“ขอโทษครับ”ผมเอ่ยขอโทษคนแปลกหน้าที่มาเดินชนผมทั้งๆที่ผมไม่ได้ผิด แล้วจึงรีบเก็บข้าวของที่กองกระจายอยู่ให้เข้าที่เข้าทาง เพราะนอกเกทคุณอินทร์กำลังรออยู่ ผมค่อนข้างจะเกรงใจคุณอินทร์เป็นพิเศษ เพราะคุณพี่เขาเล่นหน้าดุ ตาดุ นิสัยดุ ไม่รู้ว่าอานิลอยู่กับเขาไปได้ยังไง
“ผมต้องขอโทษด้วยครับ”เสียงทุ้มห้าวดังห่างจากผมไปไม่กี่คืบ ก่อนที่ชายหนุ่มแว่นตาดำ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำจะคุกเข่าลงแล้วมาช่วยผมเก็บของ
ไม่น่าเชื่อ ไม่เจอกันแค่สองปีเดินชนกันซะขนาดนี้แลัวยังจำกันไม่ได้ ไม่เชื่อๆๆๆ