อ่านมาราธอนมากกกกก แบบ..ตาแฉะอ่ะ (ร้องให้ไง)
หลายตอนเลยทำเราเสียน้ำตามากกกกก
ปลื้มปลิ่มกับนิยายเรื่องนี้มากๆ ขอบคุณคนเขียนนะคะ
ที่เขียนงานเขียนดีๆแบบนี้มาให้อ่าน
ชอบหมาปิง กับพี่เอย์มาก เหมือนสองคนนี้มีชีวิตอยู่ที่ไหนสักแห่งบนโลกใบนี้
ขอมโนแบบนี้ละกันนะ อยากให้เค้าสองคนมีความสุขตลอดไปเลยไง
คนเขียนมีทัศนคติที่ดีมากๆเลยนะ ถึงได้ถ่ายทอดเรื่องราวและนิสัยแต่ละคนได้แบบดีมากจริงๆ
เราเข้าถึงบทบาทของตัวละครทุกตัวเลยจริงๆ แบบอินมากจริงๆนะ
แต่ว่าไม่ได้เกลียดใครในเรื่องนี้สักคนเลย
แม้แต่ตอนที่คุณแม่ กับคุณย่า ดราม่าแบบมีที่มาที่ไป ไม่ได้ไม่มีเหตุผล เราก็เข้าใจคนเป็นแม่เนาะ
กว่าจะได้มาอ่านเรื่องนี้ก็แบบว่าจบไปแล้วไง เลยไม่ค่อยได้อ่านเม้นคนอื่นๆเท่าไหร่
และเราก็เลยไม่ได้เม้นเลย มีเม้นนี้แหละเม้นเดียว ยังคิดเลยว่าถ้าเริ่มอ่านตั้งแต่ตอนลงเรื่องตอนแรกนี่
เราคงแทบขาดใจแน่ เพราะลุ้นมากอ่ะแต่ละตอน
นิยายดีมากๆค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะคนเขียน
จะไปตามอ่านงานเขียนอื่นๆอีกนะคะ
สู้ๆค่ะ