หัวข้อ: นิยาย-ชุด Love, Finally ตอน เจ้าชู้นัก หลอกให้รักซะเลย Epilogue

[mecon]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อะไรกัน คุณเต้ยของคนอ่านโดนฟันแล้วฟันเลยรึเนี่ย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดคุณอายุธไร้น้ำยาแย่ๆๆๆแค่นี้ก็ทำให้คุณเต้ยมาเป็นของตัวเองอย่าง
เด็ดขาดไม่ได้ ชิส์จะ ใครดีระหว่าง คนแต่งกับคนโพส หรือคุณอายุธกัน 

ส่วนคุณธีรดนย์ หึหึ แค่เอาสติกเกอร์ออกก็ถือว่าลงจากตำแหน่งแล้วรึคะ
คิดง่ายๆแบบนี้ คงเรียนมะจบคอร์สกับคุณวินท์ทั้งชาติแหละชิส์
มีการห้ามคนอื่นมายุ่งกับตัวเองไม่ได้ แต่ตัวเองสาบานต่อหน้าขวดเหล้า
ว่าเลิกเจ้าชู้แล้วจริงๆ เอิ๊กซ์ บอกแบบนี้คงได้แต่มองล่ะวะไอ่ก้นขาวๆงอนๆเนี่ย 
มีอำนาจแต่ในอาณาจักรของตัวเองนั่นแหละว้า เอิ๊กซ์
พอออกจากถ้ำก็ลูกแมวเห็นๆ

+1 จัดให้คะ

จะเอาคุณเต้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ดิ้นๆๆๆๆๆๆๆ

[keinoo]

  ว้ายยยย
ยังมีอีกเหรอคร้า...

สเปเชียลเยอะๆเลยคร่า....ชอบบบบบบบบบบ

[imac]

หลงรักคู่นี้ซะแล้ว


+1 นะครัฟ

[katawoot]

หลงรักคู่นี้ซะแล้ว

แล้วไม่รักผู้เขียนซักนิดเลยหรือครับ

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

น่ารักมากเลยคะ คู่นี้ 

ถึงพริกถึงขิง  กินกันไม่ลงเลยจริง

 

หลงรักคู่นี้ซะแล้ว

แล้วไม่รักผู้เขียนซักนิดเลยหรือครับ

ใครไม่รัก แต่เค้ารักนะ ~~~~

[K2KARN]

ยิ่งอ่านยิ่งชอบวิน น่ารักไปไหนเนี่ย
อิอิอิ *

[gboy]

 
อ๊ากกกก พี่นายอะมาไม่บอก

กดบวกให้กำลังใจวินครับ

[┠┨ ¡ Þ Þ ☻ ❣ ╰╰]

เพิ่งอ่าน  เกมหัวใจ " เพื่อนรักหักเหลี่ยมรัก "   จบเอง....


อยากบอก  พี่นายว่า   ตั้งเเต่อ่านนิยาย  ในบอร์ดมา....


นู๋  รู้สึกดั้ยว่า  เรื่องของพี่  เป็น  นิยาย ที่เป็น  นิย๊ายยย....นิยาย   จิงจิง....


ชอบอ่ะค่ะ.....รักทุกตัวละคร....รัก  อนุภาพ   อธิคม  อาวุธ  ธงรบ  อาทิตย์    ภีรวัส  อิสรา   แทน  กฤษณะ  ภูวนัย


รักทูกกกกโค้นนนนน.....อ้าวววว  ลืม....รัก  พี่นาย  ด้วย....เกือบปัย...แหะๆ....

[littlepretty]

   เป็นน้องใหม่จ้า

อ่านจนจบแล้วชอบจัง ไม่สามารถคาดเดาเรื่องได้เลย ลุ้นตลอดว่าจะจบอย่างไร

สนุกมาก ชอบคุณเต้ยอะ ตอนSpecial หน้าขอคุณเต้ยได้ไหมคะ จะรออ่านจ้า

[katawoot]

ขอบคุณครับ
เดี๋ยวมีตอนจบที่เป็นตอนจบจริงๆ ของเรื่องนี้ครับ ขอเวลาพิมพ์หน่อย ตอนนี้ขอไปซิ่งมอเตอร์ไซด์และโยคะซะก่อน
นิยายผมเป็นนิยายจริงๆ ครับ เพ้อฝัน ฝันเฟื่อง ขอหลุดไปจากโลกมนุษย์ซักหน่อยเถอะ ทุกวันเจอแต่เรื่องเครียดๆ อยู่แล้ว
แต่นิยายที่ออกแนว realism ก็มีนะครับ แต่ไม่กล้าโพส กลัวคนอ่านร้องให้ไม่มีความสุข

