-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้ เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณา กดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่อง ทั้งหมด
2.ห้าม มิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การ นำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอ ให้นักเขียนทุกคนอย่า โกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วน คนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอิน มากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่า พูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยาย ในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็น เวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่ นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
________________________________________________
สวัสดีครับ ^^ มาเปิดเรื่องใหม่ คราวนี้ออกแนวสบายๆคลายเครียด รักหวานแหวว (ไม่เศร้านะ 555) ตามชื่อเรื่องเลย 'พวกผมมีปะป๊าสองคนฮับ'
เรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจ (แบบต่อมจิ้นแตกซ่าน) ตอนที่เรียนวิชา วรรณกรรมเยาวชน แล้วอาจารย์เอานิทานภาพสำหรับเด็ก (ว่าด้วยเรื่องชายรักชายกับหญิงรักหญิง) มาให้ดู ชื่อ Daddy's roommate กับเรื่อง Heather has 2 mommies แล้วก็ได้เรียนเรื่อง บ้านนี้ยังมีรัก ด้วย :o8:
เท่านั้นเอง..พอกลับถึงบ้านก็บังเกิดเป็นเรื่องนี้ทันที :oo1:
ฝากด้วยนะคร้าบ :pig4:
Sins : Envy (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18874.0)
Sins : Lust (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=20796.0)
Sins : Sloth (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23456.0)
รวมเรื่องสั้น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=34202.0)
-
:pig2:ค่ะ
-
รอ...
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยไม่เศร้าให้จริงนะคะ
-
เข้ามานั่งรอเรื่องใหม่ด้วยคนค่า
-
กลิ่นหอมของเครื่องแกงอวลอยู่ในห้องครัวใหญ่ ถ้วยสีขาวใส่เครื่องปรุงและวัตถุดิบวางเรียง มีเสียงโขลกเครื่องพริกแกงพร้อมกลิ่นฉุนของลูกผักชี ยี่หร่าและพริกไทย
“แกงเขียวหวานเนื้อ ยำตะไคร้ไส้กรอกทอด” หนุ่มวัยสามสิบอ่านทวนเมนูก่อนจะเหน็บออเดอร์ไว้ด้านบน
พฤษภา หัวหน้าห้องครัวอยู่ในชุดสีขาว หมวกปิดเก็บผมเรียบร้อย เขายืนกำกับลูกมือที่กำลังล้างเนื้อวัวสดใหม่ เครื่องปรุงทุกอย่างต้องถูกคัดมาอย่างพิถีพิถันไม่ให้เสียชื่อห้องอาหารมธุปายาส
เด็กสาวคนหนึ่งยืนตำน้ำพริกแกงเขียวหวานเสียงลั่น ที่นี่มีกฎว่าจะไม่ใช่เครื่องแกงสำเร็จรูป เพราะกลิ่น สีและความเผ็ดอยู่ที่ตัวเครื่องเทศ เพราะฉะนั้น แม้ว่าจะเป็นห้องอาหารไทย แต่รสของอาหารจะแตกต่างราวฟ้ากับเหวเมื่อเทียบกับข้าวแกงถุงด้านนอก
เธอโขลกพริกขี้หนูเขียวกับเกลือ หยิบข่า ตะไคร้ ใบมะกรูดกับรากผักชีใส่ในครก โขลกพอละเอียดแล้วตามด้วยกระเทียม หอมแดง เพิ่มกลิ่นจากลูกผักชี ยี่หร่าและพริกไทย
พฤษภาจะให้คนอื่นเตรียมเครื่องปรุง ในส่วนของการทำ เขาจะลงมือด้วยตัวเอง ชายหนุ่มพับแขนเสื้อขึ้น ลงมือผัดเครื่องน้ำพริกด้วยไฟกลาง พอเปลี่ยนเป็นไฟอ่อนถึงใส่กะทิ ผัดพอแตกมันสีเขียว ตามด้วยเนื้อวัวสดหั่นชิ้นพอดีคำและใบมะกรูด
กลิ่นหอมของเนื้อพร้อมด้วยเครื่องเทศพริกแกงอบอวลอยู่ในห้อง เขาเปลี่ยนมาใส่หม้อแล้วต้มจนเดือด ใส่กะทิอีกถ้วยแล้วปรุงรสน้ำปลา น้ำตาล รอสุกอีกครั้งใส่มะเขือเปราะหั่นเสี้ยว สุกแล้วยกลง โรยหน้าโหระพากับพริกชี้ฟ้าแดง
“โอ๊ย..น่ากิน” เด็กใหม่มักจะโอดคำนี้เสมอทุกครั้งที่พ่อครัวหัวป่าก์ทำอาหารเสร็จ ไม่มีใครทนกลิ่นหอมชวนน้ำลายสอแบบนี้ได้สักคน
พฤษภายิ้มรับ ละออกมาให้ลูกมือตักแกงใส่ถ้วย หม้อที่ทำจะขนาดพอดี เมนูทุกอย่างต้องทำใหม่เสมอ อาจต้องใช้เวลาแต่ความที่คนมากมายถึงลงมือได้รวดเร็ว ที่ห้องอาหารนี้จะไม่มีการมักง่ายอย่างต้มทิ้งไว้เป็นหม้อค่อยตักให้ลูกค้าที่สั่ง
เมนูต่อไปเป็นยำตะไคร้ไส้กรอกทอด เครื่องยำเป็นตะไคร้ซอย ขิง มะนาว หอมแดง พริกขี้หนู ส่วนเม็ดมะม่วงหิมพานต์ กุ้งแห้งและมะพร้าวคั่วจะช่วยชูโรง คลุกเคล้าพอเข้ากันแล้วปรุงรส ตักใส่บนใบชะพลูที่พับเรียงแทนกระทงบนจานแก้วกุ๊นขอบทองสำหรับเป็นเครื่องจิ้ม ตัวไส้กรอกต้องทอดสุกเหลืองอร่ามไม่ให้อมน้ำมันแล้วหั่นเป็นชิ้น
“อุ๊ย! หนูยังไม่ได้ทอดไส้กรอก” เสียงใครคนหนึ่งแว่วมา
พฤษภาขมวดคิ้ว เขาเป็นคนใจดีแต่ก็ค่อนข้างเข้มงวด..เรียกว่าดุยังได้
“ทำอะไรชักช้า เดี๋ยวผมทำเอง” เขาหันขวับ คว้าเอาไส้กรอกอันยาว
“โอ๊ย!”
ชายหนุ่มหันไปทางต้นเสียง ยิ่งขมวดคิ้วหนักเมื่อเห็นใครบางคนกุมไส้กรอกอันยักษ์อยู่ “เอามา จะถือไว้ทำไม”
พออีกฝ่ายไม่ส่งให้ คราวนี้เขาเลยฉุนขาด กระชากหมับ
......
เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังอยู่ข้างหู เขาเห็นตัวเองบีบซอสเซจสีน้ำตาลเละกระจายเต็มมือ พร้อมกับสะดุ้งพรวดขึ้นจากเตียง ลืมตาโพลงด้วยเนื้อตัวเมื่อยปลาบ หยดเหงื่อผุดซึมข้างขมับ
“ฝัน..” พฤษภายกฝ่ามือขึ้นป้องแสงจากหน้าต่างบานใส
..หน้าต่าง..กระจกบานเลื่อน?..
ชายหนุ่มเบิกตากว้าง พรวดพราดลงจากเตียงแล้ววิ่งไปเกาะขอบระเบียง ผละออกแทบไม่ทันกับอาการเวียนหัวชั่วขณะ บ้านสองชั้นที่อยู่กับลูกชายกลายเป็นโรงแรมใจกลางเมือง
“อะไร..อะไร!”
“โอ๊ยย..” เสียงทุ้มต่ำดังจากด้านหลัง
เขาหันมอง รู้สึกเลือดในกายเย็นเฉียบ คนตรงหน้า..ไม่สิ บนเตียง..ด้วยร่างเปลือย นั่งกุมส่วนกลางตัวเองอยู่
“ค..คุณ..” พฤษภาเพ่งมอง หนุ่มตัวสูงโย่ง เรือนผมสีทองกับดวงตาสีฟ้า
..พ่อแก้วแม่แก้ว!..
ร่างใหญ่สบถสาบานเป็นภาษาอังกฤษ เขาด่าอะไรอีกยาวเหยียดชนิดที่ฟังกันไม่ทัน แต่ถ้าจะให้จับใจความ ก็คงพอคาดเดาได้ว่า เขาถูกไอ้พ่อครัวหัวป่าก์ตะครุบลงน้องชายแล้วบีบเข้าให้สุดแรงเกิด
“Fuck!” เขายกมือขึ้นเสยผม เหลือบมองผู้ชายอีกหนึ่งที่ยืนตัวลีบด้วยสภาพชอบกลอยู่ข้างกระจกระเบียง “เข้ามาเมย์..อยากอวดเหรอ ชีเปลือย”
พฤษภาแหกปากร้องโหยหวนเพราะอาการเย็นวาบด้านหลัง
“Shut up!!” หนุ่มฝรั่งตะคอก ลุกขึ้นยืนต่อหน้าอย่างไม่อายนัก
พฤษภาก้มลงดูตัวเอง ยังดีนะ..เขามีผ้ากันเปื้อนคลุม
..ผ้ากันเปื้อน!!..
..ผ้าจริงๆ ผ้าผืนเดียว ไม่มีอย่างอื่นเลย!..
เขามองคนตรงหน้าอีกครั้ง หน้าแดงจัด เหมือนพริกชี้ฟ้าที่โรยหน้าแกงเขียวหวาน
“จ๊ากกกกกกก”
พ่อคนตัวใหญ่เห็นท่าไม่ดีก็กระโจนเข้าตะครุบปาก ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงติด เน้นคำ ช้าๆชัดๆ “หุบปากซะเมย์ อยากประกาศให้ข้างห้องรู้เหรอ”
คนตัวเล็กกว่าดิ้นขลุกๆ เขาเปลือย..มันก็เปลือย เขาเจ็บ..ด้านหลัง แล้วมันล่ะ เจ็บรึเปล่า แล้วที่มันดุนๆต้นขานี่อะไร? ไส้กรอกที่จะเอามาทอดใช่มั้ย!!
ร่างสูงก้มดูส่วนกลางของตัวเองแล้วหัวเราะหึๆ อะไรบางอย่างที่ไม่น้อยนัก..ตามไซส์ต่างชาติกำลังผงกหัวขึ้นทักทาย “มันบอกว่า กู้ด มอร์นิ่งจ้ะฮันนี่”
พฤษภาขบกรามกรอด กระทุ้งเข้าให้ตรงสีข้างแล้วถีบไอ้ฝรั่งขี้นกสุดแรงเกิด คนตรงข้ามกลิ้งหลุนๆลงไปกับพื้น หัวโขกขอบเตียงเสียงดังป๊อก “ไอ้ชั่ว! ไอ้ควายเผือก!”
เขาเลิกคิ้ว ลากผ้าห่มมาคลุมท่อนล่าง “ถ้ารู้มาไม่ผิด คนไทยด่าควายแล้วโกรธ แต่พวกเรานี่..ห้ามด่าหมู เราไม่ชอบ”
“ไอ้หมู!!”
หนุ่มใหญ่ขมวดคิ้วฉับ แต่แล้วก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นโลมเลีย ลูบปลายคางอย่างครุ่นคิดเมื่อมองกวาดไปทั่วร่างขาวตรงหน้า หนุ่มตัวเล็ก มาตรฐานชายไทยล่ะมั้ง สวมแต่ผ้ากันเปื้อนแม่ครัวผืนเดียว แก้มก้นกลมๆนั่นแปะติดกระจกบานเลื่อนเสียด้วย เขาคงไม่เห็นหรอกถ้าด้านหลังจะไม่ใช่กระจกเงาของตู้เสื้อผ้า
“เซ็กซี่”
พฤษภาอ้าปากค้าง เขาขว้างผ้าเช็ดตัวใส่หัวลูกค้ารายใหญ่ของห้องอาหาร
เฟรด โอ คอนเนอร์ หนุ่มอเมริกันที่ย้ายนิวาสสถานมาปักหลักในเมืองไทยได้เจ็ดปีเต็ม ถึงแม้การเริ่มต้นรู้จักกันจะไม่ค่อยดีนัก แต่พฤษภาคิดว่าการรับงานทำอาหารเลี้ยงคนในบริษัทที่เฟรดทำงานอยู่ก็ไม่ถือว่าเลวร้ายซะทีเดียว
..มันมาร้ายไอ้ตอนที่เลี้ยงฉลองกันนี่ล่ะ..
พ่อครัวตัวเล็กคว้าชุดคลุมมาสวมลวกๆ เขาเหลือบมองเสื้อตัวเองกระเด็นไปทาง กางเกงห้อยไปอีกทาง
“ลืมมันซะ!” พฤษภาตะคอกเสียงแข็ง ชี้หน้าเป็นการหมายมาด
เฟรดยักไหล่ คว้าผ้าเช็ดตัวมาพันท่อนล่าง ร่างสูงตระหง่านเบียดบังคนตรงหน้าให้หดลีบลงไปอีก
“ใครจะอยากจำ”
“ดีแล้วที่ไม่จำ!” ว่าพลางคว้าเสื้อมาสวม ติดกระดุมลวกๆ พอยกมือขึ้นเสยผมก็ต้องตีหน้าด้วยความขยะแขยง
..โอ้ก! มือข้างนี้ที่กำดับเบิ้ลบิ๊กไบท์ของมันนี่หว่า!..
เฟรดเดินไปเปิดตู้เย็นในห้อง คว้าน้ำมาดื่มด้วยท่าทีสบายๆ
“จะไปแล้วเหรอ” เขาหันมาถามคนที่กระโดดเหย็งๆใส่กางเกง “ไม่เจ็บรึไง”
พฤษภาเงยหน้ามองทั้งแก้มแดงเถือก เขาชูนิ้วกลางใส่
..เจ็บสิโว้ย! เจ็บน้ำตาเล็ด แต่พยายามจะลืมอยู่ ไม่ต้องมาทวน!..
กุ๊กพฤษภ์คว้ากระเป๋าเป้แล้ววิ่งกะเผลกๆไปหน้าห้อง พอคว้าลูกบิดอีกฝ่ายก็จับหมับ “ปล่อย!!”
เฟรดถอนใจอย่างเหนื่อยหน่าย เขาคว้าเช็คมาวางบนโต๊ะข้างตัว “ค่าจ้างจัดอาหาร”
ชายหนุ่มเหลือบตามอง ขยับไปด้านนอกได้ครึ่งหนึ่งแล้วแต่ยังไม่วายกระโจนเข้ามาคว้าเงิน “ไม่โกงนะ”
ฝรั่งรูปหล่อตีหน้าปุเลี่ยน “มีครบ ทั้งค่าแรง ค่าอาหาร ค่าอุปกรณ์ ค่าล่วงเวลา..แล้วก็..”
“แล้วก็..?”
“ค่าตัว” เฟรดยกยิ้ม
พฤษภากระโดดเข้าชกปลายคางอีกคนดังผัวะ เฟรดเซไปด้านหลัง มึนตึ้บ “ไอ้หมูเผือก!”
เสียงปิดประตูโครมดังสนั่นห้อง ร่างใหญ่หัวเราะเบาๆ ยกหลังมือขึ้นเช็ดมุมปาก
..เลือดออกเลย..
“ครับ..คุณรชต” เขารับสายเจ้านาย คงโทรทางไกลจากกระบี่มาแสดงความยินดีเรื่องที่เขาบริหารงานแทนจนกำไรไตรมาสแรกทะลุเป้า “เดี๋ยวผมจะให้เด็กแฟกซ์ส่งไปให้ ครับ..บาย”
เฟรดผละไปอาบน้ำ เมื่อคืนเขาค้างโรงแรม ป่านนี้ไอ้ตัวยุ่งคงอาละวาดบ้านแตก พอแต่งตัวเสร็จ ลองต่อสายโทรหาพี่เลี้ยงเด็กก็ได้ความว่าลูกชายยังหลับปุ๋ย
“ถ้าจอชตื่น บอกเขานะว่าแด๊ดจะซื้อขนมไปให้” เขาสั่งปลายสาย ค่อยโล่งอกที่ไม่ต้องมาปลอบไอ้แสบทั้งวัน
ร่างสูงเปิดประตู มองสำรวจความเรียบร้อยในห้องว่าไม่ลืมของ
..นอกจากเตียงยับย่นเหมือนผ่านสนามรบมาเป็นปีก็คงไม่มีอะไรแล้ว..
“ลืมมันซะ!”
เสียงหนึ่งว้ากขึ้นในหัว
“ใครจะอยากจำ” เฟรดส่ายหน้า อดยิ้มมุมปากไม่ได้ “กว่าจะเข้าได้แต่ละที ฝืดก็ฝืด เจ็บจะตาย” ดิ้นเป็นปลาถูกทุบ แถมยังร้องเหมือนโลกถล่ม นอนกับสาวๆยังไม่ยากเย็นแบบนี้ด้วยซ้ำ
เขาลืมเหตุการณ์เมื่อคืนแทบจะทันที ก็แค่เซ็กซ์ที่เกิดขึ้นจากความเมา
..แล้วก็อารมณ์นิดๆหน่อยๆ..
..แค่นั้นเองจริงๆ..
:L2: :กอด1: ทุกท่านเลย หุๆ ไม่เครียด ไม่เศร้า ไม่โศก และคงไม่ซึ้ง 5555 รับรองคร้าบ ^^
-
เข้ามาปูเสื้อรออ่าน นิยายคลายเครียดนะคะ^^
ไม่เครียดจริงๆใช่มั้ยคะเนี้ย!!
-
มีคุณน้อยโผล่มาด้วย ตาเฟรดนี่คนดูแลกินการใหม่ของคุณน้อยนี่เอง
-
ปูเสื่อรอ2คุณพ่อ+คุณลูก
-
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
งงนิดหน่อยอ่ะ ทำอาหารอยู่ดีๆกลายเป็นฝันไปเพิ่งตื่นซะงั้น
ไม่รู้สิ เหมือนไม่ต่อเนื่องกันเท่าไหร่อ่ะ
- -"
-
อะไรเป็นแรงบันดาลใจอ่า~ หรือว่าไรท์เตอร์เราชอบกิน อิอิ ^^
ตามมาหลอกหลอนทั้งในเฟส เด็กดี บล็อก และที่นี่ เอิ๊กๆๆๆๆ
-
ไม่จำจริงหรอ นาจะจำไม่ลืมมากกว่ามั้ง
-
อ่านกำลังจะเครียดๆ ก็เจอมุกขำ
ดับเบิ้ลบิ๊กไบท์ 555555555555555
แต่ฉากทำแกงกะทิ น้ำลายเราไหลเลยอ่ะ หิว T__________T
สงสัยเย็นนี้ต้องหากินแล้ว
-
เรื่องใหม่ :mc4: :mc4: :mc4:
เฟรดมาตอนแรกก็นิสัยเสียล่ะ -0-
พูดมาได้ว่าไม่น่าจำ เราไม่เชื่อ~~
ปล. ฉากทำอาหารนี่ไม่ไหวนะค่ะ หิวอ่ะ :sad4:
-
มีเค้าว่าจะฮา 5555
-
แอบเข้ามาลุ้นแบบเงียบๆครับ รอฉากกินไส้กรอกอยู่ครับ (ได้ข่าวว่ายังไม่ได้ทอดนะ ตื่นซะก่อน)เอิ๊กๆ
-
โอววว มาฉากแรกก็ดุเด็ดเผ็ดมันส์ ครบเครื่อง ต้องติดตามๆ +1 :m20:
-
อร๊ากกกกกกกกกก บิ๊กไบท์์.............................. :o8:
เรื่องใหม่นี่เดาทางไม่ออกเลยค่ะว่าจะมาแนวไหน ไม่เห็นจั่วหัว
ว่า Sin คงจะไม่ใช่ 1 ใน บาป 7 ประการใช่มั้ยคะ?
พระเอกฝรั่งจ๋า มาเชียว คุณพฤษภา คงจะเจ็บเอาการนะนี่ เอิ๊กๆ
ไม่ค่อยหื่นเลยฉัน แถมมีลูกด้วย อรั๊ยๆ มิน่าล่ะ ถึง 2 dady
จะคอยติดตามอ่านเรื่อยๆ ค่ะ :bye2:
-
รอจ๊ะรอ อิอิ :haun4:
-
ตามมาย้ำอีกทีว่าหลงรักน้องเมย์ 5555555555+
-
น่าหนุกเนอะ ตอนแรกก็มันแระ :L1:
-
ไม่เครียด ไม่เศร้า ไม่โศก และคงไม่ซึ้ง
งั้นก็คงฮาซีนะคร้าบ 555
-
เรื่องนี้น่ารักอ่ะ แลดูจะคลายเครียดได้มากใช่มั้ยค่ะ แต่ยังคงความหื่นอยู่ :z1:
-
:mc4: :mc4: :mc4: เรื่องใหม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ่านแล้วหิวววววววววว....
-
:กอด1: :กอด1:ชอบๆๆๆๆๆๆ
เข้ามาติดตามเหมือนเดิม :L1:
-
เปรียบเทียบกับอาหาร....เข้า concept จิงอะไรจิง ...มาถึงก็หม่ำ Main Course กันเลยทีเดียว อิอิอิ
-
:mc4: :mc4: :mc4: เจิมเรื่องใหม่ เอิ้วววววว น่าสนุกๆๆ รอลุ้นต่อไป :L2: :L2:
-
:กอด1:รับเรื่องใหม่จ๊ะ
น่ารัก ใสๆ สบายใจใช่ไหมจ๊ะ อิอิ
-
เปิดเรื่องมาก็น้ำลายหกเลยอ่ะ แกงนะแกง อย่าคิดมาก อิอิ
-
และอย่าไปตามหาเมยน้ะคร่า
พ่อคนขี้ลืม
อิอิ :z1:
-
เปิดเรื่องมาได้น่าติดตามมาก...
ว่าแต่....อ่านแล้วแอบหิวนะเนี่ย...
-
เรื่องไม่น่าจะเครียด
แต่ :haun4:
-
“กว่าจะเข้าได้แต่ละที ฝืดก็ฝืด เจ็บจะตาย” แรงวะ :m20:
เดี๋ยวถ้าวันหลังเข้าไม่ให้เอาเข้าอีกละอย่ามาโวยทีหลังจำไว้ ชิ.ชิ..
:pig4: คะ
-
อู้ววววววววว
ขึ้นต้นซะน่าสนใจ อยากอ่านตอนต่อไป
-
ไม่เครียด ไม่เศร้า ไม่โศก และคงไม่ซึ้ง
เอ่อ..สรุปยังไงละเนี่ย ฮาๆ เดี่ยวขอปรับอารมณ์ตามก่อนนะคะ
-
คิดเหมือนพี่ข้างบน
กร๊ากกก แหกคอนเซปจากที่แล้วๆมาชิมิค๊า
เราจะรออ่านนะ ตอนนี้ก้อสนุกแล้วค่า
-
จริงป่ะ จะไม่หลอกเรากินมาม่าใช่มั้ย?? ห้ามหลอกนะ(เห็นชื่อคนแต่งแล้วไม่น่าเชื่อถือเลยแฮะ55)
แอบมีคุณน้อยด้วย^^
ว่าแต่ต่างฝ่ายต่างมีลูกเหรอ นั่นสิเนอะก็ we นี่นา ถามอะไรไม่คิด5555
งั้นขอสองคู่เลยละกัน อยากเห็น nc เด็ก โฮะๆๆๆ ใสๆ เนอะ
-
มาติดตามด้วยคนจ้า
-
เป็นคุณพ่อลูกติดทั้งสองคนเลยเหรอ
ลูกชายทั้งคู่ด้วยอ่ะ ถ้าเจอกันจะดี หรือจะกัดกันเนี่ย
เหอ ๆ คู่พ่อพึ่งอ่านไปได้ตอนเดียว คิดไปถึงคู่ลูกแล้ว
เริ่มก็น่าติดตาม อยากอ่านตอนต่อไปแล้วน้า
-
เข้ามาเพราะมีพี่ๆบอกว่าเรื่องนี้ไม่เศร้า มีแต่ความฮา
เจอแค่ดับเบิ้ลบิ๊กไบท์ก็ฮาแล้วค่ะ 5555
-
คู่ฮา อ่านแล้วยิ้มเหมือนตัวเองบ้า
-
แค่ตอนแรกก็มันแล้ว อิอิอิ
-
แง้วววว อยากอ่านต่ออ๊ะ
-
ไม่ซึ้งไม่ว่าแต่อย่าโศกค่ะน้องแพร์ทำใจลำบาก5555
มาคราวนี้ออกแนวฮาเลยหรือเปล่าคะเนี่ย?
ดีใจๆเรื่องใหม่น้องแพร์
รอติดตามและให้กำลังใจค่ะ^^
-
หมูเผือกปากดียังงี้ให้ตลอดเถอะน๊า
-
หุหุ ไปจับอะไรเข้าน่ะบิ๊กไบท์ ฮ่าา า
หมูเผือกพูดอะไรน่ะ “กว่าจะเข้าได้แต่ละที ฝืดก็ฝืด เจ็บจะตาย”
ระวังเดี๋ยวจะติดใจ
-
กีสสสสสสสสสสสสสสสสส
มาแวะทักทาย
:laugh:
-
:mc4: ต้อนรับเรื่องใหม่ของคุณnigiri_sushi อิิอิ แอบฮาพฤษภานึกว่าเป็นไส้กรอก เจ็บแทนเฟรดเลยอ่า :laugh:
-
หิวจัง อ่านแล้วอยากกินแกงเนื้อมากๆเลย
ไปหุงข้าวดีกว่า :z1:
-
ชอบเรื่องพ่อพ่อ ลูกลูกมากเลย
มาต่อไวๆนะคะ
+1
-
เห็นชื่อคนแต่งแล้ว..และเรื่องนี้นายเอกรู้สึกจะเป็นพ่อครัวด้วย..งั้นขอละกันนะครับในเมนู อย่ามีมาม่านะ ไม่อยากกิน เสียน้ำ(ตา) :m15:มาหลายตอนแล้ว..แบบว่าขอฮาๆ หื่นๆ :z1:บ้างนะครับ :impress2:
-
ไม่ซึ้งด้วยหรอ แต่คงจะหวานนะ รอตอนต่อไปจ๊ะ
-
(http://www.comparestoreprices.co.uk/images/sy/sylvanian-families-white-mouse-babies.jpg)
หม้อไฟถูกยกออกไปนอกห้องครัว กลิ่นหอมของแกงส้มพริกสดทำเอาลูกค้าท้องร้องโคร่ก เนื้อปลาช่อนขึ้นชื่อต้องเป็นปลาจากแม่ลา ตัดแบ่งเป็นชิ้นพอดีคำแล้วเอาไปทอด เนื้อด้านนอกสีเหลืองกรอบ ด้านในสีขาวหวานลิ้น ผักกระเฉดเลือกยอดอ่อนกรอบอร่อย ซดตามด้วยรสเปรี้ยวอมหวานของน้ำแกงยิ่งคู่กับข้าวสวยร้อนๆแล้วย้ำให้น้ำลายสอ
จานเด็ดอีกหนึ่งคือปลาหิมะนึ่งซีอิ๊ว เนื้อปลานุ่มๆกินแกล้มกับน้ำซอสรสหวานผสมเค็ม ได้กลิ่นหอมของขิง ขึ้นฉ่ายและกระเทียมทุบ โรยหน้าด้วยพริกชี้ฟ้าแดง เสิร์ฟในจานร้อนอุ่นไว้ด้วยไฟตลอดกระทั่งยกถึงโต๊ะ
ห้องอาหารไทยมธุปายาสแบ่งเวลาเปิดเป็นสองช่วง ตั้งแต่สิบโมงเช้าถึงบ่ายสอง และสี่โมงเย็นกระทั่งสี่ทุ่มตรง ครัวขนาดใหญ่ ครบเครื่องทั้งวัตถุดิบและอุปกรณ์ ลูกมือมากมายแต่พ่อครัวที่ฝีมือเด็ดจนหาตัวจับยากมีเพียงคนเดียว
“พี่พฤษภ์ แกงป่าเนื้อสับ ซี่โครงหมูอ่อนทอดกระเทียมกับต้มโคล้งปลากรอบ” เด็กในครัวร้องบอกออเดอร์
ทุกคนช่วยวางเครื่องปรุงคนละไม้คนละมือ อาหารง่ายๆในบางครั้งอย่างไข่เจียวทรงเครื่อง ข้าวผัด กระทั่งแกงจืดสารพัดจะมีแม่ครัวรุ่นน้องเป็นคนรับไปทำ แต่ถ้าเมนูขึ้นชื่อหรือจานเด็ดที่ต้องอาศัยการหยิบจับเครื่องเทศและวัตถุดิบอย่างคงที่ก็ต้องเป็นกุ๊กพฤษภ์เท่านั้น
คุณโชคชัย เจ้าของร้านพยายามสรรหาคนมาช่วยเบาภาระแล้วแต่ดูเหมือนว่ารสมือของพฤษภาจะเป็นตัวดึงดูดลูกค้ามากมายโดยเฉพาะเวลาหลังเลิกงานที่แออัดไปด้วยผู้คนและการจับจอง
พฤษภาพักตอนบ่ายสองครึ่งพอดีเวลาร้านปิดช่วงแรก เขาปลดผ้ากันเปื้อนสีขาวออกเมื่อเจ้าของร้านเดินเข้ามาหาถึงในห้องครัว
“พฤษภ์..ครูแหม่มโทรมา” คุณโชค พี่ชายของอดีตภรรยาคนตรงหน้าขมวดคิ้วมุ่น
“หือ..เจ้าเมษเป็นอะไร” ชายหนุ่มลุกขึ้นยืน เขาทำอาหารจนคล่องและอยู่ตัว งานแค่นี้ทำคนเดียวสบายมาก ยิ่งมีคนมาช่วยยื่นนู่นจัดนี่ก็ไม่มีอะไรสบายไปกว่านี้แล้ว
“ชกเพื่อนร่วมชั้นเรียน”
พฤษภาอ้าปากค้าง “ไม่มีทาง! เมษเป็นเด็กดีจะตาย” เขารีบหุนหันออกไปด้านนอกท่ามกลางสายตาของเด็กในครัวที่เหลียวตาม
โชคชัยยิ่งขมวดคิ้วหนัก เขาเองก็ไม่เชื่อว่าหลานจะกล้ามีเรื่องต่อยตีกับใคร
..เด็กชายเมษาน่ะแค่สามขวบเท่านั้น!..อนุบาลหนึ่งนะ..ไม่ใช่ประถมหก!..
“ไปกับพี่ ขึ้นรถเร็ว” คุณโชคฉุดแขนน้องเขย พฤษภ์เป็นพวกดูภายนอกเหมือนใจเย็น แต่จริงๆเป็นพวกขี้วิตกแล้วก็ค่อนข้างจะโวยวายด้วยซ้ำ ใครไม่อยู่ใกล้ชิดคงไม่รู้
วีออสสีบรอนซ์เงินแล่นออกจากลานจอดรถ คุณโชคต้องเอื้อมมือมาคาดเข็มขัดให้คนด้านข้างที่เอาแต่กดโทรหาครูอนุบาลจนมือแทบหงิก
“ครูแหม่ม..ผมพฤษภ์นะครับ ผู้ปกครองของเด็กชายเมษา” ชายหนุ่มนิ่วหน้า “เมษน่ะเหรอครับต่อยเพื่อนตัวเอง”
‘ค่ะ..น้องเมษต่อยเพื่อน แต่ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้วนะคะคุณพ่อ เด็กอีกคนเลือดกำเดาไหล นอกนั้นไม่มีอะไรหักค่ะ’
..ใช้คำว่าหักเลยเหรอ!..
‘แต่ว่า..ตอนนี้ผู้ปกครองของโจชัวร์รอพบคุณพ่ออยู่น่ะค่ะ’
พฤษภาวิงเวียน เขาแต่งงานมาได้ปีกว่า ภรรยาก็ให้ของขวัญที่ดีที่สุดกับเขา เด็กชายเมษา..เกิดวันที่หนึ่งเมษาพอดิบพอดี ตอนเที่ยงคืนตรง แรกเริ่มก็คิดว่าครอบครัวคงสมบูรณ์ แต่ลืมนึกไปว่าเมียเขาเป็นพวกนิยมการผจญภัย ดังนั้น เมื่อเธออยู่บ้านเลี้ยงลูกได้แค่สามปี เจ้าหล่อนก็หอบผ้าหอบผ่อนย้ายถิ่นไปซานฟรานซิสโก ได้กินหนุ่มฝรั่งไปคนแล้วก็ไม่กลับมาอีกเลย
ชีวิตของพ่อหม้ายลูกหนึ่งไม่ได้ลำบากนักแต่ก็ไม่ง่ายเลย เขาหาโรงเรียนอนุบาลที่ดีที่สุดให้กับน้องเมษ เป็นโรงเรียนเอกชนกางเกงแดง แวดล้อมไปด้วยสังคมคนรวย ถึงเงินเดือนจะไม่มากมายอย่างคนนั่งทำงานบริษัท แต่พฤษภ์ก็อยากให้สังคมที่ดีกว่ากับลูกชายเพียงคนเดียว เมษาจะต้องโตมาเป็นเด็กดี เข้มแข็ง เป็นผู้นำ แต่ก็ต้องอ่อนโยนและดูดีอย่างสุภาพบุรุษ
..แล้วไหงหนูน้อยร้อยชั่งของเขาถึงได้ตะบันหมัดเข้าดั้งเพื่อนได้!..
คุณโชคขับรถไปจอดเทียบรั้วสีขาว สนามหญ้าส่วนหนึ่งมีเด็กเล่นกันเจี๊ยวจ๊าว พฤษภาถลันลงจากรถ เขามองกวาดไปทั่ว พอเห็นร่างเล็กๆนั่งเงียบอยู่ที่ชิงช้ามุมสนาม ดวงตาสีน้ำตาลก็พลันเอ่อคลอไปด้วยความสงสารลูกจับใจ
“เมษ..น้องเมษ” ชายหนุ่มแทบปีนรั้ว ดีแต่พี่โชคคว้าคอเสื้อไว้ทัน
“ทางนี้ๆ” โชคหัวเราะ พฤษภ์หวงลูกอย่างกับจงอางหวงไข่
เด็กชายเมษาเงยหน้าขึ้น พอเห็นพ่อสุดเลิฟก็เบะปาก ใบหน้าแดงก่ำเหมือนจะร้องไห้ หากสุดท้ายก็ไม่ได้ร้อง
“สวัสดีค่ะคุณพ่อ” ครูแหม่ม ครูประจำชั้นเด็กชายเมษายกมือไหว้คนอายุมากกว่า
พฤษภาเบะปากตามลูก อุ้มเจ้าตัวน้อยมาแนบอก เมษาเกิดก่อนกำหนด สุขภาพตอนคลอดไม่แข็งแรงนักเลยตัวเล็กกว่าชาวบ้าน เขาต้องขุนด้วยอาหารสารพัดแต่ก็ยังตัวกะเปี๊ยกอยู่ดี
ใครจะบอกว่าเขาเห่อลูกก็เอา ตามสบาย ดูก่อนเถอะ คิ้วตา หูคางจมูกปากถ่ายสำเนาเขามาเด๊ะๆ เนื้อดีพิมพ์นิยม ซีร็อกซ์มาทีไม่มีผิดเพี้ยน ตาก็สีน้ำตาลเม็ดเกาลัคเหมือนกัน จมูกจิ้มลิ้มคล้ายเขาตอนยังเอ๊าะ ยิ่งปากเวลาเบะนี่อย่าให้พูด ตอนยิ้มแอบมีแก้มบุ๋มโชว์สาวหน่อยๆ เขาต้มสตูว์ตับไก่ใส่มะเขือเทศไปเป็นกิโลให้ลูกกิน ดังนั้น เด็กชายเมษามักจะแก้มแดงเหมือนตูดลิงแสมอยู่เสมอ ซ้ำตายังหวานเจี๊ยบเพราะผัดผักบุ้งกับซุปฟักทองจานโต ผิวทั้งเนียนทั้งนุ่ม ขาวจั๊วะเป็นสำลีเพราะตอนภรรยาท้อง เขาบังคับให้ยัดนมกับมะพร้าวไปเป็นทะลาย
“พ่อจ๋า..” เสียงเล็กๆออดอ้อน เอนหัวซบไหล่ของพ่อจ๋า
พฤษภาลูบหัวลูกชาย “น้องเมษทำอะไรใครครับ”
ครูแหม่มยิ้มเจื่อน เธอหันไปมองผู้ปกครองอีกหนึ่งที่จูงลูกชายเดินออกมาจากห้องพักครู
ชายหนุ่มอุ้มลูกยืนอยู่ด้านหลัง มีพี่เขยเป็นแบคอัพ
“Daddy! That’s him!” เด็กชายตัวน้อยชี้มือหรา “He punched my nose!”
หนุ่มอีกคนปรายมอง เขาเป็นชาวต่างชาติผมสีบลอนด์ทองตัดกับดวงตาสีฟ้าน้ำทะเล รูปร่างสูงใหญ่คงสักหกฟุตกว่า บ่ากว้างผึ่งผายรับกับแผงอกแข็งแกร่งภายใต้เชิ้ตแขนยาวเนื้อดี ช่วงขายาวสวมทับด้วยกางเกงสแล็คสีดำ
“เอ่อ..” พฤษภาประมวลคำศัพท์ในหัว ตั้งแต่เมียไปได้หนุ่มฝรั่งตัวโตกล้ามบึ้ก เขาก็มีทีท่าว่าจะเกลียด ‘ของนอก’ ไปเลย แต่กับคนตรงหน้า ถ้าไม่ใส่ใจกับท่าทางยะโสนิดๆ เขาก็ยอมรับว่าสงสารและอยากขอโทษเด็กชายโจชัวร์จากใจจริง
ลูกชายตัวน้อยของอีกฝ่ายที่ลอกเลียนเชื้อชาติมาอย่างไม่ผิดเพี้ยนยืนหน้ามุ่ย มีพลาสเตอร์ลายเท็ดดี้แบร์แปะทับสันจมูกเล็กไว้ เมษาเองก็สะบัดหน้าหนีไปอีกทาง ไม่ยอมสบตาเพื่อนร่วมชั้นเลย
“เมษ..” กุ๊กพฤษภ์มองลูก “หนูมีอะไรจะบอกกับเพื่อนมั้ย”
“ไม่มีอ่ะ”
คุณโชคสะกิดแขนอวบ เขามองอย่างปรามๆ “น้องเมษ..เด็กดีต้องพูดยังไงครับถ้าทำผิดไป”
“จิ๊!”
พฤษภารักลูก แต่ไม่มีทางเข้าข้างคนที่ทำผิด เขาปล่อยเมษาลง จับแขนให้หมุนไปหาเพื่อนตัวจ้อยที่ดวงตาวาววับเหมือนคาดหวัง เขารู้สึกผิดจริงๆกับรอยเลือดกำเดาที่ยังเปรอะอยู่บนเสื้ออนุบาลสีขาว
“ขอโทษจอชเดี๋ยวนี้เลย” เขาบอกลูก เด็กชายเมษาเบะปากในทันที “เมษ! ถ้าหนูไม่ทำ พ่อจะไม่ให้กินข้าวเย็นนะ”
“ข้าวเย็นวันนี้มีอะไรเหรอฮะ” เมษาเงยหน้ามองคุณลุง
“อ้อ..” คุณโชคเกาคางครุ่นคิด “เบอร์เกอร์หมูกับไข่ดาว เฟรนช์ฟราย น้ำอัดลมแก้วยักษ์แล้วก็วานิลาซันเดย์ถ้วยเบ้อเริ่ม”
“ขอโทษนะจอช..” ร่างเล็กพูดไปตามคำสั่ง ในหัวมีแต่เบอร์เกอร์อันยักษ์เต็มปากเต็มคำ
โจชัวร์เชิดหน้าตรง เหลือบมองพ่อที่ยืนสีหน้าเรียบนิ่ง
“คืองี้ค่ะ..” ครูแหม่มแทรกกลางวง “พอดีตอนพักเที่ยง น้องเมษนั่งชิงช้าอยู่ แล้วจอชเข้าไปหา คงจะทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่น่ะค่ะ แล้วแย่งกันเล่นชิงช้า น้องเมษไม่ให้ จอชเลยล้อเรื่องที่น้องเมษตัวเล็กที่สุดในโรงเรียน” เธออธิบาย
“เพื่อนล้อแค่นี้ เมษไม่เห็นต้องชกเพื่อนนี่ครับ” พฤษภาถอนหายใจ เมื่อคืนเขาแค่เปิดให้ดูซิลเวสเตอร์เล่นเรื่องร็อคกี้เท่านั้นเอง ไม่คิดว่าเมษาจะเอามาบู๊นอกจอ
“จอชบอกว่า หนูเป็นหนูตะเภาตัวเล็ก!” เมษาทำแก้มพองลม “หนูไม่ใช่หนูตะเภาตัวจิ๊ดนะ หนูเป็นหนูตะเภาตัวใหญ่ เห็นมั้ย นี่!” เด็กชายถลกแขนเสื้อแล้วโชว์แขนปุ้มปุ้ยที่ดีดยังไงก็รู้สึกเหมือนกำลังจิ้มพุดดิ้งอยู่ดี
พฤษภามึนตึ้บ “คือ..เอ่อ..I’m so sorry about that..” เขาขยับเข้าไปหาผู้ปกครองอีกคน ทำท่าชกตุ้บตั้บกลางอากาศ
ร่างใหญ่เลิกคิ้ว
“ที่..ที่ลูกของผม..มาย ซัน” เขาดึงตัวเมษมายืนตรงหน้า จับให้ยกมือไหว้แล้วก้มหัวลงอย่างไทย “ซัดดั้งลูกคุณน่ะ เอ่อ..เสื้อที่เปื้อนเลือด อะไรนะ บลัด? บลีดดิ้ง? ไม่รู้ล่ะ ไอ้แดงๆนั่นน่ะ เดี๋ยวผมเอากลับไปซักให้ คลีนนิ่งๆ เอาให้ขาวจั๊วะ เวรี่ เวรี่ไวท์เทนนิ่งเลย”
หนุ่มฝรั่งหันหน้าหนี เขาจูงมือลูกเดินออกห่าง “พูดภาษาไทยก็ได้ ผมอยู่ที่นี่มาเจ็ดปีแล้ว” เขาตอบชัดแจ๋ว
พฤษภาอ้าปากค้าง แก้มมีสีเลือดแล่นริ้วเป็นแถบๆ
..ไอ้ฝรั่งขี้นก!..แล้วยืนเก๊กทำซากอะไรตั้งนานวะ..
“ถ้างั้นผมต้องขอโทษอีกครั้ง จริงๆนะครับ” แต่ถ้าพูดถึงคดีทำร้ายร่างกายนี่ ยังไงเมษาก็ผิดเต็มประตู
“อย่าถือสาหลานผมเลยครับ เด็กๆเล่นกัน พวกผมจะกลับไปสอนน้องเมษไม่ให้ใช้ความรุนแรงอีก” คุณโชคช่วยอีกแรง
หนุ่มร่างใหญ่เยาะยิ้มมุมปาก “ผมไม่ถือเด็กหรอก ขอโทษแล้วก็แล้วกัน ต้องโทษผู้ใหญ่ พ่ออะไรไม่ได้เรื่อง ไม่รู้จักเอาใจใส่กันซะบ้าง” เขาว่าปาวๆ “จะผิดก็ผิดที่คนเลี้ยงดู”
พฤษภาฉุนกึก เมษาก็ขอโทษไปแล้วยังจะมาติดใจเป็นเรื่องเป็นราวอีก เขาข่มอารมณ์ ได้แต่ยกมือไหว้ไอ้ฝรั่งขี้นกอีกครั้ง ถือซะว่ามันแก่กว่า “ผมขอโทษด้วยแล้วกันครับที่เป็นพ่อที่ไม่ได้เรื่อง”
หนุ่มต่างชาตินิ่งไป
กุ๊กพฤษภ์บอกให้ลูกชายขอโทษเพื่อนอีกครั้ง ‘อย่างจริงใจ’
เด็กชายเมษาหน้าหงอย เห็นพ่อจ๋าโดนพ่อของจอชดุก็ใจเสีย ร่างเล็กน้ำตาร่วงเผาะ สะอื้นฮัก “เราขอ..โทษ”
โจชัวร์เพิ่งเข้าโรงเรียนมาใหม่ๆ เห็นเด็กชายเมษาน่ารักเลยอยากคุยด้วย พอเพื่อนที่ถูกชะตาร้องไห้ก็เบะปากอีกคน “จอชไม่เจ็บแล้ว ไกลหัวใจเยอะเลย” นิ้วอวบชี้ดั้งตัวเองกับอกซ้าย
“อื้อ..” เมษายิ้มแก้มปริ โผเข้ากอด “เป็นเพื่อนกันนะ”
“เย้!”
พฤษภาอมยิ้มกับภาพตรงหน้า เขาบอกลาครูแหม่มแล้วชวนพี่โชคกลับร้าน ยังมีงานช่วงเย็นรออยู่ เขารอเก็บเงินได้เยอะๆแล้วจะบินไปเรียนทำอาหารฝรั่งเศส เผื่อมีทุนรอนเปิดร้านอาหารของตัวเองบ้าง
“คุณเฟรดคะ..” ครูแหม่มหันไปดูคนที่มองตามแผ่นหลังเล็กของคุณพ่อพฤษภ์ไม่ละสายตา
เฟรด โอ คอนเนอร์ ซีอีโอหนุ่มหล่อของบริษัทในเครือภาษยวัตยิ้มมุมปาก เขาเพิ่งเข้ารับตำแหน่งหลังจากคุณรชตวางมือไปได้แค่สองเดือนเท่านั้น
เขาหลงรักเมืองไทย ชอบคนไทย นิยมมารยาทอย่างไทย แล้วก็คลั่งไคล้อาหารไทย
..คุณพ่อพฤษภ์งั้นเหรอ..ที่ครูแหม่มบอกมันพฤษภ์อะไรนะ?..
“มีอะไรกับคุณพฤษภารึเปล่าคะ”
เฟรดยิ้ม จูงมือจอชเอาไว้ “เปล่าครับ”
..พฤษภานี่เอง..พ่อชื่อพฤษภา..ลูกชื่อเมษา..
..เมย์..กับเอพริว..
“กลับบ้านกันจอช” เขาเดินนำ เด็กชายคว้าอมยิ้มแก้ขวัญเสียจากคุณครูมากินแล้ววิ่งตุบตับตาม
เฟรดเดินมาทันพฤษภาตรงรั้วโรงเรียน เขาได้กลิ่น..เครื่องเทศ ถ้าให้เดา น่าจะเป็นกลิ่นขิง แล้วชุดที่ใส่นั่นก็ชุดพ่อครัวชัดๆ ชุดสีขาวจั๊วะ เหมือนผิวคนใส่ สีขาวไม่ต่างกัน แต่เวลาอายแก้มขึ้นสีแดงเหมือนลูกชายเลย มีลักยิ้มน้อยๆด้วย
“ผมขอโทษด้วยแล้วกันครับที่เป็นพ่อที่ไม่ได้เรื่อง”
..รู้สึกผิดเลย..
“วันนี้ทำอะไรกิน” เสียงทุ้มต่ำดังข้างหู
พฤษภาฉีกยิ้ม เป็นปฏิกิริยาตอบรับโดยอัตโนมัติ “แกงส้มพริกสดปลาช่อนทอดกับปลาหิมะนึ่งซีอิ๊วครับ” แล้วก็ค่อยเบิกตากว้างทีหลังเมื่อรู้ว่าใครเป็นคนทัก
เฟรดหัวเราะในลำคอ เขามองกวาดไปทั่วร่างตรงหน้า “ลูกชายตัวเล็กเหมือนพ่อจริงๆ” เขายิ้ม “หนูตะเภาเมย์กับหนูตะเภาเอพริว”
เสียงอะไรบางอย่างในหัวของกุ๊กพฤษภ์ขาดผึง เขาหันกลับ สวนกำปั้นไม่มีรูไปจังเบ้อเร่อจนร่างตรงหน้าล้มโครม
“ไอ้ฝรั่งขี้นก!” พฤษภาประกาศก้อง จิ้มลงอกตัวเอง “จำไว้อย่ามาล้อเรื่องส่วนสูง คนอย่างไอ้พฤษภ์อีกเซนเดียวจะร้อยเจ็ดสิบ! ไม่ได้เตี้ยเว้ย แล้วก็ไม่นิยมของเล็กด้วย! รู้ไว้ซะ กุ๊กพฤษภ์! เล็กๆไม่! ใหญ่ๆเอา!”
เฟรดสะบัดหัวด้วยความมึนงง ได้ยินเสียงรถแล่นออกไป เห็นแต่เด็กชายเมษาเกาะกระจกรถมองโจชัวร์ตาละห้อย ไอ้ลูกตัวแสบก็โบกมือหย็อยๆให้ท่าทางอาลัยอาวรณ์
..สรุปแล้ว..เด็กๆโกรธกันแป๊บเดียวจริงๆ..
ร่างสูงจามฟึด เลือดกำเดาไหลโจ้ก ครูแหม่มวิ่งออกมาเช็ดเลือดให้ท่าทางวุ่นวาย
“ฮึ่ม..” เฟรดสาปส่ง “อย่าให้เจออีกนะ! ไม่งั้นจะโยนของใหญ่ใส่ให้จุกอกเลย!”
อัพวันละนิดจิตแจ่มใส :pig4:
-
น่าร๊ากทั้งพ่อทั้งลูกเลย :-[ :-[ :-[
น้องเมษแอบเห็นแก่กินนะนี่ กินหมดเหรอลูกเบอร์เกอร์อันยักษ์อ่ะ :impress2: :impress2:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกก สมน้ำหน้าที่โดนต่อยนะเฟรด
นั่นปากเหรอยะ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !
เอาแล้วเว้ยมีโยนของใหญ่ใส่
เดี๋ยวพ่อพฤษก์ติดใจทำไงดีอ่ะค่ะเนี้ย
+1 ค่า
-
ตีกันทั้งพ่อทั้งลูกเลยงานนี้
ว่าแต่พ่อกับพ่อจะตีกันบนเตียงตอนไหนอีกละ
รออยู่ :z2: :z2:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยแล้วก็ได้เจอของใหญ่สมดังพรปากจริงๆ 55555555
-
อื้อหือ พ่อเองก็เดือดเหมือนกันนี่นะ
อย่าโกรธไปเลยเมย์ สูงตั้ง 169เชียวนะ !!!
อ๋า เฟรดจะจัดของใหญ่ให้เหรอคะ อย่าลืมคำพูดตัวเองละกัน
-
5555+
พ่อพฤกษ์กะน้องเมษ น่ารักจัง
ว่าแต่พ่อพฤกษ์ชอบใหญ่ๆใช่ปะ?? กรี๊ดดดด
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
พ่อเป็นไง ลูกก็เป็นแบบนั้นจริงๆนะคะเนี่ย 5555
ปล.เล็กๆไม่ ใหญ่ๆเอา เพราะงี้เลยถูกพ่อเฟรด......ใช่มั้ยคะ ฮี่ๆๆๆๆ
ปลล. อีกเซ็นเดียวสูงถึง170 ยังไงๆก็ยังเตี้ยกว่าเค้านั่นละนะคะพี่พฤกภ์ 555
-
เอาจริงๆนะ เรื่องนี้ห้ามเศร้า ห้ามดราม่า
ห้ามเหมือนเรื่องเจ้าปอนด์กะเจ้าแป้งอ่ะ
บอกว่าไม่เศร้าๆ เราร้องไห้ไปหลายตอน
แต่เรื่องนี้ กัดกันมันส์หยดติ๋ง อิอิ
-
มีแววว่าจะ หื่น นะคะคุณน้อง :impress2:
-
เลือดกำเดาไหลกันเลยทีเดียว 55555
-
เดี๋ยวนี้เค้านิยมบริโภคของนอก :z1:
-
เอาเลยครับโยนของใหญ่ใส่พฤกษภาเลย..เอาให้จุกเลยนะครับ :z1: :haun4:
-
:laugh:รุนแรงทั้งพ่อทั้งลูกเลย :-[
-
ตายหล่ะ คุณพ่อพฤษ เกลียดอะไรได้อย่างนั้น สงสัยจะเสียดุลให้ต่างชาติทั้งพ่อทั้งลูก
-
:o8: :o8: :o8:น่ารักจริงๆ หนูตะเภาเมย์กับหนูตะเภาเอพริว ^___________^
-
เข้ามาตามอ่านเรื่องมีเด็กมาร่วมด้วย
น่ารักดีจังเลย คาดว่าเรื่องนี้คงไม่เศร้า
ไม่มาม่า จะดีมากๆเลย แต่ที่แน่หนูเมษ
แลดูแล้วหนูเห็นแก่กินน่ะลูก เด็กๆโกรธกันแป๊บเดียว
แต่ผู้ใหญ่นี่สิคงอีกยาวนาน
:กอด1: :L2: :pig4:
-
อ้าวชอบของใหญ่หรือคุณพ่อพฤกษ์
-
คู่นี้มวยรุ่นใหญ่ ยังต้องเจอกันอีกหลายศึก
เมย์ระวังของใหญ่น๊า
เด็กน่าร๊ากกกกกกกกก ม๊วฟฟฟฟฟ :man1:
-
มาแล้วววเรื่องใหม่แอบคิดถึงคุณน้อยแว๊บๆๆๆ
ฮ๋าๆๆๆๆๆ แต่คุณพ่อพฤกษ์น่ารักเนอะ กับคุรลูกเมษ ชื่อน่ารักทั้งพ่อทั้งลูกจริงๆๆๆๆ
-
พี่แพร์ รอเรื่องนี้นานแระ สุดท้ายก็จะได้อ่าน อิอิ
เป็นเรื่องแรกเท่าที่เคยอ่านที่พระเอกเป็นฝรั่ง ฮ่ะฮ่าฮ่าๆๆ
มีคุณน้อยโผล่มาด้วย อ่าว! ถ้าคุณน้อยฝากคนอื่นเรื่องบริษัทอย่างงี้แล้วตนไปเสวยสุขกะไอ้ลอย มันจะดีเหรอครับพี่แพร์ อิจฉาน้อยฮะ
-
พ่อๆลูกๆเค้าดูน่าระกกันดีเนาะ
-
แดดดี้เฟรดโดนชกกกกกกกกกกก
มิน่าๆ อาฆาตไว้แบบนี้นี่เอง พ่อจ๋า
ถึงถูกของใหญ่กระแทกซะจุกจริงๆ สมคำอาฆาต
พูดจริงทำจริงนะพ่อฝรั่งขี้นกคนนี้
ทำไมไม่ค่อยอยากให้พระเอกเป็นฝรั่งเลยไม่รุ
รู้สึกเหมือนเสียดุล ทางปู้จายไงไม่รู้อ่ะค่ะ
ไทยทำ ไทยใช้(กันเอง) ไทยเจริญ นะคะคุณแพร์ ฮาๆ
พูดเล่นค่ะ พระเอกเป็นฝรั่งก็ดี กินเบอร์เกอร์บ้าง อะไรบ้าง
เปลี่ยนรสชาติไปได้เรื่อยดีค่ะ :bye2:
-
ฮาๆ ปรบมือชอบใจ
คุณพ่อแระคุณพ่อ เจอกันแล้ว
เด็กๆ นี่ น่ารักกันเน้อ
-
น้องเมษกะน้องจอชน่าร้ากกกกกก :กอด1: :กอด1:
หวายๆๆ พ่อพฤษกชอบใหญ่หรา อิอิ :-[ :-[
-
น่ารักทั้งคุนพ่อ คุนลูก
-
มีลูกทั้งสองคนเลยอ่ะ
:L2: :L2: :L2:
รอตอนต่อไปค้า~!!!
-
โอ้ว..ตื่นเต้นอ่ะ น่ารักทั้งพ่อทั้งลูกเลยวุ้ย
เอาแล้วซิ..คุณพฤษ จะได้ของใหญ่ก็คราวนี้แหละ ^^
-
ง่า พ่อปูสอนลูกปูเดินหน้าตรงรึเปล่าเนี่ย กาอปกันมาเด๊ะๆ
-
อิอิโดนทั้งพ่อทั้งลูกซัดใส่เต็มดั้งเลย
-
น้องโจชัว น่ารักกว่าคุณพ่อตั้งเนอะ ฮ่าๆ
-
ที่แท้ เจอกันแบบนี้นี่เอง!!!
มีเรื่องให้พ่อครัวใหญ่ (แต่ตัวเล็ก) ของเราอารมณ์ไม่ดียามที่ได้เจอหน้าแบบนี้ 555
เลยพลอยทำให้เกิดเรื่องหลังม่านแบบนี้ ชิมิ ชิมิ...
รออ่านต่อไปจ๊ะ เรื่องเบาๆ สบายๆ ไม่มาม่าแบบนี้ ชอบจริงจัง...ฮิ้ว...
-
:o8: :o8:
หนูตะเภาพ่อลูกน่ารักค่ะ~
-
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พ่อกับลูกเหมือนกันเปี้ยบ
-
ได้เลือดตั้งแต่เจอกันครั้งแรกเลยเหรอนี่ แล้วก็นะจะเอาอะไรใหญ่ๆไปปาใส่กันน๊อ หึหึ :haun4:
-
หนูตะเภา?
เปรียบซะเห็นภาพเลย....ฮาาา
-
จากที่น้ำหนักขึ้น อ่านไปอ่านมาน้ำลายสอกว่าเดิม กว่าจะจบเรื่อง คนอ่านคงอ้วนตาย
เพราะอาหารไทย เมนูไหนๆก็น่ากินไปซะหมด แม้ว่าพี่แพรจะปราณีผู้อ่านโดยการไม่แทรกภาพอาหารมาเย้ายวน
แต่บรรยายซะเห็นภาพชัดเจนอย่างงี้ หนูจะอ้วนเอานะคะพี่ !!!
ชอบจัง...
-
:-[ น่ารักทั้งพ่อทั้งลูก!
รู้สึกคุณพ่อจะพลาดไปนะคะไอ้ที่ว่าเล็กๆไม่ใหญ่ๆเอาเนี่ย ฮาๆๆๆ
-
โดนหนูตะเภาต่อย ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาา
-
เรื่องใหม่ท่าทางจะน่ารักสดใส เปิดเรืื่องมาก็เรียกเลือดซะแล้ว :z1:
ชอบจังเลยตอนเฟรดโดนหนูตะเภาต่อยเนี่ย :m20:
รบกวนนิดนึงนะค่ะคุณnigiri คือช่วงนี้นะค่ะ เขียนผิดหรือเปล่าค่ะ
"พฤษภาพักตอนบ่ายสองครึ่งพอดีเวลาร้านปิดช่วงแรก เขาปลดผ้ากันเปื้อนสีขาวออกเมื่อเจ้าของร้าน..หรืออีกนัยคือพี่เขยเดินเข้ามาหาถึงในห้องครัว
“พฤษภ์..ครูแหม่มโทรมา” คุณโชค พี่ชายของอดีตภรรยาคนตรงหน้าขมวดคิ้วมุ่น "
หมายถึงพี่เมียหรือเปล่าค่ะ
-
เด็กๆน่ารักกันอีกแล้ว
-
คู่คุณพ่อท่าทางจะแสบได้ใจ
เมย์เขาบอกแล้ว เล็กๆไม่ ใหญ่ๆเอา เป็นไงล่ะ เจอของใหญ่สมใจล่ะทีนี้ :o8:
แด๊ดเฟรดคะ ปากบอก ใครจะไปจำ
แต่ไอ้ที่อธิบายขั้นตอนการทำมานั่นน่ะรู้สึกจะจำได้หมดนะ o18
คู่หนูน้อยทั้งสองคนคงเชื้อไม่ทิ้งแถว
อร๊ายยยยย เฟรดทำงานกะคุณน้อยเหรอคะ
ฝากความคิดถึง ถึงคุณน้อยกะไอ้ลอยด้วยน๊า :L2:
-
วี้ดดดดดด คุณลูกหมีน้ำแดง ขอบคุณคร้าบบ ขอบคุณๆๆขอรับ 5555
พลาดจริงด้วยเหวยยย ไปแก้ก่อน 5555 เมาคลื่นบนเกาะยังไม่หาย = ="
-
เล็กๆ ไม่ ใหญ่ๆ เอา!
เสร็จโจร อิอิ
-
โยนอะไรใส่หว่า
-
ขอตามมาอ่านด้วยคนครับ
-
เรื่องนี้ดูน่ารักกุ๊กกิ๊ก >3<
คุณเฟรดทำงานอยู่ภาษยวัต คุณน้อยก็เป็นชาวเกาะ~
มีน้องเมษ กะน้องจอช น่ารักกก = )
วันนี้ก็เพิ่งกินแกงส้มมา พอมาอ่านก็หิวอีกแล้ว =[]=
ติดตามรอต่อไป ~
-
ก๊ากกกกกก :m20:
กด like ให้ 1000 ครั้งอ่ะ
เค้าชอบๆๆๆ
เค้าจะซื้อเรื่องนี้ๆๆๆๆๆๆ
จองๆๆๆ
-
(http://mi9.com/uploads/kids/4703/baby-cute-wallpaper_422_84421.jpg)
'คุณพ่อพฤษภ์'
คุณโชคขับรถมาส่งน้องเขยกับหลานชายตัวจ้อยถึงบ้าน กว่าจะไปกว่าจะมา พอดีร้านเปิดช่วงเย็น เขาเลยออกปากให้พฤษภ์ลางานอยู่กับลูก
“จะดีเหรอพี่โชค คนมาเยอะด้วย” พฤษภาประคองหัวเล็กที่สัปหงกโงกเงกจนเกือบชนกระจก
“ไม่เป็นไร ยิ่งมีเรื่องแบบนี้ พี่ว่าพฤษภ์น่าจะอยู่คุยกับเมษมากกว่า” เขายิ้ม ลูบหัวอีกฝ่ายอย่างเอ็นดู
ชายหนุ่มยิ้มรับ พี่โชคเป็นคนดี เพราะผู้ชายคนนี้นั่นล่ะ ทำให้เขาได้รู้จักกับอดีตภรรยา
จริงๆแล้วหลังจากหย่ากัน ความสัมพันธ์กับคนต่างครอบครัวควรจะจบลง แต่เพราะพี่โชคเป็นคนอบอุ่นแล้วก็อ่อนโยนแบบนี้ เขาถึงไปไหนไม่ได้เสียที จะคิดแยกตัวไปทำร้านอาหารของตัวเองตามฝันก็ยังก้ำกึ่ง ได้แต่ผลัดไว้ว่ารอไปเรียนเพิ่มก่อน เอาเข้าจริงอาจจะไม่กล้าทิ้งพี่โชคไปเลยก็ได้
“แจ้บ..” เด็กชายงัวเงีย ยกมือกลมๆขยี้ตา แก้มใสเป็นสีมะเขือเทศสุกเพราะสตูว์พ่อจ๋า
“ไงคนเก่ง” โชคจับแก้มนุ่มนิ่มของน้องเมษ
“เบอร์เกอร์ฮะ” ตื่นปุ๊บ เด็กชายเมษาหาของกินปั๊บ สมแล้วที่มีเลือดพ่อ
พฤษภาหัวเราะ พี่โชคเอื้อมหยิบกระเป๋าเป้สีส้มลายนินจาเต่าที่วางทิ้งไว้ด้านหลังให้ จังหวะหนึ่งปลายจมูกโด่งเฉียดโดนแก้มของคุณพ่อตัวเล็ก คนเป็นพี่เมียเลยชะงักไป
..วันนี้ทำอะไรนะ แกงส้มปลาช่อนทอดงั้นเหรอ..
..อยากกินแกงส้มจังเลย..
“อะไรเหรอครับ” กุ๊กพฤษภ์ประคองตัวลูกชายให้นั่งบนตักดีๆ เห็นพี่โชคนิ่งไปครู่
“เปล่า..ไม่มีอะไร” เขายิ้ม นึกโล่งอกที่พ่อครัวของตัวเองมีกลิ่นเครื่องเทศ
..ถ้าร้านอาหารของเขากลายเป็นร้านขายเค้ก ขนมหวาน ครีมสด..
..คนข้างๆอาจจะมีกลิ่นหอมของวานิลาแล้วหวานไอศกรีมก็ได้..
“หนูอยากกินเบอร์เกอร์” น้องเมษหาววอด เห็นฟันน้ำนมขาวจั๊วะเรียงเป็นระเบียบ
“ก็ได้ ก็ได้” พฤษภายิ้ม หอมแก้มลูกชายฟอดใหญ่
..ชื่นใจจริงๆ ลูกใครไม่รู้ น่าร๊ากก..
“งั้นวันนี้ผมขอลางานแล้วกันนะพี่” เขาหันมาบอก อวดลักยิ้มแก้มบุ๋ม
“อืม..ไม่เป็นไรครับ” โชคยื่นเป้นินจาเต่าให้หลาน น้องเมษรับมาถือแล้วกระพุ่มมือไหว้ตามที่พ่อจ๋าสอน “เป็นเด็กดี ไม่ดื้อไม่ซน แล้วพรุ่งนี้วันเสาร์ ไปหาลุงที่ร้านนะ”
“มีไอติมกะทิด้วย” น้องเมษความจำดีอยู่อย่างเดียวเท่านั้น
“จ้า ไอติมกะทิอร่อยสุดในสามโลก” คุณลุงใจดีหยิกแก้มนิ่มเบาๆ
พฤษภาอุ้มลูกลงจากรถ ยืนโบกมือบ๊ายบายพี่โชคจนลับสายตาถึงได้ไขกุญแจเข้าบ้าน
บ้านที่พวกเขาอยู่สร้างขึ้นจากน้ำพักน้ำแรง ไม่ได้ใหญ่โตอะไรนัก เป็นแค่บ้านเดี่ยวสองชั้น มีสวนเล็กๆพอให้ปลูกต้นไม้แล้วก็พืชผักสวนครัวได้บ้าง รั้วสีฟ้าด้านหน้ากับประตูบ้านวาดลายนินจาเต่าเป็นฝีมือของเขากับน้องเมษเอง
“เรากลับมาแล้วล่ะสหาย” น้องเมษวางกระเป๋าแล้วถลาไปกอดตุ๊กตาเต่าสี่ตัว
พฤษภาอมยิ้ม “มาถอดถุงเท้าก่อนครับ” เขาตบเบาะแปะๆ
เมษาอุ้มเต่าลีโอคาดตาสีฟ้าไว้ข้างหนึ่ง กอดราฟาเอลคาดตาแดงไว้อีกข้าง
“แล้วไมกี้กับดอนล่ะ” ชายหนุ่มพยักพเยิด
เด็กชายเบิกตากว้าง เปลี่ยนมากอดตุ๊กตาทั้งสี่มือแล้วเดินไปหาพ่อ “เดี๋ยวไมกี้น้อยใจ ดอนบอกว่าหนูไม่ค่อยอุ้มด้วย”
“เหรอ..พ่อได้ยินลีโอบอกว่า น้องเมษเล่นชิงช้าวันนี้ยังไม่ได้ล้างมือใช่มั้ย” พฤษภาหลอกล่อ
น้องเมษแก้มแดงแปร๊ด ยื่นลุงเต่าทั้งสี่ให้พ่ออุ้มแล้ววิ่งปร๋อไปห้องน้ำ ได้ยินเสียงลากเก้าอี้ครืดคราดพร้อมกับเสียงเปิดน้ำดังซู่
“บ้วนปากด้วยนะลูก” เขาวางตุ๊กตาลง ตบหัวมันไปคนละที แอบน้อยใจเหมือนกันนะ บางครั้งน้องเมษเชื่อฟังลุงนินจาเต่ามากกว่าพ่อเสียอีก
“เบอร์เกอร์ เบอร์เกอร์” เมษาร้องเป็นเพลง “ถึงเวลาเบอร์เกอร์แล้วสิ ถึงเวลาเบอร์เกอร์แล้วสิ”
“เพลงอะไรน่ะ” พฤษภาหัวเราะ เปิดพัดลมในห้อง
“หนูอยากดูการ์ตูน” น้องเมษชูมือหรา
“วันนี้มีการบ้านมั้ยครับ ทำการบ้านเสร็จแล้วพ่อจะเปิดให้” เขาจะให้อะไรลูกต้องมีข้อแลกเปลี่ยนเสมอ
เมษาเบะปาก พยักหน้าอย่างจนใจ
“เด็กดีต้องทำการบ้านนะ ไหน เอามาให้พ่อจ๋าดูซิ” กุ๊กพฤษภ์เปิดกระเป๋าลูกชาย
“ครูแหม่มให้คัดกอ ไก่ถึงฮอ นกฮูก”
“เตรียมดินสอรึยัง เอายางลบออกมาด้วยเลยครับ จะทำอะไรต้องเตรียมพร้อม รู้มั้ย เหมือนเวลาพ่อทำกับข้าวไง จะมีเด็กๆเอาของมาวางเต็มครัวเลย” พฤษภายกตัวอย่าง เขาทำท่าผัด ทำเสียงซู่ๆประกอบ “แล้วงานของเราก็จะออกมาดี เสร็จเร็วด้วย”
“พ่อจ๋าทำข้าวอร่อย!” สอนไปตั้งเยอะแต่น้องเมษจำไว้แค่นั้นเอง “เบอร์เกอร์!”
พฤษภาหัวเราะแหะ เลือดนักชิมเข้าเส้นทั้งพ่อทั้งลูก “พ่อจะไปทำเบอร์เกอร์ให้ แต่หนูต้องตั้งใจทำการบ้าน โอเคมั้ย?”
“โอเคฮะ” เด็กชายพยักหน้าก่อนจะทำคิ้วผูกโบว์ “โอเคคืออะไรอ่ะ”
“โอเคแปลว่า ตกลง”
น้องเมษดึงลุงเต่ามาวางข้างตัว ลีโออยู่ซ้าย ราฟาเอลอยู่ขวา ไมกี้กับดอนนั่งบนตักจะได้ไม่น้อยใจ “ตกลงฮะ ตกลงเนอะเต่าไมกี้ ตกลงเนอะเต่าดอน” ยิ้มอวดเขี้ยวกระจุ๋มกระจิ๋ม “ตกลงนะหนูตะเภาเมย์”
พฤษภาสะดุ้งเฮือก ชะงักขาที่กำลังจะก้าวออกไปนอกห้องรับแขก
..หนูตะเภาเมย์!..
“น้องเมษพูดอะไรน่ะ”
“หนูคุยกับลีโอ” ไอ้ตัวเล็กชูเต่าคาดตาสีน้ำเงินขึ้นมาอวด “ลีโอขอกินเบอร์เกอร์ด้วยได้มั้ยฮะ”
กุ๊กพฤษภ์ยิ้มเฝื่อน
..สงสัยหูฝาด..
“น้องเมษจะกินสองชิ้นใช่มั้ย กินไหวเหรอเจ้าอ้วน”
“หนูเปล่ากินสองชิ้น หนูกินชิ้นเดียว อีกชิ้นให้ลีโอ เฟรนช์ฟรายจานหย่ายให้ราฟ วานิลาซันเดย์ให้ดอนกับไมกี้”
“เหรออ” พฤษภาลากเสียงยาว “ตามใจๆ ทำมาแล้วกินไม่หมดล่ะก็..” เขากางอุ้งมือ “จะจับฟัดพุงให้เข็ด!”
ร่างเล็กร้องวี้ด กลิ้งบนโซฟาเพราะพ่อจ๋าก้มลงเป่าท้องดังปู๊ด ยังมีกลิ่นมหาหิงค์อยู่ที่สะดือจุ่นๆอยู่เลย เมื่อคืนสงสัยกินไอศกรีมฟรุ๊ตสลัดเยอะไปหน่อยเลยปวดท้อง ตดดังปู้ดตลอดยันเช้า
พฤษภาฟัดพุงลูกจนเหนื่อย สรุปว่าการบ้านยังไม่ได้ทำ เบอร์เกอร์ก็ยังไม่ได้ทอด “พอแล้ว พอก่อน..เดี๋ยวพ่อหัวใจวาย” เขาหัวเราะ หอบแฮ่ก ไม่ได้ออกกำลังมานานตั้งแต่มีลูก ดีที่ไม่เห็นแก่กิน แค่หลงทำของกินเท่านั้นเอง
“คืนนี้เล่นมวยปล้ำกันนะ นะ น้าา”
“เหอะๆ” เขาส่ายหัว น้องเมษแรงดีไม่มีตกจริงๆ
น้องเมษกลับไปทำการบ้านต่อ ส่วนเขาผละเข้าครัว มีเนื้อหมูอยู่ในฟรีซ เอาออกมาละลายแล้วสับเป็นชิ้น ปรุงเครื่องลงไปใหม่ แอบบดแครอทกับผักสีเขียวใส่แล้วค่อยปั้นเป็นก้อน ทอดอีกครั้งให้ขึ้นรูปกลม คราวนี้เด็กๆที่ไม่ยอมกินผักก็จะเผลอกินผักเข้าไปอย่างอร่อยเหาะ
พฤษภายืนปิ้งขนมปัง ในตู้เย็นมีนมสดอยู่สองแกลลอน เขาให้น้องเมษกินทุกวัน เผื่อจะได้ตัวสูงกว่าพ่อซะบ้าง
“ลูกตัวเล็กเหมือนพ่อเลย”
ใบหน้าพลันร้อนวาบขึ้นมาเมื่อนึกถึงคำพูดสบประมาท
“ไอ้ควายเผือก!” กุ๊กพฤษภ์เคี้ยวฟันดังกรอดๆ
..ใครจะไปสูงเท่ามัน ไอ้ผีเปรต..ลองมีเชื้อฝรั่งมันก็ยักษ์ทั้งนั้นล่ะว้า..
..เกลียดของนอกจริงๆพับผ่าสิ..
“ไมกี้ ไมกี้ วันนี้นะ เราถูกหาว่าตัวเตี้ย” เสียงเล็กๆดังลอดออกมาถึงในครัว
พฤษภาวางตะหลิวแล้วแอบมองลูกชาย น้องเมษวางดินสอไม้แล้วหันไปคุยกับเพื่อนในจินตนาการแล้ว
“ใช่มั้ยล่ะดอน เราไม่เตี้ยซะหน่อย เราแค่ตัวนิด” เด็กชายชูนิ้วก้อยอวดลุงเต่า “อีกหน่อยเราก็จะสูงลิ่วเหมือนต้นสน”
เขาอมยิ้ม ว่าจะทำกับข้าวต่อแต่ประโยคถัดมาทำเอาเป็นกังวล
“นี่ราฟ วันนี้เราเอามือจิ้มหน้าเพื่อนด้วย เจ็บนิ้วเลยล่ะ” เมษาทำปากพะงาบ “จอชร้องไห้ด้วย เราตกใจหมดเลย นี่แน่ะ ลองจับหัวใจเรา” มือเล็กดึงตุ๊กตามาแนบอก “เราโกรธจอชอ่ะ จอชปากไม่ดี หาว่าเราเตี้ย แต่เราไม่อยากให้จอชร้องไห้”
ร่างเล็กเอียงหน้าแนบเต่าลีโอ “เราขอโทษจอชแล้ว ถ้าเราไม่ขอโทษ พ่อจ๋าจะถูกคนตัวใหญ่นั่นดุ เรารักพ่อจ๋า”
พฤษภาน้ำตาคลอ
เมษาเข้าเรียนอนุบาลหนึ่งได้เป็นอาทิตย์แล้ว เท่าที่เห็นก็ไม่มีปัญหาอะไรกับเพื่อน แค่ช่วงวันแรกๆไปส่งลูกแล้วมีงอแงอยากกลับบ้านจนปีนหน้าต่างห้องบ้างแต่ก็เป็นอยู่ไม่กี่วันเท่านั้น
..จนวันนี้นั่นล่ะ เรื่องใหญ่สุด..
“แต่ว่าลีโอ อย่าบอกพ่อจ๋านะ” เด็กชายทำเสียงจิ๊จ๊ะแบบจิ้งจก “พ่อของจอชเท่มากเลย ตัวย้ายหย่าย ทำไมพ่อเราไม่สูงแบบนั้นบ้าง ถ้าพ่อจ๋าสูงๆ เราจะให้ใส่กางเกงในสีแดงไว้ข้างนอก เป็นซุปเปอร์แมนเลย!”
คนแอบฟังสำลักน้ำลายตัวเองดังแค่ก เด็กชายเมษาหันควับ วิ่งตุบๆเข้ามาหาจนเขารีบกลับไปหน้าเตาแทบไม่ทัน
“มีอะไรลูก”
“เบอร์เกอร์ของหนู” ร่างเล็กส่งสายตาวิบวับ เกาะขอบประตูห้องครัวท่าทางไร้เดียงสา
..เพิ่งนินทาพ่อตัวเองมาชัดๆ!..
พฤษภายิ้มรับ “เสร็จแล้วครับผม น้องเมษเอาจานมิกกี้ออกมาให้พ่อหน่อยเร็ว”
เมษาพยักหน้าหงึก พอก้มลงเปิดตู้น้ำลายก็หยดแหมะจนต้องซู้ดปาก กลิ่นหอมของเบอร์เกอร์หมูกับขนมปังปิ้งก้อนกลมทำเอาท้องร้องจ้อก “นี่ฮะ” เด็กชายส่งจานหลุมพลาสติกลายมิกกี้เมาส์กับสหายให้พ่อ
“หนูอยากกินมะเขือเทศสดมั้ย” เขาถาม ไม่ได้บังคับ แต่ก็อยากให้ตอบว่าจะกินอยู่ดี
“ก็ได้ฮับ” สงสัยเด็กชายเมษาแก้มแดงไม่พอ พ่อจ๋าเลยอยากให้แดงเท่าตูดลิงแสมเวลาถูกถ่านนาบ คือแดงดับเบิ้ล
..พ่อจ๋าคงชอบอะไรที่มันดับเบิ้ลๆ คูณสองตามสไตล์ เล็กๆไม่ ‘ใหญ่ๆ’ เอา..
พฤษภาหั่นมะเขือเทศสดเป็นวงสอดเข้าไปในเบอร์เกอร์แล้วราดซอสมะเขือเทศจนท่วม น้องเมษเป็นตัวกินซอส ถ้าจะให้กินมะเขือเทศสดก็ต้องกินคู่กับซอสมะเขือเทศถึงจะยอม กระทั่งเฟรนช์ฟรายอันเดียวยังต้องจุ่มซอสเสียชุ่มโชกและแดงฉาน
“เบอร์เกอร์พ่อจ๋าอร่อยที่ซู้ดด” น้องเมษร้องทั้งที่ปากยังเปื้อน
เขานั่งอยู่ข้างๆ คอยตรวจการบ้านว่ามีตัวไหนขี้เกียจคัดหรือแอบนั่งหลับจนเขียนออกนอกจุดไข่ปลา น้องเมษทำได้ดีไม่มีที่ติ ถ้าบทจะตั้งใจแล้ว อะไรก็ผ่านฉลุย
“อร่อยก็กินเยอะๆเนาะจะได้โตเร็วๆ” กุ๊กพฤษภ์ยิ้ม ลูบหัวลูกชายด้วยความรักใคร่
“หนูไม่แบ่งลีโอแล้วนะ จะกินเอง”
พฤษภาหยิบทิชชู่มาเช็ดปากเลอะรอยซอสให้ลูก น้องเมษดูดนิ้วดังจ๊วบ ตอนนี้อายุสามขวบแล้ว ยังเตี้ยม่อต้ออยู่ ดีแต่มีเนื้อมีหนังขึ้นมาบ้าง แก้มกลมอวบ แขนก็มีเนื้อหยุ่นๆ นึกตอนอยู่ในตู้อบไม่ออก ผอมแห้งแรงน้อยแถมยังตัวเล็กลีบเสียเขาเห็นแล้วใจแป้ว
“กินมั้ยฮะ” เมษาแบ่งมะเขือเทศให้พ่อ ตัวเองกินเนื้อหมู
“ไหงเอาของไม่ชอบให้ล่ะนั่น” เขาหัวเราะ “น้องเมษรีบกินนะครับ วันนี้อาบน้ำกับพ่อดีกว่า ไหน..มีขี้ไคลรึยังเอ่ย”
เด็กชายหัวเราะคิกคักเพราะพ่อเล่นปูไต่
“หนูอิ่มแล้ว” หันมาบอกคนที่อ่านสารานุกรมว่าด้วยอาหารนานาชาติ
พฤษภาชื่นใจจนอกพอง ลูกจ๋ากินเบอร์เกอร์เสียเกลี้ยง มีการเลียซอสจนจานขาววับอีกต่างหาก
..เป็นกุ๊กนี่อะไรก็ไม่ดีใจเท่าทำอาหารให้ลูกกิน..
“งั้นไปอาบน้ำกันเนาะ สระผมด้วย วันนี้น้องเมษเล่นมาเหงื่อซ่กเชียว หัวล้านเหม็นเขียว” เขาหอมหน้าผากลูก
เด็กชายตัวจ้อยสลัดผ้าแป๊บเดียวก็เหลือแต่พุงยื่น พฤษภาอุ้มลูกชายเข้าห้องน้ำ จับตัวหย่อนลงในอ่างที่ผสมน้ำทิ้งไว้แล้วหันไปถอดเสื้อตัวเอง
เมษาจ้องเป๋งไปที่ส่วนกลางของพ่อ ตัวป้อมสั้นลุกขึ้นยืนแล้วย่อลง ถ่างขาออกพร้อมกับก้มหัวดูช้างน้อย
“หุๆ หนอนแมลงวัน” พฤษภาแซวเด็ก
“ทำไมไม่เหมือนกัน”
“ก็ของพ่อมันหนอนชาเขียวนี่” เขายืดอกอย่างภูมิใจ ก้าวลงอ่างไปอีกคน
“เมื่อไหร่หนูจะมีหนอนชาเขียวแปะที่ขาบ้าง” น้องเมษตีปีกพั่บๆ แต่ก่อนก็อาบน้ำกับพ่อจ๋า แต่วันนี้เด็กชายเพิ่งสังเกต“อยากได้อ่ะ อยากได้ พ่อจ๋ายกให้ไม่ได้เหรอ”
“ยกให้น้องเมษแล้วพ่อจะใช้อะไรล่ะครับ” เขาขำก๊าก รดน้ำลงหัวลูก สั่งให้หลับตาแล้วเทแชมพูจอห์นสันสีเหลืองอ๋อยลงมือ นวดให้เบาๆจนน้องเมษแทบจะกรน
“อยากได้อ่ะ” ยังไม่วาย
“ต้องรอโตก่อน พอหนูโตแล้ว หนอนมันก็ใหญ่เองล่ะ”
“แบบนี้หนอนพ่อของจอชก็ย้ายหย่ายสินะฮะ”
พฤษภาตีหน้าปุเลี่ยน
..หนอนเผือก..โอ้ก!..
..ขยะแขยง..เกลียดหนอนต่างชาติ!..
..ไม่ใช่ไอ้หนอนต่างชาติเหรอที่ทำเอาเขากลายเป็นซิงเกิ้ลแด๊ดอยู่อย่างนี้น่ะ..
“หมายความว่ายังไง” เขารับโทรศัพท์จากเธอ พอเปิดปากได้ทางนั้นก็ชิงบอกทันทีว่าจะไม่กลับมาอีกแล้ว
น้องเมษเกาะแข้งเกาะขา เขาเพิ่งจะให้ลูกชายลองเสื้อนักเรียนชุดใหม่เอี่ยมหลังจากพาไปสมัครเข้าเรียนเรียบร้อย แล้วจู่ๆไอ้โทรทางไกลกับปัญหาครอบครัวนี่มันมาตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ เหมือนลมบ้าหมูพุ่งวาบเล่นเอาจะล้มทั้งยืน
‘ไม่ยังไงหรอกค่ะ แต่เวลาของเราคงเดินไม่ตรงกันซะแล้ว’
เขาเคาะตะหลิวกับกระทะเสียงดังเคร้ง เบอร์เกอร์หมูของน้องเมษกระเด็นกระดอนลงพื้น
..ก็หล่อนเอาตัวไปอยู่ซานฟราน มันคงจะตรงกับเวลาเมืองไทยตอนนี้หรอก!..
“พูดมาชัดๆเลย” คนอย่างพฤษภากล้าชนอยู่แล้ว
‘ฉัน..ตกหลุมรักครั้งใหม่กับหนุ่มที่นี่ แล้ว..คุณ..คุณก็ดีเกินไป’
..ขอเถอะเจ๊!..ลืมน้ำพริกตาแดงแมงดาถ้วยเก่าแล้วอย่ามายัดเยียดความดีให้..
..ดีนักแล้วทำไมไม่เอาล่ะเว้ย แบบนี้มันได้กันแล้วไม่รับผิดชอบนี่หว่า!..
“น้องเมษล่ะ” เขาถามได้แค่นั้น
‘ฉันจะโทรมาหาบ่อยๆนะคะ’
“ไม่จำเป็น” เขาเหลือบมองลูกที่กำลังนั่งไถรถแทร็กเตอร์พลาสติกอยู่ “ผมจะเป็นทั้งพ่อทั้งแม่ให้น้องเมษเอง”
..เหอะ..
พฤษภาเบ้หน้า น้องเมษไม่ติดใจสงสัยเรื่องหนอนๆแล้ว “ขึ้นเถอะครับ เดี๋ยวตัวเปื่อย”
“เอาเป็ดไปด้วย” เด็กชายคว้ามือไปทางตุ๊กตุ่นยางสีเหลืองอ๋อย
เขาดึงผ้าเช็ดตัวมาพันท่อนล่างไว้แล้วเอาผ้าห่มตัวล่อนจ้อนของลูกชาย อุ้มเข้าห้องนอนแล้วทาแป้งเด็กเสียหอมฉุย
“นี่ไง กุ้งชุบแป้งทอด”
“น่ากินมั้ย” เด็กชายเมษานั่งตัวกลมอยู่บนเตียง ยกแขนขึ้นเหนือหัวอย่างที่พ่อจ๋าสั่ง วันนี้ชุดนอนเป็นลายโดราเอมอนด้วย กางเกงสลับเป็นอุลตร้าแมนบ้าง ฟ้าแดงตัดกันได้น่าดูชม
“นิทานฮะ”
“โอเค..เอาเรื่องอะไร” พฤษภาใส่ชุดแล้วสอดตัวเข้าใต้ผ้าห่ม น้องเมษขยับเข้ามาซุกในอ้อมกอด
“เรื่องบ้านขนมปังแล้วก็เรื่องตุ๊กตาขนมปังขิง” ขนาดนิทานยังมีแต่ของกินเลย
เขาหัวเราะ โยกหัวไอ้ตัวเล็กด้วยความรัก “กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว..”
พฤษภาเริ่มเรื่องได้ไม่นาน เสียงเป่าลมดังปื้ดก็ดังมาจากด้านข้าง น้องเมษหลับปุ๋ย เขาประคองให้ลูกนอนกับหมอน เดินไปปิดไฟแล้วกลับมาล้มตัวข้างๆกัน แขนปุ้มปุ้ยวางหมับมาที่เอว
“พ่อจ๋า..เงียมๆ”
รอยยิ้มอ่อนโยนผุดขึ้นเพียงลำพัง หอมแก้มนุ่มไปฟอดอย่างชื่นใจ
“ฝันดีนะตัวแสบ พ่อจ๋ารักน้องเมษนะ”
......
ภาพเด็กๆจาก Mi9 นะคร้าบ :-[ (เพิ่งรู้ว่าเด็กมันน่ารัก กร๊ากก)
-
:z13: :z13: คุณนิกิริ ไม่ได้เข้าเด็กดีนาน มีผลงานใหม่มาฝากกันอีกแล้ว
เรื่องนี้ถึงจะเปี่ยมไปด้วยของกินแต่ไม่มีมาม่าใช่มั้ยคะ พอดีว่าอยากกินแต่ไส้กรอก... เอ๊ย.. หนอนชาเขียว... เอ๊ย ไม่ใช่แล้ว
น้องเมษกับพ่อพฤษภาน่ารักจริงๆเลย ว่าแต่พ่อพฤษภาไม่ลองอาหารต่างชาติบ้างหรอคะ เผื่อติดใจ หึหึ
-
หนอนชาเขียวของพ่อพฤษภ์จะสู้อนาคอนด้าของพ่อเฟรดไหวเร้อออ 555
-
หนอนชาเขียวของพ่อพฤษภ์จะสู้อนาคอนด้าของพ่อเฟรดไหวเร้อออ 555
เกรงว่าอนาคตหนอนชาเขียวจะติดใตอนาคอนดร้าก็ได้น่ะค่ะ 55555
แต่น้องเมษน่ารักน่าฟัดที่สุดใน 3 โลกเลยยยยยย : D
-
เจิมเรื่องใหม่ คับ
คิดถึงพี่แพร์คับ~
-
เค้าอยากดูหนอนชาเขียวววววววววววววววววววววววววววววววว
-
น่ารักทั้งพ่อ ทั้งลูกเลย :impress2:
-
น้องเมษช่างพูดน่ารักมาก
-
น้องเมษาน่ารักมาก คุณพ่อก็น่ารัก >.< :-[
-
เป็นพ่อคนเดียวก็ลำบากมากๆ แต่รอให้มีพ่อสองคนจะลำบากกว่านะ
กร๊ากกกกกกกกกกกก แย่งกันเป็นพ่อใหญ่พ่อเล็ก
หนอนชาเขียวผิดตรงไหน
ดีกว่าดับเบิ้ลบิ๊กไบท์ล่ะกัน
ดีต่อสุขภาพ ไม่มีไขมันแทรกด้วย!
-
น้องเมษน่ารักมากก
-
โอ๊ย ฉากสวีทอ่ะ จะน่ารักไปไหนเนี่ย พ่อลูก
-
น่ารักมากเลย ><
น้องเมษน่ารักที่สุด
-
พ่อจ๋ากับลูกจ๋าน่ารักมากเลยค่ะน้องแพร์
ตามมาให้กำลังใจค่ะ^^
-
ตอนนี้ใสๆน่ารัก ครอบครัวหนูตะเภา ♥
และยังมีหนอนชาเขียวมาด้วย :really2:
ตอนนี้กำลังสงสัยว่าสโลแกนของเรื่องนี้คือ เล็กๆไม่ใหญ่ๆเอาหรือเปล่า :-[
-
เอ๊ะคุรลุงของนู๋เมยังไงนิกลิ่นแปลกๆๆปะ ฮ๋าๆๆๆ
แต่ น่ารักนู๋เมษน่ารักสุดๆๆๆๆ
แต่ฮาหนอนตัวใหญ่จริงๆๆๆๆ :pigha2:
-
ให้กำลังใจค่ะ
เป็นอะไรไม่รู้ ชอบนิยายที่มีเด็กอ่ะ :man1:
-
พ่อลูกน่ารัก
-
อ้ายยยย ยิ่งอ่านยิ่งน่ารัก หลงรักน้องเมษษษ :impress2: :man1: :man1:
-
555+ หนอนชาเขียว กับ หนอนแมงวัน โถ น่ารักกันทั้งพ่อ ทั้งลูก ว่าแต่...ระวังหนอนเผือกนะ ดูท่าทางจะ "ใหญ่" :laugh:
-
:-[น่ารักมากกกก
-
น่ารักอ่ะ น้องเมษน่ารักมากๆเลย
ชักจะหลงน้องเมษเข้าเต็มเปา :กอด1: :กอด1:
อย่างนี้เรียกหนอนชาเขียว แล้วของคุณเฟรดมันต้องเปรียบกับอะไรดีน๊า :z1:
-
น่ารักจังเลย ตอนนี้ อิๆ มีทั้งหนูตะเภา
หนอนน้อยทั้งหลายแหล่ อิๆ พ่อของจอรช์
มีหนอนตัวใหญ่จริงเหรอน้องเมษ? พี่ชักอยาก
เห็นด้วยตาตัวเองแล้วสิ เอิ๊กๆ :pig4:
-
น่ารักจริงน้องเมษ :กอด1: :กอด1:
เด็กๆน่ารักเสมอ จริงมั้นพี่โชค
-
น้องเมษน่ารักที่ซู้ดดดดดดดดดด
-
น้องเมษน่าร๊ากกกก คุณพ่อก็น่าร๊ากกกก ชอบ ๆ ๆ
-
น่ารักจริงๆพ่อลูกคู่นี้
-
เราหลงรักเด็กละ เพราะเด้กมันน่ารักเกิ้นนน...ทำไงดี
:pig4: คะ
-
น้องเมษน่ารักมากกกกกกกก
อยากจะมีอย่างนี่กับเค้าบ้างจัง
พ่อพฤษภ์แน่ใจน่ะว่าจะสู้ได้อ่ะ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
หนอนนนนชาเขียว
กับหนอนเผือก
อีกหน่อยจะได้เป็นเพื่อนกันแล้วนะ ฮ่าๆๆๆ
-
ท่าทางจะคู่พ่อ คู่ลูก แน่ๆ เลย +1
-
น่ารักทั้งพ่อทั้งลูกเลยค่ะ
-
พ่อเมย์ น้องเมษ น่ารัก
:กอด1: :กอด1:
-
น่ารักน่าฟัดทั้งพ่อทั้งลูกเลยนะครับนี่
-
พ่อลูกคู่นี้น่าร๊ากกกกกที่สู๊ดดด
แต่คุณลุงโชค สงสัยอยากจะเปลี่ยนสถานะมาเป็นป๊ะป๊าน้องเมย์ใช่มั๊ยล่ะนั่น เค้ารู้นะ -..-
-
น่ารักทั้งคุณพ่อ คุณลูก เอิ้ก ๆ
-
:laugh: :laugh:น้องเมษจะเอาหนอนชาเขียวของพ่อจ๋าหรอ o18
-
น่ารักเนอะ ทั้งพ่อทั้งลูกเลย
แต่คุณลุงโชคนี่แหม่งๆ นะยะ อยากกินแกงส้ม!!!
ปล. ช่วงนี้เล้าเรานิยมชื่อเดือนกันเหรอ เรื่องนี้กับอีกเรื่องของคุณทีนี่จะครบปีแล้วนะ ฮุๆ
-
น้องเมษน่ารักมากๆๆๆๆๆเลยอ่ะค่ะ
แต่อะไรก็ไม่ติดใจเท่าหนอนชาเขียวกับหนอนเผือก 555555
-
น่าร้ากก พ่อลูกสุขสันต์
55555.
ชอบคะๆๆๆ รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ
-
อะฮิ้ว~ มาเม้นที่เล้ามั้ง เดี้ยว,,,, ฮ่าๆ ^^
-
อยากมีลูกขึ้นมาทันทีเลยครับอ่านตอนนี้
-
น้องเมษน่ารักจังฮะ
-
ดันจ้าดัน
-
น่ารักที่สุดเลย
ชอบมากเลยเลยค่ะ
มาต่ออีกไวๆนะคะ
+1
-
เรื่องนี้น่ารักจริง ๆ ค่ะ
อ่านไป ยิ้มไป ในทุก ๆ ตอนเลย
คู่พ่อก็น่าลุ้น แบบขิงก็รา ข่าก็แรง
ไม่มีใครยอมใครเลยเชียว
ส่วนเด็ก ๆ เนี่ย น่ารักสุด ๆ โดยเฉพาะน้องเมษ
เป็นเด็กที่น่ารักมาก แถมยังน่าฟัดอีกตังหาก
ปล. เรื่องนี้ไม่ควรอ่านตอนดึก ๆ เพราะมีบางฉาก
ที่อาจเป็นการเรียกน้ำย่อย ทำให้ท้องหิวขึ้นมาได้อีก :laugh:
-
ไม่เข้าใจว่าทำไมคุณพ่อพฤกษ์ถึงจำนายเฟรดไม่ได้
ก็นอนมากันรอบนึงแล้วนิ
มาเจอกันที่โรงเรียนน่าจะจำได้บ้าง?? มั้ย??
-
มีเรือพ่วงทั้งสองคนเลย รักกันเมื่อไหร่บ้านคงครึกครื้นน่าดู
อยากหอมแก้มน้องเมษ น่ารักๆๆ :o8:
-
ไม่เข้าใจว่าทำไมคุณพ่อพฤกษ์ถึงจำนายเฟรดไม่ได้
ก็นอนมากันรอบนึงแล้วนิ
มาเจอกันที่โรงเรียนน่าจะจำได้บ้าง?? มั้ย??
ตอนนี้เพิ่งเริ่มเรื่อง ส่วนตอนที่นอนกันนี่เป็นการอินโทรตัวอย่างซึ่งอาจจะอยู่ที่กลางเรื่อง รึเปล่า
-
โฮก น่าร้ากโคตร เด็กอาไร้ คุณพ่อจ๋า พ่อก็ตัวแค่นั้น ขุนลูกเมษยังไงคงไม่สูงไปกว่าพ่อหรอกจ้ะ เรื่องนี้น่ารักจัง ตัดอารมณ์หลายๆเรื่องที่ผ่านมา แต่กลัวว่าจะแอบซ่อนปมขมวดเงื่อนอะไรไว้ซับซ้อนอีกรึเปล่า อ่านไปก็กลัวไป เฮ้อ...
-
เค้าชอบพ่อจ๋าหล่ะ ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกก
กะขุนให้ลูกเป็นหมูตัวน้อยๆ แน่เลย :impress2:
-
(http://mi9.com/uploads/kids/4490/cute-baby-shower_422_78797.jpg)
'แด๊ดดี้เฟรด'
เด็กชายโจชัวร์นั่งโยกซ้ายโยกขวาอยู่ข้างคนขับ เฟรดดึงเบลท์มาคาดให้
“เจ็บมากมั้ย” เขาหันมอง จับปลายคางลูกแล้วดูพลาสเตอร์ยา
“Don’t worry about it.” จอชนั่งพลิกตุ๊กตาหุ่นยนต์ “I’m not hurt.”
“เวลาอยู่กันสองคนค่อยพูดภาษาอังกฤษ อยู่ข้างนอกต้องพูดภาษาไทยเพราะที่นี่เป็นเมืองไทย” เฟรดสอนลูก “แต่ถ้าพูดไทยได้ตลอดก็ดี”
“รับแซ่บ!” ไอ้ตัวเล็กยิ้มตาปิด “จอชไม่เป็นอะไรแล้ว”
“เยี่ยมมากคนเก่ง” เขาก็พอรู้อยู่ ไอ้ตรงดั้งที่แปะพลาสเตอร์ไม่ได้กระเทือนหรือมีรอยอะไรเลย ตามนิสัยแล้วจอชคงแปะไว้เอาเท่เท่านั้น “ว่าแต่ เมษาหมัดหนักเหมือนกันนะ”
..พอๆกับพ่อเมย์..
ชายหนุ่มอมยิ้ม รู้สึกปวดแปลบตรงดั้ง โดนชกเหมาะเจาะที่เดียวกันไม่มีผิดเพี้ยน เขาเรียกว่า ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น
“ไม่เห็นจะเจ็บเลย” เด็กชายหน้ามุ่ย แก้มแดงระเรื่อ
เฟรดหัวเราะ จับหัวลูกให้หันมามองกัน “อายทำไม?”
โจชัวร์ก้มหน้าก้มตาหลบแต่ตอนนี้ใบหูเล็กกลายเป็นสีแดงแจ๋ไปเรียบร้อย “ฮื่ออ..”
เมอร์ซีเดสคันใหม่เอี่ยมจอดหน้ารั้วบ้าน เขากดรีโมทให้มันเลื่อนเปิดอัตโนมัติ จอชนั่งร้องเพลงหงุงหงิง
บ้านหลังใหญ่ของซีอีโอหนุ่มซื้อต่อมาจากคนไทย แต่เพราะความทันสมัยของมันทำเอาเขาต้องมาจ้างช่างตีไม้เป็นช่องทับผนังปูน พื้นหินอ่อนถูกรื้อใส่กระเบื้องสีแดงอิฐ เน้นสีเอิร์ธโทนทั้งหลังแล้วจัดแจงเปลี่ยนให้เป็นโอเรียนทอลสไตล์ทั้งหมด เฟอร์นิเจอร์ส่วนใหญ่เขาเหมามาจากทางเหนือทั้งนั้น
“คุณหนูมาแล้ว” แม่บ้านชื่อ สาว แต่อายุอานามไม่สาววิ่งเข้ามาหา
โจชัวร์กระโดดตุบลงจากรถ ทันทีที่ป้าตัวตุ้ยนุ้ยเห็นพลาสเตอร์ยาก็ร้องวี้ดเหมือนอกอีแป้นจะแตก
“จอชไม่เป็นอะไรหรอก” เขายิ้มให้
“โอ๋ๆๆคุณหนูโจชัวร์ของป้า” แกคว้าเด็กชายมากอดหมับ รัดเข้าให้เต็มสองแขนอวบอ้วนจนร่างเล็กร้องแอ้ก หน้าซุกพุงหลามจะหายใจไม่ออก
เฟรดกดล็อครถ เขาอยู่ที่นี่กับลูกชาย พวกเด็กทำงานบ้านให้ไปๆกลับๆ อย่างป้าสาวนี่อายุห้าสิบ แกแก่แล้ว มีลูกมีหลานเลยให้มาทำเฉพาะอาหารสองมื้อ แค่เช้ากับเย็นก็พอ
อย่าหวังจะมีเด็กคนใช้สาวรุ่น เพราะโจชัวร์แผลงฤทธิ์จนพวกหล่อนกระเจิงหมด อยู่ไม่ได้แม้สักคน คงกลัวตัวเองจะได้แม่ใหม่เข้า
“นอกจากมัมแล้ว แด๊ดห้ามจีบสาวที่ไหนนะฮะ”
..จอชว่าอย่างนั้น..
เฟรดคลั่งเมืองไทย รักภาษาไทย บ้าอาหารไทย เสียอย่างเดียวที่ไม่ได้มีเมียเป็นคนไทย แต่ถึงอย่างนั้นก็พบรักและแต่งงานกันที่ไทยอยู่ดี
แซนดร้าเป็นสาวอเมริกัน เขาจำได้ว่าเจอกันที่รีสอร์ทในเกาะช้าง เขาปิ๊งเธอตรงที่เธอเคี้ยวพริกขี้หนูได้เป็นเม็ดๆ เหตุผลแค่นั้นเองที่เขาขอเธอแต่งงาน ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็ได้เจ้าหนูน้อยโจชัวร์
แต่หลังจากจอชอายุขวบเดียว เธอก็ขอหย่ากับเขาซะงั้น เหตุผลที่แซนดร้าขอแยกกันอยู่ มันเป็นผลมาจากตรรกะไร้สาระของเขา
เฟรดชอบประเทศไทยตรงที่เป็นเมืองร้อน บ้าอาหารไทยเพราะมีรสเผ็ดร้อน และถึงแม้ภาษาไทยจะไม่ได้เป็นภาษาร้อนๆ แต่การที่เขาชอบให้ ‘อะไรๆ’ ก็ร้อน ทำให้ ‘เรื่องบนเตียง’ ของเขา ‘ร้อนแรง’ ตามไปด้วย
“ฉันรับคุณไม่ไหว” เธอบอกอย่างนั้น “คุณคงเผาฉันเกรียมบนที่นอนไม่วันใดก็วันหนึ่ง”
..โอเค..ยอมรับมาเถอะว่าเขาน่ะฮอท..
“วันนี้หนูอยากทานอะไรมั้ยคะ ป้าจะทำให้” เสียงของป้าสาวดึงเขากลับมาที่เดิม แกยกตัวโจชัวร์ขึ้นอุ้ม
“น้ำพริกปลาทูฮะ”
..นั่นไง..คนไทยเขาว่า เชื้อไม่ทิ้งแถว..
“กินของเผ็ดอีกแล้ว” แกบ่นอุบ “งั้นเดี๋ยวตำพริกน้อยๆเนอะ”
โจชัวร์ชอบขลุกอยู่ในครัวดูป้าสาวทำกับข้าว ส่วนเขาไม่ค่อยสนเรื่องนี้เท่าไหร่ ชอบกินอย่างเดียว ตั้งแต่หย่ากับแซนดร้าไปเขาก็ไม่ได้ทำตัวเป็นพ่อบ้านเลย บางทีนึกภาพสามีภรรยาช่วยกันทำอาหารแล้วคงดูน่ารักไม่หยอก
“คุณหนูอยากทานปลาทู ป้าจะไปซื้อที่ตลาดเดี๋ยวนะคะ” ป้าสาวเดินออกมาจากในครัว แกบอกเจ้านายใหญ่ “คุณเฟรดจะเอาอะไรเพิ่มมั้ย”
“อะไรก็ได้” เขากินง่าย ไม่เกี่ยงเมนู มีข้อแม้อย่างเดียวว่าต้องเป็นอาหารไทย และถ้าไม่โฮมเมดก็ต้องออกจากครัวของร้านมาร้อนๆ พวกจั๊งค์ฟู้ดกับอาหารแช่แข็งกินมาเกือบทั้งชีวิตแล้ว
“แด๊ดดี้” ไอ้ตัวเล็กวิ่งเข้ามาหาแล้วกอดหมับตรงแขน
เฟรดก้มลงมอง จอชยิ้มตาปิดอวดแก้มปุ้มปุ้ย “มีอะไรตัวแสบ”
“อยากกินฝีมือแด๊ดบ้าง นะ..น้า..”
ร่างสูงหัวเราะเบาๆ อุ้มลูกขึ้นมานั่งบนโต๊ะอาหาร “วันนี้อ้อนเหรอ”
“ช่าย..วันนี้จะอ้อน”
เขาคิดอยู่ชั่วอึดใจ แต่เห็นแววตาคาดหวังของจอชแล้วมันอดตอบตกลงไม่ได้ “โอเค!” มือใหญ่ขยี้ผมสีบลอนด์ทอง “แต่เราต้องเป็นผู้ช่วยนะ”
“Yes sir!” เด็กชายตะเบ๊ะรับ
หนุ่มตัวสูงอุ้มลูกขึ้นหลัง โจชัวร์หัวเราะกิ๊กกั๊กด้วยความชอบใจเมื่อแด๊ดจับให้นั่งบนเคาน์เตอร์ครัว
“อยากกินไข่ตุ๋น” ว่าพลางเอาช้อนมาเคาะกับถ้วยเกร๊งๆ
“ไข่ตุ๋น?” เฟรดเกาคางครุ่นคิด เขาไม่เข้าครัวเป็นปีแล้ว ไอ้ไข่ตุ๋นที่ว่ามันทำยังไงกันล่ะนั่น
“ผูกผ้ากันเปื้อนด้วยสิฮะ” โจชัวร์ดึงผ้าของป้าสาวมาคาดที่เอวแด๊ด
“ฮื่อ..อย่าเอาไปบอกใครเชียว” เฟรดหัวเราะ อยู่ที่บริษัทเขาต้องวางตัวเป็นเจ้านายผู้ใหญ่ จะให้บรรยากาศร่าเริงเหมือนพ่อกับลูกไม่ได้
“อิอิ” โจชัวร์เอาถ้วยมาวางแหมะบนตัก ตอกไข่ป๊อกๆกับขอบเคาน์เตอร์ เด็กชายชอบตอกไข่ อันที่จริงคืออยากทำอาหาร แต่มีความสามารถดีที่สุดแค่ตอกไข่ไม่หกเท่านั้นเอง
“อา..แบบนี้สินะ” เฟรดเอาส้อมมาตีไข่แดงกับไข่ขาว
“แรงกว่านี้ฮะ” จอชสาธิต
“นี่แน่ะ!” พ่อหม้ายลูกติดเพิ่มพลัง สงสัยติดเทอร์โบเยอะไปหน่อย ถ้วยไข่เลยปลิวหวือหลุดจากมือแตกดังเพล้ง “อ้าว”
“ก๊ากก” โจชัวร์ขำน้ำตาเล็ด
เฟรดถอนหายใจ รื้อของในตู้เย็นออกมาใหม่ ของสดเต็มไปหมด ทั้งผัก ทั้งเนื้อ มีไข่ไก่อยู่อีกแพ็ค
“ใส่หมูด้วย” เด็กชายชี้ส้อมกำกับแด๊ด “หมู แหมะ แหมะ”
“อะไรหมูแหมะๆ” เขาเลิกคิ้ว
“คู่แข่งหมูฉึกๆ” ร่างเล็กกอดอกด้วยความภูมิใจ มุขนี้คิดนานนะ
“เอานี่มั้ย” เฟรดมุดเข้าไปในตู้เย็น ชูต้นหอมผักชีขึ้น พอลูกชายพยักหน้าก็โยนวืดไปไว้ในอ่างล้างจาน “นี่ล่ะ” เขาชูหัวหอม โจชัวร์ส่ายหัวรัว เขาเลยยัดกลับช่องแช่แข็ง “แครอทมั้ย”
“โผะเอาแคเหราะมาฝะ” เจ้าตัวเล็กโยกก้น
“เพลงอะไรนั่น” เฟรดปิดตู้ ข้าวของรื้อไว้กระจายเกลื่อน พอปิดไม่ลงเขาเลยเอาเท้ายัน กระปุกกะปิ น้ำตาลปีบกับกล่องไข่เค็มร่วงพรวด
“อยากกินนม” โจชัวร์เริ่มร้องเอาอย่างอื่นอีกแล้ว เป็นพวกเด็กซนอยู่ไม่สุขที่ทำเอาแด๊ดปวดหัวได้วันละหลายรอบ “นม นม นม”
เฟรดหัวเราะเบาๆ รื้อนมกล่องออกมาจากช่องแช่ เขาเปิดไมโครเวฟ จับยัดมันเข้าไปแล้วเร่งความร้อน “อย่าเที่ยวไปพูดกับสาวๆแบบนี้เด็ดขาดเลย”
“ทำไมอ่ะ” ร่างเล็กเอียงคอ ทำนัยน์ตาพาซื่อ
..จริงๆแล้วสุดจะแก่แดดด้วยซ้ำ..
“นมเป็นคำไม่สุภาพ” เฟรดสอน “ต้องพูดว่าหน้าอก”
“จอชจะกินหน้าอกวัว!” เด็กชายชูมือหรา
เฟรดยืนอึ้ง เขาเกาหัวแกรก “โอเค..แด๊ดสอนผิด” เขาขยับเข้ามาหาลูก ได้ยินเสียงร้องวี้ดจากในไมโครเวฟ พอผละออกห่างได้หน่อย ด้านในก็เกิดเสียงตูมดังสนั่น นมระเบิดเละตุ้มเป๊ะ
“ก๊ากก” โจชัวร์กระโดดโลดเต้น “หน้าอกกระจาย”
ป้าสาวเพิ่งกลับเข้ามา แกอ้าปากค้าง มองดูสภาพเละเทะเหมือนผ่านสงคราม ทั้งชามไข่แตก ตู้เย็นเปิดอ้า ของถูกรื้อ ที่ร้ายสุดๆคือนมกล่องที่ระเบิดยับเยินคาไมโครเวฟนี่ล่ะ
“คุณเฟรด!” แกโบกมือพั่บๆ อุ้มคุณหนูจอชส่งให้แล้วดันหลังผู้ชายตัวใหญ่ออกพ้นอาณาเขตของกิน “กรุณาอย่าเข้ามาในครัวอีกนะคะ!”
“ทำไมล่ะ” เฟรดเหลียวมองผลงานตัวเอง
“จนกว่าคุณจะหาภรรยาที่พอจะดูแลเรื่องอาหารการกินได้!” ป้าสาวห้ามเสียงเขียว “อย่าก้าวเข้ามาในครัวอีกเด็ดขาด!!”
......
“แด๊ดดี้ แด๊ดดี้” โจชัวร์กลิ้งเกลือกบนโซฟาหลังอาหารเย็น วันนี้ได้กินน้ำพริกใส่พริกครึ่งเม็ดสำหรับเด็ก ปลาทูทอดอร่อยที่ซู้ด เด็กชายกินไปตั้งสองจานหมีพูห์เลยทีเดียว
“ว่าไงเด็กดี” เฟรดวางหนังสือพิมพ์ธุรกิจ ดึงแว่นสายตาออกมาวางข้างตัว
“วันนี้อาบน้ำกัน” ร่างเล็กยืนบิดซ้ายขวา
“หือ..เราโตแล้ว จะให้แด๊ดไปอาบด้วยทำไม” เขาขยี้ผมสีทองสว่าง จอชมีผมนุ่มนิ่มเหมือนขนแมวเลย
“please..” ร่างตุ้ยนุ้ยกระโดดขึ้นโซฟา ก้นกลมๆกระแทกปั้กเข้ากับแว่นแด๊ด เลนส์กระเด็นหลุดออกจากกรอบพร้อมกับขาแว่นแหกแหลกยับ
เฟรดยกมือห้ามไม่ทัน เขาถอนหายใจ ได้แต่จับซากแว่นตาโยนทิ้งลงถัง “ไม่โตซะทีนะโจชัวร์” เขาว่าอย่างไม่ถือสานัก อุ้มลูกขึ้นมานั่งตัก
ป้าสาวเพิ่งทำงานในครัวเสร็จ แกสะพายกระเป๋าเงินมารับค่าแรงประจำวันแล้วขอลางานวันรุ่งขึ้น
“หืม..พรุ่งนี้งั้นเหรอ” เฟรดว่าจะเข้าไปเคลียร์เอกสารในบริษัทพอดี
“หลานมันตัวรุมๆน่ะค่ะ กลัวจะเป็นไข้”
“ได้ ไม่เป็นไร” ร่างสูงดึงกระเป๋าเงินออกมานับแบงค์ “งั้นพรุ่งนี้แด๊ดพาโจชัวร์กู๊ดบอยไปทำงานด้วย ดีมั้ย”
“ดีฮะ!”
ป้าสาวยืนยิ้ม ไหว้เจ้านายแล้วกำชับว่าอาหารมื้อเช้าแกทำเรียบร้อย ที่ต้องพยายามคืออุ่นมันในเตาไมโครเวฟโดยไม่ให้ระเบิดอีก
“เอาล่ะ ทีนี้เราก็ไปอาบน้ำกัน” เฟรดลุกขึ้นยืนไล่ความเมื่อยขบ
โจชัวร์กระโดดขึ้นเกาะหลัง แด๊ดตัวสูงลิ่ว เด็กชายเคยนั่งบนบ่าแด๊ดแล้วหัวโขกกิ่งต้นมะยมหลังบ้าน เล่นเอาหน้าผากโนไปเป็นอาทิตย์ หลังจากนั้นแด๊ดเลยให้โจชัวร์ขึ้นหลังแทนขี่คอ
“โดนัลด์ ดั๊กของจอช” เจ้าตัวเล็กวิ่งตุบตับเข้าไปในห้องนอน
เฟรดเลี้ยงลูกให้เป็นผู้ใหญ่ พอโจชัวร์เข้าเรียนอนุบาลหนึ่ง เขาก็ซื้อเตียงหลังเล็ก ตกแต่งห้องติดกันเสียใหม่ ทาสีฟ้าสว่างทั้งห้องแล้วจ้างคนมาวาดภาพทะเลไว้ โจชัวร์ชอบทะเล เพราะว่าโดนัลด์ ดั๊กเป็นกะลาสีเรือ
แรกๆโจชัวร์จะไม่ยอมแยกห้องนอน แต่เขายืนกรานอย่างนั้น โจชัวร์มีพี่เลี้ยงคอยดูแล แต่จะต้องนอนเอง กินข้าวเอง อาบน้ำเอง และหัดแต่งตัวเอง ต้องทำภารกิจส่วนตัวให้เป็นทุกอย่างถึงจะกลายเป็นโจชัวร์กู๊ดบอย
เฟรดถอดเสื้อ เขาโยนมันลงตะกร้ารอป้าสาวส่งให้ร้านซักรีด หนุ่มตัวสูงดึงผ้าขนหนูมาพันช่วงล่าง ปลดกางเกงออกโดยมีลูกชายมองตาไม่กะพริบ
“แด๊ดดี้เท้เท่” โจชัวร์ออกปากด้วยความภูมิใจ “แด๊ดของเอพริวตัวเล็กเท่านี้” ไอ้แสบชูนิ้วก้อยหราแล้วกุดให้มันสั้นเหลือปลายนิ้ว
หนุ่มตัวโตหัวเราะ พอพูดถึงฝ่ายนั้นทีไร เขารู้สึกเจ็บจมูกแปล๊บๆทุกที
จอชสลัดกางเกงทิ้งแล้วดึงเสื้อออกทางหัว เฟรดเห็นว่าคงต้องซื้อชุดใหม่สำรองไว้เพราะจอชโตเร็วกว่าเพื่อน
“โอย..” ไอ้แสบร้องอู้อี้ผ่านเสื้อ กระดุมกินผมเข้าไปจนติดหนุบหนับ
“นั่นไง” เฟรดเดินเข้าไปหา ก้มลงแกะผมสีทองที่พันกันยุ่งออกให้
ร่างเล็กมุดหัวออกจากเสื้อ อ้าปากพะงาบหายใจยกใหญ่ ทั้งตัวกลิ้งหลุดออกมาแต่ดันเสียหลักล้มหน้าคะมำ มือกลมๆคว้าชายผ้าขนหนูตรงหน้าเป็นหลักยึด ได้ยินเสียงแด๊ดดี้ร้องแล้วถึงจะเงยหน้ามอง
“Oh! My god!” โจชัวร์อ้าปาก “A big worm!”
เฟรดหยิกแก้มนุ่มจนยืด คว้าผ้าเช็ดตัวบนพื้นขึ้นพันเอว “ทะลึ่ง”
“จอชเปล่า” ไอ้ตัวเล็กรีบลุก เท้าเอวแล้วแอ่นพุงให้ดู “จอชก็มี จอชไม่ได้ทะลึ่ง” แล้วคิ้วเล็กๆก็ยิ่งขมวดมุ่น “แต่ไม่เห็นเหมือนกัน”
ชายหนุ่มหัวเราะ ดึงลิ้ตเติ้ลเวิร์มเบาๆ โจชัวร์ร้องด้วยความตกใจ
“อีกสิบปีค่อยมาวัดกัน” เขาคว้าลูกชายขึ้นหนีบเอว “ไปอาบน้ำไป”
เฟรดจับลูกนั่งลงในอ่าง โจชัวร์พยายามลุกขึ้นอวด ‘อะไรๆ’ ของตัวเองบ้างแต่เขาไม่สน “close your eyes” สั่งแล้วก็เอาฝักบัวรดบนหัวให้
“Ahh!” ตัวอ้วนกลมสั่นกึก “so cold!”
“หนาวเหรอ” เขาเปิดน้ำอุ่นให้ ใช้แชมพูเด็กสีเหลืองอ๋อย เท่าที่เดินดูมาทั้งหมด กลิ่นนี่ล่ะหอมถูกใจที่สุดแล้ว
จอชนั่งจุ้มปุ๊กในอ่าง ข้างตัวมีลุงโดนัลด์ ดั๊กวางอยู่ชิดผนัง เด็กชายตีน้ำป๋อมแป๋ม เอาเป็ดพลาสติกมาลอย “จอช แฮปปี้ แฮปปี้”
เฟรดเลิกคิ้ว ขยี้ผมลูกจนหัวสั่นหัวคลอน “What are you talking about?” เขาเปิดน้ำล้างฟองให้อีกที
“จอชมีความสุขที่ได้อยู่กับแด๊ด” โจชัวร์ฉีกยิ้ม “I love you, daddy”
เขานิ่งอึ้ง ก่อนจะกอดร่างเล็กไว้เต็มอ้อมแขน “I love you too, son”
เฟรดหอมแก้มนิ่มฟอดใหญ่ เขาดึงตัวลูกชายขึ้นมาล้างฟองจนหมดจดแล้วหันหลังไปค้นผ้าเช็ดตัวผืนใหม่เอี่ยมให้
โจชัวร์กอดลุงโดนัลด์ไว้มือหนึ่ง ตามองแผ่นหลังกว้างของแด๊ดดี้ด้วยความชื่นชม แด๊ดตัวใหญ่ สูงปรี๊ด กล้ามเป็นมัดๆแถมยังมีเสียงทุ้มต่ำเท่สุดชีวิต ไม่เหมือนโจชัวร์ที่ตัวกะเปี๊ยกแล้วก็เสียงแหลมเล็กเหมือนหนูผี
ดวงตาสีฟ้าอ่อนวาววับเหมือนคิดอะไรได้ เจ้าตัวก้มลง คว้าหมับเข้าที่ไส้กรอกอันจ้อยแล้วจับดึงสุดแรงเกิด
“จ๊ากกกกกกก”
......
“ฮึก..ฮืออ” หนูน้อยโจชัวร์ร้องไห้กระซิกๆ ขดเป็นตัวนิ่มถูกม้วนอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา แด๊ดดี้ขยับเข้ามาด้านหลังแล้วลูบหัวเบาๆ
“ก็เราซนเองนี่” เฟรดกลั้นหัวเราะ หันหลังให้ไม่ทันไร เจ้าตัวเล็กดึงของตัวเองเสียยืดเป็นพิซซ่า พอปล่อยมือ มันก็ดีดเพี๊ยะกลับน่ะซี
“จอชอยากเหมือนแด๊ด” โจชัวร์ปาดน้ำตาป้อยๆ “จอชจะตัวโตเหมือนแด๊ด เสียงใหญ่เหมือนแด๊ด แล้วก็มีบิ๊กเกสท์เวิร์ม!”
“Oh..I see” เขาขำในใจ ถ้าขำออกอาการเดี๋ยวจอชจะโกรธเอา
ช่วงนี้เด็กๆกำลังสนใจในเพศของตัวเอง เขาไม่ได้ดุลูก แค่ค่อยๆอธิบายว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาของเด็กชายตัวน้อย เหมือนไข่ผีเสื้อที่ค่อยฟักเป็นหนอน แล้วอีกหน่อยก็จะอวบแบบดักแด้ไปเอง
“จริงนะ” โจชัวร์ปาดน้ำตาทิ้ง
“จริง” เขายิ้ม ขยี้หัวเบาๆ “ไม่เห็นต้องกังวลเลย”
“จะใหญ่กว่าเมษ์มั้ย”
เฟรดเลิกคิ้ว “เมย์พ่อหรือเมษ์ลูก” เขากลั้นยิ้ม “ไม่ว่าคนไหนกว่าใหญ่กว่าอยู่แล้ว คนไทยเป็นคนตัวเล็ก ‘อะไรๆ’ ก็เลยเล็กตาม”
“หุๆ” จอชยิ้มแก้มพอง ดวงตาสีฟ้าเป็นประกาย
“กู๊ดไนท์เด็กดี” เฟรดก้มลงจูบหน้าผากแต่เจ้าตัวน้อยรั้งแขนไว้ มองด้วยท่าทางออดอ้อน “ไม่ได้จอช เราโตแล้ว วันนี้ก็อาบน้ำด้วยกันแล้วนี่”
“นะ..น้าา..” เด็กชายถูไถคางบนแขนแด๊ด
เขาถอนหายใจ มองพลาสเตอร์ยาบนจมูกจิ้มลิ้มแล้วอดใจอ่อนอีกไม่ได้ ปกติจอชไม่ได้อ้อนพร่ำเพรื่อ วันนี้คงโดนหมัดสะกิดต่อมงอแงเข้าไป
“แค่คืนเดียวนะ” เขายื่นคำขาด
“Yippy!”
เฟรดยิ้ม อุ้มไอ้ตัวซนแล้วแบกขึ้นหลังไปห้องนอนตัวเอง โจชัวร์กระโดดตุบลงเตียง คว้าหมอนมาหนุนหัวแล้วมุดลงใต้ผ้าห่มทันที
“กอดจอช กอดจอช”
“ไอ้ตัวยุ่ง” ร่างสูงล้มตัวลงนอนด้านข้าง ปิดไฟหัวเตียงจนทั้งห้องมืดสนิท เขาหันมองลูกชาย เห็นดวงตาแป๋วแหววในแสงสลัว “มานี่มา”
โจชัวร์ยิ้มแก้มปริ ซุกเข้าหาอ้อมกอดอบอุ่น แด๊ดดี้เฟรดให้นอนหนุนแขน เด็กชายได้ยินเสียงแด๊ดฮัมเพลงเบาๆ
“Everyday my papa would work to help to make ends meet.
To see that we would eat, keep those shoes upon my feet”
“เพลงอะไร”
“เพลงที่แด๊ดของแด๊ดร้องให้ฟังก่อนนอน” เฟรดกระซิบ “Every night my papa would take and tuck me in my bed. Kiss me on my head after all the prayers were said.”
โจชัวร์ตาปรือ เสียงของแด็ดฟังนุ่มนวลแล้วก็อ่อนโยนมากเลยทีเดียว
“แกรนด์ปาไปไหนแล้ว” เด็กชายเงยหน้ามอง
“บนสวรรค์นู่น” เขาชี้มือให้ดู
“Goodnight daddy, goodnight grandpa” จอชพึมพำ
“Everytime I kiss my children papa's words ring true” เฟรดลูบผมนุ่มนิ่มไปมา “Your children live through you. They'll grow and leave you too. I remember every word my papa used to say. I live them everyday he taught me well that way.”
“Goodnight son”
:pig4: ขอบคุณคร้าบทุกท่านที่เข้ามาอ่านเข้ามาเม้นให้ อิอิ พักนี้สมองด้านชา พิมพ์ไม่ค่อยไป
เรื่องนี้ออกแนวสบายๆ พ่อกับลูกและพ่อกับพ่อตามที่คิดไว้ตั้งนานมาแล้วตั้งกะกันยาปี 2010 นู่น เพิ่งได้มาพิมพ์เนื้อหาก็ตอนนี้เอง :เฮ้อ:
ฝากแนวนี้ไว้ด้วยนะคร้าบ จะพยายามไม่ทำอาหารไทยสำเร็จรูปให้ชิม :laugh:
-
:man1: คู่นี้ก็น่ารัก เด็กฝรั่งอยากกินอาหารไทย :impress2: :impress2:
-
หมันเขี้ยวน้องจอช อยากฟัดแก้มซักทีสองที >.<
-
:laugh: :laugh: น่ารักน่ารัก
-
ทั้งพ่อทั้งลูกเลยมีแววแต่เด็กอิอิ
น่ารักทั้งพ่อทั้งลูกเลยนะ
มาต่อเร็วๆๆนะวันละหายๆๆตอนได้ยิ่งดีเลย
-
โอยยยย หนูจอชก็น่ารักไม่แพ้หนูเมษเลย เกิดอาการรักเด็กอีกแล้ว :impress2:
เอิ่ม..เพิ่งรู้เหตุผลว่าทำไมเฟรดถึงหย่ากะเมีย เพราะความร้อนแรงในเรื่องบนเตียง
โอ ของแบบนี้มันต้องพิสูจน์นะ ก๊ากกกกก
เฟรดสอนอะไรลูกเนี่ย ให้เรียกนมว่าหน้าอก แถมจะทำกับข้าวก็ทำเอาครัวเลอะเทอะ
สมควรหาแม่ใหม่ให้จอชด่วน ซึ่งคนที่จะเหมาะสมก็คงไม่พ้นพ่อเมย์ใช่มะ
เป็นคนไทย มาช่วยสอนความเป็นไทย แถมเรื่องอาหารยังเก่งอีกด้วย รีบ ๆ จีบพ่อเมย์เลยนะ
ตอนท้ายแอบฮา ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น จอชก็แอบทะลึ่งนะเนี่ย
มีการอยากจะมีหนอนชาเขียวโต ๆ เหมือนพ่อ อีกสิบปีค่อยมาเทียบกับพ่อใหม่ก็ไม่สายนะจอชเอ๊ย :laugh:
-
น้องจอชจ๋า..โตขึ้นหนูจะหม่ำน้องเมษมั้ยลูก อยากรู้จริงๆ
-
จอร์ช น่าร๊ากกกกกกก เด็กอะไรไม่รุ แก่นแก้วแววซน
มีแวว ว่าจะเป็นฝ่ายรุก เหมือนพ่อซะด้วย หุๆ
พ่อเฟรด อบอุ่นมากอ่ะ ไม่นึกว่าฝรั่งตัวโตๆ จะดูแล
ลูกได้น่ารักแบบนี้ อิๆ
-
น่ารักทั้งสองคู่พ่อลูกเลยค่ะ :-[
ถ้าคุณเฟรดอยากเข้าครัวก็ต้องรีบจีบคุณพฤษมาเป็นภรรยานะฮ้า
ปล.ฮะๆเค้าดูหนอนเหมือนกันด้วย อิอิ
-
แอร๊ยยย พ่อเฟรดจับจอชน่ารักจังเลยยย
ดูอบอุ่นม้ากมากกก พ่อเฟรดอ่อนโยนจนน่าเหลือเชื่อ ฮ่าๆ
ชอบบบมาก ชอบจอชจัง
หึหึ แต่ขำตอนเฟรดเข้าครัวจัง ก๊ากกก 555
อย่างนี้ต้องให้เมษาคนพ่อเขาเทรน เอิ๊กกกกกกกก
555555555
รออ่านตอนต่อไปจ้า (:
-
จอร์ชน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกก
ไม่แพ้น้องเมษเลยจริงๆค่ะ
แต่น้องจอร์ชนี่จะออกแนวรั้นนิดๆ แล้วก็อยากรู้อยากเห็นมากกว่าน้องเมษอ่ะ
ไปดึงได้ไง little worm แค่คิดก็..... แล้ว 5555
-
The biggest worm....
:z3:
ว่าแต่อย่าดึงนะจอช เดี๋ยวกลายเป็นไส้เดือน หึหึ
สกิลทำอาหารเละเทะขนาดนี้ ต้องเตรียมตัวไปฝากท้องฝากหัวใจให้พ่อครัวหัวป่าห์แล้วมั้ง
-
:laugh: น้องจอชน่ารักยิ่ง น่ารักมากกกแหมๆๆไม่ทันโต
ก็อยากเหมือนพ่อสะแล้ว
คึคึคึ
-
จอร์จน่ารักจังคะ อยากให้มาอยู่ด้วยกันกับพ่อลูกอีกคู่เร็ว อ่านคนละด้านแล้วดูเหงาๆยังๆไงๆไม่รู้ ต้อง2แด๊ดดี้และ2ซันเนอะ
ขอบคุณที่แต่งเรื่องน่ารักๆนะคะ (เรื่องนี้ของร้องว่าไม่เอาบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปนะคะ)
-
พ่อเฟรดกับน้องจอร์ช ยังรักภาษาไทย อาหารไทย และอีกไม่นานก็คงจะรักคนไทย
พวกเราคนไทยก็อย่ายอมแพ้นะครับ รักษ์ภาษาไทย รักษ์อาหารไทย คนไทยรักกันนะครับ จุ๊บ จุ๊บ
-
อยากฟัดแก้มพ่อหนูโจชัวร์จัง เด็กอาไรน่ารักที่ซู้ด
อยากรู้ต่อแล้วล่ะว่าเฟรดกับพฤษจะเจอกันอีกเมื่อไร เจออย่างไร
แต่คาดว่าต้องสนุกม้ากมากใช่ปะคะคุณnigiri
ป.ล.นิยายแนวนี้ให้ความสุขแบบอบอุ่นเบิกบานสดใสค่ะ
-
เมื่อน้องหนอนกลายเป็นหนอนยักษ์
..แล้วหนอนชาเขียวกับหนอนผีเสื้อมาเจอกัน จะเป็นยังไงน๊อ
ก็ช่วยมาเล่าให้ป้าฟังด้วยนะลูก :z1:
-
โถพ่อหนูน้อย อยากให้หนอนน้อยกลายเป็นหนอนยักษ์ 555+ o18
-
น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
+1
-
คนไทยตัวเล็ก อะไรๆๆก็เลยเล็กตาม :laugh:
-
:pig4: :impress2:
-
..โอเค..ยอมรับมาเถอะว่าเขาน่ะฮอท..
กริ๊ดดดด :haun4:
รีบๆหาแม่ให้นู๋จอชนะคะ เอ๊ะ เห็นว่าเจอแล้วนี่ที่โรงเรียนอนุบาล ทำอาหารเก่งแถมยังโสดมีลูกติดเหมือนกันด้วย ฮิฮิ :3123:
-
ฮ่าๆ หนอนชาเขียวกับบิ๊กวอร์ม :o8: :laugh:
เหตุผลที่มัมของจอซขอเลิกกับแด๊ดเฟรด ช่างเป็นอะไรที่น่าห่วงมากๆ
สำหรับพ่อพฤษภ์ จะรับแด๊ดเฟรดไหวไหม :-[
ขอไม่มาม่าสักเรื่องนะคะ :กอด1:
-
เด็กๆน่าร้า กก ก ก
เมื่อไหร่น้า.... คุณณพ่อจะรักกัน
กร๊าก ก ก ก ก ก
อยากเห็นครอบครัววสุขสันต์จะแย่แล้ว วว
-
ความช่างสงสัยของเด็ก ๆ นี่มันน่ารัก น่าหยิกชะมัด
แล้วเมื่อไหร่คุณพ่อทั้งสองจะได้เจอกันอีกล่ะ
-
น่ารักทั้งสองครอบครัวเลยคะ
อยากจะให้เป็นครอบครัวเดียวกันเร็วๆจัง
คงหรรษาแน่ๆ ^^
555 ชอบเหตุผลที่เฟรดเลิกกับภรรยาจัง :laugh:
-
ครอบครัวนี้นิยมบริโภคของไทย :o8:
-
โอ้ยยยยยยย น่ารักจริงๆเด็กคนนี้
แก้มน่ากัด น่าฟัดมากกกกกกกกก
แต่คราวหลังอย่าไปดึงหนอนน้อยอีกน่ะลูก
:กอด1: :L2: :pig4:
-
:laugh: คุณพ่อหื่นได้โล่ถึงขนาดภรรยาทนไม่ไหว
รู้สึกว่าถ้าคุณลูกโตคงจะเหมือนคุณพ่อสุดๆ :z1:
-
พ่อลูกคู่นี้ก็น่ารัก :L2:
-
จอร์ซคู่กับเมษาเลยปล่าวครับ ฮ่าาาาาาาาาาาาา
-
อะไรกันครับ ทำไมมันน่ารักอย่างนี้ ทั้งเรื่องน่ารักทุกคนน่ารักมากๆด้วย
ชอบจังเลยครับ
-
น่าร๊ากกกกกก
-
จอชน้อยออกตัวเเรง :jul3: เหมือนจะรู้ตัวแล้วเลยว่าชอบน้องเมษ
ชอบตอนดึงหนอนน้อยตัวเองมาก ทะลึ่งตึงตังจิงเชียว :laugh:
ชอบเพลงของ Paul Anka เหมือนกันค่ะ เพลงเก่าแล้ว เป็นเพลงเกี่ยวกับพ่อที่คลาสสิคดี
http://www.youtube.com/v/3MTL7OMfFro
-
พฤติกรรมของสองบ้านนี้เหมือนกันเลยนะ
แต่ต่างกันที่การทำอาหารนี้แหละ
อะไรนิดอะไรหน่อยก็นึกถึงพ่อเมย์ลูกเอพริล
-
คือจะบอกว่า ถึงไอ้2บ้านนี้จะเกลียดกัน แต่พฤติกรรมมันก็เหมือนๆกันใช่ป่ะ
(ถามค่า คุณนิกิริค่ะ revenge กับmissing love ไม่รีรอบนี้ แล้วในอนาคตจะมีรีไม๊ค่ะ
-
:m20:
บันเทิง แฟ๊มิหลี่ เลิฟๆ ทั้งสองครอบครัวเลย
แล้วตาเฟรดจะติดใจ พ่อเมย์เอาตอนไหนอ้ะ
:impress2:
-
เป็นครอบครัวเดี่ยวที่น่ารักทั้งสองครอบครัวเลยค่ะ อ่านแล้วยิ้มตามตลอด เด็กๆ เนี่ย มันน่ารักดีจริงๆ หนอ :กอด1:
-
อ่านไปยิ้มไป
-
จอชน่าฟัดมาก
-
นึกภาพหายนะในครัวแล้วสยดสยองมาก
ทำไมสองบ้านต่างกันเยี่ยงนี้
แอบภาวนาให้น้องเมษซึ่งพ่อเลี้ยงอย่างถูกสุขลักษณะโตแล้วตัวใหญ่กว่าจอช
หมั่นไส้ว่าคนเอเชียตัวเล็ก อะไรก็เล็ก
ชริของแบบนี้มันบ่แน่
-
บอกได้คำเดียวว่า
น่ารักชิบหาย ^^
:impress2: :impress2:
-
:-[อ๊าย น่ารัก เค้ารักเด็ก
:กอด1:หนูเมษกับหนูจอร์ช
-
อ่านแล้วอบอุ่นไงก็ไม่รู้ ชอบบบบบบบบบบบบบบ :กอด1:
-
พ่อลูกคู่นี้น่ารักจริง ๆ
-
เฟรดไม่ต้องห่วงนะเพราะอาหารไทยมันร้อน คนไทยก็ร้อน :laugh:
:pig4: คะ
-
น่ารักจังเลย
แต่ว่า อย่าเข้าครัวอีกนะจ๊ะ
o22 o22 มันสยองมาก รอให้พ่อเมย์มาทำอาหารให้ดีกว่า
-
พ่อลูกคู่นี้น่ารักจัง
-
Thank you very much,
lovely story, sweet daddy and cute boy.
waiting for next chappter na ka.
-
อ่านแล้วอยากมีลูกชายแบบนี้ซักคน :impress2:
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
-
เด็กชายน่ารักมากๆ เลยยยยย บรรยายได้เป็นเด็กน้อยมากๆ ชอบๆๆๆ
อยากมีหลานแบบนี้บ้าง...กรี๊ด
รออ่านตอนต่อไป พร้อม +1 จ๊ะ
-
จอชน้อยออกตัวเเรง :jul3: เหมือนจะรู้ตัวแล้วเลยว่าชอบน้องเมษ
ชอบตอนดึงหนอนน้อยตัวเองมาก ทะลึ่งตึงตังจิงเชียว :laugh:
ชอบเพลงของ Paul Anka เหมือนกันค่ะ เพลงเก่าแล้ว เป็นเพลงเกี่ยวกับพ่อที่คลาสสิคดี
http://www.youtube.com/v/3MTL7OMfFro
วุ้ย..ดีใจจังเจอคนคอเดียวกัน(ทึกทักเอารึเปล่าไม่รู้เนอะ)
ชอบเพลงของPaul Anka เหมือนคุณsilverspoonเลยค่ะ เมื่อวานอ่านตอน"ดึงหนอน"จบแล้ว
ไปเปิดเพลงPAPA ฟังตั้งสองรอบเลย
-
อ่านแล้ว นำ้ตาแทบไหล
ความรักของพ่อทั้งสองคู่ที่บรรยายออกมามันช่างยิ่งใหญ่เหลือเกิน!!!!!
ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆที่มอบให้กันครับ
-
ตอนนี้พ่อลูกฝรั่งล้วนๆ
-
หลงรักพ่อหม้ายลูกติดซะแล้วสิ^^
-
สองครอบครัวนี้มันน่า..จริงๆ 5555555+
-
เรื่องนี้อ่านแล้ว กรี้ดดค่ะ
น่ารักที่สุดทั้งครอบครัวพ่อเมย์และพ่อเฟรดเลย :impress2:
-
พูดจริงป่ะคะ ไม่มีบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปจริงนะ
สนุกมาก น่ารักมากๆๆ
แต่ชอบคุณเมย์กับน้องเมษ์มากกว่า
เฟรดหาเมียไทยด่วนๆ
-
เกิดเปนคนไทย 'อะไรๆ' ก้เล็กๆ จิงหยอ ?
ก้ากกก ๆ ^^
-
อ๊ายย คู่พ่อลูกฝรั่งน่ารักมาก
บิ๊กเกสเวิร์ม แอร๊ยยย
เราจะโต๊ เราจะโต
-
ชอบจังเรื่องพ่อลูกอ่ะ อยากอ่านต่อแล้ว รีบมาต่อนะ :call: :call: :call:
-
เพลงนี้เคยฟัง!! นึกทำนองออกเลย 555
แดดดี้เฟรดกะพ่อจ๋าพฤกษ์นี่น่ารักกันจริงๆเลย >^<
ลูกๆก็น่ารัก X3
-
อ๊ายยยย อยากกินเด็ก
-
เป็นคุณพ่อที่ดีมากทั้งสองคนเลย แถมคุณลูกก็น่ารัก
รอการเป็นครอบครัวเดียวกัน 5555
-
เด็กซน น่ารัก น่าตื๊บ
-
น่ารักทั้ง 2 บ้านเลย +1
-
มารอหนอนชาเขียว :laugh:
เอ๊ย ไม่ใช่ๆ มารอ แด๊ดเฟรดกะพ่อพฤษภ์ค่ะ :impress2:
-
เรื่องใหม่ เรื่องนี้ น่ารักจัง ชอบๆๆ :)
-
น่ารักจังเลยค่ะ ทั้งพ่อพฤษภ์และแด๊ดเฟรด
อีกอย่างจะมาเป็นครอบครัวเดียวกันสินะ จากนั้นก็ตามด้วยคู่พี่น้องจอชเมษ :-[ (คิดไปนู่นแล้ว)
รอตอนต่อไปค่า :mc4:
-
:oni1: เข้ามารอหลานจอซกับหลานเมษ :m1: อ๊ะๆ รอคู่เฟรดกับพฤษภา ด้วยก็ได้ o16
-
รอฉันรอเธออยู่~~~~~~~~~~~
-
ตุ๊บ ! // มานั่งรอค้าบบบบบ :really2:
-
:กอด1: มาแวะกอดและรอครอบครัวหนูตะเภาค่ะ~
ได้ข่าวว่าวันนี้จะมาอัพจริงหรือเปล่าน้อ~ :m13:
-
น่ารักมากเลยยยยยย ทั้งสองครอบครัว อิอิ
ตอนใหม่มายังเอ่ย
-
(http://i493.photobucket.com/albums/rr292/Claudihexe/anne%20geddes/anne_geddes_preview_2.png)
'เด็กเอ๋ยเด็กน้อย'
พฤษภาสวมกางเกงเอี๊ยมให้ลูกชาย พุงกลมป่องของน้องเมษดันเสื้อสีขาวจนเหมือนยัดลูกบอล ร่างเล็กสวมถุงเท้าลายมิกกี้เมาส์แล้วเดินตามพ่อจ๋าตุบตับ
“ไปไหนฮะ” เมษาเงยหน้ามองคุณพ่อตัวจิ๊ด
“วันนี้เรานัดลุงโชคไว้ครับ” ฝ่ามืออบอุ่นขยี้หัวเด็กชาย
“ไอติมกะทิ!”
