ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามโพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn หรือคบหาพูดคุยกันในเล้า
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0----------------------------------------------------------------------------------
เมื่อรักแล้วทำไมต้องทุกข์ เมื่อรักแล้วทำไมต้องทน.....ที่ทนก็เพราะรัก แล้วถ้าคนที่เรารักไม่รักเรา แล้วเราจะทนต่อไปอีกไหม
[1]
ทำไม ผมต้องมาอยู่ที่นี่ด้วย ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ ทั้งที่ผมตั้งใจไว้แล้วว่าผมจะเรียนต่อม.ปลายที่โรงเรียนเดิมกับเพื่อนๆของ ผม แต่ไหงกลายเป็นว่าผมต้องมาเรียนที่นี่ด้วยนะ
เรื่องมันเริ่มตั้งแต่วันที่พ่อผมมาถามผมว่า
“ลอง ไปสอบที่โรงเรียน......ดูไหม” น้ำเสียงราบเรียบ แต่สำหรับผมที่ชินกับการพูดแบบนี้ ก็สามารถถรับรู้ได้ถึงความหมายของมัน – แกต้องไปสอบ – นั่นหละครับ พ่อผมจะพูดเสมอว่าไม่เคยบังคับอะไรลูก แต่แกก็หาเหตุผลมาพูดให้เราทำตามได้เสมอ หนักเข้าถ้าคุยด้วยเหตุผลแล้วผมไม่คล้อยตาม สิ่งที่ตามมาคือ “จะเชื่อฟังพ่อบ้างไม่ได้หรือไง” นั่นหละเป็นอันจบ
จริงๆโรงเรียนที่ พ่อผมให้มาสอบ มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร แถมยังจะเป็นโรงเรียนที่ดีทางด้านวิชาการซะด้วย ผมสอบเข้ามาเรียนในสายวิทย์ จะไม่ให้เรียนสายวิทย์ได้ยังไงหละครับ ก็ที่นี่ไม่มีอย่างอื่นให้เรียน นอกจากวิทยาศาสตร์ล้วนๆ ซึ่งก็หนักเอาการเหมือนกัน สำหรับเด็กที่ตั้งใจเรียนน้อยแบบผม แต่เมื่อสอบเข้ามาได้แล้วก็ต้องตั้งใจกันสักหน่อย อีกอย่างที่ผมไม่อยากมาเรียนที่นี่ก็เพราะ มันเป็นโรงเรียนประจำนั่นสิครับ ต้องจากเพื่อนเก่ามาอยู่ที่ใหม่ ที่ไม่คุ้นเคย เป็นใครก็ไม่อยากมาหรอกจริงไหมครับ (อันนี้เป็นความรู้สึกจริงของผู้แต่งนะครับ มันเหงานะที่ต้องไปอยู่หอในคนเดียว)
ทุกอย่างมันดูวุ่นวายไปหมด สำหรับผม เริ่มตั้งแต่วันรายงานตัวผมต้องขับรถไปรายงานตัวคนเดียว ด้วยเหตุผลของพ่อที่ว่าผมโตแล้วต้องรับผิดชอบตัวเองได้ เด็กม.4 ที่เพิ่งสอบติด ให้ผมขับรถข้ามจังหวัดไปรายงานตัวคนเดียว ไม่รู้พ่อผมคิดยังไงกัน โรงเรียนที่ผมสอบได้ไม่ได้อยู่จังหวัดเดียวกับที่ผมเกิดครับ เลยต้องขับรถมาเอง ไม่ไกลมากครับ แค่ 100 กิโลเอง เชื่อเขาเลยพ่อผมเนี่ย
“มีอะไรให้ช่วยไหมครับ” ระหว่างที่ผมยังยืนหันซ้าย หันขวาเพื่อหาว่าต้องไปทางไหน ก็มีเสียงสวรรค์ประทานพรมาให้
“เอ่อ...” เมื่อผมหันไปทางต้นเสียงก็พบกับเทวดา 555 ไม่ใช่คนนี่หละ ใส่ชุดนักเรียน ท่าทางจะเป็นนักเรียนที่นี่ ทำไมมันขาวแบบนี้นะ ผิวขาว ปากแดงๆ เห็นแล้วหน้าฟัดเหลือเกิน ยิ่งบวกกับความสูงและช่วงไหล่ที่กว้างยิ่งทำให้ดูเท่ห์เข้าไปใหญ่ ทำเอาผมพูดอะไรไม่ออกเลย
“น้องครับ” สุดหล่อตรงหน้าเริ่มเรียกสติผมกลับมา
“อ๋อ ... เอ่อ... คือ ผมมารายงานตัวนะครับ” ผมรีบตอบ เพราะรู้สึกเขินที่มัวแต่ตะลึง
“นักเรียนใหม่หรือครับ งั้นไปกับพี่เดี๋ยวพี่พาไปส่ง” โอ๊ย จะยิ้มทำไมเนี่ย แค่นี้ก็จะละลายแล้ว
“อ้าว ไม่ไปหรือครับ” ผมยังคงยืนอยู่ที่เดิม แต่พี่สุดหล่อเดินนำไปแล้ว สักพักคงรู้ตัวเลยหันมาถามผมที่ยืนตะลึงอยู่
“ไปครับ ขอบคุณครับ” ผมเลยเดินกึ่งวิ่งตามพี่เค้าไป
“เดี๋ยวน้องขึ้นไปที่ชั้นสองนะครับ ไปเองได้ใช่ไหม” ถามเหมือนผมแป็นเด็กเลย
“สบาย มากครับ ไม่ต้องห่วงหรอกพี่ ขนาดมานี่พ่อผมยังให้ขับรถมาเองเลย แค่ขึ้นชั้นสอง จิ๊บๆ” ผมโฆษณาตัวเองซะยิ่งใหญ่ ก็ไม่อยากให้พี่เขามองว่าผมเป็นเด็กเล็กๆนี่นา
“เอาเถอะๆ พี่ไปก่อนนะครับ แล้วไว้เจอกันตอนเปิดเรียนครับ” พอพูดจบก็หันหลังกลับ
“ขอบคุณมากครับที่ช่วย” ผมบอกขอบคุรก่อนจะจากกัน พี่สุดหล่อก็หันมายิ้มพร้อมกับพูดส่งท้ายก่อนจะจากกัน “ไม่เป็นไรครับ”
อย่างน้อยโรงเรียนนี้ก็ไม่น่าเบื่ออย่างที่คิดซะแล้ว ว่าแต่พี่เค้าชื่ออะไรหละเนี่ย มัวแต่ยืนงง เลยไม่ได้ถามชื่อเลย เฮ้อ..........