พิมพ์หน้านี้ - Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: tangua ที่ 11-03-2012 11:03:38

หัวข้อ: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 11-03-2012 11:03:38

:กอด1:ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

เรื่องนี้เป็นหนึ่งในซีรี่ย์เรื่องยาว F.A.T.E นะค่ะ ซึ่งตอนนี้ได้เริ่มอัพแล้วสามเรื่องจาก สี่เรื่องยาวสองเรื่องกึ่งสั้น

1st Fri[end]รักแท้ไม่แพ้โชคชะตา >>>http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32135.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32135.0)

2nd The Impossible...เป็นไปไม่ได้...นั้น(เจ้า)นายนะเว้ย!!! >>>http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32517.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32517.0)

3rd Dream Like...ก็แค่ฝัน...แต่ดันเป็นจริง!!! >>> http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32798.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32798.0)

สวัสดีค่ะ เราชื่ออิงนะ เป็นเด็กใหม่ในเล้าเป็ดค่ะฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ
แบบว่าปิดเทอมแล้วเลยอยากจะแต่งนิยายาขึ้นมา พออ่านแล้วก็ติชมกันได้นะค่ะ ว่าสนุกไม่สนุกยังไงมีจ้อผิดพลากตรงไหน

เรื่องคำผิดอาจจะเยอะหน่อย เพราะอิงไม่ได้ตรวจทานทันที ยังไงก็ต้องขออภัยด้วยค่ะ

ขอให้สนุกกับนิยายเรื่องงแรกที่เป็นแนวนี้ของอิงนะค่ะ

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

บทนำ
"ตรีขา ชา หิวน้ำแล้วอ่ะค่ะ"

ไม่มีขารึไงถึงเดินไปเองไม่ได้....

"อยากได้น้ำอะไรล่ะครับ"

ไอ้นี่ก็โง่จัดเขาจะหลอกใช้แกนะเว้ย

"น้ำส้มปั่นร้านเจ๊อ้วนน่ะค่ะ ตรีช่วยไปซื้อให้ชาหน่อยนะ"

หล่อนคิดจะทำอะไรว่ะ ล่อให้ไอ้ตรีไปถึงร้านเจ๊อ้วน ถ้าไม่ขับรถไปก็อีกเป็นชั่วโมงน่ะแหละกว่าจะถึง น้ำส้มร้านป้าอิ่มก็อร่อยเหมือนกัน ใกล้ๆนี่เอง ทำไมไม่ซื้อ

"รออยู่ตรงนี้กับ มีน ก่อนล่ะกันนะ ชา เดี๋ยวตรีมา "

ไอ้เพื่อนโง่บรรลัย!!!แกคิดยังไงฟร่ะทิ้งแฟนเอาไว้กับเพื่อนที่รู้อยู่แล้วว่าไม่ชอบขี้หน้าแฟนแกน่ะ!!

ผมคิดในใจอย่างหงุดหงิด ยัยชานมไขมุกนี่ก็เหลือเกิน เห็นผมดูดีกว่าไม่ได้หาเรื่องแกล้งตลอด มันน่านักเชียว!!ฮึ่ย!! ไอ้ตรีก็เหมือนกัน เจ็บแล้วไม่เคยจำ โดนทั้งผู้ชายผู้หญิงหลอกมาไม่รู้กี่ครั้งแล้วก็ดันไม่รู้จักจำ แล้วผมก็ต้องคอยปลอบใจมันตลอด 15 ปีที่คบเป็นเพื่อนกันมา ว่าไปแล้วมันก็น่าแค้นนัก เพราะเหตุผลที่ยัยผู้หญิงพวกนั้นเอามาบอกเลิกกับตรี อย่างคนล่าสุด ยัยอ้อม เด็กศิลป์ห้อง 8

‘ก็ตรีมีมีนอยู่แล้วไม่ใช่เหรอไง เราไม่ชอบใช้ของร่วมกับคนอื่น’แล้วก็ปรายตามามองผมอย่างเหยียดหยามระคนอิจฉา เรื่องอะไรน่ะเหรอครับ ก็ผมดันหน้าตาสวยกว่ายัยอ้อมนี่ไง เลยมักโดนแฟนของตรีเคืองเอาบ่อยๆ แล้วก็ชอบเอามาเป็นเหตุผลที่บอกเลิกด้วย…เฮ้อ ทั้งๆที่ความจริงมันไม่มีอะไรแท้ๆ…อย่างน้อยก็สำหรับตรี ผมก็เป็นได้แค่เพื่อนสนิทเท่านั้นแหละ ก็แค่บ้านอยู่ข้างกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด เรียนด้วยกันตั้งแต่ อนุบาลถึงมปลาย….เอาเป็นว่ารู้จักกันตั้งแต่เกิดน่ะแหละ

กลับมาที่ปัจจุบันก่อน ไอ้ตรีมองผมอย่างฝากฝัง ในแววตาของมันมีรอยเสียใจบางๆ ไอ้ตรีไม่ใช่คนโง่ มันรู้ดีครับว่าการที่แฟนคนล่าสุดของมัน ยัยชานม พยายามบอกให้มันไปนู่นมานี่ไกลๆเพราะอะไร

“เดี๋ยวกูดูให้”ผมรับปากไปส่งๆ แล้วเริ่มจดจ่อกับหนังสือเรียนที่อยู่ในมืออีกครั้ง รีบๆอ่านเอาไว้ เดี๋ยวพอกลับบ้านไปต้องสอนให้ตรีมันอีก พรุ่งนี้มีเทสต์ย่อยเก็บคะแนน ปกติไอ้ตรีมันก็อ่านเองอยู่หรอกครับ แต่ มันดันได้แฟนขี้น้อยใจและชอบให้คนเอาอกเอาใจ มันเลยแทบจะต้องเทคแคร์สาวเจ้าตลอด 24 ช.ม. แถมชานมดันชอบแกล้งผมอีกด้วย หล่อนพยายามอยู่หลายครั้งแล้วที่จะให้ผมกับตรีผิดใจกันโดยการเข้ามาคลอเคลียผมบ่อยๆพยายามยุยงให้ผมล่วงเกินเธอ…

แต่บังเอิญหล่อนไม่ใช่สเป็คครับ และผมรู้ทัน เลยพยายามหลีกเลี่ยงมาตลอด ก็ผมเป็นเสือไบครับ ยังมีความรู้สึกกับผู้หญิงอยู่หลีกเลี่ยงสถาณการ์ณล่อแหลมได้ก็ต้องทำครับ

แล้วคราวนี้จะมาไม้ไหนอีกล่ะยัยชานม…

ผมอดระแวงไม่ได้ แต่จะให้ลุกหนีไปเลยก็เกรงใจไอ้ตรี รับปากเขาไว้แล้วไม่ทำตามมันไม่ใช่นิสัยผม…

“แล้วจะรีบกลับมานะ”ไอ้ตรียังไม่วายทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนจะวิ่งทั่กๆปีนรั้วออกนอกโรงเรียนไปอย่างรวดเร็วจนยามไม่ทันเห็น อีเรื่องอย่างงี้นี่ชำนาญนักนะ ถ้าโดนจับได้ล่ะจะขำให้ตายไปเลย ผมคิดขำๆ แม้จะกังวลอยู่เล็กน้อยในกรณีที่โดนยามจับได้เอาจริงๆ

ทันทีที่ตรีลับสายตาไป ความเงียบก็ครอบงำระหว่างผมกับชานม ทำให้บรรยากาศเริ่มอึมครึม เหมือนพายุจะเข้า แถมผมยังต้องคอยระแวงซะจนอ่านหนังสือไม่ค่อยจะรู้เรื่อง…

“มีน…”นั่นไง เรียกด้วยเสียงอ่อนเสียงหวาน คราวนี้อะไรอีกล่ะ..

“อะไร”จะไม่ตอบก็เสียมารยาท แม้จะอยากเมินหน้าหนี แต่กลับทำไม่ได้

“เอ่อ เราไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”

จะไปก็ไปดิว่ะ จะมาขออนุญาติก่อนทำไม?

“อือ”ทันทีที่ผมอนุญาติ ยัยชานมก็รีบลุกออกไปทันทีพร้อมจ้องบีบีเป็นระยะ หึ นัดใครเอาไว้ล่ะสิ
ด้วยความที่เป็นเพื่อนที่ดีที่เป็นห่วง?แฟนเพื่อน ผมเลยแอบย่องตามยัยชานมไปเงียบๆอยากจะรู้นักว่าระหว่างคบกับเพื่อนผม หล่อนแอบไปกิ๊กกับไอ้บ้าคนไหน

ผมเดินตามไปได้ไม่นานชานมก็หยุดครับ เธอหยุดรอตรงหลืบของตึกวิทย์ ซึ่งมันจะมืดและเงียบเป็นพิเศษ แถมถ้ามาแอบอยู่หลืบนี้ ต่อให้เดินผ่านก็มองไม่เห็นครับว่าคนด้านในทำอะไรอยู่

ผมซุ่มอย่หลังต้นไม้ที่สามารถมองเห็นมุมตรงนั้นได้ชัดเจนมากที่สุด แล้วก็ต้องรีบทำตัวลีบ เพราะใครคนหนึ่งกำลังเดินไปยังหลืบนั้น…

“บอย!”ยัยชานมเรียกไอ้คนที่เดินเข้าไปเสียงไม่ดังมากนัก แต่เล่นเอาใจผมกระตุกวูบ ถ้าเป็นบอยเดียวกันกับที่ผมรู้จักละก็ อีกไม่นานไอ้ตรีได้เจ็บหนักแน่ๆ

“ว่าไง ที่ฉันให้เธอทำน่ะ สำเร็จรึเปปล่า?”ผมเงี่ยหูฟังเต็มที่ มันคุยเรื่องอะไรกันวะ?

“ไปได้สวย แล้วจะให้ฉันสลัดมันทิ้งเมื่อไหร่ล่ะ ไอ้โง่พรรค์นั้นน่ะ ฉันเบื่อจะตายอยู่แล้วนะ”

ผมฟังไปและเริ่มคิดตาม ก็สรุปได้ไม่ยากครับว่าพวกนี้วางแผนทำอะไรบางอย่างอยู่!และท่าทางจะเกี่ยวกับตรีด้วยสิ ไอ้บอยมันเคยถูกตรีแย่งแฟนครับก็ยัยอ้อมแฟนเก่าคนล่าสุดมันน่ะแหละ ดูช่วงนั้นมันแค้นตรีน่าดู แต่นึกไม่ถึงว่าเด็ก ม.3จะกล้าทำอะไรแบบนี้ มันดูเหมือนละครน้ำเน่าไปหน่อยมั๊ย?

“เออน่า อีกไม่นานหรอก”หลังจากนั้นพวกนั้นก็คุยอะไรกันก็ไม่รู้ผมได้ยินไม่ถนัด แต่รู้สึกจะเปลี่ยนเรื่องคุยไปเรียบร้อยแล้ว เมื่อเห็นว่าอยู่ไปก็ไม่ได้อะไร ผมจึงคิดจะย้อนกลับไปที่เดิม เผื่อไอ้ตรีกลับมา มันจะได้ไม่ต้องวิ่งหาผม
แต่ยังไม่ทันจะเดินย้อนกลับไป แค่ผมกลับหลังหันแผงอกแกร่งที่คุ้นเคยก็ปรากฏตรงหน้าทำเอาผมสะดุ้งโหยง ไม่ได้รู้ตัวเลยแม้แต่น้อยว่ามีคนมายืนซ้อนอยู่ข้างหลัง

“กลับกันเถอะ มีน”น้ำเสียงไอ้ตรีมันเศร้าๆครับ ไม่รู้มันมายืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ คงไม่ใช่ว่ามันได้ยินเรื่องทั้งงหมดแล้วหรอกนะครับ

“มึงมายืนอยู่ตั้วแต่เมื่อไหร่”ผมถามออกไปอย่างหวาดหวั่น ไม่อยากให้มันต้องเสียใจอีกแล้ว ได้แต่มองดูมันเจ็บครั้งแล้วครั้งเล่าแต่สิ่งที่ทำได้มากที่สุด กลับเป็นเพียงแค่ มองดูอยู่ข้างๆแล้วก็ปล่อยมันให้กับคนอื่นไป จนมันเจ็บซ้ำๆเดิมๆ….

“ตั้งแต่แรก”ผมใจหล่นวูบ มองแววตาเศร้าๆของมันแล้วก็ดึงตัวมันเข้ามากอด ถึงแม้มันจะตัวใหญ่กว่าผมอยู่มากจนโอบไม่รอบ”กูไม่เป็นไร…ยังไงก็ก็ยังมีมึงอยู่ข้างๆ”

“นั่นสินะ..”

ยังไงพวกเราก็ยังมีกันและกัน….ตลอดไป :กอด1:

โดยที่ตอนนั้น ผมไม่ได้รู้เลยว่า คำว่าตลอดไป…มันไม่มีจริง!! :a5:

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

จบไปแล้วกับบททนำ ช่วยกันติชมและให้กำลังใจกันด้วยนะค่ะ :pig4:

ป.ล.เรื่องนี้ไม่ได้ดำเนินเรื่องอยู่ในช่วงม.3นะค่ะ แต่ช่วงนี้เป็นช่วงเกริ่นเรื่องเฉยๆ :z2:

ตอนที่หนึ่งจะเอามาลงเย็นๆค่ะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[up บทนำ 100%]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 11-03-2012 12:35:43

ไอตรีมีแฟนใหม่อีกสินะ...หรือยังไง

ตามต่อจ๊า :a11:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[up บทนำ 100%]
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 11-03-2012 12:46:46

มันจะเกิดอะไรขึ้น ???
เนื้อเรื่องน่าติดตามมากคะ
รออ่านตอนต่อไปนะ มาอีกได้ไหม
กำลังลุ้นเลย 55555

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[up บทนำ 100%]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 11-03-2012 13:11:53

จะรอคร้าบ จะเป็นไงต่อนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP บทที่ 1 100%]
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 11-03-2012 16:44:11

ตอนที่ 1

“มีน จะไปแล้วจริงๆเหรอ”เสียงแหบโหยเอ่ยเรียกพร้อมน้ำตาที่คลอเบ้าอย่างน่าสงสาร”ถ้ามีนไปแล้วอาจะอยู่กับใครล่ะ” :monkeysad:

“มีนไปไม่นานหรอกครับอา เดี๋ยวช่วงปิดเทอมมีนก็กลับมาเยี่ยมอาได้”ผมอมยิ้ม ถอนหายใจเล็กน้อย พลางยกเป้ที่ใส่ของจำเป็นเอาไว้ขึ้นสะพายเมื่อเขาเริ่มประกาศให้ผู้โดยสารเข้าเกทได้แล้ว

“ฮึก!อาไม่อยากให้มีนไป” :o12:

“แต่ผมต้องไปนี่ครับอา ก็ผมเอ็นติดที่กรุงเทพ คุณ อินทร์เองก็ทำงานอยู่ที่นั่น ถ้าเป็นห่วงยังไง อาก็ถามไถ่เอากับคุณอินทร์ก็ได้”ผมขยับยิ้มบาง พลางคว้าตัวอาเข้ามากอด อ่ะ คิดว่าตอนนี้ทุกคนคงจะงงกันไปหมดแล้วใช่ไหมครับว่ามันเกิดอะไรขึ้น เอาเป็นว่าผมจะเล่าให้ฟังคร่าวๆแล้วกัน

หลังจากวันนั้น ที่ผมกับ ตรีดันไปได้ยินเรื่องแผนการของบอยกับชานมเข้า พวกเราก็ตัดสินใจว่าจะไปร้องคาราโอเกะแก้เครียดกัน

ในระหว่างทางที่เรากำลังไปยังห้างสรรสินค้าชื่อดังในกรุงเทพ ก็มีเด็กหนุ่มในชุดปอนๆเดินเข้ามาทักทั้งผมและตรีครับ
‘นายสองคน มีชะตาที่จะต้องแยกกัน’ผมหยุดกึก ในขณะที่ตรีพยายามลากให้ผมเดินต่อ’พกเครื่องรางนี้ไว้ แล้วอะไรอะไรอาจจะดีขึ้น’จากนั้น เด็กหนุ่มก็เดินจากไปหายไปกับฝูงชนอย่างรวดเร็ว ทิ้งเอาไว้เพียง ที่ห้อยโทรศัพท์รูปตุ๊กตาแมวตัวกลมๆสองอันซึ่งมีชื่อผมกับตรีสลักเอาไว้อยู่

แม้จะสงสัยแต่ตอนนั้นพวกเราก็ไม่ได้คิดอะไรมากมายหรอกครับ แม้จะเก็บเอาไว้กับตัวแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก

และวันนั้นเองหลังจากร้องคาราโอเกะเสร็จ โทรศัพท์จากเบอร์ที่ไม่คุ้นเคยก็ดังขึ้นในเวลาเดียวกัน ทั้งของผมและของตรี และฝันร้ายที่สุดสำหรับพวกเราก็ได้เริ่มขึ้น…

'คุณพ่อคุณแม่ของคุณประสบอุบัติเหตุ อยู่ที่โรงพยาบาล LL ค่ะ'

พ่อแม่ผมกับพ่อแม่ตรีที่ไปเที่ยวด้วยกัน เกิดออุบัติเหตุ รภพลิกคว่ำเสียชืวิตทั้งสี่คน ดังนั้น หลังจากงานศพแล้ว ตรีก็ถูกญาติฝ่ายพ่อเอาตัวไปเลี้ยงที่ต่างประเทศ โดยที่ยังได้ล่ำลาอะไรผมเลยแม้แต่นิดเดียว

ส่วนผม นอกจากเงินประกันชีวิตร่วมสองล้านที่พ่อกับแม่เหลือเอาไว้ให้แล้ว ทรัพย์สินทุกอย่างที่เหลือก็โดนญาติฝ่ายพ่อฮุบเอาไปจนหมด

ผมใช้ชีวิตอยู่ด้วยตัวเองร่วม ปี จนคุณอา นิล ญาติฝ่ายพ่อที่พ่อเคยเล่าให้ฟังว่าหนีออกจากบ้านไปตั้งแต่อายุยังน้อยมาตามหาผม และพาไปอยู่ด้วยกัน หลังจากนั้นชีวิตผมก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ ได้พบกับคุณอินทร์ซึ่งเป็นคนรักของอานิลและคนอื่นๆอีกมากมาย ตอนนี้ผมใช้ชีวิตอยู่ภาคเหนือครับ แล้วพอดีเอ็นติดที่มหาลัยชื่อดังในกรุงเทพ คณะกฏหมาย และตอนนี้คุณอาที่ติดผมแจก็กำลังโอดครวญไม่อยากให้ผมไปอยู่

“สัญญากับอานะว่าจะต้องมาเยี่ยมทุกๆปิดเทอมน่ะ ปีใหม่ก็ต้องกลับมาให้อาเห็นหน้าด้วย! :serius2:”อาของผมพูดอย่างแง่งอน ทำแก้มป่องไม่สมอายุ น่ารักจริงเชียว สมแล้วที่เป็นที่รักของ คุณอินทร์ น่ารักขนาดนี้ คุณอินทร์ไม่รักก็แปลกแล้ว

“ครับ ผมสัญญา อาไม่ต้องเป็นห่วงหรอก คุณอินทร์เขาจัดการเรื่องที่พักอะไรให้มีนหมดแล้ว เดินทางสะดวก ไม่เปลี่ยว ใกล้แหล่งของกิน”

หลังจากล่ำลากันเสร็จ ซึ่งใช้เวลาไปนานมากๆ ผมก็เข้าไปในเกท เตรียมขึ้นเครื่องไปยังบ้านเกิดของผม อา…ไม่ได้กลับไปสองปีแล้วสินะ…

จะได้เจอกันอีกไหมนะ?

ตรี….

“ครับ พี่ฟาง ถึงแล้วครับ ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ทุกอย่างเรียบร้อยดี”เสียง ห้าวกรอกลงไปในโทรศัพท์ไม่ดังมากนัก สายตาคมภายใต้กรอบแว่นตาดำเหล่ไปมองร่างบางข้างกายที่กำลังมองดูสนามบินในเมืองไทยด้วยท่าทางตื่นเต้น”เล็กซ์เองก็ไม่มีปัญหาอะไรครับ”

ทันทีที่เล็กซ์ หรือ อเล็กซ์ได้ยินชื่อของตัวเอง เจ้าตัวก็หอบร่างบอบบางไม่สมกับที่มีเชื้อสายครึ่งหนึ่งเป็นอเมริกัน เข้ามาใกล้ชายหนุ่มในทันที

“พี่ฟางโทรมาเหรอ”ดวงตากลมโตสีน้ำตาลอ่อน ทอประกายวิบวับอย่างสดใส รับกับเส้นผมสีบลอนด์ที่ได้ทางแม่มาเต็มๆเป็นอย่างดี”นี่ๆว่าไงล่ะ ทรี ขอฉันคุยกับพี่ฟางหน่อยสิๆ”ร่างสูงถอนหายใจ หลังจากฟังปลายสายฝากฝังอะไรเสร็จเรียบร้อยก็ส่งไอโฟนสี่เอสรุ่นล่าสุดไปให้เจ้าตัวเล็ก ซึ่งรับไปคุยอย่างร่าเริง

“ไม่ใช่ทรีนะ เล็กซ์ บอกกี่ทีแล้วว่าฉันชื่อตรี”ร่างสูงถอนหายใจรอบที่ล้านในรอบสามปี บ่นเป็นภาษาอังกฤษสำเนียงอเมริกันอย่างอ่อนใจ

“นี่ ทรีๆ พี่ฟางฝากบอกว่า ‘ดูแลกันให้ดีล่ะ ที่นี่พี่ไม่มีเส้นสายอะไรมาก อย่าก่อเรื่องให้มากนัก’ด้วยล่ะ”อเล็กซ์ หัวเราพคิกคักกับคำเตือน ส่วนตรีได้แต่ถอนหายใจพลางเอามือใหญ่ตบปุๆไปยังหัวทุยๆสีทองของเล็กซ์ผู้แสนร่าเริงและไม่คิดอะไรมาก ก่อนจะลากทั้งกระเป๋าและเจ้าของกระเป๋าเดินทางเพื่อออกไปเรียกรถแท็กซี่หน้าสนามบิน

"นั่นแหละอย่างที่พี่ฟางบอก นานยเองก็ช่วยจำใส่สมองเอาไว้ด้วย อย่า-ก่อ-เรื่อง!!"ไม่วายอดย้ำให้ตัวแสบมันฟังอีกรอบไม่ได้

ระหว่างทาง พวกเขาถูกจับตามองจากรอบด้าน ด้วยรูปลักษณ์ที่โดดเด่นหล่อเหลาของคนตัวโต และความน่ารักของคนตัวเล็กซึ่งกำลังเดินเคียงคู่กันมาแม้เขาจะไม่ชอบใจนักที่เป็นจุดเด่น แต่ดูไอ้ตัวแสบข้างๆเขานี่มันจะชอบเอามากๆเพราะเที่ยวยิ้มให้คนไปตลอดสองข้างทางจนเขาต้องเร่งให้เดินเร็วๆ จนไม่ทันได้ดูทางข้างหน้าก่อนจะชนคนจนของกระจายโดยไม่ได้ตั้งใจ

โครม!!

“ขอโทษครับ”ผมเอ่ยขอโทษคนแปลกหน้าที่มาเดินชนผมทั้งๆที่ผมไม่ได้ผิด แล้วจึงรีบเก็บข้าวของที่กองกระจายอยู่ให้เข้าที่เข้าทาง เพราะนอกเกทคุณอินทร์กำลังรออยู่ ผมค่อนข้างจะเกรงใจคุณอินทร์เป็นพิเศษ เพราะคุณพี่เขาเล่นหน้าดุ ตาดุ นิสัยดุ ไม่รู้ว่าอานิลอยู่กับเขาไปได้ยังไง

“ผมต้องขอโทษด้วยครับ”เสียงทุ้มห้าวดังห่างจากผมไปไม่กี่คืบ ก่อนที่ชายหนุ่มแว่นตาดำ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำจะคุกเข่าลงแล้วมาช่วยผมเก็บของ

“ทรี เกิดอะไรขึ้น?”ภาษาอังกฤษสำเนียงอเมริกันดังขึ้น พร้อมเจ้าของเสียงที่นั่งยองๆมองดูผมกับคนแปลกหน้าที่มาเดินชนกำลังช่วยกันยัดของเข้ากระเป๋าผมอยู่

“….”คนที่อยู่ตรงหน้าผมนิ่งเงียบ เลือกที่จะช่วยผมเก็บของให้เสร็จเร็วๆมากกว่าหันไปตอบคำถามฝรั่งร่างเล็กที่เริ่มทำแก้มป่องด้วยความไม่พอใจ เห็นแล้วก็นึกถึงอานิลนิสัยคล้ายๆกันเลยแหะ

ด้วยความเอ็นดู เพราะอีกฝ่ายเหมือนอาตัวเอง ผมเลยเสียมารยาทตอบคำถามแทนเจ้าตัวไปซึ่งทำให้อีกฝ่ายชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะเผยรอยยิ้มสว่างเจิดจ้าให้ผม แล้วเริ่มชวนผมคุยอย่างเป็นมิตร

ทันทีที่เก็บของเสร็จ เด็กหนุ่มต่างชาติตั้งใจจะชวนผมไปกินข้าวด้วย แต่ผมก็ต้องปฏิเสธไปอย่างน่าเสียดายเพราะผมต้องไปจัดการธุระเรื่องที่เรียนและห้องพักให้เรียบร้อยก่อน

ซึ่งทันทีที่ผมปฏิเสธจบ คนชุดดำ(ผมดำ แว่นตาดำ เสื้อดำ กางเกงดำ รองเท้าดำ แต่ผิวขาวจัด)ก็จัดแจงลากหนุ่มฝรั่งที่ยังไม่ทันได้รู้จักชื่อออกไปทันที โดยไม่รอให้ผมกับเขาได้ล่ำลากันแถมยังบ่นเป็นภาษาอังกฤษรัวไปตลอดทาง

จะว่าไปแล้ว ผมรู้สึกคุ้นหน้าเจ้าหนุ่มชุดดำเมื่อกี้แปลกๆ เหมือนจะเคยเห็นที่ไหน แต่พอนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก ก็เลยปล่อยมันไปแล้วเร่งเท้าเดินไปหาคุณอินทร์ทันที

นั่นไงครับคุณอินทร์ โดดเด่นมาแต่ไกลด้วย ชุดสูทยี่ห้อดัง และ รูปร่างและหน้าตา แค่ท่วงท่าการยืนก็ดูผู้ดีแล้ว จะไม่ให้เดินยังไงไหว?

“สวัสดีครับ”ผมเดินยิ้มเข้าไปทักทายอย่างทุกครั้ง ซึ่งก็ทำให้ใบหน้าเคร่งๆดุๆคลายลงบ้างเล็กน้อย คุณอินทร์ยิ้มบางๆให้ผม แล้วช่วยถือของไปที่รถ

“คอนโดของมีนชื่อ U-GO นะห้อง 342 นั่งรถไฟฟ้าแล้วเดินต่ออีกหน่อยก็ถึงมหาลัย”ผมรับฟังด้วยความตื่นเต้น โห คอนโดติดรถไฟฟ้า น่าจะแพงน่าดูอยู่

“เอ่อ แล้วค่าห้อง….”

“ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันเป็นเจ้าของห้อง มีนแค่มาเช่าเท่านั้น ค่าเช่าห้องฉันก็ไปเก็บกับนิลเรียบร้อยแล้ว”คุณอินทร์ทำหน้าเจ้าเล่ห์แวบหนึ่ง เอ่อ..หวังว่าค่าเช่าห้องมันจะไม่แพงมากนะ…ผมเกรงใจอานิล

“ไม่ต้องห่วงหรอก มันเป็นอะไรที่นิลต้องจ่ายให้ฉันประจำอยู่แล้ว”ผมเอียงคอมองอย่างไม่เข้าใจ อะไรที่ต้องจ่ายประจำอยู่แล้ว?แต่อานิลก็ไม่ได้เป็นลูกหนี้คุณอินทร์นี่นา?

“ช่างมันเถอะ ว่าแต่มีนเอาอะไรมาบ้างน่ะ เป้ใบเล็กนิดเดียว”ผมยิ้มแห้งๆ อยากจะบอกว่าผมเอามาแค่เสื้อผ้าของวันพรุ่งนี้ก็ของส่วนตัวนิดหน่อยเท่านั้น เพราะผมกะจะมาซื้อของใช้ส่วนตัวเอาที่นี่อยู่แล้ว เลยไม่ได้แพ็คอะไรมามาก เกิน เป้หนึ่งใบกับกระเป๋าใบเล็กๆห้อยเอวที่ใส่พวกมือถือกับกระเป๋าตังค์

“ก็ผมกะจะมาซื้อเอาใหม่ที่นี่ เลยเอาเสื้อผ้ามาแค่ของพรุ่งนี้น่ะครับ”คุณอินทร์พยักหน้าอย่างเข้าใจ เสื้อผ้าผมที่เชียงใหม่มันโทรมหมดแล้วครับ หาตัวที่ดีๆไม่ค่อยได้ เพราะผมดันเป็นพวกไม่ค่อยใส่ใจตัวเองเท่าไหร่เสื้อผ้าก็ธรรมดาไม่ได้ใส่ใจแฟชั่นอะไรเลยตั้งแต่พ่อกับแม่จากไป

ชีวิตผมช่วงหลังจากพ่อกับแม่ตาย เป็นอะไรที่ต่างออกไปโดยสิ้นเชิงกับช่วงที่พวกท่านยังอยู่ ช่วงนั้น ผมไม่ได้สนิทแค่กับตรีคนเดียวหรอกครับ แต่ยังมีเพื่อนอีกสามคน พวกเราอยู่กันเป็นกลุ่ม ซึ่งล้วนเป็นหลุ่มที่รวมคนหน้าตาดีๆรู้จักแต่งตัวให้เข้ากับยุคสมัยและสภาพของตัวเอง เอาไว้ด้วยกันทั้งสิ้น

ไอ้พวกสามตัวนั้นก็มักจะคอยลากผมกับตรีไปซื้อเสื้อผ้าบ้าง เที่ยวเล่นบ้างตามประสาวัยรุ่นทั่วไป ต่างกับช่วงหลังจากที่ตรีหายไปจากชีวิตผมโดยสิ้นเชิง

ผมที่ต้องอยู่คนเดียว เช่าห้องพักเล็กๆในหอใกล้ๆโรงเรียนอยู่ เพราะบ้านเดิมผมไม่สามารถอยู่ได้อีกต่อไป ใช้เงินอย่างตระหนี่ที่สุดเท่าที่จะทำได้ ทำงานพิเศษในเซเว่นในช่วงเลิกเรียน โดย ยกเลิกพวกเรียนพิเศษ วิชาหลักๆอย่างวิทย์ คณิต ออกไป เหลือเอาไว้แต่พวกภาษากับดนตรี

ตอนดึกๆหน่อย ก็ไปเล่นดนตรีตามร้านอาหาร ส่วนในช่วงวันหยุด ก็ไปทำงานเป็นเด็กเสริฟตามร้านอาหารในห้าง ช่วงนั้นผมไม่มีเวลาว่างไปเที่ยวกับเพื่อนเลยครับ ทำงานเก็บเงินตลอด เพื่อที่จะเก็บเงินเอาไว้เรียนภาษา กับจ่ายค่าเทอมที่แพงกว่าปกติอยู่มาก จนกระทั่งพบกับอานิลนั่นแหละครับ อานิลเลยรับมาอยู่ด้วยที่เชียงใหม่ ซึ่งอานิลทำสวนผลไม้อยู่ สภาพชีวิตผมถึงได้เริ่มดีขึ้นบ้าง แต่ผมก็ยังหางานพิเศษทำอยู่ดี เพื่อเป็นเงินเก็บ เผื่อซื้ออะไรจะได้ไม่ต้องขออานิล

“เอางี้ล่ะกัน วันนี้มีนก็เข้าไปจัดการจัดห้องให้เรียบร้อยก่อน เดี๋ยวเฟอร์นิเจอร์จะมาส่งบ่ายๆวันนี้ พักผ่อนให้เต็มที่ แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ ฉันจะพาไปซื้อของใช้”

“ไม่ต้องลำบากคุณอินทร์ก็ได้ครับ เดี๋ยวผมจัดการเอง ถึงยังไงผมก็อยู่ที่นี่มาตั้งแต่เกิด พอไปไหนมาไหนได้แหละครับ”ผมรีบปฏิเสธด้วยความเกรงอกเกรงใจ แค่นี้ก็รบกวนเขามาพออยู่แล้ว แถมงานคุณอินทร์ก็ออกจะยุ่ง เห็นอย่างงี้ แต่คุณอินทร์เป็นถึงประธานบริษัทยักษ์ใหญ่เชียว ไม่รู้ว่ามาพบรักกับอานิลสุดเปิ่นของผมได้อย่างไร

“ไม่ลำบากหรอก กรุงเทพมันเปลี่ยนไปมากนะ นิลเองก็ฝากฝังมีนไว้กับฉันจะปล่อยปละละเลยได้ยังไง”ผมตั้งท่าจะเถียงต่อ แต่คุณอินทร์หันมาทำตาดุใส่ ผมเลยหุบปากฉับแล้วหันไปขอบคุณในความเอื้อเฟื้อแทน

หลังจากฝ่าการจราจรติดขัดมาได้ ก็ถึงหน้าคอนโดเสียทีครับ ผมรีบบอกให้คุณอินทร์ส่งผมแค่ที่หน้าทางเข้า จะได้ไม่ต้องวนรถมาออกถนนหลักอีก

“งั้น เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันมารับตอน สิบเอ็ดโมงนะ ขอโทษด้วยที่วันนี้อยู่ช่วยจัดของไม่ได้”

“โธ่ แค่นี้ก็รบกวนมากพอแล้วครับ คุณอินทร์ ยังไงก็ต้องขอบคุณมากนะครับที่สละเวลามาแบบนี้” ผมรับคีย์การ์ดของห้องมา แล้วขอบคุณคุณอินทร์อีกครั้งก่อนที่คุณอินทร์จะขับรถออกไป

ผมแบกเป้ขึ้นบ่า สูดเอามลพิษในเมืองเข้าไปเต็มปอด

ชีวิตใหม่ในที่เก่าๆจะเป็นยังไงต่อไปกันนะ? :fire:

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

จบไปกับบทแรก หวังว่าทุกท่านคงจะชอบนะค่ะ :o8:

เดี๋ยวไม่วันนี้ดึกๆก็พรุ่งนี้จะมาต่อตอนที่สองค่ะ

รักน้องมีน น้องตรีก็ช่วยกันติชมด้วยน้า

ป.ล.แก้ไขเล็กน้อยนะค่ะ ใส่เข้าไปในเนื้อเรื่องแล้วค่ะว่า คุณอินทร์เป็นใคร ขอโทษด้วยค่ะที่ไม่ทันตรวจทานดูก่อน :z3:
คุณอินทร์เป็นคนรัหของอานิลนะเคอะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 1 100%] 11/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: silent_loner ที่ 11-03-2012 17:06:17

เรื่องน่าติดตามดีค่ะ
อานิลแบ๊วมว๊ากกก
อเล็กซ์ก็น่ารัก แต่หวังว่าคงไม่ได้กิ๊กกับตรีอยู่หรอกนะ
ส่วนตรีกับมีนต่งฝ่ายต่างจำกันไม่ได้ แต่มีนก้ยังมีคุ้นๆมั่งนะ
ตรีจำมีนไม่ได้เลยเรอะ แอบเศร้าเบาเบา
แล้วสองคนนี้จะไปเจอกันอีกทีตอนไหนเนี่ย ลุ้นตอนหน้านะคะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 1 100%] 11/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 11-03-2012 17:27:08

เข้ามาอ่านด้วยคน อิอิ
เห็นด้วยอย่างแรงว่าหวังว่าอเล็กซ์คงจะไม่ได้กิ๊กกับตรีอยู่หรอกนะ
ลุ้นกับคู่นี้จ้า

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 1 100%] 11/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 11-03-2012 17:43:59

อเล็กซ์...หวังว่าเธอจะไม่ได้มาเป็นก้างนะยะ :serius2:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 1 100%] 11/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 11-03-2012 17:49:19

อยากให้ทั้งสองคนจำกันได้ แต่ คุณอินทร์นี่ใครเหรอครับ
ขอบคุณมากครับ จะรออ่านน้าาา

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 1 100%] 11/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 11-03-2012 19:42:38

เข้ามาเป็นกำลังใจเรื่องใหม่อีกคนจ้ะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 1 100%] 11/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 11-03-2012 20:08:10

:กอด1:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 1 100%] 11/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 11-03-2012 21:55:12

อะไรน่ะ ตรีจำมีนไม่ได้หรอ ?
สองคนจำกันไม่ได้หรอเนี่ยะ ?
อเล็กซ์อีก หวังว่าคงไม่ใช่ว่ารักสามเราหรอกนะ
:เฮ้อ:
รออ่านตอนต่อไปจ้าาา

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 1 100%] 11/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 11-03-2012 22:16:47

เรื่องไปไวมาก แต่ก็น่าิติดตามเป็ฯบ้า ตามลุ้นต่อจ้า

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 2 100%] 12/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 12-03-2012 13:15:33

ตอนที่ 2

เสียงเพลงเร้าอารมณ์เต้นเป็นจังหวะ ตุบๆอยู่ในหู จนทำให้ร่างกายอยู่ไม่สุข

ร่างสูงจิบเครื่องดื่มสีฟ้าสดใสในมืออย่างครุ่นคิด พลางสายตาคมก็คอยเหลือบมองหญิงสาวในชุดเซ็กซี่สีดำที่กำลังโยกย้ายไปมาบนฟลอกับเพื่อนๆของเธอ

“นี่! ทรี ถ้านายจะอยู่ต่อยังไงฉันขอกลับก่อนแล้วกันนะ เริ่มๆง่วงนอนแล้ว”เสียงใสงัวเงียปนหงุดหงิดดังขึ้นข้างกาย แต่เขาก็เพียงพยักหน้าส่งๆไปเท่านั้น ปล่อยกลับไปคนเดียวคงไม่เป็นไร คอนโดก็อยู่ใกล้ๆนี่เอง

“ระวังตัวด้วยล่ะ”ไม่วายอดเป็นห่วงไม่ได้ จนต้องหันไปย้ำอีกรอบ”อย่าไปคุยกับใครระหว่างออกจากที่นี่นะ”เขาเตือนด้วยความหวังดีเมื่อกวาดตามองไปรอบๆแล้วพบกับสายตาโลมเลียคนร่างเล็กเป็นจำนวนมาก หรือเขาจะไปส่งดี?

เหมือนอ่านใจเขาออก อเล็กซ์รีบปฏิเสธอย่างรวดเร็ว”ไม่ต้องห่วงหรอก ทรี นายอยู่ที่นี่จับตาดูเป้าหมายของนายต่อไปเถอะ เหตุผลที่นายมาไทยก็เพราะเรื่องนี้ไม่ใช่หรือไง?”เขาอมยิ้มเป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือน “งั้นฉันไปนะ!”หนุ่มร่างเล็กแทรกตัวออกจากฝูงชนออกไปอย่างรวดเร็วจนลับสายตาเขาไปในที่สุด

คงถึงเวลาแล้ว…เขาไม่อยากนอนดึกมากนักในคืนนี้

ร่างสูงสั่งเครื่องดื่มค็อกเทลเบาๆมาสองแก้ว ก่อนจะเดินตรงไปยังหญิงสาวในชุดเซ็กซี่สีดำที่เขาหมายตาเอาไว้แต่แรก ซึ่งกำลังออกมานั่งพักอยู่ตรงบาร์เครื่อวดื่มฝั่งตรงข้ามกันกับเขา

“เครื่องดื่มสักแก้วไหมครับ”เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่ม และกระตุกรอยยิ้มบนริมฝีปากน้อยๆ ซึ่งหญิงสาวเองก็ทำแบบเดียวกัน

“ยินดีค่ะ”

“ฉันชานมค่ะ”

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ ชานม ผมชื่อชื่อตรี”หญิงสาวตรงหน้าเขาเผยสีหน้าตกใจเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะกลบเกลื่อน”คุณชื่อเหมือนแฟนเก่าผมสมัยยังอยู่ม.ต้นเลย”

“ฮะ ฮะๆ ดูเหมือนโชคชะตาจะเล่นตลกซะแล้วสิค่ะ ที่ทำให้เรากลับมาพบกันอีกรอบแบบนี้”หญิงสาวหลิ่วตาให้เขาเล็กน้อยอย่างยั่วเย้า

“หึ คงงั้นล่ะมั้งครับ”

ตุบ!

“เสร็จซะที!!”ผมบ่นออกมาล่นห้องอย่างดีใจ ในที่สุดการจัดข้าวของเครื่องใช้บางส่วนที่ส่งมาก่อนก็ดำเนินไปจนเสร็จเรียบร้อย เล่นซะผมปวดขาจนตอนไปอาบน้ำแทบลงไปคลานกับพื้น คิดว่าพวกคุณก็น่าจะเคยเป็นกัน??

ผมเหลือบตามองดูนาฬิกา พบว่าตอนนี้มันปาเข้าไป เกือบเที่ยงคืนแล้ว นี่ผมใช้เวลาจัดห้องไปตั้ง หกชั่วโมงเลยเรอะ!! ข้าวปลาก็ยังไม่ได้กิน ไม่รู้ในห้องนี้พอมีมาม่าหรืออะไรพอประทังท้องได้บ้างรึเปล่า

ผมฝืนตัวลุกขึ้นมาจากเตียงนอนสุดแสนจะนุ่มสบาย ก้าวเดินเอื่อยๆไปตามบางเดิน ฟังเสียงกระดูกขาลั่นเอี๊ยดอ๊าดอย่างน่ากลัว ประท้วงการใช้งานมันหนักเกินตรงไปยังห้องครัว

คอนโดมิเนียม U-GO แห่งนี้เป็นคอนโดสมัยใหม่ครับ จัดแต่งออกสไตล์เรียบหรู มีหนึ่งห้องนอน สองห้องน้ำ ห้องรับแขกและห้องครัว ซึ่งถือว่าดีมาก เหมาะกับความต้องการใช้ของผมพอดี

และตอนนี้ผมก็กำลังอยู่ในห้องครัว Build in ซึ่งยังไม่มีอุปกรณ์ในการทำอาหารอะไรเลยนอกจากที่ต้มน้ำร้อน และแก้วกาแฟ สงสัยพรุ่งนี้คงต้องไปหาซื้อเข้ามาใช้ซะแล้วล่ะมั้ง?

ผมชอบทำอาหารครับ ชอบคิดสูตรแปลกใหม่ออกมาเรื่อยๆ อยู่ว่างๆบางวันก็นั่งหาสูตรขนมเอามาทำให้อานิลชิม จนฝ่ายนั้นชมไม่ขาดปาก อานิลเขาชอบทานของหวานครับ ไม่ว่าอะไร ขอแค่หวานๆอาแกทานได้หมดนั่นแหละ…ดังนั้นเวลาทำอาหาร ผมเลยมักจะต้องทำสองชุด ของผมกับคุณอินทร์ซึ่งเป็นอาหารรสชาติธรรมดาๆออกจืดๆหน่อย กับของอานิลซึ่งใส่น้ำตาลมากกว่าปกติ แม้ว่าอาหารนั้นชาวบ้านชาวช่องเขาไม่ใส่น้ำตาลกันก็ตามที

“มาม่าไม่มีเหรอเนี่ย…”ชิบหายล่ะ แล้วคืนนี้ผมจะเอาอะไรกินว่ะเนี่ยแถวนี้มีเซเว่นอยู่รึเปล่าหว่า

ถ้าจำไม่ผิดตอนคุณอินทร์มาส่งถัดออกไปนิดนึงมีเซเว่นเล็กๆเปิดอยู่ อืม…ยังไงก็ลองไปดูหน่อยก็ละกัน

ผมฝืนสังขารตัวเองเดินไปหยิบคีย์การ์ดกับกระเป๋าตังค์ที่ใส่เงินไว้ไม่มาก ก่อนจะปิดแอร์ปิดไฟแล้วเดินออกไปเพื่อลงลิฟต์
ห้องผมอยู่ชั้น 3 ครับ ก็ดีไม่สูงมาก เผื่อเกิดเหตุอะไรจะได้วิ่งลงไปข้างล่างได้ ขืนอยู่ซะชั้น 14 คงได้ตายก่อน เวลาเกิดเหตุฉุกเฉินขึ้นมาจริงๆ

กิ๊ง!

ทันทีที่ลิฟต์เปิด ผมก็ได้แต่ยืนอึ้ง มองดูร่างคนสองคนกอดกันนัวเนียในลิฟต์อย่างช็อกๆ ฝ่ายชายดูท่าทางจะหน้าตาดีไม่เบา ถึงแม้เขาจะหันหลังให้ แต่ดูจากรูปร่าง และสายตาหลงใหลของฝ่ายสาวจ้าวแล้วก็พอจะรู้ได้คร่าวๆ แถมแผ่นหลังภายใต้เสื้อเชิ้ตสีดำสนิทนั่นยังดูกำยำ แน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ ท่าทาง นอกจากหน้าตาจะดีแล้ว หุ่นก็คงดีไม่เบาด้วยเหมือนกัน

คนสมัยนี้นี่เนอะ ไม่มีการเกรงอกเกรงใจชาวบ้านเขาเลยจริงๆหิ้วผู้หญิงมานอนด้วยอย่างนี้ใช้ได้ที่ไหนกัน เอ๊ะ จะว่าไป ผู้หญิงคนนี้ก็หน้าคุ้นๆอยู่นะ วันนี้มันอะไนเนี่ย เห็นหน้าใครก็ว่าคุ้นๆไปหมด สงสัยวันนี้ผมจะเหนื่อยเกิน หรือไม่ก็คนกรุงเทพหน้าตามันก็พิมพ์เดียวกันหมด

ชายหนุ่มที่ผมไม่เห็นหน้า อุ้มหญิงสาวที่แต่งตัวล่อแหลม ซึ่งกำลังอ่อนระทวยขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน ก่อนจะหันกลับมา แล้วเดินผ่านผมไป

ผมยืนอึ้งอยู่ที่เดิม อึ้งยิ่งกว่าเดิม เมื่อพบความจริงข้อหนึ่งที่ทำเอาเท้าขยับไปไหนไม่ได้ราวถูกตรึงสมองเริ่มสับสนรวนเรด้วยความดีใจปะปนไปกับความไม่เข้าใจ

ไอ้หล่อเพลย์บอยเมื่อกี้นี้มันตรีชัดๆ ดูยังไงก็ตรี แม้จะนิสัยใจคอเปลี่ยนไปขนาดไหน แต่ดวงตาเรียวคมคู่นั้น ผมยังคงจำได้ดี ไม่มีใครเหมือนแน่ๆ ตรีกลับมาแล้ว?แต่ดูท่าทางแล้ว…เขาจะจำผมไม่ได้ ก็นั่นสินะ ผมเปลี่ยนไปมากจริงๆขนาดตัวผมเองยังเคยเกือบจำตัวเองไม่ได้ พูดไปแล้วก็ขำดี ชั่วหนึ่งปีทรหด ผมมัวแต่ทำงาน ไม่ได้ส่องกระจกดูเงาตัวเองเลยครับ ชีวิตเร่งรีบตลอด พอผมได้ส่องดูตอนที่อานิลมารับแล้วก็ถึงกับช็อกไปเลยครับ ตอนนั้นผมจำตัวเองไม่ได้จริงๆ จากที่ตอนแรกผมตัดผมเรียบร้อย ใส่แว่นอันโตๆตามแฟชั่นสีดำ แล้วมันดูดี ตอนนี้ ผมกลายเป็นเด็กเนิร์ดที่ปล่อยให้ผมเผ้ายาวรกรุงรัง หนวดเริ่มยาว ไอ้แว่นที่ใส่แล้วดูดี ตอนนี่เลยกลายเป็นทำให้หน้าตาดูอุบาว์ทขึ้นไปซะอย่างนั้น

ติ๊ง!

เสียงลิฟต์กำลังจะปิดเรียกสติผมที่หลุดลอยไปแล้วกลับบคืนมา ผมรีบกดลิฟต์อีกครั้งหนึ่งเพื่อให้มันเปิด แล้วแทรกตัวเข้าไปในลิฟต์ทันที ว่าจะไม่หันไปมองแล้วนะ แต่มันก็อดไม่ได้จริงๆ คนคนนั้นเป็นตรีจริงๆน่ะเหรอ?

เมื่อหันไปจะกดหันไปจะกดชั้นหนึ่งสายตาเจ้ากรรมก็ดันไปโฟกัสอยู่ที่ภาพที่ทำให้ใจปวดจี๊ดๆอย่างทรมาณ

ชายหญิงคู่หนึ่งกำลังนัวเนียกันอยู่หน้าห้องพัก ซึ่งอยู่ตรงข้ามห้องผม โดยฝ่ายชายกำลังพยายามเสียบคีย์การ์ดให้ตรงช่องทั้งๆที่ตากำลังมองแต่ผู้หญิงของเขาอยู่

นั่นเป็นสายตาที่ร้อนแรงแบบที่ผมไม่เคยเห็นจากตรี ตรีเปลี่ยนไปมากแบบที่ผมเองก็นึกไม่ถึง เกรงว่า ตอนนี้ผมคงจะไม่สามารถอ้างได้อีกต่อไป ว่าผมเป็นคนที่รู้จักตรีดีที่สุด

ลิฟต์ค่อยๆปิดลงอย่างเชื่องช้า เช่นเดียวกับหัวใจของผมที่เริ่มบีบแน่น คับอก จนรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออก อาการนี้ผมไม่ได้เป็นครั้งแรก ผมเคยเป็นก่อนหน้านี้แล้ว ตอนที่เพิ่งเสียพ่อแม่ไปใหม่ๆ มันเป็นอาการเสียใจในแบบที่แสนทรมาณ ผมนั่งทรุดลงกับพื้นลิฟต์ มองดูชั้นที่เริ่มดิ่งลงมาเรื่อยๆจนถึงชั้นหนึ่ง

ผมฝืนตัวลุกขึ้น เดินสะโหลสะเหลไปตามทางแล้วเริ่มมองหาเซเว่น แม้ในหัวจะตีกันไปมาด้วยเรื่องของคนที่หายหน้าไปโดยไม่บอกกล่าวไม่มีติดต่อมาเลยแม้แต่น้อยแม้ว่าผมจะยังใช้เบอร์โทรศัพท์เดิม

อ๊ะ นั่นไงเซเว่นตั้งเด่นเป็นสง่าห่างจากคอนโดผมไปประมาณสองร้อยเมตร ผมเดินไปเอื่อยๆ เริ่มไม่รู้สึกอยากกินอาหาร แต่คำสั่งของอานิลที่ให้ดูแลตัวเองดีๆ ทำให้ผมยังคงเดินต่อไป

พอถึงเซเว่นผมก็หยิบ มาม่ารสหมูสับมาสองซองของวันนี้กับพรุ่งนี้เช้าจากนั้นก็เดินไปคิดเงิน จ่ายแบงค์ยี่สิบไปโดยไม่ได้สนใจแม้แต่น้อยว่าได้ตังค์ทอนครบหรือไม่ แล้วก็เร่งเดินกลับคอนโดที่พักอยู่อย่างรวดเร็ว อยากนอนชะมัดเลย...

โครม!

วันนี้ผมเป็นอะไรนะ โดนคนเดินชนหลายรอบล่ะ เดินอยู่ดีๆแท้ๆไหงชอบมีคนมาชนนัก วันนี้มันจะอะไรกันนักกันหนานะ!
“ขอโทษครับ”หนุ่มร่างเล็กหน้าตาอิดโรย ผมยาวรกรุงรัง เดินสะโหลสะเหลมาชนผมก่อนจะล้มลง เขาสะบัดหัวแรงๆหลายครั้งราวกับจะไล่ความมึนงงออกไปจากหัวสมอง แล้วจึงพยายามลุกขึ้นยืนอีกครั้ง

“เป็นอะไรมากรึเปล่าครับ”ผมถามอย่างเป็นห่วง ยื่นมือไปช่วยดึงเขาให้ลุกขึ้น ตัวก็ไม่มีกลิ่นเหล้านี่นา แต่ทำไมท่าทางเหมือนคนเมาเลย?

“อ๊ะ! นาย….นายยังเก็บแมวที่ฉันให้ไว้อยู่รึเปล่า”ชายหนุ่มถามเสียงตื่นเต้น พยุงตัวลุกขึ้นมาได้สำเร็จ

ชายคนนี้เตี้ยกว่าผมอีกแฮะ ผมว่าผมเตี้ยแล้วนะสำหรับผู้ชาย ผมสูง 174 แต่คนคนนี้น่าจะเตี้ยกว่าผมเกือบสิบเซนต์ทีเดียว ร่างผอมเล็กแบบคนไม่ได้ออกกำลังกาย ผิวขาวซีด หน้าตาดีเอาเรื่องเหมือนกัน แต่ออกหวานๆเหมือนหนุ่มญี่ปุ่น แต่งตัวด้วยชุด เสื้อยืดโทรมๆกับกางเกงวอร์ม แต่ที่เด่นจริงๆเห็นจะเป็น ผมยาวสีดำที่ไปทำไฮไลท์สีน้ำเงินมานั่นแหละ จะว่าไปแล้ว….คุ้นๆหน้าเหมือนกันนะ แต่ไม่เคยมีใครให้แมวผมนี่นา?

