[Story] ปาท่องโก๋...เด็กใส่แว่น...กับร้านกาแฟ
By......เอกน้อย
ตอนที่ 5 วิชาเลือกเสรี(1ต่อ)
-------------------------------------------------------------------------
"วุ้นเส้นกับบีเอ็มทำอะไรกันอยู่ครับ"
"สวัสดีค่ะพี่เบนซ์ วุ้นเส้นกับบีเอ็มกำลังช่วยกันทำสิ่งประดิษฐ์จากหลอดกาแฟอยู่ค่ะ
แต่บีเอ็มไม่ช่วยวุ้นเส้นทำเลยมัวแต่เล่นเกมส์กด"
"อ้าวเจ้าบีเอ็มทำไมไม่ช่วยวุ้นเส้นทำล่ะ เป็นงานกลุ่มหรือปล่าว"
"ค่ะงานกลุ่ม คุณครูให้จับคู่กัน2คนต่อ1ชิ้นงาน แต่บีเอ็มนะสิพอครูให้จับคู่
ก็รีบเขียนชื่อตัวเองกับวุ้นเส้น คู่กันไปส่งครู พอถึงเวลาทำก็ให้วุ้นเส้นทำคนเดียว"
"ก็บีเอ็มทำไม่เป็นนี่ครับพี่เบนซ์ จะให้ช่วยแบบไหนอ่ะ ให้วุ้นเส้นทำคนเดียวก็ได้
วุ้นเส้นทำเก่งกว่าบีเอ็มตั้งเยอะก็เดี๋ยวบีเอ็มพาวุ้นเส้นไปเลี้ยงขนมแทนไง ไม่ดีหรอครับ"
"ทุกทีเลยนะบีเอ็ม เลี้ยงแต่ขนม แล้วให้เราทำงานคนเดียว
ทีหลังวุ้นเส้นไม่มาจับคู่กับบีเอ็มแล้ว"
"อ้าวถ้าวุ้นเส้นไม่คู่กับบีเอ็มแล้ว บีเอ็มก็แย่สิ วุ้นเส้นเก่งจะตาย
วุ้นเส้นก็ได้คะแนนเยอะตามไปด้วย"
"พอเลยๆเจ้าบีเอ็ม ถ้าเจ้าบีเอ็มไม่ช่วยน้องวุ้นเส้นทำงาน ก็ไม่ต้องใส่ชื่อบีเอ็ม"
"หง่ะ พี่เบนซ์อ่ะ แบบนี้บีเอ็มก็แย่สิครับ"
"บีเอ็มอยากเอาเปรียบวุ้นเส้นก่อนทำไมล่ะ ตั้วเองเป็นผู้ชายแท้ๆ เอาเปรียบผู้หญิงได้ไง
ตกลงแบบที่พี่บอกนะวุ้นเส้น"
"ค่ะพี่เบนซ์ถ้าบีเอ็มไม่ช่วยทำงาน วุ้นเส้นจะไม่ใส่ชื่อบีเอ็ม"
.
.
.
"วุ้นเส้นใจร้ายกับบีเอ็มจังเลยนะ...."
"ไม่รู้...ก็พี่เบนซ์บอกให้วุ้นเส้นทำแบบนี้"
"นะค้าบวุ้นเส้น เดี๋ยวบีเอ็มเลี้ยงขนม"
"ไม่!!!!"
ผมเดินขึ้นบันไดมา ยังได้ยินเสียงน้องชายตัวแสบของผม บ่นอุบอิบให้วุ้นเส้น
ช่างเหมือนผมกับไอ้แว่นเมื่อเด็กๆซะจริง ผมมักเอาเปรียบไอ้แว่นแบบนี้
ถึงมันจะบ่นแล้วบ่นอีก ไม่รู้กี่ทีว่าถ้าผมไม่ช่วยมันทำงาน มันจะไม่จับคู่กับผม
แต่พอถึงเวลาจริงๆมันก็ใส่ชื่อผมไปด้วยทุกที.....
