หัวข้อ: โทษที..ทำไงได้ก็กูรักมึงไปแล้ว ตอน พิเศษ (ความในใจผู้ชายชื่อโป้ง) น.122 06/05

[sala]

คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[ละเมอ]

เฝ้าแต่รอๆๆๆๆๆๆ

มาต่อได้แล้วคร้าบบบบ

[lllEartHlll]

คิดถึงพี่โชว์

น้องตุลย์

ไรเตอร์จ๋า  อย่าปล่อยให้คิดถึงนานนะ

[KURU]

มาต่อเร็วๆๆนะคร้า

รออยู่ๆๆๆ

รักนะๆๆๆ

[Phichchii]

สอบเสร็จแล้วคร้าบบบบบบบ

เร่งพิมพ์แล้วคร้าบบบบบบ

จะรีบลงคร้าบบบบบ

[esundarn]

เพิ่งอ่านเรื่องนี้เมื่อคืน ติดเลยครับ >.<
อ่าน ๆ ไปอ่านมารู้สึกว่ามิกซ์กับพี่โชว์จะมีอะไรกันหรือเปล่าครับ O_O
หลังจากที่ไปส่งพอสกับมิกซ์แล้วกลับมาสภาพที่เมาแล้วบอกตุลย์ว่า “กูรักมึงคนเดียวนะ ไม่ว่าใครจะมาก่อนจะมาหลังก็แทนมึงไม่ได้” มาหลัง!!??
แล้วตอนที่เล่นเกมชูสออแดร์ ตอนที่มิกซ์โดนให้ตอบคำถาม ที่ถามว่าเคยมีอะไรกับใครรึยัง ทำไมต้องมองพี่โชว์ด้วย
หรือสองคนนี้จะมีอะไรจริง ๆ ม่าย~~~~~~
ถ้าเป็นแฟนผมมันไปลักลอบได้เสียกับคนอื่น ต้องโดนตอนอย่างเดียวครับ 

ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นักเขียนครับ ที่สอบไปก็ขอให้ได้คะแนนเยอะ ๆ นะครับ ทำไม่ได้ก็ขอให้มั่วถูกครับ

[Mamiipoko]

เข้ามาอ่าน จนทันตอนล่าสุด ติดเลยเรื่องนี้ ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆ นะครับ จะเร็วจะช้ายังไง ก็เป็นกำลังใจให้ ครับ 

[casanovanoom]

รอเธอมาตั้งนานข้างเดียว อิอิอิอิอิอิ ยังรอนะคุณ

[oklovemak]

เหมือนโรคจิต ต้องเข้ามาเช๊ค ทุกครึ่งชั่วโมง (เวอร์ป่ะนั่น) อย่าตอนต่อไปมาหรือยัง ^^
เมื่อไรจะมา

สู้ๆครับผม ^^

[♠♥♦♣]

เข้ามาวิ่งเล่นรอ

[daviddg]

พึ่งมาอ่านรอบที่สอง ได้มีตอนเพิ่มอีกดีใจจังรีบมาต่อนะตุลย์

[casanovanoom]

ดีครับ คนน่ารัก ยังรออ่านอยู่นะครับ ยังเดาไม่ออกว่าเรื่องทั้งหมดจะไปลงตัวที่ไหนจะเจออุปสักอะไรอีก
คงไม่น้ำเน่าอย่างชีวิตจริงๆๆผมหรอก 5555+

[oklovemak]

สงสัยพี่คนแต่งไปกินเลี้ยง กับ พี่โชว์ พี่กาย พี่เจ๋ง พี่ข้าว ....หลังสอบเสร็จละมั้ง
ไงอย่าดึกมากล่ะครับ คนอ่านทั้งหลายเป็นห่วง

[Phichchii]

สงสัยพี่คนแต่งไปกินเลี้ยง กับ พี่โชว์ พี่กาย พี่เจ๋ง พี่ข้าว ....หลังสอบเสร็จละมั้ง
ไงอย่าดึกมากล่ะครับ คนอ่านทั้งหลายเป็นห่วง

