หัวข้อ: ผมคือ...นางเอก : บทส่งท้ายสุดท้าย (แถม) 9 ก.ย. 59 (P.153)

[กฟหวดสาหฟยดนำาด]

วันอังคารที่ 10 แล้วนะคะ      รีบมาต่อเถอะนะคะ 

[PoPuAr]

รอไม่ไหวแล้ว เพราะ   ขอตัวไปก่อน 

[holefiller]

 

จะเช้าวันอังคารแล้วนะค้าาาาาาาาาาา

[Chichi Yuki]

วันอังคารตอนเช้าแว้วววว
แว๊บมาดูลาดราว

[อนาคี99]

ผมคือนางเอก

ซีนที่ 14

(ติ่งแรก)



“ผมจะยอมรับร่างกายของคุณเป็นของตอบแทนในทุกสิ่งที่ผมจะทำเพื่อคุณต่อจากนี้ไปเอง!!”



พรึ่บ!!

“….!!!???...เฮ้ย!! เหวอ!! กฤตเมธ!!??”

ไม่ทันให้ตั้งตัวร่างทั้งร่างของสดายุก็ลอยหวือขึ้นจากเตียงนอน อารามตกใจทำให้สัญชาตญาณการเอาชีวิตรอดทำงานทันทีโดยการคว้าแขนขึ้นคลองคอแกร่งของกฤตเมธไว้มั่น

“คุณจะทำบ้าอะไรเนี่ย!!?? จะพาผมไปไหน!!?”





“อาบน้ำ”


*
*
*
*
*
จ๋อม…

จ๋อม…

“เป็นไงครับ ดีขึ้นมั้ย?”

“…………”

“คุณคงเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวมาก ว่ากันว่าแช่น้ำอุ่นแล้วจะดีขึ้นนะ”

“…………”

“วันนี้ยังไม่สระผมดีกว่า คุณยังมีไข้อยู่ไว้ดีขึ้นก่อนค่อยว่ากันเนอะ”

“………….”

“เอาล่ะ อีกเดี๋ยวพอน้ำเริ่มเย็นผมจะพาคุณขึ้นแล้วนะ…”

“เพี้ยนอะไรเนี่ยคุณ!!?”

หลังจากอดรนทนมานานสุดท้ายสดายุก็ทนไม่ไหว จึงต้องถามไถ่ออกไปให้ได้รู้แน่ว่าตกลงที่เขากำลังเผชิญอยู่นี้มันคืออะไร ผู้ชายที่ชื่อกฤตเมธเป็นบ้าอะไร ทำไมเขาต้องมาถูกผู้ชายไม่เต็มเต็งตรงหน้านี้ปรนนิบัติพัดวีถึงในห้องน้ำ ทั้งที่เมื่อคืนก็ไอ้ผู้ชายคนเดียวกันนี่แหละที่ย่ำยีเขาจนไม่เหลือชิ้นดี!!

แถมชายตรงหน้านี้ยังเป็นพวกด้านชาด่าไม่เจ็บที่สดายุแทบจะรับมือไม่ไหว แถมยังเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายอีก อย่างเช่น เมื่อวานยังแซวกันเล่นอยู่ดีๆ เมื่อคืนกลับทำร้ายกันอย่างเลือดเย็น (ถึงแม้เขาจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อนก็เถอะ) พอเช้ามาก็มาทำดีด้วยอีก บอกว่าขอโทษบ้าง รับผิดชอบบ้าง ‘…รักบ้าง’ แต่พอสักพักก็โมโหใส่ลากเขาเข้าไปอาบน้ำแบบไม่เต็มใจโดยอ้างว่าให้น้ำช่วยทำให้สติอารมณ์เย็นลง จากนั้นก็นวดบ้าง จุดเทียนอโรม่าให้บ้าง เล่นเอาสดายุจับทางไม่ถูกกันเลยทีเดียว

“อยากทำดีไถ่โทษรึไง? ความจำสั้นเหรอ? ผมบอกแล้วนี่ ว่ามันไม่จำเป็น!!”

แม้จะแขวะออกไปไม่เบานัก แต่กฤตเมธก็ยังคงสีหน้านิ่ง ก่อนจะยิ้มออกมานิดๆ แล้วหันกลับไปเตรียมผ้าขนหนูผืนใหญ่ที่คาดว่าน่าจะใช้ในการพาเขาขึ้นจากอ่างอาบน้ำ ฉุดรั้งอารมณ์คุกรุ่นของสดายุให้เดือดปุดปุดขึ้นมาอีกรอบ

‘หนอย…ไอ้แก่หน้ามึน!’

“เป็นบ้าอะไรของคุณเนี่ย! คุ้มดีคุ้มร้ายอย่างกับคนเสียสติ! คิดว่าผมเป็นของตายจะทำยังไงก็ได้หรือไง!? โกรธเกลียดก็ทำลาย พอหายก็ทำดีด้วยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น! คุณคิดว่าผมไม่ใช่คน ไม่มีชีวิตจิตใจสินะ! เออ! ใช่สิ ผมมันก็แค่ดาราตกอับ มันทำอะไรไม่ได้แล้วนี่…!!”