[กุหลาบเดียวดาย]

มานอนรอคุณนาย สงสัยต้องค้างคืนเสียแล้ว
อย่าลืมให้ผู้พันธงรบสมหวังเสียที ถูกคุณนายลงโทษนานแล้ว พอได้แล้วมั้ง

ขอให้วิดยานิพน เขียนได้ลื่นไหล สมองแล่นปราดเหมือนพล๊อตนิยายนะคร๊าบ

[katawoot]

Wittawin Chapter 36 - Epilogue

เมื่อก้าวขึ้นถึงบันไดขั้นบนสุดของชั้นสองอาคารสำนักงานบริษัท Network Solutions ธีรดนย์ก็ชะงักเพราะเห็นวิธวินท์เดินหน้าบึ้งออกมาจากประตูห้องทำงาน วิศวกรหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองธีรดนย์แวบหนึ่งแล้วเหวี่ยงเป้สีดำขึ้นพาดบ่า พลางเดินลงส้นเท้าหนักๆ ตรงมาที่บันได
“โกรธอะไรใครหรือวิธวินท์ มีอะไรหรือเปล่า" ธีรดนย์ถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย วิธวินท์ส่ายหน้าแล้วหยุดชั่วครู่ประหนึ่งจะรอให้ธีรดนย์ซึ่งยืนขวางบันไดไว้ขยับเปิดทางให้
“ใครรังแก บอกผมมาเดี๋ยวนี้ ผมจะจัดการให้"
“อายุธ" วิธวินท์พูดสั้นๆ แล้วพยายามเบียดตัวผ่านธีรดนย์
...ศรายุธทำอะไรพ่อลิงน้อยของเขา บังอาจมาข่มเหงวิธวินท์หรือนี่ ต้องเจอกันหน่อยแล้ว...
“รออยู่นี่นะ เดี๋ยวจัดการให้" ธีรดนย์บอกวิธวินท์ ชี้มือลงที่พื้นให้อีกฝ่ายรอแล้วรีบเดินเข้าไปในออฟฟิสของบริษัท จุดหมายคือห้องทำงานของศรายุธ อาหนุ่มของวิธวินท์ ชายหนุ่มซึ่งตอนนี้เขาถือว่าเป็น 'แฟน' ของเขาแล้ว แม้วิธวินท์มักจะทำเป็นไม่รับรู้เท่าไหร่นัก

“ผมแค่ห้ามไม่ให้นอนค้างที่ออฟฟิส แล้วบอกให้เก็บของออกจากโซฟาเพราะภมรบ่นว่าเขาไม่ได้นั่ง สองคนนี้ทะเลาะกันเหมือนเด็ก" ศรายุธอธิบายเนิบนาบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ใบหน้าเคร่งขรึมเมื่อธีรดนย์เปิดประตูเข้าไปในห้องแล้วถามเสียงห้วนว่า 'คุณอา' รังแกอะไร 'คุณหลาน'
“คุณธีรดนย์ครับ ผมจะไปรังแกอะไรวินท์" ศรายุธส่ายหน้า "วินท์เป็นหลานผมซึ่งผมต้องคอยดูแล"
“อย่าดูแลเกินหน้าที่ก็แล้วกัน" ธีรดนย์ย้ำ จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่ค่อยจะไว้ใจศรายุธเท่าใดนัก "วิธวินท์บอกว่าคุณรังแกเค้า"
“คุณโดนหลอกแล้วล่ะ" ศรายุธยิ้มเยาะมุมปาก ธีรดนย์สังเกตว่าตั้งแต่เขาแสดงออกอย่างเปิดเผยว่าเป็นแฟนวิธวินท์ ศรายุธก็ดูท่าทางไม่ค่อยเกรงเขาเหมือนครั้งที่รู้จักกันแบบที่เขาเป็นลูกค้ารายใหญ่ของบริษัท
...ตอนนี้คงคิดว่าธีรดนย์เป็นหลานเขยละสิ จะมาทำตัวเป็นอาเขาอีกคนหรือยังไง...
“หมายความว่ายังไงโดนหลอก" ธีรดนย์ถามเสียงเข้ม
“คุณรีบตามไปเถอะ วินท์หลอกให้คุณเข้ามาเอาเรื่องผม ป่านนี้ก็คง...”
ธีรดนย์ไม่รอฟังจนจบ หันหลังขวับวิ่งออกจากห้องทำงานของศรายุธและกระโดดลงบันไดทีละสองขั้น ผลักประตูด้านหน้าออกไปยังฟุตบาธริมถนนโดยเร็วจึงทันได้เห็นท้ายรถมอเตอร์ไซด์ของวิธวินท์อยู่ลิบๆ
...ร้ายจริงๆ ทำกับแฟนได้ลงคอ อุตส่าห์จะมาชวนไปทานข้าว ยังจะหนีอีก...
ธีรดนย์วิ่งไปที่รถ ในใจมุ่งมั่นอย่างเต็มที่ว่าจะต้องตามวิธวินท์ให้ได้ วันนี้ถนนโล่งมาก วิธวินท์จะไปไหนรอด จะหนีพอร์ช 911GT 245 แรงม้าของเขาได้ก็ให้มันรู้ไป
...จับตัวได้จะบีบคอถามซะเลยว่าทำไมชอบให้เขาตามไล่จับดีนัก แล้วที่โดนไล่ไม่ให้นอนออฟฟิสถ้าไม่มีที่นอนก็ไปนอนเพนท์เฮาส์ของเขาก็ได้...
...ธีรดนย์จะกล่อมให้หลับคาอก...