ช่วงนี้เริ่มมีการบ้านบางวิชา โดยเฉพาะวิชาคณิตศาสตร์ เรื่องแรกที่เริ่มเรียนคือเรื่อง เซต
ซึ่งไม่ค่อยยากเท่าไหร่ แต่อาจารย์บอกว่าเป็นเรื่องพื้นฐานสำคัญมาก เพราะจะต้องเอาไปใช้
ในบทเรียนต่อจากนี้เยอะแยะ ไม่เฉพาะคณิตศาสตร์เท่านั้น ฟิสิคส์ เคมี ชีวะก็ใช้
วันนี้ผมเป็นเด็กดี ลูกกตัญญู พอทำการบ้านเสร็จก็ลงไปช่วยพ่อแม่เตรียมแป้ง
เตรียมอุปกรณ์ข้าวของต่างๆ สำหรับขายปาท่องโก๋ในวันพรุ่งนี้ พองานยุ่งๆเสร็จ
พวกเราก็นั่งกินข้าวดูทีวีกันพร้อมหน้า 4คน พ่อ แม่ เบนซ์ แล้วก็น้องบีเอ็ม
...ตอนนี้ไอ้แว่นของผมจะทำอะไรอยู่นะ เมื่อเย็นเห็นหลังมันไวๆ ที่หน้าบ้านมัน
ไม่รู้กำลังทำอะไร
คิดไปคิดมาผมจะร้องให้ เศร้า หรือตลกตัวเองดีนะ ที่เมื่อกลางวันทำเป็นงอนใส่ไอ้แว่น
เหมือนกับว่าผมงอนอากาศที่ว่างเปล่า ที่ไม่มีทางที่จะมาง้อผมได้
แล้วเมื่อตอนเลิกเรียน พวงบุพผาก็เดินจับมือไอ้แว่นไปร้านค้าข้างโรงเรียน
คงจะไปหาอะไรนั่งกินกัน กุ๊กกิ๊กๆ2คนอีกล่ะสิ ผมทั้งหึงทั้งโกรธ รีบเดินกลับบ้าน
มาเจอวุ้นเส้นกับเจ้าบีเอ็มกำลังมีปัญหากัน ก็พอจะเบนความคิดของผมออกจากเรื่องไอ้แว่นไปได้มั่ง
"เบนซ์เสาร์ อาทิตย์นี้ พ่อกับแม่จะเข้ากรุงเทพไปหาลุง เบนซ์จะไปด้วยมั้ย"
"ไปทำไมครับแม่"
"ไปเยียมลุง แล้วก็จะไปดูสูตรปาท่องโก๋ใหม่ๆด้วย"
"ไปครับแม่เบนซ์ก็เบื่อๆ อยากไปเที่ยวไกลๆเหมือนกัน"
"บีเอ็มไปด้วยนะครับแม่ พาไปซื้อของเล่นด้วยนะ"
พ่อของผมมีพี่น้อง4คน ชาย3หญิง1 พ่อผมเป็นลุกคนที่3 มีพี่ชาย3คน
น้องชายกับน้องสาวอีกอย่างละ1คน พ่อกับพวกพี่ๆน้องๆ ล้วนแต่ทำอาชีพขายปาท่องโก๋
อาชีพนี้สืบทอดต่อกันมาหลายรุ่น ทำลุ่มๆดอนๆมาจนตอนนี้อยู่ตัวสามารถยึดเป็นอาชีพเลี้ยง
ครอบครัวกันได้หมดทุกคน ลุง2คนเปิดร้านอยู่ที่กรุงเทพฯ อาชายเปิดร้านอยู่เชียงใหม่
อาสาวเปิดร้านอยู่ที่ภูเก็ต
พวกเราจะจัดงานรวมญาติกันปีล่ะ3ครั้ง คือช่วงสงกรานต์ งานออกพรรษา แล้วก็ปีใหม่
โดยจะไปรวมตัวกันที่บ้านสวนของคุณปู่ที่จังหวัดจันทบุรี
++++++++++++++++++++++++++++++
ตั้งแต่เปิดเทอม ม.4มาชีวิตผมเหมือนโดดเดี่ยว อยู่ในโรงเรียนมาก็สัปดาห์กว่าๆแล้ว
ผมยังไม่ค่อยสนิทคุ้นเคยกับเพื่อนๆในห้องเท่าที่ควร อาจจะเป็นเพราะผมคิดถึง
แต่เรื่องไอ้แว่นจนมองข้ามคนอื่นๆไป ทั้งๆที่มีหลายๆคนทั้งชาย หญิงมาตีสนิทสนมกับผมก่อน
แต่ผมก็ไม่ค่อยจะสนใจพวกนั้นนัก ขื่นเป็นแบบนี้ต่อไปผมคงจะไม่มีความสุขกับชีวิตการเรียน