รู้เหมือนมาอยู่ด้วยเลย

[Phichchii]

ดีครับ คนน่ารัก ยังรออ่านอยู่นะครับ ยังเดาไม่ออกว่าเรื่องทั้งหมดจะไปลงตัวที่ไหนจะเจออุปสักอะไรอีก
คงไม่น้ำเน่าอย่างชีวิตจริงๆๆผมหรอก 5555+

เรื่องผมอาจจะน้ำเน่ากว่าก้อได้นะครับบบ

[Phichchii]

สอบเสร็จแล้วว

รีบพิมพ์ลงให้ก่อนครับ

ตอนสั้นๆ

แล้วจะรีบปั้นให้อ่านอีกนะ

ขอโทษที่ช่วงหลังนานๆ ครั้งลงที ไม่ขยันเหมือนแต่ก่อน

อ่อ และก็ขอกล่าวต้อนรับ เพื่อนๆ ทุกคนที่เพิ่งเข้ามาอ่านด้วยนะครับ ขอบคุณที่ติดตาม

และก็ต้องขอบคุณเพื่อนๆ ที่ยังติดตามอยู่

ขอบคุณจริงๆ ครับ











โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว






ตอนที่ 67  ขอโทษ



“กลับห้องยัง”  ผมรับสายปลายสาย

“กลับแล้วๆ แต่คืนนี้ไม่กลับจริงหรอ”

“คงงั้น ทำไมนอนไม่หลับรึไงไม่มีใครนอนกอดเนี้ยะ”

“เหอะๆๆ กูนอนคนเดียวได้เว้ย ต่อให้มึงไม่อยู่สักสองอาทิตย์ก็เหอะ”

“ปากดี”

“ไม่ได้ดีแต่ปากละกัน”

“เออๆ อันนั้นรู้ แล้วไงเดี๋ยวโทรหานะ ทำงานแป็บ”

“อืมๆๆ” ผมกลับเข้าห้องมา อาบน้ำทำอะไรนิดหน่อย แล้วก็จะเข้านอน ในใจก็รู้สึกเหงาๆนิดหน่อย แต่ก็พยายามข่มตาให้หลับ คืนนี้เป็นไม่กี่คืนที่ผมต้องนอนหลับคนเดียว

กริ๊งๆๆๆๆ

“อืมๆๆ” ผมสะดุ้งตื่นรับโทรศัพท์ ปลายสาย

“พี่ตุลย์รึป่าวครับ” เสียงน้องซัน

“อ่อครับ มีอะไรรึป่าวซัน”

“เอ่อๆ พี่ตุลย์ผมขอถามอะไรได้ไหมครับ” น้องซันทำเสียงกล้าๆ กลัวๆ

“อืมถามมาสิ ถ้าพี่ตอบได้นะ”

“พี่กับพี่โป้งเป็นอะไรกันครับ” อืมถามตรงๆ แสดงว่าน้องต้องสงสัยแล้วแน่เลย

“เป็นเพื่อนไงซัน”

“พี่ตุลย์เลิกโกหกผมเถอะครับ” น้องซันพูดเสียงเหมือนจะร้องไห้

“ทำไมๆ ซันเป็นอะไรรึป่าว”

“พี่ตุลย์ออกมาหาผมได้ไหมครับ” ผมหันมองนาฬิกา เวลาเกือบสี่ทุ่มแล้วเหลืออีกประมาณ 10 นาที

“ได้ไหมครับ” น้องซันพูดย้ำ น้ำเสียงไม่สู้ดี

“แต่มันดึกแล้วนะซัน”

“ครับงั้นไม่เป็นไรครับ ผมไม่รบกวนแล้วครับ” น้องซันพูดเชิงตัดพ้อ แล้วจะวางสาย

“เอ่อๆ ก็ได้ๆ เดี๋ยวพี่ไปหานะปากซอยนะ”

