หัวข้อ: Re: ....... ➳ แลกรัก ♡ .......

[skysky]

รอ ร๊อ รอ พี่จี 

[anaellane]

รอพี่จี   ~ 

[maru]

โก้คิดยังไงกับเนมกันแน่นะเนี่ย

[archi_10_001]

เกาะ ๆ ๆ

[MagaM]

มาเม้นเกี่ยวกับนิยายละ
อันนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ แฮะๆ

ช่วงแรกก่อนพี่จีดองเราอ่านแล้วรู้สึกว่าเนมเป็นคนโลเลไม่จริงจัง แต่พอได้อ่านแล้วรู้สึกได้เลยว่า
โก้คิดเอาเองตลอดว่าตัวเองเป็นคนชัดเจนมั่นคง ทั้งๆที่จริงๆก็รู้อยู่แล้วว่าตัวเองไม่มีหวังในตัวเจ แต่ก็ยังไม่เคยให้ความชัดเจนกับเนม

ให้เนมรอจนกว่าตัวเจจะมีคนดูแลที่โก้ยอมรับ จริงๆผมคิดว่าโก้นั่นแหละกลัวใจตัวเองที่สุด
ถ้าตัวเองให้ความสำคัญกับเนมมากเกินไป โก้จะไม่มีความเข้มแข็งพอที่จะทิ้งเนมแล้วกลับดูแลเจ


อืมมมม...หรือว่าเราอาจจะตีความโก้เป็นคนอ่อนแกเกินไปน้ออ

[นนพี]

  พี่จีจ๋าอ่านตอนล่าสุดแล้ว น้องเนมของหนู
 :เฮ้อ:พี่โก้นะพี่โก้ ถึงจะบอกว่าตัวเองชัดเจน แต่สำหรับน้องเนมของหนูแล้วยังไงยังไงมันก็เหมือนไม่มีใจและเป็นตัวแทนเจ อะ

มารอพี่จีจ๋าตอนต่อไปนะจ๊ะ

[maabbdo]

รอ

[G_wa]

ผมเคยบอกแล้วว่าผมไม่ใช่ผู้ใหญ่ที่ดี หลายคนอาจคิดไปเองว่าผมเป็นคนนิ่งๆ เงียบๆ แต่สำหรับคนสนิทนั้นจะรู้ดีว่าความจริงผมเป็นคนใจร้อนมากแค่ไหน

“เรื่องมันผ่านมาแล้วไม่ต้องสนใจหรอก”ผมหันหน้าหนีเนมที่ยืนตาโตจ้องผมอย่างคาดคั้นเอาคำตอบ

“พี่โก้! ตกลงพี่รู้ได้ยังไง พี่...กลับไปหาเนมเหรอ”เนมถามคำสุดท้ายเสียงแผ่วเบาจนแทบจะกลืนหายไปในลำคอ ผมหันมาสบตาเนมนิ่งๆ มองเห็นความไม่แน่ใจ ความระแวงในแววตาคู่นั้น

“.......พี่ไม่เคยทิ้งเนม ไม่เคย ถึงแม้จะรู้กระทั่งว่าเนม...เป็นของคนอื่นไปแล้ว หรือแม้แต่เรื่องที่เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์โดยไม่บอกพี่ แต่....พี่ไม่ใช่คนที่ทิ้งเนมก่อนแน่ๆ”ผมไม่อยากรื้อฟื้นเรื่องเก่าๆ อดีตมันจบไปแล้วก็ควรให้จบไป ถึงแม้จะยังหลงเหลือตะกอนให้เห็นเป็นตัวตนอยู่ใกล้หูใกล้ตาก็ตาม ในตอนนั้นเราทะเลาะกันค่อนข้างบ่อยและหนักขึ้นเรื่อยๆ ด้วยระยะทาง วัย หน้าที่ ความรู้สึก หลายๆ อย่างแม้กระทั่งนิสัยของตัวผม ผมอาจจะตัดสินใจไปเผชิญหน้ากับเนมเพื่อคุยให้รู้เรื่องช้าไปสำหรับเนม แต่มันเร็วที่สุดแล้วสำหรับเวลา ระยะเวลาเพียงหนึ่งสัปดาห์เปลี่ยนอะไรไปหลายๆ อย่าง ผมในตอนนั้นได้เตรียมใจไว้แล้วว่าเนมยังเด็กมากเหลือเกิน หากสุดท้ายเนมเป็นฝ่ายทิ้งคำสัญญาเหล่านั้นไปก็ไม่เป็นไร ผมให้โอกาสเนมได้เลือก อยากให้ได้พบเจอใครอีกหลายๆ คนที่จะผ่านเข้ามาในชีวิต แต่เมื่อเรื่องมันเกิดขึ้นตรงหน้า เมื่อได้เห็นกับตาว่าเนมเป็นของคนอื่นจริง...คำว่า ‘ไม่เป็นไร ผมสบายดี’ ก็คงจะเป็นคำโกหกที่ฟังไม่ขึ้น....ไม่มีทางเลยที่จะไม่เสียใจ

“พี่โก้....เนม.....ไม่รู้”

