแขนเข้าไปกอดรอบเอวของคนที่กำลังเล่าเรื่องเก่าให้ฟังอยู่
“พี่พยายามโทรหา ถึงขั้นไปดักรอหน้ามหาวิทยาลัย แต่ไม่เคยเจอ เป็นห่วงเสียมากมาย กลัวว่าที่ติดต่อไม่ได้เพราะเกิดเรื่องกับเขารึเปล่า พี่เพิ่งรู้ตัวตอนนั้นเอง ว่ามีแต่พี่ที่เปิดใจให้เขา พาเขาเข้าบ้าน แนะนำเขากับทุกคนที่พี่รัก .....แต่พี่ไม่เคยไปบ้านเขาเลยสักครั้ง”
“พี่ฟ้า.........”
ไอ้หนูป่วนยิ่งกระชับอ้อมแขนแน่นเข้า แล้วยังลูบมือที่หลังของพี่อากาศแกไปมาเหมือนจะปลอบประโลมคนเจ็บ
“....พี่ไม่เป็นไรแล้ว เรื่องมันผ่านไปแล้ว”
พี่อากาศของไอ้หนูป่วนส่งยิ้มให้มัน ยิ้มที่บอกว่าเจ้าของรอยยิ้มมั่นคงจริงจังแค่ไหน
“แล้ว......แล้วตกลงได้เจอกับเขาอีกรึเปล่า?”
“พี่เห็นเขาครั้งสองครั้ง แต่ก็ไม่ได้เข้าไปทักถามอะไร ดูเขาก็มีความสุขดี เฮฮากับกลุ่มเพื่อนของเขาไป ก็เขาตัดเราขาดออกอย่างนั้น ยื้อไว้ก็ไม่มีประโยชน์..... สู้ตามหารักแท้ดีกว่า ตัวป่วนว่าจริงมั้ย?”
ท้ายประโยคพี่อากาศจอมเจ้าเล่ห์ก็ไม่ทิ้งลาย ยังอุตส่าห์แอบหยอดไอ้หนูป่วนมันอีก ไอ้หนูป่วนก็ไม่รู้เรื่องว่าเขาหยอด พยักหน้าหงึกๆเห็นด้วยอยู่กับตักนั่นแหละ
“....แล้ว.....เอ่อ..”
“หืม? ว่าไงครับ สงสัยอะไรอีก?”
“คือ.......พี่ฟ้ามีอะไรกับเขารึเปล่า?”
ถามเสร็จไอ้หนูป่วนมันก็ซุกหน้าลงกับพุงของคุณพี่ฟ้าทันที
ทิ้งหลักฐานว่าเจ้าตัวกำลังเขินอายขนาดหนักเป็นใบหูแดงๆตรงหน้าของพี่อากาศที่ตอนนี้ชักไม่อยากตอบคำถาม แต่อยากกินหูไอ้ตัวคนถามแทน
“แน่ใจนะว่าอยากรู้?”
น้ำเสียงเรื่อยๆเอื่อยๆเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงเจือหัวเราะ เย้าแหย่อย่างที่ได้ยินเป็นประจำ
“อื้ม”
“.......ครับ”
พอได้คำตอบแบบนี้ไอ้หนูป่วนก็เด้งตัวเองขึ้นมานั่งทันที ก่อนจะหันหน้าเข้าหาพี่ฟ้าของมัน
แล้วขอในสิ่งที่แม้แต่ตัวเองก็ยังไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมต้องขออะไรแบบนั้นด้วย
“กอดผมที......”
แล้วตัวเองก็จัดการขยับตัวเข้าไปหาคนตัวโตที่นั่งพิงพนักโซฟาอยู่จนขึ้นไปเกยอยู่บนตัก โอบแขนไปกอดเอาไว้จนแน่น
“พี่ฟ้า....กอดแน่นๆเลยนะ”
............................
............................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
กอดแบบไหน
คำว่ากอดผมทีนี่ชวนคิดลึกนะ
-
^
^
^
คิดไปถึงไหนเนี่ยหนู
นี่ตัวป่วนนะ ไม่ใช่น้องภาค กร้ากกกกกส์
-
ตัวป่วน มันยั่วกันชัดๆจะน่ารักไปไหนนี่
-
อร๊ายยย ไม่ได้เข้ามาอ่าน ผ่านไปสองตอนแล้ว ดีใจจังอ่านสองตอนรวด...แถมตอนพิเศษด้วย
คุณนุ่นนนนน...สงสัยเราจะฟังเพลงแนวๆ เดียว ยุคๆ เดียวกันแน่เลยค่ะ...ชอบพี่โป้มากมาย เหมือนกัน อิอิ...
กรี๊ดดดดดดด...กอดผมที....กรี๊ดดดดด สลบไปเลยค่ะ :-[
พ่อกับแม่พี่ฟ้าแกน่ารักอะ...พี่ฟ้าเกิดมาท่ามกลางครอบครัวแบบนี้เอง ถึงทำให้เป็นคนอ่อนโยน แล้วก็โรแมนติกขนาดนี้...
ละลายกับกลอนอีกแล้วค่ะ.... :กอด1:
ส่วนตอนลงอีกเถอะค่ะ ชอบคู่แผนกะนุ่นอะ เราเองก็แอบผิดวัตถุประสงค์ไปสองตอนพิเศษเหมือนกันฮ่าๆๆๆๆ
-
อีป้าแก่ๆ เคืองมากมายคะ ชิ....... มาแหย่ให้อยากแล้วจาำกกันไป :เฮ้อ:
-
ตัวป่วนอย่าคิดมากนะจ๊ะ...ถึงนู๋ไม่ใช่คนแรก แต่จะเป็นคนสุดท้ายของพี่เค้าแน่นอน
(น่าน คิดแทนพี่ฟ้าเสร็จสรรพ 55+)
แต่พี่จะคิดมากแทนนู๋นะคะ ไปขอให้พี่ฟ้ากอดแบบนี้ แล้วพี่เค้ามันจะยอมแค่กอดเฉยๆเหรอ
เพราะเป็นพี่ๆ ไม่ยอมหยุดแค่นั้นไง กร๊ากๆๆ :haun4:
ขอบคุณค่ะไรเตอร์ รออ่านตอนต่อไปเน่อ :กอด1:
-
ตัวป่วน ทำให้เราตกหลุมรักเป็นรอบที่ร้อยยย ~ :m1:
น้องน่ารักมากเลย พี่ฟ้าห้ามทำน้องเสียใจน๊า
ไรท์เตอร์ถ่ายทอดอารมณ์ของตัวป่วนตอนท้ายๆตอน ได้ประทับใจเรามากเลยค่ะ
“กอดผมที......”
“พี่ฟ้า.... กอดแน่นๆเลยนะ”
ถ้าเราเป็นพี่ฟ้าเราจะกอดน้องแน่นๆ แล้วก้อรักน้องมากๆเลย ~
ได้ยิ้มก่อนเข้านอนอีกแล้ว ขอบคุณนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ตบเข่าฉาดใหญ่ กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
ทำแบบนี้นะอิป้าปล้ำตั้งแต่ให้เราฉุดขึ้นมาแล้วใช้ตักเราต่างหมอนอีก
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
ทำไมถึงได้ขยันทำร้ายหัวใจคนแก่ให้เต้นผิดจังหวะแบบนี้บ่อยๆกันนะ
เจ้าเด็กขี้อ้อน ขี้วางฟอร์มแต่ตอนนี้จะเหลืออะไรล่ะลูก
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
รู้แบบนี้แล้วเกิดไม่มั่นใจอะไรตัวเองขึ้นมาล่ะนั่น หรือ สงสารพี่ฟ้าเค้าละลูก
อีกอย่างความหมายของคำว่า "กอด" คือ hug ชิมิเคอะลูก กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แต่อิป้าว่า พี่อากาศจะแปลความหมายผิดไปรึป่าวนะ :o8: :impress2:
ตีลังการาวด๊อฟไปเขิน
o13 o13 o13 บวกเน้อ
-
ตัวป่วนเอ๊ยยยยยยยย
ทำไมถึงได้น่ารักอย่างนี้ :กอด1:
ถ้าพี่ฟ้าอดใจไม่อยู่จะทำยังไง :impress2:
ดูเดอะสตาร์จบแล้วมาอ่านตัวป่วน
เห็นหน้าน้องริทเป็นตัวป่วนได้ไงเนี่ย :o8:
สนุกมากมาย +1 ไปเลยค่ะ o13
รีบมาต่อนะคะ จะรออ่านตอนต่อจากกอด :z1: :z1:
-
น้องป่วน อ้อนให้กอดเรียกความมั่นใจหรอจ้ะ
พี่ฟ้า อย่าช้า ตามใจน้องป่วนให้เต็มทีกอดแน่นๆ เน้นๆ :z1:
คนอ่าน คิดไปไกลนะเนี่ย คำว่า กอดผมที เนี่ย อิอิ
-
แหง่ะ หนูป่วน ยั่วพี่ฟ้าแต่เช้าเลยเหรอหนู
เดี๋ยวพี่ฟ้าทนไม่ได้พาตีลังกาสามตลบนะ หึหึ อย่าหาว่าไม่เตือนกัน
ยิ่งช่วงนี้พี่ฟ้ามันภูมิคุ้มกันความอดทนต่ำด้วย เหอๆ
-
ฮ่าาา ขอบคุณสำหรับบวกหนึ่งมากค่ะคุณนุ่น....เรายังบวกคืนให้ไม่ได้ ไม่ว่ากันนะคะ :กอด1:
“ก็.....ถ้าพี่อยากเล่า ผมจะฟังให้ก็ได้” แน่ะ ทำเป็นไม่อยากรู้ ไอ้ปากแข็งเอ๊ย
:m30: เง้ออออ...น่าหยิกจริงๆหนูป่วน พูดเหมือนไม่อยากรู้เลยนะเนี่ย ฮ่าๆ น่ารักจริงๆ
“กอดผมที......”
แล้วตัวเองก็จัดการขยับตัวเข้าไปหาคนตัวโตที่นั่งพิงพนักโซฟาอยู่จนขึ้นไปเกยอยู่บนตัก โอบแขนไปกอดเอาไว้จนแน่น
“พี่ฟ้า....กอดแน่นๆเลยนะ”
:a5: หมายถึงกอดแบบไหนคะตัวป่วนนนนนน?????
(ลางๆว่าพี่ฟ้าจะกำไรเห็นๆยังไงก็ไม่รู้สิเนี่ย อิอิ)
-
อีป้าแก่ๆ เคืองมากมายคะ ชิ....... มาแหย่ให้อยากแล้วจาำกกันไป :เฮ้อ:
ู^
^
เห็นด้วยค้าบบบบ
ตัวป่วน ขี้อ้อนซะ
-
:mc4:ขอบอกว่าอิเจ๊ ชอบน้องป่วนมากเลยอะ น่ารักดี
และชอบในความเจ้าบทเจ้ากลอน ของพี่ฟ้าอีกด้วย ทำให้นึกถึงตอนอิเจ๊ยังสาวพริ้ง เมื่อก่อนมีแต่งกลอนแบบนี้ให้กัน
ถ้าเก็บไว้นะ เอามาอ่านคงตลก ขำๆๆๆน่าดู ประมาณเขียนกลอนเลี่ยนๆๆเสี่ยวๆๆ แบบนี้มาจีบตรูได้ไงนี่ ประมาณนั้น
และชอบน้องแผนด้วย เป็นผู้ใหญ่ ที่ช่างสังเกต เป็นคนที่คอยอยู่ใกล้ คงทำให้เราได้ความคิดมากมาย
และชอบนุ่นด้วย ที่น่ารักซะขนาด เป็นเพื่อนที่รักเพื่อนก้วย แต่เมื่อไหร่จะรักนายแผนี่ หรือว่ารู้ว่านายแผนชอบ แต่แกล้งเฉไฉ เอาเป็นว่าช่วยลุ้นอีกคู่
และดูเหมือนว่าคูน้องป่วนสนุกดีอะนะ จะคอยติดตามไปเรื่อย
ยังไงก็ขออย่าให้มีใครมาป่วนงานนี้เลย ขอให้อากาศ คู่ตัวป่วนนะ
และอยากบอกว่าเจ้าตัวป่วนน่ารัก ขี้เขิน ด้วยอย่างมากมาย o13 o13
-
ตอบเมนท์ๆๆๆๆๆๆๆๆ
คุณpadigree เรารู้นะคุณเข้ามาวิ่งผ่านเฉยๆ :m20: ยังไงคราวหน้าคราวหลังเข้ามาก็วิ่งเล่นนิดนึงนะคะ อย่าวิ่งผ่านอย่างเดียวเลย เดี๋ยวคนเขียนเฉา^^
แต่ว่าเรื่องนี้น่าจะไม่ใช่แนวที่ชอบหรอกค่ะ ถ้าชอบแนวๆน้องจุมกับพี่วุฒิ เพราะเราก็ชอบอ่านเรื่องของน้องจุมเหมือนกัน
เข้าไปอ่านเรื่องนั้นจบทุกตอนก็ชอบพี่ชนะเพิ่มขึ้นทุกตอน โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คุณaa_mm กร้ากกกกกกกส์ รายนี้มาแบบอินกับเดอะสตาร์ น้องริท.....อืม น้องริทหวานกว่าตัวป่วนอีกนะนั่น 5555555
คุณป้าแก่ๆ เปล่านะคะ ไม่ได้ตั้งใจให้ค้างนะ เดี๋ยวคืนนี้มาต่อ แหะๆๆๆๆ แต่ยังไม่มีฉากอัศจรรย์นะคะบอกไว้ก่อนเลย ^^
น้องกาล คิดลึกเกิ๊นนนนนนนนน กอดก็กอดสิ อย่างน้อยตัวป่วนมันก็คิดอย่างนั้นแหละ แต่พี่ฟ้า คิดไรก็ไม่รู้ ก็พี่นุ่นไม่ใช่พี่ฟ้านี่???
คุณiamnan คนเขียนก็เพิ่งจะมาเข้าใจธรรมชาติของผู้ชายตอนรู้จักเล้าเนี่ยแหละค่ะ ว่าการกระทำหรือคำพูดบางอย่างที่เราคิดว่ามันไม่ได้ส่อไปทางนั้น
แต่ผู้ชายคิดไปแล้วว่าตัวเองถูกยั่ว อย่างนิยายบางเรื่องที่อ่านนะคะ ตอนแรกจะขัดใจกับพระเอกมากเลย มันชอบว่านายเอกยั่ว
ทั้งๆที่บางทีนายเอกมันแค่เขินเลยหน้าแดง พระเอกมันก็บอกว่ายั่วซะแล้ว พอลองอ่านไปหลายๆเรื่องเข้าถึงได้เข้าใจ ว่านั่นคงเป็นธรรมชาติของผู้ชายจริงๆ
คนเขียนว่านี่คือความยากอย่างยิ่ง เป็นอุปสรรคสำคัญของผู้หญิงที่ริเขียนเรื่องรักระหว่างผู้ชายกับผู้ชาย เพราะเราไม่เข้าใจว่าผู้ชายจริงๆเป็นยังไง
(แหะๆ พล่ามซะยาว ทั้งที่คุณiamnanเมนท์สั้นนิดเดียว ขอโทษนะคะ กอดกันๆๆๆๆ)
คุณMercy รุ่นเดียวกันก็งี้แหละค่ะ รุ่นเราโตมากับอัลเทอร์เนทีฟ โตมากับเบเกอรี่ มิวสิค ^____^
จะบอกว่าเพลงนี้ออกปี2545 แต่เชร็ค1 เข้าฉายปี2544 แต่นุ่นชอบเพลงนี้มาก แล้วก็ตรง เพราะในสายตาพี่อากาศไม่ว่ามองยังไงก็มองตัวป่วนในแง่ร้ายไม่ได้สักที
คุณBeeRY ไม่ใช่คนแรก แต่ขอจะเป็นคนสุดท้าย ประโยคแรกหวานมาก แต่ข้างล่างนั่น.....คุณBeeRY หื่นนนนนนนนนนนนนนนน
คุณpattybluet เรารักเมนท์นี้ กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ชมเราแบบจริงจัง กร้ากกกกกกกกกกส์ ปลื้มเลยค่ะ ประมาณว่าอ่านเมนท์แล้วจะลอย
คุณmecon กร้ากกกกกกกกส์ตบเข่าแรงไปเจ็บม้ายยยยยย?? ตัวป่วนมันอ้อนเนอะ ว่าแต่คุณmeconจะจับมันปล้ำ เอ่อ.....ขั้วเดียวกันไม่ใช่เหรอคะ? :m20:
คุณJesale มาอีกคนแล้ว ยุให้กอดแน่นๆเน้นๆ เอร๊ยยยยยยย
ขอคนเขียนเก็บข้อมูลอีกนิดนะคะ ขัดใจตรงถามเพื่อน เพื่อนก็ไม่ยอมเล่าให้ฟัง มันว่าปล่อยให้ตัวเองโง่ๆต่อไปดีแล้ว เวรกรรม
คุณเมฆ ยังค่ะยังไม่ตีลังกาสามตลบ ว่าแต่......เมคเลิฟกันนี่ถึงกับต้องตีลังกาสามตลบเลยเร้อ???
คุณพาราเซต ไม่ต้องบวกตอบหรอกค่ะ บวกให้เพราะอยากบวก ที่จริงบวกให้ทุกคนที่เข้ามาเมนท์ให้ด้วยซ้ำ(วันที่นึกออกอ้ะนะคะ)
กอดของตัวป่วนมันแปลว่าhug ทางอาการค่ะ แต่ทางใจคงกะจะขอเติมความมั่นใจให้ตัวเองนั่นแหละ ^^ (คนอ่านคิดลึกกกกกก)
คุณLittle devil คนเขียนไม่ได้ตั้งใจให้ค้างจริงๆนะคะ หงิงๆ มันอ้อนเนอะ ^^
คุณhotladyanyavee ขอบคุณแทนตัวละครทุกตัวที่ชอบมันกันแทบจะทุกตัวนะคะ แล้วก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านด้วย
แอบบอกว่าถ้าการมีคนมาป่วนหมายถึงมีมือที่สามล่ะก็ ไม่มีแน่นอนค่ะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ
................
................
คืนนี้ดึกๆมาแปะตอนต่อให้นะคะทุกท่าน ^^
-
ดึกแค่ไหนคะ จะรอนะคะ :กอด1:
-
มันเลยดึกไปแล้วมั้งคะ :laugh:
-
มาแล้วค่ะ มาแล้ว
คือเขียนนานมาก มันยาก......มัน......แหงะ ไม่รู้จะชอบกันมั้ยนะคะ ตอนนี้ไม่ค่อยมั่นใจเลย
ยังไงก็ติชมแนะนำกันได้เต็มที่นะคะ :กอด1:
..........................
..........................
ตอนที่๑๘ อาจารย์พี่ฟ้า......
"กอดผมที......”
ตัวป่วนมันพูดอย่างนั้น แล้วตัวเองก็จัดการขยับตัวเข้าไปหาคนตัวโตที่นั่งพิงพนักโซฟาอยู่จนขึ้นไปเกยอยู่บนตัก โอบแขนไปกอดเอาไว้จนแน่น
“พี่ฟ้า....กอดแน่นๆเลยนะ”
......................
......................
“อะไรของแกไอ้ป่วน เป็นตัวตุ่นรึไง”
ประโยคแรกตอนเช้าวันจันทร์ที่ไอ้เพื่อนแผนพูดกับไอ้ตัวป่วน
ดูพวกมันสิ......รักกันเหลือเกิน รักกันจนต้องประชดประชันกันแต่เช้า
“ตัวตุ่นอะไรของแก?”
“ก็ถ้าแกมุดดินหนีชั้นได้คงทำไปแล้ว อยู่บ้านเดียวกันแท้ๆ นี่ตั้งแต่เช้าเมื่อวานจนถึงตอนนี้แกยังไม่ได้พูดกับชั้นเลย หรือจะเถียงว่าไม่จริง?”
“ไม่ได้หนีเว้ย แค่....”
“แค่อะไรวะ มันก็แค่จูบกับพี่ฟ้า ไม่เห็นเป็นไร”
“เฮ้ย.....ไม่ได้จูบ”
“ไม่ได้จูบ จะบอกว่าเอาปากชนกันพิสูจน์กลิ่นขี้ฟันว่างั้น”
“......................”
เงียบสิ เถียงไม่ออกสิ ไหนแกแค่ขอให้กอดไงไอ้หนูป่วน แล้วไหงไปหลวมตัวจูบกับพี่เขาได้
“ว่าไงนะ? จูบกันแล้วเรอะ?”
เอิ่ม มันมาแล้วครับ ไอ้คุณนุ่นมันมาแล้ว แถมเสียงดังได้ไม่เกรงใจใครด้วย
แล้วไอ้เพื่อนๆที่กองสุมกันอยู่ที่โต๊ะคณะอีกเกือบยี่สิบชีวิตก็ไม่มีผิดคิวเลย หันมามองตามเสียงกันเป็นตาเดียว
“ไอ้แผนมันถ้ำมองข้างบ้านน่ะ พวกแกไม่ต้องสนใจหรอก”
น่าเชื่อมากเนอะ ปั้นเรื่องได้น่าเชื่อมากนะแกไอ้คุณนุ่น
พอใส่ความไอ้คุณแผนเรียบร้อยทำให้กลายเป็นเรื่องขำๆแล้ว ไอ้เพื่อนนุ่นมันก็วางเป้ใบเท่าบ้านกองบนโต๊ะ แล้วนั่งลงข้างๆไอ้หนูป่วน
หายใจเข้าหนึ่งเฮือกแล้วก็เริ่มป้อนคำถามทันทีโดยไม่เปิดโอกาสให้ไอ้หนูป่วนได้ทำใจเลย
“เล่ามาเดี๋ยวนี้ไอ้ป่วน ถ้าแกไม่เล่า ชั้นจะไปถามกับพี่อากาศ”
“เฮ้ย!!!”
“งั้นก็เล่ามา หรือถ้าไม่อยากเล่าเอง ชั้นถามแผนก็ได้ เท่าที่ฟังอยู่เมื่อกี้นี้แกสองคนจูบกันต่อหน้าต่อตาแผนเลยนี่ ไอ้แผน......เล่ามาซิ”
“ก็เมื่อวาน.....”
“หยุดเลย เล่าเอง........”
ตัวป่วนมันทำใจได้แล้วว่ากับเพื่อนรักสองคนนี้ ต่อให้พยายามยังไงก็คงปิดไม่ได้ตลอด เพราะงั้นเล่าเองเลยดีกว่า
“แกรู้แล้วใช่มั้ยว่าวันเสาร์ชั้นไปเที่ยวกับพี่ฟ้ามา”
“อาฮะ”
“พี่ฟ้าเค้าพาไปที่บ้านพ่อจ๋ากับแม่จ๋า....”
“เดี๋ยวๆๆ พ่อจ๋าแม่จ๋าไหน?”
“ก็พ่อกับแม่ของพี่ฟ้าไง แล้วทีนี้คุณยายพูดถึงแฟนเก่าของพี่เขา คนที่เคยพาไปที่บ้าน เมื่อวานพี่ฟ้ามาหาชั้นก็เลยให้พี่เขาเล่าเรื่องคนนั้นให้ฟัง”
“เรื่องแฟนเก่าทำให้แกกับพี่เขาจูบกัน เออ โรแมนติคแบบแปลกๆเว้ย”
“ก็...ไม่รู้เหมือนกันว่าที่จูบไป เป็นเพราะเรื่องแฟนเก่าของเขา หรือเพราะอะไรกันแน่ ตอนแรกชั้นก็ฟังอยู่ดีๆ พอเขาเล่าว่าถูกทิ้ง แบบว่าอยู่ๆคนนั้นก็หายไป ไม่มีการลา ไม่มีคำอธิบาย อยู่ๆก็หายไปเฉยๆ ชั้นก็เลยกอดเขา.......”
“อ๊ายยยยยย เป็นฝ่ายกอดก่อนด้วย......แล้วไงต่อๆ”
ถ้าแค่คำพูดของมันไม่ทำให้เห็นภาพ ขอบอกว่าฟังมาถึงตอนนี้ไอ้คุณนุ่นมันเริ่มกัดแทะมะเหงกของตัวเองเล่นเป็นการระงับอารมณ์
“ทีนี้.......ชั้นเลยถามว่า เอ่อ......ถามว่าเขามีอะไรกับคนนั้นรึเปล่า”
“ขอเดาว่ามี”
สงสัยเพื่อนนุ่นมันมีอาชีพเสริมเป็นแม่หมอ นี่ขนาดไม่ได้ใช้อุปกรณ์เสริมใดๆยังทายแม่นอย่างกับตาเห็น
“อื้ม แกรู้ได้ไงอ้ะ?”
“ก็เพราะมันทำให้แกรู้สึกไม่มั่นใจ แกรู้สึกว่าตัวเองด้อยกว่าคนเก่าของพี่อากาศเขา แกไม่ได้รู้จักทุกอย่างในตัวพี่เขาเหมือนที่คนนั้นเคยได้รู้จัก ใช่รึเปล่าล่ะ?”
“ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะนุ่น ตอนนั้นชั้นรู้แค่อยากให้เขากอด ชั้นก็เลยขอให้เขากอด บอกให้พี่เขากอดแน่นๆ ชั้นอาจจะไม่มั่นใจอย่างที่แกว่าก็ได้”
“แล้วจูบล่ะ แกอย่าบอกนะว่าจูบแกก็เป็นฝ่ายจูบเขาเอง”
“ชั้นก็ไม่รู้อ้ะ พอกอดกันได้สักพัก ชั้นก็จะถอยออกมา แต่พี่เขาไม่ยอม.....แล้ว....แล้ว...”
“แล้ว?”
“แล้วชั้นก็รู้สึกเหมือน เหมือนถูกสะกดจิตน่ะ คล้ายๆกับว่าถูกบังคับให้มองเข้าไปในตาของพี่ฟ้า.....”
ตอนนี้ตัวป่วนมันลอยไปแล้ว ลอยกลับไปที่โซฟาที่บ้าน เมื่อวานนี้ตอนที่นั่งเกยอยู่บนตักของพี่ฟ้า ใกล้กันในแบบที่ไม่เคยใกล้มาก่อน
มือใหญ่อุ่นจัดโอบประคองอยู่ที่แผ่นหลัง ในขณะที่หัวใจของพี่ฟ้าเต้นเป็นจังหวะหนักแน่นสะท้อนออกมาถึงฝ่ามือที่แนบอยู่กับอก ตอนนั้นนอกจากดวงตาสีดำสนิทมีประกายหวานที่เหมือนจะขยายขนาดขึ้นทุกขณะที่ระยะห่างระหว่างสองคนลดลง ตัวป่วนมันก็ไม่ได้รู้สึกถึงสิ่งอื่นอีกเลย
และเมื่อรู้สึกว่าตัวเองถูกดึงดูดเข้าไปในดวงตาคู่นั้นจนทนลืมตาต่อไปไม่ไหว มันก็ค่อยหลับตาลงช้าๆพร้อมกับรู้สึกถึงฝ่ามือข้างหนึ่งแตะสัมผัสลงที่ข้างแก้ม ในขณะที่ปลายนิ้วปัดผ่านแผ่วเบาบนริมฝีปาก ก่อนความนุ่มนิ่มและอุ่นร้อนจะแตะลงมาแผ่วเบาจนไม่แน่ใจว่าเป็นเรื่องจริง
“ป่วน.......ตัวป่วน ไอ้ป่วนนนนนนนน”
“เฮ้ย ตะโกนทำไม”
“ก็ลอยไปไหนเล่า เรียกธรรมดาไม่ได้ยินก็ต้องตะโกนดิ”
“ไม่ได้ลอยเว้ย ก็นั่นแหละ พี่เขาก็เอาปากมาแตะๆ แล้วทีนี้พอเขาจะแตะลงมาอีกครั้งชั้นหันหน้าหนี ก็เลยเห็นไอ้แผนมันยืนอยู่ตรงบันได”
“เดี๋ยวนะ นี่แสดงว่าจูบกันที่ห้องรับแขกสิ แหมๆๆช่างกล้า”
“ก็มันไม่ได้ตั้งใจนี่หว่า.....”
“แล้วเป็นไงบ้าง?”
“เป็นไง อะไรเป็นไง?”
“ก็จูบไง พี่เขาจูบเป็นไงบ้าง ดีป้ะ?”
“ก็.......ดีรึเปล่าก็ไม่รู้ มันก็นิ่มๆ อุ่นๆ แล้วก็....ชื้นหน่อยๆ”
“แล้วความรู้สึกล่ะ แกรู้สึกยังไง?”
“หมายความว่าไง?”
“ก็แบบว่า ดี ไม่ดี ชอบ อยากทำซ้ำ อะไรประมาณเนี้ย”
เพื่อนนุ่นมันถามถึงตอนนี้ ไอ้หนูป่วนก็เกิดอาการอ้ำอึ้งกะทันหัน แถมพอกระอึกกระอักพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่งเลยตัดสินใจลุกไปเข้าห้องน้ำซะอย่างนั้น
ก็จะให้ตอบออกไปตรงๆได้ยังไงล่ะ ว่าชอบ.....ชอบสัมผัสแผ่วเบานุ่มละมุนเหมือนขนนกนั่น แต่ในขณะเดียวกันก็กลัว
กลัวหัวใจตัวเองที่เต้นแรงจนเหมือนจะกระดอนออกมานอกอก
กลัวจนต้องเบี่ยงหน้าหลบเมื่อรับรู้ว่าพี่ฟ้ากำลังก้มลงมาเพื่อจะประทับจูบอีกครั้ง
........................
........................
เมื่อเดินกลับมาที่โต๊ะอีกครั้งถึงได้เห็นหน้ามุ่ยๆของไอ้คุณนุ่น ที่หงอยลงไปถนัดตาเพราะถูกไอ้คุณแผนมันดุเอา
บอกว่ามันเป็นผู้หญิง ไม่ควรไปถามซอกแซกเรื่องแบบนั้น
“ก็มันอยากรู้นี่แผน กีดกันทางเพศว่ะ”
“ชั้นไปกีดกันทางเพศตอนไหน?”
“ก็ตอนที่ห้ามการหาความรู้ของเพศหญิงอย่างชั้นไง”
“ไอ้ป่วน แล้วทำไมวันนี้พี่ฟ้าของแกถึงไม่มาหาแต่เช้าล่ะ”
พอเห็นไอ้หนูป่วนกลับมาถึงไอ้เพื่อนแผนมันก็ตัดบทมาถามหาคนที่ทำให้เกิดหัวข้อสนทนาอย่างพี่อากาศแทน
“ชั้นบอกพี่เขาเองว่าไม่ให้มา”
“บอกตอนไหน?”
“ก็เมื่อคืนไง พี่เขาโทรมา ชั้นรับโทรศัพท์ปุ๊บก็บอกเขาเลยว่าพรุ่งนี้ห้ามมาหานะ ราตรีสวัสดิ์ แล้วก็วางสายไปเลย”
“ทำไม เขินเขาล่ะสิ”
“เออสิ เป็นแกแกไม่เขินเหรอ”
“ชั้นถามจริงๆเลยนะ พี่อากาศแกไม่มาแบบนี้ แกไม่คิดถึงเลยเหรอ?”
เจอคำถามนี้เข้าไป ไอ้หนูป่วนถึงกับนิ่งไปสามวินาที ก่อนจะเงยหน้ามาสบตาเพื่อนแล้วตอบอย่างจริงใจที่สุด
“.....คิดถึงว่ะ”
“งั้นแกก็รักพี่เขาแล้วล่ะ” แม่หมอนุ่นมันฟันธงไปเรียบร้อย
“ไม่รู้สิ แต่ถึงจะคิดถึง ชั้นก็ไม่ยอมเจอหน้าเขาวันนี้แน่ ไม่รู้จะมองหน้าเขาได้ยังไง”
“แกไม่ต้องทนคิดถึงพี่อากาศนานนักหรอกป่วน” เพื่อนแผนมันเริ่มมีปากมีเสียงแล้ว
“.......?.......”
“ก็บ่ายนี้ ชั่วโมงนี้ตามประมวลรายวิชา พี่อากาศของแกเป็นคนบรรยาย”
“ฮะ!!!”
ไอ้ตัวป่วนอ้าปากค้างไปแล้ว โถ......น่าสงสาร อุตส่าห์ไม่ให้เขามาหา กลับต้องไปหาเขาเสียเอง
“จริงอ้ะแผน?” แล้วแกจะตื่นเต้นทำไมไอ้นุ่น แกไปเกี่ยวอะไรด้วย
“งั้นบ่ายนี้ชั้นโดด”
“ไม่ได้!!!” เพื่อนรักเพื่อนเลิฟสองตัวประสานเสียงกันอย่างสามัคคีทันที
..............................
..............................
ตกบ่ายไอ้สองตัวเพื่อนรักก็ลากไอ้ตัวป่วนไปเข้าเรียนจนได้
วันนี้ไอ้หนูป่วนตั้งใจเรียนจนน่าขัน สายตามันมุ่งมั่นจับจ้องแต่หนังสั้นที่อาจารย์พี่ฟ้าเอามาฉายให้นักศึกษาดู ไม่แสดงอาการวอกแวกเลยสักนิด
พอหนังจบอาจารย์พี่ฟ้าเขียนหัวข้อที่จะให้วิเคราะห์และวิจารณ์ ไว้บนไวท์บอร์ด ไอ้หนูป่วนก็ยังเป็นนักศึกษาที่ดี
จับตาอยู่แต่ที่ปลายปากกาที่ลากไปอย่างเป็นระเบียบนั่น
เกร็งตัวนั่งหลังตรงตลอดเวลา แถมบางครั้งที่อาจารย์พี่ฟ้าเดินเฉียดมาทางกลุ่มย่อยของมัน ไอ้หนูป่วนมันก็ทำท่าเหมือนจะแข็งเป็นหินไปเสียอย่างนั้น
สองชั่วโมงเต็มๆที่ต้องนั่งเกร็งอยู่ในห้องเรียนทำให้พอหมดเวลาเรียนตัวป่วนถึงกับต้องลุกขึ้นมาบิดตัวแก้อาการเมื่อยขบก่อนจะเก็บข้าวของเตรียมเดินออกจากห้อง
พอมันเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง ถึงได้เห็นว่า อาจารย์พี่ฟ้าที่ออกไปจากห้องเรียนเป็นคนแรกตอนนี้กลับมายืนอยู่ตรงหน้า
ส่งยิ้มกับสายตาวิบวับมาให้แบบไม่เกรงใจว่ายังมีไอ้เพื่อนแผนและไอ้เพื่อนนุ่นอยู่ตรงนี้ด้วยอีกสองคน
“พี่ปฏิบัติตามคำสั่งอย่างเคร่งครัดแล้วนะ ไม่ได้ไปหาตัวป่วนตั้งแต่เช้า เมื่อวานอยู่ๆก็ไล่ให้พี่กลับ แถมเมื่อคืนยังไม่ยอมคุยกับพี่อีก”
“คือ....ผม......”
“ใจร้ายกับพี่มากเลย รู้มั้ย?” ตอนนี้ไอ้คุณแผนมันลากไอ้คุณนุ่นออกไปแล้ว สงสัยทนความหวานไม่ไหว ฮ่าๆๆๆๆ
“เดี๋ยวพี่มีนัดกับอาจารย์ที่ปรึกษา คงไม่ได้ไปส่ง.....รับนี่ไปนะครับ แล้วก็ ขอให้รู้ว่าไม่ใช่แค่ตัวป่วนที่คิดถึง พี่ฟ้าก็คิดถึงตัวป่วนมากๆ คิดถึงตลอดเวลาเลย.....”
ท้ายประโยคคนพูดโน้มตัวเข้ามาใกล้แล้วกระซิบบอกที่ริมหู จนไอ้หนูป่วนมันถึงกับขนลุกซู่ แล้วก็ทำอะไรไม่ถูก นอกจากกระโจนออกมานอกห้องอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
หูแว่วเสียงหัวเราะลงลูกคอที่คุ้นเคยลอยตามมา
พอออกมาเจอเพื่อน แทนที่ไอ้คุณนุ่นมันจะสนใจอาการหอบหนักและหน้าตาแดงก่ำของเพื่อน มันกลับสนใจกระดาษแผ่นน้อยที่อยู่ในมือมากกว่า
แล้วเวลาชั่วกระพริบตา กระดาษแผ่นนั้นก็ตกไปอยู่ในมือโจร
“หวานน้ำตาลว่าหวานสะท้านจิต ไม่เท่าฤทธิ์หวานล้ำจากเนื้อหอม
หวานน้ำผึ้งว่าหวานภมรดอม ไม่เทียบจอมใจพี่ที่ได้ชม”
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
ุ^
^
^
ได้จิ้มคุณนุ่นเป็นครั้งแรก :m13:
ถึงคุณนุ่นจะไม่มั่นใจในตอนนี้ แต่ขอบอกว่า
หนูป่วนน่ารักมากมาย มากกว่าเดิมอีก :m1:
อ่านแล้วเรียกรอยยิ้มได้เหมือนเดิมเลยค่ะ
หวานกันได้น่ารักที่สุด เพื่อนนุ่นก็สุดยอดเหมือนเดิมเลย :laugh:
มิเสียแรงที่เฝ้ารอเลยเจ้าค่ะ :กอด1:
-
หวาน.... หวาน....หวานชะมัด
น้องป่วน จะน่ารักไปไหนหนักหนา ยังงี้พี่ฟ้าหลง... จนไปไหนไม่รอดแน่ๆ :-[
-
แอบตามอ่านเรื่องนี้อยู่จนทันแล้ว อยากบอกว่า นอกจากตัวละครจะน่ารักแล้ว กลอนยังเพราะมากกกกกกกกกกกกกก จริงๆ o13
-
เค้ากอดกันแน่แล้ว
เค้าหอมกันแน่แล้ว
เค้าจูบกันแน่แล้ว
เค้า...กันแน่แล้ว
ที่เหลืออีป้าแก่ๆให้ไปเติมคำในช่องว่างกันเอาเอง.......หุๆๆ
-
พี่ฟ้าจะ Romance ไปถึงไหนค่ะเนี่ย แค่นี้ตัวป่วนมันก็หลงรักพี่ฟ้าจนหัวปักหัวปำ หลงรักจนโงหัวไม่ขึ้น เคลิ้มกับถ้อยคำหวานจนตัวลอยไปกับความสุขไปหลายรอบแล้วนะค่ะ :m3:
-
ไม่ได้มาอ่านตั้งสองวัน
คิดถึงงงงงง
หวานมากกกกกกกกก
หวานสุดสู๊ดดดดดดดดดดดดด
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย *3
:m3:
-
เพื่อนแผนนี่ช่างไม่เข้าใจสาววายซะเลย~
อ่านตอนนี้แทบต้องกลั้นหายใจ พี่ฟ้าจูบตัวป่วนของเค้าแล้วอ่าาาา :serius2:
หักคะแนนๆ น้องบอกให้กอดๆ ดันสะกดจิตน้องให้เคลิ้มซะได้ ใช้ไม่ได้ๆ
(อารมณ์เหมือนหวงลูกสาวไงอย่างงั้นเลย ฮ่าๆๆ)
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
อร๊ายยยยยย คุณพี่อากาศแกจะหวานไปไหน
การกระทำ คำพูด กลอน.... ทำเอาคนอ่านเขินตามตัวป่วนไปติดๆ >.<
-
อร๊ายยยย กลอนยังทำเค้าเขินเหมือนเดิม ชอบมากกๆๆๆๆ
พี่ฟ้าขา...พี่ฟ้าต้องรีบทำอะไรสักอย่างให้ไอ้หนูมันมั่นใจในตัวเองมากกว่านี้นะคะเนี่ย...
จับกดเลยดีไหม....ล้อเล่น!!!
ชอบการบรรยายของคุณนุ่น และเรื่องนี้นะคะ มันเนิบๆ แต่ก็เร้าอารมณ์ได้ตลอด...ไม่รีบ...แต่ก็ทำให้ใจเต้นแรง...
อ่านแล้วสบายๆ...แต่ก็อยากให้ถึงตอนต่อไปเรื่อยๆ...
โดยเฉพาะกลอน...ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
-
อ่านกลอน จนน้ำตาลขึ้น
นายฟ้า รุกตลอด
คนอ่านรอตอน checkmate
:laugh:
-
น่ารักได้อีก 555+
นึกว่าจะแค่กอด ฮุฮุๆ จูบแล้ว
ต่อไปก็ ... อะสิ
-
จะหวานไปไหนคะ??
หวานจนคนอ่านแทบจะละลาย :-[
ภาษายังคงน่ารัก กลอนยังคงเพราะจับจิตเหมือนเดิม...
ไม่ได้อ่านกลอนภาษาสวยๆ แบบนี้มานาน....
ชอบค่ะ... o13
-
เค้ากอดกันแน่แล้ว
เค้าหอมกันแน่แล้ว
เค้าจูบกันแน่แล้ว
เค้า...กันแน่แล้ว
ที่เหลืออีป้าแก่ๆให้ไปเติมคำในช่องว่างกันเอาเอง.......หุๆๆ
ป้าจ๋า เขาอะไรกันแล้วเหรอ เมฆคิดไม่ออกอ่ะ เฉลยให้หน่อยสิครับ 55555555
ตอนนี้ก็หวานเกิ๊นนนนนนนนนนน
อิหนูป่วนนี่ก็ทำไปได้เนอะ ไปจูบพี่ฟ้าทั้งที่ตัวเองยังไม่ได้แปรงฟัน (หรือแปรงแล้วหว่า)
:กอด1: :L2:
-
ตอนอ่านนี่ฟังเพลงน้ำผึ้งพระจันทร์ (Jetseter) ไปด้วย...มัน...หวานมากกกกกกกก
เหมือนสองคนเค้าเพิ่งผ่านคืนแรกของการแต่งงานมา ทั้งที่เพิ่งจูบ แอร๊ยยย เฟิร์สคิสชิมิตัวป่วน :-[
หน้าร้อนผ่าวๆ =////= ให้ตายเถอะคุณพี่นุ่น เขินไม่ไหวแล้ววววว...
+1 ขอบคุณความหวานที่ไม่ต้องพึ่งขนมปาร์ตี้ดังคำโฆณาค่ะ :กอด1:
-
^
^
^
คุณน้องเบียร์รู้ลึกรู้จริง first kiss จริงๆแหละ
คือไอ้ที่บอกว่าเขียนยากก็เพราะอย่างนี้แหละค่ะ
จะเขียนยังไงให้คนอ่านรู้ว่าเป็น first kiss
ทั้งที่คุณพี่นุ่นเฉียดสามสิบแล้วยังไม่เคยมีเลย หงิงๆ
ปล.น้ำผึ้งพระจันทร์ Jetseter กรี๊ดดดดดดดดดดดด
-
ละลายยย
เราละลายแล้ววววว
พี่ฟ้าจะหวานไปไหนคะ
เราเป็นตัวป่วนคงยอมมอบกายถวายนานแล้ว ฮ่าๆ
-
น้องนุ่น ที่แผนมันทำท่ากีดกันการความอยากรู้ของเพศหญิงนั่นเพราะ
มันจะบอกหนูกรายๆไงลูกว่า..รู้ไม่เท่าโดนกระทำเอง กร๊ากก หันมาทางนี้เอ้ยพ่อจะปล้ำ เอ้ยพ่อจะปล้ำ :jul3:
แหม..ก็นะจูบดูดดื่มขี้ฟันต่อหน้าต่อตาเพื่อน กร๊ากไม่คุยกับเจ้าแผนแล้วยัง
ห้ามให้ีพี่ฟ้ามาเจอแม่เนื้อนวลอีก กร๊ากค.คิดถึงมันล้นในอกเคอะต้องระบาย งี๊ด
ท่านุ้งนุ่นแทะมะเหงก กีซซซซซซซซซซซซซซซวอิป้าถึงกับกัดชายเสื้อแก้อาการเขิน :-[ :impress2:
คู่นี้ไม่ไหวจะทน คิดยังไงรู้สึกยังไงก็นะ สายตาพี่ฟ้าเค้าดึงดูดให้หนูคุกคามทางเพศรึลูก กร๊าก :pigha2:
“ก็แบบว่า ดี ไม่ดี ชอบ อยากทำซ้ำ อะไรประมาณเนี้ย”
>> อิป้าเลือก "อยากให้ทำซ้ำๆ" เคอะ หนูป่วนคิดแบบนี้เยี่ยงกันชิมิคะลูก
คราวหน้าทำที่มิดชิดนะคะจะได้ไม่เป็น ทอล์กออฟเดอะทาวน์ งี๊ดดดดดด
+1 จ้า
-
โฮะๆๆๆ เดินต๊อกๆ มาบอกว่าขอเป็นแฟนตามอ่านด้วยคน อ่านนิดๆแล้วท่าทาง....
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก น่ารักกกกกกก
:-[
เป็นกำลังใจให้จ๊ะ :กอด1: :L2:
-
ตอบเมนท์ๆๆๆๆ ตอบเมนท์ดีกว่า เพราะว่าเขียนตอนต่อไปยังไม่ถูกใจ 55555
รู้สึกจะมีคนเชียร์ให้ตัวป่วนมันเสียตัวเยอะ คนเขียนกำลังรวบรวมข้อมูลสุดฤทธิ์ค่ะ เพราะงั้นตัวป่วนก็รอไปก่อนนะ อย่าเพิ่งใจเร็วด่วนได้ คริคริ
................................
คุณaa_mm ดีใจที่ชอบค่ะ ขอบคุณๆๆๆๆๆ กอดๆๆๆๆๆๆ ไม่รู้จะเขียนจูบแรกออกมายังไงดี เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ลงท้ายก็ออกมาแบบนี้
คุณJesale แน่นอนค่ะ ต้องให้ตัวป่วนมันน่ารักมากๆไม่งั้นเดี๋ยวที่พี่ฟ้าแกรักมันมากจะดูไม่น่าเชื่อถือ แหะๆ
คุณdahlia ขอบคุณที่ชอบทั้งตัวละครและกลอนนะคะ ดีใจได้ผู้สนับสนุนมาเพิ่มเป็นเกียรติเป็นศรีให้พี่อากาศแก ^^
คุณป้าแก่ๆ คราวนี้มากับเพลงพี่ผึ้งพุ่มพวง บ้านเดียวกับพี่อากาศหรือคะ? เลือดสุพรรณข้นกว่าน้ำ คริคริ
คุณPhelyra ใช่ๆๆแค่นี้ก็หวานเลี่ยนจะแย่แล้ว สงสัยตัวป่วนมันกลัวตอบรับว่ารักมากเหมือนกันแล้วจะไม่ได้กินของหวานแบบนี้อีกมั้งคะ
เลยไม่รับว่ารักเสียที(ทั้งที่ใจน่ะ ไปหมดแล้ว 55555)
คุณอามมมมมม ตัวป่วนพี่อากาศและผองเพื่อน รวมถึงตัวประกอบเดนตายก็คิดถึงอามเหมือนกันนะ (ปล.พี่นุ่นด้วย ^o^)
คุณพาราเซต คริคริ ใช่ค่ะ เขาจูบกันแล้ววววววววว เอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยย
คุณpattybluet คนนี้สายตัวป่วนเต็มตัวนี่นา คนเดียวเลยมั้งเนี่ยที่ห่วงสวัสดิภาพเวอร์จิ้นอิหนูป่วนมัน
โอว.....ไม่ต้องห่วงนะคะ ถึงตัวป่วนจะใจง่าย แต่ก็มันก็กลัวนะเออ (สรุปที่เสียช้าไม่ใช่เพราะหวงตัว แต่เพราะกลัวเจ็บ กร้ากกกกกส์)
คุณayata เขินเนอะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่เป็นไรค่ะเรื่องนี้เขินได้เต็มที่ ไม่น่าอายเพราะเขินกันทุกคน
คุณMercy จับก่งจับกดไร ไม่มีนะคะ พี่ฟ้าแกออกจะหวานนุ่ม ไม่มีจับกดค่ะ(จริงเร้อ????)
คุณLittle devil ม่ายยยย รอเช็คเมทแล้วเร้อ......คนเขียนยังข้อมูลไม่ปึ้ก ถ้าทฤษฎีไม่แม่นเดี๋ยวรีบร้อนแล้วพี่ฟ้าทำตัวป่วนเจ็บก็แย่สิคะ เนอะๆ
น้องกาลลลลลลลล ต่อไปก็.....เอิ่ม จริงๆลองเขียนๆดูบ้างแล้ว แต่ยังไม่รุ้สึกอะไรกับที่ตัวเองเขียนเลย กร้ากกกกกกกส์
คุณดาวพระศุกร์ ขอบคุณที่ชอบนะคะ มายกนิ้วทีไรก็ดีใจทุกที ^__________^
คุณเมฆ มันยังไม่ได้แปรงจริงๆนั่นแหละ ช่างกล้าเนอะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คุณน้องเบียร์คะ ถูกค่ะ คุณเข้าใจถูกแล้ว จูบแรกของตัวป่วนมัน ถูกพี่ฟ้าสอยไปด้วยความเต็มใจ เอริ้กๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เขียนแล้วก็เขินเอง
คุณ♥a2k♥ พี่ฟ้าแกจะหวานไป....ไปสู่กลางใจเธอค่ะ เอร๊ยยยยยยยยยยยย
คุณmecon กัดชายเสื้อมากๆเดี๋ยวชายเสื้อเปื่อยหมดเน้อ คริคริ เอ่อ..ตัวป่วนมันก็คิดแบบนั้นแหละค่ะ
แถมคิดล่วงหน้าไปแล้วด้วยว่า คราวหน้าจะ นั่นแหละ.........จะเตรียมตัวให้พร้อม :o8:
คุณไอ ยินดีต้อนรับนะคะ ถ้าลองอ่านดูแล้วรู้สึกยังไงก็บอกกันบ้างเน้อ ^^
...................เดี๋ยวคืนนี้มาแปะตอนต่อไปนะคะ บอกไว้ก่อนว่ายังไม่มีบทอัศจรรย์ หงิงๆ
-
โอเค รับทราบรอคืนนี้นะขอรับ
NC.... เมื่อไร ขอแบบจุใจเมื่อนั้นนะ .... อิอิ :m10:
-
มาแปะแล้วค่ะ ใช้เวลาเขียนต่อตอนนานขึ้นทุกที หงิงๆ
ใครยังไม่นอนมาอ่านกันนะคะ ^^
..........................
..........................
ตอนที่๑๙ สามวันที่ยาวนาน
//ตัวป่วนก็อย่าคิดถึงพี่มากล่ะ พี่เป็นห่วง//
การคุยโทรศัพท์ก่อนนอนประจำวันของพี่อากาศกับตัวป่วนคืนนี้ มีหัวข้อหลักเป็นการแจ้งข่าวกับไอ้หนูป่วนว่าพี่แกต้องไปต่างจังหวัด
“มั่วแล้วพี่ฟ้า อย่ามาพูดเลย รู้ได้ไงว่าผมจะคิดถึง”
นี่ก็ทำปากเก่ง แค่รู้ว่าพี่เขาจะไม่โผล่มาให้เห็นสามวันก็จินตนาการล่วงหน้าไปแล้วว่าต้องเป็นสามวันเหงาๆแน่
//ก็เมื่อบ่ายนี้ไม่ได้เจอกันไม่ถึง 24 ชั่วโมง ตัวป่วนก็คิดถึงพี่แล้วนี่ แล้วนี่พี่จะไม่อยู่ตั้งสามวันเชียวนะ ตัวป่วนจะห้ามใจไม่คิดถึงพี่ไหวเร้อ..//
“พี่ฟ้าขี้ตู่ว่ะ ผมยังไม่ได้พูดสักคำว่าคิดถึง”
ไอ้หนูป่วนม้วนสายโทรศัพท์เล่นแก้เขิน ม้วนมันเข้าไปจนสายมันพันกันยุ่งไปหมด
//คร้าบบบบบ เก่งที่สุดแล้วคนเนี้ย ขอให้ใจแข็งได้อย่างปากแล้วกัน//
ด้านพี่อากาศก็ไม่น้อยหน้า แหย่ไอ้ตัวปลายสายไปก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ อินเลิฟไปมั้ยพี่ ออกนอกหน้าเกิ๊นนนน
“เฮ้อ..........”
//อ้าว แล้วคนเก่งถอนหายใจทำไมล่ะ?//
“ก็......ก็ตั้งสามวันนี่”
โถ.....เสียงอ่อยอย่างนี้ไม่ต้องพูดออกมาพี่อากาศแกก็รู้หมดแล้วไอ้หนูเอ๊ย
ว่าสามวันนี้ไม่ใช่แค่แกจะคิดถึงพี่เขา แต่จะคิดถึงมากกกกกกก
//หึๆๆๆๆๆ//
“เอาเลยสิ ได้ที ขำผมใหญ่เลยนะ ฮ่าๆๆๆ พี่ฟ้าแหละผิดรู้มั้ย” กล่าวหาพี่อากาศแกไป ไอ้ตัวป่วนมันก็ขำตัวเองไป
//อ้าว ทำไมเป็นพี่ล่ะ?//
พี่อากาศ..เอิ่ม ก็ไม่อยากเม้าท์แกนะ แต่แกทำอย่างกับโรคจิต
มีการเอาโทรศัพท์หนีบไว้ซอกคอ แล้วไปหยิบรูปไอ้ตัวป่วนที่ถูกถ่ายไว้ตอนรับน้องมาถือไว้ในมือ
ก่อนจะมาเอนตัวลงกึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียง ความสุขของเขาล่ะ ตาก็ดูรูปหูก็ฟังเสียง
“ก็ ก็พี่อ้ะมาหาผมทุกวัน ผมก็เลยชินน่ะสิ ผมคง.....ติดพี่ฟ้าซะแล้ว”
เอ่อ.....สงวนท่าทีนิดนึงป่วน แกเล่นคิดอะไรก็พูดอย่างนั้น ปิดไว้บ้างก็ได้นะหนู
//โอ๋ๆๆ พี่จะโทรหาทุกวัน เวลาเดิมเป๊ะเลย ดีมั้ย?//
ตอนนี้มือพี่อากาศไม่ได้ถือรูปไอ้หนูป่วนไว้เฉยๆแล้ว มีการเอาปลายนิ้วเกลี่ยไปมาแถวๆปากมันในรูปอีก อึ๋ย.....ขนลุก
//หรือว่าจะเพิ่มเป็นวันละสามเวลาหลังอาหารเลยดี?//
“บ้าแล้วพี่ นั่นก็เกินไป ถ้าพี่ยุ่งๆก็ไม่ต้องโทรมาทุกวันก็ได้”
//หึๆ กัดฟันพูดเลยใช่มั้ยเนี่ย.....//
แหม...เอ็นดูมันมากเนอะ แค่แก้มมันในรูปก็จะจิ้ม เอ้า จิ้มเข้าไป จิ้มให้พรุน ถ้ารูปมันเสื่อมสภาพจะสมน้ำหน้าให้
“ผมหมายความอย่างนั้นจริงๆ แค่สามวันเอง ยังไม่ทันคิดถึงหรอก”
ไอ้ข้างนี้ก็สงสัยเริ่มรู้ตัวว่าม้วนสายโทรศัพท์เล่นมากเกินไปแล้ว ตอนนี้เลยพยายามจะแกะไอ้ที่พันกันยุ่งออก
//ไม่คิดก็ไม่คิดครับ ให้พี่คิดถึงป่วนคนเดียวก็พอ//
“แหวะ พอเหอะพี่ เลี่ยนจะแย่”
ปากว่าเลี่ยน แต่มือมันนะ เพิ่งเริ่มแกะสายที่พันกันยุ่งได้ไม่เท่าไหร่ แต่สติหลุดจนเริ่มม้วนเข้าไปอีกแล้ว
//ใจร้าย....//
ลากเสียงอ้อนมันเข้าไป พี่อากาศแกน่าจะได้เห็นนะว่าตอนนี้ไอ้หนูป่วนแทบจะละลายไปกับที่นอนอยู่แล้ว
“พี่ไปนอนเหอะ พรุ่งนี้ต้องขับรถเองด้วยใช่มั้ย?”
//เป็นห่วงพี่เหรอ?//
“....อืม” เวร ก็บอกว่าให้สงวนท่าทีบ้าง ไอ้นี่นี่ ไม่ได้ดั่งใจเลย
//ขอบคุณนะครับ ชื่นใจจัง// เอ่อ....จุ๊บรูป เดี๋ยวรูปไอ้หนูป่วนเปื้อนน้ำลาย อย่าทำอย่างง้านนนนนนน
“....เขินว่ะพี่ รีบวางสายแล้วไปนอนเลยไป”
//งั้นก็ราตรีสวัสดิ์ ฝันดีนะเด็กน้อย.....//
“เดี๋ยวพี่ฟ้า เอ่อ.....พรุ่งนี้ต้องออกกี่โมงเหรอ?”
//หกโมงเช้าครับผม ไม่ต้องตื่นมาส่งพี่ล่ะ หึๆๆๆ//
“ใครว่าผมจะไปส่งเล่า ก็แค่ถ้าออกหกโมง ไม่เกินเที่ยงก็ควรจะถึงแล้ว คือ....ถ้าไปถึงแล้วโทรมาบอก ไม่ก็เมสเสจมาบอกผมด้วยนะ แค่นี้แหละ”
###ตื้ดดดดดดดด ตื้ดดดดดดดดดดดด###
ตัวป่วนมันออกคำสั่งเสร็จก็วางสายทันที แล้วลงไปนอนกลิ้งไปกลิ้งมาเขินอายอยู่คนเดียว
ในขณะที่พี่อากาศของมันก็นอนแผ่เอารูปไอ้เด็กขี้อายวางแหมะไว้บนอก ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่อย่างนั้นจนหลับไป
...............................
...............................
12.00 น. เดินออกจากห้องเรียนปุ๊บ โทรศัพท์ไอ้หนูป่วนสั่นปั๊บ
“พี่ฟ้า.....”
//แวะกินข้าวที่ร้านอาหารริมทางน่ะครับ เลยยังไม่ถึงโรงแรมที่มาฟังบรรยาย//
“อาฮะ แล้วอร่อยมั้ย?”
//ก็อร่อยนะ อาจารย์สั่งต้มยำไก่บ้านมา อร่อยดี ไว้วันหลังพี่พาตัวป่วนมากินดีกว่า//
“แล้วอย่างอื่นล่ะ พี่ฟ้ากินอะไรอีก?”
//ผัดผักรวมมิตรน่ะ ไม่อร่อยเลยด้วย มะเขือเทศแหยะๆไงไม่รู้//
“ฮ่าๆๆ แล้วนี่จะไปต่อรึยัง?”
//อืม นี่พี่มาเข้าห้องน้ำในร้านอาหารน่ะ เดี๋ยวไปถึงแล้วโทรหาตัวป่วนอีกทีนะครับ//
“ไม่ต้องแล้วพี่ ไว้ ถ้าคืนนี้ไม่ยุ่งพี่ฟ้าค่อยโทรหาผมดีกว่า ขับรถดีๆนะพี่ฟ้า ผมเป็นห่วง”
###ตื้ดดดดดดดดดด ตื้ดดดดดดด###
“แผนจ๋า......แผนเดินดีๆนะ ระวังสะดุดด้วยล่ะ นุ่นเป็นห่วง.......”
ไอ้เพื่อนนุ่นมันไม่ปล่อยโอกาส กัดได้เป็นกัด แซวได้เป็นแซว แต่....แกคิดดีแล้วเหรอนุ่นไปเล่นกับไอ้แผนมันน่ะ
“ก็ถ้ากลัวแผนสะดุด นุ่นก็จูงไว้สิ.....จ๊ะ” เออ เอากะมัน เก๊กหน้านิ่งได้อีก นิ่งให้ตลอดนะไอ้คุณแผน
“ได้สิจ๊ะ มามะ เนี่ยแผนอย่าไปห่างจากสายตานุ่นรู้มั้ย แค่ไม่กี่ชั่วโมงก็ไม่ได้ เข้าใจมั้ยจ๊ะ?”
ไอ้นุ่นคว้าข้อมือไอ้คุณแผนทันที แล้วถึงจะกำไม่รอบก็จะจูง
แผนเอ๊ย....ดีใจด้วยนะ กับไอ้คุณนุ่นน่ะ ถ้าแกไม่พูดกับมันตรงๆชาตินี้ทั้งชาติมันก็ไม่มีทางรู้หรอกว่าแกจะเอาจริง
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ไอ้นุ่น ไอ้บ้า พอเลย ไม่ต้องล้อแล้ว”
ตัวป่วนมันทนไม่ไหว ต้องขำออกมาจนได้ ก็ทั้งท่าทางทั้งน้ำเสียงของไอ้เพื่อนนุ่นมันนางร้ายเจ้ามารยาในละครน้ำเน่าชัดๆ
“อ้าวนุ่น ปล่อยทำไมล่ะ จูงต่อสิ”
“จูงบ้าไรล่ะ ข้อมือคนรึข้อมือช้างเนี่ย ใหญ่จนกำไม่รอบแล้ว คนบ้าอะไรมือเท้าใหญ่ชะมัด ดูรองเท้าซิ อย่างกับเรือแจว”
“ถ้าแกจูงยากงั้นชั้นจูงแกเองดีกว่าเนอะ” ว่าแล้วไอ้คุณแผนก็จัดการคว้ามือไอ้คุณนุ่นแล้วลากให้เดินไปทางโรงอาหารทันที
ไอ้คุณนุ่นได้แต่ทำหน้าเอ๋อ หันกลับมามองตัวป่วนที่ก้าวช้าๆตามมาข้างหลังอย่างงงๆ
ในใจก็คิดว่า...นี่ไอ้แผนมันไม่รู้รึยังไง ว่าแค่ไอ้ป่วนมันหลุดขำออกมาได้ การแกล้งครั้งนี้ก็ประสบความสำเร็จแล้ว ไม่เห็นต้องเล่นต่อเลย
ส่วนในใจไอ้คุณแผนน่ะเหรอ......มันจะคิดอะไร นอกจากคิดว่า เอ๋อเข้าไปไอ้นุ่น ถ้าทำขนาดนี้แล้วยังไม่รู้เรื่องอีก คราวหน้าเหอะ จะจับจูบเสียให้เข็ดเลย
อยากรู้นักใช่มั้ยว่าจูบมันเป็นยังไง เอาเถิด...ไว้ว่างๆเมื่อไหร่จะเป็นคนสอนให้เอง....
...........................
...........................
วันศุกร์.....วันนี้พี่อากาศแกจะกลับมาแล้ว
เมื่อคืนพี่อากาศโทรมาราตรีสวัสดิ์เป็นปกติ แล้วก็บอกว่าจะออกจากพิษณุโลกตอนสายๆ เดี๋ยวเย็นนี้จะมาหา
ไอ้หนูป่วนเลยเริงร่าตั้งแต่ตื่นมาตอนเช้า อารมณ์ดีถึงกับไปเคาะประตูเรียกไอ้เพื่อนแผนให้ไปใส่บาตรเป็นเพื่อนตั้งแต่ยังไม่หกโมง
เรียนไปก็ดูนาฬิกาไปว่าเมื่อไหร่จะถึงเวลาเลิกเรียนเสียที พอตอนบ่ายถึงชั่วโมงว่ายน้ำก็เอาแต่มองนาฬิกาที่ข้างสระ จนถูกอาจารย์ดุเอาตั้งสองครั้ง
แต่ถึงอย่างนั้นตัวป่วนมันก็ยังไม่วาย เผลอเมื่อไหร่เป็นต้องเหลือบตามองนาฬิกาทุกที
“ศศินทร์ คุณศศินทร์”
“ครับ ครับอาจารย์”
“มีญาติมาขอพบด้านนอก ผมให้รอคุณอยู่หน้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าน่ะ ถ้ายังไงวันนี้คุณออกก่อนก็ได้นะ มิน่าถึงได้มองแต่นาฬิกาตลอด คราวหลังถ้ามีธุระสำคัญอะไรก็คุยกันได้ วิชานี้ก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร แค่คุณสอบผ่านก็พอแล้ว”
“ญาติผม?”
“ใช่ รีบไปสิ”
“เอ่อ.....ขอบคุณครับอาจารย์”
ไอ้หนูป่วนไม่ได้เอะใจหรอกว่าญาติที่ว่าน่ะคือว่าที่แฟน
มันยกตัวขึ้นมาจากสระได้ก็ถอดแว่นกันน้ำ หมวกว่ายน้ำ สะบัดหัวเหมือนลูกหมาสะบัดไล่น้ำสองสามทีก็เดินตรงไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
จนเมื่อมองไปเห็นพี่อากาศตัวโตนั่งหลับตาเอาหลังพิงไปกับล๊อคเกอร์นั่นแหละ
ถึงได้ก้าวเข้าไปจนใกล้ พร้อมกับที่คนนั่งหลับรอลืมตาขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงฝีเท้าที่คุ้นเคย
“พี่ฟ้า.....”
พี่ฟ้าของไอ้ตัวป่วนยื่นมือข้างหนึ่งออกมาหา ตัวป่วนมันก็ตรงเข้าไปจับเอาไว้ทันที ก่อนสองคนเขาจะส่งยิ้มให้กันและกัน
“คิดถึงจังเลย......”
“อืม....ผมก็เหมือนกัน คิดถึงมากจริงๆ”
.....................
.....................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
ตามมาเม้นก่อน +1 ก่อนไปอ่านในมือถือ 555
-
พี่ฟ้า กับน้องป่วน ห่างกันนิด ก็คิดถึงกันแทบแย่ แถมหวานต่อเนื่อง ไม่เกรงใจใคร :-[
ส่วนแผนกับนุ่น เหมือนจะก้าวหน้าขึ้นนะ มีการจูงมือ ถึงนุ่นจะแกล้งทำเล่นๆ แต่แผน เอาจริงนะ อิอิ :eiei1:
+1ให้จ้ะ
-
เค้าแนะนำให้ไปทำชุดเครื่องนอนแบบสกรีนหน้าของแต่ละฝ่ายแบบครบชุดนะค่ะ ไว้ใช้เวลาคิดถึง จะได้ฝันหวานกันตลอดทั้งคืน :-[
แหม...คราวหน้าถ้าพี่ฟ้าจะมาหาตัวป่วนช่วงชั่วโมงว่ายน้ำ รบกวนบอกก่อนนะค่ะ ตัวป่วนจะได้ใส่กางเกงว่ายน้ำแบบเซ็กซี่ ๆ มาอวดพี่ฟ้า :o8: :laugh:
-
ขนาดเป็นว่าที่แฟนยังหวานกันขนาดนี้ ><
หนูป่วนนี่น่ารักจริงๆ
นุ่นซื่อมากค่ะ แผนรีบๆรุกเลยนะ ฮ่าๆ
-
เจ้านุ่นไม่หายเอ๋อสักทีลูก ต้องได้ยาถอนอาการเอ๋อ อิอิ
นู๋่ป่วนกับพี่ฟ้าคงอยากทำอะไรมากกว่าการจับมือชิมิเคอะแต่ด้วย
สภาพสถานที่แล้วก็นะ จับมือเฉยๆก้อุ่นไปถึงจายแล้วเว้ย ฮิ้วววว
o13 o13
-
น่ารักมากมายยยย
พี่นุ่นคร้าบบบบบ
หลงรักป่วนหมดหัวใจละ
ทำไงดี
-
อย่าว่าแต่พี่นุ่นเขียนนานขึ้นเลย...เบียร์ก็ไม่รู้จะเม้นท์ไร นอกจาก....หวานนนนมากกกกกก :-[
โหยย...มันใช่เลยอ่ะ ไอ้อาการอินเลิฟแบบเนี้ย...คุยกันไป ม้วนสายโทรศัพท์ไปงี้...ไม่เจอกันก็ต้องโทรหากัน 3 เวลา...
พอเจอกันก็แทบกระโดดเข้ากอด >///< เ่อ่อ แต่ไม่ได้เป็นเองนะ เพื่อนเป็น กร๊ากๆ
(แต่พี่นุ่นอ่ะ เอาปสก.มาเขียนชิมิ อิอิ)
แต่ว่า...ตัวป่วนยังใส่แค่กางเกงว่ายน้ำใช่มะ...งั้นพี่ฟ้าก็.... :haun4:
อย่าให้จิ้นเองนะพี่นุ่น เดี๋ยวตัวป่วนจะเสียหาย 55+
ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปเน่อ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดด
น่าร๊ากกสุดๆๆ
โอ๊ยยยยยยไม่ไหวแล้วววว
มดกัดดด อิจฉาา
-
ตอนที่๑๕ พี่ฟ้าหล่อ....
“โห่.....ไม่เห็นยากเลย พี่ก็ซื้อเตียงใหญ่ๆก็หมดเรื่อง อ๊ะ!!”
เออ......เข้าใจจนได้นะป่วนนะ เข้าใจแล้วใช่มั้ยว่าพี่อากาศแกไม่ได้หมายถึงแค่นอนเบียดกันน่ะ
เออนะ....เลยหน้าแดงอีกแล้ว อย่าแก้ตัวเชียวว่าเพราะอากาศร้อน
=> แน่ใจนะคะว่ารู้เรื่องแล้วไม่ใช่แดงเพราะเขินว่าสัญญาจะนอนเตียงเดียวกับพี่เขาไปแล้วน่ะ - -+
ตอนพิเศษ(นอกรอบ.....ข้างเรื่อง)
พี่นุ่นนนนนนนนนนนนนนนนน จะเขียนเรื่องสองคนนี้ที่ไหนบอกมาด้วยนะพี่จะตามไปอ่านนนนนนนนนนนนน
ตอนที่๑๖ ลูกชายคนเล็ก
เพลง อยากมองเธอ...ในแง่ร้าย ศิลปิน:โยคี เพลย์บอย
อืม~ เพลงนี้ไม่เคยฟังค่ะ ไว้ไปหามาฟังดีกว่า~
ว่าแต่อยากรู้'คนก่อน'ของคุณพี่ฟ้าจังเลยน้า
ตอนที่๑๗ ถ้าอยากเล่า...ผมจะฟังให้ก็ได้
คิด...ลึกด้วยคน :-[
ตอนที่๑๘ อาจารย์พี่ฟ้า......
เขินแทนป่วนสุดขีด -//////////-
ขอแบบนี้บ้างสักคนจะมีมั้ยเนี่ย อ๊ายๆๆๆๆ
ตอนที่๑๙ สามวันที่ยาวนาน
กรี๊ดดดดดด
ดีใจด้วยแผน อย่างน้อยแกก็ได้จูงมือแล้ว :laugh:
ว่าแต่ตอนเจอกับพี่ฟ้านี่ป่วนยังอยู่ในชุดว่ายน้ำชิมิเนี่ย?
แหม...อาหารตาเลยสิพี่ฟ้าขา~
พี่นุ่นจ๋า...อยากอกหักมั่งจังเผื่อน้ำหนักมันจะลดแบบเพื่อนมั่ง มันอกหักทีลดตั้ง5โลแหนะT^T
(คนที่ชอบยังไม่มีแต่ยัยนี่คิดข้ามขั้นไปอกหักแล้ว 555+)
-
^
^
^
จิ้มกระต่ายน้อย เอิ่ม......พี่นุ่นเคยมาแล้ว
ไม่ได้มีแฟนก็อกหักได้ แถมน้ำหนักลดจริงอะไรจริงด้วยนะเออ
เค้าคิดออกแล้วว่าจะเขียนบทอัศจรรย์ออกมายังไง
โฮววววววววว น่าจะเวิร์คนะ
บอกไว้ก่อนว่ายังไม่ใช่เร็วๆนี้ :impress2: อรั๊ยยยยยยยยย คิดเองเขินเองอ้ะ ไม่รู้จะเขียนออกมาอย่างที่คิดได้รึเปล่า :m3:
-
ฉากอัศจนนย์แบบไหน
โซ่พร้อมกุญแจมือพร้อมเหรอ
(ล้อเล่นน้า) :m32:
หลบๆ อิอิ
พี่นุ่นเขียนยังไงก็รออ่าน กาลชอบตัวปป่ววน น่าร๊าสกกก
พี่ฟ้าก็น่ากอดด
กลอนเพราะ
หวานได้อีกก
ก๊อบคุณต่าย
ตอนที่๑๕ พี่ฟ้าหล่อ....
“โห่.....ไม่เห็นยากเลย พี่ก็ซื้อเตียงใหญ่ๆก็หมดเรื่อง อ๊ะ!!”
เออ......เข้าใจจนได้นะป่วนนะ เข้าใจแล้วใช่มั้ยว่าพี่อากาศแกไม่ได้หมายถึงแค่นอนเบียดกันน่ะ
เออนะ....เลยหน้าแดงอีกแล้ว อย่าแก้ตัวเชียวว่าเพราะอากาศร้อน
=> แน่ใจนะคะว่ารู้เรื่องแล้วไม่ใช่แดงเพราะเขินว่าสัญญาจะนอนเตียงเดียวกับพี่เขาไปแล้วน่ะ - -+
อย่าลืมเลือกเตียงที่แข็งแรงทนทานละ คิคิ
ไปนอนละฝันดีค่า รีบมาต่อนะะ
อยากกินน้ำตาลอีก
-
เค้าว่าเค้าท่าจะบร้าไปแล้วอ่ะไรท์เตอร์
แค่คำว่า ' คิดถึงจังเลย ' ของพี่ฟ้าทำเค้าเคลิ้มมากเลยอ่ะ :m3:
ได้อารมณ์ดีก่อนนอนอีกแล้ว เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ปล. ฉากอัศจรรย์... o22
-
จะบอกว่าอยากเอาเพลงอยากมองเธอ...ในแง่ร้าย มาให้ฟังอยู่หรอกนะคะทุกท่าน แต่ด้วยคนเขียนอ่อนด้อยด้านเทคโนโลยีอย่างแรง
เพราะงั้นถึงเข้าไปอ่านวิธีแปะเพลงมาแล้วก็ทำไม่เป็นอยู่ดี
ใครอยากฟังไปหาฟังกันเอาเองเน้อ เห็นในยูตุ๊บก็มี หรือถ้าคนอ่านท่านไหนแปะเป็นแล้วว่างๆก็รบกวนเข้ามาแปะให้ทีนะคะ ว่าแล้วก็ตอบเมนท์รอบสายดีกว่า
.......................
คุณป้าแก่ๆ อ่านแล้วเป็นไงมั่งคะ หวังว่าจะเป็นของหวานก่อนนอนที่ดีนะคะ^o^
คุณJesale พี่อากาศแกหน้ามึนค่ะ ส่วนตัวป่วน...เอิ่ม สงสันอยู่กับพี่แกมาก เลยเริ่มติดเชื้อ โฮะๆๆๆๆ
คุณPhelyra จริงด้วย ชุดเครื่องนอนแบบสกรีนหน้าช่วยคุณได้
สั่งซื้อวันนี้รับสิทธิ์ซื้อหนึ่งได้ถึงสอง คุณจะได้เห็นหน้าคนรักของคุณทุกวัน แม้วันเปลี่ยนปลอกหมอนไปซัก :m14:
คุณ♥a2k♥ ปากมันว่าว่าที่แฟนไงคะ แต่ใจมันอ้ะ ยกให้เขาไปหมดแล้ว นี่ถ้ายกตับไตให้ได้ก็คงยกให้ทั้งหมดแหละ ส่วนไอ้นุ่น...มันทั้งซื่อและเซ่อค่ะ
คุณmecon รายนี้รู้จริงตลอด ใช่ค่ะอยากทำมากกว่าจับมือเยอะ แต่ทำไม่ได้ เลยขอแค่จับมือ แค่ได้แตะนิดแตะหน่อยก็ยังดี
คุณน้องอาม ไหนวันก่อนยังจะยกใจให้คุณพี่อากาศแกอยู่เลย เอาแกไปทิ้งที่ไหนแล้ว?? ช่วงนี้หนูป่วนมันมาแรง เรทติ้งพี่ฟ้าตกเลย
คุณน้องเบียร์ กร้ากกกกกกกส์ ประสบการณ์จริงไร เอาที่ไหนมาพูด ไม่มีค่ะ
ชีวิตนี้รักเขาข้างเดียว(เคยมีคนมาทำเหมือนรักพี่นุ่นอยู่คน)มาตลอด แล้วจะเอาประสบการณ์จริงที่ไหนมาเขียน เรื่องจริงอย่าให้เล่า....มันช้ำ
ส่วนเรื่องกางเกงว่ายน้ำ อิอิมันไม่ได้ใส่แบบบิกินีส์ก็แล้วกัน ว่าแต่กางเกงว่ายน้ำผู้ชายเขาเรียกกันว่าแบบอะไรบ้างก็ไม่รู้ ต้องไปถามคุณกูเกิ้ลอีกแล้ว
น้องกาลลลลลลล เมื่อคืนไปจุดธุปเรียกก็ไม่พาภาคกับเบียร์มา อย่าบอกนะว่าจิ้มไม่ไหวเพราะเข้าโหมดดราม่าอีกแล้วอ้ะ
ปล่อยให้ภาคกับเบียร์หวานๆหื่นๆไปเฮอะ อย่าดราม่าเลย....เพี้ยงงงงงง
น้องกระต่ายกับน้องกาล เออเนอะ..ไอ้ตอนคุยเรื่องเตียงนั่นมันคิดแบบนั้นก็ได้นี่นา แล้วตกลงไอ้หนูป่วนมันหน้าแดงเพราะคิดยังไงกันแน่????
กี๊ด......เด็กน้อยสองคนนี้คิดลึกกว่าคนเขียนเจ้าข้าเอ๊ยยยยย
ส่วนเรื่องฉากอัศจรรย์ แบบว่าปิ๊งไอเดียแล้วว่าจะออกมารูปแบบไหน คิดแล้วเขินมาก แต่ไม่รู้จะเขียนให้คนอ่านรู้สึกเขินได้เหมือนที่คิดรึเปล่าสิคะ
แต่..โซ่กับกุญแจมือ...คาดว่าจะไม่มานะ ต้องkeep character ทั้งพี่อากาศหวานละมุนและหนูป่วนพร้อมยอมพลีไว้ด้วยสิ นี่แหละที่ทำให้เขียนยาก
เพราะจะเอาเป็นมอมให้เมาแล้วตื่นขึ้นมาก็ตือดื๊ดไปแล้วก็ไม่ได้ ตบจูบตบตื๊ดยิ่งไม่ได้เข้าไปใหญ่ :m1:
คุณpattybluet "คิดถึงจังเลย" คำนี้ที่คนเขียนอยากได้ยินมากมาย แต่ไม่เคยได้ยินจากคนที่ต้องการสักที โฮววว เคลิ้มเนอะ(เคยแต่เป็นฝ่ายบอกเขา)
.............
คืนนี้มาต่อแน่นอนค่ะ ^o^
-
คุณนุ่นนนนนน.....
ตอนแรกคิดว่าไอ้หนูของเราจะโผเข้ากอดพี่ฟ้าซะอีก...ก็เล่นคิดถึงพี่เขาขนาดนั้น ใจจริง ก็อยากกอดใช่ไหมล่ะ...
ว่าแต่...ตอนเดินมาหาพี่ฟ้านี่ เพิ่งขึ้นจากสระ...งั้นก็...ใส่แต่กางเกงว่ายน้ำอะดิ...อ๊ากกกกกกก :z1: ...คิดลึกแทนพี่ฟ้าไปแล้ว..... :-[
ว่าแต่...เราสองคนนี่...ช่างมีอะไรเหมือนๆ กันจริงๆ นะคะ...เฉียด 30 แล้ว...แต่ยังไม่เคยมี first kiss เหมือนกัน... :o8: แหะๆๆ จินตนาการเอาล้วนๆ ฮ่าๆๆๆ
-
รีบบอกรับไปเหอะหนูป่วนเอ๊ย
จะมัวรอช้าอยู่ใยมีใจให้เข้าไม่ใช่แล้วเหรอ เหอะๆๆๆๆ
-
อ่าน 2 ตอนรวด น่ารักได้อีกอ่ะหนูป่วนพี่ฟ้านี่เวลาโทสับออกแนวเขินแบบจิตๆนะเนี่ยฮ่าๆๆๆ แอบเชียร์เพื่อนแผนอ่ะขอให้เพื่อนนุ่นรู้ตัวซักที อิอิ
อ่านไปยิ้มไป .... ไรท์เตอร์สู้ๆมาต่อไวๆ ^^
-
jad pai kaa >>> "yak mong ther...nai ngae rai" :m4:
http://www.youtube.com/v/eKaLctiyR88&hl=en_US&fs=1&
so~~~~~cute kaa =]
just only 3 days didn't see each other...made Tuapuan sick eieieiei :sad2:
seems like he's so into p'fah more and more each day nakaa ><!
-
คุณพาราเซตน่ารักใจดีที่สุด :กอด1: ขอบคุณนะคะ
.................
ว่าแล้วก็เอาซะหน่อย พอดีอารมณ์ดี
คำเตือนค่ะ
ตอนที่ท่านกำลังจะอ่านต่อไปนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างหญิงกับชาย
ดังนั้น หากท่านใดรับไม่ได้กับความสัมพันธ์แบบนี้ ก็ช่วยข้ามๆไปด้วยนะคะ :m13:
..............................
..............................
ตอนพิเศษ (นอกรอบ.....ข้างเรื่อง2)
“มองไรไอ้แผน?”
“เปล่า....”
“จะวิจารณ์ก็เชิญ นี่เดี๋ยวมองเดี๋ยวมอง รำคาญเว้ย”
“ก็....ไม่ได้จะวิจารณ์อะไรสักหน่อย”
“กีดกันทางเพศไม่พอนะแก ยังดัดจริตกีดกันสีผิวอีก..... ทำไม ดำแล้วใส่สีแดงมันผิดมากเลย? ฮะ?”
เรามาฟังเสียงในใจไอ้คุณแผนกันดีกว่า
‘....โอย กูจะบ้า ทุกทีเห็นใส่สีดำเรียบๆก็แทบอยากแกล้งขังมันไว้ในห้องน้ำไม่ให้ออกมาอยู่แล้ว
นี่วันนี้ดันเปลี่ยนมาใส่สีแดงอีก
ไอ้คนออกแบบชุดก็ช่างแกล้งกูจัง ไอ้ระบายบานๆนั่นจะทำมาทำไม ยิ่งมองยิ่งชวนให้จินตนาการไปถึงไหนๆ
แถมพอขยับตัวทีระบายบ้านั่นก็พะเยิบพะยาบที.........
ไอ้นี่ก็ไม่ได้สำเหนียกเลยว่าตัวเองเป็นผู้หญิง รู้สึกว่าถูกมองแทนที่จะอายดันด่าปาวๆ แถมไม่ด่าธรรมดา มันขยับเข้ามาด่าใกล้ๆซะอีก
แล้วไอ้ที่คิดว่าตัวเองดำนั่น มันก็ดันดำไม่ตลอด ดำแต่แขนกับหน้าแข้งอะสิ ไอ้ส่วนอื่นของมันที่จะได้เห็นก็เฉพาะเวลาใส่ชุดว่ายน้ำแบบนี้มันดำซะที่ไหน
.....ไม่ดำแถมยังเนียนอีกต่างหาก หรือเพราะมันใส่แต่กระโปรงจีบรอบยาวถึงตาตุ่มมาแทบทุกวันหว่า ข้างในมันถึงสีตัดกับข้างนอกขนาดนี้
แล้วนี่.......ถ้าเปิดออกดูมากกว่านี้ มันจะไล่สีอ่อนลงไปเรื่อยๆรึเปล่าวะ????
ไอ้สระว่ายน้ำนี่ก็เป็นศัตรูกะกูจริง จะทำหลังคาหน่อยก็ไม่ได้ ดันมาตั้งอยู่ข้างๆวิศวะอีกนะ นี่ถ้าคนบนตึกมันเกิดอยากดูวิวขึ้นมา
....โอ๊ยยยย อย่ามองลงมานะเมิง กูจะแช่งให้ตาบอดเลย’
“ดีแล้ว ขี้เหร่มากนัก รำคาญตามากนัก คราวหน้านะ จะไม่แดงเลือดหมูแบบนี้แล้ว แต่ชั้นจะใส่สีแดงสดให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย”
##ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด##
“หมดเวลาเรียนแล้ว หลีกทางเลย ชั้นงอนแกแล้วด้วย”
“เฮ้ยๆๆ เดี๋ยวๆ อย่าเพิ่งขึ้นนะนุ่น”
“ทำไม?”
“อยู่ในน้ำแป๊บนึง เข้าไปตอนนี้ห้องน้ำก็ยังไม่ว่างหรอก”
“แต่ชั้นเบื่อขี้หน้าแก ชั้นไปรอในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้ายังดีกว่า”
คือ.......เอาความจริงเลยมั้ย ไอ้แผนมันไม่ได้ห่วงไอ้ตัวที่แว้ดๆใส่มันจะต้องไปรอคิวห้องอาบน้ำนานหรอก
แต่มันอยากให้ไอ้เพื่อนผู้ชายคนอื่นขึ้นไปให้หมดก่อนต่างหาก จะได้ไม่ต้องมาเห็นของดำๆเนียนๆของมัน
ไอ้บ้านี่หมาหวงก้างแท้ๆ ตัวเองมองได้คนอื่นมองไม่ได้
ถ่วงเวลาสักพัก พอเห็นคนอื่นเข้าไปหมดแล้วนั่นแหละ ไอ้คุณแผนถึงได้ยอมหลีกทางให้ไอ้คุณนุ่นมันโหนตัวขึ้นจากสระ
ตอนแรกก็ถือโอกาสมองตามไอ้ตัวที่มันเห็นว่าเนี้ยนเนียนนั่นไปแหละ แต่พอเหลือบไปเห็นมีคนกำลังเปิดหน้าต่างออกมาจากตึกข้างๆเท่านั้น
ไอ้หมาหวงก้างก็รีบร้อนเข้าไปลากไอ้นุ่นให้เดินจนแทบจะเป็นวิ่งหัวซุนเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าฝ่ายผู้หญิง ส่วนตัวเองก็รีบไปที่อีกฟากของสระซึ่งเป็นส่วนของผู้ชาย
ก่อนไปยังมีการยั่วด้วยของกินทิ้งท้ายให้คนที่บอกว่าตัวเองงอนมันรออีกต่างหาก
“นุ่น รอนะ วันนี้ถ้าหายงอนจะเลี้ยงสเวนเซ่นส์”
ก็เท่านั้นแหละ ไอ้คุณนุ่นที่บอกตัวเองว่างอนไอ้แผนมันแล้วก็ยิ้มออก
เริ่มคิดไว้เลยด้วยซ้ำว่าวันนี้จะเลือกไอศกรีมรสอะไรบ้าง
แล้วก็เข้าไปอาบน้ำไปฮัมเพลงไปอย่างอารมณ์ดี....
กินไอศกรีมทำให้คนอารมณ์ดี และยิ่งกินไอศกรีมฟรี ยิ่งอารมณ์ดีเป็นสองเท่า....
.............................
.............................
ตอนพิเศษของเพื่อนนุ่นกับเพื่อนแผนมาอีกแล้ว กลัวๆๆๆ จะถูกดุมั้ยน้อ???
เดี๋ยวกลางคืนมาต่อตอนไม่พิเศษนะคะ..รักคนอ่านค่ะ
-
เพื่อนนุ่นกะเพื่อนแผน น่ารักจิงๆ แต่เพื่อนแผนก้หมาหวงก้างจิงๆเนอะ ^^
คืนนี้จะรออ่าน๊าไรท์เตอร์ >..<
-
แกจะหวงไว้ดูคนเดียว ไม่เผื่อแผ่เพื่อนอ่าดิ๊แผน หึหึ
ส่วนนุ่นจ๊ะ...ทำไมพ่ายแพ้ต่อของกินอย่างนี้ล่ะจ๊ะ...แค่ไอศกรีมมันไม่คุ้ม เราต้องเรียกอะไรที่หนักท้องกว่านี้ :laugh:
รออ่านเอ็นซีค่ะพี่นุ่น เดี๋ยวจะเตรียมผ้านวมไว้ซับเลือดรอนะคะ :haun4:
ปล.ไปกินข้าวกะเพื่อนมา แล้วโต๊ะข้างๆเค้าให้อิมเมจพี่ฟ้ากะตัวป่วนมากเลยอ่ะ :-[
แบบคนนึงก็เป็นผู้ใหญ่คอยดูแล อีกคนก็งุ้งงิ้งขี้อ้อน จะแอบถ่ายรูปแล้ว แต่มุมนั้นมันสว่างไปหน่อย 55+
(ป่าว..จิงๆเพื่อนตบหัวแล้วบอกเมิงจะแดร๊กหรือจะดู อดเลย :z3:)
-
อยากได้แบบนี้มั่งอ้ะ!
พี่นุ่นจ๋าอยากแกล้งแผนจัง ขอคนชอบของแปลกมาเป็นคู่แข่งอีกคนนะพี่นะ :jul3:
-
คำจำกัดความสำหรับเรื่องนี้คือหวานมากกกกกกกกกกกกกกกก
ตัวป่วนก็น่ารักไม่เปลี่ยน แต่พี่ฟ้านี้สิ เฮียทำยังกะเด็กหนุ่มเพิ่งริรักงั้นแหละ มีการเอารูปเค้ามาดูตอนคุยโทรศัพท์ด้วย :-[
-
นุ่นนี่เป็นตัวป่วนเวอร์หญิงชัดๆ ไอเรื่องควรรู้ไม่รู้ซะงั้น :laugh:
แต่ข้างเรื่องตอนนี้ เห็นชัดๆเลยว่า
แผน....หื่น !!! :m25:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ แล้วก้อรอตัวป่วนกับพี่ฟ้าด้วย~
-
แผนก็น่ารักใช่หยอก อิอิ
-
เมื่อคืนง่วงมากมาย มาอ่านวันนี้เลยได้อ่านตั้ง 2 ตอน
ตัวป่วนเอ๊ยยยยยย ตอนที่พี่เค้ายกแขนขึ้นมา
นึกว่าจะเดินไปให้เค้ากอดซะอีก :-[
นุ่นจ๋า ข้าง ๆ เรื่อง น่ารักมากมาย
เขียนต่อเรื่อย ๆ นะจ๊ะ ชอบอ่ะ
แล้วก็จะรอตอนพิเศ๊ษ พิเศษ คืนนี้นะจ๊ะ :z1:
หนุกมากมาย :กอด1:
-
เ็ป็นผู้หญิงที่จีบไม่ง่าย แต่ล่อไม่ยาก กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
ไม่ได้รู้ตัวเลยนุ้งนุ่นจ๋าว่าไอ่เพื่อนเราเนี่ยมันมองด้วยสายตาแซวเพราะเราดำหรือมองด้วยสายตาที่ลึกซึ้งกว่านั้นอ่ะนะ
ฉลาดนะให้ผะจายอื่นขึ้นสระน้ำให้หมด อิอิ ถึงยังไมไ่ด้เป็นเจ้าของแต่หวงเว้ย
o13 o13
-
นุ่นซื่อมาก 555
สู้ต่อไปนะแผน!
-
เหมือนจะเห็นมีคนเตรียมผ้านวมรอบทอัศจรรย์ ยังค่ะยังไม่มา
อุเหม่...เพิ่งจะบอกว่าคิดออกว่าจะให้เป็นยังไง แต่ไม่ใช่ว่าคนเขียนคิดออกปุ๊บ พี่อากาศแกจะเผด็จศึกปั๊บเสียหน่อย
มาอ่านตอนต่อไปกันดีกว่าค่ะ :z2:
............................
............................
ตอนที่๒๐ การลงโทษ
“คิดถึงจังเลย......”
“อืม....ผมก็เหมือนกัน คิดถึงมากจริงๆ”
มือใหญ่ๆอุ่นจัดของพี่อากาศจับมือน้อยๆเย็นชืดจากการอยู่ในน้ำมาเป็นชั่วโมงของไอ้หนูป่วนไว้แน่น
ตอนแรกด้วยความคิดถึงสายตาก็มองแต่หน้าไอ้ตัวเล็กดีอยู่หรอก
แต่กลิ่นคลอรีนมันรบกวนใจให้รับรู้ว่าไอ้สถานที่ที่สบตากันหวานชื่นอยู่นี่น่ะมันข้างสระว่ายน้ำ
แล้วก็.....ตอนนี้ไอ้หนูป่วนมันเพิ่งขึ้นมาจากสระว่ายน้ำ
คิดได้อย่างนี้ทั้งๆที่ไม่ตั้งใจ แต่สายตาของพี่อากาศที่จับอยู่ที่ใบหน้าที่คิดถึงมากมายก็อดไม่ได้ที่จะเลื่อนต่ำลงอยู่ดี
และก็แทบจะต้องหลับตาเสียเดี๋ยวนั้นเมื่อมองเห็นสภาพตัวแดงๆเป็นกุ้งเพราะถูกแดดเผา
ปกคลุมไปด้วยหยดน้ำที่บางส่วนก็เริ่มแห้งเพราะลมที่พัดเข้ามาตามช่องระบายอากาศ
แถมพอมาอยู่ในระยะใกล้แค่มือเอื้อมแบบนี้ แว่นสายตาของคุณพี่อากาศท่านก็ทำหน้าที่ได้ดีจนเห็นชัดเจนไปถึงรูขุมขนที่แข่งกันลุกชันอยู่ทั่วตัวบางๆตรงหน้า
“พี่ฟ้า....เป็นอะไรน่ะ หน้ามืดรึเปล่า?”
ไอ้นี่ก็ไม่ได้รู้เลยว่าอาการจู่ๆก็หลับตาลงกะทันหันแถมถอยตัวเข้าไปพิงล็อคเกอร์ใหม่อีกครั้งนั่น
ไม่ใช่เพราะความอ่อนแอทางกาย แต่เพราะพี่อากาศแกเกิดหวั่นไหวทางใจขึ้นมาต่างหาก
“เปล่าๆ พี่ไม่ได้เป็นอะไร”
“ไม่ได้เป็นอะไรทำไมอยู่ๆเหงื่อแตก ไหนดูซิ”
เอาแล้วไง พี่เขาอุตส่าห์ปิดตาจะได้ไม่เห็นภาพ แกก็ดันไปเพิ่มสัมผัสเข้าเสียอีก
ก็ดูมัน ตัวป่วนมันเป็นห่วงว่าที่แฟน ห่วงว่าขับรถมาเหนื่อยๆมานั่งรอในที่อากาศถ่ายเทไม่สะดวกแบบนี้จะหน้ามืดเป็นลม
เลยขยับเข้าไปใกล้แล้วเอาหลังมือเย็นๆทาบไปกับหน้าผากคนที่กำลังระงับอารมณ์บางอย่างอยู่เต็มที่
พี่อากาศถึงกับสะดุ้ง ลืมตามาสิ่งแรกที่อยู่ในลานสายตายังมาเป็นแผ่นอกขาวๆที่แดงเพราะแดดยามบ่าย เบนสายตาหนีขึ้นด้านบนก็ต้องเจอกับแนวไหปลาร้า ซึ่งชักนำสายตาไปสู่ลาดไหล่ที่ประกอบขึ้นจากกล้ามเนื้อน้อยๆบ่งบอกว่าเจ้าตัวเป็นคนดูแลสุขภาพและออกกำลังกายเป็นประจำ
“พี่ฟ้า ไม่เป็นไรแน่นะ ตัวร้อนๆด้วย”
“พะ....พี่ไม่เป็นไร เอ่อ.....รีบไปอาบน้ำแต่งตัวนะ เดี๋ยวพี่ออกไปรอข้างนอก”
“ครับ”
ตัวป่วนมันรับปาก เดินไปเปิดล็อคเกอร์หยิบของแล้วหันหลังเดินไปห้องอาบน้ำ ปากก็พูดต่อ
“พี่ฟ้าเหนื่อยมากรึเปล่า ถ้าไม่เหนื่อยไปกินมื้อเย็นกับผมนะ” เปิดประตูห้องอาบน้ำแล้วเอี้ยวตัวกลับมาคาดคั้นเอาคำตอบอีก
“....ว่าไงครับ? นะพี่ฟ้า.....”
เล่นเอาพี่ฟ้าของไอ้หนูป่วนถอนสายตาที่จ้องเป๋งไปที่ส่วนที่ถูกห่อหุ้มไว้ด้วยกางเกงว่ายน้ำสีดำที่เคลื่อนไหวไปตามจังหวะก้าวเดินนั่นแทบไม่ทัน
“ครับ ดะ.....เดี๋ยวพี่รอข้างนอกนะ ในนี้อากาศอ้าวเนอะ ร้อนจัง”
“อื้ม ผมอาบแป๊บเดียวแหละ”
พูดเสร็จส่งยิ้มกว้างขวางให้อีกหนึ่งที ไอ้หนูป่วนมันก็ผลุบหายเข้าไปในห้องอาบน้ำ ทิ้งให้พี่อากาศที่เพิ่งรู้ตัวว่ากำลังกลั้นหายใจอยู่ถอนใจออกมาเฮือกใหญ่
และก็ได้สำนึกขึ้นมาทันทีว่าการห่างกันทำให้การควบคุมอารมณ์ที่กระเจิดกระเจิงเป็นไปได้ยากกว่าปกติ
คง....ต้องค่อยๆสอนแล้วมั้ง
คนรักกัน จะให้อยู่ใกล้กันโดยไม่มีความสัมพันธ์ทางกายไปเรื่อยๆแบบนี้ สักวันอึดอัดตาย ยิ่งหนูป่วนมันน่ารักเท่าไหร่ และแสดงออกว่ามีใจให้มากแค่ไหน ก็ยิ่งเสี่ยงที่จะทำผิดสัญญา
ถ้าไม่ค่อยๆทำให้ชินกับร่างกายของอีกฝ่ายไว้ สักวันคงได้ผิดสัญญาแล้วทำให้ไอ้ตัวเล็กมันเสียใจแน่ๆ
.....................................
.....................................
“พี่ฟ้ารู้ได้ไงว่าผมเรียนว่ายน้ำ?”
ตอนนี้พี่อากาศแกกำลังขับรถ ไอ้หนูป่วนก็ประจำตำแหน่งผู้โดยสารคนพิเศษเหมือนเดิม
“ถามชมพู ตอนแรกพี่โทรเข้าเครื่องป่วน แต่ติดต่อไม่ได้ เลยโทรหาชมพู ถามว่าปีหนึ่งเรียนที่ไหน หึๆๆ”
“ถามว่าเรียนที่ไหนแล้วทำไมต้องขำด้วย?”
“ก็ชมพูมันรู้ทันน่ะสิ มันสวนมาว่า ไม่ต้องมาทำเป็นถามหาน้องทั้งปีหนึ่งหรอก จะถามหาตัวป่วนก็ให้บอกมันไปตรงๆ ฮ่าๆๆๆ”
“ไม่ดีเลยอ้ะ เรียนว่ายน้ำตอนบ่าย แดดแรงจนแสบตัวไปหมดเลย”
“ไม่อยากเรียนแล้วลงเรียนทำไมล่ะ?”
“โห่พี่ฟ้า ก็นี่วิชาบังคับจะไม่ลงเรียนได้ไงเล่า”
“จริงด้วย พี่ก็ลืมไปว่าภาคป่วนต้องเรียนว่ายน้ำ ถ้าแสบตัวก็ต้องทาครีมกันแดดสิครับ”
“ทาแล้ว ไอ้นุ่นมันบังคับ แถมซื้อมาให้ด้วย มันสั่งยังกะแม่ บอกว่ายิ่งผิวขาวๆน่ะโอกาสเป็นมะเร็งผิวหนังสูง แล้วก็บ้าหัวเราะโฮะๆบอกว่า เห็นมั้ย ดีแค่ไหนที่มันเกิดมาดำ ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“เออ น้องนุ่นนี่ตลกดี แล้วน้องนุ่นบังคับน้องแผนด้วยรึเปล่า?”
“ไอ้แผนก็โดนด้วย มีเหรอจะรอด พอไอ้แผนมันบอกมันไม่ต้องทาก็ได้ เพราะมันไม่ใช่คนขาว ไอ้นุ่นมันก็บอกว่าให้ทาๆไปเหอะ อุตส่าห์ซื้อครีมกันแดดหลอดใหญ่มาให้ ผมตัวเล็กใช้คนเดียวทั้งเทอมก็ไม่หมด เสียดายของ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”
“ไอ้นุ่นมันบ้า”
“ก็นั่นล่ะมั้งเสน่ห์ของน้องนุ่น ความที่คิดอะไรแปลกๆนี่แหละ ไม่เหมือนใครดี”
“...................”
“อะไรครับ ตัวป่วนจ้องพี่ทำไม?”
ตอนนี้นอกจากไอ้หนูป่วนจะไม่พูดอะไรโต้ตอบแล้ว มันยังหันมาจ้องหน้าพี่อากาศแกเสียเขม็ง
“พี่ฟ้า.......หลงเสน่ห์ไอ้นุ่นรึเปล่า?”
“หา?????”
“พี่ฟ้า....ถ้าชอบไอ้นุ่นมันก็ต้องสู้กับไอ้แผนหน่อยนะ มันเฝ้าของมันอยู่......”
อ้าว แล้วพูดไปทำไมต้องหันหน้าออกไปทางกระจกขนาดนั้นด้วยล่ะ
“ตัวป่วน......คิดอะไรแบบนั้นเล่า เสน่ห์แบบแปลกๆของน้องนุ่นไม่มีผลกับพี่สักนิด เพราะพี่ยกหัวใจให้ตัวป่วนไปหมดแล้ว ตัวป่วนก็รู้ไม่ใช่หรือ?”
รายนี้ก็ร้อนรนสิ คุยกันอยู่ดีๆจะมาเข้าใจผิดเสียแล้ว แต่......ถ้ามองไม่ผิด ไอ้หนูป่วนมันก้มหน้าแอบยิ้มนี่หว่า
“ป่วน......อย่าเงียบแบบนี้สิครับ ที่พี่พูดถึงน้องนุ่นก็พูดในฐานะน้อง ไม่ได้มีอะไรพิเศษเลยนะครับ”
พอดีขับมาถึงจุดหมาย พี่อากาศที่กำลังร้อนรนก็รีบหักพวงมาลัยเข้าไปจอดรถในลานจอด แต่ยังไม่ดับเครื่อง
แล้วก็หันมาคว้ามือทั้งสองข้างของไอ้ตัวป่วนที่วางประสานกันแน่นอยู่บนตักมันไปกุมไว้
“ตัวป่วน พี่ไม่ชอบแบบนี้เลย หันมาทางนี้หน่อยเร้ว มองพี่หน่อย นะครับ นะ.....”
“ฮะๆๆ แบร่ๆๆๆ เชื่อผมด้วยเหรอ พี่ฟ้านี่เชื่อคนง่ายจริงน้า....ผมแกล้งแค่นี้ก็เชื่อด้วย”
ไอ้หนูป่วนเงยหน้ามายิ้มทะเล้นส่งให้พร้อมกับแววตาซุกซนที่เดี๋ยวนี้เริ่มจะมีให้คนถูกแกล้งบ่อยขึ้น
“เดี๋ยวนี้แกล้งพี่เหรอ หืม...ดีแล้ว เป็นเด็กเป็นเล็กแกล้งผู้ใหญ่อย่างนี้มันต้องทำโทษ”
เอ่อ....น้ำเสียงของพี่จะมุ่งมั่นไปมั้ย ทำไมดูสมใจที่จะได้ทำโทษไอ้หนูป่วนมันขนาดนั้นล่ะพี่
“อะไร ทำโทษอะไรกัน แกล้งนิดแกล้งหน่อยแค่เนี้ย ว่าแต่...พี่ฟ้าพาผมมากินข้าวที่ไหนเนี่ย?”
“คอนโดพี่เอง”
“หืม? คอนโดพี่มีร้านอาหารด้วยเหรอ อร่อยรึเปล่า?”
“ร้านอาหารน่ะมี แต่วันนี้เราจะทำกับข้าวกินกันเอง”
“โห......แกล้งนิดแกล้งหน่อย พี่ฟ้าจะทำโทษด้วยการใช้งานให้ทำกับข้าวเลยเหรอ วันนี้ผมหิวมากด้วยนะ เพิ่งว่ายน้ำมาอ้ะ”
ตัวป่วนมันอ้อนขอความเห็นใจแถมยังเขย่ามือที่ถูกกุมเอาไว้เล่นไปด้วย
“ใครบอกว่าการทำกับข้าวคือการทำโทษล่ะครับ”
“เอ๋? แล้ว........”
ยังไม่ทันได้ถามพี่อากาศจอมเจ้าเล่ห์ก็จัดการทำโทษด้วยการปิดกั้นทางเดินหายใจของตัวป่วนขี้แกล้งเสียแล้ว
และคราวนี้ไม่ใช่แค่เอาปากมาแตะแบบที่ตัวป่วนมันเคยเล่าให้เพื่อนรักฟังเสียด้วย
เพราะพอแตะลงมาแล้วพี่อากาศแกก็ฉวยโอกาสที่ตัวป่วนมันจะโวยวายสอดลิ้นเข้าไปผ่านริมฝีปาก ลึกเข้าไปจนแตะเข้ากับลิ้นของคนที่ตกใจจนตัวแข็งไปแล้ว
ต้องยอมให้คนที่บอกว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่ฉวยโอกาสลงโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เนิ่นนาน.....จนแทบขาดใจ
............................
............................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
จูบของจิงแล้วสินะ หึหึ
-
กรี๊ดดด
น่ารักอะ ความสัมพันไปเรื่อยๆ
ดูบริสูทดี
ชอบๆๆ
โอยยอยากได้แบบนี้บ้างง
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยย
ตัวป่วนโดนลงโทษ :-[
้น่าสงสารจิง ๆ อยากให้โดนบ่อย ๆ :z1:
ไม่ผิดหวังที่รออ่านจิง ๆ หลับฝันดีล่ะ
ขอบคุณค่ะ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดด....พามาคอนโด คุณพี่ฟ้าอะ คิดอะไรอยู่รู้นะ...หัดเจ้าเล่ห์นะเนี่ย....
ขอให้น้องป่วนของพี่...ไม่รอด...เงื้อมือของพี่ฟ้านะจ๊ะ (ฮ่าๆๆๆๆ อวยพรให้น้องเสียจิ้นซะงั้น)
ตอนต่อไป NC ชิมิคะคุณนุ่นนนนนน!!!!! :-[ :z1:
-
^
^
^
ไม่บอกกกกกกกกก แบร่ๆๆๆๆๆ
..........................
ตอบเมนท์ย้อนหลังจากตอนที่พิเศษกับตอนที่แล้วดีกว่า
คุณMercy เอิ่ม.....ช่างเป้นความเหมือนที่น่าภาคภูมิ เฉียดสามสิบและยังไม่เคยมีจูบแรก กร้ากกกกกกกกส์
คุณเมฆ ก็นิดนึง.....ไม่ได้เล่นตัวนะ แต่ไอ้ป่วนมันเขิน คริคริ
คุณiamnan เค้าก็หวานกันไป เราก็เขินกันไป มีความสุขถ้วนหน้านะคะ ^o^ ส่วนไอ้เพื่อนแผนกับไอ้เพื่อนนุ่น ปล่อยมันบ้ากันไปค่ะ คู่นี้อีกยาว ยาวมากกกกกก
คุณพาราเซต thanks for the music nakaa. Tuapuan and P'Fah are falling for each other a lot kaa (เอาบ้าง แอบคาราโอเกะนิดหน่อย 555)
น้องเบียร์ ไปส่องใครเค้าที่ร้านอาหารคะ กร้ากกกกกกกกกกกส์ (เหมือนพี่อากาศกะตัวป่วนจริงอ้ะ กี๊ดดดดดดด)
กระต่ายน้อยจ๋า แค่ความเซ่อของไอ้คุณนุ่น ไอ้คุณแผนก็ลำบากแล้วนะ ยังจะให้มันมีตัวประกอบเดนตายมาทำหน้าที่คู่แข่งอีกเรอะ???
น้องฝน ใช่ๆหมั่นไส้พี่อากาศเนอะ งี้แหละแกไม่ได้ตกหลุมรักมานาน ชีวิตเฉามานานพอมาเจอเด็กก็เลยเนียนลดอายุตัวเองไปด้วย :m20:
คุณpattybluet พวกมันตาถั่วพอกัน ถึงได้คบกันได้ไงคะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เอ่อ.....อิแผน แกมันหื่นนนนนนนนน ไปไป๊
น้องอาม อะไรกันคะ เริ่มเห็นความน่ารักของไอ้เพื่อนแผนอีกคนแล้วเร้อ โว้ว
คุณaa_mm แผนกะนุ่นน่ารัก..คริคริ ชอบของแปลกล่ะสิคะ ^o^
คุณmecon ยังไม่ได้เป็นเจ้าของแต่หวงเว้ยนี่ใช่เลย ตัวเองไม่กล้าจะจีบแบบตรงๆบอกไปตรงๆแต่ก็กั๊ก กลัวคนอื่นจะมาเห็นความแปลกของไอ้นุ่นแล้วเกิดสน 5555
คุณ♥a2k♥ แผนมันคงดีใจที่ได้รับแรงเชียร์ค่ะ จีบไอ้นุ่น ยากเย็นเหลือเกิน
:oni2:
-
:o8:
กำลังคาดหวังกับตอนหน้าอยู่นะคะพี่นุ่น~
*กลับไปนั่งเขินคนเดียวต่อ*
-
^
^
^
^
^
^
จิ้มน้องต่าย ทะลุถึงคุณนุ่น....
ใจร้ายไม่ยอมบอก...ก็ด๊ายยยย...เค้ารอก็ได้
ว่าแต่ พรุ่งนี้ชิมิ...วันหยุด คงจะมายาวๆ ใช่ไหมล่ะ โหะๆๆๆๆ :laugh:
-
:o8: :-[
เบสิคคะลูกเบสิคเอาแต่นี้ไปก่อนนะคะลูก ฝึกการกลั้นหายจาย
ง่ายกว่าดำน้ำอีกนะลูก กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
อันนี้รู้สึกดีกว่าดำน้ำแยะฮาๆ ได้ไปบุกรังเสือแล้วเว้ย
จะรอดมั๊ยนั่นเจ้าแมวไม่รู้ตัว ค.รู้สึกช้าได้อีก นี่ถ้ายืนอ่อยแบบไม่ได้ตั้งใจ
นานกว่าน้อีกนิดนะ อิพี่ฟ้าเลือดกำเดาทะลักแน่ลูกเหมือนอิป้าคนอ่านไง :pighaun:
o13 o13 รักคนขยัน ที่ฉุด
-
น่านๆๆๆๆ
ป่วนจ๋าาา
ไม่ต้องกินข้าวกันพอดี
ทานเอนไซน์พี่ฟ้าก็คงอิ่มแล้วละ
ว่าแต่อยากแปลงร่างไปเป็นกางเกงว่ายน้ำตัวป่วนจังเลย
หึหึ
ทะลึ่งว่ะอาร์ม กรี๊ดดดดดดด :angry2:
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยย :-[
ความหวังของคนอ่านส่วนมากคงใกล้จะเป็นจริงแล้วววว (หรือเปล่า?)
พามาคอนโดนี่ถ้าไม่คิดอะไรมันจะเป็นไปได้เหรอพี่ฟ้า? (ก็บอกเองว่าต้องทำให้ค่อยๆชินหนิ่) o18
ตัวป่วนนี่น้าา..ยั่วเค้าไม่ตั้งใจอีก ระวังตัวให้ดีละกัน เหอๆ
ลุ้นตอนหน้าด้วยคนค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา~
ปล. อิอิ เหมือนจะไฮโซเนอะคะ แต่จริงๆขี้เกียจเปลี่ยนภาษากลับไปกลับมาอะค่ะ
(อารมณ์เดียวกะเวลาพิมพ์ sms ที่ชอบใช้ภาษาคาราโอเกะส่งไป แล้วก็จะโดนบ่นทุกทีว่าส่งไรมาเนี่ย อ่านไม่ออก 5555)
-
:serius2: อีกแล้วๆๆๆๆ หาเรื่องมาจูบตัวป่วนอีกแล้ว :z6:
พี่ฟ้าเอาแม่มาขอเลย อาร๊ายยย ~~ นี่ว่าที่แฟนนะ เดี๋ยวเหอะ
ตัวป่วนยิ่งใจง่ายอยู่ (อ้าววววว? )
ว่าแล้วเดี๋ยวเราแอบย่องไปห้องพี่ฟ้าก่อน หาทำเลๆ เผื่อเค้าจะลงโทษกันอีก (ซะงั้น 555+)
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
พี่ฟ้าร้ายลึกอ่ะ :laugh:
ตัวป่วนน่ารักตลอด
นายแผนนี้ความอดทนเป็นเลิศเนอะ o13
+1
-
อ๊ากกกกก
จูบจริงๆแล้ววว
ค่อยๆให้น้องชินไปนะพี่ฟ้า
อย่ารีบแต่เร็วๆ หนูอยากอ่าน ><
-
ในที่สุดก็เจอจูบจริงแล้ว
ยังงี้..... พี่ฟ้าจะสอนไรให้น้องป่วนอีกอ่ะ คนอ่านอยากรู้แล้วสิ :z1:
-
:o8: :o8: เขินแทนตัวป่วน
พี่ฟ้าอ่ะ มาทำแบบนี้คนอ่านก็เขินแย่อะดิ
อ่านเรื่องนี้แล้วหุบยิ้มไม่ลงจริง ๆ
ทำไมยิ่งอ่านมันยิ่งหวานละ
ตัวป่วนน่ารักน่าหยิกจังเลยอะ
รออ่านตอนต่อไปคะ :L2: :L2:
-
หึหึ พี่ฟ้า เบาๆกับน้องหน่อยนะ น้องยังเด็ก แต่ถ้าน้องยั่วมากก็จัดไปให้หนักๆเลยครับ
-
ไม่รู้ไม่ชี้ บอกแล้วว่าคู่นี้เขารักกันเรื่อยๆ ค่อยเป็นค่อยไป
เพราะฉะนั้นขอบอกไว้ว่ายังไม่มีบทอัศจรรย์ :z2:
................................
................................
ตอนที่๒๑ ใกล้เข้าไปอีกนิด
“เป็นไงบ้างครับ เด็กขี้แกล้ง?”
“..............”
เงียบ ตัวป่วนมันได้แต่เงียบแล้วก็งงกับสภาพของตัวเอง
หลังจากการทำโทษยาวนานทำไมมันถึงมาอยู่ในสภาพทิ้งน้ำหนักทั้งตัวลงบนอกของไอ้พี่อากาศจอมเจ้าเล่ห์ได้ก็ไม่รู้
แล้วอะไรแข็งๆมันกดต้นขาหว่า...อ้อๆเบรกมือนี่เอง
“เอ.....พี่ว่าพี่จูบเฉยๆนะ ทำไมถึงกับพูดไม่ออกได้ล่ะ หึๆๆ”
จะให้พูดอะไรเล่าไอ้คุณพี่ฟ้า ตัวป่วนของแกมันกำลังงง ทั้งงงทั้งเขินจะให้โต้ตอบออกมาทันทีได้ยังไง
จูบน้องมันไปขนาดนั้นก็รอให้มันรวบรวมสติสักนิดเถอะนะ
“พี่ฟ้า.......ผิดสัญญานี่”
เอาล่ะ เริ่มมีเสียงแล้ว แต่เสียงมันดังแผ่วๆชอบกล แถมพอคิดถึงกิจกรรมที่เพิ่งทำกันไปมันก็ยิ่งเขิน
ไอ้หนูป่วนมันเขินน่าเอ็นดูเว้ย แทนที่เขินแล้วจะถอยออกไปห่างๆ ไม่ก็ทำร้ายร่างกายคุณพี่อากาศแกสักป้าบสองป้าบ
ไอ้หนูป่วนมันกลับยิ่งซุกหน้าเข้ากับอกกว้างๆของพี่อากาศจอมเจ้าเล่ห์ที่กำลังลูบมือขึ้นลงไปตามแผ่นหลังเล็กบางเหมือนจะปลอบประโลมให้คลายจากความตื่นเต้น
“เปล่าซะหน่อย เมื่อกี้นี้คือการทำโทษคนขี้แกล้ง คนทำโทษเขาไม่ต้องขออนุญาตก่อนหรอก ตัวป่วนไม่รู้เหรอ?”
“พี่ฟ้าเป็นคนแบบนี้เองเหรอ.....”
ตัวป่วนมันพูดตอบโต้ได้แล้ว แต่ก็ยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้นจากอกเจ้าของอ้อมกอดอยู่นั่นเอง ได้แต่ส่งเสียงหงุงหงิงๆ
“แบบไหนครับ?”
ฝ่ายพี่อากาศแกก็พยายามจะแงะหน้าไอ้ตัวส่งเสียงอู้อี้ให้เงยขึ้นมาสบตากัน
“ก็......เจ้าเล่ห์แสนกล”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ แล้วตกลงจะซุกอยู่อย่างนี้อีกนานมั้ยครับ ไหนบอกว่าหิวมากไง”
“ขออยู่อย่างนี้อีกนิดนะ ผม....รู้สึกว่าถ้าลุกขึ้นตอนนี้คงแย่แน่เลย”
“ทำไมถึงจะแย่ล่ะ?”
“คือ....เหมือนขามันจะไม่มีแรง......”
“หึๆๆๆ”
“ห้ามขำ!!”
.............................
.............................
รูดการ์ดเปิดประตูเข้ามาในห้องได้ไอ้หนูป่วนมันก็ทำการสำรวจทันที
โถงเล็กๆหลังประตูเป็นที่วางตู้เก็บรองเท้าความสูงประมาณบั้นเอว เหนือขึ้นไปติดประดับไว้ด้วยกระจกบานใหญ่กรอบไม้สีเข้มเข้าชุดกับตู้
“อยู่กันสองคนเหรอพี่ฟ้า?”
“อืม ฝั่งซ้ายนั่นห้องชมพู ห้องพี่ขึ้นบันไดไป”
“แล้วไหนครัว?”
“อะไรกัน อุตส่าห์บอกทางขึ้นห้อง ไม่สนใจไปดูหน่อยเหรอ?”
“ใครจะไปสน ห้องพี่นี่ ไม่ใช่ห้องผมซะหน่อย แล้วพี่ชมพูจะกลับกี่โมงอ้ะ?”
ตัวป่วนมันหันไปย่นจมูกให้คนที่ไม่ทันไรก็จะชวนขึ้นห้องเสียหนึ่งที แล้วก็เดินดูรูปในกรอบที่วางเรียงๆกันอยู่ตามขอบหน้าต่างกระจก
“ช่วงนี้กลับดึกทุกวัน บางวันก็ไม่กลับ มาทางนี้มา”
พี่อากาศแกพยักหน้าเรียกให้ตัวป่วนที่กำลังสำรวจDVDที่วางเรียงเป็นระเบียบบนชั้นวางให้เดินตามเข้าหลืบที่พาไปส่วนที่จัดไว้เป็นครัว
“อาฮะ พี่ชมพูฝึกงานไกลเหรอ?”
ตัวป่วนมันเดินตามเข้าไปถึงครัวก็ล้างมือที่อ่างล้างซึ่งดูออกว่าคนจัดห้องคงยกชุดครัวมาจากบริษัทขายเฟอร์นิเจอร์แบบยกชุด
แค่มองผ่านๆก็ดูออกแล้วว่าทั้งเตาแก๊สทั้งเตาอบนั่นมีไว้เหมือนเป็นเครื่องประดับมากกว่า
ไม่ได้ผ่านการใช้งานโชกโชนเหมือนไมโครเวฟ ที่ตั้งไว้มุมหนึ่งของเคาน์เตอร์ครัวสีดำสนิท
“อืม งามวงศ์วานโน่น ถ้าออกเย็นรถก็ติด บางวันชมพูมันขี้เกียจกลับก็นอนบ้านเพื่อน แต่เดือนหน้ามันก็ได้มาฝึกใกล้ๆแล้ว แถวสีลมนี่เอง”
“ครัวสวยอ้ะ ไหนพี่ฟ้ามีของสดอะไรบ้าง” พูดไปตัวป่วนมันก็เปิดตู้เย็นค้นดูของสดในตู้ไป
“ท่าทางดูดี ทำอะไรเป็นมั่งอะเรา หุงข้าวสุกรึเปล่า?”
“ดูถูก.... ถ้าแค่ข้าวสุกน่ะไม่ใช่ฝีมือผมหรอก อย่างผมมันต้องข้าวสวย”
“โห.....ขนาดนั้นเลย งั้นวันนี้พี่ก็สบายแล้วสิ”
“อย่ามาเนียน พี่ฟ้าเป็นเจ้าของสถานที่นะ ส่วนผมเป็นแขก ผมต้องเป็นคนได้นั่งสบายๆดูหนังรอสิ”
พูดจบมันก็ทำท่าจะเดินไปนั่งเฉยๆที่โซฟาหน้าทีวีเอาจริงๆ
“ใครว่า........”
คราวนี้พี่อากาศนอกจากจะดึงต้นแขนน้องมันเอาไว้ ยังรั้งให้เข้ามาใกล้จนแทบจะเป็นกอดเอาไว้ทั้งตัวอีก
“พี่ฟ้า....อะไร?” ไอ้หนูป่วนตกใจที่ถูกพี่อากาศตัวโตเข้ามาประชิดตัวกะทันหันจนนิ่งตัวแข็ง
พี่อากาศผู้ใหญ่ขี้อ้อนเลยถือโอกาสโน้มตัวเอาหน้าผากมาแปะไว้กับหน้าผากที่ปกคลุมไปด้วยผมนุ่มๆของไอ้หนูป่วนที่ตอนนี้หน้าแดงแปร๊ด
“ตัวป่วนเป็นแฟนของพี่ จะถือว่าตัวเองเป็นแขกได้ยังไง.....”
“เป็น.......เป็นแฟนงั้นเหรอ....”
ไอ้หนูป่วนมันรู้สึกคอแห้งกะทันหันจนต้องกลืนน้ำลายถี่ๆ ก่อนจะปล่อยเสียงสั่นๆให้หลุดมาจากลำคอได้
“อืม....ถ้าไม่ใช่แฟนกัน เขาไม่จูบกัน ไม่กอดกันอย่างนี้หรอกนะ”
“ตะ แต่...ในรถนั่น พี่ฟ้าบอกว่าเป็นการทำโทษนี่”
“บทลงโทษเฉพาะตัว ใช้ได้กับเด็กขี้แกล้งคนนี้คนเดียว.....” ยิ่งพูดเสียงก็ยิ่งเบาลงจนกลายเป็นเสียงกระซิบ
“....พี่ฟ้า ปล่อยเถอะนะ ผมหิวแล้ว”
“พี่ก็หิว.........”
“ก็ ก็ปล่อยสิจะได้ทำกับข้าว.....”
“งั้นขอหนึ่งจูบ แล้ววันนี้พี่ฟ้าจะปฏิบัติตามคำสั่งคุณแฟนทุกอย่างเลย นะครับ นะ”
ตัวป่วนมันไม่ได้ตอบออกมาเป็นคำพูดหรอก แต่มันกลับใช้วิธีหลับตาลงช้าๆ แล้วเงยหน้าขึ้นอีกนิด
เท่านี้พี่ฟ้าของมันก็รู้แล้วว่าคุณแฟนของพี่ฟ้าแสนจะใจดี
อ้อนเข้าหน่อย ออดอีกนิด ไม่ว่าจะอะไรก็ไม่เคยปฏิเสธสักที
.................................
.................................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
^
^
^
จิ้มหนูป่วนจ้า
แหม ไอ้เราก็คิดไปซะไกล 5555 ที่แท้ก็แค่เรื่องจิ๊บๆ
พี่ฟ้าจะน่ารักไปถึงไหน ป่วนเอ๊ย ยั่วพี่ฟ้าเล่นสิหนู อยากรู้ว่าพี่ฟ้าจะทำยังไง
-
อ่านชื่อตอนและนึกถึง
ใกล้เข้ามาอีกนิด ชิดๆเข้ามาอีกหน่อย สวรรค์ น้อยๆๆ (ต่อไม่ออกละลืม)
น่ารักค่ะ ค่อยเป็นค่อยไปเหมือนการ์ตูนตาหวานแต่ก่อนน ชอบ
-
พี่ฟ้าสารรูปมาดีๆว่า ไอ่ที่ว่าหิวๆเนี่ย หิวน้องชิมิ
แหมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
ได้ทีก็ตอดนี่นิด แตะนี่หน่อย ไม่ค่อยเลยนะคะ
แบบนี้ตัวป่วนจะมีแรงหุงข้าวมะนั่น เด่ซตัวเองนั่นแหละจากข้าวสารจะเป็นข้าวสุกและสวยในเวลาเดียวกันอิอิ
กว่าจะได้ทำกับข้าว :-[ หมดกันลูก
o13 o13
บวกๆเน้อ
-
ตอบเมนท์ค้างจากตอนที่แล้วดีกว่า
คือ...แบบว่า ที่คนเขียนบอกว่าคิดออกว่าจะเขียนบทอัศจรรย์ยังไง ไม่ได้แปลว่าตัวป่วนมันจะยอมพี่ฟ้าวันนี้เลยนะคะ(แต่ถ้าขอดีๆมันคงยอม)
เพราะงั้น...อย่าเพิ่งรอเลย อีกไม่ไกลแต่ก็จนกว่าคนเขียนจะเขียนแล้วรู้สึกอ่านเองแล้วเขินได้ก่อนแหละ
ถ้ายังเขียนแล้วอ่านเองแล้วไม่รู้สึกอะไรอยู่แบบนี้พี่อากาศก็ต้องอดทนต่อไป
...................................
น้องกระต่าย อย่าได้คาดหวังกับเรื่องนี้ เพราะพี่นุ่นเพิ่งค้นพบสัจจธรรมว่าตอนที่ตัวละครเมคเลิฟกันต้องใช้ความกล้าหาญอย่างมากในการเผยแพร่ 5555
คุณMercy คนนี้ก็เชียร์จัง น้องเลิฟกับพี่เซฟอะจื๊ดกันไม่ได้เหนี่ยวนำตัวป่วนกับพี่อากาศให้ทำพฤติกรรมเลียนแบบนะคะ กร้ากกกกกกกกส์
(แล้วมาดูกันว่าผู้หญิงเฉียดสามสิบอย่างเราๆที่ยังไม่เคยมีจูบแรกใครจะเขียนบทอัศจรรย์ได้เนียนกว่ากัน ^o^)
คุณmecon แบบฝึกหัดที่หนึ่ง:จูบ แบบฝึกหัดที่สอง:ประชิดตัวโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้องอาร์ม อย่านะ อย่าเพิ่งแปลงร่างงงงงงงงงงงง (ทะลึ่งจริงอะไรจริงผู้ชายคนนี้)
น้องพาร์ พี่อากาศรู้ตัวค่ะว่าพาน้องมันมาห้องคงต้องใช้ความอดทนสูง แต่เพราะอยากให้ใกล้ชิดกัน อยากมีกิจกรรมทำร่วมกันมากขึ้น เลยตัดสินใจพามา ^^
คุณpattybluet คนมันร้ากกกกกก มันยากจะห้ามจายยยยยยย ปล่อยให้จูบกันไป เด็กน้อยมันจะได้ชินเร็วๆ :impress2:
คุณLittle devil พี่อากาศแกจะทำอะไร แกหว่านพืชแล้วหวังผลตลอดเวลา พอถึงเวลาจะได้เช็คเมท จะไม่มีอะไรมาขวางทาง 55555
ส่วนไอ้เพื่อนแผน ปล่อยให้มันเผชิญกรรมไปค่ะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ
♥a2k♥ เป็นน้องพี่นุ่นใช่มั้ยคะ เอิ่ม...คนนี้ออกแนวสับสน ไม่อยากให้รีบ แต่ก็อยากให้เร็ว นี่มันอะไรกัน????
คุณJesale พี่ฟ้าแกช้าๆค่ะ ค่อยๆเพิ่มเลเวล แต่มั่นคงนะเออ
คุณposshiza ก็นะ เรื่องนี้แต่งสนองความต้องการของคนเขียนเอง ชีวิตขาดของหวาน เลยใส่น้ำตาลลงในเรื่องซะท่วมเลย 55555555
คุณเมฆฆฆฆฆ มายุอะไรพี่ฟ้าแกแถวนี้คะ ไม่ดีๆๆๆ :m13:
ขอให้ทุกท่านอ่านอย่างมีความสุขนะคะ ^________________^
-
:o เป็นแฟนกันแล้ว~~
อ้อนกันขนาดนี้ บอกแล้วให้เอาแม่มาขอ :-[
(ไม่รู้ว่าป่านนี้ คุณพ่อตัวป่วนซ้อมยิงปืนไปถึงไหนแล้วน๊า~ :haun5:)
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
น้องกระต่าย อย่าได้คาดหวังกับเรื่องนี้ เพราะพี่นุ่นเพิ่งค้นพบสัจจธรรมว่าตอนที่ตัวละครเมคเลิฟกันต้องใช้ความกล้าหาญอย่างมากในการเผยแพร่ 5555
เข้าใจความรู้สึกต่ายแล้วใช่มั้ยคะ!!!
โคตรเขินอ่ะ คือเผยแพร่ให้สาววายอย่างเราๆอ่านเฉยๆน่ะโอแต่พอมาที่นี่...ผู้รู้จริงเต็มไปหมด เขินชะมัด....
-
โห หวานไม่มีลดเลย มีแต่เพิ่ม
แถมตอนนี้ โดนงุบงิบ เป็นแฟนกันแล้ว พามาที่ห้องอีก
ไรเตอร์ ค่อยๆเพิ่มเลเวล แล้วเมื่อไรจะ.... ละ :haun4:
-
พี่ฟ้าขี้ตู่นิ
ไหนว่า ทดลองเป็น "ว่าที่" แฟน ก่อนไม่ใช่หรอค่ะ
ทำไม ว่าที่ มันหายไปแล้วหล่ะนั้น :laugh:
ค่อยๆ จีบ กันไปทีล่ะนิด น่ารักดีค่ะ
-
:-[ อ๊าย อาย
เห็นด้วยบทอัศจรรย์เผยแพร่เเละเขินๆ เลยไม่ค่อยกล้าเขียนแรงๆ
จริงไม่ต้องมีก็ได้นะ นานๆที่จะเจอเรื่องใสๆ ไร้NC
ลงบทอัศจรรย์แต่ละทีอ๊าย อายยย
เลยต้องเขียนเบาๆ ไม่เจาะลึกมาก
:o11:
เขียนแต่ละทีเครี๊ยด เครียด
สู้เขาพี่นุ่น ชอบรักใสใสแบบนี้
บทอัศจรรย์ ไม่ต้องรีบเขียนก็ได้
ไม่มีเลยก้ไม่ว่า อิอิ
-
น่ารักอีกแล้วอ่า..... ไม่ต้องรีบรักษาจิ้นหนูป่วยไว้ก่อนก้ดี น่ารักเขินๆแบบนี้ แลดูบริสุทธิ์ หุหุ อยากได้แบบหนูป่วนสักคน ^^
-
จริงอ้ะ? ไม่มีก็ไม่เป็นไรจริงๆนะ?????????
:m32:
-
หนูป่วนน่ารักกก
คิดอะไรก็แสดงออกหมด
พี่ฟ้าอ้อนก็ใจอ่อน น่ารักจริงๆเลยนะ
ชอบคู่นี้มากเลยค่ะ ><
-
เหอะ ๆ พี่ฟ้าแกเลื่อนสถานะตัวเองได้เร็วมาก
ก่อนจะมาที่คอนโดยังเป็นว่าที่แฟนอยู่เลย
พอเข้าห้องปุ๊บตัวป่วนกลายเป็นแฟนทันที
๕๕๕ หวานไม่เกรงใจกันเลย
คนอ่านน้ำตาลในเลือดสูงกันเป็นแถบ ๆ เลย
ได้อ่านเรื่องนี้แล้วฝันหวานก่อนนอน
-
หนูป่วนเอ๊ยยยยยยยย
ขอจูบก็ให้จูบน่่าฟัดจิง ๆ เลย :impress2:
น่าร๊ากกกกกกก :กอด1:
-
พี่ฟ้าเค้าทำมิดีมิร้ายหนูถึงขั้นนั้นแระตัวป่วน จะไม่ใช่แฟนกันได้ไง 55+
คิดว่าพี่ฟ้าน่าจะเหมือนเพื่อนเบียร์นะ...แบบคนที่รักมาก จริงจังจริงใจด้วย จะถนอมแฟนสุดๆ :-[
ขนาดจับมือยังกลัวเค้าจะโกรธอะไรงี้ (แต่ก่อนหน้าคนนี้ก็วันไนท์สแตนด์ หึหึ)
ไม่ต้องรีบก็ได้ค่ะพี่ฟ้า แต่อย่าช้าเกินสามตอน เดี๋ยวจะรอไม่ไหว กร๊ากๆๆ :jul3: (ล้อเล่นค่ะพี่นุ่น >///<)
+1 ขอบคุณค่ะ วันนี้ตัวป่วนกับพี่ฟ้าไปเดทกันที่ตลาดโรงเกลือชิมิ เห็นเดินกางร่มให้กันด้วยอ่ะ 55+
(มั่วค่ะมั่ว แต่เจออีกแล้ว พอได้เจอก็เจอบ๊อบบ่อย หุหุ)
-
ไม่ได้ทะลึ่งน้าาาา
มันเป็นนิสัยไปแล้ว
อิอิ
เป็นแฟนกันแล้ว
อาร์มก็หมดสิทธิ์ซิเนี่ยยย
-
^
^
^
แผนไง แผนมันยังว่างอยู่
อาร์มไปจีบมันดิ ไม่แน่นะมีอาร์มมาเป็นตัวเร่งปฏิกิริยานุ่นมันอาจจะรู้สึกอะไรขึ้นมาก็ได้
ปล.ตอนต่อไปใกล้เสร็จแล้ว
(และ....ยังไม่อัศจรรย์)
-
สงสัยเดือนนี้ อีป้าแก่ๆ หมอนัดวันที่ 30 คงต้องงดอ่านเรื่องนี้
ก่อนไปหาหมอ อย่างน้อย 12 ชั่วโมง
เพราะ เดี๋ยวโดนหมอดุ น้ำตาลเกิน 120 อะสิ 555
+1 ค่าความหวานที่ทำให้หัวใจอีป้าแก่ๆ กระชุมกระชวย
-
มาแปะตอนต่อไปแล้วนะคะ วันนี้คนเขียนอารมณ์ดีพิเศษ เลยแรงเยอะค่ะ ^o^
ใครยังไม่หลับมาอ่านกันนะคะ
......................................
......................................
ตอนที่๒๒ มื้อเย็นนี้...ผมมีคนรัก
พ่อครัวเอกประจำวันยืนหน้าแดงหูแดงซาวข้าวอยู่หน้าอ่างล้างจาน เสื้อนักศึกษาสีขาวถูกพับแขนขึ้นไปเหนือศอกอย่างเรียบร้อย
ที่หน้าแดงก็เพราะไอ้การจัดการกับแขนเสื้อนี่แหละ ตอนแรกตัวป่วนมันก็ถกๆขึ้นธรรมดา
แต่พี่อากาศสิทำตัวเป็นผู้ช่วยพ่อครัวที่ดีเกินไป ยื่นมือมาพับให้ทั้งสองข้างอย่างรวดเร็วแล้วเลยขอรางวัลเป็นการหอมแก้มของพ่อครัวไปอีกหนึ่งฟอด
ตัวป่วนมันจะทำอะไรได้ ตอบโต้อะไรไม่ได้ก็เลยทำเป็นปกติ หยิบของสดเท่าที่หาเจอในตู้เย็นออกมาทั้งหมด
แล้วก็ทำเป็นพูดเรื่องโน้นเรื่องนี้กะว่าเอาให้ไกลตัวที่สุดเท่าที่จะทำได้
“เหอะ ชวนคนอื่นมากินข้าวบ้าน ทั้งที่บ้านตัวเองมีแค่ไข่ไก่สามฟอง กับกะหล่ำปลีหนึ่งก้อน”
“ใครว่า ในช่องข้างล่างเหลือหมูสับอยู่นิดนึงด้วยต่างหาก”
“โอเค งั้นผมจะแสดงฝีมือเอง พี่ฟ้าเอากะหล่ำไปล้างก่อนเลย แล้วหั่นซะ”
“รับทราบครับ ว่าแต่จะให้พี่หั่นยังไงล่ะ?”
“เอาแบบไม่ต้องละเอียดมากน่ะ ตู้พวกนี้ผมเปิดดูได้หมดเลยรึเปล่า?”
“อยากดูอะไรอยากใช้อะไรก็เชิญเลยครับ แฟนเจ้าของบ้านทั้งคน หึๆๆ”
“พี่ฟ้า..... มาตกลงกันก่อน ถ้ายังอยากกินกับข้าวที่มั่นใจว่าคนกินได้จริงๆ พี่ต้องหยุดพูดคำว่าแฟน เดี๋ยวนี้”
“ทำไมล่ะ ตัวป่วนไม่ดีใจที่เป็นแฟนกับพี่เหรอ?”
เอาอีกแล้ว ทำเสียงหมาหงอยทั้งๆที่ลูกกะตาเป็นประกายเยิ้มขนาดนั้น ทำได้ไงเนี่ยคุณอากาศ
“.....ไม่ใช่อย่างนั้น แต่ผมเขิน ตอนนี้ผมเขินมาก แล้วถ้าพี่ยังทำให้ผมเขินมากไปกว่านี้นะ ผมก็จะกลับเดี๋ยวนี้แหละ”
พี่อากาศเชื่อสนิทใจทันทีว่าตัวป่วนน้อยๆกำลังเขินอย่างรุนแรงเมื่อมันหันกลับมาเผชิญหน้าด้วย
และเพราะยังอยากกินอาหารด้วยกันถึงจะไม่มั่นใจในรสมือไอ้เด็กน้อยที่ปั้นหน้าถมึงทึงข่มขู่อยู่ตรงหน้าเท่าไหร่
แต่สำหรับพี่แก ขอแค่ได้ช่วยกันทำอาหารแล้วนั่งลงกินพร้อมกันก็คงทำให้คืนนี้นอนหลับฝันดีแล้ว
พี่อากาศผู้บอกว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่จึงยกมือสองข้างตั้งฉากกับพื้นแสดงท่ายอมแพ้โดยสิ้นเชิงทันที
................................
................................
“หอมจัง......”
“ใช่ม้า.....อ้ะ กินกันๆๆ หิวๆ ยิ่งหอมยิ่งหิว เดี๋ยวๆพี่ฟ้าอย่าเพิ่งนั่ง ไปยกน้ำมาก่อนเลย”
“คร้าบบบบบบบบบ”
โต๊ะกระจกขนาดสี่คนนั่งตอนนี้วางจานข้าวสองจานพร้อมกับไข่น้ำหอมฉุยส่งควันกรุ่น และกะหล่ำปลีผัดกับปลาเค็ม
กับข้าวมีแค่สองอย่าง เพราะขนาดตัวป่วนมันรื้อค้นจนทั่วครัว
สิ่งที่ได้เพิ่มเติมมานอกจากไข่สามฟอง และกะหล่ำหนึ่งหัว ก็มีแค่เศษปลาอินทรีเค็มในน้ำมันอีกชิ้นเดียวเท่านั้น
“ชิมสิพี่ฟ้า...”
เอ้า ไม่ต้องลุ้นขนาดนั้นก็ได้ตัวป่วนเอ๊ย ต่อให้น้ำต้มผักเน่าๆคุณพี่อากาศของแกก็ต้องบอกว่าหวาน กร้ากกกกกกส์
“อร่อยจริงด้วย ไม่น่าเชื่อ....”
“บอกแล้วว่าเรื่องอย่างนี้อย่ามาดูถูกกัน ชิมอีกจานด้วยสิ” เรียกร้องให้คุณแฟนหมาดๆชิมฝีมือตัวเองไป ปากก็เคี้ยวข้าวตุ้ยๆไป ไอ้หนูป่วนนี่มันน่ารักจริงๆ
“จานนี้หน้าตาแย่กว่าไข่น้ำอีกนะ” ปากก็วิจารณ์หน้าตาอาหารแต่ก็ตักชิมไม่มีเกี่ยงงอน ปฏิบัติตามคำสั่งได้ตามที่สัญญาจริงๆด้วยเว้ย
“เป็นไง?”
“อร่อย.....ตัวป่วนทำให้ไอ้พวกนี้อร่อยขึ้นมาได้ไงน่ะ?”
พี่อากาศแกหลากใจจริงๆแล้วคราวนี้ ตอนแรกก็เตรียมตัวทำข้าวผัดกินง่ายๆกันสองคน ยิ่งกว่านั้นพี่แกคิดไปถึงว่าแม้แต่ข้าวก็คงต้องหุงเองด้วยซ้ำ
##อยากจะหนีให้ไกล ที่ไหนก็ได้ให้ไกลแสนไกล##
“โหลๆว่าไงแผน?”
“เออ ยังอยู่ที่คอนโดพี่ฟ้าอ้ะ.....กลับสิ เออ มากินข้าวเฉยๆ เดี๋ยวพี่ฟ้าไปส่ง” หันหน้ามาป้องปากถามพี่อากาศที่กำลังอร่อยแวบนึง
“พี่ฟ้าไปส่งผมใช่ป้ะ?”
พี่อากาศที่มีข้าวอยู่เต็มปากก็พยักหน้าให้
“อืม....จะให้ซื้ออะไรเข้าไปให้ป้ะล่ะ?.....อาฮะๆ เออ.....รู้แล้ว ไม่ต้องห่วงหรอก”
###ตื๊ดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดดด###
“น้องแผนเป็นห่วงตัวป่วนล่ะสิ”
“อืม.....สงสัยแผนมันกลัวพี่ปล้ำผมมั้ง เตือนโน่นเตือนนี่วุ่นวายไปหมด ฮ่าๆๆๆ”
พี่อากาศได้ยินอย่างนั้นถึงกับสำลักข้าว คว้าแก้วน้ำมาดื่มตามแทบไม่ทัน เดือดร้อนไอ้หนูป่วนต้องลูบหลังช่วยอีก
“ตัวป่วน พี่มีเรื่องสารภาพ”
“.......?.....”
“......เมื่อบ่าย ตอนที่อยู่ในห้องแต่งตัว พี่เกือบจะยั้งใจไม่อยู่แล้ว เกือบจะทำผิดสัญญาไปแล้วนะ โกรธพี่รึเปล่า?”
“................”
“ว่าไงครับ?”
“ผมไม่ได้โกรธ แค่.....ตกใจนิดหน่อย”
“แล้ว.....กลัวพี่รึเปล่า?”
“ก็ ถ้าพี่ฟ้าไม่ทำอะไรแปลกๆ แล้วก็ยังทำตามสัญญาต่อไป ผมก็ไม่กลัวหรอก”
“ขอบคุณนะครับ”
“อืม ผมก็ขอบคุณพี่เหมือนกันนะ”
.....................
.....................
“จะกลับเลยหรือจะดูหนังกันก่อน?”
“วันนี้กลับก่อนดีกว่า กางเกงว่ายน้ำยังอยู่ในถุงอยู่เลย เดี๋ยวเน่า”
“ตามบัญชาครับ จะเข้าห้องน้ำก่อนมั้ย?”
พี่อากาศถามไปมือก็เช็ดจานที่เพิ่งล้างเสร็จไป ในใจก็คิด ไว้คราวหน้าไปห้างต้องหาซื้อผ้ากันเปื้อนมาเตรียมไว้
ไม่งั้นเสื้อนักศึกษาสีขาวคงเลอะเทอะแบบวันนี้อีกแน่
“หึ”
ไอ้หนูป่วนที่ยืนพิงเคาน์เตอร์ครัวอยู่ข้างๆปฏิเสธพร้อมส่ายหน้าจนผมฟูๆหลังโดนคลอรีนยิ่งกระเจิง
เก็บล้างทำความสะอาดเสร็จพี่อากาศแกก็ขับรถพามันมาส่งบ้าน
ตัวป่วนมันก็ทำตัวได้สมวัยเหลือเกิน กินเสร็จแล้วก็นอน ขึ้นรถมาพ้นประตูหน้าคอนโดพี่อากาศแกได้หน่อยก็หลับคอพับไปเสียแล้ว
จนถึงหน้าบ้านนั่นแหละ ก็ต้องเป็นหน้าที่พี่อากาศแกต้องปลุกเด็กน้อยตามเคย
“ตัวป่วน ถึงบ้านแล้ว”
เสียงเรียกของพี่อากาศตัวโตทะลุผ่านม่านความง่วงของไอ้หนูป่วนเข้าไปจนได้
มันงัวเงียตื่นมาหยีตามองคนขับรถที่พ่วงตำแหน่งคุณแฟนหมาดๆหน่อยนึง แล้วก็ส่งยิ้มให้
ปลดเข็มขัดนิรภัย เอื้อมไปหยิบข้าวของที่เบาะหลัง
พนมมือขอบคุณคนมาส่งตามประสาเด็กน้อยมารยาทงามแล้วตั้งท่าจะเปิดประตูเตรียมเข้าบ้าน
แล้วก็ถูกรั้งไว้ด้วยเสียงออดอ้อนของคนขับรถ
“จะไม่ลาพี่หน่อยหรือครับ?”
“.............”
“หึๆๆ โอเคครับ พี่ล้อเล่น ไว้วันหลังก็ได้เนอะ”
ไอ้หนูป่วนมันเลยยิ้มอายๆให้อีกที แล้วเลยโน้มตัวเข้าไปหา
แตะปากลงบนแก้มที่เริ่มจะสากเพราะไรหนวดของคนเรียกร้องอยากได้การลา ที่ตอนนี้นั่งอ้าปากค้างแถมยังเบิ่งตาโตอย่างคาดไม่ถึง
“ขับรถกลับดีๆนะพี่ฟ้า”
..............................................
..............................................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
^
^
^
ไ้ด้จิ้ม น้องนุ่นอีกแล้วววววววววว
อ๊ายยยยยยยยย ตัวป่วนหอมแก้มพี่ฟ้าซะด้วย :-[
อย่างงี้เด่วพี่ฟ้าอดใจไม่ไหวจะทำไงเนี่ย :z1:
ยังรอบทอัศจรรย์ต่อไป :z2: :z2:
ตัวป่วนน่าร๊ากกกกกกก :กอด1:
-
น้องป่วน มีเรื่องแปลกใจได้ตลอด
นายฟ้านอนไม่หลับแน่ๆ :laugh:
+1
-
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
มื้อนี้ต่อให้กินข้าวกับน้ำปลาก็อร๊อยจังฮู้เคอะ กินไปหมดหม้อนะคะ
มาเป็นผุ้ช่วยแต่ทำไรไม่เปนแถม มาตัดกำลังพ่อครัวใหญ่ให้มือไม้ออ่นอีก
ตะเพิดออกไปเลยเคอะดีแล้ว 55 จะได้แสดงฝีมือเต็มที่หน่อยอิอิ
เป็นไงเคอะ รอยจร๊วบของคุฯแฟน ทำไปไดไงลูก หมดกันเสียราคาหมด
จะเอาไว้โก่งค่าตัวซะหน่อย สงสัยกำลังเมาขี้ตา กำไรเลยชิมิคุณพี่ฟ้า
o13 o13 รักคนแต่งที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ขยันสุดพลังเริดคะ
-
อร๊ายยยย...พี่ฟ้ามันมือชกอะ เป็นแฟนกันแล้ว กรี๊ดดดด...
หนูป่วนมันกล้าขึ้นนะเนี่ย...อยากกินกับข้าวหนูป่วนจังเล๊ยยย สงสัยจะหวานเจี๊ยบบบ...
ปล. คุณนุ่นอะ...เราว่า เราเลิกเน้นคำว่า 'ผู้หญิงวัยเฉียด 30' กันดีไหมคะ ฮ่าๆๆๆ มันสะเทือนจายยยยยย :z3:
-
กรี้ด อีป้าแก่ๆ ประกาศงดอ่านเรื่องนี้ ในวันที่ 29 เป็นเวลา 12 ชั่วโมง
30 หมอนักเจาะเลือด กลัวหมอดุ ถ้าน้าตาลสูงเกิน 120 ค่ะ 555
-
ไปหอมพี่ฟ้าได้ยังงายยยยยยยยย แล้วพี่ฟ้าจะขับรถกลับบ้านได้มั้ยเนี่ยหนูป่วน ฮ่าๆๆ
-
ตัวป่วนน่ารักเสมอ
ถูกใจๆๆ
ไม่จีบแผนได้ไหม
จีบนุ่นดีก่า
พอดีไม่ชอบคนรู้ทัน
อิอิ
-
= [ ] =!
น้องป่วนเวอร์ชั่นงัวเงียสุดยอด....
เขินนนนนนนนน
หนูป่วนเป็นแม่ศรีเรือนเนอะคะ สามารถๆ อนาคตพี่ฟ้าไม่อดตาย 55+
-
นั่นซิน๊าาาา ~~
มื้อเย็นนี้...ผมมีคนรัก :o8:
มื้อนี้ก้อเลยอร่อยแล้วหวานนนน ซะ ~
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
หยา~~~~
พอดีแอบเป็นเด็กอนามัยเผลอหลับไปตั้งกะสองทุ่มค่ะ เพิ่งตื่นมาไม่นานเลยยังมึนๆ มาเจอพี่นุ่นอัพถี่จนนึกว่านี่ละเมออยู่ป่าวหว่า 55555
โอ๊ยๆๆๆ หวานไปไหนอะคู่นี้ :-[
ผัดกะหล่ำปลาเค็ม <<< ที่ว่าเค็มๆพี่ฟ้ากินไปก็คงว่าหวานอยู่ดี อิอิ
พูดถึงไข่น้ำแล้วก็หิวจังค่ะ ยังไม่ได้ทานมื้อเย็นของเมื่อวานเลย TT
แผนตลกดี เหมือนคุณพ่อที่ลูกสาวกำลังจะออกเรือนเลยอะ
ตัวป่วนก็พัฒนานะคะ มีหอมแก้มลากันด้วย อ๊ายยย :m3:
คนโสดอิจฉาค่าาา อยากมีแบบนี้มั่ง ฮ่าาาาา >//////
-
หอมแก้มพี่ฟ้าแล้วววว อ๊างงง
ตัวป่วนจะทำคนแก่หัวใจวายมั้ยนั่น ฮ่าๆ
ชอบตอนตัวป่วนบอกตรงๆว่าเขินมากเลยค่ะ
ทำให้ยิ่งรู้สึกว่าเด็กคนนี้ น่ารักก
-
พี่ฟ้ารีบไปหาซื้อผ้ากันเปื้อนมาเตรียมไว้เลยนะค่ะ คราวหน้า Writer จะให้ตัวป่วนใส่แต่ผ้ากันเปื้อนทำกับข้าว ย้ำ...ใส่แต่ผ้ากันเปื้อนจริง ๆ ค่ะ :o8: พี่ฟ้าจะได้ไม่ลำบากตอนทานของหวานต่อเลยยังไงล่ะค่ะ :-[
-
น้องป่วนน่ารักเกิน เป็นแม่ศรีเรือนทำกับข้าวอร่อย แถมยังกล้าจุ๊บบอกลาอีก
พี่ฟ้า ห้ามใจได้ขนาดนี้ก็เก่งแล้ว :-[
-
แหะๆ แอบเห็นมีคนบอกคราวหน้าจะให้ไอ้หนูป่วนทำกับข้าวโดยคอสตูมผ้ากันเปื้อนผืนเดียว
อรั๊ยยยยยยยยยยยยย อีโรติกโก้ดดดดดดดดด
บ่ายๆแบบนี้มีข้างเรื่องมาฝากค่ะ :z2:
.......................................
.......................................
คำเตือน ตอนที่ท่านกำลังจะอ่านต่อไปนี้มีเรื่องของความสัมพันธ์ระหว่างหญิงและชาย
ดังนั้น หากท่านใดรับไม่ได้กับความสัมพันธ์แบบนี้ กรุณาข้ามๆไปด้วยนะคะ ^o^
ตอนพิเศษ นอกรอบ......ข้างเรื่อง(3)
“ไหนเอาโน้ตไอ้ป่วนมาอ่านดิ๊”
“ไปกินข้าวเย็นกับพี่ฟ้า ไม่ต้องรอ บอกไอ้นุ่นด้วย”
///ตุ้บ///
“เฮ้ย!!! นุ่น เป็นไงบ้าง?”
ไอ้เพื่อนแผนสาวเท้าสองก้าวมาพลิกตัวไอ้เพื่อนนุ่น ที่พอส่งโน้ตแผ่นเล็กจากไอ้ตัวป่วนไปให้มันก็ยังเดินตามหลังมาดีๆ
แต่อยู่ๆเมื่อกี้ก็ลงไปนอนคว่ำหน้าแนบพื้นขอขมาแม่พระธรณีอยู่กลางฟุตบาทซะงั้น
“แม่ง พื้นแกล้งอ้ะ”
และทั้งๆที่เป็นห่วงไอ้เพื่อนผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มที่ทั้งถึกและบึกบึนนี่แค่ไหน แต่พอได้ยินคำแรกที่ออกจากปากคนบ้าอย่างมันไอ้คุณแผนก็อดขำออกมาไม่ได้
เพื่อนนุ่นมันเหลือบตาไปมองซ้ายทีขวาที แล้วก็ใช้ร่างกายเพื่อนให้เป็นประโยชน์ เหนี่ยวไหล่เพื่อนแผนแล้วยันตัวลุกขึ้นยืน ทำหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“เอ้า นั่งทำไรอ้ะแผน ไปดิ ไปกินไอติม”
“ไม่เป็นไรแน่นะ เมื่อกี้ล้มไม่เบาเลยนะนุ่น”
“เออ ถ้าเจ็บชั้นก็ต้องรู้แล้วสิ นี่ไม่เห็นเป็นอะไรสักอย่าง”
ไอ้คุณแผนมันเลยได้แต่เดินตามประกบไปข้างหลัง ตั้งใจไว้จะไม่ยอมให้ไอ้ตัวซุ่มซ่ามมันอยู่ข้างหลังอีกแล้ว ถ้าคราวหน้ามันล้มแล้วเกิดล้มลงพื้นนิ่มไม่มีเสียงเอฟเฟคท์ขึ้นมา กว่าจะรู้ตัวคงทิ้งมันไว้ไกลแล้วแน่ๆ
ผู้หญิงบ้าอะไรล้มแรงขนาดนั้นไม่มีอุทานตกใจ หรือร้องโวยวายอะไรสักแอะ
“แผน....”
เดินต่อกันมาได้อีกประมาณห้าสิบเมตรไอ้คุณนุ่นมันก็หันมาจับมือไอ้คุณแผนไว้
“ว่าไง?”
“สงสัยจะเป็นอะไรแล้วล่ะ เจ็บจัง”
“ไหนเจ็บตรงไหน?” คุณแผนมันก็ตกใจสิ เมื่อกี้นี้ยังทำหน้าเฉยๆบอกไม่เป็นอะไรสักนิดอยู่ดีๆ
“หัวเข่าอ้ะ มันเหมือนมีน้ำอะไรไหลลงมาด้วยอ้ะ แผนดูให้นุ่นหน่อยดิ”
ไอ้เพื่อนแผนรีบดึงตัวคนที่เริ่มทำปากเบะเหมือนจะร้องไห้ให้ไปนั่งลงที่ม้านั่งริมทาง ก่อนจะก้มลงสำรวจบริเวณหัวเข่าทั้งสองข้าง
ถึงได้เห็นตอนนั้นเองว่ากระโปรงยาวๆสีดำนั่นมีรอยถลอกเป็นแนวที่ตำแหน่งเดียวกับหัวเข่า
พอเลิกชายกระโปรงขึ้นดูถึงได้เห็นแผลถลอกที่หัวเข่าทั้งสองข้างมีทั้งเลือดและน้ำหนองใสๆไหลซึมออกมา
ไอ้ผู้หญิงซุ่มซ่ามนี่ก็ความรู้สึกช้าจริง ล้มจนถลอกขนาดนี้ดันเพิ่งมารู้สึกเจ็บ
“เจ็บมากเลยใช่มั้ย แผลสกปรกด้วย ฝุ่นเต็มเลย”
“อืม.....เจ็บจังเลยอ้ะ”
“อย่างนี้ต้องไปล้างแผลแล้วล่ะนุ่น เดินไหวมั้ย?”
“ไหว”
คนเจ็บแผลพยักหน้ายืนยันว่าไหวทั้งที่ดูสีหน้าไอ้แผนมันก็รู้ว่าเพื่อนนุ่นของมันเจ็บแทบแย่
แผลดันมาเป็นตรงหัวเข่า ตำแหน่งที่ต้องขยับทุกครั้งที่ก้าวขาเสียด้วย
“ไป เดินกลับเข้าไปในมหาวิทยาลัยนะ”
สองนาทีถัดมาไอ้คุณแผนก็ต้องตกใจอีกรอบเมื่อหันไปเห็นน้ำตาร่วงเผาะๆจากไอ้คนที่บอกว่าไหว
“นุ่น เจ็บมากเลยเหรอ ทำไมร้องไห้”
“ไม่ได้ร้อง.......”
“หยุดเลย ถ้าเจ็บขนาดนั้นทำไมไม่บอก มาขี่หลังนี่ดีกว่า”
“ไม่เอา!”
เวร ทีตอนโอ๋กันล่ะกอดโอ๋กันได้
แล้วทำไมทั้งๆที่เจ็บตัวอยู่ถึงต้องมาหวงเนื้อหวงตัวเอาวันนี้ด้วยล่ะไอ้นุ่น
“นุ่น!!”
“ฮึก..อึ ฮึก แผนอย่าดุสิ ก็เวลาเดิน กระโปรงมันเสียดสีกับแผล มันเลยเจ็บทุกครั้งที่ก้าว น้ำตามันเลยไหลออกมาเอง นุ่นไม่ได้ตั้งใจจะร้องนะ”
เอาแล้วไงไอ้คุณแผน มันน้ำตาร่วงของมันอยู่ดีๆ ดันไปดุมันเข้า ร้องไห้สะอึกสะอื้นเลยทีนี้ สมน้ำหน้าแกนัก
แล้วทีนี้จะทำยังไงล่ะ จะทำยังไงดีคุณแผน
“โอ๋ๆๆ ไม่ร้องนะ นุ่นไม่ต้องร้อง แผนไม่ดุแล้ว ไม่อยากขี่หลังก็ไม่ต้องขี่ แต่เดินกลับเข้าไปในคณะคงไม่ไหว งั้นเดี๋ยวเราโบกแท็กซี่กลับบ้านกันนะ แผนไปส่ง แล้วจะไปทำแผลให้ที่บ้านนะ”
“ฮึก อึ อืม....”
เพื่อนแผนจัดการเช็ดน้ำตาที่นองหน้าของเพื่อนนุ่นเสียเอง แล้วก็จูงมือผู้หญิงบ้าแถมความรู้สึกช้ามายืนรอโบกแท็กซี่ริมถนน
ในใจก็ได้แต่คิด เออเว้ย.....ต่อให้แข็งแค่ไหน
พอเจ็บขึ้นมาไอ้ผู้หญิงที่บอกว่าตัวเองบึกบึนคนนี้มันก็ร้องไห้เป็นอยู่ดี
.................................
.................................
-
ตัวป่วน เมื่อไหร่จะตกลงสักทีลูก
5555 พี่ฟ้าหิวแล้วนะ
-
ช่วงนี้พี่นุ่นขยันจริงๆ ลงเช้ากลางวันเย็น อิ่มความหวานโดยไม่ต้องกินข้าวเลย อิอิ
ตัวป่วน อยากไปกินข้าวด้วยอ๊า :impress2:
ส่วนนุ่นนี่ความรู้สึกช้าจริงจัง ถ้าเป็นชาวบ้านธรรมดา เค้าเจ็บกันตั้งแต่ล้มแระ :laugh:
ขอบคุณค่ะพี่นุ่น รออ่านตอนต่อไปเน่อ :bye2:
-
^
^
^
น้องเบียร์ แสดงว่าพี่นุ่นไม่ใช่ชาวบ้านธรรมดาอะดิ
เหตุการณ์ที่ล้มแบบเอาหน้าลงพื้นเคยเกิดขึ้นจริง แล้วไอ้คนล้มก็ไม่ร้องสักแอะจริง
ลุกขึ้นมาทำหน้านิ่งๆจริง หลังจากเดินไปได้ประมาณห้าสิบเมตรถึงเริ่มรู้สึกเจ็บจริง
น้ำเลือดน้ำหนองไหลย้อยเยิ้มจริง
คนที่เดินอยู่ข้างหน้าเขาตกใจหันกลับมาดูจริง พาไปหาอุปกรณ์ล้างแผลจริง
..
.......แต่ๆๆ คนอาสาให้ขี่หลังไม่มีจริง โฮววววววววว
(ที่เวลาเอาประสบการณ์จริงมามั่วแต่งกลับไม่ทัก ชริๆ)
........................
........................
ตอบเมนท์ๆๆๆๆ
น้องเรน พี่ฟ้ามันทิ้งคำว่าว่าที่ไว้ตั้งแต่หน้าประตูคอนโดแล้วค่ะ กร้ากกกกกกกกกส์
♥a2k♥ พี่นุ่นก็ว่าตัวป่วนมันชักจะน่ารักมากขึ้นทุกวัน จริงๆกะบิลท์แหละ ให้มันน่ารักมากๆจนพี่อากาศเป็นไอ้หนุ่มคลั่งรัก จะหักหาญเอาก็ไม่กล้า กลัวน้องจะเสียน้ำใจ แต่ก็อยากได้จนไม่รู้จะทำยังไงดี โฮะๆๆๆ
คุณposshiza อย่างนี้แหละค่ะ พี่ฟ้าน่ะ อยากเลื่อนสถานะตั้งนานแล้ว จะรอให้ไอ้หนูป่วนมันพูดออกมาเอง ชาตินี้รอให้แก่ตายมันก็คงไม่พูด เลยขี้ตู่เอาเสียเลย ดีใจที่อ่านแล้วอารมณ์ดีฝันหวานนะคะ
คุณaa_mm เป็นพี่นุ่นแน่นะคะ ดีใจๆๆ โฮะๆๆๆ เรียกน้องทุกคนเลย คราวนี้แหละจะได้เรียกพี่บ้าง พี่ aa_mmอย่าเพิ่งเร่งหนูป่วนค่ะ แค่ถูกจูบมันก็จะละลายแล้ว ถ้ามากกว่านี้มันคงกลายเป็นไอแน่เลย
น้องเบียร์ รู้สึกเจอถี่นะคะ ว่าแต่คู่ที่โรงเกลือนอกจากกางร่มให้กันแล้วเขาทำอะไรอีกบ้างป้ะ? เผื่อพี่นุ่นจะเอามาใช้เป็นวัตถุดิบเขียนเรื่องต่อ 5555555
คุณป้าแก่ๆ น้ำตาลจากเรื่องนี้คงไม่เป็นไรม้างงงงงง ดูแลเรื่องอาหารแล้วก็ออกกำลังกายดีกว่านะคะ เลขที่ออกในใบแสดงผลเลือดจะได้ถูกใจหมอ ^o^
คุณLittle Devil ถ้านอนหลับก็คงฝันหวาน ถ้านอนไม่หลับก็คงฝันค้าง กร้ากกกกกกกกกกส์
คุณmecon ค่าตัวของไอ้หนูป่วน คงไม่เหลือแล้วล่ะค่ะ แหม...เด็กมันว่าง่ายแถมน้ำใจงาม พี่ท่านขอมาเลยสนองให้ซะ โฮะๆๆๆๆๆ
คุณMercy ตกลงค่ะ ว่าแต่.........ถ้าคืนนี้น้องโรสไม่กลับมาจะตามไปทวงงงงงงงง (คิดถึงแม่กุหลาบงามหนามแหลมเต็มที 55555)
คุณiamnan ขับกลับได้สิคะ ขับไปลอยไป เสี่ยงจริงๆ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้องอาร์ม ถ้าน้องอาร์มจีบไอ้นุ่นมันสำเร็จ พี่จะดีใจด้วยอย่างยิ่ง
แล้วช่วยบอกพี่นุ่นด้วยนะคะว่าใช้วิธีไหน คือคนมันซื่อจนเซ่อ(แน่เร้อ??) แถมความรู้สึกช้าอีก เฮ้อ...ถอนใจแทนแผนมัน
น้องกระต่าย เนอะๆคุณสมบัติเลิศมากๆอ้ะ พี่ฟ้ามันตาแหลม
คุณpattybluet จะบอกว่าบทนี้เขียนอย่างมีความสุข เขียนไปยิ้มไป แถมกลับมาย้อนอ่านเองแล้วก็เขินเอง เสมือนตัวเองเป็นเครื่องดูดควันในครัวนั่นเอง
น้องพาร์ พี่นุ่นก็อิจฉาเขาสองคนนะคะ ตาร้อนผ่าวๆเลย อยากมีบ้างงงงงงงง โฮวววว
คุณPhelyra กี๊ดดดดดดดด ไอเดียฉากอัศจรรย์แบบที่ว่ามามัน อีโรแมนติคมากค่ะ คิดแล้วเขิน ^o^
คุณJesale พี่ฟ้ามันใช้ความแก่เป็นเครื่องช่วยในการห้ามใจค่ะ
ถึงจะอยากพุ่งเข้าใส่แค่ไหน แต่ก็พยายามรักษาสัญญา พระเอกในอุดมคติจริงๆ กร้ากกกกกกกส์
คุณเมฆ พี่ฟ้าน่าสงสาร หิวจนแสบท้องไปหมดแล้ว อิคนเขียนก็ยังไม่มั่นใจในข้อมูลและวัตถุดิบที่มีอยู่สักที เฮ้อ........
-
นุ่นกับแผนน่ารักอ่าาาาาา~~
อ่านแล้ว ดีกรีความน่ารักสดใสใกล้เคียงคู่หลักเลย
เพียงแต่...ถ้าเพียงแต่นุ่นจะรู้ตัวนะ :เฮ้อ:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ปล.เครื่องดูดควันในห้องครัว 555+ คุณนุ่นน่ารักอ่ะ
นึกถึงเครื่องดูดควันที่แอบทำตัวเจ้าเล่ห์ แล้วก้อมีประกายตาวิงค์ๆด้วยเลย
-
โว้วววว คุณนุ่นมาต่อไวแท้ๆๆๆๆ ^^
เพื่อนนุ่นนี่ความรู้สึกช้าจิงๆ โอ๋ๆๆๆ อย่าร้องๆนะเพื่อนแผนนี่ก้ดุไปป่ะเนี่ย
ปอลิง...ไม่ต้องเรียกว่าคุณก้ได้นะ เรียกแนนเฉยๆก็ได้ มันไม่ชินอ่ะ ฮ่าๆๆๆ
-
มาต่อถี่ไปมั้ยอ้ะคะ?
แบบว่ารู้สึกตัวเองบ้าพลังยังไงไม่รู้ :m17:
แต่ๆๆ........เขียนมาแล้ว ใครใคร่อ่านอ่าน นะคะ จุ๊บๆ กอดๆ
.................................
.................................
ตอนที่๒๓ บทสนทนาของพี่น้อง
“ฟ้าๆๆ”
“ว่าไงชมพู เปียกมาเลย”
พี่อากาศที่นั่งปล่อยให้ทีวีดูตัวเองอยู่หันไปตามเสียงเรียกของพี่พิภพน้องชายคนเดียวของแก คนที่ทำให้พี่ชายได้เจอพรหมลิขิตของแกอีกครั้ง
อย่าได้งงไป คือว่าที่พี่อากาศแกต้องพยายามหาทางเรียกร้องความสนใจ ให้ตัวป่วนมันจำตัวเองได้น่ะมันมีเหตุ
ใช่ว่าพี่แกจะเริ่มจีบด้วยการเขียนเพลงยาวส่งแต่แรกเสียเมื่อไหร่
แกพยายามทำอย่างอื่นแบบที่คนทั่วไปเขาทำกัน อย่างส่งสายตา พาตัวไปให้เห็น
เคยทำแม้แต่เนียนเข้าไปช่วยหยิบของตอนที่ตัวป่วนมันซุ่มซ่ามทำของตกแล้วพยายามพรีเซนต์ตัวเองสุดฤทธิ์ด้วยซ้ำ
แต่วิธีการเหล่านั้นไม่เคยได้ผล....ไม่มีวี่แววว่าตัวป่วนมันจะจำพี่อากาศแกได้สักที
อยากรู้แล้วรึยังว่าครั้งที่สองที่ทำให้พี่อากาศแกปักใจเชื่อว่าไอ้หนูป่วนมันคือคนที่ “ใช่” สำหรับแกน่ะ มันเกิดขึ้นตอนไหน........
---วันที่ 10 พฤษภาคม 2544---
วันแรกพบ
“น้องๆปีหนึ่งกิจกรรมต่อไปเป็นกิจกรรมเพื่อให้พี่ๆได้รู้จักน้องๆเฟรชชี่นะคะ เราจะเล่นเกมส์หาของกัน กติกาง่ายๆคือ พี่จะพูดชื่อสิ่งของที่น้องๆต้องไปหามาให้ได้ ใช้วิธีไหนก็ได้ยกเว้นวิ่งไปซื้อ เช่น พี่บอกว่า ‘ดินสอกด’ น้องๆก็ต้องไปหาดินสอกดมาไว้ในกลุ่มให้ได้ มีเวลาจนกว่าเพลงจะจบ ทุกคนในกลุ่มต้องช่วยกันนะคะ อีกอย่าง....ถ้าคิดว่าจะไปขอของจากรุ่นพี่ อย่าลืมแนะนำตัวด้วยนะ บอกชื่อจริง ชื่อเล่น แล้วก็ข้อมูลส่วนตัวอะไรก็ได้ แต่ต้องให้แน่ใจว่าพี่คนที่น้องไปขอจะจำน้องได้ เข้าใจนะ”
“เข้าใจครับ/ค่ะ”
“เอาล่ะพร้อมม้ายยยยยย?”
“พร้อมมมมมมมมมม”
อย่าไปสนใจดีกว่าว่าไอ้รุ่นพี่บ้านั่นมันออกคำสั่งให้น้องๆเฟรชชี่ไปหาของอะไรกันบ้าง สนใจวิธีการได้มาซึ่งของตามคำสั่งของรุ่นพี่ที่ชอบแกล้งน้องกันทุกคนดีกว่า
ในเมื่อส่วนใหญ่ของที่ต้องการจะมีอยู่ที่รุ่นพี่ เพราะฉะนั้นกว่ารุ่นพี่ทั้งหลายจะยอมยกของให้น้องๆได้ ก็ต้องมีเหนื่อยกันบ้าง
อาจจะต้องทำตามคำสั่งกระโดดกบสิบครั้ง เดินเป็ดรอบสนาม หรือร้องเพลงรักให้ฟังก่อน แต่เราก็จะไม่ใส่ใจ เพราะที่เราสนใจคือคำสั่งนี้ต่างหาก
“เอาล่ะ ของชิ้นต่อไป ‘ปากกาหมึกสีเขียว’ เริ่มได้”
ไอ้หนูป่วนตอนนั้นเงยหน้าขึ้นสบตากับคนที่เข้าใจว่าเป็นรุ่นพี่ปีแก่ๆคนหนึ่ง
มันเห็นใบหน้าประดับแว่นนั่นปุ๊บ ความรู้สึกก็บอกว่าพี่คนนี้ใจดีแน่นอน มันก็เดินตรงเข้าไปหา
“พี่ครับ ผมชื่อศศินทร์ ชื่อเล่นชื่อป่วน เป็นลูกคนเล็กแล้วก็ชอบสีฟ้า พี่มีปากกาหมึกสีเขียวรึเปล่า?”
พี่อากาศที่เผอิญเอาของที่น้องชายสุดที่รักลืมไว้ที่คอนโดทั้งๆที่จำเป็นต้องใช้วันนี้มาส่งให้ กำลังจะเดินผ่านบริเวณที่ปีสองใช้ทำกิจกรรมรับน้องไปก็สะดุดตากับเด็กผู้ชายใบหน้าเปื้อนยิ้มที่แสนคุ้นตาพอดี
พอมองไป น้องมันก็มองมา สบตากันปุ๊บพี่อากาศแกก็รู้สึกว่าเวลากำลังย้อนกลับ เพ่งให้แน่ใจอยู่เชียวว่าใช่รึเปล่านะ เด็กที่ได้พูดกันแค่ประโยคเดียวในลิฟต์วันนั้น
คำเฉลยก็มายืนอยู่ตรงหน้าพร้อมกับรายงานชื่อตัวเองให้รู้เสร็จศัพท์ พี่อากาศที่ติดนิสัยพกปากกาสีติดตัว แถมวันนี้ยังโชคดีสองชั้นเพราะด้ามที่พกมาเป็นสีเขียว ก็จัดการล้วงกระเป๋าเสื้อ หยิบปากกาส่งให้ไอ้หนูป่วนผู้ซึ่งไม่รู้เลย ว่าต่อแต่นี้ชีวิตของมันจะต้องเปลี่ยนไป
................................
................................
คืนนั้นกลับถึงบ้าน พี่อากาศวุ่นวายใจอยู่จนดึกดื่น จะบอกว่าคนหน้าเหมือนก็ไม่ใช่ ก็เพราะพี่เขาจำได้ว่าบนเสื้อนักเรียนของเด็กในลิฟต์คนนั้นปักชื่อเอาไว้
....ศศินทร์.......ในที่สุดเราก็เจอกันอีกจนได้
น่าสงสารพี่อากาศแกจริงๆที่ไอ้หนูป่วนมันเป็นประเภท ถ้าเป็นคนที่ไม่สนิท แบบว่า ‘ไม่ใช่เพื่อน’ หรือใครก็ตามที่แค่เดินผ่านไปผ่านมาตามท้องถนนแล้วล่ะก็ มันก็จะไม่สนใจ ไม่ใส่ใจไปเสียทั้งหมด
ด้วยเหตุผลที่ไอ้หนูป่วนมันเป็นอย่างนี้ ความพยายามเสนอหน้าและเสนอตัวของพี่แกเลยไม่บังเกิดผลใดๆเสียที
พยายามอยู่ครึ่งปี จนในที่สุดแกก็ปิ๊งไอเดีย ว่าถ้าทั้งหน้าทั้งตัวนี่มันไม่สะดุดตานัก งั้นก็จะใช้ความคิดนี่แหละเป็นตัวเจาะเข้าไปถึงตัวไอ้หนูป่วนมันให้ได้
ไม่ว่ายังไงก็จะทำให้เจ้าของรอยยิ้มที่ประทับอยู่ในใจตั้งแต่แรกเห็นมาเป็นคนข้างใจให้ได้เลย
................................
................................
“อืม พอออกจากสถานีบีทีเอสฝนก็เท เลยไม่ได้ซื้ออะไรกินเลยอ้ะ หิวว่ะ”
“มีข้าวก้นหม้อเหลืออยู่หน่อย แล้วก็ผัดกะหล่ำ ชมพูไปอาบน้ำก่อนไป เดี๋ยวไม่สบาย เราจะอุ่นข้าวไว้ให้”
“ผัดกะหล่ำที่อยู่ในตู้เย็นอ้ะนะ?”
“อืม.....”
“โอเค เดี๋ยวเรามา”
ไม่ถึงสิบนาทีนายพิภพคนหิวก็ออกมาในสภาพกางเกงเลกับเสื้อกล้ามเน่าๆ บนหัวมีผ้าเช็ดตัวผืนเล็กที่เจ้าตัวใช้ขยี้ผมอยู่อย่างเมามัน
พี่ชายที่แสนดีจัดการตักข้าวใส่จานพร้อมราดกับที่มีอยู่อย่างเดียววางไว้ให้บนโต๊ะหน้าทีวีเรียบร้อย
“หน้าตาแย่แต่รสชาติใช้ได้ ใส่ปลาเค็มด้วยเหรอ.....แปลก ฟ้าไม่เคยทำแบบนี้นี่?”
พี่น้องคู่นี้นิสัยพอกัน กินอย่างเดียวไม่ได้ ต้องวิจารณ์ไปด้วย
“ก็เราไม่ได้เป็นคนทำ......”
“ฮ้า....นี่หลอกน้องเรามาบ้านได้แล้วเหรอ?”
“ไม่ได้หลอกเว้ย พูดดีๆ”
เอิ่ม.....ปฏิเสธเต็มปากเต็มคำมาก ได้ข่าวว่าขับรถมาถึงแล้วค่อยบอกไม่ใช่เรอะว่าที่นี่เป็นคอนโดแกอ้ะ
แถมถ้าไอ้หนูป่วนมันไม่ถามตั้งแต่ลานจอดรถคงได้มารู้ตอนอยู่ในห้องแล้วมั้ง
“ตอนพาไปบ้านสุพรรณก็เข้าใจนะว่าจะพาไปเปิดตัวกับพ่อจ๋าแม่จ๋า แต่พามาบ้านนี้นี่....เราชักไม่ไว้ใจว่ะ คิดจะรวบหัวรวบหางน้องเราเรอะ?”
“ก็ เด็กมันน่ารัก น่ากอด น่า.....”
พูดไปก็ทำหน้าเคลิ้มไป แถมเอาปลายนิ้วมาแตะแก้มซ้ายตัวเองอีก พี่ชมพูแกรู้หมดแล้วว่านอกจากมาทำกับข้าวให้กิน ตัวป่วนมันยังทำอะไรไว้บ้าง
“พอเลย ท่าทางอย่างนี้แสดงว่ายังไม่ได้ทำไอ้ ‘น่า’ สุดท้ายนั่นใช่มั้ย?”
ช้อนในมือถูกยกมาชี้หน้าพี่ชายสุดที่รัก พร้อมน้ำเสียงคาดคั้นที่ออกจากปากที่มันเยิ้มเพราะผัดผัก เอ่อ....น่าเกรงขามมากพี่ชมพู ฮ่าๆๆๆ
“ยัง......”
ส่วนคนนี้ก็ตอบน้องด้วยน้ำเสียงละห้อยปนหมายมั่น ประมาณว่าถ้าทำได้ไม่มีทางจะยอมพลาดแน่
“ฝึกงานเป็นไงบ้าง?”
“เหนื่อย นี่ถ้าไม่ต้องนั่งรถเมล์สองต่อ แล้วยังมาต่อบีทีเอสอีกคงสบายกว่านี้”
“เอารถเราไปใช้ไม่ได้เหรอ?”
“เอาไปก็ไม่มีที่จอดอ้ะ ไปจอดทิ้งๆขว้างๆเดี๋ยวก็เป็นห่วงรถอีก”
กินเสร็จพี่ชมพูก็เดินเอาจานไปล้างเรียบร้อย ยกน้ำในตู้เย็นกรอกใส่ปากอั้กๆแล้วก็กลับมาทิ้งตัวลงนั่งข้างๆพี่อากาศอีกครั้ง
“ฟ้า....ไอ้ป่วนมันเด็กดีนะ จะทำอะไรน้องมันก็คิดให้ดี อย่าให้มันต้องเสียใจเข้าใจมั้ย?”
“เฮ้ย....คนนี้ตัวจริงนะ เรารักจริงหวังแต่งงานเลย ตามเฝ้าตามดูมาตั้งนาน”
“เรารู้ แต่น้องมันไม่ได้รู้ด้วย ป่วนมันเพิ่งรู้จักฟ้ามาไม่ถึงเดือนเลยนะ”
“ไม่ต้องห่วงหรอกชมพู เราไม่เร่งรัดตัวป่วนหรอก เรารักเราก็ต้องถนอมสิ เรารู้หรอกว่าน้องมันเด็ก เรียนๆเล่นๆไปวันๆ ก็ขนาดจูบ ยังไม่เป็นเลย.....”
พูดเองแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เองอยู่คนเดียว หมั่นไส้จริงเว้ย
“ฟ้ามั่นใจในความรู้สึกของตัวเองมันก็ดี แต่ถ้าจะมีอะไรเกินเลยไปมากกว่านี้ เราแนะนำว่าฟ้าควรจะมั่นใจในความรู้สึกของไอ้ป่วนมันที่มีให้ฟ้าด้วยนะ”
“เราก็มั่นใจนะ เวลาที่ตัวป่วนอยู่กับเรา เรารู้สึกได้ว่าน้องมันก็มีใจ แต่เราสัญญากับชมพูก็ได้ เราจะรอ จนกว่าตัวป่วนจะพูดออกมาจากปากว่ารักเรา เราจะไม่คิดสรุปเอาเองเด็ดขาด ให้สัญญาอย่างนี้แล้ว.....พอใจรึยังน้องชายที่เคารพ?”
“ทำได้อย่างนั้นก็ดีแล้ว.....งั้นเราไปนอนเลยนะ พรุ่งนี้วันเกิดเค้ก”
“ยังไงกินยาไว้ก่อนก็ดีนะชมพู”
พี่ชมพูมันหันมาพยักหน้าให้พี่ชายหนึ่งหงึก แล้วก็เดินเข้าห้องส่วนตัวไป ทิ้งให้พี่อากาศนั่งถอนใจอยู่ที่เดิมตามลำพัง
............................
............................
“พี่ฟ้า....เพิ่งแยกกันเมื่อหัวค่ำ ไม่ต้องโทรมาราตรีสวัสดิ์ผมก็ได้”
//ถ้าไม่ได้ราตรีสวัสดิ์ตัวป่วนพี่จะหลับฝันดีได้ยังไงล่ะ?// นี่ก็หวานไม่บันยะบันยัง มาถึงก็หยอดน้องมันเลย
“งั้นพี่ฟ้าพูดมาสิ ผมง่วงแล้วด้วย ขืนช้าผมหลับไปก่อนไม่รู้ด้วยนะ”
//อย่ามาแกล้งหลอกพี่เลย เสียงใสอย่างนี้มาบอกว่าง่วง ฮ่าๆๆๆ//
“แย่ๆ รู้ทันอย่างนี้ก็แกล้งไม่สนุกสิ”
เอาน่าตัวป่วน แกล้งไม่สนุกแต่คุยทางโทรศัพท์ยังมีอารมณ์ร่วมถึงขั้นย่นจมูกใส่โทรศัพท์นี่ก็ถือว่าใช้ได้อยู่นะ
//งั้นคราวหน้าพี่จะทำเป็นไม่รู้ ดีมั้ย? แต่ห้ามเบื่อพี่เชียว ไม่งั้น......//
“ไม่งั้นอะไร?”
//อืม....ไงดีล่ะ ไม่งั้นพี่จะฟ้องแม่จ๋า ว่าตัวป่วนเบื่อพี่ ไม่รักพี่แล้ว....ดีมั้ย?//
“เหอะ พี่ฟ้านี่ขี้ตู่จริงๆ ผมยังไม่เคยบอกว่ารักพี่สักคำ”
//ว้า....แย่จัง นึกว่าจะหลุดปากมาสักนิด พอให้พี่ได้ชื่นใจ......//
เสียดายแทนหนูป่วนมันที่ไม่ได้เห็นสีหน้าของพี่อากาศแก น้ำเสียงน่ะล้อเลียนล้อเล่น แต่สีหน้านี่สิบ่งบอกชัดเจนว่าเสียดายเอาจริงๆ
“พี่ฟ้า......รอผมอีกหน่อยนะ สัญญา...ถ้าผมแน่ใจเมื่อไหร่ ผมจะบอกกับพี่เอง”
//พี่จะรอ ให้นานแค่ไหนก็จะรอ....//
“ผม.....ไม่ใจร้ายให้พี่รอนานหรอกน่า....ราตรีสวัสดิ์ ฝันดีนะพี่ฟ้า”
###ตื๊ดดดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดด###
ไอ้หนูป่วนนอนกลิ้งไปมาหน้าแดงอยู่บนเตียง ไม่เข้าใจตัวเองว่ากล้าพูดออกไปแบบนั้นได้ยังไง
ในขณะที่พี่ฟ้าของมันก็หน้าแดงเหมือนกัน แต่เป็นหน้าแดงเพราะความดีใจ......
‘ที่บอกว่าจะไม่ให้พี่รอนาน......มันหมายถึงกี่วันกันนะตัวป่วน’
.......................
.......................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
พรหมลิขิต รอบที่สอง ว้าวๆ.... ช่างเป็นไปได้
ท่าทางพี่ฟ้า จะรักน้องป่วนมากๆ อยากให้น้องป่วนบอกรักพี่ฟ้ามั่งจัง
เมื่อไร คนอ่านก็จะรอ :o8:
-
คนเขียน....ขอค่ายาหม่องด้วย.....
มดเดินออกมานอกจอ กัดมือหนู....(Y_Y)
-
ความรักทำให้คนเราเป็นไปได้มากมายจริงๆ :laugh:
แต่ก็ดีที่ไม่มีการคิดรวบรัด รอเพียงเวลาสินะ งั้นรอต่อไป
อีป้าแก่ๆ ส่งกำลังใจไปช่วยค่ะ :กอด1: 20 ที ละกัน
-
ป่วน เมฆจะให้เวลาไม่เกินพรุ่งนี้ไปสารภาพรักพี่ฟ้าซะ ไม่งั้นอย่าหาว่าเมฆไม่เตือน :m20:
พี่ฟ้าอย่าใจร้อนแล้วกันเพราะยังไงน้องป่วนก็คงจะบอกรัก เหอๆ
-
ถี่ไม่ถี่ไม่รู้ รู้แต่คนอ่านชอบค่ะพี่นุ่น 5555
แอบสงสารพี่อากาศนิดๆนะเนี่ย...ชอบเค้ามาตั้งนานแต่เค้าไม่เคยสนใจเลย
พี่ชมพูน่ารัก ฮ่าาา ชอบตรงกินผัดผักแล้วปากมัน เอิ๊กๆ เห็นภาพเลยค่ะ 555 (ชอบอะไรแปลกๆ =*=)
รอหน่อยเนอะพี่ฟ้า น้องเค้าบอกแล้วหนิว่าไม่ปล่อยให้รอนานหรอก
เพราะงั้นก็หยอดรอต่อไปเรื่อยๆแบบนี้ไปก่อนละกันเนอะ :กอด1:
ว่างก็มาอีกนะคะพี่นุ่น ยังอ่านได้อีกเรื่อยๆค่ะ (5555 ไม่ค่อยเล้ยยยย~)
-
หวานเกิ๊นนนนนน มีหวานกว่านี้อีกมั้ย จัดมาชุดใหญ่ๆ :laugh:
-
ป่วนน่ารักมากกกก
จะน่ารักไปไหนเนี่ยย
ส่วนฟ้ากับชมพู พูดกันเพราะจังเลย
เวลาอาร์มอยู่กับน้องชายนะ
มีแต่ภาษาพ่อขุน กับสัตว์เลื้อยคราน เดินกันให้หยั่วเยี้ยะ
คุณนุนครับ
อาร์มคงไม่จีบนุ่นหรอก บื้อๆแบบนั้น เสียเวลา
เอาท่อนไม้ตีหัว ลากเข้าบ้านข่มขืน แล้วจับแต่งเลยดีกว่า
อิอิ
แผนก็แผนเถอะ!
-
อิลุงอากาศเป็นโอตาคุนี่เอง 555 จ้องจะกินเด็กซะจนชมพูพูดเตือนเลยอ่ะ
แต่ชมพูไม่รู้อะไร พี่ฟ้าอะไรไปๆมาๆก็คนเกลียมัวนั่นล่ะ 555 ไม่ทำอะไรให้น้องกลัวหรอก
แค่นีก้็รู้แล้วว่ายังไงๆก็ได้แต่..ต้องรอเวลาเพราะ หนูป่วนขอร้อง :m18:
+1 จ้า
-
*ปรบมือ* พี่ชมพู น่ารักแล้วยังแสนดีอีก o13
ส่วนพี่ฟ้า รับปากพี่ชมพูตอนเย็นว่าจะรอให้น้องบอกรักก่อน
พอตกกลางคืน รีบโทรไปหยอดน้องหวังฟลุ๊คซะงั้น 555+
'ก้อคนมันรอเธอมาตั้งนาน ข้างเดียว ก้ออยากจะเกี่ยวเธอมาไว้กอด ทั้งตัวและใจ~~'
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
อัพบ่อยอย่างนี้ รักตายเลยค่ะพี่นุ่น :กอด1:
ทำไมพี่ฟ้าคิดว่าตัวป่วนให้รอเป็นวันล่ะ ตัวป่วนอาจจะหมายถึงเป็นเดือน หรือเป็นปีก็ได้นิ :laugh:
แต่ถ้านานขนาดนั้น พี่ฟ้าคงขาดใจตายแน่นอน คิกๆๆ
สวนพี่ชมพู เป็นคนดีจริง มีห่วงน้องนุ่งด้วย น่าร๊ากกกก
เอาอีกได้ป่ะค้า จะได้ถึงเอ็นซีเร็วๆ ฮ่าๆๆ (นู๋ล้อเล่นนนนน>///<)
-
อัพบ่อยน่าัรักมากมายค่ะ คุณน้อง
ไม่ต้องซีเรียสค่ะ พร้อมอ่านเสมอ
ร๊อ รออออออออ อยู่ทุกวัน :m1:
คู่แผน + นุ่น ก็น่ารัก น่าลุ้น ตลอดเลย
เขียนคู่นี้ต่อเรื่อย ๆ นะจ๊ะ
ถึงยังไงก็ยืนยันว่าตัวป่วนน่ากด :z1:
-
รอนานเด๋วมีลูกไม่ทันใช้ (ถ้ามีได้อ่ะนะ :o8:) พรุ่งนี้บอกรักพี่ฟ้าเลยค่ะตัวป่วน เค้าฉลองล่วงหน้าให้น๊า :mc4: :mc3:
-
^
^
^
รอนานมั้ย ไม่รู้ ลองพิจารณาเอานะคะว่าใกล้รึยัง
คนเขียนไม่เข้าใจว่าตัวเองโด๊ปกระทิงแดงรึเอ็มร้อยห้าสิบไปตอนไหน แต่.....มาแปะอีกตอนแล้วเจ้าข้าเอ๊ยยยยยย
ใครยังไม่นอน เชิญอ่านค่ะ :a1:
..................
..................
ตอนที่๒๔ กลัวจะหมดแรงรอ....
“กลีบกุหลาบยามแย้มแฉล้มรื่น ทั้งยามตื่นยามฝันกระสันหา
อยากแตะลิ้มชิมรักทุกเวลา ไม่เห็นหน้าพี่ก็เฝ้าชะแง้คอย
สัมผัสแผ่วแห่งกุหลาบที่ข้างแก้ม กระจ่างแจ่มให้ใจพี่ไม่ท้อถอย
จะเงือดงดอดใจไว้รอคอย วันเจ้าลอยมาซบลงตรงอกเรียม”
ตัวป่วนมันชินแล้ว ทำใจได้แล้วที่การ์ดจากพี่ฟ้าจะต้องถูกโจรประจำกลุ่มฉกไปอ่านด้วย แต่ที่ไม่ชินคือข้อความในการ์ด
คราวนี้อ่านผ่านตาครั้งแรกก็ไม่ได้อะไรมาก อะไรกุหลาบๆแล้วก็จะรอๆ
แต่พอไอ้เพื่อนนุ่นมันเอาไปอ่านออกเสียงซะเสียงอ่อนเสียงหวาน แถมทำหน้าล้อเลียนอีกเลยชักตงิดใจ
หยิบมาอ่านซ้ำอีกรอบถึงค่อยกระจ่างแจ่มแจ้งขึ้นมาบ้างว่าวันนี้พี่ฟ้าของมันเล่นมาแบบฮาร์ดคอร์
ก็ไอ้กลีบกุหลาบที่ว่ามันเป็นสัญลักษณ์แทนปาก แถมเป็นปากของไอ้หนูป่วนเองเสียด้วย
ไอ้นุ่นจะล้อเลียนไปหน้าตาแดงไปก็ไม่แปลกหรอก ในเมื่อพี่อากาศเล่นบรรยายมาซะชัดเจนขนาดนั้นว่าได้จูบแล้วเลยอยากจูบอีก
แถมตรงบทที่สองยังแอบบอกอีกว่าไม่ใช่แค่พี่เขาที่เป็นฝ่ายจูบ ตัวป่วนเองมันก็เอาปากไปแตะตรงแก้มพี่เขาแล้วเรียบร้อย
ตัวป่วนน่ะ แค่ที่มันเข้าใจอยู่เท่านี้มันก็เขินเพื่อนสองคนจะแย่แล้ว แต่ไอ้นุ่นมันกลับสนใจความหมายแฝงในวรรคสุดท้ายมากกว่า
ไอ้อาการลอยมาซบลงตรงอกเรียมนี่ มันซบยังไงหว่า.......
ซบแล้วยอมให้ทุกอย่าง หมดทั้งตัวและทั้งหัวใจเลยรึเปล่าหนอ
คิดไปคิดมา ทั้งเพื่อนป่วนเพื่อนนุ่นเลยหน้าแดงกันอยู่สองคน
ทิ้งให้ไอ้เพื่อนแผนอมยิ้มแก้มแทบแตกกับอาการของมันทั้งคู่ ถึงอยากจะหัวเราะก็ไม่กล้า
เพราะรู้ว่าถ้าหลุดหัวเราะออกไปคงถูกทำร้ายร่างกายแบบสองรุมหนึ่งแน่นอน
...........................
...........................
จากวันที่ตัวป่วนมันบอกให้พี่อากาศรอ นี่ก็ผ่านไปจะสองเดือนแล้ว
พี่อากาศแกก็ท้นทนรอแล้วรอเล่า ไปมาหาสู่ไม่ได้ขาด วันไหนจะต้องออกต่างจังหวัดเก็บข้อมูลทำวิจัยก็ต้องรายงานตัวก่อนไปและระหว่างเดินทางเป็นประจำ
จนวันนี้.......วันที่ตัวป่วนมันกำลังหงุดหงิดงุ่นง่าน เดินไปเดินมาแถมมองแต่นาฬิกามาทั้งวันแล้ว
ก็อยู่ๆพี่อากาศก็ไม่โทรมา พอมันโทรหาพี่เขาก็ไม่รับ โทรหาพี่ภพพี่ภพก็ไม่รู้เรื่องเพราะเดือนนี้ฝึกงานตัวสุดท้ายต้องไปฝึกต่างจังหวัด
ตัวป่วนมันร้อนรนทนไม่ไหวในที่สุดตกบ่ายเลยแล่นไปหาพี่อากาศของมันถึงคอนโด แต่แค่มันมาถึงหน้าคอนโดเท่านั้นแหละ จอมเจ้าเล่ห์ก็โทรเข้ามาหา
“พี่ฟ้า อยู่ไหนน่ะ ทำไมไม่รับสายผม?”
//พี่อยู่ที่คอนโดครับ สงสัยไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ ขอโทษที่ทำให้ตัวป่วนเป็นห่วงนะ//
“งั้นเปิดประตูให้ผมด้วยนะ ผมถึงชั้นล่างแล้ว”
//หา???//
............................
............................
ไอ้หนูป่วนเข้ามาในห้องได้ก็สำรวจเจ้าของห้องเป็นอย่างแรก สภาพตาเชื่อมๆ ปากแดงจัด แบบคนมีไข้ทำให้ถึงอยากจะโกรธก็โกรธไม่ลง
ใบหน้าที่เคยได้เห็นแต่ตอนที่เกลี้ยงเกลาสะอาดสะอ้าน ตอนนี้มีไรหนวดเขียวจางๆทำให้รู้ว่าพี่อากาศแกคงหลับยาวตั้งแต่เมื่อคืน
ท่าทางเดินเซๆนั่นคงเป็นเพราะเพิ่งตื่นแล้วยังมึนๆอยู่แน่ๆ
“พี่ฟ้าไม่สบายทำไมไม่บอกผม? แล้วนี่กินอะไรรึยัง?”
“พี่ไม่ได้เป็นอะไรมาก เป็นไข้นิดหน่อยเองกินยาแล้วเลยหลับลึกไปหน่อย......”
“ไหนปรอท?”
“หืม?”
“ปรอทวัดไข้น่ะ อยู่ที่ไหนครับ?”
“ไม่มี......”
เสียงอ่อยๆแล้วยังแววตาเหมือนเด็กถูกจับได้ว่าทำความผิดทำให้ตัวป่วนมันต้องรีบหันหน้าหนีไปแอบยิ้ม
“ไม่ได้วัดไข้ แล้วรู้ได้ยังไงว่าตัวเองเป็นไข้นิดเดียว”
ตัวป่วนมันยังเก๊กขรึมดุคนที่บอกว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่อย่างต่อเนื่อง แถมยังเดินเข้าหาทำท่าจะใช้ตัวเองเป็นปรอทวัดไข้
“แล้วนี่ตั้งแต่เช้ามาได้อาบน้ำรึยัง?”
“ยังครับ ตัวป่วนอย่าเข้ามาใกล้นะ พี่ตัวเหม็น”
คนนี้ก็กลัวไอ้เด็กน้อยจะรังเกียจคนสกปรก เลยถอยหลังออกห่าง
“หยุดถอยเดี๋ยวนี้ แล้วไปนั่งที่โซฟา”
น้ำเสียงเด็ดขาดของไอ้หนูป่วนทำให้คนป่วยยอมหยุดแล้วลนลานไปทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาตามคำสั่งทันที
ส่วนคนออกคำสั่งก็เดินไปทรุดตัวลงนั่งบนที่เท้าแขน โน้มตัวเข้าไปหาแล้วแนบหน้าผากลงกับหน้าผากคนป่วย
“มีไข้ไม่นิดเลยนะพี่ฟ้า นี่ขนาดผมมาจากข้างนอกอากาศร้อนๆพี่ฟ้าอยู่ในห้องเปิดแอร์รูดม่านปิดหมดไม่มีแดดอย่างนี้ยังตัวร้อนกว่าผมเลย......”
“ป่วน......”
ไอ้หนูป่วนยกแขนทั้งสองข้างขึ้นประคองที่สองข้างแก้มของพี่ฟ้าของมัน แล้วทั้งๆที่หน้าผากยังแนบกันอยู่มันก็ส่ายหน้าไปมา
“ทีหลังถ้าไม่สบาย พี่ต้องบอกผมนะ นี่ถ้าผมไม่มาเห็นเอง ก็จะไม่มีทางรู้เลยใช่มั้ยว่าแฟนของผมไม่สบายน่ะ......”
“พี่ขอโทษนะครับ”
“เฮ้อ........ผมกลัวรู้มั้ย....”
ตัวป่วนมันทอดเสียงท้ายประโยคแล้วค่อยๆแนบริมฝีปากลงกับริมฝีปากสีแดงสดแต่ร้อนผ่าวและเริ่มจะแห้งแตกของคนเป็นไข้
“กลัวอะไรครับ?”
พี่อากาศแกก็ถามทั้งๆที่ปากยังแตะกันอยู่แบบนั้นแหละ
“กลัวว่าพี่จะหมดแรงรอ......”
.......................
.......................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
กรากๆๆๆ หมดแรงรอ 555
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยย
ตัวป่วนใจกล้าจังเลย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
แต่พี่ยังรออยู่นะตัวป่วน :impress2:
-
ตัวป่วนน่ารักขนาดนี้ พี่ฟ้าไม่หมดแรงรอแน่ๆ
(พี่ฟ้าแอบกระซิบ: รู้งี้ป่วยนานแระ ~ )
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ขยันอัพขนาดนี้ มาให้กอดทีนึง :กอด1:
-
น่าร๊ากกให้ตายเถอะ ชอบคำนี้จัง
กลัวว่าพี่จะหมดแรงรอ
หนูก็ไม่ให้พี่เขารอสิ คล่อมพี่เขาเลยตอนป่วยนี่แหละ
-
^
^
^
น้องกาลมายุอะไรลูกชายพี่???
อย่าชี้โพรงให้กระรอกป่วนสิคะ จุ๊ๆ
-
ตัวป่วน o22
นู๋หาเรื่องเสียจิ้นหรือคะลูก...แทนที่จะหมดแรง พี่ฟ้าน่าจะคึกคักมากว่านะเนี่ย 55+
ข้อเสียของการอัพบ่อยคือนู๋กดบวกได้แค่วันละครั้งอ่ะพี่นุ่น :sad4:
แปะๆ ไว้ก่อนเน่อ รักตัวป่วนมากมาย ไม่รู้จะน่ารักไปไหน แถวไหนมีขายบ้างเนี่ย อยากด๊ายยยยย >///<
-
โอ้ยยยย เบื่อคู่นี้จิงๆอิดฉาง่ะ
แต่ก็จะตามอ่านะ น่าชังจิ๊งจิงๆหนูป่วน :-[
-
ติดตามอยู่คร้าบ
โปรดต่อ....
-
จะเงือดงดอดใจไว้รอคอย วันเจ้าลอยมาซบลงตรงอกเรียม”
=> จะ/เงือด/งด ใช่มั้ยคะ? ตอนแรกหนูอ่านว่าจะ/เงือ/ดง/ดอดใจ 555+
พี่นุ่นสุดยอดๆ รู้สึกผิดเล็กน้อยที่หนูสปีดเริ่มตก แหะๆ
วันนี้เค้าไปเที่ยวเซ็นจูรี่กับเพื่อนมาล่ะค่ะ คนแอบน้อยล่ะ
พี่นุ่นจ๋า ตัวป่วนชักกล้าขึ้นทุกทีเนอะ ไปจุ๊บเค้าเองด้วย อิๆ
ถ้าพี่มีอารมณ์แต่งกลอนประดับนิยายหนูมั่งก็ดีนะคะ ฮะๆ ของไดเฮยิ่งเข้า~
-
ชอบอ่ะ > หมดแรงรอ... :laugh:
น้องป่วน o13
+1
-
เขินอะค่ะพี่นุ่น :o8:
พี่ฟ้านี่อนาคตกลลัวเมียแหงเลยเนอะ
พอน้องสั่งให้ไปนั่งก็วิ่งหน้าตั้งไปนั่งกันเลยทีเดียว 55555555555
โหยยยยยยย..ตัวป่วนแบบว่าาาา
หลังๆนี่ไม่ขงไม่เขินแระ...ทำเองเลย (หมายถึงจูบเค้าก่อน) อิอิ
กลัวจะหมดแรงรอ << อะแหมๆ รอมาได้ขนาดนี้แล้วรออีกหน่อยพี่เค้าไม่เหนื่อยหรอกมั้งหนูป่วน o18
ไม่อยากให้หมดแรงก็เติมพลังให้พี่ฟ้าจิคะ คิคิคิ
อ๊าา ชอบจังเลยค่าาพี่นุ่น...อ่านแล้วยิ้มแก้มแตก อิอิ
มาต่อก็ทันใจจังเลย ฟิตมากๆ ขอบคุณนะคะ :m1:
-
ตอบเมนท์ดีกว่า เมื่อวานบ้าพลังแปะถี่เกิน แทบไม่ได้ตอบเมนท์เลย :laugh3:
เริ่มตั้งแต่ข้างเรื่องเลยละกันนิ ^o^
.......ข้างเรื่องคราวนี้อย่างที่บอกค่ะ เขียนจากเหตุการณ์จริงที่นุ่น(หมายถึงนุ่นคนเขียน ขอแอบเล่านิดนึงคิดถึงความหลังแล้วมีความสุข)
เดินอยู่ในสวนสวยๆแห่งหนึ่งกับพี่คนนั้นซึ่งพบกันโดยบังเอิญหลังจากไม่ได้เจอกันนานร่วมปี
(ตอนแรกนุ่นเกือบเชื่อแล้วว่าพี่เค้าเป็นพรหมลิขิต แต่เผอิญเชื่อข้างเดียวเลยคิดได้ว่าคงไม่ใช่ แหะๆ)
พี่เค้าไปรับจ๊อบส่วนเราไปรอเพื่อน ทั้งสองคนต้องรออยู่ข้างนอกเหมือนกันโดยมีเวลาในการรอประมาณสองชั่วโมง
ก็เลยเดินถ่ายรูปกันไปในสวนนั่นแหละ พี่คนนั้นเค้าถ่ายนะ เราไปเดินเป็นวัสดุประกอบฉากกับชี้ๆมุมสวยๆให้บ้างอะไรบ้างไปตามเรื่อง
เดินกันเกือบๆชั่วโมงก็ตกลงกันว่าไปหาอะไรกินกันดีกว่า ขณะจะออกจากสวน อยู่ๆนุ่นมันก็บ้า พื้นเค้าก็ทำมาเรียบๆดีมันก็ล้มลงเอาหน้าแปะพื้นซะงั้น
พี่เค้าที่เดินนำอยู่ประมาณสองก้าวก็รีบหันกลับมาแล้วก้มมาถามว่า "น้องนุ่น เป็นอะไรครับ?" (จริงนะ พูดกันเพราะจริงไม่ได้โม้)
แล้วก็เหมือนไอ้บ้านุ่นเพื่อนตัวป่วนนั่นแหละค่ะ ไอ้นุ่นในเรื่องกับนุ่นตัวจริงความรู้สึกช้าไม่ต่างกัน วันนั้นเลยจบลงที่พี่เค้าพาไปหาซื้อพวกอุปกรณ์ล้างแผล
แล้วก็ไปนั่งกินไอศกรีมบาสกิ้น รอบบิ้น กันสองคน :m1:
ปล.วันนั้นยังไม่ได้คิดอะไรหรอก แต่หลังจากนั้นเหมือนทั้งนุ่นคนเขียนและพี่คนนั้นเข้าใกล้กันมากขึ้น
ความสัมพันธ์แบบแปลกๆระบุไม่ได้ว่าเป็นอะไรกันมีอยู่นานเป็นปี(มากกว่าปีเดียวด้วย) แล้วจู่ๆมันก็จบลงไม่ทันรู้ตัว....ยังสงสัยอยู่ว่าเพราะอะไร
คุณpattybluet ช่ายๆๆเพื่อนนุ่นกับเพื่อนแผนมันน่ารักเนอะ แล้วก็ๆๆเครื่องดูดควันตาวิ้งในห้องครัวนั่นก็น่าร้ากกกกกกก โฮะๆๆๆๆ
แนน งั้นจะเรียกแนนเฉยๆตามบัญชาค่ะ ^o^ แผนมันดุเนอะ คนยิ่งเจ็บอยู่ อุตส่าห์ปล่อยน้ำตาร่วงเงียบๆไม่รบกวนแล้วยังดุมาได้ ฮึ่ย
...........................
ตอนที่๒๓ บทสนทนาของพี่น้อง
คนเขียนเป็นลูกคนเดียวค่ะ ถวิลหาการมีพี่น้องมาก ถ้าพี่ชมพูกับพี่ฟ้าเขาคุยกันไม่เนียนเหมือนพี่น้องจริงๆก็ยอมรับผิดมา ณ ที่นี้
ส่วนเรื่องที่พี่ชมพูเป็นห่วงตัวป่วน อันนี้ไม่รู้คณะอื่นเป็นยังไง แต่คณะเราสมัยนั้นรุ่นพี่รุ่นน้องสนิทกันมาก
โดยเฉพาะถ้าเป็นเด็กกิจกรรมนะคะ จะแบบ..ไงล่ะ สนิทกันมากๆๆๆๆอ้ะ
เกมส์ในเรื่องนั่นที่คณะให้น้องเล่นจริงๆนะคะ แล้วก็หาเรื่องแกล้งน้องกันสนุกไปเลย 555555 ตอนนั้นนุ่นเป็นรุ่นพี่ปีแก่แล้ว ไอ้ปีสองมันสั่งให้น้องไปหาล๊อตเตอรรี่
ไอ้เราก็ดันมีพกอยู่ใบนึง มีน้องกลุ่มเดียวที่มี เพราะมันมาขอนุ่น สงสารมันมากเพราะปีสองมันจัดการแกล้งลงโทษน้องกลุ่มนั้นซะ ^o^
ปล.ล๊อตเตอรีไม่ได้ซื้อเอง มีคนให้มาเลยเก็บไว้ในกระเป๋าแล้วลืมไปเลย น้องมันเดินมาขอก็นึกขึ้นได้
คุณJesale คนอ่านจะรอ อิอิ งั้นแอบบอกตรงนี้ว่าอีกไม่นานค่ะ เขินนนนนนนนนนนนน
คุณดาวพระศุกร์ อย่ามาขอค่ายาแถวนี้นะคะ นุ่นไปแอบๆเริ่มอ่านเรื่องของพัฟกับพายอยู่ แต่ยังไม่ถึงไหน กลัวอยู่เนี่ยว่าจะต้องเบิกค่ายาบ้าง^^
คุณป้าแก่ๆ กำลังใจกอดยี่สิบทีที่ให้พี่อากาศ คนเขียนขอแบ่งบ้างนะคะ :กอด1:
เมฆคะ รุ่นเดียวกับป่วน แสดงว่ารุ่นเดียวกับพี่นุ่นด้วยนะคะ แน่ใจเหรอ??? ว่าแต่....วันเดียว จะพอเร้อ....
น้องพาร์ พี่ชมพูมันน่ารักเนอะ กินผัดผักแล้วปากมัน อิอิ พี่นุ่นก็ชอบบบบ สงสารพี่อากาศเหมือนกัน เสนอหน้าเท่าไหร่เค้าก็จำไม่ได้ 55555
แนนคะ จะให้หวานกว่านี้จริงอ้ะ? คนอื่นเขาบ่นกันว่าหวานไปจนมดกัดแล้วนะ ^o^เราเตือนคุณแล้วว่าเรื่องนี้ไม่มีรสขม
ถ้าจะขมก็เพราะพี่ฟ้าไม่ยอมกินน้ำผลไม้ก่อนนั่นแหละ(โอ๊ะ......เผลอพูดอะไรออกไป.......)
อาร์ม นี่ก็ตกหลุมตัวป่วนมันจริงจัง ชมกันได้ตลอดเวลา อิอิ แต่อาร์มแอบน่ากลัว จะตีหัวไอ้นุ่นแล้วลากเข้าถ้ำเลยเนี่ยนะ แว้กกกกกก
เอ......รึพี่จะแนะนำแผนให้ใช้วิธีนี้ดี?
คุณmecon ไปเรียกแกลุง อย่าให้แกได้ยินเชียวนะคะ เขาว่าคนแก่มักใจน้อย โฮะๆๆๆๆๆๆ
คุณpattybluet พี่ชมพูน่ารัก ส่วนพี่ฟ้า.....มันเจ้าเล่ห์ค่ะ ทำได้ทุกอย่างแหละ ขอให้ได้น้องทั้งตัวทั้งใจ คริคริ
น้องเบียร์ รักพี่นุ่นจริงๆนะ พี่นุ่นโหยหาความรัก :กอด1:ส่วนเรื่องพี่ฟ้ามันคิดเป็นหน่วยวัน ก็เพราะมันคิดเข้าข้างตัวเองไง โฮะๆๆๆๆๆๆ
พี่aa_mm นุ่นเป็นแค่สาววายมือใหม่ขั้นฝึกหัด ยังไม่เคยรู้สึกผู้ชายคนไหนน่ากดเลยสักที นุ่นจะพยายามค่ะ จะอัพเลเวลตัวเองให้ได้ :a9:
คุณPhelyra เอิ่ม......มีลูกไม่ได้ แต่ก็รักจริงนะเออ รออีกนิดนะคะ ทั้งพี่ฟ้าทั้งคนอ่าน คนเขียนกำลังพยายามเขียนให้ตัวเองรู้สึกตามอยู่ค่ะ กร้ากกกกส์
............................
ตอบเมนท์แค่นี้ก่อนนะคะ ชักจะยาว
-
คุณนุ่นนนนนนน..... แค่นี้เค้าก็จิ้นไปไกลแล้วอะ
พี่ฟ้าเจ้าเล่ห์อะ...ป่วยจริงแต่เป็นแผนรึเปล่าน้าที่ไม่ยอมโทรหา้น้องเนี่ย
กะให้น้องมันมาให้อ้อนถึงที่ใช่ไหมล่ะ... :z1:
กรี๊ดดดดด วิธีวัดไข้ของไอ้หนูของเรามากๆ ค่ะ ลูกเอ๊ยยย!!! ไม่เสร็จเขาคราวนี้จะไปเสร็จคราวไหนกันเนี่ย...
"นี่ถ้าผมไม่มาเห็นเอง ก็จะไม่มีทางรู้เลยใช่มั้ยว่าแฟนของผมไม่สบายน่ะ" กรี๊ดด ประโยคนี้มากกกกกกกก น่าร๊ากกก ไปไหนกันลูก
คุณนุ่น มาต่อบ่อยๆ ดีแล้วค่ะ คนอ่านชอบมากๆๆๆๆๆๆ :-[
-
ตอน 23 อ่านแล้วเราหมายมั่นไว้ว่า พี่ฟ้าจะมีตัวป่วนแล้ว
เราก็จะเอาพี่ชมพู 5555555 :o8: น่ารักมากๆเลย ชอบบบ หนูขออ :laugh:
ตอน 24 เริ่มกลอนมาทำเขินอีกแล้วค่ะ กลอนของพี่ฟ้าทำเราอายม้วนหน้าคอม :o8:
ตัวป่วนจ้ะ ไปทำอย่างนั้นกลัวพี่ฟ้าจากหมดแรงรอกลายเป็นคึกนี่สิ จะยุ่งนา หึหึ
-
^
^
^
^
จิ้มทะลุน้องเอสองเค ไปถึงคุณMercy
โทษฐานรู้ทันพี่ฟ้า กร้ากกกกกกกกกกกกกกกส์
พี่ฟ้าแกไม่สบายจริงไม่ได้ฟอร์ม แต่แกล้งไม่รับโทรศัพท์เรียกร้องความสนใจซะอย่างนั้นแหละ
รอตั้งแต่ต้นเทอมยันจะสอบไฟนอล เลยต้องใช้ความเจ้าเล่ห์ให้เป็นประโยชน์ ^o^
-
งี๊ดดดดพี่ฟ้าไข้ขึ้นไปนะ ส่วนคนอ่านน้ำตาลพุ่งเคอะ
เห็นหายไปโทสับก็ไม่รับเดะน้อยก็ใจเสียอ่ะดิกลัวคนแก่ได้แล้วทิ้ง 555ไม่ใช่ล่ะ
กลัวคนแก่เบื่อจะรอ ร๊อ รอ ชิมิลูก
การวัดไข้คนป่วยทำแบบนี้อ่ะนะถ้าอิป้าเป็นพี่ฟ้า หนูไม่รอดแน่ลูก หึึหึ คนไข้จะสร่างไข้ในบัดดล
o13 o13 น่ารักกกกกกกกกกกกกกก
-
ตามจริงเมฆจะขึ้นปี๒หละครับ คงไม่เด็กไปเนอะเพราะเพื่อนมันแซวว่าหนังหน้าอย่างมึงน่ะไอ้เมฆกูคิดว่ารุ่นพี่ซะอีก
อิอิ หนูป่วนจะน่ารักไปถึงไหนเนี่ย พี่ฟ้ารอนานจนป่วยแล้วนั่นน่ะ ไม่เห็นใจพี่ฟ้าบ้างเลยเหรอ เหอๆ
-
^
^
จิ้มคุณเมฆรีบนค่ะ...
ปีสองใครว่าไม่เด็กกันคะ? เด็กสิคะ...เด็กจริงอะไรจริง ฮ่าๆ~
(เพราะเราเกินปีสองมาแล้วค่ะ 555 ถ้าไม่เด็กแล้วเราจะเหลืออะไร)
:laugh:
ขอเม้นของตอบเม้นหน่อยค่ะ...
สารภาพตามตรงเลยว่ายังไม่ได้อ่านข้างเรื่องสักตอนค่ะพี่นุ่น ช่วงนี้ภารกิจรัดตัวเลยขอเก็บพาร์ทหลักๆก่อนดีกว่า ฮ่าาๆ
พาร์ก็เป็นลูกคนเดียวค่ะ แม่เคยบอกว่าตอนเด็กๆสั่งแม่เอาไว้ว่าห้ามมีน้องเพราะกลัวจะโดนแย่งสมบัติ -*-
แต่ดันอยากมีพี่ชายมากๆ (ทั้งที่มันคงเป็นไปไม่ได้ 555)
แล้วปี 2544 ที่เห็นลงวันที่ไว้นี่เกี่ยวกะตัวพี่นุ่นจริงๆเลยปะคะ?
อยากรู้จังว่าเวลาพี่ฟ้าป่วยจะอ้อนน้องมั่งมั้ย?
คือนิสัยส่วนตัวพาร์อะ ถ้าไม่สบายจะรู้สึกเหมือนขาดความอบอุ่นเป็นพิเศษ 5555
จะอ้อนชาวบ้านไปทั่วเลยอะค่ะ :m23:
รออ่านต่อนะค๊าาา~
-
คริคริ มาแล้วๆๆๆ :m13:
น้องพาร์ ไม่เป็นไรนะคะน้องพาร์ ข้างเรื่องน่ะ ไม่ได้มีผลอะไรกับในเรื่องนักหรอก อ่านก็ได้ไม่อ่านก็ได้ (เรื่องปีที่ลงไว้ คือจะบอกว่าก็นั่นแหละ งิงิ)
คุณmecon แล้วคิดว่าพี่ฟ้าตัวจริง จะปล่อยอิหนูรอดมือรึเปล่าคะ?
เมฆคะ ปีสอง.......จงเด็กต่อไปค่ะ กร้ากกกกกกส์ พี่นุ่นไม่ใช่พี่ แต่เป็นป้า
น้อง a2k ตกลงจะเอาพี่ชมพูจริงเปล่าคะ? พี่ชมพูมีเค้กนะ ต้องไปทำตัวเด่นแย่งซีนยัยเค้กหน่อย(ตัวประกอบเดนตายเคยโผล่มาแต่ชื่อ)
ขอบคุณที่ยังเขินม้วนกับกลอนพี่นะคะ ^o^
ขอบคุณคนอ่านทุกท่านที่ให้การสนับสนุนนะคะ :กอด1:
มาอ่านตอนต่อไปกันเถอะ....
..................
..................
ตอนที่๒๕ แพ้น้ำตา.....
“กลัวว่าพี่จะหมดแรงรอ”
ไอ้หนูป่วนมันพูดเอง แล้วมันก็เขินเอง
พอมองหน้าพี่ฟ้าของมันถึงได้รู้สึกประสบความสำเร็จขึ้นมาหน่อยเพราะเห็นร่องรอยบนใบหน้าที่บ่งบอกว่าพี่ฟ้าเองก็เขินมันเหมือนกัน
“พูดอย่างนี้จำได้ใช่มั้ยว่าสัญญากับพี่ไว้ว่ายังไง?”
ตัวป่วนมันได้แต่พยักหน้าหงึกหงัก มือที่ประคองสองแก้มของพี่อากาศแกอยู่ตอนนี้เลื่อนลงมาโอบที่รอบคอ
“อืม.......”
“งั้น คำตอบล่ะครับ ปล่อยให้พี่รอนานแล้วนะ”
คนป่วยเห็นท่าทางเขินอายพูดอะไรไม่ออกของไอ้หนูป่วนมันแล้วเลยยิ่งได้ใจคาดคั้นจะเอาคำตอบ
“ก็......ก็พี่ฟ้ายังไม่ได้ถาม”
ตัวป่วนมันเริ่มเขินจนอยู่ไม่สุข ตั้งท่าจะผละออกจากท่าที่นั่งอิงๆอยู่บนที่วางแขนโซฟา
พี่อากาศแกเลยออกแรงดึงเอวมันลงมาให้นั่งซ้อนอยู่บนตักแล้วโอบแขนพาดไปตามเอวอีกมือก็จับยึดข้อมือเล็กๆนั่นเอาไว้
“งั้นถ้าพี่ถามคราวนี้ ตัวป่วนต้องให้คำตอบพี่นะ”
มือที่จับยึดมือของไอ้หนูป่วนอยู่เลื่อนมาแตะบังคับไอ้ตัวก้มหน้างุดๆ จนมันต้องเงยหน้าขึ้นสบตาด้วยทั้งๆที่ยังไม่ยอมปล่อยมือข้างนั้นเลยด้วยซ้ำ
“พี่รักตัวป่วน รักมาก รักมานานแล้วก็จะไม่เลิกรักด้วย......แล้วตัวป่วนล่ะครับ รักพี่รึยัง?”
“ผม......ผม......”
แววตาที่แสดงออกว่ากำลังรอคอยอย่างมีความหวังทำให้ตัวป่วนมันแข็งใจพูดออกไปจนได้
แถมพอพูดออกได้คำพูดก็พรั่งพรูออกมารัวเร็วอย่างกับน้ำในเขื่อนที่ถูกปล่อยลงคลองชลประทาน
“ผมก็รักพี่ รักมาก แล้วก็จะไม่เลิกรักด้วย”
ตัวป่วนมันพูดๆๆ แล้วก็อายตัวเองจนต้องซุกหน้าลงบนบ่าของพี่อากาศ ในใจก็คิด
‘จะทำไงดี บอกรักไปแล้วถ้าพี่เขาขอทำรักขึ้นมาจะว่ายังไง กลัวๆๆ แต่คงไม่หรอกนะ ก็พี่ฟ้าไม่สบายคงไม่มีอารมณ์ทำอะไรแบบนั้นหรอก’
ส่วนพี่อากาศน่ะเหรอ ดื่มด่ำกับคำรักของไอ้หนูป่วนอยู่เสี้ยววินาที
มือที่โอบเอวเด็กน้อยที่มัวแต่ถามตัวเองในใจก็เริ่มเลื้อยลงไปดึงชายเสื้อนักศึกษาของไอ้ตัวเล็กบนตักออกจากกางเกง
แล้วชั่วขณะที่หนูป่วนมันยังคิดเองเออเองไม่จบ พี่ท่านก็สอดมือเข้าไปลูบไล้ผิวเนื้อที่เฝ้ารอเวลาจะได้สัมผัสมานานนักหนาแถวชายโครงเสียแล้ว
ตัวป่วนมันสะดุ้งกับสัมผัสจากฝ่ามือร้อนผ่าวของคนตัวโตที่กำลังเป็นไข้
พอเงยหน้าขึ้นมาก็เจอเข้ากับแววตาดำสนิทที่กำลังส่งผ่านความต้องการมาอย่างเปิดเผย
ปากที่ขยับจะส่งเสียงปฏิเสธก็ถูกยับยั้งไว้ด้วยริมฝีปากรุมร้อนของอีกคน
จูบที่เคยมีแต่รสหวานละมุนให้กับเจ้าตัวเล็กมาตลอดวันนี้กลับเต็มไปด้วยอาการเร่งเร้าและเรียกร้อง
ลิ้นที่เคยค่อยขยับและเล็มเชื่องช้ากลับฉกตวัดอยู่ภายในปากบางอย่างถี่รัว.....เหมือนการฉกเข้าหาเหยื่อของงูไม่มีผิด
ตัวป่วนมันไม่รู้หรอกว่าตัวเองส่งเสียงงึมงำอะไรไม่ได้ศัพท์ออกไปบ้าง
มือทั้งสองข้างที่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระกำขยำลงกับเสื้อยืดเนื้อบางของพี่อากาศตัวโตเสียแน่น
ใบหน้าแหงนเงยตอบรับการซุกไซ้ดูดดุนไปตามซอกคอจนผิวบางๆขึ้นรอยของคนที่ไม่ยอมห้ามใจอีกต่อไป
จนรับรู้ถึงสัมผัสที่ยอดอกจากปลายนิ้วของพี่อากาศนั่นแหละ
คนถูกรุกเร้าโดยไม่ทันตั้งตัวถึงได้มีสติขึ้นมาเพราะตกใจกับความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยได้สัมผัส
ตัวป่วนมันโก่งตัวออกห่างจากมือของพี่อากาศคนเอาแต่ใจ แล้วก็รวบรวมสติออกปากห้าม
“พี่ฟ้า หะ....หยุด”
“ทำไมล่ะครับ”
ตอบน่ะตอบน้องมัน แต่มือไม้กลับดึงรั้งให้ตัวบางๆนั่นเข้ามาแนบชิดใหม่
แถมไม่พูดธรรมดา แต่กลับกระซิบตอบที่จุดอ่อนตรงริมหูไอ้หนูป่วนเข้าให้ แล้วยังแลบลิ้นออกมาลากเลียไปตามใบหูนิ่มๆนั่นอีก
“พอนะ นะ หะ...หะ.......”
เสียงพูดกระท่อนกระแท่นเจือกับเสียงหายใจหอบยิ่งทำให้พี่อากาศได้ใจ
มือที่ไม่ได้ใช้โอบประคองแผ่นหลังเจ้าตัวป่วนไว้เลยเริ่มสอดมาด้านหน้า
ลงมือปลดหัวเข็มขัดที่คาดทับอยู่บนกางเกงนักศึกษาของคนที่พยายามจะดิ้นหนีมือทั้งที่ตัวอ่อนปวกเปียกไปหมด
“พี่ฟ้า......ฮึก ฮือ.....”
“ตัวป่วน พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ ไม่ร้องนะครับ พี่ไม่ทำแล้ว อย่าร้องไห้นะ ไม่ทำอะไรแล้วนะครับ โอ๋ๆๆๆ”
เอิ่ม.....นั่นแหละ ความพยายามในการขอร้องของไอ้หนูป่วนมันไม่ได้ผล มันเลยปล่อยโฮออกมาง่ายๆ
อย่าเข้าใจผิดนะ ไอ้หนูป่วนมันไม่ได้บอบบางอะไรนิดอะไรหน่อยก็ร้องไห้นะ
มันแค่เสียใจ มันคิดว่าพี่อากาศที่เคยแต่ตามใจมาตลอดอยู่ๆก็จะบังคับมัน ก็มันอุตส่าห์บอกไปแล้วว่ารักพี่เขามาก
นี่คนที่มันรักมากกลับมาขัดใจมัน มันก็เลยบ่อน้ำตาแตกเอาง่ายๆ
สงสารแต่พี่อากาศ อุตส่าห์วางแผนใช้อาการป่วยของตัวเองให้เป็นประโยชน์ ไม่รับโทรศัพท์จนล่อไอ้หนูป่วนมาหาได้ถึงที่
กะจะเปลี่ยนคอนโดเงียบเหงาให้เป็นรังรัก
แค่เห็นน้ำตากับอาการสะอึกสะอื้นของไอ้ตัวบางๆนี่เท่านั้นแหละ ไอ้ที่กำลังพองมันก็ยุบลงได้ทันที
“พี่ฟ้า.....ไม่รักผมแล้วเหรอ?”
ดูมันนะ จนพี่อากาศแกหยุดการกระทำทุกอย่าง เปลี่ยนมาเป็นโอบประคองไอ้ตัวสะอึกสะอื้นบนตักไว้หลวมๆแล้วโยกตัวไปมาเหมือนกล่อมเด็กแล้วแท้ๆ
ไอ้หนูป่วนมันก็ยังไม่เลิกตัดพ้อต่อว่าพี่เขา
“รักสิครับ พี่รัก....รักมากที่สุดเลย ไม่เอานะ อย่าขยี้ตานะคนเก่ง”
พอเห็นตัวป่วนมันยกหลังมือขึ้นป้ายน้ำตา พี่ฟ้าของมันก็โน้มตัวไปจูบซับให้แทน แล้วเลยแตะจูบเบาๆไปทั่ววงหน้า
“งั้นอย่าทำอย่างนี้กับผมอีกนะ ได้มั้ย?”
“พี่.....ป่วนก็รู้ว่ามันยาก..”
“งั้น......ถ้าผมไม่อนุญาตห้ามทำอีก รอผมอีกนิด.....ไม่ได้เหรอพี่ฟ้า?”
เออนะ ใครมาเห็นไอ้ลูกกะตาแดงๆฉ่ำน้ำตาแบบนี้เงยขึ้นอ้อนในระยะประชิดจะใจแข็งไม่ทำตามคำขอก็ให้มันรู้ไป
“ตกลงครับ.....พี่จะรอ แต่ตอนนี้หายโกรธพี่นะ.....”
โถ......ตัดใจตอบตกลงแล้วก็ถอนหายใจเฮือกๆ ใจอ่อนเอง ช่วยไม่ได้นะพี่อากาศ
“อืม.......งั้นพี่ฟ้าไปอาบน้ำนะ ผมจะทำอะไรให้กิน แล้วจะได้กินยา”
ไอ้หนูป่วนที่หยุดร้องไห้ไปตอนไหนไม่รู้ออกคำสั่งกับคนป่วยแล้วก็ตั้งท่าจะลุกขึ้นจากตัก
“พี่ไม่มีแรง ป่วนเช็ดตัวให้ไม่ได้เหรอ?”
“อย่ามา......ไม่มีแรงบ้าอะไรเล่า เมื่อกี้ทำอะไรได้ตั้งมากมายขนาดนั้น ยังมีหน้ามาบอกไม่มีแรงอีกนะ ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลย แล้วไม่ต้องเปิดน้ำอุ่นจัดนะพี่ฟ้า ถ้าอาบน้ำเย็นไม่ไหวอนุญาตให้เปิดน้ำอุ่นได้นิดหน่อย ไข้จะได้ลดเร็วๆ”
“คร้าบบบบบบบบบๆๆ ไปเดี๋ยวนี้ล่ะคร้าบ”
พี่อากาศปล่อยตัวไอ้หนูป่วนแล้วยอมขึ้นชั้นบนไปอาบน้ำแต่โดยดีนานแล้ว
แต่ไอ้หนูป่วนยังนั่งหน้าแดงกองอยู่บนโซฟาตัวเดิมนั่นแหละ
ก็มันลองยืนขึ้นเมื่อกี้นี้ แต่ขามันสั่นนี่นา โดนทำไปขนาดนั้นจะให้เดินไหวทันทีได้ยังไงเล่า
โถ.......เด็กน้อยเอ๊ย
......................
......................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
*ส่ายหน้า*
ก็นะ...เข้าใจป่วนค่ะ ดีแล้วล่ะแต่ก็ อืม...สมน้ำหน้าพี่ฟ้าเล็กน้อย 555+
เมฆขึ้นปี2? งั้นก็เท่าต่ายเลย^^
เห็นไอจังเรียกเมฆว่าพี่เลยนึกว่าเมฆแก่กว่าเรามาตลอดเลยนะเนี่ย ฮะๆ
พี่นุ่น เอาให้พี่ฟ้ามันไข้ขึ้นสูงๆแล้วป่วนมันยอมเช็ดตัวให้พี่เค้าหน่อยนะคะ อิๆ (แกล้งพี่ฟ้า ได้แต่มองไม่มีแรงทำ ก๊าก~)
-
สงสารพี่ฟ้าจัง ฮ่าๆๆ (สงสารแต่หัวเราะ งงตัวเองนะ 55)
รอตัวป่วนหน่วยสิคะพี่ฟ้า น้องเพิ่งบอกรักวันแรก แหม่ๆ อย่าเพิ่งรีบร้อน :man1:
พี่นุ่นคะ อ้อขอพี่ชมพูจริงๆๆ :o8: เด๋วเคลียร์กับเค้กเองค่ะ ฮ่าๆๆ
-
กรี๊ดดดดดดด เรื่องนี้น่ารักมากเลย
+1ค่ะ รอๆ :L2:
-
o16 พี่ฟ้าน่าสงสารจริงๆ ฮ่าๆ
ไม่สบายแท้ๆ...ได้ฟังน้องบอกรักละยังจะรีบร้อนไปไหน ไก่ตื่นเลยเห็นป่าว??? คิคิคิ
แล้วพอเห็นประโยคนี้ “งั้นอย่าทำอย่างนี้กับผมอีกนะ ได้มั้ย?” ขำเลยอะค่ะ :laugh:
ไม่รู้จะสงสารพี่ฟ้าหรืออะไรดีแล้ว ฮ่าๆ
:กอด1: กอดพี่นุ่นแน่นๆ...
น่ารักมากค่าาา...รวดเร็วทันใจที่สุดเลยยย
-
555+ สมน้ำหน้าพี่ฟ้าจริงๆ
ชอบอันนี้ ' งั้น......ถ้าผมไม่อนุญาตห้ามทำอีก รอผมอีกนิด.....ไม่ได้เหรอพี่ฟ้า?' <<แบบ..อ้อนเอาตัวรอด
ตามมาด้วยอันนี้
' อย่ามา......ไม่มีแรงบ้าอะไรเล่า เมื่อกี้ทำอะไรได้ตั้งมากมายขนาดนั้น ยังมีหน้ามาบอกไม่มีแรงอีกนะ' << แบบ..พอรอดแล้ว ปากดีขึ้นมาทันที 55+
น่ารักมากๆเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
คุณนุ่นนนน ฟิตอะ มาลงรวดเร็วมากๆๆๆ อิอิ
เกือบไปแล๊ววววว...ลุ้นมากๆๆๆๆ
อร๊ายยยย ขนาดเกือบจะ NC ยังวาบหวาม ขนาดนี้ :-[ ถ้าเต็มรูปแบบล่ะก็ :m25: ตายไปเลยแน่ๆ
ช่วงนี้เขาว่าจะงด NC บ้าง เยอะเกิ๊น...เหนื่อยจริงอะไรจริง จินตนาการล้วนๆ :o8: :haun4: เลยมารอดู NC เจ้าหนูกะพี่ฟ้าดีกว่า โหะๆๆๆ :z2:
-
:m16: พี่ฟ้าแผนสูงนะ เป็นคนป่วยที่มือไวใจร้อน มันน่านัก ชิส์
ได้ยินคำบอกรักของน้องแล้ว ยังอยากจะได้...อีก
หนูป่วนของอิป้าท่านั่งก็นะลูกเสียเปรียบทางยุทธศาสตร์เป็นทีุ่สุด 555
o13 o13
-
สงสารพี่ฟ้าดีมั้ย...อดค่ะอด :m20:
หรือจะสงสารตัวป่วนดี ร้องไห้ด้วยอ่ะ โอ๋ๆ :กอด1:
ตื่นเต้นจังเลยพี่นุ่น เขินด้วย แอร๊ยๆ :-[
+1 ขอบคุณค่ะ วันนี้จะมาอีกมั้ยนี่ จะได้นั่งรอ เผื่อฟลุ๊กได้ :z13: พี่นุ่นบ้างไรบ้าง 55+
-
งะ ทำไม คุณเมฆกับต่ายอยู่ปี2
มีแต่เด็กๆ กาลปี 4 อะ แอ๊ปปี2ด้วยได้มะ
ตัวป่วนกับพี่ฟ้าน่ารักดี
พี่ฟ้า ถนอมๆหน่อยหนูป่วนยังใส
เดี๋ยวเจอลีลาพี่ฟ้าก็เปลี่ยนเป็นแมวยั่วสวาทเองแหละ
โฮะๆๆๆ
-
พี่ฟ้านี่แผนสูงจังนะ 555
-
^
l
l
:z13:พี่กาล
มาๆ แอ๊บด้วยกันก็ได้ค่ะ ว่าแต่พี่กาลยังจำตอนตัวเองอยู่ปี2ได้รึเปล่าคะ :laugh:
-
^
^
^
หนูๆจ๊ะ เห็นใจอิป้าคนนี้บ้างเถิด หงิงๆ
คือ...ดีนะ ถึงแก่แต่ความจำดี เลยจำตอนปีสองได้ โฮะๆๆๆๆๆๆ
มาตอบน้องเบียร์ คืนนี้มาอีกค่ะ จุ๊บๆๆๆ
กรี๊ดดดดดดด เรื่องนี้น่ารักมากเลย
+1ค่ะ รอๆ :L2:
ยินดีต้อนรับท่านที่หลงเข้ามาใหม่ค่ะ ดีใจๆๆๆๆ ^o^
ช่วงนี้นุ่นบ้าพลังค่ะ อาจจะมาต่ออีกคืนนี้นะคะ ยังไงรออ่านพรุ่งนี้ก็ได้
สงสารพี่ฟ้าจัง ฮ่าๆๆ (สงสารแต่หัวเราะ งงตัวเองนะ 55)
รอตัวป่วนหน่วยสิคะพี่ฟ้า น้องเพิ่งบอกรักวันแรก แหม่ๆ อย่าเพิ่งรีบร้อน :man1:
พี่นุ่นคะ อ้อขอพี่ชมพูจริงๆๆ :o8: เด๋วเคลียร์กับเค้กเองค่ะ ฮ่าๆๆ
น้องอ้อ มาแนวสับสนในตัวเอง แต่จะเอาจริงเรื่องพี่ชมพู โอ๊ะโอววววววววว
พี่ฟ้านี่แผนสูงจังนะ 555
อันนี้มันแน่นอนค่ะ he คิดก่อนทำตลอดเวลา (เว้นตอนใกล้ไอ้ตัวป่วนมันมากๆนี่แหละ ยั้งใจไม่อยู่ โถ........อดเลย
:m16: พี่ฟ้าแผนสูงนะ เป็นคนป่วยที่มือไวใจร้อน มันน่านัก ชิส์
ได้ยินคำบอกรักของน้องแล้ว ยังอยากจะได้...อีก
หนูป่วนของอิป้าท่านั่งก็นะลูกเสียเปรียบทางยุทธศาสตร์เป็นทีุ่สุด 555
o13 o13
คือ........ตัวป่วนมันไว้ใจพี่ฟ้าของมันมากน่ะค่ะ เพราะทำดีมาตลอด คราวนี้ดีแตก สมน้ำหน้านัก
สงสารพี่ฟ้าดีมั้ย...อดค่ะอด :m20:
หรือจะสงสารตัวป่วนดี ร้องไห้ด้วยอ่ะ โอ๋ๆ :กอด1:
ตื่นเต้นจังเลยพี่นุ่น เขินด้วย แอร๊ยๆ :-[
+1 ขอบคุณค่ะ วันนี้จะมาอีกมั้ยนี่ จะได้นั่งรอ เผื่อฟลุ๊กได้ :z13: พี่นุ่นบ้างไรบ้าง 55+
ตื่นเต้น และเขิน จริงๆนะ โฮววววววววว พี่นุ่นปลาบปลื้มมมมมมมมม คือเขียนแล้วก็แก้อยู่นานมากอ้ะ แบบว่าไม่รู้จะสื่อออกมาได้แค่ไหน
คุณนุ่นนนน ฟิตอะ มาลงรวดเร็วมากๆๆๆ อิอิ
เกือบไปแล๊ววววว...ลุ้นมากๆๆๆๆ
อร๊ายยยย ขนาดเกือบจะ NC ยังวาบหวาม ขนาดนี้ :-[ ถ้าเต็มรูปแบบล่ะก็ :m25: ตายไปเลยแน่ๆ
ช่วงนี้เขาว่าจะงด NC บ้าง เยอะเกิ๊น...เหนื่อยจริงอะไรจริง จินตนาการล้วนๆ :o8: :haun4: เลยมารอดู NC เจ้าหนูกะพี่ฟ้าดีกว่า โหะๆๆๆ :z2:
คนนี้มาเนียนตลอด เรื่องโน้นอ้ะ ไม่ต้องอัศจรรย์ก็มาอัพได้นะคะ คิดถึงน้องโรสแล้ว งุ้งงิ้งๆๆ
ว่าแต่รู้สึกวาบหวามจริงๆนะ ไม่มั่นใจเลย....... o16 พี่ฟ้าน่าสงสารจริงๆ ฮ่าๆ
ไม่สบายแท้ๆ...ได้ฟังน้องบอกรักละยังจะรีบร้อนไปไหน ไก่ตื่นเลยเห็นป่าว??? คิคิคิ
แล้วพอเห็นประโยคนี้ “งั้นอย่าทำอย่างนี้กับผมอีกนะ ได้มั้ย?” ขำเลยอะค่ะ :laugh:
ไม่รู้จะสงสารพี่ฟ้าหรืออะไรดีแล้ว ฮ่าๆ
:กอด1: กอดพี่นุ่นแน่นๆ...
น่ารักมากค่าาา...รวดเร็วทันใจที่สุดเลยยย
555+ สมน้ำหน้าพี่ฟ้าจริงๆ
ชอบอันนี้ ' งั้น......ถ้าผมไม่อนุญาตห้ามทำอีก รอผมอีกนิด.....ไม่ได้เหรอพี่ฟ้า?' <<แบบ..อ้อนเอาตัวรอด
ตามมาด้วยอันนี้
' อย่ามา......ไม่มีแรงบ้าอะไรเล่า เมื่อกี้ทำอะไรได้ตั้งมากมายขนาดนั้น ยังมีหน้ามาบอกไม่มีแรงอีกนะ' << แบบ..พอรอดแล้ว ปากดีขึ้นมาทันที 55+
น่ารักมากๆเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
สองคนนี้เป็นนักเก็บรายละเอียดและเข้าถึงอารมณ์ตัวละคร โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เป๊ะเลย ไอ้ตอนที่มันพูดตัวป่วนมันก็คิดแบบนั้นแหละ แต่มันขี้อ้อนโดยสัญชาตญาณอยู่แล้วไง
ตัวป่วนกับพี่ฟ้าน่ารักดี
พี่ฟ้า ถนอมๆหน่อยหนูป่วนยังใส
เดี๋ยวเจอลีลาพี่ฟ้าก็เปลี่ยนเป็นแมวยั่วสวาทเองแหละ
โฮะๆๆๆ
อะไร..ใครพูดถึงแมวยั่วสวาทอะไร? เอาไอเท็มแมวน้อยของน้องภาคมาให้ยืมก่อนสิ แล้วพี่นุ่นจะยอมให้ตัวป่วนกลายร่าง :m14:
ปล.ทั้งนี้และทั้งนั้น เพิ่งโควทเป็น สนุกมือมาก 55555555
-
มาแก่เป็นเพื่อน ความจริงเราก้เพิ่ง 16 อ่ะ
แต่เมื่อหลายๆๆๆๆๆๆๆปีที่แล้วนะ :laugh:
-
กร้ากๆๆๆๆ หวานจนป่วนจะลมจับ ขาอ่อน ไม่มีแรง 555
ถ้ามัมากกว่าเมื่อกี้ สงสัย หนูป่วนไข้ขึ้นแน่ๆ 555
+1 กอดคนแต่ง 50 ที ไม่ต้องแบ่งใครด้วยนะคะ
-
๕๕๕ จะสงสารหรือว่าสมน้ำหน้าดีนะพี่ฟ้า
อยากเจ้าเล่ห์ดีนัก เจอน้ำตาตัวป่วนเข้าไปอดเลย ๕๕๕
ใจเย็น ๆ ซิจ๊ะพี่ฟ้า อดเปรี้ยวไว้กินหวานดีกว่านะ
รอให้น้องพร้อมก่อนซิ
คนอ่านก็รอให้ตัวป่วนพร้อมเหมือนกัน
-
ป่วนจ๋า
เตรียมบอกอำลาเว่อจิ้นได้ละ
แบบว่าร้องไห้กลัวพี่ฟ้าทำ
เป็นเราหรอ หึหึ
จะร้องแงๆ หาก หากพี่ฟ้าไม่ยอมทำ
-
มาแล้วค่ะ ขอตอบเมนท์ก่อนนะคะ
มาแก่เป็นเพื่อน ความจริงเราก้เพิ่ง 16 อ่ะ
แต่เมื่อหลายๆๆๆๆๆๆๆปีที่แล้วนะ :laugh:
แนน.......ช่างกล้านะคะคุณ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กร้ากๆๆๆๆ หวานจนป่วนจะลมจับ ขาอ่อน ไม่มีแรง 555
ถ้ามัมากกว่าเมื่อกี้ สงสัย หนูป่วนไข้ขึ้นแน่ๆ 555
+1 กอดคนแต่ง 50 ที ไม่ต้องแบ่งใครด้วยนะคะ
ขอบคุณสำหรับกอดค่ะคุณป้าแก่ๆ นุ่นก็รู้นะว่ามันไม่เนียน ไม่รู้ผู้ชายจะมีอาการเข่าอ่อนเพราะเรื่องแบบนี้บ้างรึเปล่า แต่ก็เขียนไปแล้วนิ ^^
๕๕๕ จะสงสารหรือว่าสมน้ำหน้าดีนะพี่ฟ้า
อยากเจ้าเล่ห์ดีนัก เจอน้ำตาตัวป่วนเข้าไปอดเลย ๕๕๕
ใจเย็น ๆ ซิจ๊ะพี่ฟ้า อดเปรี้ยวไว้กินหวานดีกว่านะ
รอให้น้องพร้อมก่อนซิ
คนอ่านก็รอให้ตัวป่วนพร้อมเหมือนกัน
ช่ายยยยยย ใจเย็นๆรอน้องมันหน่อย พี่อากาศนี่ใช้ไม่ได้เลยเนอะ
ป่วนจ๋า
เตรียมบอกอำลาเว่อจิ้นได้ละ
แบบว่าร้องไห้กลัวพี่ฟ้าทำ
เป็นเราหรอ หึหึ
จะร้องแงๆ หาก หากพี่ฟ้าไม่ยอมทำ
จริงอ้ะอาร์ม ครั้งแรกอาร์มก็ไม่กลัวเลยเหรอ?อันนี้พี่นุ่นแอบอยากรู้ แหะๆ
-
ท่านใดยังไม่หลับ เชิญมาอ่านตอนต่อไปกันนะคะ
เรื่องนี้จะเรื่อยๆ เอื่อยๆแบบนี้แหละนะคะ ไม่มีเรื่องตื่นเต้น และไม่มีดราม่าใดๆ ขอย้ำ :a11:
............................
............................
ตอนที่๒๖ บ้านใหม่ของตัวป่วนและครอบครัวใหม่ของพี่ฟ้า
“อร่อยมั้ย?”
“แหะๆไม่ค่อยรู้รสอ้ะครับ”
“จริงด้วย ไม่สบายอยู่นี่เนอะ อ้าว แล้วทำไมกินแค่นั้นล่ะ ยังไม่ถึงครึ่งชามเลย”
“ก็.....มันขม”
“กินแค่นี้แล้วจะหายเร็วๆได้ยังไงล่ะพี่ฟ้า ถ้ายังไม่สบายอยู่อย่างนี้ ผมเป็นห่วงแย่เลย”
คนป่วยถูกคนไม่ป่วยอ้อนเข้าหน่อยก็แทบละลาย ยอมตักข้าวต้มกุ้งสีสันน่ากินแต่กินไปก็ไม่รู้รสเข้าปากได้อีกสามคำก็วางช้อน
“ไม่ไหวแล้วจริงๆ.....”
เสียงอ่อยๆมาพร้อมกับหน้าซีดหน้าเซียวแบบนั้น ตัวป่วนมันเลยตามใจหยิบยาลดไข้ส่งให้ถึงมือ
พี่อากาศแกก็เชื่อฟังดี๊ดี ส่งยาเข้าปากทีเดียวสองเม็ดแล้วดื่มน้ำตามเกือบหมดแก้ว
“พี่ฟ้านอนนะ เดี๋ยวผมเอาข้าวต้มไว้ในตู้เย็น ถ้าตื่นมาแล้วหิวก็อุ่นกินนะ”
“จะกลับแล้วเหรอ?”
ตัวป่วนมันจัดการยกชามข้าวต้มที่เหลือไปเททิ้งแล้วเอาไปล้าง พี่อากาศแกก็เดินตามไม่ห่าง
พอมันสั่งเสียเรื่องอาหารการกินเรียบร้อยก็เดินมาหยิบของจะเดินไปทางประตู คนป่วยก็คว้าแขนเอาไว้แล้วถามเสียงละห้อย
“อืม.......”
“อยู่เป็นเพื่อนพี่ก่อนไม่ได้เหรอ?”
“ผมอยู่พี่ฟ้าก็ไม่ยอมนอน ไม่สบายอย่างนี้ต้องนอนพักเยอะๆพี่ฟ้าก็รู้นี่ อีกอย่างนี่ก็มืดแล้ว เดี๋ยวกลับดึกแผนมันเป็นห่วง”
“เดี๋ยวพี่ไปส่ง อย่าเพิ่งกลับเลยนะครับ”
“นี่ไง ก็เพราะถ้าผมอยู่พี่ฟ้าก็จะไม่ได้พักอย่างนี้แหละผมถึงต้องกลับ พี่ฟ้า.....คนโตแล้วเขาไม่ดื้อหรอกนะ”
“ก็ได้.....งั้นรอแป๊บ”
ว่าแล้วพี่อากาศแกก็เดินไปเปิดลิ้นชักบนสุดของตู้ข้างโต๊ะตั้งโทรทัศน์ หยิบของมาได้ก็ยัดใส่มือตัวป่วนมัน
พอตัวป่วนมันยกขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นคีย์การ์ดกับกุญแจรถ
“พี่ฟ้า?”
“คีย์การ์ดพี่ไปขอให้เขาทำมาให้ใหม่ ป่วนเก็บไว้นะ ทีนี้อยากจะมาบ้านนี้เมื่อไหร่ก็มาได้ ถึงพี่ไม่อยู่ชมพูไม่อยู่ก็จะได้เข้ามาได้เลย ส่วนกุญแจรถ วันนี้ป่วนขับกลับบ้าน แล้ว.....แล้วพรุ่งนี้จะได้มาหาพี่แต่เช้า....”
“.......................”
“ที่จริง พี่อยากขอให้ป่วนค้างกับพี่ด้วยซ้ำ แต่....วันนี้ที่พี่ทำไป สงสัยคงถูกหักคะแนนความไว้ใจจนติดลบแล้วแน่ๆ ตัวป่วนเอารถไป.....พรุ่งนี้เช้าเปิดหน้าต่างมาเห็นรถจะได้ไม่ลืมว่าต้องมาหาพี่”
“ก็ได้...... แต่พี่ฟ้ารู้มั้ย ไม่ต้องมีรถ ผมก็คิดถึงพี่เป็นคนแรกทุกเช้าอยู่แล้ว”
ประโยคนี้ทำเอาพี่อากาศที่ยืนหน้าเหี่ยวหน้าแห้งยิ้มออกได้ทันที
ยิ่งพอไอ้หนูป่วนมันเดินเข้ามาหาแล้วจุ๊บแก้มซ้ายที ขวาอีกที คนป่วยก็กลายสภาพจากหน้าแห้งเป็นหน้าบานอย่างกับจานดาวเทียม
“วางโทรศัพท์ไว้ใกล้ๆตัวนะครับ”
ไอ้หนูป่วนสั่งเสียเป็นครั้งสุดท้ายก่อนเปิดประตูก้าวออกมาจากห้อง ที่ตอนนี้กลายเป็นบ้านอีกหลังไปแล้ว
..........................
..........................
23.30 น.
“พี่ฟ้า ลุกมากินยาลดไข้อีกสองเม็ดนะ ลุกแล้วยัง?”
//อืม.....แอะ แอะ อึฮื่ม......//
เสียงตอบรับจากปลายสายที่ระคนกับเสียงไอแผ่วๆ เหมือนคนป่วยพยายามปิดปากกลั้นเสียงเอาไว้ทำให้ไอ้ตัวป่วนมันตื่นเต็มตา
“นั่นไอด้วยเหรอ พี่ฟ้า ถ้าจะไอก็ไอออกมา ไม่ต้องกลั้นนะ มีเสมหะรึเปล่า?”
//ไม่มี....//
“กินยา แล้วดื่มน้ำตามเยอะๆ นั่นเปิดแอร์เย็นไปรึเปล่า? ตอนผมกลับมายังไม่มีไอเลยนี่”
//ไม่ต้องห่วงนะครับ พี่แค่รู้สึก อึฮื่มมม ...ระคายคอนิดหน่อยเอง//
“โอเค งั้นนอนต่อนะ ถ้าไม่ไหวยังไงต้องโทรหาผมนะ”
//อืม......//
###ตื๊ดดดดดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดดดด###
05.10 น.
//ก๊อกๆๆๆ//
“ฮ้าวววววววว อะไรป่วน มาเรียกทำไมแต่เช้า”
“จะบอกว่าลงไปล๊อคบ้านด้วย จะไปหาพี่ฟ้า”
“ฮะ? ตอนนี้เนี่ยนะ?”
“อืม ไปแล้วๆ”
....................................
....................................
05.30 น.
“ยกแขนหน่อยสิพี่ฟ้า ช่วยผมหน่อย”
ตัวป่วนมันมาถึงเปิดประตูเข้ามา และขึ้นมาจนถึงห้องนอนของพี่อากาศเป็นครั้งแรก
ก่อนหน้านี้มันเคาะประตูก็แล้ว เรียกก็แล้ว ไม่มีการตอบรับจากคุณแฟนที่กำลังป่วยเลย
พอมันตัดสินใจเปิดประตูเข้ามาเองถึงได้เห็นสภาพคนป่วยที่นอนตะแคงขดตัวงอ
ผ้าห่มนวมมากองอยู่ปลายเท้า เสื้อยืดเนื้อบางที่ใส่อยู่เปียกเหงื่อจนชุ่ม
มันเลยตัดสินใจจะเช็ดตัวให้ และพอจะถอดเสื้อผ้าให้ถึงได้รู้ว่าพี่อากาศไม่ใช่แค่ตัวสูง แต่ตัวหนักมากด้วย
“มาแล้วเหรอ?”
ถูกจับพลิกไปพลิกมาเพื่อดึงเสื้อออกได้สักพักพี่อากาศแกก็ลืมตาขึ้นมาหน่อย แล้วทั้งที่ยังอยู่ในสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่นพอได้เห็นหน้าคนที่มาอยู่ข้างๆก็ยังส่งยิ้มมาให้
“อืม.....ช่วยยกแขนขึ้นหน่อยเร็ว จะได้ถอดเสื้อง่ายๆ ผมจะเช็ดตัวให้”
“มันหนาว......”
“ทนหน่อยนะ เช็ดตัวไข้จะได้ลด แล้วเดี๋ยวสว่างอีกนิดเราไปหาหมอกัน”
“ไม่หาหมอ...อะแหะ แหะ”
“ไอขนาดนี้จะไม่หาได้ยังไง พลิกตะแคงซิพี่ฟ้า”
“เย็นอ้ะ.....”
“ก็เพราะตัวพี่ร้อนไง.....เอ้า กลับมานอนหงายได้”
“ไม่ไปหาหมอนะ...นะป่วนนะ”
“ยกก้นขึ้นก่อน เร็วสิ ไม่งั้นผมจะดึงกางเกงออกได้ยังไงล่ะ”
“อืม......”
“ฮะๆๆๆๆ พี่จะครางทำไมเนี่ย เอ้า พลิกตะแคงอีกครั้งซิพี่ฟ้า”
“อืม........”
“เอ้า นอนหงายนะ เฮ้ย........บ็อกเซอร์ไม่ต้องถอด”
“ไม่เช็ดเหรอ....”
“ไม่เช็ดๆ เดี๋ยวผมเอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนให้ รอแป๊บนะ”
เออนะพี่อากาศ ควรจะภูมิใจในตัวเองให้มากนะ ที่สามารถทำให้ไอ้หนูป่วนมันเขินจนหน้าแดงได้ทั้งๆที่กึ่งหลับกึ่งตื่น
ตอนไอ้หนูป่วนมันกลับมาอีกครั้งพร้อมเสื้อกับกางเกงชุดใหม่ พี่อากาศที่เมื่อกี้ยังคุยเหมือนจะรู้เรื่องก็หลับสนิทไปอีกรอบแล้ว
###ตื๊ดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดด###
“พี่ปุ่น”
//ว่าไงตัวเล็ก?//
“ผู้ชายอายุ 25 มีไข้ 38.4 เป็นมาตั้งแต่เมื่อวาน เพิ่งเริ่มไอเมื่อคืน ไม่มีเสมหะ ทำไงดี?”
//เช็ดตัวยัง?//
“เช็ดเมื่อกี้ ตอนนี้หลับไปแล้ว”
//ยาลดไข้ล่ะ?//
“กินทุกสี่ชั่วโมงมาตั้งแต่เมื่อวาน แต่เช้านี้ยังไม่ได้กิน เดี๋ยวป่วนจะไปหาข้าวมาให้กินก่อน”
//งั้นก็โอเคแล้ว เอางี้ พอให้กินข้าวกินยาแล้ว คอยวัดไข้เรื่อยๆ ถ้าไม่ดีขึ้นก็เอาไปคลินิกหรือโรงบาลแถวนั้นนะ//
“อาฮะๆ”
//เดี๋ยวๆอย่าเพิ่งวางสาย ตกลงไอ้ผู้ชายอายุ 25 คนนี้มันเป็นใคร?//
“......ชื่อพี่ฟ้าน่ะพี่ปุ่น” ตัวป่วนมันเหลือบตามองคนที่นอนหลับไม่รู้เรื่องอยู่บนเตียงก่อนจะตอบคำถามพี่ชายคนรอง
//แฟนป่วนอ้ะเหรอ?//
“อืม......แม่บอกเหรอ?”
//พ่อ.... ฮ่าๆๆๆๆๆ พ่อโทรมาปรึกษาว่าจะให้ตัวเล็กพบจิตแพทย์ดีมั้ย//
“หงะ”
//พี่เข้าใจ ป่วนไม่ต้องเครียดหรอก พ่อเองที่โทรถามพี่ก็เพราะตกใจแหละ ไม่ใช่เพราะรังเกียจหรืออะไรหรอก//
“อืม....ป่วนขอบคุณนะพี่ปุ่น”
//ดูแลแฟนดีๆละกันนะตัวเล็ก เดี๋ยวน้องพี่จะเป็นม่าย ฮ่าๆๆๆ//
“บ้าแล้ว ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน”
//จริงอ้ะ?//
“จริง”
//เอาเหอะๆ พี่ไปนอนก่อน เราโทรมาตอนออกเวรพอดี//
###ตื๊ดดดดดดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดดดด###
ไอ้หนูป่วนเดินไปนั่งลงข้างเตียง
เอื้อมมือไปปัดเส้นผมที่ลงมาปรกหน้าคนป่วยตัวโตที่กำลังหลับแล้วก็ค่อยๆเผยยิ้มออกมาบางๆ
คิดในใจโดยที่อีกฝ่ายไม่มีโอกาสรู้
‘พี่ฟ้า......ครอบครัวของผม ยินดีต้อนรับพี่แล้วนะ รอให้ผมพร้อมอีกนิด เราไปบ้านผมด้วยกันนะพี่ฟ้า.....’
..............................
..............................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
ฮิ้ว ต้อนรับลูกเขยเล็ก บ้านนี้ใจดีจริงๆ
ลูกรักใครก็รักด้วย แต่ต้องหายาดมมาให้คุณพ่อติดไว้นิด
เผื่อเป็นลมอีกไรงี้
แหมพี่ปุ่นน่ารักเกิ๊น กัวน้องตัวเป็นม่ายก็นะสั่งเสียไว้ซะ สัญชาตญาณอิพี่ฟ้า
ไม่เป็นอะไรมากหรอก ขี้คลานจะอยากนอนเป็นคนป่วยอ้อนเจ้าหนูป่วนแบบนี้ไปเรื่อยๆอ่ะดิ
ก็นะเซอรวิสแฟน 24 ชั่วโมงเลยเหอะทุกระดับประทับทรวงมากๆ
เอิ่ม..เช็ดตัวไม่ต้องแก้หมดก็ได้คะพี่ เก็บไว้บ้างของสงวนอ่ะ ..เป็ดก็ชอบนะ :laugh:
o13 o13 ลัฟคนแต่ง บวกๆเน้อ
-
คุณนุ่นนนนนนนนน
เค้าขอจองพี่ปุ่นได้ไหมอะ...ไม่ได้ไอ้ตัวเล็ก เอาตัวใหญ่ก็ได้ :impress2:
ไอ้หนูของเรานี่มันก็เป็นการเป็นงานเหมือนกันนะ...
ชอบที่ไอ้หนูมันบอกว่า "พี่ฟ้า.....คนโตแล้วเขาไม่ดื้อหรอกนะ” ฮ่าๆๆๆ โดนดุซะงั้นพี่ฟ้าจ๋า :z2:
วันนี้ช๊อปกระหน่ำอีกวัน...กระเป๋าเบาเลยทีเดียว...ไว้วันหลังจะชวนไปช็อปด้วยกันนะคุณนุ่น ฮ่าๆๆ :laugh:
-
คุณหมอตัวป่วนสุดยอด o13
จะน่ารักไปไหน
+1
-
โอ๊ยยย ตัวป่วน น่ารักจริงๆ ^ ^
-
เรื่อยๆก็เขินได้ตลอดค่ะพี่นุ่น :o8:
ตัวป่วนน่ารักจริงๆเลย ครอบครัวตัวป่วนก็น่ารัก :man1:
และแล้วก็คิดได้ว่า....ถ้าไม่ได้พี่ชมพู หนูเอาพี่ปุ่นก็ได้ 555
-
น่ารักกันจิง ๆ เรื่องนี้
ได้อ่านตั้ง 2 ตอนแน่ะ :z1:
พี่ฟ้านี่ ชัดเจนตลอดตั้งแต่เริ่มต้น
เล่นซะน้องเข่าอ่อนเลยนะเนี่ย
ตัวป่วนน่ารักมากเลยอ่ะ น้องนุ่น
ดูแลคุณแฟนซะอย่างดีเลย
จากคนที่ไม่ค่อยจะสนใจอะไร
ต้องให้เพื่อนแผนดูแลตลอด
แต่กับมาดูแลพี่ฟ้าได้อย่างดี น่าัรักมากเลย :กอด1:
ในฐานะที่บ้าพลัง จัดไป :L2: :L2:
-
ดีนะที่ยังไม่นอน พร้อมเร็วๆนะจ๊ะหนูป่วนพี่ฟ้าจะได้มีครอบครัวเพิ่มอีก 1 พี่ฟ้านี่ป่วยแล้วงอแงจังเนอะโดนหนูป่วนดุเลย หุหุ
ทูนุ่น : เรื่อยๆอย่างนี้แหละ น่ารักดี อ่านแล้วยิ้ม ดราม่าไม่ต้องขอสักเรื่องไว้เป็นที่พักพิงใจฮ่าๆๆๆ
ปอลิง..อายุเป็นเพียงตัวเลข คนกันเองเราลดได้ ^_______^
-
มีคนดูแลดีขนาดนี้ รีบๆหายนะพี่ฟ้า
หายแล้วก้ออ้อนได้ไม่ผิดกติกา (รีบดักทางไว้่ก่อน)
แบบ.. :m17: เค้าเป็นห่วงตัวป่วน กลัวจะติดหวัดง่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ปล.แอบฮาคุณพ่อตัวป่วนเล็กน้อย 55+
-
ป่วนน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก พี่อากาศเจ้าเล่ห์ 555
ป่วยอยู่ก็ยังอุตส่าห์คิดแผนขึ้นมาได้ วุ้ยยยย แล้วไม่ทำให้สำเร็จเลยล่ะเพ่!! ก๊ากกก
ครอบครัวยอมรับทั้งสองบ้านแล้ว ดีจังเลย ^^
-
โอ้ย
น่ารักน่าเอ็นดูทั้งคู่
จนอิจฉาไม่ลง
ได้แค่ยิ้มจริงใจ
ปลื้มกับความรักหวานๆจังครับ
ส่วนที่คุณนุ่นถาม ว่าครั้งแรกไม่กลัวหรอ
ก็จะบอกว่า เพราะว่าทำเป็นไม่กลัวนี่หล่ะ เค้าเลยคิดว่าเราเชี่ยวววว
เห้อเซ็ง
จุ๊บๆ
-
ตอบเมนท์ยามสายยยยยยยย ^__________^
ฮิ้ว ต้อนรับลูกเขยเล็ก บ้านนี้ใจดีจริงๆ
ลูกรักใครก็รักด้วย แต่ต้องหายาดมมาให้คุณพ่อติดไว้นิด
เผื่อเป็นลมอีกไรงี้
แหมพี่ปุ่นน่ารักเกิ๊น กัวน้องตัวเป็นม่ายก็นะสั่งเสียไว้ซะ สัญชาตญาณอิพี่ฟ้า
ไม่เป็นอะไรมากหรอก ขี้คลานจะอยากนอนเป็นคนป่วยอ้อนเจ้าหนูป่วนแบบนี้ไปเรื่อยๆอ่ะดิ
ก็นะเซอรวิสแฟน 24 ชั่วโมงเลยเหอะทุกระดับประทับทรวงมากๆ
เอิ่ม..เช็ดตัวไม่ต้องแก้หมดก็ได้คะพี่ เก็บไว้บ้างของสงวนอ่ะ ..เป็ดก็ชอบนะ :laugh:
o13 o13 ลัฟคนแต่ง บวกๆเน้อ
งืม.......เดี๋ยวนี้คุณนายแม่พกยาดมยาลมตลอดเวลา อิพี่ฟ้ามันชอบที่ให้น้องมาดูแล แต่ทำหนูป่วนร้องไห้แงๆไปรอบมันก็ชักหงอแล้วล่ะค่ะ
คุณนุ่นนนนนนนนน
เค้าขอจองพี่ปุ่นได้ไหมอะ...ไม่ได้ไอ้ตัวเล็ก เอาตัวใหญ่ก็ได้ :impress2:
ไอ้หนูของเรานี่มันก็เป็นการเป็นงานเหมือนกันนะ...
ชอบที่ไอ้หนูมันบอกว่า "พี่ฟ้า.....คนโตแล้วเขาไม่ดื้อหรอกนะ” ฮ่าๆๆๆ โดนดุซะงั้นพี่ฟ้าจ๋า :z2:
วันนี้ช๊อปกระหน่ำอีกวัน...กระเป๋าเบาเลยทีเดียว...ไว้วันหลังจะชวนไปช็อปด้วยกันนะคุณนุ่น ฮ่าๆๆ :laugh:
อะไร มาขอจองพี่ปุ่นอะไรแถวนี้ ต้องแย่งกับน้องอ้อเอานะคะ รายนั้นบอกไม่ได้พี่ชมพูก็จะขอพี่ปุ่น กร้ากกกกกกกกกกส์
แล้วจะมาชวนนุ่นไปช๊อปอะไร ไม่ไป ช่วงนี้จนมากกกกกกกก
คุณหมอตัวป่วนสุดยอด o13
จะน่ารักไปไหน
+1
ตัวป่วนมันมีพี่เป็นหมอทั้งคน แถมตอนเรียนพี่มันยังชอบเอาคนในครอบครัวเป็นcase study อีก เลยพอจะดูแลคนป่วยง่ายๆได้บ้าง แหม..คุณลมบัติเลิศเนอะ
โอ๊ยยย ตัวป่วน น่ารักจริงๆ ^ ^
โอ้...คุณผัดไทกุ้งสด ดีใจที่เข้ามาอีกนะคะ ตัวป่วนมันน่ารัก แล้ว......แล้วพี่ฟ้าล่ะ?
เรื่อยๆก็เขินได้ตลอดค่ะพี่นุ่น :o8:
ตัวป่วนน่ารักจริงๆเลย ครอบครัวตัวป่วนก็น่ารัก :man1:
และแล้วก็คิดได้ว่า....ถ้าไม่ได้พี่ชมพู หนูเอาพี่ปุ่นก็ได้ 555
เด็กคนนี้......เจ้าชู้ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น่ารักกันจิง ๆ เรื่องนี้
ได้อ่านตั้ง 2 ตอนแน่ะ :z1:
พี่ฟ้านี่ ชัดเจนตลอดตั้งแต่เริ่มต้น
เล่นซะน้องเข่าอ่อนเลยนะเนี่ย
ตัวป่วนน่ารักมากเลยอ่ะ น้องนุ่น
ดูแลคุณแฟนซะอย่างดีเลย
จากคนที่ไม่ค่อยจะสนใจอะไร
ต้องให้เพื่อนแผนดูแลตลอด
แต่กับมาดูแลพี่ฟ้าได้อย่างดี น่าัรักมากเลย :กอด1:
ในฐานะที่บ้าพลัง จัดไป :L2: :L2:
ตัวป่วนมันน่ารัก เด็กดี คนเขียนชักอิจฉาอิพี่ฟ้ามากขึ้นทุกทีๆ หงิงๆ
ดีนะที่ยังไม่นอน พร้อมเร็วๆนะจ๊ะหนูป่วนพี่ฟ้าจะได้มีครอบครัวเพิ่มอีก 1 พี่ฟ้านี่ป่วยแล้วงอแงจังเนอะโดนหนูป่วนดุเลย หุหุ
ทูนุ่น : เรื่อยๆอย่างนี้แหละ น่ารักดี อ่านแล้วยิ้ม ดราม่าไม่ต้องขอสักเรื่องไว้เป็นที่พักพิงใจฮ่าๆๆๆ
ปอลิง..อายุเป็นเพียงตัวเลข คนกันเองเราลดได้ ^_______^
อายุเป็นเพียงตัวเลข.....แต่ร่องรอยบนใบหน้านั้นคือของจริง ชิมิแนน? กร้ากกกกกกกกกส์
มีคนดูแลดีขนาดนี้ รีบๆหายนะพี่ฟ้า
หายแล้วก้ออ้อนได้ไม่ผิดกติกา (รีบดักทางไว้่ก่อน)
แบบ.. :m17: เค้าเป็นห่วงตัวป่วน กลัวจะติดหวัดง่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ปล.แอบฮาคุณพ่อตัวป่วนเล็กน้อย 55+
ตัวป่วนไม่ติดหวัดหรอกค่ะ เด็กมันยังอายุน้อย มันแข็งแรง พี่ฟ้าจะรีบหายค่ะ ป่วยนานไม่ดี อิอิ
ป่วนน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก พี่อากาศเจ้าเล่ห์ 555
ป่วยอยู่ก็ยังอุตส่าห์คิดแผนขึ้นมาได้ วุ้ยยยย แล้วไม่ทำให้สำเร็จเลยล่ะเพ่!! ก๊ากกก
ครอบครัวยอมรับทั้งสองบ้านแล้ว ดีจังเลย ^^
ท่าทางจะมาแนวสมน้ำหน้าพี่อากาศแกอีกคน โถ......พี่ฟ้า มาซบอกนุ่นมา มามะๆ
โอ้ย
น่ารักน่าเอ็นดูทั้งคู่
จนอิจฉาไม่ลง
ได้แค่ยิ้มจริงใจ
ปลื้มกับความรักหวานๆจังครับ
ส่วนที่คุณนุ่นถาม ว่าครั้งแรกไม่กลัวหรอ
ก็จะบอกว่า เพราะว่าทำเป็นไม่กลัวนี่หล่ะ เค้าเลยคิดว่าเราเชี่ยวววว
เห้อเซ็ง
จุ๊บๆ
ใช่มั้ยๆๆสองคนเค้ารักกันได้น่ารักมากเนอะ อยากมีความรักดีดีแบบนี้บ้าง ว่าแต่.....สำหรับครั้งแรกของอาร์ม....เขินนนนน :impress2:
(แปลว่าไม่ประทับใจอะดิ ไม่ต้องตอบแล้วนะ พี่นุ่นเขินนนนนนน)
-
กรั่กๆ ไม่ทันได้จิ้มพี่นุ่นนะ เผลอนอนไปซะก่อน >///<
อย่างตัวป่วนเนี่ยเค้าเรียกว่าร้ายเดียงสาได้ป่าว ทำไมพูดจาแต่ละที ทำเอาคนฟังใจเต้นตึกตัก :o8:
ไปหาพี่ฟ้าตอนตีห้ากว่าๆ o22 เอ่อ นอนเฝ้าเลยดีกว่ามั้ยตัวป่วน พี่ว่านู๋คงนอนไม่หลับตั้งแต่เมื่อคืนแระ :m20:
ลูกเขยคนเล็กรีบหายป่วยไวๆนะค๊า สงสารพยาบาลจำเป็น :z1:
รักตัวป่วน หลงตัวป่วน แต่ไม่แย่งกับพี่ฟ้าหรอกนะ ไม่ต้องห่วง 55+
-
อ๊ายยยย พี่ปุ่นของน้องป่วนเป็นคุณหมอด้วยอ้ะ :-[
“ก็ได้...... แต่พี่ฟ้ารู้มั้ย ไม่ต้องมีรถ ผมก็คิดถึงพี่เป็นคนแรกทุกเช้าอยู่แล้ว”
โอ๊ววววว....ตัวป่วนเด๋วนี้รู้สึกจะกล้าพูดอะไรแบบนี้บ่อยนะ คิคิ
รอวันหนูป่วนพาพี่ฟ้าเข้าบ้านค่าา :กอด1:
-
พี่ฟ้าหายเร็ว ๆ นะ รีบลุกขึ้นมาทำคะแนน
ตัวป่วนจะได้พาเข้าบ้านซะที
ว่าแต่ครอบครัวของตัวป่วนคงจะน่ารักเนอะ
ยิ่งคุณพ่อนี่แอบฮา ให้ลูกไปพบจิตแพทย์ซะงั้น
-
ป่วน แค่กๆๆๆ ตอนนี้เมฆไม่สบายมาดูแลเค้าหน่อยสิ ฮ่ะๆๆๆๆ
ตอนนี้หนูป่วนก็ยังน่ารักเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแต่ใจกล้าขึ้น อ่ะนะ ถ้ายังเขินอายอยู่แล้วจะอยู่กันยังไง อิอิ
-
มาตอบเมนท์ พร้อมแจ้งว่าคืนนี้มีตอนต่อไปนะคะ และ.....คู่นี้ยังไม่อัศจรรย์ค่ะ
อาจจะอีกหลายตอนด้วย แหะๆ
ก็นะ สองคนเขารักกันดูแลกันไปอย่างนี้ก็ดีแล้วนี่นา เนอะๆ ^o^
..........................
กรั่กๆ ไม่ทันได้จิ้มพี่นุ่นนะ เผลอนอนไปซะก่อน >///<
อย่างตัวป่วนเนี่ยเค้าเรียกว่าร้ายเดียงสาได้ป่าว ทำไมพูดจาแต่ละที ทำเอาคนฟังใจเต้นตึกตัก :o8:
ไปหาพี่ฟ้าตอนตีห้ากว่าๆ o22 เอ่อ นอนเฝ้าเลยดีกว่ามั้ยตัวป่วน พี่ว่านู๋คงนอนไม่หลับตั้งแต่เมื่อคืนแระ :m20:
ลูกเขยคนเล็กรีบหายป่วยไวๆนะค๊า สงสารพยาบาลจำเป็น :z1:
รักตัวป่วน หลงตัวป่วน แต่ไม่แย่งกับพี่ฟ้าหรอกนะ ไม่ต้องห่วง 55+
ตัวป่วนมันซื่อจริงค่ะ ทุกอย่างที่พูดไป ทำไป ก็ออกจากหัวใจทั้งนั้นนะคะน้องเบียร์
แต่ดีแล้วที่ไม่แย่งกับพี่ฟ้า สงสารลุงแก แก่แล้วไม่รู้จะมีเวลาไปเจอพรหมลิขิตที่ไหนได้อีก
อ๊ายยยย พี่ปุ่นของน้องป่วนเป็นคุณหมอด้วยอ้ะ :-[
“ก็ได้...... แต่พี่ฟ้ารู้มั้ย ไม่ต้องมีรถ ผมก็คิดถึงพี่เป็นคนแรกทุกเช้าอยู่แล้ว”
โอ๊ววววว....ตัวป่วนเด๋วนี้รู้สึกจะกล้าพูดอะไรแบบนี้บ่อยนะ คิคิ
รอวันหนูป่วนพาพี่ฟ้าเข้าบ้านค่าา :กอด1:
ป่วนมันพัฒนาแล้ววววววววววว โฮะๆๆๆๆๆๆๆ อีกไม่นานค่ะ เดี๋ยวก็พาเขยเล็กไปให้พ่อกับแม่ดูตัวแล้วล่ะ
พี่ฟ้าหายเร็ว ๆ นะ รีบลุกขึ้นมาทำคะแนน
ตัวป่วนจะได้พาเข้าบ้านซะที
ว่าแต่ครอบครัวของตัวป่วนคงจะน่ารักเนอะ
ยิ่งคุณพ่อนี่แอบฮา ให้ลูกไปพบจิตแพทย์ซะงั้น
บ้านนี้อารมณ์ดีกันทั้งบ้าน คริคริ พี่ปิ่นพี่สาวคนโตกะพี่เขยก็น่ารักนะ ขอบอกกกกกกกก
ป่วน แค่กๆๆๆ ตอนนี้เมฆไม่สบายมาดูแลเค้าหน่อยสิ ฮ่ะๆๆๆๆ
ตอนนี้หนูป่วนก็ยังน่ารักเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแต่ใจกล้าขึ้น อ่ะนะ ถ้ายังเขินอายอยู่แล้วจะอยู่กันยังไง อิอิ
เมฆคะ.......มาอ้อนตัวป่วนอะไรแถวนี้ คำถามประจำวัน วันนี้คุณจะพาฟิกับตงมารึเปล่า? 5555555555
เดี๋ยวนี้พี่นุ่นเริ่มปลื้มฟิกับตงแล้ว มันน่ารักกุ๊กกิ๊กดี
ปล.ความจริงตอนต่อไปก็เกือบเสร็จแล้วล่ะค่ะ แต่ยังไม่ถูกใจเท่าไหร่ เพราะงั้น ช้านิดนึงนะคะ ขอบคุณคนอ่านทุกท่านค่ะ^o^
-
ป่วยคราวนี้ ถือเป็นโชคดีกลายๆ เหมือนกันนะเนี่ยคุณพี่ฟ้า
-
พึ่งได้มาอ่านเมื่อวานปวดหัวมั่กๆๆ
น่ารักเหมือนเดิม คงความหวาน
รักกันแบบนี้ ดีจรีิงๆ
อ่านและชุ่มชื่นหัวใจ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
เรื่องน่ารักมาก เพิ่งมาอ่าน
มารายงานว่าอ่านได้ 8 ตอนเเล้ว
จะว่าพี่ฟ้ามานเลี่ยนก็เลี่ยน
เเต่จะว่าเท่ก็เท่งะ ชอบคะ
อ่านต่อดีกว่า
ขอบคุณค่ะ เยี่ยมมาก
-
จะน่ารักไปถึงไหนคะนั่น
ไอ้พี่ฟ้า ป่วยแล้วยัง จะมามือปลาหมึกเนอะ...ทำไปได้คนเรา...