พฤษภาหัวเราะ “ทำไมทีแบบนี้จำได้ล่ะ หืม”
“ไอติม ไอติม” เมษาฉีกยิ้มร่า กวาดแขนกว้าง “ขอถ้วยหยั่งงี้”
“เยอะไปมั้ยเด็กตะกละ” เขาจูงมือเล็กแต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะอิดออด
“อุ้มหนูหน่อย” เด็กชายเข้ามาเกาะขากางเกงพ่อ
พ่อหม้ายหนุ่มย่นจมูก ลงท้ายก็แพ้ลูกอ้อนของเด็กช่างตื๊อ เขานั่งยองๆให้ไอ้ตัวจ้อยปีนขึ้นขี่หลัง “ถ้าหนูโตกว่านี้ พ่อจ๋าอุ้มไม่ได้แล้วนะครับ พ่อจ๋าคงหลังหัก” เขาถอนหายใจ เมษาตัวกลมเป็นลูกปิงปองแล้ว นมให้กินเป็นลัง แทนที่จะเพิ่มส่วนสูง ทำไมมันไปขยายออกข้างล่ะนี่
โชคชัยเพิ่งมาถึง เขารับส่งสองพ่อลูกจนเป็นกิจวัตรเพราะน้องเขยไม่มีรถยนต์ของตัวเอง บ้านของพวกเขาอยู่กันคนละทาง แต่โชคไม่เคยคิดว่าการตื่นแต่เช้ามาหาน้องเมษจะเป็นเรื่องลำบากแม้แต่น้อย
เขาคิดว่าตัวเองควรร่วมรับผิดชอบเรื่องที่น้องสาวหนีไปแต่งงานใหม่กับคนอื่น ในฐานะพี่ชาย เขารู้สึกเสียใจจริงๆที่อบรมน้องไม่ดี และยิ่งเสียใจขึ้นไปอีกที่ตัวเองเคยเป็นพ่อสื่อให้กับคนคู่นี้ เขาไม่สงสัยในความดีของนายพฤษภ์ แต่ไม่เคยแน่ใจเลยกับความบ้าของน้องตัวเอง ทั้งที่คิดว่าพฤติกรรมของยัยนั่นคงดีขึ้นเมื่อมีลูก สุดท้ายหล่อนก็ออกผจญภัยต่อหน้าตาเฉย
บางที..ถ้าพฤษภ์แต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น ป่านนี้ครอบครัวของพฤษภ์คงจะอบอุ่นจนน่าอิจฉาก็ได้
แต่พูดก็พูดเถอะ! ไอ้ความรู้สึกดีใจลึกๆที่ได้ก้าวเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตพฤษภาและเมษาแทนที่น้องสาวตัวเองคืออะไรกัน
“หวัดดีครับพี่โชค” พฤษภาชะโงกหน้าเข้ามาหา เคาะกระจกรถพลางยิ้มกว้างเป็นการทักทาย
“ไง” โชคชัยยิ้มรับ ปลดล็อคให้น้องเขย
พฤษภาเปิดประตู ยัดไอ้เด็กตัวกลมเข้าไปก่อนแล้วตามเข้ามา ดึงเบลท์คาดเรียบร้อยค่อยจับให้ลูกชายนั่งบนตักนิ่งๆ
“ลุงโชค หวัดดีฮะ” เมษาพนมมือแต้
“เมื่อคืนฝันดีมั้ยคนเก่ง” โชคสตาร์ทรถ
“พ่อจ๋าเล่านิทานให้หนูฟังด้วย”
“พ่อจ๋าเล่าเรื่องอะไรครับ” เขาขับออกนอกซอย เหลือบมองบ้านหลังเล็กทาสีขาวแล้วอดอมยิ้มไม่ได้ แพรเซี่ยงไฮ้หน้าบ้านนั่นต้องเป็นฝีมือของพฤษภ์แน่นอน น้องสาวเขาไม่ชอบดอกไม้ หล่อนว่ามันคันจมูกยุบยิบ
“เล่าเรื่องหมูสามตัวกับบ้านขนมปังขิง”
พฤษภาย่นจมูก “หนูหลับไปก่อนพ่อจะเล่าซะอีก แล้วหมูสามตัวมันเกี่ยวอะไรกับบ้านขนมปังขิงล่ะครับ”
โชคหัวเราะ น้องเมษอายม้วน เห็นแล้วอยากหยิกแก้มชะมัด
“นี่แน่ะ” เขาเอื้อมมือมาดึงแก้มใสจนยืด
เมษากะพริบตาปริบ พฤษภางงเป็นไก่ตาแตกก่อนจะหัวเราะก๊าก โชคหันไปมอง ไอ้ที่ว่าแก้มหลานมันกลายเป็นแก้มคนพ่อเสียได้
“โทษที” เขาว่าแก้เก้อ อดร้อนทั่วหน้าไม่ได้
..ว่าแต่..แก้มพ่อกับแก้มลูกนี่นิ่มพอกันเลยแฮะ..
ห้องอาหารมธุปายาสลึกเข้ามาในซอย สองข้างทางเป็นแนวกำแพงเห็นพวงชมพูเลื้อยไปตามผนังปูน ตรงถนนใหญ่มีผู้คนพลุกพล่านแต่ด้านในจะเงียบสงบเหมาะกับดินเนอร์ยามย่ำค่ำท่ามกลางบรรยากาศของเรือนไทย
น้องเมษกระโดดลงจากรถ วิ่งปร๋อเข้าไปในครัวจนพฤษภาต้องรีบเรียก พวกพี่ๆด้านในกำลังเตรียมอาหาร ขืนเอาหัวไปโหม่งหม้อน้ำร้อนคงจบเห่
“น้องเมษ” พวกสาวๆวี้ดว้าย ทิ้งงานในมือมะรุมมะตุ้มเด็กชายตัวพอง “หายไปตั้งหลายวัน คิดถึงจังเลย”
เมษาแก้มแดง ถูกพวกพี่สาวกอดรัดฟัดเหวี่ยงแล้วหอมฟอดซ้ายขวากันคนละทีสองทีจนครบวง
“กินอะไรดีคะ”
“ไอศกรีมฟรุ๊ตสลัดมั้ย”
“หรือจะกินข้าวก่อน พี่ทำข้าวผัดให้”
“ไอติมกะทิก็มีนะ เดี๋ยวใส่ขนุนกับลูกชิดให้ท่วมเลย”
พฤษภาตามมาสมทบ พวกพนักงานพากันเอาใจลูกชายเขายกใหญ่ เมษาก็รู้แกว ถึงได้มาป้วนเปี้ยนทำตัวเป็นตุ๊กตาล้มลุกให้พวกพี่ๆกอดแลกของกิน วิ่งหายเข้ามาได้ไม่ถึงนาที ในมือกำลูกอมมะพร้าวไว้เป็นกระบุงแล้ว
“น้องเมษไปนั่งในห้องคุณลุงไป” เขาบอกให้ลูกมือตักไอศกรีมกะทิให้
เมษาตาลุกวาว รับมาถ้วยแล้วยังเมียงมองถังไอศกรีมสูงท่วมหัวอยู่ สงสัยว่าถ้ามุดเข้าไปได้ก็คงเข้าไปละเลงเต็มที่แล้ว
“วันนี้พ่อทำงาน หนูต้องไม่ดื้อไม่ซน โอเคมั้ยครับ” เขานั่งยองๆพอให้ระดับความสูงเท่าเทียมกัน “ห้ามเข้ามาในนี้ ของร้อนเต็มไปหมดเดี๋ยวเจ็บตัว”
“หนูจะนั่งกินไอติมเฉยๆ” เมษาชูนิ้วก้อยสัญญา
“ถ้าพ่อไม่มีไอติมให้ น้องเมษคงอาละวาดเละใช่มั้ย”
“หุๆ” ไอ้ตัวเล็กบิดซ้ายบิดขวา รอรับช้อนจากพี่สาวอีกคน
พฤษภาจูงมือลูกไปส่งที่ห้องพี่โชค เมษาเดินไปกินไปจนถูกมองปราม พ่อจ๋าสอนไม่ให้กินระหว่างเดิน เด็กชายเลยละปากจากช้อน แต่พอพ่อเผลอก็แอบเอาลิ้นป้ายพรืดเข้าก้อนไอศกรีมจนได้
“มาเล่นเกมกับลุงมา” โชคชัยนั่งคิดบัญชีอยู่ในห้องแอร์ บนโต๊ะทำงานมีคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่ง
น้องเมษถูกคุณพ่ออุ้มขึ้นตักลุง พฤษภากำชับให้นั่งนิ่งๆอยู่ในห้อง อย่าเที่ยววิ่งเกะกะเวลาร้านเปิด
ชายหนุ่มเหลือบมองพ่อหม้ายตัวเล็กที่สั่งลูกเป็นวักเป็นเวร ริมฝีปากรูปกระจับพูดไม่หยุดจนเขาเพลินตา ไล่มองเรื่อยไปถึงข้างแก้มที่ถูกหยิก
..มีกลิ่นแป้งเด็กด้วย..
..หอมจัง..
“ลุงคร้าบ..” เมษาเอานิ้วจิ้มแขนลุง
โชคชัยได้สติ พักนี้รู้สึกเขาจะเหม่อบ่อย ยิ่งเข้าใกล้สองพ่อลูกยิ่งเกิดอาการมึนๆเบลอๆ จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว หรือเขายังปรับตัวได้ไม่เคยชินกับการที่น้องสาวตัวเองหอบผ้าหอบผ่อนหายไปจากเมืองไทย แต่นี่มันก็ตั้งสี่เดือนแล้ว หล่อนหายหัวไปเมืองนอกคนเดียว ปล่อยให้พฤษภาจัดการเรื่องเรียนของลูกด้วยตัวเองแล้วก็ดันมาเปิดปากปุบปับบอกจะแต่งงานใหม่ เขายังช็อคเลย
“กินมั้ยฮะ” เมษายื่นช้อนให้
เขายิ้ม ชี้มือไปที่ลูกชิด น้องเมษทำปากจู๋ ตัวเองกวาดลูกชิดกองรวมกันไว้เพราะชอบที่สุด “รักลุงรึเปล่า” เขาแกล้ง
เด็กชายมองตาละห้อย แหม..มันเลือกยากนะเนี่ย ลุงโชคกับลูกชิด
“อ้าม..” สุดท้ายน้องเมษก็รักลุงมากกว่าอยู่ดี
โชคชัยหัวเราะก๊าก เขาหอมแก้มหลานฟอด ว่าจะไม่กินแล้วแต่เดี๋ยวหลานเสียน้ำใจ เด็กๆต้องรู้จักเสียสละ ส่วนผู้ใหญ่..แกล้งได้ตามใจชอบ
น้องเมษเป็นเด็กดี เขาโล่งอกที่ตั้งแต่น้องสาวตัวเองหายไปจากบ้าน น้องเมษแทบไม่ได้ร้องไห้หาแม่เลย อาจจะเพราะพฤษภาทำหน้าที่ของทั้งสองฝ่ายได้ไม่ขาดตกก็ได้
“น้องเมษคิดถึงแม่มั้ย” จู่ๆเขาก็ดันหลุดปากถามขึ้น
“ซู้ดด..” เมษาง่วนกับไอศกรีมตรงหน้า พอหมดถ้วยก็ยกซดเสียงดัง ไม่ได้ใส่ใจฟังคุณลุงเลยว่าถามอะไร
“น้องเมษรักใครมากที่สุดครับ” เขาเปลี่ยนคำถาม เอาถ้วยไอติมวางบนโต๊ะ เจ้าตัวเล็กทำท่าจะเลียมือเขาเลยดึงทิชชู่มาเช็ดให้
“ผู้พันแซนเดอร์ส”
โชคชัยอ้าปากค้าง “นั่นมันตาลุงทำเคเอฟซีไม่ใช่เหรอ”
“อิอิ” ร่างเล็กจับเมาส์ สนใจกับเกมปิ้งบาร์บีคิวจนไม่ได้ยินอะไรอีก
โชคชัยได้ข้อสรุปแล้ว..สิ่งสำคัญของน้องเมษคือ ‘ของกิน’ ส่วนบุคคลสำคัญของน้องเมษก็คือ ‘คนทำอาหาร’ ดังนั้น..พ่อจ๋าที่เป็นทั้งพ่อและคนทำอาหาร (แล้วก็ทำของกินได้อร่อยเหาะ) จึงเป็นสุดที่รักของน้องเมษนั่นเอง
..ละเหี่ยใจ..
......
เฟรดติดกระดุมเสื้อให้โจชัวร์กู๊ดบอย เด็กดีต้องใส่เชิ้ตไซส์มินิแล้วก็ผูกหูกระต่ายสีแดงพร้อมกับกางเกงเอี๊ยมลายสก็อต ปกติโจชัวร์ต้องใส่เสื้อผ้าเอง แต่วันนี้จะพาไปที่ทำงาน เฟรดเลยมานั่งกำกับลูกชาย
“ตกลงกับแด๊ดก่อน” เขาขอสัญญา
โจชัวร์พยักหน้าหงึก “จอชจะไม่ดื้อ ไม่ซน”
“เยี่ยมมาก” เขาขยี้ผมทองสว่าง เจ้าลูกตัวเล็กบู้หน้า เดินไปคว้าหวีมาทำให้ผมเรียบแปล้ใหม่ แต่สงสัยน้ำที่ใช้ลูบจะแห้งแล้ว จอชเลยเอาลิ้นป้ายนิ้ว “ห้ามใช้น้ำลายเลียนะ” เขาเอ็ด
โจชัวร์ถูกแด๊ดสั่งให้ไปล้างมือ เด็กชายหัวเราะแหะ เชื่อฟังอย่างดี
“ระหว่างพ่อทำงาน จอชต้องนั่งนิ่งๆ” เฟรดกำชับ จูงมือให้เดินลงบันไดมาด้านล่าง คนขับรถสตาร์ทเครื่องยนต์รออยู่ก่อนแล้ว
วันนี้ป้าสาวลางาน มื้อเช้าเลยต้องเลื่อนไปฝากท้องที่แบล็คแคนยอน แต่เด็กแซ่บอย่างจอชไม่ยอมกินแซนด์วิชหรือครัวซองเลี่ยนๆแน่นอน
“กินผัดไท” เด็กชายเหนี่ยวแขนพ่อ “เอากุ้งตัวหยั่งงี้” แล้วก็ยกขาขึ้นชู
เฟรดหัวเราะ วันนี้วันเสาร์ ปกติเขาจะไม่พาจอชมาที่ทำงานเพราะดูเป็นเรื่องส่วนตัวเกินไป แต่ป้าสาวไม่อยู่บ้านแล้ววันหยุดก็ไม่มีพนักงานด้วย
“ขอรายงานสรุปผลการประชุมเมื่อวานทีนะ” เขาบอกเลขาเบอร์สองที่ถูกเรียกมาทำโอที “แล้วก็ช่วยแฟ็กซ์ไปที่เบอร์นี้” เขายื่นหมายเลขให้
หญิงสาวตรงหน้ายิ้มหวาน ปลายนิ้วที่แตะมือเจ้านายหนุ่มร้อนวูบ
“ได้ค่ะ ส่วนนี่ แฟ้มผลประกอบการเดือนก่อนที่คุณขอ”
เฟรดรับมาพลิกดูคร่าวๆ “เดี๋ยวขอกาแฟผมแก้วนะ”
หน้าที่นี้เป็นของแม่บ้านประจำออฟฟิศแต่เธอขอเอาหน้าเจ้านายรูปหล่อไว้ก่อน “ค่ะคุณเฟรด ทานมื้อเช้ารึยังคะ เดี๋ยวดิฉันจัดการให้”
“รบกวนบอกแม่บ้านให้หน่อย เขารู้ว่าผมชอบทานร้านไหน” เฟรดหันมาทางโจชัวร์กู๊ดบอย “เอาอะไรหนุ่มน้อย ผัดไทกุ้งสดใช่มั้ย”
หล่อนเพิ่งเหลือบตาเห็นเด็กตัวกะเปี๊ยกใส่เอี๊ยมยืนเต๊ะจุ๊ยอยู่
“ว้าย..น้องจอชก็มาด้วยเหรอคะ”
“หวัดดีฮะพี่สาว” เด็กชายเอามือประกบแปะแล้วโน้มหัวชิดอก
เจ้าหล่อนยิ้มแก้มปริ คุณเฟรดผลักประตูเข้าห้องทำงานไป เธอหันมาประจำโต๊ะแล้วกดเบอร์โทร ใครๆก็รู้ว่าเจ้านายฝรั่งมีร้านโปรดอยู่ร้านเดียว
“หนูจะเอาผัดไทเหรอ แปลกจังนะ เด็กฝรั่งกินอาหารไทย”
โจชัวร์หุบรอยยิ้ม “ทีน้าคนไทยแต่ก็อยากกินพ่อฝรั่งผมใช่มั้ยล่ะ”
หญิงสาวชะงักกึก เอามือแคะหูอย่างไม่แน่ใจนัก “อะไรนะคะ”
“คร้าบ..” เด็กชายตีหน้าทะเล้น เอื้อมมือขึ้นโต๊ะมาล้วงโถลูกอม
เธอโทรสั่งอาหารแล้วบอกว่าจะส่งคนเข้าไปรับ พอวางสายนั้น แฟกซ์เอกสารไปปลายทางต่างจังหวัดเสร็จถึงหันมาสืบราชการลับ
“น้องจอช มานี่เร็ว มานี่” เธอกวักมือเรียกเด็กที่เดินดึงใบไม้มุมห้อง
โจชัวร์หันมามอง ส่ายหัวหวือ เจ้าหล่อนเลยชักสีหน้า
“ดิ๊กๆๆ มานี่มา มาเร้ว..น้องน้อยที่น่าร๊าก”
ร่างเล็กหัวเราะแหะ วิ่งตุบตับเข้ามาหา เธอยิ้มอย่างลำพอง
..เด็กยังไงก็คือเด็กอยู่วันยังค่ำ..
“คุณเฟรดมีสาวปิ๊งปั๊งรึยังจ๊ะ”
“มีแต่เมีย” โจชัวร์กู๊ดบอยสวนทันควัน “มีมัมคนเดียวด้วย”
“โธ่..” เธอยิ้มพราว “น้องจอชยังเด็ก ยังไม่รู้อะไร พี่ให้ลูกอมอีกเม็ดมา” ว่าแล้วก็ล้วงลงโถหยิบขึ้นมาอีกหนึ่ง “น้องจอชไม่อยากได้แม่ใหม่เหรอ”
จอชขมวดคิ้วมุ่น “หาจากไหนอ่ะ”
เธอเนื้อเต้น อุ้มเด็กชายขึ้นนั่งตัก “น้องจอชว่าพี่สวยมั้ย”
เจ้าตัวน้อยนั่งพิงอกอวบหยุ่น รอยยิ้มทะลึ่งตึงตังผุดขึ้นก่อนจะเริ่มขยับตัวยุกยิก แกล้งเอาหลังกระแทกนมวัวสะบะละฮึ่ม
“แด๊ดบอกว่าชอบหน้าอกหย่ายๆ หย่ายระเบิดระเบ้อตู้มเลย”
เลขาเบอร์สองหน้าแดงก่ำ แอบดึงเสื้อเว้าคอลึกเผด็จศึกเจ้านายดูบราที่ดันมาวันนี้ “จริงเหรอ”
“จริ๊ง..” โจชัวร์กู๊ดบอยโกหกเป็นที่ไหน “หยั่งงี้เลย” ว่าแล้วก็เอานิ้วจิ้มจึ้กเข้าซิลิโคนหล่อนเต็มเปา
“วุ้ย..” เธอขมวดคิ้ว “นี่ของพ่อหนู เอาไว้น้องจอชโตแล้วค่อยจับ”
โจชัวร์ยิ้มแป้น มือที่พาดไปด้านหลังโดนขอบบรา เด็กชายเอียงหน้าอย่างสงสัย “นี่อะไรอ่ะ” ว่าแล้วก็ดึงเสื้อในเธอสุดแรงเกิดก่อนจะปล่อย
เพี๊ยะ!
มีเสียงกรี๊ดดังทะลุห้องทำงานแด๊ดดี้เฟรดจนอีกฝ่ายผลุนผลันออกมาดู โจชัวร์ยืนนิ่งอยู่กลางห้อง สาวอีกหนึ่งยืนหน้าแดงก่ำ สงสัยจะแดงโกรธมากกว่าแดงอายนะนั่น “เกิดอะไรขึ้น!”
“คุณเฟรด!” เธอกำลังจะอ้าปากด่าไอ้เด็กแม่ไม่สั่งสอน แต่บังเอิญเหลือบเห็นเจ้านายก่อนเลยผวาเข้าไปซบ “น..น้องจอชดึงเสื้อในหนู”
เฟรดนิ่งอึ้ง ผละถอยไปก้าวเพราะแรงกอดของสาวน้อย
“จริงๆนะคะ” เธอฟูมฟาย ถลกเสื้อพรืดให้ดูแรงดีดของยางยืด
“อย่ากอดแด๊ดของจอชนะ!” อารมณ์หวงของโจชัวร์พุ่งออกหู
เฟรดดันเธอออก ขอให้สงบสติอารมณ์ก่อนจะหันมาทางลูกที่ยืนเขี้ยวงอกขู่ฟ่อเป็นงูจงอาง “จอช..” แด๊ดดี้รูปหล่อขมวดคิ้ว “ขอโทษพี่เขา เดี๋ยวนี้!”
“No!!” เจ้าตัวเล็กแผดเสียงแหลมเฟี้ยว
“I said NOW!!”
โจชัวร์น้ำตาร่วงเผาะ เฟรดยิ่งอึ้งหนัก แต่เขาออกปากไปแล้ว ถ้าโจชัวร์ทำตัวไม่ดีต้องถูกลงโทษ เขาไม่มีทางเลี้ยงลูกให้เอาแต่ใจเป็นใหญ่!
“Sorry!” เด็กชายตะโกน
“ภาษาไทย ที่นี่เมืองไทย!” เฟรดย้ำ
เจ้าหล่อนหน้าเสีย หัวหดไปที่เห็นเจ้านายดุ ท่าทางหนทางเต้าไต่คงไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบแล้ว “ม..ไม่เป็นไรก็ได้ค่ะคุณเฟรด ไม่เจ็บแล้ว”
“ไม่ได้” เฟรดสั่งลูกอีกครั้ง “ถ้าโจชัวร์ไม่ทำ แด๊ดจะไม่รักโจชัวร์”
หนูน้อยจอชปาดน้ำตาป้อยๆ ใจหายวาบร่วงไปถึงตาตุ่ม มือเล็กพนมกลางอกแล้วก้มหัวอย่างอ่อนช้อยที่สุด “ขอโทษฮะ..ป้า” คำหลังน่ะอุบอิบนะ
เฟรดถอนหายใจ เขายังเคลียร์งานไม่เสร็จ แต่เห็นทีจะเสียฤกษ์แล้ว
“ผมขอโทษแทนจอชด้วย เขายังเด็ก อาจทำอะไรไม่ถูกไปบ้าง ได้โปรดอย่าถือสาเขาเลยครับ”
“ไม่ถือเลยค่า” หล่อนยิ้มหวาน ไม่ได้รับรู้สายตาจิกกัดจากเด็กเลย
..มันน่าดีดอีกสักเพี๊ยะ..
“วันนี้พอแค่นี้เถอะ คุณกลับได้แล้ว” เขาปวดหัว สรุปว่าต้องหอบงานกลับไปทำบ้านแน่นอน
“อ้าว..” หล่อนอ้าปากค้าง อุตส่าห์ลงทุนยั่ว
“อีกอย่าง..” เขากวาดสายตามอง “นี่วันเสาร์ ผมพอมองผ่านได้ แต่เวลาทำงานผมไม่อนุญาตเสื้อคอลึกแบบนี้นะครับ มันไม่สุภาพ หญิงไทยอ่อนหวานถึงจะน่ารัก คนสวยไม่จำเป็นต้องอวด คนอยากอวดคือคนไม่สวย”
โจชัวร์ที่เช็ดน้ำตากับแขนเสื้ออดแสยะยิ้มไม่ได้
..รู้จักแด๊ดดี้ฝรั่งหัวใจไทยคนนี้น้อยไปซะแล้ว..
“กลับบ้าน จอช” ร่างสูงคว้ามือลูกชายหมับ โจชัวร์ตัวปลิวตามแรงดึง
เจ้าตัวเล็กเงยหน้ามอง แด๊ดไม่พูดอะไรเลยระหว่างลงลิฟท์ “แด๊ดดี้..”
เฟรดเงียบ ไม่มองหน้า ไม่ชวนคุย ไม่โอ๋ ไม่ยอมจูงมือ และไม่ให้ลูกชายขี่หลังแม้ว่าอีกฝ่ายจะกอดขากางเกงเป็นลูกลิงก็ตาม
“จอชขอโทษ..” โจชัวร์น้ำตาร่วง น้ำมูกไหลย้อยเลยเอาจมูกป้ายกางเกงสแล็คแด๊ด “จอชเสียใจ จอชรักแด๊ดดี้ จอชรักมัม จอชไม่ชอบเธอ”
เฟรดเหลือบมอง “เราก็ไม่ชอบผู้หญิงทุกคนที่เข้าหาแด๊ดนั่นล่ะ”
โจชัวร์อุบอิบในลำคอ “ก็จอชรักมัม”
“แล้วใครว่าแด๊ดไม่รักมัม” เขาถอนใจเฮือก เห็นน้ำตาลูกแล้วมันใจแป้ว สุดท้ายก็ใจแข็งได้ไม่นานหรอก ต้องก้มลงอุ้มจอชขึ้นมาแนบอก
โจชัวร์แผดเสียงร้องไห้จ้า ยิ่งปลอบเลยยิ่งหลุดกัน
“ไม่เอากู๊ดบอย..ไม่ร้องครับ” เฟรดลูบหัวนุ่มนิ่ม “จอชทำผิด แด๊ดต้องดุ คนทำผิดต้องสำนึก ต้องขอโทษ จอชจะเป็นกู๊ดบอยได้ยังไงถ้าทำไม่ดี”
“ฮึก..ฮึก” เด็กชายเบะปาก “จอชแค่ดึงยางยืดเอง”
เฟรดทั้งขำทั้งไม่ชอบใจ “ดึงแบบนั้นใครไม่เจ็บบ้าง เมื่อคืนจอชดึงเจ้าหนูของตัวเองก็เจ็บไม่ใช่เหรอ ทีหลังทำแบบนี้ไม่ได้นะ รู้มั้ย” มือใหญ่ปาดน้ำตาให้ด้วยความอ่อนโยน เขาจูบทับเป็นการปลอบ
“แด๊ดรับปากจอชได้มั้ยฮะ” จอชสบสายตาอย่างออดอ้อน “แด๊ดต้องมีมัมคนเดียว จอชไม่อยากได้แม่ใหม่ น้าา..”
เฟรดยิ้ม “โอเค..แด๊ดจะไม่มีแม่ใหม่ให้จอช แต่จอชต้องสัญญาว่าจะเป็นเด็กดีด้วย ไม่เที่ยวแกล้งคนแบบนั้นอีก”
“โอเคฮะ” นิ้วเล็กเกี่ยวก้อยสัญญา “I love you, daddy”
หนุ่มตัวสูงปล่อยลูกชายลงเดิน รับปากแล้วไม่มีทางผิดคำพูด
..ที่ผ่านมาก็แค่แอบลูกเที่ยว..โจชัวร์นอนหลับปุ๋ยไม่รู้หรอก..
..แด๊ดไม่ได้หาแม่ใหม่ให้ แด๊ดแค่หากิ๊กประจำวัน..
..บิดเบือนนิดหน่อยไม่ว่ากันเนอะกู๊ดบอย..
......
“ผัดไทงั้นเหรอ” พฤษภาเข้ามารับออเดอร์จากพนักงาน
สำนักงานฝั่งตรงข้ามถนนนี่เป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ ไม่แน่ใจว่าเกี่ยวกับพวกงานโรงแรม ธุรกิจที่ดิน รีสอร์ทอะไรนั่นหรือเปล่า รู้แต่ทุกวันจะมีสายตรงเข้ามาสั่งรายการอาหารสองสามอย่าง แล้วสักพัก แม่บ้านใส่ยูนิฟอร์มก็จะเดินมาเอาอาหารที่สั่งไว้ เป็นแบบนี้ทุกวันไม่เคยขาดร่วมเดือนแล้ว
“เจ้านายที่มาใหม่เป็นฝรั่ง” ป้าเล่า “แต่แกชอบอาหารไทยมาก แล้วแกว่าถ้าจะกินให้อร่อยก็ต้องร้านนี้เท่านั้น แกดันไม่มีเวลามาเอง งานรัดตัว ป้าเลยมาให้ ร่ำๆจะมากินข้าวเย็นหลายหนกับลูกชาย แต่ป้าไม่เห็นแกว่างสักที”
พฤษภาไม่ได้สนใจอะไรนัก มีลูกค้าชอบก็ดีไป เขาเอง ในฐานะเจ้าของฝีมือก็สุดแสนจะมีความสุขแล้ว
เขาคัดกุ้งแม่น้ำสดๆจากในตู้ เลือกเอามันกุ้งไว้ผัดลงเส้นจันทน์ เครื่องผัดไทใส่กระเทียมเจียวให้หอมฟุ้ง มีเต้าหู้เหลืองทอด ไชโป๊ว กุ้งแห้ง เส้นผัดไทที่ผัดแยกไว้ต่างหากพรมน้ำพอให้เส้นเหนียวนุ่ม ใส่ซอสแดงให้ดูน่ากิน คลุกเคล้าพอเข้ากัน ตอกไข่ไก่ใส่ลง ขยี้ให้คลุกกับเส้นจนเหลืองนวล ปรุงรส น้ำปลา น้ำตาล มะนาวเลือกลูกสดๆเพิ่มความหอม ตบท้ายด้วยถั่วงอกและใบกุยช่ายเติมสีสันกับกลิ่นยั่วน้ำลาย กุ้งแม่น้ำที่ผัดแยกค่อยตามหลังสุดเพื่อคงความสดใหม่และรสหวานหอมของมันกุ้งจากหัว
กระทะแบนอีกหนึ่งใช้ทอดไข่ เกลี่ยให้หน้าบางแล้วม้วนเส้นจันทน์ผัดเครื่องครบรสลง ใช้ปลายตะหลิวแซะหน้า ปิดทับผัดไทร้อนๆไว้ด้านใน ใช้ปลายมีดกรีดแนวขวาง เปิดหน้าไข่ขึ้นจนกรุ่นกลิ่นหอม โรยถั่วลิสงคั่วเหมือนเครื่องเคียง ใช้ใบตองเช็ดสะอาดหุ้มผัดไทกุ้งสดห่อไข่ไว้อีกชั้น เพียงเท่านี้ ผัดไทที่ทำง่ายดายเหมือนปอกกล้วยแต่ครบรสทั้งเปรี้ยว หวาน เค็ม มันก็พร้อมเสิร์ฟ ได้กลิ่นหอมของมันกุ้งและใบตองจนต้องรีบชิม
“พี่พฤษภ์..” พนักงานสาวอีกหนึ่งโผล่มาหน้าตาตื่น
“เสร็จแล้ว” พฤษภายิ้มกว้าง ใช้เชือกกล้วยมัดห่อใบตอง ผูกโบว์น่ารักแสดงความพิถีพิถัน ถ้ามาถึงที่ร้าน รับรองว่าต้องสวยกว่านี้
“ลูกค้ายกเลิกออเดอร์ค่ะ” เธอยิ้มเจื่อน “ห่อนี้หนูขอกินเองได้มั้ย”
ชายหนุ่มขมวดคิ้วมุ่น ก็อยากตำหนิอยู่ว่าถ้าจะยกเลิกทำไมไม่โทรให้เร็วกว่านี้ แต่ถือว่าเป็นลูกค้าขาประจำที่โทรสั่งตลอดแม้ตัวจะมาไม่ได้ เขาจะยอมอโหสิค่าเหนื่อยก่อนร้านเปิดก็แล้วกัน
“ออเดอร์ค่า..”
พฤษภาเลิกคิ้ว “อีกชั่วโมงร้านถึงเปิด” บอกแล้วว่าเจ้าของผัดไทห่อนี้น่ะกิตติมศักดิ์ เขามาทำให้ก่อนเวลาเข้างานจริงด้วยซ้ำ สงสัยจะมีกิตติมศักดิ์อีกรายเสียแล้ว “เพื่อนพี่โชคเหรอ”
“ไม่แน่ใจค่ะ เขาเห็นป้ายร้านแล้วนะคะว่ายังไม่เปิด แต่เขาว่าขอเข้ามานั่งรอแล้วสั่งเมนูทิ้งไว้ก่อน” เด็กสาวรายงานเจื้อยแจ้ว “เขาว่าหิ้วท้องมากินที่นี่เจ้าเดียวเลยนะคะ เป็นขาประจำด้วย”
พฤษภามุ่นคิ้ว ขาประจำบ้าอะไรไม่รู้ว่าร้านเปิดกี่โมง “เขาสั่งอะไรล่ะ พี่ทำให้ก่อนก็ได้ เดี๋ยวรอนาน” คนอย่างกุ๊กพฤษภ์ไม่ยอมให้เสียชื่อร้านแน่
“ผัดไทสองจานค่ะ”
“วันนี้มีแต่เรื่องเส้นๆเนอะ แขกเส้นใหญ่ แขกอยากกินเส้น” กุ๊กหนุ่มบ่นอุบ “หวังว่าจะไม่มีเรื่องเกาเหลา ไม่กินเส้นนะ”
พวกเด็กๆหัวเราะคิก ชี้มือว่าผัดไทห่อนั้นก็เสิร์ฟได้ ไม่เสียเวลาทำใหม่ด้วย ยังร้อนๆควันฉุย หอมตลบอบอวบอยู่เลย
“ไม่มีทาง ห่อนี้ผัดให้คนอื่น ออเดอร์ใหม่อีกคนสั่ง จะมักง่ายไม่ได้” เขาเสียงห้วน “เตรียมเครื่อง จะผัดใหม่”
..ใครๆก็ว่ากุ๊กพฤษภ์น่ะซีเรียส..ขอตอบว่า จริงแท้และแน่นอน..
......
เมษากระโดดตุบจากตักลุงหลังปิ้งบาร์บีคิวไปเป็นร้อยไม้ ไอติมกะทิกินหมดไปสามถ้วย แถมด้วยบานาน่าสปลิทอีกหนึ่ง
“น้องเมษ..จะไปไหนครับ” โชคชัยเรียกหาเมื่อเด็กชายเอื้อมมือจับลูกบิดประตู แล้วดูทำเข้า ไอ้จมูกฟุดฟิดนั่นมันเหมือนลูกหมาได้กลิ่นคุ้นๆงั้นล่ะ
“ไปข้างนอกฮะ” เมษาเอื้อมสุดแขนแต่ไม่ถึง ลุงโชคมาช่วยเปิดให้
เขาเหลือบมองด้านนอก เห็นมุมร้านมีผู้ชายตัวโตนั่งอยู่เพียงลำพัง ร้านยังไม่เปิด แต่ลูกค้ามาก่อนเวลา “ไปทักแขกกับลุงดีกว่า”
เมษาเดินตามอย่างเชื่อฟัง แต่พอเหลือบมองตรงบ่อปลาก็หยุดชะงักแล้วดึงแขนหนีวิ่งไปอีกมุมแทน ลุงโชคก็ได้แต่ปล่อยเลยตามเลยพลางกำชับเด็กเสิร์ฟแถวนั้นให้ช่วยดูแลหลานชาย
“สวัสดีครับ..” โชคชัยก้มหัวทักทาย “มธุปายาสยินดีต้อนรับ”
ร่างสูงสง่าหันกลับมามอง เขานิ่งอึ้งไปพัก “คุณ..”
คุณโชคชะงักกึก “อ้าว..”
......
เมษายื่นมือไปจิ้มแผ่นหลังเล็กของเด็กที่เอาหน้าตัวเองแปะตู้ปลาอยู่
“นี่..”
โจชัวร์หันขวับ นัยน์ตาสีฟ้าอ่อนเบิกกว้าง ใบหูสีขาวกลายเป็นสีแดงในฉับพลัน “หนะ..หนู..หนู”
เมษาควันกรุ่นๆบนหัว “หนูอะไร” เด็กชายแกว่งกำปั้นไปมา
“เราชอบดูทอมแอนด์เจอร์รี่!” จอชยิ้มแหย
“จริงเหรอ” หลานชายเจ้าของร้านตาโต “เมษก็ชอบ”
โจชัวร์เมียงมองเต่าไมกี้ตรงกระเป๋าเป้ของเพื่อนตัวเล็ก “นินจาเต่าเราก็ดู แต่เราชอบลีโอ ลีโอใช้ดาบ เท่มากๆ”
“ไมกี้ใช้กระบองล่ะ” น้องเมษยิ้มอย่างภูมิใจ “เท่ที่ซู้ด”
หนุ่มน้อยลูกครึ่งยืนบิดซ้ายขวา “เมษก็เท่ เมษไม่ใช่หนูตะเภาแล้ว เมษเป็นอาจารย์หนูสปลินเตอร์”
“ว้าว..” เมษาอ้าปากค้าง โจชัวร์ยกให้เป็นปรมาจารย์นินจาเต่าด้วย
ร่างเล็กคว้าแขนเพื่อนหมับ พาเดินตุบๆไปหาพี่สาวอีกคน จอชเดินตามอย่างตื่นตะลึง “เรามากินไอติมกะทิร่วมสาบานกัน!”
“เย้..”
เมษาปะเหลาะพี่พนักงานได้ไอศกรีมอีกสองถ้วย ส่งให้เพื่อนถ้วยหนึ่ง ของตัวเอง (ที่อัดไปด้วยขนุนและลูกชิด) อีกถ้วยหนึ่ง
“ทำไมไม่เหมือนกันอ่ะ” โจชัวร์ชะโงกมอง ถ้วยตัวเองมีแต่ไอติม
“เพราะว่าเมษคืออาจารย์หนู” เมษาจริงจัง “จอชเป็นเต่าลีโอ กินแต่ไอติมไปก่อน ถ้าจอชเท่เหมือนไมกี้ เมษจะแบ่งขนุนให้”
“เหรอ..” ตงิดๆว่าโดนหลอก แต่โจชัวร์ก็ยอมแพ้ราบคาบ
“กินแล้วเราจะเป็นพี่น้องกัน” เมษาชนแก้ว ที่ทำนี่เลียนแบบหนังจีนกำลังภายในกับละครหลังข่าวทั้งนั้น “เอ้า..ชน”
โจชัวร์ยื่นถ้วยไอติมไปแปะเสียงดังกึก
“ต้องเคร้งสิ เคร้ง” เมษากำกับ
“เคร้ง” หนูน้อยฝรั่งเลยให้ซาวด์ประกอบก่อนที่จะชนจนถ้วยหล่น
“เมษมีลูกชิดกับขนุน เมษจะเป็นพี่” เจ้าตัวแสบได้ทีขี่แพะไล่ “จอชมีแต่ไอติมกะทิ ต้องเป็นน้อง”
“แต่เราเกิดมกรา”
“เมษเกิดเมษา แต่เมษมีขนุน”
โจชัวร์งงงวย เอาก็เอา
..ละเหี่ยใจ..
หายหัวอีกแล้ว :o12: ขอโทษคร้าบบบ :m15:
-
จอง :L1:
5555555555555 อรั๊ย ตามมากินถึงร้าน
จะได้ออกมาเจ๊อะกันป่าวค๊ะ
ขำความน่ารักของน้องเมษค่ะ ใช้ได้เลย
น้องจอช โนมัม ที่หมายความว่า ต้อง นิวแดดป่ะคะ 55
-
สักพักลุงโชคคงหลงรักพ่อพฤษแน่ๆ..แต่คุณลูกๆนี่โครตน่ารักเลยอ่ะ :o8: :-[
-
น้องเมษเอาเชื่อเจ้าเล่ห์มาจากไหนน่ะ 5555
-
ขนุนเกี่ยวอะไรอ่ะลูก!!
ส่วนจอร์ชไม่เอาแม่ใหม่ ระวังได้พ่อเพิ่มนะจ๊ะ
-
เด็กสองคนนี่แสบพอกัน อิอิอิอิ
-
กลับมาแก้แล้วค่ะ นานไปนิดหนึ่ง :beat:
ตอนนี้คุณลูกแย่งซีนไปเต็มๆ
พึ่งค้นพบว่าเพียงเรามีขนุนก็แก่กว่าคนอื่นได้แล้ว~ :laugh:
-
คุณลูกทั้ง2แสบดีจริงๆๆๆ
ไม่ใช่คุรลูกคือคิวปิดหรอกหรอ
ลุงแอบน่ากลัวนะคิดไรแน่ๆๆเลยอ่า
-
+1 ค่ะ กร๊ากกก ขนุนของน้องเมษ เบ่งเป็นพี่ได้ อิ อิ
:กอด1:
-
โอ้ว....ท่าทางพ่อ ๆ จะเสน่ห์แรงไม่เบา
ฝั่งพ่อพฤษภ์ก็เหมือน ๆ ว่าพี่เขยจะมาชอบ ส่วนพ่อเฟรดก็โดนเลขาให้ท่า
แต่นะ..ยัยเลขาเนี่ย แรงจริง ทำเอาหนูจอชโดนดุเลยอ่ะ
ตอนหน้าสองพ่อเค้าจะได้เจอกันมั้ยเอ่ย แบบว่าไม่ได้เห็นสองคนนี้ปะทะกันมานานแล้ว
ส่วนหนูเมษกะหนูจอช คุยอะไรกันเนี่ย ป้าแอบงงนะหนู 55+
-
น้องจอชน่ารักเจ้าเล่ห์ แกล้งผู้ใหญ่ได้ แสบมาก :laugh:
แต่แพ้ทางน้องเมษอยู่ดี รายนี้ตีขลุมเก่งเนาะ แต่น้องจอชก็ยอมอีก o18
คุณพ่อจะไม่มีมัมคนใหม่หรอก แต่จะมีแด๊ดดี้อีกคนตะหาก เหอๆ :oo1:
-
หนูจอชเกิดเดือนมกรา ส่วนหนูเมษเกิดเดือนเมษาแต่มีขนุนเลยได้เป็นพี่ซะงั้น :laugh:
:กอด1: เด็กๆนี่น่ารักกันจริงๆเลย
-
555+ ไอติมกระทิร่วมสาบาน เอากับเค้าสิน่า เด็กหนอเด็ก
ว่าแต่ว่าแด๊ดไม่มีแม่ใหม่ให้ แต่มีพ่อเพิ่มให้อีกคนละสินี่ :haun4:
-
:laugh: :laugh: อ่านแล้วร๊ากกก..เด็ก
-
ไอติมเปล่า กับไอติมทรงเครื่อง
หนูเมษตะกละ! :laugh:
-
น่าดูเอ็น...เฮ้ยยยยย!!!! น่าเอ็นดูเป็นที่ยิ่ง o13
-
น้องเมษน่าร๊ากกกกกกกกกกก
เพราะมีขนุนเยอะกว่าเลยได้เป็นพี่น่ารักจิงๆทำเอาฝรั่งงงเลย555
พ่อๆเค้าจะได้เจอกัลไหมน้อลุ้นๆ
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะค่า
+1เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า
-
ชอบคู่ กู๊ดบอยอ่ะค่ะ น้องจอร์ช กับหนูเมษ
น่ารักที่สุดเลยอ่ะ อิๆ จอร์ช เจ้าเล่ห์ แสบซน
น้องเมษ น่ารักโมเอะไปวันๆ แต่อยากฟัดเจ้า
อ้วนนี้ชะมัดเลย แล้วเมื่อไหร่คู่พ่อพ่อ เค้าจะ
ปะทะคารมกันอีกล่ะนี่ ลุ้นๆ อยากให้หนูจอร์ช
เค้ามีแด๊ด ใหม่เพิ่มอีกคน เพราะหนูน้อยคนนี้
เขาห้ามไม่ให้พ่อมีมัมใหม่ให้นิเนอะ เพราะฉะนั้น
การมีแด๊ดเพิ่มให้จึงไม่ผิดกติกา และคำสัญญา
ที่ให้ไว้กับลูก เอิ่ม...เออ...ก็ได้ฟร่ะ...555+
:pig4:
-
ตายหละเชียร์ใครดี คุณลุงโชคก้ดี หรือฝรั่งเฟรดดี อร๊าง ทำไมชีวิตเราไม่มีมาให้เลือกแบบนี้บ้างหนอ
-
มีขนุนแล้วเป็นพี่
กร๊ากกกกกกกกกกกก ใครเขาบอกเนี่ยลูก :m20: :m20: :m20:
-
:impress2: อ่านคู่ลูกแล้วน่ารักมาก :impress2: :man1:
-
:กอด1:กอดเด็กๆดีกว่าวันนี้ น่ารักเหลือเกิน
:L1:
-
คุณโชคก็น่ารักค่ะ หาคู่ให้ด้วยนะค๊ะ ไม่อยากให้อกหักเลย
-
หนูเมษน่ารัก :กอด1: เหมือนจะใสซื่อนะ จะก็ดื้อตาใสเอาเรื่องเหมือนกัน แอบขี้โกงนะเรา
เจ้าหนูจอร์ช พอเจอหนูเมษเมื่อไหร่ ทำไมชอบอายๆเขินๆอยู่เรื่อย o18
ผัดไทห่อนั้นกับผัดไทที่กำลังจะทำใหม่ มันก็คือของคนคนเดียวกันนั่นแหละค่ะ
ปลื้มพ่อจ๋าจัง เป็นแม่ศรีเรือนมากๆ
เอ จะเจอกะแด๊ดเฟรดไหมนะ :-[
-
แด๊ดดี้เฟรดติดใจฝีมืออาหารไทยพ่อพฤษภ์เหรอเนี๊ย ถ้ารู้ว่าใครทำแด๊ดดี้จะทำงั้ยน๊า
ดูแล้วกู๊ดบอยจะแพ้ทางหนูอวบน่ะ น่ารักจริงๆ
-
ทำไมเด็กมันน่ารักกันอย่างนี้ละเนี่ยะ 55555
น่าจับมาฟัดดีจัง อูยยย อยากกินไอติมกะทิบ้างอะไรบ้าง
แล้วเมื่อไหร่คู่คุณพ่อจะจ๊ะเอ๋กันละเนี่ยะ ฮ่าๆ :z1:
ชอบบบบบ +1 จ้า
-
น้องเมษกับน้องจอชน่ารักที่ซู้ด :t2: :t2:
+1
-
น้องจอชน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆ
เป็นเด็กที่รู้ทันชะนีที่จะจับพ่อด้วย
น้องจอชไม่อยากได้แม่ใหม่แต่
ถ้าเป็นพ่ออีกคนไม่เป็นอะไรเนอะ
น้องเมษหนูรักการกินมากเลยลูก
อ่านแล้วอยากฟัดเด็กจริงๆ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
บอกไม่ถูกน่ารักอะน่ารักมากกก..... :-[
เพราะจอชไม่อยากมีแม่ใหม่นี่เอง เลยได้พ่อเพิ่มเลย :laugh:
:pig4: คะ
-
อยากถามสั้นๆ
ร้านของพ่อพฤกษ อยู่ไหน หิวผัดไท
-
Josh is so naughty. But when he faces Met, he lose. :m20:
Are they a future couple? Does josh's biggest worm belong to Met? :z2:
-
Thank you,
+ for lovely kids.
-
กินเยอะัขนาดนี้ไม่เป็นลูกหมูได้ไงเนี้ย น้องเมษ
-
น้องจอชก็ยอมๆน้องเมษไปก่อน เดี๋ยวพ่อเฟรดไปเอาคืนที่พ่อพฤกษ์ให้
-
5555+ ได้เป็นพี่เพราะมีขนุน :m20:
-
เมื่อสองเด็กแสบน่ารักแสนซนมาร่วมมือกัน อะไรจะเกิดขึ้นนนนนนน
อยากอ่านตอนต่อไปเร็ว ๆ จังเล๊ยยยยย สองคุณพ่อจะได้ป๊ะกันอีกแล้ว
-
เมื่อไรจะป๊ะกันอีก
เด็กๆน่ารักเชียวนะ
-
น่ารักทั้งคู่เลย ทั้งคู่พ่อ คู่ลูก
เกลียดกันก่อนแล้วค่อยรักกันใช่ป่ะคู่เนี้ยอ่ะ
แต่มีแววมาม่าคุณโชคน่าสงสารจัง พระรองมักเป็นเงี้ย
ช้าตลอดๆแม้จะอยู่หรือรู้จักกันมานานแต่ไม่ทำอะไรก็แห้วดิ555
ปล.ดูแววไม่น่าเศร้า แต่ขอให้โชคสมหวังด้วยคน สงสารคนดีแต่ไม่มีใครรักอ่ะ :monkeysad:
-
ผมชอบเวลาคุณnigiri-sushiเขียนฉากที่มีเด็กๆจังแฮะ
-
คุณพ่อพฤษเสน่ห์แรงนะเนี่ย หนุ่มไทยหนุ่มฝรั่ง จ้องจับกิน
-
อยากเ็ห็นตอนโตจัง :laugh5:
-
หนูจอช มัวแต่กันสาว พ่อเลยไปเอาหนุ่มแทน
-
ชอบซ๊น คุณโชค กับน้องจอช
...ละเหี่ยใจ... สุดๆอ่ะ ได้อารมณ์มากก
ก๊ากกก
:pandalaugh:
-
มีขนุนก็เป็นพี่เนอะน้องเมษ 555
-
โอ๊ยเด็กๆๆเขาน่ารักจริงๆๆ
ยอมพี่เขาไปก่อนนะลูกเดี๋ยวให้คุณพ่อไปจัดการพ่อพี่เขาจะได้เสมอกันอิอิ
-
ฮามาก เด็กๆ น่ารัก อยากให้พอโตขึ้นแล้วน้องเมษตัวโตกว่าโจชัวร์จัง
ท่าทางจะฮาเข้าไปอีก
-
เด็กนี้น่ารักจริงๆเชียวววว
-
เรื่องใหม่น่ารักมากกก ^^
อ่านแล้วหิวผัดไทยเลยตอนนี้ แว๊บไปกินดีกว่า ฟิ้ว
-
โอ๊ยยย เด็กๆน่ารักมาก
มีขนุนก็เป็นพี่ สุดๆเลยน้องเมษ 555+
-
หลังๆ แอบงง น้องเมษ กะโจชัวร์เจอกันยังไงเนี่ยะ
แล้วใครมาเป็นแขกก่อนร้านเปิด คงไม่ใช่พ่อพระเอก
อ๊ากกก อยากกินผัดไท
แล้วก็ให้นึกถึงตอนแรก ที่สองคนอะจึ๋ยๆ ยังไง ตอนไหน ทำไม
-
น้องเมษน่ารัก น่าฟัดที่สุด
-
เด็กๆ น่ารัก...มากๆ กรี๊ดด อยากกอดพ่อ 555 (เกี่ยวไหม???)
อยากรู้ ตอนป๊ะป๋าเจอกัน จะทำหน้ายังไง อิอิ
-
ฮ่าๆ เด็กๆน่ารักจริงจริ๊งงงงง ขอกอดรัดฟัดเหวี่งซะที :กอด1:
-
กร๊ากกกกกกกก
กินไอติมกะทิร่วมสาบาน ทำไปได้นะคะน้องเมษ
แต่คู่เด็กน่ารักมากๆเลยอ่ะค่ะ หลงรักเด็กซะแล้วซิ ฮี่ๆๆๆ
ปล.ดูเหมือนน้องจอชจะโตกว่าวัยเยอะเลยนะคะ ((สังเกตจากความคิดอ่านะ))
-
กินไอติมสาบานท่าทางจะศักดิ์สิทธิ์
อนาคตคงได้เป็นพี่น้องกันจริง ๆ แน่ :laugh:
-
555555 น้องเมษน่ารักได้อีก :-[
จอชกะน้องเมษก็เป็นพี่น้องกันแล้วสิ
เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว เหลือพ่อๆตกลงปลงใจกัน XD
-
โจชัวร์กู๊ดบอย กะ น้องเมษ เด็กดี ร่วมสาบานเป็นพี่เป็นน้องนำหน้าคุณพ่อเมย์กะแด๊ดดี้เฟรดแล้ววววว น่าร๊ากกกกกกกกกกกกก :impress2:
เมื่อไหร่คุณพ่อทั้งสองจะร่วมหอลงโรงกันน๊าาาาา
ปอลอลิง พาดพิงถึงตอนแรก แด๊ดดี้เฟรดมีโอกาส " ร่วมหอเสร็จลงโลงทันที " สูงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :sad11:
-
ชอบตรง 'ละเหี่ยใจ'
ฮ่าาๆๆๆ น่ารักมากค่ะ ชอบบ
ชอบแนวนี้ ชอบชาวต่างชาติ ชอบฝรั่ง
กรี๊ดดดดดดดด หนูน้อยน่ารัก
ผู้ใหญ่ก็น่ารัก อ๊ายยย
งงตรงพากนิดหน่อยแต่ก็ให้อภัย เพราชอบบบบบ
-
ถึงจะเกิดทีหลังแต่ไอติมหนูเมษมีขนุนเลยได้เป็นพี่ :m20: เจ้าเลย์จริงเชียว น้องเมษตัวกลมๆน่าฟัด
-
เด็กๆน่ารักจริงๆ แล้วก็กำลังเริ่มก่อความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน
เหลือฝ่ายผู้ใหญ่ล่ะ จะญาติดีกันง่ายๆเหมือนเด็กรึเปล่าไม่รู้เนอะ
เอิ่ม..ลุงโชคนี่แอบคิดอะไรกับอดีตน้องเขยแน่แล้ว
-
หนูเมษ...กว่าจะจบเรื่องหนูจะกลมกลิ้งได้ก่อนไหมเนี่ย?
-
น่ารักอ่ะ ช๊อบบบบ ชอบบบบบบ
:impress2: :impress2:
-
อ้าย ๆ เด็กน่ากิน เอ้ย น่ารักจังค่ะ
-
เออ เด็กๆเค้าคุยกันน่ารักดีเนอะ...
-
กรี๊ดดดด มาแล้ว น้องน่ารักสุดๆไปเลย น้องเมษน่ารักแบบใสๆ จอร์จน่ารักแบบเจ้าเล่ห์ น่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆ :-[
-
ชอบตอนน้องโจชัวหวงพ่อมากกกกกก
น่ารักสุดๆ อิอิ ^^
-
คนมีขนุนต้องเป็นพี่ โอ้ น้องเมษสุดยอด :laugh:
-
(http://mi9.com/uploads/kids/1234/chating-freely_422_18138.jpg)
'พรหมลิขิตบันดาลชักพา'
โชคชัยยืนนิ่งอยู่ครู่ถึงได้ยิ้มร่าออกมา “คุณพ่อ..น้องจอชใช่มั้ยครับ”
เฟรดลุกขึ้นยืน ยอมรับว่าประหลาดใจในความบังเอิญ นึกย้อนไปถึงกลิ่นเครื่องเทศบนตัว ‘เตี้ยๆ’ นั่น เขาพอจะคาดเดาได้ว่าเจ้าคนตัวเล็กแต่หมัดหนักน่าจะป้วนเปี้ยนอยู่ในครั่วนั่นล่ะ
“สวัสดีครับ” เขายื่นมือไปทักทาย สายตาเผลอซอกซอนหาเจ้าของวลี ‘กุ๊กพฤษภ์ เล็กๆไม่ ใหญ่ๆเอา’
“วันนั้นผมลืมแนะนำตัว ผมชื่อ โชคชัย เป็นเจ้าของที่นี่ครับ” คุณโชคยิ้มเผล่ “ดีใจจริงๆที่เจอกันอีกครั้ง เรื่องวันนั้น..เอ่อ..”
เฟรดพอเข้าใจหน้าตากระอักกระอ่วนของอีกฝ่าย “ไม่เป็นไรครับ ผมเองก็พูดจาไม่ดี ต้องขอโทษด้วย แล้ว..คนตัวแค่นี้..” เขาลดระดับมือลงต่ำ
โชคร้องอ๋อ พยักพเยิดไปทางครัว “หมายถึงพฤษภ์เหรอครับ เขาเป็นพ่อครัวมือหนึ่งของร้านผมเลย ถ้าไม่มีเขาผมแย่แน่”
หนุ่มต่างชาติเลิกคิ้ว พ่อครัว? เจ้าของร้าน? ดูสนิทกันอย่างกับพี่น้อง
“ได้สั่งอะไรรึยังครับ” โชคผายมือให้นั่ง ตัวเองเลื่อนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
“ผมสั่งผัดไท วันนี้ลูกชายอยากกิน” เขายิ้ม “ขอโทษด้วยที่มาก่อนร้านเปิด แต่ผมกินที่นี่ประจำ ฝากลูกน้องมาซื้อ เพิ่งจะเคยเข้าร้านจริงๆวันนี้” เขาเหลียวมองรอบตัว ชะงักที่ประตูห้องครัวไปหน่อย “ร้านคุณสวยมาก”
โชคชัยยืดอกรับอย่างภูมิใจ “สมบัติเก่าน่ะครับ พ่อผมยกให้”
ห้องอาหารนี้เป็นเรือนไทยหลังเก่า ยาวสองหลังติดมีชานเชื่อมถึงกัน ข้างล่างยกใต้ถุนสูง เขาปรับเป็นโต๊ะอาหารแวดล้อมไปด้วยซุ้มกระดังงากับพุ่มมะลิ มีแซมโมกและนมแมวประปราย ด้านบนแบ่งเป็นเฉลียงรับลมกับห้องจัดเลี้ยงกรุกระจกทำห้องแอร์แต่ส่วนมากลูกค้าชอบนั่งรับกลิ่นหอมของดอกไม้ไทยมากกว่า ตรงลานสนามหญ้าบริการดินเนอร์ในมุมส่วนตัวท่ามกลางแสงไต้ที่ปักไว้ลานตา ในบางคืนเขาจะจัดดนตรีไทยเคล้าไปกับลมยามดึก
ช่วงหลังสิ่งแวดล้อมรอบนอกเริ่มเปลี่ยนเป็นตึกรามบ้านช่องใช้ปูนฉาบ อาคารสูงเริ่มประดับกระจกแทนซีเมนต์ แต่มรดกเก่าแก่ของเขายังคงอยู่ คนที่ยังรักในความเป็นไทยถึงได้เลือกมธุปายาสแทนร้านอาหารผนังปูนทั่วไป
เฟรดชมจากใจจริง เขานั่งอยู่ครู่ถึงมีพนักงานสาวเดินมาเสิร์ฟมะพร้าวน้ำหอม ข้างหลอดแซมกล้วยไม้ดูน่ารักน่าชัง..แต่เขาไม่ได้สั่ง?
“บริการของร้านครับ” โชคชัยยิ้มกว้าง เหลือบเห็นเด็กๆสองคนชะโงกหน้าดูบ่อปลาคาร์ฟในร้านกันอยู่ ชี้ไม้ชี้มือเหมือนไม่เคยเจอ “น้องเมษ..”
เมษาหันขวับ ยิ้มอวดฟันน้ำนมจนตายิบหยี
“พาเพื่อนมานี่เร็ว มาสวัสดีคุณพ่อน้องจอชก่อน”
น้องเมษตะเบ๊ะรับ โจชัวร์จะเดินนำแต่คนพี่ที่มีขนุนเยอะกว่าดึงคอเสื้อไว้ “จอชต้องเดินตามหลัง พ่อจ๋าบอกว่าเดินตามผู้ใหญ่หมาไม่กัด”
โจชัวร์เลิกคิ้ว ชี้ที่หลักกิโลเดินได้ “เมษเป็นผู้ใหญ่ตรงไหน”
“ตรงนี้!” น้องเมษแอ่นพุงให้ดู กางขาเสียกว้าง
เด็กอีกคนทำหน้าสงสัย
“จอชไม่รู้หรอก เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กไม่เกี่ยว” เมษาว่าเสียงแหลม
โจชัวร์เบะปาก เดินตาม ‘พี่ชายรวยขนุน’ อย่างเชื่อฟัง
ลุงโชคอุ้มหลานขึ้นมานั่งตัก ฝ่ายโจชัวร์ปีนขึ้นไปนั่งตรงเก้าอี้ด้านข้างแด๊ด ยกมือไหว้ผู้ใหญ่ตรงหน้าได้สวยกว่าเด็กไทยอย่างเมษาเสียอีก
เด็กเสิร์ฟยกจานกระเบื้องขอบทองใส่ถาดมาสองจาน กลิ่นหอมกรุ่นของผัดไทร้อนๆอบอวล ใบตองที่พับเป็นกระทงช่วยอบเส้นจันทน์จนหอมฉุย ช่อกล้วยไม้สีม่วงวางข้างเครื่องเคียงอย่างถั่วงอกดิบ ใบกุยช่ายและถั่วลิสงบด
“ว้าว..” โจชัวร์ตาโต ดึงใบตองหอมออกเจอแผ่นไข่บางๆห่อเส้นผัดไทเหนียวนุ่มไว้อีกชั้น
“ผัดไทของกุ๊กพฤษภ์ไม่ต้องปรุงก็อร่อยนะครับ ลองชิมดูก่อนก็ได้” เจ้าของร้านภูมิใจนำเสนอด้วยความเชื่อมั่นในฝีมือ
เฟรดแอบทึ่ง เขาม้วนเส้นร้อนๆเข้าปาก หอมทั้งกลิ่นกระเทียมเจียว หวานด้วยรสมันกุ้งและไข่สด เค็มกลมกล่อมจากไชโป๊ว ทั้งเปรี้ยวเผ็ดได้พอดีจนไม่ต้องปรุงเพิ่มอีก
“หัวกุ้งกินได้ด้วย” โจชัวร์เคี้ยวกรุบๆ หัวกุ้งติดมันเลาะเปลือกแข็งออกเหลือแต่เนื้อกับเปลือกอ่อนชุบแป้งทอดกับไข่จนเหลืองนวล กินเข้าไปแล้วหวานมันกุ้ง ทั้งยังกรอบจนกินได้หมดทุกส่วนกระทั่งหางสีแดงที่ประดับเนื้อมา
เมษาน้ำลายหกจนลุงโชคต้องเอาแขนเสื้อเช็ดให้ “ผัดไทพ่อจ๋า”
โจชัวร์แทบจะยืนบนเก้าอี้สูดเส้นจันทน์ยาวเฟื้อยแล้ว มันนุ่มแล้วก็หอมจนดูดซร้วบเพลินเสียลืมกัดเส้นเลย
“อร่อยมาก..” เฟรดชมเปาะ ไม่น่าเชื่อว่ากุ๊กพฤษภ์จะฝีมือเฉียบขาดจนเขาคาดไม่ถึง “ผมไม่เคยกินผัดไทที่ไหนอร่อยเท่านี้มาก่อน”
ผัดไทเส้นจันทน์กุ้งสด เขากินมาหลายที่แล้ว แต่ที่นี่จะแปลกตรงเน้นความหอมของอาหาร กระทั่งกลืนแล้วยังอบอวลอยู่ในปาก ให้รสชาติแตกต่างเปรี้ยวหวานมันเค็มตัดกันด้วยของสด ไม่ใช่เครื่องปรุงรสสำเร็จรูป วัตถุดิบทุกอย่างได้คุณภาพ ใช้ของดีขึ้นชื่อสมราคา ตกแต่งสวยงามแล้วยังรู้จักใช้ใบไม้และเครื่องเทศแต่ละประเภทเพิ่มความหอมจนติดจมูก หัดเพิ่มลูกเล่นพิเศษ ขนาดกุ้งตัวใหญ่อย่างนั้นยังกินได้ทุกส่วนไม่ต้องคายทิ้งเลย
“ขอบคุณครับ” โชคยิ้มรับ “อยากรับอะไรเพิ่มมั้ย”
“ที่นี่มีอะไรขึ้นชื่อ” เฟรดเริ่มสนใจอย่างจริงจัง เขาว่ากินที่ห้องทำงานก็อร่อยคงที่แล้ว กินที่นี่แบบออกจากเตาร้อนๆยิ่งอร่อยกว่าหลายเท่าตัว
“ทุกอย่าง”
“ทุกอย่าง?” เฟรดเหลือบมองโจชัวร์ที่ก้มลงเลียจานแผล็บ ลูกใครไม่รู้ กินไวอย่างกับเสือหิว “ผมสนใจ..พอดีอยากจัดเลี้ยงพนักงานในบริษัท”
โชคชัยนิ่งอึ้งเมื่อรับนามบัตรไปดู “ภาษยวัตงั้นเหรอครับ”
เฟรดยิ้มให้ “ได้ใช่มั้ย จัดงานในโรงแรม เลี้ยงขอบคุณพนักงานในสำนักงานใหญ่ คงประมาณสามร้อยคน”
“แต่ภาษยวัตก็ทำกิจการโรงแรม มาใช้บริการห้องอาหารพื้นๆของผมจะกลายเป็นดูไม่ดีไปรึเปล่า” โชคมึนงง
“ผมไม่เถียงข้อนี้นะ แต่ที่โรงแรมเน้นอาหารต่างชาติ แล้วเอาเข้าจริง ผมพูดได้เต็มปากเลยว่ากุ๊กของคุณมีฝีมือกว่าเชฟห้องอาหารไทยของเราอีก”
โชคชัยลังเล พฤษภ์เป็นแรงหลักอยู่คนเดียว ไม่แน่ใจว่าจะตกลงหรือเปล่า “ผมเรียกพฤษภ์มาคุยเองดีมั้ยครับ เรื่องนี้คงต้องขึ้นกับเขาด้วย”
“อา..นั่นสินะ” เฟรดยิ้มมุมปาก “คนตัวเล็กอย่างนั้นจะทำไหวมั้ยนะ”
......
“ฮัด..ชิ้ว” พฤษภานั่งจามสามครั้งติดในห้องพักส่วนตัว “หวัดกินแล้วเรา” เขาเกาจมูกแดงเรื่อ วางปากกาที่กำลังจดเมนูอาหารใหม่ๆลง
มีเสียงเคาะประตูหน้าห้อง เจ้าตัวออกปากอนุญาต
“คุณโชคให้มาเชิญค่ะ” สาวน้อยนางหนึ่งเมียงมองหน้าจอโน๊ตบุ๊คของอีกฝ่าย พักนี้พี่พฤษภ์ชอบดูเมนูอาหารฝรั่งเศส ไม่รู้ว่าแกคิดอะไรอยู่
“อืม..เดี๋ยวไปหา” พฤษภายิ้มรับ
“ด้านนอกนะคะ กำลังคุยกับแขกอยู่”
“เพื่อนพี่โชคเหรอ”
“น่าจะเป็นลูกค้ามากกว่าค่ะ เห็นว่าอยากจัดเลี้ยง”
“พวกค็อกเทลล่ะมั้ง” ชายหนุ่มพยักหน้ารับพลางปิดคอมพิวเตอร์ เขาวางแผนอยากจะไปเรียนทำอาหารต่อ แล้วก็อยากหัดทำขนมหวานเพิ่มอีกอย่าง ในอนาคต..ถ้าเป็นไปได้ก็อยากเปิดคาเฟ่เล็กๆของตัวเอง ทำงานอยู่กับลูก ถ้าได้โลเกชั่นใกล้กับมธุปายาสหรืออยู่ในรั้วเดียวกันก็คงดี เพราะอย่างไรเสีย เขาก็ตีตัวออกห่างพี่โชคได้แค่ครึ่งๆกลางๆเท่านั้น เท่าที่กำลังฝึกพ่อครัวรุ่นน้องให้หัดทำอาหารแทนเขาบ้างก็น่าจะทำให้พี่โชคน้อยใจได้แล้ว
พฤษภาจัดเสื้อขาวของตัวเองให้เรียบร้อย เขาเป็นพวกสะอาดจัด อย่าคิดว่าขลุกในครัวแล้วจะทำให้ชุดมีแต่คราบน้ำมันหรือรอยเปื้อนกะปิ พวกผู้ชายซกมก สกปรก โสโครกนี่เขาเกลียดที่สุด
..ยิ่งผู้ชายที่ทำงานครัวไม่เป็น รอแต่จะให้ผู้หญิงจัดการ..
..ยิ่ง ‘โคตร’ เกลียด..
คนตัวเล็กเปิดประตูออกมานอกห้อง ผ้ากันเปื้อนสีขาวที่สวมติดตัวไม่ยอมถอดเวลาอยู่ในร้านเหมือนสัญลักษณ์ของเขาเอง พวกเด็กๆแซวว่า เวลามองหากุ๊กพฤษภ์ในฝูงชน คอยหาแต่แสงขาวโอโม่ก็พอ
“พฤษภ์..” โชคชัยยกมือเรียก “ทางนี้..”
พฤษภายิ้มกว้าง มองเห็นแผ่นหลังสูงใหญ่ของผู้ชายอีกคน ในความคิดของเขา ลูกค้าคือพระเจ้า ดังนั้น อาหารทุกจาน กุ๊กพฤษภ์ถึงซื่อสัตย์กับลูกค้าเสมอ แล้วยิ่งลูกค้าเอางานมาว่าจ้างถึงที่ ทำไมเขาจะไม่ดีใจเล่า
หนุ่มตัวโตในเชิ้ตทำงานหันมามอง ดวงตาสีฟ้าสว่างจ้องตรง
“เฮ้ย! มาทำไมวะ!” กุ๊กพฤษภ์(ผู้บูชาลูกค้า)ออกปากด่าลูกค้าในทันที
“พฤษภ์!” พี่โชคถึงกับผงะ เด็กๆหันขวับด้วยความสนเท่ห์
“พ่อจ๋าพูดไม่เพราะเลย” น้องเมษยกมือประท้วง เอามือตีปากแปะๆ “พ่อจ๋าบอกว่า ใครพูดไม่เพราะต้องตีปากตัวเอง”
พฤษภาขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน
“เอ้า..ไม่ได้ยินเหรอคุณ ลูกบอกว่า พ่อจ๋าพูดไม่เพราะ ต้องเอามือตีปากพันครั้ง” เฟรดว่าจะญาติดี แต่เห็นท่าทางแล้วมันหมั่นไส้พิกล
คนสูงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบ (บวกเพิ่มไปเซนเดียวไม่ว่ากัน) ชักสีหน้าใส่ อ้าปากพะงาบทำนองว่า ‘ใครเป็นพ่อมึง’ แต่ที่หลุดจากปากมีแค่ “คุณมาทำไม”
โชคชัยยิ้มรับแทน “พฤษภ์ นี่คุณเฟรด คุณเฟรดครับ..นี่พฤษภา” เขาแนะนำตัวให้อย่างดี “แล้วก็น้องจอช ลูกชายเขา”
“อยากรู้จักตาย” กุ๊กพฤษภ์บ่นงึม ไอ้คำด่าที่ว่าเป็นพ่อไม่ได้เรื่องนี่ นึกทีไรแค้นใจทุกที “น้องจอช..” แต่พอหันหาอีกคน พ่อครัวหน้าบึ้งกลับยิ้มกว้าง
โจชัวร์ไหว้เรียบร้อยตามที่แด๊ดสอน
“ตรงนี้..” พฤษภายิ้มแหย ชี้ที่จมูกตัวเอง “หายรึยังครับ”
เด็กชายหัวเราะแหะ เกาท้ายทอยแก้เก้อ พอน้องเมษหันมอง ใบหูขาวๆก็ค่อยแดงเรื่อแล้วเปลี่ยนเป็นแดงแปร๊ด
“พ่อขอโทษแทนน้องเมษด้วยนะครับ” พฤษภาสลด ไม่รู้จะไถ่โทษวีธีไหนก็ได้แต่บอกให้เด็กเสิร์ฟขนของหวานปลอบใจมาให้เต็มโต๊ะ ทั้งสาคูมะพร้าวอ่อน บัวลอยเผือก แปะก๊วยนมสด เต้าทึงเย็น ตบท้ายด้วยไอศกรีมกะทิที่โปะลูกชิดและขนุนเต็มขั้น
เมษานั่งหน้ามุ่ย แต่พอโจชัวร์ผลักถ้วยขนมให้เลยยิ้มออกได้
“เราย้ายที่คุยกันดีมั้ย” โชคชัยเสนอ แค่นี้โต๊ะก็เต็มไปด้วยขนมแล้ว
เฟรดลุกขึ้นยืน เขาขยับเนคไทให้คลายลง ร่างสูงใหญ่เหลือบมองคนด้านข้างที่ตวัดหางตามอง
..หัวเลยไหล่มาหน่อยเดียวเอง..
พฤษภากลับมาหน้ามุ่ยเหมือนเดิม หันมองนาฬิกาได้เวลาร้านเปิด จะขอตัวไปทำงานแต่พี่โชคบอกให้ตามมาในห้องก่อน
“มีอะไรครับ” เขายืนกอดอก ตั้งการ์ดตัวเองเต็มที่ ลองด่ามาสิว่าเตี้ยอีก คราวนี้จะกระโดดเตะก้านคอให้ดิ้นเลย
“คุณเฟรดอยากจ้างพวกเราจัดงานเลี้ยง” พี่โชคยื่นนามบัตรให้ดู
พฤษภารับมาแล้วอดเบะปากไม่ได้ เขาส่งบัตรคืนเจ้าของร้านแล้วว่าเสียงเรียบ “จะจัดเลี้ยงที่โรงแรมแล้วไหงไม่เอาเชฟตัวเองทำ”
“พูดกับลูกค้าแบบนี้งั้นเหรอกุ๊ก” เสียงทุ้มต่ำว่าขัด
คนตัวเล็กตั้งท่าจะเถียงแต่เห็นท่าทางยิ้มแหยของพี่โชคแล้วต้องหุบปากฉับ ร้านนี้ก็ร้านพี่โชค จะให้ออกปากไล่เหมือนเป็นกิจการตัวเองไม่ได้
“คุณแน่ใจฝีมือผมแล้วเหรอ” พฤษภาเปลี่ยนเข็มแทน
“ถ้านับเวลาที่กินขี้มือกุ๊กมาเดือนกว่า..ผมว่าอร่อยนะ”
“พูดแบบนี้ต่อยกันเลยดีกว่ามั้ย” กุ๊กที่ว่าถลกแขนเสื้อ
โชคชัยเข้ามาห้ามกลางวง เขารู้ว่าคุณเฟรดก็แค่หยอกเล่น แต่เห็นว่าคงหยอกแรงไป เพราะพฤษภาเป็นพวกอารมณ์อ่อนไหวเหมือนไฟแก็สหมด
“โอเค..” เฟรดยกมือยอมแพ้ เขายิ้มโปรยเสน่ห์ตามแบบฉบับ “ขอโทษที่พูดไม่ดีด้วย แต่ผมชอบฝีมือคุณจริงๆนะ”
“เคยมาแล้วเหรอ ถ้าขาประจำตั้งเดือนกว่านี่ต้องเคยเห็นกันบ้างล่ะ”
ร่างสูงลูบปลายคางครุ่นคิด “ไม่เคยมาจริง แต่ให้เด็กโทรสั่งแล้วก็ส่งป้าอีกคนมารับ ผมกินมื้อเที่ยงของที่นี่ทุกวัน”
พฤษภาหุบปากฉับ
..หรือว่า..
“เมื่อวานวันศุกร์ คุณสั่งอะไร” ไม่อยากเสียหน้าถึงได้ถามเรื่อย แต่เขาจำได้ ป้าแม่บ้านคนนั้นมักฝอยไฟแล่บที่เคาน์เตอร์ประจำ เวลาออเดอร์มา เด็กๆมักพูด ‘นายฝรั่งสั่งว่า..’ ตามที่ป้าแกชอบอวดเจ้านาย
แล้วเมื่อวาน ‘นายฝรั่งสั่งว่า’ จะกินแกงเลียงกุ้งสดกับผัดยอดคะน้าหมูกรอบ ข้าวหอมมะลิร้อนๆถุงหนึ่ง
“แกงเลียงกุ้งสดกับผัดคะน้าหมูกรอบ” เฟรดว่าตามเมนูที่สั่งเลขาไว้ “แต่กินได้ไม่กี่คำหรอก ครูแหม่มโทรมาเรื่องจอช ผมเลยต้องรีบไปหา”
พฤษภาสะอึก หันมองพี่โชคอย่างขอความเห็น
“พี่ว่าพฤษภ์เจอแฟนพันธุ์แท้เข้าแล้วล่ะ”
..นี่มันเชียร์ออกนอกหน้าเลยนี่หว่า..
เฟรดยิ้มนุ่มนวล โน้มตัวมาข้างหน้าเล็กน้อยพอไม่ให้คนตรงข้ามแหงนคอมองจนเมื่อยเกินไป “ผมสนใจฝีมือคุณ อยากจะจ้างจัดงานเลี้ยง เรื่องสถานที่ อุปกรณ์หรือลูกมือไม่ต้องห่วง ขอแค่เป็นคุณเท่านั้นที่ทำ” เขายืนยัน “ถ้าคุณรับปาก ผมให้ค่าฝีมือคุณสามหมื่นคูณระยะเวลาที่ต้องเตรียมงาน”
พฤษภาตาโต พอหันมองเจ้าของร้าน พี่โชคก็มีท่าทีอยากให้ตกปากรับคำเสียด้วย งานใหญ่เงินดีหาได้เยอะที่ไหน งานนี้สำเร็จบวกค่าแรงเสริมทิปงามๆ สงสัยเงินเก็บในบัญชีที่สะสมไว้เรียนทำอาหารฝรั่งเศสคงเพิ่มอีกเยอะ
..ลำพังเงินเดือนพ่อครัวก็แค่หลักพันเอง..
..ขนาดพี่โชคใจดีให้เพิ่ม ทำมาชาติเศษยังผ่อนได้แค่บ้าน..
“ทำไมทุ่มจัง” เขาเปรยๆ ใจจริงก็ลังเล เอียงวูบมาข้างแล้ว
“เลี้ยงฉลองให้พนักงานที่ถูกผมใช้งานหนักช่วงสองเดือนมานี้น่ะครับ อีกอย่าง..” เฟรดโปรยยิ้มต่อ ดวงตาสีฟ้าทอแววใสกระจ่าง “ผมชอบทุ่มเวลาเจออะไรที่ถูกใจ ไม่คิดเสียดายหรอก”
“งั้นเหรอ” พฤษภาพยักหน้ารับ เห็นแบงค์สีเทาลอยมาเป็นฟ่อน ก็ไม่เห็นจะมีอะไร แค่ทำอาหาร ของถนัดอยู่แล้ว “สามหมื่นนะ”
“คูณวันที่เตรียมงานด้วย” เฟรดเสริม
พี่โชคยิ้มรื่น ชูนิ้วโป้งให้กำลังใจน้องเขย
“เอาก็เอา”
-
:z13:
-
เอาก็เอา เสร็จแน่งานนี้เราจะได้อ่านคำ่คืนนั้นกันแล้วใช่ไหมอิอิ
-
:pig4:
-
ผัดไทน่าอร่อยอ่ะ :impress:
-
อยากชิมฝีมือของกุ๊กพฤษภ์จัง o13
-
เอาเรื่องงานมาบังหน้านี่นาคุณแด๊ด หึหึ งานนี้ได้ชิมทั้งอาหารและชิมคนทำอาหารด้วยแน่ๆ :haun4:
-
เอาก็เอา 5555
-
"ผมชอบทุ่มเวลาเจออะไรที่ถูกใจ" ประโยคนี้เฟรดหมายถึงอะไรกันแน่คะ คนหรืออาหาร :z1:
ปล.อ่านแล้วหิวค่ะ อยากกินผัดไทฝีมือพ่อจ๋าของน้องเมษ :really2:
-
อา..ไอ้งานนี้สินะที่เค้าได้เสียเป็นเมียผัวกัน โฮะๆๆ
-
พ่อบุญทุ่มจริงๆๆๆๆๆๆ
แต่เจอกันแล้ววว
เมื่อไหร่จะได้คุยกันดีดีสะทีอ่า
-
บรรยายการทำอาหารสะน่ากินเลย น้ำลายจะหลายยยยย :z1:
-
เอา...จริง...เหรอ? พ่อจ๋า เอิ๊กๆ
ชอบเวลาพ่อจ๋า อยู่กับแดด จัง คู่รักคู่กัด
อยากอ่านแนวนี้อ่ะ ดูแล้วน่าหมั่นเขี้ยวดี
นู๋จอร์ช นู๋เมษ น่ารักอีกแล้วลูก มามะ
มาหาป้า ป้าจะพาไปกินขนม (แต่ป้าจะกินพวกหนู เอิ๊กๆ)
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ :pig4:
-
อ่านแล้วอยากกินผัดไทยขึ้นมาเลย
แถวบ้านมีแต่แบบเส้นเยอะๆ ใส่กุ้งแห้งผอมๆ สีชมพู
-
o18 o18 ไอ้ที่ว่า เอาก็เอา พ่อพฤษภ์จะเอาอะไรกับแด๊ดเฟรดคะ
ในที่สุด มนต์รักผัดไท ก็ทำให้ทั้งสองมาเจอกันอีกครั้งจนได้
ยิ่งอ่านยิ่งหิว :z4:
ถ้าพ่อพฤษภ์ได้ไปทำอาหารจัดเลี้ยง นั่นก็แสดงว่า เขาจะ o18 กันสักทีล่ะสิ
:z2: :z2:
-
Thank you,
ผัดไทย make me hungry, yummy yummy.
-
ผัดไทอร่อยปานนั้น น้องจอชกินซะเกลี้ยง ต่อไปสงสัยมาเป็นขาประจำแน่วุ้ย :z1: :z1:
-
:กอด1: :กอด1:
-
มารอลุ้นพ่อจ๋าของหนูเมษ โดนล่อลวงท่าไหนถึงเสร็จแด๊ดดี้ของหนูจอช
-
ต๊ายยยยยยพ่อบุญทุ่ม
ทุ่มหมดตัวหมดใจแน่งานนี้
-
น้องเมษกะน้องจอชน่ารักมากกกกกก
ชอบสุดๆ ^^
-
หิวววววววว หิวเลย ฮ่าๆๆ อ่านแล้วหิวทุกตอนเลยเรื่องนี้
พรหมลิขิตบันดาลชักพา เอิ้วๆ ดลให้มาพบกันทันใด เอิ้วๆ
ฮ่าๆๆๆ ตกปากรับคำแล้ววว รออ่านตอนต่อไปจ้า
-
แด๊ดเฟรดดดจ้ะ ถ้าจะทุ้มทั้งทีต้องทุ้มทั้งชีวิตเพื่อเอาแด๊ดเมย์น๊าา
แถมโนเมีย ยู แฮปปี้ กับพ่อครัวฝีมือเลิศ
ปล. อาหารน่าทานมากก หิวแล้วน้ะ
-
อ่านแล้วรู้สึกหิวมากกกกกก
แต่พ่อเฟรดนี่ถ้าจะพ่อบุญทุ่มน่ะเนี้ย
เด็กๆก็ยังน่ารักกันตลอดเลยด้วย
:กอด1: :L2: :pig4:
-
งานนี้จะคุ้มจริงเหรอ แต่อ่านแล้วหิวข้าวเลย
-
งานนี้คนที่ได้มากที่สุดจะเป็นใครกันน้า :really2:
-
โอยยยย อ่านฉากที่พูดถึงผัดไทแล้วน้ำลายไหลเลยอ่ะ แบบว่ามันน่ากินมาก
พ่อเฟรดดูทุ่มทุนนี่เนอะ จ้างพ่อพฤกษ์ไปเป็นเชฟงานเลี้ยงพนักงาน
เหมือนว่าเป็นเจ้านายที่ดี แต่ความจริงอยากอยู่ใกล้พ่อพฤกษ์มากกว่ารึเปล่า :z1:
งานนี้ระหว่างพ่อเฟรดกับพ่อพฤกษ์ใครจะคุ้ม ใครจะเสียเปรียบต้องตามลุ้น
-
อยากกินผัดไท :laugh:
+1
-
ไรเตอร์แต่งเรื่องอาหารเก่งมาก o13
ปล.ได้เอาแน่ๆ พ่อจ๋า :impress2:
-
อ่านแล้วหิวอ่ะ
อยากกินผัดไท :impress2:
-
ก็นะ อิเฟรดมันรวมค่าตัวที่ต้องค้างคืนกับมันเรียบร้อยแล้วน่ะสิ
เรื่องนี้เด็ก ๆ น่ารักที่สุด คนนึงนั่งน้ำลายไหล คนนึงเลียจาน
แหม ทำไปได้
-
แด๊ดดี้ทุ่ม(เท)มากงานนี้โชว์ป๋าด้วยสิ พ่อจ๋ารอดยากแน่ๆ 5555
-
เอาซะอยากกินผัดไทยกุ้งสดเลย
-
หิวเลยอยากกินผัดไทย
หลังงานเลี้ยงพฤกษ์เสร็จแน่ o18
-
เริ่มเข้าแผนแล้วใช่มั่ยละ 55+
เมษ+จอช เป็นกามเทพที่น่ารักมากๆ มากอดทีทั้ง 2 คน :กอด1:
-
ต้นเหตุของการเสียตัวมาแล้ว โฮะๆๆๆๆๆ แต่น้องเมษ หนุกินไอติมจนถึงพ่อเฟรดมาเนี่ย กี่ถ้วยแล้วลูก กร๊ากกกกก
รอตอนหน้าจ้า
-
ยิ่งอ่านยิ่งหิว :sad4:
-
อ่านตอนเที่ยงยิ่งหิววว :z3:
-
อ่านแล้วหิวเลยอะ เอื๊อก....
-
อ่านแล้วหิว
อยากกินบ้างจังเลย :z3:
-
อ่านแล้วรู้สึกว่าอยากกินผัดไทขึ้นมาทันทีเลยอ่าค่ะ
น้องจอชกับน้องเมษวันนี้ก็น่ารักอีกแล้ว อยากมีลูกน่ารักๆแบบนี้มั่งจัง~~~
-
:z1: :z1:
เดี๋ยวได้เอาสมใจแน่ ค่ะ คุณพ่อน้องเมษ
:oo1: :oo1:
-
โดนแน่ๆ คุณพ่อ -.,-
-
อ๊ากกกกกกกกกก ชอบอ่ะ
อยากอ่านต่ออ่ะ
:-[ :-[ :-[
-
โหย...เล่นเอาเงินมาล่อนี่หน่า ทำเอาเสียเอกราชเลย
-
หิวผัดไท
หาแบบอร่อยเทพยังไม่เคยเจอ
ง๊ากกกกกกส์
-
:mc4: ฉลองล่วงหน้าให้กุ๊กพฤษ :-[ ที่จะได้ทิิปค่าจ้างเป็นนายฝรั่ง
-
ทิป บวกเจ้าของค่าจ้าง เอิ้กๆๆๆ
อาหารดูน่ากินมากๆ เลย อ่านไป ผัดไทยลองมากันเลยทีเดียว ฮา...
รออ่านตอนกุ๊กเสียท่า...เอ๊ย..เป็นกำลังใจให้กุ๊กน้า...
-
จะได้เสีย เป็นเมียผัวกันก็วันงานนี่หละหรือป่าวหนอ
-
หึหึ ใกล้ถึงงานเลี้ยงแล้ว :haun4:
อ่านแล้วรู้สึกหิวทันที
-
:laugh: พ่อพฤษไม่รู้เรื่องรู้ราวเลยซินะค่ะ
-
ยังไม่มาต่อหรอ
รออยู่นะคะตัวเธอ
-
อ่านแล้วหิวเลยครับ
-
เช้าวันนั้นใกล้เข้ามาแล้ว ลั๊ลลา~
-
พ่อจ๋า เดี๋ยวเจอแด๊ด เอาปากตีปากหรอก
-
พ่อเฟรด สงสัยคงไม่ได้ติดใจแค่อาหารคงจะติดใจคนทำด้วยสินะ
ตอนหน้าคงเป็นตอนที่เกริ่นเอาไว้ในอินโทร รอตอนต่อไปค่ะ
-
พฤษภ์คงไม่รู้ว่าหลังงานแล้ว ตัวเองจะเจอกับอะไร :z1:
รักคู่พี่น้องจอชเมษ o18
-
สามหมื่นโคตรคุ้มเลยเหอะเฟรดดี้
นอกจากจะได้อาหารแล้ว ยัง "ได้" คนทำด้วยอ่ะ :laugh:
-
เล็ก ๆ ไม่ ใหญ่ ๆ เอ่ จิง ๆ ด้วยอ่ะ งานใหญ่เชียว
-
“ผมชอบทุ่มเวลาเจออะไรที่ถูกใจ ไม่คิดเสียดายหรอก”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ตามแล้วๆๆๆ อยากได้กุ๊กไปติดบ้านป่ะคะ
แหมอ่านไปหิวไป ไส้จะแตก!!
-
ยิ่งอ่านยิ่งชอบ
ยิ่งอ่านยิ่งอยากทำกับข้าวเป็นบ้างอะ
-
น่ารักอะ อ่านแล้วก้ทำให้หิวด้วย ผัดไทยน่ากินจัง
-
ทุ่มแบบนี้คุณพ่อตัวเ็ล็กจะรอดมือคุณพ่อตัวโตเหรอ +1
-
น้องจอชจะได้แม่ใหม่แล้ว แถมน้องชายอีกคน ฮิ้วๆ
-
"เอาก็เอา" อืมม.... เราก็รอคุณเอาอยู่เหมือนกัน :z1:
จอชเตียมต้อนรับพ่อใหม่หน่อยเร็ว
:pig4: คะ
-
เอาก็เอา....
ฮาาาา
-
กรี๊ด เอาก็เอา เอาอะไรค่ะพ่อพฤกษ์ :z1:
-
คิดถึงลูกพี่เมษของน้องจอชจังเลยอิอิ
-
บรรยายซะ...อยากกินผัดไทพ่อจ๋าเลย
หลังจัดงานเลี้ยงแล้วเค้าก็จะ :oo1: ใช่ป่ะ เหมือนที่ Intro ไว้ตอนแรก o18
-
no ผัดไท today! :monkeysad:
-
วันนี้จะมาไม๊หนอ แบบว่า แบบว่า คิดถึงลูกพี่เมษ กับลูกน้องจอช เท่านั้นเอ้ง
ไม่ได้มารอฉากนั้นเลยจริงจริ๊งงงงงงงงง
-
เล่นเอาหิวไปด้วยเลยอ่า :sad4:
-
พึ่งมาอ่านค่ะ แล้วมาอ่านตอนดึกๆที่ท้องว่างๆซะด้วย :sad4:
น่ารักม๊ากมาก single dad สองคน
จะติดตามไปถึงรุ่น จอชxเมษ์ เลยนะคะ จองที่นั่งไว้เลยค่ะ ต้องเขียนแล้วอย่างนี้ ฮาๆ โชตะไปป่าวเรา กรี๊ด :-[
-
'Puppy Love'
ปลายมีดขาววับหั่นแฉลบบนก้านคะน้าท่าทางคล่องแคล่ว มือขาวเด็ดใบแก่ทิ้งเหลือแต่ยอดอ่อนกับก้านกรอบสีเขียวสด
เฟรดยืนมองคนข้างกายตั้งกระทะจนร้อน กลิ่นหอมของเนื้อปลาเค็มลอยอบอวลในห้องครัว กระเทียมสับเจียวหอมกรุ่น ผัดจนเนื้อปลาสุก ตามด้วยยอดคะน้ากับพริกชี้ฟ้าแดง ปรุงรสเพิ่มทั้งเค็ม หวานและเผ็ดตามใจ
“ชิมดู” คนตัวเล็กตักน้ำซอสขลุกขลิกในจานคะน้าปลาเค็มให้ลอง
เขารับมา ตอนแรกมันหอม ทำไมตอนนี้รู้สึกกลิ่นปะแล่มจนต้องย่นจมูก “ชอบกล” พอชิมเข้าไปก็ถึงกับตีหน้าปุเลี่ยน “ฝีมือตกเหรอกุ๊ก”
‘กุ๊ก’ ตรงหน้าขมวดคิ้ว “ไม่ตก! กินเข้าไปใหม่”
เฟรดผงะ อีกฝ่ายเอาก้านคะน้าฟาดหัวเขา “ก็บอกว่าไม่อร่อยไง!”
นอกจากกุ๊กพฤษภ์จะไม่ยอมรับแล้วยังอัปเปอร์คัทเข้าปลายคางจนเขาล้มโครม พอเสียหลักปุ๊บ อีกคนก็กระโดดขึ้นคร่อม
“บอกให้กินไง นี่ๆๆ” กุ๊กจับปลาเค็มยัดเข้าปากเขา ซ้ำยังเอาตะหลิวทุบหัวเป๊งๆ “หาว่าเตี้ยใช่มั้ย ฝีมือตกอีกใช่มั้ย! กินเข้าไปซะเลย ฮ่าๆๆๆ”
“โอ๊ยๆ” เฟรดสำลักโขล่ก โดนทับมาเต็มแรงแล้วยังถูกตบปลาทั้งตัวเข้าปาก กลิ่นเหม็นสุดบรรยายจนแทบขย้อน
......
ดวงตาสีฟ้าลืมโพลง เหงื่อกาฬแตกพลั่ก
“แด๊ดดี้..” เจ้าตัวกลมยิ้มเผล่อยู่บนอก
เฟรดผงกหัวขึ้นมอง โจชัวร์กู๊ดบอยนั่งทับบนแผ่นอกกว้าง น้ำหนักที่ไม่น้อยนักโถมเข้าเต็มตัว “อะไรน่ะ..” เขาลูบหน้าตัวเอง ดึงถุงเท้าใช้แล้วที่วางอยู่บนจมูกออกห่าง..กลิ่นเหมือนปลาเค็มจริงๆด้วย
..ฝัน..
..เป็นฝันที่สยดสยองที่สุด!..
“จอชปลุกตั้งนานแน่ะ” โจชัวร์ขยับก้นกลมๆนั่งบนหน้าอกพ่อให้ถนัด แด๊ดดี้เฟรดคงไม่ต้องสงสัยว่าไอ้ที่รู้สึกเหมือนผีอำน่ะฝีมือใคร
“นี่อะไร” เฟรดถอนใจเฮือก เอานิ้วหนีบถุงเท้าขึ้นชู
“your socks!” เด็กชายหัวเราะกิ๊กกั๊ก เจ้าตัวน้อยบีบจมูกแล้วส่ายหน้าหวือ “ไม่ได้ซักมาสามวันแล้ว”
เฟรดส่ายหัวอย่างระอา สงสัยป้าสาวคงลืมส่งผ้าใช้แล้วให้เด็กเอาไปซักรีด นี่ถ้าหมักจนเห็ดขึ้นคงไม่แปลกใจเลย
..อยากได้เมียสักคนชะมัด..
“ทำไมตื่นเร็วจัง หืม” เขาลุกพรวด โจชัวร์กู๊ดบอยหงายหลังผลึ่ง ดีแต่ฝ่ามือใหญ่รับไว้ทัน
เด็กชายตื่นก่อนแด๊ด เปิดประตูห้องเข้ามาเห็นอีกฝ่ายหลับนิ่งเลยทั้งเขย่าทั้งถีบแต่แด๊ดเฟรดยังนอนเฉย นึกขึ้นได้ก็ปีนตะกร้าผ้าแล้วมุดลงไปเอาถุงเท้าสีดำมาอังจมูกโด่งเป็นสัน นั่งทับเหมือนเจ้าที่ไปอีกหน่อย แด๊ดก็กระสับกระส่าย วิงเวียนตาลายคล้ายจะเป็นลมแล้วตื่นในที่สุด
..คราวหน้าถ้าแด๊ดขี้เซาอีก จอชตั้งใจจะเอาปัตตาเลี่ยนมาไถผม..
“จอชอยากกินแกงจืด..เนี่ย” ว่าแล้วก็ยื่นสมุดทำอาหารให้แด๊ดดู
เฟรดหาววอด จับลูกชายนั่งบนเตียงแล้วถอดเสื้อเตรียมอาบน้ำ
“จอชอยากกิ๊นอยากกินแกงจืด” ไอ้ตัวเล็กดิ้นปัดๆ
“บอกป้าสาวสิ” เขาเปิดไฟห้องน้ำ แปรงฟันล้างหน้าแล้วจัดการโกนหนวด โจชัวร์ตัวน้อยเดินเข้ามาเอียงคอมองอย่างสนใจ
“ป้าสาวทำแกงเลียงแล้ว ป้าสาวบอกว่าเดี๋ยวเที่ยงๆค่อยกิน แต่จอชอยากกินแกงจืดลูกกรอกตอนเช้า” นิ้วเล็กจิ้มจึ้กที่ภาพ
“แกงจืดลูกรอก” เฟรดแก้ให้ ออกเสียง รอ เรือชัดแจ๋ว “ลูกกรอกนั่นมันกุมารทองแล้ว” เขายืนขำ
โจชัวร์เมียงมองแด๊ดที่ยืนโกนหนวด เห็นฝ่ามือใหญ่ใช้ครีมลูบตรงปลายคาง ใบหน้าคมสันเงยขึ้นแล้วค่อยปาดเครื่องโกนเบาๆ
“จอชอยากทำบ้าง” ไอ้ตัวเล็กดันฝาชักโครกปิดโถแล้วปีนขึ้นไปเหยียบ “จอชจะโกนหนวดบ้าง มีหนวดแล้วเท้เท่”
“เรายังเด็กจะมีได้ไง” เฟรดล้างหน้า ใช้อาฟเตอร์เชฟกลิ่นหอมเย็น
จอชหน้ายู่ ยกมือจับหัวตัวเอง “จอชมีหนวดตรงนี้”
“ไม่ต้องมาแกล้งพูด นั่นมันเรียกว่าผมใช่มั้ยล่ะ” ร่างสูงยิ้มน้อยๆ บิดแก้มใสแจ๋วอย่างรักใคร่
ไอ้ตัวแสบยืนถ่างขา “เมื่อวานเมษบอกจอชว่าเมษเป็นผู้ใหญ่ เป็นตรงนี้” เสียงแหลมเล็กร้อง “ไม่เห็นจะต่างกับจอชตรงไหน จอชก็มี” ว่าแล้วก็ถอดกางเกงพรวด ยืนเบ่งส่วนกลางกะจุ๋มกะจิ๋มอันเท่าขี้ตามด
เฟรดนิ่งอึ้งก่อนจะระเบิดหัวเราะด้วยความขบขัน
“น้องเมษจำมาจากพ่อตัวเองมั้ง” เขาแซวอย่างไม่คิด “ทีเรายังแอบดึงให้ใหญ่เท่าของแด๊ดเลยไม่ใช่เหรอ” เขาอวดอย่างภูมิใจ
“จริงเหรอ” โจชัวร์ตาลุกวาว “แล้วแด๊ดของเมษมีหนวดตรงนี้มั้ย” ว่าแล้วก็เอามืบตบแปะลงกลางขา
เฟรดสำลักน้ำที่กำลังบ้วนปากพรวดใส่กระจก โจชัวร์ร้องยี้ หัวเราะเอิ๊กอ๊ากเหมือนชอบใจจนเขาชักลังเลแล้วว่าเจ้าเด็กนี่อินโนเซ้นท์จริงหรือเปล่า
“จอชจะกินแกงจืดลูกกรอก!” เสียงเล็กโวยวายอยู่ไกลๆ
“สรุปว่าถ้าไม่ได้กินลูกกรอกนี่จะอาละวาดใช่มั้ย” เขาถอนใจ จัดการตัวเองเสร็จสรรพแล้วเดินตามมาในครัว
โจชัวร์รื้อตู้เย็นยกใหญ่ เอาหัวมุดเข้าไปแบบนี้ ถ้าตัวผอมอีกหน่อยเขาจะแกล้งเตะเข้าช่องฟรีซแล้วปิดประตูขังเสียเลย เด็กอะไร แก่แดด!
“แกงจื๊ด แกงจืด”
เฟรดหันซ้ายหันขวาหาป้าสาว เห็นแกหอบผ้าใส่ถุงไปหน้าบ้านให้คนรับจ้างซักรีด โจชัวร์รื้อหัวไชเท้ากับฟักเขียวออกมายิ้มเผล่
“จะกินฝีมือแด๊ด”
“ยังไม่เข็ดใช่มั้ย” เขาแยกเขี้ยว ก้มลงฟัดพุงอ้วน
จอชหัวเราะก๊าก เอาหัวไชเท้าทุบหลังแด๊ดตุบๆ “ต้มน้ำแล้วใส่นี่” เด็กชายชูผักให้ดู “ต้มในไมโครเวฟไง”
เฟรดยักไหล่ ขี้เกียจทนลูกตื๊อ เขาคว้ามีดมาปอกเปลือก เขียวบ้างขาวบ้าง ทั้งฟักทั้งหัวไชเท้าผสมกันไป สับๆๆสี่ซ้าห้าทีพลางนึกถึงคนในฝัน
..กุ๊กพฤษภ์ กุ๊กเพี้ยน!..
“แด๊ดของเมษทำอาหารเก่งจังเลย จอชเลิฟๆ” ไอ้ตัวเล็กว่าปาวๆ
“เหอะ..” เขาเบะปาก กวาดผักลงไปกองรวมในชามแล้วใส่น้ำจนเต็ม โยนซุปก้อนตามตำราเสร็จสรรพยัดเข้าไมโครเวฟอย่างลูกว่า “แด๊ดเก่งกว่า”
..ใครๆก็อยากเป็นฮีโร่ของลูกตัวเองทั้งนั้น..
..เรื่องอะไรจะปล่อยกุ๊กเพี้ยนมาชิงตำแหน่งแด๊ดดี้คนเก่งเล่า..
จอชยิ้มร่า มองแด๊ดเร่งความร้อนถึงขีดสุด
......
“น้องเมษเสร็จรึยัง” พฤษภาจามสามครั้งติดอีกหน
เขาดึงทิชชู่มาเช็ดจมูกพรืด นึกสงสัยว่าจะเป็นหวัดของจริง วันนี้เลยต้องปลุกน้องเมษแต่เช้า ชวนไปจ็อกกิ้งกันสองคนตามประสาชายโสด
เมษาดึงกางเกงมาถึงแนวพุงกลมๆ เด็กชายก้มลงใส่รองเท้าพละ พ่อจ๋ามาช่วยผูกเชือกให้ คว้าหมวกใบเล็กโปะหัวเข้าไปอีกหนึ่งก็พร้อมสรรพ
“เอาล่ะ วิ่งแค่ซอยนี้ถึงซอยนู้นพอนะ” พฤษภาเพิ่งมาซื้อบ้านหลังแต่งงานกับแม่น้องเมษ ใช้งานมาไม่ทันไรกลายเป็นสโมสรหนุ่มโสดเสียแล้ว
บริเวณบ้านแถวนี้จะวางแผนผังเป็นสี่เหลี่ยม นอกนั้นยังมีตรอกเล็กตรอกน้อยลดหลั่นกันเข้าไปตามประสาบ้านเมืองกรุง โชคดีที่บ้านหลังเล็กของเขาไม่ได้อยู่ลึกนัก ขับจากถนนใหญ่ด้านนอกเข้ามาตามซอยขนาดสองคันแล่นสวนได้ก็เห็นแนวรั้วสีขาวมีแพรเซี่ยงไฮ้ปลูกเรียงกันเป็นพรืด
เมษาถูกคุณพ่อจูงมือ เจ้าตัวน้อยว่าจะอิดออดนอนกลิ้งบนเตียงแต่ถูกมาตรการเด็ดขาด บังคับออกกำลังกาย ไม่อย่างนั้นก็อดกินข้าวเย็น
พฤษภาวิ่งเหยาะๆไปตามถนนเล็ก น้องเมษวิ่งตุบตับตาม ไม่ทันไรก็หอบแฮ่กจนเขาแอบหัวเราะ ไม่รู้ว่าถูกหรือผิด
“ไหน..หัวล้านเหม็นเขียว” คุณพ่อตัวเล็กควักผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋ากางเกง เช็ดเหงื่อที่แตกพลั่กๆจากหัวถึงตาตุ่มของน้องเมษ
เด็กชายเมษาหยุดยืนหน้าบ้านหลังโต ดวงตาสีอ่อนซอกซอนผ่านรั้วเหล็กดัดด้านหน้า จมูกจิ้มลิ้มขยับฟุดฟิด
“เป็นหมาเหรอ” พฤษภาหัวเราะหึ
“บ้านนี้สวยจัง” มือเล็กชี้ลอดรั้วไป
พ่อหม้ายลูกติดหันมอง บ้านเดี่ยวสองชั้นทอดยาวเป็นรูปตัวแอล ระหว่างชายไม้เป็นสระน้ำทรงผืนผ้า ด้านบนตีซุ้มไม้ระแนงสีน้ำตาลเข้ม ปลูกหนวดฤาษีให้เงาร่มรื่น
“น้องเมษอยากมีบ้านใหญ่ๆเหรอ” เขาลองถาม
เมษาส่ายหัวดิก “บ้านพ่อจ๋าสวยที่ซู้ดเพราะพ่อจ๋าทำข้าวอร่อยที่ซู้ด”
“เกี่ยวกันมั้ย” พฤษภาอมยิ้มแก้มปริ จูงมือลูกตั้งท่าจะวิ่งต่อ
มีเสียงดังบรึ้มแว่วมาจากในบ้านหลังโต สองพ่อลูกหยุดวิ่งหันมองหน้ากัน กลิ่นควันโขมงลอยมาจากหน้าต่างด้านใน ตามด้วยเสียงแผดปรอทแตกของผู้หญิงวัยดึก
“ป้าบอกคุณแล้วว่าห้ามเข้าครัวอีก! เละหมด! หมดกัน เตาเจ๊งแล้ว!”
พฤษภาหัวเราะเบาๆ น้องเมษขำก๊าก
“เห็นมั้ย..ยังไงพ่อจ๋าของหนูก็เก่งที่ซู้ด ถึงบ้านหลังนี้จะใหญ่ แต่เขาทำข้าวกินไม่ได้เรื่องแหงเลย” เด็กชายว่าเจื้อยแจ้ว
“ไม่เอาครับ..เราไม่นินทาคนอื่นกันเนาะ” เขาสอน บิดจมูกเล็กด้วยความเอ็นดู “พ่อจ๋าเก่งอยู่แล้ว ไม่ต้องเทียบกับใคร หุๆ”
(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line16/00026064_97980.gif)
เด็กชายเมษากระโดดตุบลงจากรถลุงโชค พ่อพฤษภ์มาส่งถึงหน้ารั้วโรงเรียนให้แน่ใจว่าลูกชายสุดรักสุดหวงคนเดียวถึงมือครูแหม่ม
“บ๊ายบายพ่อจ๋า” มือเล็กโบกอยู่ไหวๆ
“จุ๊บลุงก่อนเร็ว” โชคชัยจอดรถค้างไว้แต่ยังไม่วายลงมาอ้อนหลาน
เมษาเขย่งสุดฝีเท้า ยื่นหน้าไปหอมแก้มคุณลุงตัวโต
“หอมพ่อบ้างซี” กุ๊กพฤษภ์พาลน้อยใจเอา เจ้าตัวน้อยเลยยิ้มแก้มปริแล้วหอมฟอดเข้าให้อีกคน
“ขี้อ้อนจังเลยนะคะ” ครูแหม่มยืนอมยิ้ม
พฤษภาขยี้หัวลูกชาย “น้องเมษติดพ่อน่ะครับ”
“เปล่าค่ะ” เธอหัวเราะ “หมายถึงคุณพ่อกับคุณลุงเนี่ย ขี้อ้อนจังเลย”
โชคชัยหัวเราะก๊าก พฤษภาก็ได้แต่หน้าแดงเรื่อ
“เป็นครอบครัวที่น่ารักมากค่ะ เหมือนพ่อแม่ลูกเดี๊ยะ” ครูสาวแซว
คุณโชคนิ่งอึ้ง รู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาได้ชอบกล ตั้งแต่ตอนน้องเมษจูบเขาทีแล้วไปส่งจูบให้น้องเขยเขาอีกทีแล้ว
..พ่อแม่ลูกงั้นเหรอ..
น้องเมษทำจมูกฟุดฟิดเพราะได้กลิ่นคุ้นเคย มือบางจับกระเป๋าเป้เต่าไมกี้ขึ้นหลังแล้วเบียดตัวคุณครูออกมายืนหน้ารถ
“ไปไหนครับน้องเมษ”
เมอร์ซีเดสสีดำวาววับแล่นเข้ามาจอดเทียบข้างวีออสคันกะจิ๋ว เมษาฉีกยิ้มกว้างเมื่อหน้าต่างรถเลื่อนลงแล้วเห็นลูกตาสีฟ้ากลมป๊องหลุบมอง
“จอชชี่”
“เมซซี่” เสียงเล็กเรียกหา
พฤษภาเลิกคิ้ว อะไรคือ จอชชี่กับเมซซี่?
“ไฮ กุ๊กเมย์..”
คนตัวเล็กเหลือบมองผ่านกระจกติดฟิล์มแล้วทอดถอนใจ
..ตัวพ่อมันนี่เอง..
เฟรดเพิ่งมาส่งลูกชายที่โรงเรียน ช้าเล็กน้อยเพราะป้าสาวต้องเสียเวลาทำกับข้าว ปกติอาศัยทำตอนเย็นแล้วอุ่นกินตอนเช้า แต่วันนี้อุ่นไม่ได้เพราะเมื่อวานเขาดันทำไมโครเวฟพังโดยถาวร เสร่อจะเป็นกุ๊ก อยากทำแกงจืดเลยเอาชามแก้วกุ๊นขอบทองใส่น้ำใส่ผักปิดฝาแน่นสนิทไปอุ่นด้วยไฟร้อนจัด ไอ้ตัวทองที่ใช้เคลือบมันเลยปะทุไฟแว้บตามด้วยแก้วระเบิดแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ ทั้งฟักทั้งหัวไชเท้ากระเด็นเละเต็มเตาเล่นเอาวุ่นวายกันยกใหญ่
..ป้าสาวเลยเขียนด้วยเมจิกตัวเบ้อเริ่ม..
..‘ห้ามพ่อลูกโอ คอนเนอร์เข้าครัวอย่างเด็ดขาด!’..
“ผมชื่อพฤษภ์ ย่อมาจากพฤษภา” เจ้าของชื่อถลึงตาใส่
“แล้วมันใช่ May มั้ยล่ะ” เฟรดยิ้ม แอบลุแก่โทษที่เมื่อวานนึกค่อนขอดฝ่ายตรงข้ามในใจว่าเป็นกุ๊กเพี้ยน เที่ยวมาเข้าฝันชาวบ้านแล้วเอาปลาเค็มยัดปากกัน แต่ยังไงซะ ถึงกุ๊กเมย์จะเพี้ยนแค่ไหนก็คงไม่บ้าเท่าเขาที่ระเบิดไมโครเวฟตัวเองไปสองรอบแล้ว
..เอาเป็นว่าเรื่องทำอาหารให้ลูก เขาไม่ขอแข่งด้วยก็ได้..
“โว้ย..” พฤษภาขยี้หัวตัวเอง เซ็งมัน ไม่อยากคุยด้วย
“ก็ผมออกเสียงรอ เรือไม่ชัดนี่นา” เฟรดแกล้งว่า “คำควบก็พูดไม่เป็น”
โจชัวร์หันมามอง
..ทีเมื่อวานแด๊ดยังพูดลูกรอกกับลูกกรอกชัดอยู่เลย..
โชคชัยขยับเข้ามาสมทบ ทักทายคนในรถไปด้วยรอยยิ้ม “มาส่งน้องจอชเองทุกวันเลยเหรอครับคุณเฟรด”
“มีลูกคนเดียวนี่ครับ” เฟรดขยี้หัวโจชัวร์กู๊ดบอย “สวัสดีคุณโชครึยัง”
จอชเปิดประตูรถลงมายืนข้างเมษา กระพุ่มมือไหว้แล้วยังย่อเข่าเสียติดดิน ครูแหม่มปล่อยก๊าก ต้องมาสอนว่าย่อแบบนั้นใช้สำหรับผู้หญิง
“เป็นเด็กดีนะจอช ตอนเย็นแด๊ดจะมารับ” เฟรดชะโงกหน้าบอก
พฤษภาเหลือบมองว่าที่นายจ้าง ฝ่ายนั้นยิ้มรื่น อวดประกายตาสีฟ้าสด “จะไปทำงานแล้วเหรอคุณ ไม่สนใจแวะไปกินอะไรที่ร้านก่อนเหรอ”
ร่างสูงชะงัก เลิกคิ้วอย่างนึกแปลกใจ “ชวนจริง?”
“ชวนจริงๆ เดี๋ยวจะปรุงสลอดให้ อร่อยนะจะบอก” พฤษภ์ลอบขำ
“สลอด?” คำนี้ไม่อยู่ในสารบบของพ่อหนุ่มฝรั่ง ไว้ไปค้นในกูเกิลเอา
คุณโชคตบไหล่เล็กเบาๆ “อย่าแกล้งเขาสิพฤษภ์”
“ก็มันหมั่นไส้นี่” กุ๊กตัวเล็กหันไปทำหน้าบู้ใส่พี่เมีย
เฟรดลอบมองปฏิกิริยาของ ‘นายจ้าง’ กับ ‘ลูกจ้าง’ ยิ่งสายตาที่คุณโชคชัยมองพ่อครัวของตัวเองนั่น ทั้งอ่อนโยนทั้งห่วงใย ใครๆก็รู้ว่ามันเกินเลย
..เชื่อตายล่ะ..
“เอาเป็นว่าตอนเที่ยงจะไปหานะ..กุ๊กเมย์” เขาหลิ่วตาอย่างหยอกเย้าก่อนจะสตาร์ทรถแล้วขับฉิวออกไป ทิ้งไว้แต่กลุ่มควันจางๆ
“โว้ย! บอกว่าชื่อพฤษภ์ ชื่อพฤษภ์ คุยกับมันแล้วประสาทแดก” พฤษภาได้แต่เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน มีพี่โชคคอยปลอบให้หายหัวเสียอย่างขันๆ
โจชัวร์ยืนโบกมือบ๊ายบายแด๊ดดี้ น้องเมษขยับเข้ามาจูงมือไว้แน่น
“เอาล่ะเด็กๆ เข้าห้องกันเถอะค่ะ” ครูแหม่มจูงพวกตัวน้อยเป็นขบวน
“อ๊ะ! น้องเมษ แล้วเดี๋ยวพ่อจ๋าจะมารับนะครับ” พฤษภาแทบปีนรั้วบอกลูกชาย ความน้อยใจยิ่งแล่นปรี๊ดเพราะลูกวิ่งเข้าห้องไม่ได้หันมามองเลย
“เอาน่า..” โชคขำหึๆ ตบไหล่เล็กชวนไปขึ้นรถ “เดี๋ยวก็เจอกันแล้ว พฤษภ์นี่ขี้อ้อนลูกอย่างครูแหม่มว่าจริงด้วย”
“โธ่..ทีพี่โชคยังทั้งรักทั้งห่วงหลานเหมือนเป็นลูกตัวเองเลย” คนตัวเล็กเบะปากใส่ เปิดประตูรถขึ้นไปนั่งคู่คนขับ
“พฤษภ์ก็ยกตาเมษให้เป็นลูกพี่อีกคนสิ รับมรดกไปเลยแหงมๆ”
“เรื่องอะไร” น้องเขยเชิดหน้า “แต่มรดกพี่โชค ผมก็อยากได้นะ ฮ่ะๆ”
“ไอ้ขี้งก” เขาเผลอยื่นมือหมายจะหยิกแก้มใสๆของคนพูด ดีแต่พฤษภ์มัวแต่มองป้ายร้านอาหารข้างทางแล้วตัวเขาก็ดันได้สติก่อนจนต้องรีบหดแขนกลับไปเหมือนเดิม
..เอาแล้วไหมล่ะ..
“คนละครึ่งทางมั้ย น้องเมษเป็นลูกผมแล้วก็เป็นลูกพี่โชคด้วยไง เป็นลูกของเราก็พอแล้ว เนอะ” พฤษภาหัวเราะสดใส
โชคกะพริบตาปริบ เสียงในอกซ้ายเต้นตึกตัก
..ลูกของเรา..
..ลูก..ของ..‘เรา’..
“ทีนี้ก็เตรียมเขียนพินัยกรรมด้วยนะคุณพ่อโชค มรดกต้องให้ลูกเมษหมดนะ ก๊ากกก”
คนฟังหัวเราะในลำคอ
..ถ้าไม่มีประโยคหลังจะดีมากเลย..
......
ชั่วโมงเรียนของเหล่าตัวซนเริ่มด้วยการท่องกอ ไก่ถึงฮอ นกฮูก พอคัดลายมือกันคนละสองหน้ากระดาษแล้ว ครูแหม่มก็เริ่มให้งานปั้นดินน้ำมัน
มีเสียงเคาะประตูหน้าห้องเรียน ครูอนุบาลอีกคนโผล่หน้าเข้ามาหาพลางยิ้มกว้าง “ครูแหม่มคะ โทรศัพท์ค่ะ ที่ห้องผอ.”
“โอเคค่ะ เดี๋ยวตามไป” ครูคนสวยหันมากำชับเด็กๆ “ปั้นดินน้ำมันไปนะคะทุกคน อยากปั้นรูปไหนก็ตามใจ เดี๋ยวครูจะกลับมา ให้ทุกคนเตรียมตัวพรีเซ้นท์ว่าตัวเองปั้นอะไร เสร็จแล้วจะมีรางวัลให้ทุกคนเลย”
เด็กๆทั้งหลายพยักหน้าหงึก ต่างล้อมวงจับกลุ่ม
“เมษปั้นอะไร” เด็กชายคนหนึ่งเอียงคอมองเพื่อนตัวเล็กที่สุดของห้อง
เมษายิ้มกริ่ม คนอื่นมัวแต่คุยกัน เล่นกัน นั่งนวดดินน้ำมันจนนิ้วเป็นสีๆ แต่เด็กชายเมษาได้ปุ๊บก็ลงมือทำปั๊บจนทุกคนต่างทึ่ง
“นี่น่องไก่” ร่างเล็กว่าเจื้อยแจ้ว ทุบดินให้กลมแล้วเอาไม้จิ้มฟันจิ้มเป็นรูพรุนบนส่วนเนื้อ ฉีกดินสีขาวมาปั้นเป็นแท่ง ติดเข้าไปตรงน่องสีเหลือง
“ว้าว..” ทุกคนร้องเป็นเสียงเดียว
โจชัวร์เมียงมอง เด็กชายเพิ่งเข้ามาเรียนหลังเพื่อนเพราะแด๊ดดี้ลืมเวลารับสมัครเข้าอนุบาล ตอนนี้เลยยังไม่รู้จักใครมากนักนอกจากเมษา
“นี่..พิซซ่า!” เจ้าตัวน้อยนวดดินเป็นก้อนกลมแล้วทุบปึงปังจนมันแผ่ออก เลียนแบบคนขายโรตีที่ไปยืนมองเป็นนานสองนานด้วยการสะบัดดินแปะๆกับโต๊ะ มันขยายเป็นวงใหญ่ เสร็จแล้วเจ้าหนูถึงฉีกดินสีอื่นโรยหน้า
“ส่วนนี่..แฮมเบอร์เกอร์!” เมษาทุบดินต่างสีกัน ทั้งสีเขียวแทนผัก สีเหลืองแทนชีส แล้วก็สีน้ำตาลแทนเนื้อ เอามาโปะซ้อนเป็นแถบแล้วเอาดินสีเนื้อทับบนหนุนล่างเหมือนที่เห็นพ่อทำ “เย้! เบอร์เกอร์พ่อจ๋า”
“เก่งจังเลย!” ทุกคนพร้อมใจกับปรบมือ
เมษายืดอกผึ่งผาย ลุกขึ้นยืนตัวตรงแหน่ว “พ่อจ๋าเป็นคนที่ทำอาหารเก่งที่ซู้ด อร่อยที่ซู้ด สุดยอดของสุดยอดที่ซู้ด”
“ไม่เห็นสวยเลย” เด็กตัวใหญ่บึ้ก ชื่อเบิ้ม เดินอาดๆเข้ามามอง
ร่างเล็กตวัดตามองฉับ “ไม่สวยก็ทำให้สวยกว่าสิ!”
เบิ้มผงะ ทุกคนส่งเสียงเชียร์เย้วๆให้สู้กันด้วยดินน้ำมัน “ชิ!”
“เอามั้ยล่ะ เมษจะปั้นไอติมกะทิใส่ขนุนใส่ลูกชิด แล้วก็ทำบัวลอยเผือก สาคูมะพร้าวอ่อน ข้าวเหนียวมะม่วง ข้าวเหนียวดำน้ำกะทิใส่แตงไทย แล้วก็ข้าวเหนียวทุเรียนอร่อยหยั่งงี้!” เสียงเล็กแว้ดใส่ ในหัวมีแต่เมนูปลิวว่อน
เด็กบางคนสูดน้ำลายดังซู้ด
“ไม่เอา! ไม่ชอบ” เบิ้มสะบัดหน้าพรืด เดินไปมุมอื่นแทน
จอชแก้มแดง แอบมองเพื่อนเมษด้วยสายตาชื่นชมเมื่อพี่เบิ้มของห้องยอมแพ้เมษาราบคาบ มือเล็กนวดแป้งแล้วปั้นออกมาเป็นก้อนกลมสีเขียวอื๋อ
“จอชชี่ทำอะไรอ่ะ” หัวโจกของชั้นอนุบาล 1/2 หันกลับมาเล่นงานเด็กใหม่แทน เจ้าหนูตัวยักษ์ฉวยก้อนดินน้ำมันสีเขียวไปจากมือ
เมษาขมวดคิ้วแทบชนกัน เด็กชายไม่ชอบพี่เบิ้มเลย
“นี่มันตัวอะไรเนี่ย” เบิ้มมองดินสีเขียวบูดๆเบี้ยวๆ มีสายคาดสีส้มตรงติ่งเล็กๆ ซ้ำยังมีอีกสี่ติ่งยื่นออกมาจากก้อนใหญ่ เด็กชายแผดเสียงหัวเราะก๊าก สงสัยหัวเราะมากไปหน่อยเลยสำลักน้ำลายไอค่อกแค่ก
โจชัวร์ก้มหน้างุด มือรีดดินสีเหลืองเป็นทรงกระบอก
“เฮ้ย! พวกเราดูนี่สิ เด็กฝรั่งทำเกินล่ะ ฮ่าๆๆ” พี่เบิ้มเอานิ้วพันผมสีทองอร่ามเป็นการหยอกเย้า
โจชัวร์หันมองตาเขียวปั๊ด “เอาของจอชมานี่นะ!”
“ไม่ให้ แบร่” พ่อตัวยักษ์ชูก้อนสีเขียวอวด “ดูสิๆ น่าเกลียดจังเลย”
เมษากระโดดขึ้นยืนบนโต๊ะ เท้าเอวกางขาจังก้า “คืนจอชเดี๋ยวนี้!”
เบิ้มเบะปาก “ไม่คืน! จะทำไมเรา”
“เอาคืนจอชมานะ!” โจชัวร์แผดเสียง นัยน์ตาสีฟ้าสว่างแดงก่ำ “จอชปั้นไมกี้ ไมกี้ให้เมษ เอาไมกี้ ไมกี้ของจอชคืนมา จอชยังไม่ได้ใส่กระบองเลย!”
เมษาอ้าปากค้าง หันมองเพื่อนใหม่ “จอชปั้นไมกี้ให้เมษเหรอ”
โจชัวร์พยักหน้าหงึก “งื้อ..ให้เมษ”
เบิ้มควันออกหู ทุกคนจงใจมองเมินเขา พอจอชเข้ามาแย่ง ความที่สูงกว่าเลยชูตุ๊กตาเต่าหน้าตาตลกขึ้นเหนือหัว สงสัยออกแรงมากไปหน่อย ฝ่ามืออวบเลยบีบเต่าไมกี้เสียคอหลุดกระเด็น
โจชัวร์เบิกตากว้างก่อนจะแผดเสียงร้องไห้จ้า “ไมกี้ของจอชกับเมษ!”
“ฮึ่ม..” เมษารู้สึกเหมือนภูเขาไฟระเบิด ชี้หน้าพี่เบิ้ม “เรามาดวลกัน!”
เบิ้มตกใจ ทำหน้าเลิ่กลั่กพูดไม่ออก
“เที่ยงนี้มากินนมแข่งกัน! ใครกินเยอะกว่าชนะ!”
ชั่วโมงปั้นดินน้ำมันต้องสลายโต๋เมื่อมีเด็กวิ่งจี๋ไปตามครูแหม่ม ครูคนสวยต้องปลอบใจโจชัวร์จนหยุดร้องไห้ แล้วก็ให้เมษากับเบิ้มจับมือกันเพื่อความสามัคคี ดูเหมือนทั้งคู่จะมองหน้ากันได้แล้ว แต่คล้ายกับว่าศึกกินนมยังไม่หยุด ดังนั้น พอพักเที่ยง เบิ้มจึงถูกเพื่อนๆดึงตัวไปหาเจ้าพ่อเมษที่นั่งเต๊ะจุ๊ยอยู่ตรงชิงช้าข้างรั้วโรงเรียน มีเด็กอีกหลายคนพร้อมใจกันสละนมกล่อง ของว่างมื้อกลางวันเพื่อจะได้ดูเพื่อนสองคนดวลกันเป็นขวัญตา
โจชัวร์ยืนอยู่ข้างๆเมษา เด็กชายสะกิดเพื่อนยิกๆเพราะกลัวเพื่อนจะแพ้ ตอนนี้โจชัวร์ออกฤทธิ์ออกเดชไม่ถนัดนักเพราะไม่มีแด๊ดดี้อยู่ด้วย เด็กชายจะหาเรื่องในกรณีเดียว คือเมื่อมีสาวอื่นมายุ่งกับแด๊ดเท่านั้น
แต่กับน้องเมษ จะอาละวาดถนัดหน่อยเพราะพ่อจ๋าไม่อยู่คุม แล้วถึงถูกลงโทษไป ครูแหม่มก็ไม่มีส่วนได้ส่วนเสียกับข้าวเย็นของน้องเมษอยู่แล้ว
..เรียกว่าเก็บกดประมาณนั้น..
“กินเลย กินเลย” พวกเพื่อนๆส่งเสียงเชียร์
เบิ้มกลืนน้ำลายอย่างฝืดเคือง จำใจคว้านมกล่องมาเจาะดูด เมษายิ้มเชิด ดูดจ๊วบเดียวหมดกล่องพร้อมกันกับเบิ้ม
กล่องที่สองเริ่มในทันที เมษาดื่มจ๊วบๆ สบายมากเมื่อเทียบกับนมเป็นแกลลอนของพ่อจ๋า แต่ฝ่ายเบิ้มเริ่มทำหน้าผะอืดผะอม
กล่องที่สามตามมาหลังจากนั้น เบิ้มลงไปนั่งกับพื้น เรอดังเอิ้ก แต่ยังจำใจดูดต่อ เมษาค่อยๆดูดช้าลงแล้วทำหน้าปุเลี่ยนเหมือนจะตาย
เบิ้มแซงไปก่อนในกล่องที่สี่ เด็กชายหยุดชะงักตอนดื่มไปครึ่งกล่อง ทำหน้าคลื่นไส้จนต้องให้เพื่อนเข้ามาลูบหลัง
เมษาฉวยโอกาสลุกขึ้นยืนแล้วดูดจ๊วบเดียวหมดกล่องสาม คว้ากล่องสี่มาดูดต่อแล้วเจาะกล่องที่ห้า เบิ้มไม่ยอมแพ้ ดูดพรวดจนกล่องที่สี่ฟีบ
ทันใดนั้นพี่ใหญ่ของอนุบาล 1/2 ก็หยุดชะงัก ตัวสั่นเทิ้ม
“โอ้กกกกกกก!”
“ยี้!”
“ครูคร้าบ! เบิ้มอ้วกแตก!”
เมษายิ้มน้อยๆ นั่งกระดิกเท้าดูดกล่องที่ห้าจนหมด ครูแหม่มวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหา เจอซากนมกล่องกองเป็นแนวก็ได้แต่มึนงง
เบิ้มร้องไห้เสียงดังลั่น ทั้งตกใจ ทั้งอาย ทั้งขวัญเสียแล้วก็เลอะอ้วกไปทั้งตัวเลยด้วย “แง้..เมษแกล้งผม..เมษแกล้งผม”
เมษาหน้าบึ้ง กระโดดตุบลงจากชิงช้า
“น้องเมษทำอะไรเพื่อนคะ” ครูแหม่มเลิ่กลั่ก ลูกชายผู้อำนวยการฝ่ายประถมร้องไห้เพราะถูกเพื่อนแกล้ง มีหวังเป็นเรื่องยาว
“เมษเปล่าแกล้ง” เพื่อนทุกคนออกรับแทน เป็นพยานกันทั้งกลุ่ม “เมษกับเบิ้มแข่งกินนมกันฮะคุณครู เบิ้มกินไม่ไหวแล้วอ้วกแล้วก็ร้องไห้เอง”
ครูแหม่มถอนใจเฮือก ปลอบโยนเด็กชายตัวโตแต่ขี้ใจน้อยแล้วประคองไปล้างคราบอาเจียนที่มีแต่กลิ่นนมฟุ้ง
เบิ้มยังไม่วายหันมามองศัตรูคู่อาฆาต เมษาเดินวนแถวนั้น คว้ากิ่งไม้มากำใหญ่ ดวงตาสีอ่อนวาววับเหมือนอย่างตุ๊กตาชัคกี้ที่นั่งดูกับพ่อจ๋า
มือนุ่มนิ่มหักกิ่งแห้งดังกร๊อบ เศษไม้สามสี่อันร่วงกราวลงมาทั้งแถบ เบิ้มสะดุ้งเฮือก แผดเสียงร้องไห้ต่อจนครูต้องรีบพาไปปลอบ
โจชัวร์เลียบเคียงเข้ามาหา ใบหน้าเปื้อนยิ้ม “เมษเก่งจังเลย”
“ใช่ๆ เมษเก่งที่ซู้ด ฮูเร่!” เด็กๆพร้อมใจกันปรบมือ เมษาลำพองใหญ่
จอชยืนกระบิดกระบวน สุดท้ายก็ยื่นนินจาเต่าไมกี้เสริมหัวใหม่ให้เพื่อนตัวน้อย “ของเมษล่ะ อิอิ”
เมษามองหน้าโจชัวร์อย่างดีใจ แขนเล็กคว้าคนตัวสูงกว่าเข้ามากอดหมับ ยื่นปากไปหอมแก้มฟอด “รางวัล”
โจชัวร์น้อยหน้าแดงก่ำ “เย็นนี้จอชจะให้แด๊ดเลี้ยงไอติมเมษนะ”
“จริงเหรอ!” เมษาตาลุกวาว
“อื้อ..จริง เพราะว่า..” โจชัวร์ยิ้มเขิน “จอชชอบเมษ”
“เย้!” เมษากระโดดตุบๆ “เราก็ชอบจอช เพราะว่าจอชจะเลี้ยงไอติม”
โจชัวร์อ้าปากค้าง
สิ่งสำคัญของน้องเมษคือ ‘ของกิน’ ดังนั้น ตราบใดที่จอชยัง ‘เป็นของกิน’ ให้เมษาไม่ได้ แห้วกระป๋องนับพันจะรออยู่ในภายภาคหน้า
..ละเหี่ยใจ..
(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line16/00026064_97980.gif)
กร๊าซซซ :m31: อู้ๆๆๆ แล้วมันก็ยังไม่ถึงตอน ปัม ปาดัม ด๊าด้วย :oo1: อีกซักตอนล่ะน่า
ตอนหน้าพ่อๆเค้าจะไปกินไอติมถ้วยกัน ตอนถัดไปค่อยกิน 'ไอติมแท่ง' อิอิ (นี่มันเรทใสๆนะ เรทใสๆ :angry2:)
-
:-[ :-[
น้องเมษก็น่ารักที่ซู้ดดดเหมือนกันแหละจ้า
พ่อคนเก่ง ทำเอากู๊ดบอยปลื้มซะยกใหญ่
เอ เขาอยู่บ้านใกล้เรือนเคียงกันด้วยนี่นา
ตอนหน้าไอติมถ้วย ตอนต่อจากนั้น เขาจะไปกินไอติมแท่งกัน :impress2:
-
ตบท้ายได้น่ารักมากๆเลยค่ะ 55 ><
-
อ้าวๆ โจชัวรกู๊ดบอยของป้า เคะ แตกซะงั้น
ป้าก็อุตส่าห์ลุ้นให้หนูเป็นเมะ ของน้องเมษพุงป่องนะ
ไม่เอาลูก เด็กผู้ชายต้องเข้มแข็งนะคะ จะได้
ดูแล(ว่าที่)ภรรยาได้นะลูกนะ
เมษ หนูกินนมได้เก่งสุดยอด แต่เอิ่ม...เห็นอนาคตหนูรำไร
อย่าทานเยอะมากนะคะลูก เดี๋ยวจะอ้วน แล้วไม่สวยนะลูกนะ :bye2:
-
แด๊ดดี้เฟรดเราขอแนะนำให้ผูกปิ่นโตกับพ่อพฤษภ์เถอะ ยิงปืนนัดเดียวได้นกหลายตัว
น้องเมษ์เก่งจังน๊า เรื่องกินไม่เป็นรองใครจิงๆ
-
ฮ่าาาาาา
เด็กๆน่ารักจิงๆ
จอชอยู่บ้านซ่านะ อยู่โรงเรียนซ่าไม่ออกเรย อิอิ
น้องเมษเก่งที่ซู้ดดดด 555+
-
5555++ตอนของเด็กๆๆน่ารักไม่แพ้คุ่คุณพ่อเลยยย
น้องเมษกะน้องจอชน่ารักสุดๆๆๆๆๆๆๆ
เป็นแฟนคลับคู่จิ๋วนี้เลยละกัน 555+++
-
น้องเมษเท่มากกกก ปกป้องจ๊อซซี่ด้วย
วันนี้กินข้าวเรียบร้อยดันไม่มีฉากทำอาหารซะงั้น
เพราะปกติจะอ่านเจอตอนหิวตลอด ทรมานมากอ่ะ
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
เริ่มเรื่องก็ฮาแล้วอ่ะค่ะ
จอชชี่คิดได้ไงคะนั่นว่าถ้าเอาถุงเท้าเน่าให้แด๊ดดมแล้วแด๊ดจะตื่น
แล้วไหนจะเรื่องทำแกงจืดกับไมโครเวฟอีก 5555
แต่ที่เด็ดสุดก็น้องเมษนี่แหละ ริอ่านเป็นเจ้าพ่อตั้งแต่เด็กๆเลยนะคะลูก
กินนมเยอะๆแบบนี้สงสัยอนาคตตัวโตกว่าน้องจอชแหงๆเลยอ่ะ คึคึคึ
-
น้องเมษปั้นแต่ละอย่าง ทำเอาป้าหิวเลย แถมมีแววเป็นรุกด้วย ผิดคาดเจงๆ
-
ขอทำเสียงนี้ --> น่อรัก~อ้ะ :laugh:
คนเขียนเขียน action ของเด็กได้น่ารัก สมจริง และตลกธรรมชาติมากๆ
ว่าแต่ทำไมจอชน้อยถึงบ่อน้ำตาตื้นจิ๊ง หรือว่าแพ้ทางน้องเมษน้อ ส่วนน้องเมษนี่หมกมุ่นเรื่องกินมากๆ :jul3:
-
เด็กน๊อเด็ก น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก คู่คุณลูกไปได้สวยแต่ดูคุณพ่อกับคุณแด๊ดจะต้องสู้กันอีกนาน :กอด1:
-
จอชไม่ได้เคะนะ แต่จอชเป็นเมะที่เคะอย่างน้องเมษต้องปกป้อง กร๊ากกกก
-
น่ารักจังทั้งพ่อทั้งลูก ขอกินไอติมกันแบบใสๆนั่นแหละค่ะ :laugh:
-
ฮาน้องเมษมาก 55 :laugh: :laugh:
+1
-
หัวเราะเสียงดังลั่น ดีที่อยู่ห้องตัวเองเลยไม่มีใครหันมามอง
น้องเมษน่ารัก ทิ้งท้ายได้ฮามาก ทั้งคู่เล็กคู่ใหญ่เลย
-
กินติม :haun4:
-
อ๊าย ไอติมแท่ง (สนแต่เรื่องนี้)
ชอบน้องเมษกับจอช อ่านแล้วอยากมีลูก
กรี๊ดดด
-
เรทใสๆเก็บไว้ที่บ้านก่อนได้ไหม
อยากรู้เรื่องคืนนั้นแล้ว
-
ไอติมแท่ง อิอิ :z1:
รองานเลี้ยง
น้องจอชน้องเมษน่ารักเว่อๆ
-
ลูกห่วงกิน พ่อห่วงสมบัติ (พี่เมีย) พอกันทั้งพ่อ ทั้งลูก :m20:
-
+1 ให้กับความน่ารักของน้องเมษ :กอด1: ให้หัวน้องมีแต่ของกินตลอดๆๆๆๆๆๆ ไม่ว่าจะเรียน เล่น เลิฟ...
สงสารก็แต่โจชัวร์ "เมษก็ชอบจอช เพราะจอชเลี้ยงไอติม" :laugh:
:pig4:
-
เรทใสๆเก็บไว้ที่บ้านก่อนได้ไหม
อยากรู้เรื่องคืนนั้นแล้ว
อยากรู้เหมือนกันคับ เก็บไว้ก่อนเถ๊อะ!!~?
-
น้องจอชน่าร๊ากกกกก น้องเมษน่าตี 555
:-[ :-[ เลิฟๆ ทั้งคู่เลย :-[ :-[
-
"ละเหี่ยใจ"
ก๊ากก :m20:
ช๊อบชอบ พอเด็กเป็นคนพูดประโยคนี้แล้วลองนึกภาพตามมันโคตรฮาเลยอ่ะ
-
อิอิ รอไอติมแท่ง
-
เมษกับพฤษภ์ น่ารักกันทั้งพ่อทั้งลูกเลย :-[
จอชสารภาพรักกับเมษแล้ว ว้าวว :impress2: แต่ดูเหมือนถ้าไม่เอาของกินมาล่อก็คงจะกินแห้วอ่ะนะ :z3:
อยากรู้เรื่องคืนนั้นจังเลย ไอติมแท่ง :z1:
รอตอนต่อไปค่ะ
-
ฮูเร่ ใกล้จะได้เวลาของ 1+1แล้ว
เมษ จอช น่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารัก
-
เด็กน้อยใสๆ
ตอนแรกนึกว่าน้องเมษจะเป็นแม่บ้านแม่เรือนเหมือนพ่อจ๋า
ที่ไหนได้ กลายเป็นตัวเอ้ของอนุบาล 1/2 ไปแล้ว
แถมยังมี FC ตามเป็นพรวนอีก :o8:
-
คู่ลูกกำลังจะกินกันแล้ว เมื่อไหร่คู่พ่อจะกินกันบ้างอ่ะ :impress2:
-
:laugh: น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกอ่ะ
-
เด็กน้อ เราว่า2บ้านนี้ มีความเหมือนที่แตกต่างกันอยู่เนอะ
-
กลมแล้วยังละลูกเมษา
-
น้องเมษกับน้องจอซน่ารักมากครับ
-
แอบบอกว่าคู่ คุณลูกก็น่ารักไม่เบาทีเดียว o13
-
น้องจอชกับเมษเข้ากันเข้ากั๊น ชอบกันตั้งแต่เด็กเลนนะ้เนี่ย ฮิ้ววว
แอบสงสารโชค เพราะรู้ว่ายังไงก็เป็นแค่พระรองเท่านั้น เง้ออ
-
เด็กๆนี่น่ารักน่ากินจริงๆ :impress2:
-
ว๊ายๆๆๆๆกรี๊ดๆๆๆๆ
เป็นของกินให้น้องเมษไม่ได้ เก๊าะเป็นคนกินน้องเมษก็ด๊ายยยคร่า :z1:
น้องเมษกินเก่งมาเยอะแล้ว โตขึ้นให้โดนกินซะบ้าง..จะได้ไม่ขาดดุลย์
แถมน้องจอชมีเชื้อฝา-หรั่ง..ก็...เอ้ออออ!!!.ครือว่า..จะได้ไม่เสียของไงจ๊ะ :laugh:
-
ตอนหน้ากินติมแท่ง แล้วตอนต่อไปกินติมถ้วยไม่ไ่ด้หราาาาาาาาาาาาา
-
555 น้องเมษสุดแสบ
แสบกว่าจอชอีก
-
ไอติมถ้วยก็น่ากิน ไอติมแท่งก็น่าสน
แต่จากเสียงเรียกร้อง มีแต่คนรอไอติมแท่งกันเป็นแถวเชียวนะครับ
บานาน่าสปรี๊ดดดดด หนึ่งที่ด่วน
-
ชอบเรื่องนี้จัง *-* :impress2:
-
อดใจรอไอติมแท่งจะไม่ไหวอยู่แล้ววว
เด็กน่ารักสดใสสใวัย
แด๊ดเฟรด หากุ๊กประจำบ้านที่ชื่อเมย์ดีไหม ครัวจะได้ไม่พังอีก หุหุ
-
ตกลงเรื่องนี้ น้องจอชชี่กับเมซซี่ เป็นพระ-นาย ใช่มะคะ :laugh:
เมษ ฮามากกกกอ่ะ เก็บกดจัดหรอลูก กร๊ากกกกกกก :m20: :m20: :m20:
-
ตกลงเรื่องนี้ น้องจอชชี่กับเมซซี่ เป็นพระ-นาย ใช่มะคะ :laugh:
เมษ ฮามากกกกอ่ะ เก็บกดจัดหรอลูก กร๊ากกกกกกก :m20: :m20: :m20:
เห็นด้วยกะรีนี้ค่ะ :laugh:
-
:o8: ป๊อปปี้เลิฟ~ จอร์ชแก่แดดกว่าเพื่อนเลย ขนาดน้องเมษเค้ายังไม่คิดอะไร
ตอนนี้น้องเมษแมนสุดๆ นึกว่าเป็นพระเอกไปซะแล้ว~
-
ฮ่าๆๆ เป็นเด็กน้อยนี่มันดีจริงๆน๊า
-
พ่อเฟรดแอบฮาอ่ะ ทำแกงจืดในไมโครเวฟ
สรุป เตาพังซะงั้น 55+ แบบนี้ต้องเอาพ่อพฤกษ์มาดูแลด่วน
ส่วนน้องเมษ เด็กคนนี้น่ารักจริง ๆ เรื่องกินเป็นเรื่องใหญ่
จอชพยายามต่อไปนะลูก เอาของกินมาล่อน้องเมษบ่อย ๆ อิิอิ
ไอติมถ้วยก็น่ากิน แต่แอบรอไอติมแท่งมากกว่า :haun4:
-
เมษน่ารักจริงๆเลย แต่แอบเห็นใจน้องจอร์ชที่ต้องมีของกินไว้ล่อเมษ ไม่งั้นตัวเองจะได้กินแห้วแทน :m20:
ส่วนคุณพ่อเฟรดนี่ครัวพังไปเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วเนี่ย เข้าครัวทีไรครัวพังทุกที สนใจให้คุณพ่อพฤษภามาเป็นกุ๊กส่วนตัวดีกว่ามั้ย :impress2:
ปล.อยากกินไอติมแท่งเร็วๆจัง :z1:
-
น้องเมษน่ารัก คิดแต่เรื่องกินอย่างเดียวเลย
เดี๋ยวพวกคุณพ่อกินติมแท่งเมื่อไหร่บอกด้วยนะว่ารสอะไร :z1:
-
น้องเมษน่ารัก คิดแต่เรื่องกินอย่างเดียวเลย
เดี๋ยวพวกคุณพ่อกินติมแท่งเมื่อไหร่บอกด้วยนะว่ารสอะไร :z1:
คงไม่ใช่ไอติมแท่งหรอก น่าจะเป็นข้าวหลามหนองมน กร๊ากกกกก
-
เด็กๆ น่ารักมากก
อยากหยิกแก้มอ่ะ
ฟัดๆๆ
-
ศึกดวลอาหาร !!!!
เข้าใจคิดนะน้อง
-
น่ารักทั้งน้องเมษ และน้องจอช :impress2: :impress2:
-
:laugh: ละเหี่ยใจแทนน้องจอชจริงๆค่ะ :freeze:
เอาน่า..ถึงจะเป็นของกินให้น้องเมษไม่ได้ :o11:
หนูก็เอาของกินมาล่อ เอ๊ย มาให้น้องเมษเยอะๆสิคะลูก :m12:
-
น้องเมษน่ารัก
-
น่ารักอ่ะ ชอบคู่จอชกับเมษจังเลย
-
ดันจ้าดัน
-
:z2: :z2:
กินไอติมถ้วยๆๆ
เมื่อไหร่จะพาไปกินค๊า
-
ฮา น้องเมษของกินมาก่อน
-
แวะมาเยี่ยมเยียน
:z2:
-
'กุ๊กพฤษภ์'
พฤษภามารับลูกพร้อมกับโชคชัย ช่วงบ่ายสามเป็นเวลาที่ร้านหยุดพักแล้วน้องเมษก็เลิกเรียนพอดี บ่ายสี่โมงเป็นต้นไปร้านจะเปิดช่วงค่ำ น้องเมษจะถือโอกาสป้วนเปี้ยนอยู่ในครัวพร้อมกับปะเหลาะขอพี่ๆพนักงานกินขนมจนพุงยื่น
“นั่นคุณเฟรดไม่ใช่เหรอ” โชคจอดรถข้างรั้วโรงเรียน สะกิดน้องเขยที่มัวแต่นั่งเขียนเมนูอาหารสำหรับใช้ในงานเลี้ยงใหญ่ เขาเตือนว่าระวังสายตาจะเสีย แล้วเชื่อที่ไหนล่ะนั่น ที่น้องเมษแอบดื้อก็เพราะได้เชื้อพ่อเต็มๆ
พฤษภาหันมอง ร่างสูงใหญ่ที่โดดเด่นจับตาเพราะเรือนผมสีบลอนด์ทองกับดวงตาสีฟ้าสดใสนั่งอยู่ตรงม้าหินหน้าอาคารเรียน มีน้องเมษกับน้องจอชล้อมวงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากเหมือนเมากัญชา
“เขาเป็นฝรั่งที่ดูดี ว่ามั้ย” โชคชวนคุย ปลดล็อครถแล้วเดินลงมา
“ผมไม่ชอบฝรั่ง” พฤษภาหน้าบึ้ง
“ขอโทษ” เขาเลยยิ่งสำนึกผิด แต่ไอ้น้องเขยจอมวุ่นหันมายิ้มเผล่
“ชอบแตงโมมากกว่า”
“หนอย!” โชคดึงคนตัวเล็กเข้ามาล็อคคอ ขยี้หัวจนยุ่ง ลวดลายนักนะ ไอ้เขาหรือก็หลงกังวล กลัวจะยังชีช้ำกะหล่ำแฉะจากน้องสาวเขา
..ชอบทำให้..เป็นห่วง..