“ที่ห้อยมือถืออ่ะ ยังอยู่รึเปล่า”ผมตาสว่างวาบทันทีเมื่อชายหนุ่มคนนี้พูดอย่างรำคาญ ที่ห้อยมือถือ!หรือว่านายนี่จะเป็นคนเดียวกับไอ้คนตอนนั้น

“นายนี่เอง!”ผมโพล่งอย่างตกใจ

“สิ่งที่ฉันบอกเมื่อตอนนั้น ตอนนี้เป็นจริงแล้วใช่ไหมล่ะ :laugh:”ชายหนุ่มเชิดหน้าขึ้นอย่างผยอง ส่วนผมได้แต่พยักหน้า”นายช่วยฉันเรื่องหนึ่งสิ แล้วฉันจะช่วยนายในเรื่องเพื่อนคนนั้นของนาย ถ้านายยังต้องการอยู่น่ะนะ”

ผมไตร่ตรอง ถ้าเรื่องที่เขาจะให้ผมทำไม่หนักหนามากนัก ผมก็คงจะช่วยเขาได้ เพื่อแลกกับการให้ผมกับตรีกลับมาเป็นเหมือนเดิม เพราะดูจากท่าทีที่ตรีมีต่อผมเมื่อตอนเจอกันหน้าลิฟต์แล้ว เขาไม่แม้แต่จะจำผมได้ สะกิดใจสักนิดก็ไม่มี แต่ก็ยังมีความเป็นไปได้นี่นาว่าเขาอาจจะแค่จำหน้าผมตอนนี้ไม่ได้เฉยๆ ถ้าผมไปตัดผมเผ้าอะไรให้เรียบร้อย เขาก็อาจจะจำผมได้ก็ได้ ไม่ใช่หรือไง? ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ผมก็ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากนายคนแปลกหน้าคนนี้นี่นา?

“ถ้านายจะคิดแบบนั้นก็เชิญ แต่จะบอกให้ การฝืนลิขิตน่ะ มันยากกว่าที่นายคิดเยอะนะ ชะตาของนายกับเขาน่ะเป็นเหมือนเส้นที่ตัดกันเป็นมุมฉาก เจอกันช่วงหนึ่ง แล้วก็จะไม่ได้พบกันอีกเลยตลอดกาล จะไม่เชื่อฉันก็ไม่เป็นไรนะ ฉันถือว่าฉันเตือนนายแล้ว”

ผมสะอึก ใจหนึ่งไม่เชื่อ แต่อีกใจหนึ่งก็กลัว แย่จริง ทีนี้ผมจะเอายังไงดี? :z3:

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>.

มาต่อแล้วจ้า ตอนต่อไปอาจจะพรุ่งนี้ หรือวันนนี้เย็นๆน้า ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์ค่ะ อิงจะพยายามปรับปรุงนะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 2 100%] 12/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 12-03-2012 13:31:59

อ่า มันน่าลุ้นอย่างจริงจัง
มีนรีบกลับไปทำตัวให้ดูดีซะเถอะ ปล่อยตัวรกรุงรังขนาดนี้
จะมีใครจำได้ล่ะน้อ 555

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 2 100%] 12/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 12-03-2012 14:11:57

น่าสนใจมากกกกก
เราชอบมุกสู้ชีวิต

บวกค่า

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 2 100%] 12/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 12-03-2012 16:02:23

ลุ้นค่ะ อยากรู้ว่าเป็นยังไงต่อ
เนื้อเรื่องน่าติดตามมากๆ
รออ่านตอนต่อไปจ้า

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 2 100%] 12/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 12-03-2012 22:30:05

ลุ้นๆ จะเปนยังไงต่อไปนิ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 2 100%] 12/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: ต่ายน้อย ที่ 12-03-2012 22:50:34

มันจะเศร้าไหมเนี่ย ไม่อยากให้มีนเสียใจเลยอ่ะ
ตรีคงจะกลับมาแก้แค้นชะนีชานม แต่จะตามหามีนรึเปล่านั้น ก็ต้องรอกันต่อไป

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 2 100%] 12/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 12-03-2012 23:29:45

ง่า สงสารมีน มีนให้เด็กคนนั้นช่วยเถอะนะ รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 2 100%] 12/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 13-03-2012 21:38:54

ตามลุ้นต่อจ้า

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 3 100%] 13/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 13-03-2012 22:25:37

ตอนที่ 3

"ว้าว ห้องสวยจังเลย"ไอ้มิวสิค ชายหนุ่มที่เคยเข้ามาทักผมเมื่อหลายปีที่แล้ว แล้วก็ดั๊นมาเจอกันอีกรอบอย่างไม่ได้ตั้งใจในวันนี้ โพล่งขึ้นอย่างยินดี พร้อมกับหันมายิ้มหน้าบานให้ผม ผู้ซึ่งเป็นเจ้าของห้อง

"อือ ชอบก็ดีแล้ว "ผมอมยิ้ม พร้อมฉีกฝามาม่าคัพ รอนำ้เดือด"กินอะไรมารึยัง"

มิวสิคพยักหน้าเบาๆ ยิ้มร่า พร้อมตบพุงแบนๆแปะๆเป็นเชิงบอกว่ามันกินมาเรียบร้อยแล้ว ผมจึงไม่ได้ฉีกซองมาม่าเพิ่ม รอจนนำ้เดือดแล้วก็จัดการเอามาม่ากับนำ้ร้อนมาวินนิ่งกันแล้วก็เอาฝาปิดไว้ชั่วครู่เดี๋ยวก็เรียบร้อย

"ขอกินน้ำหน่อยนะ"ผมพยักหน้า "อยู่ในตู้เย็น หยิบเอาได้เลย"

หลังจากผมนั่งรอมาม่าสุกอยู่ราวสามนาที ในที่สุดกระเพาะผมก็ทนไม่ไหว มันสั่งให้ผมเปิดฝาออกอีกรอบเทเครื่องปรุงใส่ลงไปแล้วกินมันซะ ไม่ต้องสนใจหรอกว่าเส้นสุกรึยัง

"ห้องนายดูใหม่ๆนะ เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่เหรอ ของอะไรก็ไม่ค่อยมี"หลังจากมันซัดน้ำเปล่าผมหมดไปขวดหนึ่ง มันก็เริ่มเดินสำรวจห้องที่มันจะได้มาอยู่อย่างสนอกสนใจ

อ่ะ พวกคุณคงงงว่ามันเกิดอะไรขึ้น ตกลงผมยอมรับข้อแลกเปลี่ยนของหมอนี่แล้วหรือ ยังไง?

ถูกต้องครับ :mc4: หลังจากไตร่ตรองอ่างละเอียดแล้ว ตัวผมเล็งเห็นแล้วว่า มีคนคอยให้คำปรึกษาสักคนดีกว่าไม่มีเลยล่ะว่ะ!แถมข้อแลกเปลี่ยนก็แค่ ขออยู่อาศัยที่ที่พักด้วยไปสักระยะเท่านั้นเอง

"อืม ฉันเพิ่งเข้ากรุงเทพมาได้เมื่อสายๆนี้เอง" ผมตอบไปกระซวกมาม่าเข้าปากไปอย่างมีความสุข กินของร้อนๆช่วงดึกๆนี่รู้สึกดีชะมัด สงสัยวันหลังต้องหามาม่าคัพมาตุนเอาไว้บ้าง

"นายย้ายมาทำไมอ่ะ อยู่เชียงใหม่ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่รึไง"ผมชะงัก รู้สึกว่าผมยังไม่ทันได้บอกมันสักคำว่าก่อนหน้านี้ผมอยู่เชียงใหม่มาก่อน"อืม...นายคงจะเอ็นติดที่นี่ล่ะสินะ..โอ๊ะ ติดที่เดียวกับฉันด้วยว่ะ"

ไอ้นี่ท่าจะเพี้ยนพูดเองเออเอง พึมพำงึมงำอยู่คนเดียวอยู่ได้ แต่จะว่าไปมันรู้เรื่องราวของผมได้ไงวะ ผมยังไม่ได้บอกมันสักคำ เอ๊ะ หรือมันจะเป็นหมอดูอะไรเทือกนั้นปลอมตัวมา? :really2:

"ไม่ต้องมามองด้วยความสงสัย เดี๋ยวกินมาม่าเสร็จแล้วจะอธิบายให้ฟัง รวมถึง เรื่องของนายกับไอ้ เพื่อนคนนั้นของนายด้วย อืม..ชื่ออะไรนะ ตรีใช่ป่ะ"มันเริ่มพูดเองเออเองอีกแล้วครับไอ้นี่ท่าจะเป็นเอามาก"แล้วพรุ่งนี้ที่นายกะจะไปทำผมใหม่อ่ะ ฉันขอไปด้วยนะ เออ จะไปซื้อเสื้อผ้าด้วยสิเนอะ....อืมๆ สงสัยต้องโทรไปขอเงินอาโรซะล่ะ จะว่าไปแล้วตอนนี้อยู่แถวไหนว่ะ.....อืม...ไปทำอะไรแถว รัสเซียล่ะเนี่ย ค่าโทรแพงตายชัก"

เออ คนเราหนอคนเรา พูดคนเดียวก็ได้ด้วย พูดเป็นเรื่องเป็นราวเลยเว้ย ว่าไปแลวก็แอบกลุ้มใจนี่ผมพกคนสติไม่เต็มเข้าบ้านรึเปล่าเนี่ย?แล้วจะววางใจให้ไอ้คนที่ดูไม่ค่อยเต็มช่วยเหลือนี่..ดีแล้วเหรอ :z3:

เอ แต่รู้สึเมื่อกี้มันจะบอกว่าพรุ่นี้มันจะขอไปด้วยสินะ ไม่รู้มันจะรู้ที่ทางแถวนี้ดีมากรึเปล่า ผมจะได้โทรไปบอกคุณอินทร์ พรุ่งนี้จะได้ไม่ต้องรบกวนให้เขาพาไปไหนต่อไหน
จะว่าไปแล้วแว่นผมก็เริ่มเบลอๆแล้วด้วยสิ สงสัยคงได้เวลาไปตัดใหม่แล้วมั้งเนี่ย

เออ หรือผมจะตาฝาดไปเองที่เห็นตรี เพราะสายตาผมมันสั้นกว่าแว่นไปโขแล้ว มองอะไรก็ต้องเพ่งหน่อยถึงจะเห็นชัด เอ แต่ผมว่าผมเห็นจริงๆนะ ตาคู่นั้น ผมไม่ามีทางจำผิดแน่ เอ๊ะ ไปๆมาๆชักงงๆ

"เอาๆ เลิกเหม่อได้แล้ว รีบๆกิน เดี๋ยวจะได้รีบเล่าเรื่องแล้วก็นอนซะที พรุ่งนี้สงสัยฉันต้องเป็นฝ่ายนำนายเที่ยวกรุงเทพสินะ?"ผมพยักหน้า อืมเดี๋ยวกินเสร็จแล้วต้องโทรไปบอกคุณอินทร์ว่าพรุ่งนี้ไม่ต้องมาแล้ว

เนื่องจากเริ่มรู้สึกง่วงนอนแล้วผมจึงรีบกระซวกมาม่าให้หมด ซดน้ำให้เหี้ยน ก่อนจะนำขยะไปทิ้งให้เรียบร้อยแล้วกดมือถือรุ่นเก่าของตัวเองเพื่อโทรไปหาคุณอินทร์ เวลาป่านนี้คุณอินทร์ยังไม่นอนหรอก รายนั้นชอบเคลียร์งานถึงตีหนึ่งตีสอง นี่เพิ่งจะเที่ยงคืนเอง

และก็เป็นไปอย่างที่คาดคุณอินทร์รับสายผมด้วยน้ำเสียงเพลียๆ มีดุผมนิดหน่อยที่ดึกป่านนี้แล้วยังไม่นอน ซึ่งผมก็หัวเราะกลบเกลื่อนไป ฟังคุณอินทร์บ่นอีกเล็กน้อยว่า อานิลโทรมตามจิกคอยถามถึงหลานชายสุดที่รักทุกๆนึ่งชั่วโมงเพราะหลานชายไม่ยอมโทรหา หึหึ :เฮ้อ:

กว่าจะเข้าเรื่องได้ก็ปาเข้าไปสิบห้านาที คุณอินทร์เป็นห่วงนิดหน่อยที่ปล่อยผมไปกับเพื่อนที่เขาไม่เคยรู้จักหรอเห็นหน้า แต่ผมก็ยืนยันไปว่าไม่เป็นไรเพื่อนคนนี้ไว้ใจได้ เพราะรู้จักตั้งแต่สมัยม.ต้น

ผมไม่ได้โกหกตกนรกนะครับ :z2: แค่บอกไม่หมด ผมรู้จักไอ้นี่ตอนม.ต้นจริงๆ ก็ตอนที่มันเดินเข้ามาทักผมกับไอ้ตรีนั่นไง หึหึ :laugh:

ผมถามคุณอินทร์ถึงร้านตัดแว่นดีๆใกล้ๆที่พัก แล้วจึงวางสายเมื่อเห็นว่า ผู้ช่วยคนสำคัญที่ผมหิ้วมาจากข้างถนนเริ่มออกอาการสัปหงกแล้ว

"ง่วงมากก็เอาไว้ค่อยคุยกันพรุ่งนี้ก็ได้นะ ฉันไม่ได้รีบอะไร"ผมยิ้มขำกับท่าทางแบบคนพยายามทำตัวให้ตื่นของมิวสิค หมอนี่ตีหน้าตัวเองไปมา พึมพำๆอะไรประมาณว่า พรุ่งนี้ไม่ได้ โชคชะตา อะไรของมันสักอย่าง

"เอาล่ะฉันตื่นแล้ว พร้อมรับฟังรึยังว่าอะไรคืออะไร"

ผมนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับโซฟาที่มิวสิคนั่ง แล้วเริ่มตั้งอกตั้งใจฟังมันพูด หังว่ามันจะมีประโยชน์อะไรกับสถาณการ์ณของผมบ้างนะ......

"ก่อนอื่นเลยคงต้องขอแนะนำตัวอีกครั้ง ฉัน มิวสิค โครว อาเชอร์ อาชีพหลักคือ นักเรียน/นักศึกษา ส่วนอาชีพรองของฉันคือ ผู้ช่วยคนเดียวของ เนโร โครว อาเชอร์ เจ้าของกิจการ fate editor(นักแก้ไข โชคชะตา)ยินดีด้วยที่นายเป็นคนที่ฉันเลือกที่จะช่วย เพราะฉะนั้น ฟังเรื่องต่อไปนี้ให้ดีๆ มันจะสำคัญกับนายมาก"

ท่าทางผมจะเลือกเก็บมาจากข้างถนนผิดจริงๆด้วยครับ....นี่มัน...เรื่องอะไรกันว่ะ!!!

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

ขอโทษมากมายต่าที่มาต่อช้ามากกกๆๆ พอดีเกิดปัญหากับคอมอย่างใหญ่หลวง ท่านพ่อลงวินโด้ใหม่โดไม่มีการปรึกษาล่วงหน้าจ้า เวิร์ดที่พิพ์ไว้หายหมดเลย โปรแกรมเวิร์ดก็ไม่เหลือเหมือนกัน :z3:

แต่ด้วยความที่มีคนมาติดตามอยากอ่าน อิงเลยฮึดสู้ หยิบ แท็ปแล็ตแอนดรอยของพ่อเอามาเปิดพิมพ์มันซะเลย ดังนั้นคำผิดจะเยอะและตอนสั้นก็อย่าว่ากันนะจ๊ะ :z2: แถมลูกเล่นอะไรก็ไม่ได้ใส่ พรุ่งนี้จะมาอีดิทอีกรอบจ้า

ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันนะค่ะทุกคน รักคนอ่านทุกคนค่ะ :bye2:

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>.

มาแก้แล้วค่ะ ขอบคุณทุกคอมเม้นทุกกำลังใจค่ะ เดี๋ยวเย็นๆมาต่อ :bye2:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 3 100%] 13/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Lemon_Tea ที่ 13-03-2012 22:32:00

ตรีจะจำมีนได้มั้ยหนอ
เออ นายมิวสิคดูจะมึนๆนะ ก็โอเค ^^

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 3 100%] 13/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 13-03-2012 22:37:05

อยากรู้แล้วววว มาต่อเร็วๆเน้อออ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 3 100%] 13/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 13-03-2012 23:57:06

เออ มิวสิคต๊องๆดีอ่ะ น่ารัก
พรุ่งนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ อยากรู้มว๊ากกก

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 3 100%] 13/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 14-03-2012 01:39:34

เป็นเรา เราไม่กล้าให้มาพักด้วยหรอกนะเนี่ย = ="
เป็นห่วงมีนจัง

มีน...แต่ก่อนหนูสวยมากไม่ใช่เหรอลูก
ตอนนี้บรรยายซะเครียดแทนเลยเชียว
กลับมาสวยไวๆนะ ตรีมันจะได้เสียดาย หุหุ

+1 ให้จ้า

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 3 100%] 13/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: maxtorpis ที่ 14-03-2012 03:02:25

บวกให้นะคับ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 3 100%] 13/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: สุขาพาเพลิน ที่ 14-03-2012 03:52:40

มาติดตามด้วยคนนะครับ ^^
ยังไงก็รีบมาต่อนะครับ กำลังลุ้นๆเลย

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 3 100%] 13/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 14-03-2012 10:49:09

อิอิ ได้เวลาเปลี่ยนลุคแล้วมีน 555

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 3 100%] 13/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 14-03-2012 13:56:47

แฟนซีนิ๊ดๆสินะ

มิวสิคน่ารักดีแฮะ
:a3: :a3:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 4 100%] 14/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 14-03-2012 16:10:32

ตอนที่ 4

"ก็อย่างที่เล่าไปนั่นแหละ นายพอจะเข้าใจรึเปล่า?"ผมนั่งอึ้งอยู่กับที่ อารมณ์มันประมาณว่าสับสนและมึนงงอย่างถึงที่สุด o22

"เอ่อ...ขออีกรอบได้มั๊ย?"มันไม่เคลียร์ครับ เรื่องแบบนี้ จะให้เชื่อง่ายๆก็ออกจะ....เฮ้อ :เฮ้อ:

"งั้นฉันจะอธิบายอีกรอบ ฟังให้ดีๆล่ะกัน ฉันรู้ว่ามันยากที่จะเชื่อ แต่มันคือเรื่องจริง"จากนั้น มิวสิคก็เริ่มต้นอธิบายด้วยน้ำเสียงโมโนโทน แถมยังก็อปปี้ทุกคำพูดก่อนหน้านี้ที่มันพูดไปออกมาจนเหมือนเปี๊ยบทุกคำ

"Fate editor คือ ผู้แก้ไขโชคชะตา ฉันสามารถมองเห็นโชคชะตาของคนรอบข้างที่มีความสัมพันธ์ต่อตัวฉันเองได้ และฉันสามารถเลือกได้ ว่าจะช่วยแก้ไขโชคชะตานั้นหรือไม่"

"อย่างของนายน่ะ วันนั้นฉันเห็นนายกับเพื่อนเดินมา ฉันก็รู้แล้ว ว่าโชคชะตาของนายจะต้องระเห็จเร่ร่อน ไปจนตาย แถมยังอายุสั้นด้วยอยู่อีกสองสามปีก็ตาย นายไม่มีทางได้มีวันนี้แน่ ถ้าหาก อาของนายไม่เลือกที่จะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของเขาเอง"

"เช่นเดียวกันนี้ เพื่อนของนายเองก็เหมือนกัน เพียงแต่โชคชะตาของเขาบิดเบือนไปเพราะมีสิ่งที่ไม่สมควรมายุ่งมายุ่งย่าม จากที่ เขาควรจะเกิดอุบัติเหตุ และ นอนเป็นเจ้าชายนิทราไปตั้งแต่ หลายปีก่อน โดยไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะฟื้น แต่ อุบัติเหตุครั้งนั้นกลับพรากไปเพียงสิ่งสำคัญบางอย่างเท่านั้น...และนี่แหละ!คือประเด็นที่เราต้องถกเถียงกัน"

"หากนายยังอยากให้โชคชะตาของนายกับเขาหักมุมและกลับเข้ามาบรรจบกันอีกครั้ง และควบคู่กันไปเรื่อยๆ นายก็ควรฟังคำแนะนำของฉันให้ดีๆ"

ผมกลืนน้ำลาย ฟังไอ้หมอนี่พูดกี่ทีก็รู้สึกแปลกๆแหะ :serius2: มันขนลุกยังไงพิกล

"เรื่องของนาย ฉันคิดว่า ยังไม่จำเป็นถึงขนาดต้องส่งไปให้ อาโรจัดการ เพราะไม่มีวิญญาณเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย แต่เป็นเพียงการหักเหของโชคชะตาไปมาเท่านั้น เพราะฉะนั้น นายพยายามอย่าทำอะไรให้เกินกรอบที่ฉันกำหนดมากนัก ถ้ายังไม่อยากตาย :angry2: แต่ของเพื่อนนายนี่ฉันก็จนปัญญาจะช่วย เพราะดันมีไอ้คนที่คุณก็รู้ว่าใครมาเกี่ยวข้องด้วย"มิวสิคพูดอย่างหงุดหงิด :m16:

ไม่ว่าเรื่องที่หมอนี่พูดมาเป็นจริงแค่ไหนก็ตาม แต่เชื่อไว้ก่อนก็ไม่เสียหายนี่ครับ ดีกว่าไม่เชื่อแล้วมาเสียใจทีหลัง แม้ผมจะยังกังขาอยู่พอสมควรกับความพิเศษของคนตรงหน้า แต่มันช่วยไม่ได้ ว่าแต่...นี่ผมไปเกี่ยวข้องกับเรื่องเหนือธรรมชาติเข้าแล้วใช่มั๊ยเนี่ย

"จบแล้วใช่ไหม จะได้รีบไปนอนกันซะที พรุ่งนี้ยังต้องไปซื้อข้าวของอีก"

มิวสิคทำหน้าเหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่าง หมอนั่นทำหน้าครุ่นคิดๆ ก่อนจะแสยะยิิ้ม เอ่อ น่ากลัวนะเว้ย...

"อืม วันนี้ไม่มีอะไรแล้วล่ะ พรุ่งนี้นายก็รีบตื่นหน่อยละกัน ตื่นเช้าๆนะ ฉันขอเตือน"

ผมพยักหน้าส่งๆ ขี้เกียจต่อปากต่อคำให้มากความ ผมเดินเข้าห้องกะจะนอนเลย วันนี้ไม่อาบน้ำได้ไหมอ่ะ ง่วงนอนแล้ว....

"ฉันแนะนำนะ นายควรจะอาบน้ำปะแป้งหอมๆ ไม่งั้น นายจะเสียใจแน่ถ้าไม่ทำ..."เสียงไอ้มิวสิคตะโกนดังออกมาถึงในห้องนอนเลยครับ เชอะ!เล่นเตือนกันซะอย่างนี้ อาบก็ได้วะ :o8:

ซ่า!!

อ๊า อาบนำ้แล้วสบายตัวจริงๆ คิดถูกแล้วที่ฟังคำเตือนของไอ้เจ้ามิวสิค

ผมลูบสบู่ไปตามเนื้อตามตัวอย่างมีความสุข สายนำ้อุ่นๆนี่สามารถช่วยให้จิตใจคนเราสงบขึ้นมาได้มากจริงๆแฮะ

หลังจากอาบนำ้แบบลวกๆซึ่งใช้เวลาเพียงสิบนาทีเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมก็เดินห่อผ้าเช็ดตัวออกมาห้องนอนก่อนจะทิ้งตัว กลิ้งไปมากับที่นอนโดยที่ัยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้านั่นแหละ ผมไม่ค่อยชอบใส่เสื้อผ้าตอนจะนอนครับ มันคันๆและก็น่ารำคาญอย่างบอกไม่ถูก มันทำให้ผมนอนไม่หลับ

ผมจะใส่เสื้อผ้านอนเฉพาเวลาที่ต้องใช้ห้องร่วมกับคนอื่น หรือมีความจำเป็นอื่นๆเท่านั้น ซึ่งนี่ก็ยังไม่ถึงเวลานั้น.... เพราะผมตกลงกับมิวสิคแล้วว่ามันจะต้องนอนที่โซฟา

และเพื่อความชัวร์ว่ามิวสิคจะนอนไม่หลับไปเสียก่อนถ้าหาก เผลอเปิดประตูห้องนอนมาแล้วพบผมเปลือยอยู่ :o8: ดังนั้นผมจึงนุ่งผ้าเช็ดตัวก่อนจะเปิดประตูโผล่หน้าออกไปดูว่าอีกฝ่ายนอนไปรึยัง เมื่อเห็นว่าไฟปิดสนิทหมดแล้ว ผมจึงหดหัวเข้ามาในห้อง ปิดประตูล็อคกลอนให้เรียบร้อย และปิดไฟหัวเตียงลง

ไม่รู้ว่าเพราะแปลกที่รึเปล่า ทั้งๆที่ผมรู้สึกง่วงนอนมากๆ แต่กลับนอนไม่หลับซะที เฮ้อ ทำไงดีน้า

ผมนอนคิดอะไนไปเรื่อยเปื่อยพลิกตัวไปมาอยู่หลายที จนในที่สุดทนไม่ไหว ผมเดินไปหยิบบ็อกเซอร์มาพร้อมเสื้อยืดตัวใหม่สำหรับพรุ่งนี้มาใส่ แล้วเดินออกไประเบียง ปล่อยให้สายลมช่วยพัดให้ความกังวลลอยหายไป

ห้องนอนผมมีระเบียงยื่นออกไปเล็กน้อยครับ เอาไว้สำหรับตากผ้าและอื่นๆ ซึ่งตอนนี้ยังไม่มีผ้าจะตาก ที่ตรงนี้ก็เอาไว้รับลมไปก่อน ผมปล่อยให้สายลมเย็นๆปะทะเข้าตัว เสยผมเปียกๆให้ลู่ไปด้านหลังเปิดหน้าผากเพราะเริ่มรำคาญผมเปียกๆที่ลู่ลงมาติดหน้าและเข้าตาบ่อยๆ

แม้นี่จะเป็นชั้นสามทำให้อากาศไม่ค่อยจะดีเท่าที่ควร แต่การรับลมตอนกลางคืนก็ยังสามารถทำให้ผมผ่อนคลายได้เสมอ

เมื่อตอนผมไปอยู่เชียงใหม่ ห้องของผมในบ้านไร่ของอานิลมีระเบียงขนาดใหญ่พอที่จะออกไปนอนปูเสื่อดูดาวได้สบายๆอยู่ เวลาผมรู้สึกเหนื่อยๆ ผมก็ชอบออกไปนอนดูดาวตรงนั้นเล่นครับ :impress2:ที่เชียงใหม่อากาศดีไม่เหมือนกรุงเทพ ที่ดาวสักดวงยังไม่ค่อยจะโผล่มาให้เห็น :เฮ้อ:

ผมเดินกลับเข้าไปในห้อง ลากเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้งมานั่งรับลม ท้าวแขนกับระเบียงก่อนจะเริ่มรู้สึกง่วง และสติดับวูบไปทั้งอย่างงั้น... :t3:

"ฮัลโหล"เสียงทุ้มกรอกลงไปในโทรศัพท์มือถืออย่างหงุดหงิดทันทีที่แสดงเบอร์ของผู้ที่โทรเข้ามา"มีอะไร"

"อย่าพูดอย่างนั้นสิค่ะ ฉันเป็นเลขาของคุณนะค่ะ" น้ำเสียงเย้าแหย่ กระแซะดังขึ้นที่ปลายสาย ปลุกให้อารมณ์ของเขาขุ่นมัวยิ่งกว่าเดิม

"มีเรื่องอะไรก็รีบๆว่ามา ฉันไม่ได้ว่างขนาดนั้น"ร่างสูงพลันเหลือบสายตาไปมองเรือนร่างอวบอิ่มที่นอนซุกผ้าห่มอยู่บนที่นอนของเขา ตามร่างกายมีร่องรอยของความรุนแรงบางประการปรากฏขึ้นอยู่ตามผิวเนียน

"แหมๆ ไม่ว่างเพราะต้องรีบไปกกผู้หญิงต่อรึไงค่ะเจ้านาย ฮิฮิ"ปลายสายยังคงเมินเฉยต่อน้ำเสียงที่เข้มขึ้นเรื่อยๆของฝ่ายตรงข้าม หัวเราะเรื่อยเปื่อยอย่างอารมณ์ดี

"ถ้าไม่มีอะไรผมจะวางแล้วนะ" :m31:

"โอ๋ๆ ขออภัยด้วยค่ะ ริต้าจะเข้าประเด็นแล้วค่ะคุณตรี"หญิงสาวปรับเปลี่ยนน้ำเสียงให้เป้นการเป็นงานทันที"เรื่องของคนที่คุณให้ริต้าตามหาน่ะค่ะ"

"อืม...ว่าไง"

"เราพบคนที่คุณให้ตามหาแล้วค่ะ"ชายหนุ่มแสยะยิ้มขึ้นที่ริมฝีปาก ออกคำสั่งด้วยประโยคสั้นๆกระชับอีกไม่กี่คำก่อนจะวางไป เขาลุกขึ้นไปปลุกหญิงสาวบนเตียงที่เขารู้ดีว่าหล่อนยังหลับไม่สนิท และได้ยินทุกคำที่เขาพูด

"เธอไปได้แล้ว"พลันหญิงสาวรีบตาลีตาเหลือกหยิบเสื้อผ้าของตนเองมาสวมใส่อย่างรวดเร็วและรีบวิ่งออกไปจากห้องของเขาทันทีด้วยใบหน้าซีดเผือด

"หึ ทีนี้แหละ...ของที่หายไป...ก็จะกลับมาเสียที"ตรีเปิดกระเป๋าตังค์ พร้อมลูบไปยังรูปภาพเก่าๆเยินๆเปื้อนเลือดเล็กน้อยในบางจุด

"รอฉันก่อนนะ"คำกระซิบแผ่วเบา แต่เปรียบดั่งคำสัญญาดังขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ก็อกๆ

"ทรี อยู่รึเปล่า"ตรีเงยหน้าขึ้นจากรูปภาพ เก็บมันให้เข้าที่เข้าทาง ใส่กางเกงยีนส์ให้เรียบร้อยแล้วจึงเดินไปเปิดประตูห้องนอนออก

"ว่าไง เล็กซ์"อเล็กซ์ทำหน้าเลิ่กลั่ก เหมือนจะพูดอะไรแต่ดันไม่ยอมพูด"ถ้าไม่มีอะไรฉันไปนอนต่อแล้วนะ"

"เอ่อ วันนี้ไปนอนห้องฉันหน่อยนะๆ ฉันนอนไม่หลับอ่ะ :monkeysad: "ตรีถอนหายใจ มันมักจะเป็นหน้าที่ของเขาตลอดแหละที่ต้องคอยกล่อมเจ้าตัวแสบที่อายุไม่ใช่น้อยๆแล้วนี่ให้หลับ

"เออๆ แค่คืนนี้นะ"เล็กซ์ยิ้มแก้มปริ ก่อนจะลากเขาที่ใส่เพียงกางเกงยีนส์สีดำที่ใส่เมื่อตอนกลางวันออกไปข้างนอก โดยไม่รอให้เขาหยิบแม้แต่คีย์การ์ดห้องของเขาเอง

"เอาน่าคีย์การ์ดห้องนาย ที่ห้องฉันก็มี"ตรีได้แต่เดินตามเล็กซ์ที่ลากเขาออกไป ห้องเขากับเล็กซ์นั้นอยู่ตรงกันข้าม เยื้องไปทางขวาเล็กน้อย เขาไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าพี่ฟางจะให้แยกห้องให้เปลืองเงินทำไมในเมื่ออยู่ห้องเดียวกันก็ได้?

ห้องของเล็กซ์ตกแต่งด้วยโทนสีอ่อน ออกสไตล์วินเทจ ซึ่งดูยังไงก็ไม่น่าจะเป็นห้องของเด็กผู้ชายได้เลย เฟอร์นิเจอร์ส่วนใหญ่ทำจากไม้ และหินอ่อน ซึ่งรวมๆแล้วค่าตกแต่งอาจจะแพงกว่าค่าห้องเสียอีก...

"ห้องฉันสวยใช่ไหมเล่า"เล็กซ์กอดอกพูดอย่างภาคภูมิใจ ซึ่งเขาก็ได้ฉต่พยักหน้าส่งๆไป

"ไปนอนได้แล้วไป เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่ยอมตื่นอีก"ตรีลากอเล็กซ์เข้าไปในส่วนที่คาดว่าจะเป็นห้องนอน ดันอีกฝ่ายลงนอนกับเตียงนุ่มห่มผ้าให้พร้อมยัดตัวเองลงไปนอนข้างๆอย่างรู้งาน

อเล็กซ์เริ่มซุกตัวเข้ากับแผงอกของเขาอย่างที่เจ้าตัวชอบทำ พึมพำเบาๆก่อนจะหลับสนิทไปในที่สุด

อเล็กซ์ตามจริงแล้วเป็นคนหลับง่ายมาก เพียงแต่เจ้าตัวที่เป็นคนติดหมอนข้าง แต่วันนี้ดันไม่มีหมอนข้าง ก็เลยต้องขอพึ่งพาตัวเขาให้ไปกอดแทนหมอนข้างไปก่อน

"เล็กซ์..."ตรีเรียกเบาๆทดสอบว่าอีกฝ่ายหลับไปหรือยัง เมื่ออีกฝ่ายไม่มีการตอบสนองใดๆ เขาจึงค่อยๆแกะมือเหนียวหนึบออกก่อนดันตัวออกจากเตียง

ตรีเปิดประตูระบียงออกไป หยิบบุหรี่ที่เขามักมีติดกระเป๋าเอาไว้ขึ้นมา แล้วจุดสูบเพื่อคลายความเครียดจากหน้าที่ที่ของตระกูลและสิ่งที่ใจบอกให้ตามหา

โดยไม่ได้ตั้งใจ สายตาของเขาพลันไปจับจ้องอยู่ที่ระเบียงของห้องข้างๆที่ซึ่งแสงจันทร์ส่องพอดีหลังจากเมฆลอยผ่านพ้นไป
ร่างเล็กของชายหนุ่มในเสื้อยืดสีขาวปอนๆกับกางเกงบ็อกเซอร์สีดำที่วับแวมเสียจนเห็นไปถึงขาอ่อนขาวเนียนกำลังนอนฟุบอยู่ตรงนั้น

ดุจดังห้วงเวลาไหลกลับ เขาได้แต่ชะงักนิ่งไปเหมือนโดนมนต์สกด เมื่อเริ่มรู้สึกตัวเขาจึงปีนระเบียงของห้องอเล็กซ์อย่างระมัดระวัง ด้วยระยะห่างถึงสองเมตร จากระเบียงที่มีใครบางคนนอนอยู่ ทำให้ค่อนข้างลำบากที่จะปีนข้ามไป

แต่ด้วยสมรรถภาพอำนวย ใช้เวลาไม่นาน ร่างสูงก็สามารถไปเหยียบระเบียงของห้องข้างๆได้ในที่สุด

ทันทีที่เขาได้เห็นใบหน้าขาวชัดๆ จิตสำนึกพลันเหมือนตกอยู่ในภวังค์ปริศนา สรรพเสียงใดๆในตอนนี้เขาไม่อาจรับฟัง สายตามุ่งมองไปเพียงผู้เดียว สมองเรียกร้องในคำเดิมๆ เช่นเดียวกับร่างกายที่ไม่ยอมฟังคำสั่ง

'สิ่งที่หายไป...ของเพียงสิ่งเดียวแต่กลับทำให้ชีวิตที่เหลืออยู่ดุจดังพังทลาย'

'จะยอมแลกเปลี่ยนหรือไม่? เพื่อที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป....'

'หากเลือกเดินถูกทางโชคชะตาจะพาเจ้าไปพบกับของสิ่งนั้นเอง...'

'เมื่อมีอยู่จึงไม่เห็นความสำคัญ เมื่อขาดไปจึงได้เห็น....ความรู้สึกจะเป็นตัวบอกเจ้าเอง ว่าใครคือของชิ้นนั้น....'

ร่างสูงทิ้งตัวลงบนระเบียงอย่างแผ่วเบาดั่งแมวย่อง เม้มริมฝีปากเข้าหากันอย่างคนที่กำลังคิดไม่ตก มือหนา สัมผัสแผ่วเบาลงบนกลุ่มผมนุ่มสลวย พลันความทรงจำบางส่วนก็ไหลทะลักเข้ามาดุจน้ำป่า

"มีน..."

"อืม..."ผมขยับตัวอย่างเมื่อยขบ แสงอ่อนๆที่แยงตาเข้ามาทำให้ผมรับรู้ได้ว่าตอนนี้เช้าแล้ว พอมองนาฬิกาหัวเตียง นี่มันเพิ่ง หกโมงครึ่งเองนี่หว่า เพิ่งได้นอนไปแปบเดียวเอง....

ผมมีนิสัยที่ว่าถ้าตื่นแล้วจะต้องนอนอืดอยู่บนเตียงก่อนครู่หนึ่ง ถึงจะลุกได้ ไม่งั้นสติสตางค์ผมจะมาไม่ครบแล้วอาจจะทำให้เกิดอุบัติเหตุในห้องน้ำได้

พอสติผมเพิ่มกลับเข้าร่าง น้ำหนักแปลกๆที่กดทับอยู่บนตัวและสัมผัสที่ไม่คล้ายคลึงกับผ้าห่ม ก็เริ่มทำให้ผมตื่นเต็มตาผมเปิดตาปรือๆของตัวเองขึ้น ก่อนจะเหลียวหลังกลับไปเพื่อมองว่าอะไรที่กำลังทำหน้าที่แทนผ้าห่มของผมอยู่ บางทีอาจจะเป็นผีอำก็ได้ ยิ่งเมื่อวานมิวสิคพูดถึงเรื่องลึกลับอยู่ด้วย เฮ้ย...หรือจะเป็นผีอำจริงๆ

ผมกลืนน้ำลาย เริ่มสองจิตสองใจว่าจะหันไปดีหรือไม่หันไปดี.....

แค่วันแรกที่รับมิวสิคเข้ามาก็เจอดีเข้าแล้ว วันต่อๆไปผมจะยังอยู่ครบสามสิบสองไหมเนี่ย?? :เฮ้อ:

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

รู้สึกว่าเรื่องจะเดินเร็วโคตรๆ และเริ่มลึกลับขึ้นเรื่อยๆเพราะดันมี คนที่คุณก็รู้ว่าใครเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ฮา... :laugh:
ตอนนี้ถ้าอ่านแล้วงงก็บอกนะค่ะ เราจะได้แก้ไขถูกจุด เพราะบางทีคนแต่งที่มีพล็อตอยู่ในหัวอ่านทวนๆไปก็ไม่รู้หรอกว่าตรงไหนจะทำให้คนอ่านงง

เรื่องนี้เป็นแนววัยรุ่นใสๆผสมกับความลึกลับของสิ่งที่มองไม่เห็นค่ะ แบบว่าบังเอิญอิงแต่งแบบกุ๊กกิ๊กธรรมดาไม่ได้ แต่งไม่เป็น พอพยามจะแต่งมันก็ชอบปนไปกับแนวแฟนตาซีหมด

แหะๆ ในที่สุดมันสองตัวก็เจอกันแล้วค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม :pig4:

ป.ล.ใครหนอออ เข้ามาเป็นผีอำน้องมีนตั้งแต่เช้าตรู่เลย :z1: ฮิๆเชื่อน้องมิวสิคให้มากๆดีกว่าน้าแล้วน้องตรีจะวิ่งเข้าหาเอง :z1: :laugh:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 4 100%] 14/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 14-03-2012 16:21:00

เฮ่ย เจอหน้าก็ปีนเข้าหาเลยเรอะ

ถึงจะเป็นเพื่อนกันหรือไม่ใช่??

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 4 100%] 14/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 14-03-2012 17:15:12

กรี๊ดค่ะกรี๊ดดด
เขาเจอกันแล้ว และเขาก็...
5555 อันนี้ไม่รู้ ต้องรอคนเขียนมาเฉลยยย

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 4 100%] 14/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 14-03-2012 17:22:14

ไอคนที่รู้ว่าใครนี่เป็นใครเนี่ย สงสัย

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 4 100%] 14/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 14-03-2012 19:08:53

โอ้ววว ตรีจำมีนได้แล้วหรอเนี่ยะ
ดีมากๆ เจอกันเสียที
แหม แต่เอาเขามานอนกอดเชียวนะ
รออ่านตอนต่อไปจ้า ลุ้นๆ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 4 100%] 14/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 14-03-2012 19:23:44

ชาบู ชาบู มิวสิค :call:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 4 100%] 14/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: สุขาพาเพลิน ที่ 15-03-2012 01:24:08

ลุ้นต่อไปครับ ^^

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 4 100%] 14/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: silent_loner ที่ 15-03-2012 18:50:23

ตอนแรกอ่านไปไม่คิดว่ามันจะออกแนว
เหนือธรรมชาตินิดๆแบบนี้นะเนี่ย
แต่เป็นอะไรที่แนวดี
ในที่สุดตรีก็จำมีนได้แล้ว :z2:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 4 100%] 14/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: korinasai ที่ 15-03-2012 21:47:07

เจอกันแล้วววว เย้!! ก็จำได้นิ? ทำไมตอนชนกันแล้วจำไม่ได้??
หรือมัวแต่เก็บของ แล้วเจ้าตัวจะรู้ไหมว่ามีนได้เห็นฉากเด็ดของตัวเองกับยัยชานม
จะเป็นยังไงต่อละทีนี้ ลุ้นๆ :z3:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 4 100%] 14/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: nopnom ที่ 15-03-2012 22:23:04

รอออออออออออ o13

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 4 100%] 14/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 15-03-2012 22:42:24

ว๊ากกก อยากอ่านตอนต่อไปอย่างมาก

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 4 100%] 14/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 15-03-2012 23:21:59

อ้าวนกว่าจบแล้ว

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 5 100%] 16/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 16-03-2012 18:30:05

ตอนที่ 5

ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก....

นั่นไม่ใช่เสียงอะไรครับเสียงหัวใจของผมเอง ตอนนี้ผมกำลังปฏิบัติการ์ณแอบดูผีอำอยู่ครับ

คิดดู ถ้าความรู้สึกหนักๆตอนนี้มันไม่ใช่ผีอำแล้วจะเป็นอะไรครับ ห้องนี้มีผมนอนอยู่แค่คนเดียว ไม่มีคนอื่น แถมเมื่อคืนถ้าจำไม่ผิดผมออกไปนั่งนอกระเบียงแล้วดันเผลอหลับไป...

เมื่อคืนผมไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนแล้วแบกใครกลับห้องมาด้วยซะหน่อยนี่ครับ!! แถมเสื้อผ้าผมก็ยังอยู่ครบ..

เพราะงั้นสรุปได้อย่างเดียว ผีอำแหงๆเลยครับ เล่นอำกันแต่เช้าเลยอีกต่างหาก....

"อืม..."ผมเพิ่งรู้ครับว่าผีอำส่งเสียงได้ด้วย แถมท่าทางผีอำจะเป็นผู้ชาย เพราะเสียงมันทุ้มๆต่ำๆ ไม่ได้แหลมสูงเหมือนผู้หญิง

ฟึบ!

ผีอำมันเมื่อยได้ด้วยครับ!มันค่อยๆขยับเปลี่ยนท่า แต่ความรู้สึกหนักๆบนตัวผมยังอยู่ อีกอย่างตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกว่าแขนผมเหน็บกินแล้วด้วยครับ...ขอเปลี่ยนท่าบ้างได้ไหมอ่ะ?

"ฮึบ..."ผมค่อยๆพลิกตัวช้าๆ เอ๊ะ จะว่าไปแล้ว เห็นเขาบอกว่าอาการผีอำมันจะทำให้เราขยับตัวไม่ได้ ส่งเสียงไม่ได้ ได้แต่นอนอยู่นิ่งๆนี่นา?

งั้นผมก็ไม่เข้าข่ายผีอำแล้วสิ ผมยังขยับตัวได้ปกติ แถมลงเปล่งเสียงดูแล้วก็เปล่งเสียงได้ไม่ติดขัด อ้าว งั้นสถาณการ์ณตอนนี้ผมโดนอะไรเล่นอยู่ล่ะนี่

"เฮ้อ"ผมกลั้นใจพลิกตัวหันกลับไปในทิศทางตรงกันข้ามทันที(ไม่ไหวแล้ว เมื่อยโคตร)และทันใดนั้นเอง เงามืดก็ปกคลุมทุกอย่าง...

ผมมองไม่เห็นอะไรเลยครับนอกจาก ลอนคลื่นซิกแพ็คงามๆบนกล้ามท้องของใครบางคน...ใครบางคนที่เป็นเพศผู้และเปลือยท่อนบน กอดผมอยู่ณตอนนี้ครับ

ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น!! แต่บังเอิญตอนนี้มันมีความเป็นไปได้มากมายเสียจนน่าเวียนหัว

บางทีเรื่องราวที่ผมจากเชียงใหม่มาอาจจะเป็ตแค่ความเพ้อฝันของตัวเองหลังจากที่ไปเมากับเพื่อนแล้วบังเอิญหิ้วหนุ่มมานอนด้วยกัน

หรือไม่ก็...

นี่อาจจะเป็นความฝัน ความฟุ้งซ่านไปเองของผมที่อยากมีหนุ่มมมานอนด้วยกัน o22

หรือ ไอ้หนุ่มที่มานอนข้างๆกันที่ว่านี่อาจจะเป็นเจ้ากรรมนายเวรหุ่นโคตรดีที่มาตามหลอกหลอนผมโดยการมากอดเอาไว้ไม่ให้ผมลุกไปไหน

:a5:บร๊ะ!มันจะมั่วไปใหญ่ล่ะ นี่ไม่ใช่ความฝันแน่นอน ในความฝันมันไม่มีทางให้ความรู้สึกที่สมจริงขนาดนี้ได้หรอก!! เพราะงั้นก็ตัดซอยส์ข้อสองทิ้งไป :angry2:

ทีนี้เราก็มาพิจารณาซอยส์ข้องหนึ่งกับข้อสาม...

ข้อหนึ่ง เรื่องราวที่ผมกลับมากรุงเทพเป็นเรื่องเพ้อฝันไปของตัวเอง เมื่อวานผมไปดื่มจนเมาแล้วเข้าผิดห้องต่างหาก!ข้อนี้ก็อาจจะต้อวตกไป เพราะผมจำไม่ได้สักนิดว่าตัวเองไปเมาที่ไหน แถมท่าทาง การที่ผมมากรุงเทพก็เป็นเรื่องจริง เพราะห้องที่ผมนอนอยู่มันห้องเดียวกับห้องในคอนโดที่ผมเพิ่งเข้ามาอยู่เมื่อวาน

เพราะงั้นก็เหลือข้อสาม....นี่ผมโดนเจ้ากรรมนายเวรหุ่นโคตรแมนมาหลอนเหรอเนี่ย บร๊ะ!!แบ่งหุ่นแมนๆอย่างนี้มาให้ผมบ้างได้รึเปล่าเนี่ย!

"ฮื่อ"ดูเหมือนการที่ผมขยุหขยิกไปมาชักเริ่มไปสะกิดต่อมรำคาญของผีโคตรหุ่นดีครับ เพราะมันเริ่มขยับตัวยุกยิกๆ โชคดีนะเนี่ยผมเปิดแอร์ไว้ซะเย็นจนเกือบหนาว ไม่งั้นผมได้ระอุตายอุณหภูมิจากร่างกายไอ้ผีโคตรแมนนี่แน่ครับ

เอ๊ะ จะว่าไปแล้ว ผีมันไม่มีร่างกายไม่ใช่เหรอ...ถึงมีร่างกาย ร่างกายก็ไม่มีทางมีความร้อนได้แน่ๆ o22

เอ๋ งั้น ข้อสันนิฐานที่สี่ ผมโดนใครก็ไม่รู้ ปีนหน้าต่างเข้ามาลักหลับครับ! :serius2:

"อุ๊บ"เมื่อคิดได้ดังนี้ ปฏิกริยาร่างกายก็เป็นไปโดยอัตโนมัติ เข่าแหลมๆยันเข้าไปทันทีที่จุดยุทธศาสตร์ท่านชายจนอีกฝ่ายตัวงอจากนั้นแขนที่หายจากอาการเหน็บแล้ว ก็ผลักอีกฝ่ายออกจากตัว ก่อนจะดีดตัวลุกขึ้น แล้วยันร่างงอๆนั่นตกเตียงแม่งเลยครับ! :m31:

"ชิบ!"มันสบถเสียงแหบ ในขณะที่ผมเริ่มสำรวจความผิดปกติของร่างกาย ว่ามีส่วนไหนโดนกระทำชำเราไปบ้างรึเปล่า มีความรู้สึกเจ็บตูดมั๊ยเวลาขยับ คิสมาร์กล่ะ

:เฮ้อ:โล่งใจครับ ที่ไม่มีอาการดังกล่าว...งั้นไอ้บ้าที่ปีนระเบียงห้องผมเข้ามานอนกอดผมในห้องนี่มันต้องการอะไรล่ะครับ :m16:

"มีน เกิดอะไรขึ้น!"เสียงมิวสิคดังออกมาจากข้างนอกห้องครับ ท่าทางมันดูร้อนรนมาก สงสัยเพราะเสียงโครมครามลั้นห้องเมื่อครู่ล่ะมั้งครับ

ผมเห็นว่าไอ้บุคคลนิรนามยังนอนกุมเป้าอยู่เลยกะจะวิ่งไปเปิดประตูให้มิวสิคเข้ามา มันน่าจะปลอดภัยมากกว่าถ้ามีคนอยู่คอยช่วยยำไอ้ตัวโตนี่

ทางเดินที่จะไปเปิดประตูมันดันต้องผ่านไอ้บุคคลนรินามนี่ไปซะด้วยสิ แย่จริง รีบๆกระโดดข้ามไปคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง...

ผมกระโดดลงจากเตียงวิ่งเร็วๆไปทางประตู ก่อนจะรีบกระโดดข้ามร่างบิดๆงอของบุคคลนรินามที่นอนคู้ตัวเป็นกุ้งอยู่ครับ หุ่นกับผิวมันดีโคตร ไม่รู้หน้าตาดีเหมือนหุ่นรึเปล่า...ถ้ามันไม่แนบหน้าลงกับแขนมันผมก็คงเห็นหรอกนะ

ขวับ! ดูเหมือนผมจะอ้อยอิ่งอยู่แถวนี้นานไปหน่อย ไอ้ร่างที่ขดตัวอยู่เมื่อครู่ถึงได้ ยื่นมือมาคว้าขาผมเอาไว้จนได้ ผมที่ไม่ทันได้ตั้งตัว อยู่ในท่ากำลังจะก้าวเท้าไปข้างหน้า เลยล้มตึง ดีที่เอาข้างลง เมื่อกี้ถ้าหน้าลงล่ะก็ แหกยับแน่ๆ :o8:

"เฮ้ย ปล่อยสิว่ะ!"ผมบรรจงใช้บาทาอีกข้างที่ยังว่างอยู่ ถีบๆยันๆไอ้มือไซส์โคตรใหญ่ที่เกาะกุมข้อเท้าผมไว้อย่างแน่นหนาเพื่อจะให้มันหลุด อีกแค่นิดเดียวก็จะถึงประตูแล้วเชียว ชิส์

ผมกับไอ้บ้าแปลกหน้ายื้อกันไปยื้อกันมาอยู่สักพัก ไอ้คนแปลกหน้าหุ่นโคตรดีผิวโคตรสวยก็ท่าทางจะเริ่มหายจุกแล้ว มันค่อยๆใช้มือข้างที่จับขาผมอยู่ดึงเข้าหาตัวมันเรื่อยๆ ผมได้ยินเสียงกัดฟันดังหรอดๆด้วยอ่ะ หยึย :sad4:

ผมก็ดิ้นรนสุดใจครับ มีแรงเท่าไหร่ก็ดิ้นๆๆ หวังว่าจะหลุดบ้าง แต่ให้ตาย...แรงคนหรือแรงความว่ะครับ มันยังคงลากขาผมเข้าไปใกล้ๆมันอย่างช้าๆด้วย constant acceleration(ความเร่งคงที่)

ร่างของผมค่อยๆถูกดึงเข้าไปหามันอย่างช้าๆ ด้วย velocity 0.5 m/s แต่มันดันมีแรง friction มาอยู่ในสูตรคำนวนด้วย acceleration เลยไม่คงที่อีกต่อไป ดังนั้นเลยต้องใช้สูตรหาความเร่งไม่คงที่ กำหนดให้ s= 1 m

พอหา a ได้แล้วก็เอาไปเข้าสูตร F=ma กำหนดให้ m=62 kg ก็จะได้ค่าแรงที่ผมควรจะออกแรงต้าน เพื่อไม่ให้ร่างของตัวเองเข้าไปใกล้มันมากกว่านี้

แต่ดูเหมือนผมออกแรงเท่าไหร่ก็ไม่พอครับ อย่างผมคงเป็นได้แค่แรงเสียดทานเท่านั้นล่ะมั้ง... :sad4:

"เฮ้ มีน ได้ยินแล้วตอบด้วย"ไอ้เสียงข้างนอกเริ่มออกอาการร้อนรนมากขึ้นเรื่อยๆ เสียงเคาะประตูก็ดังมากขึ้นไปด้วย ผมกำลังจะหันไปตะโกนขอความช่วยเหลือจากมิวสิค แต่ดันโดนปิดปากซะก่อน...

ไอ้คนแปลกหน้ามันคงรู้ว่าผมจะตะโกนเรียกคนข้างนอกให้มาช่วย มันเลยออกแรงลากผมวืด รวดเดียวผมก็มาอยู่ใต้ร่างของมันเรียบร้อย....

ด้วยปฏิกริยาตอบสนองอันเฉียบคมของผม เข่าของผมกำลังจะยกขึ้นอีกรอบเพื่อซ้ำที่เป้าหมายเดิม กะเอาให้มันเป็นหมันไปเลยครับ แต่คราวนี้มันดันรู้ทัน เอาเข่าของมันอีกข้างกดกดขาของผมไว้ทันทีไม่ให้ขยับได้

"ใจเย็นๆ..."ไอ้หมอนั่นว่าเสียงตื่นๆ"นี่ฉันเอง"มันยกมือข้างหนึ่งออกจากการเกาะกุมผมไปเปิดหน้าผากเสยผมกระเซิงๆสีดำขึ้น"ตะ..."