“ครับ ผมจะรอครับ” ผมจำต้องลุกจากเตียงแต่งตัวให้สุภาพนิดนึงแล้วเรียกแท็กซี่ไปหาน้องซัน ไปถึงน้องซันก็ยืนรออยู่แล้ว

“หวัดดีครับพี่ตุลย์” น้องซันไหวผม

“สีหน้าไม่ดีเลยนะเป็นอะไรรึป่าว” ผมเป็นหวงน้องซันครับ ไม่อยากให้คิดมาก แล้วน้องซันก็พาผมไปที่หอน้องเค้า ห้องกว้างดีครับ

“ทำไมพี่ตุลย์ต้องโกหกผมด้วยครับ” ทันทีที่เราสองคนอยู่ในห้องน้องซันก็ถามขึ้น เอาแล้วไง ถามตรงๆแบบนี้จะทำไงดีเนี้ยะ

“ก็ตอนนี้พี่เป็นเพื่อนกับโป้งจริงๆ” ผมตอบไปตามจริง

“คนที่พี่โป้งยังไม่ลืมคือพี่ใช่ไหม” โอ้ยจะถามไรตรงขนาดนี้ วู้ดดี้เกิดมาคุยรึป่าวเนี้ยะ

“ซันฟังพี่นะ พี่ยอมรับว่าพี่เคยเป็นแฟนกับโป้งจริงๆ โป้งเป็นคนดีมาก แล้วเราก็รักกันมาก แต่ตอนนี้ไม่ใช่เราเป็นแค่เพื่อนกัน พี่ให้มันได้แค่นั้น พี่ไม่รู้มันลืมหรือยังไม่ลืมพี่ แต่สำหรับพี่มันคือเพื่อนที่ดี ซันไม่ต้องกังวลว่าพี่จะกลับไปรักโป้งหรอกนะ พี่ขอโทษที่ไม่ได้บอกซันตั้งแต่แรก”  ผมก็พูดได้เท่าที่ผมพูดได้

“ แต่พี่โป้งไม่เคยลืมพี่เลย จะให้ผมทำยังไง” น้ำตาน้องซันคลอๆ พยายามกลั้นไว้แต่คงกลั้นไม่อยู่

“ซัน” ผมเข้าไปกอดน้องซัน ไม่ชอบเห็นใครร้องไห้ แล้วก็ไม่อยากให้น้องร้องไห้ด้วย

“อย่าร้องไห้สิ ซันเราเป็นผู้ชายนะ” ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงก็ได้แต่ปลอบน้อง รู้สึกถึงน้ำตาที่ซึมผ่านเสื้อบนไหล่ ทำไมนะ เด็กก็ยังคงเป็นเด็ก

“พี่เชื่อว่าโป้งมันก็รักซัน ไม่งั้นมันคงไม่อยู่กับซันอย่างนี้หรอก เข้มแข็งไว้นะ ถ้าซันรักโป้งมันจริง ซันต้องผ่านมันไปให้ได้” ผมคลายอ้อมกอดออก น้องซันค่อยๆเช็ดน้ำตา

“ครับ ผมจะเข้มแข็งแล้วอดทน”

“พี่จะเอาใจช่วย เป็นกำลังใจให้ ระหว่างนี้พี่จะไม่พยายามติดต่อมัน มันจะได้ลืมเรื่องเก่าๆ”

“ไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้ครับ พี่ตุลย์ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย พี่ตุลย์ทำปกติเถอะครับ”

“ไม่เป็นไร อะไรที่ทำให้ซันสบายใจพี่จะทำ”

“ครับ ขอบคุณครับ”

“พี่กลับก่อนนะ”

“ครับ เดี๋ยวผมเดินไปส่ง”

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่กลับเอง” ผมนั่งแท็กซี่กลับมา ทำไมนะโป้งน้องเค้ารักมึงขนาดนี้ เลิกยึดติดสักทีเหอะ ผมได้แต่คิด ขณะนั่งรถ กว่าจะถึงห้องก็ง่วงมากแระ พอเห็นเตียงก็แทบจะล้มลงไปเลย