“พ่อจ๋า!” น้องเมษหันขวับ ได้กลิ่นอาหารมาแต่ไกล แปลว่าพ่อมา
พฤษภาโถมเข้ากอดลูก หอมแก้มฟอดซ้ายขวาเหมือนไม่เจอกันมาชาติเศษ เมษาทำจมูกฟุดฟิด เที่ยวดมไปตามเสื้อพ่อครัวแล้วทายปัญหา
“กะเพราทะเลกับซี่โครงหมูทอดกระเทียมพริกไทย!”
“ถูกเผง” คนพ่อหัวเราะก๊าก ในหัวเมษามีแต่พจนานุกรมอาหาร
โจชัวร์นั่งบิด แก้มแดงระเรื่อเมื่อเอื้อมมืออวบไปสะกิดแด๊ดยิกๆ เฟรดที่นั่งมองอยู่นานทั้งรอยยิ้มถึงได้นึกขึ้นได้
“กุ๊ก ไปกินติมกัน”
“ห๊ะ?”
เฟรดทำหน้าจริงจัง “กินติมกัน จอชชวน”
พฤษภาตีหน้าปุเลี่ยน มันชวนเหมือนเรียกหมาเลยโว้ย ถ่อยชิบ!
“คุณโชคด้วย ไปกันครับ ผมเป็นเจ้ามือเอง”
โชคชัยยังงงไม่หาย แต่แล้วก็ถึงบางอ้อ “จะคุยเรื่องงานเลี้ยงใช่มั้ยครับ พอดีเลย นี่พฤษภ์เขาเขียนเมนูคร่าวๆมาให้แล้ว”
เฟรดโปรยยิ้ม ส่ายหน้าช้าๆ “จอชคิดเอง วันนี้น้องเมษช่วยจอชไว้”
โจชัวร์กลัวพวกผู้ใหญ่จะงงเลยชิงว่าเจื้อยแจ้ว “เมษปกป้องจอชล่ะ!”
พฤษภาหน้าเอ๋อ หันมามองลูกชายตัวอ้วน แก้มพองลมเป็นสีเลือดฝาด น่ารักน่าหยิก “น้องเมษน่ะเหรอครับ”
“เมษทำเอาพี่เบิ้มอ้วกแตกเลย” จอชว่าปาวๆ
“เขาไม่ได้ไปต่อยกันนะคุณ” เฟรดชิงอธิบายก่อนที่กุ๊กเมย์จะเป็นลม เห็นมองล่อกแล่กสลับกับอ้าปากค้างอย่างนั้นนานแล้ว “เขาดวลนมกันน่ะ”
“ใช่ๆ เมษดูดหน้าอกจนหมดเลย” ดูเหมือนโจชัวร์จะช่วยยุ่งมากกว่า
พฤษภาตัวโงนเงน พี่โชครีบจับให้นั่งบนม้าหิน
..ดูดหน้าอก! ไวไปมั้ยลูก!..
“อย่าบอกนะว่าหน้าอกครูแหม่ม!”
เฟรดนิ่งอึ้งก่อนจะหัวเราะชอบใจยกใหญ่ กุ๊กพฤษภ์มีอะไรให้น่าแปลกใจอยู่บ่อยๆ โดยเฉพาะความบ้า “นมกล่องกุ๊ก ไม่ใช่นมคน”
เมษาม้วนเส้นปลาทาโร่เข้าปาก เด็กชายหยิบมาทีละนิดแล้วพันกันเป็นลูกบอล หลังทักพ่อจ๋าแล้ว ที่สนุกที่สุดก็คือกินปลาเส้นนี่ล่ะ
“วันนี้เขามีปั้นดินน้ำมันกัน แล้วจอชปั้นไมกี้ ไมกี้ให้น้องเมษ แต่เด็กชื่อเบิ้มมาแย่งไปแล้วทำตุ๊กตาเต่าไมกี้หัวหลุด จอชร้องไห้ น้องเมษเลยออกตัวแทน ท้าน้องเบิ้มกินนมกล่องแข่งกัน แล้วก็อย่างที่บอก ฝ่ายนั้นอาเจียนเลยแพ้ฟาวล์” เฟรดเล่าตามที่ฟังลูกมา ดูเหมือนจะมีแต่เขาที่เข้าใจภาษาของจอช
“จริงเหรอน้องเมษ” พฤษภาหันมองลูก เมษาพยักหน้าหงึก “หนูไปแกล้งเพื่อนอย่างนั้นจะดีเหรอ”
“เมษไม่ได้แกล้งเบิ้มนะฮะอาเมย์ เมษแค่แข่งกินนม จอชจะเลี้ยงไอติมเมษ เพราะว่าเมษเท่ที่ซู้ด!” โจชัวร์พูดเสียงแหลม
พฤษภาสมองไม่ทำงานตั้งแต่ ‘อาเมย์’ แล้ว ฝ่ายโชคชัยได้แต่หัวเราะ
“นั่นไง จอชชี่ชวนเมซซี่แล้ว พ่อเมย์ว่าไงล่ะครับ” เฟรดนั่งยิ้ม
กุ๊กตัวเล็กหน้าบอกบุญไม่รับ
..ไอ้ตัวพ่อมันนี่เองที่คอยสอน..
โชคพยักพเยิด “ไปเถอะพฤษภ์ ที่ร้านพี่เคลียร์ได้ จะได้คุยเรื่องงานกับคุณเฟรดเลย จะเตรียมอะไร เมนูยังไง ใช้คนเท่าไหร่ จำกัดงบแค่ไหนก็ถามดู”
พฤษภาลูบปลายคางอย่างครุ่นคิด วิญญาณพ่อครัวสิงอยู่เต็มเปี่ยม แต่ถ้าพี่โชคออกปากแล้วเขาก็ไปหลั่นล้าได้ “โอเคครับ แล้วเดี๋ยวผมจะรีบกลับ”
โชคชัยโบกมือปฏิเสธ “ตามสบายเถอะ วันเดียวไม่เป็นไรหรอก งานของคุณเฟรดสำคัญกว่า เอาไว้ถ้าจะกลับบ้านโทรหาพี่แล้วกัน จะไปรับ”
“ให้ผมไปส่งได้นะ” เฟรดออกตัว เดี๋ยวจะหาว่านั่งฟังแล้วไม่มีน้ำใจ
หนุ่มใหญ่เจ้าของร้านยิ้มร่า “คุณเฟรดใจดีจัง”
“พี่โชคขี้เกียจมาส่งผมล่ะสิ” พฤษภาเบะปาก
“พี่เคยขี้เกียจไปรับไปส่งพฤษภ์กับเมษเหรอ หืม..” โชคยื่นมือเข้าไป ก่อนที่สมองจะทันประมวลถึงความเหมาะหรือไม่เหมาะ เขาก็หยิกแก้มน้องเขยไปแล้วเรียบร้อย แก้มใสนั่นเดงเรื่อเป็นรอยนิ้วมือแทบจะทันที
“ให้มันจริงเต๊อะ” พฤษภ์อุบอิบ
เฟรดเหลือบมองไปทางอื่น ทำทีเป็นไม่เห็นกิริยาแสดงความคุ้นเคยของสองหนุ่มตรงหน้า เอาเป็นว่าเขาเข้าใจได้โดยสรุป
..สองคนนี้คบกันอยู่แน่นอน!..
“งั้นผมฝากน้องผมด้วยนะครับคุณเฟรด” โชคชัยยิ้มรื่น เดินจูงมือหลานชายไปด้วยกันแต่สายตามองคนพ่อไม่กะพริบ “ไว้ตอนดึกๆจะโทรไปหา”
เฟรดยิ้มรับ เปิดประตูรถคันโก้ให้น้องเมษกระโดดขึ้นไปคู่กับโจชัวร์ พฤษภาอ้อมมานั่งข้างคนขับ มือถือกระดาษกับสมุดภาพอาหารเต็มไปหมด
“คุณอยากได้แนวไหนล่ะ เอาแบบบุฟเฟ่ต์ ค็อกเทล อาหารไทยชาววัง หรือจะเอาประยุกต์คู่อาหารนานาชาติ”
“ไทยแท้ดั้งเดิม ยิ่งแกะสลักแล้วพนักงานใส่ชุดไทยนี่ผมจะรักมาก” เฟรดออกรถ ได้ยินจอชดิ้นตุบตับเพราะกำลังเล่นบทผู้ร้ายให้เต่าไมกี้เมษาปราบเลยหันไปหาลูกชาย พอดีจังหวะอีกคนวกกลับมาจะปรามลูกเหมือนกัน
ปลายจมูกโด่งเป็นสันเฉียดแก้มขาวเนียนไปเพียงคืบ เขานิ่งอึ้ง แต่ดูเหมือนกุ๊กพฤษภ์จะไม่สนใจอะไรนอกจากบอกให้น้องเมษนั่งเฉยๆ
..หอม..
..ไม่ใช่กลิ่นเครื่องเทศหรือกระเทียมพริกไทยอะไร..
..แต่เป็นกลิ่นแป้งเบบี้มายด์ฟุ้งกระจายไปหมด..
..หอมน่าฟัด..
หนุ่มตัวใหญ่ยิ่งมึนงงกับความคิด เขาตบหน้าตัวเองเพี๊ยะ เล่นเอาทั้งรถเงียบกริบ พฤษภาอ้าปากค้าง “ยุงกัด” และนั่นคือข้อแก้ตัว
“ผมว่านอกจากยุงจะตายแล้วกรามคุณคงหักด้วยมั้งนั่น” กุ๊กเพ่งมอง
“ไม่เท่าตอนคนแถวนี้ต่อยมาหรอก” เขาอมยิ้ม
..ถึงกับเก็บไปฝันร้ายเลยทีเดียวเชียว..
พฤษภายักไหล่ จะว่าเสียใจที่อารมณ์ร้อนก็ไม่ใช่ ปากอย่างนั้นสมควรแล้ว “ผมไม่ชอบให้ใครมาหาว่าตัวเล็ก”
“แม้ว่ามันจะเป็นความจริง?”
“มาตรฐานชายไทยนะคุณ ไม่ใช่ฝรั่ง”
“แถวบ้านผมเรียกว่าไซส์หนูตะเภา”
“อยากโดนต่อยอีกรอบมั้ยครับ” ปากไม่ว่าเปล่ายังหักนิ้วดังกร๊อบอีก
“ขอผ่าน” เฟรดขยาด เห็นตัวเล็กอย่างนั้นแต่หมัดหนักใช่ย่อย
ร้านไอศกรีมที่พามาเป็นโฮมเมด ร้านจัดสไตล์คันทรีโฮมเล็กๆแต่อบอุ่น โจชัวร์ปีนตู้แต่เมษาแทบจะตะกายสองมือสองเท้าเหมือนตุ๊กแกแล้ว
“ใจเย็นๆน้องเมษ มานั่งก่อนเร็ว” พฤษภาปรามลูก กว่าจะจับตัวได้ต้องบ่นไม่รู้กี่รอบ เรื่องของกิน เอาช้างมาฉุดเมษาก็ไม่สน
“น้องเมษมาเร็ว ถึงโต๊ะก่อนมีพาเฟ่ต์แถมอีกถ้วยนะ” เฟรดว่ายิ้มๆ เจ้าตัวเล็กหูผึ่ง ดูแล้วเหมือนหนูปิ๊กมีวิ่งด๊อกแด๊ก
“กี่ที่คะ” พนักงานสาวเดินมาจดออเดอร์
“สี่” เฟรดโอบไหล่จอชกับเมษไว้
พวกเขาเลือกที่นั่งริมหน้าต่างเห็นถนนที่มีรถวิ่งพลุกพล่าน กระจกบานใหญ่กั้นห้องแอร์ไว้จากความร้อนอบอ้าวภายนอก มีสายน้ำตกไหลจากด้านบนเพิ่มความสดชื่น
“หนูอยากกินกล้วยปิ๊ด!” เมษาจิ้มจึ้กที่ภาพ
“บานาน่าสปลิท” กุ๊กพฤษภ์พยักหน้าหงึก “เอาไอศกรีมอะไรครับ วานิลา ช็อคหรือเชอร์เบท”
“เอาหมดเลย” มือปุ้มปุ้ยวาดทั่วเมนู “ยำๆกัน”
“เอาแค่สามรสพอครับ” พฤษภาลอบถอนหายใจ หันไปบอกพนักงานสาวที่ยืนหัวเราะคิกคัก “แล้วก็ขอฟรุ๊ตสลัด วานิลาอย่างเดียวแล้วกัน”
“ไอติมรสนมที่นี่เขาอร่อยนะ” เฟรดแนะนำ “จอชชอบ ใช่มั้ยกู๊ดบอย”
พฤษภ์ส่ายหัว “วันนี้ผมตกใจกับนมมาพอแล้วล่ะ”
โจชัวร์ชอบไอศกรีมนมสด ตักมาในถ้วยยักษ์ เพิ่มวิปครีมก้อนโต บีบจนฟูฟ่อง ละเลียดกินกับเม็ดช็อคโกแลตก็อร่อยเหาะ
พฤษภาเอาเมนูอาหารออกมากาง “คุณอยากได้อะไร เลือกเลย”
“หยุดทำงานสักนาทีเถอะกุ๊ก หายใจหายคอบ้าง”
คนฟังเบะปาก ดึงสมุดภาพออกมาให้เด็กเสิร์ฟวางไอศกรีมลงบนโต๊ะ เขาตักชิมไปคำหนึ่งแต่ตายังมองภาพอาหารอยู่ “อ่ะ..กินๆเข้าไปแล้วมาว่ากัน”
เฟรดส่ายหัว แต่ในเมื่อเจ้ากุ๊กตรงหน้ารั้นจะว่าความต่อก็ตามใจ
“อยากได้อะไรที่หรูหราแต่ไม่ต้องพิธีมาก มีระดับ ดูดี เฟิร์สคลาส ไม่ใช่บุฟเฟ่ต์ ไม่เชิงค็อกเทล ไม่เป็นแบบโต๊ะจีน เดินกินได้ แต่จะนั่งก็โอเค”
“แล้วมันยังไงล่ะนั่น” พฤษภาคาบช้อนไว้ที่ปาก กระดกมันไปมาอย่างครุ่นคิด “ต้องดูสถานที่ด้วยนะ”
เฟรดหัวเราะ เขาเท้าคางมองเพลิน “คิดว่าไงล่ะกุ๊ก”
เมษากับโจชัวร์นั่งคุยกันงุ้งงิ้ง น้องเมษทำตาวาววับอยากชิมของเพื่อนแต่ยังรักษาท่าทีไม่พูดโพล่ง โจชัวร์เองเหมือนจะรู้เลยป้อนให้คำหนึ่ง หารู้ไม่ว่าคำหนึ่งของเมษามันใหญ่เท่าสามคำเด็ก เจ้าเด็กน้อยตาสีฟ้าเลยเป็นฝ่ายเสียสละไอศกรีมของตัวเองให้อีกฝ่ายกินเสียมากกว่า
“มีภาพห้องจัดเลี้ยงมั้ย” พฤษภายังกระดกช้อนในปากขึ้นลง
เฟรดเอื้อมไปดึงออก ตักไอศกรีมที่เริ่มละลายแล้วยัดใส่ปากคนพูดแทน “อ้ำเข้าไปก่อน ภาพน่ะมีอยู่ในโทรศัพท์”
“อื้ม..อร่อย” พฤษภ์เลียปากแผล่บ มองคนที่กดมือถือยิกๆ พอฝ่ายนั้นส่งมาเลยยื่นหน้าเข้าไปมอง
ร่างสูงนิ่งไปอีกครั้ง กลิ่นแชมพูเด็กฟุ้งกระจายอยู่รอบๆเรือนผมสีเข้ม เขากำลังนึกภาพคุณพ่อตัวเล็กแก้ผ้าอาบน้ำพร้อมกับลูกชาย
..พระเจ้า!..
“อ้าว..” พฤษภานั่งงง ไอ้เจ้าของภาพมันชักโทรศัพท์กลับซะงั้น
“ขอเมลหน่อย เดี๋ยวถ่ายมาใหม่แล้วส่งไปให้” เขาไล่ความคิดชอบกล จะให้เปลี่ยนมู้ดจากสาวทรงโตมาเป็นร่างเปลือยของพ่อครัวนี่ไม่ไหวจะเคลียร์
“ไม่มีหรอก”
“อะไรไม่มี?” เฟรดเลิกคิ้ว “สมัยนี้เขาก็ใช้เมลกันทั้งนั้นล่ะ”
“ก็ไม่มีน่ะสิ คนมันโลว์เทค เข้าใจมั้ย แล้วทำอาหารทั้งวัน กลับบ้านก็หลับเป็นตายใครจะไปนั่งแชทดึกดื่น แล้วที่แน่ๆนะ ขายคอมไปซื้อบ้านแล้ว” กุ๊กว่าปาวๆ นั่งตักไอศกรีมกินต่อหน้าตาเฉย
“มันแพงอย่างนั้นเลยเหรอ บ้านคุณน่ะ” เฟรดหลุดปากถาม
“เงินเดือนพ่อครัวเท่าไหร่กันคู๊ณ นี่ขนาดพี่โชคให้พิเศษยังไม่รวยเลย ทำมาไม่รู้กี่ปีแล้ว” กำลังไล่ลำดับประวัติตัวเองก็บังเอิญโทรศัพท์มือถือคนตรงหน้าดัง “รับสิ” ชี้ช้อนไปที่ต้นเสียงเมื่ออีกฝ่ายมองหน้าจอเฉย
เฟรดยักไหล่ ยื่นมือถือให้ลูก “your mom”
โจชัวร์เบิกตากว้าง รีบรับมาแทบจะทันที “mommy!!”
พฤษภาฟังภาษาอังกฤษไม่ค่อยเก่งนัก แล้วอีกอย่าง ถึงฟังออกก็ไม่ควรไปเงี่ยหูฟังคนอื่นเขาคุยธุระด้วย ถึงจะชอบกลอยู่หน่อยก็เถอะที่โจชัวร์พูดน้ำไหลไฟดับเหมือนไม่เจอกับแม่ตัวเองมาเป็นปี
“เราแยกกันอยู่น่ะ” เฟรดเป็นคนเฉลยขึ้นมาเอง เขาเขี่ยวิปปิ้งครีมออก “คงเหมือน..เข้ากันไม่ได้มั้ง ก็เลยหย่ากัน แซนดร้ากลับอเมริกาไป”
พฤษภาสะอึก หันหาน้ำมาดื่มแทน เขาเห็นเฟรดเงียบ ความรู้สึกผิดเลยแล่นลามเข้ามาในอก จริงๆแล้วเขาไม่น่าหาเรื่องผู้ชายที่น่าสงสารคนนี้เลย
“ผมก็เหมือนกัน” เจ้าตัวอ้อมแอ้ม เหลือบมองปฏิกิริยาแต่ดูคล้ายกับว่าเฟรดจะไม่แปลกใจเท่าที่ควร
“ผมพอรู้อยู่” เฟรดยิ้มให้ นึกในใจว่าไม่รวมท่าทางของคุณโชคหรอกนะ “จอชเล่าให้ฟังว่าน้องเมษพูดถึงแต่พ่อจ๋า ชีวิตน้องเมษมีแต่พ่อจ๋าคนเดียว” เขาชิงอธิบายเมื่ออีกคนเบิกตากว้าง “แต่เราไม่ได้นินทาคุณนะ สาบานเลย”
พฤษภานั่งหัวเราะ ทอดสายตาอ่อนโยนมองเด็กทั้งสองแบ่งไอศกรีมให้กัน โจชัวร์วางสายไปแล้ว “ชีวิตผมก็มีแต่น้องเมษคนเดียวเท่านั้น”
“ตอนแรกนึกว่าเป็นซิงเกิลแด๊ดจะลำบาก”
“มันก็ลำบากจริงนั่นล่ะ แต่เพื่อลูกนี่ครับ” กุ๊กตัวน้อยแต่ใจใหญ่ยิ้มรื่น
“คุณดูรักเด็กนะ” เฟรดมองคนที่หยิบทิชชู่เอื้อมไปเช็ดปากให้โจชัวร์
“อยากมีลูกมานานแล้ว เสียดายมีได้คนเดียว”
“ไม่คิดหาแม่ให้น้องเมษเหรอ”
“แล้วคุณล่ะ ไม่คิดหาให้น้องจอชรึไง”
“ไม่เคย ผมไม่คิดว่าจะเจอผู้หญิงที่ไหนที่รักลูกผมได้มากกว่าที่ผมรัก หรือรักได้มากกว่าที่แซนดร้ารัก” เขาพึมพำ คลึงแก้วน้ำในมือไปมา แต่แล้วสายตากลับเปลี่ยนเป็นจริงจัง “แต่จะบอกอะไรให้ ถึงผมหามาได้ จอชก็จัดการจนเธอกระเด็นออกจากบ้านได้อยู่ดี เขาหวงผมมาก เหมือนงูจงอาง!”
พฤษภาขำก๊าก“นึกว่าจะมีแต่พ่อแม่ที่หวงลูกนะนั่น”
เฟรดได้แต่หัวเราะ เขาปรับอารมณ์กลับเข้าโหมดทำงานอีกครั้งเมื่อคนด้านหน้านึกขึ้นได้แล้วคว้ากระดาษกับปากกามาจดเมนูแทน
“ผมว่าห้องจัดเลี้ยงก็ใหญ่ดีนะ ถ้าอยากได้บรรยากาศไทยๆลองทำซุ้มไม้มีแคร่นั่งดีมั้ย แล้วก็จัดสาวๆชุดไทยของคุณประจำจุด มีโต๊ะนั่งกับโต๊ะยืนตรงกลาง ใครอยากชิมซุ้มไหนก็เข้าซุ้มนั้น”
“good idea” เฟรดยกนิ้วให้
“อาหารเลือกแบบไม่ซีเรียสมาก พวกน้ำท่วมทุ่งไม่เอาดีกว่าจะได้ไม่เลอะ เอาอย่างพวก..ข้าวแช่ชาววัง ผัดไทห่อใบตอง ผัดหมี่ ข้าวตัง กระทงทอง ห่อหมก ทอดมัน ข้าวผัดต้มยำ ข้าวคลุกกะปิ ก๋วยเตี๋ยวลุยสวน เมี่ยงปลาทู เปาะเปี๊ยะ พวกยำ อย่างยำส้มโอ ยำตะไคร้ไส้กรอกทอด ยำผักบุ้งกรอบ ยำถั่วพลู ของหวานก็..ขนมตาล ตะโก้ ลูกชุบ ทับทิมกรอบ บัวลอย ครองแครง ข้าวเหนียวสารพัดหน้าให้เลือกท็อปปิ้งกันเองจะสังขยา ปลาแห้ง เป็นมะม่วงหรือราดทุเรียนก็ตามสบาย ทองหยิบทองหยอด ฝอยทอง ไข่แมงดา เม็ดขนุน ซ่าหริ่ม ขนมชั้น เอาให้หรูหน่อยก็จ่ามงกุฎ ช่อม่วง ผมทำได้หมดนะ”
เด็กชายเมษาถือช้อนค้าง น้ำลายหยดแหมะ พ่อจ๋าพูดไม่หยุดเลย
“เลือกเอาครับ” พฤษภาดื่มน้ำไปอึก
“ผมฟังไม่ทัน” เฟรดสารภาพ
“เอาเป็นว่าเดี๋ยวใช้คอมพี่โชคปริ้นท์ภาพแล้วก็สูตรไปให้ พวกนี้ไม่ยาก ไม่ได้เล่นกับเครื่องปรุงมากมายแต่มีเคล็ดวิธีทำแล้วก็ต้องจัดแต่งหน้าตารวมไปถึงเสิร์ฟพร้อมเครื่องเคียงอีกหลายอย่างหน่อย แต่เชื่อเถอะ หรู!”
ร่างสูงนั่งยิ้ม แทบจะไม่ได้ใส่ใจกับเมนูที่ได้ยินเลย “วันนี้พูดเก่งจัง”
“อ้าว..” พฤษภาแทบเขวี้ยงช้อน ดีกันอยู่แหมบๆ มันหาเรื่องกวนน้ำให้ขุ่นจนได้ “คุณนี่มันยังไง เวลางานยังมาทำเล่น”
“เรื่องกินไม่เห็นต้องซีเรียสเลย” เฟรดยกมือสั่งน้ำผลไม้ให้เด็กๆ แล้วก็สั่งพาเฟ่ต์มาอีกที่ตามสัญญาให้น้องเมษ
“ซีเรียส” กุ๊กตัวน้อยสวนทันควัน “อาหารไทยไม่ใช้แค่ปิ้งทอดย่าง ยกขึ้นเตาเอาลงแล้วเข้าปากเคี้ยวกลืนถ่ายนะคุณ”
“พูดจนเห็นภาพ” เขากุมขมับ
“มันมีเคล็ดยิ่งกว่านั้น พวกแกงใส่กะทิ จะเคี่ยวยังไง จะเติมแค่ไหน ต้มให้เดือดเท่าไหร่ พวกปลาคาวๆจะกลบกลิ่นยังไง น้ำพริกก็มีสูตรเด็ด แต่ละจานต้องใช้วัตถุดิบสดใหม่ เลือกให้เหมาะกับประเภท ทั้งต้มผัดแกงทอดนึ่งตุ๋นยำ แต่ความอร่อยมันตามใจคนทำ ดัดแปลงได้สารพัด อาหารไทยไม่เป็นรองใคร” พฤษภาว่าไฟแล่บ “เห็นด้วยมั้ยครับ” ว่าแล้วก็ยิ้มหวาน
“ถ้าผมบังอาจพูดว่าเมนูของผู้พันแซนเดอร์สอร่อยกว่า รับรองว่าตอนนี้คุณคงเอาแก้วไอติมฟาดหัวผมแน่”
“ไม่ฟาดหรอก แต่จะไล่ให้คุณไปจ้างผู้พันจัดเลี้ยงเอาเอง”
“ผู้พันแซนเดอร์ส!” เมษาหูผึ่ง “อยากกินนักเก็ต ซิงเกอร์เบอร์เกอร์ สลัดทูน่ากับทาร์ตไข่!”
พฤษภากุมขมับ “กินอยู่กับปากยังเรียกหาของกินอีกนะน้องเมษ”
เฟรดนั่งขำ โจชัวร์นั่งอมเยลลี่จนละลายในปาก ทำสายตาวิงวอนอีกคน “เอางี้สิ ขากลับเดี๋ยวแวะเคเอฟซีกันก็ได้ ไดรฟ์อินเอา จะได้ไม่ค่ำ”
“จะกินทาร์ตไข่” เมษานั่งตีปีกพั่บๆ
“พ่อจ๋าทำอร่อยกว่า” พฤษภาบิดจมูกจิ้มลิ้ม
เฟรดยิ้มน้อยๆ “ดูคุณเชี่ยวชาญอาหารทุกประเภทเลยนะ”
“แต่ผมสอบตกอาหารฝรั่งเศส” กุ๊กตัวเล็กยอมรับ “กำลังเก็บเงินหาทางไปเรียนอยู่ มันเหมือนความแค้นน่ะ ต้องทำให้ได้”
“ทำอะไรด้วยใจรักจะดีกว่า เดี๋ยวมันก็เยี่ยมเองล่ะ”
พฤษภาเม้มปากแน่น ยอมแพ้ในความจริงข้อนี้อย่างราบคาบ
น้องเมษกินพาเฟ่ต์อีกแก้วหมดพอดี ลุงเฟรดเรียกเด็กเก็บเงิน จอชไม่ค่อยพูดอะไรเลยทั้งที่บอกว่าจะเลี้ยง สงสัยอึ้งในท้องยุ้งพุงกระสอบของเพื่อน
เฟรดอาสาขับรถไปส่งบ้าน แต่คุณพ่อลูกติดปฏิเสธ
“ขอติดรถไปลงแถวป้ายรถเมล์ก็พอแล้วคุณ ไม่รบกวนกว่านี้หรอก”
“เถอะน่า” เขาถือโอกาสจับแขน
..นุ่ม..นิ่ม..
..ตัวก็ไม่อ้วน ทำไมผิวนิ่ม ลื่นมือด้วย มีกลิ่นหอมๆอีก..
“เอ้า..ตามใจครับบอส อย่าบ่นนะว่าน้ำมันแพง”
“ถึงบ้านคุณอยู่สุดเขตประเทศสยามผมก็ไปส่งได้” เขาอุ้มน้องเมษกับจอชขึ้นรถ ยัดตัวเจ้ากุ๊กดื้อด้านลงไปนั่งข้างคนขับอีกหน พออ้อมมาขึ้นรถได้ก็เปิดปากถาม “บ้านคุณอยู่แถวไหน”
พฤษภาบอกเส้นทาง แล้วนั่นก็ทำให้คิ้วอีกฝ่ายขมวดเข้าหากัน
“ถามจริง?”
“จะล้อเล่นทำไม” เขามองออกนอกหน้าต่าง คนข้างกายไม่ลืมแวะซื้อมื้อดึกให้น้องเมษแถมยังตื๊อจะเป็นเจ้ามือตามเคย พอออกจากร้านได้ ฟ้าด้านนอกเลยเริ่มครึ้มลง นึกไม่ออกเหมือนกันว่าคุยจิปาถะอะไรจนเย็นป่านนี้
“นั่นมันแถวบ้านผมเลย”
คนฟังตาโต “ถามจริง?”
“ไม่โกหก” เขาถามซอย พอได้คำตอบก็ยิ่งขบขัน “ของผมอยู่ลึกเข้าไปอีก แต่ไม่ไกลกว่าคุณนักหรอก”
“บ้านผมอยู่ด้านนอก บ้านเดี่ยวมีรั้วขาว ปลูกแพรเซี่ยงไฮ้เยอะแยะ”
“อ้าว..เคยผ่าน ที่มีตู้จดหมายสีขาวเพ้นท์รูปดอกไม้ใช่มั้ย”
พฤษภาหัวเราะก๊าก “ถูกเผง นั่นผมกับน้องเมษช่วยกันทำ”
เฟรดมองคนด้านข้างยิ้มกว้าง ดวงตาสีน้ำตาลทอประกายระยิบระยับ ทุกอย่างดูจะบังเอิญ
..และในความบังเอิญ..มันยังมีอีกคำหนึ่ง..
..destiny..
“แล้วบ้านคุณโชคล่ะ” เขาเปรย ไม่ได้อยากรู้ แต่แค่อยากถาม
“โอย คนละทางเลย” พฤษภาหันไปห้ามลูก “ถึงบ้านค่อยกินครับเมษ กินบนนี้ไม่ได้ รถคุณเฟรดมีแต่กลิ่นไก่ทอดเต็มไปหมด”
“ไม่เป็นไร ตามสบาย” เขาหัวเราะ รู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก ความคิดบางอย่างแล่นลามเข้ามา “แบบนี้ตอนเช้าคุณติดรถผมไปร้านได้นะ”
“ไม่เป็นไรครับ พี่โชคมารับอยู่แล้ว”
เฟรดเปิดเพลงคลอเบาๆ ทุ่มตรง รถติดพอควรแต่ก็ใช่ว่าไม่ขยับ
“เห็นว่าอยู่คนละทาง ยังไงที่ทำงานผมก็อยู่ตรงข้ามกับร้านคุณ แล้วลูกเราก็อยู่โรงเรียนเดียวกัน แถมยังเป็นเพื่อนบ้านกันอีก”
“บังเอิญจริงๆ” พฤษภ์ยิ้มรับ “แต่ไม่รบกวนหรอกคุณ เกรงใจ”
“พระเจ้าบอกว่าจงรักเพื่อนบ้านเหมือนรักตัวเอง”
“เคร่งศาสนาเหมือนกันนะเนี่ย” คนฟังเริ่มโยกตัวตามเพลงช้าๆ ชี้มือไปที่เครื่องเล่น “ชอบคาร์เพนเตอร์เหมือนกัน”
“ผมนับถือศาสนาพุทธ” เฟรดว่าแล้วก็เร่งเสียงให้
“คุณเป็นฝรั่งที่น่ารักนะ” สงสัยอารมณ์เคลิ้มกับ close to you ไปหน่อย กุ๊กพฤษภ์เลยออกปากชมเป็นพิเศษ
“งั้นเหรอ” หนุ่มตัวสูงยิ้มขึ้นอย่างเผลอตัว เขาเปิดไฟกะพริบแล้วเลี้ยวเข้าซอยด้านหน้า
“อ๊ะ! นั่นไงบ้านผม จอดตรงนี้ก็ได้ครับ นี่เลย ข้างรั้ว” พฤษภาหันไปบอกน้องเมษที่เคี้ยวไก่กรุบๆ “เก็บของเร็วเจ้าตัวอ้วน กินจนพุงยื่นแล้วนั่น”
เฟรดเปิดสัญญาณไฟทิ้งไว้เผื่อมีใครเลี้ยวรถเข้ามา เขาลงจากรถ ช่วยหอบถุงอาหารออกจากด้านหลัง จอชคอยยื่นกระเป๋าไมกี้ให้เพื่อน
“ขอบคุณที่มาส่งครับ เอาไว้พรุ่งนี้จะเลี้ยงน้ำเปล่าตอบแทน”
“ซึ้งใจจัง” เฟรดกัดฟันชม เจ้ากุ๊กขี้เหนียว!
พฤษภาหัวเราะครึกครื้น โอบไหล่น้องเมษแล้วบอกให้ไหว้ลุงเฟรดก่อน น้องจอชชะโงกลงมาจากรถ โบกมือไหวๆเป็นการบ๊ายบาย
“อ้อ..เมลผมไม่มี งั้นเอานี่ไป” พฤษภาดึงกระดาษมาจดยิกๆ
เฟรดที่กำลังจะขึ้นรถเลิกคิ้วเมื่อมองเห็นตัวเลข
“เบอร์บ้านกับเบอร์มือถือ มือถือโทรได้เวลาพัก เบอร์บ้านต้องหลังสี่ทุ่ม แต่ถ้าโทรหลังเที่ยงคืน รับรองว่าโดนผมด่าจนคุณหูชาแน่นอน”
“ครับผม” เฟรดตะเบ๊ะรับ กุ๊กบ้าอะไร เคี่ยวชะมัด
“อย่าลืมนะ พรุ่งนี้มากินแล้วจะเลี้ยงน้ำเปล่า” พฤษภาตะโกนไล่หลังอย่างกวนๆ รอยยิ้มสดใสส่งให้กระทั่งเบนซ์คันงามลับหายไป
เฟรดเองได้แต่เข่นเขี้ยว เหลือบมองทางกระจกส่องหลัง
..ขอให้ฝันร้ายถูกปลาเค็มยัดปากบ้างเถอะ!..
ตอนหน้ากินไอติมแท่งกัน :oo1:
-
จิ้มก่อน
อ๋อยยยยยยยยยย
ตอนนี้น้องเมษและจอชชี่ก็ยังน่ารักเหมือนเดิม
หลงเด็กๆทั้งสองจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วค่ะ
ส่วนกุ๊กเมย์กับพ่อเฟรดก็เริ่มที่จะมีปฏิสัมพันธ์ที่ดีต่อกันขึ้นมาหน่อยนึงแล้วเนอะ คิคิคิ
ปล.ตอนหน้ากินไอติมแท่ง ไอติมอะไรเอ่ย คิดๆๆๆ :pighaun:
-
ครอบครัวหรรษา^^
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยตอนหน้า ตอนหน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
น้องเมษกับจอชน่ารักมากก
ตอนหน้า No children
กินติมแท่งงงงง :haun4:
-
ตอนหน้า...ท่าทางไอติมจะไม่ช่วยให้หายร้อน
แต่มันจะทำให้ร้อนยิ่งกว่าเดิมแน่
หุหุหุหุหุ :o8:
-
คุณพ่อทั้งสองดีกันได้เพราะเรื่องลูก เอร๊ยๆๆๆ แต่เฟรดคิดว่าโชคกะพฤษภ์เป็นแฟนกันซะงั้นอ่า :serius2:
-
น้องเมษกินเก่งจริงๆ 555
ตอนนี้กินบานาน่าสปลิท
ตอนต่อไปกินไอติมแท่ง หุหุ :m25:
งานนี้ท่าทางจะเสียเลือดกันไม่น้อยเลยทีเดียว :haun5:
-
เอิ้กๆ ไอติมแทง
-
ความสัมพันธ์เริ่มพัฒนา แต่หลังจากงานเลี้ยงมันจะแย่ลงไหมน้า
อยากอ่านตอนนั้นแล้ว มันจะ :haun4: ไหมน้า
กุ๊กพฤษ โดนหอมแก้มอีกแล้ว :impress2: แต่เจ้าตัวก็ยังไม่รู้ตัว
น้องเมษกับน้องเจซ น่ารัก น่าฟัดที่สุด
o13 :L2:
-
ตอนหน้านะ สัญญาแล้ว :haun4: :haun4:
-
o13 o13
แด๊ดเฟรดไม่ได้เมลล์พ่อจ๋า แต่ได้ทั้งเบอร์มือถือและเบอร์บ้าน อร๊ายยย คุ้มสุดๆ
พ่อจ๋ารู้แล้วว่าแด๊ดกับมัมของกู๊ดบอยเขาแยกกันอยู่นะจ้ะ
ถ้าตอนหน้าไปกินไอติมแท่งกับแด๊ดเฟรด พ่อจ๋าไม่ต้องกลัวว่าจะเป็นมือที่สามนะ :m11:
แต่รู้สึกว่ามันไม่น่าจะประทับใจอะไรขนาดนั้น
กู๊ดบอยกับน้องเมษยังคงน่ารักน่าหยิกขึ้นทุกวันๆๆ :กอด1:
-
เริ่มได้กลิ่นแป้งเด็กตามคอนเซปแล้วชิมิค๊าาา นายฝรั่ง อิอิ
แสดงว่ารักเริ่มมาหาแล้วหล่ะ
เชียร์สุดใจขาดดิ้น :oo1:
-
น่ารักอ่ะ!!! ดูเป็นครอบครัวสุขสันต์ยังไงไม่รู้ ว่าแต่สงสารคุณโชคแหะ คงต้องผิดหวังตั้งแต่ต้นซะแล้ว หาคู่ให้ซักคนน่าจะดีนะคะ :impress2:
-
:กอด1:รอตอนหน้าดีกว่า :m20: :m20:
-
กรี๊ดดดดดดดด กินติมแท่งอารายยยยยยย เค้าไม่เข้าใจ เค้าเด็กใสปิ๊ง :o8:
ตายแล้วๆ น้องเมษ น้องจอร์ชกู๊ดบอยของป้า ทำไมมันแย่งซีนพ่อ กับแด๊ด
ไปหมดเลยนี่ อ่านๆ แล้วอยากถือป้ายไฟเชียร์ คู่ลูกมากกว่าคู่พ่อแฮะ
อ่านเรื่องนี้แล้วหิวข้าวทุกที ไม่ดีเลยอ่ะคุณแพร เรากำลังอยู่ในระหว่าง
การลดความอ้วนอยู่ด้วยงิ
ขอบคุณสำหรับฟิคค่ะ :pig4:
-
หูย......เล่นมาทิ้งบอมบ์!!!!
จะรอตอนหน้าๆๆๆๆๆ
-
รอกินไอติมแท่งค่ะ :z1:
-
แด๊ดเฟรดติดใจกุ๊กพฤษแล้วซิ
รอตอนหน้ามีกินไอ้ติมแท่งกันด้วย :m25:
-
พ่อเมย์เริ่มน่ารักแล้วไหมละ คิคิคิ
พ่อเฟรดสู้ๆๆๆ ตอนคุณลูกไม่ค่อยมีเลยเนอะคุณ
ชอบเวลาเด็กๆๆเล่นกาน
-
เอาจิงอ่าาาาาา ตอนหน้าน่ะ อิอิ
-
กุ๊กน่ารักมากค่ะ
+1 :really2: :really2:
-
สองคุณพ่อคือเนื้อคู่กันชัดๆ :-[
ไอติม :z1:
-
ขออนุญาต
หื่นล่วงหน้า ก่อนเลยนะคะ :haun4: :haun4:
-
พ่อเฟรดกับพ่อเมย์น่ารักมากกกกกกก ^_____^
ตอนนี้เริ่มญาติดีกันแล้วสิเนี่ย แถมพ่อเฟรดยังแอบรู้สึกแปลก ๆ กับพ่อเมย์แล้วด้วย
โอยยยยย ลุ้นความสัมพันธ์ของคู่นี้จริง ๆ แต่คาดว่าความสัมพันธ์น่าจะคืบหน้าเร็ว
เพราะมีเด็ก ๆ เป็นคิวปิดน้อยสื่อรักอยู่
ปล. รอกินไอติมแท่ง :z1:
-
เหมือนสองหนุ่มทั้งโชคทั้งเฟรดจะรุกเต็มที่ แต่ไม่มีสัญญาณตอบรับจากกุ๊กเมย์ o18
สงสารมวยรองอย่างโชคมาก หาคู่ให้ด้วยนะ
ปล. ชอบ The Carpenters เหมือนกัน เสียงของคาเรนไพเราะคลาสสิคตลอดกาล
http://www.youtube.com/v/6inwzOooXRU
-
:laugh: :laugh: :laugh:
ฮาน้องเมษตอนนั่งฟังพ่อจ๋าร่ายรายการอาหาร
รอตอนหน้า :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
ไอติมแท่งจะรสอะไรหว่า ท่าทางจะเป็นรสจี๊ดจ๊าดนะ
-
น้องจอซกับน้องเมษน่ารัก คุณพ่อเฟรดก็เหมือนจะหลงคุณพ่อพฤกษ์เข้าไปทุกทีๆ ตอนหน้าก็จะถึง
ตอนเร่ิมเรื่องแล้วสินะ ตื่นเต้นชะมัดเลย
-
ไอ้ติมแท่งรสอะไรหรอ :z1:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย
น่ารักกกกมากกกกกกกกกก
ทั้งพ่อทั้งลูกเลยยยย
เรืองนี้ยิ่งอ่านยิ่งหิวววอ่ะ
-
น่ารักกกกทั้งคู่คุณพ่อ และคุณลูกเลย 5555
เราก็ชอบ close to you เหมือนกัน เคลิ้มตามด้วยคน
รออ่านตอนต่อไปจ้าา
-
ชะอุ๊ยย
น้ำลายไหล อยากกินไอติมแท่ง
-
น่ารักๆๆๆ ค่อยๆหลงกุ๊กพฤษภ์ทีละน้อยนะซิงเกิลแดด o18
รู้สึกว่าคืนนั้นจะไม่ใช่เพราะเมาและอารมณ์ใคร่เล็กน้อยแล้วละเฟรดดี้ ฮิฮิ
-
ชอบพ่อเมย์ รักน้องเมษ น้องเมษน่ารัก :กอด1:
แต่กว่าจะจบเรื่องนี้น้องเมษต้องอ้วนเป็นหมูแน่เพราะในหัวมีแต่เมนูอาหาร :laugh:
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกดีจังเลยอ่า บรรยากาศสบายๆ กับสองครอบครัวที่น่ารัก
:pig4:
-
:z1: :z1: ตอนหน้ากินไอติมแท่ง
-
พ่อเฟรดเริ่มหลงเสน่ห์พ่อเมษ์ซะแล้วสิ
พ่อเมษ์ร่ายชื่ออาหาร แล้วก็แอบกลืนน้ำลาย
หิววววววววววว
ตอนหน้ารอกินไอติมแท่งใหญ่ๆ อิอิ
-
รู้จักบ้านแล้ว..ต่อไปก็ไปมาหาสู่กันสบายแล้วจิ...
-
รอกินไอติมแท่งตอนหน้า กร๊ากกกกกกก
-
รู้จักเพิ่มขึ้นแล้ว
-
พ่อลูกน่ารักจัง แต่ว่ารอตอนหน้า หุหุ +1
-
อยากกินไอติมแท่ง คงอร่อยน่าดู :z1: :z1: :z1:
-
น่ารักจนทำตัวไม่ถูกเลย
-
ถ้าข้อสอบออกเรื่องอาหารน้องเมษได้คะแนนเต็มแน่ๆ อีกหน่อยไม่ต้องเดินแล้วกลิ้งเอา
ได้ข่าวตอนหน้าชวนกินไอติมแ่ท่งเหรอครับ ขอแบบไอติมโบราณรสชานมนะครับ
-
กรี๊ดด ตอนหน้า :z1:
หิวอีกแล้วว เมนูอาหารช่างยั่วน้ำลายจริงๆ
น้องเมษน่ารัก ><
-
กุ๊กน่ารักจัง พ่อเฟรดท่าจะหลงไหล ใคร่ชิมแล้วสิเนี่ย...
+1 และรออ่านตอนหน้าจ้า
-
กุ๊กเมย์น่ารักขนาดนี้อย่ามาซึนว่าไม่ชอบหน่อยเลยเฟรด
-
ไซส์หนูตะเภา :กอด1: พ่อเมย์คงไม่ตัวใหญ่ไปกว่านี้แล้วแหละเน๊าะ
ทุกคนเริ่มหลงพ่อเมย์กันหมดแล้ว
:m25: ตอนหน้าไำอติมแท่งแบบไหนเหรอค่ะ , จิ้นไว้ก่อน ฮี่ฮี่
-
ชอบคำว่า ละเหี่ยใจ ฮ่าๆ ได้ฟิลมากๆ
อยากอ่านตอนหน้าแล้วจ้า
-
ถ้ารู้ว่าใกล้กัน จะไปมาหาสู่กันบ่อยๆมั้ยค่ะเนี่ยย
-
อาเมย์ อ่อยป๊าเฟรดเลยยยยยยยยย
น้องจอชอนุญาตตตตตต
หุหุ
-
กริ๊ดดดดดดดดดดดดด คุณพ่อ สองคน ช่างน่ารักกกกกกกกกก
อิอิ
หลงเสน่ห์ อาหารไทย กับ คนชอบอาหารไทย เข้าไปเต็ม ๆ เลิกเลยแบบนี้
มาต่อไวไวนะคะ
-
:L2: อาาาา ใกล้เข้ามาอีกนิดแล้วสิเนาะ อิอิอิ
-
รอเขากินไอติม แท่งใหญ่กัน :z1:
-
พฤก เริ่มอยู่ในสายตาแล้ว
แต่เฟรดอยู่นอกสายตาตลอดล่ะ
-
น่ารักที่อ่ะ ทั้งพ่อทั้งลูกเลย เจ้าตัวน้อย สองคนนี่ก็ถอดแบบพ่อมาเปะๆ น่าจับมากอดให้หายมันเขี้ยว :กอด1:
:L2: ช่อนี้ให้นักเขียนจร้า :o8:
-
อยากกินไอติมแท่งเร็ว ๆ :haun4:
:pig4: คะ
-
มารอดูเขากินไอติมแท่งกัน หุหุ
-
รอกินไอติมครับ อิอิอิ
-
ไอติมแท่งอันไหนน๊า หุหุ
-
น่ารักเหมือนเดิมเลย
ปล.อนาคตจอชเหมือนจะกลัวเมีย
-
บรรยากาศดี ๆ เริ่มมีให้เห็น มิตรภาพเกิดขึ้นแบบไม่ทันรู้ตัว
ส่วนพี่โชค สงสัย หัวใจได้โชคเลือดแน่ ๆ :impress3:
+1 ให้เป็นกำลังใจ
ปล. นอนรออ่านบทที่ 8 กินไอติมแท่ง ว่าแต่ใครกินใคร หรือช่วยกันกิน :jul3:
-
ตอนที่ 8 รอนานมากเลย 555555555
-
น่ารักจังแดดดี้กับเบบี๋ :z1:
-
รอนะจ๊ะ
อยากอ่านมาก ๆ
-
น่ารักมากกกก ชอบจังเลย
เฟรดดูท่าจะหลงพฤษภ์ซะแล้ว แล้วยังโชคอีกคน เนื้อหอมจริงๆเลยน๊า
น้องเมษกระเพาะหลุมดำชัดๆ .. เล่นเอาน้องจอชอึ้งไปเลย 55
ปล. ไอติมแท่ง :z1: รอต่อนะคะ
-
อ้าว เดี๋ยวนี้พ่อจ๋าหันมาทำไอติมขายเหรอคะ มารอกันเยอะแยะเชียว
รอด้วยได้ป่ะเนี่ย หึหึ :m12:
-
เมษซี่น่ารัก จอชชี่ก็น่ารัก
แต่กุ๊กเมย์กับแดดดี้เฟรดน่ารักกว่า 55555555
อ่านเรื่องนี้แล้วหิวข้าว หิวขนม
แต่ว่าตอนหน้าเราได้ดูพ่อๆเขากินไอติมจริงๆหรือคะ คริๆๆ
-
(http://thaipoem.com/forever/img/storymember/6482-28826.jpg)
มาดูดไอติมรอ
ขอบคุณ http://thaipoem.com ไว้ ณ ที่นี่ด้วยนะคะ
-
เมชชี่กับจอชชี่น่ารักมากๆ ลูกรักกันๆ แล้วพ่อจ๋ากับแด๊ดดี้จะรักกันเมื่อไรเอ๋ย
-
อ่านไป อมยิ้มไป เมนูกุ๊กพฤษ น่ากินมากๆ คับ
-
รอไอติมแท่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
คิดถึงน้องจอซกับน้องเมษครับ
-
missing you too much so much very much กุ๊กเมย์
-
โอ้.........เรื่องนี้น่ารักมากๆเลยค่ะ >/////<
แต่อ่านๆไปแล้วหิว ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
-
เด็กๆ ตลกดี
ชอบๆ
รอตอนใหม่ อยากอ่านมากๆ
-
555 เข้ามารอกินน้ำปล่าวฟรีด้วยคนคร้าบ
-
:call:
:pig4:
-
:z3: :z3: :z2:
-
มารอๆๆๆ :z3:
-
รออยู่จ้า
-
ตกมาอยู่หน้า 2 แล้วนะคะ หิวไอติมแล้วอะ :z3:
-
แล่วๆๆ แด๊ดดี้หลงกุ๊กเมย์เข้าซะแล้ว :impress2:
-
อ่านทันแล้ว อิอิ สนุกมากมายครับ ^^ อยากรู้จังว่าเฟรดจะหลงรักนายพฤกษ์หรือไม่ แล้วจอชจะรับได้หรือเปล่าถ้าแม่คือนายเอก อิอิ ^^ น่ารักดีนะครับเรื่องนี้ ขอบคุณครับคุณนักเขียน
-
มาดันๆ รอน้าาาา :z2:
-
จะรอกินไอติมแท่งจ้า
อิอิอิอิ น้องเมษน่ารัก
-
คิดถึงเด็กๆครับ
-
น่ารักทั้งคุณพ่อ คุณลูก เลย
จอชไม่อยากมีแม่ใหม่
แต่ถ้ามีพ่อใหม่เพิ่มคงไม่มีปัญหาใช่มะ
คุณเมนูจานต่อไปอยู่นะคะ
-
รอตอนหน้าด้วยคน
-
คิดถึงทุกคนในเรื่องนี้จัง
-
No Children!!
หลังจากวันที่ได้ไปกินไอศกรีมกัน แด๊ดดี้ลูกหนึ่งก็มัวแต่ยุ่งหัวปั่นกับการประชุมไปอีกหลายสัปดาห์ เขาเองเคยให้สัญญากับบอสไว้ว่าภายในสามเดือนจะทำผลกำไรให้ได้อีกเท่าตัว วันนี้ครบตามกำหนดนั่นแล้ว
‘ไปด้วยดีสินะ’ ปลายสายโทรทางไกลเข้ามือถือเขา
“ขอบคุณครับที่ไว้ใจให้ผมได้แสดงความสามารถ” เฟรดเพิ่งออกจากห้องประชุมเมื่อครู่นี้ ส่วนผลประกอบการของโรงแรมในเครือกระทั่งรีสอร์ทอีกหลายแห่ง เขารอตรวจความเรียบร้อยค่อยส่งไปให้เจ้านายใหญ่
‘รับงานกะทันหันลำบากหน่อยนะ ผมเองก็ตัดสินใจตามลำพังเหมือนกัน เปลี่ยนระบบจนป่วนไปหมด โครงการที่เขียนก็ยกเลิก ร่างใหม่กันตอนนั้น คุณรับงานต่อได้ก็เยี่ยมแล้ว’
“ด้วยความยินดีครับ” เฟรดนั่งยิ้ม เขาได้เห็นเจ้านายตัวเองอยู่ไม่กี่หน ดูเหมือนว่าตอนนี้จะอยู่ต่างจังหวัดโดยถาวร “ที่กระบี่ร้อนมั้ยครับ”
‘มากๆ’ ทางนั้นว่าเสียงใส ไม่เหมือนคนเหนื่อยหน่ายกับอากาศสักนิด
“ผมยังไม่มีโอกาสเที่ยวทางใต้ ไว้ถ้าทุกอย่างลงตัวกว่านี้จะลองไปดู”
‘มาเมื่อไหร่ก็บอก เดี๋ยวเป็นไกด์ให้เอง’
เฟรดหัวเราะ เขาได้ยินเสียงคลื่นสาดซัดอยู่ทางนั้น ลมทะเลพัดโกรกมาตามสาย แค่ลองหลับตาดูก็รู้สึกมีความสุขแล้ว
“อีกไม่กี่วันผมว่าจะจัดเลี้ยงให้เด็กๆ คุณอยากมามั้ย”
‘ดีเหมือนกัน ไม่ได้จัดงานให้มานานแล้ว ยังไงก็ฝากด้วย เอาเป็นว่าผมส่งคุณเป็นตัวแทน งานทางนี้ยุ่งจนปลีกตัวไม่ได้เลย’
“ได้ครับ ไม่เป็นไร แล้วผมจะบอกให้ว่าคุณฝากความคิดถึงมา” เขานึกไม่ออกเหมือนกันว่ารีสอร์ทที่กระบี่มีอะไรยุ่ง
‘คุณน้อย..บอกว่าอย่าคุยไปแล่ปลาไปไง เดี๋ยวมีดบาดมือ!’
เฟรดขมวดคิ้วอย่างมึนงง เขาเงี่ยหูฟังอีกหน คิดว่าไม่ใช่สายแทรก
..แล่ปลา?..
“ยุ่งอยู่เหรอครับ” เขาพูดเสียงกลั้วหัวเราะ เผลอนึกซ้อนภาพท่านประธานกับพ่อครัวตัวยุ่งที่ร้านมธุปายาส
‘อืม..เมื่อเช้าได้ปลามาเยอะเลย กำลังตัดหัวมันตากเกลือ’ ทางนั้นพูดเรียบง่าย ‘อยากได้มั้ย เผื่อใครขึ้นกรุงเทพจะให้หิ้วใส่ชะลอมไปฝาก’
เฟรดอมยิ้ม เขาคิดภาพตามไม่ได้จริงๆ “ถ้าให้ก็เอาครับ”
ปลายสายหัวเราะร่วน ‘ได้ๆ เดี๋ยวจะฝากเด็กไป’
เขาว่าจะถามต่อเรื่องงาน แต่บังเอิญได้ยินเสียงผู้ชายอีกคนแทรกมาตามสายอย่างเอาเรื่อง ทำนองว่าหัวเราะอะไร คุยกับใคร ธุระมันสนุกนักเหรอ
“ไว้ผมโทรมาใหม่ดีมั้ยครับ” เฟรดถามอย่างเกรงใจ ปกติคุณรชตจะเป็นคนโทรมาเอง ถ้าเขาจะติดต่อ ให้โทรได้เฉพาะวัน ทำนองว่าที่ที่เจ้านายอยู่เป็นเกาะนอกชุมชน ไม่มีสัญญาณมือถือ จะโทรทั้งทีต้องนั่งเรือไปขึ้นเกาะใหญ่ โชคดีที่ฝ่ายนั้นก็ไปเกาะใหญ่ทุกอาทิตย์อยู่แล้วเลยไม่ลำบากอะไรนัก
เขาเลยแนะนำว่าถ้าจะอยู่เกาะที่ไม่มีอะไรเลยจริงๆ อย่างน้อยลองติดต่อกับทางการ เดินเรื่องน้ำไฟกับเรื่องโทรศัพท์ไว้บ้างคงดี เผื่อฉุกเฉินจะได้ใช้ เจ้านายเองก็ยอมรับฟัง ตอนนี้อาจจะอยู่ในช่วงดำเนินการ
‘งานเข้าแล้ว’ อีกฝ่ายอุบอิบ ก่อนตัดสายไปยังมีเสียงเล็ดลอด ‘พออนุญาตให้หึงได้นี่เอาใหญ่เลยนะไอ้ตังเกตัวดำ!’
เฟรดหัวเราะ มองนาฬิกาอีกทีพักเที่ยงแล้ว จนแล้วจนรอด เขาก็ยังไม่มีเวลาไปกินมื้อเที่ยงที่ครัวคุณกุ๊กทุกวันอยู่ดี มีแต่โทรศัพท์ไปหาโดยตรงนั่นล่ะ
“กุ๊ก..” เขาต่อสายอย่างเคยชิน “อยากกินปลา มีปลาอะไรบ้าง”
มีเสียงล้งเล้งดังมาจากในครัว เขากำลังนึกภาพผู้บังคับบัญชาการห้องครัวตัวจ้อยยืนเท้าเอวแว้ดลูกน้อง ไม่เคยได้เห็นตอนทำกับข้าวจริงๆจังๆสักที นึกแล้วก็อยากไปดูกับตาตรงหน้าเตาเสียเลย
‘ปลาเหรอ..เอาแบบไหนล่ะ จะเอาเผ็ดอย่างเดียว เปรี้ยวหวานเค็ม เป็นต้มหรือนึ่ง ราดข้าวหรือว่าเป็นกับจะได้บอกถูก’
เฟรดอมยิ้ม เสียงกุ๊กพฤษภ์ตอบกลับมาเสียนุ่มนวล แรกๆที่โทรหาเวลางานนี่มีเจอด่า แต่สุดท้าย ด้วยเหตุผลที่ว่าเขายังโทรสั่งข้าวกินทุกวัน แทนที่จะบอกผ่านทางเคาน์เตอร์ที่ไม่รู้จะแนะนำเมนูไหนให้กินแล้ว สู้โทรมาหาพ่อครัวโดยตรงเลยคงได้กินของอร่อยแล้วก็แปลกๆใหม่ๆมากกว่า
“เดี๋ยวบ่ายมีงานอีก ข้าวกล่องเลยเป็นไง”
‘อนาถแท้’ ทางนั้นหัวเราะก๊าก ‘นายใหญ่เงินตั้งเยอะแต่นั่งกินข้าวกล่องคนเดียวเปล่าเปลี่ยวหัวใจ’
“กุ๊กนี่กวนว่ะ”
‘กะพงผัดพริกสดเนอะ เดี๋ยวแยกให้สองกล่อง ราดไปเลยมันแฉะ’ ปลายสายเปลี่ยนอารมณ์รวดเร็ว ‘หิวยัง ถ้าหิวก็บอกคนมาเอาได้เลย ลัดคิวให้’
เฟรดยิ้มกริ่ม นั่งหมุนปากกาเล่น “คบกับกุ๊กนี่ดีจัง มีการลัดคิวด้วย”
‘ไม่ต้องมากัดฟันชม วางแล้วนะ จะทำงาน’
หนุ่มตัวสูงหัวเราะในลำคอ มองออกไปนอกหน้าต่างห้องทำงาน วิวจากชั้นสูงสุดเห็นถนนด้านล่างมีผู้คนพลุกพล่าน เลยออกไปอีกฟากถนน พื้นที่ร่มรื่นไปด้วยพันธุ์ไม้เห็นหลังคาเรือนไทยโบราณอยู่ไม่ไกลนัก
“กุ๊กเมย์น่ารัก..หรือว่ากวนกันแน่” เขาล้วงเหรียญออกมาโยนหัวโยนก้อย “ออกก้อยน่ารัก ออกหัวกวนตีน” แล้วก็โยนหวือ
..เสียดายที่ออกหัว..
(http://image.dek-d.com/24/1063639/107431969)
เฟรดยืนมองป้ายขาวหน้าประตูห้องครัว ‘คนนอกห้ามเข้า’
“อะไรมันจะลึกลับแบบนั้น” พ่อม่ายลูกติดส่ายหัวหวือ ผลักประตูบานหนักเข้าไปด้านใน บรรดาพ่อครัวชุดขาวพากันวิ่งวุ่น ทางซ้ายใช้เตาใช้กะทะผัดจนไฟแดงวาบ ทางขวาพากันยืนนวดแป้ง ถัดออกไปพวกผู้หญิงนั่งแกะผลไม้แทนถ้วยรอง อีกกลุ่มกำลังยกผักให้สะเด็ดน้ำ ที่เหลือมีทั้งปรุงเครื่อง คั้นกะทิ เคี่ยวน้ำตาลสารพัดสารเพ ทั้งกลิ่น สี เสียง ปนกันให้วุ่น
..เหมือนรังหนูตะเภา..
เขาสอดส่ายสายตา รอยยิ้มมุมปากผุดขึ้นเมื่อเห็นคนตัวเล็กกว่าเพื่อนเดินตรวจความเรียบร้อย ไม่รู้ว่ามีใครเคยบอกไหม แต่เขาคิดว่ากุ๊กเหมาะกับผ้ากันเปื้อนดีจริง “ไฮ เมย์” เสียงที่ทักนั่นไม่ได้เบานักแล้วมันก็ดึงความสนใจจากบรรดาลูกทีมที่หอบหิ้วกันมาจากร้านคุณโชคได้เป็นอย่างดี
พฤษภาหันขวับ นัยน์ตาล่อกแล่กเพราะพวกลูกน้องพากันปิดปากหัวเราะคิกคัก “เรียกใครเมย์!”
เฟรดยักไหล่ ชะโงกมองเด็กหนุ่มอีกคนที่กำลังยืนทอดดอกอะไรสักอย่างชุบแป้ง “กินได้เหรอ” เขาหยิบกล้วยไม้สีม่วงขึ้นดม
“แสดงว่าคุณยังพลาดอะไรเด็ดๆอีกเยอะ” พฤษภากอดอก
ดอกกล้วยไม้กับลีลาวดีที่ล้างสะอาดพักไว้จนสะเด็ดน้ำถูกชุบลงในแป้งสาลีผสมแป้งข้าวเจ้า เคล็ดลับอยู่ที่การแช่แป้งจนเย็นจัด พอเอามาทอดจะกรอบอร่อย เป็นเครื่องเคียงน้ำพริกหรือจะทำน้ำจิ้มสูตรอื่นก็แล้วแต่
“แล้วนั่นอะไร” เขามองแพไข่ห่อเป็นสี่เหลี่ยม ข้างในเห็นหลากสีสันมีทั้งหมูและกุ้งสับ แครอทกับหอมใหญ่ ตกแต่งด้วยอัญชันและกุหลาบมอญ
“เขาเรียกว่าล่าเตียง” กุ๊กพฤษภ์ร่อนไข่ไก่ลงกระทะให้แตกเป็นตาราง สุกจนเหลืองกรอบดีก็แซะขึ้นพักไว้ รอลูกมือเติมเครื่องแล้วห่อทับ “เคยได้ยินมั้ย ล่าเตียงคิดเตียงน้อง นอนเตียงทองทำเมืองบน”
เฟรดส่ายหัว อีกคนเลยบอกให้ไปหาอ่านซะถ้าชอบอาหารไทย
เขาเห็นแต่ละฝ่ายเริ่มลำเลียงอาหารออกไปด้านนอก ส่วนใหญ่ปรุงสำเร็จ มีบางส่วนที่พอจะทำให้เห็นต่อหน้าได้อย่างพวกผักผลไม้แกะสลักหรือกระทั่งขนมครก ของหวานอย่างไทยที่ตั้งเตาร้อนก็ลงมือได้เลย
“ขนมปังม้วนกุ้งนี่กินกับอาจาด” พฤษภาชี้ให้ดู “ก๋วยเตี๋ยวลุยสวนห่อให้เสร็จตัดพอดีคำ ใครอยากกินก็หยิบถ้วยจิ้มเอาเลย”
คนว่าจ้างพยักหน้า มองคนตรงข้ามเพลินอย่างชื่นชม
“แล้วก็มีเปาะเปี๊ยะสดหน้าปู ข้าวทอดสมุนไพร กระทงทอง เมี่ยงปลาทู ยำส้มโอสามรส กุ้งห่มสไบ ปูนิ่มคลุกงากับข้าวผัดห่อใบบัว”
เขาดูข้าวผัดร้อนๆกลิ่นหอมยั่วห่อด้วยกระทงใบบัว มีเครื่องชูโรงทั้งกุนเชียง พริกหวาน เม็ดบัว กุ้งแชบ๊วยกับไข่เค็ม แต่งหน้าด้วยผักชีและพริกแดง
“แล้วไอ้นี่กินยังไง” อีกหนึ่งเมนูเป็นข้าวมันปูทอดจนกรอบพองผัดกับเม็ดมะม่วงหิมพานต์และพวกสมุนไพรอย่างพริก หอมแดง ใบมะกรูด ขิง ตะไคร้และผิวส้มซ่า เสิร์ฟอยู่ในตะกร้าเผือกทอด มีใบชะพลูวางเคียง
“ห่อเหมือนเมี่ยงคำไง อร่อยนะ” คนตัวเล็กสาธิต ตัดข้าวมันปูผัดสมุนไพรใส่ใบชะพลูที่ห่อเป็นกระทง เติมใบมะกรูดทอดกับเม็ดมะม่วง
“ไหนๆ” พ่อม่ายลูกหนึ่งขยับเข้าไปใกล้ จับมือเล็กแล้วดึงมาเข้าปากหน้าตาเฉย รสหอมหวานของข้าวมันอบอวลในปาก กลิ่นเครื่องเทศทอดกรอบให้ความสดชื่นตัดกันได้ลงตัว “อืม..ใช้ได้”
พฤษภาอยากมะเหงกใส่นายจ้าง เขาห่อไว้จะกินเองดันมาแย่งได้
“ห่อหมกใช่มั้ย” เฟรดได้กลิ่นเครื่องแกงจากลังถึง พอยกลงควันร้อนก็ลอยกรุ่น เนื้อห่อหมกนุ่มโรยหน้าด้วยกะทิ หอมกลิ่นกระชายกับใบมะกรูดฉีกฝอยดับกลิ่นคาวของเนื้อกุ้งกับหอยแมลงภู่ได้อย่างดี
พฤษภาปัดมือใหญ่ดังเพี๊ยะเมื่ออีกฝ่ายตั้งท่าจะหยิบกิน
“งกจังกุ๊ก ผมคนจ่ายนะ” เฟรดท้วง เขาทำงานทั้งวัน พอเคลียร์เรื่องเสร็จถึงได้ตรงดิ่งมางาน หิวจนไส้กิ่วยังถูกหวงของอีก
“ออกไปรอข้างนอกไป เกะกะคนทำงาน” โบกไล่เหมือนปัดแมลงวัน
“ใจดำจังโว้ย” เฟรดบ่นอุบอิบ “หน้าขาวใจดำ”
“อะไรขาวอะไรดำ พูดให้ดีนะ” พฤษภากระแทกตะหลิวเป๊งๆ
ร่างสูงหัวเราะเบาๆ ยกมือยอมแพ้แล้วถอยฉากออกมาก่อนที่คนตรงข้ามจะคว้าปลาเค็มยัดเข้าปากเขาเหมือนอย่างในฝัน
“ไปรอที่โต๊ะคุณเถอะ เดี๋ยวผมให้เด็กยกไปให้ทุกเมนูเลย”
เฟรดเลิกคิ้วก่อนจะอมยิ้มอย่างชอบใจ “เร็วๆนะ หิวไส้ขาด”
“รู้แล้วน่า”
คนฟังรู้สึกอิ่มแปล้ พอออกมาจากห้องครัว จู่ๆก็นึกอยากโยนหัวโยนก้อยเสียอย่างนั้น “ก้อยน่ารัก..หัวกวนตีน” เขาดีดเหรียญหวือ อดลุ้นกับผลไม่ได้ สตางค์อันน้อยกลิ้งสามตลบตกใส่มือที่รอรับ เขาหรี่ตามองในกำปั้น
..ออกหัวอีกแล้ว!..
เฟรดส่ายหน้าเสียดาย “สรุป..กุ๊กนี่กวนตีนเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ”
......
งานเลี้ยงวันนี้ถือว่าประสบผลอย่างที่ต้องการ นอกจากจะหรูหราสมราคา อร่อยจนต้องยกนิ้วแล้วยังถือเป็นงานกระชับสัมพันธ์ในหมู่พนักงานต่างระดับ คนที่เป็นตัวแทนของรชต ภาษยวัตอย่างซีอีโอหนุ่ม เฟรด โอ คอนเนอร์เลือกที่จะเดินคุยและหยิบนั่นนี่ใส่ปากมากกว่านั่งเก๊กเป็นผู้บริหารระดับสูง
“อร่อยมาก” หลายคนชมเปาะ ส่วนใหญ่ไม่ค่อยเจออาหารไทยแท้ที่เน้นสุขภาพเท่าไหร่ ชีวิตพนักงานมักพึ่งข้าวกล่องหรือฟาสต์ฟู้ดมากกว่า
ลานจัดเลี้ยงเปลี่ยนมาเป็นกลางแจ้ง แต่ละที่มีซุ้มอาหารทั้งของคาวของหวาน รอบบริเวณประดับด้วยช่อกล้วยไม้สดสีม่วงตัดขาว พื้นไม้ยกระดับจัดเป็นเวทีบรรเลงเพลงไทยเดิม แวดล้อมด้วยกลิ่นอบอวลจากพวงมะลิหอม
“ห้องอาหารไทยของเราเองงั้นเหรอ”
เฟรดยิ้มมุมปากเมื่อกลุ่มบอร์ดบริหารเดินแวะชมซุ้มขนมไทย
“ผมอนุญาตให้เชฟของเราไปดูงานที่ปารีสตั้งแต่อาทิตย์ก่อนแล้วครับ งานทางนี้เป็นฝีมือพ่อครัวร้านมธุปายาส ไอเดียเขาล้วนๆ”
แต่ละรายถึงกับออกปากขอแบ่งใส่ห่อกลับบ้าน
“ทองหยิบทองหยอดเขาทำกันแบบนี้เรอะ” ใครคนหนึ่งว่าอย่างนึกทึ่ง ยืนมองสาวน้อยหน้าแฉล้มยิ้มหวานใส่
เจ้าหล่อนนั่งพับเพียบบีบส่วนผสมลงกระทะทองเหลือง ตักขึ้นให้สะเด็ด บีบเป็นรูปแล้วแต่ขนาด ใหญ่หน่อยเป็นทองหยอด จีบเป็นเกลียวเรียกทองหยิบ เป็นเม็ดเล็กคือไข่แมงดา ถ้าทำให้เป็นเส้นก็คือ ฝอยทอง
อีกคนรับกระทงใบน้อยจากซุ้ม จ่ามงกุฎสีเหลืองอร่ามด้วยประกายทองคำเปลว เนื้อขนมทำจากไข่ไก่และแป้งสาลี หวานหอมกลิ่นน้ำมะลิ ประดับด้วยเมล็ดแตงโมติดเป็นช่อคล้ายดอกกำลังบาน ใต้ฐานเป็นเนื้อแป้งกรอบสีนวล ขนมช่อม่วงสีน้ำเงินเข้มจากน้ำดอกอัญชัน หอมด้วยน้ำคั้นดอกมะลิยกลงจากลังถึง เป็นขนมไทยหายากที่อร่อยสมน้ำสมเนื้อ
“ขอดูตัวพ่อครัวหน่อยได้มั้ย” บอร์ดอีกคนที่กำลังคีบเส้นผัดไทห่อไข่เข้าปากพูดอู้อี้ “ว่าแต่ จดวิธีทำเมี่ยงปลาทูให้หน่อยสิ จะให้เด็กที่บ้านทำให้กิน”
ร่างสูงใหญ่ยิ้มมุมปาก หันมองไปทางกุ๊กตัวจ้อยที่ยืนยิ้มเผล่อยู่ข้างซุ้มอาหาร เขาสะกิดเด็กเสิร์ฟที่เดินผ่านหน้า “ช่วยตามกุ๊กเมย์ให้หน่อย”
“กุ๊กเมย์?” คนฟังเลิกคิ้ว
เฟรดกระแอมแก้เก้อ บังเอิญพฤษภาหันมาทางเขาพอดี เจ้าตัวเลยเดินมาตามคนที่พยักหน้าเรียก “คุณพฤษภาครับ” เขาแตะไหล่เล็กเบาๆ
“โอ้..คนนี้นี่เอง” แต่ละฝ่ายพยักพเยิด “ผมชอบฝีมือคุณมาก”
พฤษภาฉีกยิ้มกว้างแทบเห็นประกายความดีใจระยิบระยับ ปกติแล้วกุ๊กพฤษภ์คุยไม่เก่ง แต่ถ้าเจาะประเด็นเรื่องอาหารล่ะฝอยน้ำลายแตกฟอง
งานเลี้ยงมีตั้งแต่ห้าโมงเย็นยันสองทุ่มกว่า พฤษภาแจกนามบัตรของร้านพี่โชคไปหลายสิบใบ กระทั่งยื่นจนมือหงิกถึงได้วางไว้บนโต๊ะ ลูกค้าคนไหนสนก็เชิญหยิบแล้วไปเยี่ยมเยียนชิมฝีมือกันที่ร้านได้ตามอัธยาศัย
“เฮ้อ..” พ่อม่ายลูกหนึ่งนั่งลงอย่างเพลียๆ ดึงหมวกพ่อครัวกับผ้ากันเปื้อนที่ใส่จนเจนตาพับเก็บใส่กระเป๋าพลางยิ้มให้ลูกมือที่ทยอยกันกลับบ้าน
เฟรดไปส่งพวกผู้บริหารแล้ววกกลับเข้ามาในงานเลี้ยง รอยยิ้มขบขันปนเอ็นดูผุดขึ้นเมื่อสบเข้ากับร่างเล็กจ้อยที่กำลังโคลงหัวไปมาตามเพลง
“เหนื่อยมั้ยกุ๊ก” ฝ่ามือใหญ่วางบนไหล่ลาด
พฤษภาเหลือบตามอง “เหนื่อย..แต่มีความสุข”
“ทำอาหารแล้วมีความสุข?”
“ก็รักนี่”
เฟรดอมยิ้ม “รักผมเหรอ”
“ประสาท!” กุ๊กสวนทันควัน ส่ายหัวอย่างระอาแล้วลุกขึ้นไล่ความเมื่อยขบ ยกกระเป๋าขึ้นสะพายบ่า “ไปแล้วนะฝรั่งขี้นก อย่าลืมค่าแรงล่ะ”
ฝรั่งขี้นกที่ว่ารีบตรงเข้ามารั้งแขน “ผมไปส่ง บ้านทางเดียวกัน มาด้วยกัน ไปด้วยกัน ช่วยชาติประหยัด”
“ชาติผมหรอก ชาติคุณที่ไหน” ปากว่าอย่างแต่ขาเดินตามต้อยๆ
“อยู่เมืองไทยก็รักเมืองไทยสิ” เฟรดดึงกระเป๋าอีกคนมาช่วยหิ้ว ตอนแรกนึกว่าหนักแต่ดูๆแล้วมีแค่หมวกกับผ้ากันเปื้อนซะงั้น
“เหลือแต่รักคนไทยนี่ล่ะที่ยังหาคนให้รักไม่เจอ”
“เลี่ยน” พฤษภาหัวเราะก๊าก มุดเข้าไปในรถหลังคนข้างกายเปิดประตูให้ “ขอบคุณคร้าบ”
เฟรดอมยิ้ม เดินกลับมาฝั่งคนขับ “รีบมั้ยกุ๊ก ไปกินอะไรเป็นเพื่อนหน่อยสิ หรือว่าต้องรีบกลับไปหาลูก วันนี้น้องเมษอยู่กับใครล่ะ”
“ได้ข่าวว่ากินไปตั้งเยอะยังจะกินอีกเรอะ” พฤษภาทำหน้าทึ่ง แต่จะว่าไป เขาคนทำดันไม่ได้กินอะไรนอกจากชิมนั่นนี่จนลืมหิว ตอนนี้ท้องเริ่มร้องโคร่กแล้ว “พี่โชคดูน้องเมษให้ คงนอนเป็นเพื่อนไปแล้วมั้ง”
คนฟังพยักหน้าหงึก
..พี่โชคอีกแล้ว..
เฟรดไล่ความคิด ชักสับสนว่าไอ้ที่นึกนั่นนี่อยู่เรื่อยนี่มันอะไร “เห็นสนอาหารฝรั่งเศส ไปเดซองส์มั้ย ดุสิตธานี บอสผมแนะนำมา” เขาเปลี่ยนเรื่อง
“หรูนะนั่น เปิดไวน์ด้วยได้เปล่า” พฤษภายิ้มเจ้าเล่ห์ กะว่าจะเล่นให้มันแพงระยับชนิดขนหน้าแข้งเจ้าหมอนี่ร่วงระนาวกราวรูดเหมือนหุ้นตกเลย
“ได้ทุกอย่างที่คุณต้องการ” เฟรดยิ้ม เปลี่ยนเส้นทางจากกลับบ้านตรงดิ่งไปโรงแรมดุสิตธานีแทน
กุ๊กพฤษภ์ผู้สันทัดอาหารไทยแต่ยอมแพ้อาหารฝรั่งเศสนั่งหลับตา ดื่มด่ำกับห้องอาหารบนตึกระฟ้าใจกลางเมือง ไวน์แคสเลอร์ออสเตรเลียเปิดขวดแกล้มกับปลาค็อดย่าง สลัดปูและแซลมอนเป็นออเดิร์ฟ ตามด้วยอกเป็ดชาร์ลองกับอาร์ติโชคราดซอส แก้มวัวตุ๋นกับตับเป็ดรมควัน มีราวิโอรีไส้เห็ดตบท้าย รวมคอร์สห้าอย่างแต่เปิดไวน์ไปสามขวด
“เป็นไงบ้าง” คนเลี้ยงไม่ค่อยแตะเท่าไหร่ บอกแล้วว่าเขาชอบอาหารไทยที่สุด คราวนี้ตามใจกุ๊กคนเดียวเท่านั้น “พูดตรงๆนะ อร่อยสู้ต้มยำยังไม่ได้”
“สวรรค์” พฤษภาเครือครางในลำคอ ใครไม่ชอบแต่เขาชอบ ยกแก้วขึ้นชนกับนายจ้างอีกรอบ “คัมปาย เชียร์ส นาสโตรเวีย”
เฟรดหัวเราะ กุ๊กเมย์เริ่มเมาแล้ว เขาชนแก้วเบาๆ “ดื่ม..”
ของหวานเป็นเมอร์แรงก์กรอบ มูสสตรอเบอร์รี่แต่งหน้าด้วยมาร์ชเมลโลราดซอสอัลมอนด์หวาน ตอนที่พนักงานเดินมาเสิร์ฟ พฤษภาก็เอนหัวซบลงไปกับโต๊ะเรียบร้อย หนำซ้ำยังหัวเราะกั้กๆๆจนโต๊ะอื่นหันมามอง
เฟรดมึนเล็กน้อยแต่ยังไม่หนักเท่าไหร่ “กุ๊ก..เป็นไร”
“เปนมะนาวต่างนุด” อีกฝ่ายพึมพำ “ยู้จากป่าว”
“เมาแล้วสิเจ้ากุ๊กบ้า” เขาเรียกเก็บเงิน ยังพอมีสติตอนเบิ่งตามองบิล มื้อนี้คนละสี่พันห้า เบ็ดเสร็จเก้าพัน กินขนมครกหน้าปากซอยได้จนอ้วก
“ม่าย..มาวที่หนาย แค่วายสามขวดเอ๊ง วายร้ายยย เอิ๊ก..”
เฟรดส่ายหัว ดึงรั้งคนตัวเล็กลุกขึ้นจากโต๊ะ อันที่จริงไวน์แคสเลอร์ไม่ได้หรูเลิศเท่ากรองด์ครู แต่เพราะไอ้กุ๊กมันขี้เหนียว เห็นมีคนเลี้ยงเลยฟาดของแพงไม่ยั้ง ผลเลยออกมาเป็นไอ้ขี้เมาหยำเปแบบที่เห็น
“กลับบ้านเถอะเมย์” เขาประคองคนที่เดินเป๋ไปเป๋มา
พฤษภานิ่วหน้า สะบัดตัวแล้วหมุนสามรอบพร้อมกับตีปีกพั่บๆ พนักงานต้อนรับต้องเดินมาถามว่าให้ช่วยไหม เฟรดได้แต่บอกปัด จับคอเสื้อคนที่เดินชนถังขยะตรงเคาน์เตอร์ดังโครม
“มะกี๊เรียกโผมว่างายน้า” คนไม่เมาจิ้มอกตัวเองจึ้ก
เฟรดถอนใจ กดลิฟท์ลงชั้นล่าง “ถ้าคออ่อนแล้วซัดทำบ้าอะไรตั้งเยอะ” เขาคว้าแขนเล็กมาจับ คล้องเอวให้ยืนนิ่ง
..ท้องเล็กชะมัด..เอาไส้ไปไว้ไหนล่ะนั่น..
“อึก..เรียกอะราย” พฤษภาเชิดหน้า ตาปรือปรอย “ด้าย..ม่ายบอกใช่ป่ะ ม่ายบอกง้านนั่งนี่” ว่าแล้วก็จุ้มปุ้กลงไปกับพื้น เอามือวางทาบผนัง
“อย่าเอานิ้วจิ้มปลั๊ก! ไฟดูดตายห่า” เฟรดลากคอไอ้พ่อตัวแสบขึ้นยืนอีกครั้ง เขาก้มหัวอย่างลุแก่โทษกับคนที่เดินผ่านไปมา
“เรียกเมย์ช่ายม้าย ทำมายต้องเมย์ บอกว่าชื่อพรึด! พรึดซาพาโคม”
“โอเค..พฤษภ์!” ร่างสูงถอนใจพรืด “พอใจยัง?”
“ช่าย..พรึดซาพามีลูกชื่อเมษา ลูกจ๋า น้องเมษจี๋” กุ๊กโยกหัวไปมา “ลูกโผมนะ ต่อยเพื่อนกราเด็นไปสามวาสี่ซ้าห้าศอกเยย”
เฟรดกุมขมับ เขาว่าจะอุ้มไอ้หมอนี่ แต่ดิ้นเป็นหนอนจิ้มขี้เถ้าเดี๋ยวคงได้ตกคอหักตาย แล้วดูเอาเถอะ ทำตัวไม่มีกระดูก เลื้อยไปเลื้อยมา เอาหน้าซุกคอ ชาติก่อนเป็นหมาหรือไง? “กุ๊ก ไหวรึเปล่า ไม่ไหวเปิดห้องนอนที่นี่มั้ย”
“อะรายน้า..อ้อ..จากินฟุตลองเหรอ เดี๊ยว..ทอดก่อน ใส่นี่ด้วย” ว่าพลางก้มหัวงุด กระชากซิปกระเป๋าขาดแคว่กแล้วดึงผ้ากันเปื้อนมาสะบัดโชว์
“เก็บลงไป!”
“ม่ายอาว..นี่ศักดิ์สิทธิ์น้า ยันต์พ่อครัว คาดแบบนี้..” มือเล็กตวัดผ้าคล้องหัว “เท่ม้าย เจ๋งป่าว ผียุ่น คึๆ”
แด๊ดดี้รูปหล่อส่ายหัวระอา แกะผ้าแล้วยัดเก็บที่เดิม เขาโทรบอกรีเซพชั่นสั่งเปิดห้องพัก กว่าจะแบกไอ้ขี้เมาขึ้นมาถึงด้านบนได้ก็ทุลักทุเลน่าดู
“ทีหลังไม่พามากินแล้วนะเมย์” เขาต่อสายหาคุณโชค รอสักพักพอปลายสายกรอกเสียงงัวเงียมาถึงได้บอกธุระ “คุณโชค ผมเฟรดนะ วันนี้กุ๊กคงไม่ได้กลับแล้วล่ะครับ เมามากขนาดนี้”
พฤษภากลิ้งอีกสามตลบแล้วพลิกลงนอนคว่ำ เสื้อเลิกจนเห็นท้องขาวจั๊วะ มือเล็กเกาแกรกๆบนพุง
‘เห..จะให้ผมไปรับมั้ย เกรงใจคุณแย่ ทำไมพฤษภ์เหลวไหลแบบนี้ล่ะ’
“ไม่เป็นไรครับ กุ๊กบอกว่าฝากน้องเมษด้วย สร่างแล้วจะกลับ” เฟรดพูดปาวๆ ไม่ทันอีกคนจะรับปากก็กดตัดสายฉับ โยนมือถือไปวางบนหัวเตียง
ดวงตาสีฟ้าอ่อนปรายมองคนที่ดิ้นปัดๆอยู่บนฟูก เขาเองก็ชักจะมึนๆกึ่มๆพอกัน “นอนให้เรียบร้อยหน่อยกุ๊ก ซนเหมือนเด็กจริงๆให้ตาย”
พฤษภาปรือตามอง ยกแขนขึ้นเหนือหัวแล้วทำนิ้วเป็นรูกลม บิดข้อมือหงายวางทาบตาคล้ายนกฮูก “ทำได้ป่าว อิอิ”
เฟรดหัวเราะในลำคอ ไอ้คุณพ่อตัวเตี้ยลุกพรวดขึ้น นั่งขัดสมาธิตัวโงนเงนอยู่บนเตียงแล้วจ้องหน้าเขาเขม็ง “มองทำไม คิดค่าเช่านะ”
“ดูนี่ๆ” กุ๊กยิ้มเผล่ ชี้ให้ดูใบหูเล็กที่ขยับดิ๊กๆ
คนมองกลั้นขำสุดความสามารถ “กุ๊กนี่บ้าชะมัด”
“บ้ากว่านี้ก็ได้นะ เอิ๊ฟ..”
เฟรดคลายเนคไทออก ปลดเสื้อสูทแขวนไว้กับพนักเก้าอี้ มือที่กำลังคลายกระดุมเชิ้ตชะงักกึกเมื่อคิดอะไรออกมาได้ “บ้ากว่านี้ได้จริงๆใช่มั้ย”
“ช่าย”
หนุ่มฝรั่งตัวใหญ่รื้อเป้คนตรงหน้ากุกกัก ดึงผ้ายันต์ศักดิ์สิทธิ์ออกมาก่อนจะยื่นให้ “งั้นใส่ผ้ากันเปื้อนตัวเดียวแล้วเต้น I will survive ให้ดูหน่อย”
พฤษภาขมวดคิ้วฉับ เบะปากเต็มที่ เฟรด โอ คอนเนอร์เลยเตรียมรับหมัดฮุกซ้ายฮุกขวาจากคนเมา แต่ที่ไหนได้ เจ้าตัวกลับคว้าหมับ
“แก้ล่ะน้า”
“เฮ้ย!” เฟรดคว้าแขนหวังจะห้าม เขาแค่นึกคะนองเท่านั้นแต่ไอ้กุ๊กประสาทกลับดันผลักเขาหล่นตุ้บ ตัวเองลงมือเปลื้องผ้ารวดเร็วยิ่งกว่าพายุพัด
นัยน์ตาสีน้ำทะเลนิ่งงัน ขยับตัวไม่ได้ชั่วขณะ กุ๊กพฤษภ์สลัดเสื้อไปทางกางเกงไปทาง เหลือแต่ชั้นในแอปเปิ้ลสีขาวจั๊วะตัวเดียวติดกาย เฟรดหันหน้าหนีแต่ยังไม่วายเหลือบมอง
ไอ้คนที่ยืนหัวเราะคิกคักแล้วเอาผ้ากันเปื้อนคล้องเอว ผูกเงื่อนตายเสร็จสรรพอวดหุ่นเล็กบางนั่นใช่คนเดียวกับไอ้กุ๊กจอมโหดในครัวหรือเปล่า
“เต้นใช่มะ ให้เต้นใช่ป่าว” กุ๊กยืนเท้าเอว
เฟรดลำคอแห้งผาก เขาดื่มไปพอประมาณ ยังมีสติ แต่ความยับยั้งชั่งใจค่อนข้างจะติดลบ “เอาสิ” ปากว่าแต่ตาไม่ขยับ
..ซ่อนรูปนี่หว่า..
คุณพ่อลูกหนึ่งหัวเราะร่วน ดึงสายคาดเหมือนสาวฮูลาฮูล่าแดนซ์ โยกเอวคล้ายจะยั่ว “ฉานขี่อ้ายทุยวิ่งลุยท้องนา ฮุ่ยๆๆๆ ฉานโคนบ้านป่าหน้าตาเหมือนโจร” แหกปากร้องแล้วก็วิ่งหมุนตัวอีกสี่ตลบ
..จบกัน..
เฟรดกุมขมับ นึกด่าตัวเองว่ากำลังหวังอะไรจากไอ้กุ๊กบ้านี่อยู่กันแน่
..อยากให้ดูเซ็กซี่น่ะเรอะ รอชาติหน้าตอนบ่ายๆแล้วกัน..
“ม่ายชอบเหรอ” พฤษภาถอนใจเฮ้อ ก้มหน้าคอตกแล้วดึงผ้ากันเปื้อนดูตัวเอง เอามือล้วงลงไปขยับตัวยุกยิก
“ทำไรกุ๊กเมย์” เฟรดรู้สึกคิ้วกระตุก ไอ้ตัวแสบยิ้มแฉ่ง
“นมเมย์เล็กจังเนอะ”
ร่างสูงสำลักพรวด
..เมย์เหรอ! เรียกตัวเองว่าเมย์!..
“เมาก็ไปนอนซะ เลิกทะลึ่งได้แล้ว” เขาผลักหัวอีกคน สงสัยกุ๊กไม่ทันตั้งหลักเลยเซหลุนๆหัวโขกผนังป๊อก “ขอโทษๆ..เจ็บมั้ยคุณ”
“ฮือ..ฮือ” เป็นเรื่องขึ้นมาเมื่อไอ้คนร่าเริงเพราะน้ำเมาดันเป่าปี่กลางคัน มือเล็กยกขึ้นปาดหน้าตัวเอง น้ำหูน้ำตาร่วงผล็อย “เมียพี่มีชู้วว..”
เฟรดถอนใจ ดึงอีกฝ่ายมาซบอกแล้วเอื้อมมือหวังจะแกะปมผ้าให้ แต่เจ้าคนมากเรื่องดันกอดหนุบหนับ เอาจมูกซุกแถวต้นคอเขาไม่ปล่อย
“เหงาจางเลย รู้ป่าว ยางม่ายด้ายนอนกับครายเลย”
คนฟังชะงักกึก ตัวแข็งทื่อเมื่อคุณพ่อลูกหนึ่งคว้าหมับเข้าส่วนกลางของเขา “เมย์! ทำบ้าอะไร” เฟรดปัดมือนุ่มนิ่มออกพัลวัน
“อู้หู..ดับเบิ้ลบิ๊กไบท์” เขาบอกกันว่าคนเมาหน้าด้าน..สงสัยจะจริง
เฟรดหน้าร้อนผ่าว มันไม่ปล่อยแล้วยังกำเหมือนเป็นแท่งทองอีก “ขอเตือนนะเมย์ นับหนึ่งถึงสาม..ถ้ายังจับอยู่ รับรองว่าได้จับถึงใจแน่”
พฤษภาเงยหน้า ยิ้มให้ตาหวานเยิ้ม “เอาไปผัดกะเพราดีกว่า ไส้กรอกผัดกะเพรา กินกันม้าย หรือว่าจะยำดีล่ะ”
“หนึ่ง..” เขาข่มอารมณ์ บางสิ่งบางอย่างตื่นตัวขึ้นทั้งจากฤทธิ์ความมึนเมาแล้วยังถูกกระตุ้นด้วยการขยับมือไปมาอีก “สอง”
“ข้างในมีชีสป่ะ”
“สาม!” เขาผลักคนตัวเล็กหล่นตุ้บลงบนเตียง กุ๊กพฤษภ์หัวเราะก๊าก ดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดแข็งแกร่ง “ช่วยไม่ได้นะกุ๊ก คุณยั่วผมเอง”
พฤษภาขำคิกคัก แลบปลายลิ้นสีชมพูจิ้มลิ้มแล้วห่อให้ดู “ทำเป็นป่ะ”
“เพื่ออะไร” เสียงทุ้มต่ำแหบพร่า ส่วนล่างทาบทับกัน
“ให้ดู” ว่าแล้วก็ทั้งห่อลิ้นทั้งพับลิ้น ทำลิ้นเล็กโชว์
“ให้ดูด?”
“อือ..ให้ดู” มันคนละเรื่องเดียวกันเลยล่ะนั่น
“โอเค..” ฝ่ามือใหญ่สอดเข้าใต้ราวคอ “ดูดให้”
:beat: มาช้าเพราะย้ายหอคร้าบ ขออภัยจริงๆกั๊บ :o12: ขอบคุณทุกท่านที่ยังรออยู่น้า อิอิ
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
แอร๊ย.........มาแล้วๆ ถึงตอนปัจจุบันสักที :L2:
-
ค้างคาค่ะ แล้วมาต่อด่วนๆ พฤษเมาแล้วรั่วแถมยั่วให้เฟรดขึ้น
แล้วพอเช้าใช่ฉากเปิดเรื่องป่ะคะ :impress2:
-
แว๊กกกกกกกกกก มาแล้วเหรอ
-
อ๋อ ทำยำบิ๊กไบท์กันนี่เอง
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
โหวววววว กุ๊กเมย์ เมารั่วมากมาย :laugh:
-
กลับมาตามเก็บได้หลายตอนเลย
ที่แน่ๆกุ๊กเมย์เมาแล้วน่ารัก น่าลากมาก
คาดว่าไม่น่าจะรอด เฟรดคงจัดฟลูคอร์ส
:กอด1: :L2: :pig4:
-
กุ๊กเมย์(?) เมาแล้วยั่วมากๆ
-
เมาแล้วดูรั่วมากอ่า 5555
-
อ้าวเฮ้ย ไปยั่วเค้าทำไมเมย์ :z3: นั่นก็อารมณ์ขึ้น(?)ง่ายจัง :haun4:
ทำยำไส้กรอกเลยยยยย หั่นเป็นชิ้นพอดีคำด้วยนะ :laugh:
-
เฮ้ยยย กุ๊กเมย์ เอ้ยยย กุ๊กพี่พฤกษ์รั่วมากกก 555+
ตอนนี้มีคุณน้อยกะไอ่ลอย โผล่มาด้วยยย คิดถึงงงงง
-
ตามมาให้กำลังใจ เเละ ตามมา ดูด
เอ๊ย ดู คริๆ
-
555+ เมาแบบนี้เสียเปรียบชัดๆ คนนึงเมายั่ว อีกคนมั่วจะกดเค้าซะงั้น :impress2:
-
นมเมย์เล็กจังเนอะ จบประโยคนี้แล้วฮาก๊าก ฮ่าๆๆ
กุ๊กเมย์รั่วอะ เมาแล้วรั่ว เมาแล้วเสียตัว เอิ๊กกก
ชอบบบ ฮาแบบน่ารัก กุ๊กเมย์น่ารักมากก
จัดการเลยคุณเฟรดๆ เย้ๆ 555
+1 จ้า
-
เกินคำบรรยายใดๆ กร๊ากๆๆๆ "ขี่ไอ้ทุยวิ่งลุยท้องนา" ให้สนุกนะคุณเมย์ ฮิๆๆๆ
-
ีรอกินไส้กรอก บิ๊กไบ ไม่เอาแล้ว จะเอาฟุตลองชีสสส
-
:z3:จบ ณ จุดนี้จริงเหรอน้องแพร์ เค้าค้างงงง :z3:
-
อ่านก่อนไปสยาม.....
แบบว่า ดู กะ ดูด
ด. เด็กเพิ่มมาตัวเดียว ก็เสียวได้ :haun4:
ปล. ยังรออยู่นะ
-
กรี๊ดดดด
พ่อเมย์ เมาแล้วรั่วมากนะคะ
ว่าแต่ จะมีอะไรเกิดขึ้นต่อไป ไส้กรอก บิ๊กไบท์ ฟุตลอง
มีเมนูอะไร จัดมาให้หมดเลยนะคะ 55+
ส่วนเฟรด ก็แอบหื่นนะเธอ พ่อเมย์ให้ดู เฟรดแปลงเป็นดูดซะงั้น
รอคอยตอนต่อไปค่า :impress2:
-
ก๊ากกกกกก กุ้กแม่งฮาได้อีกกกกก :laugh: :laugh:
เสร็จแน่กุ๊กกกกก :oo1:
-
ว๊าย พ่อจ๋าเมารั่ว แล้วยั่วแด๊ดดี้ ตอนต่อไม่อยากคิดดดดดดน้อย :-[
-
bigbiteeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
เจ๋งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :m10: :m2:
-
กุ๊กกกกกกก นายไม่รอดแน่ๆ :pighaun:
-
บิ๊กไบท์ อ๊ากกกกกกกกกกกก
ค้างอ่ะค่ะ เมย์ยั่วขนาดนี้เฟรดจะอดใจไหวได้ยังไง
เมาแล้วถอดนิหว่า 55++
รอตอนต่อไปค่ะ :haun4: :pighaun:
-
เมาแล้วรั่วนิ :m20:
-
คืนนี้ จะมีเมนูไส้กรอกดับเบิ้ลบิ๊กไบท์กี่เมนูกันน้า
รีบมาอัพไวๆนะคะ จะรอแอบดูกุ๊กเมย์กับเฟรดช่วยกันปรุง ช่วยกันเสิร์ฟ ช่วยกันกิน กร๊ากกก
-
เมาละรั่วแถมยั่วอีก ฮ่าๆ
-
ป๊าดดดดด กุ๊กขา อย่ายั่วมาก เลือดจิหมดตัวแล้ว ..
ฉันขี่ไอ่ทุยวิ่งลุยท้องนา คิดได้ค่ะไงเนี่ยกุ๊ก 55555555555555
ตอนหน้าเฟรดจะเผด็จศึกกุ๊กหรอค่ะ ? -..-
ติดตามๆ
ขอบคุณนะคะ ;D
-
กุ๊กเมย์ เมาแล้วรั่ว (และยั่วเก่ง) :z1:
-
พ่อจ๋าเมาแล้วรั่ว แถมยั่วชะมัดเลยนะนี่เอิ๊กๆ
ไปจับบิ๊กไบท์เค้าแบบนั้น ไม่กลัวหรือจ้ะ มันเจ็บไม่น้อยเลยนะเธอ 555+
ว่าแต่ไหนบอกจะกินติม กันไงคะตอนนี้ ยังไม่ได้กินเลย มีแต่กำลังจะได้กิน
รออย่างใจจดจ่อค่ะ ยิ่งค้างไว้แบบนี้ยิ่งนับเวลารอเลยอ่ะ :bye2:
-
อร๊ายย
กุ๊กเมย์ :o8:
ทำอะไรน่ะ :m25: :m25:
-
...ก่อนอื่นเลย ขอ o13 ให้ กับข้อมูลเกี่ยวกับอาหาร ทั้งไทย และฝรั่งเศส
ของคาว ของหวาน จัดมาเต็ม ทำเอาหิวกันไปเลยทีเดียว
TBC...
-
รั่วได้กระชากใจมาก 555+
รั่วซะปวดแก้มเลย คิดถึงเวลาปรกติแล้วอนาถใจยิ่ง (แต่ฮา)
อยากอ่านต่ออออออออออออออออออออออ
-
อร้ายยยยยยยยยยย
เขิล กุ๊กเมย์น่าร้ากกกกกกกกก :oo1:
-
เสร็จกันกุ๊กเมย์ เสร็จแน่ 555
เมาแล้วรั่วได้อีก เอิ้ก ๆ
ฉันขี่ไ้อ้ทุยวิ่งลุยท้องนา ฮุย ๆ ๆ ๆ :m20:
-
" ข้างในมีชีสไหม "
ฮ่าๆ.... :m20:
-
ก่อนอื่น กลับมาต่อแล้วววว :mc4:
กรี๊ดดดดด กุ๊กเมย์ทำไมไปยั่วเค้าอย่างนั้นละคะ :impress2: แบบนี้งานเข้าแน่ๆ 5555
ปล. ข้างในมีชีส นึกภาพตาม 55
-
เพราะเหล้า
เลยทำให้เรา XXX กัน
ฮาๆๆๆๆๆ
-
:oo1: :oo1: ถึงแระ ตอนที่รอคอย :impress2:
-
เมาแล้วรั่ว จนได้ดี :m20:
สรุป... งานนี้ใครกันแน่ที่ผิด
+1 รอความคืบหน้า ว่าจะยำหรือทอด เจ้าบิ๊กไบท์ :z2:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก :m20: :m20:
รั่วได้น่าร๊ากกกกกมากอ่ะพ่อเมย์ :o8:
แต่เมาอย่างงี้ อันตรายนะจ๊ะ :impress2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แดดดี๊จากินกุ๊กเมย์แล้วหรอ
-
ถึงจะรู้ที่มาของตอนต้นเรื่อง แล้วจากนี้จะเป็นไงต่อไปละเนี่ย
โรงแรมของคุณน้อย จากเรื่อง Sloth สินะ คุณน้อยยุ่งไม่กลับกทม
เพราะต้องอยู่ดูแลหนุ่มตังเกนั่นเอง
-
กรี๊ดกร๊าด กุ๊กจะโดนกินแล้ว ^^
-
เสร็จแน่ๆกุ๊กเมย์ o18
รอชมดับเบอร์บิ๊กไบท์ตอนหน้าค่ะ (เอ้ยยยย... อะไรนี่)
:pig4:
-
กุ๊กเมย์รั่วมาก 55
ปล.ดีใจมากที่มาต่อ เย้
-
:z13: o18
-------------------------
“นมเมย์เล็กจังเนอะ”
:-[ :-[ พ่อจ๋า ประโยคนี้กินขาด น่ารัก น่าให้แด๊ดเฟรดจับตีก้นซะให้เข็ด
เมาแล้วยั่วได้น่ารักมาก ถ้าแด๊ดเฟรดทนได้ พระอาทิตย์คงขึ้นทางทิศตะวันตกแล้ว
แล้วพ่อจ๋าจะทำอะไรกับไส้กรอกยักษ์อันนั้นกันจ้ะ o18
-
หนูเมย์ป่วงมากก
ตัดจบแบบนี้มันค้างรู้มั๊ยค่าาาาา :haun4:
-
งืดดดดดดดดดดดดดดดด ตัดฉับ!!!!!!
-
อ้าว ที่แท้กุ๊กเป็นฝ่ายเริ่มก่อน พฤษภ์หื่น :z1:
-
“ข้างในมีชีสป่ะ” อร๊ายยยยย อยากรู้ว่ามีไหมต้องลองกินดูนะ
รอคอยตอนหน้าด้วยใจจดจ่อ :haun4: ไม่ค่อยเลยเรา
-
กรี๊ดๆๆๆๆ
"นมเมย์เล็กเนอะ" อร๊ายยยยย น่ารัก!!
-
เพิ่งเจอเรื่องนี้ ขอบอกว่าสนุกมากกกกกกกกกกกก
ติดตามน้า พ่อเมย์นมเล็ก เอิ๊ก ><
-
อยากเห็นกุ๊กเต้น I will จริงๆเลย ท่าจะขำ 555
รอตอนหน้า เตรียมทิชชู่ซับเลือด -..- !!
-
น้องเมษ์กับจอร์ชน่ารักมากกกกกก
กุ๊กเมย์ก็น่ารัก สนุกดีค่ะ
-
โอ้วว climax กำลังจะมา
จะมาเฝ้าทุกวันเลย 5555+ :z2:
-
ตายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เมาแล้วรั่วขนาดนี้กุ๊กเรา
-
อ๊าก!!! พฤษยั่ว!!!!
โคตรน่ารักเลยอ่ะ
-
ว๊ากกกกกกกกกกกกกก
พ่อเมย์รั่วได้ขนาดนี้เลยเหรอ 55555
เสร็จโดยที่ไม่ต้องมีการแก้ตัว
แล้ววันนี้เอาน้องทั้ง 2 คนไปหนายยยยคิดถึง
-
ฆ่าฉัน ฆ่าฉันให้ตาายไปเลยดีกว่า~♪
ทิ้งกันแบบนี้~
-
5555+ กุ๊กเมย์น่ารัก :man1:
ฮาด้วย :jul3:
-
o9 พี่แพรตอนนี้ค้างมากๆค่ะ , กำลังจะได้ชมการทอดไส้กรอกอยูู่แล้วเชียว -..-
-
เอิ่ม คนทอดตายแหงๆ ^^" โดนดับเบิ้ลไส้กรอกเข้าไป หุหุ
-
อะ อะไร นี่คือมันจะไปเฉลยตอนต้นเรื่องใช่มั้ย
ที่พี่เคยงง ว่าเขาเคยมีไรกันแล้ว
แต่อ่านๆ ไปเหมือนเพิ่งจะรู้จัก
แล้วไปสะมะแคชกันตอนไหน
-
ตอนหน้า :z1:
-
ค้างมากกกกก
จะดูดกันแล้ว ฮ่าๆๆ
-
มาตอนเดียวแต่หนุกมากๆเลยกั๊บ อิอิ
ตอนนี้ไม่มีเด็กจริงๆด้วย แล้วก็ฮามากด้วย ฮ่าๆๆ
มาต่ออีกไวๆนะครับ
-
:really2: เมาแล้วยั่ว...แบบนี้ฝรั่งจะทนรึ :laugh:
สงสัยงานนี้กุ๊กเมย์จะเจอชุดใหญ่เว้ยเฮ๊ยยย :mc4:
-
โดนของ
-
อร๊ายยยย น้องเมย์เมาแล้วยั่วว่ะ
-
ตกลงจะดูหรือดูดกันแน่หนูเมย์
-
“โอเค..” ฝ่ามือใหญ่สอดเข้าใต้ราวคอ “ดูดให้”
ดวงตาสีอ่อนเบิกกว้างเมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวโน้มลงทาบปิด คนตัวใหญ่ด้านบนสวมกอดจนแน่น อุ้งปากประกบจูบแล้วดูดดุนปลายลิ้นนุ่ม
“อื้อ..” พฤษภาดิ้นพราด ทุบแผ่นหลังกว้างยกใหญ่
เฟรดยันตัวขึ้น คว้าข้อมืออีกคนมาจับแน่น นัยน์ตาสีฟ้าสว่างทอแววคมปลาบ “ได้รสแคสเลอร์ด้วย..หืม หวานจริงนะ”
“อึด..อัด” กุ๊กตัวเล็กบ่นอุบ
“จะเอาทั้งอึดแล้วก็ทั้งอัดเหรอ” พ่อหนุ่มฝรั่งหัวเราะในลำคอ ละมือข้างหนึ่งปลดกระดุมเสื้อจนสุด เขาโยนเชิ้ตตกปุลงพื้น
“ถอดเขมขาดซี มานทับพุง” พฤษภาว่าเสียงอ้อแอ้ พลิกตัวหนีแล้วล้วงแขนลงไปขยับยุกยิกตรงเป้ากางเกงอีกฝ่าย
“อึก..เมย์ ผิดตำแหน่ง” เฟรดนิ่วหน้า นิ้วเรียวที่พยายามปลดเข็มขัดอย่างปากบอกดันล้วงไปรูดซิปแล้วชักเข้าชักออกผ่านชั้นในซะงั้น
“อุ๊..อะไรตุงๆ” คุณพ่อตัวน้อยหรี่ตามอง ก้มหน้างุด พยายามเพ่งส่วนกลางที่ดุนดันต้นขา จับไปจับมา โว้ว! ไส้กรอกมันแช่ฟรีซวุ้ย
เฟรดขบกรามแน่น สติยั้งคิดที่ติดลบสิบยิ่งติดลบร้อย ร่างสูงยันตัวขึ้น ถอดกางเกงสแล็คแล้วเขวี้ยงกลับลงพื้นชนิดไม่ไยดีจิออร์ดาโนตัวหลายพัน
“เมย์..จูบหน่อย” เสียงทุ้มต่ำกระซิบข้างหู “ขอชิมปากพ่อครัวได้มั้ย”
พฤษภาอือออส่งเดช ถามมาก็ตอบรับ อ้าแขนออกกว้างแล้วกอดหมับเข้าเต็มตัว บอกจะชิมปาก พ่อเลยอ้าปากกว้างเสียเห็นฟันสามสิบสองซี่
“แค่ลิ้นก็พอแล้ว” คนบอกเกือบอารมณ์หดเข้ากระดองเพราะลูกบ้า
“ลิ้นวัว อุคึๆ”
เฟรดอมยิ้ม ยกมือขึ้นเกลี่ยบนเรียวปากสีอ่อน ลิ้นเล็กแลบเลียออกมาด้านนอก เขาเลยช่วยสนองด้วยการประกบปากแล้วดูดคลึงให้ถึงใจ
“อ..อืม” กุ๊กพฤษภ์นิ่วหน้า หลับตานิ่งโดยอัตโนมัติ
จมูกโด่งซุกไซ้อยู่แนบราวคอ เผลอสูดดมกลิ่นแป้งเด็กที่ฝังตัวอยู่ลึกๆนั้นเข้าเต็มปอด ฝ่ามือร้อนผ่าวเลื่อนจากด้านล่าง สอดใต้ผ้ากันเปื้อนสีขาวขึ้นเกลี่ยเนินอกนุ่ม สะกิดปลายยอดเบาๆเรียกแรงสะดุ้งเฮือก
“อื้อ..จั๊กจี้” พฤษภางัวเงีย ดันบ่าแกร่งสุดแรง
“นิดเดียวเมย์” เขาปลอบ รวบตัวเล็กบางเข้ามากอดเต็มอ้อมแขน ดึงมือเรียวให้จับลงส่วนแข็งกร้าวที่กำลังขยายใหญ่อย่างน่าหวั่น “ทำให้หน่อย”
“ทามอาราย”
“ล้างไส้กรอก” เฟรดกระซิบ
“โอ้..” วิญญาณกุ๊กเต็มเปี่ยมแม้จะสติดิ่งเหว กุ๊กพฤษภ์ผู้เชี่ยวชาญงานครัวเริ่มลอกพลาสติกจากไส้กรอกด้วยการรูดมือขึ้นๆลงๆ “ยี่ห้อนี้ ม่ายเคยเหน แบบนี้ต้องชิม” ว่าไปก็ลุกพรวด ก้มหน้าวูบเสียอีกฝ่ายตกตะลึง
“เมย์!” เฟรดตัวแข็งทื่อ ใบหน้าแดงเรื่อของฝ่ายตรงข้ามโน้มลงต่ำ มือทั้งสองกอบกุมส่วนกลางของเขาแล้วอ้าปากครอบมันแบบเต็มรัก “ฮ..อาา”
พฤษภามุ่นคิ้ว ลิ้นที่ใช้เลียรอบความยาวชักเก้กัง ยี่ห้ออะไรไม่รู้ หมูแดดเดียวหรือโบโลน่าหมาสามตัว ยิ่งอมยิ่งใหญ่ ยิ่งเลียยิ่งขยาย พองจนคับปากไปหมด แล้วดูเถอะ..มันกระดกสู้เสียด้วย!
..แบบนี้ต้องกัด..
“อย่ากัดนะ!” เฟรดรู้ทัน รีบบีบปากให้อ้าออก เขาชักตัวเองออกมาก่อนอีกคนจะงับเข้าเต็มแรงแบบหวุดหวิด “ซนไปแล้วกุ๊ก”
“อิอิ” พฤษภายิ้มเผล่ ถูกดันลงไปนอนอีกหน
เฟรดมองร่างขาวนวลตรงหน้าอย่างพอใจ ร่างสูงขยับตัวลงนอนด้านข้าง เลิกชายผ้ากันเปื้อนขึ้นกองบนเอวเล็ก รูดชั้นในสีขาวลงไปที่ต้นขาเปลือย “ตอนนี้กุ๊กเป็นวัวนะ ผมจะรีดนมวัวให้”
“เห..” คนพาซื่อเลิกคิ้ว ยังไม่ทันได้อ้าปากถาม มือที่เพิ่งจะดึงปราการชิ้นสุดท้ายออกก็คว้าหมับแล้วบีบเข้าส่วนปลายทันที “อ๊าาา!”
เฟรดยิ้มกริ่ม จับมือกุ๊กให้รูดรั้งของเขา ส่วนมือตัวเองช่วย ‘รีดนมวัว’ ด้วยการบีบ ดึง รูด เขย่า ลาก และชักเป็นจังหวะ
“อ..อา..อาา”
ร่างใหญ่ร้อนวูบ เขาอาจจะบ้าไปแล้ว ไม่ก็เมาจนสติหลุด แต่เสียงกุ๊กมันเพราะจริงๆ หวานจับใจเสียอยากฟังดังๆกว่านี้
ชายหนุ่มกัดฟันกรอด ดวงตาทั้งสองหลับแน่น นึกภาพกุ๊กเมย์นอนยั่วเย้าอยู่ใต้ร่างคู่ขาเจ้าของร้านอาหาร
..จะทำหน้าแบบไหน..
..จะครวญครางว่าอะไรกัน..
“ไม่ไหวแล้วเมย์..” เขาคราง กระชากมือนุ่มนิ่มออก ช่วยเร่งจังหวะให้คนที่กำลังบิดตัวเร่าๆอยู่ข้างล่าง “ปล่อยออกมาที่รัก..come on!”
พฤษภาครางเสียงหวาน มือทั้งสองผวาขึ้นกอดรัดคนด้านบนแน่น ทั้งตัวกระตุกวาบ ไอร้อนผ่าวพุ่งพรวดออกจากตัว เปรอะเปื้อนหน้าท้องแข็งแรง
เฟรดสูดหายใจเข้าเต็มปอด เขาจ้องหน้าคนที่นอนหลับตาพริ้ม
“คุณเป็นอะไรกับโชค”
“หือ..” กุ๊กเลิกคิ้ว ตัวเองสบายแล้วแต่อีกคนร้อนรนเหมือนถูกสุมไฟ
“ผมถามว่าคุณเป็นแฟนของโชคชัยงั้นเหรอ!” เฟรดเร่งเอาคำตอบจนเสียงเกือบเปลี่ยนเป็นตะคอก
“เปล๊า” พฤษภาส่ายหัวหวือ “พี่โชคน่าร๊าก พี่เมียเมย์เอง”
เฟรดรู้สึกใจกระตุกวาบ..ยินดีอย่างนั้นหรือ
..ไร้สาระน่า..
“แปลว่ายังโสด” เขาทวน “บอกตรงๆนะ ไม่อยากปีนต้นงิ้ว”
“กั้กๆๆ” พฤษภาหัวเราะตัวโยน “โผมชื่อพรึด! อายุสามสิบ มีลูกหนึ่งโคน มีคุณนายตื่นสายสองแปลง เมียมีชู้ววแต่พี่เมียโผมน่าร๊าก”
เฟรดส่ายหัวด้วยความเอ็นดู “เมียไม่สน ขอแค่กุ๊กไม่มีผัว..ใช่มั้ย”
“ฮึ้ย! ไม่มี๊”
ร่างสูงหัวเราะ ก้มลงหอมแก้มฟอด ออกปากขอจูบอีกครั้งกุ๊กพฤษภ์ก็ยอมให้ง่ายๆ เขาเอียงหน้าลง ประกบปากผิวเผินแล้วเริ่มสอดปลายลิ้นเข้ากวาดต้อน เล็มเลียตามแนวไรฟันขาว ลิ้นอุ่นคล้ายพยายามผลัก แต่ยิ่งดันกลับ เขาก็ยิ่งตวัดรัดโต้ตอบ
พฤษภาหอบหายใจ นัยน์ตาปรือปรอยเมื่อสัมผัสได้ถึงแรงยกเอวจนตัวลอยหวือ แขนแข็งแรงสอดเข้าใต้ข้อพับแล้วดึงชั้นในตัวจิ๋วออกพรวด
“หมดเวลาเล่นแล้วเมย์ จากนี้น่ะของจริง”
“อาวก็อาว” กุ๊กพฤษภ์ซะอย่าง ไม่หวั่นแม้วันมามาก
“เล็กๆไม่..ใหญ่ๆเอาใช่มั้ย” เฟรดครางในลำคอ มองตรงหัวเตียงหวังจะหาตัวช่วย “ไม่มีเจล ไม่มีถุงยาง ฝืดหน่อย คับไปนิด อย่าบ่นนะ”
“อาวจารบีม้าย” ยังมีหน้ามาหยอดมุข
คนตัวใหญ่รูดรั้งความร้อนผ่าวของตัวเองอีกรอบ เขาขยับลงกึ่งกลาง ยกขาเรียวแยกออก ความต้องการพลุ่งพล่านจนร้อนระอุไปทั้งตัว
..ตั้งแต่รับตำแหน่งงานมายังไม่ทันได้นอนกับใครอย่างถึงใจเลย..
นิ้วยาวเกลี่ยไล้ลงด้านหลัง แตะลงเนินเนื้อแล้วลองสอดนิ้วเข้า
“จ๊ากกก!”
เฟรดสะดุ้ง รีบเอามือตะครุบปากไอ้กุ๊กตัวแสบแน่น “จะบ้าเหรอ!”
“เจ็บ..ฮึก..ฮึก” พฤษภายกมือปาดน้ำตาทิ้ง “ทิ่มทำมาย แข็งนะเออ”
“ก็กุ๊กชอบของแข็งไม่ใช่เรอะ” เฟรดกลั้นหัวเราะ
“ม่ายอาวแล้ว เล่นอะรายเจ็บๆ”
“ใจเย็นสิ นิดเดียวเอง เดี๋ยวก็ดีเองนะ” เขากอดปลอบ ช้อนแผ่นหลังเล็กขึ้นแนบอกแล้วพรมจูบข้างแก้ม คลอเคลียที่ปากไปมา “ไม่ร้องนะดาร์ลิ้ง”
“ดาร์ลิ้ง..” กุ๊กพฤษภ์ทวนความ นอนหลับตาพริ้มเมื่อถูกลูบหลัง
เฟรดดันขาขาวขึ้นพาดบนเอว เขาเหลือบมองคนที่นอนหายใจสม่ำเสมอ ค่อยๆวางคนเมาลงกับเตียงแล้วเลื่อนมือลงกอบกุมส่วนหน้า ขยับรูดรั้งมันขึ้นลงหันเหความสนใจเมื่อปลายนิ้วอีกด้านเริ่มผลุบเข้าออก
“อึก..อื้ออ”
แด๊ดดี้ที่กึ่มๆไวน์ขบกรามกรอด สอดนิ้วเพิ่มจากหนึ่งเป็นสอง สะโพกเล็กเริ่มขยับโต้ เอวคอดยุกยิกไปมาคล้ายจะยกตัวรับ เขาสบถเบาๆ ดึงมือออกแล้วลุกพรวด กระชากขาเพรียวออกกว้าง
“โทษนะเมย์ ไส้กรอกผมอยากถูกคุณลวกแล้วล่ะ”
เฟรดดันตัวเองเข้าไปด้านใน อาศัยจังหวะที่อีกฝ่ายเผลอหมกมุ่นกับมือที่ลูบไล้ส่วนกลาง กระแทกเต็มแรง แต่ทว่า.. “โอ๊ย..เมย์! อย่ารัดแบบนั้น!”
อารามตกใจ ดูเหมือนกุ๊กพฤษภ์จะตัดช่องน้อยแต่พอตัว ทุกส่วนในร่างหดเกร็ง ความตื่นเร้าของร่างกายปิดประตูตาย
แด๊ดลูกหนึ่งร้องคราง รู้สึกเหมือนเอานิ้วแหย่บานพับแล้วกระแทกประตูปิดโครมไม่มีผิด “เจ็บ..เมย์..อย่ารัด ค่อยๆ..อา..พระเจ้า หายใจช้าๆ”
พฤษภาร้องไห้โฮ ดิ้นพล่านประหนึ่งปลาไหลถูกรูดเมือก คล้ายปลาช่อนถูกทุบหัว และก้ำกึ่งกับหนอนถูกโรยขี้เถ้า “แง้! เอาออกป๊ายย”
“ไม่ไหว..อาา” เฟรดนิ่วหน้า ค่อยๆขยับตัวออก แต่ให้ตายเถอะ! เข้าก็ไม่ได้ จะออกก็ถูกรัดจนแน่น นี่คิดจะกินกันให้ขาดครึ่งท่อนเลยใช่มั้ย!
กุ๊กเมย์ดิ้นตุบตับ ยิ่งขยับยิ่งรัดหนัก ยิ่งดิ้นยิ่งไปบิดส่วนกลางอีกคน เฟรดหน้าเหวอ เกิดของเขาเบี้ยวไปใครจะรับผิดชอบ!
“เมย์..ใจเย็นฮันนี่” เขากระซิบข้างหู เป็นซีอีโอบริหารพนักงานนับร้อย กะอีแค่ควบคุมพ่อครัวดื้อด้านให้อยู่ใต้อาณัติแค่นี้ทำไมจะทำไม่ได้ “หายใจช้าๆ ทำตามผมสิ หายใจเข้า เห็นดาวมั้ย..นั่นดาว” เขาชี้มือขึ้นเพดาน
พฤษภาปรือตามอง นัยน์ตาหยาดเยิ้มไปด้วยฤทธิ์มึนเมา “โอ๊..ดาว!”
“มีกี่ดวง นับดูซิ” เฟรดลูบหลังเปลือยเบาๆ เอื้อมผ่านผ้ากันเปื้อนนวดคลึงอกบางอย่างเอาใจ เขาก้มลง ดูดยอดอกผ่านเนื้อผ้า เหลือบมองคนที่เครือครางในลำคอแล้วแหงนหน้ามองนิ่ง รู้สึกว่ากุ๊กเริ่มผ่อนคลายลงแล้ว
“หนึ่ง..สอง..”
“สองดวงเหรอ” เขากัดหนองโพยี่ห้อพฤษภาเบาๆ กุ๊กตัวน้อยร้องคราง คิ้วเรียวขมวดมุ่น จังหวะนี้อาศัยความไวดึงตัวเองออกมาช่วงหนึ่ง
..รอสเต็ปต่อไปค่อยจัดการ..
“หนึ่งดาว มยุรี สองดาวใจ ไพจิตร” กุ๊กเริ่มเบะปาก ทั้งร่างกลับมาตึงเครียดอีกรอบ “ไม่มีดาวแล้ว!”
“ใจเย็น..มีอีกสิ” เขาสอดใส่เชื่องช้า ข้างในร้อนผ่าว คับแน่นไปหมด
“เจอแล้ว!” กุ๊กพฤษภ์ชี้มือ “นั่นไง..อาภาพร นครสวรรค์”
..มันดาวตรงไหนวะ!..
“เก่งมาก..สามดาว” เฟรดยิ้มกริ่ม “งั้นจะให้ห้าดาวแล้วนะ”
ร่างเล็กอ้าปากค้าง คนด้านบนกระแทกลงมาจนสุด จุกจนร้องไม่ออก บอกไม่ถูก สามดาวที่จะนับอีกฝ่ายบอกให้ห้า รู้สึกตอนนี้จะเกินมาเป็นร้อย
“อ๊าาา!”
เฟรดรั้งขาขาวติดกับตัว คนข้างใต้พยายามชักหลบแต่เขาตรึงไว้แน่น ทั้งร่างโจนจ้วงเข้าใส่ ประกบปากที่ร้องสุดเสียงนั้นได้ทัน ปากต่อปากโรมรัน ลิ้นต่อลิ้นเกี่ยวกระหวัด ไม่นานมันก็เริ่มตวัดพันกันเอง
“ฮ..อะ..อ๊าาา”
พฤษภากอดแผ่นหลังกว้างแน่น ขาทั้งสองโอบรัดเอวสอบ สะโพกหนาเริ่มเคลื่อนไหวถี่รัว กระแทกกระทั้นเข้าใส่อย่างไม่ยั้งแรง
“อ๊ะ..อ๊ะ”
“อึก..แน่น” เสียงทุ้มต่ำคราง หลับตานิ่งทั้งร่างที่ขยับไม่หยุด
พ่อครัวตัววุ่นรู้สึกหัวใจเต้นแรงจนจะหลุดออกมาด้านนอก ทั้งร่างไหวคลอนเหมือนถูกจับเหวี่ยง ส่วนล่างเสียดสีเข้าออก เนื้อกับเนื้อกระทบกระทั่งดังก้องทั้งห้อง อยากร้องให้ดังกว่านี้แต่ติดที่ปากร้อนระอุกำลังกลืนกินกันไม่หยุด
“เยี่ยม..เมย์ เยี่ยมมาก” เฟรดคราง รั้งปลายเท้าขึ้นพาดบ่า ดึงร่างเล็กให้ส่วนล่างประกบติดกันแน่นกว่าเดิม สะโพกเคลื่อนไหวถี่กระชั้น “สุดยอด..”
“อ..ย่า..อาา..อา..อ๊าาา” พฤษภาร้องเต็มเสียง ดูเหมือนว่าตอนนี้คนตรงหน้าจะยอมปล่อยให้ครางชนิดขาดใจกันไปข้าง “ฮ..อาาา”
“น่ารักมาก..เมย์” เขาออกปากชม คนตัวขาวจัดตอนนี้แดงเหมือนกุ้งลวก ทั้งร่างยังร้อนผ่าวเหมือนเพิ่งยกออกจากเตาอบ “เซ็กซี่..”
เฟรดเลิกผ้ากันเปื้อนขึ้นไปกองเหนืออก ละมืออีกข้างบีบขยำเนินเนื้อพร้อมกับบดปลายนิ้วลงยอดสีแดงเรื่อ กุ๊กดิ้นเร่า ส่ายปัดๆแล้วยังขยับรัดเขาเหมือนต่อต้าน คล้ายคนพยายามจะล้วงคอคายของแสลงประมาณนั้น
..โทษที..ยิ่งล้วงยิ่งถึงใจ..
“อาา..เมย์” เขากระแทกเน้นๆ เนื้อเปลือยเปล่าแนบชิดกันแน่น ส่วนใหญ่โตผลุบเข้าออก เสียดสีจนทั้งร่างยิ่งทวีความร้อนแรงเหมือนจุดไฟเผา
“อ๊าาา!” คนตัวเล็กสะดุ้งเฮือก ไอ้ที่เจ็บแสบ ปวดหน่วงทั้งท้องน้อยร้าวจากสะโพกแล่นไปถึงสันหลังกลายเป็นการดันไอร้อนผ่าวในร่างให้พุ่งพรวดออกมาจากด้านใน เขาเสร็จสมไปอีกครั้งเมื่อส่วนหน้าบดเบียดกับหน้าท้องแข็ง
“อย่าเพิ่ง..” เฟรดกระชับต้นขาเปลือยไม่ปล่อย เขาโน้มตัวลงกอดรัด ขบเม้มรอยจูบตรงซอกคอ สูดดมกลิ่นแป้งอย่างสบายอารมณ์ ส่วนล่างขยับเข้าออกจนผิวกายกระทบกระแทกเป็นเสียงน่าอาย “อ..ดีสุดๆ”
กุ๊กพฤษภ์สลบเหมือดตั้งแต่เห็นอาภาพร นคร‘สวรรค์’แบบชัดๆ แต่ไอ้พ่ออีกคนมันยังตั้งหน้าตั้งตาใส่เอาๆไม่ยั้งจนเตียงลั่นเอี๊ยดอ๊าด
“เมย์..ตื่นสิ อย่าเพิ่งหลับ!” ฝ่ามือใหญ่ตีแก้มอีกคนแปะๆ เขาอาจจะบ้าก็ได้ แต่ยอมรับว่าชอบสู้กับคนพยศจนหมดแรงข้าวต้มมากกว่า
พฤษภาหลับตาพริ้ม ไม่อือออ ไม่โต้ตอบ
“ได้..บอยคอตเหรอ คิดจะก่อม็อบใช่มั้ย” ปากว่าอย่าง ตัวกลับทำอีกอย่าง คิดให้ดีไม่น่าจะก่อม็อบ น่าจะเป็นก่อหวอดรอผสมน้ำเชื้อมากกว่า
พ่อฝรั่งตัวโตยัดเยียดตัวเองลงสุดอีกครั้ง ขยับตัวเน้นๆ ลงลึกชนิดสุดใจขาดดิ้นจนร่างคนที่นอนนิ่งโยกไปมาคล้ายถูกจับหมุน
“เมย์..อาา..” เสียงทุ้มครางยาว ทั้งร่างกระตุกวาบ เขาเกร็งตัวแน่น ไอร้อนผ่าวท่วมทลายเข้าไปด้านใน ความตั้งใจที่ว่าจะเอาออกกลายเป็นแช่ตัวนิ่งงันอยู่ในความคับแคบ สองแขนกอดรัดอีกฝ่ายแนบอก จูบไปทั่วทุกตารางนิ้วในจังหวะที่หลั่งรินความสุขสมเข้าไปภายใน
เฟรดหอบหายใจ ขยับซ้ำอีกสองสามหนก่อนจะฟุบลงนอนทับคนที่นอนหงาย กุ๊กคงหลับสบายฝันดีไปแล้ว
เขาค่อยๆดึงตัวเองออกมา บางส่วนที่ยังแข็งกร้าวอยู่แดงจัดจนไม่กล้ามอง “กุ๊ก..คุณอบผมซะสุกไปหมด”
“อือ..” พฤษภาขยับหนีเสียงจุ๊กจิ๊กข้างหูอย่างรำคาญใจ
เฟรดอมยิ้มในทันทีที่คนตรงหน้าพลิกลงนอนคว่ำ เขาขยับร่างขึ้นทาบทับด้านหลัง บีบคลึงสะโพกนุ่มอย่างมันมือ
..เห็นใส่ผ้ากันเปื้อนตัวเดียวแล้วเซ็กซี่กว่าที่คิด..
..น่ารักได้ใจ..
“ลวกก็แล้ว อบก็แล้ว..ยังเหลือ นึ่ง ทอด ปิ้ง กับย่าง” เขาพึมพำ ขออนุญาตปรุงเมนูต่อไปกลายๆ “ขอผมเป็นพ่อครัวเองนะ”
จบตอนแล้วว เจอกันตอนหน้าคร้าบ :bye2:
-
เมาแล้วน่ารักแบบนี้ น่าจับกรอกบ่อยๆนะเนี่ย...
ฮาาาา
-
มาเงียบเชียวนะ ไม่บอกไม่กล่าวอ่ะ
เกือบไปนอนอยู่แล้ว
****************************
ไอ้ฝรั่งนี่มันหื่นจริงจริ๊งงงงงง
เป็นฉากอัศจรรย์ที่น่ารักมากมาย อ่านไปอมยิ้มไป^^
-
ตามทันแล้วๆ
ร้อนแรงมาก ฮ่า o13
รอติดตามอยุ่นะคะ :bye2:
-
:3123:
-
เอิ่มม สารพัดเมนูไส้กรอก :haun4:
-
แด๊ดดี้เฟรดคึกจริงๆเลย 5555
-
ยังเหลือ นึ่ง ทอด ปิ้ง กับย่าง!!! :pighaun:
ลักหลับกันซะงั้นเลย ๕๕๕๕๕
-
555+ ท่าทางคืนนั้นพ่อครัวมือใหม่ปรุงอาหารไปหลายอย่างแหง๋ๆ ส่วนคนถูกปรุง...พรุ่งนี้ระบมแน่เลย :haun4: :haun4:
-
ตายๆๆๆๆ
กุ๊กพฤกษ์จะไหวป่าวนี่ เหลือ นึ่ง ทอด ปิ้ง ย่าง
แด๊ดดี๊ เพลาๆบ้างนะคะ สงสารกุ๊กเมย์อ่า
-
อ๊ากกก คนอ่านตายค่ะแบบนี้
ตื่นเช้ากุ๊กจะเป็นไงบ้าง
ตอนเมาร้อนแรงน่าชม :haun4:
-
เกือบปิดไปนอน
โอยยยยกุ๊กเมย์ พอเมาแล้วยั่วชะมัด แต่ว่าน่ารักนะ
แด๊ดดี๊ลูกหนึ้งเราเลยจัดหนัก
-
"ลิ้นวัว ล้างไส้กรอก โบโลน่าหมาสามตัว นมวัว จารบี"
จากที่กล่าวมาทำเป็นอาหารไม่ได้เลยนะค่ะ :pighaun:
ตอนนี้เขิ๊นเขิน แอบฮากุ๊กเมย์ :impress2:
พ่อเฟรดนี่ของเขาแรงจริง~
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆรอบหลัง 5555555555 หื่นมากมายตื่นมาหละทีนี้งานเข้า
-
โอวว เขตปลอดเด็กจริงๆ ด้วย
จากคนทำอาหารกลายเป็นอาหารซะเอง :pighaun:
-
" นึ่ง ทอด ปิ้ง ย่าง " จะเป็นพ่อครัวเอง นึกหวังว่าจะได้ทำตามใจตัวอย่างนั้นหรือ :z1:
เอาตอนเช้า เวลาส่างเมาก่อนเถอะ พ่อครัวตัวจริงจะสำแดงเดชให้ พ่อครัวตัวปลอมได้รู้สึก :m20:
ต่อไปจะเข้าใกล้ คงใช้ลูกนี่แหละเป็นตัวเชื่อม ไม่งั้น อด :z2:
เป็นกำลังใจให้ครับ :กอด1:
-
:z13: ครึ่งหลัง
________________
“เมียไม่สน ขอแค่กุ๊กไม่มีผัว..ใช่มั้ย” o18
ตอนที่แด๊ดเฟรดถามอ่ะ พ่อจ๋ายังไม่มี แต่ตอนนี้พ่อจ๋ามีเป็นของตัวเองแล้ว :mc4:
เมย์ ฮันนี่ ดาร์ลิ้ง และอื่นๆ :-[ ไม่คิดว่าแด๊ดเฟรดจะปากหวานขนาดนี้ เขินแทนได้ไหมคะ
ชอบสุดๆที่แด๊ดเฟรดเรียกพ่อจ๋าว่า เมย์ เหมือนเป็นคำเฉพาะของสองเรา
ยังเหลือ นึ่ง ทอด ปิ้ง กับย่าง :z2: งานนี้แด๊ดเฟรดจัดเต็มจัดหนัก
ปอลอ ไอ้ลอยหึงคุณน้อยทำไม คุณน้อยคุยงานอยู่นะ คู่นี้ยังน่ารักเหมือนเดิม :กอด1:
-
จะมาลวกนึ่งปิ้งย่างอะไรกันดึกๆ
มันหิวนะ
-
พ่อน้องเมษจะไหวมั้ยเนี่ย :laugh: :laugh:
+1
-
อิตาเฟรดไม่ยั้งเลยเว้ยเฮ้ย :pighaun: :pighaun:
กุ๊กชั้น จะทำกับข้าวไหวมั๊ยเนี่ยงานนี้ :laugh:
“เมียไม่สน ขอแค่กุ๊กไม่มีผัว..ใช่มั้ย”
ชอบนี่อ่ะเฟรดดี้ กร๊ากกกก :m20: :m20:
-
เป็นอะไรที่ทั้งหื่นทั้งฮา :z1: :haun4: :laugh: :jul3:
-
เสร็จทุกรายการ พ่อครัวจับไข้แหงๆ :haun4:
-
เฟรด :haun4:สุดๆเลยเน้อ แล้ววันรุ่งขึ้นกุ๊กเมย์จะลุกได้ปะเนี่ย
แล้วสิ่งที่จะตามมาอื่นๆคือ? จะรอตอนต่อไปจ้ะ
-
อั๊ยย๊ะ ถ้ากุ๊กฟื้นน้า ไม่อยากจะคิด แว๊กกกก :z3: แต่ตอนนี้สุดยอดคะ :jul1:
ขอบคุณนะคะสนุกมากกกก :L2:
-
ไวน์ไรคะ ฤทธิ์แรงขนาดเนนนนนนนนนนนนนนน้
-
มาตอนไหนเนี่ย - - เมื่อคืนไม่ยักเห็น
ไม่เป็นไร ! เสียเลือดตอนเช้าก็ไม่ต่างกันหรอกเนอะ เหอะๆๆ
-
เฟรดหื่นเป็นเอามาก จะลักหลับกุ๊กพฤษอีกอ่ะ :haun4:
-
:m25: :m25:
:m20: :m20:
-
อร๊ายยยย กุ๊กเมย์ น่ารักว่ะ :m20:
-
เอิ้กๆ สะใจได้อีก ^^
เพลาๆหน่อยก็ดีนะครับ >.<
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :m25: :m25: :m25:
-
อ้ายยยยยย ไส้กรอกโดนลวกไปแล้ว :haun4: :haun4:
-
กว่าแด๊ดดี้สุดหล่อจะปรุงครบทุกเมนู กุ๊กตัวเล็กคงน่วม ฮ่าๆ
มาต่อไวไวนะคะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดด ฉากทำอาหารแบบว่า :pighaun:
:pig4:
-
กุ๊กเมย์เมาแล้วสุด ๆ เลยนะ
:oo1: :oo1: :oo1:
-
กิ๊วๆ รายการทำอาหาร
-
เฟรดจะทำสักกี่เมนูกันเชียว
คงทำกันทั้งคืนสินะ อ๊ากกกกกกกก
ตอนนี้หื่นโคตรรรรร
-
เมนูนี้ไม่ว่าจะปรุงด้วยวิธีไหนก็น่ากิน
ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
:laugh: หื่นปนฮาจริงๆ คุณพ่อดูโอคู่นี้ :pighaun: +1
-
:m25: :m25: หื่นจริงๆไอ้คุณแด๊ด..กุ๊กก็เมาไม่รู้เรื่องเลย แล้วทีนี้จะโทษใคร
:pig4:
-
:mc4: ฮิ้ววววววววววววว ในที่สุดกุ๊กก็โดน(???)ชุดใหญ่อย่างเราว่าจริงๆๆมั้ยล่าาา :laugh:
แต่ว่านะ...ให้ตื่นก่อนเถอะ o18 ท่านประธานจะรู้ว่านรกมันมีจริงน้าาาา :jul3:
-
กุ๊กเมาติงต๊องมาก 55555 น่ารัก :-[
แต่แบบ.... :pighaun: :m25: :z3:
สุดยอดดดดด เอาอีกๆๆ :o7:
รอตอนต่อไปค่ะ ลุ้นว่ากุ๊กตื่นมาจะว่าไงบ้าง :laugh:
-
กุ๊กจะมีแรงเดินมั๊ยน๊อ พ่อฝรั่งปรุงเข้มข้น
-
:haun4: ตายไปเลยปะ555++
เมย์เมาแล้วรั่วสุดๆๆๆ 5555++ อย่างฮาอ่าเอ็นซีที่ฮาที่สุดเลยมั้งเนี่น
เสร็จป๊ะของจอชจนได้เนอะเมย์ คริ คริ คริ
-
ว้ายยยย สารพัดเมนูเลยหรอแดดดี้ อย่างงี้เมย์จะไหวมั้ยเนี่ย :m20:
-
:-[ รอชิมเมนู ติดขอบเตียง อิอิ
-
:haun4:
-
เรื่องนี้พอถึงตอนนี้ก็หื่นซะไม่เกลงใจเลย อิอิอิ
-
:oo1: จัดหนัก ชอบ....
-
อร๊ายยย เมนูบิ๊กไบท์ โดยพ่อครัวเฟรดดี้ กรี๊ดดดดดดดดด
อร่อยมั้ยคะกุ๊กเมย์ อ่านตอนนี้แล้วอยากสลบตามพ่อจ๋า ก็นะ
จัดหนัก แถมไม่มีตัวช่วยไรสักอย่าง ตื่นมา(ย้อนความจากตอน 1)
พ่อจ๋ายังเหวี่ยงว๊ายอาละวาทได้ นี่สุดยอดมาก ถามจริงไม่เจ็บ
ไม่อะไรเลยเหรอ?? บิ๊กไบท์ แถมลองฟุต ด้วยหน่า พ่อจ๋า เอิ๊กๆ
-
เมนูไหนน๊าที่เฟรดจะทำกับพฤษภาคม
-
ครึ่งหลังซูโก๊ยยยย :haun4: กุ๊กเมย์ทำไมไม่งับบบบบบ หมั่นไส้โจชัวร์'s แด๊ดดี้ ฉวยโอกาส :o10:
แหมมมม พอได้เป็นพ่อครัว รายการอาหารยาวเป็็นหางว่าวเลยนะยะ :angry2: แล้วบอกอารมณ์ใคร่นิดหน่อย ชิชะ
-
กลับมาที่ตอนเริ่มต้นแล้วหล่ะสิ
จะว่าไปก็สงสารคุณโชคนะ
เฮ้ออออออ :เฮ้อ:
-
ต้ม ผัด แกง ทอด หอมอร่อยในพริบตา คู่ครัว..........
กุ๊กเมย์ กลายเป็นวัตถุดิบ ให้พ่อครัวฝรั่งไปซะแล้ว
-
พ่อครัวเฟรดจัดหนัก!!!
กรี๊ดดจะถึงตอนแรกแล้ว อยากรู้จังว่าเมย์จะว่ายังไงต่อไป อิอิ
+1 คร้าบบบ
-
เฟรดหื่นกาม พฦษภ์หลับไปแล้วยังสามารถ...
-
น้องเมย์ ทั้งยั่ว ทั้งมั่วเเล้วก็มั่วจริงๆเเล้ว
ชอบๆๆ เเล้วนี้จะรอดไหมเนี่ยคืนนี่
(ฉันขี่ไอ้ทุยวิ่งลุยท้องนา 55+) o13
-
ชอบอ่านแนวครอบครัวแบบนี้อ่ะ
น่ารักดีค่ะ....
+1 ค่ะ รอกุ๊กจร้า....
-
:m25:
-
เช้ามากุ๊กเมย์จะเหลืออะไรบ้างเนี่ย?
ฮาาา
-
แม่เจ้า เลือดจะหมดตัว
-
:haun4: ต่อๆๆๆ
-
เวลาคนเมา มันบ้าได้ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย 55
-
พ่อเฟรดหื่นได้โล่ห์อ่ะ ขนาดน้องเมย์หลับได้ต่อได้ คึคึ สุดยอดมาก :pighaun:
-
เจ็บมั้ยแด๊ด โดนลวกซะสุกเลย
ฮ่าาา
-
กุ๊กเมย์ เมาแล้วรั่ว + ยั่วให้พ่อเฟรดจับกด :oo1:
-
:haun4: กุ๊กเมย์ร้อนแรงมากเมื่อแอลกอฮอลเข้าปาก อย่างงี้ต้องให้กินบ่อย ๆ :laugh:
:pig4: คะ
-
แอร๊ยยยยย
บรรยายไม่ถูกเลยทีเดียว >//<
-
กุ๊กเมย์เมาได้รั่วมากกกกก ท่าทางจะเก็บกด :laugh:
ว่าแต่ว่าเฟรดจะหื่นไปไม๊อะ เดี๋ยวพรุ่งนี้กุ๊กจะแย่เอานา
-
กรี๊ดดดดดด ทั้งแด๊ดดี้ทั้งพ่อจ๋าร้อนแรงมากกกก กุ๊กมือใหม่ค๊าเบามือนิดก็ดีค่ะแล้วพรุ่งนี้กุ๊กมือเก๋าจะแย่เอาน๊า 5555
-
กว่าจะครบ กุ๊กเมย์อาจอยากเลิกเป็นเชฟได้ 555
-
ดันจ้าดัน หุหุ
-
มารอด้วยคน อยากอ่านต่อแล้ว ><
-
อ๊ากกกกก กุ๊กเมย์โดนทลายซิง
-
อร๊ากกก ยำไส้กรอกชีสรสแซ่บร้อนแรงขนาดเสียเลือดดด ใครมีสต๊อคเลือดกรุ๊ปวายอยุ่บ้าง เอิ๊กกก
-
หายไปไหนครับ คนอ่านคิดถึง
-
เฟรดจัดเต็มมาก กะเอาครบทุกชนิดอาหารเลยใช่มั้ยเนี่ย
กุ๊กเมย์เมาแล้วรั่ว ยั่ว ฮาไม่รู้ตัว ตื่นมาไม่รู้จะเป็นไง
งานนี้เฟรดที่ชอบเมืองร้อน ของร้อน ได้ร้องแรงสมใจ :haun4:
รอคุรกุ๊กตื่นตอนเช้านะคะ :กอด1:
-
มารอ
-
:m13: :m17: :m18: :oni3: :o11: o1 o9
-
มารอสองพ่อ สองลูก คิดถึง ๆ
-
รอด้วยคน
-
หายไปไหน้า คิดถึงน้องเมย์แล้ว :impress2:
-
มารอกุ๊กเมย์กับน้องเมษค่ะ
-
หนูเมย์ หนูเมาแล้วไปยั่วเขาไม่ใช่หรอลูก
เขาก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนเสียด้วย ความอดทนอดกลั้นมันเลยต่ำนะ
เรื่องมันก็ต้องลงเอยอย่างนี้แหละ อิอิ :m20:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่า เรื่องน่ารักจริงๆ ยิ่งตอนที่มีเด็กๆนะยิ่งชอบเลย
น้องเมษานี่ก็มีแต่ของกินเต็มหัว ฮาพอๆกับคุณพ่อจ๋าเลย เวลาเมานี่รั่วไปไหนคะ อ่านไปก็ขำก๊ากไป
คิดว่านอกจากคู่คุณพ่อแล้ว เราอาจจะได้ลุ้นคู่คุณลูกด้วยมั้ง (อยากอ่านโฮกกกกก)
อ่านตอนล่าสุดแล้วก็แอบแว่บกลับไปอ่านตอนแรกอีกรอบ
เอาล่ะ คุณเฟรดเธอจะลืมได้จริงอย่างที่พูดไหมเนี่ย จะคอยดูแล้วกันนะ
รอตอนใหม่ค่า
-
:call: :call: :call:
-
หายไปนาน สงสัยกุ๊กพฤษไปซ่อมช่วงล่างอยู่แน่
-
:m32: :m32:
แอบมาส่อง มายังๆๆ
-
อยากอ่านต่อแล้วอ่า TT^TT
-
คิดถึงคนแต่งจังเลย
-
อ่านชื่อคนแต่งอยู่หลายตลบ ดีใจไม่ดราม่าแรง ๆ แล้วววววววว
-
กุ๊กเมย์เสียจิ้นจนมาไม่ไหวเลยสินะ ฮ่าๆๆ
-
กุ๊กโดนกินซะแล้ว
-
:pighaun: :pighaun:
กุ๊กของเราโดนซะแล้ว
รอตอนต่อไปน่ะค่ะ
ชอบมากๆเลยค่ะเรื่องนี้น่ารักดี
เป็นกำลังใจให้คนแต่งน่ะค่ะ
:L2: :L2:
-
น่ารักสุดๆๆ ^o^
-
น่ารักสุดๆๆๆๆๆๆ รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อเลยค่ะ
อย่างนี้จะมีหนุ่มไหนมามาดใจลุงโชคไหมหนอ..
