ขอบคุณทุกคนนะครับที่ให้กำลังใจ
ถือโอกาสนี้ กอดรอบทู้เลยแล้วกัน
พอดี ตอนนี้ คุณชายเขามัวแต่สาละวนทำกับข้าวอยู่
ผมเลยได้โอกาสแว่บเข้ามาทักทาย
ไม่งั้น พี่แกคอยแต่จะจ้องดูว่า ผมจะแชทกับใครบ้าง
ช่วงนี้ก็เลยไม่ค่อยกล้าเข้ามาเจ๊าะแจ๊ะที่นี่มากเท่าไหร่
ได้แต่แอบซุ่มอ่านเอาจากที่ทำงานบ้างเป็นครั้งคราว
คงต้องรอให้เขาอารมณ์เย็นกว่านี้หน่อยน่ะครับ
ผมไม่คิดเลยว่า เขาจะมีอาการมากขนาดนี้
แต่ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะผมด้วยแหละ ที่ไม่ได้บอกให้เขาทราบก่อน
ที่ไม่อยากบอก เพราะกลัวว่า เขาจะไม่เข้าใจและคิดมาก ซึ่งก็เป็นอย่างที่คิดไว้จริง ๆ
เฮ้อ!
มันเป็นอะไรที่ค่อนข้างแปลกน่ะครับ ถ้าจะบอกว่า ถึงเราจะอยู่ด้วยกัน
แต่ตัวเขากลับค่อนข้างปิดตัวเองกับความสัมพันธ์แบบนี้
เขาบอกผมว่า ถึงตัวเขาจะชอบผม ใช้ชีวิตอยู่กับผม
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า เขาจะยอมรับและเปิดเผยความสัมพันธ์นี้ให้คนอื่นได้รับทราบ
เขาต้องการให้เป็นเรื่องของคนสองคน ซึ่งผมเองก็งง ๆ กับความคิดเขาอยู่เหมือนกัน
@ อ้น ถ้าต้องการติดต่อพี่ ก็ใช้ e-mail ที่ให้ไปก็ได้ครับ คิดถึงนะครับ
@ ไจฟ์ กว่าตะกอนที่ฟุ้งจะสงบ คงต้องใช้เวลาพอสมควร ซึ่งเวลาของแต่ละคนไม่เหมือนกัน
ของไจฟ์แค่สองเดือน แต่ของพี่ คงนานกว่านั้น เพราะคนไม่ค่อยโมโหนี่ เวลาโมโหแล้ว ค่อนข้างแรงและนาน
แต่ทำไงได้ รักเขาไปแล้วนี่นา ยังไงก็ต้องทนแหละครับ
@ นนท์ พี่เข้าใจเรื่องป๊านะครับ ก็ต้องค่อย ๆ ตล่อม ๆ กันไปแหละครับ มันเป็นธรรมชาติของพวกหมอ ๆ นะครับ จริงมั้ย อ้น อิอิ
เห็นนนท์บอกว่า เฮียนิวก็ไม่สบายด้วยเหรอ เป็นอะไรมากมั้ย ยังหนุ่มยังแน่นแท้ ๆ ขอให้หายเร็ว ๆ นะครับ
@ เนะ ดีใจด้วยนะครับที่น้ำเริ่มลดแล้ว ไปพักผ่อนบ้างก็ดีครับ เครียดมาก ๆ เดี๋ยวฟิวส์ขาด ตัวเราจะแย่ได้ด้วย แทนที่จะได้ช่วยคนอื่น กลับต้องให้คนอื่นมาช่วยแทน ขอส่งกำลังใจไปแทนนะครับ
@ พี่เห็นด้วยกับมายและเนะว่า ควรหาบ้านก่อนดีกว่า ถ้าเรายังไม่มีความจำเป็นต้องใช้รถในขณะนี้ เพราะมันเป็นภาระมาก ๆ
ไหนจะค่าน้ำมัน ค่าซ่อมบำรุงและอื่น ๆ แต่ก็ต้องเลือกดูเพื่อนบ้านดี ๆ ด้วยนะครับ ซื้อบ้าน เขาให้ซื้อเพื่อนบ้านด้วย