กริ๊งงๆๆๆๆๆ  ใครโทรมาอีกเนี้ยะ

“ฮัลโหล” ผมรับทั้งๆที่หลับตา

“ไปไหน ทำไมไม่รับโทรศัพท์” เสียงปลายสายเย็นชา ฟังแล้วดูน่าขนลุก ผมตื่นเลยครับ

“หลับแล้ว ไม่ได้ยิน” ผมรีบแก้ตัว

“หูตึงขนาดเป็นร้อยสายยังไม่รู้อีกหรอ” มันยังคงเสียงน่ากลัว ดังมากกก

“พอดีปิดเสียงไว้อ่า” โอ้ยยย น่ากลัวชะมัด ซวยแน่งานนี้

“หลับแล้วจริงอะหรอ” มันถามย้ำเสียงเข้ม

“อืมหลับได้สักพักแล้วพอดีเหนื่อยๆ”

“คนหลับเค้าไม่ได้อยู่บนเตียงหรอ” พูดได้แค่นั้น เงาของไอ้โชว์ก็เดินเข้ามาในห้อง ผมตกใจหน้าซีดเลยครับ ไหนว่าไม่กลับไงวะ

“คราวนี้จะเลิกโกหกได้ยัง ทำไมยังไม่เลิกนิสัยโกหกสักที” มันตวาดผม ด้วยความมืดทำให้ผมมองเห็นหน้ามันไม่ชัด แต่พอรับรู้ได้ว่าโกรธมาก

“ขอโทษ” ผมได้แต่พูดขอโทษ เพราะผมโกหกจริงๆ

“ไปไหนมา” คำถามที่ดังกระแทกหน้าผม

“ไปแถวมอมาอ่า”

“ไปหาใคร”

“พวกไอ้ข้าว” จะให้กูบอกว่าไงว่ะ แฟนใหม่ของแฟนเก่าหรอ

“ตอแหล” มันด่าผมพร้อมบีบไหล่ผม

“โอ้ย เจ็บ”

“แค่นี้เจ็บหรอ”

“เออ ฟังก่อนดิว่ะ”

“จะโกหกอะไรอีก กูเป็นห่วงแค่ไหนที่กลับมาแล้วมึงไม่อยู่ โทรหาโทรศัพท์ก็อยู่บนเตียง” มันยังคงเสียงแข็ง ไม่มีท่าทีจะอ่อนลงเลย

“กูขอโทษ มึงใจเย็นก่อนนะ” ผมอยากให้มันใจเย็นกว่านี้ จะได้พูดกันให้รู้เรื่อง

“ไหนมึงไปไหนมา บอกกูดิ แล้วอย่าโกหกนะ ขอร้องเหอะ” มันบ่อยผมแล้วหันไปเปิดไป พอไปเปิดก็รู้ว่ามันคงโกรธมาก

“กูไปหาน้องซันมา” ผมบอกตามความจริง มันก็ทำหน้า งง

“ใครว่ะ”

“แฟนไอ้โป้ง” พอผมพูดชื่อโป้กงเท่านั้นแหละ เหมือนเติมเชื้อเพลิงให้ปะทุ

“อะไรนะ มึงบอกไปหาใครนะ มึงนี้นะ กูเผลอ กูไม่อยู่นิดเดียว มึงไปรู้จักกันได้บยังไง คงแอบเจอกันหลายครั้งแล้วสิ” มันพูดว่าผม

“ป่าว น้องเค้ามาปรึกษานิดหน่อย” ผมพยายามอธิบายให้มันเข้าใจ

“แม่พระเนอะมึงอ่า ทำไมมันไม่มีคนอื่นให้ปรึกษา หรือมึงอยากกลับไปหามันนักไอ้โป้งอ่า”

“ป่าว กูแค่ให้คำปรึกษาน้องนิดหน่อย กูไม่ได้คิดอะไร แล้วอีกอย่างไอ้โป้งก็ไม่รู้เรื่องด้วย”