ป.ล. อยากอ่านเวอชั่นเด็กๆด้วยค่ะ โตแล้วจะ เหมือนผู้ใหญ่ไหมหนอ...หุหุ
-
:z13:
ตอนใหม่ล่ะจ้ะ ข้าวปั้นคุง (>.,<)
-
'ไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ'
พฤษภาลากสังขารอย่างยากลำบากลงมาถึงหน้าโรงแรมโดยสวัสดิภาพ กว่าจะโบกเรียกแท็กซี่ได้ก็เหงื่อตก ในใจได้แต่สาปแช่งไอ้ฝรั่งขี้นกตัวเท่าควายที่ป่านนี้คงนอนหัวเราะเยาะเขาอยู่บนห้องสวีท
..ใช่! ห้องสวีท..
กุ๊กหนุ่มขบฟันกรอดๆ นึกถึงเรื่องเมื่อเช้า จู่ๆตื่นมา ข้างตัวมีผู้ชายนอนเปลือยอยู่ติดกัน แล้วที่เจ็บใจมันไม่ใช่อะไร เขาดันนอนกับนายจ้างฝรั่งเข้าไปแล้วน่ะสิ! เสียดุลการค้าชิบเป๋งเลย!
..ผู้ชายคือสัตว์โลกที่ไว้ใจไม่ได้! ถึงมีเดือยมันก็เอา!..
“ห้องอาหารมธุปายาส สุขุมวิท 22” เขาชะโงกหน้าบอกคนขับแท็กซี่ที่ผ่านการเลือกสรรแล้ว(ว่าถึงมีเดือยก็คงปั่นให้ตั้งไม่ได้แน่)
“ครับ”
พออีกฝ่ายพยักหน้ารับ ไม่ได้บอกปัดว่าจะไปส่งรถ พฤษภาก็กระโดดขึ้นนั่ง ลืมตัวไปนิดว่าเบาะหนัง ไม่ได้บุผ้าสักหลาดเนื้อนุ่ม
“อูย..” มันคงเห็นก้นเขาเป็นกระท้อนถึงได้ใช้ไม้ตีพริกทุบเสียน่วม!
กุ๊กพฤษภ์เจ็บจนเห็นดาว ตอนตื่นยังไม่เท่าไหร่ มีอาการชินๆชาๆ ถ้าไม่เป็นเพราะตกใจจนลืมเจ็บ อาจเป็นเพราะว่ามันเจ็บต่อเนื่องกระทั่งถึงเช้ามืด ตอนตื่นเลยยังเบลอๆอยู่ แต่ตอนนี้น่ะสิ แทบลงไปนอนกลิ้งสิบตลบ ตีอกชกหัวตัวเองเพราะความเจ็บแสบรวดร้าวสะท้านไขสันหลังจี๊ดขึ้นไปถึงกบาล
“ไม่สบายรึเปล่าครับคุณ” คนขับวัยดึกมองผ่านกระจกส่องหลัง เห็นชายหนุ่มนั่งนิ่งตัวเกร็งหน้าซีดปากสั่นอยู่ลำพัง
“เปล่าครับ..” พฤษภากัดฟันตอบ
..ไม่เป็นไรโคตร! แค่ระบมก้นเหมือนถูกบาซูก้าถล่มเละประมาณนั้น..
เขายกมือปาดเหงื่อ กำลังจะเช็ดหน้าเข้าแล้วแต่ชะงักไปหน่อย หันซ้ายหันขวาหาทิชชู่ไม่มีเลยแอบป้ายมือแรงๆกับเบาะหลัง สีหน้าขยะแขยงเหมือนจะขย้อน ไอ้มือข้างนี้นั่นล่ะที่กำมะเขือยาวเข้าไปเต็มรัก!
..ให้ตายเถอะโรบิน! บิ๊กไบท์ในฝันนั่นเลี้ยงคนได้หนึ่งครอบครัวพอดี..
ถึงนิยามกุ๊กจะเป็น ‘เล็กๆไม่ ใหญ่ๆเอา’ ก็เถอะ แต่แบบนี้มันใหญ่เกินจะเอา พ่อแม่งเล่น ‘ยัดเยียด’ เลยนี่หว่า! ไม่ขาดใจตายโหงตายห่าคาเตียงก็ดีแค่ไหน เกิดมาเพิ่งได้ขึ้นโรงแรมหรู ดันกลายเป็นเหยื่อฝรั่งซะงั้น
“ถึงแล้วครับคุณ” คนด้านหน้าเลี้ยวเข้าซอยมาจอดเทียบถึงที่หมาย
“อ้าว..ทำไมมาร้านล่ะคุณ ผมบอกไปบ้านผม” กุ๊กโวยวาย
“ร้านหรือบ้านไม่ทราบล่ะครับ แต่คุณบอกว่า ห้องอาหารมธุปายาส สุขุมวิท 22” เขายิ้มอวดฟันปลอมแล้วแบมือ “แปดสิบบาทครับผม”
พฤษภาหุบปากฉับ สมองเขาคงเจอของแข็งจนเบลอไปแล้วจริงๆ ตั้งใจจะกลับบ้านดันสั่งให้มาร้าน เมื่อไหร่อาการหายใจเข้าออกเป็นเรื่องอาหารจะหายเสียทีก็ไม่รู้ “ร้อยนึง ไม่ต้องทอน เศรษฐีใหม่น่ะลุง”
“เจริญๆเน้อ ขอให้ได้เมียสวยรวยเสน่ห์” แกอวยพร
ชายหนุ่มตีหน้าปุเลี่ยน ตอนนี้จะคำว่า เมีย ผัว ฝรั่ง หรือไส้กรอก ก็ดูจะเป็นศัพท์ต้องห้ามทั้งนั้น ใครอย่าพูดมาเชียว พ่อพฤษภ์จะสอยร่วง!
“เอาวะ ให้พี่โชคช่วยไปส่งบ้านก็ได้” เขาพึมพำ เปิดรั้วเข้าไปด้านใน
วันนี้วันเสาร์ เป็นวันทำงานที่ยุ่งกว่าปกติ ร้านจะเปิดเร็วขึ้นอีกชั่วโมงทุกคนต้องวิ่งวุ่นกันจนหัวฟู แต่ด้วยสภาพร่างกายและจิตใจไม่อำนวยอย่างนี้แล้ว คาดว่าเขาคงหยิบกระปุกเกลือมาใส่กล้วยบวชชีแทนน้ำตาล
พฤษภายิ้มทักคนทำความสะอาดแล้วเปิดประตูห้องครัวเข้าไป ได้ยินเสียงพูดคุยของพวกเด็กๆที่กำลังสุมหัวกันปอกเปลือกมันฝรั่ง
“วันนั้นล่ะตัวเอง เราไปเที่ยวดรีมเวิลด์ แล้วพอกำลังต่อแถวขึ้นสกาย โคสเตอร์ จู่ๆคนแถวนั้นก็ร้องกรี๊ดกันใหญ่ รู้รึเปล่าเกิดอะไรขึ้น!”
“อะไรเหรอ”
“มีฝรั่งตกลงมา! ดิ่งลงพื้นแหลกละเอียด!”
“ยี้!”
“แล้วทำไงอ่ะ เละเลยสิ หวา!”
พฤษภาแอบเงี่ยหูฟัง ไม่รู้โรคจิตหรือเปล่า แต่แอบยอมรับว่า สะใจว่ะ
“แล้วหลังจากนั้น..” คนพูดทำท่าระทึก “พริกกับเกลือก็หล่นตามมา”
ทุกคนระเบิดหัวเราะกันฮาครืน อีกหนึ่งคนที่ฟังอยู่ตั้งแต่แรกขมวดคิ้วฉับ ปรากฏตัวขึ้นกะทันหันพร้อมกับเคาะตะหลิวเป๊งๆ
“อุ๊ย..พี่พฤษภ์” ต่างฝ่ายต่างแยกย้ายกันประจำที่
“ทำอะไรกันอยู่” พฤษภากวาดมองทั่วบริเวณ เอาหลังพิงกำแพงเก๊กหน้านิ่ง ไม่กล้าให้ใครรู้ว่าปวดก้นกบแค่ไหน
“ปอกมันฝรั่งค่ะ”
“คัดเครื่องเทศครับ”
“ขอดเกล็ดปลา”
“สลักชิ้นฟัก ชิ้นหนึ่งทรงครรภ์กัลยา คลอดลูกออกมาเป็นหอยสังข์”
และ “เลือกไส้กรอกค่ะ”
กุ๊กตัวเล็กหันขวับ เจ้าหล่อนถือถุงไส้กรอกขนาดต่างๆไว้เต็มสองมือ
“เอามาทำอะไรเยอะแยะ” เสียงติดจะห้วนถามทันที
“อ้อ..ว่าจะถามพี่พฤษภ์ว่ายำไส้กรอกต้องใช้แบบไหน หนูไปซื้อแล้วงง ไม่แน่ใจเลยเหมารวม” เธอทำหน้ามึน “พี่ช่วยเลือกหน่อย ระหว่าง..บราทเวิร์สเนื้อหมู เส้นผ่านศูนย์กลางหนึ่งนิ้ว ยาวสี่นิ้ว กับเฟรชคันทรี่พอร์คอ้วนเท่ากันแต่ยาวตั้งแปดนิ้วแน่ะ หรือว่าเอาโบโลญ่าไปเลยดีคะ” เธอคว้าดุ้นเบ้อเริ่มขึ้นมาจ่อหน้า “เส้นผ่านศูนย์กลางห้านิ้ว ยาวสิบห้านิ้ว”
“เอาไปทิ้งให้หมด!!” กุ๊กว้ากลั่น
“เอ๋!” ทุกคนงงเป็นไก่ตาแตก
พฤษภาเพิ่งได้สติ รีบปรับสีหน้า “วันนี้พี่จะมาบอกว่าไม่สบาย” จริงๆขี้เกียจอยู่ให้แสลงใจ “อย่าเพิ่งทำเมนูยากล่ะ เย็นนี้ถ้าไหวจะมาช่วย”
“อ้าว..พี่พฤษภ์เป็นอะไร”
“กินยารึยังครับ”
“พักผ่อนน้อยอีกแล้วใช่มั้ยคะ” สารพัดคำถามห่วงใยชวนชื่นใจคนฟัง
“เมื่อคืนไม่อาบน้ำงั้นเหรอ”
“ทำไมใส่เสื้อผ้าชุดเก่าล่ะพี่”
“หรือว่าเมาค้าง อิอิ”
..แต่ไอ้คำถามหลังๆมันน่าชกปากจังว่ะ..
“เออน่า..” กุ๊กบอกปัด โบกมือบ๊ายบาย “พี่ไปล่ะ ยังไงเดี๋ยวโทรมา”
“ไส้กรอกหนูล่ะค่ะ” ยัยคนนี้มันยังไม่วาย! “นี่ยังเหลือแฟรงค์เฟอร์เตอร์สี่นิ้ว เวียนนาห้านิ้ว กับค็อกเทลท่อนสั้นๆ”
พฤษภากลอกตามองเพดานอย่างเพลียๆ
“ใช้อะไรก็ตามใจ อย่าไปใช้ไส้กรอกชีสก็แล้วกัน!”
กว๊ากกก มาช้ามาก อู้ได้อีก ช่วงนี้เพิ่งเริ่มเรียนป.โทคร้าบ กำลังปรับตัว กั้กๆๆ พอชินเมื่อไหร่เดี๋ยวจะอัพกระหน่ำ :m31: (ซึ่งไม่รู้ว่าเมื่อไหร่มันจะชิน)
-
คิดถึงงง
อ่านก่อนน๊า
แอบสั้นนะ อิอิ
พอแก้หายคิดถึงได้นิดหน่อย ฮาาา
ต่อไปนี้ กุ๊กเมย์
จะเป็นศัตรุกับไส้กรอกชิมิ อิอิ
-
รีบมาน่ะ
รออยู่ :sad11:
:L2: :L2:
-
555555+ชื่อตอนแอบคิดไปไกล
แต่พอมาอ่านจริงฮาไปไหน 5555++
พ่อเมย์น่ารักตลอดเวอ่า
-
555 เห็นอะไรเกี่ยวหับฝรั่งเป็นต้องแสลงใจ อิอิ
-
กุ๊กเมย์แอบเกรียนนะคะนั่น
เป็นอะไรไปคะทำไมเห็นไส้กรอกแล้วต้องพาลด้วยละ คึคึคึ
-
ไส้กรอกชีสออกจะอร่อย น่าหม่ำ o18
-
เพิ่งมีเรื่องกับ"ไส้กรอก" จะให้มาเลือกไส้กรอก
อีก สงสารใจผมมั่งเถอะ!!!
ประมาณนั้น
-
สารพัดไส้กรอกเลย เลือกไม่ถูก ฮ่าาาาา
-
กุ๊กน่ารักอ่ะ 55+
ชอบ ><
-
น่ารักอ่ะ ลูกชายงอนแล้วมั้งเนี่ยกุ๊ก :L2:
-
สั้นๆ เหมืือนมาแค่พอให้รู้ว่าคงไม่ทิ้งกันเนอะ
ไส้กรอกอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ชีส ก็ยังฮาได้นะกุ๊ก
-
หุหุ ยังคงเป็นควันหลงจากคืนนั้น :impress2:
-
ขำจังๆเลย 555 กุ๊กพฤกษ์จะสงสารดีหรือจะขำดีไม่รู้แต่หัวเราะไปก่อนแล้ว
อ๊ะๆๆสงสารดีกว่า 5555555555
-
ไส้กรอกกลายเป็นของแสลงสำหรับกุ๊กเมย์ไปซะแล้ว 5555
ผลกระทบจากคืนนั้นมันช่างรุนแรงจริงๆ
แบบนี้มันต้องถอนนะกุ๊กเมย์ :haun5:
-
กุ๊กก็ยังคงฮาไว้ได้เหมือนเดิมไม่เลิกนะ...
เข็ดแบบนี้ไม่อยากเจอแบบนี้ ต้องซ้ำอ่ะ!!! กรั่กๆๆๆ
กลายเป็นคนอ่านโรคจิตไปแล้ว อยากเห็นความเจ็บปวดของกุ๊ก
รออ่านตอนหน้าจ้า (+1 ด้วยเน้อ)
-
กอดคนเขียน
:man1: :man1: :man1:
กุ๊กเมย์น่ารักเนอะ :กอด1:
-
กุ๊กเมย์ฮาอะ ตอนนี้ไส้กรอกเลยการเป็นของแสลง(ใจ) สำหรับกุ๊กแล้วช่ายมะคะ อิอิ
-
:laugh: :m20: ดูท่ากุ๊กจะเข็ดไส้กรอกไปอีกนานเลย
-
^o^ ฮึฮึฮึ รอตอนต่อไป
-
ทั้งเห็นใจทั้งขำกุ๊กเมย์นะ
ขอให้ชินกับการเป็นนักศึกษาป.โทไวๆทีเทอะ คนเขียนจะได้มาอัพบ่อยๆ
-
กุ๊กเมย์คงเกลียดไปอีกซักพัก
เดี๋ยวก็ชินไปเอง(?)
เพราะคงต้องกินอีกนาน ไม่ชอบก็แปรรูปนะคะ
-
มาสั้นดีกว่าไม่มา
:L2: :L2:
-
รอแบบยาวๆ แต่อ่านแบบสั้นๆ :sad11:
-
มาสั้น ๆ แต่ก็แอบฮากับสารพัดไส้กรอกจ้า
-
แหมๆ...แค่เจอของแสลง(ใจ) แค่นี้อารมณ์ขึ้นเลยนะกุ๊กเมย์อิๆ
มาสั้นๆ แต่ความน่ารักของพ่อจ๋า ก็ยังไม่มีตก
ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ พูดก็พูดเถอะ การเรียน ป. โท น่ะ ไม่มีวัน
ปรับตัวให้ชินได้หรอกค่ะ เพราะนี่ก็หลายเดือนผ่านมาแระ เรายัง
ไม่ชินสักที
-
ไหนบอกว่าเล็กๆไม่ ใหญๆเอาไงกุ๊ก
นี่อะไรแค้ใส้กรอก ยังกลัว :m20: :m20:
-
ฮ่าๆๆ
น่าสงสารกุ๊กเมย์
-
กุ๊กเมย์ คงเกลียดไส้กรอกชีสไป อีกนาน :m20:
-
เมย์คงเข็ดกับไส้กรอกชีสไปนาน :m20:
-
กุ๊กเมย์ฝังใจน่าดู :laugh:
-
คิดถึงคนเขียน
ขอบคุณที่มาต่อค่ะ :mc4: :mc4: :mc4:
+1
-
เฮ้ย ไมมันสั้นเงี้ย
-
:z13: :3123:
--------------------------
ตอนนนี้พ่อจ๋าผวาไส้กรอกทุกชนิด โดยเฉพาะบิ๊กไบท์
ก็เล่นเสียดุลการค้าให้แด๊ดเฟรดไปแล้วนี่นา
ตอนนี้แอบมาแบบสั้นๆ แต่ยังดีกว่าไม่มา :z2:
-
ขอบคุณมากค่ะ รออยู่เชียว
ช่วงนี้กุ๊กคงไม่อยากเจอไส้กรอกอีกนาน อิอิ
-
:jul3: อย่าใช้ไส้กรอกชีส
หุหุ ท่าทางจะเข็ดกับไสกรอกไปอีกนาน
-
:m20: :m20: :m20:
-
สงสารกุ๊กเมย์ คงทรมานแย่เลย
-
ไส้กรอก :m20: ขำอ่ะ พฤษเจอแต่ไส้กรอก
ปล.รอตอนต่อไปค่ะ
-
น่าจะระดมพลคนอ่านไปจัดมีทติ้งที่ ห้องอาหารมธุปายาส
สั่งแต่เมนูสารพัดไส้กรอก ดูซิกุ๊กเมย์จะทำให้กินไม๊ เอิ๊ก เอิ๊ก
+1 ให้ไส้กรอกชีส กับโบโลญ่า “เส้นผ่านศูนย์กลางห้านิ้ว ยาวสิบห้านิ้ว
-
ยังไม่รู้ตัวสินะ ว่าตัวเองยั่วเขาทั้งนั้น - -
-
ไส้กรอกเยอะมากๆ
-
ท่าทางจะแค้นฝังลึกกับไส้กรอกมาก โฮะๆๆ :laugh:
-
บิ๊กฟุตลองชีสที่นึงค่ะ :z1:
กุ๊กเมย์เกลียดไส้กรอกไปทั้งชีวิต :laugh:
-
กุ๊กเมย์ท่าทางเพลียจัดนะเนี่ย....
-
:laugh: กุ๊กเมย์พาลมากกก ติดใจจนจำได้เลยซินะ ><
-
แค่เห็นไส้กรอกก็ปรี๊ดเลยเหรอคะ กุ๊กเมย์ :o8:
สงสัยเมื่อคืนกินเยอะไป 5555
-
สนุกอ่ะ
-
โอยย สนุกม๊ากกกก รีบมาต่อนะคะ จะเป็นกำลังใจให้
:call:
-
กุ๊กพฤษเข็ดไส้กรอกไปอีกนานแน่
-
:m20: :m20: ช่วงนี้กุ๊กพฤกษ์เป็นศัตรูกับไส้กรอกทุกชนิด
คนเขียนรีบมาอัพต่อไวๆ เด้อ :3123: :pig4:
-
รอการกระหน่ำ คึคึ :z1:
-
กร๊ากกก พ่อพฤษภ์หลอนไส้กรอกชีสไปเลย >///<
-
ได้ยินแล้วมันแสลงใจหรอค่ะกุ๊ก :laugh: :laugh:
-
สงสารกุ๊ก!!!!
เล่นเอาหลอนเลย
ขอบคุณที่มาต่อนะครับ แต่......สั้นจัง!!!!!!
-
เอาหล่ะทีนี้ คงเกลียดไส้กรอกไปอีกนาน
-
BIG FOOT LONG มันฝังใจ เน๊าะ
-
ชื่อตอนเจ็บปวดจริงๆ
กุ๊กพฤกษ์เกลียดไส้กรอกไปอีกนาน 55
แต่อีกฝ่ายน่าจะติดใจตามมาง้อหน่อยน้า :call:
-
สั้นอ่า อยากอ่านต่อออ :sad4:
กุ๊กพฤษภ์น่ารักอ่ะ 55 กลายเป็นโรคกลัวไส้กรอกไปเลยสิเนี่ย :-[
รอต่อนะคะ
-
555+ กุ๊กเมย์น่าสงสาร รอลุ้นตอนหน้าว่ากุ๊กจะเจอไส้กรอกประเภทไหน
-
ถ้าลูกค้าสั่งไส้กรอกชีสหล่ะ :laugh:
มานิดหน่อยพอแก้คิดถึงเอง รีบมาต่อไว ๆ น้า :bye2:
-
อ่านแล้วคลายเครียดดีจัง
ตอนบรรยายการทำอาหารนะ อ่านแล้วน้ำลายไหลเลยย
:L2: :L2:
---------------------------------------
เมย์คงจะขยาด ไส้กรอกชีส ไปอีกนานน
(คุณน้องลูกมือก็นำเสนอ ซะเหลือเกิน มีทุกไซส์ เอิ๊กๆ)
:-[ :-[
-
กุ๊กเมย์จ๋าา รับใส้กรอกอีกสักจานมั๊ยจ๊ะ
-
ฮ้าๆๆๆ :laugh:
กุ๊กพฤษภ์ ตอนเมานี่รั่วได้อีกอ่ะ :m20:
พอเช้ามาก็เพี้ยนไปเลย :pigha2:
คงขยาดใส้กรอกไปอีกนานเลย :jul3:
โอย..ฮาจนปวดท้องไปเลย
:L2: :pig4: :L2:
-
โจชัวร์นั่งจุ้มปุ๊กอยู่หลังโต๊ะรับแขก เด็กชายใช้กำปั้นทุบดินน้ำมันสีเขียวจนนิ่ม กว่าจะคลึงเป็นรูปเต่ากลมๆได้ก็ร่วมชั่วโมง
“คุณหนู..” ป้าสาวย้ายร่างตุ้ยนุ้ยเข้ามาในห้อง “วันนี้จะทำสตูว์ตับไก่ ใส่แครอท ใส่มะเขือเทศ อยากทานอะไรอีกมั้ยคะ”
“น้ำพริกลงเรือ”
แกขำก๊าก เด็กฝรั่งแต่ดันนิสัยไทยจ๋า “เด็กๆกินเผ็ดมากไม่ดีนะ”
โจชัวร์ส่ายหัวหวือ ตั้งหน้าตั้งตาปั้นไมกี้ ไมกี้คอลเล็คชั่น ตั้งใจไว้ว่าวันจันทร์นี้จะเอาให้เพื่อนเมษา ฝีมือของจอชดีขึ้นมากๆ ไมกี้มีกระดองแล้วด้วย
มีเสียงโทรศัพท์ดัง ป้าสาวผละไปรับ พอแกยื่นหน้ามาบอกว่าแด๊ดดี้เฟรดดี้โทรมา โจชัวร์กู๊ดบอยก็ลุกพรวด วิ่งตุบตับไปคุยทันที
“แด๊ดดี้ใจร้าย!” เจ้าตัวเล็กแผดเสียง เมื่อคืนก็ไม่กลับบ้าน เมื่อเช้าแว้บมาแป๊บเดียว หอบกระเป๋าออกไปต่างจังหวัดจนได้ “จอชน้อยใจ น้อยใจ”
‘I’m sorry, good boy.’ ปลายสายว่าเสียงเศร้า ‘ขอแด๊ดแก้ตัว อาทิตย์ไหนว่างจะพาไปเที่ยวทะเลนะลูกรัก’
“Cross your heart!!” ไอ้ตัวน้อยเท้าเอวจังก้า
แด๊ดดี้เฟรดหัวเราะเบาๆ ‘สัญญาด้วยเกียรติของลูกเสือรัสเซลล์เลย’
“เอาอีก๋อยเคลวินมาฝากจอชด้วย”
......
เฟรดอมยิ้มน้อยๆ โจชัวร์ฝอยน้ำลายแตกฟองกระทั่งเสียงแหบ เขารู้สึกผิดกับลูกชายที่ต้องปล่อยให้อยู่กับพี่เลี้ยงตามลำพัง แต่มันช่วยไม่ได้ที่เมื่อคืนเขาดันเหนื่อยจนเผลอหลับผล็อย..คาอก
ออกจากโรงแรมกลับบ้านได้ไม่ทันไรก็ต้องดิ่งมาสัมมนาถึงพัทยา ไม่อย่างนั้นเขาคงจะมีน้ำใจพากุ๊กพฤษภ์ไปส่งถึงบ้านแล้วก็ไปกินมื้อเที่ยงต่อกับโจชัวร์ที่มธุปายาสอย่างที่เจ้าตัวแสบเรียกร้องก็ได้
“คืนนี้แด๊ดจะโทรหาใหม่ อย่าดื้อกับป้าสาวนะ”
‘จอชจะเป็นเด็กดีฮะ’ ว่าแล้วก็วางสายกริ๊ก
ชายหนุ่มยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู เขาหิวจนไส้กิ่ว เมื่อเช้าอาหารที่สั่งมากินห่วยแตกเสียอยากขย้อน ถ้าเป็นโรงแรมที่เขาทำงานอยู่จะเตะตูดเชฟส่งไปเรียนใหม่ตั้งแต่หุงข้าว ที่ร้ายกาจคือ ผัดไทเส้นจันทน์ของที่นั่นมันยิ่งกว่าเอาเส้นสปาเก็ตตีที่ยังไม่ลวกมาให้เคี้ยวเสียอีก นี่ยังไม่นับรวมกลิ่นเหม็นน้ำมันหมูสุดขั้ว เต้าหูแข็งปาหัวคนแตกกับกุ้งสดผัดไม่สุกคาวๆเลี่ยนๆ
“ก็อร่อยดีนี่ครับ” พวกผู้บริหารที่มาด้วยบอกอย่างนั้น “แต่ถ้าเทียบกับฝีมือคุณพฤษภ์ ผมว่ามันแค่ห่างกันเหมือนโลกกับดาวพลูโตเท่านั้นเอง”
“ผมคงกินอาหารที่ไหนไม่อร่อยเท่ามธุปายาสแล้วล่ะ” เขาพึมพำ สลัดเส้นผัดไทเหนียวๆหล่นเผละลงกับจาน หมดอารมณ์กินทันที
“แบบนี้ก็แย่น่ะสิ เพราะคุณคงผูกขาดกุ๊กพฤษภ์ไว้คนเดียวแล้ว”
เฟรดถอนหายใจ หมดจากมื้อที่แสนทรมานก็เข้าห้องประชุม กว่าจะเรียบร้อยทุกอย่าง เล่นเอาเขาเกือบคลาน ใช้สมองหลังจากหายแฮงค์มันแย่ยิ่งกว่าออกกำลังเข้าจังหวะเมื่อคืนร้อยเท่า
..ว่าแล้วก็นึกถึงคนที่เมาสติแตกได้อย่างน่ารักที่สุด..
ชายหนุ่มยกมือขึ้นเกลี่ยริมฝีปากตัวเอง มันยังระบมอยู่เล็กน้อยจากแรงต่อยเมื่อเช้า ตัวเล็กแต่หมัดหนักเป็นบ้า แล้วดูเอาเถอะ กุ๊กโดนเข้าไปตั้งหลายยก ตื่นมายังมีแรงรบกันต่อได้ หนุ่มไทยนี่ไม่ใช่ย่อยเลยทีเดียว
และโดยไม่ทันรู้ตัว เขาก็กดโทรออกหา ‘กุ๊กพฤษภ์’ ในวินาทีนั้น
‘เราชาวนาอยู่กับควาย พอหมดงานไถ เราขี่หลังควายชมทุ่ง ฮุ่ยๆๆๆ’
เฟรดขมวดคิ้ว ละออกดูหน้าจอไปครู่ ชื่อที่โทรออกก็ยังเป็นกุ๊กพฤษภ์ แต่ไหงเสียงรอสายมันฟังปะแล่มชอบกล
‘เราชาวนาอยู่กับควาย..ควาย..’
สัญญาณยังดังต่อเนื่อง..แต่ไม่มีคนรับสาย
“อะไรวะ” หนุ่มฝรั่งชักสีหน้า กดโทรอีกหน
‘พออาบน้ำควายสำราญแล้วเสร็จจากงาน..’
“คุณเป็นอะไรกับควายนักเหรอกุ๊ก!” เฟรดเริ่มหงุดหงิด บอกตัวเองว่าจะลองกดอีกสักครั้ง..แค่ครั้งเดียวหรอกน่า
‘เราชาวนาอยู่กับ..ควาย..ตื้ด..ตื้ด..ตื้ดด..’
..คราวนี้กดตัดสายเขาเลย!..
“บ้าอะไรนี่” ร่างสูงถึงกับมึนงงไปครู่
‘ไม่มีสัญญาณจากหมายเลขที่ท่านเรียก..’
..ปิดโทรศัพท์!..
“อ้อ..เล่นแบบนี้งั้นเหรอ ได้นะ..ได้! Fine!” เฟรดเตะทรายริมหาดพัทยาด้วยความไม่สบอารมณ์ “What the fuck!”
..ไหนบอกให้ลืม ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นไง..
..สรุปว่าคนที่ไม่ลืมแล้วยังหลบกันคือคุณต่างหาก เมย์!
“It’s up to you!”
สาวๆแถวนั้นพากันหัวเราะคิกคัก เมียงมองฝรั่งรูปหล่อร่างบึ้กในเชิ้ตสีฟ้าน้ำทะเล ดวงตาสีสว่างปรายมอง เธอคนหนึ่งก้มหัวพลางยิ้มให้
“five hundred per night”
เฟรดยักไหล่ พยายามนึกเรื่องอื่นแทนความรู้สึกผิด
..ไม่รับสายเอง จะมาด่าทีหลังไม่ได้นะกุ๊ก..
“Let’s go, dear”
......
โจชัวร์นั่งหาววอดอยู่ในรถ วันนี้แด๊ดปลุกตั้งแต่ตีห้าสี่สิบห้า เด็กชายลุกได้ทั้งตาที่ยังปิดก็ถูกลากมาอาบน้ำปะแป้งแต่งตัวแล้วโยนขึ้นรถ
“วันนี้มีอะไรพิเศษเหรอฮะ”
เฟรดขมวดคิ้วมุ่นมาตั้งแต่วันเสาร์แล้ว “ไม่มี”
“แล้วทำไมจอชต้องตื่นเช้าด้วย” ว่าแล้วก็หาวปากกว้างอีกรอบ
“ไม่รู้เหมือนกัน” เขาตอบได้ที่ไหนว่าเพราะอะไรถึงต้องหิ้วปีกเจ้าหนูโจชัวร์มาโรงเรียนก่อนลุงภารโรงจะแหกขี้ตาตื่น รู้ตัวอีกทีก็โผล่มานี่
“ฮ้าว..” จอชตายิบหยี
“เอาไม้จิ้มฟันถ่างตามั้ยกู๊ดบอย”
“จอชลงได้ยัง” เด็กชายนั่งกอดอก หน้าตากระเง้ากระงอดมาเป็นชั่วโมง แด๊ดไม่บอกเหตุผลว่าพาจอชตื่นแต่เช้าเพื่อมานั่งจับเจ่าในรถทำไม
“อีกแป๊บ” เขาเหลือบมองกระจกส่องหลัง
ผู้ปกครองทยอยมาส่งลูก เสียงเด็กๆวิ่งกันเจี๊ยวจ๊าว เวลาเข้าแถวเคารพธงชาติคือแปดโมงตรง ตอนนี้อีกยี่สิบนาทีจะมีเสียงออด ปกติน้องเมษจะมาราวเจ็ดครึ่งไล่เรี่ยกันกับโจชัวร์ แต่นี่เขายังไม่เห็นวีออสคันนั้นเลย
“แด๊ดดี้รออาเมย์เหรอ”
เฟรดหันขวับ รู้สึกเนคไทที่ผูกอย่างดีรัดคอขึ้นกะทันหัน “เปล๊า!”
“ทำไมต้องเสียงสูงด้วย กั้กๆ”
“ภาษาไทยเขาเรียกว่า เด็กแก่แดด” เขาบิดจมูกลูก หันกลับมาอีกที วีออสคันจิ๋วแล่นเข้ามาเทียบแล้ว “เข้าเรียนกันจอช”
..ใครบอกไม่ได้รอไม่ทราบ?..
โจชัวร์ปีนไปดึงกระเป๋าอนุบาลมาสะพายหลัง เจ้าตัวเล็กผลักประตูรถแล้วกระโดดตุบลงมายืนข้างเมอร์ซีเดส ยิ้มแฉ่งให้เด็กชายเมษาที่ดูเหมือนจะพุงป่องมากกว่าเดิมอีกหลายเท่า
“จอชชี่”
“เมซซี่”
เฟรดลงมายืนข้างรถตัวเอง สอดส่ายสายตาหาพ่อของน้องเมษแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าอีกฝ่ายจะเข้ามาส่งลูก
“คุณเฟรด” โชคชัยล็อครถ ยื่นกระเป๋าให้น้องเมษแล้วขยับเข้ามาหาหนุ่มฝรั่ง เขายิ้มทักนายจ้างชั่วคราว “คืนนั้นโอเคใช่มั้ยครับ”
คนฟังคิ้วกระตุก อดกระแอมแก้เก้อไปสองสามหนไม่ได้ “ดีครับ..”
..เยี่ยมเลย..ซาบซ่านถึงขั้วหัวใจแบบสุดเหวี่ยง..
..Too much..So much..Very much..
“ว่าแต่..” เขายืนตัวแข็งหากสายตาล่อกแล่ก
โชคหัวเราะ หันมองเข้าไปในรถ “หมายถึงพฤษภ์เหรอครับ วันนี้เขาไม่ได้มาส่งน้องเมษ พอดีผมไปรับที่บ้านเลยฝากให้ผมมาคนเดียว”
เฟรดเลิกคิ้ว “ทำไมเขาไม่มา”
“เข้าครัวไปแล้วครับ พอดีวันเสาร์อาทิตย์เขาลาหยุด วันนี้คงจะแก้ตัว เข้าไปทำอาหารตั้งแต่ไก่โห่ ท่าทางไฟแรงดี ดุเดือดเลือดพล่านมากมาย”
“ดุเดือดเลือดพล่าน?”
“ครับ..เมื่อคืนเห็นเผาพริกเผาเกลืออยู่ ผมนึกว่าเขาแช่งใคร พอถามก็ว่าจะตำน้ำพริกนรกสูตรจัดจ้านเอาให้ตกอเวจีขุมที่สิบแปดไม่ต้องผุดต้องเกิด”
เฟรดพยักหน้ารับ วันไหนคงต้องเข้าไปขอชิมน้ำพริกที่ว่าแล้ว
“เขา..แบบว่า..” ชายหนุ่มยักไหล่ “ไม่ได้ป่วยตรงไหนใช่มั้ย คือ..ปวดเอว ปวดหลัง ปวดก้นกบ สะโพกเคล็ดขัดยอก เลือดออกตามไรฟัน”
โชคหัวเราะก๊าก “สบายดีครับ แข็งแรงจะตาย เมื่อวานพอคิดสูตรน้ำพริกเสร็จ ผมเห็นเขาเอากระดูกหมูมานั่งสับ เล่นซะเขียงหักเป็นสองท่อน บอกว่าจะทำน้ำซุปกระดูก แถมยังเอากระสอบแป้งมาต่อยเล่นอีกนะ เขาว่านวดเอาไว้เผื่อทำปั้นสิบที่ร้าน แต่สงสัยแรงเยอะเกิน ถุงแป้งเลยแตกโพล๊ะ”
เฟรดกลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เขาจะได้พอหายรู้สึกผิดขึ้นมาได้บ้าง เกิดมานอนซม ไข้ขึ้น ไม่สบายร้องไห้ฟูมฟาย เขาคงจะรู้สึกแย่กว่านี้ “ถ้างั้นผมก็เบาใจที่เขาไม่ได้ป่วย”
“ไม่หรอกครับ ร้อยวันพันปีถึงจะไม่สบาย อีกอย่าง เขาเป็นคนอารมณ์ดีด้วย ไม่เครียด ไม่เจ็บป่วยง่ายๆ เมื่อวานยังเล่นตลกคาเฟ่ให้ดูเลย”
“ตลกคาเฟ่?”
โชคยิ้มรื่น “ครับ..เอาโบโลน่าหมูไปแปะผนังแล้วขว้างลูกดอกใส่ ยิ่งบิ๊กไบท์ที่แขวนอยู่นี่พรุนจนเละเชียว พวกผมหัวเราะกันฮากลิ้ง”
คนได้ยินกลับขำไม่ออก
..The cook’s revenge!!..
“ยังไงก็ตาม ผมดีใจที่เขายังเป็นกุ๊ก..ทรงพลังเหมือนเดิม” เฟรดนึกภาพอย่างสยดสยอง แอบเสียววาบตรงส่วนกลางขึ้นมาทันใด ไม่ใช่มีอารมณ์..แต่เป็นความรู้สึกเหมือนเห็นข่าวภรรยา ‘สับ’ ของรักของหวงของสามีด้วยปังตอหั่นกระดูกหมูแล้วทิ้งลงคอห่านก่อนจะกดชักโครกตามประมาณนั้น
“แน่นอนครับ” โชคจับมือกับหนุ่มตัวใหญ่ด้านหน้า “เอาไว้เที่ยงนี้คุณมาสิ ผมจะบอกพฤษภ์ให้เตรียมเมนูพิเศษไว้ให้ ไม่รู้น้ำพริกนรกอเวจีขุมที่สิบแปดพอจะเสิร์ฟขึ้นโต๊ะได้รึยัง อยากให้คุณมาลองนะครับ”
เฟรดกระแอมเบาๆ เกิดอาการหายใจไม่ออก ลำคอแห้งผาก เป็นหวัดคัดจมูก อยากทาถู ทาถูแก้น้ำมูกไหลขึ้นมาเสียอย่างนั้น
..เหมือน 2012 จะมาถึงชีวิตเขาก่อนเวลายังไงชอบกล..
แด๊ดดี้ลูกหนึ่งได้ยินเสียงออดเรียกเข้าแถว จอชชี่เมซซี่ยังยืนคุยกันข้างรถอยู่เลย “ไปเร็วเด็กๆ ครูแหม่มมาตามแล้ว”
เมษากระพุ่มมือไหว้ลุงกับแด๊ดดี้เฟรดดี้ โจชัวร์โบกมือบ๊ายบายแล้วเดินตามเพื่อนต้อยๆเหมือนลูกเป็ดติดแม่เข้ารั้วโรงเรียนไป
“ผมต้องขอตัวไปร้านก่อน ยังไงเที่ยงนี้ถ้าติดธุระ โทรหาพฤษภ์ให้ส่งมื้อเที่ยงไปได้เสมอนะครับ มธุปายาสยินดีบริการ” โชคชัยพูดคล่อง
เฟรดยิ้มรับด้วยสีหน้าไม่สู้จะดี ถ้าบอกแบบนี้ก่อนที่จะร่ายยาวเรื่องการทำอาหารพิสดารของกุ๊กเมย์ เขาคงดีใจอยู่หรอก “แล้วผมจะโทรหาครับ”
..แต่เอาวะ! ตายเป็นตาย!..
ชายหนุ่มขับรถกลับมาบริษัท หลังประชุมช่วงเช้าแล้วก็กลับเข้ามานั่งจมจ่อมกับกองเอกสารเป็นพะเนิน ซีอีโอเหมือนพวกรับจ้างบริหาร ความเครียดของเขาอยู่ที่การทำอย่างไรให้บริษัทมีรายได้เติบโตและมั่นคงมากกว่าที่เป็น
..ไม่อย่างนั้นเขาก็เลิกจ้างเท่านั้นเอง..
เฟรดพลิกดูโครงการรีสอร์ทที่จังหวัดกระบี่ พูดในแง่ธุรกิจแล้ว อาจไม่ดีนักที่ต้องลบโปรเจ็คหลายอย่างทิ้งทั้งที่ปูทางมาเกือบจะถึงฝั่ง แต่ในแง่ของจริยธรรมและสามัญสำนึกต่อธรรมชาติ เขานับถือคุณรชตจริงๆ
บริษัทข้ามชาติบางแห่งเข้ามาเทคโอเวอร์กิจการของไทย ใช้เงินปั่นแล้วฟาดหัวชาวบ้านตาดำๆเพื่อให้ขายเอกสิทธิ์ในที่ดิน เสร็จแล้วก็ทำการหักร้างถางพง ถล่มหน้าดิน เกรดให้เรียบทำลานอเนกประสงค์ ถมทะเลให้ตื้น การกระทำแบบนั้นเขารู้สึกแย่ยิ่งกว่าแย่ แต่ในบางครั้งก็ต้องยอมรับว่าทางหน่วยงานราชการที่เกี่ยวข้องเองนั่นล่ะมีส่วนร่วมรู้เห็นกับกลุ่มนายทุนไปด้วย
“ขออนุญาตค่ะบอส” ป้าแม่บ้านเคาะประตูแล้วโผล่หน้าเข้ามาหา
“เรียกชื่อผมก็ได้ อย่าใช้คำว่าบอสเลย” เฟรดยิ้ม “ผมรักภาษาไทย”
คุณป้ายิ้มรื่น ได้ยินว่าในหมู่พนักงานชื่นชอบหนุ่มฝรั่งสำเนียงไทยจ๋าคนนี้อย่างออกนอกหน้านอกตา แค่เห็นคนต่างชาติพูดสวัสดีชัดๆก็เป็นปลื้มแล้ว นี่เจ้านายเล่นนั่งกินน้ำพริกปลาทูหน้าตาเฉย แบบนี้คงคลั่งอีกหลายเท่า
“กาแฟค่า” แกเข้ามาทำหน้าที่เสิร์ฟอาหารอย่างเต็มตัวแทนเลขาสาวๆที่ให้ทำแต่งานเอกสารพอ ไม่รู้ว่าทำไม แต่ได้ยินเสียงนินทาว่าถึงเจ้านายจะหล่อลาก แต่ลูกชายภรรยาเก่านี่แสบสันต์สุดๆ “บ่ายแล้ว น่าจะพักก่อน”
เฟรดวางงานลง เหลือบมองนาฬิกา เพิ่งรู้ตัวว่าปาเข้าไปบ่ายโมงกว่าเขายังไม่ได้กินมื้อเที่ยงเลย “อืม..” เขาครุ่นคิด เรื่องเมนูอาหารนี่เรื่องใหญ่ พลังงานเขาก็มาจากอาหารดีๆทั้งนั้น แล้วยิ่งได้รสชาติดีๆเข้าปากแล้ว เขาว่ามันสำคัญกว่าเรื่องบนเตียงอีกนะ
..แล้วถ้าได้คนทำอาหารรสเด็ดแถมเรื่องบนเตียงก็เด็ดล่ะ..
เฟรดส่ายหัวหวือ ไอค่อกแค่กไปอีกสองสามหนเหมือนจะไล่ความคิดปะแล่มๆทิ้งไป นี่เขาถูกขัดขวางการหาผู้หญิงคนใหม่จากโจชัวร์ถึงขั้นจะมองหาผู้ชายมาแทนเลยหรือนี่! “ผัดไท” เขาคิดเมนูนี้ออกตอนนั้นเอง
ผัดไทกุ้งสดร้านมธุปายาส วันที่ไปกิน เขาได้พบกับกุ๊กพฤษภ์เป็นครั้งแรก ถึงแม้จะไม่ใช่จานแรกที่ทำให้หลงรัก แต่มันก็เป็นจานที่ทำให้ได้พบกับคนที่เขานึกรักในรสมือ นึกแล้วก็ขำ ยังจำภาพคนตัวเล็กถือตะหลิวแกว่งไปไกวมาเหมือนจะโบกเข้าหัวได้อยู่เลย..ทั้งที่คิดว่าจะเป็นผู้หญิงแท้ๆ
..ถ้าเป็นแม่ครัว เขาคงได้ขอแต่งงานรอบสองไปแล้ว..
“ค่า..ผัดไทเนอะ” แกเมมโมรี่ใส่หัว
“เดี๋ยวผมโทรสั่งเอง” ความระแวงเมื่อเช้าหายวับ เขากดหากุ๊กทันที
‘นกเอี้ยงจ๋า ก่อนเอี้ยงเคยเลี้ยงทุยเล่า เดี๋ยวนี้เอี้ยงไปกินข้าว ปล่อยให้ทุยหัวโต’ ดูเหมือนว่าเสียงรอสายจะเปลี่ยนไปอีกแล้ว
“คนไทยชอบควายมากเหรอ” เฟรดหันมาถาม “ผมนึกว่าเป็นคำด่า”
แกทำหน้างง “ถ้าต่างจังหวัดก็ถือว่ามันมีบุญคุณนะคะ เพราะว่าสมัยก่อนไม่มีรถไถนา ไม่มีวัวควาย ชาวนาก็ไม่มีเครื่องมือทำกิน”
“แบบนี้นี่เอง” เขาพยักหน้า บางทีกุ๊กอาจจะชอบควายก็ได้
“กุ๊กไม่รับสายเหรอคะ ป้าไปสั่งเองเลยดีกว่า สงสัยคงทำอาหารอยู่”
เฟรดยิ้ม ส่งเงินให้แก ทิปค่าเดินประจำวันอีก “ผัดไทกุ้งสดนะครับ”
ป้าแม่บ้านทำงานรวดเร็วสมใจ เขาก้มหน้าอ่านงานไปได้อีกสามสี่แผ่น แกก็โผล่หน้าเข้ามาในห้องทำงาน แกะห่อเรียงใส่จานเสร็จสรรพ
“มาแล้วค่า ผัดไทร้อนๆ หอมฉุยเลย”
เฟรดวางงานแทบจะทันที ยิ่งรักฝีมือของกุ๊กอีกหลายเท่า กุ๊กเมย์ไม่เคยลืมที่จะใส่ใจในทุกรายละเอียด ทั้งสีสรร ความหอม ความสวยงาม ที่สำคัญคือรสอร่อยจนกินแบบลืมตาย
เขาม้วนเส้นจันทน์ขึ้นมา เส้นเหนียวนุ่มผัดได้ที่ปรุงด้วยซอสให้กลิ่นหอมจนท้องร้อง กุ้งตัวโตผัดจนกรอบนอกนุ่มในกินได้ทั้งตัว ผัดไทที่กินตอนไปพัทยานั่นเขี่ยทิ้งลงหม้อหมูได้ทันที “หือ..” เฟรดชะงักกึก คำแรกผ่านไป อร่อย
..แต่คำที่สองมันชอบกล..
“นี่กุ๊กทำเหรอ” เขาชักไม่แน่ใจ โดยฝีมือแล้ว หน้าตาน่ากิน..ผ่าน กลิ่นหอม..ผ่าน อร่อย..ผ่าน แต่อะไรล่ะที่ไม่ผ่าน เขายังตงิดๆ “ไม่น่าใช่กุ๊กเมย์”
ป้าคนซื้อเกาหัวแกรกๆ “แต่ป้าก็สั่งผ่านเคาน์เตอร์เหมือนเดิมนะคะ”
“มันขาดอะไรไม่รู้” เฟรดลองอีกคำ ยังอร่อย แต่มันจืด..จะว่าไม่เค็มก็ไม่ใช่ ไม่เปรี้ยว ไม่เผ็ด ไม่หวาน อันนี้ก็ไม่เชิง จริงๆคือรสกลมกล่อม แต่มันเหมือนขาดอะไรไปจริงๆ..ขาดรสบางอย่างที่ถ้าเป็นกุ๊กเมย์ล่ะก็ ต้องได้รับแน่
เขาสัมผัสได้ทั้งหมด ลักษณะอาหารผ่านตา กลิ่นผ่านจมูก รสผ่านลิ้น ประมวลความพอใจผ่านสมอง แต่สิ่งที่ยังไม่ได้รับสัมผัสนั่นคืออะไร
..ยังไม่ได้สัมผัสผ่านอกซ้ายของตัวเอง..
“ใช่แล้ว..” จานนี้ไม่อร่อยในความอร่อย นั่นเป็นเพราะมัน..
..ขาดความใส่ใจ..
เฟรดวางช้อนส้อม สีหน้าบูดบึ้ง “เมย์ไม่ได้ทำจานนี้ให้ผม!”
“อ้าว..”
“ไม่เป็นไร คุณไปทำงานของคุณได้เลย” ชายหนุ่มขบกรามกรอด ยกโทรศัพท์ขึ้นอีกหน ความรู้สึกแย่ยิ่งติดลบเข้าไปอีก
..ใครบอกว่าจะลืม..ไหนว่าจะไม่จำ..
..คุณพาลใส่ผมแล้วนะเมย์!..
‘มาปีนี้ทุ่งนาได้น้ำชุ่มฉ่ำหนักหนา ผมคิดไว้ว่าเช้าขึ้นไปนาไถให้สมใจ ตื่นขึ้นตอนเช้า เจ้าควายหายไป ไม่รู้ว่าผู้ใดแอบต้อนควายตอนกลางคืน’
เฟรดนับหนึ่งถึงสิบ กดตัดสายแล้วโทรใหม่ เขาจะยอมนับถึงห้าควายเท่านั้น ขึ้นควายที่หกยังไม่รับสาย..สาบานว่า ‘ระเบิดลง’
‘ชะชะช่า ใครวะ! ขโมยควายไป’
..สาม..
‘พวกหนังสือพิมพ์ช่วยลงข่าวทีว่าควายตาสา’
..สี่..
‘ให้รีบคืนควายไป ไม่สนใจเอาความเลย’
..ห้า..
‘ชะชะช่า ควาย ควาย ควาย ควาย ดูปีดูวับ ชะละล่า ควาย ควาย’
“คุณตายแน่เมย์!!”
จบตอนแล้ววว :man1: กอดนักอ่านทุกท่านคร้าบบ :pig4:
ง่ะ ไม่แน่ใจว่าทำไมทำตัวเอียงกับตัวหนาไม่ได้ แบบว่าพอคลุมดำแล้วบรรทัดมันเลื่อนขึ้นๆลงน่ะคร้าบ
-
^
จิ้มจึ๊ก
***********
ฮากุ๊กอ่ะ สงสัยจะโกรธและแค้นมาก :m20:
เสียงรอสายก็ฮาได้ใจ อยากมีบ้าง คงจะน่ารักน่าหยอก :z1:
-
ตายแน่ ๆ เมย์ :oo1: :oo1: :oo1:
-
555+ สะใจกุ๊กเมย์ เอาให้นายเฟรดเดี้ยงไปเลยชะเอิงเงย เง้อ มาต่อไวๆนะฮ้า สะจายสุดๆครับท่านผู้แต่ง อิอิ ^^
-
ป่ะ ไปลุยกุ๊กเมย์เลย จัดหนักอีกซักรอบซิ แบบนี้ต้องสั่งสอน
-
ใครมันจะทนไหวอ่ะ คนมันก็ต้องใช้เวลาทำใจบ้างดิ
วู้ว ทำเป็นบ่นว่างู้นงี้ อยากเจอเค้าก็บอกเหอะ จีบไปเลยยยยยยยย
-
ควายมาเป็นฝูงขนาดนี้ อย่ายอม
ฝรั่งบุก!!!!!!!!!!
-
อย่ารุนแรงนักนะคะ :impress2:
ขอบคุณมากค่ะ :pig4:
-
จบได้ค้างมักมาก
คุณเมย์งานเข้า :mc4:
-
ชอบเสียงรอสายของกุ๊กเมย์ ได้ใจมาก ควายมาเพียบเลย รอฟังเสียงควายตัวที่ 6 ว่าจะเป็นอะไร
ตายแน่ๆ กุ๊กเมย์อยากกินบิ๊กไบท์อีกรอบใช่ไหมอ่ะ ถึงไปยั่วตาเฟรดนะ
-
เฟรด กินควายไปทั้งฝูงแล้ว ยังไม่อิ่มอีกเรอะ ยังจะไปอาละวาดกะกุ๊กเมย์อีกแน่ะ
ตอนนี้กุ๊กเมย์เก็บเนื้อเก็บตัวจัง คิดถึงเน้อ o18
-
เมย์แค้นฝังหุ่นมากอ่ะ
ตอบโต้แบบเด็กจริงๆ ฮาๆๆๆ
-
อย่างงี้ต้องสำเร็จโทษ :laugh:
-
ฮ่าๆๆ เอาควายมาจากไหนเยอะแยะเนี่ยยยย :L1:
-
รีบพาไปเกี่ยวข้าวอีกรอบเลยเฟรดดี้ :impress2:
-
ขำกุ๊ก โกรธได้เด็กน้อยยิ่งกว่าจอชและเมซซี่ :m20:
เฟรด...ลิ้นเทพมาก o13 ไปจัดการเลยน้า
ปล.กุ๊กพฟกษ์หมดค่าเสียงรอสายไปเท่าไหร่นิ หลายควายมาก :z2:
-
อยากอ่านตอนที่ทั้งคู่ตกลงคบกันแล้วสิ
ว่าจะเป็นยังไง
สงสัยเฟรดคงหลงรักอย่างถอนตัวไม่ขึ้นเลย
เมย์แค้นสุดๆไปเลยนะนั้น
-
ใครจะได้แก้แค้นก่อนกันเนี่ย
-
ไม่พูดอะไร ขอรออ่านตอนใหม่ว่ากุ๊กเมย์กับเฟรด จะเจอกันอีกในรูปแบบใด
-
กุ๊กเมย์แค้นฝังหุ่นแบบนี้ เฟรดอย่าไปอ่อนข้อให้นะคะ
ต้องเอาให้หนัก แบบเดินไม่ไหวเลยยิ่งดี
อุ๊ย!!!!นี่เค้าคิดอะไรออกมาเนี่ย 55555
ปล.แอบสนใจเสียงรอสาย ไม่ทราบว่ากุ๊กไปหามาจากไหนคะ กร๊ากกกกกกก
-
555 ควายมาทั้งฝูงเลยเชียว
-
กุ๊กเมย์คิดนานมั้ยกว่าจะเลือกเสียงรอสายได้แต่ละเพลง 555555 o13
-
ฮ่าๆๆๆๆๆๆกู๊กเมษ์แสบจริงๆๆๆๆ
แต่พ่อเฟรดจำอาหารที่กุ๊กทำได้ด้วย
คึคึคึคึ :o8: นิดหน่อยก้เอาวะ 555++
-
ตายละน้องเมย์...
อิตาเฟรดเอาจริงละมั้งทีนี้...
-
ตอนนี้เหมือนเฟรดโดนด่าว่า "ควายๆๆๆๆๆ" 55555
แต่นะอย่างนี้เฟรดอย่ายอมแพ้ เอากุ๊กมาเป็นของตัวเองให้ได้ :กอด1:
-
ตอนนี้เต็มไปด้วยควาย
หมือนเมย์จะตั้งใจเปลี่ยนเพลงรอสายเพื่อเฟรดเลยนะเนี่ย 55+
-
555+ น่าจะรู้สึกได้ตั้งแต่ควายตัวแรกแล้วนะนี่คุณเฟรด งานนี้ต้องมีจัดเต็มฟูลคอสอีกรอบละม๊างง ดูท่าทางกุ๊กจะไม่ยอมง่ายๆ :z1:
-
ลุยเลยเฟรดดดดดดดดดด :laugh:
-
:3123:
-
จัดการไปเลยกุ๊ก แค้นนี้ต้องชำระ หุๆ โบโลน่า บิ๊กไบท์แอนด์ลองฟุต ของจริง
จะไปเยือนถึงถิ่นแล้ว จัดไปอย่าให้เสียนะ
-
จัดหนักเลย แด็ดดี้ :laugh: :laugh:
+1
-
ลงโทษเลยแดดดี้ อิอิ :laugh:
-
..ขาดความใส่ใจ..
พ่อจ๋าขาดสิ่งนี้ไม่ได้นะ เห็นไหมว่าแด๊ดเฟรดของขึ้นแล้ว
เล่นหลบหน้า ไม่รับโทรศัพท์กันแบบนี้ :m16:
พ่อจ๋างานเข้าแน่ แด๊ดเฟรดไปเสริฟไส้กรอกถึงที่แล้ว :laugh:
..คุณตายแน่ เมย์.. :sad4:
-
ตายแน่ๆ ตอนนี้มีกินไอติมอีกมั้ยค๊ะะ 555+
-
ไม่รู้งานนี้ใครจะอยู่ ใครจะไป
-
กร๊ากกกกกก
ควายล้นคอก
-
กุ๊กไม่รอดแน่
-
เมนูที่กุ๊กเมย์ คิดขึ้นมา แค่ได้ยินชื่อ ก็สยอง o22
-
เค้าชอบเพลงรอสายอ่ะ ช่างสรรหาจริง ๆ เลย :laugh:
-
ฮะฮะฮะ อยากหัวเราะหลายภาษา ขำเสียงรอสายของกุ๊กตั้งพิเศษเฉพาะเฟรดเลยสินะ
เจอศึกหนักแน่กุ๊ก
-
55++ ฮาเพลงรอสายมากอ่ะค่ะ
เมย์คงแค้นมากๆๆๆอ่ะ ก็นะทำซะเดินแทบไม่ไหว
ตอนหน้ารอลุ้นว่าเฟรดจะทำยังไง ขอจัดหนักค่ะ
-
ฮาท้องขดท้องแข็ง ฮาไม่ไหวแล้วค่ะ XD
ยิ่งเพลงรอสายน้องควายทั้งหลายแหล่เนี่ยฮาไม่ไหวแล้ว ลงไปดินตายกันเลยทีเดียว
ว่าแต่พ่อเฟรดจะเทพไปไหนคะ แค่สองคำนี่รู้ไปถึงจิตใจคนทำอาหาร
กุ๊กพฤษเราจะรอดมั้ยเนี่ย ท่าทางพี่ท่านจะเอาจริง เอิ๊กๆ
-
555+ :m20:
ฮา ควาย ควาย ควาย ชูปีดูวับ
555+ :pigha2:
:L2: :pig4: :L2:
-
ระเบิดลงแน่ๆ
-
555+
ทำพิธีสาปนี่ยังพอยอมได้ แต่ผัดไทไม่อร่อยนี่ยอมไม่ได้สินะ
:laugh:
-
พ่อเฟรด...ควันออกหูแล้ว...กร้าก...
หรือว่าเป็นแผนของเมย์ให้ไปหาถึงที่นะ วะ ฮะ ฮา... (จะใช่เหรอ?)
รออ่านตอนหน้าจ้า
-
กุ๊กเมย์แค้นมากขนาดไม่ยอมทำอาหารให้กินเลยอ่ะ แล้วเฟรดจะทำยังไงดี ต้องง้อหน่อยละนะเดี๋ยวไม่มีอาหารดีๆกิน
-
หนาวแทนเฟรดเลยนะเนี่ย ดูกุ๊กแก้แค้นแต่ละอย่าง :sad2:
ตอนหน้าจะบุกไปหาแล้วสินะ รอๆ :impress2:
-
ไม่รู้ว่าจะไปลุย หรือถูกลุยกันแน่ :z1:
+1 เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:jul3: :jul3: :jul3:
กุ๊กเมย์น่าร้ากกกกกกกกกกกกก
-
เเต่ละเพลง ควาย ควาย ควาย ทั้งนั้น ฮาอะ :laugh: :laugh: :laugh:
กุ๊กเมย์ สู้ๆ อย่าไปยอมนะ สู้ๆๆๆ
-
คนเขียนย้ายมา จากเด็กดี มาลงที่นี่แล้วเหรอครับ ดีใจจังเลย
ชอบเรื่องนี้ครับ รออ่านต่อไปนะครับ
โอ้ยชอบบบบบบบ น้องเมษน่ารักมากกกกกก ถ้าพูดถึงเรื่องกินจะยอมทุกอย่าง
ป๊ะป๋า น้องเมษก็นักเลง ดี แต่ดูน่ารักมากกกว่าตามที่ พ่อจอร์ช ว่า 5555555
-
เพลงนี้คงเพื่อเฟรดโดยเฉพาะ 555
-
คงจะดีใจสินะ 55 นั่งฟังแต่เพลงควาย
-
กุ๊กคงอยู่ในอารมณ์ ควายฟีเวอร์ เลยจัดหนักใส่หูฝรั่งเป็นฝูง
โกรธใช่ป่ะ ระเบิดลงแล้วไง เดี๋ยวพรึดซี่อัญเชิญปังตอมาลงบ้างแล้วจะเสียว??
-
ปาเป้าโบโลน่า คิดได้นะ
เค้าเพิ่งเห็นไอค่อนผัก น่ารักอ่ะ ปกติอ่านจากมือถือมันไม่เห็น
-
กุ๊กเมย์เสียงรอสายนี่กะว่ามีคนเดียวที่จะโทรเข้าเลยรึเปล่าเนี้ย
คือแบบถ้าคนอื่นโทรเข้าละ ก็โดนหางเลขไปด้วยซินะ :laugh:
รุ่นลูกน่ารักมว๊ากกกกกกกกก :-[
-
อ่่านตอนนี้ รู้สึกเจอแต่ ควาย ควาย ควาย เท่านั้น...ก็ีมีแต่ควาย แต่ควาย อย่างเดียว
-
ขำควาย :jul3:
-
ชะชะช่ะ ใครวะขโมยควายไป<< :m20: :m20: อย่างฮาอ่ะ
ดีนะที่ไม่เอาเพลงนี้มาด้วย>>ก็มีแต่ควาย ควาย ควาย เท่านั้น ก็มีแต่ควาย แต่ควาย อย่างเดียว :jul3:
..ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเฟรดถึงติดใจ กุ๊กเมย์นี่เค้าเด็ดทุกเรื่องจริงๆ :laugh: :laugh:
-
เสียงรอสายของกุ๊กเนี่ย หาโหลดได้ที่ไหนคะ :m20:
-
กุ๊กนี่ได้ใจจริงๆ เล้ยยย o13 เฟรด สู้ๆๆ
:กอด1: นักเขียน น่ารักมากมาย
-
เสียงรอสายฮามาก :jul3:
-
กุ๊กเมย์ชอบควายนักเหรอ ประเดี๋ยวเถอะ เจอควายป่าไบซัน เข้าไปจะรู้สึก ทั้งถึกทั้งใหญ่เชียวนะ
-
อ่านตอนนี้จบควายเดินกันให้พรึบทั้งบ้าน :laugh:
แต่ไม่แน่ใจควายสายพันธ์ไทยหรือเปล่า :m20:
:pig4: คะ
-
เสียววาบบบ...........ไม่รู้ใครจะตายกันแน่ แต่ที่แน่ ๆ ไม่น่าจะใช่กุ๊กเมย์นะจ๊ะ นายฝรั่งจ๋า :z1:
-
:L2:
-
กุ๊กเมย์เหมาควายมาเป็นเสียงรอสายหมดทุ่งแล้วมั้งน่ะ
-
อ้าวว
เมียหมาดๆทำให้กินไม่อร่อยเหรอ :laugh:
-
กุ๊กเธอแค้นแบบฝังเข้าไปสุดอณูเซลล์เลยนะเนี่ย
ตอนนี้ได้เห็นคู่คุณลูกออกมานิดเดียวเอง
แต่ก็ชื่นใจ ^ ^
-
5555+
น่ารักมาก
หาเพลงเก่งจังครับ :L1:
-
อ่านในเด็กดีแต่มาเม้นท์ในเล้า
จะรอดูเฟรดมาเชือดเมย์
จะรอนะจ๊ะ..><เค้าเป็นกำลังใจให้น้องแพร์น๊าา o13
-
พรุ่งนี้ค่อยมาเม้นอีกที ยังไม่มีเวลาอ่าน แค่กวาดสายตาผ่าน ๆ ยังฮาเลย
-
น่าสยองแทนแด๊ดดี้เฟรด แค่เพลงรอสายกับพิธีกรรมในครัวของพ่อเมย์นะ ถ้าไปเจอหน้าจะเป็นยังไงว๊า
-
ใครกันแน่ที่ไม่ลืมอ่ะคุณเฟร๊ดดดด :m12:
ปากบอกว่าจะไม่สนใจๆ
แต่จริงๆแล้วลืมไม่ลงกันทั้งคู่ หุหุ
-
ชอบบบบบบบ บ
> เมย์ไม่ได้ทำจานนี้ให้ผม !
:-[ :-[ :-[
น่าร๊ากกกกก ก คร้า า
อยาก :z3: คุณเฟรดมาก ไปง้อเมย์ด่วนๆเลย ชิๆ
รอตอนต่อไปค่ะ
:L2:
-
เพลงควายฮาอ่ะ :m20: :m20:
-
ไปวีนเค้ากลับแบบนั้น ใครจะตายกันแน่จ๊ะเฟรด
-
ระเบิดลงแล้วกุ๊กเมย์
-
พฤษ โดนถล่มรอบสองแน่ๆๆ
-
เข็ดแล้วอ่ะดิ,,,,,
หนีไม่พ้นหรอกครับ ^^
-
55+ช่างสรรหาเพลงรอสายแท้ๆ รอดูระเบิดลงครัวกุ๊กเมย์
-
หายยยไปหนายมา ทวงๆ
-
พ่อจ๋าจะเจออะไรบ้างน๊า แด๊ดเฟรดจะมาหาถึงที่ :laugh:
ปากบอกไม่จำ ปากบอกให้ลืม ทำกันได้จริงๆนะเหรอทั้งสองคน :jul3:
-
รอ ร้อ รอ รออออต่อปายยยยยยยยยย
-
ตายแล้ว...พ่อเฟรดดี้ปรี๊ดแตก
กุ๊กเมย์จะเจอกับอะไรเนี่ย :z1:
ตามอ่านจนทัน...ทั้งที่เริ่มอ่านตอนแรกไปเมื่อสองวันที่แล้ว(เกือบลงแดงตายเพราะเข้ามาอ่านต่อไม่ได้) :sad4:
-
รออ่านไม่ไหวเลยไปอ่านที่เด็กดีก่อนเเล้วค่ะ
:pigha2: กุ๊กเมย์เเค้นฝั่งลึกมากๆ ควายๆ
-
ควายของกุ๊กเมย์ เป็นคำด่าแน่นอนฟันธง 555+
-
ช่างสรรหา เพลงรอสายนะกุ๊กเมย์ แต่ระวังตัวหน่อยนะ เพลงริสายจะเป็นเหตุให้โดนไม่ใช่น้อย
-
กุ๊ก เมย์ งานเข้าแน่ๆ
รีบมาต่อนะคร้าบ รออ่านอยู่ :sad11: :sad11: :sad11:
-
เข้ามาดันและรอนกเอี้ยงค่ะ :z1:
-
:z2: :z2:
กุ๊กเมย์จะรอดไหมน้อ
มารอตอนต่อไปน่ะค่ะ
เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งด้วยน่ะค่ะ
:กอด1: :3123:
-
รอๆๆ :z10:
ดันๆๆ :z2:
-
แอบมาส่องค่ะ ♥♥
-
มาทวงตอนต่อไ ป :t3:
:z13: จิ้มให้ จะได้กระเตื้อง
-
สนุกมากๆ
แด๊ดดี้จะหาเรื่องเมย์เหรอ
ไปเลยคนอ่านเชียร์อยู่ ก๊ากๆ
-
รออยู่นะคะ ^^
-
โดนมากๆ
-
น่าจะยังขาดแต่ เจ้าทุยอยู่ไหนๆ เห็นบ้างไหม? .... ของปีเตอร์ครอป นะ อิิอิ
-
เขียนได้หว๊านๆ น่ารักจังครับพี่
บรรยายก็เก่งลงตัวดีอ่า
ทำไมถึงแต่งได้เก่งแบบนี้นะ อิจฉาพี่จริงๆ 55
ปล.รอคลอดดราม่าอยู่นะครับ
-
เอาไส้กรอก มาดันกุ๊กเมย์ :call: :call:
-
กุ๊กเมย์น่ารักอ่าาาาาาาาาา แต่ก็แสบใช่เล่นนะเนี่ย
อิอิ เสียงเพลงรอสายแต่ละเพลงก็ช่างคิดได้เนอะ
เฟรดระวังไส้กรอกของตัวเองให้ดีๆ นะจ๊ะ
-
คิดถึงครับ
-
ดันๆ ฮึ๊บๆ :z2:
ปูเสื่อๆ :t3:
-
:call: มาเถิด...คนรอใจจะขาดแล้ว
-
รอด้วย หลายๆคนเผื่อจะได้มาต่อเร็วๆ :t3: :t3: :t3:
-
(http://4.bp.blogspot.com/_1Z5_frqW26w/SbYLkB_nf7I/AAAAAAAADSU/7vR1FMDFRw8/s400/090305-01-world-record-sausage_big.jpg)
อันนี้ไม่ใหญ่ แต่ ยาววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
เมือไรกุ๊กเมย์จะมาสักที
-
'สนธิสัญญา'
พฤษภายืนกำกับพ่อครัวรุ่นน้องอยู่หน้าเตา กลิ่นเครื่องแกงผัดเผ็ดหมูป่ารสจัดจ้านลอยคลุ้งอยู่ทั่วครัว
“ความอร่อยมันอยู่ที่หนังนี่ล่ะ เลือกเอาที่ไม่เหนียว รสเครื่องเทศมันจะได้ซึมเข้าเนื้อ” เขาสาธิต ผัดเนื้อกับเครื่องแกงจนเข้ารส ปรุงให้หวานเค็มกลมกล่อม ได้กลิ่นหอมฉุนจากโหระพา ข่า พริกไทยกับลูกผักชี
เด็กหนุ่มอีกคนพยักหน้าหงึกหงัก รับตะหลิวไปจากมือพ่อครัวใหญ่แล้วใส่มะเขือเปราะหั่นเสี้ยวลงผัดพร้อมใบมะกรูด พริกไทยอ่อนและพริกชี้ฟ้า พอสุกค่อยตบท้ายด้วยโหระพาเพิ่มกลิ่น
“โอเคเลย” กุ๊กพฤษภ์ลองชิมรส จานนี้เขาปรุงให้ดู ลูกมือช่วยผัด จานหน้าต้องให้ทำเอง “ที่สำคัญ เสร็จแล้วต้องเสิร์ฟแบบจานร้อนถึงจะอร่อย”
“ครับ” เจ้าหนุ่มยิ้มหน้าแฉล้ม
“เมนูต่อไป แกงป่าปลาเห็ดโคน” พฤษภาเรียกเด็กๆเข้ามายืนดู
“เมย์!!”
มีเสียงโครมดังจังเบ้อเร่อตรงประตูห้องครัว สาวน้อยที่กำลังยกเครื่องแกงเข้ามาสะดุ้งเฮือก ปล่อยใบยี่หร่ากับกระชายหั่นฝอยร่วงเกลื่อนพื้น กุ๊กพฤษภ์อ้าปากค้าง หันขวับไปมองทั้งมือที่กำลังชูปลาเตรียมลงหม้อ
เฟรดเหนื่อยหอบ ใบหน้าขึ้นสีแดงก่ำ ไม่รู้เพราะอากาศร้อนเมืองกรุงหรือกำลังโมโหจนหน้าเขียวหน้าเหลือง ที่แน่ๆ..เขาหิว!
“อะไรน่ะ” ชายหนุ่มตวัดตามองฉับ
เจ้าเด็กที่กำลังจะยกผัดเผ็ดหมูป่าออกไปหน้าซีดเผือด
“ผ..ผ..ผัดเผ็ดหมาป่า เอ้ย! หมูป่าคร้าบ”
หนุ่มฝรั่งทำจมูกฟุดฟิด กลิ่นแบบนี้ หน้าตาแบบนี้ ร้อนแรงจัดจ้านถึงทรวง ฝีมือกุ๊กพฤษภ์แน่แท้ คอนเฟิร์ม! “เอามานี่! จะกินเลย”
พฤษภางงเป็นไก่ตาแตกคำรบสอง ไอ้ลูกมือตัวน้อยก็ช่างกระไร มันไม่ยกกับข้าวไปเสิร์ฟลูกค้าแล้วยังกุลีกุจอตักข้าวสวยให้ผู้บุกรุกอีก “เฮ้ยๆ..”
“อะไร? มีปัญหาเหรอ” เฟรดขี้เกียจพูดให้น้ำท่วมทุ่งผักบุ้งโหรงเหรง ลากเก้าอี้กลมแถวนั้นมาได้ก็คลายเนคไทแล้วนั่งกินมันทันที
“คู๊ณ!” กุ๊กกัดฟันกรอด เขวี้ยงปลาเห็ดโคนใส่หน้าโจรปล้นของกิน
เฟรดหลบวูบ ปลาเจ้ากรรมเลยปะทะหน้าเด็กอีกคนแทน เหม็นคาวปะแล่มๆ เขาหันมอง เลิกคิ้วยียวน “ถ้าไม่ให้กินเจออาละวาดนะ”
“กินยาไม่เขย่าขวดเหรอไอ้ฝรั่งขี้นก!”
“ใครกันแน่ไม่เขย่าขวด” เขาว่าเสียงฉุน ตักคำแรกเข้าปากได้อารมณ์หงุดหงิดค่อยคลายลง มันต้องแบบนี้สิ รสมือกุ๊กเมย์เท่านั้นที่ถึงใจ ผัดเผ็ดรสจี๊ดจ๊าด เค็มหวานกลมกล่อม ทั้งรสทั้งกลิ่นอวลในปากรวมไปกับความกรุบกรอบจากหนัง เนื้อหมูป่าเหนียวนุ่มพอดีคำเคล้าไปกับรสเครื่องแกงเผ็ดร้อน
..ถ้าไม่ใช่ฝีมือของกุ๊กเมย์ก็กินไม่ลงหรอก..
“ผมโทรสั่งผัดไททำไมให้คนอื่นทำ” ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลจ้องอย่างจับผิด ถึงอย่างนั้นปากก็ทำหน้าที่เคี้ยวและกลืนต่อไป
พฤษภาอ้าปากหวอ ละล่ำละลัก “ใครบอก..ก็..ก็ทำให้แล้วนี่”
“คิดว่าผมเป็นใครฮึเมย์ ผมกินฝีมือคุณแค่เดือนเดียวก็เหมือนกินมาศตวรรษหนึ่งแล้ว อย่ามาหลอกกันให้ยาก” เขาชี้ช้อนใส่หน้ากุ๊ก “จะบอกให้ว่าผัดไทรสชาติดีนะ แต่กินไปก็รู้ว่าคนทำยังประหม่า ขาดความใส่ใจ คิดแต่จะทำให้มันเสร็จๆ ถ้าคุณทำจริงมันต้องไม่ใช่แบบนี้ ผมพูดถูกรึเปล่า”
เด็กๆที่เหลือพากันกระซิบกระซาบ คนทำตัวจริงอย่างหนุ่มน้อยผัดเผ็ดหมูป่าเมื่อครู่หน้าแดงก่ำ เจอกุ๊กพฤษภ์หันมองด้วยสีหน้าดุๆก็ถึงกับหงอยทันที มือใหม่หัดทำ ใครจะเพ่งสมาธิได้ขนาดนั้น แค่ปรุงให้มันเสร็จก็ยากแล้ว
“คุณเฟรดสุดยอด” มีเสียงปรบมือ “แฟนพันธุ์แท้พี่พฤษภ์นี่นา”
เฟรดถือลูกบ้าเป็นคติประจำใจ “แน่นอน”
พฤษภาร้อนผ่าวทั่วหน้า โบกมือไล่คนอื่นกลับไปทำหน้าที่ตัวเอง ส่วนผัดเผ็ดหมูป่าจานเก่าก็ต้องยกให้ไอ้คนบ้าดีเดือดที่บุกเข้ามากินไปโดยปริยาย
“เฮ้อ..” คุณพ่อลูกหนึ่งนั่งเท้าคางมองแขกไม่รับเชิญ
“อร่อยมาก” เฟรดชมจากใจจริง แต่ไม่รู้คนฟังมันจะดีใจหรือเปล่า
“บ้าสุดกู่” มองไอ้คนที่แม้แต่พริกไทยอ่อนมันก็กินจนไม่เหลือ ถ้าเลียจานได้ไม่รู้หมอนี่จะทำมั้ย “บ้าเกินคำบรรยาย”
ร่างสูงดื่มน้ำตบท้าย เป็นฝรั่งที่กินเผ็ดได้อย่างหน้าชื่นตาบานและไม่มีวี่แววจะแหกปากร้องว่าโซ ฮอทแต่อย่างใด “ขอบคุณที่ชม”
กุ๊กเบะปาก ไม่อยากเผชิญหน้ามันหรอก เห็นท่าทางแบบนี้แล้วชวนคิดถึงไอ้เรื่องอย่างว่าทุกที ใช่ว่าจำได้ ดีที่เมาจนไม่รู้เรื่อง แต่ความรู้สึกเจ็บแปลบปลาบมันยังฝังอยู่ในไขสันหลังกับบั้นท้ายน้อยๆของตัวเอง
..พ่อเล่นตะบันด้วยดุ้นฟืน ไม่เจ็บไม่ปวดก็ซูเปอร์แมนแล้วแม่ง..
“อิ่มแล้วก็ออกไปเลยไป คนจะทำงาน” พฤษภาลุกขึ้นยืน อีกฝ่ายเลยคว้าแขนหมับจับหนึบหนับไม่ยอมปล่อย “เฮ้ย..ป๊ะเอ็งเป็นตุ๊กแกเหรอ”
เฟรดยักไหล่ “คุยกันก่อน”
“ไม่มีอะไรจะคุย ไอ้กร๊วก”
“กร๊วก?” หนุ่มฝรั่งต้องไปเปิดพจนานุกรมไทยอีกแล้ว
“จะ..ทำ..งาน” คราวนี้หนุ่มไทยถลึงตามอง
ดวงตาสีอ่อนมองอย่างลุแก่โทษ ยอมปล่อยมือแต่กำแขนแทน “คุณโกรธผมใช่มั้ย” เขาเสียงอ่อย “ผมไม่ได้ตั้งใจ..” แต่ได้ดั่งใจจังว่ะ
“อะไร” กุ๊กคิ้วกระตุก หันมองซ้ายขวา ไอ้ลูกมือทั้งหลายมันนั่งหูผึ่ง กางเรดาร์รอรับข่าวสารจากปากฝรั่งแล้ว
“ก็เรื่องที่..”
“พูดเรื่องอะไร! ไม่รู้ไม่ชี้ จำไม่ได้ ความจำเสื่อม สัญญาณไม่ชัด” พฤษภาโบกมือปัดๆยกใหญ่ “ช่างหัวมันเถอะ อโหสิ กินแล้วก็แล้วกัน เออ..แต่จ่ายตังค์มาด้วยล่ะ” ทีนี้ก็โยนเข้าเรื่องผัดเผ็ดเจ้ากรรมซะงั้น
เฟรดลุกขึ้นยืน กำข้อมือเล็กไว้หลวมๆ ดวงตาทั้งสองจ้องตรง “เมย์..ไม่ใช่เรื่องผัดเผ็ดหมูป่า” เขากระซิบ
“แต่เป็นเรื่องที่เรา..ร่วมรักกัน”
......
ย๊ากกก :z6: กว่าจะได้แต่ละตอน :o12:
-
คิดถึงกุ๊กเมย์ที่ซู๊ดดดดดดดดดด
เจออิตาฝรั่งพูดแบบนั้นเค้าไป กุ๊กเมย์จะแก้เขินยังไงน๊อ~~~~
-
กรี๊ดดดด "ที่เราร่วมรักกัน" เฟรดกล้าพูดมากๆ
กุ๊กเมย์มาไงต่อ ค้างแถมสั้นอ่ะ
:monkeysad:
ปล.มาต่อด่วนๆนะคะ
-
ตอนละเดือนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
โหดร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แต่ชอบเฟรด เธอช่างกล้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
มะมาแล้ว :oni1: อ่านอย่างเมามันส์ :o9: บ๊ะตาเฟรดนี่ได้ดั่งใจจริงๆ :laugh3: แต่ :o ทำไมสั้นจัง :o211: :dont2: o9
น้องแพรตัดได้โหดร้ายมาก :z3:
-
ดีใจเหลือหลายที่ได้เจอกุ๊กเมย์ต่อแล้ว
ดีนะกินอิ่มแล้วค่อยอ่าน XD ไม่งั้นได้ออกไปหาผัดเผ็ดกินแหงมๆ
-
สั้น!!!!!!!!!!!!!!!! :undecided:
-
หมดตอนแหละยังไม่หายคิดถึงกุ๊กเลย :เฮ้อ:อยากอ่านอีกกกกกกกกกกกกกกก
-
ขำคนโมโหหิวโว้ย กร๊ากกกกกกก :laugh:
แต่ไม่รู้เรื่องที่กระซิบขอโทษนี่ ได้ยินกันทั้งครัวรึยังนะ จะให้เป็นความลับต้องอยู่ในี่รโหฐานนะกุ๊ก
-
“แต่เป็นเรื่องที่เรา..ร่วมรักกัน” :m20:
อร๊ายยยยย พูดออกมาได้ไงคะ แด๊ดเฟรด
ไม่ได้ๆๆ เรื่องอย่างนี้คนไทยเขาถือนะคะ
อย่างนี้ต้องมาขอนะ ต้องรับผิดชอบ
ให้ไปเป็นมัมของน้องจอร์ช :impress2:
-
:pig4: รอคอยมานานได้อ่านแว้ว
ครัวจะพังไม๊อ่ะ พูดมาได้คนเยอะนะพ่อฝรั่งหัวใจไทย
-
มาแล้ว คนอ่านก็รอกินกับข้าวฝีมือกุ๊กจนท้องแห้งหน้าเหลืองเหมือนกัน TT^TT
-
โอ้ย กุ๊กเมย์ ไม่เอาตะหลิวฟาดหน้าก็บุญแล้ว พ่อฝรั่งหัวใจสยาม :z6: :z6: :z6:
สงสารกุ๊กเมย์ 55555
ความรู้สึกตอนนี้ อยากกินผัดเผ็ดหมูป่า น้ำลายสอ
ปล1. รูปตอนนี้น่ารักเว่อออ พ่อลูกจอมทะเล้น หึหึ
ปล. 2 วันนี้ขอเม้นที่นี่ก่อน เสร็จแล้วค่อยตามไปเม้นที่เด็กดีเด้อ ฮ่าๆ
-
เฟรด นายแน่มาก!!!!
บุกถึงครัวเลย
-
ผิดคอนเซ็ปต์แดดดี้เฟรดอ่า...ค้าง...แถมยังสั้น...ได้อีก
แต่ที่แน่ๆ อยากรู้ว่ากุ๊กเมย์ จะตอบแด๊ด ว่าไง อิๆ
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง T^T :z3:
-
5555 ฝรั่งขี้นกมาตอนนี้จัดเต็ม
-
ชิบหายยยยย พูดตรงงี้เลยเรอะ!
ปล. นั่นสิ ย๊ากกก :z6: กว่าจะได้แต่ละตอน :o12:
-
พ่อเฟรดพูดตรงไปไหมนี่ อย่างนี้ตอนหน้าจะโดนกุ๊กเมย์ตื้บมั้ยเนี่ย :laugh:
-
ตอนนี้สั้นอ่า ฮืออ แต่ก็ดีใจที่คนเขียนมาต่อ
ให้อภัยกันได้ ฮ่าๆๆๆ แล้วทีนี้เมย์จะว่ายังไงล่ะเนี่ย
เขาเป็นตุ๊กแกขนาดนั้น เอิ๊กก รอตอนต่อไปค่ะ
-
คิดถึงกับข้าวฝีมือกุ๊กเมย์ :จุ๊บๆ:
-
ฝรั่งเค้าแรง
คิดถึงเรื่องนี้ค่า >.<
ปล. สั้นมากกกกกกกกกก....
-
กำลังอ่านอยู่ดีๆ อ้าววว!!!@#$@#$&!@#$!@#$^%_&^* :m16:
-
อีตาฝรั่งกินเผ็ดป่าวประกาศความสัมพันธ์กันโจ่งแจ้งขนาดนี้ ระวังกุ๊กพฤษจะให้กินน้ำพริกแปดขุมนรกนะ :laugh:
-
:z3: :z3: :z3:
ปึง ๆๆๆๆ
ลากหม้อชาม มาตี ต้อนรับกุ๊ก :z3:
มาซักที :o12:
มาปุ๊ปก็จัดเลยนะ ป้ะป๊า เฟรด :o8:
:pig4: :pig4:
-
รอมาตั้งหลายวัน ไหงมันสั้นงี้อะ :z3:
ตอนนี้เฟรดได้ใจมากกกก o13
-
อยากทานกับข้าวฝีมือ กุ๊กเมย์ บ้าง
:impress3: :impress3:
-
ว้าย..ตาบ้า ตาเฟรดบ้า พูดออกมาได้ไงเนี่ย กุ๊กเมย์ยิ่งเขินยิ่งอายอยู่ด้วย
อยากเห็นหน้ากุ๊กเมย์ตอนนี้จัง แล้วกุ๊กเมย์จะกลบเกลื่อนความอายโดยวิธีใดน้า กร๊าาาาก
-
กิ๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส คิดถึงกุ๊กเมย์ สุดๆๆ มาต่อ อีกเร็วๆนะคับบบบบบบ
คุณฝาหรั่งจ๋าาา จีบกุ๊กเมย์เลย อิอิอิ
-
ระวังจะโดนมีดแถวนั้นลอยเข้าหาไส้กรอกนะ
-
ถึงจะมาสั้น แต่ก็ดีกว่าไม่มาเนอะ
พ่อพฤษภ์กับแด๊ดดี้เฟรดจะกันอีท่าไหนอ่ะ
-
55555 อิตาฝรั่งนี่ บ้าดีเดือดได้อีก
ไม่รู้โมโหกุ๊ก หรือ โมโหหิวกันแน่
ดีใจจังกุ๊กเมย์กลับมาแล้ววววววววว
-
เดี๋ยวเฟรดดี้ เจอกุ๊กเอากระทะฟาดหน้าจนได้แหละ :laugh: :laugh:
-
เฟรดตอบได้ใจมาก ฮ่าๆๆๆ o13
-
ค้าง ๆ คา อีกแล้วอ่ะ
-
พ่อเฟรดแกล้งซื่ออ่ะ *-*
-
เมนูต่อไปอะไรดี
-
ชอบเฟรดอะ ทำขนาดนี้กุ๊กเมลอดมือก็คงแปลด :z1:
:pig4: คะ
-
กรี๊ด...เรื่องที่เรา--รักกัน แอร้ว...
น่ารักอ่ะพ่อฝรั่งขี้นก....รออ่านต่อนะจ๊ะ
-
ง่ะ ยังไม่หายคิดถึงกุ๊กเมย์เลยอ่ะ
-
สุโค่ย o13 เฮียเฟรดได้ใจมากอ่ะ :o8:
สั่นๆ แต่ขยัน :oo1: ก็ดีนะ อย่าทิ้งช่วงนาน
มันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
งานนี้โดนเต็มๆเลยน้องเมย์
เต็มรูหู :m20:
-
ความรู้สึกเจ็บแปลบปลาบมันยังฝังอยู่ในไขสันหลังกับบั้นท้ายน้อยๆของตัวเอง
..พ่อเล่นตะบันด้วยดุ้นฟืน ไม่เจ็บไม่ปวดก็ซูเปอร์แมนแล้วแม่ง..
ตกลงกุ๊กพฤกษ์ ไม่ใช่โดนไส้กรอกบิ๊กไบท์เฟรด แต่โดนดุ้นฟืนเฟรดแทนนี่เอง
แอร๊ยยย "เรื่องที่...เราร่วมรักกัน" เฟรดช่างกล้าพูด เดี๋ยวก็โดนกุ๊กพฤกษ์ :beat: :z6:
-
คุณฝรั่ง แรงอ่ะ ตรงไปป่าว :z1: :z1:
-
เย้ ดีใจแท้หนอกุ๊กเมย์มาแล้ว o7
อิตาเฟรดนี่ตื๊อดีจัง 555+
ปล.อ่าา หิวเลยนี่ อยากกินผัดเผ็ดมั่งจัง
-
ย้าก ยังคงค้างคาใจ
-
คุณพี่เฟรดพูดมาซะตรงเชียว o22
รอๆๆๆๆ o13
-
อะแฮ่ม สั้นไปเนอะ แถมประโยคทิ้งท้ายยังชวนให้ค้างคามากมาย
แต่ก็นะ แจกเป็ด แจกบวกไปแล้วล่ะ
-
เม้ย์ ฟังไอ่กร้วกเค้าหน่อย น่าฉงฉานเค้าน้าาาาา 5555
-
กุ๊กเมย์
:jul3:
น่ารักอ้ะ :impress2:
-
"ไอ่กร๊วก" คุณฝรั่งเจอคำนี้เข้าไปถึงกับงง :m20:
แต่เก่งนะเนี่ยกินรสเผ็ดจัดจ้านขนาดนั้นแล้วไม่ร้องหาน้ำซักแอะ o13
-
ร่วมรัก? กล้าพูดนะคุณฝรั่ง :jul3:
-
ขำคุณเฟรดตอนที่หิวซ่กแล้วบุกเข้าครัวกุ๊กเมย์
*ก๊ากกกกกกก*
อย่างนี้ต่อไปคงไปทานอาหารที่ไหนไม่ได้แล้วสินะ
งั้นก็ต้องจับกุ๊กเมย์มาทำกับข้าวให้กินทุกวันให้ได้นะเออ ฮิๆ
-
สั้นอ่า (ไม่เห็นยาวเหมือนไส้กรอกข้างบนเลย เอิ๊กๆๆ) ยังไม่หายคิดถึงเลย
แต่ก็ :pig4: อ่านคู่นี้กี่ทีก็มัน :กอด1:
-
คนแต่งมาแล้ว เย้ๆ :mc4: :mc4: :mc4:
-
มาน้อยจัง แต่ก็โอเคครับดีกว่าไม่มา
แล้วอีกนานมั้ย กว่าสองคนนี้จะมีบทหวานอ่ะ อิอิ
-
อ้าว...จบตอนแล้วเหรอ...
เฟรด ... สงสัยจะหลงเสน่ห์ปลายจวัก... จนโงหัวไม่ขึ้นแน่แล้ว... :really2:
-
ตอนนี้สั้นมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆไม่จุใจรุย อิอิ แต่ก็เบาหายคิดถึงได้บ้าง
-
แฟนพันธ์แท้จริงๆ พ่อคุ๊ณณณ ว่าแต่จบประโยคแบบนี้ ฆ่ากันให้ตายซะดีกว่า :sad4:
-
อ่านแล้วหิวขึ้นมาเลยแฮะ
เป็นไงล่ะเฟรดบุกถึงครัวเลย
ขอบคุณที่น้องแพร์มาต่อแล้ว
คิดถึงมากเลย
-
555 ตลกอะ
-
คิดถึงกุ๊กเมย์ที่สุดเลยยยยย ในที่สุดก็ได้อ่านแล้ว :กอด1:
-
ตอนแรกลากผ่านๆเอ๊ะทำไมไม่มี
ที่ไหนได้มันสั้น!!!! แถมค้างกลางอากาศ!!!!
-
มาต่อบ่อยๆนิ...
-
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เจอฝรั่งพูดโคตรตรง กุ๊กเลยไปไม่ถูกเลย
ฮ่าๆๆๆ คิดถึงกุ๊กมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
อ่านแล้วหิว....งื้ออออ
และติดตามคุณน้องเมย์ต่อไป...
-
ดีใจจังมาต่อแล้ว ^o^
-
มาแว้ว อยากได้ยาวๆมันค้าง
เฟรดนายใจกล้ามากๆ o13
-
อ่านแล้วอยากกินผัดเผ็ดหมูป่ามากๆๆๆ
หิวววว มาสั้นจังเลยค่ะ รอตอนต่อไปขอยาวๆนะคะ
-
อื้อๆ ตรงซ้า,,,,,
>.,<
-
“เมย์..ไม่ใช่เรื่องผัดเผ็ดหมูป่า” เขากระซิบ “แต่เป็นเรื่องที่เรา..ร่วมรักกัน”
“อ๊ากกกกกกกก” พฤษภาแหกปากโหยหวน กระโดดประชิดตัวอีกหนึ่งหนุ่มแล้วตะครุบปากวินาทีนั้น “จ๊ากกกกกกกก”
เฟรดยกมืออุดหู พวกลูกน้องพ่อครัวใหญ่สะดุ้งเฮือกกันเป็นแถบ
“ถอนคำพูด ถอนคำพู้ดด!!” กุ๊กเมย์หายใจหอบ หน้าเดี๋ยวดำเดี๋ยวแดง อีกประเดี๋ยวก็เขียวเหมือนถูกบีบของสงวน “ไอ้คนปาก
เสีย ไอ้ปากปีจอ กินหมามุ่ยเข้าไปทั้งต้นเรอะ!” เขาทั้งลากทั้งดึงคู่กรณีออกมานอกครัว
โชคชัยเหมือนจะได้ยินเสียงโวยวายเลยเดินออกมานอกห้องทำงาน เห็นน้องเขยกำลังฉุดกระชากลากถูฝรั่งตัวโตออกมาก็ได้แต่ยืนงง พฤษภ์ตัวเล็กกว่าเป็นฟุตแต่หิ้วปีกคนตัวเท่าตึกได้ง่ายดายสบายบรื๋อ
“มีอะไรกันรึเปล่า” เขาถามด้วยความเป็นห่วง
เฟรดเหลือบมองเจ้าของร้าน แอบกระหยิ่มในใจด้วยความเผลอไผล
“คุณเป็นแฟนของโชคชัยงั้นเหรอ”
“เปล่า..พี่โชคน่าร๊าก พี่เมียเมย์เอง”
..แค่พี่เมีย..
“เปล๊า!” พฤษภาส่ายหัวหวือ เอื้อมมือสุดแรงแขนเพื่อปิดปากศัตรูตัวฉกาจ(ต่อพรหมจารีด้านหลัง)ให้เงียบ “ไม่มีอะไรพี่โชค แบบว่า..ไม่มีอะไร”
เฟรดปรายตาลงมองคนตัวเล็กกว่าที่เผลอเบียดเขาจนชิด มือที่มีขนาดสองในสามของมือเขายังตะครุบแน่นอยู่บนปาก นึกสงสัยว่าถ้าแกล้งเลียไปจะถูกชกด้วยหมัดข้างไหน
..ว่าแต่..ได้กลิ่นตั้งแต่เมื่อกี๊แล้ว..
ชายหนุ่มสูดดมเบาๆ กลิ่นแป้งเด็กจากตัวกุ๊กเมย์ลอยอวลอยู่รอบด้าน เขาเห็นภาพอีกฝ่ายลงไปคลุกผงแป้งตอนจับน้องเมษอาบน้ำแต่งตัว
..หอม..
“ไม่มีอะไรแล้วเราจะไปจับคุณเฟรดแบบนั้นทำไม เขาหายใจไม่ออกไม่แย่เรอะ” คุณโชคเดินเข้ามาใกล้ ส่ายหัวด้วยความขบขัน
พฤษภาเบะปาก “หมอนี่มันคางคก หายใจทางผิวหนังได้”
“ไปว่าเขาอีก!”
เฟรดยืนมองคนที่เถียง ‘พี่เมีย’ ปาวๆ ถ้าไม่สนิทกันคงไม่มีทางรู้เลยว่ากุ๊กเมย์น่ะพูดมาก ซ้ำยังชอบฝอยน้ำลายแตกฟอง
..น่ารักชะมัด..
“ตกลงจะปล่อยคุณเฟรดได้รึยัง มีอะไรทำไมไม่ค่อยพูดค่อยจา ลูกหนึ่งแล้วยังอาละวาดเป็นเด็กอีกนะพฤษภ์”
“ผมเปล่าซะหน่อย” พฤษภาชี้โบ๊ชี้เบ๊ “โอ๊ะ! ลูกค้ามา”
โชคชัยหันไปมองหน้าร้าน หันกลับมาอีกที คนทั้งคู่ก็หายไปจากลานสายตาแล้ว “บ้าได้เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ”
เฟรดเดินตามแรงลากของกุ๊กตัวน้อยโดยไม่ขัดขืน อีกคนผลักเขาเข้าไปในดงต้นโมก ชี้หน้าด้วยแววตาอาฆาตแล้วหันซ้ายหันขวาดูลู่ทางว่าไม่มีใคร
“คุณห้ามพูดแบบนั้นอีก! เข้าใจมั้ย!” กุ๊กกำชับหนักแน่น
“พูดว่า?”
“ไอ้คำนั้นไงโว้ย”
“ที่ว่ากุ๊กไม่ยอมทำผัดไทให้ผมน่ะเหรอ” เขาตีหน้าซื่อ
“โอ๊ย! ปวดตับ” พฤษภาขยี้หัวจนยุ่ง กระชากคอเสื้อหนุ่มอีกคนลงต่ำ เค้นเสียงลอดไรฟัน “คำว่า..ร..ระ..รวม..ร่วม..ว้อย!”
เฟรดแอบหัวเราะในใจ กุ๊กพูดไปหน้าแดงไปมีอย่างที่ไหนกัน
“หมายถึงคำนี้น่ะเหรอ..” เขายักคิ้ว “ร่วม..รักน่ะ”
ผัวะ!
พูดจบปั๊บ แด๊ดดี้ลูกหนึ่งก็รู้สึกว่าตัวเองหัวหมุนจากหมัดอัปเปอร์คัทตรงปลายคาง ปากว่ามือถึงดีจริงๆกุ๊กเมย์เนี่ย “อูย..”
เฟรดล้มกลิ้งลงไปกับพื้น เงยหน้ามาอีกที เจ้าคนมือหนักอันตรธานหายไปแล้ว “เมย์..” เขาเรียกหา มุดออกมาจากดงต้นโมก “เมย์..ผมขอโทษ”
โชคชัยโผล่หน้ามาจากระเบียงร้าน ยกมือป้องปากบอกแขก
“คุณเฟรดครับ พฤษภ์เรียกแท็กซี่ออกไปแล้ว มีอะไรกันรึเปล่า”
อีกหนึ่งหนุ่มสีหน้าเจื่อน “เขาบอกมั้ยว่าจะไปไหน”
คุณโชคส่ายหัวหวือ เฟรดเลยได้แต่โทรหา ผลก็อย่างที่คาด เขาได้ยินเพลงควายเพิ่มมาอีกหนึ่งเพลงแล้วก็ตามด้วยการถูกตัดสายอย่างไร้เยื่อใย
“ปากหาเรื่องจริงๆ” เขาถอนหายใจ เงยหน้ามองเจ้าของร้านที่ยังคงยืนนิ่งอยู่กับที่อย่างอยากรู้คำตอบ “ถ้าเขาโทรหาคุณหรือว่าได้เจอกัน ฝากบอกเขาทีนะครับว่าผมอยากคุยด้วย”
โชคพยักหน้ารับ “ว่าแต่ บ่ายครึ่งแล้วยังไม่กลับไปทำงานเหรอครับ”
“นั่นสิ” เฟรดพึมพำ มัวแต่ง้อเจ้ากุ๊กบ้าจนได้เรื่อง
..ฝากไว้ก่อนเถอะน่า..
เจ้าของร้านถอนหายใจเฮือก เดินกลับเข้าไปในครัว ยืนกอดอกมองน้องเขยเอาไส้กรอกเยอรมันสีขาวมาฟาดตุบตับกับเคาน์เตอร์ครัว เนื้อหมูอัดแท่งกระจัดกระจายอย่างน่าสยดสยอง
“ฮึ่ย! นี่แน่ะ นี่แน่ะ!” พฤษภาเหวี่ยงซากไส้กรอกขึ้นกลางอากาศ ตวัดมีดฉับๆๆ ขาดเป็นสี่ซ้าห้าท่อนค่อยโยนลงกระทะ ทอดจนเกรียมเป็นตอตะโก
“เขาไปแล้ว” คุณโชคเสียววาบกลางเป้าอย่างบอกไม่ถูก
“ไหม้ด้วยไฟประลัยกัลป์ซะเถอะ!”
พี่อดีตภรรยาอย่างโชคชัยได้แต่ยืนลูบแขน “เอ่อ..เละตุ้มเป๊ะแล้วนั่น”
พฤษภาหอบตัวโยน พอโหมไฟใส่มันจนไหม้เป็นผงแล้วถึงยิ้มได้
“พี่พฤษภ์เป็นอะไรอ่ะ” เด็กในครัวสุมหัวคุยกันอย่างมึนๆ
“อา..” สาวน้อยไส้กรอกสารพัดยืนลูบคาง “ไวส์เวิร์สท์ ซอสเซจสีขาวทำจากเนื้อลูกวัวบดผสมเบคอน ปรุงรสด้วยหัวหอม ผักชีฝรั่ง ใบกระวาน ขนาดสิบสองเซน เส้นผ่านศูนย์กลางสองเซน นิยมกินตอนเช้าเท่านั้น”
“โธ่เอ๊ย ไม่ได้ถามประวัติไส้กรอก ถามว่าพี่พฤษภ์เป็นอะไร”
เด็กสาวส่ายหัว “รู้แต่ว่า..สีมันขาวเหมือนผิวคุณเฟรดจังเลย”
พวกที่เหลือฮาครืน “ไส้กรอกคุณเฟรด เป็นไปไม่ได้หรอกน่า”
“นั่นสิ” เจ้าหล่อนพยักหน้าหงึก “เพราะว่าไวส์เวิร์สท์มันคงสั้นไป”
โชคชัยไล่เด็กๆที่ยืนเอาหัวพันกันอยู่ให้ไปทำงาน ตัวเขาตรงเข้ามาหาน้องเขยที่เพิ่งจะเลิกประทุษร้ายไส้กรอกดวงซวยแล้วค่อยๆดึงปังตอออกห่าง
“พี่ว่า..วันนี้เราพักสักหน่อยดีมั้ยพฤษภ์”
“อะไร ผมไม่ได้ป่วย แค่หงุดหงิดนิดเดียว” พฤษภาหน้ามุ่ย
“เปล่าครับ พี่แค่คิดว่าพฤษภ์เหนื่อยเกินไป ไม่ได้หาว่าป่วยนะ”
“ลูกค้ามา” คุณพ่อตัวเล็กคว้าหัวหอมมาสับโครมๆ ถึงจะดูเหมือนไม่ตั้งใจแต่ก็แม่นราวจับวาง “น้ำพริกนรกลงอเวจีขุมที่สามสิบ!”
“ขอร้อง..ไปพักเถอะ” คุณโชคกึ่งขอกึ่งบังคับ วางมือลงบนบ่าเล็กแล้วบีบแผ่วเบา “พี่ไม่รู้ว่าพฤษภ์หงุดหงิดอะไรหรอกนะ ถ้าอยากเล่าก็เล่า ไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไร เพียงแต่อยากให้คิดเสมอว่าพี่จะอยู่ใกล้ๆพฤษภ์ ถ้าต้องการเพื่อนคุยเมื่อไหร่ก็เรียกหาได้ทุกเวลา โอเคมั้ยครับ”
พฤษภาน้ำตาคลอ ยอมปล่อยมีดแต่โดยดี “พี่โชค..” เจ้าตัวยกแขนขึ้นกอดพี่เมียหมับ ซุกหน้าลงกับอกคนสูงกว่า
“พฤษภ์..” คนที่ไม่ทันตั้งตัวได้แต่ยืนนิ่งอึ้ง ถูกกลิ่นหอมของแป้งเด็กปะทะเข้าเต็มจมูกก็มีแต่นะจังงังเท่านั้นเอง
..หอม..
“พี่โชคใจดีจังเลย” พฤษภาอมยิ้ม
“พี่ก็เป็นของพี่แบบนี้แต่ไหนแต่ไรนี่นา” เขาอดแก้มแดงไม่ได้
“จริงอ่ะ” ไอ้กุ๊กตัวแสบยิ้มเผล่ “งั้น..ขอมรดกพี่โชคได้ป่ะ”
โชคชัยกะพริบตาปริบ พอตั้งสติได้ก็หัวเราะร่า
..ซื้อหวยทำไมไม่ถูกบ้างวะ..
“กลับบ้านไปเลยไปไอ้กุ๊กขี้เหนียว”
“โธ่เอ๊ย กลับก็ได้” พฤษภาอารมณ์ดีขึ้นทันตาเห็น “เดี๋ยวผมไปรับน้องเมษเองนะ พี่โชคไม่ต้องไปรับพวกเราก็ได้ จะพาน้องเมษไปกินไอติมด้วย”
“อือ..” เขาโบกมือบ๊ายบาย มองตามหลังคนที่วิ่งไปโบกแท็กซี่ สายตาคู่เดิมยังทอแววเอ็นดูเหมือนเคย “อยากได้มรดก..ก็มาใช้นามสกุลเดียวกันสิ”
......
ต่อเป็นเฮือกๆ อิอิ o18
-
:impress3: :impress3:
บางวูบก็เชียร์พี่โชคนะนี่
ทำไมคนดี ๆ ถึงไม่มีใครรัก
:sad4: :sad4:
-
:L1: :L1: :L1:
-
พี่โชคแอบหยอดในใจทีละนิด ๆ ๆ เมื่อไหร่จะได้กิน
ต้องแบบเฟรดนี่ เผลอแป๊บเดียะ งาบกุ๊กไปทั้งตัวแล้ว
-
กุ๊กเมย์แค้นตริงอะไรจริง
เเอบปลื้มพี่โชด น่ารักนิสัยดีมีตัง โอ้ ..สุดยอด
-
:z2:
-
ขำกุ๊กเมย์ตอนประทุษร้ายไส้กรอก อยากแก้แค้นก็ไปลงกับของจริงนู่น กร๊ากกกกก
พี่โชคนี่ก็คนอาไร้น่ารักจริงจริ๊งงงง ;)
-
สงสารโชค โดนปาดหน้าเค้กไปแย้ว แต่ไม่เชียร์นะฮ่าๆ เชียร์เฟรดแหละมันส์กว่าเยอะ
-
:impress3: :impress3:
บางวูบก็เชียร์พี่โชคนะนี่
ทำไมคนดี ๆ ถึงไม่มีใครรัก
:sad4: :sad4:
+1
T___________________T
-
พี่โชคคนดี...แต่กุ๊กแพ้คนเจ้าเล่ห์ฮ่ะ
หานายเอกน่ารักๆ ให้พี่โชคสักคนสิคะ
-
อะไรที่เมย์เขาไม่ชอบ แล้วคุณแด๊ดจะไปยั่วโมโหทำไมคะ :m20:
แต่ยังไงๆ คำๆนี้ได้ใจม๊ากกกก ร่ ว ม รั ก :-[
-
"ต่อเป็นเฮือกๆ อิอิ"
คนอ่านก็ตามมาอ่านอย่าง ฮักฮัก
-
สมน้ำหน้าเฟรด
โดนซะบ้างเหอะ จีบ(?)ทั้งทีดันทำตัวกวนประสาทเหมือนเด็กวัยทีนเอจไปได้
กุ๊กเมย์เค้าอยากกินยำไส้กรอก ฮืออออออออ หิว
-
แอบสงสารพี่โชค
ถ้าไม่มีเฟรด ไม่แน่นะ พี่โชคอาจจะได้กุ๊กมาเป็นแฟนก็ได้
-
พี่โชคเป็นคนดีแฮะ :call:
แต่คนดีมักอกหักนะ พี่โชค
-
มาตามอ่านรวดเดียวจบค่ะ 555
กุ๊กเมย์น่ารัก คุณศัตรูตัวฉกาจ(ต่อพรหมจารีด้านหลัง) ก็น่ารักกก
อ่านเวลาสองคนนี้คุยกันแล้วเขินค่ะ เอิ้กก :-[ :-[ :-[
ตอน :oo1: กัน....เมย์รั่วมาก แต่น่าร๊าก ชอบจริงจัง 5555
มารอต่อนะคะ คนเขียนสู้ๆ o13
ป.ล.อยากอ่านเอพริวกับโจชัวร์กู้ดบอยตอนโตจังง :z1: :z1:
-
กรี้ดดดดดดดด พี่โชค ไม่น้าาาา อย่ามาตีท้ายครัวแบบเน้ ไปหาคนอื่นเลยๆๆๆ
-
แสบถึงทรวงจริงๆ กุ๊กพฤกษ์
-
กุ๊กเมย์นี่ น่ารักได้ตลอดเลยซิ่ :-[ :-[
-
:call: ขอให้มาต่อเร็วๆด้วยเถิด
ไส้กรอกผู้น่าสงสาร 55
-
ไม่ทันแล้วค่ะพี่โชค คุณกุ๊กเค้าร่วม...นามสกุลกะคุณฝรั่งไปซะแล้ว :o8:
-
กร๊ากกกกกกกกกกก กุ๊กเมย์โมโหน่ากลัวว่ะ
ถ้าเฟรดมาเห็นซากไส้กรอกอันนั้น ยังจะกล้ามาตอแยอีกมั๊ยเนี่ย
ที่จริงถ้าเฟรดเข้าทางลูกน่าจะเวิร์คกว่านะ เมย์คงไม่กล้าทำอะไรรุนแรงต่อหน้าเด็ก 5555555
-
ช้าไปแล้วค่ะพี่โชค
ไส้อั่ว หรือจะสู้ ไส้กรอก
:laugh3: :laugh3: :laugh3:
-
พี่โชคน่ารักอ่ะ
เค้าอยากเชียร์พี่โชคนะ พี่โชคน่าร้ากกก
แต่คงเป็นไปไม่ได้ :sad4:
-
กุ๊ก...อย่าเล่นตัว...
เลยยังไม่รู้เลยว่าคู่นี้มีสนธิสัญญาอะไรกัน?
หรือว่าเดี๋ยวจะมาต่ออีกคะ?
-
อยากได้มรดกก็มาใช้นามสกุลเดียวกันสิ .. .
กรี๊ดดดดดดดดดดดด ด !
จะเอาคุณโชคอ่ะ แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ง
o9 o9 o9 o9 o9 o9 o9 o9 o9 o9 o9 o9 o9 o9 o9 o9
คุณเฟรดไม่ได้เรื่อง!!!!!!
:z6:
-
ไส้กรอกขาว...สั้นไปมั้ง
อ่ะนะ. ฮาอ่ะ
ไส้กรอโดนทำร้ายอีกแล้ว
-
:laugh: :laugh: แล้วเฟรดก็โดนกุ๊กเมย์ :beat: จนได้
กุ๊กเมย์ดูจะฝังใจกับไส้กรอกยี่ห้อเฟรดมากนะ เพราะโมโหเฟรดทีไรก็ไประบายกับไส้กรอกตลอด เห็นแล้วเสียวแทนเฟรดจริงๆ
พี่โชคมัวแต่คิดในใจ แต่เฟรดคิดแล้วทำเลย
รอตอนหน้าเผื่อลูกๆ จะช่วยเป็นคิวปิดให้พ่อทั้งสองได้คืนดีกัน
-
:laugh: :m20:
สยองแทนเฟรดอ่ะ ตายแน่
กุ๊กน่ะถ้าจะแค้นฝังหุ่นจริง
:เฮ้อ: :really2:
-
555+...ยอมๆๆๆ....คุณพี่โชค ขอใช้นามสกุลด้วยคน
-
น่ารัก พี่โชคน่ารักดีจริง เฟรดก็หื่นได้ใจ เลือกไม่ถูกเลย 55+
เอ๊ะ! ได้ข่าวว่าเราไม่ใช่กุ๊กเมย์นี่ 55+
-
แหม กุ๊ก ถ้าแด๊ดดี้ มาเหนเปนเรื่องแน่ๆ
-
ฉุดเลย พ่อเฟรด
คึคึ
-
พี่โชค น่าสงสาร คนดีมักไม่ได้เป็นพระเอก 555
กุ๊กเมย์สู้ๆ
-
เฟรดก็ตรงเกินไป
กุ๊กพฤกษ์น่ารัก
พี่โชคจะแฝงพวงมะม่วงไปอีกนานมั๊ย
-
กุ๊กเมย์มีแต่คนมารุมรัก 555
-
จะเชียร์ ใครดีเนี้ย เอาสองคนไปเลยเเล้วกัน
ห้าๆๆๆๆๆ
-
:impress3: :impress3:
บางวูบก็เชียร์พี่โชคนะนี่
ทำไมคนดี ๆ ถึงไม่มีใครรัก
:sad4: :sad4:
o13แบบว่า เราเลิกกันเถอะ เพราะคุณดีเกินไป 55555 ล้อเล่นนะ อย่าโกรธล่ะ ก็เราเคยเห็นเค้าใช้ประโยคนี้กันบ่อย ๆ อะนะ :z1:
-
พ่อเฟรดได้ใจดีอ่ะ พี่โชคไปพักก่อนเถอะ มาป้วนเปี้ยนเด๋วพ่อเมย์จะเสียหาย มีสามีสองคนไม่ดีม้าง ^_^
-
พฤษภ์นี่อารมณ์หงุดหงิดได้บ้าดีจริงๆ
แต่เฟรดนี่ก็พอกัน ก็เหมาะสมกันแล้วแหละนะ :laugh:
-
พ่อพฤษภ์กับน้องเมษเค้าฉายา ตัวเล็กหมัดสั่ง รึเปล่านะหมัดหนักทั้งพ่อทั้งลูก คนพ่อก็สอยฝรั่งแด๊ดเฟรดร่วงเลย 555
จะเคลียร์กันอิท่าไหนว่า หรือต้องอาศัยคุณลูกช่วยดี
-
แปลว่าครั้งหน้ากุ๊กเมย์ต้องหาไส้กรอกที่ยาวกว่านี้สินะ
รอตอนหน้าค่ะ...คุณเฟรดจะตามง้อยังไงน้อ~
-
รักกับนายเฟรดอ่ะดีแล้ววววว
แต่จะว่าไปก็สงสารพี่โชคจริงๆ อ่ะแหละ
-
มาหลายๆวูบก็ได้คร้าบ คุณnigiri
-
ไแกอดพี่เค้้าทำม้ายยยยย = =
เด๋วก็หลงอีกคนหรอก...
กุ๊กเมย์น่ารักขนาดนี้ เดี๋ยวยุให้พ่อเฟรดพาหนี!!!
รออ่านต่อ และ +1 จ๊ะ
-
ได้อ่านอีกเฮือก :z2: :z2: :z2:
-
เมษาจามฟึดอยู่สามครั้งจนโจชัวร์ที่นั่งปั้นดินน้ำมันอยู่หันมามอง
เด็กฝรั่งตัวน้อยควักผ้าเช็ดหน้าลายหมีโคอะล่าให้เพื่อน
“ปี๊ดด” น้องเมษเลยสั่งน้ำมูกใส่ซะเลย
“ยี้!” มีเสียงแสดงความรังเกียจดังมาจากด้านหลัง
เมษาหันไปมอง เห็นเจ้าเก่าเวลาเดิมอย่างพี่เบิ้ม เพื่อนร่วมชั้นอนุบาลหนึ่งทับสองทำท่าหาเรื่อง ฝ่ายโจชัวร์รับผ้าเช็ดหน้าคืนมาแล้วก็ได้แต่ยกขึ้นส่องลอดช่องเหนียวยืดเป็นยองใยด้วยความสนเท่ห์
“ครูค้าบ..เมษาเป็นไข้หวัดนก!” พี่เบิ้มโวยวาย เด็กนักเรียนที่เล่นกระดานลื่นแถวนั้นแตกฮือกันเป็นแถบ
เมษาทำหน้าไม่ยินดียินร้าย พี่เบิ้มได้ทีเลยตะโกนใหญ่
“เมษาเป็นหวัดนก เมษาเป็นหวัดนก”
เด็กชายมุ่นหัวคิ้ว เดินเข้าไปหาคนที่กระโดดโลดเต้นตะโกนส่งข่าวเพื่อนๆ มือข้างหนึ่งดึงเสื้อนักเรียนฟิตเปรี๊ยะของพี่เบิ้มขึ้นมา
“ปู๊ดดด” แล้วก็สั่งน้ำมูกลงไป
“อ๊ากกก” หัวโจกตัวโตเลยร้องไห้ขี้มูกโป่งแล้ววิ่งเข้าไปฟ้องครู
โจชัวร์ปรบมือแปะๆ มองเพื่อนตาหวานเยิ้มด้วยความชื่นชม “เท่จัง”
เด็กชายเมษาลำพองด้วยการยืดอกอย่างภูมิใจ “เมษเป็นโรงงานผลิตเต้าส่วน” ว่าแล้วก็ตบผ้าเช็ดหน้า(เปื้อนน้ำมูก)ในกระเป๋านักเรียนของโจชัวร์ “เก็บไว้ดีๆนะจอชชี่ ลอดช่องสิงคโปร์ของอาจารย์เต่าอย่างเราหายากม๊ากก”
“น้องเมษ..” ครูแหม่มเดินเข้ามาหาสองเพื่อนซี้ที่เปลี่ยนไปนั่งก่อกองทรายอยู่ข้างสไลเดอร์ “คุณพ่อหนูมารับแล้วค่า”
เมษาลุกขึ้นยืนปัดทรายที่เปื้อนเต็มกางเกงนักเรียน โจชัวร์ลูกกระจ๊อกก็ช่วยปัดให้ด้วย ซ้ำร้ายยังเป็นฝ่ายหิ้วกระเป๋าเดินตามเจ้าพ่อต้อยๆ
พฤษภาโบกมือทักทายลูกตั้งแต่รั้วโรงเรียนอนุบาล วันนี้เขาบอกพี่โชคว่าจะมารับน้องเมษเอง ขากลับคงต้องอาศัยแท็กซี่ไม่ก็รถเมล์
“ครูแหม่มคร้าบ เมษาแกล้งผม” พี่เบิ้ม เจ้าเด็กตัวร้ายยังไม่วายฟ้อง
คุณพ่อตัวเล็กก้มลงหอมแก้มลูกที่โผเข้ากอด เมษาเอาตัวกลมๆซุกกับขาผู้ใหญ่ ทำตัวงอ หน้าตาบ๊องแบ๊ว “น้องเมษทำอะไรน้องเบิ้มเหรอฮะ”
ครูแหม่มยิ้มเจื่อน มองคราบเต้าส่วนเป็นเงาอยู่บนเสื้อนักเรียนมอมแมมของอีกฝ่าย “เล่นกันประสาเด็กน่ะค่ะ ไม่มีอะไรหรอก”
โจชัวร์ยกมือเป็นพยานปากเอก “พวกเราเล่นกันฮะ”
“ครูแหม่มคร้าบ เพื่อนหกล้ม!” แล้วก็มีเสียงพวกลูกลิงดังมาจากอีกมุมของสนามเด็กเล่น ครูอนุบาลคนสวยเลยรีบขอตัวไปพยาบาลเด็ก
พี่เบิ้มทำหน้างอเป็นตูดลิง หมดครูแหม่มไปก็คงไม่มีใครช่วยได้ เด็กชายมองเมษาอย่างหมายหัว “ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ รู้มั้ยว่าพ่อเราเป็นใคร!”
พฤษภาอ้าปากหวอ
“แล้วพ่อนายเป็นใคร” เมษาส่งเสียงแง้วๆ
“พ่อเราเป็นสส.นะ!”
“คืออะไร?” น้องเมษเอียงคอมอง “ย่อมาจากน้ำส้มสายชูเหรอ”
พฤษภาหลุดปากหัวเราะก๊ากอย่างห้ามไม่อยู่
ปุจฉา..ลูกใครหว่า ปากคอเราะร้ายจริงๆ
“ม..ไม่ใช่นะ พ่อไม่ใช่น้ำส้มสายชู!”
“แล้วอะไรล่ะสส.เนี่ย”
“ส..สมาชิก..” พี่เบิ้มเกาหัวแกรก “สมาชิกสังฆภัณฑ์ไว้ทำสังฆทาน!”
“พ่อตัวคือใครยังไม่รู้เลย” เมษาท้วง “สส.ย่อมาจากสารส้มต่างหาก!”
พฤษภาหัวเราะท้องคัดท้องแข็งอยู่กับที่
วิสัจฉนา..ลูกมึงแหละพฤษภ์!
“แล้วรู้มั้ยว่าพ่อเราเป็นใคร” น้องเมษย่างสามขุมเข้าหาทั้งที่ตัวเตี้ยกว่าครึ่งไม้บรรทัดเห็นจะได้ ตอนนี้พ่อจ๋าเรียกยังไม่ฟังเลย
พี่เบิ้มถอยหลังกรูด “ป..เป็นใครล่ะ”
“พ่อเราเป็นกุ๊ก!” เมษาประกาศกร้าว “พ่อนายเป็นแค่น้ำส้มสายชู แต่พ่อเราเป็นคนใช้น้ำส้มสายชูนะ!”
จอชชี่ปรบมือแปะๆอีกคำรบ พี่เบิ้มเห็นว่าเถียงไม่ออกเลยหันไปเล่นอีกหนึ่งหน่อแทน เจ้าหนูน้อยถึงกับผงะเมื่อถูกถามว่า พ่อ
นายล่ะเป็นใคร
กุ๊กพฤษภ์ถึงกับกลืนน้ำลายเอื๊อก
“พ่อเราเป็นผัวกุ๊กที่ใช้น้ำส้มสายชูทำอาหารยังไงล่ะ”
ผ่าง!!
พฤษภาสำลักค่อกแค่ก พวกเด็กๆหันมามองอย่างงุนงง “ไม่มีอะไรครับ พ่อจ๋าสะอึกน้ำลายตัวเอง” เขาปาดเหงื่อ น้องจอชยังไม่
ทันได้พูดอะไรเขาก็นึกไปไกลถึงสามวาแปดศอกบวกอีกยี่สิบโยชน์ลงทะเลไปแล้ว
“แด๊ดดี้เป็นฮีโร่ของจอช” โจชัวร์ตอบอย่างเหนียมอาย
พี่เบิ้มเงียบกริบ เมษาก็เงียบกริบ
“กลับบ้านไปหาสารส้ม..เอ้ย..พ่อสส.ของเราดีกว่า” และแล้วหัวโจกก็จากไปด้วยดี “พ่อคร้าบ..เบิ้มคิดถึง”
..สงบศึกสองผู้ยิ่งใหญ่ของอนุบาลหนึ่งทับสองด้วยประการฉะนี้..
“น้องเมษ” กุ๊กพฤษภ์มองลูกชายอย่างคาดโทษ “พ่อจ๋ารู้นะว่าหนูผลิตลอดช่องใส่เสื้อน้องเบิ้ม ทำแบบนี้ได้ยังไงเจ้าตัวดี”
“ฮึ..” เมษากอดอกแน่น
โจชัวร์ปราดเข้ามาอธิบายแทน “เมษถูกล้อฮะอาเมย์”
กุ๊กยิ้มเฝื่อน ถูกน้องจอชเรียกอาเมย์อีกแล้ว
“พี่เบิ้มหาว่าเมษเป็นไข้หวัดนก ปากไม่ดีเลย”
พฤษภาได้แต่ถอนหายใจ “ทีหลังเราก็อย่าไปต่อปากต่อคำกับเขาสิครับ เข้าใจมั้ยทั้งสองคน เขาพูดอะไรก็ปล่อยเขาไป”
“แล้วพอกลางคืนหนูค่อยแปลงร่างเป็นเฟรดดี้ ครูเกอร์ไปเจื๋อนพี่เบิ้มได้ใช่มั้ยฮะ” เมษายิ้มแฉ่ง “หรือจะใส่หน้ากากฮ็อคกี้แบบพี่
เจสันดีน้า”
“ใครคือเฟรดดี้ ครูเกอร์?” จอชไม่ได้รับอนุญาตให้ดูหนังน่ากลัว
พฤษภากระแอมแก้เก้อ น้องเมษแปลงร่างได้สยองจริงๆ
“เอาล่ะ จะกลับกันรึยังเอ่ย” คุณพ่อลูกหนึ่งหันไปถาม
น้องเมษมองเพื่อนสนิทที่ยังรอแด๊ดดี้อีกคนมารับ
“เราไปก่อนนะจอชชี่ พรุ่งนี้เจอกัน”
ใจจริงพฤษภาอยากเร่งให้ลูกชายวิ่งมาโดยเร็ว วินาทีนี้เขาขี้เกียจเผชิญหน้ากับไอ้ตัวพ่อมากที่สุดพอๆกับไม่อยากเจอไส้เดือนนั่น
ล่ะ
“น้องจอชคะ..น้องจอช” ครูแหม่มวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาหา
โจชัวร์ที่เพิ่งยื่นกระเป๋าคืนให้เมษาหันไปตามเสียง
“คุณพ่อเฟรดโทรมาหาครูค่ะ..” เธอยกมือขึ้นปาดเหงื่อ “ตอนนี้คุณพ่อรถชน มารับหนูไม่ได้”
กุ๊กเมย์หันขวับ รู้สึกใจร่วงไปถึงตาตุ่ม
..เฮ้ย! ที่เผาพริกเผาเกลือมันได้ผลเรอะ!..
“แด๊ดดี้..” โจชัวร์เบะปาก
น้องเมษผละจากพ่อเข้าไปหา สอดมือนุ่มนิ่มเข้าไปกุมนิ้วเพื่อนแน่น พ่อพฤษภ์เห็นท่าไม่ดีเลยก้มลงกอดเพื่อนลูกชายไว้
..ไม่ได้ตั้งใจนะเฟ้ย! ไม่ได้อยากทำรุนแรง โอ๊ย! พ่อแก้วแม่แก้ว..
“คุณพ่อติดอยู่บนถนนค่ะ กำลังรอประกัน ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร แค่กันชนบุบเท่านั้นเอง” ครูแหม่มปลอบใจลูกศิษย์ “คุณพ่อ
กำชับว่าให้อยู่ที่นี่จนกว่าคุณพ่อจะมารับนะคะ ห้ามไปไหนเด็ดขาด อาจจะช้าหน่อยแต่ว่าคุณพ่อจะมารับน้องจอชด้วยตัวเองค่ะ”
พฤษภาหน้าเจื่อน คว้ามือถือตัวเองออกมากดโทรหาศัตรูหมายเลขหนึ่ง “โห..” ชายหนุ่มพึมพำ จำได้ว่าปิดทั้งเสียงและระบบสั่น
เอาไว้ เผลออีกทีมีตั้งสี่สิบสายไม่ได้รับ “บ้ารึเปล่านี่” แต่พอเขาโทรกลับ ฝ่ายนั้นดันเล่นตัวซะงั้น
“โทรหาคุณเฟรดเหรอคะ พอดีมือถือเขาแบตหมดน่ะค่ะ” ครูคนสวยอธิบาย “ดูเหมือนจะบ่นว่าฟังเพลงควายอยู่สี่สิบครั้งได้ อะไร
ทำนองนี้ล่ะค่ะ”
เจ้าของมือถือหน้าหดเหลือสองนิ้ว ก้มมองเจ้าหนูน้อยโจชัวร์ที่น้ำตาร่วงผล็อยแล้วรู้สึกผิดเต็มประตู สูตรเผาสารพัดนี่มันแช่งได้
สัมฤทธิ์ผลจริงๆ
“คุณเฟรดบอกให้น้องจอชรอที่โรงเรียนใช่มั้ยครับ”
“ค่ะ..ยังไงครูแหม่มจะอยู่เป็นเพื่อนน้องจอชเอง” เธอก้มลงเช็ดน้ำตาเจ้าตัวเล็กที่ยืนสะอื้นเป็นพักๆ “คุณพ่อไม่เป็นอะไร ไม่ต้อง
กลัวนะเด็กดี”
กุ๊กพฤษภ์หันมองสนามเด็กเล่น ตอนนี้พวกเด็กๆเริ่มทยอยกลับบ้านแล้ว อีกสักพักภารโรงก็จะมาปิดห้อง คงรอได้แค่ตรงม้านั่งหิน
ในสนามเท่านั้น
“อา..แย่ล่ะสิ จะพาเราไปบ้านอาก็ไม่ได้แฮะ คุณเฟรดมือถือแบตหมดด้วย” พฤษภาสงสารโจชัวร์ที่นั่งหงอยเหงาอยู่ข้างเมษา
เลยตกลงขออยู่เป็นเพื่อนเด็กชายแทน “ครูแหม่มกลับก่อนได้นะครับ ไม่ต้องห่วงทางนี้”
“ไม่เป็นไรค่ะ ครูไม่รีบ..” พูดไม่ทันขาดคำ ที่บ้านครูแหม่มก็โทรมาบอกว่าคุณแม่วัยดึกของเธอดันเล่นแพลงกิ้งเสียหลังเดาะ “ฝ..
ฝากน้องจอชด้วยนะคะ” เจ้าหล่อนปาดเหงื่อรอบสอง
“สบายมากคร้าบ” กุ๊กเมย์ยิ้มแฉล้ม “สบม.ยห.คุณเฟรดกับผมเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่สมัยดึกดำบรรพ์ สนิ๊ทสนิท..”
..แบบแนบเนื้อเลยล่ะเว้ยเฮ้ย!..
“ถ้าอย่างนั้นก็ค่อยเบาใจหน่อยค่ะ” เธอยิ้มออกมาได้ มองโจชัวร์ที่ดูเหมือนอยากอยู่กับเมษามากกว่าเลยออกปากขอฝากเด็กไว้
“ดูแลคุณแม่ให้ดีนะครับ อย่าให้แกเปลี่ยนมาทำเลวิเทติ้งล่ะ”
“แบบนั้นไม่ตายก็คงเลี้ยงไม่โตล่ะค่า” ครูแหม่มโบกมือลา
“เอาล่ะหนุ่มๆ..” กุ๊กตัวเล็กหันมาทางสองหน่อ “ทีนี้เราก็มานั่งคุยกันประสาชายโสดดีกว่าเนอะ ใครยังไม่มีแฟนยกมือขึ้น!”
......
เฟรดยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู สบถในใจด้วยความหัวเสีย กว่าจะเคลียร์เรื่องเสร็จปาเข้าไปสามสี่ชั่วโมง ตั้งแต่รอประกันที่บอกว่าไม่
เกินครึ่งชั่วโมงมันจะมาก็เห็นไม่เร็วตามปากว่าสักนิด ไหนจะคู่กรณีที่พุ่งเข้าชนเขาเต็มรักแต่ดันเถียงคอเป็นเอ็นว่าไม่ใช่คนผิด รถ
อีกคันที่เสยท้ายเขาก็บ่นเป็นหมีกินผึ้งตลอดเวลา ไม่นับตอนที่หอบหิ้วกันขึ้นโรงพักไปเจรจาว่าความแล้วชดเชยค่าเสียหาย พอ
ตอนนี้รถก็ดันมาติดหนึบเพราะคนส่วนใหญ่เพิ่งเลิกงานอีก
“แด๊ดดี้กำลังไปรับนะลูก” เขานั่งกระสับกระส่ายเคาะพวงมาลัยเล่นยิ่งดูเวลายิ่งนั่งไม่ติดที่ อีกสิบนาทีจะสองทุ่มแต่เขายังติดแห
ง็กอยู่บนถนนเลย
“ไฟเขียว ไฟเขียว” ชายหนุ่มพึมพำ เห็นสัญญาณไฟปุ๊บก็กระชากตัวรถออกปั๊บ ซิ่งฉวัดเฉวียนเสียจนกรังด์ปรีซ์ยังต้องอาย
อีกยี่สิบนาทีต่อมา เฟรดเพิ่งถึงโรงเรียนอนุบาลที่เปิดไฟตรงสนามเด็กเล่นไว้เพียงไม่กี่หลอด เงาตะคุ่มที่เห็นอยู่กำลังนั่งตีแขนขา
ตัวเองเพี๊ยะๆ
“โจชัวร์!” แด๊ดดี้รูปหล่อแทบกระโดดลงจากรถ
เจ้าหนูน้อยจอชชี่หันมามองตามต้นเสียง “แด๊ดดี้!”
ร่างสูงกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาหา โจชัวร์กู๊ดบอยถลาเข้าใส่พร้อมไม้หมูปิ้งในมือ “โอ๊ะๆ ระวังครับคนเก่ง” เฟรดเพิ่งเหลือบเห็นใครบาง
คนตอนนั้นเอง
พฤษภานั่งเคี้ยวหมูปิ้งกับน้องเมษตุ้ยๆ พอเห็นเบนซ์สีบรอนซ์เจ้าเก่าจอดเทียบพร้อมกับคนขับที่วิ่งปรู๊ดเข้ามาก็แทบสำลักข้าว
เหนียวในปาก
“เมย์..” เสียงทุ้มต่ำครางเบาๆ
“อาเมย์กับเมษอยู่เป็นเพื่อนจอชฮะ” โจชัวร์ยิ้มแป้น อวดไม้เสียบหมูในมือ “อาเมย์เลี้ยงข้าวเหนียวหมูปิ้งกับซกเล็กด้วย อร่อย
ไปเล้ย!”
กุ๊กพฤษภ์หันซ้ายหันขวาไม่เจอทิชชู่ก็แอบเช็ดมือกับเสื้อตัวเอง ยิ้มเฝื่อนๆให้คนที่ก้าวเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว “เอ่อ..ไม่ได้ตั้งใจ
สอนให้น้องจอชกินซกเล็กนะ เหะๆ เสียสถาบันฝรั่งหมด เวรกรรม..โอ๊ะ!”
คนตัวเล็กกว่าถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง ไอ้ฝรั่งขี้นกไม่พูดพร่ำทำเพลง มาถึงก็คว้าตัวเข้าไปกอดเสียแน่นหนึบ “เฮ้ย!”
“ขอบคุณ..” เฟรดกระซิบ อะไรดลใจไม่รู้ล่ะ รู้แต่ในอกมันคับพองด้วยความตื้นตันไปหมด “ขอบคุณนะเมย์..”
พฤษภาแก้มร้อนผ่าว ลูบหลังมันเหมือนจะปลอบใจ (จริงๆคือแอบเช็ดมือ) “ปล่อยได้แล้วเฟ้ย ลูกเห็น”
“อืม..นั่นสินะ” เฟรดอมยิ้ม ผละออกมาจากคุณพ่อลูกหนึ่ง “ขอโทษที ผมชินกับธรรมเนียมฝรั่งไปหน่อย แบบว่า..เราชอบกอด
กัน” ตอแหลชัดๆ!!
กุ๊กบู้หน้า “เออ..แล้วไป อโหสิ”
น้องเมษนั่งมองสองพ่อคุยกัน ปากก็เคี้ยวข้าวเหนียวต่อ โจชัวร์เดินเข้ามาร่วมวงโจ้ตำปูใส่พริกสามเม็ดให้หมดถุง
“มาแบบปลอดภัยครบสามสิบสองก็ดีแล้ว พาน้องจอชกลับบ้านเถอะคุณ แกเหนื่อยมาทั้งวันเชียว” กุ๊กเมย์มองเจ้าหนูทั้งสองแล้ว
อมยิ้ม
“กุ๊กล่ะ” เฟรดมองวงข้าวเย็นตรงม้าหินด้วยความขบขัน สงสัยกุ๊กเมย์คงซื้อจากรถเข็นแถวนี้เอา มาแบบครบเซ็ตอิ่มกันยันเช้าเลย
ทีเดียว
“จะกลับเหมือนกัน” พฤษภาลุกขึ้นยืนไล่ความเมื่อยขบ ตอนแรกตั้งใจจะชวนน้องเมษไปกินไอศกรีมเลยต้องเลื่อนไปวันหลัง
คนตัวสูงกว่าคว้าแขนเล็กหมับ “กลับกับผมนะ”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวขึ้นรถแท็กซี่หน้าปากซอยนี่ล่ะ ว่าจะแวะไปซื้อหมูสะเต๊ะกับขนมปังสังขยาให้น้องเมษก่อน เด็กอ้วนกินแค่นี้ไม่
ระคายท้องหรอก จริงเปล่าน้องเมษ” เจ้าตัวหันไปฟัดพุงกลมๆของลูกชาย
“ผมขับไปให้” เขายอมแพ้ง่ายๆที่ไหนกัน
“กลับบ้านไปเถอะน่า น้องจอชตาปรือแล้ว”
เฟรดมุ่นคิ้ว “เลิกขี้เกรงใจแล้วมากับผมง่ายๆก็คงไม่เสียเวลาหรอก”
“อะไรวะ” พฤษภาถูกจับลากเข้าไปในรถพร้อมกับน้องเมษ โจชัวร์ที่หาววอดแล้ววอดเล่าปีนขึ้นไปนั่งบนเบาะหลังตาม
“รัดเข็มขัดด้วย”
“อยู่ไหนอ่ะ” เขาควานไปทั่ว
“โธ่เอ๊ย” เฟรดหัวเราะ พาดมือผ่านเบาะแล้วขยับเข้าไปหา
ใบหน้าคมสันอยู่ห่างอีกคนเพียงแค่คืบ เขาชะงักไปนิด ดวงตาสีฟ้าสว่างนิ่งงันกับริมฝีปากที่บ่นพึมพำอยู่ไม่ไกล
พฤษภาเหลือบมองคนที่ดูเหมือนจะเข้าภวังค์ “มีอะไร..เหรอ”
นัยน์ตาสีอ่อนหลุบมองเรียวปากบางด้านหน้า
“อย่าจ้องสิวะ” กุ๊กเมย์หายใจไม่ทั่วท้อง หมอนี่จะหลบก็ไม่หลบ จะเข้ามาหาหรือจะถอยก็ไม่มีสัญญาณ มันจะเอายังไงกันแน่โว้ย
“เมื่อตอนกลางวัน..” ร่างสูงยังไม่ละสายตา
“อือ..”
“ผมขอถอนคำพูด”
“เหรอ” กุ๊กลอบกลืนน้ำลายเอื๊อก
..จะว่าไป ไอ้หมอนี่มันก็หน้าตาดีจริงๆว่ะพับเผื่อย..
“ถ้าคุณไม่อยากให้พูด..ผมก็จะไม่พูด”
“อ่าฮะ..”
“จะไม่บอกใครด้วย” เฟรดว่าทวน “เรื่องที่เรา..ร่วมรักกัน”
“ใช่..เรื่องที่เราร่วม..รัก..” พฤษภาทำตาโต “แก๊!” พอได้สติก็กระชากคอเสื้อเชิ้ตอีกฝ่ายเข้ามาหาด้วยท่าทางอยากพ่นไฟเหมือน
ก็อตซิลล่าเต็มแก่
“ผีเจาะปากมาเกิดรึไงวะ”
“ขอโทษๆ” เฟรดยกธงขาว ยังจำหมัดอัปเปอร์คัทปลายคางได้แม่นยำ นี่ถ้าตอนนั้นถูกชกหัวสงสัยได้ความจำเสื่อมถาวร ตัวเล็ก
แต่หมัดหนักเป็นบ้า
“ห้ามพูดคำนั้นอีก เด็ดขาด!” ว่าไปตาก็เหลือบมองเด็กๆที่หลับปุ๋ยกัน
“โอเค” เขาตกลง นึกด่าปากตัวเองอยู่ในใจ
“มันก็แค่เซ็กซ์กับเหล้า” กุ๊กเมย์บิดแก้มอีกฝ่ายจนยืด ไม่อยากทำรุนแรงเพราะยังรู้สึกผิดกับคาถาเผาพริกเผาเกลืออยู่ “คำว่าร่วม
รักเขาใช้กับคนที่รักกัน กับคนที่แค่เห็นหน้าแล้วก็กัดกันน่ะมันไม่มีทางเฟ้ย!”
เฟรดกะพริบตาปริบ ตกลงคือเขาถูกห้ามไม่ให้พูดเพราะใช้คำไม่ถูกไวยากรณ์หรือเพราะมันแสลงใจดวงน้อยๆของกุ๊กเมย์กัน
แน่ “สรุปว่า?”
“หุบปากให้นิ่งแล้วก็ลืม อันเดอร์สแต๊น?”
“ถ้าไม่ล่ะ” ยังอยากลองเชิง
“เคยถูกกระเทียมยัดตูดมั้ย” พฤษภายิ้มเหี้ยม “อย่าคิดว่าตัวเองมีไอ้ดุ้นยักษ์นั่นอยู่คนเดียวนะเว้ย ในครัวมีทั้งหัวไชเท้า แครอท มะเขือยาว แตงร้าน หรือจะเอาสากกะเบือยันเรือรบ เดี๋ยวพ่อทะลวงไส้ขาดด้วยไม้ตีพริกซะนี่!”
เฟรดเหงื่อตก แอบกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ เขายันตัวขึ้นนั่งพิงเบาะหลังถูกทารุณกรรมจนแทบจมหายไปใต้พวงมาลัย
“ลืมก็ได้ สั่งให้ลืมก็ลืม แต่เดี๋ยว..ขอแก้ตัวก่อน ที่ตอนบ่ายไปหานี่ไม่ใช่จะคุยเรื่องนั้นนะ ไม่ได้จะไปแบล็คเมล์อะไรด้วย”
“แล้วจะฝอยอะไรไม่ทราบ”
“ก็กุ๊กน่ะ..” เขาขอเคลียร์ชัดๆ “บอกเองไม่ใช่เหรอว่าจะลืม เราก็ตกลงกันแล้วนี่ว่าต่างคนต่างลืม แล้วทำไมพอผมสั่งผัดไทจาก
ร้าน กุ๊กกลับให้คนอื่นทำให้ ใครกันแน่ที่ทั้งจำแล้วก็ทั้งแค้นจนพาลไม่ยอมทำอาหารให้ผมกิน หือ?”
พฤษภาสะดุดตอจังเบ้อเร่อ ทำตาปะหลับปะเหลือก
“กุ๊กคนเดียวนั่นล่ะที่ทำเหมือนเรื่องคืนนั้นมันเกิดขึ้นตลอดเวลา”
“เฮอะ!” กุ๊กเมย์สะบัดหน้าพรืด ดูกะเง้ากะงอดได้น่ารักน่าชัง(และน่าถีบตกท้องร่องนัก) “แล้วไงล่ะ”
เฟรดคลายเนคไทที่ถูกคนด้านข้างใช้เป็นเครื่องมือประทุษร้ายต่อคอหอยออก “เรามาตกลงกัน”
พฤษภามองอย่างหวาดระแวง
“อย่างแรก..ผมขอโทษ”
“อโหสิ!”