พลั่ก!

ผมไม่สนแม่งหรอกครับว่ามันเป็นใครผมรู้จักหรือไม่ มือข้างที่ว่างรวบรวมกำลังเอาไว้เต็มที่พร้อมเสยหมัดไปยังหน้าขาวๆที่คุ้นๆ....ชิบหาย!!!

ผมเบรกมือไม่ทันครับ ถึงจะเห็นว่าเป็นใครก็ตาม แต่ผมทำได้อย่างมากก็แค่ลดระดับความแรงลงเท่านั้น

"ตรี!!"ผมรู้สึกเหมือนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวอย่างรุนแรง นี่ผมฝันอยู่จริงๆใช่ไหมเนี่ย.... ตรีมันจะมาอยู่ในห้องผมได้ยังไง :serius2:

"เออ! กูเอง ต่อยมาได้นะมึง"มันลุกขึ้นมา กุมปากแล้วร้องซี้ดๆ อุ๊บ หมัดผมหนักเหมือนกันนะเนี่ย

ไม่รู้ว่าด้วยความช็อกหรืออะไร ผมได้แต่ยืนค้างอยู่นิ่งๆ รู้สึกเหมือนโลกหมุนติ้วๆ พื้นเอียง จนยืนไม่อยู่...

"เฮ้ย!"ผมรู้สึกเหมือนมีใครมารับร่างเอาไว้ก่อนที่หัวโตๆของผมจะฟาดพื้น....."ไว้ไหมเนี่ย..."

"ไหวๆ ขอพักแปบนึง"ไอ้ตรีพยุงผมกลับขึ้นไปบนเตียงนอนที่เละเทะ ก่อนจะลูบหัวผมไปมาเบาๆ"ฮือ..."ผมที่กำลังเบลอก็เหมือนลูกแมวครับ ชอบให้คนลูบหัว ผมสบายดี

"นอนอีกสักรอบเถอะ ตื่นขึ้นมาแล้วอาจจะดีขึ้น"ผมที่เริ่มตาปรือๆ พยักหน้ารับคำ ก่อนจะค่อยๆซุกตัวลงไปกับผ้าห่ม โดยมีมืออุ่นๆคอยลูบหัวผมอยู่เรื่อยๆ"กลับมาแล้วครับ"

สติผมค่อยๆเลือนลางลง พร้อมกับความอุ่นซ่านที่หัวใจ

ไอ้ตรี...มึงกลับมาแล้วจริงๆใช่ไหม? :กอด1:

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ในที่สุด....สุดหล่อของน้องมีนก็กลับมาอย่างเต็มภาคภูมิ เย้ๆๆ :mc4:

ต้องขอโทษเป็นอย่างสูงค่ะที่เมื่อวานไม่ได้มาอัพ เหตุเพราะอิงเริ่มเรียนพิเศษแล้ว เมื่อวานเลยมีเวลาไม่พอ ต้องขออภัยด้วยนะค่ะ

นิยายเรื่องนี้จะอัพทุกวันยกเว้นวันอังคารกับพฤหัสนะค่ะ เพราะอิงติดเรียนพิเศษ หรือถ้าจะงดอัพอีก อิงจะแจ้งให้ทราบค่ะ

ขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์ค่ะ สงสัยอะไรถามได้เลยนะค่ะ ถ้าอิงตอบได้จะตอบให้ค่ะ

:pig4:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 5 100%] 16/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 16-03-2012 20:11:02

ในที่สุดก็เจอกันจริงๆแล้ว

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 5 100%] 16/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: goodiiz99 ที่ 17-03-2012 00:17:12

เจอกันแล้ว จะเป็นยังต่อ รออ่านต่อ >< นอนกอดกันด้วย เขิล :-[ :impress2: :o8:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 5 100%] 16/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 17-03-2012 00:49:48

โห้ๆๆ เจอกันแว้วด้วย
ตรีเหนมีนครั้วแรกก้อจำได้ อิอิ
นึกว่ามีนจะโดน กดซะแล้วสิ ห้าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 5 100%] 16/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 17-03-2012 09:18:52

เขาเจอกันแล้ว เขากอดกันแล้ว แอร๊ยยยย 555

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 5 100%] 16/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 17-03-2012 16:41:54

ตอนที่ 6

เฮือก!

ผมสะดุ้งพรวด กระเด้งตัวลุกขึ้นจากเตียงนอนของตัวเองทันทีที่สติสตังค์เริ่มกลับมาอยู่กับเนื้อกับตัว หรือเมื่อกี้นี้ผมจะฝันไป?

ผมหันไปมองนาฬิกาที่หัวเตียง ซึ่งเข็มกำลังชี้ไปที่เลข 8 และเลข 6 แปดโมงครึ่งแล้วนี่หว่า สงสัยวันนี้ผมคงได้กินมาม่าเป็นอาหารเช้าอีกแหง

ผมลุกจากเตียงอย่างอ้อยอิ่ง หยิบผ้าเช็ดตัวและเสื้อผ้าจะเอาเข้าไปเปลี่ยนเดินเข้าไปในห้องน้ำ หวังชำระให้ร่างกายและสติแจ่มใสขึ้น

หวังจากขัดศรีฉวีวรรณร่วม ยี่สิบนาที ผมก็เดินออกมานอกห้องน้ำในสภาพของคนที่ตื่นเต็มที่แล้ว

ผมเปิดประตูห้องนอนของตัวเองออก และพบกับกลิ่นหอมเหมือนใครกำลังทำกับข้าวอยู่หน้าเตา แต่ของสดไม่มีนี่นา แล้วเอาที่ไหนมาทำกันล่ะ?

"ตื่นแล้วเหรอ"มิวสิคโผล่หน้ามุ่ยๆของตัวเองออกมาจากห้องครัว"นั่งลงก่อนสิ เดี๋ยวอาหารก็เสร็จแล้ว"ผมพยักหน้ารับคำอย่างว่าง่าย เท้าตรงดิ่งไปยังโต๊ะอาหารเล็กๆที่มีแก้วกาแฟหอมกรุ่นวางไว้หนึ่งใบซึ่งมีร่องรอยการจิบไปแล้ว สงสัยของมิวสิคล่ะมั้ง

"เดี๋ยวเราออกไปซื้อของกันสัก สิบโมงครึ่งล่ะกัน"มิวสสิคที่เดินออกมาจากห้องครัวพร้อมจานที่มีข้าวผัดสองจานเอ่ยขึ้น พร้อมจัดโต๊ะอาหาร"นายเอาน้ำเปล่าหรือกาแฟ"

"น้ำเปล่าล่ะกัน"มิวสิคเดินกลับเข้าไปในครัวอีกครั้งพร้อมยกจานข้าวผัดอีกสองจานออกมา ผมมุ่นคิ้วเล็กน้อย ทำไมจาน 4 ใบล่ะ?มีแค่ผมกับมิวสิคไม่ใช่เหรอ

หลังจากวางจานเสร็จแล้ว มิวสิคก็วิ่งกลับเข้าไปในครัวอีกครั้งพร้อมยกนำ้มาเสริฟ

ก็อกๆ!

ผมมุ่นคิ้วหนักกว่าเดิม เมื่อนึกความเป็นไปได้ว่าใครจะมาเคาะประตู ผมเพิ่งย้ายมา จะมีใครมาเคาะได้ นอกจาก คุณอินทร์ แล้วก็....

ผมเบิ่งตากว้างอย่างตื่นเต้น แสดงว่าเมื่อเช้าผมไม่ได้ฝันไปน่ะสิ ตรีกลับมาแล้วจริงๆ :impress2:

"ฟื้นแล้วเหรอ"เสียงทุ้มเอ่ยถาม เล่นเอาก้องไปทั้งหัว ผมมึนๆเบลอๆ ก่อนจะพยักหน้าอย่างมึนๆเบลอๆกลับไป"ไหวไหมเนี่ย ยังดูเบลอๆอยู่เลย"

เบลอเพราะเอ็งแหละ ฟายย เล่นหายไปเฉยๆสามปีไม่มีส่งข่าว พอเข้าปีที่สี่เสือกโผล่มาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง ตรูก็ตกใจนะว้อย!!

สภาพของไอ้ตรีตอนนี้เปลี่ยนไปมากพอควรเลยครับ มันไม่มีเค้าความเป็นเด็กหลงเหลืออยู่แล้วครับ ร่างสูงที่สูงยิ่งกว่าเดิม ดูกำยำแน่นกว่าเดิม(คอนเฟริมแล้วจากซิกแพ็คที่เห็นเมื่อเช้า) ดูหล่อและเซ็กซี่เหลือร้ายยิ่งกว่าเดิม ที่สำคัญ....ไอ้ลุคเถื่อนนี่มันมาจากไหนว่ะ?! :serius2:

ก่อนจากกันเมื่อหลายปีที่แล้ว ไอ้ตรีมันมีลุคเป็นสุภาพบุรุษ ดูออกไปทางเพอร์เฟ็คต์แมนมากกว่าที่จะเป็นแบดบอย แต่ตอนนี้ มันพลิกหน้าหลังกลับกันเลยครับ ปกติแต่ก่อนไอ้ตรีมันมักจะตัดผมสั้น ไม่ปล่อยให้ผมยาว แม้โรงเรียนผมจะอนุญาติให้เด็กไว้ทรงไหนก็ได้ก็ตาม

ตอนนี้ไอ้ตรีมันไว้ผมซอยยาวเลื้อยเลยครับ แต่ก็รับกับโครงหน้าของมันดีอย่างไม่น่าให้อภัย...

"มึงจะมองกูอีกนานมั๊ย"มันพูดขำๆกับอาการเหวอแดกของผม หยิบช้อนส้อมเตรียมรับประทานข้าวผัดหน้าตาน่าอร่อยที่วางอยู่ตรงหน้า

"เอ่อ"ดูเหมือนผมยังปรับตัวกับการเจอมันกระทันหันไม่ได้ครับ ร่างกายยังไม่ค่อยตอบสนองต่อคำสั่ง ได้แต่ เอ่อ....อยู่อย่างนั้นแหละครับ

"แล้วไอ้บ้านั่นล่ะ ตรี"มิวสิคที่นั่ง เดินไปเปิดประตูเมื่อกี้ นั่งลงข้างๆผมแล้วเริ่มจ้วงข้าวผัดฝีมือตัวเองเข้าปาก

"เดี๋ยวมันมาพร้อมเล็กซ์"ผมได้แต่นั่งเป็นส่วนเกินของบทสนทนาครับ ไม่เคยรู้สึกไม่มีตัวตนขนาดนี้มาก่อนเลยวุ้ย

ด้วยความไม่ชิน ผมจึงตัดอาหารเช้าง่ายๆเข้าปาก เคี้ยวช้าๆและลิ้มรสกับมื้อตรงหน้าอย่างที่อชบทำทุกครั้ง อืม...ฝีมือไม่เลวเลยทีเดียวนะมิวสิค

พอผมนั่งทานไปได้ครึ่งจาน ประตูห้องก็มีอันโดนเคาะอีกรอบ ผมละงง กริ่งก็มี ทำไมไม่กด

มิวสิคยังคงเป็นคนที่เดินออกไปเปิดเช่นเคยครับ และคนที่อยู่ที่หน้าประตูนั้นทำให้ผมประหลาดใจ

หนุ่มน้อยผมทองตัวเล็กที่ผมเคยเจอที่สนามบินครับ ไม่คิดเลยจริงๆว่าจะได้เจอกันอีกที่นี่ หนุ่มน้อยผมทองทักทายมิวสิคเล็กน้อยด้วยภาษาสากล แล้วรีบวิ่งเริ่ดไม่รอคนข้างหลังมานั่งอยู่ข้างๆตรีทันที

เขาดูประหลาดใจเล็กน้อยเช่นกันเมื่อเห็นผม แต่ก็ยังส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร แล้วเริ่มหันไปคุยกับตรีด้วยภาษา สเปน

โชคร้ายวุ้ยที่ผมไม่ได้เรียนภาษานี้มา เลยไม่สามารถแอบฟังที่ทั้งสองพูดคุยกันได้ แต่ก็เอาเถอะ เขาจงใจใช้ภาษาก็น่าจะเป็นเพราะไม่อยากให้คนอื่นรู้นั่นแหละว่าพวกตนคุยอะไรกัน

"สวีทกันแต่เช้าเชียวนะ"เสียงทุ้มอีกเสียงดังขึ้นเป็นภาษาไทยสำเนียงชัดเจน พร้อมๆกับร่างสูงชะลูดผมสีน้ำตาลไม้โอ๊ค ที่เดินดุ่มๆเข้ามานั่งบนโต๊ะในที่นั่งหัวโต๊ะซึ่งไม่มีจานกับข้าววางอยู่"หัดเกรงใจคนอื่นเขาบ้างซี่"

หนุ่มผมทองร่างเล็กหันมาส่งค้อนวงเบอเร่อให้กับชายที่มาใหม่อย่างน่ารัก ส่งให้เขาหัวเราะเบาๆอย่างมีความสุขที่ได้กวนอารมณ์คนแต่เช้า

มิวสิคเดินหน้ามุ่ยลงมานั่งข้างๆผมอีกครั้ง พร้อมเข่นเขี้ยยวเคี้ยวฟันเป็นภาษาอะไรสักอย่าง ผมฟังไม่ค่อยถนัด

"ไอ้ขี้เก็กที่นั่งอยู่หัวโต๊ะน่ะ ชื่อ ทอม มีโค้ดแนมในวงการว่า คนที่คุณก็รู้ว่าใคร มันมีสัญญาผูกมัดโชคชะตาอยู่กับตรี"อืม...เรื่องแปลกๆมาอีกล่ะ มาพร้อมคนแปลกหน้าถึงสองคนที่ผมไม่เคยจำได้ว่าเชิญให้เข้ามาทานข้าวกันในห้องผมด้วย...

"อ่ะฉันลืมแนะนไให้รู้จักไปเลยสินะ"ตรีโพล่งขึ้นมาท่ามกลางบรรยากาศที่แสนอึดอัด"นั่น มีนา เพื่อนสนิทสมัยม.ต้น"

ผมขยับยิ้มส่งให้หนุ่มฝรั่งผมทองและหนุ่มเอเชียผมสีไม้โอ๊คที่ชื่อ ทอม

"ส่วน มีน นี่คือ อเล็กซ์ และนั่นคือ ทอม"ผมพยักหน้าให้ทั้งคู่และยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

"แหมๆทำไมไม่บอกไปล่ะฮึ ว่า นายกับ เล็กซ์น่ะ..."ทอมจงใจเว้นจังหวะกระตุ้นให้ผมอยากรู้อยากเห็น ซึ่งมันก็ได้ผลในระดับหนึ่ง เขาลากเสียงยาว แล้วมองใบหน้าขึ้นสีเล็กน้อยของอเล็กซ์ กับใบหน้าจืดเจื่อนของ ตรี

"เป็นแฟนกันอยู่" o22

ผมยังคงรักษารอยยิ้มบนใบหน้าได้อย่างดีเยี่ยม แสร้งหลิ่วตามองทั้งคู่อย่างล้อเลียนได้อย่างสมจริง แม้ในใจจะเริ่มปวดหนึบๆและตื้อตันไปด้วยความรู้สึกเก่าๆที่ไหลทะลักเข้ามา

ผมชินแล้วล่ะครับกับการที่ไอ้ตรีหนีผมไปมีแฟน ผมชินมาตั้งแต่มันเริ่มมีแฟนคนที่สามแล้ว....

แถมพอโตขึ้น และห่างๆกันไปความรู้สึกที่เคยรุนแรงเมื่อในอดีตก็เริ่มเบาบางลง มันไม่เจ็บเหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว

แต่ถึงยังไงก็ตาม...ผมก็ยังมองให้มันเป็นแค่เพื่อนไม่ได้อยู่ดี :เฮ้อ:

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

ตอนนี้แอบสั้น :o8:

อย่าเพิ่งคิดจะกระโดดถีบอิงค่ะ แหม อุสาห์เจอกันทั้งทีแต่มาทำน้องมีนเจ็บอีกแล้ว

ตอนนี้ยังไม่ได้ตรวจทานประโยคและคำผิดนะค่ะ มีข้อผิดพลาดเยอะต้องขออภัยด้วย

พรุ่งนี้ขออณุญาติงดอัพนะค่ะ ติดธุระทั้งวัน คาดว่าไม่น่าจะมีเวลาพอที่จะอัพให้

:pig4: :pig4: ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนิยายเรื่องนี้ค่ะ :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 5 100%] 16/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 17-03-2012 16:48:31

ป๊ะกันสักที
ตรีเอ้ยย ทำตัวดีดีนะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 6 100%] 18/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: สุขาพาเพลิน ที่ 18-03-2012 01:29:50

เศร้าๆๆ จะเศร้าไปถึงไหน

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 6 100%] 18/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 18-03-2012 02:02:45

อะไรกันนิ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 6 100%] 18/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 18-03-2012 07:12:30

สงสารมีนอะ อ่านแล้วฃอบอะ รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 6 100%] 18/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 18-03-2012 10:08:05

ไหงเป็นงี้อะ
น่าสงสารมีนจัง

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 6 100%] 18/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Pigstar ที่ 18-03-2012 10:59:56

อ้าวตรี ไหงมีแฟนแล้วอ่ะ
และหนูมีนล่ะ หนูมีนจะทำไง
จะเอาไว้ที่ไหน ห๊า า า

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 6 100%] 18/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 18-03-2012 12:10:12

ว๊ากก ไอบ้าตรี ทำแบบนี้ได้ไง

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 6 100%] 18/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: morningflower ที่ 18-03-2012 14:34:16

เฮ้ยๆ จริงหรอเนี่ย :a5:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 6 100%] 18/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 18-03-2012 19:35:42

อย่าหวัง และอย่าฝันเมื่อเขาไม่มีใจให้

เลิกรัก เลิกหวัง เราไม่ใช่ตัวเลือกของใคร เมื่อเรามองไปรอบข้าง เรายังมีตัวเลือกให้กับตัวเราเองเสมอ

มันก็แค่ความรู้สึกว่าเจ็บจี๊ด แต่มันก็เตือนสติให้จำว่าอย่าคิดและมองให้เสียความรู้สึกภายในใจของตัวเอง

ทางข้างหน้ามีให้เดิน มันสวยงามเสมอเมื่อเราพร้อมที่จะเดินต่อไป เพื่อตัวเองและคนที่เรารักและรักเรา :กอด1:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 7 100%] 19/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 19-03-2012 13:47:20

ตอนที่ 7

"เฮ้อ..."ผมทิ้งตัวลงกับฟูกหนานุ่ม หลับตาลงพร้อมความรู้สึกที่ว่างเปล่า.....

น่าจะชินได้แล้วนี่...กับเรื่องแบบนี้น่ะ เกิดมาแล้วตั้งไม่รู้กี่หน

บางทีผมก็เซ็งเหมือนกันครับ ไม่รู้ทำไมตัวเองถึงยังตัดใจไม่ได้สักที ทั้งๆที่สวรรค์อุสาห์สร้างโอกาสที่ให้ผมลืม ตั้งสามปีกว่า...อีที ลืมแฟนเก่านี่ ผมใช้เวลาแค่ สองสามเดือนเอง...

หลังจากที่ทอมช่วยตรีในการเปิดตัวแฟนคนล่าสุดไปเรียบร้อยแล้ว ตรีก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรครับ แถมอเล็กซ์ยังโชว์จูบกันระหว่าง ทานอาหารอีกต่างหาก

ก็รู้ดีอยู่หรอกครับ ว่าพวกนี้มันไปโตมาเมืองนอก แต่จะช่วยเกรงใจ คนที่โตมาในเมืองไทยที่นั่งหัวโด่อยู่หน่อยจะได้ไหมล่ะครับ :m16:

พอทานข้าวเสร็จ ผมก็ขี้เกียจจะอยู่ดูภาพบาดตาต่อ เลยอ้างว่าจะเตรียมตัวออกไปซื้อของ แล้วก็เลยปลีกตัวมานอนอืดอยู่ในห้องนี่แหละครับ

อีกตั้งชั่วโมง กว่าจะสิบโมง ผมนอนกลิ้งไปกลิ้งมาไม่รู้จะทำอะไร สุดท้ายเลยตัดสินใจ กดโทรไปหาอานิลซะหน่อย เดี๋ยวน้อยใจอีก

เสียงรอสายดังอยู่ สองสามตู๊ด เสียงอานิลก็แทรกเข้ามาในสาย

"มีนจ๋า :monkeysad:"อานิลรับด้วยนำ้เสียงกึ่งดีใจกึ่งออดอ้อน และ กึ่งงอน"ทำไมเพิ่งโทรมาล่ะ นี่อานั่งรอตั้งแต่เมื่อคืน :m16:"

ผมส่ายหน้าปลงกับความบ้าบอของอาตัวเอง อานิลก็ชอบเป็นซะอย่างนี้แหละครับ มีครั้งหนึ่ง ผมต้องไปค้างทำรายงานบ้านเพื่อนหนึ่งคืน อานิลนี่โทรหายิกๆแทบทุก สิบนาที จนผมเกือบไม่ได้ทำงาน ผมเลยตัดสินใจ โทรหา คุณอินทร์ หวังให้เขามาช่วยมาอยู่เป็นเพื่อน อานิลจะได้เลิกโวยวาย

ซึ่งมันก็ได้ผลครับ หลังจากนั้นอานิลก็ไม่โทรมาอีกเลย จนกระทั่งผมกลับบ้าน อานิลจึงได้วิ่งโร่มาฟ้องผมว่าคุณอินทร์ ยึดโทรศัพท์ไป

ขำดีครับกับคู่นี้ คุณอินทร์แกนิสัยค่อนข้างเด็ดขาดและเระเบียบจัดครับ แม้จะมีมุมน่ารักๆบ้าง แต่ก็ไม่ค่อยแสดงออกให้ได้เห็นบ่อยๆ ต่างกับอานิลของผม...คนนี้เขาสุขุมและมีความเป็นผู้ใหญ่สูงกว่าที่ใครๆคิดนะครับ อานิลฉลาดเป็นกรดเลยแหละ ไม่งั้นเด็กหนีออกจากบ้านตั้งแต่อายุ 17 คงไม่มีชีวิตรอดมาได้ถึงตอนนี้หรอกครับ....

"แหม อานิล ก็เมื่อวานผมจัดห้องอยู่ เลยยุ่งๆน่ะครับ กว่าจะเสร็จก็ตั้งเที่ยงคืน "หลังจากนั้นผมก็ง้ออานิลอยู่สองสามประโยค กว่าอาแกจะหายงอน แล้วกลับมาลั้นลาคุยกับผมตามปกติ

"แล้วอยู่ที่นู่นเป็นไงบ้าง ลำบากไหม ไปดูมหาลัยรึยัง..."

"มีนยังไม่ได้ไปดูมหาลัยเลยครับกะจะไปดูพรุ่งนี้ อยู่ที่นี่ไม่ลำบากเลยครับ คอนโดที่คุณอินทร์หามาให้อยู่กลางเมือง ใกล้ๆกลับมหาลัย เลยเดินทางสะดวก แถมใกล้ๆนี่ยังมี ตลาดนัดเปิดด้วยครับมีของกินแน่นอน"ผมว่าไปตามเรื่องตามราว ให้อานิลสบายใจจะได้ไม่มไปอาละวาดกับคุณอินทร์อีก

"แล้วอาล่ะครับ ตอนนี้เป็นไงบ้าง มีปัญหาอะไรรึเปล่า"อานิลเงียบไปพักหนึ่ง สงสัยมีเรื่องอะไรแหงๆ อานิลโกหกไม่เก่งครับ เวลาต้องโกหก อาแกเลยชอบเงียบไปพักหนึ่งเพื่อคิดคำโกหกที่สมเหตุสมผลที่สุดแล้วถึงค่อยโกหกครับ

"เอ่อ ก็ดีนะ ไม่มีปัญหาอะไรหรอก"

"แน่ใจนะครับอา คุณ โรจน์ มายุ่มย่ามรึเปล่า"ดูเหมือนคำถามของผมจะตรงประเด็นเกินไป อานิลถึงได้เงียบไปอีกพักหนึ่ง้หมือนลังเล"เราเป็นครอบครัวเดียวกันนะครับอา มีเรื่องอะไรก็บอกผม"

"เฮ้อ...ก็ได้ คืือช่วงนี้มันมีปัญหานิดหน่อย...คุณโรจน์เขาชอบมายุ่งย่ามกับอาบ่อยๆ แล้วเมื่อวานเขาชวนอาไปกินข้าว อาปฏิเสธเขาไปหลายครั้งแล้วก็เลยเกรงใจ จึงต้องตกลง ทีนี้ อินทร์ดันโทรมาระหว่าง ดินเนอร์ แล้ว อินทร์ก็รู้ว่า อากับคุณโรจน์อยู่ด้วยกันตอนนี้ เลยโมโหมากไม่ยอมคุยกับอาเลย..."

ผมถอนหายใจ คุณโรจน์นะคุณโรจน์ ทำคู่รักเขาเข้าใจผิดกันอยู่ได้ ไม่รู้จะขี้แกล้งไปไหน...

คุณโรจน์แกเป็นหนุ่มโสดวัย 30 ครับ แต่หน้าแกยังหนุ่มเหมือนเพิ่งอายุ ยี่สิบกว่าๆ แกเป็นเจ้าของบริษัทส่งออกผลไม้กระป๋อง ก็เลยต้องพึ่งพากันอยู่ คุณโรจน์แกชอบแกล้งอานิลเป็นพิเศษครับ ยิ่งตอนที่อานิลมีแฟนแล้วนี่ คุณโรจน์ยิ่งแกล้งหนัก ชวนไปนู่นไปนี่ในเวลาที่คุณอินทร์มักโทรหาอานิลจนคุณอินทร์ได้หึงเป็นประจำ คุณอินทร์ก็เลยไม่ชอบคุณโรจน์มากนัก

"เรื่องนี้มีนคงช่วยอะไรอานิลไม่ได้หรอกครับ อาคงต้องไปเคลียร์กันเอาเอง อาก็เด็ดขาดหน่อยสิครับ เขาจะได้เลิกเล่นอะไรบ้าๆแบบนี้สักที"คุณโรจน์แก แกล้งคุณนิลอย่างบริสุทธิ์ใจนะครับ ไม่ได้คิดอะไรมากเกินเลยไปกว่าเพื่อน ผมคอยสังเกตุอยู่ครับ

"เฮ้อ :เฮ้อ: อาจะพยายามละกัน...."

หลังจากนั้นเราก็คุยกันสัพเพเหระทั่วไปครับฆ่าเวลา เช่น หมาข้างบ้านหาย หรือ ต้นไม้ที่บ้านออกดอก คนงานที่ไร่คลอดลูก อะไรก็ว่ากันไปครับ

ก็อกๆ

"มีน จะไปรึยัง"มิวสิคตะโกนเรียกมาจากข้างนอก พร้อมเคาะประตูปังๆ ผมเลยต้องรีบตัดบทคุณอาที่กำลังจะเข้าโหมดพล่ามยาว อย่างเสียไม่ได้ แม้ว่าใจจริงจะอยากคุยต่ออีกนิดก็ตาม

ผมคว้ากระเป็าตังค์กับมือถือรุ่นถึกๆของตัวเองยัดไว้ในกางเกงยีนส์ขาตรงตัวใหญ่แสนเชย(แต่กระเป๋าใหญ่นะ)เปิดประตูห้องนอนพร้อมล็อก

เมื่อออกมาผมพบว่าตอนนี้ไม่มีใครอยู่แล้วนอกจาก ผมกับมิวสิค ไอ้พวกนี้นิ คิดจะมาก็มา จะไปก็ไป ไม่เคยมีใครขอเจ้าของห้องก่อนอ่ะ :m31:

"นายจะไปซื้ออะไรบ้าง"มิวสิคถามผมหลังจากเราออกมาจากห้องเรียบร้อยแล้ว

"ก็จะไปตัดแว่นใหม่ก่อน แล้วก็ไปตัดผม แล้วค่อยไปซื้อของใช้จำเป็น เอากลับมาเก็บที่คอนโดก่อนแล้วค่อยออกไปซื้อเสื้อผ้า"ผมร่ายรายการยาวเลยครับ สงสัยวันนี้เหนื่อยหนักแน่ๆ

"อืมๆ"มิวสิคพยักหน้ารับรู้ แล้วคิดอะไรบางอย่างคนเดียว เพราะมันเริ่มพึมพำๆอีกแล้ว

พวกเราเดินออกจากคอนโดเดินเลี้ยวขวาไปตามรางรถไฟฟ้าเรื่อยๆก็เจอกับสถานีใหญ่ครับ ดูเหมือนช่วงนี้เป็นช่วงที่คนเยอะพอดี
ในรถเลยแน่นเอิี๊ยดจนแทบหายใจไม่ออก

ผ่านไปสิบห้านาทีก็ถึงที่หมายของผมครับ มิวสิคลากผมที่เกือบลมจับออกมาทันทีพร้อมฝูงชนที่กรูกันออกมาข้างนอก กก้นี่มันเป็นแหล่งช็อปนี่ครับ คนจะเยอะก็ไม่เห็นจะแปลก

ผมไม่ได้มาที่นี่นานมากแล้วจริงๆ มาครั้งสุดท้ายก็เมื่อม.ต้นนั่นแหละครับ ผมเดินไปตามทางที่คุ้นๆว่าร้านแว่นที่ผมมาทำเมื่อสมัยก่อนตั้งอยู่ ดูเหมือนผมจะโชคดี พอร้านอาแปะแกยังไม่ย้ายไปไหน

ที่นี่เป็นร้านเล็กๆ ตกแต่งไม่ได้ดูหรูหราอะไร แต่ของเขาคุณภาพนะครับ ตระกูลผมใช้บริการร้านนี้กันมาตั้งแต่ปู่ทวดย่าทวดนู่นแหละครับ

ทุกๆอย่างยังคงเหมือนเดิม อาแปะแกก็ยังนั่งกินแปะก๊วยรังนกฝีมืออาม่าอยู่ที่เดิม แม้แต่ถ้วยยังถ้วยใบเดิมเลยครับ

"ยินดีต้อนรับน่อ "อาแปะพูดด้วยเสียงยานคาง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองผม ท่าทางแกจะจำผมไม่ได้แหะ

"อาแปะ นี่มีนเองจำได้ไหม"ผมเดินไปใกล้ๆปัดๆผมที่ปรกหน้าผากขึ้นพร้อมเผยรอยยิ้มอันเป็นเอกลักษณ์ให้ อาแหะทำตาโตเลยรับ จากนั้นเราก็ถามไถ่ความเป็นอยู่ แล้วก็วัดสายตาอีกรอบ

"นี่เป็นแบบใหม่เลยนา กำลังฮิตอยู่มากๆเลยตอนนี้"อาแปะแนะนำกรอบแว่น ray ban สีน้ำตาลเข้มสุดแนวมาให้ แล้วเริ่มเสนอราคาพิเศษให้อย่างที่อชบทำทุกครั้ง ผมต่อราคาอยู่กับอาแปะได้พักหนึ่ง เราทั้งคู่?จึงได้ราคาที่น่าพอใจ

"ลื้อหายไปสามปีนี่ วิชาการต่อราคาของลื้อดีขึ้นโขเลยนาอามีน"อาแปะทำหน้าบู้บี้ ประชดประชันอย่างไม่จริงจังนัก"ลื้อแวะไปหา อาส้มโอสิ เห็นบ่นคิดถึงลื้ออยู่ แล้วก็ ลื้อมารับแว่นอาทิตย์หน้านะ"

ส้มโอ เป็นเจ้าของร้านทำผมที่ผมไปบ่อยๆสมัยอยู่ที่กรุงเทพครับ พี่แกมีฝีมือการทำผมขั้นเทพ แถมคุยกันไปมาถูกคอ ก็เลยมักจะได้ส่วนลดเป็นประจำเมื่อมาที่ร้านเจ๊แก

ผมพยักหน้ารับคำอาแปะ แล้วจึงลากมิวสิคออกมาจากร้านตรงดิ่งไปทิศตรงกันข้ามเพื่อทำการตัดผมให้เรียบร้อย มิวสิคเองก็ดูท่าจะต้องการตัดผมด้วยเหมือนกัน

ทันทีที่ถึงร้านเจ๊แก ผมก็แอบอึ้งไปนิดหน่อย ร้านนี้ขยายใหญ่ขึ้นกว่าเดิมจนผมแทบจำไม่ได้ โชคดีที่ตอนนี้ร้านพึ่งเปิดเลยยังไม่ค่อยมีลูกค้า

เจ็ส้มโอนั่งทำเล็บอยู่ที่หน้าเคาน์เตอร์พร้อมบรรดาลูกจ้าง ผมจึงตรงเข้าไปหาทันทีอย่างไม่รีรอ

"ทำอะไรดีค่ะ"พนักงานสาวแต่งตัวจี๊ดจ๊าดคนหนึ่งออกมาต้อนรับผม ผมจึงบอกเธอไปว่าขอพบเจ๊ส้มโอเจ้าของร้านหน่อย

หล่อนเดินกลับไป เรียกเจ๊ส้มโอออกมา ซึ่งดูเหมือนเจ๊แกก็จำผมไม่ได้เหมือนกัน

"ไม่ทราบมีอะไรรึเปล่าค่ะ"

"เจ๊ จำมีนไม่ได้เหรอ"ผมพูดด้วยนำ้เสียงน้อยอกน้อยใจ เจ๊ส้มโดตาโต แล้วโวยวายลั่นร้าน ประมาณว่า ทำไมโทรมขนาดนี้ บลาๆๆ

จากนั้นเจ๊แกก็ให้คนลากผมกับมิวสิคไปสระผม ก่อนจะไม่ถามอะไรสักคำ ตัดฉับๆๆๆๆๆ แล้วก็ทำนู่นทำนี่กลิ่นฉุนกึก ไปร่วมสองชั่วโมง

จากนั้น ผมในนิวลุค ก็ถือกำเนิดขึ้นครับ...

"หล่อม๊ากก น้องใครเนี่ย"เจ๊ส้มโอกระโดดกอดผมพร้อมหอมแก้มฟอดใหญ่"ว๊าย เจ๊ลืมหาเสื้อผ้าให้เราเปลี่ยน"เจ๊แกเป็นคนชอบความสมบูรณ์แบบครับ คงเพราะผมแต่งตัวเชยเกินไป เจ๊แกเลยทนไม่ได้ สั่งน้องผู้ชายในร้านให้ออกไปซื้อเสื้อผ้าบลาๆมาสองชุด ของผมกับของมิวสิค

น้องแกก็ซื้อของได้เร็วเว่อร์ เพราะผมนั่งุคยกับเจ๊ส้มโอได้แปบเดียวก็มีอันโดนลากเข้าหลังร้าน ไปแต่งตัวซะใหม่

พอผมเดินออกมาอีกที น้องๆในร้านก็แอบหัวเราะคิกคักและร้องวี๊ดว๊ายกันใหญ่ มีบางคนวิ่งเข้ามาขอถ่ายรูปด้วยเลยก็มี

กริ้ง!

กระดิ่งหน้าร้านดังขึ้น ในจังหวะเดียวกับที่เจ๊ส้มโอกำลังจัดการกับหัวผมขั้นสุดท้าย พร้อมเสียงทุ้มๆห้าวๆที่ผมคุ้นเคยดังขึ้น

"เจ๊ส้มโอ ตัดผมให้หน่อย"ผมค่อยๆหันไปมองช้าๆก่อนจะแอบอ้าปากค้าง

อะไรมันจะประจวบเหมาะขนาดเน้ ไอ้ตอนไม่อยากเจอดันเจอ ไอ้ตอนอยากเจอล่ะดันไม่เจอ :m31:

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

ตอนนี้แต่งแบบเบลอๆค่ะ อิงเสียใจ สอบเคมีตก :o12: แงๆๆๆ อีกแค่คะแนนเดียวก็ผ่านแล้วอ่ะ อาจาร์ยใจร้าย :z3:

งือ...ตอนนี้อาจจะคำผิดเยอะแล้วก็ลำดับเหตุการ์ณและภาษาที่ใช้ไม่ค่อยดีนะค่ะ เพราะอิงรีบๆปั่น ไม่ค่อยมีกะใจจะแก้คำด้วย นั่งเครียดอยู่กับเรื่องสอบตก :เฮ้อ:

ป.ล. ไหนก็สามเส้าแล้ว เราเปลี่ยนให้มันเป็น เราสามคนไปเลยดีมะ :z1:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 6 100%] 18/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 19-03-2012 13:56:12

สงสารมีนเล็กน้อย
จะว่าอะไรรึป่าวเนี่ย
รุสึกชอบอานิลมากเลย
จนแบบอยากอ่านตอน
ของอานิลและคุณอินทร์จัง

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 7 100%] 19/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 19-03-2012 14:08:32

สู้ๆนะนู๋อิง อิอิ
อร๊ากก ตรีมาเรอะ อยากรู้จัง เจอมีน แบบนิวลุค จะเป็นยังไงนะ
ปล.ม่ายยย จะเอาแต่ตรีมีนเท่านั้นนนนน นะๆคนเขียน

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 7 100%] 19/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: morningflower ที่ 19-03-2012 14:44:16

ชอบอานิล แต่งคู่ของอานิลกับอาอินทร์ไหมคะ :impress2:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 7 100%] 19/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 19-03-2012 14:46:24

ม่ายเอา ไม่เอาสามพีนะ
ขอเราสองคนก็พอ อิอิ
เป็นกำลังใจให้มาต่อไวๆนะคะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 7 100%] 19/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: korinasai ที่ 19-03-2012 15:43:57

โลกมันกลม ยิ่งเกลียดยิ่งเจอ มีนผู้น่าสงสาร...

มันสามเส้าก็จริง แต่ไม่อยากได้เราสามคน T^T!!!

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 7 100%] 19/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 19-03-2012 16:19:37

:impress3:คำเดียวสั้นๆๆว่า สงสารน้องมีน

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 7 100%] 19/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 19-03-2012 22:49:33

แอบแว๊บมาดู
อยากอ่านคู่อานิลกะคุณอินทร์บ้างจัง

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 7 100%] 19/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: สุขาพาเพลิน ที่ 20-03-2012 01:19:44

เริ่มเบื่อตรีละ :m16:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 7 100%] 19/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 20-03-2012 17:23:09

:z3:

ม่ายเอาไม่ชอบอเล็กซ์
มีเมียแล้ว...ไม่เอา
มีแควนแล้ว...ไม่อาวววว

บู่วววววว ว

เห็นมีนนิวลุคแล้วอย่ามาชอบนะ...หวง

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 7 100%] 19/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: nopnom ที่ 20-03-2012 22:02:59

รอค่ะ
เคมีตกเป็นเรื่องธรรมดา
ผ่านนี่สิแปลกสำหรับเรา 555

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 8 100%] 21/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 21-03-2012 14:01:42

ตอนที่ 8

"เอ่อ มีน จะเอาอะไรเพิ่มมั๊ย"

"หึ!" :m16:

"เอ่อ งั้นกินนี่หน่อยมั๊ย ของโปรดมีนนี่"

"เหอะ!" :m16:

"เอ่อ..."

พรืด...

ผมสูดหายใจเอากลิ่นอาหารที่เรียงรายอยู่เต็มโต๊ะเข้าไปในปอด พยายามข่มความรู้สึกพลุ่งพล่านเอาไว้ในอกอย่างเต็มที่ ทั้งๆที่วันนี้เป็นวันดีแม้ๆเชียว เอ่อ เอาเป็ยว่าผมจะเล่าให้ฟังแล้วกันว่าเกิดอะไรขึ้น...ในระหว่างสงครามเย็นบนโต๊ะอาหารของผม

ย้อนกลับไปเมื่อครู่...

ที่ร้านทำผม

ตอนแรกผมว่าแค่ทำสี และตัดผมออกให้เป็นทรงอย่างที่พี่เค้าทำก็น่าจะพอแล้ว จึงเตรียมจ่ายเงินแล้วเดินออกจากร้านไป แต่แล้วจู่ๆตรีก็โผล่มา...พร้อมอเล็กซ์!! :z3:

ดูเหมือนรายนั้นก็กะจะมาทำผมเหมือนกัน เพราะเห็นพี่ส้มโอปลีกตัวออกไปคุยอยู่สักพัก ก็ลากทั้งอเล็กซ์และ ตรีเข้าไปสระผม ก่อนจะกลับมาพลิกหน้าพลิกหลังผมอย่างพิจรณาด้วยความว่องไว

"พี่ว่าน่าจะทำไฮไลท์ซะหน่อยนะ พี่ย้อมผมเราให้เป็นสีช็อกโก้ไปแล้ว ถ้าไฮไลท์สีเงินประปรายละก็เริ่ดแน่ๆ!!"พี่เขาทำตาเป็นประกายแวววาว โดยไม่รอฟังคำตอบรับของผม พี่แกจับผมนั่งปุลงกับเก้าอี้ แล้วเรียกช่างมาทำโน่นทำนี่กับหัวผมจนหัวหมุนไปหมด

"อ๊ะ ไหนๆก็ทำหัวแล้ว พี่แถมทำหน้าฟรีให้แล้วกัน ดูซิ หน้าเราแห้งแล้วก็หยาบไปหมดแล้ว :serius2: นี่เห็นว่าเป็นน้องที่สนิทกันหรอกนะเนี่ย"แล้วพี่เค้าก็เอาบลาๆๆๆมาแปะๆๆๆหน้าผมในขณะที่หัวของผมถูกพลาสติกคลุมวาร์ปเอาไว้เหมือนมนุษย์ต่างดาว :เฮ้อ:

"หึหึหึ"ไอ้มิวสิคที่นั่งอยู่ข้างๆหัวเราะขึ้นมาเบาๆ สงสัยมันจะหัวเราะสภาพผมละมั้ง ผมเลยหันไปข้างๆกะจะด่ามันซะหน่อย แต่ก็ต้องหลุดขำออกมาเสียก่อน

:m20:ไอ้มิวสิคสภาพแย่กว่าผมอีกครับ หัวมันอยู่ในเครื่องอบไอน้ำ ในขณะที่มีมะเขือเทศและแตงกวาแปะอยู่เต็มหน้าไปหมดจนไม่เห็นหน้าค่าตา

"น้องตรี จะตัดผมออกเหรอค่ะ"เสียงพี่ส้มโอดังอยู่ข้างๆผม ผมยิ้มขื่นๆในใจ ชิ! ทำไมต้องมานั่งข้างๆผมด้วยเนี่ย...

"ครับ เอาทรง....น่ะครับ"จากนั้นผมก็ได้ยินเสียงฉับๆๆแบบกรรไกรหั่นเส้นผม

"น้องตรีมากับแฟนเหรอค่ะ น่ารักน่าชังเชียว"ตามประสาพี่แกครับ เห็นเรื่องอะไรก็อยากรู้ไปหมด แต่คำถามนี้เล่นเอาผมใจแป้วลงไปเลยครับ ดีนะที่มีมาส์กหน้าอยู่ ไม่งั้นสีหน้าของผมตอนนี้คงทำให้ใครหลายๆคนจับได้ไม่ยากว่าผมมีความคิดยังไงกับตรี

"อ๋อ...เอ่อ...ความจริงก็ไม่เชิงแฟนหรอกครับ"เสียงห้าวเอ่ยตอบแบบกุกๆกักๆ ไม่รู้จะอธิบายยังไง"อืม...จะว่าไงดีล่ะ"

แล้วมันก็เงียบไปเหมือนคิดอะไรอยู่ ในขณะที่เสียงฉับๆฉึบๆยังดังอย่างต่อเนื่อง

"เอาเป็นว่า ถึงจะเป็นแฟนกัน แต่ก็ไม่ได้ลึกซึ้งอะไรน่ะครับ"น้ำเสียงตรีออกจะติดหนักใจนิดๆ ผมเหลือบตามองเขา เห็นเขามองไปทางอเล็กซ์ที่นั่งฝั่งตรงกันข้ามอย่างหนักใจ จงใจพูดเป็นภาษาไทยไม่ให้อีกฝ่ายได้ยิน

"อืม...ความสัมพันธ์ซับซ้อนสินะค่ะ :z1:"พี่ส้มโอตาเป็นประกาย เจ๊แกเป็นเจ้าแม่สาววายครับ ไม่แปลกที่เจ๊แกดูจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ

"เอ่อ ก็...ประมาณนั้นแหละครับ"ผมถอนหายใจ รู้สึกโล่งอกเล็กน้อยที่ดูเหมือนตรีจะไม่ได้รักอีกฝ่ายแบบแฟน แต่อยู่ในช่วงความสัมพันธ์ซับซ้อน หลังจากนั้น พี่ส้มโอกับตรีก็คุยกันเรื่อยเปื่อย

ผมเลยนั่งนิ่งๆ เหลือบตามองตรีเป็นระยะ ไอ้เวรนี่ดูดีเวอร์จริงๆ มันจะตัดทรงไหนก็ดูดีไปซะทุกทรง ทำไมเกิดมาเพอร์เฟ็คขนาดนี้วะ!!

ตรีตัดผมซอยสั้นเลยใบหูเล็กน้อย เปิดลำคอขาวๆซีดๆที่สักรอยอะไรสักอย่างไว้ให้ประจักษ์แก่สายตา ผมด้านหน้าถูกตัดเล็ม เอาไว้สำหรับให้ใส่เจลเปิดหน้าผากได้สะดวก แต่ก็สามารถปล่อยลงมาปิดหน้าผากเป็นหน้าม้าปัดข้างได้ ด้วยความที่ตรีผมหยักศกเล็กน้อย ผมมันเลยดูฟูๆเซอร์ๆ ทันทีที่ผมแห้ง อ่า...จะดูดีไปไหนครับ

ผมแอบได้ยินเสียงสูดลมหายใจด้วยความหื่นกระหายของพี่พนักงานที่กำลังเอามาส์กพอกออกให้ผม พร้อมพาผมไปสระผมล้างน้ำยาออกตามเวลา นี่เป็นตัวยืนยันได้ดีครับว่ามันดูดีขนาดไหน

เมื่อสระผมเอาน้ำยาออกเรียบร้อยแล้ว พี่พนักงานก็เดินพาผมกลับมาที่เดิม และเริ่มไดร์เซ็ตผมอย่างมันส์มือ ไอ้ตรีที่นั่งอยู่ข้างๆดูอึ้งๆนิดหน่อยที่เห็นว่าบุคคลที่นั่งอยู่ข้างๆเป็นผม แล้วจะส่งยิ้มจืดเจื่อนให้

ผมยิ้มกลับเล็กน้อย แล้วหันไปสนใจกับวิธีเซ็ตผมที่พี่พนักงานกำลังสอนผมทำอยู่ จัดไปจัดมาสักพักก็เสร็จ พร้อมกับใบหน้าผมที่เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคนกับก่อนเข้าร้าน...

พี่พนักงานที่จัดผมให้ผมสูดให้ใจเข้าปอดเฮือก ดวงตาเป็นประกายวาววามจ้องมองมาที่ผมอย่างน่ากลัวพอๆกับบรรดาพนักงานคนอื่นที่มองมาที่ผมกับตรีเหมือนอยากกลืนกิน

ผมหันไปมองที่นั่งข้างๆ แล้วพบว่ามิวสิค ถูกลากตัวเข้าไปล้างหัว จึงตัดสินใจจะลุกไปเข้าห้องน้ำหน่อย

ผมบอกพี่พนักงานเอาไว้ว่าถ้ามิวสิคออกมาแล้วให้บอกเขาด้วยว่าผมไปไหน ก่อนจะจ่ายเงินค่าทำผมของผมกับมิวสิค กระเป๋าแทบฉีก...หมดไปมากโข

หลังจากปลดทุกข์ในห้องนำ้ท่ามกลางสายตาประชาชีที่ผมสีผมของผมอย่างสนใจ เสร็จแล้ว ผมก็เดินไปล้างมือ และกำลังจะเดินออกไปข้างนอก ถ้าไม่ติดว่า จู่ๆไอ้ตรีก็ลากดึงข้อมือผมวืด หลบเข้าไปในห้องน้ำห้องหนึ่งอย่างรวดเร็ว

ผมกำลังจะหันไปด่ามันที่จู่ๆก็ทำให้ตกใจ แต่มันเอามือมาป้ดปากผมก่อน มันทำสัญญาณให้เงียบ แล้วหยิบมือถือรุ่นโคตรแพงขึ้นมาพิมพ์ๆ แล้วยื่นให้ผมอ่าน

'คิดถึง'

ในอกผมรู้สึกอุ่นวาบ เมื่อมองมาแล้วเจอสายตาหวานๆอ้อนๆ ที่ผมไม่เคยได้รับจากตรี :-[

'อยากเจอมาตลอด'และอีกข้อความหนึ่งพร้อมสายตาเศร้าๆเหงาๆของมันที่มองมา :monkeysad:

ผมยิ้ม ยิ้มอย่างจริงใจเป็นครั้งแรกในรอบปี ในอกอุ่นซ่านจนร้อนรุ่ม ความหวังแปลกๆเริ่มก่อตัวขึ้นมาในอกอีกครั้ง

"คิดถึง"เอ่ยกระซิบข้างหูผมเสียงสั่นพร่า โถมตัวเข้ามากอดผมเต็มรักเหมือนจะยืนยันว่าตนเองไม่ได้ฝันไป"นึกว่า...จะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว"

แรงกอดที่กระชับแน่นขึ้น ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกอึดอัดเลยแม้แต่น้อย ตอนนี้ในอกมีแต่ความอบอุ่น...ที่ได้รู้ว่าไม่ใช่แค่ผมที่คิดถึงมันตลอดสามปี แต่มันเองก็คิดถึงผมด้วยเหมือนกัน :กอด1:

"ปล่อยน่า"ผมหรี่เสียงตัวเองให้เบาที่สุดเท่าที่จะเบาได้ครับ แล้วดันร่างสูงออกไปเบาๆ

'ไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันนะ'มันพิมพ์ตัวหนังสือใส่มือถืออีกครั้งแล้วเอาให้ผมดู

เช่นเดียวกับรอยยิ้มออดอ้อนถูกส่งมาให้ผมพร้อมๆกับสายตาเว้าวอนที่ทำเอาผมวางตัวไม่ถูก ถึงเมื่อก่อนมันจะทำแบบนี้กับผมบ้าง แต่ผมก็ยังไม่ชินเสียทีที่จะข่มความอายลงไปแล้วสีหน้าอมยิ้มน้อยๆมาใช้

ผมยิ้มบางๆพยักหน้ารับเบาๆ

ผมมีเรื่องอยากจะถามมันมากมาย ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างสามปีที่เราไม่ได้เจอกัน อยากรู้สภาพความเป็นอยู่ว่าจะลำบากเหมือนผมช่วงแรกรึเปล่า ญาติของมันใจดีกับมันมั๊ย

ผมเห็นว่าผมออกมานานพอตัวแล้วเดี๋ยวมิวสิคเป็นห่วง เลยส่งสัญญาณบอกตรีครับว่าผมจะกลับไปที่ร้านแล้ว ตรีมันพยักหน้าเบาๆ แล้วยิ้มอย่างเบิกบาน

แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

ในขณะที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัวเพราะกำลังจะเปิดล็อคประตูห้องน้ำ ตรีมันก็พลิกตัวผมหันกลับไปหามัน พร้อมประทับความร้อนซ่านลงบนริมฝีปากของผมเบาๆ

ช็อกสิครับช็อก o22 ตัวผมแข็งทื่อด้วยความตกใจ ริมฝีปากเลยปิดสนิทแน่น ไม่ตอบรับรสสัมผัสอ่อนหวานซาบซ่านที่อ้อยอิ่งอยู่บนริมฝีปาก

ดูเหมือนมันจะนึกว่าผมไม่เล่นด้วย มันเลยอ้อยอิ่ง ถอนริมฝีปากออกไปด้วยสีหน้าจืดเจื่อนจ๋อยๆ

ผมเม้มปากแน่น หลังความช็อกคือความโกรธครับ มันมีแฟนอยู่แล้วนะ มีจูบผมทำไม...ถ้าเห็นผมเป็นแค่เพื่อนก็อย่าให้ความหวังนักสิ :serius2:

"ขอโทษ คือ..."ตรีมันพยายามจะอธิบาย อะไรสักอย่าง แต่ผมไม่อยากฟัง ผมไม่อยากไปยุ่งย่ามกับแฟนของใครให้ตัวเองเจ็บปวดเล่นอีกแล้ว...มันไม่สนุกเลยสักนิก :z3:

ผมผลักตรีออกไป ให้พ้นตัว เปิดล็อกห้องน้ำ แล้วเดินเร็วๆออกไปทันทีโดยไม่สนใจสยาตาประชาชี :m31:

แม้ผมจะรู้สึกดีกับจูบนุ่มนวลนั่นมากแค่ไหนก็ตาม แต่ตราบเท่าที่มันยังมีสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าแฟน ต่อให้รักมากยังไง ผมก็ไม่คิดจะไปยุ่งกับมันเกินเลยมากกว่าคำว่าเพื่อน

และทั้งหมดนนี่คือเหตุผลของบรรยากาศอึมครึมบนโต๊ะอาหารที่มีแต่ของโปรดของผมเรียงรายอยูเต็มโต๊ะ แต่ผมกลับแตะมันเพียงนิดเดียว ที่เหลือน่ะเหรอ หึ!