หายเร็วๆเน้อพี่ฟ้า หนูป่วนจะพาไปเปิดตัวเเล้ว คึคึ :L2:
:กอด1: คนแต่งจ้า...
-
มาแล้วค่ะ มาแปะตอนต่อไปแล้ว
ขอบคุณคนอ่านทุกท่านที่เข้ามาอ่านกันนะคะ แบบว่า....เริ่มกลัวจะเลี่ยนเกิน
แต่ไม่เป็นไรหรอกเนอะ เราอยู่ได้ด้วยความหวานนี่นา :m13:
.....................
.....................
ตอนที่๒๗ แกล้งคนแก่....บาป
10.40 น.
“ป่วน ตัวป่วน....”
“งืม......ตื่นแล้วเหรอพี่ฟ้า ดีขึ้นรึยัง?”
ลืมตามาเจอหน้าคนป่วยก้มลงมองในระยะประชิดไอ้หนูป่วนมันก็รีบเรียกสติแล้วลุกพรวดขึ้นนั่งทันที
ก็....ตอนแรกมันก็นั่งเฝ้าไข้คนป่วยดีๆอยู่หรอกแต่แอร์เย็นๆแถมม่านสีเข้มที่รูดปิดกั้นแสงอย่างดีนั่นอีก คนขี้เซาโดยธรรมชาติอย่างไอ้หนูป่วนมีหรือจะทนลืมตาต่อไปไหว
แล้วยิ่งเมื่อคืนเป็นห่วงพี่อากาศแกจนนอนไม่ค่อยหลับ แถมตื่นมาดูอาการคนป่วยตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างอีก เก้าอี้ยาวปลายเตียงพี่อากาศแกก็นุ้มนุ่ม มันก็เลย ค่อยๆเลื้อยแล้วก็เลยหลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้
“ดีแล้วครับ หายแล้ว”
“ไหนๆวัดไข้ก่อน” ตัวป่วนมันหยิบปรอทวัดไข้ใส่ปากคนป่วย แล้วบิดขี้เกียจ ก่อนจะเดินไปรินน้ำที่เอามาตั้งไว้หัวเตียงใส่แก้ว
“หิวรึยัง? เมื่อเช้าก็กินไปได้นิดเดียวเอง”
คนป่วยที่อมปรอทวัดไข้อยู่ได้แต่มองตามการเคลื่อนไหวของไอ้ตัวเล็กๆที่พอตื่นเต็มตาก็ทำท่าทางกระปรี้กระเปร่าได้อย่างน่ารักน่าชัง
ตัวป่วนมันเดินกลับมาหยิบปรอทวัดไข้ออกจากปากพร้อมทั้งส่งแก้วน้ำให้คนป่วยตัวโต ที่ไม่ว่ามันจะขยับไปทางไหนก็เอาแต่มองตามแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เขินก็เขิน แต่ไม่รู้จะทำยังไง
“อืม ไข้ลดแล้วจริงๆแหละพี่ฟ้า แต่ก็ยังไม่ปกติ เบื่อข้าวต้มแล้วยัง?”
“........ขอบคุณนะครับ”
พี่ฟ้าที่มีสถานะเป็นคนป่วยชั่วคราวเอื้อมมือมาจับมือที่ไอ้หนูป่วนมันเริ่มไม่รู้จะเอาไปวางไว้ไหนดีแล้วเอาไปกุมไว้
“พี่ขอบคุณที่ดูแลพี่อย่างดี แล้วก็ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง......”
“...งั้นก็ กินข้าวต้มอีกมื้อละกันเนอะ ผมลงไปละลายกุ้งในช่องแข็งก่อนนะ”
ตัวป่วนมันหันตัวจะก้าวไปทางประตูห้อง ถึงได้รู้ว่ามือยังถูกพี่อากาศตัวโตเกาะกุมไม่ยอมปล่อย
“พี่ฟ้า?”
“ขอกอดหน่อยนะ”
ตัวป่วนมันมองลูกกะตาหมาหงอยที่มองมาแล้วก็อดใจอ่อนไม่ได้ ต้องพยักหน้าให้ พี่อากาศแกก็คงกลัวมันโกรธแหละ ค่อยๆลุกขึ้นยืนแล้วเข้าไปกอดมันไว้หลวมๆ
“แค่กอดนะ.......”
“ว้า.......รู้สึกเหมือนย้อนเวลากลับไปเลย”
“ดีแล้ว จะได้จำไว้ว่าถ้าผมบอกว่าไม่ พี่ก็ต้องไม่บังคับขืนใจ ไม่งั้นจะถูกหักคะแนนแบบนี้แหละ”
พอพี่อากาศแกกอดแน่นเข้า ตัวป่วนมันก็ซบหน้าลงกับอกพี่เขาเสียเลย
“อืม....ทราบแล้วครับ แล้ว วันนี้คุณแฟนจะอยู่กับพี่ฟ้าทั้งวันเลยรึเปล่า?”
“เดี๋ยวดูพฤติกรรมก่อน.... ปล่อยได้แล้วพี่ฟ้า แล้วก็ไปอาบน้ำซะ ผมจะลงไปข้างล่าง”
ตัวป่วนมันยันตัวออกจากพี่อากาศตัวโต พี่อากาศแกก็ปฏิบัติตามคำสั่งโดยดี ไม่กล้าหือให้ขัดใจสักนิด
“เดี๋ยวพี่ลงไปช่วยนะ”
พี่อากาศส่งเสียงบอกตามหลัง ไอ้หนูป่วนก็หันกลับมาพยักหน้าหนึ่งหงึกแล้วส่งยิ้มให้
.................................
.................................
“กินเยอะๆนะพี่ฟ้า เป็นไง วันนี้รู้รสรึยัง?”
สองคนนั่งตรงข้ามกันบนโต๊ะขนาดสี่คนนั่งตัวเดิม ตรงหน้ามีชามใส่ข้าวต้มกุ้งคนละชาม ของพี่อากาศพิเศษหน่อยตรงมีแก้วน้ำพร้อมยาลดไข้วางไว้เรียบร้อย
“อร่อย”
“ดีๆ งั้นกินให้หมดชามนะ เดี๋ยวมื้อเย็นทำอย่างอื่นกินกันเนอะ”
“ตัวป่วน มาทำอะไรแบบนี้ให้พี่ เหนื่อยรึเปล่า?”
“ไม่หรอก สนุกดี อยู่บ้านกะไอ้แผนไม่ค่อยได้ทำเพราะขี้เกียจแวะตลาดซื้อของสดกันทั้งคู่ เลยไม่ค่อยมีอะไรตุนไว้ในตู้เย็น ตกลงมื้อเย็นพี่ฟ้าอยากกินอะไรล่ะ? แต่บอกไว้ก่อนนะ ผมทำได้แต่อาหารง่ายๆ แล้วก็ ถ้าทำให้กินแล้วต้องกินให้หมดด้วย ไม่งั้นคราวหลังอดแน่”
“.................”
พี่อากาศคนป่วยไม่ได้ตอบ แต่มองตามปากที่ขยับขึ้นลงต่อเนื่องนั่นแล้วก็เอาแต่ยิ้ม จนไอ้หนูป่วนที่รอคำตอบอยู่ต้องย้ำถาม
“อะไรพี่ฟ้า ทำไมไม่ตอบ?”
“พอดีว่า.......มองเพลิน”
“..........”
เขินเลยสิ เขินมาก ตัวป่วนมันเขินแล้วเลยกินเอาๆ แถมยังมีอาการข้างเคียงคือเป็นใบ้ไปเลย
.............................
.............................
“พี่ฟ้าไม่ต้องมาช่วยล้างหรอก ไปนั่งเถอะ หรือถ้าง่วงอีกก็นอนไปเลยก็ได้”
“พี่อยากช่วยนี่ ไม่มีไข้แล้ว หายแล้วจริงๆนะ”
“งั้นมาเช็ดจานมา”
พี่อากาศคนป่วยกับตัวป่วนคนไม่ป่วยยืนข้างกัน
คนหนึ่งล้างจานเสร็จก็ยื่นส่งให้ อีกคนรับไปแล้วจัดการเช็ด ชามแค่สองใบเดี๋ยวเดียวก็เสร็จ
“กินยาเรียบร้อยรึยังน่ะ?”
“เรียบร้อยครับ”
“งั้น......ถ้าพี่ฟ้าไม่ง่วง เราดูหนังกันดีกว่า มั้ย?”
“อาฮะ ตัวป่วนเลือกได้เลยนะ”
“พี่ภพจะไม่ดุใช่มั้ย?”
“ชมพูมันจะมาดุอะไรล่ะ อีกอย่างทั้งชั้นนั่นของพี่หมดแหละ ชมพูมันไม่เคยซื้อพวก DVD เข้าบ้านหรอก”
“โห....เป็นร้อยแผ่นเลยนะเนี่ย พี่ฟ้าอยากดูเรื่องอะไร?”
“ตัวป่วนอยากดูเรื่องไหนก็หยิบมาเถอะ พี่ชอบทุกเรื่องแหละ มีแค่สี่ห้าแผ่นข้างล่างที่ใช้ตอนเรียน”
“อ๋อๆ พวกหนังที่พี่เอาไปให้ดูในห้องเรียนอ้ะเหรอ?”
“อืม....พวกแอนิเมชั่นก็อยู่ล่างๆนะ”
พอได้ยินคำนี้ ไอ้หนูป่วนมันหันขวับมามองหน้าพี่อากาศที่กำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนโซฟาทันที
“ทำไมคิดว่าผมจะอยากดูการ์ตูนล่ะ?”
“ก็.....เห็นว่าดูหนังกันครั้งแรกก็ชวนพี่ไปดูเชร็ค พี่เลยคิดว่าตัวป่วนชอบการ์ตูน”
“......................”
“เอ่อ....ป่วน พี่ไม่ได้หมายความอย่างนั้นนะครับ”
“.........อย่างไหน?”
“ก็ไม่ได้ตั้งใจจะบอกว่าเป็นเด็ก.....”
“..............”
“โกรธพี่เหรอ?”
อยู่ไม่ติดที่แล้ว พี่อากาศถึงกับแล่นจากโซฟามาทรุดลงนั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆไอ้ตัวเป็นใบ้กะทันหัน
เอื้อมมือจะไปแตะก็ไม่กล้าเพราะทำคดีไว้
เลยแค่ส่งนิ้วชี้ไปจิ้มๆที่หลังมือข้างซ้ายของไอ้หนูป่วนที่เจ้าตัวมันวางเท้าพื้นอยู่ในขณะนั่งยงโย่ยงหยกไล่หาแผ่นDVDที่ต้องการ
“.................”
“พี่ฟ้าขอโทษนะครับ ตัวป่วนอย่าเงียบอย่างนี้สิ หายโกรธพี่นะ....”
“หึๆๆ ฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โอ๋....... ผมล้อเล่น พี่ฟ้ากลัวอะไรเนี่ย กลัวผมโกรธขนาดนั้นเชียว?”
ไอ้หนูป่วนหัวเราะจนตัวโยน ก็จะไม่ให้ขำได้ยังไงก็แค่ไม่พูดตอบ ไม่ได้บอกว่าไม่พอใจสักนิด พี่อากาศกลับร้อนรนจนต้องมาง้อถึงที่
ง้อคนไม่โกรธ.....แล้วจะให้หายโกรธได้ยังไง
“แกล้งคนแก่.......บาป”
ปากว่าบาป แต่สีหน้าของพี่อากาศกลับยิ้มละไม แถมยอมรับว่าตัวเองแก่ได้อย่างหน้าชื่นตาบาน
ก็คนที่รักหัวเราะสดใสได้ขนาดนี้ทั้งที จะมามัวอารมณ์ไม่ดีอยู่ทำไมล่ะ
“แกล้งคนแก่.....บาป แต่แกล้งแฟนตัวเอง......ผมว่าไม่บาปนะ พี่ฟ้าว่ามั้ย?”
...............................
...............................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
ในที่สุดก็ได้ :z13: พี่นุ่นบ้างไรบ้าง 55+
ที่พี่ฟ้าเค้าให้ตัวป่วนเลือกหนังที่อยากดูอ่ะ เพราะพี่เค้าจะแอบมองหน้าตัวป่วนตอนตั้งใจดูหนังแหงๆ (<--เคยทำๆ กร๊ากๆ)
เข้ามาเติมความหวานวันละนิด จิตแจ่มใสดีจริงๆ อิอิ
แหม ถ้าเราป่วยจะมีคนมาดูแลดีอย่างตัวป่วนมั้ยเนี่ย อิจฉาพี่ฟ้าง่ะ T^T
+1 ขอบคุณค่ะพี่นุ่น รออ่านตอนต่อไปจร้า :L2:
-
'แกล้งคนแก่..บาป' <<< คำนี้ช่างสะเทือนใจ 55+
หวานๆอุ่นๆแบบนี้ อ่านทีไรก้อยิ้มได้ค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
ป่วนใจร้ายคนแก่ก็มีหัวใจนะ :เฮ้อ:
ไม่แก่เองสะบ้างก็ให้มันรู้ไป ....
:กอด1: คนแต่ง 20 ที เพราะอีป้าแก่ๆ ขาดหวานไม่ค่อยขะได้ :laugh:
-
ตอบเมนท์ตกค้างดีกว่า โฮะๆๆๆๆๆๆๆ
.............
ป่วยคราวนี้ ถือเป็นโชคดีกลายๆ เหมือนกันนะเนี่ยคุณพี่ฟ้า
ใช่ค่ะ ยิ่งป่วยยิ่งได้ใกล้ชิด ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะคุณdahlia ^o^
พึ่งได้มาอ่านเมื่อวานปวดหัวมั่กๆๆ
น่ารักเหมือนเดิม คงความหวาน
รักกันแบบนี้ ดีจรีิงๆ
อ่านและชุ่มชื่นหัวใจ
ดีใจที่ทำให้น้องกาลชุ่มชื่นหัวใจ คริคริ ว่าแต่......หายป่วยแล้วยัง? คนป่วยนอนดึกนักไม่ดีรู้ม้ายยยยยยยยยย
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
เรื่องน่ารักมาก เพิ่งมาอ่าน
มารายงานว่าอ่านได้ 8 ตอนเเล้ว
จะว่าพี่ฟ้ามานเลี่ยนก็เลี่ยน
เเต่จะว่าเท่ก็เท่งะ ชอบคะ
อ่านต่อดีกว่า
ขอบคุณค่ะ เยี่ยมมาก
ยินดีต้อนรับนะคะคุณเจี๊ยบ(ใช่มั้ยนิ?) ดีใจที่ชอบนะคะ แล้วก็...ตามมาทันรึยัง???
จะน่ารักไปถึงไหนคะนั่น
ไอ้พี่ฟ้า ป่วยแล้วยัง จะมามือปลาหมึกเนอะ...ทำไปได้คนเรา...
หายเร็วๆเน้อพี่ฟ้า หนูป่วนจะพาไปเปิดตัวเเล้ว คึคึ :L2:
:กอด1: คนแต่งจ้า...
สงสัยเป็นไข้ค่ะ พี่ฟ้าเลยใจร้อน โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
........
มาอ่านตอนต่อไปกันนะคะ จุ๊บๆกอดๆ
-
ไม่เลี่ยนค่ะ ชอบบ หวานละมุนละไม :impress2:
ตอนนี้เหมือนซ้อมก่อนมาอยู่ด้วยกันเลย ฮี่ีฮี่
-
๕๕๕ พี่ฟ้านี่อายุ ๒๕ อยู่เลย ยังไม่แก่ซักหน่อย
มันไม่บาปหรอกมั้ง
อ่านเรื่องนี้แล้วต้องยิ้มกับความน่ารักของตัวป่วนทุกที
คนอะไรน่ารักน่าหยิกซะจริง ๆ เลย
ฝันดีนะคะคืนนี้ รอตอนต่อไปคะ
-
ฮิ้ว~
ใครมีมะกรูดมาแลกมะนาว ใครมีลูกชายมาแลกลูกเขย เอาวะเอเเหวยลูกเขยตะละลาตะละวา~
(เตรียมซ้อมเพราะอีกไม่นานแน่ โฮะๆๆๆ)
-
หนูป่วนเริ่มเจ้าเล่ห์ขึ้นเรื่อยๆและนะ ฮ่าๆๆๆ น่ารักจริงจริ๊งพ่อคุณ ^_______^
ปอลิง..ชิ มาแซวเรานะ ก้แค่ยังไม่ขึ้นเลข 3 แม้ว่าจะใกล้แล้วก็เหอะ ก๊ากๆๆๆ
-
^
^
^
คุณMercyคะ มานี่เร็ว
เราสองคนได้เพื่อนเพิ่มแล้ว โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
โอ้ย
รักกันๆๆๆๆ
รักมากกกกกกๆๆๆๆๆนะ
ชอบคู่นี้จัง
-
คู่นี้หวานน่ารักมากเลย อ่านเรื่องแบบนี้แล้วมีความสุข :m1:
-
“แกล้งคนแก่.....บาป แต่แกล้งแฟนตัวเอง......ผมว่าไม่บาปนะ พี่ฟ้าว่ามั้ย?”
กรี๊ดด จะหวานไปไหน อิจฉาวุ้ย น้ำตาลเต็มไปหมด มิน่าหน้าคอมกาลมดเต็มไปหมด
เพราะสองหนุ่มนี้นี่เอง
หวานมากพี่นุ่น NCไม่ต้องก็ได้ สู้ๆๆ
-
^
^
^
คุณMercyคะ มานี่เร็ว
เราสองคนได้เพื่อนเพิ่มแล้ว โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ
กรี๊ดดดดด เลข สามอะไรคะ ไม่รู้เรื่องค่ะ...ยังคงสองนิดๆ อยู่เลย (หลอกตัวเองไป) เค้าใช้ผมสั้นสยบอายุ นะ ตัดสั้น ไม่มีใครเดาถูก...ใครถามก็มั่วๆ ไปว่า เพิ่งจบมหาลัยมาค่ะ โหะๆๆๆ
แต่ว่า กรี๊ดดดดดดดดด แกล้งแฟนไม่บาป...จ้า...ระวังนะลูก พี่ฟ้าเขาจะแกล้งหนูบ้างเนี่ย...
แล้วคาดว่า ถ้าคุณพี่ฟ้าแกล้งนี่.... :z1:โหะๆๆๆ ไม่อยากจะคิด....
คราวหน้า หนูป่วนลูก มาหาพี่เขาตอนที่พี่เขาไม่ป่วยนะ...เผื่อจะได้แกล้งกันเต็มที่กว่านี้ :-[
:กอด1: คุณนุ่น เดือนนี้เค้าก็จนแล้วเหมือนกัน...หน้ามืดเลย :sad4:
-
พี่ฟ้าไปไม่เป็นครับงานนี้
-
ป่วนใจร้ายคนแก่ก็มีหัวใจนะ :เฮ้อ:
ไม่แก่เองสะบ้างก็ให้มันรู้ไป ....
ู^
ถูกต้อง
-
รายงานตัวมื้อเช้าและแจ้งว่าตอนต่อไปใกล้เสร็จ แต่ๆๆๆคนเขียนจะไปภูธรค่ะ
ถ้าเน็ตแอร์การ์ดเป็นใจคงได้เข้ามาแปะนะคะ แต่ถ้าไม่....ก็รอหน่อยแล้วกันนะคะ :m7:
ตอบเมนท์ๆๆๆ
๕๕๕ พี่ฟ้านี่อายุ ๒๕ อยู่เลย ยังไม่แก่ซักหน่อย
มันไม่บาปหรอกมั้ง
อ่านเรื่องนี้แล้วต้องยิ้มกับความน่ารักของตัวป่วนทุกที
คนอะไรน่ารักน่าหยิกซะจริง ๆ เลย
ฝันดีนะคะคืนนี้ รอตอนต่อไปคะ
อิอิ ไม่แก่หรอกค่ะ แค่มากกว่าตัวป่วนมัน ๗ปีเอง ตัวป่วนมันมั่นใจในตัวพี่ฟ้าของมันมากขึ้นเรื่อยๆแล้วไงคะ เลยกล้าจะแกล้งกล้าจะอ้อนมากขึ้น
ฮิ้ว~
ใครมีมะกรูดมาแลกมะนาว ใครมีลูกชายมาแลกลูกเขย เอาวะเอเเหวยลูกเขยตะละลาตะละวา~
(เตรียมซ้อมเพราะอีกไม่นานแน่ โฮะๆๆๆ)
อันนี้เตรียมแห่ขันหมาก กร้ากกกกกกกกกกกส์ เร็วไปมั้ยหนู?
โอ้ย
รักกันๆๆๆๆ
รักมากกกกกกๆๆๆๆๆนะ
ชอบคู่นี้จัง
อาร์มมีความสุข พี่นุ่นก็มีความสุข เหมือนกันค่ะ ชอบแอบมองคนรักกันเนอะ^o^
คู่นี้หวานน่ารักมากเลย อ่านเรื่องแบบนี้แล้วมีความสุข :m1:
เนอะๆๆๆ ยืนยันอีกครั้งว่าเรื่องนี้ไม่มีตัวร้ายค่ะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“แกล้งคนแก่.....บาป แต่แกล้งแฟนตัวเอง......ผมว่าไม่บาปนะ พี่ฟ้าว่ามั้ย?”
กรี๊ดด จะหวานไปไหน อิจฉาวุ้ย น้ำตาลเต็มไปหมด มิน่าหน้าคอมกาลมดเต็มไปหมด
เพราะสองหนุ่มนี้นี่เอง
หวานมากพี่นุ่น NCไม่ต้องก็ได้ สู้ๆๆ
ที่ว่ามดขึ้นคอมพ์ พี่นุ่นว่าเพราะภาคกับเบียร์และครอบครัวรวมถึงผองเพื่อนมากกว่านะ สาธุ...เบียร์อย่าเป็นอะไรนะ (ยังกลัวอยู่)
พี่ฟ้าไปไม่เป็นครับงานนี้
ยินดีต้อนรับนะคะ เนอะๆๆ ถ้าเราเป็นพี่ฟ้าจะทำยังไง? ^o^
ป่วนใจร้ายคนแก่ก็มีหัวใจนะ :เฮ้อ:
ไม่แก่เองสะบ้างก็ให้มันรู้ไป ....
ู^
ถูกต้อง
^
ถูกต้องด้วยคน หงิงๆ
-
อิอิ แหม่...ถ้ามีแฟนแบบนี้ จะบาปไม่บาปไม่รู้ แต่พาร์จะยอมให้แกล้งทุกวันเลยอะค่ะ =///////////////=
โห่ย พี่อากาศ~ อายุยี่สิบห้านี่มันแก่ตรงไหนอะคะพี่? o22
ขอบคุณสำหรับตอนนี้นะคะ น่ารักมากค่าาา :L2:
ปล. หลังจากนี้คงไม่ค่อยว่างเข้ามาตามอ่านตามเม้นน้องป่วนกะพี่ฟ้าบ่อยๆแล้วอะค่ะ...งานเข้าสุดๆ โฮกกกก...
แอบเศร้า...พอดีว่าเปิดเทอมแล้ว ตารางเรียนก็แน่นเอี้ยดสุดๆแถมต้องปั่นเกรดอีก :sad4:
แต่ยังไงก็เป็นกำลังใจให้พี่นุ่นด้วยนะคะ...เมื่อกี้ก็แว่บไปแอบอ่านเรื่องสั้นมาแปปนึง...ไว้ไปเม้นทู้นู้นแล้วกันนะคะ ♥
-
มานอนรอพี่นุ่นอัพ อิ
-
“แกล้งคนแก่.......บาป”
“แกล้งคนแก่..... บาป แต่แกล้งแฟนตัวเอง......ผมว่าไม่บาปนะ พี่ฟ้าว่ามั้ย?”
งั้นก็แสดงว่า รับคนแก่(หื่นๆ)เป็นแฟนแล้วใช่มั้ยคะ :-[
-
ร้อนมากกกกกกกกกกกกก
และมีข้างเรื่องมาฝากค่ะ แหะๆๆ ก็ข้างเรื่องมันเขียนง่ายกว่านี่นา ใครไม่ได้ออกไปไหนมาอ่านข้างเรื่องกันนะคะ ^o^
.......................
คำเตือน ตอนที่ท่านจะได้อ่านต่อไปนี้มีเนื้อเรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างหญิงและชาย
ดังนั้น หากท่านใดรับไม่ได้กับความสัมพันธ์แบบนี้กรุณากดข้ามๆไปด้วยนะคะ :m32:
........................................
........................................
ตอนพิเศษ นอกรอบ....ข้างเรื่อง (4)
เลิกเรียนว่ายน้ำบ่ายสามวันศุกร์
เพื่อนนุ่นกับเพื่อนแผนเดินกลับคณะผ่านหน้าคณะวิศวกรรมศาสตร์
ไอ้เพื่อนๆในคณะคนอื่นมันก็เดินกันมาเป็นกลุ่มบ้าง แยกไปโบกสามล้อเพราะขี้เกียจเดินบ้าง
แต่มันไม่ใช่คนสำคัญ เพราะฉะนั้นเราจะไม่สนใจ
“เบื่อไอ้ป่วนว่ะ”
“ไปเบื่อมันทำไม?”
ที่จริงไอ้เพื่อนแผนมันก็รู้หรอกว่าทำไมไอ้เพื่อนนุ่นมันถึงได้อยู่ๆก็โพล่งออกมาแบบนั้น แต่ก็...ต้องแกล้งทำเป็นสนใจเสียหน่อย สงสารไอ้นุ่นมัน พอไอ้ป่วนมันไม่อยู่อย่างนี้ไม่มีใครไว้ลับฝีปาก
ปล่อยให้มันพูดอยู่คนเดียว เดี๋ยวไอ้ตัวขี้โวยวายเป็นนิสัยข้างๆนี่มันจะเฉาปากแย่
“มันแม่ง มีแฟนแล้วทิ้งเพื่อน”
“หึๆๆๆ”
“ขำไร?”
ดูสิ ดูสะบัดหน้ามาถาม ตาดุไปมั้ยนุ่น จะกินเลือดกินเนื้อไอ้คุณแผนมันเรอะ
“ก็....เห็นตอนเขาจีบกันใหม่ๆเชียร์ออกจะตาย”
“แล้วใครว่าตอนนี้ไม่เชียร์เล่า....”
ไอ้นุ่นมันทำได้ยังไงไม่รู้ แต่มันหันมาส่งค้อนเสียจนน่ากลัวคอจะหักพร้อมๆกับอมยิ้มแก้มตุ่ย
“อ้าว?”
“เหอะ ตอนนี้ก็ยังเชียร์อยู่ดี ก็พี่อากาศแกน่ารักแถมใจดีออกขนาดนั้น แสดงออกว่าร้ากกกกกรักไอ้ป่วนมันขนาดนั้น.....”
“งั้นจะเบื่อมันทำไม?”
“ก็......เหลือสองคนแบบนี้ มันเหงานี่นา”
“แล้ว....”
“อะไร?”
“แล้วถ้าหากชั้นมีแฟนไปอีกคน แกจะว่าไง?”
อ้ะ.......ไอ้นี่สมแล้วที่ชื่อแผน มันมาแผนสูง หลอกถามคำถามเดียวได้เห็นปฏิกิริยาว่าไอ้คุณนุ่นมันจะคิดยังไง
แต่.......เซ่อๆอย่างไอ้คุณนุ่น แน่ใจนะว่าจะได้คำตอบที่พอใจน่ะแผน
“ก็.....หาแฟนบ้างไง”
ไอ้คุณนุ่นมันนิ่งคิดอยู่ไม่ถึงชั่วแมลงหวี่ขยับปีกมันก็ตอบออกมาเสียงดังฟังชัด
“ฮะ?”
“ก็ถ้าแกไปมีแฟนอีกคน ชั้นก็ถูกทิ้งโดดเดี่ยว ไม่ไหวหรอกนะ ชั้นยิ่งขี้เหงาอยู่ด้วย”
“.................”
ไม่มีการโต้ตอบจากเพื่อนแผน นอกจากสายตาที่มองไอ้คุณนุ่นค้างไปแล้ว ตอนนี้ความคิดในหัวมันหมุนวนอย่างกับไต้ฝุ่น
แน่ล่ะ อุตส่าห์เฝ้ามาตั้งนาน ถึงอีกฝ่ายจะไม่รู้เรื่องด้วย แต่แค่ลองคิดภาพไอ้นุ่นมันไปมีแฟน ผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่มัน.......ใครก็ไม่รู้ที่จะมาเดินข้างๆ ได้สิทธิ์พาไอ้นุ่นไปกินไอศกรีม ไปดูหนัง แถมไปหาที่บ้านให้มันใช้งานอีก
.....ไอ้คุณแผนได้แต่คิดในใจ ลองไอ้หน้าไหนมันเข้ามาสิ พ่อจะกันท่าให้ถึงที่สุดเลย
###ตุ้บ###
“อู๊ย......”
ก็ไม่มีอะไรมาก ไอ้แผนมันมัวแต่จมอยู่ในความคิด ขาเลยสาวแต่ละก้าวเร็วขึ้นไม่รู้ตัว ไอ้นุ่นที่เดินตามก็งงว่าจู่ๆเพื่อนของมันเป็นอะไรไป เรียกก็ไม่ตอบเลยเร่งฝีเท้าตามแล้วลืมมองทาง
มันก็เลย......แหมๆๆอายแทนเว้ย ไอ้นุ่นมันตกฟุตบาท ตรงนั้นแหละ ไอ้ตรงสุดฟุตบาทมันจะต้องมีพื้นต่างระดับใช่มั้ยล่ะ ไอ้คุณนุ่นมันไม่รู้ว่าถ้าก้าวไปอีกก้าวพื้นมันจะระดับต่ำกว่า มันเลยก้าวไปแล้วไม่ได้เหยียบพื้น ผลน่ะเหรอ ก็เลยตกฟุตบาทแล้วลงไปนั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่บนคอนกรีตน่ะสิ
“นุ่น!! / คุณ เป็นอะไรมั้ย?”
สองเสียงประสานกันดังขึ้น เสียงแรกที่เรียกชื่อน่ะ เสียงไอ้คุณแผน แล้วไอ้เจ้าของเสียงที่สองล่ะ?
เออนะ....ตอนนี้ไอ้คุณแผนมันก็กำลังสงสัยอยู่เหมือนกันว่าไอ้หน้าตี๋ตาตี่เป็นสระอินี่มันมาจากไหน มาถึงก็เข้าไปประคองไอ้คุณนุ่นที่กำลังพยายามลุกขึ้นยืนอยู่
แถมมันไม่สงสัยเปล่าด้วยสิ มันตรงเข้าไปอย่างเร็วแล้วจัดการรวบตรงบั้นเอวยกตัวไอ้นุ่นขึ้นมายืนทันที
“เหวออออออ ไอ้บ้าแผน ทำไรเนี่ย ตกใจหมด” ด่าเพื่อนรักไปทีแล้วไอ้คุณนุ่นก็หันไปยิ้มให้อีกคน
“ขอบคุณนะคะ อย่าไปเล่าให้ใครฟังนะคุณ ชั้นอาย”
ไอ้ตี๋แปลกหน้าตาตี่เป็นสระอิได้ยินแบบนี้ ไอ้ที่ตอนแรกคิดจะช่วยแล้วผ่านไปเฉยๆเลยหันมาให้ความสนใจผู้หญิงประหลาดตรงหน้าอีกครั้ง ผิวสีน้ำผึ้งแบบไทยแท้ๆกับส่วนสูงไม่น่าเกินร้อยห้าสิบ ส่วนที่น่ามองที่สุดคงเป็นตา ตาโตๆคมๆสีดำสนิท แถมแววตาขี้เล่นแบบนั้น.....
“ผมชื่อเงี้ยบ วิศวะปีสอง.....”
“นุ่นค่ะ แล้วนี่แผน เราสองคนอยู่.....”
“เราสองคนต้องรีบไป ดีใจที่ได้รู้จักนะ คุณเงี๊ยบ!!”
ไอ้คุณนุ่นมันไม่ทันได้บอกหรอกว่าตัวเองอยู่คณะไหน ชั้นปีอะไร เพราะพอไอ้คุณแผนมันพูดสอดขึ้นมาจบมันก็ส่งสายตาหาเรื่องระดับสิบไปให้ไอ้ตี๋ตาตี่นั่นหนึ่งที
สำทับด้วยเสียงเรียกชื่อเน้นๆที่แปลได้ง่ายๆว่า ผู้หญิงบ้าคนนี้ของกู เมิงเข้ามามีเรื่องแน่!!
ไม่ทันให้ได้โต้ตอบไอ้คุณแผนมันก็จัดการลากแขนไอ้นุ่นให้เดินตามลิ่วๆจนแทบจะปลิวตามแรงควายๆของมันลับขอบตึกไปเสียแล้ว
พ่อหนุ่มหน้าตี๋คนซื่อชื่อเงี้ยบได้แต่มองตามแล้วคิดในใจ
‘อ้าว มีแฟนแล้วนี่หว่า กูยังไม่ทันทำอะไรเลย กะแค่แนะนำตัว แม่งมองกูซะกูจะตัวหดเป็นมดแล้วเนี่ย สงสารผู้หญิงคนเมื่อกี้....แฟนหวงขนาดนั้นคงแทบกระดิกไม่ได้ ....อ้าวกูเลยลืมชื่อเลย มัวแต่ตกใจ ซวยจริงกู นานๆทีเจอคนน่าสนก็ดันมีแฟนแล้ว เฮ้อ......’
..........................
..........................
“แผน เบาๆ โอย บอกให้เบาๆไง”
“อ้าว เออ เป็นไงบ้าง?”
“โห......ล้มก็เจ็บก้นจะแย่แล้ว ช้ำแหงๆเลยด้วย แล้วนี่ยังโดนแกลากมาอีก ไอ้แผนบ้า ไอ้ใจร้าย”
“ขอโทษ.......”
“เออๆ ไม่โกรธหรอก แล้วจะรีบไปไหนอ้ะ?”
“พาคนขี้เหงาไปเลี้ยงหนังสักเรื่อง”
“จริงนะ?” ไอ้คุณนุ่นดี๊ด๊าลืมอาการเจ็บก้นเป็นปลิดทิ้งทันที
“อืม......แต่ต้องสัญญามาก่อน”
“สัญญาอะไร?”
“ก็......ถ้าแผนยังไม่มีแฟน นุ่นก็ห้ามไปมีนะ”
“หืม?”
“ก็....ก็....”
“เข้าใจแล้ว มันพูดลำบากนักก็ไม่ต้องพูด ตกลงก็ได้ ยื่นนิ้วก้อยมาดิ เกี่ยวก้อยสัญญาตกลงมั้ย”
“อ้ะ.....ว่าแต่ เมื่อกี้ที่บอกว่าเข้าใจแล้ว นุ่นเข้าใจว่าไงเหรอ?”
“อ้าว ก็แผนก็เหงาเหมือนกันใช่มั้ยล่ะ ถ้านุ่นไปมีใครก่อน แผนก็ถูกทิ้งคนเดียว คงเหงาแย่ เลยไม่อยากให้นุ่นไปมีใครไง แหม...เรื่องง่ายๆแค่เนี้ย อาการกลัวความเหงามันไม่ทำให้ผู้ชายดูแย่หรอกนะแผน พูดออกมาตรงๆเลยก็ได้ มัวแต่อ้ำอึ้ง...ดีนะเนี่ยที่นุ่นเป็นคนเข้าใจอะไรง่ายๆ”
ไอ้คุณแผนได้แต่คิด....นุ่นเอ๊ย แกนี่ก็พูดออกมาได้เต็มปากเต็มคำเนอะ ว่าตัวเองเป็นคนเข้าใจอะไรง่ายๆ
ทีหลังพูดให้มันครบๆสิ พูดเลย ว่าตัวเองน่ะเป็นคนเข้าใจอะไรผิดได้ง่ายๆ
.........เฮ้อ น่าสงสารแผนมันจริงๆ
......................
.......................
ปล. แอบยืมน้องเงี้ยบที่น่ารักมาเป็นนักแสดงรับเชิญ น้องกระต่ายจะดุมั้ยน้า???
-
:jul3:
แอบฮาค่ะ อ่านๆไป
หืม?!? เฮ้ย ไอ้เงี๊ยบมันมาเล่นเพิ่มอีกเรื่องตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย!
“ผมชื่อเงี้ยบ วิศวะปีสอง.....”
แต่นี่เป็นเงี๊ยบตัวปลอมนะคะพี่นุ่น เงี๊ยบตัวจริงต้องไม้ตรีนี่ไม้โท - -+
ว่าแต่...ในเรื่องเหมือนพวกป่วนจะปี1ใช่มั้ยคะ? งั้นเงี๊ยบมันเป็นพี่สิเนอะ555+
พี่นุ่น หนูยกเงี๊ยบให้มาเป็นคู่แข่งแผนเอาป่ะ แกล้งไอ้บุ้งไปด้วยในตัว ก๊าก~
ถ้าเราสองคนร่วมกันแต่งตอนพิเศษโคสองเรื่องคงฮาพิลึกเนอะ?
-
กำลังไล่อ่าน แต่เขาอยากจะบอกว่า อ่านแล้วกลัวตัวเองจะเป็นเบาหวานจัง หวานมากกกกกกกก :man1:
ดื่มน้ำก็หวาน ขนมก็หวานกว่าเดิม หวาน หวาน :กอด1:
-
นุ่นๆ
น่ารักเกินป่วนไปละ
เราเป็นแค่เพื่อนนายเอกนะ
นุ่นเป็น นางรองนะ
จะมาทำตัวน่ารัก ให้เราแอบชอบได้ไง
จุ๊บๆ
-
เปลี่ยนมารอลุ้นคู่เพื่อนแผนกะเพื่อนนุ่นดีกว่า ท่าจะอีกยาวววววววว พี่ฟ้ากะหนูป่วนควรตองลงมาช่วนเพื่อนแผนซะแล้ว
-
น่ารักกันจังเลย
แล้วคืนนี้จะมาต่อรึเปล่าจ๊ะ
แกล้งคนแก่.......บาปนะจ๊ะ :m13:
-
555+ งานนี้ขอขำแผนอย่างเดียวเลย
ช่างน่าสงสารซะจริ๊งงง ~
แต่ก้อถือว่าคืบหน้านะ อย่างน้อยก้อเกี่ยวก้อยสัญญากันแล้ว :impress2:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
เม้นตอน 27
กีซซจับแฟนตัวเองกด ก็คงไม่บาปนะพี่ฟ้า จัดการโลด กีซเด็กอะไร
เด๋ซนี้เก่งนัก เก๊กงอนก็เก่ง :oo1:เด้ก :oo1:เด้ก 55
ส่วนเจ้าแผนอย่าไปถามนำทางแบบนั้นเซะตัวเองนั่นแหละจะใจเสีย ไม่มีกำลังใจรุก
ตอนนี้อ่ะลุยหน้าได้แล้วนะเว้ย อิป้าว่า บ๊องๆแบบเจ้านุ่นต้องจีบโต้งๆให้เอ๋อไปเลย
แบบมีแฟนแล้วไม่รู้ัตัวไรงี้อ่ะ :-[
+1 นะจ๊ะ มารายงานตัวแล้ว ฮิ้ว
-
พี่นุ่นขาาาาาา :กอด1: :กอด1:
คิดถึงจังเลย นี้ก็แวะมาจิ้มเฉยๆ ยังไม่ได้อ่านเลย(หลายตอนด้วย)
ช่วงนี้ยุ่งๆ กำลังจะเปลี่ยนจากเหล่หนุ่มขาสั้นไปเหล่หนุ่มมหาลัยแล้ว :laugh:
:กอด1: พี่นุ่นก่อนไป
-
มาต่อค่ะๆๆๆ
ไม่ตอบเมนท์เพราะเน็ตแอร์การ์ด น่ากลัวหลุดตลอดเวลา กร้ากกกกกกกกส์
รักคนอ่านทุกท่านนะคะ
เดี๋ยวพรุ่งนี้มาตอบเมนท์ทีเดียว ตอนนี้แปะตอนต่อไปก่อน
ปล.น้องฝน จุ๊บๆกอดๆ คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ยุ่งๆก็ตุนไว้ก่อนนะคะ พี่นุ่นอ้ะ ตลอดเลย ชอบตุนไว้อ่านทีเดียวหลายๆตอน
..............
มาค่ะ อ่านตอนต่อไปกันดีกว่า ^o^
.......................
.......................
ตอนที่๒๘ คำสอนของอาจารย์
“แกมีทางเลือกสองทาง”
“ว่ามา?”
“ยอมด้วยความสมัครใจ กับ ยอมด้วยการถูกบังคับ”
“เฮ้ยยยยยยยยยย”
“เอ่อ.....ไม่มีไร ตกใจนิดหน่อย ใครใคร่หลับหลับ ใครใคร่ลอกลอกนะเพื่อนๆนะ แหะๆ”
เช้าวันจันทร์สุดท้ายก่อนฤดูสอบปลายภาคของไอ้ตัวป่วนและเพื่อนๆเริ่มต้นขึ้นที่โต๊ะคณะเหมือนเดิม ตัวป่วนมันเพิ่งเล่าเหตุการณ์ระทึกที่คอนโดพี่อากาศแกให้เพื่อนรักเพื่อนเลิฟสองคนฟัง
ที่จริงแล้วตัวป่วนมันก็ไม่ได้อยากเล่าเท่าไหร่หรอก แต่ไอ้เพื่อนนุ่นสิ เซ้าซี้ถามเหลือเกิน แถมมีขู่จะงอนด้วยถ้าไม่ยอมเล่า
ส่วนไอ้เรื่องเอามาขู่น่ะเหรอ ก็แค่ประโยคง่ายๆ ‘ใช่สิ! ชั้นมันไม่สำคัญแล้วนี่’ พร้อมกับส่งสายตาหมาหงอยมาให้ ตีจุดอ่อนที่ความใจอ่อนของไอ้หนูป่วนมันชะงัดนัก
พอเล่าจบ ไอ้หนูป่วนมันเลยขอความเห็นเสียเลยว่าจะทำยังไงดี
แล้วคำตอบจากไอ้นุ่นก็อย่างที่ว่านั่นแหละ คือมีทางเลือกแค่สองทาง คือยอมๆไปแบบสมัครใจกับต้องยอมอยู่ดีเพราะถูกบังคับ แล้วไอ้ป่วนมันก็เลยอุทานออกมาเสียงดังจนไอ้เพื่อนๆคนอื่นที่กองสุมกันไม่ห่างโงหัวขึ้นมามองเป็นตาเดียว
“ทำไมวะ มันไม่มีทางที่ชั้นกับพี่เขาจะไม่ต้องมีอะไรกันเลยเหรอ?”
หลังจากแก้ตัวน้ำขุ่นจัดกับเพื่อนๆไปแล้วไอ้หนูป่วนมันก็ถามใหม่แบบหรี่เสียงลงให้พอได้ยินกันแค่สามคน
“คืองี้นะป่วน แกอ้ะ ทำให้ตัวเองอยู่ในภาวะเสี่ยงเองรู้ตัวมั้ย?”
“หืม?”
“ฟังนะ อาจารย์ที่โรงเรียนชั้นเคยสอนว่า ผู้ชายทุกคนมีนิสัยอย่างหนึ่งที่เหมือนกัน คือการได้คืบจะเอาศอก”
ไอ้เพื่อนนุ่นมันพูดมาถึงตรงนี้ ไอ้คุณแผนที่วางท่าว่าไม่ได้สนใจในบทสนทนามาตลอดก็ยืดตัวขึ้นนั่งหลังตรงเอามือสองข้างประสานกันไว้บนโต๊ะแสดงท่าสนใจเต็มที่
“อ้าว งั้นชั้นกะไอ้แผนก็ด้วยอะดิ”
“เออสิ.......แต่เผอิญพวกแกเป็นเพื่อนชั้น ชั้นเลยไม่นับ”
“แล้วไง? ได้คืบจะเอาศอกแล้วเกี่ยวอะไรกับเรื่องที่ไอ้ป่วนมันจะต้องมีเซ็กส์กับแฟนมัน?”
โห.....ไอ้แผนนี่ก็เลือกใช้คำนิดนึงเฮอะ ตัวป่วนมันหน้าตาแดงก่ำหมดแล้ว
“ก็เพราะไอ้ป่วนน่ะมันยอมให้เขากอด ยอมให้เขาจูบ แล้วพวกแกสองคนคิดดูนะ ผู้ชายน่ะมีนิสัยได้คืบจะเอาศอกก็คือพอได้เท่านี้ก็อยากจะได้รับอะไรที่มันมากกว่า เพิ่มขึ้นๆไม่มีสิ้นสุด ทีนี้เข้าใจรึยังว่าเกี่ยวยังไง”
“เออว่ะ”
ไอ้คุณแผนเออออขึ้นมาทันที ในขณะที่ไอ้ตัวป่วนยังคงนิ่งเงียบ แถมทำหน้าพูดไม่ออกบอกไม่ถูกเสียด้วย
“อาจารย์แกบอกว่า ‘นักเรียนคะ เราน่ะเป็นลูกผู้หญิง เราต้องรักนวลสงวนตัว ผู้ชายน่ะนะคะ ถ้าเราอนุญาตให้จับมือ เผลอแป๊บเดียวมันจะกลายเป็นโอบไหล่ ถ้าเราอนุญาตให้โอบไหล่ เผลออีกแป๊บก็จะได้ใจใกล้เข้ามาอีกเป็นโอบเอว’ เนี่ย อาจารย์ชั้นสอนเอาไว้อย่างนี้แหละ”
“หึๆๆ เออๆสอนดี อาจารย์แกนี่รู้จริงเว้ย” ไอ้คุณแผนมันกลั้นไว้ไม่อยู่ต้องขำสำเนียงแบบอาจารย์แม่ของไอ้นุ่นมันจนได้ ส่วนไอ้หนูป่วนน่ะเรอะ ทั้งๆที่ยังกังวลอยู่ก็หลุดขำออกมาซะงั้น
“ไอ้นุ่นบ้า แต่ชั้นไม่ใช่ผู้หญิงนะเว้ย ฮ่าๆๆๆๆ”
“เออ แต่แฟนแกก็ผู้ชายนี่หว่า ใช้ได้เหมือนกันแหละ”
“งั้น ถ้าชั้นไม่พร้อมจะมีอะไรกับพี่ฟ้า ชั้นก็ต้องไม่ให้พี่เขา...เอ่อ..เข้าใกล้สินะ”
“ก็คงงั้น....ว่าแต่ แกจะทำได้เร้อ??? แกเองก็ติดพี่อากาศแกอย่างกับอะไร”
“เออสิ ถ้าไม่ได้กอดเลย จะทนไหวรึเปล่าก็ไม่รู้......”
ไอ้เพื่อนแผนกับไอ้เพื่อนนุ่นได้ยินตัวป่วนมันเปรยออกมา แล้วสองคนก็ได้แต่มองตากันแล้วก็ส่ายหน้าไปมา
ในใจคิดตรงกันโดยไม่ได้นัดหมายเป็นครั้งแรก ‘แกทนไม่ได้แน่ว่ะ ไอ้ป่วน’
.............................
..............................
12.00 น.
###อยากจะหนีให้ไกล ที่ไหนก็ได้###
“พี่ฟ้า?”
//มื้อกลางวันกินข้าวที่ไหน?//
“โรงอาหารที่ตึกคณะ กำลังเดินกลับกับไอ้แผนไอ้นุ่นอยู่ พี่ฟ้าล่ะ?”
//งั้นเดี๋ยวพี่ไปกินด้วยนะครับ คิดถึง เมื่อเช้าก็ไม่ได้ไปหา.....//
“อืม....จะให้ซื้ออะไรไว้ก่อนมั้ย?”
//ไม่เป็นไรครับ พี่รีบไปคงไปถึงพร้อมๆกันแหละ//
“โอเค”
“รักนะครับ”
“อืม.......ผมรู้”
###ตื๊ดดดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดดดด###
“ห่างกันพ้นวันยังไม่ได้.......เฮ้อ......”
“บ้าแล้ว พี่เขาแค่จะมากินข้าวกลางวันด้วยเฉยๆเอง”
“ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย ว่าแต่เมื่อกี้ที่คุยโทรศัพท์พี่อากาศแกบอกว่ารักรึว่าบอกว่าคิดถึงล่ะ?”
“ทั้งสองอย่าง..... เฮ้ยยยย!! แกรู้ได้ไงอ้ะ?”
“ก็หน้าแกไง ยิ้มอย่างกับโลกทั้งโลกอยู่ในกำมือ ชิ แล้วยัง ‘อืม....ผมรู้’ เสียงอ่อนเสียงหวานนั่นอีก อิจฉาโว้ยยยยยยยย”
ไอ้คุณนุ่นมันไม่ตอบเฉยๆแต่ยังจิ้มหน้าผากไอ้ตัวป่วนไปอีกทีอย่างหมั่นไส้สุดขีด ฮ่าๆๆๆ
เล่นเอาไอ้ตัวป่วนที่เขินจากคำบอกรักทางโทรศัพท์อยู่แล้วยิ่งเขินเข้าไปใหญ่ จะหลบหน้าไอ้นุ่นคนชอบแซวหันไปขอความเห็นใจจากไอ้แผน ก็กลับอายเพิ่มไปอีก
ก็ไอ้คุณแผนน่ะ ถึงมันไม่แซวออกมาเป็นคำพูด แต่มันกลับใช้วิธีมองหน้ายิ้มๆแบบรู้ทัน ไม่อายตอนนี้ไอ้หนูป่วนมันจะไปอายตอนไหน เลยยิ่งเร่งเดินกลับคณะจนขาแทบขวิด
และแน่ล่ะ เพื่อนนุ่นที่ปากอยู่ไม่สุขย่อมไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดมือ
“โห.......นี่แกคิดถึงพี่เค้ามากจนต้องรีบเดินขนาดนี้เลยเหรอ พี่อากาศรู้เข้าคงดีใจแย่เลยเนอะ โฮะๆๆๆ”
“เงียบปากไปเลยไอ้นุ่น ไม่งั้น......”
“ทำไม ไม่งั้นอะไร?”
“ไม่งั้นต่อไป ชั้นจะไม่เล่าอะไรให้แกฟังอีกแล้ว”
ได้ผล คำขู่นี้ห้ามปากไอ้คุณนุ่นได้ชะงัด มันปิดปากเงียบแล้วหันไปส่งสายตาฟ้องกับไอ้คุณแผนทันที
ไอ้คุณแผนน่ะเหรอ ก็ได้แต่ยิ้มน่ะสิ ยักไหล่ให้กับท่าทางหาพวกของไอ้นุ่นมัน แล้วก็อมยิ้มกับตัวเองจนแก้มตุ่ยเชียว
ส่วนไอ้หนูป่วนผู้คิดจะลดความเสี่ยงในการเสียตัวของตัวเองอยู่เมื่อเช้าน่ะเหรอ.......
ตอนนี้มันจ้ำนำไปข้างหน้าอย่างเร็ว.....
ใจน่ะ ล่วงหน้าไปหาพี่ฟ้าของมันนานแล้ว แถมยังคิดเสียด้วยนะว่า ในเมื่อเพื่อนรักเพื่อนเลิฟทั้งสองตัวตั้งท่าแซวกันขนาดนี้ เดี๋ยวเจอพี่ฟ้าคนใจดีต้องอ้อนขอความเห็นใจสักหน่อย
คิดได้อย่างนี้ไอ้หนูป่วนก็มีความสุข วางแผนเสร็จสรรพว่ากินข้าวเสร็จจะถามพี่ฟ้า ว่าวันนี้เย็นมีธุระอะไรมั้ย ถ้าไม่มีจะได้ขอไปบ้านด้วย
เดอะ ไลอ้อน คิง ที่ดูค้างไว้ยังไม่จบเลยเพราะว่าเผลอหลับไปก่อน เดี๋ยววันนี้ไปดูต่อดีกว่า......
.........................
.........................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
ถูกค่ะ
คำสอนของอาจารย์
ผู้ชายได้คืบจะเอาศอก
ขอบจับมือและพอได้ก็ขอโอบไหล่
ดังนั้นเราควร
ถ้าผู้ชายขอจังมือเราก็ชิงจับก่อน
ผู้ชายขอโอบไหล่เราก็ชิงโอบเอวเขา
เขาขอกอดเราก็ชิงจับกด
ถูกไหมมมมมม
ลงมือก่อนได้เปรียบ
ดังนั้น ตัวป่วนรุกพี่ฟ้าเลย อย่าให้พี่ฟ้ารุกเราก่อน ชิงตำแหน่งสามีซะ
-
เงี๊ยบขยับแว่นวางมาดอย่างผู้รู้ "น้องนุ่นพูดถูกแล้วครับ"
-
คิดได้อย่างนี้ไอ้หนูป่วนก็มีความสุข วางแผนเสร็จสรรพว่ากินข้าวเสร็จจะถามพี่ฟ้า ว่าวันนี้เย็นมีธุระอะไรมั้ย ถ้าไม่มีจะได้ขอไปบ้านด้วย
เดอะ ไลอ้อน คิง ที่ดูค้างไว้ยังไม่จบเลยเพราะว่าเผลอหลับไปก่อน เดี๋ยววันนี้ไปดูต่อดีกว่า......
แค่ประโยคสุดท้าย ก็ส่อให้เ็ห็นแล้วละคะ ว่า หนูป่วน สมยอม 555
อีป้าแก่ๆเอาใจช่วย และ เตรียมจุดพลุฉลองในคราวเดียวกัน 5555
-
เดอะ ไลออน คิง
ภาค เจ้าป่าขย้ำแกะ
จุ๊บๆ
-
ลูกอิป้า กลัวเสียจิ้น แต่ติดดูไลอ้อนคิงส์ แล้วหนูจะรอดจากเจ้าป่ามั๊ยลูก
ส่วนเพื่อนนุ่น ฉลาดมวกๆจำคุณครูได้หมดทุกบรรทัด งานนี้ผะจายไทยคิดไม่ซื่ออย่าง
เจ้าแผน งานนี้คิดหนักเคอะต้องรุกแบบสุภาพบุรุษถึงจะได้กินกุลสตรี
“ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย ว่าแต่เมื่อกี้ที่คุยโทรศัพท์พี่อากาศแกบอกว่ารักรึว่าบอกว่าคิดถึงล่ะ?”
“ทั้ง สองอย่าง..... เฮ้ยยยย!! แกรู้ได้ไงอ้ะ?”
>>ได้ใจอิป้าลูก โดนน้องนุ่นชกไปตรงเป้า 55
-
:-[ เขินนนนนนนนนนน
-
ตอนหน้า..... :m25: แน่นอนนนนน กรี๊ดดดดดดด
เตรียมจุดพลุ รอเหมือนคุณป้า PEENAT1972 ....
เจ้าป่า กับ แมวน้อย...กรี๊ดดดดดดด แค่นี้ก็จิ้นไปไหนต่อไหนแล้วเนี่ย
ขำน้องนุ่นกะน้องแผนอะ...เราว่าไอ้น้องนุ่นน่ะมันความรู้สึกไวในเรื่องของคนอื่นเสมอ แต่พอเรื่องของตัวเองไหงมันกลับช๊า..ช้า...หรือจริงๆ แล้วนุ่นมันรู้ตัวว่าแผนรักมัน แต่ว่า แกล้งตีเนียนไปก่อน...
-
เพิ่งจะหาทางเลี่ยง แต่กลับจะไปดูไลอออนคิงนี่นะหนูป่วน เห้ออออออ ยอมๆไปเหอะหนูป่วน
-
ป่วนนี่มัน...
ยังไม่ทันไรจะไปนอนดูไลอ้อนคิงซะแล้ว ฮ่าๆๆ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ชอบเม้นคุณอนันตกาล 5555
ไม่รู้ว่าพี่ฟ้าติดเด็ก หรือว่าตัวป่วนติดคนแก่กันแน่คู่นี้
น่ารักก ><
ปล คิดถึงพี่ชมพูกับพี่ปุ่นค่ะพี่นุ่น 555
-
“งั้น ถ้าชั้นไม่พร้อมจะมีอะไรกับพี่ฟ้า ชั้นก็ต้องไม่ให้พี่เขา...เอ่อ..เข้าใกล้สินะ”
“ก็คงงั้น....ว่าแต่ แกจะทำได้เร้อ??? แกเองก็ติดพี่อากาศแกอย่างกับอะไร”
“เออสิ ถ้าไม่ได้กอดเลย จะทนไหวรึเปล่าก็ไม่รู้......”
ตัวป่วนเอ๊ย แค่ไม่ได้กอดกันก็ทนไม่ไหวซะล่ะ
งั้นก็ยอม ๆ พี่ฟ้าเค้าไปเหอะ :z1:
น้องนุ่นขา น่ารักจังเลย เน็ตร่อแร่ก็ยังมาต่อ
ขอบใจนะจ๊ะ :กอด1:
คุณอันตกาลคะ คำสอนของอาจารย์ของคุณ
โดนใจจิง ๆ ค่ะ +1 ให้เลย o13
-
:-[
-
^
^
^
น้องเบียร์เขินอะไรมา มาบิดแบบนี้นี่เขินแทนตัวป่วนรึว่าใครคะ?
แอบอินนะเรา โฮะๆๆๆๆๆๆๆ
-
พี่นุ่นนนนนนนนนนนนนนน
*กอด*
รู้สึกเศร้าๆหิวๆจังเลยค่ะ => เป็นอารมณ์ที่เกิดขึ้นพร้อมกันทั้งๆที่ไม่น่าจะไปด้วยกันได้...
ปล.อัพคริสแมนครบ100%แล้วนะคะ
อิจฉาป่วนกับนุ่นจังมีคนรัก เฮ้อ~
พออ่าน+แต่งฉากหวานๆติดกันอารมณ์อยากมีแฟนก็ดันเพิ่มอีกแล้วล่ะค่ะ
พี่นุ่นแต่งแกล้งป่วนหรือพี่ฟ้าให้อ่านหน่อยสิคะ...
-
พี่นุ่นนนนนนนนนนนนนนน
*กอด*
รู้สึกเศร้าๆหิวๆจังเลยค่ะ => เป็นอารมณ์ที่เกิดขึ้นพร้อมกันทั้งๆที่ไม่น่าจะไปด้วยกันได้...
ปล.อัพคริสแมนครบ100%แล้วนะคะ
อิจฉาป่วนกับนุ่นจังมีคนรัก เฮ้อ~
พออ่าน+แต่งฉากหวานๆติดกันอารมณ์อยากมีแฟนก็ดันเพิ่มอีกแล้วล่ะค่ะ
พี่นุ่นแต่งแกล้งป่วนหรือพี่ฟ้าให้อ่านหน่อยสิคะ...
กระต่ายน้อย โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มามะ :กอด1: มาซบอกพี่นุ่นนะคะ
ไม่มีใครรักก็รักคนอื่นไปก่อนเลยค่ะ แล้วต่อไปถึงจะต้องอกหักก็ไม่เป็นไร
จริงๆนะ พี่นุ่นอกหักมาตั้งหลายครั้ง ยังเชื่ออยู่นั่นเองว่าอกหักดีกว่ารักไม่เป็น
ปล.จะให้แต่งแกล้งป่วนกับพี่ฟ้าเหรอ? เอาจริงอ้ะ เอาเป็นแต่งให้สองคนเขาแกล้งกันเองดีกว่ามั้ย?
ปล.อีก น้องอ้อ ..........เด็กเจ้าชู้ แบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้องอาร์มมมมมมมม จุ๊บๆ (จุ๊บพี่นุ่นแทนนุ่นไปก่อนนะ กร้ากกกกกกกกกกส์)
.................
เข้ามารอน้องกาล แล้วเลยแวะกดบวกให้คุณ ColdHeart อิอิ ดีค่ะ เข้ามาเขินเป็นเพื่อนกันนะคะ ^o^
-
มันยังไง ควรอยู่ห่าง แต่จะไปดูหนังต่อ :laugh:
คู่รอง เหมือนนายแผนต้องทำใจ :เฮ้อ:
-
ไม่จริงครับ
เมฆเป็นผู้ชาย(ที่ไม่ได้มาตรฐานผู้ชาย) เมฆได้คืบเมฆจะไม่เอาแค่ศอก เมฆจะเอาเป็นวาเป็นเมตรเป็นกิโลเมตรไปเลย กร๊ากๆๆๆๆ
ไม่ได้เม้นหลายตอนเพราะเพิ่งจะว่างจ้า อิอิ ดีใจครับสอบเสร็จแล้วเหมือนยกหนูป่วนออกจากอกแล้วเอาพี่ฟ้าเข้ามาอยู่ในใจแทน เอิ้กๆ
หนูป่วนเนี่ยน่ารักมากเลยอ่ะ อยากเห็นหนูป่วนหึงแบบไม่มีเหตุผลครับพี่นุ่นสุดสวย จัดมาได้ป่ะ 55555
เหอๆแล้วตอนสุดท้ายหนูป่วนคิดอะไรออกไปนะนั่นน่ะ รู้มั้ยว่าจะโดนไลออนคิงส์ขย้ำอยู่แล้ว
เชียร์สุดใจให้หนูป่วนเสียตัว กร๊ากๆๆๆ
-
:laugh:กรี้ดดดดดด น่ารักได้อีก แกล้งคนแก่ที่เป้นแฟนไม่บาปค่าน้องป่วน แต่ระวังคนแก่แกล้งคืนน้า
-
เห้นด้วยเล๊กๆกับอาการได้คืบจะเอาศอก แต่ทั้งผู้ญ.และผู้ช.นั้นแหละ
:m20:แต่เค้าก้อว่่าป่วนทนไม่ได้หลอกถ้าพี่ฟ้าไม่มานัวเนีย5555
-
แจ้งค่ะ เพิ่งถึงบ้านเมื่อกี้ แล้วก็ บทต่อไปยังไม่เสร็จ
ถ้าเสร็จเร็วจะมาแปะต่อให้คืนนี้นะคะ
ขอบคุณคนอ่านทุกท่านที่ให้การสนับสนุนค่ะ ^o^
--------- ----------
เห้นด้วยเล๊กๆกับอาการได้คืบจะเอาศอก แต่ทั้งผู้ญ.และผู้ช.นั้นแหละ
:m20:แต่เค้าก้อว่่าป่วนทนไม่ได้หลอกถ้าพี่ฟ้าไม่มานัวเนีย5555
เนอะๆคนมันติดกันทั้งคู่แล้วไม่ได้นัวเนียๆกันจะทนได้ยังไง ยินดีต้อนรับนะคะคุณปูเป้(ใช่เนอะ?)
ไม่จริงครับ
เมฆเป็นผู้ชาย(ที่ไม่ได้มาตรฐานผู้ชาย) เมฆได้คืบเมฆจะไม่เอาแค่ศอก เมฆจะเอาเป็นวาเป็นเมตรเป็นกิโลเมตรไปเลย กร๊ากๆๆๆๆ
ไม่ได้เม้นหลายตอนเพราะเพิ่งจะว่างจ้า อิอิ ดีใจครับสอบเสร็จแล้วเหมือนยกหนูป่วนออกจากอกแล้วเอาพี่ฟ้าเข้ามาอยู่ในใจแทน เอิ้กๆ
หนูป่วนเนี่ยน่ารักมากเลยอ่ะ อยากเห็นหนูป่วนหึงแบบไม่มีเหตุผลครับพี่นุ่นสุดสวย จัดมาได้ป่ะ 55555
เหอๆแล้วตอนสุดท้ายหนูป่วนคิดอะไรออกไปนะนั่นน่ะ รู้มั้ยว่าจะโดนไลออนคิงส์ขย้ำอยู่แล้ว
เชียร์สุดใจให้หนูป่วนเสียตัว กร๊ากๆๆๆ
เมฆคะ ลงทุนเรียกพี่นุ่นสุดสวยกันเลยทีเดียว หึงแบบไร้เหตุผล หงะ.....มันไม่แนวเท่าไหร่นะคะ เดี๋ยวขอคิดก่อนนะคะคุณน้อง
มันยังไง ควรอยู่ห่าง แต่จะไปดูหนังต่อ :laugh:
คู่รอง เหมือนนายแผนต้องทำใจ :เฮ้อ:
คือใจนึงมันก็กลัว แต่มันก็อยากจะอยู่ใกล้ๆ เฮ้อ.....ไอ้หนูป่วนเอ๊ยยยยยย ส่วนแผน.......ช่วยไม่ได้ที่ชอบคนบ้าและเซ่อ กร้ากกกกกส์
“งั้น ถ้าชั้นไม่พร้อมจะมีอะไรกับพี่ฟ้า ชั้นก็ต้องไม่ให้พี่เขา...เอ่อ..เข้าใกล้สินะ”
“ก็คงงั้น....ว่าแต่ แกจะทำได้เร้อ??? แกเองก็ติดพี่อากาศแกอย่างกับอะไร”
“เออสิ ถ้าไม่ได้กอดเลย จะทนไหวรึเปล่าก็ไม่รู้......”
ตัวป่วนเอ๊ย แค่ไม่ได้กอดกันก็ทนไม่ไหวซะล่ะ
งั้นก็ยอม ๆ พี่ฟ้าเค้าไปเหอะ :z1:
น้องนุ่นขา น่ารักจังเลย เน็ตร่อแร่ก็ยังมาต่อ
ขอบใจนะจ๊ะ :กอด1:
คุณอันตกาลคะ คำสอนของอาจารย์ของคุณ
โดนใจจิง ๆ ค่ะ +1 ให้เลย o13
เอิ่ม.........คิดไปถึงไหนแล้วคะพี่ จะหาเหตุให้พี่อากาศพิชิตจิ้นตัวป่วนมันให้ได้เลยใช่ม้ายยยยยยย?
ชอบเม้นคุณอนันตกาล 5555
ไม่รู้ว่าพี่ฟ้าติดเด็ก หรือว่าตัวป่วนติดคนแก่กันแน่คู่นี้
น่ารักก ><
ปล คิดถึงพี่ชมพูกับพี่ปุ่นค่ะพี่นุ่น 555
คริคริ น้องอ้อเด็กเจ้าชู้ สองคนนี้เค้าติดกันและกันค่ะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล. คุณAfterShow ตามมาทันรึยังคะ??? แหะๆ
-
“เออสิ ถ้าไม่ได้กอดเลย จะทนไหวรึเปล่าก็ไม่รู้......”
:-[ กล้าพูดดดดดดดดดดดดด...
“อืม.......ผมรู้”
ได้อีกอะน้องป่วนนนนนนนนนน ได้อารมณ์เรื่องธรรมดาโลกมากๆ
คิดได้อย่างนี้ไอ้หนูป่วนก็มีความสุข วางแผนเสร็จสรรพว่ากินข้าวเสร็จจะถามพี่ฟ้า ว่าวันนี้เย็นมีธุระอะไรมั้ย ถ้าไม่มีจะได้ขอไปบ้านด้วย
เดอะ ไลอ้อน คิง ที่ดูค้างไว้ยังไม่จบเลยเพราะว่าเผลอหลับไปก่อน เดี๋ยววันนี้ไปดูต่อดีกว่า......
เอ่ออ...แบบนี้แหละอย่างจะเห็นด้วยกะนุ่นจริงๆที่ว่าป่วนทำตัวเองให้อยู่ในภาวะเสี่ยง 555
-
มาแปะตอนต่อไปแล้วนะคะ เมื่อคืนใครรอขออภัยอย่างแรงค่ะ พิมพ์ๆอยู่ก็เผลอหลับไปซะงั้น
เอาล่ะไม่พูดพล่ามให้มากความดีกว่า ไปอ่านตอนต่อไปกันเลย
ปล.น้องพาร์คะ จุ๊บๆกอดๆ ^o^
.........................
.........................
ตอนที่๒๙ The Lion King
“ตกลงแกจะไปบ้านพี่เขา?”
“อือฮึ”
ตอนนี้เลิกเรียนแล้วตัวป่วนมันรอโทรศัพท์พี่อากาศของมันอยู่ รอไปก็เล่นปิงปองไป
ก็คณะมันเล็กถ้าจะเล่นอย่างอื่นก็ต้องไปขอใช้สนามกับคณะข้างๆ มีแต่ปิงปองนี่แหละที่กลางวันก็พับโต๊ะเก็บ พอตกตอนเย็นก็ลากออกมากาง โต๊ะปิงปองโต๊ะเดียว ใครว่างเมื่อไหร่ก็มาเล่นกันได้ทั้งคณะ
“งั้นรอแป๊บ”
สั่งเสร็จไอ้เพื่อนนุ่นก็วิ่งกระโปรงปลิวหายไปทางห้องสโมสรนักศึกษา
ตัวป่วนมันก็รับคำเออออไปงั้นแหละ สนใจอยู่แต่กับลูกปิงปองที่กำลังตีโต้ตอบกับรุ่นพี่ปีแก่กว่าอยู่
ไอ้เพื่อนนุ่นหายไปได้สักพักก็กลับมาเชียร์ให้ตัวป่วนมันแพ้เค้าเหยงๆ จะได้เลิกเล่นสักที
ผ่านไปอีกไม่ถึงสองนาทีไอ้หนูป่วนมันเลยแพ้ตามแรงยุของไอ้คุณนุ่นจนได้
///แป๊ะ!!///
อย่าได้ตกใจไม่มีอาแป๊ะที่ไหนเดินผ่านมาหรอก แต่เป็นเสียงหน้าผากเหม่งๆของไอ้นุ่นถูกไอ้หนูป่วนมันดีดเอาเต็มแรง
“นี่แน่ะ แช่งดีนัก”
“เลววววววว ดีนะชั้นเกิดมาหัวแข็ง อ้ะ เอาไป”
ด่าเพื่อนพอเป็นกระษัยแล้วไอ้คุณนุ่นมันก็ยัดกล่องกระดาษใส่มือไอ้หนูป่วน พร้อมส่งสายตาว่าทำภารกิจเพื่อชาติสำเร็จไปให้ ตัวป่วนมันดูของในมือแล้วได้แต่อ้าปากค้าง พูดอะไรไม่ออก มองหน้าไอ้นุ่นสลับกับของในมือไปมา
“มีอะไรกัน?”
ไอ้แผนที่รอคิวเล่นปิงปองอยู่คงหันมาเห็นอาการแปลกๆของเพื่อนสองคนพอดี เลยทนไม่ไหวต้องปรี่เข้ามาหาสาเหตุความผิดปกติของไอ้เพื่อนที่คบกันมาตั้งแต่อนุบาลอีกคน
“ไม่มีอะไรหรอกแผน แค่คอนด้อมน่ะ”
อย่าได้คิดเชียวว่าเป็นเสียงไอ้หนูป่วน ก็มันเพิ่งจะหยุดอ้าปากค้างแล้วหุบปากลงได้เมื่อกี้เอง สงสัยกลัวแมลงวันบินเข้าปากมั้ง
“หึๆๆๆๆๆ”
ไอ้แผนมันมองสีหน้าแอ๊บเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นของไอ้คุณนุ่น กับหน้าตาทั้งเหวอทั้งแดงแปร๊ดของไอ้หนูป่วนแล้วก็หลุดขำออกมาจนได้
ก็ไอ้คุณนุ่นน่ะ หน้ามันนิ่งจริงอยู่หรอก แต่ตานี่สิเต้นริกๆแบบกำลังสนุกมากที่ได้แกล้งไอ้ป่วนมันเห็นๆ ในขณะที่ไอ้คนถูกแกล้งก็รู้ทั้งรู้นะว่าเพื่อนแกล้งแต่กลับตอบโต้อะไรไม่ได้
“พกติดตัวไว้นะป่วน เผื่อฉุกเฉิน ชั้นช่วยลดความเสี่ยงในการเสียตัวให้แกไม่ได้ แต่เรื่องอื่นๆชั้นก็ช่วยได้เท่านี้ล่ะนะ”
แหม....น้ำเสียงคุณเพื่อนผู้แสนดีแสนจะจริงใจมันไม่ได้เข้ากับแววตาเห็นเรื่องเสียตัวของเพื่อนเป็นเรื่องสนุกของแกเลยไอ้นุ่นเอ๊ย
“หึๆๆ ลงทุนซื้อมาให้มันเลยเหรอ?”
“ซื้อซะที่ไหนล่ะ เพิ่งไปหยิบมาจากกล่องพยาบาลในห้องสโมเมื่อกี้นี้เอง”
“เฮ้ย....กล่องพยาบาลเนี่ยนะ?”
“เออสิ เห็นว่ามีอยู่ตั้งแต่ตอนไปค่ายแล้ว เลยไปลองค้นๆดู กะแล้วเชียวว่าต้องยังอยู่”
###อยากจะหนีให้ไกล ที่ไหนก็ได้ให้ไกลแสนไกล###
“พี่ฟ้า?”
//พี่เลิกแล้ว กำลังจะไปหาที่คณะนะ//
“เอ่อ......ไว้ ไว้ค่อยไปวันหลังดีกว่า...”
//หืม? มีอะไรรึเปล่า?//
“คือ......ว้า!!”
//มีอะไรครับ บอกพี่มาเถอะ แบบนี้พี่ไม่สบายใจเลย//
“พี่ฟ้า...จะไม่ทำอะไรผมใช่มั้ย?”
//....พี่สัญญาไปแล้วไงครับ พี่จะไม่ฝืนใจป่วน แล้วก็จะไม่ทำอะไรที่ป่วนไม่อนุญาต//
“งั้นเดี๋ยวพี่ฟ้าไปเจอผมที่ซุปเปอร์ชั้นล่างนะ ไปซื้อป๊อปคอร์นไปอบกินเล่นด้วยดีกว่า”
//ตกลงครับ//
“พี่ฟ้า......”
//ว่าไงครับ?//
“ผมรักพี่นะ”
###ตื๊ดดดดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดดดดด###
...............................
...............................
“เอาไงดี เริ่มใหม่เลยหรือจะดูต่อจากวันก่อน?”
“เริ่มใหม่เลยดีกว่า แต่พี่ฟ้าอย่าเพิ่งเปิดนะ รอผมไปเข้าห้องน้ำก่อน”
คนพร้อมของกินพร้อม เดอะ ไลอ้อน คิง ก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง พี่อากาศกับตัวป่วนต่างคนต่างนั่งอยู่บนโซฟายาวตัวเดียวกัน หันหน้าเข้าจอโทรทัศน์ คั่นกลางด้วยโถกระเบื้องที่บรรจุข้าวโพดคั่วที่ถูกทำให้พร้อมหม่ำด้วยไมโครเวฟ หอมกลิ่นเนยคลุ้งไปทั่วห้อง
ผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมงไอ้ตัวเล็กที่นั่งตรงๆก็เริ่มเลื้อย โถข้าวโพดน่ะ ถูกสองคนจ้วงหมดไปตั้งแต่สิบนาทีแรกแล้ว ไอ้ตัวเลื้อยๆเลยไม่ต้องกะระยะอะไรมากก็วางหัวแหมะลงกับตักของพี่อากาศแกอย่างเหมาะเหม็ง
“ง่วงแล้วเหรอ?”
“เปล่าอะ เมื่อยเฉยๆ”
ขยับหัวยุกยิกจนได้มุมสบายแล้วตัวป่วนมันก็จัดการคว้ามือของพี่อากาศที่เริ่มนั่งตัวเกร็งมาวางแหมะลงบนผมนิ่มๆของมัน แถมออกคำสั่งอีก
“พี่ฟ้าอย่าทำตัวแข็งสิ มันนอนไม่สบาย”
พี่อากาศคนเคยเจ้าเล่ห์ได้แต่ทำใจ ก็คุณแฟนมานอนหนุนตักทำหน้าตาน่ารักใกล้ขนาดนี้ อยากจะทำอะไรๆให้มันรู้แล้วรู้รอดไปแต่ก็ไม่กล้า กลัวไอ้หนูป่วนมันจะโกรธแล้วจะเสียใจร้องไห้อีก
ได้แต่ข่มอารมณ์ไม่ยอมมองหน้าขาวๆปากแดงๆที่มาอาศัยตักเป็นหมอน ตีกรอบสายตาตัวเองให้จ้องไปที่หน้าจอโทรทัศน์อย่างเดียว
จนซิมบาโตเป็นหนุ่มคิดจะกลับมาทวงความเป็นเจ้าป่าคืนจากอาแท้ๆอย่างสการ์นั่นแหละ พี่อากาศแกถึงได้เริ่มเอะใจว่าทำไมไอ้ตัวบนตักมันถึงได้นิ่งเงียบผิดปกติ พอเหลือบๆสายตามองดูถึงได้รู้ว่าไอ้คนอยากมาดูหนังต่อให้จบมันหลับสนิทไปแล้ว แถมพอก้มหน้าลงไปใกล้ๆยังได้ยินเสียงกรนเบาๆอีกต่างหาก
ไม่รู้ว่าเพราะแรงขยับตัวของพี่อากาศแกหรืออะไร อยู่ๆไอ้ตัวที่นอนตะแคงหันหน้าออกไปหาโทรทัศน์ก็พลิกกลับมานอนหงาย
สงสารพี่อากาศแกนะ อยากจูบไอ้ตัวปากแดงๆนั่นจะแย่ ได้แต่จดๆจ้องๆ พอโน้มตัวลงไปใกล้ก็นึกถึงที่เพิ่งถูกหักคะแนนไปเมื่อตอนไม่สบาย ในที่สุดเลยเอนตัวพิงพนักโซฟาหลับตาปี๋ อย่างกับอยากจะให้ตัวเองจมโซฟาตายไปเสียเลย
หารู้ไม่ว่าไอ้ตัวที่มันฟอร์มว่าตัวเองหลับเป็นตายไปแล้วนั่น ลืมตาขึ้นมามองเห็นอาการคนที่เคยให้คำกำจัดความว่าเจ้าเล่ห์แสนกลแล้วต้องยิ้มจนปากจะฉีกถึงรูหู
แต่แค่นี้ยังไม่พอหรอก คิดจะทดสอบทั้งทีต้องเอาให้ถึงที่สุด.......
....................................
....................................
เห็นอาการพี่อากาศของมันอย่างนั้นแล้วไอ้หนูป่วนเลยสบายอกสบายใจ สบายจนเผลอหลับไปจริงๆ พี่อากาศของมันก็แสนดี ปล่อยมันนอนไปได้สักพักก็กลัวไอ้ตัวเล็กนั่นมันจะหิว ก็ทุกทีเห็นกินเก่งจะตาย เลยค่อยผ่อนศีรษะมันวางลงกับหมอนอิงเล็กๆแถวนั้น
ส่วนตัวเองก็ลุกมาหุงข้าวแล้วก็ทำอาหารหลักประจำตัวคือไข่เจียวเอาไว้ รื้อกระปุกน้ำพริกเผา น้ำพริกตาแดงที่แม่จ๋าใส่หลังรถมาให้เป็นเสบียงตั้งแต่คราวก่อนออกมาอีกสองกระปุก แตงกวากับถั่วฝักยาวในตู้เย็นเอาออกมาล้างแล้วหั่นเป็นชิ้นพอคำไว้เรียบร้อยแล้วเลยเดินไปปลุกไอ้ตัวที่แกล้งหลับจนหลับจริงๆนั่น
“ตัวป่วน ตื่นได้แล้ว” ไอ้เด็กขี้เซามีเรอะจะตื่นง่ายๆ
“ป่วน ลุกมากินข้าวเย็นก่อนเร็ว”
“อืม....กี่โมงแล้วอ้ะพี่ฟ้า ทำไมหิวจัง”
ไอ้นี่ก็สเต็ปเดิม ตื่นมาใหม่ๆต้องหยีตาเอาไว้เพราะกลัวแสงไฟ เด็กมันวัยกำลังกินกำลังนอนจริงๆ
“หิวก็ลุกไปล้างหน้าก่อนเลย แล้วจะได้มากินข้าว”
คราวนี้ไอ้ตัวดีไม่พูดอะไร แต่ยื่นมือข้างหนึ่งออกไปหาพร้อมกระพริบตาขอความเห็นใจอีกสองปริบ พี่อากาศแกก็ยื่นมือมาช่วยฉุดมันขึ้นมาจากโซฟาตามที่ต้องการ
พอยืนขึ้นได้ไอ้หนูป่วนมันก็เดินไปล้างหน้าล้างตาตามคำสั่งโดยดีแล้วพอเดินกลับมาที่โต๊ะอาหารก็ถามคำถามเดิมอีกครั้ง
“พี่ฟ้า กี่โมงแล้วอ้ะ?”
“อีกสิบนาทีสองทุ่ม มากินข้าวกันเร็ว พี่จะได้ขับรถไปส่ง เดี๋ยวดึกเกินน้องแผนเป็นห่วงตัวป่วนแย่นะ”
“อืม........งั้นเอางี้ดีกว่า”
“หืม?”
“เดี๋ยวโทรศัพท์แป๊บ”
ไอ้หนูป่วนหยิบโทรศัพท์ออกมาพร้อมๆกับที่พี่อากาศตักข้าวมาวางให้
“โหลๆแผน....เออ ยังอยู่บ้านพี่ฟ้า....... เออ ไม่ต้องห่วงนะ วันนี้ไม่กลับ ช่ายยยยย จะค้างบ้านนี้อ้ะ อ้าว ก็นอนกะพี่ฟ้าอะดิ เออ แค่นี้แหละ ปิดบ้านได้เลยนะ......อืมๆ”
คุยเสร็จไอ้ตัวดีมันก็เริ่มตักข้าวกินอย่างเอร็ดอร่อย ในขณะที่คนนั่งตรงข้ามยกช้อนค้างไปแล้ว
“ทำไมไม่กินล่ะพี่ฟ้า ไข่เจียวมันต้องกินตอนร้อนๆสิถึงจะอร่อย อ้ะ.....ผมตักให้”
“เมื่อกี้ตัวป่วนบอกน้องแผนว่าจะนอนนี่งั้นเหรอ?”
“อาฮะ”
รับปากรับคำว่าที่พี่ท่านได้ยินน่ะไม่ผิด แต่ตาน่ะสนใจมองอยู่แต่ที่จานข้าว ไม่กล้าจะมองหน้าพี่เขาล่ะสิแกไอ้ตัวป่วน กลัวเขาจะรู้ล่ะสิว่าตัวเองคิดอะไรอยู่และกำลังรู้สึกสนุกแค่ไหนที่ได้แกล้งคนแก่อีกแล้ว
“นอนที่นี่.......คือ หมายถึงนอนเฉยๆ งั้นใช่มั้ย?”
แหมๆๆทางนี้ก็แอบหวังนะเนี่ย ถามซะตะกุกตะกักเชียว
“อาฮะ ก็นอนเฉยๆน่ะสิ พี่ฟ้า.......คิดอะไรน่ะ?”
“ไม่มีอะไร งั้นคืนนี้ตัวป่วนนอนห้องพี่ แล้วเดี๋ยวพี่ไปนอนห้องชมพูแล้วกัน”
“หึ.....ไม่เอาอ้ะ พี่ฟ้าต้องนอนกับผมสิ”
“หา?”
“ก็นี่มันก็มืดแล้ว แล็บพรุ่งนี้ก็เก็บไปหมดแล้ว เพราะงั้นพรุ่งนี้เช้าผมก็ว่างตื่นสายได้ อีกอย่างผมไม่เคยนอนบ้านนี้สักครั้ง ผมไม่กล้านอนคนเดียวหรอก กลัวผี......”
“บ้านนี้ไม่มีผีหรอกครับ ทั้งพี่ทั้งชมพูไม่เคยเจอเลยสักครั้ง”
สงสารพี่อากาศแกเว้ย ปฏิเสธปากคอสั่นเชียว
“ก็พี่ฟ้ากับพี่ภพอยู่มานานนี่ แต่ผมมาใหม่ ผีมันอาจจะอยากหลอกก็ได้ ใครจะไปรู้ล่ะ”
“แต่.....”
“แต่?”
“ไม่แต่แล้วครับ นอนเฉยๆในห้องเดียวกัน ไม่เห็นต้องมีแต่อะไรเลย”
โถ.......ปากก็พูดได้ แต่ทำไมต้องถอนหายใจเฮือกๆด้วยนะพี่อากาศ แน่ะ....ถอนหายใจอีกแล้ว
“ใช่ม้า........อ้ะ กินซะ ข้าวผมจะหมดจานแล้ว พี่ฟ้ายังไม่ถึงไหนเลย น้ำพริกแม่จ๋าออกจะอร่อย”
......................................
......................................
“เดี๋ยวตัวป่วนอาบน้ำบนห้องพี่นะ พี่วางชุดนอนกับผ้าเช็ดตัวไว้ให้บนเตียงแล้ว เดี๋ยวพี่อาบห้องข้างล่างเอง”
“ครับ”
อาบน้ำเสร็จไอ้หนูป่วนมันก็เดินลงมาหาน้ำในตู้เย็น เจอกับพี่ฟ้าของมันในคอสตูมผ้าเช็ดตัวสีขาวผืนเดียวเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี
ก็ไม่ใช่ว่าตัวป่วนมันจะไม่เคยเห็นพี่แกเวลาเปลือยท่อนบนนะ แต่ตอนที่เช็ดตัวให้นั่นมันต่างกันลิบลับ ตอนนั้นพี่อากาศแกมีสติครึ่งๆกลางๆเป็นคนป่วยที่ทำตามคำสั่งทุกอย่าง เรี่ยวแรงก็แทบไม่มี
แต่ตอนนี้ พี่อากาศของไอ้หนูป่วนหลังอาบน้ำใหม่ๆกลิ่นสบู่หอมๆโชยมา กับกล้ามเนื้อสวยๆ ไอ้หนูป่วนมันก็เริ่มหน้าร้อนจนต้องลองเอามือมาทาบแก้มตัวเองไว้
พอไอ้หนูป่วนเริ่มรู้สึกตัวว่าเผลอมองร่างกายพี่อากาศแกนานไปหน่อยเลยคิดว่าเงยหน้าขึ้นมองไปที่ช่วงบนดีกว่า กลับได้เจอกับพี่เขาในแบบที่ไม่เคยเห็นอีกแล้ว
“พี่ฟ้า...เอ่อ.....แว่นตาล่ะ?”
“วางไว้ในห้องชมพู”
“นี่กี่นิ้ว?”
กร้ากกกกกกกกกส์ แหมๆๆตัวเองเขินเลยแกล้งเบี่ยงประเด็นได้ตลกคาเฟ่มากนะไอ้ตัวป่วน
“เอ่อ....ไม่รู้ครับ”
“โห....สั้นเยอะเลยสิเนี่ย”
“ครับ แต่.....พี่ว่าพี่ไปแต่งตัวก่อนดีกว่า”
“อืมๆ แล้วห้ามหนีผมไปนอนห้องพี่ภพนะ”
พี่อากาศตัวโตใช้เวลาทำใจอีกเกือบครึ่งชั่วโมงถึงได้ยอมเปิดประตูห้องนอนตัวเองแล้วค่อยๆย่องเข้าไปในห้องเดินไปชะโงกหน้าดูไอ้ตัวเล็กบนเตียง ก็เห็นมันนอนตะแคงยึดเตียงฝั่งซ้ายไปเรียบร้อย แกเลยอ้อมไปขึ้นเตียงอีกด้านก่อนค่อยๆสอดตัวเข้าใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันอย่างเบาที่สุดเท่าที่จะทำได้
แต่ไอ้ที่แกคิดว่าเบานั่นมันคงเบาไม่พอ พอพี่อากาศแกจะปิดเปลือกตาลงถึงได้รู้สึกตัวว่าไอ้ตัวบางๆหอมสบู่กลิ่นผลไม้ที่ตัวเองเคยใช้อยู่เป็นประจำแต่ตัวป่วนมันใช้แล้วหอมกว่าพลิกตัวมาซุกอยู่แนบข้าง แถมมันยังมายึดเอาไหล่ซ้ายเป็นหมอนอีกต่างหาก
พี่อากาศคนน่าสงสารเลยได้แต่ภาวนายุบหนอ ยุบหนอ จนเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงนั่นแหละ ความอ่อนล้าที่เผชิญมาทั้งวันถึงทำให้แกหลับไปจนได้
.............................
.............................
เช้าวันรุ่งขึ้นพี่อากาศตัวโตตื่นมาพร้อมกับอาการชาร่างกายไปแถบนึง เหมือนถูกอะไรหนักๆทับไว้งั้นแหละ พอลืมตาขึ้นสิ่งแรกที่เห็นก็คือหัวยุ่งๆเป็นลูกตาลยีที่นอนหลับท่าไหนก็ไม่รู้ขึ้นมาเกยอยู่บนอก แล้วถ้าคิดไม่ผิดไอ้ที่หนักๆที่พาดอยู่ตรงหน้าขานั่นก็คงเป็นขาทั้งท่อนของไอ้หนูป่วนมันแน่ๆ จะลุกก็ลุกไม่ขึ้นเพราะชาไปทั้งแถบ เลยตัดสินใจปลุกไอ้ตัวที่มาเบียดเบียนทั้งคืนเสียก่อน
“ป่วน ตัวป่วนครับ เช้าแล้วนะ”
“ขอนอนต่ออีกนิดนะ กำลังสบายเลย....” อ้าว ไอ้นี่ โต้ตอบมาได้เป็นประโยคแต่ไม่ยอมลืมตาซะงั้น
“หึๆๆ ตื่นเร็ว ถ้าจะยังไม่ตื่นก็ขยับนิดให้พี่ลุกหน่อย”
“ไม่เอาอ้ะ”
ปากมันว่าไม่เอาแต่ตัวมันกลับขยับยุกยิก จนตอนนี้จมูกกับปากของไอ้หนูป่วนมันมาแนบอยู่แถวซอกคอของพี่อากาศแกเสียแล้ว
ตัวป่วนมันขยับให้แล้วนะพี่ แต่ผิดวัตถุประสงค์ไปหน่อยเท่านั้นเอง
ผู้ชายสุขภาพดี อายุ 25 ปี ที่ตรงต่อเวลา ลุกขึ้นมาเคารพธงชาติทุกเช้าที่ทุกทีก็สงบลงได้เอง เลยได้ตัวกระตุ้นเป็นลมหายใจร้อนผ่าวที่เป่ารดอยู่ตรงซอกคออย่างเป็นจังหวะ
ไอ้หนูป่วนเองก็ใช่ว่าจะไม่รู้สึกอะไรสักหน่อย ก็นะ เป็นผู้ชายเหมือนกัน มันจะต่างกันอะไรหนักหนา พอถึงเวลาแถมยิ่งมีตัวกระตุ้นแบบนี้ด้วย ไอ้ที่ควรพองมันก็เลยพองกันทั้งคู่นั่นแหละ
แต่ไอ้ตัวป่วนมันมีแผนนี่ แผนที่จะดูให้ถึงที่สุดว่าพี่อากาศของมันจะทำยังไง
แล้วในที่สุดก็ได้คำตอบ เมื่อพี่อากาศแกไม่สามารถจะใช้วิธีกำหนดสติภาวนายุบหนอได้ผลอีกต่อไป แกก็ใช้แขนข้างที่ไม่ชาแหละมอบมะเหงกให้ไอ้ตัวเบียดเบียนไปหนึ่งที แรงขนาดที่ต่อให้ขี้เซาแค่ไหนก็ต้องตื่น
ไอ้หนูป่วนเด้งตัวลุกขึ้นนั่งแล้วแทนที่พี่อากาศจะได้รอยยิ้มทักทายยามเช้า เลยได้รับหน้ามุ่ยๆไปแทน
“เจ็บ......”
“ก็พี่เรียกดีๆไม่ยอมตื่นนี่ ห้ามโกรธพี่นะ”
“ไม่โกรธก็ได้ แต่พี่ฟ้าอะใจร้าย จะให้รีบตื่นทำไมก็ไม่รู้ ก็บอกแล้วว่าไม่มีแล็บเช้าแล้ว พี่ฟ้าวันนี้ก็ไม่ต้องเข้าคณะไม่ใช่เหรอ?”
“พี่ต้องรีบตื่น เพราะเราแหละ”
“หืม?”
“ก็เรามาทับพี่อยู่แบบนั้น พี่เลยต้องรีบไปเข้าห้องน้ำน่ะสิ”
ไม่ใช่แค่พูดอธิบาย พี่อากาศตัวโตยังบุ้ยปากให้ดูบางอย่างที่ลุกขึ้นมาโชว์ตัวอย่างไม่มีวี่แววจะกลับไปสงบเสงี่ยมง่ายๆอีกด้วย ไอ้หนูป่วนมองตามแล้วเลยได้เขินหน้าแดงตั้งแต่เช้า แล้วทั้งๆที่ยังเขินอยู่นั่นแหละ มันก็บอกกับพี่ฟ้าของมันว่า
“พี่ฟ้า.....ผมสอบเสร็จวันที่27”
“แล้ว?”
“วันนั้นพี่ฟ้าอยู่กรุงเทพรึเปล่า?”
“27 อยู่ครับ ตัวป่วนมีอะไรรึเปล่า อยากไปเที่ยวไหนเหรอ?”
“ไม่ได้จะไปเที่ยวไหน แต่.....วันนั้นผมจะมานอนบ้านนี้อีก แล้ว....แล้วก็จะไม่นอนเฉยๆด้วย”
“............................”
“พี่ฟ้าไปห้องน้ำด้านล่างแล้วกันนะ”
พูดจบโดยไม่มองหน้าคู่สนทนา ไอ้หนูป่วนมันก็ลุกจากเตียงอย่างรวดเร็วแล้วผลุบเข้าไปในห้องน้ำปิดประตูตามหลังเสียงดังโครมเบ้อเร่อ ทิ้งให้พี่อากาศของมันนั่งอึ้งอยู่กับที่อีกพักใหญ่ ก่อนสมองจะค่อยประมวลผล แล้วเข้าใจว่า ไอ้ที่บอกว่าจะมานอนที่นี่ แล้วไม่แค่นอนเฉยๆน่ะ มันหมายความว่ายังไง
.................................
.................................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
อ๊ากกกกก
พี่นุ้นทำกันได้
พี่ฟ้าความอดทนเป็นเลิศจริงๆ
ตัวป่วนยัวไมยั่วแค่นี้ลูก จะยั่วทั้งทีเอาให้พี่ฟ้าลงไปดิ้นแด่วๆเลย
-
อ๊ากกกกก
พี่นุ้นทำกันได้
พี่ฟ้าความอดทนเป็นเลิศจริงๆ
ตัวป่วนยัวไมยั่วแค่นี้ลูก จะยั่วทั้งทีเอาให้พี่ฟ้าลงไปดิ้นแด่วๆเลย
แค่นี้ก็สงสารอิพี่ฟ้าจะแย่ อย่าให้มากกว่านี้เลย เดี๋ยวเลือดกำเดากระฉูด สงสารแก กร้ากกกกกกกกกกส์
ว่าแต่ รูปการ์ตูนน่ารักอ้ะ การ์ตูนแทนตัวหนูกาลรึเปล่า?
-
ช่ายๆ เขียนมาจากคาแรคเตอร์หนูกาลเอง แต่การ์ตูนมันน่ารักเกินไป
อย่าลืมตามไปอ่านเรื่องของต้องกะโจ้นะ เอามาลงแล้วว
-
อ๊ากกก !! ตัวป่วน พูดอะไรออกไปเค้าเขินน๊า :-[
คู่นี้เนี่ย น่ารักน่าหยิกตลอดเลย อร๊่าายยย เขินๆๆๆ
แล้วไปบอกวันพี่ฟ้าขนาดนั้น เดี๋ยวก้อไม่เป็นอันสอนหรอก ฮ่าๆๆ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
ก็แบบว่าชีวิตนี้ไม่เคยสงสารใครเท่าพี่ฟ้าเลย :m20:
แต่แทบจะรอให้ถึงวันที่ 27 (?) ไม่ไหวแล้วเนอะ อยากจะรู้ว่าไอ้ "ไม่นอนเฉยๆ" ของตัวป่วนนี่มันนอนไง :haun4:
ตอนหน้านี่เตรียมซับเลือดได้เลยป่ะคะ หรือว่ายัง คิๆ
ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปน้าาา
-
อ๊างงงงงง
ตัวป่วนมาลองใจพี่ฟ้าอย่างนี้
พี่ฟ้าก็น่าสงสารแย่ 5555
รอวันตัวป่วนสอบเสร็จด้วยใจจดจ่อค่ะ ><
-
รอวันที่ 27 ด้วยใจจดจ่อค่ะ....
ป่วนเอ๊ยยยยย แค่นี้ก็ยั่วพี่เขาเกือบตายแล้วลูก...
กรี๊ดดดด ไม่อยากจะคิดถึงวันที่ 27 :o8: :-[
-
ไม่น๊า..............................หนูป่วนพูดอะไรออกไปลูก ไม่รอดแน่5555 สอบเสร็จก็เสร็จพี่ฟ้าเลย
-
หนูป่วนเนี่ยช่างยั่วจริงๆ คอยดูเหอะวันที่๒๗น่ะ พี่ฟ้าจะจัดไปให้สมใจอยากเลยทีเดียว
เชียร์ให้พี่ฟ้าพาน้องหนูป่วนตีลังกาสามตลบ 55555
-
ตอบเมนท์ๆๆๆๆ ดีกว่าค่ะ
คืองี้ ขอเล่านิดนึง ตอนคนเขียนอยู่ปีหนึ่ง(นานมากแล้วแต่เผอิญความจำดี)
เจอกล่องคอนด้อมในกล่องยาที่ใช้เวลานักศึกษาไปออกค่าย แล้วก็จำได้ว่าสงสัยว่าเฮ้ย.....ทำไมต้องมีไว้ด้วยหว่า??
พอเขียนมาถึงตอนนี้นึกขึ้นมาได้เลยขอเขียนลงไปเสียหน่อย
ตอนนี้ถ้ามีเด็กคณะเดียวกันแล้วก็อยู่รุ่นใกล้ๆกับคนเขียนหลงมาอ่านน่าจะทราบแล้วล่ะว่าตัวป่วนมันเรียนคณะอะไร ^o^
...............................
หนูป่วนเนี่ยช่างยั่วจริงๆ คอยดูเหอะวันที่๒๗น่ะ พี่ฟ้าจะจัดไปให้สมใจอยากเลยทีเดียว
เชียร์ให้พี่ฟ้าพาน้องหนูป่วนตีลังกาสามตลบ 55555
เมฆคะ พี่อากาศกับตัวป่วนมันไม่ใช่นักยิมนาสติกนะจะได้อะไรอะไรก็ยุให้ตีลังกาสามตลบ อุเหม่.....ว่าแต่ ตกลงตงจะตอบตกลงกับขิมมั้ย? พี่นุ่นลุ้น
ไม่น๊า..............................หนูป่วนพูดอะไรออกไปลูก ไม่รอดแน่5555 สอบเสร็จก็เสร็จพี่ฟ้าเลย
ก็นิดนึงนะแนนนะ ตัวป่วนมันก็รักพี่ฟ้าของมันจะแย่แล้ว แล้วมันก็เชื่อว่าพี่เขารักมันจริง
มันรู้ตัวว่าคงใจแข็งไปได้ไม่นาน เพราะงั้นถ้าจะต้องยอม ก็ยอมแบบสมัครใจดีกว่าแบบถูกบังคับจริงป้ะล่ะ คริคริ
รอวันที่ 27 ด้วยใจจดจ่อค่ะ....
ป่วนเอ๊ยยยยย แค่นี้ก็ยั่วพี่เขาเกือบตายแล้วลูก...
กรี๊ดดดด ไม่อยากจะคิดถึงวันที่ 27 :o8: :-[
กร้ากกกกกกกกส์ อย่าเพิ่งเขินสิคะ :m32:
อ๊างงงงงง
ตัวป่วนมาลองใจพี่ฟ้าอย่างนี้
พี่ฟ้าก็น่าสงสารแย่ 5555
รอวันตัวป่วนสอบเสร็จด้วยใจจดจ่อค่ะ ><
เด็กเจ้าชู้มารอวันที่ตัวป่วนสอบเสร็จเพราะหวังจะได้เจอพี่ชมพูรึเปล่า ตัวป่วนสอบเสร็จพี่ชมพูก็ฝึกงานเสร็จเหมือนกันนะคะ
ส่วนพี่ปุ่น เอิ่ม ไกลนิดนึง ใช้ทุนอยู่ระนองโน่น
ก็แบบว่าชีวิตนี้ไม่เคยสงสารใครเท่าพี่ฟ้าเลย :m20:
แต่แทบจะรอให้ถึงวันที่ 27 (?) ไม่ไหวแล้วเนอะ อยากจะรู้ว่าไอ้ "ไม่นอนเฉยๆ" ของตัวป่วนนี่มันนอนไง :haun4:
ตอนหน้านี่เตรียมซับเลือดได้เลยป่ะคะ หรือว่ายัง คิๆ
ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปน้าาา
ตอนหน้ายังค่ะน้องเบียร์ ตอนถัดจากตอนหน้าสิ แต่ๆๆๆบทอัศจรรย์ของคู่นี้ จะได้เสียเลือดเร้อ???
พี่นุ่นสัญญาว่าจะไม่ตัดไปโคมไฟหรือกรอบหน้าต่าง แต่ๆๆๆ.....จะได้เสียเลือดเร้อ???
อ๊ากกก !! ตัวป่วน พูดอะไรออกไปเค้าเขินน๊า :-[
คู่นี้เนี่ย น่ารักน่าหยิกตลอดเลย อร๊่าายยย เขินๆๆๆ
แล้วไปบอกวันพี่ฟ้าขนาดนั้น เดี๋ยวก้อไม่เป็นอันสอนหรอก ฮ่าๆๆ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
อิอิ ตัวป่วนเข้าช่วงสอบ พี่อากาศแกก็ไม่มีสอนแล้วเหมือนกันค่ะ อันนี้ไม่ต้องห่วง คริคริ
แต่เรื่องกำหนดวัน คนเขียนตั้งใจแกล้งอิพี่ฟ้ามันเองแหละ มันคงลุ้นดีเนอะว่าแบบ อีกกี่วันน้า.....โฮะๆๆๆๆๆๆๆ
ช่ายๆ เขียนมาจากคาแรคเตอร์หนูกาลเอง แต่การ์ตูนมันน่ารักเกินไป
อย่าลืมตามไปอ่านเรื่องของต้องกะโจ้นะ เอามาลงแล้วว
พี่นุ่นไปอ่านมาแล้ว เข้าใจว่าจะเป็นเรื่องรักที่ยาวววววววว เพราะคงต้องปล่อยให้คุณโจ้เจอร์นีย์อีกนาน กร้ากกกกกกกกส์
-
กอดพี่นุ่นเช่นกันค่ะ จุ๊ฟๆๆ
เจอกล่องคอนด้อมในกล่องยาที่ใช้เวลานักศึกษาไปออกค่าย แล้วก็จำได้ว่าสงสัยว่าเฮ้ย.....ทำไมต้องมีไว้ด้วยหว่า??
โอ๊ะ มันมีจริงๆค่ะพี่นุ่น เคยเจอเหมือนกัน...แต่จำได้เพื่อนพาร์บอก "แบบนี้เสี่ยงอะ มันบาง~" 5555 (บางไม่บางอันนี้พาร์ไม่รู้อะค่ะไม่เคยลอง กร๊ากกกก...)
ตอนมอปลายอาจารย์เคยให้เอาไปใส่น้ำให้มันพองๆ(เหมือนลูกโป่งน้ำ)แล้วเอามาเจาะเล่นด้วยอะค่ะ :laugh:
ตายละๆๆๆๆ หนูป่วนอะ นับวันยิ่งกล๊ากล้า...
ไม่ได้กลัวว่าพี่ฟ้าจะหน้ามืดจับปล้ำเลยเนอะ อิอิ
พูดถึงสอบ :sad4:
อยากให้น้องป่วนสอบเสร็จเร็วๆจัง (แต่วันสอบของพาร์ ถ้าขอได้ไม่อยากจะให้มาถึงเล้ย~) ฮ่าาาา
ขอบคุณมากค่าาาา :L2:
-
25เว่ย
555+
เตรียมตัว!
ระวัง!
...!
น้องป่วนของพี่ โถ่ๆๆๆๆๆๆๆ
รีบๆมาต่อน้าคร้าบ
จุ๊บๆ
-
แฮะๆ พี่นุ่น เมฆพูดอะไรไม่ได้มากนอกจากคำว่า งานนี้คุณชายแรง
เดี๋ยวเราคอยดูมาตรการที่คุณชายจัดการดีกว่าเนอะ อิอิ
เชียร์ให้พี่ฟ้าพาหนูป่วนขึ้นชิงช้าสวรรค์ เอิ้ก
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไอ้หนูป่วน ทำไมมันยั่วเก่งอย่างนี้เนี่ย
รอวันที่ 27 ดีกว่า :z1:
(ป.ล) น้องนุ่นได้ใจจิง ๆ ทั้งในเรื่องและนอกเรื่อง :กอด1:
-
ขอสมัครเป็นสมาชิกใหม่ที่ทู้นี้ด้วยคนนะคะ
หลงรักกลอนพี่ฟ้าาาา
ผู้ชายอะไรโรแมนติกได้ขนาดนี้อ่ะ
งื้อออออออ
ยิ่งเป็นพวกชอบกลอนอยู่แล้วด้วย
กลอนเริ่ดมากๆเลย
(ตบมือให้แบบ ฟินนาเร่)
พี่ฟ้าก็ทำเอาเขินไปหมดเลยค่ะ
ตอนที่บอกว่า ถ้าไม่รู้จะเอาหน้าไว้ที่ไหน ให้เอามาแนบไว้กับอกพี่ ....
ชนะเลิศ
คนอ่านตายไปเลย ....
ตัวป่วนไม่หวั่นไหว ยังไงได้ล่ะ
รุกขนาดนี้แล้ว
ชอบจริงๆค่ะ
(โค้งงง)
-
สั้นๆนะคะพี่นุ่น ตัดไปวันที่27ด่วนค่ะ!
-
แกล้งคนแก่ให้กามขึ้นเนี่ย บาปนะจ๊ะ รู้ทั้งรู้ว่าสรีระเสียดสีกัน
ไฟก็สปาร์คไว นี่ท่าพี่แกไม่ใช่สุภาพบุรุษ เจน จริงๆล่ะก้อ
อิหนูลูกป้าท้องห้าเดือนแน่ๆลูก :m20: เจ้านุ่นนี่ก็นะแก่นเกินรีบพรีเซนต์ถุงยางซะ
เป็นสาวเป็นนางลูก ต้องเอากลิ่นสตอเบอแหล นะ 555
27 ทำไมรึลูก แหม..ให้ค.หวังพี่เค้า แต่ไอ่การจะเปิดซิง นี่ต้องนับล่วงหน้าด้วยเรอะลูก กร๊าก
นัดมาดู ไลอ้อนคิงส์อีกรอบรึป่าว :laugh:
+1จ้า
-
น่ารักมากเลยค่า อ่านไปยิ้มไปตลอด
อ่านกลอนแล้วเขินแทนตัวป่วนอ่ะ
ชอบมากเลยค่า เอา 1+ไปเลยค่า
-
รอวันสอบเสร็จเป็นเพื่อนพี่ฟ้าค่ะ เดาว่าฟ้าคงนับทุกวินาทีเลยมั้ง
-
ตอบเมนท์ๆๆๆ ไม่ใช่อะไร ปลื้มมากกับรีที่ห้าร้อย คริคริ
กอดพี่นุ่นเช่นกันค่ะ จุ๊ฟๆๆ
เจอกล่องคอนด้อมในกล่องยาที่ใช้เวลานักศึกษาไปออกค่าย แล้วก็จำได้ว่าสงสัยว่าเฮ้ย.....ทำไมต้องมีไว้ด้วยหว่า??
โอ๊ะ มันมีจริงๆค่ะพี่นุ่น เคยเจอเหมือนกัน...แต่จำได้เพื่อนพาร์บอก "แบบนี้เสี่ยงอะ มันบาง~" 5555 (บางไม่บางอันนี้พาร์ไม่รู้อะค่ะไม่เคยลอง กร๊ากกกก...)
ตอนมอปลายอาจารย์เคยให้เอาไปใส่น้ำให้มันพองๆ(เหมือนลูกโป่งน้ำ)แล้วเอามาเจาะเล่นด้วยอะค่ะ :laugh:
ตายละๆๆๆๆ หนูป่วนอะ นับวันยิ่งกล๊ากล้า...
ไม่ได้กลัวว่าพี่ฟ้าจะหน้ามืดจับปล้ำเลยเนอะ อิอิ
พูดถึงสอบ :sad4:
อยากให้น้องป่วนสอบเสร็จเร็วๆจัง (แต่วันสอบของพาร์ ถ้าขอได้ไม่อยากจะให้มาถึงเล้ย~) ฮ่าาาา
ขอบคุณมากค่าาาา :L2:
ก็ตัวป่วนมันคิดไว้แล้วไงว่ามันอ้ะยังไงก็รักพี่ฟ้าไปแล้ว ทีนี้มันก็ลองดูว่าจะเชื่อคำพูดพี่แกได้แค่ไหน
คือถ้าพี่ฟ้าจับปล้ำคืนนั้นมันก็คงเสียความรู้สึก แต่ยังไงก็เป็นคนที่รักอยู่ดี อิอิ
ส่วนเรื่องคอนด้อม (ที่อยู่ในกล่องที่ห้องสโมมันไม่ใช่ของแจกจากศูนย์สาธารณสุขนะน้องพาร์ มันมียี่ห้อด้วยล่ะ กร้ากกกกกกกส์)
25เว่ย
555+
เตรียมตัว!
ระวัง!
...!
น้องป่วนของพี่ โถ่ๆๆๆๆๆๆๆ
รีบๆมาต่อน้าคร้าบ
จุ๊บๆ
น้องอาร์มจะรับหน้าที่มาให้สัญญาณเริ่มเกมส์ปรี๊ดๆกับพี่ฟ้ามั้ยคะ? หุๆ จุ๊บๆนะ ขอให้ทำข้อสอบได้ :กอด1:
แฮะๆ พี่นุ่น เมฆพูดอะไรไม่ได้มากนอกจากคำว่า งานนี้คุณชายแรง
เดี๋ยวเราคอยดูมาตรการที่คุณชายจัดการดีกว่าเนอะ อิอิ
เชียร์ให้พี่ฟ้าพาหนูป่วนขึ้นชิงช้าสวรรค์ เอิ้ก
โอเค พี่จะคอยดูฝีมือน้องฟิผู้น่ารักน่ากอดค่ะ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไอ้หนูป่วน ทำไมมันยั่วเก่งอย่างนี้เนี่ย
รอวันที่ 27 ดีกว่า :z1:
(ป.ล) น้องนุ่นได้ใจจิง ๆ ทั้งในเรื่องและนอกเรื่อง :กอด1:
ขอบคุณค่ะพี่aa_mm กอดดดดดดดดดดดดดด รอต่อปายยยยยยยยยนะคร้า
ขอสมัครเป็นสมาชิกใหม่ที่ทู้นี้ด้วยคนนะคะ
หลงรักกลอนพี่ฟ้าาาา
ผู้ชายอะไรโรแมนติกได้ขนาดนี้อ่ะ
งื้อออออออ
ยิ่งเป็นพวกชอบกลอนอยู่แล้วด้วย
กลอนเริ่ดมากๆเลย
(ตบมือให้แบบ ฟินนาเร่)
พี่ฟ้าก็ทำเอาเขินไปหมดเลยค่ะ
ตอนที่บอกว่า ถ้าไม่รู้จะเอาหน้าไว้ที่ไหน ให้เอามาแนบไว้กับอกพี่ ....
ชนะเลิศ
คนอ่านตายไปเลย ....
ตัวป่วนไม่หวั่นไหว ยังไงได้ล่ะ
รุกขนาดนี้แล้ว
ชอบจริงๆค่ะ
(โค้งงง)
ยินดีต้อนรับสุดใจค่ะ ชอบกลอนรอตอนหน้านะคะ มาอย่างเยอะ ถึงได้ช้าอยู่นี่ไง กร้ากกกกกกกส์
สั้นๆนะคะพี่นุ่น ตัดไปวันที่27ด่วนค่ะ!
กระต่ายน้อยยยยยยยย หื่นนนนนนนนนนนนน เสียภาพหญิงไทยใจงามหมดนะคะ ^o^
แกล้งคนแก่ให้กามขึ้นเนี่ย บาปนะจ๊ะ รู้ทั้งรู้ว่าสรีระเสียดสีกัน
ไฟก็สปาร์คไว นี่ท่าพี่แกไม่ใช่สุภาพบุรุษ เจน จริงๆล่ะก้อ
อิหนูลูกป้าท้องห้าเดือนแน่ๆลูก :m20: เจ้านุ่นนี่ก็นะแก่นเกินรีบพรีเซนต์ถุงยางซะ
เป็นสาวเป็นนางลูก ต้องเอากลิ่นสตอเบอแหล นะ 555
27 ทำไมรึลูก แหม..ให้ค.หวังพี่เค้า แต่ไอ่การจะเปิดซิง นี่ต้องนับล่วงหน้าด้วยเรอะลูก กร๊าก
นัดมาดู ไลอ้อนคิงส์อีกรอบรึป่าว :laugh:
+1จ้า
คุณmecon ก็นะ มันก็ไม่ได้คิดจะนับวันอะไรหรอกค่ะ ก็แค่ ข่าวเขาว่าอะจื๊ดกันมันเจ็บ
ไอ้หนูของเรามันก็กลัวว่าถ้าทำช่วงสอบมันจะไม่ดีกับเกรดไรงิ เลยรอฤกษ์งามยามดีเวลาปลอด คริคริ
ส่วนไอ้นุ่น ปล่อยมันไปค่ะ :m13:
น่ารักมากเลยค่า อ่านไปยิ้มไปตลอด
อ่านกลอนแล้วเขินแทนตัวป่วนอ่ะ
ชอบมากเลยค่า เอา 1+ไปเลยค่า
ขอบคุณนะคะ ยินดีต้อนรับค่ะ ชอบกลอนมาอีกรายแล้ว งั้นรอตอนต่อไปรับรองอ่านกลอนจุใจแน่นอนค่ะ โฮะๆๆๆๆๆ
รอวันสอบเสร็จเป็นเพื่อนพี่ฟ้าค่ะ เดาว่าฟ้าคงนับทุกวินาทีเลยมั้ง
สงสารพี่ฟ้าแกเนอะ ^_______^
-
อีป้าแก่ๆ จะรอวันที่ปวนสมยอมพี่ฟ้า 555 แล้วฉันจะรอดูเธอ แล้วฉันจะรอลุ้นใกล้ๆ
-
ขออ่านสองตอนเลยมั๊ย writer o18
+1
-
การที่พี่ฟ้ารู้จักหักห้ามใจ กำลังจะได้รับผลตอบแทนที่ดีมากกกกกกกก แล้ว ฮิ้วววววววว :z1:
-
:3123:
มาเป็น FC เรื่องนี้ครับ สนุกมาก ๆ เลย
เพิ่งได้เข้ามาอ่านอ่ะ ชอบ ๆ ปล. รอวันที่หนูป่วนเสียตัว :oo1:
-
กริ้ดดดด ตัวป่วนของพี่ น่ารักน่าฟัดจริง ๆ เลย
เมื่อไหร่จะถึงวันที่ 27 น๊อ คริ ๆ
-
ตัวป่วนเอ้ย
ยั่วกันเห็นๆเลยนะคะเนี่ย ฮ่าๆ
-
ยั่วพี่ฟ้าแบบนี้ วันที่27จะเหลือรอดหรือเปล่านะ อิอิ
-
คิดถึงตัวป่วนกับพี่ฟ้าจังเลย~~
-
มาอ่านรวดเดียวจนทัน เย้...เย้
คิดถึงตัวป่วนกับพี่ฟ้าจะแย่ แต่ต้องตั้งใจอ่าน เลยต้องรอเวลาว่างหน่อย เพราะมันไม่ค่อยจะว่าง แต่ละตอนยาวๆทั้งนั้น :-[
อิอิ อ่านทีไร หวานทุกที
น้องป่วนเราก็นะ ให้ความหวังพี่ฟ้าขนาดนี้
วันที่ 27 จะนอนกันแบบไหนหรอ คนอ่านอยากรู้จัง :confuse:
-
โอย ขอโทษที่ไม่ได้มาแปะเมื่อวานนะคะ พอดีงาน(ใหญ่มาก)เข้ากะทันหัน แต่คืนนี้มาต่อตอนต่อไปแน่นอนค่ะ
ขอโทษษษษษษษษษษษษษษษนะคะ :m17:
-
มาเกาะขอบหน้าต่างรอตัวป่วนกับพี่ฟ้า
พี่ฟ้านี่คงนั่งนับวันรอตัวป่วนสอบเสร็จแน่ ๆ เลย
ถ้าเพื่อนนุ่นรู้ว่าตัวป่วนบอกพี่ฟ้าอย่างนี้แล้วจะเป็นยังไงน๊า
ไม่อยากจะคิดเลย ๕๕๕
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
มารอหนูป่วนเสียตัว 55555
-
มาแล้วค่ะ มาแปะตอนต่อไปแล้วนะ
ดีใจที่คิดถูกเขียนให้เสร็จก่อนไปอ่านเรื่องของภาคกับเบียร์ เอะใจตั้งแต่เห็นชื่อตอน เลยไม่กล้าอ่าน T_T
เอาเป็นว่า ใครไปเสียน้ำตาเรื่องไหนมา
เชิญมาปรับอารมณ์กินน้ำตาลกันกับตัวป่วนและพี่อากาศนะคะ ^^
.......................
.......................
ตอนที่๓๐ ราตรีนี้พี่หนาว...จนเกินหนาว
“พี่ฟ้า.....ผมสอบเสร็จวันที่27”
“แล้ว?”
“วันนั้นพี่ฟ้าอยู่กรุงเทพรึเปล่า?”
“27 อยู่ครับ ตัวป่วนมีอะไรรึเปล่า อยากไปเที่ยวไหนเหรอ?”
“ไม่ได้จะไปเที่ยวไหน แต่.....วันนั้นผมจะมานอนบ้านนี้อีก แล้ว....แล้วก็จะไม่นอนเฉยๆด้วย”
“............................”
.......................
.......................
พี่อากาศตัวโตยังนั่งอยู่ในรถอีกเกือบสิบนาที ทั้งๆที่ไอ้หนูป่วนมันวิ่งเขินหน้าตาแดงก่ำเข้าบ้านไปตั้งนานแล้ว
ไม่ใช่ว่าจะจำทางกลับบ้านตัวเองไม่ได้หรอกนะ แต่พี่อากาศแกต้องการจะซึมซับเจ้าความสุขที่มันลอยวนอยู่ในอากาศรอบๆตัวหน้าบ้านไอ้หนูป่วนให้มากที่สุดน่ะสิ
เมื่อกี้ตอนนั่งกันมาในรถ เกิดอะไรขึ้นบ้างน่ะเหรอ มาสิ เรามาแอบฟังคู่รักเขาจู๋จี๋กันดีกว่า
“ไหนว่าไม่รีบ วันนี้ไม่มีแล็บแล้วทำไมไม่อยู่เล่นบ้านพี่ก่อนล่ะ หืม?”
“ก็....จะกลับบ้านไปอ่านหนังสือสอบ”
“งั้นพี่ขับรถไปที่บ้านตัวป่วน แล้วตัวป่วนก็เอาหนังสือมาอ่านบ้านพี่ดีกว่า....นะ......”
“ไม่เอาหรอก ผมอยู่บ้านอ่านกับไอ้แผนมันดีกว่า”
“งั้นวันนี้พี่ขอเขียนงานที่บ้านป่วนด้วยคนนะครับ”
จะเขียนงานหรือจะทำอะไรกันแน่ ส่งสายตาหวานเยิ้มจนไอ้หนูป่วนมันเกิดอาการไม่รู้จะเอามือไปไว้ที่ไหนแล้ว
“หึ อย่าดีกว่า พี่ฟ้าอยู่ด้วยเดี๋ยวผมไม่มีสมาธิ”
อ้าว ไอ้นี่พูดเองแล้วเพิ่งนึกขึ้นได้มั้งว่าตัวเองพูดอะไรออกไป หันหน้ามามองคนขับรถตัวโตแล้วทำหน้าเหวอตกใจตัวเองได้อีก
พี่อากาศผู้มีความสุขล้นอก เลยได้แต่ส่งยิ้มหวานมาให้คุณแฟนของแก
ใจจริงอยากจะแหย่อยากจะแซวนะ แต่แกกลัวไอ้หนูป่วนมันหมั่นไส้ยกเลิกนัดวันที่27 เลยปล่อยๆไปก่อน
“เออพี่ฟ้า”
“ครับผม?”
“ชุดนอนที่ให้ผมใส่เมื่อคืน ของใครเหรอ?”
ไอ้หนูป่วนสงสัยกลัวรถเงียบเกินเลยหาเรื่องคุย แล้วแกจะมาสงสัยอะไรตอนนี้
“ก็ของตัวป่วนไงครับ”
“เอ๊ะ?”
“ก็ พี่เตรียมเอาไว้ให้ไงครับ เผื่อวันไหนตัวป่วนอยากจะค้างที่บ้าน....”
เท่านั้นแหละ ไอ้หนูป่วนเอื้อมมือไปเปิดวิทยุฟังหัวข้อข่าวยามเช้าทันที เพราะตัวเองสติหลุดจนหาเรื่องมาคุยกับคนขับรถตัวโตอีกไม่ไหว ก็คุยด้วยทีไรได้อายตลอดนี่นา
พอรถมาจอดหน้ารั้วบ้าน พี่อากาศก็ไม่ต้องทวงคำลาแล้ว ตัวป่วนมันจัดการปลดเข็มขัดนิรภัยเรียบร้อยก็พนมมือไหว้ขอบคุณที่มาส่งแล้วยื่นหน้าไปจุ๊บแก้มพี่แกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะวิ่งปรู๊ดเข้าบ้านโดยไม่ทันให้พี่อากาศแกได้ร่ำลาสักนิด ปล่อยให้แกนั่งดื่มด่ำกับความสุขอยู่ในรถคนเดียวนั่นแหละ
..................................
..................................
“เมื่อวันนั้นนึกว่าฝันทั้งยังตื่น ที่งามชื่นเผยวาจาว่าจะให้
จะตั้งตานับวันคอยยอดดวงใจ นัดพี่ไว้ก็ขาดไปอีกสิบวัน
ขนมหวานที่ส่งให้ในวันนี้ ย้ำให้รู้รสรักพี่ไม่แปรผัน
ที่ว่าหวานจะยิ่งหวานสำราญครัน รอจอมขวัญมาลองลิ้มชิมกับตัว”
“ไอ้ป่วน แกไปนัดอะไรพี่อากาศไว้ บอกมานะ”
“เปล่า......”
“เปล่าบ้าอะไร? อ๊ายยยยยยย เอาจริงแล้วใช่มั้ยอ้ะแก ตื่นเต้นว่ะ”
“หึๆๆ แล้วนุ่นไปตื่นเต้นอะไรกับป่วนมันล่ะ”
ไอ้คุณแผนหัวเราะหึๆไปมือก็หยิบถุงเครื่องบรรณาการจากพี่อากาศมารื้อไป
“เออๆ แกไม่เกี่ยวด้วยสักหน่อย” ไอ้หนูป่วนก็ได้แต่งุบงิบพูด หน้าเพื่อนมันยังไม่กล้ามอง
“เดี๋ยวนะ อีกสิบวัน ก็วันที่27 วันสอบเสร็จนี่หว่า นี่แกกะว่าทำเสร็จก็มีเวลาพักฟื้นเลยใช่มั้ย?”
“อินุ่นบ้า พูดอะไรออกมาไม่อายปาก เป็นผู้หญิงนะแกน่ะ”
“ป่วนแกก็ไม่ต้องอายนักหรอก พี่อากาศของแกเขาก็อายเหมือนกันแหละ ไม่งั้นมีหรือจะแค่มาถึงยิ้มไปยิ้มมาสบตาสองปื้ด พอวางของไว้ให้ก็ไปง่ายๆแบบนี้”
“เหอะ ใครว่าพี่เขาอายล่ะ เขาแค่ทำตามเงื่อนไขอยู่ต่างหาก”
“เงื่อนไขอะไร?”
ตอนนี้ไอ้คุณนุ่นถามไปก็เคี้ยวบราวนี่เนื้อแน่นๆที่ไอ้คุณแผนมันรื้อออกมาจากกล่องแล้วจับยัดใส่ปากไปด้วย
“ก็ จนกว่าจะสอบเสร็จชั้นห้ามไม่ให้พี่ฟ้ามาป้วนเปี้ยนใกล้ๆน่ะสิ”
“อ้อๆ กลัวอ่านหนังสือไม่รู้เรื่องว่างั้น”
“ก็เออสิ”
ตัวป่วนมันต้องยอมรับอย่างไม่มีข้อโต้แย้งเลยล่ะ ก็พอมันเองเป็นฝ่ายพูดนัดวันออกไปแบบนั้น
พี่อากาศที่เคยหวานใส่มาตลอดก็เหมือนจะเติมน้ำตาลลงในทุกคำพูดและทุกการกระทำเวลาที่เข้าใกล้มันเข้าไปอีก
ตัวป่วนมันเขินจะแย่ ยิ่งคิดถึงเรื่องที่มีนัดวันสอบเสร็จมันก็ยิ่งเขินจนแทบจะทำอะไรไม่ได้ ถ้ามีหน้าพี่แกมาป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆคอยส่งตาเยิ้มๆหวานๆมาให้
อย่าว่าแต่อ่านหนังสือเลย ต่อให้แค่กินข้าวไอ้หนูป่วนมันก็มือไม้อ่อนทำช้อนหลุดมือมาแล้ว
“แล้วแก........พร้อมแล้วเหรอ?” ดูไอ้เพื่อนนุ่นถามไอ้หนูป่วนเสียก่อน แกไปยุ่งอะไรกับม้านนนนนน
“นุ่น!”
“อะไรอ้ะแผน ไม่เห็นต้องดุเลย” โฮ่......เจอคุณพ่อแผนดุเข้าไปไอ้นุ่นถึงกับสะดุ้ง แต่ก็ยังไม่วายเถียง
“ก็คงพร้อมแล้วแหละ ทำไมอะมันต้องเตรียมตัวยังไงบ้างชั้นก็ไม่รู้ว่ะ เกิดมายังไม่เคยมีแฟนสักคน”
“ชั้นก็ไม่รู้ว่ะ แต่ ถ้าไงพรุ่งนี้เช้าสอบแคลเสร็จแล้วไปถามกับคุณกูเกิ้ลก็ได้นี่ เดี๋ยวชั้นช่วยหาข้อมูล”
“ไม่ต้องเลยทั้งสองคน!”
“อะไรอ้ะแผน อีกแล้วนะ กีดกันการหาความรู้ตลอด”
“ก็ไม่เห็นความจำเป็นว่าป่วนมันจะต้องไปหาความรู้อะไรเลย แฟนมันก็ไม่ใช่แบบใสซื่อไม่รู้อะไรสักหน่อย ถ้าพี่เขาอยากให้รู้อะไร เดี๋ยวเขาก็สอนมันเองแหละ ยิ่งแกนะนุ่น แกอ้ะ ไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลย พรุ่งนี้สอบแคลเสร็จแล้วบ่ายว่างก็จริง แต่วันพฤหัสสอบสองวิชานะ อย่าลืมสิแทนที่จะเอาเวลามาอ่านหนังสือ ทวนแล็บ นี่กลับจะชวนกันไป.....”
“ซ้า.........ธุ ลูกขออภัยเจ้าค่ะเจ้าคุณพ่อ ลูกผิดไปแล้ว เจ้าคุณพ่อให้อภัยลูกเถิดนะเจ้าคะ”
ไม่ใช่แค่พูด แต่ไอ้คุณนุ่นถึงกับยกมือไหว้ไอ้คุณแผนมันท่วมหัว แล้วไอ้ลูกกะตาล้อเลียนนั่นมันอะไร ตกลงแกได้สำนึกบ้างมั้ยเนี่ยไอ้นุ่น
ไอ้คุณแผนได้แต่ส่ายหน้าให้กับความบ้าของผู้หญิงคนเดียวในกลุ่ม
ในขณะที่ไอ้หนูป่วนก็ปลดความกังวลออกไปได้ ในใจก็คิด....เอาวะ ไว้ใจพี่ฟ้าแล้วกัน ยังไงพี่ฟ้าคงไม่ทำอะไรให้มันเจ็บหรอก
เอาตัวเองให้รอดจากสอบไฟนอลเทอมนี้ก่อนดีกว่า
..........................
..........................
ตัวป่วนมันอ่านหนังสือสอบได้ดีขึ้นจริงๆเมื่อพี่อากาศของมันไม่มาคอยส่งตาเยิ้มใกล้ๆ แต่มันเองก็แย่นะ ก็คิดถึงน่ะสิ คิดถึงเขามาก....
ที่แย่ยิ่งกว่านั้น มันดันแข็งใจลดโควตาการโทรหาให้เป็นโทรมาหาได้แค่วันละครั้ง แถมห้ามชวนคุยเกินสิบนาทีด้วย
แต่อย่างพี่อากาศแกน่ะหรือจะหมดหนทาง ไม่ให้ไปหาก็ไม่มา โทรหาได้แค่วันละครั้งก็ไม่ขัดใจ....
แต่ใช่ว่าไอ้หนูป่วนมันคิดถึงข้างเดียวเสียเมื่อไหร่ พี่อากาศแกก็คิดถึงมากเหมือนกัน เลยกลับไปใช้วิธีที่เคยได้ผลมาแล้วอีกครั้ง
ที่ต่างไปคือคราวนี้เวลาส่งของกินจะไม่ใช่แค่ชิ้นสองชิ้น แต่จะเผื่อแผ่ไปถึงเพื่อนสนิทสองคนของคุณแฟนเสมอ
แถมบางวันมีพิเศษมาเป็นปิ่นโตอาหารกลางวันอีกด้วย อาหารแต่ละอย่างบำรุงสมองไอ้คนอยู่ในช่วงสอบน่าดู
ก็ปีหนึ่งเทอมสองตารางเรียนมันบังคับให้ต้องเรียนทั้งหมดตั้ง 22 หน่วยกิต แถมบางวิชามีทั้งสอบข้อเขียนทั้งสอบแล็บ
เพื่อนร่วมคณะไอ้หนูป่วนตอนนี้หลังผ่านช่วงไฟนอลมาได้หนึ่งสัปดาห์ก็มีสภาพหน้าเน่า ขอบตาดำคล้ำกันไปหมด
จนถึงวันสอบวันสุดท้ายนั่นแหละ พอออกจากห้องสอบตอนบ่ายสาม ไอ้หนูป่วนมันก็ลากเพื่อนสองคนไปเดินหาซื้อของ.....ของขวัญให้พี่ฟ้า
มันบอกเพื่อนรักเพื่อนเลิฟว่าให้เป็นของตอบแทนที่พี่อากาศแกคอยส่งข้าวส่งน้ำมาตลอด แต่ตัวมันยังไม่เคยให้อะไรพี่เขาสักอย่าง
แต่ในใจมันน่ะคิดว่า.....ของชิ้นนี้จะเป็นของขวัญชิ้นแรก
ให้พี่อากาศแกจำได้ว่าต่อไปวันนี้ของทุกปีจะเป็นวันสำคัญของทั้งสองคน
ก็.....เมื่อคืนนี้ตอนกำลังทวนสูตรคำนวณที่ต้องจำก่อนนอน เกือบจะตีสองอยู่แล้ว
อยู่ๆพี่อากาศตัวโตก็โทรเข้ามาแล้วเรียกให้ไปเปิดประตูหน้าบ้าน ส่งรังนกอุ่นๆควันยังกรุ่นมาให้ คะยั้นคะยอให้นั่งกินมันตรงชิงช้าหน้าบ้านนั่นแหละ
พอไอ้หนูป่วนมันกินเสร็จพี่อากาศแกก็ยิ้มแล้วขอค่ารังนก ตัวป่วนมันเลยจ่ายไปเป็นหอมแก้มซ้ายขวาข้างละที
พี่อากาศถึงยื่นม้วนกระดาษสาผูกริบบิ้นสีฟ้าอ่อนมาให้แล้วบอกให้ค่อยไปเปิดอ่านบนห้องนอน
ตัวป่วนมันยืนส่งพี่ฟ้าของมันขับรถกลับบ้าน
พอขึ้นมาถึงห้องนอนถึงได้แกะริบบิ้นเปิดกระดาษม้วนเล็กนั้นออกดู
เลยได้พบกับข้อความที่ทำให้หัวใจอุ่นจนร้อน.........
“เพ็ญพระจันทร์กระจ่างฟ้าราตรีนี้ ดาราลี้เร้นไกลไม่สู้โสม
จะเกี่ยวจันทร์ลงมาลูบจูบตระโบม จะลอบโลมเลียมไล้ในรังนอน
ราตรีนี้พี่หนาวจนเกินหนาว เพราะถึงคราวต้องห่างเจ้าดวงสมร
หนาวที่ใจอยากได้เจ้ามากอดนอน แนบเนื้ออ่อนให้ทรวงอุ่นทุกเวลา
ลมรำเพยระเรื่อยลิ่วพลิ้วระบัด ไม่อาจตัดความคิดถึงคะนึงหา
แม้นมิได้กอดไว้แนบอุรา ขอเพียงเห็นดวงหน้าก็เบาใจ
ที่เจ้าห้ามไม่ให้พบพี่ก็รู้ ว่าโฉมตรูมีกิจเป็นข้อใหญ่
แต่เฝ้ารอให้ถึงวันยอดดวงใจ สัญญาไว้รวมสองใจเป็นหนึ่งเดียว”
............................
............................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
กรีดร้องอะค่ะพี่นุ่น...อ่านแล้วว่าจะยิ้มก็ดันยิ้มไม่ออกง่าาา
5555 แบบว่าเหมือนพี่นุ่นรู้ทัน...
พอดีไปอ่านเรื่องอื่นมาอารมณ์มันยังค้างอยู่...
ไม่น่าเลย รู้งี้อ่านตัวป่วนกะพี่ฟ้าก่อนดีกว่า ><
โอ้ยยยย...เมื่อไหร่จะสอบเสร็จนี่???? (หวังอะไร? 555)
นุ่นได้อีกอะ...ฮ่าาา ตื่นเต้นยิ่งกว่า!
ขอบคุณมากๆค่าาา :กอด1:
-
สงสารพี่ฟ้า แต่สงสารตัวป่วนด้วย เงื่อนไขเด็กวัยเรียนนี่โคดจะแยะ
ลุงฟ้าคงเข้าใจนะเคอะ มาให้ขนม ส่งเสบียงรักกันได้แบบไม่มากไม่น้อย
รอหลังสอบเสร็จค่อยชดเชยให้สมกับที่ขาดๆหายๆไม่อิ่มเอมจายนะคะ
แหม........จู่บตระโบม ดิ้นๆๆอยากได้ๆ อยากจูบให้หนำใจชิมิแต่ต้องอดเปรี้ยว
ไว้กินหว๊านหวานแม่เนื้ออุ่นดีกว่าเนอะ พี่ฟ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ส่วนน้องนุ่น แบบนั้นต้องให้อากู๋สอนอีกแบบนึงลูก ทีนี้ล่ะเรียนรู้ให้ลึกถึงกึ๋นไปเลยนะเคอะ
+1จ้า
-
รีบมานั่งรอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ อิอิ
พี่ฟ้าน่ารักจังเลยเนอะ อ่านเรื่องยิ้มช่วยเพิ่มน้ำตาลในเลือดหน่อย
ช่วยบำบัดอาการก๊อกแตกจากเบียร์กับภาคได้เป็นอย่างดี
-
เพิ่งมาตามอ่าน น่าร๊ากดีอ่ะ ชอบทั้งตัวป่วน และพี่ฟ้า
-
กรี๊ดดดดดดดดด
หวานแต่ทำไมกาลยั่งเหี่ยวๆหว่า
สงสัยตอนเขียนบิ้วอารมณ์ตัวเองมาไปหน่อย
T^T
......
-
เขิลๆๆๆๆๆๆ
ยังดีนะครับมีเรื่องมาทำให้อารมณ์ดี
วันนี้ ก็ดาวน์ไปทั้งวันแหละ
ป่วนจ๋าาาา
สอบเสร็จ
แล้วจะเทสเครื่องยัง
นานไหม
รอน้าาาา
จุ๊บๆ
-
หวานจนมดออกจากรังจะมาไต่ยุบยับ บนหน้าจอแล้วคะ
อีป้าแก่ๆ รอจุดพลุอย่างเดียวละกันค่ะ 5555 +1 ด้วยค่ะ
-
ป่วน สอบเสร็จเร็วๆนะ พี่ฟ้าหนาวเนื้อ ป่วนต้องห่มด้วยเนื้อนะหนู 5555
-
น่ารักสมกับความคิดถึงจริงๆค่ะ
หวานไปเต็มๆกับกลอนเช้าแล้วก้อก่อนนอน :o8:
รอวันที่ 27 เหมือนกัน~~
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
1.....
2.........
3............
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อ๊ายๆๆๆๆ
พี่นุ่น หนูเขิน>////////<
*กลิ้งกลับเข้ามุ้งไปนอนรอตอนต่อไป ไม่รู้จะเม้นต์อะไรมัวแต่เขิน 55+*
-
โห กลอนหวานล้ำ ขนาดนี้ น้องป่วน ยินยอมพร้อมใจเป็นแน่แท้
พี่ฟ้า ยังไงก็ถนุถนอมน้องเค้าหน่อยนะจ้ะ :-[
ปล . ปรับอารมณ์ เกือบไม่ทัน เรื่องอื่นดราม่า เรื่องนี้หวานล้ำยกกำลังสอง เอามาบวกกันหารสองได้ไหม :sad4:
-
หนีเศร้าจากเรื่องนู้น มาซึ้งกับเรื่องนี้ค่ะ
-
ขนมหวานที่ส่งให้ในวันนี้ ย้ำให้รู้รสรักพี่ไม่แปรผัน
ที่ว่าหวานจะยิ่งหวานสำราญครัน รอจอมขวัญมาลองลิ้มชิมกับตัว
จะบ้าตาย อ่านแล้วเขินมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ตกลงว่าตัวป่วนมันจะเป็นคนชิมหรอคะ เราว่าพี่อากาศมากกว่า ที่ล้างท้องรอชิมเนี่ย :laugh:
-
"สัญญาไว้รวมสองใจเป็นหนึ่งเดียว" <<<< ชอบประโยคนี้จัง o13
-
เจอตอนนี้เม้นไม่ออกเลยค่ะพี่นุ่น
กลอนสองกลอนทำตายไปเลย
เขินๆๆๆเขินไม่ไหวแล้ว ><
-
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ช่วยเยียวยาความเครียดสะสมจากเรื่องน้องจุมได้ดีทีเดียวค่่ะ
กรี๊ดดดดดด....คุณนุ่นนนนนนนนนนนนนน
ตอนหน้า....วันที่ 27 ใช่หรือไม่?????? :z1:
ป่วนขา...หนูต้องไปหาอาจารย์กูฯ ด่วนนะคะลูกคืนนี้ เตรียมตัวไว้ก่อนไม่เสียหลายนะคะลูก...
พี่ฟ้าขา ในฐานะที่พี่เคยมีประสบการณ์มาก่อน (เชอะ) พี่ฟ้าต้องทะนุทะนอมน้องมากๆ นะ...อย่าเอาแต่ใจตัวเองนะรู้ไหม!!!
ปล. กลอนยังคงทำให้วาบหวาม หวานจ๋อย และเขินได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุดเหมือนเดิมค่ะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด :z1:
นับเวลารอ วันที่27 ของตัวป่วน :-[
-
เลิกอ่านเรื่องนี้ได้มะ.........
หวาน เลี่ยน อิดฉา ปวดปาก เมื่อยกราม เขินแทน (ซึ่งไม่รู้ว่าตรูจะเขินไปทำไม) ฮ่าๆๆ :o8:
-
ตอบเมนท์ๆๆๆๆๆๆๆ
ปล.มันโควทได้แค่เมนท์ท้ายๆใช่มั้ยคะ เพิ่งรู้???
น่ารักสมกับความคิดถึงจริงๆค่ะ
หวานไปเต็มๆกับกลอนเช้าแล้วก้อก่อนนอน :o8:
รอวันที่ 27 เหมือนกัน~~
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
นุ่นก็รอวันที่27ค่ะ เขียนไปได้หน่อย อดใจไม่ไหวไปอ่านเรื่องของภาคกับเบียร์ ทั้งที่ตงิดใจกับชื่อตอนจนไม่กล้าอ่านมาตั้งแต่วันก่อน
ตอนนี้จมกับความเศร้าอยู่ค่ะ ร้องไห้น้ำตาไหลพรากๆเลย
1.....
2.........
3............
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อ๊ายๆๆๆๆ
พี่นุ่น หนูเขิน>////////<
*กลิ้งกลับเข้ามุ้งไปนอนรอตอนต่อไป ไม่รู้จะเม้นต์อะไรมัวแต่เขิน 55+*
เขินเนอะๆๆๆ พี่นุ่นก็เขิน แบบว่าพี่อากาศแรงอ้ะ เดี๋ยวตอนต่อไปต้องเพิ่มเลเวลความอีโรติคอีก จะอัศจรรย์แล้วด้วย ไม่มั่นใจเท่าไหร่แต่ก็จะเขียน
โห กลอนหวานล้ำ ขนาดนี้ น้องป่วน ยินยอมพร้อมใจเป็นแน่แท้
พี่ฟ้า ยังไงก็ถนุถนอมน้องเค้าหน่อยนะจ้ะ :-[
ปล . ปรับอารมณ์ เกือบไม่ทัน เรื่องอื่นดราม่า เรื่องนี้หวานล้ำยกกำลังสอง เอามาบวกกันหารสองได้ไหม :sad4:
เหมือนกันเลยค่ะ น้องจุมกับพี่วุฒิยังไม่เท่าไหร่นะ เพราะเราชินกับความดราม่าของเรื่องมาตลอด
แต่ภาคกับเบียร์มันกระชากอารมณ์จริงๆ ร้องไห้จนแสบตาไปหมดแล้ว T___T
หนีเศร้าจากเรื่องนู้น มาซึ้งกับเรื่องนี้ค่ะ
ยินดีต้อนรับค่ะ เรื่องนู้นเศร้ามากจริงๆ ไม่ไหวเลย ร้องไห้น้ำตาแตก เฮ้อออออออออ
ขนมหวานที่ส่งให้ในวันนี้ ย้ำให้รู้รสรักพี่ไม่แปรผัน
ที่ว่าหวานจะยิ่งหวานสำราญครัน รอจอมขวัญมาลองลิ้มชิมกับตัว
จะบ้าตาย อ่านแล้วเขินมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ตกลงว่าตัวป่วนมันจะเป็นคนชิมหรอคะ เราว่าพี่อากาศมากกว่า ที่ล้างท้องรอชิมเนี่ย :laugh:
เขินนนนนนนนนน พี่อากาศแอบฮาร์ดคอร์ คริคริโฆษณาตัวเองไม่มีเขินบ้างเลย
"สัญญาไว้รวมสองใจเป็นหนึ่งเดียว" <<<< ชอบประโยคนี้จัง o13
ดีใจที่ชอบค่ะ :กอด1:
เจอตอนนี้เม้นไม่ออกเลยค่ะพี่นุ่น
กลอนสองกลอนทำตายไปเลย
เขินๆๆๆเขินไม่ไหวแล้ว ><
แปลว่าพี่อากาศกลับมาเรียกคะแนนได้แล้วใช่มั้ยน้องอ้อ น้องอ้อไม่ถวิลหาพี่ภพกับพี่ปุ่นแล้วใช่มั้ย?
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ช่วยเยียวยาความเครียดสะสมจากเรื่องน้องจุมได้ดีทีเดียวค่่ะ
กรี๊ดดดดดด....คุณนุ่นนนนนนนนนนนนนน
ตอนหน้า....วันที่ 27 ใช่หรือไม่?????? :z1:
ป่วนขา...หนูต้องไปหาอาจารย์กูฯ ด่วนนะคะลูกคืนนี้ เตรียมตัวไว้ก่อนไม่เสียหลายนะคะลูก...
พี่ฟ้าขา ในฐานะที่พี่เคยมีประสบการณ์มาก่อน (เชอะ) พี่ฟ้าต้องทะนุทะนอมน้องมากๆ นะ...อย่าเอาแต่ใจตัวเองนะรู้ไหม!!!
ปล. กลอนยังคงทำให้วาบหวาม หวานจ๋อย และเขินได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุดเหมือนเดิมค่ะ
ตัวป่วนไม่ทันไปหาคุณเกิ้ลแล้วค่ะ ไปซื้อของขวัญห้พี่ฟ้าอยู่ ส่วนพี่ฟ้า......ค่ะ แกจะทะนุถนอมน้องค่ะ อรั๊ยยยยยยย
กรี๊ดดดดดดดดดดดด :z1:
นับเวลารอ วันที่27 ของตัวป่วน :-[
อ้ะ มาเขินหมู่ไปด้วยกันนะคะ รอวันที่๒๗กันเต็มกระทู้เลยทีเดียว กร้ากกกกกกกกส์
เลิกอ่านเรื่องนี้ได้มะ.........
หวาน เลี่ยน อิดฉา ปวดปาก เมื่อยกราม เขินแทน (ซึ่งไม่รู้ว่าตรูจะเขินไปทำไม) ฮ่าๆๆ :o8:
แนนคะ อย่าว่าแต่คนอ่านอ่านแล้วเขิน ขอย้ำๆๆๆๆๆ อิคนเขียนนี่ก็เขียนไปเขินไปค่ะ กร้ากกกกกกกกกส์
..........
ปลลล. พยายามจะเขียนตอนต่อไป(ซึ่งอัศจรรย์มาก)อยู่ แต่ยังอารมณ์ดาวน์แบบน้องอาร์มน้องกาลอยู่เลย
เลยเข้ามาตอบเมนท์ก่อน ไม่งั้นเดี๋ยวอัศจรรย์จากพี่ฟ้าจะหมดหวาน :m17:
-
อ้้าคคคคคคคคคคคคคคคคคคค ^_________________________^
ยิ้มจนหน้าบานหมดแล้ว
ยังเหลืออีกไมอ่ะคนแบบเนี้ย ห่อกลับบ้านคนดิ
โอ๊ยยยย พี่ฟ้า อะไรจะขนาดนั้น
:o8: :o8: :o8:
-
อยากบอกว่า กลอนเพราะมากเลย ภาษาสวยด้วย
-
หวาน หวาน หวาน แล้ว ก็หวาน
อ่านแล้วมีความสุขจัง คึคึ
-
อ๊ายยยยยยยย หวานกันจังเลย
รักนิยายเรื่องนี้จังเลย อ่านแล้วหายเครียดจากเรื่องอื่น
รอวันที่ 27 อยู่นะจ๊ะ ไอ้หนูป่วน :z1:
-
น้ำตาลขึ้นแล้ว
กลอนเพราะทุกตอนเลย
อยากอ่านต่อ :serius2:
+1
-
ให้เราเป็นตัวป่วนก็คงเขินล่ะ ขนาดอ่านในนิยายยังเขินเลย
คนเขียนแต่งกลอนเก่งมากค่ะ
-
สงสารพี่ฟ้า แต่สงสารตัวป่วนด้วย เงื่อนไขเด็กวัยเรียนนี่โคดจะแยะ
ลุงฟ้าคงเข้าใจนะเคอะ มาให้ขนม ส่งเสบียงรักกันได้แบบไม่มากไม่น้อย
รอหลังสอบเสร็จค่อยชดเชยให้สมกับที่ขาดๆหายๆไม่อิ่มเอมจายนะคะ
แหม........จู่บตระโบม ดิ้นๆๆอยากได้ๆ อยากจูบให้หนำใจชิมิแต่ต้องอดเปรี้ยว
ไว้กินหว๊านหวานแม่เนื้ออุ่นดีกว่าเนอะ พี่ฟ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ส่วนน้องนุ่น แบบนั้นต้องให้อากู๋สอนอีกแบบนึงลูก ทีนี้ล่ะเรียนรู้ให้ลึกถึงกึ๋นไปเลยนะเคอะ
+1จ้า
คริคริ พี่ฟ้าอ้ะ คิดอะไรอยากทำอะรก็เขียนออกมาหมด ผู้ชายบ้าอารมณ์เปลือย เขินแทนไอ้หนูป่วนมัน มีแฟนแอบหื่น
รีบมานั่งรอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ อิอิ
พี่ฟ้าน่ารักจังเลยเนอะ อ่านเรื่องยิ้มช่วยเพิ่มน้ำตาลในเลือดหน่อย
ช่วยบำบัดอาการก๊อกแตกจากเบียร์กับภาคได้เป็นอย่างดี
คืนนี้น่าจะมาแปะตอนต่อไปได้นะคะ เราสองคนก๊อกแตกจากเรื่องของภาคมาเหมือนกันเลย พี่นุ่นตื่นมาถึงกับแสบตา เฮ้อออออ
เพิ่งมาตามอ่าน น่าร๊ากดีอ่ะ ชอบทั้งตัวป่วน และพี่ฟ้า
ยินดีต้อนรับค่ะ แล้วก็ดีใจแทนตัวป่วนกับพี่ฟ้าที่มีคนมาชอบเพิ่มขึ้นด้วยนะคะ ^o^
กรี๊ดดดดดดดดด
หวานแต่ทำไมกาลยั่งเหี่ยวๆหว่า
สงสัยตอนเขียนบิ้วอารมณ์ตัวเองมาไปหน่อย
T^T
......
ไม่เหี่ยวก็แปลกแล้วอ้ะหนูกาล เขียนเรื่องของภาคออกมาขนาดนั้น เฮ้อ....เป็นพี่นุ่นเหี่ยวไปทั้งวันแหงๆ
เขิลๆๆๆๆๆๆ
ยังดีนะครับมีเรื่องมาทำให้อารมณ์ดี
วันนี้ ก็ดาวน์ไปทั้งวันแหละ
ป่วนจ๋าาาา
สอบเสร็จ
แล้วจะเทสเครื่องยัง
นานไหม
รอน้าาาา
จุ๊บๆ
จุ๊บๆอาร์มคุง ตามในเรื่องก็คืนนี้แล้วล่ะที่จะเทสต์เครื่อง
กร้ากกกกกกกกกส์ เทสต์บ้าไรล่ะ เค้าเอาจริงแล้ว รุ่นนี้ไม่ต้องทดลองใช้ ซื้อขาดขายขาดเลย
หวานจนมดออกจากรังจะมาไต่ยุบยับ บนหน้าจอแล้วคะ
อีป้าแก่ๆ รอจุดพลุอย่างเดียวละกันค่ะ 5555 +1 ด้วยค่ะ
คุณป้าแก่ๆ ถ้านุ่นเขียนเสร็จจะได้จุดพลุคืนนี้นะคะ มดยุ่บยั่บ เอร๊ยยยยยยยยยย
ป่วน สอบเสร็จเร็วๆนะ พี่ฟ้าหนาวเนื้อ ป่วนต้องห่มด้วยเนื้อนะหนู 5555
สอบเสร็จแล้ว ตอนนี้ลากคุณเพื่อนไปเดินหาของขวัญให้พี่ฟ้าอยู่ แต่ไม่รู้จะเดินนานรึเปล่านะเมฆ แหะๆ
ปล. ชอบวิธีจองอวัยวะของหนูฟิมาก กร้ากกกกกกกกกกส์ แบบว่านึกถึงเวลาจองอวัยวะอื่น (พี่นุ่นไม่ใช่ผู้หญิงทะลึ่งนะเออ)
อ้้าคคคคคคคคคคคคคคคคคคค ^_________________________^
ยิ้มจนหน้าบานหมดแล้ว
ยังเหลืออีกไมอ่ะคนแบบเนี้ย ห่อกลับบ้านคนดิ
โอ๊ยยยย พี่ฟ้า อะไรจะขนาดนั้น
:o8: :o8: :o8:
เมื่อยแก้มม้ายยยยยยยยยยยยยยย? ยิ้มมากๆหุบไม่ลงแนะนำให้ไปอ่านเรื่องอื่นนะคะ ตอนนี้ดราม่ากันแทบจะยกบอร์ด โฮววววววว
อยากบอกว่า กลอนเพราะมากเลย ภาษาสวยด้วย
ขอบคุณมากค่ะ รับคำชมด้วยความปลาบปลื้ม ^o^
หวาน หวาน หวาน แล้ว ก็หวาน
อ่านแล้วมีความสุขจัง คึคึ
ขาดน้ำตาลมาจากไหน เชิญเติมได้จากเรื่องนี้ คริคริ
อ๊ายยยยยยยย หวานกันจังเลย
รักนิยายเรื่องนี้จังเลย อ่านแล้วหายเครียดจากเรื่องอื่น
รอวันที่ 27 อยู่นะจ๊ะ ไอ้หนูป่วน :z1:
พี่aa_mm นุ่นจะพยายามมาคืนนี้นะคะ ถ้าเสร็จ แหะๆ
น้ำตาลขึ้นแล้ว
กลอนเพราะทุกตอนเลย
อยากอ่านต่อ :serius2:
+1
โอ๋ๆๆๆ อย่าเพิ่งดิ้นนะคะ จะพยายามให้เสร็จค่ะ บทต่อไปอัศจรรย์ด้วย คนเขียนจินตนาการล้วนๆ กร้ากกกกกกกกกกส์
จะบอกว่าตอนนี้เป็นตอนที่คิดเนื้อเรื่องไว้ในหัวแล้วแต่งกลอนทั้งหมดออกมาเสร็จก่อนเขียนเนื้อเรื่องส่วนอื่นอีก ^^
ให้เราเป็นตัวป่วนก็คงเขินล่ะ ขนาดอ่านในนิยายยังเขินเลย
คนเขียนแต่งกลอนเก่งมากค่ะ
ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ แล้วก็ขอบคุณที่เข้ามาเขินเป็นเพื่อนกันนะคะ ^^
-
อุบร๊ะ~~!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ยิ่งอ่านกลอนแล้ว แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย~~~~!!!!~ >,,,,<
โอ๊ยยยยยยยยยยย น้ำตาล พุ่ง ปรี๊ดดดดดดดดดด
-
แหะๆ แอบเอารูปที่ลองวาดเล่นๆมาแปะให้พี่นุ่นแล้วนะคะ อายจัง ฮ่าา :o8:
(http://i1010.photobucket.com/albums/af229/paracetamolpp/736-1.png)
แอบปล. ตัวเล็กๆ - พี่นุ่นจ๋า...น้ำจิ้มพี่ทำพาร์จิ้นล่วงหน้าไปแล้วอะค่ะ 555
:กอด1:
-
^
^
^
so cute
:กอด1:
-
มารอหนูป่วนเสียตัว
ปูเสื่อน้ำมัน เปิดพัดลม กางมุ้งรอนะครับ คริๆ
-
มารอดูตัวป่วนกับพี่ฟ้า
เตรียมข้าวโพดคั่วกับโค้กไว้เป็นอย่างดี
-
กรี๊ดดดดดดดด มาอ่านตอนนี้ก่อนค่ะ กำลังจะแล้ว
ตอนหน้า(ซึ่งจะมาคืนนี้) จะอัศจรรย์
เผอิญตอนนี้เขียนไปเขียนมาแล้วมันยาว อ่านกันก่อนนะคะ
ส่วนตัวคนเขียนชอบตอนนี้มากเลย น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกก ^o^
..........................
..........................
ตอนที่๓๑ ของขวัญ....
//พี่คุมสอบเสร็จแล้ว มื้อเย็นตัวป่วนอยากกินอะไรเป็นพิเศษรึเปล่า?//
“หึ ไม่มีครับ”
//แล้วนี่อยู่ไหน สอบเสร็จตั้งแต่บ่ายสามแล้วนี่นา ให้พี่ไปรับเลยมั้ย?//
“ผมก็อยู่แถวๆคณะเนี่ยแหละ เอาไงดี อยากกลับบ้านไปเอาเสื้อผ้าก่อนอ้ะ เมื่อเช้าก็รีบออกมาสอบ ไม่ทันหยิบมาด้วย”
//เสื้อผ้า.....เอามาทำไม?//
“อ้าว หรือพี่จะไม่ให้ผมใส่เสื้อผ้า?”
เออนะ ไอ้คนถามมันก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก แต่ไอ้คนเปิดประสาทหูฟังเพื่อนคุยโทรศัพท์เต็มที่อย่างไอ้เพื่อนนุ่นถึงกับขยำแขนไอ้คุณแผนที่เดินตามหลังตัวป่วนมันมาด้วยกันแล้วยังแถมเกาแกรกๆอีกด้วย
//ไม่ใส่ก็ได้นี่.....เดี๋ยวถ้าหนาวพี่กอดเอง//
“บ้าแล้วพี่ฟ้า ใครจะไปทำตัวเป็นชีเปลือยอย่างนั้นเล่า ฮ่าๆๆๆ”
//อ้าว ไม่เห็นต้องอายเลย ก็ถ้าตัวป่วนไม่ใส่ พี่ก็ไม่ใส่เป็นเพื่อนไง ดีออกไม่ต้องเปลืองพลังงานกับการซักผ้าด้วย//
“ทะลึ่ง!!”
//เปล่านะครับ พี่แค่จะบอกว่า ชุดนอนที่บ้านก็มีอยู่แล้ว ไม่ต้องกลับไปเอาที่บ้านป่วนก็ได้//
“ก็ผมไม่ได้หมายถึงชุดนอนนี่ ก็......ก็พรุ่งนี้เช้าตื่นมาก็ต้องอาบน้ำ แล้วจะเอาชุดที่ไหนใส่ล่ะ”
//ชุดอยู่บ้านของตัวป่วนพี่ก็เตรียมไว้ให้ครับ//
“....งั้นอีกสิบนาทีเจอกันบีทีเอส โอเค?”
//โอเค พี่คิดถึงนะครับ//
“ผมก็เหมือนกัน....”
###ตื๊ดดดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดดดดดด###
“เดี๋ยวพวกชั้นเดินไปบีทีเอสกับแกด้วย”
“อืม...นุ่นรูดซิปเป้แล้วเอาของขวัญพี่ฟ้าใส่ไว้ให้หน่อยดิ”
“อ้ะ เรียบร้อย แหมๆๆหวานกันจังวุ้ย นี่กะจะเซอร์ไพรส์พี่เค้าอะดิ” ไอ้หนูป่วนจะตอบอะไรได้นอกจากพยักหน้าหงึกหงักแล้วก็ทำหน้าแดง
“ดีแล้วแก เขาว่าจะรักษาความสัมพันธ์ให้ยาวนานมันก็ต้องมีเรื่องตื่นเต้นบ้าง ไม่งั้นถึงรักกันมากมันก็เบื่อกันได้”
“แหม.....แสนรู้นะเนี่ย” อย่าได้คิดเชียวว่าไอ้เพื่อนนุ่นมันจะปฏิเสธคำชมของเพื่อนแผน
“โฮ่งๆ บรู๋ววววววววว”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” แล้วเพื่อนรักเพื่อนเลิฟสามคนเลยได้ประสานเสียงหัวเราะอย่างไม่สนใจสายตาคนรอบข้างกันอีกครั้ง
“ถึงแล้ว....มากอดที”
พอเดินตามกันมาถึงสถานีบีทีเอส ไอ้เพื่อนนุ่นมันก็ดึงตัวไอ้หนูป่วนเข้ามากอดแรงๆ ส่วนไอ้เพื่อนแผนก็ลูบหลังลูบไหล่ให้กำลังใจอยู่ข้างๆ
“ขอบใจพวกแกมากนะเว้ย”
“เออ ไม่เป็นไรหรอก พี่อากาศเดินมาโน่นแล้ว”
ไอ้คุณแผนพูดจบพี่อากาศตัวโตก็เดินมาถึงส่งยิ้มหวานไปให้ไอ้หนูป่วนเรียบร้อย
“สวัสดีค่ะ/ครับ”
“สวัสดีครับน้องนุ่นน้องแผน ไม่ต้องเป็นห่วงตัวป่วนนะ พี่สัญญาจะดูแลให้ดีที่สุด”
รับไหว้เพื่อนคุณแฟนเสร็จก็สบตาไอ้หนูป่วนมันหนึ่งครั้ง แล้วพี่อากาศก็หันไปให้สัญญากับไอ้สองตัวที่แสดงออกเหมือนไอ้ตัวป่วนมันเป็นน้องคนเล็กทันที
“ไอ้ป่วนมันไว้ใจพี่ เราสองคนก็ไว้ใจพี่ด้วย” แน่ล่ะคำพูดเป็นการเป็นงานอย่างนี้ต้องออกจากปากไอ้คุณแผนแน่นอน ส่วนไอ้นุ่นก็ได้แต่พยักหน้าหงึกหงักอยู่ข้างๆ
“ขอบคุณครับ งั้นเรากลับไปกินข้าวบ้านละกันเนอะ?”
“อือฮึ”
ไอ้หนูป่วนรับคำพี่ฟ้าของมันแล้วก็หันมาโบกมือให้เพื่อนรักเพื่อนเลิฟทั้งสองคนก่อนจะก้าวเคียงข้างพี่อากาศขึ้นไปบนสถานีบีทีเอส
............................
............................
เข้าไปในห้องได้ไอ้หนูป่วนก็ตรงไปนั่งแปะหมดสภาพอยู่ที่โซฟาหน้าทีวีทันที พี่อากาศที่เดินตามเข้ามาเลยเดินเข้าไปทางครัวรินน้ำเย็นจัดมายื่นส่งให้
“หมดสภาพเลย อ้ะ ดื่มน้ำเย็นๆก่อน เผื่อจะสดชื่นขึ้น” พอไอ้หนูป่วนมันรับแก้วน้ำไปพี่อากาศแกก็ขยี้หัวมันให้ฟูเล่นไปทีหนึ่ง
กรอกน้ำเข้าปากไปได้ครึ่งแก้วตัวป่วนมันก็วางแก้วลง แล้วจับมือของคนตัวโตที่เล่นผมมันอยู่มาแนบแก้มแล้วพิงพนักโซฟาหลับตาลงง่ายๆ ก่อนจะหลับไปจริงๆมันยังอุตส่าห์พึมพำออกมาให้พี่อากาศแกได้ยินแล้วต้องยิ้มจนปากจะฉีกถึงรูหูอีกครั้ง
“ไม่อยากกินอะไรพิเศษ แต่อยากกินไข่เจียวแสนอร่อยฝีมือพี่ฟ้า....”
เดือดร้อนพี่อากาศเห็นท่านั่งหลับแล้วสงสารไอ้เด็กหมดพลังงานไปกับการสอบ เลยจัดการหยิบหมอนมาวางแล้วเลื่อนตัวไอ้คนอ้อนเสร็จก็ปิดสวิทช์ตัวเองหลับไปดื้อๆให้ลงนอนดีๆบนโซฟานั่นแหละ แล้วเดินขึ้นห้องนอนตัวเองไปเอาผ้าห่มมาห่มให้ไอ้ตัวดีจนเรียบร้อย
จากนั้นตัวเองก็จัดการล้างมือจนสะอาด ผูกผ้ากันเปื้อนแล้วเริ่มหุงข้าว รื้อหมูสับที่มีติดตู้เย็นพร้อมกับเต้าหู้ไข่และผักกาดขาวออกมาทำต้มจืดเต้าหู้หมูสับง่ายๆ รอจนข้าวสุกจึงเริ่มตีไข่เตรียมเอาลงกระทะ พอกับข้าวพร้อมก็ตักอาหารวางรอไว้บนโต๊ะกินข้าว
“ตัวป่วนครับ ตื่นนะ มากินข้าวก่อนเร็ว”
“อือ....”
“อือแล้วทำไมไม่ยอมลืมตาล่ะเนี่ย หึๆๆๆ ลุกเร็ว ใครบอกพี่นะว่าไข่เจียวต้องกินตอนร้อนๆถึงจะอร่อย”
“..........”
ไอ้หนูป่วนมันลุกขึ้นมานั่ง มือข้างหนึ่งยังอยู่ในอุ้งมือพี่ฟ้าของมันที่เพิ่งช่วยออกแรงดึงมันขึ้นมา ส่วนอีกมือมันเอามาแตะๆแถวลำคอแล้วกระพริบตาขอความเห็นใจสองปริบ พี่อากาศก็แสนดี เห็นแค่นี้ก็ก้มตัวไปหยิบแก้วน้ำที่เติมไว้ให้จนเต็มแล้ววางอยู่บนโต๊ะกระจกหน้าโซฟายื่นส่งให้
“ลุกไปล้างหน้าแล้วมากินข้าวนะ ชักช้าเดี๋ยวไข่เจียวหมดอร่อยแล้วจะมาว่าพี่ฝีมือตก”
ไอ้หนูป่วนได้ยินอย่างนี้เลยเงยหน้าขึ้นย่นจมูกโชว์พี่อากาศแกไปหนึ่งครั้งแล้วทำตัวเป็นเด็กดีเดินไปล้างหน้าตามคำสั่ง
“โอ๊ะโอ มีเต้าหู้ด้วย”
“ชอบเหรอ?”
“อือฮึ อร่อยด้วยแฮะ”
“พี่ทำได้แค่นี้แหละ ต้มจืด ผัดผัก แล้วก็ทอดไข่ แต่เผอิญทุกอย่างที่ทำได้อร่อย”
“หึๆๆ เชื่อก็ได้”
“ผมหลับไปนานมั้ยอ้ะพี่ฟ้า?”
“ก็เกือบชั่วโมงน่ะ แต่พี่ไม่อยากให้นอนตอนนี้นาน เดี๋ยวกลางคืนนอนไม่หลับ”
สองคนคุยกันไปกินข้าวด้วยกันไป แอบมองกันไปด้วย แต่ที่แอบมองน่ะ ไอ้หนูป่วนข้างเดียวนะ เพราะพี่อากาศแกเล่นมองมาส่งสายตาเยิ้มกันตรงๆแบบไม่มีอ้อมค้อมเลย
จนทั้งข้าวและกับข้าวทั้งสองอย่างหมดเกลี้ยง พี่อากาศจะยกจานชามทั้งหลายไปอ่างล้างนั่นแหละ ไอ้หนูป่วนมันถึงเรียกพี่เขาไว้ก่อน
“พี่ฟ้า”
“หืม?”
“อ้ะ ผมให้”
ตัวป่วนมันเรียกพี่เขาไว้แล้วก็วิ่งดุ๊กดิ๊กไปรื้อเป้ที่วางทิ้งไว้บนโต๊ะหน้าโซฟา หยิบของขวัญกล่องใหญ่กว่าฝ่ามือนิดๆที่ห่อด้วยกระดาษสีฟ้าอ่อนมาส่งให้
พี่อากาศงงไปแป๊บแล้วก็เริ่มแกะกระดาษห่อของขวัญออก ตาก็จับอยู่ที่ใบหน้าลุ้นๆของไอ้ตัวเล็กหัวฟูที่กลับมานั่งอยู่ตรงข้าม
“กรอบรูป?”
“อืม....ก็ วันที่พี่ฟ้าไม่สบาย เผอิญผมเห็นรูป เอ่อ.....รูปผมตอนรับน้องวางอยู่ที่หัวเตียง”
ตัวป่วนมันอธิบายไปหน้าก็เริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ ตาที่ตอนแรกมองตาพี่อากาศแกอยู่ดีๆก็เริ่มหลุบลงต่ำ
“แต่มันเป็นกรอบรูปแบบคู่นี่ ใส่ได้ตั้งสองรูปนะ”
“ก็.....ด้านนึงใส่รูปผม แล้ว......อีกด้านก็ใส่รูปพี่ฟ้าไง โห่ เรื่องง่ายๆไม่เห็นต้องให้อธิบายเลย”
“มาช่วยพี่ยกจานพวกนี้ไปไว้ในอ่างล้างก่อนดีกว่า เดี๋ยวพี่มีอะไรให้ดู”
“ทำไมอ้ะ อย่าบอกนะว่าพี่ฟ้าไปหากรอบรูปมาใส่เรียบร้อยแล้ว ว้า...ผมอุตส่าห์กะว่าพี่ฟ้าจะได้ใช้แน่ๆเชียวนะ”
ถามไปมือมันก็ช่วยยกจานเดินตามพี่อากาศแกต้อยๆไปที่อ่างล้าง
“ก็ไม่ได้บอกว่าจะไม่ใช้สักหน่อย มาดูอะไรนี่มา”
พี่อากาศแกว่าอย่างนั้นแล้วก็เปิดน้ำออกแช่จานชามเอาไว้ จูงมือไอ้หนูป่วนให้เดินตามเข้าไปในห้องนอน
“อ้าว รูปผมก็ยังไม่ได้ใส่กรอบนี่นา”
“ตัวป่วนหยิบมาใส่ให้พี่หน่อยสิครับ”
ตัวป่วนมันก็เห็นหรอกนะว่ารอยยิ้มที่พี่อากาศส่งมามันแปลกๆ เหมือนจะมีอะไรลับลมคมใน แต่มันก็เอื้อมมือไปหยิบรูปที่อยู่ในซองพลาสติกมา และพอเลื่อนรูปที่ถูกถ่ายแบบแอบถ่ายออกมา มันก็กลับเจอกับอีกรูปที่ซ้อนอยู่ด้านหลัง
“เอ๊ะ!!”
รูปอีกใบ มีคนสองคน เป็นรูปที่ถูกถ่ายจากด้านข้างที่ตัวป่วนมันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามันเคยถูกถ่ายไว้ ผู้ชายอีกคนที่ยืนเผชิญหน้ากับมันอยู่ในรูปนั่น ไม่ว่าจะมองยังไงก็คือพี่อากาศแน่ๆ ใบหน้าด้านข้างที่มีจมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากยกขอบชัดแบบนี้ แล้วยังแว่นตากรอบพลาสติกสีน้ำเงินเข้มที่วางอยู่เหนือสันจมูกนั่นอีก
“วันนั้น......คือพี่ฟ้า”
“ครับ ครั้งที่สองที่เราเจอกัน ตัวป่วนก็บอกแล้วนะว่าชอบพี่ฟ้า” รอยยิ้มยั่วเย้าถูกส่งมาพร้อมกับน้ำเสียงล้อเลียน
“อย่ามา ผมบอกว่าชอบสีฟ้าต่างหาก”
“คราวนี้......คงจำพี่ได้แล้วนะครับ”
ตัวป่วนมันไม่ได้ตอบเป็นคำพูด แต่มันโผเข้าไปกอดพี่ฟ้าของมันไว้จนแน่น
ที่พี่ฟ้าบอกรักมันตอนนั้น ที่บอกว่ารักมานานแล้ว.....
ตัวป่วนมันเพิ่งเชื่อสนิทใจจริงๆก็ตอนนี้เอง
..........................
..........................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
โห...พี่ฟ้าจะแสนดี แสนน่ารักไปถึงไหนเนี่ย แค่นี้ตัวป่วนมันก็รักแทบหมดลมหายใจแล้ว :L1: จะให้รักให้หลงไปถึงหนายยย...เค้าอิจฉา :o12:
-
พี่ฟ้าน่ารักมากจริงๆ แหละค่ะ
-
แหมๆๆๆๆ น่าอิจฉานู๋ป่วนจริงๆๆ
พี่ฟ้าน่ารักมากกกกก :-[
แบบนี้หาที่ไหนอ่ะ มีวางขายแถวพานพุทธป่ะ
(พี่ฟ้านะไม่ใช่ซีดีโป๊ เอ๊ะ ทำไมกรูรู้ว่ะ กร๊ากกๆๆ สาบานได้เพื่อนมันบอก เค้าไม่เคยซื้อจริงๆนะตะเอง)
:z6:
-
น่ารักอ่ะ น่ารัก กรี๊ดๆๆๆๆ :-[
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :m1:
ขอแบบนี้ซักคนได้มั้ยเนี่ย 555
-
น่ารักที่สุดเลยค่ะ เหมือนคู่แต่งงานใหม่ :o8:
ตอนเพื่อนนุ่นกับเืพื่อนแผนส่งที่บีทีเอส เค้าว่าไม่เหมือนส่งน้องชายหรอก
เหมือนคุณพ่อคุณแม่ส่งตัวเจ้าสาวเข้าหอมากกว่า 555+
อร๊่ายย... แล้วคืนนี้...
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ชิๆๆ อิดฉาพี่ฟ้าและหมั่นไส้โดนหนูป่วนกอด.......
หนูป่วนน่ารักอ่ะ :-[
-
อร๊ายยยยยย รอคืนนี้ด้วยใจจดจ่อ.....
แต่ตอนนี้น่ารักจริงๆ ค่ะ อ่านแล้วอิ่มเอมใจ...ยิ้มแก้มปริไปเลย :-[
-
น่ารักกกกกจริงๆด้วย ><
พี่ฟ้าทำไมเป็นคนดีขนาดนี้ โฮๆ
จะมีคนแอบรักอ้อมานานอย่างนี้บ้างมั้ยนะ(55555)
ตอนต่อไปก็บะบะโอ้บะแล้วสินะ ><
ปล.พี่นุ่นคะถึงอ้อจะเขินพี่ฟ้า แต่พี่ฟ้าก็มีตัวป่วนแล้ว
เพราะฉะนั้นเลยถวิลพี่ชมพูกับพี่ปุ่นอยู่นะ ฮ่าๆๆ
-
ขอก่อนเที่ยงคืนนะคะพี่นุ่น เที่ยงคืนต่ายต้องกลายเป็นนางซินขึ้นห้องนอน
ไม่งั้นเดี่ยวนอนไม่หลับจิ้นเตลิดไปไกลลลลลลลลลลลล
>/////////<
-
คะแนนพี่ฟ้า พรุ่ง ปี๊ดดดดดดดดดดดดด~~~!!!!!!!!~
โอ๊ยยยยยยย. . . รักมาตั้งนาน มองมาตั้งนาน . . . ในที่สุดก็จะถึงเวลา >,,,,<
-
ถึงตอนนี้จะไม่มีกลอนช่วยส่ง แต่ก็หวานไม่น้อยหน้า น่ารักดีคู่นี้
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกันจิง 2 คนนี้
ทำไมเราไม่เจอผู้ชายแบบพี่ฟ้าบ้างน๊า :m1:
ิอิจฉาตัวป่วนจิง ๆ เลย :-[
เพื่อนแผน กับ เพื่อนนุ่น ทำตัวเหมือนพ่อแม่ส่งลูกสาวเข้าหอเลย :o8:
ตอนต่อไปจะมาตอนไหนน๊อ ร๊อ รอ จนคอตกแล้ว :m17:
-
ขอนิด :m20: :laugh: เพื่อนนุ่นจะกอดลาเพื่อนป่วนทำไมคะ
ไปกับแฟนนะคะไม่ได้ไปชายแดนหรือว่าโดนล่อลวงแบบเต็มใจหนีซะที่ไหน
มาให้กำลังใจกันสุดพพลัง กร๊ากกกกกกกกกกคนอ่านฮา ส่วนเจ้าแผนก็นะ
ทำหน้าที่เพื่อนพร้อมกันหน้าที่พี่ชายกลายๆได้ดีมากเหอะ แบบนี้พี่ฟ้าจะกล้ารังแกน้องป่วน
แต่ไม่เต็มใจได้ยังไงล่ะ งี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
ต้องเต็มใจเท่านั้น แหม..ของขวัญที่อ่อนโยนจริงๆนะจ๊ะ แต่พี่ฟ้าก็รักตัวป่วนได้เว่อร์มากกว่าที่คิดได้อีก
รักแบบไม่ให้ความรู้สึกตกหล่นเนี่ยมันสุดๆจริงนะว่ามั๊ญตัวป่วน
+1 จ้่า
-
:กอด1: :กอด1: อ่านแบบรวดเดียว nonstop อยากขอบคุณคนเขียนค้าบ อ่านแล้วมีความสุข
ไปกับตัวละครทุกคนในเรื่องเลย อ่านไปมดกันไป อะไรจะหวานกันเจง ๆ ชอบกลอนที่เขียนมาก ๆ
เพราะทุกบทเลย อ่านแล้วแอบน้อยใจนิดส์ ว่าทำไมเราไม่มีแบบนี้บ้างอ่ะ....และอีกอย่าง ชอบคู่ของนุ่น
กับแผนเหมือนกัน อยากให้มีลงบ้าง แบบไม่ต้องข้างเรื่องก้้อได้ หยอดนิด ๆ หน่อย เหมือนกับเดินไป
พร้อม ๆ กัน กับคู่ของนู๋ป่วน เราว่าน่าจะดีนะ เพราะได้เห็นความรักทั้งสองแบบอยู่ด้วยกัน
ยังไงก้อฝากไว้ด้วยแล้วกันนะครับ ยังไงก้อยังรอวันที่ 27อยู่นะ :pighaun:
-
ขอโทษพี่นุ่นกาลพึ่งมาอะ
T^T
แบบว่าพึ่งลงของตัวเองเสร็จ 3เรื่องเอง
เอ๋ง เอ๋ง
จะตามไปอ่านเดี๋ยวนี้ละจ้าา
ปล.นึกว่าเป็นอุปกรณืเกี่ยวกับการเผด็จศึกซะอีก
..........
ดิทเพิ่ม น่าร๊ากมากๆๆ
อ่านแล้วยิ้มม
-
:m1: เขินเลยยยยย ขอบคุณนะคร๊าบบบ
-
โธ่ กรอบรูปหรอ
ไอ้เราก็นึกว่าเป็นกางเกงใน ซีทรู แบบผูกเชือกด้านข้างซะอีก
เห้อออออ
รอตอนหน้าคร้าบบบ
จุ๊บๆ
-
รอตอนหน้า โหะ ๆ ได้เสีย ๆ
-
สุดตัวแล้ว เขียนได้แค่นี้แหละ แค่นี้ก็เขินตัวเองจะแย่ หงิงๆ
เอิ่ม.....สองคนเขาทำเรื่องอัศจรรย์กันแล้วนะคะ
เขียนได้นานมาก :m32:
...........
...........
ตอนที่๓๒ ใครว่า....พี่ต่างหากที่เป็นของผม
“คราวนี้......คงจำพี่ได้แล้วนะครับ”
ไอ้หนูป่วนมันโผเข้ากอดพี่อากาศตัวโตไว้ทั้งตัว.....
สองคนกอดกันอยู่อย่างนั้นจนพี่อากาศแกดันไหล่ไอ้หนูป่วนให้ห่างออกมาหน่อยนั่นแหละ สายตาสองคู่ก็ประสานกัน ตัวป่วนมันรู้สึกเหมือนวันนั้น วันที่โซฟาห้องรับแขกที่บ้าน ที่จู่ๆดวงตาสีดำสนิทของพี่ฟ้าก็ดึงดูดมันเข้าหา จนริมฝีปากแตะกันและลิ้นอุ่นๆแทรกเข้ามาในปากนั่นแหละ ตัวป่วนมันถึงหลุดเสียงหัวเราะออกมา
“คิกๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”
“ขำอะไร?”
“ก็....จูบรสไข่เจียว.....ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“นี่แน่ะ เรานี่มันตัวทำลายบรรยากาศมืออาชีพรึเปล่าเนี่ย หืม....”
แจกมะเหงกให้ไอ้หนูป่วนไปหนึ่งโป๊กแล้วพี่อากาศเลยถอนหายใจยาวทิ้งตัวลงนั่งบนเตียง เอนตัวไปด้านหลังพร้อมทั้งใช้สองแขนเท้าเตียงไว้ช่วยรับน้ำหนัก เงยหน้าขึ้นยิ้มกับไอ้ตัวเล็กที่ยังไม่หยุดขำตรงหน้า
“พี่ฟ้า.....”
“ว่าไงครับ?”
ไอ้หนูป่วนมันก้าวเข้ามาหาพี่อากาศแล้วก็หย่อนก้นลงนั่งซ้อนตักหันข้างให้พี่เขา โอบแขนทั้งสองไว้รอบคอของเจ้าของตัก เจ้าของตักก็ตอบสนองโดยการชันตัวขึ้นนั่งหลังตรง แล้วก็ยกแขนทั้งสองข้างมาโอบรอบเอวไอ้ตัวบางๆบนตักไว้ทันที ตัวป่วนมันซบลงกับอกพี่ฟ้าของมันก่อนจะส่งเสียงอ่อยๆออกมา
“ผม.....ไม่รู้อะไรเลยนะ”
“หืม?”
“คือ....การเมคเลิฟน่ะ ผมไม่รู้เลยนะว่าจะทำยังไง ไม่รู้ว่าจะทำให้พี่ชอบได้รึเปล่า....ตอนแรกไอ้นุ่นมันก็ชวนไปถามคุณกูเกิ้ลแล้วนะ แต่พอดีมันยุ่งๆ แล้วไอ้แผนมันก็ดุด้วย เลยไม่ได้ถามเลย.......”
“ไม่เห็นต้องกังวลเลย....ตัวป่วนไม่รู้เหรอ แค่พี่ได้กอดตัวป่วนไว้อย่างนี้ พี่ฟ้าก็มีความสุขมากแล้ว แล้ว....ถ้าหากมันมากกว่านี้ ทำไมพี่จะไม่มีความสุขมากขึ้นไปอีกล่ะ จริงมั้ย?”
ตัวป่วนมันได้ยินอย่างนี้ก็ยิ้มออก แล้วเลยเงยหน้าขึ้นจุ๊บปลายคางพี่อากาศตัวโตไปอีกที
“ถ้ากลัวว่าพี่จะไม่ชอบ......งั้นจะยอมตัวเป็นศิษย์รึเปล่าล่ะ พี่จะสอนทั้งทฤษฎีทั้งปฏิบัติเอง”
“...................”
“ว่าไงครับ?” คราวนี้ไม่ถามเฉยๆแล้ว แต่พี่อากาศกลับยื่นหน้ามากระซิบที่ข้างหู
“อื้ม......” ตอบไปแล้วไอ้หนูป่วนเด็กน้อยสุขภาพดีเลยขับเลือดมาเลี้ยงใบหน้าจนแดงก่ำ
พอได้ยินคำตอบตกลงปลงใจแบบนั้น พี่อากาศจอมเจ้าเล่ห์ก็ออกแรงเกร็งแขนอุ้มตัวป่วนขึ้นทันที ตัวป่วนมันก็ตกใจสิ นั่งอยู่ดีๆตัวก็ลอยขึ้น แขนที่โอบรอบคอพี่เขาไว้เลยยิ่งรัดแน่นขึ้น
“พี่ฟ้า จะทำอะไร?”
“บทเรียนที่หนึ่ง เราต้องทำความสะอาดร่างกายให้พร้อมก่อนจะเมคเลิฟครับ เพราะงั้น เราจะไปอาบน้ำด้วยกัน”
พูดจบก็พอดีอุ้มไอ้หนูป่วนมาถึงหน้าห้องน้ำ พี่อากาศหมุนลูกบิดแล้วก้าวเข้าไปในห้องน้ำทั้งๆที่ยังมีไอ้หนูป่วนอยู่ในอ้อมแขนอย่างนั้นแหละ
“แต่ แค่อาบน้ำ ผมอาบคนเดียวก็ได้”
พี่อากาศจอมเจ้าเล่ห์วางตัวป่วนลงให้ยืนเอง แล้วหันกลับไปกดล็อคประตูห้องน้ำ
“บทเรียนที่สอง.....การช่วยกันอาบน้ำจะช่วยกระตุ้นอารมณ์และความต้องการให้เพิ่มสูงขึ้น”
“อ๊ะ!!”
ไม่รอให้ไอ้หนูป่วนมันปฏิเสธอีก พี่อากาศจัดการยื่นมือไปปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาที่ไอ้ตัวยืนค้างเป็นน้ำแข็งไปแล้วใส่อยู่ออกทันที
“แลกกันสิครับ ตัวป่วนก็ช่วยพี่ถอดด้วย มาสิ”
ได้ยินอย่างนั้นไอ้หนูป่วนที่หลวมตัวยอมตนเป็นศิษย์ไปแล้วเลยค่อยๆยื่นมือมาปลดแว่นสายตาออกจากสันจมูก แล้วยื่นมือที่สั่นน้อยๆมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของพี่อากาศออกช้าๆ
ไม่ได้รู้เลยว่าระหว่างที่ตัวเองมัวแต่มองตามปลายนิ้วที่แกะกระดุมเชิ้ตไปทีละเม็ดอยู่นั่น เสื้อนักศึกษาของตัวเองก็ถูกปลดกระดุมออกครบทุกเม็ดแล้ว แถมยังปล่อยชายออกมาอยู่นอกกางเกงสแล็คสีดำเรียบร้อยแล้วด้วย
“แกะเสร็จแล้ว”
“เก่งมาก งั้นถอดออกจากตัวให้พี่ด้วยสิครับ”
ไม่มีโต้แย้ง ไอ้หนูป่วนก้าวเข้าไปจนชิดแล้วลงมือดึงเสื้อที่ติดอยู่แค่ไหล่ออกจากตัวพี่อากาศของมันเรียบร้อย คราวนี้ไม่ต้องให้บอก พอพี่อากาศแกลงมือปลดกางเกงของตัวป่วนลง มันก็เอื้อมมือที่ยังสั่นคงเส้นคงวาไปปลดกางเกงของพี่เขาด้วยเหมือนกัน
จนเหลือแค่เสื้อผ้าชิ้นสุดท้ายติดตัวนั่นแหละ ไอ้หนูป่วนถึงได้ทนยืนเผชิญหน้าไม่ไหว ต้องรีบหมุนตัวหันหลังให้พี่อากาศได้โอกาสพิจารณาสะโพกกลมกลึงที่มีแค่บรีฟสีขาวปิดบังไว้ได้อย่างเต็มตา
“หันหลังให้อย่างนั้น ตัวป่วนจะถอดกางเกงให้พี่ได้ยังไงล่ะครับ?”
“พี่ฟ้าอ้ะ ชิ้นสุดท้ายแล้ว ไม่เห็นต้องให้ผมถอดเลย”
“อ้าว งั้นของตัวป่วนล่ะ จะไม่ให้พี่ถอดด้วยรึเปล่า?”
“อืม....ผมจะถอดเอง”
“งั้นเร็วเลยครับพี่จะเปิดน้ำแล้ว”
“อะไร พี่ฟ้าถอดแล้ว......อ๊ะ”
ใช่...พี่อากาศแกถอดแล้วจริงๆ ถอดได้อย่างรวดเร็วโดยใช้เวลาแค่เสี้ยววินาที ไอ้หนูป่วนที่หันหลังมาโวยวายเลยเจอเข้ากับแก่นกายที่กำลังแข็งตัวขึ้นอย่างรวดเร็วของคนตัวโตที่ทอดสายตากราดมองไปทั่วร่างกายของมันอย่างช้าๆ
พอสบตาเข้ากับแววตาวิบวับนั่นแล้วตัวป่วนมันเลยทนไม่ไหว ต้องหลับตาหนีเสียเดี๋ยวนั้น
พี่อากาศแกเลยถือโอกาสดึงไอ้หนูป่วนให้เข้ามาอยู่ใต้ฝักบัวที่กำลังสาดละอองน้ำลงมาด้วยกัน
“ไม่ยอมถอดเองอย่างนี้ งั้นพี่ถอดให้นะคนเก่ง”
ไม่พูดเปล่าแต่พี่อากาศจอมเจ้าเล่ห์ก้มลงรูดบรีฟสีขาวตัวบางที่ตอนนี้เปียกไปหมดลงสู่ปลายเท้าไอ้หนูป่วนมันทันที
“พี่ฟ้า......”
“ว่าไงครับ?”
เสียงกระซิบที่ข้างหูเริ่มแหบห้าวกว่าที่เคย ละไอร้อนผ่าวจากลมหายใจนั่นทำให้ตัวป่วนมันต้องแข็งใจลืมตาขึ้นอีกครั้ง
“เรา......ต้องยืนชิดกันขนาดนี้เลยเหรอ?”
“อืม ไม่งั้นพี่จะถูสบู่ให้ป่วนได้ยังไงล่ะ ไหนครับ อยากให้พี่ถูตรงไหนก่อน?” ถูกถามมาอย่างนี้ไอ้หนูป่วนมันเลยพลิกตัวหันหลังให้พี่อากาศแกทันที
“เดี๋ยวสลับกันนะ”
“อะ....อืม.....”
มือใหญ่ๆเริ่มลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังที่ประดับไปด้วยกล้ามเนื้อเล็กๆสมตัว ผิวขาวๆเวลานี้เลือดสูบฉีดประกอบกับถูกอาบชโลมด้วยสายน้ำอุ่นจัดทำให้ทั่วทั้งร่างกลายเป็นสีชมพู
พี่อากาศลูบไล้สบู่เหลวไปตามแผ่นหลังสีชมพูนั้น สักพักก็ลากมือลงต่ำไปจะถึงเนินสะโพก
จากการลูบไล้แผ่วเบาก็กลับออกแรงกดนวดไปทั่วสะโพกทั้งสองข้างจนเรียกเสียงครางแผ่วเครือจากตัวป่วนมันได้ แถมมือซุกซนยังลูบล้ำอ้อมมาถึงด้านหน้า เริ่มลากผ่านไปตามหน้าท้องแบนราบที่พอจะมีกล้ามเนื้อเป็นลอนอยู่บ้างแต่ก็ไม่ชัดนัก
“อือ......พี่ฟ้า.....”
“หืม?”
“ให้ผม.....ถูสบู่ให้พี่บ้างสิ สลับกันไง นะๆ”
“ได้สิ” ได้รับคำอนุญาตไอ้หนูป่วนมันก็หันกลับมาทันที
“พี่ฟ้าก็หันหน้าไปทางโน้นก่อนสิ”
“คร้าบบบบบบบบ”
ตัวป่วนมันเอื้อมมือผ่านตัวหนาๆของพี่อากาศไปกดปั๊มสบู่เหลว แล้วก็เริ่มลูบไล้ไปตามร่างกายของพี่อากาศแกบ้าง ลูบจนเกิดฟองได้สักพักก็สั่งให้คนกำลังเพลินหันกลับมา
“พี่ฟ้า หันหน้ามาสิ”
พอพี่อากาศแกหันหน้ามาตามคำสั่ง ไอ้หนูป่วนก็จัดการลูบสบู่ไปตามแผ่นอกเรื่อยลงไปถึงหน้าท้องที่มีกล้ามเนื้อขึ้นเป็นลอนชัดเจน
“อ้ะ เสร็จแล้ว.......”
“กะแล้วเชียวว่าพี่ต้องได้โปรโมชั่นแค่อาบท่อนบน หึๆๆ”
ว่าแล้วพี่แกก็จัดการดึงไอ้ตัวบางๆข้างหน้าเข้ามาจนชนกับอก แล้วจับยึดไว้ด้วยแขนซ้าย ส่วนมือขวาก็เริ่มลูบไล้ลงต่ำไปจนถึงร่องระหว่างสะโพก แก่นกายแข็งตั้งชันของพี่อากาศตัวโตตอนนี้เลยบดเบียดอยู่กับเนินหน้าท้องของไอ้ตัวเล็ก ขณะที่ตัวป่วนมันกำลังตกใจกับความใกล้ชิดจนแทบจะเป็นเนื้อเดียวอยู่ พี่อากาศก็จัดการทำความสะอาดช่องทางที่คาดว่าจะได้ใช้งานในไม่ช้าเสียทันที
“อ๊ะ!”
“ล้างตัวให้สะอาด ต้องล้างให้หมดจดทุกซอกทุกมุมอย่างนี้แหละ จำไว้นะครับ”
พูดเสร็จก็จับตัวเล็กๆบางๆนั่นหมุนกลับให้แผ่นหลังเข้ามาแนบกับอกหนาของตัวเองอีกครั้ง แล้วเริ่มถูสบู่ไปตามแก่นกายกลางลำตัวของตัวป่วนมันทันที รูดรั้งไปตามความยาวเริ่มจากช้าๆแล้วค่อยเร่งจังหวะกระชั้นถี่ขึ้นเรื่อยๆ จนเสียงครางแผ่วต่ำของไอ้ตัวเล็กที่ตกอยู่ในกำมือเริ่มดังขึ้นสลับกับเสียงหายใจหอบ
“ด้านหน้า....ก็ต้องถูสบู่ให้สะอาดด้วย”
“อะ.......พี่ฟ้า อือ...พอก่อนนะ นะ แค่นี้ก็สะอาดแล้วล่ะ”
เพราะแววตาขอร้องอ้อนวอนขนาดนั้นแท้ๆทำให้พี่อากาศของตัวป่วนยอมละมือจากส่วนสำคัญของไอ้ตัวเล็กที่เป็นสีชมพูเข้มขึ้นเรื่อยๆนั่นจนได้ พี่อากาศแกเลยเปิดฝักบัวอีกครั้ง ชำระคราบสบู่บนร่างกายทั้งคู่ออกจนหมด แล้วก็จัดการหยิบผ้าขนหนูมาซับหยดน้ำที่เกาะอยู่ตามตัวไอ้หนูป่วนจนแห้ง
ตัวป่วนที่ตอนนี้ขาเริ่มสั่นจนแทบยืนไม่อยู่จากการถูกรุกรานเมื่อกี้ เลยถูกพี่ฟ้าของมันโอบประคองไว้ด้วยแขนหนึ่งข้าง ในขณะที่อีกข้างพี่แกใช้ซับน้ำบนร่างกายตัวเองลวกๆ
“พร้อมมั้ยครับคนเก่งของพี่?”
“......อืม”
ได้สัญญาณไฟเขียวปุ๊บพี่อากาศแกก็ไม่ปล่อยเวลาอีกต่อไป เปิดประตูห้องน้ำแล้วจัดการอุ้มพาคุณแฟนของแกมาในห้องนอนทันที
พอเข้ามาในห้องได้แกก็วางให้ตัวป่วนมันยืนบนพื้นแล้วเริ่มประทับริมฝีปากจูบไล้ไปทั่วใบหน้า มือหนึ่งก็โอบประคองช่วยให้ไอ้เด็กน้อยมันยืนทรงตัวอยู่ได้ อีกมือก็แนบกระชับอยู่ตรงท้ายทอยคอยประคองให้หน้าของมันแหงนเงยมารับจูบตามที่ต้องการ
ตัวป่วนเองพอตกลงใจจะเรียนรู้มันก็เป็นนักเรียนที่ดี ครูพี่ฟ้าสอนอะไรมามันก็พยายามจะทำตาม จากที่ตอนแรกถูกสอดลิ้นเข้ามาอยู่ฝ่ายเดียว ตอนนี้ตัวป่วนมันเลยส่งลิ้นออกมาทักทายพี่ฟ้าของมันบ้าง
“อืม.....เก่งจังเลย”
“พี่ฟ้า...อือ....หยุดก่อน”
“หืม?”
“ไปปิดไฟก่อนนะ นะ.....”
ชั่วโมงนี้ไม่ว่าตัวป่วนจะขออะไร พี่อากาศแกก็พร้อมจะยอมให้ทุกอย่าง คงยกเว้นอย่างเดียวเท่านั้น คือถ้ามันขอให้แกหยุด แกคงขาดใจแน่ๆ
พี่อากาศยอมผละไปปิดไฟให้ตามคำขอ พอกลับมาแกก็ทรุดตัวลงนั่งที่ปลายเตียงมือก็คว้าเอวตัวบางๆนั่นให้ตามเข้ามายืนอยู่ตรงหว่างขา
แต่ก่อนที่แกจะทำอะไรมากกว่านี้ตัวป่วนมันก็รวบรวมสติถามออกมาอีก
“แล้วผม....ผมจะรู้ได้ยังไงล่ะ ว่าอะไรที่พี่ชอบ..”
“อืม......ไม่ยากเลยครับ โดยทั่วไป ถ้าอะไรที่ป่วนชอบ พี่ก็จะชอบด้วยอยู่แล้ว....”
“แต่...แต่ผมไม่รู้นี่นาว่าตัวเองชอบอะไร....”
“งั้น....อย่างนี้ ป่วนชอบมั้ย?”
พี่อากาศเริ่มลากไล้นิ้วมือไปตามหน้าอกของไอ้หนูป่วน จงใจลากผ่านยอดอกทั้งสองข้างแผ่วเบา
“อะ อืม...”
“แล้วนี่ล่ะ ชอบมั้ยครับ?”
คราวนี้พี่เขาโหย่งตัวขึ้นแล้วครอบปากลงไปแทนนิ้ว ตวัดลิ้นไปที่ยอดอกเม็ดเล็กที่ตั้งชันตั้งแต่ถูกกระตุ้นด้วยปลายนิ้วไปเมื่อกี้
“ก็...อะ อื้อ...ชอบ......”
ทางนี้ไม่ใช่แค่ตอบ แต่มือสองข้างที่วางอยู่บนบ่าของพี่อากาศเริ่มจิกเล็บลงกับบ่าแน่นๆนั่นแล้ว
“แบบนี้ล่ะ?”
พี่อากาศปล่อยปากออกจากยอดอกชูชันนั่น แล้วก้มลงมาใช้ลิ้นปาดไปที่ส่วนกึ่งกลางลำตัวของไอ้หนูป่วนที่ยืนหลับตาปี๋กัดริมฝีปากกลั้นเสียงครางอยู่ตรงหน้า
“อ๊ะ...หะ”
“ว่าไงครับ ชอบมั้ย?”
ยิ่งเห็นอาการเกร็งไปทั้งตัวจนกล้ามท้องกระตุกของตัวป่วน พี่อากาศแกก็ยิ่งตวัดลิ้นระรัวอยู่ที่ส่วนหัวสีชมพูเข้มนั่น มือนิ้วก็กลับไปทำหน้าที่กระตุ้นตรงยอดอกทั้งสองข้างอีกครั้ง
“หะ.....อะ......พอ พอก่อน”
“ไม่เอา..... ป่วนยังไม่ได้ตอบพี่เลยว่าชอบรึเปล่า”
“มัน.......แปลกๆ หะ หะ พี่ พอก่อนนะ นะ หะ....”
“แปลกๆหรือครับ....แล้วมันแปลกดี หรือแปลกไม่ดีล่ะ หืม?”
“อื้อ พี่ฟ้า หะ อื้อ ไม่รักผมแล้ว หะ เหรอ........”
“รักสิครับ รักมาก รักจนอยากจะกินตัวป่วนลงไปทั้งตัวเลย”
“พี่ฟ้า....ผม ไม่ไหว แล้ว.......อื้อ......”
“ถ้างั้นนอนลงนะครับ นอนลงนะคนเก่งของพี่......”
อัศจรรย์ฟ้าลั่นคำรามร้อง พระจันทร์ผ่องไหวระริกกระซิกสะอื้น
หมดเรี่ยวแรงลงแอบฟ้าไม่อาจยืน เสียงครั่นครื้นยิ่งก้องดังกลางราตรี
พลิกดวงเดือนลงมาวางอยู่กลางหาด ฟ้าก็ฟาดกระหน่ำไล่ไม่ให้หนี
เดือนดวงน้อยถอยร่นจนเสียที ฟ้ายิ่งโหมโถมขยี้ครอบครองจันทร์
พญางูชูคอเข้าจ่อถ้ำ เริ่มรุกล้ำนำทางลู่สู่สวรรค์
ทางทั้งแคบทั้งร้อนยังฝ่าฟัน ถ้ำพระจันทร์พลันเปิดรับจนเต็มลำ
นอนสงบตามเสงี่ยมอยู่เพียงครู่ ก็เริ่มชูกายเคลื่อนไถลถลำ
ไปทางซ้ายย้ายมาขวาตามใจนำ จนฝนพรำน้ำซัดกระจัดกระจาย
จันทร์ผวาเกาะเกี่ยวฟ้าไว้เป็นหลัก ฟ้าไม่พักยิ่งโหมแรงดั่งใจหมาย
จันทร์ระริกระรัวร่างจนพร่างพราย ถึงที่หมายจึงเอนซบลงด้วยกัน
“เป็นของพี่แล้วนะครับ”
เสียงกระซิบปนเสียงหายใจหอบดังขึ้นที่ริมหูของตัวป่วนที่ตาหรี่ลงจนเกือบปิด ลมเย็นจากแอร์พัดมาสัมผัสผิวชื้นเหงื่อหนาวจนขนลุกซู่ไปทั้งตัว
“ใครว่า....พี่ฟ้าต่างหากที่เป็นของผม”
“หืม?”
“ก็.....เรื่องพื้นฐานนี่นา พี่ฟ้าเข้ามาในตัวผม ไม่ใช่ผมเข้าไปในตัวพี่สักหน่อย เพราะงั้นก็ต้องเป็นพี่สิที่เป็นของผม”
“หึๆๆๆๆๆ เฮ้อ......เด็กเอ๊ย......”
................................
................................
“พี่ฟ้า.....พี่ฟ้า......”
ตัวป่วนมันงัวเงียหยีตาตื่นขึ้นมาแล้ว กวาดมือควานหาพี่อากาศตัวโตที่เมื่อคืนก่อนจะผล็อยหลับไปจำได้ว่าอุทิศไหล่ให้หนุนนอนอยู่ข้างๆแต่กลับไม่เจอ แต่ร่องรอยความอบอุ่นที่พี่อากาศทิ้งไว้ก็บอกให้รู้ว่าคนตัวโตที่เมื่อคืนอ้อนขอโน่นขอนี่กับมันจนแทบไม่ได้นอนเพิ่งจะลุกออกไปไม่นาน
ไอ้หนูป่วนเลยค่อยๆยันตัวลุกขึ้น รู้สึกปวดเมื่อยเล็กน้อยแต่ไม่ได้เจ็บมากมายอย่างที่เคยได้ยินได้ฟังมาก็โล่งใจ แง้มม่านออกมองไปนอกกระจกก็เห็นว่าฝนที่ตกหนักมาตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่หยุด แต่ก็ซาเม็ดลงแล้ว ไม่มีลมพัดแรงเหมือนพายุเข้าแบบเมื่อคืน
ค่อยๆเดินเข้าไปในห้องน้ำ ทำธุระส่วนตัว ล้างหน้าแปรงฟัน เห็นหน้าตาคนในกระจกแล้วแทบไม่เชื่อว่าไอ้เจ้าของสีหน้าเปี่ยมสุขนี่จะเป็นตัวเองไปได้ เรียบร้อยแล้วก็ค่อยๆเปิดประตูย่องลงบันไดมา
พอโผล่หน้าเข้าไปในครัวถึงได้เห็นพี่อากาศตัวโตใส่กางเกงผ้ายืดสีเทายืนทอดไข่อยู่หน้าเตา เห็นผมชี้ฟูไม่เป็นทรงนั่นแล้วยิ่งต้องอมยิ้มจนแก้มพอง พอเลื่อนสายตาต่ำลงไอ้หนูป่วนก็ต้องเขินจนหน้าแดงเพราะบนแผ่นหลังกว้างๆนั่นปรากฏร่องรอยแดงๆทั้งรอยจิกรอยข่วนเป็นทางและเป็นจ้ำเต็มไปหมด
“กี่โมงแล้วน่ะพี่ฟ้า ทำไมตื่นเช้าจัง”
ตัวป่วนมันค่อยๆจรดปลายเท้าเข้าไปจนใกล้พี่อากาศตัวโต แล้วก็โอบแขนไปกอดเอวเอาไว้พร้อมกับแนบแก้มขวาลงกับแผ่นหลังกว้างๆที่เต็มไปด้วยรอยเล็บนั่น
“เช้าที่ไหนกัน ตอนพี่ลุกลงมาก็สิบโมงเข้าไปแล้ว ตัวป่วนลงมาทำไมครับ? แล้ว....เจ็บมากรึเปล่า? ขึ้นไปนอนพักก่อนก็ได้ เดี๋ยวเสร็จแล้วพี่ยกขึ้นไปให้กินนะ”
“คำถามแรก...ผมลงมาหาพี่ คำถามหลัง....เจ็บนิดหน่อย แต่มันเมื่อยๆมากกว่า”
เสียงตอบหงุงหงิงดังมาจากแผ่นหลังของคนถาม ในขณะที่คนตอบยังไม่ยอมปล่อยมือออกจากบั้นเอวพ่อครัวใหญ่ ไม่ว่าพ่อครัวจะเคลื่อนไหวไปหยิบจับอะไรก็เกาะตามไปด้วย
พี่อากาศที่ทำตัวเป็นคุณแฟนที่ดีเข้าครัวทำมื้อเช้า ตั้งใจจะยกขึ้นไปเสิร์ฟไอ้หนูป่วนถึงบนเตียงตักไข่ดาวที่สุกได้ที่ขึ้นพักบนกระดาษซับความมัน ใช้คีมอันใหญ่คีบเบคอนเจ็ดแปดชิ้นวางเรียงลงในกระทะแทนที่ไข่ แล้วหมุนตัวหันกลับมากอดไอ้ลูกลิงที่ตั้งแต่โผล่มายังไม่ยอมปล่อยมือออกจากเอวพี่เขาเลยไว้ทั้งตัว
“เอ.....ลงมาหาพี่ มีอะไรรึเปล่าครับ?”
“ก็......คิดถึง”
ตัวป่วนมันพูดไปก็อายไป ยิ่งอายก็ยิ่งซุกเข้ากับอกกว้างๆของพี่อากาศตัวโตเข้าไปใหญ่ พี่อากาศเองได้ยินก็ยิ่งมีความสุขล้นอก ก้มลงมามอบจูบเล็กๆให้เป็นรางวัลไอ้ตัวเล็กขี้อ้อนที่ขมับไปหนึ่งครั้ง
“แล้วลงมานี่หิวรึยัง?”
ถามไปพี่แกก็เอี้ยวตัวไปพลิกเบคอนในกระทะไป พอได้คำตอบแบบอาการพยักหน้าหงึกหงักของไอ้ตัวหัวฟูที่ยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้นจากอกก็หันกลับมาจูบลงไปตรงไรผมอีกที
“ไหนดูซิ คนหิวแล้วล้างหน้าแปรงฟันเรียบร้อยรึยัง? เงยหน้าขึ้นมาเร้ว”
พอตัวป่วนมันเงยหน้าที่กำลังอมยิ้มแก้มพองขึ้นมาเผชิญหน้า พี่อากาศพ่อครัวใหญ่เลยก้มลงไปพิสูจน์กลิ่นแก้มเสียหนึ่งฟอด
“อืม...แก้มหอมแล้ว แต่กลิ่นคุ้นๆนะ แอบขโมยโฟมล้างหน้าพี่ไปใช้นี่นา จ่ายค่าโฟมมาเสียดีๆ”
////ฟอดดดดดด////
“ไม่ใช่กลิ่นเดียวกันสักหน่อย แก้มพี่ฟ้ากลิ่นน่ากินกว่าตั้งเยอะ กลิ่นเหมือนเบคอนเลย”
พี่อากาศส่งยิ้มให้ไอ้หนูป่วนอีกครั้งก่อนหันไปช้อนเบคอนขึ้นมาวางบนกระดาษซับมันอีกกระทะ แล้วเลยกวาดไส้กรอกหมูอีกเจ็ดแปดชิ้นลงกระทะไปอีกขนาน
“ไหนเงยหน้ามาซิ ตรวจความสะอาดแก้มไปแล้ว ยื่นปากมาให้พี่ตรวจฟันเสียดีๆ”
ไอ้ตัวเล็กที่เกาะติดหลังเป็นลูกลิงอยู่ก็เชื่องเหลือเกิน เงยหน้าขึ้นมาแล้วก็หลับตาพริ้มเชียว พี่อากาศแกเลยส่งลิ้นออกไปทักทายริมฝีปากบางสีแดงสดที่ยื่นออกมานิดๆนั่นเบาๆ เท่านี้ปากบางๆนั่นก็ค่อยเผยอออกจากกันแล้ว
พี่อากาศที่สวมวิญญาณเจ้าหน้าที่สาธารณสุขชั่วคราวเริ่มสำรวจความสะอาดช่องปากไอ้หนูป่วนมันช้าๆ ไล่ลิ้นไปตามไรฟันด้านหน้า ก่อนกวาดชิมไปทั่วโพรงปากจนถึงกระพุ้งแก้ม
“อา.........”
พอคนขอตรวจความสะอาดฟันถอนริมฝีปากออกมาไอ้หนูป่วนก็ถึงกับเข่าอ่อน พี่อากาศเห็นท่าไม่ดีเลยรีบหันไปปิดแก๊สแล้วอุ้มเจ้าลูกลิงที่เกาะซุกอยู่กับอกขึ้นมาก่อนจะเดินไปวางมันลงตรงโซฟา พอจะผละมาจัดการกับอาหารมื้อเช้าต่อยังอุตส่าห์มีเสียงกลั้วหัวเราะลอยตามมาอีก
“เช้านี้พี่ฟ้ามีจูบรสกาแฟ......”
....................
....................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ เป็นกำลังใจให้น้า
-
อ๊าย ย.. ตัวป่วนกับพี่ฟ้า เป็นของกันและกัน~
*เขิน น*
-
:a1: ภารกิจลุล่วง 5555
เขินจังเลยยยยย...เค้าเป็นของกันและกันแล้วอ่าาา :-[
-
^
^
^
ภารกิจลุล่วง??? :m20:
เขินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
อรั๊ย เขินจริงๆนะ ตอนเค้าอะจื๊ดกันไม่เท่าไหร่ แต่ที่มาจู๋จี๋กันตอนเช้าดิ เขินนนนนนนนน :m1:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
จุดพลุ 9 ตับ ฉลอง จิ้น หนูป่วน :laugh:
อีป้าแก่ๆว่า มันก็ดีจริงๆนะคะ
ที่จูบมีสารพัดรส จะได้ไม่เบื่อที่จะจูบ :laugh: +1
-
:m11: :m4: :m24:
พ่อแก้วแม่แก้ว เอ็นซีหวานสะท้านโลก กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
นักเรียนก็ตั้งใจเรียนสุดพลัง คุณครูก็งัดทุกกลเม็ดเด็ดพรายสอนนักเรียนเป็นสเต็ปๆ
ไม่รีบร้อนแต่หวาบหวามเป็นที่สุด กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
ทำความสะอาดกันทุกซอกทุกมุมแล้วนะลูก งี๊ดด้านหน้า ด้านหลัง กีซซซซซซซซซซซซ
จะจูบรสไข่เจียว หรือรสกาแฟ อิป้าว่าหนูอ่ะ
ขาดทุนลูก กร๊ากกกกกกกกกกกกกกยังมีหน้ามาบอกว่า ตัวได้พี่ฟ้า ดังนั้นพี่ฟ้าเป้นของตัว
อั๊ย อิพี่ฟ้าคราวต่อๆไปบอกขอนะว่า อยากเป็นของตัวป่วนแบบถี่ กีซซซซซซซซซซซซซ
“ก็.....เรื่องพื้นฐานนี่นา พี่ฟ้าเข้ามาในตัวผม ไม่ใช่ผมเข้าไปในตัวพี่สักหน่อย เพราะงั้นก็ต้องเป็นพี่สิที่เป็นของผม”
>> :pighaun: :jul1: ตัวป่วนอิป้าว่าหนูต้องปรับตั้งแต่ความเข้าใจเบื้องต้นนะลูก555ก่อนจะลง
มือปฏิบัต คอร์สเวิร์คแบบจิงจังแบบนี้อ่ะ 555
กลอนอัศจรรย์ เสร็จสิ้นกันใน1บท กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
คนแต่งขาคนอ่านกัดชายเสื้อดังขอดๆแล้วเคอะเิขินจนมะรู้จะเขินยังไงแล้ว ฮิ้ววววววววววว
ข้างนอกเกิดพายุ ข้างในห้องก็เกิดพายุอารมณ์เยี่ยงกันงี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
รถพยามารมารับคนแก่หน่อยเซ่ เสียเลือดมะไหวจะหน้ามืด 55555
o13 o13 o13 หนูนุ่น อลังการงานสร้างมากเคอะคุณน้อง เด๋วดึกๆพี่มาบวกซ้ำให้นะเคอะ
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซต่อไปแห่ขันหมากไปขอได้แล้วสินะ กีซซซซซซซซ
-
:o8: :m25:
-
หวานมากกกๆ
พี่ฟ้าของตัวป่วน
ขอบคุณค่ะ
-
หนูป่วนของเขาดีจริงๆ อิอิ
-
อ๊างงงงงงงง
เขินนน ><
ตัวป่วนนี่น่ารักจริงๆ
หงุงหงิงๆน่ารักก
-
:impress2: พี่ฟ้าเก่งจริงหนูป่วนไม่เจ็บ 555+
มาลงชื่อว่าอ่านแล้ว
พี่นุ่นหลักเลี่ยงการล้วลึกตับไต ไส้พุงได้ดีมากกรี๊ดๆๆ
กลอนหวานได้ใจ
เอาเลย +1
-
:m25: กำลังพีคอารมณ์หื่นเลย
มาเป็นกลอนซะงั้นอ่ะ :serius2:
หนูป่วนจะน่ารักไปไหนเนี้ยยยยย!!!
//ตกลงพี่ฟ้าเสร็จหนูป่วนใช่ไมเนี้ย
-
completed
ห้าๆ
โธ่ๆๆ น้องป่วนของพี่
หือๆ 55+
จุ๊บๆ
-
เขินแหะ น้องป่วนช่างกล้า น่ารักน่าชัง พี่ฟ้าก็เป็นคุณครูแสนดี สอนดีเหลือเกิน อิอิ
+1 จ้ะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด....
คุณนุ่นนนนนนนนนนน...
หวานจ๋อยเลยอะ...อ่านไปหน้าแดงไป ลึกซึ้ง อ่อนโยน วาบหวาม มากๆ ....
พี่ฟ้าทะนุทะนอมน้องจริงๆ เลยอะ...แต่บทเรียนแบบว่า :z1: อยากเรียนบ้าง อิอิ...
ชอบกลอนมากเลยค่ะ...ไม่มากไม่น้อยทำให้จินตนาการเตลิดไปไกลโพ้นเลยค่ะ... :m25: :jul1: :-[
ว่าแต่...หนูป่วนมันลงเรียนวิชานี้กะพี่ฟ้า แสดงว่าต้องมาเลคเชอร์บ่อยๆ ล่ะสิคะเนี่ย...อย่าลืม สอบย่อย สอบไฟนอล ด้วยนะ กร๊ากกกกก :haun4:
-
.........no comment ได้ป่ะนุ่น เลือดหมดไม่ไหวจะเคลียร์........
-
อืม ซีนนั้น มาเป็นกลอนเลยทีเดียว 55+
แต่หนูป่วนน่ารัก โอเคก็ดะ คริ ๆ
-
มาไล่ตอบเมนท์ตั้งแต่ตอนก่อนอัศจรรย์ อิอิ
จะบอกว่าคืนนี้ถ้าบทต่อไปทันจะมาต่อนะคะ แต่ยังไม่มีวี่แวว เพราะคนเขียนเสียพลังงานไปกับบทอัศจรรย์ของสองคนนี้มากมายๆค่ะ
เมื่อคืนถึงกับนอนก่อนตีสี่ไปนิดเดียวเอง แหะๆ
โห...พี่ฟ้าจะแสนดี แสนน่ารักไปถึงไหนเนี่ย แค่นี้ตัวป่วนมันก็รักแทบหมดลมหายใจแล้ว :L1: จะให้รักให้หลงไปถึงหนายยย...เค้าอิจฉา :o12:
พี่ฟ้าน่ารักมากจริงๆ แหละค่ะ
แหมๆๆๆๆ น่าอิจฉานู๋ป่วนจริงๆๆ
พี่ฟ้าน่ารักมากกกกก :-[
แบบนี้หาที่ไหนอ่ะ มีวางขายแถวพานพุทธป่ะ
(พี่ฟ้านะไม่ใช่ซีดีโป๊ เอ๊ะ ทำไมกรูรู้ว่ะ กร๊ากกๆๆ สาบานได้เพื่อนมันบอก เค้าไม่เคยซื้อจริงๆนะตะเอง)
:z6:
สามท่านนี้มาแนวเดียวกัน ประมาณว่าอยากเก็บอิพี่ฟ้าไว้เป็นของส่วนตัว อิอิ ยกให้ไอ้หนูป่วนมันไปเถอะค่ะ สงสารม้านนนนน
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :m1:
ขอแบบนี้ซักคนได้มั้ยเนี่ย 555
ส่วนน้องพาร์ อันนี้ไม่ระบุว่าสักคนที่ว่าจะขอใคร แต่เดาว่าน่าจะพี่ฟ้า เพราะตอนนี้พี่แกมาแรงเลื้ออออออก้ำเหลือเกิน โฮะๆๆๆ
ชิๆๆ อิดฉาพี่ฟ้าและหมั่นไส้โดนหนูป่วนกอด.......
หนูป่วนน่ารักอ่ะ :-[
คนนี้ทำให้คนเขียนภูมิใจมากค่ะแนน เพราะแนนอยู่สายไอ้หนูป่วน (คนส่วนน้อยนะเนี่ย)
อร๊ายยยยยย รอคืนนี้ด้วยใจจดจ่อ.....
แต่ตอนนี้น่ารักจริงๆ ค่ะ อ่านแล้วอิ่มเอมใจ...ยิ้มแก้มปริไปเลย :-[
เน้ออออออ นุ่นก็อิ่มใจมากมาย แบบว่านะทุกการกระทำมันจะมีผลที่ได้ คนคิดถึงอยากเห็นหน้าวางรูปไว้หัวเตียง คนถูกคิดถึงมาเห็นเข้าก็ปลื้มใจ เลยหาของขวัญมาให้ กลับมาเจอสิ่งที่ซ่อนไว้ เลยทั้งๆที่พี่อากาศไม่ต้องทบทวนความหลังให้ฟัง แต่ความจริงที่เปิดเผยมันยิ่งทำให้ความรู้สึกลึกซึ้ง (อิคนเขียนเพ้อเป็นวักเป็นเวร อิอิ)
คะแนนพี่ฟ้า พรุ่ง ปี๊ดดดดดดดดดดดดด~~~!!!!!!!!~
โอ๊ยยยยยยย. . . รักมาตั้งนาน มองมาตั้งนาน . . . ในที่สุดก็จะถึงเวลา >,,,,<
ช่ายค่ะ รักมาตั้งนาน แล้วก็....อิอิ ในที่สุดพี่ฟ้าแกก็สอยพระจันทร์มาชมได้แล้ว อรั๊ยยยยยยยย
ถึงตอนนี้จะไม่มีกลอนช่วยส่ง แต่ก็หวานไม่น้อยหน้า น่ารักดีคู่นี้
ขอบคุณที่ชมว่าน่ารักนะคะ ^o^ (ได้ข่าวว่าคุณเขาชมตัวละครแกนะนุ่น หงิงๆ)
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกันจิง 2 คนนี้
ทำไมเราไม่เจอผู้ชายแบบพี่ฟ้าบ้างน๊า :m1:
ิอิจฉาตัวป่วนจิง ๆ เลย :-[
เพื่อนแผน กับ เพื่อนนุ่น ทำตัวเหมือนพ่อแม่ส่งลูกสาวเข้าหอเลย :o8:
ตอนต่อไปจะมาตอนไหนน๊อ ร๊อ รอ จนคอตกแล้ว :m17:
พี่มาแนวอยากเก็บพี่ฟ้าไว้เป็นของส่วนตัวอีกคนแล้ว แง้วๆๆเมื่อวานมาแปะอีกรอบเกือบตีสี่แน่ะค่ะ สายมากมาย ขอโทษนะคร้า จุ๊บๆๆๆ
ขอนิด :m20: :laugh: เพื่อนนุ่นจะกอดลาเพื่อนป่วนทำไมคะ
ไปกับแฟนนะคะไม่ได้ไปชายแดนหรือว่าโดนล่อลวงแบบเต็มใจหนีซะที่ไหน
มาให้กำลังใจกันสุดพพลัง กร๊ากกกกกกกกกกคนอ่านฮา ส่วนเจ้าแผนก็นะ
ทำหน้าที่เพื่อนพร้อมกันหน้าที่พี่ชายกลายๆได้ดีมากเหอะ แบบนี้พี่ฟ้าจะกล้ารังแกน้องป่วน
แต่ไม่เต็มใจได้ยังไงล่ะ งี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
ต้องเต็มใจเท่านั้น แหม..ของขวัญที่อ่อนโยนจริงๆนะจ๊ะ แต่พี่ฟ้าก็รักตัวป่วนได้เว่อร์มากกว่าที่คิดได้อีก
รักแบบไม่ให้ความรู้สึกตกหล่นเนี่ยมันสุดๆจริงนะว่ามั๊ญตัวป่วน
+1 จ้่า
ชอบมากมาย รักแบบไม่ให้ความรู้สึกตกหล่น ความรักมันคงเต็มจนล้นเลยนะคะ แถมยังขยันเติมใส่กันอีก ^o^
:กอด1: :กอด1: อ่านแบบรวดเดียว nonstop อยากขอบคุณคนเขียนค้าบ อ่านแล้วมีความสุข
ไปกับตัวละครทุกคนในเรื่องเลย อ่านไปมดกันไป อะไรจะหวานกันเจง ๆ ชอบกลอนที่เขียนมาก ๆ
เพราะทุกบทเลย อ่านแล้วแอบน้อยใจนิดส์ ว่าทำไมเราไม่มีแบบนี้บ้างอ่ะ....และอีกอย่าง ชอบคู่ของนุ่น
กับแผนเหมือนกัน อยากให้มีลงบ้าง แบบไม่ต้องข้างเรื่องก้้อได้ หยอดนิด ๆ หน่อย เหมือนกับเดินไป
พร้อม ๆ กัน กับคู่ของนู๋ป่วน เราว่าน่าจะดีนะ เพราะได้เห็นความรักทั้งสองแบบอยู่ด้วยกัน
ยังไงก้อฝากไว้ด้วยแล้วกันนะครับ ยังไงก้อยังรอวันที่ 27อยู่นะ :pighaun:
คนเขียนก็ขอบคุณคนอ่านที่เข้ามาแสดงความคิดเห็นเหมือนกันค่ะ บอกตรงๆถ้าไม่มีคนอ่านเข้ามาเมนท์ ก็ยังจะเขียนต่อไปแหละ แต่ว่าไฟมันคงไม่แรงจนเขียนได้เร็วขนาดนี้ ขอบคุณมากนะคะ
แล้วก็เรื่องของแผนกับนุ่นจะมีมาเรื่อยๆค่ะ ไม่ต้องกลัวว่าจะเป็นคู่ที่ถูกคนเขียนทิ้งขว้างนะคะ ก็เพื่อนสองคนไม่เคยทิ้งตัวป่วน แล้วอิคนเขียนจะหาญกล้าไปทิ้งมันสองคนได้ไงล่ะ เนอะๆ
ขอโทษพี่นุ่นกาลพึ่งมาอะ
T^T
แบบว่าพึ่งลงของตัวเองเสร็จ 3เรื่องเอง
เอ๋ง เอ๋ง
จะตามไปอ่านเดี๋ยวนี้ละจ้าา
ปล.นึกว่าเป็นอุปกรณืเกี่ยวกับการเผด็จศึกซะอีก
..........
ดิทเพิ่ม น่าร๊ากมากๆๆ
อ่านแล้วยิ้มม
ดีใจที่ช่วยให้หนูกาลยิ้มได้นะ ไปเขียนเรื่องของภาคแล้วยังมายิ้มได้ แปลว่าเรื่องของตัวป่วนกับพี่ฟ้านี่ยาแก้นอยด์ชั้นเลิศจริงๆ โฮะๆๆๆๆ
:m1: เขินเลยยยยย ขอบคุณนะคร๊าบบบ
ง่า.....คุณโคลด์ฮาร์ทเข้ามาเขินทุกวันเลยอ้ะ เขินเป็นเพื่อนกันต่อไปนะคะ จุ๊บๆกอดๆ
โธ่ กรอบรูปหรอ
ไอ้เราก็นึกว่าเป็นกางเกงใน ซีทรู แบบผูกเชือกด้านข้างซะอีก
เห้อออออ
รอตอนหน้าคร้าบบบ
จุ๊บๆ
จุ๊บๆตอบน้องอาร์มค่ะ
ว่าแต่.....กุงเกงในซีทรูผูกโบข้างๆของผู้ชายมีจริงเหรอ? หรือว่าไปซื้อของผู้หญิงมาใส่อ้ะ? แล้วจะเอา..ตื๊ด..ไปเก็บตรงไหนอ้ะ?
รอตอนหน้า โหะ ๆ ได้เสีย ๆ
แอบเห็นว่ามาอ่านเรื่องอัศจรรย์ของสองคนนั้นแล้ว แล้วก็..ต้องอารมณ์สะดุดกับอัศจรรย์แบบเป็นคำกลอน
ขอโทษนะคร้า..... คนเขียนก็พยายามเขียนกลอนให้อีโรติคมากที่สุดแล้วเชียวนะ อ่านเองยังเขินเองเลยเพราะเห็นภาพ หงิงๆ
-
อร๊ายยย ... น่ารักมากเลย อ่านแล้วเขินๆๆๆๆ :-[
แล้วบรรยากาศหลังตื่นนอน โอ้วววว ~ เป็นอะไรที่หวานนนนน มากกกกก
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ในที่สุดหนูป่วนก็โดนเผด็จศึกสักที ว่าแต่พี่ฟ้าเล่นหนูป่วนไปกี่ท่าหละเนี่ย เหอๆ
น่าจะแต่งกลอนฉากเรทยาวๆอ่ะ ประมาณว่า
กลีบปากบางแดงก่ำชื่นฉ่ำอก พี่ได้ฉกฉวยจูปเจ้ารูปหอม
พี่ซุกไซร้ซอกคอทั้งดมดอม กอดเจ้าไว้ในอ้อมอกพี่เอย
หุ่นเจ้าบางร่างเจ้าเล็กพี่ไล้ลูบ แก้มเจ้าป่องแดงน่าจูบพี่เปิดเผย
ยอดชมพูบนหน้าอกของทรามเชย พี่เกินเลยลองลิ้มชิมอกทรวง
เจ้าร้อนรุ่มพี่ร้อนเร่าบิดแปลกแปลก พี่ขอแทรกซุกไซร้เจ้าแจ่มดวง
ยกท่อนขาขึ้นพาดมองหน้ารวง พี่เสียวทรวงน้องเสียวซ่านสะท้านโลกา
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก กะว่าจะเขียนให้แรงกว่านี้แต่ไม่ดีกว่า เดี๋ยวหนูป่วนจะมาทุบเมฆหาว่าเมฆทะลึ่ง ซึ่งที่จริงโคตรทะลึ่งเลยอ่ะเหอๆ
:กอด1: กอดพี่นุ่น 2ครั้ง(ไม่รู้จะยอมให้กอดหรือเปล่า) ( :z6: ชั้นไม่ยอมแกหรอก/พี่นุ่น) คริๆ แล้วมาต่ออีกโน๊ะ พี่ฟ้าจัดไปกี่ครั้งอ่ะ ทำไมหนูป่วนยังเดินได้หรือว่าของพี่ฟ้าจะ....เล็ก? กร๊ากๆๆๆๆๆๆ
:L2: ขอบคุณที่ชอบหนูฟิของเมฆนะครับ เมฆก็ชอบหนูป่วน บางทีเมฆจะมาหนูฟิมาทำความรู้จักกับหนูป่วนบ้าง เหอๆ :mc4: ฉลองหนูป่วนเสียตัวครับ
-
^
^
^
ใครบอกว่าไม่ยอม มากอดกันเร้วววววว
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
อ้ะเมฆขอสอง พี่นุ่นให้กอดสามครั้งเลยนะ จุ๊บๆด้วย^o^
กลอนน้องเมฆ เอ่อ...มันโป๊ๆๆๆๆ มันเกินอีโรติคแล้วววววววววว แว้กกกกกกกกกกก *///////*
ปล.ของพี่ฟ้า......เล็ก??? ((จริงอ้ะตัวป่วน มาตอบพี่เมฆทีจิ๊หนู)) คำถามนี้พี่นุ่นตอบไม่ได้ เพราะพี่นุ่นไม่เห็น
ต้องโทษหนูป่วนนะ มันยื่นคำขาดให้ปิดไฟอ้ะพี่นุ่นอุตส่าห์เตรียมถ้ำมองเลยเห็นแค่เงาๆเอง ไม่ชัดเลย รู้งี้ตามเข้าไปดูตอนอาบน้ำดีกว่า
-
ชอบตอนตัวป่วนมาอ้อนๆพี่ฟ้าตอนทำมื้อเช้าอ่ะ น่ารักดี ดูอบอุ่นดีจัง
-
เห็นด้วยกับเมฆค่ะว่าต้องกลอนยาวๆกว่านี้ค่ะ!
ว่าแต่ทำไมป่วนไม่เจ็บมาก อันนี้น่าคิดว่าของพี่ฟ้าเล็ก :laugh:
-
ตัวป่วนลูกกกกกกก อื้ม...พี่ฟ้าเป็นของหนูจริงๆด้วย
หมดหนทางจะเถียง 555555
ว่าแต่หลังจากได้พี่ฟ้า(?)เป็นของตัวเองแล้วขี้อ้อนขึ้นเยอะเลยนะ
จูบรสนั่นนี่ แก้มกลิ่นเบคอนน่ากิน
อร๊ายยยย พลิกโผมาก คิดว่าหลังจาก จี๊ยๆ จะได้อ่านคำพูดน่าอายจากปากพี่ฟ้าซะอีก
ตัวป่วนนี่มันแน่จริงเว้ย ทำคนอ่านตายไปเลย!!
-
กลีบปากบางแดงก่ำชื่นฉ่ำอก พี่ได้ฉกฉวยจูปเจ้ารูปหอม
พี่ซุกไซร้ซอกคอทั้งดมดอม กอดเจ้าไว้ในอ้อมอกพี่เอย
หุ่นเจ้าบางร่างเจ้าเล็กพี่ไล้ลูบ แก้มเจ้าป่องแดงน่าจูบพี่เปิดเผย
ยอดชมพูบนหน้าอกของทรามเชย พี่เกินเลยลองลิ้มชิมอกทรวง
เจ้าร้อนรุ่มพี่ร้อนเร่าบิดแปลกแปลก พี่ขอแทรกซุกไซร้เจ้าแจ่มดวง
ยกท่อนขาขึ้นพาดมองหน้ารวง พี่เสียวทรวงน้องเสียวซ่านสะท้านโลกา
กรี๊ดดดดด...ตบมือเปาะแปะ ไม่ไหวแย้ววว เห็นภาพตามเลยค่าาาา 555 :a2:
อร๊ายยยย พลิกโผมาก คิดว่าหลังจาก จี๊ยๆ จะได้อ่านคำพูดน่าอายจากปากพี่ฟ้าซะอีก
ตัวป่วนนี่มันแน่จริงเว้ย ทำคนอ่านตายไปเลย!!
อันนี้เห็นด้วยค่ะ :-[ สงสัยตัวป่วนอาจจะดูดเชื้อ (???) จากพี่ฟ้าไปป่าวคะ? 55555
-
โอ๊ย ตั่วป่วน น่ารักแล้วอย่างแรง~!!!!!!!!!!!!!!!!! แอร๊ยยยย~!!!~
-
แอบแว๊บมาอ่าน
น่ารักมากเลย :-[
-
*
ฮึกกกก
หายไปวันนึง พลาด คอมเม้นท์ กลอนเลยยยยย
อร๊างงงงงงงงงงงงง
เขินอ่ะ ตอนที่แบบอ่านกลอน
เขินแทนตัวป่วน
อ่อยยยย พี่ฟ้า ....
แค่เห็นกลอนเราก็อ่อนเป็นข้าวเปียกละ
ยอมทุกอย่างแหละ (หัวเราะ)
พี่ฟ้า สอนตัวป่วนทุกขั้นตอนเลยนะ
เขินแทนจริงๆ ...
><
น่ารักกกกก
-
:กอด1:มาดีใจกะพี่ฟ้าอ่ะนะ เจ้าตัวป่วนมันอ้อนได้น่ารักจริง ๆ ขอให้รักกันหวาน ๆ อย่างนี้นะ
อย่าลืมแบ่งความหวานให้คู่ แผนกะนุ่นด้วยนะ เด๋วจะเหงาซะ
-
กลอนแค่หนึ่งบท แต่ทำให้จิ้นไปได้ไกลเลยอ่าา :haun4:
ยินดีกับพี่ฟ้าด้วยนะคะ วันนี้ที่รอคอยมาถึงเร็วกว่าที่คิด แอร๊ยยย จะสำลักความหวานตายมั้ยนี่ :-[
ช่วงนี้เครียดๆ มาอ่านตัวป่วนก็ยิ้มได้เลยค่ะ o13
+1 ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปน้าา
-
^
^
^
จิ้มน้องเบียร์บ้าง ชอบจิ้มคนแก่ดีนัก นี่แน่ะๆๆๆ
เครียดอะไรก็มาอ่านตัวป่วนนะคะ จุ๊บๆกอดๆ คิดถึงน้องเบียร์
ปล.ถ้าวันนี้เสร็จทันจะมาแปะข้างเรื่องค่ะ แต่ไม่ต้องรอนะคะกว่าจะมาแปะอาจดึกมาก ^o^
-
กลีบปากบางแดงก่ำชื่นฉ่ำอก พี่ได้ฉกฉวยจูปเจ้ารูปหอม
พี่ซุกไซร้ซอกคอทั้งดมดอม กอดเจ้าไว้ในอ้อมอกพี่เอย
หุ่นเจ้าบางร่างเจ้าเล็กพี่ไล้ลูบ แก้มเจ้าป่องแดงน่าจูบพี่เปิดเผย
ยอดชมพูบนหน้าอกของทรามเชย พี่เกินเลยลองลิ้มชิมอกทรวง
เจ้าร้อนรุ่มพี่ร้อนเร่าบิดแปลกแปลก พี่ขอแทรกซุกไซร้เจ้าแจ่มดวง
ยกท่อนขาขึ้นพาดมองหน้ารวง พี่เสียวทรวงน้องเสียวซ่านสะท้านโลกา
กีซซซซซซซซซซซซซซซ เก่งที่สุดเคอะ กดบวกไม่มียั้ง :o8: :-[
"ยกท่อนขาพาดมองหน้ารวง" >>>> ขานุ้งป่วนกระแทกตาอิป้าคะลูก :m11: :m11:
-
:m2: โอวววในที่สุดวันนี้ที่รอคอย 5555
เรียบร้อยโรงเรียนพี่ฟ้า ฮี่ๆๆๆ :mc3:
-
นิยายเรื่องนี้นี่ ขนาดฉากอัศจรรย์ ยังน่าร๊ากกกกกกก :-[
ตอนอ้อนกันตอนเช้ายิ่งน่ารัก เข้าไปใหญ่ o13
หนูป่วนเกาะไว้ให้แน่นนะจ๊ะ ถ้าเผลอเดี๋ยวพี่ฟ้าจะโดนฉุดนะจ๊ะ :z1:
รู้สึกว่าจะมีคนอยากฉุดไปฟ้าหลายคน :laugh:
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารัก ๆ จ้า น้องนุ่น :กอด1:
-
พอดีบอกว่าจะมาแปะข้างเรื่องให้ แต่เผอิญลองๆไปแต่งกลอนอัศจรรย์มาต่อ
แล้ว......ได้มาอย่างนี้ ถ้าใครยังไม่นอน ลองอ่านดูนะคะ
ตอนนี้ยังคิดอยู่ว่าจะไปแก้ที่แปะไปเมื่อวานด้วยดีมั้ย แบบว่า....อีโรติคมากกกกกกกกกกกกก เขินเลย...... :m13:
..................
..................
อัศจรรย์ฟ้าลั่นคำรามร้อง พระจันทร์ผ่องไหวระริกกระซิกสะอื้น
หมดเรี่ยวแรงลงแอบฟ้าไม่อาจยืน เสียงครั่นครื้นยิ่งก้องดังกลางราตรี
พลิกดวงเดือนลงมาวางอยู่กลางหาด ฟ้าก็ฟาดกระหน่ำไล่ไม่ให้หนี
เดือนดวงน้อยถอยร่นจนเสียที ฟ้ายิ่งโหมโถมขยี้ครอบครองจันทร์
พญางูชูคอเข้าจ่อถ้ำ เริ่มรุกล้ำนำทางลู่สู่สวรรค์
ทางทั้งแคบทั้งร้อนยังฝ่าฟัน ถ้ำพระจันทร์พลันเปิดรับจนเต็มลำ
นอนสงบตามเสงี่ยมอยู่เพียงครู่ ก็เริ่มชูกายเคลื่อนไถลถลำ
ไปทางซ้ายย้ายมาขวาตามใจนำ จนฝนพรำน้ำซัดกระจัดกระจาย
จันทร์ผวาเกาะเกี่ยวฟ้าไว้เป็นหลัก ฟ้าไม่พักยิ่งโหมแรงดั่งใจหมาย
จันทร์ระริกระรัวร่างจนพร่างพราย ถึงที่หมายจึงเอนซบลงด้วยกัน
กี๊ด เรทมากมายๆ ภาพอย่างชัดเลยอ้ะค่ะ เขินนนนนนนนนนนนนน
ปล.ใครว่าของพี่ฟ้าเล็ก ดูเสียก่อน..เขาใช้คำว่า "พญางู" นะเออ นอกจากไม่เล็กแล้วยังมีเกล็ดด้วย แว้กกกกกกกกกก
แก้ไขตามคำแนะนำแล้วค่ะคุณดาว กอดดดดดดดดดด พอเช้าแล้วสติดีก็หาคำที่ต้องการเจอ ^o^
-
กลอนน่ารักพี่แปะเลย
ถ้าพี่ฟ้ามีเกล็ดเวลาทำตัวป่วนไม่เสียวแย่เหรอ
ขยับที่ก็......
ปล รู้สึกขัด
พลิกดวงเดือนลงมาวางอยู่กลางหาด
หรือกาลไม่ค่อยได้อ่านกลอนไม่รู้อะ แต่อ่านแล้วสะดุด
-
อัศจรรย์ฟ้าลั่นคำรามร้อง พระจันทร์ผ่องไหวระริกกระซิกสะอื้น
หมดเรี่ยวแรงลงแอบฟ้าไม่อาจยืน เสียงครั่นครื้นยิ่งก้องดังกลางราตรี
พลิกดวงเดือนลงมาวางอยู่กลางหาด ฟ้าก็ฟาดกระหน่ำไล่ไม่ให้หนี
เดือนดวงน้อยถอยร่นจนเสียที ฟ้ายิ่งโหมโถมขยี้ครอบครองจันทร์
พญางูชูคอเข้าจ่อถ้ำ เริ่มรุกล้ำนำทางลู่สู่สวรรค์
ทางทั้งแคบทั้งร้อนยังฝ่าฟัน ถ้ำพระจันทร์พลันเปิดรับจนเต็มลำ
นอนสงบตามเสงี่ยมอยู่เพียงครู่ ก็เริ่มชูกายเคลื่อนไถลถลำ
ไปทางซ้ายย้ายมาขวาตามใจนำ จนฝนพรำน้ำซัดกระจัดกระจาย
จันทร์ผวาเกาะเกี่ยวฟ้าไว้เป็นหลัก ฟ้าไม่พักยิ่งโหมแรงน่าใจหาย
จันทร์ระริกระรัวร่างจนพร่างพราย ถึงที่หมายจึงเอนซบลงด้วยกัน
โอ็ยยยย อ่านแล้วเขิน
มาต่อเร็วๆนะคะ จะขาดใจแล้ว555
-
มีคนชอบมาสองเสียงแล้ว งั้นไปใส่เพิ่มที่หน้าโน้นด้วยดีกว่า คริคริ
หนูกาล คือแบบว่าหาคำอื่นไม่เจอ แบบว่าคิดไม่ออก กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกส์
คุณCupcake ขอบคุณนะคะ ดีใจมากมายที่คนอ่านชอบค่ะ^o^
-
กลอนเพราะมากจ๊ะ นุ่น...
แต่งกลอนฉากนี้ได้สวยงามจ้า....
เยี่ยมจริงๆ o13
ปอลิง. จันทร์ผวาเกาะเกี่ยวฟ้าไว้เป็นหลัก ฟ้าไม่พักยิ่งโหมแรงน่าใจหาย ท่อนนี้แปลกๆ ตรงคำว่า น่าใจหาย แต่ก็่อ่านไม่ติดขัดนะ ^^
-
ขอบคุณค่ะดาว ไว้ถ้าหาคำอื่นได้จะเอามาใส่แทน ^o^
-
กลอนสุดยอด
ชอบรสกาแฟเหมือนกัน :impress2:
มาต่อเร็วๆ นะ :serius2:
+1
-
:jul1: :m25:
ไม่ไหวแล้วคุณนุ่น.......
ตายๆๆๆๆๆ อ่านแล้ว จิ้นไปไกลถึงพระจันทร์ ดาวอังคาร ดาวพลูโตแล้วเนี่ย....อร๊ายยยยยย...
เขินมากกกก :-[
ชอบแบบนี้อะค่ะ มันเหมือนให้คนอ่านได้จินตนาการ...แถมยังจิ้นแบบหยุดไม่อยู่ด้วย...
ไม่รู้ว่าเค้าเข้าใจถูกไหม แต่อ่านแล้วรู้สึกว่า...ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวแน่เลย อิอิ
โถ่นู๋ป่วนลูกรัก....ครั้งแรกก็หลายรอบเลยหรือลูก...ดีนะที่พี่ฟ้าฟาดแกอ่อนโยน.... :-[
-
พี่ฟ้าของตัวป่วน :z1:
อ่านกลอนแล้วแอบสยิวกิ้ววว :]
โดยเฉพาะตรงนี้
"พญางูชูคอเข้าจ่อถ้ำ เริ่มรุกล้ำนำทางลู่สู่สวรรค์"
(หรือเราคิดไปเอง...คงไม่ใช่นะ :-[)
-
พญางูเลยเหรอพี่ฟ้า กร๊ากก :haun4:
กลอนนี้มัน... o13 และ :m25: มากค่ะพี่นุ่น 55+
-
พอดีบอกว่าจะมาแปะข้างเรื่องให้ แต่เผอิญลองๆไปแต่งกลอนอัศจรรย์มาต่อ
แล้ว......ได้มาอย่างนี้ ถ้าใครยังไม่นอน ลองอ่านดูนะคะ
ตอนนี้ยังคิดอยู่ว่าจะไปแก้ที่แปะไปเมื่อวานด้วยดีมั้ย แบบว่า....อีโรติคมากกกกกกกกกกกกก เขินเลย...... :m13:
..................
..................
อัศจรรย์ฟ้าลั่นคำรามร้อง พระจันทร์ผ่องไหวระริกกระซิกสะอื้น
หมดเรี่ยวแรงลงแอบฟ้าไม่อาจยืน เสียงครั่นครื้นยิ่งก้องดังกลางราตรี
พลิกดวงเดือนลงมาวางอยู่กลางหาด ฟ้าก็ฟาดกระหน่ำไล่ไม่ให้หนี
เดือนดวงน้อยถอยร่นจนเสียที ฟ้ายิ่งโหมโถมขยี้ครอบครองจันทร์
พญางูชูคอเข้าจ่อถ้ำ เริ่มรุกล้ำนำทางลู่สู่สวรรค์
ทางทั้งแคบทั้งร้อนยังฝ่าฟัน ถ้ำพระจันทร์พลันเปิดรับจนเต็มลำ
นอนสงบตามเสงี่ยมอยู่เพียงครู่ ก็เริ่มชูกายเคลื่อนไถลถลำ
ไปทางซ้ายย้ายมาขวาตามใจนำ จนฝนพรำน้ำซัดกระจัดกระจาย
จันทร์ผวาเกาะเกี่ยวฟ้าไว้เป็นหลัก ฟ้าไม่พักยิ่งโหมแรงน่าใจหาย
จันทร์ระริกระรัวร่างจนพร่างพราย ถึงที่หมายจึงเอนซบลงด้วยกัน
ปล.ใครว่าของพี่ฟ้าเล็ก ดูเสียก่อน..เขาใช้คำว่า "พญางู" นะเออ นอกจากไม่เล็กแล้วยังมีเกล็ดด้วย แว้กกกกกกกกกก
>> งี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :pighaun: :jul1:
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
ฟ้ากับพระจันทร์ อยู่ๆมีงูด้วย คงตัวใหญ่น่าดู :z1: มีถ้ำพระจันทร์ด้วย กีซซซซซซซซซซซซซ
คนอ่านต้านทานมะไหว :haun4: สุดๆคะคนแต่ง
o13 o13 o13 o13 +1 นะจ๊ะ สู้ๆ เลิศในปฐพี ตัวป่วนงูเป็นไงบ้างลูก กร๊ากกกกกกก
-
ทะลึ่งกันจังเลย :o8: :-[
-
ตามอ่าน ทันแล้วค่ะ เอิ๊กๆ...
พี่ฟ้ากับน้องป่วน โอ๊ยยย สวีทเกินไปละ
น้องป่วนน่ารักเกินไปแล้ว.......
กลอนแต่ละกลอน ดีมากเลยค่ะ
เก่งจัง......
ยิ่งบทล่าสุดนี้.... :m25: :m25:
-
กลอนทำตายอีกแล้วว อ่อยย >//<
ทั้งของคุณเมฆทั้งของพี่นุ่น
อ่านแล้วเขิน ลงไปดิ้นๆ
-
ภาษาไทยสละสลวยงดงามยิ่งนัก
เล่นเอาสะเห็นเป็นฉากๆเลยค่ะ
ดีค่ะ ชอบๆๆๆ อีป้าแก่ๆ อยากอ่านอีก 555
-
อ๊ายยยยยยยยย กลอนอีโรติคมาก
ชอบอ่ะ แต่งกลอนได้เก่งมากเลยค่ะ
-
อัศจรรย์จริงค่ะ
อ่านเเล้วหน้าเเดง
อิโรติคมากๆๆๆ
ชอบพี่ฟ้า ว่าเเต่เป็นพญางูเลยเหรอ หุหุ
-
เพิ่งจะอ่านตามทันก็เลยเม้นซะหน่อย
น่ารักมากอ่า อ่านไปยิ้มไม่มีหุบ เครื่องข้างๆหันมามองเเล้วก็เขยิบหนีขึ้นเรื่อยๆ 55+
น่าร๊ากๆๆๆ เเรกๆก็คิดว่า เอ๊ะ! หรือของพี่ฟ้าจะเล็ก เเต่ก็นะ
พญางูชูคอเข้าจ่อถ้ำ
อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
วรรคนี้นี่ กรี๊ดกันเลยทีเดียว เจ้าของร้านเเทบจะไล่เเล้ว :z1:
สอนกันยังไงเนี่ย กลายเป็นว่าพี่ฟ้าเสร็จหนูป่วนไปซะเเล้ว
ชอบๆๆๆๆๆ :-[ :o8: เค้าชอบอ่านกลอน เเต่งกลอนเเหละ
เเต่ไม่เพราะอ่า
น่ารักๆๆๆๆมากเลย เดี๋ยวเรามาอ่านอีกนะ :haun4: :pighaun: :z1: :m25: :jul1: :oo1: o18 :impress2:
-
อัศจรรย์ฟ้าลั่นคำรามร้อง พระจันทร์ผ่องไหวระริกกระซิกสะอื้น
หมดเรี่ยวแรงลงแอบฟ้าไม่อาจยืน เสียงครั่นครื้นยิ่งก้องดังกลางราตรี
พลิกดวงเดือนลงมาวางอยู่กลางหาด ฟ้าก็ฟาดกระหน่ำไล่ไม่ให้หนี
เดือนดวงน้อยถอยร่นจนเสียที ฟ้ายิ่งโหมโถมขยี้ครอบครองจันทร์
พญางูชูคอเข้าจ่อถ้ำ เริ่มรุกล้ำนำทางลู่สู่สวรรค์
ทางทั้งแคบทั้งร้อนยังฝ่าฟัน ถ้ำพระจันทร์พลันเปิดรับจนเต็มลำ
นอนสงบตามเสงี่ยมอยู่เพียงครู่ ก็เริ่มชูกายเคลื่อนไถลถลำ
ไปทางซ้ายย้ายมาขวาตามใจนำ จนฝนพรำน้ำซัดกระจัดกระจาย
จันทร์ผวาเกาะเกี่ยวฟ้าไว้เป็นหลัก ฟ้าไม่พักยิ่งโหมแรงดั่งใจหมาย
จันทร์ระริกระรัวร่างจนพร่างพราย ถึงที่หมายจึงเอนซบลงด้วยกัน
:o8: กรี๊ดดดด...เขินจนมือไม้สั่นแทบจะเม้นท์ไม่ออกเลยง่ะ อิอิ
ดูมีเสน่ห์จังเลยค่ะ...ไม่เหมือนใครดีด้วย
คนอ่านก็จินตนาการกันต่อไปถึงไหนเลยทีเดียว 555...
โฮกกกกกก~ เก่งจังเลยค่าาา ♥
ปลื้มมั่กกกก
อ่านๆไปก็นึกถึงพวกบทอัศจรรย์ในอิเหนาไรงี้เลยอะพี่นุ่น...ชอบมากๆอะ ><
ปล. พี่นุ่นๆ พาร์เจอมาหละ เผื่อพี่จะเอาไปศึกษาสำหรับคราวหน้าของพี่ฟ้ากะตัวป่วนไง อ๊ากกก~ =/////////=
มันมีแต่สัญลักษ์แต่ก็จิ้นได้(เยอะ)อะค่ะ [จากกากีเน้อ~] :-[
จะสร่างโศกมาเกษมสวาทบ้าง อย่าให้ร้างเริศชิดพิสมัย
พลางกระหวัดรัดรวบภิรมย์ใน ชงฆะไขว้ในเชิงละเลิงลาน
บันดาลพลาหกเทวบุตร ก็ผึ่งผุดตั้งทั่วทิศาศาล
โพยมพยับอับอึงอนธการ สะท้านถึงเมรุราชสีขรินทร์
สัตภัณฑ์บรรพตก็ไหวหวั่น คงคาลั่นเป็นระลอกกระฉอกสินธุ์
ฝูงมหามัจฉาในวาริน ก็โดดดิ้นเล่นน้ำลำพองกาย
อันดอกดวงสิมพลีที่ตูมกลัด ครั้นฝนซัดเชยแช่มแย้มขยาย
ที่ตูมบานก้านกลีบขจรจาย รำพายกลิ่นรื่นรสเสาวคนธ์
แมลงภู่ทิพรีบร่อนมาเอาซาบ อาบละอองต้องทั่วทุกขุมขน
สองสุขสองเกษมเปรมสกนธ์ สองกมลสองสวาทไม่คลาดกัน
ครุฑลืมลงเล่นอโนดาต วรนาฏลืมมิ่งมไหศวรรย์
ครุฑลืมลงเล่นสัตภัณฑ์ สุดาจันทร์ลืมพักตร์พระภัสดา
ครุฑลืมร่อนเล่นโพยมบน นฤมลลืมสนมสนิทหน้า
ครุฑลืมไล่คาบนาคา กัลยาลืมเล่นอุทยาน
ครุฑหลงชมทรงสมรชื่น นางหลงรื่นรสทิพปักษาศาล
ครุฑละเลิงหลงเชิงยุพาพาล เยาวมาลย์หลงเล่ห์ประหลาดโลม
ครุฑหลงกลิ่นแก้วขจรรื่น นางหลงชื่นรสทิพอันเฉิดโฉม
ครุฑหลงกระบวนชวนตระโบม นางหลงโสมนัสในสกุณา
ครั้นศศิธรคล้อยเคลื่อนลับ ดาราดับสิ้นแสงสว่างหล้า
พระพายชายพัดรำเพยพา สกุณาพร้อมเพรียงพิมานทอง
ดุเหว่าทิพที่ประจำสิมพลี ก็ร้องมี่ส่งเสียงสำเนียงก้อง
ภาณุมาศเร่งราชรถทอง ผาดผยองเยี่ยมยอดยุคุนธร ฯ
:m25:
-
^
^
^
บทนี้จำได้เคยอ่านสมัยเป็นเด็กน้อย
ตอนนั้นก็งง อะไรหว่า ไม่เห็นเกี่ยวกะเนื้อความก่อนหน้าเลย
ตอนนี้มาได้อ่านอีกครั้ง อรั๊ยยยยยยยยยยยย เขินจังเลยอ้ะน้องพาร์
มีการอธิบายท่าด้วยนะ ว่าทำกันท่าไหน แว้กกกกกกกกกกกกกก :give2: สมอารมณ์ถึงกับลืมภัสดากันเลย
-
เพิ่มเข้ามาอ่าน อ่านวันเดียวจบ :-[ ชักจะติดใจตัวป่วนแล้วตัวเอง
ติดหนึบเลย นุ่นรีบมาต่อเลย ตัวเองทำเขาติดหนึบ ตัวป่วนน่ารักขนาดดดดดดดด 55555 o18
-
คุณนุ่น :-[
เขินกันเลยทีเดียว เจอกลอนเวอร์เต็มเข้าไป
แบบว่า...ดุเดือดเหมือนกันนะนี่
-
แหะๆๆ มีข้างเรื่องมาฝากค่ะ
ข้างเรื่องตอนนี้เขียนนานเลย เพราะ...อยากให้สื่ออารมณ์ของคุณเพื่อนสองคนได้ชัดๆ
และเมื่อเป็นข้างเรื่อง เราจึงมีคำเตือนเหมือนเคยนะคะ
..............
คำเตือน ตอนที่ท่านกำลังจะได้อ่านต่อไปนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างหญิงและชาย
ดังนั้นหากท่านใดรับไม่ได้กับความสัมพันธ์แบบนี้ กรุณาข้ามๆไปด้วยนะคะ :m14:
.......................
.......................
ตอนพิเศษ นอกรอบ....ข้างเรื่อง(5)
“ถึงแล้ว...มากอดที”
เอาแล้วไงไอ้เพื่อนนุ่น แกทำอย่างกับเป็นญาติผู้ใหญ่มาส่งตัวเจ้าสาวเข้าหออย่างงั้นแหละ แล้วดูไอ้คุณแผนมันสิ แทนที่จะปรามบ้างอะไรบ้าง ไม่มีเสียหรอก เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียว ไอ้นุ่นดึงไอ้หนูป่วนไปกอด ส่วนแกก็เข้าไปลูบหลังลูบไหล่
คือไอ้หนูป่วนมันไม่ได้ไปชายแดนนะเว้ยเฮ้ย มันแค่ไปบ้านแฟนมัน ก็แค่.....นัดกันไปกระทำการ 2 become 1 ก็แค่นั้นเอง
ไม่ได้มีเรื่องอะไรร้ายแรงให้ต้องเป็นห่วงสักหน่อย
............................
............................
“เอาไงนุ่น จะกลับบ้านเลยรึเปล่า?”
ส่งเพื่อนรักถึงมือแฟนเสร็จเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่ออย่างไอ้คุณแผนก็หันมาถามไอ้ตัวตาลอยเพราะพาตัวเองเข้าไปอยู่ในโลกจินตนาการข้างๆ
“แผน.......อยากมีแฟนบ้างอ้ะ”
“ฮะ?!?”
“อย่าเข้าใจผิดนะ ชั้นไม่ได้อยากจะ เอ่อ....ทำ...อะไรๆแบบที่ไอ้ตัวป่วนจะไปทำกับพี่เขาวันนี้นะ”
เอาเว้ย ไอ้คุณนุ่นหน้าแดง แดงจริงจังถึงขนาดที่หน้ามันดำๆยังเห็นชัดเลยว่าแดง เล่นเอาไอ้คุณแผนที่จับตามองอยู่ทั้งแปลกใจทั้งถูกใจ เพราะตั้งแต่รู้จักกันมาจะครบปีไม่เคยเห็นไอ้นุ่นเขินอายจนหน้าแดงเลยสักครั้ง
“อืม....”
“อะไร อืมแล้วยิ้มทำไม นี่อย่ามายิ้มล้อเลียนกันนะเว้ย ฮึ่ย”
โถ....ไอ้คุณนุ่น แกจะเขินก็เขินไปสิ แล้วจะไปทุบแผนมันทำไม เอ้า ทุบเข้า ทุบอั้กๆ เดี๋ยวไอ้คุณแผนมันก็ช้ำในตายหรอก
“โอ๊ยๆๆ พอแล้วนุ่น พอแล้ว ทำร้ายร่างกายว่าที่แฟน บาปนะ”
“ฮะ???”
“ก็บอกว่าอยากมีแฟนไม่ใช่เหรอ นี่ไง ชั้นนี่ไงยังว่างนะ”
“อย่ามา แกเป็นเพื่อนชั้นนะ”
“แล้วไงอ้ะ ก็นุ่นบอกว่าอยากมีแฟน แผนก็จะช่วยเป็นให้ไง”
แกเดินเกมส์พลาดแล้วไอ้คุณแผน ไอ้คำว่า ‘จะช่วย’ นี่ถ้าไม่มีอะไรๆอาจจะดีกว่านี้ก็ได้นะ ไอ้คุณนุ่นมันอาจจะตกหลุมแกก็ได้
“ชิชะ อย่ามาทำเสียงอ่อนเสียงหวานกับชั้นนะ จำได้หรอกน่าที่สัญญาไว้ว่าถ้าแผนยังไม่มีใครนุ่นก็จะไม่มีน่ะ ก็แค่บ่นๆว่าอยากมีไม่ได้แปลว่าจะไปมีสักหน่อย แผนก็ไม่ต้องฝืนใจยอมมาเป็นแฟนให้นุ่นเพราะกลัวเหงาหรอก”
“ไม่ใช่อย่างนั้น..”
“เอาเหอะๆ ไปหาอะไรกินกันดีกว่า วันนี้คุณนายไปสัมมนา สัมมนาบ้าอะไรไม่รู้ต้องไปถึงพัทยา กว่าจะกลับก็คืนวันอาทิตย์โน่น นุ่นต้องอยู่บ้านคนเดียวตั้งสามวันแน่ะ”
“นุ่นแต่เมื่อกี้....”
“ก็บอกว่าไม่ต้องไง ว่ามาดีกว่าว่าอยากกินอะไร มื้อนี้นุ่นเลี้ยงเอง”
อ้าวไอ้นี่ แผนมันจะอธิบายก็ดันพูดสอดขึ้นมาซะงั้น ฟังมันบ้างสิ ขัดใจจริง
“ทำไมต้องเลี้ยง?”
ไอ้คุณแผนมันคงถือว่าตัวเองเป็นแฟนไปแล้ว เลยรู้สึกขัดใจที่นุ่นมันบอกจะเลี้ยงข้าว ไอ้แผนบ้าเอ๊ย คิดไปเองข้างเดียวเขาไม่นับนะเว้ย แน่จริงแกต้องทำให้มันเข้าใจให้ได้ด้วย
“แล้วจะทำเสียงแข็งใส่ทำไมเนี่ย”
“ขอโทษษษษ แผนไม่ได้ตั้งใจเสียงแข็งใส่นุ่นนะครับ”
“ไม่ต้องขอโทษหรอกน่า นุ่นไม่ได้โกรธแผนซะหน่อย ก็แผนเลี้ยงไอติม เลี้ยงหนังมาตั้งหลายครั้งแล้วนี่ วันนี้ก็ต้องตานุ่นเลี้ยงบ้างสิ แผนอยากกินอะไรล่ะ ถือว่า.....ฉลองสอบเสร็จแล้วก็ฉลองที่ไอ้ป่วนมันเป็นฝั่งเป็นฝาด้วย ฮิๆๆๆ อ้ะ..เลือกมาเร็ววันนี้จะกินอะไรเอามื้อใหญ่เลยนะ”
“พิซซ่าละกัน ไม่ได้กินกันนานแล้ว”
เห็นไอ้คุณนุ่นมันหัวเราะคิกคักมีความสุข ไอ้คุณแผนมันเลยทำได้แค่ตามน้ำตามใจไป ไม่อยากจะขัดใจอะไรมันสักอย่าง ทั้งที่ใจยังอยากอธิบายว่าตัวเองอยากสมัครเป็นแฟนของไอ้คุณนุ่นจะตายอยู่แล้ว มันก็เลยตัดสินใจปล่อยไปก่อน
“โอเค แล้วจะกินร้านไหน?”
ผู้หญิงบ้าไซส์มินิอย่างไอ้คุณนุ่นเดินไปข้างๆผู้ชายปากหนักตัวสูงน่าเกลียดแบบไอ้คุณแผน ไม่ได้รู้สักนิดว่าพอตัวเองหลุดคำถามนี้ออกไป ไอ้คุณแผนที่หน้าตายมาตลอดจะมีสีหน้าที่เจ้าเล่ห์ได้ขนาดไหน
“ให้เลือกจริงนะ.....”
“เอ๊.......ก็บอกว่าจะเลี้ยงๆ ก็ต้องให้คนถูกเลี้ยงเลือกทั้งอาหารทั้งสถานที่อยู่แล้วสิ”
“งั้นไปกินที่บ้าน”
“บ้านไหน?”
“บ้านแผนกับป่วน เดี๋ยวเราโทรสั่งพิซซ่าตอนนี้ อีกครึ่งชั่วโมงถึงบ้าน พิซซ่าก็มาส่งพอดี”
“มีแผนอะไรป้ะเนี่ย? อย่าบอกนะ นอกจากเลี้ยงพิซซ่าแล้วจะให้ไปช่วยทำงานบ้านด้วยอ้ะ นี่กะจะเอาคืนวันที่ไปช่วยที่บ้านนุ่นใช่มั้ย?”
ไอ้คุณนุ่นมันชะงักเท้าที่เดินไปเรื่อยๆนั่นทันทีแล้วหันมากระตุกข้อมือใหญ่ๆของไอ้คุณแผนพร้อมส่งสายตาดุเหมือนหมาแม่ลูกอ่อนไปให้
“เปล่านะ ที่ชวนไปกินที่บ้าน เพราะ...เพราะจะชวนไปเล่นเกมเศรษฐีด้วยกันต่างหาก”
แหมๆดูดีนะ ชวนไปเล่นเกมเศรษฐี ตกใจหมดนึกว่าแกจะชวนไอ้คุณนุ่นมันไปเล่นจ้ำจี้มะเขือเปาะแปะ เฮ้อ......
“จริงอ้ะ? ไหนมามองตาก่อน ดูซิมีอะไรซ่อนอยู่รึเปล่า”
ไอ้คุณแผนมันปฏิบัติตามคำสั่งทันที หยุดเดินแล้วก้มหน้าลงมาให้ไอ้นุ่นมันสบตาได้ถนัดถนี่
ไอ้นุ่นมันมองเข้าไปในดวงตาแวววาวสีน้ำตาลเข้มนั่นสักพัก แล้วก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองหน้าร้อน อยู่ๆก็รู้สึกเหมือนอุณหภูมิบนใบหน้าของตัวเองพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ รู้ตัวอีกทีก็พบว่ามือทั้งสองข้างของตัวเองมาทาบทับไว้แน่นอยู่กลางหว่างอก เลยได้รับรู้ว่านอกจากจะหน้าร้อนแล้ว ยังมีอาการสั่นไหวแปลกๆที่หัวใจด้วย
มันรีบถอนสายตาที่สบกันอยู่ แล้วคว้าข้อมือไอ้คุณแผนลากเดินลิ่วๆทันที
“เป็นไงนุ่น เจออะไรซ่อนอยู่รึเปล่า?”
“........ไม่รู้เหมือนกัน เหมือน..เหมือนจะเจอ แต่ไม่รู้มันคืออะไร”
กว่าจะเค้นเสียงออกมาจนจบประโยคนี้ได้ ไอ้คุณนุ่นถึงกับต้องกลืนน้ำลายเสียสามเอื๊อก
จนลากไอ้คุณแผนมาถึงป้ายรถเมล์ ได้ขึ้นรถเมล์มายืนอัดกันเป็นปลากระป๋องเรียบร้อยแล้ว
ไอ้คุณนุ่นก็ยังวุ่นวายใจสงสัยอยู่ว่าไอ้อะไรแปลกๆที่เจอในแววตาของไอ้คุณแผน....มันคืออะไรกันแน่
.............................
.............................
^o^ คืบหน้า......รึเปล่าน้า..??
-
เกมเศรษฐี......โอ้ยยย เพื่อนแผนไปปรึกษาพี่ฟ้าด่วนเลย คิดได้ไงเนี่ย เฮ้ออออ
+ 1ให้นุ่นนะ ^^
-
- -
แฟนอืดไปไหม เสียเวลาล้ำก่อนค่อยว่ากัน
หนูกาลแนะนำ
-
คุณนุ่น
เคยอ่านการ์ตูนวายไหม
ที่มันจะมีสองคู่น่ะ
จะมีตัวเดินเรื่องหลักหนึ่งคู่
แล้วก็จะมีตัวขั้นเวลาอีกหนึ่งคู่
ไอ้ตัวขั้นเวลาเนี่ย จะเป็นความรักแบบ หวานแต่ฮาอ่ะ
คู่แผน-นุ่น นี่ใช่เลย
จุ๊บๆ
-
เพื่อนแผนขี้โมเมอ่ะ :m20:
แต่เพื่อนนุ่นก็เริ่มรู้สึกอะไรบ้างแล้วนะเนี่ย (ตอนแรกก็คิดว่าตายด้านไปแล้วซะอีก 55+)
ตอนนี้บ้านเมืองไม่ปกติ จับกดไปเลยเพื่อนแผน รับรองคืบหน้าของจริง o13 (เหตุผลเกี่ยวมาก -_-^)
ก็แบบว่าเพื่อนป่วนเค้าไปถึงไหนต่อไหนแระ อย่ายอมแพ้เพื่อนสิ :laugh:
ขอบคุณค่ะพี่นุ่น รออ่านตอนของตัวป่วนน้าาา ^_^
-
กรี๊ด ถูกใจอย่างแรง เมื่อวานก้อเขามาอ่าน วันนี้มีกลอนมาบรรยายซะ
อิจฉาตัวป่วน จริง ๆ และ ถูกใจ นุ่นกับแผนด้วย ชอบมาก ๆ ขอลุ้นให้ทั้ง สองคู่ happy end นะค้าบ
ขอบอกว่า ไรเตอร์ เขียนได้สนุกมาก ชอบมาก
-
คุณน้องนุ่นเริ่มเขินแล้ว!!ไม่รอดพ้นเงื้อมมือจอมวางแผนไปได้เสียหรอก555
-
*
จริงจังว่า เขินกลอน
ไม่ไหวนะ
ฮึกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
><
แบบ เอ็นซี ยิ่งกว่าบทบรรยาย
มันมีเสน่ห์ อ่ะ
ชอบค่ะ !!!
-
เนียนนะยะแผน...แต่เนียนๆ ไปเรื่อยๆ แบบนี้แหละ...
นุ่นมันยิ่งตามไม่ค่อยทัน กว่าจะรู้ตัวอีกที...นุ่นมันคงมีแฟนชื่อ แผนไปแล้วล่ะ อิอิ
คู่นี้เขาเนิบๆ แต่น่ารักจริงๆ นะคะ :กอด1:
-
มันเหมือนมีความคืบหน้าอยู่แฮะ หนูนุ่นเอยเลิกใสซื่อเสียทีเถอะ
-
ถือว่าคืบหน้าค่ะพี่นุ่น
พี่นุ่นจ๋า บทอัศจรรย์อ่านแล้วทั้งเขินทั้งฮาแหละไม่รู้ทำไม ฮะๆ
แต่เอ๊ะ ถ้าพี่ฟ้าเป็นพญางูแล้วทำไมตัวป่วนแทบไม่เจ็บเลยล่ะทั้งๆที่ไซส์ตัวก็ต่างกันนะงิ -w-'
เบื่อๆๆ ฮือ เซ็งmsnบ้า อุตส่าห์โหลดใหม่ก็ยังเข้าไม่ได้ พอเข้าอีบัดดี้แทนก็หลุดอีก TOT
ยังดีนะโหลดวินโดวหน้าต่างเน็ตตัวใหม่แบบมีแท็บเข้าโน้ตบุ้คได้ไม่งั้นคริสซวยกว่านี้แน่ค่ะ (สรุปคือกำลังแต่งพาลไปลงที่ตาคริสหมด - -)
-
ตอบเมนท์ดีกว่า กั๊กไว้เยอะมาดูอีกทีต้องตอบรวมๆ แหะๆ
......................
เรื่องบทอัศจรรย์นะคะ คืออย่างนี้ คนที่อ่านมาตลอดจะพอผ่านๆตามาว่าคนเขียนเคยมาบอกว่าปิ๊งไอเดียแล้วว่าจะเขียนออกมาประมาณไหน
ไอเดียที่คิดออกตอนนั้นก็คือ "อัศจรรย์แบบ ถาม-ตอบ"
เนื่องจากก่อนจะเขียนออกมา คนเขียนได้หาข้อมูลแบบเข้มข้น ไม่เคยดูGV(ที่จริงAVก็ไม่เคยตั้งใจดู)ก็ไปเสาะหาดู
เข้าไปห้องพูดคุยเจอกระทู้ถามตอบคำถามจากสาววายก็ดีใจมาก ^^
เลยปิ๊งไอเดียว่าเออเนอะ ไอ้ตัวป่วนมันก็ง่าวไม่แพ้คนเขียนเพราะงั้นให้มันถามไปแล้วพี่อากาศก็ค่อยๆตอบไปน่าจะเวิร์ค
เนื้อหาในบทอัศจรรย์ของสองคนนั้นส่วนที่ออกมาก่อนคือไอ้ส่วนที่เป็นคำถามจากตัวป่วน ("ผม จะรู้ได้ยังไงล่ะ ว่าพี่ชอบอะไร?")
หลังจากนั้นก็เริ่มเขียนเพิ่มเติมมาเรื่อยๆ พอจะใส่รายละเอียดก็เริ่มดึงบุคลิกเจ้าเล่ห์ของพี่อากาศเข้ามาใส่ ตัวป่วนมันเปิดโอกาสดีนักก็ยั่วให้มายอมตนเป็นศิษย์เสียเลย
แม้แต่เรื่องสีและแบบของกุงเกงใน ก็ยังไปถามเอาจากกระทู้บนถาม-ล่างตอบ (ขอบคุณหนูกาลมา ณ ที่นี้ จุ๊บๆ)
ส่วนเรื่องกลอนอัศจรรย์ อันนี้ตอนแรกคิดนานมากว่าจะใส่ดีมั้ย เพราะทั้งเรื่องนี้อิคนบรรยายมันไม่เคยบรรยายเป็นกลอนสักที เลยกลัวว่ามันจะโดด
คือทั้งเรื่องก็มีแต่อิพี่อากาศแกคนเดียวนี่แหละที่สุนทรีย์มากขนาดนั้น แต่เขียนไปๆก็ไม่ไหวจะบรรยายการกระทำขณะทำรักของสองคนนี้เป็นภาษาพูด
เลย..เขียนเป็นกลอนดีกว่า ดีใจมากมายที่คนอ่านชอบนะคะ ^o^
พอมาเขียนกลอนบทนี้เลยรู้สึกว่าโชคดีมากที่ให้ตัวป่วนชื่อศศินทร์(พระจันทร์) และพี่ฟ้าชื่ออากาศ(ท้องฟ้า)
ซึ่งทำให้การเขียนความสัมพันธ์ระหว่างฟ้ากับพระจันทร์ดูค่อยเป็นไปได้บ้าง
ส่วนของกลอนที่มาขยายความจนยาวขึ้นทีหลัง เนื่องมาจากคนอ่านตั้งข้อสังเกตว่าพี่อากาศแก "เล็ก"
คนเขียนสงสารแกเลยหาทางทำให้รู้กันทั่วว่าแกไม่เล็กนะเออ แต่แกเป็น "พญางู" คริคริ
ส่วนใครสงสัยว่าทำไมไซส์พญางูแล้วตัวป่วนมันเดินลงบันไดมาได้หน้าตาเฉย ขอบอกว่าเพราะพี่อากาศแก "เก่ง" ค่ะ
(อันนี้ก็ไปถามท่านอาจารย์ที่ห้องพูดคุยมาว่าครั้งแรกยังไงก็ต้องเสียเลือดเหรอ ท่านอาจารย์ท่านว่า ไม่จริงหรอกขึ้นอยู่กับฝีมือฝ่ายรุกมากกว่า)
ทั้งนี้ นอกจากที่กล่าวมา คนเขียนก็ไปตามอ่านนิยายของคนแต่งที่ในกระทู้โหวตให้ข้อมูลไว้ว่าเป็นเป็ดหื่น แหะๆ ขอบคุณมากมายท่านเหล่านั้นด้วยนะคะ
.................................
ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ แล้วก็จะดีใจมากที่จะติดตามกันต่อไป ขอบคุณทุกคำแนะนำและกำลังใจค่ะ
ปล.ยินดีต้อนรับคนอ่านที่เพิ่งเข้ามาอ่านใหม่ๆทุกท่านด้วยนะคะ :กอด1:
ปล.๒ รู้สึกเหมือนตัวเองเขียนแถลงการณ์ กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกส์
-
เข้ามารับฟังแถลงการณ์ำพอดีจ้า
รับทราบทุกบทอัศจรรย์เลยจ๊ะ :-[
และจะรอบทต่อ ๆ ไปนะ :z1:
แล้วก็..........ในที่สุด เจ้านุ่น
ก็เริ่มเจออะไร ๆ ในตาเจ้าแผนแล้ว
อย่างนี้ต้องฉลอง 55+ :mc4:
-
ผู้หญิงบ้าไซส์มินิของอิป้า เริ่มฉลาดแล้วเว้ยเห็นออร่าหื่นกามใน
ตัวเพื่อนรักรึยัง กร๊าก ส่งเพื่อนเค้าห้องหอเส็ดแล้วตัวเองก็อยากจะมีแฟนซะงั้น
กร๊ากกกแล้วมาพูดต่อหน้าคนคิดไม่ซื่อแบบนี้จะเหลือรึคะลูก
“จริงอ้ะ? ไหนมามองตาก่อน ดูซิมีอะไรซ่อนอยู่รึเปล่า”
>>ที่เรื่องเล่นๆล่ะอยากให้จ้องตา เป็นไงคะลูกต่อมเขินอายม้วนต้วนทำงานแล้วชิมิคะ
ฮิ้วววว เจ้าแผนเดินหน้าลุยโลด
o13 o13
-
แผนสู้ๆ นุ่นเค้าบอกแล้วว่า..เหมือนจะเจอ แต่ยังไม่รู้มันคืออะไร
เพราะงั้นแผนก้อรีบๆทำให้นุ่นรู้ซะนะ ว่าคืออะไร หุหุ
เป็นกำลังใจให้นะคะ รอคู่สวีทคู่นู้นด้วย ^ ^
-
พี่นุ่นนนนนนนนน
อยู่ดีๆก็เขียนต่อจากที่ลงไปไม่ออกอ่ะ ฮือ เหมือนหมดมุขไม่รู้จะไปไหนต่อดื้อๆT^T
*กลิ้งไปมาลดหุ่นในตัว*
ประเด็นคือ...open houseวิศวะมันหน้าตาเป็นยังไงหว่า?!?
