มีครั้งหนึ่งผู้หญิงโทรศัพท์มาหาเราแล้วบอกว่า เราใช้เบอร์นี้โทรไปหาผัวเขา"น้องค่ะทำไมโทรมาหาสามีพี่" ผู้หญิงคนนั้นว่า
เราทำหน้าเอ๋อ หันไปมองหน้าน้องสาวที่นั่งดูทีวีอยู่ แล้วบอกว่า
"ไม่ได้โทรนะคะ"
"จะไม่ได้โทรได้ยังไง เบอร์นี้โทรมาเครื่องสามีพี่ทุกคืน"
"ไม่ได้โทรค่ะ" เราตอบเริ่มหงุดหงิดแล้ว
"น้องค่ะสามีพี่มีลูกมีเมียแล้วนะคะ ทีหลังอย่าโทรมาอีก อย่าทำอีกนะคะ" ผู้หญิงคนนั้นบอก
"บอกว่าไม่ได้โทรไงคะ" เริ่มพูดกัดฟัน (แมร่ง เอาไงกับกูวะบอกว่าไม่ได้โทรไง)
"ไม่ได้โทรได้ยังไงคะ ก็เบอร์นี้สามีพี่เอามาให้ดู แล้วบอกว่าโทรมาหาทุกคืน"
"....................." ผีโทรมั้งมึง กูนอนตั้งแต่ 4 ทุ่มไปเรียนตอนแปดโมงโว้ย
กำลังจะบอกว่าไม่ได้โทรอีกครั้ง(???) แต่น้องเราก็ฉวยโทรศัพท์ไปจากเราซะก่อน
"ก็คนบอกไม่ได้โทรก็ไม่ได้โทรสิคะ ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอไง!!!!" น้องเราพูดแล้วกดตัดสายเลย
อ้าว กรรม พี่ยังไม่ได้ด่าเลยนะน้อง ชิงตัดสายไปทำม๊ายยย
.......................
กรณีมันไม่ต่างกันนะคะ การที่เราบอกว่าไม่ได้ทำๆ แต่อีกฝ่ายก็เฝ้าถามว่าทำใช่ไหมๆ มันรำคาญค่ะ
ชนะ เองแทนที่จะสืบให้ดีกว่านี้ เช่น ให้คนสะกดรอยตามปราง หรือ จักร แค่ 1-2 อาทิตย์ก็จะรู้แล้วว่าเขาไปมาหาสู่กันไหม
หากมีสมองสักนิดก็จะคิดว่า คนที่ปรางให้เข้าบ้านได้น่ะ มันจะเป็นคนเดียวกับที่ทำปรางท้องแล้วไม่รับไหม?
และหากเป็นอย่างนั้น คนที่ไม่รับเป็นพ่อของลูกปราง เขาจะมาหาปรางอีกทำไม??
เรื่องที่เกิดขึ้น มันมาจากความไม่รู้จักคิดของชนะทั้งนั้น