อเล็กซ์ตักไก่น้ำแดงคำเล็กๆป้อนให้ตรีที่เอาแต่จ้องผมด้วยสายตาที่เผินๆดูเรียบเฉยครุ่นคิด แต่ข้างในซ่อนคำขอโทษและคำอธิบายเอาไว้

ส่วนผมมีสีหน้ายิ้มแย้มเหมือนเดิม ส่วนแววตาแข็งกร้าว จ้องกลับไปทางตรีอย่างไม่ยอมแพ้

เฮอะ!ให้มันรู้ซะบ้าง ว่าคนอย่างไอ้มีนน่ะ มันไม่ใช่ตัวสำรองของใคร!ถ้าจะเป็นเมียต้องเป็นเมียหลวงเท่านั้นโว้ย :angry2:

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

:beat: :beat: :beat:

หมั่นไส้ตรีจริงจัง แต่งเองยังหมั่นไส้เองเลย o18

พรุ่งนี้อิงไปสอบซ่อนเคมีแล้วค่ะ ใครมีข้อแนะนำอะไรบ้างไหม :sad4: โฮกๆๆๆ

ภาษาของตอนนี้อาจจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะค่ะ ช่วงวนี้อิงไม่ค่อยมีอารมณ์กรองนิยายเลยจริงๆ เดี๋ยวจัดการเรื่องซ่อมให้เสร็จแล้วจะมาแก้ไขค่ะ

ขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์และกำลังใจนะค่ะ :-[

ท้ายรายการ แปะรูปซะหน่อย เป็นอิมเมจคร่าวๆนะค่ะ ขอยืมอิมเมจพี่โช วงอลิสนายมาใช้เป็นของน้องมีน ส่วนไอ้ตรีนี่ยังหาไม่เจอ เอาคร่าวๆไปก่อนแล้วกัน :laugh:

(http://27.media.tumblr.com/tumblr_lrbm6ojKL51qchk6ho4_400.jpg)

(http://1.bp.blogspot.com/-QQdiAbu0uQI/TlpWNkW7g1I/AAAAAAAABek/eCNZUDuvq64/s1600/Shou-Heart-of-Gold.png)

ประมาณนี้ค่ะ :m25: :m25: :m25: :m25:ชุดพี่แกช่าง...

ส่วนพี่ตรี

(http://4.bp.blogspot.com/_-QFRvYHtDD8/TQTySU6n34I/AAAAAAAAALw/gH2tXkLnrB0/s640/s58.jpg)

ประมาณนี้ค่ะ แต่ผมดำ :z1:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 8 100%] 21/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 21-03-2012 14:38:14

มาสั้นอีกแล้วววว สู้ๆในการสอบนะคนเขียน

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 8 100%] 21/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 21-03-2012 14:41:04

จิ้ม
ตกลงน้องอเล็กซ์เนี่ยความสัมพันธ์ไหนกันแน่นะเนี่ย
เอาเคลียร์ๆนะเฮียตรี น้องมีนเค้าต้องการแต่ตำแหน่งเมียหลวงเท่านั้น ๕๕๕

ป.ล. ส่วนเรื่องซ่อม เป็นกำลังใจให้นะคะ เพราะตอนเรียนก็ซ่อมเหมือนกัน อิอิ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 8 100%] 21/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 21-03-2012 14:46:01

โห....หนูมีนสุดยอดอ่ะ
จุ๊บเหม่งหน่อยดิ๊

:จุ๊บๆ:

นี่แหละ..นายเอกในอุดมคติ
รักเขาแต่ในเมื่อเขายังไม่ชัดเจนอย่าไปยอมง่ายๆนะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 8 100%] 21/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: andear ที่ 21-03-2012 15:00:24

:laugh: :laugh: :laugh: ต้องเมียหลวงเท่านั้นเนอะ 55555 :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 8 100%] 21/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 21-03-2012 17:30:37

ต้องย่างนั้นค่ะน้องมีนขา จะทำอะไรต้องชัดเจน ไม่ใช่ให้ความสัมพันธ์มันคลุมเคลือ จะอะไรก็
เอาสักอย่าง สงสารน้องมีนบ้างนะค่ะน้องตรี ทำแบบนี้คนเสียใจก็เป็นน้องมีนนะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 8 100%] 21/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: ploylw_chery ที่ 21-03-2012 18:20:20

มิวสิคน่ารัีกอ่ะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 8 100%] 21/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 21-03-2012 19:02:22

:เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 8 100%] 21/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 21-03-2012 23:36:05

ดีมากมีย ต้องแบบนี้แหละ
ต้องเมียหลวงเท่าน้านนน อิอิ o13

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 8 100%] 21/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 22-03-2012 18:40:31

ฮา มีนจะเป็นเมียหลวงเท่านั้น เจ๋งอะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 8 100%] 21/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 22-03-2012 18:52:18

มารอค่ะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 8 100%] 21/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 22-03-2012 20:47:51

สองคนนี้นี่ยังไงเนี่ยยยย คุยให้เคลียร์กันก่อนสิ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 8 100%] 21/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 23-03-2012 13:21:31

สอบซ่อมเคมีเสร็จเรียบร้อยแล้ววว :z3: ครูเอาข้อสอบชุดเดิมมมาให้ทำ เจริญ ถ้าทำได้แล้วตรูจะตกมั๊ยค่ะ :angry2:
ใครพอจะรู้มั๊ยค่ะ ว่าเขาคิดคะแนนยังไง แบบว่าถึงคะแนนสอบซ่อม ได้ไม่ถึงครึ่ง เขาก็เอามาหารแล้วเอาไปบวกกับคะแนนรวมก่อนหน้านี้?หรือว่ายังไง :sad4:

ตอนนี้อิงยังไม่มีเวลามาอัพนิยายเลยค่ะ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ อิงจะมาลงตอนต่อไปในวันอาทิตย์ที่จะถึงนี้ค่ะ

ขอโทษและขอบคุณทุกๆคนนะค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 8 100%] 21/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 23-03-2012 14:02:51

อ่า อันนี้ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ
เพราะส่วนใหญ่เวลาเราซ่อม อ.เค้าก็จะให้ทำอะไรที่ทำได้
อย่างเช่นทำรายงานซ่อมอะไรแบบนี้ อะค่ะ (ในกรณีฟิสิกส์เคมีนะ)

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 8 100%] 21/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 25-03-2012 02:02:06

รอๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 8 100%] 21/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 25-03-2012 16:38:56

ตอนที่ 9

"ทรีครับ อ้ามมมม"

"ทรีครับ น้ำ"

"ทรีครับ..."

"ทรีครับ..."

"ทรี..."

ว๊ากกก!! :m31:

ผมผุดลุกขึ้นจากเตียงนอนหนานุ่มเหงื่อท่วมตัวทั้งๆที่เปิดแอร์เย็นฉ่ำ รู้สึกปวดหัวจี๊ดๆหนักๆเบลอๆนึกอะไรไม่ค่อยออก เพราะในหัวมีแต่เสียงอ้อนออเซาะของฝรั่งผมทองนามอเล็กซ์

พอผมเริ่มรวบรวมสติสตังค์กลับมาได้บางส่วน ก็เริ่มสำเหนียกได้....ว่าที่นี่ ไม่ใช่ห้องนอนของตัวเอง!!

ดูจากลักษณะการตกแต่งห้องแล้ว ไม่น่าจะใช่คอนโด คิดว่าที่นี่น่าจะเป็น โรงแรมมากกว่า อืม...คิดย้อนกลับไป ทำไมผมมานอนอยู่โรงแรมได้ล่ะหว่า :serius2:

"อะไร..."เสียงทุ้มๆห้าวๆงัวเงียๆจู่ๆก็ดังขึ้นมาจากข้างๆจนผมสะดุ้ง เมื่อเป็นแบบนี้สมองผมก็แล่นเร็วจี๋ว่ามีเหตุการ์ณอะไรเกิดขึ้นบ้าง ทำไมผมถึงมานอนสภาพดูไม่จืดอยู่ที่นี่ได้

ย้อนกลับไปเมื่อตอนกลางวัน

หลังจากมื้ออาหารที่แสนอึดอัดผ่านไป ผมที่ตั้งใจจะไปซื้อของใช้ให้เรียบร้อยก่อนก็มีอันต้องเปลี่ยนแผน เพราะนายมิวสิคดันชักชวนนายอเล็กซ์ทัวร์รอบๆกรุงสยาม ความจริงก็ไม่เชิงชักชวน เพราะพอแกชวนเสร็จ แกก็ลากแขนฝรั่งผมทองจ๋าออกไปทันทีท่ามกลางความงุนงงของหมู่เฮา...

ดังนั้น ตรงนั้นจึงเหลือแค่ผมกับตรี อยู่สองคน และไม่รู้จะทำตัวยังไง ผมเลยทำท่าจะเดินออกไปคนเดียว แยกทางกันตรงนี้เลยละกัน ไอ้ตรีก็ดันรีบยื้อมือมาจับแขนผมเอาไว้อย่างรวดเร็วซะอีก จะเอาไงว่ะห๋า :serius2:

"จะไปไหนต่อ"ผมขมวดคิ้วฉับ สะบัดแจนให้หลุดจากการเกาะกุมอย่างทำท่าจะไม่ตอบแล้วเดินหนีอีกรอบ"จะได้ไปช่วยเลือกกับถือของไง"มันว่าเสียงอ่อยๆเหมือนเวลามันง้อผมเมื่อสมัยก่อน :man1:

"ไม่ต้องหรอก"พอผมทำท่าจะสะบัดอีกรอบ ไอ้ตรีมันก็เปลี่ยนจากจับแขนไปเป็นจับมือเลยครับ แถมยังลากผมไปยังแหล่งช็อปเสื้อผ้าวัยรุ่นทันทีแบบไม่ถามอะไรผมเลยสักอย่าง

"ปล่อย!"ผมพยายามสะบัดมืออีกรอบ แต่ตรีมันสนใจที่ไหนครับ ลากผมเดินฉึบๆไปยังหน้าร้านแผงลอยแห่งหนึ่ง เลือกๆเสื้อทั้งๆที่ัยังไม่ปล่อยมือผมจ่ายเงินเองเสร็จสรรพ ก่อนลากผมไปร้านขายยีนส์ เลือกๆๆ จ่ายเงิน มันทำอย่างนี้อยู่อีกสองสามร้าน ก่อนจะจบลงด้วยการลากผมมานั่งปุอยู่ที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งพร้อมของเต็มไม้เต็มมือ

"ฉันมีเรื่องจะอธิบาย"พอนั่งลงปุ๊บ มันก็ท้าวแขนกับพนัก พูดเสียงจริงจังจนใจผมสั่นไหว ก่อนจะรีบปรับให้มันนิ่งสงบ ไม่ได้ๆ เดี๋ยวเผลอใจอ่อน เอนเอียง ไม่เที่ยงตรง

"ก็ว่ามาสิ..."

หลังจากที่พ่อแม่ของเขาเสียไปในอุบัติเหตุที่เขารู้อยู่แกใจว่ามันไม่ใช่แค่นั้นแน่ ยังไม่ทันที่เขาจะได้เอ่ยลากับเพื่อนสนิท คนที่ตอนนี้เป็นเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างของเขา จู่ๆเขาก็ถูกชายที่อ้างตัวว่าเป็นญาติของเขาลากให้ไปอยู่ด้วยกันที่อเมริกา...

ย้ำว่าเขาโดนลากไปอย่างไม่เต็มใจเลยแม้แต่น้อย....

และตอนนั้นเอง หลังจากไปต่อเครื่องที่นาริตะเรียบร้อย สภาพอากาศที่แปรปรวน...ก็ส่งให้เครื่องบินตก

และในวินาทีที่เขากำลังจะตายนั้นเอง เสียงทุ้มก็ดังกังวาลท่ามกลางความมืดมิด

'เจ้าจะแลกเปลี่ยนหรือไม่ แลกของสำคัญสิ่งหนึ่งของเจ้า กับการที่เจ้าจะยังมีชีวิตอยู่ได้ต่อไปจวบจนแก่ชรา'

'ของสำคัญของเจ้าจะหายไปสิ่งหนึ่งและอาจจะหายไปตลอดกาล'

'สิ่งที่หายไป...ของเพียงสิ่งเดียวแต่กลับทำให้ชีวิตที่เหลืออยู่ดุจดังพังทลาย'

'จะยอมแลกเปลี่ยนหรือไม่? เพื่อที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป....'

ตอนนั้นเขาจำได้ดี ว่าตัวเองพยักหน้าถี่รัว ในหัวตอนนั้นนึกถึงแต่คนคนนั้น...ใบหน้าขาวใส จมูกนิดปากหน่อยน่ามอง ผิวขาวเนียนแบบเอเชีย คนที่เป็นเสาเล็กๆค้ำไม่ให้เขาล้มลงไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

เพื่อที่จะได้เจอกันอีกครั้ง....เขาจำเป็นต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป!!

'ไม่ต้องห่วง หากเลือกเดินถูกทางโชคชะตาจะพาเจ้าไปพบกับของสิ่งนั้นเอง...'

'เมื่อมีอยู่จึงไม่เห็นความสำคัญ เมื่อขาดไปจึงได้เห็น....ความรู้สึกจะเป็นตัวบอกเจ้าเอง ว่าใครคือของชิ้นนั้น....'

จากนั้น โลกทั้งใบของเขาก็ดับวูบ แสงสว่างลางเลือนนั้นก็ลางเลือนลงทุกที ในใจพร่ำเรียกหา

'มีน.....มีน...............มีนา.....!'ก่อนทุกอย่าง....จะกลายเป็นสีดำอย่างแท้จริง

"คนนี้น่ะหรือที่จะทำให้ความปราภนาของผมเป็นจริง"ภาษาอังกฤษสำเนียงอเมริกันกังแว่วๆอยู่ข้างหูจนรู้สึกรำคาญ อยากจะหลับต่อ แต่ก็ทำไม่ได้ เมื่อเสียงทุ้มกระชากให้สติที่ล่องลอยในห้วงนิทรากลับมา

"ตื่นได้แล้ว!!"

เขาสะดุ้งตื่นลุกพรวดเมื่อเสียนั้นเล่นดังก้องอยู่ในหูจนปวดประสาท สายตาพลันตวัฉับไปยังคนที่ปลุกเขาขึ้นมาจากห้วงนิทราแสนหวาน เขากำลังนอนอยู่ในโรงพยาบาลน่าจะเป็นที่อเมริกา เพราะภาษาอังกฤษตัวเบ้อเร่อติดอยู่ที่หัวเตียง ขา้งๆเตียงมีชายหนุ่มสองคนกำลังยืนอยู่

"เอ๊า รู้จักกันไว้ซะ เพราะคงต้องร่วมงานกันอีกนาน"และตอนนั้นเองที่เขากับอเล็กซ์ได้รู้จักกัน

เขาได้มารู้ทีหลังว่าอเล็กซ์ เป็นโรคที่รักษาไม่หาย หมอบอกยังไงก็อยู่ได้ไม่เกิน ยี่สิบปี อเล็กซ์ได้ทำการแลกเปลี่ยน เวลาชีวิตที่สั้นลงอีก สิบปีกับความรักครั้งหนึ่งในชีวิตของเขา...โดยมีคนที่คุณก็รู้ว่าใครหรือทอมเป็นคนสร้างพันธะสัญญาขึ้น

หลังจากนั้นชีวิตของเขาก็ถูกเกาะติดด้วยอเล็กซ์ ซึ่งเป็นถึงลูกชายคนสุดท้องของเจ้าพ่อใหญ่ในอเมริกา ส่วนเขา ก็ได้มาอยู่กับญาติห่างๆอย่างพี่ฟาง ผู้ซึ่งกุมอำนาจของบริษัทยักษ์ใหญ่ของตระกูลตั้งแต่อายุยังน้อย

ช่วงเวลาระหว่างนั้น เขาเหมือนลืมอะไรไปบางอย่าง เป็นอะไรสักอย่างที่ทำให้กระวนกระวายตลอดเวลาบางทีอาจจะเป็นใครคนหนึ่งหรือของสิ่งหนึ่งที่รักมาก...สำคัญมาก

จนวันหนึ่งหลังจากผ่านไปสามปีเขาที่รื้อห้องครั้งใหญ่ก็ไปเจอกับกระเป๋าตัวค์เปื้อนเลือดกรังใบหนึ่งเข้าจำได้ลางๆว่าเป็นใบที่ใช้ก่อนมาอเมริกา จำได้ว่ามีใครให้มา ไม่ได้ซื้อเอง...แต่ใครล่ะ?

พอเปิดเข้าไปดูก็พบรูปภาพเปื้อนเลือดในจุดสำคัญสองสามใบที่ทำให้ใจเขากระตุกวูบอย่างที่ไม่่เคยเป็นมาก่อน ความทรงจำบางอย่างไหลเข้ามาเหมือนสายธารเล็กๆ

และนั่นแหละ....คือเหตุผลที่เขายกเลิกทุนฮาวาร์ดของตัวเอง แล้วบินกลับไทย ใช้เส้นสายเล็กน้อยยัดตัวเองเข้าไปในมหาวิทยาลัยชื่อดังในกรุงเทพ

แน่นอนพออเล็กซ์รู้เรื่อง เจ้าตัวก็ขอตามมาด้วย โดยบอกว่าจะไปเรียนในม.นานาชาติ

หลังจากนั้นก็มีเรื่องเข้ามาเล็กน้อยจนกำหนดวันไปเมืองไทยต้องเลื่อนออกไปอีกหน่อย เหลือเวลาให้เขาเตรียมตัวได้ไม่มากนักก่อนเปิดเทอม

ทันทีที่เขากลับมาเมืองไทยเขาก็สืบหาตัว ชานม อดีตแฟนสาว ซึ่งเขาสืบมาได้ว่า หล่อนเป็นหนึ่งในเมียไม่เป็นทางการของคนที่ทำให้เกิดอุบัติเหตุขึ้นกับพ่อแม่ของเขา

นั่นทำให้วันนั้น เขาเข้าที่ผับชื่อดังทั้งๆที่อยากพักผ่อนใจจะขาด แต่เอาเถอะ ข้อมูลที่ได้มานับว่าคุ้มค่า ดังนั้นเขาจึงรีบสั่งให้เลขาคนเดิมหาข้อมูลทั้งหมดของเป้าหมายคนนี้อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ไล่ยัยชานมอะไรนี่ออกไปไกลๆนอกจากจะไม่ค่อยสวยแล้วังทำตัวน่ารำคาญอีก แน่นอนไม่ลืมสั่งคนในประเทศไทยที่มีอยู่น้อยนิดช่วยจัดการปิดปากยัยนี่ให้ด้วย

หลังจากนั้นอเล็กซ์ก็เข้ามาในห้องขอให้เขาไปนอนด้วยเพราะนอนไม่หลับ เขานึกไม่ถึงเลยจริงๆว่านั่นจะทำให้เขาได้พบกับคนที่รู้สึกว่าต้องตามหามาตลอดสามปีโดยบังเอิญ

ชายหนุ่มร่างเล็กในสภาพวาบหวิวนอนเท้าคางหลับอยู่ตรงระเบียง....

ความทรงจำหลากหลายพุ่งเข้าชนอย่างรุนแรงจนเริ่มปวดหัว เขาจึงตัดสินใจ หิ้วคนที่นอนหลับไปรู้เรื่องเข้าไปในห้อง จากนั้นก็ล้มตัวลงนอนด้วยในทันที

ในคืนนั้นเอง เขาฝัน...

เขาฝันเห็นเด็กหนุ่มหน้าใสคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ท่ามกลางทุ่งดอกไม้สีขาว เด็กหนุ่มยิ้มเริงร่า หันมาคุยกับเขาอย่างสนิทสนม เด็กคนนั้นยื่นมือออกมาส่งให้กับเขา เรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน และสิ่งสุดท้ายที่เขาจำได้ก่อนจะตื่น คือชื่อของเด็กคนนั้นที่หลุดออกจากปากของเขา

'มีน'

หลังจากนั้น สงครามย่อยๆก็เกิดขึ้นทันทีที่เขาตื่น คนที่เพิ่งผุดขึ้นมาในความทรงจำของเขาอย่างมีน แรงดีไม่เบา...แต่พอเห็นว่าคนที่บุกรุกห้องส่วนตัวเป็นเขาเท่านั้นแหละ เล่นชะงักค้าง สลบเหมือดไปเฉยเลย

ระหว่างนั้น เขาจึงเริ่มนั่งทบทวนเรื่องราวของมีนทั้งหมด จัดเก็บลงไปในความทรงจำให้เข้าที่เข้าทาง

มีน คือเพื่อนสนิทของเขาเป็นคนที่เขาสนิทด้วยมากที่สุด เห็นกันมาตั้งแต่จำความได้ ในความทรงจำของเขา มีนเป็นป็นแค่เพื่อนสนิทที่คอยปลอบทุกครั้งเมื่อเขาถูกแฟนทิ้ง เป็นคนที่อยู่เคียงข้างกันมา

คำว่าเพื่อน....คืออะไรที่อยู่ในความทรงจำ แต่ไม่รู้ทำไม ความรู้สึกของเขาถึงได้บ่งบอกชัดเจน....ว่าความรู้สึกที่เขามีต่อมีน...ไม่ใช่แค่เพื่อนแน่นอน!!

"หลังจากเครื่องบินตก ฉันก็ทำสัญญากแลกเปลี่ยนของสำคัญกับทอมหรือคนที่คุณก็รู้ว่าใคร จากนั้นฉันก็ได้เจออเล็กซ์"

"อเล็กซ์ป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่หาย อยู่ได้อีกไม่เกินยี่สิบปี ซึ่งอเล็กซ์ก็จ่ายเวลาสิบปีให้กับทอมเพื่อแลกกับความรักครั้งสุดท้ายของตัวเอง ซึ่งแจ็คพ็อตมันมาลงที่ฉัน"

"ฉันก็รู้สึกดีๆกับอเล็กซ์บ้างนะ แต่ในใจก็รู้ว่ามันไม่ใช่ความรักอยู่ดี"

"ความสัมพันธ์ของฉันกับเล็กซ์ มันเป็นเหมือนพันธะสัญญา ไม่มีอะไรมากกว่านั้น ฉันเห็นเล็กซ์เเป็นเหมือนน้องชายคนหนึ่งที่ต้องเอาใจใส่มากหน่อยเท่านั้น"

ผมนั่งนิ่ง ฟังเรื่องราวเเหลือเชื่อที่ทยอยออกมาจากปากของตรี ทันทีที่ตรีอธิบายเรื่องอเล็กซ์ ในอกของผมเหมือนภูเขาหนักๆถูกยกออกไป

หลังจากจบคำพูด ตรีก็เงียบไป ผมเองก็เงียบไปเช่นกัน...เราเงียบกันอยู่อย่างนั้น นั่งปล่อยเวลาผ่านไปเรื่อยๆ อย่างไร้ค่าจนในที่สุด ผมก็เป็นคนเอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมา

"ไปดื่มกัน"ตรีทำหน้าเหวอๆเล็กน้อย ก่อนจะจุดยิ้มขึ้นมาบนริมฝีปากสวยได้รูป มันวางเงินลงบนโต๊ะ แล้วจูงมือกึ่งลากผมออกไป นั่งรถไฟฟ้ากลับที่พักเพื่อเอาของไปเก็บอาบน้ำอาบท่าให้เรียบร้อย

ตลอดเวลาที่เราจับมือกันไว้ ผมรู้สึกเหมือนมีคำพูดมากมายที่อธิบายไม่ถูกหลั่งไหลออกมาไม่หยุดระหว่างเรา ไม่เพียงแต่รู้สึกอบอุ่นในใจ แต่ยังรู้สึกเหมือนได้ชดเชยเวลาสามปีที่ไม่ได้เจอกันไปอย่างไม่มีสาเหตุ

เนื่องจากผับยังไม่เปิด ผมจึงจัดการอาบน้ำล้างคราบเหงื่อไคลที่ติดตัวให้ออกไปเสียก่อน จากนั้นก็แต่งตัวเซ็ตผมให้ดูดี พอที่จะเข้าผับไปแล้วไม่อายใคร จากนั้นก็นั่งอ่านการ์ตูนที่พกมาด้วยไปพลางๆระหว่างรอเวลา

ไม่รู้เวลาผ่านไปเท่าไหร่ เสียงเคาะประตูเบาๆถึงได้ดังขึ้น เป็นสัญญาณว่า...ได้เวลาแล้ว

ผมคิดถูกหรือคิดผิดเนี่ยที่ไปดื่ม...ตอนอยู่เชียงใหม่ก็มีบ้างนะไปดื่มกับเพื่อน และแน่นอน ผมพบว่าตัวเองคอแข็งเอาเรื่องอยู่ :z2:แต่ก็นั่นแหละ ผมยังจำความรู้สึกหลังตื่นนอนในวันถัดไปได้ดี...

ผมเปิดประตูออกไปด้วยเสื้อผ้าชุดใหม่เอี่ยมที่ตรีเพิ่งเลือกซื้อให้ ความจริงมันก็แค่เสื้อเชิ้ตสีดำกับเกงยีนส์ขาเดฟธรรมดาแหละครับ แต่ต้องยอมรับว่าเซนส์การแต่งตัวตรีมันดีกว่าผมเยอะโขอยู่ เพราะชุดที่มันเลือกมาส่วนใหญ่พอผมลองใส่แล้วดูดีทั้งนั้นเลยครับ :o8:

ตรีที่ยังอยู่ในชุดเดิมยิ้มให้ผมน้อยๆก่อนจะเดินนำไปยังลานจอดรถ ที่ที่รถ BMW คันหรูสีดำ จอดเทียบอยู่

"รถหรูนะมึง"จู่ๆก็รู้สึกสนิทใจกลับมาเรียกมึงกูเหมือนเดิมได้เฉยเลยครับทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ยังกระดากปากอยู่นิดๆ"ผับอยู่แค่นี้เอง ต้องเอารถไปด้วย?"

"ผับมันหรูพอตัวอยู่ เอารถไปน่าจะดีกว่า"

ตอนแรกๆผมก็ไม่เข้าใจครับ ก็แหม คนมันเคยเข้าแต่ร้านยาดองกับคาราโอเกะนี่ครับ :-[ แต่ก็นะ พอเหตุสถาณที่แล้วปิ๊งเลยว่าทำไมถึงต้องเอาบีเอ็มมาด้วย

นี่มันผับคนรวยรึไง เห็นมีแต่รถหรูๆทั้งนั้น ไม่มีแท็กซี่ผ่านเข้ามาสักคัน ยิ่งกว่านั้น ข้างๆผับมีโรงแรมขนาดกลางที่ดูไฮโซเอาเรื่องตั้งอยู่ใกล้ๆ นี่มันกะเมาแล้วหิ้วขึ้นห้องกันเลยใช่ไหมเนี่ย?

"ป่ะ"ตรีลากผมเข้าไปในผับ มันยื่นบัตรอะไรสักอย่างให้พนักงานดู เขาก็เปิดประตูให้พวกเราเข้าไปอย่างง่ายดาย แม้จะมองผมอย่างสำรวจเล็กน้อยก็ตาม

เสียงเพลงดังอึกทึก ดังขึ้นทันทีที่ผมก้าวเข้าไป แสงไฟสลัวๆทำให้เห็นภาพไม่ชัดเจน กลิ่นบุหรี่ลอยอวลอยู่ในอากาศ พวกเราฝ่าคนเข้าไปเรื่อยๆอย่างรวดเร็วจนไปถึงบาร์เครื่องดื่ม ตรีสั่งเครื่องดื่มซึ่งผมไม่แน่ใจว่าคืออะไร เพราะมัวแต่สังเกตุรอบข้างอยู่

สาวน้อยหนุ่มน้อยทั้งหลายแต่งตัวจัดจ้าน เสื้อผ้าหน้าผมบอกญี่ห้อว่า'พ่อกูรวย'อย่างชัดเจนกำลังเต้นไปตามจังหวะเพลงอย่างเมามันส์ บางส่วนก็นั่งอยู่กับโต๊ะ นั่งดื่มกับเพื่อนโดยมีแฟนนั่งคบอเคลียอยู่ข้างๆ

ที่แรงหน่อยก็มีส่วนน้อยที่กำลังทำท่าเหมือนจะเอากันที่นี่โดยไม่อายประชาชีเลยแม้แต่น้อย แต่พวกรักความสงบหน่อยก็มี แต่สังเกตุว่าจะเป็นวัยที่ทำงาน ก็จะมานั่งดื่มคนเดียวที่บาร์ไปเรื่อยๆพอเริ่มเมาก็กลับ

"อ่ะ"ผมรับแก้วเครื่องดื่มสีใสมา จิบนิดๆเพื่อรับรู้รสชาติก่อนและกระดกเข้าปากรวดเดียวหมดแก้ว ความร้อนวูบวาบเกิดขึ้นตามทางที่น้ำใสๆนั่นไหลผ่านไปจนรู้สึกซู่ซ่า

"เอาlosing memory สองช็อต"ตรีที่เห็นผมกระดกรวดเดียวหมดแก้ว ก็กระดกของตัวเองตามแล้วเริ่มสั่งอะไรที่ผมคิดว่ามันคงจะแรงเอาเรื่อง.....ก็เล่นสั่งเป็นช็อตนี่ครับ

"แรงๆคงไม่เป็นไรนะ"มันหันมาถามด้วยความเป็นห่วงผมย่นหน้าผาก เป็นเชิงไม่มีปัญหา จากนั้นมันก็สั่งกับแกล้มมาสองสามอย่างกับเบียร์มาจิบพลางๆระหว่างรอ losing memory อะไรนั่น เพราะรู้สึกจะขายดีเกินไปจนของหมดต้องไปค้นโกดังเก็บของก่อน

เรานั่งดื่มกันไปคุยสัพเพเหระกันไปเรื่อยอย่างสนนุกสนานจนเบียร์หมดไปหลายรอบต้องสั่งเพิ่ม ไอ้ลูซซิ่งเมมโมรี่ก็ยังไม่มาซะที

ตอนนี้ผมเริ่มกึ่มๆแล้วครับ แต่ดูไอ้ตรียังสบายๆนั่งชิวๆอยู่เลย หมั่นไส้!

"เครื่องดื่มมาแล้วครับ ขออภัยในความไม่สะดวก เพื่อนแทนคำขอโทษ เราขอแถม..."ผมไม่ได้สนใจมากนักว่าอีกฝ่ายจะแถมอะไร เพราะพอเครื่องดื่มแก้วเล็กจิ๋วถูกยื่นมาตรงหน้า ผมก็จัดการกระดกรวดเดียวหมดแก้วไปเลยครับ

หลังจากนั้นผมก็รู้สึกตัวเอียงๆ หัวมึนๆเบลอๆ แล้วก็....จำอะไร...ไม่ได้แล้วครับ :o8:

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

กลับมาแล้วววว o18พร้อมความเหนื่อยแสนสาหัส เฮ้อ :เฮ้อ:
เพิ่งไปเชงเม้งมาค่ะเมื่อวาน เมื่อวันศุกร์ก็ต้องไปงานเลยไม่ได้มาอัพต้องขออภัยด้วยจริงๆ

พรุ่งนี้เขาจะประกาศผลแล้วว่าสอบซ่อมผ่านมั๊ย ว๊ากกก

ขอบคุณทุกคอมเม้นและทุกคนที่ยังอดทนอ่านมาถึงคอนนี้ อิอิอิ :pig4: :pig4:

ปล ที่ตอนมันสั้นๆเพราะอิงกะห้นาไม่ถูกค่ะ เครื่องลงใหม่ยังไม่ได้ลงออฟฟฟิศเลย :o8:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่9 100%] 25/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 25-03-2012 16:51:28

ฮึ่ย หมั่นไส้อเล็กซ์แบบแปลกๆ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่9 100%] 25/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 25-03-2012 17:13:19

แฟนตาซีนิดๆ เรื่องเลยไม่น่าเบื่อ
สนุกนะ ชอบบบบบ อิอิ

+1 ให้จ้าาา

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่9 100%] 25/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 25-03-2012 17:21:36

สงสารมีน แต่สงสารอเล็กอะ แต่เรื่องนี้โชคชะตาฟ้าลิขิต เอาว่าไง ขอให้รักมีนกลับมาที

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่9 100%] 25/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: andear ที่ 25-03-2012 17:37:47

ซะงั้น อเล็กซ์เกาะติดแบบนี้มันจะดีหรอ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่9 100%] 25/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 25-03-2012 18:37:56

อ้าวจำอะไรไม่ได้ซะงั้นอะ 555
รอลุ้นต่อไปว่าจะเป็นไงต่อ
วันนี้เพิ่งไปเชงเม้งมาเหมือนกัน ร้อนตับแตก กร๊ากก

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่9 100%] 25/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: CHAH0 ที่ 25-03-2012 18:38:16

รำคาญตรีวะ - - พระเอกโง่wtf

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่9 100%] 25/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 25-03-2012 19:07:24

รอตอนต่อไปจร้า

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่9 100%] 25/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 25-03-2012 20:12:02

:pig4:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่9 100%] 25/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 26-03-2012 19:31:33

ตอนที่ 10

"มีน..."

"มีน!"

"มีน!!เหม่ออะไรน่ะ!!"ผมสะดุ้ง เสียงที่เหมือนได้ยินจากที่ไกลๆจู่ๆก็ใกล้ซะจนนึกว่าเอาโทรโข่งมากรอกหู...มิวสิคนั่นเองที่ตะโดนอยู่ข้างๆหูผม

"เปล่าๆ ว่าไงมีอะไรรึเปล่า"ผมถามมึนๆ ยกกาแฟยามบ่ายขึ้นจิบ ก่อนจะปิดหนังสือในมือลงไปเบาๆ

"เฮ้อ...ก็ไม่ได้อยากจะขีดขวางความสุขของคนกำลังอินเลิฟหรอกนะ แต่ช่วยสติอยู่กับเนื้อกับตัวบ้างได้รึเปล่าเนี่ย ฉันเรียกตั้งนาน ไม่ยอมหัน"ผมย่นจมูกใส่มิวสิค อินลงอินเลิฟอะไรกัน เปล่าซะหน่อย...

"นายคงยังไม่ลืมหรอกใช่ไหม ว่าอีกไม่นานเดี๋ยวก็เปิดเทอมมหาลัยแล้วน่ะ"เออว่ะ!ผมลืมสนิทเลย เดี๋ยวม.ก็จะเปิดแล้วนี่หว่า"แล้วนายคงยังจำไดเใช่ไหม ว่าอีกสามวันต้องไปรายงานตัวน่ะ"อ่ะ! ลืมสนิท!!

"ว่าแล้วเชียวว่านายต้องลืม มัวแต่หมกมุ่นอยู่กับเรื่องของตรีอยู่นั่นแหละ"

ผมทำท่าจะเถียง แต่มิวสิคก็หันมาทำหน้ายู่ๆใส่เสียก่อน มันบ่นพึมพำประมาณว่า'อิจฉาคนที่โชคชะตาตรงกันจังวุ้ย!'

หลังมิวสิคจากไปแล้ว ผมก็นั่งย้อนคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน....

หลังจากผมตื่นขึ้นมาพบกับอาการเมาค้างและอาการปวดกล้ามเนื้อไปทั้งตัว ผมก็พบอีกว่า...เอ่อ ผมเจ็บจี๊ดๆที่ช่องทางสงวนด้านหลังในใจกระหวัดถึงความเป็นไปได้ต่างๆนาๆ พร้อมกันนั้น ผมก็หันไปมองร่างที่ซุกผ้าห่มนอนเปลือยอกล่ำๆที่อยู่ข้างๆ

ตรีนอนอยู่ตรงนั้น พร้อมๆกับร่องรอยเล็บตามหัวไหลหนา และรอยฟันบนลำคอขาว....

อ่า...เมื่อคืน...ผมทำอะไรลงไปเนี่ย...!!!!

ความสัมพันธ์ก็ยังคลุมเครือไม่ชัดเจน แต่เล่นข้ามขั้น...จากเพื่อน มาเป็น sex friend ไปแล้ว :serius2:

โอย...ปวดหัวเป็นที่สุด แล้วอย่างนี้จะมองหน้ากันติดมั๊ยเนี่ย

"ตื่นแล้วเหรอ..."สันหลังผมเหยียดตรงขึ้นมาทันที รู้สึกเย็นวูบวาบไปทั้งตัว...และหัวใจ

"อ...อืม"ได้ยินเสียงตัวเองตอบออกไปแบบนั้นทั้งๆที่สติยังไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวเท่าที่ควร

"ช็อกเหรอ"แขนแกร่งด้วยกล้ามเนื้อตวัดโอบรัดบ่าทั้งสองของผมเบาๆโยกไปมาอย่างปลอบโยน"เมื่อคืนน่ะ มึงเมามาก....แล้วเอ่อ...กูก็เมามากเหมือนกัน"

งั้นแสดงว่านี่ก็เป็นอุบัติเหตุสินะ ไม่ได้มีใครตั้งใจให้มันเกิดขึ้น อ่า...ไม่รู้ทำไม ทั้งๆที่ควรจะดีใจ ผมกลับรู้สึกเสียใจขึ้นมา แถมยังรู้สึกตื้อๆในอกแปลกๆ

ก็นั่นสินะ เขาคงไม่ต้องการผมหรอก มันก็แค่ความผิดพลาดๆ ลืมๆมันไปซะดีกว่า... :เฮ้อ:

"แต่ว่า...กูไม่เสียใจนะที่เรื่องนี้มันเกิดขึ้นนะ"เหมือนคนที่อยู่ในทะเลทรายแล้วเจอโอเอซิส จู่ๆก็รู้สึกหัวใจพองโต...ทั้งๆที่ไม่ควร"เพราะยังไง สักวันมันก็ต้องเกิดขึ้นอยู่ดี"

น้ำเสียงทุ้มกระซิบแผ่วเบาที่ข้างใบหูก่อนจะตามมาด้วยสัมผัสบางเบาที่แก้ม

"เตรียมใจเอาไว้ด้วยล่ะ มีน ต่อไปนี้กูจะรุกเต็มที่แล้ว เวลาของเราเสียไปมากแล้ว"

"หึ กูไม่ใจอ่อนง่ายๆกับคนที่มีเจ้าของแล้วหรอกนะ...ตรี" o18ผมเหยียดร้อยยิ้ม บอกแล้วไงว่าถ้าจะเป็นเมีย(เป็นไปแล้ว)ต้องเป็นหลวงเท่านั้นว้อย!!

"ไม่ต้องห่วงหรอก...เรื่องนั้นน่ะ!"

หลังจากนั้นตรก็ขับรถออกมาจากโรงแรมที่อยู่ข้างๆผับที่ไปดื่มกันเมื่อวานตรงกลับมาที่คอนโด ระหว่างนั้น ผมกับตรีไม่ได้พูดอะไรกันเลย พอถึงคอนโด พวกเราก็แยกย้ายกันไปตามห้อวของตัวเอง จนผมเกือบจะนึกว่า...ไอ้ที่มันพูดก่อนหน้านี้มันแค่ล้อเล่น

จนกระทั่งมันยืนยันโดยการจูบ...เอ่อ...หน้าห้อง ต่อหน้าต่อตาอเล็กซ์เลยนั่นแหละ

อุ๊บ!

พอมาถึงหน้าห้องกำลังจะแยกย้ายเข้าไป ตรีก็กระชากผมมาบดจูบเร่าร้อนปนอ่อนโยนทันที ลีลาจูบมึงเด็ดมากว่ะตรี เล่นเอากูเคลิ่ม...เคลิ้มถึงขนาดไม่รู้ตัว...ว่าอเล็กซ์ กำลังมองดูภาพนั้นอยู่แต่แปลก...สายยตาที่มองมา มันไม่ได้เจ็บช้ำอะไรเลยออกแนวตื่นเต้นไม่สะทกสะท้านด้วยซ้ำ

"เล็กซ์...คนนี้แหละ"ตรีหันไปพูดเป็นนัยๆแล้วชี้มาที่ผม อเล็กซ์พยักหน้าเบาๆ ก่อนจะปั้นสีหน้าจริงจัง

"ทรี เราคงไปกันไม่ได้อีกแล้วล่ะเลิกกันเถอะ"ผมปปากกระตุก อเล็กซ์กอดอกพิงผนังแสร้งทำหน้าตาเป็นโกรธ ทั้งๆที่นัยน์ตาระริกเหมือนคนกำลังสนุก

"อืม ขอบใจสำหรับที่ผ่านมานะเล็กซ์ นายเจอตัวจริงเมื่อไหร่ก็เอามาให้ฉันดูด้วยล่ะ"ตรีเองก็พูดนิ่งๆตบมือใหญ่ๆปุๆลงไปบนหัวอเล็กซ์ที่กำลังยิ้มแฉ่งทำหน้าเอียงอายอยู่

"คงอีกไม่นานหรอกทรี ฉันเจอคนคนนั้นแล้วล่ะ"ตรียิ้มบางๆก่อนจะฉวยจังหวะที่ผมมึนๆรูกคีย์การ์ด ลากผมเข้าห้องมันไปในทันที

ปัง....

เสียงประตูปิดลงพร้อมกับความงุนงงของผมที่ล้นปรี่ออกมาจนสังเกตุได้

"งั้นต่อไปนี้กูก็จีบมึงได้แล้วสิ..."ผมพูดไม่ออก ความสัมพันธ์ของมนุษย์ช่างยากแก่การเข้าใจจริงๆ

มันไม่รอให้ผมตอบ กดจูบลงบนริมฝีปากของผมอีกครั้ง เทะเล็มความอ่อนหวานบนริมฝีปากไปอย่างเนิบๆ ก่อนจะเริ่มละเลงลิ้นเข้าพัวพัน เปลี่ยนอารมณ์นุ่มนวลอ่อนหวาน ให้กลายเป็นความร้อนแรงดุจไฟราคะได้ไม่ยาก

"อื้อ!"ผมประท้วง มึงจะเอาอีกแล้วเร้อ!!กูยังเจ็บตูดอยู่เลยนะเว้ย

"ขอนะ"ขออะไรว้า!!ไม่ให้เว้ย :angry2:

แต่ก็นั่นแหละ ปรพท้วงไปก็เท่านั้น จะหยุดชายหนุ่มวัยคึกคะนองให้ได้มันก็ยากเย็นพอๆกับหยุดวัวกระทิงที่กำลังคลั่งนั่นแหละ ดังนั้นก็อย่างว่า สุดท้าย หลังผมก็เตะโซฟาในห้องรับแขกของมันจนได้

ผมคบกับมันมาตั้งแต่เกิด ผมก็เพิ่งจะมารู้เอาวันนี้เองแหละครับ ว่ามันหื่นเกิดพิกัดขนาดไหน!!ไม่รู้คิดถูกคิดผิด ที่ตกหลุมรักไอ้แสบคนนี้เข้า

"อุ๊บ!"เล่นอะไรว่ะไอ้บ้า กัดมาซะเต็มคอเลย เจ็บนะเว้ย ผมกำลังจะอ้าปากด่ามัน แต่มันดันถอดเสื้อโชว์อกแกร่งก่อนจะขี้ไปที่ลำคอ

"มึงกัดกูก่อน...หายกันแล้วไง"ผมขบฟันแน่น จ้องมันอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ฉวยโอกาสที่มันเผลอสกัดขาพลิกตัวขึ้นคร่อมทันที ผมงัดวิชาที่เคยเรียนกับอานิลมาใช้ในการล็อคไม่ให้มันลุกขึ้นมาคร่อมผมได้อีกครั้ง

"งั้นที่มึงเบิกทางกู กูก็ทำมึงบ้างดีมะ จะได้หายกัน"ไอ้ตรีเบิกตาโพลง ก่อนจะหัวเราะขบขัน

"อย่างมึงน่ะ ออนท็อปกูไปดีกว่ามั้ง"ผมคิ้วกระตุก ห่าราก เดี๋ยวกูจะทำให้มึงเคลิ้มจนเผลอให้กูเสียบตูดเลยคอยดู!!

"อืม..."มันครางเบาๆเมื่อผมเริ่มจูบดูดลำคอและริมฝีปากมันเบาๆ...แบบยั่วๆ มือข้างหนึ่วผมยันตัวเองเอาไว้กับโซฟา อีกข้าง ลูบไล้วนไปตามซิกแพ็คได้รูปสวยอย่างน่าอิจฉา ผมเลื่อนมือลงต่ำขึ้นเรื่อยๆจนได้มีโอกาสพบปะสังสรรค์กับตรี(ไม่น้อย)ที่ผงาดดันหน้าท้องผมอยู่

ผมไล้ไปตามความยาวเบาๆ ผมมีความรู้สึกว่า สัมผัสแผ่วเบานี่แหละที่จำให้ทำรู้สึก...มีอารมณ์มากที่สุด

"เก่งนะเรา"ตรีที่ใบหน้าผุดพรายไปด้วยเหงื่อเบ้หน้า จนผมต้องอมยิ้ม

"กูทำได้มากกว่านี้อีกนะ"ก็นั่นแหละ หลังตากนั้นก็ออรัลเซ็กซ์แหละครับ

เอาล่ะ หลังจากนี้ผมอายเกินไปที่จะกล่าวถึง ถ้าอยากรู้ต่อจากนี้ก็ลองไปถามตรีมันดูละกันเนอะ!! :-[

กลัมาปัจจุบันทันด่วนกันก่อน....

ผมที่เริ่มรู้สึกว่าตัวเองว่างงานกว่าที่ควรก็เริ่มคิด...ต้องหาอะไรทำซะหน่อย...

เรื่อวที่ผมถนัดที่สุด คือเรื่องอะไรก็ตามที่ออกไปทางแม่บ้านแม่เรือย ทำอาหารทำขนมต่างๆนาๆ ดังนั้นผมเลยว่าจะทำแพนเค้กซะหน่อย ของโปรดทั้งผมทั้งตรีเลย

แต่คาดว่ามิวสิคคงยังไม่ได้ซื้อของพวกนี้มา ดังนั้น ผมคงต้องออกไปช็อปปิ้งพวกของใช้จำเป็นเสียหน่อย...เพราะเมื่อวันก่อนที่วางแผนไว้ก็ไม่ได้ไป โดนไอ้ตรีมันลากออกไปซะก่อน

ดังนั้นผมจึงเดินเข้าห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อย หยิบกระเป๋าตังค์และคีย์การ์ดให้เรียบร้อย

"เฮ้ มิวสิค ฉันออกไปข้างนอกแปบนึงนะ"ผมตะโกนบอกมิวสิคที่น่าจะกำลังเล่นคอมอยู่ในห้องรับแขก เมื่อได้ยินเสียงขานรับเบาๆ จึงวางใจออกไปซื้อของข้างนอกได้

อืม...ออกไปอีกหน่อยก็มี lotus งั้นไปโลตัสแล้วกัน

ผมเดินไปที่ลิฟต์ กดปุ่มแล้วยืนรอ ระหว่างยืนรอก็เช็คข้อความเข้าไปพลางๆ สาวนใหญ่ก็มีแต่พวกโฆนาอะไรที่เขาชอบส่งมา ผมไล่กดดูไปเรื่อยๆก็พบข้อความจากอานิล เป็นข้อความสั้นๆที่ทำให้ผมขมวดคิ้วฉับทันที

'Hs's back SYS'แปลความออกมาได้ว่า 'เขา'กลับมาแล้ว และอานิล...กำลังจะมาหาผมเร็วๆนี้!

ผมกัดริมฝีปากเบาๆด้วยความกังวล จู่ๆก็รู้สึกระแวงขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ ขนลุกวาบๆเหมือนกันถูกจับจ้อวตลอดเวลา

ติ๊ง!

เสียงลิฟต์ดังขึ้นพอดีพร้อมส่งเสียงครืดเบาๆ ผมที่จู่ๆก็รู้สึกสังหรณ์ร้าย เลยวิ่งวูบหลบเข้าไปในทางบันไดหนีไฟที่อยู่ข้างๆลิฟต์อย่างว่องไว

ร่างของหญิงวัยทำงานคนหนึ่งเดินออกมาจากลิฟต์ อา..ผมคงระแวงมากเกินไปสินะ...

มือเย็นๆที่เตะตรงต้นคอทำให้ผมขนลุกวาบ นี่ผมปล่อยให้ใครก็ตามเข้ามาใกล้ตัวแบบนี้ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!!

ด้วยความเคยชินผมคว้าหมับเข้าที่ข้อมือของอีกฝ่าย บิดอย่างแรงพร้อมเคลื่อนเท้าเตะตวัดขาให้ลงไปกองกับพื้นอย่างรวดเร็ว

"เฮ้ย!"แต่อีกฝ่ายห็ว่องไวจนน่าตกใจ มันใช้ขาอีกข้างสกัดขาของผมเอาไว้ได้อย่างทันท่วงทีพร้อมมือใหญ่ที่บิดข้อมือจนหลุด ก่อนจะผลักผมให้แนบชิดติดกับผนัง

"เป็นอะไรเนี่ยๆจู่ๆก็..."พอผมเห็นหน้าคนที่เข้ามาทักชัดๆแล้วก็ถึงกับโล่งใจ เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะ...

"ก็เล่นเข้ามาเงียบๆกูก็ตกใจดิ"ผมผลักตรีออกไปเบาๆ พร้อมเดินไปเปิดประตูหนีไฟออกเดินไปกดลิฟต์ที่ยังคงค้างอยู่ยังไม่ปิด

"จะไปไหน"

"ซื้อของ ไปด้วยกันป่ะ"ผมยิ้มกวักมือเรียกเบาๆ ยังไงสงสัยระหว่างนี้ผมคงไม่ควรจะไปไหนมาไหนคนเดียวซะแล้วสิ...

พวกคุณอาจจะงงว่าทำไมผมต้องระแวงขนาดนี้ เอาเป็นว่า เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟังทีหลังละกัน ตอนนี้ยังอารมณ์ไม่ค่อยดีอยู่ ไม่อยากเล่า

"เอารถไปละกัน"มันลากผมออกจากลิฟต์ ไปทางลานจอดรถ ก่อนจะรีบสตาร์ทออกไปทันที รีบอะไรนักหนาวะเนี่ย?

"ไปซื้อของที่ไหน"ผมสังเกตุ มันคอยมองกระจกหลังบ่อยๆ เหมือนจะเช็กงั้นแหละว่ามีอะไรตามหลังมารึเปล่า

"โลตัส"

พอชื่อโลตัสหลุดอกมาจากปาก ตรีก็หักเลี้ยวรถสุดสวยของมันทันที เข้าซอยแคบๆเล็กๆข้างทางไปอย่างรวดเร็ว ผมเห็นมันมองกลับไปที่กระจกหลังอีกครั้งแล้วทำหน้าเคร่ง

"ทางลัดน่ะ"ผมมองกระจกข้างที่แสดงให้เห็นมอเตอร์ไซค์คันใหญ่สีดำที่กำลังขับตามมาเงียบๆ ในใจคาดการ์ณไปต่างๆนาๆ

ไม่นานนัก พวกเราก็มาถึงโลตัส เนื่องจากวันนี้เป็นวันธรรมดา คนจึงไม่ค่อยคับคั้งนัก ตรีเลยเลือกที่จะจอดใกล้ไประตูทางเข้าที่คนพลุกพล่านมากที่สุด

พอเข้าไปใในห้างผมก็ตรงไปซื้อแป้งอเนกประสงค์ ผงฟู ไข่ไก่ กลิ่นวานิลาสังเคราะ นม และอีกบลาๆๆมากมาย จับๆยัดใส่รถเข็นไปอืมๆกระทะก็ยังไม่มีนี่เนอะ ที่นี่มีกระทะจัดรายการอยู่บ้างไหมเนี่ย...