เหมือนของนิติมั้ยเนี่ย T^T
สงสัยต้องให้แมนมันโดดไม่ไปงานโดนคริสกักตัวอยู่บ้าน...
พี่นุ่นเขียนตอนพิเศษตอนที่ชมพูมันรู้ว่าพี่ชายชอบตัวป่วนให้หน่อยสิคะ เผื่อจะช่วยต่ายได้ *-*
-
^
^
^
กระต่ายน้อยมาแง้วๆอะไรตอนนี้นิ
แต่ข้อเสนอนั้น พี่นุ่นจะรับไว้พิจารณา ^o^
แอบเห็นหนูกาล กับ น้องเบียร์ มายุให้แผนมันจับปล้ำ
เอิ่ม....ก็บอกแล้วไงเรื่องนี้ไม่มีฮาร์ทคอร์ เด็กน้อยพวกนี้นี่ บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m14:
-
นุ่นเอ้ยยยยย
ที่เรื่องของตัวป่วนงี้ละไวนักเชียว
แต่ก็นะ ... ถ้ารู้เร็วก็อดลุ้นนะสิ :laugh:
-
แผนเผด็จ ศึก โหะ ๆ
เอาใจช่วยแผน หนูป่วนจะได้หมดกังวลกลัวเพื่อนไม่มีแฟนสักที
-
+1 ค่ะ กลอนสุดยอดมากกกกกกกกกกกกก
-
เอาตอนต่อไปมาเสิร์ฟแล้วนะคะ
อิอิ เขียนเองก็เขินเองต่อไปไม่มีหยุด ท่านไหนรออยู่เชิญมาอ่านต่อได้เลยนะคะ ^o^
..........................
..........................
ตอนที่๓๓ ข้าวใหม่ปลามัน
“เช้านี้พี่ฟ้ามีจูบรสกาแฟ......”
ดูเหมือนประโยคบอกเล่าลอยๆกลั้วหัวเราะของไอ้หนูป่วนจะไปกระตุ้นต่อมหื่นของผู้ใหญ่บางคนเข้า ที่กำลังหันกลับไปทางส่วนครัวเลยเปลี่ยนเป็นกระโจนพรวดเดียวขึ้นมาคร่อมไอ้ตัวปากดีแต่เช้าอยู่บนโซฟา
“เฮ้ย!!”
ปล่อยเสียงอุทานหลุดออกมาได้สั้นๆแค่นั้นแหละไอ้หนูป่วนน่ะ เพราะพี่อากาศแกจัดการป้อนจูบรสกาแฟให้อย่างต่อเนื่อง
จูบย้ำๆซ้ำๆภายนอกก่อนจะเปลี่ยนเป็นรุกล้ำเข้าไปในโพรงปาก จนเรียกเสียงครางแผ่วเครือจากไอ้ตัวเล็กที่ลุกขึ้นมาวิจารณ์รสจูบได้แล้ว พี่อากาศแกก็ปล่อยให้ปากของมันเป็นอิสระ เปลี่ยนเป้าหมายใหม่มาที่ลำคอขาวๆที่ยังมีร่องรอยแสดงความเป็นเจ้าของอยู่นับไม่ถ้วน
ตัวป่วนเองมันก็เผลอไผลไปกับการรุกไล่ของพี่อากาศ แหงนหน้าขึ้นเปิดทางให้พี่เขาซุกไซ้ได้เต็มที่โดยไม่มีการปิดป้อง สองมือที่ยันอกพี่อากาศไว้ในตอนแรกก็เปลี่ยนเป็นเลื้อยมาโอบอยู่รอบลำคอหนา ตาโตๆหรี่ปรือแล้วยังแลบลิ้นออกมาไล้เลียริมฝีปากตัวเองจนชุ่ม
พี่อากาศที่เงยหน้ามาเห็นท่าทางที่แสดงออกมาโดยไม่ตั้งใจของคุณแฟนถึงกับตาค้าง แล้วจู่ๆพี่แกก็หยุดการเคลื่อนไหวทุกอย่างลงดื้อๆ สองแขนเท้าลงกับเบาะโซฟายันร่างกายท่อนบนขึ้น มองดูสีหน้าแดงจัดของไอ้ตัวเล็กที่ตอนนี้ตัวอ่อนเป็นขี้ผึ้งลนไฟ แล้วเลยหมั่นไส้จนต้องก้มหน้าลงเม้มปากหนักๆงับลงตรงปลายจมูกแหลมๆนั่นไปหนึ่งที
“อ๊อยยยยย!!”
ได้ผล ไอ้หนูป่วนที่กำลังเคลิ้มมีสติสมบูรณ์ขึ้นมาทันที
พอรับรู้ว่าตัวเองอยู่ในสภาพไหน จากที่ตอนแรกจะโวยวายเอาคืนกับคนแกล้งงับจมูกให้เจ็บ เลยเปลี่ยนเป็นพยายามหดขาถดตัวหนี ก้มหน้างุดหลบสายตาวิบวับล้อเลียนหลังกรอบแว่นที่มองตรงมา
แต่ก็ยังรู้สึกอยู่ดีว่าเขิน.... เขินพี่อากาศจนหน้าร้อนวูบวาบเหมือนเอาไฟมานาบเชียวล่ะ
“ตัวป่วนของพี่น่ารักจังเลย น่ารักมากที่สุดเลยรู้ตัวมั้ยครับ”
ไม่ใช่แค่พูด แต่จากที่นอนพังพาบทับไอ้หนูป่วนอยู่ พี่อากาศก็เปลี่ยนเป็นนั่งขัดสมาธิบนโซฟา แล้วรั้งตัวไอ้ตัวเล็กที่กำลังเขินมากจนหน้าแดงหูแดงนั่นเข้ามากอด กดหัวทุยๆให้ซบลงกับอกแล้วก็ก้มลงกดจูบหนักๆแบบหมั่นเขี้ยวไปทั่วทั้งหัวทั้งหู เหมือนเล่นกับลูกหมายังไงยังงั้น
ตัวป่วนมันก็จั๊กกะจี้หัวเราะคิกคัก แล้วเลยได้แต่ดิ้นดุ๊กดิ๊กจะหนียักษ์ตัวโตที่กดจูบมาถี่จนหน้าที่รู้สึกร้อนอยู่แล้วยิ่งร้อนขึ้นไปอีก พอรู้ตัวว่าดิ้นไปก็ไม่มีทางรอดจากอ้อมแขนที่กอดไว้แน่นนี่อยู่ดี มันก็เลยเปลี่ยนใจถือโอกาสซุกตัวเข้าหาเสียเลย แล้วเลยส่งเสียงพูดหงุงหงิงอยู่กับอกพี่อากาศของมันนั่นแหละ
“ถ้าเห็นว่าน่ารักมาก ก็ต้องรู้สึกรักให้มากๆด้วยนะ.....”
“หึๆๆ มากแค่ไหนดีล่ะ แค่นี้พี่ก็รักเท่าฟ้าแล้วนะ”
ได้ยินอย่างนี้ไอ้หนูป่วนเลยปีนขึ้นไปอยู่บนตัก โอบสองแขนไปรอบคอของพี่อากาศ แล้วยืดตัวขึ้นแตะจูบลงที่หน้าผากของผู้ใหญ่ตัวโตเบาๆ ส่งยิ้มเขินให้อีกครั้งก่อนสำทับไปว่า
“ดีมาก......รักให้หมดทั้งฟ้าเลยด้วย ห้ามไปแบ่งใครอีกนะครับ”
“คร้าบบบบบบบบ ว่าแต่....ปีนขึ้นมานั่งตักพี่อย่างนี้ ตกลงว่าจะกินอาหารเช้า หรือว่าอยากจะให้พี่กินแทนครับ?”
พี่อากาศจอมเจ้าเล่ห์คืนฟอร์มชัดๆ แล้วลูกกะตาวิบวับนั่นมันอะไรกันพี่ เห็นแล้วขนลุก
“กะ..กินมื้อเช้าสิ ผมหิวจะแย่แล้ว พี่ฟ้ามัวมาทำอย่างนี้ไอ้ที่ทอดๆไว้เย็นหมดแล้วมั้ง”
พูดแล้วมันก็รีบปีนลงจากตัก แต่มีหรือพี่อากาศแกจะยอม เห็นท่าจะหนีกันดื้อๆอย่างนั้นเลยยิ่งรั้งไว้ไม่ยอมปล่อย
“อืม.....กินมื้อเช้าก่อน แล้วหลังจากมื้อเช้าก็กินตัวป่วนได้เลยสิเนอะ”
อยู่กันแค่สองคน ไม่ต้องถึงกับกระซิบที่ข้างหูก็ได้ม้างอิพี่อากาศ แกพูดธรรมดาน้องมันก็จะละลายกลายเป็นของเหลวแล้ว
“เหอะ ไม่อนุญาตหรอก พี่ฟ้าอ้ะร้าย”
หดหัวหดหูย่นคอหนีลมหายใจร้อนๆที่พุ่งเป้ามาที่กกหูแล้วก็ส่ายหน้าตอบจนผมยุ่งๆฟูๆยิ่งกระจายเชียวไอ้หนูป่วน
“ร้าย? ร้ายตรงไหนกัน?”
“ก็.....เมื่อกี้อยู่ๆก็มาทำแบบนั้น ไม่ปล่อยให้ตั้งตัวบ้างเลย”
“แต่พี่เห็นว่าตัวป่วนชอบนะ”
ไอ้พี่อากาศบ้านี่ก็แหย่หนูป่วนมันอยู่ได้ สนุกมากเลยใช่มั้ยล้อมันเล่นอย่างนี้น่ะ แล้วดูไอ้หนูป่วน นี่ถ้าคนเราหน้าร้อนจนระเบิดได้ ตัวป่วนมันคงระเบิดไปหลายรอบแล้วแน่ๆ
“ไม่เอาแล้วพี่ฟ้า ถ้าพี่ฟ้าไม่ไปทำของกินต่อ ผมจะไปทำเองแล้วนะ เดี๋ยวปล่อยให้ผมหิวมากผมจะสวมวิญญาณก่องข้าวน้อยฆ่าแฟนให้ดู”
“โอเคครับ งั้นตัวป่วนนั่งดูทีวีรอเดี๋ยวเดียวนะ รับรองได้กินทันใจแน่ๆ”
พี่อากาศผู้ตกหลุมหลงแฟนเด็กแบบเต็มใจคลายอ้อมแขนออกอย่างแสนเสียดาย แล้วลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเดินไปวุ่นวายในครัวต่อยังอุตส่าห์ก้มหน้าลงมาฉกจูบที่แก้มของไอ้หนูป่วนอีกครั้ง
“จุ๊บเพิ่มพลังงาน หึๆๆ”
พูดอย่างนั้นแล้วก็หันไปคว้ารีโมททั้งเครื่องเสียง ทั้งโทรทัศน์ มายัดใส่มือไอ้หนูป่วนที่พูดตอบโต้ไม่ออกไปแล้ว
....................................
....................................
“เชิญคร้าบบบบบบบ”
“ทำไมของพี่ฟ้าฟองเดียวเองล่ะ? อึ๋ย นมของผมก็หวานจังเลย หวานขนาดนี้ไม่ไหวนะพี่ฟ้า ใส่น้ำตาลไปกี่ช้อนเนี่ย ไหนเอาของพี่ฟ้ามาชิมซิ”
“..............”
“ทำไมของพี่ฟ้าเป็นนมจืดไม่หวานแบบแก้วผมล่ะ?”
ไอ้นี่ก็บ่นไปสงสัยไป แต่ปากก็เคี้ยวไปเรื่อยๆ จนรอเท่าไหร่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบสักทีนั่นแหละ ถึงเงยหน้าขึ้นจากกองอาหารมื้อแรกของวันขึ้นมามองพี่อากาศตัวโตที่นั่งอยู่ตรงข้ามกะจะคาดคั้นเสียหน่อย
“ก็ ถ้าเพิ่มๆอีกนิดก็ดี.....”
“หืม?”
สงสัยก็สงสัย หิวก็หิว ตัวป่วนมันก็เลยส่งสายตาปริบๆถามพร้อมกับคิ้วที่เริ่มขมวดนิดๆ แต่แก้มยังตุ่ยอยู่นั่นแหละ
“พี่หมายถึง เพิ่มน้ำหนักอีกสักนิด เวลากอดจะได้เต็มไม้เต็มมือขึ้นไง”
พี่อากาศนี่ก็ตอบได้หน้าตาเฉย ปากเคี้ยวไปนิ่งๆแต่แววตาที่มันวิบวับสะท้อนเลนส์แว่นออกมามันซ่อนไม่ได้นะ ชอบเหลือเกิน ไอ้การทำหน้านิ่งๆเหมือนไม่มีอะไรแต่ตาเนี่ยบอกหมดแล้วว่าคิดอะไรอยู่
ตัวป่วนมันเห็นสายตาแบบนั้นก็เข้าใจ ทีนี้เลยเขิน ยิ่งเขินก็ยิ่งกิน แถมคราวนี้ไม่กินคนเดียวด้วย แต่จิ้มไส้กรอกดุ้นเบ้อเริ่มในจานตัวเองยัดพรวดเข้าปากพี่อากาศของมันไปซะเลย
ปิดปากเสีย...จะได้ไม่ต้องมีคำพูดหลุดออกมาให้ต้องอายอีก
แต่เห็นนะไอ้หนูป่วน พอพี่เขาบอกว่าอยากให้เพิ่มอีกนิด ไอ้เจ้าไข่ดาวที่ถูกยัดเยียดมาให้สองฟองนั่น แล้วยังนมที่แกบ่นๆว่าหวานเกินไปนั่น แกก็กินได้หมดทุกอย่างเลยนี่ แถมยังไม่มีบ่นอีกต่างหาก
เขามีแต่โคแก่ต้องเอาใจหญ้าอ่อน แล้วไอ้หญ้าอ่อนกำนี้นี่มันยังไงหว่า
ตามใจโคแก่ของแกมากไปมั้ยไอ้หนูป่วน.....
ไม่ต้องกลัวพี่เขาไม่รักหรอกน่า แค่นี้เขาก็หลงแกจะแย่แล้ว
“อิ่มแล้วเหรอ เอาเพิ่มอีกมั้ยครับ เดี๋ยวพี่ไปทอดมาเพิ่ม?”
พี่อากาศตัวโตออกปากถามเมื่อเห็นไอ้หนูป่วนมันกินทุกอย่างที่ตักมาให้จนหมดได้อย่างรวดเร็ว
“อิ่มแล้ว.....ดูดิพุงออกแล้วเนี่ย”
ไม่พูดเฉยๆตัวป่วนมันยังลูบพุงประกอบไปด้วย พี่อากาศของมันก็อมยิ้มแก้มจะแตก
“งั้นเดี๋ยวพี่เอาของหวานมาให้ นั่งรอแป๊บนะครับ”
“ฮะ!! ยังจะมีของหวานอีกเหรอ?”
ไม่อยู่ให้ทักท้วงแล้ว พี่อากาศเดินไปทางครัวอีกครั้ง แล้วคราวนี้ตอนเดินกลับมาในมือก็ถือจานเปลสแตนเลสแวววาวที่ด้านบนมีฝาครอบปิดสนิทมาด้วย
เดินมาถึงก็ตั้งลงตรงหน้าตัวป่วนมัน ส่วนพี่อากาศเองแกก็อ้อมกลับไปนั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเหมือนเดิม ตัวป่วนมันเงยหน้าหมางงสบตากับพี่ฟ้าของมัน พี่เขาก็บุ้ยปากให้มันเปิดครอบออกดูของที่อยู่ในจานเอง
ตัวป่วนมันก็เด็กว่าง่าย ให้ทำอะไรก็ทำ พอเปิดฝาครอบออกดูเลยพบกับกระดาษสาม้วนเอาไว้ แต่แทนที่จะมีริบบิ้นสีฟ้าผูกมาเหมือนเคย สิ่งที่ทำให้ม้วนกระดาษเล็กๆนั่นอยู่ในสภาพม้วนอยู่ไม่กางแผ่ออกได้กลับเป็นแหวน......แหวนทองคำขาวเรียบๆไม่มีลวดลายหรือแม้แต่พลอยประดับสักเม็ดเดียว
พอคลี่ม้วนกระดาษนั้นออกมาก็ได้พบข้อความสัญญาที่ทำให้ตัวป่วนมันรุ้สึกเหมือนห้องนี้เต็มไปด้วยดอกไม้บานเสียอย่างนั้น
“ต่อแต่นี้พี่จะขออยู่เคียงข้าง ไม่ยอมร้างห่างเจ้าไปข้างไหน
ต่อแต่นี้จะมอบรักทั้งดวงใจ โปรดเก็บไว้ข้างใจเจ้าอย่าหมางเมิน
แหวนวงน้อยด้อยราคาที่พี่ให้ เพื่อมั่นใจรักของพี่ใช่ผิวเผิน
จะกอดน้องประคองรักร่วมทางเดิน ถึงนานเนิ่นอีกกี่ปีจะมีเรา”
“ตอนแรกพี่กะจะให้ตัวป่วนตั้งแต่เมื่อวาน แต่...มัวแต่ดีใจกับของขวัญที่เตรียมมาให้พี่....”
ไอ้หนูป่วนมันอยู่นิ่งๆรอฟังซะที่ไหน เปิดกระดาษแผ่นน้อยอ่านจบปุ๊บก็โน่น วิ่งดุ๊กๆไปรื้อกระเป๋าที่ยังถูกทิ้งอยู่หน้าโซฟาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว
รื้ออยู่สักครู่มันก็เดินหน้าแดงๆกลับมา
“พี่ฟ้า ขอมือหน่อย”
“เอาสองมือเลยรึเปล่า?”
“เอาข้างเดียวก็พอ.....”
พี่อากาศที่ตอนนี้ยิ้มกว้างเสียจนลักยิ้มข้างแก้มซ้ายกดบุ๋มชัดเจนแล้วยื่นมือขวาไปให้ตามคำขอ
ไอ้หนูป่วนก็จัดการเขียนอะไรยุกยิกลงไปกลางฝ่ามือใหญ่ๆนั่น พยายามทำหน้าตาเฉยๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เสร็จแล้วก็วางปากกาลงกับโต๊ะอาหารแล้วยกมือข้างนั้นแหละขึ้นมาจูบเบาๆลงไปกลางฝ่ามือ แล้วยังพลิกหลังมือนั้นขึ้นมากดจูบหนักๆลงไปอีก
“ขอจูบตรงนี้ด้วยไม่ได้เหรอ?” ตรงนี้ของพี่อากาศน่ะอย่าได้สงสัยเชียวว่าตรงไหน ก็ไอ้หนูป่วนมันยังไม่สงสัยเลยเพราะพี่แกเล่นเอามือของมันนั่นแหละไปแปะอยู่ตรงริมฝีปากร้อนของพี่แกแล้ว
ไอ้หนูป่วนมันก็ไม่ตอบ แต่กลับเอื้อมมือคว้าเอาแหวนวงนั้นมาใส่นิ้วนางข้างขวาของตัวเองง่ายๆ
“อ้าว ไม่ให้พี่สวมให้ล่ะครับ?”
“หึ....ไม่เอาหรอก ใครสวมคนนั้นก็มีสิทธิ์ถอด นี่ผมสวมเอง ถึงต่อไปพี่ฟ้าจะอยากถอดคืนแค่ไหนก็ไม่มีสิทธิ์แล้วนะ”
“ไม่มีทางจะอยากถอดคืนหรอกครับ ก็หัวใจของพี่ฟ้าก็ไม่ต่างกันเสียหน่อย ยกใส่มือตัวป่วนไปก่อนตั้งนานแล้วด้วยซ้ำ”
คราวนี้พี่อากาศเลยได้รางวัลเป็นจูบเด็กน้อยที่ริมฝีปากตามต้องการ พอไอ้หนูป่วนมันแตะปากลงปุ๊บ มันก็ถอนหน้าออกมานิดนึง แล้วกระซิบบอกพี่ฟ้าของมัน
“ความจริงผมไม่ชอบกินกาแฟเลย แต่ถ้าเป็นกาแฟรสพี่ฟ้า ผมจะชอบกินก็ได้.....”
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
อรั๊ยยยยยยยย อยากจะรักใครได้แบบนี้บ้าง :m1:
-
อ๊างงงงง
เขินน อิจฉา ตาร้อนผ่าว น้ำตาลเต็มไปโหมดด
-
เอ่อ... จะหวานไปรึเปล่า
คนอ่านเค้าเขินจะแย่แล้วนะ 555
-
อ๊อยยยยยยยยยยยยยยยยย~~~~
:amen: (ขอหนีไปสวดมนต์ข่มความอิจฉาก่อน~)
-
จะหวานไปไหนเนี่ยคู่นี้อ่ะ อิจฉานะเนี่ย
คู่นุ่นกะแผนก็ชอบคะ อยากให้มีมาบ่อยๆ
-
อ่านไปยิ้มมมมมมไปทั้งตอนเลย
เข้าใจว่าทำไมพี่อากาศถึงได้หอมเอา จูบเอา
ตัวป่วนมันน่าหมั่นเขี้ยวมากเลยอ่ะ อร๊ายยยยยยย
-
อ๊อยยยยย !! ยิ้มจนปากจะฉีกถึงหูแล้วอ่ะา
ห่อกลับบ้านแบบนี้ หนึ่งคน คร้าบบบ
-
กินไข่ดาว ไม่ใช่ไข่ลวกเหรอก๊ะ :z1:
ข้าวใหม่ปลามัน...น่าอิจฉาขนาดนี้เหลยเหรอเนี่ยยย... :o8:
เดี๋ยวขอไปล้างหน้าก่อน แบบรู้สึกเคืองๆที่ตา เหมือนมันจะร้อนๆไงไม่รู้ :laugh:
-
น่ารักมากๆๆๆเลย อ่านแล้วยิ้มจนเจ็บปากแล้วเนี่ย (แบบ..ยิ้มไปด้วยกัดปากตัวเองไปด้วย 55+)
คุณพ่อคุณแม่คร๊าบบบบ... ตัวป่วนเอาลูกเขยมาฝากแล้วคร๊าบบบบ ฮิ้ววว ~~
เป็นกำลังใจให้นะคะ :-[
-
:กอด1: กอดไรท์เตอร์ด้วยความซาบซึ้งจากใจจริงคับ อิ๊ๆๆ
-
“ไม่เอาแล้วพี่ฟ้า ถ้าพี่ฟ้าไม่ไปทำของกินต่อ ผมจะไปทำเองแล้วนะ เดี๋ยวปล่อยให้ผมหิวมากผมจะสวมวิญญาณก่องข้าวน้อยฆ่าแฟนให้ดู”
=>กล่อง
---------------------------------
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
หวานนนนนนน
>///////<
เอาอีกๆๆ
-
อร๊ายยยยยยย....
ให้มันเพลาๆ บ้างนะยะพี่ฟ้า จูบเอาๆ ฟัดเอาๆ เข้าใจว่าข้าวใหม่ปลามัน...แต่น้องมันเหนื่อยให้้น้องพักก่อนค่อยต่ออีกรอบ ตอนมื้อเที่ยงแล้วกันเนอะ :z1:
หวานกันตลอดเลย... :-[ อ่านไปเขินไป น้องที่ออฟฟิศถามว่าเป็นอะไรรึเปล่าคะ....
กรี๊ดดดดดดด หล่อนไม่เคยได้อ่านอะไรหวานๆ แบบนี้ไม่เข้าใจฉันหรอกย่ะ....
ปล. คุณนุ่นหยุดงานไหม...เค้าไม่หยุดล่ะ... :serius2:
-
^
^
^
คุณไนท์ออฟฟิศอยู่แถวไหนเนี่ย เดินทางระวังด้วยนะคะ กอดๆๆ
..................
ถึงกระต่ายน้อย "ก่อง" ถูกแล้วนะ
พี่นุ่นเอามาจาก ก่องข้าวน้อยฆ่าแม่ มันเป็นศัพท์เฉพาะอ้ะหนู จุ๊บๆ ขอบคุณที่เตือนนะคะ
ปล.ห่างจากบ้านของคนเขียนไประยะเดินสิบนาที มีคนพูดภาษาเดียวกันหันอาวุธเข้าหากันอยู่ T__________T
-
โอ้ย กระอักความหวานจนเกือบน๊อค 55+
-
ปวดแก้มอีกแล้ว >///<
-
อ๊ายยยย
เอาอย่างนี้มาให้เค้าคนนึงได้มั้ย
(หนูป่วนนะ)
น่ารักเสียนี่กระไร อะฮ้า อะฮ้า~
-
ตร้าย......แล้ว อีป้าแก่ๆเขินแทน
-
ไม่ไหวๆๆๆ
ตอนนี้เขิลบิดไปหมด
บิดจนม้าถามว่าเป็นไรเลย
เห้อๆๆ
จุ๊บๆคร้าบบบ
+1ให้ แหวนน้อยด้อยราคาครับ
-
อิจฉาอย่างแรงส์ อ่านไป ยิ้มไป อยากให้ แต่งแบบนี้ไปเรื่อย ๆ
นะคร้าบ อ่านแล้วมีความสุข แต่จะหวานอย่างเดียวก้อไม่ใช่ ใช่มั๊ยครับ แต่ยังไง
ก้ออย่ามีอุปสรรคจนคนอ่่าน ๆ แล้วน้ำตาซึมนะ
Ps.คิดถึง แผน+นุ่น เหมือนกัน
-
อ๊ากกกกกก
ทั้งอยากจะรักใครได้อย่างนี้
และอยากจะถูกรักอย่างนี้บ้างเลยค่ะพี่นุ่น
ข้าวใหม่ปลามัน อิ๊อ๊ะจริงๆ
-
><
บรรทัดสุดท้ายยยยยย
ตัวป่วนคะ แถวบ้านฉัน เขาเรียก อ่อย นะคะ
ฮ่าๆๆๆๆ
เช้านี้เดี๋ยวก็ไม่รอดหรอก
งื้อออ
เขินวุ้ย !!!
-
กีซซซซซซซซซซซซซซซซ
ให้เอาตัวป่วนเคลือนน้ำตาลตกใส่ตักอิป้าคะเนี่ย
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซ
ถ้าอยู่ใกล้ๆจะจับมาฟาดก้นซะให้เข็ด เด็กอาร๊ายยยยยยยยยยยยยยย
น่าปล้ำ น่าฟัด น่านัวเนียที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อ้อนก็ที่หนึ่ง ไหนจะเอาใจคนแก่ เอ้ย คุณแฟนได้ถึงอกถึงใจแบบนี้ งี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มีอีกคนให้อิป้ามั๊ยคะ อิป้าว๊อนนนนนนนนนนนมีตัวป่วนแล้วไม่ต้องกลัวชีวิตขาดความหวานเลยเหอะ
จะกินแทนอาหารหลักสามมื้อไม่ให้ขาดแต่เกินได้ ฮิ้วววววววววววววววววววววววว
“ดีมาก......รักให้หมดทั้งฟ้าเลยด้วย ห้ามไปแบ่งใครอีกนะครับ”
>>งี๊ด อยากเป็นพี่ฟ้าเว้ยยยยยยยยยยย อยากเป็นๆๆดิ้นๆๆๆๆ
“ก็.....เมื่อกี้อยู่ๆก็มาทำแบบนั้น ไม่ปล่อยให้ตั้งตัวบ้างเลย”
“แต่ พี่เห็นว่าตัวป่วนชอบนะ”
>>กร๊ากมะงามๆ แค่น้องทำท่าจะชอบ พี่ก็ไม่ปล่อยให้น้องหายจวย เอ้ยจาย หายคอเลยรึคะ
:pighaun: :haun4: (อั๊ยยยเลือดฝาดขึ้นหน้า 55)
“พี่หมายถึง เพิ่มน้ำหนักอีกสักนิด เวลากอดจะได้เต็มไม้เต็มมือขึ้นไง”
>>ชิส์แค่นี้ยังเต็มไม้เต็มมือไม่สมใจรึย่ะ จะให้เนื้อแน่นไปถึงไหนกัน งี๊ดดดดขุนให้น้องมีน้ำมีนวลชิมิ
พึ่งข้าวใหม่ปลามัน ค.มีเนื้อมีนวลมันจะตามมาเองเคอะ ไม่ต้องเร่งขนาดนั้น 555
“ตอนแรกพี่กะจะให้ตัวป่วนตั้งแต่เมื่อวาน แต่...มัวแต่ดีใจกับของขวัญที่เตรียมมาให้พี่....”
>>ย๊ะ ถ้าของขวัญนุ้งป่วนไม่ทำให้ลืมทุกอย่างล่ะก้อ อิป้าจะตัดออกจากกองมรดกเคอะ 55
“ความจริงผมไม่ชอบกินกาแฟเลย แต่ถ้าเป็นกาแฟรสพี่ฟ้า ผมจะชอบกินก็ได้.....”
>>กีซซซซซซซซซซซซซซซซ รสพี่ฟ้า............คนอ่านเอาหัวมุดใต้โต๊ะไปเขินม้วนสุดพลัง :m3: :m1:
ไม่ไหวๆใช้พลังรักตัวป่วนกับพี่ฟ้า จนหมดแรงแล้วลูก งี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
o13 o13 o13 เลิศเคอะ +1 จ่ส
-
คริ จองไว้มาตอบเมนท์ดีกว่า อยากได้เลขตอง
โอวววววว 666 ตองเซตานซะด้วยวุ้ย
...........
ตอบเมนท์ๆๆๆค่ะ ^o^
เอาตรงๆ เว้ากันซื่อๆนะคะ ตอนนี้เขียนออกมาโดยไอเดียมาจากคุณ PEENATคุณป้าแก่ๆ
ที่เมนท์ตอนก่อนหน้าไว้ว่า รสจูบมีหลากหลายก็ดี จะได้ไม่เบื่อที่จะจูบ
นุ่นก็เลยเอาไอ้ประโยคสุดท้ายเรื่องจูบรสกาแฟที่ไอ้หนูป่วนมันปากดีมาเขียนต่อซะเลย ธุค่ะ /l\
โอ้ย กระอักความหวานจนเกือบน๊อค 55+
โอว ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ คริคริ เราขอรับรองกับท่านว่าเราขายแต่ความหวานเท่านั้น ย้ำๆ เรื่องนี้ไม่มีดราม่าค่ะ
ปวดแก้มอีกแล้ว >///<
แนนคะ ปวดแก้ม แล้วชอบม้ายยยยยยยย? โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เขินเนอะ ไอ้ป่วนมันไม่มีกั๊กเลยอ้ะ คิดอะไรก็พูดออกไปหมด ไม่มีไว้ตัววางฟอร์มบ้างเลย
อ๊ายยยย
เอาอย่างนี้มาให้เค้าคนนึงได้มั้ย
(หนูป่วนนะ)
น่ารักเสียนี่กระไร อะฮ้า อะฮ้า~
อิอิ ต้องไปแย่งกับโคแก่อย่างพี่อากาศแล้วล่ะค่ะ แต่ๆๆๆ ถ้าจะให้ตัวป่วนมันไปSMด้วยก็ท่าทางจะไม่ไหวนะคะ สงสารมันเถิดดดดด หงิงๆ
ตร้าย......แล้ว อีป้าแก่ๆเขินแทน
^o^ เขินเป็นหมู่คณะทุกวัน จะได้ไม่เหงาไงคะคุณป้าแก่ๆ กอดดดดดดดดดด
ไม่ไหวๆๆๆ
ตอนนี้เขิลบิดไปหมด
บิดจนม้าถามว่าเป็นไรเลย
เห้อๆๆ
จุ๊บๆคร้าบบบ
+1ให้ แหวนน้อยด้อยราคาครับ
ก็เอามาชุบชูจิตใจน้องอาร์มไง อ่านแล้วต่อให้ไปเจอดราม่าเรื่องไหนมาก็จะได้เขินได้ยิ้มออก โฮะๆๆๆๆๆๆ จุ๊บๆค่ะ
อิจฉาอย่างแรงส์ อ่านไป ยิ้มไป อยากให้ แต่งแบบนี้ไปเรื่อย ๆ
นะคร้าบ อ่านแล้วมีความสุข แต่จะหวานอย่างเดียวก้อไม่ใช่ ใช่มั๊ยครับ แต่ยังไง
ก้ออย่ามีอุปสรรคจนคนอ่่าน ๆ แล้วน้ำตาซึมนะ
Ps.คิดถึง แผน+นุ่น เหมือนกัน
อืม....จะหวานอย่างเดียวมั้ย?? เอาเป็นว่ารสหวานคงจะจัดไปกว่านี้ไม่ได้แล้วล่ะค่ะ แต่.....เรื่องนี้ไม่มีขมแน่นอน (มั้ง??)
อ๊ากกกกกก
ทั้งอยากจะรักใครได้อย่างนี้
และอยากจะถูกรักอย่างนี้บ้างเลยค่ะพี่นุ่น
ข้าวใหม่ปลามัน อิ๊อ๊ะจริงๆ
น้องอ้อ.....เนอะๆๆความใฝ่ฝันของผู้หญิงโสดน่าเกลียด(ไม่ใช่หน้าตาน่าเกลียดนะ แต่โสดมากจนน่าเกลียด)อย่างเราๆ
เอ๊ะ......หรือน้องอ้อไม่โสดแต่แอบแฟนมาYหว่า???
><
บรรทัดสุดท้ายยยยยย
ตัวป่วนคะ แถวบ้านฉัน เขาเรียก อ่อย นะคะ
ฮ่าๆๆๆๆ
เช้านี้เดี๋ยวก็ไม่รอดหรอก
งื้อออ
เขินวุ้ย !!!
อิอิ ก็นะ อ่อยบ้างอะไรบ้าง อ่อยแฟนตัวเองไม่บาปหรอกค่ะ ว่าแต่....น้องเก้าน่าร้ากกกกกกกก ^o^
กีซซซซซซซซซซซซซซซซ
ให้เอาตัวป่วนเคลือนน้ำตาลตกใส่ตักอิป้าคะเนี่ย
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซ
ถ้าอยู่ใกล้ๆจะจับมาฟาดก้นซะให้เข็ด เด็กอาร๊ายยยยยยยยยยยยยยย
น่าปล้ำ น่าฟัด น่านัวเนียที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อ้อนก็ที่หนึ่ง ไหนจะเอาใจคนแก่ เอ้ย คุณแฟนได้ถึงอกถึงใจแบบนี้ งี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มีอีกคนให้อิป้ามั๊ยคะ อิป้าว๊อนนนนนนนนนนนมีตัวป่วนแล้วไม่ต้องกลัวชีวิตขาดความหวานเลยเหอะ
จะกินแทนอาหารหลักสามมื้อไม่ให้ขาดแต่เกินได้ ฮิ้วววววววววววววววววววววววว
“ดีมาก......รักให้หมดทั้งฟ้าเลยด้วย ห้ามไปแบ่งใครอีกนะครับ”
>>งี๊ด อยากเป็นพี่ฟ้าเว้ยยยยยยยยยยย อยากเป็นๆๆดิ้นๆๆๆๆ
“ก็.....เมื่อกี้อยู่ๆก็มาทำแบบนั้น ไม่ปล่อยให้ตั้งตัวบ้างเลย”
“แต่ พี่เห็นว่าตัวป่วนชอบนะ”
>>กร๊ากมะงามๆ แค่น้องทำท่าจะชอบ พี่ก็ไม่ปล่อยให้น้องหายจวย เอ้ยจาย หายคอเลยรึคะ
:pighaun: :haun4: (อั๊ยยยเลือดฝาดขึ้นหน้า 55)
“ความจริงผมไม่ชอบกินกาแฟเลย แต่ถ้าเป็นกาแฟรสพี่ฟ้า ผมจะชอบกินก็ได้.....”
>>กีซซซซซซซซซซซซซซซซ รสพี่ฟ้า.......
ไม่ไหวๆใช้พลังรักตัวป่วนกับพี่ฟ้า จนหมดแรงแล้วลูก งี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
o13 o13 o13 เลิศเคอะ +1 จ่ส
อิอิ เก็บทุกเม็ดเหมือนเดิม แล้ว จะเอาตัวป่วนไปเลี้ยงจริงหรือคะ? มันกินจุนะ แถม อิพี่อากาศมันก็หวงของมันด้วย
เอางี้ค่ะถ้าจะเก็บไปเลี้ยงจริงๆกรุณาเก็บแบบแพ็คคู่นะคะ ซื้อเดี่ยวเราไม่ขายค่ะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
พี่ฟ้ากับป่วนเล่นหวานกันไม่เกรงใจคนอ่านบ้างเลยนะค่ะ :-[
-
หวาน หวาน หวานนนนนนนนนน
จะหวานไปไหนเนี่ย อิจฉา :z3:
น่ารักจิง ๆ :-[
-
สงสัยต้องไปหาหมอเช็คระดับน้ำตาลในเลือด สงสัยจะพุ่งพรวด :z1: :z1:
-
:o8: :o8: เขินแทนตัวป่วนหวานกันเกินสองคนนี้
ตัวป่วนก็น่ารักเกิน คำพูดคำจาแต่ละคำชั่งน่ารักน่าหยิก
ถ้าเป็นพี่ฟ้านะจะจับมาฟัดให้ช้ำไปทั้งตัวเลย
รอตอนต่อไปค่ะเป็นกำลังใจให้นะคะ :L2: :L2:
-
มาค่ะ มาอ่านตอนต่อไปกันนะคะ
เขียนเรื่องนี้ทีไร คนเขียนก็มีความสุขทุกที แล้วก็....เขินด้วย กร้ากกกกกกส์ :m3:
....................
....................
ตอนที่๓๔ น่าสงสารจริงๆ
“ความจริงผมไม่ชอบกินกาแฟเลย แต่ถ้าเป็นกาแฟรสพี่ฟ้า ผมจะชอบกินก็ได้.....”
ก็นะ.....ตามบทแล้ว พูดกันถึงขั้นนี้แล้ว กิจกรรมต่อไปของสองคนมันก็ควรจะเป็นอย่างนั้นแหละ
แบบตามครรลองของธรรมชาติน่ะ
ดูสิ จูบกันอีกแล้ว แต่คราวนี้แปลกนะ ทั้งขนมปังปิ้ง ไข่ดาว เบคอน ไส้กรอก ซอสมะเขือเทศ แถมนมสดอีก
ทำไมไม่มีเสียงไอ้หนูป่วนมันวิจารณ์รสชาติหว่า??
“อืม.....”
คราวนี้เสียงครางบ่งบอกว่ากำลังพอใจมากดังมาจากปากของพี่อากาศ
มือใหญ่ๆลูบไล้ปัดป่ายไปตามแผ่นหลังของไอ้ตัวเล็ก
“อ่ะ......พี่ ฟ้า.....ไปบนห้องก่อน”
ปฏิเสธไปปากก็จูบตอบไป ตัวป่วนกับพี่ฟ้าของมันส่งลิ้นออกมาพันกันจนแทบแยกไม่ออกว่าลิ้นใครเป็นลิ้นใคร
พี่อากาศแกก็ยังนั่งอยู่บนเก้าอี้ทานข้าวเอนหลังพิงพนักดีอยู่หรอก
แต่ไอ้ตัวป่วนสิ มันคงอยากแย่งเก้าอี้พี่เขาแต่ไม่สำเร็จ เลยนั่งซ้อนหันหน้าเข้าหา ขาสองข้างอ้ากว้างคร่อมตักพี่อากาศตัวโตเอาไว้
“โซฟาละกัน นะครับ.......นะ”
สงสารพี่อากาศ เจอเด็กมันยั่วไม่รู้ตัว ยิ่งไอ้ตัวเล็กบนตักมันขยับตัวเสียดสี ตรงนั้น.....ก็เจ้าอวัยวะไวสัมผัสของพี่อากาศเลยแข็งขึงขึ้นมาได้ง่ายๆ
มือพี่แกจากที่ลูบหลังตัวป่วนอยู่นอกเสื้อนอนผ้าฝ้ายจึงเริ่มสอดเข้าไปใต้เนื้อผ้า
อยากสัมผัสผิวเนียนๆลื่นมือนั่นจนแทบทนไม่ไหว
ก็แกกำลังเสียเปรียบนี่ เพราะตัวเองไม่ได้ใส่เสื้ออยู่แล้ว มือไม้ไม่อยู่สุขของไอ้ตัวเล็กบนตักถึงได้สัมผัสลูบไล้ไปทั่ว ถึงจะเป็นอาการลูบแบบสะเปะสะปะไม่มีทิศทาง
แต่สัมผัสจากมือนิ่มๆอุ่นๆก็ทำเอาร่างกายของพี่อากาศตัวโตร้อนผ่าวไปหมด
“อื้ม มะ......ไม่เอา ไปข้างบน นะ อ๊ะ อื้อ.....”
ด้วยความที่ทักษะดี ทั้งที่ยังป้อนจูบดูดดื่มโต้ตอบไอ้หนูป่วนอยู่อย่างนั้น พี่อากาศก็ใช้เวลาไม่นานในการปลดกระดุมเสื้อนอนของมันซะ
แล้วลุกขึ้นยืนทั้งที่หนูป่วนมันยังคาอยู่บนตัก
มือของพี่แกเลื่อนมาประคองอยู่ที่สะโพกตึงแน่นที่ให้สัมผัสหยุ่นมือทั้งสองข้าง ออกแรงเกร็งแขนยกตัวมันเอาไว้พร้อมทั้งค่อยๆเดินไปทางทิศที่มีโซฟาหนานุ่มตั้งอยู่
“อย่า....ไปในห้องก่อน พะ พี่ฟ้า.....อะ...อืม.....”
ปากก็บอกให้ไปที่ห้องก่อน แล้วไอ้อาการแอ่นตัวป้อนเม็ดทับทิมน้อยๆให้พี่เขาถึงปากนั่นมันอะไรกันไอ้หนูป่วน
แล้วยังเสียงครางนั่นอีก ก็บอกให้หัดไว้ท่าบ้าง หวงเนื้อหวงตัวบ้าง
มือน่ะ ผลักหน้าพี่แกออกไปสิ ไม่ใช่กดให้เข้ามาหา ดูมัน ปากบอกไม่แล้วที่แกทำนั่นมันอะไร????
พี่อากาศก็อีกคน ลิ้นน่ะจะไวไปไหน ตวัดเลียยอดอกเล็กๆนั่นเร็วอย่างกับควบคุมการทำงานด้วยมอเตอร์
รู้แล้วน่ะว่าพี่รักความเสมอภาค เล่นกับข้างซ้ายเสร็จก็ต้องไปเล่นกับข้างขวาด้วย ไม่งั้นเดี๋ยวมันน้อยใจสินะ
พี่อากาศแกก็เก่งนะเนี่ย ขนาดวุ่นวายอยู่กับร่างกายตัวป่วนมันขนาดนั้นก็ยังอุตส่าห์เดินมาวางมันให้นอนลงกับโซฟาจนได้
ไอ้หนูป่วนมันเลิกส่งเสียงปฏิเสธไปแล้ว ตอนนี้ได้แต่บิดตัวไปมา หน้าตาแดงก่ำ เสื้อนอนที่ถูกแกะกระดุมออกจนหมดก็ยังคาอยู่กับไหล่นั่นแหละ
แต่ตรงกลางที่เปิดอ้าออกก็พอจะให้พี่อากาศแกซุกไซ้ดูดดุนได้สมใจแล้ว
ยอดอกสีชมพูกลายเป็นสีแดงจัดขึ้นทันตา ยิ่งถูกกระตุ้นแตะต้องก็ยิ่งตั้งชูชันยั่วให้คนมองยิ่งอยากจะกินเข้าไปเสียให้รู้แล้วรู้รอด
เหลือบตาขึ้นมองไอ้ตัวเล็กจอมยั่วตรงหน้าก็เห็นดวงตาหรี่ปรือจนเกือบปิดส่งสายตาเยิ้มๆลงมาให้
ปากบางฉ่ำนั่นถูกฟันของเจ้าตัวขบริมฝีปากล่างไว้แน่น แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีเสียงครางแผ่วต่ำเล็ดลอดออกมาให้ได้ยินอยู่ดี
“ยังจะให้ขึ้นไปบนห้องก่อนอยู่มั้ยครับ?”
ไม่ถามเปล่ามือยังค่อยๆดึงกางเกงนอนขายาวนั่นลงมาจนเกือบจะพ้นสะโพกด้วย
ไอ้หนูป่วนเด็กน้อยตรงไปตรงมาพูดอะไรไม่ออก ตอบโต้ไม่ได้ เพราะถูกผู้ใหญ่ตัวโตแกล้งโดยการปล่อยขอบยางยืดของกางเกงค้างคาอยู่ระดับเดียวกับส่วนหัวของส่วนอ่อนไหวที่แข็งขืนขึ้นมาไม่ต่างกัน แถมยังแกล้งขยับเอวกางเกงของมันไปมาให้เสียดสีกับแก่นกายร้อนรุ่มนั่นอีก
“อื้อ”
“อื้อ.....แปลว่าอะไรล่ะเนี่ย หืม?”
///แอ๊ดดดดดดดดด///
“เฮ้ยยยยยยยยยยย!!!”
“เฮ้ย!! ชมพู”
“พี่ภพ!!”
เอ่อ.....นั่นแหละ คุณพิภพหรือพี่ชมพู น้องชายคนเดียวของพี่อากาศแกเปิดประตูเข้ามา
น่าสงสารนะ มือข้างหนึ่งยังถือถุงที่คาดว่าจะบรรจุเต็มด้วยของฝากจากเมืองเหนือ ส่วนตาก็จับจ้องค้างอยู่ที่แผ่นหลังของพี่ชายที่ทาบทับอยู่บนตัวเล็กๆของไอ้น้องคณะตัวแสบ ที่เมื่อกี้โผล่หน้าขาวๆขึ้นมาดูแวบนึง แล้วพอเห็นว่าเป็นใครก็อุทานเรียกชื่อพี่คณะมันเสียงดังแล้วผลุบหัวหายลงไปซ่อนอยู่ใต้แผ่นหลังกว้างๆของพี่อากาศแกอีกครั้ง
พี่อากาศดูจะรวบรวมสติได้ก่อนใคร พี่แกจัดการดึงกางเกงไอ้ตัวเล็กขึ้น รวบสาบเสื้อทั้งสองข้างเข้ามาแล้วกลัดกระดุมเข้าไปใหม่อย่างรวดเร็วไม่แพ้ตอนแกะ พอเสร็จก็อุ้มไอ้หนูป่วนขึ้นในท่าอุ้มเด็กเข้าเอว
ไอ้หนูป่วนก็โอบแขนรอบคอ ตวัดขาสองข้างรัดรอบเอวพี่อากาศแกไว้แน่น หน้าก็ซุกเข้ากับซอกคอไม่ยอมเงยหน้ามองพี่ชมพูที่ยังยืนนิ่งตาค้างอยู่ตรงโถงหน้าประตูเลยสักนิด
“เดี๋ยวเราลงมาคุยด้วย”
พี่อากาศส่งเสียงเรียบๆบอกน้องชายคนเดียวขณะอุ้มไอ้ลูกลิงเดินผ่านไปขึ้นบันได
เปิดประตูเข้าไปในห้องนอนได้พี่อากาศแกก็วางลูกลิงที่กระเตงเข้าเอวขึ้นมาลงบนเตียง พอจะผละออกจากห้องไปคุยกับพี่พิภพไอ้หนูป่วนก็ยึดขากางเกงเอาไว้แน่น
พี่แกเลยต้องทรุดตัวลงนั่งข้างๆกอดไอ้ตัวเล็กที่ตอนนี้สีหน้ามันเดี๋ยวแดงเดี๋ยวซีดสลับกันไปมาไว้กับอก แล้วโยกตัวไปมาช้าๆ
“ไม่เห็นมีอะไรต้องกังวลเลย เชื่อพี่นะ เดี๋ยวตัวป่วนอาบน้ำซะ พี่หยิบเสื้อผ้าวางไว้ให้บนเตียงนะครับ”
“ครับ ไม่กังวลก็ได้”
“งั้นคนเก่งของพี่ยิ้มหน่อยสิครับ”
ไอ้หนูป่วนมันเงยหน้าขึ้นส่งยิ้มหวานๆให้หนึ่งยิ้ม พี่อากาศก็จุ๊บลงไปบนปากแดงๆนั่นหนึ่งจุ๊บ
ทำเอาไอ้ตัวที่หน้าซีดสลับแดงอยู่เมื่อกี้เปลี่ยนมาหน้าแดงอย่างเดียวไม่มีซีดจนได้
“ผมไม่กังวลแล้ว แต่.....”
“แต่?”
“ผมคงไม่กล้ามองหน้าพี่ภพแล้วแหงเลย อายจังอ้ะพี่ฟ้า.......”
ไอ้หนูป่วนหน้านิ่วคิ้วขมวดแถมทำปากเบะเหมือนเด็กน้อยถูกขัดใจเสียอย่างนั้น พี่อากาศเลยยกมือขึ้นข้างหนึ่ง เอานิ้วชี้กับนิ้วโป้งเขี่ยตรงหว่างคิ้ว
ง้างให้คิ้วที่ขมวดๆอยู่คลายออกจากกัน
“เอ๊....ใครไม่รู้เคยบอกพี่ว่าถ้าขมวดคิ้วบ่อยๆจะหน้าแก่เร็ว”
“.........เอ๊....ใครบางคนจะรู้มั้ยน้า ว่ามีคนอยากหน้าแก่เร็วๆ จะได้แก่เป็นเพื่อนคุณแฟน”
แหมๆๆๆ ช่างกล้าเนอะ กล้าพูดออกมาได้หน้าตาเฉย
แล้วอะไรของแกล่ะนั่น อยู่ๆก็หน้าแดง พูดเองอายเอง พุ่งตัวมุดใต้แขนพี่อากาศผลุบเข้าห้องน้ำไปซะงั้น
ทิ้งให้พี่อากาศนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อารมณ์ดีอยู่คนเดียว
ก่อนจะถอนหายใจหนึ่งเฮือก แล้วเปิดประตูเดินลงไปเผชิญหน้ากับน้องชายคนเดียวอีกครั้ง
.............................
.............................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
:impress2: หึหึหึหึหึหึ
เขินแทน (เอาหน้ามุดใต้โซฟา 555)
-
:jul3:
ไงล่ะตัวป่วน ไม่ยอมให้ตลอด เจอพี่ชมพูเลย 555+
น้องเขาก็บอกแล้วว่าบนห้องๆ ไม่ยอมฟังน้องเค้า ฮึๆ
(สรุปไม่มีความสงสารมีแต่สมน้ำหน้า ก๊าก~)
-
:laugh: สงสารพี่ชมพูแต่ฮามากกว่า
เดี๋ยวพี่ฟ้าช่วยไปแงะพี่ชมพูที่หน้าประตูด้วยละกัน
จากนั้น...ก้อเตรียมตัวได้เลย o18
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
เป็นไงล่ะพี่ฟ้าน้องบอกในห้องนอนไม่เชื่อ
บนโซฟาพี่ชมพู(ของอ้อ)เลยมาเห็นเลย ><
อย่างนี้พี่ฟ้าต้องเคลียร์กับพี่ชมพูมั้ยเนี่ย งืมๆ
ปล.กอดพี่นุ่น ติด+ไว้ก่อนนะคะ เล่นในมือถือ+ไม่ได้
-
ชมพูจารีบเข้ามาทามไมเนี่ย เห็นม่ะ...เลยอดเห็นฉากเด็ดเลย ทำไมไม่เข้ามาช้าอีกสัก 3-5 นาทีน๊า รับรองได้เห็นฉากนายแบบนู้ดสองคนกำลังแอ็คชั่นกันอยู่แน่ ๆ กร๊ากกก 555 :laugh:
-
^
^
^
ไม่เป็นไรค่ะหนูอ้อ หนูอ้อกดบวกไม่ได้ พี่นุ่นกดเอง
รับบวกไปโลดค่ะนักอ่านทุกท่าน จุ๊บๆๆๆ กอดๆๆๆ ^o^
คือว่าชื่อตอนเนี่ย กะจะบอกว่า สงสารทุกคนนั่นแหละ กร้ากกกกกส์
ตอนแรกจะตั้งว่า "แข็ง....ค้าง"
เพราะแข็งแล้วค้างกันทุกคนเลย โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
พี่นุ่นนนนนนนนน
ดิสพี่นุ่นนี่ใช่เรื่องที่ผิวดำมีความสามารถเอาโรคความเจ็บปวดของคนอื่นมาไว้ที่ตัวเองได้รึเปล่าคะ? ที่สุดท้ายโดนเข้าใจผิดขังคุกประหารชีวิตน่ะ
ปล.อยากอ่านbonitaจังค่ะ อิๆ
-
มาทำไมชมพู ชิชิ
โอยจะน่ารักไปไหน
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
อ้าว ชมพูมาขัดซะงั้น
น้องป่วนไม่ต้องอาย มามะ เด็กน้อย
พี่ฟ้าเท่จัง
-
พี่นุ่นนนนนนนนน
ดิสพี่นุ่นนี่ใช่เรื่องที่ผิวดำมีความสามารถเอาโรคความเจ็บปวดของคนอื่นมาไว้ที่ตัวเองได้รึเปล่าคะ? ที่สุดท้ายโดนเข้าใจผิดขังคุกประหารชีวิตน่ะ
ปล.อยากอ่านbonitaจังค่ะ อิๆ
ถ้าเรื่องนี้คุ้นๆเหมือนเราเคยดู ชื่อเรื่อง The Green Mile อะไรประมาณนี้ปะคะน้องต่าย?
-
ถูกค่ะน้องพาร์ เรื่อง the green mile เนื้อเรื่องก็ตามที่กระต่ายน้อยบอกเลย
แต่มันไม่ใช่แค่เพราะเข้าใจผิดนะ มันมีอะไรที่มากกว่านั้น เนื้อเรื่องมันต้องคิดตาม มันซับซ้อน
ดูกี่ครั้งก็ร้องไห้ พี่คนเล่นเก่งสุดๆอ้ะ ไปหาดูโลดนะคะใครที่ยังไม่ได้ดู เป็นหนังที่แนะนำจริงๆ
กระต่ายน้อย พี่นุ่นมีของมาฝากหลังอ่านเรื่องรักของท่านเทพ เข้ามาเห็นเมื่อไหร่เก็บไปนะคะ
จะใช้ก็ตามสบาย ถ้าไม่ใช้ก็ดีเพราะพี่นุ่นอาย กร้ากกกกกกกกกส์
................
ของฝากกระต่ายน้อย
โอ้...เมรัยโทษร้าย ฤทธิ์แรง
ร้ายบ่เทียมใจแฝง รักร้อน
รักรุมดั่งไฟแกล้ง สุมอก จิตไหม้
ก่นแต่เก็บรักซ้อน ซ่อนเร้นอำพราง
(คือรู้สึกว่าเรื่องของสองเทพนั่นมันบีบคั้นเหมือนลีลาของโคลง ไม่อ่อนหวานพลิ้วไหวแบบกลอน แหะๆ)
-
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
ดีนะเข้ามาตอนเล้าโลมไม่ได้...ไปแล้วไม่งั้น หนังหน้าน้องตัวป่วนของอิป้า
ไม่ต้องสุ้หน้าน้องสามีไปอีกพักใหญ่ๆก๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
จะเข้าด้วยเข้าเข็มกันแ้ล้ว ชมพูโผล่มาขัดอารมณ์หื่นๆซะงั้น
เหนมะพี่อากาศโทดฐานไม่ฟังเมีย บอกให้ขึ้นห้องๆ
ยังหน้ามึดเปลี่ยบบรรยากาศเปนไง โชวืกันซะให้พอ 5555
สงสารตัวป่วนจริงอะไรจริงอายสุดๆ ไอ่ปากต่อปากให้พี่น้องเค้าคุยกันไม่เท่าไหร่
แต่นี้เล่นเห็นกันจะไม่ต้องบอกกล่าวอะไร
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
ตัวป่วนจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนคะคุณสามีบอกน้องหน่อย :serius2: :serius2:
งามน้ำต้มผักว่าหวาน ยังไม่ซ่านลิ้นเท่าเม็ดทับทิมที่เจ้าป้อน
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซบ้านแตก
o13 o13 :jul1: ทำร้ายจิตใจกันเกินไปแล้วนะคนแต่งกระซิกๆ
อยากได้ๆๆแพคคู่มาไว้ที่บ้านจะจัดห้องกระจกแสดงกายกรรมกันส่วนตัวฉองต่อฉองกันเลยทีเดียว 555
-
:laugh: :laugh:
น่าสงสารจริง ๆ ด้วย พี่ชมพูเข้ามาขัดจังหวะพอดี
พี่ฟ้าอ่ะก็ตัวป่วนบอกว่าให้เข้าไปในห้องแต่แรกก็ไม่เชื่อ อิอิ
-
5555 พี่ชมพู....เข้ามาทำไมตอนนี้...
เข้ากำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็ม 555
สงสารพี่ฟ้า..อารมณ์ค้างรึเปล่าไม่รู้นั่น...
ยิ่งอ่านยิ่งยิ้มกว้างกับเรื่องนี้...^_______^
-
55555 ไม่รู้ว่าจะสงสาร หรือ ขำกลิ้ง ดี พี่อากาศ แกก้อนะ ทำไรไม่ระวัง
หื่นไม่เลือกเวลาจริง ๆ แล้วอย่าลืมมาต่อนะว่าเหตุการณ์เป็นยังไง
-
เออแฮะ น่าสงสารจริงๆด้วย...กำลังเคลิ้มๆ พี่ชมพูมาขัดซะงั้น
อย่าว่าแต่พี่ฟ้ากะตัวป่วนค้างนะ เค้าก็แอบค้าง :z3:
-
พี่ชมพู!!! กลับมาทำไมตอนนี้ อึ้งเลยอ่ะดิ 5555
ไอ้เราก็เห็นใจป่วนมัน ว่าคงอายอ๊ายอาย
แต่เจอประโยคนี้เข้าไป...
“.........เอ๊....ใครบางคนจะรู้มั้ยน้า ว่ามีคนอยากหน้าแก่เร็วๆ จะได้แก่เป็นเพื่อนคุณแฟน”
^ กล้าพูดแบบนี้ คงหายอายแล้วจริงๆแหละ
ปล่อยคนอ่านอายต่อไป 55555
-
:m20: พี่ฟ้าค้างงงงงงง
นึกว่าหนูป่วนจะงอนจนเอ่ยปากไม่ยอมให้พี่ฟ้า "ป๊ะป๊ะ" อีกซะแล้ว หุหุ ที่นุ่นถามว่าชอบมั้ยบอกได้เลยว่าไม่ชอบ
แต่ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ^^ +1 ฮับ
-
55+ นึกแล้วเชียว ว่าชมพูจะต้องมาเจอพอดี :impress2:
พี่ฟ้าแล้วงี้หนูป่วนมันจะค้างมั๊ยเนี่ย :z1:
-
ตอบเมนท์ดีกว่า ตั้งท่าจะเขียนข้างเรื่องแล้วเขียนไม่ออก คริคริ
จริงๆแล้วก็อยากรอดูแหละว่าคนอ่านจะสงสารใครที่สุดในสามคนนี้
พอมาอ่านเมนท์แล้วคนเขียนเลยสงสารพี่ชมพู โฮะๆๆๆๆๆ คนอ่านส่วนใหญ่สงสารพี่อากาศจะค้างกับสงสารตัวป่วนจะอายและค้าง
พี่ชมพูนอกสายตามากอ้ะ คิดดูนะ อยู่ๆก็ต้องมาเห็นบทอัศจรรย์ระหว่างพี่ชายตัวเองกับน้องคณะโดยไม่ทันตั้งตัว
แถมถ้าเห็นแล้วเกิดร้อนขึ้นมาก็ไม่มีคนช่วยด้วย (ว่าแต่ผู้ชายแท้ๆที่ชอบผู้หญิงมาเห็นผู้ชายกับผู้ชายกำลังนัวเนียกันเขาเกิดอารมณ์รึเปล่าหว่า?)
...................
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
ดีนะเข้ามาตอนเล้าโลมไม่ได้...ไปแล้วไม่งั้น หนังหน้าน้องตัวป่วนของอิป้า
ไม่ต้องสุ้หน้าน้องสามีไปอีกพักใหญ่ๆก๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
จะเข้าด้วยเข้าเข็มกันแ้ล้ว ชมพูโผล่มาขัดอารมณ์หื่นๆซะงั้น
เหนมะพี่อากาศโทดฐานไม่ฟังเมีย บอกให้ขึ้นห้องๆ
ยังหน้ามึดเปลี่ยบบรรยากาศเปนไง โชวืกันซะให้พอ 5555
สงสารตัวป่วนจริงอะไรจริงอายสุดๆ ไอ่ปากต่อปากให้พี่น้องเค้าคุยกันไม่เท่าไหร่
แต่นี้เล่นเห็นกันจะไม่ต้องบอกกล่าวอะไร
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
ตัวป่วนจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนคะคุณสามีบอกน้องหน่อย :serius2: :serius2:
งามน้ำต้มผักว่าหวาน ยังไม่ซ่านลิ้นเท่าเม็ดทับทิมที่เจ้าป้อน
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซบ้านแตก
o13 o13 :jul1: ทำร้ายจิตใจกันเกินไปแล้วนะคนแต่งกระซิกๆ
อยากได้ๆๆแพคคู่มาไว้ที่บ้านจะจัดห้องกระจกแสดงกายกรรมกันส่วนตัวฉองต่อฉองกันเลยทีเดียว 555
คริคริ บทรักของไอ้หนูป่วนมันพัฒนาเน้อออออออออ คุณmecon จะเอาไปเลี้ยงแพ๊คคู่ก็โอเคนะคะ แต่..ห้องกระจกสำหรับแสดงกายกรรมนั่นมันอะรายย??
:laugh: :laugh:
น่าสงสารจริง ๆ ด้วย พี่ชมพูเข้ามาขัดจังหวะพอดี
พี่ฟ้าอ่ะก็ตัวป่วนบอกว่าให้เข้าไปในห้องแต่แรกก็ไม่เชื่อ อิอิ
ใช่ๆ แต่คนนี้ไม่สงสารใครเลยนี่นา สมน้ำหน้ามากกว่า กร้ากกกกกกกส์
5555 พี่ชมพู....เข้ามาทำไมตอนนี้...
เข้ากำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็ม 555
สงสารพี่ฟ้า..อารมณ์ค้างรึเปล่าไม่รู้นั่น...
ยิ่งอ่านยิ่งยิ้มกว้างกับเรื่องนี้...^_______^
ขอบคุณที่เข้ามายิ้มกว้างค่ะดาว ตกลงคนนี้ออกแนวสงสารพี่อากาศ อิอิ
55555 ไม่รู้ว่าจะสงสาร หรือ ขำกลิ้ง ดี พี่อากาศ แกก้อนะ ทำไรไม่ระวัง
หื่นไม่เลือกเวลาจริง ๆ แล้วอย่าลืมมาต่อนะว่าเหตุการณ์เป็นยังไง
อ้อๆคนนี้มาแบบทั้งสงสารทั้งขำ ปนๆกันไป แล้วๆๆ...พี่ชมพูก็ไม่อยู่ในสายตาเหมือนเคย โถ.......
เออแฮะ น่าสงสารจริงๆด้วย...กำลังเคลิ้มๆ พี่ชมพูมาขัดซะงั้น
อย่าว่าแต่พี่ฟ้ากะตัวป่วนค้างนะ เค้าก็แอบค้าง :z3:
น้องเบียร์ รายนี้สงสารทั้งพี่อากาศทั้งตัวป่วน และ......ตัวเอง กร้ากกกกกกกกกกกส์ ไม่สงสารพี่ชมพูเลยเร้อ???
พี่ชมพู!!! กลับมาทำไมตอนนี้ อึ้งเลยอ่ะดิ 5555
ไอ้เราก็เห็นใจป่วนมัน ว่าคงอายอ๊ายอาย
แต่เจอประโยคนี้เข้าไป...
“.........เอ๊....ใครบางคนจะรู้มั้ยน้า ว่ามีคนอยากหน้าแก่เร็วๆ จะได้แก่เป็นเพื่อนคุณแฟน”
^ กล้าพูดแบบนี้ คงหายอายแล้วจริงๆแหละ
ปล่อยคนอ่านอายต่อไป 55555
ส่วนรายนี้สงสารตัวป่วนที่ต้องอาย ส่วนพี่ชมพู......ไม่สงสารแถมขำอีก กร้ากกกกกกกกกส์
:m20: พี่ฟ้าค้างงงงงงง
นึกว่าหนูป่วนจะงอนจนเอ่ยปากไม่ยอมให้พี่ฟ้า "ป๊ะป๊ะ" อีกซะแล้ว หุหุ ที่นุ่นถามว่าชอบมั้ยบอกได้เลยว่าไม่ชอบ
แต่ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ^^ +1 ฮับ
แนนคะ คุ่นี้เขาไม่งอนกันง่ายๆนะคะ แถม..ดูจะชอบทำรักกันทั้งคู่มีหรือจะมางอนแล้วห้าม..เอิ่ม..นั่นแหละ กร้ากกกกกกกกส์
55+ นึกแล้วเชียว ว่าชมพูจะต้องมาเจอพอดี :impress2:
พี่ฟ้าแล้วงี้หนูป่วนมันจะค้างมั๊ยเนี่ย :z1:
พี่aa_mm จำได้ใช่มั้ยที่นุ่นบอกว่าตัวป่วนสอบเสร็จพี่ชมพูก็ฝึกงานเสร็จเหมือนกัน คริคริ
แล้วก็.......สงสารไอ้หนูป่วนจะค้าง เออเนอะ ค้างคาๆๆๆๆ
-
คริคริ บทรักของไอ้หนูป่วนมันพัฒนาเน้อออออออออ คุณmecon จะเอาไปเลี้ยงแพ๊คคู่ก็โอเคนะคะ แต่..ห้องกระจกสำหรับแสดงกายกรรมนั่นมันอะรายย??
^
^
แหม..คนแต่งคนอ่านขวยเขิน ก็บับว่ากั้นห้องกระจกเห็นด้านเดียวไงเคอะให้เค้าสวีตกัน
ส่วนคนอ่านก็ดูอยู่นอกห้องกรั่กคนข้างในมะเห็นเราแต่เราเหนคนข้างใน 555
ไอเดียวบรรเจิดจะตาย ดียิ่งกว่าโซฟาห้องรับแขกอีก 55555555
-
บอกแล้วว่าในห้องๆๆๆๆ
เป็นไงล่ะ
แจ๊คพอตเลยยยยย
งื้ออ พี่ชมพู เป็นตากุ้งยิงมั๊ย ????
-
กรี๊ดดดดดดดดดด กลับมาทำไมตอนนี้ ชมพู นี้ 55555
แหมม คิดว่าจะอุ้มไปต่อที่ห้อง ก๊ากกกก
:L2:ขอบคุณค้า รอดูคนเขิน ต่อปายยยยยย
-
มารับโคลงไปประดับทู้แล้วค่าพี่นุ่น ชอบมากมาย
มามะ จุ๊บๆ :จุ๊บๆ:
-
ปกติเค้าแอบหลงรักน้องชมพูนะ...
แต่วันนี้....กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เจ๊อยากตีหนูให้ตายคามือจริงๆ น้องชมพูขา :m31: :beat:
โผล่มาผิดจังหวะที่สุด.....เชอะ เค้าจะงอนน้องชมพูไปสิบวันนะเออ...
พี่ฟ้าขา อย่าไปแคร์น้องชมพูสิคะ อุ้มขึ้นมาแล้วก็ต่อให้จบสิคะตัวเองงงงงง... :กอด1: :-[
-
เกิดพยานบุคคล(สำคัญ)เข้าจนได้ อืมมม
แต่ก็เหอะ ตัวป่วนน่าร๊ากกกกกกกกกไม่ไหวแล้ว
บวกให้ค๊า
-
ชมพูมาทำไม
อด อดหมดเลย
เกือบได้เปลี่ยนสถานที่ละ
-
ชมพูนายซวยจริงๆ เปิดประตูมาเจอบทอัศจรรย์ซะงั้น
-
ชริ ดันมีคนมาขัดจังหวะซะได้ 55+ :o8:
-
สงสารชมพู :laugh:
แต่คนอ่านค้างงงงงง :serius2:
+1
-
อีป้าแก่ๆว่า คนที่จะเขิน และอายที่สุดในตอนนี้ คือ ชมพู มากกว่ามั้งค่ะ เห็นช๊อตเด็ดๆ 555
-
พี่ฟ้าเนี้ย "น่าสงสารจริง ๆ " 5555+
-
ก่อนจะถอนหายใจหนึ่งเฮือก แล้วเปิดประตูเดินลงไปเผชิญหน้ากับน้องชายคนเดียวอีกครั้ง
.............................
.............................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
ค้างได้อีก 555
-
^
^
^
บทนี้ในโครินธ์ สุดยอดดดดดดดดด
แม้ ข้าพเจ้าจะเผยพระวจนะได้ และเข้าใจในความล้ำลึกทั้งปวง และมีความรู้ทั้งสิ้น และมีความเชื่อมากยิ่งที่สุดพอจะยกภูเขาไปได้ แต่ไม่มีความรักข้าพเจ้าก็ไม่มีค่าอะไรเลย (1 โครินธ์ 13:2-3)
"แต่ไม่มีความรัก ข้าพเจ้าก็ไม่มีค่าอะไรเลย"
-
^
^
^
^
^
^
^
แทงทะลุสองคนข้างบน...
เป็นคริสเตียนเหมือนกันค่ะ...
ชอบบทนี้เช่นกัน :กอด1:
-
^
^
^
จิ้มคุณ Mercy ค่ะ อิอิ (น้องเลิฟน่ารักอะ <<< :beat: ไม่เกี่ยวว)
นอนไม่หลับง่ะเลยแวะมาอ่านตัวป่วนกะพี่ฟ้าอีกรอบ...
แล้วก็แวะมาสงสารพี่ชมพูด้วย 55555
ปล. พี่นุ่น...รูปพี่ปะคะ? เปรี้ยวอะ แม่เสือสาวมากๆ คิคิ :-[
ชอบๆ อิอิ พี่นุ่นตาโต๊โต หน้าเด็กง่ะ อิจฉาาาา
v
v
v
-
รูปพี่นุ่นเอง ชอบป้ะ? เดี๋ยวไปเปลี่ยนอีกดีกว่า พอเปลี่ยนเป้นแล้ววันนี้เปลี่ยนเล่นสนุกมือมาก
ปล.ถึงคุณไนท์ นุ่นไม่ใช่คริสเตียนค่ะ แต่นุ่นเป็นประเภทนับถือทุกสิ่งที่นุ่นเชื่อ แหะๆ
-
พี่ชมพูเข้ามาไมตอนนี้ :z3:
โฮฮฮฮฮฮฮอ อารมณ์สะดุดเลยอ่ะ
+1 เป็นสินบน มาต่อเร็วๆ นะค่ะ
-
^
^
^
โอ๋ๆๆๆๆๆ รออีกนิดนะคะ สถานการณ์บ้านเมืองทำอารมณ์คนเขียนกระเจิงค่ะ
แต่...คืนนี้มาแน่ แค่ข้างเรื่องนะคะ
ตัวป่วนน่าจะไม่ทัน แหะๆๆๆๆ
-
คือว่ามันยาว แล้วก็เขียนนานมาก เลยมาช้า
แต่ๆๆๆ ในที่สุดข้างเรื่องตอนนี้ก็คลอดแล้วนะคะ
ใครที่รอข้างเรื่อง เชิญมาอ่านค่ะ อย่างน้อยก็ช่วยชุบชูจิตใจจากสถานการณ์บ้านเมืองนะคะ ^o^
.....................................
คำเตือน ตอนที่ท่านกำลังจะอ่านต่อไปนี้ มีเนื้อหาเกี่ยวกับความสัมพันธ์หญิงและชาย
ดังนั้น หากท่านใดรับไม่ได้ กรุณากดข้ามไปด้วยนะคะ หุๆ :m32:
............................
............................
ตอนพิเศษ นอกรอบ.....ข้างเรื่อง (6)
“นุ่น นุ่น!!”
“อือ?”
ลอยเข้าโลกส่วนตัวไปอีกแล้วไอ้คุณนุ่น ขนาดยืนเบียดเป็นปลากระป๋องอะยัม(ต้องอะยัมเพราะแน่นสุดๆ)อยู่บนรถเมล์แท้ๆ มันยังอุตส่าห์เข้าภวังค์ได้ นับถือมันจริงๆ
“จะสั่งแล้ว อยากกินหน้าอะไร?”
ชิ ทำมาถามมัน ไม่รู้ตัวเหรอ เพราะแกแหละไปมองมันด้วยแววตาแบบไหนเข้าล่ะไอ้คุณนุ่นมันถึงลอยได้ขนาดนี้น่ะ
“อะไรก็ได้แต่ใส่เห็ดด้วยนะ แล้วก็สั่งไอศกรีมมาด้วย”
ไอ้นี่ก็นะ ถึงจะเข้าภวังค์แค่ไหนแต่พอเป็นเรื่องกินนี่ไม่มีพลาดจริงๆ
ไอ้คุณแผนโทรสั่งพิซซ่าเสร็จก็หันกลับมาสนใจผู้หญิงบ้าตรงหน้า ที่ตอนนี้นอกจากบ้าแล้วยังทำหน้ายุ่งอีกด้วย
“เป็นอะไร คิดอะไรอยู่?”
“...............”
“นุ่น...?”
“กำลังรวบรวมข้อมูลอยู่”
ไอ้คุณนุ่นมันคงเก็บตกสติที่กระเจิดกระเจิงกลับมาหมดแล้ว ถึงได้หันมาตอบคำถามไอ้คุณแผนมันได้หน้าตาเฉย
“ข้อมูลอะไร?”
“ไม่บอก”
ไอ้คุณนุ่นปฏิเสธที่จะตอบ แล้วก็จุดประกายแววตาริกๆเจ้าเล่ห์ขึ้นมาเมื่อจับได้ถึงสีหน้าที่เปลี่ยนไปแวบหนึ่งของไอ้เพื่อนแผนที่เคยแต่ทำหน้านิ่งตลอดศก
แล้วเลยต้องก้มหน้าซ่อนแววตาตัวเองไว้ก่อนจะย้ำถามซ้ำ
“......ทำไม อยากรู้ขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“ก็....เห็นทำหน้ายุ่งๆ”
แหม....เก๊กจริงเว้ย ไอ้นุ่นมันแอบๆเหลือบตาดูก็ยังเห็นว่าหน้าไอ้คุณแผนมันนิ่งอยู่หรอกนะ แต่.....เสียใจด้วยนะแผน เมื่อกี้ที่แกเผลอแสดงอารมณ์อ่อนไหวบางอย่างออกมา ไอ้นุ่นมันเห็นแล้วเว้ย
“ไว้ว่างๆจะบอกแล้วกัน”
ไอ้คุณนุ่นมันว่าอย่างนั้น แล้วไอ้คุณแผนเพื่อนรักที่รักเพื่อนมันจะทำอะไรได้ล่ะ ก็ต้องทนยืนหน้านิ่งอยู่บนรถเมล์นั่นแหละ จนกระทั่งถึงป้ายรถเมล์ที่ต้องลง สองคนมันก็ลงไปด้วยกัน
...........................
...........................
สิบห้านาทีต่อมาสองคนก็ลงจากรถมาเรียบร้อยแล้วเดินเข้าซอยไปด้วยกัน พอเข้าไปในบ้านได้ไอ้คุณนุ่นก็ท่อแตกวิ่งรี่เข้าห้องน้ำทันที ออกมาก็ล้างหน้าล้างตาสดชื่นขึ้นเยอะ แต่....อย่าได้คิดว่ามันจะล้างความดำลงได้นะ หน้ามันก็ยังดำอยู่เหมือนเดิมแหละ
เห็นไอ้นุ่นเดินออกมาไอ้คุณแผนก็เปิดประตูสวนเข้าห้องน้ำไปบ้าง ส่วนไอ้ผู้หญิงบ้าที่ตอนนี้มีแผนบางอย่างในใจก็เดินมานั่งแปะลงกับโซฟาชุดรับแขก
เห็นไอ้คุณแผนกลับเข้ามาในส่วนรับแขกที่เป็นห้องกลางเอาไว้นั่งเล่นไปด้วยก็เริ่มแผนการทดสอบบางอย่างที่กำลังสงสัยโดยการเรียกร้องทันที
ก็ไอ้คุณนุ่นมันว่ามันเป็นนักวิทยาศาสตร์ เมื่อสงสัยอะไรก็ต้องหาคำตอบ
ขั้นแรกเลยก็ต้องเริ่มด้วยการสังเกต จากนั้นก็ตั้งสมมติฐาน ได้สมมติฐานแล้วก็รวบรวมข้อมูลเพิ่มเติมเพื่อใช้ในการทดลอง จากนั้น เมื่อได้ผลการทดลองแล้วจึงนำมาวิเคราะห์อีกที ก่อนจะสรุปผลแล้วได้คำตอบออกมา
อย่าช้า.....เอาเลยดีกว่า เริ่มการทดลองขั้นแรก
“แผนนนนนนนนนนน หิวน้ำอ้ะ”
แหม...ดูมัน ดูมันอ้อน ลากเสียงเรียกชื่อแผนซะ เสียงอ่อนเสียงหวานเชียวนะแก
“อยู่ในตู้เย็นไง ไปหยิบเอาดิ”
อ้าว ไรวะ อุตส่าห์อ้อน ไอ้แผนบ้า หรือที่สงสัยมันจะไม่ใช่ล่ะฮึนุ่น? ตอบแล้วไม่สนใจด้วยนะ เดินเลยขึ้นบ้านไปอีกต่างหาก ไอ้คุณนุ่นได้แต่บ่นในใจแล้วก็......เออ ไปหยิบเองก็ได้วะ
เอาล่ะ ไอ้คุณนุ่นยอมตัดใจจากการได้รับการบริการหยิบน้ำจากไอ้คุณแผนแล้ว มันเดินไปรินน้ำใส่แก้วมานั่งแปะบนโซฟาเหมือนเดิม
คราวนี้ไอ้คุณแผนผู้ไม่รู้ตัวว่ากำลังถูกทดสอบเดินลงมาจากชั้นบนด้วยคอสตูมกางเกงบอลกับเสื้อยืดเน่าๆย้วยๆอีกตัว ก็พอดีเสียงโทรศัพท์ดัง พอรับก็ปรากฏว่าเป็นพิซซ่ามาส่ง ไอ้นุ่นตัดสินใจเริ่มบททดสอบต่อไปโดยการเดินเฉียดผ่านหน้าไอ้คุณแผนออกไปรับเอง ในใจก็คิด ถ้าเป็นไปตามสมมติฐาน มันต้องอยากบริการสิ ไอ้แผนมันต้องห้ามแล้วก็บอกว่าเดี๋ยวออกไปรับเองแน่ๆ
ไอ้คุณนุ่นเลยใช้เวลาในการย่างก้าวแต่ละก้าวนานกว่าปกติ แต่ขนาดก้าวเป็นภาพสโลว์ขนาดนั้นก็ยังไม่มีการยับยั้งจากไอ้คุณแผนผู้ตกเป็นผู้ต้องสงสัยเลยสักนิด ไอ้คุณนุ่นมันก็จัดการรับพิซซ่าพร้อมทั้งจ่ายเงินไป ในใจก็เริ่มพร้อมจะล้มสมมติฐานของตัวเองลงทุกที
เดินกลับเข้ามาในบ้านพร้อมของกินเต็มไม้เต็มมือ ก็พบว่าไอ้ผู้ต้องสงสัยหน้านิ่งเป็นกิจวัตรเตรียมแก้วน้ำพร้อมเหยือกใส่น้ำแดงชงผสมกับน้ำเปล่าใส่น้ำแข็งบดลอยหน้าวางไว้พร้อม เลยเพิ่มความน่าเชื่อถือให้สมมติฐานขึ้นมานิดหน่อย เนื่องจากไอ้คุณแผนมันแสดงออกว่าจำได้ว่าตัวมันไม่ชอบน้ำอัดลม
วางของกินในมือลงกับโต๊ะไม้เตี้ยๆหน้าโซฟา หยิบกระปุกไอศกรีมออกดูก็ต้องส่งบวกให้สมมติฐานเพิ่มไปอีกเพราะรส Strawberry Banana ‘n Cream รสที่ไอ้คุณนุ่นมันชอบ เพราะถ้าเป็นรสที่ไอ้เพื่อนแผนชอบต้องเป็นตระกูลพวกช็อคโกแล็ตทั้งหลาย
ไอ้คุณนุ่นที่ตรงไปตรงมาไม่มีเปลี่ยน ดีใจก็ยิ้ม เสียใจก็ร้องไห้ เสียดายก็บ่น เลยอยู่ในอารมณ์ปลื้มจนยิ้มไม่หุบ เดือดร้อนไอ้คุณแผนอีกว่าวันนี้ไอ้คุณเพื่อนรักของมันเป็นอะไรไป บนรถเมล์ก็นั่งหน้ามุ่ย เมื่อกี้ตอนมาถึงบ้านใหม่ๆก็ทำเหมือนไปกินรังแตนมา ขมวดคิ้วนิ่วหน้าจนน่ากลัวหน้าจะเป็นตะคริว
แล้วดูตอนนี้สิ ห่างกันไม่ถึงห้านาที ทำไมมันเอาแต่ยิ้มไม่หุบอย่างนี้หว่า......
“เป็นอะไรน่ะ?”
“ก็.....มีความสุขไง”
“หืม?”
“ก็......เหมือนใกล้จะได้คำตอบตามสมมติฐานน่ะ”
“สมมติฐาน?”
“เออน่ะ ไว้ว่างๆแล้วจะบอก กินกันเหอะ เดี๋ยวเย็นแล้วไม่อร่อย”
พูดตัดบทง่ายๆอย่างนั้น แล้วก็หยิบพิซซ่าขึ้นมากัดกินอย่างเอร็ดอร่อย แล้วคนหน้านิ่งเก๊กขรึมเกือบตลอดเวลาอย่างไอ้คุณแผนน่ะ มีหรือจะมาเซ้าซี้ ถึงเวลากินก็กินไปเรื่อยๆ อร่อยมั้ย...ก็งั้นๆแหละ แต่ได้กินมื้อเย็นกับไอ้นุ่นมันสองคนอย่างนี้ก็มีความสุขดี
อีกอย่าง ไอ้คุณแผนมันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน แต่พอได้กินอาหารพร้อมไอ้นุ่นมันทีไร ไม่ว่าจะมื้อไหนไอ้คุณแผนมันก็มีอันเจริญอาหารได้ทุกที สงสัยจะเพราะไอ้นุ่นมันกินอะไรก็ดูน่าอร่อยไปหมดมั้ง คนกินด้วยอย่างมันเลยพลอยรู้สึกว่าอาหารรสชาติธรรมดาแค่ไหนก็อร่อยไปด้วย
กินกันไปไอ้นุ่นมันก็เรียกร้องจะเอาโน่นเอานี่ไป เดี๋ยวจะเอาซอส เดี๋ยวเรียกให้ช่วยเติมน้ำให้ทั้งๆที่เหยือกก็วางอยู่ตรงกลางระหว่างสองคนนั่นแหละ หยิบมารินเองก็ไม่ได้ไกลมือเลยสักนิด
แต่ไอ้คุณแผนที่มัวแต่เพลินกับมื้ออาหารแสนสบายใจจนลืมเก๊กก็มัวแต่ตามใจ ไอ้นุ่นมันสั่งอะไรเรียกร้องอะไร ไอ้คุณแผนมันก็ทำให้ทุกอย่างไม่มีเกี่ยงงอน ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตัวเองเผลอเผยสายตาอ่อนโยนจนบางครั้งเกือบจะเป็นอ่อนหวานให้ไอ้นุ่นมันจับสังเกตได้ตลอด
เห็นอย่างนี้แทนที่ไอ้นุ่นมันจะภูมิใจ มันกลับเริ่มสำนึกว่าตัวเองช่างเซ่อจริงๆ นี่ถ้าตั้งใจสังเกตไอ้แผนมาก่อนหน้านี้ คงไม่ต้องเสียเวลามาตั้งนานแล้วแท้ๆ
///ซู่............. โครมมมมมมมมมม///
“ซวยแล้วแผน ฝนตกอะ”
“เดี๋ยวแผนขึ้นไปปิดหน้าต่างข้างบนก่อนนะ”
“อืม เดี๋ยวนุ่นไปดูหน้าต่างหลังบ้านให้”
ดูแลไม่ให้ฝนที่อยู่ดีไม่ว่าดีก็กระหน่ำเทลงมาอย่างแรงไม่สาดเข้าบ้านเสร็จสองคนก็มานั่งมองหน้ากัน พิซซ่ายังถูกทิ้งเหลือคากล่องอยู่อีกสองชิ้น สองคนส่งยิ้มให้กันอย่างหน่ายกับพายุฝนหลงฤดู แล้วไอ้นุ่นมันเลยนึกขึ้นได้ถึงเหตุผลเด็กน้อยที่ไอ้คุณแผนมันใช้เป็นข้ออ้างชวนมาบ้าน
“ไหนอ้ะเกมเศรษฐีแก เอามาดิ”
“อืมๆ รอแป๊บ เดี๋ยวเอาพิซซ่าเหลือไปใส่ตู้เย็นก่อน”
“ไปหยิบเหอะ เดี๋ยวนุ่นจัดการตรงนี้ให้เอง”
พอไอ้คุณแผนถือกล่องเกมเศรษฐีเดินมาโต๊ะไม้เนื้อแข็งหน้าโซฟาก็เหลือแค่กระบอกใส่น้ำเย็นกับขันน้ำสแตนเลสที่ไม่รู้ไอ้นุ่นไปขุดมาจากซอกไหนของตู้ตั้งไว้แค่สองอย่าง
ไอ้แผนมันก็ไม่ว่าอะไร ชินกับไอ้นุ่นมันแล้ว บางทีมันก็มักจะเลือกใช้ของที่แปลกออกไปจากคนอื่นอย่างนี้แหละ คราวก่อนที่ไปบ้านมันมันก็อยู่ในชุดไม่ผิดจากที่แม่ของมันเรียกว่าแจ๋วจริงๆ
ก็มันเล่นใส่เสื้อยืดตัวโคร่งกับนุ่งผ้าถุงมีเชิง แถมพอเขม้นดูตอนช่วยทำความสะอาดไอ้แผนมันยังแน่ใจด้วยว่าตรงบั้นเอวเล็กๆกลมๆนั่นไม่มีเข็มขัดแน่นอน ไอ้ผู้หญิงบ้าคนนี้นุ่งผ้าถุงอยู่บ้านโดยใช้แค่มุมผ้าผืนนั้นแหละเหน็บเอวไว้ แล้วก็ทำกิจวัตรทุกอย่างได้อย่างเป็นปกติ
ไอ้นุ่นมันแปลก มันรับกับทุกเรื่องทุกแนวความคิดได้แบบคนยุคนี้แท้ๆ แต่ตัวมันเองกลับเลือกมีชีวิตบางมุมที่เหมือนกับผู้หญิงหัวเก่า
“อะไรอ้ะ แผน โกงรึเปล่า ทำไมนุ่นต้องพักอีกแล้วล่ะ”
เออ ดูมัน เล่นเกมเศรษฐียังมาโบ้ยว่าไอ้แผนมันโกงได้ ตัวเองทอยลูกเต๋าไม่ได้เรื่องเองแท้ๆ
“หึๆๆ” ไอ้นี่ก็ไม่ตอบโต้ ขำอะไรนักหนา มันพาลแกอยู่นะเว้ย
“ไม่รู้แหละ แผนห้ามซื้อที่ดินนิวยอร์คนะ นุ่นจองแล้วด้วย” เออเนอะ ตัวเองถูกพักหนึ่งตายังจะไปกั๊กเขาอีก
“จ้ะ คุณผู้หญิง”
ได้ยินไอ้คุณแผนมันรับคำมาแบบนั้นแถมยิ้มตาหยีส่งมาให้ ไอ้คุณนุ่นเลยรีบก้มหน้าลงมองพื้น เสทำเป็นสนใจอยู่กับโฉนดที่ซื้อสะสมมาได้ตรงหน้าทันที ได้แต่คิดตั้งสติภาวนาให้ตัวเองลดอัตราการเต้นของหัวใจลงเร็วๆ
เพราะเพิ่งเข้าใจว่าตัวเองกำลังเขิน เขินเพราะแค่คำพูดรับคำสั้นๆของไอ้คนที่เป็นเพื่อนกันมาเกือบปี ในใจไอ้คุณนุ่นมันก็คิด เวรกรรม.....หน้าร้อนไปหมดแล้ว ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นเลย ถ้าหน้าร้อนขนาดนี้คงจะหน้าแดงแน่ๆ แล้วจะกล้าสู้หน้าไอ้แผนมันได้ยังไง
“แผนนนนนนนน นุ่นอยากกินไอติมแล้วอ้ะ แผนไปหยิบให้นุ่นหน่อยสิจ๊ะ นะ”
กัดฟันข่มความอายเรียกร้องจากไอ้คุณแผนมันไป เห็นทางหางตาว่ามันลุกไปทางครัว คงไปหยิบมาให้ไอ้คุณนุ่นก็ค่อยๆลอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ในใจก็ได้แต่คิด....ไปนานๆหน่อนนะแผนนะ ขอเวลานุ่นข่มใจ ข่มความอายก่อน ฝนบ้าข้างนอกก็ไม่ยอมหยุดตกเสียที จะหนีกลับบ้านดื้อๆคงไม่ได้
เอาวะ ยังไงก็ตั้งใจจะทดสอบสมมติฐานอยู่แล้วนี่ ต้องทำให้ถึงที่สุด....
โอเค....พร้อมแล้ว กลับมาได้
“อ้ะ นุ่น” ถังไอศกรีมรสโปรดถูกวางลงบนโต๊ะพร้อมทั้งถ้วยแก้วอีกใบกับช้อนคันเล็กๆ
“จะกินเลยใช่มั้ย?”
“อืม”
ไอ้นุ่นส่งเสียงตอบในคอพร้อมทั้งพยักหน้าตาจ้องเป๋งไปที่ไอศกรีม เลยพลาดรอยยิ้มเอ็นดูที่แวบผ่านในสีหน้าของไอ้เพื่อนตัวสูงเป็นเปรตที่เมื่อได้ยินเสียงรับคำและเห็นสายตาแบบนั้น ก็เริ่มลงมือเปิดกล่องแล้วจัดการตักไอศกรีมมาใส่ถ้วยให้เสียเอง
เรียบร้อยแล้วก็เลื่อนถ้วยแก้วนั่นไปวางตรงหน้าคนอยากกินที่เอาแต่มอง ไม่ช่วยทำอะไรสักอย่าง
แถมยัง....ไม่ยอมตักกินเองเสียด้วย
“ทำไมไม่กินล่ะ?”
“ป้อนหน่อยสิ นะๆ”
แทนที่จะตักกินไอ้นุ่นมันก็เลื่อนถ้วยไอศกรีมกลับไปวางตรงหน้าคนตักมาให้เสียอย่างนั้น แล้วยังเอ่ยปากขอในสิ่งที่ทำให้ไอ้คุณแผนมันตกใจจนตาที่โตอยู่แล้วเบิกกว้างขึ้น แถมยังอ้าปากค้างอีกต่างหาก
อย่าว่าแต่ไอ้คุณแผนเลย ไอ้นุ่นมันก็ตกใจตัวเองเหมือนกัน ก็มันห้ามปากไม่ทันนี่นา ไอ้อาการคิดอะไรก็พูดไปอย่างนั้น ตรงไปตรงมาจนน่ากลัวทำพิษเสียแล้ว แล้วอย่างไอ้คุณนุ่นมีหรือจะแก้ปัญหาด้วยวิธีธรรมดาอย่างแกล้งทำมึนหยิบช้อนหยิบถ้วยมากินอย่างสงบเสงี่ยม เอ่อ.....อย่าได้หวัง
เพราะที่ไอ้คุณนุ่นมันทำคืออย่างนี้ต่างหาก
“อะ อ้ามมมมมม”
นั่นแหละ ก็ไอ้คุณแผนมันอ้าปากอยู่นี่ ไอ้นุ่นมันเลยหยิบช้อนตักไอศกรีมแล้วป้อนเข้าปากมันไปเสียเลย
“โธ่เอ๊ยแผน อยากกินก็ไม่บอก มิน่าไม่ยอมป้อนนุ่น ที่แท้ก็จะให้นุ่นป้อนนี่เอง”
ไอ้คุณแผนที่มีไอศกรีมคำใหญ่แถมยังเย็นเจี๊ยบอยู่ในปากตอบโต้ไม่ได้ ได้แต่เลยตามเลยปล่อยให้ไอ้ผู้หญิงบ้ามันป้อนไปตามใจอยาก ทีนี้ไอ้นุ่นมันไม่แค่ป้อนใส่ปากเพื่อนสิ มันป้อนไปแล้วก็นึกอะไรดีๆออก เลยสลับมาป้อนเข้าปากตัวเองบ้าง
แอบๆเหลือบตามองหน้าไอ้เพื่อนแผนที่ยังทำหน้าหมาเอ๋อ พูดไม่ออกบอกไม่ถูกอยู่ก็เลยเห็นว่าเริ่มจะหายเอ๋อแล้ว แต่กลายเป็นหมาเขินแทน แหม....หมานี่เวลาอายหน้ามันก็แดงได้เหมือนกันเว้ย
ป้อนกันไปมาจนหมดถ้วย ไอ้นุ่นมันก็เลื่อนตัวเองกลับมาที่ฝั่งตรงข้ามอีกครั้ง พอดีกับเสียงเรียกโทรศัพท์ของมันดังขึ้น
###เฝ้าคอยรอ fun fun fun กับเธอนะ fun fun fun###
“นุ่นเจ้าค่ะ เจ้าค่ะคุณนาย ฝนตกหนัก นุ่นติดฝนอยู่บ้านแผนเนี่ย อืม ออกไปไม่ไหวอะตอนนี้ กินแล้ว ฉลองสอบเสร็จไงเลยสั่งพิซซ่ามากินกัน อะไรนะจะพูดกะลูกชายสุดที่รัก ได้ๆ”
“อ้ะ คุณนายจะพูดกะแผนแน่ะ”
“ครับแม่ ครับ อ๋อ ครับ ได้ครับ เข้าใจแล้วครับ”
###ตื๊ดดดดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดดดดด###
“เฮ้ย ไรอ้ะ? วางไปแล้วเหรอ?”
“อื้ม รู้แล้วใช่มั้ย?” พวกแกรู้อะไรกัน แล้วทำไมแกต้องทำหน้ากระอักกระอ่วนอย่างนั้นด้วยไอ้คุณแผน
“อาฮะ คุณนายบอกถ้าฝนตกหนักมากไม่ต้องกลับ ให้ค้างบ้านนี้เลย”
“อืม....จะสามทุ่มแล้วด้วย กลับดึกๆแถมฝนตกอย่างนี้มันอันตราย”
“แล้ว.....อยู่บ้านนี้จะไม่มีอันตรายใช่มั้ย?”
“ใช่ จะไม่มีอันตรายอะไรแน่นอน”
“ขอบคุณนะ”
“งั้น เดี๋ยวแผนขึ้นไปเก็บห้องหน่อยดีกว่า นุ่นนอนห้องแผนนะ เดี๋ยวแผนนอนห้องป่วนมันเอง”
“หึ ไม่เอาอ้ะ”
“อ้าว!!”
“คืนนี้เราสองคนเล่นเกมโต้รุ่งกันเหอะ ไม่ต้องนอนหรอก นุ่นจะไม่นอน แล้วแผนก็ต้องเล่นเป็นเพื่อนนุ่นด้วย ตกลงมั้ย?”
ก็นะ ไอ้นุ่นนี่มันถึงจะบ้า แต่มันก็ทำตามคำสอนอาจารย์ดีเหลือเกิน ถึงจะบอกว่านอนคนละห้อง แต่ก็อยู่ชั้นบนด้วยกันสองคน ไอ้นี่เลยกะลากให้ไอ้แผนมันอยู่เป็นเพื่อนข้างล่างนี่แหละ แถมยังได้ทั้งทดสอบสมมติฐาน ทั้งวัดความน่าเชื่อถือไปในตัว ยิงนัดเดียวได้นกสองตัวเลย
“ได้ แต่ถ้าง่วงก็บอกนะนุ่น ไม่ต้องฝืนล่ะ”
“โอเค”
..........................
..........................
พอตกลงกันได้ว่าจะไม่นอน เพื่อนแผนมันก็ไล่เพื่อนนุ่นไปอาบน้ำ
จัดการหาเสื้อยืดตัวเล็กสุดกับกางเกงเลของตัวเองมาส่งให้ผลัดเปลี่ยนเรียบร้อย
แล้วหลังจากนั้นสามชั่วโมง ไอ้คนออกความคิดเสียงใสว่าจะอยู่โต้รุ่งก็ค่อยๆเลื้อยลงไปเรื่อยๆ ในที่สุดก็เอนลงกับพื้นหลับไปง่ายๆ ไอ้คุณแผนผู้รับปากเป็นมั่นเหมาะว่าบ้านนี้ไม่มีอันตรายเลยจัดการช้อนตัวคนที่อยากให้เป็นมากกว่าเพื่อนขึ้นวางบนโซฟายาว เดินขึ้นบ้านไปขนเครื่องนอนลงมาทั้งหมอน ผ้าห่ม แถมไปลากผ้าห่มห้องไอ้หนูป่วนมาอีกผืน
ก่อนจะเอาหมอนของตัวเองสอดเข้าไปรองใต้คอให้ไอ้ผู้หญิงบ้าที่ตอนนี้สิ้นฤทธิ์ไปแล้วเหมือนที่มือเล็กๆของคนคนนี้เคยทำให้ตัวเองมาก่อน แล้วคลี่ผ้าห่มออกคลุมให้ตั้งแต่คอจนถึงปลายเท้า เหลือโผล่มาแต่หน้าใสๆกับขอบตาหมีแพนด้าเพราะเพิ่งผ่านช่วงสอบมาหมาดๆ
จัดการปูผ้าห่มไอ้หนูป่วนลงแทนที่นอนให้ตัวเองข้างๆโซฟานั่นแหละ แต่ตั้งท่าจะล้มตัวลงนอนก็กลับขยับไปคุกเข่าอยู่ข้างๆโซฟา พึมพำออกมาเบาๆ
“แผนขอค่าอุ้มกับค่าหมอนและผ้าห่มหน่อยนะจ๊ะ”
พูดจบก็ก้มลงเอาปากแตะลงที่หน้าผากเบาแสนเบาเพราะกลัวจะรบกวนให้ไอ้ตัวดีมันตื่นขึ้นมาโวยวาย
พอเงยหน้าขึ้นมาก็เอานิ้วชี้กับนิ้วกลางไล้ผ่านปากบางๆที่พูดจ้อยๆเกือบตลอดเวลาที่เจ้าของปากมันตื่นเบาๆ
ก่อนจะพึมพำประโยคสุดท้ายก่อนล้มตัวลงนอนหน้าโซฟา
“ฝันดีนะจ๊ะ นุ่นของแผน”
......................
......................
^o^ เป็นครั้งแรกที่ใช้ชื่อตัวเองแล้วเขิน กร้ากกกกกกกกส์ เริ่มรู้สึกตัวว่าไม่น่าเลยเรา หงิงๆ
-
งี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ต่อมเขินของสาวเจ้าทำงานแล้วนะคะ 555555555
แรมอิหนูต่ำชิมิลูก ประมวลผลนานมวกกกกกกกนานจนว่าที่ลูกดขายของคุณนายกำลังจะเหี่ยว กร๊าก
น่าปล้ามตั้งแต่ใส่ผ้าถุงแล้วล่ะ แม่คูนเป็นผะหญิงแก่แดดแก่ลมฮาๆๆๆ
+1 จ้า นุ่นจะไม่เหงาอีกแล้วอ่ะนะ
-
นุ่นของแผน
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
โอียย หวานได้อีก
-
นุ่นนี่บทจะหัวไวก้อฉุดไม่อยู่กันเลยทีเดียว
แผนทำเราเขินอ่ะ >//<
ชอบอันนี้ “ฝันดีนะจ๊ะ นุ่นของแผน”
นุ่นของแผนเชียวนะ อร๊ายยย~~
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^ ^
-
อ่านไปแล้วก็อยากจะกรี๊ดดังๆนะ
จะน่ารักไปไหนเนี่ยทั้งสองคนเลย
ส่วนแผนกับนุ่นก็ใกล้แล้ว ฮิฮิ
-
ฮ่าๆๆๆๆ
นุ่น หลับจริงป่าวนะ หรือว่าทดสอบสมมติฐานอยู่
เอามั่งๆๆ
หลับฝันดีนะครับ นุ่น(writer)ของอาร์ม
อิอิ
จุ๊บๆ นุ่นกะแผน แสนน่ารัก
-
สรุปนุ่นรู้แล้ว แล้วแผนรู้รึยังว่านุ่นรู้ 555
-
:กอด1: ขอบคุณค่ะ
-
นุ่นนี่พอๆกะตัวป่วนเลยนะ...ชอบทำให้หัวใจแผนปั่นป่วน :o8:
แผนสุภาพบุรุษโคตรๆ นึกว่าจะทำมากกว่านี้ซะอีก ( :z6: นุ่นกระโดดขาคู่ใส่ 55+)
แต่ว่านุ่นนุ่งผ้าถุงอยู่บ้านด้วย... o22 มันไม่แบบว่า"ลมมันเย็น"ไรงี้เหรอนุ่น...
ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปน้าาา
-
ตามอ่านจนทันแล้วฮับ...อ๊ากกกกกกก...เมื่อยก้นมาก - -"
นั่งอ่านแบบไม่ได้พักเลยอ่ะ...แต่คุ้มมาก ๆ เลยอ่ะ
เพราะว่าเรื่องนี้น่ารักมาก ๆ เลย...อ่านแล้วยิ่งหลงรักตัวป่วนอ่ะ
น่ารักน่าหยิกจริง ๆ...ไม่แปลกใจเลยที่พี่ฟ้าจะหลงมากขนาดนี้
แถมเค้ายังหวานกันมากจนน้ำตาลปี๊บยังต้องหลีกซ้ายเลยนะ...อิอิ
แล้วตอนนี้ทั้งคู่ก็ก้าวข้ามผ่านอะไรหลาย ๆ ไปด้วยกันแล้วด้วย
อ๊ากกกกกกกกก...ยิ่งอ่านยิ่งเขิลเหอะ...แทบจะเหมือนคนบ้าเข้าไปทุกที
เพราะอ่านไปก็ยิ้มไป หัวเราะไปด้วย...จนคนที่นั่งข้าง ๆ ถามว่า "แกบ้าไปแล้วเหรอ" -*-
แต่ถึงจะบ้าเค้าก็ยอมนะเนี่ย...เพราะเรื่องนี้น่าัรักและสนุกมากจริง ๆ
ยิ่งโดยเฉพาะกลอนที่พี่ฟ้าแต่งให้ตัวป่วนหน่ะ...โอ๊ยยยยยย...ยิ่งอ่านยิ่งเคลิ้ม
ยิ้มเหมือนตัวเองได้กลอนอีกเอง กร๊ากกกกกกกกกกกก...ค่อดจะเ้พ้อ 5555555
ไม่เพียงแค่ตัวป่วนกะพี่ฟ้าเท่านั้นนะที่น่ารัก แต่แผนกะนุ่นเองก็น่ารักไม่แพ้กันเลยอ่ะ
ลุ้นให้นุ่นรู้ใจตัวเองเร็ว ๆ นะ...เพราะชักจะเริ่มสงสารแผนแล้วอ่ะ....อิอิ
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD
+1 ให้กำลังใจไรท์เตอร์ด้วยฮับป๋ม ^^'
-
คิดช้าไปไหม น่าจะเร็วกว่านี้หน่อยเน้อหนูนุ่น แต่ก็ดีตอนนี้น่ารักมากๆ ค่ะ
-
พี่นุ่นนนนนนนนนนนนนนนนนน
เขิน -////-
อยากมีคนรัก คนมีรักเค้าเป็นแบบไหนคนอย่างฉันนั้นยังไม่เคยเข้าใจ~ (เริ่มฮัมเพลง)
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก นุ่นของแผน เยี่ยมเจงๆพี่แผนของน้องนุ่น ก๊ากๆ
-
^
^
^
อย่านะแนน อย่าได้แซว นี่ยังเขินค้างติดพันอยู่เลย เขินนนนนนนนนนนนนน
ปล.ถึงน้องอาร์ม เมื่อคืนพี่นุ่นจะเข้ามาตอบเมนท์ เจอเมนท์อาร์มเข้าเลยเขินหนีไปนอนเลย (แอบบอกดีกว่า อาร์มรู้ทันไอ้นุ่นมันอ้ะ)
.
.
.
v
บวกหนึ่งเป็นค่าเขินค่ะ ^o^
-
อ่านแล้วก็เขินตามไปด้วย คู่นี้ก็น่ารักไม่น้อยไปกว่าคู่ตัวป่วนกะพี่ฟ้าเลยนะ
อ้าวได้จิ้มคุณนุ่นด้วย ไม่รู้ตัวมาก่อนเลย 5555
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด....แผนนนนนนนนนนน สู้เว้ยลูก...
ตอนนี้ไอ้เจ้านุ่นมันรู้ตัวแล้วน้า...
รอเค้าตกลงคบกันเป็นเรื่องเป็นราว...
นุ่นก็เขินน่ารักอะ มีการอ้อนด้วยอิอิ :-[
-
นึกว่าแผนจะไม่ทำไรเลยซะอีก ประมาณว่าให้นุ่นงงสมมุติฐานตัวเองไปเลย555
-
:z1: สถานการ์ช่างเป็นใจจริง ๆ นะ ขอบคุณนะครับที่มาลงให้อ่าน
ทั้ง 2 คู่เลย ชอบนะครับไม่แบ่งพรรคแบ่งพวกดี.....บอร์ดเรารักกัน.....
อ่านไปหวานไป มดจะขึ้นมั๊ยเนี่ย 55555 ยังไงก้อมาต่อเรื่อย ๆนะครับ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะครับ จะได้มีเรื่องน่ารัก ๆ ดี ๆ มาให้อ่านกันอีก :L1:
-
หวานมากมาย อ่านแล้วมีความสุขสุด ๆ
-
:mc4:ในที่สุด นุ่นก็รู้สึกตัวซะที
ดีใจด้วย แผนเอ๊ย :กอด1:
-
มาแล้วค่ะ ดูเหมือนจากข้างเรื่องจะมีคนดีใจแทนแผนมันเยอะเนอะ
แต่ๆๆๆ เร็วไปม้ายยยยยยที่จะดีใจ โฮะๆๆๆๆ
มาค่ะ ตอนต่อไปมาแล้ว ตอนแรกยาวกว่านี้ แต่ตัดแบ่ง เพราะยาวเกินไม่เสร็จสักที เลยแบ่งมาแค่นี้ก่อนดีกว่า
ใครยังไม่หลับ เชิญมาอ่านนะคะ ^o^
....................
....................
ตอนที่๓๕ เราสองคนเข้าใจกัน
###ตื๊ดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดด###
###ตื๊ดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดด###
//โหล.......ฮ้าวววววววววว//
“ไอ้นุ่น แกตื่นเร็ว”
ไอ้หนูป่วนอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยนั่งกอดเข่าอยู่ปลายเตียงในห้องนอนพี่อากาศ ที่เมื่อคืนถูกใช้เป็นสถานที่เผด็จศึกของพี่อากาศแก
//ไรอ้ะป่วน มีอะไร? หรือพี่เขาทำอะไรรุนแรง?//
“บ้า!! ไม่ใช่เว้ย”
//แล้วมีอะไรถึงโทรมาปลุกแต่เช้าอ้ะ?//
“เช้าบ้าอะไรเล่าสิบเอ็ดโมงกว่าแล้ว”
//เฮ้ยยยย จริงอ้ะ?//
เอ่อ......ไอ้หนูป่วนมันว่ามันได้ยินเสียงอะไรหนักๆหล่นลงกระทบพื้นดังตุ้บนะ แล้วจากนั้นก็แว่วเสียงเหมือนผู้ชายอุทาน เหมือนกับเจ็บหรือจุกอะไรสักอย่าง
“เออ นุ่นแก ชั้นจะทำไงดี? คือพี่ภพมาอ้ะ”
//แป๊บนะป่วน / ขอโทษ นุ่นไม่ได้ตั้งใจ เจ็บมากมั้ย?//
“นุ่น นุ่นแกอยู่กับใครอ้ะ?”
ได้ยินเสียงผู้ชายไอ้หนูป่วนมันก็ห่วงเพื่อน ก็บ้านไอ้นุ่นมีแค่แม่กับมันแค่สองคน แล้วเสียงผู้ชายมาจากไหนได้ล่ะ
//เออ....ไม่มีอะไร ชั้นอยู่กะแผนมันน่ะ//
“แล้วทำไมเพิ่งตื่นถึงอยู่กับแผน? อยู่ที่ไหน?”
ก็ถ้าไอ้ตัวป่วนมันไม่รู้มาก่อนว่าเพื่อนแผนมันคิดอะไรๆเกินเลยกับไอ้นุ่น มันคงไม่ส่งน้ำเสียงลนลานเป็นห่วงไปแบบนี้หรอก
//ตกใจอะไร ก็เมื่อคืนชั้นค้างบ้านแกไง ว่ามาดีกว่าว่าพี่ภพกลับมาแล้วมันมีอะไรเกิดขึ้นแกถึงต้องโทรหาชั้นอย่างนี้//
“ก็ พี่ภพเค้า.....เปิดประตูมาเห็น...พอดี”
//เห็น....พอดี เฮ้ย!!! พวกแกไม่ได้ล็อคห้องตอนเอ่อ......อย่างนั้นเหรอ?//
“ก็......มันก็ล็อคแล้ว” จะให้ไอ้หนูป่วนมันบอกได้ยังไงล่ะว่าสมรภูมิรอบสายไม่ใช่ในห้องนอน บอกไม่ได้หรอก อายตายเลย
//ตอนที่พี่ภพเข้ามาพวกแกสองคนอยู่ที่ไหน?//
“ไอ้แผน!!”
//คือ....ชั้นขอโทษ แผนมันกดเปิดลำโพงอ้ะ ชั้นห้ามแล้วนะ แต่มันไม่ยอม// เสียงอ่อยมาเลยไอ้เพื่อนนุ่น
“เออ.....ไม่เป็นไรหรอกก็ได้ยินหมดแล้วนี่ คือ...คือตอนนั้นชั้นกับพี่ฟ้า อยู่ที่โซฟาอ้ะ”
//กูว่าแล้ว...... / ฮะ โซฟา!!!//
“ก็ ไม่ได้ตั้งใจน่ะ มันเผลอไปหน่อย แล้วพอดีพี่ภพกลับมาพอดี เลย....ง่า....”
//แล้วนี่แกกังวลอะไร ยังไงพี่ภพก็รู้อยู่แล้วว่าแกคบกับพี่ชายพี่เขา//
“ก็ ชั้นอายนี่หว่า....ไม่รู้จะมองหน้าพี่ภพยังไงแล้ว”
//เดี๋ยวนะ แล้วตอนนี้แกอยู่ตรงไหน?//
“อยู่บนห้องพี่ฟ้าอ้ะ ไม่กล้าออกไป....”
//แกลงไปเหอะ ไม่ต้องกลัวหรอก พี่ฟ้าของแกอยู่ทั้งคน เขาไม่ปล่อยให้แกอายหรอก จะนั่งอยู่อย่างนั้นต่อไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา ออกไปหาพี่ๆเขาซะ ถ้าเขาจะมีคำถามอะไรก็พูดกันให้เข้าใจ เดี๋ยวชั้นก็จะพาไอ้นุ่นไปส่งบ้านเหมือนกัน//
ไอ้แผนมันไม่ค่อยพูด แต่พอจะพูดทีก็เลือกคำพูดออกมาช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นได้ทุกที
“อืม งั้นก็ได้” ไอ้หนูป่วนสูดลมหายใจเข้ายาวเรียกพลังก่อนตอบตกลงกับเพื่อน
//ตัวป่วนน้อยสู้ๆนะจ๊ะ//
“อื้ม” ยิ้มออกจนได้สินะตัวป่วนน้อยๆ ยังไงๆเพื่อนก็ไม่มีวันทิ้งเราจำไว้นะ
...........................
...........................
การเผชิญหน้าของสองพี่น้องข้างล่าง เริ่มขึ้นตั้งแต่พี่อากาศแกปลอบจนไอ้หนูป่วนยอมขยับเข้าไปอาบน้ำแล้วเดินลงมา
พี่ชมพูตอนนั้นแงะตัวเองออกจากอาการแข็งค้างที่โถงหน้าประตู แล้วมาหย่อนก้นนั่งที่เก้าอี้เดี่ยวข้างโซฟายาวตัวที่เมื่อกี้เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้เกิดภาพฝังใจพี่ชมพูจนพูดไม่ออกบอกไม่ถูก
กระทั่งพี่อากาศก้าวลงมาทรุดตัวนั่งลงที่โซฟาหันหน้ามาเผชิญหน้าก็แล้ว พี่ชมพูผู้น่าสงสารก็ยังได้แต่กลืนน้ำลายซ้ำๆ พูดอะไรไม่ออกอยู่นั่นเอง พี่อากาศแกก็รอนะ เผื่อน้องชายของแกจะโวยวายหรือมีข้อสงสัยอะไรจะถาม
แต่ก็คอยไปเหอะ นั่งจ้องตาคุมเชิงกันอยู่เกือบสิบนาทีพี่ชมพูแกก็ยังไม่พูด พี่อากาศเลยเดินไปรินน้ำมายื่นส่งให้ พี่ชมพูรับน้ำไปดื่มอึ้กๆจนหมดแก้วแล้วเลยถอนหายใจโชว์พี่ชายอีกเฮือกใหญ่
“เรากับตัวป่วนเข้าใจกัน แล้วก็ตกลงกันเรียบร้อย เราไม่ได้ฝืนใจน้องเลยสักนิด”
“....................”
“เดี๋ยวบ่ายๆเราจะพาตัวป่วนไปหาแม่จ๋ากับพ่อจ๋าอีกครั้ง ชมพูจะกลับบ้านด้วยกันเลยรึเปล่า?”
“ไม่อ้ะ เราฝากของที่ซื้อมาจากเหนือไปบ้านด้วยแล้วกัน”
เฮ้อ....โล่งอก พี่ชมพูแกหาปากเจอจนได้ นึกว่าช็อคจนเป็นใบ้ไปแล้ว
“แล้วทำไมกลับมาเร็ว ไหนบอกจะมาถึงพรุ่งนี้?”
“ก็พอดีพี่ชายเค้กคนที่เป็นทหารอากาศเขาติดต่อให้นั่งเครื่องทหารกลับมาได้น่ะ พวกเราห้าคนเลยนั่งเครื่องทหารกลับมา .......ทำไมไม่ทำในห้องวะ ตกใจหมด” พอพูดออกมาได้ก็ดูผ่อนคลายขึ้นนะพี่ชมพู หึๆๆ
“ก็ พอดีมันติดพันน่ะ ไม่รู้นี่หว่าว่านายจะกลับมา” ควบคุมสีหน้าได้ดีนะพี่อากาศ นิ่งเชียว
“เออ เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่านายจะเล่นกันตรงนี้ หึๆๆๆ”
“มานั่งนี่สิครับ”
พี่อากาศแกได้ยินน้องชายแซวก็ยิ้มกว้าง พอเงยหน้ามองไปทางทิศที่ไอ้หนูป่วนมันอยู่เลยได้เห็นไอ้ตัวเล็กมายืนหน้าแดงหูแดงค้างอยู่ที่บันไดขั้นล่างสุด
ไอ้หนูป่วนที่ตอนนี้ใส่เสื้อยืดคอวีสีฟ้าอ่อนกับกางเกงขาสั้นแค่เข่าสีอ่อนที่พี่อากาศแกเตรียมไว้ให้ได้ถูกขนาดเป๊ะเลยค่อยๆย่องเข้ามาทรุดตัวนั่งลงข้างๆคุณแฟน เว้นระยะห่างจนตัวลีบอยู่กับเท้าแขนด้านหนึ่งของโซฟา ก้มหน้างุดมองมือตัวเองที่ประสานกันไว้แน่นบนตัก เหลือบตาขึ้นมามองหน้าพี่ชมพูแล้วก็ก้มลงไปใหม่ไม่กล้าจะประสานสายตาด้วย
พี่ชมพูแกเห็นท่าทางไอ้ตัวดีแบบนั้นก็อดไม่ไหวต้องอมยิ้มจนแก้มจะแตก คันปากอยากแซว แต่เห็นสายตาพี่ชายตัวเองที่มองตรงมาอ่านได้ชัดเจนว่า ถ้าทำให้ไอ้น้องคณะตัวดีที่ตอนนี้พ่วงตำแหน่งว่าที่พี่สะใภ้เขินอายมากกว่านี้หรือรู้สึกไม่ดีแม้เพียงนิด มีหวังได้วางมวยกับพี่ชายโดยไม่ตั้งใจแน่ๆ
“ไงป่วน เดี๋ยวจะไปหาแม่จ๋าเหรอ?”
“...............” ไอ้หนูป่วนเงยหน้าเอ๋อๆขึ้นมองพี่อากาศแล้วกระพริบตาปริบๆ
“เดี๋ยวพี่อาบน้ำเสร็จแล้วเราไปบ้านสุพรรณกันนะ แม่จ๋าคิดถึงตัวป่วน ไม่ได้ไปหาสองเดือนกว่าแล้ว”
พี่อากาศส่งยิ้มให้คุณแฟนที่สงบเสงี่ยมผิดปกติแล้วเอื้อมมือมาโยกหัวมันเล่นเบาๆ
“งั้น......ผมโทรบอกแผนก่อนนะ”
“อืม”
ไอ้หนูป่วนเด้งตัวลุกขึ้นจะไปหยิบโทรศัพท์โทรรายงานตัวกับคุณเพื่อนทั้งสอง แล้วเลยนึกขึ้นได้ หันกลับมายกมือไหว้พี่ชมพูแกอย่างเร็ว
“พี่ภพ สวัสดีครับ”
ทักแค่นั้นแหละ แล้วตัวป่วนมันก็วิ่งดุ๊กดิ๊กไปหยิบโทรศัพท์ที่วางทิ้งไว้ในห้องนอนโทรหาไอ้คุณแผนรายงานว่าจะไปบ้านที่สุพรรณ
...................................
...................................
“พี่ฟ้า ไปรับไอ้นุ่นไอ้แผนนะ พาพวกมันไปเที่ยวบ้านแม่จ๋าด้วย”
“หืม.....เอาสิ” พี่อากาศเดินนำมาจนถึงรถแล้วจะอ้อมไปเปิดประตูข้างคนขับให้ไอ้หนูป่วน ไอ้หนูป่วนมันก็เข้าใจไปอีกอย่าง
“วันนี้พี่ฟ้าจะให้ผมขับเหรอ งั้นพอไปถึงสุพรรณแล้วต้องบอกทางด้วยนะครับ ผมยังจำทางเข้าบ้านไม่ได้อ้ะ”
“ใครว่า ตัวป่วนเมื่อยๆอยู่ไม่ใช่เหรอ พี่จะกล้าใช้งานได้ยังไง นี่พี่เปิดให้ต่างหาก อยากบริการคุณแฟน”
“อ๋า.....ไม่เอานะ คราวหน้าคราวหลังไม่ต้องบริการแบบนี้เลย ถึงยังไงผมก็เป็นผู้ชายนะ”
ไอ้หนูป่วนมันปฏิเสธความช่วยเหลือแบบนี้แต่ก็กลัวพี่อากาศของมันจะงอนไปด้วย เลยทั้งๆที่ปฏิเสธนั่นแหละมันก็เดินตามไปฝั่งคนนั่งแล้วเกาะแขนพี่เขาเอาไว้เขย่าๆแบบเด็กน้อยประจบพี่ชาย
พี่อากาศแกเห็นท่าอย่างนั้นแทนที่จะน้อยใจว่าแฟนไม่ชอบให้บริการ เลยกลับกลายอารมณ์ดีเข้าไปใหญ่ มองซ้ายมองขวาตลอดทั้งลานจอดรถไม่มีใคร เลยยื่นหน้าไปหอมแก้มไอ้ตัวขี้อ้อนเสียหนึ่งฟอด
“ตกลงครับ ทีหลังถ้าพี่ทำอะไรที่ตัวป่วนไม่ชอบ ตัวป่วนก็ต้องบอกพี่แบบนี้นะ”
ไอ้หนูป่วนที่หาเรื่องให้ตัวเองต้องอายจนหน้าแดงแทบไม่มีเวลาพักพยักหน้าหงึกหงักตอบรับแล้วเลยแทรกตัวเข้าไปนั่งประจำที่ในรถ รอจนคนขับตัวโตขึ้นมานั่งข้างแล้วสตาร์ทรถขับออกมาพ้นประตูหน้าคอนโด มันก็เอื้อมมือไปกุมมือซ้ายของพี่อากาศที่กุมอยู่บนเกียร์ไว้อีกชั้น
พี่อากาศเหลือบตามามองนิดหนึ่ง แล้วพลิกมือหงายขึ้นสอดประสานนิ้วเอาไว้ด้วยกันจนแนบสนิท
“ขอบคุณที่รักพี่นะ”
ไอ้หนูป่วนมันไม่ตอบเป็นคำพูดหรอก
แต่มันยกมือที่ประสานกันอยู่ขึ้นมาแล้วก้มหน้าลงแตะปากกับหลังมือของพี่อากาศรัวๆสามครั้งซ้อน
ก่อนจะวางมือตัวเองลงไปบนเกียร์ แล้วปล่อยให้มือใหญ่ๆนั่นเป็นฝ่ายกุมทับไว้ตลอดทาง
..........................
.........................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
จิ้มก่อน
-
^
^
^
^
^
^
^
จิ้มด้วย
:mc4:
-
"ก็พอดีมันติดพัน" เหอๆๆ :z1:
พี่ชมพูอ่ะมาเร็วเกิน ดูดิอดดูเลย อิอิ :z3:
-
พี่ฟ้าออกตัวเอี๊ยดเลยนะ 55+
พี่ชมพูเค้าเข้าใจหรอกน่า แต่แอบเขินแทนตัวป่วนเหมือนกันเนอะ
แอบตามไปเที่ยวสุพรรณด้วยคน ^ ^
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
เขินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน >///<
เค้าจะไปดับเบิ้ลเดทกันด้วย ฮ่าๆๆ
-
พี่ชมพูตกใจนะท่าทาง
ควานหาลิ้นตัวเองไม่เจอซะงั้น ฮ่าๆ
แต่ก็นะก็พี่ฟ้าเค้าบอกแล้วว่ามันติดพัน
ก็ต้องเข้าใจเค้าด้วยนะ ข้าวใหม่ปลามัน หึหึ
รีบหาแฟนเข้าซี่ อิอิ
-
คู่นี้เค้าหวานกันตลอดเวลาจริงๆ เล๊ยยยยยย :-[
ว่าแต่...ถ้าเค้าเป็นหนูป่วนคงตกใจน่าดูเลยอะ โทรไปหาเพื่อนสาวตอนเช้า ดันได้ยินเสียงผู้ชายอยู่ด้วย
แถมพอรู้ว่าเป็นเพื่อนแผน...เราว่าป่วนมันคงจิ้นไปแล้วล่ะ ฮ่าๆๆๆ
พี่ฟ้าพาลูกสะใภ้อย่างเป็นทางการ ไปหาพ่อจ๋าแม่จ๋า อิอิ :กอด1:
-
แหม...พี่ชมพูนี่พอตั้งหลักได้ก็จ้อไม่หยุดเลยเนอะ 5555
“พี่ภพ สวัสดีครับ” << ยังนึกได้อีกอะ ไม่รอให้จะออกจากบ้านแล้วค่อยไหว้เลยอะหนูป่วน หุหุ มัวแต่เขินอะจิ
แต่มันยกมือที่ประสานกันอยู่ขึ้นมาแล้วก้มหน้าลงแตะปากกับหลังมือของพี่อากาศรัวๆสามครั้งซ้อน << แอร๊กกก...เค้าก็ช่างกล้าเนอะเด๋วนี้ :m31: (ไฟริษยาออกปากเลย)
ไม่ไหวแล้วพี่นุ่นอะ ชอบทำร้ายคนอ่านเรื่อยเลย...นั่งเขินจนตัวบิด ยิ้มจนแก้มจะแตกหมด คิคิ
ขอบคุณนะคะ ไม่ไหวแล้ว มดไต่เต็มคอม :-[
-
เขินแทนอ่ะ อ๊ายส์!
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด ติดพันจนแกะไม่ออกเลยอะดิพี่ฟ้า :z1:
-
ตอบเมนท์ยามเช้าดีกว่า จุ๊บๆ กอดๆคนอ่านทุกท่านนะคะ ^o^
...................
ตั้งแต่ข้างเรื่องเลยดีกว่า ข้างเรื่องตอนนี้ตั้งใจว่าคนบ้าอย่างไอ้นุ่นเมื่อเริ่มสงสัยในตัวเพื่อนแล้วมันต้องไม่ปล่อยไปเฉยๆ
แต่มันต้องรู้ให้ได้ว่าสรุปไอ้ที่ว่าแปลกๆในตาคุณแผนมันคืออะไร
ทีนี้ก็เลยสืบเนื่องจากคืนอัศจรรย์ของพี่อากาศกับตัวป่วนนั่นเล่นซะพายุเข้ากลางกรุง
เพราะงั้นเลยกะว่าไอ้คู่เพื่อนรักนี่มันต้องติดฝนอยู่ด้วยกัน ทีนี้จะให้ติดฝนด้วยกันตรงป้ายรถเมล์ริมทาง
แล้วสบตากันหรือคุณแผนแสดงความแมนจัดโดยการถอดเสื้อออกมาคลุมร่างอันหนาวเหน็บสั่นสะท้านของคุณนุ่นมันก็ไม่ได้
เพราะมันไม่บอบบาง เดี๋ยวจะเสียแคแร็คเตอร์ อีกอย่างที่ให้แม่ของคุณนุ่นมันโทรมา
แล้วพอรู้ว่าฝนตกพายุเข้าก็สั่งให้นอนบ้านแผนเลยก็เพราะไอ้นุ่นมันโง่แต่แม่มันฉลาด แม่มันรู้มานานแล้ว่าไอ้แผนน่ะคิดยังไง
ยิ่งกว่านั้นยังอ่านขาดอีกว่าถ้าลูกสาวตัวเองปฏิเสธก็จะไม่มีทางเกิดอะไรขึ้น เพราะไอ้แผนมันหวงแหนความสัมพันธ์แบบเพื่อนมาก
มันไม่กล้าเสี่ยงให้เกิดอะไรที่จะทำให้คำว่าเพื่อนสั่นคลอนแน่นอน ^o^
...........................
ต่อไปมาตอนเราสองคนเข้าใจกัน โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คือว่าอยากเน้นภาพว่าพี่อากาศแกเป็นพวกชอบดูแล และพร้อมจะปกป้องคนที่แกรัก(อีกหนึ่งคุณสมบัติที่คนรักถวิลหาในกันและกัน)
อีกอย่าง ตัวป่วนสอบเสร็จพี่ชมพูก็ควรกลับจากฝึกงานได้แล้ว หายไปนานเดี๋ยวน้องอ้อกับคุณไนท์จะคิดถึง
สงสารพี่ชมพูเหมือนกันที่เลือกเวลากลับเร็วไปหน่อย ถ้าถึงบ้านช้ากว่านี้สักชั่วโมงสองชั่วโมงคงไม่ต้องเจอภาพบาดใจ
(ไม่ได้คิดอะไรกับไอ้หนูป่วนรึพี่ชายตัวเองนะ แต่คิดดูดิ ขนาดโซฟาที่เคยนั่งพี่แกยังหลีกเลี่ยงไม่กล้านั่งเสียอย่างนั้น)
และเพราะความคิดและบุคลิกของพี่อากาศแกเป็นแบบนี้ ประโยคแรกที่แกพูดกับน้องชายเลยเป็น
เรากับตัวป่วนเข้าใจกันดี เราไม่ได้บังคับน้องสักนิด
ที่พูดออกไปไม่ใช่เพื่อแก้ตัว แต่เพื่อแสดงออกว่า ความสัมพันธ์ทางกายเกิดขึ้นจากความพร้อมใจของคนสองคน
และพี่แกก็ไม่ได้ผิดสัญญาที่ให้ไว้กับน้องชายด้วยเลยย้ำอีกประโยคว่าจะพาตัวป่วนมันไปหาพ่อแม่ที่สุพรรณ
เพื่อแสดงว่าความรักของแกอยู่ในสายตาผู้ใหญ่ และได้รับการยอมรับ ^o^
........................
ตามอ่านจนทันแล้วฮับ...อ๊ากกกกกกก...เมื่อยก้นมาก - -"
นั่งอ่านแบบไม่ได้พักเลยอ่ะ...แต่คุ้มมาก ๆ เลยอ่ะ
เพราะว่าเรื่องนี้น่ารักมาก ๆ เลย...อ่านแล้วยิ่งหลงรักตัวป่วนอ่ะ
น่ารักน่าหยิกจริง ๆ...ไม่แปลกใจเลยที่พี่ฟ้าจะหลงมากขนาดนี้
แถมเค้ายังหวานกันมากจนน้ำตาลปี๊บยังต้องหลีกซ้ายเลยนะ...อิอิ
แล้วตอนนี้ทั้งคู่ก็ก้าวข้ามผ่านอะไรหลาย ๆ ไปด้วยกันแล้วด้วย
อ๊ากกกกกกกกก...ยิ่งอ่านยิ่งเขิลเหอะ...แทบจะเหมือนคนบ้าเข้าไปทุกที
เพราะอ่านไปก็ยิ้มไป หัวเราะไปด้วย...จนคนที่นั่งข้าง ๆ ถามว่า "แกบ้าไปแล้วเหรอ" -*-
แต่ถึงจะบ้าเค้าก็ยอมนะเนี่ย...เพราะเรื่องนี้น่าัรักและสนุกมากจริง ๆ
ยิ่งโดยเฉพาะกลอนที่พี่ฟ้าแต่งให้ตัวป่วนหน่ะ...โอ๊ยยยยยย...ยิ่งอ่านยิ่งเคลิ้ม
ยิ้มเหมือนตัวเองได้กลอนอีกเอง กร๊ากกกกกกกกกกกก...ค่อดจะเ้พ้อ 5555555
ไม่เพียงแค่ตัวป่วนกะพี่ฟ้าเท่านั้นนะที่น่ารัก แต่แผนกะนุ่นเองก็น่ารักไม่แพ้กันเลยอ่ะ
ลุ้นให้นุ่นรู้ใจตัวเองเร็ว ๆ นะ...เพราะชักจะเริ่มสงสารแผนแล้วอ่ะ....อิอิ
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD
+1 ให้กำลังใจไรท์เตอร์ด้วยฮับป๋ม ^^'
ยินดีต้อนรับเข้าสู่อ้อมใจของตัวป่วนและผองเพื่อนนะคะ แล้วเรามารอตอนต่อไปด้วยกัน คนเขียนเขียนไปโพสไปค่ะ
ขอบคุณมากๆที่ให้กำลังใจนะคะ อ่านไปเขินไปไม่แปลก ถ้าอ่านแล้วไม่รู้สึกอะไรเลยสิคะ คนเขียนจะต้องพิจารณาตัวเอง ^__^
นึกว่าแผนจะไม่ทำไรเลยซะอีก ประมาณว่าให้นุ่นงงสมมุติฐานตัวเองไปเลย555
แผนมันทำไปแล้วค่ะ เพราะเรื่องนี้คนเขียนเน้นให้ตัวละครทุกตัวตรงไปตรงมา ใครถนัดเขียนก็คิดอะไรก็เขียน(พี่อากาศ)
ใครถนัดแสดงออกคิดอะไรก็แสดงออก(ตัวป่วน) ใครถนัดพูด คิดอะไรก็พูด(เพื่อนนุ่น)
ส่วนเพื่อนแผนเป็นประเภทถนัดแอบแสดงออก เลยคิดอะไรก็แอบแสดงออกตอนที่คิดว่าอีกฝ่ายไม่รู้ตัว และตอนตัวเองเผลอเสียอย่างนั้น
"ก็พอดีมันติดพัน" เหอๆๆ :z1:
พี่ชมพูอ่ะมาเร็วเกิน ดูดิอดดูเลย อิอิ :z3:
แว้กกกกกกกกก จะดูอะไรคะ??? อย่าเลยหนูป่วนมันอาย กร้ากกกกกกกส์ แต่มันติดพันจริงๆนะ อ้อนกันมาตั้งแต่โต๊ะกินข้าวอ้ะ
คู่นี้เค้าหวานกันตลอดเวลาจริงๆ เล๊ยยยยยย :-[
ว่าแต่...ถ้าเค้าเป็นหนูป่วนคงตกใจน่าดูเลยอะ โทรไปหาเพื่อนสาวตอนเช้า ดันได้ยินเสียงผู้ชายอยู่ด้วย
แถมพอรู้ว่าเป็นเพื่อนแผน...เราว่าป่วนมันคงจิ้นไปแล้วล่ะ ฮ่าๆๆๆ
พี่ฟ้าพาลูกสะใภ้อย่างเป็นทางการ ไปหาพ่อจ๋าแม่จ๋า อิอิ :กอด1:
งืม โทรหาเพื่อนสาวมีเสียงผู้ชายลอดออกมา แถมไอ้ผู้ชายนั่นมันคิดไม่ซื่อกับเพื่อนเราอีก น่าคิดๆๆๆ กอดๆจุ๊บๆคุณไนท์ค่ะ
แหม...พี่ชมพูนี่พอตั้งหลักได้ก็จ้อไม่หยุดเลยเนอะ 5555
“พี่ภพ สวัสดีครับ” << ยังนึกได้อีกอะ ไม่รอให้จะออกจากบ้านแล้วค่อยไหว้เลยอะหนูป่วน หุหุ มัวแต่เขินอะจิ
แต่มันยกมือที่ประสานกันอยู่ขึ้นมาแล้วก้มหน้าลงแตะปากกับหลังมือของพี่อากาศรัวๆสามครั้งซ้อน << แอร๊กกก...เค้าก็ช่างกล้าเนอะเด๋วนี้ :m31: (ไฟริษยาออกปากเลย)
ไม่ไหวแล้วพี่นุ่นอะ ชอบทำร้ายคนอ่านเรื่อยเลย...นั่งเขินจนตัวบิด ยิ้มจนแก้มจะแตกหมด คิคิ
ขอบคุณนะคะ ไม่ไหวแล้ว มดไต่เต็มคอม :-[
ถูกค่ะ หนูป่วนมันเขินอยู่เลยนึกได้เอาตอนนั้น โฮะๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วก็ก็หนูป่วนมันอยากจะบอกว่าขอบคุณกับพี่อากาศแกเหมือนกัน แต่มันน่ะบางทีก็กล้าพูด แต่บางทีก็ไม่กล้าเสียง่ายๆ
แต่เพราะอยากให้อีกฝ่ายรู้มันเลยเลือกใช้วิธีบอกแบบอื่นแทน ^^
กรี๊ดดดดดดดดดดด ติดพันจนแกะไม่ออกเลยอะดิพี่ฟ้า :z1:
คริคริ ใช่ค่ะ แกะไม่ออก แล้วก็ไม่คิดจะแกะด้วย น่ารักเนอะๆๆๆๆๆๆๆ
ปล.ขอบคุณคนอ่านทุกท่านอีกครั้งนะคะ กอดดดดดดดดดดดดดดดดดค่ะ
-
จะมาตามอ่านนะป้า
แต่ต้องไปอ่านตั้งแต่ต้นน่ะ หุหุ
:z13: :z13:
-
งี๊ดเวลามีอะไรสงสัยก้โทไปหาเพื่อนนุ่นที่ปรึกษาชั้นเยี่ยมเลยนะ
แต่บับว่า............สองคนนั้นทำอะไรกันอยู่อ่ะ เข้าใจว่านอนกันเฉยๆ
แต่มีโอบมีกอดมะ ฮิ้ววแผนเอ้ยนอนนิ่งๆจริงๆอ่ะ 555
ไ่อนุ่นมัวแต่ตื่นเต้่นกับการโชว์สดจริงอะไรจริงของเพื่อน เจอเจ้าแผนขโมยซีน
สั่งเลย อิอิ น้องสามีมะว่าไรหรอก แต่ก็นะจะๆแบบนั้นต่อให้ชญก็เหอะ
ก็ต้องเอ๋อกินบ้าง ใครมันจะรับและปรับภาพในตาทันกัน ฮิ้ววววววววววววววววว
ไปหาแม่จ๋าพ่อจ๋า รับขวัญสะใภ้ใหญ่น้อยเน้อ อิอิ
+1 จ้่า
-
:-[
.
.
.
พอแระ อีโมนี้แทนทุกคำที่อยากบอก
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
แทนตัวป่วน 5555555555555555
-
:กอด1: หวานมาก ๆ
หนูป่าวเขิลซะ โหะ ๆ
-
ติดพัน อร้ายยย ติดพันอะไรเหรอพี่อากาศ คริ ๆ :o8:
-
เหอๆ เป็นใครก็คงจะเหวอเหมือนนายชมพู ที่ต้องมาเห็นหนังสด โดยไม่ทันตั้งตัว (แต่ถ้าตั้งใจ จะอีกอารมณ์หนึ่ง 555)
ผู้ชายแบบฟ้ามีอีกป่าวค่ะเนี่ย ขอซักคน
ตัวป่วนก็ขี้อ้อน น่ารักขนาด :-[
-
น้ำตาลในเลือดขึ้นสูงงง สงสัยต้องไปเช็คเบาหวาน ><
ชอบประโยคที่พี่ฟ้าบอกพี่ชมพูค่ะพี่นุ่น
ประโยคเดียวรู้เรื่องเหมาะกับบุคลิคจริงๆ
พี่นุ่นรู้ด้วยว่าอ้อคิดถึงพี่ชมพู เขินเลย 5555
-
:o8: อ่านไปอิจฉาไป หวานกันเหลือเกิน
-
หวานกันจังเลย อิจฉาตัวป่วนแล้วนะเนี่ย
-
ตัวป่วน จะน่ารักไปไหน
น่ารักน่าฟัดจริงๆ
-
พาลูกสะใภ้แบบเต็มตัวไปหาพ่อแม่แล้ว :mc4:
-
คืนนี้พี่ฟ้ากะตัวป่วนจะมาป่าวน้อ??
จะได้อยู่รอจ้ะ อิอิ
:L2: ช่วยพี่นุ่นดันทู้ๆๆๆ
-
มาจิน้องพาร์ นี่ไง มาแล้ว คริคริ
จุ๊บๆกอดๆคนอ่านที่น่ารักทุกท่านนะคะ ไปค่ะ
เราตามตัวป่วนกับพี่ฟ้าและเพื่อนรักเพื่อนเลิฟทั้งสองไปเที่ยวกันนะคะ ^o^
.......................
ตอนที่๓๖ ไปสุพรรณกันดีกว่า....
“เออจะถึงแล้ว ออกมารอหน้าบ้านเลยนะ เลี้ยวเข้าหมู่บ้านมาแล้วเนี่ย หยิบน้ำเย็นๆมาให้ด้วยนะ”
พี่อากาศตัวโตที่แปรสภาพไปรับบทคนขับรถพาตัวเองและไอ้หนูป่วนมาถึงบ้านเพื่อนนุ่นที่อยู่ในหมู่บ้านแถวๆลาดพร้าวจนได้ พอมาจอดเทียบหน้าบ้านก็เห็นไอ้เพื่อนรักเพื่อนเลิฟสองตัวออกมายืนรอเรียบร้อย
ไอ้ตัวเตี้ยยืนหน้าแป้นส่งสีหน้าสนุกสนานสุดชีวิตมาให้ กับไอ้ตัวสูงไม่มีสีหน้าอะไรนอกจากเก๊กมาดนิ่งของมันต่อไปเหมือนเดิม
...อืม อาจจะเปลี่ยนไปนิดก็ตรงแววตามันแอบระริกระรี้มีความสุขเป็นพักๆ
พอพี่อากาศจัดการปลดล็อคประตูคุณเพื่อนทั้งสองของไอ้หนูป่วนก็ขึ้นมาประจำที่ที่เบาะหลัง
แล้วในรถที่ตอนแรกมีแต่บรรยากาศอุ่นๆปนหวาน เลยกลายเป็นฉิ่งฉาบทัวร์ที่มีเสียงล้งเล้งของไอ้เพื่อนสนิทสามตัวไปตลอดทาง
ก็นะ....สามคนก็คุยกันไป งัดเอาเสบียงที่ไอ้นุ่นไอ้แผนมันหยิบติดมือมาจากบ้านไอ้นุ่นมากินไป คนขับก็ขับอย่างสบายใจ เพราะไม่ต้องเรียกร้องอะไร
เดี๋ยวขนมชิ้นพอดีคำก็มาจ่อป้อนให้ถึงปาก อีกเดี๋ยวน้ำเย็นๆก็มีมือขาวๆประคองหลอดส่งให้
แล้วไม่ใช่ไอ้ตัวปากมอมไซส์มินิข้างหลังมันไม่แซวนะ พอไอ้หนูป่วนมันบริการคุณแฟนที่ทำหน้าที่ขับรถไม่มีปากมีเสียงอยู่ข้างๆที ก็จะมีเสียงหงุงหงิงดังมาจากเบาะหลังที
ถ้านึกไม่ออกก็ประมาณนี้ไง......
“พี่ฟ้าคอแห้งมั้ย กินน้ำหน่อยนะ”
แล้วตัวป่วนมันก็จับหลอดไปจ่อที่ปากคุณแฟน ผ่านไปไม่ถึงสิบวินาที
“แผนจ๋า กินขนมอย่างเดียวฝืดคอแย่ ดื่มน้ำหน่อยนะจ๊ะ มาเร้วนุ่นป้อน”
แล้วไอ้คุณแผนที่นั่งเคี้ยวเอื้องบิสกิตกลิ่นเนยอยู่ดีๆก็มีอันต้องรีบเคี้ยวๆแล้วกลืน เพื่อทำปากให้ว่างมารับหลอดดูดน้ำจากมือผู้หญิงบ้าที่นั่งข้างๆซะงั้น
ไอ้หนูป่วนเองถูกแซวซึ่งๆหน้าแถมคู่กรณีนั่งหัวโด่อยู่ข้างๆแบบนี้ ครั้งแรกๆก็อายอยู่หรอก แต่ตลอดระยะทางที่นั่งรถไปชั่วโมงกว่ามันก็ทำให้ไอ้หน้าที่บางๆนั่นด้านขึ้นมาได้เหมือนกัน
ยิ่งมองสีหน้าพี่ฟ้าของมันที่ไม่สะดุ้งสะเทือนอะไรกับปากไอ้เพื่อนนุ่นสักนิดแล้วเลยคิดได้ว่าอายไปก็เท่านั้น ในเมื่อคุณแฟนที่รักยังวางเฉยได้อย่างนี้ แล้วมันจะเดือดร้อนใจไปทำไม สู้เอาเวลามาสังเกตไอ้เพื่อนรักเพื่อนเลิฟสองคนดีกว่า เมื่อวานไม่กลับบ้านแค่คืนเดียว ไอ้แผนมันเก็บไอ้นุ่นกลับบ้านไปนอนด้วยได้ยังไง
ที่ยิ่งแปลกคือไอ้เพื่อนนุ่น มองธรรมดาก็เห็นแล้วว่ามันดูมีความสุขแบบแปลกๆ แถมบางครั้งยังส่งสายตามาเหมือนอยากจะเม้าท์อะไรสักอย่างด้วยแต่ยังไม่สบโอกาส ทั้งๆที่ทุกทีมีเรื่องอะไรก็รู้กันได้ทั้งสามคนแท้ๆ แต่คราวนี้ไอ้คุณนุ่นมันทำเหมือนกับไม่อยากให้เพื่อนแผนมันรู้เรื่องด้วยเสียอย่างนั้น
ตัวป่วนมันได้แต่หมายมั่นในใจ ไว้ไปถึงบ้านแม่จ๋าเมื่อไหร่ จะหาทางลากไอ้เพื่อนนุ่นไปคุยกันสองคนให้ได้เลย
..................................
..................................
“บ้านแม่จ๋าอ้ะอยู่ริมถนนเลียบแม่น้ำท่าจีน หลังบ้านมีสระบัวใหญ่เบ้อเริ่ม”
พอเริ่มคุ้นทางว่าใกล้ถึงบ้านไอ้หนูป่วนมันก็เริ่มโฆษณาคุณสมบัติบ้านแม่จ๋าพ่อจ๋าให้คุณเพื่อนทั้งสองฟัง
พี่อากาศก็เอาแต่ยิ้มละไมปิดปากเงียบ ปล่อยหน้าที่ไกด์ให้เป็นของลูกชายคนเล็กของบ้านไปคนเดียว
“ใหญ่แค่ไหนอ้ะแก แล้วลงเล่นน้ำได้ป้ะ?”
“ง่า.....ลงได้มั้ยพี่ฟ้า?”
“ได้สิ”
คุณแฟนหันมาถามข้อมูลแบบนั้นคุณพี่อากาศแกก็ตอบรับ แล้วก็กลับไปสนใจทางข้างหน้าต่อ
“ใช่ๆ ได้สิ ลงเล่นน้ำก็ได้ แล้วก็มีเรือให้พายเล่นด้วยนะ”
“ดีจัง อยากพายเรือเล่นอ้ะ แล้วก็อยากเล่นน้ำด้วย ไปถึงเราไปพายเรือกันนะ”
“อืม แล้วก็นะ พ่อจ๋าน่ะ ทำกับข้าวอร่อยอย่างนี้เลย”
“ขนาดน้านนนนน”
“อาฮะ เดี๋ยวพวกแกลองไปชิมเองแล้วจะรู้ว่าชั้นไม่ได้พูดเกินจริง”
“หึๆๆ”
“ขำอะไรพี่ฟ้า?”
“ขำตัวป่วน โฆษณาเหมือนจะเรียกลูกค้ามาประมูลบ้านพี่ ซื้อหนึ่งได้ถึงสอง ถ้าซื้อบ้านก็แถมพ่อครัวมือดีด้วย”
คนขับรถตัวโตพูดไปก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไป เหลือบตามามองไอ้ตัวเล็กข้างๆเห็นมันทำปากขมุบขมิบเหมือนจะบ่นอะไรสักอย่างแต่ไม่กล้าพูดออกมาดังๆเลยยิ่งขำ พอดีกับมาถึงบ้านพี่อากาศแกก็จัดการเลี้ยวรถเข้าไปจอดเรียบร้อย
“ลงเลยน้องๆนี่แหละบ้านพี่”
เห็นไอ้สองตัวที่กัดกัน งุ้งงิ้งกันมาตลอดทางเปิดประตูลงไปทันที ไอ้หนูป่วนก็ขยับปลดเข็มขัดนิรภัยตั้งท่าจะเปิดประตูลงไปหาแม่จ๋าที่พอได้ยินเสียงรถก็ออกมารับถึงหน้าบ้าน แต่กลับถูกมือใหญ่ของคุณแฟนรั้งเอาไว้ พอหันกลับไปมองก็เลยได้รับจุ๊บที่แก้มมาหนึ่งจุ๊บ
“ตุนไว้ก่อน แม่จ๋าบอกคิดถึงตัวป่วน เดี๋ยวแม่จ๋าเอาตัวป่วนไปเก็บพี่ฟ้าคิดถึงแย่”
ไอ้หนูป่วนที่ตกใจเพราะโดนขโมยจูบจนเบิกตากว้างจึงเปลี่ยนเป็นยิ้มจนตาหยีแล้วเลื่อนตัวเข้าไปหาคุณแฟน ประทับจูบลงตรงข้างแก้มอย่างรวดเร็วบ้าง กระซิบเบาๆก่อนจะเปิดประตูรถก้าวลงไป
“ยากันคิดถึง”
“ตัวป่วนผอมลงรึเปล่าลูก ดูสิกอดไม่เต็มมือเหมือนคราวก่อนเลย”
ลงรถมาปุ๊บแม่จ๋าของพี่อากาศก็กางอ้อมแขนรอปั๊บ ไอ้หนูป่วนก็เข้าไปซุกตัวกับอ้อมกอดของแม่จ๋าทันทีเหมือนกัน ก็มันเองก็ตกหลุมรักแม่จ๋าตั้งแต่เจอกันคราวแรกแล้วนี่นา
“แต่แม่จ๋าของผมนุ่มนิ่มแล้วก็ฮ้อมหอมไม่เปลี่ยนเลย”
ไอ้นี่ก็ขี้ประจบ แม่จ๋าได้ยินก็ยิ้มปลื้มไปสิ แล้วไม่ใช่แค่กอดไอ้หนูป่วนมันยังหอมแก้มแม่จ๋าของมันเสียอีกหนึ่งฟอด
พอแม่กับลูกชายคนเล็กเขากอดกันเสร็จนั่นแหละ แม่จ๋าถึงหันไปให้ความสนใจไอ้เตี้ยกับไอ้สูงที่เกาะรถตามมาด้วย ไอ้หนูป่วนไม่ต้องเสียเวลาแนะนำ เพื่อนนุ่นตัวดีก็จัดการแนะนำตัวเองก่อนแล้ว
“แม่จ๋าสวัสดีค่ะ นุ่นค่ะเป็นเพื่อนป่วน”
พนมมือไหว้แล้วก็บอกชื่อตัวเองจบแล้วยิ้มกว้างขวางประจบแม่จ๋าไปเรียบร้อย แม่จ๋าก็แสนจะใจดีกางแขนออกรับไอ้ผู้หญิงบ้าเข้าไปกอดอีกคน
“ฮ้อมหอมจริงๆด้วย แม่จ๋าใช้น้ำอบหรือคะ?”
“แป้งร่ำน่ะลูก นุ่นชอบเดี๋ยวอาบน้ำแล้วลองใช้ดูสิ”
เออนะ ท่าทางแม่จ๋าแกชักจะถูกใจไอ้นุ่น ท่าทางจะอยากเล่นแต่งตัวตุ๊กตา
“สวัสดีครับแม่จ๋า ผมแผนครับ”
“อ๋อ.....คนนี้เองที่ทำให้ฟ้ามาออดๆว่าท่าทางจะอกหักก่อนได้บอกรัก”
ได้ยินแม่จ๋าพูดกลั้วหัวเราะแบบนั้นไอ้คุณแผนมันก็ยังหน้านิ่งอยู่ได้ แต่ไอ้หนูป่วนสิ หันไปเลิกคิ้วส่งลูกกะตาเครื่องหมายคำถามไปให้พี่อากาศแกเรียบร้อยแล้ว
“แม่จ๋าอ้ะ เรื่องมันแล้วไปแล้วนะ ดูสิน้องๆขำฟ้าใหญ่แล้ว”
“หึๆๆ มาๆเข้าบ้านกันก่อนลูก ของที่ชมพูฝากมาพวกหมูยอ น้ำพริกหนุ่มนั่นต้องรีบเอาไปแช่เย็น เดี๋ยวจะเสียซะหมด”
“พ่อจ๋าไม่อยู่เหรอจ๊ะ?”
พี่อากาศแกพูดกับแม่แกจ๊ะจ๋าน่ารักวุ้ย
“ออกไปที่ดอนน่ะฟ้า เห็นตาสายมาบอกว่าบ้านดอนเขาวิดบ่อ พ่อจ๋าเลยไปดูแล้วขอซื้อปลาด้วย ก็จะเอามาทำเลี้ยงลูกๆนี่แหละ”
“งั้นเดี๋ยวเก็บของใส่ตู้เย็นแล้วฟ้าตามไปช่วยพ่อจ๋าดีกว่า ตัวป่วนไปกับพี่มั้ย?”
ไอ้หนูป่วนเริ่มพยักหน้าไปได้หงึกเดียวเสียงแม่จ๋าก็ขัดมาแล้ว
“ไม่ต้องเลยฟ้า แดดร้อน จะเอาน้องไปตากแดดทำไม จะไปช่วยพ่อจ๋าก็ไปคนเดียวไม่ก็ไปกับแผนโน่น ตัวโตๆเหมือนกัน ตัวป่วนตัวแค่นี้จะให้ไปขนปลาได้ไง” สั่งเสร็จแม่จ๋าก็หันมาหาไอ้หนูป่วน
“ตัวป่วนกับนุ่นอยู่บ้านกับแม่จ๋านะลูก เราเตรียมเครื่องแกงไว้ให้พร้อม พ่อจ๋าว่าจะทำฉู่ฉี่ปลาหมอ แล้วถ้าได้ปลาช่อนสวยๆจะนึ่งยัดใส่สมุนไพร เราสองคนอยู่ช่วยแม่ดีกว่า”
พี่อากาศตัวโตกะจะถือโอกาสขี่มอเตอร์ไซค์พาตัวป่วนมันซ้อนท้ายไปป่าวประกาศให้โลกรู้ว่าแฟนตัวเองน่ารักน่ากอดขนาดไหนก็ต้องยอมให้แม่จ๋า ได้แต่ส่งของในมือให้ไอ้ตัวเล็กเอาไปเก็บในครัว ส่วนตัวเองก็เดินนำไอ้แผนขึ้นบ้านไปเปลี่ยนเสื้อกางเกงให้ทะมัดทะแมงเหมาะกับการไปเปื้อนโคลน
พอเรียบร้อยจะออกจากบ้านก็เดินเข้าครัว เยี่ยมหน้าไปส่งยิ้มกับตาหวานๆให้คุณแฟนก่อนหนึ่งครั้ง คุณแฟนของพี่อากาศก็เป็นใจเหลือเกินเห็นแม่จ๋ามัวแต่สอนเพื่อนนุ่นเลือกใบยอก็ย่นจมูกพร้อมยิ้มหวานๆส่งไปให้พี่อากาศแกหนึ่งที
เท่านี้พี่อากาศก็แรงดีไม่มีตก จะให้ไปขนปลาสักกี่ถุงปุ๋ยก็ไม่ยั่นแล้ว
..........................
..........................
งานในครัวแค่แยกผักล้างผัก กับเครื่องเทศน่ะแป๊บเดียวก็เสร็จ พอเสร็จไอ้หนูป่วนมันเลยได้โอกาส บอกกับแม่จ๋าว่าจะพาไอ้นุ่นมันไปเดินดูสวนหลังบ้าน จะได้จับไอ้นุ่นมันซักเสียให้กระจ่างกับท่าทีแปลกๆที่เห็นตั้งแต่เช้าเสียที
“แม่จ๋า คุณยายนอนกลางวันหรือครับ?”
“จ้ะ คงอีกเกือบชั่วโมงแหละถึงจะตื่น ตัวป่วนพานุ่นไปเดินเล่นในสวนก่อนก็ดีลูก แล้วถ้ายังไงเก็บใบยอมาเพิ่มอีกนิด เลือกที่อ่อนๆนะ นุ่นดูเป็นแม่สอนแล้ว”
“ค่ะแม่จ๋า”
พอพ้นหูพ้นตาผู้ใหญ่เหลือกันแค่สองคนแล้วไอ้หนูป่วนมันก็เริ่มเปิดฉากถามทันที
“ไหนว่ามาซิ เมื่อวานเกิดอะไรขึ้น?”
......................
......................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
คุณนุ่นแกล้งอ่ะ อดฟังสองเพื่อนซี้เม้าท์เพื่อนแผนเรื่องเมื่อคืนเลย 55+
คิดว่าหลังจากเม้าท์เสร็จ เพื่อนนุ่นกับตัวป่วนต้องวางกับดักแกล้งแผนแน่ๆ (รึป่าว?)
รอวงเม้าท์ตอนหน้าค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
ตายแน่หนูนุ่น...โดนคุณพ่อ (เอ๊ะหรือคุณแม่) ป่วนซักฟอกแน่คราวนี้...
ทางทีดีนะหนูนุ่น...ก็ซักตัวป่วนกลับไปเลยว่า เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้าง...เอาให้ละเอียดยิบเลยน้า...
:กอด1:คุณนุ่น...ตอนนี้แอบสั้นนะเออ... :z2:
-
^
^
^
ไม่สั้นนะคร้า 7 หน้ากระดาษ cordia new 16
ไม่สั้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล.น้องบิวจะมาสู้รบกับความรักของพี่เซฟน้องเลิฟได้ยังไง เนอะๆๆ
คุณpattybluet แล้วเรามาแอบฟังเค้าเม้าท์กันค่ะ ^o^
-
หึหึ
ขอต่อด่วน
ป่วน เรื่องเพื่อนนี่อยากรู้ไปหมด
แล้วเรื่องตัวเองจะเล่าให้เพื่อนฟังเป็น ชอทๆ ไหมคร้าบบบ
จุ๊บๆ
-
ใครบอกไม่สั้น มาต่อนะ
+1
-
นั่นสิๆ เกิดอะไรขึ้น?????
อยากรู้บ้างอะไรบ้าง 5555
“ตุนไว้ก่อน แม่จ๋าบอกคิดถึงตัวป่วน เดี๋ยวแม่จ๋าเอาตัวป่วนไปเก็บพี่ฟ้าคิดถึงแย่” <<< โอ้โห...เด๋วนี้เค้าคุยกันงี้อะ ห่างกันแป๊บๆนี่ไม่ได้เลยทีเดียว
"ยากันคิดถึง" <<< :z3: อิจฉาาา อยากมีคนคิดถึงบ้าง~~~~~
บ้านนี้เค้าน่ารักกันจริงๆ ^^
ชอบอะค่ะ คุยกันจ๊ะจ๋า...
ตัวป่วนขี้อ้อนมากๆๆๆๆๆๆ
นุ่นก็ยังแซวเก่งเหมือนเดิม...
ฮ้า..อ่านแล้วมีความสุข 555
:จุ๊บๆ: จ๊วฟพี่นุ่นทีนึง...น้องพาร์ถามปุ๊บได้อ่านปั๊บเลยอะค่ะ ><
-
โอ้ยอยากรู้ อยากรู้
เจอคำว่าติดตามตอนต่อไปแล้วเซ็งเลยงิ
ตัวป่วนน่ารักตามเคย ,,
แหม่ ก็กลายเป็นลูกชายของบ้านไปแล้วนี่เนอะ
อิอิ
-
ตัวป่วนอ่ะ ไปอยากรู้เรื่องของเพื่อนเค้า :o8:
แหม่ แต่เรียกซะเสีย...ไอ้เตี้ยกับไอ้สูง...ทำเอาเห็นภาพ... :laugh:
นุ่นอ่ะขี้อิจฉาใช่ม้าาา...เห็นตัวป่วนป้อนน้ำพี่ฟ้า เลยอยากทำอย่างนั้นกับว่าที่แฟนแผนบ้าง...ไอ้เราล่ะกลั๊วกลัวบิสกิตจะติดคอแผนตาย 55+
ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปน้าาา
-
ถึงที่ตัวป่วนซักเพื่อนนุ่นบ้างแล้ว
บ้านพี่ฟ้าน่ารักมากจริงๆค่ะพี่นุ่น ชอบบ
พี่ฟ้าถึงโตมาเป็นคนอบอุ่นได้ขนาดนี้ ><
-
:o8: ผู้หญิงบ้า เอ้ย เพื่อนนุ่นมีอะไรก็สารภาพกับเพื่อนที่ออกเรือนไปก่อน
ได้เลยนะ ฮิ้ว ไหนๆก็ไหนๆตาที่เป็นประกายวิ้งๆแบบออร่าชมพูมันออกอ่ะนะ
บอกเล่าไปให้หมดว่าจับเจ้าแผนทำ..ได้รึยัง กร๊าก จะได้ไม่เสียชื่อที่ว่าเป็นเพื่อนของตัวป่วนอ่ะนะ
ต้องหัดเรียนรู้โลกไวไว ฮิ้ววววววววววววว
พี่อากาศเคอะแหม............ขอยากันคิดถึง ไม่อายฟ้าอายดินเลยนะคะ
นิดๆหน่อยๆก็เอา แบบนี้ต้องถ่ายทอดวิชาเลิฟให้เจ้าแผนมันด้วยนะคะ
เก๊กมากๆเด๋วไม่ทันกินเจ้านุ่น แต่โดนเจ้านุ่นมันกินก่อนแหงๆ 55
+1 จ้า
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยย...เค้าจะหวานกันไปถึงไหนล่ะเนี่ย
มียากันคิดถึงกันด้วยอ่ะ...โอ๊ยยยยยยยยยยย...อิจฉาตาร้อนมาก ๆ เลยนะเนี่ย >////////<
แต่นู๋นุ่นคราวนี้ต้องเสร็จตัวป่วนแน่ ๆ ...เตรียมคำสารภาพมาซะดี ๆ
แล้วเด่วคนอ่านจะตามไปแอบฟังนะจ๊ะ...อิอิ
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD
-
ตามอ่านทันแล้วค่าาาาา
ตัวป่วนน่ารักมากๆ เหมาะสมกันแล้วกะพี่ฟ้า
-
ท่าทางจะได้ลูกสาวเพิ่มมาคนนึงแล้วม้างงงงง ครอบครัวตาอากาศนี่น่ารักจิงๆ 555
-
นุ่นเขาอิจฉาพี่ฟ้ากับตัวป่วน สุดท้ายก็เลยยอมเจ้าแผนมัน น่ารักซะ อิอิ
-
ไรอ่ะคุณนุ่น ตัดแบบนี้ได้ไง
อยากจะรู้อ่ะ ว่านุ่นจะเม้าท์อะไรคุณแผนกะตัวป่วน
ตอนนี้ยังน่ารักเหมือนเดิมอุ่นๆหวานๆ
-
ตามอ่านทันแล้วววว
ตัวป่วนน่ารักมากมาย :o8:
พี่ฟ้าก็เทคแคร์ดีเหลือเกิน o18
แผน เก๊ก ให้ได้ตลอดสิ....อย่าหลุดๆ..อิอิ
นุ่น...มีอะไรเล่าให้ตัวป่วนฟังให้หมดเลยนะ... :z2:
ปล.ย้อนไปตอนก่อนนู้น(ตอน สงสาร...มั้ง)..อิจฉาพี่ภพจัง..หึหึ :z1:
-
ตามอ่านจนทันจนได้พี่นุ่นนนนนนนนนน
อ่านไปกรี๊ดไป 18 ตลบ ยังไม่พอ :-[
คู่นี้หวานกันได้ตลอด ไอ้ฉากอัศจรรย์เลยดู.... :o8: (ชอบอ่ะ)
นุ่น...กว่าจะรู้ว่าแผนชอบนี่นานไปไหม?
(แต่ตอนนี้เค้ารู้แล้วนี่เนอะ อ่ะคิๆๆๆๆ)
ขัดใจพี่ชมพู กลับบ้านเร็วทำไมเนี่ย เค้าจะได้นอกสถานที่และ :m16: :fire:
(ไม่รู้สึกสงสารพี่ชมพูแม้แต่น้อย แต่อิจฉาอ่ะ เค้าอยากเป็นคนเห็นๆๆๆๆๆๆ :m31: )
ปอลิง.พี่นุ่นอย่าว่าเฟินหื่นนะ เพราะ....เพราะ....เพราะ.....
.
.
.
.
.
เพราะเฟินด้าน ไม่อาย ยอมรับด้วย 55555555555 :z1: :laugh:
-
ตัวป่วนน่ารักสุด ๆ พี่ฟ้าก็อ่อนโยน โรแมนติกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
โอ้วววว ชายในฝันของตรูเลยจริง ๆ
-
ยินดีต้อนรับคนอ่านทั้งใหม่ทั้งเก่าทุกท่านนะคะ
ตอนนี้อาจจะน่าเบื่อบ้างนิดๆ แต่ๆๆเชื่อเถอะค่ะว่าถึงคุณไม่อ่านข้างเรื่อง คุณก็จะเข้าใจ(แต่อาจจะอินน้อยไปนิด)
ยังไงก็ตาม........เชิญมาอ่านกันเลยนะคะ ^o^
............................
............................
ตอนที่๓๗ มาราธอน???
“ไหนว่ามาซิ เมื่อวานเกิดอะไรขึ้น?”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
ดูปฏิกิริยาของไอ้เพื่อนนุ่น ไม่มีการสะดุ้งสะเทือนกับคำถามของไอ้หนูป่วนมันสักนิด กลับหัวเราะร่าออกมาซะงั้น
“...?....”
เห็นท่าทางหัวเราะร่าหน้าตาลั้ลลาเกินเหตุของไอ้เพื่อนนุ่น ตัวป่วนมันยิ่งงง
“แกรู้ใช่มั้ย?”
นั่นไง แทนที่ไอ้นุ่นมันจะตอบคำถามมันกลับส่งคำถามย้อนกลับมาให้ไอ้หนูป่วนดื้อๆ ตัวป่วนมันก็งงสิ
“เรื่อง?”
“เรื่องที่ไอ้แผนมันชอบชั้น”
ป๊าดดดดดดดด ตรงได้อีก เอาเข้าไปนะคำว่าอายมีบ้างมั้ยไอ้หนูนุ่น ไว้กริยาหญิงไทยใจงามบ้างเฮอะ
“อย่าบอกนะว่าเมื่อวานไอ้แผนมันสารภาพกับแก?”
“เปล่า แต่เผอิญว่าเพื่อนของแกฉลาด”
“ฉลาดมากกกกกกก ไอ้แผนมันชอบแกมาตั้งนานเพิ่งจะรู้ตัวเมื่อวาน ไอ้ความรู้สึกช้า”
“นานแล้วเหรอป่วน นานแค่ไหนกัน?”
ไงล่ะไอ้คนฉลาด ฉลาดมากเลยเนอะถูกคนข้างตัวแอบชอบมาตั้งนานดันเพิ่งรู้เมื่อวานนี้
“ก็เห็นอาการมันชัดๆตั้งแต่ปลายเทอมที่แล้วแล้วอ้ะ ตอนไปค่ายจำไม่ได้เหรอ พอวันแรกแกไปใช้แรงงานจนเจ็บตัวเท่านั้นแหละ มันก็จัดการมุบมิบเอาชื่อแกไปอยู่ฝ่ายสวัสดิการตลอดสิบวันที่เหลือ แกเลยได้เป็นนางซินอยู่แต่ในครัวไง ไม่ได้ออกมาถางหญ้าทาสีกับใครเขา”
“หงะ ก็แผนมันเนียนนี่หว่า พอชั้นเห็นมันลงชื่อไปอย่างนั้นให้แล้วโวยใส่มันไป มันก็บอกว่าชั้นอะตัวเล็กแรงน้อย ปล่อยให้เพื่อนคนอื่นทำไปแหละดีแล้ว เออว่ะ....ชั้นนึกออกแล้ว วันนั้นพอช่วยตักทรายเสร็จมือมันพองหลายที่ ไอ้แผนมันรู้เข้ามันก็หายามาให้ทา แต่ ถ้าเป็นแกมาเห็นแกก็ต้องไปเอายามาให้ชั้นเหมือนกันนี่หว่า จริงมั้ย?”
“ถูก แต่แกไม่ได้เห็นตอนไอ้แผนมันร้อนรนแบบที่ชั้นเห็นนี่หว่า แกคิดว่าพวกพี่ปีแก่ๆเขาจะยอมง่ายๆเหรอที่ลูกค่ายคนหนึ่งจะได้อภิสิทธิ์ไม่ต้องทำงานใช้แรงอ้ะ”
“..............”
“มันนะไปอ้อนวอนพี่ๆแทบแย่ ชั้นว่าที่ไม่มีหน้าไหนแหยมเข้ามาจีบแกไม่ใช่แค่เพราะแกขี้เหร่หรอก......”
“ไอ้หมาป่วน!! ถึงชั้นจะขี้เหร่แกก็ห้ามวิจารณ์เว้ย”
“เออๆ ชั้นว่าที่ไม่มีหน้าไหนมันกล้าเข้ามาจีบแกก็เพราะไอ้แผนมันแสดงออกเต็มที่ต่างหากว่าไอ้หมานุ่นเนี่ย แผนมันจอง ฮ่าๆๆๆๆ”
“สรุปว่าชั้นโง่อยู่นานเลยสินะ แต่ไอ้แผนมันไม่บอกตรงๆนี่หว่า ไม่บอกแล้วจะไปรู้ได้ยังไง”
“เดี๋ยว สรุปเมื่อวานเกิดอะไรขึ้น?”
“คืองี้ พอแยกกะแกชั้นก็บอกให้มันเลือกร้านชั้นจะเลี้ยงเอง เลี้ยงฉลองที่แกเป็นฝั่งเป็นฝาไงป่วน โฮะๆๆๆ”
“อิบ้า อย่ามัวเล่น เล่ามา”
“เออ ทีนี้ไอ้แผนมันก็ชวนสั่งพิซซ่าไปกินบ้าน ชั้นก็ขี้เกียจกลับบ้านเร็วด้วยเพราะคุณนายไม่กลับ”
“อาฮะ แกนี่ก็ใจง่ายนะ รู้อยู่ว่าชั้นไม่กลับ อย่าลืมสิว่าแกเป็นผู้หญิง”
“เจ้าค่ะคุณพ่อ แหมๆๆได้แกเป็นพ่อชั้นไม่ต้องรับพี่อากาศของแกเป็นพ่อเลี้ยงเรอะ?”
“พอเลยๆ เล่าต่อ” การล้อเลียนครั้งนี้ไอ้นุ่นได้ดีดหน้าผากแรงๆไปหนึ่งแปะ
“อ๊อย....อย่าดีดแรงดิ เจ็บขึ้นมาชั้นฟ้องแผนนะเว้ย โฮะๆๆๆๆๆ”
“แหมๆๆรู้ว่าแผนมันมีใจนี่เอาใหญ่นะ”
“ก็นิดนึง เออๆแล้วทีนี้ฝนก็ตก ตกหนักมากอ้ะแก อย่างกะพายุเข้า ตอนแรกก็เล่นเกมกันกะรอฝนซา รู้ตัวอีกทีคุณนายโทรมาสามทุ่มแล้วฝนก็ยังไม่ซาเลย คุณนายเลยบอกให้ค้างบ้านแกเลย ไม่ต้องกลับแล้ว”
“เออ เดินต่อด้วยอย่ามัวเม้าท์ ต้องเก็บใบยอด้วย ตกลงพวกแกเล่นเกมไรกัน?”
“ไม่ได้เล่นเกมเดียวกับที่แกเล่นกะพี่อากาศหรอกน่า ชริๆ พวกชั้นเล่นเกมเศรษฐีเฟร้ย”
“ทะลึ่ง!!!”
“เปล่านะ ชั้นระดับความทะลึ่งปกติ แกแหละเรียบร้อยเกินไป แบร่ๆๆ”
“แล้วไอ้เสียงเมื่อเช้ามันอะไร พวกแกนอนด้วยกันเหรอ?” คำถามนี้สินะที่แกลุ้นคำตอบมาตั้งแต่ได้ยินเสียงขลุกขลักจากโทรศัพท์น่ะ
“เออสิ”
“อย่ามาล้อเล่น เล่ามาตามตรงเดี๋ยวนี้”
โฮ่ ไอ้หนูป่วนมันเข้มเว้ย เข้มทีก็เล่นเอาไอ้เพื่อนนุ่นหัวหดได้เหมือนกัน
“หงะ ไม่ต้องดุหรอกน่า คือว่าชั้นนอนบนโซฟา ส่วนแผนมันนอนหน้าโซฟา”
“เฮ้อ.....ค่อยยังชั่ว สรุปไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะ ชั้นเป็นห่วงแก ยังไงแกก็เป็นผู้หญิงนะเว้ย”
ไอ้เพื่อนนุ่นได้ยินอย่างนี้ก็ซาบซึ้งกะทันหัน กำลังเขย่งเด็ดใบยออยู่ก็หันกลับมากอดไอ้หนูป่วนที่ยืนอยู่ข้างหลังทันที ไอ้หนูป่วนมันสะดุ้งจนแทบทำตะกร้าที่มีใบยอเกือบเต็มพลัดหลุดจากมือ
“คือ.....ที่จริงก็มีอ้ะ”
ก็เพราะเห็นแววตาว่าเป็นห่วงจากใจจริงของตัวป่วนแหละ จากที่กะจะเก็บเรื่องนี้ไว้กับตัวไปจนตายไอ้คุณนุ่นมันเลยตัดสินใจสารภาพ
“ฮ้า??”
ไอ้หนูป่วนที่ถูกปล่อยจากอ้อมกอดของไอ้เตี้ยแขนสั้นแล้วเบิกตาโตกับคำสารภาพของเพื่อนรัก
“ก็ไม่อะไร แค่แผนมันจุ๊บหน้าผากก่อนนอนเอง”
อ้าว แกไม่ต้องหน้าแดงสินุ่น ลงท้ายว่า ‘เอง’ แปลว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยนะ แล้วแกจะมาหน้าแดงทั้งดำๆทำไม
“เดี๋ยวๆๆๆ นี่พวกแกตกลงคบกันแล้วเหรอ?”
“ไม่ใช่ๆ คืองี้ คือชั้นง่วงแล้วเลยเผลอหลับกับพื้น ทีนี้แผนมันก็อุ้มขึ้นมานอนบนโซฟา แล้วทีนี้มันเอาผ้าห่มกับหมอนมาให้ แล้วก็....เออ แล้วมันก็เลยบอกว่าขอค่าอุ้มแล้วก็ค่าหมอนกับผ้าห่ม แล้วก็จุ๊บเลย เออ นั่นแหละ แค่นั้นเอง”
“แล้วตอนนั้นแกตื่นหรือหลับ ไม่ใช่สิ แกอ้ะตื่นอยู่แน่ๆไม่งั้นคงมาเล่าเป็นฉากๆแบบนี้ไม่ได้ ถามใหม่....ไอ้แผนมันรู้รึเปล่าว่าแกไม่ได้หลับ?”
“มันไม่รู้หรอก แผนแม่งง่าวว่ะ ถูกอุ้มขนาดนั้นใครวะมันจะไม่รู้ตัว”
“ชั้นไง เมื่อคืนไม่รู้อาบน้ำแต่งชุดนอนได้ไง จำไม่ได้สักอย่าง”
หลุดปากออกไปแล้วไอ้หนูป่วนถึงกับตกใจทิ้งตะกร้าผักหลุดมือ ดีไอ้นุ่นมันเอื้อมคว้าไว้ทัน
“ฮ้า??? นี่แกกะพี่เขา แบบว่า....แบบว่า....ตือดึ้ดกันมาราธอนจนแกหลับไร้สติเลยเรอะ?”
ถึงคราวไอ้เพื่อนนุ่นเบิกตาโตเป็นไข่นกกระทาบ้างแล้ว ดูซิ ไอ้ตัวป่วนมันจะตอบเพื่อนยังไง
“ปละ เปล่านะเว้ย” น่าน ถึงกับตะกุกตะกัก หน้าก็แดงมันเข้าไป แดงได้อีกนะป่วนนะ
“เหรอ แล้วแกนอนกี่โมงล่ะ?”
ไอ้นี่ก็ถามเสียงนิ่งได้อีก แต่แววตาแกมันแม่มดชัดๆเลยนะไอ้คุณนุ่น แกนี่เป็นผู้หญิงน่ากลัวจริงๆ
“ก็เท่าที่จำได้ก็เกือบๆตีสองมั้ง เฮ้ยยยยยยยยย!!”
“โอ๋ยโหยว ไม่มาราธอนเลย เริ่มเมื่อไหร่ไม่รู้แต่จบประมาณตีสอง อุแม่เจ้า....”
“ไอ้นุ่นบ้า มาให้ตีเดี๋ยวนี้เลย อย่าหลบนะเว้ย หยุดเลยนะ”
การแหย่ลูกแมวป่วนครั้งนี้ได้ผลเป็นแมวบ้าพุ่งเข้าใส่ไอ้เตี้ยปากมอม
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ แน่จริงก็มาจับเองสิ วู้วววววว”
ไอ้เตี้ยปากมอมเห็นท่าไม่ดีวางตะกร้าลงกับพื้นแล้วพุ่งตัวหนีกะไปหลบหลังต้นมะพร้าวยึดชัยภูมิตอบโต้ แต่ไอ้แมวมันบ้าแล้ว พุ่งตามไม่ลดละ ลงท้ายก็.....
//////ตู้มมมมมมม ตู้มมมมมมม//////
แหม......สองตู้มซ้อนเลย เพราะมันสองตัวเล่นกันมากจนตกน้ำ
เอ่อ.......เหมือนจะลืมบอก แต่ไอ้ต้นยอที่สองแรงช่วยเก็บน่ะ ขึ้นอยู่ห่างขอบสระบัวมาไม่ถึงเมตร แล้วมาเล่นไล่จับอย่างนี้มันจะเหลือเร้อ..........
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ/ฮะๆๆๆๆๆฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
เออเนอะ ตกน้ำตกท่าไปแทนที่จะโวยวาย นี่หยุดกัดกันแถมประสานเสียงขำอีก
สนุกเหลือเกินนะไอ้หนูป่วนไอ้เพื่อนนุ่น
“แล้วแกจะเอาไงต่อวะนุ่น?”
ไอ้หนูป่วนมันถามเพื่อนทั้งที่ยังลอยตุ๊บป่องกันอยู่ในน้ำอุ่นๆเพราะแสงแดดนั่นแหละ
“เรื่องแผนใช่มั้ย?”
“อืม”
“คงต้องรอดูหัวใจตัวเองอีกสักพักมั้งแก ชั้นรักมันในฐานะเพื่อนมาก แต่ก็ไม่รู้ว่าถ้าเป็นคนรัก มันจะออกมาเป็นยังไง.....ไม่รู้จะรักแผนมันในฐานะคนรักได้เท่าที่รักมันอยู่ตอนนี้รึเปล่า”
“แต่แกไม่ได้รังเกียจมันใช่มั้ย?”
“ไม่เลย ชั้นไม่มีทางรังเกียจแผน อีกอย่าง ถ้าชั้นจะรักใครได้ง่ายที่สุด.....ชั้นว่าคงเป็นแผนนี่แหละ”
“งั้นแกก็จะยังไม่ให้มันรู้สินะว่าแกรู้แล้ว....”
“อือฮึ”
“....ชั้นเข้าใจแก”
“มากอดหน่อยดิตัวป่วน”
ไอ้สองตัวที่ทะเลาะวิ่งไล่ตีกันอยู่เมื่อกี้โผเข้ากอดกันกลางสายน้ำ เพื่อนกันนี่มันดีเนอะ.....ซึ้งงงงงงงงงงง
/////ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมม ตู้มมมมมมมมมมมมมมมม/////
คือว่า.....ถ้าสังเกตให้ดี จะเห็นว่าเสียงตู้มสองตู้มหลังนี่มันยาวกว่าสองตู้มแรก
ก็แหงล่ะ สองคนที่เพิ่งกระโดดตู้มลงน้ำตามมา
ตัวโตกว่าไอ้ลูกแมวลูกหมาสองตัวแรกตั้งเยอะนี่นา
.................................
.................................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
ปล.ถึงน้องเฟิน เอิ่ม.....เด็กอะไรเนี่ย หื่นนนนนนนนนนนนน แว้กกกกกกกก
ถึงคุณ iforgive พี่อากาศแกเป็นผู้ชายและคุณแฟนในอุดมคติของคนเขียนด้วยเหมือนกันค่ะ โฮะๆๆๆๆๆ
-
อร๊ายยยยยยยยย
ตอนนี้ป่วนก็น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกเหมือนเคย :-[
นุ่นนี่เหมือนเฟินป่ะเนี่ย? หรือว่าหื่นน้อยกว่าเฟิน 55555
ไอสองตู้มหลังไม่ต้องเดาก็รู้เนอะ?
พ่อจ๋ากับแม่จ๋าไง เดาไม่เห็นยากเลย กร๊ากๆ :laugh3:
ปอลิง.พี่นุ่น...ตัวเองใช่ย่อยอ่ะ น้องมันเลยเป็นแบบนี้ :laugh:
-
นี่ถ้าไม่บอกว่าตอนปกตินึกว่าเป็นข้างเรื่องนะเนี่ย
สองรตู้มมมต้องเป็นพี่อากาศกับเจ้าแผนอยู่แล้ว แต่ไม่รู้ว่าที่โดดลงน่ำตามมาเนี่ย ห่วง หรือหวง เอ๊ะหรือทั้งคู่
-
:m20: :laugh:
ไม่แปลกใจเลยที่ พี่อากาศกับเจ้าแผนจะลงมาตะครุบคนของตัวเอง
555555555 แผนคงรู้ว่า เจ้านุ่นคงไม่กินน้องป่วน แต่อิพี่อากาศคงไม่รุ้คิดว่า
เพื่อนจะกินกันเอง 55555555555 ก็เลยนะ ลงมาขัดจังหวะความรักของเพื่อนเลิฟซหน่อย
กลัวเป็นปลากัดชิมิเคอะแค่กอดกันก็ป๋องแล้ว กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เด็ดใบยอได้งานมั๊ยล่ะนั่น ตกน้ำตกท่ากันซะแหมมมมมมมมมมม แม่คูนไม่กลัวกระทบกระเทือนครรภ์อ่อนๆรึคะ
หนูป่วน 55555555555 เมื่อคืนก็ศึกหนัก พี่อากาศห่วงกระทบเดะในท้องแย่ :laugh: :laugh:
o13 o13 ผู้หญิงบ้าคนนี้ฉลาดแบบไม่ต้องเป็นนางเอกหนังไทยให้เส่ียเว เลิศ
-
ฮ่ะๆ สงสัยจะรีบโดดลงมาแยกเพื่อนรักออกจากกันแหงเลย ^^
ตีีสองเหรอหนูป่วน...เริ่มเมื่อไหร่เนี่ย?
สงสัยจะมาราธอนจริง :o8:
ขอบคุณมากค่าาา
-
มาลงชื่อ พึ่งลงเรื่องภาคมาราทอน 5รอบ
น่ารักดี จ้า
-
อุ้ยรอบนี้
นุ่นกับป่วนดูแบบแสดงรูปแบบความเป็นเพื่อนได้น่ารักมากเลยครับ
หายากเน๊อะ เพื่อนแบบ ป่วน นุ่น แผนเนี่ย
ขนาดในชีวิตจริงยังแทบไม่มีเลย
ชอบอ่ะ
นุ่นก็รักเพื่อนจนไม่เกี่ยงเพศดี (ไม่ได้หมายความในทางไม่ดีนะครับ)
จุ๊บๆ คุณนุ่น
-
แผนสู้ๆ...เชียร์ให้แผนรีบๆ สารภาพออกมาจากปากตัวเองน่ะ เราว่านุ่นก็คงรออยู่เนอะ...
คุณพ่อป่วนน่าร๊ากกกก เหมือนเดิม...เลย :กอด1:
-
ต่อมอิจฉาเริ่มทำงานแล้วอ่ะ อิจฉา นู๋ป่วน กะ น้องนุ่น จริง สงสัย ปู้ชายดี จะมีแต่ใน นิยาย 5555
มาคราวหน้า แบบว่า น้ำตาลขึ้นคอมเลยนะ
ปล.มีความสุขได้อ่านความน่ารักของตัวละครในเรื่อง
-
สองตู้มหลังนี่กลัวสองตู้มแรกกินกันเองหรือไง
55555
-
หุหุ ตัวป่วนน่ารักทุกตอนอ่ะ
-
อุ้ยรอบนี้
นุ่นกับป่วนดูแบบแสดงรูปแบบความเป็นเพื่อนได้น่ารักมากเลยครับ
หายากเน๊อะ เพื่อนแบบ ป่วน นุ่น แผนเนี่ย
ขนาดในชีวิตจริงยังแทบไม่มีเลย
ชอบอ่ะ
นุ่นก็รักเพื่อนจนไม่เกี่ยงเพศดี (ไม่ได้หมายความในทางไม่ดีนะครับ)
จุ๊บๆ คุณนุ่น
อยากตอบเมนท์นี้สุดๆ อาร์มคุงงงงงงงง
นี่แหละความสัมพันธ์ของพี่นุ่นกับคุณเพื่อน
พี่นุ่นดีใจมากที่สุดที่ได้เป็นเพื่อนกับเพื่อนกลุ่มนี้^o^
มันอบอุ่น และพร้อมจะอยู่ข้างเราเสมอ
(รึตูข้ารักเพื่อนมากไปเลยมีท่าว่าจะขึ้นคาน??)
-
สงสัยพี่ฟ้าจะอึดมาก...เล่นมาราธอนยันตีสองกันเลยทีเดียว กร๊ากกกกกกกกกกกก
แต่แหม๋...ก็เค้าอุตส่าห์รัก อุตส่าห์รอของเค้ามาตั้งนานนี่นา...แค่นี้นิดส์หน่อยเองชิม่ะนู๋ป่วน...อิอิ
ส่วนนู๋นุ่นก็ร้ายใช่ย่อยเหมือนกันนะเนี่ย...มีแอบหลับเพื่อสังเกตพฤติกรรมกันด้วย
นี่ถ้าแผนขโมยจูบ แทนการจุ๊บหน้าผาก จะยังฝืนหลับได้อยู่อีกมั้ยเนี่ย...คริคริ
เรื่องแบบนี้คงต้องใช้เวลาอย่างที่นู๋นุ่นว่านั่นแหล่ะนะ...แต่อย่าให้แผนเค้ารอนานนักนะเออ
เพราะเด่วจะเจอมาราธอนอย่างนู๋ป่วน...แล้วจะหาว่าคนอ่านไม่เตือน...55555555555
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD
-
สองตู้มหลังก็ต้องเป็นพี่ฟ้าของหนูป่วนกับแผนของนุ่นล่ะสิ
ทีนี้ก็เคลียละนะตัวป่วน
-
คุณนุ่น ขยันโพด อัพ 2ตอนเลยดีจังไม่ค้างแล้ว
เชียร์นุ่นกะแผนให้ลงเอยด้วยดี ได้ไหม แหะๆ
-
รู้เลยว่าใครโดดลงมา
สงสัยว่าคงกำลังเห็นป่วนกับนุ่นจะกอดกันในน้ำ อารมณ์หึง หวงก็เข้าครอบงำ
โอยยย ถ้าชั้นมีแฟนแบบนี้ รักตายเลยว่ะ
-
พี่ฟ้าไม่รู้จะเรียกว่าหื่นหรืออึดดี
:laugh: เล่นจะน้องหลับไม่รู้เรื่องเร้ยยยย
-
ฟิตจริง ๆ น้องนุ่น ได้อ่านตั้ง 2 ตอน o13
แล้วทำไมตัวป่วนนอนตี 2 พี่ไม่เห็นรู้เลย
ไำม่ยอมมมมมมมมมมมมมมมม :z1:
-
อืม...สมกับเป็นวงเม้าท์ของตัวแสบจริงๆ 55+
คือแบบ..ได้อารมณ์ของเพื่อนที่เม้าท์กันจริงๆ ประมาณมีเสียงสูงต่ำ แย่งกันพูด ไรงี้ หุหุ
แล้วก้อนะ...มีสองป่วนไปอยู่ในน้ำแล้ว แล้วแบบว่า... มีเสียงอีกสองตูมใช่ป่ะ คือแบบว่า...เค้าลงไปทำไมกันหรอ :impress2:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
น่าจะลงไปเพราะเข้าใจผิดว่าจะเกิดอันตรายกะภรรยาและว่าที่ภรรยาแน่ๆเลย
-
กลายเป็นสี่ตู้ม!!! ไปเลยงานนี้....
เอ....ว่าแต่ สองตู้ม!!! หลังนี่...แอบตามมาตั้งแต่ตอนไหนหว่า....5555
เป็นห่วงอ่ะเด้ คึคึ
ปอลิง. อ่านแล้วยิ้มกว้างได้อีก...^_______________^
-
มาแปะไว้ก่อนนะนุ่นนะ
อ่านได้สามตอนแล้ว ใสใส น่ารักของจริง :L2:
-
ตอบเมนท์ยามเช้าดีกว่า วันนี้อากาศกำลังดี เรามามีความสุขด้วยกันนะคะ ^o^
ยิ้มกว้างๆเลยยยยยยยยยย
.......................
นั่นสิๆ เกิดอะไรขึ้น?????
อยากรู้บ้างอะไรบ้าง 5555
“ตุนไว้ก่อน แม่จ๋าบอกคิดถึงตัวป่วน เดี๋ยวแม่จ๋าเอาตัวป่วนไปเก็บพี่ฟ้าคิดถึงแย่” <<< โอ้โห...เด๋วนี้เค้าคุยกันงี้อะ ห่างกันแป๊บๆนี่ไม่ได้เลยทีเดียว
"ยากันคิดถึง" <<< :z3: อิจฉาาา อยากมีคนคิดถึงบ้าง~~~~~
บ้านนี้เค้าน่ารักกันจริงๆ ^^
ชอบอะค่ะ คุยกันจ๊ะจ๋า...
ตัวป่วนขี้อ้อนมากๆๆๆๆๆๆ
นุ่นก็ยังแซวเก่งเหมือนเดิม...
ฮ้า..อ่านแล้วมีความสุข 555
:จุ๊บๆ: จ๊วฟพี่นุ่นทีนึง...น้องพาร์ถามปุ๊บได้อ่านปั๊บเลยอะค่ะ ><
ก็นะ ตั้งใจให้สองประโยคนี้เป็นไฮไลท์ของตอน โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จุ๊บๆกอดๆค่ะน้องพาร์ (ว่าแต่ ว่างๆอย่าลืมวาดรูปมาอีกนะคะ รีเควสท์ช็อทเอาหน้าผากแนบกันอ้ะ น่ารักดี เขินๆๆๆ)
ตัวป่วนอ่ะ ไปอยากรู้เรื่องของเพื่อนเค้า :o8:
แหม่ แต่เรียกซะเสีย...ไอ้เตี้ยกับไอ้สูง...ทำเอาเห็นภาพ... :laugh:
นุ่นอ่ะขี้อิจฉาใช่ม้าาา...เห็นตัวป่วนป้อนน้ำพี่ฟ้า เลยอยากทำอย่างนั้นกับว่าที่แฟนแผนบ้าง...ไอ้เราล่ะกลั๊วกลัวบิสกิตจะติดคอแผนตาย 55+
ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปน้าาา
เรามาร่วมใจสงสารไอ้เพื่อนแผนกันเถอะน้องเบียร์ มันยังต้องผจญเวรผจญกรรมอีกนาน โฮะๆๆๆๆๆๆๆ
ถึงที่ตัวป่วนซักเพื่อนนุ่นบ้างแล้ว
บ้านพี่ฟ้าน่ารักมากจริงๆค่ะพี่นุ่น ชอบบ
พี่ฟ้าถึงโตมาเป็นคนอบอุ่นได้ขนาดนี้ ><
นั่นแหละๆพี่นุ่นต้องพยายามให้แบ็คกราวนด์ดีเป็นพื้น จะได้ไม่แปลกไงที่พี่อากาศจะน่ารักละมุนละไมได้ขนาดนี้ อิอิ
อร๊ายยยยยยยยยยยยยย...เค้าจะหวานกันไปถึงไหนล่ะเนี่ย
มียากันคิดถึงกันด้วยอ่ะ...โอ๊ยยยยยยยยยยย...อิจฉาตาร้อนมาก ๆ เลยนะเนี่ย >////////<
แต่นู๋นุ่นคราวนี้ต้องเสร็จตัวป่วนแน่ ๆ ...เตรียมคำสารภาพมาซะดี ๆ
แล้วเด่วคนอ่านจะตามไปแอบฟังนะจ๊ะ...อิอิ
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD
เดี๋ยวคืนนี้อาจจะไม่ได้อัพเรื่องนี้นะคะ แต่ก็อิจฉาคนในเรื่องไม่ต่างกับคุณNabeeเลยอ้ะ อยากมีบ้างงงงงงงง เง้อออออ
ตามอ่านทันแล้วค่าาาาา
ตัวป่วนน่ารักมากๆ เหมาะสมกันแล้วกะพี่ฟ้า
น่ารักทั้งคู่เลยเนอะคะ ยินดีต้อนรับนะคะ ฝากตัวป่วนพี่ฟ้าและผองเพื่อนไว้ในอ้อมใจด้วย ^^
ท่าทางจะได้ลูกสาวเพิ่มมาคนนึงแล้วม้างงงงง ครอบครัวตาอากาศนี่น่ารักจิงๆ 555
ถูกค่ะแนน ว่าแต่......ตอนต่อไปมาอ่านยัง? คืนนี้อาจจะไม่มาต่อนะคะ อยากไปเขียนเรื่องของอิสกับอิตาเอ๊ดูมันบ้าง อิอิ
ตามอ่านทันแล้วววว
ตัวป่วนน่ารักมากมาย :o8:
พี่ฟ้าก็เทคแคร์ดีเหลือเกิน o18
แผน เก๊ก ให้ได้ตลอดสิ....อย่าหลุดๆ..อิอิ
นุ่น...มีอะไรเล่าให้ตัวป่วนฟังให้หมดเลยนะ... :z2:
ปล.ย้อนไปตอนก่อนนู้น(ตอน สงสาร...มั้ง)..อิจฉาพี่ภพจัง..หึหึ :z1:
กรรม แทนที่จะสงสารพี่ภพ ดันอิจฉาซะงั้น.....กร้ากกกกกกกกกกกส์ เรารู้นะคุณคิดอะไรอยู่ หุๆๆๆ
นี่ถ้าไม่บอกว่าตอนปกตินึกว่าเป็นข้างเรื่องนะเนี่ย
สองรตู้มมมต้องเป็นพี่อากาศกับเจ้าแผนอยู่แล้ว แต่ไม่รู้ว่าที่โดดลงน้ำตามมาเนี่ย ห่วง หรือหวง เอ๊ะหรือทั้งคู่
ตอนนี้เน้นว่าเพื่อนกัน..มันดี น่ะค่ะคุณCupcake แต่ตอนต่อไปหวานนนนนนนนนละลายอีกแล้วนะ
:m20: :laugh:
ไม่แปลกใจเลยที่ พี่อากาศกับเจ้าแผนจะลงมาตะครุบคนของตัวเอง
555555555 แผนคงรู้ว่า เจ้านุ่นคงไม่กินน้องป่วน แต่อิพี่อากาศคงไม่รุ้คิดว่า
เพื่อนจะกินกันเอง 55555555555 ก็เลยนะ ลงมาขัดจังหวะความรักของเพื่อนเลิฟซหน่อย
กลัวเป็นปลากัดชิมิเคอะแค่กอดกันก็ป๋องแล้ว กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เด็ดใบยอได้งานมั๊ยล่ะนั่น ตกน้ำตกท่ากันซะแหมมมมมมมมมมม แม่คูนไม่กลัวกระทบกระเทือนครรภ์อ่อนๆรึคะ
หนูป่วน 55555555555 เมื่อคืนก็ศึกหนัก พี่อากาศห่วงกระทบเดะในท้องแย่ :laugh: :laugh:
o13 o13 ผู้หญิงบ้าคนนี้ฉลาดแบบไม่ต้องเป็นนางเอกหนังไทยให้เส่ียเว เลิศ
โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ดีนะพี่อากาศแกเชี่ยวไอ้หนูป่วนเลยไม่มีแผลเปิด ไม่งั้นลงน้ำสระบัวได้มีติดเชื้อกันบ้าง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
นุ่นบ้าน่าร้ากกกกกก เนอะคุณข้าวเนอะ ^o^
ฮ่ะๆ สงสัยจะรีบโดดลงมาแยกเพื่อนรักออกจากกันแหงเลย ^^
ตีีสองเหรอหนูป่วน...เริ่มเมื่อไหร่เนี่ย?
สงสัยจะมาราธอนจริง :o8:
ขอบคุณมากค่าาา
อยากรู้จริงอ้ะว่าเริ่มเมื่อไหร่?? เอริ้กๆๆๆๆๆๆๆ
ก็นะ กินข้าวเสร็จประมาณสองทุ่ม งุ้งงิ้งออดอ้อนแล้วช่วยกันอาบน้ำอยู่เกือบยี่สิบนาทีได้
อรั๊ยยยยยยยยยยยยยยย บ้าๆๆๆไปคำนวณเวลาทำไมเนี่ย
(แต่แอบกระซิบ ระหว่าง..รอบ..ก็มีพักบ้างอะไรบ้างนะ ไม่งั้นพี่อากาศคงเป็นคนเหล็กแหงๆ)
-
ฮานุ่นงะ
ตัวป่วนกะนุ่นเหมือนมานั่งนินทาว่าที่สามี ห้าๆๆ
ตัวป่วนน่าร้ากกกกก
ว่าเเต่ตอนนี้พี่ฟ้าหาย
-
แล้วจะตือดึ๊ดในน้ำอ๊ะป่าวเนี่ย
.
.
.
หมายถึงเล่นไล่จับกันในน้ำอ่ะ :laugh:
-
ไอ ตูมหลังๆ นี่ใครน้อ ??? :z2:
-
อ๊ายยยย นุ่นบรรลุแล้ว
อย่าพิจารณาพี่แผนนานน๊าาาา
-
:z13: :z13: :z13:
จิ้มป้านุ่น
อ๊ากกกกกกกกกก อ่านแล้วมีฟามสุขง่ะ ป้า
+1 ให้ด้วยง่ะ หุหุ
อ่านมาถึงตอนที่ 23 มาเจอ
---วันที่ 10 พฤษภาคม 2544---
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก เก่ามากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไอ่เบียร์ยังเด็กน้อยอยู่เลยป้า
-
^
^
^
จิ้มมมมม จึกๆ
ก็พวกไอ้ป่วนมันรุ่นเดียวกับป้านี่นาหลานเบียร์ หงิงๆ
ปล.แล้วแกไปจิ้มอะไรคุณBothเค้าฮ้า?? อันธพาลจริงๆ แบร่ๆๆๆๆ :m14:
-
ทำไมฟุกุพลาดดดดดดดดด ไม่ได้อ่านเรื่องนี้ตั้งแต่ต้นอ่ะ T^T
อ๊ากกกกกกกกก เสียใจ
ขอไปอ่านก่อนนะคะ จะมาเม้นท์ใหม่ ตอนนี้ได้แค่หน้าแรกเองอ่ะ
อ่านไปสี่หน้า อ๊ายยยยยยย ทำไมจีบได้เหมือนหนุ่มอโยธยาเยี่ยงนี้(แต่ชอบบบบบบบบบ)
เลี่ยนมากกกกแต่ว่า แต่ว่า แต่ว่า ได้ใจสุดๆ
ใครไม่รู้สึกหวั่นไหวก็แปลกแล้ว แต่แอบกลัวอ่ะ ยิ่งหวานมากก็ยิ่งแปลว่าชำนาญการจีบสาว(หนุ่ม) มาก
-
ยินดีต้อนรับคุณฟุกุนะคะ อิอิ เรายังชอบลายเซ็นต์คุณเหมือนเดิม ^o^
........................
มาแล้วค่ะ วันนี้ยังไม่มีตอนต่อไป แต่ๆๆ มีกลอนมาฝาก พอดีไปซาบซึ้งกับเรื่องอื่นมา
กลับมาเจอพี่ฟ้าตู้มตามไอ้หนูป่วนลงสระบัวเลยเขียนกลอนออกมาเล่นๆ
ยังไม่แน่ใจว่าจะเอาไปใส่ในตอนต่อไปรึเปล่า เลยเอามาแปะให้อ่านก่อน เผื่อใครเศร้ามาจากไหนจะได้มาเก็บน้ำตาลนะคะ
..........................
..........................
ภมรภู่เฝ้าชมปทุมมาศ ที่ดกดาษอยู่ในธารสราญใส
เดี๋ยวหยุดยั้งยังดอกนี้เดี๋ยวย้ายไป โอ้หนอใจภมรนั้นไม่มั่นคง
ผิดกับพี่ที่เฝ้าแต่โฉมมิ่ง เฝ้าแอบอิงแต่ที่รักไม่ลืมหลง
ผิดกับพี่ที่หัวใจนั้นซื่อตรง เฝ้าพะวงหลงแต่เจ้าไม่ผันแปร
-
^
l
l
:z13:พี่นุ่น
กลับมาแล้วคร้าบบบบบบบบบบ
แต่ยังไม่ได้แต่งคริสแมนต่อเลย แฮ่~
พรุ่งนี้กับมะรืนไม่อยู่บ้านด้วยล่ะไปมหาลัยเรื่องรับน้อง ><"
ฝีมือการแต่งพี่นุ่นยังคงไพเราะเช่นเดิมนะคะ~
แต่ยังยืนยันว่าอยากอ่านbonitaต่อด้วยจังเลย เสร็จตัวป่วนบทนึงก็สลับไปแต่งbonitaแบบต่ายสิคะ *-*
-
^
^
^
จิ้มมมมมมมม..จึกๆ
ก็ที่วันนี้ตัวป่วนมันไม่มา เพราะโบนิโต้แหละ(มันเป็นผ่อจายนะอย่าลืม)
เขียนไป แล้วก็แก้แล้วก็แก้ มีครั้งนึงยาวไปสี่หน้าเอสี่แระ
อ่านไปอ่านมาไม่พอใจ ลบไปเหลือสองหน้า กร้ากกกกกกกกส์
-
อูยยยยย
อ่านแล้วเขิล
นึกว่ามีคนเขียนให้
คุณนุ่นขายลิขสิทธิ์ไหม
จะเอาไปจีบสาวที่คณะอ่ะ
+1 กลอนได้ใจ
-
น้องอาร์มมมมมมมมมมมคะ ไม่จดลิขสิทธิ์ค่ะ สนับสนุนให้คนจีบกันด้วย ^o^
ขอลองอะไรนิดนึงนะก๊ะ
http://www.youtube.com/v/dl-jqvLvop0&hl=en_US&fs=1&
-
:z13: จิ้มพี่นุ่น จึ้กๆ
กลอนแบบว่าพาให้ลำไส้บิดเป็นเกลียวมากมายอ่าค่ะ :-[
พี่นุ่นเก่งอะค่ะ ><
เอ้อ พาร์ยังไม่ได้ไปอ่านเรื่องนู้นเลยค่ะ...
พรุ่งนี้ต้องเข้ามหาลัยไปทำธุระเหมือนกัน (ว่างนานๆไม่ดีเลยเนอะคะ มันทำให้ขี้เกียจจริงๆ 555)
ปล. ลองวาดแล้วค่ะพี่นุ่น แต่ออกมามันดูเคะคู่ยังไงไม่รู้ค่ะ เลยไม่เอาดีกว่า 555
-
+1 สำหรับกลอนนะคะ อิอิ
-
ว๊ายยยย ~~ กลอนนี้พี่ฟ้าไม่ค่อยจะอวยตัวเองเลยนะคะ 555+
น่ารักดีค่ะ
รอคอยหนุ่มๆกับอีกหนึ่งสาวเค้าแหวกว่ายในสระบัวกัน หุหุ
-
..........................
..........................
ภมรภู่เฝ้าชมปทุมมาศ ที่ดกดาษอยู่ในธารสราญใส
เดี๋ยวหยุดยั้งยังดอกนี้เดี๋ยวย้ายไป โอ้หนอใจภมรนั้นไม่มั่นคง
ผิดกับพี่ที่เฝ้าแต่โฉมมิ่ง เฝ้าแอบอิงแต่ที่รักไม่ลืมหลง
ผิดกับพี่ที่หัวใจนั้นซื่อตรง เฝ้าพะวงหลงแต่เจ้าไม่ผันแปร
แปลกลอนไม่ออกอ่ะป้า (จริงๆนะ) ผมโง่ หรือป้า แต่งไม่รู้เรื่องหว่า
แปลเป็นประโยคให้ฟังหน่อยดิป้า
-
^
^
^
เอาแบบตรงๆเลยนะคะ
ผึ้งตอมดอกบัวที่แข่งกันบานอยู่ในสระ
ตอมดอกนี้ ครู่หนึ่งก็ย้ายไปดอกใหม่ เปรียบเหมือนใจของผึ้งที่ไม่มั่นคง
ในขณะที่ "พี่" เฝ้าแสดงความรักแต่กับ "น้อง" ไม่เคยเลยสักวันจะลืมเติมความหวานให้กัน
ไม่เหมือนกับผึ้งที่เปลี่ยนดอกไม้ไปเรื่อยๆ ในขณะที่หัวใจของ "พี่" รักแต่ "น้อง" เพียงคนเดียว ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
ชัดเจนมิหนู?
แล้วก็ ถ้ามีบทไหนไม่เข้าใจอีกมาถามนะ ^^
-
..........................
..........................
ภมรภู่เฝ้าชมปทุมมาศ ที่ดกดาษอยู่ในธารสราญใส
เดี๋ยวหยุดยั้งยังดอกนี้เดี๋ยวย้ายไป โอ้หนอใจภมรนั้นไม่มั่นคง
ผิดกับพี่ที่เฝ้าแต่โฉมมิ่ง เฝ้าแอบอิงแต่ที่รักไม่ลืมหลง
ผิดกับพี่ที่หัวใจนั้นซื่อตรง เฝ้าพะวงหลงแต่เจ้าไม่ผันแปร
หลงให้มากๆล่ะคะ พี่อากาศศศศศศศศศศศศศอิป้าก็หลงพี่อากาศอีกต่อ
แล้วก็หลงรักหนูป่วนของพี่อากาศเสมอๆ
เพลงพี่โป้ พึ่งนึกออก มีไอ่หนุ่มมันเขียนเพลงเรือมาให้น้องสาวอิป้า
อ้อออออผะจายมันจีบผะญิงแบบนี้นี่เอง กร๊ากกกกกกกกกกกกก
-
พี่อากาศ นี้ หวานได้ไม่อายใครเลยจริงๆ
แต่ก็นะ น้องป่วนออกจะรู้เห็นเป็นใจ
คิกๆๆ ....กลอนแต่ละบท เพราะค่ะ ชอบ
-
นี่ถ้าไม่บอกว่าตอนปกตินึกว่าเป็นข้างเรื่องนะเนี่ย
สองรตู้มมมต้องเป็นพี่อากาศกับเจ้าแผนอยู่แล้ว แต่ไม่รู้ว่าที่โดดลงน้ำตามมาเนี่ย ห่วง หรือหวง เอ๊ะหรือทั้งคู่
ตอนนี้เน้นว่าเพื่อนกัน..มันดี น่ะค่ะคุณCupcake แต่ตอนต่อไปหวานนนนนนนนนละลายอีกแล้วนะ
เพื่อนกัน..มันดี !!?? ทำอารายก๊านนนนน 5555
-
มาแล้วค่ะ มาแล้วสำหรับตอนต่อไป
ที่บอกไว้ว่าหวาน คนเขียนก็ว่าหวานนนนนนนจริงๆนะเออ
หรือคนอ่านทุกท่านคิดว่ายังไงคะ?
คิดยังไงไม่ถูกใจตรงไหน หรือว่าสงสัยตรงไหนก็ถามได้นะคะ เชิญอ่านต่อกันเลยค่ะ^o^
...................
...................
ตอนที่๓๘ จูบนี้มีรสหวาน...
/////ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมม ตู้มมมมมมมมมมมมมมมม/////
“เฮ้ยยยยยยยยย!!”
จะแปลกอะไรที่คนร่วงลงมาก่อนจะตกใจจนอุทานออกมาซะดัง
ก็ในเมื่อพอพี่อากาศตัวโตลงน้ำมาได้ก็พุ่งเข้าใส่ เหมือนวัวกระทิงพุ่งเข้าชาร์จมาธาดอร์ยังไงยังงั้น
ไอ้หนูป่วนที่กอดกันซึ้งๆกับไอ้นุ่นเพื่อนเลิฟอยู่ดีๆก็มีอันต้องปล่อยมือออกจากกัน
แล้วพยายามพยุงตัวให้ทรงตัวอยู่ได้ในน้ำ เพราะกลัวจะถูกกระทิงชนจนต้องกินน้ำสระบัว
“อ๊ะ ฮะๆๆๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ปล่อยก่อน ฮะๆๆๆๆๆ ปล่อยๆ พี่ฟ้า ไม่เล่น”
อย่าได้คิดไกล ไม่ใช่อะไรหรอกที่พุ่งเข้าใส่อย่างเร็วนั่น ไม่ได้จะทำอะไรหรอกนอกจากจี๋เอว
แหม....เล่นลืมวัยเลยนะพี่อากาศนะ เขาว่ามีแฟนเด็กก็จะพาให้เด็กตามนี่ท่าจะจริง
“ไม่เล่นได้ไง ไหนใครบอกให้ลงมาเล่นกันแค่สองคน มานี่เลยตัวดี”
“ฮิๆๆๆ โอย...หะ จะหายใจไม่ทันแล้วพี่ฟ้า ก็พี่ฟ้าบอกเองนี่ว่าเล่นได้ ฮ่าๆๆๆ”
“เล่นได้ แต่ต้องรอพี่ด้วยต่างหาก....พี่ก็อยากเล่นน้ำกับตัวป่วนนี่นา........”
พี่อากาศหยุดจี๋เอวตัวป่วนมันแล้ว และไอ้ตัวดีนั่นก็หยุดดิ้นแล้ว แถมยังซบลงกับอกพี่อากาศที่โอบกอดมันเอาไว้ทั้งตัว
“ก็ ไม่ได้ตั้งใจจะลงมาเล่นซะหน่อย เผอิญตกลงมาต่างหาก”
ไอ้หนูป่วนที่เปลี่ยนจากแมวบ้ามาเป็นลูกแมวขี้อ้อนเงยหน้ารายงานสถานการณ์จริงเสียงแผ่วหวิว
สองคนมองหน้าสบตากันเหมือนห่างกันไปนาน ทั้งๆที่จากตอนที่พี่อากาศกับไอ้เพื่อนแผนผละจากห้องครัวไป มันเพิ่งผ่านมายังไม่ถึงชั่วโมงครึ่งด้วยซ้ำ
พี่อากาศหนุ่มลูกทุ่งที่อยู่ในคอสตูมลูกทุ้งลูกทุ่ง อย่างกางเกงสีดำสั้นแค่เข่ากับเสื้อเชิ้ตลายตารางแขนยาวเก่าคร่ำคร่า ที่ถ้าสังเกตจะเห็นรอยเปื้อนโคลนเป็นหย่อมๆ
สบตากับไอ้หนูป่วนที่ตอนนี้เสื้อยืดสีฟ้าอ่อนเปียกโชกแนบผิวเนื้ออยู่สักพัก สองคนก็เหมือนกับหลุดเข้าไปในโลกส่วนตัวที่มีแต่เราสองคน
ไม่นานนักพ่อหนุ่มลูกทุ่งร่างใหญ่ก็ค่อยๆโน้มตัวเข้าหาคุณแฟน แตะปากลงกับหน้าผากชื้นน้ำนั้นเบาๆแล้วก็ผละออก ทิ้งให้เห็นหลักฐานความเขินเป็นหน้าไอ้หนูป่วนที่ตอนนี้แดงก่ำขึ้นมาอย่างกับมะเขือเทศสุกจัด
///แกรกกกกกก แกรกกกกก///
“นุ่น เบาก่อน เบา”
โถ........แผนเอ๊ยแผน สงสารก็สงสารนะ แต่มันน่าขำมากกว่า ก็ไอ้คุณแผนสิ ตอนนี้อุทิศแขนทั้งท่อนให้ไอ้คุณนุ่นมันใช้ข่วนแกรกๆแกรกๆ อย่างกับแมวตะกายฝาบ้าน ไอ้เพื่อนนุ่นตอนนี้มีสีหน้าที่จะว่าเขินก็คงได้ แต่ที่ชัดๆคงเป็นอาการตื่นเต้นมากกว่า
และเพราะเสียงปรามเบาๆของไอ้คุณแผนที่ตอนนี้อยู่ในคอสตูมหนุ่มลูกทุ่งไม่ต่างจากพี่อากาศแถมเหมือนกว่าด้วยเพราะแผนมันดำกว่านี่แหละ พี่อากาศที่ไม่ทันตั้งตัวถึงหงายหลังตู้มจมน้ำลงไปให้ได้สำลักกระอักกระไอ เพราะถูกคุณแฟนที่เพิ่งจะรู้ตัวว่าโลกนี้ยังมีเพื่อนอีกสองคนออกแรงยันไปเต็มๆ
“แค่กๆๆ ตัวป่วนใจร้าย แกล้งพี่”
พี่อากาศผู้น่าสงสารกลับขึ้นมายืนทรงตัวได้พร้อมทำน้ำขุ่นขี้ดินลอยก็เริ่มตัดพ้ออ้อนขอความเห็นใจจากคุณแฟนทันที
แต่ลูกกะตาน่ะวาววับเต้นระริก สนุกนักที่ได้แกล้งแหย่ให้ไอ้หนูป่วนมันยิ่งเขิน
ก็มีหรือพี่เขาจะไม่รู้ว่าที่ตัวเองถูกยันน่ะ ไม่ใช่เพราะตัวป่วนมันรังเกียจสัมผัสจากแก
แต่เป็นเพราะมันอายเพื่อนมันต่างหาก
“พี่ฟ้าแหละ ทำอย่างงั้นได้ไง เพื่อนผมอยู่นะ”
ดูปากไอ้ป่วนดิ ยื่นเป็นปากอูฐเลย โถๆๆๆๆๆๆๆ เด็กน้อยถูกกลั่นแกล้ง
“แกอย่าเลยไอ้ป่วน ที่ชั้นเห็นแกก็ยินยอมพร้อมใจให้พี่เขาจุ๊บนี่หว่า”
อูย.....ไอ้นุ่น ไอ้บ้านุ่น แกจะไว้หน้าเพื่อนแกหน่อยมันไม่ได้เลยเร้อออออออออ
“หึๆๆๆๆ”
ตามเคย ไอ้คุณแผนคนพูดน้อยยังคงมีแต่เสียงหัวเราะหึๆแสดงอารมณ์กับสถานการณ์ที่ไอ้หนูป่วนมันกำลังรู้สึกว่าตัวเองโดนรุมกินโต๊ะ
แต่ถึงตอนนี้ไอ้นุ่นมันก็หุบปากสนิทไปได้อีกคนแล้วล่ะ ก็เพราะไอ้คุณแผนน่ะสิ หัวเราะหึๆแต่แทนที่จะมองไปที่ไอ้ตัวป่วน มันกลับมองมาแต่ที่หน้าไอ้นุ่นมันไม่วางตา
ถ้าเป็นเมื่อก่อนไอ้นุ่นอาจจะโวยวายหรือด่าไปแล้ว แต่ตอนนี้มันกลับเริ่มรู้สึกหน้าร้อนๆ แถมพอสังเกตเป้าหมายการมองของไอ้แผนหน้านิ่งมันไม่ใช่ใบหน้านี่นา แต่มันมองจับจ้องไปเฉพาะที่หัวเหม่งของไอ้นุ่น ตำแหน่งเดียวกับที่พี่อากาศแกจุ๊บคุณแฟนของแกเมื่อกี้เด๊ะเลย
แล้วจะไม่ให้หน้าร้อนได้ยังไง ในเมื่อหัวใจมันกระหวัดไปถึงการจ่ายค่าอุ้มค่าหมอนเมื่อคืน.....
..........................
..........................
“อ้าว!! ลงไปกันทำไมลูก แดดยังแรงอยู่เลย เล่นน้ำไว้เล่นตอนแดดร่มไม่ดีกว่าเหรอ?”
ไม่ใช่ใคร แม่จ๋าคงได้ยินเสียงตู้มๆแถมลูกชายคนโตกับเพื่อนซี้ลูกชายคนเล็กที่ให้มาตามตัวสองคนที่รับงานมาเก็บใบยอแล้วหายไปเลยมาพลอยหายตามไปอีกทั้งคู่ เลยออกประตูหลังเดินตามเข้ามาในสวนเอง
“ร้อนน่ะจ้ะแม่จ๋า เลยลงมาอาบน้ำกันเลย”
“ดีเลย งั้นเดี๋ยวช่วยกันเก็บใบบัวอ่อนๆด้วยนะ ได้ปลามาเยอะแม่จะทำห่อหมกเพิ่มอีก เอาไว้ให้คุณยายใส่บาตรพรุ่งนี้เช้าด้วย ใบยอแค่นี้ไม่พอหรอก”
“จ้ะ”
“แล้วก่อนเข้าบ้านฟ้าตัดใบตองให้ด้วยนะลูก จะได้เอาไปทำกระทง”
แม่จ๋าเดินกลับเข้าครัวไปแล้วพร้อมทั้งหยิบตะกร้าใบยอที่ไอ้นุ่นมันวางทิ้งไว้เข้าไปด้วย
ทีนี้ไอ้เพื่อนรักทั้งสามได้ทำหน้าเอ๋อมองพี่อากาศตาปริบๆกันทุกคน
“พี่ฟ้าคะ...ใบบัวกินได้ด้วยเหรอ?”
“งืม.....ทำไมผมเคยกินแต่ใบบัวบกล่ะ”
ประโยคนี้หลุดออกจากปากไอ้หนูป่วน พี่อากาศผู้สวมวิญญาณหนุ่มลูกทุ่งขนานแท้และดั้งเดิมที่กำลังจะหันไปตอบคำถามไอ้หนูนุ่นถึงกับยิ้มจนปากจะฉีกไปถึงหู
“กินได้สิ เดี๋ยวช่วยกันเก็บนะ เอาใบอ่อนๆแบบนี้” พี่อากาศท่านพูดพลางก็เด็ดใบบัวอ่อนแบบที่ต้องการให้ดูเป็นตัวอย่าง
“ทำห่อหมกอร่อยมากๆเลย เดี๋ยวมื้อเย็นได้ชิมกันแน่”
ไอ้เพื่อนรักเพื่อนเลิฟอีกสองตัวทำท่าจะแยกย้ายกันไปหาเก็บใบบัวแล้ว ก็ต้องหยุดแล้วปล่อยหัวเราะพรืดออกมาพร้อมกันอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงไอ้ตัวป่วนมันถามคำถามที่ไม่น่าถาม
“แล้วแม่จ๋าจะทำกระทงทำไมน่ะพี่ฟ้า อีกตั้งนานกว่าจะวันลอยกระทงนะ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
เสียงหัวเราะดังประสานกันได้อีก ปล่อยให้ไอ้หนูป่วนยืนทำหน้าเป็นหมางงอยู่คนเดียว
จนไอ้นุ่นมันหยุดหัวเราะได้ มันก็เข้ามาดีดหน้าผากไอ้เด็กน้อยไปหนึ่งที
“ป่วน แก......แม่จ๋าไม่ได้จะทำกระทงแบบงานลอยกระทง แต่จะทำกระทงใส่ห่อหมกเว้ย ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“อ้าว....ก็ไม่รู้นี่หว่า” โถ......ผู้ไม่รู้ย่อมไม่ผิดลูก ไม่ต้องน้อยใจไปนะ
ไอ้คุณเพื่อนสองคนแยกย้ายกันไปหาใบบัวตามคำสั่งแล้ว
ไอ้หนูป่วนมันถึงหันไปย่นจมูกใส่คุณแฟนที่ไม่ช่วยกันเลยหนึ่งที
“พี่ฟ้าอ่ะ ขำผมนะ จำไว้เลย”
“อ๊ะ...อะไรพี่ฟ้า?”
ช่วยกันเก็บใบบัวได้สักพัก พี่อากาศแกเหลือบมองเห็นไอ้เพื่อนรักทั้งสองของคุณแฟนอยู่ห่างไปไกลแล้วก็จัดการโอบเอวไอ้ตัวเล็กที่หน้าหายงอแล้วแต่แก้มแดงแปร๊ดเพราะแดดเผาเข้ามาใกล้ แล้วกระซิบแผ่วเบาพอให้ได้ยินกันสองคน
“ภมรภู่เฝ้าชมปทุมมาศ ที่ดกดาษอยู่ในธารสราญใส
เดี๋ยวหยุดยั้งยังดอกนี้เดี๋ยวย้ายไป โอ้เอ๋ยใจภมรนั้นไม่มั่นคง
ผิดกับพี่ที่เฝ้าแต่โฉมมิ่ง เฝ้าแอบอิงแต่ยอดรักไม่ลืมหลง
ผิดกับพี่ที่หัวใจนั้นซื่อตรง เฝ้าพะวงหลงแต่เจ้าไม่ผันแปร”
เสียงกระซิบแผ่วๆนั้นหยุดลงแล้ว มือของพี่อากาศก็ไม่ได้ออกแรงรั้งเอวตัวป่วนมันไว้อีก แต่แค่แตะไว้เบาๆไอ้หนูป่วนมันก็กลับไม่อยากผละออกห่างเสียอย่างนั้น เอนหลังพิงลงกับอกกว้างๆของคนที่เพิ่งพร่ำบอกคำหวานแต่โดยดี
“ผม.....ก็ไม่เหมือนแมลงนะ ผมไม่หลายใจเปลี่ยนดอกไม้ไปเรื่อยๆหรอก”
“พี่รู้.........”
“พี่ฟ้า.....พี่ฟ้าต้องรักษาตัวเองดีๆรู้มั้ย ห้ามทำอะไรที่เสี่ยง เพราะถ้าดอกไม้ดอกเดียวนี้เป็นอะไรไป แมลงอย่างผมคงขาดอาหารจนตายตามแน่ๆเลย”
พี่อากาศค่อยๆหมุนไหล่ไอ้ตัวเล็กที่ยืนพิงอกให้มันหันกลับมาเผชิญหน้า ส่งยิ้มหวานๆให้หนึ่งครั้ง
“ตอนนี้พี่ฟ้าอยากจูบตัวป่วนจัง”
ไอ้หนูป่วนมันก็ยิ้มเขินให้พี่ฟ้าของมัน มองแววตาเปี่ยมสุขคู่นั้น แล้วเลยแตะนิ้วชี้กับนิ้วกลางลงกับริมฝีปากของคนอยากจูบ
แล้วเลยเอาไปแตะประทับเบาๆกับริมฝีปากสีสดของตัวเอง
พี่ฟ้าของมันจะทำอะไรได้ นอกจากเริ่มรู้สึกร้อนหน้า
แล้วยิ่งมองแววตาเยิ้มๆที่ทอดมาให้เฉพาะตัวเลยยิ่งเขินแฟนตัวเองจนหน้าแดงหูแดงไปหมด
“ผมก็อยากจูบพี่ฟ้านะ”
พี่อากาศเลยจัดการให้ไอ้ตัวเล็กที่บทจะหวานก็หวานได้ไม่แพ้คนเป็นครูได้รับจูบด้วยวิธีเดียวกัน
..............................
..............................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
:z13:
พี่อากาศหยุดจี๋เอวตัวป่วนมันแล้ว และไอ้ตัวดีนั่นก็หยุดดิ้นแล้ว แถมยังซบลงกับอกพี่อากาศที่โอบกอดมันเอาไว้ทั้งตัว
ไม่นานนักพ่อหนุ่มลูกทุ่งร่างใหญ่ก็ค่อยๆโน้มตัวเข้าหาคุณแฟน แตะปากลงกับหน้าผากชื้นน้ำนั้นเบาๆแล้วก็ผละออก
<< โลกนี้มีเพียงเราสองมากมายค่ะ 555 สงสารเพื่อนแผนกับเพื่อนนุ่นจริงๆ ถูกลืมซะงั้น อิอิ
แต่มันมองจับจ้องไปเฉพาะที่หัวเหม่งของไอ้นุ่น << อุ...แอบคิดอกุศลดิแผน? ฮ่าๆ
0.0 ใบบัวกินได้ด้วยอะ? พาร์นึกว่าเค้ากินแต่ฝักกะก้านมันซะอีกค่ะพี่นุ่น อร่อยมั้ยอะคะ?
“ผม.....ก็ไม่เหมือนแมลงนะ ผมไม่หลายใจเปลี่ยนดอกไม้ไปเรื่อยๆหรอก”
“พี่ฟ้า.....พี่ฟ้าต้องรักษาตัวเองดีๆรู้มั้ย ห้ามทำอะไรที่เสี่ยง เพราะถ้าดอกไม้ดอกเดียวนี้เป็นอะไรไป แมลงอย่างผมคงขาดอาหารจนตายตามแน่ๆเลย”
<< โอ๊ยยยยยย :z3: มดไต่คอมแล้วว~ อิอิ
ขอบคุณมากค่าา..ตัวป่วนน่าฟัดจริงๆ ^0^
-
^
^
^
อร่อยยยยยยยยยยยค่ะ จริงๆนะ ใบบัวอ่อนๆที่มันยังม้วนอยู่น่ะค่ะ
ใส่ห่อหมกแทนพวกใบยอพวกโหระพา ^o^
เรื่องกินต้องรีบมาตอบ กร้ากกกกกส์ (ว่าแต่ เดี๋ยวนี้พี่นุ่นเจ็บตูดบ่อยๆ เพราะเด็กน้อยพวกนี้ชอบจิ้มคนแก่แน่ๆ เง้อออออ)
-
น่ารัก >.<
พักหลังพี่อากาศเขินตัวป่วนบ่อยนะ พี่อากาศขี้อายขึ้นหรือตัวป่วนมันกล้าขึ้นเนี่ย ก๊ากกกก
สรุปว่าไปมาๆ เขินกันทั้งพี่อากาศ ตัวป่วน และคนอ่าน 555
ปล. พี่อากาศจะเมพไปไหน แต่งกลอนสดๆได้ด้วยวุ้ย!
-
:-[ ละลายๆๆ คนอ่านตายไปเรย~~
อ่านไปย้วยไป น่ารักมากกกก
แต่ขอฮาแผนนิดนึง “นุ่น เบาก่อน เบา” <<< คาดว่าไม่ได้อยากขัดจังหวะ แต่อารมณ์แบบ...เจ็บทนไม่ไหว 55+
อ่านตอนนี้แล้วหิวข้าวเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
:-[ อ้ายๆๆๆๆ เขิลแทน :-[
กำลังเครียดๆ เซ็งๆ เลย พอมาอ่านเรื่องนี้กลายเป็นคนบ้าไปล่ะ ยิ้มไม่หุบเลยอ่ะ
อิอิ :L2:
p.s เดี่ยวนี้ไม่กล้าไปใช้เนตที่ร้านไหนแล้ว เข้าบร์อดนี้ที่ไรนึกว่าตัวเองเป็นคนบ้า เดี่ยวยิ้ม เดี่ยวร้องไห้ บางทีด่าออกมาแบบลืมตัวด้วยอ่ะ อ้าย อาย กร๊ากๆๆ
-
เอิ่มมมม
Nothing to say
ตอนนี้ความหวานมันจุกอก
ป่วน ฟ้า แผน นุ่น น่าร้ากกกกมากกก
แต่พึ่งรู้เหมือนกันนะเนี่ย ว่าใบบัวอ่อน น่ะกินได้
จุ๊บๆ คุณนุ่น
-
ใครว่ากินเปรี้ยวเท่านั้นถึงจะตาสว่างหายง่วง...
หวานๆ ก็ทำให้กระปรี้กระเปร่าขึ้นมาได้ทันตาเห็น...
คราวนี้เขากระซิบกลอนให้ฟังกันแบบสดๆ กรี๊ดดดดด จริงๆ ค่ะ
ว่าแต่...นอกจากจะตาสว่างแล้วยังแอบหิวเลยนะเนี่ย อยากกินห่อหมกบ้างอ่ะ... :กอด1:
-
น่ารักจัง
-
ึ
คุณนุ่น...คุณนุ่นเอามีดมาแทงเค้าเถอะ...ไม่ไหวแล้วนะ
เค้าจะเขิลตายอยู่แล้วเนี่ย...นั่งอ่านไปยิ้มไปแลดูคลับคล้ายคลับคลากับคนบ้าเข้าไปทุกที
ทำไมถึงได้ทั้งหวาน ทั้งน่ารัก กันแบบนี้หล่ะ...ทั้งพี่ฟ้าทั้งตัวป่วนเลยอ่ะ...อ๊ากกกกกกกกกกก
คนอ่านจะสำลักน้ำตาลตายเสียให้ได้...ไม่รู้ว่าป่านนี้น้ำในสระบัวนั้นจะกลายเป็นน้ำเชื่อมหรือยัง
ก็เล่นหวานกันไม่บันยะบันยังกันบ้างเลยอ่ะ...ไหนจะกลอนเอย ไหนจะจูบเอย...อ๊ากกกกกกกกก >////////<
อิคนอ่านขอเขิลนะ...ไม่ไหวจะทนแล้วเหอะ...เด่วขอไปตะกายฝาบ้านให้หายเขิลก่อนอะไรก่อนนะ
เพราะถ้าไม่ทำอะไรเลยเนี่ย...อิคนอ่านคงเป็นบ้าตายแน่ ๆ...ก็คนมันเขิลแทนอ่ะ...อ๊ากกกกกกกกกก >[]<
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD
-
หวานมากเลยค่ะ ช๊อบชอบบบบ
พี่ฟ้าคะ เปลี่ยนใจจากป่วนมาหาดั๊นก็ยังทันนะฮะ
ดั๊นก็น่ารักและไร้เดียงสาไม้แพ้ป่วนเลยฮ่ะ โหะ โหะ โหะ
หลงรักคนโรแมนติกเว๊ยเฮ้ย
-
โอ๊ยยย เขิลแทน
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน
ชอบมากเลย เป็นกลอนแปลกดี
อ่านไปยิ้มไป จนคนอื่นจะคิดว่าบ้าแล้วเนี้ยะ
เดี๋ยวขอไปอ่านต่อก่อนนะ
-
เข้ามากดจิ้มไข่ใหม่ทั้งสองไข่ค่ะ ^o^
ขอบคุณคนอ่านทุกท่านนะคะ จุ๊บๆกอดๆ ค่ะ :กอด1:
-
^
^
^
:z13: :z13: :z13:
จะหวานไปถึงไหนยิ่งอ่านยิ่งหวาน
น้ำตาลในเลือดจะขึ้นอยู่แล้ว o22
-
:z13: :z13:
จิ้มป้านุ่น
หลานอ่านทันปัจจุบันแล้วนะป้า หุหุ
แต่อย่างว่าล่ะนะ หลานมักจะอ่านข้ามตรงที่เขียนกลอน เพราะอ่านไม่รู้เรื่อง
ถ้าใครเขียนกลอนมาจีบผมเหมือนพี่ฟ้าจีบป่วน ผมคงเอาปืนไปกระทุ่งปากมันล่ะป้า อ๊ากกกกกกกกกกกกก พูดอะไรออกไปฟะเนี่ย ตรู
-
:o8: :o8: น้ำในคลองคงหวานเพราะเรือน้ำตาลคว่ำใส่(จากพี่ฟ้ากะตัวป่วน)
จะหวานไปไหนค่ะ 2 คนเนี่ย แก้มจะปริแล้วนะเนี่ย
-
คึคึ อายแทนจังเลยอ่ะ :-[
-
คนเดียว
"อิจฉา"
หวานไปม๊ายยยยยยย
-
หวานกลางน้ำขนาดนั้น ปู ปลา หอย กุ้ง มิสำรักน้ำตาลแย่เร้อ
-
หวานได้กว่านี้อีกมั้ยนุ่นนนนนนน จัดมา.......
+1 ค่าแมลง+ค่าดอกไม้
-
อ๊ากกกกกก
เขินเว้ยยย เขินนน
>< โดนพี่ฟ้าทำร้ายด้วยความหวาน
ตัวป่วนมาหวานตามพี่ฟ้า ยิ่งเขินไปใหญ่ ><
พี่นุ่นคะตรงตัวป่วนถามเรื่องกระทง
อ้อหลุดขำจนแม่หันมามองเลย 55555
-
คนแต่งอะ รับผิดชอบจอคอมเราด้วยนะ
มดมาไต่จอคอมเราอะ หวานเกิน อิอิ
-
ชอบมากกกกก
อ่านรวดเดียวเลยค่ะ ตั้งแต่ต้นจนจบ
อ่านเพลินดีจัง
กลอนเพราะทุกกลอนเลย แต่งได้สัมผัสดีมากเลยค่ะ
ชอบพี่ฟ้าจัง น่ารักมากเลย โรแมนติก ผู้ชายในฝันเลยล่ะค่ะ
ส่วนตัวป่วน งือออออ อะไรจะขนาดนี้ น่ารักมากอ่ะ
แบบว่าเห็นแล้วทำไมตัวป่วนถึงได้ไร้เดียงสาขนาดนี้นะ
พี่ฟ้าไม่หลงก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว
จะติดตามอ่านต่อไปเรื่อยๆเลยค่ะ
^^ คนเขียนขยันด้วยอ่ะ ชอบบๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
กลอนกรี๊ดมากพี่นุ่น อ๊ายยย อ่านไปบิดไป :-[
โรแมนติกแบบพื้นบ้านอ่า...จูบในสระบัว :o8:
เฟินคิดเรื่องกระทงเหมือนตัวป่วนเลยอ่ะ 555555
'เอาไปทำกระทง? สงสัยในเรื่องใกล้ถึงวันลอยกระทงแล้วมั้ง'
เฟินก็งง พออ่านลงมา อ้าว ตูเข้าใจผิด :laugh:
ปอลิง.พี่นุ่นสนองนี้ดน้องคนนี้หน่อย เค้าอยากเห็นสองคนนี้นอกสถานที่อ่ะ :-[
-
อร๊ายยยยยยยยยย
เขิน~
ตัวป่วนจ๋า ได้ใจม๊ากมาก ไปสอนแมนของต่ายทีสิมันจะได้หวานกันเสียที!
-
.
.
โอ้ย พี่ฟ้า! หวานกันอีกแล้ว
หวานกันไม่เกรงอกเกรงใจเพื่อนๆเลยนะ
อ่านไปยิ้มไป น่ารักใจจะขาด!
-
:o8: :o8:
เขินแทนเพื่อนนุ่นกับเพื่อนแผน
ต้องมาเห็นฉากหวาน ๆ ของพี่ฟ้ากับตัวป่วน
แม่จ๋าของพี่ฟ้าน่ารักอ่ะ ขอกอดที :กอด1:
พี่ฟ้าพาตัวป่วนเข้าบ้านมาหาพ่อจ๋ากับแม่จ๋าสองครั้งแล้ว
เมื่อไรตัวป่วนจะพาพี่ฟ้าเข้าบ้านไปหาพ่อกับแม่ตัวป่วนละ
อยากรู้ว่าพ่อกัยแม่ตัวป่วนจะน่ารักขนาดไหน
รอตอนต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้คะ :L2: :L2:
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ฉ้านนนนน อ่านกลอนไม่รู้เรื่องคนเดียวง่ะ
-
:o8:
พี่นุ่น :กอด1:
-
หวานไปมั้ย ดั่งได้ลิ้มลองเอง
ชะเอิงเอย พี่ฟ้าจงมาเป็นของช้าน ตรูจะเอาๆๆๆๆๆ
ตบเเย่งชิงกะน้องป่วน
-
ตัวป่วนกล้ายั่วมากขึ้นจนพี่ฟ้าเขินบ่อยๆ
เรื่องนี้สองหนุ่ม(ฟ้า-แผน)กลัวเมียแน่นอน อิอิ
-
โอ๊ยยยยย Hyperglycemia แล้วคร้าบพี่น้องงงงง
ชอบกลอนจัง เพราะทุกตอนเลยยยยย
-
อะไรจะหวานไม่แคร์สื่อแบบนี้ ผู้ชายอย่างพี่ฟ้าหาซื้อได้ที่ไหนอ่ะ อยากได้ๆๆ
-
:z1: :impress2: :impress2:
-
จูบกันกลางน้ำแบบนี้ แล้วเพื่อนทั้งสองไม่เขินแทนหรอกเหรอ อิอิ
-
จูบนี้มีรสหวานจริงป่าว ไหน มาให้ผมลองชิมบ้างซิคับ :m20:
-
พี่อากาศเคอะ หวานไม่อายปลาในน้ำ นกบนฟ้า เด็กน้อยตาดำๆสองคนนั้นเลยนะคะ
กลอนเพราะๆแบบนี้ต้องพูดไปสบตาไปชิมิถึงจะฝังลึกถึงใจ งี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เจ้านุ่นไม่เก็บอาการเลยนะลูก ข่วนเพื่อนแผนเนื้อจะหลุดอยู่แล้ว 555
+1 คร้า
-
ง่า........แวะเข้ามาบอกว่า
คืนนี้เจอกันนะคะ มาแน่ๆค่ะ อาจจะดึก แต่จะเขียนตอนต่อไปให้เสร็จให้ได้เลย
คนเขียนไม่ได้หายไปไหนนะคะ เพียงแต่มีกลุ่มเด็กน้อยมายัดเยียดบทให้แบบทั้งเขียนบททั้งแสดงเอง เลยมัวไปพยายามเขียนอยู่น่ะค่ะ
(แอบกระซิบว่าเรื่องนั้น เขียนยากโก้ดดดด แบบว่าตอนล่าสุดที่นุ่นเขียนลงไปนี่ทั้งดราม่าทั้งแอคชั่นเลย ไม่เคยเขียนก็ต้องเขียน หงิงๆ)
ปล.ใครอยากรู้ว่าเรื่องอะไรที่เขียนอยู่ตามไปดูตามลิงค์นะคะ รวมกันเขียนกับพี่ๆน้องๆหลานๆหลายคนมากเลยค่ะ :impress2:
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=15846.0
-
คิดถึงตัวป่วนกับพี่ฟ้าจังเลย~~
-
ในที่สุดก็ตามอ่านทันสักที วันเดียวจบ มาราธอนจริงๆ :really2:
เรื่องนี้ทำคนเป็นเบาหวานได้เลยนะพี่นุ่น
>w< ชีวิตขาดหวานไม่ได้ แอร๊ยยย
พี่ฟ้าจะทำตัวน่ารักไปถึงไหนคะ :-[ เขินแทนน้องป่วนแล้วเนี่ย
-
เง้อออออออออออ
คือว่า..ยังไม่เสร็จ ไม่ใช่อะไรนะคะ แต่ว่าเขียนออกมาเป็นสองแบบ ตอนต่อไปเลยยังเลือกไม่ถูกว่าจะลงแบบไหนดี
แต่ๆๆๆ เอากลอนมาฝากสองบทสี่บาทก่อนนะคะ
แอบบอกว่า กลอนบทนี้เป็นบทแรกที่เขียนขึ้นมาค่ะ ก่อนเริ่มเขียนเรื่องของตัวป่วนกับพี่อากาศอีก
ที่เขียนกลอนนี้ขึ้นมาเพราะตอนนั้นคิดอยู่ว่าถ้าจะเขียนกลอนให้ได้อารมณ์ทั้งโรแมนติคและอีโรติคในคราวเดียวกัน
โดยไม่ต้องทำตามธรรมเนียมอัศจรรย์จะเป็นยังไง ลองอ่านกันดูนะคะ แล้วเข้าใจแค่ไหน คิดไกลรึเปล่า ลองบอกกันบ้างนะคะ
จะกลับไปอ่านที่เขียนทั้งสองแบบ แล้วเลือกมาแปะภายในวันนี้ค่ะ :กอด1: :กอด1:
..............................
"จะรัดรึงขึงขืนไม่ลื่นหลุด จะยื้อยุดฉุดโฉมละโลมหมาย
จะพาดพันกระสันสวาทไม่คลาดคลาย จะรั้งเจ้าไว้แนบกายไม่ปล่อยมือ"
ขอโทษที่ตอนต่อไปไม่มาตามที่บอกนะคะ คุณpattybluet กอดดดดดดดดดดดดดค่ะ
-
^
^
^
^
:z13:
:m25:
ตายๆๆๆๆ คุณนุ่น อ่านกลอนแล้ว :jul1: ตายไปเลย...
ไม่ต้องรอให้จิ้นนาน อ่านปุ๊บมาเป็นฉากๆ เลย ฮ่าๆๆๆๆ (หรือว่าเราทะลึ่งวะเนี่ย)
ปล.ถ้าตัดสินใจไม่ได้ ก็เอาลงทั้งสองแบบเลยค่ะ กำไรคนอ่าน ฮ่าๆๆๆ :กอด1:
-
อ่านกลอนแล้วจิ้นไกลเลยจ๊ะ :m25:
-
"จะรัดรึงขึงขืนไม่ลื่นหลุด จะยื้อยุดฉุดโฉมละโลมหมาย
จะพาดพันกระสันสวาทไม่คลาดคลาย จะรั้งเจ้าไว้แนบกายไม่ปล่อยมือ"
o13 เหมือนเคยจ๊ะนุ่น :L2:
-
กลอนชวนสยิว
-
กลอนหวาดเสียวอย่างเคยเลยนะคับ :o8:
-
กลอนพาคิดลึก :z1:
อ่านแล้วได้ 'รมณ์ S นิดๆ นะคะ หุหุ
:กอด1: คุณนุ่นแน่นๆ
เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมค่ะ
-
"จะรัดรึงขึงขืนไม่ลื่นหลุด จะยื้อยุดฉุดโฉมละโลมหมาย
จะพาดพันกระสันสวาทไม่คลาดคลาย จะรั้งเจ้าไว้แนบกายไม่ปล่อยมือ"
v
v
v
v
แปลเป็นอังกฤษให้หน่อยป้า ไอ้เบียร์อ่านไม่ออก
-
นี่เค้าไม่ได้หื่นใช่ป่ะ???...แต่เพราะกลอนมันพาไปใช่ม่ะ???
ทำไมเค้าถึงรู้สึกเหมือนกับว่าเลือดกำเดาจะพุ่งล่ะ???
อ๊ากกกกกกกกกก...จิ้นไปไกลถึงดาวพลูโตแล้วนะเนี่ย
คุณนุ่นก็นะ...เอาอะไรมาให้เค้าอ่านตอนดึก ๆ แบบนี้หล่ะเนี่ย
เด่วคืนนี้ก็ไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันพอดี....อ๊ะ ๆ ๆ ๆ...อย่าคิดไปไกลกันนะจ๊ะ
แค่จะไปอ่านนิยายเรื่องอื่นต่อเท่่านั้นเอ๊งงงงงงง (เสียงสูง)...หึหึหึ - -+
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD
-
อันผู้ชายมีมากมายบนท้องถนน แต่สักกี่คนที่จะแมนแท้
เดินเดินไปส่งสายตาลับลับแลแล ใช่แน่แท้ถ้ามันจ้องมา สบตาเรา
-
:กอด1: พี่นุ่น...คิดถึงพี่ฟ้ากะตัวป่วน คิดถึงพี่นุ่นด้วยค่าา (เรื่องนั้นยังไม่ได้ไปอ่านต่อเลยอ่าา)
มาจิ้มบวกๆให้กลอนนะคะ
วันนี้ขอไปนอนก่อนละค่ะ ไม่สบายย TT
-
โอย.......ยาวและยาก และ ในที่สุดก็สำเร็จจนได้
เชิญมาอ่านกันเลยนะคะ คู่นี้ อิอิ ทำคนเขียนเขินตลอดเวลาเลยค่ะ :impress2:
.....................
.....................
ตอนที่๓๙ กี่คะแนน???
“ฟ้า ทำอะไรเกินเลยกับน้องไปแล้วใช่มั้ย?”
“ครับ”
“ทางบ้านน้องรับรู้แล้วรึยัง?”
“รับรู้แค่ว่าผมกับน้องคบกันอยู่ครับ”
.......................
.......................
สรุปว่าคืนนี้ทั้งสี่คนต้องอยู่ค้างบ้านที่สุพรรณ เพราะมัวแต่เล่นกันจนลืมเวลา
กว่าจะทำกับข้าวกว่าจะกินข้าวก็ย่ำค่ำ พ่อจ๋าแม่จ๋าเลยบอกให้ไอ้คุณนุ่นโทรแจ้งคุณนายของมันซะ
แล้วด้วยความที่กลัวคุณนายของมันจะเป็นห่วงลูกสาวคนเดียว แม่จ๋าก็เลยคุยกับคุณนายแกเสียเอง
แล้วก็เป็นแม่จ๋าของพี่อากาศอีกนั่นแหละที่จัดการให้ไอ้นุ่นไปนอนด้วย ส่งพ่อมานอนห้องของพี่ชมพูกับพี่อากาศ แล้วให้ไอ้หนูป่วนนอนห้องพี่อากาศสองคนกับไอ้เพื่อนแผน
ไอ้คุณนุ่นที่ไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามาแม่จ๋าก็จับเล่นแต่งตัวตุ๊กตาเสียสนุกมือ ก็ปกติแม่จ๋าเคยมีลูกสาวเสียที่ไหน
ไอ้นุ่นมันก็ชอบสิ ก็คุณนายของมันไม่เคยมาทำอะไรแบบนี้เลยนี่
คุณนายของมันเป็น working woman เต็มตัว ใช้เวลาอยู่ที่ทำงานมากกว่าบ้าน ผู้หญิงบ้านี่เลยแอบขาดความอบอุ่น โหยหาความรักความเมตตาน่าดู พอมาถูกแม่จ๋าของพี่อากาศจับเปลี่ยนผ้าถุงผ้านุ่งเป็นสิบผืน แถมไอ้กลิ่นน้ำปรุงที่ติดใจหนักหนาแม่จ๋าก็เอามาประพรมให้ เลยสนุกสนานน่าดู
พอถึงเวลานอน พี่อากาศผู้น่าสงสารอยากนอนกอดแฟนก็ไม่ได้กอด ก็ได้แต่เดินตามไปส่งถึงหน้าประตูห้องนอน
ยืนส่งสายตาบอกว่ารักนะ พี่รักตัวป่วนนะครับอยู่เป็นนาน
ไอ้หนูป่วนก็ไม่น้อยหน้า ส่งสายตากลับมาว่า ครับ ผมก็รักพี่
พี่อากาศกับไอ้หนูป่วนปิดท้ายการสนทนาด้วยสายตา โดยการที่ไอ้หนูป่วนเหลือบตามองไปซ้ายทีขวาที แอบลุกลี้ลุกลน เห็นว่าปลอดคนก็เขย่งตัวจุ๊บเร็วๆที่สองแก้มของคนยืนส่งเข้านอน แล้วถึงผลุบเข้าไปในห้อง
พี่อากาศยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ฝันดีตั้งแต่ก่อนนอนได้แค่ชั่วครู่ก็ถูกพ่อจ๋าเรียกไปซักฟอก
“ฟ้า ทำอะไรเกินเลยกับน้องไปแล้วใช่มั้ย?”
“ครับ”
“ทางบ้านน้องรับรู้แล้วรึยัง?”
“รับรู้แค่ว่าผมกับน้องคบกันอยู่ครับ”
ไม่มีการพูดพร่ำทำเพลงพอเข้ามาอยู่ในห้องนอนกันแค่สองคนกับลูกชายคนโต พ่อจ๋าก็ยิงคำถามตรงเข้าเป้าทันที
พี่อากาศเองก็ไม่ต่าง พ่อจ๋าถามมาก็ตอบไป ลูกผู้ชายนี่เนอะ จะมัวปิดบังอยู่ทำไมล่ะ
“รู้ใช่มั้ยฟ้า ว่าควรทำยังไงต่อ”
“ครับ ผมจะจัดการให้เรียบร้อย”
รับปากรับคำเป็นมั่นเหมาะแล้วพี่อากาศก็ตั้งท่าจะสวดมนต์ก่อนเข้านอน พอดีกับเสียงของพ่อจ๋าลอยมาอีกประโยค
“แล้วก็....ทีหลังถ้ารู้ตัวว่าจะทำอะไรกันแรงๆก็ อย่าให้น้องใส่เสื้อเปิดคอแบบนี้นะ”
เท่านั้นแหละ พี่อากาศที่สงสัยอยู่ว่าพ่อจ๋านึกยังไงขึ้นมาถึงพูดเรื่องนี้ก็ได้รู้ ว่าไอ้ร่องรอยที่ทำไว้บนตัวคุณแฟนนั่นผ่าไปเตะตาพ่อจ๋าเข้าน่ะสิ
สงสารพ่อจ๋า พูดเสร็จก็เขินลูกชายตัวเอง เลยทำเนียนล้มตัวลงนอนดึงผ้าห่มมาคลุมโปงทั้งอากาศอ้าวๆซะอย่างนั้น โถ........น่าสงสารจริงๆ
....................................
....................................
“พี่ฟ้า พร้อมแล้วจริงๆนะ?”
“จริงสิครับ พี่พร้อมนานแล้วด้วยซ้ำ ตัวป่วนแหละ พร้อมจะพาพี่ไปพบพ่อกับแม่รึยัง?”
“โอเค งั้นพี่ฟ้าว่างวันไหนอ้ะ เอาแบบติดกันสักสองสามวันนะ เดี๋ยวๆให้ผมโทรไปบ้านก่อน.....”
####ตื้ดดดดดดดดดดด ตื้ดดดดดดดดดดด####
“ฮัลโหลลลลลล คุณนายคร้าบบบบบบบบ”
//ว่าไงตัวเล็ก? ปิดเทอมแล้วเมื่อไหร่จะกลับบ้าน ทีบ้านแฟนน่ะไปได้นะ เดี๋ยวชั้นก็งอนซะเลย//
“ก็นี่ไง จะไปอยู่เนี่ยคร้าบบบบบบบบ”
//จริงนะ อยู่กันสองคนตายาย ลูกสามคนหายโม้ดดดด แม่กับพ่อเบื่อขี้หน้ากันจนจะทะเลาะกันตายแล้วเนี่ย//
“แม่......คือพี่ฟ้าเขาขอไปด้วย”
//ต๊ายยยยยย จริงอ้ะ นี่ๆแฟนไอ้ตัวเล็กจะมาฝากตัวแน่ะพ่อ//
เอ่อ....มีหันไปบอกคนข้างๆด้วย ไหนว่าจะทะเลาะกันตายไง ทำไมถึงมาอยู่ใกล้ๆกันได้ล่ะ
“แม่ก๊อออออออ”
//ว่าไงไอ้ตัวป่วน แล้วจะมากันวันไหน?//
“ก็พี่ฟ้าก็ถามอยู่แต่ผมโทรมาถามพ่อก่อนว่าอยากให้ไปวันไหน แหะๆ”
//จะมาวันไหนก็มา พ่อคิดถึง แป๊บนะ แม่ๆปุ่นจะมาวันไหนนะ?//
“หืม? พี่ปุ่นจะกลับมาด้วยเหรอพ่อ โอ๊ยๆๆคิดถึงพี่ปุ่นอ้ะ”
//งั้นรออีกสองอาทิตย์ค่อยมาละกัน มาอยู่สักสัปดาห์ได้ก็ดี ปุ่นมันได้หยุดยาวห้าวันเป็นครั้งแรกในรอบสองปี เดี๋ยวพ่อโทรบอกปิ่นด้วยดีกว่า//
“เดี๋ยวผมโทรหาพี่ปิ่นเองพ่อ เออ ถ้าไงผมเอาเพื่อนไปอีกคนนะครับ”
//คนไหน? นุ่นเหรอ?//
“ช่ายยยยยยยยย เดี๋ยวลองถามมันดูว่าอยากไปรึเปล่า แต่อย่างมันคงไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว”
//น่ารักป้ะ? เผื่อจะยุให้ปุ่นมันจีบ//
“โหยแม่ ไม่ทันแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ”
//ทำไมล่ะ? นุ่นมีแฟนแล้วเหรอ?//
“ไม่มีก็เหมือนมี คนนี้ไอ้แผนมันจอง”
//เร้อออออออ แต่เดี๋ยวก่อน แค่จองนี่ งั้นก็ยังว่างสิ เดี๋ยวเชียร์ให้ปุ่นดีกว่า ฮะๆๆๆ//
“ฮ่าๆๆๆน่าสนุกนะแม่นะ/ พี่ฟ้า อีกสองสัปดาห์อ้ะ ว่างเปล่า?”
น่าน ไม่ใช่แค่ทางโน้นนะที่มีคนให้หันไปถามใกล้ๆ ทางนี้ไอ้หนูป่วนมันก็ไม่น้อยหน้า หันไปถามคนนั่งซ้อนอยู่ด้านหลังที่คอยเงี่ยหูฟังบทสนทนาพ่อแม่ลูกเขาอยู่ตลอด แถมพอช่วงไหนไอ้หนูป่วนมันหัวเราะพี่ฟ้าของมันก็จะพลอยยิ้มกว้างตามไปด้วยทุกที
“ว่างครับ เดี๋ยวพี่รีบเคลียร์งานรอเลย”
//อะไรกันๆ ค่ำมืดป่านนี้แล้วยังอยู่ด้วยกันอีกเหรอป่วน ไหนให้พี่ฟ้าเรามาพูดกับแม่หน่อยซิ//
น่าน.....ใจหายแวบเลยสิไอ้หนูป่วน ถึงจะเข้าใจว่าลูกชายรักกับผู้ชายก็ไม่ได้หมายความว่าแม่จะนึกภาพลูกชายตัวเองมีสัมพันธ์ทางกายกับผู้ชายคนอื่นแล้วยังนิ่งได้หรอกนะ....
“พี่ฟ้า อ้ะ แม่จะคุยด้วย”
“สวัสดีครับคุณแม่ ฟ้าครับ”
พี่อากาศที่กึ่งนั่งกึ่งนอนพิงหลังอยู่กับหัวเตียงโดยมีคุณแฟนตัวเล็กนั่งพิงซ้อนอยู่ด้านหน้าตรงหว่างขาชันตัวขึ้นมานั่งหลังตรงทันที
//ฟ้า.....ป่วนน่ะเป็นลูกคนเล็ก ทั้งพ่อทั้งแม่แล้วยังพี่อีกสองคนดูแลมาอย่างดี ฟ้าคงเข้าใจนะว่าแม่รู้สึกยังไง//
“ครับ”
//แล้วนี่สองคนอยู่ที่ไหนกัน?//
“อยู่ห้องผมครับ”
//ห้อง? หมายถึงหอพัก อพาร์ตเมนท์ หรือว่าบ้าน?//
“ห้องในคอนโดครับ ผมอยู่กับน้องชายอีกคน”
//น้องชาย?//
“ครับ น้องชายแท้ๆพ่อแม่คนเดียวกัน”
//ตัวป่วนไปค้างบ้านฟ้าบ่อยมั้ย?//
“ไม่บ่อยครับ เพิ่งจะมาตอนสอบเสร็จนี่เอง”
//อืม....วันนี้แค่นี้ก่อน ป่านนี้ไอ้ตัวเล็กของแม่สงสัยแย่แล้วมั้งว่าคุยอะไรกันนัก แล้วเราค่อยคุยกันตอนฟ้ามาบ้านดีกว่า//
“ครับ คุณแม่”
................................
................................
แม่กับพ่อของไอ้หนูป่วนวางสายไปแล้ว พี่อากาศตัวโตยังคงไม่พูดอะไร มีแต่เสียงถอนหายใจดังเฮือกๆ
จนไอ้หนูป่วนมันทนไม่ไหวจากที่นั่งอิงเอาหลังพิงอกพี่เขาอยู่ มันเลยหมุนตัวเปลี่ยนเป็นคุกเข่าอยู่ตรงหน้าพี่อากาศ หันตัวเข้าหา แล้วเอาสองมือประคองแก้มของคุณแฟนเอาไว้
“พ่อกับแม่ผมใจดีออกพี่ฟ้า ไม่เห็นต้องกลัวเลย”
“ไม่ได้กลัวหรอกครับ พี่แค่กำลังคิดว่าต้องเตรียมตัวยังไงบ้าง ต้องทำยังไงให้ครอบครัวของป่วนเชื่อว่าพี่ดูแลป่วนได้จริงๆ”
พี่อากาศเห็นปากแดงๆมาขยับขึ้นลงส่งเสียงอยู่ตรงหน้าก็อดไม่ไหวต้องดึงเข้ามาจุ๊บไปตอบไป
“ผมก็ผู้ชายนะ พี่ไม่ต้องมาดูแลผมขนาดนั้นหรอก”
ไอ้นี่ก็ไม่น้อยหน้าพูดจบประโยคทีก็ต้องจุ๊บพี่อากาศแกที
สงสัยมันกลัวอาจารย์พี่ฟ้าตัดคะแนนมั้ง อาจารย์ทำอะไรลูกศิษย์เลยต้องทำตามด้วย
“ก็พี่รักของพี่ พี่ก็ต้องอยากดูแลสิ เป็นเรื่องธรรมดาออก หรือตัวป่วนว่าไม่จริงครับ?”
เออเนอะ จูบเข้า กว่าจะคุยกันจบปากไม่เจ่อให้มันรู้ไป
“งั้นเราก็ต้องสลับกันดูแลสิ เพราะผมก็รักพี่เหมือนกันนี่”
ไอ้หนูป่วนมันเอามือปิดปากคุณแฟนที่กำลังจะยื่นเข้ามาจุ๊บแบบต่อเนื่อง แล้วตั้งท่าจะเถียงจนกว่าจะชนะ
“แต่พี่ฟ้ารักตัวป่วนมากกว่านะ”
อาจารย์อย่างพี่อากาศมีหรือจะเสียท่าแค่เพราะถูกปิดปาก พี่แกเล่นแลบลิ้นออกมาเลียเข้าเป้ากลางฝ่ามือที่ยื่นมาปิดปากนั่นทันทีแล้วบอกรักขั้นกว่า พร้อมยิ้มใส่ตาไอ้ตัวเล็กที่ตกใจจนชักมือออกแทบไม่ทัน
“ใครว่าล่ะ ผมสิรักพี่ฟ้ามากกว่าอีก”
ตกใจก็ส่วนตกใจ แต่ไอ้ความอยากเอาชนะมันไม่เข้าใครออกใครเนอะตัวป่วนเนอะ
“งั้นเรามาพิสูจน์กัน”
พูดจบประโยคนี้แทนที่จะยื่นหน้าเข้าไปป้อนจูบให้ตัวป่วนมันเหมือนเคย พี่อากาศจอมเจ้าเล่ห์ก็กลับออกแรงดันตัวไอ้คนทำปากยื่นแก้มป่องที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าให้ลงไปนอนหงายแผ่อยู่กลางเตียง
“เฮ้ย!! พี่ฟ้า”
“ว่าไงครับ?”
ไม่รอให้เสียเวลา พี่อากาศก็จัดการลงมือปลดกระดุมเสื้อชุดนอนตัวป่วนมันทันที ปลดได้หนึ่งเม็ดก็ก้มลงไปจูบแผ่นอกขาวๆที่ค่อยๆเผยออกมาให้เห็นหนึ่งครั้ง
แล้วพอเลื่อนมือลงไปตามสาบเสื้อถึงกระดุมเม็ดต่อไปพี่อากาศแกก็เงยหน้าขึ้นมาส่งสายตาที่บอกให้รู้ไปถึงไหนๆแล้วว่าต้องการอะไร ขนาดไอ้หนูป่วนถึงกับรู้สึกว่าตัวเองถูกบ่วงเถาวัลย์เหนียวๆรัดไว้แน่น แน่นจนดิ้นไม่ออก แถมแค่จะเปิดปากออกเสียงประท้วงยังทำไม่ได้เลย
“อือออออออ.....”
ตัวป่วนมันปิดเปลือกตาลงช้าๆ ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับสัมผัสแผ่วผิวที่คนรักกำลังหยิบยื่นให้
บทเรียนภาคปฏิบัติคราวนี้พี่อากาศไม่ยอมเริ่มด้วยการทวนภาคทฤษฎีเหมือนเคย แต่กลับเริ่มด้วยการสาธิต และเรียกร้องการปฏิบัติตอบโต้จริงอย่างเต็มรูปแบบ
“ลืมตานิดสิครับ มองพี่นะคนดี”
เสียงทุ้มนุ่มที่เริ่มสั่นพร่าตามแรงอารมณ์กระซิบเรียกร้อง พร้อมกับที่ริมฝีปากผ่าวร้อนแตะประทับลงบนเปลือกตาทั้งสองข้าง
“พี่ ฟ้า......ผม....”
เสียงเรียกชื่อขาดห้วงผสานเสียงหัวใจที่เดี๋ยวดังระรัวเดี๋ยวผ่อนลงช้าอย่างไร้จังหวะ ซึ่งพี่อากาศรู้สึกได้ผ่านฝ่ามือหนาที่ทาบกับแผ่นอกของไอ้ตัวเล็กข้างล่างจนสนิท แล้วปล่อยค้างไว้อย่างนั้นเหมือนกับตั้งใจจะถ่ายเทความร้อน
ใบหน้าของตัวป่วนยิ่งร้อนขึ้นอีกเมื่อค่อยๆแข็งใจเปิดเปลือกตาขึ้นมา แล้วสบเข้ากับดวงตาบรรจุความปรารถนาที่เอ่อจนล้นของคนที่ทอดสายตามองมาจากด้านบน ไอ้ตัวเล็กของพี่ฟ้าจึงค่อยๆเลื่อนมือที่ทอดอยู่ข้างลำตัวขึ้นแตะไปที่ริมฝีปากของพี่อากาศ บอกด้วยท่าทางว่าตัวเองต้องการอะไร
พี่อากาศที่พร้อมจะตามใจอยู่แล้วก็โน้มตัวลงมาป้อนจูบให้อย่างเต็มใจ จนเสียงครางบ่งบอกความพอใจดังออกมาจากลำคอของไอ้คนขอให้จูบ พี่อากาศแกก็ยันตัวขึ้นมาอีกครั้ง
“พี่รักตัวป่วนนะ”
คำรักถูกส่งมาอีกครั้งพร้อมกับสายตาที่ส่งผ่านความร้อนแรงยิ่งกว่าเดิม คราวนี้มือของไอ้หนูป่วนเลยวางทับลงบนหลังมือของพี่อากาศข้างที่แนบอยู่กับอกของมันแล้วเลยออกแรงขยับมือลูบไล้ไปบนหลังมือใหญ่นั้น ตาก็ประสานกับตาของอีกคนไม่ผละหนี
พี่อากาศยอมตามใจตามเคย ค่อยขยับมือร้อนๆนั่นคลึงเคล้าไปทั่วทั้งแผ่นอก สายตาก็จ้องจับไปที่ใบหน้าของไอ้ตัวเล็กข้างล่างที่เปลือกตาค่อยๆหรี่ปรือลง ปลายลิ้นสีสดยื่นออกมาแลบเลียริมฝีปากของตัวเองจนชุ่มฉ่ำ
พอรู้สึกว่ามือที่ลูบไล้เนื้อตัวอยู่หยุดการเคลื่อนไหวลง ไอ้หนูป่วนมันถึงลืมตาขึ้นมาเห็นว่าพี่ฟ้าของมันถอยตัวออกไปและกำลังดึงเสื้อขึ้นเตรียมถอดออกทางศีรษะ มันก็ลุกขึ้นตามมาทั้งๆที่ทั้งเนื้อทั้งตัวเหลือเสื้อนอนที่ยังคาอยู่ที่หัวไหล่อยู่ตัวเดียว
ยื่นมือสั่นๆออกไปช่วยพี่เขาถอดเสื้อเสร็จ พี่อากาศที่ทอดสายตามองหน้าแดงๆของตัวป่วนด้วยความแปลกใจเลยยิ่งแปลกใจมากขึ้นอีก เมื่อเห็นว่าวันนี้นอกจากจะบริการถอดเสื้อแล้ว ไอ้หนูป่วนมันยังแถมเลื่อนมือไปที่ขอบกางเกงแล้วค่อยๆดึงลงให้ด้วย
“ผมรักพี่ฟ้านะ”
ตัวป่วนมันเงยหน้าขึ้นสบตากับพี่อากาศที่ยังยืนงงอยู่ปลายเตียง แล้วก้มลงจูบลงไปที่ส่วนหัวท่อนเนื้อที่กำลังแข็งตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว
“ป่วน....”
เสียงเรียกชื่อที่หลุดออกจากปากของพี่อากาศทั้งพร่าทั้งสั่นจนแทบจะฟังไม่เป็นคำ ความตื่นเต้นที่เกิดขึ้นเมื่อได้รับสิ่งที่ไม่คิดว่าจะได้แทบจะทำให้ลืมหายใจ
“บทนี้พี่ฟ้าเคยแต่สาธิต ยังไม่เคยให้ผมลองทำสักทีเลย แล้วเมื่อไหร่ผมจะทำเป็นล่ะ”
“งั้นวันนี้ ลงมือปฏิบัติจริงได้เลยนะครับ แล้วพี่จะบอกว่าได้คะแนนเท่าไหร่”
“อืม....พี่ฟ้า ตกลงว่า......ผม ได้กี่ คะแนน”
“อือ.....สี่ สิบ......เก้า หะ ครับ”
“อะไร อย่างนี้....ผมก็ติดเอฟ...หะ..สิ”
“ไม่.....หะ...เป็นไร อ่า.....เดี๋ยว....พี่ติวให้....บ่อยๆ”
“อะ .......อื้อ อื้อ”
“......................”
“............................”
“..................................”
........................
........................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
อืมมม
49คะแนน
ป่วนมาติวกับผมมา
+1ให้ป่วน คะแนนจะได้ไม่ติดเอฟ
จุ๊บๆ
-
อี๋ ได้แค่ 49 เป็นแผนล่ะสิ
ให้ตก จะได้ติวบ่อย ๆ สอบบ่อย ๆ
ร้ายนะเนี่ยะ พี่ฟ้า
-
:z1:
ท่าทางวิชานี้ไอ้หนูป่วนของเราจะติด F นะ...
พี่ฟ้าแกคงอยากให้ลงเรียนใหม่เรื่อยๆ :-[
-
^
^
^
จิ้มมมมมมมมม จึกๆ คุณไนท์
เค้นแระ ได้แค่นี้ เขินมากมายค่ะ :impress2: :impress2:
-
โหยยยยยยยย...ให้คะแนนน้อยไปมั้ยอ่ะพี่ฟ้า
เอ๊ะ...หรือว่านี่เป็นแผนของพี่ฟ้า...แบบว่าให้ตัวป่วนสอบตก
พี่ฟ้าจะได้ให้น้องมาซ่อม แล้วก็ติวเพิ่มอะไรอย่่างนี้...หึหึหึ - -+
ร้ายนะเนี่ยพี่ฟ้า...แต่ก็นะ...เป็นใครก็คงอยากจะให้สอบตกแบบนี้แหล่ะ
แบบว่ารู้ ๆ กันอยู่ไง...กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คู่นี้เค้ายังหวานกันอย่างเสมอต้นเสมอปลาย...หวานจนคนอ่านน้ำตาลในเลือดแทบจะพุ่งปรี๊ดดดดดด
แล้วนี่พี่ฟ้าจะต้องไปบ้านตัวป่วน...โอ้ววววววววววววว...ไม่รู้ว่างานนี้จะเจออะไรบ้างนะเนี่ย
หวังว่าพี่ฟ้าคงจะผ่านด่านได้สบาย ๆ นะ...อิอิ...แต่เอิ่มมมมมมม...พ่อจ๋าเนี่ย...เค้าตรงประเด็นดีนะ
ไม่มีเกริ่นนำ...มาถึงก็เข้าหาจุดไคล์แมกซ์เลย...อ๊ากกกกกกก...ชอบตอนที่พ่อจ๋าเขิลอ่ะ 55555555
น่ารักดีอ่ะ...อิอิ...เป็นใคร ใครไม่เขิลก็ไม่ไหวแล้วนะ...หลักฐานมันฟ้องอ่ะ หลักฐานมันฟ้อง...หึหึหึ - -+
รออ่านตอนต่อไปนะฮะคุณนุ่น XD
-
ยังดีนะแค่ติดเอฟ ถ้าติดรอแล้วสงสัยจะแย่แน่เลย
-
:m25: :m25:
-
โอ้! หนูป่วนต้องทำแบบฝึกหัดบ่อยๆแล้วล่ะนะ
ถึงจะผ่านโปรไปนะ! ฮี่ๆ
-
ขยันติวเข้านะตัวป่วนเดี๋ยวก็ได้คะแนนเต็ม100เองแหละมีครูดีมันยังงี้แระ :impress2:
-
แอร๊ยย ตัวป่วนติดเอฟ ซ่อมด่วน :haun4:
เป็นกำลังใจให้พี่ฟ้าชนะใจพ่อตา แม่ยาย และพี่เมียทั้งสอง คิคิ
+1 ขอบคณค่ะ รออ่านตอนต่อไปน้าาา
เฮ้ออ...ฝึกสอนแล้วไม่ค่อยจะว่าง อาศัยนั่งจิ้นนักเรียนในโรงเรียนไปก่อน เยอะซะด้วย เพราะชายล้วน กร๊ากๆๆ
-
ถ้าป่วนจะตกวิชานี้ก็ไม่เห็นแปลก เพราะไม่เชี่ยวชาญไงคะ
-
นี่พี่ฟ้ากะจะให้ตัวป่วนติวบ่อยๆ เหรอค่ะ
ให้แค่ 49 คะแนนเอง เอางี้เพิ่มให้อีก 1 แล้วกาน
o13
-
หุหุ อ่านแล้วเสียเลือดเลยอ่ะ :pighaun:
-
โหหหหหหหหหหหหหหห จะติวให้บ่อยๆ เลยเหรอ
ติวด้วยดิ ผมก็ไม่ถนัดวิชานี้เหมือนกันนะ
-
พี่ฟ้าแกล้งกดคะแนนตัวป่วนใช่มั้ยเนี่ย น้ำเสียงตอนให้คะแนนไม่ชวนเชื่อเลย :z1:
จะได้ไปบ้านตัวป่วนแล้ว สมาชิกครบด้วย โหยยย ตื่นเต้นแทนพี่ฟ้าเลยเนี่ย
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
ร้ายกาจมากพี่ฟ้า ให้ตัวป่วนติดเอฟ
จะได้มาแก้บ่อย ๆ ใช่มั้ยละ คริ ๆ
-
แผนพี่ฟ้าใช่มะ
ติดเอฟ ต้องซ่อม :laugh:
+1
-
น้องตัวป่วนจ๊ะ ให้ป้าช่วยติวให้นะ รับรองโดนพี่ฟ้าซ่อมหลายตลบ อิอิ
-
อาจารย์พี่ฟ้า กดคะแนนแน่ๆเลยอ่ะ
ว่าแต่ตัวป่วนต้องซ่อมอีกกี่รอบอ่ะเนี่ย น่าสงสารจังเนอะ :z1:
-
อ่านตัวป่วน กับพี่ฟ้า พาใจหวิว
ดังครูติว วิชารัก หนักใจหลาย
ด้วยเรื่องราว บรรเจิด เพริศพริ้งพราย
สมใจหมาย สุขสม อารมณ์ปอง
น้องนุ่นแต่ง แสนสนุก สุดเสพติด
มุ่งพิชิต อ่านตะลุย หมดทั้งผอง
ขอขอบคุณ จากใจ สมดั่งปอง
ป่วนและพวกพ้อง รออ่านต่อ ตอนต่อไป
สนุกมากกกกกกค่ะ เพิ่งจะเข้ามาอ่าน (ดีใจที่ไม่พลาดเรื่องดีดีอย่างนี้)
อ่านแล้วอารมณ์ดียิ้มแก้มตุ่ยทั้งวันเลยค่ะ
เรื่องราวความรักของป่วนและพี่ฟ้าน่ารักและอบอุ่นมากกกกกก
แถมยังได้เคลิบเคลิ้มกับบทกลอน โดยเฉพาะ"พญางู"ในบทอัศจรรย์ o13
ปล.พี่ฟ้าต้องขยันติวให้ป่วนบ่อยๆนะ :-[
:L2: ให้น้องนุ่น
-
ว้าย ว้าย :-[ สอบอะไรกันค่ะนี้
อยากสอบบ้างจังเลย รับสมัครอีกมั้ยค่ะ ^^
:oo1:
-
อาจารย์พี่ฟ้ากดคะแนนป่าวเนี่ย
ติดเอฟแบบนี้ก็ต้องลงใหม่อ่ะจิ
เหอๆๆ หวังผลนะเนี่ย
-
โอ้...เด๋วไปหาพ่อแม่น้องแล้วสิ ^^
เหมือนเป็นวันครอบครัวเลย...
พี่ฟ้าอะ...ให้น้องติดเอฟ
เชื่อเลยว่าไม่หนำใจพี่ฟ้าก็ไม่ให้น้องผ่านซะทีแหงๆเลย คิึคิ :-[
น่ารักอีกแล้วว...ขอบคุณมากค่าพี่นุ่น ^^
-
ขอให้ตัวป่วนติดเอฟตลอด เเล้วพี่ฟ้าก็สอนๆๆๆๆๆๆๆ
กรี๊ดดดดด
-
แกล้งให้สอบตกอย่างนี้ อาจารย์ฟ้าก็สบายอ่ะดิ จะได้สอนบ่อย ๆ
ไม่ค่อยหื่นเลยนะ 55555
-
คู่นี้หวานเสียจนคนมีคู่แล้วอย่างเราได้แต่อิจฉาตาร้อนผ่าว ทำไมแฟนเราไม่เจ้าสำบัดสำนวน หวานหยดแบบนี้บ้างหว่า
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
ตัวป่วนกล้าเกินไปแล้ว :m25:
แล้วนี่ติดเอฟด้วย จะทำยังไงกัน
เด่ีวพี่เค้าให้ซ่อมบ่อย ๆ หรอก :z1:
-
ตอบเมนท์ๆๆๆๆ เข้ามาตอบเมนท์ยามดึกเนื่องจากเห้นว่ายอดผู้เข้าชม 12000แล้วค่ะ
ปลาบปลื้มมากมาย ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ บางท่านที่เข้ามาแวบๆก็ขอบคุณด้วยค่ะ
....................................
สำหรับตอนที่ผ่านมา อย่างที่บอกค่ะว่าเขียนออกมาสองแบบ
อีกแบบนึงที่ไม่ได้ใช้มันก็สนุกนะคะ แต่เรื่องมันจะย่ำอยู่กับที่มากเกินไป เดี๋ยวพวกนี้จะอยู่สุพรรณกันนานเกิน แหะๆ
ส่วนของอัศจรรย์ตรงท้ายตอนเป็นส่วนที่เพิ่มเข้าไปเมื่อคืนค่ะ เพราะอยากให้หนูป่วนมันพัฒนาบ้าง
คือคนเรามันจะใสซื่อไปตลอดมันก็แปลกๆอยู่ เพราะงั้นเลยออกมาแบบเด็กรักเรียน กร้ากกกกกกส์
ตัวป่วนเวอร์ชั่นพัฒนารุกเข้าหาทีนี่เล่นเอาพี่อากาศถึงกับอึ้งกันเลย
แล้วก็ช่วงท้ายที่มาแต่เสียงนั่นไม่ใช่นุ่นขี้เกียจบรรยายนะคะ แต่เผอิญสองคนเค้าปิดไฟมืดน่ะค่ะ เลยได้ยินแต่เสียง ^o^
ยังไงก็ติดตามกันต่อไปนะคะ แอบบอกว่าอีกไม่นานก็จบแล้วค่ะ เพราะนุ่นเริ่มหมดมุข 5555555
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
ตัวป่วนกล้าเกินไปแล้ว :m25:
แล้วนี่ติดเอฟด้วย จะทำยังไงกัน
เด่ีวพี่เค้าให้ซ่อมบ่อย ๆ หรอก :z1:
พี่aa_mm มันก็ต้องมีพัฒนาการบ้างอะไรบ้างนะคะ ส่วนเรื่องติดเอฟ อิพี่ฟ้ามันเจ้าเล่ห์ค่ะ อิอิ
คู่นี้หวานเสียจนคนมีคู่แล้วอย่างเราได้แต่อิจฉาตาร้อนผ่าว ทำไมแฟนเราไม่เจ้าสำบัดสำนวน หวานหยดแบบนี้บ้างหว่า
คนเขียนก็อิจฉาค่ะ อิจฉาคนมีแฟนนนนนนนนนนน โฮะๆๆๆๆๆๆ
แกล้งให้สอบตกอย่างนี้ อาจารย์ฟ้าก็สบายอ่ะดิ จะได้สอนบ่อย ๆ
ไม่ค่อยหื่นเลยนะ 55555
ก็นิดนึงค่ะ แหมๆๆอุตส่าห์หื่นแบบเนียนๆแล้วเชียว
ขอให้ตัวป่วนติดเอฟตลอด เเล้วพี่ฟ้าก็สอนๆๆๆๆๆๆๆ
กรี๊ดดดดด
กร้ากกกกกกกกกกกกกกส์ คนอ่านคนนี้หวังอะไรอยู่คะ? 5555555555
โอ้...เด๋วไปหาพ่อแม่น้องแล้วสิ ^^
เหมือนเป็นวันครอบครัวเลย...