“ทุกคนมีสิทธิเลือก เนมมี พี่ก็มี เนมเคยบอกว่าพี่ผิดที่พี่ไม่ยอมเลือกเนมในวันเกิด แต่สุดท้ายคืนนั้นพี่ก็ไปจริงมั้ย แล้วเนมล่ะ....สุดท้ายก็ไม่รอ มันไม่ได้แปลว่าใครผิดหรอก เราก็แค่เลือกสิ่งที่ตัวเองต้องการที่สุดในตอนนั้นก็แค่นั้น”ใช่...แค่เลือกสิ่งที่ต้องการที่สุด หรือต้องทำที่สุด ผมเคยเลือกที่จะอยู่กับเจสองคนในบ้าน ทั้งๆ ที่เป็นวันเกิดของเนม เลือกที่จะอยู่กับคนที่สำคัญมากกว่า แต่หากเนมคิดสักนิด หากย้อนกลับไปคิด....คืนนั้นเป็นครั้งแรกที่ผมโกหกเจ เป็นครั้งแรกที่ตั้งใจทิ้งเจเอาไว้ในบ้านเพียงลำพัง แล้วแอบออกไปหาเนม......เป็นครั้งแรกที่ทิ้งคนที่ตัวเองเอ่ยปากกว่าสำคัญกว่า...เพื่อออกไปหาใครอีกคน........ที่สำคัญไม่ต่างกันเลย

“......แล้ว...ถ้าพี่โก้ไปหาเนม ทำไม...ไม่ไปหาเนมล่ะ ทำไมไม่เรียกเนม ไปหาที่บ้านก็ได้ ทำไม....ต้องให้เนมเข้าใจไปเองว่าพี่ไม่ติดต่อมา ว่าพี่ทิ้งเนมไปโดยไม่สนใจเนมอีก”เนมเดินเข้ามาใกล้ ยกมือรั้งชายเสื้อผมเอาไว้ขณะที่อีกมือปาดน้ำตาที่ไหลทิ้งไป

“พี่คง...ไม่อยากเป็นตัวสำรองเหมือนเนมล่ะมั้ง”ผมจ้องหน้าเนมนิ่งๆ โดยไม่ปลอบ ถึงเนมจะร้องไห้ตรงหน้า ร้องเพราะคำพูดของผม แต่อย่างที่บอก ผมไม่ใช่ผู้ใหญ่ที่ดี รวมถึงไม่ใช่คนดีด้วย
เนมโถมกอดเอวผมจนแน่น ร้องไห้ซบบนแผ่นอก เสียงสะอื้นดังพร้อมกับฝ่ามือดึงทึ้งสลับกับทุบแผ่นหลังผมเบาๆ คำพูดแทงใจที่เนมเคยตะโกนใส่หูผมหลายครั้ง เคยประชดใส่ว่าถ้าผมเห็นเนมเป็นแค่ตัวสำรอง เนมก็จะเห็นผมเป็นตัวสำรองบ้าง คำเดิมๆ ที่เคยใช้ทิ่มแทงกันถูกกลับนำมาใช้อีก ไม่ว่าเมื่อไรเนมก็ไม่เคยเชื่อใจว่าผมไม่เคยเห็นเนมเป็นตัวแทนของเจ เนมไม่เคยเชื่อใจผม ไม่เคยเชื่อในคำสัญญาของผม หากตอนนั้นเนมยังเด็ก ตอนนี้เนมก็ยังไม่โตกว่าเมื่อก่อนเลย
สุดท้ายแล้วผมก็ต้องยกมือลูบหลังลูบไหล่เนมเบาๆ เพื่อให้เนมหยุดร้องและหยุดทุบหลังผมซะที ผมหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อนึกถึงคำที่หลายๆ คนบอกว่าเนมคล้ายเจ แต่ผมเถียงในใจเสมอว่าไม่จริง เนมกับเจอาจจะร้องไห้หนักๆ แล้วป่วยในวันรุ่งขึ้นเหมือนกัน แต่เชื่อเถอะว่าคนอีกเป็นล้านทั่วโลกก็ต้องมีอาการแบบนี้ เพียงแต่เราอาจจะไม่ได้รู้จักก็แค่นั้น ใครสักคนจะเหมือนใครอีกคนมันไม่ใช่เรื่องที่ต้องเอามาใส่ใจขนาดนั้นสักหน่อย

“พี่โก้หัวเราะอะไร”

“หัวเราะเสื้อตัวเอง พี่ว่าพี่เริ่มรู้สึกแฉะๆ แล้วล่ะ คงมีทั้งน้ำตาน้ำมูกน้ำลายแน่ๆ”ผมพูดจบเนมรีบถอนหน้าตัวเองออกมาดูก่อนจะขยับห่างออกไปแต่ยังไม่ปล่อยมือจากชายเสื้อผม

“เดี๋ยวเนมซักให้นะ”เนมทำท่าจะดึงเสื้อผมขึ้น เหมือนจะถอดออกไปซักให้ตอนนี้

“ทำอะไร ถอดอะไรตรงนี้เล่า เดี๋ยวพี่ค่อยขึ้นไปเปลี่ยนก็ได้ เนมเข้าไปนั่งในบ้านเถอะ ดึงๆ ยุงมันเยอะนะ”ผมเดินนำเนมเข้าบ้าน เนมก็เกาะชายเสื้อผมเข้ามาข้างใน ไอ้พวกที่นั่งดื่มก็เงยหน้ามองกันหน้าสลอน ทำเป็นนั่งนิ่ง ทีเมื่อกี้ล่ะเกาะขอบประตูแอบฟังกันหมด ตัวใหญ่ๆ ทั้งนั้น คิดว่าผมจะมองไม่เห็นหรือไง