โชคเข้าข้างผมมากทีเดียวมีกระทะหม้อแบรนด์โปรดลดราคาเป็นเซ็ตอยู่ผมจึงตัดสินใจซื้อมันมาทั้งชุด พร้อมชุดมีดตั้งแต่เล็กยันใหญ่สุดมาอีกชุด

จากนั้นระหว่างที่เรากำลังจะเดินกลับไปที่รถ ผมก็แสร้งทำทีเป็นเข้าร้านดูแว่นเพื่อส่องกระจก

หึหึหึ...สงสัยมีดชุดที่ซื้อมา จะได้ใช้เร็วๆนี้แล้วล่ะ o18

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

วันนี้ไปดูผลสอบซ่อมมาค่ะว่าต้องซ่อมรอบสองรึเปล่า ทั้งๆไอ้เราก็มั่นใจว่าน่าจะผ่านปรากฏ ตกเฉยเลยอ่ะ

พอไปถามจารย์ เขาก็บอกว่าต้องทำข้อสอบให้ผ่านเขาถึงจะเพิ่มคะแนนให้

อ๊ากกก'ถ้าหนูทำข้อสอบไฟนอลได้หนูคงไม่ต้องมานั่งซ่อมหรอกค่ะ!!' :angry2:อยากจะตะโกนออกไปดังๆ แล้ววันนี้อิงเลยต้องมานั่งทำข้อสอบชุดใหม่อีกรอบ

คราวนี้เขาบอกว่าถ้ายังไม่ผ่านอีกจะต้องซำ้ชั้นอ่ะค่ะ ฮือ...เครียดอ่ะ :o12: :z3: :z10: :serius2:ไม่รู้จะทำไงดีปวดหัวมากๆ เหมือนเขาพยายามจะกดคะแนนเด็กเลยอ่ะ โหดร้ายยย :serius2:

--------------------------------------------------------------------------------------
ตอนนี้เป็นตอนเรียกเรตติ้งของตรีกลับมา ฮา.... อย่าไปเกลียดน้องตรีเลยนะ เขาทำไปเพราะมีเหตุผล(มั้ง)ค่ะ :กอด1:

อ่า..แล้วก็ เห็นมีคนอ่านหลายคนบอกว่าอยากอ่านคู่ของอานิลกับคุณอินทร์ อิงก็เลยอยากทราบคะแนนเสียงว่าอยากอ่านคู่ไหนใากที่สุด

1.คู่ อานิล คุณอินทร์ มันจะออกแนวโรแมนติกคอมเมดี้ ปนฮาๆเล็กน้อย เรื่องนี้จะดราม่าน้อยว่า เรื่องFri[end]แต่แนวจะคล้ายๆกัน
2.คู่ มิวสิค ทอม(คนที่คุณก็รู้ว่าใคร)อีนี่จะออกแนวเเหนือธรรมชาติเยอะกว่าเรื่องนี้ จะออกรั่วๆหน่อย มีบู้เล็กน้อย
3.คู่อเล็กซ์ กะ ชายนรินาม อีเรื่องนี้จะดราม่าเต็มพิกัด ช่วงแรกหวานผนเปรี้ยว ช่วงหลังน้ำตาไหลโฮกๆ
4.อาโร(อาของมิวสิค)ซึ่งจะออกเร็วๆนี้ กะบุรุษ X คู่นี้บู้แหลก เถื่อนโคตรพ่อโคตรแม่ ตบจูบๆตามนิสัยอาแก ฮา... :beat:

แต่ทั้งหมดที่กล่าวมานี้ มีที่วางแพลนว่าจะแต่งแน่นอนคือคู่ของมิวสิคกะอาโร เพราะชอบแนวเหนือธรรมชาติมาก....ของอเล็กซ์นี่อาจจะทำเป็น side story เอามากกว่า ตอนแรกไม่คิดจะแต่งของอานิลเลยด้วยซำ้ไปค่ะ แต่เห็นมีหลายคนชอบ เลยเอามาให้โหวตกัน

เรื่องทีคะแนนมากที่สุดจะได้เอามาโพสลงต่อจากเรื่องFri[end]ทันทีที่เรื่องนี้จบ

ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นค่ะ :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 10 100%] 26/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 27-03-2012 00:58:19

ลุ้นอะ อยากอ่านคู่ของอานิลงับอิอิ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 10 100%] 26/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 27-03-2012 01:37:56

โหวตตต คู่อาอินทร์กะอานิล ก๊าฟฟฟ
หึหึ เสร็จตรีจนได้สินะ มีน

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 10 100%] 26/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 27-03-2012 16:43:08

คนที่งงที่สุด ไม่ใช่มีนหรอก
แต่เป็นคนอ่านนี่แหล่ะ 555

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 10 100%] 26/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 27-03-2012 18:53:41

ตอนนี้หวานซะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 10 100%] 26/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 27-03-2012 19:00:47

เราขออะไรเบาๆก่อน เบอร์1 เลยจ๊ะ
เรื่องนี้มันซับซ้อนเหมือนกันนะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 10 100%] 26/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: mister ที่ 27-03-2012 22:02:15

ผึ่งเข้ามาอ่าน สนุกมาก ติดตามจร๊า :call:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 10 100%] 26/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 27-03-2012 23:09:23

น่าตื่นเต้นจัง
รออ่านฉากบู๊ล้างผลาญ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 10 100%] 26/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 30-03-2012 01:13:22

ดันๆๆ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 10 100%] 26/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 30-03-2012 14:32:05

ตอนที่ 11

"ป่ะ กลับบ้านกันเถอะ"ผมยิ้มแย้ม แฝงรอยสังหารเอาไว้ในวาจาอย่างแนบเนียน ไอ้ตรีทำหน้ามึนๆก่อนจะเออออห่อหมกเดินไปปลดล็อคกุญแจรถ แล้วขึ้นไปนั่ง ผมสังเกตุ สายตาของมันลอบประเมิณผมอยู่ในที

ผมเหล่กระจกข้างงรถมองไปด้านหลัง เมื่อยังพบไอ้หนุ่มกับหมวกกันน็อกอยู่ มารยาหมื่นเล่มเกวียนที่เคยร่ำเรียนมากับอาจารย์ผู้ทรงคุณวุฒิอย่างอานิล เจ้าของฉายา ไอ้นิลแปดล้านเกวียนก็มีโอกาศได้งัดออกมาใช้อีกครั้ง

"อุ๊บ!"ผมแกล้งทำถุงมีดหลุดมือจนมีดที่ห่อพลาสติกเอาไว้กระจายเกลื่อน นั่นคือขั้นแรก

ไอ้ตรีตกใจหน้าตาตื่น เตรียมจะลงจากรถมาช่วยผมเก็บ แต่ผมยิ้มบางๆส่งสายตาเป็นเชิงบอกว่าไม่เป็นไร ระหว่างผมเก็บมีดขึ้นมาผมก็แอบแกะพลาสติกที่ห่อมีดเล่มเล็กอยู่ช้าๆ ไม่ให้ผิดสังเกตุโดยการทำเป็นควนหามีดที่หล่นอยู่ใต้ท้องรถ ระหว่างนั้นก็แอบมองซะหน่อยว่าอีกฝ่ายมีท่าทีอะไรเป็นพิเศษรึเปล่า

ไอ้หมอนั่นยังคงคร่อมมอไซค์BMWคันใหญ่ของตัวเอง ลอบสังเกตตุผมเป็นระยะๆ ผมอมยิ้ม เร่งมืกแกะมีดหั่นผักขนาดกลางอย่างรวดเร็วหลังงจากแกะอันเล็กๆเสร็จแล้ว

ผมมุดออกมาจากใต้ท้องรถ ทำเป็นเก็บมีดใส่ถุง พร้อมกันนั้น แผนการที่สองก็ได้เริ่มขึ้น

ฟุบ!

มีดเล่มเล็กสำหรับแกะสลัก จึงมีความแหลมคมมากตรงปลายมีดสองเล่ม พุ่งออกจากมือของผมอย่างรวดเร็ว ก่อนจะปักเข้าบนล้อใหญ่มหึมาด้านหน้าของมอไซค์สีดำคันใหญ่อย่างแม่นยำ

ขั้นที่สาม....มารยาถูกขุดออกมาอีกครั้ง ผมซุกมีดขนาดกลางที่เอาไว้หั่นผักไว้ในแขนเสื้อเชิ้ต(หากไม่ชำนาญไม่แนะนำให้ทำ มันจะบาดเอานะจ๊ะ)ก่อนจจะปั้นหน้าเสียอกเสียใจ เดินเข้าไปขอโทษไอ้หนุ่มกันน็อกดำที่ลอบตามผมมาตั้งแต่ออกจากคอนโด

"เอ่อ คุณครับ ขอโทษด้วยจริงๆ ช่วงนี้ผมเบลอๆ ชอบทำของหลุดมือบ่อยๆ"นอกจากอากาศเสียใจแล้วผมยังทำทีเป็นลุกลี้ลุกลนหน่อยๆ"เอ่อ ยังไงผมขอมีดคืนนะครับ"

ไม่รอให้อีกฝ่ายตอบผมดึงมีดออกมาดังฉึก พร้อมแก๊สของยางที่ถูกปล่อยออกมา ผมทำหน้าตกใจ "อ๊า!! ผมขอโทษๆ"แสร้งทำเป็นตกใจอีกรอบทำอะไรไม่ถูกมือไม้เงอะงะทั้งๆที่ถือมีดอยู่

อีกฝ่ายยังคงไม่มีปฏิกริยาใดๆนอกจากนิ่งๆ ผมเลยแกล้งทำมีดหลุดมืออีกครั้ง

ฟุบ!

มีดยี่ห้อนี้ผมรับรองว่าคมมากจริงๆครับ ถ้าปาโดยกะแรงและองศาให้ดี มันสามารถตัดเหล็กบางๆไว้สบายเลยแหละครับ....

หมวกกันน็อกสีดำขาดเป็นสองท่อนทันทีหลังปามีดออกไปได้สักพัก ผมแสยะยิ้มเล็กน้อยแต่พอดีที่มุมปาก ขยับเข้าไปเหมือนจะช่วยดูว่าอุบัติเหตุเมื่อครู่ทำให้เลือดตกยางออกหรือไม่...

และวินาทีนั้นเอง มีดที่เก็บเอาไว้ในแขนเสื้อก็ถูกจ่อเข้าที่คอหอยของอีกฝ่าย โดยใช้มุมที่พอดี ทำให้คนอื่นๆมองไม่เห็นมีดนี้

"ไม่ทราบว่าใครส่งคุณมาหรือครับ"ใบหน้าผมยิ้มแย้มน้อยๆ มองดูใบหน้าที่สามารถบอกได้ว่าหน้าตาดีและน่าจะมีการศึกษาของอีกฝ่ายอย่างพิจารณา

ไอีหมอนี่น่าจะแก่กว่าผมสักห้าหกปี ไว้หนวกเคราะหรอมแหรม เหมือนลืมโกนมากกว่าจงใจไว้ ผมยาวถึงกลางหลัง ฟูเล็กน้อยเพราะใส่หมวกกันน็อก

จะว่าไป มันหน้าคล้ายๆใครสักคนอยู่นะ?

"ก็ฝีมือไม่เลวนี่ไอ้หนู อย่างนี้ฉันคงไม่ต้องห่วง"เขาเปิดปากพูดเป็นครั้งแรก เขาเป็นคนที่มีเสน่ห์ชะมัด!แค่เสยผมก็ทำให้มีรัศมีเปล่งประกายได้!"ไอ้หลานตัวดีมันก่วงมากเกินไปจริงๆ"

ผมขมวดคิ้ว พูดอะไรของมันฟร่ะเนี่ย ตกลงที่ตามมานี่ต้องการอะไร?

"ฉันรู้ว่าเธอสงสัยอะไร เธอลองโทรถามมิวสิคดูสิ เขาจะอธิบายเอง"พ่อหนุ่มหน้าตาดี เอานิ้วที่สวมถุงมือหนังดันมีของผมออกไปเบาๆ แต่ผมยัวไม่ไว้ใจ ขืนมีดเอาไว้ ให้ห่างจกลำคอเพียงเล็กน้อย ถ้าตุกติกเมื่อไหร่ หลอดลมขาด!!

ผมต่อสายหามิวสิคทันทีแต่ตายังจับจ้องอยู่ที่ท่าทีของอีกฝ่ายอย่างระแวดระวัง

"ฮัลโหล"ปลายสายรับด้วยนำ้เสียงอ่อนเพลียเหมือนคนเพิ่งตื่น ไอ้นี่ แอบหลับกลางวันเรอะ!

"มิวสิค นายรู้จักคนที่ผมยาวสีดำ หน้าตาดีไว้หนวดเล็กน้อย เจาะหูสามรูที่ข้างซ้ายหนึ่งรูข้างขวา สูงประมาณ ร้อยเจ็ดสิบห้า ขับมอไซค์คันใหญ่สีดำบ้างรึเปล่า"

"หา!เขามาเมืองไทยแล้วเรอะ!เอ้อ ฉันรู้จักเขา นายนิ่งๆไว้นะ อย่าเพิ่งไปซัดมีดใส่เขาเข้าล่ะ"
ไม่ทันแล้วล่ะมิวสิคเอ๋ย...ว่าแต่รู้ได้ไงว่าผมปามีดเก่ง?

"จะให้ฉันทำยังไงกับเขา"

"เอ่อ นายช่วยพาเขากลับมาหาฉันที่คอนโดทีนะ อาแกยิ่งแก่ๆขี้หลงขี้ลืม หลงทางเป็นประจำ...."ผมถอนหายใจ ตกลงไอ้ที่ตามๆมานี่ไม่ใช่คนของ'หมอนั่น'แต่ดันเป็นบุคคลที่เชื่อได้ว่ารู้จักกับมิวสิค

"อืมๆ โอเค แล้วเจอกัน"ผมวางสาย หันมามองไอ้คนที่ยังนั่งหน้านิ่งอยู่บนมอเตอร์ไซค์อย่างชั่งใจ เฮ้อ สงสัยต้องพาไปจริงๆ

"หลานฉันบอกว่าไง"ผมเลิกคิ้ว บางทีเขาอาจจะหมายถึงมิวสิค

"มิวสิคบอกผมให้พาคุณไปที่คอนโด เขาบอกว่าคุณหลงทางเก่งมาก"ผมยิ้ม เก็บมีดกลับเข้าไปในแขนเสื้อเชิ้ต แล้วเดินนำคุณคนนี้กลับมาที่รถของตรีซึ่งเปิดอแร์รอผมอยู่ ไอ้นี่นิ ไม่ช่วยกันลดโลกร้อนเลย :angry2:

"แล้วมอไซค์ฉันล่ะ"เขาชี้ไปทางมอเตอร์ไซค์ที่ถูกเจาะลมยางจนแบนแล้วยิ้มเหี้ยมๆ ผมได้แต่ยิ้มแหย พร้อมกดเบอร์โทรหาคุณอินทร์

"คุณอินทร์ครับ รบกวนช่วยส่งคนมารับรถที่ยางแตกของเพื่อนผมที่ XXX หน่อยได้ไหมครับ"คุณอินทร์ไม่ชอบให้พูดมากน้ำเยอะผมเลยต้องกระชับหน่อย

"ได้"

"ครับ ขอบคุณครับ"

ติ๊ด!

จากนั้นก็วางสายไป....

"คุณชื่ออะไร"ผมถามระหว่างเดินกลับไปที่รถ

"เนโร เรียกว่าโรเฉยๆก็ได้ ผมเป็นอาของมิวสิค ต้องขอโทษด้วยจริงๆที่ทำให้คุณตกใจ"เขาพูดยิ้มๆ เดินล้วงกระเป๋าตามผมมานิ่งๆ

"ผมชื่อมีน ส่วนคนที่อยู่ในรถนั่นชื่อตรี เป็นเพื่อนผม ยังไงก็ต้องขอโทษด้วยที่ทำล้อรถคุณเป็นรู" :o8:

"ไม่เป็นไรๆ"

จากนั้นพอถึงรถ ผมก็จรงเข้าไปอธิบายความเป็นมาให้ตรีฟัง แล้วจึงขึ้นรถ กลับไปที่คอนโดระหว่างนี้พวกเราไม่ได้คุยอะไรกันเลย ผมจึงนั่งควงมีดเล่นไปมาในรถ ไม่ได้จับมีดนานแล้วเหมือนกันแฮะ คิดถึงมีดชุดเก่าที่อานิลริบไปชะมัดเลย.... :เฮ้อ:

อ่ะ...หลายคนอาจจะสงสัย เป็นชาวไร่ชาวสวนธรรมดา ต้องฝึกปามีดด้วยหรือ? คำตอบคือ ไม่จำเป็น หากคุณเป็นชาวสวนธรรมดาๆล่ะก็นะ.....

ก็พอดีว่า ญาติฝั่งพ่อของผมดูจะไม่ธรรมดา....อย่าสิ้นเชิง

รู้สึกว่าปู่ที่ไม่เคยเห็นหน้าจะเป็นอดีตพ่อค้าอาวุธเถื่อนข้ามชาติซึ่งมีเส้นสายมากมายทั่วโลก ก่อนจะส่งต่อกิจการให้ลุงของผม....ก็ไอ้ลุงที่ฮุบกิจการเล็กๆของพ่อและแม่ของผมนั่นแหละ!

เห็นอานิลบอกว่า หลังศึกช่วงชิงอำนาจในตระกูล พ่อผมก็ถอนตัวออกมายกทุกอย่างให้ลุงที่ขึ้นเป็นบอส มาแต่งงานกับแม่ใช้ชีวิตธรรมดา...

แต่ดูเหมือนลุงจะกลัวใครมาแว้งกัดอ้างสิทธิ์ชอบธรรมแล้วยึดกิจการคืน ลุงก็เลยเก็บพ่อผมพ่วงด้วยแม่...แต่ดูลุงจะลืมไปว่ายังเหลือผมอีกคน....ผมเลยรอดมาได้หวุดหวิด

แล้วตอนนี้ลุงก็กำลังพยายามตามเก็บอานิลอยู่แต่ไม่สำเร็จเพราะมีคุณอินทร์คอยขวางและยังมีคนของอานิลเองอีกด้วย เห็นแบบนี้อานิลแกเองก็โหดเอาเรื่องนะครับ มีกองกำลังเป็นของตัวเอง....

เพราะฉะนั้นพอผมไปอยู่กับอานิล อาแกเลยฝึกสอนให้ผมมีวิชาต่อสู้ และรับมือกับสถาณการ์ณต่างๆกันเอาไว้กันเหนียว

นี่จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้ผมขว้างมีดได้ :-[

ไหนๆก็พูดถึงตรงนี้แล้ว ผมจะพูดถึง 'He' ที่อานิลเคยส่งข้อความมาเลยแล้วกัน

หมอนี่เป็นลูกชายของลุงครับ มันเป็นคนที่ลุงส่งมาให้คอยตามฆ่าผมโดยเฉพาะ นิสัยมันโรคจิตหน่อยๆด้วย โคตรน่ากลัว :serius2:

มันเคยมาล่าผมตอนอยู่เชียงใหม่ครับ แต่ผมก็เล่นมันเดี้ยงนอนโรงบาลเป็นปีไปแล้วรอบหนึ่ง ตอนนี้...มันก็กลับมาอีกแล้วครับ :m31:ไม่รู้จักหลาบจำเสียเลยนะคนเรา :เฮ้อ:รู้งี้น่าจะเล่นใให้พิการไปเลย o18

ผมคิดอะไรเพลินไปหน่อย พอรู้สึกตัวอีกที รถก็จอดเข้าที่จอดของห้องไอ้ตรีแล้ว

ผมกำลังจะหยิบข้าวของลงลมาจากรถ ก็โดนตรีตัดหน้ารวบทั้งหมดหิ้วเข้าตัวตึกไปทันที ทิ้งให้ผมเดินตามไปแบบมึนๆ

"คอนโดสวยดีนะ"คุณโร เผยแววตาชื่นชม แน่นอนสิครับ ที่นี่ตกแต่งสวยมากทีเดียว ไม่งั้นคนหัวสูงอย่างคุณอินทร์คงไม่ลงทุนซื้อไว้หรอกที่นี่ดูก็รู้ว่าแพงมากแน่ๆ

"ขอบคุณครับ"ผมยิ้ม แล้วเดินนำคุณโรเข้าห้องไป ผมตรงเข้าห้องครัวก่อนเลยเป็นอันดับแรก ปล่อยให้คุณโรกับมิวสิคจัดการกันเอง

ให้ตายคันไม้คันมืออยากทำขนมจริงๆเลยเชียว

"อามาอยู่ที่นี่ได้ไงเนี่ย นึกว่าอยู่รัสเซียซะอีก"เสียงมิวสิคครับ มันพูดด้วยเสียงไม่เข้าใจสุดๆ

"ฉันก็เพิ่งตัดสินใจ บินกลับมาที่นี่เมื่อคืนวานนี้เอง เอ็งก็ไม่ได้เช็คว่าข้าอยู่ที่ไหนตลอดเวลาเสียหน่อย"สักพักทั้งคู่ก็เงียบไปก่อนมิวสิคจะโพล่งขึ้นมาพร้อมหัวเราะเจ้าเล่ห์

"หึหึ ดีแล้วที่อางอนแฟนหนีกลับมาแบบนี้ อะไรๆจะง่ายขึ้นเยอะ"

ระหว่างแอบฟังคนเขาคุยกัน ผมก็ล้างไข่ไก่และอุปกรณ์ที่เพิ่งซื้อมาใหม่ไปพลางๆอย่างสบายใจ ฮึมเพลงไปด้วยอย่างอารมณ์ดีก่อนจะชะงัก เมื่อรู้สึกถึงไออุ่นจากทางด้านหลัง

"ให้ช่วยอะไรไหม?"ไอ้ตรีในชุดเสื้อยืดสบายๆกับกางเกงบอลเดินมาหยุดยืนอยู่ข้างๆผม มันทำให้นึกถึงเมื่อก่อนจริงๆตอนนั้นบ้านเรายังอยู่ใกล้ๆกันไปมาหาสู่กันบ่อยๆ ตอนเด็กๆจำได้ว่าเคยอาบนำ้ด้วยกันด้วย พอโตมาก็ไปเล่นบอลเล่นบาสด้วยกัน ตัวติดกันยังกะปลิง :กอด1:

"ช่วยล้างกระทะหน่อย กูมือเปื่อยหมดล่ะ"ได้ทีต้องใช้สามี :z1: เอ๊ย ไอ้ตรีซะหน่อย ไปอยู่เมืองนอกเมืองนาติดความสบายมากไป คิดจะมาเป็นผัวไอ้มีน เรื่องแค่นี้ต้องทำได้ :z1:

หลังจากนั้นมหกรรมใช้งานสามีก็ได้เปิดฉากเริ่มขึ้น ผมสั่งให้มันล้างนู่นทำนี่ไปเรื่อยๆ โดยผมกระดิกเท้านั่งมองมันเตรียมส่วนผมแบบเงอะๆงะๆอย่างชอบใจ

ตรีเอ๋ย จงอดทนเอาไว้ นี่มันแค่เริ่มต้นเท่านั้น :z1:

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>.
ขอโทษๆๆๆ

อิงมาช้าไปหลายวันโดยไม่ได้แจ้งล่วงหน้า ขออภัยอย่างสูง :sad4:

แถมมาอัพวันนี้ยังมาแบบมึนๆ และไม่ได้แก้ไขอีกต่างหาก ขอโทษด้วยจริงๆเวลาข้าพเจ้ามีมะพอ :o8:

ขอบคุณคนอ่านทุกคนนะค่ะที่คอยคอมเม้นท์ให้กำลังใจ เสมอมา เพื่อแทนการขอบคุณ อีกไม่นาน บทอานิลก็จะโผล่มาแล้ว!!เย้!

เชื่อว่าพออ่านตอนนี้จบ ภาพลักษณ์อานิลแกจะเปลี่ยนไป ฮา....

ตอนนี้น่าจะมีข้อผิดพลาดด้านถาษาเยอะมา ต้องขออภัยไว้ด้วย

แถมยังมาแบบสั้นๆอีก :serius2:

แง้ๆ หนูขอโทษ :o8:

ด้วยความสำนึกผิดจากใจจริง :z10:

อีกไม่นานเลยจะลงตอนพิเศษ อินทร์นิลให้แก้ขัด:z1:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 11 100%] 30/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 30-03-2012 15:18:21

โอ้วววว
หึหึ มีนใช้คุณสามีแบบนี้ระวังโดนทวงคืนทั้งต้นทั้งดอกเลยนะ
รอตอนต่อไปค่ะ เป็นกำลังใจให้น้า สู้ๆ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 11 100%] 30/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 30-03-2012 15:22:10

มีนได้ทีใช้ตรีใหญ่ รังสีคุณนายเริ่มแผ่กระจายและ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 11 100%] 30/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 30-03-2012 16:02:30

อานิลจะมาแว้ว เหอๆๆ จะมาแบบไหนกันนะเนี่ย ลุ้นๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 11 100%] 30/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 30-03-2012 17:20:42

น้องมีนโหดอะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 11 100%] 30/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 30-03-2012 17:21:32

อยากอ่านคู่ของอานิลกับคุณอินทร์

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 11 100%] 30/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 30-03-2012 17:35:54

เคะราชินี?

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 11 100%] 30/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 30-03-2012 20:31:42

โอ้ มีนตอนนี้เรียกสามีเต็มปากเลยนะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 11 100%] 30/03/2555
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 01-04-2012 13:45:15

Special

ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังล่องลอยอยู่กลางจักรวาลอันกว้างใหญ่

ไม่มีที่ใดๆให้คนอย่างผมหยั่งเท้าลงไปได้

แม้รอบกายจะมีผู้คนมากมาย แต่กฃัลไม่มีใครที่จะยืนอยู่เคียงข้างผมได้อย่างแท้จริง

เธอจากไปแล้ว

คนที่ผมรักสุดหัวใจ....จากไปพร้อมกับลูกน้อยของเธอ ไม่มีวันหวนกลับอีก...ตลอดกาล!!

ผมสะดุ้งตื่นจากฝันร้ายอันยาวนาน ด้วยอาการเหนื่อยล้า อ้อมกอดอันหนาวเหน็บโอบกอดตัวเองอย่างแผ่วเบา เป็นอย่างนี้มานานแค่ไหนกันนะ....

ร่างกายผุดลุกขึ้นจากเตียงนอนหลังใหญ่อย่างเมื่อยล้า เสียงข้อต่อลั่นเอี๊ยดอ๊าดราวขี้เกียจทำงาน ผมจิ๊ปากอย่างขัดใจ...

ไม่ได้ออกกำลังกาย แค่ไม่กี่วัน ถึงกับข้อต่อลั่นแล้วเรอะ!

ด้วยความหงุดหงิดเต็มกำลัง ส่งให้สองเท้าก้าวผ่านระเบียงไม้ที่ทอดยาวออกไป สิ้นสุด ณ ที่เรือนไม้หลังใหญ๋ฝั่งตรงข้าม

ระหว่างทางผมเดินผ่านบรรดาพรรณไม้หลากหลายพรรณที่เจ้าของผืนดินนี้บรรจงเก็บสะสมรวบรวมไว้ มันทำให้บ่าอันหนักอึ้งของผมเบาลงได้

เช่นเดียวกันกับ เจ้าของบ้านหลังนี้ ที่สามารถทำให้หัวใจที่เต้นอย่างอ่อนแรง...เต้นถี่กระชั้นขึ้นมาได้

"ตื่นแล้วเหรอ!"เจ้าของบ้าน ซึ่งสวมเพียงเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่บางๆนั่งจิบกาแฟชมวิวไร่ผลไม้เมืองหนาวของตัวเองอย่างมีความสุข
ใบหน้านวลเนียนชวนสัมผัส คลี่รอยยิ้มเบ่งบานราวดอกไม้ที่แข่งกันประชันความงามอยู่ข้างนอก

"อืม"เขาเพียงขานรับแผ่วบาง ขยับเก้าอี้เลื่อนออกแล้วนั่งลง มองอาหารเช้าง่ายๆอย่างขนมปัง และกาแฟที่วางอยู่บนโต๊ะอย่างเวทนา...

"ไม่ค้องมองอย่างนั้นเลยนะ!ก็มีนลงกรุงเทพไปแล้วนี้ อาหารเช้าก็ต้องเป็นแบบนี้แหละ" :m16:

ผมอมยิ้ม มองคนที่ตีโพยตีพายโวยวายอย่างเอ็นดู อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือหนาออกไปสัมผัสกลุ่มผมนุ่มสีกาแฟดำ

อีกฝ่ายชะงักนิ่ง เสือกดวงตากลมโตใสเจ๋วมาจ้องมองดวงตาของผมด้วยดวงตาเป็นประกาย ในดวงตาสีนิลดังชื่อเจ้าของมันนั้น มีความอบอุ่นอ่อนโยน และความรักใคร่ ที่ทำให้ผมคลายจากฝันร้ายอันยาวนานนั้นได้

//////////////////////////////////////////////////////

"มองอะไร!"นำ้เสียงสะบัดแง่งอนของคนตรงหน้าปบุกให้เขาตื่นขึ้นมาจากภวังค์ อดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปบีบสองแก้มนิ่มสีทั้งแดงทั้งป่องราวผลมะเขือเทศอย่างเสียไม่ได้

"อื้อๆอู้อี้ๆ"ผมขยับยิ้มกว้าง หัวเราะร่าเริงอย่างที่ไม่ได้ทำมานานอย่างสบายใจ คนคนนี้เป็นเหมือนโอเอซิสในทะเลของผมจริงๆ ช่วยปลอบปะโลมได้เพียงแค่เห็นหน้าเท่านั้น....

ผมชะงักงัน สมองค่อยๆประมวลผลลัพท์บางอย่างที่ทำให้หัวใจราวดำดิ่งลงสู่ก้นทะเลลึก....

จะว่าไปแล้ว...คนคนนั้น...คือใคร?

ผมหันหลับไปมองใบหน้าคนที่กำลังเปล่งเสียงหัวเราะใสกังวาณอีกครั้ง แต่แล้วพื้นที่บนเก้าอี้หวายนั้นกลับว่างเปล่า...

ทิวทัศน์รอบๆกายเริ่มแปรเปลี่ยนไปช้าๆ กลายป็นความมืดสลัว....ของงานศพ....

ผมมองเห็นผู้คนมากมายในชุดกรุยกรายสีดำ กำลังนั่งฟังพระเทศสวด บ้างงหลับ บ้างก็นั่งเล่นมือถือ และข้างหน้าสุดนั้นเอง ณที่ตั้งของโลงศพ ภาพขาวดำรูปหญิงสาวที่คุ้นเคยปรากฏอยู่ตรงนั้น...

น้ำตาทั้งสองข้างอาบไหล แต่ไม่มีเสียงสะอื้นออกจากลำคอ ผมเดินตรงไปช้าๆในภาพความฝันของตัวเอง ยกมือลูบใบหน้ายิ้มแย้มราวดอกไม้บานนั้นอย่างเจ็บปวด

แต่แล้วทันใดนั้น อ้อมกอดอบอุ่นจากทางด้านหลัง และเสียงเพลงปลอบประโลมใจที่ไม่คุ้นหู ก็เริ่มทำให้ผมสงบลง

สติของผมเริ่มเลือนลางลงทุกที พร้อมๆกับใบหน้าที่มีแก้มแดงยุ้ยๆโผล่เข้ามาในคลองสายตา ร่างนั้นพูดบางอย่างที่ผมได้ยินไม่ชัดสองสามคำ แล้วทุกอย่าง....ก็ดับวูบลง

ผมสะดุ้งตื่น

เห็นทีเมื่อครู่นี้คงเป็นเพียงความฝันอันยาวนานตื่นหนึ่ง...ภาพฝันนั้นยังคงติดตา เช่นเดียวกับไร่ใหญ่โตสวยงามและเรือนไม้ที่ให้ความรู้สึกสบายใจ แต่แปลก...ผมไม่สามารถนึกใบหน้าของเจ้าของแก้มยุ้ยน่าหมั่นเขี้ยวนั่นได้...

เขาจำได้เพียงรูปร่างคร่าวๆเท่านั้น...

เส้นผมสีน้ำตาลเข้มเหลือบทอง ระต้นคอ รูปร่างผอมบาง ถ้าเป็นผู้ชายก็เป็นผู้ชายที่ผอมมาก หากผู้หญิง ก็เป็นผู้หญิงที่ตัวใหญ่มากทีเดียว และเขาคิดว่าคนคนนั้นน่าจะเป็นเพศชาย เพราะไม่มีหน้าอกหน้าใจเลยแม้แต่นิดเดียวแต่ส่วนลับส่วนอื่นยังไม่เห็น เพราะอยู่ใต้เสื้อเชิ้ตตัวโคร่งนั่นหมด

ที่โผล่มาก็แค่ ขาเรียวยาวที่ไม่มีกล้ามเนื้อ ดูยังไงก็ขาผู้หญิงชัดๆ กับแขนขาวๆและนิ้วเรียวๆ

เป็นเรื่องยากมากจริงๆที่ะจหาตัวคนคนนี้ให้เจอได้...ผมเชื่อนะ ว่าฝันพวกนี้มักจะบอกอะไรบางอย่างกับเรา เพราะในตอนนั้น ก่อนที่ภรรยาของผมจะเสีย คืนนั้นผมฝัน ว่าเธอมาโบกมือลาผมแต่ตอนแรกผมยังไม่ได้คิดอะไร

เอาล่ะ พ่อคนในความฝัน....อีกไม่นานเราคงได้พบกัน!!

END

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

กร๊ากกก อิงลงให้แค่นี้ก่อนนะ ต้องออกไปข้างนอก :laugh:

กลับมาแล้วจะมาเพิ่มให้

---------------------------------------------------------------------------------------------

อยากจะบอก ว่าที่เอามาลงให้นี้ เป็นบทนำของ เรื่องใหม่ที่จะเอามาต่อเรื่องนี้ Watashi no Yume...ณ ห้วงฝัน (อยากกระแดะใช้ภาษาญี่ปุ่นค่ะแต่อาจมีการเปลี่ยนแปลง)คู่ อานิลคุณอินทร์ ก๊ากก อันนี้เรียกน้ำย่อยไปก่อนละเน้อ

สงสารคุณอินทร์เนอะ เป็นพ่อม่ายตั้งแต่ยังหนุ่มยังแน่นเชียว :z1:

ส่วนตอนหลัก ลงให้พรุ่งนี้เนาะ วันนี้พิมพ์ไม่ไหวแล้วค่ะ :o8:

แล้วพบกันพรุ่งนี้ ถ้าไม่ติดอะไรด่วนนะค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP SPECIAL 50%] 1/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 01-04-2012 13:58:22

ย๊ากกก คู่คุณอา

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP SPECIAL 50%] 1/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Pigstar ที่ 01-04-2012 14:06:50

ตอนพิเศษของอานิลหรอครับ
โอ๊ย ตื่นเต้นๆๆ มาต่อไวๆๆนะครับ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP SPECIAL 50%] 1/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 01-04-2012 14:25:37

ขออีกนิดได้ไหมอะคู่คุณอา

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP SPECIAL 50%] 1/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: andear ที่ 01-04-2012 14:53:23

คู่คุณอาล่ะ คู่คุณอาล่ะ :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP SPECIAL 50%] 1/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 01-04-2012 15:02:53

อั๊ยยะ คุณอามาแว้วววว 555

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP SPECIAL 100%] 1/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 02-04-2012 00:54:43

ขอคู่คุณอาเยอะๆ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP SPECIAL 100%] 1/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 02-04-2012 01:14:37

แค่นี้ก้อน่าอ่านแระ สำหรับคู่สองอาที่น่ารัก

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP SPECIAL 100%] 1/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 02-04-2012 01:26:08

รอคุณอา เจ้าจอมมารยาร้อยเล่มเกวียน ^^

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP SPECIAL 100%] 1/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 02-04-2012 19:36:25

อร๊าย อานิลกับคุณอินทร์ มีการฝันบอกเหตุด้วย แต่ก้อสงสารคุณอินทร์อะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP SPECIAL 100%] 1/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 02-04-2012 21:58:00

ตอนที่ 12

แพนเค้กกลิ่นหอมฉุยชวนน้ำลายสอถูกพลิกกลับด้านอย่างแผ่วเบา แต่ดูเหมือนจะพลิกเร็วไปหน่อย แพนเค้กจึงยังไม่สุกดี และมีสีน้ำตาลอ่อน อย่างที่ตั้งใจไว้

"ค่อยๆกะเอา เวลากลับแพนเค้กก็ด้วย ระวังอย่าให้ขอบมันยับ"ผมยืนชะโงกหน้ามองพ่อครัวมือใหม่ที่ยืนเงอะๆงะๆจับเครื่องครัว คอยให้คำแนะนำไปเรื่อยๆ แต่ไม่ลงไปช่วยด้วยตัวเอง

หึ นี่ผมหวังดีนะ หัดเอาไว้อีกหน่อย....ถ้าเราอาจต้องแยกกันอีก จะได้ไม่ลำบาก

"อืม นั่นแหละๆ พลิกเลย เดี๋ยวจะดำเกิน"

"อ๊ะ!ได้ล่ะ"ตรีขยับยิ้มเบิกบานอย่างมีความสุข ทันทีที่มันสามารถทำแพนเค้กได้ออกมาสมบูรณ์แบบเป็นชิ้นแรก

ผมอมยิ้ม รู้สึกว่าท่าทางของมันดูจะโอเวอร์ไปหน่อย แต่ก็ไม่เป็นไร....น่ารักดี :-[

"อ่ะ ชิมสิ"มันฉีกแพนเค้กชิ้นที่มันเพิ่งทำเสร็จเมื่อครู่ออกเป็นคำเล็กๆพอดีคำ ราดเมเปิ้ลไซรัปลงไปแล้วเอามาจ่อปากผม

ผมเลิกคิ้ว มองใบหน้าคาดหวังของมันอย่างงุนงง แต่ก็ยอมอ้าปากงับแพนเคกรวมถึงนิ้วของตรีเข้าไปด้วย ด้วยความเสียดายไซรัปเมเปิ้ลแท้ราคาโคตรแพง ผมถึงใช้ปากดูด ไซรัปที่ติดตามนิ้วของไอ้ตรีไปด้วยโดยอมแพนเค้กเอาไว้ในปากก่อน

ผมเห็นแววตาของตรีไหววูบเล็กน้อย ก่อนจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม มันดึงนิ้วของมันเองออกจากปากผมดังเป๊าะ แล้วหยิบชิ้นต่อไปป้อนผมเรื่อยๆ จนหมดแผ่น

"นี่เป็นแพนเค้กชิ้นแรกที่กูทำสำเร็จ กูอยากให้มึงเป็นคนแรกที่ได้กินมัน"

ผมแอบหน้าแดง เขินจนไม่กล้าสบตาของอีกฝ่ายตรงๆ มันยังพูดจาขวานผ่าซากไม่เปลี่ยนไปเลย!!

เพื่อแก้เขินกับสายตาพราวระยับของมันที่ส่งมาให้ผม ผมจึงหันไปหยิบอุปกรณ์ เทแป้งลงในกระทะแล้วเริ่มจัดการทำแพนเค้กอย่างรวดเร็ว

ด้วยความที่เป็นมือโปรในการพลิกแพนเค้ก ผมเลยหยอดเยอะๆหน่อยเพื่อมห้มันหมดเร็วๆ ไม่ใช่อะไร ผมร้อนครับ อยู่หน้าเตานานๆไม่ไหว หน้ามันเยิ้มหมด... :เฮ้อ:

สักพัก ผมก็รู้สึกได้ถึง สัมผัสแผ่วเบาบรเวณขมับ ไอ้ตรีมันเอาผ้าเช็ดหน้ามาซับเหงื่อให้ผมครับ

ผมเขินหน้าแดงอีกรอบอย่างห้ามไม่ได้ พวกเราหยอกล้อกันเล่นตามประสาคนรักไปเรื่อยๆจนทำแพนเค้กเสร็จ ผมจึงได้มีโอกาสขอตัวไปอาบน้ำ ไม่งามนักหากให้สามีเห็นสภาพน่ารันทดของเรานานๆ อานิลสอนไว้ครับ

ก่อนไปอาบน้ำผมก็เช็กข้อความในมือถือครับ อานิลส่งข้อความมาบอกว่า ตอนนี้เขาขึ้นเครื่องแล้ว คิดว่าเย็นๆคงถึง ไม่ต้องไปรอรับ เดี๋ยวอาแกจะไปค้างบ้านคุณอินทร์พรุ่งนี้ถึงจะเข้ามาหาผมที่คอนโด

เอจะว่าไปแล้ว พรุ่งนี้ผมต้องไปรายงานตัวที่มหาลัยด้วยนี่หว่า สงสัยต้องบอกให้อานิลเข้ามาหาช่วงเย็นๆไม่งั้นเดี๋ยวคลาดกันพอดีอีก

กริ๊ก!

ผมสะดุ้ง เสียงประตูห้องนำ้ที่เปิดออกทำให้ผมงุนงง ใครเข้ามาวะเนี่ย ที่มันห้องส่วนตัวผมนะ?

ผมผละออกมาจากฝักบัว หันหลังกลับไป ก็พบกับอกแกร่งกำยำน่าอิจฉา

"เข้ามาทำไมเนี่ย"ผมหงุดหงิด ผลักไอ้ตรีออกเบาๆ รู้สึกเขินอายเล็กน้อยที่เปลือยอยู่ต่อหน้าอีกฝ่าย

"อาบน้ำด้วยดิมึง เหนียวตัวโคตร"มันไม่รอคำตอบรับจากผมเปิดฝักบัวทันที นำ้เย็นๆที่โดนตัวกระทันหันทำให้ผมสะดุ้ง ปกติผมชอบอาบนำ้อุ่นครับ แต่วันนี้เหงื่ออกเยอะเลยเปิดนำ้เย็นเอาไว้

"ฟอกให้หน่อย"มันหันหลังขาวๆของมันมาทางผมครับ แล้วยื่นขวดสบูเหลวให้ ผมคิ้วกระตุก เกือบหงุดหงิดจนปาขวดใส่หัวมันอยู่แล้วเชียวถ้าไม่ติดว่า คำสอนของอานิลบอกไว้ว่า

'หลอกสามีให้ตายใจ แล้วกดขี่ขมเหงใช้ หลังหมดโปรโมชั่น' :z1:

ผมจึงปั้นหน้ายิ้มหวาน บีบสบู่โชกุบุสึขวดสีชมพูแล้วเริ่มละเลงไปช้าๆบนแผ่นหลังกว้างของอีกฝ่าย คิดว่าหลายๆคนน่าจะเป็น บางทีพอมีใครมาลูบหลังหรือเขียนหลังเราจะรู้สึกสบาย

แต่นี่เราเพิ่มออฟชั่ันพิเศษให้สำหรับสามีโดยเฉพาะ เป็นสูตรลับตำหรับอานิลทดลองแล้วโดยคุณอินทร์

ผมบีบๆนวดๆเล็กน้อยในบางจุดที่เห็นกล้ามเนื้อตึงเพื่อให้คลายลง ซึ่งดูมันจะได้ผลดีเยี่ยม เพราะตรีส่งเสียงครางเบาๆอย่างมีความสุข

"มึงไปหัดมาจากไหนเนี่ย"ผมยิ้มๆ ไม่ตอบอะไร แต่เลิกฟอกสบู่ให้ตรี แล้วหันมาฟอกของตัวเองบ้าง ผมชักรู้สึกหนาวๆแล้วสิ สงสัยอยู่ในห้องน้ำนานเกินไปแล้ว

อ้อมกอดอบอุ่นจากตรีถูกส่งตรงมาทันทีที่ผมเริ่มตัวสั่น ผมปรับไปเปิดนำ้อุ่นแล้วล้างฟองออกจากตัว ก่อนจะพันผ้าเดินออกไปด้านนอกอย่างรวดเร็ว ผมคว้าเสื้อยืดธรรมดากับกางเกงขาส้ันมาใส่ แล้วค่อยหยิบเอาผ้าเช็ดตัวผืนใหม่ไปให้ตรี

ยังไงก็ตาม นี่มันก็เพิ่งบ่ายกว่าๆเท่านั้นเอง ยังมีเวลาอีกเยอะกว่าจะถึงเวลาอาหารค่ำ ผมจึงออกจากห้องนอน ไปตักแพนเค้กมานั่งกินไปพลางๆ ไม่รู้มิวสิคกับคนรู้จักของเขาหายไปไหน เมื่อกี้ยังได้ยินเสียงอยู่เลย...

ดังนั้นด้วยความที่ทำเอาไว้เยอะมาก ผมเลยตัดสินใจที่จะเอาไปแบ่งให้คนข้างห้องอย่างอเล็กซ์ได้ลองทานดู

ตอนแรกว่าจะไปพร้อมกับตรี แต่ดูท่าทางอีกฝ่ายยังอาบไม่เสร็จ ผมเลยตัดสินใจไปคนเดียว

ผมเดินออกไปเคาะห้องที่จำได้ว่าเป็นห้องอเล็กซ์ สองสามครั้ง แล้วยืนรอ หรือว่าไม่อยู่?

ผมได้ยินเสียงโครมครามตึงตังเล็กน้อย ก่อนที่ประตูจะเปิดออก พร้อมอเล็กซ์หัวยุ่งที่ยื่นหน้าออกมาทักทาย

"Hi มีน เข้ามาก่อนสิ"อเล็กซ์เหลือบมองขนมในมือของผมด้วยดวงตาเป็นประกาย ชักชวนให้ผมเข้าไปในห้องอย่างอัธยาศัยดี ดีพอๆกับหน้าตาของเขานั่นแหละ!

ห้องของอเล็กซ์ตกแต่งได้สวยมากเลย แต่มองเผินๆแล้วผมนึกว่าเป็นห้องผู้หญิง เพราะมันออกหวานๆ ดูแล้วไม่น่าจะเป็นห้องของผู้ชายได้เลย

"ไอ้ตัวเล็ก ใครมา?"อเล็กซ์มีแขกด้วยเหรอนี่ผมมารบกวนรึเปล่านี่?

อเล็กซ์ฉีกยิ้มฝืดเฝื่อนให้ผม เขาทำเมินเสียงเมื่อครู่นี่ แล้วลากผมไปนั่งที่โต๊ะทานข้าวที่มีดอกลาเวนเดอร์ช่อโตประดับอยู่ ส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่ว

"นั่งทานด้วยกันก่อนสิมีน"อเล็กซ์เดินไปชงโอวัลตินร้อนๆมาให้ พร้อมกับจานขนมสองใบและส้อมเล็กอีกสองคัน

หลังจากตักแบ่งเสร็จเรียบร้อยแล้วอเล็กซ์ก็ทานด้วยความเร็วอันน่าหวาดหวั่น....พอๆกับอานิลเลยนะนั่น...

แล้วจู่ๆอเล็กซ์ก็วางส้อมลง แล้วทำหน้าเครียด ถามมเรื่องที่ทำเอาผมเกือบจะสำลัก

"นายจริงจังกับทรีรึเปล่า"ผมค้าง กระพริบตาปริบๆ ประมวลผลชั่วครู่ก่อนจะเริ่มหน้าแดง วันนี้วันเดียวผมเขินไปกี่รอบแล้วเนี่ย!!

"ฉันรักเขาตั้งแต่เริ่มรู้จักนั่นแหละว่าความรักคืออะไร ไม่ต้องถามหรอกว่าฉันจริงจังแค่ไหน เพราะมีแต่เขานั่นแหละที่ทำให้ฉันเสียใจ"

อเล็กซ์ทำหน้าแปลกใจ ในเมื่อเขาเริ่มพูดตรงๆกับผมก่อน ผมก็จะพูดตรงๆกับเขาเช่นกัน

"แปลกจัง ตอนแรกฉันนึกว่าเขาจะแอบชอบนาย และนายหักอกเขาซะอีก ดูเขาเหมือนพวกคนอกหักแอบรักเพื่อนตัวเอง รู้ไหม ตั้งแต่เจอนายนะ ตรีเปลี่ยนไปเลย เขาดู...แปลกตา"อเล็กซ์ทำหน้าพิกล ผมอดนึกสงสัยไม่ได้ว่าแปลกตายังไง?

"ว่าไงดีล่ะ ตรีค่อนข้างจะยิ้มบ่อย อ่อนโยนขึ้น และบางทีก็ชอบเหม่อทำตาเยิ้มอยู่คนเดียว"ผมเห็นอเล็กซ์แอบขนลุกทันทีที่เขาพูดถึงอาการแปลกๆของตรี

"เอ๋ แปลกเหรอ ทุกครั้งที่ตรีมีความรักเขาก็มักทำท่าทางแบบนั้นแหละ "

"เอ๋จริงเหรอ ตั้งแต่ฉันรู้จักเขามาเขาไม่เคยทำแบบนั้นกับใครเลยนะ เขาเป็นเพลย์บอยตัวเอ้เชียว"ผมยิ้มแข็งไปชั่วครู่ ก่อนจะสงบใจ ใจเย็นไว้มันเป็นเรื่องในอดีต...

"รู้รึเปล่า ขนาดผู้หญิงที่เขาคบด้วยนานที่สุดยังทำให้เขากลายร่างแบบนี้ไม่ได้เลย"ผมควรจะภูมิใจสินะที่แปลงร่างให้ตรีได้"ขนาดคู่หมั้นสุดสวยที่เจอกันบ่อยๆเขายังแค่ยิ้มอ่อนลงนิดเดียวเอง" o22

คราวนี้ผมยิ้มหวานเลยครับ....คู่หมั้นงั้นรึ!งั้นแสดงว่าตอนนี้ผมเป็นแค่เมียเก็บงั้นสิ!! :angry2:

สงสัยต้องจัดการเรื่องพวกนี้ให้เด็ดขาด... o18 ในเมื่อความรู้สึกของพวกเราทั้งคู่ชัดเจนแล้ว ทำไมผมยังต้องยอมเจ็บเห็นตรีไปกับคนอื่นอีกล่ะ!!

"เอ่อ มีน...อย่าทำหน้าน่ากลัวแบบนั้นสิ..."อเล็กซ์หน้าซีด ทำหน้าหวาดผวา ผมคิดว่าเขาคงผวาผมแทนตรี....

ปัง!!

ผมกำลังจะอ้าปาก บอกว่าไม่มีอะไร ประตูห้องนอนของอล็กซ์ก็ถูกกระแทกเปิดออกอย่างรวดเร็ว

"ทำไมถามแล้วไม่ตอบห๋า!!"ชายหนุ่มชาวไทยร่างสูงหอบร่างบึกบึนและผิวแทนๆมีเสน่ห์ออกมาให้ยลโฉม ซิกแพ็คลอนงามๆของเขากระเพื่มเล็กน้อยด้วยแรงโมโหจนหยดน้ำที่เกาะพราวอยู่ร่วงเป็นแถบ ดูเหมือนเขาจะเพิ่งอาบนำ้เสร็จ

เขาเหลือบตาคมๆนั่นมามองผมแล้วถลึงตาใส่ ก่อนจะเบนสายตากลับไปยังอเล็กซ์ที่หันกลับไปไนั่งกินแพนเค้กดด้วยอัตราความเร็วที่สูงกว่าเดิม ผมแอบเห็นเหงื่อไหลลงมาที่ปลายคางของเขาด้วย...

หลังจากนั้น บรรยากาศอึมครึมก็เริ่มพัดเข้าปกคลุมห้องทั้งห้องครับ เอ่อ บรรยากาศแบบไหนน่ะเหรอครับ มันเป็นบรรยากาศแบบ...แบบว่า ผัวเมียทะเลาะกันน่ะครับ

ใครก็ได้ช่วยด้วย นี่ผมกำลังอยู่ผิดที่ผิดทางแบบสุดๆเลยใช่ไหมเนี่ย :sad4:

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>.

ไม่ได้แก้เลยแม้แต่น้อย ขออภัยในความไม่สะดวก :z2:

แบบว่าวันนี้ปวดหัวค่ะ แมวป่วยเขานอนซมทั้งวันเลยน่าสงสารมาก :sad4:

วันนี้เกือบไม่ได้อัพแล้วไฟดับ โชคดีที่ไฟมาก่อน :เฮ้อ:

ขอบคุณสำหรับทุกความสนใจที่มีให้กับ คู่อานิลนะค่ะ ข่าวดีคือ เรื่องFri[end]คงจบภายในเดือนนี้ เพราะเรื่องนี้เหมือนเป็นเรื่องเปิดตัวซี่รี่ย์มากกว่า ไม่ได้มีรายละเอียดเยอะนัก ก็ตัวเอกมันเล่นรักกันอยู่แล้ว แล้วคนแต่งจะทำอะไรได้มากอ่ะค่ะนอกจากใส่บททดสอบอะไรลงไปบ้างเล็กๆน้อยๆ :z1:ดังนั้นมันคงจะจบภายใน ยี่สิบกว่าตอนล่ะเนอะ

รู้สึกว่าตอนมันสั้นเว่อร์ แต่นี่ใช้เวลาครึ่งวันในการแต่งเลยนะ แต่งแล้วลบแล้วแต่งใหม่ เหนื่อยมากก ดูเหมือนอิงจะไม่ถนัดพวกฉากหวานๆเอาซะเลย :เฮ้อ:

แล้วเจอกันตอนถัดไปนะค่ะ จะพยายามแต่งให้ยาวกว่านี้นะค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 12 100%] 2/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Pigstar ที่ 02-04-2012 22:20:03

ตรี นี่แกยังมีคู่หมั่นอีกเร๊อะ
จัดการซะ อย่าให้ต้องโมโห

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 12 100%] 2/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 02-04-2012 22:38:23

เหมือนอเล็กซ์จะดูกลัวๆแฟนนะนั่น
คาดไม่ถึงว่ามีนจะบู๊ขนาดนี้

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 12 100%] 2/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 02-04-2012 22:40:58

ทำไมตรีมันยังมีคู่หมั้นอีกเนี่ย มึนกับตาตรีจริงๆ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 12 100%] 2/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 02-04-2012 22:48:06

555
เข้ามาอยู่ในสมรภูมิรบ
เป็นกำลังใจให้นะคะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 12 100%] 2/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 02-04-2012 23:26:59

ขอบคุณนะครับ สนุกมากเลย

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 12 100%] 2/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 02-04-2012 23:44:25

คู่นี้มีเรื่องให้ปวดหัวอีกแล้วเหรอนี่

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 12 100%] 2/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 03-04-2012 07:13:35

ชัดเลยมีน

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 12 100%] 2/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 03-04-2012 13:54:07

เคลียร์ด่วน o18

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 12 100%] 2/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 05-04-2012 14:02:59

ตอนที่13

ท่ามกลางสมรภูมิรบอันเจื่องนองไปด้วยกลิ่นคาวเลือดและซากศพ แม่ทัพทั้งสองผู้เหลือรอดเป็นคนสุดท้าย...กำลังหอบร่างกายอันสะบักสะบอม ถืออาวุธคู่กาย เดินเข้ามาประจันหน้ากัน...เพื่อตัดสินในศึกสุดท้าย!!

"ย๊ากก!!"แม่ทัพจากยุโรปร่างเล็ก ยกตุ๊กตากระต่ายตัวใหญ่ของตัวเองขึ้น ก่อนจะฟาดลงไปที่หน้าท้องที่มีแต่ซิกแพ็คสวยๆน่าแอ้มของแม่ทัพฝ่ายเอเชีย..ที่ตัวโตราวยักษ์เปรต!!

หมับ!

แม่ทัเอเชีย คว้ากระต่ายเน่าเอาไว้ได้ ก่อนจะฉีกมันทิ้งออกเป็นสองส่วนอย่างง่ายดาย เขาย่างสามขุมเข้าไปหาแม่ทัพยุโรปที่กำลังถอยหนีพร้อมมองกระต่ายตัวขาดในมืออย่างช็อกๆ

มือหนาของแม่ทัพตัวโตกำลังจะยื่นไปบีบคอแม่ทัพตัวเล็ก แต่พอดีขาของแม่ทัพตัวเล็กหมดแรงพอดี เขาจึงทรุดนั่งแปะลงกับพื้น หลุดรอดกำมือของปีศาจร้ายไปได้อย่างหวุดหวิด

"ฮึก!"แม่ทัพตัวโตชะงัก กำเสียงไม่พึงประสงค์นั่น

"ฉีกบันนี่ของเค้าทำไมอ่ะ!!แงๆ :m31:"

ผมแอบเห็นท่านแม่ทัพตัวโตหน้าซีดเผือด รีบกุลีกุจอซ่อมแซมอาวุธของแม่ทัพตัวเล็กทันที แต่ยิ่งทำ...มันกลับยิ่งเละ... :เฮ้อ:

ด้วยความที่ทำตัวเป็นศพข้างสนามอยู่นาน ผมเดินฝ่าเหบ่าข้าวของสไตล์วินเทจที่เกลื่อนสนามรบไปยังแม่ทัพตัวโต แล้วหยิบยื่นไมตรีให้แก่เขา

"เอามาสิ เดี๋ยวฉันซ่อมให้"ไอ้บ้าตัวโตจ้องเขม่นผมอยู่พักหนึ่ง แต่เมื่อเหลือบไปเห็น แม่ทัพตัวเล็กนั่งน้ำตาร่วงเผาะๆก็ยอมปล่อยมือออกจากอาวุธนั่นแต่โดยดี แม้จะทำเสียงขัดใจอยู่ในลำคอฮึ่มๆก็ตาม

ผมเดินไปหาอเล็กซ์ จะถามว่ามีเข็มกับด้ายรึเปล่า แต่เห็นเจ้าตัวไม่อยู่ในอารมณ์ที่ดีนักผมเลยนั่งยองๆลูบหัวลูบหางปลอบใจเขาไปพลางๆก่อน

"ไม่เป็นไรนะอเล็กซ์ เดี๋ยวผมจะซ่อมให้ เอาให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมเลย ดีไหม?"ผมยิ้มหวานแบบที่ไม่ค่อยทำบ่อยๆ เพื่อปลอบใจเจ้าตัวเล็กที่นิสัยเหมือนเด็กคนนี้ รู้สึกเหมือนได้น้องชายมายังไงก็ไม่รู้แฮะ

"จริงๆนะ"อเล็กซ์เงยหน้าขึ้นมา นำ้ตาเม็ดใหญ่ยังคงร่วงเผาะลงมาจากหางตา ตาโตๆนั้นในตอนนี้ใจแจ๋ว มองมาอย่างดีใจ...