พี่ฟ้าอะ...ให้น้องติดเอฟ
เชื่อเลยว่าไม่หนำใจพี่ฟ้าก็ไม่ให้น้องผ่านซะทีแหงๆเลย คิึคิ :-[
น่ารักอีกแล้วว...ขอบคุณมากค่าพี่นุ่น ^^
พี่นุ่นก็ขอบคุณน้องพาร์นะคะ กอดดดดดดดดดดดด จุ๊บๆด้วย
อาจารย์พี่ฟ้ากดคะแนนป่าวเนี่ย
ติดเอฟแบบนี้ก็ต้องลงใหม่อ่ะจิ
เหอๆๆ หวังผลนะเนี่ย
กร้ากกกกกกกกกกกกกส์ มีแต่คนรู้ทันอาจารย์พี่ฟ้าวุ้ย
ว้าย ว้าย :-[ สอบอะไรกันค่ะนี้
อยากสอบบ้างจังเลย รับสมัครอีกมั้ยค่ะ ^^
:oo1:
คนนี้เหนียวแน่นเป็นแฟนพี่อากาศจริงอะไรจริง ขอบคุณแทนพี่อากาศด้วยนะคะที่ชอบแก
อ่านตัวป่วน กับพี่ฟ้า พาใจหวิว
ดังครูติว วิชารัก หนักใจหลาย
ด้วยเรื่องราว บรรเจิด เพริศพริ้งพราย
สมใจหมาย สุขสม อารมณ์ปอง
น้องนุ่นแต่ง แสนสนุก สุดเสพติด
มุ่งพิชิต อ่านตะลุย หมดทั้งผอง
ขอขอบคุณ จากใจ สมดั่งปอง
ป่วนและพวกพ้อง รออ่านต่อ ตอนต่อไป
สนุกมากกกกกกค่ะ เพิ่งจะเข้ามาอ่าน (ดีใจที่ไม่พลาดเรื่องดีดีอย่างนี้)
อ่านแล้วอารมณ์ดียิ้มแก้มตุ่ยทั้งวันเลยค่ะ
เรื่องราวความรักของป่วนและพี่ฟ้าน่ารักและอบอุ่นมากกกกกก
แถมยังได้เคลิบเคลิ้มกับบทกลอน โดยเฉพาะ"พญางู"ในบทอัศจรรย์ o13
ปล.พี่ฟ้าต้องขยันติวให้ป่วนบ่อยๆนะ :-[
:L2: ให้น้องนุ่น
ขอบคุณมากค่ะพี่aorpp อ่านแล้วตัวจะลอย ชมกันเกิ๊นนนนนนน ^o^
อ่านรวดเดียวจบเลย ระวังปวดตานะคะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ กอดดดดดดดดดด
อาจารย์พี่ฟ้า กดคะแนนแน่ๆเลยอ่ะ
ว่าแต่ตัวป่วนต้องซ่อมอีกกี่รอบอ่ะเนี่ย น่าสงสารจังเนอะ :z1:
ไม่รู้เมื่อคืนเค้าจะซ่อมกันเลยรึเปล่านะคะ พอดีตัวป่วนมันเขินที่ติดเอฟ เลยไล่นุ่นออกมาก่อน โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้องตัวป่วนจ๊ะ ให้ป้าช่วยติวให้นะ รับรองโดนพี่ฟ้าซ่อมหลายตลบ อิอิ
แปลว่าเก่งมากจนพี่ฟ้าติดใจยังไงก็ไม่ปล่อยผ่านใช่มั้ยคะ? โฮ่ววววววว ข้อเสนอน่าสนนะป่วนเอ้ย
-
จิ้มคุณนุ่น :กอด1:
ตัวป่วนต้องติวบ่อยๆสินะกว่าจะผ่าน
แต่อาจารย์ดี A++ คงได้ไม่ยาก :z1:
-
พี่ฟ้าเจ้าเลห์
บอกน้องว่าคะแนนน้อยแต่เสียงกระเส่าเชียว ><
จะไปเจอคุณพ่อคุณแม่น้องแล้ว สู้ๆนะพี่ฟ้า
เพราะอ้อก็จะเจอพี่ปุ่นแล้วเหมือนกัน (ฮา)
-
“ฟ้า ทำอะไรเกินเลยกับน้องไปแล้วใช่มั้ย?”
นี่ถ้าเปลี่ยนคนถามให้เป็นพ่อของตัวป่วน พี่อากาศของเราจะครับนิ่งๆได้รึเปล่า คงเครียดน่าดู555
แล้วยังมีเรื่องรอยที่คออีก พี่อากาศเราจะแอบสั่นอยู่ข้างในไหมนะ :laugh:
-
อ่านถึงตอนที่ยี่สิบแปด
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วอยากมีแควนแบบสุดๆๆๆๆ T________________T
-
อะไรเนี่ยพี่นุ่นๆๆๆๆๆๆๆ
มันต้องมีมากกว่านี้เด้
ค้างโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :serius2:
(ตูค้างอยู่คนเดียว :laugh: ) :m25:
พี่ฟ้าอ่ะแกล้งน้องชัดๆ :o8:
จริงๆแ้ล้วอยากสอนน้องแล้วให้น้องสอบบ่อยๆใช่ไหมล่ะ เป็นอาจารย์ที่หื่น :z1: เอ้ย โหดจัง กดคะแนนลูกศิษย์ซะ
แต่ตอนให้คะแนนนี่เสียงพี่จะกระเส่าไปไหนอ่ะ :laugh:
ป่วนติด F เลย โถๆ เรียนบ่อยๆ ซ่อมบ่อยๆ สอบปฎิบัติบ่อยๆ... A ไม่ต้องเอา เอา S ไปเลย(พี่นุ่นรู้จักมะ)
-
:beat: วาที่ลูกเขยของคุณแม่ ให้ลูกชายคุณแม่ติดเอฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ ชิส์ 55
โหยๆจะพาลุกเขยไปแนะนำตัวทีต้องเจอกันให้ครบทุกองค์ประชุมชิมิคะ
งานนี้ขาวคะ ขาว โดนซักฟอกยิบยับแน่ อิอิ
+1จ้า
-
แหมๆๆ คุณพี่ฟ้า น้องเขาต้องรวบรวมความกล้าขนาดไหนถึงทำได้ ให้คะแนนแค่เนี้ย
เอา A+++ ไปค่ะ :z1:
-
เรื่องน่ารักมากเลยค่า อ่านไปเขินไป กัดหมอนขาดไปหลายใบเลย
ชอบพี่ฟ้ามว๊ากกกกกก คนบ้าอะไรน่ารักคอดๆ แอบอยากเป็นหนูป่วนอยู่ในใจ 55+
ส่วนป่วนก็นะเก่งเรื่อง...ขึ้นอย่างรวดเร็ว คงเพราะได้อาจารย์ดี อิอิ
-
แอบมาตอบเมนท์ก่อนแปะตอนต่อไป อิอิ
...............
เรื่องน่ารักมากเลยค่า อ่านไปเขินไป กัดหมอนขาดไปหลายใบเลย
ชอบพี่ฟ้ามว๊ากกกกกก คนบ้าอะไรน่ารักคอดๆ แอบอยากเป็นหนูป่วนอยู่ในใจ 55+
ส่วนป่วนก็นะเก่งเรื่อง...ขึ้นอย่างรวดเร็ว คงเพราะได้อาจารย์ดี อิอิ
ยินดีที่เข้ามาอ่านนะคะ มีคนมาสมัครอยากรับพี่ฟ้าแกไปอุปการะหลายคนแล้วค่ะ คริคริ
แหมๆๆ คุณพี่ฟ้า น้องเขาต้องรวบรวมความกล้าขนาดไหนถึงทำได้ ให้คะแนนแค่เนี้ย
เอา A+++ ไปค่ะ :z1:
อิพี่ฟ้ามันกดคะแนนค่ะ แต่ๆๆไอ้หนูป่วนมันก็ยังต้องฝึกกันอีกเยอะจริงๆแหละ >//////<
:beat: วาที่ลูกเขยของคุณแม่ ให้ลูกชายคุณแม่ติดเอฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ ชิส์ 55
โหยๆจะพาลุกเขยไปแนะนำตัวทีต้องเจอกันให้ครบทุกองค์ประชุมชิมิคะ
งานนี้ขาวคะ ขาว โดนซักฟอกยิบยับแน่ อิอิ
+1จ้า
ค่ะๆๆๆพี่ฟ้านี่ไม่ได้เรื่องเลยนะคะ ทำร้ายร่างกายตามสบายเลยค่ะ
อะไรเนี่ยพี่นุ่นๆๆๆๆๆๆๆ
มันต้องมีมากกว่านี้เด้
ค้างโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :serius2:
(ตูค้างอยู่คนเดียว :laugh: ) :m25:
พี่ฟ้าอ่ะแกล้งน้องชัดๆ :o8:
จริงๆแ้ล้วอยากสอนน้องแล้วให้น้องสอบบ่อยๆใช่ไหมล่ะ เป็นอาจารย์ที่หื่น :z1: เอ้ย โหดจัง กดคะแนนลูกศิษย์ซะ
แต่ตอนให้คะแนนนี่เสียงพี่จะกระเส่าไปไหนอ่ะ :laugh:
ป่วนติด F เลย โถๆ เรียนบ่อยๆ ซ่อมบ่อยๆ สอบปฎิบัติบ่อยๆ... A ไม่ต้องเอา เอา S ไปเลย(พี่นุ่นรู้จักมะ)
เฟินนนนนนนนน แว้กกกกกกกกก น้องสาวช้านมันหื่นจริงอะไรจริงวุ้ย กึ๋ยๆๆๆ
อ่านถึงตอนที่ยี่สิบแปด
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วอยากมีแควนแบบสุดๆๆๆๆ T________________T
รู้สึกเหมือนกันเลยค่ะ นุ่นก็อยากมีแฟนแบบสุดๆ โฮววววววววววววววววว
“ฟ้า ทำอะไรเกินเลยกับน้องไปแล้วใช่มั้ย?”
นี่ถ้าเปลี่ยนคนถามให้เป็นพ่อของตัวป่วน พี่อากาศของเราจะครับนิ่งๆได้รึเปล่า คงเครียดน่าดู555
แล้วยังมีเรื่องรอยที่คออีก พี่อากาศเราจะแอบสั่นอยู่ข้างในไหมนะ :laugh:
จริงๆแกแอบสั่นค่ะ แต่เก๊กทำนิ่งไปงั้นเอง คริคริ
พี่ฟ้าเจ้าเลห์
บอกน้องว่าคะแนนน้อยแต่เสียงกระเส่าเชียว ><
จะไปเจอคุณพ่อคุณแม่น้องแล้ว สู้ๆนะพี่ฟ้า
เพราะอ้อก็จะเจอพี่ปุ่นแล้วเหมือนกัน (ฮา)
ไม่อยากจะบอก แต่พี่นุ่นกะพาพี่ปุ่นมาเรียกอ้อกับคุณไนท์เลยแหละ กร้ากกกกกกกกกกกส์
จิ้มคุณนุ่น :กอด1:
ตัวป่วนต้องติวบ่อยๆสินะกว่าจะผ่าน
แต่อาจารย์ดี A++ คงได้ไม่ยาก :z1:
เง้ออออออออ มิน่าเจ็บตรูดเลย ถูกแอบมาจิ้มนี่เอง
ส่วนเรื่องสกิลของไอ้หนูป่วน เอ่อ....เอร๊ยยยยยยยยยยยย ไม่เอาค่ะไม่พูด :o8:
................
ตอนต่อไปขอตรวจคำผิดอีกนิดนะคะ อีกสักพักจะมาแปะ แอบบอกไว้ก่อนว่ายังไม่ได้ไปถึงบ้านพ่อกะแม่ของตัวป่วนเลยค่ะ
-
แปะ ก่อนอ่านเหมือนกัน
-
มาแล้วค่ะ มาอ่านตอนต่อไปกันเลยนะคะ
ข้าพเจ้ายังขอยืนยันว่า เรื่องนี้ไม่มีรสขมค่ะ :m13:
...................
...................
ตอนที่๔๐ ไม่อยากเป็นจินตะหรา....
เวลาสองสัปดาห์ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ตัวป่วนมันมานอนที่บ้านพี่ฟ้าเกือบทุกวันแหละ แต่ก็แทบจะไม่มีอะไรกัน นอกจากนัวเนียๆกอดจูบกันไปตามเรื่อง
เพราะพี่อากาศต้องเร่งเขียนรายงานจากข้อมูลที่ทำวิจัยเตรียมส่งความคืบหน้าให้อาจารย์ที่ปรึกษาภายในสองสัปดาห์นี้
เพราะอย่างนั้น ช่วงกลางวันของสัปดาห์แรกจึงหมดไปกับการเดินทางไปกลับคณะเป็นว่าเล่น
ส่วนสัปดาห์ถัดมาพี่อากาศแกก็ต้องไปสระบุรีเก็บข้อมูลเพิ่มอีกสองวัน วันที่เหลือก็นั่งอ่านนั่งเขียนรายงานอยู่คนเดียว
พอตกเย็นพี่อากาศที่นั่งทำงานหน้าคอมพิวเตอร์จนดึกดื่น ก็มีไอ้หนูป่วนมาทำหน้าที่คุณแฟนที่ดีคอยส่งเสบียงและเติมกำลังใจให้
ถ้าสงสัยว่าแบบไหนก็ ........ประมาณนี้น่ะ
“พี่ฟ้า กาแฟนี่ถ้วยที่สามแล้วนะ ถ้าเรียกหาอีกผมไม่ยอมเสิร์ฟแล้วนะ”
ไอ้หนูป่วนรินกาแฟจากกระติกเก็บความร้อนที่เอามาตั้งไว้ในห้องนอนแล้วเดินไปส่งให้ถึงมือพี่อากาศที่นั่งทำงานอยู่กับโต๊ะในห้องนอนนั่นเหมือนรากจะงอก
ก่อนหน้านี้ตัวป่วนมันก็กลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงแหละ ห้องนอนพี่อากาศแกไม่มีโทรทัศน์
มันก็ไม่รู้จะทำอะไรเลยไปรื้อๆค้นๆหนังสือในชั้นวางของพี่เขามาอ่านเล่นแก้เบื่อ ได้หนังสือเก่าๆเล่มหนาปึกมาหนึ่งเล่ม
“คร้าบบบบ ถ้วยสุดท้ายแล้วครับ”
“ดีมาก”
ยื่นกาแฟให้เรียบร้อยไอ้หนูป่วนก็ตั้งท่าจะกลับไปกลิ้งอ่านหนังสือบนเตียงต่อ แต่ถูกพี่อากาศคนติดกาแฟคว้าแขนไว้เสียก่อน
พอตัวป่วนมันหันหน้ามาเลิกคิ้วถามว่ารั้งมันไว้ทำไมก็ได้คำตอบเป็นการอ้อนขอพลังงานของคนเร่งทำงานแทน
“เติมพลังให้พี่ก่อนสิครับ”
“ไม่เอา”
“ใจร้ายยยยยยยยย”
“ล้อเล่นหรอกน่า ไหน มามะ..อืม เติมตรงนี้ดีกว่าเนอะ”
แล้วมันก็จุ๊บๆๆๆ พอดีขี้เกียจนับว่ากี่ครั้งลงไปตรงริมฝีปากของคนแก่ขี้อ้อนนั่นแหละ
“บูสท์เต็มแล้วยางงงงงงง?”
“อีกหนึ่งจูบ นะครับ นะ”
.....ก็นั่นแหละ คนหนึ่งก็ทำงานไป อีกคนก็กลิ้งไป เติมพลังให้กันไป
ไม่เข้าใจสองคนนี้เหมือนกัน อะไรมันจะตามใจกันจัง ไม่คิดบ้างเลยเนอะที่จะขัดใจกันน่ะ
แล้วเหตุการณ์ก็วนอยู่อย่างนั้น โดยไอ้หนูป่วนมันถ่างตาอ่านหนังสือเก่าเก็บของพี่อากาศผู้กำลังทำตัวเป็นนักศึกษาที่ดีได้ไม่เท่าไหร่ก็หลับไปก่อน
ทิ้งให้พี่อากาศที่นั่งทำงานบางวันก็ค่อนรุ่งโน่นแหละ แถมก่อนจะล้มตัวลงนอนกอดไอ้ตัวเล็กๆนั่นไว้ยังต้องคอยเก็บซากหนังสือไปวางให้เป็นที่อีก
ไอ้หนูป่วนมันอ่านๆแล้วก็เบื่อ อ่านไปไม่ทันจบเล่มก็เปลี่ยนเล่มใหม่ไปเรื่อย
จนมาวันหนึ่ง จากที่กลิ้งๆอ่านไปเรื่อยๆ มันก็ลุกขึ้นมานั่งขัดสมาธิเอาหมอนหนุนศีรษะใบที่พี่ฟ้าของมันใช้ประจำมาวางรองบนตัก
แล้วกางหนังสือเล่มเก่าเก็บจนขอบกระดาษกรอบเป็นสีน้ำตาลเข้มทับ ท่าทางตั้งใจอ่านน่าดู
พี่อากาศที่นั่งทำงานไปพอเริ่มจะง่วงเริ่มจะเพลียก็คอยเหลือบๆตามองมาที่แหล่งพลังงานบนเตียงที วันนี้เลยได้เห็นอะไรแปลกๆ
ก็ตัวป่วนมันอินกับเรื่องในหนังสือมาก หน้าตาที่ปกติก็คิดอะไรก็แสดงออกมาหมดอยู่แล้วเลยเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาเรื่อยๆ อ่านแรกๆก็ยิ้มๆดีอยู่หรอก สักพักพี่อากาศแกก็เริ่มสังเกตว่าคุณแฟนเริ่มขมวดคิ้วมุ่นขึ้นทุกที แกก็เริ่มเอะใจสงสัยว่าวันนี้หนังสือที่ตัวป่วนมันหยิบมานั่นเรื่องอะไรกันแน่
พี่อากาศหมดสมาธิกับงานตรงหน้าแล้วหันมาให้ความสนใจกับสีหน้าที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาของไอ้ตัวเล็กบนเตียงเต็มที่ เลยได้เห็นว่าตอนนี้มันไม่ใช่แค่ขมวดคิ้วหน้ายุ่งแล้ว แต่ไอ้หนูป่วนมันเปิดหนังสือค้างอยู่หน้าหนึ่งนานแล้ว ไม่พลิกเปลี่ยนไปหน้าต่อไปเสียที
แถมอยู่ๆมันก็ยกหลังมือขึ้นปาดน้ำตาป้อยๆ แล้วก็เหลือบตามองมาทางพี่เขานิดหนึ่งเหมือนกลัวพี่อากาศแกจะเห็นว่ามันร้องไห้
พี่อากาศแกล้งเนียนว่าไม่เห็น ทำเป็นสนใจอยู่กับกองเอกสารบนโต๊ะ ทีนี้ไอ้หนูป่วนมันเลยค่อยๆหมุนตัวหันหน้าไปด้านตรงข้าม
พอพี่อากาศมองไปเลยเจอกับแผ่นหลังที่ที่หากสังเกตให้ดีจะพบว่ามีการสั่นเหมือนสะอื้นเป็นระยะ
พี่เขาจับตาดูอยู่ไม่ถึงนาทีก็ทนไม่ไหว ค่อยๆเดินเข้าไปหาแล้วนั่งลงไปบนเตียง ดึงไอ้ตัวที่แอบร้องไห้สะอึกสะอื้นแบบไร้เสียงเข้ามากอดไว้กับอก
“ตัวป่วน ร้องไห้หรือครับ ถ้ามันเศร้านักก็เลิกอ่านเถอะนะ พี่ไม่ชอบเวลาตัวป่วนร้องไห้เลย”
“พี่ฟ้า..........”
ไอ้หนูป่วนเงยหน้าชุ่มน้ำตาแล้วส่งลูกกะตาแดงๆไปให้พี่ฟ้าของมันเรียกร้องความเห็นใจ
“ครับ?”
“ผม.....ผมไม่อยากเป็นจินตะหรา”
“หา!!! อ่านอะไรอยู่เนี่ย?”
ประโยคเดียวของไอ้หนูป่วนถึงกับทำให้พี่อากาศของมันงงเป็นไก่ตาแตก อยู่ๆก็บอกไม่อยากเป็นจินตะหรา
ไอ้หนูป่วนมันบ้าสงสัยจะอินมากไป ก็แกชื่อศศินทร์ แล้วจะเป็นจินตะหราไปได้ยังไงเล่า
พี่อากาศตัวโตที่กำลังงงกับอารมณ์ของคุณแฟนจนตาโตเอื้อมมือไปหยิบหนังสือเล่มหนาหนักเก่าคร่ำนั้นมาดูทันที
“อิเหนา......แบบบทละครด้วย”
ไอ้หนูป่วนเห็นหน้าเหวอๆของคุณแฟนที่กำลังแสดงออกว่าอึ้งที่มันอินกับกลอนในเรื่องถึงขนาดร้องไห้
แล้วจากที่กำลังซึ้งกำลังเศร้าเลยเริ่มเขินจนหน้าแดงแล้วส่งยิ้มแหยๆไปให้พี่เขา
“ก็......ก็มันเศร้านี่ ผมไม่ตั้งใจจะร้องไห้นะ”
พี่อากาศอดไม่ไหว หมดแรงจะห้ามตัวเองไม่ให้อมยิ้มจนเมื่อยแก้มกับคำสารภาพของไอ้ตัวเล็กในอ้อมกอดที่พอพี่เขากอด มันก็ถือโอกาสซุกหน้าเข้าหา
แถมมือยังยกขึ้นมาเกาะเกี่ยวไปกับท่อนแขนของพี่อากาศแกเสียเน่น
“พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย แต่..ไอ้ที่บอกว่าไม่อยากเป็นจินตะหรานี่มันอะไรกันครับ?”
“พี่ฟ้าก็อ่านเองสิ”
แล้วว่าอนิจจาความรัก พึ่งประจักษ์ดั่งสายน้ำไหล
ตั้งแต่จะเชี่ยวเป็นเกลียวไป ที่ไหนเลยจะไหลคืนมา
สตรีใดในพิภพจบแดน ไม่มีใครได้แค้นเหมือนอกข้า
ด้วยใฝ่รักให้เกินพักตรา จะมีแต่เวทนาเป็นเนืองนิตย์(*)
(*)อ้างอิงจาก “บทละครเรื่องอิเหนา” พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย
“โธ่......ไม่เห็นต้องกังวลเลย ยังไงพี่ฟ้าก็รักตัวป่วนคนเดียว ไม่เปลี่ยนใจอยู่แล้วนะ”
พี่อากาศตัวโตหมั่นไส้คุณแฟนที่อินกับบทละครจนเอามาคิดเทียบกับตัวเองเป็นตุเป็นตะจนต้องก้มหน้าลงกดจมูกลงกับแก้มป่องๆเนื่องจากเจ้าของแก้มมันกำลังเบะปากอย่างต่อเนื่องแรงๆทั้งซ้ายขวา
“ก็ ผม.....ไม่รู้สิพี่ฟ้า ผมรู้ว่าตอนนี้พี่รักผม แต่ วันข้างหน้าล่ะ”
ไอ้หนูป่วนทั้งๆที่น้ำตายังไม่แห้งดีก็ยังบริการเอียงแก้มให้พี่เขาฝังจมูกได้โดยดียังไม่เลิกคิดมาก พอพี่อากาศแกฟัดแก้มมันเสร็จก็ยังส่งเสียงแสดงความไม่มั่นใจต่อมาอีก
“จะเป็นวันนี้ วันข้างหน้า หรือว่าวันข้างหลัง พี่ฟ้าก็รักตัวป่วนทุกวันแหละ”
พี่อากาศเห็นว่าไอ้หนูป่วนที่รักยังไม่หายจมจ่อมกับอารมณ์เศร้าและความกลัวง่ายๆเลยยิ่งกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอีก
“ไม่รู้สิพี่ฟ้า ผม....ขออะไรอย่างหนึ่งได้มั้ย?”
“จะขออะไรพี่ครับ?”
“ถ้าเกิดวันไหนพี่เปลี่ยนใจ หรือไปรักใครนอกจากผม พี่ต้องบอกผมนะ อย่าทำเหมือนที่อิเหนาทำกับจินตะหรานะ อย่าปล่อยให้ผมเฝ้าคอย แล้วก็จินตนาการไปเอง....ผมกลัว”
ท้ายประโยค ไอ้หนูป่วนคนคิดมากมันเงยหน้าสบตากับพี่ฟ้าของมัน น้ำตาที่เพิ่งจะถูกคนกอดซับให้จนแห้งไปหมาดๆก็กลับเอ่อคลอขึ้นมาอีกแล้ว
“ตกลง พี่รับปาก แต่เชื่อเถอะ ไม่มีวันที่วันนั้นจะมาถึงแน่นอน ว่าแต่....คิดได้ไงเนี่ยถึงเอาตัวเองไปเทียบกับจินตะหรา?”
"ก็.......ก็ผมใจง่ายเหมือนเธอเลยนี่ รู้จักกันไม่เท่าไหร่ ผมก็.....”
“ก็?”
“ก็แค่ไม่กี่เดือน.......ก็ยอมให้พี่ทำอะไรอะไรหมดแล้ว”
ตอบไปจากที่กำลังเศร้าๆอยู่ไอ้หนูป่วนมันก็เริ่มเขิน เลยค่อยๆออกแรงบิดตัวกะให้หลุดออกจากอ้อมกอดของพี่อากาศแก จะได้หนีไปไกลๆ
ก็คนมันอาย จู่ๆต้องมาพูดเรื่องแบบนี้ ไอ้คนขี้เขินโดยธรรมชาติอย่างมันก็รู้ตัวแหละว่าทั้งหน้าคงแดงไปหมด อยู่ใกล้ขนาดนี้พี่ฟ้าของมันก็จับได้พอดี
“หึๆๆๆ”
“ห้ามขำนะ!!!”
ไอ้นี่ก็เขินแรง ยิ่งได้ยินเสียงหัวเราะหลุดออกมาจากปากคนที่โอบกอดเอาไว้ทั้งตัว
นอกจากเขินเลยเริ่มฉุน กดเล็บหยิกลงเต็มแรงเข้าที่โคนเล็บนิ้วโป้งของพี่อากาศ จนพี่เขาเจ็บสะบัดมือออกครางอูย
ส่วนตัวมันก็ดีดตัวลงไปยืนข้างเตียง
พอพี่อากาศขยับตัวตั้งท่าจะลงไปคว้าตัวมันกอดมันไว้อีก ไอ้หนูป่วนมันก็พุ่งตัวเข้าไปในห้องน้ำปิดประตูล็อคทันที
///ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆๆๆๆๆ///
“ตัวป่วน ไม่งอนพี่สิ นะครับ นะ พี่ไม่ได้ขำเพราะตลก แต่หัวเราะเพราะมีความสุขต่างหาก”
“คนดีของพี่ เปิดประตูออกมาคุยกันนะครับ พี่ก็แค่มีความสุขมาก เพราะรู้สึกดีใจที่ได้รักป่วน รู้สึกภูมิใจที่ป่วนกลัวว่าพี่จะไม่รักจนเอาตัวละครในบทละครมาคิดมาก”
“พี่ขอโทษที่หัวเราะออกไปอย่างนั้นนะครับ ตัวป่วนอย่าเงียบอย่างนี้สิ พูดกับพี่หน่อยนะ ส่งเสียงตอบรับออกมานิดนึงก็ยังดี”
“ผมไม่ได้งอนนะ......”
“หา??? ว่าไงนะครับ พี่ได้ยินไม่ถนัดเลย”
“ผมบอกว่าผมไม่ได้งอน ผมแค่......แค่เขินนิดเดียวเอง”
คราวนี้ชัดเจนแจ่มแจ้ง พี่อากาศที่ยิ่งนานวันยิ่งรู้สึกหลงรักแฟนตัวเองมากขึ้นทุกทีขำก็ขำ แต่ก็กลัวจะยิ่งไปเพิ่มระดับความเขินให้ไอ้ตัวเล็กในห้องน้ำ
เลยได้แต่เอามือมาอุดปากกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้
“แล้วเมื่อไหร่จะออกมาล่ะ?”
“ขออีกแป๊บสิพี่ฟ้า ให้ผมหายเขินก่อน พี่ฟ้าไปไกลๆสิ มายืนถามผมอยู่แบบนี้แล้วเมื่อไหร่ผมจะหายเล่า”
เออเนอะ คนเขินมันขอเวลาอยู่สงบสติอารมณ์ในห้องน้ำ ช่างคิดจริงไอ้ตัวป่วนเอ๊ย.........
“ก็ได้ครับ แต่รีบออกมานะ พี่คิดถึง”
ด้านคนรออยู่ข้างนอกก็กัดฟันกลั้นเสียงหัวเราะ แล้วไม่วายพูดแหย่เข้าไปอีก
พอพี่อากาศเดินอารมณ์ดีกลับไปทรุดตัวนั่งลงบนเตียง ได้ไปเห็นบทละครเจ้าปัญหานั่นอีกครั้ง
จากที่ยิ้มกว้างหัวเราะร่าอยู่ก็กลายเป็นยิ้มอ่อนๆแทน
นึกถึงท่าทางเมื่อครู่ของคุณแฟนที่คิดมากได้อย่างไม่น่าเชื่อแล้วก็สงสาร
นี่แสดงว่าไอ้หนูป่วนมันคงแอบกังวลกับความสัมพันธ์นี้และคงเก็บกดความรู้สึกไม่มั่นคงในใจมาตลอด
ไม่อย่างนั้นจะมาอินกับกลอนบทเดียวจนร้องไห้ออกมาได้ยังไง
ต่อให้รู้อยู่ว่าไอ้ตัวเล็กมันเป็นพวกอารมณ์อ่อนไหว ร้องไห้ได้ง่ายๆก็เถอะ
แต่ถ้าไม่มีตะกอนอะไรในใจคงไม่ถึงกับร้องไห้สะอึกสะอื้นขนาดนี้
พี่อากาศคนรักแสนใจดีเดินลงไปส่วนครัวอย่างรวดเร็ว เอานมสดในตู้เย็นรินใส่ถ้วยใบหนาแล้วอุ่นในไมโครเวฟจนส่งกลิ่นหอม
ระหว่างรอก็หยิบปากกาสีเขียวด้ามเดิมกับกระดาษมาลงมือเขียนการ์ดใบน้อยที่ไม่ได้ส่งถึงมือคนรักที่น่ารักที่สุดในสายตาพี่เขามานานอีกครั้ง
“แม้จะมีขวากหนามในวันหน้า แม้เวลาจะบังคับให้ห่างเหิน
แม้จะมีกำแพงหนาขวางทางเดิน แม้เผชิญลมพายุมากล้ำกราย
จะรัดรึงขึงขืนไม่ลื่นหลุด จะยื้อยุดฉุดโฉมละโลมหมาย
จะพาดพันกระสันสวาทไม่คลาดคลาย จะรั้งเจ้าไว้แนบกายไม่ปล่อยมือ”
พี่อากาศกลับขึ้นมาบนห้องนอน ก็พอดีกับไอ้หนูป่วนยอมเปิดประตูโผล่หน้าออกมาจากการจำศีลในห้องน้ำ
พี่เขาจัดแจงวางของที่ถือขึ้นมาไว้บนโต๊ะทำงาน แล้วเดินไปจูงมือไอ้คนคิดมากมาส่งให้นั่งลงบนเตียง
พอไอ้หนูป่วนมันอ้าปากจะถาม พี่อากาศก็ยกนิ้วชี้แตะที่ปากเบาๆเป็นเชิงห้ามว่าอย่าเพิ่งพูดอะไร
เดินกลับไปที่โต๊ะทำงานอีกครั้งแล้วยกถ้วยนมสดอุ่นๆมาส่งให้ถึงที่ บังคับให้ดื่มเสีย
พอไอ้หนูป่วนมันทำตามแล้วพี่เค้าก็ยื่นการ์ดแผ่นน้อยส่งให้
ไอ้หนูป่วนมันอ่านข้อความในการ์ด อ่านซ้ำไปซ้ำมาอยู่สักพัก ก็เงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มให้พี่เขาทั้งน้ำตาที่เริ่มเอ่อขึ้นมาอีกครั้ง
พี่อากาศส่งยิ้มละไมไปให้พร้อมกับเริ่มบอกรักด้วยภาษากายอีกครั้งในรอบสองสัปดาห์
สองคนกอดก่ายกันแนบแน่นหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน
ก่อนจะหลับใหลไปด้วยความเหนื่อยอ่อนและง่วงงุน ตัวป่วนมันก็ยังมีสติพอจะได้ยินคำกระซิบสัญญาที่ข้างหู
“พี่สัญญานะครับ ไม่ว่าอนาคตจะเป็นยังไง จะเกิดอะไรขึ้น พี่จะไม่ปล่อยมือจากป่วนแน่นอน”
...................................
...................................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
ด้วยความที่กลับมาอ่านแล้วเกิดไม่แน่ใจค่ะ ว่าสมัยนี้เด็กๆได้เรียนได้อ่านเรื่องอิเหนากันบ้างรึเปล่า(บ่งบอกว่าตัวเองแก่มากๆ)
เลยกลัวคนอ่านจะไม่เข้าใจว่าจินตะหรานี่เป็นใครยังไง ทำไมตัวป่วนมันถึงไม่อยากเป็น
อธิบายสั้นๆนะคะว่าเรื่องนี้ พระเอกชื่อระเด่นมนตรี(ชื่อเล่นอิเหนา) พบรักแบบรักแรกกับนางจินตะหราวาตี(คนที่พูดกลอนแรกของตอนนี้ออกมา)
แรกรักก็รักมาก สัญญาโน่นนี่ว่ารักแต่เธอรักแต่เธอ ก็นะ ไม่ได้แต่งงานหรืออะไรทั้งสิ้นแต่ก็มีอะไรๆกันไปแล้ว
จนทางอีกเมืองหนึ่ง(เมืองของนางเอก)เกิดเรื่อง อิเหนาเลยถูกเรียกตัวให้ไปช่วยรบ
ก็ปรากฏว่าไปเห็นหน้านางเอกเข้าก็เลยไปหลงรัก แถมคราวนี้รักจริงหวังแต่งงานสุดๆ
หลังจากนั้นอิเหนาก็พานางเอกหนี แบบว่าลักพาตัวออกจากเมือง ลืมนางจินตะหราเธอไปสนิทเลย
ไม่เคยมีการส่งข่าวคราวใดๆ นางจินตะหราก็เฝ้าแต่คอย เฝ้าแต่คิดถึงไป นี่แหละค่ะ...เรื่องย่อส่วนที่ถ้าคนอ่านทราบจะเข้าใจตอนนี้มากขึ้น
................
(แอบบอกอย่างอายๆ ตอนนี้เอามาจากคนเขียนเองแหละค่ะ เพราะคนเขียนบ่อน้ำตาแตกกับกลอนบทนี้มาแล้ว หงิงๆ)
-
รวบยอด 2 ตอนเลยทำไรป่วนอ่อนไหวจังลูก
-
น้องป่วนเรา อ่อนไหวซะ
กลอนนายฟ้า คงช่วยให้มั่นใจนะ
+1
-
:o8:
อ้าวพี่นุ่นคะ เรื่องอิเหนานี่ อิเหนาคู่บุษบาเหรอคะ?
งี้พาร์เข้าใจผิดมาตลอดสิ นึกว่าอิเหนากัับสียะตราซะอีก เอิ๊กกกกกซ์ ( :beat: บาปมั้ยเนี่ย >/l\<)
แหะๆ น่ารักอีกละคู่เนี้ยยยยยยย.....
:กอด1: พี่นุ่น
-
เคยแอบน้ำตาคลอตอนอ่านกลอนบทนี้เหมือนกัน - -"
ก็นะ...สงสารจินตราในเรื่องมาก ๆ เลยอ่ะ...ไม่แปลกหรอกที่นู๋ป่วนจะคิดมาก
แต่พี่ฟ้าเองก็ยืนยันขนาดนี้แล้ว...แถมยังพาไปหาพ่อจ๋า แม่จ๋าแล้วด้วย ตัวป่วนก็อย่าคิดมากเลย
เพราะถ้าวันไหนพี่ฟ้าทำให้ตัวป่วนเสียใจ นอกจากพ่อจ๋า แม่จ๋าจะจัดการพี่ฟ้าแล้ว
คนอ่านเองก็คงจะช่วยรุมพี่ฟ้าอีกคนอย่างแน่นอน...อิอิ
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD
-
เอร๊ยยยยยยยยยย
มากี่ทีก็หวานจนมดขึ้นทุกทีเลยสิหน่า ทั้งหนูป่วนและพี่ฟ้าเนี่ยนะ
ป่วนก็คิดมากไปได้ ~ พี่ฟ้าเค้าไม่มีทางเปลี่ยนใจหรอกนะ
ก็ทั้งที่บ้านก็เป้นใจขนาดนี้แล้ว แล้วพี่ฟ้าก็รักป่วนออกจะตายนี่เนอะ
-
ตัวป่วนน่ารักอ่า แค่นี้พี่ฟ้าก็หลงจะแย่แล้ว
อย่าน่ารักไปมากกว่านี้เลย หุหุ
-
รักกันจังเลยคู่นี้
อิจฉา~~~~~~~~~~~~ :-[
-
เป็นคู่ที่น่ารักมาก ๆ เลย
-
ป้า เค้าเกิดไม่ทันอิเหนาอ่ะ(เกิดทันหรือจำไม่ได้หว่า)
บทกลอนในเรื่องเค้าก็แปลไม่ออกง่า หุหุ
แต่อิจฉาความรูกแบบนี้อ่ะ อยากมีแฟนแบบตัวป่วนบ้างจัง เฮ้อ
-
^
^
^
แกจะเกิดทันได้ไง
โน่นนนนน พระองค์ท่านพระราชนิพนธ์มาสองร้อยปีได้แล้วมั้ง แหม่ๆๆ
ไว้จบเรื่องแล้วป้าจะทำภาคผนวกให้นะเบียร์ :m17:
-
นึกว่า จินตะหรา พูนลาภ o22 ซะอีก :laugh:
-
“แม้จะมีขวากหนามในวันหน้า แม้เวลาจะบังคับให้ห่างเหิน
แม้จะมีกำแพงหนาขวางทางเดิน แม้เผชิญลมพายุมากล้ำกราย
จะรัดรึงขึงขืนไม่ลื่นหลุด จะยื้อยุดฉุดโฉมละโลมหมาย
จะพาดพันกระสันสวาทไม่คลาดคลาย จะรั้งเจ้าไว้แนบกายไม่ปล่อยมือ”
แต่ชอบกลอนนี้อ่า ป้าแต่งเองเหรอ
-
คู่นี้หวานกันจัง :impress2:
-
น่ารักจริงๆเลยตัวป่วน :กอด1:
-
พี่นุ่นนนนนนนนน
ไม่ได้แวะมาตั้งนาน จุ๊บๆค่ะ
เริ่มรู้สึกว่าชื่อเรื่องกับตัวละครเริ่มต่างกันขึ้นเรื่อยๆนะคะ....
-
อ่อนหวานและอ่อนไหวเหลือเกิน คนน่ารักทำอะไรก็น่ารัก :L1: :L1: :L1:
-
^______________^
คำสัญญามันช่วยยืนยันให้รู้สึกมั่นคงขึ้น แต่อะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับการกระทำเนอะ
หลายคนชอบคิดถึงอนาคต ถ้าแบบนั้น ถ้าแบบนี้ เราจะทำยังไงดี
แอบคิดว่ามันเป็นเหมือนการทำใจไว้ล่วงหน้าป่ะนะ?
แต่เอาเข้าจริง หากมันเกิดขึ้น เราก็เจ็บมากอยู่ดี ถึงจะบอกว่าทำใจไว้แล้วก็เถอะ
สู้มีความสุขกับปัจจุบัน แล้วทำวันนี้ให้ดี เพื่อวันพรุ่งนี้ที่ดีกว่า
ดีกว่ามานั่งคิดมากให้เครียดแล้วทุกข์ใจ
อย่างน้อย ถึงวันข้างหน้าจะทุกข์ ก็ยังมองกลับมาได้ว่าเออ...เราก็เคยมีความสุขเหมือนกันแฮะ
ทำไมเม้นท์เหมือนปลงชีวิต เฮ้ย!! ตอนนี้มันหวานและอบอุ่นมากเลยนะ!! ก๊ากกกก
-
หว๊านนนน หวาน ชอบกลอนอ่ะ
-
น่ารักที่สุดเลยคู่นี้ อ่านเรื่องนี้ทีไรรู้สึกเหมือนพลังงานชีวิตเพิ่ม!!
กลอนที่คุณนุ่นแต่งเพิ่มจากที่เคยอ่านก่อนหน้านี้ ทำให้ทิศทางของความหมายเปลี่ยนเลยเนอะ
ชอบมากเลยค่ะ อ่านแล้วซึ้งเลย
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ปล. ไมอิเหนาทำนิสัยงั้นอ่าาาา :monkeysad:
-
พี่ฟ้านี่มั่นคงจัง
น่าร้ากกกกกก
จุ๊บๆคุณนุ่น
+1ให้จินตะหรา ผู้น่าสงสาร
-
:-[ :-[ :m20: :m20:
-
เป็นคู่รักที่หวานกันได้แสบทรวงจริงๆ :-[
-
อยากจะบอกว่า...เค้าก็ชอบเรื่องนี้เหมือนกัน (แอบได้เรียน...และแอบแก่เป็นเพื่อนคุณนุ่น ฮ่าๆๆๆ แต่เราจะไม่มาพูดเรื่องแก่กันค่ะ โหะๆๆ)
เราว่าไอ้หนูป่วนมันคิดมากเพราะช่วงนี้พี่ฟ้าแกไม่ค่อยมีเวลาให้ด้วยแหละ...
คนอยู่เฉยๆ เคยมีคนรักมาคลอเคลียไม่ห่าง ก็เลยมีเวลาคิดนู่นนี่ไปเรื่อย...
เลยแอบจิตตก...
โอ๋ๆ นะลูกนะ ไม่คิดมาก พี่เขารักหนูอยู่แล้วนะ :กอด1:
-
ตัวป่วนอ่อนไหวจริงๆ
แต่พี่ฟ้าก็คงทำให้มั่นใจแล้วเนอะ
ว่ารักมากขนาดไหน ^^
เคยเรียนอิเหนาตอนมัธยมค่ะพี่นุ่น
แต่ไม่มีโอกาสอ่านจบเรื่องสักที
-
หว๊าน หวาน แอบซึ้งไปกับป่วนด้วย
ยังไงก็มั่นใจว่าพี่ฟ้าไม่เหมือนอิเหนาแน่นอน
อิเหนาเป็น 1 ในพระเอกที่เค้าไม่ชอบเลยอ่ะ
อิเหนาอ่านกี่ทีก็หงุดหงิดอ่ะ หมั้นไส้พระเอก :angry2:
แต่เรื่องนี้อ่านกี่ทีก็เขิน น่ารักกันเกินไปแล้วววววว
-
แอบมาตอบเมนท์ค่ะ ^o^
ขอบคุณคนอ่านทุกท่านมากนะคะ ที่ช่วยส่งกำลังใจให้สม่ำเสมอ จุ๊บๆกอดๆค่ะ
..........................
รวบยอด 2 ตอนเลยทำไรป่วนอ่อนไหวจังลูก
น้องป่วนเรา อ่อนไหวซะ
กลอนนายฟ้า คงช่วยให้มั่นใจนะ
+1
ไอ้หนูป่วนมันก็งี้แหละค่ะ อินกะหนังกะเพลง ไม่เว้นกะหนังสือด้วย แหะๆ
แนนนนนนนนน กอดแน่นๆ คิดถึง(เหมือนไม่ได้คุยกันเท่าไหร่งิ จริงๆเดี่ยวนี้นุ่นไม่ค่อยได้ตอบเมนท์ แหะๆ)
:o8:
อ้าวพี่นุ่นคะ เรื่องอิเหนานี่ อิเหนาคู่บุษบาเหรอคะ?
งี้พาร์เข้าใจผิดมาตลอดสิ นึกว่าอิเหนากัับสียะตราซะอีก เอิ๊กกกกกซ์ ( :beat: บาปมั้ยเนี่ย >/l\<)
แหะๆ น่ารักอีกละคู่เนี้ยยยยยยย.....
:กอด1: พี่นุ่น
บร้าๆๆๆๆ เขาพี่เขยน้องเขยกัน(ไม่ใช่แค่พี่เขยน้องภรรยาด้วยนะ) เพราะความสัมพันธ์แน่นหนามากอ้ะ วงศ์นี้เค้ารักษาเลือดดีแท้ คู่วายในดวงใจน้องพาร์ถ้าเกิดจริงก็แสดงว่าอิเหนาแกเป็นโชตะค่อนอะดิ คริคริ
นึกถึงตอนแรกเจอเนอะ กอดจูบบุษบาไม่ได้ก็มากอดจูบสียะตราแทน กร้ากกกกกกกกส์
เคยแอบน้ำตาคลอตอนอ่านกลอนบทนี้เหมือนกัน - -"
ก็นะ...สงสารจินตราในเรื่องมาก ๆ เลยอ่ะ...ไม่แปลกหรอกที่นู๋ป่วนจะคิดมาก
แต่พี่ฟ้าเองก็ยืนยันขนาดนี้แล้ว...แถมยังพาไปหาพ่อจ๋า แม่จ๋าแล้วด้วย ตัวป่วนก็อย่าคิดมากเลย
เพราะถ้าวันไหนพี่ฟ้าทำให้ตัวป่วนเสียใจ นอกจากพ่อจ๋า แม่จ๋าจะจัดการพี่ฟ้าแล้ว
คนอ่านเองก็คงจะช่วยรุมพี่ฟ้าอีกคนอย่างแน่นอน...อิอิ
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD
เจอเพื่อนร่วมอารมณ์แล้ว สงสารจินตะหราเนอะๆๆๆ ยังไงจะพยายามเข็นตอนต่อไปออกมาเร็วๆนะคะ กอดดดดดดด
เอร๊ยยยยยยยยยย
มากี่ทีก็หวานจนมดขึ้นทุกทีเลยสิหน่า ทั้งหนูป่วนและพี่ฟ้าเนี่ยนะ
ป่วนก็คิดมากไปได้ ~ พี่ฟ้าเค้าไม่มีทางเปลี่ยนใจหรอกนะ
ก็ทั้งที่บ้านก็เป้นใจขนาดนี้แล้ว แล้วพี่ฟ้าก็รักป่วนออกจะตายนี่เนอะ
หนูป่วนมันก็งี้แหละค่ะ ในเรื่องมันยังไม่พ้นปีหนึ่งเลย ยังอารมณ์แกว่งได้ง่ายๆเป็นธรรมดา อิอิ
ตัวป่วนน่ารักอ่า แค่นี้พี่ฟ้าก็หลงจะแย่แล้ว
อย่าน่ารักไปมากกว่านี้เลย หุหุ
เนอะๆๆๆมันน่ารักจนคนเขียนจะหลงรักมันตามพี่อากาศแล้วค่ะ
รักกันจังเลยคู่นี้
อิจฉา~~~~~~~~~~~~ :-[
เป็นคู่ที่น่ารักมาก ๆ เลย
ดีใจที่ชอบความรักของทั้งคู่นะคะ กอดๆจุ๊บๆทั้งสองคนเลยยยยยยยยยยยย ^o^
นึกว่า จินตะหรา พูนลาภ o22 ซะอีก :laugh:
คริคริ ดีกว่านึกว่าไอ้หนูป่วนไม่อยากเป็นแตงโม โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“แม้จะมีขวากหนามในวันหน้า แม้เวลาจะบังคับให้ห่างเหิน
แม้จะมีกำแพงหนาขวางทางเดิน แม้เผชิญลมพายุมากล้ำกราย
จะรัดรึงขึงขืนไม่ลื่นหลุด จะยื้อยุดฉุดโฉมละโลมหมาย
จะพาดพันกระสันสวาทไม่คลาดคลาย จะรั้งเจ้าไว้แนบกายไม่ปล่อยมือ”
แต่ชอบกลอนนี้อ่า ป้าแต่งเองเหรอ
ค่ะคุณหลาน ถ้าอะไรไม่ได้แต่งเองจะมีดอกจันไว้ตลอดแหละ อิอิ
คู่นี้หวานกันจัง :impress2:
น่ารักจริงๆเลยตัวป่วน :กอด1:
สองท่านนี้มาแนวชื่นชม ขอบคุณนะคะ ขอบคุณแทนตัวป่วนกับพี่อากาศด้วย
พี่นุ่นนนนนนนนน
ไม่ได้แวะมาตั้งนาน จุ๊บๆค่ะ
เริ่มรู้สึกว่าชื่อเรื่องกับตัวละครเริ่มต่างกันขึ้นเรื่อยๆนะคะ....
แอบบอก(ไอ้คนไม่กล้าบอกอ้ะ คือคนเขียนไงกระต่ายน้อย กร้ากกกกกกกกกกกส์)
อ่อนหวานและอ่อนไหวเหลือเกิน คนน่ารักทำอะไรก็น่ารัก :L1: :L1: :L1:
อ้ะ...อันนี้เห็นด้วยมากถึงมากที่สุดค่ะ ลองไอ้เพื่อนนุ่นมันมาทำอะไรแบบนี้สิ สงสัยไอ้แผนมันจะขำกร้ากกกกกกส์ คริคริ
^______________^
คำสัญญามันช่วยยืนยันให้รู้สึกมั่นคงขึ้น แต่อะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับการกระทำเนอะ
หลายคนชอบคิดถึงอนาคต ถ้าแบบนั้น ถ้าแบบนี้ เราจะทำยังไงดี
แอบคิดว่ามันเป็นเหมือนการทำใจไว้ล่วงหน้าป่ะนะ?
แต่เอาเข้าจริง หากมันเกิดขึ้น เราก็เจ็บมากอยู่ดี ถึงจะบอกว่าทำใจไว้แล้วก็เถอะ
สู้มีความสุขกับปัจจุบัน แล้วทำวันนี้ให้ดี เพื่อวันพรุ่งนี้ที่ดีกว่า
ดีกว่ามานั่งคิดมากให้เครียดแล้วทุกข์ใจ
อย่างน้อย ถึงวันข้างหน้าจะทุกข์ ก็ยังมองกลับมาได้ว่าเออ...เราก็เคยมีความสุขเหมือนกันแฮะ
ทำไมเม้นท์เหมือนปลงชีวิต เฮ้ย!! ตอนนี้มันหวานและอบอุ่นมากเลยนะ!! ก๊ากกกก
ใช่ค่ะ เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง แค่คำพูดมันช่วยอะไรไม่ได้จริงๆ เปิดโอกาสให้ตัวเองมีความสุขกับวันนี้ดีกว่ากังวลกับสิ่งที่ยังมาไม่ถึง
อีกอย่าง......เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์คำว่ารักค่ะ กอดดดดดดดดดนะคะ
หว๊านนนน หวาน ชอบกลอนอ่ะ
ดีใจที่ชอบนะคะ แล้วก็...ชอบที่เข้ามาเมนท์ให้เหมือนกันค่ะ ^^
น่ารักที่สุดเลยคู่นี้ อ่านเรื่องนี้ทีไรรู้สึกเหมือนพลังงานชีวิตเพิ่ม!!
กลอนที่คุณนุ่นแต่งเพิ่มจากที่เคยอ่านก่อนหน้านี้ ทำให้ทิศทางของความหมายเปลี่ยนเลยเนอะ
ชอบมากเลยค่ะ อ่านแล้วซึ้งเลย
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ปล. ไมอิเหนาทำนิสัยงั้นอ่าาาา :monkeysad:
งืมๆๆพอเติมส่วนหน้าเข้าไป ดึงให้ความหมายทั้งหมดเปลี่ยนมาเป้นคำสัญญา กลอนบทล่างนั่นก็ดูหนักแน่นดีนะคะ
ส่วนอิเหนา.....นุ่นคิดว่าคงเป็นเพราะเลิกรักมั้งคะ ไม่งั้นที่รู้สึกกับจินตะหราอาจจะแค่ passion ไม่ใช่ love น่ะค่ะ
พี่ฟ้านี่มั่นคงจัง
น่าร้ากกกกกก
จุ๊บๆคุณนุ่น
+1ให้จินตะหรา ผู้น่าสงสาร
จุ๊บๆค่ะอาร์มคุง รักพี่ฟ้ากันต่อไปนะคะ อิอิ
..........................
บวกให้กับนักอ่านที่น่ารักทุกท่านแล้วนะคะ กอดดดดดดดดดดดดดดดด ขอกอดอีกรอบด้วยความขอบคุณค่ะ :กอด1:
-
นึกว่า จินตะหรา พูนลาภ o22 ซะอีก :laugh:
ตอนแรกอีป้าแก่ๆ ก็คิดเหมือนกัน ดันกลายเป็น นางในวรรณคดีอิเหนา
เออแปลกดี เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีคนพูดถึงกันแล้วละค่ะ
เดี๋ยวกลับบ้านไปรื้อๆ หนังสือเก่ามาอ่านบ้างดีกว่า
-
ตัวป่วนนนนนนนนนนอิป้าสัญญาวันใดอิพี่ฟ้าเปลี่ยนใจทำเยี่ยงอิเหนา
อิป้าจะตามไปตัดให้ขาดเลยฉับๆกับอิเหนาแน่นอน งี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
โหยคู่นี้หวีดกันมดกันปาก แหมมมมมมมมอีกคนก็หมดแรงอีกคนก็อยากบุทให้แบทเต็มไวไว
หวานกันเข้าใจ วิ้งๆคนอ่านอิจ!!! ลูก
+1 คะ
-
อ่านตอนแรกนึกว่าหมายถึงแตงโม(จินตรา) ซะอีก :laugh3:
-
เที่ยงนี้.....มีข้างเรื่องมาฝากค่ะ
คริคริ อารมณ์ดี เลยได้ออกมาแบบนี้ ยังไงก็ลองๆอ่านดูนะคะ :impress2:
.........................
คำเตือน เนื้อหาในตอนที่ท่านกำลังจะได้อ่านเป็นเรื่องของความสัมพันธ์ระหว่างหญิงและชาย
หากท่านใดรับความสัมพันธ์แบบนี้ไม่ได้ กรุณาเลื่อนข้ามๆไปด้วยนะคะ ^o^
...............................
...............................
ตอนพิเศษ นอกรอบ....ข้างเรื่อง(7)
.....จิตมนุษย์นั้นไซร้ ยากแท้ หยั่งถึง
นอนไม่หลับ ทำยังไงดี
นับแกะก็แล้ว จนกระทั่งนึกได้ว่าไอ้การนับแกะกระโดดข้ามรั้วมันคงไม่เข้ากับบรรยากาศ
เลยเปลี่ยนใจมานับเป็ดว่ายน้ำในคลองแทน
แต่นี่นับจนเป็ดว่ายผ่านท่าน้ำไปสี่ร้อยสามสิบแปดตัวแล้ว ก็ยังไม่มีวี่แววจะหลับเลย
แถมหน้าตาเป็ดแต่ละตัวกลับยิ่งชัดเจนมากขึ้นทุกที
ตอนแรกก็แค่แผงขนสีน้ำตาลเหลือบอ่อนแก่สะท้อนแดดบ่าย ไปๆมาๆตัวล่าสุดที่มันเพิ่งว่ายผ่านไปมันยิ่งชัด
จนไอ้เป็ดน้อยขี้เล่นมันหันหน้ามาแล้วเผยอปากส่งยิ้มให้อีกต่างหาก
อึ๋ยยยยยยย ไม่ไหวแล้ว ทนทำเป็นสงบนอนนิ่งอยู่อย่างนี้ไม่ได้แล้ว
จะบอกว่าเพราะแปลกที่ก็ไม่ใช่หรอก ก็ขนาดตอนไปค้างวัดตอนไปออกค่ายก็หลับสบายตั้งแต่คืนแรก คราวก่อนที่ทำกิจกรรมค้างที่คณะด้วยซ้ำ
ทั้งๆที่มีเรื่องเล่าน่ากลัวที่ตึกคณะแท้ๆ ก็ยังหลับได้ง่ายๆ
แล้วนี่มันอะไรกัน บ้านพี่ฟ้าของไอ้ตัวป่วน
ที่นอนอยู่ข้างๆก็แม่จ๋าที่ตัวก็หอมใจก็ดี แถมนอนไม่มีกรนเลยสักนิด
แล้วทำไมถึงนอนไม่หลับได้ล่ะเนี่ย.........
ออกไปตากลมนอกชานดีกว่า......
แม่จ๋า อย่าเพิ่งตื่นมานะคะ นุ่นจะขยับตัวเบาๆรับรองไม่มีเสียงสักกริบเลยค่ะ
เอ่อ......นุ่นเองค่ะ คืนนี้เป็นอะไรไปก็ไม่รู้ ทุกทีนุ่นเป็นคนนอนง่ายมากเลยนะคะ
แต่ว่า สงสัยไอ้เรื่องที่คุยกับตัวป่วนมันเมื่อบ่ายยังคาใจอยู่มั้งคะ
คุณ........เคยมีความลับกับเพื่อนรึเปล่า
ทั้งๆที่เป็นเพื่อนสนิทที่สุด แต่ความลับนั้น ให้ยังไงคุณก็บอกไปไม่ได้จริงๆ
...................นุ่น มีเรื่องปิดบังป่วนอยู่ค่ะ
“แล้วแกจะเอาไงต่อวะนุ่น?”
“เรื่องแผนใช่มั้ย?”
“อืม”
“คงต้องรอดูหัวใจตัวเองอีกสักพักมั้งแก ชั้นรักมันในฐานะเพื่อนมาก แต่ก็ไม่รู้ว่าถ้าเป็นคนรัก มันจะออกมาเป็นยังไง.....ไม่รู้จะรักแผนมันในฐานะคนรักได้เท่าที่รักมันอยู่ตอนนี้รึเปล่า”
“แต่แกไม่ได้รังเกียจมันใช่มั้ย?”
“ไม่เลย ชั้นไม่มีทางรังเกียจแผน อีกอย่าง ถ้าชั้นจะรักใครได้ง่ายที่สุด.....ชั้นว่าคงเป็นแผนนี่แหละ”
ตอบป่วนมันไปอย่างนั้น แต่ที่จริง......
ที่จริงแล้ว นุ่นรู้ใจตัวเองดีแล้วค่ะ.....นุ่นรักแผน
ที่จริง อาจจะรักแผนมานานแล้วด้วยซ้ำ
กับแผน.....ตอนแรกก็ไม่ได้อะไร แค่สะดุดตา
แต่ก็จำได้ว่าแอบเสียดายที่รหัสนักศึกษาเราไกลกันแบบชื่อแรกกับชื่อเกือบสุดท้ายเลย
แผนมันชื่อกลยุทธ์ค่ะ รหัสประจำตัวของมันเลยเป็นคนแรก
ส่วนนุ่นชื่อศรัณย์ธร อยู่หน้าตัวป่วนมันพอดี เลขที่เรียงมาแล้วก็อยู่ในกลุ่มห้าคนสุดท้าย
ตอนนั้นพอรู้ว่าได้เลขที่ติดกับตัวป่วน ไม่ใช่แค่ดีใจเพราะนิสัยเข้ากันได้กับมันนะคะ
แต่นอกเหนือจากนั้น การเป็นเพื่อนกับตัวป่วนยังทำให้มีโอกาสเข้าใกล้แผนมันมากขึ้นด้วย
เหมือนเป็นผู้หญิงร้ายๆที่ใช้เพื่อนเป็นเครื่องมือเข้าหาผู้ชายเลยเนอะ
แต่นุ่นก็ไม่ได้ทำอะไรนะคะ แค่ได้เป็นเพื่อนกับสองคนนี้ก็ทำให้ชีวิตหนึ่งปีที่ผ่านมาในมหาวิทยาลัยของนุ่นมีความสุขมากพอแล้ว
ช่วงแรกความสนิทสนมของตัวป่วนกับแผน ยังทำให้นุ่นแอบคิดว่ามันสองคนเป็นมากกว่าเพื่อนกันด้วยซ้ำ
คิดอยู่อย่างนั้นเกือบครึ่งเทอมได้มั้งคะ คิดเอาเองจนตัดใจจากไอ้แผนมันไปเลย
ตัดใจทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มรักนั่นแหละ.....
ทีนี้ พอเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ทั้งๆที่รู้ความจริงแล้วว่าแผนกับตัวป่วนมันไม่ได้มีอะไรนอกจากความเป็นเพื่อน แต่นุ่นก็กลับชินกับความสัมพันธ์แบบเพื่อนสนิทของพวกเราสามคนไปแล้ว
เคยชิน และเป็นสุข.....จนแทบจะลืมไปแล้วว่าเคย....เกือบจะรัก
ที่นุ่นต้องมายืนเกาะขอบระเบียงแหงนหน้ามองดาวอยู่ตอนนี้ก็เพื่อสำรวจความคิดของตัวเองค่ะ
พอได้สำรวจความคิดตัวเองแล้วถึงได้แน่ใจว่าที่นอนไม่หลับไม่ใช่เพราะรู้สึกผิดที่ปกปิดเพื่อน
แต่.....มันเป็นเพราะนุ่นไม่รู้จะทำยังไงต่อไปมากกว่า ก็รู้หรอกนะว่าหัวใจมีแผนมันมาตั้งนาน
ยิ่งพอได้รู้ว่ามันมาแอบรักทั้งยังแอบแสดงความรักแบบนี้ ที่จริงนุ่นทั้งดีใจ ทั้งภูมิใจ
ความรู้สึกด้านดีมันตีกันยุ่งไปหมด.......
มันแย่ตรงที่ ไอ้ความรู้สึกด้านลบสิ่งเดียวที่มีอยู่ มันกลับส่งเสียงดังกลบเจ้าความรู้สึกดีๆทั้งหลายเสียเกือบมิดเลยน่ะสิ
.................กลัว
ความกลัวมันเอ่อขึ้นมาเต็มหัวใจ กลัวจนรุ่มร้อนกระวนกระวาย
ถ้าหากเปลี่ยนจากเพื่อนไปเป็นคนรัก แล้วมันเกิดคำว่า “ไม่ใช่” ขึ้นมา
กลัวว่าจะต้องสูญเสียคำว่าเพื่อนไปตลอดกาล...........
..............................
..............................
นอน....ไม่....หลับ
จะว่าร้อนก็ไม่ใช่ ดึกดื่นขนาดนี้ ลมพัดจนม่านลูกไม้ปลิวสะบัด
เป็นอะไรไปหว่า.....หรือว่า เพราะเรื่องที่ได้รู้มาอย่างไม่ทันตั้งตัว
ก็เมื่อคืน ตอนที่ตัดสินใจอุ้มนุ่นมันขึ้นไปวางบนโซฟา
อาการเกร็งตัวกะทันหันแบบนั้น มันใช่อาการคนหลับลึกเสียที่ไหน
ตอนนั้นตกใจ กลัวมันจะโวยวายว่าไปแต๊ะอั๋งมันแทบแย่
เลยถือโอกาสผละขึ้นไปหยิบหมอนกับผ้าห่มบนห้อง มันทำเป็นหลับไม่รู้เรื่อง ก็เลยเนียนๆไปว่าไม่ได้คิดอะไรไปด้วย
แต่หัวใจที่มันรักมันชอบ มันคิดอยากจะครอบครองไปแล้วมันห้ามไม่ได้นี่หว่า
ก็แอบเก็บไว้มาตั้งนาน แสดงออกว่าชอบมากไปก็ตั้งไม่รู้กี่ครั้ง
ไอ้นุ่นมันก็ดันทั้งซื่อทั้งโง่กับเรื่องแบบนี้จริงๆ นี่ถ้าเป็นผู้หญิงอื่น คงไม่ต้องลุ้นนานขนาดนี้
พอจัดให้มันนอนสบายๆเสร็จ เลยต้องพิสูจน์อะไรสักหน่อย
จูบหน้าผากไปแบบนั้น คนไม่ได้หลับจริง ถึงจะเบาแค่ไหนมันก็ต้องรู้ตัว
รออยู่ด้วยซ้ำให้ไอ้นุ่นมันลุกขึ้นมาโวยวาย แต่นี่มันกลับแกล้งหลับต่อไปซะอย่างนั้น
อุตส่าห์กะเอาไว้ ถ้าหากมันโวยวายก็จะถือโอกาสสารภาพให้มันรู้เลยด้วยซ้ำว่าที่จริงแล้วที่คิดกับมัน มันเกินเพื่อนไปไกล
อยากจะทำมากกว่านั้น ริมฝีปากนุ่มนิ่มที่ได้ลองใช้ปลายนิ้วแตะต้อง
อยากจะกดจูบลงไปแรงๆ อยากรู้ว่าปากบางๆนั่น นอกจากเอาไว้กินกับเอาไว้พูดจ้อยๆ
ถ้าเวลาทำอย่างอื่นจะเก่งเหมือนตอนกินกับตอนพูดรึเปล่า
โว้ยยยยยยย ยิ่งคิดยิ่งร้อน ไปข้างนอกดีกว่าเว้ย
หืมมม? ที่ยืนปล่อยอารมณ์อยู่นั่นมันไอ้นุ่นนี่หว่า หึๆๆ ใส่เสื้อคอกระเช้า นุ่งผ้าถุง แบบนี้ก็น่ารักดี
ไอ้นุ่นมันแต่งแบบนี้ถึงผมจะซอยสั้นแนบต้นคอแบบนั้น กลับดูเป็นผู้หญิงยิ่งกว่าชุดนักศึกษากระโปรงยาวสะพายเป้เสียอีก
ผ้า......มันแนบไปกับช่วงสะโพก สะโพกผายแบบนั้น.......
เฮ้ย ไม่เอาแล้วเว้ย มองต่ำไปก็คิดอกุศลกับมัน ถึงจะเข้าใจว่ามันก็มีใจให้ แต่มายืนแอบมองแล้วคิดอะไรกับมันแบบนี้ไม่ดีแน่
ทำไมไม่เป็นข้างขึ้นพระจันทร์เต็มดวงหว่า จะได้เห็นชัดๆ
“อ้ะ แผน!!”
ผมเดินไปยืนอยู่ข้างๆนุ่นที่กำลังเท้าแขนลงกับขอบระเบียง เงยหน้ามองดาวที่แข่งกันโชว์ตัวอยู่เต็มฟ้า
พอเดินไปถึงเท้าศอกลงข้างๆเท่านั้นแหละ มันก็ถึงกับสะดุ้ง เกือบจะถอยตัวหนีด้วยซ้ำแต่คงข่มอารมณ์เอาไว้ได้
“เป็นอะไรจ๊ะ นอนไม่หลับเหรอ?”
เวรแล้ว ทำไมผมถึงหลุดปากจ๊ะจ๋ากับมันได้ล่ะ สงสัยอารมณ์พาไป ก็คนมันรักมันชอบ อยากพูดดีๆด้วยคงเป็นเรื่องธรรมดาแหละ
“จ้ะ แผนก็ด้วยเหรอ?”
นี่ไง จะให้เชื่อว่ามันไม่มีใจได้ยังไง ดูไอ้นุ่นมันช้อนตามองผมสิ นี่ขนาดคืนนี้เดือนมืด มีแต่แสงดาวนะ ประกายจากตามันยังเห็นชัดขนาดนี้
“แปลกที่ หรือว่าไม่สบายใจอะไรจ๊ะ นุ่นคุยกับแผนได้ทุกเรื่องนะ”
“แผน แผนจ๋า คือ........”
ไอ้แววตาสับสนแบบนี้มันอะไร ไม่เคยเห็นนุ่นมันเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนี่นา หรือว่านุ่นมันเป็นขนาดนี้ สับสนจนนอนไม่หลับแบบนี้....เพราะผม
“........?.......”
ผมหันเข้าหานุ่นมันทั้งตัว ก้มมองตามัน แล้วเอื้อมมือลูบผมมันช้าๆ
ที่จริง อยากจะดึงมันเข้ามากอดแล้วปลอบมัน อยากทำให้มันมั่นใจ ให้มันทิ้งความสับสนในดวงตานั่นไปให้หมดมากกว่า
“คือ......นุ่น...”
“ถ้ายังไม่อยากพูด ก็ไม่ต้องพูดนะจ๊ะ ยังไง แผนก็ยังอยู่ตรงนี้ อยู่ข้างๆนุ่นเสมอแหละ”
เฮ้อ......ยิ้มออกจนได้นะนุ่น ยิ้มหวานๆได้แบบนี้ค่อยโล่งใจหน่อย
อ้าว แล้วนั่นทำอะไรน่ะ
โอย......นุ่นมันน่ารักจริงๆ ตอนนี้มันหยิบมือผมที่ลูบผมโอ๋มันอยู่ไปแนบแก้ม
เหลือบตาที่มีประกายวิบวับนั่นมามองสบตากับผมชั่วแวบ แล้ว......แล้วมันก็เอียงหน้าแตะปากลงกับมือผม
“จ่ายค่าโอ๋จ้ะ”
“.........................”
“ดึกมากแล้ว สบายใจแล้ว งั้นนุ่นไปนอนก่อนนะ แผนก็รีบนอนให้หลับนะจ๊ะ”
“เดี๋ยว!!”
เอ่อ......ไม่ทันแล้ว ไอ้นุ่นมันโฉบตัวกลับเข้าไปในบ้านเร็วโดยไม่ทำเสียงตึงตังสักนิด
ไอ้ตัวร้าย....ตัวเองสบายใจจะเข้าไปนอน
แล้วผมล่ะ.......
โว้ยยยยยยยยยกู คืนนี้คงอีกนานล่ะ กว่าจะหลับลง
ผมได้แต่ยกมือกุมขมับ กลิ่นแป้งร่ำหอมฟุ้งจากไอ้ผู้หญิงตัวร้ายยังลอยอวลอยู่รอบตัว
หึๆๆๆ ไอ้นุ่นผู้หญิงบ้า.......มีอะไรให้แปลกใจได้ตลอดเลยจริงๆ
..............................
..............................
-
:-[ :impress2:
มาจ่ายค่าโอ๋กันด้วย กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
คนอ่านก็อยากดะ o9 อิอิแต่ละคน :o8:
o13
-
กลับมาอ่าน น่ารักดีเหมือนเดิม
อยากรู้อ่าว่ากลิ่นแป้งร่ำเป็นไง
-
:กอด1: :กอด1:
รักนุ่น :L1:รักแผน
ข้าวเที่ยงไม่ต้องใส่น้ำตาลแล้ว หวานขนาดนี้
-
อร๊ายยยยยย ใจตรงกันนี่นา :impress2:
ชอบตรง 'โว้ยยยยยยยยยกู คืนนี้คงอีกนานล่ะ กว่าจะหลับลง' ของแผนนี่แหละ ฮ่าๆๆ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
โอ๋......จุ๊บ จุ๊บ น้องแผนนอนไม่หลับ ให้ป้าช่วยนะจ๊ะ อิอิ
-
มากอดพี่นุ่นด้วยความคิดถึงครับหลังจากที่หายหน้าหายตาไปนานแสนนาน อิอิ
หนูป่วนเนี่ยหวานไม่เปลี่ยนเลยนะ คนแถวนี้จะเป็นเบาหวานตายอยู่แล้วเนี่ย
-
จ่ายค่าโอ๋ แค่เนี้ยะ แผนเอ๊ยยยย ต้องไปปรึกษาพี่ฟ้าแล้วนะ ว่าจะต้องรุกยังงัยถึงจะได้ผล
-
ตอนนี้น่ารักอะ...
นุ่นเอ๊ยย แผนมันเชิญชวนซะขนาดนี้แล้ว...ลุยเลยๆ :กอด1:
-
:-[
ค่าโอ๋น่ารักจริงๆ
มิน่าแผนถึงนอนไม่หลับ
ปล.จะเอาค่าโอ๋มั่ง o9
-
+1 และ :กอด1: แน่นๆคืนนุ่นนะ ^________^
อ๊าากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เพื่อนนุ่นขโมยซีนหวานเลยนะเนี่ย จริงๆก้เข้าใจอ่ะนะ ว่ากลัวจะเสียคำว่าเพื่อนไป
ซึ่งคำนี้มันยิ่งใหญ่เกินไปจนเราไม่กล้าเสี่ยงกับมัน แต่เรื่องรักมันบังคับกันไม่ได้นี่เนอะ ถ้ากลัวกังวลมากเกินไป
มันก้อาจทำให้เราพลาดสิ่งดีๆในชีวิตไป ถ้าคิดว่าเราทำดีที่สุดแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในภายหน้าเราก็อย่าเสียใจกับมันเลยเนอะ
ใจตรงกันอย่างงี้เเล้ว ลุยโลดดดดด โย่ๆ
-
จ่ายค่าโอ๋ด้วย 555
แล้วที่สาวนุ่นเรารีบหนีเข้าห้องทันทีเนี่ย แอบไปเขินคนเดียวใช่มะ
คืนนี้มีคนนอนไม่หลับสองคนล่ะ ฮิฮิ
-
+1ให้ความน่ารักค่า
อยากจ่ายค่าโอ๋มั่ง....แต่ไม่มีคนมาโอ๋นี่จิ :laugh:
-
แสดงว่ามีคนมาปลอบมาโอ๋เลยนอนหลับได้ แบบนี้แผนก็สมหวังแล้วดิ
-
คู่นี้ก็น่ารัก....ขนาดยังไม่ได้เป็นแฟนกันนะเนี่ย
อิอิ
-
เพื่อนรักเพื่อนคู่รัก.....ที่น่ารักอีกคู่นึง :n1:
-
นุ่นนี่บทจะเก็ทก็ อืมมม อ่ะนะ
คู่นี้ก็น่ารัก
จุ๊บๆ
-
อ่าน 2 ตอนนี้แล้วน้ำตาลในเลือดขึ้นน่าดู
คู่ตัวป่วนกับพี่ฟ้าก็หว๊านหวาน
คู่นุ่นกับแผนก็หวานน้ำตาลเรียกพี่กันเลยทีเดียว
ตอนนี้นุ่นน่ารักสุดๆมีจุ๊บมือ จ่ายค่าโอ๋ด้วย
อ่านจบตอนนี้อารมณ์มันหวานๆ ซึ้งๆอุ่นๆในใจ ชอบมาก
:-[
-
มีจ่ายค่าโอ๋กันด้วย น่ารักจริง ๆ :z1:
-
อ่านจนถึงตอนล่าสุดแล้ววววววววววว
โฮก อ่านรวดเดียวไม่ไหวค่ะ มันเขิน แบบว่าจะหวานกันไปไหนเนี่ย -////////-
อ่านกลอนแล้วชอบมากๆๆๆๆๆ
มันทำให้จินตนาการมากกว่าบทร้อยแก้วเยอะเลย
ส่วนข้างเรื่องน่าร้ากกกกกกกกกกกกก
คุณผู้ชายทั้ง 2 คนนี้ ดีเกินห้ามใจจริงๆ หาได้ที่ไหนเนี่ย
ยังยืนยันคำเดิมค่ะ อ่านแล้วอยากมีแฟน 555+
-
มาแล้วค่ะ ช้านิดนึง (ที่จริงช้าไปมาก)
แต่.....ยาวนะเออ คือแบบว่าเขียนไปก็นั่งนึกไปว่าพ่อแม่ตัวป่วนเจอพี่อากาศแล้วควรจะมีปฏิกิริยายังไง
ควรคุยอะไรบ้าง แต่ก็นะ พี่อากาศขับรถไปบ้านตัวป่วนแบบหวานเย็นไปหน่อยน่ะค่ะ เลยนาน
ยังไงก็มาแล้ว ไปอ่านกันเลยนะคะ ขอบคุณคนอ่านทุกท่านค่ะ :กอด1:
............................
............................
ตอนที่๔๑ เขยเล็ก
วันนี้สมาชิกบนรถของพี่อากาศมีสามคน
หนึ่งคือพี่อากาศผู้ทำหน้าที่เดิมคือขับรถไปงุ้งงิ้งกับคุณแฟนไป
สองคือไอ้หนูป่วนที่นั่งประจำที่ข้างคนขับ แล้วคอยป้อนน้ำป้อนขนมไม่ได้ขาด
ส่วนไอ้เศษเกินอย่างไอ้เพื่อนนุ่นก็นั่งตาแป๋วมองวิวข้างทางไป
แอบกรี๊ดกร๊าดในใจกับความสวีทของเพื่อนรักกับคุณแฟนไป เออ....ความสุขของมันเลยจริงๆ
“พี่ฟ้าคะ”
เพื่อนนุ่นส่งเสียงเรียกคุณแฟนของเพื่อนรักเมื่อเดินทางมาได้เข้าชั่วโมงที่สาม และไอ้ตัวที่ยึดที่นั่งข้างคนขับมันหลับพับไปเรียบร้อยแล้ว
มีผ้าห่มและหมอนกอดพร้อมจากการตระเตรียมของคุณแฟนผู้ใจดีและเอาใจใส่ได้ทุกเรื่องไม่มีเว้น
ก็นะ เมื่อคืนพี่อากาศกะตัวป่วนเล่นทำกิจกรรมตุนไว้ก่อนจนแทบไม่ได้นอน
ไม่ได้ตั้งใจจะฟัง....แต่เสียงกิจกรรมเพิ่งเงียบไปเมื่อค่อนรุ่งนี่เอง
พี่อากาศแหละอึดเกินคน ตื่นเช้ามายังอุตส่าห์แงะไอ้ตัวขี้เซาขึ้นจากที่นอน
ไล่ให้ไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วขับรถออกมารับไอ้เพื่อนนุ่นตั้งแต่แปดโมงเช้าไม่มีขาดไม่มีเกินได้อีก
ส่วนไอ้แผน พอไอ้หนูป่วนกลับบ้านมันก็กลับบ้านมันบ้างเหมือนกัน
บ้านที่ตากนั่นแหละ ไอ้คุณแผนต้องนั่งรถประจำทางไปลงอำเภอเมือง แล้วต่อรถอีกสองต่อ
ไอ้ต่อสุดท้ายก่อนถึงบ้านน่ะเป็นต่อที่เอาแน่อะไรไม่ได้ที่สุด และทำให้ไอ้คุณแผนมันไม่ยอมรอติดรถมากับพี่อากาศแก เพราะกลัวจะมาถึงช้าแล้วไม่มีรถเข้าบ้าน เพราะรถประจำทางระหว่างอำเภอมีประเภทเดียวที่ให้บริการ คือรถกระบะที่ต่อเติมจนเป็นสองแถว คนเต็มเมื่อไหร่ก็ออกเมื่อนั้น
ไอ้หนูป่วนบอกให้เรียกที่บ้านขับรถออกมารับไอ้คุณแผนมันก็ไม่เอา บอกว่ายุ่งยาก
กว่าจะออกมาจากหมู่บ้านก็เกือบสามชั่วโมง แล้วยังขากลับอีกเกือบสามชั่วโมง เสียเวลาเปลืองพลังงานเปล่า
ตัวป่วนมันรู้จักกับครอบครัวของไอ้เพื่อนแผนดี ที่จริงไม่ใช่แค่ตัวป่วนหรอก
แต่ทั้งครอบครัวของมันกับครอบครัวของไอ้เพื่อนแผนน่ะ สนิทกันดีทั้งสองครอบครัว
ถึงพ่อของตัวป่วนจะย้ายตามคำสั่งจากต้นสังกัดไปหลายที่แล้ว แต่ก็ยังคบเป็นเพื่อนกับพ่อของไอ้คุณแผนมันอยู่เหมือนเดิม พ่อกับพ่อยังติดต่อกันสม่ำเสมอ
ส่วนแม่กับแม่เองก็มีเรื่องเม้าท์สามีและลูกให้กันและกันฟังอยู่ตลอดด้วย
จะว่าไปจังหวัดปัจจุบันที่พ่อตัวป่วนมันไปประจำอยู่ก็ห่างจากตากแค่ขับรถสองชั่วโมงเท่านั้นแหละ
เอ่อ...หมายถึงอำเภอเมืองนะ ไม่ใช่หมู่บ้านบนเขาของไอ้คุณแผนมัน
นี่พอมันรู้ว่าไอ้นุ่นจะไปเที่ยวบ้านตัวป่วนมันด้วยมันก็บอกว่าจะอยู่ที่บ้านแค่สัปดาห์เดียว แล้วจะตามมาหาพ่อกับแม่ของไอ้ตัวป่วนด้วยคน
“พี่ฟ้าคะ”
“ครับ?”
“กลัวป้ะพี่?”
“ก็....ไม่กลัวหรอกครับ แต่ก็ตื่นเต้นบ้าง นิดหน่อยน่ะ ท่าทางพ่อแม่แล้วก็พี่ๆของตัวป่วนจะรักตัวป่วนมาก”
“อืม....นุ่นก็ไม่เคยเจอพ่อกับแม่เหมือนกันอะค่ะ ตอนปฐมนิเทศคนที่มาก็พี่ปิ่นอ้ะ แต่เท่าที่ฟังมาบ้านนี้ใจดีทั้งบ้านนะคะ เอางี้ดีกว่าพี่ฟ้ามีอะไรที่คิดว่าอยากรู้แต่ยังไม่รู้มั้ยคะ? ถ้านุ่นรู้นุ่นจะบอกให้”
“พี่ก็คิดไม่ออกอะครับ ว่าควรรู้อะไรเพิ่มอีก แต่ว่า...เอาไว้ถ้าตอนพี่กำลังถูกสัมภาษณ์นุ่นเห็นท่าไม่ดีก็ช่วยพี่หน่อยแล้วกัน ได้มั้ยครับ?”
“โอเคเลยค่ะ นุ่นจะเป็นพันธมิตรของพี่ฟ้าเอง”
พี่อากาศเหลือบตามองสบกับไอ้คนเสนอตัวเป็นพันธมิตรที่เบาะหลังแล้วส่งยิ้มขอบคุณกลับไปให้ เห็นแววตาสนุกสนานนั่นแล้วก็อดไม่ได้
“เออ น้องแผนไม่ได้มาด้วยแบบนี้ น้องนุ่นไม่คิดถึงแย่หรือครับ?”
“ฮะ? อ่า..........ค่ะ ต้องคิดถึงอยู่แล้วล่ะ”
พี่อากาศว่ากระจกไม่ได้หลอกตาหรอกนะ ที่เห็นหน้าดำๆของพันธมิตรพิชิตใจพ่อตาแม่ยายกลายเป็นสีเข้มขึ้นทันตา
“ป่านนี้น้องแผนจะถึงบ้านรึยังไม่รู้นะครับ”
“จริงด้วย บอกว่าถ้าถึงบ้านแล้วให้โทรกลับ มันก็บอกต้องเดินหาสัญญาณก่อน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”
“โห......บ้านน้องแผนหาสัญญาณยากขนาดนั้นเลย?”
“มันบอกงั้นอ้ะค่ะ เดี๋ยวนุ่นโทรหาแผนดูดีกว่า ไม่รู้มันถึงไหนแล้ว”
เอ้า ตรงไปตรงมาเข้าไปไอ้นุ่น เป็นห่วงมันก็แสดงออกได้ชัดเจนมากนะแก
//ตื๊ดดดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดด//
“แผน ถึงไหนแล้วอ้ะ? ถึงบ้านยัง?.......เหรอ อืมๆ ทางนี้ก็เพิ่งผ่านชัยนาทเองอ้ะ.......อะไรนะฟังไม่รู้เรื่อง...อ๋อๆ ไอ้ป่วนมันหลับ......ไม่อ้ะ อ๊ะ เอาดีกว่า เอาขนมนะแผน อืม อะไรก็ได้แผนเลือกเลย เดี๋ยวๆๆ อย่าเพิ่งซื้อสิ แค่ของที่หอบอยู่ไม่หนักหรือไง เดี๋ยวขาออกตอนจะมาบ้านไอ้ป่วนมันค่อยซื้อ........แล้วอีกนานมั้ยกว่ารถจะออกอ้ะ?.........อืม รู้แล้วน่า นุ่นโตแล้วนะ.......อืมมมม ก็เป็นห่วงเหมือนกัน......บ้า จะรีบคิดถึงอะไรตั้งแต่ตอนนี้เล่า.......บ้า ไอ้แผนบ้า......”
ไอ้นุ่นมันเก็บโทรศัพท์ยัดใส่ด้านหน้าของเป้ส่วนตัว พอเงยหน้าขึ้นมาก็เจอกับสายตาล้อเลียนของแฟนเพื่อนที่มองมาจากกระจกมองหลัง
“เปล่านะคะพี่ฟ้า” อ้าว ร้อนตัวอีก กร้ากกกกกส์
“หืม? เปล่าอะไรครับ พี่ยังไม่ทันว่าอะไรเลย” แหมๆๆไอ้เสียงนุ่มๆนิ่งๆ แต่ลูกกะตาวิบวับนี่มันล้อเลียนกันชัดๆเลยนะคะพี่อากาศ
“ก็.......”
“พี่แค่จะถามว่าตอนนี้น้องแผนถึงไหนแล้ว กำลังรอต่อรถอยู่ใช่มั้ย แค่นั้นเอง”
“แหะๆ ค่ะ รอต่อรถอยู่ที่อุ้มผาง ตอนนี้รอคนเต็มอยู่”
“น้องนุ่นหิวรึยังครับ? ถ้าหิวเดี๋ยวเราแวะร้านริมทางกัน”
เห็นไอ้นุ่นมันเขินอย่างนั้นพี่อากาศแกก็สงสารเลยชวนคุยเปลี่ยนเรื่องเสีย เหลือบตามองคุณแฟนที่นั่งอยู่ข้างๆก็เห็นหลับสนิทไม่ยอมรู้สึกตัวตื่นเลย
“ยังไม่เท่าไหร่ค่ะ อีกสักสองชั่วโมงก็ยังไหว รอให้ไอ้ป่วนมันตื่นก่อนดีกว่า”
“งั้นตกลงครับ ถ้าหิวก็กินขนมรองท้องไปก่อนนะ”
................................
................................
พี่อากาศขับรถผ่านชัยนาท นครสวรรค์ จนเข้ากำแพงเพชรนั่นแหละ ไอ้หนูป่วนมันถึงค่อยตื่นขึ้นมา พอตื่นปุ๊บก็ส่งเสียงท้องร้องดังจ๊อกออกมาทักทายปั๊บ
“ตื่นมาก็หิวเลย เดี๋ยวเราแวะพักกินข้าวกลางวันกันนะ”
“อืม...ถึงไหนแล้วน่ะพี่ฟ้า?”
เสียงแหบเสียงแห้งมาเชียว แล้วนี่จะส่งตาเยิ้มๆให้พี่อากาศแกทำไม
ประเจิดประเจ้อนักนะไอ้ตัวป่วน ลืมไปแล้วรึไงว่าเพื่อนนุ่นของแกมันยังมีตัวตนอยู่ในรถคันนี้อีกคนน่ะ
“น้องนุ่นส่งน้ำให้ตัวป่วนหน่อยสิครับ”
นั่นแหละ พอได้ยินชื่อเพื่อนรักจากที่ยังเลื้อยๆอยู่แถมส่งสายตาเยิ้มๆให้คุณแฟนที่กำลังขับรถ ไอ้หนูป่วนมันเลยลุกขึ้นนั่งตัวตรง เก็บปากเก็บคำ แถมเก็บสายตากลับมาเรียบร้อย
พอได้น้ำปุ๊บเลยเริ่มเม้าท์กับไอ้นุ่นมันไปเรื่อยๆ แต่ก็ยังไม่ลืมยื่นน้ำพร้อมหลอดไปจ่อปากให้คนขับรถเติมความสดชื่นไปด้วย
พี่อากาศตัวโตพาแฟนและเพื่อนแฟนแวะกินข้าวที่ร้านอาหารตามสั่งเล็กๆริมแม่น้ำปิง
พอเติมอาหารใส่กระเพาะกันจนอิ่มหนำแล้วคราวนี้พอจะกลับขึ้นรถไอ้หนูป่วนมันก็ขอแลกหน้าที่มาขับรถให้เอง
พอตกค่ำก็มาถึงบ้านตัวป่วนจนได้ หวานเย็นกันจริงๆ
รั้วไม้ระแนงสีขาวสะท้อนกับแสงไฟจากโคมที่ตั้งอยู่สองข้างประตูที่เปิดอ้ารอรับไว้แล้ว ไอ้หนูป่วนเลี้ยวรถเข้าไปจอดเทียบหน้าตัวบ้านไม้สองชั้นใต้ถุนยกสูง พอเปิดประตูออกจากรถปุ๊บก็เจอกับผู้หญิงวัยกลางคนรูปร่างเจ้าเนื้อยืนน้ำตาคลออ้าอ้อมแขนรอรับทันที
ตัวป่วนมันพุ่งตัวซุกเข้ากับอ้อมกอดนุ่มนิ่มของแม่ที่ไม่ได้เจอตัวแบบจับต้องได้มามากกว่าสี่เดือน สูดลมหายใจรับกลิ่นแม่เข้าเต็มปอด
“แม่อ้ะ ขี้แย แทนที่จะยิ้มกว้างๆ”
“ย่ะ พ่อคนเข้มแข็ง แน่จริงเงยหน้ามาให้ดูสิ ตัวเล็กก็ร้องไห้เหมือนกันแหละว้า”
สองคนแม่ลูกเช็ดน้ำตาที่เพิ่งจะเริ่มเอ่อกันเรียบร้อย แม่ของตัวป่วนก็หันมาให้ความสนใจกับแขกที่ได้รับเชิญทั้งสองคน
“คุณแม่สวัสดีครับ ผมฟ้าครับ”
พี่อากาศลงจากรถแล้วเดินอ้อมมายืนเยื้องไปด้านหลังของตัวป่วนรอให้แม่ลูกเขาทักทายกันเสร็จนานแล้ว
ผู้หญิงอารมณ์ดีที่ถูกยัดเยียดตำแหน่งแม่ยายให้โดยไม่ทันรู้ตัว กวาดตาประเมินลูกเขยเล็กคร่าวๆ
แล้วสีหน้าที่คุมให้นิ่งเฉยอยู่ก็ฉายแววถูกใจออกมาจนพี่อากาศโล่งใจไปหนึ่งเปลาะ
“สวัสดีจ้ะ ตัวโตจัง ผิดจากที่คิดเลย นึกว่าหนุ่มอักษรจะตัวเล็กๆบางๆซะอีก”
พี่อากาศได้ยินคำวิจารณ์แบบนั้นก็ได้แต่ส่งยิ้มไปให้
“คุณแม่ สวัสดีค่ะ นุ่นอยากเข้าห้องน้ำอ้ะค่ะ ไปตอนนี้เลยได้มั้ยคะ?” เอ่อ ไอ้นุ่น.......เฮ้อออออออออ
“จ้ะๆ มาๆแม่พาไปเอง ป่วนกับฟ้าเอาของเข้าบ้านเลยนะ พ่อรอกินข้าวอยู่”
แม่สุดที่รักของไอ้หนูป่วนตรงเข้าจับจูงไอ้เพื่อนนุ่นพาเดินลิ่วๆเข้าบ้านไปทันที ทิ้งให้ลูกชายคนเล็กกับพี่อากาศขนสัมภาระกันสองคน
............................
............................
ค่ำนี้โต๊ะอาหารที่ไม่ค่อยได้ใช้งานเพราะมีสมาชิกอยู่โยงประจำบ้านแค่สองคน
พ่อกับแม่ของตัวป่วนเลยมักจะชวนกันนั่งพื้นกินข้าวที่นอกชานมากกว่าเลยได้โอกาสถูกใช้งานเสียที
พอทั้งหกคนซึ่งมีพ่อ แม่ พี่ปุ่น ตัวป่วน พี่อากาศ และไอ้เพื่อนนุ่นนั่งลงเรียบร้อย
ตัวป่วนที่นั่งถัดจากพ่อที่ประจำตำแหน่งหัวโต๊ะก็ลงมือตักข้าวใส่จานให้พ่อก่อน แล้วจึงตักบริการคุณแฟนที่นั่งถัดไปทางขวามือ
ก่อนจะตักข้าวใส่จานให้ตัวเอง ปากก็พูดคุยไปจ้อยๆ
ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าการกระทำทุกอย่างของตัวเองถูกสายตาของสมาชิกทั้งโต๊ะมองตามอยู่ตลอด
“พ่อจะรอกินข้าวทำไม น่าจะกินก่อนเลย ป่วนก็บอกแล้วว่าออกแปดโมงเช้า แล้วก็ไม่ได้ขับเร็วด้วย ขับไปก็แวะไป ดูซิเนี่ย จะสามทุ่มแล้วเพิ่งจะได้กินข้าว พี่ปุ่นอ้ะ ก็รู้อยู่นะว่าพ่อต้องกินยาเป็นเวลา ทำไมปล่อยให้พ่อรอป่วนล่ะ ฮึ?”
จนท้ายประโยคที่หันไปส่งสายตาถามพี่ชายนั่นแหละ ตัวป่วนมันถึงเพิ่งสังเกตเห็นว่าทั้งโต๊ะเขาเงียบกริบกันหมด มีตัวเองส่งเสียงหงุงหงิงอยู่คนเดียว
ตอนนี้ทุกคนในโต๊ะกำลังยิ้ม.......
บางคนก็ยิ้มกว้างๆ บางคนก็ยิ้มบางๆ บางคนก็อมยิ้ม ส่วนบางคนกำลังพยายามจะหุบยิ้มแทบแย่
ก็ไม่ใช่ใครหรอก พ่อของตัวป่วนมันไงที่กำลังพยายามหุบยิ้มจนน่าสงสารว่าจะเมื่อยหน้าแย่
ก็ตั้งแต่พี่อากาศแกเดินยกของทั้งของตัวเองทั้งเป้ไอ้นุ่นมันเข้ามาในบ้านแล้วสวัสดีแนะนำตัว พ่อของไอ้หนูป่วนก็เอาแต่เก๊กขรึม
รับคำด้วยเสียงในคอไปแค่ “อืม” หนักๆคำเดียว แล้วก็เดินหน้านิ่งมานั่งรอที่หัวโต๊ะ
อุตส่าห์ตั้งใจจะเก๊กขรึมเอาให้ไอ้คนมาฉกลูกรักไปมันเกรงๆเสียหน่อย
ที่ไหนได้ เจอเข้ากับท่าทางและคำพูดเป็นห่วงเป็นใยของตัวป่วนมันเข้า ไอ้ที่ปั้นหน้านิ่งแทบตายก็ต้องมาหลุดกันง่ายๆอย่างนี้เอง
ก็มันน่าปลื้มน้อยเสียเมื่อไหร่เล่า เห็นมั้ยล่ะว่าลูกชายมันตักข้าวให้ใครก่อน
มันตักให้พ่อก่อนให้ผั.....เอ๊ย แฟน อย่างนี้ก็แสดงว่ามันไม่ได้รักแฟนจนลืมพ่อชัดๆ
แล้วดูนะตัวป่วนมันน่ารัก มันรู้ว่ามื้อเย็นพ่อกินข้าวแค่ทัพพีเดียวมาแต่ไหนแต่ไร มันก็ไม่พลาดตักมาให้ผิดจากที่เคย
จากที่พ่อตั้งใจจะต้อนรับเจ้าเขยเล็กที่เท่าที่รู้มาจากสายสืบส่วนตัวจากไอ้คุณแผนว่าพยายามยัดเยียดตัวเองให้ลูกชายเหลือเกินแบบหนักๆ
เลยพาลเปลี่ยนใจจะยอมญาติดีกับแฟนลูกชายง่ายๆ
พ่อไอ้หนูป่วนคิดมาถึงตรงนี้ จากที่พยายามหุบยิ้มเลยไม่ห่งไม่หุบมันแล้ว
แถมรอยยิ้มที่มีให้ลูกชายยังเผื่อแผ่ไปถึงคนนั่งข้างลูกชาย ที่กำลังอมยิ้มแก้มแทบแตกกับท่าทางของคุณแฟนตัวเองอยู่เหมือนกัน
พี่อากาศเองพอได้รับรอยยิ้มอบอุ่นจากคุณพ่อตาก็ใจชื้น
ส่งยิ้มพร้อมทั้งส่งสายตากลับไปว่าลูกชายคุณพ่อน่ารักอย่างนี้ไงครับ ผมเลยอดใจไม่ไหว ตกหลุมรักโครมเบ้อเริ่ม ถอนตัวถอนใจก็ไม่ได้ด้วย
ไอ้หนูป่วนเห็นพ่อตัวเองกันคุณแฟนส่งสายตาให้กันก็หน้าร้อน
มือไม้อ่อนจนต้องรีบส่งโถกระเบื้องบรรจุข้าวสวยหอมกรุ่นข้ามโต๊ะไปให้พี่ชายที่จับตามองอยู่ทันที
“มองไรล่ะพี่ปุ่น ตักข้าวให้คุณนายไปดิ”
“หึๆๆ ก็ไม่ได้มองไร มองน้องตัวเองเขิน ทำไม หวงเหรอ? หรือว่าเดี๋ยวนี้พี่มองไม่ได้ ให้แฟนมองได้คนเดียว”
พี่ปุ่นของไอ้ป่วนตักข้าวใส่จานให้แม่ตามคำสั่งน้องชาย แต่ไม่วายขอแหย่ไอ้ตัวดีไปด้วย
พอลูกชายคนกลางพูดออกมาแบบนี้ แม่ก็ปล่อยเสียงหัวเราะพรืดออกมาทันที
“หึๆๆฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตัวเล็กเอ๊ย อย่าเขินเลยลูก ทำใจซะนะ เออ ลูกชายชั้น เขินแล้วม้วนต้วนขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย...... ฟ้า ขอบใจนะลูก แม่ไม่ได้เห็นป่วนเขินแบบนี้มานานแล้ว บุญตาของชั้นจริงๆ ฮ่าๆๆๆๆ”
“นุ่นก็ว่างั้นแหละค่ะ โฮ้ย ก่อนมาเจอพี่ฟ้านะ ไอ้ป่วนมันเคยอายอะไรที่ไหน ตอนรับน้อง ตอนไปแข่งบาส-บอล ประเพณีนะคะ ไอ้นี่นำเชียร์อยู่แถวหน้า ไม่มีคำว่าอายสักนิด”
ไอ้เพื่อนนุ่นมันเผาเพื่อนมันสนุกปากไป หนูป่วนคนไม่เคยต้องอายก็หันไปมองหน้าคนที่เข้ามาทำให้รู้จักคำว่าอายข้างๆ
เห็นคุณแฟนตัวโตส่งยิ้มแสดงความภาคภูมิใจมาให้ เลยยิ้มตอบไป แต่ยิ้มของไอ้หนูป่วนมันกลับเป็นยิ้มแหยๆยังไงไม่รู้สิ
พอตักข้าวเรียบร้อยทุกคน การกินข้าวพร้อมหน้าเป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือนของครอบครัวนี้ถึงได้เริ่มขึ้น ประมุขของบ้านนั่งกินไปอารมณ์ดีไปเพราะถูกขนาบซ้ายขวาด้วยลูกชายสุดที่รักทั้งสองคน
แถมไอ้คนที่เพิ่งหาลูกเขยมาให้มันยังช่างเอาอกเอาใจ คอยตักโน่นนี่มาใส่จานให้พ่อไม่ได้ขาด
ถึงจะเห็นอยู่ว่ามันหันไปตักให้แฟนมันบ้างก็เถอะ แต่มันก็ยังขยันเอาใจใส่พ่อมันมากกว่าอยู่ดี
ก็ดูสิ ตักกับข้าวใส่จานให้พ่อมาสามครั้งแล้ว เพิ่งหันไปตักให้แฟนแค่ครั้งเดียวเอง
“เออ นุ่นรู้จักพี่ปุ่นรึยังลูก?”
เอาแล้ว แม่ของตัวป่วน ท่าทางจะเริ่มทำตัวเป็นตัวกระตุ้นสร้างเสริมความสัมพันธ์ให้ลูกกับเพื่อนของลูกอีกคนแล้ว
“สวัสดีไปรอบนึงแล้วค่ะแม่”
ไอ้นุ่นที่กำลังจะเอื้อมมือตักผัดผักบุ้งไฟแดงตรงหน้า ชะโงกตัวไปข้างหน้านิดแล้วส่งยิ้มกว้างขวางไปให้พี่ชายเพื่อนรักทันที
พี่ปุ่นก็ส่งยิ้มกลับมา กว้างขวางไม่แพ้กันเลย
“น้องนุ่นสนิทกับใครมากกว่ากันล่ะ แผนหรือป่วน?”
อ้าว.......ตรงเป้าไปมั้ยคะพี่ปุ่น นี่พี่ไปรู้อะไรมารึเปล่าเนี่ย ว่าแต่พี่จะให้ไอ้นุ่นมันตอบยังไงคะ เอาแบบเพื่อนเฉยๆ หรือว่าแบบเพื่อนด้วย มากกว่าเพื่อนด้วย โฮะๆๆๆ
“ก็.......ก็พอๆกันน่ะค่ะ แต่จะคุยกับป่วนมันมากกว่า”
“อืม ก็แผนมันไม่ค่อยพูดนี่เนอะ ขนาดคราวก่อนมาอยู่บ้านนี้เกือบเดือน มันยังพูดกับพ่อไม่ถึงสิบประโยคเลย”
บทสนทนาบนโต๊ะอาหารก็ดำเนินไป ส่วนตัวป่วนกับพี่ฟ้าของมันน่ะเหรอ ก็.......ช่วงไหนที่ไม่ได้ถูกดึงเข้าไปร่วมวงสนทนาด้วย สองคนเขาก็........
“ตัวป่วนครับ ตักถึงรึเปล่า พี่ตักน้ำพริกอ่องให้เอามั้ย?” กระซิบกระซาบๆ
“อื้อ เอาผักต้มให้ผมด้วยนะ ไม่เอาผักสด” กระซิบกระซาบๆ
พี่อากาศแกก็บริการคุณแฟนแกไป แล้วสักพักก็เอาอีกแล้ว กระซิบกระซาบกันอีกแล้ว
“เอาจริงเหรอ ตัวป่วนไม่ชอบกินทอดมันไม่ใช่เหรอ?”
“อื้อ เอาแบ่งให้ผมครึ่งชิ้นพอนะพี่ฟ้า ที่จริงผมไม่ค่อยชอบ แต่ถ้าไม่กินเลยแม่จะเสียใจน่ะ แม่เค้าชอบให้ทุกคนกินทุกอย่างอ้ะ อย่างละนิดละหน่อยก็ยังดี ไม่งั้นแม่จะไม่มั่นใจในฝีมือตัวเอง เห็นนั่งคุยนั่งกินสบายๆอย่างนั้น ที่จริงแม่มองทุกคนอยู่ตลอดแหละ แล้วถ้าใครไม่ตักอะไรกินนะ แม่จะรู้ทันทีเลยด้วย”
พี่อากาศก็ปฏิบัติตามคำสั่งคุณแฟนที่เคารพทันที ตักทอดมันมาหนึ่งชิ้นแล้วจัดการตัดแบ่งเป็นสองส่วน
ส่งครึ่งเล็กกว่าไปวางไว้บนจานไอ้หนูป่วนมันเรียบร้อย แล้วถึงก้มหน้าจัดการกับอาหารในจานของตัวเองต่อ
ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าอากัปกิริยาทั้งหมดตกอยู่ในสายตาของทั้งพ่อ แม่ และพี่ชายคนเดียวของไอ้หนูป่วนเป็นที่เรียบร้อย
จะยกเว้นก็แต่ข้อความที่กระซิบกระซาบคุยกันเท่านั้นแหละที่คนอื่นบนโต๊ะอาหารมื้อนั้นไม่ได้ยิน
..............................
..............................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
อ๊างงงงง
บ้านตัวป่วนน่ารักจัง
ขำคุณพ่อที่ตอนแรกจะเก๊กขรึม ฮ่าๆๆ
พี่ฟ้าก็หวานได้ตลอดเวลา ><
คุณแม่อย่าทาบทามนุ่นให้พี่ปุ่นนะคะ
นุ่นเค้ามีเจ้าของแล้วว หนูจะเป็นสะใภ้กลางให้เอง กร๊าก(เขิน)
ปล.อ่านตอนนี้แล้วคิดถึงที่บ้านจังค่ะพี่นุ่น
เพิ่งกลับมาถึงหอเมื่อกลางวัน อยากกลับบ้านเลย ฮือออ
-
น่ารักมากมาย...นี่ถ้ายังไม่ทานข้าวคงหิวแย่ค่ะ :กอด1:
อ่านแล้วก็อยากทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาแบบนี้มั่งจังเลยน้าา
ดีใจกะพี่ฟ้าด้วย ดูท่าจะผ่านด่านเอาง่ายๆ
ต้องขอบคุณอาการช่างเอาใจของตัวป่วนละมั้งเนี่ย อิอิ
พี่ปุ่นนี่ก็ตรงดีจังเลย ถามนุ่นซะตรงประเด็นเชียว 555
ขอบคุณนะคะพี่นุ่น อ่านแล้วได้ยิ้มเรื่อยเลย~
-
อ่านแล้ว อิจฉาอย่างแรงส์ ครอบครัวนู๋ป่วนช่างน่ารักจริง ๆ แล้วตอนหน้า น้องแผนก้อคงมาด้วยแล้วอ่ะนะ
สงสัย ต่อมอิจฉา กะ น้ำตาลในเลือด ต้องทำงานหนักแน่ ๆ แต่ว่า มาต่อเร็ว ๆ นะจ๊ะ กำลังสนุกเลย :L2:
-
ต่อหน้าคุณพี่ คุณพ่อ คุณแม่ พี่ฟ้าก้อหวานได้ไม่มีหวั่น :-[
55555555555555555555555555555555555
-
ครอบครัวตัวป่วนน่ารักอย่างนี้นิเอง ตัวป่วนถึงได้น่ารักโพด ๆ :impress2:
-
อยากร้องเพลงให้เข้ากับบรรยากาศคับ :laugh:
"หวานละมุนละไม...อยู่ในทุกตอน หวานทุกความรู้สึก ไม่มีวันจางหายไป
อยากให้หัวใจ...เก็บความหวานให้มันอยู่นาน ๆ ไว้
หวานละมุนละไมจากใจถึงใจ เหมือนเป็นดังไออุ่นที่ส่งตรงไปหากัน
เมื่ออยู่ใกล้ไกล...ให้ความหวานนั้นพูดแทนหัวใจ" :m9:
-
ครอบครัวน่ารักจัง o13
หุ หุ ข้าวยังไม่ทันได้กิน เสริฟของหวานก่อนซะงั้น
อิจฉาคนมีความรัก :กอด1:
-
พี่ฟ้า เป็นที่ถูกใจของพ่อตา แม่ยาย 5555
-
อยากอ่านต่อแล้วววววววว :z3: :z3: :z3:
สนุกจัง :กอด1:
-
น่ารักกันจริงๆคู่นี้
พี่ฟ้าก็โล่งอกไปแล้วล่ะนะ
ผ่านไปได้ด้วยดี อิอิ
-
'ตอนนี้น่ารักอีกแล้วอ่ะคุณนุ่น' กระซิบกระซาบๆ
รอตอนหน้าค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ :จุ๊บๆ:
-
กระหนุงกระหนิงน่ารักดีอะ แอบชอบคุณพ่อตัวป่วน น่ารักมากกว่าลูกอีก :laugh:
-
ชอบคุณพ่อตัวป่วนๆๆ
พี่ฟ้าโล่งอกแหละสิ..ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี o18
+1ให้ค่า รอติดตามนะคะ
-
^
^
^
^
^
:z13: น้อง vvivy
อิจฉาตาร้อน อิอิ ...จุ๊งจิ๊ง งุ๊งงิ๊งกันอยู่สองคนเลย...อิอิ
ดีจังเลยค่ะที่คุณพ่อคุณแม่ และพี่ๆ ชอบพี่ฟ้า...
น้องนุ่นเนียนอ่ะ คิดถึงแผนมันอ่ะดิ หุหุ
กอดคุณนุ่นสิบที :กอด1:
-
งวดนี้อีป้าแก่ๆ เมื่อยแก้มมากกว่าเดิด แต่ก็มีความสุขมากกว่าเดิมด้วยคะ
-
น่ารักทั้งบ้าน หุหุ
+1 ให้นุ่น ^^
-
น่ารักมากๆ ทั้งสองคู่เลย แอบลุ้นคู่แผนนะเนี่ย อยากให้ตกร่องปล่องชิ้นกันต่อไป
-
แหมคุณพ่อตาใจไม่แข็งพอ คิดว่าจะรับขวัญลูกเขยหนักๆซะอีก เจอลูกอ้อนเจ้าตัวป่วนไปใจอ่อนยวบยาบเลยทีเดียว :t2:
-
อิจฉาาาาาาาาาาคู้นี้ จริงจริ๊ง
-
แบบนี้รับตำแหน่งเขยเล็กแสนดีไปเลยดีกว่าพี่ฟ้า
เนียนมากกกกกกกกกกก
-
:z13: :z13:
ป้านุ่น
มาต่อด่วนเลย กำลังอินสุดๆเลยง่ะ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก ไอ่เบียร์ชอบคนรักกัน +1 ให้ป้าไปเลย
-
วุ้ย หวานกันดีจริงๆ คู่นี้
ขอยค่ะ ขอย
-
หวานไม่เกรงใจใครนะคู่นี้
-
มาให้กำลังใจเขยเล็ก
+1
-
น่ารักครับคู่นี้ :n1:
-
เขยเล็กกกกกกกกกกก
ผ่านฉลุย - -b
เหลือแค่พี่ปุ่นจะเปิดศึกชิงนุ่นกับแผนมั้ยแค่นั้น โฮะๆ
-
"ก็นะ เมื่อคืนพี่อากาศกะตัวป่วนเล่นทำกิจกรรมตุนไว้ก่อนจนแทบไม่ได้นอน
ไม่ได้ตั้งใจจะฟัง....แต่เสียงกิจกรรมเพิ่งเงียบไปเมื่อค่อนรุ่งนี่เอง
พี่อากาศแหละอึดเกินคน ตื่นเช้ามายังอุตส่าห์แงะไอ้ตัวขี้เซาขึ้นจากที่นอน "
อ่ะจ๊ากกกก เขยเล็กหื่นมากเลยนะเนี่ยะ
นึกว่าจะหวาน ๆ โรแมนติก อบอุ่น
.....
ดีใจที่พี่ฟ้าสอบผ่านนะคะ อิ อิ
-
น่ารักปายยยยย
จุ๊บๆ
-
น่ารักจังเลย >< 55+
-
^
^
^
โฮะๆๆ จิ้มมมมมมม จึกๆ
มาจิ้มไข่น้อยๆค่ะ ยินดีต้อนรับนะคะ
วันนี้ตัวป่วนกับพี่ฟ้ามาไม่ทันเที่ยงคืนแน่ๆ ยังไงค่อยแวะมาใหม่พรุ่งนี้นะคะทุกท่าน
:กอด1:
-
อมยิ้มแก้มแทบแตก
น่ารักจริงๆเลย โดยเฉพาะคุณพ่อ
มีเก็กขรึมข่มขวัญเขยเล็กซะด้วย
-
เพิ่งมาอ่านได้ไม่กี่ตอน
หนูป่วนน่ารักมากพี่ฟ้าก็หวานซะ
แต่ก็ชอบนุ่นกับแผนด้วยนะแบบเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ
-
oh my god อ่านเรื่องนี้แล้วน้ำตาลขึ้นจุกอกแล้ว
คุณนุ่นมาแบบหวานซะน้ำตาลจืดไปเลย
ยังอ่านไม่ทันแต่มาเม้นให้กำลังใจ ไปอ่านต่อดีกว่า
ปลื้มพี่ฟ้าสุดพลัง
-
mizzzzz นุ่นนนนนนน รออยู่น๊าาาาาา :-[
-
อ่านทันแล้วววววววววววววว
รอคุณนุ่นอยู่น้าาาาาาา
-
:-[ :-[
-
ง่า.......ยาวอ้ะค่ะ
สิบหน้าเอสี่แล้วยังไม่จบตอนเลย หงิงๆๆๆๆๆ
ขอโทษที่ให้รอนะคะ กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดทุกท่านเลยค่ะ
-
เฮ้อ......ในที่สุดตอนนี้ก็เสร็จเสียที
ด้วยความที่เนื้อหาเยอะค่ะ แล้วก็อยากใส่ให้ทั้งหมดนี้อยู่ในตอนเดียวกันด้วย
คนเขียนเลยเสียเวลาเขียนไปแก้ไปอยู่นานเลย
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านและเข้ามาเมนท์นะคะ ขอโทษที่มาช้าด้วยค่ะ :กอด1:
.....................
.....................
ตอนที่๔๒ “ผมจะทำให้ดีที่สุด”
“ฟ้าจะมาอยู่กี่วันลูก กลับพร้อมตัวเล็กเลยรึเปล่า?”
“ผมอยู่ได้แค่สามวันครับ ต้องกลับไปพบอาจารย์ แล้วหลังจากนั้นอีกหนึ่งสัปดาห์ถึงจะกลับมารับตัวป่วน”
“อืม งั้นวันนี้มาเหนื่อยๆเดี๋ยวอาบน้ำนอนเนอะ ฟ้านอนกับปุ่นนะ เหมือนว่าจะรุ่นเดียวกันนี่”
“ครับ รุ่นเดียวกันเลย ยังคิดอยู่ว่าเคยเจอกันตอนเรียนแน่ๆ”
“แล้วนุ่นล่ะลูกนอนห้องพี่ปิ่นคนเดียวได้มั้ย? เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ปิ่นมาถึงก็ไม่ต้องนอนคนเดียวแล้ว”
“ตัวป่วนล่ะคะนอนไหน? ความจริงนุ่นนอนกับตัวป่วนก็ได้”
“จะดีเหรอลูก?”
“ค่ะ/อื้ม” เพื่อนรักเพื่อนเลิฟสองคนมันตอบรับคำแทบจะพร้อมกันเชียว
“คือว่านุ่นนอนกับป่วนได้ค่ะ เคยนอนด้วยกันมาแล้ว เพื่อนกัน ไม่ทำอะไรแปลกๆกันหรอกค่ะแม่ อีกอย่าง.......ตัวป่วนมันไม่สนใจใครหรอกค่ะนอกจากพี่ฟ้า”
“ไอ้นุ่น!!”
“อืม......เรื่องนี้ก็ด้วย พรุ่งนี้เราสองคนต้องมีเรื่องคุยกับแม่อีกเยอะนะ ป่วน ฟ้า”
“ครับคุณแม่”
..................................
..................................
พี่อากาศไปเกาะประตูส่งคุณแฟนเข้านอนเรียบร้อยก็เดินกลับเข้ามาในห้อง เจอพี่ปุ่นที่นั่งเล่นเกมอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ พอพี่ปุ่นแกส่งยิ้มมาให้ พี่อากาศแกก็ส่งยิ้มกลับแล้วเดินไปทรุดตัวลงกึ่งนั่งกึ่งนอนบนที่นอนปิกนิกที่พี่ปุ่นจัดการปูไว้ให้เรียบร้อย ว่าแล้วก็ตีซี้พี่แฟนสักหน่อย
“ปุ่นรหัส37รึเปล่าครับ?”
“อื้ม แต่ฟ้าไม่ต้องมาครับกับผมหรอก รุ่นเดียวกันนี่ แถมผมยังคุ้นหน้า ฟ้ามีเพื่อนอยู่แพทย์ใช่มั้ย?”
“ใช่ๆ เราเคยไปหาเพื่อนที่ห้องบรรยายตึกใหม่แล้วก็เคยไปนั่งกินข้าวที่โรงอาหารใกล้ๆหอแพทย์ตั้งหลายครั้งด้วย”
“มิน่าถึงได้คุ้นหน้า เพื่อนฟ้าชื่ออะไรล่ะ?”
“กิมกับใหญ่ ชื่อจริงไอ้กิมก็วิเศษ ส่วนไอ้ใหญ่..”
“วิเศษกับโอฬาร”
“รู้จักจริงๆด้วย สองคนนั้นเพื่อนเราตั้งแต่ม.ต้นเลยนะ”
“ฮ่าๆๆๆ รู้จักสิ ที่จริงก็รู้จักกันทั้งรุ่นอยู่แล้ว แต่สองคนนี้พิเศษหน่อย เพราะเคยมาทำท่าจีบเราทั้งคู่”
“ฮ้า??? ทั้งสองคนเลยเหรอ?”
“อืม....แต่เราไม่อะไรด้วยไง เราชอบผู้หญิงน่ะ เลยกลายเป็นเพื่อนกึ่งๆจะสนิทกันไปแทน”
“เพื่อนกึ่งๆจะสนิทงั้นเหรอ?”
“ช่ายยยยยย ก็ไม่เชิงว่าอยู่กลุ่มเดียวกัน แต่ก็ถือว่าคุยกันบ่อยๆไง แล้วก็ยังคุยกันตลอด”
“อืมๆเราไปหาพวกมันสองตัวที่แพทย์บ่อยๆอ้ะ เพราะรุ่นเราทั้งห้องเอนท์ติดที่เดียวกันแค่สามคนนี่แหละ แล้วเผอิญสนิทกันอยู่แล้วด้วย”
“ฟ้า........”
“หืม?”
“รักน้องเราจริงรึเปล่า?”
“จริงสิ เรารักตัวป่วน รักมาก”
“แล้วจะจริงจังกับน้องเราแค่ไหน?”
“ถ้าแต่งงานได้เราก็จะทำอย่างนั้น เรารักตัวป่วนแล้วก็อยากจะใช้ชีวิตร่วมกับน้องให้นานที่สุด”
“ได้ยินจากปากอย่างนี้เราก็สบายใจ เราก็รู้ตลอดนะว่าฟ้าพาน้องเราไปบ้านเจอพ่อแม่มาแล้ว แต่ถ้าไม่ได้ยินจากปากก็ไม่มั่นใจอยู่ดี น้องใครใครก็รัก แล้วยิ่งตัวเล็กมันเป็นน้องเล็กเป็นลูกหลงอายุห่างจากเราตั้งเจ็ดปีด้วย ทั้งบ้านเราเลยยิ่งเป็นห่วงมาก เพราะไม่ว่าเวลาจะผ่านไปแค่ไหน ป่วนมันก็เป็นไอ้ตัวเล็กของบ้านเราอยู่ดี”
“เรารู้ว่าแค่คำพูดมันพิสูจน์อะไรไม่ได้ แต่ขอให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์เถอะนะว่าเราจริงจังกับตัวป่วนแค่ไหน”
“ตกลง”
................................
................................
###กริ๊งงงงงงงงงงง กริ๊งงงงงงงงงงงงง กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงง###
“ครับ? .......ฮะ ตอนนี้เนี่ยนะ........อืมๆ.......ได้ๆ ทะเลาะกับพี่เทพอีกอะดิ............อืมมมมมม เจอกันๆ”
เสียงพี่ปุ่นของไอ้หนูป่วนลุกขึ้นมารับโทรศัพท์แต่เช้า ส่วนไอ้พี่อากาศของไอ้หนูป่วนน่ะเรอะ
ก็นี่ไง ผุดลุกขึ้นนั่งบนฟูกตั้งแต่ได้ยินเสียงโทรศัพท์กริ๊งแรกแล้ว
“ฟ้านอนต่อเหอะ เดี๋ยวเราต้องไปรับพี่ปิ่นที่เชียงใหม่อ้ะ”
พูดเสร็จไม่รอคำตอบพี่ปุ่นแกก็คว้าผ้าเช็ดตัวเดินออกจากห้องไปทันที
พี่อากาศมองนาฬิกาเห็นว่าอีกสิบห้านาทีเจ็ดโมงเช้าก็เลยตัดสินใจลุกขึ้นอีกคน จัดการพับเก็บที่หลับที่นอนไปวางไว้ชิดผนังด้านหัวนอน
แล้วเลยหยิบผ้าเช็ดตัวของตัวเองเดินตามออกไปนั่งรออยู่หน้าห้องน้ำ
ไม่ถึงห้านาทีด้วยซ้ำพอพี่ปุ่นแกเดินออกมาพี่อากาศแกก็เดินสวนเข้าไป
“อ้าว!!”
“ตื่นแล้วน่ะ เราไปเป็นเพื่อนด้วยดีกว่า”
“โอเค”
เช้านี้ไอ้หนูป่วนมันตื่นขึ้นเพราะเสียงปลุกจากนกน้อยไม่ต่ำกว่าสิบตัว ที่มาแข่งกันส่งเสียงเจื้อยแจ้วอยู่บนต้นชมพู่พุ่มใหญ่สูงท่วมหลังคาบ้านไม้สองชั้นนี่เสียอีก
พอโงหัวขึ้นมาจากที่นอนได้มองด้านข้างที่ไอ้เพื่อนนุ่นมันนอนอยู่ด้วยกันเมื่อคืนก็ว่างเปล่าเสียแล้ว
มันก็ลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปเกาะขอบหน้าต่างส่งเสียงผิวปากคุยกับนกเหมือนส่งภาษากันรู้เรื่องเสียอย่างนั้น
พอรู้สึกว่าตัวเองตื่นเต็มที่แล้วไอ้หนูป่วนก็เดินไปล้างหน้าแปรงฟัน เรียบร้อยก็หอบท้องว่างๆลงไปชั้นล่างทั้งที่ยังอยู่ในชุดนอนนั่นแหละ
“ไง ตัวเล็ก?”
“พี่ปิ่นนนนนนนนน”
ไอ้หนูป่วนพุ่งเข้าใส่พี่สาวคนสวยที่นั่งอยู่บนแคร่ไม้ไผ่ใต้ถุนบ้านทันที
“เฮ้ย เบาๆดิตัวเล็ก เดี๋ยวนี้ตัวจะโตกว่าพี่แล้วนะ พอเลย เลิกซุกก่อน มีคนจะแนะนำให้รู้จัก”
“คน? ใครอ้ะพี่ปิ่น?”
พี่ปิ่นของไอ้หนูป่วนคว้ามือน้องชายคนเล็กแตะลงกับหน้าท้อง ที่ต่อให้แตะไปแล้วก็แทบจะไม่รู้สึกถึงความต่างจากเมื่อก่อนเลยสักนิด
“ฮ้า!! พี่ปิ่น จะมีหลานให้ป่วนแล้วเหรอ?”
“อื้ม”
“โอ๊ยๆๆ ดีใจอ้ะ แม่รู้ยัง แม่ๆๆๆ พ่อๆๆๆๆๆ จะมีหลานแล้วรู้กันรึยัง?”
“หึๆๆๆ รู้กันทั้งบ้านแล้ว.....”
แค่นั้นแหละ แค่เสียงตอบกลั้วหัวเราะจากพี่อากาศของมันเท่านั้นแหละ ไอ้หนูป่วนมันก็หยุดทั้งเสียงทั้งอาการโวยวายแต่เช้าไว้ได้ทั้งหมดทันที
หันไปมองหน้าพี่อากาศแล้วทำตาโต แล้วถึงกวาดสายตาไปรอบๆมองหาว่ายังมีใครอยู่ตรงนี้อีกรึเปล่า
พอเห็นว่าไม่มีใครแล้วเลยหันไปส่งยิ้มแหยๆให้คุณแฟนของตัวเองที่นั่งอมยิ้มแก้มตุ่ยหลังพิงเสาเรือนปล่อยให้ขาเหยียดออกมาเต็มความยาว
“พี่ปิ่น มาถึงเมื่อไหร่อ้ะ?”
“ก่อนเก้าโมงนิดๆน่ะ”
“แล้วมาได้ไง? พี่เทพล่ะ?”
“ก็กลับจากไฟลท์จากนาริตะพี่ก็ขึ้นเครื่องจากกรุงเทพมาเลย ถึงเชียงใหม่เกือบๆแปดโมง สักพักปุ่นกับฟ้าก็ไปรับ”
“พี่ฟ้าอ้ะนะ? แล้วพี่ฟ้าไปด้วยได้ไง?” ตัวป่วนมันหันหน้าไปมองหน้าคุณแฟนตัวเองตาโตเชียว
“ก็ก่อนขึ้นเครื่องจากกรุงเทพพี่โทรเรียกปุ่นไง เห็นมาสองคนก็กะแล้วว่าอีกคนต้องเป็นน้องเขย ฮ่าๆๆๆๆ”
“แล้วพี่ปุ่นไปไหน?”
แหมๆๆ มันรีบถามเปลี่ยนเรื่อง อายก็บอกไปตรงๆก็ได้ จนขนาดนี้แล้วยังอุตส่าห์จะอายอีกเนอะ
“ไปนอนต่อแล้วครับ”
คราวนี้เสียงตอบกลับดังจากปากพี่อากาศที่ฟังไอ้หนูป่วนมันจ้อกับพี่สาวคนโตเพลิน
ได้ยินอย่างนั้นตัวป่วนมันก็ผละจากการเกาะติดพี่สาวก้าวเข้าไปหาคุณแฟน
ย่อตัวลงนั่งยองๆข้างๆแล้วเอื้อมไปจับมือของพี่อากาศที่มองตามการกระทำของคุณแฟนแล้วก็เอาแต่อมยิ้มไว้ กระซิบเบาๆให้พอได้ยินแค่สองคนออกมา
“แล้วทำไมพี่ฟ้าไม่ไปนอนต่อบ้าง....เมื่อวานก็ขับรถตั้งหลายชั่วโมง แถม...แถมคืนก่อนยังแทบไม่ได้นอนด้วย.....มานั่งอยู่ทำไม?”
“ก็พี่นอนอิ่มแล้ว อีกอย่างคิดถึงแฟนด้วย เมื่อคืนได้แค่เดินไปส่งหน้าห้อง จะขอหอมแก้มสักฟอดยังไม่กล้าเลย นี่ถ้าขืนขึ้นไปนอนต่อ ก็อดเจอตัวป่วนเร็วๆน่ะสิ”
พี่อากาศบ้า ทำหน้านิ่งเหมือนไอ้ที่เพิ่งพูดออกไปเป็นบทสนทนาเรื่องดินฟ้าอากาศ
แต่สายตาที่มองตัวป่วนมันน่ะ ปิดยังไงก็ปิดไม่มิดหรอกเน้อ พี่ปิ่นแกเห็นรัศมีสีชมพูสะท้อนเข้าตาเต็มๆไปแล้ว
แล้วก็นะ ถึงพี่อากาศแกจะมีความสามารถในการเก็บอาการและปั้นหน้านิ่งแค่ไหนก็เถอะ
ปฏิกิริยาของไอ้หนูป่วนที่แสดงออกมาทันทีมันก็บอกหมดแล้วล่ะ ว่าไอ้ที่คุยกันหงุงหงิงเมื่อกี้มันต้องไม่ธรรมดา
พี่ปิ่นได้มาเห็นแบบนี้ก็เข้าใจแล้ว ว่าไม่ใช่แค่คนมาสมัครเป็นน้องเขยที่ตกหลุมรักน้องชายคนเล็กของตัวเองจนไม่มีอาการรำคาญสักนิด ทั้งๆที่ถูกซักฟอกคาดคั้นมาตลอดทางเกือบสี่สิบนาทีที่นั่งรถกลับจากสนามบินเชียงใหม่ แถมยังเต็มใจตอบทุกคำถามอย่างใจเย็นที่สุด
แต่ว่าไอ้ตัวเล็กน้องชายสุดที่รักก็ไม่ต่างกัน นี่ไอ้ตัวเล็กมันจะรู้ตัวบ้างรึเปล่า ว่าตัวเองแสดงออกชัดเจนแค่ไหนว่ารักผู้ชายคนนี้เข้าแล้วทั้งใจ
มื้ออาหารเช้าจบไป พร้อมกับการซักฟอกผู้มาสมัครเป็นลูกเขยคนเล็กของบ้านเริ่มขึ้นอีกครั้ง
และครั้งนี้ผู้ทำหน้าที่พิพากษาและคณะลูกขุนอยู่กันพร้อมหน้า
แต่พยานอย่างไอ้เพื่อนนุ่นกลับนึกสนุกอยู่ในใจ ก็มันเห็นชัดเจนอยู่แล้วนี่นาว่าคดีนี้ไม่มีจำเลย
ต่อให้พิพากษายังไงก็ไม่มีใครต้องรับโทษอยู่ดี
แถมลูกขุนสองคนยังแอบพาตัวเองไปอยู่ข้างพี่อากาศคนถูกซักฟอกเรียบร้อยแล้วด้วย
ก็จะไม่ให้พี่ปิ่นกับพี่ปุ่นถือหางพี่อากาศแกได้ยังไง ในเมื่อคำถามที่พ่อกับแม่ป้อนใส่พี่อากาศอยู่ตอนนี้มันก็เป็นคำถามชุดเดียวกันกับที่พี่ทั้งสองได้ถามไปแล้ว
แล้วพี่อากาศของไอ้หนูป่วนมันก็ตอบเหมือนเดิมทุกครั้ง อันนี้พี่ปุ่นแกยืนยันได้ เพราะแกอยู่ด้วยทุกครั้งที่พี่อากาศถูกถามนี่นา
ส่วนไอ้คนไม่มีหน้าที่อะไรนอกจากคอยเป็นกำลังใจให้คนถูกซักก็นะ นอกจากคอยส่งสายตาบอกว่าเอาใจช่วยแล้วก็ได้แต่นั่งบิดจนแทบจะเป็นเกลียว เขินมันเข้าไป หน้าแดงมันเข้าไป
ก็คำถามแรกมันเป็นแบบเดียวกันทุกครั้งเลยน่ะสิ....
“ฟ้า....รักป่วนจริงรึเปล่า?”
แล้วพี่อากาศแกก็ตอบได้เหมือนเดิมเด๊ะๆไม่มีตกหล่นสักคำ คำถามดำเนินไปเรื่อยๆ ตั้งแต่แล้วทางบ้านของพี่อากาศแกคิดยังไง รับเรื่องนี้ได้แค่ไหน
ไปจนถึงฐานะทางบ้าน วุฒิการศึกษา นิสัยส่วนตัว ความชอบ/ไม่ชอบ
เรื่อยไปจนเหมือนว่าพ่อกับแม่ของตัวป่วนจะไม่หมดคำถามง่ายๆจนกว่าจะได้เวลาอาหาร
“แล้วฟ้าคิดว่าจะจัดการยังไงกับอนาคต?”
“ผมยังตอบแบบเป็นรูปเป็นร่างไม่ได้ครับพ่อ ผมมั่นใจแค่ว่าผมกับป่วนจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ถ้าพ่อกับแม่ห่วงเรื่องปากท้องยิ่งไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ผมมีเงินเก็บส่วนหนึ่ง ผมยอมรับว่ามันไม่มากนัก แต่ผมยังมีหุ้นอยู่นิดหน่อย....”
“พอๆฟ้า พ่อไม่ได้ห่วงเรื่องนั้นหรอก พ่อรู้ว่าฟ้าพอมีฐานะ อีกอย่างพอป่วนเรียนจบ ลูกชายพ่อมันก็ทำงานแน่นอน ไม่ยอมอยู่เป็นแม่บ้านให้ฟ้าต้องหาเลี้ยงคนเดียวหรอก”
“ใช่จ้ะ แค่ได้เห็นว่าฟ้าพูดอะไรพูดจริง ไม่ให้สัญญาเกินตัวกับสิ่งที่ยังไม่มั่นใจนี่แม่ก็พอใจแล้ว แต่แม่ยังติดใจเรื่องหนึ่ง”
“เรื่องอะไรหรือครับ?”
“ฟ้าบอกว่าพอเรียนจบโท แล้วจะทำงานเป็นนักวิจัย เท่าที่แม่รู้ ทำวิจัยทางภาษาแบบนี้จะต้องเดินทางไกลบ่อยๆใช่มั้ย แล้วถ้ามีคราวไหนต้องไปไกลๆนานเป็นเดือน อย่างนี้ฟ้าคิดว่าป่วนมันจะเป็นยังไง?”
“เป็นเดือนเลยเหรอ?”
เสียงไอ้ตัวทำหน้าที่ให้กำลังใจคนถูกซักฟอกดังแทรกขึ้นมา พร้อมกับแววตาบรรจุคำถามจับจ้องไปที่ดวงตาของพี่อากาศ
“นี่ไง ไอ้ตัวเล็กของแม่ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าอนาคตต้องเจอกับอะไรบ้าง แม่รู้นะว่าเราสองคนรักกันมาก แล้วก็มีอะไรๆลึกซึ้งกันไปแล้ว”
“ครับ/แม่!!”
“ตกใจอะไรไอ้ป่วน ใครเห็นท่าแกกะพี่ฟ้าก็ต้องเดาได้ทั้งนั้นแหละ เงียบๆไว้”
ส่วนนี่ก็เสียงกระซิบกระซาบจากเพื่อนนุ่นผู้สังเกตการณ์ ที่ตอนนี้ทำหน้าที่ให้กำลังใจไอ้หนูป่วนมันอีกต่อ
“ลูกชายแม่ติดฟ้ามากนะ ฟ้าคิดว่าถ้าเวลาที่ฟ้าต้องไปไกลจากน้องจริงๆ แม่เคยรู้มาบางทีนานกว่าเดือนอีก ถึงตอนนั้นฟ้าจะทำยังไง?”
“เอ่อ........ผม....ผมสองคนจะติดต่อกันทางอื่นครับ โทรศัพท์ อินเตอร์เน็ต ผมรู้ว่ายังไงมันก็ไม่เหมือนที่เราได้เจอกัน ได้มองหน้า ได้สัมผัสกัน แต่ผมก็จะพยายาม จะทำให้ดีที่สุด เพราะยังไงผมก็ไม่มีวันปล่อยมือจากตัวป่วน ยังไงผมก็จะพยายามรักษาความสัมพันธ์ของเราสองคนเอาไว้ให้ได้”
ท้ายประโยคนี้พี่อากาศไม่ได้มองตรงไปที่พ่อกับแม่ของไอ้หนูป่วนมันแล้ว
แต่กลับส่งสายตาปลอบโยนไปให้ไอ้ตัวเล็กที่นั่งหน้าซีดหน้าเซียวอยู่กับพื้นข้างเก้าอี้ของพ่อมันแทน
พี่อากาศแกอยากขอโทษที่ไม่เคยแย้มให้ไอ้หนูป่วนมันรู้สักนิดว่าต่อไปจะเป็นยังไง จะบอกว่าเพราะพี่เขาเห็นแก่ตัวก็คงได้
ก็เพราะที่ลาออกจากงานธนาคารก็เพราะเบื่อกับการอยู่กับที่ ทำงานอยู่บนโต๊ะแบบเดิมๆทุกวัน
อยากออกเดินทาง ถ้าได้ไปไกลๆ เปลี่ยนที่ไปเรื่อยๆคงไม่ต้องทนกับความน่าเบื่อเหมือนที่เคยอีก.....
“ถ้าตัวป่วนรับได้กับสิ่งที่ฟ้าพูดมา แม่กับพ่อก็รับได้ เพราะแม่ก็เชื่อว่าทุกคำที่ฟ้าพูดมา เป็นสิ่งที่ฟ้าตั้งใจจะทำให้มันเป็นจริง ว่าไงตัวเล็ก แม่กับพ่อจะรับพี่ฟ้าของเราเป็นลูกเขยแล้วนะ ตัวเล็กจะโอเคมั้ย?”
แล้วทั้งๆที่ยังหน้าซีดหน้าเซียวอยู่อย่างนั้น พอได้สบสายตาอบอุ่นจากพี่อากาศไอ้หนูป่วนมันก็ยิ้มออกมาจนได้
“ว่าไงตัวเล็ก?”
“รับเป็นลูกเขยก็ดีนะแม่ ตอนแรกป่วนยังคิดเลยว่าถ้าต้องเป็นฝ่ายไปขอ พ่อจ๋าแม่จ๋าจะคิดค่าสินสอดเท่าไหร่ นี่เราไม่ต้องไปขอแล้วก็สบายดีนะแม่นะ”
“ฮ่าๆๆๆๆ หัวแหลมมากๆตัวเล็ก”
“หึๆๆตัวป่วนมันสมกับเป็นลูกพ่อจริงๆ”
“ขอบคุณมากนะครับพ่อ แม่ ที่ไว้ใจผม แล้วก็ขอบคุณพี่ปิ่นกับปุ่นด้วย....... ตัวป่วน ขอบคุณนะครับที่รักพี่....”
...............................
...............................
สามวันผ่านไปโดยไม่มีอะไรแตกต่าง ยกเว้นก็แต่หลังจากวันซักฟอก พี่เทพ พี่เขยของไอ้หนูป่วนก็ขับรถมาบีบแตรเรียกหน้าบ้านแต่เช้ามืด
ได้ความว่าพี่ปิ่นหนีมาบ้านทันทีหลังกลับจากญี่ปุ่นเพราะงอนที่ทั้งๆที่นัดไว้แล้ว ว่าพี่เทพจะมารอรับที่สนามบินแล้วค่อยมาบ้านพ่อกับแม่ด้วยกัน
แต่พี่เทพกลับติดนัดกับลูกค้ารายใหม่กะทันหัน
พี่ปิ่นพอเห็นพี่เทพตามมาง้อก็เลยหายงอนมันง่ายๆอย่างนั้นเอง แถมจัดการลากตัวไปล้างมือล้างหน้า เข้าครัวแต่เช้าทำอาหารเช้าบริการคุณสามีด้วยตัวเองอีกต่างหาก
พอน้องๆแซวว่าหายงอนเร็วไปมั้ยพี่ปิ่นแกเลยอ้างฮอร์โมนไปโน่น
“โห.....พี่ปิ่นขา ไหนว่างอนพี่เทพนักไงคะ แล้วทำไมหายง่ายอย่างนี้ล่ะพี่ ไม่กะกั๊กให้นุ่นได้ลุ้นหน่อยเลยเหรอ?”
“น้องนุ่น น้องนุ่นจำไว้นะคะ บางครั้งเนี่ย เราก็ต้องงอนบ้างก็จริง ชีวิตคู่มันจะได้มีรสชาติ แต่ห้ามงอนนาน เพราะถ้าเรางอนนาน อีกฝ่ายเบื่อจะง้อขึ้นมา ทีนี้แหละ ฝ่ายที่เหนื่อยก็จะกลายเป็นเราเองนะคะ ต้องตามง้อเขาแทน ทั้งเหนื่อย แถมเสียฟอร์มด้วย”
“ฮ่าๆๆๆ เข้าใจแล้วค่ะ นุ่นจะจำไว้เป็นบทเรียนนะคะ แหม..ถ้าคิดจะงอนแป๊บเดียวอย่างนี้ไม่งอนตั้งแต่แรกจะดีกว่ามั้ยเนี่ย”
“ก็ใครว่าพี่ตั้งใจงอนล่ะ ปกติพี่ขี้งอนที่ไหน นี่ต้องเป็นเพราะฮอร์โมนแปรปรวนแล้วก็อารมณ์คนท้องแน่ๆเลย ไม่เชื่อถามพี่เทพสิ”
“จริงเหรอคะพี่เทพ ปกติพี่ปิ่นไม่งอนง่ายๆเหรอ?”
“หึๆ ไม่ง่ายหรอกน้องนุ่น แต่ง่ายมากกกกกกกกก”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
เสียงหัวเราะของคนรุ่นลูกดังก้องไปทั่วทั้งลานบ้าน ในขณะที่บนชานเรือนชั้นสอง พ่อกับแม่จับตามองความเป็นไปของลูกๆด้วยความสุขเต็มหัวใจ
แม่น่ะเลิกคิดเรื่องจะหาคู่ให้ลูกชายคนกลางไปแล้ว เพราะก็เห็นอยู่ว่าเพื่อนลูกคนเล็กที่หมายมั่นไว้ในใจไม่ได้มีท่าทีอะไรกับลูกชายเลย
ส่วนพ่อที่เข้าอกเข้าใจก็ได้แต่ปลอบไปตามเรื่อง
“แม่.......หาให้ไปก็เท่านั้นแหละ คิดดูสิ ถ้าลูกไม่รักกันเอง ลูกจะมีความสุข จะยิ้มได้อย่างตอนนี้มั้ย ดูตัวป่วนสิ ตอนแรกพ่อได้ยินว่าลูกชอบผู้ชาย พ่อถึงกับเป็นลม แต่พอได้มาเจอแบบนี้ พ่อว่าไอ้ตัวเล็กของเรามันเลือกคนไม่ผิดจริงๆนะแม่ ส่วนไอ้ตัวโตนั่น....ตอนแรกแม่กับพ่อก็ไม่ชอบขี้หน้าลูกเขยใหญ่นี่นะ ห่วงว่าท่าทางดูเจ้าชู้ ดูเกเร แล้วเป็นไงล่ะ ตั้งแต่วันแรกที่ปิ่นพามาบ้าน จนตอนนี้ผ่านไปสิบปีแล้ว สองคนเขายังรักกันดี ยังไม่มีวี่แววว่าลูกเราจะต้องเสียใจเลย แถมกำลังจะมีหลานเล็กให้เล่นอีกต่างหาก เพราะงั้นเราก็ลองไว้ใจลูกอีกคน รอจนกว่าเขาจะเจอคนของเขาเองดีกว่า แม่เห็นด้วยกับพ่อมั้ย?”
“เฮ้อ........เห็นด้วยอย่างไม่มีขอโต้แย้งเลยล่ะจ้ะ”
..................................
..................................
“พี่ฟ้า ขับรถดีๆนะ ถ้าเหนื่อยหรือง่วงต้องหยุดพักทันทีรู้มั้ย?”
“ครับ ตัวป่วนอยู่ทางนี้ก็อย่าเล่นซนให้มากนะ กลางวันแดดจัดๆออกไปข้างนอกก็อย่าลืมใส่หมวกด้วย”
“อื้ม.....พี่ฟ้า แวะจอดที่ไหนก็โทรบอกผมเรื่อยๆโอเค้?”
“ได้ๆ พี่จะโทรหาทุกครั้งที่แวะพักเลย ตัวป่วนอย่าเพิ่งไปเที่ยวเชียงใหม่กับพวกแผนนะ รอพี่มาก่อนนะครับ แล้วอย่านอนดึกเกิน พี่จะโทรมาเช็คทุกคืน โกหกไม่ได้รู้มั้ย”
“แหมๆๆ ผมไม่หนีเที่ยวหรอกน่า พี่ฟ้าแหละ อยู่กรุงเทพคนเดียว ห้ามไปเที่ยวนะ แต่....ถ้าอยากไปก็ได้ แต่ต้องบอกผมก่อนนะ ห้ามไปโดยไม่ให้ผมรู้ด้วย”
“แน่นอนครับ ถ้าจะไปไหนตอนกลางคืนพี่ฟ้าจะขออนุญาตคุณแฟนก่อนทุกครั้ง แล้วก็...ห้ามคิดถึงพี่จนกินน้อยล่ะ พี่ฟ้ากลับมาจะจับชั่งน้ำหนัก ถ้าหายไปแม้แต่ขีดเดียวจะถูกลงโทษเข้าใจมั้ยคนเก่ง?”
“.......อื้ม.......”
อ้าว นึกว่าจะสั่งเสียกันต่อ พี่อากาศแกไปสะกิดต่อมเขินรึต่อมใบ้ของไอ้หนูป่วนหว่า จู่ๆมันถึงได้เงียบกะทันหันแบบนี้
“พี่ฟ้าอยากได้จุ๊บลาน่ะ ขอหน่อยสิครับ”
ไอ้หนูป่วนย่นจมูกใส่คุณแฟนที่นั่งประจำตำแหน่งคนขับคาดเข็มขัดนิรภัยเรียบร้อย แต่เปิดกระจกสั่งเสียไม่ยอมออกรถเสียทีไปทีหนึ่งด้วยความหมั่นไส้
แล้วก็จัดการหันซ้ายหันขวาล่อกแล่ก ก่อนจะยื่นหน้าไปแตะจูบเบาๆที่ข้างแก้มคนตัวโตขี้อ้อนอย่างรวดเร็ว
พอจะหดหัวถอยหน้าออกมาพี่อากาศก็จัดการหันหน้ามาแตะจูบลงที่ริมฝีปากแดงๆนั่นอย่างรวดเร็วโดยไม่พลาดเป้าสักนิด
แล้วขณะที่ไอ้หนูป่วนมันตกใจกลัวใครมาเห็นเข้านั่นแหละ
พี่อากาศก็ถือโอกาสกระซิบสั่งประโยคสุดท้ายก่อนจะปล่อยเบรกนำรถออกจากบ้านพ่อตาแม่ยาย
“พี่ห้ามขาดไม่ให้ตัวป่วนไปเผลอทำตัวน่ารักเรี่ยราดนะครับ พี่หวง”
.......................................
.......................................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
555 จึ๊กๆนุ่นก่อนอ่าน :))
เฮ้ออออ นึกว่าพี่ฟ้าจะไม่ได้กลับซะหล่ะ ร่ำลากันซะนานเชียว 555
ครอบครัวป่วนน่ารักมากกกกก โดยเฉพาะพี่ปิ่น ไม่งอนง่ายๆแต่ง่ายมากกกก ^^
+1 ให้นุ่นนะ
-
อ่านตอนนี้แล้วสุขใจ
ครอบครัวตัวป่วนน่ารักมากเลยค่ะพี่นุ่น
พี่ฟ้าก็ทั้งเท่ทั้งแมน อ่อยย เขิน
ส่วนพี่ปุ่นนี่ยังไงก็น่ารัก 555
-
^
^
^
จิ้มมมมมมม จึกๆน้องอ้อ
นี่ให้บทพูดพี่ปุ่นเยอะเพื่อน้องอ้อเลยนะเนี่ย
กร้ากกกกกกกกกส์
จิ้มน้องเสร็จเพิ่งรู้ตัวว่าได้รีที่พัน กี๊ด ปลาบปลื้มมมมมมมมมมมมม
ขอบคุณคนอ่านคนเมนท์ทุกท่านนะคะ
ตอนแรกเขียนเอาไว้ว่าจะจบไม่เกินสิบสองตอน
แต่ด้วยความที่มีคนอ่านสักคน เข้ามาแรกๆเลยค่ะ บอกว่า ขอให้เป็นเรื่องยาวได้มั้ย เลยลองเขียนต่อมาเรื่อยๆ
ฮ่าๆๆๆ คนเขียนบ้ายุนี่เองน่ะค่ะ ขอบคุณมากที่ติดตามอ่านนะคะ
แต่ตอนนี้ทุกท่านที่ตามอ่านคงพอจับอารมณ์เรื่องได้แล้วเนอะว่าใกล้จบเข้าไปทุกที
ยังไงๆก็ร้ากกกกกกกกกกกทุกท่านมากนะคะ :กอด1:
ปล.ยืนยันนั่งยันว่า เรื่องนี้ไม่มีดราม่าแน่นอนค่ะ คริคริ
-
^
^
^
^
^
:z13: จิ้มคุณนุ่น
น่ารักโฮกกกก มากๆ ค่ะ...
พี่ฟ้าทีนี้ก็พริ้วแล้วค่ะ พ่อจ๋าแม่จ๋าก็ยอมรับแล้ว พ่อแม่เจ้าหนูป่วนก็ยอมรับแล้ว...
รักษาชีวิตคู่เอาไว้ให้ดีๆ นะคะ รักกันให้มากๆ น้าาาาาา น้องน่ารักซะขนาดนี้... :o8:
-
นึกว่าจะไม่ได้ออกรถซะแล้วพี่ฟ้า
สั่งลากันซะ 5555
ดีจังที่พ่อแม่ยอมรับแล้ว
อยู่ด้วยกันไปนานๆเลยน๊า
-
เป็นปลื้ม ๆ พี่ฟ้า กะ หนูป่วนน่ารักจริง ๆ
-
น่ารักกกกกกกกก :o8:
-
อย่างนี้ก้อเตรียมแจกการ์ดงานแต่งได้แล้วอ่ะดิ รอให้นู๋ป่วนเรียนจบก่อน
แต่ ไีรทเตอร์อย่าใจร้ายให้ พี่ฟ้ากะน้องป่วน ห่างกันนาน ๆ นะ สงสาร
-
งง กับประโยคสุดท้ายอ่าป้านุ่น
“พี่ห้ามขาดไม่ให้ตัวป่วนไปเผลอทำตัวน่ารักเรี่ยราดนะครับ พี่หวง”
พี่ห้ามขาด ไม่ให้ตัวป่วนไปเผลอทำตัวน่ารักเรี่ยราดนะครับ พี่หวง แบบนี้เหรอ
-
หุๆๆๆๆๆๆๆๆโครตน่ารักว่ะคู่นี้ :L1: :L1:
-
อีป้าแก่ๆ อยากให้คุณสามีน่ารักได้สักครึ่งของฟ้าจัง
-
น่ารักจริงๆน่ารักที่สุดทั้งคู่เลย บ้านนี้เลี้ยงลูกได้น่าอิจฉาจริงๆ
-
จะหวานไปหนายยยยย เอิ๊กกก สำลักความหวานแล้วเนี่ยะ
ตอนนี้ต่อมอิจฉาทำงานอย่างรุนแรง
-
อ่านเรื่องนี้มีแต่รอยยิ้ม อิอิ
-
55+ ห้ามทำตัวน่ารักเรี่ยราดซะด้วย
พี่ฟ้าีนี่ขี้หวงจิง ๆ
-
น่ารักเกินบรรยาย เจอพี่ฟ้าตอนนี้เข้าไปก็ดีใจแทนตัวป่วน
ฮ้าาาา ~ มีความสุขจัง
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
น่ารักๆๆ :impress2:....ตัวป่วนห้ามทำตัวน่ารักเรี่ยราดน๊า อิอิ
ปล. +1 ให้ค่า รอติดตามๆ
-
หวาน....
มาก....
อิจฉาเฟ้ย!
*กลิ้งกลับไปนั่งทำเลคเชอร์ต่อ*
-
งื้ออออออ อยากมีแฟนนนนนนนน
เอาแค่เสี้ยวของพี่ฟ้าก็พอแล้ว :z3:
-
โอ้ยยยย
หวานละลายใจคนอ่านนนนน
-
:-[ :-[ :z2: :z2:
-
writer มดขึ้นจอแล้ว
+1
-
น่าร่ักจริๆ อ่านไปยิ้มไป
-
:-[ บิดซ้าย บิดขวา เขินได้อีกเรา (เกี่ยว??)
-
คือเรื่องมหัศจรรย์...ที่เราได้พบกัน
คือเรื่องมหัศจรรย์...ที่ฉันได้รักเธอ
คือเรื่องมหัศจรรย์ที่สุด ที่ฉันเคยได้เจอ
ฉัน...ฮืมมม...คือเรื่องมหัศจรรย์
พี่ฟ้า :L1: ตัวป่วน
-
ตามอ่านทันแล้ววววว :a2:
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก มากๆๆๆอ่ะ น้องป่วนกันพี่ฟ้า ทำให้คนอ่าน(ที่หน้าดำๆ) เขินหน้าแดงเลยทุกที เวลาเค้าหยอดกันงี้....โหยยย ..มดจะขึ้น
กลอนเพราะทุกกลอนเลยอ่ะ...กินใจแล้วก็แสดงถึงอารมณ์ของพี่ฟ้าดีมากๆ
ยิ่งอ่านยิ่งติด ยิ่งอ่าน ยิ่งหลงน้องป่วนกับพี่ฟ้า..... :กอด1: :L2:
-
รู้สึกว่า ยิ่งอ่าน ตายิ่งร้อนผ่าวๆๆๆ แอร๊ยยยยยย :-[
-
ไม่ไหวมาตามอ่านได้ 7 ตอน
จุกไปหมดกับกลอนหวานๆ
สงสัยวันนี้ต้องงดกินน้ำตาล
-
มาแล้วค่ะ
เย็นนี้ขออนุญาตเสิร์ฟตอนพิเศษนะคะ แต่ๆๆไม่ใช่เรื่องของแผนกับนุ่นนะเออ
ไปลองอ่านกันดูค่ะว่าเป็นเรื่องของใคร โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ :z2:
................
................
ตอนพิเศษ นอกรอบ....อีกข้างของเรื่อง
///เพียะ เพียะ///
“ซื้ดดดดด เค้ก....”
“ต่อไปนี้ไม่ต้องมาคุยกันอีก ระหว่างเราแม้แต่คำว่าเพื่อนก็ไม่มีอีกแล้ว!!!”
........................
........................
ไปแล้ว.........ผู้หญิงรูปร่างสูงโปร่ง ขาวหมวยแต่ตาโตสะบัดหน้า
แล้วหันหลังเดินจากไปแบบไม่ยอมสนใจเสียงเรียกของผู้ชายตัวโตที่ยืนทำหน้าเหวอด้วยความงงเป็นไก่ตาแตก
แถมแก้มทั้งสองข้างยังค่อยๆปรากฏรอยประทับเป็นร่อยรอยมือทั้งห้านิ้วที่ค่อยๆแดงขึ้นมาทีละน้อย
พี่ชมพูหรือที่เพื่อนๆและน้องๆทั้งคณะรู้จักกันในนาม ‘ภพ’ หรือ ‘พี่ภพ’ ของน้องๆไม่ได้เรียกให้เค้ก คนที่กลายเป็นอดีตแฟนหมาดๆหันกลับมาอีก
ก็มัวแต่งงอยู่น่ะสิไม่ใช่อะไร ก็เมื่อวานยังคุยกันดีๆอยู่เลย
ก่อนนอนก็โทรไปหา ส่ง Goodnight kiss ให้เป็นปกตินี่นา
เมื่อเช้าพี่ชมพูแกมาเข้าคลาสสุดท้ายสายไปห้านาที ก็ยังส่งยิ้มไปให้เค้กที่เรียนด้วยกันแล้วก็คบกันมาตั้งแต่ปีสองเป็นปกติ
เดี๋ยวนะ..........เมื่อเช้าส่งยิ้มไป แต่เค้กไม่ได้ยิ้มตอบนี่หว่า แถมยังทำตาแดงๆใส่อีก
พี่ชมพูที่มัวแต่ก่งก๊งเมื่อเช้าเพราะนอนไม่พอก็เลยคิดได้ว่าเวรแล้วไง มันมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆเมื่อเช้านี้
อะไรสักอย่างที่ทำให้โดนตบไปสองฉาด แถมถูกบอกเลิกกะทันหันแบบตั้งตัวไม่ทันเลยด้วย
จะว่าไปถ้าพี่ชมพูแกสังเกตสักหน่อย ก็จะได้รู้แล้วเชียวนะว่า นอกจากคุณอดีตแฟนหมาดๆจะโกรธขนาดนั้นแล้ว เพื่อนของคุณแฟนทั้งกลุ่มก็มองพี่ชมพูแกด้วยสายตาแปลกๆ
แปลกแบบที่จะว่าโกรธแทนเพื่อนก็ใช่แต่มันยังมากกว่านั้น มันมีสายตาแสดงความเห็นอกเห็นใจผสมปนเปมาด้วย
ว่าแต่.....จะมาเห็นใจพี่ชมพูแกทำไมกันล่ะ???
ย้อนไปเมื่อสิบนาทีที่แล้ว พี่ชมพูที่ตั้งใจว่าเลิกคลาสสุดท้ายของชีวิตนักศึกษามหาวิทยาลัย จะชวนคุณแฟนที่คบกันมาตั้งแต่ปีสองไปฉลองกันสองคนโดยกะไปกินมื้อกลางวัน แล้วไปดูหนังต่อ กะจะลากยาวไปจนถึงมื้อเย็นอีกมื้อด้วยซ้ำ เดินเข้าไปหาคุณแฟน
“เค้ก......” พี่ชมพูแกเรียกคุณแฟนเสียงอ่อนเสียงหวาน กะเอาใจเต็มที่
“...................”
ไม่มีเสียงตอบรับจากเค้กแต่อย่างใด แถมยังทำเป็นง่วนเก็บปากกายัดใส่กระเป๋า ไม่ยอมหันมามองหน้าพี่ชมพูแกสักนิด
“เค้กจ๋า....ไปกินข้าวกันนะ”
นี่ก็เริ่มรู้สึกผิดปกติ แต่คิดว่าคุณแฟนคงแค่งอนเรื่องไม่เป็นเรื่องอะไรสักอย่าง ปกติเค้กง้อง่ายจะตาย แค่พาไปกินอะไรอร่อยๆหน่อยก็หายแล้ว
“........................”
“เค้ก เค้กคร้าบบบบบบบบ”
“.........ตามมา”
ในที่สุดเค้กของพี่ชมพูแกก็ยอมพูด ถึงจะเสียงเย็นไปหน่อย ห้วนไปนิด แต่คำว่า “ตามมา” นั่น อย่างน้อยก็แปลว่าให้ไปด้วยกันนี่เนอะ
พี่ชมพูเดินตามคุณแฟนที่เดินจ้ำอยู่ข้างหน้าไม่ยอมพูดจา จนรู้ตัวอีกทีก็เข้าไปอยู่หลังประตูของทางหนีไฟเสียแล้ว
พอประตูที่กั้นระหว่างบันไดหนีไฟกับโลกภายนอกที่เอ็ดอึงไปด้วยเสียงของเพื่อนๆปิดลง
พี่ชมพูก็ต้องอึ้งไปกับคำถามที่พุ่งเข้าใส่แบบไม่ทันได้ตั้งตัว
“มีอะไรจะอธิบายมั้ยภพ?”
“หา????”
“ทำไมภพ ทำไมทำอย่างนี้กับเค้กได้ ทำไม?”
“เค้ก......อะไร ร้องไห้ทำไม?”
ตกใจสิพี่ชมพูเอ๋ย อยู่ดีไม่ว่าดีคุณแฟนที่ไม่ค่อยมีปากเสียงอะไรก็มาร้องไห้น้ำตาร่วงแถมโวยวายอยู่ตรงหน้า
“พอแล้วภพ ไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูด แต่จากนี้ไปเราจบกัน”
พูดแค่นี้คุณแฟนของพี่ชมพูก็กลับหลังหันเตรียมจะกระชากประตูกลับออกไปข้างนอก
พี่ชมพูด้วยความงงก็เลยรีบคว้าต้นแขนใต้เสื้อนักศึกษาสีขาวเอาไว้อย่างแรง
“โอ๊ยยยยย!! เค้กเจ็บนะ ไม่รักเค้กแล้วก็บอกมาตรงๆไม่ต้องมาทำร้ายกันอย่างนี้”
เสียงอุทานของคุณแฟนที่ทะนุถนอมกันอย่างดีมาตลอดทำให้พี่ชมพูแกปล่อยมือออกจากต้นแขนนั้นทันที
แล้วพอปล่อยมือปุ๊บ ก็รู้สึกแสบที่ผิวแก้มทั้งสองข้าง เพราะแรงสะบัดมือตบของนักกีฬาวอลเลย์บอลประจำคณะอย่างกะทันหัน
Forehand ที่แก้มซ้าย และห่างไม่ถึงวินาทีกับ backhandที่แก้มขวา
///เพียะ เพียะ///
“ซื้ดดดดด เค้ก....”
“ต่อไปนี้ไม่ต้องมาคุยกันอีก ระหว่างเราแม้แต่คำว่าเพื่อนก็ไม่มีอีกแล้ว!!!”
“เค้ก เดี๋ยวเค้ก!!”
...............................
...............................
พี่ชมพูทรุดตัวลงนั่งกับขั้นบันได นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
ในที่สุดเมื่อแน่ใจว่าถึงนั่งกุมหัวคิดอยู่คนเดียวต่อไปก็เท่านั้น ไม่มีทางได้อะไรขึ้นมาแน่ พี่แกก็เปิดประตูเดินออกมาจากทางหนีไฟอีกครั้ง
และแค่เปิดประตูออกมาเท่านั้นแหละพี่ชมพูก็เจอเพื่อนที่สนิทที่สุดยืนหน้าเซียวคอยอยู่ก่อนแล้ว
“ไอ้เม่น.....”
“เออ กูรู้เรื่องแล้ว ใจเย็นไว้เว้ย”
สองคนเพื่อนตายพากันเดินไปหามุมสงบที่ศาลากลางสนามหลังตึกคณะ พอนั่งลงได้พี่ชมพูก็เปิดปากถามทันที
“มึงรู้อะไรมาบ้าง กูงงไปหมดแล้ว อยู่ดีๆเค้กก็มาบอกเลิกกู”
“เออ กูรู้ว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัว แต่ก่อนกูจะบอกอะไร มึงต้องตอบคำถามกูตามตรงก่อนนะเว้ย”
“เออ มีอะไรก็ว่ามา”
“มึงเป็นเกย์เหรอวะ?”
“เฮ้ย!! มึงบ้าเปล่า กูจะเป็นได้ไงล่ะ ก็กูรักเค้ก แล้วเค้กก็เป็นผู้หญิงนะเว้ย”
“งั้นกูว่าต้องเป็นรูปแต่งแหงๆ เสียใจด้วยว่ะ มึงต้องไปอธิบายกับเค้กเองแล้ว”
“รูป?? รูปอะไรวะเม่น?”
“ก็เมื่อเช้าดิ เค้กมันมาถึงก็เปิดล็อคเกอร์ ทีนี้พอไขกุญแจเปิดมาปุ๊บก็มีซองสีน้ำตาลหล่นออกมา พอเค้กมันเปิดดูนะ กูเห็นแฟนมึงแม่งซีดไปเลยอ้ะ แทบเป็นลมเลยมั้งนั่น...”
คุณพี่เม่นพักกลืนน้ำลายพร้อมเหลือบตามองหน้าพี่ชมพูแกนิดหนึ่ง ถอนหายใจแรงๆอีกเฮือก
“ห่า มึงก็เล่าๆมาให้จบสิวะ สรุปมาเลยว่าเค้กเห็นรูปอะไร?”
“รูปคนหน้าคล้ายมึงกำลังจูบกับเด็กผู้ชายในรถของมึงว่ะ แถมเด็กนั่นยังเป็นรุ่นน้องเราด้วยนะมึง ไอ้ตัวป่วนน่ะ”
“เวร.....ซวยจริงกู” โถ......พี่ชมพูผู้น่าสงสาร ถึงกับต้องยกสองมือขึ้นกุมขมับอีกรอบ
“ตกลงว่าไงวะภพ มึงมีกิ๊กเป็นรุ่นน้อง แถมเป็นผู้ชายด้วยเหรอวะ?”
“ไม่ใช่กู ที่อยู่ในรูปนั่นไม่ใช่กูอ้ะ แม่งเอ๊ย......ซวยจริงๆ”
“ไม่ใช่มึงแล้วใครวะ แล้วรถอ้ะ รถมึงจริงๆนะเว้ย กูจำได้อ้ะ ทะเบียนเดียวกะคันที่มึงเคยเอามาใช้วันที่ต้องขนของไปจัดนิทรรศการเลย”
“เออ รูปจริงหมดอ้ะมึง แต่นั่นน่ะฟ้าไม่ใช่กู”
“เช้ดดดดดดดดด สรุปพี่มึงเป็นเกย์เหรอวะ แถมคบกับไอ้ป่วนด้วยสิ”
“เออ แต่มึงรู้ก็ไม่ต้องพูดไปล่ะ สงสารน้องมัน เผื่อมันจะอาย......กูจะบ้า เค้กก็รู้จักฟ้านะ ทำไมถึงมาคิดว่าเป็นกูวะ”
“สงสัยเพราะอีกคนเป็นไอ้น้องป่วนมั้งมึง แม่มึงเลยคิดว่ามึงริกินเด็กไง อีกอย่างรูปแม่งไม่ชัดด้วย ฮ่าๆๆๆ”
“เออๆ ขอบใจมากเว้ย เดี๋ยวกูต้องไปหาทางง้อเค้กก่อน เวรจริงกู คบกันมาเกือบสามปีไม่เคยมาหึงมาหวง พอมีเรื่องเข้าทีแม่คุณเล่นบอกเลิกกูเลย”
“เออ มึงไปเหอะ แล้วรอยมือเค้กบนหน้ามึงอ้ะ โคตรเด่นเลยมึง สงสัยเค้กมันกะประทับตราแสดงความเป็นเจ้าของว่ะ ฮ่าๆๆๆๆ”
“มึงไม่ต้องมาขำเลย เจ็บจริงนะมึง กูไปแล้วๆ สงสัยต้องไปรอง้อถึงบ้านแล้วมั้งวะ มือดีที่ไหนมันส่งรูปให้เค้กวะ......โว้ยยยยยย ซวยจริงเว้ย”
...............................
...............................
ปล.ก็นะ มีบทให้พี่ปุ่นตั้งเยะ ก็กลัวจะมีใครคิดถึงพี่ชมพูบ้างนี่นา :m1:
-
อ้าววววว ใครหนอแอบถ่ายตัวป่วน เเล้วพี่ภพ จะตามง้อแฟนได้มั้ยหนอออ
+1
-
พี่ชมพูงานเข้าแบบไม่ทันตั้งตัว แอบน่าสงสารนิดนึง
แต่คิดว่า.. พี่แกสามารถอยู่แล้ว(มั้ง?) :laugh:
ว่าแต่คนที่ส่งรูปมาเนี่ย กะจะให้ตัวป่วนเป็นข่าวรึป่าว นิัสัยไม่ดีจริงๆ :m16:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ใจร้ายว่ะ ทำแบบนี้มันบ่อนทำลายชัดๆ เลย
แต่จะหาเรื่องใครกันแน่หว่า คุณแฟนสาวก็ไม่ดูให้ดีก่อนด้วยซวยจริงพี่ชมพู
โดนตบฟรี บอกเลิกอีกต่างหาก
จะอธิบายก็ลำบากด้วย....... แต่ความจริงใจใช้ได้เสมอค่า~
-
จ๋งจ๋านพี่ชมพู งานเข้าแบบไม่ได้ตั้งตัว แถมผิดฝาผิดตัวด้วย 55555
-
มาต่อเลยค่ะ อีตาภพ จะซวยโดยใช่ทีแล้วค่ะ
-
ใครทำวะ แล้วทำแบบนี้เพื่ออะไรเนี่ยะ
-
สงสาน พี่ชมภู แต่คงเป็นเพราะ ไปแอบเห็น พี่ฟ้า กะ นู๋ป่วน แน่ ๆ เลย กรรมตามทัน 5555
แอบคิดถึง นุ่น กะ แผนอ่ะนะ
-
หึงไปด้ายนะคนเรา ไม่พูดไม่จาเห้อน่าปล่อยเลยตามเลยจริง รักกันแต่ไม่ไว้ใจไม่เชื่อใจกัน ง่าวแต้ง่าวว่า
-
พี่ภพงานเข้าไม่รู้ตัว ส่วนเค้กนี่แรงดีนะเนี่ย คึคึ
น้องป่วนเลยถูกพาดพิงเลย..เฮ้ออออออ
-
ตัวป่วน
ป่วนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนกระทั้งไม่ตั้งใจอ้าาาา
เค้กประทับรอยความเป็นเจ้าของชมพู
-
ค้างได้อีก :z3: :z3:
มาต่อเรื่องพี่ชมพูให้รู้เรื่องเลยนะน้องนุ่น :serius2:
-
:a5:
ใครทำกับพี่ชมพูเเบบนี้ :angry2:
-
พี่ชมพู...งานเข้าแล้วล่ะทีนี้!!!
-
นานๆทีมีบทมาให้พี่ชมพู
แต่เป็นอบบนี้พี่ชมพูแกคงปลื้มใจ
โผล่มาก็ซัดเอาซะ ฮ่าๆ ,,
ขอให้พี่ชมพูง้อได้นะ
ถ้าง้อไม่ได้ ก็เป็นเกย์ไปเลย ง่ายออก
ฮ่าๆ XDXD
+1 ค่า
-
:L2:+1 :z2: :z2:
-
สงสารชมพู
ใครนะ ทำได้
+1
-
หุหุ แต่แอบลุ้นคิดว่าพี่ชมพูจะเผลอไปกับเด็กที่ไหนซะอีก...อิอิ
แต่มีคนคิดร้าย...หรือมีคนแอบชอบพี่ชมพูนะ เลยอยากให้เลิกกะแฟน...
ใครทำแบบนี้กันนะ...(แอบขอให้เป็นหนุ่มน้อยน่ารัก ฮ่าๆๆๆๆ)
:กอด1:
-
แวะมาตอบเมนท์ค่ะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตอนแรกกะว่าจะเขียนเรื่องของพี่ชมพูแค่นี้แหละ ไม่เพิ่มรายละเอียดแล้ว ไว้ค่อยไปเฉลยในส่วนเนื้อเรื่องหลักเล็กๆก็พอ
แต่เห็นคนอ่านที่น่ารักมาคอมเมนท์กันว่าค้างมากมาย คนเขียนเลยเอาใจ เขียนมาต่อให้อ่านกันแบบต่อเนื่องเสียเลย
เดี๋ยวตอบเมนท์ก่อน แล้วขอตรวจคำผิดอีกนิดจะเอามาแปะนะคะ :กอด1: คนอ่านทุกท่านเลยค่ะ
.......................................
ตอบเมนท์ตอนอีกข้างของเรื่องเนอะ ^o^
อ้าววววว ใครหนอแอบถ่ายตัวป่วน เเล้วพี่ภพ จะตามง้อแฟนได้มั้ยหนอออ
+1
แนนนนนนนนนนนน นุ่นกำลังจะมาเฉลยแล้วนะจ๊ะ อดใจรอแป๊บบบบบบบบบบบนะ
พี่ชมพูงานเข้าแบบไม่ทันตั้งตัว แอบน่าสงสารนิดนึง
แต่คิดว่า.. พี่แกสามารถอยู่แล้ว(มั้ง?) :laugh:
ว่าแต่คนที่ส่งรูปมาเนี่ย กะจะให้ตัวป่วนเป็นข่าวรึป่าว นิัสัยไม่ดีจริงๆ :m16:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
คนที่ส่งรูปมา เค้าก็มีเหตุผลของเขาค่ะ แม้จะน่าด่า แต่ลองอ่านตอนต่อไปดูนะคะ จุ๊บๆๆๆ กอดๆๆๆๆ
ใจร้ายว่ะ ทำแบบนี้มันบ่อนทำลายชัดๆ เลย
แต่จะหาเรื่องใครกันแน่หว่า คุณแฟนสาวก็ไม่ดูให้ดีก่อนด้วยซวยจริงพี่ชมพู
โดนตบฟรี บอกเลิกอีกต่างหาก
จะอธิบายก็ลำบากด้วย....... แต่ความจริงใจใช้ได้เสมอค่า~
ถูกค่ะความจริงใจใช้ได้เสมอ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่ชมพูแกคงหน้าชานานเลยแหละ พรุ่งนี้อาจมีเขียว หุหุ
จ๋งจ๋านพี่ชมพู งานเข้าแบบไม่ได้ตั้งตัว แถมผิดฝาผิดตัวด้วย 55555
ง่า........สงสารแล้วไหงหัวเราะซะหลายห้าเลยล่ะคะ?? กร้ากกกกกกกกกกกส์
มาต่อเลยค่ะ อีตาภพ จะซวยโดยใช่ทีแล้วค่ะ
พี่พีนัท แป๊บนึงนะคะ ตรวจคำผิดเดี๋ยวเดียวค่ะ ^o^
ใครทำวะ แล้วทำแบบนี้เพื่ออะไรเนี่ยะ
ตอนต่อไปจะเฉลยทั้งสองคำถามค่ะ รอติดตามนะคะ
สงสาน พี่ชมภู แต่คงเป็นเพราะ ไปแอบเห็น พี่ฟ้า กะ นู๋ป่วน แน่ ๆ เลย กรรมตามทัน 5555
แอบคิดถึง นุ่น กะ แผนอ่ะนะ
กร้ากกกกกกกกกกกกส์ หรือจะเป็นเพราะกรรมตามทันจริงๆ???? โถ....พี่ชมพู
ส่วนไอ้นุ่นกะไอ้แผน ไว้อีกสักพักนะคะ สองคนเขาเข้าใจกันแล้วนี่นา ไว้มันมีเรื่องอะไรกันน่าสนใจจะเก็บมาเขียนนะคะ
หึงไปด้ายนะคนเรา ไม่พูดไม่จาเห้อน่าปล่อยเลยตามเลยจริง รักกันแต่ไม่ไว้ใจไม่เชื่อใจกัน ง่าวแต้ง่าวว่า
เค้กง่าวจริงอะไรจริง แต่ก็เพราะมีปมนะเออ ให้อภัยเค้กนะคะ ^^
พี่ภพงานเข้าไม่รู้ตัว ส่วนเค้กนี่แรงดีนะเนี่ย คึคึ
น้องป่วนเลยถูกพาดพิงเลย..เฮ้ออออออ
ใช่ค่ะ ไอ้หนูป่วนมันเลยโดนหางเลขไปด้วยเลย
ตัวป่วน
ป่วนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนกระทั้งไม่ตั้งใจอ้าาาา
เค้กประทับรอยความเป็นเจ้าของชมพู
จริงค่ะอาร์ม ตัวป่วนมันไม่ได้ตั้งใจเน้อ ไม่ได้รู้เรื่องเลยด้วย พี่ฟ้าแหละ ทำอะไรไม่ดูตาม้าตาเรือให้ดี
ค้างได้อีก :z3: :z3:
มาต่อเรื่องพี่ชมพูให้รู้เรื่องเลยนะน้องนุ่น :serius2:
โอ๋ๆๆๆอย่าเพิ่งทำร้ายตัวเองค่ะ มาแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:a5:
ใครทำกับพี่ชมพูเเบบนี้ :angry2:
เง้ออออออออออ สายพี่ชมพูเต็มตัวนี่นา ใจเย็นไว้ค่ะๆๆ
พี่ชมพู...งานเข้าแล้วล่ะทีนี้!!!
อะนะคะ นานๆทีคนเขียนจะแจกงานให้ตัวละคร เผอิญพี่ชมพูซวยเอง ที่ได้มาเป็นตัวเลือกน่ะค่ะ แหะๆ
นานๆทีมีบทมาให้พี่ชมพู
แต่เป็นอบบนี้พี่ชมพูแกคงปลื้มใจ
โผล่มาก็ซัดเอาซะ ฮ่าๆ ,,
ขอให้พี่ชมพูง้อได้นะ
ถ้าง้อไม่ได้ ก็เป็นเกย์ไปเลย ง่ายออก
ฮ่าๆ XDXD
+1 ค่า
คริคริ เอางั้นเลยนะคะ ถ้าง้อไม่ได้ก็เป็นเกย์ไปเลย โถ....ก็ถ้าพี่ชมพูมันรักเค้กเล่นๆนุ่นก็จะทำอย่างนั้นหรอกค่ะ
แต่นี่มันดันรักจริงหวังแต่งงาน ขืนง้อไม่สำเร็จ พี่ชมพูคงอกหักช้ำรักแย่นะคะ
:L2:+1 :z2: :z2:
โฮะๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณสำหรับกำลังใจและการมาเต้นคอยค่ะ :m1:
สงสารชมพู
ใครนะ ทำได้
+1
กำลังมาเฉลยแล้วค่ะ อดใจรอสักครู่นะคะ กอดดดดดดดดดดดดด
หุหุ แต่แอบลุ้นคิดว่าพี่ชมพูจะเผลอไปกับเด็กที่ไหนซะอีก...อิอิ
แต่มีคนคิดร้าย...หรือมีคนแอบชอบพี่ชมพูนะ เลยอยากให้เลิกกะแฟน...
ใครทำแบบนี้กันนะ...(แอบขอให้เป็นหนุ่มน้อยน่ารัก ฮ่าๆๆๆๆ)
:กอด1:
คุณไนท์........ยอมรับมาเสียดีดีว่าอาชีพรองเป็นแม่หมอ แว้กกกกกกกกกกกกก ^o^
-
มาแล้วค่ะ ใครที่รอดูสถานการณ์ของพี่ชมพูแกก็เชิญมาอ่านกันต่อได้เลยนะคะ
แปะเสร็จคนเขียนก็ต้องแวบอีกแล้วค่ะ วันนี้วุ่นวายๆมากมาย
ขอบคุณที่ติดตามและให้กำลังใจมาตลอดนะคะ แอบกดบวกให้คนอ่านที่น่ารักตั้งแต่เมื่อคืนแล้วค่ะ :m13:
.......................
.......................
ตอนพิเศษ นอกรอบ....อีกข้างของเรื่อง(2)
////เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้.... The number you……////
ยิ่งเวลาผ่านไปพี่ชมพูก็ยิ่งหงุดหงิดงุ่นง่าน กลางวันกินข้าวราดแกงง่ายๆใต้ตึกคณะแค่พอให้ท้องอิ่ม
โทรหาคุณแฟนตอนแรกๆก็แค่ไม่รับสาย แต่ครั้งล่าสุดนี่ปิดเครื่องไปแล้ว
สงสัยจะปิดเครื่องหนี เฮ้อ.................
วันนี้พี่ชมพูอุตส่าห์วางแผนชวนกินข้าวดูหนัง กะว่าจะได้ใช้เวลาด้วยกันสองคน เพราะช่วงเดือนที่ผ่านมาแทบไม่มีเวลาอยู่ด้วยกันสงบๆเลย
ทั้งสองคนมัวแต่วุ่นวายกับการขอใบผ่านฝึกงาน มัวแต่วุ่นวายกับการสอบจบ
วันนี้เรียนวันสุดท้าย พี่ชมพูเลยกะว่าตลอดบ่ายจะยึดตัวเค้กให้อยู่ด้วยกันสองคน แล้วจะได้ขออนุญาตพาไปบ้าน หาพ่อจ๋าแม่จ๋าสักที
ครั้งก่อนๆที่ชวน เค้กก็ปฏิเสธทุกครั้ง อ้างนู่นอ้างนี่ บอกว่ายังไม่พร้อม ยังไม่มั่นใจ มาช่วงหลังๆก็เริ่มเปลี่ยนข้ออ้างใหม่เป็นช่วงนี้เรียนหนัก วุ่นวายทำโปรเจคท์
แต่ทั้งหมดนั้นพี่ชมพูก็รู้ ว่าเป็นเพราะคุณแฟนของแกกลัวการเข้าหาผู้ใหญ่
ก็เค้กเป็นกำพร้า พ่อแม่เสียตั้งแต่ยังเป็นเด็กน้อยอยู่ป.1 เพราะประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิตกันทั้งคู่
ทิ้งให้ลูกสาวเล็กๆคอยพ่อกับแม่มารับที่โรงเรียนจนเย็นย่ำ ครูเวรถึงได้รับการติดต่อจากโรงพยาบาล
เพราะเจ้าหน้าที่เจอบัตรประจำตัวผู้ปกครองของเด็กหญิงมธุรินทั้งคนที่หนึ่งและคนที่สองในกระเป๋าเงินของผู้บาดเจ็บ
คืนนั้นเค้กที่ยังมีอายุไม่เต็มเจ็ดขวบเลยได้ครูเวรคนนั้นแหละ พากลับไปนอนด้วยที่บ้าน
หลังจากนั้นอีกสองวันเค้กก็ได้ย้ายบ้าน ไปอยู่กับอาคนเดียวที่จังหวัดหนึ่งในภาคเหนือ
แล้วก็อีกนานกว่าเด็กน้อยจะเข้าใจว่าพ่อกับแม่ไม่ได้ไปทำงานกะทันหัน แล้ววันหนึ่งจะกลับมาหา
คุณอาสาวดูแลเค้กอย่างดี ทำให้ทุกอย่างเท่าที่จะทำให้ได้ เหตุผลหลักๆคือสงสารหลานสาวที่ต้องเสียพ่อแม่ไปตั้งแต่ยังเล็ก
แต่คงเพราะไม่เคยรู้ว่าเด็กต้องการความรัก ต้องการการสัมผัสโอบกอด ทำให้เค้กโตมาด้วยความรู้สึกครึ่งๆกลางๆ
โดดเดี่ยว และ.....กลัวความสัมพันธ์ ที่มากกว่านั้นคือความรู้สึกกลัวการสูญเสียที่ฝังใจ
ผ่านมาเกือบสามปีพี่ชมพูกับเค้กไม่เคยมีปัญหาหึงหวงกัน
ทั้งๆที่พี่ชมพูแกสนิทกับทั้งรุ่นเดียวกันทั้งรุ่นน้องไปทั่ว แต่เค้กก็ไม่เคยแสดงอาการไม่พอใจหรือแม้แต่โวยวายใส่
เพราะผู้หญิงคนนี้กลัว กลัวว่าถ้าหากทำอะไรให้อีกฝ่ายไม่พอใจ อีกฝ่ายจะหาทางบอกเลิก แล้วจะต้องสูญเสียคนที่รักไปอีก
แต่มาครั้งนี้ หลักฐานรูปถ่ายคาตา ทั้งๆที่ไม่ได้ถามอะไรพี่ชมพูเลย ทั้งๆที่ใจไม่อยากจะเชื่อว่าเป็นความจริง
แต่คราวนี้เค้กไม่อยากเป็นแบบเด็กหญิงมธุรินในวันนั้นอีกแล้ว
เพราะไม่อยากเป็นฝ่ายถูกทิ้งให้รอคอย จึงตัดสินใจเป็นฝ่ายจบความสัมพันธ์เสียเอง
................................
................................
“อาหวานสวัสดีครับ”
“อ้าวภพ ทำไมมายืนเกาะรั้วอย่างนี้ล่ะ มาๆเข้าบ้านก่อน”
บ่ายสามโมงพี่ชมพูที่แน่ใจแล้วว่าอย่างไรก็คงติดต่อคุณแฟนทางโทรศัพท์ไม่ได้ก็ตามมาหาถึงบ้าน
กดออดแล้วก็ไม่เห็นว่าจะมีคนออกมาเปิดรับ เลยตัดสินใจยืนรอมันหน้าประตูรั้วนั่นแหละ
ดีที่แค่สิบห้านาทีให้หลัง อาหวาน อาของเค้กกลับมาจากร้านพอดี พอเห็นแฟนหลานสาวมาเกาะรั้วชะเง้อชะแง้อยู่หน้าบ้านถึงเรียกให้เข้ามาด้วยกัน
บ้านของเค้กเป็นทาวน์เฮาส์สองชั้น ที่อาหวานตัดสินใจซื้อเมื่อห้าปีก่อน หลังจากหมดสัญญากับบริษัทที่ทำงานที่ต่างจังหวัด
แล้วตัดสินใจกลับมาเปิดร้านให้เช่าหนังสือเล็กๆพออยู่พอกินที่กรุงเทพ อาศัยอยู่กับหลานสาวเพียงสองคน
เมื่อสองคนเข้ามาใบบ้านเรียบร้อย อาหวานก็เปิดฉากซักถามพี่ชมพูทันที
“ภพ ทำไมมาคนเดียว ทุกทีมาบ้านนี้ก็มาพร้อมเค้กนี่?”
“วันนี้มีเรื่องกันนิดหน่อยน่ะครับอา”
“เอ.......อาว่าไม่นิดหน่อยนะ ปกติเค้กไม่ใช่คนที่จะน้อยใจหรือว่าโกรธใครง่ายๆนี่”
“ครับ คือที่จริงก็ไม่หน่อยหรอก แต่ว่าสิ่งที่เค้กเข้าใจมันไม่จริงนี่สิครับ”
“รอยมือที่หน้านั่น อย่าบอกนะว่าฝีมือเค้ก?”
“เอ่อ........คือ”
“ใช่จริงๆด้วย ถึงกับลงไม้ลงมือเลย ภพเล่าให้อาฟังได้มั้ย?”
“คือว่ามีคนส่งรูปถ่ายของพี่ชายผมกับแฟนให้เค้กดูน่ะครับอาหวาน คนส่งเอาไปสอดไว้ในล็อคเกอร์ของเค้ก”
“แปลว่ารูปนั่น ไม่ธรรมดาสินะ”
“ครับ ในรูปฟ้ากำลังจูบกับแฟนอยู่ เพื่อนผมบอกว่ารูปมันไม่ชัด แต่ฟ้ากับผมก็คล้ายๆกันอยู่แล้ว แถมยังเห็นทะเบียนรถชัดด้วยว่าเป็นคันเดียวกับที่ผมเคยใช้ เคยขับให้เค้กนั่งด้วย.....เฮ้อ.......”
“เค้กนึกว่าเป็นภพสินะ แปลก ทำไมไม่ถามก่อน เค้กไม่น่าจะใจร้อน”
“คือ....คงช็อคน่ะครับ พอดีว่าแฟนฟ้าเป็นผู้ชายด้วย”
“ฮ้า!!!!”
“เอ่อ......แต่พี่ผมกับน้องเขาเป็นคนดีนะครับ”
“จ้ะๆ อาก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่ตกใจนิดหน่อย มันก็น่าอยู่หรอกที่เค้กจะสติแตก นี่คงไม่ยอมฟังอะไรเลยสิ”
“ครับ โทรหาก็ปิดเครื่องหนีด้วย อาหวานครับ ถ้าเค้กกลับมา ผมขออนุญาตคุยกับเค้ก แล้วก็......ถ้าคุยไม่รู้เรื่องยังไง ผมขออนุญาตพาเค้กไปหาพ่อกับแม่ที่สุพรรณนะครับ”
“หืม? เอางั้นเลยเหรอ? แล้วจะพาเค้กไปหาพ่อกับแม่ ภพคิดว่าจะช่วยให้เค้กเชื่อว่ารูปนั่นเป็นคนอื่นไม่ใช่ภพได้เหรอ?”
“ครับ ตอนนี้ฟ้าไปบ้านแฟนที่ลำพูน กว่าจะกลับก็อีกสองวัน ผมไม่อยากให้เรื่องเข้าใจผิดมันคาราคาซัง อีกอย่างที่บ้านผมพ่อกับแม่ก็รู้จักแฟนฟ้าดี ฟ้าเคยพาไปบ้านมาสองครั้งแล้ว คงช่วยกันยืนยันให้เค้กมั่นใจได้”
“อืม พ่อกับแม่ของภพนี่ใจกว้างดีนะ แสดงว่าแฟนพี่ชายเราต้องน่ารักแน่ๆ แล้วชื่ออะไรล่ะ?”
“ชื่อป่วนครับ น้องมันเป็นรุ่นน้องที่คณะผมนี่แหละ ผมไม่เข้าใจเหมือนกันว่าใครเป็นคนส่งรูปให้เค้ก แล้วทำอย่างนี้ทำไม ไม่รู้คนที่เป็นเป้าหมายจริงๆคือป่วนมันรึเปล่า เพราะผมกับเค้กก็คบกันมานาน ใครๆก็รู้ แล้วจะมีใครอยากมาทำให้เราเข้าใจผิดกันทำไม....”
////ครืดดดดดดดด ตึง////
“เค้กคงมาแล้วล่ะภพ ถ้าพูดกันไม่รู้เรื่องยังไงอาอนุญาตให้พาไปบ้านนะจ๊ะ เดี๋ยวอาขึ้นไปข้างบนก่อน”
“เค้ก”
“......................” ไม่มีเสียงตอบรับ นอกจากอาการเมินหน้าหนีแล้วเตรียมก้าวขึ้นไปชั้นบนของบ้าน
“เดี๋ยวเค้ก ฟังกันก่อน ภพอธิบายได้”
“อธิบายงั้นเหรอ มันสายไปแล้วภพ ตอนที่เค้กเปิดโอกาสให้ ทำไมภพไม่พูด”
“โธ่...เค้ก ตอนนั้นภพยังไม่รู้เลยนี่ว่าเค้กโกรธเรื่องอะไร”
“เค้กไม่ได้โกรธ แต่เค้กเสียใจ เสียใจมาก...... เค้กรักภพมากภพก็รู้ ทำไมล่ะภพ เพราะเค้กรึเปล่า เค้กผิดเองใช่มั้ยที่ให้ภพไม่ได้ ภพถึงต้องไประบายกับคนอื่น”
ไม่มีเสียงสะอื้นสักนิด แต่อาการที่น้ำตาไหลลงมาไม่หยุด แม้เจ้าตัวจะปาดทิ้งไปกี่ครั้งแบบนั้น กลับยิ่งทำให้พี่ภพแทบทำอะไรไม่ถูก
“ไม่ใช่นะเค้ก ในรูปนั่นไม่ใช่ภพนะ ภพไม่เคยนอกใจเค้กเลยสักครั้งนะ”
“จะบอกว่าไม่ใช่ได้ยังไง ทุกคนที่เห็นก็บอกตรงกันว่าเป็นภพทั้งนั้น แล้วยังคนที่อยู่ด้วย นั่นมันรุ่นน้องคณะเรานะภพ ภพ....ถ้าที่จริงภพชอบผู้ชาย แต่มาขอคบกับเค้กบังหน้า ทำไมภพไม่พูดมาตรงๆ ทำไมต้องหลอกเค้กด้วย”
“เค้ก คิดอะไรมั่วไปใหญ่แล้ว ในรูปนั่นมันฟ้านะ ป่วนมันเป็นแฟนฟ้า”
“อะไรนะ?”
“ฟ้ากับป่วนคบกันอยู่ ที่เค้กเห็นในรูปน่ะคือฟ้า”
“......ไม่จริงอ่ะ”
“นี่ไง พอภพพูดความจริงเค้กก็ไม่เชื่ออีก จะต้องให้ภพทำยังไงเค้กถึงจะเชื่อเนี่ย?”
“แต่.....ภพอาจจะโกหกก็ได้นี่ ไม่มีหลักฐานว่าคนในรูปเป็นพี่ฟ้านะ”
“แล้วมีหลักฐานตรงไหนบอกว่าเป็นภพล่ะเค้ก?”
“ก็......ก็ก่อนหน้านี้ภพก็เคยเอาของให้น้องป่วนบ่อยๆนี่ แล้ว แล้วยังชอบพาน้องกลุ่มนี้ไปเลี้ยงด้วย”
เสียงคนพยายามหาเหตุผลมาโต้แย้งเริ่มจะแสดงออกถึงความไม่มั่นใจในข้อมูลของตัวเองเสียแล้ว
“ของพวกนั้นฟ้ามันฝากมาทั้งนั้นแหละ แล้วที่พาไปเลี้ยง ภพก็เลี้ยงน้องกลุ่มอื่นเหมือนกันนี่นา เอ๊ะ.......เดี๋ยวก่อนนะ หึๆๆๆๆ”
“หัวเราะอะไร?”
ถามไปแล้ว และพอเงยหน้าที่เอาแต่ก้มมองพื้นตั้งแต่เมื่อกี้เพราะเริ่มตงิดใจว่าตัวเองจะเป็นฝ่ายเข้าใจผิดขึ้น เค้กก็เลยเจอเข้ากับแววตาเจ้าเล่ห์ของพี่ชมพูเข้าอย่างจัง
“ถ้าเค้กคิดอย่างนี้ ก็แสดงว่าที่ผ่านมา ที่ทำเป็นเฉยๆมาตลอด ที่จริงแล้วเค้กก็หึงเราใช่มั้ย?”
ไม่ถามเปล่า แต่พี่ชมพูยังถือโอกาสที่คุณแฟนที่แน่ใจว่าจะไม่ต้องเลิกกันแล้วมัวแต่อ้ำอึ้งอยู่ก้าวเข้าประชิดตัวแล้วคว้าหมับเข้าที่ไหล่บางๆนั่นทั้งสองข้าง
“เฮ้ย!! ทำไรอ้ะ?”
“เปล่านะ ภพแค่อยากมองหน้าคนขี้หึงฝังในให้ชัดๆหน่อยเท่านั้นเอง”
ไม่พูดเปล่า พี่ชมพูยังส่งยิ้มเยิ้มๆให้คุณแฟนอีก เอ่อ......ได้ข่าวว่าคุณแฟนของพี่ยังไม่เคลียร์เลยนะ
“ปล่อยเลยภพ เรื่องรูปนั่นยังไม่เคลียร์เลยนะ” เห็นมั้ยๆ ก็บอกแล้วว่าเค้กเขายังไม่เคลียร์
“งั้นเอางี้ เราไปสุพรรณกันนะเค้ก ไปหาพ่อจ๋ากับแม่จ๋าของภพกัน พ่อจ๋าแม่จ๋ารู้เรื่องไอ้น้องป่วนกับฟ้าดี เค้กไปฟังคำยืนยันเองเลยนะจ๊ะ”
“ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ แค่พี่ฟ้ายืนยันก็พอแล้ว”
ทางนี้ก็อ่อนไปหมดทั้งเสียงทั้งตัวแล้ว ปฏิเสธน่ะมันต้องเสียงแข็งๆนะเค้กนะ มันถึงจะน่าเชื่อถือ
“ไม่ได้หรอก ฟ้าไปบ้านป่วนที่ลำพูนโน่น อีกตั้งหลายวันกว่าจะกลับ ขืนให้คุยทางโทรศัพท์ เดี๋ยวเค้กก็จะมาว่าได้ทีหลังน่ะสิว่าภพไปเตี๊ยมกับฟ้าไว้ก่อน”
แหมๆๆ ได้โอกาสเพิ่มจำนวนวันเฉยเลยนะพี่ชมพู ช่างกล้าพลิกวิกฤติให้เป็นโอกาสจริงๆ คราวนี้ล่ะจะได้พาสะใภ้เล็กไปแนะนำตัวเสียทีสินะ
“เค้ก.....เค้กไม่ว่าหรอก แค่โทรคุยก็พอแล้ว”
“ไม่เอาอ้ะ ไปเค้ก เราไปกันเลยนะ เดี๋ยวไปขึ้นรถที่สายใต้กัน นั่งรถไม่นานหรอก แค่ไม่เกินสองชั่วโมงก็ถึงบ้านแล้ว"
“อะไร ไปตอนนี้เลยเนี่ยนะ?”
“อื้ม งั้นสิจ๊ะ จะได้ไม่ไปถึงมืดไง ไปๆ ไปกันเลยนะ”
พูดจบพี่ชมพูก็ละมือออกจากไหล่ มากำไว้รอบข้อมือของคนที่ยังอึ้งจนเถียงไม่ออก แล้วจัดการจะลากออกจากบ้านทันที
“เดี๋ยวๆๆ ยังไม่ได้บอกอาหวานเลย”
“ภพบอกอาหวานเรียบร้อยแล้ว อาหวานอนุญาตแล้วด้วย บอกว่าให้ไปได้เลย อาหวานจะนอนพัก”
เออนะ ไอ้ที่บอกจะนอนพักนี่เข้าใจว่าพี่ชมพูแกจะเติมเอง ฮ่าๆๆๆ ใจร้อนไปไหนพี่
“งั้น....ขอไปเก็บของแป๊บนะ ก็...ไปตอนนี้ยังไงก็คงต้องค้างแน่ๆ ก็ต้องเตรียมเสื้อผ้าไปเปลี่ยนสิ”
“ตกลงจ้ะ ภพจะรอตรงนี้นะ เร็วๆนะเค้ก”
...............................
...............................
สตอล์กเกอร์หนุ่มน้อยที่แอบสังเกตการณ์มาตั้งแต่พี่ชมพูออกจากคณะมาจนถึงบ้านของคุณแฟนที่กลับมาคืนดีกันได้เร็วเหลือเชื่อ
ได้แต่ถอนใจยาวๆอย่างแสนเสียดายอยู่ในมุมมืดซอกตึก เมื่อเห็นคู่รักเขาเดินจับจูงมือพากันขึ้นรถแท๊กซี่ที่โทรเรียกให้มารับถึงหน้าทาวน์เฮาส์หลังน้อย
คงต้องตัดใจจริงๆแล้วสินะ เมื่อความพยายามให้พี่ภพเป็นโสดอีกครั้งมันไม่ได้ผล โอกาสสุดท้ายของเขาหลุดลอยไปแล้ว
ทั้งๆที่กะว่าจะต้องเป็นพายุลูกใหญ่ที่พุ่งเข้าทลายสองคนนั้นแท้ๆ.....
แต่เรื่องที่ทำเต็มที่และหวังไว้เต็มที่กลับทำให้สองคนเขาเข้าใจผิดกันได้ไม่ถึง 24 ชั่วโมงเลย
แสนเสียดายที่ตัวเองเกิดช้าไปหนึ่งปี ไม่อย่างนั้น.....ถ้ามีโอกาสเจอพี่ภพพร้อมๆกับผู้หญิงคนนั้น เขาอาจจะเป็นคนที่ได้หัวใจของพี่ภพมาครองก็ได้
แต่ทั้งๆที่ผิดหวัง ก็กลับยังรู้สึกภาคภูมิใจที่ตัวเองรักคนไม่ผิด พี่พิภพ เป็นเหมือนแผ่นดินที่มั่นคง สมควรแล้วที่จะถูกรักจริงๆ
ตอนนี้สิ่งที่ต้องทำนอกจากจะพยายามตัดใจก็คงเป็นการหาทางไถ่โทษกระมัง
ก็ความพยายามเพื่อหัวใจตัวเองครั้งสุดท้ายมันทำให้ไอ้หลานรหัสคนดีมันโดนหางเลขไปด้วยนี่นา
ตัวป่วนเอ๊ย........ลุงรหัสของแกขอโทษจริงๆนะ เอ....พามันไปเลี้ยงหมูกระทะมื้อใหญ่จะทดแทนพอมั้ยหนอ???
.......................
.......................
ปล.โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ :z2:
-
นอกรอบมันส์ดี
-
เย้ยยยยย คนไกลตัวมากกกกกกกกกกกกกกกกกก สะไภ้ เอ้ยเซอร์ไพรซ์มากมาย ^_______^
จ๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ นุ่น
-
เอาอีกๆ o13
-
คนกันเองท้งนั้น :laugh:
แต่ว่าลุงรหัสตัวป่วนก็แฟร์ดี รู้ว่าแพ้ก็ไม่ดันทุรัง
ปล.เค้ก ก็น่ารักดี เรียกว่าอะไรนะ สาวซึนเหรอ
-
555 ความพยายามของคนๆนึง มันมากจริงๆ แต่ก็ดีที่รู้ตัวว่าสูญเปล่าไม่ดันทุรัง ทำอะไรแย่ๆกว่านี้ เพราะผลที่ตามมาอาจจะคาดไม่ถึง และจะต้องเสียใจที่กลับไปแก้ไขไม่ได้
-
สะใภ้เล็กจะเข้าบ้านแล้ว พี่ชมพูเข้าใจพลิกสถานะการณ์นะ อิอิ
-
โล่งไป นึกว่าพี่ชมภูจะเจองานหนักซะแล้ว
-
อ่ะนะ คนใกล้ตัวม๊าก..มาก
วิธีการใจร้ายไปนิด แต่ก็ยังดีที่ยอมจบไปแค่นี้
เป็นกำลังใจให้คุณนุ่นเสมอค่ะ
-
รอดแล้วค่าพี่ชมพู แล้ว..กลับบ้านก็ความลับแตกดิว่าชื่อชมพู
โดนแน่ๆ :laugh:
แต่เคลียร์ได้แบบนี้ดีใจด้วยค่า แถมได้รู้ว่าเค้าหวง และหึงอีกต่างหาก หักลบกับการโดนตบไปล่ะกัน
-
เย้ ดีใจ เข้าใจก้นแล้ว
-
เย้้ อ่านทันซะที ^ ^
ไม่ได้อ่านนิยายแบบนี้มานานแล้วนะเนี่ย ไม่กดดัน หวานนนนนนนเว่อร์
แต่ไม่ได้หวานเลี่ยนนนนน อ่านไปก็อมยิ้มไป อ่านไปแล้วก็เข้นไปด้วย
ต้องยกความดีความเก่งให้คุณนุ่นเลยทีเดียว...
แอบติดใจให้กับความน่ารักของตัวป่วน กะความเจ้าเล่ห์ของอากาศเข้าเต็มที่เลยทีเดียว....
:กอด1:
-
เค้กน่าสงสารอ่าาาา
-
คนใกล้ตัววววววววววนี่เอง...แต่ยอมจบๆๆเก๊าะดีเเระเน้อ
พี่ชมพูเอาเรื่องเคลียร์กันเป็นข้ออ้าง..จริงๆจะพาสะใภ้คนเล็กไปไหว้พ่อจ๊าแม่จ๊ามากกว่าอ่ะจิ๊ o18
ปล.รอติดตามต่อไปนะคะ...คุณนุ่น เอาพี่ชมพูมาแวะเวียนอีกน๊า :L2:
-
:a5:
ลุงรหัส....ปู้จาย!!!!
เขียนเรื่องคนๆนี้พิเศษหลังจบเรื่องนี้คู่กับโบนิต้าด้วยนะคะพี่นุ่น - -+
มีความสุข ได้อ่านนิยายหลังนั่งเถียงเรื่องกฎหมายกับเพื่อนเกือบหนึ่งชั่วโมง 555+
:กอด1: ไดเฮคงมา...วันเสาร์มั้งคะ?
คงต้องลงอาทิตย์ละครั้งแหละค่ะเพราะหนูลงทำงานพิเศษที่คณะด้วยคงไม่มีเวลาแต่งตอนว่างๆแล้วสิ คงต้องแต่งช่วงเสาร์อาทิตย์เป็นหลัก :เฮ้อ:
-
ลุงรหัสแมนดี...ยอมตัดใจ o13
แต่อ่ะนะ จะกินสายรหัสตัวเองลงเหรออออ
-
ในที่สุดก็ตามทันแล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่ฟ้า กับ น้องป่วน หวานกันมากๆเลยค่า
อ่านไปก็เขินไป >///<
555
สนุกมากเลย หวานดี ชอบอ่ะ
ไม่ติดตามต่อไปไม่ได้แล้วเรา
^^
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ทำกันได้ คนใกล้ตัว
+1
-
แวะมาลงชื่อก่อน วันนี้วันศุกร์แว้วววว โอ้สวรรค์!!!~ 55+
-
นอกรอบสนุกจัง อยากอ่านอีกอ่ะ น้องนุ่น นะ นะ นะ :impress: :impress: :impress:
-
ลุงกับหลานต่างก็รักผู้ชายตระกูล "เถลิงศก" ด้วยกันทั้งคู่ แค่ต่างชะตากรรมกันเท่านั้นเอง คนหลานสมหวัง ส่วนคนลุงผิดหวัง 555 :laugh:
-
ให้กำลัง นุ่นก่อนอ่าน... :กอด1: :L1:
:z13: +ไปก่อนเลย..
-
แวะมาแปะกลอนสองบทสี่บาทให้อ่านแก้เซ็งผลบอลกันค่ะ
แบบว่าเมื่อคืนนุ่นกะจะเอาเวลารอคู่สองเขียนเรื่องต่อ แต่หลับ แหะๆๆๆ
เอาเป็นว่า อ่านกลอนพี่อากาศแกรอไปก่อนนะคะ :กอด1:
แล้วก็ยินดีต้อนรับนักอ่านที่เพิ่งตามมาทันทั้งสองท่านด้วย ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ^o^
.......................................
ใบไม้ผลิเหมือนแรกพบแล้วผลิรัก ดั่งศรปักกลางทรวงไม่อาจหนี
ถึงหน้าร้อนรักเราร้อนทับทวี เหมือนยามพี่ตระกองนวลก่อนนิทรา
ใบไม้ร่วงเหมือนใจร่วงลงจากอก ต้องระหกระเหินห่างดวงยิหวา
ตกหน้าหนาวพี่ก็หนาวร้าวอุรา ไม่ได้กอดแก้วตาแนบดวงใจ
-
^
l
l
:z13:พี่นุ่น หวานนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ถึงจะแอบมีดราม่าแต่ก็ยังรู้สึกหวานค่ะ นี่ถ้าป่วนมันลองแต่งกลอนตอบนะโหย น้ำตาลขึ้นปรี๊ดและตาร้อนผ่าวๆด้วยความอิจฉาแน่เลยค่ะพี่นุ่น
-
กลอนความหมายกินใจอ่ะ o13
-
กลอนแค่สองบทสามารถทำให้เรารู้สึกหลากหลายอารมณ์จริงๆเลยค่ะ
ทั้งหวาน ทั้งเหงา ทั้งรัก :-[
ชอบกลอนทุกบทของคุณนุ่นเลยค่า
-
จะแต่งกลอนเก่งไปถึงหนายยยยยยอ่ะนุ่นนนนน ^^
-
อะไรกัน ตอนหน้าต้องแยกกันหรอคะ (เดา ตามสถิติ) ไม่เอาน้า อย่าจับแยกเลย (งอแง55)
-
แต่งบ้าง
------------------------------------
รักรอนรานร้างร่ำ แลหา
รักที่จากจำลา อยู่ร้าง
รักรวดร้าวดุจฟ้า ช่างแกล้ง
รักเปลี่ยวอ้างจิตว้าง อกตรม
จิ้มกลับบ้าง (ขอบคุณสำหรับบวกนะคะ)
สู้ๆน้าค้า เป็นกำลังใจให้ค่ะ อย่ามัวแต่ดูบอลจนไม่ได้นอนล่ะเธอ
v
v
v
v
-
^
^
^
จิ้มมมมมมมมม จึกๆ แล้วแอบกดบวก คริคริ
แบบว่าเนื้อเรื่องของตอนต่อไปเพิ่งมาแค่สามหน้าเอสี่เองค่ะ ยังไม่ถึงครึ่งเลย หงิงๆ
เวิร์ลดคัพเป้นศัตรูต่อการเขียนเรื่องจริงๆ
-
:z2: :z2:
-
แวะมาให้กำลังใจพี่นุ่น แต่ยังอ่านไม่จบเลยค่ะเหลืออีกสิบกว่าหน้า
น่ารักจังพี่นุ่น เค้าอ่านไปยิ้มไป บ้าไป คริคริ :กอด1:
-
กลอนเพราะอ่ะ :mc4:
-
ยังอ่านไม่จบแต่แวะมาให้กำลังใจก่อนนะคะ :L2:
ปล. ชอบกลอนจังเลย
-
เศร้าอ่ะ
ดูเหงาๆ เดียวดายจัง
-
มาแล้วค่ะ ตอนนี้คนเขียนแอบช้า เหตุผลหนึ่งคือเวิร์ลดคัพ
ส่วนอีกเหตุผลคือ.........ตอนนี้มีกลอนเยอะ เยอะจริงๆนะคะ
แบบว่า หาเรื่องใส่ตัวจริงๆ แต่ๆๆๆในเมื่อสำเร็จจนได้
ก็มาฉลองให้เยอรมันที่ฟอร์มดีเวอร์กับอาร์เจนที่ต่อลูกกันได้น่ากราบ
แถมด้วยทีมลมเพลมพัดแบบอิตาลีที่ในที่สุดก็ตีเสมอปารากวัยจนได้กันด้วยการอ่านตอนนี้กันเลยนะคะ :กอด1:
............................
............................
ตอนที่๔๓ หนึ่งสัปดาห์มีเจ็ดวัน
-ตัวป่วนครับ การ์ดมีเจ็ดใบ เปิดเรียงกันไปวันละใบนะ-
.................................
สี่วันแล้วที่พี่อากาศกลับไปกรุงเทพ เป็นครั้งแรกตั้งแต่รู้จักกันมาที่ไอ้หนูป่วนมันต้องห่างกับคุณแฟนตัวโตนานขนาดนี้
แต่ตัวป่วนมันก็คิดนะ ว่านี่คือการเตรียมพร้อม เป็นการฝึกหัดให้เคยชินกับอนาคตที่ยังมาไม่ถึง เมื่อไหร่ที่พี่อากาศเรียนจบ เมื่อไหร่ที่พี่เขาได้ไปทำงานแบบที่ต้องการ ไอ้การไม่ได้เห็นหน้ากันแค่หนึ่งสัปดาห์นี่มันก็คงเป็นแค่เรื่องเล็กๆเท่านั้นเอง
พอพี่อากาศแกกลับไปกรุงเทพ กิจวัตรประจำเช้าทุกเช้าของไอ้หนูป่วนเลยเป็นการตื่นขึ้นช้าที่สุดในบ้าน จากนั้นก็กระวีกระวาดคว้าการ์ดที่ถูกม้วนแล้วพันทับไว้ด้วยริบบิ้นสีฟ้าอ่อนมาแกะออกอ่าน
วันแรกๆก็อ่านมันบนที่นอนนั่นแหละ ก็นะ คนมันอยากรู้นี่ว่าคุณแฟนตัวโตทิ้งอะไรไว้ให้แก้คิดถึง
พอวันนี้วันที่สี่แล้วความรุ่มร้อนกระวนกระวายมันก็ลดลง จากที่วันแรกๆลืมตาตื่นปุ๊บคว้าการ์ดประจำวันที่หัวเตียงมาเปิดปั๊บ
เลยเปลี่ยนเป็นคว้ามาได้ก็ค่อยๆเดินไปยืนทักทายนกน้อยที่มาเกาะอยู่ตามกิ่งชมพู่ ก่อนจะเปิดการ์ดออกอ่านไปด้วย
สี่ห้องหับในหัวใจให้เจ้าหมด รักที่มีไม่เคยลดนะจอมขวัญ
ต่อให้ต้องห่างกายสักกี่วัน ใจพี่นั้นยังใกล้เจ้าไม่เปลี่ยนแปลง
ตัวป่วนมันอ่านการ์ดมาตั้งแต่เช้าวันแรก มันก็ยังไม่รู้หรอกว่าพี่อากาศแกตั้งใจให้เป็นการ์ดชุดนับเลขแต่พออ่านมาจนถึงวันที่สาม มันก็เริ่มลุ้นแล้วว่าวันที่สี่ คุณแฟนที่ขยันทำหวานจะมีมุขอะไรมาเขียนกลอนต่ออีก
ก็นะ ใครจะไปรู้ล่ะ ว่ายืนปล่อยอารมณ์ข้างหน้าต่างอยู่ดีๆ วันนี้พี่สาวสุดที่รักจะย่องเข้ามาตามถึงที่
“ตัวเล็กกกกกกกก ตื่นๆๆๆๆ ......อ้าวตื่นแล้วเหรอ?”
“พี่ปิ่น!!”
ดูสิ ก็คนมันกำลังตกอยู่ในภวังค์ ใจลอยถึงคนไกล ทั้งๆที่พี่ปิ่นส่งเสียงเรียกมาก่อนตัวก็เลยมัวแต่เงอะๆงะๆ จะซ่อนการ์ดแผ่นน้อยก็ไม่ทันเสียแล้ว
“ซ่อนอะไรไว้ข้างหลัง?”
“.....................”
“เอาออกมาให้พี่ดูเลยนะตัวเล็ก”
“เปล่านะ ไม่มีอะไรสักหน่อย”
“มีค่ะพี่ปิ่น ป่วน แกจะอายอะไรเล่า ให้พี่ปิ่นดูไปเฮอะ”
ไอ้บ้านุ่น แกนี่นะ แค่ทุกวันนี้ที่ไอ้หนูป่วนมันให้แกอ่านด้วยทุกครั้งมันก็เก็บความเขินไว้แทบไม่อยู่
แล้วนี่แกยังจะยุยงส่งเสริมให้พี่ปิ่นมารู้เพิ่มอีก กร้ากกกกกกส์ เดี๋ยวก็ได้เป็นสักขีพยานความรักกันทั้งบ้านหรอก
พี่ปิ่นคนงามเห็นว่ามีกองหนุน เลยยิ่งขยับตัวเข้าไปใกล้ไอ้น้องชายคนเล็ก แล้วยื่นมือแบออกไปตรงหน้า
“...........................”
“ตัวเล็กอ้ะ ไม่รักพี่ ขนาดพี่ท้องนะ ยังไม่ยอมตามใจเลย กล้าขัดใจกระทั่งคนท้อง บาปหนักรู้มั้ยตัวเล็ก”
กรรมของเวร เอากะแกสิพี่ปิ่น เพิ่งรู้ว่าขัดใจคนท้องนี่บาปหนักก็คราวนี้เอง
“ห้ามขำป่วนนะ......”
ไอ้นี่ก็น่าสงสารจริงวุ้ย หน้าตาซีดสลับแดงอย่างกับจะจับไข้ มือที่ยื่นการ์ดที่อุตส่าห์เอาไปแอบไว้ข้างหลังก็สั่นซะ
“อั๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย หวานมากกกกกกกกกก”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ เนอะพี่ปิ่นเนอะ พี่ฟ้าแกหวานจนน้ำตาลอายไปเลย”
วิจารณ์กันไปสิผู้หญิงสองคน ไอ้ผู้ชายคนเดียวในห้องอายจนหน้าร้อนแทบระเบิดแล้ว
แล้วนั่นอะไร ไอ้สายตาจับผิดนั่นมันอะไรกันพี่ปิ่น
คนท้องไม่ต้องมีงานอดิเรกเป็นการจับผิดน้องตัวเองไม่ใช่เหรอ แล้วนั่นมาแบมืออะไรอีก???
“อะไรพี่ปิ่น?”
“หนึ่ง สอง สาม ล่ะ อยู่ไหน?”
“เฮ้ย!!”
“มีจริงๆด้วยสินะ ขอพี่อ่านหน่อยนะตัวเล็ก นะๆๆๆ ถือว่าเป็นกำลังใจให้คนท้องไง นะๆ”
เจอคนท้องอ้อนเข้าไป ไอ้หนูป่วนเลยได้แต่ทำตามคำขอทั้งที่ถอนใจอยู่เฮือกๆ น่าสงสารจริงๆตัวป่วนเอ๊ย....
“ตายๆๆ ฟ้านี่น่ารักจังเลยเนอะ พ่อ.... แม่ก็อยากได้แบบนี้บ้างนะ”
อ้าวๆ ซวยแล้วไง พ่อจะทำไงได้ล่ะนอกจากชิ่งอย่างด่วน
“ไปแล้วๆ พ่อไปทำงานดีกว่า สายแล้วเนี่ย”
ว่าแล้วก็รีบชิ่งเดินออกประตูหน้าบ้านไปอย่างด่วน ในใจก็คิด บ้าไปแล้วภรรยาที่เคารพ อยู่กันมาสามสิบกว่าปี เพิ่งจะมาเรียกร้องเอาอะไรแบบนี้ เขินเว้ยยยย
“ไหนๆ อ่านให้แม่ฟังอีกรอบซินุ่น เอาตั้งแต่หนึ่งเลยนะ”
“หนึ่งนาทีที่ห่างน้องยังใจโหวง หนึ่งชั่วโมงทรมานเจียนทานไหว
หนึ่งชั่ววันอยากไปหายอดดวงใจ หนึ่งสัปดาห์คงอกไหม้ทั้งเจ็ดวัน”
“เฮ้อ.......ปิ่นก็อยากได้บ้างนะแม่ แต่ถ้าบอกพี่เทพนะ สงสัยจะได้ก็แต่แบบไปก๊อปปี้เค้ามาแน่ๆ”
“นุ่นอ่านต่อลูก แม่กำลังเคลิ้ม โฮะๆๆๆๆ”
“บทนี้เขินนะคะแม่ ติดเรทด้วย แม่กับพี่ปิ่นลองฟังดีๆสิคะ
สองมือเคยกอดน้องไว้แนบแน่น อีกสองแขนเคยโอบอุ้มเจ้าเนื้อหอม
สองแก้มอุ่นแสนละมุนเมื่อดมดอม สองถนอมกล่อมรักไม่เว้นวาย”
“อ๊ายยยยยยยย ตายๆๆๆ เขินอ้ะ ลูกเขยแม่ทำไมเปิดเผยขนาดนี้เนี่ย...”
“นี่ยังน้อยนะคะแม่ ตอนพี่ฟ้ามาจีบไอ้ป่วนสิ โอ๊ย.......นุ่นนะอยากจะกรี๊ด”
นั่นไง ไอ้เพื่อนนุ่น ปากเนี่ยนะ แกจะเปิดเผยไปไหน ทีเรื่องในใจตัวเองทำเงียบ แล้วนี่เรื่องไอ้หนูป่วนมันนะ...อย่าพูดไปสิ จุ๊ๆๆๆๆ
แล้วพลาดเสียที่ไหน ตอนนี้สายตาทั้งของแม่ของพี่สาวมองจับมาที่หน้าแดงๆของไอ้หนูป่วนเป็นตาเดียวแล้ว
“ก็ตอนนั้นนะคะ พี่ฟ้าเขาส่งของมาพร้อมการ์ดแบบนี้แหละ แต่ไม่ยอมลงชื่อ แล้วก็ใช้วิธีฝากคนอื่นมาส่ง พวกเราก็เดาไปมากมาย ไม่รู้ว่าเจ้าของดอกไม้เป็นใคร ฮึๆๆ ดูบทที่สามสิคะ น้ำเน้าน้ำเน่า แฟนใครว้า......
สามพยางค์ที่อยากบอกทุกเช้าค่ำ คือถ้อยคำที่เฝ้าพร่ำกับโฉมฉาย
สามคำนั้นที่ขอย้ำจนชีพวาย ไม่มีหน่ายย้ำวจี ‘พี่รักเธอ’ ”
ไอ้บ้านุ่นยังคงอินกับกลอนซีรีส์นับวันรอของพี่อากาศต่อไป ไม่ได้สนใจว่าตอนนี้สายตาของทั้งแม่และพี่จะทะลุทะลวงไอ้หนูป่วนมันแค่ไหนแล้ว
“เอ่อ.....ป่วนไปอาบน้ำก่อนนะ.......”
ชิ่งสิ สถานการณ์แบบนี้ทำได้แค่ชิ่งเท่านั้นแหละ แต่......คิดเหรอว่าจะรอดก็น่ะ
“นุ่นๆ ไหนเล่าซิ ฟ้ามาจีบป่วนมันยังไง?”
..........................
..........................
12.01 น.
###ตื๊ดดดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดดดดดด###
//ว่าไงครับ?//
“เพราะพี่ฟ้าคนเดียวเลยรู้มั้ย”
//หา?!?//
“ก็.......พี่ฟ้าอ้ะ....เดี๋ยวนะ ตอบมาก่อนว่ากินข้าวแล้วรึยัง? แล้วผมจะเล่าให้ฟัง”
//ยังครับ นี่พี่กำลังเดินไปซื้อเลย//
“งืมๆๆ ก็เมื่อเช้าอะ ผมกำลังอ่านการ์ดอยู่....”
กรรม เกิดเขินขึ้นมากะทันหันอีก จะเล่าก็เล่าไปสิไอ้ตัวป่วน อย่าเพิ่งเขิน
//แล้ว?.......//
“ก็....แล้วพี่ปิ่นก็มาเห็นน่ะสิ ทีนี้เลยมาอ้อนขอดู”
//ตัวป่วนของพี่ก็ใจดี ยอมให้พี่ปิ่นดูใช่มั้ย?//
“ก็นะ ทีนี้ไม่ใช่แค่คนเดียวสิ แม่ก็มานั่งดูด้วย ไอ้นุ่นนะตัวดีเลย นั่งอ่านออกเสียงแล้ววิจารณ์กันใหญ่ นี่ดีนะพี่ฟ้า ที่พี่ปุ่นกลับโรงบาลไปแล้ว ไม่งั้นคงล้อป่วนไม่เลิกแน่”
นั่น แกหลุดอะไรไปรู้ตัวรึเปล่าไอ้หนูป่วน แต่ถึงแกจะไม่รู้
แต่อีกฟากของเครื่องรับโทรศัพท์ที่เพิ่งรับสัญญาณเสียงประโยคเมื่อกี้ไปเขาถึงกับยิ้มกว้างขวางจนแม่ค้าข้าวแกงตกใจเลยนะ
สงสัยป่านนี้คงนึกว่าผู้ชายคนนี้บ้า อยู่ดีๆก็ยิ้มให้ สงสัยนึกว่าดีใจที่ตักหมูให้เยอะมั้งนั่น
//ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ครับ ตัวป่วนเป็นคนรับนะ ไม่เห็นต้องอายเลย พี่สิสมควรจะต้องอายมากกว่า เพราะพี่ฟ้าเป็นคนเขียนส่งให้นี่นา//
“อืม.....จะคิดแบบนั้นมันก็จริงอะเนอะ ก็ป่วนไม่ได้เป็นคนทำ พี่ฟ้าต่างหากที่เป็นคนทำ ฮึๆๆๆ”
//ดีจังเลยที่พี่ปิ่นมาขอดู.....//
“หืม? ดีตรงไหนกัน?”
//ก็เพราะพี่ปิ่นมาขอดูใช่มั้ยล่ะ ตัวป่วนถึงโทรมาโวยวายกับพี่ ตัวป่วนน่ะใจร้ายอนุญาตให้พี่โทรหาแค่วันละครั้งเอง ไม่คิดถึงพี่เลยเหรอ?//
“ใครบอกว่าไม่คิดถึงเล่า.........”
//ถ้างั้นทำไมล่ะครับ?//
“ก็ผมอยากจะฝึกให้ชินนี่นา ครั้งนี้แค่เจ็ดวันนะพี่ฟ้า ถ้าพี่ฟ้าเรียนจบ เวลาที่เราต้องห่างกันจะไม่นานกว่านี้เหรอ”
//พี่ขอโทษนะ ที่ไม่เคยบอกป่วนเรื่องนี้เลย พี่เห็นแก่ตัว.....ชีวิตแบบไม่ต้องติดอยู่กับที่ก็อยากได้ไว้ พร้อมๆกับไม่ต้องการจะเสียตัวป่วนไปด้วย.... พี่ไม่อยากให้ตัวป่วนรู้ถึงข้อเสียของพี่ พี่ฟ้าขอโทษนะครับ//
“เบื่อพี่ฟ้าแล้ว.......”
//เฮ้ย!! เบื่อพี่ทำไมอ้ะ?//
“ก็พี่ฟ้าเจ้าเล่ห์เกินไป คิดโน่นคิดนี่วางแผนมากเกินไป นี่ก็แผนใช่มั้ย? ที่ไม่บอกผมก่อนเลยเรื่องต้องไปทำงานไกลๆครั้งละนานๆนี่น่ะ กลัวว่าถ้าผมรู้ก่อน จะไม่ยอมรักพี่ฟ้างั้นสิ”
//อืม.....ก็พี่อยากให้ตัวป่วนรักนี่ครับ อย่าเบื่อพี่ฟ้าเลยนะ//
“ซื้อข้าวเสร็จยัง?”
//เสร็จแล้วครับ นี่พี่เดินกลับจะถึงห้องพักแล้ว แล้วตัวป่วนล่ะครับ ตกลงว่าไม่เบื่อพี่หรอกเนอะ เมื่อกี้แค่ล้อเล่นเนอะ//
“อื้ม.....จะเบื่อได้ไงเล่า แค่สี่วันนี่ก็คิดถึงจะแย่แล้ว ไหนบอกแผนที่วางไว้มาซิ ถ้ากลับมาถึงบ้านแล้วเจอผมจะทำอะไรเป็นอย่างแรก?”
//จูงมือไปในที่ที่มีแค่เราสองคน แล้วกอดแน่นๆนานๆ แล้วก็ขออนุญาตจุ๊บๆด้วย หลายๆทีเลย จากนั้นก็แกล้งทำเป็นว่าลืมสายชาร์จโทรศัพท์ไว้ที่นี่ เลยต้องรีบเข้าเมืองไปซื้อใหม่ ไม่งั้นเผื่ออาจารย์ที่ปรึกษามีเรื่องด่วนจะติดต่อไม่ได้ แล้ว......//
“หึๆๆๆ แล้ว?”
//แล้วพี่ก็ล่อลวง จับคุณแฟนไปเป็นเพื่อน แต่แทนที่จะไปซื้อที่ชาร์จก็เลี้ยวรถเข้าโรงแรมหรือไม่ก็เกสท์เฮาส์ข้างทางที่แรกที่เจอ......//
“พอเลยพี่ฟ้า ไม่เห็นต้องทำขนาดนั้นเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
//โห....ไม่ให้ทำขนาดนี้ แล้วพี่อยากกอดตัวป่วนแทบแย่แล้ว จะทำยังไงล่ะคร้าบบบบบ? ถ้าบอกกับพ่อแม่ตรงๆว่าขอเวลาส่วนตัว ขออนุญาตพาลูกชายคนเล็กไปเข้าหอ พี่ฟ้าคงถูกลูกปืนของพ่อตาจัดการเอาแน่ๆเลยนะ//
“พี่ฟ้า บ้าจริงๆ.......”
อายสิ เขินจนม้วนไปม้วนมาอยู่ในสวนหลังบ้านนั่นแหละไอ้หนูป่วนเอ๊ย นี่ถ้าไม่เกรงใจว่าพื้นแข็งคงลงไปม้วนหน้าม้วนหลัง แถมลังกาล้อเกวียนด้วยแล้วมั้ง
//ไม่สงสารพี่เหรอ.......เราไม่ได้กอดกันตั้งหลายวันแล้วนะครับ นี่ถ้านับรวมตั้งแต่วันแรกที่ไปถึงบ้านพ่อกับแม่ตัวป่วน กว่าพี่จะกลับไปหาก็ตั้งสิบวันแน่ะ พี่ฟ้าคิดถึงตัวป่วนนี่//
อ้อนเข้าพี่อากาศ อ้อนเข้าไปอีก นี่มั่นใจมากเลยนะเนี่ยว่าไอ้หนูป่วนมันก็คิดถึงตัวเองจะแย่เหมือนกันน่ะ
“ก็......ที่บอกว่าไม่ต้องทำขนาดนั้นคือไม่ต้องมาล่อลวงป่วนหรอก แค่บอกมาตรงๆป่วนก็ยอมไปด้วยดีๆแล้ว”
//..............................//
“...............................”
//.........ดีใจจังเลย พูดจริงนะครับ ขอความมั่นใจอีกนิดได้มั้ย?//
“พอเลย ไปกินข้าวได้แล้ว แล้วคืนนี้โทรมาด้วยนะพี่ฟ้า”
###ตื๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดดดดดดดด###
“ไงไอ้ป่วน?”
“แผน ทำไมมาถึงเร็วอย่างนี้เนี่ย? ออกตั้งแต่กี่โมง?”
“ออกจากบ้านตีสี่ ฮ่าๆๆๆ ให้พ่อขับรถออกมาส่งที่ตลาดริมเมยอ้ะ”
“หึๆๆ ใจร้อนอะไรนักหนา ไหนขากลับเข้าบ้านบอกว่าเปลืองไง”
“ก็....ไม่มีอะไร”
“อย่ามา......กลัวไอ้นุ่นมันไปปลื้มพี่ปุ่นล่ะสิ”
“ไม่ได้กลัวเว้ย แต่กันไว้ดีกว่าแก้ พี่ปุ่นโทรไปไซโคซะขนาดนั้น....”
“โทรไปเมื่อไหร่?”
“เมื่อคืน.......”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ โดนหลอกเต็มๆเลยดิ พี่ปุ่นขึ้นเครื่องที่เชียงใหม่กลับไปตั้งแต่เมื่อเย็นแล้ว”
“เออ เพิ่งรู้ตอนมาถึงบ้านแล้วนี่แหละ”
อ้ะนะ จะอายที่รีบมาเก้อบ้างหรือจะเขินที่เสียมาดนิ่งๆบ้างก็ได้นี่แผน ไม่เห็นต้องทำหน้านิ่งตลอดเวลาขนาดนี้เลย
“แล้วนี่เจอมันยัง?”
“เจอแล้ว วิ่งไปรับถึงหน้ารั้ว..........” อมยิ้มอะไร จะอมยิ้มปลาบปลื้มใจอะไรขนาดนั้น
“นี่มันก็สั่งให้มาตามแกไปกินข้าวกลางวันได้แล้วเนี่ย เห็นมันว่าอย่ามัวเขิน ทำไม โดนมันแกล้งอะไรไว้?”
“ก็มันอะ ปูดเรื่องการ์ดกับกลอนของพี่ฟ้าหมดเลยอะดิ”
“ฮ่าๆๆๆ เล่าให้ใครฟังบ้างล่ะ?”
“แม่กับพี่ปิ่น” โอ๋ๆๆๆไม่ต้องทำหน้านิ่วคิ้วขมวดนะตัวป่วนนะ เดี๋ยวเหี่ยวก่อนวัยหรอก
“มันไม่ได้ปูดหรอก อย่างมันอ้ะ มีแต่ตั้งใจจะแกล้งแกมากกว่า คงสนุกที่แกอายเต็มที่เลยมั้งนั่น ฮ่าๆๆๆ”
แหมๆๆ รู้จิตรู้ใจกันดีเหลือเกิน หมั่นไส้อีกคู่แล้วเว้ย
เจออย่างนี้ไอ้หนูป่วนมันจะทำอะไรได้ ไอ้เพื่อนรักเพื่อนเลิฟมันตั้งท่าเข้าข้างกันเองเต็มที่แบบนี้
ก็ได้แต่ปล่อยมันไป คิดตามแบบที่พี่อากาศคุณแฟนแสนดีบอกก็ได้นี่นา
คนที่สมควรอายต้องเป็นพี่อากาศสิไม่ใช่ตัวมันเสียหน่อย...........
............................
............................
คงไม่ต้องอธิบายแล้วมั้งว่าวันต่อๆมา ทุกๆเช้าของไอ้หนูป่วนมันจะเป็นยังไง
พอมันอ่านการ์ดน้อยของคุณแฟนจบ ก็จะมีผู้หญิงสามคนที่ถึงจะมีจำนวนสามเท่ากับผู้ชายในตอนนี้
แต่ก็กลับแสดงความเป็นใหญ่ในบ้านออกมาได้อย่างชัดเจนมาเกาะประตูรอน่ะสิ
“ห้าราตรีที่ผ่านผันพี่ยังเพ้อ เฝ้าละเมอว่ากอดน้องในความฝัน
ห้าทิวาอาทิตย์เคลื่อนไร้เงาจันทร์ พี่โศกศัลย์ด้วยแลหาแต่หน้านวล”
“หกขีดบนปฏิทินรอวันกลับ ตั้งตานับถอยหลังเพื่อไปหา
อดใจรออีกชั่ววันนะขวัญตา สุริยาข้ามแผ่นฟ้าจักพบกัน”
ในที่สุดก็ถึงวันครบหนึ่งสัปดาห์จนได้ วันนี้ไอ้หนูป่วนมันตื่นแต่เช้า สิ่งแรกที่ทำคือควานมือออกไปคว้าการ์ดแผ่นสุดท้ายที่หัวเตียงมา
ขณะที่มืออีกข้างก็ยกขึ้นเตรียมขยี้ตา แต่กลับถูกรั้งเอาไว้ด้วยสัมผัสจากมือใหญ่ๆที่คุ้นเคยของอีกคน
จนต้องเงยหน้าขึ้นมอง เพื่อจะยืนยันว่าใช่คนที่คิดถึงมาตลอดทั้งเจ็ดวันจริงๆ
“พี่ฟ้า...........”
แค่ได้เห็นหน้าพี่ฟ้าของมัน ตัวป่วนมันก็ตาสว่างขึ้นทันที แล้วไม่ใช่แค่นั้น การ์ดแผ่นที่เจ็ดที่อยู่ในมือก็ถูกทิ้งลงกับพื้นที่นอนทันที
บอกไม่ได้ด้วยซ้ำว่าระหว่างโถมทั้งตัวเข้าไปกอดพี่เขาเอาไว้กับกระดาษแผ่นน้อยหลุดจากมือ สิ่งไหนที่เกิดขึ้นก่อนกัน
“อ้าว แล้วทำไมขี้แยอวดพี่อย่างนี้ล่ะ”
อ้าว แล้วทำไมไม่ใช้มือเช็ดน้ำตาไอ้ตัวเล็กมันล่ะพี่ พี่จะใช้ปากซับทำไม
ตัวป่วนแกก็เคลิ้มไปกับพี่เขาง่ายจังนะ เงยหน้าให้พี่เขาซับน้ำตาเสร็จก็ส่งยิ้มหวานเยิ้มไปให้พี่อากาศแกอีก
ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าทั้งบ้านไม่ได้มีแค่สองคน เลยตั้งท่าจะยันตัวออกห่างจากอกที่ซุกอยู่
“กลัวอะไร พี่ลงกลอนเรียบร้อยแล้ว”
ให้ความมั่นใจไอ้ตัวเพิ่งตื่นยังเรียกสติมาไม่เต็มร้อย แล้วยังลืมตามาเจอกับคนที่ทำให้ใจแกว่งได้มากที่สุดเข้าไปอีกเลยได้แต่ยิ้มเขินๆส่งให้
เสร็จแล้วพี่อากาศคนใส่ใจทุกรายละเอียดของคุณแฟนก็เอื้อมมือข้างหนึ่งหยิบแก้วที่บรรจุน้ำเปล่าอยู่เกือบเต็มยื่นไปจ่อให้ถึงปาก
ไอ้หนูป่วนเผยอปากรับน้ำจากมือพี่อากาศแกโดยดี ดื่มไปได้สองสามอึกมันก็ยกมือขึ้นมาปิดปากแก้วไว้
พี่อากาศแกถึงได้วางแก้วลงบนโต๊ะข้างเตียงอีกครั้ง
“มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่? นี่แสดงว่าขับรถมาตลอดคืนเลยใช่มั้ย?”
“มาถึงเกือบชั่วโมงแล้ว พี่ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง ตัวป่วนอย่าโกรธพี่นะครับ”
แค่สายตากับน้ำเสียงที่ส่งมาเมื่อกี้พี่อากาศแกก็อ่านขาดไปทั้งใจคุณแฟนของแกแล้ว แถมส่งลูกอ้อนขอให้ไม่โกรธเสียทันทีเลยด้วย
“ไม่ได้โกรธ แต่เป็นห่วงมาก แล้วก็กลัวด้วย ขับรถมาทั้งคืน พี่ฟ้าได้พักบ้างรึเปล่า?”
มือน้อยๆของมันเลยยกขึ้นมาลูบไปตามแก้มเซียวๆของพี่อากาศตัวโตอย่างไม่รู้ตัว ก็คนมันห่วงนี่นา
“พักสิครับ พี่ออกตั้งแต่ห้าโมงเย็นเมื่อวาน ห้าทุ่มยังพักกินข้าวต้มมื้อดึกที่นครสวรรค์เลย”
“ทีหลังห้ามขับรถทางไกลกลางคืนคนเดียวอย่างนี้นะครับ สัญญามาก่อนเลย”
“ครับผม พี่สัญญา”
เออนะ บ้านไหนเขาสัญญาประกอบจูบหว่า เขามีแต่ยกมือมาโชว์ฝ่ามือ ไม่ก็ชูสามนิ้วแบบลูกเสือ หรือไม่ก็จับมือ เกี่ยวก้อยสัญญา
แล้วคู่นี้มันอะไรกันหว่าจูบปากสัญญากันเสียอย่างนั้น
“อืม....พอ......แล้ว”
ได้ยินเสียงประท้วงพี่อากาศแกก็ผ่อนแรงกดที่ท้ายทอยของคุณแฟน ที่เริ่มเลื้อยจนหากไม่ประคองไว้คงได้กลับลงไปนอนอีกรอบแล้วแน่ๆ
แล้วตัวเองก็ทรุดนั่งลงข้างเตียง ก่อนจะรั้งให้ไอ้หนูป่วนมันลงมานั่งซ้อนบนตัก มืออีกข้างก็เอื้อมไปคว้าการ์ดแทนตัว
ที่พอไอ้หนูป่วนมันได้พี่ฟ้าของมันตัวเป็นๆจับต้องได้มาอยู่ข้างๆมันก็เลิกให้ความสนใจเสียโดยสิ้นเชิง
“ยังอยากอ่านอยู่รึเปล่า หืม?”
ได้ยินเสียงกระซิบถามที่ริมหู ไอ้หนูป่วนมันก็เอียงหน้าไปยื่นปากจุ๊บเบาๆที่ปลายคางของเจ้าของตักเสียหนึ่งครั้ง ก่อนจะกระซิบตอบไปเบาๆไม่ต่างกัน
“ป่วนอยากให้พี่ฟ้าอ่านให้ฟัง......”
“เจ็ดแสงสีทอดยาวข้ามฟ้ากว้าง ณ ปลายทางคงเป็นแดนเทียมสวรรค์
เราจะจับมือก้าวไปด้วยกัน จนถึงวันสุดท้ายใต้ฟ้าพราว”
...........................
...........................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
:กอด1:
ลงชื่อไว้ก่อน ..
เด่วมาตามอ่านค๊าบ บ .. o18 o18
-
:impress2: :impress2:
-
อ่านแล้วอินจัง คนอะไรหวานทั้งการกระทำ คำพูด การเขียน กลั่นกรองมาได้เพราะมาก ใครได้เป็นแฟนคงปลื้มไม่หยุด
-
อร้ายส์................กรี้ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เดี๋ยวเจ้ไปโรงบาลต่อเลยนะ ต้องไปเช็คน้ำตาลในเลือดแล้ว
หวาดม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อ่านไปยิ้มไปกี้ดไปเหมือนคนบ้า อยากได้แบบพี่ฟ้าสักคนอ่ะ หาซื้อได้ไหมเนี่ย
ยิ้มรับวันใหม่เลยอ่ะ วันนี้ต้องมีความสุขแน่ๆ ลัลลาลัลลา
รอกรี้ดพี่ฟ้ารอบต่อไปอยู่นะค่ะ :impress2: :-[
-
หาได้ที่ไหนค่ะ
ทั้งคนแต่งกลอน กับกลอนเนี่ย
-
อิจฉาโว้ย ทำไมแฟนเราไม่ทำอย่างนี้ให้บ้าง เล่าให้ฟังบอกว่าอยากได้ก็ดันบอกว่า "ก้อมันนิยาย มันไม่ใช่เรื่องจริง" เชอะงอนแฟน
-
อยากจะกรี๊ดดังๆ ซักเจ็ดวันเท่ากับกลอนพี่ฟ้า...
หวานไปไหนเนี่ยพี่ฟ้าขา...อ่านแต่ละบทใจสั่นทุกบท เขินประหนึ่งตัวเองเป็นตัวป่วน...
คุณนุ่นขยันแต่ง...เราก็ขยันอ่านค่ะ
ชอบๆ
:กอด1:
-
อ่านแล้วใจโหวง ๆ หวิว ๆ หวาม ๆ วูบ ๆ วาบ ๆ
แอบคิดว่าตัวเองเป็นป่วน อร๊ายยย เขินจัง
-
:o8:
พี่ฟ้าทำให้คนอ่าน
น้ำตาลขึ้นนะเนี่ย
-
พี่ฟ้าหวานสุดยอดไปเลย แถมกลอนแต่บทก็นะ แอร๊ยยย อ่านแล้วขนลุกอะ
-
:-[ เขินแทนหนูป่วน
-
:o8:เขิลแทนหนูป่วนจริง ๆ
พี่ฟ้าเนี้ยย้อมน้ำตาลมาใช่ไม :-[
-
:-[ อยากได้แบบนี้มั่งจัง..
คู่นี้จะหวานไปไหนเนี่ย....คนอ่านยิ้มไม่หุบแล้วววววว
-
น้ำตาลขึ้น
:-[ :impress2:
+1
-
โอ๊ยไม่ไหว อีป้าแก่ๆ น้ำตาลขึ้น 180 แล้วเนี่ยะ ไปกินยาก่อนละ
เมื่อยแก้มนี่เอายาอะไรมาทาให้หายค่ะ
-
กริ้ดดดดดดดด หวานมากกกกกก อ่านแล้วรู้สึกเลยว่าตัวป่วนรักพี่ฟ้ามากเหลือเกิน
โอ้ย อิชชี่พี่ฟ้าอะ อิอิ :impress2:
-
ไม่เคยอ่านนิยายเรื่องไหนแล้วจะรู้สึกเขินเท่านี้มาก่อนเลยนะเนี่ย
อ๊ากกกกกกกกกกกกก...อยากจะกรีดร้องให้ดังไปสักสามบ้านแปดบ้าน
พี่ฟ้าค่อดจะหวาน ส่วนตัวป่วนก็เขิลอายซะคนอ่านยังอินตามไปด้วยเลยอ่ะ
โดยเฉพาะกลอนแต่ละบทของพี่ฟ้านะ...ทำเอาเขิลและเคลิ้มตามไปด้วยจริง ๆ
ชอบมาก ๆ เลยนะฮะคุณนุ่น...เก่งมาก ๆ เลยอ่ะ...แต่งกลอนแต่ละกลอนนอกจากจะสื่อความหมายได้ดีแล้ว
ยังทำคนอ่านแทบบ้า แถมยังอยากจะลงไปกลิ้งกับพื้นด้วยอ่ะ...แบบว่า "เขิลเว้ยยยยยยยยย" 5555555555
เลือดลมจะสูบฉีดดี ก็เพราะนิยายเรื่องนี้เลยแหล่ะ...หึหึหึ - -+
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD
-
มดกัด
+1
-
สมัยป้าขวัญสาวๆมีเพลง"เจ็ดวันที่ฉันเหงา"
แต่เจ็ดวันของเจ้าตัวป่วนไม่เหงานะ หวานออกขนาดนี้
-
:m25:
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เบาหวานกินหัวใจ
-
อ๊ากกกก .. เบาหวานจะขึ้นแล้วค่ะพี่นุ่น.....
กลูโคสในเลือดพุ่งกระฉูด~
เขินอายแทนตัวป่วน....พี่ฟ้าจะหวานไปหนายยยย~
:กอด1: อ่านเรื่องนี้ทีไร เหมือนได้เติมน้ำตาลให้ชีวิตเลย >.<
ปล. ใช้ร่างอวตารเม้นแทนไปก่อนนะเคอะ (แอบเอาไข่เป็ดมายั่วน้ำลาย 555)
-
^
^
^
แวบบบบบบบบบ มา :z13:ไข่ใหม่ก่อน
ถึงจะเป็นไข่ร่างอวาตาร์ก็น่าจิ้ม กร้ากกกกกกกกกกกกกส์
ถึงน้องเบียร์ พี่นุ่นเพิ่งเห็นว่าแอบไปเป็นผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการให้ที่กระทู้แนะนำเรื่องน่าอ่าน
ขอบคุณมากนะคะ งานหนักก็พักบ้างเน้อออออ :กอด1:
-
ถึงน้องเบียร์ พี่นุ่นเพิ่งเห็นว่าแอบไปเป็นผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการให้ที่กระทู้แนะนำเรื่องน่าอ่าน
ขอบคุณมากนะคะ งานหนักก็พักบ้างเน้อออออ :กอด1:
ก็ของเค้าดีจริงอ่ะ ต้องหนับหนุนของแท้ ฮ่าๆๆๆๆ
ขอบคุณที่เป็นห่วง เรื่องงานไม่เครียด เครียดเรื่องหาแฟนง่ะ :laugh: :laugh:
ปล. เรื่องนี้ยิ่งอ่าน ยิ่งจิตตก แบบว่า............ว่า................อิจฉา เง้อ อยากมีบ้าง o9
-
^
^
^
ถึงน้องเบียร์ พี่นุ่นเพิ่งเห็นว่าแอบไปเป็นผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการให้ที่กระทู้แนะนำเรื่องน่าอ่าน
ขอบคุณมากนะคะ งานหนักก็พักบ้างเน้อออออ :กอด1:
กรรม เจ้หมายถึงน้องเบียร์ BeeRy เฟร้ย
มิใช่หลานเบียร์
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์
โถ........อย่าอิจฉาเลยนะหลาน โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อานิสงส์ที่ไม่อิจฉาจะส่งเสริมให้เราได้พบกับคนที่เกิดมาพอดีกันกับเราในที่สุดนะคะ
-
โอ๊ยๆโดนใจสุดๆน่ารักจริงๆอ่ะพี่ฟ้าของน้องป่วน :L1: :L1:
-
^
^
^
:z3: แพล้งงงงงงงงงงงงงงง หน้าแตก o22
แต่น้อยจวย เค้าก็ไปโฆษณาไว้ในทู้นึงอยู่นะ แต่ป้าก็ไม่เห็นของเค้า งือ ๆๆๆ :o12:
:z10: วิ่งลงรู มุดเข้าถ้ำ เอาปี๊ป คุมหัว 3 วัน 3 คืน
-
หวาน วุ้ยยย
อิจฉาาาาาา
-
/ ลงไปกลิ้งแทนตัวป่วน
พี่ฟ้าจะน่ารักไปไหนค๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :-[
-
จะหวานอะไรได้ขนาดนี้ มดเต็มคอมแล้ว ห่างแค่เจ็ดวันยังหวานได้ขนาดนี้
แล้วถ้าห่างกันเป็นเดือน จะขนาดไหนเนี่ย อยากรู้จริง ๆ
-
หวานมากคร้า
ชอบพี่ฟ้ากะตัวป่วนนนน
-
หวานสุดยอดดดดด
วิดวิ้วววว
+1 ให้คู่หวานแห่งปีน้าา
-
ยิ้มจนปวดแก้มเลยเนี่ย
พี่ฟ้า หวานทั้งคำพูดและการกระทำเลยอ่ะ
+1 ให้ไรทเตอร์ด้วย กลอนเพราะมาก
-
โอย น้ำตาลในเลือดพุ่งขึ้นสูงซะแล้ว :-[ :-[
น้องนุ่นขา พาพี่ฟ้า กับ น้องป่วน ไปวัดน้ำตาลในเลือดบ้างนะจ๊ะ
เป็นห่วงจัง :-[
-
หวาน... ถูกใจ :-[
นี่แค่เจ็ดวันยังขนาดนี้ ถ้าพี่ฟ้าไปเป็นเดือน ไม่ตัวป่วนก็คนใกล้ชิดนี่แหละ น้ำตาลในเลือดขึ้นแน่ๆ :o8:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
โอ๊ยเธอขา แต่งออกมาได้ยังไง คนอ่านจะละลายแล้วค่ะ
ขึ้นมาก็ "-ตัวป่วนครับ การ์ดมีเจ็ดใบ เปิดเรียงกันไปวันละใบนะ-" โอยๆ หวานนนน
อ่านของวันแรกตัวป่วนคงแทบจะอยากเจอหน้าทันทีแล้ว
“หนึ่งนาที ที่ห่างน้องยังใจโหวง หนึ่งชั่วโมงทรมานเจียนทานไหว
หนึ่งชั่ววันอยาก ไปหายอดดวงใจ หนึ่งสัปดาห์คงอกไหม้ทั้งเจ็ดวัน” - โอยยยยยยยย ละลาย
วันที่สอง
"สองมือเคยกอดน้องไว้แนบแน่น อีกสอง แขนเคยโอบอุ้มเจ้าเนื้อหอม
สองแก้มอุ่นแสนละมุนเมื่อดมดอม สองถนอม กล่อมรักไม่เว้นวาย” - เรียกเลือดมากค่ะเธอ ระทวยแทนน้อง555
วันที่สาม
"สามพยางค์ที่อยากบอกทุกเช้าค่ำ คือถ้อยคำ ที่เฝ้าพร่ำกับโฉมฉาย
สามคำนั้นที่ขอย้ำจนชีพวาย ไม่มีหน่ายย้ำวจี ‘พี่รักเธอ’ " - เพราะมากๆ
วันที่สี่
"สี่ห้องหับในหัวใจให้เจ้า หมด รักที่มีไม่เคยลดนะจอมขวัญ
ต่อให้ต้องห่างกายสักกี่วัน ใจพี่ นั้นยังใกล้เจ้าไม่เปลี่ยนแปลง" - :m25:
วันที่ห้า
“ห้า ราตรีที่ผ่านผันพี่ยังเพ้อ เฝ้าละเมอว่ากอดน้องในความฝัน
ห้าทิวา อาทิตย์เคลื่อนไร้เงาจันทร์ พี่โศกศัลย์ด้วยแลหาแต่หน้านวล” - แต่งดีมากๆอ่ะ ชอบค่ะ
วันที่หก
“หก ขีดบนปฏิทินรอวันกลับ ตั้งตานับถอยหลังเพื่อไปหา
อดใจรออีกชั่ววันนะ ขวัญตา สุริยาข้ามแผ่นฟ้าจักพบกัน” - โอยยยยยย
วันที่เจ็ด
“ยัง อยากอ่านอยู่รึเปล่า หืม?”
ได้ยินเสียงกระซิบถามที่ริมหู ไอ้หนูป่วนมันก็เอียงหน้าไปยื่นปากจุ๊บเบาๆที่ปลายคางของเจ้าของตักเสีย หนึ่งครั้ง ก่อนจะกระซิบตอบไปเบาๆไม่ต่างกัน
“ป่วนอยากให้พี่ฟ้าอ่าน ให้ฟัง......” :-[
“เจ็ดแสงสีทอดยาวข้ามฟ้ากว้าง ณ ปลายทางคงเป็นแดนเทียมสวรรค์
เราจะจับมือก้าวไปด้วยกัน จนถึงวันสุด ท้ายใต้ฟ้าพราว”
ทุ่มทุนสร้างมากๆ 555 แต่งดีค่ะ ขอบคุณสำหรับความพยายามแต่งมาให้ได้อ่านนะคะ อ่านแล้วมีความสุขมากๆ
เป็นกำลังใจให้นะคะ o13
-
+1 ค่า
น่ารักมากๆเลยนะ 7 วันวันละบท
เขินมากๆเลยนะเนี่ย อิอิ
-
+1ให้เลยค่ะ...คู่นี้เค้าหวานไม่เกรงใจใครเลยเน้อ :impress2:
-
:-[ :-[ :-[
พึ่งจะได้อ่าน ก็อ่านมันรวดเดียว
น้ำตาลขึ้นกระทันหัน เบาหวานแทบจะกำเริบ
ต้องเก็บเรื่องนี้ไว้ อ่านปลอบใจ เวลาเจอเรื่องเศร้าเคล้าน้ำตา เฮ้ออออ
ขอบคุณคนเขียนค่ะ :L2:
-
คำเตือน : อย่าอ่านเรื่องนี้หลายตอนติดกัน.....มิฉะนั้นจะยิ้มจนเมื่อยแก้ม.... :laugh:
ไม่ได้อ่านมาหลายตอน อ่านรวดเดียว น้ำตาลในเลือดพุ่ง 5555 :-[
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
อยากได้แบบเนี้ยๆๆๆๆๆๆ
ไม่ไหวแล้ว นอนจมความหวานอย่างสงบ...
พี่นุ่นจ๋า ยังรอโบนิต้าน้า~
-
^
^
^
แวบบบบบบบบบ มา :z13:ไข่ใหม่ก่อน
ถึงจะเป็นไข่ร่างอวาตาร์ก็น่าจิ้ม กร้ากกกกกกกกกกกกกส์
โหย...พาร์ก็ว่าสิ เอ๊ะ! ทำไมก้นถึงเจ็บๆนะ พี่นุ่นแอบย่องมาจิ้มนี่เอง 555555
ย้ายเครื่องกลับมาเครื่องเดิมถึงจะล็อกอินได้อะค่ะ แต่แก้พาสแระ จริงๆชอบยูสอวตารมากกว่าแหะ >.<
นุ้งป่วนเนี่ย แค่แป๊บเดียวก็คิดถึงพี่ฟ้าจะแย่
อีกหน่อยพี่ฟ้าไปทำงานนานๆสงสัยต้องเขียนเพลงยาวทิ้งไว้ให้น้องอ่านแหงเลยใช่ม่า.. อิอิ เขินนน :-[
-
สำบัดสำนวนเจรงๆ พี่ฟ้า
-
กรี๊ดดดดดดด
อ่านจบแล้วไม่อยากทำอะไรนอกจากกรี๊ดเลยค่ะพี่นุ่น
พี่ฟ้าจะหวานไปไหนน
เจ็ดวันเจ็ดกลอน อ่อยยย ระทวยไปแล้วว
-
กลับมาอ่านตอนนี้อีกรอบหวานได้อีกมากมายนะครับพี่ฟ้า อยากจะทำแบบนี้บ้างแต่หาคนน่ารักแบบตัวป่วนไม่เจออ่ะดิ :L3:
-
แบบว่า ข้าพเจ้าขอสารภาพว่าหมดเวลาส่วนใหญ่ไปกับการดูบอล
แต่ๆๆๆ ก็เข็นข้างเรื่องมาฝากกันได้นะเออ
ขอบคุณคนอ่านทุกท่านมากมายๆนะคะ ทั้งท่านที่มาให้กำลังใจเป็นประจำ และท่านที่เข้ามาใหม่ด้วย :กอด1:
ยังไงก็นะคะมาอ่านคำเตือนกันดีกว่า
คำเตือน เรื่องในตอนต่อไปนี้เป็นเรื่องของความสัมพันธ์ระหว่างหญิงและชาย
ดังนั้น หากท่านใดรับไม่ได้กับความสัมพันธ์แบบนี้ ก็ขอให้ข้ามๆไปด้วยนะคะ :m14:
....................................
ตอนพิเศษ นอกรอบ....ข้างเรื่อง /8/
###แม้จะอยู่ที่ใด แม้อะไรจะเกิดจากนี้...ไป ผมเพียงอยาก จะขอรักคุณได้ไหม...###
“ฮาโหลพี่ปุ่น”
//เออ ตก%#@*&บ้านวันไหนเนี่ย?//
“คงถึงพรุ่งนี้เย็นๆมั้งพี่ มีอะไรเปล่า?”
//อืม งั้นพี่คงได้*&#$ น้องนุ่น&%@#คน.....//
“ฮะ?!? เดี๋ยวนะพี่ปุ่น ขอเดินหาสัญญาณแป๊บ อย่าเพิ่งวางสายนะ”
ร้อนรนเลยดิไอ้คุณแผน พี่ปุ่นเล่นโทรมาแล้วก็อะไรไม่รู้น้องนุ่นๆ กร้ากกกกกกส์ เอ้า วิ่งหาเข้าสัญญาณอ้ะ
อ้อๆต้องเดินออกไปหน้าบ้าน แล้วไปไหนอีกล่ะ เวร......แกจะหาสัญญาณถึงไหนเนี่ย
“อ้ะ พี่ปุ่น ว่ามาใหม่ดิ๊พี่”
//เออ หาสัญญาณนานเว้ย บ้านแกนี่ไม่พัฒนาเสียทีเนอะ//
“อย่ามานอกเรื่อง ตกลงเมื่อกี้ที่พูดถึงนุ่นมันอ้ะ มีอะไร?”
//โห......น้องกู เข้มมาเชียว ก็ไม่มีอะไร แค่จะบอกว่าถ้ามาช้าพรุ่งนี้พี่จะพาน้องนุ่นไปเที่ยวเชียงใหม่สองคน//
“เฮ้ย!! แล้วทำไมต้องไปสองคน?”
//ก็แล้วทำไมต้องไปหลายคน แม่บอกให้ไปสองคนนี่หว่า........//
“แล้วจะไปทำไรที่เชียงใหม่?”
//ตอนเช้าไปตลาดดอกไม้ พอสายก็ขึ้นดอยสุเทพ เสร็จแล้วก็แวะน้ำตกสักที่ เย็นๆค่อยพาน้องนุ่นไปดูหนัง กินมื้อค่ำอีกมื้อก่อนกลับบ้าน//
“จะออกทำไมแต่เช้า ตลาดดอกไม้ไม่ต้องไปหรอก ออกสักเที่ยงแหละกำลังดี จะได้ไม่ต้องตื่นเช้ามาก ออกเที่ยง พาไปดอยสุเทพไหว้ครูบา แล้วแวะน้ำตก เย็นๆไปดูหนัง แค่นั้นก็พอแล้ว ถ้าดูหนังเสร็จหิวก็ซื้ออะไรง่ายๆให้ไอ้นุ่นมันกินบนรถขากลับก็ได้ ไอ้นุ่นมันเลี้ยงง่ายจะตาย แล้วไม่ต้องไปแค่สองคนนะ เอาไอ้ป่วนมันไปด้วย ยังไงแฟนมันก็ไม่อยู่ เอามันไปด้วย มันจะได้ไม่ต้องหงอยอยู่บ้าน”
//เออๆถ้าไงออกเที่ยงก็ดี จะได้ไม่ต้องตื่นแต่เช้า แต่เรื่องเอาไอ้ป่วนไปด้วยคงไม่ได้อ้ะนะ.....//
“ทำไมไม่ได้?”
//เว้ย จะเข้มไปไหนวะแผน ก็พรุ่งนี้ป่วนมันจะไปเป็นเพื่อนพี่ปิ่น เขาจะไปฝากท้องกันที่โรงบาล//
“อ้าว พี่ปิ่นจะคลอดลำพูนเหรอ?”
//อืม.....คลอดแล้วก็จะได้มีแม่กับพ่อช่วยดูลูกด้วยไง//
“พี่ปุ่นเป็นหมอ ทำไมไม่ไปเป็นเพื่อนพี่ปิ่น?”
//ไม่เอาเว้ย เบื่อโรงบาลจะแย่แล้ว เรื่องไรจะไปวะ สู้ไปเที่ยวกับน้องนุ่นไม่ดีกว่ารึไง หึๆๆ//
“เออๆ งั้นก็ออกเที่ยงแล้วกัน ไม่ต้องไปแต่เช้าหรอก”
//ทำไมวะ จะไปด้วยหรือไง?//
“เออดิ พี่ปุ่น ผมบอกไว้ก่อนนะเว้ยพี่ ถึงแม่จะยุยังไงไอ้นุ่นมันก็ของผมนะเว้ย ผมจองไว้ก่อนแล้ว”
//กร้ากกกกกกกกส์ ของงี้ใครดีใครได้เว้ยแผน จองยังไงวะ ไม่เห็นมีวี่แววเลย อยู่บ้านมาจะครบอาทิตย์แล้ว พี่ไม่เห็นน้องนุ่นพูดถึงแกสักคำ//
“ไม่รู้เว้ย ถ้าพรุ่งนี้พี่ออกก่อนเที่ยง.......ไม่ดีกว่า พี่บอกมาก่อนเลยว่าออกจากบ้านแล้วจะไปไหนที่แรก จะอยู่นานแค่ไหนด้วย”
//ทำไม จะตามไปงั้นสิ?//
“ใช่ ตกลงว่าไง?”
//เออๆ ไปดอยสุเทพแหละ คงอยู่บนนั้นสักครึ่งชั่วโมงมั้ง//
“อืมๆพรุ่งนี้เจอกัน”
วางสายไปแล้ว ไอ้คุณแผนมันจะรู้มั้ย ว่าพี่ปุ่นที่เกือบจะเป็นพี่ชายมันเท่าๆกับพี่ชายไอ้ตัวป่วน
ถึงกับต้องขำออกมาดังๆ ขณะกำลังเดินไปลานจอดรถในสนามบินหาดใหญ่ การแกล้งน้องนี่มันสนุกดีจริงๆ
............................................................
###เฝ้าคอยรอ fun fun fun กับเธอนะ......###
“โย่ว”
//ไม่ต้องมาโย่ว หนีไปเชียงใหม่กับพี่ปุ่นได้ไง?//
“อ้าว ทำไมไม่ได้ล่ะ? หาเรื่องนะเนี่ยแผน”
เออเนอะ ทำไมไม่ได้ล่ะ ก็เมื่อเย็นยกโขยงไปส่งพี่ปุ่นที่สนามบินเชียงใหม่กันทั้งบ้าน
//ก็ทำไมไม่รอแผนก่อนล่ะจ๊ะ//
เออนะ เข้าใจไปถึงไหนเนี่ย แล้วคำถามแกน่ะมันไม่เคลียร์เอง ไม่ได้รู้ตัวเลยนะไอ้คุณแผน
“อ้าว!! จะรอได้ไงล่ะ เดี๋ยวๆนี่แปลว่าจะมาบ้านนี้แล้วใช่มั้ย?”
นี่ก็อีกราย ตอนแรกนึกว่าจะเหวี่ยงกลับข้อหามาหาเรื่องไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ พอคิดได้ว่าไอ้แผนมันจะมาก็อารมณ์ระรื่นเกินเหตุง่ายๆซะงั้น
//จะไปถึงก่อนเที่ยงพรุ่งนี้จ้ะ//
“ดีจังเลย นุ่นคิดถึงแผนจะแย่ จะโทรหาก็บอกว่าไม่มีสัญญาณอีก หลอกนุ่นนี่ เสียงชัดออก”
//ไม่ได้หลอกนะจ๊ะ นี่แผนเดินออกมาโทรข้างอนามัย ห่างจากบ้านครึ่งโลได้มั้ง//
“อ้าวเหรอ งั้นรีบกลับบ้านเลย มืดแล้ว”
//เป็นห่วงแผนเหรอ?//
“อื้ม ก็......ถ้าแผนเป็นอะไรไป พรุ่งนี้ใครจะหิ้วขนมมาฝากนุ่นล่ะ”
พอเหอะไอ้นุ่นเอ๊ย แค่คำแรกสุ้มเสียงแกก็บอกคุณแผนมันหมดแล้วว่าคิดอะไรแค่ไหนอย่างไร
ไอ้ประโยคแก้เขินที่พูดแถมไปตอนหลังมันไม่มีผลอะไรหรอก นอกจากจะได้ของฝากเพิ่มจำนวนขึ้นอีกเท่านั้นแหละ
//แน่ใจนะจะให้แผนเลือกให้?// ยิ้มไปพูดไป เมื่อยแก้มมั้ยล่ะแผน หืม?
“แน่สิจ๊ะ แล้วนี่บอกให้กลับบ้าน เริ่มเดินกลับรึยัง?”
//กำลังจะกลับแล้วจ้ะ.....งั้นแผนกดวางสายนะ//
“อืม......เอ่อ เดี๋ยวก่อน”
//หืม? ว่าไงจ๊ะ?//
“ฝันดีนะ”
//จ้ะ นุ่นก็......//
“หยุดเลย!!”
//หา?//
“นุ่นพูดคนเดียวพอ แผนห้ามพูด นุ่นเขินแล้ว พรุ่งนี้รีบมานะ.....นุ่นจะรอ.....”
###ตื๊ดดดดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดดดดดด###
.................................
.................................
วันรุ่งขึ้นอีกสิบนาทีเที่ยงตรงไอ้คุณแผนมันก็มาถึงประตูรั้วหน้าบ้านพ่อกับแม่เพื่อนสนิทที่สุด
ขณะกำลังจะยกมือกดกริ่ง ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าซอยรัวๆมาจนใกล้
พอสอดส่ายสายตาผ่านรั้วไม้ระแนงเข้าไปก็พบกับไอ้ผู้หญิงบ้าที่ใจมันคอยแต่จะคิดถึงอยู่ทุกวันเป็นคนรี่ออกมารับ
“แผน.....คิดถึงจังเลย”
ไอ้คุณแผนได้แต่คิดในใจ นี่จะมีวันไหนบ้างมั้ย ที่มันจะได้สิทธิ์พูดก่อน ทำก่อน ไอ้นุ่นมันบ้าง
เอาวะ อย่างน้อยๆไอ้แผนก็มั่นใจแหละ ว่ามันเป็นฝ่ายเริ่มคิดจะรักไอ้นุ่นก่อน.....
ก็ปล่อยให้มันภาคภูมิใจของมันไปแล้วกัน.....
อย่าให้มันได้รู้ความจริงเลย ว่าที่แท้ ไม่ใช่แค่การพูดกับการกระทำหรอก ขนาดความคิด.....ไอ้คุณนุ่นมันยังเริ่มคิดก่อนเลย
ไม่รู้ทำไม......ถึงได้คิดถึงคำว่าช้างเท้าหน้า กับช้างเท้าหลังขึ้นมาตอนนี้ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
......................................
......................................
ปล.ก็ตอนแบบนี้มันไม่ต้องปราณีตมาก เลยเอาใจออกจากการดูบอลมาเขียนได้อ้ะค่ะ หงิงๆ
-
o13พี่ปุ่นเยี่ยมมาก
-
แหมโดนพี่ปุ่นไซโคขนาดนี้ ไม่ให้แผนติดปีกมาก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว.... น่ารักอ่ะ เวลาแผนกับนุ่นคุยกัน จ๊ะๆจ๋าๆ น่าร้ากกก :o8:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านถึงหน้า 3 ตอน 8 เอง อดไม่ไหว มาเม้นท์ก่อน
ชอบมากเรื่องน่ารักมากมาย ชอบชื่อตัวป่วน เพื่อนๆก็ก็น่ารักเนอะ เขียนเรื่องได้น่าอ่านมาก ลื่นไหลดี ไม่อึดอัด
คราวนี้ทั้งไอ้ป่วน ไอ้นุ่นถึงกับเกิดอาการตาโตเท่าไข่นกกระทา(ก็ไข่ห่านมันใหญ่เกิน ถ้าตาโตเท่านั้นขึ้นมาเดี๋ยวได้ไปออกงานวัด)
^^
จะบอกว่าตอนแรกอ่านว่าตาโตเท่าไข่ห่านไปได้ไงไม่รู้ เห็นในวงเล็บถึงได้กลับมาเห็นว่าเออ นกกระทานี่หว่า
เป็นกำลังให้คนเขียนนะคะ :กอด1:
-
คิดถึงตัวป่วน :L1:
-
กร๊ากกกกกกๆๆๆๆ เพื่อนแผนโดนคุนพี่ปุ่นป่วนซะหัวปั่น รีบมาหาเพื่อนนุ่นเลยดิ กิ๊วๆ
พี่ปุ่นน่ารักขนาดนี้ นุ่นจะไม่หาคู่ให้หน่อยเหรอ (ส่งมาทางนี้ได้นะ แนนรับได้อีกเย๊อะ ฮ่าๆๆ)
ปอลิง +1 ใให้เพราะพี่ปุ่นน่ารัก :laugh:
-
มาตามมสัญญาที่บอกไว้เมื่อวาน เจ๊นุ่นลงนิยายยังหว่า ...
สาเหตุที่ยังไม่ได้ลง เพราะมัวแต่ แต่งกลอนให้ น้องอยู่ อะ
ใครรออ่าน รอทวง ก็ขอโทษด้วยนะค้าบ
-
ฮ้า...........ชื่นใจจังเลยค่ะ
ไปเครียดที่ไหนมา อ่านเรื่องนี้แล้ว ฟิวกู๊ดดดดดดดดดดดด :กอด1: คนเขียน
-
คู่นี้ ก็น่ารักอะ
-
น่ารักทั้งคู่หลักและก็คู่แผนกะนุ่นด้วย ชอบจัง :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
น่ารักกันจัง แล้วมาต่ออีกนะ
-
นุ่นเริ่มติดแผน
แต่คุณนุ่นติดบอลๆๆๆ
-
แกล้งน้องสนุกดีจริงๆ
เห็นด้วย
+1
-
พี่ปุ่นน่าร๊ากกกกกกกกกกก
ทำไมนิยายเรื่องนี้ มีแต่ผู้ชายน่ารัก ๆ ทั้งน้านนนน
ถีบ เอ๊ย พาออกมาจากนิยายสักคนสิจ๊ะ หุ หุ
รออยู่นะ :z1:
-
คุณนุ่น...
ชอบเพลง ขอให้ผม....มากๆ อ่ะ ชอบทั้งสองเวอร์ เลย...
สองคนนี้เค้าจ๊ะๆ จ๋าๆ กันน่าเอ็นดูเนอะ... :กอด1:
-
พี่นุ่นนนนนนนนนนนนนนนนน
อ่านเรื่องนี้ไม่ว่าคู่ไหนก็หวานทั้งนั้นเลยนะคะ เฮ้อ....
*มองโปสเตอร์เรนในห้อง*
เรนจ๋า ตอนนี้ต่ายมีแต่เรนน้า T^T
-
:laugh: :laugh:
-
เอร้ยย เพื่อนแผนโดนแล้ว รีบมาเลยนะ ฮ่าๆ
-
:z2: :z2: :z2:
ไม่ได้อ่านแต่มาเต้นโชว์
-
น่ารัก น่ารัก แล้วก็น่ารัก
นี่ขนาดยังไม่ได้เป็นแฟนกันจริงจังนะเนี่ย :impress2:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ตอบเมนท์ดีกว่า เก็บตกมาเท่าที่จะไหว ดูอิตาลีแล้วหายใจติดขัด กร้ากกกกกกกกส์
แล้วก็.........ตอนต่อไปมาห้าหน้าเอสี่แล้วค่ะ ดึกๆจะมาแปะต่อนะคะ
ถ้าใครนอนดึกก็รออ่านได้ แต่ถ้าพรุ่งนี้ต้องตื่นเช้าอย่ารอนะคะ เพราะดึกจริงๆแน่นอนค่ะ แหะๆ :กอด1:
..........................
..........................
hahn แหะๆ หวานกันให้เต็มที่ค่ะ เรื่องจริงหามิได้ขอหวานในนิยายก็ยังดีนะคะ ^o^
fahsai พี่ฟ้ากับตัวป่วนและตัวละครทั้งหลายก็ชอบคุณค่ะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
j4c9y พี่อากาศกับไอ้หนูป่วนน้อมรับตำแหน่งคู่หวานแห่งปีด้วยความภาคภูมิค่ะอาร์มคุง (ว่าแต่ นุ่นตัวจริงติดบอลจริงอะไรจริง หุหุ)
jasmin คนเขียนก็อ่านเองแล้วม้วนตัวเป็นเกลียวเหมือนกันค่ะ แบบว่าเขินที่ตัวเองทำไปได้ กร้ากกกกกส์
aa_mm เขินนนนนนนนนเป็นเพื่อนกันค่ะพี่ aa_mm ว่าแต่...พี่ปุ่นนี่คนจองชักเยอะ ไปเคลียร์กับน้องอ้อและคุณไนท์เอานะคะ อ้อๆลืมไป ผู้สมัครรายล่าสุดคือแนนค่ะ คริคริ
pattybluet เราเขียนเรื่องนี้เพื่อผู้บริโภคที่ต้องการความหวานโดยเฉพาะค่ะคุณ pattybluet อิอิ ส่วนไอ้นุ่นกับไอ้แผน..... ปล่อยมันไปค่ะ คู่นี้คาดว่าจะไม่มีเสตจแฟน (มั้งคะ???)
Cupcake กร้ากกกกกกกกส์ คนเขียนก็รู้สึกตัวเองชักจะเวิ่นเว้อแถมเพ้อเกินระดับปกติเข้าทุกทีแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะ เป็นเมนท์ที่ทำให้คนเขียนแทบลอยอีกเมนท์นึงเลย (นี่ขนาดเราตัวหนักนะเนี่ย อิอิ)
K2KARN เจ็ดบทแทบแย่เหมือนกันค่ะ เลยนานเลยกว่าจะมาลงได้ พอวางแผนจะเขียนกลอนเจ็ดบทก็ลงมือคิดก่อนเลยว่าจะเอาไงดี ชุดแรกเขียนแบบชื่อวัน จันทร์-อาทิตย์ แต่ไม่รอด 555555
vvivy ใช่ค่ะ หวานจัดๆหวานจริงๆ ((แอบบอกคุณวีวี่ว่ามีนักอ่านหนีไปแล้วเพราะทนรับความหวานไม่ไหว นัยว่าเป็นคำสั่งห้ามบริโภคน้ำตาลจากแพทย์ หงิงๆ))
bunsitanaja ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ เก่งมากเลยค่ะที่อ่านตามมาได้แบบรวดเดียวแล้วยังไม่เลี่ยนแหวะไปเสียก่อน สุโค่ยยยยยยยย คนเขียนดีใจมากค่ะที่ทำให้คุณยิ้มได้ ^o^
iiดาวพระศุกร์ii กร้ากกกกกกกกกกกกกส์ ดาวจ๋าก๊ออออออออ มาแปะคำเตือนอย่างนี้เดี๋ยวคนอ่านสูงวัยของนุ่นหนีหมด แบบว่าเมื่อยแล้วหายยากงิ (อุยๆๆลืมไปที่นี่มิมีไผสูงวัยแน้.....คราวนี้ใครหายล่ะ ถูกแอสซูมว่าสูงวัยมิรู้ด้วย โฮะๆๆๆๆๆๆๆ)
กระต่ายชมจันทร์ กระต่ายน้อย พี่นุ่นไม่ทิ้งโบนิโต้แน่ๆอ้ะ แต่แบบ ตัวป่วนใกล้จบแล้ว ขอเคลียร์ก่อนนะคะ เออ.....หรือจะไปเขียนเรื่องเกี่ยวกะบอลๆในเรื่องโน้นดีหว่า ปีนั้นไม่มีเวิร์ลดคัพด้วยสิ งุงิ
ว่าแต่......เรน เอิ่ม โปสเตอร์เรนพูดโต้ตอบกระต่ายน้อยว่าไงบ้างคะ? *o*
pærəˈsɛtəmɒl ใช้ยูสอวาตาร์โลดน้องพาร์ ถ้าชอบก็ใช้โลดค่ะ ตัวป่วนมันติดพี่ฟ้า ไม่แพ้พี่ฟ้าติดมันหรอกค่ะ โฮะๆๆๆๆๆๆ
จริงใจ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ พี่อากาศก็งี้แหละค่ะ อะไรที่น้องมันชอบใจก็ทำให้หมดแหละ รู้นี่คะว่าน้องมันชอบอ่าน แล้วมีหรือจะไม่เตรียมไว้ให้ ^o^
♥a2k♥ ระทวยกับพี่อากาศไปเสียแล้วน้องสาวช้านนนนน กร้ากกกกกกกกกกส์
roseen คุณโรซีนหาต่อไปค่ะ ต้องมีสักคนสิคะที่เกิดมาเพื่อให้เรารักและก็รักเรา (กี๊ดดดดดด เริ่มรู้สึกตัวว่าเลี่ยนได้แม้กระทั่งการตอบเมนท์ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ)
Cha Ris Ma พี่มาร์คขาก็เยี่ยมมากค่ะ :m1: (เหมือนจะอินผิดเรื่อง แว้กกกกกกก)
bbyuqin ชอบเหมือนกันเลยค่ะ จ๊ะๆจ๋าๆ ชอบเนอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ^o^
SoYiLovE ขอบคุณที่มาแวบให้กำลังใจนะคะ แล้วค่อยๆอ่านตามมานะคะ :กอด1:
iamnan แนนนนนนนนนนจ๋า แนนเป็นผู้สมัครรายที่สี่นะคะ พี่ปุ่นแกป๊อปนะเออ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
Flower night ศิษย์น้องของเจ่เจ้ อุตส่าห์เข้ามาประกาศตัว ขอบใจค่ะคุณน้อง กอดดดดดดดด
p_phai ชอบทั้งคู่หลักและคู่เพื่อนรักสินะคะ แหมๆๆๆๆ คนเขียนปลาบปลื้มมมมมมมมมค่ะ
aeyja55 อูยยยยยยยยย มีไข่เป็ดใหม่ๆมาอ่านเรื่องเราด้วย ขอบคุณที่ชอบนะคะ ดีใจจังเลย ^o^
Little Devil เนอะๆๆๆ แกล้งน้องนี่นุ่นชอบมากมายค่ะ กร้ากกกกกกกกกกส์
Mercy คุณไนท์ ชอบเพลงนี้เนอะ แบบว่าเป็นเพลงที่โก้ดๆโรมานซ์เลย >////////<
DE SaiKuNee กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกส์ ขำแผนล่ะสิคะ ขอแอสซูมว่าเป็นพวกชอบแกล้งเหมือนกันแหงๆ
nataxiah แบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m14:
-
ตัวป่วนใกล้จบ...แต่ยังมีตอนพิเศษเรื่อยๆสินะคะ - -+
-
มาแล้วนะคะ ตอนต่อไปมาเสิร์ฟแล้วเจ้าข้าเอ๊ยยยยยย
โฮะๆๆๆๆๆ อะไรก็เกิดขึ้นได้ในเวิร์ลดคัพ หวังว่าคืนนี้บราซิลกับไอวอรี โคสต์ จะได้ดูเกมที่สนุกนะคะ :z2:
ใครยังไม่นอนเชิญมาอ่านตอนต่อไปกันเลยค่ะ :กอด1:นักอ่านที่น่ารักทุกท่านนะคะ
..............................