ผมปล่อยให้เนมเดินไปนั่งร่วมวง ส่วนตัวผมเองก็เดินขึ้นไปเปลี่ยนเป็นชุดที่เตรียมมาใส่นอนคืนนี้ เดินกลับมาอีกทีเนมก็นั่งอมยิ้มยกแก้วแป๊บซี่ในมือดื่มแบบเนียนๆ ทำเหมือนผมจะไม่รู้อย่างนั้นล่ะว่าแก้วนั้นคงผสมเหล้าลงไปแล้วแน่ๆ ขวดเหล้าเล่นวางอยู่ใกล้ซะขนาดนั้น
พวกเรานั่งดื่มกันไม่นานก็เริ่มแยกย้ายกันไปนอนเพราะหลายๆ คนโหมงานติดกันมาหลายวัน อย่างเช่นผมกับเจมส์ ส่วนเนมก็อ่านหนังสือสอบอดหลับอดนอนมาหลายคืน พี่ฟ้าพี่ปั้นพี่โมทย์พร้อมใจกันอยากนอนเร็วเช่นกัน เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยตื่นมาดื่มกันใหม่ในสภาพร่างกายที่พร้อมกว่านี้ดีกว่า

ผมให้เนมไปอาบน้ำก่อน ส่วนผมและคนอื่นๆ ก็ช่วยกันเก็บของเข้าที่ พี่ปั้นสมเป็นแม่ศรีเรือนของพี่ฟ้า เพราะตั้งหน้าตั้งตาล้างแก้วล้างจานเนื่องจากไม่อยากทิ้งเอาไว้ หลังจากเคลียร์ของเสร็จผมก็ไปอาบน้ำต่อจากเนม กลับเข้ามาในห้องอีกทีก็เห็นเนมนั่งตาแป๋วกอดหมอนอยู่บนเตียงนอน

“ไม่ง่วงเหรอ”ผมหยิบไดร์เป่าผมในตู้เสื้อผ้ามาเป่าผมให้แห้ง บ้านนี้ค่อนข้างมีอุปกรณ์หลายๆ อย่างครบครันเพราะมีแขกมาพักบ่อย ผมยืนเป่าอยู่หน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้งสักพักเนมก็เดินมาข้างหลังแล้วแย่งไดร์เป่าผมไป

“เดี๋ยวเนมทำให้”เนมดึงให้ผมนั่งลงบนเก้าอี้แล้วค่อยๆ ใช้นิ้วสางผมสลับกับไดร์เป่าห่างๆ ผมมองหน้าเนมผ่านกระจกตรงหน้า เนมตั้งใจไดร์ผมจนไม่ได้สนใจว่าผมกำลังมองอยู่ จนกระทั่งเสร็จเรียบร้อยนั่นล่ะถึงได้เงยหน้าสบตาผมผ่านกระจก

“นอนกันเถอะ”ผมดึงไดร์จากมือเนมมาถอดปลั๊กแล้วเก็บไว้ในตู้เสื้อผ้าตามเดิม มองเนมเดินไปเปิดโคมไฟบนหัวเตียงเรียบร้อยผมจึงค่อยปิดไฟกลางห้องแล้วเดินขึ้นมานอนบนเตียง เนมเอนตัวนอนลงพร้อมขยับเข้ามาใกล้ผม มองผมนิ่งๆ จนผมต้องชะโงกตัวเอื้อมมือไปปิดโคมไฟข้างเตียงเนมแทน แต่เพราะทำแบบนี้เลยกลายเป็นว่าผมกึ่งๆ คล่อมตัวเนมอยู่นิดหน่อย ผมน่ะไม่ได้คิดอะไร แต่คนที่นอนนิ่งๆ อยู่ดีๆ นี่สิที่ร้องอุ้ยขี้นมาให้แปลกใจเล่น แถมยังยกมือแตะหน้าอกผมอีก

“เป็นอะไร”ผมถามยิ้มๆ ถึงแม้จะปิดไฟไปแล้วแต่ผมก็ยังไม่ได้ล้มตัวลงนอนตามเดิม แสงจากนอกหน้าต่างทำให้พอมองเห็นเงาร่างๆ เนมกำลังอมยิ้ม

“เปล่า เนมตกใจเฉยๆ”

“ตกใจอะไร”ผมทิ้งตัวลงนอนข้างๆ เพราะเมื่อยกับท่าทางของตัวเอง

“ก็....ไม่มีอะไร”

“งั้นก็นอน”ปกติผมนอนหงายอยู่แล้ว แต่วันนี้พอมีคนนอนตะแคงจ้องอยู่ใกล้ๆ ก็ทำให้รู้สึกแปลก ยิ่งคนคนนั้นเคยลักหลับผมด้วยก็ยิ่งแปลกกว่าเดิม

“พี่โก้”

“หืม”

“เรื่อง...ที่คุยกัน”

“ช่างมันเถอะ มันไม่มีใครผิดใครถูกทั้งหมดหรอก ถ้าเนมคิดว่าพี่โตกว่าแล้วต้องยอมเนมเสมอ เนมอาจจะต้องถามตัวเองใหม่ว่าอยากให้พี่อยู่ในฐานะอะไร แบบเดียวกับนิคหรือเปล่า เพราะถ้าเป็นแบบนั้นพี่ก็จะพยายามยอมเนมและตามใจเนมทุกเรื่องนั่นล่ะ”ผมว่าเรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องของคนสองคน เป็นเรื่องของความรู้สึกไม่ใช่อายุ ถ้าอีกฝ่ายต้องยอมเสมอเพราะอายุมากกว่า นั่นต้องย้อนถามแล้วล่ะว่าคบกันในฐานะอะไร เพราะความจริงแล้วขนาดพ่อแม่ก็ยังไม่ตามใจเราทุกเรื่อง ไม่โอ๋เราทุกเรื่อง และไม่ได้เข้าใจเราทุกเรื่องเลย