“ผมขอโทษแล้วนะ เพราะฉะนั้น อย่างที่สอง..เรามาคุยกันเหมือนเดิม จะไม่มีการเมิน ไม่รู้จัก ทำเป็นคนแปลกหน้าหรือพูดแล้วไม่ทัก ที่สำคัญ..ถ้าผมโทรสั่งอาหารจากร้าน กุ๊กก็ต้องเป็นคนทำเท่านั้น เหมือนเดิม..ห้ามเปลี่ยน”
“เรื่องมากชิบ” กุ๊กพฤษภ์บ่นอุบ
“ช่วยไม่ได้ ผมรักฝีมือกุ๊ก ถ้าไม่ใช่กุ๊กทำ บอกตรงๆว่าผมไปกินฟางดีกว่า” เฟรดอมยิ้ม “คุณอยากเห็นหนุ่มหุ่นดีอย่างผมแห้งเป็น
ไม้จิ้มฟันเพราะอดอาหารเหรอ” เขาคิดว่าได้ยินเสียงอ้วกมาจากอีกคนนะ
“เออ! สัญญา”
“อย่างสุดท้าย..” หนุ่มตัวสูงคิดว่าเขาน่าจะได้ทั้งขึ้นทั้งล่อง “เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะ เมย์”
“ทำไมต้องเรียกเมย์วะ”
“โค้ดลับไง”
“ข้อแม้เยอะนะเฟรดดี้”
“ทำไมต้องเฟรดดี้” เฟรดตีหน้าปุเลี่ยน
“โค้ดลับ” พฤษภาอมยิ้ม “ฮีโร่ของน้องเมษคือเฟรดดี้”
“มีฮีโร่ชื่อนี้ด้วยเหรอ” ร่างสูงเกาหัวแกรก “ผมรู้จักแต่โทนี่ จา”
“อืม..ฮีโร่น้องเมษมีเฟรดดี้ ครูเกอร์ ชัคกี้ พินเฮด เจสัน วอร์ฮีส์ ไมเคิล ไมเยอร์ส กับแจ็ค เดอะ ริปเปอร์ด้วย”
เฟรดหน้าเจื่อน
..นี่มันชื่อฆาตกรในหนังทั้งนั้นนี่หว่า!..
“เอ้า..” พฤษภายิ้มแป้น ยื่นมือให้จับ ที่ว่าไงว่าตามกันไม่ใช่เชื่อฟังนะ แต่สงสารบวกรู้สึกผิดต่างหาก เขาไม่กล้าบอกหรอกว่าที่
เจ้าฝรั่งนี่ถูกรถชน เป็นเพราะแรงอาฆาตจากพริกและเกลือตามแบบฉบับไทยโบราณของเขาน่ะ
“สัญญาก็ได้ คุณก็ต้องสัญญาด้วย ต่างคนต่างลืม ห้ามพูดถึง แล้วก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม”
ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ เชคแฮนด์กับอีกฝ่าย “I promise you.”
กุ๊กตบบ่ากว้างเบาๆ “งั้นก็ขับรถกลับบ้านไปส่งผมได้แล้ว..เฟรดดี้”
“ครับผม..” ซีอีโอรูปหล่อเผลอยิ้มมุมปาก “..คุณนาย” คำหลังนั่นพูดอุบอิบหรอกนะ ไม่อย่างนั้นมีสิทธิ์ตายวายชีวาได้ “ฟังเพลง
หน่อยนะ”
“เอาสิ” ดูเหมือนกุ๊กจะอารมณ์ดี มีการฮัมทำนองตาม
เด็กชายเมษาแอบลืมตาขึ้นมาข้างหนึ่ง “จอช..จอช..” เสียงเล็กกระซิบเรียกเพื่อนที่นอนน้ำลายยืดอยู่อีกมุมของรถ
“หือ..”
“จอชคิดเหมือนเมษมั้ย”
“เหอ?”
“เหมือนเราจะมีพ่อสองคนนะ”
“Ahh..” โจชัวร์เกาพุงตัวเองแกรกๆ “We have two daddies.”
จบตอนแล้ววว :pig4:
-
ผมได้จิ้มคนเขียนด้วย อิอิอิ
-
“พ่อเราเป็นผัวกุ๊กที่ใช้น้ำส้มสายชูทำอาหารยังไงล่ะ”
แหมกุ๊ก ไม่ค่อยเลยนะ 555
เมย์กับเฟรดดี้น่าร๊ากกก :-[
-
เหมือนจะเริ่มลงตัวนะ เด็กๆจะดีใจมั้ยมีพ่อตั้ง2คนแน่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
5555 ตอนนี้่น่ารักทั้งคู่พ่อ คู่ลูกเลยอะ :man1: :man1:
-
แอบกรี๊ด แรง ๆ เพราะสองสามบรรทัดสุดท้าย 555+ น่ารักอ๊ะ
-
จะลืมกันได้จริงเร้ออ
จะยอมเป็นแค่เพื่อนจริงง่ะ :m12:
-
ชอบๆๆดีกันแระ อิอิ รอดู แด๊ดดี้ หึงดีกั่ว ฮ่าๆๆ
-
กุ๊กเมย์จ๋าาาาาา...........น่ารักเกินห้ามใจ
-
ชอบที่คุณเฟรดติงถึงปฏิกิริยาของกุ๊กเมย์ที่บอกให้ต่างฝ่ายต่างลืม แต่ตัวเองก็ลืมไม่จริงน่ะ
เราก็แบบเออคุณกุ๊กเค้าก็ยังไม่ลืมตามที่บอกจริงๆด้วยนิหว่า -w- ไม่รู้สิ ปกติไม่เคยคิดไปถึงในจุดนี้น่ะค่ะ แหะๆ
ตอนนี้น่ารักกกอ่ะ ชอบอ่านตอนน้องเมษอยู่กับน้องจอชด้วย พลังทำลายล้างสูงมาก อ่านไปยิ้มไปตลอด
-
ทำไม...เจ้าเมษา มันถึงเกินเด็กได้ขนาดนี้นะ...แอบน่ากลัว... :z2:
-
โอ๊ยยยยย ทำไมสั้นอีกแล้ว อยากอ่านคร้าบ --"
-
มาแบบสั้นๆแต่เราก็ดีใจนะค่ะ :monkeysad:
:laugh: ทำไมพูดกับกุ๊กเมย์ตรงอย่างนั้นล่ะค่ะ เขินแทน~
-
:กอด1:
-
:กอด1: น้องจอชน่ารักเสมอต้นเสมอปลาย :man1:
-
น่ารักอ่า...กุ๊กเมย์ ทำไมช่างรั่วได้น่ารักแบบเน้
แน่ใจนะว่า 30 แล้ว อ่านแล้วเหมือนกุ๊กยัง 20 ต้นๆ
อยู่เลย อิๆ โจชัวร์กู๊ดบอย และน้องเมษของป้ายก
ก็ออกแล้ว น่ารักน่าหยิกที่ซู๊ดดดด อิๆ แด๊ดดี้เฟรด
รีบๆ ตามตื้อให้กุ๊กอ่อนใจ รักนายเร็วๆ ดิ อยากอ่าน
ฉากหวานๆ อีกอ่ะ ดูท่าจะอีกนานนะกว่าจะได้อ่าน
ฉากนั้น พ่อเฟรดดี้...
-
คุณนาย
สักวันมันจะเป็นเช่นนั้น o13
เมษา ทำไมหนูช่างน่าหยิก ต่อปากต่อคำทำเอาพี่เบิ้มจ๋อยพูดไม่ออกเลย
ได้ความแสบมาจากพ่อจ๋าเต็มๆ :z2:
เฟรดดี้ ë เมย์
-
น่ารักมาก
สงบศึกแล้วก็รีบรักกันนะ
สงสัยว่าพฦษภ์สอนอะไรลูกบ้างเนี่ย เหอๆ
-
พ่อ2คน หุหุ ถูกใจประโยคนี้จริง
พ่อเมย์น่ารัก ><
-
ตกลงกันได้สักที
น้องเมษกับจอชน่ารัก
-
คุณพ่อ 2 คน อิอิ น่ารักอ่ะ ที่จริงน่าจะเป็นคุณพ่อกับคุณแม่มากกว่านะ
รอวันที่เมย์จะได้กินไส้กรอกเฟรดดี้อีกกกก
555++ รอตอนต่อไปค่ะ
-
อร๊ายยยยยยยยยย ที่แท้ก็เมย์เองสินะที่ยังนึกถึงเรื่องคืนนั้นอยู่ตลอดเวลา
ก็อย่างว่าล่ะน๊า โดนดุ้นยักษ์มาซะขนาดนั้นใครมันจะลืมลง ชิมิๆ
เมย์ก็ใจอ่อนซะทีเถอะ สงสารเฟรดน๊า เมย์ไม่สงสารเฟรดมั่งเหรอ
-
สองคุณพ่อ(พยามยาม)ไม่รู้
แต่สองคุณลูกเค้ารู้กัน 555
:impress2: :impress2: :impress2:
-
น่ารักจังเลยสองครอบครัวนี้
เมื่อไรจะรวมครอบครัวกันน๊า
ลุ้นต่อไปจ้า สู้ๆ ค่ะ
-
“เมษเป็นโรงงานผลิตเต้าส่วน”
“เก็บไว้ดีๆนะจอชชี่ ลอดช่องสิงคโปร์ของอาจารย์เต่าอย่างเราหายากม๊ากก”
“พ่อนายเป็นแค่น้ำส้มสายชู แต่พ่อเราเป็นคนใช้น้ำส้มสายชูนะ!”
:pigha2: อยากได้น้องเมษไปนอนกอดจริงๆ น้องเมษได้เชื้อจากกุ๊กเมย์มาเต็มๆ ฉลาด ซ่า แก่น เซี้ยว ไม่กลัวใคร ขนาดจอชชี่ยังซูฮกให้เลย ชอบเวลาน้องเมษ กะ จอชอยู่ด้วยนะ น่ารักดีอ่ะ เหมือนน้องเมษเป็นเจ้าพ่อ แล้วมีจอชเป็นสมุนมือขวา
เฟรดเนียนหลอกแต๊ะอั๋งกุ๊กเมย์เฉยเลย
:o8: :-[ ขนาดลูกทั้ง 2 ยังรู้เลยว่าตัวเอง เหมือนมี พ่อ 2 คน
-
“We have two daddies.” ใช่แล้ววววว!!!
เด็กน้อย แก่แดดเหมือนพ่อเลย กร้าก....
เรียนหนังสือยุ่งน้อยลงแล้วหรือ?? ยินดีด้วยจ๊ะ รออ่านตอนหน้านะ
-
โจชัวกับน้องเมษช่วยเป็นคิวปิดสื่อรักและความเข้าใจให้พ่อพฤษภ์กับแด๊ดดี้เฟรดทีน๊า
-
อิ อิ อิน้องเมษแกล้งหลับแอบฟังผู้ใหญ่คุยกัน อิ อิ อิ ไม่ดีนะลูก
ทีหลัง(อย่า)ทำอีกเลยนะลูก
-
ชอบอ่ะ
พ่อเราเป็นผัวกุ๊ก คิดได้ไงอ่ะ
ใครสอนน้องจอชให้พูดงี้อ่ะ (ขอกอดแรงๆที่หนึ่ง55+)
รอต่อไป
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก.
:z3: :z3:
น่ารักโคตร โคตรรรรรร :-[ :o8: :o8: :o8:
กุ๊กเมย์ น่ารักอย่างแรงงงง :z3:
:pig4: :pig4:
-
น้องเมษเป็นเด็กที่ไม่ธรรมดาจริงๆ ชื่อฮีโร่เล่นเขย่าขวัญ
o13
-
พึ่งรู้จากน้องเมษว่า สส. ย่อมาจากนำ้ส้มสายชู 55++
น้องจอชมีพ่อเป็นผัวคนใช้นำ้ส้มสายชู o13 o13
-
v have 5 daddiesssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssss
so cuteeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
-
น่าร้ากกกก น้องเมษนี่ร้ายไม่เบาเลยน้า 55
ดูเหมือนว่าสนธิสัญญาจะมีประจักษ์พยานมากกว่าสองคนซะแล้วล่ะ ฮุฮุ
อยากอ่านตอนพ่อเมย์กับแด๊ดเฟรดรักกันไวๆจังเล้ยย คงจะน่ารักกิ๊บกิ้วไม่เบา -..-
รอต่อค่าๆ
-
จอชชี่กับกับน้องเมษน่ารักค่ะ 555
ในที่สุดทั้งสองก็มีพ่อสองคนแระเนาะ อิอิ
-
ชอบมากมาย “We have two daddies.”
o13
-
ดีจะตายน้า น้องเมษ กะน้องจอช มีพ่อตั้งสองคนอ่ะ อิอิ
-
น่ารัก ทั้งคุณพ่อทั้งคุณลูกเลย จากนี้ลูกทั้งสองจะหาแผนการให้มีคุณพ่อสองคนอยู่บ้านเดียวกันหรือเปล่าน้าาา
-
กำเนิดชื่อเรื่องมาจากตอนนี้เอง!!!!!
น่ารักทั้ง(สอง)ครอบครัวเลย!!!!!!
-
คู่คุณลูกนี่ว่ายังไงก็ว่าตามกัน
ส่วนคู่คุณพ่อนี่.....จะว่าตามกันได้นานแค่ไหน
สส. แถวบ้าน แปลว่า สูบส้วม อ่ะ เอิ๊ก เอิ๊ก
-
เป็นนิยายที่ น่ารักสุดใจไปเล๊ยยยยย คลายดีจัง วันๆเจอแต่เรื่องเครียดๆ
-
น่ารักทั้งพ่อทั้งลูกทั้งคู่เลย >.<
-
หุหุหุ....คุณนาย...
-
WE HAVE 2 DADDIES o13
-
:impress3:
ตามอ่านจนถึงตอนปัจจุบัน
น่าร๊ากมากกกกเลยอ่ะ
พ่อเมย์นี่รั่วได้ทุกสถานการณ์จิงๆ
พ่อเฟรดดี้ ก็น่าร๊ากกกก ร้อนแรงซะ :pighaun:
คู่ลูกก็น่ารักมากมายอ่าาา
ชอบๆๆ
ติดตามๆๆๆ
รักกันไวไวเนอะ
อยากอ่านอะไรร้อนแรงๆอีก :z1:
-
หลุดฮาหน่อยเหอะ ไอ้สมาชิกสังฆภัณฑ์อะไรนั่นน่ะ :jul3:
คิดได้นะ
เราเลยเรียกน้องมาช่วยกันฮาเลย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:jul3: :jul3:
น้องเมษอย่างฮาเลย ชอบอ่ะ
-
คิกๆ อ่านทันแล้วค้า
ชอบพี่โชคจัง น่ารัก :กอด1:
-
แอบหวาน อ๊ากก :impress2:
-
มีคุณพ่อสองคนนี่ดีจังเลย >3<
-
ไอหย๋า เด็กๆยังไม่หลับอะ จาทำงัยล่ะกุ๊กเมษ์
-
สนุกมาก ชอบอ่ะ
น้องเมษน่ารัก :กอด1:
:pig4:
-
:laugh:
-
:L2:
-
กุ๊กรั่วได้ใจมากค่ะ :laugh:
-
หลงรักหนุ่มน้อยเมษกับจอชเข้าแล้วซิ เด็กๆนี่เค้ามีอะไรให้แปลกใจอยู่บ่อยๆ ส่วนคู่คุณพ่อทั้งสองคนก้อน่ารักมากค่ะ
-
สนุกค้า อาหารน่าทานทั้งนั้น ดีที่ไม่มีดราม่า :impress3:
-
ชอบประโยค นี้ของ จอร์ซ มากกกกก “พ่อเราเป็นผัวกุ๊กที่ใช้น้ำส้มสายชูทำอาหารยังไงล่ะ”
55555555555
-
we have two daddies ในที่สุด คำนี้ก็หลุดออกจากปากน้องจอชจนได้ อิอิ
ชอบเลย แบบนี้
-
สรุปแล้ว ใครแสบกว่ากันแน่ :z2:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ
-
:z1: สันติเริ่มขึ้นแล้ว.. :laugh:
:pig4: :pig4:
-
น้องเมษ อย่างฮา อะ
ชอบๆๆๆๆๆๆ มาต่อ เร้วๆๆ นะครับบบบบบ
ขอบคุณครับบบ
-
สนุกมากๆๆๆๆเลยคะ
อ่านเรื่องนี้แล้วบางทีหิวเลยอ่ะ
มาต่อเร็วๆนะคะ
-
อยากฟัดพุงน้องเมษษษษ
ปล.แด๊ดดี้ทั้ง 2 จะลืมได้จริงเหรอออ เหอๆ
-
:กอด1: :กอด1:
กอดผู้แต่งน่ะค่ะ ขอบคุณที่มาอัพให้เน้อ
ตอนนี้น่ารักมากเลยทั้งลูกๆทั้งสองและคุณพี่ทั้งสองด้วย
แบบนี้น่าจะเป็นจริงอย่างที่น้องเมษบอกโจชัวจริง o13 :impress2:
-
เปลี่ยนจากคุณพ่อ 2 คน
เป็นคุณพ่อ 1 คน และว่าที่คุณแม่ (คุณนาย) 1 คน ดีกว่า
:t2: :t2: :t2:
-
:a11: :a11:
รอว่าที่คุณนายของท่านCEOเฟรดค่า
-
จะเป็นแค่เพื่อนกันหรอจ๊ะ อิอิ
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
:man1: ดันๆๆๆ เพื่อให้คนเขียนรู้ว่าเรา คิดถึงงงงงงง
-
รออยู่น้า ><
-
:L2: :call: :call:
รออยู่น่ะค่ะ
คิดถึงกุ๊กเมย์อ่ะ
:-[
-
หายไปเลยอะกุ๊ก มารอๆๆๆๆ :z2:
-
คิดถึงครับ
-
หุหุ ตอนนี้น่ารักมากๆ :กอด1:
กุ๊กนี้ใจร้ายจริงๆเผาผลิกเผาเกลือแช่งไปได้เสียดายวัตถุดิบ
แต่ข้อดีก็มีเยอะ กวนดี ฮ่าๆ :m20:
รอตอนต่อไปอยู่นะค่ะ
-
เด็กๆน่ารัก
-
หายเงียบเลยแฮะ
-
น้องเมษนี่ท่าทางเป็นหัวโจกนะแก่นซ่าซะ
เหมือนคนพ่อเลย นี่แหละน้าเค้าถึงเรียกว่าลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น
-
เข้ามารอ :call:
-
'กีฬา กีฬา เป็นยาวิเศษ ฮ้าไฮ้! ฮ้าไฮ้!'
เสียงทุ้มต่ำฮัมเพลงเบาๆอย่างสบายอารมณ์ หนุ่มฝรั่งตัวสูงใหญ่เดินกลับไปกลับมาระหว่างห้องน้ำกับห้องนอน สาละวนเลือกเชิ้ตทำงานที่ไม่เห็นจะแตกต่างจากวันปกติตรงไหน
“แด๊ดดี้..” โจชัวร์กู๊ดบอยแต่งตัวเสร็จไวกว่าแด๊ดอีก
“ว่าไงเด็กอ้วน” เฟรดยืนลูบปลายคางอย่างครุ่นคิด เขาหันมาถามลูกชายว่าถ้าแด๊ดใส่สีชมพูแล้วจะหล่อกว่าใส่สีฟ้าไหม
“ยี้” จอชทำท่าขนลุก ชะงักมือที่กำลังขูดขีดกระดาษวาดเขียน “สีชมพูคือสีของผู้หญิง เราเป็นผู้ชายต้องใส่สีฟ้า”
คนฟังหัวเราะร่วน “เชยมากจอช สมัยนี้เขาไปถึงไหนกันแล้ว”
“ไปถึงไหนอ่ะ”
เฟรดย่อตัวให้ความสูงใกล้เคียงกัน “เป็นผู้ชายหรือผู้หญิงมันวัดกันตรงนี้” เขาดึงมือกลมๆให้จับบนหน้าอกซ้ายของตัว
เอง “ไม่ใช่ว่าเป็นผู้ชายแล้วห้ามใส่สีชมพู เป็นผู้ชายแล้วจะร้องไห้ไม่ได้ เป็นผู้ตามไม่ได้ กินของหวานไม่ได้ รักงานบ้านงาน
เรือนไม่ได้ อ่อนแอหรืออยากให้คนมากอดปลอบไม่ได้”
โจชัวร์เลิกคิ้วสั้นๆมองหน้าแด๊ดดี้
“แด๊ดจะบอกเราว่าอย่ายึดติดให้มันมากนัก วันไหนจอชอยากใส่สีชมพูก็ใส่ วันไหนเจ็บปวด อ่อนแอขึ้นมา อยากให้ใครกอด หรือ
อยากร้องไห้ก็ทำ ถ้าเจอใครเป็นผู้นำมากกว่าเรา จอชก็ทำตัวเป็นผู้ตามที่ดีแทน”
“ถ้าจอชอยากกินของหวานก็กินได้!” เด็กชายชูมือหรา “ถ้าจอชอยากช่วยป้าสาวล้างจาน ซักผ้า รีดผ้าก็ได้ใช่มั้ยฮะ”
เฟรดอมยิ้ม “นั่นเป็นสิ่งที่ดีที่สุด”
“แต่จอชไม่ใช่ผู้หญิงนะ”
“ผู้ชายมันวัดกันที่กึ๋น” ชายหนุ่มตบอกตัวเองตุบตับเหมือนคิงคอง
“กึ๋นคืออะไร” โจชัวร์เอียงคอมอง “เหมือนตับเสียบไม้ย่างมั้ย”
ร่างสูงหัวเราะร่วน พักหลังจอชชักจะพูดถึงแต่ของกินเหมือนน้องเมษเสียแล้ว “ผู้ชายมีกึ๋นคือผู้ชายที่มีอะไรดีๆ”
“มีหนอนใหญ่ๆ”
“ไม่ใช่กู๊ดบอย” เฟรดบอกปัด ดึงแก้มเจ้าหนูจนยืด “ผู้ชายมีดี คือผู้ชายที่ทำความดี ช่วยคนอ่อนแอกว่าอย่างผู้หญิง เด็ก คนแก่
แล้วก็คนท้อง”
“อ๋อ” โจชัวร์พอจะเข้าใจ
“เอาอย่างนี้” เฟรดสอนลูก “ถ้าจอชไปเจอผู้ชายตัวโตๆที่แข็งแรงมาก ไม่เคยใส่เสื้อสีชมพูเลย ไม่เคยร้องไห้เลย แต่เขาดันเป็น
โจรวิ่งราว..”
“เขาไม่เป็นผู้ชาย!” จอชร้อง
“แล้วถ้าวันหนึ่งจอชเจอผู้ชายขี้แย..แค่ผลักหัวโขกกำแพงก็ร้องไห้โฮ” เฟรดยิ้มกริ่ม “ผู้ชายคนนั้นชอบทำกับข้าว ชอบทำงาน
บ้าน ตัวสูงแค่อีกเซนเดียวจะร้อยเจ็ดสิบ แล้วก็..ไม่ได้มีบิ๊กเกสท์เวิร์มด้วย”
เจ้าตัวเล็กเงยหน้ามองคนที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“แต่เขามีน้ำใจนั่งรอเด็กอนุบาลหนึ่งที่คอยพ่อมารับอยู่คนเดียวตั้งแต่บ่ายสามยันสองทุ่ม” ดวงตาสีฟ้าดูล่องลอย “แบบนี้เขาเป็น
คนยังไง..”
“อาเมย์เป็นผู้ชายที่ดีมากๆ! มีกึ๋นด้วย!”
“เฮ้!” เฟรดรีบปรับสีหน้า เขากระแอมดังๆแก้เก้อพร้อมกับลุกพรวดจากที่ ลนลานเสียผิดสังเกต “แด๊ดพูดชื่อกุ๊กเมย์ตอนไหน มั่ว!”
โจชัวร์ลอยหน้าลอยตา “งั้นจอชเดาผิด อิอิ”
“แก่แดด” คนพ่อรีบเดินหนี
“แด๊ดดี้..” ฝ่ายเจ้าลูกก็เรียกไว้ “จอชจะบอกให้แด๊ดดี้ใส่สีเขียว”
“ทำไมต้องสีเขียว” เฟรดชะงักมือที่กำลังปลดกระดุมเสื้อสีชมพูอ่อน
“เมษบอกจอชว่า อาเมย์ชอบสีเขียว”
เขามุ่นหัวคิ้ว ทำไม่รู้ไม่ชี้ “เกี่ยวอะไรกับแด๊ด”
“อาเมย์ชอบสีเขียวเพราะเมษชอบนินจาเต่า เต่าทุกตัวสีเขียว อาเมย์เลยชอบสีเขียวเอาใจเมษ” โจชัวร์ว่าปาวๆ ตรรกะง่ายมาก
นะนั่น
“ถ้าแด๊ดดี้จะเอาใจอาเมย์..แด๊ดดี้ต้องใส่สีเขียวด้วย!” พอแผดเสียงเสร็จก็วิ่งปรู๊ดหลบฉากไป ทิ้งใครอีกคนให้ยืนอ้าปากค้างตาม
ลำพัง
“โจชัวร์!” เฟรดเสียงหลง
..ลูกใครวะ! แสบจริงๆให้ดิ้นตาย..
......
โจชัวร์นั่งฮัมเพลงอยู่ข้างคนขับ เจ้าตัวน้อยโยกหัวไปมาซ้ายขวาพลางเหลือบมองแด๊ดดี้ที่นั่งร้องเพลงคลอเบาๆไม่ต่างกัน
“Why do birds suddenly appear everytime you are near?” เขาเคาะนิ้วลงกับพวงมาลัยระหว่างรอเด็กมาเปิดประตูรั้วบ้านให้ “Just like me, they long to be..close to you”
“คนนี้ใครร้อง” จอชจิ้มไปที่เครื่องเสียงในรถ
“คาเรน คาร์เพนเตอร์” เฟรดอารมณ์ดี “อย่าถามนะว่าทำไมแด๊ดร้องเพลงผู้หญิง” เขาชิงตอบ “เพราะมันไม่มีกฎว่าผู้ชายห้ามร้อง
เพลงผู้หญิงน่ะสิ”
โจชัวร์ส่ายหัวหวือ คำถามเด็กๆ จอชไม่ถามแน่นอน ที่จอชอยากรู้น่ะคืออยากรู้ว่าแด๊ดร้องให้ ‘ใคร’ มากกว่า “แด๊ดดี้อยากโคลส
โคลสกับใครเหรอ”
เฟรดไอค่อกแค่ก “เปล่า..ร้องเพลงเฉยๆ” เขาขับออกไปนอกบ้าน
“ร้องให้คนที่ชอบสีเขียว” ไอ้เด็กแสบมองแด๊ดที่ใส่สีเขียวจริงๆด้วย
“That is why all the girls in town follow you all around.” เฟรดแหกปากร้องเพลงกลบเกลื่อน “Just like me, they long
to be..close to you”
“ทำไมแด๊ดอารมณ์ดี” จอชเปลี่ยนหัวเรื่องแล้ว
“เพลงมันเพราะ”
“ทำไมเพลงมันเพราะ”
“เนื้อหามันเยี่ยม”
“ทำไมเนื้อหามันเยี่ยม”
“เพราะว่า..” เฟรดอมยิ้มรอบที่ล้านแปด “รักแท้..แพ้ใกล้ชิดยังไงล่ะ”
“แพ้ดาร์ลี่ไม่ได้เหรอ” มุขอะไรของเด็กวะนี่
เขาก้มลงหอมแก้มลูกดังฟอด “พูดมากจริงๆ”
โจชัวร์หัวเราะกิ๊กกั๊ก พักนี้แด๊ดดี้ร้องเพลงหวานๆทุกวัน โจชัวร์กลัวมดจะขึ้นรถแล้วกัดพวกเขาตาย อยากรู้จังน้า..ว่าเพราะอะไร
..หรือเพราะเจ้าของบ้านหลังด้านหน้านี่กัน..
“วันนี้ก็มารับอาเมย์อีกแล้วเนอะ” เด็กชายพูดหงุงหงิง
“รับน้องเมษต่างหากครับ” เฟรดแก้ต่าง..ทั้งที่ปากไม่หุบยิ้มเลย
บ้านของเขาอยู่ในซอยลึกเข้าไปอีกหน่อย ส่วนบ้านของพฤษภาตั้งออกมาด้านนอก เตะตาชนิดที่ว่าเห็นตู้จดหมายสีขาวกับแปลง
คุณนายตื่นสายและแพรเซี่ยงไฮ้ได้แต่ไกลทีเดียวเชียว
ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา..หลังจากตกลงเป็นเพื่อนกันอีกครั้ง เขาอาสาไปรับไปส่งครอบครัวของกุ๊กเมย์ ไม่มีเหตุผลอะไรมากมาย แค่
เพื่อนบ้านกัน โรงเรียนลูกก็โรงเรียนเดียวกัน ที่ทำงานก็อยู่ตรงข้ามกัน จะลำบากคนอยู่ไกลทำไมให้วุ่นวาย ใช่แล้วล่ะ..นอทติง
อิน อะ กอแบมบู อย่าคิดมาก!
..ไปด้วยกัน มาด้วยกัน ช่วยชาติหารสอง..
..ประหยัดแล้วก็อารมณ์ดี..แค่นี้เองจริงจริ๊ง!..
“โอ๊ะ..โอ” โจชัวร์ที่ปลดเข็มขัดแล้วปีนมองเพื่อนเมษทางหน้าต่างรถเบิกตากว้าง เด็กชายหันดูนาฬิกา ตอนนี้เจ็ดโมงสิบห้าเป๊ะ
ไม่ขาดไม่เกิน
..แต่แด๊ดดี้มาช้ากว่าใครบางคน..
เบนซ์คันเบ้อเริ่มขับมาจอดต่อจากวีออสที่แสนจะคุ้นตา คราวนี้อารมณ์ที่ส่อแววว่าจะดีทั้งวันของเฟรดเริ่มมีตะกอนตกให้พอขุ่น
แล้ว
“คุณเฟรด” พฤษภาที่ยืนคุยกับโชคชัยอยู่หน้าบ้านยิ้มแย้มแจ่มใสเหมือนพระอาทิตย์บานแฉ่ง “วันนี้พี่โชคมารับล่ะ ว่าจะ
โทรบอก ช้าไป”
“ไงครับคุณเฟรด” โชคยิ้มให้เป็นการทักทาย
เฟรดดับเครื่องยนต์ออกมายืนข้างกัน ไม่รู้หรอกว่าจะยืดอกทำตัวสูงชะลูดข่มขวัญใคร แต่เขามีดีที่เงินหนา เบนซ์คันใหญ่ แล้วก็
ใส่เสื้อสีเขียว!
“คุณใส่เสื้อสีอะไรน่ะ” พฤษภาเพิ่งจะจูงน้องเมษส่งให้พี่โชค
เมษาขยิบตากับโจชัวร์ เด็กสองคนหัวเราะคิกคัก
“สีนินจาเต่า” เฟรดยิ้มกริ่ม นี่เขียวที่สุดแล้วนะ เขียวสะเด็ดสะเด่ากระแทกจอตาชนิดพร่าไปร้อยสามสิบเมตรเลยเชียว
เจ้าของบ้านยืนนิ่ง สีหน้าพูดไม่ออกบอกไม่ถูก “ตลกดี”
“ห๋า..”
พฤษภายิ้มเฝื่อน “คุณใส่สีฟ้าแล้วหล่อที่สุด แต่ช่างเถอะ แบบนี้ก็โอเค” เจ้าตัวยักไหล่ ไม่อยากพูดให้เสียน้ำใจว่าสีมันไม่เม
คเซนส์เอาเสียเลย
..เขียวอื๋อเหมือนตะไคร่น้ำ!..
..แล้วเนคไทนี่มันสาหร่ายสไปรูลิน่าหรือไงกัน..
โชคชัยหันมาอมยิ้ม “พฤษภ์ไม่ชอบสีเขียวครับ เพราะว่าน้องเมษชอบนินจาเต่ามากๆ แล้วพฤษภ์ก็รักลูกมากๆ เป็นพ่อที่ขี้หวง
มากด้วย พอน้องเมษแบ่งความรักให้ลุงนินจาเต่า เขาเลยแอนตี้อะไรเขียวๆไปโดยปริยาย”
“โจ..ชัวร์..” เฟรดหันมามองลูกอย่างคาดโทษ
จอชชี่หัวเราะก๊าก
..ฝากไว้ก่อนเถอะ!!..
......
มีอีก มีอีก :really2: (แล้วจะกั๊กไว้ทำไมฟระ) :z6:
-
ทำไมจอชชี่ตัดคะแนนพ่อตัวเองแบบน้านนน 5555
-
โจชัวร์ ลูกใครนะ แสบมาก !!
ตอนนี้โดนไปหลายดอก แต่ที่โคตรชอบ นี่เลย
... นอทติง อิน อะ กอแบมบู ....
+ ล้านให้เลย 5555555555+
-
น้องเมษกับน้องจอร์ซ ไอ้เด็กจอมแสบ :jul3:
นั่นสิค๊า จะกั๊กไว้ทำไมก๊านนน :z3:
-
:laugh: โจชัวร์ แสบมาก เจ้าเล่ห์ที่สุด
-
:impress3:
โจซัวแสบมากกกกกก
55
รอต่อ
-
แสบกว่านี้มีอีกไม๊ แล้วที่กั๊กเอาไว้เอามาลงซะดีๆ คนแต่ง ไม่งั้นจะแช่งให้นินจาเต่าไปกัดในฝัน :z2:
-
o18 น้องจอชน่ารักอีกแล้วลูก
-
:m20: สีนินจาเต่า เก้อเลย
-
:m20: :m20:ลูกชายแสบพอตัว
-
โจชัวร์ไหงหักหน้าพ่อซะล่ะลูก แค่มาเห็นคุณโชคมารับกุ๊กเมย์ก็หน้าเสียแล้ว ยังมาเจอเรื่องสีเสื้ออีก สงสารพ่อเฟรดจริงๆ
-
โจชัวร์แสบจริงๆ
-
ไหนอ่ะ ๆ ที่เหลืออยู่หนายยย
-
แด๊ดดี้ Be Jealous แล้วล่ะสิ โห้ะๆ :laugh:
-
เข้ามา :z13: เป็นครั้งแรก
ยังไงก้อฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ
-
เป็นแผน โจชัวร์ กู๊ดบอยหรือเปล่าอิๆ กลัวมีพ่อใหม่อีกคนอ่ะจิ พ่อหนูน้อย
น่าฟัดจิงเชียว แบบเน้ แดดดี้จะทำไงดีอ่ะ เมย์เค้าเกลียดสีเขียวดั๊นใส่ซะเขียวอี๋เชียวนี่
-
โจชัวร์กู๊ดบอย ใจร้ายกับแด๊ดดี๊ จังเลยนะ
:L2: :L2:
-
เจ้าเด็กแสบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
55 โจชัวร์แสบจริงๆ หลอกพ่อซะได้ สงสารเฟรดอ่า คิคิ :laugh:
-
น่ารักทั้งพ่อทั้งลูกเลยฮร้าาาา
-
ก๊ากๆ :m20: ฮาแตก ขำกรามค้างกันเลยทีเดียว
เสื้อสีเขียวสะท้อนแสงกับเนคไทสาหร่าย ก๊ากๆ :jul3:
โจชัวร์แสบจริงๆ
-
555+
โจชัวร์แสบอ่ะ น้องเมษสั่งสอนมาดีรึป่าวเนี่ย :m20:
-
เฟรดโดนโจชัวร์หลอกแล้วอ่ะ5555น่ารัก พ่อลูก
แหมคุณโชคเป็นมารขวางคอจริงๆเลย ชิชิ
ปล.แทงกั๊กไว้ทำไมมีต่อแล้วต่อด่วนๆนะคะ รอๆๆๆๆๆ
:pig4:
-
จอร์ชชี่แสบมากกกกกกกกกกก 555
-
5555
เล่นกีฬาเถอะ พ่อฝรั่งตัวโต กร้าก...
ไม่นะ ไม่ได้คิดอะไรลึกจริงๆ นะ 555
ขอบคุณ และรอตอนหน้าจ้า... (+1 ด้วยนะเออ)
-
55555
-
กร๊ากกกกก ฮาแตก
น่ารักอ่ะ
ปล. ไหนอ่ะ มีอีกน่ะ
-
555+
นินจาเต่าาาาาาาาาาาาาาาาา
รักนินจาเต่าตั้งแต่อ่านเรื่องนี้ 555+
-
โจชัวทำหน้าที่ลูกเขย เอ... หรือลูกสะไภ้หว่าได้ดีมากครับ o13
-
เฟรด :m20:โดนเจ้าตัวแสบหลอกซะแล้ว :m20:
จอชเจ้าเด็กแก่แดด :m3: อิ อิ
-
แสบจริงๆ ลูกใครว๊า แด๊ดดี้เฟรดหน้าแตกกระจายเลย 5555
อย่ากั๊กๆ กันค่ะ โพสต์ลงเลยพี่น้อง
-
แสบจริงน้องจอร์ซ o13
-
แล้วอยู่ไหนจ๊ะ ที่ว่ามีอีกน่ะ
เพราะอยากอ่านอีก อยากอ่านอีก
แบบว่า รอมานานแล้ว คิดถึงมากแล้วด้วย :serius2:
-
นินจาเต่าทำร้าย
-
:m20: :m20: :m20:
โจชัวร์ตัวแสบ
-
อ่านไปขำไป
คุณพ่อเฟรดเขียวอื๋อนินจาเต่า :m20:
-
จอชแสบมากกก
คิดภาพตามแล้วขำก๊ากเลย
:jul3: :jul3:
-
55555 สีนินจาเต่า จอชชี่ขี้แกล้งเหมือนใครว้า
แล้วคุณคนเขียนที่รัก
มีอีกแล้วจะกั๊กไว้ทำไมค้า
รู้มั้ยว่าคนอ่านค้างงงงงงง
รีบมาต่อให้ไวให้ว่องเรยยย
-
โจชัวร์กู๊ดบอย
ตกลงจะช่วยคุณพ่อหรือฆ่าคุณพ่อกันแน่คะ :laugh:
-
อ๊ากกกก ตัวแสบ!
โจชัวร์ชักจะไม่ใช่กู๊ดบอยแล้วสิ 555
ป.ล.โคลสทูยู ไดชอบมากกเลยค่ะ!! เดอะคาร์เพนเตอร์ วงโปรดตลอดกาลเลย อรั๊ยย!! :m3:
-
งานนี้เด็กแสบโจชัว โดนดึงหูแน่ๆ คิกๆๆ น่ารักจริงๆ
-
ง่ะ เซ็งเลย มีกั๊กด้วย โจชัวร์น้องเมย์ถีบขาคู่ออกมาในบอร์ดแสบๆ ให้คนในเล้าดูเลย แกล้งคุณพ่องี้ไม่ดีนะ
-
โจชัวร์ แสบมากกกกก ทำแด๊ดดี๊หน้าแหก 5555
-
เด็กเปรตตตตตต 55555 แสบได้อีก
-
55555555 เจอโจชัวร์หลอกเข้าให้แล้ว
-
พึ่งเข้ามาอ่านสนุกมากๆเลยค่ะ ดำเนินเรื่องได้น่ารักดี
สงสัยเพราะมีเด็กจอมแสบสองคน
-
เฟรดด้านได้สุดๆ
-
แสบมั่กๆ ค่ะน้องจอชชชช
ตกลงน้องจะส่งเสริมแด๊ดกับอาเมย์มั้ยเนี่ย
-
จอชชี่ร้ายมาก 5555 วางแผนกับน้องเมษมาป้ะเนี่ย ฮ่าๆ น่ารักก
ชักเบื่อพี่โชคแล้ว ชูป้ายไฟเฟรดค่า อร๊าย
-
จอชไปแกล้งแด๊ดดี้ได้น้า ฮ่าๆๆๆ
ตอนนี้อ่านไปขำไปอีกละ น่ารักกกกกอ่ะ!
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านนาน คิดถึงทั้งพ่อ ทั้งลูกเลยค่ะ คริๆ
-
โจชัวร์น่ารักมากกกกกกกกกกกก
คิดถึงสองแสบมากๆเลยโจชัวร์แกล้งแด๊ดดี้อ่ะน่าฉงฉานจิ๊งๆอิอิ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
-
แสบได้โล่ห์ จริงๆ 555+ ^^
-
น้องโจชัวทำแด๊ดดี้ได้ลง 555
-
แสบใหญ่หรือจะมาสู้แสบเล็ก
-
“เพราะว่า..” เฟรดอมยิ้มรอบที่ล้านแปด “รักแท้..แพ้ใกล้ชิดยังไงล่ะ”
“แพ้ดาร์ลี่ไม่ได้เหรอ” มุขอะไรของเด็กวะนี่
มุขยาสีฟันไง แค่นี้ก็ตามไม่ทันลูก โว๊ะคุณพ่อเฟรดนี่
อ้าวไหงโจชัวร์ทำร้ายคุณพ่ออย่างนั้นล่ะ
มีอีก มีอีก .....อีกนานไหมคะ?
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกก คุณพ่อหลงกลลูกชายแล้ว :m20:
-
อยากให้จอร์ชชี่โตไว ๆ จัง เค้าอยากอ่านตอนเด็ก ๆ โตมากกว่าสองแดดอีกตอนนี้ คิๆ
-
น้องจั๋วชัว นี่ทำกานได้นะเค๊อะ
ทำไมเราอ่านชื่อตอนเป็นกีฬากีฬาเป็นยาวิเศษ ไห่ฮ้า ไห่ฮ้า ถ้าจะเพี้ยนนะเรา
ตาฝรั่งเรยกลายเป็นนินจาเต่าซะได้
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยย โจชัวร์แสบมาก!!!!!!!!!! 55555555+
-
โจชัวร์แน่มากๆ แด๊ดดี้ทำไง :laugh:
-
สีนินจาเต่าคิดได้ :m20: แสบจริง อะไรจริง
:pig4: คะ
-
:m20: จอร์ซ นายยอดมาก
-
กร๊ากกกกกกกกกกก
ขำจอชชี่มากอ่ะลูกเอ้ยย
ขอฟัดที
-
กร้ากกกกกก โดนลูกตัวเองต้มซะแล้ว :m20:
-
55555555555555+.....โจชัวร์!!!...แจ่มมากลูก กร๊ากกกกก
-
สงสัยโจชัวร์กู๊ดบอย จะได้เป็น โจชัวร์แบดบอยแล้วหล่ะ 5555
-
มาต่ออีกหน่อย :man1:
...........................................................
“กีฬา กีฬา เป็นยาวิเศษ แก้กองกิเลสทำคนให้เป็นคน” เด็กๆในห้องพร้อมใจกันร้องเพลง
ประสานเสียง มีครูแหม่มเป็นผู้นำ
“ผลของการฝึกตน เล่นกีฬาสากล ตะละล้า”
อีกสองวัน โรงเรียนอนุบาลเอกชนกางเกงแดงจะมีการจัดงานกีฬาสีขึ้น ทั้งโรงเรียนมีเด็กทั้ง
หมดห้าสิบกว่าคน แบ่งเป็นสามชั้นเรียน คืออนุบาลหนึ่ง สองและสาม แต่ละชั้นเรียนแบ่งได้
อีกสามห้อง คือห้องแพนด้า ห้องโคอะล่า และห้องกริซลีย์ผู้ยิ่งใหญ่ (ห้องนี้รองรับลูกหลาน
นักการเมืองโดยเฉพาะ)
โรงเรียนอนุบาลกางเกงแดงที่น้องเมษและน้องจอชอยู่เป็นเครือข่ายหนึ่งของโรงเรียน
ประถมกางเกงสก็อตเขียว แล้วโรงเรียนประถมกางเกงสก็อตเขียวยังเป็นอีกเครือข่ายของ
โรงเรียนมัธยมกางเกงสแล็คดำ..เท่ซะไม่มี
..ที่สำคัญ..โรงเรียนกางเกงเขามีลูกคู่เป็นโรงเรียนกระโปรงด้วย!..
และในวันงานกีฬาสีนี้เอง..ที่สาวน้อยอนุบาลกระโปรงแดง..ซึ่งตั้งไกลออกไปอีกฟากของ
ถนนสุขุมวิท (ครูใหญ่แกกลัวเด็กผู้ชายปีนหาเด็กผู้หญิง) จะมาร่วมงานแข่งกีฬาของบรรดา
เด็กชายสุดหล่อพ่อรวยกันอย่างพร้อมเพรียง
ทุกคนตื่นเต้นกันมาก ว่ากันว่ามันคือเดบูตองส์ของรุ่นเล็กเลยทีเดียว!
“ท่อนนี้เป็นท่อนร้องรับนะคะ” ครูแหม่มหลั่นล้าเป็นพิเศษ ใช่ว่าจะมีแต่เด็กๆเท่านั้น ใครๆก็
บอกว่าครูผู้ชายโรงเรียนกระโปรงน่ะหล่อกล้ามบึ้ก
โจชัวร์ตั้งอกตั้งใจร้องเพลงเป็นอย่างดี
“พวกเรานักกีฬาใจกล้าหาญ เชี่ยวชาญชิงชัยไม่ย่นย่อ คราวชนะรุกใหญ่ไม่รีรอ คราวแพ้ก็
ไม่ท้อกัดฟันทน ฮึม..ฮึม”
เมษานั่งวาดรูปเบอร์เกอร์บนเอสี่ขณะที่ทุกคนตั้งใจซ้อม
“ไม่ร้องเหรอ” โจชัวร์สะกิดเพื่อนที่นั่งข้างกัน
ดวงตากลมโตไม่ได้ละจากภาพเลย “เมษกำลังทอดเฟรนช์ฟรายอยู่”
“สุกยังอ่ะ” จอชก็เริ่มอาการหนักเหมือนน้องเมษเข้าไปทุกที
ครูแหม่มเห็นสองหน่อนั่งคุยกันเลยเดินเข้าไปหา ปล่อยให้พวกเด็กๆซ้อมเพลงกันต่อ
ไป “ทำอะไรกันจ๊ะสุดหล่อ”
“ข้าวหน้าไก่แกงเขียวหวานเคเอฟซีฮะ” น้องเมษตอบโดยไม่มองหน้า คว้าสีเทียนสีเขียว
มาระบายบนน่องไก่จนเลอะไปหมด
“โอ้..น่ากินจัง” เธอยิ้มหวาน “แต่ครูว่าน้องเมษพักมือมาร้องเพลงกับเพื่อนๆก่อนดีมั้ยคะ
พวกเราอยากได้ยินเสียงน้องเมษมากเลย”
เมษาเก็บสีเทียนลงกล่อง ดันกระดาษข้าวแกงเขียวหวานให้โจชัวร์
“ไหนเฟรนช์ฟรายล่ะ” จอชมองหา พลิกดูหน้าหลังก็ไม่มี
“เมษทอดแล้วกินแล้ว จอชกินอันนี้สิ อร่อยกว่า”
โจชัวร์ตาละห้อย “ง่ะ..”
ครูแหม่มแจกเนื้อเพลงพิมพ์ตัวเท่าหม้อให้เด็กทั้งสองเพราะกระดาษใบเก่าถูกเปลี่ยน
สภาพเป็นสารพัดอาหารไปแล้ว “ร้องตามเพื่อนๆนะคะ”
“ร่างกายกำยำล้ำเลิศ กล้ามเนื้อก่อเกิดทุกแห่งหน แข็งแรงทรหด..อดทน ว่องไวไม่ย่นระย่อ
ใคร ฮึม ฮึม ฮึม ฮึม ฮึม”
เมษาหันไปตั้งใจร้องตาม เสียงแหลมเล็กโดดเด่นกว่าใคร “เบอร์เกอร์ เบอร์เกอร์เป็นของ
วิเศษ ยั่วกองกิเลส เปลี่ยนคนให้มีพุง” ลูกชายกุ๊กพฤษภ์ทำพิษเสียแล้ว “พอกินมากจนล้น
เลยเล่นเบอร์เกอร์แสนกล ตะละล้า”
ครูแหม่มยิ้มเฝื่อน การประท้วงของน้องเมษอันตรายกว่าการอาละวาดของน้องเบิ้มประมาณ
ยี่สิบแปดดีกรีเห็นจะได้ “อ่า..พักกันก่อนดีกว่า”
โจชัวร์นึกทึ่งกับเพลงใหม่ของเพื่อน หันไปกระซิบ “สอนจอชด้วยนะ”
“อือ..” คราวนี้เมษาก็เอากระดาษมาวาดรูปต่อสบายใจเฉิบ “พวกเรานักกินใจกล้าหาญ
เชี่ยวชาญยัดไปไม่ย่นย่อ คราวบุฟเฟ่ต์กินไม่หมดอย่ารีรอ บอกน้องเอาไปห่อฝากหมาเอย
ฮึม..ฮึม อย่าลืมน้ำจิ้มนะ ฮึม..ฮึม”
..เพลงนี้พ่อจ๋าร้องให้ฟังนะ น้องเมษจำได้..ไม่ใช่ว่าแต่งเอง..
“อีกสองวันเราจะมีงานกีฬาสีกันใช่มั้ยคะ” ครูแหม่มกลับมาประจำการหน้าห้องเรียน “เด็กๆ
บอกครูทีละคนนะว่าจะเชิญใครมาร่วมงาน..ที่ครูให้เป็นการบ้านไปถามผู้ปกครองมาเมื่อวาน
ไง” เธอเห็นโจชัวร์ทำคิ้วขมวดปมเลยเฉลย หน้าตางุนงงแบบนี้ลืมถามแด๊ดดี้เฟรดแน่นอน
ครูแหม่มบอกเด็กๆว่าควรจะพาผู้ปกครองมาร่วม เนื่องจากในตอนท้าย ที่นี่จะมีการแข่งกีฬา
กระชับสัมพันธ์ระหว่างผู้ปกครองด้วยกัน รวมทั้งมีกิจกรรมเพิ่มความสนิทสนมในครอบครัว
ด้วย
น้องเบิ้มยกมือคนแรก “พ่อผมคร้าบ พ่อสส.ผมเอง”
“น้ำส้มสายชู” เมษาพูดทั้งหน้าเชิดๆ
“เราไปถามมาแล้ว!” น้องเบิ้มแผดเสียง “พ่อบอกว่ามาจากสมาชิกองค์การส่วนท้องถิ่น
ตำบล”
“สส.มาจากสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรค่ะ” ครูแหม่มแก้ให้
“นั่นล่ะฮะ! สมาชิกเหมือนกัน” เด็กชายแก้มแดงด้วยความอาย
ครูคนสวยไล่ถามทีละคน ส่วนใหญ่ชวนแม่มาเพราะพ่อทำงาน แต่ก็มีไม่น้อยเลยที่พ่อลา
งานมาเล่นกีฬาสีด้วย บางคนก็มาทั้งพ่อและแม่
“น้องเมษล่ะคะ”
“พ่อครัวที่ใช้น้ำส้มสายชูทำอาหารมาฮะ” ยังไม่วายเกทับอีกแน่ะ
“น้องจอช..” เธอจดบันทึก “ชวนใครมาเอ่ย”
“เอ่อ..” โจชัวร์ก้มหน้านิ่ง ไม่รู้ว่าแด๊ดจะมีเวลาหรือเปล่า บางทีวันเสาร์อาทิตย์ยังต้องหอบ
หิ้วเด็กชายไปทำงานด้วย บางครั้งก็กลับบ้านดึก เวลานอนยังนอนแยกห้อง ถึงจะไปรับไป
ส่งทุกวันก็เถอะ แล้วที่โจชัวร์เข้าเรียนหลังเพื่อนก็เพราะว่าแด๊ดทำงานจนลืมเวลาเปิดปิด
ภาคเรียนนี่ล่ะ
“ป้าสาวมาฮะ” หนูน้อยเดาสุ่ม
“ป้าสาว..ใครอ่ะ” ยอดชายนายเบิ้มเริ่มงานอดิเรกตัวเองอีกแล้ว
“พี่เลี้ยงจอชเอง”
“พี่เลี้ยง!” เบิ้มชวนเพื่อนโห่ฮา “พ่อฝรั่งหนีไปเที่ยวกับมังคุดเหรอ”
“พ่อจอชทำงาน” โจชัวร์อ้อมแอ้ม
ครูแหม่มเห็นท่าไม่ดีเลยสั่งให้ทุกคนเงียบแล้วนั่งลง แต่เบิ้มยังไม่วาย
“พ่อจอชไม่รักจอชแล้วถึงไม่ยอมมางานกีฬาด้วย!”
โจชัวร์ร้องไห้โฮๆ “แด๊ดดี้รักจอช!”
“น้องเบิ้ม..ไม่เอานะคะ” ครูแหม่มก้าวเข้ามาสลายทัพ
“ยี้! เด็กพ่อไม่รัก”
อะไรบางอย่างในหัวที่อุดมไปด้วยชั้นเต้าหู้ของน้องเมษแตกเปรี๊ยะ
“เรามาดวลกัน!” เมษากระโดดขึ้นโต๊ะเรียน กางแขนกางขาประกาศกร้าว “แด๊ดดี้เฟรดดี้ของ
จอชชี่จะมางานกีฬาสีแน่ๆ!!”
เบิ้มสะดุ้งเฮือก ทำใจดีสู้เสือ “แล้วไงเล่า!”
“แล้วพวกเราก็จะแข่งกับพวกนาย!” น้องเมษร้อง “ทีมเฟรดดี้ VS. เจสัน!! ใครแข่งกีฬาแพ้
ต้องเลี้ยงบุฟเฟ่ต์เก้าพัน!” ลงท้ายด้วยการทำท่าปาดคอ
“นายตายแน่..”
(http://image.dek-d.com/24/1063639/107696757)
น้องเบิ้มนี่สร้างขึ้นมาเป็นลูกไล่เจ้าเมษแท้ๆน้อ o18
โอ๊ะ..แต่ระวังเขาจะจีบโจชัวร์นะ เห็นชอบแกล้ง หุๆ
-
สู้ๆ อย่าให้เบิ้มชนะน้่า
-
น้องเมษถึงจะดูแมนกว่า
แต่ทำไมเราคิดว่าออกเคะกว่าน้องจอชล่ะนี่ :laugh:
-
น้องเมษเท่ห์มาก o13
:L2: :L2:
-
:m20: เด็กแสบบบบบบบบบบ :laugh: :laugh:
-
เด็กๆ น่ารักมาก นึกภาพตามแล้วหมั่นเขี้ยวอยากหยิกแก้ม
-
จอช ลูกเรียกร้องความสนใจจากเมษรึป่าว น่ารักจริง :pig4:
-
ก๊ากกก
บุฟเฟ่ต์เก้าพัน! ไปแอบเหล่ๆมาอยู่เหมือนกัน (แต่ไม่มีตังค์กิน ฮ่าๆ)
ชอบเพลงแปลงเรื่องนี้จริงๆ น่ารักอีกแล้ว!
แล้วแด๊ดดี้เฟรดดี้ของจอชชี่จะมาได้ไหมนะ แนะนำว่าเอากุ๊กเมย์มาล่อนะ ฮิๆ
-
ชอบเพลงของน้องเมษมาก คุณพ่อกุ๊กคิดได้ไง :m20:
-
เป็นงี้ไม่มาไม่ได้ละนะพ่อเฟรด
-
ไม่ยาก ๆ แค่น้องเมษแอบไปกระซิบบอกเฟรดว่า
จะเอาพ่อเมย์ใส่พานมาถวาย แค่นี้ก็เรียบร้อยยยยยย
-
ชอบเพลงที่หนูเมษร้อง >< มันฮามาก
-
:jul3: :jul3: :jul3:
ชอบเพลงกราวน์กีฬาภาคน้องเมษอ่่ะ
อย่างฮาเลย :m20: :m20:
-
นู๋เมษนักเลงจริงๆ 555
ุ
-
น้องเมษสุโค่ย
ใช่บุฟเฟ่ 9416 บาท ของเซนอ่ะป่าว
ถ้าใช่ เค้าขอไปด้วยนะ
:L2: :L2:
-
เพลงเชียร์น้องเมษสุดยอดมากลูก 555
-
ฮ่าๆๆๆๆๆ เพิ่มให้น้องเมษร้ายกาจเป็นเหล้า 40 ดีกรีเลย
ว่าแต่ "กิเลส" จ้ะ ข้าวปั้น
:laugh:
-
น้องเมษแปลงเพลงได้ตลกมาก :jul3: คนเขียนแต่งเก่งจัง เด็กๆน่ารัก มีมิติ ชอบตรงบอกว่าเป็นงาน เดบูตองส์ของเด็กอ่ะ :laugh: เออ โจชัวร์ดูเป็นเด็กน่ารักไร้เดียงสา แกล้งง่าย แต่เมษานี่สิ เป็นเด็กเก่งนะไม่กลัวใครเลย :z2:
-
“เบอร์เกอร์ เบอร์เกอร์เป็นของวิเศษ ฮ้าไฮ้..ฮ้าไฮ้..” เด็กชายเมษานั่งระบายสีการบ้านอยู่บนโต๊ะบัญชีของลุงโชค
โชคชัยละจากโน๊ตบุ๊คเพื่อหันมามองหน้าหลานโดยเฉพาะ
“เพลงอะไรน่ะ”
“พ่อจ๋าร้องให้หนูฟัง หนูเลยจำได้” เด็กชายฮัมทำนองไปมา
“เหมือนเพลงกีฬาสีเลย อะไรนะ..” เขาลูบปลายคาง “กีฬา กีฬาเป็นยาวิเศษ ฮ้าไฮ้ ฮ้าไฮ้ ทำนองนี้รึเปล่า..อ้าว! นี่จะมีกีฬาสี
เหรอ ไม่เห็นบอกลุง”
เมษายิ้มแฉ่ง “หนูบอกพ่อจ๋าแล้ว ลุงโชคจะไปกับพวกเรามั้ย”
โชคชัยหนักใจไม่น้อย ได้ยินหลานว่าอีกสองวัน ถ้าบอกก่อนเขาก็คงพอจะเคลียร์งานได้ แต่นี่ดันตกปากว่าจะไปดูสถานที่จัดงาน
แต่งของลูกค้าก่อน “ลุงขอโทษ..งานมีกี่โมงล่ะ เผื่อลุงเสร็จเร็วจะได้ไปทัน”
“มีแต่เช้าเลย” น้องเมษควักกระดาษกำหนดเวลาคร่าวๆให้ดู
“ไหน..” โชคไล่สายตาผ่านตาราง ช่วงเช้าเป็นงานเปิด มีพาเหรดจากพี่ๆโรงเรียนประถมกางเกงสก็อตมาร่วม เสร็จแล้วก็มีงาน
เลี้ยงค็อกเทล ตามด้วยการแข่งกีฬาสีของโรงเรียนอนุบาลกางเกงแดง แบ่งเป็นสามสี แล้วแต่จะจับฉลากได้สีไหน พอช่วงเย็นถึง
จะเป็นงานกระชับสัมพันธ์ของผู้ปกครอง
“หนูอยู่สีฟ้า” เมษาออกปาก “อยู่กับจอชชี่ด้วย แต่ว่าเบิ้มอยู่สีเขียว เราจะแข่งกัน มีบุฟเฟ่ต์เก้าพันเป็นของกลาง!”
โชคชัยเลิกคิ้ว “บุฟเฟ่ต์เก้าพัน?”
น้องเมษพยักหน้าหงึก “พ่อจ๋าเปิดทีวีดูวันก่อน แล้วพ่อจ๋าก็พูดไม่เพราะด้วย บอกว่า..” เด็กชายประมวลความทรงจำ “ของสวรรค์
วิมานชั้นฟ้าห่าอะไรวะตั้งเก้าพัน นึกว่าเสิร์ฟด้วยจานทองคำกับยัดไส้มุกเซ้าท์ซีซะอีก”
“เอ่อ..” ลุงโชคเหลือบมองผนังกั้นห้องทำงานกับห้องครัว
เมษาจีบปากจีบคอ “แต่อยากกินโอโทโร่จริงๆว่ะพับผ่า แล้วก็ไอ้เนื้อมัตสึซากะเนี่ย ถ้าเข้าปากสักครั้งจะเป็นพระคุณ ฮี่ๆ..” แล้วก็
หัวเราะเลียนแบบ
โชคชัยขำก๊าก “แล้วไง..หนูไปท้าเพื่อนงั้นเหรอ”
“เบิ้มปากไม่ดี” เมษากอดอก หน้าบึ้งตึง “หาว่าแด๊ดของจอชไม่รักจอช พอจอชร้องไห้ เมษเลยปกป้องจอช ท้าดวลกัน”
“อ้อ..” เขาพอจะเข้าใจ เด็กๆก็คะนองปากอย่างนี้
“ถ้าเบิ้มแพ้ต้องเลี้ยงบุฟเฟ่ต์เก้าพัน แต่ถ้าเบิ้มชนะ..”
ลุงโชคกลืนน้ำลายเอื๊อก “อย่าบอกนะว่า..”
“ใช่แล้ว!” ไอ้แสบกระโดดตุบลงมา “ลุงโชคต้องจ่ายแทน!”
“น้องเมษษษ”
เด็กชายเมษาหัวเราะกิ๊กกั๊กตอนวิ่งออกมาจากห้องลุงโชคได้ กำลังจะปีนตู้เย็นร้านขอกินไอศกรีมกะทิ บังเอิญพี่ที่เคาน์เตอร์กวัก
มือเรียกเสียก่อน
“โทรศัพท์จากหนุ่มค่ะน้องเมษ..”
เจ้าตัวน้อยย่นคิ้วชนกัน เอื้อมมือกลมๆรับสายจากพี่สาว
“หนึ่งโหล สองโหล ห้าโหลราคาหกสิบ”
‘เมษ..จอชชี่เอง’
......
โจชัวร์ขอให้ป้าสาวโทรไปที่ร้านมธุปายาสเพื่อคุยกับเมษาโดยเฉพาะ หลังจากแด๊ดดี้โทรบอกให้คนขับรถมารับแทนเพราะติด
ประชุม โจชัวร์ก็เริ่มเห็นลางร้ายที่เริ่มจะส่อเค้าเข้ามา “จอชกลัวแด๊ดไม่ว่าง”
‘จอชชี่ถามแด๊ดดี้ยัง’
“ยัง”
‘ถามก่อนสิ’
เด็กชายถอนหายใจ “งั้น..เดี๋ยวจอชโทรถามแด๊ดแล้วจะโทรบอกนะ”
‘ถ้าแด๊ดจอชไม่ว่าง..สงสัยลุงโชคต้องเลี้ยงแน่เลย อิอิ’ ปลายสายแลดูสะใจอย่างไรบอกไม่ถูก ‘แต่เมษไม่กลัว..ยังไงเมษก็ได้
กิน’
..จุดประสงค์มันมีแค่นั้นเอง..
เด็กชายโจชัวร์วางสายจากเพื่อนซี้แล้วขอให้ป้าสาวต่อสายหาแด๊ดดี้เฟรดอีกครั้ง ดูเหมือนว่าหนสองหนแรกแด๊ดจะไม่รับสาย เจ้า
ตัวเลยได้แต่รอด้วยความหวัง “แด๊ดดี้!” แล้วก็มีคนรับจนได้
‘คุณเฟรดประชุมอยู่ค่า น้องจอชใช่มั้ยเอ่ย’ เป็นเสียงเลขาวัยดึก
“บีซี่เหรอฮะ” เจ้าตัวน้อยคอตกรอบสอง “งั้นเดี๋ยวจอชโทรใหม่อีกที”
‘มีเรื่องอะไรด่วนรึเปล่าคะ เดี๋ยวคุณเฟรดออกมา พี่จะบอกให้’
โจชัวร์ตื่นเต้นยกใหญ่ “จอชจะชวนแด๊ดไปงานกีฬาสีฮะ อีกสองวัน ที่โรงเรียนมีแข่งกีฬากัน ครูแหม่มบอกให้ชวนแด๊ดไปด้วย”
‘โอ้..อีกสองวันงั้นเหรอ’ เสียงของเธอดูจะหนักใจ ‘คุณเฟรดมีประชุมกับท่านประธานที่กระบี่ค่ะ เดินทางวันนั้นพอดีเลย’
......
เฟรดกลับมาค่อนข้างดึกทีเดียว ตอนที่เขาขับรถเข้าบ้านก็เกือบห้าทุ่มแล้ว วันนี้ทั้งวันต้องอยู่ประชุมสารพัด พนักงานถึงกับเดินเซ
ชนผนังกันเลย
“จอชเข้านอนแล้วใช่มั้ย” เขาพาดสูทกับเก้าอี้ ออกปากถามป้าสาวที่ถูกขอร้องให้อยู่เป็นเพื่อนจอชสักครึ่งคืน ถ้าจะกลับเดี๋ยวให้
คนขับรถไปส่ง
“ร้องไห้ไปเมื่อตอนเย็นนี่เองค่ะ” แกอมยิ้ม
“หือ..”
“อีกสองวันที่โรงเรียนคุณหนูจะมีงานกีฬาสี คุณหนูตั้งใจโทรไปหาคุณ แต่เลขาคุณรับสายแล้วบอกว่าช่วงนั้นคุณต้องไปกระบี่พอ
ดี” ป้าสาวอธิบาย “เท่านั้นก็เป่าปี่เลย น้องเมษต้องคุยปลอบใจคุณหนูยกใหญ่”
เฟรดถอนหายใจ เขาเพิ่งรู้เรื่องงานกีฬาที่ว่านี่ล่ะ แล้วก็ประจวบเหมาะกับไม่ว่างพอดีเสียด้วย “เดี๋ยวผมไปปลอบเอง”
ร่างสูงเดินขึ้นชั้นบน เขาผลักประตูไม้ทาสีสดใสติดป้ายไว้ว่า ‘ห้องกู๊ดบอย’ เข้าไปด้านใน ทั้งห้องมืดสนิท เหลือเพียงไฟตรงหัว
เตียงเปิดค้างไว้ เพราะโจชัวร์รู้ดีว่าแด๊ดดี้ต้องเข้ามากู๊ดไนท์ก่อนนอนทุกคืน
เฟรดค่อยๆขยับเข้าไปหาเด็กตัวกลมที่นอนขดทั้งคราบน้ำตาอยู่บนเตียง ฟูกยวบไหวเล็กน้อย โจชัวร์รู้สึกตัว สะลึมสะลือลืมตาขึ้น
มอง
“กู๊ดบอย..” เขากระซิบ ยกมือเกลี่ยแก้มใสแผ่วเบา
“แด๊ดดี้” เด็กชายยกมือเกาะที่แขนเสื้อ “วันนี้จอชขอโทษเรื่องเสื้อสีเขียว แต่แด๊ดดี้อย่าโกรธจอชนะ จอชอยากให้แด๊ดดี้ไปงาน
กีฬา”
เฟรดอมยิ้ม ลูบผมนุ่มนิ่มเหมือนขนแมว “ใครโกรธเรา หืม..”
“ไม่รู้ จอชขอโทษไว้ก่อน”
เขารวบเจ้าตัวเล็กมากอด ล้มลงนอนใกล้กันทั้งชุดทำงาน โจชัวร์ชอบน้ำหอมของเขามาก เด็กชายบอกว่ามันเย็นๆ ให้ความรู้สึก
อบอุ่นดี
“แด๊ดขอโทษ..อีกสองวันแด๊ดนัดเจ้านายใหญ่ไว้”
“ฮืออ..” แล้วเจ้าหนูก็เป่าปี่อีกครั้ง
“ให้ป้าสาวไปแทนแด๊ดได้มั้ย หรือว่าจะเอาลุงชมอีกคนดี เอาใครบ้างล่ะ..เดี๋ยวแด๊ดไปเกณฑ์มาให้หมด ให้ไปเชียร์กู๊ดบอยติด
สนามเลย”
โจชัวร์ส่ายหัวหวือ “จอชแลกคนทั้งโลก..กับแด๊ดคนเดียว”
เฟรดถึงกับสะอึก คำพูดนี้เหมือนกำปั้นพุ่งใส่หัวใจเขาจนแหว่งเป็นรูเบ้อเร่อเชียว “ลูกชาย..” เขาโยกตัวไอ้แสบไปมา “แด๊ด
เสียใจ..แต่มันจำเป็น”
จอชพยายามกลั้นเสียงสะอื้น “ไม่ไปไม่ได้เหรอ”
“ประชุมใหญ่น่ะครับ” เขาขอให้ลูกเห็นใจ “แด๊ดขอครั้งเดียว..พลีส”
“ทุกคนมากันหมดเลย” เด็กชายยกมือปาดน้ำตา “อาเมย์ก็มา ลุงโชคก็คงมา พ่อของเบิ้มก็มา แต่จอชมีแค่ป้าสาว..”
“งวดหน้านะลูก” เฟรดปลอบ “แด๊ดสัญญา..งวดหน้าจะไปให้ได้”
โจชัวร์พยายามทำความเข้าใจ แด๊ดไม่เคยผิดสัญญา แต่แด๊ดหลีกเลี่ยงที่จะสัญญาต่างหาก แบบนี้แด๊ดเลยไม่เคยทำอะไรพลาด
“งวดหน้าก็ได้” เป็นกู๊ดบอยก็ต้องยอมตาม “ปีหน้า..ต้องมานะ”
“cross my heart” เขาเกี่ยวนิ้วกับมือนุ่มนิ่ม
..สัญญาจากใจ..
(http://image.dek-d.com/24/1063639/107696757)
จบซะที :mc4:
อ๊ากกก..พิมพ์ผิด ไปแก้โดยไว ขอบคุณมากๆคร้าบ :pig4:
-
เด็กๆๆนี่น่ารักกันจริงๆๆๆเลย :กอด1:
-
สงสารจอชชี่เน๊อะ
พ่อตัวไม่ว่างงั้นพ่อตามาแทนดีมั้ย
ให้กุ๊กเมย์เป็นพ่อแทนไปก่อน ไงก็ต้องดองกันอยู่แหละ ฮี่ฮี่
-
ทั้งสงสารเด็กน้อย ทั้งเห็นใจแด๊ดดี้ แล้วทีนี้จะทำไงกันดี น้องเมษคนเก่ง ช่วยคิดหน่อย :interest:
-
น้องเมษนี่เท่ห์แต่เด็ก555ปกป้องจอซซี่น้อยด้วย
น้องเบิ้มสงสัยแอบปิ้งจอซซี่ของน้องเมษแน่ ฮุๆๆๆๆ
-
ไม่ไปอดดูคุณเมย์(ที่รัก)เป็นกองเชียร์นะเออ อดดูนะตะเอง กิ๊วๆ ฮ่าๆ
-
อบอวลด้วยความรักพ่อลูกจัง :L2:
-
แล้วจอชชี่จะแก้ปัญหายังไงเนี่ย -..-
-
ความรักระหว่างพ่อลูก...น่ารักเว่อร์!!!!
-
ถึงจอร์ชชี่จะแสบยังไง ก็ยังสู้น้องเมษไม่ได้อยู่ดี 555
-
ง่าสงสารน้องจาร์ชอ่ะ
แด๊ดดี้ทำแบบนี้ไม่ได้นะ โทรไปเลื่อนนัดคุณน้อยแล้วไปงานกีฬาเถอะ
สงสารเด็กนะ :monkeysad:
-
น้องเมษมันแสบได้ใจจริงๆ
แต่ไปว่าเด็กมันก็ไม่ถูกนะ เพราะพ่อพฤษภ์เขาสอนมาอ่ะ
:z2:
-
แล้วจะทำยังไงต่อไปล่ะเนี่ย
น่าสงสารน้องจอซ
-
'คราวชนะ 'รุก' ใหญ่ไม่รีรอ'
“ฮึด! เอ้าบึ้ด! บึ้ดจ้ำบึ้ด” เสียงกุ๊กพฤษภ์ออกกำลังกายในห้องครัวที่บ้านด้วยการยกหัวแครอทสร้างกล้ามเนื้อดังเข้ามาถึงในห้องรับแขก
งานกีฬาสีมีในวันอาทิตย์ ดังนั้นวันเสาร์นี้เลยเป็นวันที่ทั้งตัวพ่อและตัวลูกเบ่งพลังกันยกใหญ่ มีลุงโชคเป็นผู้กำกับว่าแพ้
ไม่ได้เด็ดขาด
..เพราะบุฟเฟ่ต์หัวละเก้าพันรอประหารอยู่!..
“ไหน..ทดสอบความแกร่งซิพ่อลูก” โชคนั่งกระดิกเท้าอยู่หน้าทีวี มองทั้งคู่แล้วมันทั้งฮาทั้งเพลินเจริญใจ รู้สึกดีเหมือน
มีครอบครัวของตัวเอง
“ย๊ากกก!” พฤษภาใช้นิ้วจิ้มลงเต้าหู้จนขาดเป็นสองส่วน น้องเมษปรบมือแปะๆ วิ่งเข้าไปกัดไอศกรีมโคนที่ห้อยลงมา
จากไม้แขวนเสื้อบ้าง
การแข่งกีฬาครั้งนี้มีผู้ปกครองเป็นคนช่วยเหลือ ตัวชูโรงทั้งหลายเป็นเด็กๆ และโปรเจ็คอันยิ่งใหญ่ก็คือ ‘วิ่งวิบาก’
น้องเมษกระโดดตัวลอย งับไอศกรีมสองทีก็หมดแท่ง ฟัดเร็วยิ่งกว่าพายุ ถ้ามีอาหารล่ะก็..รับประกันว่าชนะขาดแบบ
นอนมา
มีเสียงกดออดหน้าบ้าน โชคชัยชะโงกหน้าดู เห็นเป็นหญิงวัยดึกกับเด็กชายตัวเปี๊ยก “เนื้อคู่เรามาแล้วน้องเมษ”
“จอชชี่เหรอ”
“นั่นแน่ะ” กุ๊กพฤษภ์หรี่ตามอง มือควงหัวไชเท้าเล่น
เมษาวิ่งไปเปิดประตูให้พร้อมกับกระพุ่มมือไหว้ป้าสาว ไม่ต้องพูดถึงแด๊ดดี้เฟรด รายนั้นยังหมกอยู่ที่บริษัท กว่าจะกลับคงดึก และ
เช้าอีกวันก็ขึ้นเครื่องดิ่งไปที่กระบี่เลย ตัดโอกาสแบบชั้บ ชั้บ ชั้บ
“ฝากคุณหนูด้วยนะคะคุณพฤษภ์ คุณโชค” ป้าสาวแวะเอาโจชัวร์มาส่ง ได้ยินว่าจะมีแข่งวิ่งสามขา เด็กๆเลยอยากฟิตปั๋งก่อนวัน
จริง
พฤษภายิ้มแป้น รับปากอย่างดี “เย็นนี้เราจะทำสุกี้กัน ป้ามากินที่บ้านผมนะ หรือจะให้ยกหม้อไปฝากถึงบ้านนั้นเลยดีครับ”
“อุ้ย..ไม่รบกวนค่า ตามสบายเลยดีกว่า” แกยิ้มอวดฟันปลอมแล้วขอตัวกลับออกไป บอกว่าไว้น้องจอชจะกลับเดี๋ยวแกมารับเอง
โชคชัยจูงมือเด็กสองคนเข้าบ้าน เมษาเตรียมเชือกผูกรองเท้ามาล่ามขาของตัวเองกับจอชชี่แล้ว ลุงโชคเลยทำหน้าที่ผูกเงื่อน
ให้
“ระวังหกล้มนะ” เขาขยี้หัวทั้งคู่ก่อนจะผละออกมายืนมองเมษากอดคอโจชัวร์วิ่งโผเผ ลองผิดลองถูกกันไป
พฤษภายืนล้างผักอยู่ในครัว มื้อเย็นเป็นสุกี้หม้อหย่าย น้องเมษขอลูกชิ้นปลาเด้งได้สักยี่สิบลูก ลูกชิ้นสาหร่ายกับปิงปองอย่างละ
แพ็ค มีกุ้งหอยปูปลาและหมูหมากาไก่เป็นทัพเสริม ส่วนพี่โชคชอบกินเห็ด ทั้งเห็ดหอม เห็ดฟางเห็ดเข็มทอง เห็ดหูหนูดำ เห็ดหู
หนูขาว เห็ดเออรินจิ เห็ดแชมปิญอง เห็ดปี๋..วุ้ย!
หม้อนี้เลยยำกันเละ กินได้ทั้งต้นตระกูลตั้งแต่ทวดของทวดลงมา มีทอดมันกุ้งกับเปาะเปี๊ยะกรอบสะท้านทรวงไว้ให้น้องจอชกิน
เสริมแรงด้วย
“ช่วยมั้ย” โชคชัยล้างมือเอี่ยมอ่อง เห็นอีกคนหยิบเกล็ดด่างทับทิมใส่น้ำแช่ผัก เป็นอีกเรื่องที่วางใจได้ กุ๊กพฤษภ์สะอาดจัดชนิด
ย้ำคิดย้ำทำเลยเชียว
“ด่างทับทิมล้างผักจะสะอาดสุด รองลงมาก็เป็นน้ำส้มสายชูฝานึง เอาแช่น้ำไว้กำลังดี ใช้เกลือก็ได้ แต่ไอ้พวกที่เปิดน้ำรดผัก
นานๆนี่ไม่รับรอง ยิ่งพวกจุ่ม ยก แล้วสะบัดนี่ต้องกดแบน” กุ๊กแสนดีบ่นอุบอิบ “ไม่มีจรรยาบรรณ”
“จ้า..” พี่โชคหัวเราะ “ใครจะเก่งแบบพฤษภ์ของพี่ล่ะ”
พฤษภาเหล่ตามอง “อะไร..ใครเป็นของพี่โชคกัน ห๋า..”
ดูเหมือนคนพูดจะรู้ตัวเลยแสร้งมองทางอื่นกลบเกลื่อน
กุ๊กล้างเนื้อหมูแล้วสับเป็นชิ้นพอดีคำ “เงินมีก็มาขอ จะให้รอพ.ศ.ไหน มรดกยกมาไวๆ จะให้ได้ใจก็ต้องจดทะเบียนเลย ฮิ้ว..”
“เพลงอะไร” คนฟังมันตงิดนะ
“ด้นสด คำร้อง-ทำนองโดยนายพฤษภา”
“ไม่แปลกใจกับเพลงเบอร์เกอร์เป็นยาวิเศษ” เขาส่ายหัว ช่วยยกผักล้างน้ำเปล่าอีกที ต้องระวังไม่ให้ใบช้ำ “ทำเป็นร้อง..ชวนจด
จริงๆแล้วจะหนาว”
กุ๊กพฤษภ์เลิกคิ้ว หันมามองคนด้านหลัง “มะกี๊พูดไรเปล่า”
“หูฝาดแล้วน้อง” เขาอมยิ้ม แกะถุงลูกชิ้นต่อ
“ถ้ารู้อายุพฤษภาล่ะน้องเอ๋ยต้องมานั่งทำตาปริบๆ” พ่อน้องเมษเป็นพวกอารมณ์ศิลป์จัด “พี่อายุสามสิบ..สามสิบ ดูซิยังแจ๋ว”
โชคชัยยืนกอดอกมองน้องเขยตัวเองด้วยรอยยิ้ม เขาคิดว่าตัวเองมีความรู้สึกดีๆให้กับอีกฝ่าย ไม่รู้หรอกว่ามันเกิดขึ้นตอนไหน
ก่อนหรือหลังการหย่าของพฤษภ์กับน้องสาวเขา หรือว่ามันมีมานานแล้วตั้งแต่รับพฤษภ์เข้าทำงาน เอาเป็นว่า..เขามีความสุขทุก
ครั้งที่อยู่ใกล้กันก็พอ
ถามว่าคิดจะบอกมั้ยว่าชอบ..ว่าสนใจ หรือถ้าจะเอาจริงๆ เขาคิดว่าเขารักพฤษภ์นะ เพียงแต่คำนี้มันต้องใช้เวลานานหน่อย
..คำตอบคือ..อาจจะบอก..หรืออาจจะไม่บอกก็ได้..
..เพราะยังไงซะพฤษภ์ก็อยู่ตรงนี้..ใกล้ๆเขา..
..ทั้งพฤษภ์และน้องเมษ..เป็นของเขาทั้งคู่..
..ปล่อยให้เวลาเป็นตัวตัดสินดีกว่า..
“ว่าแต่..วันนี้พวกเราปิดร้านมานั่งทำสุกี้กินเองจะดีเหรอพี่” พฤษภาทำท่านึกขึ้นได้ ปกติวันหยุดแบบนี้ลูกค้าเยอะแทบร้านพัง
“อืม..ไม่เป็นไรหรอก นานๆทีได้อยู่เป็นครอบครัวที” พักนี้เขามักพูดอะไรแปร่งๆตลอด หยอดวันละนิด..จิตแจ่มใส หยอดคนอย่าง
กุ๊กพฤษภ์ต้องค่อยๆบรรจงหยอด โผงผางทีเดียว หนูตัวจ้อยจะตกใจแล้วมุดลงรู
“พี่ตั้งใจว่าจะให้พฤษภ์เลิกงานตรงกับเวลาที่น้องเมษเลิกเรียนเหมือนกัน พฤษภ์จะได้อยู่กับลูกนานขึ้น มีการบงการบ้านจะได้
ช่วยกันสอน”
“จริงอ่ะ” เวลาหยุดนี่ใครๆก็ชอบ ต่อให้ขยันแค่ไหนก็เถอะ
“พี่สงสารน้องเมษ จะได้ไม่ต้องมานั่งคอยพ่อกับลุงที่ร้าน” ลุงโชคหารู้ไม่ว่า ร้านอาหารนี่เป็นเบสท์เพลสของน้องเมษเลยล่ะ
“แล้วแบบนี้ลูกค้าล่ะ”
“เด็กๆที่ฝึกไว้ไง ถึงคราวต้องช่วยงานเต็มกำลังซะที” เขายิ้ม และโดยไม่ทันตั้งตัว คุณพ่อสามสิบยังแจ๋วก็โผเข้ากอดเต็มรัก
“โว้! น่ารักว่ะ พี่เมียใครวะ น่ารักจริงๆ มาๆ หอมแก้มโหน่ย” ไม่ว่าเปล่า ยังทำปากจู๋ใส่อีกต่างหาก
“ไอ้เพี้ยน!” โชคชัยหลบหลีก รู้สึกว่าสีหน้าร้อนผ่าว “แล้ววางซะด้วยอีโต้น่ะ! จะเฉือนกล่องดวงใจพี่รึไง มีกล่องเดียวนะเว้ย!”
“อิอิ กล่องแพนโดร่าด้วยเนอะ ยังไม่เคยใช้งานเลย ระวังราขึ้นนะ”
โชคชัยส่ายหัว ปล่อยกุ๊กตัวแสบทำกับข้าวต่อ เขาช่วยยกหม้อสุกี้ออกมาด้านนอก ในใจก็ได้แต่หวาดวิตก พฤษภ์เล่นแรงกับเขา
แบบนี้
..ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย..
มีเสียงดังมาจากโต๊ะรับแขก โชคเดินไปดู มือถือของพฤษภ์ที่วางทิ้งไว้สั่นครืดคราด หน้าจอเป็นชื่อคุณเฟรด เขากดรับสาย
ให้ “ครับผม..”
‘อ้าว..คุณโชค’ ปลายสายทำเสียงประหลาดใจ ‘อยู่กับเมย์เหรอ’
..นี่เป็นลางร้ายของหัวใจเขาหรือเปล่านะ..
โชคชัยรู้สึกว่าพักหลัง คุณเฟรดจะทำตัวติดกับพฤษภาเสียเหลือเกิน แต่ถ้าพิจารณาจากความใจดีของหนุ่มฝรั่ง มันอาจจะไม่
แปลกก็ได้ที่คนบ้านใกล้เรือนเคียงจะมีน้ำใจต่อกัน การที่คุณเฟรดไปรับไปส่งพฤษภ์กับน้องเมษแทนเขาก็ช่วยได้มากอยู่ แต่ใน
กรณีนี้เขาเต็มใจทำให้น้องเขยกับหลานเสียด้วย
..เลยไม่ได้รู้สึกว่าเป็นหนี้บุญคุณนายเฟรดตรงไหน..
“แน่นอนครับ..เราเป็นญาติกันนี่นา” เขาว่าเสียงกลั้วหัวเราะ “คุณเฟรดมีอะไรรึเปล่า ถ้าน้องจอชล่ะก็ ป้าสาวพามาส่งแล้วครับ
สบายหายห่วง พวกผมจะดูแลเขาอย่างดี คืนนี้เราจะกินสุกี้หม้อไฟกันด้วย รับรองว่าผมกับพฤษภ์เลี้ยงเด็กๆกินอิ่มนอนหลับแน่
นอน”
ทางนั้นเงียบไปครู่ถึงได้ถามต่อ ‘จอชโกรธผมมั้ย’
“จอชเป็นเด็กดีครับ ตอนนี้กำลังวิ่งสามขากับน้องเมษอยู่ ยังไงเดี๋ยวผมลงแข่งแทนคุณได้ ไม่ต้องกังวลนะครับ”
ปลายสายเงียบไปอีกเกือบนาที ‘ขอผมคุยกับเมย์หน่อย’
โชคชัยเดินไปส่งมือถือให้น้องเขยด้วยหน้าบึ้งๆ พฤษภ์เหลือบมอง บุ้ยใบ้ถามว่าใคร “โซลเมทพฤษภ์ในอนาคตมั้ง”
..เขาหึงแล้วล่ะ..
“งั้นคนๆนั้นก็โทรมาเร็วไปสามล้านปีแสง” กุ๊กเบะปาก ตั้งแต่หย่ากับเมีย ดูเหมือนจะปิดตายหัวใจเรื่องเนื้อคู่ไปเลย “มือไม่ว่างอ่ะ
ช่วยถือหน่อย”
โชคอมยิ้ม ช่วยจับมือถือแนบหูคนข้างกาย พฤษภาสาละวนซอยกระเทียมกับพริกทำน้ำจิ้มสุกี้
“สวัสดีครับ”
‘เมย์..’ อีกฝั่งของโทรศัพท์เสียงอ่อนเพลีย
“อ้าว..ฝรั่งขี้นก” กุ๊กเมย์หัวเราะร่วน “ทำงานจนสมองบวมรึยัง ห่วงน้องจอชเหรอ บอกแล้วว่าไม่ต้องห่วง เดี๋ยวดูลูกให้ นี่เป็นพ่อ
ติดลูกเหรอเนี่ย”
‘กลัวจอชโกรธน่ะ’ อีกฝ่ายโอดครวญ
“โห..คุณเป็นพ่อยังไงไม่รู้ใจลูก น้องจอชเป็นเด็กเก่ง แค่นี้เขารู้เรื่องหรอกน่า เขาแยกออกว่าพ่อไปทำงาน อ๊ะ! แต่ถ้าไปกระบี่
แล้วแอบหิ้วสาวนอนล่ะก็..” พฤษภ์เดาะลิ้นเล่น “ผมจะฟ้องลูกคุณว่าหนีกีฬาสีไปหลีหญิง!”
‘เพี้ยนแล้ว’ เฟรดหัวเราะ ‘พูดแบบนี้..หึงเหรอ’
“คร้าย..ใครหึงคุณ เมาทะเลแล้วใช่มั้ย”
โชคชัยคิ้วกระตุก
“เอาน่า..พรุ่งนี้ไปทำงานให้สบายใจเนอะ พวกเราอยู่ทางนี้เดี๋ยวส่งดาวไปให้หลายๆดวง” ไอ้ท่าทางพูดไปยิ้มไปนี่มันน่านัก
‘ดาวเหรอ..’ เดาได้เลยว่าเฟรดกำลังอมยิ้ม
“อืม..หนึ่ง ดาว มยุรี สอง ดาวใจ ไพจิตร”
‘คุ้นๆน้า..’
“คุ้นอะไร มุขนี้ผมเล่นคนเดียว เอ้า! ให้อาภาพร นครสวรรค์อีกคน”
..ชัดเลย..มุขตอนเมา..
‘อืม..ได้มาล้านดวงแล้ว ขอบคุณมาก’ เฟรดหัวเราะร่วน ‘ฝากโจชัวร์ด้วยนะครับ ขากลับจะซื้อของไปฝาก’
“น้อยกว่าสองลังไม่คืนลูกให้นะเฟร้ย” กุ๊กเมย์ก็ขี้เหนียวเสมอต้นเสมอปลาย “เดินทางดีๆ ทำงานให้สำเร็จแล้วเจอกัน บาย..” อวยพรมันล่วงหน้า ดึกแล้วคงไม่ได้คุยกัน
โชคชัยกดตัดสาย สีหน้าบอกบุญไม่รับ
..ถึงเวลา ‘รุก’ แล้วหรือยัง..
......
ไฟแรง ไฟแรง :fire:
-
จิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย รุกเลย รุกเลย เดี่ยวราจะขึ้นกล่องดวงใจเสียก่อน 555 :haun4: :haun4: :haun4:
-
คุณพ่อก็น่ารักคุณลูกก็น่ารัก :L2:
-
:L2: :L2:
วันนี้หลายตอนเลย
-
:L2:
-
อ้าว แด๊ดเฟรดก็รุก ลุงโชคก็จะมารุกอีก
แล้วงานนี้พ่อพฤษภ์จะรับมือยังงัยล่ะเนี่ย :impress2:
-
:m20: :m20: :m20:
ช้อบบบบบบ ชอบอ่ะ :-[ :-[
อยากอ่านต่ออ่ะ
-
สงสารกู๊ดบอย คุณพ่อมาไม่ได้
สงสารพี่โชค หารู้ไม่ว่าน้องเขยเสร็จฝรั่งขี้นกไปแล้ว :laugh:
-
พี่โชครุกช้าไปแย้ววว o22
-
เอาแล้วไง คุณแด๊ดดี้เฟรดดี้ของจอชชี่ (ชอบคำนี้จริงๆ ก๊ากก)
คุณพี่เขยเขาไฟลุกจะรุกแล้วนา (ถึงแม้จะช้าไปติ๊ด)
แต่ก็จะมัวอ้อยอิ่งมิได้แล้ว รีบกลับมาทำคะแนนเร้ววว
-
รุกๆ
-
หนุ่มๆมาติดพันทั้งพ่อลูก สนุก :กอด1:
-
LIKE !
-
พี่โชครุกตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วแหละ เพราะคุณเฟรดเข้าได้ตัวน้องเขยไปแล้ว ขาดแต่ใจนี่แหละที่ยังไม่ได้ให้ แต่ถ้าคุณเฟรดรุกวันละนิด โทรมาวันละหน่อย กุ๊กเมย์ก็คงใจอ่อนเข้าสักวัน ยิ่งมี 2 ลูกชายตัวแสบเป็นคิวปิดด้วย
ชอบเจ้า 2 เด็กแสบมาก :m20: โดยเฉพาะเพลงแปลงกีฬาสีของน้องเมษอ่ะ เรื่องกินเรื่องใหญ่จริงๆ
กุ๊กเมย์จะรู้ตัวไหมนี่ พี่เขยตัวเองคิดไม่ซื่อนะ
-
สนุกมากค่าาาาา
คนแต่งสู้ๆๆๆๆน้า
-
ยางงงงงงงงงงงงงงง
คุณพี่ที่แสนดีรอเป็นพระเอกเรื่องต่อไปดีกว่าค่ะ!!!
-
พี่โชครุกไม่ทันแล้วมั้งตอนนี้น่ะ
-
คราวนี้พี่โชคเห็นที่ต้องรีบรุกครั้งใหญ่เสียแล้ว
ช้าหมดอดไม่รู้ด้วยเน้อ
แต่ว่าทั้ง 2 เขา จุดๆๆ กันเสียแล้วสิ :z2: :z2: :z2:
-
กุ๊กเขาโดน"รุก" ไปนานแล้วค่ะลุงโชค :laugh:
-
ลุงโชคจะรุกแล้ว แด๊ดดี้เฟรดรีบกลับมาด่วนเลย
น้องเมษกับจอชชี่แสบได้น่ารักมาก
-
เฮ้ย! ฝรั่งขี้นก เอ๊ย! คุณเฟรด ชักช้า ระวังคุณพี่ภรรยาเก่าชิงตัวเมย์จังไปนะ
-
ไม่ได้อ่านตั้งหลายตอน
มาคราวนี้ได้อ่านยาวๆเลย แฮ่ะๆ :m23:
:pig4: :L2:
-
โว๊ะๆๆๆ ถ้าพี่โชครุก เฟรดเป็นได้นั่งไม่ติดแน่นอน
ถ้าจะสนุกล่ะสิทีนี้ สาธู๊ววววววววววว
ขอให้กุ๊กเมย์เลือกเฟรดทีเถอะ ชอบคู่นี้ทันกันดี
พี่โชคคนดีเกิน ไม่ค่อยเหมาะกะคนแสบๆคันๆแบบกุ๊กเมย์เท่าไหร่ 555555555
-
ศัตรูหัวใจโผล่มาแย้วววว ไม่ไหวๆ อย่ารุกแรง
เด๋วตัวน้อยมุดรูหนี ฮี่ๆๆๆๆๆ
ขอบคุณ และรอตอนหน้าจ้า
-
แวะมากด+1ให้ก่อน
ว่าแต่ถึงเวลารุกยังอะ
-
หุหุ. เฟรดดี้งานนี้ถ้าไม่มามีหวัง
-
พูดอะไรเป็นลางให้ตัวเองนะเนี่ยคุณโชค
"โซลเมทพฤษในอนาคตมั้ง"
หมอดูแม่นๆ อิอิ
-
ไม่ทันแล้วค่ะลุงโชค :m20:
-
เพราะงี้แหล่ะ เขาถึงบอกกันว่า ตอนไม่มี...ก็ไม่มีมาเลย
แต่พอตอนจะมี ...ก็มาพร้อมกันอีก
-
ย๊าาาาา ตามอ่านรวดเดียวจนมาสิ้นสุดตอนนี้
พี่เฟรดน่าร๊ากกกกกกกกกกกก แบบนี้กุ๊กเมย์ไม่หลงไม่ได้แย้ววววว
แต่อ่านตอนล่าสุดนี่ต้องบอกตาเฟรดรีบเร่งซะแล้ว
เดี๋ยวพี่โชคจะใช้โชคเข้าล่ะก็.. แง่มมมมมม
รักเด็กกก อ่านแล้วเลิฟเด็กจริงงงง ฮ่าๆๆๆ
-
โชคไม่ค่อยเลยนะเหมาว่าเป็นของตัวเองทั้งพ่อทั้งลูกน่ะ
คนเค้ามีว่าที่...อยู่แล้วอย่ารุกเลย หุหุ
-
“จอชแลกคนทั้งโลก..กับแด๊ดคนเดียว”
โถ..พ่อหนูจอช :monkeysad:คำพูดตรงนี้ป้าล่ะนัยน์ตารื้นเลยแหละพ่อคุณ
เฟรด..มีแต่งานๆๆๆเดี๊ยะลุงโชคแซงหน้าจริงๆด้วย
-
อ่านชื่อตอนแล้วนึกว่ากุ๊กพฤษภ์โดนรุก ฮ่าาาาาาาาาา
-
ต๊าย โชครุกแล้วอ่ะ เฟรดรีบไปรีบกลับล่ะ
ปลาย่างทางนี้มีแมวจ้องอยู่555
-
ลุงโชคจะสู้ฝรั่งขี้นกได้รึปล่าวน้อ...
ยังไงก็สู้ๆนะคะ
-
ย่ิงอ่านยิ่งอยากเชียร์โชคแฮะ เอาไงดีสองจิตสองใจ
-
ขำกับเพลงแปลงมากมาย ช่างคิดได้เนอะ แต่ตอนนี้สงสารจอช งานกีฬาสีทั้งทีแด๊ดดี้ไปไม่ได้ซะงั้น
-
สงสารจอชซี่จัง ฝรั่งทำเเต่งาน ชิส์ๆๆๆๆ
กุ๊กเมย์เนี้ย อารมศิลปินจิงๆๆ ลุงโชคอยากเพิ่งรุก รออีกหน่อยรอให้ตาฝรั่งเเซงหน้าไป ก่อน
น้องเมษน่ารักอะ ได้พ่อมาเต็มๆๆ เนื้อหอมตั้งเเต่เด้ก ด้วย ห้าๆๆๆๆๆ
-
เฟรด... รีบหน่อยนะ... ระวัง
แต่ก็น่าสงสารพี่โชคเน๊าะ... เป็นมดแดงมาตั้งหลายปี :laugh:
-
ใครอย่าเอาน้ำมาดับไฟในตัวคนเขียนนะ ขอร้องงงงง (ไมค์อยู่ไหน อิๆ)
-
ไม่ทันแล้วม้างงงงงงงงงงงงงงลุงโชค
กุ๊กเมย์ ฮาจริงๆ แต่งแต่ละเพลงสุดยอดมากๆ
ปล.คนแต่งมาลงถี่ๆแบบนี้ช๊อบชอบ แต่ไม่ใช่มาลงถี่ช่วงนี้แล้วหายยยยยยยยยยยยยยย ทิ้งช่วงนานๆนะ
เค้าคิดถึงน้องเมษกับจอชชี่
-
ช้าไปแล้วลุง o18
-
รุกเลย สู้ๆ แต่รุกช้าไปหน่อยนะ o18
-
อิอิ มารุกตอนนี้ไม่ทันละมั้ง 55+
ปอลิง ขึ้นราไปยังอ่ะ 5555555+
-
อยากกินบุฟเฟ่ต์ 9,xxx มั่งอ่ะ....อยากกินๆๆๆๆ แต่ไม่อยากจ่าย...555+
-
คิดช้าไปแล้วพี่โชค o22
-
ว๊ายวันสำคัญให้คนอื่นทำคะแนนได้ไงเนี่ยพ่อฝรั่งขี้นก :laugh:
:pig4: คะ ชอบคนแต่ง ไฟแรง :fire:
-
ฝากไว้ก่อนเหอะ!
เดี๋ยวมาอ่านต่อนะเค๊อะ อะคิอะคิ
-
อ่านกี่ทีกี่ทีก็ขำอ่ะ คู่นี้
ว่าแต่พี่โชคขา ถ้าไม่รุกตอนนี้เดี๋ยวจะไม่มีโอกาสแล้วเน้อค่ะ
เพราะเนื้อคู่เขาจะสวีทกันแล้ว หุหุ
-
พี่โชคช้าไปนิดนะ กุ๊กเมย์เขาถูกเฟรด"รุก"ไปตั้งนานแล้ว
-
สงสารพี่โชค!!!!!
แต่ยังยืนยันเมย์-เฟรด
-
ช้า...ไปหนึ่งก้าวรึเปล่า ลัลล้า......
-
คิดช้าไปรึเปล่าอะพี่โชค
-
:pig4: แข่งกันรุกซะแล้ว :z2:
-
รุก ไลค์ เลิฟ
ไม่ทันแล้วพี่โชค
-
ดูท่าว่าจะไม่ทันซะแล้วคุณโชค อีตาฝรั่งทำคะแนนทะลุเป้าไปซะแล้ว
-
รุกหนักกันเข้าไปทั้งสองคนเลยนะ จะได้ลุ้นกันสักที
-
สงสารโจชัวร์ กู๊ดบอย แดดดี้เป็นคนบ้างานเสียด้วยสิ
ลองโทรฯ ไปขอคุณน้อยจิ แด๊ด คุณน้อยใจดีจะตาย
เผื่อจะได้หยุดไปดูเด็กๆ ได้อ่ะ เดี๋ยวลุงโชค ทำคะแนนได้นะเออ
-
เร็วไปสิบปีลุง :z6:
อย่าแม้แต่จะคิดนะลุงนะ !
คิดถึงเฟรดดี้ :กอด1:
:pig4: :pig4:
-
:impress3:
จะรุก ช้าไป่าวพี่โชค
แต่ไอฝรั่งนี่ไม่รุกเลย เลิกเชียร์ล่ะ :fire:
-
กว่าลุงโชคจะคิดได้ว่าถึงเวลารุกหรือยัง
แดดดี้ของจอชชี่ก็ รุก พ่อพฤษภของน้องเมษไปเรียบร้อยแล้ว
ช้าไปเยอะนะลุง :laugh:
-
คุณพี่ ช้าไปเปล่าคะ
มารุกอะไรตอนนี้
-
โว้วววว พี่โชค(เพิ่งจะ)รุก :sleep2:
-
รุกเเล้วพี่เขยรุกเเล้ว
-
555+ พี่โชครุกช้าเดี๋ยวจะคว้าลมไปกินนะจ๊ะ น่าสงสารอยู่ใกล้มือมานานแต่ดันไม่รู้หัวใจตัวเอง อิอิ
-
คราวชนะ 'รุก' ใหญ่ไม่รีรอ
คราว 'รับ' ก็ไม่ท้อกัดฟันทน
อึ๋ม อืม อึ้ง อึ้ง
-
เฟร็ดดี้ ไม่นะมารุกกุ๊กเมย์ได้แล้ว
อย่าช้าๆเดี๋ยวพี่โขคแย่ง
เขาไม่ยอมนะ :angry2:
-
พี่โชคคค ออกตัวช้าไปรึเปล่าคะ T T
-
ช้าไปแล้วคุณพี่เขย กว่าจะตัดสินใจรุก คุณแดดดี้เฟรดดี้ของจอชชี่คว้ากุ๊กเมย์ไปกินไส้กรอกแล้ว เอิ๊กกกกกก
-
พี่โชคช้าไปหลายเลย 55555555555555555
-
o18 พี่โชค*รุก*ช้าไปนะคะพี่ โฮะๆๆๆๆๆๆ
-
o13 o13 o13
-
คิดจะเป็นรุกกี้หรอค่ะพี่โชค โฮะๆๆๆ พ่อเฟรดดี้มาวินค่ะมาวิน
รุกไม่ขึ้น ชัวร์ๆๆๆ
-
:L2: :L2: :L2: :3123: :3123:
เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรก กรี๊ดสุดๆค่ะ ชอบอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาา
ปล พี่โชคคะ เขาเกิดมเป็นของกันและกันแล้วค่ะ อย่าแยกกกกกกกกกกกกก
+1 จัดไปปปปปปปป
-
นึกอยากหาคู่ให้คุณพี่โชคมาตะหงิด ๆ แต่รีเควสพี่โชคเป็นเคะ ฮ่าๆๆ
มาต่อไวไวนะคะ
อยากรู้ผลการแข่งกีฬาและะะ
-
มารอคิดถึงคุณพ่อกับคุณลูก :L2:
-
We Have 2 Daddies : Ch. 12.1 : คราวชนะ 'รุก' ใหญ่ไม่รีรอ
“ซ้าย..ขวา..ซ้าย” พฤษภามานั่งเชียร์เด็กๆอยู่ข้างแปลงคุณนายตื่นสาย “เอ้า! ซ้าย ขวา ซ้าย..นับพร้อมกันแล้วค่อยเดินครับ..
อย่างนั้นเลย”
เด็กชายเมษาขยับขาป้อมๆขึ้นลง มือซ้ายกอดคอเด็กชายโจชัวร์ก้าวไปพร้อมกัน ฝ่ายจอชชี่ก็ทำตัวชิดเสียเป็นตังเมหนึบหนับ
“หนูเหนื่อยแล้ว” จู่ๆ น้องเมษก็ร้องประท้วงพร้อมกับตั้งท่าจะลงไปนั่ง
พฤษภาหน้าเหวอ ลุงโชคก็มึนตึ้บ ไม่รู้ว่าพักนี้น้องเมษอ้วนเกินไปหรือเปล่า ชักจะขี้เกียจเหมือนตัวสล็อธเข้าไปทุกที
“อีกจิ๊ดๆเอง” จอชชี้เส้นชัยที่อาเมย์เอาเชือกฟางมาผูกต้นปีปไว้
“อีกตั้งเยอะ” เมษาทำหน้างอนตุปัดตุป่อง “สุกี้หม้อหย่าย..”
ลุงโชคหัวเราะก๊าก น้องเมษดิ้นตับตุบเพราะท้องร้องนี่เอง “ถ้าน้องเมษตั้งใจวิ่งให้ถึงเชือกนะ ลุงจะยกลูกชิ้นปิงปองให้กินหมด
เลย”
พูดไม่ทันขาดคำ เมษาก็ลากเพื่อนซี้เข้าเส้นชัยไปเป็นที่เรียบร้อย
“คราวนี้ก็รู้แล้วว่าถ้าเกิดเจ้าอ้วนนี่อู้ตอนแข่งต้องล่อยังไง”
พฤษภาอมยิ้ม เดินไปแก้เชือกที่ขาเด็กๆแล้วจูงมือแต่ละคนเข้าบ้าน น้องเมษเหงื่อซ่กไปหมด ฝ่ายน้องจอชก็ตัวโทรมเพราะจับ
กบหลายรอบ
“พ่อจ๋าพาน้องเมษไปอาบน้ำดีกว่า” เขาเช็ดเหงื่อบนจมูกลูก
“พ่อจ๋าอาบด้วยกันนะ” เมษาชูมือโบกไปโบกมา
เขาหัวเราะ “อายจอชชี่มั้ยเนี่ย จอชชี่อาบน้ำเองแต่น้องเมษยังต้องให้พ่อจ๋าอาบให้อยู่เลย เมื่อไหร่จะโตเป็นผู้ใหญ่กัน หืม..”
ปากว่าไป มือก็ช่วยถอดเสื้อให้น้องเมษไป พุงกลมป่องน่าฟัดเชียว
โจชัวร์ยืนคอตกมองเพื่อนกับพ่อคุยกันหงุงหงิง
..แด๊ดดี้ไม่ค่อยจะอาบน้ำให้จอช..
..แด๊ดดี้ไม่ค่อยจะแต่งตัวให้จอช..
..จอชรู้ว่าแด๊ดดี้อยากให้จอชโตๆ..
..แต่บางครั้ง..จอชก็อยากอ้อนแด๊ดดี้ดูบ้าง..
เมษามองจอชชี่ที่ยืนน้ำตาคลอ แขนเล็กสะกิดพ่อ พฤษภาหันมาทางเพื่อนตัวน้อยของลูกชายพร้อมกับขยับเข้าไปหา ใบหน้า
อ่อนโยนคลี่ยิ้ม
“อาบน้ำด้วยกันนะโจชัวร์ พ่อ..จะอาบให้”
เด็กฝรั่งมองอีกฝ่ายตาใสแจ๋ว
..พ่อ?..
“ได้เหรอฮะ”
“แน่นอนอยู่แล้ว” พฤษภาหอมแก้มกลมดังฟอด เขากอดเด็กชายแนบอก โจชัวร์ซุกตัวเข้าหาไออุ่น “แด๊ดดี้หนูไปทำงาน อย่าเพิ่ง
ไปน้อยใจเขาเลยเนอะ วันไหนที่แด๊ดไม่อยู่ หนูก็มาหาพ่อกับน้องเมษก่อน..ดีมั้ยเอ่ย”
โจชัวร์พยักหน้าหงึก กอดพ่อเมย์แน่นหนึบ ดวงตาสีฟ้าแอบชำเลืองมองเพื่อนเมษหน่อย กลัวว่าเพื่อนจะหวงพ่อ แต่เด็กชายเม
ษากลับยิ้มกว้าง
พฤษภาแก้ผ้าเด็กสองคนจนตัวเกลี้ยงเกลา พอจับให้ยืนเผชิญหน้ากันแล้ว พุงน้องเมษล้ำน้องจอชออกไปเป็นคืบ! “หนูต้องลด
ความอ้วนนะ”
“เด็กกำลังกินกำลังโตน่า” พี่โชคเก็บเสื้อเด็กๆขึ้นมาพับ
“ฮื่อ..ถ้าอ้วนเป็นตุ่มไม่มีสาวแล พ่อจ๋าจะขำให้ฟันหัก” เขาบิดจมูกจุ๋มจิ๋มแล้วจูงสองหน่อเข้าห้องน้ำ
โชคชัยเข้ามาเปิดน้ำลงอ่างให้ เด็กชายเมษาปีนไปเอาตุ๊กตาเต่ามาลอยเล่น พ่อจ๋าตีสบู่เหลวจนฟองขึ้นฟ่อดถึงได้อุ้มจอชชี่ลงไป
อีกคน
“บรื๋อ..” น้องเมษขี้หนาวเลยตัวสั่นกึก
“โทษๆ..เดี๋ยวลุงเปิดน้ำอุ่นให้เนอะ” เขาเอื้อมมือไปที่ก็อก ลื่นสบู่ไปหน่อยเลยพลาดหน้าคะมำ เด็กสองคนหัวเราะก๊าก เจ้า
พฤษภ์ก็พลอยผสมโรง
“นี่แน่ะ” โชคชัยสาดน้ำเข้าหน้าน้องเขย “ขำใช่มั้ย เปียกซะ!”
“โฮะ! เล่นงี้เหรอ” พฤษภามัวหันซ้ายหันขวาถึงได้ถูกพี่โชคดึงฝักบัวมารดใส่ “จ๊ากก! ขี้โกง” ไอ้ตัวพ่อเลยเอาสายฉีดก้นยิงน้ำ
เข้าหน้าพี่เมียเต็มรัก
เกิดสงครามย่อยๆขึ้นด้านใน เมษากับโจชัวร์หัวเราะเอิ๊กอ๊าก ต่างฝ่ายต่างสาดน้ำเข้าหากันจนเปียกมะล่อกมะแล่ก กว่าจะสงบศึก
ได้ ทั้งพ่อจ๋าและลุงโชคก็โทรมเละเหมือนลูกหมาตกคลอง
โจชัวร์ดันลุงเต่านินจาลอยคู่กับเป็ดโดนัลด์ ใบหน้าเปื้อนยิ้ม
“พ่อจ๋ากับลุงโชคลงมาอาบด้วยกัน” เมษาตีฟองป๋อมแป๋ม
“หือ..” โชคชะงักกึก หันมองน้องเขยอย่างตกตะลึงพรึงเพริด
พฤษภาคิดมากที่ไหน ชายหนุ่มถอดเสื้อ เขวี้ยงทิ้งมันลงบนพื้นนั่นเอง “เอ้า..เถิบหน่อยเด็กๆ พ่ออาบด้วย” ว่าแล้วก็ถอดซะล่อน
จ้อนเกลี้ยงเกลา
คนคิดไม่ซื่อคนหนึ่งถึงกับหน้าแดงเป็นถ่านติดไฟ
“ลงมาดิพี่ กว้างขวาง” กุ๊กพฤษภ์ยิ้มเผล่ กวักไม้กวักมือเรียกคนที่ทำท่าลังเลให้เข้ามาอาบด้วยกัน “อย่าบอกนะว่าอาย..กะจั๊วะ
เล็กเหรอ ฮ่าๆๆ”
โชคชัยย่นคิ้ว “ไม่เล็กโว้ย”
“งั้นก็ลงมาเด้”
“ไม่เอา” เขาหันหนี ตั้งท่าจะเปิดประตูออกไป “เดี๋ยวพี่อาบทีหลัง”
พฤษภาเหล่มอง สบโอกาสพี่โชคหันหลังก็ปีนอ่างไปกระตุกกางเกงอีกฝ่ายหลุดพรืด โชคชัยร้องลั่น เจ้าพวกตัวเล็กส่งเสียงผสม
โรงกันเจี๊ยวจ๊าว
“อู้ว..ไม่เล็กจริงด้วย” ไอ้กุ๊กแสบมันทะลึ่งแล้วยังกวนตีนอีก
“ไอ้พฤษภ์เอ๊ย!” เขาอยากเตะมันจริงๆให้ดิ้นตาย
กุ๊กพฤษภ์ลากแขนอีกคนมาข้างอ่าง สั่งให้ถอดเสื้อเสร็จสรรพ เอาน้ำรดหัวแล้วบอกเด็กๆช่วยกันซักกบาลลุงโชคที เน่ามาหลาย
วันแล้ว
โชคชัยนั่งยิ้มเป็นบ้าเป็นหลัง เมษากับโจชัวร์หัวเราะคิกคัก มีน้องเขยกวนตีนเอาแปรงขัดส้วมถูหลังให้..โอเค ทุเรศไปหน่อย!
..แต่ก็มีความสุข..
สุกี้หม้อใหญ่ของครอบครัวผ่านไปด้วยดี พฤษภาโทรบอกป้าสาวว่าขออนุญาตให้โจชัวร์นอนกับน้องเมษเพราะเห็นท่าทางหงอยๆ
แล้วทำใจปล่อยให้กลับไปนอนคนเดียวไม่ได้ ป้าสาวเลยต้องขออนุญาตคุณเฟรดที่ดูเหมือนกับจะตายคากองงานไปแล้วเรียบ
ร้อย นึกสภาพหัวทองๆจมในกองเอกสาร เกิดลูกน้องหมั่นไส้ เอาน้ำมันรดแล้วจุดไฟเผาคงฌาปนกิจเสร็จสรรพ
พออีกฝ่ายตกปากกลับมา เจ้าหนูสองคนก็ไชโยโห่ร้องด้วยความดีใจ..นี่เป็นครั้งแรกของน้องเมษเช่นกันที่มีเพื่อนมาค้างด้วย
“ก่อนนอนพวกเราต้องสวดมนต์” พฤษภานั่งพนมมือแต้อยู่ข้างเด็ก
โจชัวร์พยักหน้าหงึก เด็กชายนับถือศาสนาพุทธตามแด๊ด แต่ก่อนนอนยังไม่เคยสวดมนต์เลย “นะโม ตัสสะ..” เลยต้องว่าตาม
เพื่อนเมษ
“สัมมา สัมพุท ธัสสะ” เมษาว่าปาวๆ “ขอให้หนู พ่อจ๋า ลุงโชค จอชชี่ แล้วก็ลุงเฟรดฝันดี ไม่มีผีหลอก” แล้วก็หันไปทาง
เพื่อน “ขอพรได้นะ”
จอชทำตาม “ขอให้ทุกคนฝันดี..ขอให้แด๊ดดี้มางานแข่งของจอชทัน”
“กราบหนึ่งที” น้องเมษสั่ง
จอชชี่ก้มลงหัวชิดหมอน
“กราบอีกที” คนนำบอกเสียงเจื้อยแจ้ว “สุดท้ายอีกที”
โจชัวร์เอามือตบหัวตามเพื่อน พ่อเมย์บอกว่า เวลาไหว้พระ คนไทยชอบเอามือลูบหัวเพื่อความเป็นศิริมงคล เหมือนน้อมเอาพร
เข้าหาตัวเราเอง
พฤษภานั่งยิ้ม ส่งเด็กๆเข้านอน ห่มผ้าให้ถึงคอ
“จูบหนูหน่อย” น้องเมษออดอ้อน
“นี่แน่ะ” เขาหอมแก้มกลมด้วยความชื่นใจก่อนจะหันมาทางโจชัวร์ที่นอนมองตาแป๋ว “จูบจอชชี่ด้วยเนอะ จุ๊บ..ฝันดีนะครับคน
เก่ง”
โจชัวร์หลับตาพริ้ม ฝ่ามือข้างนั้นอบอุ่นเหมือนแด๊ดดี้ไม่มีผิด
“เมษบอกจอชชี่แล้ว” ไอ้แสบหันไปกระซิบ “ว่าเรามีพ่อสองคน”
จอชเบิกตากว้าง “พ่อสองคน..”
“พ่อจ๋าของเมษน่ารัก” เมษาอวดด้วยความภูมิใจ “เมษรักพ่อจ๋า พ่อจ๋าทำข้าวอร่อยที่ซู้ด เมษจะไม่ยกให้ใครด้วย..ยกเว้นจอชคน
เดียว”
“แด๊ดดี้ของจอชก็หล่อมากๆ” โจชัวร์ยิ้มเผล่ “แด๊ดดี้เท่ด้วย จอชไม่ให้ใครเหมือนกัน..แต่จอชจะให้แด๊ดดี้กับเมษ”
“อิอิ”
“รีบนอนกันนะ พรุ่งนี้พ่อจะมาปลุก” พฤษภาโบกมือบ๊ายบาย วันนี้ต้องระเห็จไปนอนอีกห้องเพราะว่าน้องเมษมีเพื่อนมาค้างด้วย
โชคชัยยืนรออยู่ด้านหน้า ใส่ชุดนอนเรียบร้อยพร้อมหมอนอีกใบ
“ยังไม่ง่วงเหรอ” เจ้าของบ้านหาววอด
“รอพฤษภ์” เขายิ้ม เดินตามอีกฝ่ายเข้าห้อง แอบมองกิริยาปีนขึ้นเตียงแล้วกลิ้งลงเกลือกฟูกด้วยความขบขัน “มีหมอนข้างมั้ย พี่
ติดหมอนข้าง”
“มีสองใบ ให้น้องเมษไปแล้ว อีกใบไม่ให้นะ ผมก็ติด” ไอ้กุ๊กขี้งก!
“ตามใจ..” อ้อมแขนแข็งแรงลากเอวน้องเขยเข้ามาหา คราวนี้ถึงกุ๊กดิ้นยังไงก็ไม่มีทางหลุด “งั้นเราก็เป็นหมอนให้พี่แทนแล้วกัน”
พฤษภาเบะปาก หันหลังให้พร้อมกับหลับตานิ่ง “ฝันดีนะพี่”
“อืม..” เขาพึมพำ แอบกดจูบข้างแก้มคนขี้เซาไปหน “ฝันดีครับ”
(http://image.dek-d.com/24/1063639/107696757)
“กีฬา กีฬา เป็นยาวิเศษ ฮ้าไฮ้! ฮ้าไฮ้!” เสียงบรรดากองเชียร์ที่เดินพาเหรดเข้าสนามร้องกันสนั่นโรงเรียน “กีฬา กีฬา เป็นยา
วิเศษ..”
พฤษภาจูงมือลูกชายสองคนไม่ปล่อย คนเยอะแล้วกลัวหาย ถึงโรงเรียนอนุบาลกางเกงแดงจะกว้างขวาง แต่พอมีอนุบาล
กระโปรงแดงเข้ามาสมทบ ทั้งงานนี้ก็แทบจะเหลือพื้นที่แค่ก้นหอย “ระวังหลงนะเด็กๆ”
ช่วงเช้าถึงบ่าย ลุงโชคมาไม่ได้เพราะติดนัดลูกค้าที่จะว่าจ้างให้ทางร้านช่วยจัดเลี้ยงอาหารไทย แต่ลุงโชคสัญญาว่าจะมาให้ทัน
ตอนเย็น
“นี่..” เด็กหญิงตัวอ้วนสะกิดแขนน้องเมษ “เธอชื่ออะไรเหรอ”
เมษาหันไปมอง “เต่าไมกี้”
“ชื่อแปลกจัง” สาวน้อยยิ้มอวดฟันหลอ “เราชื่อซินเดอเรลล่าล่ะ”
โจชัวร์เบะปาก “แปลกกว่าอีกยัยเออร์ซูล่า”
“บอกว่าซินเดอเรลล่า!”
“มอสซ่าเรลล่า?” อย่าหวังเลยว่าเมษาจะสนใจถ้าไม่ใช่ของกิน
“ชิ!” สุดท้าย หนูน้อยกระโปรงแดงก็ต้องล่าถอยไป
มีสาวน้อยอีกคนที่ยืนมองเด็กชายเมษาตาไม่กะพริบ พอคุณแม่เธอเรียกยังมีการหันมาหาตาละห้อย เสน่ห์แรงจับใจตั้งแต่เด็กเลย
เชียว
พฤษภาอมยิ้ม “ทำไมพ่อจ๋าไม่ป๊อปแบบนี้บ้างหว่า”
ช่วงเช้า เด็กที่ไม่ได้ลงแข่งต้องไปเป็นกองเชียร์ข้างสนามให้กับเพื่อนๆ เด็กชายเมษากับเด็กชายโจชัวร์ที่ไม่ได้ลงชื่ออะไรกับ
ใครเขาเลยต้องถือพู่สีฟ้ากันคนละมือ ทำตัวชิดติดขอบแล้วร้องเพลงให้กำลังใจชาวบ้าน
“ฟ้าสู้ๆ ฟ้าสู้ตาย ฟ้าไว้ลาย เสือกตายก่อนสู้”
พฤษภายืนมองอยู่ด้านหลัง เห็นน้องเมษเต้นโยกย้ายส่ายสะโพกแล้วก็ถึงกับต้องคว้ากล้องขึ้นมาบันทึกวีดีโอ น้องจอชค่อนข้างขี้
อาย เลยได้แต่ขยับก้นเบาๆ ร้องเพลงอุบอิบงึมงำกับปาก แต่ถึงอย่างนั้นก็น่ารักไม่หยอกเลย
มีเสียงโทรศัพท์ดัง ปลายสายโทรมาจากทางไกลเสียด้วย
“คุณเฟรด..น้องจอชกำลังเต้นอยู่ เดี๋ยวส่งภาพให้ดูมั้ย”
......
ร่างสูงยืนน้ำตาปริ่มอยู่ข้างหน้าต่าง ภาพที่กุ๊กเมย์ส่งมาให้เป็นโจชัวร์ที่กำลังเต้นอย่างออกรสกับเพื่อนสนิท ลูกชายตัวน้อยใส่สีฟ้า
ทั้งชุด
“คุณเฟรดคะ..ถึงเวลาประชุมแล้วค่ะ” เลขาวัยดึกเดินมาแจ้ง
เขาตัดใจ กดปิดมือถือแล้วปั้นหน้าจริงจังกับงาน เมื่อเช้าเพิ่งเดินทางมาถึงกระบี่ ได้พักยังไม่ทันไรก็ต้องเตรียมตัวรายงานผล
ประกอบการให้เจ้านาย
บรรดาบอร์ดบริหารทยอยกันเข้าห้องประชุม พนักงานคนอื่นแจกเอกสารปึกใหญ่ วันนี้มีเรื่องให้ร่ายยาวชนิดสามปีไม่มีวันจบ
..เอาเถอะ..เขาแค่เหนื่อยนิดหน่อย..
..แล้วก็คิดถึงลูกมากๆด้วย..
“สวัสดีครับ” เสียงนุ่มนวลที่ทักทายดึงความสนใจให้หันไปมอง
รชต ภาษยวัต ยิ้มบางเบา เฟรดลุกขึ้นยืน จับมือกับคนที่ไม่ค่อยได้เห็นหน้าค่าตา เขาเองก็รู้สึกดีไม่น้อยที่เป็นฝ่ายถูกเลือกให้
มาบริหารงานแทน
“ผมดีใจที่ได้เจอคุณ” เขายิ้มให้
“ขากลับเอาปลาเค็มไปด้วย” และคุณรชตก็ยื่นหน้ามากระซิบ
เฟรดได้แต่หัวเราะเบาๆ บอสของเขาออกจะดูขี้เล่น แต่ในบางคราวก็จริงจังจนน่ากลัว มีไม่กี่คนเท่านั้นที่เคยเห็นเวลาคุณรชต
โกรธจัด เขาไม่ค่อยอยากเจอนักหรอก..ไม่สิ อย่าเจอเลยดีกว่า เพราะฉะนั้น การประชุมครั้งนี้เขาถึงไม่อยากขาด แม้ว่าใจมันจะ
แล่นไปอยู่กับลูกชายที่งานกีฬาแล้วก็ตาม
“เริ่มกันเลยดีมั้ย..”
ชายหนุ่มพูดในส่วนของตัวเองให้ง่ายที่สุดเท่าที่จะพอรวบรัดได้ แต่ในการบริหารมักมีคำถามปลีกย่อยตามมา ทั้งคนที่เห็นด้วย
และไม่เห็นด้วย เรื่องที่ควรจะใช้เวลาประมาณหนึ่งถึงได้ถูกยืดออกเป็นการร่ายยาว
ตั้งแต่เก้าโมงกระทั่งเที่ยงตรง เขานั่งกระสับกระส่ายแทบไม่ติดที่ จบส่วนของเขา ยังมีส่วนของคนอื่น มากมายก่ายกอง เขาบอก
แล้ว..สามปีก็ไม่จบ
“ดูคุณกังวลนะ” รชตรับกาแฟจากแม่บ้านในช่วงพักกลางวัน
ใบหน้าของเขาคงมีเครื่องหมายคำถาม คุณรชตถึงได้พูดย้ำ
“วันนี้ไม่ค่อยมีอะไร แต่ทำไมดูสีหน้าไม่ค่อยดี”
เฟรดเงียบกริบ ไม่อยากบอกว่าเขากำลังโทษทุกสิ่งทุกอย่างในโลกที่ทำให้เขาไม่ได้ไปงานกีฬาสีปีแรกของจอช
..และต้องทนมองน้ำตาของลูกโดยที่ทำอะไรไม่ได้..
เขาโทษตาแก่ที่เอาแต่พล่ามเรื่องงบประมาณไม่หยุด โทษฝ่ายบัญชีที่มันงี่เง่าจนใส่ตัวเลขพลาดเมื่อคืน เล่นเอาเขาต้องมานั่ง
เคลียร์เพื่อให้งานเสร็จทันกำหนด โทษความบ้างานของเขาที่ไม่รู้จักแบ่งสรรวันพักผ่อนให้ลูก โทษระยะทางจากกรุงเทพมากระบี่
ที่ทำให้เขาต้องอยู่ไกล
..สุดท้าย..เขาก็โทษตัวเอง..ที่ไม่อาจรักษาชีวิตสมรสไว้ได้..
..ถ้าเพียงแต่จอชมีแม่อีกสักคน..
..ลูกเขาคงไม่เคว้งคว้างอยู่คนเดียวในเวลาสำคัญ..
“ไม่หรอกครับ” เฟรดถอนใจ กัดแซนด์วิชหนังเหี่ยวไปคำด้วยความหงุดหงิด ตอนนี้เขากำลังด่าพ่อครัวที่ทำอาหารหมูมาให้กิน
..ซ้ำยังคิดถึงเมย์จับใจ..
“ผมใช้งานคุณหนักไปรึเปล่า” รชตวางแก้วไว้บนโต๊ะ ยืนกอดอก จ้องมองลูกน้องด้วยสายตาจับผิด “วันนี้วันหยุดด้วยสิ”
“ผมสบายดี” เฟรดยิ้มเฝื่อน เขาอาจจะเหนื่อยจนงี่เง่าพาลพาโลอย่างโง่ๆ แต่เขาไม่กล้าโทษคุณรชตหรอก เจ้านายที่ดีหาได้ไม่
ง่ายนักในโลกนี้
“มิสเตอร์..” รชตยิ้มมุมปาก “ผมให้โอกาสคุณห้าวินาที ตอบผมมาตอนนี้ว่าคุณติดค้างอะไรอยู่ที่กรุงเทพ ถ้าไม่ตอบ..คุณ
ต้องกลับเข้าห้องไปประชุมกับผม และห้ามถอนหายใจเฮือกๆข้างหูผมอีก มันจั๊กจี้!”
เฟรดยืนอึ้ง
“หนึ่ง..”
“คือว่า..”
“สอง..”
“โอเคครับ” ฝรั่งขี้นกของกุ๊กเมย์ไหล่ตก “คุณอาจจะมองว่าเรื่องมันเล็กน้อยก็ได้ แต่ผมกังวลกับมันมาก..”
“สาม..คุณอารัมภบทเยอะไป..สี่”
“วันนี้ลูกชายของผมแข่งกีฬาสีครั้งแรกในชีวิต ครูของเขาบอกให้พาผู้ปกครองไปด้วย แล้วเขาก็มีผมคนเดียว ผมหย่ากับแม่ของ
จอชไปแล้วครับ..เพราะฉะนั้น..ผมกลัวว่าลูกจะถูกล้อเรื่องที่ให้แม่บ้านไปแข่งกีฬาแทนพ่อตัวเอง” เฟรดรีบชิงบอกก่อนที่จะถูก
ตัดโอกาส
“อืม..” รชตพยักหน้า “กลับไปได้แล้ว”
“ครับ” ร่างสูงเดินกลับเข้าห้องประชุม
“ใครบอกให้ไปทางนั้น” เจ้านายใหญ่ขมวดคิ้ว “นั่น..ท่าเรือ”
เขางุนงง มองคุณรชตเรียกเลขาคนสนิท
“พี่กุ้ง..ช่วยจองไฟลท์กลับให้คุณเฟรดที เร็วที่สุดเลยนะ” ว่าแล้วก็หันมายิ้มพราว “เดี๋ยวแด๊ดดี้เฟรดดี้กลับไปไม่ทันแข่งกีฬาของ
น้องจอช”
เฟรดยืนค้าง “ผม..ไปได้?”
“ใช่” รชตพยักหน้า โบกมือไล่ “ถ้าไม่มีภาพคุณในงานกีฬาสีของโจชัวร์..ผมจะไล่คุณออก โทษฐานอู้งานบริษัทไปนั่งเครื่องบิน
เล่น!”
......
พฤษภาก้มลงใส่กางเกงให้น้องเมษกับน้องจอช สองหน่อร้องเพลงเชียร์ถึงกับเหงื่อซ่ก ยังดีที่เขาเตรียมเสื้อผ้ามาเปลี่ยนให้
“กินน้ำก่อนเร็วเด็กๆ” มือหนึ่งป้อนคนหนึ่ง อีกมือก็เช็ดเหงื่อให้อีกคน
อีกครึ่งชั่วโมงจะถูกเรียกตัว ป่านนี้พี่โชคยังรถติดอยู่เลย
ตามกติกาแล้วให้จับคู่ผู้ปกครองสองคนกับเด็กอีกสองคน รวมทีมกันมาเป็นหมู่คณะตามวัตถุประสงค์ที่เน้นความสามัคคี พฤษภา
เองก็ร้อนใจ ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอกถ้าแพ้..แค่บุฟเฟ่ต์หัวละเก้าพันเอง!
“ฮึดช่า..ฮึดช่า” ป้าสาวเหวี่ยงแขนไปมาเตรียมตัวลงแข่ง “เด็กๆอย่ากลัวไป มีป้าซะอย่าง..หายห่วง!”
..หายไปจากโลกนี้อย่างหมดห่วง..
พฤษภ์หัวเราะ ป้าสาวน่ะ เดินธรรมดายังปวดเข่าเลย ถ้าให้วิ่งเต็มที่ แบบนี้กระดูกกระเดี้ยวแกไม่กระเด็นกระดอนเหมือนตกกระได
เรอะ
มีเสียงฮือฮาดังขึ้นด้านหลัง กุ๊กพฤษภ์หันไปมอง เห็นลีมูซีนสีดำ แพงโคตรพ่อโคตรแม่แล่นเข้ามาจอดเทียบรั้วโรงเรียนอนุบาล
เมษาขนลุกซู่ เด็กชายยกมือถูแขนพร้อมกับกระซิบจอชชี่
“ปีศาจเพนกวินมาแล้ว!”
โจชัวร์ชักจะใจเสีย “เราจะชนะเหรอ”
“ชนะสิ” เมษารับประกัน “เราเป็นแบทแมน จอชเป็นโรบิน เบิ้มเป็นปีศาจเพนกวิน! ปีศาจต้องถูกพากลับถ้ำค้างคาว ต้องแพ้
แน่ๆ!”
พฤษภาฟังลูกว่าแล้วก็อยากจะบอกอย่างนั้นอยู่หรอก แต่ไอ้คนที่ก้าวลงมาจากรถทั้งสองใหญ่กับอีกหนึ่งเล็กนั่นมันไซส์นักมวย
ปล้ำชัดๆ!
..คนไทยรึเปล่าวะ ไอ้พวกพันธุกรรมทรยศ!..
เด็กชายเบิ้มกราดมองแล้วคิ้วกระตุกกับศัตรูตัวฉกาจทั้งสอง เจ้าหนูชี้มือมาทางเหยื่ออันโอชะ “ปะป๊า! นั่นเมษากับโจชัวร์ที่แกล้ง
เบิ้ม!”
กุ๊กพฤษภ์กลืนน้ำลายเอื๊อก ไอ้คุณพ่อสารส้มมองมาทางพวกเขาตาไม่กะพริบ แล้วดูทำหน้าเข้าเถอะ..ทำเหมือนเขาวิ่งไปเหยียบ
ตาปลามันซะงั้น
“สวัสดีครับ..คุณพ่อน้องเมษ” หนุ่มร่างบึ้ก อวดอกผึ่งผายเหมือนนายแบบโฆษณาเสื้อยืดโปโลเดินเข้ามาทัก “ผมชื่อบิ๊ก พ่อน้อง
เบิ้ม”
..ไม่สงสัยเลย!..
พฤษภาเหงื่อตก ยิ้มทักตามมารยาทพลางหันมองอีกหนึ่งบึ้ก
คุณสส.บิ๊กแนะนำน้องชายตัวเอง “อาของเบิ้มครับ ชื่อโบ้”
..ตระกูลนี้มันมีแต่ตัวบอหรือไง..แล้วคนไหนชื่อบื้อล่ะ..
“ผมพฤษภ์ครับ” กุ๊กยิ้มเฝื่อน ถ้าไอ้ตระกูล บิ๊ก โบ้ เบิ้ม กระโดดทับมาที สงสัยตระกูลเขาคงจะแบนเป็นกล้วยปิ้ง “นี่เมษา โจชัว
ร์..แล้วก็ป้าสาว”
“สวัสดีค่า” คนที่เหมือนมาปิคนิคมากกว่ามาวิ่งวิบากออกปากทัก
สส.บิ๊กยิ้มมุมปาก “ได้ยินมาว่าน้องเมษท้าเบิ้มแข่งด้วยบุฟเฟ่ต์”
“ลืมๆบ้างก็ได้นะเพ่” กุ๊กพฤษภ์บ่นอุบอิบ
“ผมไม่แน่ใจว่าคุณป้าสาวใช่ทีมของคุณพฤษภ์หรือเปล่า แต่ยังไงก็ตาม..” คุณบิ๊กกระซิบ “ผมไม่ยอมอ่อนให้นะครับ ถึงจะเป็น
ผู้หญิงก็เถอะ”
“ผู้ปกครองกับนักเรียนที่ลงชื่อแข่งวิ่งวิบาก เชิญมารายงานตัวที่สนามได้เลยค่ะ” เสียงครูแหม่มประกาศเรียกเจื้อยแจ้ว
“แล้วเจอกันที่สนามครับ” แล้วตระกูลบอ ไซส์บึ้กก็โยกย้ายก้นออกไป
พฤษภากลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ “คนเก่งของพ่อทั้งสองซ้อมวิ่งสามขากันมาแล้วใช่มั้ยครับ” เขาช่วยจับปกเสื้อของเด็กๆ
น้องเมษล้วงมือเข้าไปเกาพุงแกรกๆ “กินฟรี กินฟรี”
“หนูไม่ต้องจ่ายอยู่แล้วล่ะ” คนพ่อบู้หน้าใส่
ป้าสาวสะกิดเรียก บอกว่าพวกนั้นไปลงชื่อแล้วว่าจะเข้าแข่งขัน ถ้าพวกเราช้าอาจจะโดนตัดสิทธิ์แพ้ฟาวล์ได้ “ลุยกันเถอะพวก!”
แกหันมาเบ่งกล้ามใส่น้องเมษกับคุณหนูที่รัก กำลังใจจอชชี่เลยมาเป็นกระบุง
“เอ้า..สามัคคีคือพลัง” พฤษภาวางมือแปะ ร้องไชโย ประสานเสียงสองเด็กกับอีกสองแก่ “งานนี้พี่โชคจ่าย!”
ตรงซุ้มลงชื่อมีผู้ปกครองอีกหลายทีมที่มาลงแข่งวิ่งวิบากกับลูกๆ บางทีมเป็นตระกูลอ้วนอุ้ยอ้าย บางทีมก็ตระกูลผอมกะหร่องโยงโย่ บางทีมก็นึกว่าลิเกหลงโรง ไม่รู้เครื่องเพชรจะประโคมกันมาทำไมให้วุ่นวาย
“ตอนนี้อีกสิบนาทีจะมีการแข่งขันวิ่งวิบาก ทีมเชียร์ขอให้อยู่นอกเส้นสีแดงนะคะ ทีมใดที่ไม่ได้รายงานตัวยกทีมขออนุญาตตัด
สิทธิ์ ส่วนทีมใดต้องการเปลี่ยนตัวผู้เข้าแข่งขัน สามารถเปลี่ยนได้ก่อนการแข่งค่า”
ถึงช่วงนี้ โจชัวร์ก็เริ่มตัวสั่นเพราะความตื่นเต้น ตรงข้ามกับน้องเมษที่ฝึกควงกระบองในอากาศเลียนแบบเต่าไมกี้อวดสาวๆอนุบาล
ที่มาออเชียร์
“หายใจเข้าลึก ลึ้กก..” พฤษภาไม่ได้วิ่งแข่งมาชาติเศษ เห็นลู่แล้วมันเนื้อเต้นด้วยความประหม่า ฐานอะไรสารพัดอย่างไม่รู้ แอบ
เห็นโอ่งด้วย
“มีผู้เข้าแข่งขันทั้งหมดสิบทีม แต่ละทีมจะมีผู้ปกครองสองคนและเด็กสองคน มีฐานทั้งหมดห้าฐาน คือฐานกินขนมปัง..”
เมษาหูผึ่ง ท้องเด็กชายร้องโคร่ก
“ฐานเป่าแป้ง..ฐานไหปลาไหล”
มีเสียงร้องยี้ด้วยความขยะแขยง แต่กุ๊กพฤษภ์ยิ้มกริ่ม
..ปลาไหลต้มเปรต!..ของถนัดเลยน้องเอ๋ย..
“ฐานเลดี้แอนด์เดอะแทรมป์ สี่ฐานแรกต้องรวมพลังกันผู้ใหญ่กับเด็ก” ครูแหม่มว่า “ฐานสุดท้ายให้เด็กๆเท่านั้นแข่งกันเอง คือฐาน
วิ่งสามขาค่า”
โจชัวร์ยังเหลียวซ้ายแลขวา หวังในใจลึกๆ
..ขอให้แด๊ดดี้มา..
“อีกห้านาที เชิญทุกทีมเข้าประจำลู่ของตัวเองได้เลยค่ะ”
เจ้าหนูน้อยยืนคอตก ป้าสาวเข้ามาจูงมือแล้วลูบหัวปลอบใจ
“ไว้เราฝากคนอื่นถ่ายวีดีโอไปให้แด๊ดดี้เฟรดดูกันเนอะ”
“โอเคฮะ” เด็กชายยิ้มแฉ่ง “จอชจะไฟท์ ไฟท์”
พฤษภาเหลียวหาพี่โชค สายตากวาดล่อกแล่กไปมาก่อนจะสะดุดลงกับวีออสคันกระจ้อยที่ติดอยู่หน้าโรงเรียนอนุบาล “โอ้..อัศวิน
มาแล้ว”
“ในฐานกินขนมปัง ผู้ปกครองต้องช่วยกันอุ้มเด็กๆสองคนวิ่งไปที่เชือกตรงนู้น” ครูแหม่มชี้มือ “ให้เด็กๆกินขนมปังที่ห้อยจากเชือก
กันคนละก้อน”
เด็กชายเมษาชูมือหรา แผดเสียงถาม “ขนมปังไส้อะไรฮะ”
ผู้ปกครองคนอื่นที่ประจำที่แล้วหัวเราะกันฮาครืน
“ไส้คัสตาร์ดกับสังขยาค่า” ครูแหม่มแก้มแดง เจ้าลูกศิษย์ตัวเอ้!
พฤษภาไม่ค่อยได้ฟังกติกาเท่าไหร่ เอาแต่โบกมือหยอยๆให้พี่เมีย
“ฐานเป่าแป้ง ผู้ปกครองต้องเอาเชือกที่เราวางไว้มาผูกตัวติดกัน แล้วก็แบกเด็กๆขึ้นหลังวิ่งคู่กันไปที่โต๊ะ ทีมไหนที่ผู้ปกครองทำ
เชือกหลุดถือว่าแพ้ค่ะ พอถึงโต๊ะให้เป่าแป้งจากถาด จะเจอเหรียญซ่อนอยู่ ให้คาบเหรียญขึ้นมาส่งให้เด็ก น้องๆมีหน้าที่เอา
เหรียญหยอดกระปุกที่ตั้งอยู่บนเก้าอี้สามตัวต่อกัน”
กุ๊กยิ้มร่า เห็นพี่โชคเพิ่งจะจอดรถได้หลังทะเลาะกับยามอยู่นาน
“ที่ฐานไหปลาไหล ผู้ปกครองคนใดคนหนึ่งต้องล้วงเอากุญแจในไหที่มีปลาไหลเต็มไปหมด อี๊!” ครูทำเสียงประกอบได้อย่างน่าดู
ชม “เสร็จแล้วก็เอากุญแจไปไขสมบัติในหีบที่ฐานเลดี้แอนด์เดอะแทรมป์ ช่วยกันกินสปาเก็ตตีโดยไม่ใช้มือจนหมดจาน สุดท้าย
คือวิ่งมาส่งลูกๆที่ฐานวิ่งสามขาค่ะ”
“ทางนี้พี่โชค วู้ว! ทางนี้โว้ย!” พฤษภ์กระโดดตัวลอย ก็นะ..คนมันเตี้ย
“เด็กๆทีมไหนที่วิ่งเข้าเส้นชัยก่อน..ถือว่าชนะขาดลอยค่า!” ครูแหม่มชี้แจง “ฟังกติกากันดีแล้ว เชิญทุกท่านเข้าประจำที่ได้เล้ย!”
โชคชัยเหลียวหาจนสุดสายตา คนเยอะจนเขาเดินหลง เห็นกองเชียร์อยู่มุมหนึ่งก็ดิ่งไปทันที รับปากไว้ว่าจะมาให้ทันก็เลยรีบดิ่ง
มาหา
“เฮ้ย..” พฤษภางุนงง พี่โชคดันเดินไปอีกทาง “บอกว่าทางนี้”
ป้าสาวเลิ่กลั่ก มองเด็กๆแล้วนึกไม่ออกว่าจะให้แบกแล้ววิ่งยังไงไหว บังเอิ๊ญ..แกตื่นเต้นเกินเลยปวดท้องหนักตอนที่ถูกเรียกออก
ไปที่จุดสตาร์ท
“ป..ปวดอึ” ป้าสาวยืนบิด
พฤษภ์เบิกตากว้าง “หือ?”
“ป้าปวดท้องอึอึ๊” แกหน้าเขียว กลั้นไว้จนตัวเย็นเฉียบ
“พี่โชคโว้ย!” กุ๊กตะโกนสุดเสียง ทุกคนหันมามองกันทั้งแถบ
โชคชัยได้ยินเสียงแว่ว หันขวับก็บังเอิญเจอน้องเขยพอดี “พฤษภ์!” ชายหนุ่มวิ่งหน้าตั้งเข้ามาหา หวิดถูกเบียดกระเด็นหลายรอบ
แล้ว
..อีกนิดเดียว..
“ผู้ปกครองอุ้มเด็กๆค่ะ”
เมษาเดินยืดพุงผึ่งผายเข้าไปหาพ่อ น้องจอชขยับไปทางป้าสาว กุ๊กพฤษภ์เป็นผู้ชาย อุ้มได้สบายมากอยู่แล้ว(มั้ง..) แต่ป้าสาวที่
ปวดอึอึ๊นี่สิ
ป้าสาวอุ้มคุณหนู น้ำหนักที่เพิ่มขึ้นอีกหลังคบกับน้องเมษทำตัวโงนเงน อารามตื่นเต้นเล่นเอาท่อด้านหลังเปิด แกปล่อยลมดังปู๊ด
ละมือข้างหนึ่งปิดก้นกะทันหัน มืออีกข้างก็อ่อนยวบเยียบเพราะจอชชี่ตัวใหญ่
โจชัวร์หน้าเหวอ เด็กชายร่วงพรืดจากแขนป้าสาว กุ๊กพฤษภ์เบิกตากว้าง กระโจนพรวดเข้าไปคว้าตัวทัน แต่น้องเมษที่นั่งกาง
แขนอยู่บนบ่าพ่อนี่สิ
..เสียหลักหงายหลังลงมาเลย..
“ระวัง!” โชคชัยกระโดดข้ามรั้วเข้ามาหา แต่ยังช้ากว่าใครอีกคน
อ้อมแขนกว้างคว้าหมับเข้าที่เจ้าเต่าไมกี้ตัวอ้วนฉุ น้องเมษลอยหวือขึ้นไปนั่งขี่คอผู้ชายตัวสูงใหญ่ด้านข้างแทน เด็กชายยังมึนงง
อยู่เลย
พฤษภาอ้าปากค้าง โจชัวร์หันขวับมามอง
“แด๊ดดี้!”
......
:กอด1: สุขสันต์วันแม่คร้าบ
ปล. http://www.facebook.com/pages/Nigiri-Sushi/254678547883661?ref=hnav (http://www.facebook.com/pages/Nigiri-Sushi/254678547883661?ref=hnav) อันนี้คือเพจคร้าบ ถ้าท่านใดสนใจเรื่องรวมเล่ม สามารถดูจากในนี้ได้ขอรับ หรือใช้แจ้งโอนอะไรก็ได้ อิอิ
:pig4: อีกนิดเดียวจะจบตอน ฮิ้ววว แต่เดี๋ยวพาแม่ไปเที่ยวก่อน :man1:
-
^
จิ้มก่อนละกัน
**************************
ในที่สุดก็มาทัน o13
-
ตื่นเต้น ดีใจ แทนน้องจอช :laugh:
-
จอจชี่ น่าสงสารจริงๆ
เข้มแข็งมาก อะฮึกๆ
-
น้องเมษน่ารักน่าฟัดมากกกกกกก จอชชี่ก็น่ารัก :-[ดีนะที่แดดดี้มาทัน ^^
-
แด็ดมัวทำแต่งานระวังพ่อเมษจะโดนลุงโชครุกนะ!