..............................
ตอนที่๔๔ ข่าวจากบางกอก
“ฟ้า มีเรื่องว่ะ”
“......?.....”
“เรื่องของนายกับไอ้น้องป่วน ลือกันทั้งคณะเลยว่ะ”
.......................................
“สรุปว่ามีใครก็ไม่รู้แอบถ่ายรูปพี่กับไอ้ป่วน แล้วเอารูปไปใส่ในล็อคเกอร์พี่เค้ก พี่เค้กเจอรูปก็บอกเลิกพี่ภพ แต่สองคนนั้นตอนนี้เข้าใจกันแล้ว เพราะพี่ภพยืนยันได้ว่าคนในรูปไม่ใช่พี่แก แต่คนอื่นในคณะยังลือเรื่องไอ้ป่วนแอบคบกับพี่ภพอยู่ อย่างนั้นใช่มั้ยพี่ฟ้า?”
“ใช่แล้วแผน”
พี่อากาศตอบรับว่าความเข้าใจของไอ้คุณแผนถูกไป ตาก็คอยจับสีหน้าของไอ้หนูป่วนมันไป
ตัวเองน่ะไม่เป็นไรอยู่แล้ว ใครจะเข้าใจอย่างไรก็ไม่สะเทือนสักนิด
แต่ไอ้ตัวเล็กนี่สิ แถมเหตุยังเกิดที่คณะ ที่คุณแฟนที่นั่งหน้าซีดหน้าเซียวอยู่ข้างๆยังต้องเรียนอีกตั้งสามปีเต็มๆ
“รู้ตัวคนทำมั้ยคะ?”
“ยังไม่รู้เลยครับน้องนุ่น แล้วอีกอย่างชมพูมันก็ไม่ได้สืบหาด้วย เพราะมันกลัวว่ายิ่งไปทำสนใจมาก เหมือนกับให้ความสำคัญ เรื่องที่ลือๆกันมันจะยิ่งไปกันใหญ่ พี่ก็เห็นด้วยนะว่าปล่อยให้มันเงียบๆไปเองดีกว่า”
“แล้วแกว่าไงป่วน แกโอเคมั้ย?”
เพื่อนนุ่นมันก็หมดความสนใจกับคนสร้างเรื่อง แล้วหันไปให้ความสนใจกับความรู้สึกของเพื่อนแทนได้ทันทีทันใดเหมือนกัน
พี่อากาศเองก็เพิ่มแรงบีบกระชับกับฝ่ามือน้อยๆที่ยึดมากุมไว้ตั้งแต่เริ่มเล่าเรื่องที่พี่ชมพูแกบอกต่อมาอีกทีมากขึ้นไปอีก
ไอ้หนูป่วนทั้งๆที่หน้าซีดแบบนั้นเลยหันมาส่งยิ้มให้คุณแฟนทีหนึ่ง ก่อนจะค่อยๆตอบคำถามไอ้เพื่อนนุ่นช้าๆ
“คนอื่นจะว่าไงก็ปล่อยไปแล้วกัน แต่ชั้นคงรู้สึกแย่นิดหน่อยมั้งถ้ากลับไปคณะแล้วเพื่อนๆมันมองแปลกๆ”
“ถ้าแค่เพื่อนรุ่นเราคงไม่เป็นไรหรอก ยิ่งไอ้พวกภาคเรามันก็รู้กันอยู่แล้วว่าแกมีพี่ฟ้า”
“ฮะ? ว่าไงนะนุ่น”
“ชั้นบอกว่าพวกเพื่อนภาคเรารู้กันอยู่แล้วว่าแกกับพี่ฟ้าคนเนี้ย คบกันอยู่”
ไม่พูดเปล่า ไอ้นุ่นมันยังบุ้ยปากไปที่พี่อากาศประกอบคำอธิบายด้วย
พอไอ้หนูป่วนมันทำตาโตหันไปมองหน้าไอ้เพื่อนแผนขอความมั่นใจอีกคน เพื่อนแผนมันก็ค่อยพยักหน้าช้าๆยืนยันคำพูดไอ้นุ่นเพื่อนรัก
“เฮ้ย......แล้วพวกมันรู้ได้ไง แล้ว......แล้วแกรู้ได้ไงว่าพวกมันรู้?”
“โห.......ใครเดาไม่ออกมันคงทั้งตาบอดทั้งโง่อ้ะป่วน ก็พี่ฟ้าของแกเช้าถึงเย็นถึงมากี่เดือนแล้วล่ะ ไอ้พวกนั้นมันคงเริ่มสงสัยมาตั้งแต่แกเริ่มได้รับของพร้อมการ์ดแล้ว แถมพอผ่านไปไม่นานพี่ฟ้ายังโผล่มาแสดงตัวให้เห็นเป็นประจำขนาดนั้น อีกอย่างนะ หน้าอย่างแกกับพี่ฟ้า ต่อให้บอกว่าเป็นพี่น้องคลานตามกันมาก็ไม่มีใครเขาเชื่อ เพราะงั้น........”
“เออๆ เข้าใจแล้ว แล้ว....เอ่อ.....แกรู้รึเปล่าว่าพวกเพื่อนๆมันคิดยังไง?”
“ยังไงของแกนี่หมายถึงอะไร รังเกียจมั้ยอย่างงั้นใช่ป้ะ?”
“อืม......พวกแกผู้หญิงอ้ะชอบไปเม้าท์กันในห้องน้ำ ได้ยินอะไรมาบ้างไหนแกเล่ามาให้หมดซิ”
“โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ เอาทั้งหมดจริงอ้ะ?”
“นุ่น!”
น่าน........สมน้ำหน้า พ่อดุเลยเป็นไงล่ะไอ้นุ่น
ไอ้นุ่นหันไปกระพริบตาปริบๆอ้อนตีนไอ้คุณแผนที่ยืนเอนทิ้งน้ำหนักตัวลงกับต้นมะพร้าวที่ปิดปากเงียบได้จนนึกว่ามันไม่ได้นั่งร่วมวงสนทนาอยู่ด้วยสองที
ไอ้คุณแผนมันถึงกระตุกมุมปากโค้งขึ้นให้นิดนึง.....นิดเดียวจริงๆ ดีนะที่ลูกกะตามันไม่ดุแล้ว
ก่อนจะก้าวยาวๆเข้ามาก้มตัวลงกระซิบกระซาบพอให้ไอ้นุ่นมันได้ยินคนเดียว แถมด้วยส่งสายตาวิบวับกะให้ไอ้ผู้หญิงบ้ามันใจสั่นเล่น
“แกล้งป่วนมันมากนัก เดี๋ยวจะโดนแกล้งบ้างรู้มั้ยจ๊ะ?”
แต่มีหรือ อย่างไอ้นุ่นมันจะกลัว ไอ้ใจสั่นมันก็สั่นอยู่หรอกนะ แต่ไอ้นิสัยขี้แกล้งเนี่ย มันห้ามไม่ได้เอาจริงๆ
เพราะอย่างนั้น ทั้งๆที่เขินจนเริ่มจะวางหน้าไม่ถูก จากที่นั่งบนแคร่ไม้ไผ่บริหารกรามด้วยการเคี้ยวมะม่วงน้ำปลาหวานไม่ได้หยุดปาก
มันเลยจัดการย้ายถาดใส่มะม่วงเปรี้ยวฝานบางๆกับถ้วยน้ำปลาหวาน ที่มีกุ้งแห้งตัวเบ้งและหอมซอยทอดกรอบลอยเต็มหน้าไปวางไว้โคนต้นมะพร้าว
แล้วกลับไปดึงมือไอ้คนดีแต่ขู่ให้มาทรุดตัวนั่งลงข้างกันแบบไหล่พิงไหล่
และด้วยยึดคติเริ่มก่อนมีสิทธิ์ก่อน ไอ้คุณนุ่นมันก็เลยเลิกแกล้งไอ้ตัวป่วน แต่เปลี่ยนเป้าหมายมาแกล้งไอ้คุณแผนแทน
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกป่วน พวกนั้นมันก็ได้แต่อิจฉาแกน่ะสิ ท่าทางคันปากอยากถามกันจะแย่แล้วมั้งว่าแกไปเก็บพี่ฟ้ามาได้จากไหน ทั้งหล่อทั้งแสนดี ช่างเอาอกเอาใจสารพัด .....พวกมันอยากได้บ้าง”
ได้ยินคำตอบแบบนี้ไอ้หนูป่วนก็เลยยิ้มออกมาได้หน่อยนึง แล้วหันไปกระซิบกระซาบกับพี่อากาศที่นั่งทำหน้านิ่งแต่ตาวาววับอยู่ข้างๆ
“เสน่ห์ดีเกินไปแล้ว น่าหมั่นไส้จริงๆ”
“อ้าว พี่ไม่ผิดนะ พี่ไม่ได้อยากให้คนอื่นมาเห็นสักหน่อย เสน่ห์ของพี่....อยากให้ตัวป่วนมาหลงคนเดียวนะครับ”
เอ่อ......พี่อากาศ นี่ต่อหน้าต่อตาอีกสองชีวิตนะ เก็บอาการนิดนึง ก้มหน้ากระซิบเสียชิดริมหูไอ้หนูป่วนมันเลย นี่ถ้ามันไม่เอียงหน้าหนีพี่คงกินหูมันไปแล้วมั้ง
ส่วนไอ้เพื่อนนุ่นปากมันตอบไอ้หนูป่วนไป มือมันก็จัดการหยิบมะม่วง
เลือกที่ชิ้นหนาๆจะได้เปรี้ยวจัดๆ แล้วช้อนตักน้ำปลาหวานแค่ติดปลายช้อนชามาแต้มลงบนเนื้อมะม่วง ก่อนจะยื่นไปจ่อให้ถึงปากไอ้คุณแผน
แผนมันเห็นตลอดแหละแถมรู้ทันอีกด้วยว่าไอ้นุ่นตั้งใจแกล้งมันเต็มที่ มันเลยเบี่ยงหน้าหนี
แต่มีหรือไอ้นุ่นมันจะยอม มันก็เอื้อมมือตามไปจ่อตลอด
จนในที่สุดไอ้แผนมันก็ยอมแพ้ ยอมเผยอปากรับมะม่วงหนาๆแต้มน้ำปลาหวานนิดเดียว แถมคงเริ่มเค็มขี้มือไอ้นุ่นเพราะมันต้องถืออยู่นาน
“แผนนี่เด็กไม่ดีเลยนะ ของกินเนี่ยใส่ปากแล้วก็ต้องเคี้ยวสิ อมไว้อย่างนั้นอย่างกับเด็กน้อยอมข้าว แย่ๆ”
น้ำเสียงถูกปั้นให้เหมือนกับแม่แก่ดุเด็กตัวเล็กๆ หน้าก็นิ่งเลียนแบบไอ้คนข้างตัวไม่ผิดเพี้ยน
จะมีก็แต่ร่องรอยขี้เล่นในแววตาเท่านั้นแหละที่ทำให้คนคุ้นเคยรับรู้ได้ ว่าตอนนี้ไอ้เพื่อนรักมันกำลังสนุกแค่ไหน
กลั้นใจเคี้ยวลงไปคำแรกก็แทบจะคายทิ้ง เพราะมะม่วงที่ไอ้นุ่นมันเลือกมาเองปลอกเองฝานเองนี่มันเปรี้ยวเข็ดฟันจนลิ้นแทบชา
ไม่น่าแปลกใจที่มะม่วงทั้งถาด มันนั่งกินเล่นของมันอยู่คนเดียว ไม่มีใครกินด้วยได้สักคน
ไอ้หนูป่วนที่นั่งจับตามองไอ้เพื่อนรักเพื่อนเลิฟทั้งสองเห็นสีหน้าของเพื่อนที่ชอบทำตัวเหมือนพี่ชายอีกคนแล้วถึงกับปล่อยหัวเราะพรืดออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่
ส่วนพี่อากาศที่เก็บอาการเก่งกว่าก็อมยิ้ม แถมพอเห็นคุณแฟนที่เมื่อกี้นี้ยังหน้าซีดหน้าเซียวเพราะกังวลกับข่าวจากกรุงเทพหัวเราะออกมาได้สดใสขนาดนี้
เลยเปลี่ยนเป็นยิ้มกว้างขวางจนลักยิ้มที่แก้มซ้ายบุ๋มลงไปชัดเชียว
“อร่อยใช่มั้ยล่ะ น้ำปลาหวานนี่ฝีมือนุ่นนะจ๊ะ แม่เพิ่งสอนทำเมื่อเช้านี้เอง”
ดูมัน ส่งเสียงอ่อนเสียงหวานถามไอ้แผน แต่สีหน้าสีตานี่สะใจมาก
ไอ้คุณแผนก็อดทนเหลือหลาย ค่อยๆเคี้ยวแล้วกลืนมะม่วงแสนอร่อยของไอ้นุ่นมันลงคอไปจนได้
พอจะอ้าปากขอน้ำเปล่ามากลั้วคอ ไอ้นุ่นที่ตั้งท่าพร้อมรออยู่ก่อนแล้วก็จัดการเสือกมะม่วงหยดน้ำปลาหวานสองหยดใส่ปากมันไปอีกชิ้น
สีหน้าของไอ้คุณแผนตอนนี้บรรยายไม่ถูกเลยจริงๆ
“แล้วไงต่อนุ่น พวกเพื่อนๆมันว่าไงอีก นอกจากอยากได้บ้างแล้วอ้ะ?”
นี่ไอ้หนูป่วนมันถาม ตั้งใจจะช่วยเพื่อนแผนนะเนี่ย กะว่าไอ้เพื่อนนุ่นจะได้เอาสมาธิมาสนใจตอบคำถาม ไม่มัวแต่แกล้งไอ้แผนมันอยู่
“ไอ้พวกผู้หญิงมันฝากถามพี่ฟ้า ว่าพี่มีเพื่อนหรือพี่ชายน้องชายมั้ยอ้ะค่ะ แบบว่า....พวกมันอยากสมัครเป็นเพื่อนสะใภ้ ไม่ก็พี่น้องสะใภ้.....”
ประโยคนี้ไอ้คุณนุ่นมันหันมาตอบกับพี่อากาศโดยตรง
ส่วนความพยายามจะช่วยเพื่อนของไอ้หนูป่วนนั่นก็ไม่เป็นผล
เพราะไอ้คุณนุ่นยังคงสามารถป้อนไอ้คุณแผนไป คะยั้นคะยอให้เคี้ยวแล้วกลืนต่อไปได้อย่างต่อเนื่อง
“แผน....โห เก่งจัง แป๊บเดียวกินได้ตั้งห้าชิ้นแล้ว ไหนบอกไม่ชอบอะไรเปรี้ยวๆไง เอ๊ะ......แล้วสีหน้านี่อะไร จะสาธิตสีหน้าว่าแบบนี้แหละที่เรียกว่า ‘กลืนไม่เข้าคายไม่ออก’ งั้นเหรอจ๊ะ?”
น่านนนนน มันพูดเสียดังเลย แซวมันเข้าไปไอ้แผนน่ะ รู้ตัวบ้างสิไอ้นุ่นเอ๊ย....ตอนนี้ไอ้คุณแผนมันคิดแผนเอาคืนได้เป็นสิบแบบแล้วนะ
“หึๆๆๆๆ งั้นแสดงว่าเรื่องเพื่อนในรุ่นนี่ตัวป่วนไม่จำเป็นต้องกังวลแล้วสินะครับ”
อดไม่ไหว ต้องขำออกมาจนได้นะพี่อากาศ ถึงจะเป็นหัวเราะเบาๆในลำคอก็เถอะ สงสารไอ้แผนมันบ้าง มันอายจะแย่แล้ว
พอจะลุกหนีก็ถูกไอ้หัวเข่าขวาที่นั่งขัดสมาธิอยู่ข้างๆยกขึ้นมาทับอยู่บนหน้าตักเสียอีก
“ค่ะพี่ฟ้า ป่วน ถ้าแกจะคิดมากเรื่องเพื่อนก็ตัดไปได้เลยนะ ชั้นรับรองไม่มีเพื่อนเราคนไหนรังเกียจแกแน่นอน”
“ชมพูบอกว่าเรื่องเกิดวันเรียนวันสุดท้าย ตอนนั้นมีแต่ปีสี่กับปีสามอยู่ที่คณะ ปีหนึ่งปีสองเรียนเสร็จสอบเสร็จกันหมดแล้ว วันนั้นปีสามที่มาก็มารับใบส่งตัวออกไปฝึกงานตอนซัมเมอร์”
“จะว่าดีก็ดี เพราะคนรู้น้อย แต่จะว่าแย่ก็ได้ เพราะพอเรื่องมันเกิดวันสุดท้าย เลยไม่มีเวลาได้แก้ต่างให้ตัวเอง”
ไอ้คุณแผนเพิ่งจะได้พักจากการกินมะม่วงน้ำปลาหวานแบบต่อเนื่อง แล้วพูดแสดงความเห็นออกมาเป็นประโยคแรก
แถมไอ้นุ่นมันยังใจดี ส่งขันน้ำที่ละลายน้ำยาอุทัยไว้จนหอมชื่นใจส่งให้อีกด้วย
“เฮ้อ.....อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด แค่รู้ว่าเพื่อนๆมันไม่มีอาการต่อต้านชั้นก็โอเคแล้วว่ะ”
ไอ้หนูป่วนมันนั่งไปนานๆชักขี้เกียจออกแรงทรงตัวเอง พอสบายใจขึ้นร่างกายที่เครียดเกร็งในตอนแรกก็พลอยผ่อนคลายตามไปด้วย มันเลยเริ่มเลื้อยไปพิงพี่อากาศ
พี่อากาศก็ดีใจหาย คุณแฟนพิงเข้ามาพี่แกก็ถือโอกาสขยับตัวเข้าซ้อนด้านหลังแล้วโอบแขนซ้ายอ้อมมากุมมือซ้ายของไอ้หนูป่วนที่วางอยู่บนตักไว้
ในขณะที่มือขวาทำหน้าที่ปัดผมที่ตกลงมาระใบหน้าของคุณแฟนตัวเล็กไปทัดไว้หลังใบหู
ไอ้หนูป่วนมันเลยหันมาให้ความสนใจกับคนข้างตัว กระซิบกระซาบกันหงุงหงิง
“อืม....ผมเริ่มยาวแล้วอ้ะพี่ฟ้า ป่วนขี้เกียจเข้าร้านตัดผม ไม่ได้ตัดมาสามเดือนได้แล้วมั้ง”
“ความจริงผมแบบนี้กำลังน่ารักเลย ผมป่วนนิ่มดี....พี่ชอบ แต่ถ้าตัวป่วนรำคาญเดี๋ยวเราเข้าเมืองไปตัดกันเนอะ พี่ฟ้าไปนั่งตัดเป็นเพื่อนดีมั้ยครับ?”
“อื้ม....”
ไอ้หนูป่วนเงยหน้าขึ้นพยักหน้าหงึกหงักแล้วส่งยิ้มขอบคุณให้พี่ฟ้าของมัน
ในขณะที่ไอ้คุณแผนที่เพิ่งวางขันน้ำลงต้องครางซี้ดออกมาจากรอยเล็บของไอ้นุ่นที่เกาแกรกๆลงบนท่อนแขนด้านซ้าย
ทั้งๆที่สายตาของมันยังจับจ้องอยู่ที่คู่รักที่หวานใส่กันไม่เกรงใจสายตาชาวบ้านบนแคร่ไม้ไผ่
“นุ่นจ๋า ยังไม่ต้องเกาให้แผนก็ได้ แผนยังไม่คัน”
แหมๆๆ ยังจะจ๊ะจ๋ากับมันไหวอีกเนอะแผนเนอะ นี่ไอ้นุ่นมันทำร้ายร่างกายแกอยู่นะ
“อุ้ย นุ่นขอโทษจ้ะ เจ็บมั้ย? ก็มันเขินนี่”
ดูมันสองคน คู่นู้นเขากระซิบกระซาบกระหนุงกระหนิงกัน แกสองคนกะจะไม่ให้น้อยหน้าเลยใช่มั้ย
“เจ็บนิดเดียว ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ”
ไอ้คุณแผนส่งยิ้มให้ไอ้นุ่นเพื่อนรัก แล้วยิ่งต้องยิ้มมากขึ้นพอพูดจบคำไปว่าเจ็บนิดเดียว ไอ้นุ่นมันก็ใช้สองมือที่ทำให้เจ็บเมื่อกี้มาลูบเบาๆไปตามรอยเล็บแดงๆที่มันเป็นคนฝากไว้
“เออนุ่น แล้วตกลงนุ่นตอบพวกนั้นมันไปว่าไงเรื่องพี่น้องของพี่ฟ้าอ้ะ?”
ยังไม่จบเรื่อง ไอ้หนูป่วนมันยังสะกิดใจกับคำตอบนี้ของไอ้เพื่อนนุ่นอยู่
“ก็บอกไปว่าเสียใจด้วย แฟนไอ้ป่วนมันมีน้องชายคนเดียว แถมไม่โสดแล้วอีกต่างหากน่ะสิ”
“อืม......ดีแล้ว งั้นเอาไว้กลับไปคณะดูท่าทีก่อนแล้วกันเนอะว่าจะมีปัญหาอะไรตามมารึเปล่า ตอนนี้ก็ปล่อยๆมันไปแล้วกัน”
ได้ยินตัวป่วนมันพูดออกมาพร้อมถอนใจเฮือกยาวอย่างนี้พี่อากาศก็ลุกขึ้นแล้วเลยดึงให้คุณแฟนของแกลุกขึ้นยืนตามด้วย
“น้องนุ่น น้องแผนจะเอาอะไรมั้ย? พี่กับตัวป่วนจะเข้าเมืองไปตัดผม”
“นุ่นปะ....”
ยังๆ ยังไม่ทันได้พูดจนจบประโยค มือขวาที่ว่างอยู่ของไอ้คุณแผนก็ตะปบเข้าปิดปากไอ้คุณนุ่นไว้ทันที สายตาที่มองสบกับแฟนเพื่อนมีแววเข้าใจอะไรบางอย่าง
“ไม่เอาอะไรหรอกพี่ ของกินก็เต็มบ้านขนาดนี้ พี่ฟ้าขับรถดีๆแล้วกัน”
ไอ้คุณแผนมันตอบเผื่อไอ้นุ่นเรียบร้อย ในขณะที่ไอ้นุ่นได้แต่พยายามบิดคางให้พ้นจากฝ่ามือใหญ่ๆที่ปิดทั้งปากทั้งจมูกจนแทบหายใจไม่ออก
พอจะเลื่อนศีรษะถอยไปด้านหลังไอ้แผนมันก็ออกแรงที่มือดันให้หัวไอ้นุ่นมันมาพิงกับหัวไหล่ซ้ายของตัวเอง ตัดทางหนีเสียอย่างนั้น
“งั้นพี่ฝากแผนบอกแม่ด้วยนะ แต่คงกลับมาถึงก่อนพ่อเลิกงาน”
พี่อากาศพยักหน้าให้หนึ่งหงึก แล้วฉวยโอกาสจูงมือพาคุณแฟนเดินขึ้นบ้านไปหยิบกุญแจรถและกระเป๋าเงิน
แล้วพอตัวเองและคุณแฟนที่ว่าง่ายที่สุดประจำที่นั่งเรียบร้อย พี่อากาศก็ขับรถออกจากบ้านไปทันที
ส่วนไอ้เพื่อนรักเพื่อนเลิฟสองชีวิตของไอ้หนูป่วนน่ะเหรอ พอพี่อากาศแกจูงมือแฟนแกขึ้นบ้านไปปุ๊บ ไอ้คุณแผนมันก็คลายมือออกจากปากไอ้คุณนุ่นทันที
ไอ้นุ่นมันสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่แล้วคว้ามือที่ปิดปากมันเมื่อกี้มางับลงไปบริเวณหว่างนิ้วโป้งกับนิ้วชี้ทันที
“โอ๊ยยยยย!!”
“แผนบ้า นุ่นเกือบหายใจไม่ออกแล้วรู้มั้ย”
“แผนขอโทษนะ ก็กลัวจะห้ามนุ่นไม่ทันนี่จ๊ะ”
“แล้วจะห้ามทำไมล่ะจ๊ะ รถพี่ฟ้าออกจะกว้าง เราสองคนไปด้วยก็ไม่เห็นเป็นไรนี่?”
“นุ่น....คืออย่างนี้นะ คือว่า นุ่นรู้รึเปล่าว่าพี่ฟ้าจะพาไอ้ป่วนไปทำอะไร?”
“ก็ไปตัดผม.....เอ๊ะ!! หรือว่ามีอะไรมากกว่านั้น?”
“อื้ม.....ก็ อย่างนั้นแหละจ้ะ”
“บ้าแล้วแผน แผนทะลึ่งไปเอง........มั้ง....มั้ย?”
จบประโยคแสดงความไม่มั่นใจของไอ้คุณนุ่นพร้อมด้วยหน้าดำๆที่เริ่มจะกลายเป็นแดงๆ
ไอ้คุณแผนก็พยักหน้าย้ำความมั่นใจให้ไอ้ผู้หญิงที่มักจะอายกับเรื่องของคนอื่นเชื่อในสิ่งที่คิดอีกครั้ง
...............................
...............................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
บวกก่อน
v
v
v
v
-
สงสารตัวป่วนจังเลย
นายฟ้า นายชมพู ก็พึ่งไม่ได้
น้องแผนกับหวานใจ
น่าจะสืบเก่งกว่า
+1
-
ระวังตัวนะนุ่น o18
-
:กอด1: พี่นุ่น จิ้มบวกก่อน คิดถึง อิอิ
แหม่ๆ นุ่นแผนนี่เค้าจ๊ะจ๋ากันน่าหยิกเนอะคะ 555
อ่า ดีจังเพื่อนๆสนับสนุน ^^ แต่ถ้าได้แบบพี่ฟ้าซักคนนึง เป็นพาร์ก็เชียร์แหละค่ะ (อิจฉาอีกตะหาก อยากได้บ้างอะไรบ้าง ฮ่าๆ)
ปล. อ๋อ ถ้าใช้อันนั้นก็เสียดายโพสต์อันนี้อะพี่นุ่นจ๋า กะว่ารอเปลี่ยนชื่อรอบหน้าละกัน ฮ่าๆ
-
เข้าหออะเกน 555
-
o18 o18
-
หวานไม่กลัวมดกันทีเดียว
น่ารักจัง อยากได้แบบพี่ฟ้าสักคน
ไปหาเก็บที่ไหนดี ร้ากกกกกกกคุณนุ่นที่แต่งเรื่องน่ารักให้อ่านกัน
-
มาหวานให้ชาวบ้านทั้งตลาดอิจฉาอีกล่ะ
แต่แบบพี่ฟ้า ใครไม่อยากได้เป็นแฟนบ้างล่ะเนอะ
-
แผนเดาได้เยี่ยมมาก o13
-
รู้ดีนะเพื่อนแผน แล้วจะไม่ทำมั้งเหรอ ฮ่าๆๆ
+1 to นุ่นน๊า....คะแนนที่ 200พอดี ^_______^
-
แล้วแผนละ
จะพานุ่นไปทำไรอะ
-
อ๊ายยยยยยยย พี่อากาศแกจะพาตัวป่วนไปทำตามแผนที่เคยบอกไว้เหรอ
ตอนแรกนึกไม่ถึง นึกว่าไปตัดผมจริงๆซะอีก
-
รู้สึกว่า .. ตอนนี้ นุ่นกะแผนบทจะเด่นกว่า พี่ฟ้า กะ ตัวป่วนซะแล้วว
-
:z2: :z2: :z2:
มาเต้นเฉยๆ อ่านไม่ไหว :oak:
เลยเข้ามาเต้นอย่างเดียว
:laugh: :laugh:
-
เดาไม่ออกเลยอะว่าพี่ฟ้าพาหนูป่วนไปทำอะไร กร้ากก
-
จองโรงแรมอะไรไว้อ่ะ จะแอบไปตั้งกล้อง ฮ่าๆๆๆ :laugh:
-
+1 ให้คุณนุ่นค่ะ
มาคอยลุ้นว่าพี่ฟ้าจะพาน้องป่วนไปไหน
:L1:
-
แผนนี่เข้าใจผู้ชายด้วยกัน มองหน้ารู้ความคิดเลยนะนั่น แผนนี่คงจะเป็นโรคกลัวเมียในไม่ช้า
-
หุหุ...เข้าเมือง
ตัดผม....
กรี๊ดดดดดดดดด อยากดูตอนเขาตัดผมอะค่ะคุณนุ่น.... :กอด1:
-
วางแผนอะไรกัน หลอกตัวป่วนเรอะ555
-
พี่ฟ้าจะพาตัวป่วนไปตัดผมที่ไหน ตามไปดูด้วย 5555
-
เค้าไปตัดผมกันแหล่ะ :-[ แล้วอาจจะแถมชาร์จพลังให้นู๋ป่วนด้วยใช่มั้ยพี่ฟ้า.... ^///^
แผนกันนุ่นก็น่ารักอ่ะ...จ๊ะๆจ๋าๆ ก็หวานไม่แพ้คู่นู้นหรอก นี่ขนาดยังไม่เปิดตัวนะ คิกคิก
-
แผนรู้ดีสุดๆ ไปนั่งในใจพี่ฟ้าตอนไหนเนี่ย
-
:-[
น่ารัก คงเส้นคงวา
ขอบคุณคนเขียนค่ะ :L2:
-
แผนรู้ได้ไงอ่ะ น่าสงสัย :z2: อิอิ
-
จองโรงแรมอะไรไว้อ่ะ จะแอบไปตั้งกล้อง ฮ่าๆๆๆ :laugh:
ระวังบุคคลอันตราย ผู้นิยมคลิป ตัวพ่อ ถ้าเบียร์ตั้งกล้องแอบถ่ายได้
งานนี้จะดังทะลุฟ้ากว่ารูปถ่ายในล็อคเกอร์เค้กอีกนะคะ 5555555555555555555555555
-
ไปตัดผมที่ไหนอ้ะไปด้วยได้ป่าว55555
-
:m32: ตามไปสังเกตการณ์ว่าพี่อากาศพาตัวป่วนไปตัดผมร้านไหนน๊า
+1 ให้ค๊าบๆๆ o13
-
พี่นุ่นขา ทันแล้วววววววววววววววววววววววววววววววว :a2: :a2: :a2:
หวานมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อ่านรวดเดียวดองน้ำตาลจนกลายเป็นแช่อิ่มไปแล้ว
ไปแกะสะเก็ดน้ำตาลก่อนดีกว่า
ว่าแต่ตัดผม+ชาร์ตพลัง :z1: ไม่อยากจะจิ้นเล้ยยยยย
-
ต้องติดตามกันต่อไป ว่าจะแค่ ตัดผม
หรือ จะอะไร มากกว่านั้น
555
-
น่ารักจัง ชอบนุ่นมากกกกกก :กอด1: :กอด1:
-
:กอด1: :กอด1: ขออนุญาตกอดตัวป่วนหน่อยนะพี่ฟ้า
คิดถึงจังไม่ได้มาอ่านนาน แต่ถึงไม่ได้เข้ามาอ่านนาน
ดีกรีความหวานของสองคนนี้ก็ไม่มีลดลงเลย มีแต่จะเพิ่มขึ้น
ให้คนอ่านอิจฉาตาร้อนกันเป็นแถว ๆ เลยทีเดียว
ทุกคนในครอบครัวของตัวป่วนน่ารักมาก ๆ เลย
ไม่แปลกใจเลยที่ตัวป่วนน่ารักขนาดนี้ พี่ฟ้าเลยไปไหนไม่รอดเลย
มารอลุ้นตอนต่อไปด้วยว่าพี่ฟ้าจะพาตัวป่วนไปไหน ๕๕๕
เป็นกำลังใจให้นุ่นค่ะ :L2: :L2: :L2:
-
ดองไว้ซะเยอะ ตามอ่านทีก็หอบกันเลยทีเดียว :try2:
หอบเสร็จ ก็ความดันขึ้น แบบหวานเกิน หัวใจปรับอัตราการไหลเวียนเลือดไม่ทัน :o8:
จะว่าไปผมเบียร์ก็ยาวมากแล้วนะ แอบไปตัดผมกับตัวป่วนและพี่ฟ้าด้วยคนได้มะอ่าา :impress2:
:m7: ย่องกลับไปตรวจการบ้านนักเรียนต่อ นั่นก็ดองเหมือนกัน กร๊ากกกกก
ขอบคุณค่ะพี่นุ่น :L2:
-
เพื่อนแผนนี่พึ่งพาได้จริงๆ สบตากับพี่ฟ้าแว๊บเดียว ทะลุปรุโปร่งเลย 555+
เค้าเขินนะตัว~~ :impress2:
^_________^
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ไปตัดผม หรือว่าไปทำอะไรพี่ฟ้า
-
ตัดผมนี่ใช้เวลานานมั้ยคับ ><
-
WoWWW
หวานๆๆ
-
อ่านมากไม่ไหววันละนิดจะได้กินข้าวได้
แต่ไอ้ที่นุ่นไม่รู้ว่าแผนจีบเนี่ย
มันตัวจริงของคนเขียนเลยนะนี่
-
o13 แผนเก่งอ่ะ น่าไปเป็นนักสืบนะเนี่ย
ประหนึ่งว่าเข้าไปอยู่ในใจพี่ฟ้าเลยทีเดียว
อ่านตอนนี้แล้วหิวววววววววววว
อยากกินมะม่วงน้ำปลาหวานจัง
-
อ่านไม่ไหววันนี้
คนอ่านทุกคนอย่าลืมไปเช็คเบาหวานนะครับ
อ่านเรื่องนี้ติดกันหลายๆตอนเบาหวานอาจเกิดกับคุณได้ :laugh: :laugh: :laugh:
-
พี่ฟ้าพาน้องเขาไปตัดผมสักกี่รอบ เฮ้ย กี่ชั่วโมง ดีละ :z1:
-
จองโรงแรมอะไรไว้อ่ะ จะแอบไปตั้งกล้อง ฮ่าๆๆๆ :laugh:
ระวังบุคคลอันตราย ผู้นิยมคลิป ตัวพ่อ ถ้าเบียร์ตั้งกล้องแอบถ่ายได้
งานนี้จะดังทะลุฟ้ากว่ารูปถ่ายในล็อคเกอร์เค้กอีกนะคะ 5555555555555555555555555
ไปตั้งกล้องไว้ที่โรงแรม คุ้มสุพรรณ และ บ้านไทย รีสอร์ท 2 ที่อ่า
พร้อมแล้วๆ
มาต่อได้เลย ฮ่าๆๆๆ :laugh:
-
รีบๆ มาเลย ส่วนเรื่องเบียร์ เดี๋ยวอีป้าแก่ๆ
จะจัดการมอมเหล้าให้
รับรองมันเมาก่อนได้ถ่ายทำแน่ๆ 555
-
ผู้ชายเลิศ ๆ แบบพี่ฟ้าเนี่ยหาได้แถวไหนค่ะ เค้าจะได้ไปหามาไว้ข้างกายมั่ง :m17:
-
^
^
^
ผู้ชายแบบพี่ฟ้ามีแค่ในเรื่องเท่านั้นอ่าครับ ฮาๆๆๆ
-
มารความสุขในจิตนาการของคนอื่นไปเปลาไอ้เด็กน้อย
ใครจะคิด จะอยากได้ ก็ปล่อยเขาไปดิ ทำแบบนี้ เค้าเรียกเด็กขี้อิจฉารู้ไหม
5555555555555555555555555
-
^
^^
^^^
ก็เค้าถามหาพี่ฟ้า กับป้านุ่นตั้งนานแล้วนะ ป้านุ่นบอกเค้าแบบนี้อ่ะ
-
:m3:
-
:mc4:ให้คะแนนคุณแผนเต็ม ๆ เลย รู้ใจพี่ฟ้าจริง ๆ
-
:L2:
เย้!! ตามอ่านทันแล้ว
ตัวป่วนน่ารักมากๆ เลย ยิ่งอ่านก็ยิ่งติดใจในความน่ารัก
ส่วนพี่ฟ้า ในชีวิตจริงมีอย่างนี้สักคนก็ดีสิเนอะ
สุดท้ายกลอนในเรื่องนี้ก็เพราะมากๆ เลย ภาษาก็สวยมากๆ ชอบบบบบบบบบบบบ...
-
ขอทดลองนิดนึงนะคะ
แบบว่าตอนนี้ตอนต่อไปมาได้เกือบหกหน้าเอสี่แล้ว ถ้าวันนี้ไม่ทันคงได้ภายในพรุ่งนี้ อิอิ
อิ๊ตาลี กลับบ้านไปหาลูกและภรรยาแล้ว โบกมือลาหยอยๆ ^^
.......................
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/Soko-ni-Suwaruna-ch-1-01.jpg)
ว่าแต่ ทุกท่านว่าไงบ้างคะ อิมเมจแบบนี้ เหมือนตัวป่วนกับพี่อากาศแกรึเปล่า?
ขอบคุณดาด้าที่ช่วยพี่หาภาพและสอนวิธีแปะนะคะ จุ๊บๆๆๆๆ
-
พี่่ฟ้าเท่ห์โครตอ่ะ
หุหุ หนูป่วนต้องแบ๊ว กว่านี้ป่าวว
-
ชอบๆๆๆ น่ารักดีป้านุ่น
-
เริ่ดอะนุ่น....ชอบ...
-
แต่รูปนี้มันก็ทำให้จิ้นได้อารมณ์เยอะนะ....หมายถึงแบบว่าหวานๆๆหวีทๆๆอ่ะ :o8:
-
ชอบบบบบบบบบบบบบบบ :m3:
-
น่ารักอ่ะ แพ้รูปแบบนี้งี๊ดดดดดดดดดด
เลือกปล้ามมะถูกเลย พี่ฟ้า หรือน้องป่วน เอิ๊ก :z1:
เห็นแล้วคิดถึง โรแมนติก้า แอร๊ยยยย
+1 คะ
-
น่าร๊ากกกก :o8:
ปล.อยากเห็นทรงผมใหม่ตัวป่วนจัง :-[
-
^
^
^
กึ๋ยๆๆ จะได้ไปตัดเร้อ???
อั๊ยยั้ยยยยยยยยยยย พูดอะไรออกไป แว้กกกกกกกกกกกกกก
-
เข้ามา(แอบ)กรี๊ดดดดดด :m1:
:กอด1:
-
เมื่อคืนนอนอ่านผ่านมือถือ มันไม่เห็นรูป
วันนี้ เลยมาแอบดูรูปด้วยคน (นายไม่อยู่ อีหนูร่าเริง 555)
เป็นใครๆ ก็ชอบเนอะ +1 จัดไป เดี๋ยวตามไปแอบดูเด็กขี้อิจฉาเมื่อวานก่อน 555
-
โห แบบที่คิดไว้เลย พี่ฟ้าเท่ห์ที่สุด ป่วนก็น่ารักดีค่ะ แต่ที่คิดไว้จะแบ๊วกว่านี้นี๊ดดส์นึง
-
อ๊าาาาา~ นุ้งพาร์เคยอ่านเรื่องนี้ค่ะพี่นุ่น คิคิ >.<
ดันจิ้นนุ้งป่วนตัวเล็กบอบบางกว่านี้ไปนิด แต่ก็ใกล้เคียง ขอบคุณนะคะได้อิมเมจไปช่วยจิ้นเพิ่มแล้วค่ะ ^^
-
คริคริ เสร็จแล้วค่ะ เอาตอนต่อไปมาส่งแล้วนะคะ
เขียนนานมากอีกตามเคย ก็นะ.....บทแบบนี้มันเขียนยากนี่นา :o8:
มาอ่านกันเลยค่ะ ขอบคุณทุกๆคอมเมนท์ และขอบคุณทุกๆคลิกที่เข้ามาอ่านนะคะ :กอด1:
ไม่พูดมากดีกว่า เขิน.....กร้ากกกกกกกกกกกส์
.......................
.......................
ตอนที่๔๕ ก็คิดถึง....
“พี่ฟ้า เลี้ยวผิดแล้ว เข้าเมืองมันทางโน้น”
“....................”
เงียบ.....ไม่มีเสียงตอบจากปากของพี่อากาศที่ตอนนี้กลายร่างเป็นจอมเจ้าเล่ห์ไปแล้ว นอกจากสีหน้าระรื่นอารมณ์ดีจนเกินเหตุ
แถมยังเพิ่มระดับความกวนอารมณ์ด้วยการฮัมเพลงหงุงหงิงในคออีกต่างหาก
“พี่ฟ้า?”
“ลักพาตัวคุณแฟนออกมาได้ตามแผนแล้ว ข้ออ้างก็ไม่ต้องคิดเองด้วยสิ หึๆๆ”
“นี่......นี่หมายความว่า....”
โถ......ตัวป่วนเอ๊ย น่าจะชินได้แล้วนะกับความเจ้าเล่ห์และเป็นจอมวางแผนของพี่อากาศแกน่ะ
ดูตาซินั่น เบิกโตได้กว่านี้อีกมั้ย แล้วไอ้อาการจะยิ้มก็ไม่ใช่จะบึ้งก็ไม่เชิงนั่นมันอะไร
พี่อากาศตัวโตเหลือบตามองหน้าไอ้หนูป่วนมันแวบหนึ่ง ก่อนจะตอบรับไป
“ก็อย่างที่คิดนั่นแหละครับ ดีใจจัง คุณแฟนของพี่ทั้งน่ารักทั้งเข้าอกเข้าใจ ไม่ต้องมาอธิบายอะไรให้มากความ อย่างนี้รักตายเลย”
น้ำเสียงเรียบๆเรื่อยๆนั่นพูดเรื่องแบบนี้ได้อย่างกับเป็นเรื่องดินฟ้าอากาศ ไอ้หนูป่วนมันเลยหมั่นไส้ หมั่นไส้มากด้วย
ตัวป่วนมันตวัดสายตามองไปที่สีหน้าระรื่นกับดวงตาวะวับของคุณแฟนตัวโตที่ทำหน้าที่ขับรถไปแถมอารมณ์ดีจนฮัมเพลงหงุงหงิงในคอไป
แล้วเลยสะบัดหน้าพรืดหันออกไปมองนอกหน้าต่าง
“จะกลับบ้าน”
“ฮะ? ตัวป่วนว่าไงนะครับ?”
“ผมบอกว่าจะกลับบ้าน จะเลี้ยวรถกลับดีๆหรือว่าจะต้องให้รู้สึกแย่มากกว่านี้”
ไม่ใช่แค่เสียงแข็งๆ แต่หน้ามันก็หันออกไปทางกระจกด้านข้างไม่ยอมมองมาทางคนขับเลยสักนิด
“โกรธที่พี่หลอกเหรอครับ? พี่ฟ้าขอโทษนะ ก็พี่คิดถึงตัวป่วน อยากกอดอยากจูบ อยากทำอะไรๆอีกตั้งมากมาย แต่อยู่บ้านทำไม่ได้สักอย่างนี่นา”
“...........................”
“ไหนบอกจะยอมตามใจพี่ไงครับ พี่ไม่ง้อแล้วนะ เห็นอย่างนี้พี่ฟ้าก็น้อยใจเป็นนะ”
เอาแล้วไง เสียงอ่อนๆอ่อยๆเมื่อกี้นี้เริ่มจะไม่อ่อนเสียแล้ว แถมยังบอกกันโต้งๆเลยด้วยว่าคราวนี้จะไม่ยอมง้อ
ไอ้หนูป่วนที่กะจะแกล้งคนแก่อีกสักครั้งเลยหมดสนุก หันกลับมาหาคนตัวโตแต่ใจน้อยที่หักรถเข้าจอดแอบข้างทางมันดื้อๆ
แล้วก้มหน้ามองมือตัวเอง ที่ประสานกันอยู่บนตัก แสดงท่าว่ากำลังน้อยใจจนคนมองใจอ่อน
ก็นะ ไอ้หนูป่วนมันกะจะแกล้งคนแก่เล่นตั้งแต่แรก ไม่ได้โกรธจริงจังอะไรสักหน่อย ก็แค่....หมั่นไส้ไอ้อาการลั้ลลาออกนอกหน้าของคุณแฟนก็เท่านั้นเอง
“โอ๋ๆๆ พี่ฟ้าคนดี หัวก็ไม่ล้านสักหน่อย ทำไมใจน้อยอย่างนี้ล่ะ.....”
แน่ะ ทำเงียบ จะยิ้มก็ยิ้มออกมาเลยน่าพี่อากาศ ปั้นหน้านิ่งต่อไปก็ไม่ช่วยอะไรหรอกนะ เมื่อยแก้มเปล่าๆ
“......ก็พี่คิดถึง......”
ก้มหน้าซ่อนยิ้ม แล้วคิดเหรอพี่อากาศว่าไอ้หนูป่วนมันจะไม่รู้ทัน
แล้วดูสิ ดูตัวป่วนมันทำมันปลดเข็มขัดนิรภัยของตัวเองแล้วเลื้อยข้ามฝั่งไปวางศีรษะลงกับตักของคนขับรถ
แถมพอเห็นท่าคนขับรถจะเงยหน้าหนีมันยังเอื้อมมือทั้งสองข้างขึ้นโอบไว้รอบคอไม่ยอมให้ขยับหนีอีก
“ฮึๆๆยิ้มแล้วนี่นา ยิ้มแล้วจริงๆด้วย แกล้งทำงอนเรียกร้องความเห็นใจงั้นสิ?”
“เฮ้อ.....ถูกจับได้ซะแล้ว”
พี่อากาศไม่ฝืนตัวเองไว้ต่อไปแล้ว ถนนข้ามอำเภอสองข้างทางมีแต่ต้นไม้รกๆครึ้มๆ ไม่ต้องกังวลถึงสายตาคนรอบข้างแบบนี้
พี่แกเลยจัดการก้มลงไปแตะปากลงกับปากแดงๆที่เผยอยิ้มล้อเลียนนั่นแรงๆเสียหนึ่งครั้ง
“อืม.....ครั้งนี้ออกเสมอ.....”
“หมายความว่าไงครับ?”
“ก็ พี่ฟ้าแกล้งน้อยใจ ผมก็แกล้งไม่พอใจไง”
นั่นไง คนแกล้งไม่พอใจเลยได้รางวัลเป็นการจูบแบบดูดวิญญาณอีกหนึ่งครั้ง
พี่อากาศแกเล่นก้มหน้าลงประกบปาก แล้วทำเหมือนจะสูบลมออกจากปอดตัวป่วนมันจนหมด
จนไอ้ตัวเล็กมันจิกเล็บลงกับหลังคอนั่นแหละ พี่อากาศถึงยอมปล่อยให้ปากแดงๆนั่นเป็นอิสระ
ไอ้หนูป่วนอ้าปากสูดอากาศที่อยู่ในสถานะก๊าซไม่ใช่อากาศตัวโตๆจับต้องได้ตรงหน้าเข้าไปเฮือกใหญ่
แล้วใช้เวลาตั้งสติอีกสามวินาทีก่อนจะปล่อยคำพูดออกจากปากได้
“ไม่เจอกันแค่ไม่กี่วัน เพิ่งจะรู้ว่าเดี๋ยวนี้แฟนผมกินลมเป็นอาหาร.....”
“ใครบอกว่ากินลม เมื่อกี้พี่สูบวิญญาณตัวป่วนตะหาก”
“เหรอ....งั้นป่วนก็ไม่มีแรงแล้วสิ ทำไงดีล่ะ ลุกไม่ไหว คงต้องนอนอยู่อย่างนี้แล้วล่ะ.....”
ไม่ใช่แค่พูด แต่ไอ้หนูป่วนมันทำท่าไร้เรี่ยวแรงได้เหมือนจริงจนน่าขัน มือที่โอบอยู่รอบคอพี่อากาศถูกปล่อยทิ้งลงตามแรงโน้มถ่วงของโลก
น้ำหนักตัวที่ตอนแรกเกร็งหน้าท้องไว้ไม่ทับลงกับตักคนขับรถเต็มๆก็ไม่มีการยั้งอีกต่อไปแล้ว แถมยังหลับตาแน่นิ่งไปเลยอีกต่างหาก
“หึๆๆ”
หัวเราะกับท่าทางของคุณแฟนตัวเล็กได้หน่อยพี่อากาศก็จัดการก้มหน้าลงไปอีกครั้ง คราวนี้เลยทำการถ่ายวิญญาณคืนให้เจ้าของร่างเสียเต็มที่
เริ่มด้วยการแตะจูบลงไปเบาๆซ้ำๆจนไอ้ตัวที่นอนหนุนตักมันเผยอริมฝีปากออกจากกัน
แล้วค่อยสอดลิ้นเข้าไปทักทายกับลิ้นของมันอีกนิด พอไอ้หนูป่วนมันเริ่มเคลิ้มตามปล่อยให้เสียงครางเบาๆเล็ดลอดออกมา
พี่อากาศก็จัดการเลื่อนมืออีกข้างที่ไม่ได้ประคองแก้มตัวป่วนมันอยู่มาบีบเข้าที่ปลายจมูกไอ้ตัวขี้แกล้งซะ
“อื้อ!?”
ตกใจเลยสิ เปลือกตาที่หลับพริ้มถึงได้เบิกกว้างขึ้นทันทีแบบนั้น แต่ก่อนที่มันจะได้โวยวายเพราะขาดอากาศ
พี่อากาศตัวโตก็จัดการป้อนอากาศเข้าไปทางปากของไอ้หนูป่วนมันแทน
ป้อนอากาศให้เสร็จพอจะผละออก ก็ถูกไอ้ตัวดีรั้งไว้ด้วยการยกตัวตามขึ้นมาแล้วตาของมันก็จ้องเป๋งอยู่ที่ริมฝีปากพี่เขาแทน
พี่อากาศแกเห็นสายตาแบบนั้นก็รู้ทันทีว่าคุณแฟนตัวเล็กยังไม่อิ่มจูบ ก็เลยตามใจ
ดันตัวมันให้กลับไปอยู่บนเบาะคนนั่งเหมือนเดิมแล้วตัวเองก็โน้มตัวตามไปมือหนึ่งประคองที่ท้ายทอย อีกมือเอื้อมไปดันปุ่มที่ใช้ปรับเบาะให้เอนลงไปอีก
จูบไปจูบมามือใหญ่ๆก็เริ่มเลื้อยลูบไล้ไปตามแผ่นอกของไอ้ตัวเล็กๆบางๆนั่น อีกมือก็จัดการละจากท้ายทอยเลื่อนลงไปเลิกเสื้อยืดเนื้อนุ่มขึ้น
ก่อนจะสอดแทรกเข้าไปลูบไล้ผิวเนื้อเนียนๆโดยตรง
“อา.......พี่ฟ้า อื้ม....”
“หืม?”
“พอ พอก่อน......อะ อา.....”
เมื่อปากเป็นอิสระ ไอ้หนูป่วนมันก็เริ่มรู้ตัวว่าไม่ควรไปกวนอารมณ์เสือหิว ก็ตอนนี้พี่ฟ้าของมันไม่ยอมละทั้งปากทั้งลิ้นออกจากตัวมันเลย
ทั้งดูดทั้งเลียระเรื่อยไปตามซอกคอ
ฝ่ามือที่เมื่อแรกยังเย็นด้วยละไอแอร์ในรถก็กลับกลายเป็นฝ่ามืออุ่นจัดที่พุ่งเข้าใส่เป้าหมายทั้งด้านบนด้านล่าง
ไอ้หนูป่วนมันก็รู้ตัวว่าถ้าปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไป คงไม่ต้องไปถึงไหนกันแล้ว คงได้จบลงบนรถทั้งอย่างนี้แน่ๆ
แต่จะถดตัวถอยหนีก็ไม่มีที่ให้ถอย ขยับถอยฝังตัวลงกับเบาะรถไปก็ไม่ได้เพิ่มความลำบากในการรุกรานเนื้อตัวของมันจากพี่อากาศขึ้นเลยสักนิด
“พี่....ฟ้า........หยุดก่อน อืม....”
“พี่ไม่อยากหยุดนี่นา หอมจังเลย......จะตรงไหนก็หอมไปหมด พี่อยากหอมตัวป่วนทั้งตัวเลยนะครับ”
ดูสิ พี่อากาศแกหยุดที่ไหน ปากพูดก็จริง แต่ไปกระซิบอยู่ตรงริมหู คางสากๆนั่นก็ขยับถูไถอยู่ตรงลาดไหล่ของตัวป่วนมัน
ตัวป่วนมันรวบรวมสติ สูดลมหายใจเข้ายาวๆผ่อนคลายอาการหอบ แล้วยกมือที่เป็นอิสระแต่กลับไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาปิดปากคุณแฟนตัวโตเอาไว้
“งั้น.....พอก่อน นะพี่ฟ้า”
“ไออ๊ายยยยยยย”
พี่อากาศหลับตาปี๋ลงแวบหนึ่ง แล้วพอลืมตาขึ้นมาอีกครั้งเจ้าแววตาที่เมื่อกี้ยังปกคลุมไปด้วยอารมณ์พิศวาสก็เลือนไปเกือบหมดแล้ว
ตัวป่วนมันเห็นอย่างนั้นก็ค่อยยิ้มออก ยิ้มเขินๆอายๆของมันไปตามเรื่องแหละ
ก็รู้ตัวนี่ว่าเมื่อกี้เป็นฝ่ายไปกระตุ้นต่อมหื่นของคุณแฟนก่อน พี่อากาศแกดีแค่ไหนแล้วที่หยุดตัวเองได้ทุกครั้งที่มันขอร้อง
“ง่า......ผมไม่ได้ใจร้ายสักหน่อย”
ตัวป่วนมันจัดการปล่อยมือที่ปิดปากคุณแฟนออก แล้วออกแรงดันให้คนที่โน้มมาคร่อมไว้แทบจะทั้งตัวกลับไปประจำที่ตำแหน่งเดิมอีกครั้ง
“ไม่ร้ายได้ยังไง อย่างนี้แหละเขาเรียกหลอกให้อยากแล้วจากไป คนทำแบบนี้ได้....ใจร้ายทุกคน”
“ก็ ก็เห็นบอกว่าอยากหอมทั้งตัวไม่ใช่เหรอ..... แล้ว....แล้ว ในรถมันก็แคบจะตาย.....แล้ว.....”
“แล้ว?”
“ก็ แคบๆอย่างนี้ จะหอมทั้งตัวได้ยังไง.....”
พูดเองก็เขินเองนะนั่น ขนาดอยู่ในรถมีฟิล์มกันแสงขนาดนี้ยังเห็นเลยว่าหน้าไอ้ตัวคนพูดมันแดงไปถึงหู
จากที่แดงเพราะกิจกรรมเมื่อครู่ ตอนนี้พอหยุดกิจกรรมไว้ได้
แทนที่หัวใจจะได้พัก กลับจะต้องมาเหนื่อยต่อเนื่องเพราะบทสนทนาหัวข้อแคบไม่แคบนี่อีก
ว่าแล้วก็นะ เขินทั้งทีก็เขินให้มันสุดๆไปเลยแล้วกัน ไอ้หนูป่วนจัดการคว้าข้อมือซ้ายคนขับรถที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ข้างๆมาพลิกดูเวลาแก้เขิน
นาฬิกาดิจิตอลที่หน้ารถมีก็ลืมไป เพราะความเขินมันบังตา มัวแต่ก้มหน้างุดๆไม่กล้ามองไปที่อื่น เพราะกลัวจะต้องสบตากับคุณแฟน
“จะสิบโมงแล้ว บอกแผนให้บอกแม่จะกลับก่อนพ่อถึงบ้านไม่ใช่เหรอ.....มีเวลาเหลืออีกหกชั่วโมง จะไปไหนก็ไปสิ”
“หึๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ”
พี่อากาศทนเฉยกับความน่ารักของคุณแฟนไม่ไหว ก็เอามือข้างที่ตัวป่วนมันเพิ่งวางคืนมาให้บนหน้าตักนั่นแหละ คว้ามือไอ้ตัวเล็กมันได้ก็จับมาจูบหนักๆลงไปที่กลางฝ่ามือ
อยากจะมองหน้าสบตาให้หวานซึ้งบ้างก็รู้ว่าไอ้ตัวเล็กที่ก้มหน้างุดๆอยู่มันอายจนเข้าโหมดเป็นใบ้ไปอีกแล้ว
เลยจับมือน้อยๆชื้นเหงื่อนั่นวางบนเกียร์แล้วตัวเองก็กุมทับไว้อีกชั้น ปลดเบรกแล้วเคลื่อนรถต่อไปทันที
.........................................
.........................................
พี่อากาศน่ะ แกเตรียมพร้อมวางแผนหลอกล่อไอ้หนูป่วนมันออกจากบ้านจริงๆนะ แกเล่นขับรถย้อนไปตามทางที่มาจากกรุงเทพ ออกจากอำเภอที่บ้านพ่อกับแม่ตั้งอยู่มาเกือบๆยี่สิบนาที แกก็เลี้ยวรถกลับ แล้วอีกแค่สองร้อยเมตรก็เห็นป้ายข้างทางเป็นลูกศรใหญ่เบ้อเริ่มบอกทางไปไร่ลุงอินรีสอร์ท
“พี่รู้หรอกว่าพ่อกับแม่ตัวป่วนกว้างขวางแค่ไหน ดีไม่ดีเราเข้าไปโรงแรมใหญ่ๆจะมีคนโทรรายงานพ่อตาพี่ ว่าเห็นลูกชายถูกลุงที่ไหนไม่รู้ล่อลวงมาเข้าโรงแรม”
“รอบคอบจริงนะ เรื่องแบบเนี้ย”
“ขอบคุณสำหรับคำชมครับ หึๆๆๆ”
“แล้วถ้าเจ้าของไร่ลุงอินรู้จักพ่อล่ะ พี่ฟ้าจะทำไง?”
“ไม่เห็นจะยาก พี่ฟ้าก็จะทำหน้าง่วง แล้วแกล้งบ่นพอให้พนักงานเขาได้ยิน ว่า เฮ้อ....พี่เหนื่อยจังเลย ขับรถมาตั้งแต่ชุมพรรวดเดียว ตาจะปิดแล้ว ยังไงขอนอนก่อนนะ ไม่งั้นพาตัวป่วนไปไม่ถึงบ้านแน่ๆ”
“เจ้าเล่ห์แสนกล แถมยังเจ้ามารยาอีก ฮ่าๆๆๆ”
“โห......ขับรวดเดียวมาจากชุมพรเลยหรือคะ ดีแล้วค่ะที่แวะพักก่อน”
“ขอบ้านหลังที่เตียงใหญ่ๆนะครับ ผมนอนดิ้น แล้วยิ่งอดนอนมาอย่างนี้ด้วย หลับลึกแล้วเดี๋ยวดิ้นตกเตียงเจ็บตัวอีก”
“งั้นคงต้องเปิดบ้านเตียงคู่ให้ แล้วน้องชายล่ะคะ? จะสะดวกรึเปล่า?”
“ตัวเล็กนี่ไม่ต้องห่วงครับ คงจะนั่งดูหนังรอผมตื่นแหละ หลับมาเกือบจะตลอดทางอยู่แล้ว”
“งั้นตามมาทางนี้เลยค่ะ สัมภาระไม่ต้องเอาลงเนอะ เพราะกะนอนพักแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็จะไปต่อใช่มั้ยคะ?”
“ครับ ตื่นเดียวก็พอ แต่คิดราคาแบบเต็มวันไปเลยนะครับ ไม่ต้องคิดรายชั่วโมง หึๆๆ”
“ไร่เราไม่มีแบบรายชั่วโมงอยู่แล้วล่ะค่ะ แล้วน้องตัวเล็กล่ะคะ หิวมั้ย จะสั่งอาหารอะไรมั้ยคะ?”
ลูกสาวคนโตไร่ลุงอินที่ทำหน้าที่ทั้งพนักงานต้อนรับทั้งผู้จัดการทั่วไป แถมพนักงานบัญชีในคนเดียวที่เดินนำไปตามทางที่ปูด้วยหินขัดเหลียวหน้ากลับมาถาม
ทันได้เห็นท่าทางแปลกๆของสองคนข้างหลังที่เหมือนคนตัวโตจะถูกทำร้ายร่างกายด้วยวิธีอะไรสักอย่างจากคนตัวเล็กจนต้องงอตัวพร้อมสูดปากแบบไร้เสียง
แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร คิดแต่ว่า พี่น้องคู่นี้หน้าไม่เหมือนกันก็จริง แต่สนิทกัน เล่นกันน่ารักน่าเอ็นดู
“เอ่อ.....ไม่ครับ พี่มีน้ำเปล่าอยู่ในบ้านแล้วใช่มั้ยครับ?”
“ค่ะ มีน้ำเปล่าอยู่ในตู้เย็นสองขวดนะคะ อ้ะ....นี่ค่ะบ้านหลังนี้แหละ”
เดินนำไปถึงเรือนปีกไม้หลังเล็กกะทัดรัดยกพื้นขึ้นไปด้วยความสูงบันไดสามขั้น ก็จัดการส่งกุญแจให้กับคนที่บอกว่าเป็นพี่ทันที
“พักผ่อนให้สบายนะคะ น้องตัวเล็ก ถ้าต้องการอะไรใช้โทรศัพท์ในบ้านกดศูนย์เรียกได้ตลอดเวลาเลยนะคะ”
“ขอบคุณครับ”
ตัวป่วนมันส่งยิ้มให้พี่สาวใจดีไปหนึ่งครั้ง แล้วถึงค่อยๆก้าวตามคนตัวโตที่ทำท่าปิดปากหาวแล้วก้าวพรวดๆแค่สองก้าวเข้าไปในบ้านเรียบร้อย
พอล่วงผ่านประตูเข้าไปเท่านั้นแหละคนที่เข้ามารออยู่ก่อนก็จัดการดันประตูปิดแล้วกดล็อคทันที
“อ๊ะ!!”
ไม่ปล่อยให้ตั้งตัว พี่อากาศก็จัดการจับไอ้ตัวบางๆนั่นพาดบ่าพาเดินเข้าไปลึกถึงส่วนของห้องนอนทันที
มือก็ฟาดไม่เบานักลงไปบนสะโพกงอนๆที่ขยับล่อตาอยู่ตามจังหวะก้าวเดินของพี่แกเอง
“อ๊อยยยย เจ็บนะ ตีทำไมอ้ะ?”
จัดการวางไอ้หนูป่วนลงกับเตียงนุ่มๆที่มีผ้าปูที่นอนสีชมพูอ่อนสะอาดตาได้พี่แกก็เริ่มถอดเสื้อผ้าทั้งท่อนบนท่อนล่างของตัวเองออกทันที
“ก็เมื่อกี้ตัวป่วนหยิกพุงพี่ก่อนนี่ พี่ตีก้นเบาๆเอง จะได้หายกันไง?”
“เบาที่ไหน มือพี่ฟ้าใหญ่เบ้อเริ่ม แถมยังมือหนักอีก แดงแหงๆ”
ปากก็บ่นไป แล้วไหงมือแกถึงเริ่มปลดเสื้อผ้าตัวเองแบบนั้นล่ะไอ้หนูป่วน เอ้า....นั่น หน้าแดงแบบนั้นมันเขินนี่หว่า
เขินจนต้องหันหลังให้พี่เขา แต่มือก็ยังไม่หยุดเนอะ
ดูมันทำ ถอดเสื้อออกเสร็จก็เริ่มลดมือลงปลดกระดุมกางเกงขาสั้นของตัวเองต่ออีกด้วย
“ว้า......ชักช้าไม่ทันใจ มานี่มา พี่ถอดให้เอง”
พี่อากาศจัดการจับไอ้ตัวที่คุกเข่าหันหลังให้อยู่ดึงทั้งชั้นนอกชั้นในลงในคราวเดียว
พอกางเกงทั้งสองชิ้นมาค้างคาอยู่ตรงข้อพับเข่า พี่แกก็จัดการกดไหล่ไอ้ตัวเล็กลงไปอยู่ในท่าคลาน
ให้มันใช้มือทั้งสองข้างพยุงตัวไว้ แล้วจึงดึงกางเกงที่เกะกะขวางทางพรวดเดียวหลุดออกมาจนหมด
“แดงจริงๆด้วย เจ็บมั้ยครับ พี่ขอโทษนะ.....เห็นแล้วมันหมั่นเขี้ยว อดใจไม่ไหวนี่นา”
พี่อากาศแกไม่ถามเฉยๆ แกยังแตะจูบเบาๆลงตรงสะโพกขาวๆที่มีรอยแดงเป็นปื้นนั่นด้วย
อีกมือก็ลูบอ้อมไปด้านหน้าไล้เบาๆสลับหนักไปตามหน้าท้องที่เกร็งไม่เป็นจังหวะตามอารมณ์หวั่นไหวของเจ้าของ แล้วมือซุกซนเลยระเรื่อยลงมาถึงส่วนที่ต่ำกว่า
“อื้อ.......พี่ฟ้า......”
ตัวป่วนมันคงไม่รู้ตัวหรอกว่าท่าทางที่มือไม้สั่นจนต้องฟุบตัวลงกับเตียงปล่อยให้สะโพกขาวๆลอยเด่นแบบนั้น แล้วยังการขยับไปมาหนีมือที่รุกรานนั่น
ยิ่งทำให้คนมองแทบอดใจไว้ไม่ไหว
พี่อากาศยอมห่างจากร่างเล็กๆที่กำลังสั่นไหวไปทั้งตัวเพียงเสี้ยวนาทีเพื่อหยิบเจลจากเป้ที่สะพายติดมาพร้อมเท่านั้น
เมื่อกลับมาอีกครั้งก็เห็นว่าไอ้ตัวเล็กมันทั้งๆที่ยังอยู่ในท่าเดิมแต่พลิกหน้ากลับมามองหา
“อือ......พี่ฟ้า อื้อ.....”
“พี่อยู่นี่.....แยกขาออกอีกนิดนะครับ”
พระโอบน้องประคองนวลจนเกินกลั้น แรงกระสันสวาทหวังไม่อาจฝืน
จึ่งถอนทั้งองคุลีออกกลับคืน แล้วค่อยกลืนเขฬะทั้งกลั้นใจ
สอดประสานแทรกกายรวมเป็นหนึ่ง ค่อยขยับโยกคลึงยิ่งหวั่นไหว
เจ้าน้องน้อยก็สะท้านทุกคราวไป ไม่ทันไรถึงจุดหมายทั้งสองรา
พลิกกายลงกอดนวลไว้แนบอก แล้วจึงยกหัตถ์น้อยแนบนาสา
พร่ำซ้ำซ้ำย้ำว่ารักอีกหลายครา เจ้าเมตตาพี่บ้างเป็นอย่างไร
เจ้าตัวจ้อยสะเทิ้นอายว่าไม่กล้า ซุกพักตราแนบอุระไม่ขานไข
พระแย้มยิ้มพริ้มอยู่ด้วยชอบใจ ลุกขึ้นนั่งทันใดตามใจตน
รั้งกรน้อยค่อยขยับให้ซ้อนตัก น้องประท้วงขอพักก็ไร้ผล
ต้องยอมอ่อนตามใจคนแสนกล เปลี่ยนคำบ่นเป็นคำรักไม่เว้นวาย
..........................
..........................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
แอบมาแปะภาคผนวกคำแปลเล็กน้อยค่ะ กลัวเด็กน้อยไม่เข้าใจจะเสียอรรถรส
องคุลี....นิ้ว(ชี้)
เขฬะ....น้ำลาย
นาสา.....จมูก
อุระ.....อก
กร.....แขน
ปล.กลอนบทนี้ เรทมากๆ เรทมากมาย แว้กกกกกกกกกกกก
-
:z13: จิ้มพี่นุ่นค่ะ
แอร๊ยยย อะไรบนเตียงๆ แปะก่อนดึกๆมาอ่านนะคะ >.<
ดิทๆ*
กรี๊สสสสสสสส~
ถึงจะเป็นกลอนแต่ก็เห็นภาพเลยค่ะ ตัวป่วนเค้าไม่อินโนเซ้นส์แล้วอ๊าา~
:m25:
+1 โลดค่ะพี่นุ่นนนนน อ่านแล้วลื้นลื่น~~~ (ลื่นเลือดคนแถวๆนี้ 5555555)
-
มาเป็นกลอนนะรอบนี้ :impress2:
+1
-
:-[ อ่านแล้วเครียส ไปดีกว่าอะ
-
อ่านไปอ่านไปเขินสะงั้น เพิ่งรู้ว่าชั้นเองก็เขินเป็นกับเขาด้วย 555 (อีป้าแก่ๆยังพอมียางอายกับเขาเหมือนกัน อิๆๆ)
-
กลอนนี้ติดเรท 18+ นะเนี่ย อิอิ แต่งกลอนเก่งมากๆ ค่ะ เห็นภาพตามหมด
-
สองคนนั่นทำอะไรกันค่ะ :o8: แถมมีเวลาตั้ง 6 ชั่วโมง :-[ :m25:
-
ของเค้าดีจิงๆ กี่ตอนๆก็ยิ้มไม่หุบเลยอ่ะ
รักคนแต่งค่ะ :กอด1:
-
ตัวป่วนเอ้ยจะน่ารักไปไหนเนี่ย
มีไม่อิ่มจูบด้วย พี่ฟ้านี่ก็รู้ใจคุณแฟนจริง ๆ เลย
อ่านแล้วเขินแทนตัวป่วน อิอิ
ว่าแต่ไม่ไปตัดผมกันต่อใช่ไหม
ถ้ากลับบ้านแล้วเจอเพื่อนนุ่นแซว เค้าไม่รู้ด้วยนะ กิ้ว ๆ
รอตอนต่อไปคะ
-
ยิ่งอ่านยิ่งเขิลอ่ะ...อ๊ากกกกกกกก...เป็นการอ่านกลอนที่เขิลที่สุดในโลกเลยนะเนี่ย
ยกนิ้วให้คุณนุ่นเลยนะฮะ...แต่งกลอนเก่งมาก ๆ จริง ๆ คือเห็นภาพตามโดยไม่ต้องจินตนาการเลย 5555555555
นี่ไม่ได้แสดงความหื่นของตัวเองออกมานะ...แต่มันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ
โอ๊ยยยยยยยย...ยิ่งอ่านตอนนี้แล้ว เลือดในตัวแทบจะไหลจนหมด...ใครมีเลือดกรุ๊ป Y บริจาค
เค้าขออย่างด่วนเลยนะ...ไม่ไหวจะทนแล้วจริง ๆ...งุงิงุงิ~*
+1 ให้คุณนุ่นนะฮะ...แล้วเค้าจะรอตอนต่อไปนะ XD
-
อร๊ายยยย เขินอ่ะ พอกันทั้งคู่เลยนะ
พี่ฟ้าทำป่วนใจแตกไปแล้ว
-
แบบว่าเอ็นซีร้อยกรอง มันวาบหวิวมากกว่าร้อยแก้วซะอีก :pighaun:
แถมยังเข้ากับช่วงวันสุนทรภู่ซะด้วยเนอะ :laugh:
คิดถึงตัวป่วน ขอกอดแน่นๆหนึ่งที :กอด1:
-
^
^
^
^
จิ้มมมมมมมมมมม จึกๆ
คิดถึงน้องเบียร์เหมือนกันค่ะ
ว่าแต่.....วันสุนทรภู่ น้องเบียร์เป้นคุณครูใจร้ายให้เด็กๆเขียนกลอนเป็นการบ้านรึเปล่าคะ?
ปล.กลอนบทนี้พี่นุ่นเขินมากมาย อั๊ยยั้ยยยยยยยยย
-
บทกลอนนี้วาบหวิวจริงๆ :z1: :z1:
-
ชอบทั้งคำกลอนหวานๆและลงกลอนแบบหื่นๆ :m20:
-
กลอนเรท 18+ ไปเลยตอนนี้
ได้อัตถรสไปอีกแบบ หื่นแบบละมุนละไม
ชอบม๊ากมาก :-[
-
อ่านไปอ่านไปเขินสะงั้น เพิ่งรู้ว่าชั้นเองก็เขินเป็นกับเขาด้วย 555 (อีป้าแก่ๆยังพอมียางอายกับเขาเหมือนกัน อิๆๆ)
ยางหมดอายุแล้วมั๊งป้า แบบว่าเสื่อมสภาพด้วยอ่า :laugh: :laugh:
ถึงพี่ฟ้า เล่นกันในรถเลยเหรอ งืมๆๆ น่าสนุกดี
ว่าแต่ทำไมไม่ไปโรงแรมที่เราตั้งกล้องไว้หว่า
แต่มะเป็นไร ค้าก็มีสำรองอีกอันนะ :m24: หุหุ ตามไปแอบดูแล้ว ฮ่าๆๆๆ
-
โอยยยย กลอนเธอ :pighaun:
-
+1ให้เลยค่ะ เยี่ยมมากๆ o13
-
เพิ่งเคยอ่านกลอนติดเรทแบบนี้ครั้งแรก อึ้งเลยอ่ะ แต่งได้ไง o22
ซุโค่ย มากกกกกกกกกกกกกกกก กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขนาดห่างกันแค่เจ็ดวันเองนะเนี้ย อิอิ
-
ทำอารายก๊านนนนนน แปลแล้วบรรยายยาวๆด่วนนุ่น
+1
-
โอ้ย นับถือการแต่งกลอนอีโรติคของไรท์เตอร์จิงๆอ่ะ
อ่านทีไร จั๊กจี้หัวใจทุกที
เจ้าแผนการจิงๆเลย พี่ฟ้าเนี่ย ตัวป่วนน้อยเสร็จพี่ฟ้าทุกที
-
กลอนบทนี้ท่านได้แต่ใดมา(แต่งเองอยู่แล้ว แม่นบ่) สุดยอด แต่งได้สุดจับใจแล้วครับ :L1: :L1: :L1: :L1:
-
ต๊ายตัวป่วนออนท็อป...-////-
พี่นุ่นขา สกิลการแต่งเรทพี่เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆระวังต่อไปจะกลับมาแต่งปกติไม่ได้นะคะ 55+
-
โอ๊ะ มีต่อรอบสองด้วย 5555
-
อ่านกลอนแล้วก็นั่งหน้าแดงอยู่คนเดียว...
กรี๊ดดดดดดดดดด ตรูท่าจะบ้าไปแล้ว
เขินโพดดดดดดดดดดด :กอด1:
-
:pighaun:กรี็สสสสสสสสสสสส
กลอนนี้100คะแนนเต็มเละคร้า
-
ก่อนจะเขินเตลิดไปกว่านี้ ขอชมรูปก่อนนะคะ
รูปน่ารักมากๆเลยค่ะ ยิ่งพี่ฟ้าเอามือลูบๆเล่นๆหัวตัวป่วนเนี่ย ดูแล้วอบอุ่นดีจัง
แถมพอเอามาจิ้นกับตอนใหม่นี่ อ่านไปเขินไปเลยค่ะ (เขินมากกว่าเดิม x 10) :o8:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
แว้กกกกก อินู๋ป่วนเอ้ยยย....เขินก็เขินแต่ก็ต้องรีบทำเวลาอ่ะเนอะ....ชี้โพรงให้พี่ฟ้าแบบนี้ก็เข้าทางเค้าเลยอ่ะ คึคึ
พี่ฟ้านี่นับวันยิ่งเจ้าเล่ห์ แถมมารยาเยอะนะ...แต่คู่นี้น่ารักอ่ะ :-[ :-[ กลอนบทนี้ก็แบบ..เขินได้อีกตรู :o8:
-
อร้ายส์เอ็นซีมาแบบกลอนอีกแล้ว โอ้มายก๊อด..............
คุณนุ่นทำคนอ่านเลือดตกยางออกอีกแล้ว
พักไปเติมเลือดก่อนนะ แอบเป็นห่วงตัวป่วนน้อยอ่ะ พี่อากาศห่างมานานคงรับศึกหนัก
อร้ายส์.......เจ้คิดอารายออกปายเนี่ย
-
เจ้าเล่ห์
ส่วนอีกคนก็น่าล่อลวง....
อ่านกลอนแล้วเขิลได้อีกกกกกกกกกกกก =/////=
-
พึ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้วันนี้เองจ้ะ อ่านถึงตอนที่ ๗ เองอ่ะ อดใจไม่ไหว ขอเม้นท์ก่อนเถอะ พระเอก (ถูกแน่ๆ ต้องไม่ใช่นายเอกแน่ๆ)
ของเราโรแมนติกเหลือเกิน จีบด้วยกลอนหวานซะ วุ้ย....อ่านกลอนจีบน้องป่วน เราก็อดวาบหวามในใจไม่ได้ ประหนึ่งว่าเป็นน้องป่วนไปซะเอง
:o8: เป็นพระเอกชวนฝัน ชวนเคลิ้มซะจริงๆ
วันนี้พักไว้ก่อนไปธุระกลับมาค่อยเจอกันนะน้องป่วน
-
พี่ฟ้าเจ้าเล่ห์จัง
ส่วนกลอนอ่านแล้ว :-[
-
อ่านมาถึงตอนที่ ๙ นึกว่านายภพจะเฉลยที่มาของชื่อ "ชมพู" ให้ยัยนุ่นฟัง อ่านจนจบตอนก็ไม่เจอ
ถ้าให้เดา ชื่อชมพู น่าจะมาจากคำว่า "ชมพูทวีป" อันหมายถึง "พิภพ" ซึ่งก็คือ ดินแดนแห่งโลกมนุษย์ตามความเชื่อของศาสนาพราหมณ์
-
อ่านจบตอนที่ ๑๓ เนี่ย ไม่เม้นท์ไม่ได้แล้ว เพราะเกิดรักคุณพ่อคุณแม่ของน้องป่วนขึ้นมาทันทีทันใด
สองท่านนี้นับเป็นผู้ที่เข้าใจและรู้เท่าทันโลก แบบนี้แหละค่ะคุณพ่อคุณแม่ ยอมรับกับบางสิ่งที่มันเกิดขึ้นได้ ใจก็ไม่เป็นทุกข์
ดีใจไปกับน้องเค้าทั้งสองด้วยที่มีพ่อแม่เข้าใจแบบนี้อ่ะ
-
ยิ่งอ่านแบบกลอน ยิ่งเขินนะเนี่ย
>////<
-
BEKERY ลาภเลือด
หวานแต่ มัยส์ ใสเวลาเดียวกัน
อะปิ๊ดๆ
-
อ่านต้นเรื่องยังไม่ถึงไหน ได้ข่าวมีรูปเลยเข้ามาดูก่อน เลยอ่านตอนล่าสุดซะ...
:laugh: :m25:
เหอะ ๆๆๆ ชอบกลอน ขอ :z13: นุ่นทะลุเลยแล้วกัน...
บวกไปเลย
-
แอบมาตอบเมนท์ตอนเย้นๆคริคริ เขินนนนนนนนนนนนนน
เอาเป็นเรื่องรูปก่อนแล้วกันนะคะ เห็นมีหลายท่านชอบ ก็ดีใจค่ะ รูปนี่ก็ได้น้องดาด้าช่วยหาแถมสอนแปะอีก (คนเขียนโลว์เทคโนโลจีจริงๆ)
คิดคล้ายๆกับนักอ่านเลยค่ะว่ารูปนี้ตัวป่วนน้อยมันโตกว่าที่คิด แถมยังไม่แบ๊วเท่าตัวมันจริงๆด้วย
แต่ด้วยบรรยากาศ มันแบบว่าใช่เลย ชอบที่ทั้งสองคนอยู่บนโซฟาตัวเดียวกัน พี่ฟ้าอ่านหนังสือ ส่วนไอ้หนูป่วนก็นั่งหน้ายุ่ง อยากเรียกร้องความสนใจแต่ก็ไม่กล้ากวนไปพร้อมๆกัน อิอิ
น้องพาร์ขา เมื่อไหร่ว่างๆวาดมาอีกนะคะ
ปล.ตอนนี้นุ่นก็ไปแง้วๆขอน้องเฟินอีกคน แต่รายนั้นบอกว่าวาดได้แต่หน้า กร้ากกกกกกส์
เอาล่ะมาพูดกันถึงตอนล่าสุดกันดูบ้างนะคะ..... >///////<
คือว่าคนเขียนก็พยายามนึกค่ะว่าคนรักกันไม่ได้เห็นกันเจ็ดวันเนี่ย อาการแสดงจะเป็นประมาณไหน
พี่อากาศแกก็เจ้าเล่ห์เจ้าแผนการมาแต่ต้นอยู่แล้ว แถมยังช่างจัดการให้สถานการณ์ธรรมดาๆกลายเป็นสถานการณ์เป็นใจเข้าข้างตัวเองได้อยู่ตลอดด้วยสิ เรื่องมันเลยออกมาเป็นอย่างนี้......
ตอนแรกก็ลุ้นนะคะว่าจะมีนักอ่านคนไหนมั้ยน้อ อยากให้ไอ้หนูป่วนมันไม่พอใจพี่ฟ้าของมันจริงๆ สรุปว่าเรทติ้งพี่แกดีไม่มีตก เพราะไม่มีเมนท์ไหนมาแนวนั้นเลย
เขียนบทอัศจรรย์คราวนี้ทำการบ้านหนักพอควรค่ะ เพราะไอ้หนูป่วนที่เคยใสซื่อมันต้องอัพเลเวล เพิ่มสกิล เพราะงั้นคนเขียนจะมาง่าวเหมือนคราวแรกก็ไม่ได้เหมือนกัน
ทั้งนี้ทั้งนั้นขอบคุณท่านอาจารย์ที่คนเขียนแวะเวียนถามคำถามมากมายไว้ตรงนี้นะคะ (แต่ไม่ขอเอ่ยนาม เพราะกลัวถูกถีบ กร้ากกกกกกส์)
แต่ถึงจะเก่งขึ้น เพราะอาจารย์พี่ฟ้าแกสอนมาดียังไง ไอ้นิสัยขี้อายประจำตัวมันก็ลบล้างไปไม่ได้อยู่ดี เพราะงั้นมันเลยเป็นอย่างที่เห็นๆนะคะคือตามใจ ต้องการ แต่ก็เขินนนนน :m1:
ขอบคุณคนอ่านทุกท่านทั้งที่ติดตามอยู่เป็นเพื่อนกัน เขินเป็นเพื่อนกันมาตลอด แล้วก็ขอบคุณทุกท่านที่เพิ่งตามมาใหม่ด้วยนะคะ :กอด1:
:z13: จิ้มพี่นุ่นค่ะ
แอร๊ยยย อะไรบนเตียงๆ แปะก่อนดึกๆมาอ่านนะคะ >.<
ดิทๆ*
กรี๊สสสสสสสส~
ถึงจะเป็นกลอนแต่ก็เห็นภาพเลยค่ะ ตัวป่วนเค้าไม่อินโนเซ้นส์แล้วอ๊าา~
:m25:
+1 โลดค่ะพี่นุ่นนนนน อ่านแล้วลื้นลื่น~~~ (ลื่นเลือดคนแถวๆนี้ 5555555)
ง่า......พี่นุ่นก็อัพสกิลเหมือนกันน้า แค่ของพี่นุ่นเป็นสกิลภาคทฤษฎีเท่านั้นเอง คริคริ
มาเป็นกลอนนะรอบนี้ :impress2:
+1
มาเป็นกลอนค่ะ เพราะถ้ามาแบบร้อยแก้วสงสัยได้มาแต่เสียงไม่เห็นภาพเหมือนเดิมแหงๆ กร้ากกกกกกกกกส์
:-[ อ่านแล้วเครียส ไปดีกว่าอะ
เครียดแต่เขิน งุงิ อย่างนี้คนเขียนรับได้ค่ะ ถ้าเครียดอย่างเดียวเมื่อไหร่คนเขียนจะพิจารณาตัวเองทันที หุหุ
อ่านไปอ่านไปเขินสะงั้น เพิ่งรู้ว่าชั้นเองก็เขินเป็นกับเขาด้วย 555 (อีป้าแก่ๆยังพอมียางอายกับเขาเหมือนกัน อิๆๆ)
โฮะๆๆๆๆๆๆ พี่พีนัทก๊อ.....ความเขินมันไม่เข้าใครออกใครค่ะ นุ่นดีใจด้วยนะคะที่หาความเขินเจออีกครั้ง >///////<
กลอนนี้ติดเรท 18+ นะเนี่ย อิอิ แต่งกลอนเก่งมากๆ ค่ะ เห็นภาพตามหมด
ขอบคุณสำหรับคำชมนะคะ แบบว่ารู้อยู่ว่าติดเรท แต่ไม่อยากแปะบนหัวเรื่อง กลัวจะยิ่งเรียกเด็กน้อยเข้ามาอ่าน
เพราะมีเด็กน้อยแถวนี้เคยบอกคนเขียนค่ะ ว่ายิ่งตรงไหนแปะป้ายบอกเรท ยิ่งเป็นการกระตุ้นให้กดเข้าไปดู 5555555
สองคนนั่นทำอะไรกันค่ะ :o8: แถมมีเวลาตั้ง 6 ชั่วโมง :-[ :m25:
อั๊ยยั้ยยยยยยยยยยย คิดอะไรอยู่คะ สองคนเขาก็แค่...บอกรักกันด้วยภาษากายแค่นั้นเอ๊งงงงงงง ยินดีต้อนรับนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและแสดงตนค่ะ
ของเค้าดีจิงๆ กี่ตอนๆก็ยิ้มไม่หุบเลยอ่ะ
รักคนแต่งค่ะ :กอด1:
ขอบคุณมากค่ะ คนแต่งก็รักคนอ่านทุกท่านเลย โดยเฉพาะเมนท์นี้ อ่านแล้วตัวจะลอย คริคริ
ตัวป่วนเอ้ยจะน่ารักไปไหนเนี่ย
มีไม่อิ่มจูบด้วย พี่ฟ้านี่ก็รู้ใจคุณแฟนจริง ๆ เลย
อ่านแล้วเขินแทนตัวป่วน อิอิ
ว่าแต่ไม่ไปตัดผมกันต่อใช่ไหม
ถ้ากลับบ้านแล้วเจอเพื่อนนุ่นแซว เค้าไม่รู้ด้วยนะ กิ้ว ๆ
รอตอนต่อไปคะ
กร้ากกกกกกกกกกกกส์ เดี๋ยวรอดูตอนต่อไปนะคะว่าจะได้ไปตัดผมรึเปล่า แล้วถ้าไม่....ไอ้นุ่นมันจะเก็บปากเก็บคำไหวมั้ย หุหุ
ยิ่งอ่านยิ่งเขิลอ่ะ...อ๊ากกกกกกกก...เป็นการอ่านกลอนที่เขิลที่สุดในโลกเลยนะเนี่ย
ยกนิ้วให้คุณนุ่นเลยนะฮะ...แต่งกลอนเก่งมาก ๆ จริง ๆ คือเห็นภาพตามโดยไม่ต้องจินตนาการเลย 5555555555
นี่ไม่ได้แสดงความหื่นของตัวเองออกมานะ...แต่มันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ
โอ๊ยยยยยยยย...ยิ่งอ่านตอนนี้แล้ว เลือดในตัวแทบจะไหลจนหมด...ใครมีเลือดกรุ๊ป Y บริจาค
เค้าขออย่างด่วนเลยนะ...ไม่ไหวจะทนแล้วจริง ๆ...งุงิงุงิ~*
+1 ให้คุณนุ่นนะฮะ...แล้วเค้าจะรอตอนต่อไปนะ XD
ง่า....งุงิงิงุ แบบว่านุ่นก็เขินตัวเองค่ะ อัศจรรย์คราวนี้ตั้งใจจะใช้คำตรงไปตรงมามากขึ้น ถึงจะเป็นภาษากลอน ก็อยากให้มันมีรสร้อนแรงมากขึ้นกว่าครั้งก่อนๆน่ะค่ะ
เพราะว่าสองคนเขาคิดถึงกันมากไงคะ แบบว่าอยากให้รู้สึกเหมือนแบบว่าไม่ต้องเสียเวลาค่อยเป็นค่อยไปแล้ว แต่จะเขียนให้แบบว่า...จึ๋ยๆกันเลยมันก็ดูแรงไป เลยเอาแบบนี้ดีกว่า
สารภาพว่าเขียนเสร็จไปรอบแล้วแก้....ตอนแรกจะมาไม่ถึงเตียงกันด้วยซ้ำ >//////<
อร๊ายยยย เขินอ่ะ พอกันทั้งคู่เลยนะ
พี่ฟ้าทำป่วนใจแตกไปแล้ว
หุหุ ตัวป่วนมันเสียเด็กกับพี่อากาศคนเดียวแหละค่ะ ......แต่ พี่อากาศก็เสียผู้ใหญ่เหมือนกันนี่เนอะ คริคริ
แบบว่าเอ็นซีร้อยกรอง มันวาบหวิวมากกว่าร้อยแก้วซะอีก :pighaun:
แถมยังเข้ากับช่วงวันสุนทรภู่ซะด้วยเนอะ :laugh:
คิดถึงตัวป่วน ขอกอดแน่นๆหนึ่งที :กอด1:
กร้ากกกกกกกกกกกกกส์ ไปขอพี่อากาศโน่นเลยน้องเบียร์ แบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
บทกลอนนี้วาบหวิวจริงๆ :z1: :z1:
อิอิ นานๆทีมันก็ต้องหวิวบ้างอะไรบ้างนะคะ >/////<
ชอบทั้งคำกลอนหวานๆและลงกลอนแบบหื่นๆ :m20:
คุณโรซีนก๊อออออออ จะบอกว่ากลอนหื่นๆนี่ทำคนเขียนเหนื่อยมากนะคะกว่าจะออกมาเป็นรูปเป็นร่างได้ หุหุ
กลอนเรท 18+ ไปเลยตอนนี้
ได้อัตถรสไปอีกแบบ หื่นแบบละมุนละไม
ชอบม๊ากมาก :-[
กอดดดดดดดดดดดค่ะ หื่นแบบละมุนละไม น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกก
ถึงพี่ฟ้า เล่นกันในรถเลยเหรอ งืมๆๆ น่าสนุกดี
ว่าแต่ทำไมไม่ไปโรงแรมที่เราตั้งกล้องไว้หว่า
แต่มะเป็นไร ค้าก็มีสำรองอีกอันนะ :m24: หุหุ ตามไปแอบดูแล้ว ฮ่าๆๆๆ
แว้กกกกกกกกกกกก แกอย่ามาหลานเบียร์ แกไปตั้งกล้องไว้แถวสุพรรณบ้านพี่ฟ้าโน่น แล้วยังจะตามมาทันแถวลำพูนบ้านตัวป่วนมันได้ไง แบร่ๆๆๆๆๆๆๆ
โอยยยย กลอนเธอ :pighaun:
หงิงๆ ข้าพเจ้าขอโทษษษษษษษ ไม่ได้ตั้งใจให้เสียเลือดน้าาาาาาาา กอดดดดดดดดดดดโอ๋ๆๆๆ
+1ให้เลยค่ะ เยี่ยมมากๆ o13
ขอบคุณสำหรับคำชมนะคะ ปลาบปลื้มมมมมมมมมมมมม อิอิ
-
เหมาะกับวันสุนทรภู่นะครับ 555
-
:-[
-
:o8: เทพโคตร
-
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วคุณนุ่น มาต่อเถอะนะค่ะ
มาฉลองที่ตัวเองจิ้มได้แล้ว จิ้มให้คุณนุ่นคนแรกเลย
แต่งเรื่องถูกใจเจ้
-
อ่านไล่มาจนจะทันตอนปัจจุบันแล้ว แต่ในตอนที ๔๐ นี่อ่านแล้วอดเม้นท์ไม่ได้
อยากบอกหนูนุ่นว่าคนที่เข้ามาอ่านนิยายนี่ ไม่ได้มีเต่เด็กๆวัยใสนะจ๊ะ วัยแก่เกินแกงก็มีจ้ะ
ฉะนั้นยกมาเถอะ ตย.คำประพันธ์จากวรรณดีอ่ะจ้ะ ให้น้องๆวัยใสได้เห็นความงดงามของภาษาในสมัยก่อนบ้าง
ขอบอกว่าเป็นปลื้มและขอบคุณน้องเป็นที่สุด ที่ทำให้หัวใจของคนวัยนี้รู้สึกเป็นสุขปนวาบหวาม
ไปกับนิยายหวานๆเรื่องนี้ (มันให้อารมณ์เหมือนพี่แก้วในสมัยยังสาวเลยจ้ะ)
โดยเฉพาะกลอน หวานทุกกลอนเลย อ่านเรื่องนี้แล้วทำให้นึกถึงสมัยอดีต ที่ซาบซึ้งไปกับกลอนหวานๆทั้งจากวรรณคดี
และจากกวีร่วมสมัย น้องเขียนกลอนได้เยี่ยมมากเลยจ้ะ (สงสัยเอกภาษาไทยรึเปล่า)
-
มนเพิ่งเข้ามาฝากเนื้อฝากตัวกับเรื่องนี้อีกคนค่ะ
อ่านแล้วนั่งยิ้มคนเดียวเหมือนคนบ้า 55+
น่ารักมากมายค่ะพี่นุ่น หวานกันได้ทั้งเรื่องจริงๆ
อิจฉา แล้วจะเข้ามาตามเรื่อยๆนะคะ
ป.ล.พี่ฟ้าหื่นเจงๆ 55+
-
หนูป่วนเหมือนว่าจะยั่วพี่ฟ้าแบบไม่รู้ตัว
-
ดีใจจังอ่านตามจนทันแล้ว ก็จะเกาะจอคอมพ์รออ่านตอนต่อไปจ้า
ชอบการใช้ภาษาของน้องนุ่นนะจ๊ะ มันดูอ่อนหวาน อบอุ่น อ่อนโยน โรแมนติก
แล้วก็แฝงความขี้เล่นด้วยจ้ะ
-
ว้า.....อดเห็นทรงผมใหม่ตัวป่วนเลย :z1:
แต่เห็นอย่างอื่นแทน :o8:.......เขินอ่า :-[
กลอนพี่นุ่น..สุดยอดมาก o13
-
มาตอบเมนท์เรียกแขก พร้อมแจ้งว่า เย็นนี้ตอนต่อไปมาแน่นอนแล้วนะคะ
(เขียนยาวมาสิบหน้าแล้ว แบบว่าจบตอนไม่ลง เดี๋ยวตัดเดี๋ยวเพิ่ม วุ่นวายอย่างยิ่งค่ะ)
.....................
เพิ่งเคยอ่านกลอนติดเรทแบบนี้ครั้งแรก อึ้งเลยอ่ะ แต่งได้ไง o22
ซุโค่ย มากกกกกกกกกกกกกกกก กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขนาดห่างกันแค่เจ็ดวันเองนะเนี้ย อิอิ
อิอิ ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ แล้วก็อึ้งเลยเหรอคะ? ดีใจที่ได้เพิ่มประสบการณ์ให้คนอ่านรู้จักกับกวีติดเรทนะคะ
ทำอารายก๊านนนนนน แปลแล้วบรรยายยาวๆด่วนนุ่น
+1
แนนนนนนนนนน แว้กกกกกกก แค่นี้ก็ชัดเจนแจ่มแจ้งแทบจะไม่ต้องจินตนาการแล้วนะคะ เขินนนนนนนนนนน
ปล.เอาแบบบรรยายยาวๆจริงอ้ะ? รอภาคผนวกดีมั้ย กร้ากกกกกกกกส์
โอ้ย นับถือการแต่งกลอนอีโรติคของไรท์เตอร์จิงๆอ่ะ
อ่านทีไร จั๊กจี้หัวใจทุกที
เจ้าแผนการจิงๆเลย พี่ฟ้าเนี่ย ตัวป่วนน้อยเสร็จพี่ฟ้าทุกที
แหะๆ คนเขียนก็จั๊กกะจี้หัวใจตัวเองเหมือนกันค่ะ แต่...ตัวป่วนมันเต็มใจนะคะ ถ้าเป็นพี่ฟ้า หลอกกี่ครั้งก็ยอมค่ะ >//////<
กลอนบทนี้ท่านได้แต่ใดมา(แต่งเองอยู่แล้ว แม่นบ่) สุดยอด แต่งได้สุดจับใจแล้วครับ :L1: :L1: :L1: :L1:
แม่นนนนนนนแล้วค่ะ แต่งเองเขินเอง บิดตัวไปมาอยู่หน้าคอมพ์เอง ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ
ต๊ายตัวป่วนออนท็อป...-////-
พี่นุ่นขา สกิลการแต่งเรทพี่เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆระวังต่อไปจะกลับมาแต่งปกติไม่ได้นะคะ 55+
ง่า.....กระต่ายน้อยอย่าพูดดังไปสิคะ ตัวป่วนมันอายม้วนไปแล้ว สงสารน้องมันบ้างนะคะ หุๆๆๆ
โอ๊ะ มีต่อรอบสองด้วย 5555
แหมๆๆ ก็เขาสองคนคิดถึงกันจะแย่นี่คะ มันก็ต้องมีบ้างอะไรบ้าง >//////<
อ่านกลอนแล้วก็นั่งหน้าแดงอยู่คนเดียว...
กรี๊ดดดดดดดดดด ตรูท่าจะบ้าไปแล้ว
เขินโพดดดดดดดดดดด :กอด1:
กอดดดดดดดดดดดดดดดค่ะคุณไนท์ จะบอกว่าตอนต่อไปนุ่นเสียเวลากับการนั่งเขินและไปต่อไม่ถูกนานมาก กร้ากกกกกกส์
:pighaun:กรี็สสสสสสสสสสสส
กลอนนี้100คะแนนเต็มเละคร้า
แว้กกกกกกกกกกกกกก ห้ามเลือดด่วนนะคะ อุดไว้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ก่อนจะเขินเตลิดไปกว่านี้ ขอชมรูปก่อนนะคะ
รูปน่ารักมากๆเลยค่ะ ยิ่งพี่ฟ้าเอามือลูบๆเล่นๆหัวตัวป่วนเนี่ย ดูแล้วอบอุ่นดีจัง
แถมพอเอามาจิ้นกับตอนใหม่นี่ อ่านไปเขินไปเลยค่ะ (เขินมากกว่าเดิม x 10) :o8:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
กอดดดดดดดดดดดดดค่ะ ชอบรูปเหมือนกันค่ะ อารมณ์มันอุ๊นอุ่นเนอะ
แว้กกกกก อินู๋ป่วนเอ้ยยย....เขินก็เขินแต่ก็ต้องรีบทำเวลาอ่ะเนอะ....ชี้โพรงให้พี่ฟ้าแบบนี้ก็เข้าทางเค้าเลยอ่ะ คึคึ
พี่ฟ้านี่นับวันยิ่งเจ้าเล่ห์ แถมมารยาเยอะนะ...แต่คู่นี้น่ารักอ่ะ :-[ :-[ กลอนบทนี้ก็แบบ..เขินได้อีกตรู :o8:
สองคนนี้ก็อย่างงี้แหละค่ะ รักกันโอ๋กัน งุ้งงิ้งกันตลอดเวลา อิคนเขียนแอบตาร้อนผ่าวๆ อิอิ
อร้ายส์เอ็นซีมาแบบกลอนอีกแล้ว โอ้มายก๊อด..............
คุณนุ่นทำคนอ่านเลือดตกยางออกอีกแล้ว
พักไปเติมเลือดก่อนนะ แอบเป็นห่วงตัวป่วนน้อยอ่ะ พี่อากาศห่างมานานคงรับศึกหนัก
อร้ายส์.......เจ้คิดอารายออกปายเนี่ย
พี่แต๋ม อิอิ คิดดังนะคะ เขินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน ขอบคุณสำหรับบวกแรกค่ะ นุ่นปลาบปลื้มมมมมมมม
เจ้าเล่ห์
ส่วนอีกคนก็น่าล่อลวง....
อ่านกลอนแล้วเขิลได้อีกกกกกกกกกกกก =/////=
อิอิ สองคนเขา keep character กันเป็นเลิศค่ะ >//////<
พี่ฟ้าเจ้าเล่ห์จัง
ส่วนกลอนอ่านแล้ว :-[
คริคริ มามะ มาเขินเป็นเพื่อนกันค่ะ สนุกดีนะคะเขินกันเป็นกลุ่ม
ยิ่งอ่านแบบกลอน ยิ่งเขินนะเนี่ย
>////<
มันคิดได้ลึกไงคะ แบบว่า นั่นแหละ ขนาดว่าเขียนให้เร่าร้อนแล้ว เพราะเป็นกลอน เลยรู้สึกละมุนอยู่ดี
BEKERY ลาภเลือด
หวานแต่ มัยส์ ใสเวลาเดียวกัน
อะปิ๊ดๆ
กร้ากกกกกกกกส์ อาร์มคุงก๊อ เบเกอรีลาบเลือดเลยเรอะคะ แหมๆๆช่างสรรหาคำจำกัดความ
อ่านต้นเรื่องยังไม่ถึงไหน ได้ข่าวมีรูปเลยเข้ามาดูก่อน เลยอ่านตอนล่าสุดซะ...
:laugh: :m25:
เหอะ ๆๆๆ ชอบกลอน ขอ :z13: นุ่นทะลุเลยแล้วกัน...
บวกไปเลย
นั่นแน่ จับได้แล้วคนอ่านประเภทพาสชั้น กร้ากกกกกกกกกส์ แล้วมาจิ้มอะไรนุ่นนิโนเนะ แบร่ๆๆๆๆๆๆ
เหมาะกับวันสุนทรภู่นะครับ 555
แหะๆๆ ร่วมรำลึกถึงท่านบรมครูนิดนึงค่ะ แต่ๆๆบทอัศจรรย์แถวนี้ไม่สามารถเทียบกับท่านได้เลยนะคะ ว่างๆเมื่อไหร่อย่าลืมไปหาอ่านนะคะ
:-[
โอ๋ๆๆๆ เขินอายบิดไปมาจนพูดไม่ออกเลยหรือคะ คริคริ
:o8: เทพโคตร
ขอบคุณนะคะ ภูมิใจจังเล้ยยยยยยยยยยยยยย
หนูป่วนเหมือนว่าจะยั่วพี่ฟ้าแบบไม่รู้ตัว
ตัวป่วนมันแสดงปฏิกิริยาตามธรรมชาติค่ะ ไม่ได้ตั้งใจจะยั่วหรอก พี่อากาศเคลิ้มและร้อนไปเองทั้งนั้นแหละ โฮะๆๆๆๆๆ
ว้า.....อดเห็นทรงผมใหม่ตัวป่วนเลย :z1:
แต่เห็นอย่างอื่นแทน :o8:.......เขินอ่า :-[
กลอนพี่นุ่น..สุดยอดมาก o13
น้องตาโต ไม่เป็นไรนะคะ อย่าเพิ่งเขินมาก เพราะตอนต่อไปก็จะได้เขินอีก เพราะงั้นอย่าเพิ่งเขินสุดตัวนะคะ
เดี๋ยวมาตอบเมนท์ต่อ ขอไปเขียนและอ่านทวนอีกรอบนะคะ เย็นนี้มาต่อแน่นอนค่ะ
-
มาแล้วนะคะ ตอนต่อไปมาแล้ว
ขอบคุณคนอ่านทุกท่านเหมือนเดิมที่เข้ามาให้กำลังใจคนเขียนนะคะ
มีความสุขและเรี่ยวแรงทุกครั้งที่อ่านคอมเมนท์ค่ะ :กอด1:
...................................
ตอนที่๔๖ ชีวิตคู่....มันไม่ง่าย
“คิกๆๆ ฮึๆๆๆ”
ดูมันนะ หัวเราะคิกคักแถมดิ้นหนีพี่อากาศเสียเต็มที่ แต่กลับไม่ยอมลืมตา ไอ้หนูป่วนนี่มันน่าหมั่นไส้จริงๆ
แต่คนน่าหมั่นไส้กว่าน่าจะเป็นพี่อากาศ วิธีปลุกบ้าอะไร เล่นค่อยๆไล่จูบไปตามเนื้อตามตัวไอ้ตัวเล็กแบบนั้น
เดี๋ยวมันก็เคลิ้มชวนทำอะไรๆอีกรอบ ทีนี้ล่ะไม่ต้องหาข้อแก้ตัวตอนกลับถึงบ้านแน่ๆ
“เด็กขี้เซา ลุกได้แล้วนะ บ่ายสองแล้ว เดี๋ยวเราต้องไปตัดผมกันอีกนะครับ”
ไอ้หนูป่วนมันปรือตาขึ้นมานิดๆแล้วคว้าเอามือใหญ่ๆที่ลูบเล่นอยู่ตรงข้างแก้มมาดมฟุดฟิด
“หอมจัง อาบน้ำแล้วนี่นา.....”
“ก็อาบเรียบร้อยแล้วสิครับ เห็นหลับสนิทขนาดนั้น นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องรีบไปจัดการกับข้ออ้าง พี่ฟ้าก็กะจะปล่อยให้ตัวป่วนนอนหลับให้สบายแล้วล่ะ”
ไอ้หนูป่วนเด็กขี้เซาของคุณแฟนม้วนตัวกับผ้าห่มนวมสีชมพูอ่อนที่เข้ากันกับผ้าปูเตียงจนเหมือนดักแด้ตัวกลมๆ
แล้วกระดืบตัวเองทีละนิด จนวางหัวซุกลงบนตักของพี่อากาศที่นั่งพับขาข้างเดียวอยู่ริมเตียงจนได้
และพอวางหัวยุ่งๆลงบนเป้าหมายได้ก็ปิดตาลง แถมยังแกล้งปล่อยเสียงกรนออกมาเบาๆอีก
“เฮ้อ.....ขี้เซาแถมยังขี้อ้อนอีกนะเนี่ย”
ถอนหายใจไปก็ยิ้มแก้มจะปริไป แล้วยังลูบผมไอ้ตัวเล็กบนตักเบาๆอีก
ไอ้หนูป่วนมันสบายกับสัมผัสอ่อนโยนของคนรัก แล้วเลยไม่อยากจะแกล้งดื้ออีก
มันค่อยๆพลิกตัวหันหน้าเข้าไปซุกเข้ากับพุงแข็งๆแต่ก็อุ่นที่สุดในความรู้สึกของมัน ขยับจนปากแนบไปกับเสื้อบางๆแล้วก็ประทับจูบลงไปช้าๆ
“ป่วนรักพี่ฟ้า......รักมากขึ้น มากขึ้นทุกวันเลย”
พูดเสร็จมันก็เลื่อนแขนทั้งสองข้างออกมาจากม้วนดักแด้ของตัวเอง แล้วยันตัวขึ้นกอดพี่ฟ้าของมันไว้จนแน่น วางคางไว้กับบ่ากว้างนั่น แก้มแนบแก้ม
พี่อากาศเองก็กอดตอบไอ้ตัวเล็กของแกมือใหญ่ลูบขึ้นลงอยู่กับแผ่นหลัง อิ่มใจจนไม่รู้จะตอบโต้ออกไปอย่างไรแล้ว
“ป่วนรักพี่ฟ้า รักมากๆจริงๆนะ”
ตัวป่วนมันผละออกมาจากที่กอดจนแนบกันไปทุกส่วนเพื่อมองจ้องเข้าไปในตาของพี่ฟ้าของมัน ก่อนจะย้ำคำว่ารักอีกครั้ง
“พี่ก็เหมือนกัน.....นึกว่าที่รักเมื่อวานนี้มันมากที่สุดแล้ว แต่ทำไมวันนี้ถึงรู้สึกว่ารักตัวป่วนมากขึ้นได้อีกก็ไม่รู้......”
มือที่เมื่อกี้ลูบหลังของไอ้ตัวเล็กอยู่ตอนนี้เลื่อนมาไล้เบาๆอยู่ที่แก้มแดงๆตรงหน้า
สายตาสองคู่สบประสานกัน ถ่ายทอดความรู้สึกอบอุ่นอ่อนหวานที่มีอยู่เต็มหัวใจให้อีกคนได้รับรู้
ระยะห่างของริมฝีปากทั้งสองลดน้อยลงเรื่อยๆ ในขณะที่เปลือกตาเริ่มพริ้มหลับลงช้าๆ
///จ๊อกกกกกกกกก โครกกกกกกก///
“หึๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ ห้ามขำนะพี่ฟ้า หยุดเลย ฮ่าๆๆๆๆ”
พี่อากาศขำไอ้ตัวเล็กในอ้อมกอดเต็มที่ เออนะ กำลังซึ้งๆมันดันปล่อยเสียงท้องร้องออกมาเสียอย่างนั้น
อย่าว่าแต่พี่เขาเลย ขนาดไอ้ตัวปล่อยมลพิษทางเสียงไม่ถูกเวล่ำเวลามันยังขำตัวเองจนตัวโยน
“ตัวป่วนของพี่ ตัวทำลายบรรยากาศชั้นเซียนของพี่ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ”
พี่อากาศขำไปก็เริ่มระดมจูบลงไปตามหัวหูของไอ้หนูป่วนมันไป
อ้อมกอดหลวมๆก็รัดแน่นเข้าหาตัวเหมือนจะหลอมให้รวมเป็นเนื้อเดียวกันเพราะความหมั่นเขี้ยว
“อ๊อยยยยยยยย กอดแน่นไปแล้วพี่ฟ้า ฮ่าๆๆๆ พี่ฟ้าแหละผิดรู้มั้ย”
พูดไปไอ้หนูป่วนก็หดหัวหดหูหลบพายุจูบของคุณแฟนตัวโตไป
“อะไรอีก มาโยนความผิดอะไรให้พี่อีกฮึ?”
“ก็พี่ฟ้าเลี้ยงน้องยังไง ดูซิ ปล่อยให้หิว ปล่อยให้ท้องว่างจนพยาธิในท้องมันประท้วง ร้องซะดังเลย”
ดูมัน พูดจบก็เงยหน้าส่งยิ้มจนตาหยีประจบพี่อากาศแกอีก แล้วพี่เขาจะไม่รักไม่หลงแกยังไงไหว หืม....ไอ้หนูป่วน
พี่อากาศผู้ถูกโยนความผิดเลยยอมรับผิดอย่างเต็มอกเต็มใจ อุ้มไอ้ตัวขี้อ้อนทั้งๆที่ยังอยู่ในห่อดักแด้ลอยขึ้นทั้งตัวแล้วก้าวยาวๆไปวางส่งให้ถึงห้องน้ำ
“ไม่ไหวๆเด็กคนนี้เลี้ยงยาก พี่เรียกอาบน้ำตั้งนานแล้วมัวแต่ดื้อ รีบอาบน้ำแล้วออกมาแต่งตัวเลยนะครับ แล้วเราเข้าเมืองไปหาของอร่อยกินกัน”
พูดแล้วพี่อากาศแกก็ดึงประตูจะปิดให้คุณแฟนอาบน้ำอย่างสะดวกใจ
“เดี๋ยว!!”
“หืม?”
“ท้องมันว่าง.....ไม่มีพลังงานเลย ขอจุ๊บเพิ่มพลังงานก่อน”
คนตามใจคุณแฟนเป็นกิจวัตรอย่างพี่อากาศเลยจัดการเดินเข้าไปในห้องน้ำ ยื่นหน้าไปใกล้ๆแล้วมอบจุ๊บไปที่แก้มพองๆที่ตัวป่วนมันยื่นมาให้ทีละข้าง
ตบท้ายด้วยจุ๊บที่ริมฝีปากแดงๆไปอีกที
“เติมพลังงานแล้ว ทีนี้เป็นเด็กดีอาบน้ำได้แล้วนะครับ”
..................................
อาบน้ำพร้อมแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยโดยใช้เวลาไปไม่ถึงสิบนาที พอเดินออกมาจากห้องน้ำพี่อากาศที่นั่งรออยู่ตรงปลายเตียงก็ยื่นแก้วทรงสูงบรรจุนมสดมาให้
“ดื่มนมรองท้องนิดนะ ตอนแรกพี่จะสั่งห้องอาหารให้เขาทำแซนด์วิชมาด้วย แต่กลัวจะเสียเวลามาก”
ตัวป่วนมันได้แต่ส่งยิ้มขอบคุณก่อนจะรับแก้วนมมาดื่ม ดื่มไปได้ครึ่งแก้วก็อดถามคนข้างตัวที่หยิบเป้มาสะพายเตรียมพร้อมไม่ได้
“แล้วทำไมมีแก้วเดียว?”
“ก็พี่สั่งมาแก้วเดียว”
“อ้าปาก.......” ไอ้หนูป่วนมันเขยิบเข้าไปจนชิดแล้วจ่อแก้วไปที่ปากของพี่อากาศตัวโตทันที
“อย่ามาดื้อนะพี่ฟ้า ก็ไม่ได้กินมื้อกลางวันกันทั้งสองคนนี่ อ้าปากเดี๋ยวนี้เลย”
จัดการป้อนนมอีกครึ่งแก้วลงกระเพาะพี่อากาศแกเรียบร้อย ไอ้หนูป่วนที่มีสีหน้าภาคภูมิใจในตัวเองมากมายก็จัดการวางแก้ว
แล้วสอดมือตัวเองเข้าไปในอุ้งมือใหญ่ๆของคนที่ยังเป็นปลื้มกับการกระทำของคุณแฟนตัวเองไม่หายไว้
เขย่ามือเบาๆ แล้วก็พูดประโยคที่ทำให้คนข้างๆที่กำลังเป็นปลื้มรู้สึกเหมือนหัวใจมันพองจนคับอก
ไปพร้อมกับอาการที่อยากจะหัวเราะออกมาดังๆเพราะรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลก
“เฮ้อ......เหมือนได้มาเติมพลังเลยเนอะ ผมชอบเวลาที่เราได้อยู่ด้วยกันสองคนจัง”
“หึๆๆๆ อยากอุ้มคุณแฟนกลับขึ้นเตียงอีกครั้งเร็วๆจัง......”
“พอเลยพี่ฟ้า ทะลึ่งแล้ว เอากุญแจรถมาเลย จะไปสตาร์ทรอ พี่ฟ้าไปจัดการค่าที่พักเลย”
ได้กุญแจรถปุ๊บไอ้หนูป่วนมันก็เดินไปที่ลานจอดรถทันที ไม่ได้รู้เลยว่าคนทอดสายตามองตามกำลังมองตามด้วยความรู้สึกอบอุ่นในหัวใจแค่ไหน
พี่อากาศได้แต่คิดในใจ พี่เอง....ก็รู้สึกแบบเดียวกับตัวป่วน
ได้มาใช้เวลาอยู่ด้วยกันสองคนแบบนี้ ถึงจะแค่ไม่กี่ชั่วโมง แต่ก็รู้สึกเหมือนได้เติมพลังชีวิตจริงๆ
..................................
..................................
###ตื๊ดดดดดดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดดดดดดดด###
“คุณนายคร้าบบบบบ.....ทำกับข้าวมื้อเย็นยัง?.......ยังเหรอ งั้นเดี๋ยววันนี้กินเย็นตาโฟกันมั้ย? อืม.....ช่ายยยยยย ก็กลับเย็นหน่อย แต่สักหกโมงก็มาขายแล้วมั้ง.......ก็ให้กินของว่างนิดๆหน่อยๆรองท้องกันไปก่อนไง ได้ๆๆๆ โอ๊ย..ไม่ต้องห่วงหรอก นี่ไง นั่งอยู่ข้างๆเนี่ย คร้าบบบบบบบ”
“ว่าไงครับ?”
“เรามีเวลาอีกสามชั่วโมง ก่อนจะหกโมง หึๆๆ”
“เตรียมทางหนีทีไล่ไว้เหมือนกันก็ไม่บอก พี่จะได้ขอนอนพักสายตาที่ไร่ลุงอินต่ออีกสักชั่วโมง หึๆๆๆ”
ไอ้หนูป่วนหันขวับไปมองหน้าคนขับรถทันทีที่ได้ยินประโยคนี้ แล้วก็สรุปได้ทันทีว่าที่เข้าใจน่ะ ไม่ผิดเลยสักนิด ไอ้การนอนพักสายตามันไม่ได้แปลตรงตัวสักหน่อย
“เตรียมไว้อะไรเล่า เห็นจวนตัวหรอกนะ ไม่งั้นกลับไปทั้งๆไม่ได้ตัดผมแบบนี้ทั้งไอ้นุ่นทั้งพี่ปิ่นไม่ปล่อยง่ายๆแน่”
“เย็นตาโฟร้านไหนเหรอ?”
“อืม เป็นร้านรถเข็นที่ลานพระนางจามเทวีน่ะพี่ฟ้า อร่อยมากๆ เขามาขายตั้งแต่เย็นๆค่ำๆไง ตรงนั้นเหมือนเป็นตลาดนัดน่ะพี่ฟ้า ของกินอร่อยๆเยอะแยะเลย อืม.....เดินข้ามถนนไปหน่อยมีร้านน้ำแข็งไสด้วยนะ เมื่อก่อนชอบไปนั่งกินอ้ะ”
“งั้นเดี๋ยวเราไปตัดผม เสร็จแล้วก็ไปไหว้พระธาตุแล้วไปนั่งกินน้ำแข็งไสรอเย็นตาโฟเจ้าอร่อยแล้วกันเนอะ”
“อื้มๆๆ แต่ก่อนตัดผมต้องหาอะไรนิดๆหน่อยใส่ท้องก่อนด้วยนะพี่ฟ้า เดี๋ยวนั่งให้ช่างตัดไปท้องร้องไป อายพี่ช่างแกแย่เลย”
“หึๆๆๆ โอเคครับ”
......................................
......................................
“คุณนายคร้าบบบบบบ คุณผู้ชายคร้าบบบบบบบ กลับมาแล้ว เย็นตาโฟยังร้อนๆอยู่เลยป่วนแกะใส่ชามเลยนะ หิวกันยัง?”
“เสียงดังจริงไอ้ตัวเล็ก ไหน.....ผมสั้นลงนิดหน่อยเองนี่ แม่ก็นึกว่าไปตัดซะนานจะล่อสกินเฮดเลยเสียอีก”
“โอย.....ไม่เอาหรอกแม่ แค่นี้ทั้งคณะเขาก็ว่าป่วนหน้าเด็กจะแย่ ขืนสกินเฮดอีกก็ไม่มีใครเชื่อว่าจะขึ้นปีสองพอดีดิ”
“โห.......แต่พี่ฟ้าตัดออกเยอะเลยนะคะ ดูเด็กขึ้นเป็นกอง ถ้าไม่บอกไม่มีใครเชื่อหรอกว่า25แล้ว ไถด้านข้างซะสั้นแต่เก็บจอนไว้ พี่ฟ้ากลายเป็นหนุ่มนักกีฬาเลย.....”
ไอ้นุ่นมันชะงักคำวิจารณ์ไว้เพราะมีมือปิศาจมาสะกิดอยู่ที่หัวไหล่ เลยต้องหันไปกระซิบกระซาบถาม
“อะไรแผน?”
“ชอบเหรอ? แผนไปตัดบ้างดีมั้ยจ๊ะ?”
“กล้าพูดดดดดดดด นี่คิดว่าตัดผมแบบพี่ฟ้าแล้วจะดูดีแบบพี่เขาเหรอ มั่นใจไปเปล่า? ฮึๆๆๆ”
“ปากอย่างนี้นะ.....ฮึ่มมมม”
“อะไร ไปช่วยไอ้ป่วนมันยกน้ำตั้งโต๊ะเลย มาฮึ่มฮั่มแถวนี้เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย”
ไอ้คุณแผนได้แต่เดินเข้าครัวปฏิบัติตามคำสั่งโดยไม่มีเงื่อนไข ในใจก็ยังฮึ่มฮั่มๆรอเวลาเหมาะเมื่อไหร่ ไอ้นุ่นเอ๊ย......พ่อจะเอาคืนให้สาสมเลย
ให้มันรู้ไปสิ......ว่าไอ้คนจะโดนไม่ใช่น้อยน่ะ มันใครกันแน่
“เออ แล้วพรุ่งนี้จะไปเที่ยวเชียงใหม่กัน จะออกกันตั้งแต่กี่โมง? ให้แม่ปลุกรึเปล่า?”
“ไม่เช้ามากหรอกครับกะออกเก้าโมงนั่นแหละ มีเวลาเที่ยวอีกสามวันก่อนจะกลับกรุงเทพ”
พี่อากาศเป็นคนตอบคำถาม เสร็จแล้วก็หันมาคีบปลาหมึกกรอบในชามตัวเองวางลงในชามไอ้ตัวเล็กข้างๆ
“พี่ปิ่นน่าจะพักร้อนต่ออีกหน่อยนะคะ จะได้ไปเที่ยวด้วยกัน”
“โห......แค่นี้พี่ก็หยุดยาวมากแล้วจ้ะ แล้วนี่ต้นปีหน้ายังต้องหยุดยาวเพราะตัวเล็กในพุงนี่อีก”
“แต่ก็ดีเนอะ พี่ปิ่นไม่มีแพ้ท้องเลย”
“ช่ายๆ พี่ก็ว่างั้นแหละ แต่ก็ยังวางใจไม่ได้ ยังไม่พ้นสามเดือนแรก นี่พี่เทพก็มาแง้วๆให้ลาออก เฮ้อ.....”
“ชีวิตครอบครัวนี้มันไม่ง่ายเลยนะคะ”
ไอ้เพื่อนนุ่นมันพูดประโยคนี้ แล้วก็หันไปมองสบสายตาของไอ้เพื่อนแผนที่มองมาจากฝั่งตรงข้าม
“แต่มันก็ไม่ยากจนเกินไปหรอกลูก.....มันขึ้นอยู่กับว่าเราจะจัดการมันยังไง อย่างพ่อกับแม่ เราใช้วิธีมีข้อตกลงต่อกันเอาไว้ ว่าไม่ว่าเรื่องอะไร เราจะพูดกัน จะคุยกัน ไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายต้องคิดไปเอง”
แหม......คุณพ่อ เป็นผู้ชายในอุดมคติเชียววุ้ย แล้วไหนเคยบอกไอ้ป่วนมันว่าวันๆอยู่กันแค่สองคนเบื่อหน้ากันจะแย่ไง แล้วนี่จะมาส่งยิ้มเข้าอกเข้าใจอะไรกันสองคน
คู่ที่น่าอิจฉาที่สุด คงเป็นพ่อกับแม่นี่แหละ.....เฮ้อ.........
มืดสนิทแล้ว คืนนี้ดาวเต็มฟ้า อากาศก็กำลังสบาย มีลมพัดมาเอื่อยๆ แต่ไอ้ตัวป่วนมันยังหลับไม่ลง
ไม่ต่างกับพี่อากาศที่สังเกตว่าคุณแฟนของตัวเองเงียบๆผิดปกติไปตั้งแต่จบมื้ออาหารหรอก
ตัวป่วนมันพลิกไปมาบนที่นอน กระสับกระส่ายอยู่คนเดียว ไอ้เพื่อนแผนที่นอนอยู่ข้างๆก็หลับสนิทปิดสวิตช์ตัวเองไปเรียบร้อยแล้ว
มันเลยตัดสินใจย่องออกมาข้างนอก เดินลงมานั่งปล่อยอารมณ์อยู่ที่แคร่ไม้ไผ่ใต้ถุนบ้านรับลมดึก
เผื่อความคิดที่มันทำให้จิตใจวุ่นวายจะสงบลงบ้าง
นั่งไปแค่ไม่ถึงห้านาที คนตัวโตที่อยู่ในความคิดก็เดินตามลงมา
มาถึงก็ทรุดตัวลงนั่งลงข้างๆ วางมือใหญ่ๆนั่นทับลงบนมือของมันที่วางเท้าไว้กับพื้นแคร่
“ไม่สบายใจเรื่องอะไร บอกพี่ซิ”
“ก็......ไม่มีอะไร.....”
“ถ้าเป็นเรื่องชีวิตครอบครัว เรื่องลูกหรือการสืบสกุลอะไรพวกนั้น เลิกคิดมากไปได้เลยนะครับ”
“พี่ฟ้า!!”
ได้ยินคำพูดจากปากของคนที่เหมือนกับเข้ามานั่งอยู่ในใจไอ้หนูป่วนก็ได้แต่เรียกชื่อของพี่อากาศแกเท่านั้นเอง
หันไปมองหน้าคนรู้ใจไปทุกอย่างแล้วมันเลยก้มหน้าลงมองตักตัวเองอย่างไม่รู้จะตอบโต้ยังไงดี
“พี่ฟ้าไม่ได้อยากมีอยากได้อะไรมากมาย ไม่ได้อยากมีลูก ไม่ได้มีความเชื่อเรื่องสืบทอดวงศ์ตระกูลอะไรนั่น แต่ถ้าตัวป่วนอยากมี เอาไว้เรารับเด็กน่ารักๆมาเลี้ยงกันสักคนก็ได้ อีกอย่าง.....พี่อยากให้ป่วนมั่นใจ คนคนเดียวที่พี่ต้องการคือป่วน พี่ยอมรับว่าเราสองคนยังมีพ่อแม่มีพี่น้อง แต่เชื่อพี่มั้ย....อะไรก็ตามที่ทำแล้วเราสองคนมีความสุข ทุกคนที่รักเราก็จะมีความสุขไปด้วย.....”
“........................”
ตัวป่วนมันไม่ได้ตอบออกไปเป็นคำพูดหรอก ว่ามันเชื่อพี่ฟ้าของมันเต็มหัวใจ มันก็แค่หันทั้งตัวเข้าหาแล้วโอบกอดคนตัวโตไว้เต็มอ้อมแขนเท่านั้นเอง
“ไปครับ พี่เดินไปส่งเข้านอน พรุ่งนี้ตื่นมาไปเที่ยวจะได้สดใสเนอะ”
“อื้มมมมม”
สองคนลุกขึ้นยืน แล้วพี่อากาศก็จับจูงมืออุ่นๆของไอ้ตัวเล็กที่ชอบเก็บเรื่องรอบๆตัวมาคิดมากไปส่งจนถึงหน้าห้องนอน
ก่อนจะปล่อยตัวมันเข้าไปนอนพี่แกก็จัดการกดจูบลงไปที่ข้างแก้มไอ้ตัวคิดมากไปหนึ่งฟอด
ส่วนไอ้หนูป่วนเดี๋ยวนี้ก็รู้หน้าที่ดีแท้ เขย่งขึ้นจุ๊บเบาๆที่แก้มสากๆของคุณแฟนทั้งสองข้าง ส่งยิ้มหวานๆให้อีกหนึ่งครั้ง
แล้วถึงผลุบเข้าห้อง คลานขึ้นเตียงไปนอนหลับสนิทเป็นตาย
...................................
...................................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
หวานจัง เค้าอยากได้ผู้ชายแบบพี่ฟ้ามาเป็นฝาละมี
ไม่ทราบว่าบ้านนี้เมืองนี้ จะยังมีเหลืออีกมั๊ย
-
น่ารักอะพี่นุ่นจ๋า อ่านแล้วยิ้มมีความสุข :m1:
เมื่อกี๊เพิ่งจะนอยๆมา เจอตัวป่วนอ้อนพี่ฟ้าเข้าไป..เคลิ้มจนลืมเซ็งเลย 555
ดีจัง...ความรักที่อยู่ในช่วงเบ่งบานเนี่ย ^^~
(อ่านแล้วอยากได้แฟนบ้างอะไรบ้าง...เอาแบบตัวป่วนหรือพี่ฟ้าก็ได้ค่ะไม่เกี่ยง 55555)
-
^
^
^
^
จิ้มมมมมมมมมมมม จึกๆ
นี่แน่ะ เห็นนะคะว่าเด็กคนนี้ไปแอบจิ้มพี่นุ่นที่กระทู้น้องกวาง
จิ้มคืนเรย เมื่อคืนแอบนอนเจ็บตรูด กร้ากกกกกกส์
แอบมาตอบเมนท์พี่แก้วกับน้องมนค่ะ
ยินดีต้อนรับนักอ่านคนใหม่ๆนะคะ กอดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เอาเป็นเรื่องชื่อพี่ชมพูก่อน พี่แก้ว สุดยอดเลยค่ะ คิดลึกมากมาย นุ่นสารภาพว่ายังคิดไปไม่ถึงชมพูทวีปเลยค่ะ
แค่แม่จ๋าของพี่ทั้งสองไม่อยากให้ลูกชื่อดำเพราะกลัวเพื่อนที่โรงเรียนล้อแค่นั้นเอง หงิงๆ
ส่วนเรื่องเอกภาษาไทย......แหะๆ เปล่าค่ะ นุ่นไม่ได้เรียนมาทางภาษาเลย คือว่าเรียนหลักสูตรเดียวกับตัวป่วนและผองเพื่อนค่ะ
เป็นสายหนึ่งของวิทยาศาสตร์สายสุขภาพน่ะค่ะ ^o^
เรื่องของพ่อกับแม่ทั้งพี่ฟ้าและตัวป่วน นุ่นก็ปลื้มท่านทั้งสองเหมือนกันค่ะ ความจริงส่วนที่ช่วยได้มากคือเรื่องของสิ่งแวดล้อม สังคม ความเชื่อ ศาสนานะคะ
ถ้าเรามองโลกในแง่ดี อะไรๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตมันย่อมง่ายที่จะยอมรับมากกว่ามองในแง่ร้าย ^^
ดีใจและภูมิใจมากๆนะคะ ที่พี่แก้วชอบเรื่องนี้ และขอบคุณมากๆด้วยที่เห็นด้วยในการที่นุ่นยกบทละครพระราชนิพนธ์มาอ้างอิง
นุ่นโตมากับหนังสือค่ะ เป็นลูกคนเดียว และแถวบ้านไม่มีเพื่อนๆรุ่นเดียวกันเลย น้าข้างบ้านที่อายุใกล้เคียงที่สุดคืออายุมากกว่านุ่นหกปี
เพราะงั้นเพื่อนของนุ่นตั้งแต่เด็กคือหนังสือ บางทีเวลาไปรอแม่ที่ทำงานแม่จะเอาไปฝากไว้ในห้องสมุดน่ะค่ะ
นุ่นเลยอ่านหมด อ่านทุกอย่างรวมถึงวรรณคดี อย่างอิเหนานี่เวอร์ชั่นแรกที่อ่านเป็นหนังสือนิทานมีภาพประกอบด้วย
แล้วพอโตอีกหน่อยไปเจอแบบเล่มเต็มหนามากก็เลยหยิบอ่านซะ ช่วงแรกๆอ่านไปเปิดพจนานุกรมไปด้วยซ้ำ อิอิ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดค่ะ
น้องมน ขอบคุณมากๆที่เข้ามาอ่านและเข้ามาเขินเป็นเพื่อนกันนะคะ
ไว้ว่างๆเข้ามาอ่านอีกนะคะ พี่นุ่นมีปัญหาใช้พลังงานเกินทุกครั้งเวลามีฉากอัศจรรย์ค่ะ เขียนเสร็จต้องพักไปวันสองวัน คริคริ
แบบว่าทั้งเขินทั้งอายเลย ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ >/////////<
-
รักคู่ตัวป่วนกับพี่ฟ้าจะแย่แล้ว :กอด1:
-
เฮ้ออออโล่ง เห็นชื่อตอนแล้วต๊กกะใจนึกว่ามรสุมเข้าหนูป่วนซะอีก
+1 ให้นุ่นจ้า....
-
อยากจะแ็พ็คพี่ฟ้ากลับบ้าจริง ๆ
หนูป่วนอย่าคิดมากเลยครับ
-
เค้าจำไม่ได้ว่าตอนที่แล้วเค้าได้เม้นท์ให้คุณนุ่นหรือเปล่า - -???
ถ้าเ้ค้าเม้นท์บ้างไม่เม้นท์บ้างคุณนุ่นก็อย่าโกรธ งอล หรือน้อยใจเค้าเลยนะ...ช่วงนี้แอบเบลอมาก ๆ เพราะงานเยอะเวอร์...อ๊ากกกกกกกก...เมื่อไหร่มันจะผ่านจุด ๆ นี้ไปสักที T^T
มาเข้าที่เรื่องนิยายกันบ้างดีกว่า...ไม่ว่าจะกี่ตอนต่อกี่ตอน พอได้อ่านพี่ฟ้ากะตัวป่วนทีไร เค้าก็มีความสุขทุกทีเลยอ่ะ
ทั้งเขิลตามบ้างล่ะ ยิ้มตามบ้างล่ะ แถมยังมีความสุขมาก ๆ อีกด้วย...ยิ่งตอนนี้ ตัวป่วนน่ารักมาก ๆ เลยอ่ะ...มีพัฒนาการในหลาย ๆ ด้าน ที่สำคัญทำตัวน่ารักซะจนอยากลักพาตัว
เอามาเก็บไว้ที่บ้านซะเองเลยอ่ะ....ทั้งอ้อน ทั้งเอาใจ...แล้วอย่างนี้พี่ฟ้าจะไปไหนรอดกันหล่ะเนี่ย...(อย่าว่าแต่พี่ฟ้าเลย คนอ่านก็ไปไหนไม่รอดเหมือนกัน...ฮา)
แต่ติดอยู่นิดส์ ตัวป่วนยังเป็นคนที่คิดมากเหมือนเดิมเลยนะ...เฮ้ออออออออออ...อย่างที่พี่ฟ้าว่านั่นแหล่ะ คนรอบข้างที่เค้ารักเรา เค้่าย่อมอยากที่เห็นเรามีความสุขด้วยกันทั้งนั้น
ตัวป่วนก็อย่าคิดมากเลยนะ...แค่ทำให้คนที่เรารักมีความสุข และมีความสุขไปกับคนที่เรารักก็พอ ^^~*
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD
-
หวานเลี่ยนตลอดเลยคู่นี้น่าอิจฉราจริงๆ
คนหนึ่งก็แสนดีคนหนึ่งก็ขี้อ้อน
-
:impress2: หวานกันจริง ๆ อิจฉาอ่ะ
-
หวานกันจริง ๆ สองคนนี้
อิจฉาตัวป่วนที่ได้แฟนแสนดีและอบอุ่น
อิจฉาพี่ฟ้าที่ได้แฟนแสนน่ารักแบบนี้
อ่านเรื่องนี้แล้วยิ้มได้ตลอด คลายเคลียดได้เป็นอย่างดีคะ
รอตอนต่อไปนะคะ
-
อยากได้ผู้ชายแบบพี่ฟ้า ผู้ชายในฝันเลยนะเนี่ย อิอิ
รอตอนต่อไปจ๊ะ
-
น่ารักอีกแล้วววว กลั้นยิ้มจนปวดแก้ม
อ่านเรื่องนี้ทีไร มีความสุขทุกทีเลยอ่ะ
ตอนแรกเห็นชื่อตอนคิดว่าจะได้กินมาม่าซะแล้ว
พออ่านเข้าจริงๆ โอ๊ย หวานกันซะ
-
มีความสุขก็ดีแล้วตัวป่วน คิดอะไรมากคะ พรุ่งนี้ก็เช้า
แต่ยังไม่อยากให้เช้า เพราะงานยังไม่เสร็จ :z3:
เฮ้อออ ตัวป่วนอย่าเครียดนะ เดี๋ยวพี่เครียดตาม :monkeysad:
-
เกินบรรยายจริงๆผู้ชายน่ารักแบบพี่ฟ้านี่ :L1: :L1: :L1: :L1:
-
ความรักและความเข้าใจซึ่งกันและกันของคน2คน :L1:
-
น่ารักจังเลยตัวป่วนกับพี่ฟ้าเนี่ยหวานตลอดอ่ะ
น่าอิจฉา
-
อิจฉาจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อยากได้พี่ฟ้า.....
-
ย่งอ่านยิ่งรัก ตัวป่วน กับพี่ฟ้า :m1:
คู่นุ่นกับแผนก็น่ารักอ่ะ...นุ่นจ๊ะนุ่นจ๋า....โอ๊ยย...เขินแทน คริคริ :-[
-
เพราะการอ่านมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งอ่านหนังสือประเภทวรรณคดี มิน่าล่ะน้องนุ่นถึงได้มีสุนทรียะทางภาษาอย่างเต็มเปี่ยม
จนสามารถถ่ายทอดเรื่องราวออกมาได้โดยใช้ภาษาได้อย่างละเมียดละไมและสวยงาม อย่างบทอัศจรรย์นี่ เป็นบทอัศจรรย์ร่วมสมัย
ที่อ่านแล้วได้อารมณ์ได้ภาพชัดเจนเลยทีเดียว นี่ล่ะคือความได้เปรียบอีกอย่างของนักอ่านอย่างน้องนุ่นล่ะ หนูถึงร่ำรวยถ้อยคำแถมมีข้อมูลแน่น
ซึ่งเอื้อต่องานเขียนของเราเป็นอย่างดี
อยากให้คนรุ่นใหม่รักการอ่านแบบนี้บ้าง และอยากให้เห็นความสำคัญของวรรณคดีด้วย
ชอบงานเขียนของน้องนุ่น ชอบน้องนุ่นด้วย กอด กอด กอดแน่นๆ นักเขียนคนเก่งจ้า
-
o13
+1ให้ค่ะ..พี่อากาศน่ารัก อบอุ่นจังเลย :impress2:
-
อบอุ่น น่ารัก
หวานจนน้ำตาลขึ้นอีกแล้ว
+1
-
ขออินซูลินด่วนค่ะเจ้น้ำตาลในเลือดขึ้นสูงกระทันหัน :-[
หวานกันแบบไม่เกรงใจ ไม่ต้องผึ่งมิตรผลกันเลยทีเดียว :o8:
ขอหวานๆแบบนี้เรื่อยๆเลยนะค่ะ อย่ามีขมมาเลย :impress2:
:กอด1: :L2: o13
-
เข้าอกเข้าใจตัวป่วนทุกอย่าง ทั้ง ๆ ที่ตัวป่วนยังไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย จะแสนดีไปถึงไหนกันค่ะพี่ฟ้า...พ่อเทวดาเดินดิน :m2:
-
จริงๆ แอบอ่านตั้งแต่ตอนก่อนเลิกงานแล้ว ว่าจะเม้นท์ ปุ๊บ นายมาเรียกให้ไปรับงานใหม่...
เลยเดินกลับมาที่โต๊ะอย่างมึนๆ ก่อนจะคุยกับน้อง vvivy แป๊บนึง แล้วรีบหนีเจ้านายไปเล่นฟิตเนท
เค้าเลยลืมเม้นท์ล่ะตัวเอง...
ในที่สุด เค้าก็ได้ไปตัดผมกันเนอะ อิอิ
ป่วนมันอ้อนได้น่ารักน่าชังตลอดเลยเน้ออออ อิจฉาพี่ฟ้าที่มีเจ้าตัวน้อยนี่กอดทุกวัน :กอด1:
:กอด1: คุณนุ่นค่า
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เก่งจัง ไม่ได้เรียนด้านภาษาแต่เขียนออกมาได้ขนาดนี้
อยากได้ผู้ชายแบบพี่อากาศจัง 555 พิมพ์อะไรไป
-
พี่ฟ้าเข้าอกเข้าใจคุณแฟนดีจังเลย
เป็นผู้ชายที่สุดยอดมาก o13
-
ใช่เลย ชีวิตคู่มันไม่ง่ายเลย แต่ถ้าช่วยกันประคองดีๆ มันก็ไม่ยากนักหรอก :mc4:
-
จากตอนที่ 32
จะเป็นลม เสียเลือดมากไป เรียกหมอ(หล่อๆ)ให้ที
:m25:
:กอด1:กอดพี่นุ่น
-
พี่ฟ้าช่างเข้าใจจิตใจตัวป่วนดีจัง
ก็ยังหวานกันได้อีก
อ่านนิยายหลายๆเรื่อง ต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เรื่องสุดท้ายของวัน
จะได้หลับฝันดี.... :L2:
-
ทั้งรักทั้งเข้าใจ เราขอยกตำแหน่งคุณแฟนตัวอย่างให้พี่ฟ้าเลย o13
อ่านแล้วอบอุ่นดีจัง
:กอด1: คุณนุ่น
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
นั่นดิ ใครๆ เค้าก็อยากมีลูกอ่า ผมก็อยากมี แต่ทำยังไงได้ล่ะ :เฮ้อ:
-
นั่นดิ ใครๆ เค้าก็อยากมีลูกอ่า ผมก็อยากมี แต่ทำยังไงได้ล่ะ :เฮ้อ:
หาแม่ของลูกก่อนสิคะ ไอ้หนูเบียร์ 555
ทำไมมีแต่คนอยากเอาอีตาพี่อากาศแกพกกลับบ้านกันจัง
ไม่สงสารหนูป่วนกันเหรอคะ พรากลูกพรากเมียเค้า บาปกรรมนะคะ 555
-
^
^
^
หาแม่ของลูกเป็นผู้ชายได้ป่าวป้า แล้วมันจะท้องได้ไหมหว่า แง่มๆ :jul3:
-
ผู้ชายอย่างพี่ฟ้าจะมีสักกี่คนเนอะ เพ้อแล้ว :-[ :-[
-
รู้สึกตอนที่ผ่านมากระแสพี่อากาศฟีเวอร์จะมาแรงมิแพ้บอลโลก :impress2:
แจ้งค่ะ คืนนี้เจอกับตอนต่อไปแน่นอนนะคะ เขียนไปได้เกินครึ่งแล้ว หุหุ
แบบว่า.....ข้าพเจ้าขอสัญญาว่า รสหวานจะเป็นรสชาติหลักของเรื่องนี้ต่อไปจนบทสุดท้ายแน่นอน
แอบมีของฝากเล็กน้อย
อยากบอกรักออกไปใจไม่กล้า
คำว่าเพื่อนมีค่าไม่กล้าเสีย
แอบสมัครรักใคร่จนใจเพลีย
อยากเปลี่ยนเพื่อนมาเป็นเมียต้องทำไง???
ปล. อย่าได้เดาอะไรไปล่วงหน้า กลอนบทนี้ไม่เกี่ยวกับตอนหน้าแต่อย่างใด (มั้ง?) :m20:
ไม่เป็นไรค่ะฟุกุ นุ่นกดให้ฟุกุเอง กร้ากกกกกกกกกส์
V
V
V
-
อยากกดไลค์ 103 รอบ
ชอบมากๆ ค่า 555+
-
สามบาทแรกของกลอน อ่านแล้วซึ้งมากมายอ่ะคุณนุ่น
แต่เค้าแทบจะตกเก้าอี้มานั่งดิ้นกะพื้น ก่ะอิบาทสุดท้ายนี่แหล่ะ
55555555555555555555555 โอ๊ยยยยยยย...ฮาไม่ไหวจะทน
เล่นอย่างนี้กันเลยทีเดียว ไม่ต้องบอกก็รู้นะเนี่ย ว่าใครแต่งให้ใครอ่ะ
แหม๋...ถูกใจแบบนี้เอาไปเลยคุณนุ่น +1
แล้วเค้าจะรอคืนนี้สำหรับตอนต่อไปนะฮะ ^^~*
-
คริคริ เย็นๆที่อากาศอ๊าววววววอ้าวแบบนี้ มาอ่านข้างเรื่องกันเถิดค่ะ
คำเตือน ตอนที่ท่านกำลังจะอ่านต่อไปนี้ เป้นเรื่องของความสัมพันธ์ระหว่างหญิงชาย
ดังนั้น หากท่านใดรับไม่ได้กับความสัมพันธ์แบบนี้ กรุณากดข้ามๆไปด้วยนะคะ :z2:
ทั้งนี้และทั้งนั้น....ตอนนี้ออกมาแบบนี้เพราะคนเขียนอยากทดลองอะไรบางอย่างค่ะ
......................................
ตอนพิเศษ นอกรอบ....ข้างเรื่อง(9)
“พี่ฟ้า พี่คือผมมีเรื่องปรึกษา”
“เรื่องอะไรแผน อะไรที่พี่ช่วยได้ก็บอกได้เลยนะไม่ต้องเกรงใจ”
“คืองี้พี่ พี่สอนผมแต่งกลอนบ้างได้ป้ะ?”
“หืม.....?”
“ไอ้นุ่นอะดิ มันปลื้มกลอนพี่ แทบจะกลิ้งม้วนไปมาทุกทีที่ได้อ่านกลอนที่พี่ส่งให้ไอ้ป่วนมันอ้ะ”
..............................
..............................
“พี่ฟ้าคะ คือ.....ช่วยอะไรนุ่นหน่อยนะคะ”
“เรื่องอะไรครับน้องนุ่น?”
“สอนนุ่นเขียนกลอนบ้าง.....ได้มั้ยคะ?”
“หืม.........?!”
“ก็......ไอ้แผนบ้ามันนึกไงขึ้นมาไม่รู้ อยู่ดีไม่ว่าดีก็ส่งกลอนมาให้ นุ่นก็แค่....อยากตอบโต้มันบ้าง ก็แค่นั้นเองอะค่ะ”
..............................
..............................
อยากบอกรักออกไปใจไม่กล้า
คำว่าเพื่อนมีค่าไม่กล้าเสีย
แอบสมัครรักใคร่จนใจเพลีย
อยากเปลี่ยนเพื่อนมาเป็นเมียต้องทำไง???
ก็รออยู่ตั้งแต่รู้ในคืนนั้น
รอโอกาสทุกวันคอยบอกใบ้
ว่ารักนะรักเต็มล้นทั้งหัวใจ
เอาแต่เล่นเรื่อยไปไม่จริงจัง
ก็ทำไมถึงคิดว่าเราเล่น
เราก็เป็นอย่างนี้อย่าคาดหวัง
ไม่ได้ยินรักจากปากเลยสักครั้ง
จะให้ฝังฝากใจได้อย่างไร???
เป็นผู้หญิงต้องนิ่งต้องไว้ท่า
แม่สอนมาต้องเสงี่ยมเป็นนิสัย
แค่เท่าที่เราแสดงว่ามีใจ
ก็เกินไปที่สตรีจะพึงทำ
การกระทำทั้งหลายที่แถลง
ยังไม่พอชี้แจงหรืองามขำ
ทั้งเป็นห่วงเป็นใยคนใจดำ
ไม่ได้ย้ำความในใจบ้างหรือเธอ?
คอยเทคแคร์ดูแลสารพัด
ไม่ได้วัดความจริงใจบ้างเลยเหรอ?
อย่าปล่อยให้ต้องน้อยใจเลยนะเออ
แผนเสนอก็สนองบ้างเป็นไร?
ไอ้แผนบ้าไม่เข้าใจหรือว่าเขิน
ต้องให้เดินเข้าไปกอดเลยใช่ไหม?
ต้องให้นุ่นบอกว่ารักก่อนหรือไง?
โธ่เอ๋ยใครจะทำได้เขินตายเลย
แผนเป็นเพื่อนนุ่นอย่างนี้ก็ดีออก
ไม่ต้องบอกอธิบายหรือเปิดเผย
ว่าสองเราเป็นเพื่อนที่คุ้นเคย
ไว้เฉลยความพิเศษกันสองคน....
นุ่นจ๋า...งั้นแผนจองไว้ตรงนี้
หากว่ามีใครมามองหรือมาสน
ขอร้องนะว่าอย่าไปเผลอซุกซน
ตาซนๆแผนขอยึดไว้คนเดียว....
นุ่นไม่ใช่คนเจ้าชู้นะจ๊ะแผน
ไม่ใช่แฟนยังมาหวงน่าหมั่นเขี้ยว
แผนนั่นแหละอย่ามีใครให้รู้เชียว
จะจัดการให้หน้าเขียวเลยคอยดู!!
“อู๊ยยยยยยยยย”
“หึๆๆๆ”
“พวกแกสองคนทำไรกัน งุ้งงิ้งๆกันมาตั้งแต่ออกจากเชียงใหม่ นี่จะนครสวรรค์อยู่แล้วยังไม่เลิกอีก แผนแกร้องทำไม? ไอ้นุ่นมันแกล้งอะไรเหรอ?”
ไอ้หนูป่วนที่นั่งหลับๆตื่นๆมาตลอดทางที่ตำแหน่งข้างคนขับยังคงใสซื่อและไม่รู้เลยว่าเพื่อนรักเพื่อนเลิฟทั้งสองคนทำอะไรกันมาตลอดทาง
ในขณะที่คนขับอย่างพี่อากาศหลังจากแวะพักซื้อของฝากที่ตลาดริมทางที่ลำปางแล้ว
ก็ต้องแอบซ่อนยิ้มมาตลอดทางเพราะรู้อยู่แก่ใจว่าเพื่อนรักสองคนของคุณแฟนทำอะไรกัน
ตลกดีที่เมื่อวานน้องแผนเพิ่งมาขอให้สอน แล้ววันนี้ก็เริ่มเอาไปใช้งาน แถมยังได้ผลดีทันตาเห็น แค่ก่อนขึ้นรถเห็นส่งกระดาษแผ่นเล็กๆให้น้องนุ่น
พอขึ้นมานั่งบนรถพี่อากาศก็สังเกตแล้วนะว่าไอ้น้องนุ่นมันทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น คุยได้แกล้งคุณแฟนของแกได้เป็นปกติก็จริง
แต่อาการที่ควบคุมสายตาไม่ให้มองไปทางขวามือที่ไอ้น้องแผนนั่งอยู่จนแทบคอแข็งนั่นยังไงก็ปิดไม่มิด
แล้วก็ต้องรู้สึกสนุกตามไปด้วยเมื่อแวะพักซื้อของฝากกันที่ลำปาง เพราะระหว่างที่ไอ้หนูป่วนกับไอ้คุณแผนเถียงกันเรื่องของกินที่จะขนไปบ้าน
ไอ้คุณนุ่นมันก็มาแง้วๆขอให้สอนวิธีตอบโต้ไอ้คุณแผนมันซะงั้น
“อะไรของแกไอ้ป่วน ง่วงก็นอนหลับต่อไปไป๊ อย่างชั้นจะไปแกล้งอะไรไอ้โย่งนี่ได้ นอนต่อไปเลย....”
“หึๆๆๆ”
แล้วแค่ไอ้คุณแผนมันส่งเสียงหัวเราะในคอเบาๆเท่านั้นแหละ ไอ้นุ่นมันเลยเปลี่ยนสีหน้าจากดำเป็นแดงได้เร็วอย่างกับกิ้งก่า
แถมยังชี้หน้าคาดโทษไอ้โย่งตัวโตที่นั่งอยู่ข้างๆอีกทีก่อนจะเนียนทำเป็นหลับตาเหมือนจะพักสายตาทั้งที่หน้ายังแดงก่ำอยู่อย่างนั้น
ไอ้คุณแผนถือสิทธิ์เพื่อนพิเศษรั้งตัวไอ้เตี้ยหน้าแดงข้างๆให้เอนลงมานอนหนุนตัก
ไอ้นุ่นมันก็ไม่ขืนตัวสักนิด มันเลยจัดการก้มหน้าลงกระซิบให้ได้ยินแค่สองคน
“กลอนพวกนี้ แผนจะเก็บไว้เป็นหลักฐานนะจ๊ะ เอาไว้ถึงเวลา....แผนจะทวงสิทธิ์แน่นอน”
...........................
...........................
ปล. โฮะๆๆๆๆๆๆ นี่คือการทดลองค่ะ :m14:
-
:o8:
เขียนเพลงยาวโต้กันด้วย
-
โหะ ๆ น่ารักกกกกอ่ะ
อ่านไปยิ้มไป เมื่อยแก้มเอิ้ก ๆ
-
จีบกันย้อนยุค เล่นส่งกลอนหากันให้ได้ปลื้มอีก
-
เขียนเพลงยาวจีบกัน555 แต่น่ารักดี
-
น่ารักดี อิ อิ
-
เหมือนเพลงยาวจีบกันสมัยก่อนเลยอ่ะ อิอิ
น่ารักมักมากกกกกกกกกกก :m4:
เขิลแทนอ่ะ :-[
-
เมียพี่!!!
อิอิอิ ชอบๆๆๆ
-
น่ารักไปอีกแบบ
-
จะน่ารักแข่งกะหนูป่วนไปหนายยยยยยกันนี่ อิอิ
-
^
^
^
จิ้มมมมมมมม จึกๆแนนเรย
เห็นแบบนี้เขียนยากนะ
นุ่นใช้วิธีเขียนกลอนของตอนนี้แบบรวดเดียวไม่มีแก้ ทั้งหมดเสร็จใช้เวลาไม่ถึงสิบห้านาทีเลยมั้ง
แบบว่าพยายามทำตัวเป็นเด็กน้อย คิดคำไม่ออกก็พยายามใส่ให้เหมือนภาษาพูดมากที่สุด
แบบว่าจะมัวมานั่งนึกถึงภาษาสวยๆก็ไม่ได้ เดี๋ยวคนแต่งจะไม่ใช่ไอ้นุ่นกะไอ้แผนมัน :m18:
-
^
^
^
15 นาที !!!
แม่เจ้าาาาาา เทพได้อีกอ่ะนุ่น
แต่กลอนน่ารักแต่งออกมาเป็นภาษาของเพื่อนแผนกะเพื่อนนุ่นเลย
หวานได้อีก >________<
-
เนื้อคู่ตุนาหงัดหนีกันไม่พ้น งี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตัวป่วนอิหนูหลับลึกหลับดีจริงๆลูก พลาดช๊อตเด็ดสุดพลัง :-[
+1 จ้า
-
^
^
^
จิ้มมมมมมมมม จึกๆข้าวอีกคน
เหมือนคุ้นๆว่าข้าวไม่ได้มาเป็นสักขีพยานการตัดผมของไอ้หนูป่วนกับพี่ฟ้าใช่ป้ะ?
ข้าว.........พลาดดดดดดดดด โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล.นอนดึกดูบอลหลายคืน ตอนนี้นอนไม่หลับ หงิงๆ
-
อยากเปลี่ยนเพื่อนมาเป็นเมียต้องทำไง???
อ่านมาถึงประโยคนี้แล้วทั้งเขิน และขำ :-[ :laugh: ฮ่าๆๆๆ
เซี้ยวซะจริงแผนเอ๊ยยยยย...
นุ่นจ๋า ปากก็บอกว่าเพื่อน ให้เราพิเศษให้รู้กันสองคน แล้วไหงคาดโทษแผนไว้ซะแล้วล่ะ ดักคอไม่ให้แผนมันได้มองใครเลยนะเนี่ย
ชอบค่ะ อ่านไปก็ขำไป ชอบคู่นี้จังเลย :L2:
-
ไอ้สองคนนี้มันน่ารักกันจัง 55+
-
:jul3: :z1: :z1: +1
-
อร๊ายยยยยยย !
กลอนน่ารัก ภาษาไม่ได้เทพขั้นเซียนเหมือนพี่ฟ้า
แต่ความน่ารักเอาใจไปเต็มๆเลยจ่ะ ทั้งแผนทั้งนุ่น อิอิ
+1 ค่า
-
เหอๆ อยากเป็นนุ่น แต่โง่ภาษาไทย กร๊ากกกกก :laugh:
-
ตอนนี้ นุ่นกับแผน น่ารักกันจังเนาะ งุ้งงิ้งๆ กันอยู่สองคน อิอิ
-
น่ารักๆอีกคู่นึง :n1:
-
งี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อ่านแล้วเขิน บิดไปบิดมา
สองคนนี้นี่เค้าจีบกันย้อนยุคจริงๆ
พี่นุ่นอ่ะ 15นาที!!! ทำไปได้ คารวะสักที o1
กลับไปอ่านอีกที ก็งิ๊ดดดดดดดดดดดดดดด เขินวุ้ย :-[
-
o13 เทพจิง 15 นาทีก็เขียนได้
สมัยเรียนครูให้แต่ง ชั่วโมงนึงยังไม่จบบทเลยอ่ะ
อ๊ายย อ่านแล้วก็เขิลๆ เหมือนหนูน้อยหัดแต่งกลอน จีบกัน
มีความสุขทุกทีที่ได้อ่าน ขอบคุณค่ะ :L2:
-
แผนกะนุ่นจีบกันด้วยกลอนอันแสนจะสละสลวย แถมถูกต้องตรงตามบังคับเป๊ะๆ
ทั้งๆที่ พึ่งจะเรียนแท้ๆ สงสัยเกิ๊น มีครูดีอย่างครูพี่ฟ้า หรือเพราะศิษย์เก่งและมีแวว
หรือเพราะทั้งสองรวมกัน แต่จะอย่างไรก็ตามตอนนี้หวานได้ใจพี่แก้วอีกแล้ว
มันทำให้พี่แก้วนึกถึงอดีตในวัยหวานจ้า
-
กลอนโดนได้ใจจริงจริ๊ง 555+
ขอบคุณมากค่า
-
ฮึบๆๆ ตอบเมนท์ดันทู้ เดี๋ยวไปอยู่หน้าสองเรทติ้งตัวป่วนกะพี่ฟ้าจะตก
แอบบอกว่าตอนต่อไปยาวค่ะ แบบว่าเนื้อหาแอบมีรสอื่นนอกจากหวานแนมมา (แต่น้อย กร้ากกกกกส์)
:o8:
เขียนเพลงยาวโต้กันด้วย
จีบกันย้อนยุค เล่นส่งกลอนหากันให้ได้ปลื้มอีก
เขียนเพลงยาวจีบกัน555 แต่น่ารักดี
โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ก็นิดนึงค่ะ แบบว่าไอ้นุ่นมันก็งุ้งงิ้งของมันมาตั้งแต่ตอนแรกแล้วเนอะว่าอยากได้ๆๆๆๆ ไอ้แผนสิ ช้า กว่าจะลงมือทำได้ หุหุ
โหะ ๆ น่ารักกกกกอ่ะ
อ่านไปยิ้มไป เมื่อยแก้มเอิ้ก ๆ
น่ารักดี อิ อิ
ที่จริงตอนแรกแผนมันก็คิดนานนะคะ แบบว่าเขียนตั้งแต่กลางคืน ไม่กล้าให้ แต่จะให้ตอนถึงบ้านแล้วก็กลัวพลาด กลัวไม่ได้เห็นปฏิกิริยาไอ้นุ่นมัน
เหมือนเพลงยาวจีบกันสมัยก่อนเลยอ่ะ อิอิ
น่ารักมักมากกกกกกกกกกก :m4:
เขิลแทนอ่ะ :-[
คริคริ เขินได้อะไรได้ อย่าลืมบิดตัวไปมาขณะเขินด้วยนะคะ จะได้เขินแบบมีคุณค่า burn calories ไปด้วย อิอิ
เมียพี่!!!
อิอิอิ ชอบๆๆๆ
เก็บเอาไปใช้โลดเลยค่ะ อาร์มคุง คริคริ
น่ารักไปอีกแบบ
น่ารักๆอีกคู่นึง :n1:
มันก็ต้องมีซีนแบบนี้ของคู่นี้มาบ้างค่ะ แบบว่าสารภาพว่ามีคนอ่านแอบไปถามหาคู่นี้แบบตัวตัวกะนุ่น 555555
^
^
^
15 นาที !!!
แม่เจ้าาาาาา เทพได้อีกอ่ะนุ่น
แต่กลอนน่ารักแต่งออกมาเป็นภาษาของเพื่อนแผนกะเพื่อนนุ่นเลย
หวานได้อีก >________<
แนนชม เขินนนนนนนนนนนนนนนนน กรั่กๆๆๆๆๆๆๆๆ ไอ้คู่นี้มันก็หวานตามแบบของมันอะนิแนนนิ
อยากเปลี่ยนเพื่อนมาเป็นเมียต้องทำไง???
อ่านมาถึงประโยคนี้แล้วทั้งเขิน และขำ :-[ :laugh: ฮ่าๆๆๆ
เซี้ยวซะจริงแผนเอ๊ยยยยย...
นุ่นจ๋า ปากก็บอกว่าเพื่อน ให้เราพิเศษให้รู้กันสองคน แล้วไหงคาดโทษแผนไว้ซะแล้วล่ะ ดักคอไม่ให้แผนมันได้มองใครเลยนะเนี่ย
ชอบค่ะ อ่านไปก็ขำไป ชอบคู่นี้จังเลย :L2:
นุ่นก็ชอบค่ะคุณไนท์ แหมๆๆๆก็แผนของนุ่นทั้งคน ไม่รู้ล่ะ ไม่ให้เรียกแฟน แค่เพื่อนพิเศษก็หวงได้นี่นา
ไอ้สองคนนี้มันน่ารักกันจัง 55+
ตอนนี้ นุ่นกับแผน น่ารักกันจังเนาะ งุ้งงิ้งๆ กันอยู่สองคน อิอิ
อะ อันนี้ก็แน่นอน พี่อากาศขับรถ ตัวป่วนก็หลับ ไอ้เพื่อนสองคนที่มันมีซัมธิง วรอง กันอยู่ก็เลยถือโอกาสปลอดเอาซะหน่อย หุหุ
:jul3: :z1: :z1: +1
นั่นแน่ จะบอกว่าคุณคนอ่านขำ แต่ไอ้คุณแผนมันหื่นล่ะสิคะ กร้ากกกกกกกกส์ กอดดดดดดดดดค่ะ
อร๊ายยยยยยย !
กลอนน่ารัก ภาษาไม่ได้เทพขั้นเซียนเหมือนพี่ฟ้า
แต่ความน่ารักเอาใจไปเต็มๆเลยจ่ะ ทั้งแผนทั้งนุ่น อิอิ
+1 ค่า
ขอบคุณนะคะ สองคนนี้มันแอบเด็กน้อยค่ะ แสดงออกถึงความขี้หวงกันทั้งคู่เลยทีเดียว >///////<
เหอๆ อยากเป็นนุ่น แต่โง่ภาษาไทย กร๊ากกกกก :laugh:
น้องเบียร์ อยากเป็นนุ่น......แสดงว่าชอบไอ้แผนมันอะดิคะ วู้วววววววววว แผนเอ๊ย มีเด็กมาตกหลุมแกแล้ววววว
เนื้อคู่ตุนาหงัดหนีกันไม่พ้น งี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตัวป่วนอิหนูหลับลึกหลับดีจริงๆลูก พลาดช๊อตเด็ดสุดพลัง :-[
+1 จ้า
กร้ากกกกกกกกกส์ ตัวป่วนมันเด็กน้อยค่ะ แต่ก็นะ นานๆทีปล่อยให้ไอ้แผนมันรุกฆาตบ้างอะไรบ้าง อยากได้เป็นเมียเรยทีเดียว หุหุ
-
นุ่นกับแผนน่ารักจัง ใช้กลอนจีบกันด้วย เป็นนักเรียนหัวไวนะเนี่ย พี่ฟ้าสอนแต่งกลอนแป๊บเดียว แต่งคล่องเชียว :laugh: :laugh:
-
ตามอ่านจนจบแล้วนะนุ่น
กินไรไม่ลงมั้งวันเลยตอนนี้
ส่วนฉากนั้น หลังไมค์แล้วกานนะ
ขอตัว :oak: :oak:
-
คู่แผน นุ่น จะมาหวานแข่งกะพี่ฟ้านู๋ป่วนชิมิ...น่ารักชะมัดเลย :impress2:
-
มาแล้วค่ะ ตอนนี้นานทั้งๆที่บอลพักตั้งสองวัน
แต่ๆๆๆคนเขียนเขียนแล้วลบลบแล้วเริ่มใหม่อยู่สามครั้งแน่ะค่ะ ถึงสำเร็จออกมาได้
แบบว่า.....พยายามเขียนให้เข้าใจง่ายๆน่ะค่ะ
แถมยังเลือกแล้วเลือกอีกว่าจะให้ออกมาแบบไหนดีหนอ
ในที่สุดก็สำเร็จ เพราะงั้นมาอ่านกันเลยนะคะ :กอด1: คนอ่านที่น่ารักทุกท่านเลยค่ะ
.........................
.........................
ตอนที่๔๗ แก้ข่าว....
“เฮ้อ.........เฮ้ออออออออ”
“เป็นไง ถอนหายใจเฮือกๆอะไรขนาดนั้น พรุ่งนี้ต้องไปคณะกี่โมง?”
เสียงถอนหายใจติดๆกันจากไอ้หนูป่วนที่เดินถือแก้วน้ำออกมาจากครัว
ทำให้พี่อากาศที่นั่งเหยียดขายาวๆไปตามความยาวของโซฟาโดยมีหมอนกองอยู่กับเท้าแขนด้านที่เอนลำตัวช่วงบนอิงไว้
ทิ้งให้โทรทัศน์ดูตัวเองอยู่ถามคำถามนี้ออกไป พร้อมกับมองตามการเคลื่อนไหวของไอ้ตัวเล็กนั่นอย่างจับสังเกต
“พวกมันนัดน้องเก้าโมงตรงอะ แต่พวกผมต้องไปตั้งแต่แปดโมง พี่ฟ้าล่ะ?”
“พี่นัดอาจารย์ตอนบ่าย งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งตัวป่วนก่อนเนอะ”
“ไม่เอาอ้ะ วันนี้ผมกลับไปนอนบ้านดีกว่า เดี๋ยวพี่ฟ้าไปส่งหน่อยนะ”
“นอนนี่ไม่ได้เหรอครับ....อีกแค่สองสัปดาห์ก็เปิดเทอมแล้ว เดี๋ยวพอเปิดเทอมพี่ฟ้าก็เตรียมสอบ ตัวป่วนก็ยุ่งทั้งเรียนทั้งรับน้อง ขอนอนกอดตุนไว้ก่อนไม่ได้เหรอ...”
ไอ้หนูป่วนจัดการวางแก้วน้ำที่ถือติดมือมาลงบนโต๊ะเตี้ยหน้าโซฟา
แล้วแทรกตัวลงนั่งด้านปลายเท้าของพี่อากาศ ก่อนจะยกเอาขาทั้งสองข้างของคุณแฟนตัวโตมาพาดวางไว้บนตัก
“.....ไม่ดีกว่า ป่วนไม่ได้กลับไปนอนบ้านตั้งสามวันแล้ว เดี๋ยวที่นอนมันคิดถึงแย่เลย”
พี่อากาศคิดว่าฟังไม่ผิดนะ ว่าน้ำเสียงของคุณแฟนที่ปกติจะขี้เล่นแถมยังขี้อ้อนอยู่ตลอดเวลาดูแปลกไป
ถึงจะพยายามให้ข้อความในประโยคดูร่าเริงแค่ไหน แต่น้ำเสียงที่ออกมามันไม่ได้สนุกไปด้วยเลย
“โห.....เห็นที่นอนสำคัญกว่าพี่....”
ส่งเสียงออดๆอ่อยๆใส่ไอ้ตัวเล็กมือก็เอื้อมไปคว้ามือนิ่มๆมาลูบเล่น
ไอ้หนูป่วนได้ยินเสียงออดๆแบบนั้นเลยเลื้อยตัวเองขึ้นมานอนเหยียดบนโซฟาอีกคน
ซุกหน้าเข้ากับอกอุ่นๆ แนบหูฟังเสียงหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะหนักแน่นนั่น แล้วเลยถอนใจออกมาอีกเฮือก
“แน่ใจนะว่าไม่มีอะไรอยากบอกพี่?”
พี่อากาศส่งคำถามไปอีกครั้ง มือก็ลูบเล่นอยู่กับผมนิ่มๆเหมือนขนลูกแมวไปด้วย
“อืม......มีสิ มื้อเย็นนี้เรากินพิซซ่ากันนะพี่ฟ้า เอาหน้าที่ใส่เปปเปอโรนีกับชีสเยอะๆ สั่งถาดใหญ่เลยเผื่อพี่ภพด้วย แล้วจะได้เอาผักสดในตู้เย็นมาทำสลัด ไม่งั้นทิ้งไว้นานจะเสีย เสียดายแย่”
ตัวป่วนมันตอบออกมายาวเชียว บรรยายมื้อเย็นเป็นฉากๆเลย
แต่พี่อากาศก็ยังรู้สึกว่าไอ้ตัวเล็กที่หงุงหงิงอยู่กับอกยังมีเรื่องปิดบังอยู่ แถมยังเป็นเรื่องที่ทำให้มันไม่สบายใจเสียด้วยสิ
“พิซซ่าก็ดี งั้นเดี๋ยวตัวป่วนโทรสั่งเลยนะครับ พี่ขึ้นไปอาบน้ำดีกว่า เดี๋ยวเน่านานคุณแฟนเหม็นแล้วจะไม่รัก หึๆๆๆ เอ.....หรือจะให้พี่ช่วยล้างผักสลัดก่อน?”
ว่าอย่างนั้นแล้วพี่อากาศก็ลุกขึ้นนั่งพร้อมทั้งประคองไอ้ตัวเล็กที่กองทับอยู่บนอกขึ้นมานั่งด้วย
“หึ ไม่ต้องหรอกพี่ฟ้าเดี๋ยวผมทำเอง”
ไอ้หนูป่วนมันเงยหน้าขึ้นส่งยิ้มเซียวๆให้คุณแฟนตัวโตที่ลุกขึ้นยืนได้ก็ขยี้หัวฟูๆเล่นไปที ก่อนจะเดินขึ้นไปอาบน้ำชั้นบน
###เฝ้าคอยรอ fun fun fun กับเธอนะ fun fun fun.....###
“นุ่นพูดค่ะ”
//พี่เองนะครับ น้องนุ่นสะดวกคุยมั้ย?//
“ค่ะ พี่ฟ้ามีอะไรเหรอ?”
//ตัวป่วนมีเรื่องอะไรที่คณะรึเปล่า? หรือมีเรื่องเครียดอะไรรึเปล่าครับช่วงนี้?//
“แป๊บนะคะ นุ่นเปิดลำโพงแป๊บนึง........พี่ฟ้า คืองี้ค่ะ เรื่องข่าวของไอ้ป่วนกับพี่ภพนั่นแหละค่ะ พวกรุ่นเราไม่อะไรหรอกเพราะส่วนใหญ่ก็รู้อยู่แล้วว่ามันคบกะพี่อยู่ แต่พวกปีแก่ๆบางคนเขามองแปลกๆน่ะค่ะ ไอ้ป่วนขนาดไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรกับใครยังรู้สึกเลยว่าตัวเองถูกมองแปลกๆ”
//แค่มองเหรอ.....ไม่มีใครมาพูดว่าอะไรแน่นะครับ?//
“แน่พี่ ผมไม่ได้ปล่อยให้มันอยู่คนเดียวเลย”
//นุ่นกับแผนว่าเพราะมีแฟนเป็นผู้ชายหรือเพราะไปยุ่งกับรุ่นพี่ที่มีแฟนแล้วตัวป่วนถึงถูกมองแปลกๆ?//
“ข้อหลังเลยค่ะพี่ฟ้า ข้อแรกอ้ะเรื่องเล็ก ไม่ใช่มีแต่ไอ้ป่วนนี่ที่คบกับผู้ชายเหมือนกัน”
//พรุ่งนี้ที่คณะนัดทำอะไรกัน แล้วมีคนไปเยอะมั้ย? ปีสามปีสี่ไปด้วยมั้ยครับ?//
“พรุ่งนี้ปีหนึ่งปฐมนิเทศค่ะ /// พี่ฟ้า อยากให้คนเยอะหรือน้อยล่ะพี่ ถ้าตอนเช้าที่นัดกันก็มีแค่ปีสองรุ่นพวกผม ถ้าเย็นๆก็มาหมดทุกชั้นปีอ้ะ รวมเฟรชชี่ด้วยนะพี่”
//อืม คนจะเยอะจนเลิกงานพรุ่งนี้เลยใช่มั้ย?//
“ใช่พี่ เลิกประมาณสี่โมงนะ เลทสุดก็ไม่เกินหกโมง”
//ปีสี่ก็มาแน่ใช่มั้ยครับ?//
“ปีสี่จะมาถึงก็ช่วงบ่ายครับ เพราะพรุ่งนี้ฝึกงานตัวปิดเทอมวันสุดท้าย เขามีแค่ครึ่งวันเช้า ปกติรุ่นพี่จะมาดูน้องกันวันปฐมนิเทศอยู่แล้ว อีกอย่างพรุ่งนี้วันเสาร์ด้วยไม่มีใครเลิกฝึกงานแล้วกลับบ้านเลยหรอก เห็นพวกพี่ปีสามบอกเป็นอย่างงี้มาทุกปีแหละ”
//โอเค ขอบคุณน้องนุ่นน้องแผนมากๆ งั้นแค่นี้นะครับ//
###ตื๊ดดดดดดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดด###
..............................
..............................
“แปลกใจนะเนี่ย.....”
พี่อากาศมาจอดรถหน้าบ้านไอ้ตัวป่วนเรียบร้อย ระหว่างที่ไอ้ตัวเล็กกำลังปลดเข็มขัดนิรภัยให้ตัวเองอยู่พี่แกก็พูดลอยๆขึ้นมา
“หืม? แปลกใจเรื่อง?”
“ก็วันนี้ไม่ต้องปลุกคนขี้เซา เฮ้อ.....คิดแล้วก็เสียดาย”
สุ้มเสียงล้อเลียนนั่นทำให้ไอ้ตัวเล็กข้างๆมันยิ้มออกมาจนได้ แล้วเลยมีอารมณ์อยากแกล้งคนขับขึ้นมา มือที่กำลังปลดล็อคเข็มขัดนิรภัยเลยเลื่อนกลับเข้าที่ แล้วก็เอนตัวลงพิงพนักปิดตาลงตามเดิม
“อ้ะ นี่ไงหลับอยู่นะเนี่ย เมื่อกี้แค่ละเมอ....”
“หึๆๆๆ อ้าว!! ที่เห็นเมื่อกี้ตัวป่วนของพี่แค่ละเมอหรอกเหรอ งั้นไม่เป็นไร พี่ปลุกเองเนอะ”
พี่อากาศตัวโตเห็นอาการแกล้งหลับแต่ปากยังอมยิ้มจนแก้มพองของคุณแฟนตัวเล็ก
เลยใช้วิธีปลุกแบบเฉพาะตัว โน้มตัวเข้าไปฟัดแก้มพองๆนั่นแรงๆ แถมด้วยสองมือจู่โจมไปที่ข้างเอว
จนไอ้ตัวที่เพิ่งบอกว่าตัวเองละเมอต้องดิ้นหนีมือจ้าละหวั่น
แล้วปล่อยเสียงหัวเราะร่วนออกมาอย่างต่อเนื่อง
“ฮ่าๆๆๆๆ โอย...พอแล้ว หายใจไม่ทัน....แล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆ ฮึๆๆ”
“ตื่นรึยัง เด็กขี้เซาแถมยังขี้แกล้งมันต้องโดนอย่างนี้ หึๆๆๆ”
โฮ่.....พี่อากาศเสียงหัวเราะพี่เหมือนตาลุงโรคจิตเลย แล้วดูนะ น้องมันดิ้นหนีขนาดนั้นแล้วยังไม่หยุดมืออีก ตัวป่วนเอ๊ย.....ทำยังไงดีล่ะทีนี้ ยั่วคนโรคจิตเองนะเรา
ไอ้หนูป่วนมันตอบโต้ด้วยการยกแขนทั้งสองข้างกอดพี่ฟ้าของมันเอาไว้แน่น
และทั้งๆที่ยังหลับตาและหายใจหอบอยู่แบบนั้นมันก็ปฏิบัติการอ้อนได้ไม่มีขาดตกบกพร่อง
“จุ๊บๆก่อน แล้วจะยอมตื่น.....”
พี่อากาศเลื่อนมือที่ทำหน้าที่กลั่นแกล้งไอ้ตัวเล็กที่เรียกร้องขอจุ๊บปลุกให้ตื่นขึ้นมาประคองไว้ที่สองข้างแก้ม ประทับจูบลงไปแค่ภายนอกแล้วค่อยถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง
“ถึงบ้านแล้วครับ คราวนี้ถ้าไม่ยอมลืมตา พี่ฟ้าจะพากลับบ้านโน้นไปนอนกอดให้อุ่นทั้งคืนเลยจริงๆด้วย”
พี่อากาศพูดจบก็ละมือข้างหนึ่งออกไปทำหน้าที่ปลดเข็มขัดนิรภัยให้ไอ้ตัวเล็กเสียเอง
ไอ้หนูป่วนพอได้อ้อนสมใจแล้วเลยยอมลืมตาขึ้นง่ายๆ ย้ายมือทั้งสองข้างมากุมทับอยู่ที่มือใหญ่ๆข้างที่ยังประคองอยู่ที่ข้างแก้มของมัน
“ขับรถกลับดีๆนะ”
สั่งเสร็จมันก็เปิดประตูลงมายืนโบกมืออยู่หน้าประตูบ้าน พี่อากาศเปิดหน้าต่างรถมาโบกมือไล่ให้ไอ้หนูป่วนเดินเข้าบ้านเรียบร้อยแล้วตัวเองถึงออกรถกลับคอนโด
..................................
..................................
“วันนี้ไอ้ป่วนไม่ค้างนี่เหรอฟ้า?”
พี่อากาศเปิดประตูเข้าบ้านมาก็เจอพี่ชมพูน้องชายสุดที่รักที่ยังอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ต ที่ม้วนๆแขนทั้งสองข้างขึ้นลวกๆปล่อยชายออกมานอกกางเกงสแล็คสีดำ
กำลังนั่งหม่ำพิซซ่าที่แบ่งใส่จานอยู่หน้าโทรทัศน์
“อืม......บอกว่ากลัวที่นอนที่บ้านโน้นจะคิดถึง หึๆๆ ชมพูเพิ่งกลับมาถึงเหรอ? ในตู้เย็นมีสลัดด้วยนะ น้ำสลัดก็อยู่ในกล่องพลาสติก เห็นรึเปล่า?”
“อ้าว ไม่ได้ดูอ้ะ แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราจัดการสองชิ้นตรงนี้ก่อน เดี๋ยวค่อยกินสลัดตาม”
พี่อากาศส่งเสียงในลำคอตอบรับน้องชาย แล้วเดินเลยเข้าไปล้างมือในห้องน้ำ
ตั้งแต่คบกับไอ้ตัวเล็กมาดูจะเริ่มติดนิสัยชอบล้างมือ ทำอะไรนิดอะไรหน่อยก็ต้องล้างมือ
ยิ่งออกไปข้างนอกมาอย่างนี้ยิ่งแล้วใหญ่ สิ่งแรกที่ทำเมื่อถึงบ้านต้องเป็นเดินไปล้างมือทุกที
พี่อากาศล้างมือเรียบร้อยก็ออกมานั่งที่โซฟาดูน้องชายกิน ก่อนจะเริ่มคุยไปเรื่อยๆ
“วันนี้เป็นไงบ้างล่ะชมพู ที่นี่เวิร์คมั้ย?”
“ก็ดีอ้ะฟ้า แต่ก็คงยากที่เขาจะรับเราเป็นฟูลไทม์ คงได้แค่พาร์ทไทม์แบบนี้แหละ แต่วันนี้มีอีกที่เรียกเราไปสัมภาษณ์แล้วนะ นัดสัมภาษณ์วันจันทร์ตอนเช้า”
“เออ ก็ดี ไม่ต้องรีบร้อนหรอก ชมพูทำแต่พาร์ทไทม์แบบนี้ก็ดีนะ ภาษีก็ไม่ต้องเสีย ฮ่าๆๆๆ”
“ที่จริงก็มีบริษัทของรุ่นพี่เรียกเราให้ไปสัมภาษณ์นะ แต่เราไม่อยากทำพวกงานขายว่ะ เราว่าเราเหมาะกับงานโรงบาลแบบนี้มากกว่า”
“อืม.....อะไรที่ไม่ชอบก็ไม่ต้องฝืนทำหรอก อีกอย่าง เดือนที่ผ่านมานี่มีแต่พาร์ทไทม์ชมพูยังมีของขวัญไปให้คุณยายเลยนี่ คุณยายโทรมาอวดกับเราอยู่ว่าหลานรักมีต่างหูไปฝาก”
“อยากให้ไง ครึ่งของรายรับเดือนที่แล้วเราเลยนะ ดีที่โรงบาลที่เรารับพาร์ทไทม์มีแต่ที่นั่งบีทีเอสไปแล้วเดินต่ออีกนิดก็ถึง ถ้าต้องขับรถฟ้าไปทำงานสงสัยเราได้กินแกลบ”
พี่ชมพูจัดการกับพิซซ่าสองชิ้นเรียบร้อยก็เดินไปเปิดตู้เย็น จัดการเอาผักสลัดที่ไอ้หนูป่วนมันจัดการตัดหั่นไว้เรียบร้อยออกมา
เทน้ำสลัดลงไปคลุกๆในโถแก้วใบใหญ่นั่นง่ายๆแล้วก็เดินมาทรุดตัวนั่งลงที่เดิม
“แล้วเค้กล่ะ เป็นไงบ้าง? ได้งานแล้วใช่มั้ย?”
“เค้กได้งานประจำแล้ว เห็นบอกว่าพี่ๆที่แผนกใจดีกันทุกคนนะ โรงบาลเอกชนเล็กๆ ทั้งแผนกมีแค่สี่คนเอง”
“อืม.....พรุ่งนี้ชมพูทำงานรึเปล่า?”
“เราว่าง กะจะเข้าไปดูน้องๆที่คณะ นี่พวกมันส่งกำหนดการณ์รับน้องมาให้ทางเมล บอกให้เราเข้าไปวันไหนก็ได้ที่ว่าง พวกน้องๆปีสองเหนื่อย ให้เราไปช่วยเลี้ยงคนทำงานที ฮ่าๆๆๆ”
“แล้วเค้กเข้าไปด้วยมั้ย?”
“เค้กเลิกสี่โมงแล้วบอกว่าจะตามไปน่ะ ทำไม อยากเจอน้องสะใภ้?”
“........คืองี้ จำเรื่องข่าวที่ตัวป่วนแย่งนายมาจากเค้กได้ป้ะ?”
ได้ยินประโยคนี้พี่ชมพูวางส้อมที่กำลังไล่จิ้มมะเขือเทศลูกเล็กๆที่กลิ้งหนีอยู่ในชามสลัดทันที ก่อนจะนั่งตัวตรงมองสีหน้าของพี่ชายคนเดียว
“มีอะไร มีใครมาหาเรื่องน้องป่วนเหรอ?”
“ไม่มีใครหาเรื่อง แต่ตัวป่วนดูซึมๆแปลกๆ เราถามก็ไม่บอก เราเลยโทรไปถามน้องนุ่น เห็นบอกว่ามีปีสี่มองสายตาแปลกๆ แต่ก็ไม่มีใครมาว่าอะไรนะ”
“อาฮะ แล้วนี่มาถามเราเรื่องพรุ่งนี้ว่างรึเปล่านี่แปลว่ามีแผนแล้วสิ?”
“ก็ทำนองนั้น......ตกลงพรุ่งนี้ชมพูเข้าคณะให้ได้แล้วกัน ยิ่งมีเค้กมาด้วยยิ่งดี”
“จะให้เราทำอะไรตามแผนของฟ้ารึเปล่า? เราจะได้เตี๊ยมกับเค้กไว้ก่อนเลย”
“ไม่ต้องทำอะไรหรอก เคยเป็นยังไงก็เป็นอย่างนั้น เจอตัวป่วนก็คุยตามปกติ สวีทกับเค้กแบบเหมือนเคย ไม่ต้องเยอะเวอร์ แล้วพอเราไปถึงก็แนะนำให้เพื่อนๆน้องๆโดยเฉพาะปีสี่รู้จักเราหน่อย บอกว่าเป็นพี่ชายชมพูก็พอ”
“โอเค เข้าใจแล้ว”
พี่ชมพูแกเข้าใจอะไรง่ายๆ พอจะเข้าใจแผนของพี่ชายขึ้นมาแล้วเลยหมดกังวล คว้าส้อมขึ้นมาพยายามจิ้มมะเขือเทศดื้อๆมาใส่ปากต่อไป
“น้ำสลัดแบบนี้ก็ดีนะ มีแค่เปรี้ยวๆเค็มๆมันๆ หอมน้ำมันมะกอกด้วย ไม่หวานเหมือนน้ำสลัดใสที่ซื้อมาเป็นห่อแบบนั้น”
“อืม ตัวป่วนทำไว้น่ะ เห็นใส่แค่น้ำมันมะกอก น้ำมะนาว แล้วก็โรยเกลือกับผงอบเชยลงไปหน่อยนึง”
“อ้อ งั้นไอ้ที่หอมแปลกๆนี่คงกลิ่นอบเชย ไว้ลองทำให้เค้กกินบ้างดีกว่า”
“อ้าว!? นึกว่าจะเอาสูตรไปบอกให้เค้กทำให้กินซะอีก ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“มันก็เป็นการล่อไงฟ้า ครั้งแรกเราทำใช่ป้ะ ถ้าอร่อยถูกปากเค้กก็จะถามเองแหละว่าทำยังไง แล้วเดี๋ยวครั้งต่อๆไป ก็ลาภปากของเรา หึๆๆๆๆๆ”
.................................
.................................
“พี่ภพ พี่เค้กมาโน่นแล้วพี่ อิจฉาว่ะ ทำไมพอจบไปแล้วพี่เค้กถึงสวยขึ้นได้อีกล่ะ”
สถานที่รับน้องคณะตอนนี้มีเด็กๆเฟรชชี่นั่งกันหน้าสลอนเป็นแถวอยู่กับพื้นโถงประชุม
ด้านหน้ามีพวกปีสองปีสามที่ทำหน้าที่สันทนาการให้น้องๆรู้จักกันและเป็นเพื่อนกันเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้อยู่ไม่ต่ำกว่าสิบคน
หนึ่งในนั้นก็ไอ้ตัวเล็กของพี่อากาศแกแหละ ยืนถือไมค์ส่งเสียงแกล้งให้น้องๆทำตามคำสั่งไปเรื่อย
พอเล่นได้สักพักก็ส่งไมค์ไปให้เพื่อนคนอื่นที่ได้เรื่องได้ราวกว่าสอนน้องร้องเพลงคณะ
“แกไม่ต้องเลยไอ้น้องนุ่น อย่ามาอู้ โน่น ประธานรับน้องแกมันกวักมือเรียกอีกแล้ว ไปเปลี่ยนเวรกับไอ้น้องป่วนมันบ้างไป ท่าทางจะเหนื่อย หน้าตาแดงหมดแล้ว เดี๋ยวฟ้ามันมาโวยวายว่าใช้งานแฟนมันหนักพี่ไม่รู้ด้วยนะ”
“ไงน้องนุ่น เป็นไงบ้าง ไม่เจอกันนานเลย”
“พี่เค้ก สวัสดีค่ะ พี่ภพใจร้ายอ้ะพี่เค้ก นุ่นเพิ่งเดินมาหยิบน้ำดื่มได้หน่อยเดียว ไล่ไปทำงานอีกแล้ว”
ไอ้นุ่นก็เลือกฟ้องได้ถูกคนมาก กร้ากกกกกกกกกส์
“นี่แน่ะภพ แกล้งน้องเหรอ”
“อูย......ซี้ดดดดด เค้กอ้ะ ทำไมชอบหยิกจัง หยิกเฉยๆก็ไม่ได้ทำไมต้องลงเล็บด้วยอ้ะ”
พี่พิภพแกก็มือไวแท้ เค้กอยากหยิกดีนักก็จับข้อมือช่างหยิกนั่นไว้ซะเลย
ไอ้คุณนุ่นที่เดินผ่านกองปีสี่ที่สุมๆรวมกันอยู่ข้างๆโถงประชุมเลยได้ยินเสียงซุบซิบ
///แกๆๆ ไหนแกว่าพี่เค้กกับพี่ภพมีเรื่องกันไง///
///นี่ใครมันเล่าว่าไอ้น้องป่วนเป็นมือที่สามวะ?///
///แม่ง.....อิจฉาพี่ภพว่ะ พี่เค้กแม่งโคตรน่ารักเลย///
.
.
.
///อาจจะสร้างภาพก็ได้นะเว้ย ก่อนพี่เค้กมากูเห็นไอ้น้องป่วนมันไปคุยอะไรไม่รู้กับพี่ภพตั้งนาน///
///เออ ชั้นได้เห็นภาพนั้นด้วย คนที่เห็นหน้ามันไอ้น้องป่วนชัดๆ ส่วนอีกคนก็โคตรเหมือนพี่ภพอ่ะแก///
ไอ้คุณนุ่นทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นไม่สนใจ เก็บหูเก็บหางที่กางเป็นจานเรดาร์เดินผ่านไปจนถึงด้านหน้าโถงตำแหน่งที่ไอ้หนูป่วนมันยืนอยู่ แล้วก็เข้าไปไล่ที่มันง่ายๆ
“ไอ้ป่วน ไม่ไปทักทายน้องสะใภ้หน่อยวะแก เห็นป้ะพี่เค้กมองแกอยู่อ้ะ?”
“นุ่นบ้า น้องสะใภ้บ้านแกดิ”
“จะบ้านชั้นได้ไง ไว้แกยกพี่ฟ้าให้ชั้นเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน โฮะๆๆๆๆๆ”
///แป๊ะ///
“โอ๊ยยยย ไอ้บ้าแผน ดีดมาได้”
“ก็เมื่อกี้พูดอะไร?”
“นุ่นแค่ล้อเล่น แกล้งไอ้ป่วนมันสนุกจะตาย แล้วมาได้ไง คุมเครื่องเสียงอยู่ไม่ใช่เหรอ?”
“ว่าจะไปหาน้ำกิน รอคนแถวนี้นานเกิน”
“โอ๋ๆๆนุ่นขอโทษ.....ไม่ได้ตั้งใจลืมนะจ๊ะ พอดีเจอพี่เค้กเลยเผลอสนุกนิดหน่อย”
ไอ้คุณนุ่นเงยหน้าส่งยิ้มกว้างขวางขอโทษไอ้เพื่อนรักตัวโย่งเสียเต็มที่ ไอ้คุณแผนเลยอดไม่ไหวต้องเก๊กหลุดยิ้มตอบมันจนได้
“เออๆ พวกแกจ๊ะๆจ๋าๆกันไปแล้วกัน ชั้นไปหาพี่เค้กดีกว่า”
ไอ้หนูป่วนรวบรวมกำลังใจกำลังสมาธิเพ่งไปที่จุดหมายที่หน้าหวานๆของพี่เค้ก ว่าที่คนในครอบครัวในอนาคต
ตัดการรับรู้ถึงสายตากว่าสิบคู่ที่มองตามการกระทำของมันอยู่ อีกสามเมตร......สองเมตร....เมตรเดียว
“ตัวป่วนครับ”
“พี่ฟ้า!!”
ก็.......อีกก้าวเดียวถึงตัวพี่เค้กแล้วแท้ๆนะตัวป่วน มีมารมาขวางทางจนได้
พี่อากาศน่ะสิ ไม่รู้มาได้ยังไง มาถึงก็เรียกชื่อมัน เรียกด้วยสุ้มเสียงแบบที่มีแต่พี่แกคนเดียวแหละจะเรียกได้แบบนี้
แถมไม่ใช่แค่เรียกด้วยสิ เดินมาถึงตัวก็คว้ามือไอ้ตัวเล็กไปกุมเอาไว้ซะงั้น ตายๆไอ้หนูป่วนรู้สึกเหมือนหน้าร้อนๆขึ้นมาง่ายๆอย่างนั้นเอง
///เฮ้ย.....ใครวะ มาถึงก็จับมือเลย ว่าไปก็หน้าคล้ายพี่ภพว่ะ///
///เออ!! คล้ายๆกันจริงด้วย นั่นไงมึง พี่ภพกับพี่เค้กยกมือไหว้แล้ว///
.
.
///กูว่าที่เราคิดกับน้องมันนั่นมันไม่ใช่แล้วว่ะ///
///ก็บอกพวกแกแล้วไง ว่าน้องเรามันเด็กดี ไม่มีทางแย่งแฟนคนอื่นอยู่แล้ว เป็นไงล่ะ บอกเท่าไหร่ก็ไม่เชื่อ///
“สวัสดีครับพี่ แฟนน้องป่วนรึเปล่าครับ? ใช่คนที่เคยส่งของให้น้องผมบ่อยๆรึเปล่า?”
“พี่ดอน!!!”
ไอ้หนูป่วนอุทานชื่อลุงรหัสมันไป หน้าตาที่แดงเพราะเหนื่อยเลยยิ่งแดงก่ำเข้าไปใหญ่ รู้สึกหน้าร้อนจนเหมือนหัวจะระเบิด
“ครับ พี่เองแหละ เห็นว่าจะเลิกสี่โมงห้าโมง พี่เลิกพอดีเลยกะจะมารับ นี่ก็จอดรถไว้ข้างๆตึกนี่เอง ดีนะไม่มีรถอาจารย์เลย เลยหาที่จอดง่ายหน่อย”
“พี่ดอน นี่พี่ฟ้า เอ่อ.....แฟนป่วนเอง”
“ดีใจด้วยนะครับพี่ น้องผมคนนี้มันน่ารัก เป็นเด็กดีด้วย พี่โชคดีมากๆเลย”
“ขอบคุณครับ”
พี่อากาศส่งยิ้มให้ลุงรหัสของคุณแฟนและทั้งๆที่ยังไม่ยอมปล่อยมือของไอ้ตัวเล็กพี่แกก็หันไปถามน้องชายสุดที่รักมันต่อหน้าต่อตาทุกคนนั่นแหละ
“ภพกับเค้กออกจากคณะแล้วจะไปไหนมั้ย? กลับบ้านพร้อมพี่รึเปล่า เดี๋ยวพี่ไปส่งเค้กที่บ้านก่อน”
“ไม่ล่ะฟ้า เดี๋ยวเรากับเค้กจะไปดูหนังกันสักเรื่องก่อน แล้วเราไปส่งเค้กที่บ้านเอง”
ระหว่างพี่น้องเขาคุยกัน ไอ้หนูป่วนก็พยายามบิดข้อมือออกจากการเกาะกุมของคุณแฟนที่อยู่ๆก็โผล่มาไม่ให้ได้ตั้งตัวไปด้วย
///ไงล่ะมึง หน้าแตก แล้วนี่ที่ไปมองน้องมันแบบนั้น สงสารน้องมันฉิบเลยว่ะ///
///เออ พวกแกก็รู้ไว้แล้วกัน ท่าทางว่าคนนี้แหละ คนในรูปตัวจริง///
///เท่าที่ฟังดูสงสัยจะเป็นพี่ชายพี่ภพว่ะ มิน่า หน้าเหมือนกันอย่างกับแกะ///
.
.
///เดี๋ยวว่างๆกูซื้อขนมปลอบใจไอ้น้องป่วนดีกว่า รู้สึกผิดเว้ย///
“อะไรกันเหรอคะพี่? ถ้าจะซื้อขนมปลอบไอ้ป่วนก็เอาเป็นเค้กนะคะ เค้กช็อคโกแล๊ตไอ้ป่วนมันชอบ ไม่ก็ขนมปังไส้แฮมชีสก็ได้ค่ะ”
“นุ่น!!!”
“แผนอ้ะ จะดุทำไมเล่า?”
“มานี่เลย ปากดีจริงๆ”
.........................................
.........................................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
ปิดเกมได้สวยงามค่าพี่ฟ้า
สะใจมากๆ โดยเฉพาะนุ่นที่พูดออกมา
ก็ขอเอาคืนมั่ง นิดเดียวเอง
-
:กอด1: กอดพี่นุ่น...
สงสารตัวป่วนจังเลย ดีนะเนี่ยพี่ฟ้ารู้เรื่องถึงได้มาแก้ข่าวให้
นุ่นเยี่ยมมากเลย เอาเค้กหลายๆก้อนเลยเนอะ เด๋วตัวป่วนไม่คุ้มกะที่เสียเวลาซึม 555
-
:o8:
พี่ฟ้าไม่ได้อยากจะแก้ข่าวอย่างเดียวหรอก
ตั้งใจจะประกาศให้โลกรู้ไปเลยว่า ตัวป่วน อ่ะ ของแก หึหึ
อ่านแล้วแฮปปี้เหมือนเดิม ขอบคุณคนเขียนค่ะ :L2:
-
555 ไอ้น้องนุ่นปากดีจริงๆ :m20: :m20: :m20:
-
:3123: :3123:
เย้ เคลียร์กันได้แล้ว
-
นุ่นเยี่ยมมากๆ พวกช่างเมาท์เนี่ยก็จริงๆ เลย
-
พี่ฟ้าสุดยอดไปเลย กะยิงปืนนัดเดียวได้นกหลายๆต้ว
ทั้งแก้ข่าว ทั้งประกาศความเป็นเจ้าของ แบบนี้ตัวป่วนเราถึงได้รั๊กรักไง
-
ร้ายจริง ๆ เลยนะพี่ฟ้าเนี่ย...ใช้วิธีนี้แล้วเหมือนยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลยนะเนี่ย...อิอิ
ก็แหม๋...ไ้ด้ทั้งแก้ข่าวลือให้ตัวป่วน แล้วก็เป็นการประกาศตัวในฐานะแฟนไปด้วยเลย
คราวนี้ใครจะมายุ่งกะตัวป่วนของพี่ฟ้าไม่ได้อีกแล้วนะเนี่ย...เพราะเค้ารู้กันหมดแล่ะว่ามีเจ้าของ...อิอิ
่ส่วนนู๋นุ่น รอเวลานี้มานานแล้วใช่ป่ะ...ที่จะฉีกหน้าพวกรุ่นพี่หน่ะ...แอบสะใจเล็ก ๆ นะ
พวกช่างเม้าท์นี่ก็เหลือเกิน น่าจะหาข้อมูลให้ดีกว่านี้ก่อนนะ...เพราะแบบนี้ เหมือนเป็นการกล่าวหาเค้าชัด ๆ...เฮ้ออออออออออ - -"
แต่เรื่องราวก็ผ่านไปได้ด้วยดีแล้ว หลังจากนี้หวังว่าคงจะมีแต่เรื่องดี ๆ เข้ามานะจ๊ะ ^^~*
-
:o8:
ประกาศให้รู้กันไปเลย
-
:jul3: :jul3:ตัวป่วนจะน่ารักไปไหนกัน มีแกล้งหลับต่อด้วย
พี่ฟ้านายแน่มาก o13 o13
-
o13 ตามอ่าน 2 ตอนรวดเลย อยากบอกว่า แต่งกลอนได้เทพจริง ๆ แถมจบข่าวลือได้งดงาม มาก คราวหน้าขอนุ่นกับแผน
สวีทแข่งกับ พี่ฟ้า กะ น้องป่วน ด้วยนะ
-
ไม่ว่าจะสถานการณ์ไหน นุ่นก็มั่นตลอด
พี่ฟ้ากับตัวป่วนน่ารักจัง
-
กำลังจะซึ้งกับพี่ฟ้าที่มาปกป้องน้องป่วน แต่เหมือนโดนนุ่นขโมยซีนตอนจบเลยอ่ะคุณพี่ กร๊ากกกก :jul3:
เคลียร์ไปแล้วกับข่าวค(ร)าว สบายใจได้แล้วเนอะตัวป่วนและทุกคน :กอด1:
น่ารักขึ้นทุกวันเลย พี่ฟ้ากับตัวป่วนอ่ะ อ่านแล้วอิจฉา ขนาดนุ่นกับแผนยังวิ๊ดวิ้วกันเลย (หมายถึงเป็นแฟนกันนะ 55)
จะหาคุณแฟนแสนดีอย่างพี่ฟ้าได้ที่ไหนน้า วันๆเจอแต่นักเรียนหัวเกรียน เซ็งค่ะ :เฮ้อ:
+1 ขอบคุณค่ะพี่นุ่น รออ่านตอนต่อไปน้าา
-
เยี่ยมที่สุดเลยพี่ฟ้า ต้องแบบนี้แหล่ะ o13 ประกาศกันให้รู้ไปเลย จะได้ไม่มีใครเข้าใจผิดน้องป่วนอีก..
แต่นุ่นกับแผนนี่เมื่อไหร่จะเปิดตัวซะทีจ๊ะ.. :-[
-
น้องนุ่นคงทนไม่ไหว จริง ๆ แหละ
ถ้าไ่ม่ได้เข้าไปพูดสงสัยจะนอนไม่หลับ กร้ากกกกกก 555
// +1 ให้พี่ฟ้า ^^
-
๕๕๕ ฮานุ่นที่สุดเลย
ตกลงว่าขนมนั่นอ่ะของโปรดตัวป่วนหรือว่าของโปรดนุ่นกันแน่
โดนแผนจัดกานซะเลย น่ารักอ่ะสองคนนี้
พี่ฟ้านี่ก็สุดยอดเลยหาทางจัดการให้คุณแฟนแสนน่ารักซะเรียบร้อยเลย
น่ารักได้ตลอดสองคนนี้ รอติดตามตอนต่อไปค่ะ
-
พี่ฟ้าาาาาาเลิศค่ะ o13
พี่-น้องคู่นี้รู้ใจกันดีจริงๆ อิอิ
นุ่นพูดได้โดนใจมากกกก หุหุ
+1 ให้นุ่นนะก๊าบบบ
-
พี่นุ่นนนนนนนนนน
*กอด*
กลับมาแล้วค่า
ตอนนี้อารมณ์มันขึ้นๆลงๆไงไม่รู้อ่ะ ไว้เดี๋ยวหนูเขียนเล่าลงไว้ในเรื่องนะคะ T^T
น่ารักจังเลยค่ะ แต่พวกพี่ๆนี่ก็แมนน้า มีจะซื้อของไปเซ่นขอโทษด้วย
-
น่ารัก :กอด1:
-
สะใจจจจจจจจจจ :jul3:
พี่ฟ้าเปิดตัวอย่างสวยงามมมมมมม
นุ่นบอกได้คำเดียวว่า......แร้งงงง
-
ตัวป่วนน่ารัก
-
พี่ฟ้ารวดเปิดตัวเลยนี่ ยอดมากจ๊ะ อิอิ
-
ต้องอย่างงี้สินุ่น 555
-
เปิดตัวแฟนอย่างงดงามเลยนะ
งานนี้คงสยบเข้าลือได้ล่ะ
พี่ฟ้าอุตสาห์วางแผนขนาดนี้
น่ารักจัง
-
ชอบพี่ชมพู :-[
-
ชอบนุ่นจัง เป็นตัวแสบดี
-
ฮ่าๆๆๆ น้องนุ่นน่ารักอะ...
ทีนี้พวกปากหอยปากปูที่ชอบแอบนินทาว่าร้ายน้องก็หน้าหงายไปตามๆ กัน ดี สมน้ำหน้า ชิส์
ป่วนจ๋า หนูก็สบายใจ สวีทหวานกับคุณแฟนได้เหมือนเดิมแล้วนะลูก จุ๊บๆๆๆ :กอด1:
-
พี่ฟ้า แก้ข่าวได้ชัดเจนทุกประเด็นไปเลย สุดยอดดดด
-
ตัวป่วนช่างอ้อนจังเลยอะ น่ารักกกกกกกก :-[
-
นั่นไง ทำเอาน้องป่วนของเราเครียดอยู่ซะนะ
พี่ฟ้ามาถึงก็ยิงปืนนดเดียวเลยนะเนี่ย ดีแล้ว ~
อย่าลืมไปซื้อขนมง้อป่วนตามที่นุ่นบอกด้วยล่ะพี่ๆ อิอิ
-
พี่ฟ้า น้องชมพู แท๊คทีม สุดยอด
น้องนุ่นน่ารักมากเลย
สมเป็นยอดคุณเพื่อน
+1
-
:กอด1: :L2:
-
:a2: นะ ใน ที่สุด ก็ตามทัน
:กอด1: กอดพี่นุ่นแน่น ๆ เอิ๊ก ๆ
-
เปิดตัวแฟนสยบข่าวคาวได้ผลเยี่ยมมากพี่ฟ้ายิ่งปืนนัดเดียวได้นกหลายตัว
ทำอย่างนี้คนอื่นจะได้รู้ตัวป่วนของเรามีเจ้าของแล้วน้าแถมหล่อด้วย
นุ่นพูดได้ถูกใจชดใช้ขนมมาเยอะๆ เลยให้สมกับที่นินทาไว้ซะ
-
นุ่น I love U
-
โหยยย.. ช่างเม้าท์กันจริงๆเลย
ซื้อขนมมาปลอบใจตัวป่วนเยอะๆเลยนะ ทำน้องจ๋อยไปตั้งหลายวัน
:กอด1: พี่ฟ้า+ตัวป่วน
:จุ๊บๆ: นุ่น+แผน
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
:เฮ้อ: :m20: :m20:
-
แหล่ม o13
-
มารายงานสถานการณ์ค่ะ
ตอนต่อไปมาสามหน้าเอสี่แล้วนะคะ ยิ่งใกล้จบยิ่งเขียนยากนะคะ มันจะมาเขียนเล่นๆเอื่อยๆไม่ได้
มันต้องให้เวลาในเรื่องเดินไปข้างหน้าด้วย แหะๆ
แต่ๆๆๆ คาดว่าคืนนี้จะมาแน่นอนค่ะ :กอด1:
อีกอย่างค่ะ ตอนนี้มีน้องคนหนึ่ง(ดาด้า คนที่หารูปพี่ฟ้ากับตัวป่วนมาให้) มาสู่ขอพี่ปุ่นไปอย่างเป็นทางการแล้วนะคะ
ตอนนี้น้องเขียนตอนแรกเสร็จแล้วด้วย ส่งมาให้นุ่นอ่านเรียบร้อย
นุ่นเลยเอาลิงค์มาโฆษณาสักหน่อย.........
รักร้าย...ไอ้ตัวแสบ
รักร้าย เอาแต่ใจ
รักสงบ ไม่เคยยุ่งกับใคร
เมื่อสองคนมาเจอกัน อะไรจะเกิดขึ้น
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16839.0
แหะๆ........ปลาบปลื้มตื้นตัน เหมือนลูกชายอีกคนจะมีเรือนยังไงยังง้านนนนนนนน
-
:z13:จิ้มๆ
พี่ฟ้า o13
-
มาช้าตามเคย บอกว่าเมื่อคืนจะมา นี่มาเสียเกือบเช้า
ขอโทษสำหรับท่านที่รอนะคะ :กอด1:
มาช้า แต่ก็ยาวนะเออ มาดีใจกับฮอลแลนด์กันค่ะ เข้าไปรอชิงแล้ว
(แอบใจหายใจคว่ำกับท้ายเกมนิดหน่อย หุหุ)
.............................
ตอนที่๔๘ เวลา....และระยะทาง
“อะไรนะพี่ฟ้า!?!”
“พรุ่งนี้พี่ต้องตอบอาจารย์แล้วว่าจะรับทุนหรือไม่รับ พี่ไม่อยากตอบตกลงไปทั้งๆที่ยังไม่ได้บอกตัวป่วน”
“สามเดือนเลยเหรอ ไหนบอกว่าเรียนจบแล้วถึงจะต้องไปไกลๆนานๆไง”
.................................
ห้าโมงสิบนาทีวันอังคารแรกของเดือนกรกฎาคม ไอ้หนูป่วนฝากเมทแล็บอย่างไอ้เพื่อนนุ่นให้เก็บล้างอุปกรณ์คนเดียว
กาวน์ยาวที่ใช้ในแล็บจนติดกลิ่นมาตั้งแต่บ่ายโมงตรงก็ยัดใส่มือไอ้เพื่อนแผนให้เอากลับบ้านด้วย
ส่วนตัวมันล้างมือสามรอบจนมั่นใจในความสะอาด แล้วก็วิ่งแท่ดๆๆตรงไปตึกใหญ่คณะอักษรศาสตร์ทันที
ก็วันนี้พี่อากาศของมันสอบป้องกันวิทยานิพนธ์ ไอ้หนูป่วนมันรู้สิว่าสำคัญมาก
เพราะถ้าผ่านไปได้ด้วยดีก็หมายความว่าคุณแฟนตัวโตจะเรียนจบ ได้เป็นมหาบัณฑิต
หลังจากใช้เวลาดำรงสถานะเป็นนักศึกษาปริญญาโทอยู่เกือบสามปี
ตัวป่วนมันกะว่าเลิกแล็บแล้วจะรีบวิ่งมารอรับคุณแฟนพร้อมฟังข่าวเลยว่าการสอบเป็นอย่างไรบ้าง
แล้วคำถามของอาจารย์ทำให้พี่ฟ้าของมันเสียพลังงานไปมากแค่ไหน มันจะได้เตรียมตัวเติมพลังงานให้ได้ถูกต้องเหมาะสม
ใช้เวลาจากตึกที่เรียนแล็บแค่เจ็ดนาที ไอ้หนูป่วนมันก็พาสังขารโชกเหงื่อเพราะวิ่งต่อเนื่องมาถึงใต้ตึกใหญ่ที่นัดให้คุณแฟนรอจนได้
กวาดตามองไปก็เห็นพี่อากาศกำลังเดินลงมากับกลุ่มเพื่อนที่เรียนด้วยกันอีกสามสี่คน ทุกคนหน้าตาท่าทางมีความสุขกันทั้งนั้น
จะมีก็แต่พี่ฟ้าของมันนี่แหละ ที่แววตาหลังกรอบแว่นดูเคร่งเครียด แถมยังมีอาการหัวคิ้วขมวดน้อยๆตลอดเวลาอีก
ไอ้หนูป่วนเริ่มเครียดตามคุณแฟนทันที......รึว่าพี่ฟ้าของมันจะสอบไม่ผ่าน???
“อ้าว นั่นน้องตัวป่วนนี่”
“เอ่อ....พี่ๆสวัสดีครับ”
ไอ้หนูป่วนได้ยินเสียงทักจากเพื่อนคุณแฟนก็ก้าวยาวๆเข้าไปหาทันที แล้วยกมือไหว้พร้อมกับส่งเสียงทักทายตอบ
“มาดีใจกับพี่หน่อยเร้ว”
“โห......สอบผ่านกันทุกคนเลยสินะครับ ยินดีด้วยจริงๆครับ”
ไอ้หนูป่วนส่งยิ้มตาหยีไปรอบวงสนทนา ทั้งๆที่อาการเหนื่อยจนหอบเพราะวิ่งมายังไม่หาย
“แฟนฟ้า น่ารักสุดยอด ขอกอดทีนึงได้ป้ะ?”
เพื่อนร่วมเรียนของพี่อากาศหันไปแกล้งกระเซ้าคนมาดนิ่งที่ดูแล้วน่าจะขี้หวงเสียหน่อย กะว่ากวนอารมณ์คนอารมณ์นิ่งบ้าง อยากรู้จะมีปฏิกิริยายังไง
“หึๆๆ ว่าไงครับตัวป่วนพี่เอคิจิขอกอด จะอนุญาตมั้ยครับ?”
ยั่วไปก็เท่านั้นแหละพี่เอคิจิเอ๋ย พี่อากาศแกจะมีปฏิกิริยาแบบอื่นไปได้ยังไง ก็นิ่งๆยิ้มเรื่อยๆ แถมยังหันไปถามความสมัครใจไอ้ตัวเล็กของแกอีกต่อเสียอย่างนั้น
พี่อากาศแกเป็นประเภทมั่นใจในตัวเอง แล้วยิ่งความรู้สึกของคุณแฟนตัวเล็กที่มีให้แกน่ะ แกยิ่งมั่นใจมากกว่าตัวเองเสียอีก
แล้วกะอีแค่เพื่อนมาขอกอดแฟน มีหรือแกจะหวั่นไหว
“ง่า.....ผมมีแต่เหงื่อ อย่าเพิ่งกอดเลยครับพี่เอคิจิ”
ไม่ใช่แค่คำพูดปฏิเสธกับอาการยิ้มแห้งๆเท่านั้นหรอก ไอ้หนูป่วนฉากตัวเองไปเกาะอยู่หลังคุณแฟนตัวโตของมันเสียทันทีทันใด
“ว้า......น้องกลัวผมซะแล้วฟ้า”
“งั้นแยกกันเลยแล้วกันเนอะ น้องตัวป่วนมารับอย่างนี้ฟ้าคงไม่ไปฉลองกับพวกเราหรอก....”
พี่ผู้หญิงอีกคนเห็นท่าไอ้หนูป่วนถึงกับหลุดขำ แล้วเลยถือโอกาสบอกลาพร้อมขอปลีกตัวเสียเลย
“เอ่อ..พวกพี่นัดไปฉลองกัน งั้นผมกลับก่อนดีกว่า....”
“ไม่ต้องเลย พวกพี่ไม่ได้นัดเป็นจริงเป็นจังกันขนาดนั้นหรอก......งั้นผมไปเลยดีกว่า แล้วค่อยเจอกันนะ”
พี่อากาศคว้าแขนคุณแฟนขี้เกรงใจ ที่พอได้ยินว่าคนสอบผ่านจะไปฉลองกันก็ตั้งท่าจะผละออกไปทันทีเอาไว้ แล้วจึงหันไปบอกลากลุ่มคนที่เดินลงมาพร้อมๆกัน แล้วรั้งตัวไอ้ตัวเล็กให้ก้าวตามมาช้าๆ
พี่อากาศเดินนำไอ้หนูป่วนมาถึงด้านหลังพระบรมรูปที่เป็นที่เคารพสักการะของทั้งอาจารย์ บุคลากร และนักศึกษาทั้งมหาวิทยาลัย แล้วถึงผ่อนฝีเท้าลง
“เข้าไปกราบพระรูปด้วยกันนะตัวป่วน.....”
“อื้ม......วันนี้กราบมือเปล่า แล้วเดี๋ยววันหลังเราไปซื้อดอกไม้มาถวายด้วยกันนะพี่ฟ้า”
ไอ้หนูป่วนรับคำแล้วก็ก้าวนำพี่ฟ้าของมันอ้อมไปด้านหน้าพระรูป ไปถึงก็ทรุดตัวลงคุกเข่าโดยมีคุณแฟนตัวโตตามมาคุกเข่าอยู่เคียงข้าง
ตัวป่วนมันคุกเข่าได้ก็ยกมือพนมหว่างอก สำรวมกายใจสักพักก็ก้มลงกราบ เสร็จแล้วกะว่าคนข้างๆคงเรียบร้อยแล้วเหมือนกัน
มันก็เปลี่ยนเป็นนั่งพับเพียบแล้วหันหน้าไปมองคุณแฟนที่นั่งคุกเข่าอยู่เคียงข้าง กำลังจะอ้าปากแซวว่าอธิษฐานอะไรน้านนาน
ก็พอดีกับเปลือกตาที่ปิดสนิทจนเห็นแผงขนตาหนาทาบไปกับผิวหน้านั่นค่อยๆลืมขึ้นช้าๆพอดี
ไอ้หนูป่วนมันสังเกตว่าร่องรอยความเคร่งเครียดในสีหน้าของคุณแฟนตัวโตเลือนหายไปแล้ว ตัวมันเองก็เลยพลอยโล่งอก รอยยิ้มกว้างขวางหวานหยดจึงส่งไปให้พี่อากาศโดยไม่ตั้งใจ ไอ้ที่ตั้งใจจะแซวก็เปลี่ยนเป็นผุดลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วพร้อมทั้งคว้ามือคุณแฟนตัวโตให้ลุกตามมาด้วย
“วันนี้พี่ฟ้าอยากกินอะไร ให้ป่วนเลี้ยงเองนะ”
พอดึงให้คุณแฟนลุกขึ้นมาได้ไอ้หนูป่วนก็ปล่อยมือใหญ่ๆนั่นเป็นอิสระ แล้วเริ่มออกเดินไปข้างๆกัน ปากบางๆนั่นก็พูดจ๋อยๆ
“หึๆๆ”
“หัวเราะอะไร หรือว่าอยากได้อะไรเป็นพิเศษรึเปล่า? ถ้าพี่ฟ้าเหนื่อยอยากรีบกลับบ้านไปนอนก็ยังไม่ต้องไปไหนก็ได้ ไม่ได้นอนเต็มอิ่มมาตั้งหลายคืนแล้วนี่เนอะ”
“พี่ไม่เหนื่อยขนาดนั้นหรอก เราเดินออกประตูหลังแล้วไปกินอาหารญี่ปุ่นร้านเดิมกันดีกว่า แล้วก็ไม่ต้องเลี้ยงพี่หรอกนะครับ.......แค่ไม่เสียใจก็พอแล้ว”
ท้ายประโยคเสียงทุ้มนุ่มประจำตัวของพี่อากาศกลับแหบพร่าและเบาเสียจนไอ้ตัวเล็กที่เดินเคียงข้างมันจับความไม่ได้ไปซะดื้อๆ
“หืม? พี่ฟ้าว่าไงนะ? ไม่ต้องเลี้ยงแล้วอะไรต่อนะ?”
“ริมฟุตบาทอย่างนี้เสียงดัง เราไปพูดกันในร้านดีกว่าครับ”
...........................
...........................
พี่อากาศรอให้อาหารมาเสิร์ฟ แล้วก็อดทนรอจนไอ้ตัวเล็กมันเริ่มแสดงท่าทางว่าอิ่มนั่นแหละ
ถึงได้เริ่มเปิดปากพูดถึงสิ่งที่ทำให้พี่แกกลัวว่าจะทำให้คุณแฟนสุดที่รักของแกต้องเสียใจ
“ตัวป่วน.....วันนี้ที่พี่สอบ มีอาจารย์จากต่างมหาวิทยาลัยมาเข้าฟังด้วย....”
“...........แล้ว?....”
“แล้วอาจารย์ท่านสนใจงานวิจัยของพี่ แล้ว.....เลยเสนอทุนวิจัยให้”
“โอ๋.....ก็ดีน่ะสิ นี่พี่ฟ้าก็มีคนจ้างทำงานตั้งแต่ยังไม่ทันเรียนจบเลยสิเนี่ย”
“ครับ แต่.....”
“แต่?”
เอาแล้วไง ไอ้หนูป่วนมันเริ่มรับรู้ถึงความผิดปกติของคุณแฟนที่นั่งอยู่ตรงกันข้ามแล้ว นี่คงเรื่องใหญ่แน่ๆแล้วล่ะ
“อาจารย์ท่านเป็นอาจารย์จากมหาวิทยาลัยแห่งชาติมองโกเลีย งานวิจัยที่เสนอทุนมาให้ พี่ฟ้าต้องไปทำที่มองโกเลีย.........”
“..........................”
“.........สามเดือน.........”
“อะไรนะพี่ฟ้า!?!”
“พรุ่งนี้พี่ต้องตอบอาจารย์แล้วว่าจะรับทุนหรือไม่รับ พี่ไม่อยากตอบตกลงไปทั้งๆที่ยังไม่ได้บอกตัวป่วน”
“สามเดือนเลยเหรอ ไหนบอกว่าเรียนจบแล้วถึงจะต้องไปไกลๆนานๆไง”
ไอ้หนูป่วนมันสะดุ้งจนทำตะเกียบตกไปตั้งแต่ได้ยินคำว่ามองโกเลียแล้ว แล้วพอได้ยินคำว่าสามเดือน
มือที่กำลังเอื้อมไปหยิบน้ำเพราะรู้สึกคอแห้งกะทันหันก็หมดแรง
จนต้องหยุดความพยายามที่จะหยิบแก้ว แล้วเปลี่ยนเป็นเลื่อนมือทั้งสองข้างมาประสานกันไว้แน่นระงับอาการสั่นน้อยๆนั่นแทน
ไอ้คำพูดที่โต้ตอบพี่อากาศแกออกไปนั่นน่ะ เสียงของมันก็เบาหวิวเสียจนเหมือนคนพูดมันหมดเรี่ยวหมดแรงไปเสียแล้ว
“ถ้าตัวป่วนไม่อยากให้ไป พี่ฟ้าก็จะไม่ไป”
พี่อากาศมองสีหน้าที่ซีดขาวลงอย่างเห็นได้ชัดของไอ้หนูป่วนแล้วก็ใจอ่อน
ไอ้เรื่องอยากไปน่ะมันแน่อยู่แล้ว แต่ถ้าตัดสินใจไปโดยทิ้งไอ้ตัวเล็กไว้ทั้งๆที่รู้ว่ามันมีสภาพแบบนี้แค่ได้ยินข่าวพี่แกก็ทำไม่ลง
“............................”
“คนเก่งของพี่ ไม่ร้องนะครับ พี่ฟ้าไม่ไปแล้ว จะไปบอกปฏิเสธทุนกับอาจารย์พรุ่งนี้เลย”
ไอ้หนูป่วนมันไม่รู้หรอกว่าตัวเองเผลอปล่อยน้ำตาหยดติ๋งๆออกมาสองติ๋งแล้ว
มารู้ตัวก็เมื่อพี่ฟ้าของมันย้ายตัวเองมานั่งข้างๆแล้วเอื้อมหยิบกระดาษทิชชูในกล่องบนโต๊ะมาซับที่หัวตาให้เบาแสนเบานั่นแหละ
“อะไร ใครร้องไห้ ไม่มีสักหน่อย พี่ฟ้าอะมั่วแล้ว.......”
“ตัวป่วนครับ พี่......”
“ไม่ต้องเลยพี่ฟ้า ลุกไปนั่งที่ตัวเอง แล้วตกลงไม่ให้เลี้ยงแน่ใช่ป้ะ ดีเลย งั้นเรียกเก็บเงินแล้วพี่ฟ้ารอจ่ายนะ ผมจะไปเข้าห้องน้ำ”
ไอ้หนูป่วนเรียกพนักงานมาเก็บเงิน แล้วตัวเองก็ก้มหน้าก้มตาเลี่ยงไปเข้าห้องน้ำตามที่ปากพูดจริงๆ
แต่ไอ้เรื่องที่คุณแฟนของแกเข้าห้องน้ำไปทำอะไร พี่อากาศแกก็ไม่อยากคิดเหมือนกัน
ไอ้หนูป่วนออกมาจากห้องน้ำโดยที่ไม่ทิ้งร่องรอยตาแดงๆหรืออะไรที่บ่งบอกว่าผ่านการร้องไห้อย่างหนักแบบที่พี่อากาศแกกังวล
แถมพอออกมาได้มันก็ตรงมาลากคุณแฟนตัวโตให้เดินตามไปซุปเปอร์มาเก็ต
ระหว่างนั้นโดยที่ยังไม่ได้พูดอะไรกับพี่อากาศแกสักคำ ไอ้หนูป่วนมันก็จัดการโทรรายงานตัวกับไอ้เพื่อนแผน
แล้วแจ้งไอ้เพื่อนที่ทำตัวเหมือนพี่ชายอีกคนว่าคืนนี้จะค้างบ้านพี่อากาศ
เสื้อผ้ามีอยู่แล้วไม่ต้องห่วง แต่พรุ่งนี้ช่วยหยิบชีทที่ต้องใช้มาให้ด้วย
“พี่ฟ้า อยากกินอะไรก็หยิบใส่รถสิ เอาแต่มองตามอย่างนี้ใช้ไม่ได้นะเนี่ย”
วางสายจากเพื่อนซี้ตัวป่วนมันก็หันมาดุคุณแฟนตัวโตที่เอาแต่เข็นรถเข็นตามอยู่ได้ ปล่อยให้มันเลือกโน่นเลือกนี่ใส่รถเข็นอยู่คนเดียว
“ตัวป่วน.....ไม่เป็นไรแน่นะ?”
“เป็นสิ ทำไมจะไม่เป็น ผมก็เป็นแฟนของพี่ฟ้าไง ฮ่าๆๆๆ.......นี่ วันนี้ผมไปนอนบ้านพี่ฟ้านะ.......”
“ครับ......ตัวป่วน ที่เมื่อกี้หัวเราะ ไม่ได้ฝืนทำแน่นะ”
พี่อากาศพยายามมองหน้าสบตากับคุณแฟนตัวเล็กของแก ก็ไม่เห็นว่าจะมีความผิดปกติอะไรซ่อนอยู่
พี่ฟ้าของมันมองตา มันก็มองกลับโดยดีไม่มีการเบี่ยงหน้าเบี่ยงตัวหนีแต่อย่างใด
ก็ปกติไอ้หนูป่วนมันซ่อนอะไรเป็นเสียที่ไหน คิดอะไรรู้สึกอย่างไร ก็แสดงออกมาทางสีหน้าทั้งหมดแหละ
พี่อากาศแกเลยสรุปเอาว่า ตอนแรกที่ร้องไห้นั่นคงเพราะตกใจที่ต้องห่างกันไกลตั้งสามเดือน
นี่พอแกสัญญาว่าไม่ไปแล้ว คุณแฟนของแกเลยกลับมาอารมณ์ดี ร่าเริงได้เหมือนเคย
“โฮ้ยยยยยย คิดมากจริงแฟนเรา คิดก็มาก พักผ่อนก็น้อย ไม่แก่คราวนี้แล้วจะแก่คราวไหน เดี๋ยวถึงบ้านวันนี้ผมหาผมหงอกให้โอเคมะ? เส้นละห้าสิบสตางค์พอ เรทกันเอง.....”
ไอ้หนูป่วนมันลอยหน้าลอยตาล้อเลียนแฟนตัวเองได้น่าฟัดมาก พี่อากาศเห็นแบบนั้นไอ้ที่คิดกังวลถึงความรู้สึกของมันอยู่เลยเลิกคิด
ก็นะ.....มีแฟนเด็กขืนปล่อยให้ตัวเองแก่ เด็กมันเบื่อเอาก็แย่พอดี
ยิ่งทั้งรักทั้งหลงขนาดนี้ ไม่กล้าเสี่ยงให้ถูกเบื่อหรอก
“เอางี้สิ ถ้าแพ๊คเกจเหมารวมทั้งอาบน้ำ สระผม แล้วก็ถอนผมหงอกด้วยนะ พี่ฟ้าจะให้ราคางามๆเลย”
“เสนอราคามาสิ แล้วผมจะตัดสินใจว่าจะขาย....หรือว่าไม่ขาย”
ไม่ใช่แค่พูดไปมองตาพี่เขาไป แต่ไอ้หนูป่วนเวอร์ชั่นอัพเลเวลแถมพัฒนาทักษะมาอย่างดี
ยังแถมการลากปลายนิ้วเป็นวงวนๆอยู่กลางฝ่ามือของอาจารย์อย่างพี่อากาศช้าๆประกอบคำพูดเสียด้วย
“ทั้งหมดของพี่ พี่ฟ้าเสนอราคาทั้งหมด ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของพี่มันจะเป็นของตัวป่วนด้วย.....ว่าไงครับ เคาะขายมั้ย?”
“ให้ราคาดีขนาดนี้ ไม่ขายก็บ้าแล้ว เกินกว่าที่หวังจะได้ด้วยซ้ำ พี่ฟ้า....รู้ตัวรึเปล่าว่าจ่ายแพงกว่าราคาจริง?”
ไอ้หนูป่วนมันเขินนะนั่น ทั้งเขินทั้งอายจนหน้าร้อนไปหมด รู้ตัวอยู่หรอกว่ากล้าหาญชาญชัยไปแหย่เสือ
แต่ทำไงได้ล่ะ ทำไปแล้วนี่ ถึงจะเขินไอ้สายตาวิบวับที่มองตรงมาจนอยากจะวิ่งหนี
แต่ในเมื่อตัวเองเป็นฝ่ายเริ่มเอง ก็คง ต้องยอมอายอยู่อย่างนี้แหละนะ
“สำหรับคนสำคัญของพี่ ไม่มีอะไรที่แพงเกินไปหรอก.....พรุ่งนี้เรียนกี่โมงนะครับ?”
“สิบโมง พรุ่งนี้มีแต่เล็คเชอร์ วิชาแรกเรียนที่บัญชี”
“งั้นเรารีบกลับบ้านกันดีกว่าเนอะ.....”
“อื้ม.......”
.................................
.................................
“พี่ฟ้า......ไม่ต้องห่วงป่วนนะ ไม่ต้องปฏิเสธทุนด้วย”
ตอนนี้ตัวป่วนมันกำลังอุ่น อุ่นสบายจนเกือบจะร้อนด้วยซ้ำ ก็ทั้งเนื้อทั้งตัวที่ชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อกำลังถูกกกกอด
เหมือนกับพี่ฟ้าของมันเป็นแม่ไก่ ส่วนตัวมันก็เป็นไข่อยู่แบบนี้
“หืม?”
พี่อากาศที่กำลังกกไข่ของแกอยู่ในอกรู้สึกเหมือนตัวเองได้ยินอะไรผิดไป เลยพยายามแงะไอ้ตัวที่ซุกหน้าแนบอยู่กับอกส่งเสียงหงุงหงิง ออกมาพูดกันให้รู้เรื่อง
“อยากไปใช่มั้ยล่ะ? ที่บอกจะไปปฏิเสธอาจารย์ เพราะเป็นห่วง กลัวว่าป่วนจะอยู่ไม่ได้ใช่มั้ย?”
ไอ้หนูป่วนมันก็ดื้อนะ ยิ่งพี่อากาศพยายามแงะมันยิ่งซุกหน้าเข้าหาจนแทบจะเป็นเนื้อเดียวกับแผงอกอุ่นชื้นเหงื่อของพี่เขาแล้ว
“ว่าไงล่ะพี่ฟ้า ยอมรับมาดีๆเถอะว่าอยากไป มองโกเลียเชียวนะ ไม่ใช่จะไปกันง่ายๆ เอ......ว่าแต่มองโกเลียนี่เค้าใช้ภาษาอะไรน่ะพี่ฟ้า จีนรึเปล่า?”
“ไม่ใช่ครับ ใช้ภาษามองโกเลียนั่นแหละ ไม่ใช่ภาษาจีน”
“นี่แน่ะ จับได้แล้ว พออาจารย์เค้าชวนก็ตื่นเต้นจนไปหาข้อมูลมาแล้วสิท่า หึๆๆๆ”
ไอ้หนูป่วนมันดิ้นดุ๊กดิ๊กจนพลิกกลับไปนอนทับพี่ฟ้าของมันไว้ทั้งตัว ยึดเอาตัวโตๆนั่นเป็นฟูกเสียเลย
แถมยังเคาะนิ้วลงกับแผ่นอกหนาๆนั่นด้วยความหมั่นไส้ไปด้วย
โถ.......ตัวเองกระตือรือร้นอยากไปขนาดนี้ ยังจะยอมเสียโอกาสเดินทางไกลเอาใจน้องมันอีก
“ยอมรับครับ แต่ถ้าตัวป่วนต้องร้องไห้ พี่ไม่ไปดีกว่า”
พี่อากาศแกลูบหลังลูบไหล่ไอ้ตัวเล็กไปตอบไป อยากจะถ่ายทอดความรู้สึกทั้งรักทั้งเป็นห่วงให้มันได้รับรู้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ไปเถิดพี่ฟ้า.....ก็พี่ฟ้าให้ราคาตั้งแพง แล้วผมก็ขายขาดให้ไปแล้ว ต่อให้นานกว่าสามเดือน ไกลกว่ามองโกเลีย ผมเชื่อ.....ว่าเราทั้งสองคนจะไม่เปลี่ยนแน่ อย่าให้ผมต้องรู้สึกแย่ถ้าต้องเป็นสาเหตุให้พี่ฟ้าพลาดทำในสิ่งที่อยากจะทำเลยนะ”
“ขอบคุณนะครับ พี่แน่ใจว่าไม่มีวันเปลี่ยนใจจากตัวป่วนแน่นอน”
พี่อากาศมองตาไอ้ตัวเล็กที่ยึดตัวแกเป็นที่นอน ค้นคว้าเข้าไปจนแน่ใจว่าคุณแฟนของแกพูดออกมาจากใจจริง แล้วจึงพูดประโยคนี้ออกมา
“แค่นี้ก็พอแล้ว อยู่ที่โน่น ถ้าจะมีอิหนูก็ตามสบายนะพี่ฟ้า แต่ห้ามพกกลับมาเด็ดขาดรู้มั้ย ผมไม่อยากทำหน้าที่คุณนายใหญ่ ต้องมาคอยจัดระเบียบอนุน้อยๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
“หึๆๆ พี่จะมีใครได้ แค่ตัวป่วนคนเดียว พี่ฟ้าก็ไม่ต้องการใครอีกแล้ว”
พี่อากาศค่อยๆหยัดตัวลุกขึ้น พร้อมทั้งโอบอุ้มเอาไอ้ตัวบางๆแต่ฤทธิ์เยอะเข้าเอวแล้วเริ่มออกเดินไปห้องน้ำ
“อีกอย่าง พี่ฟ้าจ่ายให้ตัวป่วนไปหมดแล้ว ไม่เหลือไว้ไปจ่ายให้ใครที่ไหนแล้วล่ะ จริงมั้ย?”
“แล้วผมจะคอยดู เขาว่าสิ่งที่จะพิสูจน์รักแท้ได้มีสามอย่าง เวลา ระยะทาง แล้วก็ความตาย แต่ผมยังไม่อยากตาย แล้วก็ไม่อยากให้พี่ฟ้าตายด้วย เพราะงั้น เรามาใช้เวลากับระยะทางให้เป็นประโยชน์กันดีกว่า นะพี่ฟ้านะ.....”
............................
............................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
:z13: :z13: :z13:
-
^
^
^
ง่าถูกจิ้มตั้งสามจึก
หงิงๆ เอาบวกไปเล้ยยยยยยยยยยย ^o^
-
ตัวป่วนสุดยอด
+1
-
มาแปะบอกว่าอ่านแล้วนะค้า ^^ แต่เด๋วมาดิทเม้นใหม่พรุ่งนี้เน้ออ
-----
มาดิทแล้วๆ 555
อ่าา...เป็นใครก็ใจหายอะพี่ฟ้า...
อยู่ๆปุบปับมาบอกว่าจะต้องห่างกันตั้งสามเดือน แถมตัวเองก็อยากไป แล้วยังต้องได้คำตอบภายในพรุ่งนี้อีก โอ๊วว
แต่น้องป่วนน่ารักจัง...ไม่งอแงไร้สาระ
พี่ฟ้าออกจะรักขนาดนี้ คงไม่ต้องเป็นห่วงอะไรมากหรอกเนอะ
เผลอๆกลับมาคราวหน้า...ตัวป่วนอาจได้อ่าน "นิราศมองโกล" โดยไม่รู้ตัว 5555
จิ้มบวกนะคะพี่นุ่น ^ ^
ว่างๆไว้แต่งเรื่องสั้นอีกจิ อิอิ
-
วิ่งเข้ามาให้กำลังใจนุ่น :กอด1: :L2: :3123: :L1:
ยาวมากเลยอ่ะนุ่น นั่งยันสว่างคาตาเลย 555+
ไว้เราจะไปอ่านน๊า
กัมบัตเตะเน้อนุ่น
-
แวะมา dance ในทู้พี่นุ่น เอิ๊ก ๆ
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/Emo/soldier91.gif)
แบบว่า...เค้าอยากเคาะราคาประมูลพี่ฟ้าอ่ะ :-[
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/onion/071.gif)
-
เฮ้อ ห่างกันตั้งสามเดือนแน่ะ สงสารตัวป่วนจัง
-
เวลา ระยะทาง
น่ากลัวเนอะ
-
เหอะๆ ถึงเวลาห่างกันแล้วสินะ :z3:
-
:L1:
-
o13 o13 o13
-
เวลาและระยะทางไม่ใช่บทพิสูจน์รักแท้ แต่เป็นบุคคลที่สามต่างหาก
-
อ่านทีเดียวกี่ตอนไม่รู้
ตัวป่วนน่ารักจิงๆ
ชอบนุ่นแผนด้วย
ปล.ไม่รู้จำไม่ได้หรือว่าอ่านข้ามไป ตัวป่วนเค้าเรียนอะไรหรอคะ
-
:z13:
:กอด1:
-
ง่า ระยะทางห่างกัน น่ากลัวเนอะ
-
เอาแล้วจ้า ดูสิว่างานนี้ใครจะเหงามากกว่ากัน
-
เหงาแทนทั้งคู่เลย คงต้องเชื่อใจกันและกันล่ะถึงจะอยู่รอด
-
ตั้ง 3 เดือนแน่ะ....
ถึงน้องป่วนจะทำใจยอมให้ไป แต่ก็เหงาอยู่ดีล่ะน่า...พี่ฟ้าก็รีบไปรีบกลับนะ...
ขำตัวป่วน ขี้เกียจจัดระเบียบอนุน้อยๆๆ คึคึ ขืนเอาอนุกลับมา โดนเพื่อนแผนจัดการแน่ๆ
-
+ให้ตัวป่วนจ๊ะ น่ารักจริงนะ อิอิ
-
อ่านตอนนี้แล้วคิดถึงเพลงนี้เลยค่ะ...เลยเอามาแปะให้
เก่าหน่อยนะคะ แต่อ่านจบปุ๊บ ท่อนฮุกเพลงนี้ก็ขึ้นมาทันทีเลยค่ะ...
ตัวป่วนของพี่เข้มแข็งจริงๆ เลยลูก สู้ๆ นะ :กอด1:
http://musicbox.dontreeza.com/indy/1408.html
เนื้อเพลง ระยะทาง - sleeper one
ตอนคุณมองดวงตะวัน ผมมองเจอแต่จันทร์
ครั้นคุณจ้องไปที่จันทร์ ดวงตะวันมองที่ผม
นาฬิกาผมเที่ยงวัน คุณก็เหมือนจะเที่ยงคืน
หากว่าผมเป็นเที่ยงคืน คุณก็เหมือนจะเที่ยงวัน
วันที่ดินคุณเปียกฝน ดินของผมจะเหือดไป
แล้วเมื่อพื้นคุณแห้งไป ตรงที่ผมจะเปียกฝน
ผมเห็นนกร้องชื่นชม คุณมองมันคืนกลับรัง
ผมเห็นนกนั้นคืนรัง คุณจะเห็นมันชม ..
ดอกไม้ . .. แย้มบานผลิตอก หอมถึงในใจตอนคิดถึงคุณ
ดอกไม้ . . . แม้มันร่วงไป ..แต่ภายในใจยังหอมไปกับคุณ
อยู่ตรงนั้น อยู่ตรงไหน ใจเราคงรวมเป็นดวงเดียวกันเสมอ
แค่ระยะทางคงไม่ทำให้อ้างว้าง
แค่ระยะทางอาจทำให้ต้องห่าง
แค่ระยะทางคงไม่ทำให้หมดหวัง
แค่ระยะทางขีดกั้นตรงกลาง
อยู่ที่ต่าง . .แม้หัวใจ ไม่ต่างดินแดน ไม่อาจขวางทาง
ใจคุณมีดวงตะวัน ใจของผมมีตะวัน
แม้คุณคิดถึงแค่จันทร์ ผมมีจันทร์เพียงเท่านั้น
ใจคุณลอยเมื่อเที่ยงวัน ผมก็ลอยไปเมื่อนั้น
ถ้าคุณฝันเมื่อเที่ยงคืน ผมคงฝันถึงกลิ่น (ดอกไม้ )
ดอกไม้ . .. แย้มบานผลิตอก หอมถึงในใจตอนคิดถึงคุณ
ดอกไม้ . . . แม้มันร่วงไป ..แต่ภายในใจยังหอมไปกับคุณ
อยู่ตรงนั้น อยู่ตรงไหน ใจเราคงรวมเป็นดวงเดียวกันเสมอ
แค่ระยะทางคงไม่ทำให้อ้างว้าง
แค่ระยะทางอาจทำให้ต้องห่าง
แค่ระยะทางคงไม่ทำให้หมดหวัง
แค่ระยะทางขีดกั้นตรงกลาง
อยู่ที่ต่าง . .แม้หัวใจ ไม่ต่างดินแดน ไม่อาจขวางทาง
-
ตัวป่วนที่แสนฉลาดลึกล้ำออกลายแล้ว ว่าแต่จะร้องไห้เป็นเผาเต่านะสิเวลาจากนั้นมาถึงจริงๆ
-
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสุดท้ายพี่ฟ้าจะตัดสินใจยังไง
แต่ก็เชื่อแหล่ะ ว่าอย่างน้อยพี่ฟ้าก็ต้องรู้ว่าตอนนี้ตัวป่วนกำลังคิดอะไร
หวังว่าการตัดสินใจในครั้งนี้ของพี่ฟ้า จะทำให้ทุกอย่างดำเินินไปได้ด้วยดี
ไม่ว่าจะเลือกไปหรือไม่ไป...เค้าเชื่อว่าคนที่พี่ฟ้าแคร์ที่สุดก็คงไม่พ้นตัวป่วนเหมือนเดิม
ก็เค้ารักของเค้านี่นา...ชิมิ...อิอิ
ุถ้าพี่ฟ้าตัดสินใจที่จะไปมองโกเลียคราวนี้...เค้าว่ามันก็ดีเหมือนกันนะ...เพราะมันเป็นการพิสูจน์ตัวเองและความรักของพี่ฟ้าด้วย
เค้าบอกว่าระยะทางพิสูจน์ม้า การเวลาพิสูจน์คน...แต่คราวนี้ทั้งระยะทางและการเวลากำลังจะพิสูจน์ความรักของพี่ฟ้าและตัวป่วน
หวังว่าคงไม่มีอะไรที่จะทำให้ความรักของทั้งคู่สั่นคลอนได้...เพราะความรักที่ทั้งคู่มีให้กัน มันมั่นคง จนคนอ่านรู้สึกได้จริง ๆ
รอการตัดสินใจของพี่ฟ้านะฮะ XD
-
โฮ้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ก็นะเรื่องอย่างนี้มันก็ต้องมีลำบากใจกันบ้าง
แต่ถ้าผ่านมันไปได้ล่ะก็
ความรักนี้จะมั่นคงเลยล่ะ อิอิ
-
เออ เราจะหาความเศร้าในเรื่องนี้ซัก 0.0000000001% ก็ยังหาไม่เจอเลยง่ะ
-
ป่วนจ๋าาา
จะน่ารักไปไหน
-
เห็นชื่อตอนแล้วแอบเสียว... :a5:
สามเดือนเอง ตัวป่วนกับพี่ฟ้าผ่านไปให้ได้นะ...ถ้านานกว่านี้ อาจต้องมีทำใจ
แต่เชื่อแหละว่าทั้งคู่จะมั่นคงต่อกันไม่เปลี่ยนแปลง...แต่ถ้าเป็นหนู...สามวันก็เปลี่ยนใจแระ กร๊ากกก :m20:
+1 ขอบคุณค่ะพี่นุ่น :pig4:
-
ตัวป่วนน่ารักไปไหมเนี่ย
ไม่รักได้ไง ทั้งน่ารักและแสนดี o13
แค่สามเดือนเอง มันต้องผ่านไปได้ด้วยดีแน่
ให้เวลา และระยะทางพิสูจน์เนาะ
จากกันคราวนี้ พี่ฟ้าท่านจะร่ายโคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน ยังไง
รอลุ้นอยู่น๊า อยากอ่านกลอนเพราะๆ
-
"เขาว่าสิ่งที่จะพิสูจน์รักแท้ได้มีสามอย่าง เวลา ระยะทาง แล้วก็ความตาย"
คมเฉือนคอเลย คุณนุ่นเอ้ยยยยยยย
ชอบค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ :L2:
-
o13
-
ตัวป่วนโตขึ้นนะ สู้ๆ 3เดือนเอง
-
ห่างกันแบบนี้ ตัวป่วนก้อเหงาแย่เลยนะ นุ่นใจร้ายอ่ะ ไม่สงสารตัวป่วนเลย
Ps.อย่าลืมมาต่อข้างเรื่องล่ะ
-
หวานโดนใจเต็มๆค่ะ น้องป่วนขายขาด พี่ฟ้าซื้อด้วยทั้งหมด
อร้ายส์......ชอบสำนวนคำพูดเรื่องนี้มากมาย คุณนุ่นเขียนออกมาได้น่ารักมากค่ะ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านคะ ยังไม่ทันปัจจุบันเลย
แต่มาขอแปะเม้นไว้ก่อน
แค่ไม่กี่ตอนก้อหลงรักน้องป่วนซะแล้วววว :กอด1:
-
จะห่างกันตั้งสามเดือนนะเนี่ย แย่จังเลย
-
ขออนุญาตตอบเมนท์แบบรวมๆนะคะ
คนเขียนหาเรื่องใส่ตัวอีกตามเคย แต่ตอนนี้ข้อมูลที่ต้องการได้มาพร้อมแล้วค่ะ
ยังไงก็คงต้องใช้เวลาหน่อยก่อนตอนต่อไปจะคลอดได้ แหะๆๆ
ไปหาวัตถุดิบเกี่ยวกับมองโกเลียมาได้พอกล้อมแกล้มแล้วค่ะ...
คุณไนท์ นุ่นปลื้มสลีปเปอร์วันมากๆ แต่ก็ลืมไปแล้วว่ามีเพลงนี้อยู่ คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆ
คุณNabee เพิ่งเห็นที่บอกว่าไม่แน่ใจว่าได้เข้ามาเมนท์ให้ตลอดรึเปล่า
โอ๋ๆๆๆ ไม่เป็นไรนะคะ ไม่มาตลอดก็ได้ แค่เรารู้ว่าคุณอ่านอยู่เราก็มีความสุขที่ได้เขียนแล้วค่ะ
ยินดีต้อนรับนักอ่านหน้าใหม่ของเรื่องนี้ทุกท่านนะคะ ขอบคุณที่เสียเวลากับเรื่องรักๆของพี่อากาศและไอ้หนูป่วนมัน
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดคนอ่านทุกท่านเล้ยยยยยย :กอด1:
ปล. เย็นนี้คนเขียนต้องไปภูธร ถ้าเขียนทัน คงได้แปะข้างเรื่องให้อ่านก่อน (คุณhanh นุ่นใจร้ายนิดนึง แต่สถานการณ์มันพาไปนะคะ)
ปล.อีก จริงๆอยากตอบอีกหลายเมนท์มากๆ แต่เอาเวลาไปเข็นข้างเรื่องก่อนนะคะ เสียเวลาหาวัตถุดิบเกี่ยวกับมองโกเลียไปเยอะเลย เผื่อจะทันก่อนไปภูธรค่ะ
-
:z13:
คุณนุ่นค๊า....อ่านข้างเรื่องก่อนก็โอเคค๊า....
คนเขียนหาเรื่องใส่ตัวอีกตามเคย แต่ตอนนี้ข้อมูลที่ต้องการได้มาพร้อมแล้วค่ะ
ยังไงก็คงต้องใช้เวลาหน่อยก่อนตอนต่อไปจะคลอดได้ แหะๆๆ
ไปหาวัตถุดิบเกี่ยวกับมองโกเลียมาได้พอกล้อมแกล้มแล้วค่ะ...
^
^
มั่นใจในฝีมือคุณนุ่นอยู่แล้ว o13 (ครบคลอดเมื่อไหร่น๊า...อิอิ :o8:)
-
^
^
จิ้มก่อนแปะ กร้ากกกกกกกกกส์ เจ็บม้ายยยยยยยย???
..........................
มาแล้วค่ะ เย็นๆที่ร้อนๆมาอ่านข้างเรื่องกันนะคะ
คำเตือน ตอนที่ท่านกำลังจะอ่านต่อไปนี้เป็นเรื่องของความสัมพันธ์ระหว่างหญิงชาย
ดังนั้น หากท่านใดรับไม่ได้กับความสัมพันธ์แบบนี้ เลื่อนข้ามๆไปด้วยนะคะ :m32:
....................
ตอนพิเศษ นอกรอบ....ข้างเรื่อง(10)
“แผน........ถ้าเป็นแผนล่ะ จะไปมั้ย?”
หลังจากตัวป่วนมันรีบกลับบ้าน....หมายถึงคอนโดของพี่อากาศแก ทันทีที่เลิกเรียนวิชาสุดท้ายของวัน
ไอ้เพื่อนนุ่นกับไอ้เพื่อนแผนก็เลยถือโอกาสดีๆของเย็นวันศุกร์มานั่งกินลมชมบอลอยู่ที่สนามฟุตบอล
ที่ห่างจากตึกคณะแค่ข้ามถนนแล้วเดินอีกสองร้อยเมตร
ก็พอให้ความมั่นใจกับพี่อากาศแกไปว่าตัวเองอยู่ได้แน่นอน ไม่ต้องเป็นห่วง
ไอ้หนูป่วนมันก็จัดการย้ายตัวเองไปเป็นสมาชิกถาวรของบ้านพี่อากาศแกเรียบร้อย ขนหนังสือตำราที่ต้องใช้เทอมนี้ไปจนเกลี้ยง
เสื้อผ้าที่แต่เดิมเอาชุดนักศึกษาไปทิ้งไว้เผื่อฉุกเฉินแค่ชุดเดียว มันก็ขนไปเพิ่มเป็นเสื้อสาม กางเกงสาม ถุงเท้า เน็คไทพร้อมสรรพ
ทิ้งให้ไอ้เพื่อนแผนใช้สิทธิ์เป็นเจ้าของบ้านครึ่งไม้ครึ่งปูนสองชั้นอยู่คนเดียว
ไอ้ตัวป่วนมันบอกเพื่อนรักเพื่อนเลิฟสองตัวว่าพี่อากาศใช้เวลาทำเอกสารต่างๆนานาแค่สองสัปดาห์กว่าก็พร้อมเดินทางแล้ว
วีซ่าก็ของ่ายเพราะมีศาสตราจารย์จากมหาวิทยาลัยแห่งชาติคอยตามไปให้คำรับรองทั้งคน ตั๋วเครื่องบินก็จองเรียบร้อย
พี่อากาศต้องนั่งเครื่องไปลงปักกิ่งก่อน แล้วถึงต่อเครื่องจากเมืองหลวงของจีนไปที่อูลานบาตอร์เมืองหลวงของมองโกเลีย
นับจากวันนี้ก็เหลืออีกแค่สิบวันเอง ไอ้ตัวป่วนมันเลยใช้เวลาทั้งหมดนอกจากเวลาเรียนอยู่กับคุณแฟนสุดที่รักของมันตลอดเวลา
เห็นมันบอกว่ากักตุนพลังงาน เอาไปเก็บไว้เป็นพลังงานสะสม เออ....บทจะบ้ามันก็บ้าได้สุดตัวจริงๆ
“แผน....ถ้าเป็นแผนล่ะจะไปมั้ย?”
“ไปไหน มองโกเลียอ้ะนะ?”
“อื้ม......”
“ไป”
ไอ้คนถามได้ยินคำตอบทันทีทันใดแบบนี้ก็หันขวับไปมองหน้าไอ้โย่งหน้านิ่งที่นั่งอยู่ข้างๆทันที
ในใจไอ้เตี้ยนุ่นเริ่มกรุ่นขึ้นมาน้อยๆ.....ไอ้แผนนะไอ้แผน ไม่ได้สนใจกันสักนิด
ดูตาก็มองจับจ้องแต่เกมในสนาม มือก็หยิบป๊อกกี้รสกล้วยหอมใส่ปากตัวเองอย่างต่อเนื่อง
ไม่ได้รับรู้บ้างเลยว่าผู้หญิงบ้าที่นั่งอยู่ข้างๆอยากจะได้คำตอบแบบไหน....
“โห......นี่ไม่คิดจะลังเลสักนิดเลยเหรอ?”
ยัง.....ไอ้เตี้ยมันยังหวังจะได้การตอบสนองบางอย่างอยู่
“ไม่อะ”
ดูมัน ดูไอ้คุณแผนนะ แต่.....ทั้งที่ตาดูบอลในสนาม แต่ไหงมันถึงมีแววระรื่นแปลกๆขึ้นมาได้ล่ะ รึที่แท้แกแอบปิ๊งปั๊งนักฟุตบอล
“โห.....ไรวะ”
ไอ้ผู้หญิงบ้ามันแทบอยากจะลุกขึ้นเค้นคอให้ไอ้เพื่อนรักเปลี่ยนคำตอบเสียเดี๋ยวนั้น
แต่ไอ้นุ่นมันบ้า....ต่อให้พัฒนาแค่ไหนก็ยังคงความบ้าอยู่
มันเลยเลือกตอบโต้กับอาการไม่สนใจไยดีของไอ้คุณแผนด้วยการกระชากกล่องป๊อกกี้ในมือไอ้เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อมาซะ
แล้วก็เลื่อนก้นออกไปนั่งที่เก้าอี้ถัดไป จงใจเว้นระยะห่างเก้าอี้หนึ่งตัว
พอให้ไอ้โย่งมันเข้าใจหน่อยว่าชั้นโกรธแกแล้วนะเว้ย ทั้งโกรธทั้งงอนเลยด้วย
แอบๆเหลือบสายตามองไปทางไอ้เจ้าของป๊อกกี้รสกล้วยหอมนิดนึง
เห็นมันมองตามกล่องป๊อกกี้มาแวบเดียว แค่แวบเดียวจริงๆนะ แล้วก็หันหน้ากลับไปสนใจเกมในสนามต่อ
“แผนนนนนนนนนนนนนน”
“หืม?”
“...................”
“ว่าไงจ๊ะ?”
“ง่า.....ไม่ว่าดีกว่าไว้ว่าตอนพักครึ่ง”
“หึๆๆๆๆ”
ไอ้คุณแผนส่งเสียงหัวเราะหึๆในลำคอออกมาเบาๆทั้งที่ภายในใจแทบจะลุกขึ้นมาเต้นระบำอยู่แล้ว
โถ....ไอ้นุ่นเอ๊ย จะเปิดเผยไปไหน ทั้งสีหน้าทั้งท่าทางมันบอกหมดแล้วว่าแกคิดอะไรอยู่
ไอ้แผนมันเหลือบตามองผู้หญิงบ้าแต่น่ารักในสายตามันแล้วก็ขำในใจ
เออ....ดูไอ้นุ่นมันนะ เมื่อกี้ยังงอนอยู่เลย แค่สามนาทีผ่านไป มันกลับเอาความสนใจมอบให้เกมในสนามไปหมดแล้ว
ดูมัน ขวดน้ำในมือนั่นแทบจะถูกบีบแตกเลยมั้งนั่น กะแค่ฝ่ายตรงข้ามยิงเข้าแค่นั้นเอง
ไอ้แผนคิดมาถึงตรงนี้ก็ตาเหลือก รีบหันกลับไปสนใจเกมในสนามใหม่ ในใจก็ด่ากองหลังทีมตัวเองไปทำไมมันไม่ขึ้นโหม่งแย่งลูกวะ แม่งเป็นกูหน่อยไม่ได้
พร้อมๆกับด่าตัวเอง....อะไรวะกู มัวแต่สนใจไอ้เตี้ยนุ่น ลืมสนใจบอลเลย
“นุ่น นุ่นจ๋า.....”
“จ๋า?”
“ทำไมไปนั่งไกลอย่างนั้นล่ะ แล้วที่บอกไว้ตอนพักครึ่งค่อยว่า มีอะไรหรือจ๊ะ?”
เออ.....พักครึ่งแล้วนี่เนอะ ไอ้นุ่นเอ๊ย.....แกลืมเรอะ???
“อ๋อ.....ไม่ว่าแล้วล่ะ ตอนนั้นนุ่นเผลอโกรธแล้วก็งอนแผนด้วย แต่ตอนนี้หายแล้ว”
เออนะ.....หายจริงๆนั่นแหละ
ก็ดูมันสิ พอไอ้คุณแผนมันทักมาแบบนั้น ไอ้นุ่นมันเลยหอบทั้งตัวเองทั้งขนมทั้งน้ำกลับมานั่งอยู่ข้างๆไอ้คุณแผนมันเหมือนเดิมง่ายๆ
“อ้าว แล้วเมื่อกี้โกรธกับงอนแผนเรื่องอะไรล่ะจ๊ะ?”
“ก็ที่แผนตอบว่าไปไง แต่ตอนนี้นุ่นไม่งอนแล้วเพราะงั้นช่างมันเหอะ....เนอะ”
ตอบไอ้แผนมันไป ไอ้นุ่นก็ส่งยิ้มให้มันไปอีกที แถมหยิบป๊อกกี้รสกล้วยหอมกล่องใหม่มาแกะ แล้วยื่นส่งให้ไอ้โย่งที่นั่งอมยิ้มตาพราวอยู่ข้างๆด้วย
ก็กล่องเก่านั่นไอ้นุ่นมันจัดการใส่ปากตัวเองไปหมดเกลี้ยงแล้วนี่นา
“นุ่นจ๋า....ไม่เห็นต้องงอนเลยนี่นา ก็ถ้าเป็นแผนถามนุ่นบ้าง นุ่นจะตอบว่ายังไงล่ะจ๊ะ หืม...ถ้าเป็นนุ่น นุ่นจะไปมั้ย?”
“......ไป”
“หึๆๆๆ เห็นมั้ยล่ะ แล้วอย่างนี้ แผนควรจะงอนนุ่นมั้ยเนี่ย?”
“แหม....อย่างน้อยนุ่นก็คิดก่อนตอบนานกว่าแผนนะ”
“ก็แผนหัวไวกว่าไง ฮ่าๆๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ เออๆรู้แล้วว่าหัวดี อ้ะ อ้าปาก.....”
ไอ้นุ่นมันเขินน่ะไม่ใช่อะไรหรอก ก็เพราะนิสัยคล้ายๆกัน ความคิดคล้ายๆกันนี่แหละ ถึงเป็นเพื่อนกันได้
แล้วไอ้ประเทศแบบมองโกเลีย ไปแล้วแถมได้งาน ระยะเวลาตั้งสามเดือน
ไอ้นุ่นมันหลับตาเห็นทิวเขา ฝูงแพะ ฝูงแกะ กลางคืนนอนกระโจม เปิดออกไปเจอท้องฟ้ากับดาวที่คงจะใกล้แค่เอื้อม
โฮ้ย.....มีหรือจะปฏิเสธ ไอ้คุณแผนเองก็เหมือนกันนั่นแหละ เห็นเก๊กนิ่งเก๊กขรึม ที่จริงในใจก็อยากจะไปขี่อูฐจะแย่ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
แล้วพอไอ้นุ่นมันเขิน มันเลยไม่ยอมทนฟังเสียงจ๊ะๆจ๋าๆจากไอ้แผนแล้วดีกว่า
กล่องป๊อกกี้ที่ส่งให้ไป ไอ้แผนมันไม่หยิบใส่ปากสักที ไอ้นุ่นมันเลยบริการเสียเอง....ไอ้แผนมันจะได้เอาปากไปทำหน้าที่เคี้ยวแทนพูด
ส่วนไอ้แววตาวะวับที่บ่งบอกว่ารู้ทันว่าที่งอนเพราะตอบว่าไปทันทีนั่น ก็เพราะไอ้นุ่นมันอยากให้ไอ้แผนเห็นมันเป็นคนสำคัญ ไอ้นุ่นมันก็จัดการปิดลูกกะตาตัวเองซะ
ก็แค่ไม่มองตามันก็ไม่ต้องเห็นแล้วว่าไอ้คุณแผนมันภาคภูมิใจกับความรู้สึกของตัวไอ้นุ่นที่มันจับได้ว่ามีให้มันแค่ไหน
สี่สิบห้านาทีของครึ่งหลัง ไอ้โย่งแผนเลยนั่งดูบอลอย่างราชา มีนางกำนัลอย่างไอ้เตี้ยนุ่นคอยป้อนทั้งน้ำทั้งขนมไม่ได้ขาด
อ้อ...ยกเว้นตอนลูกบอลเข้าไปป้วนเปี้ยนแถวกรอบเขตโทษของทั้งสองฝ่ายเท่านั้นแหละ
เพราะมันทั้งคู่ก็จะมัวแต่สนใจเกมในสนามพอกัน
“เฮ้อ......แพ้จนได้”
“อืมๆๆ แย่ๆ เดี๋ยวแวะเข้าห้องน้ำก่อนกลับบ้านนะแผน”
“จ้ะ เอากระเป๋ามาสิ แผนถือไว้ให้”
ไอ้แผนเดินมาส่งไอ้นุ่นที่ป้ายรถเมล์ รอจนไอ้นุ่นมันขึ้นรถเรียบร้อย แล้วตัวเองก็ตรงกลับบ้านไปพร้อมกับความชุ่มชื่นหัวใจ
ส่วนไอ้นุ่น พอกลับถึงบ้านได้ รื้อเล๊คเชอร์เน่าๆขึ้นมากะจะลอกใหม่ให้เป็นระเบียบ
ก็เจอกับข้อความจากไอ้คนหน้านิ่งที่หน้าถัดจากเล็คเชอร์ในสมุดจดของตัวเองนั่นแหละ
“รู้หรอกนะว่าชอบคนแบบนี้ ไอ้แบบที่คิดแบบไหนพูดแบบนั้น
แผนสัญญาจะไม่มีความลับต่อกัน ทุกๆวันคำจากปากออกจากใจ”
สนามบอล วันที่ 12 ก.ค. 2545
แผน
.....................................
.....................................
ปล.ไปภูธรค่ะ กลับมาวันอาทิตย์ กอดดดดดด ฝากตัวป่วนกับพี่อากาศและตัวประกอบมีชีวิตจิตใจทั้งหลายด้วยนะคะ
-
มาจิ้มมมมม พี่นุ่นแรงๆ 1ที
-
อื้อหืออออออ เพื่อนแผนกระซวกใจไปเต็มๆ ^____^
-
อึ๊ยยยยยยยยย แผนน่ารักไปมั้ย
หาได้ที่ไหนค่ะแปะป้ายบอกโดยด่วน
-
:กอด1: :L1:
-
น้องนุ่นนี่ขยันจังมีลอกเล๊คเชอร์ใหม่ด้วย
:o8:หวานกำลังดี
-
คุณนุ่นจะไปหนายยยยย...ไปมองโกเลียรึเปล่าคะ ฮ่าๆๆๆ
คู่นี่เขาก็สโลว์สเต็ป แต่ก็น่ารักน่าหยิกทุกสเต็ปจริงๆ เลยน้า...
ปล. คุณนุ่น เค้าก็ชอบพี่หนึ่ง สลิปเปอร์วันมากๆ อัลบั้มนี้ฟังจนขึ้นใจทีเดียวค่ะ (มารำลึกเพลงเรียกความแก่กันอีกแล้วฮ่าๆ)
-
เพื่อนแผนกับเพื่อนนุ่นที่น่ารักกันจริง ๆ
มีแอบหวานกันด้วย
คิดถึงตัวป่วนกับพี่ฟ้าแล้ว รอคุณนุ่นมาต่อตอนต่อไปนะค่ะ
-
:กอด1: กอดพี่นุ่น กระซิบ กระซิบ(ของฝาก ของฝาก)
แผนน่ารักเนอะ :o8:
ไปโฆษณามาพี่นุ่น มี FC แวมไพร์เข้ามาอ่าน ฝากบอกว่า
"
ไรเตอร์ ใจร้ายเเต่งเรื่องได้น่ารักมาก รีดเดอร์ทรมาน
เเอบอ่านไม่ได้เลย
55++อ่านไปยิ้มไปตลอด"
:m20:
เนื่องจากแอบอ่านในเวลางาน คงปวดแก้มน่าดู น่าสงสารเนอะ
ป้อล้อ กลับมาเร็ว ๆ คิดตึ๋งงงงง :กอด1:
-
นุ่นคัดเลกเชอร์มใหม่เหมือนเราตอเรียนเลยอ่ะ แผนน่ารักจัง
-
:o8:
คู่นี้บ้าเน๊อะ แต่ก็น่ารักอ่า.....
-
:man1:
น้องป่วนนี่จะน่ารักไปถึงไหน ท้งรักทั้งเข้าใจพี่ฟ้า ทั้งมีเหตุผล ทั้งใจกว้าง(ตอนแซวพี่ฟ้าเรื่องอนุน้อยๆง่ะ)
ถ้าพี่แก้วเป็นฟ้าก็คงไม่มีตาไว้มองใคร ไม่มีใจจะไปคิดกับคนอื่นเหมือนกันแหละ
เอาใจช่วยน้องป่วนกับพี่ฟ้าเค้า สามเดือนเป็นการพิสูจน์ความมั่นคงหนักแน่นของหัวใจและรักแท้
นายแผนศิษย์เอกครูกลอนพี่ฟ้านี่ก็หวานไม่แพ้อาจารย์เลยเนอะ ยายหนูนุ่นจะสำลักความหวานตายแล้วจ้าพ่อแผน
-
แผน น่ารักเป็นเหมือนกันนิ
เหอะๆ แอบหวานซะด้วย
คู่นี้ดูบอลกันน่ารักดีเนาะ
มีป้อนๆกันด้วย น่ารักซะ
-
+1 ให้เลยจ้า คู๋นี้เค้าก็หวานแว๋วเน้อ
-
นุ่น แผน ตรงๆดี
น่าร้ากกก
-
แวะมาบอกว่า จาก
คุณนุ่นจะไปหนายยยยย...ไปมองโกเลียรึเปล่าคะ ฮ่าๆๆๆ
คู่นี่เขาก็สโลว์สเต็ป แต่ก็น่ารักน่าหยิกทุกสเต็ปจริงๆ เลยน้า...
ปล. คุณนุ่น เค้าก็ชอบพี่หนึ่ง สลิปเปอร์วันมากๆ อัลบั้มนี้ฟังจนขึ้นใจทีเดียวค่ะ (มารำลึกเพลงเรียกความแก่กันอีกแล้วฮ่าๆ)
เห็นด้วย ว่า ไอ้สองคนนี่ มัน น่ารักมากๆ ขึ้นทุกทีที่ได้อ่าน
และ........... เรื่องของคนแก่
ถึงจะแก่ แต่ยังไม่หมดไฟนะคะ ถึงแม้นตอนนี้ เหมือนจะริบหรี่ เพราะแบตใกล้หมด
(มาประท้วงเฉยๆก่อนหนีไปกอดที่รักนอนจะได้ชาร์ตแบต ไว้สู้รบตบมือกับลูกค้าพรุ่งนี้ต่อ)
-
นุ่น แผน คู่นี้น่ารักกันได้เรื่อยๆนะ....งอนกันนิดๆหน่อยๆพองาม.. :m18:
อ่านไปยิ้มไป....
ปล.นุ่นขยันจัง มีลอกเลคเชอร์ใหม่ด้วย เป็นเรานะแค่จดในห้องก็หมดแรงล่ะ :o8:
คุณนุ่นไปภูธร เดินทางโดยสวัสดิภาพนะค๊า :L2:
-
แผนเอ้ยย...จะน่ารักไปไหน.....
"นุ่น นุ่นจ๋า"
"จ๋า"......
อ่านกี่ทีก็เขินอ่ะ :o8:
-
อ่านสองวันตั้งแต่ตอนแรกถึงตอนล่าสุด
โอ้ยยย พี่ฟ้า กับ ตัวป่วน น่ารักมาก
แล้วไอ้กลอนจีบตัวป่วนน่ะอ่านแล้วอยากจะลงไปม้วนอยู่กับพื้น
เขินแทน....แล้วชอบกลอนที่ติดเรททั้งหลาย เจ๋งมาก แต่งได้ไงอ่ะ
-
:a2: เย้ๆๆๆๆๆๆ อ่านทันปัจจุบันแล้ว
ไม่ต้องไปตรวจก็รู้ว่าตอนนี้น้ำตาลในเลือด สูงปี๊ดดด..ปี๊ด...
แต่ไม่เปงไร ยอม เพราะพี่อากาศก็น่ารัก น้องตัวป่วนก็ไม่รักไม่ได้ :m3:
ต้องห่างกันแล้ว สงสารตัวป่วนเนอะ :o12:
ps.อยากกด+สักหลายๆที วันนี้จิ้มได้ครั้งเดียว พุ่งนี้จะมาจิ้มอีกรอบ ^___^)
-
ขอบคุณนะ มาลงข้างเรื่องตามคำขอให้ด้วย...รักคนเขียนจัง...ขอให้เดินทางปลอดภัยนะ คุณนุ่น
Ps.คุณนุ่นใจดีที่สุดเลย 555 :pig4: แต่ถ้าให้เขียนให้พี่อากาศนอกใจนู๋ป่วนล่ะก้อ :m16:
-
แผนกับนุ่นน่ารัก เนอะ
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกก
อ่านรวดเดียวยาวนานจบเลย
พี่ฟ้าน่ารักมากกกก ละมุนสุดๆเลยอ่ะ
อยากได้ค่ะ อยากได้ >_<
-
แวะมาแปะเพลงที่ทำให้นึกถึงคำลาของพี่อากาศค่ะ อ้อ...ต้องเวอร์ชันนี้เท่านั้นนะคะ
แล้วก็.......ถ้าใครได้ดู Across the Universe ข้าพเจ้าขอรับประกันแทนพี่อากาศ ว่าพี่แกไม่เหมือนอีตาจู๊ดแน่นอนค่ะ
"จากพี่ฟ้าถึงตัวป่วนคุณแฟนที่น่ารักที่สุดของพี่"
http://www.youtube.com/v/-4g_wXJgjic&hl=en_US&fs=1
ALL MY LOVING
Lennon / McCartney
Close your eyes and I'll kiss you
Tomorrow I'll miss you
Remember I'll always be true
And then while I'm away
I'll write home everyday
And I'll send all my loving to you
I'll pretend that I'm kissing
The lips I am missing
And hope that my dreams will come true
And then while I'm away
I'll write home everyday
And I'll send all my loving to you
All my loving I will send to you
All my loving, darling, I'll be true
All my loving
All my loving
All my loving I will send to you
ส่วนของไอ้หนูป่วนที่เฝ้ารอเฝ้าคอยอยู่ที่บ้านก็ต้องนี่เลย อิอิ (ต้องเวอร์นี้ด้วย คริคริ)
อย่าลืมนะคะว่าเหตุการณ์ในเรื่องเกิดเมื่อปี 2544-2545 เกือบสิบปีมาแล้ว เพราะงั้น....มองโกเลีย :เฮ้อ:
"คิดถึง นึกถึง ระลึกถึง.......หงิงๆๆๆๆๆ"
http://www.youtube.com/v/-pvt2YK88MI&hl=en_US&fs=1
Please Mr Postman
Wait, oh yes wait a minute mister postman
Wait, wait mister postman
Mister postman look and see
You got a letter in your bag for me
I been waiting such a long time
Since I heard from that girl of mine
There must be some word today
From my girlfriend so far away
Please mister postman look and see
If there's a letter, a letter for me
I been standing here waiting mister postman
So patiently
For just a card or just a letter
Saying she's returning home to me
So many days you passed me by
See the tear standing in my eye
You didn't stop to make me feel better
By leaving me a card or a letter
You gotta wait a minute, wait a minute
You gotta wait a minute, wait a minute
You gotta wait a minute, wait a minute
You gotta check it and see, one more time for me
Wait
Wait
Wait
Deliver the letter, the sooner the better
Wait
..................รายงานตัวว่ากลับมาแล้ว เดินทางปลอดภัยดีค่ะ ขอบคุณทุกท่านมากๆ
เห็นมีคนอ่านใหม่ๆเข้ามาทักทายกันด้วย ขอบคุณมากนะคะ
เรื่องนี้น้ำตาลท่วมนิดนึง แต่คนเขียนพยายามมากค่ะที่จะทำให้เรื่องมีรสหวานเป็นหลักโดยไม่เน่า แหะๆ
ตอนต่อไปอีกสักพักใหญ่ๆนะคะ ตอนนี้อยู่ในหัวหมดแล้ว แต่ไม่รู้จะเขียนออกมาให้ถูกใจตัวเองทันคืนนี้รึเปล่า เพราะงั้นแนะนำให้ไม่ต้องรอคืนนี้นะคะ :กอด1:
ปล.ส่วนไอ้เพื่อนแผนไอ้เพื่อนนุ่น ปล่อยมันบ้าบอจ๊ะจ๋าของมันไปค่ะ อย่าไปสนใจพวกมันเลย โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ค่า จะรอเนื้อเรื่องนะคะ
เพลงเพราะมากๆเลยล่ะค่ะ ทั้งเศร้าทั้งหวานปนๆกันไป
ไม่รู้สินะ แหะๆ ~~
-
มา :กอด1: พี่นุ่นก่อนอ่าน
-
เพลงมาแล้ว รอเรื่องหวานของพี่อากาศกะคุณแฟน(นู๋ป่วน)ค๊าาา
:impress2:
-
สวัสดีค่ะ คุณนุ่น :L2:
วันนี้ฤกษ์งามยามดี เราได้โอกาสมาทักทายคุณนุ่นค่ะ
ตามอ่านเรื่องตัวป่วนกับพี่ฟ้ามาได้สักพักแล้ว แต่ไม่มีโอกาสได้เข้ามาเม้นต์ เพราะส่วนใหญ่อ่านผ่านโทรศัพท์ ไม่ค่อยสะดวกอ่ะจ้ะ ขอโทษนะคะ
เข้ามาอ่านเรื่องนี้ได้เพราะ มีคนไปแนะนำไว้ในกระทู้แนะนำเรื่องนี้ต้องอ่าน ตอนแรกที่เปิดไปเจอกลอน ยอมรับตรงๆเลยว่าเราปิดค่ะ :m5:
ไม่ค่อยถูกกับกลอนเท่าไหร่ แต่หลังจากนั้นก็กลับมาลองดูอีกที เท่านั้นแหล่ะ ติดงอมแงมเรยยย :m3:
เป็นเรื่องที่เราชอบมากๆ แล้วก็ไปบอกต่อให้เพื่อนอ่าน อ่านแล้วสบายใจ มีความสุข เขิลลลล :-[
ตัวละครทุกตัวน่ารักมากๆค่ะ โดยเฉพาะพี่ฟ้ากะตัวป่วน โอ่ยยยย น่ารักกกกก
คุณนุ่นเก่งมากๆเลยอ่ะ เรื่องกลอนนี่สุดยอดดด o13
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่แต่งมาให้เราอ่านกันนะคะ ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่อ่านเรื่องนี้ เราได้รอยยิ้มกลับไปทุกทีเลย :m1:
จะรอติดตามต่อไปค่ะ
-
เพลงเพราะดีค่ะ...ส่วน Mr.Postman เหมาะกับหนูป่วนจริงๆแหล่ะ..คริคริ
-
:z2: :z2:
-
เศร้าใจกับฮอลแลนด์ แต่ก็ภูมิใจที่ทั้งสองทีมชิงชนะเลิศเล่นกันได้ดี สร้างเกมที่สนุกมากๆสมกับการเป็นนัดชิงชนะเลิศ
......................................
ดังนั้น เลยเอากลอนเหงาๆเศร้าพอประมาณมาฝากค่ะ
ท่านว่าหากหนาวเนื้อต้องห่มเนื้อ จึ่งสิ้นเชื้อความหนาวได้สร่างไข้
แต่แก้วตาของพี่อยู่แสนไกล หนาวเพียงใดใครเล่าจักจุนเจือ
อากาศหนาวพอทำเนาพี่ทนได้ แต่หนาวใจไร้สวาทอนาถเหลือ
ถึงผ้าผ่อนล้นหลามจนเหลือเฟือ แต่ขาดเนื้อนิ่มน้องคงหนาวตาย
ในกระโจม ใต้ฟ้ามองโกเลีย
พี่ฟ้า
หงุงหงิง คนเขียนหางานหนักให้ตัวเองค่ะ ตอนนี้เนื้อเรื่องตอนต่อไปมาสามหน้าเอง แต่กลอน......เอ่อ มาเยอะ :กอด1:
-
^
^
จิ้มๆพี่นุ่น...มาอ่านตามคำเชิญจ้าาา
กอดๆ :กอด1: ไม่เศร้าซึมน้าาา +1 เป็นกำลังใจนะคะ ><
กลอนเหงาจริงด้วย :monkeysad:
ท่าทางพี่อากาศจะหนาวจริงจัง...