“หลายๆ ครั้งเนมก็ไม่เข้าใจพี่โก้เลย ทั้งเมื่อก่อนหรือตอนนี้ เนมสับสน”

“พี่ไม่ได้รีบอะไร ไม่เคยเร่งรัดอะไรเนม ถ้าเนมพร้อม...พี่มีเวลาให้มากเท่าที่ต้องการ”

“งั้นถ้าเนมสงสัยอะไร เนมถามพี่ได้หรือเปล่า”

“ถามได้ แต่พี่จะตอบหรือเปล่าอีกเรื่องนะ”

“อ้าว”

“กับพ่อแม่พี่ยังไม่พูดด้วยทุกเรื่องแล้ว”

“งั้น...คืนนี้เนมนอนกอดพี่โก้ได้หรือเปล่า”เนมถามเสียงอุบอิบเบาๆ จนผมต้องเอียงหน้ามามอง ความจริงนี่ก็ใกล้จะนอนเกยผมได้อยู่แล้วนะ

“ได้”พอผมพูดจบเนมก็พาดแขนบนเอวผมทันที แถมยังแขนผมอีกข้างให้กางออกแล้วสอดไว้ใต้คอตัวเองด้วย

“แล้ว....พี่โก้กอดเนมด้วยได้หรือเปล่า”

“.....ได้”ผมทิ้งจังหวะตอบนานจนกระทั่งได้ยินเสียงเนมขยับตัวเบาๆ เหมือนกำลังขัดใจ แต่เมื่อตอบจบเนมก็เป็นฝ่ายเอื้อมมือมาดึงมืออีกข้างของผมให้พาดไปบนเอวเนม ในที่สุดตอนนี้เราก็นอนหัวหน้าเข้าหากัน

“แล้ว...........แล้ว......”

“อะไรอีก”ผมแกล้งถามทั้งๆ ที่พอจะเดาออกว่าเนมจะพูดอะไรต่อไป

“ก็..........เนมจูบพี่ได้มั้ย”เนมบีบเอวผมเบาๆ แถมยังก้มหน้างุดจนหน้าผากมุดไปอยู่ใต้คางผมแล้ว ผมนอนมองยิ้มๆ วันนี้เหมือนผมได้ระบายออกไปบางส่วน เนมเองก็ด้วยเช่นกัน ถ้าถามว่าปัญหาที่มีนั้นเคลียร์หรือยัง ตอบได้เลยว่าสำหรับเนมนั้นยังแน่ๆ เนมเป็นเด็กเจ้าปัญหา คิดเล็กคิดน้อย หลังจากได้ยินผมพูดเรื่องอดีตออกไปบ้าง เนมคงทั้งเสียใจแล้วก็ดีใจ แต่คงจะดีใจมากกว่าแน่ๆ ถึงได้ดูอารมณ์ดีขนาดนี้

“...........ไม่ได้”ผมก้มลงกระซิบใกล้ๆ ใบหูเล็กเบาๆ มือน้อยๆ เขย่าเสื้อผาแสดงอาการไม่พอใจในคำตอบนี้

“ทำไมล่ะ”เนมขยับเข้ามากอดผมแน่นขึ้น แถมยังเอาขาพาดขาผมอีกต่างหาก มันคงจะดูโรแมนติกกว่านี้ถ้าเนมไม่ได้กอดผมจนมีสภาพคล้ายลูกลิง ผมก้มลงกระซิบเบาๆ ข้างหูให้เนมได้ยินคำตอบชัดๆ

“ให้พี่จูบเองดีกว่า”ปากที่กระซิบเบาๆ กดแนบใบหูเล็ก รู้สึกได้เลยถึงอาการเกร็งของคนที่แกล้งอวดดีอยากยั่วผม มือเล็กขยำเสื้อผมแน่นขึ้นเมื่อผมลากริมฝีปากมาถึงข้างแก้มแล้วกดลงเบาๆ สัมผัสความนุ่มและหอมกลิ่นแป้งเด็กอ่อน เนมเป็นฝ่ายเอียงหน้าที่ซุกอกผมขึ้นมารับริมฝีปากผมเบาๆ ปากเล็กนุ่มขยับเล็กน้อยก่อนเปิดกว้างขึ้นรับปลายลิ้นที่ค่อยๆ แทรกเข้าไป เสียงครางหวานๆ ดังในลำคอเบาๆ ให้พอได้ยินแต่กลับยิ่งกระตุ้นอารมณ์ ผมกวาดเรียวลิ้นทั่วโพรงปาก ขมเม้มปากเล็กสลับดูดดุนลิ้นเล็กที่ขยับตอบรับ เสียงหอบหายใจเบาๆ ดังให้ได้ยินสลับกับฝ่ามือเล็กที่เริ่มบีบคลึงเอวผมจนผมต้องรั้งมือของเนมออกมาเกาะกุมกันไว้ ปากเรายังคบแนบสนิทและแทบไม่ผละจากกัน ผมเลื่อนมือข้างที่เหลือสอดเข้าใต้เสื้อ ลูบท้องเนียนเรียบเบาๆ เรียกเสียงครางดังขึ้นอีกครั้ง ยิ่งเลื่อนมือขึ้นสูงเท่าไร ตัวเนมก็ยิ่งสั่นมากขึ้นเท่านั้น ปากผมค่อยละเลียดจูบตามแนวคางไล่มาจนถึงลำคอเรียวที่แหงนเงยรับสัมผัส ปลายนิ้วสะกิดยอดอกเบาๆ เพียงเท่านั้นตัวเนมก็ยิ่งสั่นส่งเสียงหวานๆ ดังขึ้นกว่าเก่า ผมกดจูบเบาๆ ตามลำคอจนถึงลาดไหล่สลับปลายนิ้วที่คลึงเคล้นยอดอกไม่หยุด แรงดูดดึงเบาๆ บนลำคอทำให้เนมยิ่งเอียงคอเปิดรับสัมผัสที่ผมตั้งใจฝากไว้มากขึ้น ผมค่อยๆ ดูดสลับเลียย้ำรอยเล็กๆ ที่น่าจะขึ้นสีแดงจางๆ นิ้วมือค่อยๆ เลื่อนลงมาลูบไล้ตามลำตัวเบาๆ ปลอบอารมณ์ที่ถูกปลุกให้คุกรุ่นเมื่อครู่ลงไปให้สงบ ดึงชายเสื้อลง ก่อนจะเลื่อนหน้าขึ้นมาจูบย้ำอีกหลายๆ ครั้งจนเนมเป็นฝ่ายยอมหยุดด้วยความเหนื่อยไปเอง