แมร่ง...น่ารักโคตร!!!

ผมชะงัก ชักรู้สึกเหมือนจะเห็นอีกฝ่ายเป็นน้องชายตัวน้อยขึ้นมาจริงๆ ผมอยากได้น้องชายมาตั้งแต่เด็กๆแบ้วครับ แต่พ่อกับแม่บอกว่าเลี้ยงคนเดียวก็แย่แล้ว ผมเลยต้องละทิ้งความฝันที่จะมีน้องชายไป... :o12:

"จริงสิครับ"ผมลูบหัวอเล็กซ์อย่างแผ่วเบา ถามอย่างอ่อยโยน"แล้วอเล็กซ์มีอุปกรณ์เย็บปักบ้างไหมเอ่ย"

อเล็กซ์ทำหน้าครุ่นคิด แล้วลุกขึ้นเดินไปหยิบกล่องเครื่องมือเย็บปักถักร้อยมาให้ผมอย่างว่าง่ายท่ามกลางสายตามาดร้ายที่ชวนร้อนๆหนาวๆของคนผิวแทนที่จ้องเขม็งมาที่ผมแบบไม่พอใจ

ผมแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น โรคขี้แกล้งของผมกำเริบแล้วสิ ฮี่ๆ :z1:

ผมตบปุๆลงข้างกายเพื่อให้อเล็กซ์นั่ง "อเล็กซ์เองก็มานั่งดูด้วยสิ ผมสอนให้เวลาไม่มีใครเย็บให้นายจะได้เย็บเองไง"

แล้วหลังจากนั้นผมก็เลือกที่จะสร้างโลกส่วนตัวขึ้นมา กันไอ้คนหน้าบึ้งที่ผมไม่รู้จักแม้แต่ชื่อออกไปไกลๆอย่างมีมารยาท ซึ่งดูเหมือนจะได้ผลดี เพราะคนตัวโตดูหงุดหงิดมากขึ้นไปอีก ครงข้ามกับอเล็กซ์ที่สนอกสนใจในสิ่งที่ผมสอน

เวลาเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว ทั้งผมแล้วก็อเล็กซ์ก็เริ่มสนิทกันอย่างรวดเร็วในเมื่อพวกเราอัธยาศัยดีทั้งคู่นี่ครับ :laugh:

และแล้วเมื่อเวลาผ่านไปชั่วโมง ตุ๊กตาที่อยู่ในมือของผมก็กลับมาเข้าที่เดิมโดยมีรอบเย็บให้เห็นเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

อเล็กซ์ดีใจใหญ่ วิ่งเข้ามากอดผมแล้วขอบคุณไม่ขาดปาก อา...รู้สึกเหมือนได้น้องชายตัวเล็กๆเข้ามาคนหนึ่งเลยแฮะ :-[

แต่แล้วความสุขเล็กๆของผมก็โดนพรากออกไปโดยไอ้คนตัวใหญ่ที่เข้ามาแทรกตรงกลาง หิ้วคอเสื้ออเล็กซ์ขึ้นแล้วดึงให้ถอยหลังออกไปจากตัวผม แล้วหอบตัวมาประจัญหน้ากับผม สยตานั่นทิ่มแทงจนระคายเคืองผิวกายอย่างบอกไม่ถูก

ผมเลยเลือกที่จะจ้องตากลับนิ่งๆ ปั้นรอยยิ้มสุภาพกลบเกลื่อนอาการร้อนๆหนาวๆของตัวเอง

พวกเราจ้องตากันอยู่นานแบบนี้จนผมเริ่มจะทนไม่ไหว ตาแห้งโว้ยครับ วันนี้ผมเอาคอนแทกที่นานๆจะใส่มาใส่ เบิกตานานๆไม่ได้โว้ย

ผมจึงทำท่าจะเปิดปากพูดอะไรสักหน่อยถ้าไม่ติดว่า...

"เล็กซ์!มีนอยู่ห้องนายรึเปล่า!!"นั่นแหละครับ มีคนมาขัดจังหวะได้พอดิบพอดี ทำให้ผมมีเรื่องหันไปมองทางหน้าประตู แอบกระพริบตาถี่ๆนำ้ตาไหลเลยเว้ย

แล้วที่ยืนอยู่หน้าประตูนั่นก็ไม่ใช่ใครอื่น คนที่ผมกำลังเล่นชู้ด้วยตอนนี้นั่นเอง :m16:ไอ้ตรี เดี๋ยวต้องมีคิดบัญชี

"กูอยู่นี่"เนื่องจากอเล็กซ์ยังถูกหิ้วคอเสื้อราวลูกหมาลูกแมวอยู่ ขยับไปไหนไม่ได้ ผมจึงตอบไปเองโดยไม่สนสายตาเย็นยะเยือกที่จ้องมองมาของไอ้คนที่ผมประจัญหน้าอยู่ด้วยนี่

"จะมาห้องนี้ทำไมไม่บอกก่อนเล่า กูจะได้มาด้วย"ตรีบ่นอย่างไม่พอใจนักก่อนจะชะงัก เมื่อพบไอ้หนุ่มผิวเข้ม ตรีหรี่ตาลงอย่างไม่พอใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร

"นึกว่ากกกิ๊กอยู่ออสซี่ซะอีกนะ"และแล้วจากสงครามของผมกับไอ้ผิวเข้มก็กลายเป็นสงครามนำ้ลายของหนุ่มหล่อที่เพิ่งอาบนำ้เสร็จทั้งคู่ :haun4:

คนหนึ่งเปลือยกล้ามอกโชว์ผิวแทนๆและลอนเนื้อสวยน่าสัมผัส โดยมีผมยาวๆเคลียบ่าชื้นๆทำให้ดูเช็กซี่ อีกคน ผิวขาววอกในชุดเสื้อเชิ้ตติดกระดุมสองสามเม็ดล่างพอเป็นพิธี โผล่กล้ามสวยๆวับแวมเลือดกำเดาแทบไหล แถมด้วยผมสั้นยุ่งๆและรอยสักเล็กๆบริเวณคอให้รู้สึกกระชุ่มกระชวย :z1:

สามีใครวะ โคตรหล่อเลย :z2: :z1:

"หึ!ฉันไปบอกเลิกกิ๊กที่ออสซี่ต่างหาก ตอนแรกว่าจะบินไปหา'เมีย'ที่เมกาต่อแต่ดันได้ข่าวมาพอดีว่า'เมีย'กลับมาบ้านเกิดของ'ผัว'"

อ้อ ที่แท้ไอ้นี่ก็เป็นสามีอเล็กซ์นี่เอง งั้นตรีก็เป็นกิ๊กในนามสินะ

"หึ!ปากดีเหมือนเดิมนะ ไอ้'แมงดา'อย่าให้รู้นะว่าทำเล็กซ์เสียใจอีก ไม่งั้นกูขยีมึงไม่ให้เหลือซากแน่"ดูท่าสองคนนี้เขาจะแค้นกันจริงจังแหะ แต่สามีอย่าไปหวงกิ๊กนักสิ กลับมาหวงภรรยา(น้อย)ก่อนได้ป่ะ?

"ตรีกลับห้องเหอะ"ผมเริ่มรู้สึกเซ็งๆกับบรรยากาศแบบนี้แล้วแฮะ ชักอยากกลับไปนอนอืดที่ห้องยังไงพิกล

ตรีหันหลับมายิ้มบางๆให้ผมแล้วหันกลับไปเขม่นไอ้'แมงดา'อีกรอบ ก่อนจะจูงมือผมออกไปนอกห้องอย่างรวดเร็ว....แต่ดูเหมือนจะช้าเกินไปสำหรับอะไรบางอย่าง...

ตูม!!!

ไฟในห้องไหววูบไปตามแรงระเบิดมหาศาลที่ทำให้รู้สึกว่าพื้นที่ยืนอยู่เริ่มโอนเอนไม่มั่นคง ตรียึดมือผมไว้แน่น ในขณะที่มืออีกข้างเกาะขอบประตูเอาไว้ หมอนั่นเริ่มทำหน้าเคคร่งเครียดแบบที่ผมไม่ค่อยได้เห็นบ่อยๆ

หลังจากแรงระเบิดเริ่มลดลงแล้ว ผมก็ฉุดดึงมือของตรีให้ออกไปนอกห้องอย่างรวดเร็ว เช่นเดียวกับ ไอ้แมงดาที่รีบใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยซึ่งจูงมืออเล็กซ์เดินออกมาจากห้องอย่างเร่งรีบโดยไม่ต้องรอให้ใครบอก

ผมเดินเร็วๆลัดเลาะไปยังบันไดหนีไฟข้างๆลิฟต์ทันทีก่อนจะใช้วิธีลัดในการลงบันไดที่ไม่แนะนำให้ใครเลียนแบบ ผมไถตูดไปตามราวบันไดเลยครับ เร็วดี

ส่วนตรี มันเลือกที่จะใช้วิธีกระโดดข้ามฝั่งบันไดเหมือนในหนังครับ วิธีนี้เร็วกว่าวิธีของผม แต่ใช้ได้กับเฉพาะคนขายาวเท่านั้นนะ

ตอนนี้สิ่งที่ต้องรีบทำที่สุดคือออกไปจากตึกนี้ให้ได้ก่อนที่จะมีระเบิดลูกที่สองตามมาหรือเหตุการ์ณไม่คาดฝัน

จะว่าโชคดีก็ได้มั้ง ที่เกิดระเบิดขึึ้นในตอนที่คนส่วนใหญ่ออกจากบ้านกันไป จำนวนผู้บาดเจ็บและเสียชีวิตจึงน่าจะน้อยกว่าที่คาดเอาไว้

พวกเราใช้เวลาไม่นานก็ลงมาถึงชั้นหนึ่งได้ ตรีที่มาถึงก่อนชะโงกหน้าออกไปดูลาดเลาข้างนอกว่ามีเหตุการ์ณร้ายแรงเกิดขึ้นหรือไม่ ก่อนจะเริ่มทำหน้าเครียดแล้วผลุบหัวเข้ามาจากประตูบันไดหรีไฟอย่างรวดเร็ว มือของตรีทำสัญญาณให้เงียบแล้วถอยไปช้าๆ

เมื่อเห็นดังนั้นผมจึงค่อยๆถอยพร้อมหันไปส่งสัญญาณมือบอกไอ้คู่ที่ตามมาด้านหลังด้วยอย่างเคร่งเครียด ในใจแอบนึกกังวล ว่าจะเป็นไอ้โรคจิตบางคนที่ผมไม่อยากจะเจอรึเปล่าที่ทำอะไรแบบนี้....

"หาดูดีๆ ถ้าชั้นสามไม่มี ก็ลองไล่หามาตามทางบันไดหนีไฟ"เสียงแหบๆของผู้ชาย ดังอยู่ข้างนอกเริ่มทำให้ผมตื่นตัว ในมือกระชับส้อมเล็กที่จิ๊กมาจากหห้องของอเล็กซ์ไว้แน่น ตอนนี้ไอ้นี่เป็นอสวุธชิ้นเดียวที่ผมพกติดตัวอยู่

ไม่ผิดแน่นอน ไอ้คนที่ก่อเหตุระเบิดครั้งนี้เกี่ยวข้องกระตระกูลฝ่ายพ่อของผมแหงๆและท่าทางเป้าหมายของพวกมันจะเป็นผมเสียด้วยสิ

เอายังไงดี จะฝ่าไปตอนนี้ก็ยังประเมิณกำลังศัตรูไม่ได้ แค่อาวุธฝ่ายเราก็เสียเปรียบมากแล้ว...แต่จะอยู่ตรงนี้นานๆยิ่งเป็นไปไม่ได้ เพราะอีกไม่นานคนร้ายน่าจะเริ่มทำการค้นหาที่ทางหนีไฟแล้ว

"ไอ้ฎา มึงพกปืนไว้ด้วยรึเปล่า"ตรีหันไปถามหนุ่มผิวแทนที่พยักหน้ารับเงียบๆ หยิบปืนสั้นพร้อมซองเก็บเสียงออกมาประกอบอย่างว่องไวเช่นเดียวกับอเล็กซ์ที่มองตุ๊กตากระต่ายในมืออย่างเสียงดาย แล้วฉีกตะเข็บออก ล้วงมืออยู่สักพักก็ได้ปืนออโต้เก็บเสียงรุ่นแรงถีบน้อยมากระบอกหนึ่ง

ไอ้ตรียิ้มอย่างพอใจ ในขณะที่ล้วงมืดพกเล็กๆออกมาจากกระเป๋ากางเกงนับสิบอัน.....

และแล้วผมก็ได้ตระหนักครับ...ว่าไอ้ที่อยู่ตรงนี้ ไมีมีใครธรรมดาเลยสักคนเดียว :angry2:

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

ขอโทษด้วยค่ะ ที่เมื่อวานไม่ได้มาอัพ....

อิงมีข้อแก้ตัวเน้อ แบบว่าเมื่อวานเกรดออก แล้งเรดมันตกอ่ะ :sad4:ท่านพ่อเลยบ่นๆๆๆทั้งวัน อิงไม่มีโอกาสมานั่งอัพเลย

วันนี้ท่าพ่อออกไปข้างนอกพอดี อิงเลยมีโอกาสอัพนิยายนี่ไง :o8:

เศร้าใจจังเลย เกรดไม่ถึงสาม :o12: เพราะฉะนั้น วันี้อาจจะมาอัพอีกตอน ถ้าท่านพ่อไม่รีบกลับบ้าน o18

แล้วเจอกันค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 13 100%] 2/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 05-04-2012 14:36:53

เป็นกำลังใจให้นะคะ
เรื่องเรียนมันก็เป็นแบบนี้ล่ะเน้อ
รอแอดมันเป็นเรื่องที่เหนื่อยกว่าเยอะ 555 (กำลังอยู่ในช่วงนั้น)

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 13 100%] 2/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: andear ที่ 05-04-2012 20:35:19

ไม่ต้องเศร้าไปหรอกตะเอง เกรดเค้าด็ไม่ถึงสามเหมียนกัล คราวหน้าค่อยพยายามใหม่ มามะกอดกัน :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 13 100%] 2/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 06-04-2012 08:49:39

โหย ลุ้นอะ มีมีนคนเดียวที่ไม่ได้พกอะไรเลยนอกจากส้อมอะ หุหุ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 13 100%] 2/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 06-04-2012 17:24:52

ตอนที่ 14

"มึงน่าจะหาอะไรไว้ป้องกันตัวหน่อยนะ"ตรีหันกลับมาบอดผมอย่างเป็นห่วง ก่อนจะประกบมีดทั้งสิบเล่มเข้าด้วยกัน พร้อมใส่ด้ามจับหรือก็คือซองมีดเข้าไป มันก็ได้ดาบยาวมาไว้ในมือ

ผมคิ้วกรระตุก รู้งี้ไม่น่าประมาทจนเก็บมีดชุดเอาไว้ในครัวเลยจริงๆ ความจริงผมขอแค่มีดเล่มเหมาะมือหน่อยเล่มเดียวก็เพียงพอที่จะป้องกันตัวได้แล้ว...

"ฉันมีมีดพักอยู่ มีนเอาไปใช้ก่อนแล้วกัน"อเล็กซ์ ล้วงๆมือเข้าไปในกระต่ายอีกครั้ง ก่อนจะดึงกลับมาพร้อมมีดบาลิซง(มีดที่มีด้ามจับแยกเป็นสองข้าง)ขนาดเหมาะมือคมปลาบที่ทำเอาผมตาวาว รีบคว้ามาไว้ในมือทันที

ผมเก็บส้อมเล็กเข้าไปในกระเป๋ากางเกงพร้อมสอดมีดเข้าไปไว้ในแขนเสื้อแขนยาวสีดำ ในลักษณะที่สามารถนำมีดออกมาใช้ได้ตลอดเวลา

จากนั้นพวกเราจึงเริ่มวางแผนกันในเวลาที่เริ่มกระชั้นชิด

"มีนกับอเล็กซ์วิ่งกลับขึ้นไปชั้นสอง รีบซ่อนตัวก่อน รอฉันกับฎาจัดการไอ้พวกข้างล่างให้เรียบร้อยก่อน แล้วจะส่งสัญญาณไปให้ แล้วค่อยลงมา"

ผมถอนหายใจ แต่ก็ยอมพยักหน้ารับโดยดี จากนั้นเราจึงแยกกัน

ตรีกับฎายังคงหมอบซุ่มรอจังหวะและเก็บข้อมูงศัตรูอยู่ที่บันไดหนีไฟ ในขณะที่ผมวิ่งนำอเล็กซ์อย่างแผ่วเบาขึ้นไปบนชั้นสองเหลือบมองออกไปนอกประตูบันไดหนีไฟ เมื่อไม่มีวี่แววของศัตรู จึงผลักออกไปอย่างแผ่วเบาแล้วแนบตัวเลียบกับกำแพงช้าๆพยายามเลี่ยงกล้องวงจรปิดให้ได้มากที่สุดแล้วหลบวืดเข้าไปในหลืบเล็กๆที่เป็นมุมอับกล้อมและสายตาคน แถมยังหนีง่าย สามารถทำให้กระจกแตกแล้วกระโดดออกไปข้างนอกได้เลย

ผมซุ่มรออยู่สักพักกับอเล็กซ์ ก็ได้ยินเสียงลิฟต์หยุดลง ผมขมวดคิ้ว มันตัดไฟเป็นชั้นๆงั้นเหรอ? ท่าทางอีกฝ่ายจะมีคนมากกว่าที่คิดเอาไว้ น่าจะราวๆ หกเจ็ดคนเป็นอย่างต่ำที่อยู่ในตึกนี้ น่าจะยังมีคนอีกกลุ่มใหญ่ที่เดียวที่คุมสถาณการ์ณอยู่ภายนอก

เสียงฝีเท้าแผ่วเบาสมำ่เสมออย่างคนที่ถูกฝึกมา ก้าวออกมาจากลิฟต์ ถ้าฟงัไม่ผิดน่าจะมีสองคน คนหนึ่งเดินออกไปตรวจดูตามทางเดิน อีกคนดูอยู่แถวลิฟต์และบันไดหนีไฟ

ในเมื่อรู่แล้วว่าแต่ละคนไม่ธรรมดาทิ้งสิ้น ผมจึงหันไปส่งสัญญาณมือในอเล็กซ์ช่วยส่องไอ้คนที่เดินตรวจดูทางเดินให้หน่อย ในขณะที่ผมจะแอบลอบเข้าไปจัดการไอ้คนที่คุมเชิงอยู่แถวลิฟต์

อเล็กซ์พยักหน้าเบาๆ ยกปืนขึ้น ปลดเชฟ เตรียมเล็ง ในมุมนี้อเล็กซ์จะเล็งยิงได้ง่าย และไม่ค่อยมีอุปสรรค์ขวาง ยังไงก็ไม่น่าจะมีปัญหา

ผมแนบตัวไปกับกำแพงสสีเข้ม อาศัยจังหวะที่ศัตรูทั้งสองคนหันหลังให้กันทั้งคู่แแอบลอบเข้าไปอยู่ด้านหลังของคนที่อยู่หน้าลิฟต์ได้อย่างง่ายดาย

ฟุ่บ!ตึง!

กระสุนของอเล็กซ์เข้าเป้าไล่หลังผมมาติดๆ ซึ่งนั่นทำให้คนที่ผมยืนซ้อนอยู่นี่รู้ตัวว่าโดนส่อง ผมจับคอของมันบิดอย่างชำนาญจนมันตายก่อนที่จะทันวอลงไปหาคนข้างล่างเพื่อแจ้งข่าว

ต่อจากนี้แหละที่ต้องรีบทำให้ไว ผมต้องรีบไปจัดการคนที่อยู่ที่ห้องควบคุมไฟฟ้าให้เรียบร้อย เอาอาวุธเพิ่มเติม แล้วรีบหนีออกไปให้ได้ ก่อนที่พวกมันจะรู้ตัวแล้วเรียกคนข้างนอกเข้ามา

ผมไม่รอช้า ส่งสัญญาณให้อเล็กซ์แล้ววิ่งขึ้นชั้นสามเปิดตู้เสื้อผ้าที่ผมจัดวางอาวุธสงครามใส่กระเป๋าเป้ลายพรางทิ้งเอาไว้ตั้งแต่อานิลส่งข้อความมาเตือน

ผมหยิบเป้ขึ้นมาสะพายขึ้นบ่า ก่อนจะรีบวิ่งออกมาจากห้องเพื่อสมทบกับอเล็กซ์ที่ขอตัวไปเอาของในห้องของตนเช่นเดียวกัน

หลังจากหยิบของเสร็จแล้ว ผมก็แจ็กพ๊อตแตก เจอศัตรูถือปืนสอดส่องอยู่หน้าห้องพอดีถึงสองคน ในงานที่ต้องการความรวดเร็วและแม่นยำ การใช้มีดไม่ใช่ทางเลือกที่ดีที่สุด....เพราะถึงบาดคาหอย ศัตรูก็ยังไม่ตายทันทีเหมือนในหนัง ถึงจะพูดไม่ได้ แต่มันก็อาจจะกดปุ่มส่งสัญญาณเตือนไปยังพวกพ้องได้

ในงานที่ต้องเงียบและเรียบร้อยที่สุด การใช้ปืนเก็บเสียง จึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

ฟุ่บ!ๆ

อเล็กซ์ไวกว่่าผม เขาส่องปืนเข้ากบาลของอีกฝ่ายทันที กระสุนทั้งสองนัดเข้าเป้าเป๊ะๆอย่างน่าพอใจ

พวกเราเดินข้ามศพไปตามทางที่ผมจำได้ว่าเป็นห้องควบคุมไฟฟ้าของตึกอย่างรวดเร็ว โชคดีที่ระหว่างทางเรายังไม่เจอใครอีก

จนกระทั่งถึงห้องควบคุมไฟฟ้าที่อยู่ชั้นสอง ผมพบว่ามีคนเฝ้าหน้าห้องอยู่คนหนึ่ง

ผมงัดระเบิดควันขึ้นมาใช้ปากถอดสลัก แล้วกลิ้งไปทางหน้าห้องทันทีเพื่อพรางตัว ก็มันไม่มีที่ให้หลบ มีแต่ทางเดินโล่งๆ เพื่อความไม่ประมาท ผมเลยคว้าระเบิดควันอีกลูกไว้ในมืออีกข้าง สอดนิ้วโป้งค้างเอาไว้เตรียมถอดสลักหากเกิดเหตุไม่คาดฝัน

ฟุ่บ!

ผมยิงเข้าไปในกลุ่มหมอกควัน ตามตำแหน่งหัวเท่าที่จำได้ของคนในหมอกควัน เนื่องจากเพิ่งผ่านไปครู่เดียว ศัตรูคงยังไม่เคลื่อนไหวไปไหนมาก

ตุบ!

เสียงของหนักๆที่ผมมั่นใจว่าเป็นร่างมนุษย์หล่นโดยไม่มีเสียงร้องทำให้ผมมั่นใจว่าที่ยิงไปเมื่อกี้นี้ถูกเป้าหมายแล้ว

ผมยืนรอสักพักให้ควันเริ่มจางลงแล้วจึงเข้าไปจัดการคนในห้องควบคุมไฟ

เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย ผมจึงตัดสินใจลลงไปช่วยคนด้านล่าง ซึ่งอเล็กซ์ก็เห็นด้วย

ผมรู้สึกว่า ศัตรูคราวนี้มันทะแม่งๆ ถ้าเป็นคนที่ผมกลัวจริงๆ มันไม่มีทางทำงานได้สะเพร่าถึงขนาดโดนผมเก็บไปง่ายๆสามสี่คนแบบนี้แน่นอน งั้นแสดงว่าคราวนี้ เป้าหมายไม่ใช่ผมคนที่ส่งมาเองก็คงไม่ใช่ไอ้โรคจิตนั่น

"ขอโทษนะมีนที่ทำให้วุ่นวายแบบนี้ ดูเหมือนพวกนี้จะเป็นคนของศัตรูของพ่อฉันเองแหละ"อเล็กซ์ที่เห็นผมทำหน้าเคร่งเครียด เอ่ยขึ้นมาอย่างสำนึกผิดในขณะที่พวกเราสไลด์ตัวตามราวบันไดหนีไฟลงไปชั้นหนึ่ง

"ไม่เป็นไรๆ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร..."แค่ทำให้ที่พักเสียหายจรท่าทางคืนนี้ต้องย้ายที่ซุกหัวนอน....เพราะเท่าที่ผมดูๆ ในตึกนี้ยังมีระเบิดอีกหลายลูกที่จะทำงานทันทีที่ไอ้พวกข้างบนส่งข่าวมาว่าไม่พบเป้าหมาย....

ตูม! ตูม!

อย่างที่ผมคาดเอาไว้ไม่มีผิดเพี้ยน มันเริ่มกดระเบิดโดยไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรมแล้วสินะ ไอ้พวกนี้เป็นมืออาชีพแน่หรือเปล่าเนี่ย ทำเรื่องให้ใหญ่โตขนาดนี้ เดี๋ยวก็มีปัญหาไปถึงนายจ้างเอาหรอก...

โชคดีที่ผมกับอเล็กซ์ลงมาถึงชั้นล่างสุดพอดีทำให้รับรู้ถึงแรงสั่นสะเทือนไม่มาก

อืม...ดูเหมือน ทางด้านล่างนี่เองก็จัดการกับศัตรูได้เกือบหมดแล้วเหมือนกัน

ตรีก็โหดเอาเรื่องนะเนี่ย เล่นเอาดาบเล่มบางๆยาวๆแบบนั้นปาดคอทีละคนๆเลย o18

เมื่อเห็นว่าคงไม่มีปัญหาอะไร ผมจึงตัดสินใจนั่งรอให้พวกเขาสองคนเสร็จกิจธุระ อยู่ตรงบันไดหนีไฟนั่นแหละ

แต่นั่งยังไม่ทันจะเบื่อดีเสียงตุบ!หนักๆกับสัมผัสของงกระบอกปืนเย็นๆก็ทำให้ผมต้องขมวดคิ้วอย่างเคร่งเครียด

"สวัสดีที่รัก คิดถึงฉันไหม"เสียงกวนประสาทออกแนวโรคจิตอ่อนๆดังขึ้นข้างใบหูพร้อมลมร้อนๆที่อีกฝ่ายจงใจเป่าออกมา

"แก..."ผมกัดฟันกรอด นึกไม่ถึงว่าความประมาทจะทำให้ผมต้องตกที่นั่งลำบากเข้าให้จนได้....."ไอ้ไวท์...แกมาได้ยังไง"ต้องหาทางถ่วงเวลา

"จุ๊ๆ สุภาพหน่อยสิที่รัก"กวนตีนนะมึง!อย่าให้ถึงทีตรูเหอะ จะซัดให้ร่วงเหมือนคราวที่แล้วเลยคอยดู!!

"ไวท์มาหามีน...มีอะไรรึเปล่า"ผมพูดเสียงอ่อนเสียงหวานประชดประชันมันเต็มที่ แต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้รับรู้เลยว่าผมกำลังประชดมันอยู่ เพราะมันพยุงตัวผมลุกขึ้นจากท่านั่ง พลิกตัวผมให้หันหน้ากลับไปหามันช้าๆ โดยกระบอกปืน ลดลงไปอยู่ที่พุงน้อยๆของผมเป็นที่เรียบร้อย

"ที่มาวันนี้ไวท์มาพาตัวที่รักไปให้พ่อดูตัวยังไงล่ะจ๊ะ"มันเชยคางผมขึ้น ส่งสายตาเจ้าชู้น่าขยะแขยงมาให้อย่างไม่ปิดบัง"ในเมื่อคราวที่แล้วที่รักพาผมไปให้คุณอาดูตัวแล้ว ก็ถึงตาที่รักจะต้องไปหาพ่อของผมบ้างแล้วล่ะจ๊ะ"

น้ำเสียงอ่อนหวานนั่นแฝงแววอำมหิตเอาไว้จนผมขนลุกซู่ ในใจกระหวัดนึกถึงไอ้คนที่สู้อยู่ข้างนอก

ไอ้ตรี เมื่อไหร่จะจัดการหมดซะที (ภรรยาน้อย)จะโดนลักพาตัวอยู่แล้วนะโว้ยยย :angry2:

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

ข้าพเจ้ามีข่าวจะมาบอก....

อิงกำลังจะลงนิยายเรื่องใหม่ค่ะ ก๊ากก!!

ประมาณว่าไม่ไหวแล้ว อยากลงม๊ากมาก ถ้าไม่ได้ลงจะลงแดงตายคคาที่

เรื่องใหม่ชื่อ The Impossible...เป็นไปไม่ได้ นั่นเจ้านายนะเว้ย!! http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32517.msg1926245#msg1926245 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32517.msg1926245#msg1926245)

เรื่องนี้จะลงช้ากว่า Fri[end]อยู่ โดยจะลง วันเว้นวัน หรือวันเว้นสองวัน ตามแต่ความสะดวก(ของคนแต่ง)

และข่าวดีคือ Fri[end]ใกล้จะจบแล้ววว อีกสองอาทิตย์ สิบตอน :o8:

เดี๋ยวก็ได้อ่าน อานิลคุณอินทร์แล้ววว ดีใจมั๊ย :laugh:

แล้วเจอกันพรุ่งนี้ค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 14 100%] 6/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 06-04-2012 17:36:07

ค่า
ยินดีต้อนรับเรื่องใหม่ด้วยค่า 555

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 14 100%] 6/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 06-04-2012 18:07:16

ตรีมาช่วยมีนเร็วๆ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 14 100%] 6/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 06-04-2012 19:06:03

มีนประมาทจนได้ ตรีอยู่ไหนมาช่วยมีนเร็วเร็วสิ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 14 100%] 6/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 06-04-2012 20:42:36

ว๊ากกก ตรี มาช่วยมีนด่วนๆๆเลย
ไอ่โรคจิตจะจับมีนไปแล้ว

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 14 100%] 6/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 06-04-2012 21:44:29

เรื่องกลายเป็นแอคชั่นไปแล้วอ่ะ :m29:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 14 100%] 6/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 08-04-2012 13:19:49

ตอนที่ 15

ควับ!

มีดดาบเล่มใหญ่จัดการปาดคอศัตรูคนสุดท้ายจนมั่นใจว่าตายสนิทดีแล้ว มันจึงได้กลับกระจายกลายเป็นมีดเล่มเล็กๆตามเดิม

ตรีคว้าจับมีดพวกนั้นมาเช็ดๆถูๆเอารอยเลือดที่เปื้อนออกแล้วจึงเก็บใส่กระเป๋าไป เขาเหล่มองคู่อาฆาตของเขาอย่าง ฎา ซึ่งดูจะเสร็จธุระแล้วเหมือนกัน เพราะเขาเก็บปืนร้อนๆใส่ซองหนังเรียบร้อยแล้ว

"ไปหาเล็กซ์กันเถอะ"ไม่รู้ว่าทำไม เขารู้สึกสงหรณ์ใจไม่ดีมาตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้ว รู้สึกทะแท่งๆเหมือนจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น...

"นายรู้สึกไหมว่ามันแปลกๆ"ฎาถามขึ้นอย่างเคร่งขรึมจริงจัง สลัดความรู้สึกไม่ถูกชะตากับตรีออกไปก่อนอย่างไม่ลังเลเมื่อเขาลองวิเคาระห์สถาณการ์ณเมื่อครู่ดูแล้ว มันมีอะไรแปลกๆ

"อืม...มันเหมือนคนร้ายมีสองกลุ่ม"เพราะมีการขัดขากันเองของกลุ่มคนร้าย ซึ่งไม่น่าจะเกิดขึ้นได้หากทั้งหมดมาจากกลุ่มเดียวกัน

"ฉันสังหรณ์ไม่ดีเลยจริงๆ นายลองโทรไปหาเล็กซ์ที ฉันจะดูลาดเลาให้"นำ้เสียงของฏาออกอาการเป็นห่วงชี้ชัด แววตาวูบไหวอย่างคนที่จิตใจเต็มไปด้วยความกังวล ก็ลางสังหรณ์ของคนที่อยู่ด้านมืดอย่างพวกเขาน่ะ มันแม่นยำน้อยเสียเมื่อไหร่

แม้สองเท้าจะรีบก้าวขึ้นบันไดไปยังชั้นสอง แต่เสียงตรู๊ดๆจากโทรศัพท์กลับทำให้บันไดดูทอดยาวขึ้นอย่างไม่มีสาเหตุ ตรีรอให้มีนรับสายอยู่นานจนกระทั่งถูกตัดไปและแทนที่ด้วยระบบฝากข้อความ

"ไม่รับสาย ฉันว่าเราต้องรีบจริงๆแล้วล่ะ"ตรีกระโดดก้าวยาวๆไปตามขั้นบันไดทันทีหลังจบคำพูด หวังว่าลางสังหรณ์ของเขาจะไม่เป็นความจริง

"บางทีพวกเขาอาจจะไม่เป็นอะไร"ฎาพูดปลอบใจตัวเอง เพราะร่างไร้วิญญาณที่ตายในสภาพลูกตะกั่วเจาะหัวและคอบิดที่นอนกองอยู่บนชั้นสอง เป็นหลักฐานยืนยันได้ว่าอาจจะเกิดการปะทะกันขึ้น แล้วบางที อเล็กซ์กับคนของตรีอาจจะหนีไปที่อื่นแล้ว

"เอางี้ ฎานายขึ้นไปดูชั้นบนๆถึงชั้นห้าก็พอ เดี๋ยวฉันจะหาร่องรอยของสองคนนั้นดูแถวนี้อีกรอบ"ฏาไม่มีคำโต้แย้ง เรื่องความละเอียดรอบคอบเขาเป็นรองตรีนัก แถวนี้ให้ตรีเป็นคนหาร่องรอยดูจะเป็นความคิดที่ดีมากกว่า

ตรีสำรวจร่างของศพสองศพ พบว่าทั้งคู่เพิ่งเสียชีวิตไปได้ไม่นาน เพราะร่างยังไม่แข็งมากยังไม่มีกลิ่นและยังเหลือความอุ่นอยู่แสดงว่ามีนน่าจะผ่านแถวนี้มานานพอควรแล้ว ชั้นนี้ไม่น่าจะมีร่องรอยอะไรให้ตามมาก ตรีตัดสินใจย้อนกลับไปดูตามบันไดหนีไฟพร้อมกันนั้นก็พยายามโทรหามีนไปด้วย

เมื่อตรูสอบดูอย่างละเอียดถี่ถ้วน ตรีพบหยดเลือดเล็กๆที่ยังคงเป็นน้ำสีแดงคล้ำหยดอยู่ตรงรอยต่อของชั้นหนึ่งกับชั้นสอง ใกล้ๆกันนั้นมีช้อนเล็กๆที่ทำมาจากทองคำขาวที่เขาจำได้ว่าเป็นของที่อเล็กซ์ใช้หล่นอยู่ใกล้ๆกัน แต่เพราะเป็นมุมที่อับแสงและเป็นร่องพอดี ทำให้ถ้าไม่สังเกตุดีๆไม่มีทางเห็นแน่ๆตอนที่วิ่งขึ้นมาเขาจึงไม่ทันสังเกตุเห็น

ตรีลอบเคร่งเครียด มือที่กดโทรศัพท์หามีนกดตัดสายทิ้งทันที เพราะรู้ว่าโทรต่อไปก็ไม่มีประโยชน์ใดๆแล้ว เป้าหมายในการโทรเปลี่ยนเป็นเบอร์ของฎาทันที

"ฮัลโหล ฎา โทรหาพี่ฟางได้เลย ลางสังหรณ์เป็นจริงแล้ว"

ผมประคองสติเอาไว้ได้อย่างยากลำบากเมื่อโดนโปะยาสลบรุนแรงเข้าไป

สิ่งสุดท้ายที่ผมตัดสินใจทำก่อนที่สติจะหลุดลอยค่อแอบวางส้อมเล็กๆที่มีตราสัญลักษณ์แปลกประหลาดของอเล็กซ์เอาไว้ตรงบันได พร้อมหยดเลือดหยดหนึ่งใกล้ๆกันคนฉลาดอย่างตรีจะสามารถรับรู้ได้เองว่ามีอะไรบางอย่าวเกิดขึ้นกับผม

หลังจากนั้นผมถูกรู้สึกว่าตัวเองถูกใครบางคนอุ้มขึ้นก่อนจะยัดเข้าไปในรถ ผมนั่งโคลงเคลงๆอยู่พักหนึ่งสุดท้ายก็ฝืนทนไม่ไหว สติหลุดลอยไปในที่สุด

"ที่รัก ตื่นได้แล้ว"เสียงน่าขยะแขยงดังขึ้นที่ข้างหู ปลุกให้อารมณ์สะลึมสะลือของผมหายไปอย่างรวดเร็ว

"เดี๋ยวเราต้องเข้าไปหาคุณพ่อนะ ตื่นมาก็รีบอาบน้ำแต่งตัวเข้าล่ะ อีกครึ่งชั่วโมงฉันจะมารับ"เจ้าของเสียงนั้นค่อยๆห่างออกไป ก่อนจะมีเสียงประตูเปิดปิดดังขึ้น

ผมกระพริบตาสู้แสงไฟสีส้มนวลที่ส่องดวงตาพอดี ยกมือขึ้นบังแสงเอาไว้ก่อนจะค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้น

"ค่อยๆเจ้าค่ะ"เสียงหวานๆกับสัใผัสแผ่วเบาบริเวณหลังทำให้ผมรับรู้ว่าในห้องนี้นอกจากผมแล้ว..ยังมีใครอีกคนด้วย

ผมนั่งปรับให้สมองเข้าสู่ภาวะปกติอยูาบนเตียงพักหนึ่ง จึงได้ลืมตาขึ้นอย่างเต็มตา ใบหน้าแรกที่ผมเห็น..คือ สาวน้อยน่ารักในชุดเมดสั้นโชว์ขาอ่อนเรียวยาวน่าสัมผัส

"นายท่านให้ดิฉันมาช่วยคุณหนูแต่งตัวเจ้าค่ะ"เธอถอยห่างออกไป พร้อมโค้งคำนับเก้าสิบองศาให้ผม และพอเธอก้มลงนั้นเอง ทำให้ผมได้เห็น...ว่าเธอไม่มีหน้าอก?

"ดิฉันเป็นผู้ชายเจ้าค่ะ จะได้ช่วยแต่งตัวให้คุณหนูได้สะดวก"ผมอึ้ง ไอ้วิปริตนั่นมันเอาผู้ชายมาแต่งชุดเมดแถมยังให้พูดคะขาราวกับผู้หญิงด้วย!!

"รีบอาบน้ำเถอะเจ้าค่ะ เรามีเวลาเพียงครึ่งชั่วโมงก่อนดินเนอร์คืนนี้"หล่อน?ดันหลังผมให้ลุกขึ้นจากเตียง ก่อนจะผลักเข้าไปในห้องน้ำ และตอนนี้เองทำให้ผมไดทันสังเหตุเห็นว่าตอนนี้ผมใส่เพียงเสื้อคลุมอาบน้ำไเท่านั้น

"ดิฉันจะอาบน้ำให้นะเจ้าค่ะ"เธอดันผมลงไปในอ่างน้ำขนาดใหญ่ก่อนจะขักศรีฉวีวรรณซะจนผมรู้สึกเหมือนโดนลอกหนังออกไปขาย แถมพ่อเมดคนนี้ยังมานั่งขัดเล็บแต่งเล็บให้ผมในขณะที่จับผมหมักผมไปด้วย...

จนกระทั่งออกมาจากห้องน้ำ หล่อนใช้เวลาทั้งหมดไปเพียงสิบห้านาทีเศษเท่านั้น!!

จากนั้นพอลากผมออกมาจากห้องน้ำแล้ว ผมก็ถูกจับต่อผมอย่างชำนิชำนาญ ก่อนจะถูกยัดชุดเดรสแขนกุดสีดำพร้อมซิลิโคน ยังไม่ทันจะถามว่าทำผมต้องแต่งเป็นผู้หญิง คุณเธอก็ลากผมไปนั่งแหมะหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง แล้วก็จับแต่งหน้าทำผมโดยใช้เวลาไปอีกสิบห้านาที....

โปรสุดๆเลยคุณเมดคนนี้ ขอนับถือจากใจ....

และแล้วตอนนี้สภาพผมที่ออกมา บอกตรงๆมันไม่ได้ต่างจะสาวแท้ๆเลยแม้แต่น้อย!!

ว๊ากก!!ตรีมาช่วยเมียด่วนเลยนะ เดี๋ยวติดเชื้อวิปริตจากบ้านหลังนี้ไปแล้วผัวจะหนาว! :oo1:

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

ขอโทษที่ไม่ได้มาอัพเมื่อวาน :sad4:

ท่านพ่อคุมเข้มอ่ะ ไม่ให้เล่นคอม ให้นั่งอ่านหนังสือเรียน อกอีแป้นจะแตก!! ใครมันจะไปทำได้(วะ)ค่ะ

พอดีวันนี้พ่อไม่อยู่ เฮียแกออกไปช็อปปิ้ง อิงเลยมีโอกาสมาอัพให้ค่ะ

ช่วงนี้ไม่รู้เป็นไรเน็ตมีปัญหาตลอดเลยอ่ะ.. :serius2: จะมาอัพก็อัพไม่ได้ ฮ่วย!

นิยายเรื่องนี้กลายเป็นแอ็คชั่นไปแล้วค่ะ :z1:โปรดใช้วิจรณญาณในการรับชม :-[

:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 14 100%] 6/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 08-04-2012 13:31:08

บ้านนี้เค้านิยมเมดผู้ชาย

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 15 100%] 08/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 08-04-2012 14:55:20

เฮ่ยยนี่มันอะไรกันเนี่ย
รอตามตอนต่อไป

ป.ล. ให้กำลังใจเรื่องการเรียนค่ะ สู้ๆ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 15 100%] 08/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 08-04-2012 15:08:40

โอ้วว แฟนตาซีนิดๆ บู้หน่อยๆ อ่านแล้วเพลินดีค่า :L2:
เป็นกำลังใจให้นะคะ :กอด1:

:pig4: ค่า

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 15 100%] 08/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 08-04-2012 15:47:58

ชะอุ้ย!มันลงซ้ำอ่ะ

ไม่เป็นไรแอคชั่นมันส์ดี :m9:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 15 100%] 08/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 08-04-2012 16:23:18

ตรี ไปช่วยมีนให้ได้นะเฟ้ย แงๆๆ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 15 100%] 08/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: andear ที่ 08-04-2012 16:34:44

:interest: :interest:เมดสาวดุ้น

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 15 100%] 08/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 08-04-2012 19:16:31

ช่วยมีนให้ได้นะตรี

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 15 100%] 08/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Pigstar ที่ 08-04-2012 19:28:37

เนื้อเรื่องมีฉากบู้ด้วย
โฮ้ว ว ตื่นเต้นๆๆ

ช่วยมีนให้ได้นะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 15 100%] 08/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 08-04-2012 22:26:42

เอ ตรีจะเข้าใจผิดรึป่าวอะนิ ตกลงว่าโดนลักพาตัวกันทั้งสองคน

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 15 100%] 08/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 08-04-2012 22:39:04

บู๊จริงๆ หวังว่าตรีคงไปช่วยทันนะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 15 100%] 08/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 09-04-2012 20:10:44

ตอนที่16

"ฮัลโหล นั่นตรีรึเปล่า?"

ตรีขมวดคิ้วจู่ๆหลังจากวางสายจากพี่ฟางไปแล้ว ก็มีเบอร์แปลกๆที่เขาไม่คุ้นเคยปรากฏบนหน้าจอ แถวดูเหมือนปลายสายจะรู้จักเขาเสียด้วย...

"ครับ"

"อ้อ ตอนนี้มีนอยู่ใกล้ๆรึเปล่า"ตรีขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม ดูเหมือนอีกฝ่ายจะเป็นคนรู้จักกับมีน แถมเป็นผู้ชาย..คงไ่มใช่ว่ามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งอะไรหรอกนะ

"ไม่อยู่"เขาอดไม่พอใจไม่ได้เมื่อคิดไปถึงจุดนั้น น้ำเสียงที่ตอบกลับไปจึงค่อนข้างห้วนสั้นและแสดงความไม่เป็นมิตรรุนแรง"คุณเป็นใคร"

"เฮ้อ...ไม่ทันเหรอเนี่ย...อ๊ะ!ฉันชื่อนิล เป็นอาของมีน ตอนนี้มันถูกลักพาตัวไปใช่รึเปล่า"นำ้เสียงใสๆนั่นดูไม่เดือดเนื้อร้อนใจเท่าที่ควร ตรีขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม หวานถูกลักพาตัวไปไม่มีอาหารร้อนใจเลยเรอะ!

"ใช่ แล้วคุณคิดจะเอายังไง"

"อ๋อ ผมเตรียมแผนไว้แล้วล่ะ ไหนก็ไหนๆแล้ว ขอความร่วมมือจากคุณหน่อยละกัน คือว่างี้นะ.....&%$%#$^"

"ได้...ผมจะจัดการให้ หวังว่าแผนของคุณจะได้ผล"

"ฮิฮิ มือระดับนี้แล้วเด็กน้อย ไม่มีพลาดแน่นอน"

"แล้วเจอกันครับ"ตรีกดวางสาย ใบหน้ามีแววหนักใจบางๆเขาไม่แน่ใจว่าแผนที่คนที่อ้างว่าเป็นอาของมีนจะได้ผลนักในเมื่ออีกฝ่ายเป็นถึงคนที่สามารถทำการลอบสังหารพ่อกับแม่ของเขาได้โดยทำให้มันเหมือนเป็นอุบัติเหตุ...ยังไงเขาน่าจะเตรียมแผนสองเอาไว้ก่อน กันความผิดพลาด...หากที่นี่เป็นอเมริกาล่ะก็ เขามั่นใจว่าจะสามารถพาตัวมีนกลับมาภายในสามชั่วโมง เสียแต่ที่นี่เป็นประเทศที่ทางเขาไม่มีอำนาจอยู่มากนัก ทุกอย่างเลยดูล่าช้าไปเสียหมด

ทีนี้ก็ได้แต่หวังว่ามีนจะยังปลอดภัย และยังคงรอให้ใครสักคนไปช่วย...

'รอกูก่อนนะ อีกไม่นานหรอก'

"ที่รักสวยอย่างที่ฉันคิดไว้จริงๆ"เสียงอันน่าขยะแขยงดังขึ้นทันทีพร้อมอ้อมกอดที่ชวนคลื่นเหี้ยนที่โอบผมจากด้านหลัง แต่จะทำไงได้ เนื่องจากเรารู้จักนิสัยของกันและกันดี เพราะฉะนั้นในระหว่างที่มันเป็นต่อ ผมก็มีแต่ต้องคล้อยตามเท่านั้น อย่าขัดขืนมันดีกว่าเพราะผลของมันไม่น่าอภิรมณ์นัก...

"อืม รู้ดีน่ะว่าสวย"ผมพยายามอย่างถึงที่สุดที่จะบังคับน้ำเสียงของตนเองไม่ให้แสดงอาการรังเกียจและไม่เต็มใจ เราะถ้าเกิดทำให้ไอ้โรคจิตนี่ไม่พอใจขึ้นมาเรื่องมันคงไม่จบง่ายๆแน่

"หึหึ งั้นเราลงไปหาคุณพ่อกันดีกว่า..."คุณพ่อของมันแต่คือคุณลุงของผมนั่นแหละครับ ไอ้คนที่ลงมือฆ่าพ่อแม่แท้ๆของผมนั่นแหละ!จะบ้าตายแค่เฟคแกล้งทำเป็นเฉยๆกับไอ้ไวท์โรคจิตนี่ก้มากพอแล้วนะ ผมยังต้องแกล้งเฟคทำตัวเหมือนลูกสะใภ้มาดูตัวอีกเรอะ!!

คงเพราะเห็นหน้าผมซีดเผือด ไอ้โรคจิตไวท์เลยลูบหลังลูบไหล่ปลอบใจผมพร้อมทำพูดน่าขยะแขยงอีกประโยคอย่าง'ไม่ต้องห่วงนะ คุณพ่อต้องจะรักที่รักเหมือนที่ฉันรักแน่' o22

บ้านเอ็งดิว่ะ! :angry2:ใครเขากลัวเรื่องนั้นกันเล่า ตรูแค่คลื่นไส้แปลกๆจนอยากอาเจียนเท่านั้นแหละ!!เอามือออกไปจากเอวและหลังได้แล้วววขยะแขยงโว้ยย :angry2:

แม้ในใจจะด่าทอโวยวายแค่ไหนก็ตาม แต่มันก็ทำได้แค่ในใจเท่านั้นครับ เพราะในความเป็นจริง หน้าผมยังคงยิ้มแย้มเหมือนเดิมก้าวเท้าที่ใส่รองเท้าส่นสูงชวนข้อเท้าพลิกไปข้างหน้า ให้ผมใส่ไอ้สี่นิ้วส้นเข็มแถมมีสายพันอีรุงตุงนังตรงข้อเท้าถึงน่องที่เพื่อกันไม่ให้ผมวิ่งหนีหรือกระโดดเตะสกายคิกใช่มะ?เหอๆ อย่าคิดว่าผมจะทำอะไรอย่างนั้นไม่ได้นะเฟ้ย

หลังจากลงบันไดหินอ่อนที่เกือบทำผมลื่นข้อเท้าพลิกหลายครั้งในที่สุดผมก็ลงมายืนอยู่ข้างล่างได้โดยสวัสดิ์ภาพก่อนจะถูกจูงให้เดินไปข้างหน้าอีกครั้ง โชคดีที่ส้นสูงนี่น่าจะเป็นของดีมีราคาสูงเพราะมันเดินง่ายไม่เกิดสียงดังและเดินมาสักพักยังไม่ค่อยเมื่อยด้วย

"คุณท่านรออยู่ที่โต๊ะอาหารเจ้าค่ะ"สาวเมด?มั้งผมทองยาวเป็นลอนสวยสยายเดินมาโค้งและเป็นฝ่ายเดินนำไปที่โต๊ะอาหาร ซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากโถงกลางมากนัก ในห้องอาหารประกอบไปด้วยเมดราวๆสี่คน โต๊ะอาหารที่ทำจากหินอ่อนขัดมันชิ้นใหญ่ที่พอจะให้คนยี่สอบคนมานั่งกินได้สบาย เก้าอี้ราวๆเกือบยี่สิบตัว อาหารฮ่องเต้สี่ห้าอย่าง...และเอ่อ...คนที่'เหมือน'อานิลและพ่อมากๆอยู่หนึ่งคน

"อ้าวนั่งก่อนสิๆ"ในขณะที่ผมกลืนไม่เข้าคลายไม่ออกอยู่นี่เอง ผมจะขออธิบายลักษณะคร่าวๆของไอ้คุณลุงของผมให้ฟัง

ร่างเล็กบาง...เหมือนอานิล

ดวงตาเรียวกลมคล้ายแมว...เหมือนพ่อกับผม

ลักษณะท่าทางที่ดูก็รู้ว่าเป็นคนร่าเริงอารมณ์ดี ออกจะแอ๊บแบ๊วนิดๆ...เหมือนอานิลไม่มีผิด

สรุปแล้ว เหมือนอานิลราวกับฝาแฝด... o22

"หืม...นี่ควเป็นหลานชายที่ลุงไม่เคยเห็นหน้าสินะ ไม่นึกเลยจริงๆว่าหลานชายจะกลายมาเป็นลูกสะใภ้อีกด้วย :impress2:"ลุงแกส่งสายตาเป็นประกายวิบวัยระยิบระยับมาที่ผมแล้วึจงเริ่มหันไปแซวลูกชายที่ไม่มีส่วนคล้ายตัวเองเลยเรื่อยๆขำๆ ทิ้งให้ผมนั่งใบ้แดกยิ้มค้างอยู่อย่างนั้น

บอกตรงๆเลยครับว่าคุณลุงในขินตนาการของผมนั้นช่างห่างไกลจากคุณลุงที่ผมเห็นวันนี้มากนัก!!ตอนแรกจากปากคำของอานิล อาแกบอกว่าพี่ใหญ่ของเขาหรือก็คือลุงของผมนั้น เย็นชา โลภมาก ขี้แกล้ง เอาแต่ใจ ฉลาดแกมโกง พละกำลังมหาศาล น่ารังเกียจ จิ้งจอกเจ้าเล่ห์....

ไอ้ผมก็จินตนาการไปไกลเลยครับว่าคุณลุงน่าจะเป็นคนตัวใหญ่ แข็งแรงหน้าโหดๆเหี้ยมๆน่ากลัวคล้ายๆพวกมาเฟีย...