บอกแล้วว่างๆคิดถึงน้องป่วนเมื่อไหร่ให้แต่งนิราศไปเลยจ้าา~
ในกระโจม ใต้ฟ้ามองโกเลีย << เห็นตรงนี้แล้วอยากไปตั้งแคมป์ กางเต๊นท์ นอนดูดาวจังเลย ><
-
มารอตัวป่วน
-
นุ่นขยันเจงๆ นอนดึกอีกต่างหาก -*-
-
:กอด1:
น้องนุ่นจ๋า รักจัง ขอกอดหน่อยน้า
เพลงที่นำมาน่ะถูกใจมากกกกกกกกกกกกกกกกก เพราะเป็นเพลงในอีตที่พี่แก้วเคยชื่นชอบ
จนปัจจุบันก็ยังชอบอยู่ วันนี้พี่แก้วแค่อยากถามน้องนุ่นว่า
นุ่นจ๋า...อยากถามว่ากินอะไรเป็นอาหาร
กินน้ำตาลหรือน้ำหวานจากเกสร
ถึงได้กลั่นถ้อยวจีที่สุนทร
ดั่งมธุกรผู้กลั่นหยดน้ำผึ้งรวง
จะรออ่านกลอนหวานๆ และเรื่องราวหวานๆของน้องป่วนกับพี่ฟ้าตอนต่อไปจ้ะ
-
กลอนเยอะไม่เป็นไรค่ะ
จัดมาหนักๆ เลยค่ะ
ชอบบบบบบบ....
กลอนตอนนี้ เหงา แต่หวานเหมือนเดิมเลยค่ะ... :o8:
-
น่าสงสารพี่ฟ้า กับน้องป่วนที่ต้องไกลกันอ่ะ :monkeysad:
-
เข้ามารอตัวป่วนกับพี่ฟ้าค่า
-
หวานกระอักน้ำตาล :กอด1:
-
สวัสดีค่ะไรเตอร์ นุ่น ก่อนอื่นต้องทักทายกันก่อนเนอะ เข้ามาอ่านเพราะไรเตอร์ ดาด้าเเนะนำมา ตอนเเรกไม่ค่อยสนใจอะเพราะชื่อเรื่องมันทำใหคิดว่าอาจจะเศร้า เเต่พอเริ่มอ่านจนถึงตอนปัจจุบันนี้เเล้วความรู๋สึกคือไรเตอร์ใจร้ายอะเป็นเรื่องราวที่น่ารักมาก เเอบอ่านไม่ได้อะ เซ็งเลย เพราะเวลาอ่านจะนั่งยิ้มหรือไม่งั้นก็เเอบกรี๊ดอยู๋คนเดียวอะกับ ความหวานของพี่ฟ้า เเล้วก็ความน่ารักของตัวป่วน ชอบนะอยากให้คงรสหวานเเบบนี้ไว้ตลอดอะ เพราะนิยายเรื่องอื่นมันก็มีหลายรสอะ เเต่เรื่องที่จะหวานเสมอต้นเสมอปลายหายากอะ เเล้วก็อ่านเเล้วไม่เครียดเลยเเถมมีอาการเจ็บเเก้ม ปากจะยกมุมขึ้นตลอดเวลา เวลาอ่านกลอนทีไม่ต้องตัวป่วนหรอก 55++รีดเดอร์เองยังเเทบกลิ้งลงไปกับพื้น เเม่เจ้า เป็นอะไรที่ทรงอานุภาพมาก เเผนกับนุ่นก็ไม่ธรรมดาน่ารักได้อีก เป็นข้างเรื่องที่น่ารักอะไม่เครียดดี เค้าช่างเป็นเป็น คุณค่าที่คุณคู่ควรซึ่งกันเเละกัน 55--- สุดท้ายบอกได้คำเดี่ยวกับนิยายเรื่องนี้เลย ... สุดยอด สนุกมาก น่ารักด้วย เเละเดินเรื่องเร็วดีไม่ค้างคา จบในตอน ..เเละที่สำคัญ กลอนพี่ฟ้าที่ให้หนูป่วน มันมีเอฟเฟค ถึงรีดเดอร์ด้วย โฮะๆๆๆๆ(ขอยืมเสียงหัวเราะ ของน้องนุ่นมาใช้ซะหน่อย) สู้ๆๆไรเตอร์ o13
-
สงสารตัวป่วนนะ
ขอให้พี่ฟ้ากลับมาไวไวไว
ม่งั้นขอให้มีคนมาจีบตัวป่วนเยอะๆๆๆๆๆๆ
-
รอพี่ฟ้ากลับมาาาาาาา
-
"แต่หนาวใจไร้สวาทอนาถเหลือ"--> หนาวสุดหัวใจ :sad2:
มารอนู๋ป่วนกะพี่อากาศ ถึงจะห่างกัน ใจก็เลิฟๆเหมือนเดิมใช่ม่ะ
....รอความหวานมาเติมในร่างกาย :กอด1: ......
-
อ๊ายยยยยยยยยย
ไม่ได้แวะมาอ่านตั้งนาน กอดๆงิ
มีพิมพ์ผิดนิดนึงตรงนอกรอบค่ะ
มันเลยเลือกตอบโต้กับอาการไม่สนใจใยดีของไอ้คุณแผนด้วยการกระชากกล่องป๊อกกี้ในมือไอ้เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อมาซะ
=> ไยดี
กลอนเหงาใต้ฟ้ามองโกเลีย...อยากไปจัง คิดถึงเด็กมองโก...ลูกลิงน้อย...
-
กลอนเหงาจับใจมากค่ะ พี่อากาศออกแนวอยากได้ตัวป่วนมาทำให้หายหนาว อ๊ายย อ่านไปเขินไป
-
แหะๆ ตอนแรกตอนนี้จะเนื้อหายาวกว่านี้มากๆเลยค่ะ
แต่....เขียนไปเขียนมาสิบหน้าแล้วยังไม่ถึงไหนเสียที เลยตัดตอนมาแค่นี้ก่อนดีกว่า
ขอบคุณทุกท่านที่เป็นกำลังใจให้กันนะคะ เดี๋ยวแปะแล้วจะตอบเมนท์ดีกว่า อยากตอบๆๆๆๆ :กอด1:
.................................
ตอนที่๔๙ พบกันในฝัน
Sent: Tuesday, August 13, 2002 4:24:48 PM
To: พี่ฟ้า (a-kaad_bluskyอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com)
---พี่ฟ้า ป่วนสอบมิดเทอมครบแล้วนะ เนื้อยยยยยยยยยเหนื่อย ส่งกอดมาโอ๋ป่วนหน่อยสิ
เนี่ย สอบเสร็จก็มาเมลหาพี่ฟ้าเลยนะ คิดถึงมากๆ พี่ฟ้าล่ะเป็นยังไงบ้าง สบายดีรึเปล่า?
เมื่อกี้ดูอุณหภูมิในอูลานบาตอร์ เมื่อเช้าอยู่ที่15°C พี่ฟ้าอย่าลืมทำตัวให้อุ่นไว้นะ ใช้ผ้าพันคอด้วย ห้ามไม่สบายเข้าใจมั้ย?
อ้อ....แล้วก็ ถ้ามันห้ามไม่ได้จริงๆ ห้ามปิดผมด้วย ถ้ามารู้ทีหลัง ผมจะโกรธมากๆเลยนะบอกไว้ก่อน
คิดถึงพี่ฟ้า อยากกอดพี่ฟ้า.....
ป่วน---
ปล. ที่พี่ฟ้าถามมาว่าป่วนรักพี่เท่าเดิมรึเปล่า.....พี่ฟ้าไม่รู้จริงๆเหรอ? แล้ว..ป่วนขอถามกลับได้มั้ย?
ปล.2 ป่วนทำแล็บกริ๊งทันหมดทุกข้อด้วยนะ แต่ถูกหมดทุกข้อรึเปล่าไม่รู้เหมือนกันครับ แหะๆๆ
###อย่ากลัวว่าวันเวลาจะทำให้เธอต้องเสียใจ...หรือความห่างไกล..###
“พี่ฟ้า?!?”
//ตัวป่วนครับ พี่ฟ้าโทรมาตอบคำถาม พี่รักตัวป่วนมากกว่าเดิม รักมากขึ้นทุกครั้งที่เห็นข้อความส่งมา รักมากขึ้นทุกครั้งที่เอาถุงมือที่ป่วนซื้อให้มาสวม รักมากขึ้นทุกครั้งที่มองรูปของป่วน รักมากขึ้นทุกทีที่มองพระจันทร์.....แล้วก็ พี่ฟ้าสวมทุกมือทุกวันเลยด้วยสิ เลยรักตัวป่วนมากขึ้นทุกวันวันละหลายครั้งเลย//
“........................”
ไอ้หนูป่วนได้แต่ยิ้ม ยิ้มกว้างขึ้นทุกที แล้วโดยที่ไม่รู้ตัว ก็ปล่อยให้น้ำตาเอ่อออกมาจนเกือบล้นอีกแล้ว
//อ้าว ทำไมเงียบไปเลยล่ะครับ?//
“ก็....ป่วนกำลังซึ้งอยู่นี่นาพี่ฟ้าก็ แล้วนี่กี่โมงแล้ว จะมืดแล้วไม่ใช่เหรอ? ออกมาโทรศัพท์ได้ไง?”
//ตอนแรกพี่ก็กะจะตอบคำถามทางเมล แต่คิดไปคิดมา พี่ฟ้าอยากได้ยินเสียงแล้วก็ถือว่าให้รางวัลคนเก่งที่ตอบทันครบทุกข้อด้วย//
“ดีมาก......แต่อย่าคุยนานเลยนะ เดี๋ยวพอมืดแล้วอากาศมันจะเย็นมาก ถ้าพี่ฟ้าไม่สบายเพราะออกมาโทรศัพท์หนาวๆป่วนจะเสียใจรู้มั้ย”
//หึๆๆ ชื่นใจจริงๆ ตัวป่วนครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ต้องออกไปเก็บข้อมูลแล้วนะ อาจารย์อุทวาลบอกว่าออกไปอย่างนี้คงไม่มีอินเตอร์เน็ต โทรศัพท์ก็ด้วย......//
“พี่ฟ้า แล้วรู้รึเปล่าจะเดินทางกันนานแค่ไหน? กี่วันเหรอ?”
//เร็วสุดก็คงสักสามสัปดาห์น่ะกว่าจะกลับถึงมหาวิทยาลัย แต่ก็บอกเวลาแน่นอนไม่ได้ ไม่ต้องเป็นห่วงพี่นะครับ//
ท้ายประโยคเสียงนุ่มๆของพี่อากาศก็ยิ่งทอดอ่อนลงอีก ก็พี่แกแน่ใจนี่นะว่าไอ้ตัวเล็กที่ปลายสายน่ะ
ถึงจะบอกไม่ให้ห่วงยังไง มันก็ปล่อยวางในสวัสดิภาพของพี่เขาไม่ได้อยู่ดี
“พี่ฟ้าก็ดูแลตัวเองดีๆแล้วกัน ออกนอกเมืองไปทางไหนน่ะ เข้าทะเลทรายเหรอ?”
//โห.....เก่งนะเนี่ย เดี๋ยวนี้แฟนพี่มีงานอดิเรกเป็นศึกษาภูมิศาสตร์มองโกเลียหรือครับ?//
“ง่า.....ก็เพราะพี่ฟ้าแหละ แล้วกระเป๋าใบเล็กน่ะ เอาไปให้หมดนะ ห้ามเอาของออกเข้าใจมั้ย?”
//ครับผม ตัวป่วนของพี่น่ารักรอบคอบที่สุด เตรียมมาให้ทุกอย่างตั้งแต่ยาลดไข้ยันกรรไกรตัดเล็บ หึๆๆๆ//
“ขำดีไปเหอะพี่ฟ้า ปิโตรเลียมเจลน่ะ ใช้ด้วยนะ ปากแตกกลับมาจะสมน้ำหน้าให้”
//เงินจะหมดแล้ว น่าจะคุยได้อีกไม่เกินสามนาที.... พี่ฟ้ารักตัวป่วนนะครับ รักมากๆ ทำไงดีอยากบอกรักอีกสักร้อยที//
“บ้าแล้วพี่ฟ้า แค่นี้ก็พอแล้ว นี่ตกลงเราจะติดต่อกันไม่ได้เลยตลอดสามสัปดาห์หรืออาจจะมากกว่าใช่มั้ย?”
//ก็ถ้าตัวป่วนเมลมาข้อความมันก็จะค้างอยู่ใน inbox ของพี่แหละ แต่พี่คงไม่ได้ตอบ เพราะงั้นอย่าเหงามาก อย่าคิดถึงพี่มากเกินไปนะครับ คิดถึงน้อยๆพอ โอเคนะ?//
“โห.....อย่างกับมันสั่งได้เนอะ พี่ฟ้าแหละ อากาศหนาวๆอยู่กลางทะเลทราย อย่าไปเผลอกอดคนอื่นแล้วเก็บตกกลับมาเชียว”
//น่านนนนนน ยังมีอารมณ์ล้อเล่น ฮ่าๆๆๆๆ//
“ฮ่าๆๆๆๆๆ .......คุยจนเงินหมดเลยนะพี่ฟ้า ปล่อยให้สัญญาณมันตัดไปเองนะ ขอได้ยินเสียงอีกสักนิดก็ยังดี....”
//ครับ ตัวป่วนเชื่อใจพี่นะ พี่ฟ้ามีคุณแฟนของพี่คนเดียว ไม่ต้องการใครอีกแล้วจริงๆ นี่น้องนุ่นเมลมาบอกพี่ว่าเดี๋ยวนี้พอพี่ไม่อยู่คนเก่งของพี่ไม่ค่อยยอมกินข้าวเหรอ? อย่าห่วงแต่พี่นะครับ ห่วงสุขภาพตัวเองด้วย//
“หงะ ไอ้นุ่นมันฟ้องพี่ฟ้าเหรอ แต่ป่วนเปล่าไม่กินข้าวนะ แค่ข้าวที่โรงอาหารมันไม่อร่อยแค่นะ...อ๊ะ....แค่นั้นเอง...”
###ตื๊ดดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดดดดด......###
พี่อากาศค่อยๆวางหูโทรศัพท์สาธารณะที่เพิ่งเป็นอุปกรณ์ที่ช่วยให้ได้ยินเสียงแจ้วๆของไอ้ตัวเล็กที่คิดถึงมันมากทั้งๆที่เพิ่งห่างกันมายังไม่ถึงเดือนลงกับแป้นโลหะ
อุณภูมิที่เริ่มลดต่ำอย่างรวดเร็วเมื่อพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า
ทำให้นึกถึงคำสั่งที่มาพร้อมสุ้มเสียงแสดงออกถึงความเป็นห่วงเป็นใยอย่างชัดเจนของไอ้ตัวเล็กที่เมื่อกี้ยังอยู่ที่ปลายสาย
นึกถึงบทสนทนาเมื่อครู่ที่ขาดหายไปช่วงท้ายแล้วเลยไม่วางใจ ต้องรีบตรงดิ่งกลับเข้าไปในสำนักงานของภาควิชาภาษาศาสตร์อีกครั้ง
เพื่อใช้อินเตอร์เน็ตในส่วนห้องพักอาจารย์ซึ่งศาสตราจารย์อุทวาล โอนาร์
หัวหน้าภาควิชาที่ขอให้พี่แกรับงานเป็นผู้ช่วยวิจัยชั่วคราวในครั้งนี้ออกปากอนุญาตให้มาใช้ได้ตลอด 24 ชั่วโมง
แต่พี่อากาศที่ได้สิทธิพักในหอพักนักศึกษาของมหาวิทยาลัยซึ่งอยู่ห่างจากตึกที่ตั้งของภาควิชาไปเพียงระยะเดิน 15 นาที
กลับปฏิบัติตนตามแบบฉบับคนไทยแท้ๆที่ขี้เกรงใจ
นอกจากที่ทุกเช้าก่อนเริ่มงานและทุกเย็นหลังเลิกงานจะต้องส่งข้อความไปหาคุณแฟนตัวเล็กที่กรุงเทพและตรวจดูข่าวสารจากคนไกลแล้ว
พี่อากาศแกก็ใช้อุปกรณ์ของสำนักงานภาควิชาเฉพาะเรื่องงานเท่านั้นจริงๆ
และก็ไม่ผิดจากที่คาดไว้ เมื่อพี่อากาศลองกลับเข้าไปในสำนักงาน แล้วตรวจดูที่กล่องข้อความอีกครั้ง
ข้อความใหม่จากคุณแฟนขี้อ้อนอย่างไอ้หนูป่วนก็มารออยู่ก่อนแล้ว
ทั้งๆที่บอกว่าถึงส่งมาอาจจะไม่ได้ตอบกลับอีกแล้วแท้ๆ
Sent: Tuesday, August 13, 2002 7:18:21 PM
To: พี่ฟ้า (a-kaad_bluskyอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com)
---แหะๆ ไม่รู้จะได้อ่านก่อนเดินทางรึเปล่า แต่ผมเป็นห่วงนี่นา
พี่ฟ้าไม่ต้องห่วงผมนะ ผมจะกินข้าวเยอะขึ้น
ถ้ากับข้าวที่โรงอาหารใต้ตึกคณะมันน่าเบื่อ เดี๋ยวผมจะชวนไอ้นุ่นไอ้แผนไปกินที่อื่นก็ได้
โรงอาหารทันตะก็ร้านเยอะดี (แต่คนเยอะชะมัดเลย น่าเบื่อ)
ไงดีล่ะ....เอาเป็นว่าเรามาแลกกัน ป่วนจะดูแลตัวเองให้ดีรอพี่ฟ้า พี่ฟ้าก็ต้องดูแลตัวเองดีๆรอกลับมาหาป่วนนะ
งุ่นง่านอย่างนี้สงสัยคืนนี้กว่าจะหลับได้คงยากแหงๆ
ป่วน---
ปล. คืนนี้ป่วนขโมยเสื้อพี่ฟ้ามาใส่นอนด้วยล่ะ (อายจัง.....เวลาพี่ฟ้าพูดอะไรแบบนั้นไม่อายเหรอ ทำได้ไงเนี่ย???)
พี่อากาศอ่านข้อความจากคุณแฟนที่น่ารักจบก็จัดการสั่งเครื่องปรินท์พิมพ์ออกมาทันที ลงกระดาษธรรมดานั่นแหละ แล้วก็พับเรียบร้อยเก็บใส่กระเป๋าเสื้อไว้
แล้วตัวเองก็เริ่มลงมือพิมพ์ข้อความกลับไปให้ไอ้ตัวเล็กขี้อ้อนที่คงจะมากลิ้งเกลือกยึดห้องนอนที่คอนโดเป็นที่พักในคืนนี้อย่างแน่นอน
..............................
..............................
ไอ้หนูป่วนคุยโทรศัพท์กับคุณแฟนที่โทรทางไกลมาหาแบบไม่ให้รู้เนื้อรู้ตัว ที่ตอนแรกอิ่มเอมใจกับคำบอกรักอบอุ่นอ่อนโยนก็ต้องกังวลใจกับการเดินทางไกล
ซึ่งคราวนี้กระทั่งจะส่งข้อความผ่านอีเมลหากันทุกวันแบบที่เคยทำมาก็เป็นไปไม่ได้เสียแล้ว
วันนี้สอบกลางภาคเสร็จ ขนาดไอ้เพื่อนรักเพื่อนเลิฟแถมยังเพื่อนในรุ่นอีกเป็นสิบคนชวนกันไปกินมื้อใหญ่แล้วต่อด้วยคาราโอเกะ
ไอ้ป่วนของเพื่อนๆที่แทบไม่เคยปฏิเสธคำชวนของใครยังทำได้แค่ไปกินพิซซ่า ซึ่งก็กินไปได้แค่ชิ้นเดียว ทั้งๆที่ปกติเป็นคนกินจุแท้ๆ
แล้วพอทุกคนเริ่มอิ่มแล้วเริ่มเคลื่อนย้ายตัวเองเตรียมไปต่อที่ร้านคาราโอเกะ ไอ้หนูป่วนมันก็บอกว่าต้องรีบกลับบ้านกะทันหันกันง่ายๆ
ไอ้เพื่อนแผนกับไอ้เพื่อนนุ่นตั้งท่าจะตามกลับมาด้วยก็ถูกห้ามไว้ เพราะไอ้ตัวดีบอกว่าคืนนี้จะไปนอนบ้านพี่ฟ้า
ไอ้เพื่อนรักสองตัวจะทำอะไรได้ สงสารไอ้ตัวดีก็สงสาร แต่ก็รู้ว่าช่วยอะไรมากกว่านี้คงไม่ได้
อย่างน้อยพวกมันสองคนก็มั่นใจแหละว่าเพื่อนตัวป่วนของพวกมันเข้มแข็งพอ
ตัวป่วนมันกลับมาถึงคอนโดพี่อากาศ ตรงเข้าไปล้างมือยังไม่ทันเช็ดให้แห้ง เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ที่พี่ฟ้าของมันตั้งไว้ให้ก่อนจะออกไปเดินทางไกลก็ดังขึ้น
แล้วก็อย่างที่เห็น พอสัญญาณโทรศัพท์ถูกตัดไป ไอ้ตัวเล็กขี้อ้อนแถมยังขี้เป็นห่วงสารพัดของพี่อากาศแกก็ทนไม่ไหว
ทั้งๆที่ไม่มั่นใจว่าอีกฝ่ายจะได้อ่านข้อความก่อนออกเดินทางรึเปล่า แต่ก็ตัดสินใจส่งข้อความไปหาทันที
พิมพ์เรียบร้อย อ่านทวนข้อความตัวเองแล้วก็เขินหน้าแดงอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์อยู่คนเดียว เสร็จแล้วตัวป่วนมันเลยผ่อนคลายความกังวลลงได้บ้าง
เข้าไปอาบน้ำสระผม แล้วก็หยิบเสื้อยืดตัวเก่าๆย้วยๆของพี่อากาศแหละมาใส่นอน
กะว่าจะรีบนอนแต่หัวค่ำทดแทนกับที่อดหลับอดนอนต่อเนื่องมาเกือบสองสัปดาห์ของเทศกาลสอบกลางภาค
แล้วก็เป็นอย่างที่ตัวเองคิดจริงๆคือนอนไม่หลับ
ยิ่งทำให้คิดถึงเมื่อตอนที่คุณแฟนตัวโตอยู่ใกล้ๆ ไม่มีคืนไหนที่มันจะต้องเผชิญอาการหลับยากแบบนี้เลยสักคืน
ถ้าเป็นคืนที่นอนเคียงข้างกัน พี่ฟ้าของมันจะคอยลูบผมลูบหลังจนมันรู้สึกสบาย หลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้ตัวแทบทุกที
หรือถ้าหากไม่ได้อยู่บนเตียงเดียวกัน มันก็จะได้ยินเสียงของคุณแฟนตัวโตโทรมาบอกราตรีสวัสดิ์ทุกคืน
ไอ้หนูป่วนพลิกกลับไปกลับมาอยู่ไม่ถึงห้านาที ก็จัดการโทษว่าเพราะนอนดึกตีหนึ่งตีสองติดกันมาหลายคืน
ร่างกายมันเลยชินไม่ยอมกลับมานอนแต่หัวค่ำเหมือนอย่างเคย
แล้วเลยลุกไปหน้าคอมพิวเตอร์ กะจะหาข้อมูล.....เอ่อ ก็ข้อมูลเกี่ยวกับมองโกเลียอีกแหละ
คือ....ไอ้หนูป่วนมันคิดว่านี่คือวิธีแก้เซ็ง ทั้งที่จริงมันก็แค่การระบายความเป็นห่วงเป็นใยที่มีต่อคุณแฟนอีกแบบหนึ่งเท่านั้นแหละ
เพราะถ้าจะให้แก้อาการนอนไม่หลับด้วยการหยิบหนังสือหนาๆสักเล่มของคุณแฟนตัวโตมาอ่านตอนนี้ มันก็คิดว่าตัวเองคงรับไม่ไหวแน่ๆ
ต่อให้สิ่งที่หยิบมาอ่านจะเป็นนิทานสำหรับเด็กก็เถอะ
เป็นนิสัยประจำตัวไปเสียแล้วที่เมื่อต่อสัญญาณอินเตอร์เน็ตปุ๊บไอ้หนูป่วนมันจะกรอกพาสเวิร์ดเปิดเมลมองหาข้อความใหม่ๆทันที
ก็กิจวัตรประจำวันตั้งแต่พี่อากาศไปอยู่ไกลมันเป็นแบบนี้มาตลอดนี่นา
คราวนี้ถึงไม่ได้หวังอะไร เพราะเพิ่งคุยกันเมื่อครู่ แต่ตัวป่วนมันก็เปิดเมลออกดูอยู่ดี
Sent: Tuesday, August 13, 2002 7:35:18 PM
To: ตัวป่วน เถลิงศก (littletuapuanอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com)
---คนดีของพี่ นอนให้หลับนะครับ
พี่ฟ้าจะปฏิบัติตามคำสั่งของตัวป่วนทุกประการเลย
ถ้าตัวป่วนกลัวนอนไม่หลับงั้นมาให้พี่กล่อมนอนนะ.....
โยกเอ๋ยโยกเยก ม่านเมฆล่องลอยกลางเถื่อน
น้องน้อยของพี่อย่ารู้เลือน คิดถึงเพื่อนใจทุกคืนวัน
หลับตาลงเถิดนะแก้วพี่ ขอกล่อมคนดีในความฝัน
ห้วงคำนึงเราจึงได้พบกัน แม้ห่างกายใจผูกกันไม่คลายเอย
จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า อยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือนนะจันทร์เอ๋ย
ยามเรียนต้องพากเพียรไม่ละเลย อย่าเมินเฉยทวนเขียนอ่านให้เชื่อฟัง
ถึงยามพักก็ต้องพักให้เต็มที่ อย่าเชือนแชให้พี่พะวงหลัง
รู้รักษากายใจให้ระวัง ใจพี่ฝังฝากไว้กับจันทร์เอย
แล้วพบกันในฝันนะครับ
พี่ฟ้า---
ปล.เพราะงั้นคนเก่งต้องนอนหลับให้สนิทนะ ไม่งั้นมาไม่ทันเจอพี่นะเออ.....
ตัวป่วนมันอ่านข้อความจากพี่อากาศ โดยเฉพาะตรงกลอนดอกสร้อยซ้ำไปซ้ำมา แล้วก็เลยยิ้มออกจนได้
ในใจก็คิดไปว่านี่พี่ฟ้าเห็นมันเป็นเด็กขนาดต้องโยกเยกเอยน้ำท่วมเมฆกล่อมนอนเลยหรือไงนะ
นั่งเขินบิดไปมาได้สักพักก็คิดขึ้นได้ว่าพี่ฟ้าของมันนัดให้ไปเจอกันในฝัน
.......ถ้างั้น คงต้องรีบไปนอนให้หลับแล้วล่ะ ไม่งั้นไปไม่ทันนัดในฝันกับพี่ฟ้าล่ะเสียใจแย่เลย
.......................
.......................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
หมายเหตุ สำหรับท่านที่ไม่เคยรู้จักแล็บกริ๊ง แล็บกริ๊งเป็นการสอบภาคปฏิบัติที่ผู้เข้าสอบจะประจำสถานี แล้วตอบคำถามโดยมีระยะเวลากำหนดต่อข้อ อาจจะเป็นหนึ่งนาที(แบบปรานี) หรือครึ่งนาที(แบบทารุณ) ก็แล้วแต่อาจารย์จะกำหนด เสียงกริ่งจะเป็นตัวกำหนดว่าเริ่มตอบคำถาม พอครบเวลาก็จะมีเสียงกริ่งดังขึ้นให้ผู้เข้าสอบเปลี่ยนสถานีไปที่ข้อต่อไป เมื่อสอบเสร็จซึ่งอาจจะต้องเปลี่ยนสถานีสามสิบครั้ง ผู้เข้าสอบจะหลอนเสียงกริ่งต่อเนื่องได้จนถึงในฝันเลยทีเดียว โฮะๆๆๆๆๆ
-
จิ้มแรงไว้ก่อน เดี่ยวมาเม้น
-
สงสารจัง ตั้งสามเดือน
สามอาิทิตย์อีกแล้ว เฮ้อ!
แต่น่ารักมากทั้งคู่
+1
writer จะได้สิบหน้าที่บอกมั๊ย :laugh:
-
หวานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆได้อีกไอ้คู่นี้น่ารักสุดๆ :L1: :n1:
-
ป่วนขี้อ้อนจังเลยลูก....
ตัวห่างใจไม่ห่างนะคะแบบนี้...
กลอนพี่ฟ้าแอบเหมือนคุณพ่อสั่งสอนลูกน้อยนะเนี่ย แต่เป็นเวอร์ชั่นหวานนเจี๊ยบบบบ
กอดดดดคุณนุ่น :กอด1:
-
หวานแบบเหงาๆ เอ๊ะ รึเหงาแบบหวานๆกันหว่า ^^
ฝันดีนะตัวป่วนกับพี่ฟ้า
ปล. แล็บกริ๊งมันเหนื่อยตรงเปลี่ยนฐานนี่แหละ เราก็รีบ พื้นก็ลื่น 555
-
พี่ฟ้า..น่ารัก...ได้อีก....กลอนน่ารักอ่า...หนูป่วนคงรีบนอนหลับฝันดีล่ะทีนี้
:กอด1:
-
น่ารักอีกแล้วตัวป่วน >____<
+1
แอบคิดถึงแล็บกริ๊ง
-
อ่านแล้วอิน >< (ตรงโยกเยกกล่อมนี่นึกถึงคุณยายขึ้นมาเลย T______T คิดถึงจัง)
คิดถึงพี่ฟ้าแทนตัวป่วน :monkeysad:
-
ว่าจะอ่านอย่างเดวแล้วไม่เมนท์ แต่คิดไปคิดมา เมนท์ด้วยดีก่า ฝันดีค้าบบนุ่น 55
-
หวานปนเศร้าอ่ะ สงสารตัวป่วนคิดถึงพี่อากาศ
//น้ำตาคลอ
-
:m3: พี่อากาศแม้อยู่ไกล แต่ก้หวานได้แม้กระทั้งตอนนอน
นู๋ป่วนก็กินข้าวเยอะๆนะ เด่วจะไม่สบาย(คนอ่านอินจัด!!)
-
:-[ :-[
-
อยากจะยืมพี่อากาศมากล่อมนู๋นอนมั่งอ่ะ
หกโมงเช้าแล้ว นอนม่ายหลับ แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณ คุณนุ่นค่ะ :L2: :L2:
-
เง้อ.........นอนไม่หลับอะไรขนาดนั้นคะ
โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รับนุ่นไปกล่อมก่อนนะคะคุณบุญสิตา
ไว้นุ่นจัดการแพ๊คพี่อากาศลงห่อได้แล้วจะจับส่งออก :กอด1:
-
ขอบคุณนะคะไรเตอร์ นุ่น กลอนบทที่เเล้วที่เป็น ...กลอนเหงาใต้ฟ้ามองโกเลีย..อะเหงานะ พอมาอ่านตอนล่าสุดตอนเเรกเราก็ยิ้มนะปากบานเลย 55+++ หวานอะชอบ ตัวป่วนน่ารักมากๆๆๆ ยิ่งตอนเค้าคุยกันอะ ตกเก้าอี้ตายกันเลย เเต่พอมาอ่านท่อนสุดท้ายกลอนพี่ฟ้าอะ น้ำตาซึมเลย เเง้..มันหวาน + เหงา อะ เเต่ก็รุ้สึกดี รีดเดอร์อยากร้องไห้ เเบบนี้เเหละดี จะได้ล้มล้าง ทฤษฎี ..รักเเท้เเพ้ระยะทาง..สู้ๆๆไรเตอร์
-
พี่ฟ้าน่ารัก
ห่ากันยังหวานสะ
กลับมาไวไวนะพี่ฟ้าสงสารตัวป่วน
สงสารพี่ฟ้าด้วยคงคิดถึงตัวป่วนมากแน่ๆๆๆ :pig4:
-
พี่ฟ้า....น่ารักได้อีก...
ตัวป่วนก็น่ารัก..
ถึงจะไกลกันแต่ความหวานไม่ได้ลดลงเลยซักนิด :-[
-
โห จะไม่ได้คุยกันตั้ง 3 สัปดาห์ ตัวป่วนจะทำยังงัยน๊ออ
-
+1 ก่อนนะคะ
อ่านไปก็ยังคงอิจฉาในความหวานและน่ารักของทั้งตัวป่วนและพี่ฟ้านะ
ถึงจะอยุ่ห่างไกล แต่ใจเราไม่ห่างกัน เอิ๊กส์ๆๆ ~~
แต่ก็อยากให้พี่ฟ้ากลับมาเร็วๆจังเลยนะเนี่ย
จะได้มาอยู่ใกล้ๆตัวป่วนไง
-
โธ่ตัวป่วนที่น่ารักของเรา 55+ อดทนอีกนิดนึงนะ
ถ้าคนแต่งไม่ใจร้ายกับตัวป่วน
แป๊ปเดียวพี่ฟ้าก็จะกลับมาหาเราแล้ว 55+
-
:monkeysad: สงสารนู๋ป่วนอ่ะ อีกตั้งนานกว่าพี่ฟ้าจะกลับ....แต่กลอนซึ้งนะ คุณนุ่น อ่านแล้วอยากนอน
หลับตามนู๋ป่วนจริง เพื่อพี่อากาศจะมาเข้าฝันกล่อมบ้าง 5555
-
บอกได้แค่ว่า หวานสุดจ้ะ น้องนุ่น
อ่านเรื่องของน้องนุ่นนี่ เหมือนได้น้ำหล่อเลี้ยงใจให้ชุ่มชื่น จริงๆนะ
-
:-[
-
น่ารักจัง 3 อาทิตย์เองตัวป่วนก็อดทนหน่อยแล้วกันนะ
:L2:
-
ง่ะสามอาทิตย์ ป่วนจ๋ามานอนกอดกันมา แทนกันไปก่อน โฮะๆๆ :กอด1:
-
หวานได้อีก :o8:
-
เขินแทน น่ารักมากกกกกก
รักกันได้อีก รักกันมากอ่ะ
อิจฉา
-
แอบแวบๆมาตอบเมนท์ค่ะ
ที่จริงอยากตอบเยอะมาก แต่เอาเวลาไปปั่นไอ้ป่วนมาเสิร์ฟดีกว่านะคะ
พอดีไปอ่านเรื่องสั้นกุ๊ดๆของน้องพาร์แล้วอารมณ์หวานมันเอ่อด้วยสิคะ คริคริ
สวัสดีค่ะ คุณนุ่น :L2:
วันนี้ฤกษ์งามยามดี เราได้โอกาสมาทักทายคุณนุ่นค่ะ
ตามอ่านเรื่องตัวป่วนกับพี่ฟ้ามาได้สักพักแล้ว แต่ไม่มีโอกาสได้เข้ามาเม้นต์ เพราะส่วนใหญ่อ่านผ่านโทรศัพท์ ไม่ค่อยสะดวกอ่ะจ้ะ ขอโทษนะคะ
เข้ามาอ่านเรื่องนี้ได้เพราะ มีคนไปแนะนำไว้ในกระทู้แนะนำเรื่องนี้ต้องอ่าน ตอนแรกที่เปิดไปเจอกลอน ยอมรับตรงๆเลยว่าเราปิดค่ะ :m5:
ไม่ค่อยถูกกับกลอนเท่าไหร่ แต่หลังจากนั้นก็กลับมาลองดูอีกที เท่านั้นแหล่ะ ติดงอมแงมเรยยย :m3:
เป็นเรื่องที่เราชอบมากๆ แล้วก็ไปบอกต่อให้เพื่อนอ่าน อ่านแล้วสบายใจ มีความสุข เขิลลลล :-[
ตัวละครทุกตัวน่ารักมากๆค่ะ โดยเฉพาะพี่ฟ้ากะตัวป่วน โอ่ยยยย น่ารักกกกก
คุณนุ่นเก่งมากๆเลยอ่ะ เรื่องกลอนนี่สุดยอดดด o13
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่แต่งมาให้เราอ่านกันนะคะ ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่อ่านเรื่องนี้ เราได้รอยยิ้มกลับไปทุกทีเลย :m1:
จะรอติดตามต่อไปค่ะ
ขอบคุณมากเลยค่ะ ไม่สะดวกก็ไม่ต้องเข้ามาเมนท์ตลอดหรอกนะคะ แค่ติดตามต่อไปก็ดีใจมากเลย
แถมยังช่วยนุ่นขายของกับเพื่อนๆด้วยอีกต่างหาก :กอด1:
ส่วนเรื่องที่เปิดมาเจอกลอนแล้วตั้งใจไม่อ่านดีกว่านั่นไม่แปลกเลยค่ะ เพราะสมัยนี้หลายคนคิดว่าบทประพันธ์แบบร้อยกรองเป้นสิ่งที่เข้าถึงยาก
นุ่นเคยคุยกับหนูกาล(อนันตกาล) หนูกาลบอกว่า เรื่องที่นุ่นกับหนูกาลเขียนมีอยู่สิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน
นั่นก็คือเราสองคนเขียนเรื่องที่เป็นเรื่องสำหรับคนอ่านเฉพาะกลุ่ม แบบนิช มาร์เก็ต 55555 คนเข้ามาอ่านถ้าไม่ชอบไปเลยก็คงเปิดผ่านไปทันทีเลยเหมือนกัน
แต่จะให้นุ่นพยายามเขียนเรื่องแบบละครชีวิต หรือเรื่องที่มีสีสันจัดจ้านร้อนแรง มันก็จะเป็นการฝืนธรรมชาติเกินไป
นุ่นยังไม่ได้มีทักษะขนาดนั้น (เรื่องนี้เป็นเรื่องยาวเรื่องแรกในชีวิตเลยค่ะ)
แต่ในอนาคต อาจจะลองเขียนดูก็ได้ อิอิ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับกำลังใจนะคะ
:กอด1:
น้องนุ่นจ๋า รักจัง ขอกอดหน่อยน้า
เพลงที่นำมาน่ะถูกใจมากกกกกกกกกกกกกกกกก เพราะเป็นเพลงในอีตที่พี่แก้วเคยชื่นชอบ
จนปัจจุบันก็ยังชอบอยู่ วันนี้พี่แก้วแค่อยากถามน้องนุ่นว่า
นุ่นจ๋า...อยากถามว่ากินอะไรเป็นอาหาร
กินน้ำตาลหรือน้ำหวานจากเกสร
ถึงได้กลั่นถ้อยวจีที่สุนทร
ดั่งมธุกรผู้กลั่นหยดน้ำผึ้งรวง
จะรออ่านกลอนหวานๆ และเรื่องราวหวานๆของน้องป่วนกับพี่ฟ้าตอนต่อไปจ้ะ
รักพี่แก้วจังเล้ยยยยยยยยยย ชมกันอย่างนี้ นุ่นตัวพองลมมากค่ะ แต่นุ่นไม่อยากเป็นผึ้งงานนะคะ หุหุ นุ่นจะเป็นราชินีผึ้งค่ะ 5555555
ขอบคุณที่จะติดตามนะคะ ส่วนบีทเทิ่ล นุ่นชอบมากกกกกกก บีทเทิ่ลไม่มีวันตายจริงๆค่ะ
สวัสดีค่ะไรเตอร์ นุ่น ก่อนอื่นต้องทักทายกันก่อนเนอะ เข้ามาอ่านเพราะไรเตอร์ ดาด้าเเนะนำมา ตอนเเรกไม่ค่อยสนใจอะเพราะชื่อเรื่องมันทำใหคิดว่าอาจจะเศร้า เเต่พอเริ่มอ่านจนถึงตอนปัจจุบันนี้เเล้วความรู๋สึกคือไรเตอร์ใจร้ายอะเป็นเรื่องราวที่น่ารักมาก เเอบอ่านไม่ได้อะ เซ็งเลย เพราะเวลาอ่านจะนั่งยิ้มหรือไม่งั้นก็เเอบกรี๊ดอยู๋คนเดียวอะกับ ความหวานของพี่ฟ้า เเล้วก็ความน่ารักของตัวป่วน ชอบนะอยากให้คงรสหวานเเบบนี้ไว้ตลอดอะ เพราะนิยายเรื่องอื่นมันก็มีหลายรสอะ เเต่เรื่องที่จะหวานเสมอต้นเสมอปลายหายากอะ เเล้วก็อ่านเเล้วไม่เครียดเลยเเถมมีอาการเจ็บเเก้ม ปากจะยกมุมขึ้นตลอดเวลา เวลาอ่านกลอนทีไม่ต้องตัวป่วนหรอก 55++รีดเดอร์เองยังเเทบกลิ้งลงไปกับพื้น เเม่เจ้า เป็นอะไรที่ทรงอานุภาพมาก เเผนกับนุ่นก็ไม่ธรรมดาน่ารักได้อีก เป็นข้างเรื่องที่น่ารักอะไม่เครียดดี เค้าช่างเป็นเป็น คุณค่าที่คุณคู่ควรซึ่งกันเเละกัน 55--- สุดท้ายบอกได้คำเดี่ยวกับนิยายเรื่องนี้เลย ... สุดยอด สนุกมาก น่ารักด้วย เเละเดินเรื่องเร็วดีไม่ค้างคา จบในตอน ..เเละที่สำคัญ กลอนพี่ฟ้าที่ให้หนูป่วน มันมีเอฟเฟค ถึงรีดเดอร์ด้วย โฮะๆๆๆๆ(ขอยืมเสียงหัวเราะ ของน้องนุ่นมาใช้ซะหน่อย) สู้ๆๆไรเตอร์ o13
โอว.....ลูกค้าของน้องสาวที่รักนี่เอง ดาด้ามาสู่ขอพี่ปุ่นอย่างเป็นทางการเลยนะคะ โดยการเอาสะใภ้นำเข้าอย่างหนูชีต้าห์มาแลก กร้ากกกกกกส์
ขอโทษษษษษที่ทำให้แอบอ่านไม่ได้นะคะ หุหุ แต่...คนเขียนก็แอบเขียนไม่ได้เหมือนกันค่ะ เพราะนุ่นใช้วิธีสิงร่างคนที่จะมีบท
เช่นเวลาเขียนความคิดคำพูดของตัวป่วน นุ่นก็จะนึกว่าถ้าตัวเองเป็นไอ้ป่วนจะทำยังไง ถ้าเขียนเรื่องของพี่ฟ้าก็จะคิดว่าถ้านุ่นเป็นพี่ฟ้าจะทำยังไง เพราะงั้นเข้าใจว่าตอนเขียนเรื่องตัวเองคงมีสีหน้าไม่ปกติแน่ๆเลยค่ะ
ปล.ตอนต่อไปสะสมมาตั้งแต่เมื่อคืน ตอนนี้มาแปดหน้าแล้วค่ะ ยังไง คืนนี้ดึกดื่นน่าจะได้มาต่อนะคะ :กอด1:คนอ่านทุกท่านเลยค่ะ
-
รออ่านค่ะ 555
-
หวานแบบเหงาๆแอบสงสารตัวป่วนอ่ะ
ยิ่งห่างกันก็ยิ่งขี้อ้อนเนาะตัวป่วนเนี่ย
น่ารักขนาดนี้ อยากเร่งวันเร่งคืนให้เร็วๆจัง
ตัวป่วนจะได้อยู่ใน้อ้อมกอดของพี่ฟ้าจริงๆซะที :-[
-
แม้นตัวไกลก็หวานได้ คุณนุ่นต้องเป็นคนโรแมนติกมากแน่ๆ เลย ถึงได้แต่งได้หวานขนาดนี้ อ่านแล้วเคลิ้มเลย :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
โธ่.......ไม่ได้คุยกันตั้ง 3 อาทิตย์
ตัวป่วนของพี่(หือ?)จะเฉามั้ยเนี่ย?
โอ๋ๆๆๆๆ มามะมาให้พี่กอดปลอบใจม่ะ?
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
มาแล้วค่ะ มาช้าเพราะล่วงเข้าวันใหม่มาเกือบสี่ชั่วโมงแล้ว
แต่.......ตอนนี้ยาวจนต้องแบ่งเป็นสองโพสเลยค่ะ
ไปอ่านกันเลยนะคะ :กอด1:
...............................................
...............................................
ตอนที่๕๐ อ้างว้างแรมทางกลางเถื่อน
“เป็นไงวะป่วน แกอย่าหงอยอย่างนั้นสิ ชั้นไม่ชอบเลย”
“ก็ไม่ได้ตั้งใจนี่หว่า มันเป็นไปเอง....”
สิบวันผ่านไปนับจากวันที่ได้ยินเสียงพี่อากาศผ่านสายโทรศัพท์ ตอนนี้ไอ้หนูป่วนที่ตั้งแต่พี่อากาศไปทำงานทางไกลก็เริ่มจะดำรงชีวิตตามปกติได้มากขึ้น กินข้าวได้มากขึ้น.....นิดนึง นอนได้มากขึ้น....หน่อยนึง
แต่กิจวัตรประจำวันที่จะต้องตื่นแต่เช้ามาเปิดคอมพิวเตอร์รอคอยข่าวคราวจากคนไกลทั้งที่รู้ว่าแทบไม่มีหวังจะได้ข่าวคราวอะไรกลับสลัดทิ้งไปไม่ได้เสียที
แล้วยิ่งเวลาผ่านไปหลายวันเข้า จากที่เช็คข้อความทุกเช้า มันก็เพิ่มมาเป็นเช็คทุกเช้าและก่อนนอน
“นุ่น พี่คนนั้นแฟนไอ้ป่วนไปไหนวะ ทำไมไม่ค่อยเห็นหน้าเลย เลิกกันแล้วเหรอวะ?”
อ้าว ไอ้นี่ ไอ้เพื่อนปากแมว จะนินทาอะไรใครหรือสงสัยเรื่องอะไรมองข้างหลังนิดนึง
เห็นไอ้นุ่นนั่งลอกการบ้านอยู่คนเดียวไม่ได้แปลว่าไอ้หนูป่วนมันจะไม่ได้กำลังเดินเข้ามาด้านหลังนะเว้ย
“เลิกบ้านแกดิ พี่เขาไปทำงานไกลเว้ย”
“ไกลแค่ไหนวะ กูไม่เห็นมาโผล่เป็นเดือนแล้ว เมื่อก่อนเห็นเช้าถึงเย็นถึง ทำไม....พี่แกไปขายแรงงานต่างด้าวเรอะ?”
ไอ้นี่ก็ยังสงสัยต่อไป ไม่ได้รู้สึกตัวเลยว่าไอ้ตัวหัวข้อสนทนามันมายืนเงี่ยหูฟังอยู่ห่างไปไม่ถึงเมตร
“เออ พี่เขาไปทำงานเมืองนอกจริงๆแหละ ทำไมวะ ถ้าไอ้ป่วนมันเลิกกับแฟนแล้วแกเกี่ยวอะไรด้วย?”
ไอ้นุ่นมันก็สนุกที่ได้ตอบโต้ นี่ถ้าไอ้ตัวป่วนไม่มาโผล่ให้เห็นไอ้คุณนุ่นมันก็คงปิดปากเงียบแหละ แต่นี่ไอ้ตัวต้นเรื่องก็อยู่ตรงนี้ เลยหาเรื่องแกล้งมันซะหน่อย
“กูอะไม่เกี่ยว แต่พี่สนวิทย์กีฬาเขาเกี่ยวเว้ย”
“หืมมมมมมมม?”
ไอ้ตัวป่วนมันชักจะสนใจในบทสนทนาจนต้องส่งเสียงถามแล้วสิ
ฮ่าๆๆๆๆ แล้วดูหน้าไอ้เพื่อนช่างสงสัยเสียก่อนเถอะ ตกใจที่การนินทาไม่ได้ลับหลังอย่างที่คิดจนลืมหุบปากเลย
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ไอ้ป่วน แกนี่ขายดีว่ะ สงสัยพี่สนวิทย์กีฬาเขาจะชอบแกแน่ะ”
อย่าได้คิดว่าเป็นเสียงจากไอ้เพื่อนตัวประกอบไร้ความหมาย
ไอ้เพื่อนนุ่นต่างหากที่รู้สึกสนุกกับความรู้ใหม่นี้จนต้องปล่อยเสียงหัวเราะออกมา ดังจนเรียกให้ไอ้คุณแผนที่เล่นปิงปองอยู่ห่างไปเป็นสิบเมตรหันมามอง
“พี่เขาไปทำงานไกลน่ะ แต่ไม่ได้เลิกกัน เราสองคนยังรักกันดี ฝากไปบอกพี่สนแกด้วยนะเว้ยว่าอย่ามาชอบชั้นเลย ไปจีบคนอื่นเหอะ”
“อะ.....เออๆ แล้วจะไปบอกพี่เขาให้”
ไอ้เพื่อนปากแมวกำลังจะล่าถอยไปแล้วพร้อมกับการบ้านต้นฉบับที่ไอ้คุณนุ่นเพิ่งลอกเสร็จสดๆร้อนๆ
ก็มีเสียงหงุงหงิงของไอ้หนูป่วนลอยตามหลังให้ได้ยินแว่วๆ จนทำให้มันค้นพบสัจธรรมว่า
ต่อให้พี่แว่นคนนั้นของไอ้ป่วนมันหายไปนานกว่าเดือน พี่สนวิทย์กีฬาแกก็คงไม่มีหวังอยู่นั่นเอง
“ใครวะนุ่น พี่สนวิทย์กีฬา? เออ เพิ่งรู้ว่าแถวนี้เกย์เยอะเหมือนกันเนอะ”
ก็ดูไอ้ป่วนมันสิ ขนาดพี่สนแกออกจะเป็นคนดัง หล่อลากกล้ามใหญ่ เป็นนักกีฬาตัวจริงของมหาวิทยาลัย ลงแข่งทีไรสาวกรี๊ดกันจนสนามแทบแตก
แถมยังเคยมาส่งยิ้มให้ไอ้ป่วนมันถึงคณะ ไอ้ป่วนมันยังเซ่อไม่รู้จักเขาเลย
“เมื่อกี้มีอะไรจ๊ะ?”
“ไอ้จิ๋มมันมาถามว่าไอ้ป่วนเลิกกับพี่ฟ้าแล้วรึยังน่ะจ้ะ?”
“เพื่อ?”
“มันถามเผื่อพี่สนวิทย์กีฬา.....”
“อ้อ.....คนที่ทำท่าจะมาจีบไอ้ป่วนสินะ”
“ฮ้า!! แกรู้ด้วยเรอะ?”
“เออ แผนทำไมรู้แล้วไม่บอกนุ่นบ้างล่ะ?”
“ก็ไม่เห็นว่าสำคัญ”
เวรกรรม ไอ้คุณแผน นิ่งกว่านี้มีอีกมั้ย???? แล้วนั่นอะไร หมดข้อสงสัยก็แทรกตัวเข้าไปนั่งเสียชิดไอ้นุ่นมันเลย
แล้วตกลงแกกับไอ้นุ่นเป็นอะไรกัน ทำไมไอ้นุ่นมันเกิดจะมาช่างบริการแบบนั้นได้
ดูนะ.....พอไอ้คุณแผนทรุดลงนั่งข้างๆ ไอ้คุณนุ่นก็จัดการหยิบกระดาษทิชชูออกมายื่นส่งให้
พอไอ้คนเพิ่งเล่นปิงปองรับไปซับเหงื่อแล้วยังมีขวดน้ำยื่นตามไปอีก
สงสารก็แต่ไอ้หนูป่วน มองตามการกระทำของเพื่อนรักเพื่อนเลิฟสองคนแล้วคงยิ่งคิดถึงคุณแฟนตัวโต
ไอ้หนูป่วนมันเลยเก็บข้าวเก็บของ พอลุกขึ้นหยิบกองชีทของตัวเองได้ไอ้เพื่อนสองตัวก็เงยหน้ามอง
“เฮ้ยยยยยย จะรีบกลับไปไหน วันนี้วันศุกร์นะเว้ย ไปหาไรกินกันก่อน วันนี้คุณนายของชั้นไม่กลับบ้านอีกแล้วด้วย”
“จะไปแล้วเหรอป่วน งั้นรอแป๊บ ชั้นไปหยิบของในล็อคเกอร์ก่อน”
ไอ้แผนมองหน้าเพื่อนที่เหมือนน้องชายแล้วก็เข้าใจ ถอยห่างจากไอ้นุ่นได้ทันที แถมยังลุกอย่างเร็วอีกด้วย
“ไม่ต้องอะแผน วันนี้ชั้นจะไปนอนบ้านพี่ฟ้า แกอยู่กะไอ้นุ่นเหอะ ไม่ต้องรีบกลับหรอก”
ได้ยินเสียงอ่อยๆของไอ้หนูป่วนไอ้เพื่อนนุ่นมันเลยไม่รอไอ้แผนที่เกะกะขวางทางแล้ว
เลื่อนตัวลอดผ่านไอ้โย่งแผนออกมาถึงตัวคุณเพื่อนที่แสดงอาการเหงาใจเกือบจะถึงขีดสุด แล้วโอบแขนกอดไอ้หนูป่วนมันไว้จนแน่นทันที
“ตัวป่วนคนเก่ง อีกไม่นานพี่ฟ้าก็กลับมาแล้วนะจ๊ะ โอ๋ๆๆๆๆๆๆ”
ไอ้หนูป่วนซบหน้าลงกับบ่าไอ้เตี้ยนุ่น กอดกระชับตอบจนแนบแน่น จนผ่านไปเกือบนาทีรวบรวมกำลังใจกำลังกายแล้วถึงเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง
พอมองข้ามไหล่ไอ้เพื่อนนุ่นไป ถึงได้เห็นสีหน้ายิ้มละไมของไอ้เพื่อนรักอีกคนที่กำลังมองตรงมา
“นุ่นๆ เดี๋ยวไอ้แผนมันหึงหรอก”
นั่นไง พอมีพลังงานเสริมขึ้นมาหน่อยก็กระซิบแหย่ไอ้เตี้ยมันซะงั้น แต่คิดเหรอ.....ว่าอย่างไอ้เตี้ยนุ่นมันจะพลาดถูกแกล้ง
ไอ้คุณนุ่นมันหมั่นไส้เพื่อนตัวดี เลยยิ่งออกแรงแขนกอดไอ้หนูป่วนแน่นเข้าไปอีกจนไอ้ตัวเล็กมันเจ็บเพราะแรงกอดนั่นแหละ
“นี่แน่ะๆ หึงงั้นเหรอ โฮะๆๆๆๆ อย่างไอ้แผนเนี่ยนะจะหึงเป็น อีกอย่างถ้าแม้แต่กับแกมันยังหึง ชั้นจะด่ามันให้น่ะสิ โฮะๆๆๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆ อู๊ยยยยย เจ็บ.....ยอมแล้ววววววว ฮ่าๆๆๆ”
“นุ่น พอแล้ว เดี๋ยวป่วนมันก็ไปฟ้องพี่ฟ้าว่านุ่นแกล้งมัน คราวนี้ของฝากที่หวังจะอดเอานะจ๊ะ”
ไอ้คุณแผนน่ะ มันไม่หึงหรอก มันก็แค่.....อิจฉาไอ้หนูป่วนเท่านั้นเอง
ก็ตั้งแต่รู้ใจกันมา ไอ้นุ่นมันไม่เคยยอมกอด แล้วก็ปล่อยให้ตัวเองถูกไอ้แผนมันกอดแบบนี้เลยนี่นา
“ตกลงว่าไปหาอะไรกินกันก่อนนะป่วน นะ”
ไอ้คุณนุ่นยอมคลายอ้อมกอดงูเหลือมลงโดยดี แต่มือก็ยังจับมือของไอ้หนูป่วนไว้ไม่ยอมปล่อย
“อื้ม......”
.....................................
.....................................
คืนนั้นไอ้หนูป่วนก็กลับไปนอนบ้านพี่อากาศตามหัวใจเรียกร้องอยู่ดี
ก็นะ....ขอไปซุกหน้ากับหมอนของคุณแฟนตัวโต แล้วก็ใช้ผ้าห่มของคุณแฟนห่อตัวเสียหน่อย อย่างน้อย บรรยากาศของพี่อากาศก็ช่วยให้รู้สึกดีขึ้นได้นี่นา
“น้องป่วน.....มีจดหมายมาถึงเราแน่ะ”
“พี่ภพสวัสดีครับ จดหมาย? ทำไมส่งมาบ้านนี้ล่ะ?”
“แอร์เมลน่ะ.......”
เท่านั้นแหละ ไอ้หนูป่วนที่ค่อยๆอ้อยอิ่งถอดรองเท้าเก็บเข้าชั้นวางหน้าประตูคอนโดก็เป็นอันลุกลี้ลุกลนจนแทบจะสะดุดขาตัวเอง
พุ่งตัวเข้าไปหาซองจดหมายในมือพี่พิภพที่นั่งอยู่บนโซฟาทันที
“อ้าวๆ ค่อยๆก็ได้ รีบร้อนเดี๋ยวก็หกล้มเจ็บตัวหรอก ฟ้ามันงก เขียนมาหาแต่แฟน ไม่มีมาถึงน้องชายบ้างเลย เดี๋ยวคืนนี้พี่นัดกับพวกเพื่อนๆ ป่วนไม่ต้องรอนะ เดี๋ยวกลับมาพี่ไขกุญแจเข้ามาเอง”
“ครับ”
ไอ้หนูป่วนมันไม่สนใจอะไรอีกแล้วล่ะ รับคำพี่พิภพไปอย่างนั้นเอง
แล้วทั้งๆที่ยังยืนอยู่หน้าโซฟา มือยังไม่ได้วางตั้งชีทที่ถือกลับมาเลยด้วยซ้ำ มันก็ยังอุตส่าห์มีความสามารถใช้มือที่ยังว่างพยายามแกะซองจดหมายออกจนเรียบร้อยจนได้
พี่พิภพเลยได้แต่อมยิ้ม ลุกขึ้นยืนขยี้หัวไอ้รุ่นน้องที่เป็นคนรักของพี่ชายไปที แล้วเลยหยิบชีทที่ไอ้ตัวป่วนมันยังถือติดมือออกวางลงกับโต๊ะเตี้ยหน้าโซฟาให้เรียบร้อย แล้วกดไหล่ไอ้รุ่นน้องตัวดีลงนั่งกับโซฟา
“พี่ไปแล้วนะป่วน”
“ครับ”
ไอ้หนูป่วนเงยใบหน้าเปื้อนยิ้มขึ้นตอบรับหน่อยเดียว แล้วก็ก้มลงอ่านจดหมายที่ไม่ต้องเดาก็รู้ว่ามาจากคุณแฟนคนไกลต่อ
13 สิงหาคม 2545
Student Dorm., Ulaan Baatar
พี่เขียนจดหมายฉบับนี้คืนวันที่เราคุยกัน แล้วตั้งใจฝากให้เพื่อนที่ภาควิชา(โอยุน คนที่พี่ฟ้าเคยเล่าให้ฟังไงครับ)เอาไปส่งให้ที่ไปรษณีย์
กว่าจดหมายจะถึงมือตัวป่วนของพี่คงอีกเกือบสิบวันได้ พี่ก็ไม่แน่ใจว่าโอยุนจะรีบไปส่งให้ตามที่พี่ขอรึเปล่า
พี่ออกเก็บข้อมูลคราวนี้ทั้งทีมมีหกคนครับ เราจะออกจากอูลันบาตอร์แล้วไปทางตะวันตกเฉียงใต้
เข้าไปในทะเลทรายโกบีตามเส้นทางของชนเผ่าเร่ร่อน
ช่วงแรกเดินทางด้วยรถ แต่อาจารย์ให้ข้อมูลมาว่าเมื่อเข้าไปลึกๆแล้วจะเปลี่ยนพาหนะเป็นอูฐ
แล้วพี่ฟ้าจะเล่าให้ตัวป่วนฟังนะว่าขี่อูฐสนุกรึเปล่า
พอเข้าถึงเขตทะเลทรายจริงๆทีมก็จะมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตก จนถึงจุดหมายสุดท้ายที่เทือกเขาอัลไต
จากนั้นถึงกลับเข้าเมืองหลวง อ้อ...เรื่องหลงทางหรืออันตรายจากสัตว์ร้ายตัวป่วนไม่ต้องเป็นห่วงพี่นะครับ
เรามีคนนำทางที่ชำนาญพื้นที่แล้วก็มือฉมังเรื่องสัตว์ป่าไปด้วย อีกอย่างเราตั้งใจเดินทางให้เจอชุมชนเร่ร่อนอยู่แล้ว
ไม่ได้ตั้งใจไปล่าสัตว์ เพราะฉะนั้น ไม่ต้องห่วงว่าพี่จะไปเจอเสือหิมะหรืออะไรพวกนั้นง่ายๆนะครับ
พี่ฟ้าจะพยายามเขียนจดหมายหาตัวป่วนทุกวัน หรืออย่างน้อยก็เท่าที่มีเวลาว่าง แต่ก็ยังไม่แน่ใจว่าจะมีไปรษณีย์ให้ส่งจดหมายได้รึเปล่า
แต่ขอให้รู้ไว้นะ ว่าพี่คิดถึงอยู่เสมอ คิดถึงตัวป่วนของพี่ทุกวัน(ยิ่งตอนกลางคืน พี่ฟ้ายิ่งคิดถึงมากๆ ฮ่าๆๆๆ)
เดี๋ยวพี่ไปเช็คของเตรียมเดินทางอีกครั้งก่อนนะครับ
ไม่มีตัวป่วนอยู่ข้างๆ พี่ฟ้าต้องทำเองทุกอย่างคนเดียวอีกครั้งแล้วรู้สึกอะไรๆมันยุ่งยากจังเลย
สถานะ: รอเวลาจะได้กลับบ้านไปกอดคุณแฟนแน่นๆ
พี่ฟ้าของตัวป่วน
คืนนั้นก่อนเข้านอนตัวป่วนมันอ่านจดหมายจากคุณแฟนคนไกลซ้ำไปซ้ำมามากกว่าสิบรอบ
แล้วถึงหลับไปพร้อมกับรอยยิ้มน้อยๆในหน้า กับจดหมายที่พับเรียบร้อยวางอยู่บนโต๊ะเล็กข้างเตียง
แล้วหลังจากวันนั้น กิจวัตรประจำวันที่เพิ่มขึ้นมาอีกอย่างของมัน ก็คือการตรวจช่องรับจดหมายทุกครั้งที่กลับถึงบ้าน ทั้งบ้านมัน ทั้งบ้านพี่อากาศแกนั่นแหละ
จนผ่านไปอีกห้าวันจดหมายอีกฉบับก็มาถึงมือจนได้
แค่เปิดประตูบ้านพี่ฟ้าของมันมาเจอซองจดหมายเขรอะๆ ไอ้หนูป่วนมันก็รี่เข้าใส่แล้วเปิดซองออกอ่านทันที
ซองจดหมายฉบับนี้จากพี่อากาศสภาพสมบุกสมบันน่าดู พอเทกระดาษออกมาจากซองได้ ไอ้หนูป่วนมันถึงสังเกตว่ากระดาษที่ใช้เป็นกระดาษที่ฉีกจากสมุดจด
15 สิงหาคม 2545
บนรถ กลางทุ่งหญ้าภาคใต้ มองโกเลีย
เมื่อคืนพี่คุยกับอาจารย์และเพื่อนร่วมทีมจนดึกเลย พี่ฟ้าถามเรียบร้อยถึงวิธีส่งจดหมายแล้วนะครับ
เห็นว่าช่วงแรกนี่เราจะไม่แวะพักในเมือง จนกว่าจะถึงสถานีสุดท้ายก่อนเข้าเขตทะเลทรายที่ต้องใช้อูฐเป็นพาหนะหลักจริงๆ
เพราะฉะนั้น อีกสองวันพี่ฟ้าก็จะได้เข้าเมือง แล้วถึงจะส่งจดหมายไปหาตัวป่วนได้นะครับ
ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะใช้เวลากี่วันกว่าจดหมายจะไปถึงมือ
อากาศนอกเมืองขนาดยังไม่ใช่กลางทะเลทรายจริงๆก็ยังเป็นอากาศที่แห้งมากเลย
พี่ฟ้าเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเหมือนอูฐตั้งแต่ก่อนได้เจออูฐตัวจริงเสียอีก
เพราะพี่ต้องจิบน้ำบ่อยมาก ชั่วโมงละหลายๆครั้ง
จิบจริงๆนะครับ เพราะพวกในทีมเตือนไว้ว่าต้องพยายามดื่มน้ำให้น้อยไว้ ร่างกายจะได้ชิน
เพราะเวลาที่เข้าไปในทะเลทรายจริงๆแล้วเราจะมีน้ำจำกัด ทั้งน้ำดื่มและน้ำอาบเลย
(แอบสารภาพว่าตั้งแต่มาอยู่ที่นี่พี่ไม่ได้อาบน้ำทุกวัน แต่ไม่บอกนะครับว่าอาบกี่วันครั้ง เพราะที่นี่เขาประหยัดน้ำกันมากๆ)
ปิโตรเลียมเจลที่ตัวป่วนย้ำนักย้ำหนาให้พี่ใช้เลยได้ใช้จริงๆ เพราะว่าปากพี่ฟ้าแห้งมาก
พี่ฟ้าเชื่อแล้วครับ ว่าผู้ชายที่ดีจะหัวแข็งกับใครก็แข็งไป แต่ห้ามหัวแข็งกับคุณแฟนของตัวเอง
เพราะคำสั่งของคุณแฟนปฏิบัติตามแล้วจะมีแต่ได้ไม่มีเสีย หึๆๆ
รักและเชื่อฟังคุณแฟนทุกประการครับผม
พี่ฟ้าของตัวป่วนคนเดียว
ไอ้หนูป่วนมันอ่านไปก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไป พออ่านถึงตอนที่พี่ฟ้าของมันล้อเลียนผ่านทางตัวอักษร
ก็ยังอุตส่าห์ย่นจมูกพร้อมทั้งทำหน้าแดงใส่กระดาษจดหมายในมืออีกด้วย
พออ่านแผ่นแรกจบ มันก็เปิดไปอ่านแผ่นหลังต่อ อืม......พี่อากาศนี่แกขยันจริงๆ
16 สิงหาคม 2545
Mandalgovi, Mongolia
นี่เป็นสถานีสุดท้ายและเป็นเมืองสุดท้ายที่ทีมวิจัยของเราจะแวะพักแล้วครับ
พอออกจากเมืองนี้ พวกพี่จะเดินตามเส้นทางของชนเผ่าเร่ร่อนแล้ว ไม่แน่ใจว่าเมื่อไหร่จะได้ส่งข่าวหาตัวป่วนอีก
ตอนนี้เราเตรียมเสบียง ทั้งพวกเนื้อแห้ง และที่สำคัญที่สุดคือน้ำเรียบร้อยแล้ว
คราวนี้ล่ะพี่ฟ้าจะต้องนอนกระโจมกลางทุ่งโล่งๆจริงๆแล้วนะครับ
ยิ่งเข้าใกล้หน้าหนาว อากาศที่หนาวอยู่แล้วยิ่งหนาวขึ้นเร็วมากเลย
แต่ตัวป่วนไม่ต้องเป็นห่วงพี่นะ พี่ฟ้าเตรียมอุปกรณ์กันหนาวมาพร้อมตามคำสั่งทุกอย่าง
แล้วถุงนอนที่เตรียมมาจากบ้านเราก็หนามาก หนากว่าถุงนอนของทุกคนในทีมเลยด้วยซ้ำ พี่ฟ้าอุ่นสบายกว่าทุกคนแน่ๆครับ
(เว้นเสียแต่ว่าสภาพร่างกายที่ไม่เคยกับอากาศแบบนี้ของพี่ จะให้ไปอดทนสู้คนอื่นเขาก็คงจะไม่ไหว แหะๆ)
ออกแรมทางห่างไกลในครั้งนี้ หวังคนดีคอยพี่ไม่หนีหาย
ถ้าแม้นมีใครอื่นมาใกล้กราย อย่าได้ชายตาแลนะแก้วตา
ยอมรับว่าทั้งห่วงและทั้งหวง เพราะพุ่มพวงน่ารักเป็นหนักหนา
พี่คนไกลไม่ระแวงในน้องยา แต่กลัวว่าคนอื่นจะหวังเชย
ยอดดวงใจของพี่ยังน้อยนัก มีหรือจักเท่าทันเล่ห์เฉลย
พี่พันผูกรักแต่เจ้าอยู่เหมือนเคย ไม่มีเลยจะเปลี่ยนใจไปจากนวล
อย่าไปเผลอทำตัวน่ารักเรี่ยราดนะครับ
พี่ฟ้าของตัวป่วนคนเดียว
ปล. พี่ฟ้าเหมือนตาแก่เนอะ ย้ำคิดย้ำทำจริงๆ แต่พี่หวงของพี่นี่นา ตัวป่วนอย่าเบื่อพี่นะครับ
“บ้าจริงๆพี่ฟ้า ใครมันจะมามองผมเล่า”
เอ้า ดูมัน เรื่องไอ้พี่สนวิทย์กีฬาที่มาตั้งท่าเตรียมจีบนี่ไม่ได้จำมาใส่สมองเลยสิเนอะ ยิ้มเข้าไปสิไอ้หนูป่วน
แล้วนั่นทำอะไร เมื่อยแก้มจนต้องเอานิ้วคลึงแก้มตัวเองเลยเรอะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
ตัวป่วนมันใช้เวลาของการรอคอยให้เป็นประโยชน์ด้วยการตั้งใจเรียน คิดถึงคุณแฟนเมื่อไหร่ก็อ่านหนังสือ
ไม่อย่างนั้นเวลาที่อ่านหนังสือไม่ไหวจริงๆมันก็เข้าอินเตอร์เน็ตหาข้อมูลเกี่ยวกับทะเลทรายโกบี เทือกเขาอัลไตไปเรื่อยๆ
ก็นะ อย่างน้อยจะได้รู้สึกเหมือนได้อยู่ตรงนั้นด้วย ได้สัมผัสกับที่ที่พี่ฟ้าของมันกำลังไปสัมผัสจริง อย่างน้อยก็พอจะช่วยบรรเทาความรู้สึกโดดเดี่ยวลงไปได้บ้าง
ไอ้เพื่อนสนิทสองตัวก็ทำหน้าที่เพื่อนที่ดีเหลือเกิน คอยชวนไปทำโน่นทำนี่ไม่ได้ขาด
ถ้าคำชวนออกจากปากไอ้นุ่นร้อยทั้งร้อยก็เรื่องไปหาของกิน ส่วนถ้าเป็นคำชวนจากไอ้แผนก็อาจจะชวนไปว่ายน้ำบ้าง ไปเดินตลาดบ้าง
จนไอ้หนูป่วนมันชักจะเริ่มสงสารไอ้เพื่อนแผนเต็มที เพราะเมื่อก่อนมันอยู่ของมันนิ่งๆเงียบๆ วันหยุดก็อ่านการ์ตูนบ้าง ไปหาไอ้นุ่นให้จิกใช้งานบ้าง
นี่พอมันเห็นตัวป่วนมันหงอย ไอ้เพื่อนแผนเลยกระทำการฝืนธรรมชาตินิ่งๆมาชวนไปทำโน่นทำนี่
“เออ เสาร์อาทิตย์นี้จะไปหาแม่จ๋ากับพ่อจ๋าแล้วก็คุณยายที่บ้านสุพรรณ พวกแกสองคนจะไปด้วยป้ะ?”
“พี่ฟ้าสั่งไว้เรอะ?”
“ก็ด้วย อีกอย่างเมื่อวันก่อนแม่จ๋าโทรมา บอกว่าคิดถึง คุณยายก็บ่นคิดถึง”
“เออ เดี๋ยวเย็นนี้กลับไปบอกคุณนายก่อนนะ แต่ไปกับพวกแกสองคนคงไม่มีปัญหาอยู่แล้วแหละ แล้วจะไปยังไง?”
“ก็เอารถพี่ฟ้าไป ขาไปชั้นขับ ขากลับแกขับโอเคป้ะแผน?”
“ได้ แล้วพี่ภพล่ะ?”
“พี่ภพไม่ไป มีพาร์ทไทม์ทั้งเสาร์อาทิตย์เลย”
“โห.....จะปั๊มเงินเตรียมไปขอพี่เค้กแหงเลยว่ะ โฮะๆๆๆๆๆๆ”
แหม....ไอ้นุ่นมันก็คิดได้เนอะ เพ้อฝันจริงๆเลยแก แต่ไอ้คุณแผนก็ดูท่าจะถูกใจกับความคิดนี้นะ
ทั้งๆที่ไอ้หนูป่วนมันนั่งอยู่ด้วยอย่างนั้น ไอ้คุณแผนมันยังแอบยื่นมือไปกุมมือไอ้นุ่นใต้โต๊ะที่กำลังกินอาหารกลางวันกันอยู่ แล้วพูดลอยๆออกมา
“ไว้เราเรียนจบ เราก็จะตั้งใจทำงานเก็บเงิน จะได้เอาไว้ทำเหมือนพี่ภพ”
เท่านั้นแหละ ไอ้คุณนุ่นเงียบปากและมีสมาธิกับจานอาหารตรงหน้าได้ทันทีเชียว ฮ่าๆๆๆๆๆ
เย็นวันอาทิตย์ไอ้หนูป่วนกลับจากบ้านสุพรรณด้วยความหวัง พี่อากาศบอกมันไว้ว่าสามสัปดาห์หรืออาจจะมากกว่านิดหน่อย
นี่ก็เกินสามสัปดาห์มาหลายวันแล้วพี่อากาศของมันน่าจะกลับมาถึงมหาวิทยาลัยได้เสียที
ถึงบ้านปุ๊บตัวป่วนมันเลยรีบตรงเข้าห้อง ต่อสัญญาณอินเตอร์เน็ตแล้วเปิดอีเมลไล่สายตาหาข้อความใหม่ทันที
Sent: Sunday, September 8, 2002 2:15:18 PM
To: ตัวป่วน เถลิงศก (littletuapuanอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com)
---พี่เพิ่งถึงมหาวิทยาลัยเมื่อหลังเที่ยงนี่เองครับ
กลับหอไปอาบน้ำที่ไม่ได้อาบมาเจ็ดวันพอดี แล้วก็เก็บของโยนๆไว้ในห้องนั่นแหละ
แล้วก็ตรงมาที่ภาควิชาตั้งใจมาส่งข้อความหาตัวป่วนเลย
โอ๋ๆๆๆ คนเก่งไม่ต้องคิดถึงพี่แล้วนะ
พี่เปิดเมลมาเจอข้อความตัวป่วนมาค้างอยู่เป็นสิบฉบับ ดีใจมากที่รู้ว่าคิดถึงและเป็นห่วงพี่
แต่ก็ทำให้พี่เป็นห่วงตัวป่วนมากเลยรู้มั้ยครับ
ตกลงว่าตอนนี้ตัวป่วนไปหาแม่จ๋าเหรอ?
ขอบคุณมากนะครับที่ไปหาแม่จ๋าบ้าง ขอบคุณที่บอกว่าจะไปกอดแม่จ๋ากับคุณยายแทนพี่
งั้นตอนนี้พี่ฟ้ากลับหอไปนอนหลับให้ยาวๆก่อนนะครับ
เดินทางไกลคราวนี้เหนื่อยน่าดู
พี่ดีใจที่ได้รักป่วนนะครับ
พี่ฟ้าของตัวป่วน---
ปล. จากข้อความที่ส่งมา เหมือนว่าจดหมายเพิ่งไปถึงสองฉบับใช่มั้ย?
Sent: Sunday, September 8, 2002 7:23:11 PM
To: พี่ฟ้า (a-kaad_bluskyอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com)
---พี่ฟ้า โอยยยยยยย คิดถึงจังเลย
โห......สามสัปดาห์อะไรกัน เลทไปอีกเกือบสัปดาห์เลยนะ
ป่วนนะรอร้อรอ รอทุกวันเลย เปิดดูข้อความวันละสองสามรอบ
แหะๆกลัวอยู่เหมือนกันว่าพี่ฟ้ากลับมาเจอเมลจากป่วนกองเป็นสิบฉบับคงจะตกใจ
แต่คนมันคิดถึงนี่ ถึงรู้ว่าพี่จะไม่ได้อ่าน แต่ถ้าให้เก็บเอาไว้ป่วนแย่แหงๆ
กลับมาปลอดภัยดีทุกอย่างก็ดีแล้ว แล้วไอ้ที่ถามว่าเพิ่งได้สองฉบับ
หมายความว่ายังมีที่ส่งมาไม่ถึงอีกใช่มั้ย?
ขาดอากาศเหมือนขาดใจ
ป่วน---
ปล. คำลงท้าย......เสี่ยวเนอะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
(มีต่อค่ะ)
-
(ต่อนะคะ)
เช้าวันจันทร์ตัวป่วนไปเรียนอย่างอารมณ์ดี สีหน้าระรื่นแบบที่ถึงไม่ต้องบอก ไอ้เพื่อนสนิทสองตัวก็รับรู้ได้ ว่าพี่อากาศของมันส่งข่าวคราวมาแล้ว
และยิ่งอารมณ์ดีมากขึ้นอีกเมื่อตอนเย็นกำลังจะกลับไปบ้านพร้อมกับไอ้เพื่อนแผน
แต่กลับมีโทรศัพท์จากพี่ชมพู บอกว่ามีจดหมายมารออยู่ที่บ้านหนึ่งฉบับ จะไปเอาที่บ้านพี่ฟ้าหรืออยากให้พี่ชมพูเอาไปส่งให้ที่บ้านตัวป่วนเลย
ไอ้หนูป่วนโบกมือบ๊ายบายเพื่อนแผนแล้วเปลี่ยนเส้นทางกลับบ้านของมันอีกที่ทันที ก่อนจากยังมีสติสั่งให้ไอ้แผนหยิบชีทมาเผื่อพรุ่งนี้ด้วยอีกต่างหาก
จดหมายฉบับที่สามของพี่อากาศมีสภาพสมบุกสมบันหนักยิ่งกว่าฉบับที่สอง แถมยังทั้งหนาทั้งหนัก
ไอ้หนูป่วนมันเปิดซองออกได้ พอเทกระดาษในซองออกมาก็พบกับกระดาษที่ฉีกจากสมุดจดซ้อนกันอยู่สี่ห้าแผ่น ที่มุมบนด้านซ้ายมีลวดเย็บกระดาษเย็บติดกันอยู่
19 สิงหาคม 2545
ในกระโจม กลางทะเลทรายที่ไหนไม่รู้ในมองโกเลีย
ตัวป่วนเคยไปทะเลทรายมั้ยครับ?
แล้วคาดหวังอะไรจากทะเลทราย ใช่ความร้อนรึเปล่า?
ทะเลทรายโกบี ขนาดกลางวัน พี่ฟ้ายังรู้สึกถึงลมเย็น เย็นแทบจะบาดผิวเลย ดีนะครับที่แดดแรงมาก
ถ้าไม่มีพระอาทิตย์ส่งความอบอุ่นมาให้ พี่ก็ไม่แน่ใจว่าเราจะเดินทางกันได้ยังไง
ที่พี่บอกว่าอากาศแห้งมากจนต้องคอยจิบน้ำตลอดเวลา เมื่อมาอยู่กลางทะเลทรายแบบนี้แล้วมันยิ่งแห้งกว่าเดิมอีก
และเพราะน้ำดื่มเรามีจำกัด ยาอมให้ชุ่มคอที่ตัวป่วนบังคับใส่มาในกระเป๋าใบเล็กให้พี่เลยกลายเป็นของมีค่าขึ้นมาทันที
เมื่อพักการเดินทางแทนที่จะดื่มน้ำเปล่า พวกทีมวิจัยก็ทำให้พี่ฟ้ารู้คุณค่าของน้ำชา
เพราะพวกเขาต้มน้ำชาแก่จัด(รสขมโด่งเชียวครับ) แปลกดีที่พอจิบไปแล้วอาการกระหายน้ำหายไปนานมากๆเลย
วันนี้พี่ฟ้าเล่าแค่นี้นะครับ ต้องประชุมกับทีมก่อนเข้านอน ตอนนี้อากาศเย็นขึ้นอีกแล้ว
อาจารย์บอกว่าต้องรีบออกมาเก็บข้อมูล เพราะถ้าเข้าหน้าหนาว เราออกมาแบบนี้ไม่ได้แน่
เพราะอุณหภูมิตอนกลางคืนจะต่ำกว่าลบยี่สิบองศาเซลเซียสเสียอีก
ถึงตอนนั้น ต่อให้มีกองไฟให้ผิงก็คงอยู่ไม่ได้อยู่ดี.....พี่ฟ้าคิดภาพทีมวิจัยนอนเรียงกัน
แล้วพอตอนเช้าทุกคนก็กลายเป็นอนุสาวรีย์แข็งโป๊กในท่านอนแล้วสยองพิลึก
พระอาทิตย์ตกในทะเลทรายสวยมาก พี่อยากให้ตัวป่วนได้มาเห็นจัง
พี่ฟ้าของตัวป่วนคนเดียวจริงๆ
22 สิงหาคม 2545
ในกระโจม กลางทะเลทราย ใกล้คาราวานพ่อค้าเร่
วันนี้พวกพี่เจอคาราวานพ่อค้าเร่โดยบังเอิญ แล้วเลยถือโอกาสตั้งกระโจมนอนในบริเวณเดียวกับเขาเสียเลย
พี่ไม่นึกว่าในสภาพภูมิประเทศและภูมิอากาศแบบนี้ยังจะอุตส่าห์มาเจอพ่อค้าเร่ได้อีก
แต่อย่างว่านะครับ ไม่ว่าจะเป็นที่ไหน ขอให้มีdemand ก็ย่อมจะมี supply
ที่จริงพี่ฟ้าก็เรียกให้ดูยิ่งใหญ่ว่าคาราวานไปงั้นเองแหละครับ
อันที่จริงขบวนพ่อค้าที่เราเจอก็ไม่ได้ใหญ่นัก มีคนแค่สิบห้าสิบหกคนเอง แต่ที่น่าแปลกคือนอกจากผู้ใหญ่แล้วยังมีเด็กมาด้วยสองคน
เด็กสองคนนี้ดูแล้วคงอายุไม่เกินเจ็ดขวบ ไม่ใช่ประเภทขาดอาหารผอมเกร็งนะครับ
แล้วแก้มก็ยุ้ย กำลังน่ารักเลย พี่ว่าตัวป่วนมาเห็นต้องถูกใจแน่ๆ
วันนี้พี่ฟ้าเลยได้งัดอุปกรณ์บันทึกเสียงออกมาใช้เป็นครั้งแรก
เพราะถึงจะเป็นพ่อค้าเร่ แต่ก็ถือว่าเข้าข่ายชนเผ่าเร่ร่อนในแถบทะเลทรายโกบีกับเทือกเขาอัลไต
ตามเกณฑ์ที่ตั้งไว้ในงานวิจัยก็นับเป็นกลุ่มตัวอย่างได้เหมือนกัน
เพียงแต่ว่าพ่อค้าเร่พวกนี้แทบทุกคนพูดภาษากลางได้ด้วย ไม่ใช่แบบตามเอกสารที่ทั้งกลุ่มจะพูดภาษากลางได้แค่คนสองคน
ดึกมากแล้ว พี่ฟ้าคงต้องสงวนแบตเตอรี่ไฟฉายไว้ก่อนนะครับ
ตอนนี้พี่ฟ้าก็ใส่ถุงมือที่ตัวป่วนซื้อให้อยู่นะ
พี่ฟ้าของตัวป่วนคนดีที่หนึ่ง
ปล. คืนนี้พี่ฟ้าจะซุกตัวในถุงนอนแล้วแอบจุ๊บรูปคุณแฟนสักสามที ตัวป่วนจะรู้สึกมั้ยน้า???
ไอ้หนูป่วนอ่านจบแผ่นที่สอง ถึงกับมองซ้ายมองขวา ก็ตอนนี้มันรู้สึกหน้าร้อนจนจะระเบิด แถมตอนนี้นั่งอยู่ที่โซฟา
ถ้าพี่ภพออกจากห้องมาหยิบของหรืออะไรก็ตามคงนึกล้อมันในใจสนุกไปเลยแน่ๆ
คิดได้อย่างนี้มันเลยหอบข้าวของโดยเฉพาะของสำคัญอย่างจดหมายฉบับล่าสุด เดินขึ้นบันไดไปกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงของพี่อากาศเสียทันที
24 สิงหาคม 2545
ในกระโจม ใต้ฟ้ามองโกเลีย
ท่านว่าหากหนาวเนื้อต้องห่มเนื้อ จึ่งสิ้นเชื้อความหนาวได้สร่างไข้
แต่แก้วตาของพี่อยู่แสนไกล หนาวเพียงใดใครเล่าจักจุนเจือ
อากาศหนาวพอทำเนาพี่ทนได้ แต่หนาวใจไร้สวาทอนาถเหลือ
ถึงผ้าผ่อนล้นหลามจนเหลือเฟือ แต่ขาดเนื้อนิ่มน้องคงหนาวตาย
คิดถึงปากน้อยๆคอยเจื้อยแจ้ว ประโลมจิตผ่องแผ้วแล้วใจหาย
คิดถึงมือที่เคยลูบโลมกาย ที่ว่าร้ายก็กลับดีได้ทุกครา
รอบกายพี่มีคนอยู่มากหลาย ไม่อาจคลายเหงานะยอดสเน่หา
ว่างจากงานพาลคิดถึงทุกเวลา อยากเหาะเหินข้ามฟ้าไปกอดนวล
เมื่อคืนพี่ฟ้าเขียนไปเพราะอารมณ์ ตัวป่วนไม่ต้องเป็นห่วงพี่นะครับ เมื่อคืนพอดีมีไข้นิดหน่อย พี่ฟ้าเลยเผลออ่อนแอ
แต่เช้ามานี่ก็ดีขึ้นแล้ว คงเพราะสองวันมานี้ตอนกลางวันแดดแรงมาก แล้วอากาศตอนกลางคืนก็เย็นจัดขึ้นกว่าคืนที่ผ่านๆมา
แถมน้ำยังเหลือน้อยลงทุกที ทำให้เราต้องประหยัดขึ้นอีก แต่เดี๋ยวบ่ายนี้ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดทีมของพี่จะผ่านแหล่งน้ำ
ถ้ากลอนบทนี้ทำให้ตัวป่วนเป็นห่วง พี่ฟ้าขอโทษนะครับ
แต่อะไรที่พี่เขียนเพราะคิดถึง พี่ก็ไม่อยากทิ้งขว้าง อยากให้ตัวป่วนของพี่ได้รับรู้ทั้งหมด ทุกสิ่งทุกอย่างในใจพี่
กินยาลดไข้ตามเวลาทุกสี่ชั่วโมงไม่มีบิดพลิ้ว
พี่ฟ้าผู้เผลออ่อนแอ
ไอ้หนูป่วนอ่านมาถึงตรงนี้แล้วก็รีบป้ายหลังมือเช็ดน้ำตา
ไม่รู้ตัวว่าตัวเองปล่อยให้น้ำตาร่วงก็จนหยดน้ำตามันตกเลอะกระดาษจดหมายในมือนั่นแหละ
พลิกตัวเอื้อมมือคว้าหมอนใบที่พี่อากาศใช้หนุนนอนเป็นประจำมากอดไว้จนแน่น แล้วเลยค่อยๆเอนตัวพิงหัวเตียงหยิบจดหมายมาเปิดหน้าถัดไป
27 สิงหาคม 2545
บนหลังอูฐ เชิงเขาแรกของเทือกอัลไต
เป็นไงครับ พี่ฟ้าเก่งมั้ย พัฒนาแล้วนะ เดี๋ยวนี้ทักษะดีจนเขียนจดหมายบนหลังอูฐได้แล้ว
พี่หายสนิทแล้วนะครับ ไม่มีไข้ไม่มีน้ำมูก ไม่เจ็บคอด้วย เพราะงั้นเลิกห่วงได้แล้วนะคนเก่งของพี่
เมื่อคืนที่ประชุมกันได้ความว่าพี่คงกลับไปถึงมหาวิทยาลัยช้ากว่ากำหนดที่บอกป่วนไว้ว่าสามสัปดาห์อย่างน้อยก็สามวันนะครับ
ตัวป่วนรู้มั้ย ชนเผ่าเร่ร่อนแถบนี้เผ่าหนึ่งๆมีประชากรสักกี่คน
ตอนแรกพี่ฟ้านึกถึงภาพว่าอย่างน้อยๆเรียกว่าเผ่าได้ก็ต้องมีเผ่าละเหยียบร้อย
แต่ที่ไหนได้ เผ่าใหญ่ๆน่ะ ไม่ใช่แค่เหยียบร้อยนะครับ แต่เป็นพันคน
แต่พวกที่แยกตัวเป็นอิสระมากกว่านั้นน่ะสิครับ ทำให้พี่ทึ่งมากกว่าอีกเพราะบางเผ่าที่ผ่านมามีคนรวมอยู่เป็นกลุ่มไม่ถึงห้าสิบคนเลย
พวกที่รวมกันเป็นกลุ่มเล็กๆนี่เขามักใช้ชีวิตแบบไม่รบกวนธรรมชาติครับ ล่าสัตว์แค่พอใช้เป็นอาหารและเชื้อไฟ และทำเครื่องนุ่งห่ม
แทบจะไม่มีการเพาะปลูกด้วยซ้ำ ซึ่งก็อาจเป็นเพราะไม่มีพื้นดินที่เหมาะสมกับการเพาะปลูก
เพราะฉะนั้นอาหารหลักของชาวทะเลทรายแถบนี้เลยเป็นเนื้อสัตว์ พลังงานพวกเชื้อเพลิงเขาก็ใช้ไขมันสัตว์เป็นหลัก เพราะจะหาฟืนก็ยาก
ก็มองไปสุดลูกหูลูกตา พี่ฟ้าก็เห็นแต่ทราย นานๆทีก็มีทุ่งหญ้าสลับบ้าง ส่วนต้นไม้ใหญ่แบบที่เหมาะจะเอามาใช้ทำฟืนน่ะแทบไม่มีเลย
พี่ฟ้าไปพักกินเนื้อแพะแดดเดียวก่อนนะครับ (อาหารหลักของสัปดาห์นี้ ฮ่าๆๆๆ)
พี่ฟ้าของตัวป่วนที่กำลังจะต้องเมื่อยกรามเพราะเนื้อเหนียว
ปล. ที่จริงพี่ก็ไม่รู้หรอกว่าเค้าตากแดดมากี่แดด เรียกแดดเดียวไปงั้นเอง
29 สิงหาคม 2545
ริมช่องเขา เทือกอัลไต
อ้าวว้างแรมทางกลางแดดกล้า อาลัยหามิ่งมิตรเคยเกื้อหนุน
เฝ้าแต่มองภาพถ่ายเพื่อต่อทุน หวังผลบุญให้ถึงวันที่รอ
ทุ่งโล่งกว้างสุดสายตาขอบฟ้ากั้น ยังบากบั่นก้าวไปไม่ระย่อ
แม้นเทือกเขาขวางทางไปยังไม่ท้อ เพียงแค่ขอขวัญชีวาเป็นหลักชัย
พี่ฟ้าเจอคนที่จะเดินทางเข้าเมือง เขารับจ้างส่งของด้วย เดี๋ยวพี่จะฝากจดหมายให้เขาไปส่งให้
ไม่แน่ใจเหมือนกันนะครับว่าจะไปถึงก่อนพี่จะกลับถึงมหาวิทยาลัยรึเปล่า
แต่พี่รู้ว่าป่วนต้องชะเง้อคอยแน่ๆ
รักตัวป่วนนะครับ ทั้งรักทั้งคิดถึง อยากกอด อยากจูบ ไว้พี่ฟ้ากลับถึงบ้านตัวป่วนต้องทดเวลากอดให้พี่ฟ้านะ
พี่ฟ้าของตัวป่วนคนเดียวคนเดิมครับ
...................................
...................................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
แอบมาทดลองบางสิ่งค่ะ(http://upic.me/show.php?id=3e3cdc2b3250647b0ec90db4206da8f9)
ปล. สำหรับท่านที่ยังไม่รู้จักชีต้าห์ ผู้ที่จะมาเป็นพี่สะใภ้ของไอ้หนูป่วนในอนาคตอันใกล้ ขอเชิญไปทำความรู้จักกับชีต้าห์ได้ในเรื่อง
รักร้าย...ไอ้ตัวแสบ
ตามลิงค์นี้เลยนะคะ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16839.0
-
:z13: :z13:
-
^
^
:z13:
นี่แน่ะ จิ้มมมมมมมม จึกๆกลับเลย
โฮะๆๆๆๆๆๆๆ คนเขียนมัวแต่ไปอ่านทวนหาคำผิด
นอนเจ็บตรูดอีกแล้วสิเรา หงิงๆ
-
หวานกันจริงๆ
ขนาดไกลกัน
อ่านแล้วอยากไปเที่ยว
+1
-
ชื่นใจไปกับป่วน
หายคิดถึงพี่ฟ้าไปเยอะเลยนะป่วน
555
-
จะตามไปอ่านเรื่องของว่าที่พี่สะใภ้ของตัวป่วนนะค่ะ :L2:
-
พี่ฟ้าเค้าเขียนให้นู๋ป่วนอ่าน
แต่ทำไมมาเขิ๊น เขิล เองก็ม่ะรุ :o8 :-[
อินู๋ป่วนนี่ไม่เป็นเบาหวานมั่งรึไงเนี่ย
แต่อันนี้อ่ะ "ขาดอากาศเหมือนขาดใจ" พี่ฟ้าคงยิ้มแก้มแตก :o8:
ตอนนี้รักคุณนุ่นเลยค่ะ ยาวสะใจ คริคริ :กอด1:
-
หวานหยด อิจฉาป่วนที่สุด
-
ปล. สำหรับท่านที่ยังไม่รู้จักชีต้าห์ ผู้ที่จะมาเป็นพี่สะใภ้ของไอ้หนูป่วนในอนาคตอันใกล้ ขอเชิญไปทำความรู้จักกับชีต้าห์ได้ในเรื่อง
รักร้าย...ไอ้ตัวแสบ
ตามลิงค์นี้เลยนะคะ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16839.0
:a5:
จะรีบตามไปโดยว่องเจ้าค่ะ!
อ่านกลอนพี่นุ่นแล้วนั่งยิ้มเขินหน้าคอมคนเดียวให้คนอื่นเค้ามองว่ายัยนี่เพี้ยนรึเปล่า 555+
อืม ไม่รู้สิคะ มันก็จริงนะที่ว่าคนอ่านเฉพาะกลุ่ม อย่างของหนูเองคริสแมนยังไม่เท่าไหร่แต่ว่าไดเฮนี่ก็จัดว่าเฉพาะกลุ่มเหมือนกัน เหอๆ
แต่ตราบใดที่เรามีความสุขและยังมีคนอ่านก็แต่งกันต่อไปเนอะคะพี่นุ่น
:กอด1:
-
:o8: แปะไว้ก่อนที่นุ่น(ควีนตามงาน แหง่ม ๆ )
เด๋วอ่านจบมาดิส
พี่นุ่น(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/Emo/261.gif)
ส่งสารป่วนเหอะ จะกอดใครล่ะทีนี้ ให้พี่ฟ้ากลับมาเร็ว ๆ ล่ะ
คนอ่านละเหงาตาม (http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/Emo/yociexp51.gif)
-
55 คิดถึงแลปกริ๊ง เหมือนกัน ยากมากมาย แง่ะ เกือบไม่ผ่าน
ป่วน น่ารัก มากก
-
ขอบคุณนะคะไรเตอร์ ตอนนี้อืม หวาน + เหงาได้อีก ขอบคุณที่ตอบเมนท์ค่ะใช่ๆๆไรเตอร์ เเต่งก็เป็นคนนั้น รีดเดอร์อ่านก็อารมณ์ร่วมมากอะ (ประหนึ่งว่าเป็นหนูป่วนหรือพี่ฟ้า) น้ำตาตกตามตอนที่หนูป่วนอ่านกลอนตอนพี่ฟ้าไม่สบายอะ( ดีนะไม่มีคนเยอะ 55++) เศร้าไปกับกลอนเลย น่ารักอะชอบมากเลย เเล้วก็ช่วยกันทำมาหากินดีจังเลย 55+++ ชีตาร์+หมอปุ่น ตอนนี้ก็น่ารักมาก
-
ชื่นใจ !!!!!!!
ทั้งผู้ส่งให้ และ ผู้รับ.....
นิยายนุ่นทำให้เค้าอิ่มอกอิ่มใจได้เสมอเลยน๊าาาาาาา
-
อยากขี่อูฐ.....
จะเป็นเบาหวาน น้ำตาลท่วมตัวแล้ว อิอิ
-
โอ้ย! มันห่างไกลกันนะ แต่เหมือนความหวานพุ่งพรวดๆขึ้นยังไงไม่รู้
ช่วงนี้สงสัยตัวเองจะได้เป็นเบาหวานแน่ๆเลยเนี่ย เสพย์ติดความหวาน
เจอพี่ฟ้ากับตัวป่วนเข้าไปยิ่งหวานขึ้นเป็นร้อยเท่าเลยล่ะ :impress2:
อยู่ไกลกันยังคิดถึงกันทุกวันขนาดนี้
เมื่อไหร่พี่ฟ้าจะกลับมานะ ต่างคนจะได้ไม่ต้องคอยคิดถึงกันทั้งคู่ :serius2:
ชักสงสารระยะทางแล้วนะที่แพ้ความรักของคู่นี้ :laugh:
+1 ค่ะ ตอนนี้ยาว + น่ารักมากมาย *
-
ให้อ้างว้างแค่ไหนแต่ในใจก็อบอุ่น :o8:
พี่ฟ้ากับตัวป่วนน่ารักจัง
ปล...ชอบคำลงท้ายของตัวป่วนอ่ะ "ขาดอากาศเหมือนขาดใจ" :m3:
-
อ่านแล้วรู้สึกร่วมด้วย..ช่วยคิดถึงพี่อากาศแฟนของตัวป่วน
ตอนพี่อากศเขียนจดหมายบนอูฐ จะรู้ไม่นะว่าทำให้น้ำตาลในเลือดของอูฐเพิ่มขึ้นด้วย
เพราะออร่าความคิดถึงตัวป่วนคงแรง :laugh:
ps. ส่วนพี่สะใภ้ของตัสป่วน :m1:น่ารักน่าหยิกมากกกก
-
โอ๊ยยยยยยย~~~!!~ ทะเลทรายน้ำ แต่ ไม่ขาดน้ำตาล~!!~ แนะนำพี่อากาศจิบให้คอสากไปเลยค่ะ
-
ถึงจะห่างไกลกันด้วยระยะทาง จากกันนานด้วยกาลเวลา แต่ความรู้สึของสองใจ ไม่เคยห่างไกลกันเลย
น้องนุ่นจ๊ะ พี่ขอสมมุติตัวเองเป็นตัวป่วนซักตอนนะ อยากเติมความหวานให้กับชีวิตตัวเองอ่ะจ้ะ อะจึ๋ย ๆ น่าอายไหมเนี่ย
-
เหงาๆแต่มีคนให้คิดถึงก็ยังดีเนาะ
พี่ฟ้า ทักษะเยี่ยมมากสามารถเขียนจดหมายบนหลังอูฐได้ด้วย :o8:
-
พี่ฟ้าพยายามมาก ^0^
ตัวป่วนก็น่ารักมากกก...(แอบเข้าใจหัวอกคนรอ...เอิ๊กๆ)
ตอนนี้ยาวมากกกกกกกก (ชอบๆๆๆ)
แล้วก็หวานมากกกกกกกกกกกก :-[
โอ๊ยยยยยยย~~~!!~ ทะเลทรายน้ำ แต่ ไม่ขาดน้ำตาล~!!~ แนะนำพี่อากาศจิบให้คอสากไปเลยค่ะ
o13
-
น่ารักจังเลย เป็นคุณแฟนที่อยู่ในโอวาทอย่างเคร่งครัด ขอยกรางวัลคุณแฟนดีเด่นประจำปีให้ พีฟ้า :man1: :man1: :man1:
แล้วก็นะ แอบไปทำความรู้จักกะพี่สะใภ้ของไอ้หนูป่วนมาแล้วด้วย นี่ถ้าหนูป่วนกับนุ่น แทคทีมกะพี่สะใภ้ มีหวัง หมอปุ่นกะพี่ฟ้าแล้วก็นายแผน บรรลัยแน่แน่ o13 o13 o13 o13
-
อ่านแล้วแอบอิจฉาหนูป่วนจังเลยค่ะพี่นุ่น :กอด1:
-
^
^
^
จิ้มมมมมมมม จึกๆ ไม่ต้องแอบอิจฉาร้อกกกกน้องฝน
อิจฉาตาร้อนยันพี่นุ่นนี่แหละ โก้ดๆอิจฉามันทั้งไอ้หนูป่วนทั้งคุณพี่อากาศเลย
อยากจะรักใครสักคนได้แบบนี้บ้าง หงิงๆ
-
ระยะทางไม่ได้ทำให้ความหวานลดลงเลย
กลับเพิ่มขึ้นอีกตะหาก ตอนนี้เลยหวานมากมาย
หวานๆเหงาๆ แต่อ่านไปยิ้มไป
สถานะ ใกล้เหมืนคนบ้าเข้าไปทุกที
เมื่อไรพี่ฟ้าจะกลับเนี่ย สงสารตัวป่วน
-
หวานจัง :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
อ่านแล้ว ก็คิดถึงพี่ฟ้าแทนตัวป่วนแล้วเนี่ย
เมื่อไหร่หนอจะกลับมาซะที คิดถึงอ่ะ
-
โอ่ยยย :m3: :m3:
หวานได้อีกกก น่ารักได้อีกกก
พี่ฟ้ากลับมาเร็วๆนะคะ :m13:
-
ตอนนี้ยาวสะใจมากเลยค่ะ...อิอิ
ยิ่งห่างกันก็ยิ่งรักกันมากขึ้นเนอะ...ระยะทางอันห่างใกล้ จริงๆ
ชอบเวลาที่สองคนนี้เค้าเขียนจดหมาย หรืออีเมลให้กันและกันจังค่ะ
คือเคยคุยกะเพื่อนตอนอ่านเรื่องในฝันจบว่า...แค่อ่านที่เค้าคุยโต้ตอบกันในจดหมายก็สนุกแล้วเนอะ ใครจะทำแบบนี้ได้บ้าง
มาวันนี้ เจอแล้วค่ะ คนที่ทำแบบนี้ได้...ชอบที่คุณนุ่นเขียนมากๆ โดยเฉพาะกลอน...
ปล. ถึงจะเป็น นิช มาร์เก็ท แต่ ก็เป็นสินค้าที่สามารถขยายตลาดได้นะคะ หากลูกค้าใหม่ๆ ได้ลองต้องติดใจแน่นอน o13
-
ระยะทาง ห่างไกล ใจเหงาเหงา
เพียงแต่เฝ้า รอคอย ใจลอยหา
ฝากความรัก ให้สายลม ช่วยนำพา
ฝากดวงดาว บอกกับฟ้า มีคนคอย
พี่สะใภ้ป่วนเค้าฝากบอกว่าห่วง 555+
กอดตัวป่วน :กอด1: โอ๋ ๆ
:L2: พี่นุ่นสู้ ๆ
-
มาตอบเมนท์ค่ะ แล้วก็เอาหน้าอูฐมองโกเลียมาฝากแนนด้วย
เห็นว่าอยากขี่อูฐ
มาดูกันว่าตาหวานตาใสขนาดนี้เพราะเจอน้ำตาลจากพี่อากาศแกซึมเข้ากระแสเลือดไปรึเปล่า อิอิ
http://1.bp.blogspot.com/_1ZmhCsaPrU4/S6frOA7HG6I/AAAAAAAABtg/aWG29I7uVb8/s1600-h/mongolia_2007_1196404680_dsc_1554.jpg
(แปะเป็นรูปแล้วไม่ขึ้นอ้ะ เอาเป็นลิงค์ไปแล้วกันนิ น่ารักมากมาย เห็นแล้วอยากกอดอูฐ)
ระยะทาง ห่างไกล ใจเหงาเหงา
เพียงแต่เฝ้า รอคอย ใจลอยหา
ฝากความรัก ให้สายลม ช่วยนำพา
ฝากดวงดาว บอกกับฟ้า มีคนคอย
พี่สะใภ้ป่วนเค้าฝากบอกว่าห่วง 555+
กอดตัวป่วน :กอด1: โอ๋ ๆ
:L2: พี่นุ่นสู้ ๆ
ตายๆๆๆเพิ่งรู้ว่าน้องชีต้าห์ก็แอบมาอินแถวนี้ โฮะๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณนะคะดาด้า เฮ้อ.......เหงาแทนไอ้หนูป่วนกันเป็นแถบเลย
ตอนนี้ยาวสะใจมากเลยค่ะ...อิอิ
ยิ่งห่างกันก็ยิ่งรักกันมากขึ้นเนอะ...ระยะทางอันห่างใกล้ จริงๆ
ชอบเวลาที่สองคนนี้เค้าเขียนจดหมาย หรืออีเมลให้กันและกันจังค่ะ
คือเคยคุยกะเพื่อนตอนอ่านเรื่องในฝันจบว่า...แค่อ่านที่เค้าคุยโต้ตอบกันในจดหมายก็สนุกแล้วเนอะ ใครจะทำแบบนี้ได้บ้าง
มาวันนี้ เจอแล้วค่ะ คนที่ทำแบบนี้ได้...ชอบที่คุณนุ่นเขียนมากๆ โดยเฉพาะกลอน...
ปล. ถึงจะเป็น นิช มาร์เก็ท แต่ ก็เป็นสินค้าที่สามารถขยายตลาดได้นะคะ หากลูกค้าใหม่ๆ ได้ลองต้องติดใจแน่นอน o13
จะบอกว่าในฝันเป็นนิยายเรื่องแรกๆที่อ่านเลยค่ะ อ่านแล้วตอนสุขก็สุขตาม ตอนเศร้านี่ก็ถึงกับร้องไห้น้ำตาไหลพรากๆ (อุยๆเกือบเผลอสปอยล์เสียแล้ว หงิงๆ)
โอ่ยยย :m3: :m3:
หวานได้อีกกก น่ารักได้อีกกก
พี่ฟ้ากลับมาเร็วๆนะคะ :m13:
ค่ะ เอ๊ยยยยยยย ครับ พี่ฟ้าจะรีบทำงานให้เสร็จ จะได้กลับมากอดตัวป่วนนะครับ (เอริ้กๆๆๆ)
อ่านแล้ว ก็คิดถึงพี่ฟ้าแทนตัวป่วนแล้วเนี่ย
เมื่อไหร่หนอจะกลับมาซะที คิดถึงอ่ะ
คิดถึงเหมือนกันค่ะ ตอนต่อไปคนเขียนมันเกิดไอเดียกระฉูด เขียนแล้วลบลบแล้วเขียนมาสี่รอบแล้ว คิดได้หลายแบบเกิน หงิงๆ
หวานจัง :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
ฮึบๆๆๆ คุณเอ้รึคุณเอ๋คะ เขินนนนนนน อายยยยยย หวานนนนนนนนมากเลยเนอะพี่ฟ้าเนี่ย
(แต่ๆๆๆๆแอบเตือนนะคะ เล้าประกาศให้ใช้อิโมติค่อนน้อยๆค่ะ ต่อรีพลายให้ไม่เกินสามตัว เพราะงั้น ช่วยๆเล้านะคะ)
((เตือนด้วยรักคนอ่าน ไม่โกรธนุ่นนะคะ กอดดดดดดดดดดดดดดด^o^))
ระยะทางไม่ได้ทำให้ความหวานลดลงเลย
กลับเพิ่มขึ้นอีกตะหาก ตอนนี้เลยหวานมากมาย
หวานๆเหงาๆ แต่อ่านไปยิ้มไป
สถานะ ใกล้เหมืนคนบ้าเข้าไปทุกที
เมื่อไรพี่ฟ้าจะกลับเนี่ย สงสารตัวป่วน
กร้ากกกกกกกกกกกกส์ สงบใจไว้ค่ะคุณจัสมิน เนอะๆไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกยังไง ตีกันจนวุ่นไปหมด เหมือนพล๊อตตอนต่อไปในหัวคนเขียนเลยค่ะ
อ่านแล้วแอบอิจฉาหนูป่วนจังเลยค่ะพี่นุ่น :กอด1:
บอกแล้วไงน้องฝนว่าไม่ต้องแอบ อิจฉามันไปต่อหน้าเลยค่ะ ป่าวประกาศความอิจฉาได้เต็มที่ อิอิ
น่ารักจังเลย เป็นคุณแฟนที่อยู่ในโอวาทอย่างเคร่งครัด ขอยกรางวัลคุณแฟนดีเด่นประจำปีให้ พีฟ้า :man1: :man1: :man1:
แล้วก็นะ แอบไปทำความรู้จักกะพี่สะใภ้ของไอ้หนูป่วนมาแล้วด้วย นี่ถ้าหนูป่วนกับนุ่น แทคทีมกะพี่สะใภ้ มีหวัง หมอปุ่นกะพี่ฟ้าแล้วก็นายแผน บรรลัยแน่แน่ o13 o13 o13 o13
ตำแหน่งแฟนดีเด่น พี่อากาศแกต้องภูมิใจแน่ๆเลยค่ะ (ส่วนเรื่องที่จะให้สามคนมาแท็คทีมกัน ไม่สงสารอีกสามที่ถูกพาดพิงเลยเร้อคร้า?)
((ปล.แอบเตือนเรื่องใช้อีโอติค่อนเยอะอีกคนนะคะ จุ๊บๆ))
พี่ฟ้าพยายามมาก ^0^
ตัวป่วนก็น่ารักมากกก...(แอบเข้าใจหัวอกคนรอ...เอิ๊กๆ)
ตอนนี้ยาวมากกกกกกกก (ชอบๆๆๆ)
แล้วก็หวานมากกกกกกกกกกกก :-[
โอ๊ยยยยยยย~~~!!~ ทะเลทรายน้ำ แต่ ไม่ขาดน้ำตาล~!!~ แนะนำพี่อากาศจิบให้คอสากไปเลยค่ะ
o13
ชอบเหมือนกันเลยน้องพาร์ ชอบที่คุณผัดไทกุ้งสดบอกพี่ฟ้าเนอะ ทะเลทรายขาดน้ำแต่ไม่ขาดน้ำตาลจริงๆ คริคริ
-
ซึ้งงง
หวานนน
-
:3123: มาได้ยาวดีจริง ๆ อยากรู้จังว่าทะเลทราย กลายเป็นน้ำตาลหมดแล้วหรือยัง
Ps.แล้วจะแวะไปหาพี่สะใภ้นู๋ป่วนนะ
-
แม้ตัวจะอยู่ห่างไกลกันแค่ไหนแต่ความหวานก็ไม่เคยลดลงเลยน้า
^^
-
นุ่นจ๋าแอมยังไม่นอนเลย นั่งโต้รุ่งกะน้องพี 555+
เข้ามาให้กำลังนุ่นนะจ๊ะ จะพยายามตามอ่านให้ทัน :กอด1: :L2:
-
ตอบเมนท์ตอนเที่ยงๆบ่ายๆ พร้อมแจ้งว่าไม่เกินเย็นนี้มาส่งตอนต่อไปแน่ๆค่ะ
ตอนนี้มาแปดหน้าแล้ว ไอ้หนูป่วนมันคิดถึงคุณแฟนจะแย่แล้วค่ะ ^o^
ซึ้งงง
หวานนน
อาร์มคุงงงงงงง จะสอบแล้วรึเปล่า ช่วงนี้ไม่ค่อยเจอเลยนะคะ คิดถึงน้าาาาาาาาา
:3123: มาได้ยาวดีจริง ๆ อยากรู้จังว่าทะเลทราย กลายเป็นน้ำตาลหมดแล้วหรือยัง
Ps.แล้วจะแวะไปหาพี่สะใภ้นู๋ป่วนนะ
อิอิ พี่สะใภ้ในอนาคตอันใกล้ของไอ้ป่วนมันน่ารักเนอะ อย่างนี้ไงคะ นุ่นถึงยอมยกพี่ปุ่นให้ดาด้า เอ๊ย....ชีต้าห์ไปง่ายๆ หุหุ
แม้ตัวจะอยู่ห่างไกลกันแค่ไหนแต่ความหวานก็ไม่เคยลดลงเลยน้า
^^
เป็นความตั้งใจของคนเขียนค่ะ ไม่ว่าจะยังไง ทุกๆตอนของเรื่องนี้จะมีรสหวานนำ >//////<
นุ่นจ๋าแอมยังไม่นอนเลย นั่งโต้รุ่งกะน้องพี 555+
เข้ามาให้กำลังนุ่นนะจ๊ะ จะพยายามตามอ่านให้ทัน :กอด1: :L2:
แอม อึดจริงๆ สูดยอดอ้ะ ไม่ต้องรีบตามมาก็ได้นะจ๊ะ ค่อยๆอ่านค่อยๆละเลียด ไม่งั้นน้ำตาลขึ้นเดี๋ยวเสียสุขภาพ (มั่นใจในตัวไอ้ป่วนและผองเพื่อนมากวุ้ยตรู)
ปล.เย็นนี้เจอกันค่ะ กอดคนอ่านทุกท่านเหมือนเคย กอดดดดดดดดดดดดดด :กอด1:
-
^
^ :z13:
อ่านทันแล้วค่ะคุณนุ่น
พี่อากาศหวานมาก หนูป่วนก็น่ารัก
ที่สำคัญกลอนเพราะมากค่ะคุณนุ่น แต่งได้เก่งจริงๆ o13
:pig4:
-
^
^
^
จิ้มมมมมมม จึกๆคุณ234 ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและกำลังใจนะคะ ^o^
ว่าแล้วก็มาอ่านกันต่อเลยค่ะ มามะๆๆๆ ข้าพเจ้าขอยืนยันว่า
รสชาติหลักของเรื่องจะหวาน หวานมาก และหวานว้านหวานกันต่อไปไม่อายใคร โฮะๆๆๆๆๆ
...................
...................
ตอนที่๕๑ คิดถึง....คิดถึงจะตายอยู่แล้ว
“ไอ้ป่วนตกลงไปมั้ยค่ายอ้ะ รอแกอยู่คนเดียวเนี่ย”
“......ไป.....ลงชื่อชั้นไปด้วยได้เลย”
“ฮะ? ไปเหรอป่วน?”
“อืม.......”
.................................................
###อย่ากลัวว่าวันเวลาจะทำให้เธอต้องเสียใจ หรือความห่างไกลจะทำให้ใจฉันไหวหวั่น....###
“พี่ฟ้า?”
//คิดถึงจังเลยครับ//
“อย่าๆๆพี่ฟ้า เดี๋ยวป่วนเขิน นี่โทรมาบอกไฟลท์ใช่มั้ย ส่งเมลมาก็ได้นี่ แล้วตกลงว่าจะกลับบ้านวันไหน ว่ามาเลยเตรียมปากกากระดาษพร้อมจดแล้ว”
//เอ่อ.....คือว่า พี่จะบอกว่าต้องเลื่อนเวลากลับออกไปอีก.....คือว่างานยังไม่เรียบร้อย.....//
“............................”
//พี่ฟ้า.....ขอโทษนะครับ//
“......บ้า ไม่เห็นต้องขอโทษ พี่ฟ้าไม่ได้อยากให้งานไม่เสร็จ......(ฟืดดดด)...ซะหน่อย”
//ร้องไห้เหรอครับ อย่าร้องเลยนะคนเก่งของพี่ พี่ฟ้าใจไม่ดีเลย....//
“ร้องอะไรพี่ฟ้า มั่ว....(ฟืดดดดดด)...มั่วตลอดอ้ะ”
//จะบอกพี่ว่าไม่สบายเลยน้ำมูกไหลกะทันหันงั้นสิ?//
“ก็......(ฟืดดดด)...ก็ใช่อะดิ แฟนใครว้า.....ฉลาดจริงๆ ฮ่าๆๆๆ”
//ไม่ได้ร้องก็ไม่ได้ร้อง.....เฮ้ออออ....//
“ไม่ต้องมาถอนหายใจเลย แล้วมันทำไมไม่เรียบร้อยล่ะพี่ฟ้า ออกเก็บข้อมูลสองรอบยังไม่พออีกเหรอ ผมคิดถึงมากรู้มั้ย....คิดถึงจะตายอยู่แล้ว นี่อีกสองวันสอบเสร็จ ผมกะว่าอาทิตย์หน้าพี่ฟ้ามาถึงจะได้อยู่ด้วยกัน คิดไว้แล้วด้วยซ้ำวันแรกจะทำอะไรให้พี่ฟ้ากิน.....”
//พี่ขอโทษนะครับ//
“ไม่ต้องมาขอโทษเลย พี่ฟ้าไม่ผิดซะหน่อย งานวิจัยนั่นต่างหากที่ผิด ทำไมต้องใช้เวลานานนักก็ไม่รู้....งานบ้านี่ โกรธแล้วด้วย โกรธๆๆๆ โกรธหมดเลย ศาสตราจารย์อะไรนั่นของพี่ฟ้าผมก็โกรธ คุณโอยุนเพื่อนพี่ฟ้าผมก็โกรธ โกรธมากด้วย.....ทำไมเขาเข้ามายุ่งกับพี่ฟ้าบ่อยจัง แล้วยังผู้หญิงที่ชื่อพัจม่าอะไรนั่นอีก โอ๊ยยยยยยยย.....พี่ฟ้า วางสายไปเลยก็ได้นะ ผมสติแตกแล้ว...”
//.................//
“อ้าว แล้วทำไมเงียบล่ะ พี่ฟ้า......พี่ฟ้า ได้ยินรึเปล่า? ไม่เอานะ ห้ามหลุดนะ พี่ฟ้ายังไม่ได้อวยพรให้ป่วนได้Aเลย ไม่เอานะ....พี่ฟ้า อยู่ไหน? อยู่ไหนอ่ะ? ฮึก.....ฮือออออออออ”
###ตื๊ดดดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดดดด###
“ฮือ..........พี่ฟ้าบ้า ทำไมสายหลุดไปได้ล่ะ ที่บอกให้วางสายไม่ได้แปลว่า....ฮึก..วางเลยแบบไม่ลาอย่างนี้.....ฮึก.....นะ....(ฟืดดดดดดด)....”
“ฮืออออออ โทรกลับมาซะทีสิพี่ฟ้า จะนับหนึ่งถึงสาม ถ้าไม่โทรมาผมจะ....จะ.....ฮึก.....ร้องไห้แล้วนะ”
เวรกรรม ตัวป่วนเอ๊ย....นึกว่าจะทำอะไร จะโกรธ จะงอน จะไม่พูดด้วย หรือจะทำโทษตอนกลับมาก็ว่าไปสิ
นี่หยุดคิดเดี๋ยวเดียวแล้วก็บอกว่าถ้าคุณแฟนตัวโตไม่โทรกลับมา ตัวเองจะร้องไห้ซะงั้น.....
อย่างกับว่าตอนนี้แกไม่ได้ร้องไห้อยู่อย่างนั้นแหละ
โถ.......มันถึงขีดสุดแล้วใช่มั้ยล่ะ ก่อนจะไปก็บอกว่าสามเดือน
ไอ้คนอยู่หลังมันก็ทำใจว่ารอสามเดือน แค่สามเดือนเองนะ เดี๋ยวพอสอบปลายภาคเสร็จเมื่อไหร่ก็จะได้เจอกันแล้ว
อุตส่าห์เตรียมคิดรายการอาหารบำรุงคุณแฟนไว้เรียบร้อย เนื้อแพะแดดเดียวมันเหนียวนักใช่มั้ย น้ำก็ไม่ค่อยมีกิน วันๆกินแต่นมม้าใช่มั้ย
มื้อแรกเลยกะจะชวนกันไปกินร้านอาหารญี่ปุ่นที่ไปด้วยกันครั้งแรก ตบท้ายด้วยของหวานเป็นไอศกรีมที่บาสกิ้น รอบบินส์
กะไว้เลยว่าถ้าคราวนี้พี่อากาศแกอ้อนให้ป้อน มันจะทำให้อย่างดี จะเอาอะไรจะตามใจทุกอย่าง ไม่ขัดใจเลยสักนิด
หรือถ้าพี่ฟ้าของมันเดินทางมาเหนื่อย อยากพักที่บ้าน ไอ้หนูป่วนมันก็เตรียมทำกับข้าวมื้อใหญ่คอยต้อนรับ มองโกเลียไม่มีทะเลนี่นะ
จะแสดงฝีมือทำกุ้งอบวุ้นเส้น ปูผัดพริกไทยดำ หมึกผัดไข่เค็ม ของพวกนี้พี่ฟ้าของมันชอบทั้งนั้น
เคยแต่เป็นสารถีขับรถพามันไปกินถึงชายทะเล ตัวป่วนมันก็ตั้งท่าจะทำให้คุณแฟนได้ชิมฝีมืออยู่หลายครั้ง แต่ก็ยังไม่ได้ทำสักที
คราวนี้แหละตั้งใจจะทำให้กินเต็มที่ ถึงกับเมื่อเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา มันกับไอ้เพื่อนรักเพื่อนเลิฟสองตัวรวมหัวกันอ่านหนังสือสอบที่บ้าน
ไอ้หนูป่วนมันก็อาสาเป็นคนทำมื้อกลางวันเอง ลงทุนทำอาหารมื้อใหญ่แล้วให้ไอ้คุณเพื่อนสองคนเป็นหนูทดลอง
แล้วนี่อะไร จู่ๆวันนี้พี่อากาศกลับโทรมาบอกว่าต้องเลื่อนวันกลับออกไปเพราะงานยังไม่เสร็จ
ที่ตอนแรกอดทนบอกว่าไม่เป็นไรออกไปได้นั่นก็เก่งแล้วล่ะตัวป่วนเอ๊ย......ถึงจะสติแตกทีหลังก็ถือว่าไม่ได้เอาแต่ใจแบบเด็กๆแล้วล่ะนะ
###อย่ากลัวว่า........###
“พี่ฟ้า? (ฟืดดดดด)”
//เมื่อกี้สัญญาณมันขาดไปเอง ตัวป่วนอย่าร้องไห้นะครับ พี่ฟ้าเองก็คิดถึงมากเหมือนกัน ถ้าทำได้ก็อยากจะบินไปหาเลยด้วยซ้ำ พี่ไม่เคยอยากมีโดเรมอน หรือไม่ก็เกิดเป็นซุปเปอร์แมนมากขนาดนี้มาก่อนเลย.....//
“......ฮึๆๆ (ฟืดดดดดดด) ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”
//เฮ้อ.....ดีใจจังเลย หัวเราะออกแล้วคนเก่งของพี่.....//
“ไม่หัวเราะก็เส้นลึกแล้วพี่ฟ้า บ้าจริงๆ พูดได้ไงอยากมีโดเรมอน อยากเป็นซุปเปอร์แมน แล้วเสียงนิ่งๆเป็นจริงเป็นจังขนาดนั้นน่ะ ฮ่าๆๆๆๆ”
//ก็พี่ฟ้าพูดจากใจนี่ ถ้าพี่เป็นซุปเปอร์แมน แค่ไม่กี่วินาทีก็เหาะไปหาตัวป่วนได้แล้ว จะได้กลับบ้านไปกอดตัวป่วนของพี่ทุกวันเลย เวลาคิดถึงอยากเห็นหน้าก็ไม่ต้องมองแค่รูป แต่เหาะกลับไปมองตัวจริง แตะต้องได้ทั้งอุ่นทั้งหอม โอ๊ยยยยย จะสติแตกตามตัวป่วนอีกคนแล้ววววว//
“ฮ่าๆๆๆๆ อย่ามาบ้าพี่ฟ้า เสียงดัง คนแถวนั้นไม่มองแย่แล้วเหรอ อายเขาบ้าง เดี๋ยวเขาจะนึกว่าคนไทยบ้ากันหมด ฮ่าๆๆๆๆๆ”
//ได้ยินป่วนหัวเราะอย่างนี้พี่ค่อยสบายใจหน่อย อย่าร้องไห้นะครับ พี่จะรีบทำงาน ตอนนี้ที่ติดอยู่ก็แค่ส่วนวิเคราะห์ข้อมูลเท่านั้นเอง แล้วพี่ฟ้าจะรีบกลับไปหานะครับ//
“อื้ม....เมื่อกี้มันตกใจ คือ....มันไม่ทันตั้งตัวน่ะ ป่วนโตแล้ว แล้วก็เข้มแข็งด้วย พี่ฟ้าไม่ต้องเป็นห่วงนะ... แล้วตกลงได้กำหนดกลับรึยัง? ต้องอยู่ต่อนั่นคืออยู่อีกนานแค่ไหน ถึงเดือนรึเปล่า....ถ้านานนักผมเฉาตายไปจริงๆไม่รู้ด้วยนะพี่ฟ้า”
//ไม่ถึงเดือนหรอกครับ พี่สัญญาเลย อืม......เมื่อกี้ก่อนสายจะหลุดไป ตัวป่วนบอกว่าโกรธงานของพี่ โกรธอาจารย์อุทวาล แล้วก็โกรธเพื่อนพี่อีกสองคนด้วยใช่มั้ย?//
“ก็......ป่วนก็โวยวายไปเรื่อยเปื่อยแหละ พี่ฟ้าอย่าใส่ใจเลย”
ไอ้ตัวป่วนมันน่ารัก พอสติมามันก็เริ่มรู้สึกผิดที่ไปโวยวายใส่คุณแฟนของมันแบบนั้น
ก็รู้อยู่ว่าพี่อากาศไปทำงาน ตกลงกันแล้ว แล้วก็เป็นมันเองที่ให้ความมั่นใจกับพี่เขาว่าไปได้ ไปเถอะมันอยู่ได้
แต่พอถึงเวลาเข้าจริงๆกลับทำตัวเอาแต่ใจเป็นเด็กๆ
//เรื่องอื่นไว้ก่อนได้ แต่เรื่องสองคนนั้นที่ตัวป่วนไม่ชอบใจ คิดว่าเขามาเข้าใกล้พี่มากเกินไป มันไม่มีอะไรเลยนะ เชื่อพี่มั้ย?//
ด้านพี่อากาศก็ถือว่าตัวอยู่ห่างกัน จะปล่อยให้ความเข้าใจผิดๆมาบั่นทอนความรู้สึกดีๆของไอ้ตัวเล็กมันไม่ได้ ถึงมันจะบอกว่าโวยวายเรื่อยเปื่อยไปงั้น
แต่ก็ดีแล้วที่คุณแฟนตัวเล็กของพี่แกแสดงความเอาแต่ใจออกมาเสียบ้าง ไม่อย่างนั้นอยู่ห่างกันขนาดนี้
ใกล้ที่สุดก็คือได้ยินเสียง แล้วพี่แกจะรู้ได้ยังไง ว่าตอนนี้มีตะกอนอะไรในใจไอ้หนูป่วนมันบ้าง
“เชื่อสิ ป่วนเชื่อพี่ฟ้าอยู่แล้ว.....”
เสียงตอบกลับมาแบบไม่เสียเวลาคิดของไอ้หนูป่วนทำให้พี่อากาศที่ยืนสั่นจนฟันแทบกระทบกันในเสื้อผ้าที่พอกจนหนาถึงกับยิ้มกว้างๆออกมาได้ทันที
แววตาที่เมื่อกี้ยังเป็นกังวลก็กลับมาทอประกายพราวระยับเหมือนเดิม
อยากจะกลับไปกอดคนที่ปลายสายแน่นๆแล้วก็จูบให้รางวัลที่ปากแดงๆในความทรงจำนั่นแรงๆ
//คนดีของพี่ ที่พี่ฟ้าเล่าถึงสองคนนี้มากกว่าคนอื่น ก็เพราะสองคนนี้เขาพูดภาษาอังกฤษแข็งที่สุดแล้วรองจากอาจารย์อุทวาล พี่ฟ้าก็เลยได้คุยด้วยมากกว่าคนอื่นเท่านั้นเอง//
“อืม....ผมรู้ ว่าแต่ ตกลงคือยังไม่รู้แน่ใช่มั้ยว่าจะกลับได้เมื่อไหร่?”
//ครับ แต่คงไม่เกินสองสัปดาห์ รอพี่อีกนิดนะ.....//
“ด๊ายยยยยยยยย อีกสองสัปดาห์ คราวนี้ถ้าสองสัปดาห์ยังไม่กลับมาหานะ ผมจะมีชู้ซะเลย”
//ฮะ!? ตัวป่วนว่าไงนะ เมื่อกี้พี่ฟังไม่ชัด?//
“ล้อเล่นหรอกน่า.....ผมอ้ะ รักพี่ฟ้าได้คนเดียวแหละ ก็บอกว่าขายขาด ขายให้ไปหมดแล้ว อื้ม....พี่ฟ้าอวยพรหน่อยสิ เหลืออีกแค่สองวันก็สอบเสร็จแล้ว”
//ขอให้คนเก่งของพี่ตอบคำถามได้เยอะๆ ทำข้อสอบทันเวลา แล้วก็กวาดเอใส่กระเป๋าเป็นกอบเป็นกำนะครับ//
“สา............ธุ”
//หึๆๆแล้วก็นอนดึกๆอย่าลืมกินอะไรบำรุงบ้างนะ ป่านนี้คุณแฟนของพี่ผอมโซหัวโตไปแล้วมั้งนั่น//
“ก็รอให้พี่ฟ้ามาขุนอยู่ แต่คืนนี้ผมจะนอนก่อนเที่ยงคืนแน่ พรุ่งนี้สอบวิชาเดียว วิชานอกคณะด้วย ไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่”
//ดีแล้วๆ พี่เป็นห่วง ยิ่งอยู่ไกลยิ่งเป็นห่วงมาก อย่าลืมดื่มนมอุ่นๆก่อนนอนนะครับ จะได้หลับสะ.......//
###ตื๊ดดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดด###
“ไอ้ป่วนตกลงไปมั้ยค่ายอ้ะ รอแกอยู่คนเดียวเนี่ย”
“......ไป.....ลงชื่อชั้นไปด้วยได้เลย”
ไอ้หนูป่วนเงยหน้าจากกองเล็คเชอร์ที่รวบรวมมาจากเพื่อนสำหรับวิชาสุดท้ายที่จะสอบพรุ่งนี้
แล้วตอบตกลงไปค่ายอาสากลางปีของคณะ ที่มีพี่ปีสามเป็นหัวเรี่ยวหัวแรง
“ฮะ? ไปเหรอป่วน?”
พอไอ้ตัวป่วนมันตอบตกลง ไอ้เพื่อนนุ่นกับไอ้เพื่อนแผนก็หันขวับมามองหน้าไอ้เพื่อนตัวดีทันที
“อืม.......”
“แล้วพี่ฟ้าล่ะ? ไหนตอนแรกที่ไม่ตอบซะทีเพราะจะรอพี่ฟ้าไง?”
“โทรมาเมื่อวานว่าต้องเลื่อนวันกลับออกไปอีก...”
ตัวป่วนมันก้มหน้าก้มตาตอบคำถามไอ้เพื่อนนุ่น ทำเป็นสนใจกับเล็คเชอร์ในมือเหลือเกิน
“......แกโอเครึเปล่า? ไอ้แผนมันรู้รึยัง?”
“อืม ชั้นไม่เป็นไร ไอ้แผนยังไม่รู้มั้ง ยังไม่ได้บอกมันอ้ะ”
“ไม่เป็นไรแน่นะป่วน อยากจะเสียใจอยากจะร้องไห้ก็ไม่มีใครว่าแกอ่อนแอหรอกนะเว้ย”
“โห......รู้จริงนะเนี่ย เมื่อวานร้องไปแล้ว วันนี้ไม่ร้องแล้วล่ะ ฮะๆๆ”
“อืมๆ ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ดีเหมือนกัน ปีที่แล้วก็ไปกันทั้งสามคน ถ้าปีนี้แกไม่ไปด้วยชั้นกับไอ้แผนเหงาแย่ เพชรบูรณ์เชียวนะแก ชั้นยังไม่เคยไปเลย”
ไอ้คุณนุ่นพูดจบก็ต้องเบี่ยงหัวหลบมือของไอ้โย่งที่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่มาถึงก็ขยี้หัวมันเสียกระเจิง
“หึๆๆ หวังอะไรเนี่ยนุ่น ไปออกค่ายสร้างสนามให้โรงเรียน ไม่ได้ไปเที่ยวนะจ๊ะ”
“เหอะน่า เหมือนกันแหละ ขอให้ได้ไปไกลๆก็พอ กรุงเทพ.....น่าเบื่อ”
...........................
...........................
“วันนี้อยู่สวัสดิการกับชั้น แล้วพรุ่งนี้แกอยู่ฝ่ายไหนป่วน?”
“พรุ่งนี้จะออกชุมชนสัมพันธ์ แกล่ะ?”
“ชั้นว่าไอ้แผนมันเล่นเส้นแน่ๆ ทำไมชั้นกับแกได้อยู่ด้วยกันตลอดเลยวะ”
“ปล่อยมันไปเหอะ นี่ดีแค่ไหนวันแรกชั้นกับแกยังได้ไปช่วยถางหญ้าเตรียมดินบ้าง ไม่งั้นถ้ามันเส้นใหญ่จริงๆกว่าเราสองคนจะได้ใช้แรงงานคงสองวันสุดท้ายที่เหลือแค่ทาสีสนามแหงๆ”
ไอ้เพื่อนรักสองคนคุยกันไปก็ล้างจานสังกะสีกองโตไป ตอนนี้หลังโรงครัวของโรงเรียนบ้านซับน้อย
ที่มีอาคารเรียนไม้สองหลัง กับจำนวนนักเรียน 77 คน ตั้งแต่ชั้นประถมปีที่1 ถึง 6 ไม่ได้มีแค่ไอ้นุ่นกับไอ้ป่วนสองคนหรอก
ยังมีเพื่อนร่วมรุ่นปากแมวอีกคน กับปีหนึ่งอีกสองคนช่วยกันทำหน้าที่ฝ่ายสวัสดิการประจำวันอยู่
ส่วนไอ้พวกที่มีเวรใช้แรงงานและพวกที่ออกไปทำความรู้จักกับชาวบ้านมาหลังจากกินมื้อเย็นเสร็จก็จะมีเวลาพักหนึ่งชั่วโมง ก่อนที่ทุกคนจะต้องรวมตัวกันเพื่อประชุมค่ายประจำวัน
“ซุบซิบไรกันสองคนวะพวกแกนี่ รีบล้างเหอะ พอเริ่มมืดยุงก็มา รู้งี้ขอเบิกยากันยุงมาจุดเวลาล้างจานด้วยดีกว่า”
“ก็รีบอยู่ ล้างจานไม่ต้องใช้ปากนี่หว่า โฮะๆๆๆๆ”
น่านนนนนนน ไอ้คุณนุ่น ลอยหน้าลอยตาตอบโต้เพื่อนได้น่าถีบมากนะแก
“น้องๆล่ะ ยุงกัดมั้ย? ไหวมั้ย?”
ต้องนี่สิ ต้องพี่ที่ดีอย่างไอ้ป่วนมัน ห่วงรุ่นน้องก่อนทั้งๆที่พอถูกทักก็เริ่มรู้สึกคันขึ้นมาทันทีแล้ว
“ไม่เป็นไรค่ะพี่ป่วน อีกเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว เหลือแค่นิดเดียวเอง”
///โครมมมมมมม ซู่วววววว///
“เอาล่ะเสร็จแล้ว ไป พวกเราก็ไปอาบน้ำกันบ้างเหอะ เดี๋ยวต้องไปประชุมอีก”
ไอ้เพื่อนปากแมวกับรุ่นน้องอีกสองคนออกเดินไปทางห้องเรียนที่ใช้เป็นที่พักนอนเพื่อหยิบอุปกรณ์ไปอาบน้ำกันแล้ว แต่ไอ้หนูป่วนมันยังไม่ยอมขยับสักที
“เป็นไรไอ้ป่วน? ไปหยิบของไปอาบน้ำกัน”
“นุ่น......”
“เฮ้ย!! เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม?”
ตกใจเลยสิไอ้นุ่น ลุกขึ้นจากเก้าอี้เตี้ยจะลากไอ้ตัวเล็กมันไปอาบน้ำ หันมามองหน้ามันดันเจอน้ำตาไหลลงมาเป็นสายขนาดนั้น
“แหวน......แหวนหาย”
“แหวน? แหวนพี่ฟ้าอ้ะนะ?”
ไม่รอคำยืนยันไอ้นุ่นมันก็คว้ามือข้างขวา ที่เห็นมีแหวนทองคำขาวติดนิ้วอยู่ประจำของคุณเพื่อนขึ้นมาดูเองแล้ว
“......ทำไง...ทำไงดี?”
“หาดิ ไม่เป็นไร ก่อนล้างจานยังอยู่ใช่มั้ย?”
“อืม........”
ไอ้เพื่อนสองคนสอดส่ายสายตามองหาไปทั่วทั้งลานที่ใช้ล้างจาน แย่ก็ตรงที่มืดสนิทแล้ว ไฟดวงเดียวที่ส่องให้แสงสว่างอยู่ก็ดูเหมือนจะไม่ช่วยให้เห็นอะไรถนัดนัก
“โว้ยยยยยยย อยู่ไหนวะ แกใจเย็นๆนะป่วน เดี๋ยวต้องหาเจอแน่ๆ”
เออ แกก็บอกให้เพื่อนใจเย็นนะ แล้วตัวเองกลับโวยวายเสียงดังเชียว ไอ้เตี้ยเอ๊ย
ก็จะไม่ให้ไอ้เตี้ยนุ่นมันโวยวายไหวได้ไงล่ะ กะแค่แหวนน่ะมันไม่สนใจหรอก
แต่พอหันไปมองหน้าไอ้เพื่อนตัวดีทีไรแล้วไอ้ที่จะบอกว่า พอเหอะ สงสัยลงบ่อเกรอะไปกับน้ำล้างจานแล้วมั้ง เลยเป็นอันต้องยั้งปากไว้ทุกที
ก็ดูไอ้ตัวป่วนสิ มันหาของมันไปเงียบๆก็จริง แต่ไอ้น้ำตาที่ไหลพรากๆลงมานั่นมันไม่ได้หยุดลงเลยนี่หว่า
“นุ่นนนนนนนน ป่วนนนนนนนน ทำอะไรอยู่ ทำไมไม่ไปอาบน้ำ อีกสิบนาทีถึงเวลาประชุมค่ายแล้วนะ”
“มาก็ดีแล้วแผน มาช่วยกันหาหน่อย”
ไอ้สองคนมันหาแหวนกันอยู่นานจนไอ้คุณแผนที่อาบน้ำเรียบร้อยหลังจากใช้แรงงานขนกรวดขนทรายมาทั้งวันต้องเดินมาตาม
“หา หาอะไร? อ้าว....ไอ้ป่วน ร้องไห้ทำไม?”
“ไหน....ตัวป่วน ร้องไห้เหรอครับ?”
“พี่ฟ้า.......พี่ฟ้า ฮืออออออออ”
แล้วโดยไม่สนใจกับสายตาอีกสามคู่ที่มองตรงมา ไอ้หนูป่วนมันก็โผเข้าใส่อ้อมแขนที่อ้าออกกว้างรอรับของคุณแฟนตัวโตทันที
“โอ๋ๆๆ คนเก่งของพี่ ไม่ร้องนะ ไหน เป็นอะไรบอกพี่ฟ้าซิ”
“ป่วน ป่วนทำแหวนหายอะ พี่ฟ้า....ป่วนขอโทษ ฮึก.....ฮือ....”
ไอ้ตัวเล็กของพี่อากาศแกเงยหน้าชุ่มน้ำตาขึ้นมาตอบคุณแฟนของมัน
ในขณะที่พยานฉากรักน้ำตานองอีกสามคนค่อยๆถอยออกไปอย่างเงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้
ไอ้คุณแผนถึงกับต้องเอามืออุดปากไอ้เตี้ยนุ่นเอาไว้แล้วออกแรงลากมันออกไปเลยด้วยซ้ำ ปล่อยสองคนเขาโอ๋กันเอง
ส่วนพี่ชมพูที่พอพี่ชายคนเดียวกลับมาถึงเมื่อบ่าย
แล้วข่มขู่แกมขอร้องให้พามาที่โรงเรียนที่คุณแฟนมาออกค่ายที ก็ได้แต่ส่ายหัว....สมน้ำหน้า อยากรักเด็กก็งี้แหละ ฟ้าเอ๋ย...
“ไม่เห็นเป็นไรเลย ของหายก็หายไป ดีซะอีก คราวนี้พี่ฟ้าพาไปซื้อใหม่ เราจะได้ซื้อแบบเป็นคู่ แล้วเอามาใส่ให้เหมือนกันไปเลย ดีมั้ยครับ?”
พี่อากาศตัวโตส่งยิ้มให้ไอ้ตัวเล็กในอ้อมกอด แล้วโยกตัวเบาๆปลอบใจมันไปด้วย
“อืม.....พี่ฟ้าไม่โกรธป่วนนะครับ”
“ไม่โกรธเลยสักนิด ก็ขนาดพี่ฟ้าผิดนัด บอกว่าสามเดือนจะกลับแล้วยังเลทไปตั้งสิบวัน ตัวป่วนยังไม่โกรธพี่เลย แล้วพี่จะโกรธได้ยังไงล่ะ จริงมั้ย? ดูซิ ตาแดงหมดแล้ว เดี๋ยวก็แสบตา หยุดร้องนะ พี่ฟ้าคิดถึงยิ้มหวานๆของคุณแฟนจะแย่ นี่อะไรมาถึงดันมาเจอน้ำตานองหน้าขนาดนี้”
ไอ้หนูป่วนได้ยินอย่างนี้เลยเงยหน้าที่ยังชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำตาขึ้นส่งยิ้มหวานๆให้พี่ฟ้าของมันไปหนึ่งยิ้ม
พี่อากาศเลยถือโอกาสจูบเบาๆตรงหัวตาทั้งสองข้างซับน้ำตาให้ไอ้ตัวเล็กขี้อ้อนเสียเลย
ตัวป่วนมันจะทำอะไรได้ล่ะ นอกจากอาย อายจนแทบจะม้วนตัวบิดเป็นเกลียวอยู่แล้ว เลยซุกหน้าลงกับอกกว้างๆอุ่นๆของคุณแฟนซ่อนหน้าเอาไว้
“แล้วพี่ฟ้ามาได้ยังไง? กลับมาถึงเมื่อไหร่? ไหนดูซิ.....ผอมลงตั้งเยอะ”
นานจนความอายค่อยลดลงนั่นแหละ ไอ้ตัวเล็กมันถึงได้นึกออกว่า จู่ๆคุณแฟนก็โผล่มา เลยถามสักหน่อย
แล้วพอถามออกไปได้เลยดันตัวคุณแฟนออกห่างอีกนิด พอให้สำรวจไปทั่วร่างกายที่ไม่ได้เห็นมากว่าสามเดือนจนทั่ว
“คำถามแรกพี่มากับชมพู คำถามหลัง พี่มาถึงกรุงเทพเมื่อบ่ายครับ”
“แล้วก็รอพี่ภพเลิกงาน แล้วก็ตรงมาเลยสินะ”
“อือฮึ”
พี่อากาศรับคำ พร้อมทั้งประคองไอ้ตัวเล็กในอ้อมแขนให้เข้าไปนั่งลงบนแคร่ไม้ไผ่ในโรงครัวไปด้วย
ตัวป่วนมันก็รู้หน้าที่ แทนที่จะนั่งลงข้างๆ มันก็ทรุดตัวลงบนตักของคุณแฟนตัวโตนั่นแหละ ก็คนมันคิดถึง อยากจะอยู่ในอ้อมกอดนี่นา
“ทำไมไม่นอนพักสบายๆที่บ้านก่อน นี่ผมต้องอยู่ค่ายอีกสองวัน แล้วคืนนี้จะทำยังไง ต้องขับรถกลับกันอีกเหรอ?”
“หึ คืนนี้พี่ฟ้าจะค้างที่นี่ จะยึดที่นอนข้างคุณแฟนคืนจากน้องแผนด้วย”
“หืม? ได้ไง พี่ฟ้าเป็นคนนอก พี่ประธานค่ายเขาไม่อนุญาตหรอก”
“ได้สิครับ ก็พี่ฟ้าเป็นผู้มีอุปการคุณ เอาเสบียงมาให้ลูกค่ายตั้งเยอะ แถมยังเอาเงินมาบริจาคให้ค่ายอีก กับแค่ขอนอนด้วยคน แล้วพรุ่งนี้ก็จะช่วยใช้แรงงานด้วยทำไมจะไม่ได้ อีกอย่าง ตัวป่วนอย่าลืมสิว่าพี่มากับชมพู หึๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆ พี่ฟ้าเนี่ยน้า....ไม่เปลี่ยนเลย เจ้าเล่ห์แสนกลจริงๆ มิน่าล่ะ......”
“หืม.....มิน่าอะไรครับ?”
พี่อากาศไม่ได้ถามเฉยๆหรอกนะ แต่ถามไปแล้วก็พลิกหน้าที่ซบอยู่กับซอกคอของคุณแฟนบนตักเข้าไปจูบที่ข้างแก้มเสียทีหนึ่งด้วย
“มิน่าล่ะ ผมถึงได้หลงกล ติดบ่วงอยู่อย่างนี้ ดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่หลุดเลย.....”
ไอ้หนูป่วนมันบอกตัวเองว่าอย่าได้อาย คิดถึงจะตายถ้ามัวแต่อายก็เสียดายเวลาแย่ มันเลยพลิกตัวเข้าหา แล้วจูบเบาๆลงไปที่ริมฝีปากของเจ้าของตักกับอ้อมกอดอุ่นๆเสียเอง
พี่อากาศที่มัวแต่อึ้งกับคำหวานของไอ้ตัวเล็กได้รับจูบเด็กน้อยเข้าไปก็แทบจะไฟลุก อยากจะทำอะไรๆให้มากกว่านี้ แต่ก็ติดที่สถานที่
จนไอ้หนูป่วนมันลุกขึ้นจากตักแล้วสอดมือเข้ามาให้พี่แกจูงเอาไว้นั่นแหละ พี่อากาศแกถึงได้สติมาอีกครั้ง
“ไปพี่ฟ้า ป่านนี้เขาเริ่มประชุมไปถึงไหนๆแล้ว ผู้มีอุปการคุณต้องไปโชว์ตัวซะหน่อย”
คืนนั้นตัวป่วนมันหลับสนิทลงง่ายๆได้เป็นครั้งแรกในรอบสามเดือนกว่า โดยไม่ต้องพึ่งนมอุ่นๆ ไม่ต้องพึ่งแกะกระโดดข้ามรั้วเลยสักตัว
เพราะใต้ผ้าห่มผืนบาง มีมือใหญ่ๆที่ให้ความอบอุ่นได้มากที่สุดยื่นมากุมมือของมันเอาไว้ตลอดเวลา....
..........................
............................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
^
^ ได้จิ้มอีกแล้วคุณนุ่น
พี่ฟ้ากลับมาแล้วเลยอดเห็นหนูป่วนเฉาเลย
-
อืมๆน่ารักได้อีกไอ้คู่นี้ตัวป่วนกะพี่ฟ้า :L1: :n1:
-
ตอนแรกกะจะแปะไว้ก่อน แต่คิดถึงตัวป่วนสุดๆอ่ะ ทนไม่ไหวแล้วววว
กลับมาซะทีนะพี่ฟ้าของน้องป่วน ฮืออ ดีใจแทน :o8:
ให้ห่างกันนานกว่านี้ หนูนี่แหละจะขาดใจไปด้วย แบบรอ NC รับขวัญตัวป่วนอ่ะ กร๊ากกกก :haun4:
:กอด1: พี่นุ่นแถมบวกๆให้ด้วยคามคิดถึงค่ะ
-
โอ้ย พี่ฟ้ากลับมาแล้วนะ ดีใจกับตัวป่วนด้วย อิอิ
-
ตามอ่านยาวสองตอนรวดเลยค่ะ ตัวป่วนน่ารักมาก
ตอนที่แล้วดีที่มีจดหมายของพี่ฟ้าคอยปลอบ
ส่วนตอนนี้ดีนะเนี่ยพี่ฟ้ากลับมาทัน
ไม่อย่างนั้นคุณแฟนของพี่ได้ร้องไห้จนไม่เป็นอันทำอะไรแน่
รออ่านตอนต่อไปค่ะ +1 ให้คุณนุ่นด้วยเป็นกำลังใจให้ค่ะ
:L2: :L2: :L2:
-
:o8: อ๋อย เอ๋ง หวานซ๊า
พี่ฟ้ากลับมาแล้ว
+1 ต้อนรับการกลับมา
-
อ๊ายยยย~
พี่ฟ้ากลับมาแล้ว!! ดีใจด้วยน๊าตัวป่วน...
น่าสงสารจริงเลย...ร้องไห้ตาบวมเสียน้ำตาไปเป็นปี๊บๆ
ว่าแต่..แหวนหายนี่ไม่ใช่ว่าถอดวางไว้ไหนนะ?
ตอนต่อไปคงได้หวานกันเต็มที่ซะทีเนอะ อิอิ ^^
(แล้วที่ผ่านๆมานี่ไม่หวานเลย? 555)
-
หวานกว่านี้มีอีกมั้ยยยยย????????????
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก...ยิ้มแก้มจะปริ ปากจะฉีก ไหนจะน้ำตาลในเลือดอีกล่ะ
นี่ถ้าเค้าเป็นโรคเบาหวานนะคุณนุ่น คุณนุ่นต้องรับผิดชอบจ่ายค่ารักษาให้เค้าด้วยนะ
แบบว่ามันหวานจริง ๆ อ่ะ...อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย...เขิลจริง ๆ ใ้ห้ตายสิ
อ่านไปก็เขิลไป ยิ้มไป กรี๊ดกร๊าดตามไปด้วย จนแลดูคล้ายคนบ้าเข้าไปทุกทีสิน่า
แต่ก็นะ...ก็เพราะพี่ฟ้ากะตัวป่วนแหล่ะที่ทำให้เป็นแบบนี้...หลงไปแล้วนิ...ดิ้นไม่หลุดซะด้วยสิ...คริคริ
รออ่านตอนต่อไปนะฮะคุณนุ่น...เป็นกำลังใจให้ฮับป๋ม XD
-
หนูป่วน หนูจะโชว์ตัวผู้มีอุปการคุณ หรือว่า หนูจะไปเปิดตัวคู่รักแห่งปีค่ะ
-
ย่างเข้าฤดูหวานอีกแล้ว คนเพชรบูรณ์คงหวานทั้งเมืองเมื่อคู่นี้กลับมาเจอกัน
-
พี่ฟ้าเนี่ย อบอุ่นดีเน๊าะ อย่าว่าแต่ป่วนหลงหัวปักหัวปลำเลย
คนอ่านเองก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้นอยู่แระ
-
อ๊ากกัดผ้าเช็ดหน้า ลงไปม้วนห้าตลบ
ทำไมดีแสนดีแบบนี้เนี่ย
เค้าอยากมีแฟนแบบเน้ :z3:
-
ในที่สุดก็กลับมาแล้ว :m1:
ถึงก็กอด ตัวป่วนขี้อ้อนจัง
น่าร๊ากกก แหมๆ มีเปิดตัวแฟนด้วย ร้ายไม่เบานะป่วน
-
คู่นี้ทั้งหวานทั้งน่ารักเหมือนเดิม อิจฉาจริงเลยอะ พี่ฟ้าแกแสนดีสุดยอด
ชอบเวลาพี่ฟ้า เรียกน้องตัวเองว่า ชมพู จัง
-
หลงรักหนูป่วนนนนนนอีกแล้ว
มาต่อไวๆนะนุ่น (ได้ข่าวว่าเพิ่งมาเอง ฮ่าๆๆๆ)
บวกหนึ่งฮับ ^^
-
น่ารักอ่ะ น่ารักมากเลยตอนนี้
ป่วนขี้อ้อน ขี้แย แต่น่ารักมาก
หลงพี่ฟ้าด้วย คนอะไรอ่อนโยนจริงๆ
-
อ่านเมนูอ่ห่รที่ตัวป่วนคิดจะทำรับพี่ฟ้าตอนกล้บแล้วหิวเลยนะเนี่ย รู้สึกว่าพออยู่ห่างกันแล้วตัวป่วนเลยกล้าที่จะแสดงออกมากขึ้น เลยยิ่งหวานเนอะคุณนุ่น --- เอ๋จ้า :pig4:Thank you ที่ตือนเรื่อง EMO ค่ะ
-
เย้ๆๆๆๆ....พี่ฟ้ากลับมาแล้วววววว......
ทีนี้หนูป่วนจะได้กลับมาสดใสเหมือนเดิม :o8:
-
พี่ฟ้ากลับมาแล้วววว อ้อนพี่ฟ้าหนัก ๆ เลยนะหนูป่วน
พาร์ทหน้าจะได้หวาน ๆ (มากกว่านี้) อิอิ :-[
-
:-[. นะ นะ ในที่สุด ก็กลับมาแย้วววววว
เอร๊ยยย กลับมาก็หวานซะ :o8:
:กอด1: กอดพี่ฟ้า เอ๊ย!!! พี่นุ่นแน่น ๆ
ในที่สุดก็พาพี่ฟ้ากลับมา :m1:
-
ขอแบบพี่ฟ้าสักคนได้มั้ยคะ
-
สุดยอดพี่ฟ้า บุกถึงค่าย
สปอนเซอร์รายใหญ่อีกตะหาก
+1
-
:z13:จิ้มนุ่นให้ทะลุเลย
ยังตามอ่านไม่ทันแต่ได้หลายตอนแล้ว
จะบอกว่าชอบพี่ชมพู อิอิ
เข้ามาบวกเพิ่มน้ำตาลอีก (ยิ่งแพง ๆๆ อยู่)
-
:m3:กรี๊ดดดดดดดดดดดด
พี่อากาศ...คุณแฟนของตัวป่วนกลับมาแล้ว แต่ใจแทนตัวป่วนจริงๆ
อ่านไปก็ยิ้มไป แก้มจะแตกอยู่แล้วอ่า :m1:
-
ตอนนี้ใบหน้าของหนูป่วน คงมีแต่รอยยิ้มแห่งความสุขแต่งแต้มอยู่ตลอดเวลาละซิ
อ่านไปก็ดีใจไปกับฟ้าและหนูป่วนด้วย ผู้อ่านก็ยิ้มอย่างเป็นสุขไปด้วย
-
จะเอาคนเนี้ยๆๆๆๆๆ
อยากได้แบบพี่ฟ้าสักคนอ่ะพี่นุ่น!
>//////<
(แบบตัวป่วน...ออกแนวลูกชายไปนิด...)
ว่าแต่แหวนจะหาเจอมั้ยเนี่ย เสียดายแทนนิ
-
โหยพี่ฟ้า กว่าจะมาน้ำตาหนูป่วนหมดไปเป็นลิตรแล้ว
ดีนะที่กลับมาได้จังหวะพอดี ไม่งั้นนะ
เจ้าหนูป่วนตาบวมออกค่ายแน่ทำแหวนวงสำคัญหายเนี้ย
:mc4: :mc4: :mc4:
-
555 หวานแม้ตอนจะนอนเลยเหรอ ดีกรีความหวานมันจางยากจริงๆ สินะคะ
แต่ว่า งานแต่งจะจัดกันเมื่อไหร่ดีคะ หาฤกษ์งามยามดีๆไว้ล่วงหน้าด้วยค่ะ 555
-
พี่ฟ้ากลับมาแล้ว
กลับมาเติมความหวานยิ่งกว่าเดิมเลยรึป่าว
คนอ่านเป็นเบาหวานกันหมดแล้ววว :กอด1:
-
กรี๊ดด พี่ฟ้าน่ารักจังเลย อยากได้แบบนี้ซักคน จะมัมั๊ยน้า ^^
อ่านเรื่องนี้ อ่านไปเขิลไป 555+
-
:mc4: ดีใจกะนู๋ป่วนด้วยคน ที่พี่ฟ้ากลับมาซะที สวีทกันมากมาย
Ps.หวังเล็ก ๆ ว่าจะมี shot เด็ด ของสามแสบ ปะทะ กับ สามหนุ่ม นะ
-
ดีใจกับป่วนด้วยอะ พี่ฟ้ามาแล้ว...เย้ๆๆๆๆ
ตอนฟังเพลงนี้ http://www.youtube.com/v/v7-9rvuRGFk&hl=en_US&fs=1
คิดถึงตัวป่วนกะพี่ฟ้าตลอดเลยอะค่ะ
-
ในที่สุดพี่ฟ้าก็กลับมาแล้ว
เย้ เย้ เย้
นึกว่าจะต้องทนเห็นตัวป่วนร้องไห้เพราะคิดถึงพี่ฟ้านานกว่านี้ซะแล้ว
ทรมานแทนตัวป่วนเลย
-
หวานตลอดอิจฉาจริงๆ
-
ดีใจจังงงงเลยยยย พี่ฟ้ากลับมาแล้ว ตัวป่วนไม่ต้องเหงาแล้ว
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย หวานที่สุดในสามโลก
พี่ฟ้าช่างแสนดี รีบกลับมาหา เติมความหวานให้ใครๆอิจฉาเล่น
ว่าแต่แหวนหล่นตรงไหนจ๊ะ จะรีบตามไปเก็บ จำนำซ๊ะ มาม่ามาหลายมื้อแระ :sad4:
-
ชอบจัง หว๊าน หวาน
-
เข้ามาเก็บหลายตอนเลย ได้หลายอารมณ์มากเลยค่ะคุณนุ่น
ตอนพี่ฟ้าอยู่ห่างกับตัวป่วน ทำเราอ่านไปแล้วก็เหงาไปด้วยเลย
พอตอนกลับมาเจอกัน ก็แอบซึ้งไปกับทั้งคู่ด้วย น่ารักมากๆค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
ดีใจแทน
คัวป่วนไม่ต้องจากพี่ฟ้าแล้วเนอะ
-
:z2:อึ๊บๆ ดันๆ
ช่วยพี่นุ่นดันทู้ (http://i269.photobucket.com/albums/jj72/myem0/01/mushroom-emo-2-013.gif)
-
+1 :L2: :L2:
-
เข้ามา
เอาความรัก
ความคิดถึง
มาเยี่ยมนุ่น
(โอ๊ยไม่ไหว กระแดะจะหวานมั้ง แต่ไม่สำเร็จ)
ทดลองหวาน แต่นอกจากจะ พาตัวเองขนลุกแล้ว ยังไม่ชินอีกต่างหาก 555
ทำไมความหวานไม่เคยจางลงเลยละคะนุ่น บอกมั่งสิว่าทำไง จะได้เอาไปใช้ล่อลวงสามี 555
-
แอบมาแถลงการณ์ค่ะ
อย่างที่บอกว่าตอนที่ผ่านมานั่นเขียนนานมาก เพราะคนเขียนหลายใจ
เขียนไปลบไป แก้แล้วแก้อีก พล๊อตตีกันอยู่ในหัวกระจายมากๆ เลยออกมาแบบนี้ แหะๆ
ตอนแรกกะจะให้พี่อากาศแกล้งโทรมาเลื่อนวันกลับ แต่ที่จริงเปล่าหรอก กลับมาตรงเวลานั่นแหละ คิดไปคิดมามันจะไม่เข้ากับนิสัยพี่แกเท่าไหร่
เพราะรายนี้ชอบแกล้งก็จริง แต่ถ้ารู้ว่าที่แกล้งแล้วจะทำให้คุณแฟนถึงกับน้ำตาตกก็ไม่ยอมทำแน่ๆ
อยากจะให้มีโมเมนท์ที่พี่อากาศเปิดประตูเข้ามาในห้อง เจอตัวป่วนมันนอนหลับเอาเสื้อเน่าๆพี่เค้ามาใส่แล้วกอดหมอนหนุนของพี่แกเอาไว้แน่นๆ
แต่ก็นะ อย่างไอ้ป่วน ถ้ารู้ว่าพี่ฟ้าของมันจะกลับ ไม่มีทางหลับรอหรอก มีแต่จะต้องรี่ไปรับถึงสนามบินมากกว่า
อีกฉากที่ผุดขึ้นมาในหัวก็ที่สนามบิน ตัวป่วนมารอรับคุณแฟนของมัน
พอพี่อากาศมาถึงก็เข้าไปช่วยเข็นรถ แบบว่าเอามือวางไว้ให้ด้านข้างของมือ(ตรงฝั่งนิ้วก้อยน่ะค่ะ)แนบกันไป แล้วสองคนก็ยิ้มมมมมมม ยิ้มมีความสุขที่สุดในโลก
แล้วพอขึ้นรถได้ไอ้ป่วนก็ขับรถกลับบ้านอย่างเร็ว ไม่พูดอะไรกันเลยสักคำเพราะพูดไม่ออก แต่รีบไปขึ้นเตียง
(กร้ากกกกกกกส์ เดาว่าถ้าเป็นแบบนี้จะถูกใจน้องเบียร์)
แล้วพอเขียนมาถึงตอนแหวนหายก็หลายใจอีก ตอนแรกคนเขียนกะให้พี่อากาศมาถึงอีกสองวันให้หลัง
ให้ไอ้ป่วนมันน้ำตาท่วมค่ายไปเลย เพราะคนรักก็อยู่ไกล แถมแหวนแทนใจของสำคัญยังมาหายไปเสียอีก
แต่...ก็เกิดสงสารไอ้หนูป่วนมันขึ้นมาซะงั้น
เพราะอย่างนี้ ในที่สุดพี่อากาศก็เพิ่มแต้มให้ตัวเองด้วยการอยู่ได้ถูกที่ถูกเวลาเหมือนเคย หุหุ
จบแถลงการณ์ตอนที่ผ่านมานะคะ :กอด1: คนอ่านทุกท่านเลยค่ะ
........................
สำหรับคำถาม (มีคำถามด้วย?) มีค่ะมีคำถามแอบมาถามตัวตัวกับนุ่นว่าทำไมต้องมองโกเลีย??
คำตอบก็คือว่า นุ่นชอบคุณก๊วยเจ๋ง แล้วก็คุณเซียวฟง แห่งมังกรหยกและแปดเทพอสูรมังกรฟ้าค่ะ
(แบบว่าไม่รู้เหมือนกันว่าสองท่านนั้นอยู่มองโกลรึเปล่า แค่เดาเอา)
อีกอย่างก็มันใช่เลย ตรงที่จะติดต่อกันก็แสนยาก บรรยากาศก็ทั้งหนาว ทั้งเหงา (ทะเลทราย ทุ่งหญ้าปศุสัตว์ไกลสุดสายตางี้)
และที่สำคัญ.....มองโกเลีย เป็นหนึ่งในที่ที่นุ่นตั้งใจไว้ว่าก่อนตายจะไปสักครั้งค่ะ แหะๆ
แล้วอีกอย่าง มีคุณเพื่อนเคยไป(แบบว่าไปเรื่องวิจัยๆนี่แหละ แต่ไม่ใช่สายเดียวกับพี่ฟ้านะคะ) มาแล้วจริงๆ
เลยพอจะมั่นใจว่าหาวัตถุดิบมีชีวิตนอกเหนือจากคลิปในยูตุ๊บและคุณกูเกิ้ลได้ เพราะงั้น พี่อากาศแกเลยได้เดินทางตามใจคนเขียนเสียเลย
แอบตอบเมนท์นิดๆ
ตอนแรกกะจะแปะไว้ก่อน แต่คิดถึงตัวป่วนสุดๆอ่ะ ทนไม่ไหวแล้วววว
กลับมาซะทีนะพี่ฟ้าของน้องป่วน ฮืออ ดีใจแทน :o8:
ให้ห่างกันนานกว่านี้ หนูนี่แหละจะขาดใจไปด้วย แบบรอ NC รับขวัญตัวป่วนอ่ะ กร๊ากกกก :haun4:
:กอด1: พี่นุ่นแถมบวกๆให้ด้วยคามคิดถึงค่ะ
น้องเบียร์คิดถึงไอ้ป่วนมัน พี่นุ่นก็คิดถึงน้องเบียร์ค่ะ ส่วนฉากอัศจรรย์ คริคริ รอบนี้เอาแบบไหนดีอ้ะน้องเบียร์ >//////<
ตามอ่านยาวสองตอนรวดเลยค่ะ ตัวป่วนน่ารักมาก
ตอนที่แล้วดีที่มีจดหมายของพี่ฟ้าคอยปลอบ
ส่วนตอนนี้ดีนะเนี่ยพี่ฟ้ากลับมาทัน
ไม่อย่างนั้นคุณแฟนของพี่ได้ร้องไห้จนไม่เป็นอันทำอะไรแน่
รออ่านตอนต่อไปค่ะ +1 ให้คุณนุ่นด้วยเป็นกำลังใจให้ค่ะ
:L2: :L2: :L2:
ใช่ค่ะ ข้อดีของพี่อากาศแกที่ไม่เคยเปลี่ยนคือแกมักจะมาถูกที่ถูกเวลาตลอด เพราะคนเขียนตั้งใจให้แกเป็นพระเอกในฝันไงคะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจและการติดตามนะคะ กอดดดดดดดดดด
:o8: อ๋อย เอ๋ง หวานซ๊า
พี่ฟ้ากลับมาแล้ว
+1 ต้อนรับการกลับมา
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกส์ ต้อนรับการกลับมาแล้วครวญครางด้วยเสียง อ๋อยและเอ๋ง แหม่ๆๆๆคุณiforgiveก๊อออออออออ
-
เข้ามา
เอาความรัก
ความคิดถึง
มาเยี่ยมนุ่น
(โอ๊ยไม่ไหว กระแดะจะหวานมั้ง แต่ไม่สำเร็จ)
ทดลองหวาน แต่นอกจากจะ พาตัวเองขนลุกแล้ว ยังไม่ชินอีกต่างหาก 555
ทำไมความหวานไม่เคยจางลงเลยละคะนุ่น บอกมั่งสิว่าทำไง จะได้เอาไปใช้ล่อลวงสามี 555
นุ่นใช้วิธีเพ้อเอาค่ะพี่พีนัท กร้ากกกกกกกกกกกกกกกส์
แต่ๆๆๆ ข่าวว่าไม่ต้องหวานจัด คุณสามีของพี่ก็เรียกร้องขอเวลาให้พี่พีนัทให้ความสนใจเขาเพิ่มแล้วไม่ใช่เหรอคะ น่าร้ากกกกกกกก >/////<
เข้ามาเก็บหลายตอนเลย ได้หลายอารมณ์มากเลยค่ะคุณนุ่น
ตอนพี่ฟ้าอยู่ห่างกับตัวป่วน ทำเราอ่านไปแล้วก็เหงาไปด้วยเลย
พอตอนกลับมาเจอกัน ก็แอบซึ้งไปกับทั้งคู่ด้วย น่ารักมากๆค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ตอนนุ่นเขียนนุ่นก็อินค่ะ คุณpattybluet แบบว่าแอบร้องไห้จริง (จะได้รู้ว่าควรมีเสียงสะอื้นออกมาตรงไหนของประโยค) กึ๋ยๆๆ
ขอบคุณที่ให้กำลังใจมาตลอดนะคะ ^o^
ขอบคุณคนอ่านทุกท่านเลยนะคะ แล้วก็รายงานว่า วันนี้ตอนหลักคงไม่มา ถ้าไงคงได้แปะข้างเรื่องค่ะ แหะๆ
กอดดดดดดดดดด และแอบขโมยหอมแก้มคนอ่านก่อนจาก ฟอดดดดดดดดดด
(อุย คนอ่านจะหนีม้ายยยยยยยยยยยยย??)
-
ตอนหน้าขอใช้อีโมตัวนี้นะค่ะ :jul1:
-
อ่านแล้วอยากกิน ต้มยำเผ็ดๆๆ (แซวพี่นุ่นหน่อย อิอิ )
-
หุหุ ตอบเมนท์ก่อนส่งข้างเรื่องค่ะ เขียนเสร็จแล้วรอทวนคำผิดอีกนิดนะคะ
อ่านแล้วอยากกิน ต้มยำเผ็ดๆๆ (แซวพี่นุ่นหน่อย อิอิ )
แบบว่าเอามาตัดรสหวานว่างั้น กร้ากกกกกกกกกกกกส์ หนูกาลก๊อออออออ
ตอนหน้าขอใช้อีโมตัวนี้นะค่ะ :jul1:
ง่า......จะพยายามค่ะ แหะๆ (คนเขียนไม่เคยมั่นใจสักทีเวลาถึงฉากนั้น หงิงๆ)
ดีใจแทน
คัวป่วนไม่ต้องจากพี่ฟ้าแล้วเนอะ
ก็งานพี่อากาศแกเป็นแบบนี้ คู่นี้เค้าก็จากกันเรื่อยๆแหละค่ะ แต่.....จากกันเป็นพักๆ อยู่ด้วยกันบ่อยๆกว่านะคะ หงิงๆ ดีออกค่ะจะได้ไม่ต้องกลัวเบื่อกันไง
-
มาแล้วค่ะ ก่อนอื่น กอดดดดดดดดดดดดดดดด นักอ่านที่น่ารักทุกท่านเลยนะคะ
วันนี้มาอ่านข้างเรื่องกันนะคะ เอาซะหน่อย
(มีคนมาบอกว่าหวานเกิน คนเขียนเลยเขียนแบบไม่หวานจัดมาส่งค่ะ)
คำเตือน ตอนที่ท่านกำลังจะอ่านต่อไปนี้ เป็นเรื่องของความสัมพันธ์ระหว่างหญิงและชาย
ดังนั้น หากท่านใดรับไม่ได้กับความสัมพันธ์แบบนี้ กดเลื่อนๆผ่านไปด้วยนะคะ :m32:
................................
ตอนพิเศษ นอกรอบ....ข้างเรื่อง(11)
“อื้ออออออ แอ๋นอ้า อ่อยยยยยยย อ่อยอิ”
“ไม่ปล่อย เงียบด้วยนุ่น อย่าดิ้น ปล่อยเขาสองคนอยู่ด้วยกันดีแล้ว”
“อื้ออออออ!!!”
คราวนี้ไอ้คุณแผนเลยได้รางวัลเป็นการหยิกเข้าที่พุง เพราะมือเล็กๆที่เป็นอิสระทั้งสองข้างของไอ้นุ่นมันอ้อมมาด้านหลังแล้วบิดเนื้อเข้าอย่างแรง
แต่มีเรอะ อย่างไอ้คุณแผนมันจะยอมแพ้กับแค่แรงหยิก
จนมันลากไอ้ผู้หญิงบ้าออกมาห่างจากเรือนครัว ห่างจนแน่ใจว่าไอ้นุ่นจะไม่ส่งเสียงโวยวายรบกวนทั้งไอ้ตัวป่วนทั้งพี่อากาศนั่นแหละ
มันถึงยอมปล่อยมือออกจากปาก แต่แขนยาวๆหนาๆนั่นก็ยังล็อคคอไอ้นุ่นมันไว้อยู่ดี
“เอ้า.....ปล่อยแล้ว มีอะไรก็พูดมาสิจ๊ะ”
“หะ .....แฮ่ก อะ..ไอ้บ้า หะ.....”
น่านนนนนน ถึงกับหอบ ดูหน้าไอ้นุ่นดิ หน้าตาตลกไปแล้ว ไอ้หน้าตาแบบว่าอยากด่าก็อยากด่า
แต่ตอนนี้ยังด่าไม่ได้เพราะต้องรีบโกยอากาศเข้าปอดก่อนนี่มันน่าสงสารจริงวุ้ย
“อ้าว ตกลงเมื่อกี้จะพูดอะไร ทำไมไม่พูด?”
ไอ้คุณแผนก็ช่างกล้านะ เห็นๆอยู่ว่ามันพูดไม่ไหว นี่ถ้าสว่างคงเห็นหรอกว่าเมื่อกี้ไอ้คุณนุ่นน่ะ หน้าดำๆเปลี่ยนสีจนเกือบเขียวแล้ว
นี่ไม่ใช่ไอ้แผนมันไม่รู้หรอกนะ ว่าที่ไอ้เตี้ยมันไม่ด่าออกมาเป็นเพราะมันหายใจไม่ทัน
แต่มันจงใจแกล้ง จงใจเลยแหละที่จะยั่วโมโห เอาให้โมโหหนักๆจะได้หมดแรง
คืนนี้ไอ้นุ่นมันจะได้ไม่บ้าพลังเดินออกไปเล่นหมากรุก ก๊งเหล้าขาว กับพวกอาจารย์ที่นอนโรงเรียนแบบคืนที่ผ่านมาอีก
ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีเพื่อนคนอื่นออกมาหรอกนะ พอเลิกประชุมแล้วพวกหัวค่ายปล่อยให้ไปนอน ก็ดูจะมีแต่ปีหนึ่งแหละที่มันเชื่อฟัง
แม้แต่ปีสามที่เป็นกลุ่มประธานค่ายเองก็ยังออกมาคุยโน่นคุยนี่กับพวกอาจารย์กันเกือบสิบคนเลย
ที่จริงไอ้แผนมันก็รู้หรอกว่าผู้หญิงบ้าอย่างไอ้นุ่นมันไม่มีทางจะเข้านอนง่ายๆ ไอ้การที่มันไปนั่งฟังพวกรุ่นพี่กับอาจารย์ที่โรงเรียนนี้คุยกันก็ไม่แปลก
แต่มันมาขัดใจก็ไอ้ตรงที่พอเขาชวนให้ลองเหล้าขาวต้มเองเข้าหน่อย ไอ้นุ่นมันก็ดันร่วมวงกับเขาด้วยเนี่ยสิ
แล้วพอเหล้าเข้าปากเข้าหน่อย ไอ้ที่สงบเสงี่ยมเจียมตัวนั่งฟังเขาคุยกัน
ไอ้นุ่นมันก็หาญกล้าไปท้าอาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนบ้านซับน้อยเล่นหมากรุก เล่นเฉยๆไม่ว่า มันยังไปพนันเอาไก่อีกต่างหาก
ไอ้นุ่นมันบ้า มันไปกล้าหาญท้าพนันกับพวกอาจารย์เขา อาจารย์ก็ชอบใจใหญ่สิ เลยเล่นกันเป็นจริงเป็นจัง
เมื่อวานขนาดไอ้คุณแผนมันทั้งดุทั้งปราม ไอ้นุ่นโหมดมีแอลกอฮอล์ในสายเลือดแทนที่จะกลัวจะหงอ ยอมตามแบบที่เคยมา
ก็กลับกลายเป็นไอ้นุ่นที่เพิ่มระดับความบ้า แถมยังเพิ่มความดื้อจนน่าจับดีดเหม่งแรงๆเข้าไปอีกหนึ่งอย่าง
แล้วทั้งๆที่ตาเยิ้มๆ มันก็หอบสังขารอันประกอบไปด้วยหน้าแดงแป๊ดกับปากที่ยิ่งพูดเจื้อยแจ้วไปเรื่อยมากกว่าปกติ เล่นชนะได้ไก่มาจนได้
เมื่อวานไอ้นุ่นมันทำฤทธิ์ให้ปวดหัวยังไงไว้บ้าง....มาย้อนเวลาไปดูกันนิดดีกว่า
“นุ่น อย่ากินเยอะ”
“แผนจ๋า.....นุ่นเพิ่งจิบที่สองเอง ไม่เอาๆไม่ทำตาดุอย่างนั้นสิจ๊ะ น่ากลัวออก”
ก็นะ.....เห็นขาวๆใสๆนั่น ดีกรีมันไม่ใช่น้อยๆนี่ พ่ออย่างไอ้แผนไม่ห้ามไว้สิแปลก
ไอ้ป่วนมันหวังพึ่งได้ที่ไหน เสนอหน้าไปดูรุ่นพี่เล่นหมากรุกกับอาจารย์พละของโรงเรียนนี้ตั้งแต่เดินมาร่วมวงแล้ว
แล้วดูไอ้นุ่นมันนะ บอกว่าแค่จิบที่สอง แต่แค่จิบสองก็จริง ทั้งหน้าทั้งคอมันยังเริ่มแดงขึ้นมาชัดแล้วเลย
แล้วผู้ปกครองอย่างไอ้แผนมันจะปล่อยไปได้ยังไง
“พอได้แล้วนุ่น”
โห......เสียงเข้มเข้าไปสิ ไอ้นุ่นมันสะเทือนเสียที่ไหน
พอถ้วยพลาสติกบรรจุไอ้น้ำใสๆที่แค่จิบก็ร้อนวาบๆจนรู้หมดว่าตรงไหนลำไส้ตรงไหนกระเพาะถูกส่งมาถึงมือ ไอ้นุ่นมันก็กระดกจิบทุกที
“แผนจ๋า...... อย่าดุนักเลย นุ่นไม่กินเยอะหรอก เอาแค่ พอหายหนาวเอง....”
ว่าแล้วมันก็เอนตัวมาพิงกับไหล่ไอ้คุณแผน เอาหัวหอมกลิ่นแชมพูซองละบาทมาถูๆกับต้นแขนให้จั๊กกะจี้เล่นซะงั้น
แถมพอส่งถ้วยพลาสติกบรรจุน้ำใสๆหอมๆ ที่เพิ่มความร้อนให้ร่างกายได้กะทันหันต่อไปให้เพื่อนที่นั่งอยู่ถัดไปได้แล้ว
ยังเอื้อมมืออุ่นจัดมาวางแปะลงบนหลังมือของไอ้คุณแผนที่ทอดวางเท้าไปกับพื้นไว้อีก
มันไม่วางเปล่าด้วยสิ วางลงบนเป้าหมายได้ปุ๊บก็เริ่มเขี่ยเล่น เดี๋ยวก็ลากเป็นเส้น เดี๋ยวก็เขียนเป็นตัวอักษร....เพลินเขาล่ะ
“เล่นอะไรนุ่น?”
ไอ้คุณแผนที่ดุๆอยู่เมื่อกี้เลยดุไม่ออก ทำได้แค่กระซิบถามเสียงแผ่วๆกับไอ้เตี้ยที่เริ่มเลื้อยเพราะชักขี้เกียจทรงตัวเองซะงั้น
“ไม่ได้เล่นนนนนน นี่ไง มือแผนอ้ะ เย็นเจี๊ยบเลยนะ เนี่ย....บอกให้เอาเสื้อแขนยาวมาไว้ใส่นอนก็ทำเป็นเก่งน้า.....”
“นุ่น นั่งดีๆสิ มาพิงอย่างนี้นี่ง่วงแล้วใช่มั้ยจ๊ะ ถ้าง่วงก็ลุกเลยนะ เดี๋ยวแผนเดินไปส่ง”
ไอ้คุณแผนมันออกแรงดันตัวไอ้ตัวเลื้อยจะให้ลุกขึ้นยืน แต่ไอ้นุ่นมันกลับยิ่งทิ้งน้ำหนักลงมามากกว่าเดิมอีก แล้วยังส่ายหัวไปมาแรงๆด้วย
“หึ ไม่ได้ง่วงงงงง นี่นุ่นเห็นว่าแผนหนาวหรอกนะถึงมาอยู่ใกล้ๆ”
ว่าแล้วมันก็หันขวับมามองหน้า สบตาคาดคั้นเอากับไอ้โย่งที่นั่งนิ่งเป็นหินไปแล้วอย่างกะทันหัน
“แผนใจร้ายยยยยย รำคาญกันเหรอ?”
พอถามออกมาแบบนั้นมันก็ทำปากเบะตั้งท่าจะร้องไห้โชว์มันกลางวงนั่นแหละ
เดือดร้อนไอ้คนทำให้คนบ้าอารมณ์แกว่งต้องรีบปลอบรีบแก้ตัวจนลิ้นแทบจะพันกัน ในใจเริ่มคิดว่าความซวยจะมาเยือนแล้ว
เท่าที่นับๆมาถ้วยพลาสติกนั่นมันเวียนมาถึงไอ้นุ่นยังไม่เกินสี่รอบแน่ๆ
....แค่สี่รอบยังขนาดนี้ ต้องหาทางไม่ให้มันได้รับถ้วยเป็นรอบที่ห้า
“เปล่านะ แผนไม่ได้รำคาญนุ่นเลยนะจ๊ะ ไม่เอาๆไม่ร้องนะ”
ก็แค่นั้นแหละ แค่ไอ้โย่งมันโอ๋นิดโอ๋หน่อย ไอ้ผู้หญิงบ้ามันก็ยิ้มออก น้ำตาที่ออกมาคลอๆอยู่เมื่อกี้หายวับไปได้ทันอกทันใจดีจริงๆ
“งั้นก็เบื่อ แผนเบื่อล่ะสิ งั้นเดี๋ยวนุ่นเล่นอะไรให้ดูเองนะ...”
ว่าแล้วจากนี่นั่งพิงๆอยู่เหมือนกับตัวมันเป็นของเหลว ไอ้เตี้ยมันก็ลุกไปกระซิบกระซาบกับพี่ที่เล่นอยู่กับอาจารย์พละทันที
ไอ้แผนได้แต่มองตาม ปากที่อ้าค้างจะรั้งเอาไว้ ก็ได้แต่อ้าค้างให้ยุงเข้าไปบินเล่นอยู่นั่นแหละ
แล้วพอเกมของรุ่นพี่กับอาจารย์พละจบ คู่ต่อสู้บนกระดานเลยเปลี่ยนเป็นอาจารย์ใหญ่กับไอ้ผู้หญิงบ้าแทน
“อาจารย์คะ หนูมีข้อเสนอ คือถ้าเราเล่นกันเฉยๆมันน่าเบื่อ ตอนนี้พวกเราขาดเนื้อสัตว์ค่ะ กินแต่กะหล่ำ ทั้งต้มจืดกะหล่ำ ผัดกะหล่ำ กะหล่ำแกงกะทิ กะหล่ำลวกจิ้มน้ำพริก คือ....ถ้าหนูชนะ ขอไก่สักตัวได้ป้ะคะ?”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”
นั่นไง ข้อเรียกร้องของไอ้เตี้ยมัน หมากรุกหนึ่งกระดานแลกไก่หนึ่งตัว แล้วถ้าอาจารย์ท่านขอยื่นข้อเสนอบ้างแกจะเอาอะไรไปให้เขา
แล้วไอ้เสียงหัวเราะนั่นน่ะ ไม่ใช่แค่จากอาจารย์ที่ตกลงรับคำท้าหรอกนะ
แต่ข้อเสนอของไอ้นุ่นเรียกเสียงฮาครืนจากทั้งกลุ่มที่นั่งรวมๆกันอยู่ตรงนั้นเลยด้วยซ้ำ
แถมพวกเพื่อนๆพี่ๆก็เริ่มตั้งตัวเป็นกองเชียร์ขึ้นมาทันที
“เอาให้ชนะนะเว้ยนุ่น เพื่อปากท้อง ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
ไอ้ตัวป่วนนี่ก็เข้าข้างเพื่อน เห็นดีเห็นงามด้วยขึ้นมาทันที แล้วก็อย่างที่บอกไป ไอ้นุ่นมันพาสังขารที่เซน้อยๆนั่น เอาไก่ทั้งตัวมาเป็นกรรมสิทธิ์ของชาวค่ายจนได้
แถมด้วยอาการเยิ้มไปหมด ทั้งตาทั้งปาก......
ก็นะ พอไปนั่งเล่นหมากรุกเพื่อปากท้องอยู่อย่างนั้น ก็มีมือดีคอยส่งถ้วยเพิ่มความอบอุ่นให้เรื่อยๆเลยนี่นา
สิบนาทีแรกไอ้เตี้ยมันเลยจิบไปไม่รู้ว่ากี่จิบ จนพ่อมันทนไม่ได้ ต้องแทรกตัวเข้าไปนั่งขนาบอยู่ด้านหลัง คอยรับถ้วยเพิ่มความอบอุ่นไว้เสียเอง
คืนนั้นเลยจบลงที่ไอ้หนูป่วนกับไอ้คุณแผน ทั้งจูงทั้งลากไอ้เตี้ยตัวแดงไปส่งจนถึงหน้าห้องเรียนที่ผู้หญิงใช้นอน
โดยมีไอ้ตัวถ่วงมันบ่นอะไรในลำคอหงุงหงิงๆไปตลอดทาง
..................................
“อ้าว ตกลงเมื่อกี้จะพูดอะไร ทำไมไม่พูด?”
ไอ้คุณแผนก็ช่างกล้านะ เห็นๆอยู่ว่ามันพูดไม่ไหว นี่ถ้าสว่างคงเห็นหรอกว่าเมื่อกี้ไอ้คุณนุ่นน่ะ หน้าดำๆเปลี่ยนสีจนเกือบเขียวแล้ว
“ก็......แผนบ้า ไม่ต้องมายิ้มอย่างนี้เลยนะ”
อ้าว ไอ้อย่างนี้ของแกมันอย่างไหนกันล่ะนุ่น แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วย...ไอ้ที่หน้าแดงนี่ใช่เพราะเหนื่อยอย่างเดียวแน่รึเปล่าเนี่ย
ก็แทนที่อาการหอบมันจางลงไอ้หน้าแดงๆมันจะค่อยเป็นปกติ ทำไมมันเริ่มจะแดงจัดขึ้นทุกทีๆล่ะ
“นุ่นเอ๊ยนุ่น ถ้านุ่นยังยืนอยู่ที่โรงครัว จะอายกว่ามากับแผนอีกนะจ๊ะ”
“ก็....แหม จู่ๆพี่ฟ้าก็โผล่มานุ่นก็ต้องอยากรู้บ้างสิว่ามาได้ไง อ้าว!? แล้วพี่ภพอะ?”
ไอ้นุ่นมันเขินสายตาวับๆของเพื่อนรัก เลยทำเป็นมองซ้ายมองขวา จนนึกถึงเพื่อนร่วมทางอีกคนขึ้นมาได้
“ลิ่วๆไปตั้งนานแล้ว ก็นุ่นมัวแต่หลับหูหลับตาดิ้นอยู่นี่จ๊ะ”
ไอ้คุณแผนมันเห็นว่าเพื่อนพิเศษของมันสงบลงไม่โวยวายแล้ว เลยยอมปล่อยตัวให้เป็นอิสระ
และพอเป็นอิสระปุ๊บ ไอ้นุ่นมันก็ดีดตัวออกห่างกว่าเมตรกะว่าเกินระยะที่แขนยาวๆของไอ้โย่งจะคว้าถึงทันที
“ไม่ต้องมาล้อเลย แผนแหละ ปิดมาได้ทั้งปากทั้งจมูก ถ้านุ่นขาดอากาศตายไปทำไงฮะ?”
แน่ะ มีงอนเว้ย.... ค้อนไอ้แผนมันจนตาจะกลับแล้วนุ่นเอ๊ย
“ไม่เห็นยาก นุ่นขาดอากาศได้แต่ไม่มีทางที่แผนจะปล่อยให้ตายหรอก แผนจะทำCPRให้เองจ้ะ”
เท่านั้นแหละ ไอ้นุ่นทำตัวเป็นลูกค่ายที่ดี เดินเร็วจนแทบวิ่งมุ่งหน้าไปห้องที่ใช้ประชุมทันทีเชียว ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
...................................
...................................
หมายเหตุ CPR สำหรับผู้ที่ไม่คุ้นกับศัพท์ประเภทนี้ค่ะ
CPR (Cardio Pulmonary Resuscitation) คือการกู้ชีพสำหรับผู้ขาดอากาศค่ะ วิธีก็คือเป่าปากและปั๊มหัวใจ อิอิ
-
แอบมาจิ้มคุณนุ่น 1 ที
กำลังตามอ่าน ตามบวกอยู่จ้ะ ชอบจัง
-
^
^
^
ฮึบๆจิ้มกลับแล้วบวกกลับ
(พร้อมตามกลับไปบวกให้คนอ่านที่น่ารักด้วย หุหุ)
-
555 นุ่นเมาเหล้าขาว
-
:-[ หวานอะไรจะปานนั้น
:m25:อิจฉาแล้วนะ
-
ว่าจะอ่านให้ทันก่อนค่อยเม้นท์ (อ่านมาตั้งแต่เมื่อคืนค่ะ)
ชอบกลอน 7 วัน ตอนที่น้องป่วนกลับบ้านรอพี่ฟ้ากลับมารับจังเลยอ่ะ
-
:L1:
-
สักวัน...สักวันจะหาคนแบบแผนให้ได้! (ฝันต่อไป)
พี่นุ่นจ๋า เมื่อไหร่สองคนนี้จะไปเดทเป็นเรื่องเป็นราวเสียทีอ่ะ?
-
CPR CPR CPR คืออารายยยยยไม่รู้ รู้แต่อยากเห็นเอิ้กๆ :haun4:
-
คู้นี้ก็น่ารักจ้ะ แล้วก็น่ารักแบบไม่หวือหวาจนเกินงาม เพราะยังไงๆนุ่นก็เป็นหญิงเนอะ
แผนก็เลยสุภาพบุรุษซะ ชอบจ้ะ
-
555 พี่ฟ้ามาแล้ววววว
-
นุ่นนี่น๊า ไม่รู้เรื่องรู้ราวเล๊ยยยยย ต้องให้แผนบอกด้วยเรื่องแค่นี้
เดี๋ยวนี้คู่แผนกับนุ่นเค้ากุ๊กกิ๊ก ดุ๊กดิ๊กกันบ่อยนะ
สงสัยติดเชื้อจากพี่ฟ้ากับป่วนมา
-
:m20: :m20:
-
น่าจะลองทำเลยนะแผน :o8:
-
“ไม่เห็นยาก นุ่นขาดอากาศได้แต่ไม่มีทางที่แผนจะปล่อยให้ตายหรอก แผนจะทำCPRให้เองจ้ะ” :-[
แน่ใจนะขุนแผนว่าจะทำแค่ CPR แล้วจะไม่เคลิ้ม :z1:
:o8: ป้อล้อ..เค้าก็ทำเป็นนะ CPR อ่ะ หึหึ
-
น่าจะให้แผนลองซักนิดนึงนะ :-[
-
:o8: :-[
+1ค่ะคุณนุ่น
-
น่าจะลองให้แผนทำดูนะนุ่น 555
-
ข้างเรื่องแบบน่ารักๆ สไตล์แผน+นุ่น อีกหนึ่งตอน
คู่นี้ไม่รู้จะเอาฮาหรือจะเอาหวานกันแน่เนอะ
ได้ทั้งสองอย่าง น่ารักนะเนี่ย
-
ขอบคุณนะคะไรเตอร์ มาเเปะตอนที่ 50 ก่อนนะ ตอนล่าสุดยังไม่ได้อ่านอะ เย้ ๆๆพี่ฟ้ากลับมาเเล้ว ตัวป่วนน่ารักอะ อ้อนได้น่ารักมากเลย เดี๋ยวมาตามอ่าน นอกรอบ..ข้างเรื่องจะมนท์ให้อีกที น้า .....
อ่านข้างเรื่องเเล้ว ฮาได้อีก นุ่น กับ เเผนน่ารักมากเเละ นุ่นเเรงมากพนันเอาไก่เลยนะนั่น เเหมๆเเตจ่ตัวเดียวน้อยไปนาน่าจะเอาซักเล้า กร๊ากกกก ทำพ่อเเผนเครียดเดี๋ยวเถอะ จะโดนทำ CPR โดยที่ไม่เป็นอะไร พ่อเเผนสเเตนด์บาย ตลอด วินาที คิกๆๆๆ
-
นุ่นอ่ะไม่ได้เมาอย่างเดียว แต่เมารักด้วยใช่ป่าว คริๆ :z1:
ล่อสี่สิบดีกรี แต่ยังพูดรู้เรื่องนี่เก่งเนอะ แต่ป่วงมากอ่ะหญิงนุ่น หึหึ
แผนจะไม่สาธิตการทำ CPR หน่อยเหรอ เผื่อนุ่นไม่เข้าใจ :laugh:
+1 ขอบคุณ่ะพี่นุ่น :กอด1:
-
ถูกใจอย่างแรง........อิอิ...นุ่นเผยใต๋ขนาดนี้...น้องแผนรีบ ๆ เข้าเน้อ
-
ทันแล้วค่ะ อ่านมาตอนท้าย ๆ สงสารตัวป่วนซะใจสั่นไป ยังดีที่พี่ฟ้ากลับมาทันเวลาพอดี
แอบรัก นุ่น กะ แผน ซะด้วยสิ อิอิ
>> เป็นกำลังใจให้คุณนุ่นสร้างเรื่องต่อไปจ้ะ
-
ตามตัวป่วนมาจากพี่หมอปุ่นค่ะ (ในที่สุดก็อ่านทัน) ヽ(^。^)ノ
พี่อากาศนี่โรแมนติคมากมายเลยนะคะ อ่านกี่ตอนๆ ก็เขินแทน(เขินแทบจะมากกว่า)ตัวป่วนซะอีก
ตัวป่วนก็น่ารักซะจริง อะไรๆ ก็พี่ฟ้าๆ ,, รักกันจนคนอ่านอิจฉาแล้วนะเนี่ย
อ่านตอนที่พี่ฟ้าหนีเที่ยว(ไปทำงานเว้ย) แล้วเหงาตามตัวป่วนเลยล่ะค่ะ คิดถึงพี่ฟ้ามากๆ เหมือนกับตัวป่วนเลย
ส่วนเจ้านุ่นกับนายแผน นี่ก็กุ๊กกิ๊กน่ารักกันเสียจริง ,, อ่านข้างเรื่องตอนล่าสุดแล้วทำให้คิดถึงสมัยออกค่ายเหมือนกันนะคะ (เหล้าขาว อ่า...เปรี้ยวปาก ฮ่าฮ่าฮ่า)
เอาเป็นว่าเรื่องนี้สนุกมากๆ เลยค่ะ จะติดตามต่อไปเรื่อยๆ เลยค่า
:กอด1: กอดกอด เป็นกำลังใจให้คุณนุ่นนะคะ
ปล. กลับจากมองโกเลียแล้ว พี่ฟ้าจะหนีเจ้าตัวเล็กไปไหนอีกมั้ยคะเนี่ย ?
-
คู่นี้เค้าชอบแกล้งกันเน๊อะ แกล้งกันเอง อายกันเอง น่าร๊ากกกก :o8:
-
ชอบนุ่นจัง เป็นสาวแสบ ซ่า ก๋ากั่นไม่มีกลัวใครจริงๆ เลย
-
พูดถึงเหล้าขาว อ่าเปรี้ยวปาก :m11:
อ่านๆไปเริ่มเข้าตัว ผู้หญิงขี้เมาเนี่ยคุ้นๆเนาะ :laugh:
แอบเห็นแผนจะ CPR นุ่นหรอ
อย่าพูดถึงม๊านนนนนน พรุ่งนี้ต้องไปสอบ CPR :z3: :z3:
-
มาตามอ่านเรื่องนี้ด้วยคนค่าาาา
อ่านไปแล้ว 5 ตอน...
ตัวป่วนน่ารักอ่ะ :o8:
จะพยายามเข้ามาเก็บเรื่อย ๆ ค่ะคุณนุ่น
:กอด1: :pig4:
บวกเป็นกำลังใจค่ะ
ปล.แอร้ยยยยยยยยย มันบอกว่าให้เลย 24 ชม.ไปก่อนถึงจะบวกได้อีกครั้ง :serius2: :z3:
-
แอบแวบมาตอบเมนท์ค่ะ แบบว่าอู้ไม่ได้ตอบเยอะเลย
แต่ว่า.....คืนนี้ตอนต่อไปน่าจะเสร็จนะคะ แบบว่าตอนนี้มาสี่หน้าแล้วค่ะ
เอาเป็นเล่าก่อนแล้วกันนะคะ สำหรับข้างเรื่องตอนที่ผ่านมา
จะบอกว่า.....แทบทั้งหมดคือเรื่องจริงค่ะ
ไอ้นุ่นตัวจริงไปค่ายอาสาตอนปีสอง มีอยู่คืนนึงออกไปก๊งนิดๆกับอาจารย์ที่โรงเรียนนั้น
แล้วก็ได้ไปเล่นพนันเอาไก่ (แต่เกมที่เล่นไม่ใช่หมากรุกนะคะ) แถมยังชนะได้ไก่มาอีกต่างหาก
ส่วนที่ไม่จริงก็ไอ้นุ่นตัวจริงมันไม่มีคุณแผนของตัวเองเท่านั้นแหละค่ะ :m20:
....................
ข้างเรื่องแบบน่ารักๆ สไตล์แผน+นุ่น อีกหนึ่งตอน
คู่นี้ไม่รู้จะเอาฮาหรือจะเอาหวานกันแน่เนอะ
ได้ทั้งสองอย่าง น่ารักนะเนี่ย
ขอบคุณนะคะไรเตอร์ มาเเปะตอนที่ 50 ก่อนนะ ตอนล่าสุดยังไม่ได้อ่านอะ เย้ ๆๆพี่ฟ้ากลับมาเเล้ว ตัวป่วนน่ารักอะ อ้อนได้น่ารักมากเลย เดี๋ยวมาตามอ่าน นอกรอบ..ข้างเรื่องจะมนท์ให้อีกที น้า .....
ขอบคุณนะคะ แหะๆ แบบว่าข้างเรื่องแทบทุกตอนเอามาจากเหตุการณ์จริงทั้งนั้นเลยค่ะ
แบบว่าเวลาเขียนตอนหลักไม่ออกก็ไม่อยากให้คนอ่านรอนานน (แต่ไม่ใช่อีกข้างของเรื่องของพี่ชมพูนะคะ เรื่องนั้นแต่งเอาล้วนๆค่ะ)
นุ่นอ่ะไม่ได้เมาอย่างเดียว แต่เมารักด้วยใช่ป่าว คริๆ :z1:
ล่อสี่สิบดีกรี แต่ยังพูดรู้เรื่องนี่เก่งเนอะ แต่ป่วงมากอ่ะหญิงนุ่น หึหึ
แผนจะไม่สาธิตการทำ CPR หน่อยเหรอ เผื่อนุ่นไม่เข้าใจ :laugh:
+1 ขอบคุณ่ะพี่นุ่น :กอด1:
ป่วงจริงอะไรจริงค่ะน้องเบียร์ กร้ากกกกกกกกกกส์ ส่วนเรื่องให้แผนสาธิต ไม่ต้องสาธิตค่ะ ตอนเรียนก็ได้ทำกับหุ่นแล้ว คริคริ
ถูกใจอย่างแรง........อิอิ...นุ่นเผยใต๋ขนาดนี้...น้องแผนรีบ ๆ เข้าเน้อ
คนนี้ก็เชียร์ไอ้แผนสุดตัว โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทันแล้วค่ะ อ่านมาตอนท้าย ๆ สงสารตัวป่วนซะใจสั่นไป ยังดีที่พี่ฟ้ากลับมาทันเวลาพอดี
แอบรัก นุ่น กะ แผน ซะด้วยสิ อิอิ
>> เป็นกำลังใจให้คุณนุ่นสร้างเรื่องต่อไปจ้ะ
คุณโน๊อา ยินดีต้อนรับนะคะ กลอนตอนหนึ่งสัปดาห์มีเจ็ดวันนั่นก็ดีใจมากที่ถูกใจค่ะ แบบว่าคนเขียนชอบตั้งโจทย์ให้ตัวเองก่อนเขียนน่ะค่ะ
ตอนนั้นกว่าจะออกเลยนานเลย
ตามตัวป่วนมาจากพี่หมอปุ่นค่ะ (ในที่สุดก็อ่านทัน) ヽ(^。^)ノ
พี่อากาศนี่โรแมนติคมากมายเลยนะคะ อ่านกี่ตอนๆ ก็เขินแทน(เขินแทบจะมากกว่า)ตัวป่วนซะอีก
ตัวป่วนก็น่ารักซะจริง อะไรๆ ก็พี่ฟ้าๆ ,, รักกันจนคนอ่านอิจฉาแล้วนะเนี่ย
อ่านตอนที่พี่ฟ้าหนีเที่ยว(ไปทำงานเว้ย) แล้วเหงาตามตัวป่วนเลยล่ะค่ะ คิดถึงพี่ฟ้ามากๆ เหมือนกับตัวป่วนเลย
ส่วนเจ้านุ่นกับนายแผน นี่ก็กุ๊กกิ๊กน่ารักกันเสียจริง ,, อ่านข้างเรื่องตอนล่าสุดแล้วทำให้คิดถึงสมัยออกค่ายเหมือนกันนะคะ (เหล้าขาว อ่า...เปรี้ยวปาก ฮ่าฮ่าฮ่า)
เอาเป็นว่าเรื่องนี้สนุกมากๆ เลยค่ะ จะติดตามต่อไปเรื่อยๆ เลยค่า
:กอด1: กอดกอด เป็นกำลังใจให้คุณนุ่นนะคะ
ปล. กลับจากมองโกเลียแล้ว พี่ฟ้าจะหนีเจ้าตัวเล็กไปไหนอีกมั้ยคะเนี่ย ?
ลูกค้าตามมาจากเรื่องของลูกชายคนโตนี่เอง อิอิ
ดีใจที่ชอบไอ้ป่วนมันนะคะ เรื่องนี้เหลือแค่ตอนสองตอนก็จะจบแล้วค่ะ ส่วนเรื่องเหล้าขาว โฮะๆๆๆๆๆๆๆ อย่ามาเปรี้ยวตรงนี้ค่ะ (สงสารคนข้างๆเดี๋ยวไปป่วงใส่เขา)
คู่นี้เค้าชอบแกล้งกันเน๊อะ แกล้งกันเอง อายกันเอง น่าร๊ากกกก :o8:
ชอบนุ่นจัง เป็นสาวแสบ ซ่า ก๋ากั่นไม่มีกลัวใครจริงๆ เลย
ขอบคุณที่ชอบนุ่นค่ะ นุ่นมาโค้งรับงามๆหนึ่งครั้งงงงงงงง :pig4: (โค้งเผื่อไอ้แผนด้วย)
พูดถึงเหล้าขาว อ่าเปรี้ยวปาก :m11:
อ่านๆไปเริ่มเข้าตัว ผู้หญิงขี้เมาเนี่ยคุ้นๆเนาะ :laugh:
แอบเห็นแผนจะ CPR นุ่นหรอ
อย่าพูดถึงม๊านนนนนน พรุ่งนี้ต้องไปสอบ CPR :z3: :z3:
กร้ากกกกกกกส์ เมากันเข้าปายยยยยยย เอริ้กๆๆๆๆๆๆ (ขอให้สอบได้คะแนนเอเอนะคะ)
มาตามอ่านเรื่องนี้ด้วยคนค่าาาา
อ่านไปแล้ว 5 ตอน...
ตัวป่วนน่ารักอ่ะ :o8:
จะพยายามเข้ามาเก็บเรื่อย ๆ ค่ะคุณนุ่น
:กอด1: :pig4:
บวกเป็นกำลังใจค่ะ
ปล.แอร้ยยยยยยยยย มันบอกว่าให้เลย 24 ชม.ไปก่อนถึงจะบวกได้อีกครั้ง :serius2: :z3:
กอดดดดดดดค่ะคุณจิ น้องพิกะผองเพื่อน และไทโยซังน่ารักเนอะ >////////< (เมนท์ข้ามเรื่องอีกแล้วตรู)
-
หายไปไหนหว่า :call:
-
^
^
^
ไม่หายค่ะคุณโรซีน
แบบว่ายังไม่เสร็จ เขียนแล้วก็ลบอยู่นั่นแหละ ไม่ถูกใจสักที
คือถ้ายังอ่านเองแล้วไม่ถูกใจก็จะไม่แปะอ้ะค่ะ ขอโทษที่ให้รอนานนะคะ :m17:
ถ้าคิดถึงกัน เชิญไปอ่านเรื่องสั้นตอนเดียวจบเรื่องนี้ก่อนนะคะ เรื่องใหม่อยู่หน้าสามค่ะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16808.60
ปล.ตอนแรกตอนต่อไปถึงหน้าเก้าแล้ว ไม่ชอบใจลบออกตอนนี้เลยเหลือแค่เจ็ดหน้า หงุงหงิง
-
แสดงว่าสดๆหอมกรุ่นเสิร์ฟจากเตาสินะคะนุ่น อีป้าแก่ๆ จะรอชิมเฮ้ยรออ่านค่ะ 555
-
งืดดดดดดดด พี่ฟ้า ตัวป่วน >_<
แผนกะนุ่น งืดดดดดดดด >_<
หวานนนนนนนน ชอบค่ะ ชอบ อิอิ
-
หงิงๆ ขอโทษที่มาช้านะคะ
แต่ก็นะ มันเขียนยาก แบบว่าอยากให้รู้สึกว่าสองคนเค้าคิดถึง คิดถึงงงงงงงงงงงกันม้ากมากกกกกก
งั้นไม่พูดมากแล้วค่ะ ไปอ่านกันเลยดีกว่า :กอด1: คนอ่านทุกท่านเลยนะคะ
..............................
ตอนที่๕๒ คิดถึงมาก รักมาก หลงมาก..
วันรุ่งขึ้นพี่อากาศก็อยู่ช่วยใช้แรงงานตามที่ปากพูดจริงๆ
พลอยทำให้พี่ชมพูท่านอดีตนายกสโมฯได้ใช้ชีวิตชาวค่ายติดต่อกันเป็นปีที่5 ไปด้วย
ตัวป่วนกับไอ้นุ่นต้องขึ้นท้ายรถกระบะออกไปคุยกับชาวบ้าน เพื่อประชาสัมพันธ์ว่าพรุ่งนี้มีให้คำปรึกษาเรื่องปัญหาสุขภาพเบื้องต้น และแจกอุปกรณ์เพื่อเก็บตัวอย่างสารคัดหลั่งจากร่างกายตอนสายๆ
พี่อากาศแกก็โบกมือบ๊ายบายพร้อมทั้งส่งยิ้มหวานเยิ้มให้คุณแฟนจนทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องแล้วยังไอ้เพื่อนๆตัวดีมันล้อกันทั้งค่าย
ก็ถ้าแค่โบกมือให้จนรถกระบะลับตาคงไม่เท่าไหร่ นี่พอไอ้หนูป่วนมันปีนขึ้นท้ายรถเรียบร้อยพี่อากาศแกยังก้าวยาวๆตามเอาหมวกปีกกว้างที่คงไปหยิบมาจากในรถมาวางแปะลงบนหัวฟูๆของคุณแฟนต่อหน้าต่อตาเพื่อนๆเลยนี่นา
ดีแค่ไหนที่มีแค่ไอ้นุ่นที่นั่งใกล้ตัวป่วนมันที่สุด ที่ได้ยินว่าตอนเอาหมวกมาใส่ให้ พี่อากาศแกก็กระซิบข้างหูไอ้ตัวเล็กของแกว่า ‘แดดมันแรง เดี๋ยวตัวป่วนของพี่จะไม่สบาย’
เอากับแกสิ นี่กะหวานกันให้ชาวบ้านเขาอิจฉาตาลุกเป็นไฟเลยมั้ง
แต่จะว่าแกก็ไม่ได้เนอะ คนมันคิดถึง อยู่ห่างกันตั้งนาน ดีแค่ไหนแกไม่เสนอหน้าขอตามติดไอ้ป่วนมันทุกฝีก้าว
พอตกเย็นพี่อากาศกับพี่ชมพูก็ต้องกลับกรุงเทพฯก่อน ล่ำลากันนานนักก็ไม่ได้
เพราะพี่อากาศแกเริ่มสงสารคุณแฟนที่ชักจะทำตัวไม่ถูก เพราะมองหน้าใคร ทั้งค่ายเขาก็อมยิ้มแก้มตุ่ยส่งสายตาล้อเลียนกันไปหมด
ทำได้แค่ส่งสายตาบอกรักกันพอเป็นแรงใจ แล้วก็กระซิบสั่งเบาๆตอนขึ้นไปประจำที่นั่งข้างคนขับแล้วไอ้หนูป่วนมันไปยืนเกาะกระจกรถอยู่ข้างๆเท่านั้นเอง
“ดูแลตัวเองดีๆนะครับ”
“อื้ม”
“พรุ่งนี้พี่จะไปรอรับที่ใต้ตึกคณะนะครับ”
“อื้ม”
“ไปส่งน้องนุ่นกับน้องแผน แล้วไปนอนบ้านเรานะครับ”
“อื้ม..อะ อื๊อออออ พี่ฟ้า!!”
“หึๆๆ ไปชมพู รีบกลับดีกว่า ต้องกลับไปเตรียมของอีก”
“ของ เตรียมของอะไรน่ะพี่ฟ้า? พี่ฟ้า!!”
ได้แต่ตะโกนตามหลังไฟท้ายรถเท่านั้นแหละ พี่อากาศแกยอมอยู่ตอบคำถามเสียที่ไหน พกพาสีหน้ายิ้มระรื่นกลับไปแล้ว
....................................
....................................
หนึ่งทุ่มตรงรถบัสขนชาวค่ายก็กลับมาจอดลงที่ลานกว้างหลังตึกคณะ ระหว่างที่ทยอยลงจากรถพร้อมทั้งช่วยกันขนอุปกรณ์ส่วนกลางนอกเหนือจากสัมภาระส่วนตัวของแต่ละคนแล้ว ชาวค่ายก็ได้แรงงานไม่ได้รับเชิญอย่างพี่อากาศมาช่วยอีกหนึ่งแรง
คุณแฟนที่ทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องรุ่นเดียวกันของไอ้หนูป่วนยอมรับเป็นเขยคณะเรียบร้อยแล้วต้อนให้เด็กในปกครองทั้งสามคนที่มัวร่ำลาเพื่อนทั้งที่อยู่ด้วยกันมาตลอดสิบวันขึ้นประจำที่บนรถ
บอกให้สองผู้โดยสารที่เบาะหลังหยิบของฝากที่จัดการเขียนชื่อไว้บนถุงเรียบร้อย
ปล่อยให้เด็กสามคนถามโน่นถามนี่แล้วให้ไอ้สองคนข้างหลังมันทับถมกันเรื่องของฝาก....
จะทับถมกันไปทำไม ในเมื่อซื้อมาให้เป็นคู่ ตุ๊กตาแฮนด์เมดประดับด้วยหินสี ของไอ้นุ่นเป็นเด็กผู้ชาย ส่วนของไอ้แผนเป็นเด็กผู้หญิง
จากนั้นก็พาตัวเองรวมทั้งผู้โดยสารพิเศษทั้งสามคนไปกินมื้อเย็น แล้วถึงขับรถไปส่งไอ้คุณนุ่นที่บ้านที่อยู่ไกลที่สุดก่อนจะกลับมาที่บ้านคุณแฟน ปล่อยไอ้คุณแผนลงไปเรียบร้อย พร้อมกับข้าวของของคุณแฟนตัวเล็ก
พอผู้โดยสารอีกสองรายลงไปหมดแล้ว พี่อากาศแกก็คว้าเอามือไอ้หนูป่วนมาประจำที่บนเกียร์แล้วกุมทับไว้ตลอดทางกลับบ้าน.....จนไอ้ตัวเล็กที่เพลียมาทั้งวันมันหลับไปทั้งๆที่ยังถูกกุมมือไว้นั่นแหละ
“ตัวป่วน ถึงแล้ว..... ตื่นก่อนนะ เข้าบ้านไปนอนดีๆนะครับ”
“อืมมมม”
“อืม ก็ลืมตาสิ จะได้เข้าบ้านกัน ขี้เซาไม่เปลี่ยนเลยน้า.....”
“.............”
“งั้นพี่อุ้มเข้าบ้านแล้วห้ามมาโวยวายทีหลังนะ”
พอได้ยินประโยคนี้ไอ้ตัวเล็กที่หลับตาปี๋ไม่ยอมจะลืมขึ้นมาสู้แสงก็พยักหน้าหงึกๆ ก็มันมั่นใจว่าให้ยังไงคุณแฟนของมันก็คงไม่ทำตามที่พูดจริงหรอก
เพราะถ้าจะอุ้ม ต้องอุ้มผ่านลานจอดรถเข้าไปรอลิฟต์ กว่าจะถึงชั้น26 ต่อให้อึดแค่ไหนพี่อากาศก็อุ้มมันไม่ไหวแน่
พี่อากาศตัดสินใจเปิดประตูรถแล้วอ้อมไปฝั่งคนนั่ง ก่อนจะเปิดประตูออกช้อนเอาตัวไอ้เด็กขี้เซาออกมา
ไอ้หนูป่วนที่มั่นใจว่าที่คุณแฟนตัวโตไม่ทำจริงเลยลืมตากะทันหัน พร้อมกับตั้งท่าจะดิ้นขลุกขลักออกจากอ้อมแขนที่โอบอุ้มไว้
แต่พอลืมตามาเห็นรอบๆตัวว่าไม่ใช่ลานจอดรถใต้คอนโดแถมยังมีสายตาตื่นๆอีกสองคู่ของคนที่ไม่รู้จักจับจ้องมาอยู่
ไอ้หนูป่วนมันเลยเปลี่ยนใจ จากที่จะลงมายืนเองเลยซุกหน้าเข้ากับอกคนอุ้ม แถมยังกระซิบเร่งอีก
“พี่ฟ้า จะพาไปไหนก็เร็วๆเลย ผมอาย”
“หึๆๆ......น้องช่วยเปิดประตูให้หน่อยนะครับ เด็กขี้เซาคนนี้ปลุกยาก”
เอ้า ล้อมันเข้าไป ไอ้หนูป่วนมันตอบโต้ไม่ได้แล้วนี่ อยู่ในกำมือจริงๆแบบนี้จะบีบก็แค่อึดอัด แต่จะคลายก็ตกลงพื้นเท่านั้นเอง
ตัวป่วนมันอายจัด พออายมากขนาดนั้นแถมตอบโต้อะไรไม่ได้เลยใช้วิธีหลับตาปี๋ซุกหน้าเข้ากับอกคุณแฟนช่างแกล้ง แล้วทำเหมือนตัวเองหลับจริงๆโชว์สายตาที่มองมานั่นเสียเลย
รู้ตัวแค่พี่อากาศอุ้มพามันเดินขึ้นเนินแล้วก็ขึ้นบันไดอีกสองสามขั้น รอจนได้ยินเสียงเลื่อนประตูดังครืดเบาๆ จากนั้นก็ก้าวอีกไม่กี่ก้าวก่อนจะวาง ไม่สิต้องเรียกว่าปล่อยมันลงกับเตียงไม่เบานัก ก่อนจะก้มลงกระซิบบางอย่างที่ทำให้หน้าร้อนวูบวาบขึ้นมาทันที
“อุ้มเจ้าสาวเข้าหอตามธรรมเนียมเรียบร้อย”
ทั้งเขินทั้งอายแต่ก็ตอบโต้ไม่ได้อยู่นั่นเอง ก็เสียงฝีเท้ามันบ่งบอกนี่นาว่ามีคนเดินตามมาด้วย คงจะเป็นพนักงานที่เห็นแวบๆนั่นแน่ๆ
ในเมื่อทำอะไรไม่ได้ เพราะถ้าลืมตาตอนนี้แทนที่จะอายคุณแฟนตัวโตคนเดียวก็คงต้องอายคนอื่นไปด้วย ไอ้หนูป่วนมันเลยตัดสินใจปฏิบัติตนเป็นคนขี้เซาขั้นสุดยอดให้สมกับที่คุณแฟนพูดเสียเลย
จนเสียงฝีเท้าดังห่างออกไป แถมด้วยเหลือแค่ฝีเท้าคุ้นหูย่างก้าวเข้ามาหาจนถึงเตียงนั่นแหละมันถึงลืมตาขึ้นอีกครั้งแล้วย่นจมูกส่งให้พี่อากาศแกหนึ่งที
“หึๆๆๆ”
“ห้ามหัวเราะเลยนะ อายจะแย่”
“อะไร คนหลับไม่รู้เรื่องขนาดนั้นจะอายได้ยังไง”
พี่อากาศของไอ้หนูป่วนทรุดตัวลงนั่งข้างเตียงเรียบร้อยก่อนจะดึงเอาไอ้ตัวที่บ่นหงุงหงิงๆเข้ามากอดแน่นๆ
“บ้า ก็รู้อยู่ว่าตื่นตั้งนานแล้ว ตั้งใจแกล้งกันชัดๆเลย”
ไอ้นี่ก็ไม่เปลี่ยนหรอก ปากก็ว่าเขาอย่างโน้นอย่างนี้ แต่ตัวอ้ะซุกเข้าไปสิ ปีนขึ้นไปนั่งบนตักเลยมั้ย
นั่นไง....ไม่ทันขาดคำไอ้หนูป่วนมันจัดการพาตัวเองขึ้นไปนั่งตักคุณแฟนตัวโตเอาจริงๆ
“ก็จำได้ว่าคนแถวนี้เคยบอกพี่นี่ครับ ว่าแกล้งแฟนตัวเองน่ะ ไม่บาป”
แหย่ไอ้ตัวเล็กเล่นแล้วก็ก้มหน้าลงไปหอมหัวยุ่งๆมันอีกฟอด มือที่กอดไอ้หนูป่วนก็ยิ่งกระชับแน่นขึ้นอีก
“คิดถึงจังเลย//คิดถึงจังเลย”
คราวนี้สองเสียงทั้งจากคนกอดและคนถูกกอดดังขึ้นมาพร้อมเพรียงราวกับนัดกัน พอหลุดปากพูดออกมาพร้อมกันแล้วเลยพร้อมใจกันหัวเราะออกมาทั้งคู่
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่ฟ้าแย่ง นิสัยไม่ดีนะเนี่ย”
“หึๆๆ ใครแย่งใครกันแน่ พี่พูดก่อนหรอก”
“แต่ป่วนคิดก่อน”
ไอ้คนเถียงน่ะมันไม่ทันคิดหรอก แต่คนฟังสิยิ้มจนปากจะฉีกไปถึงหู แล้วเลยก้มลงหอมแก้มพองๆนั่นอีกฟอดใหญ่ แล้วเลยยิ่งกระชับอ้อมกอดจนไอ้ตัวเล็กๆที่อยู่บนตักมันแทบจะจมหายไปในอก
“พี่ฟ้ายอมแพ้แล้วครับ คนดีของพี่ รอพี่นานอย่างนี้เหนื่อยมากรึเปล่า หืม?”
“ตอนแรกก็เหนื่อยนิดหน่อย....แต่ก็ทำใจไว้แล้วไงว่าสามเดือน เลยทนไหว อิตอนพี่ฟ้าโทรมาบอกว่าต้องเลื่อนวันกลับสิ ป่วนแทบแย่แน่ะ”
“ขอบคุณนะ ขอบคุณที่รอพี่”
“อื้ม....ขอบคุณเหมือนกันที่....ไม่หิ้วอนุน้อยๆกลับมาด้วย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆ ก็บอกแล้วไงว่ามีคนเนี้ยคนเดียวก็เกินพอแล้ว รักได้คนเดียว ทั้งรักทั้งหลงเลยด้วยนะ”
“แล้ว.....จะกอดอยู่อย่างนี้อะเหรอ......”
ตัวป่วนมันถาม ถามแบบเสียงเบาๆเหมือนกลัวคนถูกถามจะได้ยินอย่างนั้นแหละ
แถมพอถามเสร็จหน้าที่เมื่อกี้ยังเงยขึ้นมาเถียงอยู่ฉอดๆก็ก้มลงแอบซุกเข้ากับอกของคุณแฟนตัวโตอีกแล้ว
“หืม....ว่าไงนะครับ?”
“ก็....ก็แค่ถามว่าคิดถึงมาก รักมาก หลงมาก แล้วจะกอดอยู่เฉยๆแบบนี้อะเหรอ?”
คราวนี้ไอ้หนูป่วนมันสูดลมหายใจเข้าดังเฮือกก่อนจะตอบออกมาเสียงดังฟังชัด พร้อมกับเงยหน้าแดงจัดอย่างกับมะเขือเทศขึ้นมาสบตา
แล้วฉกจูบเร็วๆลงบนปากของคุณแฟนตัวโตที่ช่างไม่รู้อะไรเอาเสียเลยอีกหนึ่งที
เท่านั้นแหละ พี่อากาศแกก็จัดการพลิกตัวคุณแฟนลงไปนอนกับเตียงแล้วตามลงไปประกบปากจูบทันที
เร็วขนาดที่ไอ้หนูป่วนที่กำลังจะโวยวายเพราะตกใจกับการรุกอย่างรวดเร็วของคุณแฟนไม่ทันปล่อยเสียงโวยออกมาสักนิด
“อื้อ.....อื้มมมม”
“อืม....หอมจังเลย”
“ดะ เดี๋ยวก่อน” ห้ามเสียงสั่นแบบนั้น คิดหรือว่าพี่อากาศแกจะฟัง เป็นคนเริ่มก่อนด้วยซ้ำนะครั้งนี้
“ไม่เอา ไม่เดี๋ยวแล้ว” ปฏิเสธเสียงห้ามของตัวป่วนมัน พร้อมกันพี่อากาศก็ซุกหน้าลงกับซอกคอ ทั้งดูดทั้งเลียจนไอ้ตัวเล็กมันขนลุกเกรียวไปหมด
“อือ.....ขออาบน้ำก่อน...นะ”
“ไม่เอา ไม่ให้อาบ”
“อือ....ป่วนสกปรก เดี๋ยวพี่ฟ้า....อ๊า....เหม็น”
“ไหนตรงไหนเหม็น หอมออก นี่ไง...ตรงนี้ก็หอม นี่ก็หอม”
“อื้อ....ไม่เอา อาบน้ำก่อน....อืมมมม ฮะ.....อา....”
ปากมันก็ปฏิเสธไปแต่ตอนนี้ทั้งๆที่ไม่ได้ถูกปล่อยไปอาบน้ำ บนร่างกายของตัวป่วนมันก็ไม่เหลือเสื้อผ้าสักชิ้น
พี่อากาศแกจัดการลอกคราบมันจนหมดได้อย่างรวดเร็วตามเคย
“ไม่ครับ ถ้าร้องจะอาบน้ำอีกครั้งพี่จะพาลงทะเล แล้วจะใช้น้ำทะเลนั่นแหละทำความสะอาดให้หมดทุกซอก..ทุกมุม...ทั้งข้างนอกแล้วก็ข้างในเลย”
นั่นไง ประท้วงมากนักพี่อากาศแกเลยเลื่อนมือขึ้นมาปิดปากคุณแฟนเสีย แถมมากระซิบข้างหูด้วยน้ำเสียงที่ไอ้หนูป่วนมันรู้ว่าไม่ใช่แค่ขู่แน่
“อื๊อออออ......อืม.....” พอตัวป่วนมันกระพริบตาปริบๆรับคำ พี่ฟ้าของมันก็ส่งยิ้มให้ แถมด้วยส่งนิ้วเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นนุ่มนิ่มในปากอุ่นๆของไอ้ตัวเล็ก
“ดี....คนเก่งของพี่ อืม.....ดีจังเลย พี่จะปล่อยให้พูดได้ อนุญาตให้เรียกได้แต่ชื่อพี่ เรียกได้แต่พี่ฟ้า คำอื่น ห้ามพูดอีกนะครับ”
อัศจรรย์ครั่นครื้นครืนกระโชก วายุโบกเมฆาเคลื่อนให้เดือนเผย
ส่องแสงฉานตระการฟ้าช่างน่าเชย จันทร์เจ้าเผยนวลผ่องให้ลองชม
ลมกระหน่ำลงต่ำถึงสมุทร คลื่นก็ผุดฟองพรายภิรมย์สม
เกร็งเขม็งเกลียวผวาอ้าอารมณ์ ไม่อาจข่มแรงคิดถึงคนึงปอง
เข้ากระทั้นแล้วกระแทกลงซ้ำซ้ำ ดั่งจะย้ำคำรักกันทั้งสอง
พญางูเล่นน้ำล้ำลำพอง เสียงฟ้าร้องยิ่งก้องดังฝั่งนที
เกี่ยวกระหวัดพันรัดเจ้าจันทร์น้อย ก็เคลื่อนคล้อยลอยตามทุกท่วงที่
เสน่หาล้นทะลักทับทวี จนสุริย์ศรีเยือนหล้าจึงซาลม
“พี่ฟ้าบ้าที่สุด......”
เสียงแหบแห้งหลุดคำบ่นออกมาทั้งที่ตาเกือบจะปิดอยู่กับอกของคุณแฟนตัวโต
“พี่ขอโทษ ก็คิดถึงมาก รักมาก หลงมากด้วย จะให้กอดเฉยๆได้ยังไงล่ะ จริงมั้ย?”
มือใหญ่ๆที่อ้อมโอบอยู่บนไหล่ของไอ้ตัวเล็กที่ซุกอยู่กับอกลูบไล้ไปมาเบาๆ ก่อนจะเอียงหน้าลงไปสูดกลิ่นหัวฟูๆอีกฟอด
“ดูซิ เลยไม่ได้นอนเลย”
“หึๆๆ ก็เห็นร่วมมือดี ไม่ห้ามเลยสักคำ.....โอ้ยยยยย”
สมน้ำหน้าพี่อากาศล้อไอ้หนูป่วนมันดีนักมันเลยงับเข้าให้ ก็ทั้งมือทั้งขามันหมดแรงเอาจริงๆนี่นะ
จะขยับเองยังไม่ไหว ที่ยังพอจะขยับไหวก็มีแต่ปากนี่แหละ
“อยากออกไปเล่นน้ำ....” ยัง...มันยังไม่เลิกบ่น แรงจะก้าวออกไปพ้นห้องยังไม่มีเลยมั้งตอนนี้น่ะ
“พักก่อนนะครับ ตอนนี้นอนก่อนนะ เดี๋ยวบ่ายแก่ๆค่อยออกไปเล่น แล้วมื้อเย็นเราไปหาอะไรอร่อยๆกินที่ตลาดหัวหินกัน หรืออยากไปเที่ยวตลาดโบราณมั้ยล่ะครับ ตัวป่วนอยากไปไหนพี่ฟ้าตามใจทุกอย่างเลยนะ....หืม ว่าไงครับอยากไปเที่ยวไหน?”
“.............”
เงียบสนิทไม่มีเสียงตอบแล้วล่ะพี่อากาศเอ๋ย มีแต่เสียงลมหายใจเบาๆสม่ำเสมอดังออกมาจากไอ้ตัวเล็กของพี่เท่านั้นแหละ
“อ้าว.....หลับเสียแล้วคนเก่งของพี่”
พี่อากาศค่อยๆประคองไอ้ตัวเล็กของแกนอนลงกับหมอนดีๆ แล้วจัดการทำความสะอาดร่างกายให้เท่าที่จะทำได้ เสร็จแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการกับตัวเอง
พอเดินกลับออกมาอีกครั้งถึงหยิบเอาของที่เตรียมไว้มาสวมให้บนนิ้วนางข้างขวา
ตำแหน่งเดิมที่คุณแฟนของแกเคยใส่แหวนทองคำขาววงเดิมติดนิ้วอยู่ตลอดเวลา ส่วนอีกวงที่ขนาดใหญ่กว่า
พี่แกก็จัดการหยิบเอามือไอ้หนูป่วนที่หลับเป็นตายมาหยิบสวมให้ที่นิ้วนางข้างซ้ายของตัวเอง
ก่อนจะเอนตัวลงนอนเคียงข้างแล้วดึงไอ้ตัวหลับลึกมันเข้ามากอดไว้อีกครั้ง
พี่แกก็ยังอุตส่าห์คิดในใจนะว่า.....
ถ้าคุณแฟนที่รักตื่นมาเจอของขวัญบนนิ้วที่เมื่อวานรีบกลับมาเตรียมไว้ให้ แกจะได้รางวัลแบบเมื่อคืนที่ผ่านมาอีกรึเปล่า
...........................
...........................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
ปล.เขินนนนนนนนนนนนนน :-[
-
^
l
l
:z13:ก่อนอ่านทีหลัง
อ่านแล้ว.....
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อ๊ายๆๆๆๆๆๆ เขินไม่ไหวแล้วววววว
กลั้นยิ้มไม่อยู่ค่า >//////////////<
อา มีฟามสุข~ :-[
พี่นุ่นจ๋า...นี่พี่ไปเล่นเอาไก่มาจริงๆรึคะนี่ = [ ] =
โอ้ว...
*ปรบมือเป็นเสต็ป* 1 2 123 12 12 1 เฮ้! \(- -)/~
คู่นี้ถ้าไม่ติดท็อปคู่หวานของเล้าก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้วค่ะเนี่ย เฮ้อ~
-
อ่ะ ทั้งคืนเลยเหรอ พี่ฟ้าหื่นลงตับแล้วนะ :m25:
แล้วตกลงว่าหายคิดถึงหรือยังเนี่ยะ จะต่ออีกมั๊ยอ่า
อ้าวววคิดอะไรออกปายยยยย
-
คุณนุ่นนนนนนนนนนนนนน นนนนน...เอามีดมาแทงเค้าทีเถอะ...เค้าเขิลจนไม่รู้จะเขิลยังไงแล้ว
เขิลจนจะทนไม่ไหวแล้วอ่ะ...อร๊ากกกกกกกกกกก กกก ก ก ก...ทั้งน้ำตาล ทั้งเลือดพุ่งพร้อม ๆ กันเลย >//////<
ยิ้มจนแก้มจะปริให้ได้อ่ะ...แหมะ...ความคิดถึงนี่มีอนุภาพร้ายแรงเหมือนกันนะ ทำให้คนเราไม่ได้นอนทั้งคืนเลย...คริคริ
ยกให้เป็นคู่หวานแห่งปีเลยนะ...จะมีคู่ไหนหวานกว่านี้อีกมั้ยเนี่ย...อิอิ
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะฮะ XD
-
:-[ เขินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนค๊า
ไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหนแล้ว
อ่านไปคอมตกสะเก็ดเปงน้ำตาลแล้วเนี้ย เอ้ยยย..จะน่ารักไปไหนเนี้ย
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
โอ๊ยยยยยยยยยอิจฉอ่ะ อิอิ :m31:
-
:-[ เขินอ่ะ เขินแทนตัวป่วน
ยิ่งตอนอ่านกลอน โอ้โหยยยยย :m25: นึกว่าตัวเองเป็นเจ้านุ่น กัดแก้มกลั้นยิ้ม บิดไปบิดมา เขินมาก ไม่ไหวแล้ววววว อ่อยยยยย :jul1:
พี่ฟ้าหื่นซะน้องหมดแรงเลยอ่ะ (ฮ่าฮ่า) แต่ไอ้ตัวเล็กก็น้า ... ร้ายเดียงสาตลอดๆ ช่างยั่วเสียเหลือเกิน หุหุ
:กอด1: ขอบคุณค่ะคุณนุ่น
ปล. ตอนที่แต่งฉากหวานๆ (หวานจนเค้าเขินกันทั้งกระทู้แบบนี้) คุณนุ่นเขินแบบเราๆ ท่านๆ บ้างไหมคะ? แล้วคุณนุ่นทำยังไงเอ่ย บิดไปบิดมาแบบเราหรือเปล่า :man1:
-
อร๊ายยย :o8: พี่ฟ้าหื่นอ่ะ ทำเอาคุณแฟนตัวน้อยหมดแรง อดนอนกันเลยทีเดียว
ชอบ ชอบ อ่านเรื่องนี้แล้ว กระชุ่มกระชวยใจ น่ารักมากมายอ่ะ :กอด1:
-
เขินอะ หวานมากมาก :o8:
หนูป่วนยั่ว พี่ฟ้าหื่น
-
โอ๊ย หวาน โอ๊ยเขินนนน โอ๊ยเมื่อยแก้มมมม
อยากได้คนแบบนี้ จะมีอีกคนมั้ย อยากได้แบบพี่ฟ้าอีกคน จะหาได้ที่ไหนนนนนนนนนนนน :-[
-
:z13: จิ้มก่อน
บอกได้คำเดียว กระอักครับท่าน :m25:
สงสารนู๋ป่วน เดินไม่ไหว
แต่แหม..น่าจะงอแงอีกซักนิดให้โดนพาลงทะเลไปเร้ยยย :o8:
ยอมเป็นกุ้งยิงเลยเอ้า :m24:
:กอด1: กอดพี่นุ่นที
(พี่สะใภ้ยังไม่เสร็จ...จุ๊ ๆ) :m26:
-
พี่ฟ้าไปแอบโด๊บไรมาจากมองโกเลียป่าวอ่ะ
เอาซะตัวป่วนเหนื่อย หลับ สลบไปเลยทีเดียว :haun4:
-
:m10:so หนูนุ่นจ๋า บทอัศจรรย์ลั่นเลื่อนสะเทือนสมุทร อ่านแล้วสุดวาบหวิวสยิวเสียว จริงๆนะ
หนูเก่งจังเขียนบทอัศจรรย์ได้เหมือวรรณคดีไทยเลย ขอมอบ :L2: ให้กับคนเก่งจ้ะ
พี่ฟ้าอ่ะแสดงความคิดถึงตัวป่วนจนหลับพับกับอกเลย หุ หุ หุ
-
เขิลแทนพี่ฟ้าขี้แกล้งเนอะ :-[
ขนาดเพิ่งห่างกันครั้งแรก ยังรักกันซะ
ครั้งต่อไปจะขนาดไหนเนี้ย หนูป่วนคง
ไม่ได้ออกจากห้องแหงงๆ
:laugh: ชอบบบบบบบบบบบบ
-
อ่านแล้วชีวิตมีความสุขจังเลย
แล้วก็อิจฉาน้องป่วนค่อดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
พี่ฟ้าบ้าพลังอ่ะ หนูป่วนหมดแรงคาอกเลยเหรอเนี่ย :o8:
จะไหวมั้ยป่วน ถ้าพี่ฟ้าจะขอรางวัลอีกเนี่ย...คึคึ :-[
-
:-[น่ารักจัง
-
อ่านแบบกลอนมันเขินกว่าจริงๆนะเนี่ย
อร๊ายยยยยยยยยยย
เขินจริง อะไรจริง
>/////////<
-
อะหึอะหึ คิดถึงจนเหนื่อยหลับไปเลย ...
-
:-[ เขินด้วย...เขินง่ะ อิอิ
อิจฉาาาาา...อยากมีแฟนบ้างอะไรบ้าง งื้อออออ >////////////<
-
คนแต่งเขิน เราคนอ่านเขินด้วย
น่ารักมากเลย ทดแทนช่วงเวลาที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันสามเดือนแบบคุ้มค่าทุกนาทีจริงๆ
ป่วนน่ารักเนอะ พี่ฟ้าก็หวานซะ อิจฉา :-[
-
อิจฉาตาร้อน อ่านแล้วเขินแทนจริงๆ 5555
-
แต่งกลอนได้ใจมากเลย +1
-
จะเขินกันทำไมนักหนาคะสาวไทยสำรวมไว้คะ 555
ว่าแต่คุณอากาศยังจะอยากได้รางวัลอะไรอีกเหรอคะแค่นี้ก็เห็นคนตัวเล็กๆน่ารักน่าเอ็นดูสลบสไหลนอนระทวยหมดแรงไปแล้วนะคะ 555
หวานๆหื่นๆดีนะคะนุ่น
-
:m25: นู๋ป่วนถึงกะหมดแรง พี่ฟ้าสุดยอดจริง ๆ :z1: :haun4:
Ps.แถมคิดจะต่อได้อีก
-
ทั้งหวานทั้งน่ารักเลยคู่นี้หวานตลอด :L1:
-
ถึงกับหมดแรงเลยหนูป่วน
ดูท่าว่า 3 เดือนที่ห่างแฟน
พี่ฟ้าแกจะเก็บกดมากกกกกกกก
หวานๆหื่นๆเรียกเลือดก่อนนอน :m25:
-
สุดยอดดดด อะกลอนนี้คิดได้ยังงายยยยย เหนือคำบรรยายยยยยย เก่งงงงงงงงงงงงงงงมากกกกกกกกกกก
-
“ไม่ครับ ถ้าร้องจะอาบน้ำอีกครั้งพี่จะพาลงทะเล แล้วจะใช้น้ำทะเลนั่นแหละทำความสะอาดให้หมดทุกซอก..ทุกมุม...ทั้งข้างนอกแล้วก็ข้างในเลย”
อ่านประโยคนี้แล้วบิดไปมาอยู่คนเดียว :-[
แต่พอมาอ่านกลอนแล้ว แทบลงไปดิ้นๆ กะที่นอน อร๊ายยยยยยยยย หวามใจมากกกกกกค่ะคุณนุ่น
หวานและวาบหวามสุดๆ เลย
ป่วนลูก...พี่เค้าคิดถึงมาก ก็แรงเยอะอย่างนี้แหละนะ :กอด1:
-
มีความสุขที่ได้อ่าน
+1
-
งืดดดดดดดดดด พี่ฟ้าละมุนโคดๆๆๆ
ตาร้อนผ่าวๆ อิจฉาตัวป่วนโคดๆๆ
-
หนูป่วนจะเอาแรงที่ไหนไปเล่นน้ำล่ะเนี่ย
คิคิ nc เป็นกลอน สั้น ๆ แต่ชอบนะคะ ชอบอ่ะ ทำไงดี
ปล. มารอรับรางวัลเป็นเพื่อนพี่ฟ้า
-
ตัวป่วนจ๋า ขอพี่ฟ้ากเถอะนะ
อื๊ยยยยยย ล้อเล่น
-
:o8: :-[
-
พระเจ้า ทั้งคืนเลยเรอะ
แล้วแหม พี่ฟ้านะ ยังอยากจะได้รางวัลอีกเนอะ
หื่นใช่เล่นนะพี่ฟ้าเนี้ย
-
เพิ่งอ่านถึงตอนพิเศษนอกรอบ 2 ค่ะ
อยากบอกว่าชอบสองคู่เลยค่ะ น่ารักจิงๆ แผนก็น่ารักมาก (ออกไปทางน่าแกล้ง 555)
พี่ฟ้เก็นะ เนียนซ้าาาาาาาาาาาา :laugh:
-
:-[ :กอด1: ทันแล้ว น่ารักจริงๆคู่นี้ กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ จะหวานไปถึงไหนนะ :-[
-
^
^
^
จิ้มมมมมมม จึกๆค่ะ
คนอ่านสปีดอัพอ่านจนทัน งั้นคนเขียนไปสปีดอัพเขียนมาให้อ่านต่อนะคะ
รายงานตัวกลับจากภูธรแล้วค่ะ
ปล.วันนี้แวะตลาดน้ำลำพญามาก่อนกลับบ้านด้วย ของกินเยอะมากกกกกกกกก >//////< มีความสุขจังเล้ยยยยย
-
คิดถึงพี่อากาศกับตัวป่วนมาก ๆ เลย
-
อ่านคู่นี้ทีไร เค้าเขินทุกรอบเลย
อะไรจะหวานขนาดนี้ น้ำตาลเรียกพี่ตลอด
-
พี่ฟ้าหวานได้ทุกตอนเลยนะ :o8:
แค่นี้คนอ่านก็อิจฉา ตางี้ร้อนไปหมดแล้ว :m31:
-
:-[ ก็คนเค้าคิดถึงกันนี่เนอะ
น่ารักตลอดอ่ะคู่นี้
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
+1 :-[ :-[
-
ตามทันจนได้ พี่ฟ้า กับตัวป่วนน่ารักสุด ๆ
พี่ฟ้านี่ถ้าจะเป็นลูกศิษย์ท่านสุนทรภู่แน่ ๆ เลย
-
โอ๊ย!ๆๆๆๆๆๆ.....คนอ่านน้ำตาลในเลือดสูงเกินพิกัด...สายตาร้อนฉ่าทะลุปรอทแล้ว...อะไรจะน่ารัก...อะไรจะหวานกันขนาดนั้นกันครับ...คนอ่าน...อ่านไป...ยิ้มไป...อิจฉาไป...ทั้งซึ้งทั้งโรแมนติก...สุดจะบรรยายจริงๆๆๆ...กลอนก็เพราะกินใจทุกบท...นุ่นแต่งเก่งมากครับ...แบบว่าเก่งมากๆๆๆๆ....สุดจะบรรยายจริงๆๆ...ครับ...
ผมชื่อต้นครับ...ได้อ่านเรื่อง "รักร้าย...ไอ้ตัวแสบ" ก่อนมีการกล้าวถึงตัวป่วนในเรื่องนี้เลยตามหามาอ่านจนอ่านทันต้องขอบอกนะครับนุ่น...ว่าผมชอบมากจริงๆๆๆ...แล้วก็หลงรักตัวละครทุกตัวไปแล้ว...ตัวป่วน+พี่ฟ้า...นายแผน+น้องนุ่น...ชมพู+น้องเค้ก...พี่ปิ่น...หมอปุ่น...พ่อแม่ตัวป่วน...ที่ขาดไม่ได้เลยก็คือพ่อจ๋าแม่จ๋าของพี่ฟ้าน่ารักมากทั้ง 2 ครอบครัวเลยครับ...ในชีวิตจริงจะมีพ่อแม่ที่น่ารักและเข้าใจลูกและรักลูกเหมืนทั้ง 2 ครอบครัวนี้มั้ยครับ
ขอบคุณนะครับ...นุ่น...ที่เขียนเรื่องน่ารักๆและประทับใจแบบนี้มาให้ผมอ่าน...ต้นอ่าน 2 วันจบเลยครับ...กะว่าขออ่านให้ทันก่อนแล้วค่อยเข้ามาทักทายทีเดียวครับ...คงไม่ว่ากันนะครับ...นุ่น...555555...ขอสมัครเป็น FC...ด้วยคนครับ...ต้นจะคอยเป็นกำลังใจให้ต่อไปนะครับ...และจะคอยติดตามผลงานต่อไปครับ.....
-
น้องนุ่นที่น่ารักคะ
เค้า อยากอ่านต่อแล้วละ 555 แต่ว่า น้องนุ่นตอนนี้มีแฟนคลับเป็นชายหนุ่มปากหวานนามว่านายต้น รับตัวไว้เป็นแฟนคลับนุ่นด้วยนะคะ
แต่หัวใจเค้าฝากพี่ดูแลแล้วคะ 555
เค้าฝากไว้ให้เมฆน้อย 555
-
อยากให้สร้างเป็นหนังอ่ะ โก๊ะดี น่ารักสุดๆ o13
-
คืนนี้มาแน่นอนนะคะ แวะมาบอกไว้ก่อนออกไปข้างนอกค่ะ
และ.....เรายังย้ำคำเดิม
ข้าพเจ้าขอสัญญาว่า ทุกๆตอนของเรื่องนี้จะมีรสชาติหลักเป็นรสหวานให้น้ำตาลอายไปเล้ยยยยยยยย
โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m1:
-
^
^
:z13: คุณนุ่น
จะรอน้ำตาลนะคะคืนนี้
-
โหหห
พี่ฟ้า น้องป่วน
มากมายนะเนี่ย
สุดๆอ่ะ
อ่านแล้วอยากมีแฟนขึ้นมาทันที
แต่หายังไงดี
หใ้ได้เหมือนพี่ฟ้า
หรือเหมือนตัวป่วนก็ได้
.......
แง้งง
ไปก่อนนะ
เจาะน้ำตาลในเลือดก่อน
ไม่รู้พุ่งถึงไหนแล้ว
:haun4:
:กอด1: :กอด1:
-
ต้นว่า...ยังหวานได้อีกครับนุ่น...5555
-
พี่ฟ้าแค่นี้ตัวป่วนก็ไม่แรงเดินแล้วมั้ง
-
ว่างอ่ะ เลยมาเดินเล่นรอน้องป่วน
-
+1 แทนคำขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารัก ๆ ของคุณนุ่น
เนื้อเรื่องหลักก็หวานสุด ๆ จนทำให้คนอ่านแทบจะจมน้ำตาลตาย
แล้ว แต่พอเจอกลอนในแต่ละบทเสริมเข้ามาอีก ไม่รู้จะพูดอะไรถูก
ยิ่งได้อรรถรสมากขึ้นตอนอ่านกลอนแล้วแปลเนื้อหาในกลอนตามไปด้วย
ยิ่งทำให้สนุกมากขึ้นค่ะ เป็นเรื่องแรกเลยที่มีกลอนประกอบเนื้อเรื่อง
ขอโทษที่เพิ่งได้เข้ามาอ่าน (อ่านทั้งวันเลยถึงได้อ่านทัน) ถ้าอ่านไม่ทัน
ไม่กล้ามาเม้นท์ให้แน่นอน จะพยายามติดตามอ่านต่อไปถ้ามีเวลาเข้ามา
นะคะ :pig4: :pig4:
-
มาแล้วค่ะมาแล้ว
มาช้า แต่รับประกันความหวานนะเออ ขอบคุณคนอ่านทุกท่านสำหรับกำลังใจที่ให้กันนะคะ
เดี่ยวไปไล่ตามอ่านเรื่องอื่นๆที่ตามอยู่แล้วจะกลับมาตอบเมนท์ แหะๆ :กอด1: ค่ะ
...................................
ตอนที่๕๓ วันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ผมไม่กลัวเลยสักนิด
ตัวป่วนมันตื่นแล้ว แทบจะเป็นครั้งแรกเลยด้วยซ้ำที่มันเป็นฝ่ายตื่นก่อน
แล้วได้มีโอกาสพิจารณาสีหน้าตอนหลับของคุณแฟนตัวโตอยู่แบบนี้
ไอ้ตัวเล็กของพี่อากาศค่อยๆยกแขนหนักๆที่วางพาดอยู่บนตัวมันขึ้นอย่างเบาที่สุดเพราะกลัวคนตัวโตจะต้องตื่นขึ้นมาทั้งที่ยังพักผ่อนไม่พอ
ก็พอมาเห็นอย่างนี้ถึงได้รู้ว่าพี่อากาศไม่ใช่แค่คล้ำดำขึ้น แต่ยังผอม ซูบลงอีกด้วย
แล้วนี่วันก่อนที่กลับมาถึงแทนที่จะได้พักก็เก็บข้าวของตามไปหาถึงค่าย
ค้างด้วยคืนนึง รุ่งขึ้นช่วยทำงาน ตกเย็นกลับบ้านที่กรุงเทพฯ เตรียมโน่นเตรียมนี่ให้มากมาย
แล้วแทนที่จะได้นอนพักยาวหลังไปรอรับมันกลับจากค่าย คุณแฟนตัวโตยังอุตส่าห์ขับรถทางไกลพามาเที่ยวทะเลอีก
แล้วเมื่อคืนยังบ้าพลัง ทำอะไรๆแบบนั้นกับมันยันเช้า....
ไอ้หนูป่วนมันคิดมาถึงตรงนี้ก็อาย อายทั้งคนที่ยังหลับไม่รู้เรื่องทั้งตัวมันเองนั่นแหละ
ก็ก่อนจะหลับไปมันจำได้ว่าพี่อากาศล้ออยู่นี่นาว่า ก็เห็นร่วมมือดี.....ก็ ตัวมันเองก็คิดถึงพี่เขาจะแย่
อยากให้กอด อยากให้จูบ อยากให้....บอกรัก
อยากจะรู้สึกว่าพี่เขาอยู่ใกล้ๆ ยิ่งใกล้เท่าไหร่ยิ่งดี ชดเชยกับเวลาที่ต้องห่างไกลกัน
พอหลุดพ้นจากอ้อมแขนหนักๆนั่นมาได้ ตัวป่วนมันก็จัดการหยิบหมอนอีกใบที่ไม่ได้ถูกใช้งานเพราะตัวมันเองก็ใช้หมอนมีชีวิตเสียข้ามวันมาวางไว้แทนที่ตัวเอง
เลื่อนผ้าห่มขึ้นไปห่มให้คนหลับจนถึงคอ แล้วจึงค่อยๆย่องเข้าห้องน้ำไปจัดการกับตัวเองที่หมักหมมมาตั้งแต่เช้าเมื่อวาน
เมื่อเข้าห้องน้ำไปนั่นแหละ ถึงรู้สึกตัวว่าคุณแฟนที่น่ารักใจดีที่สุดของมันดอดมาสวมแหวนแทนคำสัญญาวงใหม่แทนที่วงเก่าให้เรียบร้อยแล้ว
ตัวป่วนมันอาบน้ำสระผมอย่างรวดเร็ว แล้วย่องออกมาจากห้องน้ำโดยมีผ้าขนหนูพันเอวไว้ผืนเดียว
เดินไปแง้มผ้าห่มออกดูที่มือของคุณแฟนตัวโต เลยได้เห็นแหวนที่รูปร่างหน้าตาเหมือนกันอย่างกับฝาแฝดประดับอยู่ที่นิ้วนางข้างซ้าย
และโดยที่ไม่รู้ว่าตัวเองมีรอยยิ้มผุดพรายอิ่มสุขแค่ไหน ไอ้หนูป่วนมันก็คุกเข่าลงข้างเตียงแล้วแตะริมฝีปากลงกับแหวนบนนิ้วนั้นอย่างแผ่วเบา
ถอยออกมาเหลือบตาดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือของพี่อากาศที่ถอดวางไว้ที่โต๊ะหัวเตียงบ่งบอกว่าเลยสามโมงเย็นมาสิบห้านาทีแล้ว
กลั้นหัวเราะคนแก่บ้าพลังจนเมื่อยแก้ม เหนื่อยจนหมดสภาพหลับยาวมาสิบชั่วโมงได้แล้วมั้งพี่ฟ้า....
ดูซิ ขนาดเข้าใกล้อย่างนี้ แล้วยังไม่รู้สึกตัวเลย.....
ตัวป่วนมันเลยตัดสินใจว่าเย็นนี้คงไม่ต้องไปไหนแล้วล่ะ ปล่อยให้คุณแฟนชาร์จพลังให้เต็มที่ดีกว่า
แต่งตัวอย่างรวดเร็วด้วยเสื้อผ้าที่พี่อากาศเตรียมมาให้ แล้วเลยโทรสั่งอาหารง่ายๆจากห้องอาหารของรีสอร์ท ให้เขาเอามาส่งที่บ้านพัก
ก็ตอนนี้มันหิวจะแย่ ไม่ต้องพูดถึงคนตัวโตที่ยังนอนหลับหรอก ตื่นขึ้นมาก็คงหิวมากไม่ต่างกัน
สั่งอาหารเรียบร้อย ไอ้หนูป่วนเลยเดินไปแง้มผ้าม่านเนื้อหนาที่ปิดกั้นสายตาตลอดผนังห้องด้านหนึ่งออก สอดสายตามองออกไปพบกับหาดทรายขาวตัดกับน้ำทะเลสีฟ้าเขียวสะท้อนแดดบ่าย ทอดยาวห่างไปไม่ถึงยี่สิบเมตร
แล้วก็อยากจะแล่นลงทะเลไปดำผุดดำว่ายเสียเดี๋ยวนั้น
ไอ้หนูป่วนมันไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่า ระหว่างที่กำลังเกาะม่านแนบหน้ากับกระจกใสๆทำท่าเหมือนอยากจะกระโจนออกไปเล่นน้ำทะเลเต็มที่
คนที่หลับสนิทมาตลอดสิบชั่วโมงก็ค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ พอมองเห็นท่าทางและสีหน้าของคุณแฟนตัวเล็กก็นึกขำในใจ.....
ก็ทำไมพี่อากาศแกจะไม่รู้ว่าไอ้ตัวเล็กของแกคงอยากจะลงน้ำเต็มแก่ ติดก็ที่ตัวแกไม่ยอมตื่นสักที
เลยเป็นห่วงว่าตื่นมาไม่เห็นจะโกรธเอาล่ะมั้งนั่น
พอไอ้ตัวเล็กมันเลิกเอาหน้าแนบกระจกแล้วทำท่าจะหันกลับมามอง พี่อากาศแกเลยแกล้งหลับตาลงอีก อยากจะรู้ว่าคุณแฟนที่รักจะทำยังไง
ตอนเป็นฝ่ายปลุกก็มีความสุขจะแย่ ชอบเวลาไอ้ตัวเล็กมันดื้อดึงดันไม่ยอมตื่น
อยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าเป็นฝ่ายถูกปลุกจะติดใจเหมือนกันรึเปล่า......
หลับตาลงแค่ไม่ถึงสิบวินาที พี่อากาศก็รู้สึกว่าที่นอนข้างๆยวบลงก่อนที่จะรู้สึกถึงแรงสัมผัสแผ่วเบาที่หลังมือ
“พี่ฟ้า....ตื่นๆ บ่ายสามกว่าแล้วนะ”
เสียงปลุกเบาๆแบบกล้าๆกลัวๆไม่ต่างจากแรงสัมผัสที่ส่งมาจากฝ่ามือเย็นๆที่หลังมือเลย
ปลุกเบาออกอย่างนี้พี่อากาศแกเลยแกล้งส่งเสียงอืออาออกมาเบาๆบ้างก่อนจะกอดหมอนซุกหน้าลงทำท่าว่าหลับต่อ
“ตื่นๆๆๆ ผมสั่งอาหารแล้วนะ อีกเดี๋ยวเขาก็มาส่งแล้ว ไม่เชื่อหรอกว่าไม่หิวอะ”
ไอ้หนูป่วนมันเพิ่มระดับความดังในน้ำเสียงขึ้นอีกแต่ก็ยังเงียบสนิท ไม่มีอาการตอบรับจากคนตัวโตสักนิด ไอ้หนูป่วนมันเลยตัดสินใจก้มลงไปจนใกล้ แล้วกระซิบเบาๆที่ริมหูของคนที่ทำท่าว่าหลับสนิทซุกหน้าเข้ากับหมอน
“พี่ฟ้าคนดี ตื่นเถิดนะ ตื่นมากอดป่วนหน่อย....”
คราวนี้คนแกล้งหลับเลยไม่อยากแกล้งอีกแล้ว ตวัดเอาตัวคนปลุกลงไปคลุกวงในอยู่บนเตียงด้วยเลย
พี่อากาศที่ตื่นเต็มตาตวัดเอาไอ้ตัวเล็กของแกลงไปนอนราบในกองผ้าห่ม แล้วก้มหน้าลงพรมจูบไปทั่วทั้งหน้าทั้งลำคอส่วนที่พ้นออกมาจากเสื้อยืดสีชมพูอ่อนเหมือนสายไหม
ตัวป่วนตอนแรกก็ดิ้นดุ๊กดิ๊กเพราะตกใจ ไปๆมาๆพอตั้งตัวได้ก็เปลี่ยนเป็นดิ้นไปส่งเสียงหัวเราะคิกคักไปแทน
“ฮ่าๆๆๆๆ พอแล้วพี่ฟ้า ฮะๆๆ หนวดมันทิ่ม คัน โอ๊ยยยยยย พอๆ”
พี่อากาศแกก็ฟัดมันจนหนำใจแหละ จนไอ้ตัวเล็กมันประท้วงเอาบ้างแถมหอบแฮกๆ แกถึงหยุดฟัดแล้วกอดมันไว้หลวมๆ
“หอมจังเลย”
“ก็สะอาด ไม่เหมือนบางคน น้ำก็ไม่อาบ หนวดก็ไม่โกน....แย่นะเนี่ย”
ดูมันลอยหน้าลอยตาเถียง ไม่ได้ดูเลยว่าตัวเองอยู่ในท่าที่เสียเปรียบขนาดไหน ก็พี่อากาศตัวโตเล่นคร่อมเอาไว้ทั้งตัวแบบนั้น ....หรือแกตั้งใจ หืม? ไอ้หนูป่วน
“เหรอ....ไม่สะอาดงั้นเหรอ งั้นพี่ฟ้าแพร่เชื้อสกปรกก่อนดีกว่า”
นั่นไง ว่าอย่างนั้นแล้วพี่อากาศแกเลยเริ่มต้นฟัดไอ้ตัวปากดีอีกรอบ แล้วคราวนี้ไม่มีทีท่าจะหยุดง่ายๆด้วยสิ
จนเสียงเคาะประตูหน้าบ้านพักดังขึ้นนั่นแหละ ไอ้หนูป่วนที่ทั้งดิ้นทั้งหัวเราะจนเหนื่อยเลยหมดสภาพนอนเฉย
ปล่อยให้คุณแฟนที่อยู่ในชุดกางเกงผ้ายืดขายาวตัวเดียว ออกไปเปิดรับอาหารที่พนักงานยกมาส่งให้ถึงที่เอง
ก่อนจะผละจากไอ้ตัวเล็กที่ทั้งหัวเราะทั้งหอบจนหน้าตาแดงก่ำพี่อากาศยังมีแก่ใจจิ้มหน้าผากมันแรงๆคาดโทษไว้อีกทีด้วยนะ
พี่อากาศจัดการให้ทิปพนักงานแล้วให้วางอาหารไว้ที่โต๊ะไม้สีขาวหน้าบ้าน เสร็จแล้วก็กลับเข้ามาในห้อง
ทีนี้พอทำท่าจะเข้ามาลวนลามแฟนตัวเองต่อ ไอ้หนูป่วนมันเลยยกมือมายันอกไว้
“ไม่เอาแล้วพี่ฟ้า หิวจะแย่ เลี้ยงน้องให้อดอยากแบบนี้เดี๋ยวจะฟ้องแม่จ๋าดีกว่า”
“ฟ้องแม่จ๋าก็ยังดี อย่าไปฟ้องคุณพ่อคุณแม่ตัวป่วนแล้วกัน เฮ้อ.......”
“ทำไมเหรอพี่ฟ้า แล้วถอนใจทำไม? กลัวพ่อกับแม่เหรอ?”
ไอ้หนูป่วน แกจะซื่อไปไหน คุณแฟนของแกก็เจ้ามารยาทำเป็นถอนหายใจเฮือกๆเรียกร้องความสนใจไปงั้นแหละ
ไอ้นี่ก็ซื่อเกิน....แค่คุณแฟนตีหน้าเหี่ยวหน่อยก็ยันตัวลุกขึ้นมาลูบแก้มโอ๋เขาเสียแล้ว
“ก็ถ้าคุณพ่อคุณแม่รู้ แล้วไม่ยอมยกลูกชายคนเล็กให้พี่ พี่ก็แย่สิครับ”
แน่ะ แถมยังส่งสายตาหมาหงอยอ้อนไอ้ตัวเล็กมันอีก แต่ไอ้รอยรื่นรมย์ที่มันฉายออกมาด้วยเบื้องหลังสีหน้าหงอยๆนั่นมันปิดไม่มิดหรอกนะพี่อากาศ
ไอ้หนูป่วนน่ะ ถึงมันจะซื่อยังไง แต่ตามันไม่ได้บอดหรอกนะ
“โฮ้ยยยยยยย จะไปยากอะไร พ่อกับแม่ไม่ยกให้ ป่วนเก๊าะ....หนีตามพี่ฟ้าไปเลยไง”
จากที่ลูบๆแก้มโอ๋คุณแฟนตัวโตอยู่ ตัวป่วนมันก็ยกทั้งสองมือประคองไว้ที่สองแก้มสากๆแล้วส่งยิ้มตาหยีไปให้
“ก็น่ารักแบบนี้ เลยร้ากกกกกกกกก...รัก”
ว่าแล้วพี่อากาศก็จัดการจับมือเล็กๆที่ประคองแก้มทั้งสองข้างมารวบไว้แล้วจูบลงไปซ้ำๆ จนไอ้ตัวเล็กของแกต้องหัวเราะออกมาอีก
“ฮะๆๆๆๆๆ ไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวข้าวเย็นหมดแล้วจะไม่อร่อย”
“คร้าบบบบบบบ”
คนตัวโตในเสื้อสีฟ้ากับคนตัวเล็กเสื้อสีชมพูนั่งกินข้าวผัดทะเลด้วยกัน อยู่หน้าบ้านพักที่ไอ้หนูป่วนมันเพิ่งได้เห็นชัดๆก็คราวนี้เองว่าเป็นบ้านชั้นเดียวทาสีขาวสะอาดทั้งหลัง ไม่เว้นแม้แต่กรอบหน้าต่างที่เป็นไม้
ระเบียงที่ยื่นออกมาจากตัวบ้านมีหลังคาที่ถูกปกคลุมไปด้วยเถาวัลย์ของต้นเล็บมือนาง
แต่กลิ่นที่ควรจะหอมก็สู้กลิ่นไอเค็มจากทะเลที่อยู่ห่างไปไม่เกินยี่สิบเมตร ยั่วตาไอ้คนอยากเล่นน้ำใจแทบขาดไม่ได้
“แล้วจะรีบไปไหน ค่อยๆเคี้ยวเลย ทะเลไม่หนีหรอกน่า..”
“คร้าบบบบคุณพ่อ เคี้ยวช้าๆ ข้าวหนึ่งคำต้องเคี้ยวสามสิบครั้ง แบร่ๆๆๆๆ”
รับคำแบบประชดประชันยกฐานะให้คุณแฟนอัพเกรดเป็นคุณพ่อแล้วก็ย่นจมูกพร้อมแลบลิ้นส่งให้ไปครั้งหนึ่ง
แล้วไอ้หนูป่วนก็จัดการจิ้มปลาหมึกชิ้นโตยื่นไปจ่อให้ที่ปากของพ่อคุณของมัน
“หึๆๆ กินไปดีๆไม่ต้องมาเนียนป้อนพี่ด้วย ทำมาป้อนนี่กะให้ช่วยกินเพราะจะรีบไปเล่นน้ำล่ะสิ”
พี่อากาศก็รู้ทัน เลยแย่งส้อมในมือคุณแฟนตัวเล็กมาถือไว้ แล้วส่งเข้าปากเจ้าของปลาหมึกแทน ก่อนจะยื่นมือไปขยี้หัวไอ้ตัวดีแก้หมั่นไส้
“แหม......รู้ใจอย่างนี้แสดงว่ารักกันจริงนะเนี่ย”
ไอ้หนูป่วนมันทักษะดีนะนั่น ทั้งๆที่ยังเคี้ยวข้าวเต็มปากแก้มตุ่ย ก็ยังเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มให้คนรู้ใจกันจริงของมันจนได้
“แล้วนึกยังไง จู่ๆก็พามาเที่ยวทะเล?”
ตอนนี้ไอ้หนูป่วนกับพี่อากาศอยู่ในคอสตูมเตรียมลงทะเล กางเกงขาสั้นคนละตัว แน่ล่ะที่พี่ฟ้าของมันเตรียมมาให้ไอ้หนูป่วนน่ะต้องเป็นสีฟ้า
ไม่ใช่อะไรหรอก พี่ฟ้าแกส่งให้มันแล้วก็บอกว่าของของพี่ก็ต้องหุ้มด้วยพี่สิ
ไอ้หนูป่วนจะทำอะไรได้นอกจากม้วนไปม้วนมาอีกรอบ พยายามจะทำหน้านิ่งยังไงก็กลั้นยิ้มไม่อยู่
ไม่อายก็แปลกแล้ว พี่อากาศนี่ก็นะ มีวิธีการแสดงความเป็นเจ้าของที่ชวนให้เขินจริงๆ
ถามไปไอ้หนูป่วนที่คุกเข่าอยู่ด้านหลังของคุณแฟนตัวโตที่นั่งห้อยขาอยู่ริมเตียงก็ละเลงครีมกันแดดลงบนแผ่นหลังของคุณแฟนไปด้วย
“ก็อยากพามาเที่ยว ทดแทนที่พี่หนีไปเที่ยวเสียตั้งหลายเดือน อีกอย่าง....ไม่ได้อยู่ด้วยกันสองคนตั้งนาน ถ้าอยู่บ้านที่กรุงเทพ พี่ฟ้าอยากกอดตัวป่วนตลอดเวลาก็สงสารชมพู สงสัยเราสองคนได้อยู่แต่บนห้องแหงๆ”
“พี่ฟ้า......”
“หืม?”
พอเหลียวหน้ามาหาตามเสียงเรียก พี่อากาศก็ได้รับจูบเด็กน้อยที่ข้างแก้มทันที พร้อมๆกับที่มือที่ละเลงครีมอยู่เมื่อกี้สอดเข้ามากอดเอาไว้จนแน่น
“เพราะพี่ฟ้าเป็นอย่างนี้.....วันข้างหน้าจะเป็นยังไง ผมถึงไม่กลัวเลยสักนิด”
พี่อากาศทำได้แค่ยิ้มแล้วก็ยิ้ม ก่อนจะยกมือข้างขวา ข้างที่มีแหวนทองคำขาววงใหม่แทนคำสัญญาเก่าขึ้นมาแตะประทับที่ริมฝีปาก ก่อนจะกระซิบตอบเบาๆด้วยคำสัญญาคำเดิม
“แหวนวงน้อยด้อยราคาที่พี่ให้ เพื่อมั่นใจรักของพี่ใช่ผิวเผิน
จะกอดน้องประคองรักร่วมทางเดิน ถึงนานเนิ่นอีกกี่ปีจะมีเรา”
พี่อากาศตัวโตหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับไอ้ตัวเล็กของแกทั้งๆที่ยังยึดมือของคุณแฟนเอาไว้ไม่ยอมปล่อย มองตรงเข้าไปในดวงตาบนใบหน้าที่จับจ้องมาด้วยความรู้สึกอ่อนหวานไม่ต่างกัน
“ตอนนั้นที่คุณพ่อคุณแม่และพี่ๆของตัวป่วนเคยตั้งคำถาม พี่ตอบว่าขอให้ทุกท่านรอ ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ความจริงใจของพี่ พี่ฟ้าก็ไม่รู้ว่าสำหรับคนอื่นเวลาที่ต้องการมันจะนานสักแค่ไหน....แต่สำหรับตัวป่วนของพี่ พี่ขออนุญาตถือว่าประโยคเมื่อกี้หมายความว่า ความไว้วางใจทั้งหมดเป็นของพี่แล้วใช่มั้ยครับ?”
“........อืม ครับ ทั้งหมดเลย ทั้งความไว้วางใจทั้งหัวใจของผมด้วย”
ตัวป่วนมันเอื้อมมือข้างที่ว่างจับมือของข้างซ้ายของพี่อากาศมาบ้าง แล้วก็จูบลงตรงนิ้วที่มีแหวนคู่แฝดนั่นประดับอยู่ด้วยท่าทางไม่ต่างจากที่คุณแฟนของมันทำเมื่อกี้เลยสักนิด
เมื่อมองตากันอีกครั้งก็อดไม่ได้ที่จะมอบจูบที่คราวนี้ไม่ใช่แค่จูบเด็กน้อยให้กันและกันอีก จนไอ้หนูป่วนมันเริ่มจะลืมว่าอยากเล่นน้ำนั่นแหละ พี่อากาศที่เป็นผู้ใหญ่ใจดีถึงดันไอ้ตัวที่เริ่มจะเลื้อยลงพิงกับอกให้นั่งเอง
“ถ้าไม่รีบลุกตอนนี้ พี่ฟ้าจะไม่ให้ไปเล่นน้ำแล้วนะครับ”
“บ้า.......พอเลย คืนนี้ก็ไม่ได้ด้วยนะ”
ไอ้หนูป่วนมันหน้าแดงเป็นมะเขือเทศสุกอีกแล้ว ส่งเสียงงุบงิบๆปฏิเสธล่วงหน้าตั้งแต่ตอนนี้ถึงกลางคืนเลยด้วย
“อ้าว ทำไมคืนนี้ก็ห้ามล่ะ?”
“ก็....มันระบม”
“พี่ขอโทษนะครับ งั้นคืนนี้เรานอนกอดกันเฉยๆเนอะ”
“อืม....ไม่เอาแล้วนะ ไม่ต้องถามอะไรแล้วนะ ป่วนเขิน.....”
“หึๆๆ งั้นไปครับ ลุกเร็ว ไปเล่นน้ำกัน”
บ่ายแก่ๆวันนั้น ลูกค้าของรีสอร์ทที่มีชายหาดส่วนตัวที่หัวหินมีความรู้สึกเดียวกัน เมื่อมองเห็นผู้ชายตัวโตกับผู้ชายตัวเล็กเล่นน้ำเล่นทรายกันจุ๊งจิ๊งอยู่สองคน
ความรู้สึกร่วมที่ว่าก็คือ......การมองเห็นโลกและแม้แต่น้ำทะเลเป็นสีชมพูนั่นเอง
..............................
..............................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
-
หวานน
มากก
เลยอะ
ม่ายหวายเเล้วว
อยากกินต้มยำ
-
:o8:น้ำทะเล...หวานไปแล้วค่า.... :o8:
-
อิจฉา~ จะหวานไปไหนเนี่ยโอ้ยๆ
-
ขอตายกับประโยคนี้ “พี่ฟ้าคนดี ตื่นเถิดนะ ตื่นมากอดป่วนหน่อย....”
อ่านไปนั่งยิ้มอยู่คนเดียว ตอนนี้หวานจนน้ำทะเลจืดไปเลย
ป่วนน่ารัก พี่ฟ้าก็อบอุ่นเสมอ
-
น้ำทะเลที่ว่าหวาน หรือจะสู้พี่ฟ้่กะหนูป่วนของเรา อร๊ายยยย
-
อยู่ส่วนไหน ของหัวหินค่ะ :z1:
จะได้ไปแอบดู 555+
:haun4:
-
หัวหินไม่สิ้นมนต์รักจริงๆ 555
-
น้ำทะเลแถวนั้นคงหวานเจี๊ยบ
-
เข้าเล้าไม่ได้มาหลายวัน เกือบลงแดงตาย
ขาดความหวานอย่างแรง แต่เจอพี่ฟ้าเข้าไปเรื่องแรก
เหอ เหอๆ ไม่ต้องอ่านเรื่องไหนล่ะเบาหวานจะขึ้นตา
ขอลาไปนอนก่อน ปวดหัวมากๆๆแต่ดันทุรังจะอ่าน
รัก และ คิดถึง ที่สุด
:L2: :L2: :L2:
-
พี่ฟ้าแอบหื่น :laugh: หรือว่าหื่นเปิดเผยหว่า :laugh:
-
น่ารักเกินบรรยาย :-[
รีสอร์ทสีขาวที่ว่าอยู่ไหนนะ writer :laugh:
+1
-
โหยยยยยย น่ารักมากก o13
-
ทะเลหวาน อิอิ
-
อืมๆๆๆๆๆๆหวานได้ตลอดเลยไอ้คู่นี้ น่ารักแล้วก็น่ารัก
-
:-[
หวานมาก
ชอบจังๆๆ
-
:-[ เขินยิ้มตัวบิดอะค่ะ เม้นไม่ออกเลย แอร๊กกกกก
-
^
^
^
^
:z13: จิ้มน้องพาร์
“พี่ฟ้าคนดี ตื่นเถิดนะ ตื่นมากอดป่วนหน่อย....”
ไอ้หนูป่วนขี้อ้อนสุดๆ เลย น่าร๊ากกกกกมากกกกกก
ฮ่าๆๆๆ ฮาที่บอกว่าคืนนี้งด เพราะระบม
พี่ฟ้าถนอมน้องหน่อยนะ เดี๋ยวอดใช้งานไปหลายวันนะเออ
กอดกันก็หวานแล้วเนอะๆๆ :กอด1:
-
:-[ :-[ :กอด1: :กอด1:
-
นุ่นครับ...หวานได้ใจจริงๆครับ...อ่านแล้วรู้สึกว่ารอบตัวเป็นสีชมพู
ไปหมดจะหวานได้อีกมั้ยครับนุ่น...คนตัวเล็กก็ขี้อ้อน...คนตัวใหญ่
ก็ขี้เอา...อย่างนี้จะไปเหลืออะไรครับ...5555555...ต้นจะรอตอน
ต่อไปนะครับ...เป็นกำลังใจให้ครับ...เป็นประโยคง่ายๆ...แต่ประทับใจ
“เพราะพี่ฟ้าเป็นอย่างนี้.....วันข้างหน้าจะเป็นยังไง ผมถึงไม่กลัวเลยสักนิด”
-
ตั้งแต่กลับมาคุณพี่อากาศตัวโตกับน้องป่วน เหมือนจะหวานหนักกว่าตอนก่อนไปอีกนะเนี่ย.. :o8:
-
น้ำทะเลมันไม่เค็มแล้วล่ะแบบนี้
แค่มีสองคนนี้ลงไปจุ่มก็กลายเป็นทะเลหวานได้
อ่านแล้วอิจฉา 555
-
ใครว่าน้ำทะเลเค็ม พี่ฟ้ากับตัวป่วนขอเถียง เพราะมันหวานสุดๆ
-
:z13: จิ้มแรง ๆ เลย
-
เริ่มหมั่นไส้ตัวป่วนกับพี่ฟ้าแระ...เพราะทำให้เค้าอย่ากมีแฟนบ้างไรบ้าง :laugh:
รักกันจนมดทำรังในกระทู้ได้หลายสิบแระ 55+
น่ารักจริงจริ๊ง ตัวป่วนเนี่ย :กอด1:
-
ทุกทีเค้ามักจะใช้น้ำทะเลแทนเกลือ หรือน้ำปลา...แต่สงสัยคราวนี้จะได้ใช้แทนน้ำตาลก็เพราะพี่ฟ้ากะตัวป่วนนี่แหล่ะ...คริคริ
เอิ่มมมมมมมมมมมมมมม...ไม่รู้จะบอกว่า พี่ฟ้าโรแมนติคหรือหื่นดี...แบบว่าแต่ล่ะอย่างนอกจากจะทำให้ตัวป่วนเขิลแล้ว
ยังทำให้คนอ่านเขิลตามไปด้วยอีก...อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก...พี่ฟ้าแสดงความเป็นเจ้าของได้...จี๊ดมากกกกกกก >//////<
ยิ่งอ่านเรื่องนี้ยิ่งมีความสุข...ยิ้มแก้มจะแตกให้ได้เลย ให้ตายสิ...คริคริ
กอดคุณนุ่นคืน...พร้อมทั้ง +1 ให้ด้วยฮะ ^^~*
-
^
^
^
จิ้มมมมมมมม จึกๆๆๆๆ ทะลุทะลวงรายตัวตั้งแต่คุณนาบีขึ้นไปถึงพี่แก้ว (ด้วยความรักค่ะ อิอิ)
เข้ามาบวกให้นักอ่านที่น่ารักก่อนออกจากบ้าน
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ^o^ ขอบคุณทุกท่านเลยนะคร้า รวมถึงท่านที่เพิ่งเข้ามาด้วย
ปล. ยินดีที่ได้รุ้จักค่ะคุณต้น ^^
คุณlasom หายเหนื่อยไวไวแล้วกลับมาลั้ลลากันนะคะ
คุณMilk อิอิ ประโยคนั้นแก้นานมากกว่าจะได้ออกมา แบบว่าไอ้ป่วนในหัวนุ่นกระซิบไปหลายแบบมากเลยค่ะ 55555555
-
^
^
^
จิ้มมมมมมมม จึกๆๆๆๆ ทะลุทะลวงรายตัวตั้งแต่คุณนาบีขึ้นไปถึงพี่แก้ว (ด้วยความรักค่ะ อิอิ)
เข้ามาบวกให้นักอ่านที่น่ารักก่อนออกจากบ้าน
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ^o^ ขอบคุณทุกท่านเลยนะคร้า รวมถึงท่านที่เพิ่งเข้ามาด้วย
ปล. ยินดีที่ได้รุ้จักค่ะคุณต้น ^^
คุณlasom หายเหนื่อยไวไวแล้วกลับมาลั้ลลากันนะคะ
คุณMilk อิอิ ประโยคนั้นแก้นานมากกว่าจะได้ออกมา แบบว่าไอ้ป่วนในหัวนุ่นกระซิบไปหลายแบบมากเลยค่ะ 55555555
:z13: จิ้มอีกรอบ เอิ๊ก ๆ
นั่งอ่านป่วนไป กินทองหยอดบ้านคุณยายไปด้วย
หวานแสบไส้ ทั้งนิยายทั้งขนม :haun5:
:กอด1: กอดพี่ฟ้าแน่น ๆๆๆๆๆๆๆๆ หันไปจ๊วบบบบเหม่งป่วน :จุ๊บๆ:
ป้อล้อ...พี่นุ่นแอบหนีไปหาแผนอ่า...กลับมาเร็ว ๆ น่า
(คิดถึงป่วนมัน 555)
-
:o8:
หวานมาก อ่านไปเขินไป :-[
-
น่ารักจังอ่ะ อ่านไปอิจฉาไปนะเนี่ย 555 :m3:
-
หวานมากกกกกกกกกกก
อ่านแล้วเขินได้อีก >_<
-
โอ้ยยยย อยากเห็นท้องฟ้ากับน้ำทะเลเป็นสีชมพูจริง ๆ เลย o18
-
I just read till page4. it's so sweet.
i read in library and i smile all the time. the person who sit besides may think i'm crazy.