“โอเครึเปล่า”ผมก้มลงถามคนในอ้อมกอดที่ซุกอกผมแน่นโดยไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาให้เห็น ต่างจากเมื่อครู่ที่แสดงความกล้าเป็นฝ่ายขอนั่นขอนี่ไม่หยุด

“......มาก”เนมตอบกลับมาเบาๆ พร้อมกระชับมือตัวเองที่กำเสื้อตรงหน้าอกผมแน่น แขนขาเก็บมิดชิดเรียบร้อยไม่ก่ายเกยผมเหมือนเมื่อครู่ ผมลูบหลังและผมเนมเบาๆ ก่อนจะก้มลงจูบแผ่วเบาบนหน้าผาก

“ฝันดี”

“...มาก”เนมยังคงตอบคำเดิมให้ผมหลุดหัวเราะออกมาจนได้ ผมรู้ว่าพรุ่งนี้จะต้องมีใครหลายคนมองเห็นร่องรอยที่ผมทำเอาไว้ และคงมีใครหลายคนพยายามล้อเลียน แต่จะมีใครสักกี่คนที่จะรู้ว่า...ผมไม่เคยแสดงความเป็นเจ้าของแบบนี้บนร่างกายของใคร....ยกเว้นเนม

รุ่งเช้าผมพยายามลุกขึ้นจากเตียงแต่ก็ไม่สามารถทำได้เพราะคนตัวเล็กที่ยังคงนอนขดท่าเดิม มือยังเกี่ยวเสื้อผมไว้เหมือนเดิม ที่เพิ่มมาคือขาที่ยกขึ้นมาก่ายนี่ล่ะ ผมเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลาก็รู้ว่าสายมากแล้ว และผมตื่นสายกว่าทุกที ได้ยินเสียงข้างล่างเบาๆ คงมีใครตื่นมาบ้างแล้วแน่ๆ
ผมค่อยๆ แกะมือของเนมออก พร้อมยกขาข้างที่ก่ายผมลง แล้วถอยตัวห่างๆ ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง ถ้าให้นอนต่อผมก็นอนไม่หลับแล้ว เพราะงั้นผมว่าผมลงไปข้างล่างเลยดีกว่า เผื่อออกไปซื้ออาหารมาไว้ทำทานกันวันนี้ เมื่อคืนผมไม่ทันได้สังเกตว่าข้างหน้าต่างมีเสื้อของผมตัวเมื่อวานแขวนอยู่ ตัวที่เนมอาสาเอาไปซักให้นั่นล่ะ มันถูกซักเรียบร้อยแล้ว และตอนนี้ก็ยังคงไม่แห้ง ผมมองเสื้อสลับกับคนซักเสื้อที่ยังนอนหลับสนิทบนเตียงก่อนจะก้มลงไปจูบอรุณสวัสดิ์เบาๆ บนหน้าผาก แล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวและเสื้อที่แขวนไว้ลงไปตากข้างล่าง
เสียงโหวกเหวกกลางบ้านทิ่ยินทำให้รู้ว่าแขกอีกสองคนมาถึงแล้ว

“โหยยย ตื่นสายนะพี่โก้ ได้ข่าวว่านอนกันแต่หัวค่ำยังจะตื่นสายอีก ทำกิจกรรมอะไรหนักหรือเปล่า”ไอ้อ้นปากหมาเหมือนเดิม ส่วนไอ้หมอกนั่งกินข้าวต้มไม่พูดไม่จา

“อดยากมาจากไหนพวกมึง แล้วนี่มานานยัง”