ใครจะไปนึกว่าบุงแกจะเหมือนเด็กหนุ่มมหาลัยมากกว่าเสียอีก :z3:

หลังจากนั้นพวกเราสามคนก็นั่งทานข้าวไปเงียบๆท่ามกลางสาวเมา(ดุ้น)สี่ห้าคนที่ยืนล้อมโต๊ะอาหารอยู่ อาหารที่นี่อร่อยดีครับ แม่ครัวฝีมือดีใช้ได้ทีเดียว

"เออนี่ มีน...หลานรู้ข่าวรึยัง เรื่องของเจ้านิลน่ะ"จู่ๆลุงแกก็พูดขึ้นมาครับ ผมขมวดคิ้ว งุนงง ข่าวอะไร?

"ข่าวที่อานิลของหลานกำลังจะแต่งงานไง อ้าวยังไม่รู้หรอกเรอะเห็นอยู่ด้วยกันมาตั้งนาน"ผมที่กำลังจิบนำ้เปล่าอยู่เกือบสำลักพรวด รีบถามทันที

"แต่งกับใครครับ เอ๊ย ค่ะ..."อีกกเรื่องที่ทำให้ผมไม่พอใจครับ ผมถูกบังคับให้พูดค่ะ...แทนที่จะเป็นครับโอ๊ยขนลุกว้อยไม่นึกฝันเลยจริงๆว่าจะมีวันที่ต้องเปลี่ยนสรรพนามแทนตัวเองดื้อๆ

"อืม...ในการ์ดเชิญเขียนไว้ว่า อินทร์ ลากูล แนะถ้าจำไม่ผิดรู้สึกว่าเป็นประธานหนุ่มไฟแรงที่เพิ่งขึ้นมาแทนที่พ่อตัวเองของบริษัทใหญ่แห่งหนึ่ง..."

"งานจะจัดเร็วๆนี้แล้วแหละ ลุงว่าจะพาหลานไปด้วยกัน เปิดตัวว่าที่สะใภ้ของตระกูลเราไปเลยก็ดีจะได้ไม่มีแมลงที่ไหนมาตอม" :z1:

ว๊ากกก!!ไอ้ตรี แกกำลังจะกลายสภาพจากสามีมาเป็นผัวเก็บแล้วนะโว้ย รีบๆหาทางมาช่วยเมียได้แล้วว :z3:

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

โอ๊ยกว่าท่านพ่อจะออกจากบ้านได้ :เฮ้อ:

เรื่องนี้ท่าทางจะยังเหลืออีกประมาณ เกือบสิบตอนล่ะมั้งถึงจะจบ เอาน่านะ ใกล้แล้วๆ :mc4:

รู้สึกตัวเองจะชอบตัวละครแนวสดใสๆซะเหลือเกิน ขนาดคุณลุงยังทำให้มันแอ๊บแบ๊วจนได้ :เฮ้อ:

เอาเป็นว่า...โปรดติดตามตอนต่อไปนะค่ะ

ป.ล.อิงชอบเมดสาวดุ้นค่ะ :z1:

:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 16 100%] 08/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 09-04-2012 20:50:18

ไงเป็นงี้อ้าาา
ตรีมาด่วนๆ ช่วยเมียแกด่วน 555

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 16 100%] 08/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Paracetamol ที่ 09-04-2012 22:42:45

มีนอย่างฮา :m20:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 16 100%] 08/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 09-04-2012 22:50:47

เหอเหอ สยองไอ้คนลูกมากกว่าอะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 16 100%] 08/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 10-04-2012 19:56:51

ตอนที่ 17

วันเวลา...ช่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว.....!

ผมอยู่โดนลักพาตัวมาเกือบจะอาทิตย์แล้วครับ...ไม่มีวี่แววของความช่วยเหลือเลยแม้แต่น้อย

ไม่มีใครคิดจะมาช่วยผมที่โดนปู้ยี่ปู้ยำอย่างน่าเวทนาเลยแม้แต่น้อยนิด คอยดูนะ ถ้าผมหลุดออกไปจากบ้านนรกแตกนี่ได้เมื่อไหร่ พ่อจะคิดบัญชีเอาให้สาสมเลย!!

แต่ตอนนี้อย่าเพิ่งคิดไปถึงเรื่องนั้นเลยดีกว่า เอาเป็นว่าเรามาจัดการกับสถาณการณ์ตรงหน้ากันก่อนดีกว่าครับ....

"เป็นของผมเถอะนะครับที่รัก!!!"

งงเลยละสิว่ามันมาได้ไงไอ้ประโยคแบบนี้เอางี้ ผมจะย้อนอดีตให้ฟังเล่นๆ....

เมื่อช่วงสาย....

ผมที่ไม่มีอะไรจะทำจนเรียกได้ว่าว่างอย่างรุนแรง ตัดสินใจระเห็จออกจากห้องนอนที่ผมใช้เป็นที่สิงสถิตมาร่วมสามวันแล้ว ลงไปยังสวนหน้าบ้านที่เต็มไปด้วยเหล่าหมู่มวลดอกไม้ชวนให้เชยชม...

ผมไม่ได้พิศวาสดอดกไม้อะไรนะครับ ผมแค่เบื่อมากๆเบื่อสุดๆเบื่อจนทนไม่ไหว ต้องขอออกไปเปลี่ยนบรรยากาศเสียบ้างก่อนที่คลุ้มคลั่งตายเอาเสียก่อน :serius2:

ผมอดถอนหายใจกับไอ้ผมปลอมยาวๆที่ถูกดัดเป็นลอนสวยงามของตัวเองไม่ได้แถมยังรู้สึกอนาถใจกับนมปลอมบึ้มๆที่ตัวเองถูกบังคับให้ใส่นี่อีก

ด้วยต้องการปลดปล่อยอารมณ์(ทำลายล้าง)ของตัวเอง ผมจึงตัดสินใจที่จะเอาอารมณ์หงุดหงิดทุกอย่างของตัวเองไปลงกับดอกไม้แสนสวยในสวนที่ไม่ได้มีความผิดอะไรแม้แต่น้อย

และนั่นแหละครับ ผลกรรมมันเลยตามทันจนได้....

แควก!เสียงนี้ช่างเป็นเสียงจากนรกอันน่าหวาดหวั่น กระโปรงผ้าซีฟองสั้นแค่ครึ่งขาอ่อนของผมดันไปเกี่ยวกับกิ่งไม้เข้าในระหว่างที่ผมปฏิบัติการ์ณทำลายล้างอย่างเมามันส์จนมันแควก!เลยขาอ่อนขึ้นมาสูงลิบจนเกือบถึงจุดยุทธ์ศาสตร์

ที่แย่กว่านั้นคือ พอผมตกใจปุ๊บการทรงตัวบนส้นสูงที่ไม่เคยดีเยี่ยมของผมก็ยิ่งแย่ลงไปอีก ผมเลยเผลอล้ม ล้มท่าไหนไม่ล้ม...ดันล้มท่าที่ล่อแหลมจนเหมือนให้ท่า...กับไอ้โรคจิตไวท์ที่เดินลงมาจะตามผมไปกินขนมที่เมดดุ้นของมันทำเป็นอาหารว่าง

"ที่รัก..."หน้าของไอ้ไวท์มันก้ำกึ่งครับ จะหื่นก็ไม่ใช่ จะอายก็ไม่เชิง"ยั่วผมเหรอ?"ผมพ่นลมสำลักดังเหอะ รีบจัดท่าจัดทางใหม่ให้เข้าที่อย่างรวดเร็ว แต่ดูเหมือนความซวยจะยังไม่หมดแค่นั้น เพราะมไม่ระวังท่าลุกของตัวเองให้ดีๆ กระโปรงสั้นๆแบบนั้นมันเลยทำให้วับๆแวมๆชวนสยิวหวิวได้ไม่ยาก

ผมเห็นไอ้โรคจิตสุดหื่นทำตาโต ก่อนจะเปลี่ยนเป็นตาหวานเยิ้มจ้องมองผมเหมือนจะกลืนกินจนผมต้องขนลุกซู่อีกรอบ ด้วยความที่ผมเห็นว่าอยู่ต่อไปไม่น่าจะปลอดภัยกับสวัสดิภาพของตัวเองผมจึงรีบจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย แล้วเดินลิ่วๆกลับขึ้นห้องไปทันที

แล้วตอนนั้นเองที่ผมรู้สึกขนลุกซู่ซ่าขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ รู้สึกร้อนๆหนาวๆเหมือนกำลังจะมีเรื่องร้ายเกิดขึ้น

ฟุบ!!

ในขณะที่ผมอยู่ในห้องคนเดียวและกำลังจะเปลี่ยนกระโปรง ร่างร่างหนึ่ง...ก็ปรากฏตัวขึ้นมาจากอากาศ o22

อะ...ผีหลอก!! :m25:

ผมเกือบจะเป็นลมสลบไปอยู่แล้วเชียว ถ้าไม่ติดว่ามีมือมารองรับร่างเอาไว้...ผีที่ไหนมันมีมือล่ะครับ?

"เฮ้ย ไอ้หนูอย่าเพิ่งเป็นลม!"ร่างนั้นกระซิบแผ่วเบาราวกลัวใครมาได้ยิน ผมจึงค่อยๆลืมตาที่ปิดสนิทของตัวเองออกช้าๆ

เส้นผมสีดำยาวสยายโอบล้อมรอบใบหน้าติดจะสวยหวานของบุรุษผู้หนึ่ง ตอนแรกผมก็ยังนึกหน้าไม่ออก ต้องนอนเอ๋ออยู่สักพักถึงจะปิ๊งขึ้นมาได้ว่าเขาคือ...

"ญาติของมิวสิค?"ร่างโปร่งยิ้มบางๆให้ผม พร้อมพยักหน้าหงึกหงัก พอผมตั้งท่าจะถามความเป็นมา คุณญาติก็ส่งสัญญาณให้เงียบไปเสียก่อน

"ที่รัก...ผมเข้าไปนะ"ผมตาโต มองซ้ายมองขวาพยายามหาที่ซ่อนให้อาโร ญาติของมิวสิคแต่ห้องนี้แล้วนอกจากห้องนำ้ก็ไม่มีที่ซ่อนอื่นอีก

แถมไอ้บ้าหื่นกามโรคจิตไวท์ก็ไม่รอให้ผมอนุญาติ มันผลักประตูเข้มาทันทีเสียด้วย ผมหน้าซีด จะเอายังไงดี... :z3:

"ที่รัก...."ผมพูดเสียงเข้ม ค่อยๆก้าวเท้าย่างสามขุมมาหาผมที่นอนอยู่บนเตียงเพราะเกือบเป็นลมไปเมื่อครู่"คุณอ่อยผมจริงๆใช่ไหมเนี่ย..."ผมกระพริบตาปริบๆ อีกฝ่ายไม่เห็นอาโร?เป็นไปได้ยังไง?

ผมเหลือบตามองไปทางซ้ายมือของตนเองที่เคยมีร่างของชายผมยาวยืนอยู่ตรงนั้น...แต่ตอนนี้มันว่างเปล่าไปเสียแล้ว!! :serius2:

"โอ๊ย!ผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ"มันพูเสร็จก็กระโดดตะครุบตัวผมที่นอนอยู่บนเตียงเอาไว้ทันที มันกดมือสองข้างของผมเอาไว้กับที่นอน ในขณะที่เข่าของมันหนีบขาอ่อนของผมไว้

ผมลอบตื่นตระหนก รู้สึกเย็นวูบๆวาบๆที่บริเวณท่อนล่าง อย่างที่ผมคิด ไอ้กระโปรงไม่รักดีที่ผมยังไม่ทันได้เปลี่ยนทำเรื่องเข้าแล้ว!!

"ที่รักครับ..."มันพูเสียงอ่อนเสียงหวาน สายตาเชื่อมหยาดเยิ้มสยองขวัญจ้องสบตาผมในระยะประชิด

"คะ..ครับ..?"

"เป็นของผมเถอะนะครับที่รัก!!" :a5:

กลับมาที่ปัจจุบันครับ

ผมเบิกตากว้าง โตยิ่งกว่าไข่ห่าน ถลึงตาอย่างดุร้ายไปให้คนที่ซ้อนทัผมอยู่ข้างบน ก่อนจะรีบปรับเปลี่ยนท่าที เมื่อเห็นร่างคนผมยาวแว๊บๆที่ข้างหลังของไอ้หื่น

อาโรนั่นเอง เฮียแกโผล่มาจากอากาศธาตุได้ด้วยเว้ยเฮ้ย o13

เฮียแกส่งสัญญาณว่าให้ผมดึงความสนใจของไอ้หอกหักนี่ไว้ เดี๋ยวที่เหลือเขาจะจัดการเอง

"เอ่อ...จะดีเหรอครับ"ผมแสร้งทำหน้าเอียงอายอย่าเป็นธรรมชาติเล่นหูเล่นตาเล็กน้อยให้สมาธิของไวท์จดจ่ออยู่ที่ผม

"ดีสิครับ ผม..."

พลั่ก!!!

แล้วร่างหนักๆนั่นก็หล่นมาทับผม เต็มๆ!!

ผมหันไปมองอาโร ในมือแกถือแจกันไม้ในห้องเอาไว้ โยนเล่นไปมาแล้วหันมายักคิ้วให้ผม

ผมอ้าปากค้าง อาครับ อาเถื่อนสิ้นดีไม่สมกับหน้าตาเลยครับ!! o13

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 16 100%] 08/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 10-04-2012 20:01:26

มีนถูกจับแต่งตัวเป็นสาวดุ้นรึ???

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 16 100%] 08/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: owo llยมuมข้u ที่ 10-04-2012 21:13:27

โอ้วววว ตอนแรกนึกว่าเนื้อเรื่องจะธรรมดา ที่แท้ มันไม่ธรรมดาเลย =w= +++

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 17 100%] 10/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 10-04-2012 21:49:18

อ้างจาก: owo llยมuมข้u ที่ 10-04-2012 21:13:27

โอ้วววว ตอนแรกนึกว่าเนื้อเรื่องจะธรรมดา ที่แท้ มันไม่ธรรมดาเลย =w= +++

^
^
^
ช่ายหลงเข้ามาอ่าน

แถมยังทำให้ติดงอมแงมซะด้วยสิ :m26:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 17 100%] 10/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 10-04-2012 22:19:19

อ้าว 5555
ตรีมาช่วยเมียด่วน

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 17 100%] 10/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 10-04-2012 22:30:21

แล้วอาโรมาได้งัยเนี้ย คนอื่นไปไหนหมด

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 17 100%] 10/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 11-04-2012 02:40:45

เย้ๆๆๆ ฮีโร่คืออาโร ขืนรอตรีนะ มีนได้มีสามีสองคนแน่ ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 17 100%] 10/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 11-04-2012 19:54:18

ตอนที่18

"อาโรครับ..."ผมปั้นยิ้มประจบประแจง พยายามทำหน้าทำตาเว้าวอนเต็มที่"ผมขอเถอะครับนะ..."

"ไม่ได้..."อาแกยังคงนั่งนิ่งๆ ทอดสายตามองเหม่อออกไปเรื่อยเปื่อย

"โธ่...แต่ผมไม่อยากมากๆเลยนะ"ผมเริ่มแบะปากทำหน้าทำตาเหมือนจะร้องไห้

"ไม่ได้!"

"เหอะนะ!!"

"ฝันไปเลย!!!"

"ทำไมอ๊ะ!!"

"ปลอมตัวน่ะรู้จักมั๊ย!!!"

"ไม่รู้โว้ยยย"

"ห๊ะ!เดี๋ยวนี้กล้าวะโว้ยกับฉันเรอะ!!"

หงอสิครับ ผมหงอไปเลยแง้ใครก็ได้มาเอาวิญญาณร้ายที่สิงอาผมออกไปที!!

"ใจเย็นๆครับอา มิวสิคแค่ยังไม่ชินเท่านั้นเอง"นั่นไงผู้ปัดเป่าวิญญาณร้าย ไอ้ตรี ขอบใจใมึงมากที่ช่วยหยุดยั้งอากูไม่ให้อาละวาด"แค่จับเขาใส่บ่อยๆเดี๋ยวเขาก็ชินเองแหละครับ"

ผมถลึงตาใส่ตรีอย่างดุเดือด กูให้มึงช่วย ไม่ได้ให้ช่วยทำให้มันแย่กว่าเดิมนะโว้ยย!!

หลายๆคนอาจจะสงสัยกันว่าเกิดอะไรขึ้น และทำไมเป็นพาร์ทของผมบรรยาย เดี๋ยวไอ้มิวสิคคนนี้จะอธิบายให้กระจ่างเองครับ!

เรื่องมันเริ่มจาก...วันที่อาของผมมาหา

"แกอยากให้ฉันจับตาดูเจ้าหนูนี่เหรอ ฉันว่าไม่จำเป็นว่ะเขาดูแลตัวเองได้อยู่แล้ว"อาโรลากผมออกมาคุยด้วยข้างนอกห้องของมิวสิคที่ซึ่งผมขอไปอาศัยอยู่ชั่วคราวเพื่อจับตาดูมันอย่างใกล้ชิด

"เชื่อผมเหอะ โชคชะตาของเขายังไม่เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นเลย"ผมสีหน้าไม่สู้ดีนัก จากที่ผมดูแล้วโชคชะตาของมีนกำลัง'พลักพรากตลอดกาล'กับของตรี ยังดีว่านี่เพิ่งเริ่ม ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปอีกหน่อย สองคนนี้คงได้พลัดกันตลอดกาลไม่ได้เจอกันอีกเลยแน่

"เฮ้อ...รู้ไหมว่าฉัันเองก็ยุ่งๆอยู่ ถ้าฉันไม่หนีออกมานะ ไม่รู้ไอ้บ้าที่รัสเซียจะยอมปล่อยฉันออกมารึเปล่า ที่ฉันก็ต้องหลบๆพวกที่มันส่งมาตามหาฉันอยู่เนี่ย"อาผมบ่นอย่างกลัดกลุ้มใจ ผมได้แต่อมยิ้ม เพราะรู้อะไรดีๆบางอย่าง มันจะเกิดขึ้นหากอาโรจู่ๆก็หายไปนานๆ

"เถอะนะอา ยังไงก็ช่วยๆดูต่อไปก่อน....แย่แล้ว!!"ผมชะงักค้างเมื่อสัญญาณอันตรายบางอย่างแล่นวาบผ่านสมองไป อาโรเองก็เหมือนจะจับกลิ่นบางอย่างได้ แม้ไม่ดีเท่าผม แต่อาแกก็เซนส์ดีเอาเรื่องนะครับ

แวบ!!

ไม่รอให้ผมตั้งตัว อาโรก็คว้าแขนผมไว้ แล้วใช้ความสามารถพิเศษส่วนตระกูลของพวกเราแวบ!มาอยู่ในห้องพักในคอนโดของอาโร

"ตึกหลังนั้นมีปัญหา"อาแกทำหน้าเคร่งขรึม หันมากระชับบอกผมว่าอย่าออกไปข้างนอก อยู่ในห้องก่อน ผมก็ได้แต่เอออกห่อหมกไป จากนั้นก็ทิ้งตัวลงนั่งเปิดทีวีดูการ์ตูนเรื่องโปรดที่ซื้อแผ่นเก็บเอาไว้

"หัวเราะคิกคักๆคนเดียว นึกว่ามิวเป็นบ้าไปแล้วนะเนี่ย"เสียงเอ่ยหยอกล้อแถมยังเรียกผมว่ามิวเนี่ยมีอยู่คนเดียว

"หุบปากเลยไอ้ทอมแอนด์เจอร์รี่!!"ผมตวาดสวนกลับไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว นึกเคืองคนที่ชอบไปๆมาๆไม่บอกไม่กล่าวอยู่ในใจ

"โธ่ โกรธอะไรเค้าอ่ะ คืนดีกันนะ :monkeysad:"มันพาร่างสูงเปรตๆของมันออกมาจากความว่างเปล่า เดินลัดเลาะโซฟามานั่งคุกเข่า ยื่นนิ้วก้อยมาขอคืนดีอย่างที่มันชอบทำบ่อยๆ

ผมสะบัดหน้าหนีพรืด มือกอดอก งอนโว้ยงอน ไปไหนไม่มีบอกกล่าว หายไปทีนานๆอีกต่างหาก

"เค้าขอโทษ หายงอนเถอะน่านะๆๆ"และแล้วเวลากว่าหนึ่งชั่วโมงของผมก็หมดไปกับการนั่งมองมันง้อผม ตอนแรกก็โกรธจริง แต่พอมันเริ่มทำอะไรตลกๆแปลกๆให้ดูอารมณ์หงุดหงิดก็เริ่มจางหายไป ที่งอนตอนนี้ก็แค่แกล้งงอนเท่านั้น

"เฮ้อ...ถ้ายังไม่หายงอนเค้าไม่ง้อแล้วนะ"ผมแอบหน้าเสีย แต่แล้วด้วยความไม่อยากหน้าแตกของตัวเอง ผมเลยยังแกล้งทำเป็นงอนต่อไปอยู่ ผมจ้องหน้ามันนิ่งๆ แววตาไม่สื่ออะไร มันถอนหายใจอีกครั้ง ก่อนจะเดินจากไปหายวับไปกับอากาศเลยแหละครับ...

"เฮ้อ"ผมเองก็ถอนหายใจเหมือนกัน รู้สึกเหนื่อยที่ต้องตามรับรู้รับฟังว่าหมอนั่นไปกับใครมาบ้างทำอะไรมาบ้าง ผมรู้หมดแหละเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวทุกๆก้าวของมัน แต่ก็นั่นแหละ ผมก็แค่อยากจะรู้...รู้จากปากของมันเอง

ทั้งๆที่ตกลงเป็นแฟนกันแล้วแท้ๆ แต่มันก็ยังชอบนอกใจ คงเพราะผมไม่เคยห้ามสินะ คงเพราะยังไงที่สุดท้ายที่มันจะกลับมาก็ยังคงเป็นผมผมเลยวางใจและปล่อยมันให้ไปมีใครต่อใครอีกนับไม่ถ้วน

แต่ช่วงนี้จู่ๆมันก็หายไปบ่อย บ่อยมาก นานมากไม่มีส่งข่าวอะไรแถมยังตัดการติดต่อกับผมทุกทางจนผมไม่สามารถตามดูมันได้อีกต่างหาก

"จะไม่หายงอนจริงๆเหรอ...?"เสียงทุ้มอ่อยๆดังขึ้นด้านหลังผม ก่อนที่มันจะพาตัวมันและสายตาอ้อนๆมาจ้องผมจากทางด้านหน้า

"รู้รึเปล่าว่าทำผิดอะไร"มันทำหน้าลังเลก่อนจะส่ายหน้า ผมหรี่ตา ชักขี้เกียจคุยกับมันขึ้นมาดื้อๆ

"กลับไป ฉันยังไม่อยากคุยเรื่องนี้ตอนนี้"พอเจอผมเย็นชาใส่มันเลยหงอจัด หันมาส่งสายตาตัดพ้อน้อยใจให้เล็กน้อยก่อนจะหายไปอีกรอบ

"มากับฉัน!"น้ำเสียงห้วนสั้นของอาโรดังขึ้นข้างหู ก่อนที่ผมจะรู้สึกตัวเอียงๆแล้วก็มาปรากฏตัวในห้องมืดๆอับๆแห่งหนึ่ง

"มีอะไรอ่ะอาโร"ผมหันไปถามแบบมึนๆมองตรีที่ยืนอยู่ในห้องพลางทำหน้าเครียดแล้วเอียงคอแบบคนสงสัย

"เอาของพวกนี้ไปใส่ซะ แล้วอ่านสคริปพวกนี้ด้วย"อาโรยื่นลังใบใหญ่มาให้ผมพร้อมสมุดบางๆเล่มหนึ่งก่อนจะดันผมเข้าไปในห้องมืดๆอีกห้องหนึงอีกที

พอผมเปิดไฟ แล้วเริ่มเปิดลังดูเท่านั้นแหละ แทบตะเต้น ถลึงตามองชุดเมดในมืออย่างขุ่นเคือง ก่อนจะขยำมันกลับลงลัง หันมาให้ความสนใจกับสมุดปกอ่อนอีกเล่มแทน

'แผนการลับ'

แค่หน้าชื่อที่หน้าปกก็เริ่มทำให้ผมรู้สึกร้อนๆหนาวๆได้แล้ว พอผมเปิดเข้าไปหน้าแรก...

'ไม่ต้องถามอะไร ใส่ชุดเมดนั่นซะ ฉันรู้ว่าแกใส่เป็น จากนั้นก็เปิดหน้าต่อไปได้เลย'มุมปากกระตุกยิกถึงไม่อยากแต่ด้วยเกรงอาตัวเอง ผมจึงจำใจถอดเสื้อผ้าเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นสาวดุ้นในพริบตา จากนั้นจึงเปิดหน้าที่สอง

'ถ้าแกใส่ชุดเมดแล้วก็อ่านให้ดีๆล่ะ ฉันจะให้แกแฝงตัวเข้าไปวางเข็มกลัดของฉันเอาไว้ในคฤหาสน์ที่มีนถูกจับตัวเอาไว้ฉันจะได้ย่องเงียบเข้าคฤหาสน์นั่นได้ง่ายๆ แล้วแกก็คอยดูความเป็นอยู่ของเพื่อนแกด้วยเลย'

ทันทีที่ผมอ่านจบ ผมกฌปาสมุดนั่นทิ้งลงพื้น กระชากประตูเปิดผลั๊วะ หันไปมองหน้าอาโรอย่างแค้นเคืองแต่ก็ต้องนิ่งช็อกไป...

อะ...ผมคงฝันอยู่แหงๆ ฝันไปแน่ๆ อาโรในชุดเมดขาวดำสั้นจู๋...ปัเป็นไปได้ไง!!! o22

"ฉันไม่คิดจะปล่อยแกเข้าไปคนเดียวหรอกน่า!! :เฮ้อ:"

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>.
part นี้ยกให้มิวสิค โอ๊ยยนึกว่าวันนี้จะไม่ได้มาอัพแบ้วนะเนี่ย แต่งนิยายสองเรื่องพร้อมกันมันช่างเหนื่อยสิ้นดี!!

เดี๋ยวตอนต่อไปก็จะเป็นช่วงตรีโชพาวเรียกเรตติ้งกลับมาแล้ว!!!เพราะอิงเริ่มรู้สึกว่าตรีมันไม่มีความเด่นใดๆที่สมกับเป็นพระเอกของน้องมีนเลยแม้แต่น้อย :z2:

โปรดติดตาม..ตอนต่อไป!!!!

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 18 100%] 11/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 11-04-2012 19:57:47

ตกลงเมดดุ้นนี่มันมิวสิคกะอาโรช่ายป่ะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 18 100%] 11/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Paracetamol ที่ 11-04-2012 21:41:02

เรื่องนี้มัน...ไม่ธรรมดาเลยนะเนี่ย!! :laugh:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 18 100%] 11/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: owo llยมuมข้u ที่ 11-04-2012 22:39:29

-v- วู้ว... ไม่ได้อ่าน1 วัน ถึงกับอัลไซเมอร์ ต้องย้อนความก่อน -w- คนเขียนสู้ๆๆ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 18 100%] 11/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 18-04-2012 18:03:35

ตอนที่ 19

"มีแผนยังไงบ้างครับเนี่ย...."ผมถามอย่างอ่อนแรงหลังจากทราบเรื่องคร่าวๆว่าตรีมันใจร้อนแอบวางแผนกับอาโรเข้ามาช่วยผมก่อน ซึ่งตอนนี้ตรีมันรออยู่ข้างนอกคอยคุมพวกกล้องวงจรปิดในบ้านและพวกอุปกรณ์อเล็กซ์ทรอนิคอื่นๆ เพราะตัวมันเองไม่สามารถปลอมตัวเป็นเมดได้ :o8:

"อืม..อาวางแผนแค่เข้ามาพาตัวมีนออกไปน่ะนะ ไม่ได้วางแผนเอาไว้ในส่วนที่เหลือเพราะมันเป็นหน้าที่ของตรี มีนไปถามเขาเอาเองแล้วกัน"พออาโรตีหัวไวท์..ไอ้โรคจิตนั่นจนสลบไม่ได้สติแล้ว อาโรก็จับเอายาอะไรสักอย่างกรอกปากมันจากนั้นก็ช่วยกันหามเอาไปไว้ที่เตียง อาแกบอกให้ผมรออยู่ในห้องก่อนแล้วพลุนพลันเปลี่ยนชุดปลอมตัวแบบที่ผมได้แต่อ้าปากค้างกับความว่องไวราวมืออาชีพใช้เวลาเพียงอึดใจเดียว จากอาโรก็กลายเป็นสาวสวยผมทองยาวขาเรียวอกบึ้มในชุดเมด...

"ฉันจะไปตามไอ้มิวสิค รออยู่ดีๆล่ะ"แล้วก็รีบวิ่งทั่กๆออกไปทั้งๆที่ใส่ส้นสูงปรี๊ดจนน่ากลัวทิ้งให้ผมกระแทกก้นลงนั่งถอนหายใจเฮือกๆในความเงียบคนเดียว

แต่ก็นั่นแหละ ผมยังไม่ทันจะทิ้งตัวลงนอนเลยด้วยซ้ำ อาแกก็พรวดพราดเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับสาวน้อยผมดำทวินเทลที่พอมองดูดีแล้วมีโครงหน้าคล้ายคลึงกับไอ้มิวสิคเพื่อนยากอยู่หลายส่วน

"เอ้า!มาจับตัวฉันไว้เร็ว เราต้องรีบทำเวลา"อาแกบอกเสียงเครียดกระชับร่างของมิวสิคให้ชิดกับอกปลมอบึ้มๆมากว่าเดิมก่อนจะกระชากผมเข้าไปร่วมแจมด้วยอีกคน

โอ...ใหญ่จริงๆ :pighaun:

"จะไปแล้วนะ เตรียมตัว สาม สอง หนึ่ง"

วูบ!!!

โลกมืดไปพักหนึ่งครับ ก่อนจะกลับมาสว่างไสวอีกครั้งพร้อมกับความรู้สึกเหมือนถูกกอด

"ขอโทษนะ"น้ำเสียงสั่นเครือแบบที่ผมไม่เคยได้ยินดังออกมาข้างหูพร้อมกับกลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์อ่อนๆที่บ่งตัวทันทีว่าคนที่กอดผมอยู่น่ะ...ใคร

"ไม่ใช่ความผิดมึงนี่..."ผมตบหลังปลอบใจมันเบาๆก่อนจะผลักตัวมันออกเนื่องจากเริ่มอึดอัด อากาศเมืองไทยร้อนจะแย่!!

"ฉันช่วยได้แค่นี้นะที่เหลือจัดการเอาเองแล้วกัน"อาโรที่พาผมมาปรากฏตัวในตรอกลึกแห่งหนึ่งพูดกับตรีเบาๆก่อนจะกระชับมิวสิคที่ยังคงซุกอยู่บริเวณก้อนเนื้อปลอมนุ่มๆ แล้วค่อยๆจางหายไปในอากาศ ความสามารถช่างลึกล้ำเกินกว่าจินตนาการ...

"มีน"ตรีดึงจัวผมไว้ กรอกสายตาขึ้นๆลงๆไปมาบนตัวผมก่อนจะทำหน้าเครียด"อย่าแต่งตัวแบบนี้อีกนะ"ยังไม่ทันที่ผมจะหายงงริมฝีปากร้อนๆก็ประทับเข้ากับริมฝีปากของผม ตรีไล่ลิ้นลิ้มเลียริมฝีปากของผมเบาๆอย่างอ่อนโยนตามนิสัยมัน ก่อนจะผละออกอย่างคนที่สำเหนียกได้ว่าสณานที่ไม่เหมาะสมนัก

"ว่าแต่มึงมีแพลนจะทำยังไงต่อ"ผมเอียงคอมองมันที่อมยิ้มทำตาพริ้งพราวอย่างน่าถีบ

"ก่อนอื่นก็ไปหาซื้อเสื้อผ้าใหม่ก่อน"เออวะจะว่าไปไอ้กระโปรงสั้นๆที่ขาดผมยังไม่ทันได้เปลี่ยนเลยนี่หว่า... :-[

"มีน..."ตรีอมยิ้มคุกเข่าลงตรงหน้าผม"กูจองมึงไว้ก่อนนะ"

มันหยิบแหวนสีเงินเกลี้ยงออกมาวงหนึ่ง คว้ามือข้างซ้ายของผมไปก่อนจะสอดโลหะเย็นๆเข้ากับนิ้วนางของผมปิดซ้ายด้วยการจูบเบาๆลงบนนิ้วนั้นให้ผมได้เขินเล่นๆ

ผมก็มัวแต่เขินอายคิดนู่นคิดนี่เพลิน รู้ตัวอีกที...ขาอ่อนก็ถูกวัตถุนุ่มบางอย่างไล้ไปมาอย่างแผ่วเบาชวนสยิวเล่นแล้ว

"ไอ้ตรี!!"ไอ้ตรีมันฉวยโอกาสที่ผมเผลอ ฝากคิสมาร์กไว้บนต้นขาด้านในของผมไปรอบหนึ่ง ก่อนจะรีบลุกขึ้น ถอยหลังให้พ้นรัศมีโจมตีของผมแล้วยิ้มเผล่

"ป่ะ ขึ้นรถ กูจะพาไปซื้อเสื้อผ้า ใส่ชุดนี้นานๆเดี๋ยวอดใจไม่ไหว"ผมถลึงตาใส่มันอีกรอบก่อนจะปึงปังเดินตามมันที่เดินย้อนกลับไปต้นซอยที่ซึ่ง....

โอ้ววว พระเจ้า!!บอกทีซิว่านี่มันเป็นความจริง

Ferrari F612 SCALIETTI!!!!! อร๊ากกก :m25:

ตรีมันคงเห็นว่าผมยังคงยืนอึ้งอยู่ไม่ยอมขยับไปไหน มันเลยคว้าข้อพับเข่าและเอวผมขึ้น เป็นท่าอุ้มเจ้าหญิง แล้วพาขึ้นรถที่ผมไม่เคยคิดหรือคาดฝันมาก่อนในชีวิตว่าจะมีโอกาสได้นั่ง....

"ชอบไหม?"มันหันมาถามผมยิ้มๆ ผมพยักหน้ารัวๆด้วยดวงตาเป็นประกาย ตรีหัวเราะเบาๆแล้วยื่นหน้ามาหาผม"รางวัลล่ะ"

รางวัลอะไรของเมิงงง :z2:

"รางวัลที่อุส่าห์ไปสอยรถรุ่นโปรดมาให้ไง"ผมยิ้ใทรงเสน่ห์ ยิ่งบวกกับออร่าความไฮโซระเบิดระเบ้อของรถเข้าไป ทำเอาผมตาพร่า รู้สึกมองไม่เห็นอะไปนอกจากหน้าหล่อๆของมันไปชั่วขณะ

"เหอะ!!"ผมทำปากยู่ รีบดึงสติของตัวเองกลับมาให้เร็วที่สุดพร้อมผลักหน้าเจ้าเล่ห์ของไอ้ตรีออกไปเล็กน้อยให้พอมองเห็นหน้ากัน ดังนั้นระยะห่างระหว่างหน้าผมกับตรีจึงอยู่ที่หนึ่งฝ่ามือ

"อะไรกัน..จะไม่ให้หน่อยเลยเหรอ"มันทำหน้าน้อยใจออดอ้อนออเซาะน่ากระทืบ ยกนิ้วเรียวๆมาเผยอริมฝีปากของผมอย่างยั่วเย้า

"ถ้าอยากได้..."ผมแลบลิ้นเลียนิ้วมันก่อนจะดูดเม้มเบาๆเป็นเชิงยั่ว"ก็ดูแลผมให้ดีๆสิ...ที่รัก"ในชั่วขณะที่มันอึ้งกันท่าทีที่เปลี่ยนไปของผม ผมมก็จัดการล็อคคอมันเอาไว้ด้วยวงแขนขาวทั้งสองข้างพร้อมพรมริมฝีปากของตัวเองลงบนริมฝีปากหนาของอีกคน"ถ้าทำได้"ลิ้นของผมส่งเข้าไปพัวพันกับตรีที่เริ่มมือไม้อยู่ไม่สุก"จะมีรางวัลใหญ่ให้"

ปึก!

ผมผลักตรีออกแรงพอสมควรจนร่างของมันไปติดเบาะหนัง มันทำหน้าเสียดายแต่ก็ยอมรามือ หันมาถามผมที่นั่งยิ้มมีชัยอยู่ข้างๆ

"ไม่ผิดคำพูดแน่นะ"

"แน่นอน!!"

สิ้นคำพูดรถคันงามก็กระชากตัวออกจากซอกซอยในทันทีพร้อมคำพูดชวนอึ้งที่หบุดออกมาจากปากของร่างสูง

"มึงต้องพอใจแน่...เพราะเราจะไปฮันนีมูนล่วงหน้ากัน!!" o22

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

รู้สึกเหมือนตอนนี้มีอะไรทะแม่งๆ แต่ยังไม่มีอารมณ์มานั่งแก้ ขอเวลาชั่วครู่เน้อ

เนื้อเรื่องมาถึงจุดที่สบายๆแล้ว เหลืออีกไม่นานก็จะถึงจุดโคตรเครียดจุดวิกฤตของคู่รัก :z1:

ลั้นลาๆๆขออภัยด้วยค่ะที่หายไปหลายวันในช่วงสงกราณต์ เพราะไม่มีเวลามากพอมาอัพนิยายให้ :call:

ขอบคุณที่ติดตามเรื่องนี้นะค่ะ ถ้ารู้สึกติดๆขัดๆตรงไหนก็บอกได้นะ เพราะอิงบางงทีก็ไม่ทันได้ดูเหมือนกัน

ขอจรลีไปอัพอีกเรื่องก่อนเน้อ

ป.ล.เรื่องThe impossible มาคุณอินทร์มาเกี่ยวดองด้วยแหละตัวเธอ :z1:
ป.ล.2ขออภัยทีมาต่อเพียงสั้นๆ

:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 19 100%] 18/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 18-04-2012 18:05:18

ไปฮันนีมูนด้วย จะไปที่ไหนกันน้า
น่าสงสารไวน์เหมือนกันนะ เรายิ่งชอบคนหื่นๆ อยู่ด้วย หึหึ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 18 100%] 11/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 18-04-2012 18:07:00

สั้นจริงอะไรจริง รออ่านต่อตอนหน้าเน้อ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 19 100%] 18/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: owo llยมuมข้u ที่ 18-04-2012 18:24:14

=w='''

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 19 100%] 18/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 18-04-2012 18:34:13

งืมงืม แล้วมันจะเป็นงัยต่อะเนี้ย

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 19 100%] 18/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 21-04-2012 13:12:17

ดันๆ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 19 100%] 18/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 22-04-2012 11:05:14

ตอนที่ 20

ความเดิมจากตอนที่แล้ว ไอ้ตรีมันบอกผมว่าพวกเราจะมาฮันนีมูนล่วงหน้ากัน จำได้ไหมครับ นั่นแหละ มันพาผมมาฮันนีมูนจริงๆ มากินลมชมวิวกันแถวทะเลภาคใต้นี่แหละครับ....

ได้ข่าวว่าก่อนหน้านี้เราอยู่กรุงเทพ แล้วไหงจู่ๆหลุดมาภาคใต้ได้.....ตรีมันลากผมขึ้นเครื่องมาครับโดยใช้พาสปอร์ตปลอมซึ่งไม่รู้มันไปหามาจากไหน...

จากนั้นพอลงจากสนามบิน รถสปอร์ตเปิดประทุนคันหรูที่เป็นคนละคันกับที่เราใช้ในกรุงเทพ ก็มีคนมาจอดเทียบหน้าสนามบินภูเก็ตเอาไว้ให้....

มันรวยมาจากไหนวะ.... o22

ตรีขับรถกินลมชมวิวในเกาะชั่วครู่ ก่อนจะพาผมขับไปยังรีสอร์ตที่พักระดับห้าดาว ซึ่งมันเปิดห้องสวีทเอาไว้ก่อนล่วงหน้าแล้วจัดแจงจูงมือพาผมที่ยังอยู่ในสภาพผู้หญิงตรงไปยังห้องพักซึ่งอยู่ชั้นสาม มองออกไปเห็นวิวทะเลสสีฟ้าใสสวยสดงดงาม

เนื่องจากตอนที่เราไปถึงมันก็ค่อนข้างเย็นมากแล้ว ตรีเลยบอกให้ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ไม่รู้มันไปหามาจากไหนให้เรียบร้อยยำ้นะครับว่าเสื้อผ้าผู้หญิง เพราะตรีมันบอกให้ผมปลอมตัวเอาไว้ก่อน เพราะมันไม่แน่ใจว่ามีคนของไวท์อยู่แถวนี้หรือไม่ รอให้มันตรวจสอบให้แน่ใจก่อน ผมถึงจะกลับไปเป็นผู้ชายได้

และแล้ววันนั้นทั้งผมและตรีก็หลับไปอย่างเหนื่อยอ่อน....จากการเดินทางมาทั้งวัน

วันรุ่งขึ้นผมตื่นขึ้นมาในสภาพที่รู้สึกตัวเบาๆกว่าที่เคยมาสองสามวันนี้ พอลูบๆคลำๆหน้าอกหน้าใจซิลิโคนที่ต้องใส่แม้แต่ตอนนอน...ผมพบว่ามันหายไปแล้ว ตรีคงจะเป็นคนถอดออกไป

ปลายเคียงมีเสื้อผ้าสำหรับผู้ชายและชั้นในวางอยู่อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยพร้อมโน๊ตแผ่นเล็กๆที่บอกว่ามันจะออกไปข้างนอกเดี๋ยวกลับมา

ผมอาบน้ำแต่งตัวใหม่อย่างสดชื่น ก่อนจะเริ่มสำรวจห้องซึ่งเมื่อวานผมยังไม่ทันได้ดู

ห้องนี้กว้างมากทีเดียว มีตู้แบบบิวท์อินฝังในผนังห้องด้านหนึ่ง เตียงตั้งอยู่ใกล้ประตูกระจกที่ติดฟิล์มทำให้คนข้างนอกไม่สามารถมองเข้ามาด้านในได้แต่ด้านในเห็นด้านนอกซึ่งหากเปิดออกไปจะพบระเบียงกว้างที่มีโต๊ะน้ำชาเอาไว้นั่งกินบมชมวิวสุดโรแมนติก ข้างๆกันนั้นมีอ่างจากุ๊ซซี่ขนาดสองคนนอนมีน้ำอยู่เต็ม

จากที่พิพจรณาดูแล้วราคาห้องคงแพงมิใช่น้อย.... :เฮ้อ:

ผมนอนกลิ้งไปกลิ้งมาเล่นอยู่ได้สักพัก ตรีก็กลับมาก่อนพวกเราจะออกไปกินข้าวเช้าที่ห้องอาหารริมทะเลของโรงแรมกัน ซึ่งไม่ค่อยมีคนมากนักและเป็นชาวต่างชาติเสียมาก

ตอนแรกๆผมก็นั่งกินอาหารบุ๊ปแฟ่ต์ของโรงแรมไปตามปกติอย่างเอร็ดอร่อยด้วยความหิวเลยไม่ได้สนใจมองรอบข้าง....จนกินอิ่มแล้วนั่นแหละผมถึงพบสัจธรรม...

นี่มันสถาณที่รวมเกย์เข้าไว้ด้วยกันรึไงวะ!!

รอบข้างผมที่แต่พวกที่มาเป็นคู่ๆนั่งสวีทป้อนข้าวป้อนน้ำกันอย่างไม่เกรงฟ้าอายดินจนผมอายแทน :-[

เข้าใจแล้วว่าทำไมตรีมันถึงเลือกรีสอร์ทนี้เป็นที่พัก...

พอเรากินข้าวเสร็จ ตรีก็พาผมไปเดินเล่นริมหาด เอาเท้าแตะๆน้ำเล่นไปพฃางก่อนลงนำ้จริงในช่วงสายๆก่อนที่แดดจะร้อนมาก

วู้ว!!!!

ตูม!

เสียงน้ำกระจายสาดดังซ่า ทันทีที่ผมกระโดดลงในน้ำทะเลใสเจ๋วดังโครม วู้ว สะใจจริง!

"ระวังหน่อยมีนเดี๋ยวก็สำลักน้ำหรอก"ตรีตะโกนบอกผมที่กำลังดำผุดดำว่ายในน้ำอย่างเป็นห่วง

ตอนนี้ผมใส่กางเกงขาสั้นและเสื้อยืดสีดำมาเล่นน้ำครับ ตรีไม่ยอมให้ผมเปลือยท่อนบนออกนอกห้องไม่ว่าจะกรณีใดๆก็ตาม ส่วนมันนะเหรอ ยืนถอดเสื้อโชว์หุ่นแมนๆให้บรรดาเกย์น้อยใหญ่และผู้หญิงจากรีสอร์ตข้างเคียงมองมันตาเป็นมัน

ชิ!หึงนะเนี่ยรู้มั๊ย :fire:

ด้วยหน้าตาท่าทางที่โดดเด่นทำให้ผมที่เผลอเล่นน้ำเพลินไปแปบเดียวพอมองหามันที่หาดก็พบมันยืนอยู่พร้อมกับมีสาวๆหนุ่มล้อมรอบ

ผมหน้าบึ้งตัดสินใจไม่รบกวนคนฮอททั้งในผู้หญิงและผู้ชาย ว่ายน้ำออกไปริมหาดอีกด้านกะว่าจะกลับไปที่ห้องพักอาบน้ำเพราะเริ่มแสบผิวจากแดดแรงๆแล้ว

"มาคนเดียวเหรอครับ"ได้เรื่องทันทีที่ขึ้นฝั่งชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งเดินเข้ามาหาผมจากกลุ่มเพื่อนๆของเขาที่นั่งล้อมวงไพ่กันอยู่ไม่ไกล คนพวกนั้นส่งเสียงโห่ร้องเชียร์เป่าปากวี๊ดวิ่วดังลั่น

"เปล่าครับ"ผมตอบกลับไปแบบมีมารยาทแม้ในใจจะอยากตะคอกใส่ว่าอย่ามายุ่งกะกูแล้วเดินหน้ากลับห้องก็ตามที

"มีแฟนรึยังครับเนี่ย"ไอ้หน้าหม้อ ผมแอบเบ้ปากอย่างไม่พอใจ จะให้ตอบก็ไม่รู้จะตอบยังไงเพราะผมกับตรีจะว่าเป็นแฟนกัน...ก็ไม่ใช่

จะว่าไปแล้วตรีไม่เคยบอกรักผมเลยสักครั้งคำขอเป็นแฟนก็ไม่มี มีแค่แหวนหมั้นที่ยังคงสวมอยู่ในนิ้วนาวข้างซ้ายเท่านั้น...

ไม่มีหลักประกันอะไรเลยจริงๆว่าความรักของผมสมปราถนาแล้ว

"ยังครับ"ผมกระตุกยิ้ม เป็นความจริงที่ผมยังไม่มีแฟนก็ตรีมันไม่เคยขอผมเป็นแฟนเลยนี่นา

"งั้นผมจีบได้ไหมครับ"ตรงไปตรงมาจริงไอ้หนุ่มคนนี้ผมหลิ่วตากำลังจะอ้าปากปฏิเสธ

"ไม่ได้!"เสียงตะคอกดังขึ้นมาจากข้างหลังพร้อมแรงกระชากที่แขนจนผมเซถลาเข้าไปซบอกอุ่นๆที่คุ้นเคย ตรียืนอยู่ตรงนั้นทำหน้าถมึงทึงเหมือนโกรธใครมาสักชาติ

"คุณเป็นใครมิทราบ มาตัดสินใจแทนน้องคนนี้ได้"ไอ้หนุ่มที่เข้ามาจีบผมกอดอกยืนมองตรีแบบกวนๆ

"ผมเป็นแฟนเขา"

ว๊ายยย เขิน! :-[

"อ้าวแต่เมื่อกี้น้องเขาบอกยังไม่มีแฟน"

ชะอุ้ย... :o8:

ตรีตวัดหางตามองผมฉับสายตามันตัดพ้อต่อว่าจนผมรู้สึกร้อนๆหนาวๆ

"งั้นเหรอ"นำ้เสียงมันเย็นยะเยียบจนผมขนลุก ไม่เคยได้ยินน้ำเสียงแบบนี้มาจากมันมาก่อนเลย

"เรากลับไปคุยกันที่ห้องดีกว่า...นะ"ตรียิ้มหน้าเหี้ยม จงใจตัดคนแปลกหน้าออกไปจากการสนธนาก่อนจะอุ้มผมที่ไม่ได้ใส่รองเท้าขึ้นแนบอกแล้วเดินดุ่มๆเข้ารีสอร์ทไปโดยไม่เหลียวหลังมองคนแปลกหน้าที่ยืนโวยวายอยู่ที่หาด

ก็สงสารเค้าเนอะกลายเป็นส่วนเกินโดยไม่ได้ตั้งใจ...แต่ดูท่าตอนนี้ผมคงต้องสงสารตัวเองก่อน... :serius2:

ก็ดูหน้าไอ้ตรีสิ โหดยังกะฮิfเลอร์เข้าสิงร่าง!! :try2:

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>.

ตอนนี้ยาวหน่อยออกมาม่านิดๆน้องมีนเริ่มน้อยใจตรีแล้ว555อีกสักพักคงเป็นบทงอนง้อกัน

แต่เนื่องจากเราไม่นิยมมาม่าเพราะฉะนั้นมันจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว

อีกไม่นานจะเป็นฉากงานแต่งแล้ว ใครคิดถึงอานิลยกมือขึ้นน :mc3:

ป.ล.อิงจะเปลี่ยนชื่อเรื่องนะค่ะแต่ยังนึกไม่ออก ช่วยคิดหน่อยสิ :z2:รู้สึกชื่อเรื่องอันนี้มันไม่ตรงกับเนื้อเรื่องเท่าไหร่

:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 20 100%] 22/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 22-04-2012 11:18:35

โอ้วว
อยากอ่านตอนต่อ หุหุ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 20 100%] 22/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 22-04-2012 12:36:23

ฮ่าๆๆๆ มีนหาเรื่องเจ็บตัวจนได้สินะ
ตรีหึงโหดด้วยอ่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 20 100%] 22/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 22-04-2012 13:13:28

เดี๋ยวได้เกิดเสียตัวแน่ๆ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 20 100%] 22/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: moredee ที่ 24-04-2012 13:50:00

:L2:บอกรักกันแล้วนินา แต่ไม่มช่แฟน สามีเก็บสินะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 20 100%] 22/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 24-04-2012 14:25:29

ตอนที่ 21

"กูขอโทษ"

ถ้อยคำที่เอ่ยออกมาจากริมฝีปากหยักบางทำเอาผมงงเป็นไก่ตาแตก นึกว่ากลับมาแล้วจะโดน*^&^$%$)(*^*อย่างที่นิยายส่วนใหญ่เป็นซะอีก ชิเซ็งเลย :o11:

"กูผิดเองแหละที่ไม่บอกมึงให้ชัดๆจนมึงน้อยใจเอาขนาดนี้"ผมหน้าแดงวาบ กูก็อายเป็นเหอะ!ใครน้อยใจอะไร ไม่มี๊ :o8:

"กูรักมึงนะ ตรีรักมีน รักมานานแล้วด้วย..."ตรีจับมือของผมแนบแก้มของมันดวงตาดำสนิททอประกายหวานลำ้จนผมต้องเบือนหน้าหนีด้วยความเขินอายที่ไม่ค่อยเกิดขึ้นบ่อยนักกับคนหนังหน้าหนาอย่างผม

"มีน...เป็นแฟนตรีนะ ขอโทษที่บอกช้าไป ยกโทษให้ด้วยนะ"มันทำสีหน้าอ้อนๆเลื่อนมือของผมไปจรดที่ปากของมันแล้วกดจูบเบาๆก่อนจะช้อนสายตามีเสน่ห์ชวนให้หลงขึ้นสบตากับผม

"อะ...เอ่อ"ผมยังคงตั้งสติไม่ได้ครับ ยังคงมึนๆอึ้งๆงงๆไม่หายกับคำหวานและคำสารภาพรักที่มากระทันหันไม่ได้ตั้งตัว

วิ้ว!! กรี๊ด วิ๊ดวิ่ว!

เสียงเป่าปากแซวดังมาจากกลุ่มวัยรุ่นที่ยืนอยู่ห่างๆทำให้สติของผมกลับคืนมาในทันทีพร้อมกับความอายแล่นวาบจนต้องชักมือขึ้นมาปิดหน้าซ่อนความเขินอายเอาไว้ให้มิดชิด ขาที่หยัดยืนอยู่เมื่อครู่รู้สึกไร้เรี่ยวแรงลงไปเสียเฉยๆ

"มีน!"ตรีเข้ามากอดประคองผมอย่างเป็นห่วงเรียกเสียงเป่าปากมาจากพวกปากมอมได้อีกเป็นเท่าตัวจนผมต้องแก้เขินด้วยการซุกหน้าลงไปกับอกตรีเอาให้ตัวเองหายใจไม่ออกตายไปเลย :z1:

"กลับห้อง..."ผมพูดเสียงแผ่วอู้อี้ในลำคอ หูแว่วเสียงหัวเราะทุ้มๆของคนตัวโตที่โอบผมเอาไว้"แล้วจะให้คำตอบ..."