ธีรดนย์ใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีก็ทันมอเตอร์ไซด์ของวิธวินท์ แต่อดคิดไม่ได้ว่า 'พ่อลิงน้อยขาซิ่ง' คิ้วเข้มปากแดงคนนี้ลดความเร็วลงเพื่อให้เขาตามทัน วิธวินท์ตีคู่กับพอร์ชสีบรอนซ์ของเขาไปจนใกล้ถึงทางแยกแล้วชะลอรถจอดข้างทาง ถอดหมวกนิรภัยออก กอดเอาไว้กับอก และนั่งรอบนเบาะบีเอ็มดับบลิวสีน้ำเงินคันเก่ง ธีรดนย์จอดรถแล้วเดินลงไปหา ยังไม่ทันจะได้พูดอะไร วิศวกรจอมซิ่งก็พูดขึ้นว่า
“คุณจะตามมาทำไม เกะกะถนน"
“แล้วจะหนีทำไมล่ะพ่อคนเก่ง สนุกนักหรือไง" ธีรดนย์หน้าเข้ม ยกมือขึ้นเท้าสะเอวเอียงคอพูดกับ 'พ่อคนเก่ง'
“ผมหิวข้าว จะรีบไปกินข้าว" วิธวินท์ยักไหล่
...หนีธีรดนย์สนุกจะตาย สนุกพอๆ กับหนีตำรวจเวลาถูกไล่จับความเร็ว...
“แล้วทำไมต้องโกหกว่าอารังแก" ธีรดนย์เอาเรื่อง
“ผมไม่ได้โกหก คุณถามเองว่าใครรังแก ตอนนั้นผมกำลังฉุนอายุธ ก็เลยพูดไปไม่ทันได้คิด"
“นี่วิธวินท์" ธีรดนย์เดินเข้ามาใกล้ "ถ้าไม่มีบ้านอยู่ก็มาอยู่กับผมเถอะ"
“ผมเช่าหอพัก มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง"
“แล้วทำไมชอบไปนอนออฟฟิส"
“แอร์เย็น" วิธวินท์ตอบสั้นๆ
ธีรดนย์ถอนหายใจ บางทีเขาก็ไม่เข้าใจวิธวินท์เท่าใดนัก วิธวินท์ดูเป็นผู้ใหญ่ บุคลิกเงียบขรึม พูดน้อยและนิ่ง เป็นตัวของตัวเอง แต่ดูอีกทีก็เหมือนเด็กดื้อไม่ยอมโต ซ่าส์และเป็นนักเลงพอตัว กล้าได้กล้าเสีย แต่ในขณะเดียวกันก็ดูเหมือนสับสนอะไรบางอย่าง
“แอร์บ้านผมเย็นมาก จะเปิดให้เย็นเฉียบจนหนาวสะท้านเหมือนขั้วโลกเหนือยังได้" ธีรดนย์อวด "ลองไปดูซักครั้งสิแล้วจะชอบ มีสระว่ายน้ำด้วยนะ ปรับอุณหภูมิร้อนเย็นได้ด้วย ห้องผมชั้นบนสุด เดินออกจากห้องนอนก็เป็นระเบียงกว้างมีสระว่ายน้ำลอยฟ้าเลยล่ะ มองลงมาเห็นแสงสีกรุงเทพฯ อยากไปไหมวิธวินท์"
วิธวินท์ส่ายหน้าแล้วพูดขึ้นเสียงราบเรียบ "คุณจะไปไหนก็ไปเถอะ ผมจะไปหาอะไรกิน"
“ทานด้วยกันสิ ผมมาชวนไปทานข้าวเย็น คิดถึง" ธีรดนย์เสียงอ่อนลง นัยน์ตาบ่งบอกความรู้สึก "ผมจองโต๊ะที่ร้านลองเดอวูเอาไว้แล้ว วันนี้เชฟจากฝรั่งเศสมาทำอาหารพิเศษให้ทาน"
“ผมจะกินก๋วยเตี๋ยวเป็ดท่าน้ำ" วิธวินท์ส่ายหน้า "ไม่ต้องจองที่ให้ยุ่งยาก"
“วิธวินท์" ธีรดนย์ทำเสียงอ่อนใจ "เชฟจากฝรั่งเศสเชียวนะ เขาบินมาแค่สามวัน คนอยากทานอาหารฝีมือเขาต้องเข้าคิวรอเลยรู้หรือเปล่า ไม่ใช่ใครจะได้ทานด้วย นี่เขาส่งบัตรเชิญให้เฉพาะผู้บริหารบริษัทใหญ่ๆ เท่านั้นนะถึงจะมีสิทธิ์ได้จองโต๊ะ พลาดคราวนี้ต้องบินไปถึงฝรั่งเศสถึงจะได้ทาน"
“ก๋วยเตี๋ยวเปิดขายทุกวันเช้าถึงค่ำ จะกินเมื่อไหร่ก็ได้ แค่เดินเข้าไปนั่ง" วิธวินท์ยกหมวกนิรภัยกำลังจะสวมศีรษะ ธีรดนย์รีบยกมือขึ้นใช้นิ้วชี้ดันปลายหมวกของชายหนุ่มเอาไว้ยังไม่ให้สวม แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้และพูดว่า
“วิธวินท์ ผมเหงามาก ทำแต่งาน เครียดแทบตาย สมองใกล้จะระเบิดอยู่แล้ว แค่อยากจะทานข้าวกับคุณในบรรยากาศเงียบๆ อาหารอร่อยๆ ที่ผมโปรดปราน ช่วยสงเคราะห์ให้คลายเหงาหน่อยเถอะนะ ถือซะว่าทำบุญ ขอร้องล่ะ" ธีรดนย์ทำหน้าหงอยๆ "พรุ่งนี้ผมจะขอไปทานก๋วยเตี๋ยวเป็ดกับคุณบ้าง แบบว่าถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน นะวิธวินท์นะ"
...เสร็จธีรดนย์ เห็นสายตาลังเลของวิธวินท์แล้วคราวนี้พ่อลิงน้อยต้องใจอ่อนไปทานข้าวกับเขาแน่ อ้อนต่ออีกซักหน่อย แค่นี้ก็เรียบร้อย...