ในชั้นม.ปลายนี้แน่ ผมต้องเปลี่ยนตัวเอง สนใจคนอื่นบ้าง หาเพื่อนคนอื่นบ้าง
ส่วนเรื่องไอ้แว่นผมก็ยังมืดมน อับจนด้วยแผนการที่จะทำให้มันเลิกกับพวงบุพผา
ผมจะกลายเป็นตัวร้ายในเรื่องนี้ไปรึปล่าวนะ
ชีวิตวันนี้ก็เหมือนทุกวัน ตื่นมาส่งปาท่องโก๋ พอเสร็จงานก็ไปนั่งกินโอวัลติลร้านไอ้แว่น
กินไปมองมันเดินเสริฟไป ผมมองไอ้แว่นตรงๆเปิดเผย แต่ไอ้แว่นนะสิจะแอบมองผมเวลาเผลอ
ไม่รู้มันจะทำแบบนี้ทำไม ตอนนี้ผมให้มันได้หมด ทั้งกาย ทั้งใจ หรืออะไรที่เป็นของผม
มันจะมาแอบมองผมทำไม มองตรงๆผมจะว่าอะไรมัน ไม่เข้าใจความคิดของคนจริงๆ
เดินไปโรงเรียนมันก็ไปพูดกับผม ให้ผมพูดอยู่คนเดียว กอดคอมัน มันก็ปัดมือออก
....ฮึ่มมม...พยายามต่อไปนะเบนซ์ สักวันมันคงใจอ่อน ตอนนี้ก็ดีขึ้นมากแล้ว
ที่มันไม่ชวนผมทะเลาะ ค่อยๆเป็น ค่อยๆไปแล้วกัน
--------------------------------------------------------
วันนี้ที่โรงเรียนดูแปลกๆ ตามบอร์ดประชาสัมพันธ์ตรงหน้าโรงเรียน หรือตามตึกต่างๆ
จะมีคนมามุงดูอะไรกันเยอะแยะ ผมชักสนใจ จึงดึงมือไอ้แว่นเข้าไปแย่งคนอื่นดู
ประกาศกลุ่มสาระวิทยาศาสตร์ เรื่อง การจัดไปทัศนศึกษาประจำปี
ในวันเสาร์ที่15 มิถุนายน ทางกลุ่มสาระการเรียนรู้วิชาวิทยาศาสตร์จะจัดนำนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย
ไปทัศนะศึกษาที่พิพิธภัทณ์วิทยาศาสตร์(รังสิต-นครนายกคลอง5)และไปเที่ยวสวนสนุกDreem World
รถออกเดินทางเวลา03.00น. กลับถึงโรงเรียนเวลา20.00น.
ค่าใช้จ่ายคนละ400บาท(รวมอาหารกลางวัน)
และ
ในวันเสาร์ที่21 มิถุนายน ทางกลุ่มสาระการเรียนรู้วิชาวิทยาศาสตร์จะจัดนำนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น
ไปทัศนะศึกษาที่ศูนย์วิทยาศาสตร์เพื่อการศึกษา(ท้องฟ้าจำลอง)และเมื่องโบราณ(สมุทรปราการ)
รถออกเดินทางเวลา03.00น. กลับถึงโรงเรียนเวลา20.00น.
ค่าใช้จ่ายคนละ300บาท(รวมอาหารกลางวัน)
นักเรียนที่สนใจสามารถมารับใบขออนุญาตผู้ปกครอง และสอบถามรายละเอียดได้ที่ห้องวิทยาศาสตร์2
และต้องส่งใบอนุญาตพร้อมชำระเงินภายในวันที่10(สำหรับมัธยมปลาย) ภายในวันที่16(สำหรับมัธยมต้น)
หมายเหตุ:ขากลับจะไม่มีการอนุญาตให้นักเรียนลงรถระหว่างทาง จะต้องมาลงที่โรงเรียนทุกคน
กลุ่มสาระการเรียนรู้วิชาวิทยาศาสตร์
"อืมแว่นสนใจปล่าว ไปทัศนศึกษาที่ดรีมเวิร์ด..."