“พี่โมทย์ไปรับที่ท่ารถตอนเก้าโมง นี่ก็สิบโมงกว่าแล้ว ทั้งบ้านมีพี่คนเดียวนี่ล่ะที่ยังไม่ตื่น อ้อๆๆ ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่ามีคู่พี่คู่เดียว ว่าแต่...ไหนเด็กพี่ล่ะ”ไอ้หมอกกับอ้นมันก็พอกันนะครับ แรกๆ อาจวางฟอร์มบ้าง แต่หลังๆ พอได้เที่ยวได้เมาด้วยกันบ่อยๆ มันถึงเริ่มออกลาย มันเคยสารภาพกับผมว่ากลัวผมมากกว่ากลัวพี่เอ็กซ์อีก ผมเชื่อมันนะ เพราะถ้ามันกลัวพี่เอ็กซ์มันก็คงไม่กล้าตีท้ายครัวพี่เขาหรอก

“เสือก”ผมด่ามันก่อนจะเดินไปตากเสื้อหลังบ้าน แล้วกลับเข้ามาในบ้านใหม่เพื่ออาบน้ำ หลังจากอาบน้ำเสร็จก็เดินเข้าไปในครัว ไอ้สองตัวนั้นบอกว่าพี่ปั้นขึ้นไปนอนต่อหลังจากลงมาทำข้าวต้มทะเลไว้ให้ตั้งแต่เช้า พี่โมทย์ที่โดนพวกมันโทรปลุกให้ไปรับ แถมยังแวะตลาดซื้ออาหารกลับมาก็กลับขึ้นไปนอนใหม่เช่นเดียวกัน ส่วนพี่ฟ้ากับพี่เจมส์สองคนนี้ออกไปซื้อของเตรียมเมาสำหรับวันนี้

ผมตักข้าวต้มใส่ชามสำหรับตัวเองเดินออกมานั่งทานกับพวกมัน แต่พอเดินออกมาถึงก็เห็นมันสองตัวแหงนหน้าทำตาโตมองไปทางบันได ไม่ต่างจากคนที่เพิ่งตื่นนอนเดินงัวเงียลงมาหยุดยืนมองคนแปลกหน้าในบ้านสองคน

“ตื่นแล้วเหรอเนม”ผมวางชามไว้ตนโต๊ะรับแขกก่อนจะเดินเข้าไปถามเนมใกล้ๆ เนมพยักหน้าตอบโดยยังไม่ละสายตาของอีกสองคนที่มองอยู่ เหมือนกำลังแข่งเกมส์จ้องตากันอย่างนั้นล่ะ

“ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวมากินข้าวต้มพร้อมกัน”

“กินก่อนได้มั้ย เนมหิว”

“งั้นก็ไปล้างหน้าแปรงฟันก่อน”เนมพยักหน้ารับคำก่อนจะเดินกลับขึ้นไปบนห้อง แล้วก็คงเข้าห้องน้ำข้างบนนั่นเลย ผมไปตักข้าวต้มให้เนมอีกชามแล้วยกมาวางใกล้ๆ ผม

“เด็กพี่จริงอ่ะ”อ้นถามด้วยสีหน้าสงสัยปนระแวง

“ทำไม”

“พรากผู้เยาว์เหรอพี่….คุกนะ”หมอกตอบแทนอ้นอย่างเข้าขากันสมกับเป็นเพื่อนรักกันจริงๆ น่าโดนตีนทั้งคู่

“เสือกอีกแล้ว แดกๆ ไป แดกอิ่มแล้วจะไปไหนก็ไป”

“ไปตักเพิ่มดีกว่าว่ะมึง มีอาหารตาน่ารักๆ ให้มองอย่างนี้จะอิ่มง่ายๆ ได้ยังไง”อ้นพยักหน้าชวนเพื่อนมัน แล้วพวกมันก็ลุกถือชามไปตักเพิ่มจริงๆ เนมเดินลงมานั่งบนพื้นใกล้ๆ ขาผม แล้วมองเครื่องปรุงตรงหน้าอย่างลังเล เพราะเมื่อก่อนผมเคยบ่นเนมบ่อยๆ เรื่องอาหารเช้าที่ควรจะเริ่มด้วยรสชาติจืดๆ ก่อนเพื่อไม่ให้ปวดท้อง สุดท้ายเนมมองหน้าผมสลับกับเครื่อง แล้วค่อยๆ ก้มลงทานข้าวต้มในชามโดยโรยแค่พริกไทยเพิ่มอย่างเดียว
ไอ้สองคนนั้นไปตักข้าวต้มมาเพิ่มได้ก็นั่งจ้องหน้าเนมไปทานไป แรกๆ เนมคงอายบ้าง เห็นก้มหน้าก้มตา แต่ตอนนี้คงเริ่มรำคาญเพราะคิ้วเริ่มขมวดขึ้นเรื่อยๆ

“เนม สองคนนี้ชื่ออ้นกับหมอกนะ เป็นรุ่นน้องพี่หนึ่งปี”ผมชี้ไปที่มันสองคนแล้วค่อยบอกว่าใครชื่ออะไร เนมยกมือไหว้นิดๆ แบบไม่พอใจที่โดนจ้องมากเกิน และยิ่งไม่พอใจมากขึ้นเมื่อไอ้หมอกหลุดปากตามใจตัวเองมากไปหน่อย

“น่ารักเหมือนพี่เจเลย”ถ้ามันชมเจแบบนี้ต่อหน้าพี่เอ็กซ์นี่มีหวังโดนตีนแน่ๆ พี่เอ็กซ์ยิ่งแค้นฝังหุ่นมันอยู่