[mecon]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ก๋วยเตี๋ยวเป็ดกับอาหารฝรั่งเศษเชียวนะคุณวินท์
ไม่ใจอ่อนไปทานเป็นเพื่อนคุณแฟนหน่อยเหรอ
หนีไปโน้นนี่อยู่เนี่ย ไม่เหนื่อยรึไงหรือที่หนีไปไหนทั่วอ่ะ
เพราะรู้เต็มอกว่ามีคนตามมาพะเน้าพะนอคะเนี่ย
แหมๆๆๆๆ ท่าทางแอร์ที่ออฟฟิศจะเย็นมากกว่าที่อื่นๆนะคะ
ถึงได้ิติดใจนัก จนขนาดคุณอาไล่แล้วไล่อีกก็ไม่ยอมไป
อายุธขาไม่ต้องไล่หรอกคะดูท่า อยากจะมีคนลักพาตัวไป
นอนในบ้านที่แอร์เย็นจนเข้ากระดูกอยู่รอมร่อแล้ว
เฮ้ออออ อิคุณธีรดนย์อยากกินเกี๊ยวเป็ดของคุณวินท์เปลี่ยนบรรยากาศชิมิคะ
 

ปล. รักคุณเต้ย รีเควสคุณเต้ยนะคะ พรีสสสสสสสสสสสสสสสสส

[Chatcha]

คุณดนย์น่ารักอะ

ตื้อเท่านั้นที่ครองโลกใช่ปะ

[gboy]

 
พี่นายอะ
อยาก :กอด1:คนแต่งจอมขยัน

[littlepretty]

อยากไปกินก๋วยเตี๋ยวเป็ดท่าน้ำกับ วิธวินท์:laugh:

ปอลอ อาหารฝรั่งเศษมันเลี่ยน คุณธีรดนย์ ครั้งหน้าลองชวนไปกินส้มตำสิ 

  คุณนายขยันจริงๆๆๆชอบๆๆ

[tutu]

อ้อนอีก..อ้อนอีก

[Cha Ris Ma]