-
เย้ๆๆๆๆๆ มาแล้วๆๆๆๆ
-
ดีใจกับจอชชี่ด้วย แด๊ดดี้มาทันเวลาพอดีเลย
เอาชนะทีมครอบครัวตัวบอ แล้วกินฟรีให้ได้เน้อ ฮ่าๆ
ขำประโยคพี่โชคจ่ายของกุ๊กเมย์ กับท่าทางน้องเมษตลอดงาน
พ่อลูกคู่นี้ทั้งรั่วทั้งน่าร๊ากกก XD
-
:กอด1: :z2:
-
ฉีกยิ้มมุมปากจรดใบหู(เว่อร์ซะ อิ อิ) เมื่อแด๊ดดี้เฟรดมาทันเวลาพอดี
เย้..(ร้องแทนน้องเมษกับน้องจอช) ชนะแน่นอน บุฟเฟต์ บุฟเฟต์...
-
ดีใจแทนน้องจอชด้วยน่ะ :mc4:
:L2: :L2:
-
ลุ้นตัวเกร็งเลยเรา
จอชชี่กับเมษาสู้ๆ
-
อบอุ่นจังค่ะ ชอบเวลาที่น้องเมษกับน้องจอซคุยกัน หมั่นเขี้ยว :กอด1:
ในที่สุดแด๊ดเฟรดก็มาทันจนได้ งี้แหละ ได้เจ้านายดี
เอ ว่าแต่คนมาคอยคุมคุณรชต ออกมาจากเกาะด้วยกันป่ะ o18
ลุงโชคเอาจริงแล้วววว แด๊ดเฟรดออกตัวเร็วๆนะ
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แด๊ดดี้โจชัวร์มาแล้ว
เอ้า ครอบครัวรวมพลัง
สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
มาแล้ววว :mc4:
-
อยากฟัดพุงเด็กๆ เหลือเกิน
น้องเมษกับน้องจอชน่ารักมากๆๆๆๆๆ :impress2:
-
แด๊ดดี้ ทำไมมาช้า รู้ป่ะลุงโชค ทำคะแนนนำไปไหนต่อไหนแล้ว
เห็นมั้ยบอกแล้วว่าถ้าบอกคุณน้อยตรงๆ คุณน้อยต้องยอมให้แด๊ดดี้
มาอยู่แล้วล่ะ คุณน้อยใจดีจะตาย เอิ๊กๆ
ปล. หยุดอยู่ตรงนั้นเลยลุงโชค ถึงลุงจะหล่อ จะใจดี จะรวย แต่เค้าก็
เชียร์แด๊ดดี้เฟรด มากกว่า ชิสส์...
-
กรี๊๊ดดดดดดดดด แด๊ดดี๊มาทันด้วยอ่า
-
มาช้ายังดีกว่าไม่มา เอ้าเฮ้ แดีดดี้มาแล้ววว
-
น้องจอร์ชน่ารักมากกกกกกค่ะ ถึงแม้จะแสบไปบ้าง แต่ก็น่ารักจริงๆ
-
:-[ ดีใจแทนจอชชี่
-
กรี๊ดดด :sad4: ต่อเลยได้มั้ย อยากอ่านต่อแล้วอ่า น่ารักมากๆๆ น้องเมษฮาดี น้องจอชก็น่ารัก พ่อเมย์ก็ใจดีมีเมตตา แด๊ดดี้เฟรดก็เท่ ส่วนพี่โชค พระรองน่าสงสารจัง
-
โอ้!!!แด๊ดเฟรดดี้มาทันจนได้
-
ลุ้นจนเยี่ยวเหนียวเลยอ่ะ ในที่สุดแดดดี้ก็มาทัน
จะได้กินบุฟเฟ่ห์9000หรือต้องจ่ายกันแน่
รอติดตามค่ะ
-
:jul3:
เย้ๆๆ ดีใจที่แด๊ดดี้มาทัน
คราวนี้ล่ะ แดดี้ของจอช รุก กุ๊กเมย์โล้ดดดดดดดดดดดดด
-
ต่อเถอะ ต่อเถอะ จะขาดใจ ไม่ได้อ่านเฟรดดี้กับเมย์ อยู่ด้วยกันมานานแล้วงะ(มีแต่เจอกันทางเสียง)
คิดถึงใจจะขาดดดดดดดดดดดดด ~~~~~~~
-
พระเอก(ตัวจริง) มาแล้ว!!!!
ไปวิ่งราวกันเล้ย.....5555
ครอบครัวตัวบ. ไม่รอดจ่ายค่าบุฟเฟ่ท์แน่ๆ ฮี่ๆๆๆ
+1 และรออ่านตอนต่อไปจ้า
-
แด๊ดดี้เฟรดมาแร้นนนน o13
-
:-[ :-[ ในที่สุดแด็ดดี้ก็มาทัน :impress2:
-
อาโชคสงสัยจะสายไปแล้วหละมีโอกาสทั้งคืนไม่รุก มันสายไปแล้ววววววววววววววววววววววววววว
-
เย้ๆๆๆๆ แด๊ดดี้เฟรดดี้มาทันแล้ว
ต่อเลยได้รึป่ะอ่ะ :impress:
อยากอ่านต่ออ่ะ
-
ดีใจจัง แด็ดกลับมาทัน 5555
-
แดดดี้ช้าอ่ะ เขาอาบน้ำด้วยกัน นอนด้วยกันแอบหอมกันอีกด้วย เมื่อไหร่แดดดี้จะรุกซักทีล่ะ
-
แด๊ดดี้มาแล้ว :impress2: ตัวจริงเขามาแล้วคุณพี่โชค อด!!! :z2:
น้องเมษกับน้องจอชน่ารักมากๆ พ่อเมย์ก็เรียกเสียงฮาได้ตลอด
:pig4: :L2:
-
:mc4: แดดดี้เฟรดมาทันเวลาพอดี :z3: กุ๊กเมย์ไปแก้ผ้าโชว์หนอนน้อยให้พี่โชคเห็นซะงั้น อยากให้แด๊ดดี้เฟรดมาอาบน้ำแทนพี่โชคมากกว่าอ่ะ
เฮ้อ ! ไม่รู้จะสงสาร หรือสมน้ำหน้าพี่โชคดี อุตส่าห์มีโอกาสรุกน้องเขยตัวแสบ ดั้นแค่กอด กะหอมแก้มกุ๊กเมย์ซะงั้น
รอลุ้นว่าเด็กๆ จะได้กินบุฟเฟต์ 9 พันหรือเปล่า จะชนะครอบครัว บ. บื้อได้สำเร็จหรือเปล่า
-
สุดท้ายแด๊ดดี้ก็มาทัน :mc4:
-
พรุ่งนี้ท้องผูกแน่นอนเลยเรา อ่านตอนนี้มันสะดุดสุดๆเลย
ลุงโชค ตัวจริงเค้ามาแล้วนะครับ ถอยด่วนๆๆๆๆๆ เด็ก 2 คนน่ารักมากกกกกกกกกกก
-
แดดดี้มาแว้ว ววว
-
อยากรู้ตอนต่อไปเร็วๆ
เด็กๆจะชนะรึเปล่าน้อออออออ
-
ตกใจหมดเลย ในที่สุดก็มาช่วยไว้ทัน
o13
-
พี่โชคท่าทางได้รับประทานแห้วแล้วละ
-
ว้าว แด๊ดดี้กลับมาทันแล้ว o13
-
แด๊ด มาแล้ววววววววววววว
-
เย้ แด๊ดดี้มาแล้ว ทันแบบเส้นยาแดงฝ่าแปด มาถึงก้อโชว์ฮ๊โร่เลย
-
เย้ๆๆๆๆ เเด๊ดดี้ มาเเล้ว
-
แด๊ดดี้จอมอืดอาดดด ช้าหมดอดเมย์นะยะ :z2:
-
ดีนะ ที่อีตาฝรั่งใจไทย ไม่มาตอนจบเหมือนกับตำรวจไทยในหนัง :z2:
มาเป็นกำลังใจให้เด็กๆ ทั้งสองชนะการแข่งขัน ( ชัวร์อยู่แล้ว )
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ
ปล. เมื่อวานคงได้กอดแม่แน่น ๆ ทั้งวันแน่เลย :กอด1:
-
o13 o13 o13 พระเอกขี่ม้าขาวอ่ะ
คุณเฟรดน่ารักมาก
-
แด๊ดเป็นพระเอกขี่ม้าขาวมาตอนสุดท้ายพอดี อย่างนี้ชนะแน่
-
สงสารพี่โชค!!!!!!
ถูกแย่งซีนอีกแล้ว
-
แดดดี้!!! หล่อมักๆ
-
แด๊ดดี้้มาทันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
อร๊ายยยย ตอนแรกแอบลุ้นๆ ว่าพ่อฝรั่งขี้นกจะมาทันมั้ย อิอิ
แอบสงสารจอชชี่ แต่ว่าเด็กๆ นี่ดูน่าร๊ากกก น่าหยิก ><
พี่โชค.. พี่มาช้าไปอ่ะนะ เหอะๆ
-
มาแล้วๆ พ่อมาแล้ว
-
แดดดี้มาแล้วๆ :laugh:
-
อยากอ่านต่อเเล้วอะ
-
ลุ้นกันตัวโก้งประหนึ่่งลุ้นล้อตเตอรี่
ในที่สุด แด๊ดดี๊ก็มา กรี๊ดๆๆ แด๊ดดี๊เฟร็ด :-[
แค่เห็นเกมก็จินตนาการไปไกลโข คนเขียนต้องออกแบบเกมเพื่อให้สองคนได้สวีทกันแน่เลยอ่ะ
อยากรู้จังว่าเกมกินสปาเกตตี้จะเป็นเหมือนที่คิดรึเปล่า :impress2: o18 อิอิ รอตอนต่อไป
-
พระเอกของเรามาแล้วววววววววววววววววววววววววว
-
แด๊ดดี้มาทันเวลาพอดีเลยยย :really2: :really2:
-
เป็นเรื่องที่น่ารักน่าหยิกมาก น่ารักทั้งคุณพ่อคุณลูกกันเลยทีเดียว :-[
ปล หาคู่ให้พี่โชคด้วยนะ น่าสงสารค่า :sad4:
-
อัศวินมาก่อน เเต่ก็โดนพระเอก ขโมยซีนไปอยู่ดี คริๆ
ปล. ตอนนี้คุณน้อยมา อดคิดถึงนายลอยไม่ได้ ซิกๆ
-
มาได้จังหวะเลย :m12:
-
Chapter 12.2 : คราวชนะ 'รุก' ใหญ่ไม่รีรอ
“แด๊ดดี้!”
“มันอันตรายนะ” เฟรดยิ้มแฉ่ง อุ้มน้องเมษมือเดียวได้สบายตอนที่โจชัวร์โผเข้ากอดหมับเต็มกำลัง “แด๊ดขอโทษที่มาช้านะกู๊ด
บอย”
“I love you!!”
ลุงโชคที่เข้าถึงตัวน้องเขยกับหลานช้ากว่าใครได้แต่ยิ้มอย่างโล่งอก อันที่จริงเขาก็อยากเป็นฮีโร่ของน้องเมษเหมือนกัน แต่
เรื่องอย่างนี้ความปลอดภัยของหลานต้องมาก่อนใครเพื่อน “เกือบไปแล้วนะน้องเมษ”
ป้าสาวปาดน้ำตาทิ้งป้อยๆ ยืนมองคุณหนูกอดแด๊ดดี้ด้วยความสุข “ป้าขอไปเข้าห้องน้ำก่อน ค่อยมาเชียร์นะคะ” แต่แกก็ยังไม่ลืม
ธุระสำคัญ
ครูแหม่มที่ใจหายใจคว่ำเพราะลูกศิษย์ตัวเอ้เกือบลงไปนอนคลุกฝุ่นตั้งสติขึ้นมาได้ก็เอ่ยปากถามว่าทีมคุณพ่อพฤษภ์จะเปลี่ยนตัว
ผู้เล่นหรือไม่
“ผมเข้าแทนครับ” แด๊ดดี้เฟรดห้อแน่บมาจากกระบี่ สูทเสิทไม่ต้องถอด เนคไทยังร่องแร่งอยู่บนคอ ร้อนตับแล่บแทบหมดพลังแต่
ใจมาเต็มร้อย
โจชัวร์ยิ้มแป้นแล้นเมื่อครูแหม่มประกาศว่าพวกเขาเป็นทีมที่หนึ่ง
พฤษภาเหลือบมองคนข้างกาย “ปีนี้คงมีรางวัลคุณพ่อดีเด่น”
“จริงเหรอ” เฟรดอมยิ้ม ถอดสูทออกพาดรั้วด้านหลังพลางปลดไท
“ลุงเฟรดเท่ที่ซู้ด” น้องเมษที่ปีนมาขี่หลังพ่อออกปากชม
กุ๊กพฤษภ์ยิ้ม ขยับเข้ามาช่วยพับแขนเสื้อคนที่ปลดกระดุมแขนท่าทางวุ่นวายเพราะเจ้าหนูโจชัวร์กอดพ่อไม่ยอมปล่อย
เฟรดจ้องหน้าคนตรงข้าม “ขอบคุณที่ช่วยดูแลหัวใจของผม”
“มุขอะไรวะ”
“ก็นี่ไง” ร่างสูงขยี้หัวลูกชาย “หัวใจดวงน้อยๆของผมนี่”
โจชัวร์ยิ้มแก้มป่อง
“ครบทีมแล้วนะค้า” ครูแหม่มส่งเสียงเตือน “เข้าที่..”
กุ๊กพฤษภ์เหลือบมองทีมเบอร์สองตองบอ บิ๊ก โบ้ เบิ้ม กับอีกหนึ่งเด็กน้อยที่ไซส์ตัวไม่เป็นรองน้องเบิ้มด้วยความเพลียหัวใจ พอ
หันดูทีมตัวเองแล้วก็ได้แต่ยิ้มแหย มีคุณเฟรดก็ใช่ว่าความบึ้กจะข่มสองหนุ่มนักมวยปล้ำนั่นได้ ถึงจะสูงกว่าแต่กล้ามนี่แพ้กันหลุด
ลุ่ย เหมือนฝั่งอาร์โนลด์จับคู่ซิลเวสเตอร์ปะทะอีริค บานากับป๋อ ณัฐวุฒิ! (รายหลังนี่เตี้ยดีเนอะ)
“ระวัง..”
สส.บิ๊กหันมาเบ่งกล้ามใส่กุ๊กเป็นการข่มขวัญ “คุณแพ้แน่..ตัวเล็ก”
..เสียงอะไรบางอย่างในหัวของพฤษภาขาดผึง..
“ไป!” ครูแหม่มดึงสายรุ้งกระบอกดังปัง พวกผู้ปกครองทั้งหลายหิ้วปีกลูกชายกันคนละมือ วิ่งปรู๊ดออกจากจุดสตาร์ท
“ย๊ากกกก!” กุ๊กตัวน้อยแต่ต่อยหนักคว้าน้องเมษตัวกลมขึ้นขี่คอ อีกมือขยุ้มปกเสื้อฝรั่งขี้นกที่เพิ่งจะแบกโจชัวร์ขึ้นหลังวิ่งตัวปลิว
แซงหน้าชาวบ้านชาวช่องไปที่ฐานแรก ทีมตองบออ้าปากค้าง มองอย่างตกตะลึง
“จำไว้! กุ๊กพฤษภ์! เล็กๆไม่ ใหญ่ๆเอาเฟร้ย!!” ยังมีหน้าหันมาเยาะอีก
เด็กชายเมษาหัวเราะเอิ๊กอ๊ากอยู่บนหลังพ่อจ๋า “กร๊าซซ! เต่าบิน!”
พฤษภาตัวเล็กแต่คล่องกว่าเพื่อน ถึงแพ้กันที่ความยาวของขา แต่ความไวไม่เป็นรองใคร วิ่งทีเหมือนเสือชีต้าร์ หรืออีกนัยหนึ่ง..
คุณภาพเหมือนรถแข่งที่โหลดเตี้ยติดดินประมาณนั้น ไอ้พวกสูงๆมันต้านลมเลยแพ้ราบ
“calm down..calm down!” เฟรดร้องบอก
“อะไรนะ..” พฤษภาตะโกน “วิ่งให้ถึงดาวเลยเหรอ ยิปปี้!”
เฟรดได้แต่ถอนใจ วิ่งตามไอ้ตัวบ้าพลัง แต่ละฐานห่างกันร้อยเมตร ทรมานสังขารผู้ปกครองกันจริงๆคุณครูพวกนี้
“ทีมเบอร์หนึ่ง นำโดยคุณพ่อพฤษภ์กับคุณพ่อเฟรดมาถึงฐานแรกแล้วนะคะ ตอนนี้เด็กๆปีนขึ้นหลังคุณพ่อไปคว้าขนมปังกัน
แล้ว!” ครูแหม่มให้เสียงพากย์ “เอ๊ะ!..แล้วทำไมน้องๆไม่กินล่ะนั่น”
เด็กชายเมษานั่งกอดอกพิจารณาขนมปังสอดไส้อยู่บนบ่าพ่อจ๋า
“ทำไมไม่กินล่ะน้องเมษ” พฤษภาปวดคอหนึบๆเพราะน้ำหนักลูกชาย
โจชัวร์ยื่นมือดึงขนมปังก้อนกลมตรงหน้ามาบิดูไส้ “ของจอชได้คัสตาร์ดล่ะ” ว่าแล้วก็คุยกันกับเมษาหงุงหงิง “แต่จอชอยากกิน
สังขยา”
“เมษเป็นคัสตาร์ดเหมือนกัน” ไอ้ตัวแสบหน้าหงิก “จะเอาสังขยา!”
“ไส้ไหนก็กินไปเถอะลูกเอ้ย” กุ๊กละเหี่ยใจเหลือเกิน
“ชิ” น้องเมษจำใจกินไส้คัสตาร์ดตุ้ยๆ ปากเคี้ยวแต่ยังไม่วายส่งเสียงอู้อี้ “อ่าอืมอื๊ออั๋งอะอ๋าไอ้อินอ้วย..แจ้บ”
“อย่าลืมซื้อสังขยาให้กินด้วย” พฤษภาแปลภาษา “สัญญาจ้า”
ครอบครัวตัวบอมาถึง น้องเบิ้มสปริงตัวทึ้งขนมปังมายัดปากตัวเองแล้วกลืนเอื๊อกทีเดียวจบ แซงหน้าทีมแรกไปง่ายๆ
“เหวย..” กุ๊กเมย์มุ่นคิ้ว “พลังเต่าเทอร์โบรึไงนั่น”
น้องเมษหูผึ่ง “เต่า!” เด็กชายควงกระบองในอากาศ “เต่าไมกี้!”
“ทีมสองตองบอนำทีมคุณพ่อพฤษภ์ไปอย่างไม่เห็นฝุ่น” ครูแหม่มลุ้นตัวโก่ง “ทีมอื่นๆกำลังวิ่งตามมา ทีมที่สี่เข้าฐานแรกแล้ว..”
เฟรดลากคอกุ๊กเมย์วิ่งต่อ น้องเมษธาตุไฟกำเริบ ตีปีกพั่บๆอยู่บนหลังพ่อจ๋า วิ่งถัดมาอีกห้าสิบเมตรมีเชือกป่านวางกองอยู่
“เชือกมีไว้ทำอะไรน่ะ” หนุ่มฝรั่งถามหนุ่มไทย
“คล้อง” พฤษภาฟังกติกากับเขาที่ไหนเล่า
“คล้องไหน” เฟรดคว้าเชือกขึ้นมา
“ไม่รู้วุ้ย” กุ๊กหันซ้ายหันขวา สายตาแม่งก็สั้น อย่ากระนั้นกระนี้เรื่องมากพิรี้พิไรไม่เข้าท่า คล้องไหนได้ก็เอา “คล้องหัวแล้วกัน!”
“ห๋า?” เฟรดนิ่งอึ้ง ไอ้กุ๊กมันเอาเชือกผูกเป็นวงรอบหัวเขากับตัวเองแล้วจัดการคล้องคู่กันเสร็จสรรพ จูงมือพากันวิ่งต่ออีกห้าสิบ
เมตร
ถ้าคล้องคอแล้วลากมันก็สายจูงหมา ถ้าคล้องจมูกแล้วจูงเดินมันก็สนตะพายควาย แต่คล้องหัวคู่กัน..แบบนี้เคยเห็นที่ไหนนะ
ทีมตองบอออกสตาร์ทจากฐานแรกก่อนแต่เพราะเอาเชือกมาคล้องข้อเท้ากันไว้ถึงได้วิ่งติดๆขัดๆ ไม่ทันทีมกุ๊กเมย์ที่เล่นทำ
เหมือนสายมงคล เลยต้องแพ้ให้กับรถโหลดเตี้ยที่วิ่งแซงเข้าฐานสองไปก่อนเพื่อน
“ถึงแล้ว ถึงแล้ว!” พฤษภาถลาเข้าหาโต๊ะ หายใจเฮือกเข้าปอดแล้วเป่าแป้งเด็กทีฟุ้งกระจายเป็นทอร์นาโดถล่ม
เฟรดเป่าพรูด เจอเหรียญพลาสติกซ่อนไว้ในแป้งฝุ่น
“ตอนนี้ทีมคุณพ่อพฤษภ์เจอเหรียญแล้วนะคะ แต่เดี๋ยวก่อน..มีม้ามืด ทีมที่สี่ คุณนายแม่เข้าฐานสองมาติดๆ..แล้วชีหยุดทำไม” ครู
แหม่มร้อง
ทีมสี่ ตู้เพชรเคลื่อนที่ก้มลงดมจานแป้งแล้วหน้าเบ้ “แป้งอะไรคะ! ถ้าไม่ใช่พาล์กันตอง อีทูดี้ หรือสกินฟู้ดเดี๊ยนไม่เป่านะ กลัวสิว
ค่ะ!”
“ทีมสี่ถอนตัวจากการแข่งขันค่า”
พฤษภาเอาปากดุนเหรียญในแป้ง พอเจอก็กัดหมับขึ้นมาเต็มปากเต็มคำ แป้งจอห์นสันที่ใช้ทาตูดน้องเมษก่อนนอนเปรอะหน้า
ขาววอก
“ออดเอย” กุ๊กเงยหน้า ส่งเหรียญให้ลูกชายพลางบอกให้หยอดเลย
น้องเมษเอามือข้างหนึ่งเท้าหัวพ่อแล้วยืดตัวขึ้นหยอดเหรียญพลาสติกใส่กระปุกหมูที่ตั้งอยู่บนเก้าอี้สูงสามตัวต่อ ยากอยู่หน่อย
เพราะพ่อจ๋าเตี้ยจัด ไม่เหมือนลุงเฟรดที่โจชัวร์ขึ้นบ่าแล้วสูงชะลูด หยอกกระปุกได้ง่ายๆ
“ตอนนี้ทีมที่สาม ทีมที่ห้าและทีมที่หกไล่ตามมาติดๆ อะไรนะคะ..กลัวปลาไหล!” ครูแหม่มหัวเราะก๊าก “สามทีมขอถอนตัว ไปต่อ
ไม่ไหวค่า”
พฤษภาดึงเชือกบนหัวออก คว้าแขนแกร่งมาแนบลำตัวแล้วพาวิ่งปรื๋อไม่หันมองใคร ทีมตองบอผ่านด่านแป้งไวตามคาด
“ฐานที่สาม ไหปลาไหล! ใครจะได้ไปต่อกันแน่”
กุ๊กพฤษภ์ถลกแขนเสื้อขึ้น หอบลูกขึ้นหลังพร้อมควงแขนแด๊ดดี้เฟรดไปที่ม่านสีเหลือง ชายหนุ่มพุ่งมือเข้าไป ล้วงลงไห
แล้วกระชากมือกลับมา ปลาไหลตัวยาวดิ้นสะบัดจนเมือกเหนียวลื่นกระเด็นไปทั่ว “ได้ข้าวเย็นแล้วเฟร้ย!”
..กรรมของปลาไหล..
“คุณพ่อค้าา! เอากุญแจค่ะกุญแจ ไม่ให้ปลานะคะ! ขอคืนค่า”
“อ้าวเหรอ” พฤษภาเลยโยนคืนกรรมการ สงสัยเล่นแรงไปหน่อย ปลาไหลเจ้ากรรมเลยพุ่งเข้าใส่ร่องอกคนดู แหกปากกันลั่นไป
หลายตลบ
ทีมที่เจ็ด สาวน้อยร้อยชั่งถึงกับร้องกรี๊ด ลงไปดีดดิ้นกรีดเสียง
“หนูนึกว่าเฉาก๊วย!”
ทีมตองบอไม่หวั่นแม้วันมามากเช่นกัน สส.บิ๊กเห็นทีมพ่อพฤษภ์ล้วงมือลงควานในไหง่ายๆ เขาเองก็ไม่สะทกสะท้าน ของแค่นี้
จิ๊บจ๊อย
“คุณพฤษภ์!” เขาส่งเสียง ขว้างปลาไหลใส่หน้า “ผมให้ข้าวเย็น!”
“เฮ้ย!” พฤษภาหลับตาปี๋
ฝ่ามือใหญ่ของคนข้างกายคว้าหมับเข้าที่หางปลา เสี้ยววินาทีก่อนจะเกิดการปะทะระหว่างพ่อครัวกับข้าวเย็น “อย่าแกล้งคนอื่น
สิ” เฟรดขมวดคิ้ว
“พี่ผมเอ็นดูต่างหาก” คุณโบ้ยิ้มมุมปาก “ไม่พอใจแทนแฟนเหรอครับ”
แด๊ดเฟรดยักไหล่ ส่วนกุ๊กเมย์อ้าปากค้าง
“ถ้าอย่างนั้น..” เขาล้วงมือลงไปในไห คว้าไอ้ตัวลื่นเมือกอีกนับสิบขึ้นมาทีเดียวหมด “ผมเลี้ยงข้าวเย็นคุณทั้งก๊กเลย!” แล้วก็
ขว้างใส่สุดแรง
เกิดฝูงปลาไหลบินขึ้นในสนามแข่ง ทีมตองบอแตกฮือไปคนละทิศ
“เฮ้!” โจชัวร์ปรบมือแปะๆ “แด๊ดดี้เท่ที่ซู้ด”
พฤษภาแขนสั้นแต่ควานไปเจอกุญแจก้นไหจนได้ “เย้!”
เฟรดคว้าตัวเมย์วิ่งต่ออีกร้อยเมตร เจอหีบใบยักษ์ตั้งอยู่ตรงหน้า เขาไขกุญแจออก เจอขดเชือกกับจานสปาเก็ตตี “แล้วไง..”
น้องเมษลงจากหลังกุ๊ก เด็กชายส่งเสียงให้พ่อๆยื่นมือมาหาแล้วถูเชือกเข้ากับข้อมือ “อยู่กันนานๆนะหลานเอ้ย” ยังมีหน้าไปเลียน
แบบหนัง
“ไม่ใช่นะ” จอชชี่ร้องท้วง “ครูแหม่มบอกให้มัด” ว่าแล้วก็จับมือแด๊ดขึ้นพนม สอดส่ายสายตาหวังจะหาดอกบัวมาเสียบ
..มัดตราสังนี่หว่า!..
ระหว่างที่ทีมกุ๊กถกเถียงกัน ทีมตองบอที่รวมตัวกันอีกครั้งก็วิ่งมาถึง สส.บิ๊กกับคุณโบ้ถูกน้องเบิ้มกับเพื่อนเอาเชือกมัดมือแล้วจับ
ยัดสปาเก็ตตีใส่
“อ๋อ..ทำแบบนี้นี่เอง” พฤษภายื่นแขนให้ลูก “มัดพ่อกับคุณเฟรดเร็ว”
น้องเมษพยักหน้าแข็งขัน จับพ่อๆหันหลังแล้วกระหวัดเชือกรอบตัว
“จอชชี่มีไฟมั้ย”
“เด็กๆเล่นไฟไม่ดีนะ” โจชัวร์ท้วง
“เมษจะเผานั่งยาง”
กุ๊กพฤษภ์ร้องเสียงโหยหวน “พ่อจ๋าจะไม่ให้หนูดูหนังโหดแล้วนะ!”
กว่าโจชัวร์กับเมษาจะช่วยกันพันข้อมือพ่อพฤษภ์กับแด๊ดเฟรดได้ ทีมตองบอก็สวาปามสปาเก็ตตีเกือบหมดจาน
“เราต้องกินใช่มั้ย” เฟรดตีหน้าปุเลี่ยน “ทำไมไม่เลือกยำวุ้นเส้นล่ะ”
“โธ่เอ๊ย” กุ๊กถอนหายใจ “ยัดๆไปเถอะคุณ ยำวุ้นเส้นน่ะไว้ถึงบ้านเราแล้วผมจะทำให้”
เฟรดนิ่งงัน..บ้าน..เรา
..บ้านเรา!!..
เมษาควักเส้นเย็นชืดป้อนให้พ่อจ๋า “โตเร็วๆน้า” เจ้าหนูไม่รู้ตัวว่าถูกพ่อค้อนควับ “กินแล้วจะซู้ง..สูง”
โจชัวร์ป้อนแด๊ดดี้บ้าง “เหมือนเลดี้แอนด์เดอะแทรมป์เลยนะฮะ”
“อื้อ..” เฟรดกินด้วยหัวใจพองโต
“อะไรคือเลดี้แอมป์ แอมป์” เมษาสนใจ
“คือการ์ตูนที่หมากับหมากินเส้นปากกับปาก” จอชชี่อวดภูมิ
..แต่สองพ่อมันเริ่มตงิดแล้ว..
“อย่างนี้เหรอ” น้องเมษเอาเส้นใส่ปากพ่อจ๋าแล้วดึงปลายอีกด้านยัดปากลุงเฟรด “หมากับหมาแล้วก็ปากกับปาก”
พฤษภาอายคนไม่เท่าน้อยใจลูก
..กลายเป็นหมาเลดี้แล้วเว้ยเฮ้ย!..
“ทีมตองบอออกจากฐานเลดี้แอนด์เดอะแทรมป์ไปที่ฐานสุดท้ายแล้วนะคะ ทีมที่แปด เก้า และสิบเริ่มตามมาติดๆ”
เฟรดมองคนตรงข้ามตาหวานเชื่อมอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว
หนุ่มตัวเล็กกัดตามเส้นสปาเก็ตตีไปถึงปากคนที่ยืนเฉย ดวงตาสีอ่อนเหลือบมองอีกฝ่าย เฟรดจ้องเขาเหมือนอยู่ในภวังค์
..โดนแบบนี้ถึงไม่คิดมันก็ต้องคิด!..
เฟรดดูดเส้นเข้าปาก ใบหน้าหล่อเหลาโน้มเข้าหาเรื่อยๆ พฤษภาหน้าเหวอ หลับตาปี๋ กลั้นใจกัดให้ขาดก่อนปากจะถึงกัน
“ว้า..” หนุ่มฝรั่งอมยิ้ม
กุ๊กทำไม่รู้ไม่ชี้ ก้มลงเขมือบสปาเก็ตตีในจาน เฟรดเองก็ก้มกินต่อ แต่เชื่อเถอะ ดวงมันผูกกันตั้งแต่สายมงคลแล้ว อะไรๆมันก็ไม่
แคล้วกันหรอก
ริมฝีปากนุ่มนิ่มชนเข้ากับคนข้างกายตอนที่ก้มลงกัดมีทบอลลูกสุดท้าย นัยน์ตากลมโตเบิกกว้าง งับลูกชิ้นค้างไว้ตอนที่เฟรดขยับ
เข้ามากัดเสี้ยวหนึ่งไปจากปากเขา ดวงตาพราวระยับนั่นมันชวนให้หวั่นอย่างบอกไม่ถูก
“คราวหน้า..” เฟรดพึมพำ “ผมไม่ยอมให้มีมีทบอลขวางเรานะ”
“ห๋า!” พฤษภ์ร้องเสียงหลง
“อะไร..ผมเปล่าพูด” ร่างสูงทำเฉย แก้เชือกที่มือเมื่อภารกิจกินเส้นเสร็จสิ้น “จะไปต่อมั้ย..นู่น” เขาบุ้ยใบ้ “พวกนั้นไปถึงไหน
แล้ว”
กุ๊กพฤษภ์ขบกรามกรอด ไม่ยอมแพ้โดยเด็ดขาด “น้องเมษน้องจอช ขึ้นเครื่องเร็ว..” เขาประสานมือกับฝรั่งตัวใหญ่ จับหมับเข้าที่
แขนไว้แน่นหนา ให้ลูกๆขึ้นไปนั่งแหมะ “พ่อจ๋าจะบินแล้ว!!”
เมษากับโจชัวร์ส่งเสียงฮูเร่ เครื่องบินยี่ห้อสองพ่อวิ่งปรู๊ดถลาลมไปที่ฐานสุดท้าย ทีมตองบอกำลังก้มลงผูกเชือกให้เด็กๆอยู่หน้าลู่
วิ่งสามขา
“จ..จุก” พฤษภาหอบแฮ่ก เริ่มมีอาการวิงเวียนคล้ายจะเป็นลม
“อีกสิบเมตร” เฟรดให้กำลังใจ
“ทีมพ่อพฤษภ์ตามไปไม่ยอมให้คลาด แซงทีมที่เก้าเข้าให้แล้วค่า”
“ห้าเมตร!” พฤษภากัดฟันห้อแน่บ
แขนที่เกาะเกี่ยวกันไว้เริ่มชื้นเหงื่อ เด็กๆตัวโงนเงนเพราะพ่อๆกำลังจะหมดแรง เฟรดก้าวขาเต็มกำลังตอนที่น้องเบิ้มกับเพื่อนวิ่ง
ออกไปพอดี
“บินเล้ย!” เมษาร้องลั่น
“เอ้า! บิน!” พฤษภาบ้าจี้ พอน้องเมษบอกบิน เขาก็โยนลูกลอยละลิ่วขึ้นด้านบน “จ๊ากกกก! น้องเมษษษ” หัวใจพ่อหล่นวูบไปถึง
ตาตุ่ม
เด็กชายเมษาปลิวหวือเหมือนลูกบอลถูกเตะโด่ง ไอ้แสบกางปีกท่าทางสวยงาม หลับตาพริ้มกลางอากาศ นึกภาพนินจาเต่า
..ว่าแต่..เต่ามันบินไม่ได้ไม่ใช่เรอะ!..
“น้องเมษ!” เฟรดโยนโจชัวร์ให้กุ๊ก
พฤษภากอดเด็กแนบอกตอนที่คนด้านข้างพุ่งเข้ารับลูกรักบี้เนื้อแน่น ทั้งสองกลิ้งโค่โล่ลงไปกับพื้น คนเชียร์ส่งเสียงฮือฮาด้วย
ความตกใจ
เฟรดนอนแหมะอย่างหมดแรง เขาเอาตัวกันไม่ให้น้องเมษหน้าทิ่มพื้น แต่ที่ไหนได้..เจ้าตัวน้อยไวทายาท มีการม้วนหน้ากลิ้ง
ขลุกๆเซฟตัวเองไว้ก่อนเพื่อน สรุปว่ามีตาแก่ฝรั่งคนเดียวที่แขนถลอกปอกเปิกไปหมด
“แต๊น!” น้องเมษยืดพุงผึ่งผาย
“เกือบหัวใจวายตาย..” พฤษภาคลานมานอนข้างเฟรด
โจชัวร์กระโดดตุบเอาเชือกมัดขาตัวเองไว้กับเพื่อนสนิท สองพ่อนอนหอบเหมือนจะขาดใจอยู่ด้านหลัง
น้องเบิ้มวิ่งนำไปได้ก่อนเกือบห้าสิบเมตร เด็กชายกับเพื่อนหันมาเยาะเย้ยทีมที่หนึ่ง “เย้ว เย้ว เต่าต้วมเตี้ยม เต่าอืดอาด”
“เมษเป็นเต่าไมกี้!” เมษาควันออกหู “ไม่ต้วมเตี้ยมนะ!”
“เต่าชักช้า!”
“จอชเป็นเต่าลีโอ!” โจชัวร์แผดเสียง “ไม่อืดด้วย!”
“แน่จริงก็ตามมาสิ แบระ!”
“ฮึ่ม!” เมษาควันออกหู เอาเท้าตะกุยพื้นฝุ่นคลุ้งเหมือนกระทิงเปลี่ยว
“ไปกันเถอะไมกี้” โจชัวร์สตาร์ทเครื่อง
“ไปเลยลีโอ” น้องเมษกอดคอจอชชี่ “ไปหาอาจารย์หนูสปลินเตอร์!”
“เย้!”
คนที่นำไปก่อนอย่างน้องเบิ้มถึงกับผงะที่เมษาและโจชัวร์วิ่งปรู๊ดเข้าใส่ หนุ่มน้อยคว้าแขนเพื่อนแล้วออกวิ่งสุดแรงเกิด
“ไปเลยน้องเบิ้ม!” สส.บิ๊กเชียร์เสียงลั่น “อย่าแพ้เขานะลูก!”
พฤษภาพลิกตัวมาดูเด็กๆ “ระวังล้มนะน้องเมษ อย่าวิ่งเร็ว!”
เมษาส่งเสียงปู๊นๆ “ฉึกกะฉัก เอ้า! ฉึกกะฉัก”
ขาปุ้มปุ้ยสลับกันเป็นจังหวะซ้ายขวาซ้าย จากก้าวสั้นเริ่มเปลี่ยนเป็นก้าวยาว เด็กๆกอดคอกันวิ่งทั้งใบหน้าเปื้อนยิ้ม
“จอชชี่เก่งที่ซู้ด” เมษาชมเพื่อน
“เมซซี่ก็เก่งที่ซู้ด” โจชัวร์แสดงความชื่นชม
น้องเบิ้มหน้าซีด พ่อสส.บอกว่าห้ามแพ้ เจ้าหนูเสียงดังใส่เพื่อนสนิทที่วิ่งสามขาด้วยกัน “วิ่งเร็วๆหน่อยสิ! ไม่งั้นเราไม่ให้กินหน
มนะ!”
“เรา..เหนื่อย..” เพื่อนซี้เหงื่อตก
“ห้ามเหนื่อย! ห้ามแพ้!” เด็กชายกระโดดตัวลอย หวังจะให้เร็วขึ้น
..ผลที่ได้คือล้มกลิ้งไม่เป็นท่ากันสองคนอยู่กลางสนามนั่นเอง..
“ฮิ้ววว ไปเล้ย ไมกี้!” น้องเมษเป่าปากวู้ๆเป็นทาร์ซาน วิ่งแซงคู่กัดอย่างน้องเบิ้มไปแบบไม่เห็นฝุ่น
“อย่าหนีนะ!” น้องเบิ้มยันตัวขึ้นแต่แล้วก็ต้องร้องโอ๊ย “จ..เจ็บ”
สส.บิ๊กส่งเสียงบอกลูก “ลุกขึ้นสิน้องเบิ้ม เป็นลูกผู้ชายต้องเข้มแข็ง ห้ามร้องไห้นะ!” เขาโวยวายเมื่อลูกเบะปาก ทำหน้าเบ้
“เบิ้ม..เจ็บ..ฮึก” เด็กน้อยยกมือปาดน้ำตา “แง้!”
เสียงร้องของเด็กชายเบิ้มดึงความสนใจของเมษาและโจชัวร์ เด็กทั้งสองมองหน้ากัน ต่างฝ่ายต่างหยุดวิ่งกะทันหัน
จังหวะที่น้องเมษกับน้องจอชหยุดชะงัก ทีมที่แปด เก้า และสิบที่ตอนแรกไต่กันมาแบบเต่าคลานก็กลับแซงหน้าขึ้นแทน
พฤษภามองหน้ากันกับเฟรด ทั้งสองงุนงงที่ลูกชายไม่วิ่งต่อ
“ลีโอคิดเหมือนไมกี้มั้ย” เมษาว่าเจื้อยแจ้ว
“ไมกี้คิดเหมือนลีโอแน่ๆ” โจชัวร์พยักหน้าหงึก
เมษากอดคอจอชชี่วิ่งโผเผกลับมาทางเพื่อนเบิ้มที่ร้องไห้แงๆอยู่กับเพื่อนสองคนกลางลู่วิ่ง “อาจารย์หนูสปลินเตอร์มาแล้ว!”
มืออวบอ้วนยื่นส่งให้กับศัตรูตัวฉกาจ
น้องเบิ้มเงยหน้ามองด้วยความสงสัย คราบน้ำตาเปื้อนเป็นทางยาวอยู่สองข้างแก้ม “ฮึก..จะมาแกล้งเราเหรอ”
“ไม่ช่ายย” น้องเมษลากเสียงยานคาง ก้มลงนั่งแหมะข้างเพื่อนร่วมห้อง “เบิ้มวิ่งไม่ได้ เมษกับจอชจะนั่งเป็นเพื่อน”
โจชัวร์ยิ้มเอียงอาย นั่งยองๆข้างกัน
เบิ้มกับเพื่อนสนิทร้องไห้ออกมาอีกครั้ง “แต่เราไม่อยากนั่ง”
“งั้นก็เดิน” เมษาฉุดแขนเพื่อนเบิ้ม “เมษกับจอชจะเดินด้วย”
ลู่วิ่งที่โรยไว้ด้วยชอล์กไม่เป็นอุปสรรคสำหรับทีมหนึ่งที่ข้ามแดนมาช่วยพยุงทีมสองให้ก้าวไปพร้อมๆกัน ทั่วทั้งสนามกึกก้องไป
ด้วยเสียงคนเชียร์ที่โห่ร้องด้วยความชื่นชม
สส.บิ๊กเข้ามารับลูกชายที่เดินกะเผลกเพราะหกล้มขาแพลง ฝ่ายกุ๊กพฤษภ์และเฟรดก็โผเข้ากอดลูกน้อยทั้งสองที่แม้จะตัวเล็ก
..แต่ก็ใจใหญ่สมกับเป็นนักกีฬา..
ผลการแข่งขันวันนั้น ปรากฏว่าทีมที่สิบเข้าถึงเส้นชัยเป็นทีมแรก ตามด้วยทีมที่แปดและเก้า ส่วนทีมที่โหล่..คือทีมหรรษาอย่าง
ทีมพ่อพฤษภ์และทีมสส.บิ๊ก เป็นอันว่าไม่มีใครต้องเลี้ยงบุฟเฟ่ต์เก้าพันอย่างที่พนันกันไว้
“ขอเชิญอาจารย์ใหญ่ให้รางวัลทีมชนะเลิศค่ะ” ครูแหม่มประกาศ
ถ้วยรางวัลกีฬาสานสัมพันธ์ปีนี้ตกเป็นของทีมช้าๆได้พร้าเล่มงาม
“ทุกคนจะเห็นได้ว่าการจะทำอะไรก็ตาม เราต้องทำด้วยความไม่ประมาท” ครูใหญ่ให้แง่คิด “เหมือนนิทานเรื่องกระต่ายกับเต่า
กระต่ายแม้จะไวกว่า แต่หยุดพักหลายหน ส่วนเต่าพากเพียรและพยายามทำให้สำเร็จ สุดท้าย เต่าถึงเข้าเส้นชัยได้ก่อนและเป็น
ฝ่ายชนะไป”
พฤษภากอดลูก หัวเราะแหะๆ
“อย่างไรก็ตาม การแข่งกีฬาสีมีจุดประสงค์ที่จะสร้างความสามัคคีและคาดหวังให้เด็กๆของเรามีน้ำใจนักกีฬา เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่
ดีในอนาคต เป็นกำลังของสังคม และเป็นที่พึ่งพาของทุกคนได้” ครูยืนยิ้ม “ดังนั้น..เราขอมอบรางวัลพิเศษให้กับหนุ่มน้อยขวัญใจ
นักกีฬาของเรา..” แกผายมือไปทางสองหน่อที่ยืนดูดน้ำหวานจ๊วบๆ “เด็กชายเมษากับเด็กชายโจชัวร์!”
เจ้าหนูทั้งสองกะพริบตาปริบ
“ขอเสียงปรบมือดังๆให้เล็กพริกขี้หนูหน่อยครับ!”
ผู้ปกครองทุกคนพร้อมใจกันปรบมือเสียงดังกระหึ่ม เด็กๆยืนแก้มแดงด้วยความเขิน พอถูกมองมากเข้าเลยโผเข้าซุกขาพ่อเป็น
การหลบแทน
น้องเบิ้มกับเพื่อนปรบมือให้อดีตคู่กัดดังกว่าใคร
ครูใหญ่มอบเหรียญทองคล้องคอเด็กๆ “หนูๆจะต้องโตขึ้นเป็นสุภาพบุรุษมีกึ๋นแน่นอน..ครูภูมิใจในตัวหนูมาก”
เมษายิ้มแป้น โจชัวร์เองก็แก้มแดง
“รางวัลของเรามีแค่รางวัลเดียว..” แกพูดออกไมค์ “ถ้างั้น..ให้ขออะไรก็ได้หนึ่งอย่างแล้วกัน..” ปกติเด็กๆจะขอของเล่นไม่ก็
ไอศกรีมกันทั้งนั้น
“อ๊ะ!” พฤษภาว่าจะร้องท้วง..แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว
“หนูอยากกินบุฟเฟ่ต์เก้าพัน” เมษายิ้มแฉ่ง
“ใช่ๆ..” โจชัวร์สนับสนุน “บุฟเฟ่ต์เก้าพันฮะ” แบบว่าพูดตามเพื่อนเฉยๆ บุฟฟงบุฟเฟ่ต์อะไร จอชไม่เคยได้ยิน ไม่ได้อยากกิน
แต่จะเอาใจเมษา
“สัญญาแล้วน้า..” นิ้วก้อยเล็กๆยื่นเข้ามาเกี่ยว
ครูใหญ่หน้าหดเหลือสองนิ้ว
..ชิบหาย!..
น้องเมษวิ่งปร๋อออกมาจากสนาม เด็กชายกระโดดเข้ากอดลุงโชคที่ยืนลุ้นตัวโก่งอยู่ข้างลู่วิ่ง คุณลุงก้มลงหอมหัวเหม่งดังฟอด
“หนูเก่งมากลูก” โชคชัยกอดหลานแน่นด้วยความรัก
โจชัวร์จูงมือแด๊ดเดินตามมา วันนี้จอชชี่สนุกมาก แต่อะไรก็ไม่สนุกและไม่สำคัญเท่ากับการที่แด๊ดดี้มางานกีฬาสีปีแรกของจอ
ชทัน
สส.บิ๊กกับคุณโบ้เดินคอตกตามหลัง จูงมือน้องเบิ้มมาด้วย พฤษภาหันไปมอง รอยยิ้มแบบผูกมิตรมอบให้โดยไม่คิดอะไร
“ผมขอโทษ..” คุณสส.เอ่ยปากอ้อมแอ้ม
“เรื่องอะไรครับ?” กุ๊กเลิกคิ้ว
“ที่ขว้างปลาไหลใส่..ไม่มีน้ำใจนักกีฬาเลย”
“โห..อย่าคิดมากคุณ” พฤษภายิ้มกว้าง “แรกๆผมก็ซีเรียส กลัวเสียเงินเก้าพัน แต่ตอนนี้สนุกมากกว่า ได้เล่นกับลูก แล้วก็ได้รู้
ด้วย..” เขาก้มลงกอดน้องเมษ “ว่าลูกชายของผมเป็นเด็กดีที่หนึ่งเลย”
น้องเบิ้มยื่นมือไปจับกับเด็กชายเมษา “เราขอโทษนะ”
“อื้อ..” เด็กๆเคืองกันไม่นานหรอก
“เราขอโทษ” น้องเบิ้มก้มหน้าหลบจอชชี่ “ที่บอกว่าพ่อจอชไม่รัก”
โจชัวร์ฉีกยิ้ม กอดขาแด๊ดดี้ “แด๊ดรักจอชมากๆ แด๊ดมางานด้วย”
เฟรดขยี้หัวลูกชาย “ไม่มีพ่อที่ไหนไม่รักลูกหรอกกู๊ดบอย”
น้องเบิ้มอมยิ้ม เดินเข้าไปหาแล้วเอียงหน้าหอมแก้มน้องจอชฟอด
โจชัวร์เบิกตากว้าง เมษาก็ทำตาโต
“จอชน่ารัก..” ลูกพ่อบิ๊กแก้มแดง “โตขึ้นแต่งงานกับเบิ้มนะ” ทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเดินจูงมือกับพ่อกลับบ้าน
แด๊ดดี้เฟรดยิ้มเฝื่อน พฤษภาหัวเราะก๊าก ลุงโชคออกปากแซวหลานชายที่ยืนกอดอกหน้าบึ้ง น้องเมษเหมือนจะงอนไปแล้ว
“กลับบ้านกันเถอะ” เฟรดชวน
พี่โชคอาสาจะไปส่ง แต่ต่างคนต่างเหนื่อยมามากแล้ว กว่าพี่โชคจะขับไปขับกลับ วันนี้ก็ไปติดต่อลูกค้าทั้งวัน เอาความสะดวกน่า
จะดีกว่า
“งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะพฤษภ์” โชคชัยโบกมือบ๊ายบาย
พฤษภายิ้มรับ จูงน้องเมษกับน้องจอชคนละข้าง มีคุณเฟรดช่วยเปิดประตูรถให้ พอขึ้นไปนั่งข้างคนขับได้ สองหนุ่มน้อยก็แย่งกัน
มานั่งบนตัก
“ขี้อ้อน..” กุ๊กเมย์ลูบหัวเด็กๆ แอบจูบหน้าผากกันไปคนละทีสองที “ถึงจะโตยังไง พ่อก็ยังมองลูกเป็นเด็กอยู่ดี อยากดูแลไป
ตลอดชีวิตล่ะเนอะ”
เฟรดอมยิ้ม เปิดเพลงคลอเบาๆ แอร์เย็นฉ่ำ ไม่นานนักผู้โดยสารทั้งหลายก็หลับผล็อย รถไม่ค่อยติดนัก แต่ก็ใช่ว่าจะเคลื่อนตัวได้
ง่าย
กว่าจะถึงบ้านก็ปาเข้าไปสองทุ่ม
เขาดับเครื่องยนต์ หันมาหาคนข้างกายที่นอนคอพับคออ่อน มีเด็กๆนั่งตัก นอนเอาหัวซุกอก กอดกันแน่นไม่มีใครปล่อยใคร
“คุณไม่คิดหาแม่ใหม่ให้น้องจอชเหรอ” ครั้งหนึ่งกุ๊กเมย์เคยถามเขาไว้
ร่างสูงปลดเบลท์ตัวเองออก จ้องมองคนข้างกายด้วยรอยยิ้ม
“ไม่คิด” เขาตอบไปอย่างนั้น “ผมไม่คิดว่าจะเจอผู้หญิงที่ไหนที่รักลูกผมได้มากกว่าที่ผมรักหรือรักได้มากกว่าที่แซนดร้ารัก”
“นั่นสินะ..” เฟรดพึมพำ “ไม่เคยเจอผู้หญิงที่ไหนสักที” เขายกมือขึ้นเกลี่ยปอยผมกุ๊กเมย์ออกเบาๆ แสงไฟจากด้านนอกส่องเข้า
มาด้านใน ทาบเงาลงกับใบหน้าอ่อนโยนที่นอนปิดตาพริ้ม
น้องเมษหลับปุ๋ย โจชัวร์ก็กรนคร่อกฟรี้
เขานึกภาพวันนี้..ที่โจชัวร์เกือบตกลงมา กุ๊กเมย์พุ่งเข้าไปหาก่อนใคร
..ไม่เจอผู้หญิงคนไหน..
..แต่ถ้าเป็นผู้ชายล่ะ..
เฟรดหลุบตาลงมองริมฝีปากบาง
“คราวหน้า..ผมจะไม่ให้มีมีทบอลมาขวางเรา”
ชายหนุ่มพาดแขนลงกับพนักพิง โน้มร่างเข้าหาเชื่องช้า
ลมหายใจหอมกรุ่นรินรดหลังคอ ปากต่อปากทาบทับ ค่อยๆจรดความนุ่มนวลลงบนเรียวปากของคนที่หลับสนิท รอบด้านเงียบงัน
ได้ยินแต่เสียงลมหายใจสม่ำเสมอและเสียงอะไรบางอย่าง..
..ที่เต้นตึกตักอยู่ในอกด้านซ้าย..
เขาขบริมฝีปากล่างแผ่วเบา ผละออกเพียงนิดเพื่อเหลือบมองคนที่ยังนอนเฉยก่อนจะตัดสินใจซ้ำรอยอีกหนที่ริมฝีปากบน ดวงตา
สีฟ้าทาบปิด ดื่มด่ำความรู้สึกมากมายที่บินวนอยู่ในอก..ล่องลอยเหมือนกับความฝัน
“เมย์..” เฟรดครางในลำคอ “ผม..ชอบคุณ”
พฤษภาส่งเสียงไม่พอใจเพราะมีคนกวนเวลานอน เฟรดรีบผละออกกะทันหันก่อนที่คนด้านข้างจะตื่นขึ้น กุ๊กเมย์ยกมือขยี้ตา งัว
เงียเหมือนเด็ก
“ถึงแล้วเหรอ” เจ้าตัวหาววอด “ขอบคุณที่มาส่งนะ”
“อ..อืม” เฟรดปรับสีหน้า ทำไม่รู้ไม่ชี้ ทำท่าจะปลุกโจชัวร์
“จุ๊ๆ” พฤษภาห้ามไว้ อุ้มทั้งสองคนแนบอก ส่งสัญญาณให้เจ้าของรถเปิดประตูหลังก่อนจะประคองน้องจอชไปนอนต่อเบาะ
ท้าย “ถึงบ้านค่อยปลุกแล้วกัน สงสัยจะเหนื่อยมาก” ลงท้ายด้วยรอยยิ้มตรึงใจคนมอง
เฟรดรู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรง
“เข้าบ้านแล้วนะฝรั่งขี้นก” กุ๊กหาวอีกรอบ อุ้มน้องเมษไว้ที่เอว
“พรุ่งนี้จะมารับนะ”
“ตามใจ” ร่างเล็กโบกมือบ๊ายบาย “ขับรถดีๆล่ะคุณ”
เฟรดภูมิใจ..เหมือนมีเมียมายืนส่งไม่มีผิด ก่อนขับออกไปยังไม่วายเหลือบมองตรงกระจกส่องหลัง
..ถึงเวลา ‘รุกฆาต’ แล้วหรือยัง..
(http://image.dek-d.com/24/1063639/107696757)
เฮ้! :mc4: เขาเปิดศึกกันอย่างเป็นทางการซะที o13
ขอบคุณทุกๆท่านมากๆคร้าบที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจกัน อิอิ :กอด1:
เจอกันงวดหน้าเน้อ
-
จิ้มก่อนๆๆ :z13: ง่วงนอนมว๊ากกกกกก :t3:
ได้ข่าวว่า "รุก" เขาไปเรียบร้อยแล้วไม่ใช่หรอเฟรดดี้ :laugh: :laugh: :laugh:
-
แล้วนี่ยังไม่...รุกฆาต...อีกเหรอจ๊ะ :laugh:
-
แอร๊ยยยย อยากโหวตให้คุณเเม่คู่ที่ 4 เป็น popular vote ได้ไหมคะ
ได้ใจมาก คริๆ
-
ว้าวๆ ทั้งแด๊ดดี้เฟรด และลุงโชคจะเริ่ม "รุก" อย่างจริงจังแล้วใช่มั้ย
หลังจากที่เอื่อยเฉื่อยกันมานาน 555+ จะรอดูว่าใครจะ "รุก" ได้
หนักแน่น และจริงจังกว่ากัน เชียร์ทั้งคู่ แต่หนักไปทางแด๊ด มากกว่า
ปล. ตกลงจอชชี่กู๊ดบอยเป็นเคะใช่มั้ยเนี้ยะ น่ารักจนเบิ้มประกาศจองตัว
ผ่านสื่อแบบนี้ น้องเมษไม่หึงแย่เหรอ? ((เด็กมันรู้จักคำว่าหึงมั้ยนี่?))
-
อร๊ากกกกกกกกกกกกกก
น่ารักเกินไปแล้ววววววว
อิจฉาเว้ยยยยยยยยยย
รอตอนต่อไปคร้าบบบ
^_____________^
-
รุกฆาตๆๆๆ
ปล ตอนนี้น่ารักมากกกกกก
-
:กอด1:น่ารักมากๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด
ตอนนี้สนุกมากมาย
:m20: :m20:
น้องเบิ้มเอาแล้วไง จะแต่งงานกับจอชซี่
น้องเมษอย่ายอมนะจ๊ะ
แหมเด็กสมัยนี้ จองตัวเจ้าสาวกันแต่เด็กเลย
:z1: :z1:
-
กีฬา กีฬา เป็นยาวิเศษ น้องเมษกะน้องโจชัวร์ นี่ o13 ถึงเวลา ฝรั่งขี้นก รุกคืบแล้ว :m9:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ
-
กีฬาสีที่เหมือนจับปูใส่กระด้ง :เฮ้อ:
แด๊ดเฟรดรุกคืบ มีแอบจุ๊บนะ o13
-
ถึงเวลาแล้วจ้า คุณฝรั่งขี้นก เดี๋ยวไม่ทันคุณพี่เขยหรอก
เป็นกีฬาสีที่สนุกจริงๆด้วย
-
พ่อโจชัวร์ จะลงมือเป็นเรื่องเป็นราวแล้วใช่ม๊ายยย
-
น้องเมษยอดมาก o13
:L2: :L2:
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
รุกฆาต รุกฆาต เอาละจะเชียร์ใครดี
-
น้องเมษมีคู่แข่งแล้ว
อย่ายอมให้ใครแย่งน้องจอชไปนะ
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยเรื่องต่อไป เมษ จอช เบิ้ม
-
ฮ่าๆ น้องเมษก็ต้องรุกแล้วเหมือนกันเพราะมีคู่แข่งแล้วนะ
-
กรี๊ดดดด เขินนอนบิดตัวเป็นเกลียว
รุกฆาตไปเลยจ๊ะ ช้าอยู่ไม่ได้นะมีคนรออยู่
-
ต้องเปลี่ยนชื่อตอนเป็น "คราวชนะรุกเล็กไม่รีรอ" หรือเปล่า
จู่ ๆ น้องเมษก็โดนเบิ้มตีตราจอชชี่ตัดหน้าไปซะแล้ว จะอึ๋ย
-
ฮามากก :jul3: น่ารักอ้ะ !!~ เบิ้มติดใจจอชซะแล้ว น้องเมษงานเข้าเลย :laugh:
ส่วนคู่คุณพ่อ คืบหน้าเร็วๆหน่อยน้า :z2:
-
รุกฆาตคราวนี้ ต้องให้ได้ใจนะ เพราะนี่คือสิ่งที่สำคัญที่สุด
:mc4:เชียร์เฟรดสุดใจขาดดิ้น
งั้นลุงโชคก็ไม่มีคู่อะดิ ขอล่ะกันนะ อิ อิ
-
ถึงเวลาแล้วหละพอนี่ก็รุกจนจนขุนอีกฝ่ายเดินหนีไม่ได้แล้วม้าง รุกฆาตเถอะ
-
คิ ๆ อ่านแล้วมีฟามสุข สองแดดสองเด็กน่ารักกันจริง ๆ
-
อ๊ากกกกก
น่ารักมากๆๆๆๆเลยอ่ะ :o8: :o8:
-
ทำไมไม่เชีย กุ๊กเมย์ กับ เฟรดดี้ กว่า ไปทา งโจชัว กับ เมษ ซะงั้น น น น
ถ้าไม่มีภาคต่อนิงอนคนเขียนอะ อิอิ
-
น้องเบิ้มกล้ามากค่ะ ขอน้องจอชแต่งงานต่อหน้าคุณพ่อ คุณพ่อเฟรดทำหน้าไม่ถูกเลย
แล้วที่กลืนกินกุ๊กเมย์ไปทั้งตัวนั่นยังไม่เรียกว่ารุกฆาตหรือค่ะ สงสัยต้องให้กุ๊กเมย์สอนภาษาไทยให้ใหม่
เสียดายเฟรดน่าขอนอนบ้านกุ๊กเมย์ไปเลย จะได้ให้กุ๊กเมย์ทำยำวุ้นเส้นให้ไง
-
เค้าวุ่นวายมากเลยตอนนี้ลุ้นแข่งกีฬาของเด็กๆ :pigha2:
เฟรดรุกพฤกษ์เต็มกำลังไปเลย
-
น้องเมษมีคู่แข่งแล้ว โจชัวร์จะเลือกใครดีล่ะเนี่ย คิดภาพตามแล้วอย่างฮาอะ
-
ฮิ้ววววว รุกเลยค่ะแด๊ดดี๊
-
o13 o13
จัดเต็มๆเลยเฟรด
เราเอาใจช่วยนายเต็มที่
เอากุ๊กเมย์มาเป็นภรรยาให้ได้ :กอด1: :z2:
-
+1
ให้ครอบครัวน่ารักค่ะ
:กอด1: :กอด1:
ชอบตอนจับปลาไหลอ่ะ ฮาดี o13
-
พ่อเฟรด น่ารักสุดๆ :impress2: :impress2: :impress2:
-
น่ารักกกกกก น้องเมษ น้องจอช สุดยอด มากกก
คุณพ่อเฟรด รุกหนักเลย ขี้คร้าน กุ๊กเมย์ ยอม 555555555
-
รุกฆาตไปแล้วไม่ใช่เหรอ +1 :really2:
-
แด๊ดเฟรดสู้ๆ แด๊ดเฟรดสู้ตาย แด๊ดเฟรดไว้ลาย สู้ตายสู้ๆ
-
ฮามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ลุ้นเเทบเเย่ สนุกๆๆ อะะะะๆๆๆๆ
ว้ายๆๆ พีเบิ้มทำอะไรจอชชี่ ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เเดดดี้ครับ รุกเลยยๆๆๆๆ
สู้ๆๆๆๆ
-
:pig4:รุกพร้อมกันสองคนเลยหรอ กุ๊กเมย์เวียนหัวแน่
-
“calm down..calm down!” เฟรดร้องบอก “อะไรนะ..” พฤษภาตะโกน “วิ่งให้ถึงดาวเลยเหรอ ยิปปี้!” :m20: กุ๊กรั่วอ่ะ :laugh:
ฮามากมายอ่ะ สำหรับตอนนี้ เด็กๆน่ารักมาก...
แด๊ดดี้จะรุกแล้ว :-[ :-[ เอาเลยแด๊ด ลุยเลย
-
อ้ากกกกกกกกก รออ่านตอนเฟรดรุกฆาต
หุหุ เฟรดรู้ใจตัวเองแล้ว ก็เหลือแต่นายพฤษนี่แหละ เมื่อไหร่จะใจตรงกัน อิอิ
-
รุกเ้ล้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
เฟรดน่ารักอ่ะ เอร้ยย อยากได้เป็นพ่อของลูก ฮ่าๆๆๆ อ่านตอนนี้ละเขินๆๆๆ
-
นั่งกลั้นขำกลางออฟฟิศ...แต่คุณเฟรดทำซึ้งซะจนน้ำตาจะไหล(จากที่ปริ่มเพราะหัวเราะมากเกินไปหน่อย)
พี่โชคคิดจะรุกช้าไปหน่อย เพราะโผล่มาอีกทีคุณเฟรดคิดรุกฆาตซะงั้น :-[
-
ถึงเวลารุกฆาตแล้วล่ะคุณเฟรด สู้ๆ><
-
:impress3:
รุกแล้วโว้ยยยยยยยยยยยย
พ่อเฟรดจัดการรรรรรรรรร
-
น่ารักทั้งครอบครัวเลย
-
ถึงแล้วจ้า ต้องรีบรุกเน้อ ไม่งั้นเดี๋ยวพี่โชคจะงาบไปกินซะก่อน
-
แด๊ดดี้สิ้นลาย โฮะๆๆๆ ถึงเวลารุกฆาตทั้งสองหนุ่มเลย
แล้วพ่อเมย์อะ ถึงเวลา'รับ'ฆาตยังจ๊ะ :z1:
-
คุณพ่อเฟรด รุกหนักเลยนะ :o8: :-[
-
เมย์ ขี้เซาได้โล่ห์อ่ะ เฟรดลักหลับยังไม่รู้ตัวอีก
ต้องทำมากกว่านี้ ถึงจะรู้สึก อิอิ
รอตอนต่อไปค่ะ
-
ถึงแล้วจ้าแด๊ดดี้เฟรดดี้ !!!
ถึงเวลาตั้งนานแล้ว รีบๆเน้อ
ตอนนี้น่ารักอีกแล้วอ่ะ X) น้องเมษเริ่มมีคู่แข่งแล้วน้า อย่ายอมๆ
-
เชียร์คุณพ่อเฟรดสุดใจ :-[
-
ตามมาจาก เด็กดีเนอะ
เชียร์พ่อเฟรดให้จีบกุ๊กเมย์ซะที
รีบก่อนลุงโชคนะจ๊ะ
หุหุ
เบิ้ม จะแย้งจอชไปจากเมษเหรอ เดี๊ยวเถอะ
อิอิ
-
อ๊า...!!!!น่าร๊ากก..ก :-[
-
^_________________________________________________________________________^
น่ารักมากกก
-
:laugh: น่ารักมากตอนนี้ :laugh: น้องจอช น้องเมษ น้องเบิ้ม ไฟท์ :mc4:
-
น้องเมษกับน้องจอชน่ารักมาก ถึงเกมแพ้แต่ชนะใจจ้า
คุณแด๊ดดี้ จนขนาดนี้ยังจะคิดอีกเหรอ ก้อรุกฆาตเลยซิคะ
-
น่ารักกกกกกกกกกอ๊ายชอบ
เฟรดอบอุ่นอ่ะหวานละมุนอ๊ายเมื่อไหร่หนอจะได้กุ๊กเมย์เป็นแฟนซะทีอิอิ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
-
ง่ะ อ่านมาตอนแรกนึกว่าน้องจอร์ชจะรุกน้องเมษที่ไหนได้
เหอะๆ :laugh: น้องจอชน่ารักขนาดมีคนมาขอ น้องเมษจะว่ายังไงหละเนี่ย
แล้วทางคุณพ่อหละ น่าจะถึงเวลารุกฆาตได้แล้วนะคุณพ่อเฟร็ด o18
-
ได้ข่าวว่ารุกเค้าไปแล้วไม่ใช่เหรอคะคุณฝรั่ง :laugh:
-
สายใยพันผูก อบอุ่นอ่อนหวานแบบซึมลึกไม่รู้ตัว
สู้ ๆ แด๊ดดี้เฟรด o13
-
ต่างคน ต่างรุก สนุกแน่
-
555555 หาเมียเจอแล้วต้องรุกหาต
-
จะยังต้องคิดอะไรอี๊กกกกกกกกกกกก ขนาดนี้แล้ว
รุกๆๆๆๆเลย!!!
ขอบคุณจ้ะ :กอด1:
-
กร๊าก :m20:. ไอ้เด็กน้อยสองคนเหมือนรู้อะไรเยอะนะ แต่จำมาแบบผิดๆก็โคตรเยอะเลยอ่ะ
หาดอกบัวมัดตราสัง คิดด้ายยยยยยย
-
ดันนนน
-
สองพ่อทั้งพ่อจ๋าทั้งแด๊ดดี้ให้คะแนนเต็ม 100 เลยสุดยอด แต่ความน่ารักนั้นขอยกให้หนูน้อยเมษและจอช น่ารักเกิ๊น 55555
มีคนบอกรักจอชชี่ซะแล้ว เมชชี่ทำไงดีจ๊า
-
ถึงกับต้องเปิดศึกกันล่ะคราวนี้
-
o13 :L2:
ถ้าจะเปิดศึกจริงๆให้กำลังใจพี่เฟรดเต็มที่
เอากุ๊กเมย์คนสวยมาเป็นภรรยาให้ได้น่ะจ๊ะ :impress2:
-
ยังต้องรอรุกฆาตอีกเหรอ
-
มาอ๊ะยางงง เค้าทน บ่ ไหวแล้ว อยากจะคมแฝกรุกฆาต มากมาก
-
อ่านไป กลั้นยิ้มไปจนเมื่อยแก้มน่ารักทั้งคุณพ่อคุณลูกเล้ย >.<
-
คนเขีบนใกล้เลิกจำศิลยังค๊ะ อิอิ
-
อยากอ่านต่อแล้ว... o9
-
โอมมมมมมมมมมม
คนเขียนจงมาาาาาาาาาา
:call: :call: :call: :call: :call:
-
อิอิอิ หนับหนุนๆ รุกฆาตไปเลยค่าพ่อเฟรด
-
คิดถึง>.<
-
'ซื้อ(ใจ)พ่อหม้าย'
นายฝรั่งสั่งว่า..” ลูกมือสาวเดินถือออเดอร์ตรงดิ่งมาหาพ่อครัวใหญ่
พฤษภาเงี่ยหูฟังเมนูของพ่อเจ้าประคุณที่ร่ายมาได้แทบไม่ซ้ำในแต่ละวัน น่าปลื้มไม่หยอกที่คนต่างชาติมาหลงรัก
อาหารไทย
..หลงแบบโงหัวไม่ขึ้นเลยด้วย..
“ใส่กล่อง?” วันนี้เป็นไก่ผัดเม็ดมะม่วงหิมพานต์ กุ๊กเลยให้เด็กๆซอยต้นหอม สับกระเทียม หั่นหอมหัวใหญ่แล้วก็เตรียม
พริกแห้ง
“กินที่นี่ค่า”
พฤษภาเลิกคิ้ว “ผีสิงรึไง” พักนี้ฝรั่งขี้นกไม่สั่งอาหารทางโทรศัพท์และไม่ได้ให้แม่บ้านมารับข้าวกล่องไปที่ทำงาน
เหมือนเดิม แต่คุณท่านเล่นถ่อจากฝั่งตรงข้าม อัญเชิญตัวมานั่งในร้านเหมือนคนมีเวลาพักกลางวันเยอะจัด
“หนูว่าผีทะเลมากกว่านะคะ” สาวน้อยไส้กรอกโพล่งขึ้นมาตอนหั่นสะโพกไก่เป็นชิ้น “เช้าถึง เย็นก็ถึง เที่ยงยังมาหา อู้
ว..” ท่อนหลังนี่อุบอิบนะ
“หือ?” กุ๊กขมวดคิ้ว ไม่ได้สนใจฟังเท่าไหร่
เขาเปิดไฟกลาง เอากระเทียม หอมใหญ่ ก้านต้นหอมสับกับพริกแห้งลงไปผัด พอเริ่มหอมค่อยใส่เนื้อไก่ ปรุงซีอิ๊ว ซอสปรุงรส
น้ำตาลกับน้ำมันหอย ผัดพอเครื่องคลุกเคล้า เนื้อไก่สุกดีแล้วเพิ่มกลิ่นด้วยเหล้าจีน
เสียงเนื้อในกระทะดังฉู่ฉ่า ไฟแดงแล่บขึ้นพร้อมกลิ่นหอมกรุ่นลอยอวล พฤษภาโรยเม็ดมะม่วงหิมพานต์ เสริมสีสันให้น่ากินด้วย
ต้นหอมซอย
“เสร็จแล้ว..” เขาเรียกเด็กมาตักขึ้นจาน
“โอ๊ะ! ลืมไป” สาวที่รับออเดอร์ชี้ให้ดูตรงมุมกระดาษ “คุณเฟรดบอกว่า ไก่ผัดเม็ดมะม่วงหิมพานต์ วงเล็บ..กุ๊กเมย์เป็นคนมา
เสิร์ฟ”
พฤษภาขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ไอ้หมอนี่เรื่องมากชะมัด! “เอ้า..เอามา” ว่าแล้วก็ฉวยจานเดินดิ่งไปหาคุณพ่อลูกหนึ่งด้านนอก
เฟรดนั่งหน้าระรื่นอยู่ตรงระเบียง ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลจับจ้องคนตัวเล็กที่เดินหน้าหงิกเข้ามาหาด้วยความขบขัน เขารู้ว่า
กุ๊กงานยุ่ง แต่ช่วยไม่ได้
..ในเมื่อเขาเองก็อยากเจอหน้า..
“อ่ะ” พฤษภาวางจานลง เสิร์ฟข้าวหอมมะลิร้อนๆกับรินน้ำให้ด้วยเป็นของแถม “ทีหลังจะคิดค่าบริการ ค่าทำ ค่าส่ง ค่า
เดิน”
เฟรดลงมือกินทันที ท้องเขาร้องจ๊อกๆตั้งแต่อยู่ในห้องประชุมแล้ว พอออกมาก็วิ่งตัวปลิวข้ามสะพานลอยผ่านถนนสี่เลน
กับเกาะกลางถนนอีกหนึ่ง อันที่จริงจะสั่งแม่บ้านก็ย่อมได้ แต่คติไทยสอนว่า รักแท้แพ้ใกล้ชิด และถึงแม้การเอาตัวมาใกล้ชิด
บ่อยๆจะทำให้กุ๊กเบื่อหน้าเขา เฟรดก็ยังท่องเสมอ
..ด้านได้อายอด!..
“คิดสินสอดเท่าไหร่ว่ามาเลย”
“หือ?”
พ่อหนุ่มต่างชาติทำเนียน ตักเข้าปากคำแรกก็ต้องร้องว้าว เนื้อไก่หมักนุ่มละมุนลิ้น กลิ่นหอมหวานของเครื่องปรุงเข้ากันได้ดีกับรส
ชาติ
“อร่อย!” เขายกนิ้วโป้งให้ “ยอดเยี่ยมที่สุด!”
กุ๊กพฤษภ์แก้มแดง ได้ยินคนอื่นชมก็บ่อยอยู่ แต่มาชมต่อหน้ามันอดเขินไม่ได้ “พักนี้กินยาไม่เขย่าขวดเหรอคุณ”
เฟรดโปรยยิ้ม “ยาที่ไหนก็ไม่สู้ยาไส้..” เขาตีหน้าปุเลี่ยน “ไม่ใช่สิ..รอเดี๋ยวนะ” แล้วก็เอามือถือขึ้นมากดดิคชันนารีอยู่
จึ้กสองจึ้ก “ยาหยี..ยาใจ”
พฤษภาอ้าปากค้าง “พูดอะไร ฟังไม่ได้ศัพท์ จับไปกระเดียด”
คนฟังขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม คิดจะจีบคนไทยก็ต้องเรียนรู้เรื่องของอีกฝ่ายเยอะๆหน่อย เดี๋ยวจะหาว่า ‘รักไม่จริง’
เขาซัดเรียบ ข้าวไม่เหลือสักเม็ด จะกระเทียม หอมใหญ่ พริกแห้งหรือต้นหอมสับก็ไม่เห็นวิญญาณ ถ้ากินจาน กินช้อน
ได้คงทำ แต่นั่นต้องหมายถึง..
..กินคนทำได้ด้วย..
“บ่ายสามจะมารับนะ” มากินรสมือเมียแล้ว ประการต่อไปคือส่งเมียกลับบ้าน ทำไปเรื่อยๆแบบนี้ เสนอหน้าเข้าหาชนิดไม่เว้น จะ
ใจแข็งก็ให้รู้ไป
พฤษภาส่ายหัว “บอกว่ากลับเองได้ พี่โชคไปส่งอยู่แล้ว”
เฟรดฉุนทันควัน “คำก็พี่โชค สองคำก็พี่โชค”
“บ่นไร” คนที่มัวแต่หันไปมองทางอื่นเลิกคิ้ว
“บอกว่าโชคดีจังนะ มีคนไปส่งประจำ” ไอ้หมอนี่ก็ตอแหลสด
“แน่นอน..” กุ๊กยิ้มเผล่ “เราเป็นครอบครัวเดียวกัน”
ใครว่าคนหัวล้านขี้น้อยใจ ถึงผมเต็มกบาลอย่างคุณเฟรดนี่ก็ขี้น้อยใจชนิดดิ่งลงเหวได้เหมือนกัน “ผมกับจอชชี่ไม่ใช่
สินะ”
พฤษภามองหน้าเหมือนหมาหงอยแล้วอดขำไม่ได้
“ใครบอก จอชชี่เป็นลูกผมด้วยนะ”
“แล้วแด๊ดดี้ของจอชชี่ล่ะครับ”
“คุณตัวใหญ่เกินไป ผมชอบพวกตัวน้อยๆ” กุ๊กเรียกเด็กมาเก็บจานแล้วออกไปส่งหนุ่มตัวโตหน้าร้าน “กลับไปได้แล้ว อู้งานจริงๆ
ท่าน”
เฟรดเลยย่อตัวลง กะให้ความสูงต่ำกว่าหัวกุ๊กเมย์มาหน่อย เล่นเอาปวดเข่าหนุบหนับ พฤษภาหันมาเห็นก็หัวเราะก๊าก
ชกไหล่หนาผัวะ
“ทำยังไงก็ไม่น่ารักหรอกแด๊ดดี้! ไปทำงานไป”
ร่างสูงอิดออด ดูเป็นตัวสล็อธเวลาขากลับ ทั้งที่ตอนขามาออกจะติดเทอร์โบ “ตกลงให้ผมมารับนะ..เมย์ พลีส”
“ไม่เป็นไรคุณ เกรงใจ”
“ถ้าคุณไม่รับปาก ผมจะคุกเข่าไม่ยอมลุก!”
พฤษภาหน้าเหวอครั้งที่ล้านแปด พักนี้หมอนี่กินยาผิดขนานจริงๆ
“ตามใจ อยากเทียวไปเทียวมาก็ไม่ว่านะ”
เฟรดกำหมัดหมับ สำเร็จไปเป็นขั้นๆ รุกคืบ รุกคืบ เสร็จแล้วรุกฆาต!
..กุ๊กเมย์จะไปไหนเสีย..
......
หลังพักเที่ยง ครูแหม่มให้เด็กๆวาดภาพเรื่อง ‘ครอบครัวของฉัน’
“ครอบครัวของผมมีพ่อ แม่ พี่ น้อง ลุง ป้า น้า อา ปู่ ย่า ตา ยาย ทวด แมลงสาบ หนูสามตัว และจิ้งจกเยอะๆเลย” เด็กชายคนหนึ่ง
ออกมาเล่าเรื่อง
เมษาเป็นคนเดียวที่ยังวาดไม่เสร็จ เด็กชายบรรจงใช้ดินสอร่างภาพแล้วลงสีไม้ ตกแต่งด้วยสีเทียน ตัดขอบด้วยสีเมจิกจนงามไป
สามโลก
โจชัวร์เป็นเด็กขี้อาย พอครูแหม่มให้ออกมาพรีเซ้นต์ก็ถึงกับขาสั่นพั่บๆ หน้าซีดเป็นไก่ต้ม น้องเมษเลยเงยหน้าแล้วยิ้มให้กำลังใจ
“จอชชี่สู้ๆ เป็นแฟนเราต้องเข้มแข็ง!” เสียงน้องเบิ้มแผดขึ้น
เมษาหันขวับไปมอง “จอชชี่เป็นน้องเรานะ!”
“แฟนเราด้วย”
โจชัวร์ยืนงง พอครูแหม่มห้ามทัพ สองหน่อถึงหุบปากฉับ เด็กฝรั่งหายใจดังซู้ดแล้วเริ่มพูดตะกุกตะกัก ชี้ให้ดูมนุษย์ก้างปลา
“แฟมิลี่ของจอชมีแด๊ดดี้ มีจอช มีป้าสาว” เด็กชายเหนียมอาย “แฟมิลี่ของจอชมีมัมด้วย มัมไม่ได้อยู่กับจอช แต่มัมยังรักจอชอยู่”
น้องเบิ้มปรบมือแปะๆอย่างออกนอกหน้า
เมษาเดินพุงล้ำมาหน้าห้องด้วยความมั่นอกมั่นใจ ในโลกนี้มีสิ่งเดียวที่ทำให้ลูกชายกุ๊กพฤษภ์ประหม่าได้ นั่นคือการไม่มีของกิน
“ครอบครัวของเมษมีพ่อจ๋า” นิ้วป้อมๆชี้ให้ดูมนุษย์ตัวจ้อยในผ้ากันเปื้อน มือรูปองุ่นข้างหนึ่งของพ่อจ๋าถือตะหลิว บนหัวมีหมวก
พ่อครัวทรงสูง
“พ่อจ๋าของเมษเป็นกุ๊กที่ทำข้าวอร่อยที่ซู้ด” ประโยคนี้ทุกคนในห้องแทบจะจำจนขึ้นใจ “พ่อจ๋ากับเมษอยู่ในบ้าน เมษเป็นเด็กดี
เพราะเมษช่วยพ่อจ๋าปลูกต้นไม้ พ่อจ๋าบอกว่าบ้านเรามีคุณนายตื่นดึก..”
“คุณนายตื่นสายค่ะ” ครูแหม่มกระซิบ
“กับแพรฮ่องกง”
“นั่นแพรเซี่ยงไฮ้จ้า”
น้องเมษชี้ให้ดูภาพบ้านหลังน้อย มีแปลงดอกไม้สองสามแปลงกับตู้จดหมายสีขาวที่พ่อจ๋ากับเด็กชายช่วยกันทำ
“แล้วก็มีลุงโชคใจดีที่ซู้ด ลุงโชคมีร้านข้าว ที่ร้านมีไอติมกะทิอาหย่อย” เมษาวกเข้าเรื่องเดิม “พ่อจ๋าเป็นกุ๊กของลุงโชค”
“ลุงโชคคือใครเอ่ย” ครูแหม่มถาม
“ลุงโชคเป็นลุงของเมษ ลุงโชครักเมษกับพ่อจ๋ามากๆ” เมษาพยักหน้าหงึกหงักคอนเฟิร์มความเข้าใจของตัวเอง “บางวันพวกเรา
สามคนอาบน้ำด้วยกัน จอชชี่ก็อาบด้วย บางวันลุงโชคก็นอนกับพ่อจ๋า เมษนอนกับจอชชี่”
โจชัวร์แก้มแดงก่ำเมื่อเพื่อนๆฮือฮา ไม่มีใครเคยไปนอนค้างบ้านเพื่อนอย่างที่จอชชี่ได้ทำสักที ต่างคนต่างบอกว่าเด็กฝรั่งเปรี้ยว
มาก
“เมษกับจอชเป็นพี่น้องกัน เราคือแควมมิลี่!”
น้องเบิ้มตั้งข้อสังเกต “แล้วทำไมเมษไม่วาดจอชชี่เข้าไปด้วย”
เมษาหน้าง้ำส่วนโจชัวร์ก้มหน้างุด เจ้าหนูเดินตุบตับมาดึงกระดาษแฟมิลี่ของจอชชี่กับกระดาษครอบครัวของตัวเองแล้วบอกให้ครู
แหม่มช่วยแปะสก็อตเทปให้ พอพลิกมาอีกที กระดาษทั้งสองก็กลายเป็นหนึ่งเดียว
“แควมมิลี่ของเมษมีพ่อจ๋า มีลุงโชค มีแด๊ดดี้เฟรดดี้ของจอชชี่ มีจอชชี่ มีป้าสาว แล้วก็มีเมษ” เจ้าอ้วนว่า “เบิ้มจะเป็นแฟนจอชชี่
ต้องขอเมษก่อน!”
..ยังพยายามเป็นพี่บิ๊กจนหยดสุดท้าย..
ครูแหม่มปรบมือให้เด็กทุกคนที่ออกมาพูดหน้าชั้นได้อย่างห้าวหาญที่สุด การเริ่มต้นทำสิ่งเล็กๆน้อยๆต่อหน้าคนอื่นคือ
การกล้าแสดงออกที่ดี
“ถึงเวลานอนกลางวันแล้วค่ะหนูๆทั้งหลาย” ครูคนสวยลากเบาะนอนมาวาง มีเด็กๆวิ่งไปช่วยกันด้วยความมีน้ำใจ “ดื่มนม
คนละแก้วก่อนนะคะ”
สำหรับน้องเมษไม่มีคำว่าคนละแก้ว มีแต่คนละสองแก้ว โจชัวร์เห็นเพื่อนดื่มเยอะก็ทำตาม เมษาบอกว่าจะได้ซู้งสูงทัน
แด๊ดดี้
ครูแหม่มส่งทุกคนเข้าประจำเบาะ เวลานอนกลางวันจะมีประมาณชั่วโมงครึ่ง พอตื่นแล้วเด็กๆจะสามัคคีเก็บห้อง ทำ
ความสะอาดด้วยการกวาดถู ช่วยกันเก็บขยะเพื่อปลูกฝังนิสัยเด็กดี บ่ายสามผู้ปกครองถึงจะมารับ
โจชัวร์พลิกตัวยุกยิกเหมือนจะนอนไม่เป็นสุข เมษาหัวถึงหมอนก็หลับปุ๋ยตามลักษณะเด็กแข็งแรง นิ่งเป็นหลับ ขยับ
เป็นหม่ำ
“เมษ..” จอชชี่สะกิดเพื่อน เมษาหันหนี ทำเสียงจิ๊จ๊ะ “จอชปวดฉี่”
“ฮื้อ..” เด็กอ้วนย่นคิ้วชนกัน เอามือปัดๆเหมือนจะรำคาญ
“จอชปวดฉี่..” โจชัวร์ดูหนังผีมาเมื่อคืนกับป้าสาว เป็นเรื่องผีในห้องน้ำเสียด้วย งานนี้เลยไม่กล้าลุกไปคนเดียวตอน
เพื่อนๆหลับหมดแล้ว
เมษาฝันว่าตัวเองแหวกว่ายอยู่ในทะเล พอกำลังจะอ้าปากงับหูฉลามลอยได้ก็บังเอิญสะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงร้องไห้
กระซิกๆข้างหู
“จอชชี่เป็นอะไร” น้องเมษกระซิบถาม
“จอชปวดฉี่” โจชัวร์ชี้ให้ดูใต้ผ้าห่ม
“เมษไปเป็นเพื่อน” พอกำลังจะลุก จอชชี่ก็ส่ายหัวดิก
“จอชฉี่ไปแล้ว..”
เมษาหน้าหด ที่ฝันว่าว่ายในทะเลเพราะตัวเองเผลอป่ายขาไปจมชิ้งฉ่องของจอชชี่นี่เอง “เปียกหมดเลย แฉะแหมะ
แหมะ” คล้ายหมูฉึกๆดี
“ฮือ ฮือ..” เด็กฝรั่งเลยขวัญเสีย เป่าปี่ใหญ่
“ไม่เป็นไร เมษจัดการให้” พี่ชาย(ตัดสินจากขนุนในไอติมกะทิเมื่อปีมะโว้)ลุกจากเบาะ ที่นอนของจอชชี่เปียกเป็นวง
กว้างเชียว
พ่อจ๋าบอกว่าถ้าทำน้ำหก ต้องหาผ้ามาซับ เด็กชายเมษาเลยลากผ้าห่มของเพื่อนเบิ้มที่นอนดิ้นจนหัวไปทาง ตัวไปทางมาถือ
“ทำอะไรอ่ะ” โจชัวร์ยังนั่งกางเกงเปียกอยู่
น้องเมษเอาผ้าห่มเพื่อนซับแหมะเข้าตรงกองชิ้งฉ่องของจอชชี่ เสร็จแล้วก็ทบซ้ำหลายๆชั้น เอาก้นไปนั่งทับให้มันดูดซึมดีค่อย
พยักหน้าว่าเรียบร้อย
“ตื่นก็แห้ง” ขาหย่ายของชั้นอนุบาลหนึ่งทับสองกระซิบ
“กางเกงจอชเปียก” โจชัวร์ปาดน้ำตา
เมษารื้อกางเกงพละที่เด็กทุกคนจะต้องเปลี่ยนในวันที่มีคาบกีฬาออกมาจากตู้ บอกให้เพื่อนถอดผ้าที่เปียกพร้อมกางเกงในลาย
อุลตร้าแมนทิ้ง
“จอชชี่มีเหมือนเมษเลย” ไอ้แสบก้มดูหนอนห้อยๆของเพื่อนซี้
“ฮื่อ..” โจชัวร์รีบเปลี่ยนกางเกง “เสร็จแล้ว”
เมษาเอาตัวที่เปียกยัดลงกระเป๋าอนุบาล “นอนกัน”
“นอนเลยเหรอ” โจชัวร์ยังกังวล
“ไม่เปียกหรอก เราเอาผ้าห่มเบิ้มทับไว้แล้ว”
“จอชกลัวเบิ้มว่า”
“เบิ้มเป็นแฟนจอชชี่นี่ เป็นแฟนต้องทำได้ทุกอย่าง” เมษาสรุป
“เมษไม่ใช่แฟนจอชเหรอ” ที่ถามนี่ไม่รู้ว่าเข้าใจหรือยังว่าแฟนคืออะไร
น้องเมษหาววอด “เป็นแฟนเมษต้องกินได้” คนนะนั่น ไม่ใช่แฟนต้า
โจชัวร์ผูกคิ้วเป็นโบว์
..แล้วเมื่อไหร่จอชชี่จะกลายเป็นของกิน?..
......
อิอิ เอามาลงก่อนกันยา เดือนเก้างานเยอะเลยคร้าบ :o12:
-
จอชต้องเป็นแฟนต้าก่อนถึงจะได้เป็นแฟนน้องเมย์ใช่ม่ะ
:m20: :m20:
-
5555+ น่าลุ้นนะว่าโตขึ้นจะเป็นอย่างไงเนี่ย :m20:
-
อยากอ่านตอนโตจังเลย จะน่ารักน่าฟัดแบบนี้มั้ยเนี้ย 55555555555
-
น้องเมษน่ารัก
-
ก๊ากกกก ฮาได้ใจทั้งคู่พ่อคู่ลูก
เฟรดเรียกเมียเต็มปากเลยนะ
(จริงๆคือคิดในใจอ่ะนะ พูดไปตอนนี้ก็โดนกุ๊กเมย์ฆ่าสิคะ)
-
แต่เด็กเชียวนะหนูน้อย
-
เป็นแฟนเมษต้องกินได้ 5555555 o13
ลุงโชคอาบน้ำและนอนกับพ่อจ๋าบ่อยมากเลยหรอน้องเมษ งื้อออ
แดดดี้รีบๆรุกเร็วๆนะ!!
-
น่ารัจริงเด็กๆ :pig4:
-
พยายามอีกหลายเพลานะพ่อเฟรด
เมย์ไม่มีทีท่าจะเป็นอะไรได้มากกว่าเพื่อนเลย
ทำตัวน่ารักเป็นเพื่อนที่ดี พ่อที่ดี แต่ไม่มีทางเป็นมากกว่านั้น หนักหน่อยล่ะ
-
:impress2: :impress2: :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
น่าร๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาากกกกกกกกกกกกกกกกก
-
โถน่าร๊ากกกกกกกกกก :impress2: :impress2:
-
บอกได้คำเดี่ยวว่า ฮา มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
มาต่อเร็วๆ นะครับบบ
-
แควมมิลี่ น่ารักจัง
-
พ่อจ๋าโดนแด๊ดเฟรดรุกแล้ว
เช้าถึง กลางวันถึง เย็นถึงขนาดนี้ :กอด1:
ปอลอ เป็นแฟนเมษต้องกินได้ :laugh:
-
จอชชี่อยากเป็นของกิน :laugh:
ท่าทางพนักงานสาวในร้านจะเป็นสาววายนะคะ
-
คิดถึงน้องเมษที่ซู้ดดดดดดดดดดด :impress2:
-
:กอด1:น้องเมษ
-
น่ารักคะคุณเด็ก ๆ
-
แล้วต่อไปน้องเมษก็จะได้รู้ว่าถึงจะเป็นคนก็ยังมีส่วนที่กินได้ :haun4:
-
:laugh: น้องเมษน่ารักจริงๆ
เป็นแฟนเมษต้องกินได้ ...คิดไปได้
จ๊อชชี่ ก็อยากเป็นของกิน. 555
ขอบคุณนะคะ
เรื่องนี้สนุกคลายเครียดดีจริงๆเลย
:L2:
-
:m20: ฮาทั้งคู่พ่อ และลูกเลยงานนี้ :laugh:
:pig4: คะ
-
รุ่นพ่อ กะรุ่นลูก สลับขั้วกันไปเลย
รุ่นพ่อเฟรดก็เช้าถึงเย็นถึง ด้านได้อายก็อดซิเนอะ กุ๊กเมย์ยอมรับจอชชี่เป็นลูกตัวเอง เมื่อไรจะรับพ่อจอชชี่เป็นซะมีซักทีละคะ ขนาดเฟรดยังเนียนว่ากุ๊กเมย์เป็นเมียตัวเองเลย
รุ่นลูก น้องเมษขาโจ๋ ปกป้องน้องจอชได้แมนมั๊กๆ
น้องเมษจ๋า ถึงลุงโชคกะพ่อจ๋าจะนอนด้วยกันบ่อย แต่ลุงโชคก็ยังไม่ได้งาบพ่อจ๋า สู้แด๊ดดี้เฟรดไม่ได้ นอนครั้งเดียวก็กินพ่อจ๋าไปทั้งตัวแล้ว :oo1:
-
555 เมษกินจอซ พ่อจอซกินพ่อเมษ ครึกครื้นดีนะ +1
-
น้องเมษ o13
:L2: :L2:
-
ตลกหนูเมษได้อีก :m20:
-
จอชชี่ ถ้าหนูยังโดนกินไม่ได้
หนูก็เป็นคนกินเองเลยสิคะ อิอิ :laugh:
-
ตกลงใครไร้เดียงสากว่ากันเนี่ย
-
แอร๊ยยยส์
น่ารักครบแกงค์ พ่อจ๋า น้องเมษ แด๊ด น้องจ้อชชี่
กอดรวบบบ
-
"เป็นแฟนเมษต้องกินได้ ...
จอชชี่ อยากเป็นของกิน..."
รออีกหน่อย จอชชี่ที่อยากเป็นของกินก็จะถูกกินจ๊ะ
น้องเมษกินเก่งนะ จะบอกให้
-
น้องเมษน่ารักจิงๆๆ
-
จอชทำเสียชื่อคุณพ่อเฟรดหมดเลยนะคะ...ความแสบนี่สลับขั้วกันได้จริง ๆ น้องเมษทำอย่างนั้นพี่เบิ้มได้ตื่นมาร้องไห้อีกคนแน่ ๆ
งานนี้น้องเมษคิดจะเป็นพี่ใหญ่ นึกอนาคตเด็กไม่ออกเลยแฮะ โตขึ้นใครจะตัวโตกว่ากันอันนี้เห็นกันชัด ๆ จากพันธุกรรม แต่ความซ่าความแสบนี่สิ ไม่ใช่ว่าน้องจอชต้องยอมเป็นเบี้ยล่างไปตลอดชีวิตหรอกนะ
-
เช้าถึง เที่ยงถึง บ่ายก้ยังถึง
รุกๆเข้าไว้นะคุณเฟรด
น้องเมษน่ารัก ของกินเข้าเส้น
แบบนี้จอชชี่จะเป็นของกินอะไรดี
-
น้องเมษนี่ขาโจ๋จริงๆ o13 โชว์แมนตาหลอด น่ารักอ่ะ
-
การให้เด็กมาเล่าเรื่องหน้าห้องนี่ เป็นการประจารเรื่องในครอบครัวดีๆนี่เองเนอะ
เอาขำที่เพื่อนๆเห็นว่าน้องจอซเปรี้ยวมากนี่แหละ
ส่งนจอซ ให้เมษแอบเห็นหนอนน้อยอย่างงี้ก็เป็นเจ้าสาวคนอื่นไม่ได้แล้วดิ o22 เมษรีบไปขอเร็ว
-
เด็กๆเรื่องนี้น่ารักจริงๆ น้องเมษนี่คิดถึงแต่เรื่องกินตลอดเวลาจริงๆ 555
จอชซี่น่าร๊ากกกกกกกกก อยากโดนน้องเมษกินเหรอ กิ๊ววววววว
ขอบคุณมากจ้ะ :pig4:
-
:o8:
เด็กๆน่ารักมาก
ส่วนคู่พ่อ แด๊ดดี้เฟรดดี้รุกโล้ดดดดดดด
-
น้องเมษกับจอชซี่ น่ารักเจง ๆ
:L2: :L2:
-
:m20: :m20: :m20:
“เป็นแฟนเมษต้องกินได้”
คิดได้เนอะน้องเมษ
-
น้องจอช ออกสาวแต่เด็กเลยลูก โตมาจะเป็นไงเนี้ยะ
-
:laugh: :laugh:
เด็กๆ น่ารักมากมาย.. :กอด1:
คู่คุณพ่อก็น่ารัก ...ลุ้นๆ ว่าเมื่อไหร่เค้าจะรักกัน :o8:
:pig4: :L2:
-
เจอมุขแฟนต้าเข้าไป :jul3: :jul3:
-
เด็กสองคนนี้ น่าจะจับดองกันไว้ตั้งแต่วัยละอ่อน
สมบัติของ 2 daddies จะไปไหนเสียย 5555555+
:-[ :-[ :-[ :-[
-
สองแดดรีบสมรสสมรักกันซะทีสิ เค้าอยากอ่านตอนรุ่นลูกแล้วอ่ะ
อยากเห็นจอร์ชชี่เป็นของกินของเมษ คิ ๆ
-
เด็กๆน่ารักจัง โตขึ้นคงสนุกเนอะ น้องจอช น้องเมษ น้องเบิ้ม อิ อิ ได้แย่งกันแน่
-
ปากตอนเด็กอ่ะจะพูดไรก็พูดได้นะน้องเมษ แต่ถ้าโตขึ้นพี่อยากรู้จัง
ว่าจะพูดแบบนี้กับจอชชี่อยู่อีกหรือเปล่า อ่านแล้วฟันธง เมษเป็นรุก
จอชชี่เป็นรับชัวร์ แต่ธงอาจหักคามือได้เพราะในอนาคตอาจสลับขั่วได้555+
ว่าแต่ว่าพ่อจ๋าจะไม่ใจอ่อนแอนด์ใจเต้นตุ๊บตั๊บเวลาเจอแด๊ดดี้บ้างเลยหรา
ไรจะวางตัวได้เป็นปกติ ไม่มีเขินไม่มีอายบ้างเลยนะ อิ๊อ๊ะทั้งๆ ที่เคย
มีช่วงเวลาดีๆ ด้วยกันแท้ๆ จะบอกว่าเฉยชา หรือไร้ความรู้สึกดีล่ะพ่อจ๋า???
-
เด็กๆน่ารักมากๆๆ
ขำน้องเมษจังแฟนกินไม่ได้นะ :กอด1:
-
น่าร้ากกกกกกกกกก ทั้งพ่อทั้งลูก น่ารักเอาโล่ห์กันจริง ๆ เลย
อยากจับน้องจอชกับน้องเมษมาฟัด ๆ ให้หายหมั่นเขี้ยวสุด ๆ :laugh:
-
แฟมมิรี่นี้น่ารักจัง :impress2:
เมื่อโตลุ้นให้เมษเป็นเคะจ๊อซซี่เป็นเมะแทน
ทีนี้จ๊อซก็เป็นคนเกียมัวไป :pigha2:
-
น้องเมษนี่ของกินมาเป็นอันดับ 1 จริงๆ 555 :m20:
-
รู้สึกว่าพ่อลูกเฟรดกะจอชจะเสียเปรียบนะ 5555555
ฝั่งเมย์นี่แสบทั้งพ่อทั้งลูกเลย
สู้ต่อไป ทาเคชิ!!!!!
-
เค้าอยากอ่านตอนโตของคู่เด็กน้อยยยยยยยย พลีสสสสสสสสสสสสสสส
-
น้องเมษกินตลอดฮ่าๆ
-
น้องเมษแมนมาก แต่สงสารเบิ้มอ่ะ 555
โตมา จอชชี่จะเป็นของกินรึเปล่าเนี่ย
-
อ่านตอนนี้แล้วแอบสงสารน้องจอชเล็กๆ แล้วอย่างนี้นู๋ตะต้องทำยังไงถึงจะเอาชนะใจน้องเมษได้คะลูก~~~~
-
ในหัวหนูเมษมีแต่เรื่องกินจริงๆ :m20:
-
โถๆๆๆๆ เด็กหนอเด็ก
-
ชอบความไร้เดียงสาของน้องเมษ จริงๆๆ อ่านแล้วอมยิ้มตลอด
-
เด็กๆ น่ารักมากมาย ปลื้ม
-
ฮาน้องจอชกับน้องเมษอ่ะ :laugh: :laugh:
เชียร์แด็ดดี้เฟรด สู้ๆๆๆ
-
น้องเมษน่ารักที่สุด :L2:
คิดอะไรเป็นของกินไปหมด :m20:
-
น้องเมษน่ารักมากกกกก :man1: :man1:
ได้คราวรุกพ่อเมษ์ของน้องเมษแล้ววว :-[
-
อุ๊ยพ่อเฟรดรุกแล้ว รุกอีกๆ เอาให้กุ๊กเมษ์ใจอ่อนให้ได้ เย้ๆๆๆ
ลูกๆก็น่ารัก น้องเมษขาเก๋า 55555555555
-
้เด็กน้อยน่ารักกันจริงๆ
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
เมษ o13 ช่างคิดเน้อออออออออ
ตกลงจอชชี่อยากให้เมษกินหรือ หึหึหึ
ลางบอกตั้งแต่เด็กเลยนะนั่น โฮะๆๆๆๆๆๆ
-
กรี๊ด น่ารักที่สุด ทั้งป๋าเฟรด น้องเมษ จอชชี่ ฮิ้ว
เมื่อไรพ่อเมย์จะใจอ่อนน้า กิ้วๆๆๆ
-
เมชชี่ดูแลจัดการให้จอชชี่ได้สุดยอด เด็กๆ น่ารักมากกกก
แด๊ดดี้เฟรดดี้รุกหนักแบบนี้ดีมากค๊า พ่อจ๋าใจอ่อนเร็วแน่ๆ
-
ฮั่นแน่...อยากเป็นแฟนเค้าแล้วเหรอจอชชี่...คิคิ ของที่กินได้ จะกินอะไรน้า...คิคิ
+1 และมอบเป็ดจ๊ะ
รออ่านตอนหน้าน้า...
-
เด็กๆน่ารักจัง :L2: :L2: :L2:
-
คู่พ่อก็ว่าฮา คู่ลูกล้ำหน้ากว่า แต่น้องเมษหวงกินแบบนี้เฟรดคงต้องเหนื่อยหน่อย
-
จอชชี่กับน้องเมษนี่โตขึ้นมาคงสนุกน่าดู ขนาดตอนเด็กยังน่ารักขนาดนี้เลย
-
จะเป็นแฟนน้องเมษนี่ต้องทำใจหน่อยนะ
เพราะน้องเมษรักของกินมากกว่า
55555
-
5555 ตลกมากมาย น้องเมษนี่แสบสุดๆๆๆๆ น่าหยิกก้นจริงๆ อิอิ
-
:m20: กร๊าก ฮากับประโยคนี้ "เป็นแฟนเมษต้องกินได้"
-
คนพ่อโดนฝรั่งใจไทยรุกอย่างไม่รดละ ส่วนคนลูกจะกินน้องฝรั่งซะแล้ว :m20:
+1 ให้เป็นกำลังใจ งานคือเงิน เงินคืองาน บันดารสุข :z2:
-
เมษจะหม่ำทุกอย่างเลย วันไหนจะกินพ่อจ๋าเข้าไปมั้ยเนี่ย
-
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
น้องเมษน่ารักมากคร้าาา
-
Chapter 13.1 : Be Jealous : ซื้อ(ใจ)พ่อหม้าย
การขับรถไปมา เทียวไล้เทียวขื่อ คอยรับคอยส่งอยู่เป็นประจำไม่ได้ทำให้แด๊ดดี้ฝรั่งขี้นกเหนื่อยใจหรือเกียจคร้านแต่ประการใด..
ตรงกันข้ามเสียอีก
..ระริกระรี้เป็นปลากระดี่ได้น้ำทุกวี่วัน..
เฟรดจอดรถข้างห้องอาหารมธุปายาส ดวงตาสีฟ้าอ่อนมองผ่านแว่นกันแดดอาร์มานี แค่กวาดสายตาก็รู้ว่ากุ๊กกำลังเดินวนอยู่แถว
ระเบียงร้าน
เขาบีบแตรเบาๆเป็นสัญญาณว่า ‘ฮัสแบนด์มารับแล้ว’
“แป๊บนึงนะคู๊ณ” กุ๊กโบกมือโหวกเหวก
เฟรดฮัมเพลงเบาๆ นิ้วเคาะพวงมาลัยรถพลางโคลงหัวไปมาอย่างอารมณ์ดี ตาไม่ได้ละไปจากคนตัวเล็กในชุดขาวตรงนั้นเลย
โชคชัยโผล่มาเป็นแขกไม่รับเชิญ ดูเหมือนฝ่ายนั้นกำลังถือกุญแจรถเตรียมจะไปรับน้องเมษเหมือนกัน กุ๊กเมย์เลยชี้มือมาทาง
เขา เฟรดยิ้มกริ่ม
“มือใครยาว ชักได้ชักเอา..” เขาหยิบดิกชันนารี “..สาวได้สาวเอา”
คุณโชคไม่ได้ว่าอะไร แค่หน้าหงิกหน้างอเหมือนตูดเป็ดปักกิ่ง
“เย็นนี้พี่ไปหาที่บ้านนะพฤษภ์”
พฤษภาพยักหน้าหงึก เวลาเลิกงานของเขาเร็วขึ้นเพราะพี่โชคอนุญาตให้กลับพร้อมกันกับตอนน้องเมษเลิกเรียน “ไปแล้วนะพี่”
โชคชัยเรียกน้องเขยไว้ ชี้มือบอกว่ายังไม่ได้ถอดหมวก
“เหะๆ” กุ๊กพฤษภ์ลืมกระทั่งปลดผ้ากันเปื้อน พี่เมียคนดีเลยมาช่วยถอดหมวกและถอดผ้าออกให้ด้วย..เป็นคนดีจริงๆ
“เราใช้แชมพูอะไรน่ะ ห้อมหอม” พี่โชคยื่นหน้าเข้าไปใกล้
“จริงเหรอ นึกว่าจะมีแต่กลิ่นชะอมทอดไข่” กุ๊กดมตัวเองฟุดฟิด จังหวะหันไปหา ปลายจมูกเลยเฉี่ยวแก้มคนตัวโตกว่าไปแบบเส้น
ยาแดง
ปี๊นนนน..
“หมาที่ไหนบีบแตรโวยวาย” โชคชัยชักสีหน้า
“โกลเด้นรีทรีฟเวอร์ครับ” เฟรดโผล่เข้ามากะทันหัน นัยน์ตาเป็นประกายวาววับจับจิต “พอดีช่วงนี้ติดสัด” ยิ่งอยู่ไทยยิ่งชอบคำ
ไทยนะนี่
“นึกว่าร็อดไวเล่อร์” สองหนุ่มส่งสายตาอาฆาตใส่กันอย่างเห็นได้ชัด ผ่านไปไม่กี่อาทิตย์ ดูเหมือนไก่จะเห็นตีนงู แล้วงูก็เห็นนมไก่
เสียแล้ว
“ผมชอบพันธุ์บางแก้ว” กุ๊กที่ช่างไม่รู้อะไรเลยแทรกกลางคัน
เฟรดหน้าเจื่อน “บางแก้วเป็นหมาไทย”
“เอ้า! ก็ไม่เคยบอกว่าชอบหมาฝรั่ง” พฤษภาไม่รู้ตัวว่าพุ่งหอกเข้ากลางใจคนต่างชาติ “หมาไทยสิน่ารัก ยิ่งหมาตามวัดยิ่งน่า
เอ็นดู”
โชคชัยยืดอกด้วยความภูมิใจ
..งานนี้ ถึงต้องเป็นหมาก็ยอม!..
“ไปรับลูกได้แล้วเมย์” เฟรดว่าเสียงห้วน จับไหล่คนข้างกายแล้วลากตัวให้เดินตามมา กุ๊กมีขัดขืนเล็กน้อย พอโดนเขาบีบแรงเข้า
หน่อยเลยยอมตาม
โชคชัยหน้าบึ้ง “ทำไมต้องเรียกพฤษภ์ว่าเมย์ด้วยล่ะคุณ เขาเคยบอกว่าชอบหรือก็เปล่า มีชื่อไม่เรียกชื่อ แปลว่าไม่ให้ความใส่ใจ
ในตัวตนจริงๆ”
พฤษภาหน้าเหวอ พี่โชคไปกินรังแตนมาจากไหนไม่รู้ “เอ่อ..”
“มันเป็นโค้ดลับของพวกเรา” เฟรดยักคิ้ว “Do you envy?”
“No..” โชคสวนจั๋งหนับ “I’m jealous.” ขยับปากพอให้รู้กันสองคน
หนุ่มฝรั่งขบกรามกรอด กระชับมือที่จับไหล่กุ๊กอยู่แน่นขึ้นไปอีก
“บีบทำไมเนี่ย” พฤษภาหน้านิ่ว ปัดมือใหญ่ออก “พี่โชคก็..ผมไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยอะไรอย่างนั้น เรียกอะไรเรียกไป อย่าเรียกไอ้
เตี้ยหมาตื่นก็พอ”
โชคชัยรู้สึกโมโหท่าทางกวนตีนของฝรั่งต่างด้าวนัก
..ทีใครทีมัน..
พฤษภาเดินตามคนตัวใหญ่ไปขึ้นรถ นับวันสถานการณ์รอบตัวชักจะมาคุขึ้นทุกที ไม่ใช่ว่าเขาไม่รับรู้ พอตงิดๆบ้าง แค่ขี้เกียจใส่ใจ
เท่านั้นเอง
..แต่นี่มันหนักข้อขึ้นทุกวันแล้ว..
เฟรดเดินอ้อมมาเปิดรถให้กุ๊กเมย์ก่อน บริการดีจนน่ากลัว
“ถามจริง..” พฤษภาออกปากทันทีที่อีกฝ่ายเข้ามานั่งตรงคนขับ
ร่างสูงสตาร์ทรถ ขับออกไปจากซอย “ว่าไง”
“คุณจีบผมอยู่เหรอ”
เฟรดเหยียบเบรคดังเอี๊ยด รถที่แล่นไปเรื่อยๆหยุดกึก คนตัวเล็กด้านข้างร้องเหวอ หน้าคะมำจนหัวโขกโป๊กกับกระจกรถ
“ขอโทษๆ” เขาลนลาน คว้าตัวคนด้านข้างเข้ามาหา จับพลิกแก้มด้านนั้นด้านนี้ เอามือเลิกเส้นผม เปิดหน้าผากดูว่าบาดเจ็บอะไร
หรือไม่
“เป็นอะไรมั้ยคุณ ผมไม่ได้ตั้งใจ”
“ฮื่อ..บ่เป็นหยัง” พฤษภามึนไปครู่ โขกอย่างแรงเลยพับผ่า
“แน่ใจนะ ขอผมดูหน่อยเมย์” เฟรดไล้ปลายนิ้วตามไรผมสีน้ำตาลแผ่วเบา ดวงตาทอแววห่วงใยสุดซึ้ง “เพี้ยง..” เขาเป่าลม
ให้ “เดี๋ยวก็หายนะ”
กุ๊กพฤษภ์กะพริบตาปริบ ใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาเฉยๆ
“คนดี คนดี” เขาจับปลายคางมน โยกเบาๆอย่างเอาใจ
“เฮ้ย! บอกว่าไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง” พฤษภาแก้มแดงก่ำ ปัดมืออีกคนออกแล้วหันหนีออกนอกหน้าต่าง รู้สึกถึงแรงเต้นตึกตักใน
อกซ้าย
..เจอแบบนี้ มีใครไม่หวั่นไหวบ้าง?..
“ผมแค่เป็นห่วง” เฟรดหน้าจ๋อย “ถ้าทำให้คุณไม่ชอบ..”
กุ๊กอยากผูกคอตายใต้ต้นผักชี เขากำลังเขิน! ไอ้นี่ดันมาเข้าใจอีกอย่าง แบบนี้เขาก็รู้สึกผิดแย่สิ “ไม่ใช่ไม่ชอบ..” ก็นะ..อุบอิบไป
“ชอบเหรอ” ไอ้หมอนี่ดันหูผี ระริกระรี้ทันทีทันใด
“ฮึ่ย! ไปรับลูก สายแล้ว ลูกรอ”
เฟรดยิ้มจนปากจะฉีกไปถึงรูหู
“ใช่แล้ว..ไปรับลูกของเรากัน”
พฤษภาแอบยกมือทาบแก้ม ร้อนฉ่าชอบกล ปานประหนึ่งใช้ไฟอ่อนเคี่ยวซุปกระดูกหมูให้เข้าเนื้อ ประมาณว่าไม่ใช่ร้อนแบบผลี
ผลาม แต่ร้อนแบบเนิบนาบ ค่อยเป็นค่อยไป ใกล้เข้ามานิดๆ ชิดๆเข้ามาอีกหน่อย
..กว่าจะรู้ตัวก็ใจเต้นไปแล้ว..ให้ทำไง?..
พวกเขามาถึงโรงเรียนอนุบาลภายในครึ่งชั่วโมง โจชัวร์กับเมษานั่งคุยกันหงุงหงิงประสาเด็ก วันนี้ไม่ได้ไปเล่นซนในสนามเพราะ
กลัวภาพที่วาดจะยับหรือปลิวหาย เลยได้แต่นั่งประคองกระดาษแผ่นใหญ่เอาไว้ในมือด้วยกันทั้งคู่
“พ่อมารับแล้วคร้าบ” พฤษภาวิ่งเข้าหาเด็กๆ คว้าตัวมากอดแล้วหอมแก้มฟอดซ้ายทีขวาทีด้วยความคิดถึง “ไหน..วันนี้มีอะไรจะ
อวด”
เมษาชูภาพแควมมิลี่ยักษ์ที่เชื่อมกันด้วยสก็อตเทปให้ดู
“ครูแหม่มให้จอชวาดนี่ฮะ” โจชัวร์จิ้มจึ้ก “เมซซี่วาดนี่”
เฟรดตามเข้ามาสมทบ หากเขามองไม่ผิด เหมือนจะเห็นแก้มกุ๊กเมย์แดงเรื่อขึ้นหน่อย “โอ้โห..แควมมิลี่งั้นเหรอ” เขาก้มลงนั่ง
ยองๆข้างกัน
พฤษภาเหลือบมองด้วยหางตาก่อนจะรีบหันไปอีกทาง
“เราเป็นครอบครัวเดียวกันสินะ” เฟรดยิ้มกว้าง
“ลุงเฟรดมาอยู่กับพวกเราได้มั้ยฮะ” เมษาชักชวน “จอชชี่จะได้มานอนกับหนูทุกวัน เราจะได้อาบน้ำด้วยกัน กินเบอร์เกอร์พ่อจ๋า
ด้วยกัน”
“ลุงกำลังพยายามอยู่จ้ะ” เฟรดหลิ่วตาข้างหนึ่ง “..อย่างมากด้วย”
“คุณพูดอะไร กินยาไม่เขย่าขวดเหรอ” พฤษภาเอาศอกกระทุ้งเต็มรัก
“ยาอะไรก็ไม่เท่า..” ประโยคขาดเพราะกุ๊กเอามือเล็กๆตะครุบปากไว้
..หอมแป้งเด็ก..
“มุขควายล้านปีห้ามเล่นซ้ำนะ!”
เฟรดหัวเราะร่วน ลุกขึ้นยืนแล้วจูงมือเด็กๆคนละข้าง พฤษภาช่วยหิ้วกระเป๋าอนุบาลของทั้งสองหน่อเดินตามไปด้วยรอยยิ้ม
“ลุงเฟรดฮะ..” น้องเมษยอมนั่งนิ่งๆตรงเบาะหลังที่ไหน “หนูวาดพ่อจ๋าหล่อมั้ย นี่ไง พ่อจ๋า” นิ้วกลมป๊อกชี้ให้ดูพ่อครัวตัวน้อย “นี่
หนูเอง”
“น้องเมษนั่งดีๆ ลุงเฟรดขับรถไม่ได้” พฤษภาปราม แต่เดี๋ยวนี้คำสั่งพ่อจ๋าไม่ค่อยได้ผลแล้ว เด็กชายเมษาเลยยังชวนคุยนั่นนี่
“หล่อมากครับ” เฟรดอมยิ้ม ปากบอกลูก
..แต่ตาน่ะมองพ่อ..
“ของมันแน่อยู่แล้ว” กุ๊กเมย์ซะอย่าง เรื่องหลงตัวเองน่ะหายห่วง
“จอชก็วาดเหมือนกัน” โจชัวร์เอาบ้าง “จอชวาดป้าสาว วาดแด๊ดดี้”
เขาหัวเราะ “สติ๊ก ฟิกเกอร์เหรอกู๊ดบอย ทำไมแฟมิลี่เราอดอยากจัง”
“มาอยู่กับหนูสิ” น้องเมษว่าเจื้อยแจ้ว ชวนคนอื่นมานอนบ้านหน้าตาเฉย ไม่ได้ถามพ่อบ้างเลย “พ่อจ๋าทำข้าวอร่อยที่ซู้ด”
“พ่อจ๋ามีลูกชายพูดมากที่ซู้ดด้วย” พฤษภาลากตัวเด็กอ้วนมานั่งตัก ไม่ลืมอุ้มน้องจอชอีกคนมาซบอกกันคนละด้าน
เฟรดเหลือบมองแล้วทำปากเบะ “ใครบอกเล็กๆไม่ ใหญ่ๆเอานะ”
“อะไรคุณ ทำหน้าทำตา..กวนโอ๊ยว่ะ”
“ใช่ซี..” เขายักไหล่ “ผมมันตัวโต ไม่น่ารักเหมือนเด็ก ไม่น่าเอ็นดู”
“วัยคุณเขาไม่ใช่เอ็นดูแล้ว” กุ๊กขำ “นี่มันวัยดูเอ็น”
คนฟังเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง กุ๊กเมย์แก้มแดงไปหน่อยเพราะดันพูดทะลึ่งต่อหน้าเด็ก ต้องแก้เก้อด้วยการเปิดเพลงดังขึ้น
พวกเขามาถึงบ้านของพฤษภาตอนสี่โมงเย็น เป็นอันรู้ว่าพักหลังนี้ ตอนเช้าเฟรดจะมารับครอบครัวกุ๊กไปด้วยกัน ส่งน้องเมษที่โรง
เรียนพร้อมโจชัวร์ ตอนเที่ยงกระแดะข้ามถนนไปนั่งกินข้าวด้วยที่ร้าน ตอนบ่ายรับลูกๆกลับ แวะมาฝากโจชัวร์ที่บ้านกุ๊ก ค่อยมารับ
อีกทีตอนหัวค่ำ แล้วก็ถือโอกาสนั่งกินมื้อเย็นฝีมือพ่อครัวตัวน้อยไปด้วยในคราวเดียว
..ไม่รู้ว่ายิงปืนกี่นัด..รู้แต่นกร่วงมาตายเป็นเบือ..
“ถึงแล้วเด็กๆ” พฤษภาส่งลูกไปเบาะหลัง ตัวเองลงไปเปิดรั้วบ้าน
เด็กชายเมษาอวดภาพอีกครั้ง “นี่ลุงโชคล่ะฮะ”
แด๊ดดี้ขี้หึงคิ้วกระตุก “น้องเมษวาดภาพเก่งจัง”
“เรามีกันสามคน” เมษาพูดเรื่อยเปื่อย “บางทีลุงโชคก็มากินข้าวด้วย”
ชายหนุ่มเงี่ยหูฟัง “แล้วไงต่อครับ” เขามองกุ๊กเมย์ไขกุญแจง่วน
“ลุงโชคอาบน้ำกับพวกเราด้วย” โจชัวร์เล่าบ้าง
“อืม..”
“ใช่ๆ..อาบกับหนู อาบกับจอชชี่” เมษาพยักหน้า “อาบกับพ่อจ๋า”
เฟรดตาเขียวปั๊ด หน้าดำหน้าแดงเหมือนกินโดนของแสลง “ห๋า..”
“วันนั้นหนูนอนกับจอชชี่ ใช่มั้ยจอชชี่” น้องเมษอารัมภบท “เราสวดมนต์กันด้วย หนูบอกให้สวดนะโมตัสสะ แบบเนี้ย..”
เฟรดมองคนที่กำลังจะเดินมาที่รถ แต่สงสัยจะทำกุญแจบ้านตกร่อง เห็นหาตามพื้นใหญ่ เขาหันกลับมาล้วงความลับต่อ “แล้วไง
ครับ”
“พอท่องแล้วเราก็ยกมือไหว้” ไอ้แสบยังฝอย “เราจะฝันดี ฝันดี”
เขามองซ้ายมองขวา ในที่สุดก็เจอถุงของฝากจากนิวซีแลนด์ เป็นช็อคโกแลตนมอร่อยที่สุด เด็กๆต้องชอบแน่นอน
“น้องเมษครับ..หนูเล่าให้ลุงฟังหมดเลยได้มั้ย เอาเฉพาะตอนลุงโชคกับพ่อจ๋าเนอะ..นี่ไง ลุงมีช็อคโก้ให้นะ อร่อยด้วย”
เมษาเอียงคอมอง “ลุงโชคจะไม่อาบน้ำ แต่ว่าพ่อจ๋าบอกให้มาอาบ”
โจชัวร์แบมือขอช็อคโกแลต ตัวเองไม่ได้ช่วยอะไรแต่ก็อยากกิน
“แล้วไงต่อครับ” เฟรดชักควันออกหู ไม่รักนวลสงวนตัวตามไทยโบราณเลยไอ้กุ๊กนี่! “นี่..อันนี้ก็อร่อยนะ ช็อคโก้สอดไส้มิ้นต์”
เด็กชายเมษาเคี้ยวหยับๆ “แล้ว..แจ้บ พ่อจ๋าก็ดึงกางเกงลุงโชค” ไอ้ตัวร้ายเลียตามง่ามนิ้ว “พ่อจ๋าบอกว่า กะจั๊วะเล็กเหรอ อย่าง
เงี้ย!” น้องเมษเป็นพวกความจำดีจัด ใครอย่าได้พูดอะไรต่อหน้าเด็ดขาดเชียว!
เฟรดขบกรามแน่น
โจชัวร์ช่วยบ้าง “แล้วอาเมย์ก็ว่า..อู้ว ไม่เล็กจริงด้วย”
น้องเมษหักช็อคโก้มิ้นต์เข้าปาก “แล้วพวกหนูก็สาดน้ำกันใหญ่เลย”
“ใช่ๆ จอชสนุกมากด้วย” โจชัวร์อวดแด๊ด
ร่างสูงมองคนที่เพิ่งจะหากุญแจบ้านเจอ “พ่อจ๋าถอดเสื้อมั้ยครับ”
“ถอดหมดเลย” น้องเมษถลกเสื้อตัวเองขึ้นไปกองบนคอ แอ่นพุงกลมๆแล้วเอาไปแปะกับแขนลุงเฟรด “พ่อจ๋าไม่ได้ใส่กางเกงใน
นินจาเต่าด้วย!”
เฟรดนึกภาพเนื้อตัวเปลือยเปล่าล่อนจ้อนของกุ๊กเมย์กับไอ้พี่เมียคิดไม่ซื่อแล้วอยากกระโดดตึกตาย ถ้าสองคนนี้อยู่กันตามลำพัง
..อะไรจะเกิดขึ้น!..
“มีอะไรอีกมั้ยคนเก่ง” เขาตะล่อม
“อันนั้นอะไรอ่ะ” เมษาชี้ไปทางเยลลี่เจลลี่แบร์
“ลุงให้ทั้งถุงเลยเอ้า” เขายกมากองบนตัก “ซื้อให้ล้นโลกเลย แต่มีข้อแม้ว่าพวกเราต้องช่วยกันสังเกตพ่อจ๋ากับลุงโชคแล้วรีบ
มาบอกลุง”
“เบอร์เกอร์ด้วยใช่มั้ยฮะ”
“ได้คร้าบ” เขาหัวเราะ จะว่าหลอกง่ายหรืออะไรก็ไม่แน่ใจ
“หนูชอบเบอร์เกอร์คิง” หรือจะเป็นผู้ใหญ่กันแน่ที่โดนหลอก “มีเบอร์เกอร์เขียวๆกับขาวกับเหลืองในห้างด้วย พ่อจ๋าบอกว่าอร่อย
มาก”
“ของซับเวย์ใช่มั้ย” เฟรดติดสินบน “ได้ทุกอย่างที่รัก..”
พฤษภาเดินใกล้เข้ามา เอื้อมมือหมายจะเปิดประตูรับเด็กๆ
“ลุงโชคกับพ่อจ๋านอนด้วยกันฮะ”
:laugh:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกก น้องเมษวางระเบิดลูกเบ้อเริ่ม
สงสัยงานนี้แด๊ดดี้เฟรดต้องรุกฆาต จัดการรวบหัวรวบหางกุ๊กเมษ์ซะแล้ว
แด๊ดดี้เฟรดสู้ๆ ^^
-
ลุงเฟรดของหนูเมษ :m16:ควันออกหูแน่คราวนี้ โฮะ โฮะ
-
o13555555
พฤษภามาได้จังหวะพอดีเยย
-
กร๊ากกกกกก น้องเมษทำพ่อจ๋างานเข้าแล้วเฮ้ย!
ลุ้นระทึกยังกะหนังสืบสวนตอนที่ลุงเฟรดกำลังล้วงความลับจากเด็กๆ
กุ๊กเมย์ก็เดินเข้ามาใกล้ทุกทีๆ
เอาล่ะ ดูท่าจะค่อยเป็นค่อยไปไม่ไหวแล้วมั้ง
คงต้องเร่งสปีดรุกฆาตให้ไวหน่อยแล้วล่ะ
ไม่งั้นเดี๋ยวบางแก้วคาบไปแดกก่อน ก๊ากกก
:laugh:
-
ตายๆๆๆกันพอดี
ดูสิว่างานเข้าใครกันแน่ระหว่างพอกับลูก
ตัวพ่อนะชัวร์อยู่แล้วว่างานนี้โดนเต็มๆ และน่าจะโดนชุดใหญ่ซะด้วย
-
จะโดนเด็กหลอกซะมั้ง
กร๊ากกกกกกกกกก หึงได้หึงไปนะแด๊ด
-
ปานนี้ลุงเฟรดไม่เปนลมไปแล้วหรอ :m20:
-
:m20: :laugh: งานงอกรึป่าวกุ็๊กเมย์
-
งานเข้าซะแล้วเมย์ ฝรั่งเขาท่าทางจะหึงหนัก
-
พ่อจ๋าโดนขายแลกกับขนมซะแล้ว :m20:
-
ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก เฟร็ดดี้สู้ๆ
ว่าแต่ ประโยคสุดท้ายนี้มัน....ก๊ากๆ :m20:
บ้านบึ้มแน่งานนี้ หรือคิดอีกทีปฏิกิริยาเคมีระหว่างพ่อจ๋ากับลุงเฟร็ดอาจเร็วขึ้น :z1:
+1 ด้วยความถูกใจ
-
55+ โดนวางระเบิดซะแล้วสิ
-
บ้านจะแตกเพราะประโยคสุดท้ายนี่แหละจ้ะ เด็กๆ :laugh:
พ่อจ๋าเค้ารู้ต้วแล้วว่าตอนนี้โดนจีบอยู่ o18
-
ก๊ากกกก
น้องเมษนี่น่ารักจริงๆ 5555
-
เด็กๆนี่ความจำดีจริงๆ :laugh:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกก
น้องเมษ .....
-
อร๊าาาาาาาาาาาาก ทำร้ายจิตใจdaddy อย่างรุนแรง ค้างอ่ะ มาเร็วๆน้า
-
ต้องคอยติดตามว่า งานนี้
เฟรดจะหลอก(ถาม)เด็ก
หรือจะโดนเด็กหลอก(เอาขนม) :m20: :m20: :m20:
-
น้องๆสองคน ไปเขียนข่าว gossip ได้เลยนะคะ นั่น
-
นอนด้วยกันแด๊ดดี้ฟังแล้วคงช๊อค o18
-
ความใสซื่อของเด็ก แต่ทำให้ฝรั่งใจไทย แทบคลั่ง
ส่วนกุ๊กตัวเล็ก ไม่รู้เลยว่า กำลังเป็นหัวข้อสนทนา
ยิ่งโดนทิ้งระเบิด ว่า นอนด้วยกัน ตายแน่ ๆ กุ๊กจ๋า :z2:
+1 ให้เป็นกำลังใจ ให้กุ๊กเมย์ คืนนี้จะรอดไหมเนี่ย :เฮ้อ:
-
โอยๆๆๆ เด็กหนอเด็ก
-
:m20: พ่อเมย์โดนเผาระยะเผาขนเลย
น้องเมษ o13
:L2: :L2:
-
น้องเมษหางานใหญ่ยักษ์มาให้พ่อจ๋าซะแล้ว เพราะลุงโชคบอกเย็นนี้จะเข้าไปหาที่บ้านกุ๊กเมย์ด้วย แด้ดดี้เฟรดจะจัดการกับศัตรูหัวใจยังไงต่อไป ศึกชิงนายกำลังจะเกิดขึ้นแล้ว
แต่งานนี้พ่อเฟรดชนะขาดลอย เพราะน้องเมษบิ๊กเบิ้มชวนมาอยู่ด้วยแล้ว ยังไงพ่อจ๋าต้องตามใจลูกอยู่แล้ว
พ่อเฟรดเอาใจน้องเมษไว้เยอะๆ แล้วกัน
-
เฮ้ย....ตายละงานนี้เด็กไม่คิดแต่ผู้ใหญ่คิดไปไกลมากแล้วมั้งนะโอ้ววว......
:pig4: คะ
-
เด็กๆ ถูกซื้อไปแล้ว ลุงโชคโดนกันแน่ๆ
-
แด๊ดถึงจุดเดือนพอดี น้องเมษนี้ร้ายใช่ย่อย
-
ปะทะเดือดจริงๆ
รู้ความเป็นไปอย่างงี้พ่อเฟรดดี้จะจัดการยังไงเน้อ
-
ตายละ แด๊ดดด
เค้าว่านะ แด๊ดต้องเร่งให้หนูเมย์กินไส้กรอกอีกรอบแล้วหล่ะ
ของชักเริ่มไม่ขลังแล้วนะ
ให้ไวๆๆ ที่รัก
-
อย่างฮาเลยว่ะตอนนี้ แด๊ดดี้ขี้หึงลมออกหู
-
พ่อจ๋าไม่รอดโดนกักบริเวณแน่ๆ!!!
เด็กๆ น่ารัก เหือนจะไม่รู้อิโหน่อิเหน่ น่าเอ็นดูตามประสาเด็ก
แต่ก็...เหมือนจะแฝงความนัย?? 555 เด็กฉลาดชาติเจริญจ๊ะ
ส่วน พ่อเฟร็ด...จะทำไงล่ะนี่ อยากรู้จริง รออ่านต่อจ๊ะ
+1 ส่งเป็ด ให้กุ๊กเมย์....
-
:m20: :m20:
งานนี้ไม่รู้ใครหลอกใคร
เมษต้องรับศึกหนักแน่ๆ
แด๊ด สู้ ๆ
:L2: :L2:
-
55555555555555555555555555
พ่อจ๋า ตายแน่!!!!!!
โดนเมซซี่ วางยาแล้ววววว
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
-
:m20: :m20: :m20:
อะไรๆ ก็ซื้อน้องเมษไม่ได้ถ้าไม่ใช่ของกิน
-
งานเข้าพ่อเมย์
-
แว๊กกกกกก ไปพูดอย่างงั้น เดะลุงเฟรดก็เผด็จศึกพ่อเราหรอกกกก
ตอนหน้าจะเป็นยังไงน้าาาาา
บวกเป็ดๆๆๆ
-
เด็กๆ โยนระเบิดแล้ว 555 แด๊ดดี้จะจัดการพ่อจ๋ายังไงน๊า
-
น้องเมษเห็นของกินสำคัญกว่าสวัสดิภาพของคุณพ่อซะแล้ว 555
ขายพ่อแลกของกิน :o8:
-
ได้เวลาฉะกันแล้วล่ะมั้ง เฟรดกับพี่โชคเนี่ย 55+
-
ตอนหน้าพ่อเมษ์อาจจะโดนรุกฆาตได้นะ
เด็กๆพูดซะขนาดนี้ รอตอนหน้าค่ะ
อิอิ :z1:
-
แบบนี้ต้องรีบรวบหัวรวบหางแล้วซิคะแด๊ด~~~~~
-
งานเข้าาาาาาาาาา ฮ่าๆๆ
-
เอาล่ะหว่า เด็กย่อมม่ายโกหก 55555
-
เหอๆๆๆๆ งานเข้าแล้วกุ๊ก
-
เค้าบอกแล้วว่าอย่าไปคุยอะไรกันต่อหน้าเด็ก. แหม แหล่งข่าวชั้นยอดเลยนะน้องเมษ ขายพ่อแลกเบอร์เกอร์ซะ
-
แด๊ดเฟรดต้องเล็งทำคะแนนแล้ว แต่มีแนวโน้มที่ดีใจกุ๊กเมย์เริ่มใจเต้นแล้ว
:o8:
-
ไอ้ตัวอ้วนเมซซี่ น่ารักมากเลยลูก ขายพ่อแลกของกินแต่เด็กเชียว เอิ๊กๆ
เฟรดเข้าทางน้องเมษก็ดีนะ เขาว่าพ่อจ๋ารักลูกชายมากๆ อยู่ด้วย แต่อย่า
ให้น้องเมษรักตัวเองมากกว่าล่ะ เด๋วพ่อจ๋าจะพาลอิจฉาเหมือนอิจฉานินจาเต่า 55+
กรี๊ดๆ ตอนนี้กุ๊กเมย์มีเขินด้วยล่ะ ใจเริ่มอ่อนยวบแล้วดิ ก็นะ อย่างน้อย
ครั้งหนึ่งเรา? ก็เคยมีความทรงจำดีๆ ? ร่วมกันนิเนอะ 555+
รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อค่ะ
-
:laugh: กร๊ากกกก
น้องเมษโยนระเบิดลูกเบ้อเร่อ
พ่อจ๋าโดนลุงเฟรดจับรวบหัวรวบหางอีกแน่ๆเลย
น่ารักกกกก
-
ประโยคสุดท้ายชวนคิดลึก 555
-
ปรี๊ดมั้ยคุณเฟรดดด อย่างงี้ต้อง...กันหน่อย
รุกหนักเข้าอย่างงี้ไม่มีแพ้หรอก :laugh:
/แต่แหม ...ช่างติดสินบน 55
-
น่ารักน่ารักที่สุด :man1: :-[. น่ารักทุกคนเลย
-
น้องเมษน่ารัก งานเข้าชัวร์พ่อเมย์
-
โอ้ ข้อสุดท้ายนี่ร้ายแรงยิ่งนัก :serius2: :serius2: :serius2:
-
กุ๊กเมย์เริ่มใจเต้น หน้าแดงละ ท่าจะมีลุ้น
อีตาฝรั่งจะใช้เด็กๆเป็นหนอนบ่อนไส้เหรอ
แต่น้องเมษเนี๊ยเห็นของกินดีกว่าพ่อจ๋าตลอด
ชอบเด็กๆจัง
-
เชียร์ลุงเฟรด
แต่น้องเมษกำลังทำให้ลุงเฟรดนั่งไม่ติด :laugh:
-
น้องเมษพูดทิ้งไว้อย่างนี้ พ่อเฟรดอกแตกตายแน่ ๆ :jul3:
-
:m20: :m20: :m20: :m20:
น้องเมษเนี้ย วางระเบิดลุกใหญเชียว
เเต่ฮา อ่ะ
-
พี่แพ อย่าลืมนะ กลับมาแล้วขอ เล่นมวยปล้ำนะ
-
น้องเมษ เป็นเด็กเป็นเล็กลูกกกกก.... รู้ไรบอกมาให้หมด เดี๋ยวน้า (ยังไม่อยากเป็นป้า) จะซื้อเค้กส้ม ขาหมู ข้าวหน้าเป็ดไปให้เลย 555
ลุงเฟรด ควันออกหูแล้วมั้งนั่น
-
น้องเมษท้ิงระเบิดให้ปะป๋าซะแล้ว เตรียมตัวเฮ
-
งานเข้ากุ๊กเมย์อย่างแรงเจ้าค่าาาา 555555
-
ฮาอะ ตกลงเฟรดเจ้าเลห์หรือน้องเมษ์ เจ้าเลห์กว่าเอ่ย
-
อุ๊ยแวร๊ย..... คืนนี้จะเกิดอะไรขึ้นวะครับ :o8:
เสร็จแน่ เสร็จแน่ๆล่ะคืนนี้ :-[
ลงมือทำครัวกันบนเตียงอีกแน่เลยอ๊า :impress2:
ต้มผัดแกงทอด หอม"กระฉูด"ในพริบตา :oo1: :กอด1:
-
เฟรดมาช้าไปแระ จะทันมั้ยน้ออ สงสัยต้องคุยให้รู้เรื่องหล่ะน๊าาา ก่อนจะเสียไปมากกว่านี้ :z2:
-
งานนี้ต้องหมดขนมเท่าไหร่เนี่ย ฮ่าาาา
-
เฟรดคงปรี๊ดแตก555
ปกติเห็นเขียนแแนวมาม่าเลยไม่กล้าอ่าน ไม่รู้ว่าจะน่ารัก น่าหยิกและฮาแตกขนาดนี้ สนุกมากๆค่ะ
อ่านตอนที่แล้ว ที่เมษบอกว่าจะเป็นแฟนเมษต้องกินได้ อยู่ดีๆก็อิมเมจินขึ้นมาถึงน้องเมษตอนโต กำลังกดหนูโจชัวแล้วบอกว่า กินล่ะนะ 555 หื่นแตกจริงกรู
-
น้องเมษจะรู้ไหมเนี้ยะ
ว่าทำงานเข้าพ่อจ๋าแล้ว
:z1:
-
กรี๊ดดดด !! งานเข้ามาต่อเร็วๆนะคะ :z1: :z1:
งานนี้มี :oo1: :oo1:
-
ตายยย งานนี้ไม่กุ๊ก ก็ ลุงโชคของเด็ก ๆ ตายแน่ๆ ฮ่าๆๆ
แด๊ดดี้ขี้หึงจะทำยังไงต่อไปนะ ฮ่าๆ
ปล. แอบหวังให้มีเรื่องต่อตอนที่น้องจอชโตเป็นหนุ่ม อยากรู้ว่าจะมีแฟนเป็นน้องเบิ้มไหม อิอิ
มาต่อไวไวนะคะ
-
น้องเมษ ไม่รับโจชัวตอนนี้ เด๋วโตขึ้นเค้าไปกะพี่เบิ้มแล้วจะเศร้าใจน้า
มาต่อเร็วๆ นะคะ ค้างมากมาย
-
กร๊ากกกกกกกกกกก :laugh: เรื่องนี้ทั้งน่ารักทั้งฮาาาาาา น่าร๊ากกกกกกกที่ซูดดดดดดในสามโลกเล้ยยยยยย~! ไอชอบโคตรๆๆอ่ะ! o13
-
สวัสดีค่ะ :L2:
ใช้เวลานานกว่าจะตามอ่านจนครบ ^^ แต่เป็นเรื่องที่นั่งอ่านไปแล้วลืมเวลา ลืมการบ้าน ลืมอ่านหนังสือสนิท :m20:
ชอบภาษามากค่ะ เป็นภาษาสวย แต่อ่านง่าย สบายๆดี อ่านไปก็ยิ้มไป กลัวคนข้างๆจะหาว่าบ้าเหมือนกัน 555
ตื่นเต้นกับตอนจบของตอนล่าสุดค่ะ รู้สึกเหมือนกุ๊กเมย์ใกล้จะโดนบอมบ์ :laugh:
เป็นกำลังใจให้นะคะ ^_^
ปอลิง รักน้องจอชชี่ รักน้องเมษ แล้วก็รักคนแต่งค่ะ :L2:ี
-
คอมเสียไปนาน แต่พอมาเจออีกเรื่องที่คิดถึง พอได้อ่าน
ไม่อยากจะบอกว่าถ้ามีคนอื่นมาเห็นเค้าคงว่าบ้าแน่นอน
ทั้งยิ้มทั้งหัวเราะอยู่คนเดียว อ่าน 3 ตอนรวด ทั้ง ฮา ทั้งน่ารักจริงๆ เด็ก 2 คนน่ารักมาก
-
คิดถึงน้องเมษกับโจชัวจัง รออยู่นะครับบบ
-
น่ารัก รุกเข้าไปๆ
-
มาต่อได้แล้วอยากอ่านแล้วอ่ะ
ที่แรกไม่สนใจอ่าๆไปซักติดแล้วอ่ะดิเนี่ย
-
สนุกมากค่ะ
เด็กๆ น่าร้ากกกกกกกกกก
แอบมีน่ากลัวนี้ดสสสสสนึงนะคะ เด็ก ๆ :m16:
รีบๆ มาต่อน้า พลีสสสสส :call:
-
สงสัยต้องรีบเผด็จศึกอีกครั้ง :serius2:เพิ่มความชัวร์!!! :z1:
o13 o13 o13
-
อ่านทันแล้ววววววววววว เมื่อไหร่จะมาต่อฮับบ~
o18 o18 o18 o18
-
คิดถึงน้องเมษกับโจชัว จัง !!!!!!!!!!!
-
อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ
สนุกมากกกกกกกกกกกกก
อ่านแล้วอยากกินผัดไทย + อยากได้ฝรั่งแบบนี้สักคน
อยากไปเรียนทำอาหารเลยค่ะ อยากเป็นกุ๊กกับเขาบ้างอิอิ
รักเมย์มากค่ะ รีบๆคู่กันไวไวนะ อิอิ
-
คิดถึง คุณพ่อกับเด็กๆ แล้วอ่ะ :serius2: :call:
-
มีแต่คิดถึง มีแต่คิดถึง เป็นกำลังใจให้นิยาย ดีๆ :L1:
-
โฮยยย....แด๊ดดี้ แอนด์พ่อจ๋า พาลูกๆ ไปเที่ยวไหนกันนี่?
คิดถึงนะ อยากอ่านต่อแว้ว
-
คิดถึง คุณพ่อกับเด็กๆ จังเลย
-
ฮ่าๆ งานนี้ไม่รู้พ่อจ๋าหรือลุงโชคกันแน่ล่ะที่จะตาย
ลุงเฟรดคิดบัญชีชุดใหญ่แน่ๆ
รอตอนต่อไปค่ะ :pig4:
-
กุ๊กจะได้กินไส้กรอกลุงโชคบ้างมั้ย เชียร์ลุงโชคอ่ะ อิอิ ทีแยมยังได้กิน ไส้กรอกภัทรกับอาณะได้เลย คุณน้อยก็ได้กินไส้กรอกสองอัน งั้นกุ๊กเมย์ต้องได้กินไส้กรอกสองอันด้วยไม่งั้นเดี๋ยวกุ๊กแกน้อยใจนะฮะ อิอิอิ
-
มาต่อได้เเล้วครับบ คิดถึงจะเเย่เเล้ว ได้โปรๆๆๆ
-
หุหุ น้องเค้าคงกำลังตั้งใจสอบอยู่. สู้เค้านะน้อง
-
อยากอ่านต่อแต่ก็เข้าใจค่ะ ว่าเรียน ป.โท มันยากแค่ไหน
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
คิดถึงงงงงงงงงงงงงไส้กรอกเฟรดดี้
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด เพิ่งได้อ่าน มาอ่านรวดเดียวชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก อยากก่อนต่อไวๆแล้วววว
จะติดตามค่ะ สู้ๆนะคะ
-
คิดถึงคนเขียนใจจะขาด!!!
-
แด๊แเฟรด กะ พ่อจ๋า ไปหนายยยย กลับมาๆๆ
:sad4: :sad4:
-
คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
คิดถึงจังเลย :sad4: :sad4:
-
ระเบิดลูกสุดท้ายนี่ แด็ดคงไม่ได้กลับไปทำงานแล้วมั้ง ฮ่าาาาาา
-
พี่โชคน่ารักอ่ะ บอกกุ๊กเมย์ควบสองเลยได้มั้ย? 5555
อยากอ่านต่อแล้วว มาต่อไวๆนะคะ T__T
-
ระเบิดอนุภาพสุงชื่อ"น้องเมษ" ตกลงกลางวงแด็ดดี้พอดี จะเป็นไงต่อไป กุ๊กเมย์ของเราจะฟ้าเหลืองหรือไม่....อยากรู้เร็วๆจัง >w<
-
คนเขียนหายไปไหน T^T
-
แอบอู้งานมาหาส่องหาพ่อครัวตอนตีสาม
ลุ้นว่าตอนต่อไปแด๊ดดี้จะจัดการกับพ่อจ๋ายังไง
:z1:
-
รอ !!!