“เลิกดูถูกตัวเองได้แล้วยุ!”

“แล้วไม่จริงรึไง!!”

“ไม่จริง! ขอร้อง…สดายุ คุณจะด่าว่าที่ผมทำไม่ดีกับคุณลงไปยังไงก็ได้ ผมจะก้มหน้ายอมรับ ขอแค่เรื่องเดียว…อย่าดูถูกตัวเองอีก…”

“……………”


“เพราะสำหรับผม…คุณคือคนที่มีค่า…”


“………………”

'มีค่า' คำเดียวก็ทำเอาสดายุอ้าปากค้าง ได้แต่มองจ้องใบหน้าจริงจังที่มองมาในระยะใกล้นั้นอย่างไม่อาจห้ามใจ

“…ขึ้นจากน้ำได้แล้วครับ น้ำเริ่มจะเย็นแล้ว”

 อยากจะเถียง อยากจะพูดถ้อยคำเจ็บแสบต่ออีกร้อยพัน แต่ปากเจ้ากรรมดันไม่ยอมขยับ อะไรบางอย่างจุกอยู่ตรงคอหอยแน่นจะแทบสำลัก อยากต่อต้าน อยากดิ้นรน แต่มือไม้กลับไม่ยอมฟังคำสั่ง มันชา มันนิ่ง ทั้งตัวไร้แรงต้านทาน ร่างกายใจง่ายมันปล่อยให้ตัวเองโดนอุ้มขึ้นจากน้ำ โดนใช้ผ้าห่อราวกับทารก แถมยังยอมปล่อยให้อุ้มเข้าไปถึงเตียงนอน ปล่อยให้อีกฝ่ายจับแต่งตัวตามใจชอบ ปล่อยให้อีกฝ่ายแตะต้องตัวทั้งที่เขาไม่ชอบ เพียงเพราะคำว่า ‘มีค่า’ คำเดียวแค่นั้น!? อยากจิกหัวตัวเองชนกำแพงเรียกสติ
‘ไอ้สดายุ! แกมันบ้า!!’

“อาหารเช้ามาส่งแล้ว คุณทานสักหน่อยแล้วกันนะ จะได้ทานยาแล้วพักผ่อน …”

“…ไม่กิน ผมจะนอนแล้ว!”

“แต่…”

“ขอผมอยู่คนเดียว ขอร้อง…”

สงครามเงียบเกิดขึ้นครู่หนึ่ง ก่อนที่กฤตเมธจะเป็นฝ่ายยอมพ่ายถอยให้ก่อน เพราะชายหนุ่มไม่อยากทำให้คนป่วยต้องอารมณ์เสีย จนลุกขึ้นมาประชดประชันด้วยการด่าว่าตัวเองเสียๆหายๆอีก

“งั้นคุณนอนพักไปก่อนนะ เดี๋ยวผมกลับห้องก่อน…”

“………….”

ไร้คำพูดใดๆจากร่างแบบบางของสดายุอีกแล้ว เงียบงันจนกฤตเมธยังต้องลอบถอนหายใจเล็กๆ

“ผมจะเปิดประตูคอนเน็คเอาไว้นะ มีอะไรก็เรียกผมได้ตลอดนะครับ…”

“…ฝันดีนะ”

พูดได้แค่นั้นพระเอกหนุ่มรุ่นใหญ่ก็ล่าถอยกลับเข้าห้องตัวเองไป ทิ้งให้สดายุได้นอนเงียบๆคนเดียวในที่สุด

“…เป็นอะไรไปแล้วนะ…ใจเรา…”

ลับร่างกฤตเมธไป สดายุก็อดจะบ่นตัวเองไม่ได้ที่เริ่มมีอาการแปลก หัวใจก็เต้นในจังหวะที่ไม่คุ้นเคย ความเป็นตัวของตัวเองดูเหมือนจะขาดๆหายๆ เป็นอะไรไปนะ เขาเป็นอะไรไปแล้วกันแน่…

‘แล้วคุณเคยคิดถึงใจผมบ้างหรือเปล่า!!?’

‘ผมเข้าใจว่าเมื่อก่อนผมอาจทำตัวแย่ให้คุณรู้สึกรังเกียจ แต่ผมก็ละทิ้งทุกศักดิ์ศรีที่ผมมีเพื่อกล่าวคำขอโทษจากหัวใจให้คุณไปแล้วนับครั้งไม่ถ้วน...แม้ว่าทุกครั้ง...มันจะโดนคุณเหยียบย่ำอย่างไม่มีชิ้นดีก็ตาม...’


“…ผม…ชอบคุณนะ…”

“...หรือว่า...คำว่าชอบจากคนอย่างผม...มันน่ารังเกียจสำหรับคุณกัน?...”

“เพราะสำหรับผม…คุณคือคนที่มีค่า…”


อยากจะหลับไปให้พ้นๆ สมองก็ดันประมวลผลแปลกๆ คำพูด ถ้อยคำ ประโยค ที่กฤตเมธเคยเอ่ย มันตีวนอยู่ในสมองราวฝูงผีเสื้อที่ไม่สามารถสลัดออกไปให้พ้น แย่แล้ว…สดายุกำลังจะแย่แล้ว

คนคนนั้นเป็นอะไรไปนะ…

คนคนนั้นเกลียดเราไม่ใช่หรือไง?