"ไปทัศนศึกษาที่ดรีมเวิร์ดพ่อมึงดิไอ้เบนซ์ ไปที่พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์
ส่วนดรีมเวิร์ดเป็นจุดหมายรอง"
"อ้าวก็อยากไปดรีมเวิร์ดมากกว่าอ่ะ"
"ในสมองไม่มีเรื่องใฝ่หาความรู้เลยนะ"
ไอ้แว่นมันบ่นแล้วพวกเราก็แทรกตัวออกมา
"แล้วจะไปหรือปล่าววะแว่น ??"
"ไม่รุ้ดิ เหลือเวลาอีกตั้ง2อาทิตย์"
"มึงไปกูไป มึงไม่ไปกูไม่ไป แต่กูอยากไป งั้นมึงต้องไปนะโว๊ยไอ้แว่น"
"อ้าวแล้วมึงจะมาเลือกอะไรตามกูล่ะ?"
"เอาเถอะน่าแว่น"
"แต่กูยังไม่ตัดสินใจรอดูเพื่อนๆคนอื่นก่อน"
++++++++++++++++++++++++++++++
"แว๊ดๆๆ...แจ๊ดๆๆ...หึ...รอดตัวไปนะคราวนี้ แต่คราวหน้าจะป่วย จะเป็น จะตายอะไร
ต้องฝากเพื่อนมาบอกทุกครั้ง อย่าเงียบหายไปเฉยๆเด็ดขาด ถ้าหายไปเฉยๆแบบนี้อีก
ฉันจะถือว่าเธอโดดเรียน ถึงจะป่วยก็เถอะ....แว๊ดๆๆๆ..แจ๊ดๆๆๆ "
หลังจากที่ผมไปขอใบรับรองมาจากห้องพยาบาลได้แล้วก็รีบวิ่งเอามาให้อาจารย์เกวลิน
ถึงกระนั้นแกก็ยังไม่พูดดีกับผมสักคำ
"ครับอาจารย์"
"แล้วไปตามงานในสมุด!!! ให้ทันเพื่อน เอามาส่งต้องได้ลายเซ็นต์ฉัน
ก่อนเข้าเรียนในสัปดาห์หน้านะ"
"ครับอาจารย์"
"เธอไปได้แล้ว ไปตามไอ้นิรุตติห้อง4/2มาด้วย ฉันเรียกมันให้มาพบ2วันแล้ว
แต่มันไม่มา สงสัยอยากลองดี ฮึ่มมมมมม...."
.....!!!!!...ไอ้นิรุติ เป็นรายต่อไป......!!!!....มึงเสร็จแน่...!
ผมแอบขำไป หวาดกลัวแทนไอ้นั่นไป ขนาดผมมาพบแกวันแรกยังโดนขนาดนี้
ส่วนไอ้หมอนั่น2วันแล้ว หึ...หึ...หึ...ไม่อยากคิด....หึ.....
...แต่มันคนไหนกันว่ะ ไอ้นิรุติห้อง4/2 ไม่รู้จักไม่เคยเห็นชื่อ
สงสัยเป็นเด็กใหม่ที่เพิ่งย้ายมาจากที่อื่น แล้วต่อม.ปลายที่นี่แน่
ผมเดินไปที่แถวของห้อง4/2 เพราะตอนนี้ได้เวลาเคารพธงชาติแล้ว
"กวางๆ ห้องมึงใครชื่อนิรุติว่ะ อาจารย์เกวลินให้มาตาม"
"อ๋อไอ้รุติหรอ เดี๋ยวหาให้"
ไอ้กวางเพื่อนเก่าของผมเดินไปมาตามแถว แล้วก็กลับมาหาผม
"ไม่เห็นว่ะเบนซ์สงสัยจะมาสายตามเคย"
"มันชอบมาเรียนสายหรอว่ะไอ้นั่นอ่ะ"
"อื้อ ชอบหรือไม่ มันก็มาสายทุกวันตั้งแต่เปิดเรียน"
"เฮ้ย...มันเจ๋งว่ะ...ไอ้นี่ ท่าจะเหี๊_น่าดูนะ"
"ไม่เลยนะ มันนิสัยดีมากนะ ไอ้นี่อ่ะเรียนเก่งด้วย"
"อ้าวหรอ...? แต่ฝากบอกมันด้วยนะ ให้รีบไปรับชะตากรรมกับอาจารย์เกวลินซะ..."