-
เป็นนู๋ นู๋ก็ม่ะกลัวหรอก ถ้ามีพี่ฟ้าอยู่ข้างๆ
หวานได้ หวานดีจริง พี่ฟ้าบอกว่าสงสารพี่ชมพู
กลัวจะอิจฉาถ้าเห็นมาหวานที่ห้อง แต่ไม่สงสารคนที่ทะเลเลยเน๊อะ
ทะเลหวานนนนน :o8:
-
ิอิ๊ อิ๊ ยิ้มซะแทบลืมตาอ่านไม่ได้เลย
จ่ายค่าอ่าน 1 ไปแต้มคับ
-
โอ๊ยยย อยากไปหัวหิน
จะไปพิสูจน์ว่าทะเลเป็นสีชมพูจริงไหม
แต่คาดว่าตอนนี้น้ำทะเลคงหวานหมดแล้วแน่ๆ
ฝีมือพี่อากาศกับน้องป่วน :-[
-
หวานกันตลอดนะอ่านแล้วมีความสุขจริงๆเลย
-
โหยยย
อิจฉาอ่ะ
ทำไงจาหาได้แบบนี้ม่างน้อ
.
.
.
-
หวานนนนนนนนนนนนน :-[
-
อ่านเรื่องนี้เมื่อไหร่ ก็ได้อมยิ้มกลับไปทุกที :o8:
-
คู่รักสุดหวาน กับ บรรยากาศของทะเลหัวหิน อืม.....มันคลาสสิค จังเนอะ
-
:-[ อร้ายยยยยยยยยยยยย
ทะเลเชื่อม :o8:
-
ตกลงพี่เค้าชื่อพี่ฟ้า หรือชมพูค่ะ
หวานนนนนนน อย่างเดียวไม่มียั้งเลย
-
บรรยากาศหวานมาก ๆ อยู่กัน 2 คน คิดในแง่บวกตลอดเลย โลกสดใสมาก ๆ เลย
-
^
^
^
ฮึบๆๆ จิ้มไข่ใหม่เลย นี่แน่ะๆ
ยินดีต้อนรับนะคะคุณB (เพิ่งสมัครเมื่อวานเหรอคะ? โอว ^o^)
หวังว่าอ่านเรื่องนี้แล้วจะยิ้มได้นะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ
-
:L1: นุ่นเอ๊ย...ทะเลหวานก็คราวนี้แหละ..ระวัง Greenpeace จะมาฟ้องเอานะ
ข้อหา ทำน้ำทะเลเปลี่ยนไป :m20:
Ps.ให้คู่หลักหวานซะขนาดนี้ อย่าลืมเผื่อแผ่ไปข้างเรื่องบ้างนะ
-
พี่นุ่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
จะเอาๆๆๆ จะเอาแบบพี่ฟ้าอ่ะ!
อ่านกลอนไปอมยิ้มเขินเอามือปิดปากม้วนต้วนเลย อ๊ายๆ
(เริ่มบ้า อ่านของพี่นุ่นพี่จิพี่ไนท์สามคน เขินนนนนนนนน)
ใกล้จะจบแล้วเนอะคะ แอบเสียดายเหมือนกัน
เรื่องสั้นขนาดยาวกลายร่าง ฮะๆ
ปล. ชอบเรื่องสีกางเกงว่ายน้ำนะคะ อิๆ เขินนนนนนน
-
ทะเลหวานเจี๊ยบเลยจ้าาาาาาาาาาาา ^^
ได้อ่านพี่ฟ้ากับหนูป่วนทีไรก็มีความสุข ยิ้มได้อยู่คนเดียวยังกะคนบ้าทุกทีเลยนะเรา
55555
ทั้งหนูป่วน ทั้งพี่ฟ้า น่ารักกันจริงๆเลย
-
ทะเลอย่างหวานอ้ะ :L2:
-
โอ้ยยยยย ทะเลหวาน น้ำตาลขึ้น!!!
โลกใบนี้เปงสีชมพูตามตัวป่วนกับพี่อากาศไปซะแล้ว
:กอด1: :กอด1:
-
ตามอ่านๆๆๆ
ถึงตอนที่ ๖ แล้วค่ะ
น้องตัวป่วนน่าร๊ากมากกกกกกกก อ่านแล้วหลงรักเลยอ่ะ
ท่าทางงุ้งงิ้งงงง
-
:-[ :-[ :-[
ชอบเรื่องนี้มาก
หวานอ่ะ
ไม่มีตัวอิฉาให้ปวดตับ
โค๊ดดดดดดดดช๊อบบบบบบเลย
-
^
^
^
จิ้มมมมมมม จึกๆ แล้วบวกให้นักอ่านที่น่ารักค่ะ
วันนี้ยังไม่มีตอนต่อไปมาส่ง
แต่.....แอบบอกเบาๆว่า ตอนหน้าตอนจบแล้วนะคะ ^^
คนเขียนต้องคิดถึงไอ้ป่วนกับคุณแฟนและผองเพื่อน รวมทั้งตัวประกอบมีชีวิตจิตใจทั้งหลายแหงๆเลยค่ะ หงิงๆ
เฮ้อ......คิดถึงล่วงหน้าก่อน
-
จะจบแล้วหรอออออออออออออออออออ
เร็วอ่ะ(เร็วตรงไหน ได้ข่าวว่าแกตามไม่ทันแล้ว)
เฟินจะสารภาพว่าตามไม่ทันประมาณ 10 ตอนอ่ะ แหะๆ
ไม่ได้หายไปน้า แต่ไม่มีเวลามาอ่าน และเ้ม้นตามทุกตอนเลย
เดี๋ยวเม้นรวดเดียว (ของเจ้หื่นก็ตามไม่ทันเลยT T เจ้แกพล็อตเยอะ)
กอดดดดดดดดดดดป้า
-
ขอบคุณนะคะไรเตอร์ อ่านตอนที่ 52 เเล้ว ขาด ตอนล่าสุด พึ่งกลับมาเดี๋ยวต้องตามเเต่มาเมนท์ก่อน หนูป่วนช่างกล้านะลูก รุกพี่ฟ้าซะงั้น อ่านเเล้วหายเครียดดี น่าร้ากกกกที่สุดเลย เเต่ความคิดพี่อากาศตอนท้ายน่ารักนะนั่นถ้าอยากได้ของขวัญเเบบนั้นคาดว่า อาจต้องบำรุง ตัวป่วนให้อึดกว่านี้ คิกๆๆๆ
เย้ อ่านทันเเล้วจบ โห ม้วนตามไอหนูป่วนเลย ของของพี่ก็ต้องหุ้มด้วยพี่ หวานได้อีก น่าร้ากกกมากเลยอะ :กอด1: ไรเตอร์
-
ตอนหน้าจบ
ขอหวานสุดๆไปเลยนะคะ :-[
-
พี่ฟ้าอ่ะ ,, เล่นซะ "ทะเลจืด" เลยทีเดียว
ตัวป่วนน่าจะฝึกปรือวิชา(วิชาอะไร?)ให้มากกว่านี้นะ
จะได้ไปทำให้พี่ฟ้าเขินบ้าง (เดี๋ยวขาดดุลหมด) :-[
:กอด1: ขอบคุณค่ะคุณนุ่น
รับผิดชอบชีวิตวีด้วยนะ ตอนนี้เป็นโรค "หนักหวาน" ขั้นโคม่าละ .. (เบาหวาน มันคงจะไม่พอ) :t4:
-
กร๊๊๊๊๊๊๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
จะจบแล้ว ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ (อ่านให้เป็นเอคโค่กันล่ะ)
ก่อนจบยังขนาดนี้แล้ว ตอนจบ จะหวาบกว่านี้อีกไหม อะๆๆๆๆ
รู้แล้วเย็นนี้ทำต้มยำโป๊ะแตกกินดีกว่า
จะได้รอรับความหวานตอนต่อไปแบบเต็ม ๆ และเต็มใจ
-
Ohayo writer เเวะเข้ามาทักทาย เเละมาเตรียมรอตอนจบที่น่าจะหวานจนไม่สามารถที่จะบรรยายได้ พอดีว่าไปฟังเพลงมา เเต่ไม่ใหม่อะนะ พอฟังเเล้วคิดถึงหนูป่วน เพลงเเรก พรุ่งนี้อาจไม่มีฉัน ของ ปาล์มมี่ ให้หนูป่วนตอนล่าสุด เพลงที่สอง ให้พี่ฟ้า วันเเห่งความรัก ของ เเพนเค้ก ฟังทั้งสองเพลงเเล้วให้ความรุ้สึกอย่างนั้น คิดถึง หนูป่วน คิดถึงพี่ฟ้า เเละสุดท้าย คิดถึง ไรเตอร์ สุ้ๆๆ
-
ยิ่งอ่านก็ยิ่งหลงรัก พี่ฟ้ากะตัวป่วนอ่ะ
จะน่ารักไปไหนนนน
อะไรนะคะ จะจบแล้วหรอ โธ่ๆๆ แล้วต่อไปเราจะเอาความหวานที่ไหนมาประทังชีวิตล่ะ
ไม่รู้แหล่ะ งั้นตอนจบต้องหวานแบบสุดๆ ให้สำลักน้ำตาลตายกันไปข้างนึงเลยนะคะ คุณนุ่นนน
-
ไม่อยากให้จบเลย
ขอตอนพิเศษด้วยนะ
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยหวานเบาหวานขึ้นตา จะตาบอดไหมเนี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
ป่วนจ๋าาาาาาา
ขอหยิกแก้มที
-
หนูนุ่นไปวิ่งเล่นในเล้าใครเจอฝากบอกด้วยว่าป้าแก่ๆรออยู่คืนนี้มาส่งต่อความหวานน้ำตาลท่วมด้วยคะ
-
จะจบแล้วเหรอ เสียดายจัง
-
ใกล้จบแล้วเหรอครับนุ่น...ต้นก็จะไม่ได้อ่านนิยายหวานๆ
อีกแล้วซิตรับ....ว้า!!...เสียดายจัง...ถ้ามีเรื่องใหม่ขอแนว
นี้อีกนะครับ...ต้นชอบมากๆๆ....เป็นกำลังใจให้นะครับนุ่น
-
มาทำหน้าที่มอบความสุขเล็กน้อยก่อนนอนให้พี่ได้แล้วคะน้องนุ่นคนงามพี่จะได้หลับฝันดีฝันหวาน 555
-
แหะๆ ถ้ายังมีคนรอ แนะนำให้มาอ่านเป็นมื้อเช้านะคะ
ยังไม่ถูกใจคนเขียนเลยค่ะ :กอด1:
หรือไม่ก็เชิญไปอ่านเรื่องสั้นคนเขียนเดียวกันตามลิงค์แก้ขัดนะคะ หงิงๆ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16808.0
(เรื่องแรกอยู่หน้าที่หนึ่ง เรื่องที่สองหน้าสาม และเรื่องที่สาม หน้าสี่ค่ะ)
-
รีบตามมาเลย
นึกว่าตัวป่วนมาแล้ว
-
^
^
^
มาแล้วค่ะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จบแล้วนะคะ กว่าจะเข็นออกมาได้ โต้รุ่งกันเลยทีเดียว
ขอได้รับการขอบคุณค่ะ จากคนเขียนคนนี้นี่เอง :กอด1:
ปล.ถึงหลานเบียร์ และท่านผู้อ่านที่บอกว่าอ่านกลอนไม่เข้าใจและขอให้ถอดความให้ ไว้จะค่อยๆทยอยทำให้นะคะ ^o^
แอบมาแปะรูปอีกรอบ ชอบบบบบบบบบบบบบบบบ เหมือนพี่ฟ้ากับตัวป่วนเวอร์ชั่นไม่แบ๊วเท่าที่ควร แต่บรรยากาศนี่ใช่เลย ฮ่าๆๆๆ
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/Soko-ni-Suwaruna-ch-1-01.jpg)
-
มาอ่านกันค่ะ ตอนจบแล้วนะคะ
ขอบคุณที่ให้กำลังใจกันมาตลอดค่ะ ขอบคุณจริงๆ ^o^
..........................
ตอนที่๕๔ อากาศของผม...ท้องฟ้าของผม
“ตัวเล็ก แต่งตัวเสร็จรึยังลูก เร็วเลยจะตีห้าแล้ว เดี๋ยวสาย”
วันนี้บ้านเก่าครึ่งไม้ครึ่งปูนมรดกตั้งแต่สมัยคุณทวดของไอ้หนูป่วนมีเสียงเคลื่อนไหวตั้งแต่ฟ้ายังไม่ทันสางและไก่ยังไม่ทันขัน
เอ่อ...หมายถึงถึงจะมีไก่อยู่ใกล้ๆมันก็คงจะยังไม่ตื่น
เพราะวันนี้เป็นวันพิเศษ.....วันรับปริญญาของว่าที่เขยเล็กของบ้าน
“ช้านักเดี๋ยวไปไม่ทันพี่เค้าเข้าหอประชุมหรอก”
ที่ไปเคาะประตูเรียกเมื่อกี้น่ะเสียงคุณนายของไอ้ป่วนมัน ส่วนเสียงขู่ว่าเดี๋ยวไปไม่ทันคุณแฟนเข้าหอประชุมน่ะเป็นของพี่สาวคนโตที่ยังหัวฟูงัวเงียในมือยังเขย่าขวดนมอยู่เลย แต่พอไอ้หนูป่วนมันเปิดประตูยื่นหน้าออกมาจากห้องก็ยังอุตส่าห์ขู่น้องคนเล็กเล่นให้เพลินใจ ฮ่าๆๆๆๆๆ
แม่กับพ่อของตัวป่วนน่ะ มาค้างบ้านที่กรุงเทพตั้งแต่เมื่อคืน เพื่อจะมางานรับปริญญาของคุณอากาศแกโดยเฉพาะ
คนเชิญน่ะไม่ใช่พี่อากาศแกหรอกนะ โน่น.....พ่อจ๋าแม่จ๋าเป็นคนโทรไปเชิญเองเลย
เห็นบอกว่าตั้งแต่ปิดเทอมคราวก่อนที่พ่อจ๋าแม่จ๋าขึ้นไปทำความรู้จักถึงลำพูนแล้วก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย
เลยต้องถือโอกาสมาพบปะให้สนิทสนมกันไว้ เพราะยังไงก็จะดองเป็นครอบครัวเดียวกันแน่ๆ
ไม่เหมือนรายพี่ปิ่นที่หอบผ้าหอบผ่อน แถมลูกสาววัยเจ็ดเดือนที่เป็นขวัญใจคนทั้งบ้านหนีมาค้างบ้านนี้เมื่อคืนอีกคนเพราะงอนพี่เทพ.....อีกแล้ว
เมื่อหัวค่ำตอนไอ้หนูป่วนมันออกไปเปิดประตูหน้าบ้านให้มันก็ถามพี่สาวที่อุ้มหลานตัวน้อยมายืนรอหน้าบ้านว่าคิดจะหนีทำไมหนีมาบ้านนี้ล่ะ พี่เทพก็รู้จักบ้านนี้ดีจะตาย
พี่ปิ่นของมันก็ก้าวฉับๆเข้าบ้าน ส่งลูกหมูตัวสีชมพูแขนขาเป็นปล้องๆให้โผเข้าอ้อมแขนคุณยาย ตัวเองเดินเลยเข้าไปในครัวหยิบน้ำเย็นออกมาเทดื่มจนหมดแก้ว แล้วถึงหันมาตอบน้องชายคนเล็กที่ยืนหน้าเอ๋ออยู่ใกล้ๆว่า
‘ก็จะให้พี่เทพรู้น่ะสิว่าพี่จะมาบ้านนี้ เวลาพี่เทพตามมาง้อพี่เทพจะได้ไม่ต้องเหนื่อยมากไง โห่....แค่นี้ก็ต้องถาม’
ไอ้หนูป่วนที่ตอนแรกทั้งมันทั้งไอ้แผนแค่ช่วยกันทำความสะอาดห้องใหญ่ไว้ให้พ่อกับแม่นอน เลยต้องย้ายตัวเองไปนอนห้องไอ้เพื่อนแผน
แล้วยกเตียงตัวเองให้พี่สาวคนโตกับหลานสาวที่เริ่มจะตัวไม่น้อยแทน
เมื่อคืนไอ้เพื่อนแผนเลยต้องนอนหลับไปทั้งๆที่หูฟังเครื่องเล่นเพลงยังเสียบคาหู เพราะมันเป็นคนมีมารยาทมาก
ไม่อยากเป็นสักขีพยานการราตรีสวัสดิ์ของคุณเพื่อนตัวเล็กกับคุณแฟนของมัน
ถึงจะได้ยินแต่เสียงไอ้หนูป่วนที่นอนคุยบิดไปมาหงุงหงิงอยู่ข้างๆฝ่ายเดียวก็เหอะ....ไม่ใช่รำคาญหรอกนะ แต่ไอ้คุณแผนมันเขินแทน ฮ่าๆๆๆๆ
“อ้าว แล้วจะไปกินบนรถเหรอตัวเล็ก อีกครึ่งชั่วโมงจะตีห้า จากบ้านเราไปมหาวิทยาลัยก็แค่สิบนาทีเอง ยังไงก็ทันอยู่แล้ว นั่งกินให้เสร็จที่บ้านเลยไม่ดีกว่าเหรอลูก?”
คุณนายที่เมื่อตื่นขึ้นมาแล้วเลยเข้าครัวเตรียมทำข้าวต้มเครื่องหม้อใหญ่สำหรับทุกคนในบ้าน รวมทั้งลูกเขยใหญ่ที่คาดว่าเดี๋ยวคงโผล่มาง้อศรีภรรยาตามเคย
เห็นลูกชายคนเล็กเดินแทบจะเป็นวิ่งเข้ามาเปิดตู้เย็นหยิบนมรสช็อคโกแล็ตทั้งขวดใส่ถุงผ้า แถมด้วยขนมปังหน้าสังขยาสำเร็จรูปอีกสองห่อ
แล้วยกมือไหว้ลาท่าทางรีบร้อน เลยท้วงไว้ทั้งๆที่ไอ้หนูป่วนมันลิ่วๆออกไปนั่งใส่รองเท้าหน้าประตูบ้านแล้ว
“ไม่ใช่ของป่วนแม่ ของพี่ฟ้า ไปแล้วๆเดี๋ยวสาย”
ว่าแล้วมันก็วิ่งไปเปิดประตูหน้าบ้าน ยังไม่ทันปิดประตูก็ออกวิ่งต่อไปทางหน้าปากซอยเสียแล้ว
“หึๆๆ น่ารักเนอะแม่เนอะ ตัวเล็กมันเป็นแฟนในอุดมคติสมควรได้รางวัลแฟนดีเด่นจริงๆเลย ปลื้มใจแทนฟ้า.....”
พี่ปิ่นแกว่าแล้วก็มองออกไปหน้าบ้าน.... แหมๆรอสามีล่ะสิ กร้ากกกกกกกส์
แล้วก็แค่ละสายตาจากหน้าประตู อุ้มลูกหมูสีชมพูในมือเดินตามแม่เข้าไปในครัวเท่านั้นแหละ รถยนต์สำหรับครอบครัวคันใหญ่เบ้อเริ่มที่มีพี่เทพเป็นคนขับก็วิ่งเข้ามาจอดเทียบหน้าประตู
...................................
...................................
/มาถึงแล้วเหรอครับ?/
“อื้ม อยู่ข้างหอประชุมแล้วเนี่ย พี่ฟ้าออกมาริมเต๊นท์หน่อยสิ เขายังไม่เรียกแถวไม่ใช่เหรอ?”
/เรียกแล้วครับ แต่เพิ่งเรียกครั้งแรก ด้านไหนของเต๊นท์น่ะ?/
“ถ้าหันหน้าเข้าหอประชุมป่วนอยู่ทางซ้าย”
/เห็นแล้วครับ กำลังเดินไปหา วางสายนะ/
###ตื๊ดดดดดดดดดดดดดดด ตื๊ดดด###
นายอากาศ เถลิงศก ในชุดสูทสากลสีเข้มด้านในทับอีกชั้นด้วยครุยสำหรับมหาบัณฑิตก้าวยาวๆจนครุยปลิวตรงมาหานายศศินทร์ ภิรมย์สมบัติ ที่อยู่ในชุดนักศึกษาเสื้อแขนยาวเรียบร้อยเป็นพิเศษตรงที่มีไทพร้อมสรรพและปลายแขนเสื้อติดกระดุมที่ข้อมือเรียบร้อย ไม่พับๆถกๆขึ้นไปเหนือศอกเหมือนที่เคย
ใบหน้าที่เปื้อนยิ้มมาตั้งแต่ตื่นขึ้นมาได้รับคำอวยพรจากทั้งพ่อจ๋าแม่จ๋า คุณยาย และน้องชายคนเดียวที่มาอยู่รวมกันที่คอนโดยิ่งมีรอยยิ้มกว้างขึ้นอีก
จนลักยิ้มที่แก้มซ้ายกดลงเป็นรอยบุ๋มลึก เมื่อมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าคุณแฟนตัวเล็กที่ส่งรอยยิ้มแสดงความภาคภูมิใจมาให้
“อีกกี่นาทีเขาจะเรียกเข้าหอน่ะพี่ฟ้า กินอะไรรึยัง? หิวมั้ย? นี่ดีนะคุณนายมาเรียกไม่งั้นป่วนมาไม่ทันแหงเลย อ้ะ....กินนมก่อน ยังเย็นอยู่เลย มีขนมปังสังขยาด้วย ว้า.....ลืมหยิบหลอดมาด้วยอ้ะ แย่จัง”
ไอ้หนูป่วนทำหน้ามุ่ยเพราะขัดใจตัวเอง แล้วเลยมองซ้ายมองขวาเหมือนกับว่าจะเจอหลอดได้แถวนั้นงั้นแหละ
“แย่ตรงไหน ไม่เห็นต้องใช้หลอดเลย”
พี่อากาศรับขวดนมช็อคโกแล็ตที่คนหอบหิ้วมาให้ยินดีบริการเปิดฝาส่งให้เรียบร้อยก็ทำท่าจะยกขึ้นดื่ม
“เดี๋ยวๆ เดี๋ยวเลอะอะ พี่ฟ้ารอแป๊บนะ เดี๋ยวป่วนไปซื้อน้ำที่ซุ้มตรงโน้นแป๊บนึง”
เห็นไอ้ตัวเล็กทำท่าจะวิ่งไปซื้อน้ำจริงๆพี่อากาศแกเลยคว้าข้อมือมันเอาไว้ แล้วส่ายหน้าน้อยๆ แล้วทั้งๆที่ยังยึดมันเอาไว้นั่นแหละ
พี่อากาศแกก็ยกนมขึ้นดื่มทั้งขวดต่อหน้าต่อตามันเสียเลย ไอ้ตัวเล็กของแกจะได้ไม่ต้องวุ่นวายใจอยากหาหลอดมาให้อีก
“นี่ไง กินแล้ว ไม่เห็นต้องใช้หลอดเลย แต่พี่ฟ้ากินคนเดียวไม่หมด ตัวป่วนมาแต่เช้าก็ยังไม่ได้กินใช่มั้ย มากินด้วยกันเลย”
และโดยที่ไม่สนใจกับสายตารอบข้างเสมือนโลกนี้มีเพียงเราสองคน พี่อากาศก็จัดการยื่นขวดนมไปจ่อปากไอ้ตัวเล็กของแกเหมือนที่ป้อนโน่นป้อนนี่ให้กันตามปกติ
ไอ้หนูป่วนก็ไม่มีเสียหรอกที่จะปฏิเสธอ้าปากรับเสียอย่างนั้น แถมแทนที่จะรับขวดนมมาถือเองมันยังล้วงเข้าไปในถุง
หยิบเอาห่อขนมปังออกมาแกะทั้งๆที่ยังดื่มนมจากการบริการป้อนของคุณแฟนตัวโต และอีกมือก็ยังถูกจับยึดข้อมือเอาไว้หลวมๆอยู่นั่นเอง
“กินขนมปังด้วยพี่ฟ้า เร็วเลยประกาศเรียกอีกครั้งแล้ว”
แกะห่อเสร็จยื่นส่งไปให้อีกขนาน พี่อากาศก็รับไปกัดกินตามคำสั่งของคุณแฟนโดยดี พร้อมๆกับที่ไอ้หนูป่วนมันเร่งให้เดินไปเข้าแถวตามเสียงประกาศเรียก
“ไปได้แล้ว....พี่ฟ้า เดี๋ยวป่วนมีเรียน อาจารย์ไม่ยอมยกเลิกคลาสอ้ะ แต่เดี๋ยวคุณนายกับคุณผู้ชายจะมาถ่ายรูปด้วยพร้อมกับพ่อจ๋าแม่จ๋า พี่ฟ้าทำตัวเป็นว่าที่เขยที่ดีด้วยล่ะ โอเค้?”
“รับทราบครับผม งั้น.....เราเจอกันตอนเย็นเลยเหรอ?”
แน่ะ มีการลากเสียงอ้อนอีกต่างหาก กะให้น้องมันเลิกเรียนตอนเช้าแล้ววิ่งโร่มากินมื้อเที่ยงด้วยล่ะสิ
เด็กวัยเรียนแถมปีสามเทอมหนึ่งตารางแน่นจะตาย เพราะต้องเตรียมพร้อม
เทอมหน้ามันก็ต้องไปฝึกงานแล้ว ยังจะอ้อนให้น้องมันอยากเหนื่อยเพิ่มอีก....ร้ายจริงๆ
“ครับ ป่วนจะล้างท้องรอถล่มมหาบัณฑิตคนใหม่ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
เข้าใจหรอกนะ ว่าวันสำคัญเลยอยากผูกคนสำคัญติดไว้กับตัวตลอดเวลา แต่ไอ้หนูป่วนมันก็รู้ทันว่าพี่ฟ้าของมันน่ะอ้อนเผื่อฟลุ๊คไปงั้นเอง
ขืนมันตัดสินใจวิ่งไปวิ่งมาจากตึกคณะมาหอประชุมกลางมหาวิทยาลัย ท่านมหาบัณฑิตเองนั่นแหละจะต้องเดือดร้อนเป็นห่วง
“โฮ้ย....ถ้าเป็นตัวป่วนนะ อย่าว่าแต่มื้อเดียวเลย ทั้งชีวิตพี่ฟ้าก็ยอมให้ถล่ม”
“อืม....ผมรู้.....พี่ฟ้าไปได้แล้วไป เดี๋ยวถูกอาจารย์ดุหรอก”
ไอ้หนูป่วนมันรู้ว่าเห็นพูดด้วยน้ำเสียงเย้าแหย่ทีเล่นทีจริงแบบนั้นก็จริง แต่พี่ฟ้าของมันหมายความตามที่พูดทุกคำเสมอ
แล้วได้ยินประโยคแบบนี้ทีไร ทั้งๆที่ก็ได้ยินได้ฟังจากปากคุณแฟนตัวโตมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ทำไมไม่เลิกเขินสักทีก็ไม่รู้
พี่อากาศอมยิ้มแก้มตุ่ยกับท่าที่ที่ทำเป็นไม่รู้สึกอะไร แต่แก้มขาวๆกลับกลายเป็นสีแดงจัดของคุณแฟนอยู่อีกอึดใจ
ก็มีเสียงประกาศเรียกครั้งที่สาม เลยโบกมือบ๊ายบายแล้วรีบสาวเท้ากลับไปเข้าแถว
ทิ้งให้ไอ้หนูป่วนที่เพิ่งรู้ตัวว่ากลั้นหายใจข่มความเขินอยู่เกือบนาทีถอนหายใจออกมาหนึ่งเฮือกย้าวยาว ก่อนจะออกเดินช้าๆฝ่าฝูงคนและผ่านซุ้มโน้นซุ้มนี้ ที่เด็กคณะต่างๆจัดเอาไว้ให้รุ่นพี่บัณฑิตได้ใช้เป็นฉากถ่ายรูป
แวะที่ซุ้มของน้องปีหนึ่งคณะตัวเอง ทักทายน้องๆนิดหน่อยแล้วเลยแวะซื้อน้ำซื้อขนมแถวนั้นเอามาให้น้องๆไว้เป็นเสบียงตามประสารุ่นพี่ที่ดี
แล้วไอ้หนูป่วนก็ค่อยๆเดินทอดน่องกลับคณะ ไปนอนอีกสักงีบรอเวลาเรียนตอนแปดโมง....
ที่บอกพี่ฟ้าว่าเจอกันอีกทีมื้อเย็นเลยน่ะ ไม่ใช่อะไรหรอก
ก็วันนี้วิชาตอนบ่ายอาจารย์บอกไว้แล้วว่าจะบรรยายแค่สองชั่วโมง เพราะฉะนั้นเวลาว่างตั้งแต่บ่ายสอง
ไอ้หนูป่วนมันก็กะเอาของขวัญรับปริญญาไปเตรียมไว้ให้พี่อากาศที่บ้านที่คอนโดน่ะสิ
อุตส่าห์สั่งทำไว้ล่วงหน้า เอ....หรือว่าไม่ต้องไปที่บ้านหรอก ให้ที่ร้านอาหาร พี่ฟ้าก็คงดีใจเหมือนกันเดินไปคิดไปไอ้หนูป่วนก็ยิ้มไป
แต่พอยิ้มไปยิ้มมาไอ้ที่ยิ้มรื่นรมย์อยู่ดีๆก็กลายเป็นยิ้มแหยๆ .....ก็ของขวัญน่ะ เตรียมไว้ให้สองชิ้น ชิ้นหนึ่งน่ะมั่นใจว่าพี่ฟ้าจะชอบ
แต่อีกชิ้นนี่สิ.....ใช้เวลาตั้งนาน แต่ก็กลัวว่าพี่ฟ้าของมันเห็นเข้าจะหัวเราะเอาน่ะสิ โถ.....ไอ้หนูป่วนเอ๊ย
ตกเย็นพี่ชมพูที่ขอเวรไว้ให้วันนี้ได้หยุดก็ขับรถพาคุณยาย พ่อจ๋า แม่จ๋าไปส่งที่ห้องอาหารที่จองไว้ก่อน
แล้วจึงไปรับเค้กถึงที่ทำงาน ก่อนจะพามาสมทบกับทั้งครอบครัว
เอ่อ...ไม่สิ ต้องบอกว่าทั้งสองครอบครัว เพราะบ้านตัวป่วนมันจะขาดก็แค่พี่ปุ่นคนเดียว
ที่แสดงความยินดีไปตั้งแต่พี่อากาศออกจากหอประชุมด้วยการโทรศัพท์มาตอนตัวเองพักเที่ยง....เป็นหมอภูธรก็งี้ ไม่ค่อยได้เข้ากรุง
“เอ้า ใครมีอะไรจะให้ฟ้าก็เข้าแถวให้ได้แล้ว ถือว่าตอบแทนค่าอาหารมื้อนี้ ฮ่าๆๆๆๆๆ”
นั่งกินไปคุยไปจนเริ่มจะอิ่มพ่อจ๋าก็เริ่มพิธีการให้ของขวัญมหาบัณฑิต ทั้งที่พี่อากาศแกก็บอกหรอกนะว่าไม่ต้องให้อะไรแล้ว เพราะแกแก่แล้วไม่ใช่ตอนจบป.ตรีใหม่ๆ
แต่คนรักกัน ปกติให้โน่นให้นี่กันเป็นเรื่องธรรมดา วันนี้ก็แค่ดูมีเหตุผลที่จะให้ที่ดูดีหน่อยก็เท่านั้นเอง
พวกผู้ใหญ่ก็เรียงหน้ากันกวักมือเรียกให้พี่อากาศที่ตอนนี้ถอดทั้งครุยทั้งสูทออกไปแล้ว เหลือแค่เชิ้ตขาวแขนยาวตัวในกับกางเกงสีดำเข้าไปหา
แล้วอวยพรพร้อมทั้งให้ของขวัญซึ่งส่วนใหญ่เป็นทองกันคนละบาทสองบาท
คุณยายมีแถมตรงที่นอกจากให้สร้อยทองแล้วยังให้พระเครื่องของเก่าของคุณตามาด้วย ที่เด็ดยิ่งกว่านั้นคือตอนให้พระ
แทนที่คุณยายจะให้หลานชายคนโตคนเดียว คุณยายท่านกลับเรียกไอ้หนูป่วนที่ตอนนี้อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวกับกางเกงดำเข้าไปด้วย
พอมายืนคู่กันมองเผินๆเลยเหมือนลูกแฝดที่พ่อแม่มักจะจับแต่งตัวเหมือนกันยังไงยังงั้น
แล้วคุณยายก็เอาสร้อยอีกเส้นห้อยพระเครื่อง ที่ดูจากลายที่กรอบแล้วคงเก่าเก็บไม่ต่างจากที่ให้หลานชายมาสวมคอให้ไอ้หนูป่วนมันอีกคน
“อายุมั่นขวัญยืนถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรนะลูก เออๆไม่เอาดีกว่าถือไม้เดี๋ยวตีกัน เอาเป็นดูแลกันดีๆไปจนแก่เฒ่านะลูกนะ”
สิ้นเสียงให้พรจากคุณยายเท่านั้นแหละ คนได้รับพรทั้งคู่มีปฏิกิริยาต่างกันโดยสิ้นเชิง คนตัวโตน่ะยิ้มกว้างจนปากจะฉีกถึงหู ส่วนคนตัวเล็กสิ แทบจะเอาหน้ามุดลงไปซ่อนใต้โต๊ะ
ที่เหมือนกันก็คงไอ้อาการหน้าแดงนั่นแหละ พร้อมใจกันทำหน้าแดงแป๊ดทั้งคู่เชียว
ยิ่งเสียงหัวเราะลูกคู่ของไอ้เพื่อนนุ่นกับพี่ปิ่นดังขึ้นมาคับโต๊ะประกอบฉากด้วยแล้ว หน้าที่ว่าแดงอยู่แล้วก็ยิ่งแข่งกันแดงไปกันใหญ่
จนพ่อของไอ้หนูป่วนมันจัดการช่วยเหลือลูกชายด้วยการเรียกพี่อากาศว่าที่เขยเล็กเข้าไปใกล้ๆ ยื่นแหวนลงยาธรรมดาๆแต่สลักนามสกุลภิรมย์สมบัติเอาไว้ให้
แล้วก็พูดดังๆคับโต๊ะไม่ต่างกับเสียงหัวเราะของไอ้เพื่อนนุ่นตัวดีว่า
“พ่อให้ฟ้า แหวนแบบเดียวกันนี้สั่งทำไว้สองวง ตอนแรกกะจะให้ปุ่นกับป่วนไว้ให้คนที่มั่นใจจะอยู่ด้วยกันไปตลอดขนาดมันเลยเล็กไป แต่พ่อไม่อยากเปลี่ยนวงหรือทำใหม่ แค่ฟ้ารับไว้แล้วรักษาให้ดีก็พอ รับปากกับพ่อมั้ย....ว่าสิ่งที่พ่อให้ไปฟ้าจะดูแลรักษาอย่างดี”
พี่อากาศเข้าใจแจ่มแจ้งเชียวล่ะว่าคุณพ่อไม่ได้หมายความแค่แหวน แต่หมายถึงคนที่ยืนหน้าตาแดงก่ำเยื้องอยู่ด้านหลังตอนนี้ต่างหาก
พี่แกเลยหันไปส่งยิ้มที่อบอุ่นที่สุดให้คุณแฟนตัวเล็กอีกครั้ง ก่อนจะรับคำหนักแน่น
“ครับ ผมรับปากครับคุณพ่อ”
“อีกอย่าง ตัวเล็กไปค้างบ้านฟ้าบ้างได้ แต่พ่อยังไม่อยากให้ย้ายไปอยู่ด้วยกันตั้งแต่ตอนนี้ พ่อคิดว่ารอจนเรียนจบก่อนดีกว่า ฟ้าเห็นด้วยมั้ย?”
นั่นไง คุณพ่อท่านให้แหวนนามสกุลยอมรับเป็นเขยเล็ก แต่ไม่ได้หมายความว่าจะอนุญาตให้เอาไอ้หนูป่วนลูกรักไปต้มยำทำแกงตามใจชอบหรอกนะพี่อากาศ
“เห็นด้วยครับ”
พี่อากาศมัวแต่รับคำพ่อตาหรือจะเรียกพ่อปู่ดีก็ไม่รู้ เลยไม่ทันได้เห็นว่าผู้ใหญ่ทุกคนที่ร่วมโต๊ะอยู่ต่างก็พอใจยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ส่งให้กันโดยถ้วนหน้า
พี่ปิ่นน่ะถูกอกถูกใจน้องเขยถึงกับกระซิบสอนลูกสาวตัวน้อยเชียวล่ะว่าโตเป็นสาวเมื่อไหร่ ถ้าลูกหมูของแม่ริจะมีแฟน ก็หาให้ได้แบบคุณอาฟ้านะลูก
เล่นเอาพี่เทพที่นั่งอยู่ข้างๆถึงกับส่ายหน้า แล้วก็อดไม่ไหวต้องยิ้มขำกับท่าทางของคุณภรรยา
แล้วเลยส่งสายตาเข้าอกเข้าใจให้ไอ้คุณแผนที่นั่งอยู่ตรงกันข้ามอีกคน
มื้อเย็นมื้อนั้นจบลงด้วยความสุขชื่นมื่นกันถ้วนหน้า มหาบัณฑิตหมาดๆถูกปล่อยกลับบ้านด้วยพาหนะหลักของคนกรุงอย่างรถไฟฟ้าบีทีเอสพร้อมกับคุณแฟนแค่สองคน
พี่เทพทำหน้าที่เขยใหญ่ขับรถพาทั้งพ่อและแม่ไปส่งสนามบินรอเวลาขึ้นเครื่องกลับบ้านที่ลำพูน
แล้วถึงพาทั้งคุณภรรยาที่หาเรื่องงอนแก้เบื่อมาให้บ่อยๆกับลูกสาวตัวกลมกลับบ้าน
ส่วนพ่อจ๋าแม่จ๋าและคุณยายก็เป็นหน้าที่พี่ชมพูขับรถพากลับบ้านสุพรรณ แถมยังหนีบเอาเค้กที่พรุ่งนี้เป็นวันหยุดไปค้างสุพรรณด้วยเลย
พี่ชมพูแกกะว่า พาไปบ่อยๆเผื่อเค้กติดใจบรรยากาศ เวลาขอแต่งงานจะได้ไม่คิดนาน แต่รีบตกลงให้ไม่ต้องเหนื่อยลุ้น
เพื่อนรักเพื่อนเลิฟสองตัวของไอ้หนูป่วนที่ติดมากินฟรีแสดงความยินดีกับพี่อากาศแกด้วยก็จัดการดูแลกันเอง
โดยไอ้เพื่อนแผนไปส่งถึงป้ายรถเมล์ตามเคย แล้วไอ้นุ่นก็วิ่งกระโปรงปลิวขึ้นรถพร้อมส่งยิ้มหวานๆกับโบกมือให้จากริมหน้าต่างจนลับสายตา
“ว่าแต่.....ไม่ใช่แค่ตุ๊กตาตัวป่วนน้อยไม่ใช่เหรอครับที่จะให้พี่? ไหนล่ะของอีกชิ้นน่ะ?”
ของขวัญแสดงความยินดีที่ไอ้หนูป่วนมันให้คุณแฟนตั้งแต่อยู่ที่ร้านอาหาร คือตุ๊กตาขนาดใหญ่กว่าที่ทับกระดาษเล็กน้อย
ที่มันไปสั่งทำให้หน้าตาและการแต่งตัวเหมือนมันเป๊ะ แต่เป็นไอ้หนูป่วนเวอร์ชันการ์ตูนที่ส่งยิ้มตาหยีตลอดเวลา
ตอนยื่นให้ตัวป่วนมันก็บอกคุณแฟนตัวโตว่า เอาไว้เวลาพี่ฟ้าต้องไปไหนไกลๆจะได้จำได้ไง ว่าป่วนตัวจริงรออยู่ที่บ้าน
พอมีเสียงแซวจากใครสักคนบนโต๊ะมาว่าอะไรกัน แค่นี้เองเหรอ ไอ้หนูป่วนมันเลยกระซิบบอกคุณแฟนว่าอันนี้ชิ้นแรก
แต่มีของพิเศษอีกชิ้นมันจะมาให้ที่บ้าน ไม่กล้าให้ต่อหน้าคนอื่นเพราะมันอาย
“ง่า......พี่ฟ้า ถ้าอยากได้ต้องสัญญามาก่อน”
“หืม?”
“ไม่ว่าจะรู้สึกว่ามันตลกหรือน่าขำแค่ไหนก็ห้ามหัวเราะนะ ตกลงมั้ย? สัญญามาก่อน ไม่งั้นป่วนจะ......จะ..”
“จะ......จะไม่ให้?”
“เปล่า.....ก็ ไม่งั้นป่วนจะกลับไปนอนบ้านนู้น”
“สัญญาครับ รับรองได้ ไม่ว่าของที่จะให้พี่จะเป็นอะไร ต่อให้เป็นโอปอลและชาวคณะมาพร้อมๆกันพี่ฟ้าจะไม่ขำแน่นอน”
“ฮ่าๆๆ พี่ฟ้านี่บ้าจริงๆ......อ้ะ......”
ตัวป่วนมันยื่นมือที่ซ่อนไว้ข้างหลังตั้งนานออกมาจนได้ แล้วก็วางกระดาษแผ่นเดียว กระดาษสาสีฟ้าอ่อนม้วนแล้วผูกทับด้วยโบสีฟ้าเข้มลงบนฝ่ามือของคุณแฟนที่ยื่นออกมารอ
ยื่นส่งไปแล้วก็ทำท่าเหมือนจะลังเล ว่าตัวมันเองจะยืนรอดูผล รึว่าจะวิ่งหนีไปจำศีลในห้องน้ำเหมือนทุกทีที่เขินดี
แต่ระหว่างที่ยังตัดสินใจไม่ได้ สีหน้าของพี่ฟ้าของมันก็กลับเปลี่ยนไปเรื่อยๆ จนเมื่อเงยหน้าขึ้นจากกระดาษในมือมาสบตากับมันอีกครั้ง
ตัวป่วนมันก็เห็นเงาของน้ำตาเอ่อคลออยู่ในแววตาที่กำลังบอกว่ารักมันมากที่สุด
‘หากถามถึงสิ่งจำเป็นในชีวิต คำตอบแรกที่คิดคืออากาศ
แต่อากาศของผมไม่ใช่ก๊าซ และถ้าขาดก็คงไม่ถึงขาดใจ
หากถามถึงสิ่งสำคัญมากที่สุด คำตอบหยุดที่อากาศอย่าสงสัย
ของสำคัญคนสำคัญยิ่งกว่าใคร อยากกอดไว้ทุกวันไม่ปล่อยเลย
หากถามถึงสิ่งสวยงามในโลกนี้ คำตอบมีว่าอากาศขอเฉลย
ทำให้ผมเห็นโลกสวยกว่าที่เคย ไม่เมินเฉยมองข้ามได้สักที
และหากถามคำนิยามของความรัก ไม่ต้องวรรคตอบอากาศได้เร็วรี่
อย่ามาถามว่าทำไมนะคนดี ผมไม่มีหรอกเหตุผลเรื่องของใจ’
“พี่ฟ้า....เป็นอากาศของผม เป็นท้องฟ้าของผม”
“ตัวป่วน พี่..”
“ชู่ววววว ฟังป่วนพูดให้จบก่อน ป่วนเขียนตั้งนาน ได้แค่นี้เอง.....แต่ก็อยากให้ อยากให้พี่ฟ้ารู้ว่าป่วนพยายามทำ..เพื่อพี่ฟ้า..คนเดียว เพราะพี่ฟ้าเป็นคนพิเศษสุดคนเดียว....เอ่อ ป่วนพูดจบแล้ว จะหัวเราะรึยัง?”
แทนการหัวเราะแบบที่ไอ้หนูป่วนมันกังวลหนักหนา พี่อากาศก็ก้าวเข้ามาจนชิดแล้วกอดมันเอาไว้จนแน่น ก่อนจะกระซิบบอกกับมันเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้
“พี่ฟ้ารักตัวป่วน รักมากที่สุด ขอบคุณที่พยายามทำให้พี่นะครับ ไม่ใช่แค่กลอนบทนี้ แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้กับพี่มาตลอด ขอบคุณจริงๆ”
“อืม......”
ไอ้หนูป่วนทำได้แค่รับคำสั้นๆ แล้วก็ผงกหัวรับคำอยู่กับอกของพี่ฟ้าของมันนั่นแหละ
“ไว้ตัวป่วนเรียนจบ เรามาอยู่ด้วยกันนะครับ ถึงตอนนั้นเราก็นอนกอดกันทุกคืน ตื่นมาก็เจอกันทุกวันเลยเนอะ”
“อืม.....เมื่อไหร่พี่ฟ้าเดินทางไกล ก็กอดตัวป่วนน้อยแทนเนอะ”
“ครับ พี่ฟ้าสัญญา....นอกจากตัวป่วน พี่ฟ้าจะกอดแต่ตัวป่วนน้อย และไม่ว่าจะไปไกลแค่ไหนหรือนานแค่ไหน พี่จะคิดเสมอว่าพี่มีตัวป่วนรออยู่ข้างหลัง จะรักตัวป่วนหมดทั้งฟ้าคนเดียว จะเป็นอากาศสำหรับตัวป่วนคนเดียว”
ค่ำคืนที่ธรรมดาของใครหลายคน กลายเป็นค่ำคืนแสนพิเศษของคนสองคน พี่อากาศกับตัวป่วนอาบน้ำแปรงฟัน แล้วมานอนกอดกันบนเตียง
เสียงหายใจเบาๆเป็นจังหวะสม่ำเสมอของคนตัวเล็กทำให้คนตัวโตหลับอย่างผ่อนคลาย
เหมือนกับที่ไออุ่นจากคนตัวโตทำให้คนตัวเล็กหลับลงได้อย่างอบอุ่นและเป็นสุข
“ราตรีสวัสดิ์ ฝันดีนะตัวป่วนของพี่”
และในสำนึกสุดท้ายก่อนจะเข้าสู้นิทรา ไอ้หนูป่วนมันก็ยังมีแก่ใจตอบพี่ฟ้าของมันนะว่า
“ฝันดีเหมือนกันนะพี่ฟ้า แล้วเจอกันในฝัน.....อ้อ พรุ่งนี้อย่าปลุกเช้านะ ป่วนมีเรียนสิบโมง..”
...........................................
...........................................
(จบบริบูรณ์)
ปล.ไว้ถ้ามีพล็อตดีๆจะมีตอนพิเศษมาฝากนะคะ กอดดดดดดดคนอ่านทุกท่านเล้ยยยยยยย
-
:z13:
ได้จิ้มพี่นุ่นละ ไปเม้นอีกรีพลายข้างหลังเน้ออ เด๋วพี่นุ่นไม่ย้อนมาอ่านอันนี้อ่า
-
:-[ :-[ :pig4: :pig4: :z13:
-
อ่านแล้วอินมากเลย ทั้งหวานทั้งซึ้งกับบรรยากาศการยอมรับของครอบครัว ยังห่วงเรียนอีก บอกให้ปลุกอีกแน้ :กอด1: :กอด1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:L1:
-
ตอนจบมีอะไรน่ารักๆด้วย ตัวป่วนกับพี่ฟ้าน่ารัก เป็นคู่รักตัวอย่างจริงๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารักๆเรื่องนี้ด้วยนะคะ
:L2:
-
ว้่าว ๆ จบน่ารักมาก ๆ เลย พี่อากาศของตัวป่วน
-
จบแล้วหรอครับ
แบบนี้ก็คิดถึงไรซ์เตอร์แย่สิครับ
-
คนเคยเหงา เคยรู้สึกเหว่ว้า
เคยมองหาความรักนั้นมันอยู่ที่ใด
โลกใบใหญ่เหลือเกิน
มีผู้คนอยู่มากมาย
แต่หัวใจมันกลับเหงาขึ้นทุกที
แต่เมื่อฉันได้พบกับเธอ
สิ่งที่เธอให้ฉันไม่รู้มันคืออะไร
โลกใบใหญ่ใบเดิม
กลับไม่เคยต้องเหงาใจ
แค่ฉันนั้นยังมีเธออยู่ตรงนี้
เธอเป็นมากกว่ารัก
เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต
ฉันใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหา
และรอคอยเธอมาแสนนาน
และสุดท้ายก็เจอว่าเธอคือทุกอย่าง
ที่เติมเต็มหัวใจ
จากนี้ทุกลมหายใจฉันคือเธอ
หากว่าเธอนั้นคือความรัก
ก็เป็นรักที่ดีจนไม่มีคำบรรยาย
ฉันโชคดีเหลือเกินที่มีเธอเดินข้างกาย
ชีวิตนั้นได้เติมเต็มสิ่งที่ขาดหาย
เธอเป็นมากกว่ารัก
เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต
ฉันใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหา
และรอคอยเธอมาแสนนาน
และสุดท้ายก็เจอว่าเธอคือทุกอย่าง
ที่เติมเต็มหัวใจ
จากนี้ทุกลมหายใจฉันคือเธอ
จากนี้ทุกลมหายใจ...ฉันคือเธอ...
หวานจนนาทีสุดท้ายจริงๆ ย้อนกลับไปอ่านเรื่องนี้ใหม่ๆทำให้รู้ว่า
แทบจะไม่มีตอนไหนเลยที่จะไม่หวาน รักกัน งุ้งงิ้งตลอดอ่ะ
แต่เราชอบซีนที่พี่ฟ้ามาเปิดตัวว่าเป็นแฟนหนูป่วนที่คณะอ่ะ
แบบรู้สึกภูมิใจแทนหนูป่วนมากๆทำไมพี่แกดีขนาดนี้ ไม่เคยต้องทำให้รู้สึกว่า
มีแฟนเป็นป้อจายด้วยกันมันไม่ดีตรงไหน ชอบพี่แกเจ้าเลห์ดีด้วย เอ๋!รึว่าเจ้าป่วนมันซือเกินไปหว่า
ตามเล่ห์เหลี่ยมพี่ฟ้าไม่ทันซักที อิอิ รักกันๆๆๆๆ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆจ้า
:pig4: :pig4: :pig4:
-
หวาน :L2:
วันนี้กินกาแฟไม่ต้องใส่น้ำตาลล่ะ
พี่ฟ้าาาาาาาาาาาาาา หวานมาทั้งเรื่อง
คราวนี้ตาป่วนหวานบ้าง สมแล้วที่ทำหวานให้ดูมาหลายปี
ทิ้งทวนกันเลยทีเดียว
กอดทีนึงขอบคุณที่เขียนเรื่องน่ารักๆ มาให้อ่านค่า
ขอรอตอนพิเศษนะคะ ^__^
-
:L2:
-
หวานกันจนหยดสุดท้ายเลยอ่ะ >///////<
ชอบกลอนที่ตัวป่วนเขียนให้พี่ฟังจัง...ถีงมันจะไม่ได้คล้องจองจนไพเราะจับใจ
แต่ความหมายที่สื่ออยู่ในนั้น มันมีค่ามากกว่าสิ่งใด ๆ ที่ตัวป่วนให้พี่ฟ้าเลยนะเนี่ย
เหมือนคำบอกรักที่ว่า "ชั้นขาดเธอไม่ได้" อะไรประมาณนี้เลยอ่ะ >////////<
ขอบคุณคุณนุ่นสำหรับนิยายเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ...ทั้งน่ารัก ทั้งหวาน
อ่านตั้งแต่ตอนแรกถึงตอนนี้ ไม่มีตอนไหนเลยที่คนอ่านคนนี้จะไม่ยิ้มจนแก้มจะปริ
เสียดายที่เรื่องนี้ต้องจบแล้ว...แต่ก็อิ่มใจที่ได้อ่านจนถึงตอนสุดท้าย
แล้วจะรอติดตามผลงานเรื่องต่อ ๆ ไปของคุณนุ่นต่อนะค่ะ ^^~*
-
หวานตั้งแต่ต้นจนจบ เสมอต้นเสมอปลายดีเหลือเกิน
อ่านไปเขินไป :-[ น่ารักที่สุดเลย
ตัวป่วนก็หวานเป็นนะเนี่ย
สงสัยจะจำพี่ฟ้ามา มีเคสตัวอย่างหวานๆเยอะเลยนิ
ขอบคุณคุณนุ่นสำหรับนิยายหวานๆน่ารักๆเรื่องนี้
ไม่มีตอนไหนเลยที่ได้อ่านแล้วไม่ยิ้ม
มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านเรื่องนี้ :pig4:
-
ตั้งแต่ได้อ่านตัวป่วนตอนแรก จนถึงตอนสุดท้าย...ไม่มีตอนไหนที่ไม่ยิ้มเลย...
มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านเรื่องหวานๆของตัวป่วนกับพี่ฟ้า ขนาดตอนสุดท้ายยังซึ้งงง...งื้ดๆๆ อิจฉา :o8:
ชอบลูกหมูสีชมพูด้วยค่ะ คลั่งเด็กเล็กๆมากกกก :-[
คิดแล้วใจหายที่ตัวป่วนจบแล้ว พี่นุ่นต้องพาตัวป่วนมาเจอแควนๆบ้างนะคะ :sad4:
+1 ขอบคุณค่ะพี่นุ่น ไม่อยากให้จบเลยจริงๆนะ T^T
-
หวานจนหยดสุดท้ายเลย อ่านไปเขินไป :o8:
อบอุ่นกับบรรยากาศในครอบครัว
ส่วนคู่รักแห่งปีก็หวานกันตั้งแต่ต้นจนจบ
สุดท้ายเป็นของตัวป่วนทำหวานบ้าง มีกลอนให้พี่ฟ้าด้วย
ขอบคุณนะคะคุณนุ่นสำหรับนิยายรักหวานเรื่องนี้
มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่าน ไม่มีตอนไหนที่ไม่ยิ้มเลย :กอด1:
-
น่ารักมากๆเลยอ่ะ ชอบจัง :L2:
ขอบคุณที่แต่งเรื่องน่ารักให้ได้อ่านนะคะ
-
สวัสดีค่ะคนอ่านที่น่ารัก ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้กันนะคะ
ทุกวิวทุกคอมเ,นท์มีค่ามากมายกับคนเขียนจริงๆค่ะ :pig4:
ในที่สุดก็จบลงด้วยดี(แหงล่ะ...ไม่เห็นมีตอนไหนในเรื่องที่มีเรื่องแย่ๆสักที ถ้าจบไม่ดีก็ไม่รู้จะว่าไงแล้วนิ)
กับจำนวนตอน ๕๔ ตอนหลัก และข้างเรื่อง ๑๑ ตอน รวมทั้งอีกข้างของเรื่อง(พี่ชมพู-เค้ก) อีก ๒ ตอน
ขอบคุณที่ตามอ่านกันมา และความรักที่ทุกท่าน(มั้ย?)มีให้กับตัวละครทุกตัวนะคะ ตัวป่วนมันซาบซึ้งจนน้ำตาเอ่อเชียวค่ะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ระหว่างที่คนเขียนยังไม่เริ่มเรื่องใหม่..ซึ่งมีพล๊อตในหัวแล้ว
ก็แนะนำให้ไปอ่านเรื่องนี้แทนความคิดถึงกันนะคะ รักร้าย...ไอ้ตัวแสบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16839.0)
เป็นเรื่องของพี่ปุ่น นายศาศวัต ภิรมย์สมบัติ ผู้ใช้ชีวิตแพทย์ใช้ทุนธรรมดาๆอยู่ที่ระนองค่ะ
เรื่องมันจะไม่ธรรมดาก็เพราะมีเด็กแสบอย่างชีต้าห์แหลมหน้าเข้ามาให้พี่ปุ่นของไอ้ป่วนเกิดอาการบางอย่างขึ้นน่ะสิคะ..ส่วนอาการบางอย่างที่ว่าคืออะไร ไปรอคำตอบจากดาด้า pandaๅ123 เอาเองนะคะ
(แอบบอกว่าตอนล่าสุดน่ารักมากกกกกกกกกก กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด)
ส่วนอีกเรื่องถ้าคนอ่านท่านไหนคิดถึงคนเขียน แหะๆๆ ก็เชิญไปอุดหนุนเรื่องสั้นจบในตอนนะคะ เรื่องนี้ตอนนี้มาสามตอนแล้วค่ะ ถึงไม่อ่านเรียงก็รู้เรื่อง
รับรองได้ว่าไม่มีอาการค้างค่ะ........ กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดทุกท่านเบาๆแล้วหมุนตัวไปมา ขอบคุณมากๆเช่นกันนะคะ
เรื่องเล่าจากความฝัน (เรื่องสั้นจบในตอน) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16808.0)
ปล. เรื่องสั้นแต่ละเรื่อง คนเขียนใช้เวลานานมากค่ะ ตอนที่สองพาไปเที่ยวโอเอซิสที่อักกาห์ ตอนที่สามพาไปโน่นแน่ะลุ่มน้ำฮาวารีแขนงของอะมาซอน ส่วนตอนแรกนั่นไกล๊ไกล คนเขียนพาแวบไปเที่ยวแถบหิมพานต์มาค่ะ 55555555555
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/Soko-ni-Suwaruna-ch-1-01.jpg)
-
ขอบคุณไรเตอร์มากๆค่ะ
เชยจริงๆ เลยเรา กว่าจะมาอ่านเอาก็จบแล้ว
เรื่องนี้ตามอ่านตั้งแต่ต้นจนจบรวดเดียวเลย
ชอบเรื่องนี้มาก หวานจับใจ ถึงจะมีให้น้ำตาคลอเล็กน้อย
แต่ก็จบลงด้วยดี ด้วยความรักและความน่ารักของทั้งคู่จริงๆ
ที่ชอบมากเพราะบ้านยายก็อยู่สุพรรณเหมือนกัน
เลยนึกถึงบรรยากาศบ้านสวน ทำให้นึกถึงคุณยายขึ้นมา
ตอนเด็กๆ เวลาปิดเทอม ก็ต้องไปเที่ยวบ้านคุณยาย
นึกถึงตอนเล่นน้ำหน้าบ้าน เก็บมะม่วง วิ่งไล่จับกัน สนุกมาก
ขอบคุณมากเลยนะคะ :pig4:
ชอบบทกลอนที่ไรเตอร์สร้างสรรค์มาให้อ่าน
บรรยายได้ลึกซึ้งไม่แพ้ร้อยแก้วเลยทีเดียว
แถมจะสร้างจินตนาการได้มากกว่าซะอีก ชอบค่ะ
ชีวิตคนเรา มีเรื่องและปัญหาเข้ามามากมาย
บางครั้ง มาอ่านนิยายที่หวานๆ รักกันๆ มีความสุข
ก็ช่วยให้ชีวิตดูมีความสุขขึ้นได้เลยนะคะ
:กอด1:
จะรอตอนพิเศษนะคะ และจะติดตามงานของไรเตอร์ต่อไปนะคะ
เป็นกำลังใจให้ด้วยจ้า
-
จบแล้วเหรอ คุณนุ่น แล้วเราจะเอาน้ำตาลที่ไหนมาเติมใจ เวลาเราขาดอ่ะ
รอตอนพิเศษๆ รอคู่นุ่นกะแผน
-
จบเร็วจัง เค้ายังไม่อยากให้จบเลย
ถ้างั้น ขอพี่ฟ้ากับป่วนไปเป็นแขกรับเชิญหมอปุ่นบ่อย ๆ นะ
หรือไม่ก็ขอตอนพิเศษที่มีหมอปุ่นกับชีต้าร์เป็นแขกรับเชิญบ่อย ๆ นะ
เอ้า ลืม แผนกับนุ่นด้วย
เรื่องนี้ น่ารักทุกคนเลย
+1 ค่ะ
-
:sad4: นู๋ละแซดเลย
จบแล้วต่อเรื่องไหนหรอเปล่าคะ
ทำใจม่ะได้อ่ะ ใช้เป็นยาแก้เครียดจากเรื่องอื่นจนเคย
นอย เซง ปวดตับ อ่านแล้วรักษาได้ทุกโรคจิงๆ
แถมเบาหวานเข้ามาแทน :o8:
เข็นเรื่องใหม่ หรือไม่ก็ตอนพิเศษ มาให้ชื่นใจบ้างนะคะ
ขอบคุณค่ะ :L2: :L2:
-
:o8: โอ๊ย!! ไม่ไหวจะเคลียร์ อิจฉาตาร้อน(ไม่รู้ว่าจะอิจฉาใคร ระหว่างหนูป่วนกับพี่ฟ้า)
มดกัดเพราะความหวาน... :-[
ว่าแต่..เสียดายโฮกกกกก อวสานซะแล้ว
คงคิดถึงพี่ฟ้ากะตัวป่วนมาก ๆ :monkeysad:
สองจิตสองใจ ไม่กล้าเข้ามาอ่าน กลัวมันจบ T^T
:กอด1:รวบกอด ครอบครัวที่น่ารักของทั้งสอง
:กอด1: กอดพี่ฟ้า ตัวป่วน นุ่น และแผน
สุดท้าย..
:กอด1: กอดคนเขียนเจเจ้แน่น ๆ (แลกกับตอนพิเศษเนอะ ๆ :call:)
-
จบแล้ว น่ารักมากมากเลยเรื่องนี้ ทุกตอนที่อ่านจะต้องอมยิ้มเสมอๆ :o8:
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะค่ะ
อย่าลืมตอนพิเศษนะ จุ๊บ จุ๊บ :L2:
-
:L2: :L2:
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ รอตอนพิเศษต่อไป
:กอด1: :กอด1:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องรักดีๆเรื่องนี้ เป็นนิยายอีกเรื่องที่อ่านแล้วอิ่มใจทุกตอนที่อ่าน อบอุ่น หอมหวานแล้วก็อิจฉาทั้งหนูป่วนทั้งพี่ฟ้าตลอดเลย.....
กลอนที่ป่วนเขียนให้พี่ฟ้า มันไม่ได้สวยหรูแต่ความหมายมันสื่อออกมาได้หมดจริงๆ ...
ขอบคุณไรท์เตอร์อีกทีนะจ๊ะ.....อ้อ..รอตอนพิเศษด้วย
ปล...พิมพ์ออกมาเป็นเล่มเถอะไรท์เตอร์ ลงชื่อจองล่วงหน้า 555
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่น่ารัก
อ่านแล้วมีความสุขทุกครั้ง :-[
ไม่อยากให้จบเลย
รออ่านตอนพิเศษนะ writer
+1 เป็นกำลังใจสำหรับเรื่องใหม่ :L2: :กอด1:
-
เขิลๆๆๆๆ หวานตั้งแต่ต้นยันจบเลย
ยิ้มก็แล้ว บิดตัวก็แล้ว ไม่เห็นจะหายเขิลเลย ^^
น่ารักจัง อิ่มอกอิ่มใจ 555+
ชอบเรื่องนี้มากๆเลย ขอบคุณนะคะ
ชอบการอ่านกลอน เราว่าความหมายมัน มากกว่าที่จะบอกรักกันธรรมดา
ซึ้งมากกว่าอ่า เราชอบทั้งป่วนแล้วก็พี่ฟ้าเลย
แอบอยากได้แบบพี่ฟ้าซักคนเหมือนกันนะคะ จะหาจากไหนเนี่ย หุหุหุ
รออ่านตอนพิเศษนะคะ
-
กริ้ดดดด จบแล้วเหรอ ไม่ยอม ๆ ไม่อยากให้จบสักนิดเลยอ่า
น่ารักที่สุดเลยเรื่องนี้ มีภาคสองต่อเถอะนะจ๊ะ พลีสสสสส :sad11:
-
ตัวป่วนและพี่ฟ้าจะเป็นคนสำคัญของเราตลอดไป ^________^
+1 ขอบคุณนุ่นสำไรับเรื่องดีๆนะ
:L1:
-
เป็นตอนจบทิ้งท้ายที่แสดงความน่ารักของตัวป่วนได้ คงเส้น คงวา มาก ฮากกกกกกกกก
อิจฉาจริงๆเลย ที่พี่ฟ้าได้เป็นคนที่รักเจ้าตัวป่วน แล้วก็อิจฉาที่ตัวป่วนได้เป็นคนที่พี่ฟ้ารัก :-[
-
ป้าจะต้องไปตรวจน้ำตาลในเลือดก่อนกำหนด ก็เพราะเรื่องนี้มันหวานจริงๆ :กอด1: :กอด1:
-
อ๊าาาา
อ่านไป นั่งยิ้มไป คนเดียววว
หวานจังเลยยยย
-
:L1:อยากบอกว่ารักหนูป่วนกับพี่ฟ้าและตัวละครทุก ที่น้องนุ่นทำเค้าให้มีชีวิตชีวา มาโลดแล่นในบอร์ดนี้ตั้งตั้งแต่ต้นจนจบ
อ่านนิยายเรื่องนี้เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ให้ความรู้สึกสุขใจ ปลอดโปร่ง และมองโลกอย่างสวยงาม ขอบคุณน้องนุ่นมากค่ะ
ที่นำสิ่งดีๆมามอบให้ พี่แก้วถือว่านี่คือไมตรีจิตอันดีงามและอบอุ่นที่น้องนุ่นมอบให้พี่แก้วและแฟนคลับทุกคนค่ะ
-
ตัวป่วนกับพี่ฟ้าจบซะแล้ว
รอตอนพิเศษนะค่ะ :L2:
-
ทำไมมันถึงน่ารักได้ขนาดนี้ จบซะเเล้วอ่าพี่นุ่น
ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกยังไงแค่อ่านแล้ว ความสุขมันล้นใจออกมา เท่านั้นแหละ
จ๊วฟๆ ม๊วฟๆ กระโดดกอด :กอด1:
-
ขอบคุณนะคะ ที่มาเติมความหวานในอากาศให้ ขอบคุณค่ะ
-
ตัวป่วน ทำซึ้่งจังน้ำตาเล็ดเลยอ่ะ
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ อ่านจนจบแล้ว ดีใจจังที่ได้อ่านเรื่องนี้ ขอบคุณค่ะ
-
ขอบคุณจากใจคนอ่านค่ะ
-
หวานได้อีก
อิอิ
-
ใครที่อ่านเรื่องอื่นเเล้วเครียด
พอมาอ่านเรื่องนี้เเล้วรับรองได้ มียิ้มได้ตลอด o13
-
ขอบคุณค่ะ อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกมีความสุข อ่านไปยิ้มไปในทุกๆตอนเลย ขอบคุณมากจริงๆ จ้า
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
ขอกอดตัวป่วนกับพี่ฟ้าก่อน น่ารักได้ตลอดสองคนนี้
อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขกับความรักของทั้งสองคน
หวานตั้งแต่ต้นจนจบ เป็นปลื้มแทนตัวป่วนกับพี่ฟ้า
ขอบคุณคุณนุ่นที่เขียนเรื่องดี ๆ มาให้อ่านคะ
หวังว่าจะมีตอนพิเศษของสองคนนี้มาให้อ่านนะค่ะ
รอติดตามผลงานชิ้นต่อไปของคุณนุ่นคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ขอบคุณมากๆเลยนะคะ ที่แต่งและนำเรื่องนี้มาให้ได้อ่าน
คิดถึงเรื่องนี้ทีไรก็มีความสุขทุกที อย่างกับตัวป่วนของพี่ฟ้า และพี่ฟ้า มีตัวตนจริงๆเลยอย่างงั้นแหละ
ตอนสุดท้ายนี่อ่านจบแล้วน้ำตาไหลเลย ตื้นตัน มีความสุขสุดๆ555
หวังว่าจะได้รับรู้ข่าวคราวต่อมา(555อย่างกับคนจริงๆ)หรือตอนพิเศษอีกนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ปล.ถ้าบอกว่า อยากเห็นตอนพี่ฟ้าดุตัวป่วน หรือตอนทะเลาๆกันบ้าง จะโดนแฟนๆด่าไหมเนี่ย
-
:bye2: o13 จบแล้ววววววว น่ารักมากเลย
-
หิหิ
เขิลลลลล
-
มีเพลงมาให้สองเพลงค่ะ อิอิ :-[
as long as you love me - BSB
http://www.youtube.com/v/fdrfVrSM864&hl=en_US&fs=1
this i promise you - N'Sync
http://www.youtube.com/v/w1v8_1qxa8M&hl=en_US&fs=1
น่ารักกันจนหยดสุดท้ายเลยทีเดียว คิคิ...
เป็นอะไรที่อ่านแล้วยิ้มทุกตอนตั้งแต่ต้นจนจบ...
เวลาเซ็งๆก็ได้พี่ฟ้ากับตัวป่วนเนี่ยแหละเติมความหวานให้ชีวิต ^^
ไม่รู้จะเม้นอะไรแฮะ แบบว่ารู้สึกเหมือนเรปอื่นอะค่ะ ฮ่าๆ
ขอบคุณพี่นุ่นที่แต่งเรื่องดีๆให้อ่านนะคะ แล้วจะตามอ่านนิยายพี่นุ่นต่อไปจ้าาาา :กอด1: :L2:
-
จบแล้วเรอครับนุ่น เสียดายจังครับ แล้วต้นจะมีโอกาสได้อ่านนิยายดีๆ
อย่างนี้อีกมั้ยครับ ตัวป่วนกับพี่ฟ้าหวานกันตั้งแต่ต้นจนจบจริงๆครับ อ่าน
แล้วอิจฉาครับ ความรักของทั้งคู่เป็นความรักในอุดมคติของต้นจริงๆครับ
และเชื่อว่าเป็นของทุกคนที่ได้อ่านนิยายเรื่องนี้เหมือนกัน ไม่ได้หวานแต่คู่
เอกเท่านั้นยังเผื่อแผ่ความหวานถึงคู่อื่นด้วย อ่านนิยายจบแล้วยิ้มมีความ
สุขจังครับนุ่น นิยายเรื่องนี้จะเป็นอีกหนึ่งเรื่องในความทรงจำของต้นตลอด
ไปครับนุ่น ขอบคุณนะครับ ขอบคุณจริงๆที่นุ่นเขียนนิยายดีๆอย่างนี้มาให้
พวกเราได้อ่านกัน ต้นจะคอยเป็นกำลังใจให้นุ่นต่อไประครับ
55555555.......มีความสุข...จริงๆๆ...โว๊ยยยย!!.....ไอ้ต้น...
-
กลอนของตัวป่วนน่ารักสุด ๆ เลยอ่ะ น้องนุ่น
ขอบคุณนะจ๊ะ ที่เขียนนิยายน่าีรัก ๆ มาให้อ่าน :กอด1:
แล้วอย่าลืมมาต่อตอนพิเศษนะจ๊ะ :L2:
-
:-[ จบแล้ววววววววววว น่ารักจิงๆเลย
ขอบคุณไรท์เตอร์สำหรับเรื่องสนุกๆหวานๆ บำรุงน้ำตาลในเลือด :o8: :กอด1:
-
:L1: จบได้สวยงามจริง ๆ นะ มีความสุขและรอยยิ้ม เต็มหน้าเวปแล้ว
ขอบคุณสำหรับความสุข ความหวานที่มาลงให้ได้อ่าน ตลอดเวลาที่ได้ตามมาตั้งแต่ต้น
หวังว่าจะมีตอนพิเศษ ของนู๋ป่วน กะ เพื่อน ๆ มาให้ได้ยิ้มกันอีกนะ
และจะติดตามเรื่องอื่น ๆ ต่อไป ขอบคุณอีกครั้งสำหรับความสุขเล็ก ๆ ที่แบ่งปันให้กัน
บนโลกไร้พรหมแดน
Ps.หวังว่าคงได้พบกันใหม่อีกนะ
:m1:
-
จบแล้ว....จบแล้ว?!
โอ้โห นี่หนูอ่านนิยายเรื่องนึงตั้งแต่เริ่มจนจบแล้วเหรอเนี่ย จากเรื่องสั้นขนาดยาวกลายเป้นเรื่องยาวและจบแฮบปี้เอนดิ้ง
พี่นุ่นจ๋า มามะกอดแสดงความยินดี อิๆ
กลอนสุดท้ายไม่ได้ใช้คำสวยแบบพี่ฟ้าแต่ก็สื่อถึงการเป็นตัวป่วนดีนะคะ
ถึงจะเขียนว่าจบแต่หนูรู้นะว่ายังไงก็ต้องมีตอนพิเศษออกมาอีกใช่ม้า~
เอาล่ะ จะรอโบนิต้าต่อนะคะพี่นุ่น
-
o13
น่ารักมากเลยเรื่องนี้
-
จบลงไปพร้อมกับรอยยิ้มและความรู้สึกดีๆ
เค้าชอบนิยายเรื่องนี้มากๆเลยนะ อ่านแล้วอ่านอีก
จนตอนนี้อ่านไปครบ 3 รอบแล้ว และคาดว่าต้องมีรอบต่อๆไปตามมาอีกแน่ๆ
ด้วยความที่เป็นคนชอบอ่านเรื่องราวหวานๆ สบายๆและทำให้ยิ้มได้ตลอด
พอเปิดมาเจอเรื่องนี้ครั้งแรกเลยรู้สึกว่านี่แหละ ใช่เลย นิยายที่เราตามหา
แต่ก็แอบเสียดายเล็กๆนะ ยังไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลยอ่ะ
เพิ่งมาตามอ่านทันก็เมื่อไม่นานนี้เอง
ยังอยากอ่านตัวป่วนกับพี่ฟ้าไปอีกนานๆเลยอ่ะ
ถ้ายังไงก็เป็นตอนพิเศษเรื่อยๆได้มั๊ยคะ
นะนะ :impress2:
-
ขอบคุณนะคะไรเตอร์ ตอนจบเเล้ว ก่อนอื่นขอบอกว่าไรเตอร์เป็นคนที่เสมอต้นเสมอปลายมากหวานได้ตลอดตั้งเเต่ตอนเเรกจนตอนสุดท้าย อ่านตอนนี้เเล้วน้ำตาไหลตามพี่ฟ้าไปเลย (เเอบไม่ได้ ไหล จริงๆ)
- ฮา พี่ปิ่น เเก้เบื่อด้วยการงอนให้พี่เทพง้อ เเถมตอนนี้มีกำลังสนับสนุนคือลูกหมูสีชมพู
- ชอบคุณนาย + คุณพ่อ+ พ่อจ๋า +เเม่จ๋า เเละคุณ ยาย ใจกว้าง ฮา เเฮปปี้ เเฟมิลี่สุดๆ
- ชอบ เพื่อนเเผน + เพื่อนนุ่น ข้างเรื่อง ที่มีเรื่องอยู่ในเรื่องให้ได้เเอบขำตาม ทุกตอนที่เจอกัน เเละเป็นเพื่อนที่ดีมาก
- ชอบ พีหมอปุ่น ,พี่ชมพู + พี่เค้ก เป็น พี่+น้องที่น่ารัก ถึงจะออกน้อยเเต่ก็สร้างสีสันให้เรื่องได้ไม่น้อย (โดยเฉพาะคนเเรกได้ยินข่าวว่าจะหา พี่สะใภ้ ให้ตัวป่วนอยู่ อิมพอร์ต ด้วย โฮะๆๆๆๆๆๆ)
เเละสุดท้ายเเต่ไม่ท้ายสุด รักตัวป่วนที่ทำตัวน่ารัก ช่างอ้อน ทำให้เราได้อายเเละร้องไห้ไปพร้อมกัน รักพี่ฟ้า ผู้ชายในอุดมคติ เสมอต้นเสมอปลาย ทำให้เราอาย เเละ ร้องไห้ไปพร้อมกับตัวป่วน เเละคนสุดท้ายที่ขาดไม่ได้ รักไรเตอร์ ทีสร้างเรื่องราวดีๆให้เกิดขึ้น มากมาย ความทรงจำดีๆ อ่านนิยายเรื่องนี้ ได้ยิ้ม ได้อาย ได้ร้องไห้ ไปพร้อมกับพี่ฟ้า+ตัวป่วน เเละความรู้สึกสุดท้ายที่คงอยู๋คือ ความสุข เทให้เราชอบอ่านกลอนมากขึ้นด้วย ขอบคุณค่ะ
ปล. อย่าหายไปเลยนะคะ เพราะตัวป่วนยังเรียนไม่จบ 55+++ ข้างเรื่องก็ยังไม่จบ เพราะเพื่อนเเผน+เพื่อนนุ่นก็ยังเรียนไม่จบ เเละรีดเดอร์ชอบรสหวานถึงจะเป็นเบาหวานตายก็จะยอม สู้ๆๆนะคะ รอติดตามอยู่เช่นกัน
-
จบแล้ว...
ใจหายนะคะ...
ขอบคุณคุณนุ่นมากๆ นะคะ ที่แต่งเรื่องนี้มาให้อ่านกัน...
ในชีวิตประจำวันที่เครียดๆ ก็มีนิยายนี่แหละค่ะที่ช่วยบรรเทาชีวิตได้
แล้วนิยายคุณนุ่น ไม่เคยทำให้เครียดเลยซักตอน
มีแต่ความรัก ความหวาน ความน่ารัก กลิ่นหอมอ่อนๆ ของความอบอุ่น มีให้อยู่ทุกตอน
คุณนุ่นทำให้เรากลับไปหาอิเหนา มาอ่านอีกรอบ
จากไม่ค่อยชอบอ่านพวกร้อยกรอง ก็เริ่มหามาอ่านบ้าง
ถึงขั้นหยิบรามเกียรติ์มาอ่านอีก ฮ่าๆๆๆ
ยิ่งอ่านยิ่งรักตัวละครทุกตัวในเรื่องนะคะ
คุณนุ่นบอกว่าเรื่องนี้จบ เหมือนได้ส่งลูกถึงฝั่ง
คนอ่านเองก็อยากจะบอกว่า เราเป็น พี่ ป้า น้า อา ที่คอยเอาใจช่วยน้อง เอาใจช่วยหลาน ของเราอยู่เหมือนกันค่ะ
จะรอตอนพิเศษหวานๆ อีกนะคะ...
และจะรอเรื่องต่อๆ ไปด้วยเช่นกันค่ะ :กอด1:
ปล. น้องพาร์...เพลงทั้งสองเพลงที่น้องแปะ มันสมัยพี่เป็นวัยรุ่นเลยค่ะ อิอิ ตอนนั้นชอบ BSB มากๆ ฮ่าๆๆๆ
-
^
^
^
^
คุณไนท์ นุ่นกะจะรอมาตอบเมนท์คืนนี้แต่ขอซะหน่อย
กร้ากกกกกกกกกกกกกส์ กะจะบอกน้องพาร์ว่าเพลงสองเพลงนั่น ไอ้ป่วนอยู่ม.ปลายมั้ง กำลังหัดฟังเพลงฝรั่งเลยทีเดียว
โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณคนอ่านพี่ป้าน้าอาทุกท่านนะคะ เดี๋ยวคืนนี้จะมาตอบเมนท์เป็นเรื่องเป็นราวอีกรอบ ^o^
-
:z13: จิ้มรีบนจึก ๆ
แล้ว :กอด1:แน่น ๆ (กระซิบ ๆ ตอนพิเศษๆ :oni3:)
-
:z13: :z13: :z13: จิ้มต่อให้ไปทะลุถึงอีก 2 คนข้างบนด้วย
ถึงขั้นต้องใช้สะกดจิตขอตอนพิเศษเลยเหรอค่ะ
สงสารนุ่นออก เมื่อคืนคงจะเหนื่อยน่าดู
ตอนนี้ก็ยังไม่นอนรึเปล่าคะ พักผ่อนบ้างอะไรบ้างคะ
กะจะแวะมาบอกว่า
เค้าจะรออ่านตอนพิเศษด้วยคน 555
-
ปล. น้องพาร์...เพลงทั้งสองเพลงที่น้องแปะ มันสมัยพี่เป็นวัยรุ่นเลยค่ะ อิอิ ตอนนั้นชอบ BSB มากๆ ฮ่าๆๆๆ
กร้ากกกกกกกกกกกกกส์ กะจะบอกน้องพาร์ว่าเพลงสองเพลงนั่น ไอ้ป่วนอยู่ม.ปลายมั้ง กำลังหัดฟังเพลงฝรั่งเลยทีเดียว
โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กร๊ากกกกกกกกกกก...ไม่น่าแปะเลยอะ :laugh:
เพลงสมัยพี่ไนท์ยังเป็นวัยรุ่น และตัวป่วนยังอยู่มอปลาย ส่วนพาร์นี่ประถมหรือมอต้นอะค่ะ ไม่ต่างกันนัก 555
จำได้ว่าช่วงนั้น FM 88.0 Radio No Problem และ dj พอล ภัทรพล กำลังบูม ฮ่าๆๆๆ
(จริงๆกะจะแปะเอาความซึ้งของเนื้อเพลงแทนเม้นนะนี่ กลายเป็นทู้คำนวณอายุไปซะแล้ว? o18 55555)
-
ไม่อยากให้จบเลยยยย
รอตอนพิเศษ
ตัวป่วนทำเซอร์ไพรมากครับ
มีความสุขแทนพี่ฟ้า
ซึ้งมากเลยยย
ชอบๆๆๆ
มีความสุขจริงๆๆที่ได้อ่านเรื่องนี้ :pig4: o13
-
o13 เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ค่ะ น่ารักจัง กลอนก็เพราะค่ะ ชอบๆๆๆๆๆ
-
:mc4: เฉลิมฉลอง ย้ายห้องใหม่ คึคึ
เพ่นุ่น มาซะดี ๆ :oni3:
-
คุณเอริกาจัง ยินดีต้อนรับนะคะ คนเขียนดีใจที่ชอบค่ะ ^o^
พี่aa_mm คิดถึงงงงงงงงงงง เหมือนไม่เจอนานเลยค่ะ กอดดดดดดดดดด
ว่าแต่...รีบน ตามทวงได้เนียนมาก กร้ากกกกกกกกกกกส์
-
^
^
^
:กอด1: คุณนุ่น
ย้ายห้องละ หวานพิเศษซักตอนนะคะ
-
มาอ่านตอนจบก่อน อิอิ ดูท่าจะสนุกสนานน่ารัก อิอิ
ขอบคุณสำหรับเพลงด้วยเจ้าค่ะ ๕๕๕ อ่านไปฟังเพลงไป ได้อารมณ์มากเจ้าค่ะ อิอิ
-
:กอด1: ตัวป่วนกับพี่ฟ้าแน่นๆๆๆ เลย
ทำซึ้งจนตอนสุดท้าย เค้าชอบมากเลยยยยยยย
บวกให้คุณนุ่น ขอโทษนะคะที่ไม่ได้มาอ่านวันที่ลงตอนจบ
:L2: เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
-
กว่าจะได้ตามมาอ่าน
จบซะและ แหะๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะคะ
-
อ่า... จบบริบูรณ์ สมบูรณ์แบบ อ่านแล้วอบอุ่นในหัวใจมากๆ เลยค่ะคุณนุ่น
“พี่ฟ้าทำตัวเป็นว่าที่เขยที่ดีด้วยล่ะ โอเค้?”
--> โอ๊ยยยยยย ช่างหยอดนะหนูป่วน นี่ถ้าอยู่กันในห้องสองต่อสอง คาดว่าคงโดนพี่อากาศฟัดให้สมกับที่เป็นลูกเขยแน่ๆ เลย
“อายุมั่นขวัญยืนถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรนะลูก เออๆไม่เอาดีกว่าถือไม้เดี๋ยวตีกัน เอาเป็นดูแลกันดีๆไปจนแก่เฒ่านะลูกนะ”
--> ฮ่าฮ่า แอบขำกับคำอวยพรของคุณยาย น่ารักมากๆ เลยค่ะ
สารภาพว่าตอนแรกนึกไปว่าของขวัญสุดพิเศษของเจ้าป่วนที่ว่าพี่ฟ้าจะต้องขำมันอาจจะเป็น "ตัวป่วนผูกโบว์" เสียอีก :z1: (ไม่ค่อยหื่นเลย -,,-)
แต่กลับกลายเป็นกลอนบอกรักไปแทน ,, มันดูเป็นกลอนแบบซื่อๆ แต่แฝงไปด้วยความรักที่มีให้พี่ฟ้าอย่างจริงใจ ซึ้งมากค่ะคุณนุ่น
:กอด1: กอดคุณนุ่นค่ะ ,, จะรอติดตามเรื่องต่อๆ ไป(ที่ไม่ดราม่า) ของคุณนุ่นนะคะ
-
+1 ก่อนเลยนะคะ
ตอนแรกหาตั้งนานว่าเรื่องนี้หายไปไหนเพราะไม่ได้เข้าเล้านานมากๆ
พอกดเข้ามาในนิยายจบแล้วถึงไเ้รู้ว่าจบแล้ว รู้สึกว่ามันเร็วมากเลยนะ
เพราะเรื่อของพี่อากาศกับตัวป่วนเนี่ยน่ารักมากๆ อ่านทีไรก็เพลินไม่อยากให้จบเลย
เป็นเรื่องที่อบอุ่นน่ารัก จนคนอ่านซมซับได้เลยนะเพราะว่าอ่านทีไรก็อมยิ้มหน้าแดง
ไปพร้อมๆกับตัวแ่วนแทบจะทุกทีไป : ) o13
แล้วก็เป็นเรื่องที่ไม่มีตัวร้าย ชอบมากๆนะ ฮ่าๆ
อ่านแล้วมีความสุขมาก
จะตั้งหน้าตั้งตารอตอนพิเศษแล้วก็เรื่องถัดไปนะคะ
-
พึ่งได้อ่าน อ่านแล้วก็นอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงกัความหวานนนนนนนนนนนนนนนนของทั้งคู่
อ่านไปต้องคอยตบมดไปด้วย555
อ่านแรกๆนึกว่าทั้งสองคนจะมีปัญหาเรื่องแฟนเก่าซะอีก แต่ดันไปมีเรื่องรักทางไกลซะได้ ก็เลยหวานนนนนน ไม่มีทะเลาะกันเล้ย
จะรอตอนพิเศษสุดพิเศษน๊า
-
มารอด้วยคน
-
แอบแวบเข้ามาบอกเรื่องกลอนสุดท้ายของเรื่องค่ะ
เนื่องจากเห็นมีหลายความคิดเห็นชอบ แหะๆ
จะบอกว่ากลอนนี้เขียนมานานแล้วค่ะ เริ่มลองๆเขียนมาตั้งแต่กระต่ายน้อย(กระต่ายชมจันทร์)
แหย่ๆมาว่าถ้าให้ตัวป่วนมันเขียนกลอนให้พี่อากาศบ้างคงจะหวานน่าดู
นุ่นก็เลยลองๆดู เขียนไปแก้ไปมาเรื่อยๆ เพราะต้องเขียนโดยใช้คำแบบไอ้หนูป่วนมันด้วย
(แอ๊บเด็กจริงอะไรจริง โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)
คิดถึงเรื่องนี้ทีไรก็มีความสุขทุกที อย่างกับตัวป่วนของพี่ฟ้า และพี่ฟ้า มีตัวตนจริงๆเลยอย่างงั้นแหละ
ตอนสุดท้ายนี่อ่านจบแล้วน้ำตาไหลเลย ตื้นตัน มีความสุขสุดๆ555
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ปล.ถ้าบอกว่า อยากเห็นตอนพี่ฟ้าดุตัวป่วน หรือตอนทะเลาๆกันบ้าง จะโดนแฟนๆด่าไหมเนี่ย
ที่จริงมีเสียงเรียกร้องให้ทะเลาะกัน ให้หึงกันแรงๆมาตั้งแต่กลางเรื่องแล้วค่ะคุณคัพเค้ก แต่ตอนนั้นนุ่นคิดไม่ออกว่าสองคนนี้จะทะเลาะกันได้ยังไง
ตอนนี้ก็ยังคิดไม่ออก.......แหะๆ แต่ๆๆๆ จะคิดไปเรื่อยๆจนคิดออกแล้วเขียนมาให้อ่านกันนะคะ กร้ากกกกกกกส์
ปล.สำหรับท่านที่เพิ่งเข้ามาอ่าน และท่านที่อ่านมาเรื่อยๆแต่เพิ่งมาแสดงตัวก็ขอได้รับความขอบคุณจากคนเขียนด้วยนะคะ แค่ยอดวิวเพิ่มขึ้นทุกครั้ง คนเขียนก็ดีใจมากแล้วค่ะ ^^
ปล.อีกครั้ง สำหรับท่านที่เข้ามารอ...ตอนพิเศษ กึ๋ยๆๆๆ อดใจอีกนิดนะคะ ช่วงปลายเดือนน่าจะมีมาให้ ฉลองบางสิ่ง กร้ากกกกกกกกส์
สุดท้าย ขออีกนิด....ท่านที่คิดถึงตัวละครในเรื่องนี้โดยเฉพาะพี่ปุ่น เชิญไปติดตามเรื่องของพี่ปุ่นได้นะคะ จากไรท์เตอร์ดาด้าค่ะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16839.0
และ....ใครสนใจอ่านเรื่องหวานๆ(แต่คงไม่หวานด้วยเน่าด้วยแบบที่คุณพันช์นะจ๊ะไปบอกไว้ที่เรื่องของพี่ปุ่น โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)
ก็เชิญไปเยี่ยมคนเขียนได้ที่นี่นะคะ ตอนนี้มีสองเรื่องค่ะ เรื่องสั้นจบในตอนที่ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16808.0
และเรื่องที่เขียนตามใบสั่งจากน้องในบอร์ดที่อยากอ่านเรื่องต่างชาติๆที่ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=15817.0
-
ไม่เห็นลิงค์ค่ะน้องนุ่น
ตอนนี้เห็นแล้วค่ะ 555
จะตามไปนะคะ
-
ชอบเรื่องนี้มาก ๆ อ่ะ
หวานตลอดเลยเนอะ
-
ทำยังไงดี????
น้ำตาลในเลือดไม่ลดเลยยยย
มีความสุขจังเลยค่ะ
-
เอ่อ...จะหวานไปไหนค่ะ หวานซ๊ะ ยังหวานได้อีกนะ ชอบๆๆ o13
-
:m3:กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
จบแล้ว อยากจะกรี๊ดให้ดังไปสามบ้านแปดบ้าน
หวานตั้งแต่ต้นจนจบ หวานมาตลอด :กอด1: คนอ่านก็ชอบ
อ่านไปยิ้มไป ยิ้มค้างมันทุกตอน
ขอบคุณไรเตอร์ที่เขียนเรื่องน่ารักๆดีๆมาให้อ่านกันนะคะ
ps. รอตอนพิเศษตัวป่วนของพี่อากาศต่อไป :L2: :L2:
-
ไรเตอร์
แบบว่าอยากเห็นพี่ฟ้าหึงบ้างอ่า
จัดให้สักตอนได้มะครับ
-
หวานนนนนนนนน >_<
มีความสุขที่สุด คิคิ
ขอบคุณนะคะ ^^
-
หวานไม่ทนอยากได้คุณแฟนแบบพี่ฟ้าบ้างจังเลย
หนูป่วนก็น่ารัก ขี้อ้อนเว่อ อ่านไปเขินไปนะเรื่องนี้
ยิ้มกับทุกตอน กลอนก็หว๊านหวาน
:กอด1: :L2:
-
ตามอ่านเรื่องนี้มา
ความหวานไม่เคยลดลงเลยสักนิด
มีแต่เพิ่มขึ้นตลอดเวลา
ขอบคุณคุณนุ่นที่เขียนเรื่องนี้มาให้อ่านกันนะคะ
-
อ่านจบแว้วววววววว
สนุกมากๆๆๆ ชอบจังเลยอ่ะ หวานตั้งแต่ต้นยันจบบ ชอบอ่ะๆ ><"
ชอบพี่ฟ้ากับตัวป่วนมากๆๆ น่ารักกันได้ทุกคู่เลย
ชอบตอนกลอนด้วย ไรเตอร์แต่งเก่งจังเลยอ่ะ เราแต่งเองบทๆนึงใช้เวลาเป็นชั่วโมง = =''
ขอบคุณมากๆที่แต่งเรื่องสนุกๆ ให้อ่านนะคะ
ขอบคุณค่ะ ^^
-
:z13: :z13:พี่นุ่นก่อนนอนเด๋วมาอ่านน๊า ((เกี่ยวก้อยสัญญา))
-
ขอบคุณนะครับ ขอให้มีความสุขมาก ๆ
:L2: :L2: :L2: :pig4: :pig4: :pig4:
จงเป็นเพียงทรายเม็ดหนึ่ง...
แต่เป็นส่วนหนึ่งของแก้วเจียระไนอันสวยงาม
จงเป็นเพียงน้ำหยดหนึ่ง...
แต่เป็นส่วนหนึ่งของท้องทะเลสีครามอันกว้างไกล
จงเป็นเพียงโน๊ตตัวหนึ่ง...
แต่เป็นส่วนหนึ่งของบทเพลงอันล้ำค่า
จงเป็นเพียงกรวดหินก้อนหนึ่ง...
แต่เป็นส่วนหนึ่งของภูผาอันยิ่งใหญ่
จงเป็นเพียงดาวดวงหนึ่ง...
แต่เป็นส่วนหนึ่งของดาวอันแพรวพราวประดับฟ้า
...
จงเป็นเพียงคนธรรมดา
แต่เป็นส่วนหนึ่งที่มีค่า...ของสังคม
-
หวานนนนนนนน ขอบคุณค่ะ :กอด1:
อิจฉาอ่ะ พี่นุ่นคะขอตอนพิเศษได้ไหม
ไม่ก็ภาคสองแบบว่าตัวป่วนเรียนจบแล้วไรงี้น่ะ :o8:
-
^
^
^
รีบเข้ามาจิ้มไข่ใหม่อย่างด่วน
(กลัวถูกแย่ง โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)
ตอนพิเศษมาแน่ๆค่ะ ตอนนี้เริ่มเขียนแล้วด้วย แต่ๆๆอย่าเพิ่งรอนะคะ น่าจะยังไม่เสร็จง่ายๆ
ส่วนภาคสอง เอ่อ...บอกได้ว่าไม่มีค่ะ 555555555
ยินดีต้อนรับทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ ดีใจที่คนอ่านชอบค่ะ ^o^
คนอ่านมาขอบคุณคนเขียน คนเขียนก็ขอบคุณคนอ่านเช่นกันนะคะ มีความสุขทุกครั้งที่อ่านเมนท์ค่ะ :กอด1:
-
เข้ามาแอบอ่านไปหลายตอนแล้ว
ตัวยุ่งน่ารักจัง...ขอไปอ่านต่อละนะ :-[
-
แอร๋ยยย...ตัวป่วนน่ารักสุดๆอ่า...หยุดยิ้มไม่ได้แล้วค่า...^^ :pig4: :L2:
-
(http://www.tlcthai.com/backoffice/upload_images/Emoticon/emo_people/wanwan/Emoticon_006wanwan.jpg) จุ๊บๆพี่นุ่น
(http://yamiejung3.webs.com/photos/mie02/131.gif)อ่านแล้วน๊าน่าร๊ากกกกกกกกกมาก หว๊าน หวาน(http://www.tlcthai.com/backoffice/upload_images/Emoticon/emo_people/wanwan/Emoticon_014wanwan.jpg)
รอตอนพิเศษอนู่น๊ค๊ (http://yamiejung3.webs.com/photos/mie02/126.gif)
((ลืม +1 จิ้ม+แล้วน๊า))
-
:กอด1:
แวะมาหาตัวป่วนกับพี่ฟ้าค่ะ
ยังรอตอนพิเศษอยู่นะคะ (แต่หลังโบนิต้าจบก็ได้ค่ะไม่ว่ากัน - -+)
-
เพิ่งอ่านจบตอน 4
:a6: ลุ้นอ่ะ ใครหรอ........คนใกล้ตัว ไม่ใช่แผนจริง ๆ เหรอ งั้นใครอ่ะ
:confuse: o2 :confuse: o2 :confuse: o2 :confuse: o2
ตื่นเต้นวุ้ย....ไปอ่านต่อดีกว่า
ป.ล. แต่งได้น่ารักมากนะจ๊ะ o13 o13 o13
:L2:
-
เพิ่งอ่านตอน 11 จบ
:oni2: :oni2: :oni2: น่ารักจริง ๆ อ่านไปยิ้มไปนะเนี่ย
:give2:โอ๊ยยยยยย.....อิจฉาวุ้ย
:fox2: พี่ฟ้าไม่เบา ๆ หยอดเป็นขนมครกเชียว
-
:o8: :o8: :-[ :o8: :-[ เขินอ่ะ
โอ๊ยต๊ายยยยยยยยยย.............ไม่รู้เอาหน้าไปไว้ไหน เอามาไว้กับอกพี่ :m11: ฮิ้วววว....เจ๋งมากเลยเพ่
-
^
^
^
จิ้มทะลุทะลวงร้อยพวงจากคุณคิสมีขึ้นไปถ้วนหน้า
พรุ่งนี้อย่าลืมมาเปิดแง้มแถวนี้นะคะ คาดว่าจะมีตอนพิเศษมาฝากกันค่ะ
ว่าแล้วก็หมุนตัวลังกาเข่าคู้กวาดกอดรวบนักอ่านทุกท่านเล้ยยยยยยยยยยยย โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ อ๊าย ๆ ๆ ๆ หวานนักรักนี้
:L2: :L2: :L2: :L2: ยินดีด้วยนะในที่สุดก็......มีกันและกัน
:mc4: ฉลองฮิ้ว!!!!!!!!!!!!
-
:haun5: ต๊ายยยย..............ร้ายนะเนี่ย 49 คะแนน :kikkik: :kikkik: :kikkik: :kikkik:
:o9: อย่างนี้ต้องฝึกบ่อย ๆ ซะแล้วนะจ๊ะ หนูป่วน :a2: :a2: :a2: :a2:
:กอด1: รักคนแต่งจัง :กอด1:
-
:o8: :-[ :o8: :-[ :o8: :-[ :o8: :o8: :-[ :o8: :-[
ขอบอกอีกหลาย ๆ ครั้งว่า "รักคนแต่งจังเลย" :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
นี่ขนาดจากกันแค่ 7 วันนะเนี่ย
-
o8 หากเดาไม่ผิด ลุงดอนใช่ป่ะที่แอบเต้าข่าวส่งรูป ก็ยังดีนะลุงที่กลับมาช่วยกู้ข่าว
o13 o13 o13ลูกผู้ชายตัวจริง
:จุ๊บๆ: จ๊วบ!!!!ให้รางวัล
:haun5: :haun5: :haun5: แอบมั่วนิ่มแล้วจากไป
-
:impress3: อ๊าาาา..........ในที่สุดก็อ่านจบแล้วอ่ะ
กลอนตอนท้าย เผลอน้ำไหลออกตาเลยอ่ะ ซึ้งอ่ะ :impress3: :impress3:
:L1: :L1:ขอบคุณมากมายจ๊ะ :L1: :L1:
:กอด1: :L2: :กอด1: :L2:
:bye2: o13
-
สวัสดีค่ะ ไรเตอร์ มีพลายกระซิบว่าวันนี้อาจจะได้อ่านตอนพิเศษที่รอมานาน คิดถึง ตัวป่วน + พี่ฟ้า เข้ามา หูตั้ง หางกระดิกรอด้วยความหวัง (55++ ตรูเป็นตัวอะไรเนี่ย)
-
^
^
จิ้มมมมมมมมมม จึกๆเลยนี่แน่ะๆ
มาแล้วนะคะ ตอนพิเศษ พิเศษจริงๆนะเออ ยาวด้วย ต้องแบ่งเป็นสองโพสเลย
มาอ่านกันค่ะ ใครคิดถึงตัวป่วนกับพี่ฟ้าเชิญเร่เข้ามาเลยนะคะ
เดี๋ยวนุ่นขอแปะครึ่งแรกก่อน แล้วไปเกลาครึ่งหลังอีกสักชั่วโมงนะคะ ^o^
........................
เรื่องรัก....ไม่กล้าบอก
ตอนพิเศษ : ของพี่คนเดียว (ครึ่งแรก)
“ฮะๆๆ ครับพี่เพชร เดี๋ยวพรุ่งนี้ป่วนจะให้เลี้ยงแน่ๆ”
พี่อากาศกำลังก้าวขาฉับๆจะเดินไปรับคุณแฟนตัวเล็กที่แผนกเวชศาสตร์ฟื้นฟู ที่เพียงเลี้ยวพ้นมุมตึกนี้ก็จะไปถึงแล้ว
คิดถึงจะแย่ กลับจากวัดพระบาทน้ำพุไม่ทันได้เข้าบ้านเก็บข้าวของก็ตรงมาหาที่โรงพยาบาลเลย
ตอนนี้พี่อากาศได้งานจากองค์กรสากลเพื่อเด็กและเยาวชน สัญญาว่าจ้างหกเดือน ช่วงเดือนแรกแกก็ถูกส่งไปอบรมถึงที่ทำการภูมิภาคที่สิงคโปร์
พอกลับมาอยู่กรุงเทพฯได้แค่สองสัปดาห์ก็ถูกส่งไปทำงานบนเขากับชุมชนกะเหรี่ยงแถบแม่สอด
ช่วงนั้นได้กลับบ้านมาหาคุณแฟนเดือนละสองครั้ง อยู่ได้ครั้งละสองวัน ครบสามเดือนแทนที่จะได้พักทำงานวิเคราะห์ข้อมูลในกรุงเทพฯ
ก็ปรากฏว่าต้นสังกัดส่งไปช่วยงานที่มูลนิธิของวัดพระบาทน้ำพุ ที่ลพบุรีอีก
แต่พี่อากาศแกยอมเหนื่อย ไม่ใช่แค่เพราะค่าตอบแทนสูง แต่เพราะแกรู้สึกว่าสิ่งที่ทำอยู่เป็นงานที่รักด้วย
แถมยังได้ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วย ถือว่าได้ประโยชน์สองต่อ
เพิ่งเมื่อกี้นี้เอง ตอนที่บังเอิญมาได้ยินน้ำเสียงแสดงความสนิทสนมกับคนอื่นของคุณแฟนตัวเล็กนี่แหละที่ทำให้ความคิดชักเขว....เอ หรือเราจะมีเวลาให้คุณแฟนน้อยเกินไป
ตอนกำลังจะเลี้ยวที่มุมตึก พอได้ยินเสียงหัวเราะของคุณแฟนตอนแรกก็ยิ้มตามดีอยู่หรอก แต่เนื้อความของประโยคที่ตามมาถัดจากเสียงหัวเราะ แล้วยังสุ้มเสียงแสดงความสนิทสนมนั่นอีก.....
นี่มันอะไรกัน ตัวป่วนมาฝึกงานตัวที่สอง แล้วก็เพิ่งมาที่โรงพยาบาลนี้เป็นครั้งแรก แค่สามวัน สามวันเท่านั้น.....ทำไมถึงได้สนิทกับไอ้พี่เพชรอะไรนั่นนัก แล้วยังไปตกปากรับคำจะให้เขาเลี้ยงอีก
ขายาวๆที่กำลังก้าวฉับๆชะงักนิ่งอยู่กับที่ เจ้าตัวเองก็คงไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ากำลังแนบตัวเข้ากับกำแพงทางเดินในโรงพยาบาล ท่าทางเหมือนพวกสายลับที่เข้ามาสืบหาข้อมูลในหนังแอ็คชันสายลับประเภท Mission Impossible ไม่มีผิด
“รับปากพี่แล้วห้ามคืนคำนะครับ เดี๋ยวพี่จะมารอรับถึงหน้าแผนกเลย”
“อื้ม ครับ”
“งั้นพี่ไปห้องตรวจก่อนนะ กลับบ้านดีๆล่ะ”
พี่อากาศที่โผล่แต่หน้าออกไปดูทันเห็นแค่หัวฟูๆของคุณแฟนที่รักแถมยังหวงนักหวงหนาแต่ไม่ค่อยได้แสดงออก
ถูกมือใหญ่ๆของไอ้หมอ....ใช่ ไอ้คนชื่อเพชรนั่นมันเป็นหมอแน่ๆ มันขยี้เบาๆ
ไม่ทันได้เห็นหน้าของคนที่บังอาจมายุ่มย่ามกับหัวฟูๆของคุณแฟน เพราะไอ้หมอเพชรนั่นมันหันหลังกลับแล้วก้าวเดินไปด้านตรงกันข้ามพอดี
พี่อากาศเก็บงำสีหน้าและอารมณ์ร้อนๆที่เกิดขึ้นไว้ในอก ก่อนจะทำเป็นโผล่หน้าออกไปหาคุณแฟนเหมือนกับเพิ่งจะมาถึง ส่งยิ้มไปให้คุณแฟนตัวเล็ก
ทั้งที่ในใจเริ่มคำนวณน้ำหนักและส่วนสูงของไอ้หมอที่แสลนมายุ่งกับคุณแฟน ว่าถ้าต้องลงไม้ลงมือคงไม่มีฝ่ายไหนได้เปรียบเสียเปรียบ ก็ตัวพอๆกัน....
“พี่ฟ้า!! ทำไมมารับได้?”
“กะมาเซอร์ไพรส์ไงครับ ดีใจรึเปล่า?”
“อื้มๆ ดีใจสิ ไปกันๆ เสียดายแทนไอ้อ่อนเลย”
“ทำไมครับ น้องอ่อนทำไม?”
นี่ก็สมกับเป็นเขยคณะ รู้จักเพื่อนไอ้หนูป่วนมันแทบจะทั้งภาคแล้วมั้งนั่น
“ก็ที่จริงวันนี้เลิกตั้งแต่บ่ายสามแล้ว พวกพี่ๆที่แผนกเขามีประชุมกัน แต่ป่วนติดเคสคนไข้นอกเพราะดันนัดเขาไว้ตอนบ่ายสามตั้งแต่วันก่อน ไม่ได้ดูไงว่าวันนี้จะเลิกสามโมง เลยต้องอยู่รอคนไข้ ไอ้อ่อนมันจะอยู่เป็นเพื่อนรอกลับพร้อมกัน แต่ป่วนไล่มันกลับไปก่อน ป่านนี้ยังต่อรถตู้อยู่เลยมั้ง”
“อ้อ...ไม่งั้นจะให้พี่ไปส่งเพื่อนด้วยว่างั้น?”
“ช่ายยยยยย พี่ฟ้านี่รู้ใจ เออ...บัตรจอดรถล่ะพี่ฟ้า ต้องเอาไปปั๊มก่อน”
เดินมาจนถึงอาคารจอดรถแล้วนั่นแหละ ไอ้ตัวเจื้อยแจ้วไม่ยอมหยุดมันถึงเพิ่งจะนึกออก
“แล้วจะเอาไปปั๊มไหนล่ะ กลับไปที่แผนกอีกเหรอ? พี่ว่ายอมจ่ายค่าจอดดีกว่ามั้ย?”
“โห่ว ใครว่าต้องย้อนกลับไปเล่า ห้องตรวจชั้นล่างนี่แหละ”
อีกครั้งที่พี่อากาศต้องเก็บความสงสัยไว้ในใจ ก็เท่าที่คุยกัน ตัวป่วนเพิ่งจะมาฝึกงานที่โรงพยาบาลนี้เป็นวันที่สามนี่นา ทำไมรู้จักเขาไปทั่วจนไปขอปั๊มบัตรจอดรถนอกแผนกก็ยังได้ล่ะ
แต่ไม่ต้องสงสัยนาน เพราะไอ้หนูป่วนมันลากแขนพี่แกลิ่วๆผ่านเคาน์เตอร์พยาบาลก็ส่งยิ้มกว้างขวางไปให้ นางพยาบาลที่ประจำเคาน์เตอร์อยู่ก็ยิ้มตอบมาอย่างคุ้นเคย ก่อนจะส่งเสียงทักถาม
“มาหาคุณหมอวัชระหรือคะ?”
“ครับ คุณหมอมีคนไข้อยู่รึเปล่าครับ?”
“ยังไม่มีค่ะ เข้าไปได้เลย”
“ขอบคุณครับ” ขอบคุณพร้อมส่งยิ้มสยามจนตาหยีอีกครั้ง คุณแฟนตัวเล็กก็ลากพี่อากาศให้ก้าวตามไปถึงหน้าห้องตรวจเบอร์สี่ เคาะประตูสามก๊อก แล้วก็เปิดประตูบานเลื่อนยื่นหน้าเข้าไป
“อ้าว ไหนว่าจะกลับบ้าน ทำไมครับหิวข้าวเลยมาให้พี่เลี้ยงมื้อเย็นนี้เลยรึว่าไง?”
ไม่ผิดแน่ น้ำเสียงแบบนี้.......ไอ้หมอเพชรนี่มันตั้งใจจีบคุณแฟนของพี่แน่ๆ พี่อากาศมองหน้าไอ้ตัวเล็กก็ต้องลอบถอนใจ คุณแฟนของแกไม่รู้เรื่องเอาเสียเลยจริงๆถึงเจตนาของไอ้หมอในห้อง ไม่ได้การ ต้องรีบแสดงตัว
พี่อากาศดันไอ้ตัวเล็กที่ยังคงโผล่แค่หัวฟูๆเข้าไปในห้องตรวจให้เข้าไปทั้งตัว ส่วนตัวเองก็ก้าวเท้าตามเข้าไปด้วย แถมยังยึดข้อมือขาวๆที่ทำท่าจะปล่อยแขนของพี่แกที่เจ้าตัวจับยึดเอาไว้มาตลอดทางเอาไว้เสียแน่นด้วยสิ
ไอ้หนูป่วนหันหน้ามาเอียงคอมองคุณแฟนตัวโตอย่างแปลกใจกับท่าทางนั้นเล็กน้อย แล้วก็หันกลับไปหาคุณหมอที่ยังนั่งอยู่บนเก้าอี้หลังโต๊ะทำงานใหม่
ไม่ได้สังเกตเลย ว่าคุณหมอเพชรกับคุณแฟนของตัวเองเริ่มสงครามสายตาส่งประกายไฟจากตาปะทะกันเปรี้ยะๆกลางอากาศไปแล้ว
“พี่เพชรครับ วันนี้พี่ฟ้ามารับ ป่วนจะเอาบัตรจอดรถมาประทับตราอะ แต่ไม่กล้าบอกพี่พยาบาลข้างหน้า กลัวถูกดุ”
นั่นไง แทนตัวเองด้วยชื่อเล่นแบบนี้ต้องคุ้นเคยกันมาก่อนแน่ๆ ขนาดกับพี่อากาศแกยังคบกันตั้งนานกว่าไอ้หนูป่วนมันจะเลิกแทนตัวเองว่าผม
พี่อากาศคิดพลางลอบสูดลมหายใจเข้าลึก ระงับอารมณ์ที่อยากจะดึงคุณแฟนตัวเล็กเข้ามาไว้ในอ้อมกอดแล้วจูบโชว์มันต่อหน้าไอ้หมอที่ประสานสายตาไม่ยอมหลบ แถมพอไอ้หนูป่วนพูดด้วยก็ยิ้มมุมปากส่งมาให้พี่เขาในขณะที่หันไปส่งสายตาเยิ้มๆให้คุณแฟนตัวเล็กได้อย่างต่อเนื่องไม่มีขัดเขิน
อย่างนี้ปล่อยไว้ไม่ได้....ก็กับคุณแฟนน่ะไว้ใจ แต่กับคนอื่น....ให้ยังไงก็ไว้ใจไม่ได้อยู่ดีนี่นา....
ตัวป่วนมันจัดการเอาบัตรจอดรถไปให้พี่พยาบาลตรงเคาน์เตอร์ประทับตราให้เรียบร้อย โดยมีนายแพทย์วัชระเดินตามมาส่งถึงหน้าเคาน์เตอร์ด้านนอก แล้วก็มีโอกาสลาแค่ยกมือไหว้ลวกๆก็ต้องรีบเดินจนเกือบจะเป็นวิ่งตามหลังคุณแฟนตัวโตที่เดินลิ่วๆนำไปทางอาคารที่จอดรถเสียแล้ว
ขึ้นรถได้พี่อากาศก็ยื่นหน้าไปขโมยหอมแก้มคุณแฟนที่กำลังคาดเข็มขัดนิรภัยฟอดใหญ่
“อ๊ะ!! พี่ฟ้า ในโรงพยาบาลนะ”
“ก็คิดถึงนี่.....”
น้ำเสียงออดอ้อนทอดยาวท้ายประโยคทำให้แก้มที่แดงเพราะถูกขโมยหอมไปเมื่อกี้ยิ่งเป็นสีแดงจัดเข้าไปใหญ่
และเพื่อไม่ให้น้อยหน้า ไอ้หนูป่วนมันเลยคว้าเอามือใหญ่ๆที่กำลังจะปลดล็อคเบรกมือมาจูบหนักๆลงไปบนหลังมือ
ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ทั้งที่ตัวเองนั่นแหละหน้าร้อนจนแทบระเบิด แล้วก็ยังอุตส่าห์ยกมือใหญ่ๆนั่นไปวางคืนไว้บนเบรกมืออีกนะ
“หึๆๆๆ”
“เอ๊.......ช้าจริงพี่ฟ้า เร็วเลย นั่งขำอะไรอยู่ได้”
“โอ้โห เดี๋ยวนี้คุณแฟนของพี่พัฒนานะเนี่ย ชอบออกคำสั่งซะด้วย หึๆๆ....”
เสียงหัวเราะของพี่อากาศชะงักลงไปทันทีที่คว้ามือของคุณแฟนมากุมประจำที่อยู่บนเกียร์ แต่ไอ้ตัวเล็กของพี่แกไม่ทันรู้สึกหรอก เพราะมัวแต่เขิน เลยทำเป็นเมินหน้าออกไปดูวิวการจราจรติดขัดนอกหน้าต่างอยู่
ที่พี่อากาศเลิกหัวเราะทันทีทันใดนั่นก็ไม่ใช่อะไร แต่แหวนบนนิ้วนางข้างขวาที่เป็นคนสวมให้
ที่คนรับก็เคยใส่ติดตัวตลอดเวลามันไม่อยู่ประจำที่เนี่ยสิ
“ตัวป่วน......”
“ฮึ?”
“มีอะไรจะบอกพี่รึเปล่า?”
“เอ๋......อะไรล่ะ อืม....ป่วนคิดถึงพี่ฟ้ามากๆ คิดถึงทุกวันเลย คิดถึงตอนเช้า ตอนกลางวัน ก่อนนอนก็คิดถึง....งืมๆๆ ตอนอาบน้ำด้วย ตอนอาบน้ำก็คิดถึง......”
พี่อากาศเอ๊ย.....สงสัยอะไรก็ถามไปตรงๆ ดูซิ ไอ้หนูป่วนมันไม่ได้รู้อะไรด้วยเลยสักนิด แถมยังมาบอกว่าคิดถึงตอนอาบน้ำอีก คิดถึงแถมคิดไปถึงไหนๆแล้วมั้งนั่น
ไอ้คำพูดยั่วโดยตั้งใจของคุณแฟนก็เกือบจะทำให้กระเจิดกระเจิงได้อยู่หรอกนะ ถ้าไม่ติดที่ว่ามือที่กุมอยู่มันเตือนพี่อากาศแกว่าแหวนแทนใจหายไปจากที่ที่ควรอยู่น่ะ
“แล้ว....คุณหมอวัชระนั่น สนิทกันเหรอ?”
“นั่นแน่.....หึงล่ะสิถามอย่างนี้?”
“ก็ใช่น่ะสิ ก็คุณแฟนของพี่ไปสนิทกับผู้ชายคนอื่นที่พี่ไม่รู้จัก ถึงขั้นแทนตัวเองด้วยชื่อเล่นแบบนั้นเลยนี่ครับ”
“ฮะๆๆๆ ก็ป่วนรู้จักพี่เพชรมาตั้งนานแล้วนี่....”
“ก่อนรู้จักกับพี่อีกเหรอ?”
โอ้......น้อยใจตัวเองนะนั่น สุ้มเสียงแบบว่าจะไม่ยอมแพ้แม้จะมาทีหลังอะไรแบบนั้นเลยทีเดียว
“ช่ายยยยยย พี่เพชรเป็นเพื่อนพี่ปุ่น ที่ไม่ได้ไปใช้ทุนไกลก็เพราะคุณพ่อพี่เพชรเป็นเจ้าของโรงบาลนี้ พี่เพชรเลยใช้ทุนที่บ้านจ่ายไป แล้วเข้ามาช่วยคุณพ่อทำงานที่โรงบาลตัวเองตั้งแต่เรียนจบไง”
“เป็นเจ้าของโรงพยาบาลด้วย รวยมากเลยสิเนอะ”
“มากๆเลยล่ะพี่ฟ้า บรื๋อออออออ ....รวยจนน่ากลัว”
“ฮ่าๆๆๆๆ ทำไมรวยแล้วต้องน่ากลัวด้วยล่ะครับ?”
“ไม่รู้สิ ป่วนว่าพี่แกดูเหงาๆ อีกอย่างเงินที่แกมี ถ้าเอามาแลกเป็นแบงค์คงทับคนตายได้แน่ๆ....ไม่ใช่คนเดียวด้วยนะพี่ฟ้า หลายคนเลยล่ะ ฮะๆๆๆๆ”
“อืม....กลัวก็ดี จะได้ไม่ต้องห่วงว่าจะเผลอไปชอบเขาเข้า....แต่ห้ามไปสงสารที่เขาเหงามากเกินไปนะครับ พี่ฟ้าหวง”
“บ้า พี่ฟ้ายังไม่เลิกคิดมากอีกเหรอ ก็บอกแล้วไงที่เห็นคุยกันได้แบบนั้นเพราะพี่เขาเป็นเพื่อนพี่ปุ่น รู้จักกันมาตั้งนาน พี่เพชรแกไม่ได้ชอบป่วนแบบนั้นหรอก พี่เขาก็เห็นป่วนเป็นน้องชายก็แค่นั้นแหละ”
พี่อากาศแกก็ภูมิใจอยู่หรอกนะที่คุณแฟนช่างน่ารักใสซื่อ แถมยังไม่มีตาไปมองคนอื่น
แต่บางทีนะ....บางที แกก็อยากให้คุณแฟนสนใจคนรอบตัวให้มากขึ้นอีกนิด อย่างน้อย....จะได้รู้จักระมัดระวังตัวเสียบ้าง
“แล้ว.....ไม่มีอะไรอยากจะบอกพี่อีกแน่นะครับ?”
เอ้า....บอกว่าถ้ามีอะไรก็ให้ถามน้องมันไปตรงๆ ถามไปเลยสิว่าแหวนอยู่ไหน กลัวน้องมันตกใจก็บอกมันไปเลยว่าถ้าทำหายอีกพี่ก็จะซื้อให้ใหม่อีก พี่อากาศนี่ยังไง ทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยากซะงั้น
“อืม......ก็.....วันนี้นอนดึกมากไม่ได้ พรุ่งนี้ต้องถึงโรงบาลก่อนแปดโมง เพราะงั้นต้องออกจากบ้านตั้งแต่หกโมงครึ่ง ยกเว้นว่าพี่ฟ้าจะมาส่ง ซึ่งป่วนไม่อยากให้มา อ๊ะๆอย่าเพิ่งเถียง.....ที่ไม่อยากให้มาส่งเพราะอยากให้ได้นอนหลับสบายๆ อ้อๆ อีกอย่าง เดี๋ยวต้องแวะเข้าบ้านป่วนก่อนนะ ต้องไปเอาชุดใส่ฝึกงาน ป่วนไม่ได้ทิ้งไว้ที่บ้านเราเลยสักชุด.....หมดแล้ว ที่อยากบอกก็มีแค่นี้แหละ”
“งั้นเราแวะไปเอาชุดที่บ้าน แล้วหาอะไรกินข้างนอกเนอะจะได้ไม่ต้องทำกับข้าวเอง อยากกินอะไรเป็นพิเศษมั้ย?”
“ป่วนตามใจพี่ฟ้า นานๆทีคุณแฟนจะเข้ากรุง ต้องเอาใจซะหน่อย”
“แน่ใจนะว่าจะเอาใจพี่ได้ตลอด หืม?”
“อื้ม.......เอาใจได้ถึง....สี่ทุ่มตรง โอเค้?......อ้าว แล้วพี่ฟ้าจะกลับรถทำไม?”
“จะขึ้นทางด่วน!”
..............................................
..............................................
(มีต่ออีกครึ่ง รอสักครู่ใหญ่ๆนะคะ)
-
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/Duck/emoticon_011_duck.gif) รอมาทั้งวันเร้ยยยยย ได้อ่านแร้ววว
เจเจ้..มาอัพแค่นี้ ฆ่ากันให้ตายเสียยังดีกว่า...มาทรมาน (http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/Emo/yociexp51.gif)
ไม่อ้าวววววววววว เค้าจะวิ่งตามขึ้นทางด่วนไปด้วย พี่ฟ้า รอก๊อนนนนน
-
:z13:พี่นุ่น
:z13:พี่ด้า
-
เข้ามารอด้วยคน :z2: :z2:
-
ขอบคุณนะคะไรเตอร์ เริ่มต้นมาด้วยความกังวล+ ลุ้นจนตัวโก่ง ยิ่งเห็นเมนท์ อยากให้พี่อากาศ หึงหนูป่วนเเล้วเเอบจิต (เครียดตาม) ไม่นะ (เเอบคิดในใจ เพราะเเอบอ่านอยู่ 55++) เเต่จบด้วยเกือบจะหวาน ค้างงงงงงงงงง อย่างเเรง เเล้วเเหวนไปไหน เเล้วตาพี่เพชรไม่ได้คิดอะไรจริงเหรอ รอๆๆ ตอนนี้เด๋วไปเช็ดน้ำลายที่มานั่งรอก่อนเดี๋ยวลื่น คุคุคุ
-
ฮึบๆๆมาแล้วค่ะ
ร้อนๆจากเตาเลยทีเดียว
มาอ่านกันต่อนะคะ ^o^
...............
เรื่องรัก..ไม่กล้าบอก
: ของพี่คนเดียว (ครึ่งหลัง)
.
.
“ตัวป่วน แน่ใจนะว่าไม่มีอะไรอยากบอกพี่?”
และพี่อากาศก็อดใจไว้ไม่ไหว ถามออกไปเป็นรอบที่สามขณะคีบกุ้งที่เพิ่งลวกจากหม้อสุกี้ให้เด็กน้อยเจริญอาหารที่นั่งอยู่ตรงข้าม
ไอ้หนูป่วนเริ่มเอะใจกับคำถามปลายเปิดคำถามนี้ของคุณแฟนตัวโตแล้ว มันเงยหน้าจากหม้อสุกี้ขึ้นมองตาคุณแฟนตัวโตทั้งๆที่ตะเกียบในมือยังคีบเห็ดเข็มทองคาหม้ออยู่เลย
“พี่ฟ้า.....มีอะไรรึเปล่า? สงสัยอะไรเหรอ? ถ้าเป็นเรื่องพี่เพชรอ้ะ ไม่มีอะไรจริงๆนะ หรือพี่ฟ้าไม่เชื่อใจป่วน?”
ท้ายประโยคกลายเป็นสุ้มเสียงคาดคั้น แถมด้วยอาการวางตะเกียบลงแช่มันไว้ในหม้อนั่นแหละ ส่วนตัวคนพูดมันก็เริ่มเม้มปากจนแทบจะกลายเป็นเส้นตรงเสียแล้ว
“ไม่ใช่นะครับ คือ....พี่แค่สงสัย ว่าแหวนหายอีกแล้วรึเปล่า แล้วตัวป่วนไม่กล้าบอกพี่เพราะกลัวพี่จะโกรธ.....คือ”
เห็นอาการคุณแฟนแบบนั้นพี่อากาศเลยร้อนรนเสียเอง แก้ตัวพัลวันจนลิ้นแทบจะพันกันเชียว
“โห่ว นึกว่าเรื่องอะไร”
ไอ้หนูป่วนมันยิ้มออก แล้วก็เลยล้วงมือเข้าไปในคอเสื้อดึงเอาสร้อยเงินเส้นยาวออกมานอกเสื้อฟอร์มฝึกงาน
ยังไม่พอ...มันยังเอาจี้วงกลมหน้าตาคุ้นๆวางบนมือแล้วยื่นไปตรงหน้าคุณแฟนช่างสังเกตแต่ไม่ยอมถามตรงๆเสียด้วย
“อ้อ.....ไม่ได้ทำหายเนอะ ก็แล้วทำไมไม่ใส่เหมือนเดิมล่ะครับ ทำไมต้องเอาไปห้อยคอด้วย”
เอ้า...ถึงกับหน้าแดงเลยวุ้ยพี่อากาศ เขินล่ะสิที่คิดอะไรไปไกลลิบลิ่ว เฮ้อ.....ถามแต่แรกก็หมดเรื่อง
“ก็วันๆจับคนไข้ตั้งเยอะ ล้างมือวันละไม่รู้กี่หน....”
“พี่เห็นฝึกงานตัวแรกตัวป่วนก็ใส่แหวนได้นี่”
“ง่า.....ป่วนมีเรื่องสารภาพ....คือ ป่วนเกือบทำแหวนหายแน่ะ เพราะตอนนั้นใช้วิธีถอดใส่กระเป๋าเสื้อเอา ทีนี้พอนึกขึ้นได้เลยไปเอาสร้อยมาร้อยแหวนใส่ไว้แทนดีกว่า ก็....ของสำคัญ ป่วนไม่อยากทำหายอีกนี่ คราวก่อนยังเสียดายอยู่เลย....”
“......................”
“พี่ฟ้าอ้ะ......อย่ามายิ้มแบบนั้นนะ”
“อ้าว พี่ยิ้มก็ไม่ได้ด้วยเหรอ แฟนใครว้า...โหดจริงๆ”
คำอธิบายจากคุณแฟนที่แสนน่ารักทำเอาพี่อากาศตัดสินใจว่าเรื่องไอ้หมอเพชรนั่นช่างมันไปก่อนแล้วกัน ตอนนี้ขอใช้เวลาที่ได้อยู่ใกล้ๆตัวป่วนให้คุ้มก่อน
“ก็มันเขินนี่ หยุดยิ้มเลยนะ......”
แล้วก็อีหรอบเดิม แก้เขินด้วยการกิน ไอ้หนูป่วนเอ๊ย......
พี่อากาศก็ช่างรู้ใจ คีบโน่นคีบนี่ใส่ถ้วยให้ไม่ได้ขาด ไหนตกลงกันว่าวันนี้ไอ้ตัวเล็กของพี่จะเป็นฝ่ายเอาใจไง
“อิ่มยัง?”
“อือฮึ”
“งั้นไปกันเถอะ”
ว่าแล้วพี่อากาศก็ลุกขึ้นคว้าข้อมือคุณแฟนพร้อมข้าวของมาถือไว้เอง แล้วลากให้เดินตามไปขึ้นรถลิ่วๆ
“จ่ายเงินแล้วเหรอ?”
“เรียบร้อยตั้งนานแล้ว เดินเร็วเข้าเร้ว”
“โห....พี่ฟ้าจะรีบไรนักหนาเนี่ย เดี๋ยวจุก”
“จะรีบพาคุณแฟนไปกอด อยากกอดจะแย่ นี่ถ้าอุ้มได้อุ้มวิ่งไปแล้วรู้เปล่า”
“บ้า....พี่ฟ้าบ้าที่สุด”
....................................
....................................
พี่อากาศที่นอนแผ่อยู่บนเตียงทำตัวเป็นฟูกให้คุณแฟนตัวเล็กนอนทับอยู่ทั้งตัวเหลือบตาดูนาฬิกาปลุกที่ตั้งอยู่บนโต๊ะเล็กข้างเตียง พอเห็นว่ายังมีเวลาก็เริ่มไล้มือที่วางแหมะอยู่บนเอวของไอ้ตัวเล็กมันต่ำลงเรื่อยๆอีกแล้ว
“อืม....พี่ฟ้า ยังไม่พออีกเหรอ”
“ก็ไหนว่าจะตามใจพี่ไงครับ นี่พี่ฟ้าเหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมงนะ ขออีกนิดไม่ได้เหรอ?”
“ป่วนเหนื่อยแล้วนี่....พี่ฟ้าคนดี๊คนดี อุ้มน้องไปอาบน้ำแล้วเรามานอนกอดกันเถอะนะ”
เจอลูกอ้อนไอ้ตัวเล็กเข้าไป พี่อากาศก็ได้แต่ยอมตามใจเท่านั้นเอง ค่อยๆพยุงทั้งตัวเองทั้งไอ้ตัวนิ่มๆที่ทับอยู่ขึ้นมานั่ง แล้วทำท่าจะอุ้มมันเดินไปห้องน้ำก็ปรากฏว่าไอ้หนูป่วนมันส่งเสียงห้ามไว้เสียก่อน
“เดี๋ยวๆๆๆ”
ไอ้หนูป่วนมันยึดผ้าปูที่นอนไว้แน่น จนพี่อากาศแกต้องยอมคลายอ้อมแขนออก พอส่งสายตางงๆพร้อมเลิกคิ้วถาม
คุณแฟนตัวเล็กของแกก็ทำหน้าแดงแล้วก้มหน้าหลบ ออกแรงดึงๆเอาผ้าปูที่นอนนั่นแหละมาห่อตัวเองเอาไว้จนแน่น
“หึๆๆ ยังจะอายอะไรพี่อีก.....”
พี่อากาศล้อไอ้ตัวที่พอถูกอุ้มขึ้นมาก็ซุกหน้าเข้ากับอกไปก็อดใจไม่ไหว ก้มลงจุ๊บลงไปตรงใบหูแดงๆที่โผล่ออกมายั่วอยู่ตรงหน้าไป พอเปิดประตูห้องน้ำได้ก็วางดักแด้สีฟ้าอ่อนลง ก่อนจะจับลอกคราบแล้วดันให้ก้าวเข้าไปในส่วนอาบน้ำใต้ฝักบัว
จับเด็กขี้อ้อนอาบน้ำเรียบร้อยแล้วส่งออกไปนอกห้องน้ำก่อน พี่อากาศก็ต้องมาจัดการกับตัวเองอีกรอบ เห็นท่ายืนหลับของคุณแฟนตัวเล็กแล้วสงสาร แถมยังเริ่มจะขัดใจโรงพยาบาลของไอ้หมอเพชรนั่นแล้ว ว่าจะใช้งานอะไรเด็กฝึกงานหนักนักหนา
ลืมคิดไปว่าการชวนออกกำลังกายก่อนนอนของตัวเองต่างหาก ที่ทำให้ไอ้หนูป่วนที่ต้องตื่นตั้งแต่หกโมงเช้าต่อรถสองต่อไปโรงพยาบาลให้ทันก่อนแปดโมง ทั้งๆที่ตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยมาใช้เวลาเดินทางแค่สิบนาทีจากบ้านตัวเอง และสิบห้านาทีสำหรับวันที่มาค้างที่คอนโด เพราะฉะนั้นไอ้คนไม่เคยต้องตื่นแต่เช้าแล้วนั่งรถไกลๆฝ่าการจราจรและมลพิษของกรุงเทพฯ มันก็ต้องอ่อนเพลียเป็นธรรมดา
ย่องขึ้นเตียงซุกตัวเข้าไปในผ้าห่มได้ ไอ้ตัวที่คิดว่าคงหลับสนิทไปแล้วมันก็เขยิบตัวมาจนเอาหัวฟูๆมาหนุนอยู่บนอกตามเคย
“พรุ่งนี้พี่ฟ้าไปไหน?”
“ไปส่งตัวป่วนแล้วเลยไปรายงานความคืบหน้าที่สำนักงานใหญ่ครับ”
พี่อากาศตอบไอ้ตัวส่งเสียงถามหงุงหงิง งัวเงียจนเกือบหลับนั่นไปมือก็ลูบหลังกล่อมเด็กให้หลับสบายไปด้วย
“ก็บอกว่าไม่ต้องไปส่งงายยยยยยยย”
“อยากไปนี่นา นานๆทีจะได้โอกาสบริการคุณแฟน....พี่ไม่เหนื่อยหรอกนะ ส่งตัวป่วนแล้วขึ้นทางด่วนแป๊บเดียวก็ถึงสำนักงานใหญ่แล้ว”
“งั้นก๊อตามใจ.....”
“พี่คงเสร็จงานประมาณสิบโมงครึ่ง....แล้วกลางวันพี่ฟ้าไปกินข้าวด้วยนะ”
“ดีสิ เอ....แต่พรุ่งนี้นัดกับพี่เพชรแล้ว พี่เพชรจะเลี้ยง ถ้าพี่ฟ้าไปด้วยจะแย่มั้ย......แต่ป่วนก็อยากกินข้าวกลางวันกับพี่ฟ้านี่.....ง่า......ไม่น่ารับนัดพี่เพชรเลยอ่า.....อือ.....”
พี่อากาศลองเอานิ้วเขี่ยๆแก้มพองๆของไอ้ตัวเล็กดูก็ปรากฏว่ามันหลับไปแล้ว
แกเลยคิดตอบมันในใจว่า.....ไม่เป็นไรหรอกตัวป่วน ไอ้หมอเพชรมันรวยจะตาย ให้มันเลี้ยงน้องเขยเพื่อนอีกสักคนจะเป็นไรไป ยังไงก็ไม่สะเทือนขนหน้าแข้งแน่ๆ
อีกอย่าง ที่แสดงความเป็นเจ้าของไปเมื่อเย็นไอ้หมอนั่นมันคงยังไม่ยอมถอดใจง่ายๆ
เพราะงั้นพรุ่งนี้ต้องไปตอกย้ำให้อะไรๆมันชัดเจนอีกสักหน่อย
............................
............................
“ไอ้ป่วน พี่ฟ้ากลับมาแล้วเหรอ?”
เออ แปลกนะ เมื่อเช้าพี่อากาศขับรถมาหย่อนคุณแฟนลงหน้าโรงพยาบาล แล้วก็ขับรถไปสำนักงานใหญ่แถวราชดำเนินต่อเลย
แล้วตัวป่วนมันก็ยังไม่ได้เล่าให้ไอ้เพื่อนอ่อนฟังสักนิด ทำไมมันรู้ได้หว่าว่าพี่อากาศกลับมาแล้ว
“อือ.......แกรู้ได้ไงอะ?”
“รอยไง โห.....รุนแรงนะเนี่ย หึๆๆๆ”
“เฮ้ย!! จริงอ้ะ ตรงไหน?”
“เออ ด้านหลังคอแกอ้ะ ตั้งหลายรอย โห......คิดถึงกันมากเนอะ ฮะๆๆๆๆ”
“ไอ้อ่อน แกเงียบปากเลย ถึงโรงอาหารแล้ว”
ไอ้หนูป่วนปิดปากช่างแซวของเพื่อนไม่ได้ ตอบโต้ก็ไม่ได้ด้วยเพราะหลักฐานมันฟ้องอยู่ทนโท่ เลยเร่งเดินจนมาถึงโรงอาหารของพนักงานโรงพยาบาลเสียขาแทบขวิด
พอมาถึงกวาดตามองก็เจอร่างสูงในเสื้อกาวน์สั้น ผมตัดสั้นแนบศีรษะของนายแพทย์วัชระโบกมือเรียกอยู่ในส่วนห้องปรับอากาศ ที่ถูกกันไว้สำหรับแพทย์และพวกหัวหน้างานโดยเฉพาะ มันกับไอ้เพื่อนอ่อนที่ติดมาด้วยก็เดินตัวลีบเข้าไปหา พอมองไปบนโต๊ะตัวป่วนมันถึงกับต้องกลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อก ส่วนไอ้เพื่อนอ่อนมองหน้าเพื่อนตัวป่วนของมันสลับกับคุณหมอพี่เพชรไปมาจนตาแทบกลับ
“พี่เพชร เลี้ยงกี่คนอะ นี่ไม่ใช่ให้ป่วนกับไอ้อ่อนมานั่งกับหมอเยอะแยะนะ”
“ฮะๆๆๆๆๆๆ พี่ก็เลี้ยงเราสองคนแหละ ทำไม ถ้ามีหมอเยอะๆแล้วยังไง?”
“เดี๋ยวต้องนั่งกินเรียบร้อยๆ ไม่ไหวน้า.....ยิ่งปีกไก่น้ำแดงแบบนั้นอ้ะ ถ้าต้องใช้ช้อนกับส้อมค่อยๆแงะเอา เสียอารมณ์ในการกินแย่ ฮ่าๆๆๆๆ”
ว่าแล้วไอ้ตัวกินเก่งไม่สมตัวก็ดึงเก้าอี้ให้เพื่อน ก่อนตัวเองจะนั่งลงตรงข้ามกับพี่หมอเพชร หยิบช้อนส้อมกำลังจะลงมือกินอยู่แล้วเชียว เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
###อย่ากลัวว่าวันเวลาจะทำให้เธอต้องเสียใจ......หรือความห่างไกลจะทำให้ใจ....###
“พี่ฟ้า?”
//พี่กำลังเดินไปโรงอาหาร ตัวป่วนกินที่โรงอาหารเดียวกับที่ขายญาติคนไข้รึเปล่าครับ?//
“เดินมาทางนั้นแหละถูกแล้ว แล้วพี่ฟ้าเดินตรงเข้ามาเรื่อยๆนะครับ จะเห็นประตูซี่ๆสีเขียวๆ ก็เดินตรงเข้ามาเรื่อยๆจนมาถึงส่วนที่เป็นห้องแอร์เลย”
//เข้าไปได้แน่นะ ไม่มีตรวจบัตรพนักงานนะ?//
“ฮะๆๆ พี่ฟ้าก็เดินแบบเร็วๆไม่สนใจใครเลยสิ แบบว่าผมรีบเดี๋ยวมีเคสด่วนอะไรอย่างนั้นอ้ะ รับรองไม่มีใครทันมาจับตรวจแน่ๆ.......อ๊ะ!! อ้าว”
กำลังบอกทางทางโทรศัพท์อยู่ดีๆก็มีมือยักษ์มาขยี้หัวซะอย่างนั้น แล้วพอไอ้หนูป่วนมันเงยหน้าขึ้นมอง ก็เจอเข้ากับคุณแฟนตัวโตในเชิ้ตแขนยาวสีแดงเข้มจนเกือบดำชายเสื้อสอดเข้าในกางเกงเรียบร้อย แต่กระดุมสองเม็ดบนถูกแกะออก กับแว่นตากรอบพลาสติคสีน้ำเงินเข้มอันเดิมส่งยิ้มจนลักยิ้มแก้มบุ๋มมาให้
“สวัสดีครับคุณหมอเพชร ผมฟ้าครับ ยินดีที่ได้รู้จัก ขอมาฝากท้องด้วยสักมื้อจะได้มั้ยครับ?”
“เอ่อ....ตามสบายครับ”
ได้รับคำอนุญาตปุ๊บพี่อากาศแกก็ไม่รอช้า นั่งลงที่เก้าอี้อีกตัวที่เหลือว่างอยู่ทันที
“พี่เพชร เลี้ยงพี่ฟ้าอีกคนนึงแล้วกันนะ ป่วนอยากกินข้าวกับพี่ฟ้า แต่ก็ไม่อยากผิดนัดกับพี่เพชรด้วย แต่ของกินเต็มโต๊ะแบบนี้ สี่คนค่อยมีหวังจะกินหมดหน่อยเนอะ”
ว่าแล้วไอ้หนูป่วนก็เจริญอาหารไป ไม่ได้สนใจสายตาฟาดฟันระหว่างหมอกับคุณแฟนของมันตามเคย มีแต่ไอ้เพื่อนอ่อนนี่แหละที่เริ่มสงสารพี่เพชรที่อุตส่าห์เป็นเจ้ามือขึ้นมาตงิดๆ ได้แต่คิดว่าถ้ามันรู้ล่วงหน้าว่าพี่หมอคนนี้คิดอะไรกับไอ้เพื่อนตัวป่วนเกินกว่าน้องชายเพื่อนจะได้เตือนให้รู้แต่เนิ่นๆว่าพี่หมอมาช้าเกินไปเสียแล้ว
แล้วดูนะ แทนที่ไอ้คนรับเลี้ยงอย่างไอ้ป่วนมันจะตักกับข้าวบริการเจ้ามือ มันกับคุณแฟนตัวโตดันแผ่รังสีสีชมพูจนเรืองรอง เดี๋ยวคนโน้นตักเนื้อปูผัดผงกะหรี่ใส่จานคนนี้ เดี๋ยวคนนี้ช่วยแกะก้างปลาออกแล้วส่งไปใส่จานคนโน้น
ไอ้เพื่อนอ่อนนั่งกินไปพิจารณาสีหน้าพี่หมอเพชรที่ค่อยซีดลงๆแล้วก็ได้แต่ส่งสายตาแสดงความเห็นใจไปให้
โถ......พี่เพชร จะทำอะไรปรึกษาเพื่อนบ้างเหอะพี่ นี่ถ้าถามพี่ปุ่นของไอ้ป่วนมันก่อนพี่คงไม่ต้องมาเจอภาพบาดตาบาดใจแบบนี้......
สนหนูมั้ยพี่ ถึงหนูไม่ใช่ผู้ชายแต่หนูก็ใจแมนนะพี่นะ
“หมอเพชรครับ ปุ่นกับหมอเนสฝากความคิดถึงมาให้ ฝากบอกว่าอยู่ระนองสงบดี ไว้ว่างเมื่อไหร่ให้ลงไปเที่ยวบ้าง พอดีสนิทกับเจ้าของรีสอร์ทด้วย ยังไงอย่าลืมโทรหาปุ่นบ้างนะครับ”
นี่ก็แรง ฝ่ายนั้นเขาเริ่มหน้าซีดแล้วแท้ๆยังจะตัดทางทำมาหากินเขาด้วยการแสดงความสนิทสนมกับพี่ปุ่นของไอ้ป่วนเข้าไปอีก กะไม่ให้พี่หมอเพชรแกมีช่องทะลุทะลวงเลยว่างั้น
“อ่อ.....ครับ นี่รู้จักกับหมอปุ่นหมอเนสด้วย”
“ใช่ครับ ผมไปค้างบ้านพ่อกับแม่ที่ลำพูนมาตั้งหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่เท่ากับที่ตัวป่วนไปค้างบ้านพ่อจ๋าแม่จ๋าของผมที่สุพรรณหรอก รายนี้ไปมาไม่ต่ำกว่าสิบครั้งแล้วมั้ง แถมบางทีงอนผมยังโทรไปฟ้องแม่จ๋าอีกนะครับ หึๆๆ เชื่อเขาเลย”
โอย......พี่อากาศ พอเฮอะ พี่หมอเพชรแกน็อคเอาท์ไปแล้วมั้งนั่น
“จิ๊.....พี่ฟ้า”
ไอ้นี่ที่จิ๊จ๊ะก็ไม่ใช่อะไรหรอก คนมันอาย ไม่ได้ไม่พอใจอะไรทั้งนั้นแหละ แล้วไอ้หนูป่วนนะมันอายบนโต๊ะอาหารทีไร อาหารบนโต๊ะเป็นเกลี้ยงเกลาได้ทุกที
พอของคาวหมด คุณแม่บ้านที่เดินไปๆมาๆอยู่แถวนั้นก็ยกเอาจานเปลบรรจุผลไม้ที่จัดมาพร้อมให้จิ้มใส่ปากมาวาง พี่อากาศก็ไม่ปล่อยโอกาสหรอก ทั้งๆที่พี่หมอเพชรแกนั่งเหี่ยวติดพนักเก้าอี้ไปแล้วด้วยซ้ำแกก็ยังไม่ยอมหยุด
“แตงโมเนอะ พี่รู้ว่าตัวป่วนไม่ชอบสับปะรด”
นั่นไง.....ว่าอย่างนั้นแล้วก็จัดการเอาไอ้ส้อมเล็กๆที่มาพร้อมจานผลไม้นั่นจิ้มมาวางให้คุณแฟนของแกเรียบร้อย
“แต่สับปะรดที่พี่สั่งมานี่หวานนะน้องป่วน ไม่เปรี้ยวเลยพี่รับรองได้”
โอ้........ลูกฮึดเฮือกสุดท้ายของพี่หมอเพชร เป็นลูกฮึดสับปะรดหวาน โถ.............
“ป่วนไม่ได้ไม่ชอบเพราะมันเปรี้ยว.....”
“ตัวป่วนไม่ชอบเพราะเคยกินตอนเด็กๆแล้วมันกัดปาก เนอะ....”
น่านนนนนนนน...เอาเข้าไป ตัวป่วนมันพูดกับพี่หมอเพชรแกอยู่ดีๆ ก็มีเสียงคนเตรียมตัวมาแสดงความเป็นเจ้าของเต็มที่แทรกมานิ่มๆซะงั้น
“อ้อ.......ครับ”
“เฮ้อออออออออออออออ......”
ฮ่าๆๆๆๆๆ เสียงถอนหายใจยาวเหยียดนี่น่ะ ของไอ้เพื่อนอ่อนมัน สงสัยมันจะโล่งใจที่จะได้หลุดพ้นไปจากมื้อกลางวันที่น่าจดจำมื้อนี้เสียที
แต่เดี๋ยวก่อน......เพราะโปรโมชั่นแสดงความเป็นเจ้าของของพี่อากาศตัวโตไม่ได้หมดแค่ท่าทางและคำพูด พอทุกคนวางช้อนแล้วยกแก้วน้ำขึ้นดื่มปุ๊บ พี่อากาศก็หันไปส่งยิ้มให้ไอ้อ่อนเป็นเชิงขอโทษเสียหนึ่งยิ้มเล็กๆ แล้วก็ล้วงลงไปในกระเป่าเสื้อตัวเอง หยิบถุงกำมะหยี่สีน้ำเงินใบเล็กๆออกมา
“ตัวป่วนถอดสร้อยออกมาให้พี่หน่อย”
“หืม? พี่ฟ้าจะเอาไปทำไม?”
“ก็นี่ไง พี่เห็นว่าสร้อยเงินนั่นมันไม่เข้ากับแหวนของเรา ออกจากสำนักงานพี่ฟ้าเลยแวะไปซื้อนี่มาให้”
ว่าอย่างนั้น แล้วพี่แกก็เปิดปากถุงเทสร้อยคอทองคำขาวเส้นไม่บางนักออกมาไว้ในมือ ส่วนมืออีกข้างก็ยื่นแบไปตรงหน้าคุณแฟนตัวเล็ก ไอ้หนูป่วนมันจะทำไงได้ นอกจากปลดสร้อยออกจากคอตัวเองมาให้โดยดี
พี่อากาศจัดการเปลี่ยนแหวนวงเล็กที่อยู่ในสร้อยเงินมาร้อยเข้ากับสร้อยทองคำขาวในมือ ตั้งใจจะให้เห็นกันชัดๆว่าแหวนจากไอ้ตัวเล็กของแกน่ะ แบบเดียวกันกับแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของแกเป๊ะเลย เอาสร้อยเงินเส้นเก่าใส่ถุงเรียบร้อยแล้วพี่แกถึงใส่สร้อยให้คุณแฟนเองกับมือ ตอนใส่ไปก็พูดพอให้ได้ยินกันทั้งโต๊ะอีกนะ
“แหวนวงนี้ยังอยู่กับตัวป่วน แปลว่าตัวป่วนเป็นของพี่คนเดียว เหมือนกับแหวนที่มือพี่ ที่แสดงว่าพี่ฟ้าก็เป็นของตัวป่วนคนเดียวนะครับ”
พูดเสร็จพี่อากาศก็หยิบของในกระเป๋าเสื้อกาวน์ด้านซ้ายของไอ้หนูป่วน สมุดโน้ตเล่มเล็กๆที่เห็นมันพกอยู่ที่เดิมเป็นประจำขึ้นมา แล้วส่งไปให้ไอ้เพื่อนอ่อนที่กำลังตาค้างมองกิริยาอาการของสองคน ที่ยิ่งอยู่นานมันยิ่งเห็นรังสีสีชมพูเป็นสีจัดขึ้นทุกทีแผ่วิ้งๆ
“น้องอ่อนช่วยใส่ปกสมุดโน้ตให้ตัวป่วนทีนะครับ เมื่อวานพี่เห็นปกเริ่มเปื่อยๆแล้ว ตัวป่วนก็ติดจะใช้แต่เล่มนี้ไม่ยอมเปลี่ยนสักที พี่เลยแวะทำปกพลาสติคมาให้ด้วย เพราะเจ้านี่แหละ เลยเกือบมากินข้าวกลางวันด้วยไม่ทันแน่ะ”
ไอ้เพื่อนอ่อนรับปกพลาสติคที่ตอนแรกก็นึกว่าเป็นปกใสธรรมดาไปลงมือห่อสมุดโน้ตเน่าๆประจำตัวของไอ้หนูป่วน พอใส่เสร็จนั่นแหละถึงได้สังเกตว่าตรงกลางหน้าปกมีตัวอักษรเล่นหางเป็นโคลงอยู่หนึ่งบท
ไม่ทันได้คิดอะไรไอ้เพื่อนอ่อนก็อ่านออกเสียงมาเบาๆ......เบาพอที่จะทำให้พี่หมอเพชรยอมแพ้โดยดุษณี......
จำจรจำจากเจ้า จอมใจ พี่เอย
แสนห่วงแสนอาลัย ยอดชู้
ถึงตัวห่างแสนไกล ดวงจิต ผูกกัน
สองมั่นในรักรู้ ต่างพร้องคนึงหา
ไอ้หนูป่วนได้แต่ก้มหน้างุดๆพร้อมทั้งยื่นมือที่อยู่ใต้ผ้าคลุมโต๊ะไปหยิกเข้าที่หน้าขาของคุณแฟนแสนเจ้าเล่ห์ที่มันเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่าจุดประสงค์ของการอ้อนขอมากินมื้อกลางวันด้วยคืออะไร
จะห้ามปากไอ้เพื่อนอ่อนก็ไม่ทันเสียแล้ว.......เลยได้แต่เงยหน้าขึ้นส่งยิ้มแหยๆให้พี่หมอเพชรแกเท่านั้นเอง
........................................
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/smart/mix005.jpg)
.........จบตอนพิเศษค่ะ.......
ปล.พี่อากาศแกหึงแล้วนะคะตามออเดอร์คนอ่านเลย แต่.....คนนี้แกหึงทั้งที แกหึงแบบมีศิลปะค่ะ กร้ากกกกกกกกส์
ปล.อีก แอบมาเพิ่มรูป พี่อากาศเวอร์ไม่มีแว่น แต่ชอบรูปน้เพราะดูแสดงความเป็นเจ้าของมากกกกก โฮะๆๆๆๆๆๆ (ขอบคุณพี่มาร์คขานะคะ)
-
:o8: พี่ฟ้าเวอร์ชั่นหึง อยากจะบ้าตาย
ลลงไปนอนดิ้น ๆ แทนไอ้หนูป่วนมันแก้เขิน
อร๊ากกก น่ารัก (แอบหยิกแก้มซักทีจะได้ไหมนี่)
:-[
-
:-[
โวะ~เขิลลล ((ก็เลยไม่รู้จะเม้ทไรดี อิอิ))
-
กรี๊ดดดดดด ให้ลั่นออฟฟิศ พี่ฟ้าน่ารักอะ ชอบหึงเเบบมีศิลปะอะ ฉลาดเนียนมากเลย คุ้มค่าต่อการรอคอย มีตอนต่อไปก็ดีน้า (ข้างเรื่องไปถึงไหนเเล้วอะ ไรเตอร์ ) คุ้มค่าเเก่การรอคอย ร้ากกกก ไรเตอร์ นุ่น + ตัวป่วน + พี่ฟ้า (ถึงเป็นตอนพิเศษกลับมา เเต่ประสิทธิภาพ ความหวาน + อาการเจ็บเเก้มก็ยังไม่เปลี่ยนเเปลง)
/สนหนูมั้ยพี่ ถึงหนูไม่ใช่ผู้ชายแต่หนูก็ใจแมนนะพี่นะ/...เเต่ขำน้ำหมากกระจาย ก็ ท่อนนี้นี่เเหละ 55+++ กล้าที่จะคิด
-
หึงแบบมีศิลปะจริงๆ ด้วยพี่ฟ้า
นี่กะให้พี่เพชรน็อคดาวน์แบบกรรมการนับถึงร้อยแล้วยังลุกไม่ขึ้นเลยใช่มั้ย ร้ายจริงๆ :m9:
"พี่ฟ้าคนดี๊คนดี อุ้มน้องไปอาบน้ำแล้วเรามานอนกอดกันเถอะนะ" >> โหยยย นี่ถ้าเป็นวีนะ จับกดอีกรอบเลยดีกว่า :oni2:
"สนหนูมั้ยพี่ ถึงหนูไม่ใช่ผู้ชายแต่หนูก็ใจแมนนะพี่นะ" >> ว่าไงคะพี่เพชร เค้าก็ว่างนะตัวเอง สนใจมั้ย คิคิ ^O^
เจ้าตัวป่วนก็หวานไม่แคร์สื่อ แคร์หมอ แคร์เพื่อน ช่างสนองนี้ดคุณแฟนตัวโตได้ถึงใจจริงๆ ฮ่าๆๆๆๆ น่ารักอ่าาาาาาาาาาาาาา
:จุ๊บๆ: ขอบคุณคุณนุ่น สำหรับตอนพิเศษน่ารักๆ หวานที่ซู้ดดดดของพี่อากาศตัวโตกับเจ้าจอมป่วนตัวเล็กนะคะ
-
โห พี่ฟ้าแรงอ้ะ...
หึงเนียนมากเลยเนอะ ดูไม่ออกเลยว่าอยากแสดงความเป็นเจ้าของ :m29:
แอบสงสารหมอเพชร สงสัยน้ำลายฟูมปากคาสับปะรดไปแล้ว 5555
โดนดักทุกทางเลยอะ ฮ่าๆๆๆ
-
555 เม้นท์ได้แค่นี้ค่ะ
-
:o8:วี๊ดวิ๊ว หวานจนมดขึ้นจอเลยค่ะ น่ารักมากๆ เลยค่ะ แล้วมาลงตอนพิเศษอีกนะคะ ฮ่าๆๆๆ ของพี่คนเดียววววว
-
สนุกมากเลย
อ่านไปยิ้มไป
ปวดแก้มไปหมด
แต่ชอบจริงๆๆ
หวานได้ใจ
แต่พี่ฟ้านี่ขี้หวงจริงๆๆ
(กลอนเพราะมาก)
-
แอร๊ยยยยย.....พี่ฟ้าอ่ะ...อ่านไปเขินไปบิดซะไขมันเป็นเกลียว :o8: 555555
เขินแทนหนูป่วนเลย..ได้แต่สงสารพี่เพชร มาช้าเกินปายยยยยยยยย
-
นั่งอ่านไปยิ้มไปให้กับความขี้หึงของพี่ฟ้า :m3:
อยากบอกว่าพี่ฟ้าหึงได้น่ารักมากเลย :m23:
+1ให้กับความรักของพี่ฟ้ากับตัวป่วนที่ทำให้คนอ่านยิ้มและมีความสุขกับความรักของทั้งสองคน :กอด1:
-
พี่ฟ้าคะ รู้ค่ะว่าอยากตัดบัวไม่เหลือใยแต่ว่างวดนี้ต่ายสงสารพี่เพชรอ่ะ!
โถๆ หล่อ รวย แสนดี ดีกรีเป็นหมอ...
อยากได้อ่ะ (ฮา)
:กอด1: คิดถึงพี่นุ่นจัง~
-
หมอเพชรตัวเปื่อยไปเลยเหอะเจอแบบนี้
ถ้าเราเจอแบบนี้เราคงซีดยิ่งกว่าซีดอีก ฮ่าๆ
เจ้าของเค้ามาแสดงออกถึงที่แบบนี้
มาแบบเชือดนิ่มๆด้วย แรงนะพี่ฟ้า
-
อ่านะ หึงแบบนิ่มๆ อ่านแล้วเขินไปยิ้มไปตามเคย :o8:
-
พี่ฟ้าจัดการซะอยู่หมัด แต่เป็นการจัดการแบบผู้ดีสุดๆ เลย :laugh: :laugh:
-
กรี๊ดดดดดพี่นุ่นนนนน :m3:แวะมาส่งใจรอบดึกค่า
อ่านไปยิ้มไป บิดตัวเป็นเกลียวตามเข็มนาฬิกาเหมือนDNAเลยอ่ะ
อ่านจบอารมณ์ก็ยังไม่จบ คืนนี้ต้องนอนหลับฝันดีอย่างไม่ต้องสงสัย
ขอบคุณนะคะพี่นุ่น :กอด1:
-
แรงได้ใจมากพี่ฟ้า
ขอบคุณน้องนุ่นสำหรับตอนพิเศษ
ขอเพิ่มได้มั๊ย
+1
-
วิ่งเข้ามาจิ้มบวกให้คนอ่านที่ตามมาให้กำลังใจกันไม่มีตกหล่นค่ะ
ขอบคุณทุกท่านมากนะคะ ทั้งหน้าคุ้นเคยทั้งหน้าใหม่เลย ไว้คิดอไรออกจะมีมาอีกค่ะ
คราวนี้ก็มาแบบเอาใจคนอ่านนะเนี่ย ขอให้พี่อากาศหึงพี่อากาศก็มาหึงให้ดู
ทั้งหึงทั้งหวง จนต้องรี่มาแสดงความเป้นเจ้าของเลย.....
แต่จะโฉ่งฉ่างหรือไม่มีศิลปะเดี๋ยวจะผิดแคแร๊คเทอร์ไปเสีย เพราะงั้นเลยออกมาแบบนี้แหละค่ะ
คนเขียนคิดตั้งนานว่าระดับพี่อากาศแก ถ้าหึงทั้งทีคงไม่ยอมอยู่เฉยๆ
แต่อย่าคิดเชียวว่าจะโวยวายเอากับไอ้ตัวเล็กของพี่แก
มีแต่จะใช้ความคิดและวางแผนดักทางฝ่ายตรงข้ามให้รอบคอบเสียมากกว่า
อีกอย่าง..คนที่จะทำให้พี่อากาศของเราๆท่านๆออกอาการได้ก็ต้องสมน้ำสมเนื้อนิดนึง
พี่หมอเพชรเลยออกมาแบบที่กระต่ายน้อยบอกไงคะ "หล่อ รวย(กว่า) แสนดี ดีกรีเป็นหมอ(พ่วงตำแหน่งลูกชายเจ้าของโรงบาล)"
พี่อากาศของเราๆท่านๆก็ต้องแอบๆรู้สึกด้อยกว่าบ้างละน่า..
แต่อาการของไอ้หนูป่วนนี่แหละ ที่ทำให้พี่อากาศแกยังคงความมั่นใจในตัวเองแบบไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงต่อไปได้
สรุป...ตัวป่วนเอ้ย แม่นุ่นรักหนูนะลูก กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกส์ (พี่ปุ่นหาพี่สะใภ้ให้ได้แล้วนะ กรั่กๆๆๆ)
ปล.นุ้งพาร์ก๊อออออออออ ถึงกับน้ำลายฟูมปากคาสับปะรดเลยเร้อ เอริ้กๆๆๆๆๆๆๆๆ
ส่วนคุณบูตะจัง...ถามถึงข้างเรื่อง กร้ากกกกกกกกกกกกกกกส์ ไว้ก่อนนะคะ ไว้จะมาส่งข่าวไอ้เพื่อนทั้งสองให้ได้รับทราบกันในอนาคต
เห็นมีเด็กแถวนี้บิดตัวเป็นเกลียวตามเข็มนาฬิกานาน...ระวังข้อยึดนะคร้า โฮะๆๆๆ บิดกลับไปด้านตรงข้ามบ้างอะไรบ้างเน้อ ^o^
พี่Littie Devil ไว้คิดอะไรออกนุ่นมาต่ออีกค่ะ ((ถ้าคนอ่านท่านไหนอยากให้มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างสองคนนี้ลองมาบอกๆไว้ก็ได้นะคะ นุ่นอ่านทุกเมนท์แน่นอน ^^))
-
โอ้ย พี่อากาศเราเจ๋งสุดๆ
ต้องยกนิ้วให้คุณนุ่นเลย นั่นสิเนอะ พี่ฟ้าจะไปหึงโหดใส่ตัวป่วนได้ยังไง ลืมคิดไปเลย
-
ทำไมเพิ่งมิงเห็นตอนพิเศษเนี่ยยยยยยยย
ตามรีเควสจริงๆๆไรเตอร์
พี่ฟ้าหึงแบบมีชั้นเชิงมากกกกกกก
ชอบบบบบบบบ
นิ่มๆๆๆแต่แอบแรงอยู่นะ
คึคึคึ
-
ทำแบบนี้จะมีอะไรมาตามเกาะแกะได้เนี่ย
สุดยอดมากๆๆๆๆๆ ค่ะพี่ฟ้าของป่วน
หึง แต่เนียนมาก
อืม... เรียกว่าถีบเข้ายอดอกพี่เพชรยังไม่เจ็บเท่าใส่สร้อยให้ป่วนเลยดีกว่า
-
พี่ฟ้าหึงเนียนเชียว น่ารักมากๆ
หึงแบบหวานๆ อ่านไปเขินไป :-[
ขอบคุณค่ะคุณนุ่น :L2:
-
:o8:
พี่อากาศชนะเลิศค่ะ ประกาศให้โลกรู้เนียนๆ ว่าป่วนหน่ะ ของพี่ฟ้า 55555+
อ่านแล้วก็เขิล ดีใจที่มาต่อตอนพิเศษนะคะ คิดถึงเลยกลับมาดู อุ้ยมีตอนพิเศษมาโผล่
ยังไงถ้า มีเรื่องใหม่จะรีบไปกรี๊ดนะคะ หรือว่าจะต่อตอนพิเศษ 2 3 4 5 เลยก็ดีค่ะ
กลัวเรื่องใหม่เปลี่ยนแนว บีบหัวใจ เหมือนที่เคยๆเจอ :sad4:
รักพี่ฟ้า รักนู๋ป่วน รักคุณนุ่น จ๊วบสามที :L2: :L2:
-
^
^
^
เอาลิงค์มาฝากเพื่อคุณ bunsitanaja เลยค่ะ
โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ประกาศๆ พื้นที่โฆษณาค่ะ
สำหรับท่านไหนที่คิดถึงคนเขียน(ช้าพเจ้าเอง)เชิญตามลิงค์ไปนะคร้า ตอนนี้คนเขียนมีเรื่องที่หน้านิยายกำลังแปะสองกระทู้ค่ะ
อันนี้เป้นเรื่องสั้น(ขนาดยาว) คาดว่าอีกไม่เกินสี่ตอนจะจบแล้ว บทที่หนึ่งในความทรงจำ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=15817.0)
รับรองว่าไม่มาม่าแน่นอนค่ะ แต่......ไม่หวานเท่าพี่อากาศกับไอ้หนูป่วนมันนะคะ ^o^
ส่วนอีกกระทู้หนึ่งเป็นเรื่องสั้นจบในตอนค่ะ แบบว่าพล็อตมาเมื่อไหร่ก็มาเขียนให้อ่านกันเมื่อนั้น
ขอบอกว่าตอนนี้มีหลายตอนแล้วนะคะเชิญอ่านได้ตามสะดวกค่ะ มีคนอ่านบอกว่าเอาไว้อ่านแก้เครียดด้วยนะเออ ขอบอก โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ้ะ...ตามลิงค์ไปได้เลยนะคะ เรื่องเล่าจากความฝัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16808.0)
อีกนิดค่ะ สำหรับท่านไหนที่คิดถึงพี่ปุ่น แพทย์ใช้ทุนธรรมดาๆคนนึงพี่ชายไอ้หนูป่วนมัน ตอนนี้พี่ปุ่นหาพี่สะใภ้ให้ตัวป่วนได้แล้วนะคะ
เชิญทางนี้เลยค่ะ คนเขียนคือ pandaๅ123 ยังไงไปติดตามเรื่องของพี่ชายกะพี่สะใภ้ไอ้ป่วนกันนะคะ
เชิญคร้าาาาาาาาาาา รักร้าย...ไอ้ตัวแสบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16839.0)
-
กรี๊ดดด อ่านเรื่องนี้จบต้องไปโรงพยาบาลด่วน ไปเช็คน้ำตาลไนเลือดดด ก็แหมหวานไม่เกรงใจใครเลย
แถมต้องไปสถาบันความงาม ก็อ่านแล้วยิ้มแก้มปริทุกตอน จนริ้วรอยข้างแก้มกะteenกาขึ้นเลย กร๊ากกกกก
ทั้งตัวป่านกับพี่ฟ้า น่ารักกันจริง ๆ เลย :impress2:
ขอบคุณนะคะ :pig4:
-
".......ปรากฏว่าต้นสังกัดส่งไปช่วยงานที่มูลนิธิของวัดพระบาทน้ำพุ ที่สระบุรีอีก......."ขอติงนิดนึงนะคะ
สงสัยค่ะว่าหนูนุ่นจะให้พี่อากาศไปทำงานที่วัดใดกันแน่ หรือพิมพ์เผลอไผลไป
แต่พี่แก้วว่างานของพี่อากาศน่าจะเป็นที่วัดพระบาทน้ำพุ จังหวัดลพบุรีค่ะ
วัดพระบาทน้ำพุนี่ เป็นวัดที่หลวงพ่ออลงกตท่านเจ้าอาวาส
ท่านได้อุทิศตนช่วยเหลือผู้ป่วยโรคเอดส์และเด็กกำพร้าค่ะ
ส่วนที่สระบุรีน่ะเป็นวัดพระพุทธบาท อันเป็นที่ประดิษฐานรอยพระพุทธบาทค่ะ
-
ขอบคุณค่ะพี่แก้ว ธุค่ะ /l\
วิ่งไปแก้อย่างด่วน ฮึบๆๆๆ
-
โอ้..สุดยอดค่ะพี่ฟ้า แสดงอาการหึงหวงได้นิ่มนวลแต่เจ็บปวดเหลือเกินสำหรับคู่แข่ง
แถมคนที่เป็นคนรักก็ต้องได้แต่เป็นปลื้มมากๆๆๆๆๆเท่านั้นเอง ที่คุณแฟนของเราแสดงความรักเราได้มากมายขนาดนั้น
รักพี่ฟ้าจังเลย หนูป่วนก็น่ารักมากขึ้นทุกวันๆ น้องนุ่นเองก็โหย คนอะไร เขียนโคลงเขียนกลอนแต่ละที
อ่านแล้ววาบหวามใจเป็นที่สุด (เอ๊ะ..พี่แก้วเผลอว่าตัวเองเป็นตัวป่วนรึเปล่าหว่า)
พี่แก้วว่าหนูนุ่นคงไม่ใช้ปากกาธรรมดาแน่ คงใช้ท่อนอ้อยเหลาเป็นปากกา ใช้น้ำผึ้งแทนน้ำหมึกแน่เลยใช่ป่ะคะ
-
พี่ฟ้าทำแบบนี้ คู่แข่งตายไม่ได้เกิดเลยทีเดียว
-
+1 ให้คุณนุ่นค่ะ
พี่อากาศทั้งหวานทั้งหึงได้ใจคนอ่านจริงๆ
:กอด1:
-
:z3: :z3:
พี่ฟ้าน่ารักอย่างแรงๆๆๆๆ
อ๊ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ชอบม๊ากกกกหึงแบบไม่ใช้อารมใช้สมอง
5555.
-
:o8:
เพิ่งมีโอกาสได้อ่านตอนพิเศษ
หวานกันซะเปล่งแสงได้จริงๆ
-
ฮ่าๆๆๆๆๆ พี่ฟ้านี่หึงได้สุดยอดอ่ะ เล่นแบบนี้
คุณหมอเพชรนี่ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดกันเลยทีเดียว
ชอบมาก ๆ เลย น่ารักได้ตลอดเลยพี่ฟ้า
ส่วนตัวป่วนถ้าเพื่อนอ่อนไม่อ่านกลอนนี่ก็คงซื่อไปอีกนาน
อ่านแล้วยิ้มได้ตลอดสำหรับสองคนนี้
:กอด1: :กอด1: :กอด1: กอดตัวป่วน กอดพี่ฟ้า กอดคุณนุ่น
หวังว่าจะมีตอนพิเศษมาอีกนะคะ
-
สวยงาม
ฟินนาเล่
-
+1 :pig4: :pig4: :-[ :-[
-
เเวะเข้ามา ขอบคุณ สำหรับ คะเเนนที่บวกให้ บวกได้เมื่อไหร่ จะให้ 2 เท่าเลย ข้างเรื่องรอได้ เเต่ถ้าได้ตอนพิเศษเรื่อยๆ นานเเค่ไหน รีดเดอร์ ก็รอได้ๆๆๆๆๆ(เเอคโค่...55+++)
-
วันนี้แนะนำพี่ที่รักคนนึงให้เข้ามาอ่านเรื่องนี้
เพราะเป็นเรื่องที่หวานน...ประทับใจที่สุด
บรรยายสรรพคุณเรื่องนี้ไปเยอะเลยล่ะ
แล้วก็เลยแวะเวียนเข้ามา ถึงมาเจอตอนพิเศษ...
ขอบบอกว่า วิธีการของพี่อากาศนี่มาเหนือเมฆจริงๆ
หมอเพชรตายคาโต๊ะอาหารไปเลย
แบบที่ไม่ฟื้นด้วย เพราะโดนตอกตะปูฝาโลงไปหลายตัว
แถมปิดยันต์อีกต่างหาก
ขอบคุณน้องนุ่นนะคะ มีความสุขจังที่ได้อ่านเรื่องนี้
อยากรู้ว่าเวลาตัวป่วนหึงเนี่ย จะออกฤทธิ์แค่ไหนคะเนี่ย
ฝากไว้ด้วยนะจ๊ะ
-
เย้.... อ่านจบแล้วคร้า รวดเดียวเลย ตั้งกะเช้า อิอิ เจ็บตา ปวดแก้มด้วยอ่ะ อ่านแล้วก็ยิ๊มมมม ไม่รู้ตัว 555
ขอบคุณคนแต่งมากมากค่ะ ขอบคุณพี่ที่นำทางมาให้อ่าน รู้สึกจะพี่ที่แต่งเสือน้อยชีตาร์ ที่น่าร๊ากกกกก
เพิ่งได้ล๊อคอินเมื่อเช้า เข้ามานท๊างวันเลยยยย ....
-
กรี๊ดดดด พี่ฟ้าน่ารักเนาะ
หึงแบบมีศิลปะอ่ะ 555
-
^
^
^
จิ้มทะลุร้อยพวงพร้อมแจกบวกแทนคำขอบคุณค่ะ ^o^
คุณcmos เสนอไว้ได้นะคะ อยากให้เกิดอะไรขึ้นอีกระหว่างสองคนนี้ ไว้ถ้าปิ๊งๆจะเขียนมาให้อ่านกันค่ะ
พี่แม่หมู อ่านแล้วปลื้มมากมาย ขอบคุณมากๆเลยนะคะ :กอด1: ค่ะ
น้องปีศาจน้อยสีชมพู พี่นุ่นก็ตามไปจิ้มที่ทู้เจ้าเสือน้อยแล้วนะคะ เห็นว่าชอบที่ถูกไรท์เตอร์จิ้ม กร้ากกกกกกกกกกกกกส์ ใช้สายตาเยอะๆอย่าลืมดื่มน้ำเยอะๆนะคะ
+1 :pig4: :pig4: :-[ :-[
ขอบคุณมากๆแล้วก็....ดีใจที่เห็นว่าตามมาเขินค่ะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เเวะเข้ามา ขอบคุณ สำหรับ คะเเนนที่บวกให้ บวกได้เมื่อไหร่ จะให้ 2 เท่าเลย ข้างเรื่องรอได้ เเต่ถ้าได้ตอนพิเศษเรื่อยๆ นานเเค่ไหน รีดเดอร์ ก็รอได้ๆๆๆๆๆ(เเอคโค่...55+++)
คริคริ เดี๋ยวเดือนน้ามาอีกดีกว่าเนอะ ตอนพิเศษๆ อิอิ
สวยงาม
ฟินนาเล่
โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่อากาศแกแรงนิอาร์มคุงนิ คิดถึงนะคร้าาาาาาาาาาา
ฮ่าๆๆๆๆๆ พี่ฟ้านี่หึงได้สุดยอดอ่ะ เล่นแบบนี้
คุณหมอเพชรนี่ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดกันเลยทีเดียว
ชอบมาก ๆ เลย น่ารักได้ตลอดเลยพี่ฟ้า
ส่วนตัวป่วนถ้าเพื่อนอ่อนไม่อ่านกลอนนี่ก็คงซื่อไปอีกนาน
อ่านแล้วยิ้มได้ตลอดสำหรับสองคนนี้
:กอด1: :กอด1: :กอด1: กอดตัวป่วน กอดพี่ฟ้า กอดคุณนุ่น
หวังว่าจะมีตอนพิเศษมาอีกนะคะ
มาค่ะ มีมาอีกแน่ๆ ดีใจที่อ่านแล้วมีความสุขนะคะ อยู่เป็นเพื่อนกันมาตลอด ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ว่าแล้วก็กอดตอบ กอดดดดดดดดดดด
พี่มาร์คขา พี่แก้ว คุณธัญญพืช(มั้ย?) คุณสุกี้_หมู คุณsandsame ขอบคุณมากนะคะ ดีใจที่ชอบค่ะ
อิอิ.....ก็นะ หึงทั้งทีมันก็ต้องหึงแบบมีศิลปะ ไม่งั้นเสียภาพหมด โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล.ชอบอวาตาร์คุณธัญญพืชมากมาย กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกส์
-
+1 ให้คุณนุ่นแทนคำขอบคุณ ตอนพิเศษหวานได้ใจอีกแล้ว
เข้ามาอ่านไม่เคยมีว่าผิดหวังเลย หวานได้ทุกตอน อ่านแล้วทำให้
อารมณ์ดี มีความสุขมากมาย :pig4: :pig4:
-
:o8: อ๊ากกกกกกกกกกกก..................หวานน่ารักได้ใจมากเลย
รัก รักเธอไม่มีหมด :L2:
-
หวานเข้าไส้อ่ะ :-[
-
มาแล้วๆ ค่า คุณนุ่น...
ช่วงนี้วุ๊บๆ แว๊บๆ เข้ามาเล้าจ้า
ย้ายงานใหม่แล้ว ยุ่งมากกว่าเดิมโขเลยค่ะ
มาถึงเรื่องเจ้าตัวเล็กน่ารักนี่บ้าง...
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่ฟ้าอะ หึงแล้วน่ารักมากกกกกกกกกก
อยากได้ผู้ชายแบบนี้อะ
ไม่โวยวาย แต่แสดงออกถึงความเป็นเจ้าของแบบเหนือชั้นมากๆ
ป่วนมันน่ารักขึ้นนะคะเนี่ยคุณนุ่น
ลูกชายคุณนุ่นนี่นับวันๆ ยิ่งขี้อ้อนยิ่งน่ารักเนอะ (ฮ่าๆๆๆ เป็นลูกชายคุณนุ่นไปและ)
ถ้ามีพล๊อตแล้วมาต่ออีกนะคะคุณนุ่น
คิดถึงแผนกะน้องนุ่นเหมือนกันนะ คู่นี้เค้าไปถึงไหนกันแล้วเอ่ย
:กอด1: ยังไม่มีเวลาไปต่อลูกชายของตัวเองเลยค่ะ...ได้แต่แอบมาอ่านขอบชาวบ้านเค้า
-
คุณพี่ฟ้า แหม๋ ขนาดหึงยังหึงอย่างมีศิลป์
ทั้งลูกล่อลูกชนแพรวพราว
หลักฐานพร้อมการกระทำ เยี่ยมมาก o13
สงสารหมอเพชร ไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว
-
ขอบคุณนะคะ สำหรับคะเเนน เดือนหน้ามาจริงๆนะ รีดเดอร์จะครางรอ หงิงๆๆๆๆ เเล้วก็ต้องไป ติดสินบน ไรเตอร์ด้า(พลายกระซิบ ) คิกๆๆ :กอด1: ไรเตอร์ เเล้วก็ เลียให้เเก้มเปียก 55++
-
พี่ฟ้าหึงโหด...5555555555555555555555+
กระทำการอุกอาจจนหมอเพชรน็อคกลางอากาศเลยอ่ะ...แต่ทำคนอ่านเขิลจนทำอะไรไม่ถูกเลย...กร๊ากกกกกกกก ก กกส์
แหมะ...วิธีการแสดงความเป็นเจ้าของของพี่ฟ้าเนี่ย...สุด ๆ ไปเลยนะ...นอกจากจะมีศิลปะแล้ว ยังตรงจุดแบบไม่พลาดเป้าอีกด้วย
อย่างที่น้องอ่อนว่านั่นแหล่ะ แผ่รังสี สีชมพูวิ้ง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...จนคนอ่านตาฟาฟางไปหมดแล้ว >//////////<
ได้เห็นพี่ฟ้าหึงไอ่นู๋ตัวป่วนไปแล้ว...เค้าอยากจะเห็นไอ่นู๋ป่วนหึงพี่ฟ้าบ้างอะไรบ้างอ่ะ...(นี่ตูจะสร้างความร้าวฉานให้ครอบครัวเค้าหรือเปล่าฟ่ะเนี่ย - -")
อยากรู้อ่ะว่าไอ่นู๋ป่วนจะแก้สถานการณ์ยังไง...นะฮะคุณนุ่น ^^~*
-
:o8:
:pig4: :pig4:
-
o13 พี่ฟ้าสุดยอดจริงๆ เล่นซะพี่เพชรหงายเก๋งไปเลย
Ps.มีตอนพิเศษมาอีกนะ จะตามมาอ่านเหมือนเดิม
-
ชอบตอนหึงแบบมีศิลปะเนี่ยล่ะคะ
ถูกใจคนอ่านอย่างมากเลย
-
อ่านตอนพิเศษจบแล้ว
แหม หึงอย่างมีศิลปะอีกน่ะ พี่ฟ้าเนี่ย
พี่เพชรขา โบกธงขาวเถอะค่ะ ยังไงหนทางชนะน่าจะไม่เหลือเลยอ่ะ
-
เข้าแล้วเห็นรูปแบบอยากจะกรี๊ดอ่ะ....รูปแบบให้อารมณ์แบบว่าหวงจริงๆอ่ะ :o8: น่ารักมากมายยยย
-
กรี๊ดดดดดด พี่อากาศขา เอาไปเลยคะ เอาใจนู๋ไปเลย :m3:
:m11:ทำตัวหวงแบบน่ารักๆแบบนี้ ไม่ไหวแล้ว หึงหวงได้สมเป็นพี่ฟ้า
ไม่มีการทำให้ตัวป่วนลำบากใจ แถมยัง สิ้น...สิ้นไปเลยคุณหมอเพรช
เสียใจด้วยจริงๆนะพี่หมอเพรช
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
นึกแล้วจะัต้้องมีตอนพิเศษ
ดีนะที่เข้ามาดู สองคนนี้ัยังน่ารักกันเหมือนเดิมเลย
ขอบคุณนะจ๊ะ น้องนุ่น แล้วอย่าลืมมาต่ออีกล่ะ :กอด1:
-
ตาย ตาย ตาย หมอเพชรตายสถานเดียวเจอพี่ฟ้าประหารทีละนิดๆ มามะมาทางนี้เด๋วปลอบแน่นๆให้
:กอด1: สำหรับหมอและนุ่นจ้าาา
-
คุณพี่อากาศออกตัวแรงมาก
เอาใจหนูไปเลยพี่ โดนสุดๆอ่ะ 555
จากตอนแรกที่เคืองหมอเพชร เลยต้องหันมาสารสารแทนล่ะ
ก็พี่ฟ้าแกประกาศตัวซะขนาดนั้น นี่ถ้าหาป้ายแสดงความเป็นเจ้าของมาคล้องคอไอ้หนูป่วนได้
พี่แกก็คงทำไปแล้วนะนั่น 555
-
พี่ฟ้า o13
กอดๆตัวป่วน เดี๋ยวนี้โตจนมาฝึกงานแล้วน้าาาา :o8:
อีกหน่อยคงต้องเป็นตอนที่อยู่บ้านเดียวกันแล้วล่ะพี่นุ่น หุหุ
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่าาาา :pig4:
-
พี่นุ่นนนน !!! อยากอ่านตอนพิเศษอีกอ่ะคร่า..
วันก่อนที่พี่ดาด้า(จากน้องเสือชีตาร์) ส่งLink ให้
ก็ตะลุยอ่านวันเดียวจบเลย เมื่อวานเลยค่อยๆอ่านอีกรอบ
ทีนี้อ่านแต่ละเมนท์ด้วย.. สนุกไปอีกแบบ 555
เสียดายจัง ไม่ได้เข้ามาอ่านตั้งแต่แรก อยากเมนท์ด้วยยย อ่ะ ..งือ
แระดู เมนท์ของนู๋ดิเนี่ย.. ใส่ลูกเล่นอะไรกะเค๊าก็ไม่เป็นอ่ะ ..แหะแหะ
กอดพี่นุ่น :กอด1:
ปราจบ ปราจบ ขอตอนพิเศษอีกน๊า นะ นะ
-
วี๊ดวิ๊ววววว พี่ฟ้าชนะเลิศ :mc3:
-
น่ารักมากคะ :o8:
กลอนเจิดได้อีกเลยเชียว
พี่ฟ้า เชือด ได้ นิ่ม มาก
ฮ่าๆๆๆๆ o13
-
^
^
^
จิ้มๆๆๆ
อิอิ เข้ามายินดีต้อนรับเด็กใหม่ในกระทู้ทั้งหลายค่ะ
ดีใจที่เข้ามาอ่านแล้วชอบกันนะคะ
ดีใจแทนไอ้หนูป่วนกับพี่อากาศรวมทั้งผองเพื่อนและหมู่ญาติด้วย ที่สนใจความเป็นไปของเหล่าตัวละครทุกคน
ขอบคุณมากนะคร้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ปล.ไว้เดือนหน้ามาแบบพิเศษๆอีก ตอนนี้มีเสียงเรียกร้องหลายเสียงเรื่องให้ไอ้หนูป่วนมันหึง สถานการณ์เกิดยากมากมาย คนเขียนขอเวลาไปคิดก่อนนะคะ ^o^
(คุณไนท์ งานใหม่ เอาใจช่วยนะคะ จุ๊บๆๆๆ ฝากกอดส่งให้น้องเซย์ที่รัก กับจุ๊บๆเบาๆให้น้องเลิฟน้องโรสคนละทีด้วยค่ะ)
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด the_pupae คิดถึงนะคะ เหมือนไม่ได้เจอกันมานานเล้ยยยยยยยยยย
-
อ่านแต่ครึ่งแรกลืมอ่านครึ่งหลังอ่ะคุณนุ่น 55
แหม พี่เพชรยังไม่ทันฟุตเวิร์กโชว์เลยพี่ฟ้าก็ฮุคเอาๆ
แถมก้านคอส่งท้าย ตายคาเวทีไปเลย :laugh:
เหอๆ น้องอ่อนโยนผ้าช่วยไม่ทันด้วย
พี่พ้าชนะน็อกค์ ทีเคโอ แอนตาซิลจ่ายด่วนนน :m20:
-
:z12: ประกาศ ถึงทุกคนที่ anajulia หรือ เจ๊นุ่น ยังไม่เอาตอนพิเศษนอกรอบ..ข้างเรื่องมาส่ง เพราะทำการบ้านให้เด็กอยู่ค้าบ
แล้วก็เจ๊นุ่น จะมีการเขียนข้างเรื่องมาเป็นของขวัญฉลองวันเกิด... :mc4:
เรียนมาให้ทราบโดยทั่วกัน
-
แอบย่องเข้ามาบอกว่าวันนี้ข้างเรื่องจะมาแน่ๆนะคะ
กอดๆจุ๊บๆคนอ่านทุกท่านค่ะ
(เด็กที่คนเขียนไปช่วยทำการบ้านก็ไอ้ดอกไม้ราตรีตัวข้างบนนี่แหละค่ะ แหะๆๆ)
-
^
^
^
จิ้มพี่นุ่น
อ่านพี่ปุ่นแล้วคิดถึงเลยแวะมาหาหนูป่วน
อีกเสียงนึงนะคะพี่นุ่นอยากเห็นหนูป่วนหึงเหมือนกัน
:กอด1:
-
ยกให้เป็นนิยายหวานสุดแห่งปีเลยอะ
อ่านเรื่องไหนมาไม่เคยหวานเท่าเรื่องนี้เลย
ฟ้าหวานได้ตลอด
ตัวป่วนก็น่ารักสุดๆ
อ่านไปยิ้มไปมีความสุขจริงๆ
ขอบคุณสำหรับฟิคดีๆ นะค่ะ
-
^
^
^
ขอบคุณค่ะ ขออนุญาตจิ้มบวกนะคะ ^o^
ดีใจที่อ่านแล้วชอบค่ะ
ประกาศๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอตรวจคำผิดอีกห้านาทีจะมาแปะข้างเรื่องนะคะ (แอบยาว คนเขียนเวิ่นเว้อค่ะ)
-
มาแล้วค่ะ มาพร้อมคำเตือนสำหรับคนที่คิดถึงเพื่อนรักเพื่อนเลิฟของหนูป่วนมัน แหะๆ
คำเตือน ตอนที่ท่านกำลังจะได้อ่านต่อไปนี้มีเนื้อเรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างหญิง-ชาย
หากท่านใดรับไม่ได้ กรุณากดผ่านๆไปด้วยนะคร้าาาาาาาา :m32:
........................
ตอนพิเศษ นอกรอบ....ข้างเรื่อง(12)
###แม้จะอยู่ที่ใด แม้อะไรจะเกิดจากนี้...ไป ผมเพียงอยาก จะขอรักคุณได้ไหม...###
“ว่าไงจ๊ะ?” แหมๆๆ ไอ้โย่งนี่ก็จ๊ะๆจ๋าๆตลอดเวลา ไม่ได้อนาทรกับหนังหน้าและคนรอบข้างบ้างเลย
//แผนนนนนนนนนนนน// ส่วนไอ้เตี้ยก็ไม่น้อยหน้า ลากเข้าไปสิเสียงอ้ะ อ้อนเข้า วุ้ย!! หมั่นไส้
“จ๋า.........” เห็นใจคนบนรถตู้คนอื่นเขาบ้างนะแผนนะ คือถ้าหน้าให้จะไม่ว่าเลย นี่มาลุคหน้าเหี้ยม....แถมพอออกไปฝึกงานต้องเดินทางตากแดด สีผิวที่เคยเข้มมันก็ยิ่งเข้ม แล้วมาจ๊ะๆจ๋าๆ ฮึ่ยยยย....ขนลุก
ไม่ใช่อะไรหรอก สาขาที่ตัวป่วนและผองเพื่อนของมันเรียนน่ะ เริ่มฝึกงานตัวแรกเทอมสองปีสาม
แล้วจากนั้นก็เรียนๆฝึกๆ กว่าจะครบก็โน่นต้องฝึกงานเก้าตัวแน่ะ
ทีนี้ฝึกงานตัวแรกน่ะ แค่ครึ่งวันเช้า พอครึ่งวันบ่ายก็ต้องกลับมาเรียนที่คณะ
แต่ตั้งแต่ตัวที่สองไปก็ฝึกกันทั้งวัน แถมนักศึกษาจะเลือกที่ฝึกงานเองจับกลุ่มกันไปก็ไม่ได้ด้วย อาจารย์ท่านจะเลือกให้
พอฝึกงานตัวที่สองปุ๊บ ไอ้เพื่อนรักเพื่อนเลิฟสามตัวมันเลยถูกส่งไปคนละที่ แยกกันหมดเลยน่ะสิ
//พรุ่งนี้วันอะไร?// กว่ามันสองคนจะเข้าเรื่องได้ ลีลาเหลือเกิน
“วัน.....ศุกร์”
//เออจริง แต่ไม่เอาสิ ไม่เอาคำตอบแบบนี้ วันพิเศษนะแผน ตอบใหม่เร้ว//
“วัน....พระ”
//ฮะ?!?//
“วันพระจริงๆแหละ ทำไมจ๊ะ จะชวนแผนไปทำบุญแบบว่า.....ทำบุญร่วมชาติตักบาตรร่วมขันรึเปล่า?”
//.....หงะ งืม....แผนมาบ้านนุ่นก่อนหกโมงเช้าไหวป้ะ? แล้วหลังจากนั้นแผนจะไปโรงบาลทันป้ะ?//
“เอาจริงอะ? ได้จ้ะ แต่ไอ้ป่วนไม่อยู่นะ พอดีพี่ฟ้ากลับมามันเลยค้างบ้านโน้น”
//อืม....ไม่เป็นไร แผนคนเดียวก็พอ//
ไอ้แผนมันทำได้อย่างที่พูดจริงๆ เห็นว่าไอ้เตี้ยมันอยากใส่บาตรวันพระด้วยกันมันก็โผล่หน้าไปกดกริ่งหน้าบ้านตั้งแต่ตีห้าครึ่งเลยด้วยซ้ำ ไอ้เตี้ยมันวิ่งดุ๊กๆมาเปิดประตูแล้วส่งยิ้มหวานเจี๊ยบมาให้ไอ้แผนก็เข้าไปช่วยยกข้าวสวยที่ไอ้เตี้ยมันจัดการแบ่งใส่ถุงไว้เป็นชุดๆใส่ตะกร้าหิ้วออกมายืนรอพระหน้าบ้าน
ไอ้แผนหยิบดูถุงที่ใส่กับข้าวแล้วหน้าเก๊กๆนิ่งๆก็ต้องหลุดยิ้มออกมา
“ไข่เจียวเนี่ยนะนุ่น”
“เหอะ....มีน้ำพริกกะปิด้วย กินคู่กันอร่อยดีออก”
“แบบที่แผนชอบอะเหรอ?”
“อืม.....ง่า ก็นุ่นก็ชอบเหมือนกันนี่”
“จ้า.....พระมาโน่นแล้ว”
สองคนใส่บาตรย่อตัวรับพรอยู่คู่กัน ก่อนจะแยกย้ายกันไปฝึกงานไอ้นุ่นมันยังสั่งเสียอีกนะ
“เย็นนี้ไปกินข้าวด้วยกันนะแผน แผนอยากกินอะไรเป็นพิเศษรึเปล่า?”
“วันนี้แม่ไม่กลับอีกแล้วเหรอ?”
“อืม...ไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”
“งั้นเดี๋ยวเย็นนี้เจอกันที่คณะก่อนดีมั้ยจ๊ะ?”
“จ้ะ เออ แผนไม่ต้องบอกไอ้ป่วนนะ นานๆทีจะได้อยู่กับพี่ฟ้า สงสารมัน”
..................................
###เฝ้าคอยรอ fun fun fun กับเธอนะ....###
//ที่ร้ากกกกกกกกกกกก แฮปปี้ เบิ๊ดเด//
“ไอ้ป่วน สำเนียงดีมาก กร้ากกกกกกส์ ลั้ลลามาเชียวนะแก”
//อ้ะ แน่นอน แก่แล้วนะแกไอ้นุ่น//
“อย่าย้ำ แกแก่ก่อนชั้นอีก ชริๆ”
//ไม่เป็นไรเว้ยชั้นเป็นผู้ชายแก่ช้า ไม่เหมือนแก ฮ่าๆๆๆๆ//
“ไอ้หมาป่วน!! เงียบปากเลยแก แล้วนี่กินข้าวเที่ยงแล้วเหรอ?”
//กินแล้ว วันนี้มีเจ้ามือ สบายกระเพาะ สบายกระเป๋าด้วย ฮี่ๆๆ//
“ย่ะ”
//แกยังไม่ได้กินเหรอ พูดน้อยผิดปกติเว้ย งั้นชั้นไม่กวนแล้ว ของขวัญน่ะชั้นไม่ลืมนะ เย็นนี้จะเอาไปอวยถึงที่เลย//
“ดีมาก แล้วแกจะเข้าคณะเหรอ ไม่รีบกลับไปหาพี่ฟ้าเหรอ?”
//กลับไปหาไรเล่า นี่ก็มานั่งกินข้าวอยู่ด้วยเนี่ย แล้วเย็นนี้จะเข้าคณะไปอวยแกพร้อมกันเลยไง//
“มิน่า....โฮะๆๆๆๆๆ”
//เออ แล้วไอ้แผนอ้ะ?//
“นัดกันแล้ว จะไปกินมื้อเย็นด้วยกัน....”
//เออ ค่อยยังชั่ว นึกว่ามันจะลืมอีก ไอ้บ้านั่นไม่เคยจะจำอะไรแบบนี้หรอก งั้นเย็นนี้เจอกันนะนุ่น//
ไอ้เตี้ยนุ่นนั่งเลื่อนลอยเขี่ยข้าวในจานอีกสองคำใส่ปากจนเกลี้ยง.....
แน่ล่ะ ถึงจะอารมณ์ละเหี่ยกับการที่ไม่ได้เป็นคนสำคัญจนไอ้แผนมันต้องใส่ใจมากกว่าปกติไปบ้าง
แต่ถูกโยนมาฝึกงานในโรงบาลรัฐแบบนี้มันเหนื่อย คนไข้เยอะ วันๆต้องสูญเสียพลังงานไม่รู้เท่าไหร่ เพราะงั้นถ้าละเหี่ยจนกินอะไรไม่ลงเดี๋ยวจะไม่มีแรงทำงาน ฮ่าๆๆๆๆๆ
ช่วงบ่ายกลับเข้าไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อแบบแอบง่วงเล็กน้อยเพราะหนังท้องตึง แต่ในเมื่อต้องเคลื่อนไหวตลอดเวลา ไอ้จะหลับไปทั้งที่เดินมันเลยเป็นไปไม่ได้
เมื่อเช้าพอไอ้นุ่นโผล่หน้าเข้ามาในแผนก พี่ๆเพื่อนๆก็ร้องเพลงอวยพรกันไปรอบหนึ่งแล้ว แถมด้วยเค้กที่ทำมาจากวุ้นก้อนใหญ่ จนเก้าชีวิตในแผนกรวมเด็กฝึกงานสองคนอย่างมันและคุณเพื่อนร่วมคณะตัดแบ่งกินกันคนละชิ้นแล้วยังเหลือมาถึงมื้อกลางวันอีก
พอไอ้เตี้ยนุ่นเห็นเค้กแล้วทำตาโตหน้าตื่น พี่หัวหน้าแผนกก็บอกว่า พอดีพี่แกอยากกิน อีกอย่างช่วงสองเดือนมานี้ทั้งแผนกไม่มีใครมีวันเกิดพอให้หาเรื่องซื้อมากินได้สักคน แล้วทุกคนเลยกินกันไปขำกันไป
ตกเย็นโผล่หน้าเข้าไปในคณะก็มีเพื่อนเก็บตกอีกสองสามคนเดินเข้ามาอวยพรให้ไอ้นุ่นได้หน้าบานอีก แต่ไอ้เพื่อนพิเศษอย่างไอ้แผนจนห้าโมงกว่าแล้วยังกลับมาไม่ถึงเลย เรื่องจะหวังให้ไอ้แผนมันแกล้งทำเป็นจำไม่ได้แล้วมาเซอร์ไพรส์ตอนเย็นน่ะ ไอ้นุ่นมันเลิกหวังไปแล้ว
ระหว่างที่นั่งรอไอ้เพื่อนพิเศษ บทสนทนาเมื่อเช้าก็ย้อนกลับมาในห้วงคิดของไอ้คนลอยเข้าไปอยู่ในโลกจินตนาการเป็นกิจวัตรอย่างไอ้เตี้ยมัน
‘น้องนุ่นปีนี้กี่ขวบอ้ะ?’
‘ยี่สิบแล้วพี่’ ไอ้นุ่นก็ตอบไปล้างมือไป ก็กินวุ้นภาษาอะไรไม่รู้เปื้อนมันหมดทั้งสองมือ
‘อะไรนะ สามสิบ!!’
‘เฮ้ย.....พี่อ้ะ สามสิบนั่นมันพี่แล้ว นุ่นเพิ่งจะยี่สิบเอง’
‘เออๆพ้นวัยทีนเอจ เป็นผู้ใหญ่แล้วนิ’
“งืม.....เป็นผู้ใหญ่แล้วนี่หว่าเรา.....”
///แป๊ะ!!!///
“โอ๊ยยยยย ไอ้....เอ่อ พี่ฟ้าสวัสดีค่ะ ไอ้ป่วนแกตายยยยยยยย”
ไอ้หนูป่วนที่หาญกล้าเรียกสติไอ้เพื่อนนุ่นจากอาการเลื่อนลอยอยู่ในโลกส่วนตัว ด้วยการดีดเหม่งอย่างรุนแรงวิ่งพันอยู่กับตัวพี่อากาศที่เดินมาด้วยกันนั่นแหละ
“ไม่เอาไอ้นุ่น อะไรแค่ดีดเหม่งแค่นี้แกจะเอาชั้นถึงตายเลยเรอะ ไอ้โหด”
“แล้วจะดีดทำไม นี่วันเกิดชั้นนะเว้ย ไม่มีใครเค้าแกล้งเจ้าของวันเกิดรู้บ้างดิ พี่ฟ้าดูแฟนพี่สิคะ มันแกล้งนุ่นอ้ะ”
นี่.....ลงมือทำร้ายร่างกายมันไม่ได้ไอ้เพื่อนนุ่นเลยใช้วิธีขอตัวช่วยซะเลย
“ตัวป่วนแกล้งเพื่อน นิสัยไม่ดีนะเนี่ย ไม่ต้องหลบหลังพี่เลย ยื่นหน้าไปให้น้องนุ่นดีดคืนเลยครับ”
“หา??”
“ไม่มีหาล่ะ เร็วเลยครับ”
ตัวป่วนมันไม่เห็นว่าคุณแฟนตัวโตของมันกำลังกลั้นหัวเราะแทบตาย ตอนมันค่อยๆยื่นหน้าออกไปหาไอ้เพื่อนตัวดี แล้วหลับตารอการลงโทษ
ไอ้นุ่นสบตากับแฟนเพื่อนแล้วเลยยกมือไหว้หนึ่งผลุบ พี่อากาศแกก็พยักหน้าอนุญาตยิ้มๆ
แล้วแทนที่ไอ้หนูป่วนจะได้ยินเสียงแป๊ะพร้อมกับรู้สึกถึงแรงดีดบนหน้าผาก
ก็กลับได้ยินเสียงสูดลมหายใจเข้าดังฟอด พร้อมกับรับรู้ถึงปลายจมูกเย็นๆกดลงหนักๆที่ข้างแก้มแทน
“เฮ้ยยย!!”
“ฮะๆๆๆๆๆ//หึๆๆ”
“โอ๊ย......รุมกันนี่ ไอ้นุ่นบ้า รีบๆรับไปเลย มีความสุขมากๆล่ะ จะได้ไม่ต้องมาคอยแกล้งเพื่อน”
ไอ้หนูป่วนส่งดึงถุงจากมือคุณแฟนมายื่นส่งให้ไอ้เพื่อนรัก
“นี่ถ้าแกอยากให้ชั้นมีความสุขแกก็ต้องยอมให้ชั้นแกล้งไปเรื่อยๆแหละ เพราะแกล้งแกอ้ะ สนุกที่สุด ฮ่าๆๆๆๆๆ อะไรของแกอ้ะ หนักเกิ๊นนนนน”
“ไปเปิดดูเอาเองเว้ย เดี๋ยวไอ้แผนก็มาไม่ใช่เหรอ ก็ใช้มันหิ้วดิ กลัวอะไร”
“เออจริง”
“น้องนุ่นมีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรงนะครับ”
“ขอบคุณค่ะพี่ฟ้า พี่ฟ้าเอาไอ้ป่วนไปเก็บเถอะค่ะ นุ่นเบื่อหน้ามันแล้ว เดี๋ยวอีกแป๊บไอ้แผนคงมาถึงแล้วแหละ”
“เดี๋ยวชั้นอยู่รอไอ้แผนเป็นเพื่อน”
“ไม่ต้องเลย ชั้นแก่แล้ว ไม่ใช่เด็กๆที่จะต้องมีเพื่อนอยู่ด้วยตลอดซะหน่อย”
“เออๆ งั้นตามใจแก แล้วถึงบ้านจะโทรถามว่าชอบของขวัญรึเปล่านะ”
....................................
“มาแล้วจ้ะ”
ไอ้แผนมาถึงพร้อมใบหน้ามันเยิ้มจนแทบจะทอดไข่ดาวได้ แต่ก็ยังส่งยิ้มให้ไอ้นุ่นมาแต่ไกล
“ไปล้างหน้าก่อนสิแผน ตกลงวันนี้อยากกินอะไร?”
ไอ้เตี้ยมันเดินตามมาส่งเสียงคุยกับไอ้แผนถึงหน้าห้องน้ำชาย เกือบจะหกโมงเย็นแล้ว บนคณะเย็นวันศุกร์นี่แทบจะร้าง
“.......แผนแล้วแต่นุ่น”
เสียงตอบดังออกมา ก่อนที่เจ้าตัวมันจะโผล่ทั้งหัวทั้งตัวพ้นฉากที่กั้นส่วนประตูห้องน้ำไม่ให้คนตาซนสอดสายตาเข้าไปได้ พร้อมใบหน้าที่สดชื่นขึ้นแต่มีหยดน้ำเกาะอยู่ทั่ว
พอไอ้นุ่นคุ้ยๆหากระดาษทิชชูยื่นส่งให้ไอ้แผนมันก็รับไปเช็ดหน้าแรงๆ
“งั้นเราสั่งพิซซ่าไปกินที่บ้านกันนะ แต่คราวนี้ไปบ้านนุ่นโอเค้?”
“โอเคครับ หึๆ นึกว่าจะไปรำลึกความหลังที่บ้านซะอีก”
“ทะลึ่ง!!”
แล้วแทนที่สองคนมันจะไปหม่ำพิซซ่ากันที่บ้านไอ้นุ่นตามที่มันบอกเอาไว้ สุดท้ายมันก็มาจบลงที่บ้านไอ้ป่วนที่วันนี้ถูกไอ้แผนยึดไว้จนได้ ไม่ใช่อะไรหรอก ก็แค่พิษจากฝนที่เทมาโดยไม่มีการเตือนนั่นแหละ พอไอ้สองคนเพื่อนรักเดินออกมาจนถึงป้ายรถเมล์ปุ๊บก็กระหน่ำลงมาปั๊บ
ไอ้สูงมันเลยลากไอ้นุ่นขึ้นแท็กซี่แล้วบอกจุดหมายปลายทางเป็นบ้านของคนที่ใช้เวลานั่งรถแค่สิบนาทีอย่างบ้านมันทันที
พอรถมาจอดหน้าบ้านไอ้แผนก็ส่งกุญแจให้ไอ้นุ่นไขเข้าบ้านไปก่อน ในขณะที่ตัวมันรอเงินทอนจากพี่โชเฟอร์อยู่หน้าบ้าน
เข้าบ้านได้เห็นสภาพของทั้งตัวเองทั้งเพื่อนก็ปรากฏว่ากลายร่างเป็นหมาเล็กกับหมาใหญ่ตกน้ำกันทั้งคู่
ไอ้แผนมันจัดการเรียกไอ้เพื่อนพิเศษในเสื้อฝึกงานสีขาวเปียกโชกให้ตามขึ้นไปชั้นบน แล้วเปิดห้องไอ้ป่วนให้เข้าไปอาบน้ำแล้วทำตัวเองให้แห้ง ตัวมันก็ไปคุ้ยๆหาเสื้อยืดตัวเล็กที่สุดกับกางเกงเลมาวางไว้ให้หน้าห้องน้ำ
“นุ่น.....แผนวางชุดให้เปลี่ยนหน้าห้องน้ำนะจ๊ะ อย่าอาบน้ำนานล่ะเดี๋ยวไม่สบาย”
“เจ้าค่ะ เจ้าคุณพ่อ”
เสียงตะโกนตอบโต้ดังกลั้วหัวเราะออกมาจากห้องน้ำ
ไอ้เจ้าของเสียงใสๆนั่นมันไม่รู้ตัวหรอกว่าสภาพเปียกปอนไปทั้งตัวแบบเมื่อกี้ ทำให้ไอ้เพื่อนพิเศษมันร่ำๆแต่อยากจะเลื่อนสถานะใจแทบขาด จินตนาการน่ะพุ่งปรี๊ดไปถึงไหนๆแล้ว
แต่จะทำอะไรรุ่มร่ามไปก็ไม่ได้ เพราะกลัวว่าเดี๋ยวไอ้นุ่นมันจะโกรธ มันจะไม่ไว้ใจ.....
ก็ได้เป็นคนพิเศษแบบนี้มันดีกว่าแต่ก่อนที่ทำได้แค่แอบชอบอยู่ข้างเดียวเป็นไหนๆ ขืนทำอะไรไม่ดีขึ้นมา ไม่เข้าตามตรอกออกตามประตู เดี๋ยวแทนที่จะได้เลื่อนขั้นกลับถูกลดสถานะก็แย่น่ะสิ
ไอ้คุณแผนจัดการกับตัวเองจนเรียบร้อย อาบน้ำแล้วเปลี่ยนมาเป็นกางเกงเลอีกตัวกับเสื้อยืด แล้วไปยืนเคาะหน้าห้องไอ้หนูป่วนมัน
“นุ่น จะกินพิซซ่าหน้าอะไร ให้แผนเลือกเลยมั้ย?”
“อืม.....นุ่นว่าเราอย่าสั่งดีกว่า ในตู้เย็นมีของสดเหลือบ้างมั้ยอ้ะแผน สงสารคนส่งพิซซ่า เดี๋ยวเขาเป็นหวัด”
ไอ้นุ่นในคอสตูมที่เหมือนกับไอ้แผนอย่างกับแกะ ต่างก็แค่คนละสี ในขณะที่ไอ้แผนอยู่ในกางเกงสีน้ำตาลเข้มและเสื้อยืดขาว ไอ้นุ่นมันกลับอยู่ในกางเกงเลสีชมพูหวานตัวที่เจ้าของมันไม่ค่อยได้ใส่หลังจากเป็นสตาฟรับน้องปีที่แล้ว กับเสื้อยืดตัวหลวมโพรกสีชมพูเข้มที่ได้มาจากการไปเป็นอาสาสมัครงานวันเด็กเมื่อต้นปี เปิดประตูยื่นหน้าขาวๆด้วยแป้งเด็กแคร์กลิ่นออริจินอลของไอ้หนูป่วนที่ถือวิสาสะหยิบมาใช้ในฐานะเพื่อน มือที่ว่างสางปลายผมที่เริ่มยาวจนเคลียไหล่ที่เปียกลู่แนบศีรษะ
ไอ้แผนรู้สึกไม่อยากหายใจออกขึ้นมากะทันหัน กลิ่นฝนหรือกลิ่นแป้งเด็กก็ไม่รู้ผสมปนเปจากไอ้เตี้ยที่มีความสูงแค่ช่วงอกของมันลอยเข้าจมูกตั้งแต่มันแหลมหน้าเปิดประตูออกมา
ไม่อยากหายใจออก......เพราะกลัวว่ากลิ่นหอมๆที่อวลอยู่ตอนนี้จะจางไป
“......ว่าไงแผน มีอะไรในตู้บ้างรึเปล่า? ไข่สักฟองสองฟองก็ได้”
“อะ....เอ่อ...ไม่แน่ใจจ้ะ”
“เป็นอะไร แล้วทำไมต้องหน้าแดง? เพิ่งตากฝนเมื่อกี้ คงไม่เป็นไข้เร็วขนาดนี้หรอกนะ.....อ๊ะ!!”
ไอ้นุ่นมันขมวดคิ้วน้อยๆกับอาการแปลกๆของเพื่อนพิเศษที่ยืนขวางประตูอยู่ตรงหน้า ก่อนจะเอื้อมมือขึ้นแตะทาบลงกับหน้าผากไอ้คนตัวสูงมาดนิ่ง แล้วก็ต้องตกใจที่ถูกมือใหญ่ๆปัดมือของมันออกราวกับถูกของร้อน
“แผน.............?”
“ไม่เป็นอะไร ไม่ได้เป็นไข้”
ไอ้แผนมันตอบอย่างนั้นโดยไม่ยอมมองหน้าไอ้นุ่นสักนิด ก่อนจะหมุนตัวหันหลังแล้วเดินเร็วๆนำลงไปชั้นล่าง
ไอ้นุ่นที่ไม่เคยเก็บความสงสัยไว้ในใจก็ออกวิ่งตามทันที ลงมาทันกันที่ชานพักบันไดก็เอื้อมมือไปรั้งแขนไอ้ตัวที่จู่ๆก็ทำท่าทางประหลาดไว้
“แผน.....โกรธอะไรอะ? นุ่นทำอะไรไม่ถูกใจเหรอ?”
“..............”
“เมื่อกี้เรายังคุยกันดีๆอยู่เลย แผนมีอะไร ทำไมไม่บอกนุ่นอ้ะ?”
ยิ่งไอ้แผนมันออกแรงขืนตัวไว้จะดึงแขนข้างที่ถูกจับยึดออกไป ไอ้นุ่นมันยิ่งออกแรงยึดไว้จนแน่น เสียงใสๆเมื่อกี้กลายเป็นเสียงสั่นเครือเหมือนคนจะร้องไห้
“ไม่มีอะไร แผนแค่จะรีบลงไปดูของในครัวน่ะ”
“ไม่จริงอะ แผนโกหก ฮึก....ฟืดดดดดด”
“เฮ้ย.....นุ่น อย่าร้องไห้สิ ไม่เอานะจ๊ะ ไม่ร้องนะ”
“ดูสิ ขนาดนุ่นร้องไห้แบบนี้ แผนยังจะดึงแขนหนีเลย ฮึก......แผนเป็นอะไร ทำไมต้องทำเหมือนรังเกียจกันด้วย ฟืดดดดดดด”
“นุ่นฟังนะ.....แผนไม่อยากเข้าใกล้นุ่น เพราะตอนนี้แผนอยากกอดนุ่นมาก....”
“ก็แล้วทำไม.....ฮึก.....ไม่กอดอะ?”
ไอ้คุณแผนหันมาก้มหน้ามองสบตาวาวๆที่ฉ่ำน้ำอย่างไม่รู้จะอธิบายยังไง
“.......เพราะว่าถ้ากอด แผนกลัวจะหยุดตัวเองไม่ได้น่ะสิจ๊ะ”
“ฮะ?”
“นุ่นรู้มั้ย ทุกวันนี้จะเข้าใกล้นุ่นแต่ละทีแผนต้องตั้งสติห้ามตัวเองแค่ไหน....แผนอยากเป็นมากกว่าเพื่อนพิเศษ อยากเป็นมากกว่านั้นมากๆ นุ่นเข้าใจใช่มั้ย?”
ไอ้นุ่นมันเลิกร้องไห้ไปแล้ว แม้แต่เสียงสะอื้นสักนิดก็ไม่มีให้ได้ยิน ตอนนี้มันกำลังก้มหน้าจนแทบจะแนบไปกับอก.....ดีนะที่อกมันไม่ค่อยมี ไม่งั้นคงจะแนบไปจริงๆ
“แผน.......”
หลังจากปล่อยให้เกิดช่วงเวลาเด๊ดแอร์อยู่เกือบหนึ่งนาที ไอ้นุ่นมันก็ปล่อยให้เสียงของตัวเองหลุดออกมาจากปากจนได้
“หืม?”
“คนเป็นแฟนกันนี่เค้าต้องทำไงบ้างเหรอ? นุ่นไม่เคยเป็นแฟนใครสักที ยังไง.....แผนก็สอนหน่อยแล้วกันนะ”
ไอ้นุ่นมันปล่อยมือที่ยึดแขนของไอ้คนบ้าที่เมื่อกี้เอาแต่นี้ไว้ แล้วเขย่งตัวกระซิบประโยคเมื่อกี้ที่ข้างหู ก่อนจะฉวยโอกาสที่ไอ้คนฟังมันยังทำหน้าเป็นหมางงอยู่พลิ้วตัววิ่งผ่านหน้าเข้าครัวไป
มื้อเย็นวันนั้นไอ้สูงกับไอ้เตี้ยได้กินมาม่าผัดไข่ เพราะไอ้เตี้ยมันเกิดกลัวบาปถ้าจะทำให้พนักงานส่งพิซซ่าเป็นหวัด
ไอ้แผนจัดการผสมน้ำหวานกลิ่นครีมโซดาหวานไม่จัดใส่เหยือกพร้อมน้ำแข็งมาตั้งโต๊ะให้เรียบร้อย สองคนต่างคนต่างกินกันไปเงียบๆ แอบมองกันบ้าง จนเมื่อไหร่ที่เผอิญสายตามาป๊ะกันก็แข่งกันทำหน้าแดง
ไอ้นุ่นที่ปกติเจริญอาหารจนน่ากลัวก็เกิดอาการกินไม่ค่อยได้ กว่าจะจิ้มๆม้วนๆเส้นมาม่าใส่ปากแต่ละทีก็เหม่อบ้างอะไรบ้างไปตามเรื่อง พอเผลอๆมองไปสบตาไอ้แผนเข้าก็ยิ่งเขินจนส้อมหลุดมือมันแทบจะทุกครั้ง
คืนนั้นพอจะถึงเวลาเข้านอน ไอ้แผนมันก็ทำท่าว่าจะขึ้นไปหอบผ้าหอบผ่อนลงมานอนที่ห้องรับแขกเหมือนเดิม แต่ทำไมไม่รู้ ไอ้นุ่นมันกลับยื่นคำขาดขอนอนห้องไอ้ป่วนแล้วให้ไอ้แผนนอนห้องตัวเองไป
“ไม่เอา ถ้าจะนอนบนห้อง นุ่นก็ต้องนอนห้องแผน เดี๋ยวแผนไปนอนห้องป่วนมันเอง”
“ทำไมอ้ะ?”
“หวงกลิ่นแฟน”
ไอ้เตี้ยนุ่นได้แต่ก้มหน้างุดๆเดินผ่านหน้าห้องไอ้หนูป่วนไปเปิดประตูห้องไอ้บ้าไร้ยางอายแบบไม่มีข้อโต้แย้ง
พอจะหันกลับมาปิดประตูกลับถูกรั้งไว้อีก
“อะไรอีก?”
“จะรีบนอนไปไหนจ๊ะ ยังไม่สามทุ่มเลย”
“ไม่ได้จะนอน จะอ่านแฮร์รี่ ไอ้ป่วนกับพี่ฟ้าให้แฮร์รี่เล่มหนึ่งถึงสี่อะ นุ่นจะเริ่มอ่านใหม่ตั้งแต่เล่มหนึ่งเลย”
“แล้วสองคนนั้นนึกยังไง? จู่ๆมาให้แฮร์รี่?”
“ฮึๆๆๆ เฮ้อ.......ก้มหน้ามานี่ดิ๊แผน”
ไอ้เตี้ยมันขำออกมาได้ก็เลิกอาย สันดานประจำตัวที่ขี้แกล้งก็ยังไม่หายไปไหน
มันยกมือขึ้นกระดิกนิ้วดิ๊กๆเรียกร้องให้ไอ้สูงก้มหน้าเข้ามาใกล้ๆ
แล้วพอไอ้แผนก้มลงมาจนระดับเสมอกันแล้ว ไอ้นุ่นมันก็จัดการกดจมูกลงกับแก้มสากๆนั่นแรงๆพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าฟอดใหญ่
“เฮ้ย!!”
“ของขวัญวันเกิดน่ะ แผนไม่ได้เตรียมไว้ให้นุ่น นุ่นจะเรียกร้องเอาเองแบบนี้คงไม่ผิดหรอกเนอะ แต่แผนต้องปรับปรุงหน่อยนะจ๊ะ แก้มหนูป่วนมันทั้งนิ่มทั้งหอม แต่แผนนี่มีดีแค่อุ่นอย่างเดียว ราตรีสวัสดิ์จ้ะ”
ไอ้นุ่นมันผลักคุณแฟนหมาดๆให้พ้นหน้าประตู แล้วก็ปิดประตูลงกลอนแน่นหนาอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ไอ้คุณแผนยืนหน้าแดงเถือกอยู่หน้าห้อง
ไอ้ความรู้สึกผิดว่าจำวันเกิดไอ้นุ่นไม่ได้มันก็มีอยู่นิดๆแหละ แต่ไอ้เจ้าความอายนี่สิมันจู่โจมมาเต็มๆ
ไอ้นุ่น ไอ้ผู้หญิงบ้า นำหน้าไปก่อนทุกที แล้วอย่างนี้เหรอที่บอกให้สอน......เฮ้อ.....
ไอ้แผนทำได้แค่ถอนใจออกมายาวเหยียด ก่อนจะตัดสินใจลองเคาะประตูที่เมื่อกี้เพิ่งปิดลงกะว่าจะเรียกมาสั่งสอนเสียหน่อย
ว่ากุลสตรีเขาต้องทำตัวยังไง ริจะหอมแก้มมันก็ต้องหอมทั้งสองข้างให้เสมอภาคสิ
นี่อะไรหอมข้างเดียวแบบนี้......มันไม่ยุติธรรมกับแก้มซ้ายเอาซะเลย......
........................................
..............จบตอนค่ะ..........
-
:-[ :-[ :-[
-
คอนเฟิร์ม น้ำพริกกะปิ+ไข่เจียวอร่อยจริง คึคึ ของชอบ
แอบกัดฟันกรี๊ดพี่ฟ้ากับตัวป่วนที่มาฮาแค่แวบ ๆ 555
(แอบ)ชอบขุนแผนอ่ะ เขินจัด เกือบทำให้เข้าใจผิดกันซะได้
(นี่ก็อินจัด นึกว่าตัวเองอยู่ในเหตุการณ์ คึคึ)
นุ่นน่าร๊ากก..ว่าแต่เสียงเรียกเข้า..แบบว่า ...หึหึ
แล้วก็ขี้แกล้งไปไหม..โดนเอาคืนแล้ว สนน 555
ทำได้ดีมากขุนแผน อย่าไปยอมนะ ต้องเอาคืนให้หนัก หึหึ
:กอด1:
-
ไม่ต้องสอนแล้วมั้งเนี่ย
แต่คู่นี้น่ารักได้อีกอ่ะ
แล้วแผนแบบพูดตรงมาก
-
อ้ายยยย ตอนจบน่ารักมากเลย >///<
ชอบกลอนอะ
คู่แผนก็น่ารัก^^
-
กรี๊ดดดดดดดดเลยนะ
แหม้ให้เค้านำไปก่อนได้ไงอะแผน
ครั้งหน้าต้องทำคะแนนหน่อยนึงแล้ว
-
ตอนพิเศษที่น่ารักมากมาย อ่านแล้วมีความสุขไปพร้อมกับเจ้าของวันเกิดในเรื่องด้วย
+1 ให้คุณนุ่นค่ะ :pig4:
-
พี่นุ่น คิดถึงๆ :กอด1:
แผนช้าไปก้าวนึงเสมอเลยแฮะ โดนนำทุกที ฮ่าๆ
เอาบุญมาฝากค่ะ
เมื่อวานไปงานเทศน์มหาชาติมา รับบุญรับพรมาแยอะแยะเลย
อนุโมทนาร่วมกันนะคะ
-
โดนนำไปก่อนอย่างนี้ต้องเอาคืนนะแผน
:กอด1: พี่นุ่น
-
^
^
^
จิ้มๆจึกๆน้องสองสามสี่ (พร้อมเข้ามารับเป็นน้องสาวตามที่แจ้งสมัครไว้ทู้โน้นอย่างเป็นทางการ คริคริ)
กอดรวบทุกท่านเลยนะคร้า คิดถึงเพื่อนรักเพื่อนเลิฟสองตัวนี้มิใช่อะไร
ไอ้หนูป่วนกะพี่ฟ้ายังได้ไปโผล่แจมที่รักร้าย...ไอ้ตัวแสบของดาด้าบ้าง
((แอบบอกว่าตอนล่าสุดของเรื่องโน้น นุ่นไปฟีจเจอร์กะดาด้ามาด้วยค่ะ ภาคภูมิใจในเรททิ่งมาก อิอิ))
เด็กน้อยที่แอบเข้ามาถามหาขุนแผนก็สมใจแล้วนะคะ ส่วนสี่เสียงที่มาบอกว่าอยากเห็นไอ้หนูป่วนมันออกอาการหึง
ฮึบๆๆๆๆๆๆๆ เดือนหน้าคงได้เจอค่ะ (ชักเริ่มเห็นภาพลางๆ กร้ากกกกกกกกส์)
แต่บอกไว้ก่อนนะคะ พี่อากาศหึงได้เหนือชั้นแค่ไหน
ไอ้ตัวเล็กของพี่แกน่ะ....จะหึงให้คาดไม่ถึงกันเลย โฮะๆๆๆๆๆ(แบบว่าไม่รู้จะเขียนได้อย่างภาพในหัวสมองน้อยๆรึเปล่างิ)
-
:L1:
-
น้องแผนนี่ยังไงระ..มักจะทึ่มในเรื่องรุกจริงๆๆ อิอิ อย่างนี้ต้องให้นู๋ป่วนกะพี่ฟ้ามาเทรนซะหน่อยแล้ว..
ว่าแต่นุ่นกันแผนเค้ามีความหลังอะไรที่ต้องรำลึก กันเหรอ...อิอิ น่ารักจังเลยอ่ะ :impress2:
-
นุ่นยี่สิบ...หนูจะเท่านุ่นพอดีเลยค่ะพี่นุ่น
...แล้วไหนแผนของหนูอ่ะ TOT!
(งอแง) เค้าก็อยากได้มั่งอ่ะ ซึกๆ
-
:-[
-
จองที่นั่งรออ่านลมเพชรหึงตัวป่วน 555
-
น่าร๊ากกกกกกกก ไอ้คู่นี้นี่มันน่ารักเสมอต้นเสมอปลายจิง ๆ
น้องแผนสั่งสอนไอ้เตี้ยมันเลย หอมยังไงข้างเดียว :z1:
-
เฮ้อ..สงสัยต้องส่งนายแผนย้อนกลับไปสมัยอยุธยา เพื่อไปเรียนวิชาจ้าชู้กับขุนแผนตัวจริงซะแล้ว
ป.ล. และบังคับให้ใช้เฉพาะกับหนูนุ่นคนเดียวเท่านั้นจ้ะ
-
แผนเอ้ยแผน ช้ากว่ายัยนุ่นทุ๊กทีเลย
-
:o8: บอกแผนไม่เตรียมของขวัญได้ไง
ก็นุ่นได้ขยับจากเพื่อนสนิท เป็นแฟน เป็นของขวัญนี่นา
อิอิ
-
หุหุ ถ้าพี่ฟ้าไม่ดูแลหนูป่วนดี ๆ สงสัยหัวบันไดบ้านไม่แห้งแน่ น่ารักขนาดนั้น อิอิ
-
งานนี้ ยกนิ้วให้น้องนุ่น เลยนะ
ถ้าเป็นสาวอื่น แล้วแฟนลืมวันเกิด คงบ้านแตกไปเรียบร้อย
แต่นุ่นก็เข้าใจในตัวเจ้าแผน (จอมซื่อบื้อ) เนอะ
สงสัยจะใช้นิสัยจริงมาแต่งใช่มั้ยน้องนุ่น อิอิ
เอ๊ะ หรือ มิใช่ ...
-
คู่นี้เมื่อไหร่จะแต่งงานกันซะที ตัดชุดรอนานแล้วนะ :laugh:
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :o8:
จุ๊บคุณนุ่น :จุ๊บๆ:
-
ชอบนุ่นที่สุดดดดดดดดดดเลย
-
:o8: คู่นี้มันน่ารักแบบป่วงๆนะ 5555 ว่าแล้วเรียกนุ่นมาหอมแก้มอีกข้างเดี๋ยวนี้เลย :laugh:
-
:o8: :-[ :o8: :-[
หวานฉ่ำ ชื่นใจ :L2: :L2: :L2: :L2:
-
^_^ น่ารักมากค่ะ แต่ยังอ่านไม่จบเลย ไว้ดึกๆมาอ่านต่อนะคะ
ชอบน้องป่วนน่ารักจริงๆ
-
555 นู๋ป่วนแอบขโมยซีน..น่าร๊ากกกกกก :กอด1:
-
แวบมาตอบเมนท์บ้างนิดๆหน่อยๆค่ะ ^o^
ขอบคุณหลายท่านที่ชอบไอ้นุ่นมันนะคะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ปลาบปลื้มมมมมมมมมมมมมม :impress2:
แผนเอ้ยแผน ช้ากว่ายัยนุ่นทุ๊กทีเลย
แผนก็งี้แหละค่ะ ช้าตลอด ไม่ทันใจเล้ยยยยยยยยย กร้ากกกกกกกกกกส์
:o8: บอกแผนไม่เตรียมของขวัญได้ไง
ก็นุ่นได้ขยับจากเพื่อนสนิท เป็นแฟน เป็นของขวัญนี่นา
อิอิ
โหววววววว พี่มาร์คขาคิดว่านั่นคือของขวัญเหรอคะ? ตายๆๆๆ เข้าข้างมันเพราะมันเป็นผู้ชายแหงๆ แบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หุหุ ถ้าพี่ฟ้าไม่ดูแลหนูป่วนดี ๆ สงสัยหัวบันไดบ้านไม่แห้งแน่ น่ารักขนาดนั้น อิอิ
ยินดีต้อนรับนะคร้า กอดดดดดดดดดดด ไอ้ป่วนมันน่ารักเนอะ คนเขียนก็รักมันม้ากมากค่ะ ^^
งานนี้ ยกนิ้วให้น้องนุ่น เลยนะ
ถ้าเป็นสาวอื่น แล้วแฟนลืมวันเกิด คงบ้านแตกไปเรียบร้อย
แต่นุ่นก็เข้าใจในตัวเจ้าแผน (จอมซื่อบื้อ) เนอะ
สงสัยจะใช้นิสัยจริงมาแต่งใช่มั้ยน้องนุ่น อิอิ
เอ๊ะ หรือ มิใช่ ...
ใช่ค่ะ กร้ากกกกกกกกกส์ ดำเนินการโฆษณาตัวเองแบบเนียนๆ คืออย่งงี้ค่ะ ไอ้นุ่นมันเห้นว่าขนาดไอ้แผนไม่รู้แท้ๆว่านี่วันสำคัญของมัน
มันแง้มๆว่าอยากให้มาใส่บาตรด้วย ไอ้แผนก็ยังยอมตื่นแต่ไก่โห่มาหาที่บ้านตั้งแต่เช้า ตอนเย็นอยากกินข้าวด้วย ทั้งที่เหนื่อยฝึกงานก็มาหาทันที ไม่มีบ่นสักนิด
มันก็เลยคิดตามประสามันว่า "ไม่ว่าจะวันธรรมดาแค่ไหน ไอ้แผนมันก็พร้อมจะทำตามคำขอของมันทุกวันอยู่ดี"
เพราะงั้นมันเลย....เปลี่ยนจากอารมณ์หงอยเป็นอารมณ์เริงร่าน่ะค่ะ :m3:
คู่นี้เมื่อไหร่จะแต่งงานกันซะที ตัดชุดรอนานแล้วนะ :laugh:
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :o8:
จุ๊บคุณนุ่น :จุ๊บๆ:
กร้ากกกกกกกกกกส์ อย่าเพิ่งตัดชุดรอคร้าาาาาาา ไอ้นุ่นมันจะได้แต่งเร้อ??? สงสารไอ้ป่วนแย่นะคะ เพราะถ้าไอ้นุ่นกะไอ้แผนแต่งงานกัน
ไอ้หนูป่วนคงต้องทำสองหน้าที่ ทั้งเพื่อนเจ้าสาวเพื่อนเจ้าบ่าว เหนื่อยแย่เลยนะคะ หุหุหุ
ชอบนุ่นที่สุดดดดดดดดดดเลย
กึ๋ยๆๆๆๆๆๆๆๆ ปลื้มมมมมมมม นุ่นก็ชอบคุณเอ๋ค่ะ กอดดดดดดดดดแน่นๆ
:o8: คู่นี้มันน่ารักแบบป่วงๆนะ 5555 ว่าแล้วเรียกนุ่นมาหอมแก้มอีกข้างเดี๋ยวนี้เลย :laugh:
คิดว่าไอ้นุ่นมันจะยอมเปิดประตูรึเปล่าคะ?? โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:o8: :-[
หวานฉ่ำ ชื่นใจ :L2:
แหมๆๆๆมันก็ต้องมีโมเมนท์สวีทบ้างงงงงงงง โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
^_^ น่ารักมากค่ะ แต่ยังอ่านไม่จบเลย ไว้ดึกๆมาอ่านต่อนะคะ
ชอบน้องป่วนน่ารักจริงๆ
ยินดีต้อนรับค่ะ ไว้ว่างๆมาอ่านต่อนะคะ เรารับรองว่าเรื่องนี้รสหวานนำค่ะ (รสอื่นมีบ้างพอเป็นกระษัย อิอิ)
555 นู๋ป่วนแอบขโมยซีน..น่าร๊ากกกกกก :กอด1:
น้องปีศาจน้อยสีชมพูก็น่าร้ากกกกกกกกก แต่ๆๆ ไอ้ตอนยื่นหน้ามาให้ดีดคืนตามคำสั่งพี่อากาศนี่มันน่าหมั่นเขี้ยวจริงๆเนอะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆ
-
:z13:เข้ามาวนเวียนคอยดูว่าไรเตอร์จะใจดี อัพให้อ่านต่อหรือยังน๊าาาาา
รออ่านอยู่นะคะ ช่วงนี้อยากได้น้ำตาล จากคู่ไหนก็ได้ อิิอิ :-[
-
อยากหอมแก้มตัวป่้วนมั่งอ่าาาาาา อิดฉาอ่ะ
-
น่ารักโน๊ะ ทั้งไอ้เตี้ยกะไอ้โย่ง
:impress2:
-
:mc4: ในที่สุดก็อ่านจบ
แบบว่าชอบพี่ฟ้ามากถึงมากที่สุด
อ่านแล้วอยากได้แฟนแบบนี่อะ (อยากได้ อยากได้)
ส่วนน้องป่วนไม่ต้องพูดถึง นี่ก็น่ารักซะ
ส่วนคู่ของน้องแผนกับน้องนุ่นน่ารักดีค่ะ ฮาๆขำๆ
สรุปชอบทุกคู่
ขอบคุณไรเตอร์นะคะ แล้วจะติดตามผลงานชิ้นต่อๆไปค่ะ :3123:
-
หิวเลยค่ะ อยากกินบ้างอ่ะ ขอตอนพิเศษพี่ฟ้ากับน้องป่วนด้วยนะคะ ชอบคู่นี้มากค่ะ
-
เพิ่งมีโอกาสได้มาอ่านบทพี่ฟ้าหึง
โอยยย เป็นการหึงที่ฮาที่สุดในสามโลกเลยค่ะพี่ฟ้าาา 55555
น่าสงสารหมอเพชรจริงๆ..... :m20: :m20:
คู่แผน-นุ่นก็น่ารักไปสามโลกกกก
-
เพิ่งตามมาอ่านค่ะ
รู้สึกว่าระดับน้ำตาลในเลือดวิ่งขึ้นสูงปรี๊ดเลย 555
-
อ่านแล้วอินมากเลยคับ แบบว่าชอบพี่ฟ้ามากๆ น้องป่วนก็ช่างน่ารักจริงๆ :-[
เป็นเรื่องที่อ่านติดต่อกันแบบ non stop จนจบ :laugh:
ชอบทั้งกลอนและการดำเนินเรื่อง writer เก่งมากๆคับ o13
ป.ล. รออ่านเรื่องต่อไปนะคับ :bye2:
-
เหมาะกันดีคู่นี้ น้องนุ่น นายแผน
ไม่คิดอะไรมาก ตรงไปตรงมา
รอตัวป่วนกะพี่ฟ้านะน้องนุ่น
-
:laugh: นุ่นคือตัวอย่างสตรีไทยใจงามจริง
เพ่อไม่เป็นการเสียเปรียบ เราต้องเอาเปรียบเค้าก่อน กล้ามากกก :o8:
ขอบคุณค่ะ ที่มาต่อตอนพิเศษ :L2:
-
เข้ามารอพี่นุ่นนนนนน...ตอนพิเศษ ตอนใหม่ อิอิ... :กอด1:
เอาอีก..เอาอีก... คิดถึงพี่ฟ้า กะ ตัวป่วน ..
พอหายคิดถึงไปหน่อยนึง ที่ทู้ไอ้เสือน้อย 5555
-
เข้ามาคลอเคลีย เลียแข้งเลียขา
เมื่อไรตัวป่วนกับพี่ฟ้าจะมา :monkeysad:
หงิง~~~~
เจเจ้สู้ ๆ นะ นี่ยังไม่กลางเดือนเ้ร้ยยยย
หวังว่า...คงไม่ใช่ก่อนขึ้นเดือนใหม่ใช่ไหมอ่า (http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/Emo/yociexp51.gif)
:กอด1: กอดเจเจ้แน่น ๆ แล้วเหวี่ยงไปมา เอ เอ๊
-
อ่า าาา เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ อ่านได้นิดเดียวเอง
จะตีสามแระ แปะๆไว้ พรุ่งนี้จะมาอ่านต่อ ฮิฮิ
ตัวป่วนกะพี่ฟ้าน่ารักมากๆๆๆๆ
-
^
^
^
ขอบคุณนะคะ
และยินดีต้อนรับทั้งหน้าเก่าหน้าใหม่ที่เข้ามาติดตามเรื่องราวของตัวป่วนและพี่อากาศ
รวมทั้งตัวประกอบทั้งหลายด้วยค่ะ
ขอบคุณมากๆเลย
เดี๋ยวขอไปตรวจคำผิดสักครู่ จะมาแปะตอนพิเศษให้อ่านกันนะคะ >/////////<
-
มาแล้วค่ะ มาตามสัญญาของเดือนนี้เลย
ขอแบ่งแปะเป็นสองโพสนะคะ คนเขียนเวิ่นเว้อ หุหุ
เดี๋ยวแปะโพสแรก แล้วขอเกลาช่วงท้ายตอนอีกนิดจะมาแปะโพสสองค่ะ
(ท้ายตอนยังไม่ถูกใจเท่าไหร่ แต่ไม่เกินชั่วโมงแน่นอน)
มาค่ะมาอ่านกันเล้ยยยยยยยยยยยย
.......................
เรื่องรัก..ไม่กล้าบอก ตอนพิเศษ
: การดื่มสุรา(ทำให้ความสามารถในการขับขี่ลดลง)
“พี่ฟ้าไม่รับสายอ้ะ.....”
“แล้วเอาไง จะไปป้ะ?”
“.....ไปสิ”
.......................................................
“พวกมึงมีใครยังไม่ครบยี่สิบปะวะ?”
เสียงไอ้เพื่อนตัวประกอบที่เคยไร้ความหมายแต่วันนี้กำลังจะมีความหมายชื่อไอ้กล้วยถามขึ้นกลางวงปีสาม ในขณะที่แทบจะทั้งโต๊ะสิบกว่าคนกำลังนั่งหน้าเหนื่อยมองไปทางเวทีที่น้องเฟรชชี่กำลังทำการแสดงละครอะไรสักอย่างเพื่อให้พี่ๆเพลิดเพลินเจริญใจในงานเลี้ยงแสดงความขอบคุณรุ่นพี่ที่ดูแลปีหนึ่งมาเกือบจะครบปี
“ไม.....มึงจะชวนไอ้เด็กน้อยพวกนี้ไปด้วย?”
ยังไม่ทันมีใครตอบคำถามนั้น ก็มีอีกเสียงของไอ้เตย เพื่อนในกลุ่มแต่เรียนอยู่อีกสาขาแทรกขึ้นมาก่อน
“เออดิ แม่งคบกันมาสามปีไม่เคยไปเที่ยวด้วยกันครบๆสักครั้ง งานแต๊งคส์พี่ปีนี้น้องมันจัดน่าเบื่ออ้ะ กูจะหลับแล้วเนี่ย”
“ไป!!” นั่นไง มันมาแล้วไอ้ตัวโวยวาย
“นุ่น!!” แล้วก็อย่างที่เดาๆกันได้ พ่อคุณทูนหัวของมันก็ส่งเสียงปราม ดุเหมือนจะกินหัวออกมาทันที
“แหมๆๆไอ้นุ่น มึงอะตัวดี อายุครบยังเหอะ? ช่วงนี้แม่งตรวจบัตรกันยังก๊ะจะเอาโล่”
“ครบแล้ว ครบเมื่อเดือนก่อน โฮะๆๆๆๆๆๆๆ เออ.....มีไอ้อ่อนอ้ะ ต้องอีกสองเดือน”
“อ่อน......มึง.....” ไอ้เพื่อนเตยจัดการเอาขาหน้าเขี่ยๆพลิกๆที่หน้าเพื่อนอ่อนสองสามที “เออ มึงไปได้ หน้ามึงผ่าน.....ผ่านไปไกลแล้วด้วย”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ เออจริงๆ หน้าผ่านจริงอะไรจริง”
“เออๆ เดี๋ยวไอ้อ่อนจะยอมลดเวลานอนตื่นแต่เช้านอนหลังสามทุ่ม ทาเครื่องประทินผิว เอาให้แก้มใสเป็นแก้มก้นเด็กทารกเลย ไอ้พวกทำลายความมั่นใจเพื่อน”
ไอ้อ่อนผู้น่าสงสารตกเป็นเป้ากลั่นแกล้งของผองเพื่อนแจกค้อนไปรอบวงจนเริ่มเมื่อยคอ แล้วก็หันไปหาไอ้ตัวป่วนเพื่อนรัก ที่ชักจะสนิทกันมากขึ้นหลังจากอาจารย์จัดให้ไปฝึกงานคู่กันมาสองเดือนรวด
“แกแหละไอ้ป่วน ไปได้มั้ย ต้องโทรรายงานพี่ฟ้าก่อนป้ะ?”
“เออๆ ไอ้คนมีเจ้าของเป็นตัวเป็นตน ถ้าต้องรายงานมึงรีบโทรเลยไอ้ป่วน จะสี่ทุ่มแล้ว กว่าจะออกจากนี่ไปถึงทองหล่อ”
การตกลงมีแค่นั้น ก่อนที่ปีสามสิบกว่าคนที่จับกลุ่มกันอยู่มุมหนึ่งของห้องจัดเลี้ยงโถงใหญ่ไฟสลัวจะค่อยๆทยอยทำเป็นเดินออกไปห้องน้ำบ้าง คุยโทรศัพท์บ้าง จนออกไปเจอกันหน้าสถานที่จัดงานแล้วถึงแบ่งกลุ่มขึ้นรถเพื่อนคนโน้นคนนี้ไปเจอกันที่ร้าน
ไอ้สามตัวเพื่อนรักยัดตัวเองเข้าไปในยาริสสีแดงของไอ้เพื่อนกล้วยตัวชวนเที่ยว โดยตัวป่วนกับไอ้นุ่นนั่งเบียดกันอยู่ที่นั่งด้านหน้าข้างคนขับ ด้านหลังรถมีไอ้แผนที่เดินนิ่งๆตามหลังไอ้นุ่นกับไอ้ป่วนมาด้วยเหมือนกะจะไม่ให้คลาดสายตา กับเพื่อนผู้ชายในกลุ่มตัวโตๆอีกสองคนนั่งเบียดกันอยู่
“ไอ้ป่วน ตกลงโทรรายงานพ่อมึงเรียบร้อยยังวะ?” ดูปากไอ้เพื่อนกล้วย พี่อากาศแกเป็นแฟนเว้ย ไม่ใช่พ่อ
“พี่ฟ้าไม่รับสายอ้ะ.....”
“แล้วเอาไง จะไปป้ะ? ให้ไอ้กล้วยมันจอดให้ลงตรงนี้ยังทันนะเว้ย ใกล้บ้านแกด้วย” เสียงถามจากใครสักคนที่เบาะหลังดังขึ้นมา
“.....ไปสิ ไม่เป็นไรหรอก พี่ฟ้ารู้ว่ามางานแต๊งคส์พี่ ไอ้แผนกะไอ้นุ่นก็มาด้วย คงรู้ว่าจะกลับดึกแหละ ที่ไม่รับโทรศัพท์ก็อาจจะหลับไปแล้วก็ได้”
“เอาให้แน่นะเว้ย ไม่ใช่พามึงไปเสียเด็ก พ่อมึงตามมาเอาเรื่องล่ะกูซวยแน่”
ไอ้คนขับรถพาเพื่อนมุ่งหน้าสู่ทองหล่อยังไม่วายไม่มั่นใจในสวัสดิภาพตัวเอง ก็เห็นมาตลอด รับรู้มาตลอด แฟนไอ้ป่วนมันเห็นยิ้มๆนิ่งๆท่าทางเป็นผู้ใหญ่ แต่มีเรอะคนไม่ขี้หวงจะตามติดแฟนตัวเองได้ขนาดนั้น
ยังจำได้ว่าช่วงปีแรกนั่นพี่แกเล่นโผล่มาให้เห็นหน้าแทบทุกวัน พอมาปีหลังนี่เองที่ข่าวว่าคุณแฟนของเพื่อนไปทำงานไกล แต่เห็นกลับมากรุงเทพทีไร ก็โผล่มาแสดงความเป็นเจ้าของไอ้เพื่อนตัวป่วนจนออกนอกหน้าได้ทุกที
คราวก่อนที่ไอ้เพื่อนอ่อนเอามาเม้าท์นินทาเพื่อนซะสนุกปาก จนเรียกเสียงฮากันถ้วนหน้าเรื่องที่แฟนไอ้ป่วนไปเปิดศึกกับพี่หมอทายาทเจ้าของโรงพยาบาลที่ไอ้ป่วนไปฝึกงานนั่นยิ่งตอกย้ำ ว่าไอ้เพื่อนตัวดีนี่มันเป็นยิ่งกว่าไข่ในหินของแฟนมันเสียอีก
“ป่วน แกอยากไปเพราะนุ่นมันอยากไปรึเปล่า? ถ้าไงชั้นเอาแกไปส่งบ้านก่อน แล้วถ้าไอ้ตัวดีนี่มันอยากจะไปเรียนรู้หาประสบการณ์ชีวิตนักเดี๋ยวชั้นพามันตามไปหาพวกไอ้กล้วยเอง”
ไอ้คุณแผนส่งคำถามมาจากเบาะหลัง พาดพิงไอ้ตัวดีของมันจนไอ้หนูป่วนถึงกับขำเสียงดังคับรถ เพราะไอ้คุณนุ่นตัวดีของไอ้เพื่อนแผนที่นั่งอยู่ด้วยกัน แอบทำปากขมุบขมิบตามพ่อมันเป็นจังหวะอย่างกับนักลิปซิงค์มืออาชีพ
“ฮ่าๆๆๆๆๆ อยากไป แผน ชั้นก็อยากไปหาความรู้เหมือนกัน ไม่งั้นน้อยหน้าไอ้นุ่นแย่สิ ไม่ดีหรอกเดี๋ยวมันมาเกทับ”
ไอ้หนูป่วนมันว่าอย่างนั้น แล้วก็แอบแท็คมือกับไอ้คุณนุ่นอย่างเงียบๆ หุหุหุ
ทิ้งให้ไอ้คุณแผนที่เบาะหลังต้องลอบผ่อนลมหายใจช้าๆ เพราะนึกรู้ตัวล่วงหน้าว่าคืนนี้คงต้องทำหน้าที่ผู้ปกครองของเด็กน้อยอยากรู้อยากเห็นถึงสองคนแบบไม่มีตัวช่วย ในใจนึกกบฏแช่งพี่อากาศที่มัวหลับลึกอยู่ที่ไหนไม่รู้เนื่องจากไม่ยอมรับโทรศัพท์ไอ้เพื่อนตัวเล็ก
ไม่อย่างนั้นมีหรือ ถ้าได้รู้ว่าคุณแฟนจะมาหาประสบการณ์ยามราตรี ขี้หวงอย่างนั้นจะไม่รี่ตามมา.......
แสงไฟที่มีประสิทธิภาพแค่เพียงให้มองเห็นทุกอย่างได้แค่รูปเงา และเสียงเพลงกระหึ่มจากลำโพงของวงดนตรีสามชิ้นที่เล่นสดอยู่บนส่วนที่เป็นยกพื้นด้านในร้านที่เนืองแน่นไปด้วยคนวัยไม่ต่างกัน ทำให้ไอ้สี่ห้าตัวที่เพื่อนอีกเกือบสิบชีวิตเรียกว่าพวกเด็กน้อยพากันตื่นตาตื่นใจ....เอ่อ ยกเว้นไอ้คุณแผนไว้คนก็ได้ เพราะถึงเจ้าตัวจะติดอยู่กับไอ้หนูป่วนกับไอ้เพื่อนนุ่นมาตลอด แต่สถานที่และบรรยากาศแบบไหนก็ไม่ทำให้ไอ้มาดนิ่งๆมันหลุดไปได้สักที
ไอ้เพื่อนเตยไปทำยังไงไม่รู้ถึงจัดการหาโต๊ะมาตั้งในพื้นที่เกือบจะกลางร้านได้ เก้าอี้น่ะไม่มีเหลือแล้วก็จริง แต่ใครจะสนล่ะ ไอ้พวกหัวคิดพาเด็กน้อยออกสู่โลกกว้างสั่งทั้งเหล้าทั้งมิกเซอร์มาพร้อมสำหรับสิบสามชีวิต
กับไอ้ป่วนน่ะ พ่อแผนมันไม่กังวลนักหรอกเพราะรู้ว่าไม่ใช่จะเมาง่ายๆ แต่ไอ้นุ่นเนี่ยสิ ไม่เมามันก็บ้าอยู่แล้ว แถมเมาแล้วดีกรีความบ้ายังเพิ่มขึ้นอีกด้วย ครึ่งชั่วโมงแรกไอ้คุณพ่อที่ต้องดูแลลูกถึงสองคนมันเลยพะวงอยู่แต่กับไอ้ลูกสาว
ขัดใจกับสายตาคนอื่นที่มองมาทางโต๊ะกลุ่มมันไม่ได้ขาด ก็จะไม่ให้มองได้ไง งานเลี้ยงที่น้องจัดทุกปีจะกำหนดธีมงาน แล้วปีนี้ไม่รู้น้องมันอินกับกระแสเกาหลีหรือว่าสำนึกรักบ้านเกิด มันถึงกำหนดธีมมาให้ว่า Asian Spirit แล้วพี่ๆน้องๆที่มาร่วมงานก็ต้องให้เกียรติความคิดน้องเฟรชชี่ด้วยการแต่งตัวให้เข้ากับธีม
ผู้ชายน่ะ ไม่อะไรนักหรอก ส่วนใหญ่ก็เสื้อคอจีนแหละ ถูกหยิบมาใช้กันแทบจะเป็ยยูนิฟอร์มเข้างานสำหรับผู้ชาย จะมีบางคนสำนึกรักบ้านเกิดมันแรงมันก็ล่อม่อฮ่อมใส่กับยีนส์ให้ได้บรรยากาศลูกทุ่งชาวเหนือ
แต่กลุ่มเด็กกิจกรรมอย่างไอ้กล้วยไอ้ป่วนมันไม่เล่นง่ายแบบนั้น แต่กลับเล่นง่ายกว่า เพราะพวกมันนัดกันใส่ยีนส์กับเสื้อยืดขาวตราห่านคู่ ลอกลายคล้ายคลึงกับยันตร์แต่มั่วซั่วกว่าเยอะลงไปบนเสื้อเท่าที่อยากจะทำขลัง พอจะเข้างานก็เอาเศษผ้าที่เตรียมไว้มาม้วนๆพันๆแล้วรัดอยู่ที่ต้นแขน พอเดินเข้างานปุ๊บน้องๆได้แต่อึ้ง ทึ่ง กันถ้วนหน้าว่าพี่ๆของมันช่างกล้าลงทุน ถึงกับยอมเสียเสื้อตราห่านแสนสบายเลยทีเดียว
ส่วนไอ้พวกผู้หญิงก็สนุกสนานกันใหญ่ บางนางมันก็ล่อมาแบบกี่เพ้า บางนางก็แต่งอย่างกับหลุดมาจากเทศกาลฮานาบิ
ไอ้นุ่นตัวร้ายเล่นเอาน้องเฟรชชี่แทบอยากจะกลับไปคิดธีมใหม่ มันเล่นใส่ยีนส์เน่าๆตัวเก่งกับเสื้อแจ็คเก็ตที่ด้านหลังปักมังกรผงาดเอาไว้ทั้งตัว หน้าตาที่ปกติไม่เคยแต่งก็ให้ไอ้อ่อนช่วยละเลงก่อนเข้างานซะเต็มที่ ผมที่ยาวเคลียไหล่ถูกไอ้อ่อนจับรวบขึ้นเป็นหางม้าอยู่เกือบจะกลางกระหม่อม
มีแต่ไอ้แผนพ่อมันกับไอ้ตัวป่วนเพื่อนเลิฟเท่านั้นแหละที่รู้ว่าไอ้นุ่นมันมาทรงนี้เพราะมันงก มันว่าซื้อชุดใหม่เพื่องานนี้อย่างเดียวแล้วเสียดายตังค์ ขุดๆหาเสื้อผ้าในตู้มาใส่ดีกว่า ประหยัดดี
จนตอนมันเดินเข้างานน้องๆถามว่าพี่นุ่น นี่พี่แต่งตามธีมแล้วใช่ป้ะ? ไอ้นุ่นมันก็ชี้หน้าตัวเอง แล้วบอกน้องว่า หน้าอย่างงี้พวกแกว่าพี่มีเชื้อยุโรปหรือแอฟริกันมั้ยวะ? เนี่ยเอเชี่ยนแท้ๆ แล้วก็ชี้ที่เสื้อ บอกว่าพวกแกเห็นมังกรมั้ย? มังกรจีนนะเว้ย ไม่ใช่มังกรโคโมโด อย่างงี้ยังจะว่าไม่เอเชี่ยน สปิริต ได้ยังไง?
ไอ้สิบสามคนที่กองรวมกันเฮฮาเสียงดังไม่เกรงใจสายตาคนรอบข้าง เลยกลายเป็นเป้าความสนใจไปอย่างช่วยไม่ได้ตั้งแต่ผิดอิมเมจนักเที่ยวโผล่เข้ามาในร้าน
หนึ่งชั่วโมงผ่านไปไอ้หนูป่วนที่รับแก้วจากไอ้คุณเพื่อนมือชงไม่ได้ขาดชักจะถวิลหาการปลดปล่อย ไม่ใช่อะไร น้ำในกระเพาะปัสสาวะชักจะเกินพิกัด พอมองซ้ายมองขวาจะเดินเอียงนิดๆไปห้องน้ำไอ้คนที่เป็นทั้งเพื่อนทั้งพี่ชายก็ดึงมือเอาไว้
“ไปไหนไอ้ป่วน?”
“ไปห้องน้ำแป๊บๆ”
ไอ้หนูป่วนโบกไม้โบกมือ แต่สภาพเอียงๆนั่นไม่รอดพ้นสายตาคุณพ่อพาร์ทไทม์ไปได้ หันมาสั่งเสียลูกสาวที่โยกหัวพร้อมแหกปากร้องเพลงตามนักร้องบนเวทีอย่างไม่กลัวลูกคอสะเทือน
“นุ่น....แผนไปห้องน้ำเป็นเพื่อนป่วนมัน อยู่กับที่ อย่าไปซนที่ไหนนะ”
ไอ้คุณนุ่นมันทำแค่เงยหน้าแดงก่ำส่งยิ้มตาหยีมาให้ พร้อมกับพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะละความสนใจกลับไปโยกหัวโยกตัวตามจังหวะกลองต่อ
ไอ้แผนเดินคุมหลังลูกชายไปห้องน้ำ เห็นท่าเดินเซๆแล้วชักไม่ไว้ใจ สงสัยมัวแต่ปรามไอ้นุ่นมากเกินไปเลยไม่ได้ดูว่าไอ้ป่วนมันรับแอลกอฮอล์ลงท้องไปขนาดไหนแล้ว รอจนมันออกจากคอกมาล้างมือแล้วเอาน้ำก๊อกสาดใส่หน้าตัวเองแล้วสะบัดๆอีกสองสามทีไอ้หนูป่วนมันก็เงยหน้ามองผ่านกระจกมาส่งยิ้มแหยๆให้คุณเพื่อนที่เคารพ
“สงสัยจะเมา.........” น่านนนน มีการสงสัยว่าตัวเองจะเมาด้วยวุ้ย
“งั้นออกไปก็อย่ากินเยอะแล้วกัน ไอ้นุ่นคนเดียวก็ดูแลยากแล้ว แกห้ามเมานะเว้ย”
ไอ้คุณพ่อถือโอกาสสั่งสอนลูกชายซะตอนมันยังมีสติ
“อืมมมมมมมมมม รู้หรอกน่า”
พอเดินตามกันออกมาจากห้องน้ำ พ้นหลืบที่บังมุมแล้วมองไปทางโต๊ะที่ทิ้งลูกสาวไว้กับกลุ่มเพื่อนอีกสิบคนเท่านั้นแหละ ไอ้คุณแผนเกิดอาการหลุดมาดเบียดแทรกผู้คนตรงไปหาไอ้คุณนุ่นทันที ก็ไอ้สภาพเสื้อตัวนอกไม่อยู่ประจำที่ มีแต่สายเดี่ยวสีไข่ไก่สกรีนลายมังกรสีทองออกสเต็ปไส้เดือนกิ้งกือนัวเนียกับเพื่อนเตยอยู่เกือบชิดติดขอบเวทีนั่น
ก็รู้หรอกนะว่าผู้หญิงบ้านี่เมาแล้วยิ่งบ้า แต่เพิ่งจะรู้สึกก็คราวนี้แหละว่าความบ้ามันแพร่เชื้อได้ เพราะตอนนี้ไอ้พ่อแผนอยากจะเป็นจอมขมังเวทย์แบบท่านขุนแผนตัวจริงๆขึ้นมาทันที เผื่อจะใช้มนต์พวกกำบังกายงำไอ้ผู้หญิงที่เมื่อกี้ยังพยักหน้ารับคำจะไม่ไปซนที่ไหนอยู่ดีเอาไว้ จะได้ไม่ต้องมีสายตาใครมามองเห็น
ไอ้คุณแผนเข้าถึงตัวผู้หญิงบ้าจนลากมันกลับมาที่โต๊ะได้แล้วถึงนึกขึ้นได้ว่าเมื่อกี้ทิ้งลูกชายอีกคนไว้ หันซ้ายหันขวาก็ต้องโล่งใจเพราะไอ้หนูป่วนมันเข้าประจำที่ริมโต๊ะเรียบร้อย ที่ทำให้ต้องอ้าปากค้างคงเป็นอาการกระดกแก้วเทของเหลวสีเข้มกว่าที่เคยลงคอแบบไม่มียั้งของมันนี่แหละ
“เฮ้ย ป่วน ไหนบอกว่าจะไม่เมาไง”
“.....................”
เงียบ ไอ้หนูป่วนมันทำแค่เงยหน้าขึ้นมาสบตาคุณเพื่อนหนึ่งแวบ พอให้ไอ้แผนมองเห็นแววตาที่แปลกไปของมัน ก่อนมันจะแย่งขวดแก้วบรรจุน้ำสีอำพันมาจากไอ้เพื่อนมือชงเสียเอง แล้วเทพรวดลงแก้วแบบไม่ต้องมีการชั่งตวงวัด
“สาดดดดดดดดดป่วน มึงไม่ผสมหน่อยวะ กินอย่างงี้เปลืองนะมึง เห็นแก่พวกกูบ้างเฮอะ”
เสียงประนามผนวกวิงวอนจากปากไอ้เพื่อนกล้วยไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น ไอ้หนูป่วนมันไม่สะเทือนสักนิด เขย่าแก้วในมือน้อยๆพอได้ยินเสียงน้ำแข็งสองสามก้อนกระทบกันแก๊งๆก่อนจะกระดกพรวดลงคอไปอีกครั้ง
“มิกเซอร์มานนนนนนนนน....แพง”
ไอ้หนูป่วนกระดกเหล้าลงคอไปได้ก็หันไปตอบไอ้เพื่อนกล้วยแบบเริ่มจะย้วยๆยานๆ
ไอ้แผนชักรู้สึกว่าเพื่อนผิดปกติ มองตามสายตาไปก็เห็นจับจ้องอยู่ที่มุมหนึ่งของร้าน เอ่อ.......ไอ้แผนเริ่มจะคุ้นกับรูปร่างและท่าทางของหนึ่งในกลุ่มผู้ชายสี่คนที่นั่งดื่มกินกันอยู่ขึ้นมาหน่อยๆแล้ว
เหลือบตามองสีหน้าเพื่อนตัวเล็กแล้วรู้สึกตัวเองคอแห้งเป็นผงขึ้นมากะทันหัน
ไอ้ป่วนมันเมายาก มันจะปล่อยให้ตัวเองเมาก็แค่เวลาที่อยากเมาขึ้นมาจริงๆ แต่พอเมาที.......อย่างกับพายุเข้า
มือหนึ่งไอ้คุณแผนก็รั้งแขนไอ้นุ่นเอาไว้ไม่ให้ออกไปออกท่าไส้เดือนกิ้งกือได้ ในขณะที่ก้มลงกระซิบกระซาบพอให้ได้ยินกันสองคนกับไอ้ตัวป่วน
“พี่เค้าคงมาเปิดหูเปิดตากับเพื่อนบ้างมั้งวะ คนเราทำงานเหนื่อยๆมันก็ต้องผ่อนคลายกันบ้าง”
“เออน่า..... ช้านนนนนนรุ”
เสียงตอบกลับมาในโทนกระซิบไม่ต่างกัน แต่ที่ต่างคือไอ้คำที่ควรยาวมันสั้น ส่วนไอ้คำที่ควรจะสั้นไอ้เพื่อนตัวดีมันดันออกเสียงลากซะยาว
ฉับพลันไอ้แผนก็เห็นแววตาของเพื่อนตัวเล็กวาววับขึ้นมากะทันหัน พอหันไปมองตามสายตาก็ทันเห็นแก้วเหล้าถูกถอนออกจากปากของผู้ชายคนที่เห็นว่าคุ้นตาเหลือเกิน แล้วที่ไอ้ป่วนมันตาวาวขึ้นมาก็สมควรอยู่หรอก เพราะแทนที่นายอากาศจะดื่มจากมือตัวเอง
นายอากาศผู้ไม่รู้เสียเลยว่าไอ้ตัวเล็กที่แผ่รังสีอำมหิตดำสนิทออกจากร่างอยู่ตรงนี้มองเห็นทุกสเต็ปตั้งแต่หนุ่มน้อยนายหนึ่งหย่อนตัวลงนั่งบนโซฟาตัวเดียวกันแทบจะเกยขึ้นไปอยู่บนตัก แล้วตามมาด้วยยกแก้วในมือขึ้นจ่อให้ถึงปาก
“เอ่อ.....พี่เขาไม่ได้คิดอะไรหรอก ก็เฮฮาไปเรื่อยเพราะมากับเพื่อนแค่นั้นแหละ”
“อืมมมมมม ก๊อบอกว่ารุและงายยยยยยยยยยยย” ตัวป่วนมันว่าง้านนนนนน ว่าง้านแล้วก็กระดกเหล้าลงคอไปอีกแก้ว
“รู้แล้วก็อย่ากระดกสิวะ นี่แค่ไอ้นุ่นมันดิ้นๆอยู่นี่ชั้นก็จะแย่แล้วนะเว้ย”
“แล้วเกี่ยวรายยยยยยยย........แผนนนนนนนนนนนนน แกะกะดุแลไอ้นุ่นจ๋าของแกปายยยยยยย เด๋วช้านนนนนนนนนนนจากลาบก่าพี่ฟ้า.......”
ไอ้คุณแผนเอื้อมมือข้างที่ว่างรั้งแขนไอ้เพื่อนตัวป่วนไว้แทบไม่ทัน กลัวมันจะโผล่ไปทำเรื่องเอากับพี่อากาศแกทั้งที่ยังไม่รู้อะไรเป็นอะไรเอาน่ะสิ ยิ่งมอมตัวเองจนเมาแบบนี้....น่ากลัวพิลึก
ตัวป่วนมันสะบัดแขนออก แล้วหันมาขมวดคิ้วหน้ามุ่ยใส่ไอ้คุณพ่อ ก่อนจะโบกมือบ๊ายบาย ชี้ๆไปที่ไอ้เพื่อนนุ่นที่ขนาดถูกยึดข้อมือไว้ข้างหนึ่งแล้วมันยังสามารถออกท่าออกทางกิ้งกือไส้เดือนมั่วไปหมดได้ไม่มีพัก
“ม่ายมิเรื่องงงงงงงงงงง เชื่อมือเดะ ร้าบบบบบบรอง โอเค๊ เด๋วไปหาพี่ฟ้าก่อนน้า.........”
“เฮ้ย!!!”
ได้แค่นั้นจริงๆ ไอ้แผนทำได้แค่มองตามหลังไอ้ตัวเล็กที่ซอกซอนพาตัวเองไปจนสุดฟากร้าน เพราะไม่กล้าจะปล่อยมือจากไอ้คนเพิ่งตกลงเป็นแฟนกันมาเดือนเดียวได้
แล้วเลยได้แต่จับตามอง......คอยดูว่าจะมีพายุเข้าที่มุมไกลของร้านรึเปล่า ไอ้แผนทำได้แค่นั้นจริงๆ
...............................................
.............(มีต่อค่ะ)....................
............................................ :m32:
-
:z13: จิ้มให้ทะลุหลังคาบ้าน 555
อ่านตอนแรกโก้ดดดจะสงสารแผน 5555
ต้องมาดูแลเด็กซน ๆ(นุ่น) กับตัวป่วน(แบบไม่รู้ตัว)
เย้ยยย นู๋ป่วนลูกแม่ ไหงเมางั้นเล่า
เจเจ้ มาเร็ว ๆ ไว ๆ เร้ยยยยยย
o22
-
กร๊ดดดดดดดดดดดดดด มาเเล้ว ขอบคูณนะคะไรเตอร์ อ่านเเล้วตื่นเต้นอะ ลุ้นตัวเกร็งเลย ตอนเเรกคิดว่าเอาเเล้ว ตัวป่วนงานเข้าหนีเที่ยว พออ่านไปอ่านมา ไม่ใช่เเระ พี่ฟ้างานเข้าเเทนซะงั้น ขำนุ่นด้วย คุคุคุ มังกรโคโมโด คืออะไรเหรอ เเล้วก็ขำเเผนตอนที่บอก นุ่นว่าอย่าซน กรั๊กๆๆ น่ารักดี สุดท้ายตอนนี้ก้ลุ้น ตามเเผนเเล้วอะ จะมีระเบิดที่อีกฟากของร้านรึเปล่า
ปล. คุคุคุ เค้าตื่นเต้น
-
(อีกครึ่งค่ะ มาอ่านต่อเลย.......)
..........................
................................................
ไอ้หนูป่วนที่จัดการมอมตัวเองจนสติเริ่มไม่เต็มร้อย เคลื่อนตัวเซๆเข้าไปหาผู้ชายกลุ่มที่นั่งกันหัวโด่เดี๋ยวชนแก้วเดี๋ยวชนแก้วอยู่สี่คนเรื่อยๆ
ไม่ได้สนใจว่าตามรายทางจะมีสายตากี่คู่มองตามมาบ้าง เพราะตัวมันจดจ่ออยู่แต่กับคนตัวสูงใส่แว่นกรอบน้ำเงินเข้ม เสื้อโปโลสีขาวครีมที่คุ้นตาคุ้นใจคนนั้นคนเดียว
ดูซิ มัวแต่สนใจกับอะไรไม่รู้ ไอ้พี่ฟ้าบ้า......จนน้องเข้ามายืนอยู่ห่างไม่ถึงเมตรแบบนี้แล้วยังไม่รู้ตัวอีก
ไอ้หนูป่วนตัดสินใจยื่นมือไปสะกิดไหล่หนุ่มน้อยอีกคนที่อายุคงไม่ต่างกันนักแล้วส่งเสียงออกไปอย่างมารยาทงามแม้ยามเมา
“ช่วยลู้กกกกหน่อยซีคร้าบบบบบบบบบบ”
จะด้วยตกใจเพราะจู่ๆมีมือแปลกหน้ามาสะกิด หรือเพราะแววตาวาววับเอาเรื่องของคนสะกิดไม่รู้
แต่พ่อหนุ่มมือป้อนเหล้าก็ลุกขึ้นจากที่นั่งเบียดจนแทบจะเกยกับนายอากาศอย่างงงๆ
“ตัวป่วน!!!”
ยังไม่ทันที่นายอากาศ เถลิงศกจะได้แสดงอาการตกใจตะลึงตึงตึงอะไรมากกว่านั้น ไอ้หนูป่วนมันก็พาตัวเองขึ้นไปนั่งซ้อนตักหันหน้าเข้าหาพี่ฟ้าของมันเรียบร้อย
ไม่ได้สนใจสายตาอีกสี่คู่ที่มองมาที่มันเป็นจุดเดียวเลยสักนิด ที่ยิ่งไปกว่านั้น มันไม่รับรู้ด้วยซ้ำว่าเสียงที่เรียกชื่อมันไม่ได้มาจากพี่ฟ้าของมันแค่คนเดียว
ไม่ปล่อยให้พี่อากาศได้พูดหรืออธิบายอะไรทั้งสิ้น ไอ้หนูป่วนมันเอื้อมมือยกแก้วที่ตั้งอยู่ตรงหน้าพี่ฟ้าของมันขึ้น เทใส่ปากตัวเอง
ก่อนจะยกสองมือขึ้นประคองที่สองข้างแก้มของคุณแฟน แล้วจรดริมฝีปากแดงจัดเพราะความร้อนรุ่มจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ประกบลงไปทันที
ส่งเหล้าจากปากถึงปากเสร็จ ถอยออกมาสำรวจความเรียบร้อย เห็นมีคราบไม่พึงประสงค์เปื้อนจากมุมปากลงมาถึงปลายคางคุณแฟนตัวโตที่บังอาจหนีเที่ยวไม่บอกกล่าว
ไอ้ตัวบริการป้อนเหล้ามันก็ยื่นหน้าเข้าไปลากปลายลิ้นนุ่มนิ่มเก็บกวาดตั้งแต่ปลายคางมาจนถึงมุมปากจนสะอาดหมดจด
ถอยตัวเองออกมาดูผลงานอีกนิด ไอ้หนูป่วนมันก็ใช้ปลายนิ้วจิ้มๆลงไปบนริมฝีปากของคุณแฟนที่ยังอ้าค้าง
แล้วพูดประโยคที่ทำให้พี่อากาศหายตะลึงและงุนงงได้เป็นปลิดทิ้งออกมาง่ายๆ
“ปากเนี่ยยยย ของป่วนนะ......โคนอื่น ม่ายยยยยยยมิสีดดดด ถ้าพี่ฟ้าอยากห้ายยยยยยยยยยป้อนนนนน เก๊าะบอกป่วนน้าคร้าบบบบบบบบ ป่วนจามาป้อนเอง”
“................เอ่อ..........”
“ฮื้อออออ ม่ายอาวเอ่ออ่า......ร้าบปากมาเด๋วนี้น้า...........”
ไอ้ตัวเล็กบนตักส่ายหน้าจนผมกระจายแล้วเบะปากอย่างขัดใจ แถมด้วยกำปั้นเล็กๆรัวลงกับอกคุณแฟนตัวโตแบบไม่นับ
“ครับ พี่ฟ้ารับปากครับ”
ก็แค่นั้นแหละ แค่พี่อากาศแกตกลงรับปาก ไอ้หนูป่วนมันก็ยิ้มออก แถมแจกยิ้มเผื่อแผ่ให้คนที่เมื่อกี้ถูกไล่ที่แต่ยังไม่ไปไหนเพราะตาค้างกับหนังสดตรงหน้าอยู่ไปทีด้วย
“คูณณณณณณณณ ปายด้ายและ โหมดหน้าที่และ ปายป้อนโคนอื่นเลย ชิ่วๆ”
ไอ้หนูป่วนที่มอมตัวเองจนได้ที่แนบแก้มลงตรงซอกคอคุณแฟน หันหน้าสบตากับคนที่ยังยืนค้างอยู่ที่เดิมแล้วพูดออกมาหน้าตาเฉย
แล้วตัวเองก็พึมพำหงุงหงิงเรื่อยเปื่อยอยู่กับซอกคอพี่อากาศให้แกเสียวเล่น ไม่เงยหน้าขึ้นมาสนใจรอบข้างอีก
พี่อากาศเงยหน้าส่งยิ้มขอโทษให้น้องคนนั้นบางๆ ขมุบขมิบปากบอกว่า ‘นี่ไงครับ ตัวจริงของพี่’
แล้วถึงหันกลับมาเจอสายตาที่จับจ้องมาจากเพื่อนอีกสามคนที่นั่งอยู่ด้วยกัน เลยตัดสินใจได้ว่าหมดเวลาสนุกแล้วซีๆ
แถมกลับบ้านไปตอนนี้ น่าจะได้สนุกมากกว่าด้วยซี.....หึๆๆๆๆๆ
“ตัวป่วนครับ ลุกก่อนนะ กลับบ้านกัน เมามากแล้วนะครับ”
“ม่ายยยยยยยยยยยยย” ไม่ได้ผล คุณแฟนตัวเล็กแสดงเจตน์จำนงค์แน่วแน่ว่ายังไงก็ไม่ยอมลุก
“ลุกนิดเดียว แล้วเราจะได้ขึ้นรถกลับบ้านกันไง ไม่ดื้อนะคนเก่ง”
“ม่ายยยยยยยยยย พี่ฟ้าแก่แล้วเร้อออออออออ อู้มน้องม่ายหวายยยย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ แก่แล้ววววววววววน้า....”
พี่อากาศถึงกับส่ายหน้ากับอาการของคุณแฟน เมาแล้วรั่วเหลือเกินไอ้ตัวเล็กเอ๊ยยยยยยย เมื่อเห็นว่ายังไงก็ไม่ได้ผล แถมถามอะไรไปก็ไม่รู้เรื่อง
พี่แกก็เลยเขยิบก้นนิดๆหยิบกระเป๋าเงินในกระเป๋าหลังยีนส์ออกมาดึงๆแบงค์ออกมายื่นส่งให้คุณเพื่อนที่ยังมีเครื่องหมายคำถามแปะเต็มหน้า
แล้วลุกขึ้นยืนทั้งที่ไอ้ตัวเล็กมันยังคล้องคอเกาะเป็นลูกลิงอยู่นั่นแหละ
แถมพอพี่อากาศแกลุกขึ้นยืน ตัวป่วนมันก็ไขว้ขาสองข้างรัดรอบบั้นเอวพี่เขาไว้ซะแน่นเชียว แล้วยังมีหน้ามาส่งเสียงหัวเราะคิกคักอีกนะ
“ฮึๆๆ แขนเนี้ยยยยยก๊ะของป่วน......ขาก็ด้วย......ตากกกกกกกกกพี่ฟ้าก๊อของป่วน ของป่วนโคน...เดียว”
พี่อากาศก้าวเดินออกมาจะผ่านไปทางหน้าร้าน ถึงได้เห็นว่ากลุ่มเพื่อนของไอ้ลูกลิงที่เกาะแน่นกองรวมกันอยู่เกือบกลางร้านสิบกว่าชีวิต
เห็นมีไอ้คุณแผนและเพื่อนที่คุ้นๆว่าเป็นไอ้น้องอ่อนมองตามมาแล้วทำท่าเหมือนจะถอนหายใจโล่งอกกันอย่างเห็นได้ชัด
เหลือบตาเห็นสภาพไอ้น้องนุ่นแล้วก็ได้แต่นึกสงสารไอ้น้องแผนมันอยู่ในใจ
แล้วก็เข้าใจว่าทำไมคนอย่างไอ้แผนถึงปล่อยให้คนที่เป็นเหมือนกับน้องชายมาทำอะไรแบบนี้ได้....
พี่อากาศมาเจอปัญหาอีกทีตอนจะขึ้นรถขับกลับบ้าน เพราะไอ้ตัวดีมันไม่ยอมปล่อย ยังไงก็จะให้อุ้มอยู่อย่างนี้ให้ได้
“ตัวป่วน ปล่อยมือแล้วเข้าไปนั่งในรถดีๆก่อนเร้ว เชื่อพี่นะครับ”
“ม่ายยยยยยยยยย ก๊อนี่ที่ของป่วนนี่......”
“อ้าว ถ้าจะให้พี่อุ้มอยู่อย่างนี้เราจะกลับบ้านยังไงล่ะ ทิ้งรถไว้ได้เหรอ รถนี่ก็ของตัวป่วนนะ ทิ้งไว้เดี๋ยวใครมาเอาไปจะทำไงล่ะ”
“หึ......ครายอยากด้ายก๊ะมาอาวปายเล้ยยยยยยยย”
“อ้าว ไม่หวงหน่อยเรอะ?”
“หึ.......ป่วนหวงนี่ นี่ๆๆๆ อย่างอื่นครายจาอาวก๊ะอาวปายเลย.......แต่นี่ห้ามมมมมมมมมม”
พี่อากาศที่รับรู้ว่าตัวเองคือ ‘นี่’ ตัดสินใจแหมะก้นไอ้ตัวเล็กของแกไว้ที่กระโปรงรถ
ละมือข้างหนึ่งจากตัวมันหยิบโทรศัพท์ตัวเองมาเปิดกะจะโทรเรียกไอ้คุณแผนออกมารับกุญแจรถ แล้วจะให้ขับกลับไปด้วยเลย
แล้วถึงเพิ่งรู้ว่าเมื่อสี่ทุ่มนิดๆคุณแฟนโทรมาแต่ไม่ได้รับไปตั้งสามครั้ง
โทรเรียกไอ้คุณแผนได้ ก็เห็นมันเดินออกมาพร้อมกับลากไอ้เพื่อนรักเพื่อนเลิฟออกมาด้วย สภาพน่าอนาถกว่าคุณแฟนตัวเล็กเสียอีก
“แผนพี่ฝากเอารถกลับด้วยนะ ตัวป่วนไม่ยอมให้พี่ปล่อย”
“ครับ เอ่อ......พี่ฟ้า พี่อย่าทำเพื่อนผมเสียใจนะ”
“แต่ครั้งนี้มันไม่มีอะไรจริงๆนะ”
“ผมรู้หรอกน่า ไม่งั้นผมไม่ปล่อยมันไปหาพี่หรอก เอามันกลับดีๆแล้วกันพี่”
พนักงานร้านเรียกแท็กซี่มาให้ได้พอดี พี่อากาศก็อุ้มไอ้ตัวเล็กของแกขึ้นเบาะหลังทั้งอย่างนั้นแหละ
แกก็สงสารพี่โชเฟอร์ที่มองจนตาถลนอยู่หรอกนะ แต่จะทำไงได้ล่ะ แค่นี้ก็ดูท่าคุณแฟนจะเสียความมั่นใจไปมากพอดู
ทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรแท้ๆ ก็แค่เห็นว่าวันนี้คุณแฟนจะไปงานเลี้ยง ตอนแรกบอกว่าจะไปรับก็ไม่ยอม บอกให้พักผ่อนดีกว่า เดี๋ยวจะกลับไปนอนบ้านตัวเอง
ไอ้น้องแผนก็ไปไอ้น้องนุ่นก็ไปเลยหมดห่วง พอดีทั้งไอ้กิมไอ้ใหญ่ได้วันหยุดเข้ากรุงมากันทั้งคู่เลยเรียกออกมาสังสรรค์ กะว่าจะทำตัวเป็นชายโสดสักคืน
น้องคนนั้นก็ยังไม่ได้อะไรด้วยสักนิด คนที่มองน้องเขามันไอ้กิมแท้ๆ แต่น้องเขาคงไม่ปลื้มแนวตี๋ตาตี่มั้ง เลยมานัวเนียอยู่กับพี่อากาศแก
ยังไงซะก็ไม่มีการไปต่ออยู่แล้ว ก็สัญญาไว้ว่าจะมีไอ้ตัวเล็กตัวป่วนนี่คนเดียว
กะว่านั่งอีกไม่เกินชั่วโมงก็จะกลับบ้าน แล้วโทรเช็คว่าคุณแฟนถึงบ้านปลอดภัยดีรึยัง คิดเพลินๆน้องคนนั้นก็เข้ามากระแซะเสียแล้ว
แถมรู้ตัวอีกทีตัวป่วนเวอร์ชันทั้งเมาทั้งรั่วก็มายืนอยู่ตรงหน้า.....