แล้วทำไมจู่ๆถึงมาบอกว่ารัก…

แล้วทำไมถึงมาบอกว่าเขาเป็นคนมีค่า…

แล้วทำไม…

เขาต้องหัวใจเต้นโครมครามแบบนี้ด้วยนะ…


*****************************************

ขอโทษค่ะที่ผิดสัญญา ผิดคำพูด...ฮือๆๆๆ

งานยิกยังไม่เสร็จค่ะเล่นเอาสลบเหมือดคาคอมไปรอบ...

อีกติ่งจะตามมาภายในพรุ่งนี้ค่ะ

ขออนุญาตไปปั่นงานอีกหน่อยนะคะ

(จิร้องไห้)

แล้จะรีบกลับมาโดยเร็วค่ะ

ความผิดครั้งนี้ไม่มีข้อแก้ตัวค่ะ

ขอโทษมากมายอีกครั้งจริงๆค่ะ

อนาคี99
 

[♥MM...★]

มาแล้วววววววววววว อยากจะบอกว่าดีใจมากกกกกกกกกกกกกกก

[Nus@nT@R@]

อะแน่ะ...เริ่มใจเต้นกับตาแก่ลามกแล้วล่ะสิ อิอิ

[Rafael]

ไม่เป็นไรค่า
มาช้าดีกว่าไม่มานะคะ
น้องยุเริ่มมีอาการกับกฤ๖เมธแล้วล่ะสิ อิอิ
รอลุ้นกันต่อไป

[jinjin283]

ไม่เป็นไรค้า ยินดีรอเพราะตอนนี้หวานมากเลยอ่า อิอิ

[becrazie]

มาแล้วววววว

[kongxinya]

รอได้ค่ะ มาช้าดีกว่าไม่มาเนาะ 

น้องยุเริ่มหวั่นไหวใจเต้นกับคนแก่แล้วล่ะสิ 

[PoPuAr]

มาแล้วยังดีกว่าไม่มาค่ะ หึหึ

อะร๊ายยยย อีตาแก่ลามก อาบน้ำให้หนูยุยังกับทารกน้อย คิคิ 

น้องยุของเราก็เริ่มหวั่นไหวแล้วอ่ะดิ ใจแข็งไปก่อนนะ อย่าเพิ่งอ่อนยวบยาบ 

อยากเห็นคนแก่ดิ้นตาย 

ปล.สู้ๆกับงานที่หนักน้าคุณอนาคี99 เรารอคุณอยู่เสมอ

[mooping-7]

เจ็บปวด คำก็แก่สองคำก็แก่น้องยุใจร้ายยยยย

[iammoonoi]

[mukmaoY]

เล่นพูดแต่คำหวานๆแบบนี้
ยุจะไปไหนเสีย

[mukmaoY]

มีแต่คำหวานๆ

[Infinity 888]

สดายุ หวั่นไหวให้พี่กฤตเมธแล้วสิ ฮี่ๆๆๆๆ
ก็พูดซะ ขนาดนั้น 

[iinammz]

มาต่อแล้ว 

[Loste]

ดีจัยจังมาต่อแล้ว

[zelesz]

น้องสดายุตกหลุมรักที่พี่กฤตขุดไว้ซะแล้วว

[SenzaAmore]

อร้ายยยย คุณกฤตเมศน่ารัก หวานมั่กมากกกก ชอบ
ถึงกับทำให้น้องหวั่นไหวเลยทีเดียว

เรื่องมาช้าไม่ว่ากันค่ะ งานเยอะนินา ไม่เป็นไรค่ะ
มาต่ออีกเร็วๆนะคะ รออยู่

[Littlesir]

น้องยุคับ ให้อภัยคุณเมธเร็วๆน๊าาา
คุณเมธก็ตั้งใจง้อเข้าล่ะ
อย่าท้อๆ สู้ๆ
รอตอนต่อนะคับ

[koikoi]

 

[greenapple]

น้องยุไม่ต้องคิดนานน เสียเวลา
รักกันเสียทีลุ้นจนเมื่อยแล้วเนี่ย

[rmlab]

เรื่องนี้อ่านแล้วสนุกมาก ยังไงก็จะรอจ้า

[Yร้าย]

มาช้ายังดีกว่าไม่มา....ยกโทษให้
ตอนหน้าขอยาว ๆ น๊า....

[black-egoistic]

น้องยุเริ่มหวั่นไหวแล้ว
เชียร์พี่เมธสุดใจเลยจ้า
 

[pannixz]

ตอนหน้าแก้ตัวสิค่ะ

มาต่อไวๆ 

[Lemon_Tea]

สตายุเริ่มใจหวั่นไหวแล้ว

[quiicheh.]

คนแก่จีบก็เงี้ย ระทวยทุกราย
เข้าใจยุนะเจอแบบนี้คงงงๆก็คุณกฤตเมธอะมาเคลียร์ไรตอนเน้!