"ยังไงว่ะเบนซ์"
"เออน่ามึงไม่ได้เลือกเรียนวิทย์มึงไม่รู้หรอกว่ะ"
จากนั้นผมก็เดินมาเข้าแถวที่ห้องของตัวเอง กลองแท๊ก กลองตึ้ง เหล่าวงดุริยางค์โรงเรียน
ก็บรรเลงเพลงชาติไปจนจบ แล้วครูเวรก็ขึ้นมาบ่นอะไรให้ฟังนิดหน่อยก็จบปล่อยขึ้นเรียน
แต่ถ้าวันไหน ท่านผู้เฒ่าสูงสุด(ผอ.)ขึ้นมาพูดหน้าเสาธงเมื่อไหร่ ก็ปาเข้าไปโน่นเกือบชั่วโมง
ต้องยืนทนร้อนแดดอยู่นั่นแหละ
---------------------------------------------------------------
วันนี้เป็นวันศุกร์สุดสัปดาห์ พรุ่งนี้ก็จะได้ไปกรุงเทพฯแล้วไปเยี่ยมลุง
"เบนซ์ๆ อาจารย์เกวลินเรียกแกอีกแล้ว แกยังเคลียกับอาจารย์แกไม่จบหรือไง"
"ห่ะ....อะไรนะใหม่ มั่วหรือปล่าว เราเคลียกับอาจารย์แกไปตั้งแต่วันพุธแล้วนะ"
ใหม่หน้าตาตื่นมาบอกผม เมื่อเจอกันที่โรงอาหารในตอนเที่ยง
"อ้าว แล้วทำไมอาจารย์ฝากคนมาตามเบนซ์ไปหาอีกล่ะ ตอนเที่ยงนี้"
"เห้ย... มั่วหรือปล่าว จะเรียกไปพบทำไมอีกล่ะ "
------------------------------------------------------------
อะไรกันอีก ......?????....อะไรกันอีก....????...มันยังไม่จบหรือไง ...อะไรกันว่ะ????
ไม่อยากไปเลย ไม่อยากไปอยู่ในห้องนั้น บรรยากาศกดดันแบบนั้น....
พอรู้แบบนี้ทำให้ผมกินข้าวไม่อร่อยเลย ยิ่งคิดยิ่งมึนหัว อาจารย์แกจะมีเรื่องอะไรอีกล่ะ
มีคดีใหม่กับผมหรือไง หรือเรื่องเก่ายังไม่จบ โอ๊ยยยย ตรูละเซง.............
.
.
.
.
พอกินข้าวเสร็จ ก็รีบเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา ให้ใสปิ้งก่อนดีกว่า
เวลาไปพบอาจารย์เกวลินที่ห้อง เผื่อแกจะเห็นแกหน้าตาอันหล่อเหลาของผมบ้าง :เตะ1:
นั่นมัน...!!!...เจ้าชายที่ไหนว่ะ....หรือลุกชายรัฐมนตรีคนไหน...????
ผมก็เพิ่งจะล้างหน้าล้างตามา ก็ไม่น่าจะตาฝาด มองผิดนี่หว่า
ที่หน้าประตูห้องของอาจารย์เกวลิน มีหนุ่มน้อย หน้าตาผิวพรรณจัดจ้านมาก
มันไปดูดความหล่อของคนอื่นๆมาหมดหรือไงว่ะ หล่อบาดใจจริงๆ
ผิวขาวจนเกื่อบออกแดง ร่างสูงมีกล้าม หน้าตาแบบคุณหนู ลูกผู้ดีในทีวีเป๊ะ
แต่มันมายืนเก้ๆกังๆอะไรหน้าห้องนางยักษ์ขินี่ละ ไม่กลัวตายหรือไง ?