"หึหึ ครับๆ"

เขามองคนตัวเล็กที่อายม้วนต้วนแบบที่ไม่เคยได้เห็นอย่างหมั่นเขี้ยวระคนหวงกับสายตาล้อเลียนโลมเลียหลายคู่ที่จับจ้องมองมา

"กลับห้อง...แล้วจะให้คำตอบ"ประโยคนี้ทำให้เขาหลุดยิ้มออกมาเล็กน้อยด้วยไม่เคยเห็นคู่หมั้นกึ่งภรรยาตัวเอง?เป็นแบบนี้มาก่อนสงสัยต้องหาโอกาสแกล้งให้เป็นแบบนี้บ่อยๆ

"หึหึ ครับๆ"

ดูเหมือนพอเขินมากๆแล้วพิษสงรอบตัวของมีนก็ลดลงอย่างน่าแปลกใจ ระหว่างทางกลับห้องพักมีนเอาแต่ซุกหน้ากับอกของเขามือทั้งสองข้างปิดใบหน้าแดงเถือกของตัวเองอย่างไม่อยากให้ใครเห็น สภาวะที่เหมือนกับปล่อยตัวปล่อยใจแบบนี้ทำให้อีกฝ่ายดูบอบบางกว่าที่เคยเป็นหลายเท่าตัว

พอกลับถึงห้องเขาอุ้มร่างเปียกหมาดๆของมีนเข้าห้องน้ำไปในทันทีเปิดน้ำอุ่นไล่รดศีรษะที่มีผมไฮไลท์สีแปลกตา อีกฝ่ายนั่งนิ่งยอมให้เขาขยี้หัวไล่เกลือโดยไม่ปริปากต่างกับทุกครั้งจนเขานึกแปลกใจแถมตอนถอดกางเกงอีกฝ่ายก็ไม่มีได้ปฏิกริยาต่อต้านใดๆนอกจากอาการเสหลบตาด้วยคามเขินอายเพียงเท่านั้น

"อ่ะ!"มีนเผลอหลุดเสียงครางเบาๆออกมาตอนที่เขาถูหลังให้เจ้าตัวดูจะเขินอายขึ้นมายิ่งกว่าเดิมจนเขานึกอยากแกล้ง

"ตกลงคำตอบว่าไงล่ะมีน"เขาแกล้งแนบแผงอกที่ลื่นไปด้วยสบู่เหลวของตัวเองเข้ากับหลังลื่นๆของอีกฝ่ายริมฝีปากพูดกระซิบเสียงต่ำที่ข้างใบหูแดงเถือก

"อ่ะ...ทะ..ทำอะไร..."เสียงหวานทุ้มแผ่วผิวทันทีที่เขาเริ่มเอื้อมมือที่เปื้อนสบู่ไล้เบาๆที่หน้าท้องแบนลักษณะตอนนี้จึงเป็นเขาโอบเอวมีนไว้หลวมๆ

"บังคับให้ตอบไง"

"อือ..."วันนี้มีนไม่ปกติอย่างรุนแรง!!ปกติเจ้าตัวไม่มีทางครางเสียงหวานใส่เขาแบบนี้แน่ๆเกิดอะไรขึ้น?

"ไง...จะตอบรึยัง"เขาเลื้อยนิ้ววนเบาๆบริเวณท้องน้อยของอีกฝ่ายค่อยขยับเคลื่อนลงไปช้าๆเนิบๆให้อีกคนเสียงเล่น

"มะ...อ่ะ"เขาจัดการพลิกร่างบางเข้ามาเผชิญหน้าปิดริมฝีปากอิ่มดวงวเรียวปากของตนเองไล้ลิ้นเบาๆบนริมฝีปากก่อนจะเริ่มรุกรานกวาดโพรงปากหวานอย่างช้าๆ

ตอนแรกว่าจะขู่เฉยๆเพราะโดยส่วนตัวเขาไม่ใคร่ชอบทำในห้องน้ำเสียเท่าไหร่แต่ในเมื่อมันช่วยไม่ได้....จะที่ไหนก็ทำๆไปเหอะ!!

"อือ"เขานึกไม่ถึงจริงๆว่ามีนที่เคยเร่าร้อนไม่ยอมคนเมื่อหลายคืนก่อนจะกลายเป็นคนอ่อนหวานได้มากขนาดนี้....

ในขณะที่ปากทำหน้าที่มือที่ไล้วนท้องน้อยก็ถึงเวลาเคลื่อนต่ำสัมผัสและรูดเบาๆช้าๆใก้แก่นกายเริ่มเหยียดตรงสู้มือเนื่องจากเขาอยากฟังเสียงครางหวานๆปากที่ปิดอยู่เมื่อครู่จึงละออกก่อนประทับรอยมาร์คไว้ตามซอกคอขาวนวลที่คงต้องใช้เวลาสักพักมันถึงจะหายไป...

เขาไล่ประทับตราลงมาเรื่อยๆจนถึงยอดอกสีชมพูจึงเริ่มใช้ลิ้นหยอกล้อเบาๆอย่างทะนุถนอม

"อื้อ..."เสียงครางหวานเพิ่มอารมณ์ให้โหมลุกกระพือ เขาเร่งจังหวะมือให้กับท่อนเนื้อด้านล่างของอีกฝ่ายและของตัวเองจนถึงจุดหมาย

"อ๊ะ...อา"ของเหลวสีขาวขุ่นฉีดพุ่งออกมาพร้อมๆกันจนเลอะหน้าท้องของกันและกัน ตรีเริ่มขยับเปลี่ยนท่า ให้มีนใช้มือยันกำแพงโดยมีเขาซ้อนอยู่ด้านหลัง

เนื่องจากในวันนี้ไม่มีถุงยางเพราะเขาไม่ได้พกเข้ามาในห้องน้ำด้วยความรู้สึกเวลาสัมผัสจึงร้อนแรงกว่าเดิม...

เขาค่อยๆบีบสะโพหมนของอีกฝ่าย ไล้มือไปตามโคนขาด้านในเพื่อเพิ่มอารมณ์ ก่อนจะค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางสีชมพูที่เต้นตุบๆสู้นิ้วอยู่ในขณะนี้

"อ่ะ!"เมื่อเห็นร่างบางสะดุ้งด้วยความตกใจร่างสูงจึงตัดสินใจค้างนิ้วไว้ในนั้นรอให้อีกฝ่ายเริ่มชินแล้วจึงค่อยๆคว้านนิ้วไปทั่วๆหาจุดสัมผัส

"อ๊ะ"เมื่อเห็นว่ามีนเชิดหน้าขึ้นมือจิกเกร็งแถมภายในยังตอดรัดเสียขนาดนี้เขาจึงสรุปได้ไม่ยากว่าเจอจุดๆนั้นเข้าแล้ว"อา"

นิ้วเริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเป็นสองนิ้วสามนิ้ว เขาชักเข้าๆออกจนแน่ใจแล้วว่าช่องทางขยายจึงค่อยๆสอดใส่ท่อนเนื้อของตัวเองเข้าไป

เขาใช้เวลาอยู่นานพอสมควรในการใส่เข้าไปจนสุดแล้วยังต้องทิ้งเอาไว้สักพักรอให้อีกฝ่ายเริ่มผ่อนคลาย ถึงจะเริ่มขยับได้ช้าๆเบาๆ

"ตกลงว่าไง คำตอบล่ะ"คำถามที่เกือบลืมเลือนไปแล้วถูกยกขึ้นมาอีกครั้งพร้อมการเสียบเข้าไปจนลึกสุดจงใจให้โดนจุดสวาทจนอีกฝ่ายต้องครางเสียงอ่อน

"อ่ะ อือ...ตะ...ตกลง"

"อะไรนะ ไม่ได้ยิน"เเขาแกล้วทำเป็นไม่ได้ยิน เริ่มซอยถี่รัวขึ้นเมื่อเห็นว่าช่องทางของอีกฝ่ายพร้อมแล้ว ดูเหมือนสติของมีนจะเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัวคำที่หลุดออกมาจากปากจึงมีแต่เสียงครางลั่นที่บ่งบอกอารมณ์ของเจ้าตัวเท่านั้น

"อื้อ แรงๆอีกหน่อย"มีนเริ่มออกคำสั่งซึ่งเขาก็จัดให้ตามที่ปราถนาจนอีกฝ่ายหัวสั่นหัวคลอน ดูเหมือนอีกฝ่ายใกล้จะถึงแล้ว เขาคงต้องเร่งมือหน่อย

ตรีขยับถี่ๆไปสักพักก่อนจะถอนออกมาเกือบหมด กระแทกเข้าไปแรงๆอีกสองสามครั้งนำ้รักสีขาวขุ้นก็ถูกปลดปล่อยออกมาจนเต็มช่องทางสีหวาน

มีนทรุดลงไปนั่งหอบกับพื้นทั้งๆที่ยังมีท่อนเนื้อของเขาติดอยู่โดยที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัวร่างบางก็เปลี่ยนมานั่งคร่อมตักเขาเอาไว้เสียแล้ว

"ฟังกูดีๆนะ..."

"กูรักมึง เรามาเป็นแฟนกันเถอะ"ดูเหมือนมีนคนเดิมจะกลับมาแล้ว เพราะพอเจ้าตัวพูดเสร็จ ก็เริ่มแสดงลีลาการออนท็อป

"ต่อจากนี้ไป...เราเป็นแฟนกันแล้วนะ!"

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

ว๊ายยย เขินนน :-[ แต่งแล้วรู้สึกเขินแปลกๆ

อีกไม่กี่ตอนก็จะจบแล้วจร้าาา เย้ๆคุณอินทร์อานิลจะมาเหล่วว

ขอบคุณทุกๆคอมเมนท์ค่ะ

:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 21 100%] 24/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 24-04-2012 15:01:51

อ๊ากก ร้อนแรง
เลือดกำเดาไหลซิบๆ(มันเป็นไงวะ555)

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 21 100%] 24/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Paracetamol ที่ 24-04-2012 16:31:10

อร๊ากกกกกกก :m25:
ช็อคตายแล้ว ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 21 100%] 24/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 24-04-2012 16:35:52

ว่าแล้ว ว่ามันต้องได้เสียกัน คึคึ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 21 100%] 24/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 24-04-2012 16:51:39

มีแสดงลีลาเร่าร้อนตอนท้ายด้วยแหะ มีนนี่ร้อนแรงจริงๆ หุหุ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 21 100%] 24/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 24-04-2012 18:20:22

หุหุ น่ารักดีอะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 21 100%] 24/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: gumrai3 ที่ 24-04-2012 21:51:12

มีนร้อนเเรง :pighaun:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 21 100%] 24/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 25-04-2012 00:14:49

ระระร้อนแรงงงงงงงง
:pighaun:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 21 100%] 24/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 25-04-2012 10:17:44

มีนน่ารักอ่ะ ตอนเขิน เรื่องบู้ๆปนแฟนตาซีชอบอ่ะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP ตอนที่ 21 100%] 24/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 26-04-2012 16:10:59

ตอนที่ 22

หลังจากวันที่ผมกับตรีเป็นแฟนกันมันก็ผ่านไปได้อาทิตย์หนึ่งแล้วครับ

ผมรู้สึกยินดีมากที่ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงโดยที่ผมไม่โดนจับหรือต้องหนีหัวซุกหัวซุนเสียก่อน...

ครับ วันนี้คือวันแต่งงานของอานิลกับคุณอินทร์ ซึ่งตอนแรกจัดเพื่อที่จะหาทางชิงตัวผมกลับมา แต่เพราะผมถูกชิงตัวออกมาก่อนแล้วดังนั้นนี่จึงเป็นงานแต่งงานกึ่งเจรจาทำข้อตกลงกันของญาติๆโดยเฉพาะพ่อของไวท์

"นี่มีน อาอยากจะแนะนำให้รู้จัก นี่ลุงเกล"ภายในงาน ผมซึ่งใส่ชุดทักสิโดสีขาวจัดแต่งทรงผมอย่างเรียบร้อยเผยรอยยิ้มบางๆให้แก่'ลุงเกล'ญาติที่ผมไม่เคยรู้ว่ามี

อานิลกับลุงเกลเป็นพี่น้องพ่อเดียวกันครับ อานิลเป็นลูกคนสุดท้องส่วนลุงเกลหรือไนติงเกลเป็นลูกคนโตของภรรยาคนแรกของปู่ ทั้งคู่สนิทกันมาก มากพอที่จะวางแผนหนีออกจากบ้านไปด้วยกันก่อนจะแยกทางกันเมื่อถึงจุดๆหนึ่ง

"นี่ลูกชายของทิมเหรอ"ลุงเกล หรือไนติงเกล เป็นคนตัวออกผอมๆบางๆ(ซึ่งเป็นไซส์มาตราฐานของครอบครัวผมไอ้ไวท์มันผ่าเหล่า)ส่วนสูงพอๆกับผม ดวงตาเรียวคมจมูกโด่งปากบาง ใบหน้านิ่งๆดูค่อนข้างเย็นชาและไม่น่าเข้าใกล้

"ใช่ เป็นไงหน้าเหมือนกันเลยเนอะ"ลุงเกลเผยรอยยิ้มออกมาบางๆบนริมฝีปากทำให้ดวงหน้าคมดุดูอ่อนเยาว์ลงไปหลายปี ที่สำคัญมันยังทำให้ใบหน้าของลุงเกลดูสว่างไสวน่ามองจนแทบละสายตาไม่ได้!!

"อะแฮ่ม!"เสียงกระแอมดังมาจากทั้งทางด้านหน้าและด้านหลังของผม ด้านหลังเป็นเสียงของตรี ส่วนด้านหน้าเป็นเสียงของบุรุษร่างสูงคนหนึ่งในชุดสูทสีดำผูกหูกระต่าย ดวงตาหล่อเหลาเย็นชาเผยแววไม่พอใจออกมาเล็กน้อยผมยาวรวบตึงไม่ให้ลงมาปรกใบหน้า

"อ๊ะ นี่ใครเหรอครับพี่เกล แนะนำให้ผมรู้จักหน่อยสิ"อานิลทอดเสียงหวาน นิสัยเห็นคนหน้าตาดีไม่ได้กำเริบจนผมต้องส่งซิกไปให้ตรีให้อีกฝ่ายไปตามคุณอินทร์มาเพื่อแก้ไขสถาณการ์ณนี้แย่างเร่งด่วน

ดูเหมือนอาแกจะลืมไปแล้วว่าตัวเองมีคนรักอยู่แล้วแถมกำลังจะแต่งงานกันอีกต่างหาก!! :เฮ้อ:

"ว่าไงๆพี่เกล"อานิลในชุดกึ่งเจ้าบ่าวกึ่งเจ้าสาวกระเซ้าถามลุงเกลที่ทำหน้าหลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่ข้างๆคนตัวสูงที่อานิลอยากรู้จัก

"เอ่อ นี่คุณศรวัฒน์ เจ้า..."

"เจ้าชีวิต"

"คุณศร!"

ลุงเกลเปลี่ยนจากสีหน้านิ่งๆของเจ้าตัวเป็นสีหน้าโกรธปนเขินทันที หันไปทุบแขนอีกฝ่ายๆเบาๆอย่างไม่จริงจังนัก

"เอ๋...งั้นแบบนี้ผมก็ต้องเรียกว่าพี่เขยสิเนี่ย"อานิลถองศอกใส่ลุงเกลเบาๆ"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับพี่เขย!!"ก่อนจะกระโดดลั้นลาไปเขย่าจับมือคุณลุงเขยของผมแน่นสีหน้ายิ้มแย้มเบิกบานจนน่าหมั่นไส้

"เฮ้อ"ลุงเกลถอนหายใจเบาๆ เมินร่างสูงเจ้าชีวิตจองตัวเองที่ยังคงทำหน้าตายถามคำตอบคำกับอานิลแล้วหันมาส่่งยิ้มบางๆให้ผมแทน

"อยู่กับนิลคงมีเรื่องสนุกๆให้ทำเยอะแยะเลยสิ"ลุงเกลถามผม เนื่องจากบนริมฝีปากมีรอยยิ้มบางๆผมเลยกล้าที่จะพูดคุยด้วย

"ครับ...เหนื่อยไม่เว้นแต่ละวันเลย"จากนั้นลุงเกลก็ชวนผมคุยเรื่อยๆในขณะรอแขกเหรื่อมา

"นิล"ผมที่กำลังเผาอานิลเพลินชะงักค้าง เหลียวตามนำ้เสียงเย็นยะเยือกแบบที่คนคนนี้ไม่ค่อยใช้บ่อยนักกับอานิล แล้วก็เจอตรีที่ส่งยิ้มแห้งๆมาให้ ทำให้รู้ทันทีว่าผมควรไว้อาลัยให้แก่เจ้าสาวในค่ำคืนนี้ได้แล้ว....

"เอ่อ...อินทร์"อานิลปล่อยมือคุณลุงเขยทันทีพยายามไม่เผยสายตาเลิกลั่กมากนัก

"เราคงต้องคุยกันหน่อย..."คุณอินทร์กระแชกแขนอานิลพาร่างบางมาไว้ใกล้ๆตัวก่อนจะชะงักค้างเมื่อเห็นคุณลุงเขยและลุงเกล"ต้องขอโทษคุณศรแทนคู่หมั้นผมด้วยจริงๆครับ"

น้ำเสียงที่เย็นชาเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงของนักธุระกิจทันที ฝ่ายลุงเขยเองก็เช่นกัน ทั้งคู่ต่างยกหน้ากากยิ้มแบบนักธุรกิจมาใส่ลืมเรื่องความไม่พอใจอะไรก็ตามไปชั่วครู่ก่อนจะพูดคัยกันในเรื่องหุ้นชวนปวดหัว

ผมที่เริ่มเบื่อจึงเดินไปลากตรีออกมานั่งจิบเครื่องดื่มนอกวงสนธนาของผู้ใหญ่ มองแขกในงานที่ต่างก็แต่งเนื้อแต่งตัวมากันอย่างเต็มที่ซึ่งส่วนใหญ่ล้วนเป็นแขกของคุณอินทร์

เรานั่งคุยสัพเพเหระกันชั่วครู่ บุคคลซึ่งพวกเรารออยู่ก็ก้าวเข้ามาในโถงจัดงาน

ร่างเล็กของคุณลุง...เอชื่ออะไรนะ?กับไวท์ก้าวเข้ามา ไวท์ปราดสายตามองผมอย่างกิเลือดกินเนื้อแล้วจึงสาวเท้าเข้ามาหาทันที

"กล้ามานะมีนที่หนีชั้นไปน่ะ!"ตรีชักสีหน้าไม่พอใจทันทีลุกขึ้นมาขวางไวท์ที่ทำท่าจะกระชากแขนผมอย่างรวดเร็วแล้วจับแขนข้างนั้นเอาไว้เสียเอง

"ก่อนที่คุณจะทำอะไรผมว่าตรองดูให้ดีก่อนเถอะครับว่านี่เป็นที่ของใคร"ตรีเอ่ยเสียงเย็น ปรายตาไปรอบๆซึ่งมีคนของตรีเองยืนล้มรอบคอยดูแลความปลอดภัยของตรีกับผมอย่างแข็งขัน

"ทำไมเราไม่รอให้ผู้ใหญ่เขาคุยกันเสร็จก่อนล่ะครับ"

ไวท์ทำท่าฮึดฮัด มองผมอย่างแค้นเคือง แต่ก็ยอมรามือ เดินกลับไปหาพ่อของมันที่กำลังปั้นหน้ายิ้มคุยเรื่องธุรกิจกับคุณอินทร์และลุงเขยอยู่

"อานิลจะจัดการสำเร็จไหมนะ"ผมพูดอย่างกังวลถึงคุณอินทร์จะรับรองก็เถอะว่าสามารถจัดการกับเรื่องนี้ได้แน่นอนจนตรียอมให้ผมกลับมาแต่ผมก็ยังไม่แน่ใจอยู่ดีว่าเรื่องมันจะจบจริงๆ

ปัญหาที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่แค่เรื่องของผมกับไวท์อย่างเดียวมันเกี่ยวพันถึงอำนาจในตระกูลด้วยดังนั้นมันจึงซับซ้อนยุ่งยากกว่าที่คิดเอาไว้

"เชื่อสิ มันจะต้องเรียบร้อย"ตรีคว้าตัวผมไปซบอกของมันซึ่งผมก็ไม่ได้ขัดขืน ผมซบอกมันอย่างนั้นอยู่นานจนกระทั่งเผลอหลับไป....

มีนหลับไปแล้วด้วยฤทธิ์ยาที่เขาใส่เอาไว้ในแก้วน้ำ เรื่องราวต่อไปนี้เขาไม่ใคร่อยากให้มีนรับรู้มากนัก

คุณนิลมาบอกเขาเอาไว้ก่อนแล้วว่าเมื่อถึงเวลาเจรจาของให้เขาพามีนออกไปพักผ่อนในห้องที่เปิดจองเอาไว้ซึ่งมีระบบรักษาความปลอดภัยเยี่ยมยอด เพราะเรื่องราวอาจจะร้ายแรงเกินกว่าจะควบคุมไว้ได้ ไม่แน่ว่าบางทีอาจจะถึงขั้นงานล่มไม่เป็นท่าและเจ้าสาวตายคางาน...

ซึ่งเขาก็หวังไม่ให้มันเป็นเช่นนั้น...

ดังนั้นคนของพี่ฟางจึงถูกส่งมาเพื่อจัดการดูแลความเรียบร้อยอีกขั้นหนึ่งโดยประสานงานกับคนของคุณอินทร์และคุณนิลอีกที

ตรีช้อนร่างไร้สติของมีนขึ้น ใช้คนของตัวเองบังไม่ให้พวกที่กำลังเจรจาเรื่องสำคัญอยู่เห็นแล้วแอบพามีนขึ้นไปบนห้องพิเศษของทางโรงแรมที่จัดเตรียมเอาไว้แล้วทันที

"มันจะต้องจบแบบ happy ending แน่นอน"

"หลับฝันดีนะครับ เจ้าหญิง..."

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>.

โอ๊ยตอนนี้แต่งยากชะมัด แต่งแล้วลบไปหลายรอบกว่าจะได้แบบนี้ :m31:

อีกตอนเดียวจะจบแล้วล่ะ ดีใจจัง o18

อีกตอนเดียวเท่าน้านนนน :z2:

เนื้อหาในส่วนเจรจาตกลงกันนี้ต้องไปรออ่านในเรื่องของอานิลนะค่ะ

ป.ล.เปลี่ยนชื่อแล้วนะค่ะ

:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP ตอนที่ 22 100%] 26/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Tiamo_jamsai ที่ 26-04-2012 16:26:38

:L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP ตอนที่ 22 100%] 26/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 26-04-2012 16:30:39

หาาา จะจบแล้วหรอคะเนี่ย
เริ่มอยากอ่านตอนต่อไปแล้วสิ
อานิล ท่าจะลืมตัวว่าตัวเองกำลังจะแต่งงาน หึๆ

สู้ๆค่ะ นักเขียน

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP ตอนที่ 22 100%] 26/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 26-04-2012 16:31:04

โอ้ว จะจบแล้วเหรอ
รอตอนต่อไปนะคะ อิอิ

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP ตอนที่ 22 100%] 26/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 26-04-2012 16:50:40

บ้านนี้เค้าดีจังอาหลานมีสามีคอยดูแล 55555

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP ตอนที่ 22 100%] 26/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 26-04-2012 17:47:16

ประกาศ!!!

คู่คุณอินทร์อานิลมาแล้วนะจ๊ะ ตามอ่านกันที่นี่เลยhttp://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32798.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32798.0)

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP ตอนที่ 22 100%] 26/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 26-04-2012 20:14:22

บทส่งท้าย

"มีน อย่าไปเลยนะ :dont2:"อานิล ซึ่งดูเปล่งปลั่งมากขึ้นหลังจากแต่งงานเข้าเรือนหแไปแล้วกำลังกระทำสิ่งที่เขาชอบทำทุกครั้งที่ผมจะไปไหนไกล

"โธ่อาครับ ผมต้องไปเรียนนะครับ นี่ก็เลทมาหลายวันแล้ว ถ้าไม่ไปอีกผมจะตามบทเรียนไม่ทันแล้วนะครับ"ผมถอนหายใจ ค่อยๆแงะมือเหนียวหนึบที่กอดเอวของผมไว้ด้วยแรงมหาศาลอย่างเต็มที่

"แง๊! แต่อาไม่อยากให้ไปนี่! o9"อานิลกระชับเอวผมแน่นกว่าเดิมจนรู้สึกเหมือนเอวจะหัก ปล่อยก๊อนนน!!

"โธ่ ยังไงอานิลก็มีคุณอินทร์อยู่เป็นเพื่อน ไม่มีผมก็ไม่เป็นอะไรอยู่แล้ว"ผมพยักเพยิดไปทางคุณอินทร์ที่มองอานิลด้วยสายตาขบขันอยู่ด้านหลัง

"แต่อาคิดถึงฝีมือการทำขนมของมีนนี่นา!"

โธ่...ที่แท้ก็ห่วงกิน :z3: ไอ้เราก็นึกว่าห่วงหลานชาย

"งั้นก็บอกให้คุณอินทร์หัดทำขนมสิครับ"ผมกระซิบเบาๆให้แน่ใจว่าคุณอินทร์จะไม่ได้ยิน

"เอ๋?...เออจริงด้วยสิต้องให้อินทร์หัดเอาไว้เผื่อเวลามีนไม่อยู่อีกจะได้มีคนทำขนมให้!!"อานิลลั้นลารีบปล่อยมือจากเอวผมทันทีก่อนจะมองคุณอินทร์สามีตามกฏหมาย(ที่ไม่ใช่ของประเทศไทย)หมาดๆด้วยสายตาแวววาวเป็นประกายอย่างคาดหวัง

อโหสิให้ผมด้วยครับ คุณอินทร์ :amen:

"งั้นผมไปก่อนนะครับ"ผมโบกมือลาอานิลที่มาส่งผมถึงสนามบิน หันไปมองหน้าตรีที่ยืนอยู่หน้าเกทแล้วจึงรีบสะพายกระเป๋าตามไป

"จ้า!โชคดีน้า :จุ๊บๆ:"

หลังจากที่จบงานแต่งงานของอานิลไปได้ ไอ้ไวท์มันก็หายไปเลยครับพร้อมๆกับคนที่ชอบมาสะกดรอยตามผมอยู่เป็นนิจก็หายไปด้วย ท่าทางการเจรจาจะประสบผลที่น่าพึงพอใจ...อย่างน้อยก็สำหรับฝ่ายผม

ตรีมาเล่าให้ฟังว่าหลังจากผมง่วงจนเผลอหลับคาอกมันไปแล้ว การเจรจาก็เริ่มขึ้นพอดี ดูเหมือนว่าพ่อของไวท์จะค่อนข้างกลัวลุงเกลเป็นพิเศษการเจรจาครั้งนี้จึงง่ายยิ่งขึ้นมากเมื่อลุงเกลช่วยออกหน้าให้หลายอย่าง

แถมดูเหมือนพ่อของไวท์จะเจอการกดดันทางด้านธุรกิจจากสองบริษัทยักษ์ใหญ่เข้า จะใครซะอีกล่ะครับ บริษัทของลุงเขยกับอาเขยผมไง :z1:การเจรจาเลิกยุ่งเกี่ยวกันจึงประสบผลออกมาง่ายดาย

หลังจากนั้นผมกับตรีก็อยู่เที่ยวภาคเหนือกันต่ออีกหนึ่งอาทิตย์ครับ ผมลืมไปสนิทเลยว่ามหาลัยเปิดแล้ว แถมผมยังพลาดการรับน้องและกิจกรรมอื่นๆไปอีกมากมาย

เพราะตรี!เพราะมันคนเดียว!! :angry2:เล่นใช้ลูกอ้อนแบบนั้นใครมันจะปฏิเสธลง!!

"ยังงอนกูอยู่อีกเหรอ"สายตาหมาหงอยของตรีที่ส่งมาทำเอาผมเผลอใจอ่อนแกว่งวูบวาบไปชั่วครู่ แต่ก็นั่นแหละ แปบเดียวเท่านั้นล่ะว้า!ผมปั้นหน้านิ่ง ทำเมิณตรีที่เอี้ยวตัวมาคาดเข็มขัดให้กับผม

"โธ่...กูขอโทษ นา..นะ ก็กูไม่ได้กลับมาเมืองไทยตั้งนานแถมยังเกิดเรื่องขึ้นมามากจนกูอดเที่ยวกับมึง พอมีโอกาสกูเลยรีบๆเที่ยว...ก่อนที่จะไม่มีโอกาสทำอีก"ท้ายประโยคมันพูดเสียงนิ่ง แต่เล่นเอาผมใจแกว่งวูบ

"หมายความว่าไง?"เลยเผลอหลุดจากสงครามเย็นฝ่ายเดียวกระทันหัน :เฮ้อ:

"ก็กูอาจจะตายวันตายพรุ่ง ถ้าไม่รีบทำตอนนี้เมื่อไหร่จะได้ทำอีกล่ะ?"มันสบตาผมด้วยสายตาหวานเชื่อม ท่ามกลางบรรยากาศสั้นกึกๆเมื่อเครื่องบินขึ้น...ช่างโรแมนติกสิ้นดี... :a6:

"กูแค่อยากใช้เวลาร่วมกับมึงให้มากๆ ชดเชยเวลาที่เสียไปกับการหลอกตัวเองไปวันๆของกู"สายตามันเจือความเศร้าอย่างล้ำลึกจนผมใจหาย

"กูจะเล่าอะไรให้มึงฟังล่ะกัน"ตรีกุมมือผมไว้อมยิ้มแล้วเล่าช้าๆ"มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งเกิดมาในครอบครัวที่มีพร้อมทั้งความอบอุ่นและเงินทอง เขามีเพื่อนสนิทคนหนึ่งซึ่งสนิทกันมาตั้งแต่จำความได้ อยู่บ้านข้างๆกัน"

"เขากับเพื่อนของเขาไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดตัวติดกันขนคนชอบเอ่ยแซว แถมเพื่อนของเขาคนนี้ก็หน้าาหวานร่างกายบอบบางราวกับผู้หญิงจนสมัยเด็กชอบถูกล้อว่าตุ๊ด"

"แต่เพื่อนของเขาคนนี้ก็ทำตัวเข้มแข็งมาตลอดไม่ถือสา ไม่มีเรื่องและก็ไม่ร้องไห้ด้วย แต่เด็กผู้ชายนั้นรู้ดีว่าเพื่อนของเขาคนนี้เปราะบางยิ่งกว่าอะไร เขาเคยได้ยินเพื่อนของเขาคนนี้ร้องไห้อยู่เงียบๆคนเดียวหลายครั้งจากการโดนเพื่อนที่โรงเรียนแกล้ง นั่นทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดไปด้วย"

"ดังนั้นเด็กชายคนนี้จึงเริ่มออกหน้าตักเตือนเพื่อนๆที่โรงเรียนอย่างลับๆไม่ให้เพื่อนของเขารู้ คนที่ล้อเพื่อนของเขาค่อยๆหายไปทีละคนทีละคนจนในที่สุดก็ไม่มีใครกล้าล้อเพื่อนของเด็กชายอีก..."

"แต่สิ่งที่แลกกลับมากลับกลายเป็นการที่ทำให้เด็กชายไม่มีเพื่อน แต่เขาก็ไม่สนใจเขามีเพื่อนสนิทคนนี้คนเดียวก็พอแล้ว"

"ต่อมา พอเข้ามัธยม เด็กชายเริ่มรู้สึกว่าตัวเองแปลกไป"

"เขารู้สึกว่าเขาชอบมองเพื่อนคนนี้บ่อยๆเมื่อเผลอตัว มันเป็นแบบนี้มาสักพักไม่ว่าเขาจะคบกับใครก็ตาม"

"เขาพยายามคบกับคนนั้นคนนี้เรื่อยๆเพื่อพิสูจน์บางอย่างและพยายามปฏิเสธมัน เขายอมให้คนอื่นนินทาว่าร้ายลับหลังว่าเป็นไอ้โง่ที่โดนผู้หญิงหลอกแถมยังไม่รู้จักจำ"

"เขาพบความจริงที่ว่าไม่ว่าเขาคบกับใครสายตาของเขาก็ยังคงจ้องมองไปที่เพื่อนคนนั้น และทุกครั้งที่เขาทำให้แฟนบอกเลิกแล้วเพื่อนคนนั้นเขามาปลอบใจมันทำให้เขารู้สึกดี ดังนั้นเขาจึงมักแกล้งเสียใจนานๆ"

"แต่แล้วเหตุไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อพ่อกับแม่ของเขาประสบอุบัติเหตุพร้อมพ่อแม่ของเพื่อนคนนี้ทำให้เขาต้องย้ายไปอยู่ต่างประเทศ มันกระทันมากจนเขาไม่ทันได้ลาและบอกความรู้สึกของเขาออกไป"

"เครื่องบินที่เด็กชายนั่งเกิดขัดข้องและตก ในวินาทีที่เขากำลังจะตายเขาได้ภาวนาต่ออะไรก็ตาม ขอให้เขามีชีวิตรอดต่อไปเพื่อที่สักวันหนึ่งจะกลับไปเจอเพื่อนที่เป็นมากกว่าเพื่อน"

"เขาแลกความทรงจำระหว่างเขากับเพื่อนให้มันหายไปชั่วคราวแลกกับการมีชีวิตอีกครั้ง ช่วงเวลาที่ไม่มีความทรงจำนั้นเขารู้สึกอยู่ตลอดเวลาว่าตัวเองลืมอะไรบางอย่างไป และมักจะชอบนั่งเหม่อบ่อยๆ"

"จนกระทั่งจู่ๆเขาก็ตัดสินใจมาเรียนต่อที่ไทย ไม่นึกว่าแค่วันแรกที่กลับมาจะทำให้เขาได้พบกับคนที่เขาตามหามาตลอด"

"ทันทีที่ความทรงจำไหลกลับมาเข้ามา เขาก็ได้ตัดสินใจแล้วว่าต่อให้เสียอะไรไปอีกก็ตาม เขาจะไม่ยอมลืมเลือนคนคนนี้ไปอีกแล้ว"

"ดูเหมือนเพื่อนเก่าคนนี้จะจำเขาได้เช่นกันนั่นทำให้เขาดีใจมากถึงขนาดไปตัดผมเพื่อให้กลับมาเป็นทรงเดียวกันกับเมื่อสมัยมัธยม"

"เขายิ่งดีใจมากขึ้นไปอีกเมื่อดูเหมือนเพื่อนของเขาคนนี้จะหึงเขากับอเล็กซ์"

"และในที่สุดเขาก็มั่นใจหลังจากนอนกับเพื่อนของเขาในคืนที่เพื่อนของเขาชวนไปดื่ม"

"เขาตัดสินใจจะบอกความรู้สึกของเขาออกไปแต่ก็ดันเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นติดๆกันเสียก่อน เพื่อนที่เขาแอบชอบคนนี้ถูกจับไปโดยใครก็ไม่รู้ แถมญาติของเพื่อนคนนี้ยังไม่เดือดเนื้อร้อนใจอีกต่างหาก นั่นทำให้เขาต้องลงมือเอง"

"ด้วยความช่วยเหลือของคนรู้จักของคนที่เขาทำสัญญาด้วยทำให้เขาช่วยเพื่อนคนนั้นออกมาจนได้"

"เขาดีใจมากและตัดสินใจหมั้นเพื่อนคนนี้ไว้ก่อนด้วยแหวนที่แม่ของเขามอบให้ซึ่งเขาพกติดตัวอยู่ตลอดเวลา"

"หลังจากนั้นเขาก็พาคู่หมั้นของเขาไปฮันนีมูนล่วงหน้าที่เกาะทางใต้ และได้ขอเป็นแฟนที่นั่นระหว่างค่ำคืนเร่าร้อนของพวกเขาสองคน"

"และตอนนี้เขากำลังง้อแฟนของเขาด้วยเรื่องจริงของความรู้สึกของเขา โดยหวังว่าแฟนจะเข้าใจ"

ผมอึ้งค้างปนอายม้วน ลืมเรื่องสงครามเย็นที่อุสาห์ก่อขึ้นมาไปจนหมด จับจ้องดวงตาหวานเชื่อมที่ส่งมาอย่างเขินอาย

"กูรักมึงมาตั้งนานแล้ว รักมากๆ"มันดึงมือผมขึ้นไปจูบ"กูไม่รู้ชีวิตกูจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหนดังนั้นทุกวินาทีที่กูได้อยู่กับมึงจึงมีค่าเสมอ"

"ตรี..."ผมเอ่ยเสียงแผ่วหวิว มอบรอยยิ้มอ่อนหวานที่สุดที่เคยยิ้มให้กับมัน"มีเรื่องหนึ่งที่กูอยากจะขอถ้ามึงทำตามกูจะหายงอน"

"บอกมาเลยมีนกูพร้อมจะทำให้มึงทุกอย่าง"ผมปั้นหน้าเศร้าทำน้ำตาคลอเบ้า

"กูเองก็ไม่รู้จะตายวันตายพรุ่ง มีเรื่องหนึ่งที่กูฝันอยากจะทำมานาน..."ผมเลือนหน้าไปกระซิบข้างหูมัน"กู...อยากลองมีเซ็กส์บนเครื่องบินดูสักครั้ง..."

ผมถอยออกมาดูสีหน้าตะลึงค้างของตรีอย่างขบขัน

"ทำให้กูได้ไหม..."

"มีน...มึงขอร้องถูกคน กูเป็นผู้เชี่ยวชาญเลยนะ...เรื่องนอกสถาณที่น่ะ"หลังจากมันหายอึ้งมันก็ส่งสายตาเป็นประกายวาววามมาให้อย่างไม่ปิดบัง

"อา...กูรักถูกคนจริงๆสินะ"ผมยิ้มมันยิ้ม เราสองคนจูงมือกันไปที่ห้องน้ำบนเครื่องบินท่ามกลางสายตาแอร์ที่มองเราแบบแปลกๆ

"ถ้ามึงไม่รักกู...มึงจะเสียใจไปตลอดชีวิตเลยแหละ"

หึ!ไอ้ปากหวานเอ๊ย!
:m1:

END

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

จบแล้ว :z3:

แล้วเรื่องใหม่ก็เข้ามาอีก :sad4:เง้อเหนื่อยชะมัด

เรื่องของอานิลมาแล้วนะค่ะ Dream like!...ก็แค่ฝันแต่ดันเป็นจริง เพิ่งลงบทนำไปสดๆซิงๆวันนี้

เดี๋ยวรออิงอัพเรื่องอื่นๆอีกหลายเรื่องให้จบก่อนแล้วจะลงตอนพิเศษสุดๆให้ :z1:

ขอคุณที่ติดตามมาตลอดนะค่ะ

The Impossible...เป็นไปไม่ได้ นั่น(เจ้า)นายนะเว้ย!!(เหงาๆก็ไปอ่านกันได้เรื่องของลุงเกลค่ะ)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32517.120 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32517.120)

:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP ตอนที่ 22 100%] 26/04/2555
เริ่มหัวข้อโดย: andear ที่ 26-04-2012 20:25:56

ตอนจบมันช่าง!!!! หื่นพอกันทั้งคู่นี่นา

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 26-04-2012 20:42:56

อูยยย อยากอ่าน อยากอ่าน
บนเครื่องบินเลยเชียว

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 26-04-2012 23:38:33

จะคอยติดตามผลงานจ้า

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 27-04-2012 15:51:43

อ๊ากกก บนเครื่องบิน ขอแอบไปดูหน่อยได้ป่าวอ่า
หนอยแอบไปทำกันสองคนนะ อิจฉาาา

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 27-04-2012 16:22:45

บนเครื่องบินเลยเหรอ เลือดพุ่งงง
อยากตามไปส่องอ้าาาา 555
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะคะ
ติดตามเรื่องต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 27-04-2012 18:10:18

ทั้งฮาทั้งหื่นอะ มีนก้อคิดได้เนอะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: moredee ที่ 27-04-2012 18:56:19

:z3:สารภาพรักได้แซบมาก

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 01-05-2012 14:40:35

เสียดายย จบแล้ววว
ขอบคุณที่แต่งเรื่องราวดีๆสนุกๆให้อ่านกันค่ะ จะติดตามผลงานต่อไปเรื่อยๆนะคะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 07-05-2012 13:28:37

แล้วเรื่องคู่หมั้นล่ะจ๊ะหนูตรี...

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: tangua ที่ 07-05-2012 15:45:47

อ้างจาก: punchnaja ที่ 07-05-2012 13:28:37

แล้วเรื่องคู่หมั้นล่ะจ๊ะหนูตรี...

อันนี้จะขออณุญาติมาลงในตอนพิเศษละกันนะค่ะ หรือบางทีอาจจะมีภาคสองเป็นเรื่องในรั้วมหาลัย ยังไม่แน่นอนค่ะ อันที่จริงอิงลืมไปเลยนะเนี่ยเรื่องคู่หมั้น ขออภัยจริงจังค่ะ o22

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Tiamo_jamsai ที่ 07-05-2012 16:22:59

:pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: kimmania ที่ 10-06-2012 22:35:53

ฟังเสียงกระดูกขาลั่นเอี๊ยดอ๊าดอย่างน่ากลัว >>> กระดูกนี่มันมีเสียงอย่างนี้ด้วยหรอ น่ากลัวดีเนอะ = ="
ดูท่ามีนจะมีใจให้ตรีนะเนี๊ย ไหงอยากจะให้กลับมาเป็นคนเดิมจั๊ง แค่เพื่อนธรรมดาทักตั้งแต่ตอนเจอก็ได้ ถึงแม้ว่าตรีจะ..นะก็เถอะ อิอิ
โอ้ คนเขียนมีเชื้อฟิสิกส์ติดมาด้วยแฮะ >> constant acceleration(ความเร่งคงที่) คนอ่านต้องมานั่งทำโจทย์ด้วยไหนเนี๊ย +_+!
รูปมีนรู้สึกมันจะขัดๆกับลักษณะนิสัยเจ้าตัวรึป่าว หน้าโอ ทรงผมโอ ชุดนี้ยังกะหลุดออกมาจากหนังเรื่องไหนซักเรื่อง
หลังจากอ่านไปซักพักดูมีนจะเหมาะกับรูปที่คนแต่งเอามาลงขึ้นทันตาเห็น นึกว่าเป็นคนอ้อนเเอ้นซะอีก :z2:
ชอบอะ!! ไม่ธรรมดาเลยซักคน >< เป็นปลื้มค่ะ ถูกใจมัก อิอิ
เอ๊ะ ครอบครัวเกล อยู่ที่นี่หรอเนี๊ยยยยยย ไอ๊หยา เป็นแบบนี้นี่เอง รออ่านเรื่องเกลอยู่น๊าาาา :L2:

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: littlepink ที่ 18-06-2012 01:01:31

อ่านจบแล้ว เป็นเรื่องที่น่ารักและแปลกแหวกแนวมากคะ
สนุกดี สู้ ๆ นะคะ
จะติดตามเรื่องต่อไปจ้าาา :)
อยากอ่านเรื่องของคุณอาด้วย มีลิงค์ไหมคะ ? อิอิ
อิมเมจคุณอานิลน่ารัก ชอบ ๆ

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: cartoons ที่ 18-06-2012 04:06:17

:-[ ท่าทางเรื่องนี้จะหนุก โพสก่อนอ่านละกาน อิอิ :laugh:

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 24-06-2012 04:34:18

พ่อของไวท์ทำเรื่องแบบนั้นจริงๆ หรือ ใจร้ายจริง ๆ นะนั่น แล้วทำไมพ่อของไวท์ถึงเกรง ๆ เกลนะ แต่เรื่องนี้ทำให้รู้ว่าเกลพาศรมาทำความรู้จักของครอบครัวด้วย น่ารัก อเล็กซ์ตอนที่ว่าฎาเรื่องตุ๊กตาน่ารักดี แล้วทอมกับมิวสิคนี่ยังไงกันนะ อาโรกับใครที่รัสเซียกันนั่น ตรีมีนน่ารักดี

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: aezac ที่ 24-06-2012 07:02:32

o13 o13 o13

สู้ๆค่า

:pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Tiamo_jamsai ที่ 24-06-2012 08:24:13

:pig4:ขอบคุณค่าาาา

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 24-06-2012 20:01:03

ขอบคุณมากกค่าา

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: netsu ที่ 28-06-2012 20:15:53

จบได้สุดยอดเลยค่ะ
หื่นได้อีก
:jul1:

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: savada ที่ 04-07-2012 23:30:38

น่ารักมากมาย 5555+

แต่ว่ารอเรื่องพี่เกลอยู่นะ โฉดดีเราชอบ 5555555+

ตระกูลนี้เท่ห์จริง 5555555+

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Kaewkaew ที่ 09-09-2012 21:17:04

อ่านรวดเดียวจบเลย ยน่ารักมากอะ ><
สนุกนะ ฮ่าๆ
แต่ตอนท้ายนี่ อื้อหือ เซ็กบนเครื่องบิน เงิบเลย

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: FFS_Yaoi ที่ 10-09-2012 05:52:58

:bye2: :bye2: จบจนได้ :-[ :-[ เขินเลย

รอตอนพิเศษอยู่นะค่ะ

:L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: northern ที่ 25-09-2012 00:41:41

อเล็กซ์นี่นะ
เรียกตรีว่า ทรี
ไอ้เราก็นึกว่า ทรีซั่ม
555+
:haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมสัมปันนี ที่ 02-10-2012 15:18:39

o13 o13 o13 กำลังติดตามผลงานต่อไปครับ :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: ลู่เคอOlive♥ ที่ 23-10-2012 16:35:05

สนุกมาก แต่ตอนจบ :haun4:

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 06-11-2012 06:45:30

:เฮ้อ: เรื่องราวมันพลิกผันไปน่าดู สนุกมากๆค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 17-02-2013 02:08:35

คือเราอยากรู้ว่ามีนอายุเท่าไหร่น่าจะ17-18ใช่มะ
เพราะอ่านเรื่องของเกลตอนที่พี่ศรถามอายุเกลคือ26
คนแต่งพิมผิดรึป่าวรึยังงัยเรางงมากมันน่าจะเป็น36มะใช่เหรอ

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: pockypocky ที่ 09-03-2013 16:48:17

ตามมาอ่านจากเรื่อง impossible ค่า

รู้สึกคนละอารมณ์เลย เรื่องนี้ดราม่าน้อยกว่าเยอะ

แต่แอบฮาตอนจบเล็กน้อย อยากมีเซ็กซ์บนเครื่องบิน มีนก้คิดไปด้าย :z1:

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: AB^Ton^ ที่ 09-03-2013 18:35:22

สั้นกระทัดรัด ได้ใจความ ดี จริง ๆ

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 10-03-2013 23:15:02

:-[ สนุกครับ

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 11-03-2013 11:04:04

สนุกอ่ะ o13

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: ValentineDay ที่ 18-03-2013 22:14:17

อั๊ยยะๆๆๆๆ กรี๊ดดดดดด ฟินเวอร์อ่า :impress2:

"กู...อยากลองมีเซ็กส์บนเครื่องบินดูสักครั้ง..."

อร๊ายยยยย ฟินอ่าๆๆๆๆๆ พอเริ่มจิ้นตามประโยคมันก็... :z1:

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 18-03-2013 22:40:12

ความฝันคือ.."ห้องน้ำบนเครื่องบิน".. :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: NIMME ที่ 20-06-2013 00:45:35

เอ่อ...บางทีห้องน้ำบนเครื่องบินมันจะแคบไปนะ

แต่คงไม่เป็นไร เพราะตรีเป็นผู้เชี่ยวชาญ 5555

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 21-06-2013 19:16:35

ชอบค่ะ
สนุกแถมยังน่ารัก
ต้องไปอ่านเรื่องต่อไปแล้วววว

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: kamikame ที่ 23-06-2013 02:19:52

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวหนุก ๆ นะฮ๊าฟฟฟฟ ^^"

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 16-11-2013 17:41:36

เรื่องนี้สนุกดีนะคะ ไม่ยาวด้วย

ช่วงแรกที่อ่านรู้สึกขัดใจกับการกระทำของตรี ซ้ำเมื่อกลับจากต่างประเทศพร้อมกับอเล็กซ์ ดิฉันก็ยิ่งไม่ค่อยชอบตรีมากสักเท่าไหร่ เพราะว่าเขามีความรู้สึกกับมีน แต่ก็ยังไป "อะไรๆ" กับคนอื่นอยู่ได้ เล่นเอาเคืองฮีไปพักหนึ่ง แต่ตรีก็ทำตัวดีขึ้นในช่วงหลัง ใจจริงอยากให้มีนแกล้งคืนหนักๆ ด้วยซ้ำ แต่ก็นะ...คนมันรักกันอยู่แล้ว จะอย่างไรท้ายที่สุดก็คงจะรักกัน ดังนั้นอะไรคงมาขวางมากไม่ได้...

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 19-04-2015 23:31:29

เหมือนจะดราม่าในช่วงแรกๆ
อ่านไปอ่านมาฮาซะงั้น
และเหมือนมีนจะเคยรุก
เกือบพลิกตรีได้แล้วนะนั่น
ผู้ชายสวยเยอะอ่ะเรื่องนี้ ชอบ
ตามไปอ่านเรื่องของลุงเกลต่อล่ะจ้าาา
ขอบคุณคนเขียนน้าา

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: ckk ที่ 20-04-2015 21:32:48

สนุกมากค่ะ o13

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: pearl9845 ที่ 20-04-2015 21:39:38

ขอบคุณครับ
สนุกมากเลยครับ

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: teamkoyza ที่ 09-05-2015 22:55:49

บอกเลย
สนุกมากๆๆๆ
โอ๊ย เพิ่งเคยอ่านแนวนี้
ครั้งแรก
ชอบมาก

:hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: heaven13 ที่ 10-05-2015 00:58:21

อยากได้ตอนพิเศษ
ชอบๆๆ

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 10-05-2015 14:04:54

เรื่องนี้รอดสายตาเราไปได้ไง

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 09-11-2015 20:14:13

ขอบคุณค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 17-04-2016 17:31:39

:pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง ที่ 18-05-2016 16:12:05

ปูเรื่องมาได้สนุกดีนะ แต่หลังมันอ่านแล้วงงๆยังไงก็ไม่รู้ น่าจะดรามม่าหนักกว่านี้จะได้สมกับชื่อเรื่อง เพราะชื่อเรื่องเล่นใหญ่มาก แล้วก็กลับมาเจอกันและได้รักกันเร็วไปหน่อยน่าจะมีอุปสรรคเยอะๆหน่อย

:hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: vilaroly ที่ 19-05-2016 19:49:13

สนุกมากกกกกกกกก :katai5: :hao7: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: nuch-p ที่ 13-06-2016 08:10:58

:mew3: เนื้อเรื่องดีคะ ชอบๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 23-06-2016 10:14:12

คือน่ารักกไงง
เรื่องไม่ซับซ้อนชวนปวดหัว
แต่เรื่อยๆแบบมีอะไรทำให้ติดด อ่านเพลินไม่รู้ตัวเลยยยค่ะ
ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 23-06-2016 15:05:21

:pig4: สนุกดีค่ะเดี๋ยวตามไปอ่านเรื่องของลุงๆที่เหลือ

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: tear0313 ที่ 30-03-2017 16:19:42

:pig4 :pig4 :pig4:

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Nobodylove ที่ 04-06-2019 12:04:01

:katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Fri[end] เปลี่ยนหัวใจ ใส่ความรัก[UP บทที่ 1 100%]
เริ่มหัวข้อโดย: Musashi ที่ 18-09-2020 22:24:47

อ้างจาก: tangua ที่ 11-03-2012 16:44:11

“ขอโทษครับ”ผมเอ่ยขอโทษคนแปลกหน้าที่มาเดินชนผมทั้งๆที่ผมไม่ได้ผิด แล้วจึงรีบเก็บข้าวของที่กองกระจายอยู่ให้เข้าที่เข้าทาง เพราะนอกเกทคุณอินทร์กำลังรออยู่ ผมค่อนข้างจะเกรงใจคุณอินทร์เป็นพิเศษ เพราะคุณพี่เขาเล่นหน้าดุ ตาดุ นิสัยดุ ไม่รู้ว่าอานิลอยู่กับเขาไปได้ยังไง

“ผมต้องขอโทษด้วยครับ”เสียงทุ้มห้าวดังห่างจากผมไปไม่กี่คืบ ก่อนที่ชายหนุ่มแว่นตาดำ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำจะคุกเข่าลงแล้วมาช่วยผมเก็บของ

ไม่น่าเชื่อ ไม่เจอกันแค่สองปีเดินชนกันซะขนาดนี้แลัวยังจำกันไม่ได้ ไม่เชื่อๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Musashi ที่ 16-02-2022 09:00:11

อ้างจาก: tangua ที่ 11-03-2012 11:03:38

:กอด1:ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

เรื่องนี้เป็นหนึ่งในซีรี่ย์เรื่องยาว F.A.T.E นะค่ะ ซึ่งตอนนี้ได้เริ่มอัพแล้วสามเรื่องจาก สี่เรื่องยาวสองเรื่องกึ่งสั้น

1st Fri[end]รักแท้ไม่แพ้โชคชะตา >>>http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32135.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32135.0)

2nd The Impossible...เป็นไปไม่ได้...นั้น(เจ้า)นายนะเว้ย!!! >>>http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32517.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32517.0)

3rd Dream Like...ก็แค่ฝัน...แต่ดันเป็นจริง!!! >>> http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32798.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32798.0)

สวัสดีค่ะ เราชื่ออิงนะ เป็นเด็กใหม่ในเล้าเป็ดค่ะฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ
แบบว่าปิดเทอมแล้วเลยอยากจะแต่งนิยายาขึ้นมา พออ่านแล้วก็ติชมกันได้นะค่ะ ว่าสนุกไม่สนุกยังไงมีจ้อผิดพลากตรงไหน

เรื่องคำผิดอาจจะเยอะหน่อย เพราะอิงไม่ได้ตรวจทานทันที ยังไงก็ต้องขออภัยด้วยค่ะ

ขอให้สนุกกับนิยายเรื่องงแรกที่เป็นแนวนี้ของอิงนะค่ะ

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

บทนำ
"ตรีขา ชา หิวน้ำแล้วอ่ะค่ะ"

ไม่มีขารึไงถึงเดินไปเองไม่ได้....

"อยากได้น้ำอะไรล่ะครับ"

ไอ้นี่ก็โง่จัดเขาจะหลอกใช้แกนะเว้ย

"น้ำส้มปั่นร้านเจ๊อ้วนน่ะค่ะ ตรีช่วยไปซื้อให้ชาหน่อยนะ"

หัวข้อ: Re: Fri[end] รักแท้ ไม่แพ้โชคชะตา!![UP บทส่งท้าย 100%] 26/04/2555<<END!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 06-03-2022 07:16:45

:pig4: :pig4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: tangua ที่ 11-03-2012 11:03:38