“อยากทำอะไรก็ตามใจ ไม่เคยบอกอยู่แล้วหนิ” มันตัดพ้อแล้วเดินออกไปจากห้องผม ผมรีบคว้าเอวมันมากอดไว้

“โชว์ กูขอโทษ อย่าโกรธกูนะ” ผมกอดมันแน่นขึ้น

“ปล่อย ขอกูคิดอะไรคนเดียวสักพัก ขอกูอยู่กับตัวเองมาก ทุกวันนี้กูอยู่กับมึงเยอะไป จนกูไม่เหลือความเป็นตัวกูเอง ให้กูได้อยู่กับตัวเองสักพักนะ” มันพูดเสียงเหนื่อยๆ แล้วแกะมือผมที่เอวมันออก

“มึงบอกกูมึงจะให้กูทำไง มึงอย่าทิ้งกูนะ” ผมเริ่มคุมสติตัวเองไม่อยู่แล้วครับ น้ำตาไหลออกมาไม่ขาดสาย มึงด่ากูเสียยังดีกว่ามึงเดินหนีกูแบบนี้

“ขอร้องตุลย์ ปล่อย”

“ไม่ ไม่ให้ไปไหนทั้งนั้น” ผมเริ่มเสียงดัง มันเงียบแล้วยืนนิ่ง

“เรื่องแค่นี้ทำให้มึงเดินหนีกูเลยหรอว่ะ” ผมถามเสียงแข็ง

“มันหลายครั้งแล้วตุลย์”

“แล้วที่มึงบอกจะไม่ทิ้งกู ไม่ว่าจะมีอะไรจะคุยกันดีดี มึงจะสัญญากับกูทำไม มึงต้องการแบบนี้ใช่ไหม ต้องการหันหลังแล้วเดินหนีกูไปใช่ไหม” ผมยังร้องไห้ แต่ไม่ได้กอดรั้งมันไว้แล้ว มันนิ่งเงียบไม่พูดอะไร

“ไปสิมึงไปเลย หากมึงตัดสินใจดีแล้วมึงก็ไปเลย กูจะยอมเจ็บเอง” ผมพูดไปในใจก็รู้สึกหวั่นๆ กลัวว่ามันจะไปจริงๆ มันหันหน้ากลับมา

“มึงเคยคิดจะเชื่อใจกูบ้างไหม มึงคิดจะจับผิดกูอย่างเดียว กูรู้ว่ามึงรักกู แต่กูก็ต้องมีพื้นที่ส่วนตัวกูบ้าง กูเป็นแฟนมึง หรือเป็นสัตว์เลี้ยง ถ้ามึงคิดว่ากูเป็นสัตว์เลี้ยงมึงไม่เอาโซ่มาล่ามกูไว้เลยละ กูยอมแพ้แล้ว กูแพ้มึงแล้ว มึงจะทำอะไรก็เชิญ” ผมพูดเสียงสั่น เข่าอ่อนแทบทรุดลงไปกองกับพื้นแต่ก็แข็งใจไว้ ทำไมคนที่คิดว่าจะเชื่อใจเราที่สุดกลับไม่ใช่ มันยืนจ้องผมไม่ยอมพูดอะไร

“มึงเงียบทำไม จะเอาไงก็บอ......อือออ”  ปากผมโดนปิดก่อนที่จะได้พูดจบ ผมพยายามผลักมันออกแต่สู้แรกไม่ไหว จูบที่หนักหน่วงแถบจะเอาเรี่ยวแรงที่ผมเหลืออยู่น้อยนิดไปจนหมด ผมจำต้องยืนให้มันประคองไว้อย่างนั้น แล้วสักพักมันก็ปล่อยร่างผม แล้วจูบเช็ดน้ำตาให้ผม เหมือนทุกอย่างมันพลิกผันไปหมด เมื่อกี้ยังแข็งกร้าวอยู่เลย ทำไมตอนนี้ถึง คิดได้แค่นั้นก็ถูกอุ้มลอยไปที่เตียงแล้วครับ