  ลิงน้อยใจอ่อนซะที

[amito]

ดนย์ตื้อวินธ์สุดใจจริงๆ อ้อนไว้อย่างนี้แหละดีแล้ว วินธ์อ่อนลงมาเยอะแล้ว ที่สำคัญถ้าได้เค้าทั้งตัวและหัวใจแล้วต้องหยุดเจ้าชู้อย่างเด็ดขาดนะดนย์

[K2KARN]

อยากไปด้วยจังงงงงงง ,,

[katawoot]

อยากไปด้วยจังงงงงงง ,,

จาไปขัดคอเขาทำมาย (ไปกับผู้เขียนดีกว่า จะพาซิ่งมอเตอร์ไซด์ไปกินปลาช่อนเผาเกลือที่สวนอาหารริมทุ่งแล้วไปส่งถึงบ้าน)

ในที่สุดเรื่องนี้ก็จบอย่างแฮ้ปปี้เอ็นดิ้งแบบสุดๆ ซะที

ต่อ

...เสร็จธีรดนย์ เห็นสายตาลังเลของวิธวินท์แล้วคราวนี้พ่อลิงน้อยต้องใจอ่อนไปทานข้าวกับเขาแน่ อ้อนต่ออีกซักหน่อย แค่นี้ก็เรียบร้อย...