-
อยากอ่านต่อจังเลยT^T
รอคอยเสมอนะ^^
-
ว่าจะอ่านนิยายให้มันลืมหิว
บทแรกเท่านั้นหละ(ประมาณ 3 บรรทัด)
ไม่ไหวแล้วววววววววววววว
-
“ลุงโชคกับพ่อจ๋านอนด้วยกันฮะ”
เฟรดรู้สึกเหมือนถูกทุบท้ายทอยแล้วเตะก้านคอซ้ำ เขาหูอื้ออึงประหนึ่งฟ้าผ่าเปรี้ยงลงกลางกบาล รอบด้านดับวูบคล้ายใครปิดสวิทช์ไฟ
พฤษภาเปิดรถ อุ้มโจชัวร์ลงไปก่อน
“วันนี้พวกเรามีการบ้านมั้ย” กุ๊กจูงน้องเมษคนต่อไป มือไอ้แสบเหนียวเหนอะ จับดูแล้วเป็นคราบสีน้ำตาล “อ้าว..ใครให้กินของ
หวาน” เขาเหลือบมองคนที่นั่งนิ่งคล้ายถูกสาป “ลุงเฟรดนี่เอง เดี๋ยวพ่อจ๋าตีลุงเฟรดเลย”
เมษาวิ่งตุบตับเข้าบ้านไปกับจอชชี่(พร้อมถุงสมบัติยักษ์) คนเป็นพ่อก็ได้แต่หัวเราะในลำคอด้วยความเอ็นดู
“จะไปเลยเหรอคุณ” พฤษภ์หันมาถามหากเฟรดยังเงียบกริบ “จะลงมาก่อนมั้ย จอดรถไว้หน้าบ้านก็ได้”
ชายหนุ่มไม่ยอมหันมามองหน้า ดวงตาร้อนผ่าวไปด้วยความเสียใจ
“นี่..ผมถามว่าจะไปเลยรึไง”
เฟรดตาเขียวปั๊ด “แคร์ด้วยเหรอ”
พฤษภาอ้าปากค้าง มองคนผีเข้าผีออก “ตามใจวุ้ย จะไปไหนก็ไป”
ร่างสูงควันออกหัว คนมันขี้น้อยใจอย่างว่า ถ้ามาง้อ เขาจะงอน แต่ถ้าไล่ เอาแทร็คเตอร์มาขุดก็ไม่ไป!
พฤษภายืนมองอีกฝ่ายที่พรวดพราดออกจากรถเสียจนหัวเกือบกระแทกหลังคา เฟรดกระแทกประตูปิดดังโครม บอกถึงอารมณ์ที่
ไม่สู้จะดี
“ไปกินอะไรผิดสำแดงมาฝรั่งขี้นก”
หนุ่มผมทองขบกรามกรอด “คำก็ฝรั่ง สองคำก็ฝรั่ง”
“อะไรวะ..หรือจะให้เรียกมะละกอ?” คนฟังส่ายหัว ไม่อยากถือสาพวกเครียดติดหมัด “ไปกินรังแตนที่อื่นก็อย่าเอามาลงกับผมสิ”
ในหัวเฟรดตอนนี้มีแต่ภาพคนตรงหน้ายืนนุ่งลมห่มฟ้าอวดสายตาพี่เมีย เขาไม่ได้ดูถูกว่าเมย์จะยอมนอนกับคนอื่นง่ายๆ
..แต่ถ้ายากนัก..จะนอนกับเขาได้ยังไง..
“พ่อจ๋า..พ่อจ๋า” เสียงน้องเมษดังมาจากชั้นสองของบ้าน
พฤษภาเงยหน้ามอง รีบโบกไม้โบกมือให้ลูกชายกลับเข้าไป
“ลุงโชคจะมากินข้าวกับหนูรึเปล่า” เด็กชายเมษาตะโกนถาม มีโจชัวร์เบียดหัวกลมๆโผล่ขึ้นมาอีกหนึ่งเหมือนเห็ดสองดอกริม
หน้าต่าง
“ลุงบอกจะมาครับ น้องเมษอย่าชะโงกแบบนั้นเดี๋ยวตก” กุ๊กปราม
“ลุงโชคลืมลิง” ไอ้แสบวางเพลิงโดยไม่รู้ตัว มืออวบอ้วนโชว์ชั้นในสีขาวหรา “พ่อจ๋าอย่าลืมคืนลิงให้ลุงโชคนะ ลุงลืมไว้ในห้อง”
เฟรดรู้สึกว่าเซฟตี้คัทตัดดังผัวะ
..แต่โทษที..ไฟฝรั่งมันแรงสูง!..
ฝ่ามือหนาฉุดแขนคนที่เหลือ พฤษภาเบิกตากว้าง ทั้งตัวถูกกระชากเข้าไปด้านใน แรงไม่น้อยนักผลักเขาลงบนโซฟา
“ท..ทำอะไร” กุ๊กเมย์หน้าซีดเผือด
เสียงทุ้มต่ำตวาดลั่น “คุณนอนกับโชคงั้นเหรอ!”
“พูดบ้าอะไรวะ!”
คนฟังสบถสาบานในลำคอ อุ้งมือบีบลงบนไหล่ลาด
..เกลียดนัก! พวกไม่ยอมรับความจริง!..
“ตอบมาเดี๋ยวนี้นะเมย์” เฟรดตะโกนใส่หน้า “ไม่งั้นผมจะปล้ำคุณตรงนี้! เดี๋ยวนี้! ต่อให้ร้องยังไงผมก็ไม่หยุดแน่!”
พฤษภาหน้าหดเหลือสองนิ้ว
“คุณมีอะไรกับไอ้หมาไทยนั่นใช่มั้ย!”
“ห..ห๋า..”
“คุณทำแบบนี้ได้ยังไง” เขาคิดว่าตัวเองร้องไห้ได้เลยนะ “ทั้งที่คุณนอนกับผมแล้ว..ทั้งที่คุณเป็นของผมแล้วด้วยซ้ำ!!”
“คือ..” คนข้างใต้เสียงตะกุกตะกัก
เฟรดเหยียดยิ้มมุมปาก ละมือข้างหนึ่งมาปลดกระดุมเสื้อ “ถ้าความจำเสื่อม ผมช่วยย้ำให้เอามั้ย” เขามองอย่างหมายมาด “วิธี..
ร่วม..รักน่ะ”
......
“เฟรดดี้!”
ป๊อง..
กุ๊กพฤษภ์โบกมือไปมาตรงหน้าอีกคน “นี่..ไม่ได้ยินเหรอ เรียกก็ไม่ตอบ” คนตัวเล็กถอนหายใจ “ทำเป็นพวกสติสตังไม่อยู่กับเนื้อ
กับตัวไปได้”
เฟรดเงยมองเด็กชายเมษาที่เอาชั้นในลุงโชคมาครอบหัวเล่น ความโกรธยังคุกรุ่น แต่จะให้ทำอะไรอย่างที่ใจแอบคิดนั้น เขาคง..
ไม่กล้า
“เข้ามาสิคุณ..” พฤษภาถือโอกาสอีกคนยืนนิ่งคว้าแขนหมับ
ร่างใหญ่กะพริบตาปริบ เดินตามแรงฉุดของคนตรงหน้าอย่างคาดไม่ถึง ปลายนิ้วอบอุ่นเลื่อนลงกอบกุมมือเขาแผ่วเบา “เมย์..”
“ไม่รู้หรอกนะว่าเครียดเรื่องอะไรมา” กุ๊กไม่ยอมหันมามอง แต่ใบหูเล็กๆนั่นกำลังแดงก่ำ “แต่เวลาคุณไม่คุยกับผมแล้ว..รู้สึกแย่
ชะมัด”
ดวงตาสีฟ้าอ่อนเบิกกว้าง “อะไรนะ”
พฤษภาเดินฉับๆเข้าไปในครัว ทำเสียงอะไรก๊องแก๊งสักพักแล้วก็ออกมาพร้อมแก้วใบหนึ่ง เขาได้กลิ่นหอมกรุ่นของเมล็ดกาแฟ
สดคั่ว
“จะได้หายบ้า” พูดจาไม่เข้าหู แต่ความหวังดีที่มาพร้อมกับความอบอุ่นในน้ำเสียงทำเอาคนได้ยินใจอ่อนยวบ
“Thanks” เฟรดอมยิ้ม รู้สึกเหมือนไฟในตัวถูกสาดด้วยน้ำ
มีเสียงเด็กๆวิ่งตึงตังลงมาจากชั้นสอง เขาหันไปมอง กุ๊กเมย์เข้าไปหาลูกๆแล้วอุ้มเด็กทั้งคู่ขึ้นเอว ถือว่าเป็นผู้ชายแข็งแรงคนหนึ่ง
ทีเดียว
“น้องเมษทำอะไรครับ” พฤษภาดึงชั้นในลุงโชคออกจากหัวลูก
“อันเดอร์แวร์!” จอชอยากลองบ้าง เด็กๆเล่นหนูน้อยหมวกแดงกันอยู่
พฤษภาหอมแก้มไอ้ตัวน้อยทั้งสองไปคนละทีสองที น้องเมษดิ้นขลุกขลักลงจากแขนเลยต้องยอมปล่อย เฟรดมองตามภาพ
ทุกอย่างเบื้องหน้า
“น้องจอชหอมแก้มคนหน้าบูดเป็นตูดหมึกหน่อยเร้ว” กุ๊กอุ้มโจชัวร์มานั่งตักแด๊ด “ฟอดใหญ่ๆเลยนะ ฟอดเลย”
จอชชี่ยื่นหน้าไปหอมแก้มพ่อเพื่อนดังฟอด พฤษภาหัวเราะก๊าก บอกว่าแก้มแด๊ด ไม่ใช่แก้มพ่อ หนุ่มฝรั่งอีกคนเลยเลิกคิ้วอย่าง
งุนงง
“พ่อ?”
โจชัวร์หันกลับไปหอมแด๊ดดี้บ้าง “อาเมย์ให้จอชเรียกว่าพ่อ”
เฟรดชะงักกึก “จริงเหรอ”
“โกหกมั้ง” ถึงคราวพฤษภาหน้าบูดบ้างล่ะ เขาชี้มือไปที่กาแฟในแก้ว “รีบๆกินแล้วรีบๆกลับไปเลย ถ้าผียังไม่ออกห้ามมานะ”
ร่างสูงยิ้มกริ่มเมื่อจอชชี่หอมแก้มเขาทั้งซ้ายทั้งขวา เด็กน่ะไม่คิดอะไร แต่ผู้ใหญ่กลับนึกไปไกลแล้ว..นี่มันจูบทางอ้อมชัดๆ
“ผมเปลี่ยนใจแล้ว” เขาซดกาแฟจนเกลี้ยง คืนนี้มีหวังนอนไม่หลับ
กุ๊กพฤษภ์เบะปาก
“ช่วงบ่ายนี่ผมไม่กลับ จะอยู่ทำคะแนน” เป็นถึงหัวหน้างานคนอื่น เรื่องหัวใจแค่นี้ถ้าบริหารไม่ได้ เฟรดยอมกระโดดทีลอซูเอาหัว
โหม่งโลกเลย
“คะแนนอะไร”
รอยยิ้มนุ่มนวลนั่นมีเสน่ห์จับตาอย่างน่าประหลาด “แล้วแต่จะคิด”
ดวงตาคมกริบจ้องคนตรงข้ามอย่างมีความหมาย พฤษภาหลุบตาลงต่ำ ปิดบังเสียงรัวอึกทึกน่าฉงนในอก แต่ถึงอย่างนั้นใบหูเล็กก็
แดงเรื่อขึ้นจนได้
“จอชชี่ จอชชี่” น้องเมษชะโงกหน้ามาเกาะประตู กวักมือเรียกเพื่อน ที่นั่งอยู่บนตักแด๊ด “จอชชี่มาเล่นพ่อพ่อลูกกับเมษมั้ย”
กุ๊กเมย์หน้าร้อนผ่าว ออกปากแก้ว่าพ่อแม่ลูกต่างหากเล่า
“งั้นให้พ่อจ๋าเป็นพ่อ ลุงเฟรดเป็นแม่นะ หนูเป็นพี่ จอชชี่เป็นน้อง”
เฟรดยิ้ม ไม่ยอมละสายตาที่จับจ้องอีกคนเลย “ว่าไงครับ..คุณพ่อ”
พฤษภาเม้มปากแน่น ลุกพรวดจากโต๊ะ เดินไปคว้าผ้ากันเปื้อนมาผูกแล้วเปิดตู้เย็นหาของสดแก้เก้อแทน “ถ้าจะอยู่ก็เงียบไปเลย
กวนโอ๊ยว่ะ”
ชายหนุ่มหัวเราะแผ่วเบา หยิบแก้วกาแฟว่างเปล่าเดินตามเข้าไปในครัวติดๆ หัวใจทั้งดวงที่ฝ่อแฟ่บในตอนแรกพลันฟูฟ่องเหมือน
ไข่เจียว
คู่แข่งรุกหนักแบบนี้ ถ้าเขามัวแต่โกรธแล้วเงียบหายไปคงแพ้แน่ เรื่องอะไรจะยอมให้คนอื่นแซง ในทางปฏิบัติ..เมย์เป็นของเขา
แล้วเรียบร้อย
เฟรดหักห้ามใจ พยายามไม่เดินไปสวมกอดอีกฝ่ายจากเบื้องหลัง เขาจำไม่ได้ว่าเคยบอกหรือยังว่าชอบมองพฤษภาเวลาอยู่ใน
ผ้ากันเปื้อน
..เพราะมันให้ความรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก..
“ผมชอบคุณ” เขาพึมพำ
กุ๊กพฤษภ์หันขวับมาด้วยความตกใจ “ห๋า!”
เฟรดยักไหล่ ล้างแก้วกาแฟแล้ววางคว่ำไว้ข้างซิงค์ ทำไม่รู้ไม่ชี้
..ชอบงั้นเหรอ..เขาควรเปลี่ยนคำพูดใหม่ตั้งนานแล้ว..
..เขารักเมย์ต่างหาก!..เป็นเอามากชนิดโงหัวไม่ขึ้นเลย!..
“ผมชอบที่คุณคอยอยู่ข้างๆเวลาผมงี่เง่า”
พฤษภาแอบหยิกแขนตัวเอง “คิดอะไรมาก ผมก็เป็นแบบนี้กับทุกคน”
อารมณ์ดีไม่เท่าไหร่ต้องปวดหัวเพราะคำพูดยียวนกวนประสาทของกุ๊กอีกแล้ว “อย่างน้อยคุณก็ต้องมีคนพิเศษอยู่บ้าง”
“คิดว่าตัวเองเป็นคนนั้นเหรอเฟรดดี้” พฤษภ์ควงมีดเล่น “หมั่นไส้จริง”
เฟรดไม่อยากต่อล้อต่อเถียง เดี๋ยวอารมณ์ขึ้นจะพาลจินตนาการต่อจากตอนปลดกระดุมเสื้อ “วันนี้ทำอะไรกิน”
“ซี่โครงหมูอบสับปะรด ไข่ลูกเขย ต้มยำไก่” กุ๊กว่า ล้างน่องไก่แล้วลอกเอาหนังออก มือหยิบจับทุกอย่างด้วยความคล่อง
แคล่ว “อยากช่วยมั้ย”
“เอ่อ..” เขานึกวีรกรรมทำเพื่อชาติของตัวเองในห้องครัวเมื่อคราวนั้นแล้วยังสยองไม่หาย “ขอผมกินอย่างเดียวได้มั้ย”
พฤษภาบู้หน้า “ผู้ชายที่ดีเนี่ยต้องหัดทำกับข้าวให้ภรรยากินรู้มั้ย ถ้าจะดีมากขึ้นไปอีกก็ต้องซักผ้า รีดผ้า ทำงานบ้านแทนเมีย
ด้วย”
เฟรดหน้าหงิก “ยากจัง อย่าเอาตัวเองเป็นมาตรฐานสิ”
“ใครบอก” พฤษภ์ล้างตะไคร้ ใบมะกรูด หั่นข่าเป็นแว่นแล้วซอยพริกชี้ฟ้าสดไว้โรยหน้าต้มยำ รอน้ำเดือดแล้วค่อยใส่ซี่โครงไก่ลง
ไปตุ๋น ไม่ต้องใช้ซุปก้อนให้เสียสถาบัน เคี่ยวจนเนื้อสุกน้ำงวดลงหน่อยก็ได้น้ำซุปที่หอมหวานถูกใจ
“พี่โชคก็ทำกับข้าวเก่งนะ ซักผ้านี่สะอาดนิ้งเลย”
“เฮอะ!” เขาเบือนหน้าหนี
“อ่ะ..ปอกสัปปะรดแล้วหั่นเป็นสามเหลี่ยมที”
“ห๋า!”
“หัดทำสิเฟรดดี้” กุ๊กแกว่งมีดอีกหน “ตาคุณทำให้ผมกินบ้างแล้ว”
เฟรดส่งเสียงร้องโหยหวนในใจ มือจับมีดท่าทางละล้าละลัง ฉับแรก..พ่อฝรั่งก็เฉือนนิ้วตัวเองเรียบร้อย “โอย..”
พฤษภาส่ายหัวดิก ไล่อีกคนกลับไปนั่งเฉยๆ “ไม่ได้เรื่องเล้ย”
คนตัวโตบีบเลือดออกจากนิ้ว แอบน้อยใจเหมือนกัน นี่ขนาดลงทุนแทงมีดลงนิ้วตัวเอง อีกคนยังไม่มาดูดำดูดีเลย “เจ็บจัง..อูย”
“นั่น..น้ำ” พฤษภ์ชี้ “นู่น..ยา..โน่น..พลาสเตอร์ ช่วยตัวเองเลย”
“เจ็บปวด เจ็บปวด” เขาครวญ เอานิ้วเข้าปากแล้วดูดเลือดจ๊วบ
“อย่ามาขอความเห็นใจซะให้ยาก” กุ๊กสาธิตการใช้มีดหั่นมะเขือเทศเป็นแว่น ตามด้วยซอยต้นหอมครึ่งถ้วยภายในเวลาห้า
วินาที “พี่โชคก็ทำได้”
เฟรดเกลียด ‘พี่โชค’ จริงๆให้ดิ้นตาย
“ลุงเฟรด ลุงเฟรด” เด็กชายเมษาโผล่เข้ามาในครัว จมูกจิ้มลิ้มขยับฟุดฟิดเพราะได้กลิ่นน้ำซุปซี่โครงไก่กับกลิ่นหอมของเครื่อง
เทศที่ใช้หมักเนื้อหมู
“น้องเมษอย่าเข้ามา พ่อจ๋าต้มน้ำอยู่ อันตรายครับ” เฟรดจูงมือนุ่มนิ่มออกไปอีกทาง เจ้าแสบตัวกลมก็ว่าง่ายเสียด้วย
“ลุงเฟรดเปิดฝักบัวให้หนูหน่อย หนูจะอาบน้ำ” เมษากระโดดเหยงๆ
กุ๊กพฤษภ์อดเขม่นลุงเฟรดไม่ได้ “เดี๋ยวนี้เป็นขวัญใจน้องเมษนะ!”
เฟรดยิ้มแก้มปริ หิ้วปีกเด็กชายเมษาเข้าห้องน้ำ ฝ่ายโจชัวร์ถอดเสื้อเกลี้ยงเกลาลงไปนอนแบบอยู่ในอ่างนานแล้ว “จะแช่หรือจะ
อาบเลยนี่”
“แช่แล้วอาบซู่ๆ” เมษาสลัดเสื้อว่องไว ปีนลงอ่างไปอีกคน “จอชชี่หันหลังมา เมษจะล้างขี้ไคลให้จอชชี่” เด็กชายเลียนแบบ
บทบาทของพ่อ
เฟรดหัวเราะด้วยความเอ็นดู เขาพับแขนเสื้อขึ้นเหนือข้อศอก นั่งยองๆลงข้างอ่าง เปิดก็อกน้ำแล้วเทแชมพูลงไปตีจนขึ้นฟองฟ่อ
ด “มาทั้งคู่เลย”
น้องเมษตีน้ำป๋อมแป๋มมาหา อ้อนให้ลุงเฟรดช่วยสระผม โจชัวร์ขยับเข้ามานั่งด้านหน้าอีกต่อหนึ่ง เมษาเลยเอาสบู่ถูหลังขาวจั๊วะ
ยกใหญ่
“วันนี้พวกเรามีการบ้านมั้ย” เขาเอามือป้องตากลมโตเหมือนลูกกวางของเด็กชาย คว้าฝักบัวมารดหัวล้างฟองขาว
“ครูแหม่มให้เลขมาทำฮะ”
“จอชไม่ชอบเลข” โจชัวร์เบะปาก
“หนูชอบเลข” เมษาอวดภูมิเสียงเจื้อยแจ้ว “พ่อจ๋าสอนหนู ลุงโชคมีไอติมสองถ้วย ให้พ่อจ๋าหนึ่งถ้วย ลุงโชคจะเหลือไอติมกี่
ถ้วย”
โจชัวร์ผูกคิ้วเป็นโบว์ เฟรดนั่งขำ นึกชมกุ๊กอยู่ในใจว่ารู้จักสอนเด็ก
“จอชตอบได้มั้ย มีไอติมสองถ้วย ให้ไปหนึ่ง จะเหลือกี่ถ้วย” เขาถามลูก คว้ามือปุ้มปุ้ยขึ้นมาชูสองนิ้ว หักให้ดูหนึ่ง เหลืออีก
หนึ่ง “เหลือถ้วยเดียว”
เมษาส่ายหัวดิก “ลุงโชคไม่เหลือเลย เพราะอีกถ้วยหนูเอาเอง”
ถ้าวัดไอคิวน้องเมษได้คงเกินร้อย แบบนี้ไม่ฉลาดธรรมดาแล้ว
เฟรดจับตัวลูกชายให้ลุกขึ้นยืน ถูขี้ไคลตรงข้อพับแขนให้ “ตัวเหนียวจริงๆ” เขาบิดจมูกเล็ก “อ้าปากซิกู๊ดบอย..โห! ช็อคโกแล
ตติดฟันเต็มเลย”
โจชัวร์หัวเราะคิกคัก เมษามียาสีฟันโคโดโหมะ เด็กชายบอกว่าจะแบ่งให้เพื่อนใช้หลังกินข้าวเย็นเสร็จ
“ตัวเปื่อยแล้วหนุ่มน้อย” ฝ่ายหนุ่มใหญ่คว้าผ้าเช็ดตัวมาผืนเดียว จัดการรวบไอ้ตัวจ้อยทั้งสองเข้าด้วยกัน เด็กๆหัวเราะชอบใจเมื่อ
เขาม้วนผ้ามาพันเหมือนดักแด้สร้างรัง “แช่น้ำนานจะเป็นหวัดนะ อดกินไอติมแน่”
พฤษภาเพิ่งยกกับข้าวออกมาจากในครัว กลิ่นหอมของต้มยำไก่กับซี่โครงหมูอบสับปะรดยั่วให้ท้องร้องโคร่ก “ว่าไงครับ แด๊ดดี้
กับลูกๆ”
เฟรดอมยิ้ม พาดผ้าเช็ดตัวกับโซฟาแล้วปะแป้งเบบี้มายด์ให้ทีละคน น้องเมษชอบอาบให้ตัวขาววอกเหมือนกุ้งชุบโกกิ ส่วนจอ
ชชี่ขอแค่ปะหน้าพอ
“คุณลงไปอาบด้วยรึไง” กุ๊กหยิบผ้าเช็ดตัวผืนใหม่เข้ามาหา ด้วยความไม่คิดอะไรเลยวางผ้าลงบนหัวอีกฝ่ายแล้วเช็ดผมให้ด้วย
ความเคยชิน
เฟรดชะงักกึก และดูเหมือนว่ากุ๊กเองจะเพิ่งรู้ตัว
“อ..เอ้า!” พฤษภ์โยนผ้าส่งๆ
“ไม่เช็ดให้แล้วเหรอ” เขาคลี่ยิ้ม ถือโอกาสแตะมือคนด้านหลังไปหน
พฤษภาหันหนี รู้สึกใจเต้นแรงอย่างน่าประหลาด เขาไม่ได้มีรสนิยมชอบผู้ชายด้วยกัน..ไม่ได้คิดว่าจะชอบด้วย แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคืน
นั้นทำให้เขาก้าวข้ามอะไรหลายอย่าง มิตรภาพที่เกิดขึ้นเริ่มสานสัมพันธ์พวกเขาเข้าด้วยกัน จากที่เกลียดจะเป็นจะตายมันก็ค่อย
คลายลง ถามคำเดียวว่ารังเกียจไหม..ต้องตอบว่ามันก็ไม่เลวร้ายอย่างที่คิด แต่ถ้าถามว่าเป็นไปได้ไหม..ที่จะรัก
..เขาเองยังตอบไม่ได้เลย..
“แจ้บ แจ้บ” เด็กชายเมษาเอาช็อคโกแลตมากินพลางนอนผึ่งพุงจ้องพ่อๆทั้งสองตากลมป๊อง โจชัวร์เอนมาพิงเพื่อนแล้วเอาอย่าง
บ้าง
มีเสียงกดออดหน้าบ้าน กุ๊กเมย์หันขวับไปมอง ชักมือหลบจากการกอบกุมผิวเผินนั่นอย่างรวดเร็ว “พี่โชค..”
เฟรดหน้าหงิก รับผ้ามาเช็ดหัวตัวเองแล้วลุกขึ้นจากข้างโซฟา โชคชัยก้าวเข้ามาในบ้าน ทำหน้าบอกบุญไม่รับเข้าไปอีกคนเมื่อ
เจอแขกไม่รับเชิญ
“พอดีเลยพี่โชค เพิ่งทำกับข้าวเสร็จ นั่งๆๆ” พฤษภ์ลนลานผิดสังเกต พอเห็นพี่โชคมองมาอย่างจับผิดเลยรีบวิ่งเข้าครัวไป
“พักนี้เจอกันบ่อยเนอะคุณเฟรด” โชคชัยยิ้มแสยะ
“ขยันมาพอๆกับคุณเลยใช่มั้ย” เฟรดย้อนเข้าให้
โชคเกลียดไอ้ฝรั่งพูดไทยคนนี้จริงเชียว จะรักเมืองไทยก็รักไปไม่มีใครว่า แต่จำเพาะอะไรต้องมารอสอยมะม่วงไทยต้นเดียวกัน
ด้วย!
..ไม่รู้เหรอว่ามะม่วงลูกนี้มันมีมดแดงแฝง!..
“You chickened out” ดูเหมือนว่าเฟรดจะดูออกเสียด้วย
“ว่าใครอ่อน!” เส้นเลือดข้างขมับคุณโชคเต้นตุบๆ จะด่ามันก็ลำบากหน่อย เพราะพี่แกเล่นรู้ทั้งสองภาษา “ไอ้เหลาเหย่” งั้นล่อ
ภาษาจีนแม่ง
“such a wimp”
“เก๋าเจ้ง”
“You’re a jerk”
“จ๊าดง่าว”
“Idiot!”
“แมงง้องแง้งลอยป๊องแป๊งอยู่ในแอ่งน้ำ” เด็กชายเมษายืนเต้นอยู่ข้างๆผู้ใหญ่หัวดื้อทั้งสอง “แมงตับเต่าออกลูกทางหลัง โอ้ แมง
อี่ฮุม แมงอี่ฮุม แมงอี่ฮุม ใต้ต้นบักเขียบ ต้นบักเขียบ ต้นบักเขียบ..”
โชคชัยเงียบกริบ อุ้มน้องเมษมานั่งตัก ไอ้แสบยังโยนก้นยุกยิก เฟรดเองก็หุบปากไปเช่นกัน พวกเขาเป็นผู้ใหญ่แต่ดันมาทะเลาะ
กันต่อหน้าเด็ก
..ไม่ดีเลย..
“มาแล้วๆ” พฤษภาออกมาพร้อมไข่ลูกเขยจานเด็ด หนุ่มทั้งสี่นั่งเรียบร้อยดี เห็นแบบนี้ค่อยปลื้มหน่อยที่มีแต่คนรอกินฝีมือเขากัน
พร้อมหน้า
โชคขยับเก้าอี้ให้น้องเขยนั่งข้าง พฤษภ์เหลือบดูหนุ่มฝรั่งไปหน จังหวะเดียวกับที่อีกฝ่ายมองมาอย่างตัดพ้อเล่นเอาเขาทำอะไร
ไม่ถูกเลย
“ฮึบ” จอชชี่เอื้อมตักไข่ลูกเขย แขนสั้นเกินไปเลยตักวืดอยู่นั่น
“โอ๊ะ! พ่อลืมไป” กุ๊กหันมาทางลูกชายคนที่สอง คำเรียกแทนตัวนั้นจุดรอยยิ้มดีใจของแขกอีกหนึ่งได้โดยไม่รู้ตัว “นี่..กินเยอะๆโต
ไวๆ”
จอชพยักหน้าหงึก เคี้ยวไข่หยุบหยับ ส่วนเมษาแทะไก่สองน่องแล้ว
“ฝีมือไม่เคยตกเลยนะ” โชคชัยหยอดบ้าง ตักซี่โครงหมูให้คนข้างกาย
“ผมรักอาหารของเมย์ที่สุด” อย่าได้คิดว่าเฟรดจะยอมแพ้
พี่เมียที่เป็นมดแดงแฝงพวงน้องเขยกวาดตามองมาอย่างหงุดหงิด นอกจากไอ้ฝรั่งจะมาคอยจ้องหนุ่มคนเดียวกันแล้วมันยังรุก
แบบไม่เหลือที่ด้วย
“วันหยุดนี้ไปเที่ยวสวนสนุกกันมั้ย” พี่โชคเข้าทางลูก
“ทะเลน่าสนกว่า” เฟรดข่ม “เจ้านายผมเป็นเจ้าของรีสอร์ทที่กระบี่”
โชคขบกรามกรอด “ไอ้หมอนี่!”
“โอ้! แมงอี่ฮุม แมงอี่ฮุม แมงอี่ฮุม” น้องเมษร้องขัด โยกหัวซ้ายขวา
“ใต้ต้นบักเขียบ ต้นบักเขียบ ต้นบักเขียบ” โจชัวร์ก็รู้จักนะจะบอกให้
พฤษภาทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งซดต้มยำไก่ไป อาหารมื้อนี้น่าจะอร่อยแต่แลดูแล้วมันฝืดเคืองอย่างไรชอบกล “นอนอยู่บ้านดี
กว่า”
ผู้ใหญ่ทั้งสองเลยต้องสงบศึกลงด้วยประการฉะนี้
..แต่สงครามยังไม่จบ อย่าเพิ่งนับศพทหารเว้ย!..
หลังมื้ออาหาร เฟรดอาสาเข้าไปช่วยล้างจานกับกุ๊กพฤษภ์ในห้องครัว โชคชัยยังเลือกที่จะเข้าทางลูกเลยปลีกตัวมาช่วยสอน
การบ้านเด็กๆ
“หนูอยากไปบ้านผีสิง” น้องเมษกระซิบ
ลุงโชคกระหยิ่มยิ้มย่อง “ดีมาก..คนเก่ง”
โจชัวร์ยกมืออยากไปด้วยคน “จอชอยากเล่นหิมะ”
พฤษภาเพิ่งออกมาจากครัว เขายืนมองหนึ่งหนุ่มใหญ่กับอีกสองหนุ่มน้อยคุยกันงุ้งงิ้ง ดูเหมือนว่าทั้งพี่โชคและคุณเฟรดจะเข้ากับ
เด็กๆได้ดีทั้งคู่
“น้องเมษน้องจอช กินนมคนละแก้วนะครับ” เขาเทนมสดแก้วยักษ์ให้ทั้งสอง “กินนมแล้วออกกำลังกาย พวกหนูจะตัวซู้งสูง”
“หนูจะโตเท่าก็อตซิลล่า!” เมษายกมือเหนือหัว อวดพุงกลมป่อง “เป็นก็อตซิลล่าพ่นไฟ กร๊าซ! กร๊าซ!”
เฟรดเดินตามมาจากด้านใน เขาเข้ามายืนซ้อนหลัง ช่วยปลดผ้ากันเปื้อนให้คนด้านหน้าท่าทางนุ่มนวล “ผมเคยบอกมั้ยว่าชอบ
เห็นคุณในลุคนี้”
พฤษภ์หน้าร้อนผ่าว ไอ้ความหมายสองแง่สองง่ามนั่นมันยังไงนะ
“อะแฮ่ม! ค่อกแค่ก โอ๊ย! โอ้ก!” พี่โชคเอาหมัดทุบอกตุบๆ
เฟรดเหยียดปากอย่างหมั่นไส้ กุ๊กเมย์รีบเดินหนีออกมาแทน เขามองนาฬิกาก็เห็นว่าทุ่มกว่าแล้ว วันนี้โดดงานมาจีบเมียครึ่งวัน
เลยทีเดียว
“กู๊ดบอย..กลับบ้านกันมั้ย ตาจะปิดแล้ว” เขาชวนลูกที่หาววอด
พฤษภาเอื้อมมือลูบหัวนุ่มนิ่มด้วยความรักใคร่ “ง่วงแล้วเหรอเรา”
โจชัวร์ผงกหัวหงึกหงัก น้องเมษพาเพื่อนไปใช้ยาสีฟันโคโดโหมะตามสัญญา แปรงสีฟ้าของเด็กชายเมษา แปรงสีชมพูของเด็ก
ชายโจชัวร์วางคู่กัน
“ไหน..ปากหอมรึยัง” กุ๊กเมย์รวบตัวจอชชี่เข้าไปกอด ไอ้ตัวน้อยพ่นลมพรูดใส่พลางหัวเราะคิก “หอมฟุ้งเลยลูก” เขาหอมแก้ม
ฟอดเป็นการตบท้าย
เจ้าของบ้านเดินออกมาส่งแด๊ดดี้กับลูกชายหน้าบ้าน เฟรดเหลือบมองคู่แข่งที่ถือโอกาสนอนค้างบ้านน้องเขยอีกจนได้
..ใครดีใครอยู่! ทีใครทีมัน!..
เฟรดอุ้มจอชขึ้นรถก่อนจะเข้าไปนั่งตรงคนขับ รัดเข็มขัดให้ลูกเสร็จกำลังสตาร์ทเครื่อง กุ๊กเมย์ก็เข้ามาเคาะกระจกก็อกๆ เขาเลย
ลดหน้าต่างลง
พฤษภายื่นหน้าเข้ามาหา “กู๊ดไนท์นะคุณ” เสียงนั้นอุบอิบ
เฟรดยิ้มแก้มปริ หัวใจเริงร่าเหมือนต้นไม้เหี่ยวเฉาได้ปุ๋ยวิเศษ แต่อย่างว่า..คนชาติไหนมันได้คืบก็อยากเอาศอกกันทั้ง
นั้น “กู๊ดไนท์ตรงนี้ด้วย”
อีกฝ่ายมองคนที่เอามือชี้แก้มตัวเองได้อย่างน่าหมั่นไส้ “ไอ้กร๊วกนี่!”
“please..darling”
พฤษภาย่นจมูกใส่ หูกลายเป็นสีแดงอีกครั้ง
..มีใครไม่หวั่นไหวบ้าง..
“คราวหน้า..แล้วกัน”
ความหวังที่ริบหรี่ของหนุ่มฝรั่งพลันโชติช่วงชัชวาลประหนึ่งไม้ขีดไฟตกลงถังน้ำมัน ประมาณว่าสว่างวูบวาบพรึ่บพรั่บจนแสบตา
เฟรดมองคุณโชคชัยที่โบกมือบ๊ายบายลงมาจากหน้าต่างชั้นสองแล้วต้องหมายมั่นปั้นมือว่าคราวหน้า..เขาจะพยายามให้ดีกว่านี้
..ฝากไว้ก่อนเถอะ!..
.....................................................................................
:sad4: ขออภัยที่หายหัวไปเป็นชาติคร้าบ เพิ่งจะสอบเสร็จ หายไปอ่านหนังสือเดือนนึงมันก็ยังสอบไปแบบมึนๆงงๆ (จริงๆคือมันอู้ปลูกฟาร์มทั้งวันทั้งคืนนั้นเอง :angry2:)
ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่ยังติดตามตลอดเน้อ อิอิ แล้วก็ขอขอบพระคุณสำหรับคะแนนโหวตให้เรื่องของสองพ่อ เรื่องของไอ้ลอย อาณะ แล้วก็ไอ้ปอนด์ด้วยครับ :-[ เขินจังเลย :man1:
จะพยายามมาอัพต่อในช่วงที่ปิดเทอมนี้น้า แต่อาจมีหายไปบ้างเพราะว่าต้องจัดการกับไอ้หมูต่อ 55555
แล้วเจอกันคร้าบ :L2: :pig4:
-
^
^
จิ้มโว้ย ได้จิ้มด้วย วะฮ่าๆๆๆๆ
***********************************
แด๊ดดี้น่าร๊ากกก พ่อพฤษภ์ตอนนี้ก็น่ารักอ่ะ :m3: :m3: :m3:
บวกๆ
-
แถมอีกได้ม้ายยยยย!!
-
ชอบคุณลูกมากกกกกกกกกก!!
ตอนแรกสงสัยอย่างแรงกล้า ไม่กล้าิว่าคนลูกใครเมะใครเคะ
ตอนนี้ยื่งอ่ายื่งชัดเจนเนอะ ต้องน้องเมษจอชสินะ
ทำให้อยากลุ้นไปถึงตอนโตเลย มีเบิ้มตามเป็นลูกคู่จีบ ฮิฮิ้วววว
คู่พ่อยังแข่งอีกยาววว ว ไหนจะพี่เมีย ไหนจะสามีจำเป็น
หนุกหนานนนนกันต่อไป...
อยู่ที่แต้มใครนำ รุกเร็ว รึซึมแทรกไวกว่า *พูดไรของมึง??*555
-
ตอนนี้เชียร์เฟรดสุดใจเลย
อยากให้ตอนหน้ามีช็อตที่กุ๊กหอมแก้มเฟรดจัง >//<
-
เชียร์แด๊ดสุดใจขาดดิ้น
-
น้องเมษน้องจอซน่ารักที่สุด
เล่นพ่อพ่อลูกๆ ด้วย
-
จีบกันน่าร๊ากกกกก
-
ผลัดกันรุก 55+
ดูเหมือนพ่อกุ๊กเขาจะมีใจมาให้แด๊ดเฟรดเยอะอยู่น้า ><
-
แอ๊ก น่ารักมากมายเลยนายเฟรดเนี่ย อิอิ ดูท่าทางลุงโชคจะกินแห้วพุงกาง เอิ๊กๆ
-
"คราวหน้า...แล้วกัน"
คราวหน้า.... (จีบให้ติด)แล้วกัน นะแดดดี้เฟรด :กอด1:
-
รับพี่เลี้ยงมั้ย จะอาสาไปเลี้ยงให้ น่ารักน่าฟัดกันเหลือเกินเด็กคู่นี้
ว่าแล้วก็ลุ้นตาเฟรดต่อไป สู้ ๆ
-
ศึกนี้ใครจะชนะ :laugh:
:L2: :L2:
-
หุหุ ตอนนี้สนุกสุดๆ
ฟาดกันไปฟันกันมาระหว่างลุงโชคกับเฟรดดี้
เฟรดดี้สู้ๆ อย่ายอมแพ้นะ o13
-
น้องเมษบอก ใครเอาขนมมาเซ่นหนูเยอะกว่า เดี๋ยวหนูจะยกพ่อให้เลย :laugh: :laugh:
-
กอดน่อ กอดๆๆ :L1: :L1: :L1:
ดีใจที่คนเขียนยังไม่ลอยไปกับน้ำ 55555555555
ขอตัวไปอ่านก่อน ว่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
o13 เมย์มีใจเต้นแรงด้วยอ่ะ มีใจให้เฟรดดี้แล้วดิ
ชอบพี่โชคที่เป็นมดแดงแฟงพวงมะม่วงเมย์อ่ะ ฮาดี
เลือกไม่ถูกเลย :-[ 555
-
:o8: ว๊าย ว๊าย.. คิดได้ไหมว่ากุ๊กเมย์ OK แล้ว :z1:
อยากฟัดแก้มเด็กทั้ง 2 จัง ขนาดอ่านยังหมั่นเขี้ยวขนาดนี้
:pig4: คะ
-
o13 ฝรั่งสู้ๆ อย่าแพ้ไทยนะ
ฮาาาาาา เชียร์เฟรดเพราะเฟรดเป็นพระเอก ก๊ากกกกกกกกกกก
น้องเมษน่ารักมากๆๆๆ ฮาแตกทุกตอนอ่ะ +1
-
:a2: :a2:
อย่ายอมแพ้น่ะเฟรดดี้
คนอ่นเอาใจช่วยเต็มที่ :3123:
-
มาแล้วๆ คิดถึงกุ๊กเมษ์กะพ่อเฟรดจะแย่อยู่แล้ว อิอิ
แล้วตกลงเฟรดเข้าใจผิดว่ากุ๊กเมษ์นอนกับพี่โชคจริงๆเหรอเนี่ย
นี่แหละน๊า น่าจะถามเมษ์ซักหน่อย จะได้ไม่ต้องมาห่อเหี่ยวอยู่แบบนี้
เมษ์ก็ดูจะมีใจไปทางเฟรดเยอะแล้วด้วย อิอิ
-
แหมะ รุกกันไฟแล่บ ว่าแต่พี่โชคจะรุกหนักคืนนี้หรือเปล่า ได้ค้างด้วยนี่
-
:o8: :o8:น่าฮักอย่างแฮงครับ :impress2: :impress2:
-
แด๊ดดี๊ สู้ ๆ
เค้าเชียร์อยู่
:L2: :L2:
-
daddy freddy หยาบคาย -3-
แต่น่ารัก ><
ต่อไวๆนะ
-
เชียร์แด๊ดดี้เฟรดสุดฤทธิ์ เพราะแอบหมั่นไส้พี่โชค ฮาาาาา
ทั้งเฟรดทั้งโชค ดูจะพยายามเอาเด็ก ๆ มาเป็นพวกนะเนี่ย
แต่ดูท่าทาง พ่อเมย์ก็ดูจะมีใจให้เฟรดแล้วน้อ รอลุ้นต่อไป
ว่าเฟรดจะมีวิธีทำให้เมย์ใจอ่อนได้ยังไง ^^
-
ฮิ้ววว...น่าร๊ากอ่ะ
แดดดี้ พยายามเข้า อีกนิด
พ่อจ๋าใจเริ่มอ่อนแล้ว อีกนิดเท่านั้น
ลุงโชคอ่ะ กขค. จิง ขัดใจๆ
ลูกๆ ทั้งสองน่ารัก น่ารักตอนร้องเพลง
แมงอีฮุ้ม ใต้ต้นบักเขียบนี่แแหละ 555
-
อยากหยิกพุงน้องเมษ อยากหอมแก้มจอชซี่ :จุ๊บๆ:
-
เรื่องงนี้ชอบทุกคนเลย เด็กๆก็น่ารัก น่าหยิก :-[
ส่วนคนโตๆก็ขยันทำคะแนน
เชียร์เฟรด เห็นใจพี่โชค
-
เฟรดดี้สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
อ่านไปยิ้มไป น่ารักขนาด :z1: :z1:
-
:L2: :L2: :L2: เด็กๆก็น่ารัก ผู้ใหญ่ก็น่ารัก :o8: :-[
-
คุณเฟรดสู้ๆ นะครับ คุณกุ๊กเมย์เริ่มรู้สึกดีแล้ว ^^
-
:laugh: พัฒนาแล้วโว้ยยยยย !
-
มันส์เขี้ยวจัง อยากกระโดดฟัดแก้ม เมษซี่ จอซซี่ สักเจ็ดแปดที น่ารักค่อดๆ
แอบสงสารพี่โชคเบาเบา
-
กุ๊กเรามีใจให้พ่อเฟรดนะคะเนี่ยยย >////<
สงสัยคุณพ่อเมียคงต้องแห้ว(อย่างแน่นอน) โอ๋เอ๋ น่าสงสารจริงเชียว
ฮาๆๆๆ
-
555มันทันกันหนอทั้งเฟรดทั้งพี่โชค เด็กๆน่ารักที่สุดดดดดดดดดดดดดดดด
-
:กอด1:
-
น่ารักทั้งครอบครัวเลยอะ
เป็นกำลังใจให้แดดสู้สู้
o13
-
เมย์อย่าให้พี่โชคนอนด้วยบ่อยๆซี่ กลัวโดนฉวยโอกาส ฮือออ
-
“please..darling”
เจอคำนี้ร้อยทั้งร้อยก็ระทวยจ้า :o8:
-
เร่งทำคะแนนกันใหญ่ ถึงจะเห็นว่าใจกุ๊กจะเร่ิมโอนเอนแล้ว แต่ก็อดสงสารมดแดงไม่ได้
-
อ๊า~ เมย์เริ่มไหวหวั่นแล้ว :-[ เฟรดดี้อย่าหยุดนะ ต่อเนื่องเลยๆ :laugh:
น้องเมษกับน้องจอชน่าร้ากกก อยากดึงออกมาจากจอมาฟัดพุง :jul3:
-
ชอบ ชอบ :-[ :-[
ขออีก ขออีก
-
กุ๊กเมย์น่ารักจัง
:-[
-
กุ๊กเมย์เริ่มหวั่นไหวกับหนุ่มฝรั่งซะแล้ว
:impress2:
-
งานนี้แดดดี้เจอศึกหนักแฮะ
-
แด๊ดดี้สู้ๆ
:ped149: :ped149:
-
Trick or Treat?
วันที่สามสิบเอ็ดตุลาคมเป็นปาร์ตี้ฮาโลวีนของโรงเรียน พวกเด็กๆจะแต่งตัวด้วยชุดแฟนซี แล้วเอาอาหาร ขนม เครื่องดื่มและของขวัญจับฉลากมาร่วมสนุกด้วยกัน
“เราจะมีประกวดรางวัลผีน้อยแคสเปอร์ของห้องด้วย” ครูแหม่มอธิบาย “ใครแต่งได้น่ารักที่สุดจะได้รางวัลเป็นบัตรลด
ราคาของเบอร์เกอร์คิง”
..เข้าเป้าน้องเมษสิงานนี้..
ดังนั้น..คุณพ่อพฤษภาผู้รักลูกปานแก้วตาดวงใจจึงต้องเสาะหาชุดผีน้อยที่สุดแสนจะน่ารักน่ากระทืบไปให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวน
ใส่
“เฮ้อ..” กุ๊กถอนใจเฮือก เดินหามันทั่วประตูน้ำกับแพลททินัมแล้วยังไม่เห็นไอ้ชุดแคสเปอร์น่ารักน่าหยิกที่ว่านั่นเลย
โจชัวร์เดินจูงมือกับแด๊ดดี้ตามมาติดๆ เด็กชายได้หมวกฟักทองไปใบหนึ่ง ตั้งใจว่าจะสวมชุดสีเหลืองอ๋อยแล้วเดินถือแจ็ค โอ
แลนเทิร์น
“ไม่เอาชุดแคสเปอร์ไม่ได้เหรอน้องเมษ พ่อจะหาจากที่ไหนให้หนูล่ะครับ” พฤษภ์โอดครวญ นั่งปาดเหงื่อด้วยความเพลียหัวใจ
“แคสเปอร์ แคสเปอร์ เบอร์เกอร์ เบอร์เกอร์” เด็กชายเมษากระโดดโลดเต้น ในความหมายคือ ชุดแคสเปอร์จะทำให้ได้กิน
เบอร์เกอร์
เฟรดหัวเราะหึๆ อุ้มน้องเมษมานั่งตักแล้วส่งโจชัวร์ให้กุ๊กแทน “ครูแหม่มเขาหมายถึงรางวัลผีน้อยแคสเปอร์น่ะฮันนี่ ไม่ได้บังคับ
ให้น้องเมษใส่ชุดแคสเปอร์” เขาบิดจมูกเชิดรั้น “น้องเมษหล่ออยู่แล้ว ใส่อะไรก็หล่อ”
“งั้นเอาชุดแบทแมน” เด็กชายเมษาเชื่อฟังแด๊ดดี้เฟรดมากกว่าพ่อจ๋าเสียอีก “หนูจะใส่ลิงสีแดงไว้ข้างนอก มีเขา มีปีก มีหูด้วย”
พฤษภากุมขมับ น้องเมษเอาตัวซาตาน ซูเปอร์แมน แล้วก็แบทแมนมายำกันจนป่นปี้ “พ่อคิดว่าคงจะต้องซื้อไม่ต่ำกว่าสามชุดนะ
นั่น”
น้องเมษกระโดดตุบลงจากตักลุงเฟรด ถลกเสื้ออวดพุงแล้วเอาท้องกลมๆมาแปะต้นขาพ่อ “หนูจะใส่หน้ากากพรุนๆ ถือมีดอันเท่า
เนี้ย!”
“พ่อจ๋าไม่อนุญาตให้ใส่ชุดของเจสัน วอร์ฮีส์นะครับ”
“งั้นเอาเอี๊ยมยีนส์กับเสื้อสีฟ้าสีแดงสีเขียว”
“ห้ามชุดของชัคกี้ด้วย”
“บุ่ย” เมษาบู้ปาก “เสื้อไหมพรมสีแดงสีดำกับหมวก แล้วก็เล็บ”
“เฟรดดี้ ครูเกอร์ก็ห้ามจ้า” พฤษภาทึ้งหัว “ห้ามพูดถึงไมเคิล ไมเยอร์สแล้วก็แจ็คเดอะริปเปอร์ด้วย” เขาขยี้ผมนุ่มนิ่ม
น้องเมษหน้าหงิก พ่อจ๋าลุกขึ้นยืนแล้วจูงมือให้เดินต่อ โจชัวร์กระตุกแขนเสื้อแด๊ด ชี้มือให้ดูชุดฟักทองตัวกลม
“เอาชุดนั้นเหรอกู๊ดบอย” เฟรดลองเอาไซส์มาทาบกับตัว เป็นฟักทองสีส้มแปร๊ดที่สวมทับนุ่นสีเขียวไว้อีกชั้น สีเข้ากันกับหมวก
ฟักทองอันเก่าเลย
“จอชชี่ได้แล้ว” กุ๊กเมย์ลองเอาชุดเต่าทองน่ารักมาให้น้องเมษบ้าง ดูเหมือนไอ้แสบจะไม่ถูกใจ ส่ายหัวดิก “ชุดจระเข้มั้ย น่ากลั๊
วน่ากลัว”
“ม่ายย” น้องเมษลากเสียงยานคาง
“ชุดสับปะรดล่ะ” พ่อจ๋าโยกตัวไปมา “ใส่แล้วก็ร้องเพลงนี้ ชูมือขึ้นแล้วหมุนๆ” เขายกแขนเหนือหัว “ชูมือขึ้นโบกไปมา กางแขน
ขึ้นและลง พับแขนมือแตะไหล่” คนพ่อส่ายเอวเบาๆ
เฟรดหัวเราะท้องคัดท้องแข็งเพราะกุ๊กเมย์เอาชุดสับปะรดทาบตัวแล้วเต้นมันหน้าร้านเพื่อจูงใจลูกชายสุดชีวิต
“ต้องร้องแบบนี้ฮะ” น้องเมษโยกก้น “มีตารอบตัว รอบตั๊ว รอบตัว มีจั๊วะขึ้นรา ขึ้นร๊า ขึ้นรา” แบบว่าร้องเพราะได้ยินพ่อ
จ๋าแซวลุงโชคบ่อย
พฤษภายิ้มแป้น “ตกลงเอาชุดนี้เนอะ”
“ถือเคียวด้วย” น้องเมษอยากใส่หน้ากากหวีดสุดขีด
เจ้าของร้านรับเงินมาจากคู่พ่อลูกฝรั่งแล้ว แต่พ่อลูกคนไทยยังยืนเถียงกันคอเป็นเอ็น “ไม่ทราบว่าอยากได้แบบไหนเหรอคะ”
“หนูจะถือเลื่อย..วี้..วี้..ว..” น้องเมษถูกพ่อจ๋าตะครุบปาก
“เขาอยากได้ชุดผีน้อยแคสเปอร์น่ะครับ”
เธอหัวเราะ บอกว่าชุดแคสเปอร์ไม่มี แต่ถ้าอยากได้จริงๆ เอาผ้าสีขาวมาคลุมแล้วเจาะตาทำเป็นช่องก็ได้ “หนูน่ารักอยู่แล้ว ใส่ชุด
ไหนก็น่ารัก”
ด้วยเหตุนี้ พฤษภาเลยต้องเสียผ้าปูเตียงสีขาวให้น้องเมษไปผืนหนึ่ง
หนุ่มๆทั้งหลายเดินผ่านร้านขายหน้ากาก กุ๊กเมย์หยุดยืนดูแล้วคว้าหน้ากากยางผีหน้าเละมาได้หนึ่งอัน หน้ากากหวีดก็น่าสนแต่
ราคาหลายร้อย สู้อันที่เขาถือไม่ได้ สามสิบบาทไม่ขาดไม่เกิน
เฟรดกำลังต่อราคาแจ็ค โอ แลนเทิร์นให้ลูก แต่ใครบางคนสะกิดจากเบื้องหลัง เขาหันมอง ผงะไปก้าวหนึ่งด้วยความตกใจที่อีก
ฝ่ายยื่นหน้าใส่
“บู้!” กุ๊กเมย์กับหน้ากากผีสามสิบบาท น่ากลัวที่ซู้ด! “กู๋ กู๋ กู๋”
ร่างสูงหัวเราะเบาๆ “คืนนี้ผมนอนไม่หลับแน่”
“จริงอ่ะ” พฤษภาออกจะภูมิใจ “แม่ค้าเอานี่อันนึง ลดได้มั้ย ยี่สิบเนอะ” ราคาสามสิบบาทยังมีหน้าไปต่อเขาอีก
เฟรดส่ายหัวด้วยความเอ็นดู เขาเจอหูกระต่ายเพลย์บอยอยู่อันหนึ่งเลยคว้ามาถือ “เมย์..ผมว่าคุณเหมาะกับอันนี้มากกว่านะ”
กุ๊กนิ่งอึ้ง คนตรงข้ามระบายยิ้มอ่อนโยนในขณะที่ขยับเข้ามาใกล้ กลิ่นน้ำหอมเจือจางจากร่างสูงใหญ่อยู่เพียงปลายจมูก เขาสูง
เลยไหล่อีกฝ่ายมาได้แค่หน่อยเดียวเท่านั้น “อ..อะไรเหรอ”
เฟรดไม่ตอบ เขาเพียงแต่สวมหูกระต่ายลงบนศีรษะอีกคนด้วยความอ่อนโยน ดวงตาสีฟ้าอ่อนมองตรงมาด้วยความชื่นชมอย่างไม่
ปิดบัง “น่ารัก”
พฤษภ์ย่นจมูกแม้หน้าจะขึ้นสีเจือจาง “ชมว่าน่ารักไม่ดีใจหรอก”
“เชื่อผมสิ..น่ารักก็คือน่ารัก” เขาไล้นิ้วข้างแก้ม “ไม่โกหกคุณอยู่แล้ว”
กุ๊กเมย์เอาศอกกระทุ้งสีข้างคนตัวสูง “ไม่ได้บอกว่าไม่เชื่อ” หูแดงอีกแล้วนะนั่น “ทีหลังชมว่าหล่อสิ หล่อลาก หล่อบรรลัย..แบบนี้
ถึงจะดีใจ”
เฟรดอมยิ้ม จ่ายเงินให้ทีเดียว “คร้าบ..สุดหล่อ”
พวกเขากลับมาถึงบ้านตอนหกโมงเย็น พ่อพฤษภ์เตรียมทอดไส้กรอก ไก่ทอด เฟรนช์ฟราย แล้วก็ทำเบอร์เกอร์โฮมเมดไปแจ
มกับเด็กๆ
เด็กชายเมษารื้อผ้าปูเตียงออกมาลองสวม คลุมตั้งแต่หัวจรดเท้าก็หมดเรื่อง มองไปมองมาแลดูคล้ายลูกบอลสีขาว น่ารักน่าเตะ
เป็นที่สุด
จอชชี่ใส่ชุดฟักทองแล้วน่ารักอย่าบอกใคร เด็กชายแก้มแดงเป็นลูกมะเขือเทศสุกเมื่อทุกคนชมว่าหล่อที่สุดในสามโลก
“อย่าลืมไอเท็มสำคัญ” พฤษภาชูตะกร้าขึ้นมา “พอเดินเข้าไปในงาน น้องเมษต้องไปเคาะประตูห้องเรียนอื่นแล้วพูดว่าทริ
คออร์ทรีท!”
“เอาขนมมาซะดีๆไม่งั้นตาย” น้องเมษชูมือร้องยิปปี้
“ไม่ใช่ลูกไม่ใช่” กุ๊กละเหี่ยเพลียใจจริงๆ “หนูต้องพูดว่า..จะให้ขนมหรือจะให้หลอก” เขาคว้าหน้ากากมาสวม ร้องออกมา “กู๋ กู๋
กู๋”
“ตุ๋ย ตุ๋ย ตุ๋ย” เมษาเอาผ้าคลุมหัว
“กุ๊ก กุ๊ก กู๋” พฤษภาแลบลิ้นปลิ้นตาใส่
น้องเมษขอสวมหน้ากากบ้าง พอใส่หน้าเละแล้วเอาผ้าขาวคลุมหัว ยอมรับจริงๆว่ามันสยองที่สุด! ถ้าถือดอกบัวกับเอาสายสิญจน์
มัดนี่ใช่เลย
..ลุกจากโลงมาสดๆร้อนๆ! แคสเปอร์บ้านใครวะ!..
“คืนนี้นอนไม่หลับแน่นอน” ลุงเฟรดลูบแขนตัวเอง
โจชัวร์รับตะกร้ามาแล้วเดินกระมิดกระเมี้ยนไปหาพ่อพฤษภ์ เด็กชายแก้มแดงก่ำ จะเปิดปากแต่ละทีเหมือนกลัวดอกพิกุลจะ
ร่วง “ข..ขอขนมฮะ”
พฤษภาหัวเราะก๊าก มันเขี้ยวแก้มนุ่มนิ่มสุดชีวิตจนต้องก้มลงหอมฟอด ช็อคโกแลตในตู้เย็นมีเต็มถุงแต่ให้กินทีละแท่ง เดี๋ยวฟันผุ
เอา
ฝ่ายเมษาเคยกลัวเคยอายกับใครเขาที่ไหน “จะเลี้ยงเบอร์เกอร์หรือจะให้หลอก ตุ๋ย ตุ๋ย ตุ๋ย” ไอ้แสบชะโงกหน้าเข้าไปหาจนชิด
คางลุงเฟรด
ร่างใหญ่กลั้นหัวเราะ กอดอกเชิดหน้า “ไม่กลัวหรอก น่ารักจะตาย”
น้องเมษถอนใจเฮือก เดินตุบๆกลับมาหาเพื่อน “จะเลี้ยงบุฟเฟ่ต์หรือจะให้หนูปล้นจอชชี่ กุ๊ก กุ๊ก กู๋” ลูกใครวะ ยิ่งกว่าศรีธนญชัย!
เฟรดหัวเราะ “ไม่กลัวจ้า”
เมษาเหงื่อแตกเพราะหน้ากากยางมันร้อน “หนูเล่าให้ลุงฟังหมดเลยได้มั้ย นี่ไง ลุงมีช็อคโก้นะ” เจ้าหนูดัดเสียงเลียนแบบผู้ใหญ่
พฤษภาเลิกคิ้ว ส่วนเฟรดเริ่มตงิด
น้องเมษจีบปากจีบคอ “พวกเราต้องช่วยกันสังเกตลุงโชคกับพ..” เด็กชายปิดปากฉับเมื่อลุงเฟรดถลามายื่นช็อคโก้บาร์จากสวิส
แท่งเท่าแขนให้
“ลุงโชคทำไมเหรอ” กุ๊กเกาหัวแกรกๆ
น้องเมษส่ายหน้าหวือ เคี้ยวช็อคโกแลตกร้วมๆอย่างสบายใจ
“ผมกลับก่อนดีกว่า” เฟรดหาทางชิ่ง “ช็อคโกแลตอร่อยเนอะน้องเมษ เนอะๆ” เขายักคิ้วหลิ่วตาให้เป็นเชิงขอร้อง
“พรุ่งนี้ลุงเฟรดจะเลี้ยงเบอร์เกอร์หนู” คบเด็กสร้างบ้านนี่หว่า!
“สัญญาจ้า” เขายิ้มเฝื่อน หิ้วปีกโจชัวร์ตามไป “แล้วเจอกันนะเมย์”
พฤษภาได้แต่งุนงง “วันนี้มาเร็วเคลมเร็วเนอะ”
......
วันที่สามสิบเอ็ดตุลาคม เด็กๆต่างตื่นเต้นดีใจกันยกใหญ่ สารพัดผีน้อยเดินกันเต็มโรงเรียน แต่ละคนงัดชุดแฟนซีมาอวดกันสุด
ฤทธิ์
“จอชชี่น่ารักจังเลย” เพื่อนๆชมเด็กฝรั่ง
“โจชัวร์น่ารักที่สุด!”
ลูกชายแด๊ดดี้เฟรดเดินขาแทบขวิด ชุดฟักทองก็หนักพอแล้ว นี่ต้องมาแบกคำชมจากเพื่อนๆที่ปกติก็ไม่ค่อยจะสนใจกันเท่าไหร่
อีก
โจชัวร์เป็นเด็กน้อยผิวสีน้ำนม แก้มเนียนชอบแดงระเรื่อเพราะความขี้อาย ดวงตากลมโตเป็นสีฟ้าสว่างรับกับกลุ่มผมสีทองเปล่ง
ประกาย
วันนี้โจชัวร์ใส่ชุดแฟนซีฟักทอง สวมหมวกฟักทองอันกลมมีใบสีเขียวชี้โด่เด่ เดินถือตะเกียงของเล่นแจ๊คกี้พร้อมกับหิ้วตะกร้าไป
ขอขนมจากอาจารย์
..ส่วนเพื่อนซี้ตัวกวนน่ะเหรอ..
น้องเมษเดินลากผ้าปูเตียง มือปุ้มปุ้ยหิ้วตะกร้าหวายคุณยายขนาดใส่แมวได้ทั้งตัวตามมาด้วย เพื่อนๆหันมามองแล้วพากันแตกฮือไปคนละทิศด้วยความตกใจ
“เมษใส่อะไรน่ะ”
“เมษเป็นตัวอะไร”
ทุกคนพากันสงสัย เพื่อนเมษเอาผ้าขาวมาคลุมตั้งแต่หัวจรดเท้า ก้มหน้างุดๆมองแต่พื้น บอกให้มองกันหน่อยก็ไม่ยอม
“กระหัง” เด็กชายเมษาตอบชัดเจนแจ่มแจ่ง “นี่กระด้ง” ตะกร้าต่างหากเล่า ชอบฟังสารคดีแล้วจำมาผิดๆ แต่ก็ถือว่าเป็นความน่า
รักอย่างหนึ่ง
“อยากเห็นหน้า” เพื่อนหลายคนเซ้าซี้
เด็กชายเมษาเลยเงยหน้าให้ดู เจ้าตัวน้อยหลายคนร้องว้าก หงายท้องผลึ่งด้วยความตกใจ หน้ากากเมษเละตุ้มเป๊ะ มีเลือดเปื้อน
เป็นคราบด้วย
“เคทฉับ” เด็กชายหมายถึงซอสมะเขือเทศ จริงๆไม่ได้ตั้งใจหลอน แต่บังเอิญตอนนั่งรถมาน้องเมษกินน่องไก่ เขย่าซอสแรงไป
หน่อยมันเลยกระฉอกมาทั้งขวด สาดใส่ทั้งชุดทั้งหน้ากากเละไปหมด นี่พ่อจ๋าเช็ดให้แล้วแต่คงไม่เกลี้ยงดี แล้วที่ก้มหน้าไว้ก็
เพราะอายต่างหาก “จะให้ขนมหรือจะให้หลอก”
ประโยคเดียวเท่านั้น ทั้งหน้ากากผี ทั้งเลือด ทั้งชุดขาว เด็กชายเมษาได้คะแนนความสยองไปเต็มร้อย ทุกคนพร้อมใจกันเทขนม
ให้เต็มตะกร้าเลย
น้องเบิ้มเพิ่มเข้ามาสมทบ เด็กชายนุ่งโจงกระเบน คล้องสังวาลย์แล้วเปลือยท่อนบน ดูเหมือนว่าจะมีใครติดผมก้อนๆให้บนหัว
ด้วย
“เบิ้มน่ารักจัง” จอชชี่อดชมไม่ได้
“พ่อบิ๊กบอกว่าเบิ้มเป็นกุมารทอง”
น้องเมษเดินลากผ้าเข้ามาหา “ลูกกรอก!” ใครอย่ามาเถียงเรื่องผีกับเมษานะ พ่อจ๋าอ่านกรุผีไทยเป็นนิทานก่อนนอนให้ฟังเมื่อ
สองวันก่อนเอง
“กุมารทองต่างหาก” เบิ้มเถียงใหญ่
“ลูกกรอก!”
“แกงจืดลูกกรอกเหรอ” จอชชี่น้ำลายหก “ต้องเอาเบิ้มลงไปต้มสินะ”
น้องเบิ้มยิ้มเผล่ “เบิ้มให้จอชกินคนเดียว แหะๆ”
เมษายกมือเป็นกากบาท “จอชกินเบิ้ม แต่เมษจะกินจอช”
“ทำไมจอชต้องถูกกินด้วย” โจชัวร์เอียงคอมอง
“เพราะเมษเป็นกระหัง” มันเกี่ยวกันมั้ยเนี่ย!
ครูแหม่มต้อนเด็กๆเข้าห้อง เจ้าแสบทั้งหลายส่งเสียงจ้อกแจ้กจอแจกันใหญ่ ต่างคนต่างอวดว่าใครได้ขนมอะไรมาบ้าง “หนูๆขา
หันมาทางนี้ก่อนเร้ว” เธอผายมือมาทางหน้าห้อง “วันนี้คุณพ่อพฤษภ์เป็นเจ้ามือทำอาหารเลี้ยงพวกเรา ทุกคนขอบพระคุณคุณ
พ่อกันดังๆเลยนะคะ”
เด็กๆปรบมือกันเกรียวกราว พฤษภาเลยได้แต่หัวเราะด้วยความเก้อเขิน เขาทำอาหารก็จริง แต่เจ้ามือส่วนใหญ่เป็นคุณเฟรดกับ
คุณบิ๊กต่างหาก
ไม่กี่นาทีต่อมา อาหารสารพัดก็ถูกทยอยมาตั้งไว้ใต้ตะเกียงฟักทอง ส่วนมากเน้นฟาสต์ฟู้ดกินง่าย มีไส้กรอก เฟรนช์ฟราย หอม
ทอด น่องไก่ เบอร์เกอร์สารพัดหน้า แฮมชีส ขนมปัง ครัวซองส์ ลูกชิ้นทอด และแซนด์วิช
เฟรดเพิ่งเข้ามาสมทบ ใบหน้าหล่อเหลาคลี่ยิ้มอ่อนโยนเมื่อเด็กๆพากันพูดขอบคุณ พฤษภาหันมามอง เขารู้สึกว่าปฏิกิริยา
ประเภทแก้มแดงกับหน้าร้อนผ่าวมันชักจะเกิดกับตัวเองบ่อยครั้งเกินไปแล้ว
..โดยเฉพาะเมื่อได้สบตากับคนตรงข้าม..
ชายหนุ่มสวมเชิ้ตแขนยาวเข้ากับกางเกงสแล็คผ้าไหมสีดำทั้งชุด แผงอกแกร่งใต้เสื้อแบรนด์ดังให้ความรู้สึกอบอุ่นอย่างที่ไม่เคย
เป็นมาก่อน กลิ่นน้ำหอมสปอร์ตจากร่างสูงใหญ่เร้าความพลุ่งพล่านของความคิด
พฤษภายืนไม่ติดที่นักเมื่อดวงตาคมกล้าปรายมอง นัยน์ตาสีฟ้าสว่างเป็นประกายนั่นดูมีอิทธิพลกับใครอีกคนอย่างน่าประหลาด
เฟรดขยับเข้ามาใกล้ ออกปากทักกุ๊กเมย์ด้วยเสียงนุ่มนวล “ไฮ”
“ไฮ..ฮิตเลอร์” พฤษภาหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้จริงๆ
เฟรดว่ายิ้มๆ “ไม่กวนผมสักวันได้มั้ยเมย์”
“ยาก..” กุ๊กลอบถอนหายใจ “ออกไปห่างๆหน่อยสิ”
“ผมน้อยใจนะ” เขาหน้าเศร้า
“คุณชอบแย่งอากาศผม” พฤษภาเอามือลูบอกตัวเอง มันมีเสียงบางอย่างเต้นเป็นจังหวะ..ใครกัน อุตริมาตีกลองอยู่แถวนี้
เฟรดเลิกคิ้ว ช่วยตักไอศกรีมให้เด็กๆ “ผมอยู่ของผมเฉยๆ”
“ไม่รู้” พฤษภาแอบมองผู้ชายตัวใหญ่ที่กลายเป็นขวัญใจของเด็กๆไปอีกคน “นี่คุณแต่งเป็นตัวอะไร”
“เอ็ดเวิร์ด คัลเลน” จะบอกว่าเป็นแดร็กคูล่าก็กลัวไม่อินเทรนด์
“ใครวะ” พูดไปอย่างนั้นล่ะ จริงๆก็รู้จักอยู่หรอก “ไม่ได้เหมือนเลย”
เฟรดก้มลงมองตัวเอง “งั้นคราวหน้าเป็นหมาป่าดีกว่า”
กุ๊กหมั่นไส้เหลือเกิน แต่พูดก็พูดเถอะ ยอมแพ้จริงๆ “ผมว่าคุณเหมือนพ่อของเอ็ดเวิร์ดมากกว่านะ” ไม่ได้อยากชม! แต่มันดูดีจริง
อย่างว่า!
“สรุปว่าหล่อรึเปล่า”
“ไม่รู้โว้ย!” พฤษภาแทบจะเขวี้ยงไอศกรีมใส่
หลังจากเด็กๆพากันรุมทั้งของคาวของหวานเรียบร้อย หลังจากนั้นมีการจับฉลากของรางวัล โจชัวร์ได้ตุ๊กตาหมีขาวขั้วโลกขนาด
เท่าตัวเองไปนอนกอด ฝ่ายน้องเมษได้กระปุกออมสินรูปผีกระสือสมกับคอนเซ็ปต์แต่งผีกระหัง
“โหวตหนุ่มน้อยแคสเปอร์ได้ที่กล่องนี้นะคะ” ครูแหม่มเตือน “คนไหนน่ารักถูกใจ” เธอรู้สึกมีสายตาอ้อนวอนอยากได้บัตรลด
เบอร์เกอร์คิงยิงวิ้งๆเข้าใส่ “เอ่อ..หรือแต่งได้สยองจนน่าสยิว..ก็เขียนชื่อโหวตลงมาเลยค่ะ”
คุณพ่อพฤษภ์ช่วยถ่ายรูปให้ลูกชาย ดูไปดูมา น้องเมษกับน้องเบิ้มนี่ช่างเข้าธีมเปิดกรุผีไทยเสียจริง เด็กชายกระหังกับเด็กชาย
กุมารทอง นี่ถ้ารวมป้าปอบ ลุงเปรต ยายกระสือ นางตานีกับผีตะเคียนเข้าไป รับรองว่าได้รางวัล
“เรามานับคะแนนดีกว่าเนอะ” ครูแหม่มค้นกล่องกุกกัก มีทั้งหมดสามรางวัล บัตรลดเบอร์เกอร์คิงจะเป็นของผีน้อยแคสเปอร์
อมยิ้มหนึ่งแท่งเป็นของผีน้อยขวัญใจช่างภาพ และสุดท้ายลูกอมหนึ่งเม็ด(จะงกไปไหน)เป็นของผีหลอกวิญญาณหลอนที่
สามารถกวาดขนมลงตะกร้าได้มากที่สุด
..และคะแนนก็ออกมาอย่างเป็นเอกฉันท์..
“โจชัวร์..ได้รางวัลผีน้อยแคสเปอร์จ้า” ครูแหม่มปรบมือแปะๆ “น้องเบิ้มขวัญใจช่างภาพ ส่วนผีหลอกวิญญาณหลอน” เธอปาด
เหงื่อ หน้าตาน้องเมษยังชวนสยองขนสยิวจนหยดสุดท้าย “น้องเมษนี่เอง!”
เมษาหน้าหด “เบอร์..เกอร์..”
พฤษภาหัวเราะ “เดี๋ยวพ่อจ๋าซื้อให้กินก็ได้ ไม่เห็นต้องเสียดายเลย”
น้องเบิ้มเดินดูดอมยิ้มสบายใจเฉิบ ส่วนจอชชี่หลังจากถูกดึงไปถ่ายรูปตรงนั้นทีตรงนี้ทีแล้วก็กลับเข้ามาหาเพื่อนซี้
“จอชให้” เจ้าหนูยิ้มเอียงอาย ยื่นบัตรเบอร์เกอร์คิงให้น้องเมษ
เมษาตาลุกวาว “จริงเหรอ”
“อื้อ” โจชัวร์ฉีกยิ้มกว้าง “จอชให้เมษ เพราะจอชชอบเมษ”
“เมษก็ชอบจอชชี่!” ไอ้แสบร้อง “ถ้าให้บ่อยๆ เมษจะช้อบชอบจอช”
..โจชัวร์เลยโดนหลอกกินเข้าเต็มเปา..
เย็นนั้น หลังจากสัญญาลูกผู้ชาย(เลี้ยงเบอร์เกอร์ซับเวย์)ของลุงเฟรดแล้ว พวกเขาก็นั่งรถกลับมาด้วยกันที่บ้านกุ๊กพฤษภ์ สอง
หน่อคงเหนื่อยจัดเลยนอนคอพับคออ่อนอยู่ในอ้อมกอดพ่อ
พฤษภาส่งเด็กๆขึ้นนอนก่อนจะมานั่งดินเนอร์กับแด๊ดดี้เฟรดกันสองคน ไม่ได้คิดจะทำโรแมนติคอะไร แค่คนทำอาหารยังไม่ได้กิน
ข้าวเท่านั้น
“เมย์..ชิมนี่มั้ย” เฟรดอวดไวน์แดงจากอิตาลี ลูกค้าเพิ่งเอามาให้เขาเมื่อวาน กะว่าจะเปิดชิมแต่รอมาลองกับกุ๊กดีกว่า
“โอ้โห!” พฤษภาซะอย่าง ถึงไม่รู้จักไวน์ก็ไม่เป็นไร ถ้าสั่งตรงมาจากเมืองนอกขึ้นชื่อว่าแพงสำหรับกุ๊กหมด..ของแพงนี่ยิ่งต้องฟัด
ให้เรียบ
แล้วคนคออ่อนที่ไม่เคยสำเหนียกว่าคออ่อนก็เมากลิ้ง
“เคี้ยก เคี้ยก” เมาแล้วรั่ว..พฤษภาแน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์
เฟรดชิมไปนิดเดียวเท่านั้น เขาชอบนั่งมองตอนอีกฝ่ายบ้าจนเต็มที่มากกว่า “ไม่ไหวเลยน้ากุ๊กเนี่ย”
“ม่ายหวายอะราย” คนตัวเล็กลุกพรวดพราด ตัวโงนเงนไปมา
“ทำตัวไม่น่ารักเอาซะเลย” เขาเท้าคางมองยิ้มๆ “ขี้เมา”
“แอร๊!” กุ๊กย่นจมูกใส่ “น่าร๊าก พรึดน่าร๊าก!”
“จริงเหรอ” เฟรดแกว่งหูกระต่ายเพลย์บอยไปมา “ถ้าน่ารักจริง ลองใส่หูกระต่ายแล้วเต้น I will survive ให้ดูหน่อยได้มั้ย”
“ด้าย..ด้ายอยู่แล้น” พฤษภาส่ายอาดๆเข้ามาหา ดึงหูไปสวมฉับแล้วยกมือขึ้นเหนือหัว ทำท่าเชคๆพร้อมกับสะบัดเอวไปข้าง
หนึ่ง “ฮูลา ฮูล่า”
เฟรดจ้องด้วยดวงตาคมกริบ
“เมียพี่มีชู้ววว..โว้ยยยย” กุ๊กแหกปาก “ชาวบ้านรู้กันทั่วว”
คนฟังแทบตกเก้าอี้
“สิบหกปี..แห่งความหลางง” ยังไม่เลิกอีกนั่น “ทั้งร๊ากทั้งชัง..อุ๊บ” พฤษภาดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนแกร่ง จมูกเล็กปะทะเข้ากับ
แผงอกล่ำสัน
ชายหนุ่มดึงอีกคนผละมาทางโซฟา ไอ้ตัวพ่อเอาแต่ปัดซ้ายป่ายขวาเลยเสียหลักล้มลงบนเบาะทั้งคู่ “จุ๊ๆ” เฟรดกระซิบ กอดรัด
แน่นขึ้น “ไม่ต้องร้องแล้วที่รัก ร้องทีไรนึกว่าอยู่โรงเชือด”
คนขี้เมาหัวเราะคิกคัก “คุณหมอคาเลน”
“คัลเลน” เฟรดออกเสียงให้ “ว่าไงครับคุณ จะชมผมเหรอ” เขากระซิบ
“อื้อ” กุ๊กพยักหน้าหงึก ยกมือโปะแก้มอีกฝ่าย ดวงตาหวานเชื่อมเป็นประกายวิบวับ “หล่อ..เป็นผี..หล่อที่ซู้ด”
เฟรดยิ้มแก้มปริ “ถ้าหล่อก็ต้องให้รางวัล” เขาชี้แก้มตัวเองแต่กุ๊กสั่นหัวดิก นิ้วเล็กจิ้มลงปากเขาแทน “จูบเลยเหรอ” ไวน์นี่ท่าจะ
แรงจริง
พฤษภากวักมือหยอยๆ คนสติดีที่คิดไม่ซื่อต่อคนเมาจะขัดขืนทำไมให้โง่ “เอิ๊ก..” แล้วพอโน้มลงมาก็เลยถูกเรอเข้าเต็มหน้านั่นไง
อารมณ์ชายหนุ่มที่กำลังกระพือเลยดิ่งลงเหว เขาถอนใจเฮือก ก้มลงมองคนที่หลับตาพริ้ม น็อคเอาท์คาโซฟา “โธ่เอ๊ย!”
เฟรดได้แต่ส่ายหัว มองคนที่หลงรักจนพอใจแล้วช้อนคนที่นอนตัวอ่อนขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน เขาพาเดินขึ้นไปบนชั้นสอง หาผ้าขน
หนูชุบน้ำอุ่นมาเช็ดหน้าพอให้หายเหนียวตัว ไอ้ครั้นจะเปลี่ยนเสื้อนอนก็เกรงจะไม่หยุดแค่นั้น
ฝ่ามือใหญ่ลูบผมคนนอนนิ่งด้วยความอ่อนโยน นัยน์ตาทอแววรักใคร่ “กู๊ดไนท์นะเมย์” เขากระซิบข้างหู อยากจะจูบสักครั้งแต่
ห้ามใจไว้ก่อน
..ภาษิตไทยว่า..อดเปรี้ยวไว้กินหวาน..
ชายหนุ่มอมยิ้ม ความคิดหนึ่งวูบเข้าเมื่อเหลือบมองนาฬิกา
..ก่อนจะหมดวันที่สามสิบเอ็ด..อยากฝากอะไรไว้ให้แปลกใจ..
ใบหน้าคมสันโน้มลงชิดตรงต้นคอขาว ริมฝีปากอุ่นร้อนประทับลง กุ๊กพฤษภ์เครือครางในลำคอ ดวงตาปรือปรอยขึ้นมอง
“แดก..คิว..ล่า?”
“คงงั้นมั้ง” เขาขบกัดเบาๆแต่ถึงอย่างนั้นรอยแดงเป็นจ้ำก็ปรากฏขึ้นอย่างง่ายดาย “คืนนี้ผมดูดเลือด..แต่คืนหน้า” เขายิ้ม “ผมจะ
ดูดอย่างอื่น”
เฟรดหมายมั่นปั้นมือเอาไว้
..ถ้าอยากดูดเร็วๆ..ก็ต้องเร่งทำคะแนนแล้วล่ะ..
FIN
มาลงก่อนตั้งกี่วันนี่ :laugh:
-
:z13:
กรี๊ดดด จิ้มคนแต่งก่อนค่อยขึ้นไปอ่านค่ะ
........................................
555 จะฮาไปไหนคะเนี่ย
น้องเมษ ร้ายจริงๆ เพื่อของกินทำได้ทุกอย่าง
คุณพ่อพฤษ เมาแล้วรั่วมากมาย
:pig4:
-
:jul3: :jul3: :jul3:
น้องเมษน่ารัก น่าฟัดชะมัด
แต่ว่า..แด๊ดดี้เฟรดคร้าบบบบ คราวหน้าจะดูดอะไรหรอ??? :m12:
-
อรั๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คุณหมอคัลเลน+แดร็กคิวล่า ท่าทางจะหล่อลากกกกกกกกกก แค่คิดก็เขินแล้ว อิอิ
พรุ่งนี้เช้า ถ้ากุ๊กเมษ์ตื่นมาเห็นรอยนั้นจะว่ายังไงน๊า :z1: :z1:
-
ดูด!! ดูดอะไรดูดอย่างอื่นนนนนนนนนน อ้าาาาาาาาา
รอตอนต่อไปค่ะะะ สู้ๆนะค่ะ
-
>//< อยากโดนดูดเลือดบ้างจัง 555+
กุ๊กเมย์ตอนเมาน่ารักเนอะ อดเปรี้ยวไว้กินหวาน ไหวเร้อ?...^^
-
ตอน Special มาเร็วทันใจมากค่ะ ยังไม่ทันเม้นท์ตอนหลักเลย
ดีใจเหมือนถูกหวยเลย กร๊ากกกก
น่ารักกก ทั้งสองตอนเลย ขำด้วย
พ่อเฟรดดี้รีบทำคะแนนเน้อ เชียร์อยู่นะ กุ๊กเมย์ดูท่าจะหวั่นไหวบ้างแล้ว
ส่วนน้องเมษนี่ก็เจ้าเล่ห์ตลอด ...น้องจอช โอ๊ย เด็กอะไรน่ารักจริง -,,,-d
คู่คุณพ่อก็ชอบ คู่คุณลูก(จะมีหรือเปล่า?)ก็น่ารัก
-
มาลงก่อนตั้งครึ่งเดือน :jul3:
ฮ่าๆ
กุ๊กเมย์เมาทีไร
รั่วเป็นแมวยั่วตลอด :haun4:
-
OMG!!!!!!!!!
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
น้องเมษเพื่อของกินทำได้ทุกอย่างจริง ๆ ว่าแต่แด๊ดดี้จะดูดอะไรเหยอ
-
fin แล้ว แต่คนอ่านยังไม่ finnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn อยากเห็นเค้าดุดอย่างอื่นกันนนนนนนนนนนน
-
น่ารัก...ต้อนรับการกลับมาด้วยจ๊๊ะ คุ้มค่าการรอคอยจริงๆ
ขอบคุณจ้า
-
มาลงก่อนเทศกาลจริงแบบนี้
หมายความว่า คนเขียน เขาจะดองจนถึงสิ้นเดือนเลยรึป่าวเนี่ย :laugh: :laugh:
-
555555555 fighting 1st round khaa.....
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก!!
เอ็ดเวิร์ดดูดเลือด >///<
"วันหลังจะดูดอย่างอื่น"
ดูดกันตอนหน้าเลยได้ไหมคะ ฮ่า~!!
รอมานานมาก ดีไม่ลงแดง หุหุ
ขอบคุณนะคะ รอตอนต่อไปค่ะ :)
-
น่ารักจริงๆ :-[ :-[ :-[
ไอกุ๊ก กุ๊ก กู๋ นี่ยังพอเข้าใจ แต่ตุ๋ย ตุ๋ย ตุ๋ย ของน้องเมษมันชวนคิดลึกนะ
๕๕๕๕๕๕๕
-
มาทำให้กุ๊กอยาก ... แล้วจากไปใช่มั๊ยคะ พ่อเฟรด :pigha2:
-
ชอบน้องเมษน้องจอช มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
น้องจอร์ชน่ารัก
-
..ถ้าอยากดูดเร็วๆ..ก็ต้องเร่งทำคะแนนแล้วล่ะ..
:-[จะดูดอารายค้า แด๊ดเฟรด
เด็กๆยังน่ารักน่าหยิกเหมือนเดิม พ่อจ๋าดูจะหวั่นไหวกับแด๊ดเฟรดขึ้นทุกที :กอด1:
-
ตอนนี้เด็กๆ แย่งซีนหรือคุณพ่อแย่งซีนเด็กกันแน่
-
:กอด1:น่ารักมากเด็กๆ
-
เด็กๆน่ารักมาก ชอบ!!
-
อ่านตอนนี้แล้ว ฮา ไม่ไหวจะเคลียร์.....น้องผีกระหัง น่ารักอ่ะ......
-
:-[ อะอ้าง... น่ารักที่สวด ทำไมน่ารักทั้งเรื่องอย่างงี้นะ
แบบว่าไม่ไหวจะทนกับความน่ารักของตัวละคร ถ้ามีภาคสอง รีเควส น้องจอชกะน้องเมษนะคะ กำลังจิ้นว่าใครเป็นเมะใครเป็นเคะ
-
กุ๊กเมย์น่ารัก ลูกๆก็น่ารัก
ดูเป็นครอบครัวสูสันต์ดี
ชอบๆๆ
-
อ่านไป....ยิ้มไป..... :-[
-
เด็กๆน่ารัก ทั้งน้องเมษ จอชชี่ แล้วก็เบิ้ม >< แลดูมีเรื่องรักๆปนกับเรื่องกินนะ 555 ถ้ามีภาคลูกต่อก็ดีเนอะ อุตส่าห์มีคู่แข่งมาให้น้องเมษแล้วทั้งที
ส่วนคู่คุณพ่อนี่ก็แย่งซีนจริงจริ๊ง XD
ขอบคุณนะค้า อ่านแล้วอารมณ์ดีมากเลย ^^ (แต่หลายเรื่องของท่านทำเราร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือด 555)
-
เป็นตอนที่ "ดูดดื่ม" มากค่ะ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อยากเล่นกับปิศาจแจ๊คโอแลนเทิร์น จังเลย
-
กุ๊กเมย์ รั่วมว๊ากกกก อ๊ะ แต่น่ารักนะ ทำไมน้องเมษ จากผีแคชเปอร์ ไปเป็น กระหังได้นี่ *0*
-
:z1: :z1:
เฟรดดี้ไม่ค่อยจะเลยน่ะจ๊ะ
กุ๊กเมย์เมาก็รั่วได้ตลอดเลย
อยากเห็นสองหนุ่มแต่งตัวตงน่ารักน่ากอด :กอด1:
-
คู่ลูกก็น่ารัก คู่พ่อก็มีลุ้นเว้ยเฮ้ยง :impress2:
:pig4: คะ
-
ทั้งน้องเมษ และพ่อเมย์
จะแข่งกันน่ารักไปถึงไหน
โจชัวร์ก็น่ารักนะจ๊ะ
:-[ :-[
แด๊ดดี้หลอกให้พ่อเมย์กินไวน์
-
เด็กๆน่ารักกันจริงๆ
ส่วนฝ่ายคุณพ่อก็น่ารักไม่แพ้กันเลย :-[
-
ยาวสะใจมาก ชอบทั้งสองคู่เล็กใหญ๋
รอว่าเมื่อไหร่พ่อเมย์จะยอมแด๊ดดี้เฟรดน้า
:กอด1:
-
สุโค่ยมาก!!! น้องข้าวปั้น ชอบอันนี้มาก " จอชกินเบิ้ม แต่เมษจะกินจอช" ส่อแววแต่เล็กเลยหนูเมษ :z1:
-
จากผีน้อยแคสเปอร์ >>>> เป็นผีกระหัง :m20:
เด็กๆน่ารักมากๆๆๆๆๆ :man1: น้องเมษแสบทรวงเลยอ่ะ โจชัวร์ก็น่ารักน่าหยิก...คู่คุณพ่อก็คืบหน้า แอบหวานกันด้วย
สนุกมากๆ อ่านไปขำไปอมยิ้มไปด้วย
:pig4: เขียนได้ดีจริงๆ :กอด1:
ปล. เพลงที่น้องเมษร้องตอนที่แล้วก็ฮา ชื่อเพลงไรอ่ะคะ :laugh:
-
ครอบครัวสุขสันต์จริงๆ น่ารักที่สุด
-
เข้ามารอทุกวันนนนนนนนนนนนนนน น้องเมษน่ารักมากกอ่ะ o13
-
กลับมาแล้วคิดถึง เด๊ดดีเฟรด กับกุ๊กเมมากๆเลย
แต่เพลงI will survive สองรอบแล้วนะ 55+
เฟรดน่าจะเปิดให้เมฟังมั่งนะ อิอิ
-
น้องเมษนี่ ลุ๊ค คล้ายๆ อาโอะ นะ ^^
-
ดูดอย่างอื่น O//O
น่ารักน่าชังทั้ง2พ่อลูกเลย
-
อ๊ายยยยย :really2: :really2:
มีดูดเลือดกันด้วยอ่ะ 55+
กุ๊กกับเฟรดว่าน่ารักเเล้ว เจอโจชัวร์กัยเมษไปนี่ชิดซ้ายเลย
-
ลงล่วงหน้านานมาก แต่ก็เป็นตอนพิเศษที่อ่านแล้วฮาจริงๆ
ชอบเด็กๆอ่ะ น่ารักหน่าหยิกจริงๆ :กอด1:
ตอนกุ๊กเมาแล้วรั่วนี่เห็นภาพเลยว่ามันฮาขนาดไหน
-
น้องเมษ หลอกกิน จอชซี่ได้ตลอด เหมือนจอชซี่จะแพ้ทางซะด้วย
ส่วนกุ๊กเมย์นี่เมาแล้วรั่วตลอด ดีที่คราวนี้ยังรอด ^^"
-
:-[ :-[ :-[
:3123: :pig4:
-
:pigha2:
ตอนหน้าด่วนนนนนนนนนนนนนนนน
-
อร๊างงงง :-[
-
ฟินกันไป :-[ รอบหน้ามีคิว(ดูด)ต่อ o3 ชอบอ่ะ น่าร๊ากกกกกกกกกกกก
-
อยากดู ว่า ดูด อาร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย
-
ดูดอารายหราเฟรด อิอิ
-
น่ารักสุดๆ :-[ :-[ :-[
-
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อ่านแล้วเปรมมากกกกกก ฟินสุดๆ
รีบๆทำคะแนนจะพ่อเฟรดดี้ คนอ่านรอเชียร์ให้ได้ดูด ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณมากค่า :pig4:
-
lovely, lovely
little boys so cute.
:pig4:
-
ชอบ จอซซี้จังเลย น่ารักที่สุด :z1:
-
ตอนพิเศษหวานจังครับ ^^
-
คุณนิกิริกลับมาแล้ว
พร้อมความฮาล้นเหลือจากเด็กๆ
สนุกมากๆค่ะ ช้อบชอบสองหน่อคู่ซี้
-
:-[ :o8: :-[ :o8:
-
น้องจอชน้องเมษน่าร้ากกกก ใครจะเคะใครจะเมะกันน้อออ
จะรอคราวหน้าจะเฟรด ฮุฮุ -..-
-
:call: มาต่อเร็วน้าาาาา
สนุกมากกก น้องเมษน่ารัก
-
น้องจอชน่าฮักกกก อยากกดจูบหลายๆทีเลย
น้องเมษนี้ก้เซี้ยวมากจริงๆเลย
คู่พอ่ทำคะแนนกันต่อไป พ่อจ๋าใจอ่อนแล้วน้ะ
ต้องเซาะใจอีกสักนิดเนอะ
-
ถ้าเรื่องกินน้องเมษทุ่มสุดตัว :L2:
-
ล่วงหน้าหลายวันเลยนะ แต่ก็ดี ชอบๆ อิอิ
-
ยิ่งอ่านยิ่งหลงน้องเมษตัวแสบกับน้องจอชผู้แสนขี้อาย น่ารักจริงๆเลย
-
~ครอบครัวนี้น่ารักจังเรยยย o18
เค้าอยากไปอยู่ด้วยย~
-
น่ารักมากกกกกกกกกกก กรี๊ดดดดดดดดดดดด
-
ตกลงน้องเมษนี่ คงคอนเซ็บเรื่องกินตลอดเลย :m20:
อดเปรี้ยวไว้กินหวาน :z1:
+1 ให้กำลังใจคุณพ่อเฟรดแล้วก็รอวันเวลาที่จะ ....
-
น้องเมษ น้องจอชชี่ น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
เด็กๆ น่ารักตลอด ขโมยซีนสองแดด
ปิดเทอมแล้วมาบ่อยๆ นะ คิดถึงทีุ่สวด
-
ชักต้องพิจารณาอย่างจริงจัง...เวลาอ่านนิยายเรื่องนี้ต้องอยู่คนเดียวในที่มิดชิด
ปัจจุบันนั่งอยู่ในออฟฟิศ ปวดแก้ม!!!!!!
-
อ๊อยๆๆๆ แพ้ความน่ารักของน้องเมษง่ะ
เอาใจไปเลยอะ :m1: :m1: :m1:
ชอบตอนที่น้องเมษขู่แด๊ดดี้เฟรด :m20: :m20: :m20:
อมยิ้มไม่หุบเลย :o8: :o8: :o8:
Trick or Treat??? จะมาต่อ หรือ จะให้หลอกค่ะ
มาต่อไวๆๆๆๆนะค่ะ
-
อุอุ คู่พ่อก็น่าลุ้น ส่วนคุ่ลูกเห็นด้วยกะ loveis ว่าน่าจิ้นเหมือนกัน
-
จะบอกว่า เรื่องนี้น่ารักๆๆๆๆ น่ารักที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดด อ่านไปยิ้มไปมีความสุขมากๆค่า
ขอเป็น FC น้องเมษน้อจอร์ชด้วยคนนะคะ +1 จ๊า
-
:a5: นี่จบแล้วเรอะ
-
o18
-
o18 o18 o18
:L2: :L2:
-
คู่ลูกก็น่ารัก ฮาที่น้องเมษจะกินน้องจอช น้องเมษคิดทุกอย่างเป็นของกินได้ตลอด
กุ๊กเมย์ตื่นมาคงนึกว่าตัวเองโดนแดร็กคิวล่าดูดเลือดแหง แต่เป็นแดร็กคิวล่าที่หล่อที่ซู้ด
-
เชื้อไม่ทิ้งแถว เพียงแต่ลูกเป็นหนักกว่าคนพ่อเยอะ 55
ออกตัวช้า แต่มาไวเคลมไว เฟรดดี้ทำโฮมรันคะแนนนำลิ่วไม่รอลุงโชคเลย ช้าๆได้พร้าหลายเล่มสินะ
สุภาพบุรุษแวมไพร์ไม่จูบแต่เล่นดูดคอกันเลยทีเดียว ถ้ากุ๊กตื่นมามันคงนึกว่ายุงกัด
หวังว่าคืนหน้าของเฟรดจะมาไวๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด กุ๊กเมย์เจอกัดคอแล้ววววววววว
เขินอะเขินนนนนนนนนน อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
รอลุ้นกับคุณแดร็กฯนะคะ ว่าต่อไปจะได้ดูดอะไร หุหุ
-
:m20: เป็นครอบครัวหรรษาซะจริงๆ
น่ารักทั้งคู่พ่อคู่ลูกเลย อยากมีไว้ที่บ้านสักคน
ตามมาจากเรื่อง Sins ทั้ง 3 ค่ะ ติดใจฝีมือการเขียนค่ะ
ยังสนุกเหมือนเดิม ตามมาช้าไปหน่อย แต่ก็ตามอ่านจนทันแล้วล่ะ
ขอบคุณมากนะคะ สำหรับเรื่องราวสนุกๆอย่างนี้
จะติดตามต่อไปค่ะ :L2:
-
น่ารักทั้งคู่พ่อคู่ลูก :o8: :o8:
-
Chapter 13.3 : Be Jealous : ซื้อ(ใจ)พ่อหม้าย
โชคชัยนั่งอธิบายการบ้านให้น้องเมษฟัง “โดม ปกรณ์ ลัมมีวิตามินทั้งหมดสิบเม็ด กินไปแล้วสามเม็ด ยังเหลืออีกกี่เม็ด” เขาจับ
หลานให้นั่งบนตัก บังคับไม่ให้สนใจอย่างอื่นนอกจากวิชาเลขตรงหน้า เมษาเป็นเด็กเก่ง แต่บางทีสมาธิก็ว่อกแว่กได้ง่าย..โดย
เฉพาะกับของกิน “ทำได้มั้ยครับ”
เด็กชายเมษาชูนิ้วขึ้นมาสิบ หดไปทีละหนึ่ง สอง สาม “เจ็ด!”
“เก่งมาก” ลุงโชคหอมแก้มหลานฟอดใหญ่
มีเสียงเคาะประตูหน้าห้อง พนักงานตรงเคาน์เตอร์เข้ามาบอกว่าคนจากนิตยสารเฮลท์ทีฟู้ดจะมาขอสัมภาษณ์และเก็บ
ภาพบรรยากาศร้าน
“เอาสิ..เยี่ยมเลย” โชคชัยอนุญาตเต็มที่
ร้านมธุปายาสถือว่ามีชื่อเสียงในระดับหนึ่ง อาจจะไม่ได้เป็นร้านอาหารหรูหราไฮโซ แต่ถ้าดูกันที่ความอร่อย สะอาด ได้สุขภาพ
และเน้นที่ความเป็นไทยแท้ล่ะก็..เขามั่นใจว่าไม่แพ้ใคร
“เธอจะขอสัมภาษณ์พี่พฤษภ์ด้วยค่ะ”
“อืม..” โชคชัยพยักหน้า เห็นดีเห็นงามตามไปด้วย “บอกพฤษภ์ให้เด็กทำแทนไปก่อน ใช้ห้องจัดเลี้ยงริมระเบียงแล้วกัน เดี๋ยวพี่
ตามไป”
น้องเมษเงยหน้ามองลุง “พ่อจ๋าทำไมเหรอฮะ”
โชคอมยิ้ม ลูบหัวเหม่งของหลานแผ่วเบา “พ่อจ๋าคนเก่งของน้องเมษมีคนมาขอสัมภาษณ์ครับ” เขาพูดด้วยความภูมิใจ “เดี๋ยวนี้
ดังใหญ่แล้ว”
เมษาปรบมือแปะๆ “พ่อจ๋าเก่งที่ซู้ด!”
“ถ้าหนูอยากเก่งเหมือนพ่อก็ต้องตั้งใจเรียน”
“โตขึ้นหนูจะเป็นแบบพ่อจ๋า!” น้องเมษชูมือเหนือหัว
โชคชัยหัวเราะด้วยความเอ็นดู “ถ้าอย่างนั้นก็มาทำการบ้านต่อเนอะ”
......
พฤษภาเคี่ยวข่า ตะไคร้ ใบมะกรูดในหางกะทิ พอกลิ่นหอมเริ่มขึ้นจากหม้อจึงใส่เนื้อไก่ สุกแล้วใส่หัวกะทิ คนจนเข้ากันดี ตาม
ด้วยน้ำเปล่า ต้มต่ออีกสักพัก แกงเดือดใส่เห็ดฟาง มะเขือเทศและพริกสด ปรุงรสด้วยซีอิ๊ว น้ำตาล มะนาว เพิ่มสีสันด้วยน้ำมัน
น้ำพริกเผา โรยผักชีตบท้ายเพิ่มกลิ่นหอม
“เสร็จแล้ว แกงข่าไก่” เขาสอนเด็กๆในครัว
“ทำไมพี่พฤษภ์ทำแล้วดูง่ายจัง ผมลองทำแต่ออกมาเป็นลิ่มเลย”
“เวลาต้มใช้ไฟอ่อนแล้วคนเป็นระยะ ไม่งั้นกะทิมันจะแยกตัว” เขาอธิบาย “เวลาเสิร์ฟก็ต้องเป็นตอนร้อนๆไม่อย่างนั้นกะทิจะเป็น
ไข ไม่อร่อย”
ลูกมือทั้งหลายที่กำลังเรียนรู้จดสูตรอาหารกันมือเป็นระวิง
“มีอีกสูตร เป็นข่าไก่กะทิสด ทำคล้ายๆกันแต่เติมกะทิทีหลัง”
พนักงานตรงเคาน์เตอร์โผล่หน้าเข้ามาในครัว เธอบุ้ยใบ้บอกว่ามีคนจากนิตยสารจะมาขอสัมภาษณ์ “เธออยากคุยกับพี่พฤษภ์โดย
ตรงค่ะ”
“อ้าว..แล้วพี่โชคล่ะ” กุ๊กถอดผ้ากันเปื้อนออกแขวนตรงข้างผนัง
“สอนการบ้านน้องเมษอยู่ค่า”
พฤษภาอมยิ้ม บ่อยครั้งที่พี่โชคจะปล่อยให้เรื่องในร้านเป็นหน้าที่ของพ่อครัวอย่างเขา ทั้งที่เป็นแค่ลูกจ้างแต่บางทีก็เหมือนได้
เป็นเจ้าของร่วมกันไปแล้ว เรื่องนี้เขาไม่ได้คิดเอง วันสองวันก่อนยังคุยกันอยู่เลย
“พฤษภ์อยากเป็นหุ้นส่วนร้านของพี่มั้ย”
“มีตังค์ที่ไหนล่ะ” เขาว่าเล่นๆ “หรือจะให้ฟรีไม่คิดเงิน”
พี่โชคกลับมีสีหน้าจริงจัง
“ถ้าให้ฟรี..จะยอมดูแลมธุปายาสร่วมกับพี่รึเปล่าล่ะ”
กุ๊กพฤษภ์ยังไม่ตกปากรับคำอะไรแน่นอนลงไป เพราะใจลึกๆแล้ว เขาอยากมีกิจการส่วนตัว..มีร้านอาหารเป็นของตัวเองมากกว่า
พฤษภาออกไปหาทีมงานจากนิตยสารอาหารที่นั่งรออยู่ในห้องจัดเลี้ยงติดกระจก เธอฉีกยิ้มให้เขาพร้อมกับยกมือไหว้ทันที
ชายหนุ่มชะงักไปครู่ คนที่ขอสัมภาษณ์เป็นหญิงสาววัยยี่สิบกว่า ใบหน้ารูปไข่ล้อมกรอบด้วยเรือนผมดัดเป็นลอน เธออยู่ในทรง
แซกสีน้ำเงินเข้ม แต่งหน้าพอประมาณแต่เพิ่มสีสันของปากด้วยลิปสติกสีแดงสด
..สเปคเขาเลย..
“please..darling”
กุ๊กพฤษภ์สะดุ้ง จู่ๆเสียงกับหน้าของไอ้ฝรั่งขี้นกก็ลอยละล่องเข้ามาในหัว ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลที่มักจ้องมองกันอย่างสื่อความ
หมายยังติดอยู่ในใจ
..ไอ้กร๊วกเอ๊ย! ทำไมจู่ๆก็คิดถึง..
พฤษภาลอบหยิกแขนตัวเองไปที ไล่ความคิดชอบกลนั่นทิ้งไปก่อนจะเดินเข้าไปหา เขายกมือรับไหว้พร้อมกับยิ้มแก้เก้อ
“สวัสดีค่ะ ดิฉันมาจากนิตยสารเฮลท์ทีฟู้ด” เธอยื่นนามบัตรหลังแนะนำชื่อเสียงเรียงนามเรียบร้อย “ต้องขอโทษด้วยที่มาปุบปับ
แต่ว่านิตยสารของเรามีความสนใจอยากจะขอสัมภาษณ์แล้วก็ถ่ายรูปบรรยากาศร้านน่ะค่ะ”
หนุ่มไทยร่างเล็กยิ้มแย้มเป็นการตอบรับ “ตามสบายเลยครับ ผมยินดีตอบทุกเรื่อง ไม่ต้องเกรงใจ เอาตามสะดวกคุณเลยแล้วกัน”
สาวเจ้าผายมือแนะนำช่างภาพอีกจำนวนหนึ่งที่ติดสอยห้อยตามมาด้วย “ขออนุญาตเก็บภาพบริเวณร้านด้วยได้มั้ยคะ”
“ครับผม” พฤษภาพยักหน้า บอกเด็กให้เสิร์ฟมะพร้าวน้ำหอมให้ทีมงานเป็นบริการพิเศษ “ให้ผมเล่าเกี่ยวกับมธุปายาสใช่มั้ย”
เธอขยับเข้ามาใกล้ ได้กลิ่นน้ำหอมฉุนกึก พฤษภานิ่งงัน เขาแอบวิงเวียนเล็กน้อย แต่พอเธอโปรยยิ้มพร้อมกับรวบผมยาวสยาย
มาไว้ด้านข้างด้วยท่าทางเปี่ยมเสน่ห์ เขาก็เปลี่ยนใจมานั่งมองความสวยแบบจัดจ้านนั้นแทน ว่าก็ว่าเถอะ..ผู้ชายร้อยทั้งร้อยต้อง
ชอบแบบนี้เป็นธรรมดา
..เซ็กซี่..หน้าอกใหญ่..ท่องไว้..
“ค่ะ..ที่ร้านเปิดมาหกปี แล้วเชฟทำงานกับคุณโชคชัยมากี่ปีแล้วคะ” เธอขออนุญาตบันทึกเสียง สัมภาษณ์ต่อเนื่องด้วยความ
คล่องแคล่ว
พฤษภามองริมฝีปากสีแดงสดที่ขยับไปมาอย่างเพลินตา “ผมไม่ใช่เชฟหรอกครับ เป็นแค่พ่อครัว แต่กำลังเตรียมเก็บเงินไปเรียน
ต่ออยู่”
“โอ้..” เธอยิ้มหวาน “แต่ดิฉันว่ารสมือคุณพฤษภาอร่อยกว่าเชฟในโรงแรมห้าดาวหลายที่ซะอีกนะคะ ดิฉันปลื้มจริงๆ”
กุ๊กลูบท้ายทอยแก้เก้อ แก้มเป็นสีแดงปลั่ง “ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกฮะ”
เจ้าหล่อนขยับมานั่งไขว่ห้าง เล่นเอาอีกคนที่เผลอมองต่ำไปหน่อยใจหายใจคว่ำกับท่าทางยกขาหวาดเสียว “ดูท่าทางคุณโชค
ชัยเจ้าของร้านให้ความไว้วางใจกับคุณพฤษภามากนะคะ หรือว่าเป็นหุ้นส่วนกันด้วย”
พฤษภายกนิ้วขึ้นถูจมูกเมื่อรู้สึกตัวว่าสายตาตนเองชักจะแทรกซอนไปตามน่องขาวๆนั่นแล้ว “อ่า..ยังไม่ได้เป็นครับ แต่เขามี
เปรยๆไว้ ผมยังไม่แน่ใจเหมือนกัน คือเราเป็นญาติกัน เขาเป็นพี่ชายของอดีตภรรยาผม”
“คุณแต่งงานแล้ว” เธออุทาน ยกมือวางทาบอกตู้มๆ
กุ๊กพฤษภ์โบกไม้โบกมือเป็นพัลวัน “อดีตครับอดีต”
เธอเปลี่ยนจากสีหน้าสลดเป็นยิ้มกว้างแทน แบบนี้ใครก็รู้ว่าแอบโปรย “ถ้าอย่างนั้น..ทำไมคุณพฤษภาไม่ตกลงเป็นหุ้นส่วนกับคุณ
โชคชัยคะ”
คนถูกสัมภาษณ์คิดว่าคำถามมันไม่เกี่ยวกับเรื่องที่นิตยสารต้องการจะลงแม้แต่นิดเดียว ดูเหมือนว่าเธอเองก็รู้สึกเหมือนกัน จากท่า
ไขว่ห้างขาซ้ายเลยขยับมาเป็นขาขวาแล้วโน้มตัวเข้ามาใกล้แทน
“อย่าเอ็ดไปนะคะ..เรื่องมธุปายาสดิฉันหาข้อมูลมาเยอะแยะแล้ว ก็ออกจะขึ้นชื่อขนาดนั้น แต่เรื่องของคุณพฤษภ์..ดิฉันอยากรู้
เป็นการส่วนตัวค่ะ”
พฤษภาหน้าแดงก่ำ ในอกเต้นตึกตักไปด้วยความรู้สึกยินดี เขาผ่านอารมณ์กุ๊กกิ๊กแบบวัยรุ่นมาแล้ว แต่ถ้าอยากมีอีกครั้งมันจะ
เป็นไรไป
“คือว่า..ผมอยากจะมีร้านอาหารเป็นของตัวเอง” เขาพึมพำ ดวงตามีแววลังเลที่จะพูดแต่เห็นว่าไม่น่าจะเสียหาย และแม้ว่าเรื่องนี้
จะได้ลงหรือไม่ได้ลงในบทสัมภาษณ์ก็ตาม อย่างไรเสียเขาก็ต้องบอกกับพี่โชคอยู่ดี
เธอพยักหน้าตอบรับ “ร้านอาหารส่วนตัวงั้นเหรอคะ”
“ครับ..คิดว่าถ้าเก็บเงินได้มากพอก็คงไปเรียนต่อด้านอาหารฝรั่งเศส ผมถนัดอาหารไทย แต่อาหารต่างชาติไม่ได้เรื่องเลย” เขา
ยิ้ม “ถ้าทุกอย่างลงตัวดี มีเงินทุนสำรองเยอะก็คงจะเช่าที่ ทำร้านด้วยทุนของตัวเอง”
สาวสวยทำท่าครุ่นคิด “จะถือเป็นอีกสาขาย่อยของมธุปายาสหรือสร้างอีกแบรนด์เลยคะ แล้วคิดว่าจะเปิดแถวไหน..เผื่อดิฉันจะ
ตามไป”
พฤษภาหัวเราะเขิน “คิดว่าคงเป็นร้านเล็กๆของตัวเองมากกว่าครับ อาจจะมีทั้งอาหารไทย อาหารฝรั่ง มีขนม มีเพลงฟัง จะให้เป็น
ร้านบรรยากาศหรูๆแบบนั้นคงไม่สามารถ แล้วถ้าหาใกล้ๆกับแถวนี้ได้คงดี”
“อ๋อค่ะ..” เธอผงกหัวหงึก “ตอนนี้คุณพฤษภาอายุเท่าไหร่แล้วคะ”
“สามสิบสามครับ” ยังงงต่อไปว่าทำไมเปลี่ยนเรื่องเร็ว
“มีลูกชายหนึ่งคน?”
“ครับ..ชื่อเด็กชายเมษา”
“แสดงว่าต้องเกิดเดือนเมษาแน่ๆ” เธอหัวเราะ “แล้วคุณล่ะคะ เกิดวันที่เท่าไหร่..แต่เดาว่าต้องเดือนพฤษภาเหมือนกัน”
“วันที่ห้า เดือนห้าเลยครับ เลขสวยพอดี”
“อืม..” เธอบันทึกอะไรยุกยิก “แล้วของที่ชอบกับของที่ไม่ชอบล่ะคะ มีคนที่รักหรือว่าเกลียดมั้ย สิ่งสำคัญในชีวิตคืออะไร..สเปค
คนที่ชอบ”
คนฟังงงเป็นไก่ตาแตก “ไม่เอาเรื่องมธุปายาสแล้วเหรอฮะ”
“อันนี้ส่วนตั๊วส่วนตัวค่ะ” เธอโปรยยิ้มเจ้าเสน่ห์ “หวังว่าคุณคงกรุณา”
..พ่อหม้ายที่น่าสงสารเลยตกหลุมพรางหญิงสาวเข้าเต็มเปา..
......
เฟรดเพิ่งได้รับของฝากจากเพื่อนที่เป็นบรรณาธิการนิตยสารอาหารเฮลท์ทีฟู้ด ทางนั้นส่งซองเอกสารมาให้ถึงที่บริษัท เขียนจ่า
หน้าไว้ว่า
..‘ลับสุดยอด’..
ร่างสูงอมยิ้มเล็กน้อย ต่อสายไปหาคนรู้จักที่ว่าขณะใช้กรรไกรตัดปากซอง รูปถ่ายนับสิบใบหล่นพรวดลงมา มีแผ่นซีดีด้วยอีก
หนึ่ง
“เฮ้..” เขาออกปากทักเมื่ออีกคนรับสาย “ขอบคุณมาก ได้ของแล้ว”
ทางนั้นหัวเราะร่วน ‘ก็ไม่ได้สัมภาษณ์ยากอะไรนี่ ถามปุ๊บตอบปั๊บ ถามหนึ่งตอบมาสิบ อัธยาศัยก็ดี ไม่ต้องพูดเรื่องฝีมือเลย..เทพ
ชัดๆ!’
“ไปหาเจ้าประจำที่อื่นไป อย่ามาแย่งนะ” เฟรดขู่ เคลียร์เอกสารอย่างอื่นแล้ววางภาพลงบนโต๊ะ ส่วนซีดีนั่นเปิดกับโน๊ตบุ๊คแทน
‘ไม่กล้าหรอกครับท่าน ได้ข่าวว่าท่านแล่นจากบริษัทเหาะไปเฝ้าเช้าเฝ้าเที่ยงเฝ้าเย็น วันไหนไม่ได้กินกุ๊กแล้วอกจะแตกตาย’
“ไปกินข้าวกุ๊ก” เขาหัวเราะ เปิดไฟล์เสียงในแผ่น “ยังไม่ได้กินกุ๊ก”
‘ว่าแต่ท่านจะได้กินกุ๊กเหรอ’ ทางนั้นถามอย่างสงสัย
เฟรดได้แต่นึก..ว่ากินไปแล้ว แต่ที่ได้ตอนนั้นมันแค่เรื่องภายนอก ตอนนี้กำลังจะหาทางกินทั้ง ‘ตัว’ และ ‘หัวใจ’ อยู่ “ทำไมล่ะ”
‘อย่างแรกนะ..กุ๊กน่าจะชอบผู้หญิง’
“ผมก็ชอบผู้หญิง” เขาแก้ต่าง “แต่ผู้ชายที่จะชอบได้น่ะ..only one”
‘โอเค โอเค’ ปลายสายนั่งหัวเราะ ‘ก็แค่เมียผมเล่าว่า กุ๊กมองเธอตาหวานเชียว แต่ไม่ต้องห่วงนะ..กุ๊กไม่ได้ทำรุ่มร่ามหรอก เขา
สุภาพมาก’
เฟรดย่นจมูก “อย่างแรกคือน่าจะชอบผู้หญิง แล้วอย่างที่สองล่ะ”
‘ก็ถ้ากุ๊กจะชอบผู้ชาย..’ อีกฝ่ายวางเพลิง ก่อนจะรีบชิงตัดสายไปคล้ายต้องการแหย่ ‘ท่านมั่นใจเหรอว่าจะได้เป็นผู้ชายคนนั้นของ
กุ๊ก’
ชายหนุ่มด่าเพื่อนไล่หลัง พูดมาทีเล่นเอาความมั่นใจที่ไม่ค่อยจะมีอยู่แล้วยิ่งฝ่อแฟ่บ เขาไม่รู้หรอกว่าตัวเองมีสิทธิ์มากเท่าไหร่
แต่สิ่งที่เขารู้คือ..
“ความพยายามอยู่ที่ไหน..ความพยายามอยู่ที่นั่น!”
ไฟล์เสียงที่ได้จากการสัมภาษณ์ถูกเปิดฟัง เขาหูผึ่ง ได้ยินว่าความหวังของกุ๊กคือการเปิดร้านอาหารเป็นของตัวเอง
..นั่นย่อมหมายความว่า..กุ๊กไม่คิดจะเอาตัวผูกติดกับโชคตลอดชีวิต..
“มันต้องแบบนี้สิ!” เฟรดยิ้มร่า “ไม่ใช่แฟนกันแน่!”
ซีอีโอที่ดอดเอาเวลางานมาแกะเทปสัมภาษณ์เปิดเสียงให้ดังขึ้น เขาเมมโมรี่ไว้ในสมองอันฉลาดปราดเปรื่องของนักบริหาร
“เกิดวันที่ห้าเดือนห้า..เลยมาแล้วนี่” เฟรดครุ่นคิด “ของขวัญล่ะ”
‘ของที่ชอบและไม่ชอบล่ะคะ’ เสียงผู้หญิงถามมา
‘อืม..’ มีเสียงเคาะปากกาป๊อกๆ ‘นึกไม่ออก ส่วนมากไม่ค่อยได้ซื้ออะไรอยู่แล้ว เว้นพวกต้นไม้กับของขวัญให้น้องเมษ เอาเป็นว่าอะไรที่ลูกชอบผมก็ชอบหมด แค่อย่ามาดึงความสนใจของน้องเมษไปจากผมมากเกินก็พอ’
‘หนูชอบกิน!’ มีเสียงเจ้าตัวน้อยแทรกเข้ามาด้วย
‘งั้นพ่อจ๋าก็ชอบกินเหมือนกันครับ’
เฟรดนั่งขำ “ชอบกินทั้งพ่อทั้งลูกเลยน้า”
‘ส่วนของที่ไม่ชอบ..’ กุ๊กดูคิดหนัก ‘ของที่กินไม่ได้มั้ง’
คนฟังหัวเราะพรืด
‘เหตุผลง่ายๆ เพราะผมชอบกินก็เลยชอบทำอาหาร พอทำเป็นอาชีพ ชีวิตผมเลยผูกติดกับของกิน อะไรที่กินไม่ได้ผมก็ไม่ชอบแค่นั้นเอง’
“Ah..I see” เฟรดพยักหน้า
‘แล้วคนที่รัก..’
‘น้องเมษแน่นอนอยู่แล้วครับ’ มีเสียงหอมแก้มดังฟอด ตามด้วยเสียงหัวเราะคิกคักของเด็กชายเมษา ‘เป็นทั้งคนที่รักแล้วก็คนสำคัญ’
‘พ่อจ๋ารักหนู!’
‘ใช่แล้ว พ่อจ๋ารักน้องเมษที่สุดในโลก’ กุ๊กคงกำลังยิ้มอยู่แน่ ‘จะว่าเห่อลูกก็ได้นะครับ คงเพราะผมมีน้องเมษคนเดียว ตั้งแต่เห็นหน้าไอ้แสบครั้งแรกในตู้อบ ผมก็คิดว่าทั้งชีวิตคงรักใครเท่านี้ไม่ได้อีกแล้ว’
เฟรดอมยิ้ม “ไม่รู้เหรอ..คุณน่ารักตรงที่คุณทุ่มเทให้ลูกไง”
‘แล้วน้องเมษรักคุณพ่อแค่ไหนคะ’
‘รักเท่าของกิน’ เด็กชายเมษาพูดเจื้อยแจ้ว
เสียงโชคชัยแทรกเข้ามา ‘อ้าว! แค่ของกินเองเหรอน้องเมษ’
‘ครูแหม่มบอกว่าถ้าไม่กินเราจะไม่มีแรง แล้วเราก็จะตาย’
เฟรดน้ำตาคลอขณะจับความหมายที่เด็กอนุบาลต้องการสื่อ
..ถ้าไม่มีของกินเราก็จะตาย..ถ้ามีของกิน..เราก็จะอยู่..
..น้องเมษรักพ่อจ๋าเท่าชีวิต..
‘ทิชชู่ค่ะคุณพฤษภ์’ ดูเหมือนว่ากุ๊กคนเก่งจะบ่อน้ำตาแตกเรียบร้อย
‘น้องเมษเป็นคนสำคัญของผม’ พฤษภาย้ำ เฟรดเข้าใจแล้ว แต่ประโยคหลังนี่สิ ‘พี่โชคก็เหมือนกัน’ อยากอาละวาด!
‘คุณโชคชัยเหรอคะ’
‘เราเป็นญาติกัน ผมเป็นคนแนะนำน้องสาวให้พฤษภ์ ตั้งแต่ที่พฤษภ์อยู่กับน้องเมษตามลำพัง ผมก็สัญญากับตัวเองว่าจะดูแลทั้งคู่ให้ดีที่สุด’
‘ดีจังเลยนะคะ’
‘ความสุขของผมก็คือบ้านที่มีน้องเมษกับพี่โชค’
‘พี่เองก็มีความสุขที่ได้อยู่กับพฤษภ์และหลาน’
เฟรดชักจะหมั่นไส้มากขึ้นทุกที
‘แล้วคุณพฤษภ์มีคนที่เกลียดมั้ย’
‘ไม่เกลียดหรอกครับ แค่ไม่ชอบก็พอ’ พฤษภาบอก ‘ไม่ชอบคนที่เอาเปรียบผู้หญิง ใช้กำลังหรือไม่เป็นสุภาพบุรุษ ที่สำคัญ..’ กุ๊กเว้นช่วง ‘ไม่ค่อยจะชอบผู้ชายที่ทำอาหารไม่เป็น ประเภทตอกไข่แล้วยังทำแตกนี่ไม่ไหวมากๆ’
เฟรดถึงกับสะดุ้งเฮือก
‘สุดท้ายแล้วค่ะ..สเปคคนที่ชอบ’
‘คนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ’
ชายหนุ่มปิดโน๊ตบุ๊คลงมา สองมือกุมขมับ
..ไม่ชอบผู้ชายที่ทำอาหารไม่เป็น..
..ประเภทตอกไข่แล้วยังทำแตก..ไม่ไหวมากๆ!..
“ให้ตายเถอะโรบิน” เขาโอดครวญ ประเด็นสำคัญตอนนี้ คู่แข่งที่อาจมาแรงแซงทางโค้งหรือจริงๆอาจล้ำหน้าไปนานแล้วคือ โชค
ชัย
เฟรดคว้ากระดาษมานั่งสรุปความ ว่าด้วยสิ่งที่กุ๊กเมย์ให้ความสำคัญ อันได้แก่ 1. ชอบอะไรก็ตามที่น้องเมษชอบ(แต่อย่าดึงความ
สนใจไปมากเกินเพราะกุ๊กอิจฉา) 2. อยากเป็นเจ้าของร้านอาหารในอนาคต 3. ไม่ชอบผู้ชายที่ทำอาหารไม่ได้ 4. สเปคคนคืออยู่
ด้วยแล้วสบายใจ
“คิดคะแนนๆ” เขาพึมพำ เขียนคำว่าโชคชัยไว้บนหัว ตามด้วยชื่อตัวเองข้างท้าย ตีตารางตรงแหน่วแล้วใส่หมายเลขหนึ่งกับศูนย์
กำกับ ลองดูว่าใครมีส่วนเกี่ยวข้องกับสิ่งสำคัญของกุ๊กเมย์บ้าง เกี่ยวได้หนึ่ง ไม่เกี่ยวได้ศูนย์
“น้องเมษน่าจะชอบลุงเฟรดนะ” เขาลูบปลายคาง ข้อนี้ตัวเองกับโชคได้เท่ากัน “เจ้าของร้านอาหาร..ไม่ได้” โชคชัยได้ไปเพราะ
ทำอาชีพเกี่ยวข้อง“ผู้ชายที่ทำอาหารไม่ได้” ข้อนี้เขาเละตุ้มเป๊ะ โชคชัยนำไปอีกหนึ่งแต้ม “อยู่ด้วยแล้วสบายใจ..” โชคชัยก็ได้
ไปอีกแล้ว แต่เขานี่สิ..อยู่ในเกณฑ์หรือเปล่า
“คุณอยู่กับผมแล้วสบายใจมั้ยเมย์!” เมื่อสงสัยต้องตั้งคำถาม ดังนั้นแด๊ดดี้เฟรดเลยกดหมายเลขโทรหากุ๊กทันที
‘เพี้ยนอะไรนี่’ ได้ยินเสียงตะหลิวกระทบเคาน์เตอร์ดังเป๊งๆ
“ตอบหน่อยสิ” เขาอ้อน ตอนนี้เพิ่งได้คะแนนเดียวเอง
‘วุ่นวายจริงๆ’ กุ๊กบ่น ‘คิดไงก็คิดงั้นแหละ มีอะไรค่อยคุย ทำกับข้าวอยู่ ถ้าคุณทำให้ผมทอดไข่ไหม้ล่ะก็..เตรียมตัวโดนเตะโด่งได้
เลย!’
“I wanna die!” หนุ่มฝรั่งซบหน้าลงกับโต๊ะทำงาน กุ๊กเมย์ตัดสายไปแบบไม่เหลือเยื่อใย เห็นอาหารดีกว่าเขาได้!
ดวงตาสีฟ้าอ่อนมองภาพถ่ายนับสิบด้วยความเลื่อนลอย มีหลายภาพที่ถูกคัดลงนิตยสาร อย่างภาพกอดอกถือตะหลิวนี่ออกจะ
ยอดฮิต แต่ภาพที่อุ้มลูกชายขึ้นขี่คอแล้วยิ้มหน้าบานเป็นจานเชิง..ยอมรับจริงๆว่าน่ารักที่สุด
เพื่อนผู้รู้ใจส่งภาพแอบถ่ายมาให้ด้วย ล้วนแล้วแต่เป็นอิริยาบถที่เพลินตา ไม่ว่าจะตอนคร่ำเคร่งทำงานครัวหรือว่าตอนเล่นกับน้อง
เมษก็ตาม
..เขายังมีความหวังบ้างไหม..
......
-
โจชัวร์สลึมสลือตื่นขึ้นในเช้าวันเสาร์เพราะได้ยินเสียงโครมครามดังมาจากชั้นล่าง เด็กน้อยหาววอด ยกมือเล็กขึ้นขยี้ตายุกยิก
ป้าสาวโผล่เข้ามาในห้องพลางบอกให้เจ้าหนูรีบอาบน้ำแต่งตัว
“ไปไหนฮะ” จอชชี่ยังตาปิดสนิท
“ลี้ภัยค่ะ” แกส่ายหัวด้วยความระอา “แด๊ดดี้กำลังพังครัวของป้า”
โจชัวร์เกาพุงแกรกๆ “แด๊ดดี้จะทำอะไรกินเหรอฮะ”
ป้าสาวอุ้มร่างเล็กเข้าไปในห้องน้ำ จัดแจงถอดเสื้อผ้าให้แล้วเปิดน้ำอุ่นรดตัวนุ่มนิ่ม ขืนปล่อยให้ทำเองคงนั่งหลับคาชักโครก “ป้า
ก็ไม่รู้”
โจชัวร์ถูกหุ้มด้วยผ้าขนหนูแล้วเช็ดจนตัวแห้งตอนที่มีเสียงเพล้งดังลั่น ป้าสาวใส่เสื้อกับเอี๊ยมก่อนจะสวมถุงเท้าลายเท็ดดี้แบร์ให้
จนเรียบร้อย
“ไปกันค่ะ” แกจูงมือเด็กชาย
ดวงตาสีฟ้าสดมองลอดเข้าไปในครัว เห็นแด๊ดดี้ตัวสูงผูกผ้ากันเปื้อนสีชมพูหวานแหววของป้าสาว แขนข้างหนึ่งประคองชามสลัด
ที่ตอกไข่ใส่ลงไป มืออีกข้างถือที่ตีไข่พร้อมกับลงมือกวนอย่างสุดแรงเกิด
เพล้ง!
“Gosh!!” เฟรดยกมือขึ้นขยี้หัว เขาทำถ้วยแตกไปแล้วสามใบ เสียไข่ไปแปดฟอง กะอีแค่ทำออมเล็ตเท่านี้ยังสร้างความพินาศ
ได้!
“แด๊ดดี้” โจชัวร์ตั้งท่าจะเข้าไปหาแต่อีกฝ่ายยกมือห้าม
“ระวังแก้วนะกู๊ดบอย” เฟรดใช้เท้าเขี่ยเศษกระเบื้องให้พ้นทาง ผลที่ได้ก็เลยถูกคมของมันบาดใต้ฝ่าเท้านั่นเอง “ให้ตายเถอะ”
จอชชี่วิ่งตุบตับไปเอาพลาสเตอร์กับยาล้างแผลแต่เฟรดบอกป้าสาวว่าให้ช่วยพาโจชัวร์ออกไปข้างนอก..อย่างน้อยก็จนกว่า
สถานการณ์ไข่จะสงบ
“แด๊ดดี้..” โจชัวร์หันมองตาละห้อย มือป้อมยกขึ้นบ๊ายบาย
..ทำเหมือนแด๊ดจะไปออกสงครามโลก!..
ร่างสูงเปิดตำราทำอาหาร เขาพยายามตอกไข่ไก่สามฟองจนสำเร็จ ค่อยๆใช้ที่ตีกวนให้ไข่แดงกับไข่ขาวเข้ากัน เหยาะเกลือ ผสม
พาสเล่ย์สับกับผงจันทน์เทศ เติมครีมเข้าไปทีละน้อย ตีให้ส่วนผสมทั้งหมดเข้ากันอีกครั้ง
เฟรดตั้งสมาธิใหม่ ตอนนี้เขาล้างกระทะเทฟลอนรอบที่สาม เปิดไฟอ่อนแล้วใช้ไม้พายตักเนยแข็งลงละลาย “Holy shit!” เขา
เผลอหั่นแฮมครู่เดียว ควันโขมงจากกระทะก็ลอยคลุ้งเต็มห้องครัว วิ่งไปเปิดหน้าต่างแทบไม่ทัน
ชายหนุ่มรีบคว้ากระทะ อารามเร่งร้อนเลยจับมือเปล่า “โอ๊ย!” ตามด้วยการถูกลวกจนนิ้วพอง โมโหเข้าหน่อยก็โยนของลงซิ้งค์จน
เละเทะ
เฟรดเลิกใช้เนยเพราะไหม้ง่ายเหลือเกิน และด้วยความที่กระทะยังเปียกน้ำซ่ก พอเขาเทน้ำมันลง ทีนี้ไฟเลยลุกพรึ่บ หนุ่มฝรั่งรีบ
สาดน้ำดับ เท่านั้นเอง ทุกอย่างก็โกลาหล ทั้งไฟที่โหมหนักกว่าเดิม ทั้งน้ำมันที่กระเด็นขึ้นลวกแขน กว่าจะโยนฝาหม้อลงมาปิด
กระทะแล้วคุมทุกอย่างได้ก็ไม่เหลือซาก
มีกลิ่นเหม็นไหม้ลอยมาจากเครื่องปิ้งขนมปัง เขาถลาเข้าไปกดมันออก ขนมปังโฮลวีตไหม้เป็นตอตะโก ซ้ำร้าย..เขาลืมหม้อน้ำที่
ต้มชงกาแฟเสียสนิท มันแห้งผากจนก้นเกรียม ยังไม่รวมไส้กรอกที่ลองทอดจนแข็งเป็นหิน
เขาเงยหน้ามองเขม่าที่จับตามผนังเป็นวงกว้าง คราบไหม้ที่ติดตามตู้เก็บจาน เศษแก้วแตกและจานที่บิ่นไปหลายใบ นี่ยังไม่รวม
แผลน้ำมันลวก กระทะนาบ แก้วบาด มีดเฉือนเนื้อและเหงื่อแตกซ่ก
..นรกชัดๆ..
......
พฤษภาเพิ่งจะกลับมาจากวิ่งออกกำลังกายตอนเช้ากับน้องเมษ พอมาถึงหน้าบ้านก็เจอป้าสาวกับจอชชี่นั่งรออยู่ตรงแปลงแพร
เซี่ยงไฮ้แล้ว
“อ้าว..คุณป้า” เขารีบเปิดรั้ว เชิญทั้งคู่ให้เข้าบ้าน “เกิดอะไรขึ้นครับ”
ป้าสาวถอนใจเฮือกแล้วเฮือกเล่า “สงครามโลกครั้งที่สามค่ะ”
กุ๊กเลิกคิ้ว เปิดตู้เย็นรินน้ำส้มให้แขก ส่วนจอชชี่ต้องกินนมจะได้ตัวสูงๆ “สงครามโลกครั้งที่สาม?” เขางุนงง
น้องเมษเดินเข้าไปหลังบ้าน เด็กชายเอาแซนด์วิชเนยแข็งออกมาตั้งทิ้งไว้ โจชัวร์กำลังท้องร้องจ๊อก ตั้งแต่ตื่นมายังไม่ได้กินอะไร
เลย
“จอชชี่กินกับเมษ” เมษาบิขนมปังชิ้นใหญ่กว่าให้เพื่อน
น้องจอชน้ำลายหยดแหมะ พ่อพฤษภ์เลยนึกขึ้นได้
“ทานข้าวด้วยกันก่อนสิฮะ” เขาชวน บอกให้นั่งดูการ์ตูนเช้าวันเสาร์แป๊บเดียว ใช้เวลาไม่กี่อึดใจก็เดินออกมาพร้อมอาหารเช้า
อย่างดี
ป้าสาวน้ำตาไหลด้วยความซึ้ง “ไหงคุณเฟรดไม่ได้อย่างคุณบ้างน้า”
กุ๊กหัวเราะ ตักข้าวต้มหมูร้อนๆควันฉุยให้แขก
เขาใช้ข้าวหอมมะลิต้มกับน้ำซุปกระดูกหมูที่เคี่ยวทิ้งไว้ตั้งแต่ตอนเช้าตรู่ ซี่โครงหมักเครื่องเทศจนเนื้อนุ่มละมุน ใส่เห็ดหอมสด
เพื่อความอร่อย ตกแต่งสีสันด้วยแครอทและผักชี กระเทียมเจียวโรยหน้าเพิ่มความหอม
“หนูอยากกินเบรกฟาด” เมษาหัดใช้ภาษาอังกฤษ
“กำลังทำอยู่เลยครับ รอแป๊บเนอะ” พฤษภาทำไข่เจียวแฮมให้เด็กๆ เขาพิถีพิถันในทุกเรื่อง ทั้งใช้เนยอย่างดีและใช้น้ำมัน
มะกอกปรุงอาหาร
ออมเล็ตแฮมสีเหลืองกรอบหอมกลิ่นเนยเสิร์ฟพร้อมไส้กรอกโบโลน่า วางคู่ขนมปังปิ้งทาแยมสตรอเบอร์รี่ ตกแต่งด้วยสลัดผักกาด
แก้วและมะเขือเทศราชินี ใช้น้ำสลัดทำเองอร่อยอย่าบอกใคร มีนมกับน้ำส้มเป็นเครื่องดื่ม
..สวรรค์ชัดๆ..
โจชัวร์กินอิ่มจนแทบกลิ้ง ต่อจากเบรกฟาดของเพื่อนเมษแล้วยังกินข้าวต้มซี่โครงหมูไปอีกสองถ้วย นมอีกสองและน้ำส้มหนึ่ง
ป้าสาวก็กลิ้งพอกัน “อิ่มๆๆๆ”
พฤษภานั่งขำ “แล้วสงครามโลกครั้งที่สามคืออะไรฮะป้า”
แกลุกพรวดขึ้นมาทำตาโต กำหมัดทุบปึกลงบนฝ่ามือ “ตายล่ะ..คุณเฟรดเละไปรึยังเนี่ย” ป้าหันมาหาอีกคน “คุณพฤษภ์ช่วยไปดู
ให้ป้าทีได้มั้ยคะ”
“หือ?” กุ๊กเกาหัวแกรก “ใครเป็นอะไร ที่ไหน ยังไงครับ”
“คุณเฟรดค่ะ..เธอจะพังครัว ไม่รู้เกิดเพี้ยนอะไรขึ้น ตื่นแต่เช้ามาทำกับข้าวซะบ้านเละตุ้มเป๊ะ” ป้าสาวแฉหมดเปลือก
พฤษภานิ่งอึ้ง “คุณเฟรด..ทำอาหาร?”
“ใช่ค่า” ป้าสาวอยากหัวเราะก็หัวเราะไม่ออก สงสารก็สงสาร
โจชัวร์ได้ยินผู้ใหญ่คุยกันเลยเข้ามาแจม เด็กชายชูมือสองข้างให้ดู “แด๊ดดี้ถูกมีดบาดด้วยฮะ ตรงนี้ ตรงนั้น แล้วก็ตรงนู้น” ร่างเล็ก
แปะมือบนเท้า
พฤษภามุ่นคิ้ว ไม่อยากบอกว่าเป็นห่วง แต่จะไปหาหน่อยคงไม่เสียหาย “อยู่นี่กันก่อนนะครับ เดี๋ยวผมไปดูคุณเฟรดให้”
เขาคว้าจักรยานคุณป้าคันสีม่วงปั่นเข้าไปในซอย ป้าสาวให้กุญแจมาแล้ว พอเข้าบ้านเท่านั้นกลิ่นเหม็นไหม้ก็โชยกึก “ทำอะไร
ของเขาเนี่ย”
กุ๊กโผล่หน้าเข้าไปดูในครัว เขาไม่เห็นใครนอกจากซากขยะเหมือนบ้านหลังนี้เคยเป็นสมรภูมิรบของตะหลิว กระทะ แล้วก็ของสด
มีเสียงก๊อกแก๊กในห้องอาหาร พฤษภาเยี่ยมหน้าไปมองอย่างระแวดระวัง ดวงตาแทรกซอนไปทั่วก่อนจะหยุดกึกที่ร่างสูงใหญ่ใน
ผ้ากันเปื้อน
เฟรดยกแขนเสื้อขึ้นเช็ดเหงื่อ ทั้งตัวชุ่มไปด้วยไอร้อนเหมือนเพิ่งวิ่งผ่านน้ำ ใบหน้าหล่อเหลาที่มีแววอ่อนระโหยคลี่ยิ้ม มือที่มีรอย
มีดบาดทั้งบวมทั้งพองจนน่ากลัว แต่เหนือสิ่งอื่น..ท่าทางภูมิใจแบบนั้นเขาไม่เคยเห็นมาก่อน
“เสร็จแล้ว” เสียงทุ้มต่ำพึมพำกับตัวเอง ยกจานขึ้นดูผลงาน
มันเป็นออมเล็ตหน้าตาบูดเบี้ยวพิกลพิการ สีกระดำกระด่างทั้งดำทั้งเหลืองสลับกัน กลิ่นไม่ค่อยน่าพิสมัย รสชาติอาจจะสุนัขไม่รับ
ประแดก
..แต่ทั้งหมดนั้น..มันมาจากใจ..
เฟรดหมายมั่นปั้นมือว่าจะทำใหม่ ให้อร่อย ให้สวย ให้ดีเลิศ ให้เพอร์เฟ็กต์ ให้ยอดเยี่ยมกระเทียมดองจนกุ๊กต้องยกนิ้วด้วยความ
ชื่นชม
..เขาไม่มีทางยอมแพ้..
ชายหนุ่มหันหลังกลับ หากทั้งตัวต้องชะงักกึกเมื่อสบเข้ากับคนตัวเล็กที่แอบอยู่หลังประตู ดวงตากลมโตคู่นั้นจ้องตรงมา “เมย์..”
พฤษภากระแอมแก้เก้อ “ทำอะไรอยู่เหรอ”
เฟรดเช็ดมือชื้นเหงื่อกับผ้ากันเปื้อน พอนึกขึ้นได้ว่าใส่ผ้ามีลูกไม้ห้อยชายกับระบายเป็นพริ้วก็รีบถอดแล้วโยนทิ้งไปหลังเก้าอี้
“ไม่ต้องหลบหรอกน่า” กุ๊กหัวเราะ “น่ารักดีออก”
“ผมควรจะดีใจมั้ยนะ” ถึงปากบ่นอย่างนั้น แต่เขาเองก็ยิ้มแทบไม่หุบ
พฤษภาเดินเข้ามาหา ตาเหลือบมองฝรั่งตัวโตพลางลอบดูร่องรอยความซุ่มซ่ามที่น่าจะเจ็บเอาการ “คุณจะทำอะไรกันแน่..เฟรด”
เจ้าของชื่อยกมือขึ้นลูบท้ายทอยอย่างเก้อเขิน “ทำอาหารครับ”
พ่อครัวหัวป่าก์ตัวจริงยกจานไข่ขึ้นพิจารณา “อยากได้คะแนนจากผมมั้ย” เขายิ้มเมื่อเฟรดผงกหัวหงึกหงักอย่างกระตือรือร้น “ดู
จากหน้าตา..” เขาย่นจมูกเมื่อเห็นสีและความเละ “รสชาติ..” กุ๊กเอาช้อนมาชิมก่อนจะเบ้ปาก
“คะแนนติดลบ”
เฟรดหน้าเศร้า แผลที่มือปวดแปล๊บๆ
พฤษภาได้แต่อมยิ้ม เขี่ยไข่ไหม้ๆด้านนอกทิ้งแล้วลองตัดเนื้อสีเหลืองอ่อนด้านใน มีแฮมสุกบ้างดิบบ้างซ่อนอยู่ เขาเลือกตรงที่กิน
ได้เข้าปาก
“พอเถอะเมย์..เดี๋ยวท้องเสีย” เฟรดแย่งจานออกไป
“ผมยังกินไม่หมดเลย”
ร่างสูงส่ายหัว รู้สึกขาไม่มีแรงขึ้นมาดื้อๆ “ไม่ว่าคุณจะกินตรงไหนมันก็เหมือนกันนั่นแหละ แย่พอกัน..เพราะสุดท้ายแล้วคนทำคือ
ผมเอง”
..ไม่ใช่พี่โชคของคุณ..
พฤษภ์ส่ายหัว “คุณรู้รึเปล่าเฟรด..” เขาจ้องเข้าไปในดวงตาสีฟ้าน้ำทะเล “เทียบกับเด็กๆในครัวมธุปายาสแล้ว คุณทำอาหารได้
ห่วยแตกมาก”
“ครับ..” เฟรดน้ำตาตกใน คะแนนเขาดิ่งลงเหวไปอีกรอบ
“เด็กผมเพิ่งจะฝึกทำกับข้าว แต่พวกเขาทำได้ดีกว่าคุณมาก หน้าตาสวย รสชาติเยี่ยม ฝีมือคงที่ แต่กับคุณ..” พฤษภาสวด
ยับ “มันต่างกันสุดๆ”
หนุ่มตัวโตหางลู่หูตกเหมือนโกลเด้นรีทรีฟเวอร์ถูกดุ
“แต่ถ้าถามใจผมจริงๆ..” เขาดึงฝ่ามือใหญ่ที่ซ่อนไว้ด้านหลังออกมา ลูบลงรอยแผลพวกนั้นแผ่วเบา “คุณได้คะแนนความ
พยายามเกินล้าน”
เฟรดกะพริบตาปริบ สีหน้างุนงง
“การทำอาหารมันอยู่ที่นี่” กุ๊กวางมือลงบนอกซ้ายของตัวเอง “มีคนมากมายที่ทำอาหารเป็น แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าพวกเขาทำ
อาหารเยี่ยม ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่ใจ..อยู่ที่ความพยายาม” เขายิ้มให้ “อยู่ที่..ความรัก”
คนฟังรู้สึกหัวใจพองโต
“วันนี้คุณอาจจะทำได้ห่วยแตกจนทั้งน้องจอชและป้าสาวต้องหนีไปกินข้าวบ้านผม แต่ขอบอกอะไรอย่างหนึ่งนะเฟรดดี้” พฤษ
ภาคลี่ยิ้ม
“คุณชนะใจผมจริงๆ”
เฟรดรู้สึกว่ามีคนนับล้านกำลังจุดพลุในอกเขา มันส่งเสียงตูมตาม ดังระรัวคล้ายมีกลองอีกร้อยชุดตีกระหน่ำ เขาแทบไม่รู้เรื่องอะไร
นอกจากตาที่พร่าเลือนเพราะเห็นสีชมพูและลูกกวาดลอยระยิบระยับเบื้องหน้า หูอื้อแล้วยังหายใจไม่ทั่วท้องราวกับคนใกล้จะ
น็อคจากไม้ตายที่ชื่อว่า ‘รอยยิ้ม’
“ทีหลังอย่าทำอะไรเกินตัวอีกนะคุณ” กุ๊กพฤษภ์เอากล่องปฐมพยาบาลมานั่งทำแผลให้ เขาเอาสำลีชุบแอลกอฮอล์เช็ดแผล
แต้มยาแดงก่อนจะปิดไว้ด้วยพลาสเตอร์ “อยากกินอะไรก็บอกสิ ผมเต็มใจทำให้อยู่แล้ว”
เฟรดส่ายหัวหวือ “ให้ทำไม่ได้”
คนฟังพองลมที่แก้ม “ทำไมล่ะ”
“Because everything I do..” เขาพึมพำ “I do it for you”
ดวงตาสีอ่อนเบิกกว้าง ทั้งตัวร้อนผ่าวเหมือนมีคนจุดไฟอยู่ไม่ห่าง แก้มขาวขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความคาดไม่ถึง “อะไรนะ..”