“เฮ้ยยยย จะทำไรว่ะ” ผมร้องอย่างตกใจ เพราะมันคร่อมทับผมไว้ คงไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่ตอนนี้

“ขอโทษที่ใจร้อน แต่ขอได้รึป่าวอย่าโกหกกันอีก” มันพูดกับผมแล้ว มันไม่เดินไปจากผมแล้ว

“แล้วทำไมไม่ฟังกันบ้าง”

“ฟังก็ได้ แต่ตอนนี้มึงฟังกูก่อนละกัน เป็นสัตว์เลี้ยงที่เชื่องบนเตียงก่อนนะ” มันพูดพร้องไซร้ลงมาที่ซอกคอของผม

“ตบหัวแล้วลูบหลังนี่หว่า” ผมว่ามัน

“จะไม่ลูบแค่หลัง จะทำเอาให้ไปมหาลัยไม่ไหวเลย” มันพูดพร้อมจู่โจมผมอย่างรวดเร็ด

“อืม” ตอนนี้เราทั้งคู่อยู่ในสภาพไร้อาภรณ์ห่อหุ้ม

“ชะโชว์...อึอืออ” ยอดอกผมโดนความอ่อนไหวในปากของโชว์ล้อเล่นอย่างสนุกปาก

“คราวหลังจะโกหกอีกมั้ย” มันถามพร้อมกำช่วงล่างของผมรูดขึ้นลง หยาดน้ำใสที่เอ่อล้นชุ่มไปหมด

“มะไม่ โกหกอึ อืม แล้ว” ผมตอบแทบตะไม่เป็นภาษา

“ดีมาก” ลิ้นอุ่นไล้โลมเลียมาถึงช่วงท้อง ความเสียวกระสันทำให้ผมต้องยกหลังขึ้นโดยอัตโนมัติ

“อื๊อ อืม ซีดดด” เสียงความปรารถนาที่ไม่อาจกักกั้นเอาไว้ได้ออกจากปากผมไม่ขาดสาย เมื่อปากของคนที่ผมรักครอบของของที่ผมรักแทบทั้งอัน ปลายลิ้นไล้วนที่ปลายยอด

“ซีดดดด อ่า” ของเหลวภายในแทบจะอดกลั้นไว้ไม่ไหว

“ชะโชว์ มะมะไหวแล้ว...อ่า” ผมไม่อาจอดกลั้น เอาไว้ได้ สายธารแห่งกามอารมณ์ฉีดพ้นออกมาแทบหมดตัว โชว์รับมันเอาไว้อย่างไม่รังเกียจ ลิ้นสว่านไร้วนไปถึงปากทางเข้า

“ซีดดด โชว์อย่า” ผมร้องห้าม แต่เหมือนกับเป็นการเติมเชื้อราคะของไอ้โชว์ให้ปะทุขึ้นเรื่อยๆ

“จะทำให้มีความสุขจนลืมไปเลยว่าการโกหกคืออะไร” ผมพูดแบบนั้น ทำให้ผมแทบเอาหมอนมาปิดหน้า

“ไอ้บ้า อึอือ” ลิ้นชกช่วงชิงส่วนอ่อนนุ่มทำให้เสียวซ่านไปทั้งตัว ความกระสันก่อตัวอีกครั้งถึงจะปลดปล่อยออกไปมากแล้วก็ตาม นิ้วมือที่สอดเข้าไปสัมผัสกับผนังภายในเรียกไฟราคะของผมให้ลุกโชนได้เป็นอย่างดี

“ซีดดดด  ชะโชว์” ลิ้นเปียกที่ยังจูบพรมโลมเลียไปทั่วร่างผม ลากขึ้นมาพร้องประกบปากผมอีกครั้ง ในขณะที่เบื้องร่างก็ยังคงควานจุดกระสันของผม

“อือออืมมม” ตอนนี้ร่างกายผมกลืนกินนิ้วของผู้ชายที่คร่อมผมอยู่ถึงสามนิ้ว การดึงเข้าดึงออกเป็นเหมือนการกลั้นแกล้งผม ให้เรียกร้องหาความสุขที่รอจะได้รับ วันนี้เป็นวันที่มันทำให้ผมมีความสุขมาก เรียกความปรารถนาราคะจากตัวผมได้อย่างเต็มเปี่ยม