วิธวินท์หันไปมองคนทำท่าเก้ๆ กังๆ ขณะที่นั่งลงยนเก้าอี้ไม้ตัวเตี้ยๆ หน้ารถเข็นขายก๋วยเตี๋ยวเป็ดริมท่าน้ำ เมื่อวานเขายอมไปทานอาหารฝรั่งเศสกับธีรดนย์ที่ร้านหรู วันนี้ธีรดนย์จึงมาทานก๋วยเตี๋ยวรสเด็ดกับเขา
“สะอาดหรือเปล่านี่วิธวินท์ ดูท่าทาง เอ่อ...” ธีรดนย์หันไปมองรอบๆ ทำหน้าผะอืดผะอม
“คุณอยากกินเองนะ" วิธวินท์ยักไหล่ เบือนหน้าออกไปมองด้านข้าง แอบทำหน้าขำๆ ธีรดนย์แต่งตัวเนี๊ยบ แม้จะถอดเสื้อสูทและเน็คไททิ้งไว้ในรถ แต่ชายหนุ่มรูปหล่อที่ภูมิใจในรูปลักษณ์ของตัวเองนักหนาก็ดูไม่ค่อยเข้ากับสถานที่รับประทานอาหารเย็น
“เฮ่ย รองเท้าเปื้อน" ธีรดนย์ก้มหน้าลงมองรองเท้าตัวเอง "เมื่อกี้ผมเห็นแมลงสาบด้วยล่ะ"
“เจ้านี้อร่อย" วิธวินท์อวดสรรพคุณ "ขายมาสามสิบกว่าปีแล้ว"
“ขอให้อร่อยจริงเถอะ ถ้าไม่อร่อยล่ะน่าดู"
“ถ้าไม่อยากกินก็ไปนั่งคอยในรถก็ได้นะครับ" วิธวินท์พูด
“อยากสิ" ธีรดนย์ทำตาค้อนๆ "ขี้งอนจังเลย"
“ลองกินอะไรแบบนี้บ้าง จะได้มีภูมิต้านทานเชื้อโรค"
“ทานเสร็จแล้ว ไปนอน เอ๊ย นั่งคุยกันที่คอนโดคุณนะ" ธีรดนย์เปลี่ยนเรื่อง อมยิ้มให้วิธวินท์
“เมื่อวานผมไม่ได้ไปคอนโดคุณ ไม่เห็นต้องทำเป็น แบบว่าถ้อยทีถ้อยอาศัยกันนี่นา" วิธวินท์ท้วง เน้นเสียงเมื่ออ้างอิงถึงคำพูดที่ธีรดนย์เคยพูด
“บ้านผมไม่เรียกว่าคอนโด" ธีรดนย์เอียงหน้า มองวิธวินท์ด้วยหางตา แล้วทำเสียงภูมิใจ "เขาเรียกว่าเพนท์เฮาส์"
“อ๋อ บ้านที่ทาสี" วิธวินท์พยักหน้า ทำเป็นเข้าใจ
“ผิด เพนท์เฮาส์ ไม่ใช่เพนท์เฮาส์" ธีรดนย์พยายามออกเสียงคำสองคำให้ต่างกัน ก่อนจะถอนหายใจแล้วยิ้มขำๆ
“ก็ไม่เห็นมันต่างกัน" วิธวินท์ยักไหล่ "บ้านใครก็ทาสีทั้งนั้นล่ะ
“ผมอยากเห็นว่าคุณอยู่ยังไง ทำไมชอบไปนอนออฟฟิสให้คุณอาหน้าจืดดุอยู่บ่อยๆ" ธีรดนย์ทำเสียงอ่อนโยน
“อายุธไม่ได้ดุ"
“ไล่ก็ได้เอ๊า"
“ไม่ได้ไล่" วิธวินท์เถียง "แค่บอกให้กลับไปนอนบ้าน"
“กวนจริงๆ เลย" ธีรดนย์เบ้ปาก แล้วหันไปมองเด็กสาวซึ่งเดินเข้ามาถามว่าเขากับวิธวินท์จะสั่งเครื่องดื่มอะไร
“ขอไวน์แดง ชาโตว์ เลอบลัว" ธีรดนย์ตอบ
“แฟนต้าน้ำแดงกับโค้ก" วิธวินท์พูดแทรกขึ้นมาแล้วเบ้ปากใส่ธีรดนย์ "ที่นี่รถเข็นข้างทางนะครับ ไม่มีเครื่องดื่มหรูๆ แบบนั้นหรอก"
“ไม่เข้าใจอารมณ์ขันของผมหรือไง เห็นหน้าเด็กคนเมื่อกี้หรือเปล่า เอ๋อไปเลยล่ะ" ธีรดนย์หัวเราะชอบใจ
“ตลกจัง" วิธวินท์ชมด้วยใบหน้าและน้ำเสียงเรียบนิ่ง
“วิธวินท์" ธีรดนย์เรียกอีกฝ่ายด้วยเสีียงอ่อนโยน "ผมอยากทานข้าวเย็นกับคุณทุกวัน แบบที่ชวนกันไปดีๆ ไม่ต้องให้ขับรถไล่ตาม แต่ก็ไม่ใช่นั่งริมถนนหน้ารถเข็นก๋วยเตี๋ยวแบบนี้ทุกวันนะ นานครั้งๆ น่ะได้ แต่ว่า...”
“ผมก็ไปกินในร้านอาหารหรูๆ ทุกวันไม่ได้เหมือนกัน" วิธวินท์พูดสวนขึ้นมา
“ผมจ่ายเอง ผมมีเงินจ่าย" ธีรดนย์ตอบ
“รู้แล้วว่ารวย" วิธวินท์ส่ายหน้าให้คนรวย "แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น"
“ประเด็นคืออะไรล่ะ" ธีรดนย์เลิกคิ้ว "ประเด็นคือคุณพยายามเลี่ยงผมใช่ไหม แต่ประเด็นของผมก็คือเรื่องการทานอาหารด้วยกัน บางทีเราไปทานในร้านหรู บางทีเราไปทานร้านธรรมดา ทานในห้าง หรือรถเข็นข้างถนนแบบนี้ ซื้อใส่ถุงไปทานที่บ้าน ใส่ตะกร้าไปทานปิกนิก ทำอาหารกันเอง เข้าใจไหมวิธวินท์ ที่ผมกำลังสื่อสารกับคุณอยู่นี่ เข้าใจผมหรือเปล่า"
“คุณทำอาหารเป็นหรือไง" วิธวินท์เอียงหน้าถาม เลิกคิ้วข้างเดียว
“เลิกคิ้วข้างเดียวเป็นด้วยหรือวิธวินท์ ไม่เคยเห็นทำมาก่อนเลย" ธีรดนย์ยิ้มกว้าง "ไหนทำให้ดูอีกทีซิ น่ารัก"
“คุณธีรดนย์" วิธวินท์ขมวดคิ้ว เรียกอีกฝ่านเสียงเข้ม "คุณนี่จริงๆ เลย"