“งืม......พี่ฟ้า ป่วนอยากอ้วกอ่า”
“ฮ้า? อย่าเพิ่งนะครับ กลั้นไว้ก่อนนะ......เอ่อ พี่ครับ น้องผมจะอ้วก”
“เฮ้ย.....อย่าให้ปล่อยออกมานะคุณ”
เห็นพี่โชเฟอร์ตั้งท่าจะจอดให้ลงมันริมทาง แถวนี้จะหาแท็กซี่ไม่ใช่ง่ายๆ พี่อากาศเลยเอามือปิดปากคุณแฟนไว้แน่นหนา มองไปเห็นโรงแรมเล็กๆข้างทางก็เลยตัดสินใจ
“พี่เข้าโรงแรมข้างหน้าซ้ายมือนี่เลยครับ”
พี่โชเฟอร์ทำตามคำเรียกร้องของลูกค้าทันที เลี้ยวพรวดเข้าไปจอดเทียบตรงทางเข้าโรงแรม พี่อากาศรีบควักแบงค์ร้อยยัดใส่มือแล้วพาไอ้ตัวเล็กของแกลงมา
เด็กรับรถมองแปลกๆเพราะคู่นี้ไม่มีรถ แต่พี่อากาศก็ไม่ได้อะไร ควักแบงค์ออกมายัดใส่มือพนักงานอีกใบแล้วชี้ๆเข้าไปม่านที่ยังเปิดอยู่
พอพาเข้าห้องมาได้ไอ้หนูป่วนก็ไม่สนใจอะไรแล้ว วิ่งพรวดพราดเข้าไปโก่งคออ้วกลงโถในห้องน้ำทันที
ไม่ถึงนาทีพี่อากาศตัวโตก็เดินตามเข้ามาทรุดคุกเข่าลงข้างๆ ช่วยลูบหลังให้
จนไอ้หนูป่วนมันคายออกมาหมดไส้หมดพุงนั่นแหละ คุณแฟนของมันก็พยุงมันให้ลุกขึ้นไปบ้วนปากที่อ่างล้างหน้า
“เป็นไงบ้าง.....ไหวมั้ยครับ?”
“อือ......เหนื่อยอะ”
ไอ้หนูป่วนหันกลับมาซุกหน้าเข้ากับอกคุณแฟนอย่างออดอ้อน พี่อากาศแกเลยค่อยๆพยุงให้มันไปนอนลงบนเตียง
เห็นไอ้ตัวเล็กของแกหรี่ตามองแสงไฟสีชมพูในห้องแล้วทำหน้าประหลาดจนต้องหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ
“ขำอะรายยยยยยยย”
“ขำคนเมา ขี้หวงนะเราเนี่ย” พี่อากาศปลดกระดุมกางเกงของไอ้ตัวเล็กมันช้าๆไปด้วยทั้งที่ยังส่งเสียงหัวเราะไม่ยอมหยุดนั่นแหละ
“ครายขี้หวงงงงงงงง แล้วมาแกะกระดุมทำมายเนี่ย?”
“ก็จะได้นอนสบายๆไงครับ ไม่ดีเหรอ ติดไว้อย่างนี้ไม่อึดอัดเหรอ? แล้วนี่สร่างแล้วยัง? ปกติอ้วกออกมาต้องสร่างบ้างแล้วนา”
ไอ้หนูป่วนให้ความร่วมมือในการลอกคราบตัวเองด้วยการช่วยยกสะโพกตอนคุณแฟนพยายามดึงกางเกงออกจากตัว
“ยังมึนๆอยู่นิดหน่อยยยยยยยย แต่.....”
“แต่......อะไรครับ?”
“แต่.....ไม่ง่วงแล้ว......ไฟสีชมพูนี่แปลกดีนะพี่ฟ้า วันนี้ให้ป่วน....แสดงความเป็นเจ้าของเองนะ”
ตัวป่วนมันทำได้ตามที่พูดจริงๆ เพราะหลังจากพูดประโยคนั้นออกมา มันก็จัดการดึงพี่ฟ้าของมันลงไปนอนราบกับพื้นเตียง
แล้วย้ายตัวเองขึ้นไปคร่อมอยู่บนตัวคุณแฟน ทำหน้าที่ลอกคราบคุณแฟนที่ร้างลามานานด้วยตัวเอง แล้วเริ่มต้นการคลุกวงในตั้งแต่ขั้นเบสิคจนถึงขั้นแอดวานซ์
ในขณะที่พี่อากาศเองแค่เห็นไอ้ตัวเล็กของแกเริ่มก่อนแบบนี้ก็ตื่นตัวจนแข็งขันไปถึงไหนๆ
ไม่มีคำถามเรื่องไหนหลุดออกจากปาก ไม่ว่าจะที่โทรไปหาแล้วไม่รับสาย หรือเรื่องของหนุ่มน้อยนักป้อนคนนั้นที่เกือบจะได้ไปเกยอยู่บนตัก
ไอ้หนูป่วนมันตีตราแสดงความเป็นเจ้าของไปจนทั่ว จุมพิตไล่ตั้งแต่เนินหน้าผากไปจนถึงเนินกึ่งกลางร่างของคุณแฟนตัวโต
พาพี่ฟ้าเข้าไปในตัวมันด้วยตัวเองแล้วไม่ยอมให้ผละห่างเลยจนตัวเองหมดแรงหลับฟุบไปคาอกพี่เขานั่นแหละ
ใช่.......มันกำลังขี่ม้าชื่อพี่ฟ้าฮี้ๆอยู่ดีๆ ก็หมดแรงเหล้า หลับกลางอากาศ(ตัวเป็นๆ)กันดื้อๆ
ปล่อยให้ม้าชื่อพี่ฟ้าแข็ง........ค้าง อยู่แบบนั้น
“อ้าว....อื้อ....ตัวป่วน เฮ้ย!!”
คืนนั้นไอ้หนูป่วนมันแสดงความเป็นเจ้าของจนพี่อากาศตัวโตรู้ซึ้ง
ว่าเห็นน่ารักน่าใคร่ น่าทะนุถนอมแบบนี้ แต่คุณแฟนของพี่ไม่ธรรมดาจริงๆ
พี่อากาศได้แต่ทอดถอนใจ......ว่ายังไงคราวหน้าถ้ามี
จะไม่ยอมให้ไอ้ตัวเล็กของแกดื่มสุราจนความสามารถในการขับขี่ยานพาหนะลดลงแบบนี้อีกแน่นอน
.......................................
.........จบตอนพิเศษค่ะ..........
ปล.เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นได้จริงรึเปล่ามิรู้นิ?? ประเภทหลับใน....งืมๆๆๆ :m32:
ปล.อีกนิด ตัวป่วนมันแสดงอาการหึงแล้วนะคะ แบบว่าคิดอยู่นานเลยว่าไอ้คนง่าวๆซื่อๆไม่สนใจโลกมันจะหึงได้ยังไง ถ้าสติครบสมบูรณ์คงยาก คนเขียนเลยให้ไอ้ป่วนมันมึนๆกรึ่มๆซะเลย แหะๆๆๆ
-
ยะ...เย้ยยยยย ตัวป่วนนะ ทำอาร้ายยยย
ถ้ารู้ว่าเมาแล้วเป็นแบบนี้ จิจับกรอกเหล้าไปนานแระเหอะ
กร๊ากกก สงสารน้องนะ แต่เค้าชอบ หึหึ
ดีนะ ว่าเรายังไม่ได้อออกจากตู้ กร๊ากกกกก เสร็จล่ะทีนี้ แจ่ม ๆ
สรุป..เค้าหลับกันอีกคู่แระ อยากจะร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือด
เข้ามายืนแนบตาพร้อมอุปกรณ์ :m4: (ได้ข่าวว่าพลาดมาสองรอบ แง้ๆๆๆ :serius2:)
มันน่าไหม!! สร่างเมาเมื่อไร จับทำโทษโล้ดดดดดด
:a5:
-
กร๊ากกก ไรเตอร์ จบตอนได้ สุดๆอะ ค้างทั้ง คนอ่าน ค้างทั้งพี่ฟ้า คุคุคุ พึ่งเข้าใจ ถ่องเเท้ก็ตรงนี้อีกอย่าง "การดื่มสุราทำให้ความสามารถในการขับขี่ยานพาหนะลดลง"กร๊ากกกก 55+++ หัวเราะให้ลั่น ออฟฟิศ
ปล.ตอนนี้ นั่งยิ้ม + ขำกลิ้งตกเก้าอี้ไปเเล้ว
-
:m25: :z1: :m20:
-
คุณนุ่น ให้หนูป่วนทำอะไรเนี้ย เขิลแทนอ่ะ :-[
ไม่รู้จะดีใจรึสงสารแทนพี่ฟ้าดี ไอ้ตอนแรกรึก็ 's พี่ฟ้า
ได้น่ารักน่ากดมักๆๆ แต่เล่นหลับกลางอากาศแบบนี้
หึ หึ หึ ตื่นมาจะจำไรได้มั่งมั้ยล่ะนั่น
พี่ฟ้าน่าจะเตรียมหลักสูตรทบทวนความจำไว้สอนน้องด้วยนะ :m20:
-
:-[
-
:z1:
:m20:
-
พี่นุ่นให้หนูป่วนทำอะไรคะเนี่ย
หนูป่วนหลับกลางอากาศจริงๆด้วย อิอิ
มีต่อตอนหนูป่วนตื่นมั้ยคะพี่นุ่น สร่างเมาแล้วความสามารถในการขับขี่น่าจะดีขึ้น :z1:
+1 :กอด1: พี่นุ่น
-
รั่วจนไม่รู้จะเอาอะไรไปอุดรูรั่วดี 555
-
รู้สึกเป็นไงมั่งพี่ฟ้าสมน้ำหรือว่าให้สงสารดี :jul3: :m20: :laugh:
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยย
น่ารักน่าหยิกที่ซู้ดดดดดดดดดด
สงสารพี่ฟ้าแฮะ...แต่ก็...เดี๋ยวพี่ฟ้าจัดการได้อยู่แล้วฮึๆ
อยากจะบอกว่าลุ้นตอนป่วนเดินไปหาพี่ฟ้าม๊ากมากเลยค่ะ ฮุๆ
ตอนพิเศษต่อไปอยากอ่านฉากป่วนไปเจอกิมใหญ่สภาพสมบูรณ์จังเลยค่ะ อิๆ
-
เม้นท์ให้ไร้ท์เตอร์รู้ว่าเราอ่านแล้ว อิอิ
แต่...ยังอ่านไม่จบ เด๋วมาดิทให้นะจ๊ะ (ในทู้เดิมนี่แหละ)
edit: จะรอให้อ่านจบแล้วมาเม้นท์มันก้อจะไม่ต่อเนื่อง
ขอเม้นท์เลยเนาะ :impress2:
หลงรักน้องป่วนด้วยคนนะ
พี่ฟ้าก้อน่ารัก กลอนแต่ละบทกินใจ ซึ้งใจ โดนใจมากๆ
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ +1 ให้น้องนุ่น :-[
-
ตัวป่วนสลบพี่ฟ้าก็ทำให้ตื่นไปเลย ฮ่าๆๆ
ตัวป่วนน่ารักอ่ะมากๆด้วย หวงสุดๆไปเลย
-
ไอ้หนูป่วนหึงได้น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
ให้มันรู้กันไปสิว่าพี่ฟ้าคนนี้ของครายยยยยยยยยยย ^^
สรุปแล้วขี้หวงพอกันทั้งพี่ฟ้า ทั้งตัวป่วนเลย 555+
-
"ไอ้หนูป่วนของพี่ฟ้าดื่มสุราจนความสามารถในการขับขี่ยานพาหนะลดลง" :m20: :m20:
+1ใหก้ับความรั่วของตัวป่วน
-
น่ารั๊กๆๆๆๆๆ เลิฟตัวป่วนกะพี่ฟ้า
-
กร๊าซซซซ ตัวป่วนหึงน่ารักอ่ะ
เมาไม่ขี่ 55555
-
น่ารักมากเลยตัวป่วน :laugh:
เคืองพี่ฟ้านิดนิด :m16:
เห็นด้วยความสามารถในการขับขี่ลดลง
+1
-
o22 เอิ่มมมม...ตัวป่วนคะ 555 เป็นงั้นไป
ทีหลังเมาไม่ขับนะจ๊ะ!
-
+1ให้ตอนพิเศษแสนน่ารักครับ
หึงได้น่ารักอีกและ
แอบลสงสารพี่ฟ้าเนอะค้างไปเลย
กร๊ากกกก :laugh:
แต่ถ้าตัวป่วนไม่เมาคงไม่กล้าแบบนี้เนอะเมาอ่าดีแล้ว
ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
:m20:แหม..อย่างนี้คราวหน้าพี่ฟ้าคงต้องสอนให้ดื่มแบบพอดี ๆ แล้วล่ะ
หนูป่วนเอ้ย....จะน่ารักไปไหนคะ แค่นี้ก็หลงเกินคำบรรยายแล้ว :L2: :L2: :L2:
:กอด1: รักคนแต่งจัง
-
:z1: ตัวป่วนน่ารัก
ฟ้าก็ขับแทนน้องซิครับ อิคึ อิคึ
-
:laugh:พี่ฟ้าก็ค้างกันไปตามระเบียยบ แต่หลังจากตื่นมานี่ เตรียมโดนตัวป่วนชำระความเหอะ
ส่วนแผนกับนุ่นจะเป็นไงบ้างเนี่ย อิอิ
-
น่ารักจังเลย...แต่แหมๆๆๆพี่ฟ้า ถ้าตัวป่วนไม่อยู่ทำไงเนี่ย-*-
-
1ให้ตอนพิเศษแสนน่ารักครับ
หึงได้น่ารักอีกและ
แอบลสงสารพี่ฟ้าเนอะค้างไปเลย
กร๊ากกกก
แต่ถ้าตัวป่วนไม่เมาคงไม่กล้าแบบนี้เนอะเมาอ่าดีแล้ว
-
โดนทำโทษ ซะพี่ฟ้า ทีทำให้ตัวป่วนหึง
:m20: :m20: :m20:
อ่านตอนนี้ไปขำไปจริงๆ
-
กรี๊ดดดดดดด
ตัวป่วนไม่ธรรมดาจริงๆ
สงสารแต่พี่ฟ้าอ่ะ
-
ฮ่าๆๆ ตัวป่วนเมาแล้วรั่วมากอ่ะ
ps.อยากให้เรื่องนี้ทำเป็นหนังสือจังเลยอ่ะ อยากเก็บๆ ชอบมากๆ
:กอด1:
-
ที่มาของชื่อตอนเป็นแบบนี้นี่เอง
-
+1 แทนคำขอบคุณ คุณนุ่นเขียนตอนนี้ได้น่ารักมาก มาเข้าใจตอนจบนี่เอง
ว่า ทำไมสุรามันถึงทำให้สมรรถนะในการขับขี่ลดลง ฮ่า ฮ่า คิดได้ไงเนี่ย
ตัวป่วนสุดยอดมากทำพี่ฟ้าแข็งค้างกลางอากาศเพราะสุราเป็นเหตุ ....
สนุกมากมายค่ะ ............ :L1: :pig4:
-
รั่ว...แต่น่าร๊ากกกกกกก :-[
-
มึนกับชื่อตอน พอมาสรุปตอนท้ายฮามากๆๆ
ตัวป่วนรั่วได้น่ารักจิง แต่สงสารพี่ฟ้าเนอะ ค้าง............อย่างแรง
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ตัวป่วนนนนนนนน
หึงได้น่ารักเว๊อออออออ แต่หนูไปทำพี่ฟ้าเค้าค้างได้ไงจ้ะเนี่ย 555
อ่อออ รู้แล้วเป็นการเอาคืนที่พี่ฟ้าหนีมาเที่ยวเนอะ ตัวป่วนเนอะ อิอิ
ปล.ชื่อตอนของคุณนุ่นนี่ล้ำลึกจริงๆ ฮ่าๆๆๆ
-
:m20: ตรงโน้น ตรงนี้ ก็ของตัวป่วนทั้งหมดดดด แบบนี้พี่ฟ้าคงอยากให้ตัวป่วนเมาบ่อยๆๆ เอิ๊กๆๆ
-
สมน้ำหน้าพี่ฟ้า สวรรค์ลงโทษเลย โทษฐานให้คนอื่นมานัวเนีย ได้ไง ไม่ยอมหรอก หึงแทน :laugh:
-
:impress2: :impress2:ตัวป่วนหึงน่ารักกกกกกกกกกกกกก ชอบบบบบบบบ
o13ขออีกๆๆๆตัวป่วนหึงอะๆๆ
-
ตัวป่วนนนนน ..... ความสามารถในการขับขี่ลดลง... 555
แถมยังหลับในอีก ระวังเกิดอุบัติเหตุน๊า ...555
นี่คงเป็นอาการพี่ฟ้า :z3: โสมมมมมน้ำหน้า กร๊ากกกกก....
-
สุราทำให้ความสามารถในการขับขี่ลดลงจริง ๆ 5555
-
ตามอ่านจบแล้ว ววว :z2:
ใช้เวลานานเหมือนกันนะเนี้ยะ ฮิฮิ
ตัวป่วนน่ารักมาก กกกก ยิ่งตอนพิเศษยิ่งน่ารัก
ขอบคุนคนแต่งที่ทำหั้ยคนอ่านมีความสุขได้ขนาดนี้ ฮิ
อิจฉาคุณอากาศเค้า มีแฟนน่ารัก อ๊า าาา
หวานกันมากมาย ตั้งแต่ต้นเรื่องจนจบ
มิเกรงใจคนอ่านเลยจริงๆ น้ำตาลท่วมจอ
ถึงว่ามดเยอะๆ ฮ่าๆ ๆๆๆๆ
-
สนุกมากมาย
พร้อมทั้งอดขำไม่ได้กะตอนพิเศษอ่ะ
-
+1 จ้า
ตัวป่วนเมาแล้วป่วนสมชื่อจริงๆ ฮ่าๆๆ
-
:pighaun: :pighaun:
-
อ่านจบแล้ววววววว
ตัวป่วนหึงน่ารักอ่ะ (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/anigif-1.gif)แต่ทิ้งให้พี่ฟ้าค้างงงงงงงง
คนอ่านก้อค้างงงงงงงงงง (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/b9.gif)นึกว่าจะได้อ่านบทกลอนติดเรทนะเนี่ย
เรื่องนี้อ่านไปยิ้มไป ความหวานไม่เคยลดลงหรือคงที่
มีแต่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ น้ำตาลในเลือดพุ่งกระฉูด(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/thmimio-27.gif)
ไม่เป็นเบาหวาน ก้อคงได้เป็นตอนนี้แหละ
น้องนุ่นเขียนได้น่ารักจริงๆ (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/012-1.gif)
+1 (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/008-1.gif)
-
ตัวป่วน กะ พี่ฟ้า ช่วงนี้ ไปฮันนีมูน แถวๆรีสอร์ท พี่เต้ หน่อยจิ...
ได้ข่าวว่า ทางโน้น มีหมอคนนึงเหงาหงอย เพราะไอ้เสือน้อยตัวแสบมานหนีกลับ
อ้อ... นู๋ป่วน เมาไม่ขับนะคะ ให้หลับไปเรยยยยย.... :pigha2:
(ยังอุตส่ห์เยาะเย้ยพี่ฟ้าอีก พี่ฟ้าอย่าเกลียดเค๊าน๊า กร๊ากกกกก )
-
:z1: น้องป่วนเมาแล้วรั่ว + เอ็กซ์ ได้ใจจริง ๆ ฮ่า ๆ พี่ฟ้าค้างไปเลย
-
การดื่มสุราทำให้ความสามารถในการขับขี่ลดลงจริง ๆ 55+
ขอบคุณนะจ๊ะน้องนุ่นที่มาต่อตัวป่วนให้พี่อ่าน น่ารักจริง ๆ
-
อยากจะตอบเมนท์รายตัว แต่ความขี้เกียจก็เกาะข้าพเจ้าแบบไม่ไหวจะเคลียร์ กึ๋ยๆๆๆ
ขอบคุณทุกท่านมากมาย แอบเห้นนักอ่านที่เพิ่งเข้ามาก็เยอะ ยินดีต้อนรับนะคร้า กอดดดดดดดดดดดดดดแน่นๆ :กอด1:
เอาซะหน่อยงิ
มึนกับชื่อตอน พอมาสรุปตอนท้ายฮามากๆๆ
ตัวป่วนรั่วได้น่ารักจิง แต่สงสารพี่ฟ้าเนอะ ค้าง............อย่างแรง
ไข่ใหม่ๆๆๆ จิ้มๆๆๆๆๆ (แอบบอกว่าพี่ฟ้า.....น้องหลับไป แต่ พี่ฟ้าก็ เอ่อ......จัดการด๊ายยยยยยยยยยยค่ะ)
:m20:แหม..อย่างนี้คราวหน้าพี่ฟ้าคงต้องสอนให้ดื่มแบบพอดี ๆ แล้วล่ะ
หนูป่วนเอ้ย....จะน่ารักไปไหนคะ แค่นี้ก็หลงเกินคำบรรยายแล้ว :L2: :L2: :L2:
:กอด1: รักคนแต่งจัง
นุ่นก็รักคุณคิสมีค่ะ อ้ะ.........คิสสสสสสสสสสสสสส จุ๊บๆๆๆๆๆ
+1 แทนคำขอบคุณ คุณนุ่นเขียนตอนนี้ได้น่ารักมาก มาเข้าใจตอนจบนี่เอง
ว่า ทำไมสุรามันถึงทำให้สมรรถนะในการขับขี่ลดลง ฮ่า ฮ่า คิดได้ไงเนี่ย
ตัวป่วนสุดยอดมากทำพี่ฟ้าแข็งค้างกลางอากาศเพราะสุราเป็นเหตุ ....
สนุกมากมายค่ะ ............ :L1: :pig4:
สมน้ำหน้าพี่อากาศชริๆๆๆ ปล่อยให้น้องคนนั้นมานัวเนียได้ไง แบร่ๆๆๆๆ (เข้าข้างลูกชายตัวเองเต็มที่งิ)
:laugh:พี่ฟ้าก็ค้างกันไปตามระเบียยบ แต่หลังจากตื่นมานี่ เตรียมโดนตัวป่วนชำระความเหอะ
ส่วนแผนกับนุ่นจะเป็นไงบ้างเนี่ย อิอิ
ไอ้เพื่อนรักเพื่อนเลิฟสองตัวน้านนนนนนนน เอริ้กๆๆๆ สงสารพี่ฟ้าแค่ไหน จงสงสารไอ้แผนมันเข้าไปยิ่งกว่ามากถึงมากที่สุดค่ะ คริคริ
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยย
น่ารักน่าหยิกที่ซู้ดดดดดดดดดด
สงสารพี่ฟ้าแฮะ...แต่ก็...เดี๋ยวพี่ฟ้าจัดการได้อยู่แล้วฮึๆ
อยากจะบอกว่าลุ้นตอนป่วนเดินไปหาพี่ฟ้าม๊ากมากเลยค่ะ ฮุๆ
ตอนพิเศษต่อไปอยากอ่านฉากป่วนไปเจอกิมใหญ่สภาพสมบูรณ์จังเลยค่ะ อิๆ
ได้เจอๆๆๆ ได้เจอกันอีกแน่นอนอ้ะ กร้ากกกกกกกกกกกกส์ กอดกระต่ายน้อยน้องร้ากกกกกกกกกกกกกกก
ฮ่าๆๆ ตัวป่วนเมาแล้วรั่วมากอ่ะ
ps.อยากให้เรื่องนี้ทำเป็นหนังสือจังเลยอ่ะ อยากเก็บๆ ชอบมากๆ
:กอด1:
งืมๆๆ ไว้นุ่นทำเป็นก่อนนะคะ ยังไม่เคยทำเลย ต้องลองๆหาข้อมูลดูก่อน ดูจากจำนวนคนอ่านคาดว่าคงต้องเก็บเงินเองอีกนาน
แล้วอาจจะได้แค่แบบทำมือด้วย ถ้ายังไงจะทำแล้วนุ่นจะบอกนะคะ แต่ยังไม่สัญญาเน้อ >///////<
เม้นท์ให้ไร้ท์เตอร์รู้ว่าเราอ่านแล้ว อิอิ
แต่...ยังอ่านไม่จบ เด๋วมาดิทให้นะจ๊ะ (ในทู้เดิมนี่แหละ)
edit: จะรอให้อ่านจบแล้วมาเม้นท์มันก้อจะไม่ต่อเนื่อง
ขอเม้นท์เลยเนาะ :impress2:
หลงรักน้องป่วนด้วยคนนะ
พี่ฟ้าก้อน่ารัก กลอนแต่ละบทกินใจ ซึ้งใจ โดนใจมากๆ
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ +1 ให้น้องนุ่น :-[
>////////////< แหะๆๆ ขอบคุณนะคะ ชมจนเขินเลยทีเดียว ดีใจ ปลื้มใจ ที่เข้ามาอ่านแล้วชอบค่ะ
ปล. ไว้นุ่นคิดอะไรดีๆก็จะมารายงานความเป็นไปในชีวิตของไอ้หนูป่วนกะคุณแฟนเรื่อยๆนะคะ กอดรวบทุกท่านอีกครั้ง :กอด1:
-
หนูก็รออะไรดีๆ :o8: ของหนูป่วนกะพี่ฟ้าคะ ไม่เร่งรัด
ของดีก็ต้องใช้เวลา เข้าใจๆ :-[
:L2: THK :L2:
-
ยังตามไม่ทันแต่อดใจไม่ไหว
ตัวป่านกะพี่ฟ้าน่ารักเกิน
:กอด1:
-
:m15: พี่ฟ้า น่าสงสารที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดดด
ตัวป่วนตื่นขึ้นมาก๊อน
-
+1 ค่า...ชอบตอนพี่อากาศ กันท่าพี่หมอเพรชมากๆอ่ะ
แต่ก็แอบสงสารพี่หมอนิดหน่อยนะ เหอเหอ
-
อ่านจบแล้วค่ะ ฮิฮิ พี่ฟ้ากับตัวป่วนจะหวานกันไปถึงไหน คนอ่านอ่านไปก็จะเป็นเบาหวานแล้วค่ะ :-[
ขอบคุณคุณนุ่นมากนะคะ อ่านนิยายคุณนุ่น แล้วสุขใจจัง ขอให้เขียนนิยายหวานๆ ออกมาอีกนะคะ จะคอยเป็นกำลังใจให้ :L2:
ปล. ชอบแผนกับนุ่นเหมือนกันนะคะ หวานไม่แพ้คู่หลักเลย
-
รอตอนพิเศษ
เผื่อคุณนุ่นขยัน
-
มารอตอนพิเศษตอนต่อไป อิอิ
รอ ร๊อ รอ .... :กอด1:
-
อ่านไปสี่ตอน
ตัวป่วนน่ารักกกกกกกกกกก
เดี๋ยวพี่จะตามเก็บเรื่อยๆคะนุ่น
สัญญา!
-
:m15:
-
:-[ เรื่องนี้หวานทั้งเรื่องเลย
อ่านจบแล้ว อ๊ากกก ขอโทษพี่นุ่นที่กลับมาอีกทีอ่านถึงตอนจบเลย
ตอนพิเศษก็น่ารัก แต่ไอ้ที่ดื่มสุราสงสารพี่ฟ้า :m20:
ดีใจกับเพื่อนุ่นแล้วก้อเพื่อนแผนด้วยได้เป็นแฟนกันสักที
-
พี่นุ่นจ๋าคิดอะไรดีๆได้รึยังคะคิดถึงหนูป่วนกะคุณแฟนแล้วค่ะ
:กอด1:
-
อ๊ายยยยยย ตัวป่วน คือ สิ่งมีชีวิตที่น่าฟัด!
:m3:
-
^
^
^
จิ้มๆทะลุร้อยพวงทุกท่าน ด้วยความขอบคุณที่เข้ามาอุดหนุนค่ะ
พร้อมรายงายว่าๆๆๆ...... ถ้าเขียนเสร็จคืนนี้จะมีตอนพิเศษมาฝาก
แต่ถ้ามีอะไรด่วนเข้ามาก็จะมาแปะให้อ่านกันพรุ่งนี้นะคะ
ท่านไหนคิดถึงไอ้ป่วนมันก็จะได้ไม่ต้องทนคิดถึงนานเนอะ ^^
กอดรวบทุกท่านทั้งเพื่อนพ้องน้องพี่เลยค่ะ
(น้องหนึ่งก๊อ....ขอบคุณนะคะอุตส่าห์มาดัน งุงิ)
-
:impress2:
-
^
^
^
จิ้มๆๆๆ ขอโทษที่มาช้านะคะ เพิ่งเสร็จสดๆร้อนๆเลย แหะๆ
เอาล่ะค่ะ เห็นมีทั้งพี่ทั้งน้องไปเรียกหาไอ้ป่วนกันหลายเสียง
คนเขียนใจง่ายตามเคย(ที่จริงคิดถึงไอ้ป่วนมันเหมือนกัน) เลยมีตอนพิเศษมาฝากอีกแล้ว
ตอนนี้อ่านได้เรื่อยๆ ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น
ถือว่ามาบอกข่าวคราวไอ้ตัวเล็กกับคุณแฟนของมันแล้วกันนะคะ
อีกอย่าง.....ขอบคุณทุกท่านมากค่ะ มีคนไปเสนอชื่อเรื่องของไอ้ป่วนกับพี่อากาศและผองเพื่อนในกระทู้โหวตด้วย เขินเลย ขอบคุณนะคะ :กอด1:
....................................................................
เรื่องรัก....ไม่กล้าบอก
ตอนพิเศษ ก็แค่อยากรู้....
“คุณยาย....นี่ละเอียดพอรึยังครับ?”
“ไหนตักขึ้นมาให้ยายดูถี่...เออๆพอแล้วลูก มา ส่งมาได้เลย โฮะๆๆๆ ตัวป่วนนี่น่ารักจริงจริ๊งงงงง ใช้อะไรก็ทำได้ไปหมด มาอยู่บ้านเรานานๆนะลูกนะ”
......................................
ตัวป่วนเรียนจบแล้ว........
สอบจบและทำเรื่องขอเอกสารต่างๆเรียบร้อยไปเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมานี้เอง วันนี้พี่อากาศที่จัดการให้ตัวเองเป็นบุคคลว่างงานได้หนึ่งสัปดาห์เต็มๆเลยพาลูกชายคนเล็กของแม่จ๋ากับพ่อจ๋ามานอนหนุนตักอ้อนแม่จ๋าเรียกคะแนนเสียหน่อย หลังจากเป็นเพราะเทอมสุดท้ายมีแต่เรื่องเรียนเรื่องสอบ แล้วยังโปรเจคท์วุ่นวาย ทำให้ตัวป่วนไม่ได้มาบ้านสุพรรณเลยนานเกือบครึ่งปี
สองคนชวนกันมาบ้าน กะว่าจะมานอนพักให้สบายกินกับข้าวฝีมือพ่อจ๋าให้หนำใจสักสามวัน แล้วค่อยขับรถขึ้นเหนือไปเสนอหน้าให้คุณนายกับคุณผู้ชายท่านชื่นใจกับลูกชายคนเล็กสักหน่อย
คุณผู้ชายจะเกษียณอายุราชการปลายปีนี้แล้ว และอยู่ในช่วงตัดสินใจว่าจะกลับไปอยู่บ้านที่กรุงเทพเมืองฟ้าอมร หรือว่าจะใช้ชีวิตบั้นปลายสงบสุขเสียที่ลำพูนที่ฝังตัวเองมาเกือบสิบปีแล้วดี ส่วนคุณนายน่ะขอเกษียณก่อนกำหนดมาตั้งแต่สองปีที่แล้ว ก็ตั้งแต่พี่ปิ่นตัดสินใจออกจากงานนางฟ้าบนเครื่องบินกลับมาอยู่บ้านเลี้ยงลูกวัยเริ่มเรียนรู้เป็นงานหลักแล้ววางแผนทำธุรกิจส่วนตัวอย่างการเปิดร้านขนมอบเป็นงานอดิเรกนี่แหละ....
แต่เท่าที่หยั่งเสียงดู ก็ดูเหมือนว่าทั้งคุณนายทั้งคุณผู้ชายจะพึงพอใจกับชีวิตท่ามกลางธรรมชาติ แบบที่ขับรถเรื่อยๆไม่ถึงยี่สิบนาทีก็มีน้ำตกให้ไปนั่งแช่เล่นเย็นๆใจเสียแล้ว งานนี้ไอ้เพื่อนนุ่นมันต่อสิบเอาหนึ่งว่าบ้านเก่าที่กรุงเทพคงเป็นม่ายแน่ๆ
ทั้งที่วางแผนดิบดีจะไปเอาใจทั้งตัวเองและคนรุ่นพ่อแม่ แต่แค่พี่อากาศขับรถมายังไม่ทันพ้นบางบัวทองก็มีโทรศัพท์จากโรงพยาบาลที่ตัวป่วนมันไปยื่นใบสมัครทิ้งไว้เรียกตัวให้ไปสัมภาษณ์งานพรุ่งนี้เสียแล้ว แผนที่วางไว้เลยต้องพับไปก่อน
แต่เป็นเพราะโทรมาบอกให้แม่จ๋าพ่อจ๋าเตรียมเลี้ยงดูปูเสื่อไว้เต็มที่แล้ว เลยกะว่าอย่างน้อยมาขลุกอยู่ด้วยตั้งแต่เช้าถึงเย็น เพียงเท่านี้คงพอจะทำให้คนแก่ชื่นใจ แถมคุณแฟนตัวเล็กยังเรียกร้องด้วยการออดๆผ่านทางโทรศัพท์ไปตั้งแต่เมื่อวันก่อนว่าอยากกินกบอ้วนๆทอดกระเทียมพริกไทย ป่านนี้พ่อจ๋าคงควบมอเตอร์ไซค์เข้าตลาดไปหาซื้อวัตถุดิบมาเตรียมเอาใจลูกชายคนเล็กแล้วล่ะมั้ง....ขืนไม่โผล่หน้าไป คงเสียน้ำใจแย่
พี่อากาศกับตัวป่วนมาถึงบ้านสุพรรณก่อนสาย ปล่อยให้แม่จ๋ากับลูกชายคนเล็กกอดกันจนเต็มหนึ่งอิ่มแล้วถึงรายงานว่ามีเวลาอยู่อ้อนถึงแค่มื้อเย็น เล่นเอาแม่จ๋ารีบลูบหลังลูบไหล่ลูกชายสุดที่รัก แล้วแทนที่จะใช้ให้ช่วยงานเก็บผักเก็บหญ้าเหมือนเคย เลยจูงมือไปนั่งที่นอกชาน แล้วออกปากไล่ลูกชายคนโตไปดูสาลี่สองถาดที่ยังอยู่ในซึ้งเหนือเตาถ่านในครัวหลังบ้านว่าสุกได้ที่แล้วหรือยัง ถ้าสุกแล้วก็ยกลงจากเตารอให้พออุ่น แล้วตัดเป็นชิ้นเอามาให้น้องกินด้วย
ลูกชายตัวจริงก็ปฏิบัติตามคำสั่งแม่จ๋าเป็นอันดี เดินอมยิ้มกับท่าทางลูบหลังลูบไหล่ แถมยกแขนไอ้ตัวเล็กมันขึ้นมาดูแล้วบ่นว่าผอมไปมากนั่นเข้าครัวไปไม่มีปากมีเสียง ก่อนจะเดินลับมุมบ้านยังอุตส่าห์ได้ยินประโยคถามตอบที่ทำให้อยากจะวิ่งกลับไปหนีบคุณแฟนตัวเล็กเข้าเอวแล้วจับฟัดเสียให้สมรัก
‘ตัวป่วนทำไมผอมขนาดนี้ลูก.....ฟ้าดูแลไม่ดีรึเปล่า? หรือพี่เขากวนจนหนูไม่ได้นอน?’
‘เอ๊ยยยย เปล่าหรอกครับแม่จ๋า พี่ฟ้าดูแลป่วนดี ดีมากๆด้วย...แล้ว..แล้วก็ไม่ได้กวนมากอะไร คือ....คือป่วนหมายถึง ก็กวนบ้าง คือ.......คือ..’
‘คือ?.....คืออะไรลูก ไม่ต้องปิดนะ ถ้าถูกพี่เขาแกล้งต้องบอกแม่จ๋ารู้มั้ย? แม่จ๋าจะจัดการฟ้าเอง’
‘......คือ......คือบางทีป่วนเองแหละ ที่กวนพี่ฟ้า........แม่จ๋าอย่าดุพี่ฟ้านะครับ’
ตัวป่วนใช้เวลาช่วงสายอยู่กับแม่จ๋า เล่าโน่นเล่านี่เจื้อยแจ้วไปตามเรื่อง ปล่อยให้พี่อากาศควบมอเตอร์ไซค์ไปโรงพยาบาลประจำอำเภอ โผล่หน้าไปเจอเพื่อนกิมที่ตอนนี้เป็นนายแพทย์วิเศษ อยู่ประจำโรงพยาบาลประจำอำเภอบ้านเกิดแค่คนเดียว
ก็ครั้งก่อนไปแสดงความเป็นเจ้าของแบบไม่อายฟ้าดินและแสงสีนีออนต่อหน้าต่อตาพี่กิมพี่ใหญ่ที่รู้จักกันมาหลายปี ถึงตอนทำไม่รู้ตัว แต่หลังจากนั้นพอบังเอิญเจอกันอีกครั้งไอ้หนูป่วนมันก็ถูกล้อจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไหวที่ไหนเลยนี่นา จนพี่อากาศคุณแฟนแสนดียื่นมือเข้ามาช่วยห้ามปากไอ้พี่กิมนั่นแหละ ไม่งั้นถึงคุณแฟนของพี่จะไม่ใช่ตัวตุ่น แต่มันคงหาวิธีมุดดินลงไปจนได้แหงๆ
พอมื้อกลางวันผ่านไป ไอ้หนูป่วนเลยเปลี่ยนเป้าหมายการอ้อนเข้าไปกลิ้งเกลือกเป็นเพื่อนคุณยายในห้องส่วนตัวของคุณยายที่เปิดบานเฟี้ยมด้านหลังตั่งไม้สักตัวเตี้ย ที่ริมตั่งวางของใช้กระจุกกระจิกไว้ให้คุณยายที่มักจะนั่งๆนอนๆอยู่บนนั้นหยิบใช้ได้อย่างสะดวก
และก็ของใช้ของคุณยายนี่แหละ ที่เรียกความสนใจจากไอ้หนูป่วนมันได้ชะงัดนัก เข้าไปหาคุณยายทีไรก็ต้องเปิดนู่นรื้อนี่เล่นเสียทุกครั้ง
“คุณยาย....นี่ละเอียดพอรึยังครับ?”
“ไหนตักขึ้นมาให้ยายดูถี่.......เออๆ พอแล้วลูก มา ส่งมาได้เลย โฮะๆๆๆ ตัวป่วนนี่น่ารักจริงจริ๊งงงงง ใช้อะไรก็ทำได้ไปหมด มาอยู่บ้านเรานานๆนะลูกนะ”
พี่อากาศที่กำลังถือขันสแตนเลสบรรจุน้ำฝนที่เพิ่งตักมาจากตุ่มกลางบ้านถึงกับชะงักอยู่หน้ากรอบประตู แล้วส่ายหน้ากับตัวเอง ก็คุณแฟนที่รักของพี่น่ะอ่านง้ายง่าย ใครคุ้นด้วยก็รู้กันหมดแล้วล่ะว่าเห็นแบบนี้ที่จริงแล้วบ้ายอ ชมเข้าหน่อยอะไรๆก็เต็มใจทำให้ไปหมด นี่คุณยายเล่นชมแบบนี้คงได้เคี้ยวหมากไม่ทันจืดไปทั้งวันแน่ๆ
“เดี๋ยวเย็นๆก็ต้องกลับแล้วครับคุณยาย พรุ่งนี้ป่วนมีนัดสัมภาษณ์งาน”
พี่อากาศแนบตัวอยู่ด้านนอกริมประตูห้องคุณยาย มองลอดเข้าไปก็เห็นคุณแฟนตัวเล็กกำลังจับจ้องสนอกสนใจกับกรรมวิธีจับหมากให้เป็นคำ ซึ่งเริ่มจากการเลือกใบพลูเหมาะๆงามๆที่ล้างจนสะอาดและเจียนไว้เรียบร้อยจากชั้นล่างของเชี่ยนหมากเงินแท้ที่อายุการใช้งานเกินสามสิบปีของคุณยาย แล้วป้ายปูนสีชมพูลงไปกลางใบไม้รูปหัวใจกลิ่นหอมนั่น
จากนั้นมือเหี่ยวๆแถมตกกระจนลายไปทั้งมือแต่ทั้งตัวป่วนทั้งพี่อากาศชอบจับมาลูบเล่นที่สุดเพราะนิ้มนิ่มก็ค่อยๆม้วนใบพลูจนเรียวเล็กเป็นกรวยสวย ใส่เครื่องเทศพวกหยี่หร่าซอย และใบไม้อะไรไม่รู้กลิ่นหอมๆที่ตัวป่วนลองหยิบดมแล้วมีกลิ่นหอมๆหวานๆ แล้วคุณยายก็ค่อยๆกัดเข้าปากแล้วเคี้ยวรวมกับลูกหมากที่ตัวป่วนเพิ่งบริการตำจนแหลก สักพักจึงจับใบยาสูบเป็นก้อนเล็กๆติดปลายนิ้วใส่ปากอมตามไปอีกขนาน
“คุณยาย......หมากนี่รสชาติเป็นไงอะครับ อร่อยเหรอ?”
“เคี้ยวแล้วชื่นใจด้วยนะลูก ลองดูสิ” คุณยายที่ยังเคี้ยวหมากไปช้าๆพยักหน้าแล้วเชิญชวนให้ไอ้เด็กอยากรู้อยากเห็นมันลอง พอเห็นมันยังลังเลอยู่เลยโฆษณาชวนเชื่ออีกนิด พร้อมกับเริ่มลงมือจีบพลูให้
“หมากเนี่ยดีนา มีสรรพคุณหลายอย่างทั้งช่วยย่อย ขับพยาธิ แล้วยังช่วยเรื่องความดันด้วย.......เออ ตัวป่วนลองดูสิ ผอมๆอย่างนี้กินหมากจะได้ช่วยขับพยาธิ ช่วยให้เจริญอาหาร โฮะๆๆๆๆ”
“แต่ป่วนไม่มีพยาธิสักหน่อย”
ปากมันน่ะว่าอย่างนั้น แต่ไอ้ลูกกะตาแวววับอยากรู้อยากเห็นมันฉายแววว่าอยากลองชิมจะแย่แล้ว
พี่อากาศชักกลัวใจ เลยตัดสินใจเลิกแอบฟัง ก้าวเข้าไปส่งขันน้ำให้ไอ้ตัวเล็กของแกแล้วเลยทรุดลงนั่งขัดสมาธิมันข้างๆนั่นแหละ
“ไม่เอาหรอกครับคุณยาย ไม่อร่อยหรอกป่วน.....รสฝาดๆ พี่ว่าตัวป่วนไม่ชอบหรอก”
“ทำไมจะไม่อร่อย ฝาดแค่แรกๆแล้วก็จะซ่าๆหวานๆ ชุ่มคอด้วยลูก”
คุณยายเคี้ยวไปก็บ้วนน้ำหมากสีแดงลงกระโถนไป ส่วนมือก็ยังไม่เลิกเสือกเชี่ยนหมากมาไว้ตรงหน้าหลานชายคนเล็ก
พี่อากาศจับมือขาวๆที่กำลังจะยื่นไปหยิบลูกหมากไว้ แล้วส่ายหน้าเป็นเชิงห้าม แต่ไอ้เด็กอยากรู้อยากเห็นมันกลับใช้มือข้างที่ว่างแตะลงที่หลังมือคุณแฟนที่จู่ๆก็ทำตัวเหมือนพ่อแล้วเขย่าเบาๆพร้อมกับส่งสายตาอ้อนวิ้งๆไปให้
พี่อากาศเห็นคุณแฟนอ้อนมาแบบนั้นก็ใจอ่อนตามเคย เป็นฝ่ายลงมือหยิบลูกหมากมาเจียนเอาเปลือกออก ก่อนหย่อนลงครกไม้เก่าคร่ำคร่าแล้วตำบริการผสมกับใบพลูฉีกเป็นชิ้นเล็กๆให้ไอ้ตัวเล็กมันเสียเอง
“ทำไมใส่แค่นิดเดียวเองอ้ะ?”
“แค่นี้ก็พอแล้ว ขอลองเองแบบนี้ห้ามมาบ่นทีหลังด้วยล่ะ รู้มั้ย?”
พี่อากาศตำเสร็จก็เอาช้อนสังกะสีในเชี่ยนหมากของคุณยายนั่นแหละตักลูกหมากกับใบพลูฉีกฝอยที่แหลกแล้วขึ้นมาได้เกือบครึ่งช้อน แล้วเขยิบตัวไปนั่งตรงหน้าคุณแฟนอ้าปากออกส่งภาษากายให้ไอ้ตัวอยากลองมันอ้าตาม
พอตัวป่วนอ้าปากตามคำสั่งแล้วพี่อากาศก็จัดการคว่ำช้อนหย่อนหมากลงปากลูกนกที่อ้ารอ ตัวป่วนมันอมไว้สักพักพอรู้สึกถึงกลิ่นหอมๆที่ซ่านขึ้นจมูก ก็เริ่มเคี้ยวเลียนแบบท่าคุณยายไม่ผิดเพี้ยน พี่อากาศรับพลูป้ายปูนที่ม้วนเรียบร้อยจากมือคุณยายมาหยิบเครื่องเทศจากตลับเงินใส่ลงไปอย่างละนิดละหน่อย แล้วป้อนใส่ปากคุณแฟนตามไปอีกอย่าง
“เป็นไงลูก?”
ดูสีหน้ามันสิ น่าสงสารจริงๆ ไอ้นี่ก็ขี้เกรงใจ อยากจะคายเต็มแก่แต่ก็เกรงใจคุณยายเสียอีก
“แอะ......เผ็ด เผ็ดเหมือนเข็มทิ่มลิ้นเลยอ้ะ”
“หึๆๆ อยากคายก็คายออกมา พี่บอกแล้วว่าอย่าลองก็ไม่เชื่อ” พี่อากาศคว้าเอากระโถนของคุณยายนั่นแหละมาเตรียมรองให้ไอ้ตัวเล็ก แต่ความเป็นห่วงเป็นใยที่มาพร้อมเสียงหัวเราะก็ทำให้ไอ้ตัวดีมันกลัวเสียศักดิ์ศรีขึ้นมาซะอย่างนั้น
ไอ้หนูป่วนเลยส่ายหัวพร้อมส่งค้อนจนตากลับแล้วเมินหน้าหนี แล้วคงเพราะหมั่นไส้เสียงหัวเราะของคุณแฟนนั่นแหละเลยเคี้ยวไอ้ที่รวมๆกันอยู่ในปากหนักๆแทนเคี้ยวเนื้อแฟน ไม่ถึงห้านาที ไอ้เด็กอยากรู้อยากเห็นก็หมดสภาพแถมหมดแรงเมิน ความรู้สึกมึนๆแถมหัวใจยังเต้นแรงทำให้ไอ้หนูป่วนยื่นมือไปยึดแขนพี่ฟ้าของมันไว้จนแน่น
“เป็นอะไรครับ เมารึเปล่า? คายออกมาเร็วตัวป่วน เร็วเข้า”
“พี่ฟ้า.....มึนหัวอะ คุณยายแกล้งป่วน......”
กรรมเวร ไอ้ตัวอยากรู้อยากเห็นมันกล่าวหาคนแก่ซะงั้น ส่วนคุณยายที่ถูกกล่าวหาก็นั่งหัวเราะน้ำหมากกระจายจนต้องล้วงยาลมในอับมาป้ายจมูกเพราะเกือบหายใจไม่ทันกับอาการเมาหมากของไอ้ตัวอยากรู้อยากเห็น
พี่อากาศเร่งให้ไอ้หนูป่วนคายหมากออกจากปาก ไม่ทันคว้ากระโถนมารองก็ต้องเอามือตัวเองข้างที่ไม่ถูกยึดมารองซากหมากจากปากไอ้ตัวเล็กของแกที่ตอนนี้นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวด เดี๋ยวหลับตาเดี๋ยวลืมตา แถมจะผละไปหยิบกระโถนมาก็ไม่ได้ เพราะตัวป่วนมันเล่นบ้วนน้ำลายปรี๊ดๆติดๆกันไม่ยอมเลิก พี่อากาศทั้งสงสารทั้งขำ จะหัวเราะก็กลัวว่าจะถูกไอ้ตัวเล็กมันงอนเอาอีกรอบ
“กลั้นไว้ก่อนครับ ขอพี่หยิบกระโถนแป๊บนึง......เนี่ยน้า....เด็กดื้อก็อย่างนี้แหละ พี่บอกแล้วว่าอย่าลองก็ไม่เชื่อ”
พี่อากาศรับกระโถนจากมือคุณยายมาเทซากสีแดงคล้ำผสมน้ำลายสีชมพูเข้มของไอ้ตัวเล็กใส่ลงไป ก่อนจะละมือจากไอ้ตัวที่มันยึดเอาไว้หยิบขันน้ำฝนที่ถือติดมือมากะให้คุณแฟนดื่มมาราดล้างมือ แล้วถึงส่งให้ไอ้เด็กอยากรู้อยากเห็นรับไปบ้วนปาก
ไอ้หนูป่วนบ้วนปากติดๆกันสี่ห้าครั้ง แล้วพอครั้งสุดท้ายเลยดื่มน้ำในขันจนหมด ก่อนจะเอนตัวพิงอกพี่ฟ้าของมันไว้ แล้วหันไปตัดพ้อเอากับคุณยายที่เพิ่งจะหยุดหัวเราะไปได้ไม่นาน
“คุณยายใจร้าย.....แกล้งป่วน.....”
“ยายไม่ได้แกล้งซะหน่อย โฮะๆๆๆ ก็ยายว่ามันหวานๆซ่าๆ อร่อยดีออก”
“พี่ฟ้า......ลิ้นชาไปหมดเลย.....มึนหัวด้วย.....”
เห็นว่าอ้อนคุณยายไปก็ไม่ได้ผลอะไร นอกจากทำให้คุณยายหยุดหัวเราะไม่ได้สักที ไอ้หนูป่วนเด็กน้อยอยากรู้อยากเห็นเลยกลับมาตายรัง อ้อนคนที่อ้อนแล้วได้ผลแบบไม่เสียแรงเปล่าแน่ๆดีกว่า
พี่อากาศถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะประคองให้ไอ้ตัวที่นั่งหน้าแดงหูแดง แถมสังเกตได้ว่ามือสั่นน้อยๆลุกขึ้นแล้วพาเดินออกไปด้านนอก
“ตัวป่วนเป็นอะไรลูก ฟ้า! ทำไมน้องเป็นแบบนี้?”
“ไม่มีอะไรหรอกจ้ะแม่จ๋า ตัวป่วนยันหมากน่ะ”
พี่อากาศกดไหล่ให้ไอ้ตัวเล็กของแกนั่งลงกับเก้าอี้รับแขกกลางบ้าน แล้วรี่เข้าครัวไปหยิบขันมาตักน้ำมาอีก พอส่งให้ไอ้หนูป่วนมันก็รับไปดื่มเรื่อยๆอย่างว่าง่าย
“แล้วนึกยังไงขึ้นมาล่ะ ใครให้น้องกินหมาก ฟ้าเรอะ?”
“เฮ้ย! ฟ้าเปล่า.......”
“ป่วนอยากลองกินเอง แม่จ๋าอย่าดุพี่ฟ้าสิครับ.....พี่ฟ้าห้ามแล้ว แต่ป่วนดื้อ”
ตัวป่วนมันยื่นขันน้ำส่งให้คุณแฟนตัวโต ส่วนตัวเองก็ปฏิบัติการเอนตัวเข้าไปซุกอยู่กับอกนิ่มๆของแม่จ๋า ปล่อยให้พี่อากาศนั่งยิ้มโชว์ลักยิ้มแก้มบุ๋มกับภาพตรงหน้า
“มัวแต่มานั่งยิ้ม ไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้น้องหน่อยไปฟ้า เหงื่อออกเต็มเลย”
คุณแฟนของพี่อากาศนั่งมึนๆลอยๆอยู่เกือบชั่วโมง แถมยึดตักแม่จ๋าไว้ตลอด จนบ่ายจัดแม่จ๋าลุกไปช่วยพ่อจ๋าในครัวนั่นแหละพี่อากาศถึงเดินนำคุณแฟนออกมานั่งรับลมที่ท่าน้ำริมสระบัว ไอ้หนูป่วนก็ยังไม่วายเลื้อยลงนอนหนุนตักพี่อากาศที่นั่งห้อยขาลงไปแช่น้ำเล่นอยู่ดี
“ไง....หมดแรงซนเลยสิ”
“งืม....ก็ถ้าพี่ฟ้าบอกว่าเผ็ดแต่แรกป่วนก็ไม่ลองร้อกกกกก”
ไอ้หนูป่วนยิ่งโตทำไมมันยิ่งเหมือนแมวหว่า มีการถูๆไถๆหัวกับมือใหญ่ๆที่ลูบผมเล่นอยู่ด้วย
“หึๆ สรุปพี่ผิด?”
“เปล่าน้า..... ป่วนผิดเองแหละที่ไม่เชื่อพี่ฟ้า ก็มันอยากรู้นี่นา.....ขอโทษนะคร้าบบบบบบบ”
“อืม......จะว่าไงดีล่ะ....
ตัวป่วนเอ๋ยตัวป่วนน้อย กระจ้อยร่อยกระจิริดเป็นหนักหนา
อยากรู้อยากลองทุกเวลา ให้พี่ฟ้าเป็นห่วงทุกคืนวัน.......”
“ฮะๆๆๆๆๆ แล้วพี่ฟ้าของผมเหนื่อยรึเปล่าครับ?”
“แค่น้ำคำว่าเป็นห่วงก็หายเหนื่อย แต่ตาแก่เริ่มเมื่อยแล้วบุหลัน
อุทิศตักให้จันทร์นอนมานานครัน ........อืม.....................”
“อืม......ว่ายังไงพี่ฟ้า แค่นี้พี่ฟ้าไม่เมื่อยหรอกน่า อย่ามาอำหน่อยเลย ฮ่าๆๆๆ”
“อืม.... อุทิศตักให้จันทร์นอนมานานครัน หวังให้จันทร์รักษาพี่พอเหน็บคลาย...”
“แบร่ๆๆ ตกลงครับ คืนนี้กลับไปถึงบ้านแล้วป่วนจะบริการพี่ฟ้าเอง”
พี่อากาศต่อกลอนจนจบบทตัวป่วนมันก็ผลุดลุกขึ้นนั่ง แล้วชะโงกหน้าไปกระซิบรับปากกับคำขอทั้งๆที่เริ่มเขินจนหน้าแดงอีกรอบ ก่อนจะจุ๊บเบาๆที่รอยลักยิ้มบุ๋มลึกของคุณแฟนตัวโตพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะระรื่นดังเข้าไปในบ้าน จนแม่จ๋าและคุณยายที่ออกมานั่งรอตั้งวงกินข้าวมื้อเย็นอดยิ้มตามไม่ได้
“แม่.....นึกยังไงให้ตัวป่วนกินหมากล่ะจ๊ะ?”
“ก็แม่อยากรู้........”
“หืม....อยากรู้อะไรจ๊ะ?”
“ก็ที่โบราณท่านว่า ผู้ชายคนไหนกินหมากแล้วยันน่ะจะกลัวเมีย แม่จำได้ตอนฟ้าเล็กๆเคยมาขอลองกินแบบนี้แหละ แล้วตอนนั้นก็เมาจนหน้าตาแดง ถึงกับเดินเซเชียวนา......”
“ฮะๆๆๆๆ แล้วจะมาลองกับตัวป่วนอีกคนเนี่ยนะ?”
“แหม....ก็สนุกดีออก ดูสิ ตอนแรกกะว่าฟ้าคงกลัวไอ้เจ้าตัวเล็กนี่แน่ๆ ที่ไหนได้ ตัวป่วนมันเมาไม่แพ้ลูกชายเราเลย”
“แล้วอย่างนี้แม่จะสรุปยังไงล่ะ คิดว่าใครกลัวใคร?”
“โฮะๆๆๆๆๆๆ มันคงทั้งกลัวทั้งเกรงกันทั้งคู่ล่ะมัง”
“แต่แดงว่าไม่ใช่หรอกแม่ ฟ้านี่แหละกลัวตัวป่วน....โธ่แม่จ๋า สองคนนี้แค่เห็นก็รู้แล้วว่าใครผัวใครเมีย ตัวป่วนไม่มีเมียกะเค้าสักหน่อย ถึงจะยันหมากแค่ไหนก็ไม่มีเมียให้กลัวหรอกจ้ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”
................................
........จบตอนพิเศษค่ะ.......
หมายเหตุ.... "ยันหมาก" หมายถึงอาการมึนหลังกินหมาก มักจะเป้นในคนที่กินหมากครั้งแรก หรือ "เมาหมาก" นั่นเองค่ะ ^o^
-
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกอ่ะ :o8:
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษครับ :L2:
-
:really2: :really2: :m20: :m20: +1 :L2:
-
o13 สุโค่ยมั่ก ๆ ค่ะคุณยาย
:กอด1: ขอบคุณผู้แต่งจ๊ะ :L2:
-
น่ารักอ่ะ
จะอ่านกีทีก็มีความสุข
-
:pig4:ค้าบ
:L1:คนแต่ง
แล้วมาต่ออีกนะค้าบ
-
ตัวป่วนเอ๊ยยย เมาได้ตลอดซินะ :m20:
คุณยายจ๋าสุดยอดมาก แกล้งหลานได้นะนั่น
บริการพิเศษคืนนี้..อิอิ อยากรู้บ้างอะไรบ้างจัง
ว่าแต่..ไม่ใช่ว่าตัวป่วนจะ..ความสามารถในการขับขี่ลดลงไปอีกนะ
สงสารพี่ฟ้าตายล่ะงานนี้ :laugh:
-
ตัวป่วนนี่คือเมากับทุกอย่างจริงๆ
แต่ยิ่งเมายิ่งขี้อ้อนอ่ะ กล้าด้วย
น่ารักจริงๆเลย
-
ฮ่าๆ เมาหมาก
-
“แต่แดงว่าไม่ใช่หรอกแม่ ฟ้านี่แหละกลัวตัวป่วน....โธ่แม่จ๋า สองคนนี้แค่เห็นก็รู้แล้วว่าใครผัวใครเมีย ตัวป่วนไม่มีเมียกะเค้าสักหน่อย ถึงจะยันหมากแค่ไหนก็ไม่มีเมียให้กลัวหรอกจ้ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”
:m20: :jul3:
+1 ให้น้องป่วนที่น่าร้ากกกกก :กอด1:
-
คุณยายน่ารัก อิอิแกล้งหลานสะใภ้ก็เป็นด้วย :-[
-
คุณยายแกล้งหลานสะใภ้
หนูป่วนเมาอีกแล้ว
ขอบคุณค่ะพี่นุ่น :กอด1:
-
กรี๊ดดดด .. ขอบคุณนะคะไรเตอร์ มาเเล้ว คิดถึงมากมาย ปิดซอยฉลองตัวป่วนเรียนจบเเล้ว :mc4: น่ารักอะ คุคุคุ เเต่ว่านะ คุณยายนี่หัวเราะได้ใจมากเลย อะ คิดว่าไรเตอร์ นุ่น สิงร่างอยู่เลยนะเนี่ย โฮะโฮะ โฮะ กล้าที่จะคิดเห็นด้วยกับ ความคิดเเม่จ๋าที่สุด ว่าเเต่คืนนี้ตัวป่วนจะบริการพี่ฟ้าคืน ถ้าฝากไรเตอร์ ด้า เเอบส่องให้จะทันเปล่า 55++
ปล. ขอบคุณค่ะ สำหรับคำเเปล ว่าจะถามพอดี เเต่ก็มีอีกอย่างที่จะถาม " เฟี้ยม " คืออะไรเหรอคะ เเล้วก็ ไรเตอร์ นุ่นไม่พาตัวป่วน+พี่ฟ้าเเละ เพื่อนๆ เที่ยว ฮาโลวีนเหรอคะ คุคุคุ +1 เอาไปเลย โดนใจ
อีกนิด....วันนี้ได้อ่านทั้ง พี่ฟ้า + ตัวป่วน เเละ เเตงกวา + หมอเนส อะไร จะสุขใจเท่าวันนี้ไม่มีอีกเเล้ว ...la la lal lal lal la ....
-
น่ารักมากเลย
+1
-
รักตัวป่ายกะพี่ฟ้ามากๆ :กอด1:
-
+1 ให้พี่ฟ้ากับตัวป่วนและไรท์เตอร์ด้วย :กอด1:
อ่านตอนนี้แล้วขำมากเราเคยเห็นคนที่ยันหมากมาแล้วด้วย
เคยทดลองกินมาแล้วด้วยมีอาการเหมือนตัวป่วนเลย :laugh:
-
น้องป่วนน่ารักอ่า...สงสารก็สงสารหรอกนะ แต่มันน่าขำมากกว่า อิอิ
-
คุณยายยอดมากค่ะ
-
:-[ อ๊ายยย น้องป่วนน่ารัก สงสารนะแต่อยากลองเองอ่ะนะ
คุณยายแกล้งน้องป่วนซะงั้น ขำอ่ะ :m20:
พี่ฟ้านี่ก็ยังคงความหวานด้วยกลอนเหมือนเดิม
+1 ให้พี่นุ่นจ้า :กอด1:
-
เมาได้น่ารักจริง ๆ นะนู๋ป่วน
-
ตัวป่วนยังซนเหมือนเดิม ยันหมากดั๊ว น่าร๊ากๆๆ
-
คุณยายกับคุณแม่น่ารัก 555
-
ถ้างั้น คำโบราณก็ยังไม่ครบถ้วนนะน้องนุ่น
ลองให้พี่ฟ้าเป็นเมียตัวป่วนดูบ้าง เผื่อตัวป่วนจะกลัวพี่ฟ้าบ้าง อิอิ
เปล่านะ ไม่ได้แกล้งพี่ฟ้านะ แค่หวังดี แนะนำด้วยความหวังดีน้า
แต่ตัวป่วนจะทำเป็นเร้อ เดี๋ยวจะขับไม่เป็นอีกอ่ะ.....
-
ป่วนกลัวตัวเองไม่ได้นะ
ต้องให้พี่ฟ้ากลัวป่วนสิ :m20:
-
ตัวป่วนน้อยขี้อ้อนจริง >.<
-
คุณยายขาคุณแม่ขา แม่นจริงอะไรจริงมากค่ะ
ตัวป่วนน่ารัก ขี้อ้อนแล้วก็ซนเหมือนเดิมเลย
พี่ฟ้าเตรียมตัวรับการบริการจากใจไว้น้าาา :-[
:กอด1:พี่นุ่นค่ะ ไม่มีบทให้พี่ชมพูบ้างหรอคะคิดถึงอ่ะ
-
คิดถึงป่วนมากกกกกกกกกก ทำไมหนูยิ่งโตยิ่งขี้อ้อนหะลูก...
พี่ฟ้าแกก็ยังคงรัก และหวานเหมือนเดิมเลยน้าาาาา อยากกอดป่วนจังเลย :กอด1:
โตเป็นหนุ่มจนทำงานได้แล้วนะเนี่ยคนเก่งของพี่ จุ๊บๆ
-
:mc4: :mc4: หายคิดถึงตัวป่วนไปอีกนิด พี่ฟ้าอีกหน่อย
ชอบคุณยายจัง คุณแม่จ๋าก็น่ารัก o13
-
น่าสงสารตัวป่วน เมาหมากเลยยยย
ขอบคุณค่ะที่มาลงตอนพิเศษให้ได้อ่าน
หายคิดถึงตัวป่วนไปได้เยอะเลย
-
2ตอนรวด น่ารักทั้ง 2 ตอน
หวังว่าป่วนเมาหมากแล้วจะไม่ทำให้"ความสามารถในการขับขี่ลดลง"อีกนะ 5555
-
คุณยายยยยย ร้ายนะเนี่ย o18 :o8:
-
:กอด1: น่ารักๆ อิๆ อ่านแล้วยิ่งคิืดถึงกว่าเดิมเลย :laugh:
-
+1 แทนคำขอบคุณ
น้องป่วนน่ารักตลอดกาล ขนาดเมาหมากยังอ้อนพี่ฟ้าอย่างน่ารักเลย
:o8: :pig4:
-
ตัวป่วนและพี่ฟ้ากลับมาแล้ว ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยค่ะ อิอิ ตัวป่วนเมาหมากด้วย โธ่ ตัวป่วนยังเป็นวัยอยากรู้อยากเห็นอยู่นี่เนอะ คราวหน้าก็ฟังพี่ฟ้าเตือนบ้างเนอะ จะได้ไม่เป็นไรอีกนะ
ขอบคุณคุณนุ่นนะคะ :pig4:
-
ตัวป่วนน่ารักกกกกกจัง
พี่ฟ้าก็น่ารัก
-
น่าร้ากกก ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษสนุกๆนะคะ
-
คุณแม่แร๊งงงง [O.O]
-
น่าร้ากกกกกก
-
o13ตอนพิเศษน่ารักทั้ง 2 ตอนเลยค่ะ มาเสิร์ฟอีกนะคะ
-
555 ขำน้ำตาเล็ด
-
เอ๊ยยยย คุณยาย...น่ารักอ่ะ คิดได้
แอบฮาพี่ฟ้า เพราะเหมือนพี่ฟ้าจะแอบกัดตัวป่วนว่าบ้ายอป่ะ? :m20:
แต่สงสารตัวป่วนเพราะเคยยันหมากเหมือนกัน
ใจงี้สั่นเป็นสเต็ปส่ายสะโพกของชากีร่าเลยค่ะ
แต่หายได้เพราะยายไล่ให้ไปหามะนาวบีบใส่ปาก ^^"
-
คิดถึงตัวป่วน!!! ยังน่ารักเหมือนเดิมเลย
คิดถึงคุณนุ่นด้วยค่ะ
-
สงสารตัวป่วน
-
หวัดดีค่าคุณนุ่น จำเราได้มั้ยคะ ^^
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ค่า ตามมาสองวันเต็มๆ ในที่สุดก็ทันแล้วค่า
พี่ฟ้าน่ารักมากเลยค่า เป็นผู้ชายที่หายากในสังคมไทยนะคะ มีแฟนแบบนี้เรารักตายเลย
ตัวป่วนก็น่ารักค่า ขนาดไม่ได้ทำอะไรก็ทำให้หลงได้ง่ายๆ :-[
ไปอ่านเรื่องพี่ปุ่นต่อนะคะ ^^
-
บวกหนึ่งให้แม่จ๋ากับคุณยายไปเลย
เพราะไม่ว่ายังไงพี่ฟ้าก็ต้องกลัวเมียอยู่แล้วเนอะ เพราะตัวป่วนไม่มีเมียให้กลัว ฮ่าๆๆๆ
หนูป่วนน่ารักมากๆ มีออกรับแทน กลัวพี่ฟ้าจะโดนดุ :-[
พี่ฟ้านี่ก็ร้ายนะ แอบแซวว่าน้องบ้ายอเรอะ!
แต่คืนนี้น้องจะจัดให้ พี่ฟ้าก็เบาๆ เพลาๆ หน่อยนะ เดี๋ยวน้องไม่มีแรงไปสัมภาษณ์งาน :z1:
-
อย่าคิดจะลองเคี้ยวเพราะฟันจะกลายเป็นสีดำ ฮ่าฮ่าฮ่า
:laugh:
-
:m20: :m20:
คุณยายของซนไม่แพ้ตัวป่วนเหมือนกันนะคุณยาย
-
คุณยายขาเรื่องจริงป่ะเนี่ย? เดี๋ยวไปหลอกล่อผู้บ่าวมาลองกินบ้างดีกว่า คึคึ
คิดถึงตัวป่วนกับพี่ฟ้ามากกกกกกกกกกกกกกกก >_<
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก ได้อีกไหมพี่อากาศกะหนูป่วนน ตอนพิเศษน่ารักมากๆๆๆๆๆ
ขอบคุณจ้า
-
่ตามมาเก็บตอนพิเศษของตัวป่วนกับพี่ฟ้าค่ะ
น่ารักมากๆๆๆ ทุกตอนเลยค่ะ
แอบหวงพี่ฟ้าแทนตัวป่วนด้วยนิดนึง หุหุ
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
-
น่ารักที่ซู๊ดดดดดดดดดดดด
ตัวป่วนน่ารักมากก
ขอบคุณพี่นุ่นสำหรับตอนพิเศษค่า
-
:L2: ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะคะ น่ารักจริงๆเลย ตัวป่วน :L1:
:pig4: :pig4:
-
สาววายอย่างเราๆ
ถ้ายันหมากแล้วเมา
เราจะกลัวไผดีล่ะ
น่ารักมากๆเลยค่ะ
พี่ฟ้ายังไม่ทิ้งคารมเจ้าบทเจ้ากลอน
น้องป่วนก็น่ารักน่าชังจริงๆ
-
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ทฤษฎีนี้เลิศค่ะ 5555+
กลอนยังคงน่ารักเหมือนเดิม เขินๆ
แต่ว่าน้า ตัวป่วนเป็นคนป่วย พี่ฟ้าน่าจะต้องดูแลสิ 555+
-
^
^
^
จิ้มๆกระต่ายน้อย
จะบอกว่ากลอนในตอนนี้พี่นุ่นเขียนโดยใช้เวลาเท่าพี่อากาศในเรื่องเด๊ะเลยค่ะ
55555555555555555555
อารมณ์ลุงแก่ๆมองหน้าแฟนเด็กน้อยแล้วถอนใจเฮือกๆไปแต่ก็อดหลงรักมากขึ้นไม่ได้สักที
>/////////////<
-
พี่นุ่นคนสวยใจดีมีอีกซักตอนมั้ยคะ o15
-
ตัวป่วนจะน่ารักไปถึงไหนกันนนนนนน
-
ลงชื่ออ่านไว้คับ
-
ฮี่ๆๆๆ เข้ามาตอบคุณพระสนมฝ่ายซ้ายแบบเป็นที่เป็นทางว่านุ่นจำได้ค่ะ
ขอโทษด้วยที่เรื่องรวมนั่นค้างคา ไว้เพื่อนพ้องน้องพี่คนอื่นมีเวลาคงจะกลับมาต่อได้
นี่นุ่นก็ลัดคิวน๊อครอบไปสองสามครั้งแล้ว ตอนนี้ถ้าคนอื่นไม่มาต่อนุ่นก็กะจูงมือกะพี่มาร์คขาหนีออกนอกประเทศแล้วค่ะ :m20:
ลงชื่ออ่านไว้คับ
ยินดีต้อนรับนะคะ ถ้าอ่านแล้วมีอะไรอยากแนะนำ หรือมีเรื่องติชมยังไงไม่ว่าเรื่องอะไรมาบอกกันบ้างนะคะ คนเขียนจะได้นำไปปรับปรุงค่ะ
เรื่องนี้เห็นยาวๆแต่ไม่มีอะไรซับซ้อนวุ่นวาย และไม่มีเรื่องตื่นเต้นเลยด้วย อยากทราบเหมือนกันค่ะว่าอ่านแบบไม่ต้องรอตอนต่อไปแล้วรู้สึกยังไงบ้าง ^o^
ตัวป่วนจะน่ารักไปถึงไหนกันนนนนนน
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดค่ะ เหมือนไม่ได้เจอนาน 55555555555 ไอ้หนูป่วนมันน่ารักเน้ออออออออ >//////<
พี่นุ่นคนสวยใจดีมีอีกซักตอนมั้ยคะ o15
มีค่ะ ยังไม่มาเร็วนัก แบบว่าเดือนนี้คงไม่ทัน แต่มีมาอีกแหงๆ กอดน้องหนึ่งนะคร้าาาาาาาาาา แวะมาดันให้บ่อยๆ ขอบคุณมากค่ะ :กอด1:
สาววายอย่างเราๆ
ถ้ายันหมากแล้วเมา
เราจะกลัวไผดีล่ะ
น่ารักมากๆเลยค่ะ
พี่ฟ้ายังไม่ทิ้งคารมเจ้าบทเจ้ากลอน
น้องป่วนก็น่ารักน่าชังจริงๆ
งืมๆๆ อย่างเราๆคงต้องถือหลักแบบไอ้ป่วนมันนะคะ เพราะชาตินี้ยังไงก็มิอาจมีภรรเมีย กร้ากกกกกกกกกกกส์
:L2: ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะคะ น่ารักจริงๆเลย ตัวป่วน :L1:
:pig4: :pig4:
น่ารักที่ซู๊ดดดดดดดดดดดด
ตัวป่วนน่ารักมากก
ขอบคุณพี่นุ่นสำหรับตอนพิเศษค่า
ขอบคุณที่เข้ามาติดตามตอนพิเศษเหมือนกันค่ะ ไว้คิดอะไรดีๆออกจะมีเรื่องของสองคนนี้มาเล่าเรื่อยๆนะคะ (นานๆทีก็คิดถึงลูกชายบ้างเหมือนกันค่ะ ฮี่ๆๆ)
่ตามมาเก็บตอนพิเศษของตัวป่วนกับพี่ฟ้าค่ะ
น่ารักมากๆๆๆ ทุกตอนเลยค่ะ
แอบหวงพี่ฟ้าแทนตัวป่วนด้วยนิดนึง หุหุ
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
กอดค่ะ ไม่ได้เจอคุณpattybluetนานเหมือนกันนะเนี่ย ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ
และทุกๆท่านที่ไม่ได้เอ่ยนาม (กร้ากกกกกกกส์ เป็นการเป็นงานมาก) กอดรวบๆๆๆๆให้แนบแน่น ขอบคุณนะคร้าาาาาาาา
เรื่องนี้เรื่องรักเรื่องแรกที่คนเขียนเขียนออกมาในรอบสิบปี ปลื้มใจจะแย่ที่มีคนอ่านชอบ(มากกว่าหลักหน่วยด้วยสิ) แถมยังเข้ารอบเป็นหนึ่งในห้าด้วย
ถึงจะสาขาที่ข้าพเจ้าเองยังรู้สึกว่ายังไม่น่าเพิ่มแต้มให้ตัวเองเท่าไหร่ (ปลื้มเรื่องHF HL วรรณกรรมจำเป็นมากถึงกับกดโหวตรอบแรกสาขานิยายสุดประทับใจ)
เพราะคิดว่าถ้ามีโหวตสาขา นิยายหวานสุดจิตสุดใจอาจจะกดโหวตให้พี่อากาศกะไอ้ป่วนมันเอง แต่ดันไม่มีสาขานั้นซะได้
เลยไม่คิดว่าเรื่องนี้จะไปไกลได้ถึงเข้าชิง ดีนะคะที่ท่าทางไปแนมๆลองดูคนกดโหวตรอบสองมากะว่าคงไม่ได้รางวัล ถ้าได้คงจะอับอายเรื่องอื่นเขาแย่เลย หงิงๆ
เพราะตอนนี้นุ่นเก็บอ่านครบเกือบหมดทุกเรื่องที่เข้าชิงแล้ว เหลือแค่หมวดแรก สาขานิยายสุดประทับใจเท่านั้นที่ยังเก็บไม่หมด
ทั้งนี้และทั้งนั้น ขอบคุณคนอ่านทุกท่านที่คอยเป็นกำลังใจมาตลอด และขอบคุณท่านที่ชื่นชอบอีกครั้งนะคะ.......
ดีใจทุกครั้งที่รับรู้ว่าคนอ่านมีความสุขกับสิ่งที่เราเขียนค่ะ ^o^
ปล.สำหรับท่านที่มาทิ้งข้อความถามเรื่องรวมเล่ม ตอนนี้คนเขียนกำลังศึกษาหาข้อมูลอยู่ค่ะ ลองปรับไฟล์เป็นไซส์A5ดูแล้วจำนวนหน้าอยู่ที่ประมาณ700 ยังไงก็คงต้องสองเล่มถ้าจะทำจริง เฮ้อออออออ เรื่องใหญ่เลยค่ะ (ทั้งนี้ ยังไม่รวมข้างเรื่องอีกสิบกว่าตอนด้วยสิคะ หรือว่าจะตัดไปดี?)
-
อย่าทำแบบน้านนนน :dont2:
ข้างเรื่องมันก็น่ารักเน้อออออออออ
-
^
^
^
จิ้มๆ ตกลงค่ะ นุ่นจะพยายามอัดทั้งส่วนข้างเรื่องและอีกข้างของพี่ชมพูลงไปให้หมด ฮึบๆๆๆ
งั้นก็ต้องลองไปจัดหน้าต่อ พอเป็นไซส์ A5 แล้วพวกบทกลอนต้องจัดให้แต่ละบรรทัดมีแค่วรรคเดียวด้วยค่ะ
เพราะถ้าจัดแบบที่โพสลงเว็บแบบที่สองวรรค(หนึ่งบาท)ต่อบรรทัดแล้วจะมีคำเกินตกไปอยู่อีกบรรทัดตลอดเลย
กอดๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามและแวะเวียนดูข่าวคราวนะคะ ^o^
-
^
^
^
จิ้มพี่นุ่น
หนึ่งจองเลยนะคะพี่นุ่น
:กอด1:
-
"สองคนนี้แค่เห็นก็รู้แล้วว่าใครผัวใครเมีย ตัวป่วนไม่มีเมียกะเค้าสักหน่อย" ฮ่ะๆๆๆๆ โดนไปเต็มๆกับประโยคนี้เลย
คุณแม่เปรี้ยวได้ใจจริง คุณยายก็แรงส์พอกันค่ะ ไว้เจ้ขอยืมวิธีไปทดสอบฝามีในอนาคตหน่อยนะ
แต่ว่าจะหาซื้ออุปกรณ์ยากไปไหมเนี่ยอิอิอิอิ
หลังจากห่างไปนาน ไม่ได้แวะมาดูความเคลื่อนไหวของหนูป่วนลูกชายสุดเลิฟเลย
มาก็ไม่ผิดหวัง กับความน่ารักใสๆ และความหวานที่มีมาอย่างท่วมท้นนั้น ก็ทำให้เจ้ยิ้มได้เสมอ
กอดคุณนุ่นแน่นๆทีนึง ขอบคุณมากกับเรื่องราวที่น่ารักของหนูป่วน
-
ยินดีด้วยนะคะพี่นุ่นที่ได้รางวัล
ขอบคุณสำหรับงานเขียนดีๆของพี่นุ่นค่ะ o13
เป็นกำลังใจให้นะคะรออ่านเรื่องใหม่อยู่เมื่อไหร่จะเขียนคะพี่นุ่น
:กอด1: :L2:
-
ยินดีด้วยนะคะที่ได้รางวัล :L2:
-
^
^
^
ขอบคุณทุกท่านนะคะ
คุณพระสนมฝ่ายซ้าย น้องหนึ่ง พี่แตม กอดดดดดดดดดดดดดดดดดค่ะ
กอดรวบทุกท่านนะคะ
แล้วก็แจ้งว่า อีกไม่เกินสัปดาห์น่าจะมีตอนพิเศษมาส่ง อิอิ
ปล.น้องหนึ่งถามเรื่องยาวเรื่องต่อไป หุหุ ใกล้แล้วค่ะ ขอพล๊อตหนักแน่นกว่านี้อีกนิดนะคะ :m1:
-
เข้ามาตีตั๋วแถวหน้ารอกันเลย อิอิ :กอด1:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครับน่ารักมากมายอ่ะ :o8: :o8: :o8:
มีส่งกลอนยาวหากันด้วย..... น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อ่านต่อละครับ ขอบคุณ ไรท์เตอร์นะคร้าบบบบบบ o22 o22
-
:L2: หอบดอกไม้ช่อหยายยยยย มาแสดงความยินดีกับคุณนาย ลูกชายและลูกเขย
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/Emo/DookDik_016_onion.gif)
(ดีใจเหมือนตัวเองได้รับรางวัลด้วย กร๊ากกกก ปลาบปลื้ม ๆ :m11:)
-
เหมือน ดาด้า
5555
ยินดีด้วยนะคะ อีน้องคนงาม
-
พึ่งมาเจอตอนพิเศษเอาวันนี้เอง
555 ตัวป่วนยันหมากยังน่ารักเลยจ้ะ
-
ก่อนอื่นต้องบอกว่าขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน และทุกท่านที่ไปเพิ่มแต้มให้ในกระทู้โหวตนะคะ :กอด1:
ว่าแล้วด้วยแรงผลักดันจากน้องๆหนูๆทั้งหลาย คนเขียนก็มีตอนพิเศษๆมาฝากอีกแล้ว
ตอนนี้ถ้าท่านไหนไม่ได้อ่านเรื่องของพี่ปุ่น (รักร้าย...ไอ้ตัวแสบ โดย ดาด้า panda123) ก็อาจจะงงนิดหน่อยนะคะ
ไอ้ป่วนมันญาติเยอะค่ะ ^o^
อย่าพูดมากเสียเวลา ไปอ่านกันเลยดีกว่า คริคริ
................................................
ตอนพิเศษ ฮันนีมูน...ยากันเบื่อ
“ตัวเล็ก แม่จะไประนอง!!”
เรื่องมันเริ่มที่ก่อนดึกวันหนึ่งเมื่อตัวป่วนมันออกเวรแล้วโผล่หน้ากลับเข้าบ้านครึ่งไม้ครึ่งปูนสองชั้นหลังเดิมที่สมัยเรียนอยู่กับไอ้เพื่อนแผนแค่สองคน โดยมีแขกประจำอีกสองรายคือพี่อากาศคุณแฟนใจดีที่สุดในโลก กับไอ้บ้านุ่นเพื่อนรักเพื่อนเลิฟหนึ่งในสองที่ยังคบกันมาจนปัจจุบันนั่นแหละ
พี่อากาศไปทำงานต่างจังหวัดตามเคย รอบนี้ไปยี่สิบวัน ไอ้หนูป่วนเลยอยู่ติดบ้านที่ตอนนี้มีคุณนายมาเป็นผู้ทรงอิทธิพลเกือบสองสัปดาห์แล้วเพราะพี่ปิ่นออกอาการจะมีน้องอีกครั้ง แล้วใช้มารยาคนท้องบอกว่าบ้านที่ลำพูนหนาวเกินไปอยู่ไม่ไหวเลยต้องหอบหิ้วทั้งเจ้าตัวเล็กในท้องทั้งหลานสาวน้องลูกหมูที่ตอนนี้ไม่สีชมพูเท่าไหร่เพราะชอบว่ายน้ำเป็นชีวิตจิตใจลงมาอยู่บ้านเก่าที่ใจกลางเมืองหลวง
แต่เหตุผลจริงน่ะเหรอ......พี่ปิ่นคนงามมากระซิบบอกไอ้หนูป่วนตั้งแต่วันแรกที่มาถึงแล้วล่ะ พี่ปิ่นสาวเมืองกรุงขนานแท้และดั้งเดิมคิดถึงเพื่อนๆและห้างสรรพสินค้ากลางกรุงใจแทบขาด เลยถือโอกาสที่โรงเรียนอนุบาลของลูกสาวคนโตปิดเทอมหาเรื่องเข้ามาอาบแสงสีและควันรถของเมืองหลวงเสียเลย
พอไอ้หนูป่วนมันถามว่า แล้วพี่เทพไม่ว่าอะไรเหรอ....พี่ปิ่นก็บอกว่า ‘พี่เทพก็เหมือนฟ้านั่นแหละ....เอ..หรือพี่พูดแค่นี้ตัวเล็กไม่เข้าใจ ฮะๆๆๆๆ’
ตัวป่วนมันก็เลยพุ่งเข้าฟัดแก้มพี่สาวเสียหนึ่งฟอดแก้อาการหน้าแดงน่ะสิ ก็ทำไมจะไม่เข้าใจ พี่เขยคนเดียวนั่นน่ะ แค่พี่ปิ่นอ้อนนิดๆหน่อยๆ อยากได้อะไรก็หามาประเคนให้ทุกอย่างอยู่แล้ว.....ไม่ต่างจากพี่ฟ้าของมันสักนิด
“ตัวเล็ก แม่จะไประนอง!!”
นั่นไง.....พอโผล่หน้าเข้าบ้านคุณนายก็เสียงดังเข้าใส่ทันที พอไอ้หนูป่วนถอดรองเท้าถุงเท้าออกวางเรียบร้อย เงยหน้ามองไปทางพี่สาวที่นั่งเล่นเลโก้อยู่กับเจ้าลูกหมูโดยยึดโลเกชั่นโต๊ะเตี้ยหน้าโซฟาเป็นที่มั่นก็ได้รับรอยยิ้มจนตาหยีเหมือนกับขบขันอะไรหนักหนากลับมาเป็นคำตอบ
“ไประนอง? หาพี่ปุ่นเหรอ?”
“อื้อ......ตัวเล็กดูนี่สิ” คุณนายท่านว่าอย่างนั้น แล้วก็ยื่นโทรศัพท์มือถือรุ่นพอเพียงที่ไอ้ป่วนมันใช้มาจะสามปีแล้วมาตรงหน้า ไอ้ป่วนมันกลั้นหัวเราะแทบตายเพราะสีหน้าน้อยอกน้อยใจแถมส่งค้อนให้ฝาบ้านแถมเลยเถิดไปถึงเพดานของแม่สุดที่รักมันช่างน่าพุ่งเข้ากอดแล้วฟัดๆให้หนำใจ
แต่ก็เปลี่ยนใจกะทันหันเมื่อเห็นข้อความที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอ......
'ตัวเล็ก..พี่ปุ่นแต่งงานแล้วนะ'
'ตัวเล็ก..พี่ปุ่นแต่งงานแล้วนะ'
.
.
'ตัวเล็ก..พี่ปุ่นแต่งงานแล้วนะ'
“เฮ้ยยยยย ตัดหน้าได้ไงอ้ะ!!”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” เท่านั้นแหละ แค่เสียงอุทานลั่นบ้านของไอ้ตัวป่วนประจำบ้านมันดังออกมา พี่ปิ่นที่ยังทำเหมือนสนใจกับการหยิบชิ้นไม้มาก่อให้เป็นรูปร่างของบ้านอยู่กับลูกสาววัยอนุบาลก็ปล่อยเสียงหัวเราะพรืดออกมาทันที
“คุณนายไม่ต้องหรอก เดี๋ยวป่วนไปเอง ปีนี้ป่วนยังไม่ได้ใช้สิทธิ์ลาพักร้อนเลยสักวัน รอพี่ฟ้ากลับมาก่อน แล้วป่วนจะไปจัดการให้ ชิชะ!! พี่ปุ่น กล้าส่งข้อความมาแกล้งกันอย่างนี้มันใช้ไม่ได้ แต่งงานอะร้ายยยยย นี่แปลว่าแซงหน้าย้ายไปอยู่บ้านเดียวกับชีต้าห์แล้วแหงๆ เดี๋ยวป่วนโทรหาชีต้าห์ อ๊ะ.....ไม่เอาอ้ะ โทรถามพี่เนสดีกว่า”
ไอ้หนูป่วนจัดการโทรศัพท์หาพี่หมอเนส เพื่อนซี้พี่ชายที่ตอนนี้ย้ายกลับมาอยู่กรุงเทพแล้วเลยรู้ว่าตัวเองตกข่าวไปโข ไอ้พี่ปุ่นบอกคืนบ้านพักแพทย์แล้วย้ายตัวเองไปเป็นลูกเขยรีสอร์ทเต็มตัว ไม่บอกกันสักนิด ฮึ่ย!! อย่างนี้ต้องไปถล่ม
ข้อมูลจากสายด่วนพี่เนสถูกถ่ายทอดให้คุณนายและพี่ปิ่นฟังอีกต่อ ก่อนที่เช้าขึ้นมาตอนเตรียมตัวจะออกจากบ้านไปทำงานตามปกติคุณนายท่านจะยื่นโทรศัพท์บ้านให้ บอกว่าพ่อโทรมา
แล้วไอ้หนูป่วนที่กะแค่จะชวนพี่ฟ้าของมันที่แน่ใจได้ว่าอีกสองสัปดาห์จะว่างไปอีกสิบวันลงใต้ไปถล่มพี่ชายกับพี่สะใภ้นำเข้าที่ถูกคอถูกใจกันเหมือนเพื่อนอีกคนจะได้รับหน้าที่สำคัญ
‘ตัวเล็กเอ๊ย พ่อจะฝากเทพเอาของลงไปให้ ของสำคัญ เหมือนกันกับที่พ่อให้ฟ้าไปคราวนั้น ตัวเล็กไประนองก็ถือไปด้วย แล้วอย่าทะลึ่งแย่งหน้าที่พี่เค้าล่ะ เอาไปให้กับปุ่นนั่นแหละ แล้วให้พี่เขาจัดการเอาเอง อย่าลืมกำชับว่าถ้าว่างเมื่อไหร่ ก็พาชีต้าห์มาเที่ยวทางนี้บ้าง พ่อคิดถึง....’
ตัวป่วนมันตกปากรับคำดิบดี จัดการโทรชวนคุณแฟนไปเที่ยวทะเลแล้วส่งใบลาให้พี่หัวหน้าแผนกเวชศาสตร์ฟื้นฟูและกายภาพบำบัดเรียบร้อย และแค่สองสัปดาห์หลังข้อความสั้นๆจากพี่ชายขี้แกล้งส่งมา ตัวต้นคิดอย่างมันแทนที่จะเป็นคนจัดการให้ตัวเองมาถึงรีสอร์ทพี่เต้ ก็กลายเป็นพี่อากาศคุณแฟนคนดีซะงั้นที่เป็นคนจัดการทุกสิ่งอย่างแม้กระทั่งจองทัวร์ไปบ้านบนเกาะกับรีสอร์ทของพี่เต้ พี่ชายของสะใภ้อย่างชีต้าห์นั่นแหละ
ไอ้หนูป่วนถอดหัวโขนหน้าที่การงานฝากไว้ที่โรงพยาบาลแล้วก็กลับมาทำตัวเป็นลูกแมวน้อยของพี่ฟ้าของมันอีกครั้งเมื่อได้เดินทางไกลด้วยกันสองคน เกือบสองชั่วโมงบนเครื่องบินก็วางหัวแหมะไว้บนอกพี่อากาศนั่นแหละ ไอ้นิสัยขี้เซานี่แก้ยังไงก็ไม่หาย เมื่อก่อนพี่อากาศแกก็นึกว่าเพราะคุณแฟนยังเด็กเป็นวัยกำลังกินกำลังนอน แต่ที่ไหนได้ล่ะปีหน้าก็เบญจเพสแล้วแท้ๆ คุณแฟนของพี่ยังทั้งกินเก่งหลับง่าย แถมหลับทีไรยังหลับลึกปลุกยากเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย
ลงจากเครื่องหอบเป้คนละใบยังไม่ทันที่พี่อากาศจะหาน้ำเย็นๆมาเติมความสดชื่นให้ไอ้ตัวเล็กของแกก็เห็นป้ายชื่อรีสอร์ทบ้านกลางทะเลมาชูหรารอรับแล้ว พี่ที่ขับรถมารับส่งสำเนียงทองแดงแบบระน้องระนองพร้อมรอยยิ้มจริงใจมาให้ ตอบคำถามจากคนตัวเล็กที่ถึงพี่เต้ไม่บอกมาก่อนว่าวันนี้ต้องมารับน้องชายคุณหมอปุ่นที่สนามบินหาดใหญ่ก็รู้ได้แค่มองหน้าว่าไม่ผิดคน เพราะถ้าตัดรูปร่างที่เล็กๆบางๆนี่ออกไป เค้าหน้าของคุณป่วนที่พูดถามอะไรเจื้อยแจ้วอยู่นี่เมื่อเทียบกับคุณหมอที่เพิ่งเลื่อนสถานะจากแขกประจำมาเป็นผู้อยู่อาศัยประจำรีสอร์ทแล้วก็แทบจะไม่แตกต่างกันเลย
ขึ้นรถมาได้ไม่ทันถึงสิบนาทีเสียงเจื้อยแจ้วจากที่นั่งตอนหลังของกระบะสี่ประตูก็เงียบไป พอพี่คนขับเหลือบตามองผ่านกระจกหลังก็ต้องตกใจเพราะหัวดำๆสองหัวเมื่อกี้เหลือให้เห็นแค่หัวเประดับแว่นกรอบพลาสติคสีน้ำเงินเข้มแค่หัวเดียว เนียนๆยื่นปลายนิ้วไปปรับกระจกมองหลังแล้วเลื่อนสายตาลงต่ำตามสายตาเจ้าของศีรษะประดับกรอบแว่นไป ถึงเห็นว่าน้องชายคุณหมอเอนตัวลงไปนอนหลับสบายบนตักของเจ้าของแว่นตัวโตเสียแล้ว
พอพี่คนขับถอนสายตากลับมาถึงได้เห็นว่าดวงตาใต้กรอบแว่นที่เมื่อครู่หลุบต่ำจับอยู่ที่ใบหน้าที่นอนหลับตาพริ้มเผยอปากน้อยๆเหมือนคนกำลังหลับสบายกำลังส่งประกายแข็งๆมารออยู่ทางกระจกมองหลังเสียแล้ว พี่คนขับรู้สึกน้ำลายฝืดคอขึ้นมาทันที ขยับกระเดือกกลืนน้ำลายหนืดๆลงคออย่างยากเย็นแล้วส่งยิ้มแหยๆให้ดวงตาภายใต้กรอบแว่น สายหน้าน้อยๆแสดงความบริสุทธิ์ใจว่า ‘ผียาด้นโพม โพมแข่แล’ พี่อากาศแปลสายตาแล้วได้ความว่า...พี่อย่าดุผมน้า...ผมแค่มองเฉยๆนิ แล้วเลยส่งรอยยิ้มเป็นมิตรตอบกลับไป จนใกล้ถึงรีสอร์ทนั่นแหละพี่คนขับแกถึงเปิดปากพูดอีกครั้ง
“อีกเดี๋ยวก็ถึงแล้วนะครับ สักสิบนาที” แล้วก็ได้อาการพยักหน้าแล้วขยับปากรับคำส่งมา ไม่ได้เห็นหรอกว่าคนตัวโตตาดุด้านหลังก้มลงไปปลุกน้องชายคุณหมออีท่าไหน รู้แต่หลังจากนั้นไม่ถึงสามรอบหายใจ หัวยุ่งๆของน้องชายคุณหมอก็ปรากฏในกระจกมองหลังเหมือนเดิม ที่เปลี่ยนไปก็แค่......หน้าที่ตอนแรกเห็นว่าขาวๆ มันกลายเป็นหน้าแดงๆไปก็เท่านั้นเอง
ป้ายไม้ทาสีเบจเรียบกริบกับตัวอักษรเล่นหางสีขาวเขียนชื่อ ‘บ้านกลางทะเล’ ติดเด่นอยู่หน้ารั้วที่มีอาณาเขตยาวแทบจะไปสุดอีกขอบถนน ประตูเปิดกว้างเหมือนจะบอกว่ายินดีต้อนรับ
กระบะสีบรอนซ์เงินพาผู้โดยสารสองคนมาส่งเทียบถึงหน้าบ้านหลังใหญ่ที่ดูก็รู้ว่าเป็นที่พักอาศัยถาวร ไม่ใช่แค่รีสอร์ทที่เปิดให้เช่าค้างแรม ชายร่างใหญ่ที่เดาว่าน่าจะรุ่นคุณพ่อลุกขึ้นยืนยิ้มรับ
“สวัสดีครับ ผมฟ้านะครับเป็นเพื่อนปุ่น คุณทิวารึเปล่าครับ?” พี่อากาศยกมือไหว้ทักทายแถมเดาทางตรงเป๊ะไม่มีเคอะเขิน ในขณะที่คุณทิวามองแฝดต่างไซส์ตรงหน้าแล้วนึกขำในใจ หนุ่มน้อยกับหนุ่มใหญ่สองคนแต่งตัวเหมือนกันด้วยเสื้อยืดคอวีสีฟ้าใสกับกางเกงยีนส์สีซีดยาวแค่เข่า รองเท้าผ้าใบสีขาวคาดฟ้า
ที่ทำให้เหมือนลูกแฝดยิ่งกว่านั้นก็ตรงที่เป้ของคนตัวโตสีดำกับคนตัวเล็กสีขาวนี่แหละ เหมือนลูกแฝดที่พ่อแม่จงใจจับแต่งตัวเหมือนกันแต่ให้มีองค์ประกอบหนึ่งอย่างตรงกันข้ามเพื่อให้ระบุตัวได้ง่ายๆแบบนั้นเลย
“ครับๆ ยินดีต้อนรับ แล้วอีกคนก็คงน้องหมอปุ่นสินะ”
“สวัสดีครับคุณทิวา” ไอ้เด็กตัวเล็กมันยกมือไหว้สวยงามแถมส่งยิ้มจนตาจะปิดมาให้อีกด้วย ตัวเล็กกว่าไอ้เสือแสบอีกมั้งนี่
“ป่วนสินะ เรียกพ่อก็ได้ ชีต้าห์ก็ไปฝากตัวเป็นลูกบ้านเรามาแล้วไม่ใช่เหรอ งั้นเราก็มาเป็นลูกพ่ออีกคนจะเป็นไร..... ฟ้าก็เหมือนกันนะ เรียกพ่อเถอะ อย่าคุณทิวาเลย เราครอบครัวเดียวกัน ฮ่าๆๆๆ”
ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบพอเป็นกระษัยจนพี่เต้ออกมาพร้อมข้าวของเตรียมไปเกาะนั่นแหละ ถึงได้พาน้องชายของน้องเขยพร้อมอีกคนที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอยู่ในสถานะคนรักแน่ๆเดินตามกันไปที่เรือนพักส่วนตัวของไอ้เสือแสบกับคุณหมอน้องเขย
พี่เต้ทำหน้าที่แค่ปลุกให้พอมีสติ จากนั้นก็ไปเตรียมรออยู่ที่เรือที่จะไปเกาะ ไม่ได้รู้หรอกว่าคุณหมอน้องเขยโดนทำร้ายร่างกายเสียน่วมจากฝีมือน้องชายที่เห็นว่าตัวเล็กๆและดูไม่มีพิษสงนั่นจนต้องร้องโอดโอย
ทำร้ายร่างกายพี่ชายจนหนำใจพร้อมกำชับว่าห้ามเอาคืนเพราะคุณนายท่านเป็นคนฝากมาเรียบร้อยไอ้หนูป่วนก็ปลดเป้ที่สะพายหลังไว้ออกมาแล้วควานๆลงไปสักพัก ก่อนจะหยิบกล่องกำมะหยี่ออกมายื่นให้พี่ปุ่นที่แบมือรับแบบงงๆกันง่ายๆ
“อันนี้คุณผู้ชายฝากมา ไม่ได้ให้พี่ปุ่นนะ” หมอปุ่นยื่นมือไปรับกล่องกำมะหยี่ที่ไอ้หนูป่วนยื่นมาให้ด้วยสีหน้างงจัด แต่พอเปิดออกดูของที่อยู่ข้างในทำเอาอึ้งถ้าท่านทั้งสองมาอยู่ตรงหน้าคงได้คลานเข้าไปกราบที่ตัก
“พี่ว่าใกล้ได้เวลาแล้วนะครับตัวป่วน” พี่อากาศที่นั่งเงียบมานานส่งเสียงพูดออกมาเป็นครั้งแรกหลังจากเอาแต่หัวเราะกับการเห็นคุณแฟนทำร้ายร่างกายพี่ชายตัวเองโดยไม่ยอมยื่นมือเข้าช่วยสักนิด
“จริงสิ!! พี่ปุ่นไปเตรียมตัวเร็วอีกครึ่งชั่วโมงเรือจะออกแล้ว”
“เรือ!?”
จัดการลากเอาพี่ชายพี่สะใภ้ที่ยังหลับอุตุขึ้นเรือมาได้ไอ้หนูป่วนก็หมดความสนใจจะแกล้งคนอื่นไปง่ายๆ ไม่ใช่อะไรหรอก ก็นานๆได้หยุดยาวมาเที่ยวทั้งที แถมทะเลระนองก็สวยจัดสวยจริง สีน้ำทะเลที่สะท้อนประกายแดดเป็นสีฟ้าอมเขียว สวย....ราวกับภาพในโปสการ์ด
ไอ้หนูป่วนคนชอบเที่ยวเป็นชีวิตจิตใจตื่นตาตื่นใจเกาะแน่นอยู่ตรงกราบเรือ มือก็สอดเข้าไปในอุ้งมือใหญ่ที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ยังให้ความอบอุ่นได้เสมอ แค่สอดมือเข้าไป พี่ฟ้าคนดีก็จับกระชับเอาไว้จนแนบแน่น ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าสายตาที่กำลังมองมายังบอกว่ารักอยู่ไม่เปลี่ยนแปลง
ตัวป่วนมันขึ้นไปนั่งคุกเข่าอยู่บนเก้าอี้ลักษณะเป็นไม้แผ่นยาวที่ตรึงแน่นกับกราบเรือ โดยที่มือข้างหนึ่งเกาะยึดกับราวที่เอาไว้กั้นเด็กซนทำตัวเองตกน้ำเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างก็ปล่อยให้อยู่ในอุ้งมือของคุณแฟนไปแบบนั้นแหละ สักพักก็รู้สึกถึงหมวกผ้าที่ครอบลงมาบนหัว
พอหันกลับไปมองคนที่อุตส่าห์ใช้มือข้างเดียวล้วงเอาหมวกในเป้ออกมาใส่ให้โดยไม่ยอมปล่อยมือที่ยังจับยึดกันไว้กะจะแซวแฟนตัวเองเล่นก็ต้องเปลี่ยนใจ เพราะสายตาภายหลังกรอบแว่นมันอุ่นเกินไป ทั้งอบอุ่น ทั้งเป็นสุขจนพูดไม่ออกบอกไม่ถูก ทำได้แค่เหลือบตาซ้ายทีขวาที พอเห็นว่าทางสะดวกก็ยกมือข้างที่ยังจับกันไว้ขึ้นมาแตะจูบเร็วๆลงไปหนึ่งครั้ง ก่อนจะทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้มองจับไปที่ฟองคลื่นสีขาวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น รับรู้ถึงเสียงหัวเราะเบาๆในลำคอข้างๆหูอย่างอารมณ์ดีของคุณแฟนตัวโต แค่นี้ก็รู้สึกความร้อนทั้งตัวมันมารวมกันบนใบหน้าจนแทบระเบิดแล้ว
“ตัวป่วน!? พี่ฟ้า!? มาได้ไง!!?”
เสียงโวยวายดังมาจากไอ้เสือแสบของพี่ปุ่นที่เดาเอาว่าคงจะเพิ่งตื่นเต็มตา พี่อากาศกับตัวป่วนฟังแล้วได้แต่ขำ ก็สีหน้าแบบนั้นทั้งเหวอทั้งเอ๋อ เดี๋ยวเหอะ อีกเดี๋ยวต้องงอนพี่ปุ่นแน่ๆ แล้วผิดซะเมื่อไหร่ พี่ปุ่นมันจะรู้ตัวมั้ยน้า..... ว่าแค่คุณเสือน้อยงอนแค่นี้ก็หน้าเหี่ยวขึ้นมาอย่างกับดอกไม้ขาดน้ำ โถ......
ลงเรือมาได้ก็เห็นหลังชีต้าห์ลับไปไวไว แถมด้วยพี่ปุ่นในชุดนอนเก่าย้วยเร่งก้าวฉับๆตามไปอีกคน สงสัยลืมไปแล้วมั้งว่าน้องมาด้วย โฮะๆๆๆๆๆๆๆ แต่จะสนทำไม ในเมื่อพี่ปุ่นมีภารกิจง้อเสือ ส่วนทางนี้ ตัวป่วนก็มีภารกิจเหมือนกัน...ภารกิจเอาใจคุณอากาศ
เมื่อตอนเรียนว่าหาวันว่างตรงกันยากแล้ว พอเข้าทำงานถึงได้รู้ ว่าวันว่างแถมหลายวันติดกันนี่ยิ่งหายากกว่าหลายเท่า คุณอากาศท่านทำงานเหนื่อย ตะลอนๆเดินทางไกลตลอด แต่ตัวป่วนอยากได้อะไร อยากเจอเมื่อไหร่ แกเป็นต้องรีบรี่หาเวลามาหามาเอาใจอย่างด่วนทุกที ไอ้ที่ว่าจะมาล้มทับพี่ปุ่นก็อ้างไปงั้นแหละ ที่จริงคือตัวป่วนมันอยากให้คุณอากาศแกพักบ้าง ความคิดนี้ก็ไม่ใช่ใครหรอก ไอ้เพื่อนนุ่นตัวดีแหละมันบอกมา ไอ้นุ่นมันว่า
‘ป่วนแก.....พี่ฟ้าหายไปทีนานๆแบบนี้ แน่ใจได้ไงวะว่าพี่เขาไม่มีอิหนูอ้ะ?’
‘โฮ้ย.....ไม่มีหรอก ถ้าจะมีก็มีไอ้หนูไม่ใช่อิหนู ฮ่าๆๆๆๆ’
‘ปากดี ถ้าพี่เขามีจริงแกแหละจะน้ำตาเช็ดหัวเข่า’
‘.......หงะ......แล้วทำไงดีอ้ะ?’
‘แกก็ต้องเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง เติมความหวานให้กันบ้างไง โห่ว.....แค่นี้ต้องให้สอน’
และนั่นแหละ ทำให้ไอ้หนูป่วนแทนที่จะมาหาพี่ชายพี่สะใภ้แค่ช่วงวันหยุดธรรมดาวันสองวันก็เลยถือโอกาสลาพักร้อนแถมไปแง้วๆให้คุณแฟนตัวโตมาด้วยซะงั้น
ได้กุญแจบ้านพักบนเกาะจากพี่เต้มาปุ๊บไอ้หนูป่วนเลยจัดการจูงมือคุณแฟนไปกันสองคน แว่วๆเสียงพี่เต้บอกเวลาอาหารกลางวันและอาหารเย็น แถมบอกอีกด้วยว่าจะสั่งไปที่บ้านหรือจะทำกินเองก็มีเตาไว้ให้เรียบร้อย อยากได้อะไรก็เดินไปบอกที่เรือนสำนักงาน เพราะพี่เต้และเจ้าหน้าที่จะอยู่ที่นั่น หาไม่ยากหรอก เพราะเกาะนี้เล็กนิดเดียว หาดที่ลงเล่นน้ำได้ก็มีแค่สองหาดเอง
“พี่ฟ้าคนดี.....เหนื่อยมั้ย?” เปิดประตูเข้าบ้านวางของถอดหมวกเรียบร้อยไอ้หนูป่วนมันก็หันทั้งตัวมากอดหมับเข้าที่เอวของคุณแฟนตัวโตแล้วกระซิบถาม
พี่อากาศทรุดตัวลงนั่งที่ปลายเตียงพร้อมกับดึงไอ้ตัวที่จู่ๆก็เข้ามาออดอ้อนให้นั่งตามมาบนตัก แล้วส่ายหน้าช้าๆ ปล่อยให้ไอ้ตัวเล็กมันถอดแว่นออกจากดั้งจมูกแล้วยืดแขนส่งไปวางไว้ที่ตู้เตี้ยใกล้มือง่ายๆ เอียงแก้มรับจูบเด็กน้อยที่เจ้าตัวคนจูบมันหน้าแดงแจ๋ แถมพอพี่เขาลองแตะนิ้วลงกับแก้มแดงๆนั่นก็พบว่าร้อนฉ่าจนนึกเอะใจ
“มีอะไรรึเปล่าครับ?”
“หึ เปล่าน้า......เปล่ามีอะไรสักหน่อย” แน่ะๆ ปฏิเสธทันทีทันใดแบบไม่ผ่านสมองส่วนคอเท็กซ์ชัดๆ ตอบโต้แบบปฏิกิริยารีเฟล็กซ์แบบนี้น่าเชื่อตายล่ะ ไอ้หนูป่วนเอ๊ย.....
พี่อากาศมองอาการแลบลิ้นออกมาแตะริมฝีปากแล้วขบฟันบนลงกับริมฝีปากล่างเหมือนกลัวตัวเองจะเผลอหลุดความลับแล้วนึกขันอยู่ในใจ คุณแฟนของพี่นี่น่ารักจริงๆน้า.....กี่ปีๆคิดอะไรก็แสดงออกมาหมดแบบนี้ ต่อให้อีกสิบปีก็ปิดพี่ไม่ได้หรอกนะตัวป่วน......
แล้วดูสิ เจ้ามือซนๆนั่นหยุดจะทำงานรึก็เปล่า ซนจนไล้เข้าไปแนบอยู่บนแผงอกใต้เสื้อยืดของพี่เขาแล้ว ทั้งๆที่คิ้วมันยังขมวดอยู่นั่นแหละ
“เอ........ตัวป่วนอยากเล่นน้ำทะเลรึเปล่าน่ะ?”
“อื้อๆๆ อยากสิพี่ฟ้า เดี๋ยวแดดร่มเราลงทะเลกันนะ ป่วนไม่ได้มาทะเลตั้งนานแล้วอะ”
“อืม........ไงดีล่ะ คือถ้าคุณแฟนของพี่ยังมือซนอยู่แบบนี้ พี่ฟ้าว่าวันนี้เราคงไม่ได้เล่นน้ำทะเลแน่ๆเลยนะครับ ได้ยินพี่เต้บอกว่าคืนนี้รีสอร์ทมีปาร์ตี้ด้วยน้า......คงจะอดซะล่ะมั้ง” ได้ผลเจ้ามือแสนซนชะงักการเคลื่อนไหวได้ทันที แต่หัวคิ้วที่ขมวดกลับยิ่งขมวดเข้าไปจนแทบจะผูกโบ
“งั้น........ค่อยเล่นพรุ่งนี้ก็ได้” โถ........เสียงอ่อยมาเชียวไอ้ตัวเล็กเอ๊ย
“หึๆๆ พี่ฟ้าจะไม่ใจร้ายหรอกครับ เพราะปาร์ตี้มีคืนนี้คืนเดียว เดี๋ยวเด็กแถวนี้อดเล่นเกม เพราะงั้น...บอกพี่มาดีๆดีกว่ามั้ย ว่าตกลงนึกอะไรขึ้นมาถึงตั้งใจอ้อนพี่ขนาดนี้ มีเรื่องอะไรไม่สบายใจมาอีกรึเปล่า?”
“ก็......ก็พี่ฟ้าไม่อยู่คราวละนานๆ ป่วนก็เลย กลัวนิดหน่อย....”
“กลัว........กลัวอะไร?”
“ก็ ก็.........ไม่เอาอะ เดี๋ยวพี่ฟ้าโกรธ”
“กลัวพี่ไปมีคนอื่น? กลัวพี่ฟ้าเบื่อตัวป่วนเหรอ?”
นั่นไง ไอ้ตัวดีสะดุ้งขึ้นทั้งตัวทั้งที่ยังซุกอยู่กับอกคุณแฟนตัวโตนั่นแหละ แค่คิดก็ถูกจับได้ซะแล้วไอ้ตัวเล็ก
“........................”
“เฮ้อ........เอาล่ะพี่จะถือเป็นความภูมิใจขั้นสุดยอดแล้วกันนะครับ เพราะถ้าคิดได้ขนาดนี้แปลว่าคุณแฟนแคร์พี่มาก แถมยังหวงมากด้วย กลัวว่าพี่จะไม่รักล่ะสิ”
“อื้ม........กลัวว่าจะรักน้อยลงด้วย ไอ้นุ่นมันเลยแนะนำว่าต้องเปลี่ยนบรรยากาศอะ มันว่าคนเราคบกันไปนานๆแล้วจะเบื่อ ต้องหาอะไรใหม่ๆมาทำจะได้เติมความหวานให้ชีวิตคู่ แล้ว........คือ.......เอ่อ....” นั่นไง พอหลุดออกมาก็พูดได้น้ำไหลไฟดับ แล้วเป็นไงล่ะ เงยหน้าสบตาปิ๊งๆกับพี่เขาแล้วรู้ว่าหลุดอะไรไปก็ยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองซะงั้น ไอ้ที่หลุดปากพูดไปแล้วมันเก็บกลับมาไม่ได้นะตัวป่วนนะ
“หึๆๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ตัวป่วนของพี่ ฮ่าๆๆๆๆ”
“ห้ามหัวเราะ!!” ไอ้หนูป่วนหน้าร้อนจี๋ นี่ถ้ามีเสียงเอฟเฟคท์ดังได้ก็คงจะดังฉ่าๆแน่นอน ก้มหน้างุดๆลงซุกเข้ากับซอกคอคุณแฟนที่ยังไม่ยอมหยุดหัวเราะนั่นแหละ ก็จะลุกหนีก็ถูกยึดไว้แน่นเลยนี่นา ไม่น่าปากไวเลย พูดเองอายเอง อายๆๆๆ ไม่รู้จะทำยังไงแล้วล่ะสิ
แค่สักพักเท่านั้นแหละ พออาการสะเทือนเพราะแรงหัวเราะของเจ้าของตักหยุดลงตัวป่วนก็ได้ยินเสียงสูดลมหายใจเข้าดังเฮือกใหญ่ ก่อนพี่ฟ้าของมันจะกระซิบที่ข้างหูว่า
“พี่ฟ้าจะเป็นแฟนที่ดี ไม่เอาแต่ใจจนทำให้ตัวป่วนไม่ได้ไปเล่นเกมคืนนี้ แต่เรื่องลงทะเลน่ะ ตัวป่วนคงต้องอดใจรอพรุ่งนี้นะครับ”
อัศจรรย์พันลึกพิลึกลั่น ทั้งตะวันส่องฉานอยู่กลางฟ้า
พยับเมฆพลันครึ้มกลบนภา เจ้าสำเภาก็ผวาเร่งกางใบ
ลมสลัดจู่โจมจะกลืนอ่าว สำเนียงราวฟ้าจะล่มข่มไม่ไหว
ฝีพายเร่งสาวพายโจนเข้าไป หลบอยู่ในเวิ้งถ้ำทั้งสำเภา
ลมกระโชกก่อคลื่นระลอกริ้ว เรือละลิ่วลึกล้ำถึงเชิงเขา
เจ้ามัจฉาแหวกธารจนมึนเมา ปะทะเอาผนังหินจนถ้ำสะเทือน
พุน้ำร้อนพลันกระฉอกออกถะถั่ง น้ำประดังลมประเดหาใดเหมือน
พอฟ้าเปิดเมฆคล้อยจนเห็นเดือน แรงสะเทือนก็พลันลับกับแสงตะวัน
......................................
.........จบตอนพิเศษค่ะ............
-
อุแม่จ้าวววว...เกรงว่าก่อนจะเบื่อ ตัวป่วนมันจะเดี้ยงก่อนน่ะซิพี่ฟ้า กร๊ากกก :z1:
แล้วพรุ่งนี้ จะลงไปเล่นน้ำกันไหวไหมล่ะนั่นนะ ดูท่า..."พายุจะเข้า" :m20:
ไปทะเลก็ออกมาดูคลื่นลม ชมดาวเดือนกันบ้างนะ 5555
ดูท่าพี่ฟ้าแก..จะไม่เอาแต่ใจ แต่...เอาใจทั้งคืนแหงม ๆ :-[
-
อ่านแล้ว งง นิดหน่อย
สงสัยต้องเข้าป่าไปถามเอากับไอ้เสือแสบ
-
หุๆๆๆๆๆๆหวานได้ตลอดคู่นี้ :L1: :L1:น่ารัก
-
หึหึหึหึหึหึหึหึ
ตัวป่วนก็ยังคงเป็นตัวป่วน
คิดอะไรแสดงออกทางสีหน้าหมดเลย
แบบนี้จะปิดพี่ฟ้าแกได้ยังไง
ปล.หวานกันไม่เปลี่ยนเลยพี่ฟ้ากับน้องตัวป่วนเนี่ย
-
ฮันนีมูน
ฮันนีมูน
ฮันนีมูน
ยังเป็น NC ที่ลึกล้ำเช่นเคย :o8:
สมกับคู่นี้จริงๆค่ะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
โอ๊ย เสียงหายเลย สรุป คุณนายน้องนุ่น กับยายหมวยเล็กดาด้านัดกันมาใช่ไหม
ดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่ชอบ 555
ยินดีกับรางวัลด้วยนะเจ้าคะ +1 หลังจากที่ไม่ได้ + ซะนาน
-
นัดกันแต่งตอนพิเศษป่ะเนี่ย
เริ่มอ่านจากของพี่นุ่นก่อน แล้วค่อยไปอ่านของดาด้า
ตัวป่วนน่ารักเหมือนเดิมเลย
ปอลิง ยินดีด้วยสำหรับรางวัลนะพี่นุ่น จายังไม่ได้โหวตรอบ 2 เลยอ่ะ ประกาศผลกันซะแล้ว :sad4:
-
สุดยอดดดดดดดดด กลอยแต่ละบทเหลือจะพรรณนา โคตรเก่งอะ :impress2:
-
โฮยแบบนี้ไม่มีเบื่อแน่ๆเลยพี่ฟ้า ใช่ไหม
-
+1 แทนคำขอบคุณสำหรับตอนพิเศษและกลอนที่น่ารัก
อ่านแล้ว :-[ หวานไม่แพ้คู่หมอปุ่น+ซีตาร์เลย ทะเลยังจืด
แน่นอนเลยจ้า .... :pig4:
-
โถๆๆๆๆ ป่วน
คิดไปได้ อย่างพี่อากาศอ่ะนะ จะเบื่อหนู บอกไว้เรยว่า ไม่มีทาง ฮึฮึ
-
แอร๊ยยยย ทะเลหวานก็คราวนี้ล่ะ..
อิอิ..น้องป่วนนี่โดนพี่ฟ้าดักทางได้ตลอดเลยเหอะ
น่ารักมากมายอ่า :o8:
-
:o8:ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะ
-
:m20: ฮาเนอะตอนยายให้กินหมาก
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ แต่แม่พูดถูกใจเนอะแม่จ๋า
แต่ตอนสุดท้ายนี่ดิน้องน่ารัก
นุ่นนี่ยุ่ป่วนขึ้นจริงๆๆๆ
ป่วนก็เป็นไปกะเขาเนอะ
แต่่ารักดีอ่าพี่ฟ้ารู้ทันทุกทีสิ
-
กรี๊ดดดด .. ขอบคุณนะคะไรเตอร์ มาเเล้ว คิดถึงมากมาย ปิดซอยฉลองตัวป่วนเรียนจบเเล้ว :mc4: น่ารักอะ คุคุคุ เเต่ว่านะ คุณยายนี่หัวเราะได้ใจมากเลย อะ คิดว่าไรเตอร์ นุ่น สิงร่างอยู่เลยนะเนี่ย โฮะโฮะ โฮะ กล้าที่จะคิดเห็นด้วยกับ ความคิดเเม่จ๋าที่สุด ว่าเเต่คืนนี้ตัวป่วนจะบริการพี่ฟ้าคืน ถ้าฝากไรเตอร์ ด้า เเอบส่องให้จะทันเปล่า 55++
ปล. ขอบคุณค่ะ สำหรับคำเเปล ว่าจะถามพอดี เเต่ก็มีอีกอย่างที่จะถาม " เฟี้ยม " คืออะไรเหรอคะ เเล้วก็ ไรเตอร์ นุ่นไม่พาตัวป่วน+พี่ฟ้าเเละ เพื่อนๆ เที่ยว ฮาโลวีนเหรอคะ คุคุคุ +1 เอาไปเลย โดนใจ
อีกนิด....วันนี้ได้อ่านทั้ง พี่ฟ้า + ตัวป่วน เเละ เเตงกวา + หมอเนส อะไร จะสุขใจเท่าวันนี้ไม่มีอีกเเล้ว ...la la lal lal lal la ....
ตั้งท่าจะตอบเมนท์แต่ลืมค่ะคุณบูตะจัง แหะๆ
เลยมาตอบคำถามก่อน (ตายๆๆทิ้งนานเหลือเกินนิข้าพเจ้า)
คำว่า "บานเฟี้ยม" ก็คือบานหน้าต่างหรือบานประตูแบบที่พับได้น่ะค่ะ นึกออกมั้ย?
เวลาเราปิดก็ดึงออกมาให้สองด้านชนกัน เวลาเราจะเปิดก็ดันๆมันก็จะพับแบบสลับฟันปลาซ้าย-ขวา-ซ้าย-ขวา
จนไปกองรวมกันอยู่ด้านข้าง
อธิบายอย่างนี้นึกภาพออกมั้ยหนอ?
เอาเป็นว่าดูรูปที่ลิงค์นี้นะคะ เลื่อนลงไปด้านล่างหน่อย (แต่ที่ห้องคุณยายเป็นบานเฟี้ยมไม้ค่ะ ไม่ใช่กรุกระจกแบบนี้)
http://www.sevenaluminum.com/glazingTH.htm
-
^
^
^
หวานตลอด :o8:
ขี้อ้อน น่ารัก น่าหลงแบบนี้พี่ฟ้าไม่มีเบื่อหรอกนะจ๊ะหนูป่วน
ชอบกลอนค่ะพี่นุ่นสุดยอด
+1ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะพี่นุ่น
-
ยินดีกับรางวัลที่ได้รับนะจ๊ะน้องนุ่น
และขอบคุณกับตอนพิเศษ หวานได้ใจเสมอ
แถมดื่มด่ำลึกล้ำชวนฝัน ....
เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ
-
ขอบคุณนะคะ คุณนุ่น (เห็นรณรงค์ งดใช้คำว่า ไรเตอร์ เลยจะลองดู) สำหรับคำตอย ตอบช้าดีดว่าไม่ตอบ เเล้วก็ตอนพิเศษด้วย งุงิ น่ารักอะ ตัวป่วน พี่ฟ้า อยากจะตายไปกับความหวาน เอ็นซี ที่เปฌนกลอนก็สุดยอดอะ เห็นภาพตามเลย รู้สึกได้ว่าเเก้มร้อน คิกๆๆ สู้ๆๆ ไรเตอร์ รอตอนพิเศษต่อไป พร้อมทั้งเรื่องใหม่ +1 เอาไปเลย :กอด1: ให้สุดใจขาดดิ้น
-
น่ารักกันซะ
-
:กอด1:
เพิ่งเห็นว่าพี่นุ่นก็มาต่ออออ
แต่ตอนนี้เค้านอยมากๆ หวานไม่ขึ้นเลย ขอแอบแปะก่อนนะคะ
เด๋วบิ๊วขึ้นแล้วจะรีบมาดิทเม้นจ้าาา จุ๊ฟๆ
-
หนูป่วนยังน่ารักเหมือนเดิม >,,<
-
ชอบจิงๆเรื่องนี้ มาสมัครเป็นสมาชิกหน้าใหม่งับบบ :impress2:
-
ดีใจกับน้องนุ่นด้วยนะคะกับรางวัลที่ได้ และขอบคุณสำหรับตอนพิเศษด้วย น่ารักมั่ก ๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด (จะกรี๊ดทำไมห๊ะ - -)
ตัวป่วนน่ารักจังเลยค่า
พี่ฟ้าก็อบอุ่นเหมือนเคย
ค่อยหายคิดถึงหน่อยนะคะ
-
เย่ ฮันนีมูน :-[
-
:o8: :-[ ยังน่ารักน่าฟัดได้คงเส้นคงวาเหมือนเดิม
เพราะรักไม่มีเปลี่ยนแปลง
[/color]
-
ก่อนอื่นขอแสดงความยินดีกับรางวัลที่ได้รับทั้งสองรางวัลด้วยนะคะ :L2:
แล้วก็ว่ามากันต่อด้วยตอนพิเศษ
ตัวป่วนน่ารักอันนี้ชมไปบ่อยแล้ว
แต่ตอนนี้ทำให้รู้สึกว่า ตัวป่วนเองก็โรแมนติก
และเอาใจใส่พี่ฟ้าไม่ได้ด้อยไปกว่ากันเลย
ช่างเป็นทริปฮันนีมูนที่หวานหยดจริงๆค่ะ
:m1:
-
:z1: :z1:
-
ตอนพิเศษตัวป่วนกับพี่ฟ้าก็น่ารักเหมือนเดิม ขอบคุณมากเลยค่า คิดถึงตัวป่วนจัง
-
ตัวป่วนน่ารักซะขนาดนี้ พี่ฟ้าจะเบื่อได้ไงล่ะเนาะ ^^
-
ตัวป่วนกะพี่ฟ้า ยังน่ารักเหมือนเดิม อิจฉาอะ :o8:
-
มาแสดงความยินดีกับคุณนาย :L2: :L1:
+1 ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษ
-
ตามอ่านจนจบแร้นนนนคร้าบบบบบบบบบบบบบบ :pig4: :pig4:
สนุกมากๆๆๆๆๆ หวานมากๆๆๆๆๆๆๆ
สงสัยจะต้องไปเช็คน้ำตาลในเลือดซ้าหน่อย !!!!
เพราะเหมือนจะหวานขึ้นตากันเลยทีเดียว......
ขอบคุณไรท์เตอร์สำหรับเรื่องหวานๆ เรื่องนี้นะครับ !!!
อ่านไปยิ้มไปสุขใจสุดๆๆๆๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
น่าร๊ากกกกกก :กอด1:
ตัวป่วนโตแล้ววววว
จเอาอีกกกกก :z3:
-
แหมมม นู๋ป่วนน่ารักขนาดนี้ พี่ฟ้าคงไม่เบื่อหรอกค่ะ :-[
ออกจะเอาใจ เทคแคร์ขนาดนี้
ขนาดว่าหวานอยู่แล้วยิ่งเติมเพิ่มอีกก็ยิ่งหวานเข้าไปอีก
เล่นเอาใจกันทั้งคืนแบบนี้ตื่นมาจะได้เล่นน้ำทะเลรึป่าวเนี่ยนู๋ป่วน :m20:
ปล. ขอแสดงความดีใจที่ได้รางวัลด้วยนะค่ะพี่นุ่น :L2:
-
กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
ชอบคู่นี้มากกกกกกกกก อ่านแล้วหวานแบบอบอุ่น
น่ารักกกกกกกกก ค่อยๆรักกันเบาๆ เริ่ดดด
-
ขอบคุณสำหรับนิยายหวาน ๆ คับ 555
-
ตามมาอ่านกันแบบข้ามวันข้ามคืน
ป่วนสมชื่อจริงๆด้วยนะ หุหุ
แต่ก็แอบมีหวาน น้ำตาลเรียกพี่อยู่ไม่น้อยเชียว :-[
ปล.ชอบที่เอากลอนเข้ามาใส่ด้วยจัง :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ทำไมตัวป่วนถึงได้น่ารักขึ้นทุกวันๆเลยนะ
“เฮ้ยยยยย ตัดหน้าได้ไงอ้ะ!!” 5555+ :m20: ตลกอ่ะ
คิดถึงคุณนุ่น กอดๆ :กอด1:
-
หนูป่วนกับพี่ฟ้าน่ารักมากๆ น่าอิจฉาจริงๆ อิอิ
-
ยังไม่ได้อ่านชีต้าร์เลยค่ะ 555+
พี่นุ่นจ๋า หนูว่าจบแบบแค่ร้อยกรองดูห้วนๆไปนะคะ น่าจะมีกระซิบคำหวานทิ้งท้ายอะไรอีกนิดนะ ><
-
ตัวป่วนไม่ต้องกลัวว่าพี่ฟ้าจะเบื่อหรือรักเราน้อยลงหรอก ก็น่ารักซะขนาดนี้พี่ฟ้าจะไปมองใครได้ไง แต่แหมมาเปลี่ยนบรรยากาศที่ทะเลทั้งทีระวังจะไม่ได้เล่นน้ำทะเลนะจ๊ะ ฮ่าฮ่า
-
มาเิ่ริ่มอ่านอีกครั้งแล๊ะจ้าาาา ^^
อยากบอกให้รู้อีกอย่าง.... ที่ไออ่านไม่จบสักที เพราะพี่ฟ้าช่างหวานเลี่ยนมากกกกกกกกกกกกกกก
อ่านทียิ้มจนเมื่อย แถมรู้สึกของกินที่กินเข้าไปมันปั่นป่วนอยากออกทางปากไงไม่รุ 555+ :laugh:
แต่ก็คิดเหมือนกันนะ ถ้าไอเจอคนส่งกลอนหวานเลี่ยนมาให้แบบนี้..แปลออกไม่ออกก็คงเขินโคตรๆๆอ่ะ ส่วนใจมันก็ต้องมีเอนอ่อนกันบ้างแหละ :-[
ปล.ปั้มไว้ที่หน้า 4 ไอไปเรียนล่ะ~
-
ตัวป่วนนนนนนน :กอด1:
คิดเยอะๆแบบนี้ พี่ฟ้ารักตายเลย
ดีแระ 5555 คนอ่านชอบบบบ เอาอีกกก
ตกลงฮันนีมูน 2 คู่เลยใช่ป่าวเนี่ย :-[
-
^
^
^ :z13: จิ้มตัวเอง กร๊ากกกกก
แอบมานอนรอ เผื่อมีอีก 55555
-
^
^
^
เด็กหญิงปีศาจน้อยสีชมพูโปรดทราบ
ตอนนี้พี่นุ่นกับพี่ด้าเปิดเรื่องใหม่กันแล้วคนละเรื่อง
อยู่ที่หน้านิยายกำลังโพส
ของพี่นุ่นชื่อ "พิมตะวัน" ตอนนี้ลงไปแล้วหกตอนถ้วน พี่ดอนกำลังเดินหงุงหงิงอยู่ในป่าสองต่อสองกับคนแปลกหน้าเลย
ถ้าว่างๆตามไปอุดหนุนพี่นุ่นด้วยนะคะ ที่นี่ อิอิ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19610.0
ส่วนของพี่ดาด้า ชื่อ "ข้างใจ" ตอนนี้ลงไปสิยสามตอนแล้ว (กำลังสนุกเลยแหละ เฮียขราน่ารักมากกกกกกกกกกก)
ตามไปอุดหนุนได้ที่ลิงค์นี้นะคะ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19424.0
ปล.ถึงดาด้า เจ้มาโฆษณาหื้อแร้นน้าาาาาาาาาาา :กอด1:
-
พี่นุ่นนนนนนนนน :กอด1:
เมื่อเช้าเพิ่งไปโวยวายไว้ในทู้ข้างใจอะค่ะ ว่า ไม่รู้เป็นนิยายเรื่องใหม่ของพี่ดาดา
อ่านทันแระ เมื่อกี๊นี้เอง
แต่
จะโวยวายต่อ :z3: :z3:
มีของพี่นุ่นด้วยเหรออออ แง๊แง๊ ทามมายเค๊าไม่เห็นอ่า
ไปแปะเมนท์ก่อน เดียวกลับมาอ่านตอนเย็นนะคะ ตอนนี้สายแล่ว ต้องไปแย๊ววววว
-
ตอนพิเศษ แล้วเปลี่ยน nc เป็นแบบพิเศษมั้งสิ 555+
-
น่ารักๆๆๆ ทั้งคู่ยังสวีทกันเหมือนเคย^^
-
:haun4: :haun4: พี่อากาศกะน้องป่วนน่ารักอะ :z2:
-
ชอบเรื่องนี้เพิ่งมาอ่านอ่านยังไม่ถึงไหนเลย
เลยมาเม้นให้กดแถกด + ให้ด้วย
+1 นะคะ
-
ตามอ่านจนจบแล้วจร๊านุ่น
ขอบอกว่าน่ารักมากมาย อ่านแล้วยิ้มแก้มปริ+เขิน ทั้งเรื่องเลยเชียว
ไม่มีตอนไหนที่จะไม่เขินเลยสักตอน น่ารักมาก
เป็นยาชูกำลังขนานแท้เลยนะเนี่ย ชอบสุดๆอ่ะ
กลอนก็เพราะมากเลย นุ่นแต่งเก่งมากอ่ะ
คิดภาพและก็ความหมายตามไปด้วย เขินบิดไปเลย 55+
แล้วก็กลับไปสิงที่กระทู้พิมตะวันต่อไป
ปล. :กอด1: นุ่นแน่นๆๆ แล้วมอบ :L2: แทนใจ
-
:o8: ยังหวานและหวานกว่าเดิม :o8:
:กอด1: :L1:
:pig4: :pig4:
-
^
^
^
จิ้มๆทะลุร้อยพวงทุกท่านนะคร้าาาาาาาาาาาาาา
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน และขอบอกว่าคนเขียนปลาบปลื้มมากค่ะที่อ่านแล้วชอบ
และยิ่งรู้สึกดีที่เรื่องของไอ้หนูป่วนกับพี่อากาศและผองเพื่อนทำให้ทุกท่านที่หลงแวะเข้ามามีความสุขและยิ้มได้ :กอด1:
......................................
ทั้งนี้ ข้าพเจ้ามีข่าวจะบอกเจ้าข้าเอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย
เนื่องมาจากกระทู้รับของขวัญเพื่อประมูลเอาเงินเข้าเล้าที่ห้องพูดคุยทั่วไปไงคะใครยังไม่เห็น?
คนเขียนเกิดรู้สึกถึงบุญคุณที่เล้าทำให้ได้รู้จักกับทุกท่าน
(รวมไปถึงรู้จักกะไอ้ป่วนมัน เพราะมีไฟจะเขียนมันก็เพราะมาอ่านเรื่องในเล้านี่แหละ อิอิ)
ดังนั้น....ข้าพเจ้าจึงได้พยายาม(จริงๆนะ)แอบไปแฮฟการ์ดจากพี่ฟ้าที่ไอ้ป่วนมันเอามาเย็บร้อยเป็นพวงไว้ด้วยกันมาจนได้
แล้วก็เลย.....จะเอาไปแนมประมูลกะเค้าด้วย
ขอบอกว่าของแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ไม่มีมั่วนิ่ม มีออริจินัลพวงเดียวเท่านั้นด้วยนะเออ
ตอนนี้แฮฟของมันมาก็ต้องแอบๆไว้ก่อน แล้วยังไงจะถ่ายรูปแปะอวดนะเจ้าคะ (จุ๊ๆเงียบไว้ อย่าบอกไอ้ป่วนมันล่ะ)
ท่านไหนสนใจ (ขอร้องเหอะค่ะ ช่วยมีคนสนใจด้วยเถิ้ดดดดด ซ้า...ตุ๊ ไม่งั้นคงต้องส่งเองประมูลเองอับอายประชาชีชาวเล้า)
.
.
ว่าแล้วก็วิ่งหนีไปหลบเพราะกลัวความผิด ป่านนี้ไอ้ป่วนมันร้องไห้แงๆไปแล้วมั้ง :m32:
.....................................................
สำหรับท่านที่ถามถึงว่าอยากให้รวมเล่ม
ตอนนี้กำลังจัดหน้าอยู่นะคะ ถ้ายังไงจะเปิดให้จองช่วงเดือนกุมภาพันธ์-มีนาคมปีหน้า(พ.ศ.๒๕๕๔)
หนังสือสองเล่มค่ะ เล่มละเกือบๆสี่ร้อยหน้า
ราคายังไม่แน่เลยค่ะ แต่ก็คงอยู่ที่ชุดละไม่เกิน๗๐๐-๗๕๐บาท
คนเขียนจะพยายามทำให้ต้นทุนต่ำที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้นะคะ ขึ้นอยู่กับจำนวนชุดที่จะสั่งพิมพ์ด้วยแหละ แหะๆ
-
เข้ามากรี๊ดดดดด :mc2: :mc3:
จะได้เห็นคุณลูกทูนหัวคลอดออกมาเป็นเล่มแล้วค่ะ ดีใจดีใจ
คุณนุ่นจะส่งไปออสเตรเลียให้ไหมคะ
ของที่จะไปประมูลก็น่าสนใจไม่หยอก แม่ยกตัวป่วนตื่นเต้นแน่ๆอ่ะ
-
รับทราบน้องนุ่น
-
รอจองรวมเล่มค่ะ
-
มีรวมเล่มแล้วววววววว :mc4:
แต่ตอนนี้รวมเล่มเยอะมากเลยฮือวววว :sad4: ยังไงก็จะซื้อนะคะะ
เก็บตังงงงงงค์
-
ดีใจจังจะได้อ่านพี่ฟ้าน้องป่วนแบบเป็นเล่ม
จองล่วงหน้าเลยค่ะ :pig4:
-
มาชูสองแขนอยากได้พี่ฟ้ากะน้องป่วนมากอด :a1: :a1:
-
ปลาบปลื้มมมมมมมม
ขอบคุณทุกท่านนะคะ
วิ่งเข้ามาตอบคำถามคุณเค้กถ้วยก่อนเลย
ส่งค่ะ นุ่นส่งเท่าที่ไปรษณีย์ไทยจะไปถึงแหละ (และไปรษณีย์ไทยก็ไปทั่วโลกด้วยซิ ฮี่ๆๆๆ)
แต่.....ค่าส่ง แบบว่าตามระยะทางและน้ำหนักนะคะ งุงิ
สำหรับคุณ cynthia ไม่เป็นไรค่ะ จากวันนี้หยอดกระปุกวันละสิบบาทสามเดือนก็ได้900 พอแถมเหลืออีกนะเออ ฮี่ๆๆๆ
..................................................
ตอนนี้ของที่ขโมยไอ้ป่วนมาจะเอาไปร่วมประมูลทำเสร็จแล้วค่ะ ทำมือของแต๊ สภาพน่าสงสารเล็กๆ
(แบบว่าพี่ฟ้าแกก็ตัดกระดาษไม่เท่ากันบ้างไรบ้างอะนะคะ)
แต่ข้าพเจ้าโลว์เทคโนโลยีของแท้ อัพรูปไม่เป็น รอพรุ่งนี้ดาด้ามาทำให้ แหะๆๆ
-
อยากเห็น อยากเห็น
จะรอดูรูปนะคะ
^^
-
เอาสมุดกลอนของร้อนที่ขโมยไอ้ป่วนน้อยมาแปะให้ดูค่ะ
ฮ่าๆๆ สภาพเน่าหนอนเล็กๆเพราะพี่ฟ้าตัดกระดาษไม่เท่ากัน
แถมหนูป่วนมันเจาะรูไร้ระเบียบอีก
ขนาด1ใน4 ของA4นะคะ มีเนื้อหา 24 หน้า
นอกนั้นที่เห็นหนาๆคือเอากระดาษการ์ดแทรกค่ะ จะได้แข็งแรงทนทาน
ดูสิคะ ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/test/PP.jpg)
กอดน้องตาลแนบแน่นนนนนนนนนนนนนนน อิอิ รู้สึกเหมือนจะขายออก โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
มันต้องขายออกอยู่แล้วพี่นุ่น
ก็นี่มันเป็น ของร้อน เชียวนะ
555+
-
งั้นต้องรีบเก็บเงินเผื่อค่าส่ง ต้องหนักแหงๆ โดยเฉพาะน้ำหนักตัวลูกป่วนเนี่ยต้องเยอะแน่ๆ พี่ฟ้าเลี้ยงดีขนาด 5555
-
เก็บเงินรอล่วงหน้าเลย คิดถึงพี่ฟ้ามากมายค่ะ :-[
เพิ่งรู้ว่าพี่นุ่นจะรวมเล่มด้วย ^___^ อยากเห็นซะแล้วสิ
จะรอนะค๊า
สมุดกลอน o22 อยากได้แฮะ ต้องประมูลใช่มั้ยค่ะ
-
ขายออกชัวร์ค่ะคุณนุ่น
ของร้อนเชียวนะ :laugh:
อยากได้อ่ะ... แต่ไม่มีตังค์จะประมูล เก็บไว้ซื้อนิยายละกัน
700 โอ้ว!!! :a2:
-
^
^
^
700 นี่ถ้าสั่งพิมพ์น้อยๆค่ะ
ถ้าถึงจำนวนหนึ่งก็จะลดได้อีก
นี่กำลังคิดเรื่องปกอยู่ว่าจะเอาไงดี ตอนนี้มีหนูกาล(อนันตกาล)เสนอตัวจะวาดให้แล้ว น่ารักที่สุด อิอิ
แต่คิดไปคิดมานุ่นกะว่าไม่อยากได้ปกเป็นตัวละครเท่าไหร่
ถ้าจะให้เข้ากับโทนของเรื่องน่าจะเป็นปกแบบในสมองตอนนี้มากกว่า
ส่วนอาร์ตเวิร์คด้านในเล่มก็ดูๆอยู่ค่ะ ว่าจะเอาไงดี ไม่อยากให้หนังสือออกมาโล้นๆ
จะทำทั้งทีก็อยากทำให้ดูมีคุณค่า >//////<
แบบว่า เลยต้องขอเวลาอีกนิดไงคะ
กอดรวบทุกท่านแน่นๆ ขอบคุณสำหรับกำลังใจและการแวะเวียนถามถึงนะคะ :กอด1:
-
ดีใจที่จะทำเป็นหนังสือคะ น้องนุ่น
พี่อุดหนุนแน่ๆๆคะ ^^
-
จองด้วยอีกคนค่ะพี่นุ่น :กอด1:
อยากได้ของร้อนแต่ต้องประมูล o22
-
เข้ามารอรวมเล่มด้วยคน ^^
-
ลงชื่อจองด้วยคนค่ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆนะคะ >๐<
-
จองไว้ตอนนี้เลยนะคะ อิอิ
-
ดีใจจัง ที่น้องนุ่นจะรวมเล่มของเจ้าตัวป่วนกับพี่ฟ้า
จอง 1 ชุด เลยจ้า
ถ้าให้ดี อยากได้ของแถมเป็นการ์ดจากพี่ฟ้า ซัก 1-2 แผ่นก็ได้นะจ๊ะ
เพราะคงประมูลรวมการ์ดของพี่ฟ้าทั้งหมด ไม่ทันคนอื่นแน่เลย :sad4:
ปล. แอบคิดถึงเอดู ด้วยอ่ะน้องนุ่น จะรวมด้วยหรือเปล่าจ๊ะ
-
นี่ก็เพิ่งได้เข้ามาอ่าน เลยอ่านรวดเร็วจบ แต่ว่า...
ทำไมมันหวานยังงี้ล่ะ
อ่านแล้วน้ำตาลในเลือดสูงปี๊ด :serius2:
ปล. ดีใจที่รวมเล่มค่ะ เอาให้หวานทั้งเนื้อหาและตัวเล่มเลยน่ะค่ะ :o8:
-
^
^
^
จิ้มไข่ใหม่ให้แตกโพละ!
ขอบคุณทุกท่านนะคะ ทั้งพี่ๆน้องๆเพื่อนๆเลย
^o^
กำลังหน้าบานนนนนนนนน ฮี่ๆๆๆ
เดี๋ยวไม่เกินเดือนหน้าพาตอนพิเศษมาบอกเล่าเก้าสิบเรื่องราวของไอ้ป่วนมันอีกดีกว่า >/////<
-
OH!!!!!!!!!!!!
จะมีร่วมเล่ม
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จองด้วยชุดนึงจร้า
-
อยากเห็นปกค่ะคุณนุ่น >.<
ว่าจะเป็นแบบไหนหว่า เพราะคงจะเก๋น่าดู
เดี๋ยวถึงเวลาจองจะมาอุดหนุนกับเพื่อนแน่นอนค่ะ ^^
-
เพิ่งเข้ามาอ่่าน
สนุกมากๆๆๆ ตัวป่วนน่ารัก คู่นี้หวานกัมากมาย
ดีใจที่จะมีรวมเล่ม จะรออุดหนุนคุณนุ่นนะค่า
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ สนุกๆค่าาา :pig4:
-
ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องราวดีดี \\(^^)// (>/////<)
-
ขอบคุณสำหรับข่าวดี ส่งท้ายปีค่ะ เรื่องประมุลไม่พลาดเตรียมพร้อมเเล้ว 55++ เรื่องรวมเล่ม เต็มที่เลยค่ะ จองเมื่อไหร่วิ่งใส่ทันทึ คุคุคุ
-
แหะ แหะ เพิ่งเข้ามามา สมัครสมาชิกเพราะพี่ฟ้ากับตัวป่วนเลยนะเนี่ย
แอบอยากได้ของประมูลกับเค้าด้วย แต่จะมาประมูลทันมั้ยหนอ ??
ส่วนเรื่องรวมเล่ม เก็บเงินๆๆ ค่ะ
อยากได้พี่ฟ้ากับตัวป่วนมานอนกอดเหมือนกัน ^^
แบบว่าตกหลุมรัก ขึ้นไม่ไหวเลยจริงๆกันสองคนนี้
ไว้อ่านจบแล้วจะมาเม้นอีกทีนะค่ะ
-
^
^
^
จิ้มๆแล้วเจาะไข่ใหม่ให้แตกดังโพละ
ยินดีต้อนรับ และยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
ขอให้อ่านอย่างมีความสุขค่ะ ^o^
-
ตอนพิเศษๆ คิดถึงลูกป่วนแล้ววววว
-
^
^
^
จิ้มๆคุณเค้กถ้วย มาค่ะ พาลูกชายมาหาแล้ว ^o^
หน้าเทศกาลแบบนี้คนเขียนก็มีเรื่องราวของพี่อากาศกับหนูป่วนมาฝากกันค่ะ
ตัวป่วนมันป่วนอีกตามเคย ไปดูกันค่ะว่าเกิดอะไรขึ้นหลังคบกันมา...อืม...เก้าปีแล้ว โฮะๆๆๆๆๆ
.............................................
เรื่องรัก..ไม่กล้าบอก
ตอนพิเศษ : วันหยุดประจำปี
๑ มกราคม ๒๕๕๓
- เดี๋ยวตัวป่วนฟื้นแล้วเสิร์ฟ breakfast in bed ก่อน เผื่อได้รางวัลอีก หึๆ
- เตรียม Shrek ทั้งสามภาคไว้เรียบร้อย ป๊อปคอร์นอบเนยก็พร้อม เท่านี้ก็พอแล้วที่จะอยู่บ้านด้วยกันทั้งวัน...ทั้งคืนด้วย
๙ มกราคม ๒๕๕๓ (วันเด็ก)
- เดี๋ยวพาเด็กแถวนี้ไปดูหนังแล้วกินไอศกรีมดีกว่า หยุดตรงกันอย่างปาฏิหาริย์
๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓ (วันตรุษจีน)
- ส่งแต๊ะเอียไปทางบริการโอนเงินเรียบร้อย ฮ่าๆๆ อยากเห็นหน้าตัวป่วนตอนเห็นยอดเงินในบัญชีจริงวุ้ย
- รอโทรศัพท์คอนเฟิร์มส่งของเรียบร้อยจากร้าน Coco café
๒๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓ (วันของเรา♥)
- รอโทรศัพท์คอนเฟิร์มส่งของเรียบร้อยจากร้าน Flower2You
- รอโทรศัพท์คอนเฟิร์มส่งของเรียบร้อยจากร้านไอศกรีมเค้ก
- เอ...แต่รอโทรศัพท์จากตัวป่วนทีเดียวเลยน่าจะดีกว่า......หึๆ
- โทรบอกรักสามเวลาหลังอาหาร นอกเหนือจากโทรนิทราสวัสดิ์เวลาประจำ♥
๒๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓ (วันมาฆบูชา)
- โทรปลุกเด็กขี้เซาที่บ้านให้ลุกไปใส่บาตร แล้วกรวดน้ำซะเลยจะได้ไม่ลืม
- อ้อ แล้วก็ให้เวียนเทียนเผื่อด้วย เพราะหมู่บ้านนี้และรัศมียี่สิบกิโลเมตรไม่มีวัด!
๑๓-๑๕ เมษายน ๒๕๕๓ (สงกรานต์)
- โทรรายงานแม่จ๋ากับพ่อจ๋าแล้วก็คุณพ่อคุณแม่แต่เช้าว่าไม่ได้ไปหา ตัวป่วนอยู่เวรทุกวัน....
- เศร้า.....พอตัวป่วนได้หยุด 17-19 เราก็ต้องออกต่างจังหวัดแล้ว.....
๑ พฤษภาคม ๒๕๕๓ (วันแรงงานแห่งชาติ)
- เรามันชนชั้นแรงงาน เลยได้หยุดวันแรงงาน
- แต่คุณแฟนดันสวยหรูเป็นผู้ประกอบวิชาชีพ เลยไม่ได้หยุดวันแรงงานซะงั้น อะไรกันเนี่ย??
๕ พฤษภาคม ๒๕๕๓ (วันฉัตรมงคล)
- นานๆทีจะหยุดตรงกัน ตัวป่วนดันอยากไปหาแม่จ๋าอีก..... T___T
- ที่จริง อยากอยู่ด้วยกันสองคนทั้งวันเลยมากกว่า ฮึ่ม! คราวหน้าจะเอาแต่ใจบ้างแล้ว
๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๓ (วันวิสาขบูชา)
- โทรปลุกเด็กที่บ้านไปใส่บาตร แล้วรีบบึ่งรถกลับกรุงเทพฯ
- ตัวป่วนเมสเสจมาตอนขับรถ แง้วๆให้ทำเต้าหู้ทรงเครื่อง ต้องแวะซุปเปอร์มาเก็ตก่อนเข้าบ้าน
- ออกไปเวียนเทียนที่วัดในซอยกับแฟน ♥
๒๖ มิถุนายน ๒๕๕๓ (วันสุนทรภู่)
- ใส่บาตรพระเจ็ดรูปแล้วกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้ท่าน ตั้งจิตระลึกถึงพระคุณที่ทำให้ได้แฟนดีอย่างทุกวันนี้
- ช่วยน้องลูกหมู(หลานสาวคนโตตัวป่วน)เขียนกลอนส่งคุณครูแล้วคุณครูจับได้ ถูกแฟนดุเลย แถมทำโทษห้ามกอด 24 ชั่วโมงอีก T____T
“ตัวป่วน! มาซนอะไรโต๊ะทำงานพี่?”
เสียงเรียกที่ดังขึ้นพร้อมกับเงาของคุณแฟนตัวโตที่จู่ๆก็โผล่มาด้านหลังแบบไม่ให้สุ้มให้เสียงทำให้นายศศินทร์ที่ยื่นคำขาดกับทุกคนว่าห้ามเติมคำนำหน้าว่า ‘ไอ้หนู’ อีกต่อไป ด้วยเหตุผลว่ามันอายเพราะกลัวคนไม่รู้นึกว่ามันยังไม่แก่ ทั้งที่ปีใหม่ที่จะถึงนี่ก็จะอายุครบ 27 ปีแล้ว ถึงกับสะดุ้ง
แปลกคนแท้....มีแต่คนเขาอยากให้ตัวเองดูเด็กตลอดกาล ไอ้ผู้ใหญ่ป่วนมันกลับอยากแก่ซะงั้น!?
ตัวป่วนหันทั้งตัวเข้าหาพี่อากาศในขณะที่มือข้างที่ถือสมุดโน้ตเล่มจิ๋วขนาดเล็กกว่าฝ่ามือปิดฉับแล้วตวัดไพล่ไปด้านหลังโดยอัตโนมัติ ก่อนจะส่งยิ้มประจบประแจงให้คุณแฟนที่กำลังย่างสามขุมเข้ามาหา พร้อมสายตาที่เหมือนจะซอกซอนมองทะลุทะลวงไปถึงด้านหลังที่คนทำท่าว่าข้าเป็นผู้ใหญ่แล้วซ่อนบางอย่างไว้
“ว่าไงครับ เมื่อกี้ดูอะไรอยู่?”
“อะไร้ ดูอะไรกัน ป่วนไม่ได้ดูสักหน่อย.....”
นั่นแน่.....มีหน้ามาปฏิเสธเสียงแข็งอีก รู้อยู่ว่ากับคุณอากาศท่านไอ้วิธียืนกระต่ายขาเดียวมันไม่ได้ผลแท้ๆ ตัวป่วนเอ๊ยยยยย
“ปากแข็งนะเรา ส่งมาให้พี่ซะดีๆครับ ไอ้ที่ซ่อนไว้ข้างหลังน่ะ”
พี่อากาศเริ่มเสียงแข็ง แถมประกอบแอ๊คชั่นยื่นมือมาแบรออีก ไอ้ผู้ใหญ่ป่วนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้กลมแบบล้อเลื่อนของพี่อากาศกระพริบตาปริบๆ เม้มปากซะจนปากแดงๆนั่นผลุบหายไปหมด พอเห็นว่าคุณแฟนไม่ยอมอ่อนข้อให้แน่แล้วเลยถอนหายใจเฮือกโต ก่อนจะยอมวางเจ้าmemo ส่วนตัวเล่มเล็กนั่นคืนให้บนมือของพี่เขาจนได้
“ขอป่วนอ่านหน่อยไม่ได้เหรอ......”
“อ้าว จะมาอ่านทำไมล่ะครับ พี่ฟ้าก็บันทึกเรื่องทั่วๆไปแค่นั้นเอง อีกอย่างตอนแรกก็ไม่ได้ขอซะหน่อย จู่ๆก็มาหยิบอ่านเองแบบนี้ ป่วนก็รู้ว่ามันไม่ดีไม่ใช่เหรอ ฮื้ม?”
พี่อากาศถึงกับถอนใจกับอาการอ้อนของคุณแฟนตัวเล็ก อดไม่ได้ที่จะย้ายสมุดบันทึกส่วนตัวไปไว้มือซ้าย แล้วใช้มือข้างถนัดวางแปะลงบนเส้นผมนุ่มนิ่มเป็นเงาของไอ้คนที่เงยหน้ามาอ้อนอยู่เมื่อกี้
“แหม.....ของพี่ฟ้าก็เหมือนของของป่วนไม่ใช่เหรอ อีกอย่าง....ป่วนก็แค่อยากรู้ ว่าวันๆพี่ฟ้าคิดอะไร ทำอะไรไปบ้าง ก็แค่นั้นเอง........” ตัวป่วนมันจัดการเอียงหัวเอาหน้าผากแปะไว้กับพุงที่เริ่มจะย้วยนิดๆของพี่ฟ้าของมันแล้วถูๆไถๆเบาๆอย่างเอาใจ “อีกอย่าง นี่ก็แค่เมโม่เล็กๆ ไม่ใช่ว่าป่วนแอบอ่านไดอารี่ของพี่ฟ้าสักหน่อย.......”
“.....แต่ถ้ามีโอกาสล่ะไม่รอดมือแน่ใช่มั้ยครับ หึๆๆ”
“แหม.....รู้ทัน รู้ใจอย่างนี้เดี๋ยวมีรางวัล ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“อย่ามายั่วให้พี่ไขว้เขวหน่อยเลย ร้ายนักนะ.....”
ปากพี่อากาศแกก็ว่าอย่างนั้น แต่ก็ดูจะยินยอมพร้อมใจให้ความร่วมมือไอ้ตัวเล็กของแกดีเหมือนเคย ก็ดูสิ บอกว่ามันร้าย แต่ก็ใช้มือข้างที่ลูบผมอยู่เมื่อกี้ดันให้ไอ้ตัวเล็กมันเงยหน้าขึ้นแล้วประกบปากจูบซะงั้น
“พี่ฟ้า......ขอป่วนอ่านต่อนิดเดียว นะ.....น้า.....ก็เรื่องในนั้นมันก็เรื่องของป่วนทั้งนั้นเลยนี่ ป่วนก็ต้องอยากรู้สิ”
“หึๆๆฮ่าๆๆๆๆๆ”
พี่อากาศถึงกับต้องหัวเราะคุณแฟนตัวดีออกมาดังๆ ก็ดูมันสิ จูบกันจนตาเยิ้มขนาดนั้น แถมยังเริ่มหายใจถี่แล้วแท้ๆ แต่คุณแฟนของแกยังไม่ละความสนใจจากเมโม่ที่มีแต่เรื่องที่พี่อากาศคิดว่าเป็นเรื่องทั่วๆไปที่ใครๆก็ทำกันอยู่เลย
“โห่......พี่ฟ้าอ้ะ ก็มันแค่เมมโม่วันหยุดธรรมดา ไม่ได้มีเรื่องลับ เรื่องงานอะไรสักหน่อย เอาน่า นะ ให้ป่วนอ่านต่อเหอะ เนี่ย เพิ่งอ่านได้แค่ครึ่งปีเอง มันค้างคา.......”
“หึๆๆ มันค้างคาหรือว่าตัวป่วนอยากรู้อะไร บอกพี่มาตรงๆดีกว่า.......ถ้าบอกมาตรงๆ พี่ฟ้าอาจจะใจอ่อนก็ได้”
“ก็....ป่วนอยากรู้ ว่าพรุ่งนี้พี่ฟ้าเตรียมอะไรไว้ให้.......”
พี่อากาศก้มหน้ามองไอ้ตัวที่ก้มหน้างุดๆแต่ใบหูกลายเป็นสีแดงจัดกะทันหันทั้งที่เมื่อกี้ตอนจูบกันยังไม่เห็นจะเขินอายขนาดนี้แล้วก็เผยรอยยิ้มถูกอกถูกใจเสียหวานหยด เพียงแต่......ไอ้คนนั่งอยู่มันมัวก้มหน้าเขิน เลยไม่มีโอกาสเห็นเท่านั้นแหละ
“พรุ่งนี้พี่ฟ้าไม่ได้เตรียมอะไรครับ จะเตรียมอะไรได้ล่ะ ก็ตัวป่วนทำงานตั้งแต่เช้าแล้วก็เลิกสองทุ่มนี่ นี่แหละน้า.....วันสิ้นปีทั้งที พี่บอกให้ขอแลกเวรกับคนอื่นก็ไม่ยอม แล้วกว่าจะกลับถึงบ้านก็คงเกือบสามทุ่มล่ะมั้ง......พรุ่งนี้รถคงติดมากด้วย.....”
“......จริงเหรอ......ไม่ได้เตรียมอะไรไว้จริงๆเหรอ?”
“อ้าว เลยเสียงอ่อยเลย โอ๋ๆๆๆ ตัวป่วนอยากได้อะไรล่ะครับ บอกพี่สิ.....ว่าไงครับ?”
“ไม่ได้อยากได้อะไรหรอก ขอแค่.....มีพี่ฟ้านอนกอดก็พอแล้ว ป่วนไม่อยากขอแลกเวรกับคนอื่นเขา เพราะทุกคนก็อยากหยุดปีใหม่กันทั้งนั้น ก็ปีที่แล้วป่วนได้หยุดตั้งแต่ 30 ถึง วันที่ 1 เลยนี่ ปีนี้ก็ต้องให้คนอื่นบ้างสิ....เนอะ”
พี่อากาศอมยิ้มจนเมื่อยแก้ม ปั้นหน้าให้นิ่งแทบไม่ทันตอนคุณแฟนที่กำลังหงอยอย่างเห็นได้ชัดเงยหน้าขึ้นมาสบตาด้วย แสร้งทำเป็นขยับขาแว่นให้เข้าที่เลี่ยงหลบสายตาของเด็กน้อยไม่ยอมโต ก่อนจะโอบกอดไอ้ตัวดีที่ยังนั่งทำท่าเหมือนหมดเรี่ยวหมดแรง แถมพลังงานหดหายให้แน่นยิ่งขึ้นแล้วโยกตัวไปมา......ตอนนี้หงอยไปก่อนนะครับตัวป่วนของพี่ ถ้าพี่บอกก่อน หรือปล่อยให้ตัวป่วนอ่าน มันจะเซอร์ไพรส์ได้ไงล่ะ จริงมั้ย?
๓๑ ธันวาคม ๒๕๕๓ (วันสิ้นปี)
- สั่งเค้ก chocolate banana fondant แบบที่ตัวป่วนชอบไว้แล้ว ร้านนัดไปรับตอนสิบโมง เอามาแช่ตู้เย็นไว้ก่อน
- สปาเก๊ตตี้ซอสเนื้อสั่งไว้เรียบร้อยพร้อมซุปใส เหลือแต่สลัดผักต้องทำเอง
- ไก่อบเครื่องเทศตามสูตรของตัวป่วน (ต้องเริ่มหมักตั้งแต่หนึ่งทุ่ม สักยี่สิบนาทีแล้วเอาออกมาอบ) ตัวป่วนเลิกงานกลับมาจะได้สุกพอดี
- เครื่องดื่มคงได้แค่แชมเปญเบาๆ พรุ่งนี้ตัวป่วนทำงานตั้งแต่แปดโมงเช้า
- ของขวัญไม่ต้อง ตัวป่วนบอกว่าขอแค่พี่ฟ้ากอดนอนก็พอ.....น่ารักจริง แฟนใครวะ!!
..................................................................
..............................จบตอนค่ะ ♥
ปล.สุขสันต์วันปีใหม่ค่ะ ขอให้ทุกท่านมีความสุข และสนุกสนานกับชีวิตในปีต่อไปและต่อๆไปนะคะ :กอด1:
พื้นที่โฆษณาเจ้าข้าเอ๊ยยยยยยยยย
เชิญทุกท่านมาเริ่มหยอดกระปุกวันนี้เพื่อพี่ฟ้าตัวป่วนในวัน(เดือน)หน้า
เรื่องรัก..ไม่กล้าบอก
จะเปิดจองปลายกุมภาพันธ์ ศกหน้า (แปลว่าปี๒๕๕๔)
เริ่มหยอดกระปุกตั้งแต่วันนี้ เพียงวันละ ๒๐ บาท
เผื่อเหลือเผื่อขาด เมื่อถึงเวลาน้าน...
ท่านก็จะได้ตัวป่วน(ร่างน้อยตัวอ้อน) กับ พี่ฟ้า(ร่างสูงตัวแว่น)
ไปนอนกอดสมดังใจ.........
แล้วเจอกันใหม่ เมื่อได้หน้าปกมาอวด
(คาดว่าจะอีกนาน ฮี่ๆๆๆ)
-
หวานนนนนนนนนนนน จนน่าอิจฉา o18
:กอด1: กอดพี่ฟ้าด้วยความคิดถึงสุดซึ้ง
-
:z13: :z13: :z13:จิ้มดาด้า ให้ทะลุผ่านไปถึงนุ่น 555
555 แน่ใจนะ ว่าจะกินกันแค่ 2 คน รายการยังกับกินกันได้ 6 คน คริๆ
-
แค่นอนกอดเฉย ๆ เหรอพี่ฟ้า :z1: :z1:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
:กอด1:
-
ของขวัญไม่ต้อง ตัวป่วนบอกว่าขอแค่พี่ฟ้ากอดนอนก็พอ.....น่ารักจริง แฟนใครวะ!!
กรี๊ดดดดดดดดดด :กอด1:
ทำไมถึงน่ารักกันอย่างนี้นะ
ตัวป่วนจ๋า ขี้อ้อนไม่เปลี่ยนเลยนะ
สวัสดีปีใหม่นะคะคุณนุ่น :L2:
-
จะน่ารักไปไหนกันนักหนา 2 คนนี้
เค้าอิจฉานะตัวเอง
-
รอรวมเล่มจ้า มาเมื่อไหร่เจอกัน อยากได้มั่กๆ
แล้วเรื่องรักร้าย ไอ้ตัวแสบด้วยป่าวคับ มีรวมเล่มด้วยหรือเป่า
-
:-[
สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าค่ะพี่ฟ้า ตัวป่วน!
พี่นุ่นด้วยจ้าาาา .. น่ารักมากมาย อิอิ
-
แวบมาตอบคุณต้นสนก่อน
เรื่องรักร้าย...ไอ้ตัวแสบ เดี๋ยวนุ่นไปตามดาด้ามาตอบให้นะคะ
ขอบคุณที่ติดตามอ่านและจะเป้นลูกค้าค่ะ ฮี่ๆๆๆ
กอดรวบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
เอวารี่บอดี้เลยนะคะ สวัสดีปีใหม่เน้อออออออออออออ :m18:
ว่าแล้วก็แจกบวกทุกผู้ทุกนามก่อน ด้วยความคิดถึง อิอิ
แอบเห็น
แค่นอนกอดเฉย ๆ เหรอพี่ฟ้า :z1: :z1:
ไม่บอก เอร๊ยยยยยยยยยยยยย :impress2:
-
:z13: :z13: :z13:จิ้มดาด้า ให้ทะลุผ่านไปถึงนุ่น 555
555 แน่ใจนะ ว่าจะกินกันแค่ 2 คน รายการยังกับกินกันได้ 6 คน คริๆ
จุ๊ ๆ พี่นัทจิ้มเบา ๆ นะ
ด้ากำลังหาทางแอบเข้างานอยู่ คึคึ
ต้องมีบ้างล่ะช่วงที่เจ้าของบ้านสองคนเผลอ
แล้วเราค่อยไปเจอกัน :laugh:
รอรวมเล่มจ้า มาเมื่อไหร่เจอกัน อยากได้มั่กๆ
แล้วเรื่องรักร้าย ไอ้ตัวแสบด้วยป่าวคับ มีรวมเล่มด้วยหรือเป่า
:a5: งะ...งานเข้า!! "รักร้าย...ไอ้ตัวแสบ"
แอบมีโครงการเงียบๆ(กริบ)ว่าจะทำนะ
แต่ขอดูเวลา ความเหมาะสม และทุนทรัพย์ก่อนนะ
เผื่อทำแล้วแป้ก :laugh3:
ให้น้องป่วนกับที่ฟ้านำไปก่อน แล้วค่อยๆย่องตามหลัง เนียนๆ :m26:
-
ตัวป่วนน่ารักจริงๆเลย ยังขี้อ้อนไม่เปลี่ยน
สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้านะคะทั้งพี่ฟ้า ตัวป่วน แล้วก็คุณนุ่นด้วย
กอดทุกคนแน่นๆก่อนไป อิอิ
-
หวานกันทุกวันหยุดจริงๆ
-
หวานแบบไร้คำบรรยายจริง ๆ
อิจฉา มีคนนอนกอดในวันส่งท้ายปีเก่าตอน
อากาศหนาวด้วย
:L1: :pig4:
-
เค้าอิจฉาตัวป่วนนนนนนนนนนนน
พี่ฟ้า น่ารักเกินไปแระ :-[ :-[ :-[
-
กอดตัวป่วน กอดพี่ฟ้า กอดคุณนุ่นนน >_<!!
สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้านะคะ ^ ^ มีความสุขตลอดปีค่า
ปล.ตอนนี้เงินสำหรับเรื่องพี่ฟ้า+ตัวป่วนพร้อมแล้วนะคะ คุณนุ่นน อย่าให้รอนานน้า :pig4:
-
อืมจริงๆแหละเนอะตัวป่วน คนรักกันแค่ได้อยู่ด้วยกัน นอนกอดกันก็สุขสุดๆแล้ว
:กอด1:ขอบคุณน้องนุ่น สำหรับตอนพิเศษตัวป่วนจ้ะ เป็นความสุขปีใหม่จิงๆ
-
หวานคงเส้นคงวาเชียวน้าาาา
:กอด1: กอดรวบทั้งสองคนเลย~
นั่นสิพี่ฟ้า..แฟนใครก็ไม่รู้เนอะ
พี่ฟ้าทำตัวให้เด็กลงสิ ตัวป่วนจะได้ไม่ต้องอยากแก่ไวไวไง อิอิ
+1 ค่ะพี่นุ่น
(http://i.kapook.com/glitter/2010/th/12/T291210_02P.gif)
สวัสดีปีใหม่ค่ะ :กอด1:
-
น่ารักจริงพี่ฟ้าของใครวะ ใส่ใจทุกเทศกาล
ปรนนิบัติทั้งภรรยาและคนรอบข้างได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
ผู้ชายแบบนี้ยังมีเหลืออีกม๊ายยยยยย อยากได้มาทำพันธุ์ซักคน
+1 ค่ะ
-
น่ารักมากกกก ^^ เค้าชอบวันวิสาขบูชาจัง..
-
^
^
^
ผู้ชายแบบพี่ฟ้า ยังไม่เคยเจอเลยค่ะ
-
เอาอีกกกกกกก
:-[ :กอด1:
-
หวานเปนพิเศษ สมกับเปนตอนพิเศษ :o8:
-
9 ปีแล้ว ไวจริงๆ
น่ารักไม่เปลี่ยน..อิจฉาเล็กๆ :-[
... :mc4: Happy New Year 2011 ... น้องนุ่น :L2:
+1
-
พี่ฟ้าน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกก
อยากมีอย่างนี้บ้างอ่ะ จะเอา จะเอา :really2:
(http://widget.sanook.com/static_content/widget/full/graphic_1/0910/1365910/6e3ac3f009c4bc0c2ae7cf8541c444d3_1291880780.gif) (http://widget.sanook.com/view-widget/graphic/?widget=1365910) (http://widget.sanook.com/)
-
แอบมาเม้นท์ตอนพิเศษตอนนี้ก่อน คิคิ
เดี๋ยวค่อยตามมาเม้นท์ทั้งเรื่องที่เพิ่งอ่านจบไป
จะบอกว่าเมื่อวานไม่ได้แวะเข้ามาเลย
เลยพลาดไปหลายสิ่งอย่าง ของก็ไม่ได้ประมูล(นึกว่า 31 คือวันสุดท้าย T^T)
แถมไม่ได้อ่านตอนพิเศษที่พี่นุ่นแปะอีก เหอๆๆ
เมื่อเช้าอาบน้ำมาทำงานก็คิดอยู่ว่า ปีใหม่แบบนี้
พี่ฟ้ากับไอ่หนูป่วน(เอ่อะ..ต้องเรียกพี่ป่วนสิจะ 27 แล้วนี่)
จะไปฉลองกันที่ไหน พอเปิดมาเจอตอนพิเศษ ถึงกับยิ้มกว้างอย่างลืมตัว
ถือเป็นของขวัญปีใหม่(ของตัวเอง) ชิ้นแรกของปีเลย อิอิ ^^
เข้าเรื่อง แอบชอบเมโม่ของพี่ฟ้าอ่ะ ฮ่ะ ๆๆ
แต่รู้สึกเหมือนเค้าไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันเลยเนอะ
วันของเราก็ได้แค่ส่งของให้ แต่พี่ฟ้าน่ารักที่สุดในโลกเลยเหอะ
๑ มกราคม ๒๕๕๓
<< รอตัวป่วนฟื้น เอ่อะ .. คาดว่าเมื่อคืนคงส่งท้ายปีกันหนักหน่วงไปหน่อยนะ
แล้วเชร็คนี่ดูตั้งแต่เริ่มคบกัน จนปาเข้าไป 8-9 ปีแล้ว ก็ยังคงดูด้วยกันอยู่
๙ มกราคม ๒๕๕๓ (วันเด็ก)
<< แอบดีใจไปกับคนแก่ ที่ได้อยู่กับคุณแฟน
๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓ (วันตรุษจีน)
<< ฮาอ่ะ พี่ฟ้าเห็นแค่ว่ามันเป็นวันตรุษจีนหรอ คู่รักเค้าให้ความสำคัญกับมันจะตายวันเนี้ย !!
แอบอยากรู้เหมือนกัน ให้แต๊ะเอียน้องไปเท่าไหร่หรอ ถึงอยากเห็นหน้าน้องอ่ะ (แล้วแกจะอยากรู้เพื่อ?)
๒๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓ (วันของเรา)
<< แอบรู้สึกแย่นิดนึง แต่พี่ฟ้ากับตัวป่วนคงชินแล้วล่ะ ก็อยากให้เค้าอยู่ด้วยกันวันนี้นี่ T^T
๒๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓ (วันมาฆบูชา)
<< แอบคิดว่าถ้าอยู่ด้วยกันเมื่อคืน วันนี้จะมีแรงลุกมาใส่บาตรมั้ย -*-
แต่พี่ฟ้าคงสามารถอ่ะ คนแก่อึดเกิดใครอยู่แล้ว โฮะ ๆๆๆ
๑๓-๑๕ เมษายน ๒๕๕๓ (สงกรานต์)
<< เอาน่าพี่ฟ้า ทำใจ *ตบบ่าให้กำลังใจ ปุ๊ๆ*
๑ พฤษภาคม ๒๕๕๓ (วันแรงงานแห่งชาติ)
<< กลางวันไม่ว่าง ก็กลางคืนไงพี่ฟ้า (แกคิดอาร๊ายยยย -///-)
๕ พฤษภาคม ๒๕๕๓ (วันฉัตรมงคล)
<< ไอ่ที่ว่าอยากอยู่ด้วยกันสองคนนี่ พี่ฟ้าคงไม่อยู่เฉยๆหรือแค่ชวนน้องดูเชร็คหรอกนะ เหอๆๆ
๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๓ (วันวิสาขบูชา)
<< น่ารักจนต้องยิ้มหวานๆกับข้อความสุดท้ายเนี่ยแหละ ^^
๒๖ มิถุนายน ๒๕๕๓ (วันสุนทรภู่)
<< ฮาาา อ่ะ พี่ฟ้าน่ารักมากกกก พี่ไปโชว์เทพอีท่าไหนให้ครูหลานจับได้ค่ะ
นอกจากโดนคุณแฟนดุแล้วยังโดนทำโทษอีก ฮ่ะ ๆๆ สมน้ำหน้าจริงๆ (อ้าว !!)
แต่เสียดาย ตัวป่วนมันแอบอ่านได้แค่ครึ่งปีเอง ง่ะ ..
เค้าก็อยากรู้อีกครึ่งปีหลังด้วยเหมือนกันนะ เช๊อะ !!!
และชอบที่สุดเวลาเค้าอยู่ด้วยกัน ชอบเวลาพี่ฟ้าหื่นๆ ชอบเวลาตัวป่วนอ้อนๆ
แต่ฮาอ่ะ พุงเริ่มย้วยของพี่ฟ้า ฮ่ะ ๆๆ ก็แก่แล้วนี่เน๊อะ >"<~
เรื่องนี้นี่เหมือนยาเสพติดเลย ยิ่งอ่านยิ่งติด ยิ่งอ่านยิ่งอยากได้อีก
แย่ๆๆ พอหายไปนานๆ จะลงแดงตาย
ส่วนเรื่องรวมเล่ม เก็บตังค์พร้อมแล้ววววววว ปีหน้านะที่พร้อมอ่ะ ฮ่ะ ๆๆ
ปีหน้าพร้อมจอง แต่ตอนนี้ยังไม่พร้อม -3-
แอบสงสัยว่าในหนังสือจะมีตอนพิเศษทุกตอนด้วยมั้ยค่ะพี่นุ่น
และจนกว่าจะรวมเล่ม พี่ฟ้ากับตัวป่วนจะยังมีตอนพิเศษอีกมั้ยค่ะ
ครบรอบวันของเราปีนี้อยากให้ตีกันจัง(อ้าว !!) ก็หวานๆกันมามากแล้วไง
อยากรู้ว่าสองคนนี้จะขัดใจกันได้มั้ย จะทะเลาะกันเป็นหรือเปล่า ??
หนูก็แค่สงสัยน๊าาาาาา จะโดนแฟนๆเรื่องนี้เหยียบเอามั้ย -*-
เอาเป็นว่า สวัสดีปีใหม่ 2554 ค๊าาา
ขอให้มีความสุขกันถ้วนหน้านะค่ะ
ไปฉลองที่ไหนก็ดูแล รักษาตัวเองกันนิดนึงเนอะ ^^
-
น่ารักอ่ะ อยากมีคนรักแบบพี่ฟ้า ><
-
พี่ฟ้ารักตัวป่วนไม่เปลี่ยนเลย
แล้วตัวป่วนก็ยังน่ารักไม่เปลี่ยน
ชอบเรื่องนี้ค่ะ น่ารักและหวานมากกกก
เคยอ่านตอนที่ยังสมัครไม่ได้
ขอเม้นท์รวมเลย ว่าเรื่องนี้น่ารักมากกกกกก
ิยิ่งคุณแฟนแบบพี่ฟ้ายิ่งอยากได้มั่ง
-
โอ๊ย... น่ารัก น่ารัก น่ารัก
น้ำตาลทั่วโต๊ะเลยเชียว มดจะขึ้นมั้ยเนี่ย?
เตรียมหยอดกระปุก !! กุมภาฯนะคะ ^[]^/
โอ้ว !! สู้ๆ
ปล. ถ้าจองล่ะก็ เพิ่มรายชื่อเราไปเลยนะคะ!!
-
จองด้วยคนค่ะ ขอ 1 ชุด อิอิ
บอกตรงๆ ว่าเพิ่งตามอ่านมะวานนี้
แล้วก็ชอบมาก อ่านแล้วก็ยิ้มบ้าอยู่คนเดียว
จนน้องเดินเข้ามาถามเป็นไรยิ้มอยู่ได้ตั้งแต่เช้า
อ้าวก็คนมันมีความสุขอ่ะ ยิ่งรู้ว่าจาทำเป็นหนังสือ
ยิ่งรักตัวป่วนกะพี่ฟ้า 55+ ชอบมากมายค่า
จะรอนะจ๊ะ อิอิ
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะไร้ท์เตอร์ มีความสุขมากมากนะคะ :L2:
ติดตามผลงานมานานแต่ยังไม่เคยเม้นท์ เอาเป็นอวยพรปีใหม่เลยละกันนะจ๊ะ
-
น่ารักมากมายค่ะ คู่นี้รักกันดีเนอะ^^
-
ป่วนยังน่ารักไม่เปลี่ยน
พี่ฟ้าก็อบอุ่นเหมือนเดิม
ยิ่งนานยิ่งรักกินสินะ
แล้วก็สวัสดีปีใหม่จ้า มีความสุขมากๆนะ :L2:
-
อยากได้คุณแฟนแบบนี้บ้าง หาได้ที่ไหนค่ะเนี่ย
-
น่ารักมากๆๆๆ น่ารักที่สุด...น้องป่วนยังขี้อ้อนเหมือนเดิม พี่ฟ้า ก็ยังน่ารักเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ :-[
ปล.....จองด้วย........อยากได้พี่ฟ้ากับน้องป่วนมานอนกอด อิอิ
-
โอ้ยยยย
มดกัดเต็มเลยอ่ะ
หวานไม่เกรงใจใครจริงๆๆๆ
ปล.สวัสดีปีใหม่ย้อยหลังจร้า
ปล2.จะหยอดกระปุกรอเลย
-
:-[
-
ตัวป่วนนนนน เย้ยยย !!! หายไปแป๊บเดียว ตะเองเป็นพี่เค๊าแล้ววว :กอด1:
พี่ฟ้า 555 แอบมีพุงเหรอค๊า :กอด1:
คิดถึงคิดถึงเรื่องนี้ที่สุด มาบ่อยๆเลยนะคะ
-
ตัวป่วนน่ารักเหมือนเดิมเลยน้า
ขอกอดป่วนแน่นๆทีนึงนะพี่ฟ้า :กอด1:
-
อ่าน memo แล้ว ดูออกว่าสองคนนี้ มีบางเวลาที่ต้องห่างกัน
แต่เค้าก็เติมเต็มกันและกันอย่างหวานแหววทีเดียว
ขำไอ้หนูป่วน อยากแก่.....
ตังค์ครบ ใจพร้อม รอหนูป่วนและพี่ฟ้าจ้า
-
อยากได้เล่มๆ แต่เก็บเงินไม่เคยได้เลย
เฮ้อๆๆๆ จะพยายามเก็บเงินให้ได้เลย อิอิ
-
กอดรวบๆๆๆๆๆๆๆๆค่ะ :กอด1:
ท่านไหนยังเก็บตังค์ไม่เรียบร้อยยังมีเวลาหยอดกระปุกอีกสองเดือนนะคะ
วันล่ะยี่สิบบาทเน้อ จู้ๆๆๆ
......................................
รายงานความคืบหน้าเจ้าข้าเอ๊ยยยยยยย
ตอนนี้การตรวจสอบตัวสะกด จัดย่อหน้าใหม่เสร็จเรียบร้อยแล้ว
ยังไม่ได้ใส่อาร์ตเวิร์คใดใด
และยังไม่ได้ใส่ตอนพิเศษที่กะจะเขียนเพิ่มอีกสักตอนสองตอน
จำนวนหน้า(ขนาดA5) อยู่ที่ 785 หน้าค่ะ
พยายามบีบเท่าที่จะทำได้แล้วงิ งี้ดๆ
เนื่องจากที่เคยบอกนั่นแหละค่ะ
ว่าส่วนกลอนนั่น ต้องเรียงแค่บรรทัดละวรรค
เพราะถ้าจัดแบบบรรทัดละสองวรรค แล้วมันจะมีเศษคำ
เนื้อหาก็จะออกมาแบบไม่งามน่ะค่ะ
ดังนั้น...หนังสือจะแบ่งเป็นสองเล่ม
และคงมีเล่มหนึ่งที่หนาเกิน400หน้า
ซึ่งทำให้คงยากที่จะกดราคาให้ต่ำกว่าสองเล่ม 700 บาท
เพราะถ้าหนังสือหนา400หน้าขึ้นไป
ค่าเข้าเล่มที่โรงพิมพ์เสนอมาทุกโรงพิมพ์จะต้องบวกเพิ่มหมดเลยค่ะ
รอดูที่ยอดจองยอดโอนนะคะถ้าถึงจำนวนหนึ่งนุ่นจะหาของแถมให้
คือที่คั่นหนังสือน่ะมีแน่ๆค่ะ ต่อให้ยอดจองไม่ถึงสามสิบชุดนุ่นก็ทำให้
แต่ถ้ามียอดมากจนระดับเกินห้าสิบไรงิ(ฝันมาก กร๊ากกกกกกก)
นุ่นก็จะทำอย่างอื่นให้อีก แบบว่าเล็กๆน้อยๆเน้อ...ฮี่ๆๆๆ
......ขอบคุณที่ติดตามเป็นกำลังใจนะคะ ทั้งหน้าเก่าหน้าใหม่
ทั้งที่ผ่านมาผ่านไป แล้วก็ทุกท่านที่เข้ามาแล้วอ่านตลอดเรื่องด้วย
จบรายงานความคืบหน้าเจ้าค่ะ ^o^
............
............................
-
ของพี่น่าจะ 2 ชุดนะคะ
ของพี่ 1 ของเพื่อนอีก 1 เพราะคุยกันไว้แล้ว ว่าถ้าทำสั่งแน่ๆๆๆคะ
เป็นกำลังใจน้องนุ่นนะคะ ^^
-
เมมโม่วันหยุดประจำปีจริงๆ หวานไม่เคยเปลี่ยนอ่ะคู่นี้
รอจอง! ตอนเดือนกุมภา ><
อยากนอนกอดพี่ฟ้ากับตัวป่วนไวๆจัง :-[
-
เพิ่งเข้ามาอ่านคร่า แต่ยาวมากงิ รออ่านจนจบค่อยเม้นทีเดียวก้อดูจะเกินไป เลยแอบมาเม้นไว้ก่อน(มาเม้นตอนที่เรื่องจบแล้ว กร๊ากๆๆ ดีเลย์ซำเหมอ!)
อ่านจบตอนที่ 11 แล้วก้อยิ้มมมมม เพราะฮาพี่ฟ้า เลี่ยนมาก แต่ก้อน่ารักมากด้วย
(ว่าแต่บ้านนี้ศิษย์เก่าสวนกุหลาบปะเนี่ย ฟ้า-ชมพู ซะงั้นเรย)
กลอนเพราะดีค่ะ ฟังแล้วเย็นๆรื่นหูดี ชอบอะ^^
-
จัดไปเลยหนึ่งชุดค่ะ!!
เดี๋ยวไปโฆษณาเพื่อนดีกว่า อิอิ
-
อิจฉาหนูป่วน อยากได้แบบพี่ฟ้าบ้าง :-[
พี่นุ่นจำไม่ได้ว่าจองไปรึยังจองอีกทีละกัน1ชุดค่ะ :กอด1:
-
หยอดกระปุกรอแล้วน้าาาาา
-
:pig4: :pig4:
-
เก็บตังค์ เชิ้บๆๆ :mc4:
หยดกระปุกรอคว้าพี่ฟ้าตัวป่วนมานอนกอด
แต่เหนืออื่นใด รออ่านตอนพิเศษ
คิดถึงจะแย่แล้วววววววววววว ><~
-
จากที่กำลังหงอยๆ พอเจอของขวัญของพี่ฟ้าเข้าไป ได้ยิ้มหน้าบานแน่ๆเลยตัวป่วน
-
ขอบคุณสำหรับของขวัญปีใหม่ค่ะ
อ่านจบแล้วอมยิ้มได้ทันที
มีความสุขรับปีใหม่เลย
น่ารักเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ คู่นี้
:-[ :กอด1: :L2:
-
เค้าขอจองตัวป่วน 1 ชุดนะค่ะ
เก็บตังค์รอค่ะ :กอด1:
-
อ่านจบแล้วครับ
เรื่องนี้หวานได้อีก
ชอบกลอนมากมายก่ายกอง
รอข่าวเรื่องหนังสือด้วยคน
-
อ่านจบแล้วค่ะ
ชอบเรื่องนี้มาก หวานนนนนน อ่านแล้วมีความสุข อมยิ้ม เขินตลอด :-[
ใช้ภาษาได้ดี ชอบกลอนด้วยค่ะ
หลังอ่านจบ อยากได้หนังสือมาเก็บสะสมมาก
พอรู้ว่า จะได้อ่านเป็นรูปเล่ม ดีใจมากกก :mc4:
รอสั่งจองหนังสือนะคะ
-
วิ่งๆเข้ามารับน้องใหม่ค่ะ ^o^
อ่านจบแล้วค่ะ
ชอบเรื่องนี้มาก หวานนนนนน อ่านแล้วมีความสุข อมยิ้ม เขินตลอด :-[
ใช้ภาษาได้ดี ชอบกลอนด้วยค่ะ
หลังอ่านจบ อยากได้หนังสือมาเก็บสะสมมาก
พอรู้ว่า จะได้อ่านเป็นรูปเล่ม ดีใจมากกก :mc4:
รอสั่งจองหนังสือนะคะ
ขอบคุณนะคะ คนเขียนก็เขียนไปเขินไปมันแทบจะทุกตอนเหมือนกันค่ะ ดีใจที่อ่านเรื่องของไอ้หนูป่วนแล้วมีความสุขนะคะ
อ่านจบแล้วครับ
เรื่องนี้หวานได้อีก
ชอบกลอนมากมายก่ายกอง
รอข่าวเรื่องหนังสือด้วยคน
แหะๆ พอดีคนเขียนชมชอบรสหวานค่ะ อีกอย่างนี่เรื่องแรกที่เขียนด้วยเลยยังไม่กล้าเขียนเรื่องราวที่มันมีเงื่อนปมอะไรซับซ้อนมาก
กลัวผูกปมเองแล้วหาทางแก้ไม่ออกค่ะ โฮะๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
..................................
ประกาศเจ้าข้าเอ๊ยยยยยย
วาเลนไทน์นี้...รายละเอียดการจองและการโอนจะมาแปะหรา
ท่านไหนยังหยอดกระปุกได้ไม่ครบก็อย่าร้อนใจไป
เราเปิดเวลาให้ท่านโอนกันข้ามเดือน
(เปิดเวลานานๆเผื่อได้ยอดเยอะ ฮี่ๆ)
********
-
วาเลนไทน์ๆๆๆๆ ฮิ้วววววววววววว
จองก่อนเลยได้ป่าวๆๆๆๆ
พี่ฟ้า 1 ตัวป่วน 1 (แยกน้ำ!!)
555555
นั่งรอแถวหน้า
-
พึ่งอ่านจบเองครับ
ขอบอกว่า ชอบมากๆๆๆๆๆ สนุก และ หวานมากกกกกกกกกกกกกกกก
เดวผมจะตามไปอ่านตอนพิเศษนะครับ และเรื่องอื่นของผู้แต่งด้วยยยย
ขอบคุณนะครับ ^^
o13 :bye2:
-
:impress2: ประเด็นแรกที่ทำให้ตกหลุมรักนิยายเรื่องนี้ง่ายๆ ก็คือ กลอนอันน่าประทับจิตที่พี่ฟ้าเขาแต่งให้น้องป่วน
มันเป็นการผสมผสานที่ลงตัวของหลายๆอย่างที่ทำให้อ่านแล้วไม่รูสึกติดขัด ยิ่งพออ่านไปอ่านมาก็ติดใจความโรแมนติกของพี่ฟ้าจนถอนตัวไม่ขึ้น
แถมน้องป่วนก็น่ารักน่าหยิกจนต้องตามอ่านรวดเดียวไม่เป็นอันหลับอันนอนกันเลยทีเดียว
ยิ่งตอนหลังๆ ที่ทราบความเกี่ยวพันของตัวละครก็ยิ่งกรี๊ดกว่าเดิมอีก เพราะเดิมทีนั้นอ่านเรื่องของพี่เพชรกับน้องดอว์นมาก่อน
พอมาอ่านแรกก็ เฮ้ยยย! ตัวละครมันเกี่ยวข้องกันนี่หว่า
เอาเป็นว่าพล่ามมามากแล้ว สรุปเลยละกันว่าชอบมาก o13
-
อ่านเรื่องนี้แล้วอมยิ้มตอนอ่านตลอด :-[ o13
-
เราจะรอน๊าาา อยากได้มากอ่า >.<
-
เข้ามาอ่านตอนพี่เพชรโดยเฉพาะเลยค่ะ
นอยด์อ่ะค่ะคุณนุ่น :o11:
แต่เดี๋ยวจะไปรอเฉลยจากเรื่องนู้นนะคะ
-
^
^
โอ๋ๆๆๆๆๆ ไม่เอาค่ะ ไม่เศร้าน้าาาาาาา :กอด1:
...................
มีของมาอวดด้วยความเห่อค่ะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอบพระคุณท่านผู้มีอุปการคุณ เกื้อหนุนทุกแต้มและทุกกำลังใจ
ทุกท่านที่เข้าไปอ่านเรื่อง "เรื่องรัก..ไม่กล้าบอก"
(โล่ทำผิดแหละ ของจริงต้องมีคำว่า "เรื่อง" ด้วย)
เพราะที่เรื่องของตัวป่วนและพี่ฟ้าออกมาได้แบบนั้น
ส่วนหนึ่งก็เพราะแรงกระตุ้นจากพี่ๆน้องๆเพื่อน(แถมป้าๆลุงๆ)ทุกท่านด้วย
ขอบคุณมากกกกกกกกกกกกกกกกค่ะ :กอด1:
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/test/DSC004831.jpg)
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/test/DSC004771.jpg)
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/test/DSC00478.jpg)
............................................
ประกาศเจ้าข้าเอ๊ยยยยยยยยยย
นิยายเรื่อง: เรื่องรัก..ไม่ล้าบอก
เปิดโอนตั้งแต่วันนี้ – วันที่ 08/04/2011
เรื่องย่อ:
เพราะจู่ๆก็ได้รับดอกไม้และจดหมายรักที่บรรจุข้อความเป็นกลอนรักที่หวานจนแสบไส้
แถมคนที่ส่งมาให้ยังไม่ยอมลงชื่อหรือแสดงตัวรับผิดชอบเสียด้วย
ตัวป่วนและเพื่อนสนิทอีกสองชีวิตจึงเริ่มคิดแผนการค้นหา ‘คุณนิรนาม’
และเมื่อได้พบเจ้าของกลอนรักหวานกับของกำนัลที่มาพร้อมกับแววตาจริงจังว่า ‘พี่รักจริงหวังแต่งงานนะครับ’
โดยไม่รู้ตัว....เด็กใจง่ายอย่างตัวป่วนก็เลยเผลอวางหัวใจไว้ในกำมือของผู้ชายเจ้าแผนการคนนี้เสียแล้ว
ข้อมูลหนังสือ:
- ทั้งชุดมีสองเล่มจบ หนาเล่มละประมาณ 360 หน้า
- ราคาหนังสือ 700 บาท ต่อ 1 ชุด (ไม่ขายแยก) + ค่าจัดส่งลงทะเบียน 60 บาท รวมเป็น 760 บาท
- หนังสือขนาด A5 พิมพ์ด้วยกระดาษถนอมสายตา
- ตอนพิเศษเฉพาะในหนังสือ 2 ตอน
- ของแถม
o ที่คั่นหนังสือ
o ถุงผ้า/กล่องสะสม *
(*) รายการนี้รอพิจารณาจากยอดโอนค่ะว่าจะทำเป็นอะไร
หากสั่งซื้อมากกว่า 1 เล่ม ให้คำนวณราคาโดยการบวกค่าจัดส่งเพิ่มชุดละ 20 บาทนะคะ เช่น
สั่งซื้อ 2 ชุด (700x2) +80 = 1480 บาท
สั่งซื้อ 3 ชุด (700x3) +100 = 2200 บาท
รับสั่งจองทางอีเมลเท่านั้นนะคะ โดยส่งอีเมลขอรายละเอียดการโอนได้ที่
anajulianovela แอท จีเมล ดอท คอม โดยตั้งหัวข้อว่า
Subject: สั่งซื้อ เรื่องรัก..ไม่กล้าบอก
ล๊อคอิน:
จำนวนชุด:
จากนั้นคนเขียนจะส่งรายละเอียดการโอนให้ทางอีเมลตอบกลับค่ะ
ขอบคุณทุกท่านนะคะทั้งท่านที่จะช่วยสนับสนุนเด็กน้อยตัวป่วนตาดำๆและหนุ่มเริ่มไม่น้อยอย่างนายอากาศตาแว่นๆ
รวมถึงท่านที่ไม่สะดวกจะอุดหนุนสนับสนุนแต่ก็เป็นกำลังใจให้เสมอมาค่ะ :กอด1:
-
ส่งจองไปแล้วค่า น้องนุ่น ^^
รอมานานแล้วเรื่องนี้ ชอบตัวป่วนกับพี่ฟ้า มากๆๆคะ
-
ยินดีสำหรับรางวัลด้วยนะคะ
ปล.ส่งเมล์ไปขอรายละเอียดแล้วคะ ^^
-
ยังไม่ได้อ่านเลย
แต่ส่งเมลไปสั่งจองเรียบร้อยแล้วค่ะ อิอิ อิ
ดีใจกับรางวัลด้วยนะคะ ^___^
-
เตรียมโอนเงินแล้วล่ะค่ะ !!
แต่แหม... กว่าจะได้ลูกชายคุณนุ่นมาเชยชมก็เปิดเทอมไปแล้วล่ะ
-
ดีใจด้วยกับรางวัลค่ะพี่นุ่น :L2:
วู้ววววววววววววววววววว ~~
พี่ฟ้าตัวป่วนมาแล้ววว ><~
อยากจะบอกว่าเรื่องรักฯคือนิยายวายเรื่องแรกที่ได้อ่าน
แล้วก็ตกหลุมรักเข้าอย่างจัง ขนาดว่าเพ้อให้แม่ฟังเป็นตุเป็นตะ
จนมาวันนี้โดนนิยายในเล้าสอยเงินไปสามเรื่องแล้ว
ยังไม่ได้พี่ฟ้าตัวป่วนที่เป็นรักแรกไปนอนกอดเลย ฮ่ะ ๆๆ
ในที่สุดวันนั้นก็มาถึงแระ ดีใจๆๆๆ
เปิดให้จองให้โอนนานแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เหอๆๆ
เพราะต้องเก็บเงินเพิ่ม เนื่องจากโดนตอดไปเยอะ
แต่ยังไงรักแรกของเราต้องไม่พลาดน๊า จุ๊บ จุ๊บ ~ :กอด1:
-
ส่งไปแล้วจ้ะนุ่น
-
อ่านแล้วเขินแทนตัวป่วนเลยอ่าาาาา :o8: :-[ :impress2:
-
โอ๊ะ โอ๋ คุณลูกทูนหัวจะออกเป็นรูปเล่มกับเขาแล้ววววว
ชักช้าได้อย่างไร เดี๋ยวแจ้งเลยค่าคุณนุ่น
-
ว้าวววววววววว พี่ฟ้ากับน้องป่วน เปิดจองอย่างเป็นทางการแล้ว
ขอวิ่งไปจองในเมล์ก่อนน่ะ
-
โอนเงินแจ้งทางเมลล์ไปแล้วนะคะ
-
แจ้งโอนแล้วนะคะ จากเมล์ pornvrinอย่าแสดงเมลบนบอร์ด
ขอบคุณคะ
พรวรินทร์
-
ประกาศรายชื่อผู้จองและโอน
(อัพเดตวันที่ 24/2/2554 เวลา 7.30 น.)
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/test/list1.png)
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/test/list11.png)
**รายชื่อที่มีไฮไลต์คือผู้ที่โอนเงินเข้ามาแล้ว ท่านไหนโอนเข้ามาแล้วแต่ยังไม่ได้แจ้งโอนอย่าลืมแจ้งด้วยนะคะ
ส่วนท่านที่ส่งเมล์สั่งจองเข้ามาแต่ยังไม่ได้รับเมล์ตอบกลับก็เตือนเข้ามาได้เลยค่ะ
ข้าพเจ้าขออภัยในความไม่สะดวกล่วงหน้าเลยนะคะ ขอบคุณที่สนับสนุนค่ะ :กอด1:
...............................................................
-
เข้ามาลุ้นให้รายชื่อและคนโอนจริงเต็มตารางที่ 3 เพราะเราหวังผล^^
-
อิจฉาตัวป่วน พี่ฟ้าน่ารักมากเลยค่ะ >.<
-
^
^
^
จิ้มๆไข่ใหม่ให้แตก
ยินดีต้อนรับค่ะ
จุ๊ๆๆๆ อย่าไปอิจฉามันเลยค่ะไอ้ป่วนน่ะ
มีแฟนกะเค้าคนก็ดั๊นรู้ทันไปซะทุกเรื่อง ไม่ไหวๆ ^o^
คุณpornvrin กอดดดดดดดดด เรามาลุ้นไปด้วยกันนะคะ ฮี่ๆๆๆๆ
-
ูู^
^
^
ใช่ค่ะ 55+ เป็นเราไม่อิจฉาหรอก แต่จะกราบเช้าเย็นเลย คนอะไรเท่ห์โคตร แถมยังหว๊านหวานนนนน อ๊ายยย
-
เค้าโอนเงินไปแล้าน้าา คุณนุ่น กลับมาแล้วเช็คให้หน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ
-
:m32:
ย่องมาบอก คุณนายบ้านนี้ไม่อยู่ อีกสองสามวันถึงจะกลับมาแจ้งและอัพเดทข่าวเจ้าคะ
:กอด1:
-
^
^
ย่องๆเข้ามาบ้าง
เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าข้าพเจ้าจะมาอัพเดตให้นะคะ
(รอให้หมดสิ้นเดือน ช่วงสิ้นเดือนนี่ทุกคนกำลังลั้ลลาเงินเดือนออก คริคริ)
-
ส่งเมล์ไปแล้ว รอรายละเอียดอยู่ครับ
-
^
^
^
ขอบคุณที่สนใจนะคะทุกท่าน
คุณzatannn กร๊ากกกกกกกกกกกก ถึงขั้นจะกราบเช้ากราบเย็นเลยเรอะคร้า?? พี่ฟ้าแกคงภูมิใจน่าดู น่าเคารพบูชา :m20:
-
ประกาศรายชื่อผู้จองและโอน
(อัพเดตวันที่ 01/03/2554 เวลา 8.00 น.)
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/test/list2.png)
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/test/list21.png)
**รายชื่อที่มีไฮไลต์คือผู้ที่โอนเงินเข้ามาแล้ว ท่านไหนโอนเข้ามาแล้วแต่ยังไม่ได้แจ้งโอนอย่าลืมแจ้งด้วยนะคะ
ส่วนท่านที่ส่งเมล์สั่งจองเข้ามาแต่ยังไม่ได้รับเมล์ตอบกลับก็เตือนเข้ามาได้เลยค่ะ
:oni2:
-
จงไฮไลท์..จงไฮไลท์..จงไฮไลท์..
-
^
^
^
กร๊ากกกกกกกกกกก
ลุ้นด้วยโค้นนนนนนนนนนนนนน
สวัสดีค่ะคนอ่านที่น่ารักทุกท่าน
วันนี้ข้าพเจ้ามีของมาอวด
(เนื่องจากปกยังไม่เสร็จ น้องคนทำบอกว่าวันอาทิตย์จะส่งปกแรกมาให้ดูนะเจ้ งุงิ)
แต่ๆๆๆ ของแถมชิ้นแรกที่สั่งไปเสร็จแล้วค่ะ
ถุงผ้านี่สั่งไป50ชิ้น ลองใส่หนังสือสองเล่มแล้วโอเคไม่มีท่าทางจะปริขาดค่ะ
เพราะงั้น ก็อาจจะต้องดูก่อนนะคะว่ายอดโอนเมื่อหมดกำหนดจะได้เท่าไหร่
ถ้าเกินห้าสิบ(จะเกินเรอะ?)ไปไม่มากก็คงไม่สั่งเพิ่ม
แต่....ทุกท่านจะยังได้ที่คั่นหนังสือและถ้าตกลงกับร้านได้ในราคาที่ไม่ทำให้คนเขียนหน้ามืดเกินไปนัก ก็จะมีกล่องสะสมด้วยนะคะ
นี่ค่ะมาถึงสดๆร้อนๆเลย (จัดส่งไปที่ที่ทำงานดาด้า pandaๅ123ขอบคุณมา ณ ที่นี้)
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/test/bag1.jpg)
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/test/bag2.jpg)
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/test/bag3.jpg)
ปล. คนรับของมันฝากบอกมาว่า ตอนนี้ตัวประกันอยู่ในมือมันแล้วนะคะทุกท่าน ดูมันสิ ชริๆๆๆ
-
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/Emo/d8bd9540-1.gif)
เข้ามาหัวเราะเยี่ยงโจร อิอิ
-
อ๊ากกกกก ยังไม่ได้โอนเลย อาทิตย์ถ้าว่างจะรีบโอนให้ครับ
แต่ไม่รู้จะรอดไหม ทำไมช่วงนี้ยุ่งจังแฮะ
-
โอ้ววว
ถุงใบเล็กน่ารัก ^^
กล่องสะสม หมายถึง บ๊อกเซ็ท ใช่ป่าวคะ
-
กอดดดดดดดดดดดดดรวบๆทุกท่านค่ะ
อ๊ากกกกก ยังไม่ได้โอนเลย อาทิตย์ถ้าว่างจะรีบโอนให้ครับ
แต่ไม่รู้จะรอดไหม ทำไมช่วงนี้ยุ่งจังแฮะ
ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ต้องรีบนะคะ เปิดให้โอนยาวถึงเดือนหน้าเลยค่ะ(8 เมษายน) แค่ไม่ทิ้งกันก็พอแล้วค่ะ ^o^
โอ้ววว
ถุงใบเล็กน่ารัก ^^
กล่องสะสม หมายถึง บ๊อกเซ็ท ใช่ป่าวคะ
ไม่เล็กเท่าไหร่นะคะน้องตาล ขนาดใส่หนังสือได้สองเล่มน่ะค่ะ กะว่าเผื่อพกได้ ฮี่ๆๆๆ
ส่วนกล่องสะสมที่ว่าพี่นุ่นก็หมายถึงบ็อกซ์เซ็ตนั่นแล..แม่นแล้ววววว
-
มีปกมาอวดค่ะ
ปกเล่มสองก็จะคล้ายๆกันนะคะ เปลี่ยนสีเฉยๆ
ปล.พอดีทำเองค่ะเลยได้แค่นี้ ส่วนน้องที่ตอนแรกให้ทำปกเปลี่ยนเป็นขอให้ช่วยวาดภาพด้านในแทน ^o^
ติชมตามสะดวกนะคะ
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/test/cover20per.jpg)
ตอนนี้คนเขียนแปะรายละเอียดการจองไว้ที่หัวกระทู้หน้า1 แล้วนะคะ
ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนและกำลังใจ
(ขอบคุณดาด้ามากมายที่สอนใช้โปรแกรมอย่างว่า *o*)
-
สีสวย + ลวดลายงามมากค่ะน้องนุ่น กรี๊ดดดด (ชอบสีฟ้า)
เป็นกำลังใจให้ยอดจอง + โอนพุ่งกระฉูดนะคะ ว่าแต่อยากดูภาพประกอบข้างในด้วยจังเลยน้า หุหุ :impress2:
-
ปกสวยมากค่ะ เรียบๆแต่ดูดีสุดๆ
ที่สำคัญ สีสวยอ่าาาาา
-
ปกหวานนนนนน..นนน
"เหมาะสำหรับทุกเพศทุกวัย โดยเฉพาะคนที่ต้องการเติมน้ำตาลในหัวใจ"
น่ารักจังเลย...
-
ชอบปกมากเลยค่ะ สวยหวานจริง ๆ
ลวดลายงดงาม อ่อนช้อย ชอบ ๆ :L1:
-
ปกหวานละมุนมาก กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด เค้าชอบๆๆๆๆ
เหมือนหนังสือกลอนหวานๆ สมัยก่อนเลย
-
ปกน่ารักมากเลยค่ะนุ่น....
เดี๋ยวจะรีบไปโอนเงินให้จ้า o13
-
ปกสวยค่า ถึงจะดูเรียบๆแต่แอบน่ารักด้วยลายดอกไม้... ชอบค่ะ ชอบสีปกด้วย :)
-
เจ้!!!!! ไอ้โปรแกรมอย่างว่า....เนี้ยะ!!! มันหมายความว่างายยยยยยยย :angry2:
กี๊ดดดดดด นู๋ออกจะใสๆ :m13:
-
น้องนุ่น ทำไมพี่ได้รับตอบทาง mail ตั้งแต่วันที่ 05/03/54 แล้วว่า
ตรวจสอบการโอนเงินแล้ว แต่ทำไมสถานะยังไม่ขึ้นไฮไลต์ว่าโอนเงิน
แล้วล่ะ ช่วยตรวจสอบอีกครั้งได้ไม๊คะ ..... :z3:
-
^
^
ขออภัยในความไม่สะดวกนะคะ
ในเมล์จะอัพเดตกว่าค่ะ
ตารางนี่มาอัพเดตแค่ประมาณสิบวันครั้งน่ะค่ะ แหะๆ
(ทำไม่ค่อยเป็น ยิ่งอัพรูปมาแปะยิ่งไม่เป็น ก๊ากกกกกก)
......................................................................
ประกาศรายชื่อผู้จองและโอน
(อัพเดตวันที่ 10/03/2554 เวลา 09.00 น.)
(http://upic.me/i/kf/list01.jpg) (http://upic.me/show/21595337)
(http://upic.me/i/ty/list01_2.jpg) (http://upic.me/show/21595386)
(http://upic.me/i/ab/list01_3.jpg) (http://upic.me/show/21595405)
เพิ่มชื่อคุณdeer ในรายชื่อสั่งจองอีกหนึ่งค่ะ ^^
**รายชื่อที่มีไฮไลต์สีฟ้า หมายถึงโอนเรียบร้อยแล้วนะคะ
ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุน รวมถึงท่านที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจที่ไม่สะดวกจะสนับสนุนเป็นเล่มด้วยค่ะ
(ขอยืมนิด..."เพียงแวะเข้ามาชม เราก็นิยมคุณอยู่ในใจ" ฮี่ๆๆๆ)
กอดรับกำลังใจอีกนิด :กอด1:
-
ตารางที่ 4 แล้ว หุหุ
-
โอนเงินเรียบร้อยแล้วค่ะ ขอโทษที่โอนช้าไปหน่อย แจ้งการโอนเงินทางอีเมลล์แล้ว
ชอบ หน้าปกหนังสือ มาก สีสวยหวาน สมกับความหวานของคู่นี้
รอคอยหนังสือนะคะ
-
ตารางแสดงรายชื่อผู้โอนเรียงตามลำดับจากซ้ายไปขวาค่ะ
นับเมื่อวันที่ 22/3/2554 เวลา 10.00 น.
(http://upic.me/i/k8/8t5r1.jpg) (http://upic.me/show/22031636)
ยังเปิดรับจองและโอนเรื่อยๆนะคะ
ตอนนี้ต้นฉบับหลังตรวจเองสองรอบส่งไปที่ผู้ตรวจทานผลัดสองแล้วค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่ให้กำลังใจ :กอด1:
และทุกท่านที่สนับสนุนการทำให้พี่อากาศกับตัวป่วนและทุกตัวละครมีที่อยู่ในหน้ากระดาษนะคะ
-
เกิน 50 คนแล้ว หุหุ
-
:t3: แจ้งโอนเงินให้แล้วนะค่ะ คงไม่ช้านะๆๆ
-
^
^
^
ไม่ช้าค่ะ
ยังโอนได้เรื่อยๆถึง 8 เมษายน นะคะทุกท่าน
:กอด1:
-
เพิ่งได้มาเมื่อเช้าค่ะ รีบเอามาโชว์
ข้าพเจ้าเห่อมาก ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
"ดราฟท์แรกพี่ฟ้า"
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/test/dc33bc34-1.jpg)
-
หวาน หวานมากจนกลัวว่าจะเป็นโรคเบาหวานกันเลยล่ะค่ะ
ถ้ามีแฟนอย่างพี่ฟ้านี่รักตายเลย หยอดตลอด หยอดทุกเม็ดไม่มีตกเลย
ตัวป่วนก็น่ารักน่าแกล้ง
ส่วนคู่ปกติ
จะบอกว่าแผนหรือนุ่นความรู้สึกช้ากว่ากันนะ
คู่พี่ชมพูกับพี่เค้กก็น่ารักเหมือนกัน
ลุงรหัสของตัวป่วนก็ดีที่รู้ตัวว่าแพ้และก็ยอมแพ้แต่โดยดี
แต่เหนือสิ่งอื่นใดต้องขอบคุณคุณพ่อคุณแม่และพ่อจ๋าแม่จ๋าของตัวป่วนและพี่ฟ้าที่เข้าอกเข้าใจ และไม่กีดกันความรักของทั้งคู่
-
หึหึ .. เพิ่งรู้ หนุ่มโรแมนติกหน้าตาเป็นอย่างงี้ กร๊ากกกก
พี่ฟ้าหล่ออ่ะ :-[
อยากเห็นตัวป่วนด้วยพี่นุ่น
-
2 จิต 2 ใจ ซื้อดีไหม ใจน่ะอยากได้ แต่ตังค์เนี่ยสิ T^T
-
^
^
^
จิ้มๆ ถ้ายังไม่สะดวกกับกระเป๋าตังค์ก็อย่าเพิ่งซื้อนะคะ ดูกำลังทรัพย์ก่อนนิ
แค่เข้ามาบอกว่าสนใจก็ปลื้มแล้วล่ะค่ะ :-[
หึหึ .. เพิ่งรู้ หนุ่มโรแมนติกหน้าตาเป็นอย่างงี้ กร๊ากกกก
พี่ฟ้าหล่ออ่ะ :-[
อยากเห็นตัวป่วนด้วยพี่นุ่น
เด็กคนนี้ มางุ้งงิ้งอะไรตรงนี้คะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เดี๋ยวพาตัวป่วนมาโชว์นะคะ สักครู่ๆ
หวาน หวานมากจนกลัวว่าจะเป็นโรคเบาหวานกันเลยล่ะค่ะ
ถ้ามีแฟนอย่างพี่ฟ้านี่รักตายเลย หยอดตลอด หยอดทุกเม็ดไม่มีตกเลย
ตัวป่วนก็น่ารักน่าแกล้ง
ส่วนคู่ปกติ
จะบอกว่าแผนหรือนุ่นความรู้สึกช้ากว่ากันนะ
คู่พี่ชมพูกับพี่เค้กก็น่ารักเหมือนกัน
ลุงรหัสของตัวป่วนก็ดีที่รู้ตัวว่าแพ้และก็ยอมแพ้แต่โดยดี
แต่เหนือสิ่งอื่นใดต้องขอบคุณคุณพ่อคุณแม่และพ่อจ๋าแม่จ๋าของตัวป่วนและพี่ฟ้าที่เข้าอกเข้าใจ และไม่กีดกันความรักของทั้งคู่
เนอะคะคุณsanook ถ้านุ่นเป็นตัวป่วนนุ่นมีอายจนละลายกลายเป็นเนยเหลวกันบ้างแน่ๆ
พี่อากาศท่านใส่ทุกช็อตหยอดทุกเม็ดไม่มีกั๊กกันเลย
แผนกับนุ่น....ช้าพอกันแหละค่ะ ช้าแถมยังเฉื่อยแฉะเฉื่อยฉิว
ดีนะ ที่ไม่ยืดเยื้อไปกว่านี้ คนเขียนจับสถานการณ์ง่ายๆมาทำให้มันรู้สึกถึงกันได้
เรื่องนี้ไม่มีคนร้ายค่ะ คนเกือบร้ายสุดก็พี่ดอนลุงรหัสตัวป่วนนั่นแหละ
แต่แทนที่จะน่าหมั่นไส้กลับกลายเป็นน่าสงสารซะงั้น เป็นตัวร้ายที่ไม่มีพรสวรรค์ของตัวร้ายเลยเนอะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ :กอด1:
-
ณ วันนี้ทรัพย์มีแล้วครับ กร๊าาากกกกกกกกกก
ตอนนี้ใจมันไปหาตัวป่วน กับพี่อากาศแล้ววววววววว
ปล ไม่ได้ใช้สิทธิ์ 1 เมษากับคอมเม้นนี้
ว่าแล้วก็ไปส่งเมล์จองงง :z2:
-
^
^
^
ค่าาาาาาาาาา ตอบเมล์แล้วนะคะ
ท่านไหนยังไม่เห็น รายละเอียดการจองอยู่ที่หน้า 1 นะคะ (ยังคงหวังจะเพิ่มยอดต่อไป โฮะๆๆๆๆๆๆๆ)
และ...เราก็ได้มาแล้วค่ะ พี่ฟ้ากับตัวป่วนลูกแม่ เชิญทัศนาเจ้าคร้าาาาาาาา
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/test/-.jpg)
-
อยากได้มากค่ะ ... ชอบเรื่องแนวนี้มาก :impress2:
ปิดโอนวันที่ 8 ไปโอนวันที่ 8 เลยก็ยังทันใช่มั้ยคะ ?
เพราะวันนั้นกะจะออกไปโอนเงินพอดี จะได้โอนทีเดียว
ไว้เดี๋ยวจะส่งเมล์ไปจองก่อนนะคะ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดด !!~
พี่นุ่นนนนนน ~ เค้าขอยืมตัวป่วนไปนอนกอดสักคืนได้ป่ะ
แบบว่าน่ารักไปไหนอ่ะ >"<~ อูยยยย อยากกอดๆๆ :กอด1:
ปล.พรุ่งนี้จะไปโอนเงินให้นะค๊า (ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด) หุหุ
-
เรื่องนี้สนุกมากลยค่ะ ประทับใจมากก
กลอนเพราะมากก
-
^
^
^
ขอบคุณมากค่ะ ดีใจที่อ่านแล้วมีความสุขนะคะ ^o^
ตารางแสดงรายชื่อผู้โอน
อัพเดตวันที่ 4-4-2554 เวลา 08.10 น.
(http://upic.me/i/69/table1.jpg) (http://upic.me/show/22544220)
ขอบคุณทุกท่านมากค่ะ สำหรับท่านที่ยังไม่ได้โอนแต่อยากได้ตัวป่วนไปเลี้ยงที่บ้าน
เปิดโอนถึงวันที่8(ศุกร์นี้)นะคะ
แต่ถ้าท่านไหนมีปัญหาอยากได้แต่หยอดกระปุกไม่ทันจริงๆ
เมล์มาคุยกับคนเขียนได้ค่ะ ที่ anajulianovela [แอด] gmail ดอท คอม
-
อ๊ะ !! แสดงว่าผ่อนได้ใช่ป่ะ
งั้นหนูผ่อนอาทิตย์ละ 10 บาทได้ม๊า ^^~
-
ตามมาอ่านจนจบแล้ว......สุดยอดจริงๆ o13 o13
-
เมล์แจ้งโอนเงินไปแล้วนะคะ ช่วงนี้หนังสือออกเยอะมากกินแกลบไปอีกนาน ^^
-
พรุ่งนี้ยังโอนได้ใช่ไหมครับ กลับบ้านดึกไปเตรียมงานทุกวัน = =" จะโอนผ่านเน็ตก็เกิน 3ทุ่มละ
-
อ๊ะ !! แสดงว่าผ่อนได้ใช่ป่ะ
งั้นหนูผ่อนอาทิตย์ละ 10 บาทได้ม๊า ^^~
ได้ข่าวว่าโอนมาแล้ว ก๊ากกกกกกกกกกกกกกก
ยังจะผ่อนไรอี้กกกกกกกก? โฮะๆๆๆๆๆๆ
คุณtutu ขอบคุณมากค่ะ ดีใจที่ชอบเรื่องของตัวป่วนกับพี่อากาศนะคะ ^o^
คุณYYY ตอบเมล์เรียบร้อยแล้วนะคะ ^o^
-
พรุ่งนี้ยังโอนได้ใช่ไหมครับ กลับบ้านดึกไปเตรียมงานทุกวัน = =" จะโอนผ่านเน็ตก็เกิน 3ทุ่มละ
ได้ค่าาาาาาาาา พรุ่งนี้ก็ยังทัน
หรือถ้าไม่ทันด้วยเหตุสุดวิสัยอะไรจริงๆก็เมล์มาบอกกันไว้ได้นะคะ ^^
-
พรุ่งนี้ยังโอนได้ใช่ไหมครับ กลับบ้านดึกไปเตรียมงานทุกวัน = =" จะโอนผ่านเน็ตก็เกิน 3ทุ่มละ
ได้ค่าาาาาาาาา พรุ่งนี้ก็ยังทัน
หรือถ้าไม่ทันด้วยเหตุสุดวิสัยอะไรจริงๆก็เมล์มาบอกกันไว้ได้นะคะ ^^
สุดวิสัยนิดหน่อยครับ ส่งเมล์ไปแล้ว T^T แต่ 8โมงวันนี้โอนได้จริงๆนะครับ
แหะๆ สำเพร่าเอง
-
อยากสั่งจองหนังสือต้องทำอย่างไรบ้าง
-
:L1: :L1: สุขสันต์วันปีใหม่ไทย จ้า :L1: :L1:
-
โอนแล้ว~ แจ้งโอนเรียบร้อย~ ตอนนี้ก็รอแต่ตัวป่วนกะพี่อากาศ ^^
-
^
^
^
ขอบคุณทุกท่านนะคะ
จะพยายามจัดส่งให้ถึงมือทุกท่านตามกำหนดค่ะ
สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
อยากได้อ่ะ...แต่มาช้าไปเสียแล้ว TT
-
^
^
^
ถ้าอยากได้จริงๆเมล์มาที่ anajulianovela (แอด) gmail.com นะคะ
ประกาศค่ะ ตอนนี้ได้ภาพประกอบมาทั้งสองภาพแล้ว หน้าตาเป็นอย่างนี้ค่ะทุกท่าน
ข้าพเจ้าจะใส่ไว้ในหนังสือนะคะ
แล้วก็ ท่านไหนที่เมล์มาหาบอกว่าขอโอนเลท ข้าพเจ้าจดชื่อไว้เรียบร้อยค่ะ
เดี๋ยวจะมาประกาศชื่ออีกทีก็ตอนส่งของเลย ยังไงก็ยังคาดว่าจะสามารถส่งของได้ไม่เกินวันที่10 พ.ค. ค่ะ สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/0270copy.jpg)
-
^
^
^
:กอด1:พี่นุ่น
ภาพสวยค่ะ
ใกล้จะได้หนังสือแล้ว
-
^
^
^
น้องหนึ่งงงงงงงงงง
คิดถึงหนาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ดีใจๆมาเป็นหน้าม้าให้พี่ด้วย ก๊ากกกกกกกกกกก
-
ตัวป่วนน่ารักมากมาย อยากได้มานอนกอดแล้ว ....
:z2: :z2:
-
กด Like # 2297 >///<
-
ภาพสวยมากกกก
รอหนังสือค่ะพี่นุ่น > <!!
-
มาอ่านตัวป่วนกะพี่ฟ้าก็หลงรักตัวป่วนจนหมดหัวใจ คุณนุ่นแต่งตัวป่วนได้น่ารักมากเลย
ไม่อยากบอกเลยว่าอ่านไปเขินไป อยากเห็นตัวป่วนตัวเป็นๆ แบบในเรื่องนี้จัง
แค่อ่านก็หลงรักได้แล้ว คุณนุ่นค่ะแต่งแบบนี้มาอีกได้ป่ะ อยากอ่านแนวนี้เลย
ส่วนหนังสือเราก็อยากได้แต่เดือนหน้าเราต้องใช้ตังค์ ลูกเปิดเทอมตายทุกเทอม แง :impress3:
เป็นกำลังใจให้คุณนุ่นนะค่ะ :L2: :L2: :L2:
ยังรอน้องดอว์นกับพี่เพชรอยู่นะ
-
ภาพน่ารักจ๊ะน้องนุ่น
เหมือนภาพสีน้ำเลย จะรอดูแบบเต็มๆในหนังสือนะจ๊ะ
^^
-
กรีดร้องงงงงงงงงงงงงง *โหยหวน*
ภาพประกอบน่ารักไม่ไหวทน :m3:
เห็นที่ส่งในเมลล์ยังมีแค่เงาๆนอนหนุนตักพี่ฟ้า
แต่พอจัดเต็มแล้วอยากได้ตัวป่วนมากอดเร็วๆเลยอ่ะ
แต่หนูแอบชอบรูปขวามือเป็นพิเศษๆๆๆๆ
เพราะพี่ฟ้าหล่อมากกกกกกกอ่ะ ตัวป่วนก็น่ารัก คิคิ
นั่งอมยิ้มดูอยู่ดีๆ แม่ถามเป็นอะไรหน้าแดง อ้าวเวร !!!
ปล.รูปประกอบสวยมากค่ะพี่นุ่น เห็นแล้วอยากให้มีแทรกไว้ทุกตอนเลยอ่ะ
แต่เกรงว่าคนวาดจะตายเอา เพราะมีหลายตอนเกิน กร๊ากกก
-
:mc4: จุดพลุฉลอง ส่งตัวหลานเข้าเรือนหออออออ
:m3: พี่ฟ้าหล่อเว่อร์เหอะ (ชิ!! แอบหยิกแขนตัวป่วน :m14:)
-
มาอ่านตัวป่วนกะพี่ฟ้าก็หลงรักตัวป่วนจนหมดหัวใจ คุณนุ่นแต่งตัวป่วนได้น่ารักมากเลย
ไม่อยากบอกเลยว่าอ่านไปเขินไป อยากเห็นตัวป่วนตัวเป็นๆ แบบในเรื่องนี้จัง
แค่อ่านก็หลงรักได้แล้ว คุณนุ่นค่ะแต่งแบบนี้มาอีกได้ป่ะ อยากอ่านแนวนี้เลย
ส่วนหนังสือเราก็อยากได้แต่เดือนหน้าเราต้องใช้ตังค์ ลูกเปิดเทอมตายทุกเทอม แง :impress3:
เป็นกำลังใจให้คุณนุ่นนะค่ะ :L2: :L2: :L2:
ยังรอน้องดอว์นกับพี่เพชรอยู่นะ
หงุงหงิง น้องดอว์นกับพี่เพชร กำลังเขียนค่ะ
รับรองว่าไม่เกินวีคนี้ได้อ่านแน่ๆ
ตอนนี้มีปัญหากับการพิมพ์ตัวป่วนมันนิดหน่อย Y__Y
กลัวเลทจังค่ะ แต่ก็คิดว่าคงไม่เลท เพราะเผื่อเวลาไว้แล้ว
ไม่เป้นไรนะคะ คุณลูกเปิดเทอมนี่ต้องเต็มที่ อิอิ
ขอบคุณที่ตามมาอ่านเรื่องนี้ด้วยนะคะ
ปล.ตอนนี้ก็ฝากไปดูแลเครือญาติของพี่ฟ้าอย่างไอ้เจ้าน้องลูกชายคนเล็กของแม่ผ่องก่อนเนอะ ญาติๆกันค่ะ ฮี่ๆๆๆ
-
ภาพน่ารักจ๊ะน้องนุ่น
เหมือนภาพสีน้ำเลย จะรอดูแบบเต็มๆในหนังสือนะจ๊ะ
^^
เพิ่งเห็น อิอิ พี่bluekawai
นี่น่ะ ภาพสีน้ำแต๊จริงเลยล่ะค่ะ
น้องคนวาดน่ารักมากมาย เอาใจใส่มาก
ไม่ว่าเราเรื่องมากด้วย แหะๆ
ตัวป่วนน่ารักมากมาย อยากได้มานอนกอดแล้ว ....
:z2: :z2:
ภาพสวยมากกกก
รอหนังสือค่ะพี่นุ่น > <!!
กด Like # 2297 >///<
ค่าาาาาาาาาาาาาา รอนะคะ ไม่นานแล้วววววว นุ่นก็ลุ้นเหมือนกันค่ะ โฮะๆๆๆๆๆๆ
:mc4: จุดพลุฉลอง ส่งตัวหลานเข้าเรือนหออออออ
:m3: พี่ฟ้าหล่อเว่อร์เหอะ (ชิ!! แอบหยิกแขนตัวป่วน :m14:)
ไร มางุ้งงิ้งไร ทำร้ายร่างกายหลานอีก เดี๋ยวปั๊ด สะบัดบ๊อบใส่เลย แบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
กรีดร้องงงงงงงงงงงงงง *โหยหวน*
ภาพประกอบน่ารักไม่ไหวทน :m3:
เห็นที่ส่งในเมลล์ยังมีแค่เงาๆนอนหนุนตักพี่ฟ้า
แต่พอจัดเต็มแล้วอยากได้ตัวป่วนมากอดเร็วๆเลยอ่ะ
แต่หนูแอบชอบรูปขวามือเป็นพิเศษๆๆๆๆ
เพราะพี่ฟ้าหล่อมากกกกกกกอ่ะ ตัวป่วนก็น่ารัก คิคิ
นั่งอมยิ้มดูอยู่ดีๆ แม่ถามเป็นอะไรหน้าแดง อ้าวเวร !!!
ปล.รูปประกอบสวยมากค่ะพี่นุ่น เห็นแล้วอยากให้มีแทรกไว้ทุกตอนเลยอ่ะ
แต่เกรงว่าคนวาดจะตายเอา เพราะมีหลายตอนเกิน กร๊ากกก
กร๊ากกกกกกกกกกกกก เด็กคนนี้อินต่อหน้าแม่ ไม่งามนะคะ >//////<
สองคนนี้หน้าตาดีเนอะ อายจัง ลูกๆหน้าตาดี ทำไมแม่มันหน้างี้ไม่รู้ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ตามอ่านจนจบ
หวาน
ซึ้ง
ตรึงจิต
จับใจมาก
-
อ่านรวดเดียวจบ
สนุกมากค่ะ
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
หวานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ชอบๆๆๆ
-
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านค่ะ
ดีใจที่ชอบนะคะ :กอด1:
.............................................................
(http://upic.me/i/at/cover01-2_1.jpg) (http://upic.me/show/23450049)
(http://upic.me/i/6i/cover02-2_1.jpg) (http://upic.me/show/23450516)
(http://upic.me/i/yx/bookmark01_1.jpg) (http://upic.me/show/23450050)
(http://upic.me/i/4z/bookmark02_1.jpg) (http://upic.me/show/23450054)
เรื่องย่อ:[/color][/b]
เพราะจู่ๆก็ได้รับดอกไม้และจดหมายรักที่บรรจุข้อความเป็นกลอนรักที่หวานจนแสบไส้ แถมคนที่ส่งมาให้ยังไม่ยอมลงชื่อหรือแสดงตัวรับผิดชอบเสียด้วย ตัวป่วนและเพื่อนสนิทอีกสองชีวิตจึงเริ่มคิดแผนการค้นหา ‘คุณนิรนาม’ และเมื่อได้พบเจ้าของกลอนรักหวานกับของกำนัลที่มาพร้อมกับแววตาจริงจังว่า ‘พี่รักจริงหวังแต่งงานนะครับ’ โดยไม่รู้ตัว....เด็กใจง่ายอย่างตัวป่วนก็เลยเผลอวางหัวใจไว้ในกำมือของผู้ชายเจ้าแผนการคนนี้เสียแล้ว
ข้อมูลหนังสือ:- ทั้งชุดมีสองเล่มจบ หนาเล่มละประมาณ 360 หน้า
- ราคาหนังสือ 700 บาท ต่อ 1 ชุด (ไม่ขายแยก) + ค่าจัดส่งลงทะเบียน 60 บาท รวมเป็น 760 บาท
- หนังสือขนาด A5 พิมพ์ด้วยกระดาษถนอมสายตา
- ตอนพิเศษเฉพาะในหนังสือ 2 ตอน
- ของแถม
o ที่คั่นหนังสือ
o กล่องสะสม
หากสั่งซื้อมากกว่า 1 เล่ม ให้คำนวณราคาโดยการบวกค่าจัดส่งเพิ่มชุดละ 20 บาทนะคะ เช่น
สั่งซื้อ 2 ชุด (700x2) +80 = 1480 บาท
สั่งซื้อ 3 ชุด (700x3) +100 = 2200 บาท
รับสั่งจองทางอีเมลเท่านั้นนะคะ โดยส่งอีเมลขอรายละเอียดการโอนได้ที่
anajulianovela แอท จีเมล ดอท คอม โดยตั้งหัวข้อว่า
Subject: สั่งซื้อ เรื่องรัก..ไม่กล้าบอก
ล๊อคอิน:
จำนวนชุด:
จากนั้นคนเขียนจะส่งรายละเอียดการโอนให้ทางอีเมลค่ะ
สวัสดีค่ะทุกท่าน
หลังจากการต่อสู้ยาวนานเพื่อจะใช้ทุนเท่าที่มีทำปั๊มนูนที่ปก
แต่ไม่สำเร็จ(เพราะให้ยังไงๆ กี่ร้านๆขั้นต่ำก็ต้อง500ชิ้น หงิงๆ)
ดังนั้น คนเขียนจึงมีความจำเป็นขอแจ้งเปลี่ยนปกนะคะ
เพราะปกเดิมนั่นตั้งใจทำออกมาเพื่อปั๊มนูนตรงลายดอกไม้ที่สีเข้มๆ
ถ้าท่านไหนไม่ปลื้มกับปกใหม่ แล้วอยากยกเลิกการจองก็แจ้งมาทางเมล์ได้นะคะ
และ....จ่ายค่ามัดจำให้โรงพิมพ์ไปแล้วเรียบร้อยค่ะ
ตอนนี้รอหนังสืออย่างจดจ่อ พอได้หนังสือเป็นเล่มๆมาถึงจะวัดขนาดทำกล่อง(boxset)
ท่านไหนที่จองเข้ามาหรืออยากได้ แต่ลืมโอนในเวลา
ถ้ายังไม่เลิกอยากเก็บตัวป่วนไปเลี้ยง ก็เมล์มาบอกคนเขียนหน่อยนะคะว่าสามารถโอนได้วันไหน
แต่ถ้าเลิกอยากได้แล้วก็ไม่ว่ากันค่ะ (แต่แจ้งหน่อยก็ดี หงุงหงิง)
อย่างไรคนเขียนก็ขอบคุณมากที่ติดตามอ่านมาตลอด
ด้านบนสองรูปคือปกใหม่นะคะ ยังพยายามคุมโทนให้ออกฟ้าๆ พลิ้วๆ ดูแล้วสบายตาไม่ต่างจากเนื้อเรื่องค่ะ
และอีกสองรูปล่างนั่นคือที่คั่น ที่สั่งพิมพ์ไปพร้อมกันเรียบร้อย
ขอบคุณพี่คนทำมา ณ ที่นี้ (พี่แกไม่ประสงค์จะออกนามค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ)
กำลังตั้งตาคอยหนังสืออย่างจดจ่อ
นุ่น anajulia
ขอบคุณทุกการสนับสนุนนะคะ ทุกท่านที่เข้ามาอ่านด้วย :กอด1:[/center]
-
แวะมาชมปกใหม่ งามมากถูกใจ ทั้งสี ทั้งแบบ ดูสบายตา หวาน ๆ (แต่ไม่ถึงกับหวานเจี๊ยบ)
ดูดีมากเลยจ้ะ ^ ^
-
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/Emo/panda-emoticon-78.gif)
ฉลองปกใหม่ อิอิ
-
คุณนุ่น อยากจะบอกว่า...ชอบปกใหม่มากค่ะ โดยเฉพาะของเล่ม ๒ ชอบต้นไม้สีเขียวมากเลยค่ะ!
ใจจริงอยากจะจองนะคะ แต่ตอนนี้ไม่สามารถทำได้ เอาเป็นว่าคุณนุ่นจะรีพรินท์เมื่อปีหน้าฟ้าใหม่ค่อยว่ากันเนอะ ^_^
-
^
^
^
กอดคุณแป้งจี่ ดีใจที่ชอบนะคะ :กอด1:
(ความรุ้สึกราวแควนคลับที่ถูกศิลปินยกช่อดอกไม้ให้ อิ๊อ๊าง)
แวะมาชมปกใหม่ งามมากถูกใจ ทั้งสี ทั้งแบบ ดูสบายตา หวาน ๆ (แต่ไม่ถึงกับหวานเจี๊ยบ)
ดูดีมากเลยจ้ะ ^ ^
กอดดดดดดพี่ปัดแนบแน่น >/////<
คำชมถูกเก็บไปให้พี่คนทำเรียบร้อยค่ะ คริคริ
ส่วน ดาด้า..........โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณน้าาาาาาาา มามะมากอดกัน ^o^
-
^
^
^
:กอด1:
พี่นุ่น...สวย ปกใหม่นะคะ^^
ชอบสีสวยมากค่ะ
รอๆๆๆ
-
อ้ายยยยย อยากได้ๆๆๆ ตัวป่วน
เมล์ไปแล้วนะจ๊ะ...อิอิ
-
แหล่มค่าปกใหม่ พวกเรายังไงก็ได้นะคะ สบายๆ ไว้เล่มหน้ายอด 500 แล้วค่อยทำปกนูนเนอะ ^^
-
พี่นุ่นนนนนน
ปกสวยมากกกกกกกกกกก >.<
ชอบอ่า
ดูแล้วเย็นๆสบายตา เพราะเป็นโทนสีที่เค้าชอบอยู่แล้ว
รอเอาตัวป่วนมานอนกอด อิอิ
-
เป็นการอ่านนวนิยายที่เปี่ยมไปด้วยความสุข อ่านวันละนิดวันละหน่อย
เหมือนชาร์ตแบตเตอรี่แห่งความสุข
ว่าจะขอลอกกลอนพี่ฟ้าไปให้เด็กแถวนี้อ่านซะหน่อย แต่ปรากฏว่าเขาแอบอ่านเรื่องนี้ของพี่นุ่นโดยไม่ได้ล็อคอินมาตั้งนานละ
เหอเหอเหอ
ขอบคุณครับ
-
ปกสวยจังค่ะ ชอบๆ
-
^
^
^
จิ้มๆทะลุร้อยพวงด้วยความขอบคุณค่ะ
แบบว่าตื่นเต้นแทบนอนไม่หลับ ได้รับการยืนยันมาว่าไม่มีการผิดแผนหรือผิดกำหนดแน่ๆเมื่อวานนี้
เพราะฉะนั้นถ้าคนเขียนและแรงงานแพ๊คของอึดพอ
ตัป่วนและพี่ฟ้าจะถึงมือพี่ไปรษณีย์ช่วงเช้าวันอาทิตย์ที่ 8 พ.ค. แน่นอนแล้วนะคะ
ขอบคุณทุกท่านที่เพิ่งเข้ามาอ่านด้วยค่ะ ดีใจที่อ่านแล้วมีความสุข :กอด1:
ปล. ไจฟ์...เชยมากกกกกกกกกกกกกกก โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
สถานการณ์ล่าสุดของหนังสือเจ้าค่ะ :mc4:
คุณนายเพิ่งส่งรูปมาให้ทางมือตื๊อ งามม๊ากกกกกกก :-[
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/DSC00494.jpg)
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/DSC00489.jpg)
:mc3:
จัดส่งทันเวลา่ บริการทุกระดับประทับใจเจ้าค่ะ
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/Emo/panda-emoticon-78.gif)
-
คลานๆต้วมเตี้ยมกลับมาถึงบ้านแล้วค่ะ
ส่งตัวป่วนไปหาท่านที่อุดหนุนแล้วนะคะ ตอนนี้ตัวป่วนพี่อากาศอยู่ในความดูแลของพี่ไปรษค่ะ
เดี๋ยวพิมพ์เลขรหัสพัสดุเสร็จแลวจะมารายงานอีกทีนะคะ
ห่อของกันโต้รุ่ง แรงงานสี่คน หงุงหงิง
ตอนนี้สภาพหน้าผีมากค่ะ :sad2:
แต่....ก็มีความสุขมากๆด้วย ดีใจจริงๆเล้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :m18:
-
ขอบคุณทุกท่านสำหรับทุกกำลังใจค่ะ
หนังสือส่งเรียบร้อยแล้ว
ตัวป่วนลูกแม่กำลังเดินทางไปหาป้าๆลุงๆแล้วนะคะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แจ้งเลขพัสดุไปทางเมล์แล้ว แต่กลัวพลาดเลยมาแจ้งหน้ากระทู้ด้วย
ตรวจสอบออนไลน์ได้ทาง http://track.thailandpost.co.th/trackinternet/ นะคะ
(http://upic.me/i/k9/qil81.jpg) (http://upic.me/show/23948329)
(http://upic.me/i/h3/ept72.jpg) (http://upic.me/show/23948365)
(http://upic.me/i/9s/efw33.jpg) (http://upic.me/show/23948674)
(http://upic.me/i/63/rm7o4.jpg) (http://upic.me/show/23948694)
(http://upic.me/i/r1/ldce5.jpg) (http://upic.me/show/23948812)
(http://upic.me/i/67/07pq6.jpg) (http://upic.me/show/23948842)
(http://upic.me/i/1e/40ye7.jpg) (http://upic.me/show/23948863)
(http://upic.me/i/nr/s30y8.jpg) (http://upic.me/show/23948898)
:กอด1: ขอบคุณค่ะ
-
ของเค้าลำดับที่ 8 แต่ต่างจังหวัดจะมาถึงวันไหนน้า~
ไปอ้าแขนรอหน้าบ้านเลยดีกว่า ฮิ้ววววววววววววววววววววววว
-
แรงงานหลักมารายงานตัวเจ้าค่ะ (เพิ่งฟื้นคืนสติ หลังจากโต้รุ้งมาทั้งคืน :monkeysad:)
รายงานสถานการณ์เอิ๊กๆ
ภาพหนังสือก่อนแพค ตรวจดูและจัดเรียงไว้เป็นชุดสวยงาม
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/1-4.jpg)
อวดถุงผ้าสำหรับ 50 ชุดแรก
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/2-3.jpg)
เริ่มแพคจริงจัง (มัวแต่ถ่ายรูปไม่เลิก :beat:)
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/3-1.jpg)
ออกมาหน้าตาแบบนี้
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/6-2.jpg)
และสุดท้าย ในที่สุดการรอคอยก็สิ้นสุดลง(เมื่องานเสร็จ) :laugh:
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/7-2.jpg)
ในที่สุดก็ส่งของไปถึงมือทุกท่านเรียบร้อยแล้ว :mc4:
ปล.คุณพี่ไปรฯช่างเม้าท์ ไม่ว่าอะไรแต่นู๋จะจำไว้ เอ็งบอกใ้ห้ข้ารีบแทบตาย(เร็วๆดิ๊ เหลือเวลาทำงา่นอีกครึ่ง ชม.) ตัวเองดันนั่งเม้าท์...ซะงั้น :angry2:
ปล.อีกที ข้าพเจ้าได้ของมาแว้ววววววววววว ฮี่ฮี่ฮี่ งามเงิบมากมาย (http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/Emo/panda-emoticon-78.gif)
จบการรายงาน ณ บัดเดี๋ยวนี้ (http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/Emo/d8bd9540-1.gif)
-
หาชื่อตัวเองไม่เจอ ไม่รู้ว่าตกหล่น หรือยังไม่ถึงรอบส่ง
-
^
^
^
มีชื่อแล้วนะคะ
อยู่ในตารางเรียบร้อย
นี่ค่ะ ppp-palmy RF3021 3385 5TH
แง้ววววววววววว ขอโทษด้วยค่ะ เพิ่งรู้ตัวว่าจดชื่อคุณปี้ปี้ปี้-palmy ลงตารางแบบนี้ (แบบว่าชื่อล๊อคอินแอบอายตอนพิมพ์ ข้าพเจ้าทะลึ่ง :m32: )
-
โอเคครับ แบบว่าที่มาที่ไปมันก็มา ppp นี้แหละครับ ๕๕
-
เข้ามาบอกว่าได้รับน้องตัวป่วนแล้วค่า ^^ พัสดุมาส่งถึงบ้านตั้งแต่เมื่อช่วงสายๆ ตื่นเต้นสุดๆ รีบแกะกล่องแทบไม่ทัน 5555 หนังสือสวยมากกกก
-
เค้าได้ตัวป่วนมาแว้วววว หนังสือสวย ถูกใจมากค่ะ ไปอ่านก่อนนะ ฟิ้วววววววววววว~
ขอบคุณนะค่ะ
tuk
-
ได้รับหนังสือแล้วนะคะพี่นุ่น สดๆร้อนๆเมื่อกี๊เอง
ทั้งปกทั้งบ๊อกเซ็ตงามมากจริงๆค่ะ สีสดถูกใจที่สุด
ถุงผ้าก็ใส่ได้พอดีเด๊ะเลย
ขอบคุณสำหรับลายเซนต์ด้วยนะคะ คิขุได้อีก 555+
ปล.ตอนแรกนึกว่าต้องรอถึงเปิดเทอมซะแล้ว เพราะวันพุธนี้ก็จะโบกมือลาหอกลับไปซบอกแม่
กลัวคุณไปรษณีย์จะส่งไม่ทัน แต่สุดท้ายก็ได้ตัวป่วนกะพี่ฟ้ามาเชยชมก่อนกลับบ้านจนได้ อิอิ
-
ได้รับแล้วค่ะแต่ยังไม่ได้เปิดดู เดี๋ยวอ่านจบค่อยมาบอกเล่าเก้าสิบค่ะ ^^
-
ได้รับแล้วค่ะพี่นุ่น ขอเวลาอ่านก่อนนะคะ
ขอบคุณค่ะ :กอด1:
-
โฮ่ฮิ้วววววววว ~~ วิ่งมาบอกว่าได้แล้วเช่นกันค่ะ
พอจับพี่ฟ้าตัวป่วนเปลื้องผ้าเรียบร้อยแล้วมีแต่คนมามุงดูอ่ะ หุหุ
(ไม่บุบสลายเลยน๊า มาในสถาพสมบูรณ์มากๆ)
"เรื่องรักไม่กล้าบอก .. ตัวเล็กอ่านหนังสือแบบนี้ด้วยหรอค่ะ?"
"แหะๆๆ (คิดในใจ -- แล้วมันเป็นไงฟร่ะ? -- )"
ก่อนกลับบ้านหอบหนังสือไว้แนบอกกำลังจะบอกลา ป้าๆ พี่ๆ
ผจก. ดันมาถาม .. เฮ้ย หนังสืออะไรอ่ะ เล่มใหญ่มาก
เอ่อ คือ แฮรี่ พอตเตอร์ค่ะ กลับก่อนนะค่ะ สวัสดีค่ะ (55 5+)
ส่วนเรื่องหนังสือ(ภายนอก)
บ๊อกแอบสวย(ทำไมต้องแอบ?) อืม บ๊อกสวยมากกกกกกกกกก
แต่แอบใส่ยากไปนิดนึง เอ๊ะ !! หรือว่ามือหนูมันสั่นเองฟร่ะ เลยใส่ไม่เข้า -*-
ยังสติวชอบรูปหน้า 5 เล่ม 1 มากมากกกกกกกกกกกกกก สวยมาก จับแล้วมันๆด้วย(งงมั้ย)
เอาเก็บไว้รออวดแม่ หุหุ เวิ่นเว้อให้ฟังมานาน ถึงเวลาแนะนำให้รู้จักอย่างเป็นทางการแล้ว ^^
ส่วนหนังสือข้างใน
จะเป็นไรมั้ย ถ้าหนูจะบอกว่าแอบลายตากะตัวหนังสือตรงดอกไม้ใหญ่ๆอ่ะ
บางตอนมันทับกันซะเกือบอ่านไม่ออกเลยอ่ะ หรือสายตาหนูมันไม่ดีแล้วนะ ="=
นอนนั้นก็ไม่มีอะไรแล้วค่ะ คำผิด ตัวเบียด ยังไม่เห็น เพราะยังไม่ได้อ่าน(ละเอียด) กร๊ากก
แอบชอบตรงเส้นๆกะเลขที่หน้าด้วยอ่ะ เก๋ดี ไม่เคยเห็น หุหุ
แล้วก็ ๆๆ อ่านดีๆ เหมือนจะมีบางประโยค บางคำพูดใส่มาเพิ่มด้วยใช่มั้ยค่ะ หรือหนูคิดไปเองอ่ะ?
ตอนพิเศษ !!~
ตอนเด็กชายศศินทร์ น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก พรหมลิขิตจริงๆนะคู่นี้
อิจฉาเว้ยยยยยยยยย พี่ฟ้านี่กะเลี้ยงต้อยตั้งแต่ตัวป่วนมันตัวเท่าเมี่ยงเลยนะ คุก คุก คุก เหอๆๆ
เอิ่ม ๆ ตอนนนน พิเศษนอกรอบ ข้างเรื่องก็น่ารัก ฮ่ะ ๆๆ แอบลุ้นให้ นุ่นกับแผน
เค้าเป็นมากกว่าเพื่อนคนพิเศษกันสักที แต่ว่านะ อยากเป็นมากกว่านี้ก็ไปจำวันเกิดนุ่นให้ได้ก่อนเถอะ ไป๊ !~
ตอนงานแต่งนี่ก็แอบน่ารักไม่หยอก ตัวป่วยเจ้าเล่ห์อ่ะ อ้อน แอนด์ ยั่ว(?) ได้แบบว่า
พี่ฟ้าค่ะ จับกดมันในรถนั่นแหละค่ะ เหอๆๆ ไม่ท๊น ไม่ทน น่าฟัดไม่ไหวแล้วววว อิน เอิ๊ก ~
ขอเบาๆสักสองที กรี๊ดดดดดดดดดดด จับพี่ฟ้าเปลื้องผ้าอีก อ๊ากกกกกกกก ตัวป่วน !! เมาขนมหวานหรือค่ะ ?? ฮ่ะ ๆๆ
แต่แอบชอบตอนนี้ที่สุด อ๊ากกกกกกกกกกกกก เขิน ~ >//////<
พอแระ เวิ่นเว้ออะไรไม่รู้ ไร้สาระมาก ฮ่ะ ๆ ไปนอนปล้ำตัวป่วนกะพี่ฟ้าต่อดีกว่า :bye2:
ปล.พี่นุ่นขา ~ วิญญาณกลับเข้าร่างเมื่อไหร่ อย่าลืมเอาพี่เพชร น้องดอว์น มาส่งนะค่ะ คิดถึงจะแย่แล้ว
ช่วงนี้ก็โด๊ปเยอะๆค่ะ แรงจะได้มาไวๆ สู้สู้
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
งานนี้สงสัยหนังสือจะนอนเอ้งเม้งที่นิติบุคคลแล้ว รอวันไปรับ (ได้ข่าวว่าเลิกงาน 5 โมงครึ่งกว่าจะถึงหอ นิติก็ปิดพอดี เอิ้ก)
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด อยากบอกด้วยคำนี้ ตั้้งเเต่เห็นหนังสือ ได้ จับ ลูบ คลำ เเละกอดเรียบร้อย(เเต่ไม่กล้ารุนเเรง) สวยมาก พี่ฟ้าของช้านนนนนนน เเต่ยังไม่ได้อ่านรายละเอียดหนา กลัวโดนด่าว่าบ้า( เพราะอ่าน ไป ยิ้มไป อาย บิดม้วน เเละ ร้องไห้ด้วย ตอนที่พี่ฟ้าไปไกลอะ ร้องไห้ หน้าคอมเลย หงิงๆๆ) เเละช่วงนี้ไม่ว่างด้วย งานเยอะโคตรๆๆๆ เเต่ถ้าอ่านเเล้วจะมาคุยหนา ขอบคุณพี่นุ่นที่ให้กำเนิดเรื่องราวดีๆ ดีใจหลายๆ ฮี่ฮี่ฮี่
-
ได้รับแล้วครับ
แต่ว่า T^T หนังสือมันมาแบบตรงมุมเป็นรอยอะครับ เป็นรอยท่าจะหนักมาก มันเลยเป็นรอยตั้งแต่ปกยันหน้าสุดท้าย
แถมบ็อกเซ็ตมีรอยเหมือนกระดาษย่น (หรืออะไรซักอย่าง) กับรอยเหมือนเล็บจิกจนลึกอีก T^T
ทำไมเราซวยแบบนี้ T^T
ม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย
http://yfrog.com/gynahokj
http://yfrog.com/h33bboj
http://yfrog.com/h0lrahzj
http://yfrog.com/h2aazahj
เดี๋ยวถ่ายใหม่ T^T ในห้องมันมืดดด กล้องทำงานได้ไม่เต็มที่ :laugh: มันแพ้ความมืด :z3:
-
ได้รับแล้วครับ
-
ได้รับหนังสือแล้วครับ สวยมากกกกกกกกกกกกกก กำลังเช็คเนื้อหาอยู่ครับ ขอบคุณมากครั
-
ได้รับหนังสือแล้ว สองเล่ม พร้อมกล่องและที่คั่นหนังสือ
สวยงามมาก ขอบคุณนะคะ
ปล. แอบเสียใจ จองช้า อดได้ถุงผ้า T____T
-
ได้รับของแล้วค่า กำลังทยอยอ่านอยู่จ้า
-
ยังสั่งซื้อทันอยู่ไหมครับ แต่สงเมล์ไปแล้วเน้อ
-
อ่านเรื่องนี้จบจากหนังสือที่สั่งซื้อค่ะ
เพราะไม่มีเวลาเข้ามาอ่านในบอร์ด (อ่านสำนวนของไรเตอร์เป็นบางตอน สำนวนดีมาก ๆ )
อ่านจบแล้วความรู้สึกที่ได้จากเรื่องนี้คือ
สนุกถึงสนุกมากที่สุด อ่านไปยิ้มไปกับน้องตัวป่วนที่แสนจะน่ารักในความคิดของเรา
ส่วนพี่ฟ้าอะไรจะเป็นคนที่เชื่อมั่นในรักแรกพบขนาดนั้น
มีความสุขมาก ๆ ที่ได้อ่านเรื่องนี้จนจบ
(ขนาดไม่มีเวลาอ่าน ยังใช้เวลา 2 วัน)
ผลงานของไรเตอร์เรื่องต่อ ๆ ไปหากมีการรวมเล่ม
ขอมีไว้ในครอบครองทุก ๆ เล่มไปค่ะ
ปล. ชอบกลอนที่แต่งถึงน้องตัวป่วนมากค่ะ เพราะอ่านแล้วทำให้รู้สึกว่าพี่ฟ้ารักน้องตัวป่วนมากขนาดไหน
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดี ๆ และอ่านแล้วมีความสุขมากให้อ่านนะคะ
-
เพิ่งอ่านหนังสือจบค่ะ อ่านเสร็จก็ถอนหายใจยาวๆหลายๆทีพร้อมกับความคิดที่ว่าหวานจนขนลุก
พี่ฟ้าเป็นผู้ชายที่โรแมนติคมาก(ซึ่งในชีวิตจริงหายากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรซะอีก)
ส่วนตัวป่วน ก็ป่วนสมชื่อ คู่เพื่อนแผนกับสาวหนึ่งเดียวในกลุ่มก็หวาน+ฮากับความบื้อของเจ้าหล่อน
อ่านเรื่องนี้เหมือนได้ย้อนกลับไปช่วงวัยเรียนได้บรรยากาศดีค่ะ
ขอบคุณสำหรับภาษาสวยๆสำนวนดีๆรวมถึงบทกลอนในเรื่องที่แต่งได้ดีมากค่ะ
-
ยังไม่ได้หนังสือเลยอ่ะค่ะ
โอนตังช้าด้วยแหละ :เฮ้อ:
หวังว่าคุณลุงไปรษณีย์คงจะเอามาส่ง
ในอาทิตย์นี้น้าาาาา :monkeysad:
-
อมยิ้ม :-[
-
สวัสดีค่ะ
ต้องขอบอกเลยว่า เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้เป็นครั้งแรก
จากกระทู้นิยายที่น่าอ่าน พอได้มาอ่านแล้วต้องบอกว่าไม่ผิดหวังเลยจริงๆ
ได้เติมน้ำตาลจนจะกลายเป็นเบาหวานอยู่แล้ว ชอบพี่ฟ้ามากกกกกกกกกกกกก
ในชีวิตจริงก็อยากจะมีผู้ชายอย่างนี้สักคนนะเนี้ย
แต่น่าเสียดายจริงๆ เลยที่มาไม่ทันจองหนังสือ ถ้ามีรีปริ้นซ์ก็ดีนะคะเนี้ย
-
เหลือซักชุดไหมคะ T_T อยากได้
-
ขอบคุณทุกท่านมากๆค่ะ
ขอบคุณที่เข้ามาส่งข่าวเรื่องหนังสือด้วยนะคะ
แล้วก็ แบบว่า แอบไม่ค่อยกล้าโผล่หัวเท่าไหร่เพราะเรื่องยาวที่หน้านิยายปัจจุบันค้างเติ่งนานมาก Y__Y
เข้ามาทีก็กลัวถูกดุงิ หงุงหงิง
แต่ รีบเข้ามาตอบคุณทิชาก่อน หนังสือหมดแล้วค่ะ หมดเกลี้ยงเลย
โทรถามที่เอาแบ่งไปวางที่ร้านห้าชุดนั่นก็หมดไปแล้ว ยังไงถ้าอยากได้จริงๆไว้ปีหน้าปีโน้นนะคะ
แบบว่าพิมพ์ครั้งที่สองไรงี้ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก (จะได้พิมพ์ม้ายยยยยยย)
เด็กหญิงเพื่อนบ้านตัวน้อยๆ กอดแน่น
ขอบคุณที่อ่านตอนแถมแล้วมาบอกว่ารู้สึกยังไงนะคะ
กรั่กๆๆ แฮรี่ พอตเตอร์ ช่างคิดด๊ายยยยยน้องช้านนนนนนนน
คุณjincool คุณdebubly และท่านอื่นๆอีกมากมาย
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านแล้วแสดงตัวนะคะ
คนเขียนปลื้มใจที่คุณอ่านแล้วมีความสุขค่ะ ^o^
ว่าแล้วก็กอดรวบทุกท่านอีกรอบ :กอด1: ขอบคุณนะคะ
-
อ่านรวดเดียว จบ!
สนุกมากค่ะ เป็นคู่ที่น่ารักจริงๆ ชอบอ่าชอบ
ขอบคุณคุณนักเขียนค่า ^^
ปล. ขอให้มีรีปริ้นไวไว อิอิ :call: :call:
-
ขอบคุณไร้เตอร์มากๆค่ะ เป็นนิยายที่น่ารักที่สุดเลย
ขอให้รีปริ้นเร็วๆนะคะ จะรอค่ะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มาจองและโอนไม่ทัน ไม่ทราบว่าจะมีรีปริ้นอีกรอบไหมคะ T^T
-
^
^
^
จิ้มๆๆๆ
เหมือนไม่ได้คุยกันนานเล้ยยยยยยยยยยยย
(หนีหนี้อยู่ค่ะ พิมตะวันตอนต่อไปยังไม่เรียบร้อย เลยหลบหน้าหลบตา งุงิ)
มาตอบคำถามเรื่องพิมพ์รวมเล่มครั้งใหม่เสียงดังๆว่า
พิมพ์แน่นอนค่ะ อาจจะเป็นช่วงธันวาคมนะคะ
ยังไงถ้าพร้อมเมื่อไหร่จะประกาศดังๆอีกครั้งค่ะ
ขอบคุณทุกท่านมากมาย :กอด1:
และขอโทษท่านที่รอตอนต่อของพิมตะวันนะคะ
ช่วงนี้ข้าพเจ้ากลับไปเป็นนักเรียนอีกครั้ง
เวลาสำหรับเขียนเรื่องเลยลดน้อยจนน่าใจหายเลยค่ะ Y__Y
-
อ่านเรื่องนี้จบตั้งนานแล้วค่ะ
แต่ไม่มีโอกาสได้เม้นเลย ชอบเรื่องนี้มากกก !
แบบว่าึคุณพี่อากาศโรแมนติกน่ารัก มีแต่งกลอนจีบตลอด
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีดีให้ได้อ่านนะคะ
o13
-
อยากได้บ้างไรบ้าง คิดถึงพี่ฟ้า คิดถึงตัวป่วน คิดถึงพี่ปุ่น คิดถึงชีตาร์ด้วย
อยากได้หนังสือมากมาย พิมพ์ครั้งที่สองได้แล้วน่ะพี่นุ่น รอ.....อยู่
-
รีปรื้นคับ รีปรื้น ปรื้นๆๆ :z2:
-
น่ารักมากๆเรื่องนี้ หวานซะ ><
ขอบคุณเรื่องราวดีๆ เพิ่งจะมีโอกาสได้อ่าน เวลาที่ผ่านมาฉันไปอยู่ที่ไหนมาเนี่ยยยยย
อ่านเรื่องนี้แล้วหันมามองตัวเอง หื้มมม จะมีเรื่องหวานๆแบบนี้กับเค้าบ้างมั้ยน้า
ไอ้คนที่อยู่ข้างๆก็ = = ออกแนว รักนะแต่ไม่แสดงออก ฮ๋าๆๆ
ชอบๆเรื่องนี้ ขอบคุณมากๆนะคะ ^^
-
แหะๆ เปิดหานานนิดนึงถึงเข้ามาทักทายได้ค่ะ
แบบว่าคนเขียนเริ่มแก่ เริ่มหูตาฝ้าฟางแล้วววววววววว
คุณ POPEA ชอบพี่อากาศเหรอคะ แสดงว่าชอบปู้จายน้ำเน่าล่ะเซ่ โฮะๆๆๆๆๆ
ขอบคุณมากนะคะ ตามอ่านตามเมนต์ให้ทุกเรื่องเลย :กอด1:
น้อง forgetmenot07 คุณ iambeer
ทั้งสองคนอยากได้จริงอะคะ?
ถ้ายังไงขอดูกระแสนิดนะคะ ถ้ามีแววจะพิมพ์ซ้ำแล้วมีคนรับไอ้ป่วนมันไปเลี้ยงพอสมควรก็จะทำแน่ๆค่ะ ^o^
คุณ Tua_Ddream เอางี้สิคะ ถ้าคนข้างๆเขามัวแต่รักนะแต่ไม่แสดงออก...เราก็จัดการแสดงออกเสียเองไปเล้ยยยย
เอาให้พี่ฟ้ากะตัวป่วนอายไปเลยนะคร้า เชียร์ๆๆค่ะ ><
-
จิ้มก่อนอ่าน
-
อ่านไปเขินไป น่ารักที่สุดเลย
-
ดันฮึบๆ รีปริ้น :mc4:
-
ป่วนน่ารักอะพี่ฟ้าก็ดูแลดีม๊ากมาก
อิจฉาป่วน 555
-
:impress3:
ปลาบปลื้มกับความหวาน
-
น่ารักอะ :o8:
-
เพิ่งอ่านเรื่องนี้จบเองค่ะ เสียดายมากๆที่ตัวเองเพิ่งมาเจอนิยายเรื่องนี้
TT ไม่น่าเลย พลาดซื้อแบบรวมเล่มไปเลยอะ อยากได้มากๆเลยล่ะค่ะ
เรื่องนี้สนุกมากๆ แม้จะดูเนื้อเรื่องเรื่อยๆ หมายถึงไม่มีไคล์แมกซ์อะไรมากในเรื่อง
แต่ชอบมากๆเลยค่ะ ได้เห็นพัฒนาการความสัมพันธ์ของคนสองคน
ชอบพี่ฟ้าค่ะ ฮะๆๆๆ แฟนตัวอย่างมากๆ อ่านแล้วอิจฉาน้องป่วนเลย TT อยากได้บ้าง
ชอบเรื่องนี้มากนะคะ โดยเฉพาะบทอัศจรรย์ 55555+ แหวกแนวมาก
ต้องอ่านบทอัศจรรย์แทนฉาก เปลี่ยนบรรยากาศค่ะ แต่งเก่งมากๆเลย
อยากอ่านพี่ฟ้ากับน้องป่วนอีก TT แหมถ้าเป็นไปได้อยากอ่านภาคสองอะค่า ฮืออออออ
อยากได้รวมเล่มด้วย ไม่ทราบรีปริ้นท์ซักรอบได้ไหมค้า TT ขอบคุณมากเลยค่า
-
หนีความจริงว่าเร็วๆนี้มีสอบมาหาอ่านนิยายจบแล้วสักเรื่องแล้วก็เปิดมาเจอเรื่องนี้
อ่านตอนแรกรู้สึกว่าทำไมป่วนเป็นผู้ชายนุ่มนิ่มแบบนี้ แล้วทำไมคุณนิรนามคนนั้นถึงได้เลี่ยนแบบนี้
ยังคิดเลยว่าเสี่ยวมากนะส่งกลอนกับดอกไม้จีบเนี่ย แถมยังจีบผู้ชายอีก o22
แต่พออ่านไปเรื่อยๆก็ติดใจการจีบแบบนี้ไปซะแล้ว มันหวาน มันโรแมนติก แล้วก็รู้สึกว่าเหมาะกับการจีบป่วนสุดๆแล้ว
เพราะคนนึงเหมือนเป็นเด็กเอาแต่ใจ ส่วนอีกคนนึงก็ชอบเอาใจ ป่วนๆหวานๆ น่ารักเป็นที่สุด
และที่ติดใจสุดๆก็บทอัศจรรย์เนี่ยแหละค่ะ เราทึ่งมากนะแต่งได้ยังไง
ชอบที่เป็นกลอนมันดูไม่อล่างฉ่างดี ดูแปลกแหวกจากฉากเรียกเลือดทั่วไปที่เขียนบรรยาย
ตัวเราเลยรู้สึกว่ามันละมุนมากเลยค่ะ(ถึงแม้ว่าบางทีพี่ฟ้าจะละมุนกับน้องถึงเช้าก็เถอะนะ ><)
สำหรับพี่ฟ้า ขอยกให้เป็นผู้ชายในฝัน อบอุ่น โรแมนติก รักป่วนเหลือเกิน
ส่วนป่วน ก็อยากได้น้องแบบนี้ ถ้ามีจริงๆคงโอ๋กันจนแก่แน่ๆ
สำหรับนุ่นและแผน เป็นคู่ชายหญิงที่เราชอบ จักจี้ทุกทีเวลาจ๊ะจ๋ากันแต่เราก็อ่านเพราะน่ารักมากกก^^
ชอบเรื่องนี้เพราะมันไม่มีฉากดราม่ามาอะไรให้เหนื่อยใจ ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่บางทีเราก็รู้สึกว่ามันไม่จำเป็นต้องมีก็ได้
เลยชอบอ่านเรื่องแบบเรื่อยๆ สบายๆ หวานนิดๆ อาจมีดราม่าปนมาหน่อยๆๆๆๆแบบนี้
(ที่เราคิดว่าดราม่าคือเราสงสารป่วนตอนพี่ฟ้าไปมองโกเลียน่ะ อยากไปปลอบใจจะขาด)
ขอบคุณคนเขียนนะคะ เขียนนิยายหวานๆแบบนี้ออกมา เราชอบกลอนของคุณจริงๆนะ
มันดึงดูดแล้วก็ทำให้เรื่องนี้มีเสน่ห์
อย่างที่เขียนไปตอนต้นน่ะค่ะ ส่งกลอนจีบมันดูโบร๊าณโบราณ
แต่เพราะเดี๋ยวนี้ไม่มีใครทำมันเลยดูเป็นเสน่ห์ของพี่ฟ้าที่ทำให้หลายๆคนหลงรักไปซะแล้ว
เรื่องจบ มีตอนพิเศษหลายตอน แต่ส่วนตัวรู้สึกว่าทำไมมันยังไม่จบก็ไม่รู้ อยากอ่านแบบนี้อีกต่อไปเรื่อยๆ
Ps.หลักๆคือติดใจกลอนนี่ล่ะ กลอนเจ็ดวันชะงัดนักแล ทั้งกลอนและวิธีการให้ อ้อ คนแต่งอีกคนด้วย(ทั้งนี้หมายถึงพี่ฟ้าและคนเขียนนะคะ อิอิ)
-
o13 o13 o13
สุดยอด พูดได้คำเดียว สนุกมาก
-
ยกมือรอรีปรินค่ะ อยากได้อ่ะ
-
น้องป่วน พี่ฟ้าหวานกันมากๆ
อ่านกลอนแล้วเขิลจัง :-[
-
รอรีปริ้นอยู่นะค่ะ
-
เรื่องนี้สนุกมากๆ
อ่านเเล้วน้ำตาลในเลือดพุ่ง
หวานไม่เกรงใจใคร
+ 1 ให้เลยค่ะ
-
:กอด1: นุ่น แน่นๆๆ
แบบ :-[ พี่ฟ้าเป้นผู้ชายที่โรแมนต์มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ทั้งช่องจีบ ช่องทำคะแนน และช่วงเป้นแฟน ทำเอาอมยิ้ม และเขินอายได้แทบทุกตอน
ตัวป่วนก็ชั่งอ้อน ทั่งน่ารัก ทั้งออดอ้อน เอาใจคุณแฟนสารพัด
น่ารักมากๆๆค่ะ อ่านไปบิ้ดไป :m1: น้ำตาลกระจายรอบตัวเลย :m3:
o1
-
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้จบ
ชอบบมากกคะ
ละมุนมากกกก
ดุลงตัวไปหมดทั้งเนื้อหาที่ละมุน
และบทกลอนชอบมากกจริงๆๆคะ
ขอบคุณมากกค่าาสำหรับเรื่องราวที่น่าประทับใจ
-
:jul1: ขอบคุณสำหรับนิยายดีอีกเรื่องหนึ่งนะคับ :hao3:
o13 ชอบมากๆ เลยคับเรื่องนี้ ยิ่งเอดู กับ อิส ก็น่ารัก อยากได้หนังสือบ้างจัง :hao5:
:z3: แต่มาไม่เคยทันซักเรื่องเลยอ่ะ :ling1: ขอบคุณนะคับสนุกมากๆ เลย o13 :bye2:
-
อ๊ายยยยยยย ตัวป่วนกับพี่ฟ้าหวานมากๆ
โหยยยยยย ชอบเรื่องนี้อ่ะ ชอบแบบรักเรื่องนี้เลย หวานไปไหน
อ่านเรื่องนี้คิถึงเพลง รักหวานๆ ของ Writing Machine เลย
:-[ :o8: o13 :hao6: :katai2-1: :impress2: o18
-
เข้ามาเมนต์ก่อนอ่าน
เป็นกำลังใจให้คนแต่ง
-
สนุกมากเลยค่าา
ชอบน้องป่วนกะพี่ฟ้าาา
-
น่ารักมากเลยเรื่องนี้
ยิ้มได้ทุกตอนเลยจริงๆ
แถมกลอนแต่ละกลอนก็ดีมาก
คนเขียนเก่งมากเลยค่ะ
อ่านแล้วเข้าใจได้ในไม่กี่คำ
ไม่ต้องบรรยายให้มากความเลย
:pig4:
-
ชอบมากกกกกกก ลงทุนสมัครสมาชิกเพื่อมาคอมเม้น มันหวานมาก นั่งอ่านไปกัดหมอนไปจนแม่หาว่าบ้าเลยล่ะค่ะ ชอบทีี่สุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ
:mew1:
-
:mew1:
คิดถึงจัง เมื่อไหร่จะมีรีปริ้นท์หรือจ๊ะตัวเอง?
-
อืมม อิ่มมคร่าา เอ้ยย จบแล้วว ขนมหวานถ้วยนี้หน้าตาสวยงาม รสชาติก็อร่อยกลมกล่อมมาก อิอิ ถ้าเปรียบนิยายเรื่องนี้กับอาหาร ก็คงเป็น ขนมหวานที่ไม่มีรสเผ็ด รสขมของดราม่า เป็นขนมที่ละมุนหวานซึ้ง กลมกล่อม หน้าตาสวยงามจากภาษากับการใช้คำที่ไพเราะ โดยเฉพาะกลอนที่แต่ง คนเขียนแต่งได้เก่งมากๆๆค่ะ
พี่อากาศน้องตัวป่วนสร้างแต่รอยยิ้มให้เกือบตลอดทั้งเรื่อง ช่วงที่เค้าจากกันก็รู้สึกเหงา ใจหายร่วมไปด้วย ชอบคู่ของแผนนุ่นด้วยนะ คู่ชมพูเค้กด้วย แอบสงสารพี่ดอนลุงรหัสตัวป่วนเบาๆ อิอิ
ขอบคุณสำหรับนิยายมากๆค่ะ
-
:m3: :m3: หวานมาก ทำเราเขินราวกับเป็นหนูป่วน :m3: :m3:
-
เป็นอีกเรื่องที่ประทับใจ ทั้งพี่ฟ้า กับ ตัวป่วน :impress2: ชอบทุกตอนเลย อ่านไปยิ้มไป เป็นนิยายที่อ่านแล้วทำให้มีความสุขได้ทุกตอนจริงๆ ขอบคุณนักเขียนมากนะคะที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆอย่างนี้ให้คนอ่านอีกมากมายได้มีความสุข :pig4: :pig4: :pig4:
-
โคตรประทับใจสุดๆ
โคตรชอบมากเลยอ่ะ
โคตรน่ารักเลยอ่ะ
น่ารักกันทั้งเรื่อง ทุกตัวละคร ชอบจริงๆ
-
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วมีแต่รอยยิ้มจริงๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
-
ถึงจะผ่านมานานน๊านนานแล้ว แต่ยังรอรีปริ้นท์นะคะ :hao5:
-
หวานมากกกกก :mew1:
อิจฉาตลอดเวลา 555
ขอบคุณนะค่าาา
-
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หวานมากที่สุดตั้งแต่อ่านบอร์ดนี้มา นี่คือเรื่องที่ไม่ดราม่า แต่ไม่น่าเบื่อ
หวานนนนนนนน จับใจ สนุกมากๆครับ
นับถือคนแต่งที่แต่งเรื่องสนุกทำให้คนอ่านติดได้
นับถือที่สามารถแต่งกลอนเพราะๆได้
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะครับ
-
:o8: :-[ :impress2: อ้าาาาา จบแล้วเบาหวานขึ้นตั้งแต่ต้นจนจบ :3123: :L1:
-
ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ
น่ารักทั้งพี่ฟ้าและตัวป่วนเลย หวานมั่กมากๆ
:-[ :impress2:
-
อ่านได้ 9 ตอน เขินจนหงิก หงิกจนไม่รู้จะจิกอะไรแล้ววววววว :o8: :-[ :impress2:
-
รักเลย รักทุกอย่างของเรื่องนี้เลย ทำไมเรามาช้า คุณนุ่นขาหาผู้ชายแบบพี่ฟ้าให้หน่อย :m15: รักตัวป่วนมากๆๆๆๆๆๆๆเลย สรุปมันดีทุกอย่างจริงๆนะ
-
ขอบคุณนะคะ นิยายน่ารักมากๆเลย ไม่เครียดดีค่ะ :pig4:
-
:mew3: :hao3:
-
ขอบคุณมากๆเลยนะคะ
จริงๆเข้ามาอ่านหลายรอบเเล้ว เป็นเรื่องที่ชอบมากชอบของชอบที่สุด :hao5:
ตอนนี้รอรีปริ๊นนะคะ เข้ามานั่งรอ นอนรอ อืดรอ กลิ้งรอหนังสือรีปริ๊นเลยคะ เเหะๆ :katai1: :hao5:
อยากได้มากกก ขอบคุณมากๆนะคะ :D
-
หลงรักคู่นี้จัง
รอรีปริ๊นค่ะ ถ้าเปิดตอนไหนรบกวนบอกล่วยยย >_<
-
น่ารักมากเลยค่าาาา อ่านไปยิ้มไป ยิ้มไม่หุบเบย
ตัวป่วนน่ารักสุดยอด แบบนี้พี่ฟ้าถึงทั้งรักทั้งหลงเน๊าะ
แต่งกลอนเก่งมากเลยจ้า อ่านแล้วทึ่งอ่า แต่งได้ไง
-
อ่านไปยิ้มไป อย่างพี่ฟ้ากับพ่อแผนนี่มีอีกที่ไหนไหมคะ >///<
-
:mew1:
-
นักเขียนท่านนี้หายไปไหนน้อววว อยากอ่านผลงานอีกเรื่อยๆ เลยค่ะ ฮือออออ น่ารักมากกกกกก อยากได้อย่างพี่ฟ้า 555
-
อ่านจบแว้ว น่ารักเวอร์! เหมือนกาแฟใส่วิฟครีมหวานๆ ละมุนสุดๆ
-
น่ารักดีค่ะ
-
:o8: :o8: :o8:
เรื่องนี้น่ารัก ไม่มีดราม่าเลย ช๊อบชอบบบบบ
หวานทั้งเรื่อง หนูป่วนน่ารัก พี่ฟ้าเป็นผู้ใหญ่ ไม่งี่เง่าดูแลแฟนดีมากก
ชอบ NC ที่เป็นกลอน นี้แหละ เอกลักษณ์ มากกก o13 o13
-
ชอบค่ะ บรรยายได้น่ารักดี อยากได้ตัวป่วนมาฟัดจริง ๆ เลย กิกิ
-
อ่านอีกครั้ง ก็ยังสนุก :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
อยากได้หนังสืออ่ะ ID Line : patsorn_tan
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:o8: :-[ หวานน้ำตาลขึ้น ชอบบบบบบบบบ
-
สวัสดีค่ะมือใหม่หัดอ่านค่ะเพิ่งจะมีเวลาว่างเป็นของตัวเองแล้วพี่ที่รู้จักกันแนะนำที่นี่ให้ค่ะ เข้ามาอ่านจากกระทู้แนะนำค่ะ ความประทับใจแรกคือการให้ตัวเอกใช้กลอนที่แนบมากับของฝากที่ส่งมาจีบน้องตัวป่วนค่ะเป็นไอเดียที่เจ๋งมากๆแถมคุณannajuliaยังแต่งได้ดีทั้งคำที่ใช้ก็สวยงามและสื่อความหมายได้ลึกซึ้งอีกด้วยกลายเป็นเอกลักษณ์เฉพาะไปเลย
ขอบคุณสำหรับงานเขียนดีๆแบบนี้นะคะ
-
ไม่ไหว
อ่านแล้วเหมือนคนบ้าเลย นั่งยิ้ม นั่งเขินอยู่คนเดียว บิดไปบิดมา ซุกหน้าลงหมอน ดีต่อใจเกินไปแล้ววว :-[ :-[ :-[
-
:กอด1: :กอด1:
-
ขอบคุณค่ะ