“อยากได้ยัง” มันเอามือผมไปจับของมันที่พร้อมรบเต็มที่ ในขณะที่เบื้องล่างของยังคงเล้าโลมจุดกระสันให้เสียวอย่างไม่ขาดช่วง

“อือออ” มันเอามือออก แล้วเอาความเป็นชายของมันถูไปมาที่ช่องทางที่พร้องรับมันเข้าไปอย่างเต็มที่ เหมือนจงใจแกล้งผม

“โชว์เอาเข้ามาดิ” ผมเร่งมัน

“ช่างไม่โรแมนติกเอาซะเลย ขอร้องเพราะๆ สิ” พูดพลางเอามือมาเขี่ยยอดอกผมเล่น เรียกอารมณ์ผมให้พลุ้งพล่านแทบจะทนไม่ไหว

“พี่โชว์ครับ ช่วยผมด้วยครับ ทำให้ผมมีความสุขที” ผมยอมรับว่าต้องการมาก ชั่วโมงนี้ให้ทำอะไรก็ทำ

“ดีมาก เป็นเด็กดี” ความเป็นชายที่ผมรอรับสอดผ่านเข้าไปอย่างกลืนกระหาย

“อืม อ่า..” ไอ้โชว์ร้องออกมาด้วยเสียงกระเส่า

“รัดดีจังเลยที่รัก” มันพูดพร้อมเอาเข้ามาจนสุด

“พร้อมที่จะสนุกรึยัง” มันถามผม ขณะที่ค้างมันเอาไว้

“อืม พร้อมแล้ววว” มันค่อยๆ ขยับเข้าออก จากช้าๆ แล้วเร็วขึ้นตามแรงปรารถนา

“อืออ อ่า” เสียงกระเส่าเหนื่อยหอบระคนกันไป

“อย่าโกหกอีกนะ ไม่ชอบ”

“อะอืมมม”

“ซีดดดด ไม่ไหวแล้ว” ไอ้โชว์ร้องออกมาอย่างอดกลั้นไม่ไหว

“โอ่วววว อืม” รู้สึกถึงของเหลวที่พุ่งอยู่ในร่างกายผม ร่างกายผมก็ไม่สามารถทานทนได้เช่นกันปลดปล่อยออกมาอีกระลอก

“รักนะ”

“อืม รัก” คำบอกรักของเราสองคนถูกแลกเปลี่ยนผ่านจูบอันเร้าร้อนอีกครั้ง

“เอาออกได้แล้ว” ผมบอกมันเพราะมันยังไม่ยอกถอนกายออกจากผม

“บอกแล้วไงจะเอาให้ไปมอไม่ไหวเลย”

“เฮ้ย  ไอ้บ้าไม่เอาพอแล้ว” ผมผลักตัวมันที่ขยับช่วงล่างอีกครั้ง

“นี้คือการลงโทษ คนทำผิดอยู่เฉยๆ แล้วปฏิบัติตามเป็นพอ”

“โห อะไรอ่ะ อืออ อึ” ช่วงล่างขยับเกมรักขึ้นอีกครั้ง ความปรารถนาของเราปะทุขึ้นอีกครั้ง และดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง กว่าผมจะได้นอนก็เกือบเช้า นับว่าเป็นการลงโทษที่มาราธอนมากที่สุดที่ผมเคยเจอ สรุปก็ลุกไปมหา’ลัยไม่ไหวตามคำบอกของไอ้โชว์ ผมพยายามลุกขึ้นจะไปเข้าห้องน้ำ

“โอ้ย” แปลบไปทั้งตัวเลยครับ หนักจริงๆ ไอ้โชวืเอาซะผมหมดสติคาบทรักกันเลยทีเดียว เสียงร้องของผมทำให้ผู้ก่อการร้ายที่กอดผมอยู่ตื่นขึ้น