“ไม่เหมือนหรอก คนละแบบ พี่เจน่ารักแบบกวนๆ แต่น้องคนนี้น่ารักแบบหวานๆ กว่า”อ้นช่วยแก้สถานการณ์เมื่อเห็นท่าทางเนมไม่ค่อยพอใจ แต่เหมือนไม่ได้ช่วยอะไรมากเท่าไร เนมก็ยังคงมีปฏิกิริยากับชื่อของเจเหมือนเดิม

“อย่าถือสาพวกพี่เลยนะครับ พวกพี่ค่อนข้างปากหมาน่ะ”

“ไม่เป็นไรฮะ เนมเข้าใจ”เนมพูดยิ้มๆ ซึ่งคำว่าเข้าใจของเนมน่ะ หมายถึงเข้าใจที่ว่าพวกมันปากหมานะ อันที่จริงเนมก็ไม่ได้น่ารักแบบหวานๆ ซะทีเดียวหรอก

“น้องเนมเรียนปีอะไรแล้วครับ”

“ปี3 ฮะ แต่ข้อสอบยากมากๆ ไม่รู้จะได้ขึ้นปี4 หรือเปล่า”เนมตอบกึ่งบ่นให้ผมได้ยินด้วย เป็นธรรมดาล่ะครับ ตอนเทอมแรกที่ผมได้เรียนที่นี่ผมก็ยังคิดว่ามันยากมากๆ เลย จะเรียนๆ เล่นๆ เหมือนช่วงเรียนปวส. เนี่ยไม่ได้เลยล่ะ

“พี่ช่วยติวให้ได้นะครับ”อ้นพูดยิ้มๆ ผมรู้ว่าพวกมันแกล้งยั่วผมและแกล้วหยอกเนมเล่น

“ไม่เป็นไรฮะ พี่โก้ก็ช่วยติวให้อยู่แล้ว”เนมพูดจบ ไอ้สองคนนั้นหันไปพูดอุบอิบเบาๆ ยิ้มๆ ให้กัน แล้วก็หันมายิ้มแซวผมด้วย

“ติวหนังสือเฉยๆ พวกมึงคิดเชี่ยไร”

“เปล๊า!!”ตอบประสานเสียงกันแบบนี้มีหรือจะเปล่า

“แล้ว...น้องเนมมีแฟนรึยังครับ น่ารักๆ แบบนี้คนจีบเยอะแน่ๆ เลย”หมอกถามโดยมีอ้นพยักหน้าสนับสนุนเป็นลูกคู่ ไอ้สองคนนี้นับวันยิ่งเหมือนตลกคาร์เฟ่ไปทุกที

“ก็..........มีแล้ว...มั้ง”เนมก้มหน้าก้มตาตอบ แต่เสียงก็ดังพอให้พวกเราทุกคนได้ยิน ถ้าสังเกตดีๆ จะเห็นเลยว่าเนมหน้าแดงขึ้นนิดหน่อย

“เหรออออออออ ใครอ่ะ!!”พวกมันยังคงประสานเสียงเหมือนเดิม แล้วเพราะอะไรผมก็ไม่แน่ใจ ทันทีที่พวกมันพูดจบ ผมก็เผลอหันไปมองเนม แล้วก็พบว่า...เนมกำลังมองมาที่ผมเหมือนกัน มองเหมือนลังเลและยังไม่แน่ใจในคำตอบตัวเอง ผมคิดเสมอว่าตัวเองเป็นคนที่หนักแน่นสำหรับทุกเรื่อง เป็นคนพูดจริงทำจริง และคิดว่าตัวเองค่อนข้างมีความน่าเชื่อถือ แต่ทั้งหมดไม่มีอะไรให้เนมเชื่อใจผมได้เลย บางทีมันอาจเป็นผมเพราะชัดเจนไม่พอ แต่ผมก็เป็นของผมแบบนี้ มันเป็นนิสัย เป็นตัวตนของผม ผมชัดเจนได้สำหรับใครบางคน สำหรับอะไรบางอย่าง แต่จะไม่ทำเลยหากไม่เกิดประโยชน์ หรือผมไม่ได้ต้องการ ผมเคยถามใจตัวเองหลายร้อยหลายพันครั้ง หากย้อนกลับไปนับหนึ่งใหม่ได้ ผมจะเดินเข้าไปใกล้ชิดกับเนมเหมือนเมื่อก่อนหรือเปล่า ผมยังจะเอ่ยคำสัญญาที่เนมไม่เคยจำได้ ไม่เคยสนใจนั้นหรือเปล่า ผมจะเฝ้ารอ....เงียบๆ เหมือนเดิมหรือเปล่า.......และคืนนั้น...ผมจะแอบทิ้งเจไปหาเนมเหมือนเดิมหรือเปล่า..................คำตอบคือใช่.....ถ้าเลือกใหม่ได้ ผมจะยังเลือกแบบเดิม ทำแบบเดิม ถ้าทั้งหมดนั้นทำให้มีวันนี้ นาทีนี้....กับคนๆ เดิม

“ทีหลังไม่ต้องมี ‘มั้ง’ ”

[KM_Gloom]

อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย 
เขินอ๊ะพี่จี หุหุหุหุหุ

พี่โก้ก็เป็นแบบนี้อ่ะนะ เด็กไม่มีชั้นเชิงแบบพี่ยากอยู่หรอกที่จะเข้าใจพี่ง่ายๆน่ะ
อ่อยๆๆๆๆ ชอบจังเวลาพี่โก้แสดงความเป็นเจ้าของน้องเนม
รู้สึกดีที่สุด ไม่ว่าจะยังไงพี่โก้ก็ยังอยู่กะเนม
 

ม๊วฟๆ รักนะคะพี่จี กิ้ววววววววววววววว 

[THiiCHA]

No more    ...... มั๊ง .......