“ผมทำอาหารไม่เป็นหรอก แต่ถ้าอยากทานอาหารฝีมือผม ก็จะไปหัดทำซักสองสามอย่าง ผมรู้จักโรงเรียนทำอาหารฝรั่งเศส ค่าเรียนไม่กี่หมื่นหรอก ผมจะไปลงเรียนซักเดือนเพื่อมาทำให้คุณทาน ไม่เห็นหรือว่าผมเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อคุณขนาดไหน ขอชีวิตบางส่วนของคุณให้ผมบ้างสิ จะมัวแต่สร้างกำแพงกั้นผมอยู่ทำไม คุณยังกลัวอะไรอยู่อีกวิธวินท์"
วิธวินท์อึ้ง ไม่นึกว่าจู่ๆ ธีรดนย์จะทำหน้าและเสียงจริงจังขึ้นมา
...สร้างกำแพงและกลัวยังงั้นหรือ จริงหรือเปล่า เขากลัวที่จะมีความสัมพันธ์กับธีรดนย์แบบคนรักใช่ไหม...
...แน่ล่ะ ประวัติธีรดนย์โชกโชนแบบนี้ ใครไม่กลัวก็บ้าแล้ว...
...แต่ธีรดนย์เปลี่ยนไปมาก เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นแทบจะเป็นคนละคนกับตอนที่เขาเจอครั้งแรกๆ ยกเว้นเรื่องหลงตัวเอง ขี้โอ่ จะเอาอะไรให้ได้ดังใจ และเจ้าเล่ห์ ที่ยังคงเหมือนเดิม...
ก๋วยเตี๋ยวสองชามวางลงตรงหน้า กลิ่นหอมฉุย ธีรดนย์ยังคงเอียงหน้ามองวิธวินท์อยู่ไม่วางตา วิศวกรหนุ่มหน้าขาวเอื้อมมือไปหยิบช้อนและตะเกียบส่งให้ธีรดนย์ แต่ฝ่ายนั้นกลับไม่รับไป
“วิธวินท์ เราสองคนไม่ใช่คนแปลกหน้ากันแล้วนะ" ธีรดนย์เสียงอ่อนโยน หยิบช้อนและตะเกียบจากกล่องที่อยู่ด้านขวามือของตัวเองส่งให้วิธวินท์ "คุณเข้ามาในชีวิตผม ซึ่งผมเต็มใจและดีใจมาก และผมอยากเข้าไปในชีวิตคุณบ้าง"
“กินเถอะครับ เดี๋ยวจะเย็น" วิธวินท์รับช้อนและตะเกียบจากธีรดนย์ ขณะที่อีกฝ่ายก็รับสิ่งเดียวกันไปจากมือของเขา
“กินเสร็จแล้วไปนั่งคุยกันนะ" ธีรดนย์พูดเบาๆ ก้มหน้ามองชามก๋วยเตี๋ยวของตัวเอง ไม่กี่วินาทีวิธวินท์ก็ได้ยินเสียงอุทานขึ้นมาว่า "ร้อนฉิบหาย ไหนบอกว่าเดี๋ยวเย็น"
“ขอเดินย่อยอาหารก่อน แถวนี้ลมเย็นดี"
“บ้านผมก็แอร์เย็น เพนท์เฮาส์เลยนะวิธวินท์ เพนท์เฮาส์ที่หมายถึงชั้นบนสุดของตึก แล้วตึกนี้ก็สูง 77 ชั้น เดินออกจากระเบียงห้องนอนก็เป็นสระว่ายน้ำลอยฟ้าเชียวล่ะ ลมเย็นยิ่งกว่าข้างถนนเสียอีก" ธีรดนย์ 'อวด' ที่พักของตัวเองอีกครั้ง "มีทีวีแอลอีดีจอยักษ์ด้วย ขนาด 52 นิ้ว เครื่องเสียงนากาชิม่าซุปเปอร์ดิจิตอลเซอร์ราวด์  ชอบดูทีวีไม่ใช่หรือ ดูดีวีดีก็ชัด แผ่นบลูเรย์ทั้งนั้น จะดูจากฮาร์ทดิสค์เอ็ชดีเอ็มไอก็ได้"
“หอพักผมก็มีพัดลม ทีวีก็มี เคเบิ้ลก็มีตั้งสามสิบกว่าช่อง ฟรีอีกต่างหาก อยากดูหนังเรื่องอะไร โทรไปให้เขาเปิดให้ดูก็ได้"
“มีฝักบัวกับน้ำอุ่นให้อาบหรือเปล่่าล่ะ" ธีรนดนย์ถาม
“ขอน้ำปลาหน่อยครับ" วิธวินท์เลิกเถียงกับธีรดนย์เรื่อง 'สิ่งอำนวยความสะดวก' ที่บ้าน ชี้นิ้วไปที่ขวดน้ำปลาซึ่งตั้งอยู่ทางด้านขวามือของ 'คนรวย'
“อย่าใส่เค็มนักนะ" ธีรดนย์เตือนพลางหยิบขวดน้ำปลาส่งให้คนที่นั่งอยู่ข้างๆ ก่อนจะถามขึ้นมาว่า "เมื่อไหร่ไวน์แดงของผมจะมาซักที"
“เขาคงไปหาซื้อหรือไม่ก็กำลังหมักอยู่มั๊ง" วิธวินท์ยักไหล่
“นั่นไงล่ะ ถ้าไปทานร้านอาหารฝรั่งเศสป่านนี้ก็ได้ไวน์แดงแล้วล่ะ จะให้มีคนยืนเล่นไวโอลินให้ฟังยังได้เลย" ธีรดนย์แกล้งทำเสียงเบื่อหน่ายแล้วหันหน้าไปอมยิ้มให้คนที่นั่งทำหน้านิ่งอยู่ข้างๆ มือซ้ายวางลงบนต้นขาของวิธวินท์ ลูบเบาๆ แล้วชักมือกลับ
จากนัั้นทั้งสองหนุ่มต่างทานอาหารของตัวเองเงียบๆ จนเกี๋ยวเตี๋ยวเกือบจะหมดชาม ธีรดนย์จึงพูดขึ้นมาเบาๆ โดยไม่หันหน้าไปมองวิธวินท์ว่า
“วิธวินท์ คืนนี้ขอไปนอนด้วยหน่อยนะ นอนคนเดียวไม่หลับ"
“ร้อนนะครับ แอร์ไม่ค่อยเย็น" วิธวินท์ตอบ หลังจากนิ่งไปครู่ใหญ่
“ไหนบอกว่ามีพัดลม" ธีรดนย์หัวเราะหึๆ ในลำคอ ตามองชามก๋วยเตี๋ยวของตัวเอง มือพยายามเขี่ยผักออก
“พัดลมเสีย"
“โกหก"
“บ้านคุณแอร์เย็นไม่ใช่หรือ"