ระหว่างเดินผมก็จ้องสำรวจความหล่อของมันไป ....จิตใจอ่อนไหวกับหนุ่มหล่ออีกแล้วหรือนี่
ตั้งแต่ไปตกหลุมรักไอ้แว่น...พอเห็นใครหล่อไม่ได้เลยสิ ต้องตั้งหน้าตั้งตามองชะเง้อตามไปทุกที
เห้ออ...สงสัยจะเป็นเกย์จริงๆแล้วนะมึงไอ้เบนซ์...
"นายๆ นายชื่ออะไร"
สุดหล่อถามผมเมื่อผมหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องอาจารย์เกวลิน
"เรา...เรา...หรอ ชื่อสุเมธาวิน !!!"
ไอ้เวรหล่อนั่นมันรวบตัวผมไปกอดซะงั้น ....ทำอะไรของเมิงงงงง
ตรูหวันไหว เสียววูบเลยนะเฟ้ยยย.....
"นายๆ โกหกช่วยเราหน่อยได้ไหม"
ไอ้สุดหล้อมันเปลี่ยนจากกอดมาจับไหล่ แล้วลากผมไปที่บันได
"นะโว๊ยย...นาย..นาย..สุเมธาวิน ..ช่วยเราหน่อยนะ~~~.."
"เรียกเราเบนซ์ก็ได้..."
หน้าตาไอ้หล่อมัน ขอร้องอ้อนวอน จ้องตาประสากับผมไม่กระพริบเลย.....
....อย่านะเมิงง...ตรูหวันไหว.....อย่าทำแบบนี้.....
"นายจะให้เราโกหกอะไร"
"ก็เป็นพยานให้เราหน่อยไง ว่าวันอังคารเราไม่สบาย นอนอยู่ห้องพยาบาลเตียงข้างนาย"
อ๋อไอ้นี่เองที่ชื่อนิรุติ ไม่นึกว่าจะหล่อขั้นเทพแบบนี้ โอว๊ววววตรูอยากตาย....
"เฮ้ย...เดี๋ยวเราก็ซวยดิ ...ถ้าอาจารย์จับได้"
"โถ่เบนซ์อ่ะ ถ้าไม่ช่วยเราวันนี้เราโดนหนักแน่ เพราะอาจารย์แกจะพาเราขับรถ
ไปพบผู้ปกครองที่บ้านเรา บ่ายนี้เลยนะ"
"เฮ้ย.....ขนาดนั้นเลยรึ????"
"ใช่สิ ถ้าเราหาพยานมายืนยันไม่ได้ เพราะวันนั้นเราก็ไม่ได้ป่วยอะไรหรอก
แอบเข้าไปนอนในห้องพยาบาลเฉยๆ ไม่ได้ลงชื่อ ไม่ได้บอกอาจารย์
มีแต่นายคนเดียวที่จะช่วยเราได้นะเบนซ์"
ไอ้หล่อมันรวบผมไปกอด อ้อนแบบเด็กๆเลย...เอาล่ะสิไอ้เบนซ์จะยอมช่วยมันดีมั้ย????
จะคุ้มกันมั้ยถ้าอาจารย์แกจับได้ว่าผมโกหก ....จะเกิดอะไรขึ้น...????
แต่ถ้าไม่ช่วยมัน ไอ้นี่คงแย่แน่ๆเพราะผมพอจะเดาออกว่ามันจะเจออะไรบ้าง
จะคุ้มกันมั้ยสำหรับเพื่อนใหม่....จะช่วยดีมั้ย แต่ที่สำคัญตอนนี้มันกอดผมแนบชิดมากๆ
จิตใจเริ่มหวันไหวแล้ว ไอ้นี่มันไปขโมยร่างเทวดาลงมาเกิดหรือไง ทำไมหล่อน่ารักขนาดนี้
------------------------------------------------*-*-*----------------
-------------------*-*-*-----------------------
มาต่อแล้ว เพิ่มตัวละครใหม่มาอีก1ตัว อิอิ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