“ตื่นแล้วหรอ” มันถามผม

“อยากอาบน้ำอ่า เหนียวตัวมาก” ผมบอกมัน แต่ลุกไม่ไหวก็เลยจำต้องนอนเหมือนเดิม ไอ้โชว์ลุกขึ้นหายไปสักพัก แล้วกลับมาพร้อมกะละมังพร้อมผ้าขนหนู พร้อมเลิกผ้าห่มที่ที่คลุมตัวผมออก

“จะทำไร” ผมยื้อผ้าเอาไว้

“ก็จะเช็ดตัวให้ไง สกปรกหมดแล้ว”

“อยากอาบน้ำมากกว่าอ่า” รู้สึกร่างกายสกปรกมาก

“อย่าดื้อสิตุลย์” ผมจำต้องให้มันเช็ดตัวให้

“เล่นแรงนะมึง” ผมบ่นในขณะที่มันเช็ดตัวให้

“เอาอีกป่ะละ”

“ไม่เอา กูไม่ไหวแล้ว” ผมทำหน้าขยาด

“อืมๆๆ นอนพักต่อๆ เดี๋ยวไปซื้อข้าวมาให้” มันเช็ดตัวเสร็จ ทาแป้ง แต่งตัวให้ผม เรียบร้อย

“อยากกินอะไร” มันถามผม

“มึงจำได้ไหมที่มึงเจอกูครั้งแรกอ่ะกูกินอะไร” มันไม่ตอบแต่เดินออกไปเลย








************************************************
To be continued

[ละเมอ]

 

มาต่อแล้วววว


ตอนนี้เสียวดีพิลึก

 

[sala]

อร๊ายยยยยยยยยยย

มาแล้วๆๆๆๆๆๆ

เดี๋ยวไปอ่านก่อน

[lllEartHlll]

ตอนนี้สยิวมากกกก

อิอิ

อยากอ่านๆๆๆ ต่อ

โชว์จะจำได้ไหมน้า

[KURU]

รักไรเตอร์ที่สุดในโลกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[oklovemak]

วิ้ววววว!!! มาต่อแล้ว

ตุลย์นี่ โกหกได้อีก บอกตรงๆก็สิ้นเรื่อง ^^
พี่โชว์ ก็ร้อนได้ใจ

รออ่านต่อไปครับผม ไปนอนละครับผม ZzZzZz...

[Phichchii]

วิ้ววววว!!! มาต่อแล้ว

ตุลย์นี่ โกหกได้อีก บอกตรงๆก็สิ้นเรื่อง ^^
พี่โชว์ ก็ร้อนได้ใจ

รออ่านต่อไปครับผม ไปนอนละครับผม ZzZzZz...

ภาพประกอบยังคงได้ใจ

[w1234]

โชว์จำได้ป่าวหว่า

[♠♥♦♣]

มนต์รักสุกี้แห้ง
+1 ให้น้องตุลย์(น้องป่าวหว่า)

[Phichchii]

มนต์รักสุกี้แห้ง
+1 ให้น้องตุลย์(น้องป่าวหว่า)

พี่อายุเท่าไหร่ละ 5555

[♠♥♦♣]

เพิ่ง 22 นะ ใสๆแบ๊วๆ

[watcharet]

  รอตั้งนานแน่ะ

[Phichchii]

เพิ่ง 22 นะ ใสๆแบ๊วๆ

งั้นผมก็เป็นน้องแหละคร้าบบบบ

[aehJTS]

ถ้ามีเรื่องกันนิดหน่อย แล้วบทสรุปเป็นแบบนี้ คนอ่านชอบบบบ... (หื่นได้อีกปะวะเรา)

  คะ

[Monkizzz]

บทสรุปเป็นแบบนี้ตลอดก็คงดี อิอิ
โชว์จะจำได้ไหมเนี่ย
ถ้าให้เดาคงจำไม่ได้ แล้วงอลกันป่าวหว่า
ต้องติดตาม