Imagine me and you, I do
I think about you day and night, it's only right
To think about the guy you love and hold him tight
So happy together

If I should call you up, invest a dime
And you say you belong to me and ease my mind
Imagine how the world could be, so very fine
So happy together

I can't see me lovin' nobody but you
For all my life
When you're with me, baby the skies'll be blue
For all my life

Me and you and you and me
No matter how they toss the dice, it has to be
The only one for me is you, and you for me
So happy together


*****THE REALLY END*****

[mecon]

 
กินเตี๋ยวบ้านๆก็โรแมนติกได้ อั๊ยยยยยยยยยอิคุณธีรดนย์
ไวน์แดงมาช้าเพราะหมักอยู่ซดน้ำแดงไปก่อนนะคะคุณธีรดนย์
จริงๆแล้วจะกินอาหารแพงหรืออาหารบ้านมันก็ไม่สำคัญเท่ากับว่ากินกับใครหรอกเนอะ

ขอบคุณคะคุณนายยยยยยยยยยยยยยยยยย

[hene2526]

จบจริง จริง แล้วช่ายป่าว...555 ขออีกตอนนะครับ แบบ nc แรงๆเลยครับ

[littlepretty]

คุณดนย์หวานอะ ขนาดกินเกี๋ยวเตี๋ยวเป็ดข้างทางนะเนี้ย

จบสะแล้ว

คุณนาย ขอคุณเต้ยด้วยนะคิดถึงคุณเต้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย


ขอบคุณมากคะ

[Cha Ris Ma]

ไม่เห็นหรือว่าผมเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อคุณขนาดไหน ขอชีวิตบางส่วนของคุณให้ผมบ้างสิ

ชอบท่อนนี้ครับ เหมือนขอแต่งงานเลย
หวานๆ อย่างนี้เดี๋ยว พ่อลิงน้อยก็ละลายพอดี

[K2KARN]

ก๋วยเตี๋ยวเป็ดข้างทางธีรดนย์ก็ทำได้
แล้วสั่งไวน์แดง ก็แฟนต้าน้ำแดง ไม่ก็แดงโซดาไปก่อนแล้วกัน ฮ่าๆ
ขนาดกินกันข้างทางยังแสดงความเป็นคุณดนย์จริงๆ *
แล้วงี้สรุปว่า วันนี้ใคตจะไปนอนบ้านใครเนี่ย
บ้านแอร์เย็นๆ หรือบ้านที่พัดลมเสียกันล่ะ ,,
^^


พีเอส ,, พี่นายจะพาเค้าไปจิงอะ
เด๋ววันไหนอาบน้ำแต่งตัวรออ ก๊ากกก!

[MIkz_hotaru]

ยอมยอมไปเหอะ ลิงน้อย 

[the_pooh9]

 

ตกลงไปนอนบ้านไหนกันล่ะคร้าบบบบบบบบบบบบบ

[lune]

จบ ไม่ จบ
จบแบบมีงื่อนไข รึป่าวคะ:m21:
คงต้องแวะมาบ่อยๆ 
 

[Turk@holic]

คุณน้านายที่รักครับ
...
ไม่ทราบจะจบ จะจบมาหลายครั้งละ
...
จบจริงหรือยังครับเนี่ย
...