 

[special]

นั่งตามอ่านมานาน โอ้ยยยยยย แล้วตอนล่าสุดก็มาต่อพอดี
พี่โก้ไม่มีมั๊งงงงงงงงงงงงง แล้วววววววว ดีใจจจจจจจจจจจจจ

[konnarak]

ดีใจกับเนมด้วย   ดีใจจิงๆๆๆ

[FiZZ]

โอย ประโยคสุดท้าย เอาใจไปเลย 
อ่านพาร์ทโก้แล้วให้รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย ไม่เสียแรงที่ชอบโก้ตั้งแต่แรก 
แต่น้องเนมดูเป็นเด็กที่ไม่โตอย่างที่โก้ว่าเลย 

[Donaldye]

กรี๊ดไปรอบโลกกกกกกก
พี่โก้ตอนนี้โคตรรักพี่โก้เลยอะ 

[ninkara]

คิดถึง...พี่จี...มั้ง...

[sam3sam]

หลังจากหลายคนสาปส่งอิพี่โก้ที่ทำร้ายจิตใจเนมในตอนพิเศษ
ตอนปัจจุบันเลยพาอิพี่โก้มาแก้ตัวใช่มั้ยเนี่ยคุณจี
หลายคนคงรู้สึกดีกับอิพี่โก้ขึ้นมามากโขเลยหล่ะ
 :กอด1:คุณจี..ด้วยความคิดถึง(นิยาย)

[Wins_Sha]

ว้าวววววววววววว

โก้เนมเริ่มปรับความเข้าใจกันแล้ว
แถมโก้ยังแสดงออกกับเนมตรงๆๆด้วย
ดีมากเลยโก้เนมจะได้เข้าใจและเลิกคิดมากจนเข้าใจผิดซะที

 

[maru]

เนมสำคัญสำหรับโก้มากเลยนะเนี่ย

[KaorPaor]

เข้าใจกันแล้วน่ารัก

[hongzaa]

ถ้าจะตื่นมาแล้วโชคดีขนาดนี้!!!

นิยายพี่จีมีค่าดังทอง!!!

[POPEA]

อ๊าย~
ชอบตอนนี้อ่ะหวานกันเบาๆ
เคลียร์กันเรียบร้อยแล้วนะ
 

[phenomintna]

 

[archi_10_001]

โอ้ว ไม่ไหวละเฮียโก้รักน้องมาก ๆ เหมือนกับที่น้องรักเลยจิเนี้ย
เราก็หลงสงสารเนมตั้งนาน

แต่น้องก็น่าสงสารแหละ เฮียไม่พูดไม่บอกให้ชัดใครจะไปรู้
ยิ่งที่ผ่านมารู้สึกเหมือนว่าคิดไปเองก็ยิ่งแล้้วใหญ่
ใครจะไปกล้าฟันธงว่าตอนนี้ไม่ได้หลงคิดเองไปคนเดียว เน๊อะ
แต่ตอนนี้ท่าจะไม่ใช่คิดอยู่แค่คนเดียวแล้วแหละ เฮียแกเผยตัวตั้งขนาดนี้ อิอิ

ลุ้นความน่ารีกของคนทั้งคู่ตลอดจร้า อิอิ

ขอบคุณ คุณจี อิอิ ((รีบแอบมาอ่านแต่เช้า ก่อนเข้างาน ๕๕๕))

[JJHJJH]

ให้คำมั่นสัญญากัลน้องเพิ่มอีกเรื่องแล้วนะพี่โก้ ต่อไปอย่าทำตัวเข้าใจยากอีก น้องมันสับสนน๊า

บวกๆ พี่จี ตอนนี่น่ารักเว่อออออออ

[jeeu]

พี่โก้คะ
เค้าขอโทษที่เคยว่าพี่น๊า
อ่านตอนนี้ปลื้มพี่โก้เว้ย
หวานกันนิดๆ เราก็ยิ้มกว้างแล้ว

[wan]

รักจะคบเด็ก ต้องทำใจหน่อยนะ โก้ คนเราบางครั้ง อยู่กับคนบางคนก็ไม่ยอมโต 
ส่วนคู่ซี้ ดูโอ้  ยิ่งวันยิ่งหนัก สักวันจะโดนโก้จัดหนักให้ หึ หึ หึ ......
+1 ให้ กับความชัดเจนสำหรับส่วนนี้
ปล. คิดถึงน้องเจ จังเลย น้องจี

[AllRiseApril]

พี่โก้จ๋า
หวานอ่ะ หวานๆๆ  ปลื้มใจแทนน้องเนม
 

[rujaya]

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย หวานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน  

[Ba_wh99]

นี่คือโก้จริงๆสินะ 
ตอนที่แล้วเกลียดโก้
ตอนนี้ปลื้มสุดๆ
รู้สึกเหมือนตัวเองจะใกล้บ้า
โก้น่ารักสุดๆๆๆ อ่ะตอนนี้
เป็นความในใจที่แอบอึ้งมากๆแหะ

[mintny]

ประโยคสุดท้ายทำเอาตายคะ
พี่โก้คะ  ถึงพี่จะดูเข้าใจยากไปหน่อย
แต่เวลาปล่อยที่เนี่ยถึงขั้นน๊อคเลยคะ ^^