เฟรดหลุบตาลงมองเรียวปากบาง “ผมทำเพื่อคุณ..”
พฤษภาหายใจไม่ออก เขาบอกแล้ว..คุณเฟรดมักแย่งอากาศเขาเสมอ ยิ่งอยู่ใกล้กันแค่คืบอย่างที่เป็นอยู่ เขาหาทางไปไม่ได้
เลย
“ทุกอย่างที่ทำ..เพื่อคุณคนเดียว” ฝ่ามือหนายกขึ้นลูบแก้มอีกคนแผ่วเบา ทั้งร่างโน้มลงใกล้ ใบหน้าคมสันอยู่ห่างไปเพียงเอื้อม
พฤษภาหลับตาปี๋ กลั้นหายใจด้วยความตกตะลึง
ทั่วทั้งห้องเงียบงันเมื่อร่างสูงสัมผัสริมฝีปากคนตรงข้ามผิวเผิน เฟรดละออกมา จับจ้องทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้เขาหลงใหลแทบ
บ้า
“ทำ..ไม” กุ๊กเมย์เพ้อขึ้น ดวงตาปรือปรอยเพราะรสหวาน
“คุณบอกไม่ชอบผู้ชายทำอาหารไม่เป็น” เฟรดเฉลย กระซิบแนบปากนุ่ม “ผมไม่หวังให้คุณชอบฝีมือทำอาหาร แต่อย่างน้อย..
คุณจะได้ไม่เกลียด”
พฤษภาตัวโงนเงนเหมือนจะตกจากเก้าอี้ อ้อมแขนแกร่งโอบรัดลงรอบเอว ความอบอุ่นที่ได้รับมากมายจนรู้สึกได้ถึงความร้อนผ่าว
ของผิวหน้า
เฟรดจูบอีกครั้ง..และอีกครั้ง
สัมผัสบางเบา อ่อนโยน และนุ่มนวล เขาบดคลึงเรียวปากด้วยความรักใคร่ ลูบไล้ลงไหล่บางอย่างโหยหา “อย่าเกลียดผมเลยนะ
เมย์”
คนตัวเล็กตกอยู่ในอ้อมกอดแข็งแรง นัยน์ตาหลุบต่ำเพราะความเก้อเขิน ความหวานที่ถูกชักนำทำให้ใจอ่อนยวบ ปลายนิ้วเลื่อน
ขึ้นโอบกอดแผ่นหลังกว้าง ขยุ้มลงเสื้อยืดสีเข้มของอีกฝ่าย เผลอไผลไปกับรสจูบ
..แพ้ใจ..
(http://image.dek-d.com/24/1063639/107696757)
เน่าจริงๆไอ้คู่นี้ :laugh:
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามมากนะคร้าบ :L1: เอากุหลาบไปเยอะๆเลย อิอิ
-
o13
เหมือนลางสังหรณ์สั่งผมให้เข้ามาดู...
แล้วก็เจอจริงๆ^^
ได้จิ้ม (ถึงจะคนละเพจก็เหอะ) จริงๆด้วย เย๊ ได้จิ้มซักที!!
-
ได้ใจมากค่ะ แด๊ดเฟรด ให้ล้านเต็มล้านเลย
ได้จูบด้วยๆๆๆ เค้าพัฒนากันขึ้นไปอีกแล้วใช่ไหม :-[
-
ตอนนี้เน่าอย่างที่คนเขียนบอก :laugh:
แต่ขอบอกว่าชอบแบบเน่าๆอย่างนี้แหละ น่ารักมาก ชอบๆๆ :impress2:
"ความพยายามอยู่ที่ไหนความพยายามอยู่ที่นั่น" นะเฟรดดดด :m20:
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ ฮามากมาย :L2: :L1: :L2:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยย คุณเฟรดได้คะแนนจากกุ๊กเมย์เป็นล้าน
คนอ่านให้ไปกี่ล้านหนอออ ><
น่ารักชนะเลิศ! พ่อคุณเอ๋ย เหมือนจะมีแผนนะแต่ก็.. 555
กุ๊กเมย์ .. ไม่ยอมนี่ต่อมความรู้สึกจะตายด้านมากนะคะ!
อิ๊วๆๆ ขอบคุณที่มาลงเน้ออ
ดูแลสุขภาพด้วยเจ้าา
-
หวานนิดๆน่ารักน่าชังจริงๆเลยตอนนี้เนี่ย :-[ :-[
-
เฟรดเร่งทำคะแนนแบบนี้ โชคเก็บตกไม่ทัน แล้วเอาสาวสวยไปล่อกุ๊กเมย์ ระวังเถอะตาอินจะคาบไปซะเฉยๆ
-
:o8: บ้าาาาาาาาาาาาาาา
เขินอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
หวานจนมดขึ้นหน้าจอเลยทีเดียว 55++
แพ้ใจค่ะ เป็นเค้าก็ยอมอ่ะ พูดซะขนาดนี้
รอตอนต่อไปค่ะ
-
รักป๋าเฟรดก็ตรงนี้นี่แหล่ะ เสียดาย...อุตส่าห์โหวตให้เป็นพระเอกยอดเยี่ยม
ฮือๆๆๆ
พ่อเมย์ละลายแล้วล่ะสิ หุหุ
+1 ให้ค่า
-
o13 หวานมากกกกก รอตอนหน้าขอหวานกว่านี้นะคะ
-
หว๊านหวานเนอะ แต่มาแค่ตอนท้ายนิดๆ เอง ^^
-
เล่นอย่างงี้ เบาหวานก็ขึ้นกันถ้วนหน้าสิ
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
:o8:หวานซู๊ด....ซู๊ด เขินจัง :-[
-
อ่านแล้วเขินอ่ะ แบบเขินแทน :-[
เฟรดดี้น่ารักจังเลย กุ๊กเมย์ก็น่ารัก :impress2:
-
กรี๊ดๆๆๆ >//< หวานอ่ะ กุ๊กเมย์จะใจอ่อนแล้วใช่ไหมค่ะ
-
:-[ น่ารักขออีกเยอะๆ
ตอนแรกนึกว่าคุณกุ๊กจะไปหลงชอบสาวสวยเสียแล้ว แต่ความจริงเป็นแผนเข้าถ้ำเสือของพ่อตัวดี
ปล. สงสารพี่โชค :o12:
-
:impress2: :impress2:
โอยไม่ไหวแล้วเขินๆๆ
กุ๊กเมย์ไม่หลงเฟรดดี้ได้ไง โรแมนติกมากๆ
เอาใช่วยเฟรดให้ชนะใจกุ๊กเมย์เต็มที่ ผู้ชายอะไรโรแมนติกสุดๆเลย :o8: :-[
-
น่าร๊ากก
:L2: :กอด1:
-
o13 เฟรดคุณมีความพยายามสุดยอดมากกกกกกกกกก
-
กรีซซซซซซซซซซซซซซ พ่อเมย์เริ่มหวั่นไหวแล้วววววววววว ><
-
น่ารักอ่ะ :-[ :-[ :-[
-
Daddy Fred, you are so sweet....
Cook May, finally!! you be kissed by Daddy Fred and you also hold him back!!
Kiss Kiss Kiss!!! Wow!!
Nothing else matter!!
Everything I do, I do it for you....
Kreeeeeeedddddd Finnnnnnnnnnnnn :impress2: :-[ :o8:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยย
ตอนนี้ป๋าเฟรดได้ใจแม่ยกจริงๆ
:impress2:
-
กรี๊ดดดดด กุ๊กแพ้ใจไปซะแล้ว :sad4: ถึงจะเจ็บสะบักสะบอมยิ่งกว่านี้ก้อยอมเน้อเฟรด
-
แง่วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆลุงโชคๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มัวแต่ช้า เค้านำไปถึงไหนต่อไหนแล้วเนี้ยยยยย
-
:-[ อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย น่ารักอ่ะ!!!!!!
-
กุ๊กเมย์เมาออมเล็ตแน่เลย :jul3:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด ใหม่มาก แพ้ใจมากๆ สิบพี่โชคก็เอาไม่อยู่ละทีนี้
-
Everything I do, I do it for you
ก็ถ้าจะพูดกันขนาดนี้ :-[
ใครบ้างจะไม่ละลาย บ้าแล๊ว! :m3:
-
โอ๊ยยยยย เอาอีก น่ารักจังเลยยยยย
-
เขินแทนพ่อจ่าเลยค่า~
:o8:
-
กุ๊กยอมทานออมเล็ตจนหมด .... น่ารักที่สุดอ่ะ :-[
-
กรี๊ดดดดด เฟรดดี้ทำตัวน่ารักไปไหนคะ
ขอบอกว่าแอบน้ำตาซึมซึ้งๆไปกับความพยายามของคุณเฟรดด้วยคนนะ
ยิ่งตอนกุ๊กเมย์ชมนี่เราลุ้นสุดฤทธิ์
ว้าวๆๆ และแล้วกุ๊กเมย์ก็ใจอ่อนแล้วเนอะ ตอนหน้ายิ่งน่าติดตาม
จะมีอะไรพลิกล็อคหรือเปล่า
-
โอ๊ยๆๆๆๆๆๆ
เด๊ดดี้เฟรดน่ารักม๊ากกกกกกกกกก :-[ :-[ :-[
นอกจากจะได้ใจพ่อจ๋าแล้ว ยังไม่ได้นักอ่านอีกนะเนีย :L1:
มีความสุขแล้วก็นอนได้แล้วสิเรา :a12: 555+
-
ฮิ้วววววววว เน่ามากกกกกกกกกกกก :m20: :m20:
เขินแทนกุ๊กเมย์เลยอ่ะ :-[
คารมพ่อฝรั่ง แกเน่าได้ใจจริงๆ :laugh:
-
หนูรักเฟรดดี้ !!!!!!!!!!!!!!!
พ่อของลูกหนู
5555555555+
-
เน่าแค่ไหน ก็ชอบ o13
แจกบวก บวก โลด :กอด1:
-
น่ารักโฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
น่ารักจนอยากเอาพ่อเมย์มากกกอด *โดนพ่อเฟรดดี้ตบ*
ได้คะแนนจากใจไปแล้วหนึ่ง
ไม่พอยังได้จูบเป็นรางวัลอีก
กำไรเกินไปแล้วเฟรดดี้~!!
รอตอนต่อไปค่ะ :)
-
จบตอน หวานได้อีก :-[
พี่โชคหมดโอกาสตีตื้นแล้ว
-
คนที่ตั้งใจทำอะไรด้วยใจจริงอ่ะ มักจะชนะใจคนอยู่แล้ว
ลุงโชคไม่สามารถเลื่อนสถานะตัวเองได้หรอก ยังไง "ญาติ" ก็คือ "ญาติ" สำหรับพฤกษ์
-
อาไร เหมือนรู้สึกค้างงๆๆ ยังไงไม่รุ้ ฉากต่อไปคืออะไร รอ รอ รอ รอ รอ
หวานๆๆๆๆสุดๆๆ เขิลเเเทนกุ๊กจิงๆๆๆ
-
Kyaa~~bitter&sweet khaa,,ha ha ha....
-
ซื้อใจจริงๆนะค่ะ ชอบมาก น่ารัก 555555
-
:-[ :-[ :-[
น่ารักที่สุด
-
:กอด1:ชนะใจเลยพี่ :L2:
-
มีคนพยายามทำให้ขนาดนี้มันต้องเผลอใจกันบ้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
แด๊ดดี้เฟรดคะแนนเต็มร้อยทะลุไปล้านเลย
-
ลงทุนขนาดนี้ ซื้อ ( ใจ ) กุ๊กเมย์ ไม่ได้ ก็ให้มันรู้ไป :z1:
ปล.เน่าขนาดนี้ คงแต่ง แต่งออกมาได้ คนอ่านก็รับได้ 555.....
+1 ให้เป็นกำลังใจ สู้ ๆ ๆ ๆ
-
กรี๊ดดดดดดด ตอนนี้สุดยอดดดด
-
หวานๆๆๆๆ
-
:-[ ทำไงดี เค้าเขินอ่ะ
:pig4: คะ
-
ได้ใจแบบจัดหนักๆเลยๆๆๆๆๆ
แด๊ดดี้เฟรดดี้น่ารักได้อีก พยายามมากกกก เป็นเรานะ เลิกตั้งแต่เดินเข้าครัวแล้วๆๆๆๆๆ
วะฮะๆๆๆๆ ในที่สุดกุ๊กเมย์ก็ "เสร็จ" -w-
-
เฟรดดี้น่าร๊ากกก เร่งทำคะแนนน่าดู
คาดว่าจะได้ใจพ่อจ๋ามิใช่น้อย
ต่อไปครัวป้าสาวต้องรับบทหนักแน่ๆ
-
55555 นึกภาพตามแล้วฮาแตกจริง ๆ เชฟเฟรดดี้
-
เฟรดจริงใจขนาดนี้
เมย์เห็นแล้วก็ใจอ่อนเยอะๆ นะ 55
-
น่ารักมากๆๆๆๆ :o8: :กอด1: :L2:
-
โอ๊ยยยย หวานไปไหน มดไต่แล้ววววววว
-
:-[ กุ๊กเมย์ใจอ่อนแล้ววว
-
"..เน่าจริงๆไอ้คู่นี้.."
ถึงจะเน่า แต่เค้าชอบอะคู่นี้ อิ อิ แล้วก็เชียร์ :mc4:สุดใจด้วยนะ
แล้วก็ เนอะ เฟรดได้ใจเมย์ไปอีกแล้ว เย้ เย้
รีบๆหาใครมาปลอบใจลุงโชคด่วนเลย ไม่อยากเห็นลุงโชคเศร้าแหละ
-
มดตอมแล้วววว :man1:
กุ๊กเมย์น่ารักวุ้ยย :impress2:
-
ลุงเฟรดสุดยอด o13
:L2: :L2: :L2:
-
อ๊างงงงง
:m3: :m3: :m3:
ตอนนี้เฟรดดี้เอาใจไปเล้ยยย :m11:
-
กรี๊ดดดดด
โอ๊ยยยยย รักเฟรดที่สุดในโลก
อย่าว่าแต่พ่อเมย์เหอะที่แพ้ใจ คนอ่านคนนี้ก็ถือป้ายไฟเชียร์เฟรดสุดฤทธิ์
เป็นแผนของเฟรดนี่เอง ที่หลอกเอาสาวไปสัมภาษณ์พ่อเมย์
ถึงพ่อเมย์อาจจะมีมองสาวบ้าง อะไรบ้าง แต่สุดท้ายเฟรดก็มาวินอยู่ดีเนอะ
ว่าแต่ เหตุการณ์ต่อจากนี้จะมีอะไรเด็ด ๆ เกิดขึ้นมั้ย ต้องรอลุ้น :o8:
-
เจอแบบนี้ละลายยยยยจ้าาา :impress2:
-
ทำไมมันหวานจนเลี่ยนได้แบบนี้!!!!!
แต่.....ชอบนะ
-
ทำไมมันหวานจนเลี่ยนได้แบบนี้!!!!!
แต่.....ชอบนะ
-
อ๊ากกก หวานๆๆ หวานมากๆ
ออมเล็ตมดขึ้นแล้วมั้งงานนี้
เฟร็ดดี้น่ารักพูดขนาดนี้เอาใจกันไปเลยดีกว่า :กอด1:
-
พ่อเฟรดทำละลาย กุ๊กเมย์ให้ใจไปตั้งล้านอย่างนี้ใกล้ใจอ่อนแล้วใช่ป่ะ XD
-
กรี๊ดดดดดดด น่ารักๆๆๆๆ ><
อะไรจะพยายามขนาดนั้น พ่อคุณ!!!
-
โว๊ะๆๆ หวานมากตอนนี้ชอบๆๆ
-
อายุเท่าไหร่แล้วลุงเฟรด :-[
กดเลยจิ ช้าอยู่ไยยยย :z3:
:pig4: :pig4:
-
ตอนนี้หวานมาก อ่านแล้วเขิน :-[
-
อั๊ยยๆ เฟรดดี้น่ารักจังเลย :man1:
-
คะแนนนำโด่งไปแล้วแด๊ดดี้
ดีใจด้วย จุดพลุฉลองกันเต๊อะ
-
น..นี่มันน่ารักเกินไปแล้ว :m1:
-
+ ให้คะแนนความพยายามเกินล้านด้วยคน นะคะ
และให้คะแนนคำปลอบใจที่น่ารักกกกกกก ที่สุด สำหรับกุ๊กค่ะ :-[
-
:o8: :o8: เฟรดดี้ได้ใจกุ๊กเมย์ไปเต็มๆ
-
นึกว่าจะมาอ่อยกุ๊ก แต่ฝีมือคุณเฟรดนี่เอง
ให้คะแนนความพยายามเกินล้านเลยค่ะ ซื้อใจได้ชัวร์กุ๊กเริ่มเอียงแล้ว สู้ต่อไปแด๊ดดี๊
-
อ๊ากก ตามอ่านทันแล้วค่า
เรื่องนี้น่ารักจัง น่ารักทั้งรุ่นพ่อรุ่นลูกเลย :-[
มาต่อไวไวนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :กอด1:
-
ครัวพังเจ็บตัวบ้างนิดหน่อย
แต่ถ้าใด้ใจกุ๊กMayมาก็คุ้มนะแด๊ดดี้
-
เฟรดดี้สุดยอด o13 o13 o13 :o8: :-[
-
:sad11: อ่า.. ซึ้งในคำพูดของเมย์
ปล.หลังๆแอบ :z1:
-
แด๊ดดี้เฟรดดี้ ทุ่มเทขนาด กี่คะแนนก็ให้เต็ม!!
อย่างงี้กุ๊กเมษจะไม่ใจอ่อนได้ยังไง
อ๊ากกกกก เขิลอ่ะ หวานได้อีก :-[
-
แอร๊กกก กุ๊กเมย์
ยอมๆเค้าไปเห๊อะ....
ฝรั่งเค้าพยายามขนาดนี้แล้ว
ตอนนี้หวานมากกกกก
-
เย้!!! ในที่สุดเฟรดก็มีความก้าวหน้ากับเค้าบ้างแล้ว ไชโย!!!
-
“Because everything I do.... I do it for you”
ผมทำเพื่อคุณ กรี๊ดดดดดดดด ประโยคนี้กินใจมากเลยหรั่งงงงง
-
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ สนุกมากค่ะ อ่านรวดเดียวจบวางไม่ลงจริงๆ ทั้งคู่พ่อ คู่ลูกน่ารักมากๆ แถมบทฮาก็ฮาสุดยอด นั่งหัวเราะจนปวดท้องเลย โดยเฉพาะเจ้าหนูเมษ แสบกว่านี้มีอีกไหม 555+ :laugh: :laugh: :laugh:
-
แด๊ดดี้ทำคะแนนเข้า สู้ๆน้าาาาา ก้าวหน้าขึ้นแล้ว
พี่โชคไม่เหมาะจะรุกใคร ต้องรับเท่านั้น กร๊ากกกกก (โดน FC พี่โชครุมตบแน่ 555+)
น้องเมษน่ารัก จอชชี่ก็น่าฟัด รักเรื่องนี้จัง >_____<
-
5555 แด๊ดเฟรดเอาระเบิดลงครัวจริงๆ
แต่หวานเลี่ยน เน่าได้ใจจริงๆแหละคู่นี้
-
ต้องอย่างนี้สิดแดดดี้เฟรด จับกดเลย ๆ อุ้ย ออกนอกหน้าไปล่ะ กลางวันแสก ๆ ทำไม่ได้ คิๆ
-
อร๋ายยยยยยยยยย เขินแทนกุ๊กเมษ์ เฟรดหวานมากอ่ะ หวานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กุ๊กเมษ์แพ้ใจพ่อเฟรดแล้วสินะ น่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆ อรั๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
>///< น่ารักอ่ะ...เขิลลล อ่านแล้วเหมือนมีผีสื้อโบยบินอยู่ในท้อง ฮี่ๆๆๆ
ขอบคุณนะคะ +1 + เป็ด ค่า...
-
;) ว้าวเรื่องนี้ครบรสจริงๆ นอกจากน้ำลายสอแล้วยังอิ่ม...ด้วย ขอบคุณจากใจจริง อ่านแล้วมีความสุขมากๆเลย อ่ะ...ให้เป็ด
-
ชอบอ่านเรื่องนี้มากๆ แต่หาไม่ค่อยเจอไม่รู้เป็นไร พอเจอก็ผ่านไปหลายตอนแล้ว ชอบจริงๆครับ ชอบเมษ ชอบจอส ชอบทุกคนในเรื่อง
-
ชอบมากกกกกกกกกกกกกก ชอบเรื่องนี้ที่สุด o13
อ่านตอนนี้แล้วมีความสุข ใจกุ๊กเมย์ลอยไปหาเฟรดซะแล้ว :impress2:
รอตอนต่อไปนะคะ :กอด1:
-
ยังรออยุ นะคะ :::
-
แด๊ดดี้เอาชนะใจพ่อจ๋าได้แล้ว :L2:
-
ในที่สุดๆๆๆๆๆๆๆ
เยสสส
-
ให้ตายเถอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อยากอ่านต่อจะแย่เเล้ว
คุณเฟรด น่ารักขนาดนี้ ถ้ากุ๊กไม่แพ้ใจก็ไม่ไหวแล้วล่ะ
-
'แถมเรือพ่วง'
เด็กชายเมษาปีนขึ้นจากอ่างอาบน้ำแล้ววิ่งตุบตับเข้าไปเกลือกกลิ้งกับผ้าเช็ดตัวบนเตียง ดวงตากลมโตมองพ่อจ๋าที่นั่งเหม่ออยู่กับที่
เจ้าตัวอ้วนเดินเป็นชีเปลือยเข้ามาหาคนที่นั่งค้าง ยกสองมือขึ้นเหนือหัวเป็นเชิงอ้อนให้อีกฝ่ายใส่เสื้อให้ แต่ดูเหมือนว่า
กุ๊กจะยังล่องลอยอยู่
“ชูมือขึ้นแล้วหมุนๆ” น้องเมษร้องเพลง แอ่นเอวไปมา “ชูมือขึ้นโบกไปมา” เริ่มส่ายก้นยุกยิก “กางแขนขึ้นและลง” เอา
พุงไปไถขาพ่อก็แล้ว “ยกแขนมือแตะไหล่” ลองดึงหนอนอวดก็แล้ว “อูย..เจ็บๆๆ” พ่อจ๋ายังไม่หันมามองเลย
“มีตารอบตัว รอบตั๊ว รอบตัว” คราวนี้น้องเมษเปลี่ยนมาเต้นสะบัด หมุนเป็นลูกข่างน้อยแทน “มีจั๊วะขึ้นรา ขึ้นร๊า ขึ้นรา”
หมุนมากเข้าเลยมึน ล้มก้นจ้ำเบ้า กลิ้งโคโล่กลุกๆๆไปกับพรมบนพื้น หัวโขกผนังดังป๊อก “แง้!”
พฤษภาเพิ่งได้สติตอนลูกชายแผดเสียงร้องไห้ เขาเบิกตากว้าง ถลันเข้าไปอุ้มน้องเมษขึ้นมานอนบนเตียง เจ้าตัวซน
เอาสองมือกุมหัว น้ำตานองหน้า “น้องเมษเจ็บมั้ยครับ พ่อเป่าให้ เพี้ยงลูกเพี้ยง เดี๋ยวก็หายเนอะ”
ตากลมๆเหมือนลูกกวางมีหยดน้ำรื้น “ฮึก..พ่อจ๋าโกรธหนู”
คนฟังเลิ่กลั่ก “พ่อไปโกรธน้องเมษตอนไหน”
เมษาเลิกร้องไห้แล้ว ตอนนี้กอดอกหน้าบึ้งแทน “พ่อจ๋าไม่มอง”
พฤษภาหน้าเสีย ก้มลงเป่าลมพรูดบนหัวเหม่งที่โนเท่าลูกมะนาว เอายาหม่องมาทาถู ทาถูพลางปลอบใจ “พ่อคิดอะไร
นิดหน่อยจ้า ไม่ได้โกรธ”
น้องเมษนอนหงาย ยกสองมือให้พ่อใส่เสื้อลายเต่าเขียวให้ กุ๊กพฤษภ์หัวเราะเบาๆ เข้ามาทาแป้งเด็กบนพุงกลมป่อง
แล้วเป่าปู๊ดตรงสะดือเรียกเสียงหัวเราะคิกคัก พ่อจ๋าใส่กางเกงในลายก็อตซิลล่าให้ด้วย
“ไหน..หวีผมหน่อยซิสุดหล่อ” เขาจูงลูกมานั่งหน้ากระจก ใช้หวีไม้บรรจงสางเรือนผมสีดำขลับด้วยความอ่อน
โยน “เรียบร้อยแล้วไมกี้ ไมกี้”
“เรียบร้อยแล้วจอชชี่ จอชชี่” ไอ้แสบทวนคำ
พฤษภาเลิกคิ้ว “ไม่ใช่ไมกี้แล้วเหรอ”
“จอชชี่ จอชชี่” ร่างเล็กโยกหัว “ลุงโชคบอกว่าจะพาหนูกับจอชชี่ไปเที่ยว” เมษาเปลี่ยนเรื่องกะทันหันจนผู้ใหญ่ตามแทบไม่ทัน
“ที่ไหนเอ่ย” กุ๊กรื้อถุงเท้ากุกกัก ตั้งท่าจะใส่ให้แต่น้องเมษท้วง
“หนูอยากใส่เอง” เด็กชายขอ “จอชชี่บอกว่าจอชชี่ใส่เอง”
พฤษภาอมยิ้ม “เอาสิครับคนเก่ง”
พักนี้ดูเหมือนว่าน้องเมษจะเลิกติดตุ๊กตาเต่าไมกี้ ลีโอ กับราฟาเอลไป เพื่อนในจินตนาการที่เห็นคุยกันบ่อยๆก็คล้ายจะหายไป
ด้วย
..คนที่มาแทนที่ไม่ใช่ใครที่ไหน..จอชชี่นั่นเอง..
“จะไปนั่งซู้งสูง” น้องเมษชูมือเลยหัว “ร่วงปื๊ดๆ วิ่งวิ้วๆ”
“หมายถึงรถไฟเหาะใช่มั้ย” กุ๊กนั่งขำ บิดแก้มกลมอย่างมันเขี้ยว
เขาจูงมือเล็กให้กระโดดตุบลงจากเตียง มื้อสายวันนี้ของน้องเมษเป็นนมกล่องกับโจ๊กหมูสับและปาท่องโก๋ นายตัวอ้วนกินคน
เดียวสองถ้วย
“จอชชี่มาแล้ว!” เมษาทำจมูกฟุดฟิด
กุ๊กหันไปมองหน้าบ้านยังไม่เห็นรถมา แต่ใจที่กระตุกวาบแล้วยังเต้นตึกตักรุนแรงนี่เหมือนเป็นสัญญาณอะไรชอบกล “ไหนล่ะ”
พูดยังไม่ทันขาดคำ เบนซ์คันสวยของหนุ่มฝรั่งก็แล่นเข้ามาจอดเทียบข้างรั้วพอดิบพอดี
พฤษภาแก้มแดงแปร๊ดเมื่อคนขับรถฉีกยิ้มมาให้
“หนูอิ่มแล้ว” น้องเมษคว้ากระเป๋านินจาเต่าขึ้นสะพายหลังแล้ววิ่งปร๋อไปหาเพื่อน เล่นเอาพ่อจ๋าปิดประตูบ้านตามมาแทบไม่ทัน
เฟรดลงจากรถ ใบหน้าคลี่ยิ้มทำเอาคนมองแก้มร้อนผ่าว “สวัสดีครับ” เขาอ้อมมาอีกฝั่งก่อนจะเปิดประตูข้างคนขับให้
พฤษภาพยักหน้าส่งๆทั้งไอร้อนวูบวาบ “หวัดดี”
น้องเมษเอาตัวขึ้นไปนั่งคู่จอชชี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ วันนี้เป็นวันอาทิตย์ ลุงเฟรดโทรมาคุยกับพ่อจ๋าตั้งแต่เมื่อวานว่าจะชวนไปเดิน
ห้างกัน
“เมื่อคืน..หลับสบายมั้ย” เฟรดออกปากถาม
คนฟังรู้สึกอยากมุดดินหนี “คิดว่านะ” ถ้าเพียงแต่จะไม่ฝันเรื่องเราจูบกันวนไปเวียนมาอย่างนั้นตั้งแต่หัวค่ำยันเช้ามืดล่ะก็..คงหลับ
สบายกว่านี้!
“แต่ผมฝันดี” เขายิ้มแก้มปริ “ฝันดี มีความสุขมาก”
กุ๊กเสมองออกไปนอกหน้าต่าง “ขับรถไป!”
โจชัวร์ปีนมาเกาะข้างเบาะคนขับ “แด๊ดดี้ฝันว่าอะไรฮะ”
“เมษฝันว่าได้กินเบอร์เกอร์อันเท่านี้!” เมษากวาดมือมโหฬาร
“จอชฝันว่าได้ไปเที่ยว”
“แด๊ดฝันว่าได้จู..” คนพูดเงียบกะทันหันเพราะถูกอีกฝ่ายตะปบมือเข้าเต็มปาก เขาหัวเราะแผ่วเบาด้วยความชอบใจกับแก้มแดงๆ
ของพ่อจ๋า
“แด๊ดดี้บอกจอชว่าฝันถึงพ่อด้วย!” โจชัวร์เอาเข้าแล้วไง
“แล้วพ่อจ๋าฝันถึงลุงเฟรดมั้ย” น้องเมษวางระเบิดโครม!
“เด็กๆ!” พฤษภาตกใจแทบลงไปกลิ้ง ตอนแรกยังงงอยู่ว่าทำไมสองหน่อพูดเหมือนรู้เห็นอะไร แต่พอสบเข้ากับช็อคโกแล
ตฮอกไกโดในกระเป๋าหน้าของเอี๊ยมหมีที่น้องเมษใส่แล้วก็ถึงบางอ้อ “ติดสินบนลูกเหรอ!”
เฟรดหัวเราะแหะ “ผมเปล่า”
“จับได้นี่โทษประหารนะคุณโทษฐานไม่ยอมรับสารภาพ” กุ๊กขู่
“พ่อจ๋าโกรธลุงเฟรด” เมษาตั้งท่าจะร้องไห้ “ทำไมต้องเสียงดังด้วย”
“เห็นมั้ยคุณ ดุผมจนลูกเสียใจเลย” ไอ้ตัวพ่อได้ทีขี่แพะไล่
พฤษภาใจแป้ว พอโจชัวร์สะอื้นฮักอีกคนก็ยิ่งหน้าเสีย “พ่อเปล่าดุลุงเฟรดครับเด็กๆ พ่อแค่แหย่เขาเล่น ไม่ได้โกรธซะหน่อย”
“แล้วรักมั้ยฮะ” น้องเมษปาดน้ำตาป้อยๆ
หนุ่มไทยเบิกตากว้าง โจชัวร์สนับสนุนคำถามนี้ด้วยอีกคน เฟรดเองก็มองมาด้วยดวงตาระยิบระยับมีความหวังเต็มเปี่ยม “เอ่อ..”
เมษายื่นหน้ามาเร่งคำตอบ มือป้อมที่เกาะเบาะทุบเป็นจังหวะตุบๆ บังเอิญเหลือเกินที่กุ๊กตาไว เหลือบไปเห็นกระดาษรูปสี่เหลี่ยม
ที่เจ้าแสบกำอยู่
“สัญญาเลี้ยงเบอร์เกอร์” ตัวหนังสือภาษาไทยไซส์ยักษ์เขียนกำกับไว้อย่างนั้น คนอ่านหันขวับมามอง “สัญญาอะไรกันคุณ”
“ผมเปล่า” เฟรดส่ายหัวดิก เลี้ยวรถออกจากซอยบ้าน
“ใครบอกพ่อจ๋าได้นะ จะเลี้ยงเบอร์เกอร์คิงเลย”
เมษาแฉหมดเปลือกตอนนั้นเอง “ลุงเฟรดให้ถามพ่อจ๋าว่ารักมั้ย”
“ช่าย ช่าย” จอชชี่ก็ทรยศพ่อตัวเองได้ลงคอ
เฟรดหัวเราะร่าเมื่อโดนต่อยแขนไปหน แรงอย่างกุ๊กน่ะ ถ้าเอาจริงเขาคงล้มกลิ้ง แต่ที่แสบๆคันๆ พอให้สะกิดหัวใจเล่นนี่เขาเรียก
ว่าต่อยแก้เขินสินะ
“ฟังเพลงมั้ยครับ”
“ไม่เอา” กุ๊กกอดอก แก้มร้อนผ่าว
“งั้นผมร้องให้ฟัง” เฟรดหันไปถามลูกคู่ “อยากฟังมั้ยลูกๆ”
เด็กสองคน(ที่กินสินบนไปแล้ว)ปรบมือดังลั่น
พฤษภาบ่นอุบอิบ เขาไม่มีขนมตุนไว้เยอะแยะเหมือนไอ้ฝรั่งขี้นกนี่ก็แล้วไป ขนาดลูกชายสุดที่รักยังแปรพักตร์ไปเข้าข้างคนอื่น
เลย
“Look into my eyes, you will see..” เสียงทุ้มต่ำฮัมทำนอง “what you mean to me.” เขาคลี่ยิ้ม ลอบมองใบหูที่แดงจัด “Search your heart, search your soul and when you find me there, you’ll search no more”
กุ๊กท่องในใจ ไม่อยากฟัง ไม่อยากได้ยิน แต่เมื่อหันไปสบตากับคนข้างกาย ประกายความนัยที่แอบแฝงอยู่ตรงหน้ากลับทำเอา
เขาร้อนวูบ
“You know it’s true..everything I do..I do it for you.”
พฤษภาหยิกแขนตัวเองไปที “ฟังไม่รู้เรื่องวุ้ย โง่อิ๊ง” โกหกชัดๆ ถึงจะพูดไม่ค่อยเป็น แต่สองหูยังปกติดี ความเข้าใจก็ถ่องแท้เกิน
ร้อย
“คิดว่าผมร้องเพลงไทยไม่เป็นเหรอ” เฟรดยืดอกอย่างภูมิใจ “ฉันขี่ไอ้ทุยวิ่งลุยท้องนา ฮุ่ยๆๆๆ เราชาวนาอยู่กับควาย พอหมดงาน
ไถ..”
คนฟังหัวเราะก๊าก “พอ..พอแล้วคู๊ณ!”
“เอ้า!” เฟรดหน้าหงิก “นี่หัดตั้งนานนะ”
“เพลงจีบคน ใครจะบ้าร้องเพลงควาย”
“นั่น..” ร่างสูงยิ้มเผล่ “ยอมรับแล้วล่ะสิว่าผมจีบ”
พฤษภาทึ้งหัวตัวเอง รู้สึกเหมือนถูกสุมไฟ
“จีบแปลว่าอะไรเหรอ” น้องเมษไม่รู้จริงๆ อันนี้ไม่มีสินบน
“รับขนมจีบซาลาเปาเพิ่มมั้ยเคอะ” จอชชี่เลียนเสียงสาวในเซเว่น
“จอ อี บอ อ่านว่า..จีบ” เมษาสะกดคำ “จอ อู บอ..”
พฤษภาอ้าปากค้าง “น้องเมษ! นั่นเต่าไมกี้” เปลี่ยนเรื่องซะเลย
“ผมร้องได้อีกเพลงนะ” เฟรดแทรก “วันนั้นได้ยินวิทยุเลยร้องตาม”
“เพลงไหนฮะ เพลงไหน” โจชัวร์ถาม
“รู้ตัวเองว่าเห่ยฉันก็เลยไม่เคยมั่นใจ แล้วเมื่อไหร่จะได้รู้จัก คิดทบทวนทุกอย่าง จะมีทางไหนให้เธอมาสนใจ” เขาเคาะพวงมาลัย
รถ ทำท่าเหมือนนึกขึ้นได้เลยหันมาถามหนุ่มไทยตัวเล็ก “เห่ยแปลว่าอะไรเหรอ”
“ไม่รู้วุ้ย” กุ๊กแก้มแดง
“หากเพียงแค่ลองหันมองหน่อย ฉันยังคอย..แอบรอคอยเธออยู่ตรงนี้” ไอ้ที่ร้องนี่ไม่ได้เข้าใจทั้งหมดหรอก รู้แต่ว่าใช้จีบได้แน่
นอน “และมีรักเต็มปรี่ พร้อมยอมพลี..” ชายหนุ่มส่งสายตาหวานเชื่อมให้
“แค่อยากมีรักสักที รออยู่ตรงนี้นะคนดี..ฉันเอง”
น้องเมษชูสองมือร้องเย้ “ลุงเฟรดร้องเพลงเพราะจังเลย”
“แด๊ดดี้หล่อที่ซู้ด” โจชัวร์เชียร์แด๊ดเต็มกำลัง
พฤษภาเอาหัวโขกกระจกรถ เจ้าพวกนี้ครื้นเครงกันเต็มอัตราศึก
..เลิกเขินซะทีเถอะเว้ยกุ๊ก!..
กว่าจะถึงห้างเซ็นทรัลที่เฟรดชวนมาได้ พฤษภาก็รู้สึกว่าตัวเองอยู่ในเตาอบที่เปิดอุณหภูมิเต็มที่ แก้มแดงแล้วแดงอีกอย่างไม่
อาจควบคุม
“เอาล่ะลูกชายทั้งหลาย” ไอ้หมอนี่อีกคน เดี๋ยวนี้เอะอะเรียกลูกชายบ้างล่ะ ลูกของเราบ้างล่ะ ถือโอกาสรวบหัวรวบหางกินกลาง
ตลอดตัวไปแล้ว “น้องเมษกับกู๊ดบอยไปรอพวกแด๊ดที่แผนกของเล่นดีมั้ยครับ”
เมษายกมือถามว่าพ่อๆจะไปไหน
“ลุงจะชวนพ่อจ๋าไปดูเครื่องครัว” วันนี้เขามีภารกิจซื้ออุปกรณ์ทำอาหารคืนให้ป้าสาวหลังจากไประเบิดของแกเละตุ้มเป๊ะ “ไม่สนุก
หรอก”
“จอชอยากเล่นบ่อบอล” โจชัวร์อ้อน
พวกเขาพาเด็กๆเดินผ่านแผนกตุ๊กตามาที่เครื่องเล่น มีท่อสไลเดอร์พลาสติกต่อเป็นวงอยู่ในลาน ข้างใต้เป็นบ่อลูกบอลกลมๆ รอง
พื้นไว้ด้วยแผ่นยางกันเด็กหกล้ม มีหนูน้อยอีกหลายคนเล่นอยู่ตรงนั้น
“เล่นอยู่ตรงนี้ห้ามไปไหนจนกว่าพวกเราจะมารับ สัญญากับพ่อจ๋าได้มั้ย” พฤษภากำชับลูกชายพลางดึงเอี๊ยมหมีให้กระชับ “อยู่
กับน้องจอชนะ”
เมษาพยักหน้าหงึก เจ้าตัวน้อยโบกมือบ๊ายบายสองพ่อ
“จะซื้ออะไรบ้าง” พฤษภาตรงดิ่งไปที่แผนกเครื่องครัว
“ใจเย็นสิคุณ ค่อยๆเดินค่อยๆช็อป” เขาพาดมือบนไหล่ลาด กุ๊กเบ้หน้าใส่ บ่นงึมว่าหนัก “งั้นแบบนี้ไม่หนักใช่มั้ย”
คนตัวเล็กกว่านิ่งอึ้งเมื่อฝ่ามือใหญ่กอบกุมลงปลายนิ้ว สัมผัสอุ่นร้อนวาบเข้าในอก เขาเงยหน้ามองฝ่ายที่สูงกว่าด้วยความ
ตกใจ “ท..ทำอะไร”
เฟรดทำไม่รู้ไม่ชี้ ชวนกุ๊กดูของ “เปล่านี่”
“ก็..ก็ไอ้ที่ทำอยู่เนี่ย” พฤษภาบุ้ยใบ้
“ทำอะไร” เขาชูมือขึ้นมาทั้งที่ยังจับอีกฝ่ายไม่ยอมปล่อย “จูงมือไง”
แก้มขาวขึ้นสีแดงเรื่อ “อายคนอื่น” เขาพยายามดึงหนีแต่เฟรดไม่ยอม
“คุณอยู่กับผมแล้วอายเหรอ น้อยใจนะ” หนุ่มฝรั่งทำแก้มพอง
“ไม่ใช่อย่างนั้น” กุ๊กพฤษภ์คิดว่าตัวเองเริ่มหลุดแบบกู่ไม่กลับ นอกจากจะเลือดลมสูบฉีดไม่เป็นเวลาแล้วยังมีอาการร้อนๆหนาวๆ
ทุกคราวที่อยู่ใกล้ของต่างชาติด้วย “อยากจับก็รอกลับบ้านก่อนสิวะ” พูดอะไรออกป๊าย!
เฟรดหัวเราะ เห็นแก้มนุ่มนิ่มเหมือนซาลาเปาเนื้อเด้งแล้วอยากก้มลงหอมแก้มตอนนั้น เสียแต่คนเยอะไปหน่อย ต้องปรามใจไว้รอ
ถึงบ้านก่อน
พวกเขาเลือกซื้อกระทะเทฟลอนใบใหม่เนื่องจากใบเก่าคนใช้เกิดบันดาลโทสะ ฟาดลงกับเคาน์เตอร์ครัวจนโย้ไปด้านหนึ่ง มีชาม
สลัด จานแก้ว ถ้วยกาแฟแทนของเดิมที่หล่นแตก ระเบิด และร้าวเป็นแนว นี่ยังไม่รวมถึงไมโครเวฟเครื่องใหม่(อีกแล้ว)เพราะ
แด๊ดดี้เล่นงานมันจนเจ๊งถาวรชนิดแก้ไม่ได้
“ขอที่ทนทายาทชนิดฟาดเท่าไหร่ก็ไม่พังได้มั้ยครับ” กุ๊กรีเควส
พนักงานขายหัวเราะร่วน “อึดแค่ไหนก็เสียได้ครับถ้าไม่ระวัง”
เฟรดเกาจมูกแก้เก้อ ฟังคำโฆษณาแล้วเลือกยี่ห้อกับรุ่นที่คิดว่าน่าจะใช้ได้นานที่สุดก่อนจะยื่นเครดิตการ์ดให้เด็ก “จริงๆวิธีแก้มัน
มีอยู่นิดเดียวนะ”
พฤษภากอดอก “นั่นคือคุณต้องหัดทำอาหารให้เก่ง”
ชายหนุ่มส่ายหัว “นั่นอาจจะใช่ แต่ประเด็นคือ..” เขายิ้มกริ่ม “ถ้าคุณย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านเรา ทำอาหารเช้า เที่ยง เย็นให้ผมกับ
ลูก รับรองว่า..”
“ฝันไปเถอะ” กุ๊กแทรกกลางคัน ทำลายความฝันอีกคนย่อยยับ
“โธ่..เมย์” เฟรดทำหน้าอ้อน “ไม่สงสารผมบ้างเหรอ มือก็เจ็บ นิ้วก็แตก ของก็เสีย ต้องมานั่งรักษา ต้องมาคอยซื้อใหม่ แค่คุณ
สละตัวเองมาแค่นี้”
พฤษภ์ชิ่งหนีไปอีกทาง เฟรดยิ้มพร้อมกับเดินตามต้อยๆ พวกเขามาหยุดยืนแถวแผนกเฟอร์นิเจอร์ เครื่องเรือนที่ทำจากไม้ให้
บรรยากาศอบอุ่น ส่วนพวกสีขาวและสีดำน่าจะเหมาะกับคนที่ชอบความเรียบง่ายแต่ทันสมัยมากกว่า
“ผมว่าจะซื้อตู้เสื้อผ้าใหม่” พฤษภาชั่งใจ เดินไปเปิดตู้นั้นทีตู้นี้ที เขาชอบสีเบจ ส่วนน้องเมษชอบสีสดใส เอาขนาดกลางๆ ไม่
ต้องใหญ่เกิน
“คุณไม่ต้องซื้อหรอก” เฟรดท้วง “บ้านผมทำตู้ไม้ฝังไปกับผนังเลย ยาวตั้งสองเมตร คุณแค่เอากระเป๋ากับเสื้อผ้าเข้ามาในห้อง
แล้วก็แขวน..”
“เรื่อง!” กุ๊กย่นจมูกใส่เหมือนเด็กๆ เป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติเวลาอายจัด
ร่างสูงหัวเราะร่วน เขาแหย่ทีเล่นทีจริง ได้ก็ดี ไม่ได้ก็..เสียใจอยู่หรอก แต่ไม่ยอมแพ้แน่ “งั้นผมซื้อบ้าง” เขาเดินมานั่งบนเตียง
ฟูกติดสปริงเด้งดึ๋งๆ
“ซื้ออะไร ซื้อครัวใหม่หลังจากอาละวาดไว้ซะเละน่ะเหรอ”
“ใจร้ายที่สุด” เฟรดเบะปาก เอามือตบที่นอนตุบๆ “จะซื้อเตียง”
“คุณเอาไข่ดาวขึ้นไปทอดบนห้องนอนรึไง” กุ๊กขำก๊าก
“ผมทำน้ำหกน่ะ เบื่อของเก่าแล้วด้วย”
พฤษภาหน้าบึ้ง “ใช้เงินไม่ระวังเลยนะคุณ” ว่าแล้วก็ร่ายยาวเรื่องการใช้บัตรเครดิต การซื้อของเกินตัว การใช้จ่ายเกินความจำ
เป็น ความพอดีในการใช้ชีวิต การเก็บหอมรอมริบสำหรับอนาคตลูกชาย
เฟรดเท้าคางมอง ทุกอย่างหูซ้ายทะลุหูขวา สรุปความได้แค่ว่า
..นี่แหละ..สรรพคุณเมียสามัญประจำบ้าน!..
“แต่ของเก่ามันเปื่อยแล้ว ใยมะพร้าวทิ่มหลังด้วย”
“งั้นก็ตามใจ” กุ๊กพยักหน้า “เอาแบบไหนล่ะจะช่วยเลือก”
เฟรดดึงข้อมือขาวขึ้นมานั่งด้วยกัน บอกให้อีกฝ่ายลองนอนตะแคงซ้าย พลิกตัวมานอนตะแคงขวา เหยียดตรงแล้วหงายขึ้น คว่ำ
ลงเอาตัวแนบ ถูไถไปมา ขยับยุกยิก คุกเข่า ก้มหน้า กลับหัวกลับหางเป็นอย่างสุดท้าย
“เว่อร์..แค่ใช้มือกดก็ได้แล้ว” เขาเอานิ้วจิ้มๆ
“ผมใช้อวัยวะทุกส่วนบนเตียงนะ”
พฤษภ์สำลักน้ำลายตัวเอง “พูดอะไรเนี่ย!”
“อ้าว! ผิดตรงไหน ใช้หน้าหนุนหมอน ใช้ตัวนอน ใช้แขนวาง ขาป่าย กลิ้งไปกลิ้งมา” เขาบิดตัวแสดงภาพ “ตาปิด จมูกหายใจ
ปากกรน”
“พอๆๆ” พฤษภาส่ายหัว กลั้นขำจนท้องแข็ง “สรุปเอาเตียงไหน”
“เตียงที่คุณชอบ”
“เกี่ยวอะไรกับผม”
เฟรดอมยิ้ม “เพราะแด๊ดดี้ไม่อยากนอนคนเดียว”
กุ๊กหน้าแดงจัด ชกบ่ากว้างไปตุบหนึ่ง “ไม่ต้องมาเล่นลิ้น เลือกเร็วๆ”
“งั้นก็..” เขาเกาคางครุ่นคิด “เอาที่สองคนขึ้นไปขย่มแล้วไม่พังก็พอ”
..หมด..หมดกัน!..
พฤษภาเดินลิ่วๆออกไปไม่รอ ปล่อยตัวพ่ออีกหนึ่งมันนั่งเคลิ้มไป
......
ใกล้จบภาคนี้แล้ว อิอิ :-[
ปล. เพลงแมงอี่ฮุมนั่นจำไม่ได้เหมือนกันครับว่าเพลงอะไร 5555 แต่จำได้ว่าเคยร้องสมัยอนุบาล :o8: จำท่อน แมงตับเต่าออกลูกทางหลังได้แม่นเลย กร๊ากกก ต้องเอามือไปวางที่ก้นและสะบัดๆ หมุน 360 องศาอีกต่างหาก :laugh:
-
แปะจ๊า
----
ไม่คิดว่าจะทันคนแรก 555555
รู้สึกอ่านแล้วหุบยิ้มไม่ได้เลยอ่ะ
ไปซื้อของหยั่งกับคู่รักข้าวใหม่ปลามันเลย หุหุ
-
หลงรัก เฟรดดี้ค่ะ
(คนเขียนเล่นของ ทำให้คนอ่านติดแน่ๆเลย)
:กอด1:
-
เพลงนั้น เคยร้องตอนหลอกล่อหลานสาวพาไปอาบน้ำ เด็ก ๆ ชอบ แต่คนร้องอายตัวเองเพราะร้องไม่จบ ...... หลานไม่รู้เรื่องยิ้มอย่างเดียว :laugh:
-
เมื่อไรกุ๊กจะยอมใจอ่อนซะที :-[
รักนิยายของพี่แพรทุกเรื่องเลย :L1:
-
พ่อเฟรดบุกแรง! แถมติดสินบนเด็กอีก 555+ ชอบอ่าเมย์เขินน่ารัก รอเมื่อไรจะชนะใจซักที
-
เขินแทนพ่อจ๋าเลยนะเนี่ยย~
:m13:
-
ขว้างเป็ดใส่น้องแพรตัวหนึ่งก่อน ข้อหาทำให้เป็นโรคบิดจากการอ่านตอนนี้ เขินจัง คิดว่าตัวเองเป็นกุ๊กนะเนี่ยะ
-
ความหวังแจ่มชัดขึ้นทุกทีแล้วนะ แด๊ดเฟรด
ซื้อเตียงใหม่รอรับเจ้าสาวเหรอค๊า :-[
-
+เป็ดให้ 1 ตัว
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก เฟรดดี้รุกเข้าไปๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่ละมุกฮาได้ใจจริงๆ :m11: :m11: :m11:
-
วันครอบครัว อบอุ่น น่ารัก
แดดดี้เฟรดหยอดพ่อพฤกษบ่อยๆ
เดี๋ยวก็สำเร็จแน่ๆ มีลูกๆคอยสนับสนุนขนาดนั้น
-
o13 แด๊ดดี้เฟรดน่ารักอ่ะ พ่อเมย์ใจอ่อนซะทีน้า
ปล.+1และเป็ดให้นะคะ
-
คุณฝรั่งร้ายจริงๆ เล่นเอาคุณกุ๊กของเราเขินม้วนต้วนมาสองตอนติดๆ :-[
-
รุกเข้าปายยยยยยยยยยยยย อีกนิดแล้วแด๊ดดี้
-
รอกุ๊กใจอ่อน อิอิ
-
หยอดได้เป็นหยอดทุกครั้งที่มีโอกาสเลยนะจ๊ะ คุณเฟรด 555
-
น่ารักเวอร์ ยังไม่อยากให้จบเลย แต่อีกใจก้อยากกินไส้กรอกลุงโชคเร็วๆ อิอิ
-
“งั้นก็..” เขาเกาคางครุ่นคิด “เอาที่สองคนขึ้นไปขย่มแล้วไม่พังก็พอ”
ป๊าด!!! มันช่าง...ถูกใจคนอ่านเสียจริง 55+
-
อีกนิ๊ดดดเดียวเท่านั้นนน
สู้ๆเฟรดดี้ ทำให้กุ๊กเมย์ย้ายเข้าบ้านให้ได้
-
ก๊ากกกกก ๆ ๆ ๆ เอางั้นเลยนะแด๊ดดี้ นึกหน้าเฟรดดี้ร้องเพลงทุยไม่ออกแฮะ ท่าทางจะจำฝังใจตอนโทรง้อกุ๊ก
-
หยอดตลอดเวลาเลยอ่ะแด๊ด พ่อพฤกษ์เขินแล้วเขินอีก คนอ่านก็ยิ้มปากจะฉีก :-[
ชอบเวลาเฟรดเรียก "เมย์" ฟังดูแล้วน่ารักมั่กมาก
-
ชอบตอนเลือกเตียงเอาแบบขย่มอ่ะ ฮ่าๆๆๆ เฟรดฮาไปไหน
รอตอนต่อไปค่าา
-
น่ารักจนคนอ่านดีดดิ้นเพราะเขินแทน :L2: :pig4:
-
Daddy & Porja naraak!!!! o(^___^)o
-
ชอบคู่นี้ :-[
คนเขียนแต่งเก่งมากเลยค่ะ o13
-
น่ารักเกิ๊นนนนน
แล้วจะมีลุงโชคมาอีกตอนไหนเนี่ยยย
-
:กอด1: :กอด1:
:L2: :L2:
-
ใกล้ประสบผลสำเร็จแล้วแดดดี้ สู้ ๆ o18
-
เฟรดดี้น่ารักกกกก เขินแทนกุ๊กเมย์จัง :-[
-
อีตาฝรั่งตีกินหล่ะ 555 :laugh:
-
แด๊ดดี้เฟรดทั้งจีบทั้งหยอดไปหลายมุข ทำพ่อจ๋าเขินไปหลายรอบ น่ารักอ่ะ
ลูกชายจอมแสบน่ารักเสมอ^^
-
+1คร๊าบบบบ
พึ่งตามมาอ่าน
เนื้อเรื่อง และตัวละครทุกตัว น่ารักมั๊ก มากก อบอุ่น ชวนให้ยิ้มได้ทุกตอน
อ่านแล้วตึดหนึบเลยทีเดียว
:L2: :pig4:
-
:laugh: :laugh: สนุกมาก น่ารักมากๆ..
เฟรดดี้เป็นฝรั่งที่เน่ามากอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ แต่ก็ชอบเวลาที่ทำให้กุ๊กเขิน
:pig4: โหวตเซ็งเป็ดอวอร์ดให้เรื่องนี้ด้วย ขอให้ได้รับรางวัลปีนี้นะคะ o13
-
แอร๊ยยยยย
ประโยคสุดท้าย!!!! :m25:
ยังรอให้อยู่ร่วมชายคาเดียวกันนะฮัฟ 555+ เพลงเก่าเลยนะเนี่ย อ่านแล้วคุ้นหูขึ้นมาเลยครับ พอไปเซิร์ชฟัง ชัดเลย..
ขอบคุณที่อัพ ขอบคุณที่มอบรอยยิ้มให้ในวันนี้นะครับ o15 ตาลาลา มีฟามสุขจังที่ได้อ่านนนน :oni1:
-
เฟรดชอบพูดให้กุ๊กเมย์เขอนอย่างเดียวไม่พอ ยังมาทำให้คนอ่านเขินอีก :o8:
-
เมื่อไหร่จะใจอ่อนนะกุ๊กของเรา
-
"เอาที่สองคนขึ้นไปขย่มแล้วไม่พังก็พอ"
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย
-
:m20:
-
แมงอีฮุมมันเพลงฝนตกอ่ะครับ
เบลล์จำได้ว่ามันเป็นเพลงเชียร์กีฬา(เอ่อ เบลล์อายุ 21 - -* ไม่รู้ว่าเป็นพี่นักเขียนรึเปล่า)
มันจะร้องว่า
ฝนเทลงมา เทลงมา เทลงมา
ให้นาตูโฮง นาตูโฮง นาตูโฮง
ให้ซ่งตูเปียก ซ่งตูเปียก ซ่งตูเปียก
ให้เสื้อตูเปียก เสื้อตูเปียก เสื้อตูเปียก
แมงตับเต่า ออกลูกข้างหลัง เป็นแมงอะหยัง
โอ้แมงอีฮูม แมงอีฮูม แมงอีฮุม
ใต้ต้นบักเขียบ ต้นบักเขียบ ต้นบักเขียบ
-
แบบว่า....น่ารักอ่ะ ชอบทั้ง4คนเลย อิอิ
-
เอาแบบสองคนขึ้นขย่มแล้วไม่พัง...ชอบๆ ฮ่าๆๆ
-
แดดดี้เฟรดรุกได้สุดยอดมาก ไม่เปิดโอกาศให้พ่อพฤกษ์ดิ้นเลย 555
ขอบคำนี้มาก“เอาที่สองคนขึ้นไปขย่มแล้วไม่พังก็พอ” แต่..เค้าจะทำอะไรกันนะ 5555
-
อ่า....น่ารักอ่ะ...วู้!!
-
แด้ดดี้เอาใจไปอีกแล้วววว
เตียงแบบนั้นจะซื้อทีต้องเสริมหลายชั้น มีหลายออปชั่นหน่อย 55
ชอบตอนเรียก เมย์ ดูน่ารักมากมาย
-
แด๊ดดี๊เดินหน้าลุยจีบเต็มที่เลย
เชียร์อยู่จ้า
:L2: :L2:
-
อรั๊ยตอนนี้อ่านไปยิ้มไป ไม่ไหวจะน่ารักอ่ะ ทั้งคุณพ่อคุณลูกเลยทีเดียว
แหมๆๆๆ แด๊ดดี้ มาอยู๋ไทยนานมากอ่ะ ขนาดเพลง เก่าขนาดนี้ก็ยังรองเป็น
-
เล่นเอากุ๊กเมย์เขินบิดเลย 555
-
กรี๊ดดดด แด๊ดดี้เฟรดชนะเลิศมาก แผนจีบพ่อเมย์สุดยอด
แถมติดสินบนเด็ก ๆ ให้มาเป็นพวกอีกนะนั่น
ชอบตอนไปเลือกซื้อเตียงที่ซู้ดดดดดด
ถ้าแด๊ดเฟรดจะทำให้พ่อเมย์เขินซะขนาดนี้ 555
ว่าแต่เมื่อไหร่พ่อเมย์จะใจอ่อน ตกลงปลงใจกะแด๊ดเฟรดซะทีน้อ ^^
-
น่ารักอ่า เลือกเตียงได้มีเหตุผลมากกก
"เอาที่สองคนขึ้นไปขย่มแล้วไม่พัง"
โอวววว สุดๆๆๆๆ
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
คุณเฟรด...รุกซะหนัก o13
-
ถ้าจะน่ารักกันขนาดนี้.... :m1:
-
น่ารักครอบครัวสุขสันต์ :L2:
-
อร๊ายยยยย น่ารักแบบนี้กุ๊กจะใจแข็งได้หรือ :impress2:
-
เอิ่ม...ขย่มเบาๆ ดีกว่าไหมครับ เสียดายเงินค่าเตียงแทนอ่ะ >.<"
-
เฟรดทำเอาพ่อจ๋าเขินหน้าแดงหมดเลย เด็กๆ ก็ยังน่ารักไม่เปลี่ยนจริงๆ
-
ตายแล้ว ๆ หวานซาบบบบ............
น่ารักสุด ๆ ไปเลย
-
:L2: :o8: :-[ :impress2:
-
จ้า~ จะเขินตายแล้วจ้า >///<
ถ้าจะจีบกันได้แก้มแดงขนาดนี้นะ
ซื้อเตียงแล้วไปขย่มกันเลยไป๊!!
(เปล่าทะลึ่ง เค้าพูดตามแด๊ดดี๊เฟรดง่าาาาา)
รอตอนต่อไปค่ะ :)
-
น่ารักทั้งคู่เลย....
ไม่ไหวๆๆ อ่านแล้วเขิลลล
รออ่านตอนหน้าด้วยจ้า +1 และเป็ด ขอบใจจ้า
-
บอกว่าใกล้จบภาคนี้ แสดงว่าจะมีภาคต่อใช่มะ ภาคลูกๆป่ะเนี่ย
รอต่อไปครับ
-
:impress3: น่ารักกันเกินไปแล้ว
-
แผนใช้ของกินล่อ บางครั้งก็เป็นดาบสองคมได้เหมือนกัน o18
ใกล้จบแล้ว เสียดาย...
-
ชอบตอนน้องเมษ หมุมมากจนมึน กลิ้งจนหัวโขกกำแพงอ่ะ เราหัวเราะก๊ากเลย นึกภาพตามแล้วขำ น่ารักปนสมน้ำหน้าอ่ะ :laugh:
ส่วนแด๊ดดี้เฟรดก็รุกหนักซะจนพ่อเมย์ม้วนไปกิ้งกือไปละ :jul3: ร่วมหอลงโรงกันเท๊อะ :impress2:
-
:-[ น่ารักอ่า
-
ซื้อของเข้าบ้านกันเหรอจ๊ะ
สวีทหวาน ไม่กลัวมดเกาะเลยนะ
คุณเฟรด ตอนนี้เอาไปอีกสิบดาวเลยจ้า(แอบบวกใจคุณกุ๊กไปให้อีกหนึ่ง)
-
เตียงก็ซื้อใหม่แล้ว
ต่อไปก็รอเวลาภรรยามือใหม่สินะ
-
เอร๊ยยยยย...กุ๊กเขิลลลลลล >..< ชอบตรงนี้
-
อร๊ายยยยยยยยยย เมื่อยปาก :m3:
จะน่ารักไปไหนนนน เมย์ยอมไปอยู่กับเฟรดดี้เหอะ
-
กรั่กๆๆ แด๊ดดี้เกี้ยวพ่อจ๋าจนเขิลอล้วเขิลอีกไปหลายรอบแล้วนา....
ด้านได้อายอด สำนวนนี้ใช้ได้จริงๆ 5555
-
น้องเมษ จมูกดีจิงๆ รู้ได้ไงว่าจอชชี่มาเเล้ว
อ่านไป ยิ้มไป ไกล้เหมือนคนบ้าเต็มที่เเล้ว
เเต่ชอบสุดๆๆๆ ครอบครัวสุขสันต์
-
:-[ เฟรดรุนแรงทางคำพูด บัดสีที่สุดด~~~~~ :z1:
-
:man1: :man1: loveๆ เรื่องนี้ม๊ากกกกก :man1: :man1:
-
มุกจีบแบบนี้ ฝรั่งขึ้นก ก็ใช้เป็นด้วยหรือ ...... แต่ว่าไป มันก็เห็นผลนะ :z1:
น้องเมษ นี่ มีซีนให้อมยิ้มด้วยตลอด :m20:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ
-
แด๊ดดี้เฟรดก็ซื้อแบบ king size ไปเลย ลุงเฟรดติดสินบนลูกๆ ได้น่ารักมาก เข้าทางน้องเมษ เฟรดได้ตอดนิดตอดหน่อยกุ๊กเมย์แค่นี้ก็ชื่นใจแล้วเนอะ
-
อ่านตอนนี้แล้วมีความสุข อร๊ายย
-
ไม่มีตัวละครตัวไหนในเรื่องนี้ที่ไม่ชอบ ชอบทุกตัว รักทุกตัว
แม้แต่คอบครัวของน้องเบิ้มก็ไม่เว้น
อิ อิ ตอนนี้เฟร็ดกับกุ๊กเมย์เหมือนคู่ผัวตัวเมียใหม่ ไปซื้อข้าวของใช้-เครื่องครัว เตรียมออกเรือนเลย
-
แด๊ดดี้เยี่ยมมากค่ะ
รุกเร็ว จัดหนักมากจ้า ปลื้มอ่ะ
-
แด๊ดดี้เฟรดมีผู้ช่วยที่น่ารักมากๆๆๆ
-
หยอดเป็นขนมครกเลย :z1: น่ารัก.... :-[
:pig4: คะ
-
น้องเมษปีนตาข่ายขึ้นไปลอดท่อแล้วสไลเดอร์ปรู๊ดลงมาในบ่อจนลูกบอลกระจาย “เย้!” เจ้าแสบเอาหน้าทิ่มพื้น ตีแขนตีขา
เหมือนว่ายน้ำ
โจชัวร์นั่งต่อเลโก้อยู่ตรงโต๊ะพลาสติกสีเขียวอื๋อ เด็กชายบรรจงวางตัวต่อสีเหลืองชั้นล่าง กดสีเขียวเพิ่มอีกชั้น ตามด้วยสีน้ำตาล สี
เขียว และสีเหลืองอีกที ในขณะที่เด็กคนอื่นต่อเป็นรูปหุ่นยนต์
“อะไรอ่ะ” เด็กผู้หญิงชะโงกหน้ามาถาม เธอเรียงเป็นรูปตึกอยู่
“เบอร์เกอร์” จอชชี่ยิ้มอวดฟันขาววับ “จอชต่อให้แฟน”
สาวน้อยร้อยชั่งขยับมานั่งชิด “เธอมีแฟนด้วยเหรอ”
“อยู่ตรงนู้น” เจ้าหนูชี้มือ ทำปากยื่น
เมษาสไลด์เอาหลังลงมาจากท่อ ทั้งตัวตกโครมทั้งเสียงหัวเราะคิกคัก ลูกบอลพลาสติกขนาดกำปั้นกระเด้งกระดอนไปกระแทก
หัวเด็กอีกหนึ่งที่นั่งอยู่
“ฮึ่ย!” เด็กชายวัยประถมต้นลุกพรวดจากที่ “แกล้งกันเหรอ”
น้องเมษนั่งจมอยู่กลางบ่อบอล เลิกคิ้วขึ้นมองพลางส่ายหัวดิก
เด็กรุ่นพี่หยิบบอลพลาสติกสีแดงขึ้นมาลูกหนึ่ง ยื่นไปจ่อตรงลูกตาอีกฝ่ายแล้วพูดเสียงดังใส่ “นี่ไง หลักฐาน! นายโยนใส่หัวฉัน”
เมษาหน้าบึ้ง “เมษไม่ได้ทำ”
“ทำ!”
“ไม่ได้ทำ!” ไอ้แสบเถียง
“ทำ!”
“ถ้าทำต้องเป็นแบบนี้” พูดจบ มือก็เขวี้ยงลูกบอลใส่หน้าคนตรงข้ามเต็มแรง มีเสียงดังป๊อกตามด้วยคนหาเรื่องหงายท้องผลึ่งด้วย
ความตกใจ
“น..นายแกล้งฉัน!” พอลุกขึ้นมาได้ คราวนี้สองเด็กเริ่มวางมวย
เมษาส่งเสียงหึในลำคอ กอดอก ยืดหน้าด้วยความโกรธ “เมษไม่ได้ทำ ถ้าเมษทำเมษไม่ใช้บอลสีแดง! เมษจะใช้บอลสีเขียว!”
“กล้าหือเหรอ!” คนตัวโตกว่ากระชากคอเสื้อเด็กวัยละอ่อน
โจชัวร์รีบวิ่งมาหาเพื่อนซี้ เจ้าตัวน้อยผลักอกคนหาเรื่องก่อนจะกางแขนหราปกป้องแฟนหนุ่มไว้เต็มกำลัง “อย่ามาแกล้งเมษของ
จอชนะ!”
เมษากะพริบตาปริบ “จอชชี่..”
เพื่อนตัวน้อยทำเสียงฮึดฮัด “ข้ามศพจอชไปก่อน!”
..นั่นก็เว่อร์ไป..
“ทั้งคู่เลย!” พี่ตัวโตตรงดิ่งเข้าไปผลักจอชชี่จนล้มก้นจ้ำเบ้า
โจชัวร์เจ็บจนจุกแต่เจ้าหนูกัดฟันลุกขึ้น หลับหูหลับตาเอาหัวพุ่งเข้าโหม่งท้อง ปวดจี๊ดจนน้ำตาเล็ดแต่อีกฝ่ายก็หงายเก๋งลงกลาง
บ่อ
เกิดการตะลุมบอนเล็กๆโดยเด็กประถมกับเด็กอนุบาล มีการขว้างบอลใส่หัวกัน มีเสียงเชียร์ มีการใช้ฟันขบ แต่ยังไม่รุนแรงถึงขั้น
ชกต่อย
ผู้ปกครองของเด็กโตโผล่เข้ามาตอนนั้น เจ้าหล่อนกรีดเสียงโวยวายแล้ววิ่งมาดึงตัวลูกเข้าสู่อ้อมกอด มือข้างที่เหลือผลักไหล่
โจชัวร์จนเด็กชายล้ม
เมษากัดฟันกรอด แผดเสียงแหลมใส่ “ป้า!”
“ว้าย!” หล่อนตาโต รีบแจ้งรปภ.ว่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนถูกรังแก “คิดส์จากไหนคะนี่ แด๊ดดี้ มามี้ไม่สั่งสอนเหรอคะ ปล่อยมาบูล
ลี่คนอื่นได้ไง”
เฟรดกับพฤษภาเพิ่งจะเดินกลับมาจากลานจอดรถหลังเอาไมโครเวฟไปเก็บ กุ๊กพฤษภ์ถลันเข้ามาดูเหตุการณ์พลางประคองจอ
ชชี่ที่กำลังร้องไห้โฮขึ้นมากอด แขนอีกข้างโอบน้องเมษไว้แนบอก
“เกิดอะไรขึ้นครับ” เฟรดงุนงง มีแต่คนมาออกันเต็มไปหมด
เด็กหญิงที่นั่งต่อเลโก้กับจอชชี่ยกมือบอก “แฟนของคนนี้เล่นสไลเดอร์ค่ะ” เธอจีบปากจีบคอ “แล้วลูกบอลมันเด้งใส่ คนนี้ก็เสียง
ดังด้วย”
“แฟน?” พฤษภ์เลิกคิ้ว
“คนนี้” เธอจิ้มจึกที่เมษา “เป็นแฟนคนนี้” แล้วจิ้มต่อที่โจชัวร์
เจ้าทุกข์อย่างผู้ปกครองวัยดึกที่ทำผมพองลมเหมือนกระด้งฟัดข้าวเริ่มโวยวาย กระบังลมหน้าที่ตีโป่งประหนึ่งเพิงหมา
แหงนกระดกไปมาเมื่อเจ้าตัวหอบหายใจด้วยความโกรธ “ไอไม่ยอมนะคะ”
เฟรดข่มความไม่พอใจเมื่อเห็นน้ำตาลูกชาย เด็กหญิงอีกคนเป็นพยานว่า ‘ยัยป้ากระด้ง’ ผลักไหล่โจชัวร์จริงๆ “แล้วคุณจะเอายัง
ไง”
“ต๊าย! ลูกของยูน่ะมาทำลูกไอเฮิร์ท ยูต้องให้ลูกยูมาซอรี่ลูกไอ รู้มั้ยลูกไอน่ะสตัดดี้ในเบสท์สคูล ไอโพรเท็คอย่างดี อินเซ็คส์สัก
ตัวก็ไม่ให้ไบท์..”
พฤษภากลั้นขำ ไม่อยากพูดอะไรนอกจากปล่อยให้อีกคนจัดการแทน
“โจชัวร์” เฟรดลูบหัวลูกชาย “หนูทำพี่เขาจริงรึเปล่า”
จอชชี่เม้มปากแน่น ไม่อยากยอมรับหรอก แต่ว่าลูกผู้ชายตัวจริงกระทิงแดงกล้าทำก็ต้องกล้ายืดอก “จอชทำฮะแด๊ดดี้”
“ขอโทษเขาซะเด็กดี”
เมษาหน้าหงิก “จอชไม่ผิดฮะ! จอชเป็นฮีโร่ของเมษ”
“จะใครก็ตามเถอะค่ะ ไออยากได้ยินคำซอรี่ ไรท์นาว!” หล่อนทำเสียงไม่พอใจก่อนจะหันมาสอนลูกตน “แอกเกรสชั่นเป็นสิ่งไม่ดี
นะคะ ห้ามก็อปปี้”
โจชัวร์ไม่ชอบใจนักแต่ก็ยกมือไหว้ป้ากระด้งกับลูกชายไป
“น้องเมษล่ะครับ” พฤษภาหันมามองเจ้าตัวแสบ รู้ดีว่างานนี้มีแต่น้องเมษเท่านั้นที่ซนกว่าใคร โจชัวร์ไม่มีทางก่อเรื่องก่อนแน่
เมษาเบะปาก แต่ก็ยกมือไหว้ตามโดยง่าย “ไปสู่สุขคติ สาธุ สาธุ”
หล่อนมัวแต่ลำพองเลยไม่ทันฟังคำอวยพรจากเด็ก สะบัดแหวนอวดเครื่องเพชรวูบวาบแล้วก็สำทับอีกหน “การจะเลี้ยงคิดส์นะคะ
ยูต้องเพย์แอทเทนชั่นให้ดี ต้องมีแอทแทชเมนท์ อย่างไอเนี่ย เอาวิธีทีชลูกมาจากลอนด้อน” กระดกลิ้นส่งสำเนียงไปหน “ลูก
ของไอเลยกล้าคิดกล้าพูด แต่ไอทีชเขามาดี ไม่มีบูลลี่คนอื่นค่ะ ไอบอกเสมอว่าแอกเกรสชั่นเป็นแบดติงส์”
เฟรดถอนหายใจ จูงโจชัวร์กับน้องเมษแล้วโอบเอวพฤษภาอีกด้าน กุ๊กเองกำลังฟังเธอฝอยอยู่เลยไม่ทันท้วง เจอคนแบบนี้ก็ตลก
ดี
“ว่าแต่..ไหนมามี้ของลูกยูล่ะคะ หรือว่าเป็นหน้าที่ของแดดดี้” หล่อนจีบปากจีบคอ “ถ้าอย่างนั้นไอไม่สงสัยค่ะว่าทำไมลูกยูมี
พร็อบเบลม”
พฤษภาชักจะไม่ตลกด้วยแล้ว นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้หญิง กุ๊กจะเอาตะหลิวเคาะกบาลให้เข็ด หมั่นไส้กระบังหน้านั่นจริงๆสิพับผ่า
เฟรดเหยียดยิ้มมุมปาก “ผมไม่รู้หรอกครับว่าลูกๆของผมมีปัญหารึเปล่า” เขากอดเมษาและโจชัวร์ “รู้แต่ว่าผมสอนลูกให้รู้จักการ
ขอโทษ จะถูกหรือจะผิด หากทำพลาดไปแล้วต้องมีน้ำใจนักกีฬามากพอ ต้องไม่หาเรื่องคนอื่นก่อน ต้องไม่กล่าวโทษโดยที่ยังไม่
มีหลักฐาน ต้องไม่รังแกคนที่อ่อนแอกว่า”
เจ้าหล่อนหน้าหงายเงิบเพราะโดนด่าหลายเด้งติด
“อะไรกันยะ..เป็นฟอเรนเนอร์ทำมาพูดดี”
พฤษภากระตุกแขนเสื้อร่างสูง “ไปเถอะคุณ ขืนอยู่นานผมจะตบะแตกเอา” เขาลูบแผ่นหลังกว้างปลอบใจ “กลับบ้านเราดีกว่า”
เฟรดพยักหน้า ก่อนไปยังทิ้งท้าย “ขอโทษนะครับ..”
“อะไรยะ”
“ถ้าคุณจะสังเกตนะ” ชายหนุ่มยิ้ม “ผมเป็นต่างชาติ แต่ผมพูดภาษาไทยทุกคำเพราะผมอยู่บนแผ่นดินไทย คุณซะอีกที่เป็นคน
ไทยแต่พยายามใช้ไทยคำอังกฤษคำ มันไม่เท่หรอกครับ อย่าพยายามอวดเลยว่าไปจบเมืองนอกมา เท่หรือไม่เท่มันอยู่ที่ความ
ภูมิใจในชาติของคุณมากกว่า”
หล่อนอ้าปากค้าง
“ผมฟังแล้วรู้สึก..เวทนาน่ะครับ” เฟรดทิ้งบอมบ์ก่อนจะจูงครอบครัวน้อยๆเดินออกไป มีเสียงกรี๊ดพร้อมคำก่นด่าตามมาอีกระลอก
แต่เขาไม่สน
..รักพจนานุกรมไทยที่คอยสอนศัพท์ใหม่ให้จริงๆ..
โจชัวร์ที่สะอื้นเป็นพักๆหยุดร้องไห้แล้วเมื่อถูกปลอบโยนอยู่ในอ้อมกอดของพ่อพฤษภ์ เจ้าหนูน้อยซุกหน้าลงกับอกอุ่น
“เจ็บมั้ยลูก หืม..” พฤษภาลูบหัวอย่างสงสาร
เมษาปีนมานั่งบนตักพ่อด้วยคน มือเล็กยกขึ้นโปะบนผมสีทอง
“จอชชี่เท่ที่ซู้ด”
โจชัวร์น้ำตาแห้งทันควัน มองเพื่อนตากลมป๊อง “จอชเท่เหรอ”
น้องเมษพยักหน้า ยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยว “เมษชอบจอชชี่มาก”
พฤษภาหันไปอมยิ้มกับเฟรด แทบจะจำไม่ได้ว่าก่อนหน้านั้นเด็กๆสองคนเคยทะเลาะกันมาก่อน พอเวลาผ่านไป มีเรื่องราว
ระหว่างกันเกิดขึ้นมากมาย มิตรภาพดีๆเลยพัฒนาอย่างไม่รู้ตัว
..พวกเขาก็ด้วย..
“จอชไม่อยากเป็นแฟนเบิ้ม” โจชัวร์ยกมือขยี้ตา กุ๊กเลยเอาทิชชู่มาเช็ดให้เบาๆ “จอชอยากเป็นแฟนเมษ จอชจะปกป้องเมษ”
“จอชเป็นแฟนเมษ” เมษาทำท่าขึงขัง
พฤษภาแอบหัวเราะ ที่พูดๆกันนี่รู้ความหมายหรือยังก็ไม่แน่ใจ
“เฟรดชอบเมย์มาก” หนุ่มฝรั่งพึมพำ “เฟรดอยากเป็นแฟนเมย์”
“บ่นอะไร” กุ๊กหันมามอง
“เปล่าคร้าบ” เขาลอบขำ ใบหน้าเปื้อนยิ้มมองแต่ถนนด้านหน้าเท่านั้น “แบบนี้น้องเมษก็ยอมรับจอชเป็นแฟนแล้วสิ ดีจังเลย”
“ช่าย ช่าย” เมษาพยักหน้าหงึกหงัก
“แล้วเรารู้รึเปล่าว่าแฟนกันต้องทำยังไง” คำถามนี้เขาหันมามองกุ๊ก
พฤษภาเม้มปากแน่น อยากเตะไอ้หมอนี่ลงจากรถชะมัด
..แก้มเขาจะระเบิดเพราะความอายแล้ว!..
“แฟนต้า..เปิดจุกแล้วกิน!” น้องเมษร้องยิปปี้
เฟรดกลั้นหัวเราะแทบแย่ “เป็นแฟนต้องให้ของกัน มีเวลาให้กัน ไปกินข้าวกัน ไปเที่ยวด้วยกัน” เขาอธิบาย อาศัยจังหวะรถติด
หันมาสอนเด็กๆหากดวงตาสีฟ้าสว่างกลับจับจ้องที่คนตรงข้ามแทน
พฤษภ์เสมองไปด้านนอก “มอ’ไซด์คันนั้นเท้เท่” เปลี่ยนเรื่องอีกแน่ะ
โจชัวร์ตาลุกวาว “จอชจะให้เบอร์เกอร์เมษหมดเลย!”
“หนูกับจอชจะไปเล่นซู้งสูงกันด้วย!” น้องเมษอวด
เฟรดยิ้ม กุ๊กไม่สนใจก็ไม่เป็นไร เขาจะพูดต่อไปเรื่อยๆ “ถ้ารักมากๆ ใครคนใดคนหนึ่งจะชวนอีกฝ่ายมาอยู่บ้านเดียวกัน”
พฤษภาหันขวับ สีเลือดแล่นริ้วขึ้นบนใบหน้าเหมือนมะเขือเทศสุก
“พวกเราจะใช้ชีวิตร่วมกัน” เขาพูดเนิบนาบ ไม่ละสายตาไปจากอีกฝ่ายเลย “เข้านอนด้วยกัน..ตื่นมาพร้อมกัน จูงมือกันไว้ไม่
ปล่อย”
โจชัวร์ร้องเบาๆเหมือนแมวคราง ฝ่ายเมษาเงียบไป
“ผมพร้อมแล้ว” เฟรดไม่เล่นหัวเหมือนเคย เขากำลังจริงจัง “คุณล่ะ..อยากจะรับสมาชิกครอบครัวเพิ่มอีกสักสองมั้ย”
คนฟังหายใจไม่ทั่วท้อง อ้อมแขนที่กอดเด็กสองคนไว้กระชับแน่นเข้าเหมือนจะดึงลูกเป็นเกราะกำบัง..พฤษภาเข้าใจความหมาย
ดี
..หากยอมรับว่ากลัว..
“ผมดูใจกับภรรยาสองปีก่อนจะแต่งงาน” กุ๊กพูดขึ้นลอยๆ “สุดท้าย..เราก็ไปกันไม่รอด” เขาลูบหัวน้องเมษกับน้องจอชแผ่วเบา
“I know, time will tell..only time can tell” เขาไม่คิดจะเร่งรีบเพราะยังมีเวลาอีกนานที่จะทำให้เชื่อใจ “So take as much
time as you need.”
พฤษภาสบตากับอีกฝ่าย
“I will be right here waiting for you.”
หนุ่มไทยเอาหน้าซุกผมเด็กๆเพื่อบังแก้มที่กำลังขึ้นสีแดงจัด
“พูดอะไรกันฮะ” น้องเมษขมวดคิ้วมุ่น
“แด๊ดดี้บอกว่า..” โจชัวร์จะแปลภาษาแต่พ่อพฤษภ์ยื่นขนมมาให้ก่อน
พ่อหม้ายลูกหนึ่งทำทีมองไปทางอื่นหากปากอุบอิบ
“อดเปรี้ยวไว้กินหวานแล้วกันนะคุณ”
(http://image.dek-d.com/24/1063639/107696757)
:impress2: เหมือนจะยาว เลยตัดขึ้นตอนใหม่ดีก่า
ขอบคุณทุกท่านมากคร้าบที่เข้ามาเยี่ยม เค้าพูดไม่ค่อยเก่ง แต่รักหมดใจนะ :o8:
:L1: ให้หัวใจน้องเมษแทนแล้วกัน อิอิ
ปล. ขอบคุณมากๆๆๆสำหรับคะแนนโหวตนะคร้าบ แค่เข้ารอบแรกก็ดีใจแล้วววว :impress2:
-
ลุงเฟรดเค้าหว๊านนนนนนนหวานนะ ฮ่าๆ
ฮาตรงเฟรดชอบเมย์มาก เฟรดอยากเป็นแฟนเมย์
-
เมย์ไม่ต้องคิดมากหรอกตกลงไปเลย
ไหนๆลูกๆก็เป็นแฟนกันแล้ว :laugh:
-
:impress3: เขินนนนนนนนน
-
อ่านไปๆ เขิน :o8:แทนกุ๊กเมย์ซะงั้นเรา
หูยยย..ฝรั่งอะไร จีบเอ๊า จีบเอา ทำเอากุ๊กเมย์จะไปไม่เป็นแหล่ว
อิ อิ คนเขียนบอกว่าพูดไม่เก่ง ขอบอกว่าไปเรียนกับเฟรดซิ อิ อิ
-
แอร้ยยยยยยย ชอบน้องจอชชี่กับเมซซี่มากเลยคะ อ่านแล้วก็หลงรักในความแก่นเซี้ยวว เกินใครจริงๆ ฮิๆ แล้วก็รักกันน่ารักมากก
คุณพ่อกับแด็ดดี้ด้วย น่ารักจัง มาอยู่ด้วยกันเร็วๆน๊าาาาาาาาาาา :L1:
-
น่าร๊ากกกกกกกกก ที่ซู๊ดดดดดดดดด
-
อ๊ายยย
น่ารักจังกุ๊กเมย์ :man1:
*หยิกแก้มๆๆ
-
ลุงเฟรด....น่ารัก
-
หวานสุดใจเลยเว้ยตอนนี้
so you say "YES" ไปเลยกุ๊ก
-
น่าร้ากกกกกก!!!!!! อ่านไปยิ้มไป โฮ่ๆชอบจัง
ยัยป้ากระบังลมนั่นเหมือนป้าแถวบ้านเลยกร้ากกก
-
น้องจอซซี่เท่ห์มาก o13
:L2: :L2:
-
So sweet!!!! Kyaaaaaa~~~!!! (>______<)
-
โอ๊ย...เด็กๆ น่ารักจะตายอยู่แล้ว...(พ่อ และพ่อน่ารักเสมอต้นเสมอปลาย)
แล้วนี่ Y เด็กกำเนิดแบบไม่รู้อิโหน่อิเหน่เหรอ?
ดีจัง ชอบค่ะ 555
ขอบคุณ และ + เป็ดนะจ๊ะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด แด้ดดี้น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก
แบบนี้กุ๊กเมย์จะ take time กี่วิดี 555
แต่แอบตลกเจ้คนนั้นเบาๆ ดูมีคำพูดที่น่ากระโดดเตะมากมาย หุหุ
เฟรดชอบเมย์ อยากเป็นแฟนเมย์ อู้ววว น่ารักที่ซู๊ดดด
-
คู่ลูกนำไปแล้วน้า 55+
แต่ท้ายมีหวานกันอีก เขินๆๆๆ ><
-
คู่ลูกดูจะแย่งซีนคู่พ่อไปหมดเลย แอร๊ยยยน้องจอชชี่ หนูกล้ามาก o13 ชี้บอกเลยว่าน้องเมษแฟนตรู แฟนข้าใครอย่าแตะ หนูแมนมากค่ะ กุ๊กเมย์ไม่ต้องรอเวลาแล้ว ตอบรับไปเลย จะได้เป็นครอบครัวสุขสันต์ :-[
-
ไม่ไหวจะกรี๊ดเฟรด สารภาพบอกกันโต้งๆแบบนี้เลย กุ๊กคะอย่าพิจารณานานนักนะคะ แต่อีกใจก็สงสารลุงโชคผู้แสนดีเหลือเกิน
ปล.แอบหมั่นไส้ยัยคุณป้ากระบังลมนั่นจริงๆ ไม่ค่อยแอพพริซิเอทเท่าไหร่ 555
-
น่ารักทั้งคู่พ่อ คู่ลูก
เขินแทนกุ๊กเมย์ :-[
-
เวทนา!!! เก๋ามั่กๆคุณแด๊ด
รักเรื่องนี้ที่ซู้ดดดดด
-
ขำยัยป้ากระบังลมอะ
ไอๆยูๆ แอนด์ ลอนด้อนนนนน อ่านยากแต่ฮาโคตรๆเลย
หวานได้อีกจริงๆเลยอะ
ชอบบบบบบ
-
จะอดเปรี้ยวไว้กินหวานกันไยเล่า
เฟรดดี้เสนอตัวขนาดนี้แล้วก็สนองเขาเถ๊อะ
-
ฮู้ววววว
พัฒนาอีกขั้น สู้ๆพ่อเฟรด
-
เชียร์ เชียร์ เชียร์ พ่อจ๋าอนุญาตแด๊ดดี้ย้ายบ้านเถอะน๊า
จอชชี่เท่จัง ปกป้องเมชชี่ด้วย เด็กๆ น่ารักจังเลย
-
กรี๊ดดดดด!!!!!!!
เขินแทนกุ๊กเมย์สุด ๆ :m3:
-
:impress2: :-[
อดทนรอไม่นานน่ะลุงเฟรดดี้้
กุ๊กเมย์เจอความหวานแบบนี้ไปไหนไม่รอดและ
โอ้ยๆๆครอบครัวที่แสนอบอุ่น :กอด1:
-
น่ารักมาก ๆ ค่ะ จอช กับ เมษ น่ารักที่สุด :pig4:
-
ฮิ้ววว~~ เหมือนซื้อของเข้าเรือนหอเลยล่ะ :o8:
มีชวนไปอยู่ด้วยกันด้วย ฮ่าฮ่า ท่าจะไม่แคล้ว
ตอนนี้จอชชี่รับบทเป็นฮีโร่ให้น้องเมษไปเลย
คู่ตัวน้อยก็เป็นแฟนกันแล้ว ถึงจะไม่รู้ความหมายก็เถอะ
เหลือคู่พ่อละ จะลงเอยยังไง รอตอนหน้าแล้วกันเนอะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
-
:o8: :-[ o13 :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:
-
จะรอดูกุ๊กเมย์ใจอ่อนค่ะ :-[
-
:-[ จะไปอยู่ด้วยกันแล้ว :-[
-
ว๊ายๆ กุ๊กหน้าแดงขนาดนี้รับรักเค้าเถอะเนอะ :กอด1:
เมษเป็นแฟนจอซซี่แล้ว รอให้โตอีกหน่อยละค่อยกินนะจณะ :-[
-
เฟรด คุณนี่มันแรดจริงๆ!! 5555555555555
-
อยากหัวเราะให้คว่ำ :m20:
-
เฟรดดี้คะแนนนำโด่งเลย :o8:
-
น่ารักๆ เฟรดก็ใช้ลูกเป็นสะพานได้ตลอดจริงๆ 5 5 5
-
โอ๊ยกรี๊ด ไม่ไหวแล้วเขิน :-[
อิป้ากระด้งนี่น่าจะเอามาตบล้างน้ำสักทีนะคะเนี่ย แต่ไม่ต้องทำ
เพราะเฮียเฟรดแกเล่นตอกกลับไปซะกระด้งคว่ำ :m20:
-
เขินแทนเลย ทั้งพ่อทั้งลูก บรรยากาศสสีชมพู
-
น่ารักทั้งสองคู่เลย
-
จะหวานอะไรกันขนาดนี้ หวานมากกกกกกกกก
พ่อเฟรดด่าคุณป้าคนนั้นใด้เข้ากระดูกดีชอบๆ
-
เฟรดดี้ ความหวังใกล้เป็นจริงแล้ว ลุยโลดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด 555+ :m11: :m11: :m11:
-
สรุปคือ ยังไงๆ เฟรดดี้ก็ได้กินแน่ๆใช่มั๊ยค่ะ
-
น่ารักกกกก อ๊ากกก อยากอ่านทุกวันเลยค่า
แด๊ดดี้รุกอีกๆๆ เอาให้พี่โชคหงายตึ่งไปเลยย
ปล.ขำคุณป้ากระบังลมมาก ฮ่าๆๆๆ
-
ตอนนี้จอชชี่ดูเข้มแขผ้งขึ้นมาก ปกป้องเมษด้วย
แด๊ดดี้ก็รุกหนักใหญ่แล้ว พ่อพฤกษ์ใจอ่อนเร็วๆน้า
-
:L2: :L2: เด็กๆน่ารักจัง
-
น่าร้ากกกกก ทั้งคู่พ่อ คู่ลูกเลย
-
น่ารักที่สุดทั้งพ่อ ๆ ลูก ๆ :L2:
เจ้าตัวเล็กเป็นแฟนกันแล้วน๊า..น่ารักมากกก :o8:
-
ไอย่ะ...น่ารักจริง
-
:mc4: คืบหน้าแล้วเว้ยแด๊ดดี้ o18
ตอนนี้ไม่ฮา แต่หว๊าน หวาน..
รอเวลาที่ย้ายมาอยู่บ้านเดียวกัน คงหวานเช้า...กลางวัน...เย็น เลยมั้งเนี่ย :-[ :-[
-
:o8: เขินๆๆๆ หวานกันมากน่ะเมษ์กับเฟรด คู่ของลูกก็ไม่แพ้กัน
[attachment deleted by admin]
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยย
เด็กชายเมษาน่ารักที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดด
-
หวาน รักโรแมนติก จังเลยนะหนอ
หลังจากนี้จะเป็นอย่างไรเนี่ย
อยากรู้จัง
รอตอนต่อไป
-
:o8: แหม!! แด๊ดดี้เฟรดดี้ หยอดได้เป็นหยอดนะคะ กุ๊กเขินจนจะเหมือนแยมโรลอยู่แล้ว
ส่วนคู่ลูกจ๋าก็หวานไม่แพ้กันเน้อ :L2:
-
แต่งเรื่องได้น่ารักมากๆ
อ่านไปยิ้มไป
ชอบตรง
“เฟรดชอบเมย์มาก” “เฟรดอยากเป็นแฟนเมย์”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
:m3: :m3:อะไรจะหวานกว่านีี้อีกนะ :m1: :m1:
-
แด๊ดดี้เฟรดเท่ห์ที่ซู้ดดดดดดดด o13
ช้อบบบบบ ชอบบบบบ จังเล้ยยยย :-[ :-[
-
:กอด1: ไม่ต้องคิดไรแล้วกุ๊ก คนอ่านเซย์เยสไปนานหลายตอนแล้วค่ะ
-
:-[ หวานมากกกก
คู่ลูกก็น่ารัก คู่พ่อก็น่าเลิฟ
-
กระทืบไลค์ตรงคำพูดของคุณพ่อเฟรดอย่างแรง!!
ขนาดเราแค่อ่านยังหงุดหงิด (อะไรวะพูดไทยคำอังกฤษคำกุฟังไม่รู้เรื่องโว๊ย)
นี่ถ้าเจอคนมาพูดอย่างนี้ใส่รับรองมีด่ากลับเหมือนกัน -^-
-
น่ารักกันจริงๆ ทั้งคู่พ่อคู่ลูก :กอด1:
-
ตกลงว่าอยากกินผัดเปรี้ยวหวานกันใช่ไหม พูดประโยคเดียวกันเลย(แต่คนละตอน)
รับไปเถอะกุ๊ก ซื้อฝรั่งแถมลูกฝรั่ง หาซื้อที่ไหนไม่มี ยิ่งฝรั่งแบบตาเฟรดด้วย :z1:
-
โธ่ พฤก เดี๋ยวเฟรดก็แก้ว่า ขย่มเตียงกับจอช2คนไง จอชโดดเตียงดึ๋งๆ
-
อ่านตอนนี้แล้วเหมือนเห็นพิธีแต่งงานอยู่รำไร :-[
-
เรื่องนี้น่ารักมากกกกก :-[
เปลี่ยนอารมณ์จากชุดsin 55 :laugh3:
-
เกิือบพลาดส่วนที่เหลือเลยอ่า
-
'ใกล้เข้าไปอีกนิด'
วันนี้โชคชัยมารับน้องเขยกับหลานชายที่บ้านเพราะสัญญากันไว้แล้วว่าจะไปเที่ยวสวนสนุกด้วยกัน น้องเมษเองก็ตั้งหน้าตั้งตารอ
ด้วยความตื่นเต้น ตอนเขามาถึง พฤษภากำลังยืนรดน้ำแพรเซี่ยงไฮ้กับคุณนายตื่นสายอยู่พอดี
“ทำไมดูเนือยๆ” เขาทักตอนเห็นท่าทางสะโหลสะเหล
“นอนไม่หลับ” กุ๊กหาววอด รับทองหยิบทองหยอดของฝาก
“เป็นอะไร ไม่สบายเหรอ” เขายกมือแตะหน้าผากอีกคนพลางอังหัวตัวเองดูด้วยว่าร้อนต่างกันแค่ไหน “ไม่มีไข้นี่เรา”
พฤษภ์ส่ายหัว ใต้ตาเป็นรอยดำเหมือนหมีแพนด้า
..เมื่อคืนเฟรดโกรธเขา..
พักหลังๆมานี้ เฟรดจะโทรหาเขาก่อนนอนทุกคืนเพื่อบอกราตรีสวัสดิ์(ทั้งที่ปกติก็เจอหน้าแทบจะทุกเวลาหลังอาหารอยู่แล้ว) เมื่อ
คืนก็เช่นกัน
‘วันหยุดไปทะเลกับผมมั้ย’ ปลายสายโพล่งขึ้น
“วันหยุดนี้เหรอ” เขาอยากไปเดินเล่นชายหาดอยู่หรอก แต่รับปากพี่โชคไว้ว่าจะไปเที่ยวด้วยกัน “ไม่ว่างน่ะคุณ มีเดทกับหนุ่มๆ”
..แค่แหย่เองนะ..แค่ลองหยอกเล่นเท่านั้นเอง..
‘ใคร!!’ หูแทบระเบิดแน่ะ
“จะบ้าเรอะ ตะโกนออกมาได้” เขาส่ายหัวด้วยความขบขัน ตอนตอบไปก็ไม่นึกอะไรอยู่หรอก “จะพาน้องเมษไปเที่ยวสวนสนุก
กับพี่โชค”
‘พี่โชคอีกแล้วนะ’ ทางนั้นกระเง้ากระงอด ‘ผมก็พาไปได้ จะเอาที่ไหนล่ะ สวนกลางแจ้ง สวนน้ำ สวนในห้าง กรุงเทพหรือต่าง
จังหวัดก็ได้หมด’ เฟรดร่ายยาว ‘เลือกเอาสิ ดรีมเวิลด์ สวนสยาม พัทยาปาร์ค ริปลีย์ก็มีบ้านผีสิง หรือจะไปบลัดดี้ฮอสพิทอล คุณ
สั่งผมได้เลยเมย์..ขอแค่ให้ผมเป็นคนพาไป’
เขาได้แต่นั่งงง “แล้วทำไมพี่โชคถึงจะพาไปไม่ได้ล่ะ”
‘ผมไม่ชอบ’
“เอ้า! คนอะไรไม่มีเหตุผล”
‘จะให้พูดตรงๆใช่มั้ย’ เฟรดเสียงขุ่น ‘เขามองคุณตาหวาน น้ำลายหกเหมือนจะกลืนเข้าไปทั้งตัว เทคแคร์จนโอเว่อร์ คุณยังไม่รู้ตัว
เลย แบบนี้จะให้ผมไว้ใจแล้วปล่อยคุณไปเดทกับเขาสองต่อสองเหรอ ผมไม่ยอมหรอก’
“น้องเมษไปด้วย” เขาแย้ง ถอนใจเฮือกพลางคิดว่าที่แท้ก็เป็นเรื่องนี้เอง ท่าทางของพี่โชคพอจะชวนให้คิดอยู่แต่พี่โชคเป็นคน
ชอบดูแลแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร..แม้ว่าช่วงหลังๆจะมากไปก็ตาม “จะบอกอะไรดีๆให้อย่างหนึ่งนะ”
อีกฝ่ายเงียบกริบ
“พี่โชคเป็นคนในครอบครัว..แล้วก็จะเป็นตลอดไป” เขาไม่ได้มีเจตนาสื่อความเป็นอย่างอื่นเลยสักนิด แค่อยากบอกว่าลุงโชคของ
น้องเมษน่ะ
..ไม่ใช่และไม่มีทางเป็น ‘คู่แข่ง’ ของคุณเลย..
แต่เรื่องราวกลับกลายเป็นว่า..หนุ่มฝรั่งขี้ใจน้อยกว่าที่คิด
‘ขอบคุณที่ย้ำให้รู้ว่าผมไม่ใช่คนในครอบครัวของคุณ’
เขาได้แต่อ้าปากค้าง ฟังเสียงโทรศัพท์ถูกตัดสายอยู่อย่างนั้น
..เลยนอนไม่หลับเพราะมัวแต่กังวลทั้งคืน..
โชคชัยโบกไม้โบกมือด้านหน้าน้องเขย “นี่..โอเครึเปล่าพฤษภ์”
พฤษภากะพริบตาปริบๆ “อ..อ้อ ไม่เป็นไรพี่” เขาฉีกยิ้ม แกว่งแขนไปมาด้วยท่าทีร่าเริงผิดสังเกต “สดใส สดใสคร้าบ”
..ห่อเหี่ยวล่ะไม่ว่า..
“แล้วนี่น้องจอชจะไปด้วยมั้ย” เขาชะโงกหน้ามองในบ้าน เห็นมีแต่น้องเมษคนเดียวที่นั่งกินเบรกฟาดของตัวเองอยู่
“น้องเมษโทรไปขอคุณเฟรดให้แล้ว” พฤษภ์อุบอิบ
เมื่อคืนเขาลองโทรไปง้อดู จะว่าไป..ไม่อยากใช้คำว่าง้อหรอกเพราะมันเหมือนคู่รักกำลังแง่งอนใส่กัน แต่ถ้าจะให้พูดตรงๆ ไอ้
อาการนั่งไม่ติดกระสับกระส่าย นอนไม่หลับ ใจเต้นตึกตักด้วยความกังวลจนต้องยกหูโทรศัพท์ไปขอให้อีกฝ่ายยอมคุยกันอีกครั้ง..
มันก็คือการง้อดีๆนั่นแหละวะ
ปรากฏว่าเฟรดปิดมือถือไปเลย ใจเขานี่ร่วงลงไปอยู่ตาตุ่ม เรื่องนี้ต้องบอกว่านับวันตัวเองชักจะอาการหนัก อาจเป็นเพราะไม่เคย
ถูกเฟรดเคืองมาก่อน ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาเขารับรู้ว่าแด๊ดดี้เป็นคนขี้เล่นแล้วยังใจเย็นเหมือนไม่มีอะไรในโลกทำให้หงุดหงิดได้
แล้วจู่ๆคนที่ตามเทียวไล้เทียวขื่อกลับมาโกรธกันจนปิดโทรศัพท์แบบนี้ ขอบอกว่าพฤษภาไม่สบายใจสุดๆ
ดังนั้นเขาเลยลองโทรเข้าบ้าน คราวนี้เฟรดเป็นคนรับสาย ทั้งที่เตรียมคำพูดไว้แล้วแต่พอฟังน้ำเสียงห้วนสั้นของอีกฝ่ายก็ต้องพาล
หัวหด ไม่รู้จะพูดอะไร พอดีเหลือบเห็นน้องเมษนอนกลิ้งอยู่เลยอาศัยเพื่อนลูกเป็นข้ออ้างแทน
“คือ..เด็กๆสัญญาว่าจะไปเที่ยวด้วยกัน” เขาแทบกัดลิ้นตัวเองเพราะกว่าจะบังคับให้เลิกพูดตะกุกตะกักได้ก็แทบแย่ “คุณ..
อนุญาตมั้ย”
‘อืม..’
..จบ! จบแค่นั้นเอง..
“แล้วคุณเฟรดมาด้วยรึเปล่า” โชคชัยเบะปาก
“คิดว่าไม่ คงพาน้องจอชมาส่งอย่างเดียว” กุ๊กเดินไปปิดสายยางด้วยสีหน้าเจื่อนๆ “ตอนแรกว่าจะไปรับแต่เขาบอกไม่ต้อง”
“ก็ดีแล้ว” โชคยักไหล่ เขาไม่ค่อยอยากเสวนากับคู่แข่งมากนัก
พฤษภาไม่พูดอะไรต่อนอกจากถอนหายใจอีกเฮือกและนั่นก็อยู่ในสายตาของพี่เมียพอดี โชคชัยเลยเดินเข้ามาหา “หือ?”
โชคคลี่ยิ้ม ยกมือขยี้หัวอีกฝ่ายด้วยความอ่อนโยน เขามองพฤษภ์ถอนใจมาหลายครั้งแล้ว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็เถอะ แบบนี้
เขาพลอยรู้สึกแย่ตามไปด้วย “ยิ้มหน่อยกุ๊ก สดใส สดใสไม่ใช่เหรอน้อง”
ดวงตาสีอ่อนมีหยดน้ำคลอจนปริ่ม “พี่โชค..”
..เขาพูดผิดตรงไหนที่ว่าพี่โชคเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน..
พี่เมียหยิกแก้มน้องเขยจนยืดเป็นพิซซ่า “ยิ้มสิหนุ่ม ยิ้ม~”
“เจ็บอ่า” เขาขำไปน้ำตาเล็ดไป
มีเสียงบีบแตรดังสนั่นหวั่นไหวหน้าบ้าน กุ๊กพฤษภ์หันไปมอง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคนที่ทำหน้าตาถมึงทึงเหมือนยักษ์อยู่ตรงหลังพวง
มาลัยรถน่ะเป็นใคร แต่บีบครั้งเดียวสงสัยไม่สะใจโก๋ พี่เลยกระแทกแตรแป๊นๆมาอีกระลอก
โชคผละจากตัวอีกคนแต่ยังไม่วายเอาแขนพาดไหล่ ยักคิ้วหลิ่วตาเยาะเย้ย ฝ่ายคนที่ยังนั่งอยู่ในรถ ถ้าชูของรักใส่ได้คงทำแล้ว
น้องเมษวิ่งออกมารับหน้าเพื่อน โจชัวร์กระโดดตุบลงจากเบาะ เด็กชายสะพายกระเป๋าลายสติทช์ใส่ข้าวผัดของป้าสาวและหิ้ว
กระติกน้ำหวานเฮลบลูบอยไว้อีกมือ ส่วนพ่อจ๋าเตรียมแซนด์วิชไก่กับทูน่าพร้อมนมกล่องใส่กระเป๋าเป้นินจาเต่าของน้องเมษไป
ด้วย เผื่อเล่นจนเหนื่อยจะได้มีอะไรกินกัน
“จอชชี่จ๋า” ปากหวานดี แต่ตาน่ะมองเป้เพื่อนว่ามีอะไรกิน
โจชัวร์ยิ้มแก้มปริ วันนี้มีช็อคโกแลตสวิสมาฝากแฟนด้วย
พฤษภาผละจากลุงโชคเดินเข้าไปหาเฟรด เขาพยายามยิ้มในแบบที่คิดว่าเป็นมิตรที่สุด “ขอบคุณนะครับที่พาน้องจอชมาส่ง ผม
จะดูแลแกอย่างดีเลย” เขากลั้นใจถามต่อ “คุณ..จะไปด้วยกันมั้ย ที่ดรีมเวิลด์น่ะครับ”
เฟรดปรายตามอง สีหน้าบึ้งตึง ไม่มีแววหยอกล้ออย่างเคย “ชวน? หรือว่ากันท่า” นับวันพ่อฝรั่งชักจะตัดพ้อด้วยภาษาไทยเก่ง
เกินไปแล้ว
กุ๊กเบิกตากว้าง หัวใจห้องที่สองหล่นตามห้องที่หนึ่งไปติดๆ “ผม..”
“ช่างเถอะ” ร่างสูงเบือนหน้าหนี “เย็นๆจะมารับลูก ฝากด้วย” ว่าแล้วก็ขับรถบึ่งออกไป ไม่มีการเหลียวมามอง ไม่มีการอาลัย
อาวรณ์สักนิด
“ฮื่อ..” พฤษภารู้สึกเจ็บหน่วงๆในอก บรรยายไม่ถูก แต่เหมือนกับเอามีดปังตอสับอกไก่เพื่อควักเครื่องในไม่มีผิด “ไอ้ฝรั่งขี้นก!”
เคืองว่ะเคือง
โชคชัยลูบหัวคนข้างกายเบาๆ “เราก็ไปของเรากันเถอะ”
เขาอุ้มน้องเมษกับน้องจอชขึ้นรถ จัดการรัดเข็มขัดตรงเบาะหลังแล้วรอให้พฤษภ์ปิดบ้านจนเรียบร้อยถึงได้อ้อมมาเปิดประตูรถให้
น้องเขย
“เชิญคร้าบคุณชาย..” พี่โชคก้มหัวให้อย่างล้อเลียน
พฤษภาหัวเราะ “ทีหลังปูพรมแดงให้ด้วยเลยสิพี่”
“ไอ้เรื่องมากเอ๊ย!”
คล้อยหลังวีออสต๊อกต๋อยของลุงโชค เบนซ์คันเบ้อเริ่มที่จอดแอบอยู่หลังต้นก้ามปูในซอยข้างเคียงก็แล่นตามมาอย่างช้าๆ กิริยา
อาการของคนสองคนด้านหน้าไม่ได้เล็ดลอดไปจากสายตาคมกริบเลยแม้แต่น้อย
“รอให้เป็นแฟนกันก่อนเถอะ” หนุ่มผมทองได้แต่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “จะเล่นงานให้ลุกจากเตียงไม่ขึ้นเลยคอยดู!”
......
พักนี้ขยันชอบกล :laugh: พอใกล้จบแล้วตอนมันจะสั้นขึ้น สั้นขึ้นขอรับ 5555
ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด (เช่นพล่ามเกินไปจนตอนเพิ่ม กรั้กๆๆ) อีกสามถึงสี่ตอนก็น่าจะจบเน้อ
ปล. อย่าเพิ่งตบพี่โชคนะ อิอิ เนื้อคู่พี่โชคจะออกเลี้ยวว :oo1:
-
ทำไงดี อยากหามีดฟันกระบังลมฝังเพชร บังอาจทำน้องจอชของน้องเมษร้องไห้ อย่าให้ได้เจอนะ :m16:
พ่อเฟรด สุดยอดจริงๆเลย o13
กุ๊กจ๋า อย่าให้เปรี้ยวนานนักเลย อยากเห็นของหวานแล้ว :z1:
-
Daddy :fire: ha ha ha
-
จู่ ๆ ก็ทะเลาะกันซะงั้น แต่แดดดี้ทำงี้ก็ดีอย่างนะ
เผื่อกุ๊กจะรู้ใจตัวเองเร็ว ๆ :-[
ปล. เนื้อคู่คุณโชค???
-
มีงอนกันด้วย
กุ๊กเมย์รีบง้อน่ะ
:L2: :L2:
-
“รอให้เป็นแฟนกันก่อนเถอะ” หนุ่มผมทองได้แต่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “จะเล่นงานให้ลุกจากเตียงไม่ขึ้นเลยคอยดู!”
:z1:
-
เนื้อคู่พี่โชคจะมาแล้ว ก็ดีจะได้ไม่ต้องมากันท่า 55+
แด๊ดเฟรดงอนแล้ว พ่อเมย์ง้อเร็ว ><
-
อ๊ากก จะจบแล้วหรือคะเนี่ย
แค่คิดก็เ็จ็บหน่วงๆในอกแล้วค่ะ :เฮ้อ:(เวอร์)
-
อืมมมม สั้น เค้าหมายถึงนิยายอ่ะนะ :laugh:
นึกถึงคนตัวโตๆแสดงอาการงอน คงน่าดูพิลึก
พี่พฤษภ์อย่ายอมแพ้นะ ง้อเข้าไป เดี๋ยวก็ใจอ่อน เชื่อดิ
ชอบน้องเมษกับน้องจอช เป็นแฟนที่น่ารักมากกกก
แอบดีใจ พี่โชคก็มีคู่กับเค้าด้วย จะเป็นใครน้า รอติดตามจ้า
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
-
ตอนหน้าเป็นแฟนกันเลยนะ
-
อ่า.....งอนกันซะงั้นเน้อ...แล้วเนื้อคู่พี่โชคเป็นใครรีบมาลากพี่โชคแกไปให้ใว!!!
-
ถึงจะมาแบบสั้นๆ แต่ถ้ามาทุกวันก็จะมีความสุขมาก
แอบหึงกุ๊กเงียบๆ แฟนคุณพี่โชครีบๆมาเก็บคุณพี่โชคโดยด่วน
-
ไม่ให้จบ!! *โวยวายล้มโต๊ะ*
ไม่ให้จบ ได้ยินม๊ายยยยยยยยยยยย :z3:
เข้าเรื่อง!! เป็นไงล่ะกุ๊ก(กู๋) เริ่มหลงรักฝรั่งขี้นกแล้วอ่ะสิ
แฮ่~ รู้ตัวเร็วๆนะกุ๊ก ฝรั่งเขาจะได้สำเร็จโทษกุ๊กซะที ฮ่าๆ
หมั่นไส้พี่โชค! ชอบทำให้ครอบครัวเค้าร้าวฉาน
รอเนื้อคู่พี่โชคออกมาปราบค่ะ!!
ปล.ว่าแต่คู่คุณลูกเนี่ย ใครรุกใครรับคะ? กร๊ากกกกกกกกก! *เสื่อมได้แม้กระทั่งเด็ก!*
เค้ารอตอนต่อไปน๊าตัวเธอ~ :กอด1:
-
คุณเฟรดแอบโหด ถ้าเป็นแฟนกันกุ๊กคงจะแย่ พ่อเฟรดแกคงจัดหนักแน่ๆ :laugh:
-
ตายล่ะ..กุ๊กเมย์ มีคนแค้นฝังหุ่นด้วยนะกุ๊กเมย์ 555+++
ต่อไปกุ๊กเมย์แฟนเฟรด
คงได้ลางานบ่อยๆแล้วล่ะมั้ง เพราะคงยืนทำอาหารไม่ไหวแน่ๆ ใช่ปะคะเฟรด
ดิฉันไมเคยคิดจะตบลุงโชคเล้ย จริงๆนะ
ลุงแกออกจะน่ารักอบอุ่น ดูแลน้องเขยและหลานดีขนาดนี้
ตอนก่อนๆออกจะสงสารแกด้วยซ้ำ เพราะเห็นว่าแกเป็นมดแดงไง
จะจีบกุ๊กเมย์ก็ทำไม่ได้เต็มที่ เพราะคำว่าพี่เมียมันค้ำคอ
มาตอนนี้คุณคนเขียนบอกว่าเนื้อคู่แกจะออกแล้วน่ะ
ดีใจมากเลย :m4: แกจะได้มีคนปลอบใจและเป็นคู่คิดคู่สร้างคู่สมกันต่อไป
-
เหลืออีกจิ๊ดนึงก็จะเข้าเส้นชัยแล้วแด๊ด 555+
สู้เค้า
-
ต๊าย ตาย คุณเฟรดโหดร้ายที่สุดเลย
ความรักไม่ใช่แค่เรื่องบนเตียง ไปที่ระเบียงบ้างก็ได้ :-[
-
ดีใจที่ลุงโชคจะแฟน อิอิ
ปล.เฟรดอย่ารุนแรงกับกุ๊กนะ อิอิ
-
รอเฟรดจัดหนักกุ๊ก :oo1:
-
แด๊ดดี้เฟรดขี้หึงอ่ะ
ช๊อบบบบบ ชอบบบบบบ :-[ :-[
อยากรู้จังเนื้อคู่พี่โชคเป็นใคร
-
อ้ากกกกก เอาพี่โชคไปเก็บบบบบบบบบบบบบ
แต่แด๊ดดี้อีกนิดเดียวเนอะ จะได้เป็นแฟนกุ๊กเมย์ละ 555
อย่าโกรธนานๆ ไม่ดีน้าาา
-
กุ๊กรีบง้อ แด๊ดดี้ด่วน ไม่งั้นกลับจากเที่ยวอาจมีการเสียตัวเกิดขึ้น
ซึ่งเราจะภาวนาให้มันเกิด :laugh: :laugh: :laugh:
-
เฟรดดี้มุ่งมั่นมาก :pig4:
-
เห็นชื่อตอน นึกว่าจะได้เจออารมณ์หวานๆระหว่าง แด๊ดกะพ่อจ๋าซะอีก
กลับกลายเป็นทะเลาะกันไปซะนี่
แต่ก็ดีนะ เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาให้พ่อจ๋ารู้ตัวซะทีว่ามีให้แด๊ด 555 :laugh:
-
เมษเจ็บหน่วงแล้วอ่ะ เป็นแววที่ดีนะแด๊ดดี้ขี้หึง ฮุๆๆ
ใกล้จบแล้วเหรอมีคู่พี่โชคต่อป่ะคะ และรอว่าคู่พี่โชคจะเป็นใคร
ปล.+1และเป็ดให้นะคะ
-
เบื่อตาโชค เซ็ง - -"
โป้งๆๆๆๆๆ โป้งน้องกุ๊กแล้ว!! (ทั้งที่น้องกุ๊กไม่ผิด - -") ก็แค่น้อยใจตามฝรั่งขี้นก >,,,<
ถ้าเป็นเฟรดก็คงงอน ก็พูดเหมือนเราไม่ใช่คนในครอบครัวนิ ชิส์ๆๆ งอนกุ๊กกกกกกกกกกกกกกกก!! :m16:
-
เดี๋ยวนี้แด๊ดดี้เราอินเทรน
มีการจะพาไปบลัดดี้ฮอสพิทอลด้วย อิอิ
เมื่อไรพ่อจ๋าจะใจอ่อนซะที
นี่ไม่คิดว่าพี่โชคจะมีคู่กับเขาด้วยนะเนี่ย
เห็นพี่โชคเป็นตัวประกอบอย่างเดียว ก๊ากกก
-
:impress2:
-
อืมๆๆๆ
โชคนี่กันท่าน่าดู
กุ๊กของเราเริ่มมีความหวั่นไหวแล้วอ่ะดิ
คุณเฟรดคะแนนนำ
จอชชี่กับเมษซี่ จะน่ารักไปไหน
ชอบประโยคสุดท้ายของเฟรดมาก
"จะทำให้ลุกไม่ขึ้น"
-
รอเนื้อคู่ของตาโชคมาสักที จะได้ไม่ต้องไปเป็น กขค ของกุ๊กกับเฟรด
-
:impress2: :impress2:
โดนแน่กุ๊กเมย์เฟรดหมายมั่นไว้แล้ว
กุ๊กก็ง้อๆๆแกหน่อยคนแก่น้อยใจ
เอาใจช่วยเฟรดดี้เต็มที่ :L2: :กอด1:
-
อิอิ เนื้อคู่พี่โชคจะออกเลี้ยวว
พูดจริง ??
ไหนๆๆ รีบๆ เปิดตัวได้แล้ว ก่อนที่คนอ่านจะยำพี่โชค หึหึหึ
ชอบตอนนี้อ่ะ ดราม่ากลายๆ เค้าเปล่ามาโซน๊า แต่อยากให้พ่อเมย์มันคิดมากบ้างอะไรบ้าง
เผื่อหูตาจะได้สว่างขึ้น ที่ผ่านมาก็มีแต่เฟรดดี้ที่ดี๊ด๊า จนเหมือนจะดี๊ด๊าแค่ฝ่ายเดียว
แล้วดูประโยคที่พูดไปสิ พูดไม่คิดๆๆๆๆ หึ ! เจ็บ + น้อยใจแทนว้อยย
-
เนื้อคู่พี่โชคเป็นเมะป่ะคะ อิอิ
แด๊ดดี้เฟรดดี้น่ารักค่ะ ^^
-
:กอด1:
-
แอบน้อยใจแทนคุณเฟรด
กุ๊กนี่ไม่ได้เรื่อง
อิพี่โชครีบไปหาคนอื่นซะ ชิ้วๆ
คำพูดสุดท้ายขอให้ทำได้นะคุณ สาธุๆๆ
-
งอนง้อและง้องอน ก็รับเป็นแฟนกันไปก็สิ้นเรื่อง ปากแข็งกันจัง อิอิ
จะจบแล้วเหรอครับ อย่างนี้ก็ได้เจอกับจอสกับเมษอีกนิดเดียวดิ คิดถึง
-
สงสารพี่โชค ส่งเนื้อคู่มาเร็วๆ เนอะ
-
ฮ่า กุ๊กเมย์ชอบเค้าแล้วละสิอิอิ
-
กุ๊กเมย์ โดนเเน่ ห้าๆๆ
เย้ๆๆ พีโชคจะมีคู่เเล้ว
-
แด๊ดเฟรด ขี้ใจน้อยไม่ใช่เล่นเนอะ
แต่อย่างว่า เจอคนที่ตัวเองรักมาพูดแบบนี้ ก็ต้องแอบใจเสียบ้างเป็นธรรมดา
เหมือนกับว่าเฟรดกำลังวางแผนอะไรอยู่รึเปล่าอ่ะ
แต่จะทำอะไรก็รีบ ๆ ทำเข้าเน้อ พ่อเมย์เค้าคิดมากแล้วอ่ะ
อีกอย่างหมั่นไส้พี่โชคมากมาย เอาใจช่วยเฟรดเต็มที่
-
DADDY >< น่าร้ากอ่ะ
ติดตามค่ะ ติดตาม .... !!!
สู้ๆ คนเขียน สู้ๆ เป็นกำลังใจนะคะ ^^
เรื่องนี้น่ารักมากกกก ;]
-
แดดดี้สู้ๆ o13
-
:z1: งานนี้ใกล้แระ :z1:
-
พูดถึงพี่โชคก็น่าสงสารนะ เฝ้ามาหลายปี สุดท้าย "อดแดก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก สะจายยยยยยยยยยยยยยยย :z2:
-
พี่โชคเนี่ย ขวางทางรักของกุ๊กกะเฟรดอยู่ได้ :angry2: :angry2:
-
แด๊ดดดด ....แอบอาฆาตนะเนี่ยยย 55555
จัดหนักเลยนะแด๊ดดดด
-
เนื้อคู่จะออกแล้วหรอ ดีจังเลย แต่อยาหเห็น แด๊ดเฟรดจัดหนักกุ๊กเมย์จัง 55555
-
ตาเฟรดงอนบ้างก็ดีนะ อยากเห็นกุ๊กง้อบ้าง :o8:
-
ฮาอะ งอลเขาก้อยังแอบตามเขาเน้อ
-
:monkeysad: เฟรดอย่าโกรธกุ๊กนานจิ
-
มาเชียร์คุณเฟรด
รอวันที่กุ๊กจะลุกจากเตียงไม่ขึ้น :z1:
-
นึกแล้วววว พี่โชคต้องมีเนื้อคู่
ขอแนวต่างชาติเหมือนกันได้มั้ยคะ จะได้ไม่น้อยหน้าน้องเมีย 55
แอบอยากได้พระเอกผิดหมึก
-
โอ๊ะ โอ๋ ป๋าเฟรดดี้ เธอมุ่งมั่นมากนะสำหรับประโยคสุดท้าย
ชอบโชคนะ ดูเป็นพระรองคนดีที่น่ารัก ชักอยากเห็นแล้วสิใครจะมาเป็นคู่กับโชค
-
อยากอ่านตอนที่จะไม่ได้ลุกจากเตียงแล้วซิ
:jul3: :jul3: :jul3:
-
พ่อฝรั่งเฟรดโหดหื่นนะจ๊ะพ่อ แต่ถูกใจคนอ่าน
จะจบแล้ว เสียดาย
แต่ดีใจที่จะมีเรื่องพี่โชคต่อ
-
กุ๊กไม่อธิบายให้เคลียร์ แด๊ดดี้หึงโหดเลย
ดูท่าคงจะต้องแอบตามไปดูแน่ๆ
จัดเนื้อคู่ให้พี่โชคโดยไว หนุ่มนิสัยดีอบอุ่นแบบนี้
-
ถ้าเรื่องนี้มีรวมเล่มจะจองทันทีเลยค่า ชอบบบบ
-
หูย กว่าเนื้อคู่จะออกพี่โชคคงโดนเฟรดดี้อัปเปอร์คัตหมัดตรงสอยฟันร่วงไปแล้ว :beat:
ชอบฝรั่งงอน และกุ๊กต้องไปง้อ อยากให้กุ๊กยอมรับใจตัวเองซะที ไม่งั้นบ่ายเบี่ยงตลอด
จะจบแล้ว อยากให้รวมเล่มจัง เรื่องนี้น่าเก็บที่ซู้ดดดดด
-
แด๊ดดี๊ ตัดไฟแต่ต้น ลม ดีฟ่า น๊า
-
รอให้เป็นแฟนกันอยู่เนี่ย
-
หมู่นี้ขยันอัพบ่อยๆ รักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกคนเขียนที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดด :m3: :m3: :m3:
เมย์เริ่มรู้สึกตัวแล้วละสิว่าแคร์เฟรดดี้มากขึ้นทุกวัน ความฝันใกล้เป็นจริงแล้วนะเฟรดดี้ ดีใจด้วยยยยยยย
-
เนิ้อคู่ของพี่โชคคือเราหรือป่าวนะ อิอิ
-
นี่แหละหนา ความรักบังตา หึ หึ หึ ...
ไอ้ทีแอบดูอยู่เนี่ย คิดจะตามไปงั้นสิ ไอ้คุณฝรั่งขี้นก .... :m20:
+1 พร้อมกำลังใจ ให้ครับ
ปล. เป็นกำลังใจให้เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ที่กำลังผจญกับมหาอุทกภัยอยู่ขณะนี้ สู้ ๆ นะครับ
-
เดดดี้โหดเกินนนนนน
จะเล่นจนพ่อจ๋าลุกไม่ขึ้นเลยหรอ o18
-
รอตอนที่จะเป็นแฟนกันนะคะ อิอิ
-
นึกว่าพี่โชคจะเละเป็นโจ๊ก กร๊ากกกกกกกกกก :laugh:
-
เห็นชื่อตอนนึกว่าเฟรดจะขอกุ๊กเมย์แต่งงาน
ผิดคาดค่ะ55 :m29:
-
เฟรดอย่างอนนักดิ กุ๊กเมย์อุตส่าห์งอแล้วนะ อย่าๆ ทำให้ให้กุ๊กเมย์โมโหนะเฟ้ย :m16: เดี๋ยวกุ๊กไม่รักแล้วจะเสียใจ
เฟรดแอบแบบนี้ แสดงว่าจะแอบตามไปด้วยชิมิ
จอชชี่น่ารักอ่ะ มีเอาช็อกโกแลตมาให้แฟนด้วย บ้านนี้เขาแรงทั้งพ่อทั้งลูกเลย
รอดูคู่ของพี่โชค อืมสงสัยเนื้อคู่พี่โชคจะอยู่ที่ดรีมเวิล์ดแหงเลย :m20:
-
เฟรดดี้สู้ๆเฟรดดี้สู้ตาย :really2: :really2:
ตอนหน้าขอแบบ :o8: :-[
-
มาต่อรึยังคะ อยากอ่านต่อมากมายเลย
หงุดหงิด กู๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ~
55555555 กุ๊กทำร้ายใจชายเฟรด TOT
-
กุ๊กรีบไปง้อเลย เฟรดคาดโทษแล้วรู้ตัวมั้ย :z1:
-
พ่อฝรั่ง กลายเป็นนักสืบ(จำเป็น) ซะแล้วเรอะ??? เห้อ...น่ารักอ่ะ
อิอิ
ขอบคุณ และรออ่านตอนต่อไปจ้า....ขอบใจจ้า
-
สั้นไม่ว่า แต่ขอให้มาถี่ๆ
:z1:
-
วิธีทำโทษหลังจากได้เป็นแฟนนี่น่าสนใจนะคะ :z1:
:pig4: คะ
-
แด๊ดดี้เฟรดงอนตุ๊บป่อง พ่อจ๋าจะง้อ หรือแด๊ดดี้ต้องง้อตัวเองว๊า โดนงอนคืน
จอชชี่กับเมชชี่น่ารักตลอด
-
จะจบแล้วเหรอเนี่ยย ไม่นะ! :z3:
-
งอนเขาแต่ก็แอบตามไปนิ
-
รอลุ้นเนื้อคู่พี่โชค
-
Chapter 15.1 Marry Me : ใกล้เข้าไปอีกนิด
เด็กชายเมษาแทบจะวิ่งปร๋อออกไปจากกลุ่มทันทีที่ได้ยินเสียงกรี๊ดจากเครื่องเล่นสกายโคสเตอร์ “พ่อจ๋า พ่อจ๋า!” ไอ้แสบกระ
โดดตัวลอย ชี้ไม้ชี้มือเป็นเชิงออดอ้อนว่าจะขอขึ้นรถไฟเหาะ “หนูจะเล่น”
พฤษภาเงยหน้ามองเงาวูบวาบด้านบน แรงเหวี่ยงมหาศาลโยนคนเล่นไปตามราง เสียงกรีดร้องด้วยความสะใจดังไปทั่วบริเวณ
“พ่อว่า..” เขากลืนน้ำลายเอื๊อก “ไปเที่ยวบ้านยักษ์ดีกว่าเนอะ”
“บุ่ย” น้องเมษพองลมที่แก้ม พอขอพ่อไม่สำเร็จเลยหันไปหาลุงโชค
โชคชัยส่ายหัวพลางอมยิ้ม “น้องเมษอายุเท่าไหร่ครับ”
เจ้าตัวอ้วนชูนิ้วขึ้นมานับ หนึ่ง สอง สาม
“ต้องอายุเท่านี้ก่อน” เขาชูขึ้นมาสิบนิ้ว “ไม่งั้นเล่นไม่ได้นะ”
“จอชชี่” คราวนี้เลยหันมาทางเพื่อนบ้าง “จอชชี่เล่นกับเมษมั้ย”
โจชัวร์ส่ายหัวดิก จมูกจิ้มลิ้มมีหยดเหงื่อเล็กๆผุดพราว
พฤษภาแอบขำหน้าตาห่อเหี่ยวของลูกชาย “เราไปเล่นเรือบั๊มพ์กันดีกว่า เอามั้ยครับ หนูนั่งกับลุงโชค เดี๋ยวพ่อจ๋านั่งกับจอชชี่”
เด็กชายเมษาพยักหน้าหงึก กึ่งเดินกึ่งวิ่งจูงมือเพื่อนซี้ไปอย่างรวดเร็ว
“เอาสีเขียว เอาลำเขียวๆ” น้องเมษชอบของสีเต่าๆ ไอ้แสบตื่นเต้น ตั้งหน้าตั้งตาเดินแทบไม่ดูใครจนทั้งตัวชนโครมเข้ากับขาคน
เข้า
โจชัวร์เงยหน้ามองผู้ชายตัวสูงใหญ่ที่ยืนอ่านหนังสือพิมพ์ขวางทาง เด็กชายสำรวจไปทั่วตัว คิ้วผูกเป็นโบว์ด้วยความประหลาด
ใจ
ดูเหมือนผู้ใหญ่คนนั้นจะชะงักกึกเมื่อสบตากับเจ้าหนูน้อย เขารีบยกหนังสือพิมพ์ขึ้นบังหน้าพลางแตะเข้าที่หนวดโง้งเหนือริม
ฝีปาก
“ทำไมต้องใส่แว่นดำด้วยฮะ!” เมษาแผดเสียงถาม
พฤษภาที่รีบวิ่งตามเด็กๆมาหอบหายใจ เขาอุ้มน้องเมษส่งให้พี่โชคก่อนจะให้น้องจอชขี่หลัง แบกเสบียงเยอะแยะเหมือนบ้าหอบ
ฟาง
“ขอโทษด้วยนะครับที่ลูกผมซน” เขาหยิกแก้มน้องเมษในอ้อมกอดของพี่โชค “ไม่เป็นไรใช่มั้ยครับ” มองไปมองมา อีกฝ่ายก็
หน้าตาคุ้นๆอยู่
ผู้ชายตัวใหญ่มีท่าทีประหลาด ท่าทางล่อกแล่ก ใส่แว่นดำอันเบ้อเริ่มปิดตา หนวดโค้งยาวเหมือนแฟชั่นโจรป่าสมัยก่อนแต่ผม
กลับเป็นทรงแอฟโฟร
“คุณตาอ่านนิวส์เปเปอร์กลับหัวฮะ” โจชัวร์ชี้มือบอก
อีกฝ่ายไอค่อกแค่กเหมือนสำลักน้ำลายตัวเองตอนที่รีบพลิกกระดาษให้ถูกตำแหน่ง พฤษภายิ้มเฝื่อน รีบขอตัวออกมาก่อนที่จะ
โดนคนไม่รู้จักเตะก้น
“เขายังไม่แก่นะครับน้องจอช เรียกคุณอาดีกว่า” กุ๊กกระซิบ
โชคชัยลูบปลายคางอย่างครุ่นคิด เขายื่นหน้ามองท่าทางมีพิรุธของอีกฝ่ายพลางใช้มือวัดระดับส่วนสูง หัวเขาอยู่ประมาณปลาย
จมูกคนตรงข้าม
..คุ้นๆ..
“พี่โชค!” พฤษภาเสียงเขียว ดิ่งเข้ามาลากตัวพี่เมีย หนีบเอาแขนคุณลุงติดมือไปด้วย “เสียมารยาทที่สุดเลย ขอโทษด้วยนะ
ครับ..ขอโทษจริงๆ”
“มันคุ้นๆนะ” โชคชัยหันหลังกลับไปมองด้วยความสงสัย
“เนื้อคู่พี่มั้ง” กุ๊กแหย่
“พี่ยอมตาย!”
ลับหลังครอบครัวตัววุ่น ‘คุณตา’ ที่โจชัวร์เรียกก็ทิ้งหนังสือพิมพ์ลงถังขยะ มือใหญ่แตะหนวดและวิกผมอีกครั้งเพื่อความมั่นใจแล้ว
จึงแอบเดินตาม
พฤษภาให้น้องจอชนั่งทางซ้ายมือตอนที่เขาขับเรือไล่บี้พี่โชคกับน้องเมษ จอชชี่หัวเราะเอิ๊กอ๊าก สีหน้าชื่นมื่นดูมีความสุขที่สุด
“แบบนี้มันต้องตูม!” กุ๊กชูสองมือร้องยิปปี้
พี่โชคหมุนพวงมาลัยเอาเรือออกหวุดหวิด ไอ้กุ๊กบ้ามันจงใจปะทะเขาเต็มที่ ซาดิสม์ไม่มีใครเกิน! “คิดว่าเป็นแจ็ค สแปร์โรว์เรอะ!”
“แล้วจะทำไมเจ้าบาร์บอสซ่า!”
โจชัวร์ขอหมุนคันบังคับบ้าง เมษาเห็นแบบนั้นเลยอยากลองเล่น
“ขวาหน่อย ขวาหน่อย” พี่โชคเชียร์
“ขวาตาย ซ้ายรอด!” กุ๊กเมย์เอากับเขาบ้าง
จอชชี่โดนน้องเมษบั๊มพ์เข้ามาเต็มกำลัง น้ำกระเซ็นขึ้นมาโดนตา เจ้าตัวเล็กยกมือขึ้นขยี้ พ่อพฤษภ์เห็นเลยล้วงผ้าเช็ดหน้าขึ้นมา
เช็ดให้อย่างนุ่มนวล
“หายคันมั้ยลูก” เขาเป่าตาให้เบาๆ “เพี้ยง..หาย”
ทุกการกระทำถูกจับจ้องโดย ‘คุณตา’ ที่นั่งอยู่ในเรือบั๊มพ์ลำจ้อย ขนาดตัวสูงใหญ่นั่นทำเอาพื้นที่คับแคบไปถนัดตาชนิดต้องนั่ง
กางขาเลยทีเดียว
หลังเล่นเรือบั๊มพ์จนสะใจ พฤษภ์ให้จอชชี่ขี่คอ เมษาอยากเล่นซูเปอร์สแปลช คนที่ไม่ถูกโรคกับความเร็วเลยบอกให้พี่โชค
พาหลานไปแทน
“ไปดูวิวน้ำตกกันมั้ยน้องจอช” กุ๊กชวนเพราะเห็นสะพานข้ามน้ำ
โจชัวร์ผงกหัวหงึก พ่อพฤษภ์อุ้มเด็กขึ้นมาแนบอก ชี้มือบอกให้ดูเรือลำเบ้อเริ่มที่ค่อยๆเคลื่อนขึ้นจุดสูงสุด เขาโบกไม้โบกมือ
“วู้ว! พี่โชค! พี่โชคโว้ย!” กุ๊กตะโกนโหวกเหวก
น้องเมษบ๊ายบายเพื่อนซี้ที่เกาะขอบสะพานดูด้วยความตื่นเต้น ฝ่ายโจชัวร์ขมวดคิ้วหน่อยๆเมื่อเห็นคุณตาหัวฟูนั่งอยู่ท้ายสุด ดู
เหมือนว่าฝ่ายนั้นจะยิ้มให้เด็กชายเสียด้วย เจ้าหนูเลยโบกมือทักตอบประสาซื่อ
เรือลำยักษ์ถูกผลักขึ้นบนเนินก่อนจะพุ่งลงสู่ผิวน้ำด้านล่างด้วยความแรง พฤษภาหน้าเหวอเมื่อถูกคลื่น(น้ำเน่า)สาดเข้าเต็มตัว
“แหงะ..” เขาย่นจมูกแต่น้องจอชหัวเราะชอบใจใหญ่
หลังเล่นตรงนี้เสร็จ เด็กชายเมษาชี้มือบอกว่าอยากขึ้นเครื่องบิน ลุงโชคดูแล้วไม่น่าจะอันตรายเกินไปเลยอนุญาต เครื่องบินลำ
จ้อยทาสีสดใสถูกแกว่งขึ้นลงไปตามแขนเหล็กอันเขื่องที่ยื่นออกมาจากเครื่องหมุน
“หนูอยากนั่งกับจอชชี่” น้องเมษยกมือขออนุญาต
“เอางั้นเหรอ” พฤษภาชั่งใจ “ถ้างั้นพ่อจ๋านั่งกับลุงโชคเนอะ”
ใครบางคนที่ซ่อนตัวอยู่หลังพุ่มไม้รีบดิ่งไปยัดเงินพนักงานดูแลเครื่องเล่น เมื่อพฤษภาตัดสินใจจะขึ้นไปนั่งคู่กับพี่เมียก็ปรากฏว่า
ถูกเด็กเก็บตั๋วแย้งว่า เครื่องบินลำเล็กกระจิริด ผู้ใหญ่สองคนนั่งด้วยกันไม่ได้
“นั่นสินะ..” กุ๊กเข้าใจ “งั้นพี่โชคตามลูกขึ้นไปนั่งได้มั้ย ผมรออยู่นี่เอง”
โจชัวร์จูงมือกับเมษาเดินตามลุงโชค หากนัยน์ตาสีฟ้าอ่อนกลับหันไปมองคุณตาตัวสูงที่ยืนลับๆล่อๆเหมือนสายลับศูนย์ศูนย์เจ็ด
..จอชชี่เคยเห็นคุณตาคนนี้ที่ไหนนะ..
หลังจบวิหคสายฟ้า น้องเมษอยากนั่งปลาบิน กุ๊กเมย์ที่เพิ่งจะตื่นจากการแอบงีบไปสิบนาทีเลยขอพักยกต่อ เป็นหน้าที่ลุงโชคพา
เด็กเล่นตามเคย
“สวัสดีครับ” มีเสียงอู้อี้ดังมาจากด้านหลัง
พฤษภาหาววอด หันไปมองมาสคอตกระรอกตัวใหญ่ที่ถือลูกโป่งอยู่ใบหนึ่งในมือ “ครับ..” เขาเกาหัวแกรก “มีอะไรรึเปล่า”
กระรอกยักษ์สีน้ำตาลที่กุ๊กพอจำได้คลับคล้ายคลับคลาว่าเป็นหนึ่งในตัวละครเรื่องชิปแอนด์เดลโยกหัวไปมา “มีคนฝากลูกโป่งมา
ให้คุณ”
คนตัวเล็กรับลูกโป่งสีฟ้าใบนั้นมาอย่างตื่นๆ “ผมหรือลูกผม”
“ให้คุณ” เจ้าคนที่อยู่ในนั้นทำท่าไร้เดียงสา
กุ๊กพฤษภ์งงเป็นไก่ตาแตก “ใครให้มาเหรอครับ”
กระรอก(ไม่)น้อยส่ายหัวดิก “รับไปเถอะครับ ผมขอตัว”
พฤษภายังอึ้งไม่หาย เขานั่งพิจารณาลูกโป่งทรงกลม ไม่มีข้อความอะไรเขียนเอาไว้ แต่สีฟ้าสดใสแบบนี้ มันชวนให้นึกถึงดวงตา
สีน้ำทะเลของผู้ชายคนหนึ่ง..ที่ป่านนี้ไม่รู้หายโกรธกันหรือยัง
“เฮ้อ..” เขาหน้าง้ำ ยอมรับว่าแอบเหงาที่ไม่มีตัวกวน
โจชัวร์ที่นั่งเกาะปลาบินเอาหน้าลู่ลมเหลือบมองมาสคอตกระรอกชิปแอนด์เดล เด็กชายเบิกตากว้างด้วยความดีใจพลางชะเง้อ
มองจนสุดสายตา
มีเด็กๆเข้ามารุมเหมือนจะขอถ่ายรูปด้วย เจ้ากระรอกแลดูรีบร้อนแต่ยังยอมนั่งลงให้หนูน้อยทั้งหลายรุมทึ้ง บางคนที่เกเรหน่อยก็
แอบตุ๊ยพุงและเตะตูด บางคนตะโกนถามว่าร้อนมั้ย แต่กระรอกที่น่ารักยังชูสองนิ้วสู้
พอกระรอกยักษ์หลุดจากฝูงเด็กได้ คนที่อยู่ในนั้นก็ถอดหัวออกมา จอชชี่อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจเพราะไส้ในของมาส
คอตก็คือคุณตา
หากเมื่อฝ่ายนั้นยกมือขึ้นเช็ดเหงื่อ ผมทรงแอฟโฟรกลับร่วงตุบลงพื้น
“แด๊ดดี้!”
................................................................
มาสั้นๆแต่มาถี่ๆเนอะ :laugh: (โดนตบ :beat:)
เดี๋ยวเนื้อหาที่เหลือจะอัพลงรีพลายนี้เหมือนเดิมนะคร้าบ ขอไปปั่นต่อก่อน อิอิ (รีบลงไว้ เดี๋ยวไปตจว.จะอดใช้เน็ต :sad4:)
-
แด็ดดี้ o22 o22
-
นั่นไง เผยตัวออกมาแล้วเฟรดตัวแสบ อิอิ ตามมาสอดแนม ฮิฮิ
-
555555555555
เนื้อคู่ของลุงโชคคือตาเฟรดดี้นี่เอง
ปากบอกไม่มา ในที่สุดก็ทนไม่ไหวถึงขนาดปลอมตัวมาดูเลยนะ :laugh:
-
ทุ่มทุนมากแด๊ดดี๊
:mc4:
-
โดนจอชซี่ จับได้แล้วนะ แด๊ดดี๋
:L2: :L2:
-
แด๊ดดี้ น่ารักอ่ะ...
พี่โชคปล่อยน้องเมีย
ไปเหอะ อยากเห็นวัน
พ่อจ๋า โอเคกะแด๊ดดี้แระ
ว่าแต่แด๊ด ก็ตัวไม่เล็ก
ท่าทาง รูปร่างหรือก็สะดุดตา
พ่อจ๋าน่าจะคุ้นตา คุ้นใจบ้างเน้อ
-
ทำไปได้นะ ลุงเฟรด :laugh:
-
แดดดี้เฟรดน่ารักนะเรานะ แอบตามไปด้วย :laugh:
-
ถึงขั้นปลอมตัวเลยทีเดียว อาการหนักนะแด๊ดเฟรด :m20:
แต่ก็น่ารักดีนะ
-
ความแตกแล้ว 5555555+
-
โว๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาเร็วจริงๆ ชอบๆๆๆ
แดดี๊น่ารักไปมั๊ย ฮ่าาาา
-
:L2: :L2: :L2:
-
เง้อออออออออออออออออออออออออออออออ
อยากให้มาต่ออ่า อ่านตอนนี้แล้วไม่ได้อ่านต่อ มันค้างๆ ยังไงไม่ยู้ มาต่อวันนี้เถิดหนาาาาาาาาาาาาา ~
-
แด๊ดดี้เฟรดน่ารักอ่ะ มีแอบตามไปดูด้วย :-[ :-[
-
ลงทุนสุด ๆ กุ๊กไม่รักคราวนี้แล้วจะไปรักคราวไหนล่ะ
-
daddy freddy
เด็ดทุกตอน - -lllf
คิดว่าตัวเองอายูเท่าไหร่แล้วฮะ!!!
-
แบบนี้แด๊ดดี๊ต้องติดตามอย่างใกล้ชิดนะครับ เดี๋ยวกุ๊กจะถูกจับตัวไปก่อน แย่เลย
-
:m20: :m20: :m20: :m20:ลุงเฟรด ทำไปได้
-
พี่เฟรดลงทุนมาก :m20:
:L2: :L2:
-
:3123: :3123: :3123:
เอาให้พ่อเฟรด ส่งเป็นกำลังใจในการหลบซ่อนลูกชาย
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก o18
-
แล้วไงต่ออ่า
-
ว่าแล้วเชียว
มีแผนเพี้ยนๆกันตลอด 555
-
นี่แหละที่เค้าเรียกว่า ความลับไม่มีในโลกนะคะ แด๊ดดี้
-
ไม่เนียนเลย หวงห่วงเขาก็มาแอบๆ แบบนี้ จะฮาไปไหนแด๊ดดี๊
-
:3123:
-
555+ ตลกอ่ะเฟรด
-
55555555555
ยังยืนยันว่าแด๊ดดี้น่าร๊ากกกกกกกกก
แอบตามมานี่ไม่เนียนเลยง่าาา ทำไรเนียนๆ หน่อยสิคะแด๊ดเฟรด
-
เฟรดดี้น่ารักกกก :m3: :m3: :m3:
พยายามมากอ่ะ ในมอสคอตร้อนมากแต่ยังสู้เพื่อกุ๊ก
-
:laugh: คุนเฟรดแอบเนียนนนนน
-
:sad4: เฟรดอย่าคิดมากไปเลย มันไม่ใช่อย่างที่เรราคิดหรอก
-
ชริส์!!
รอวันเป็นทองแผ่นเดียวกัน อิอิ
-
สาย(ไม่)ลับ :m20: ... ทำเป็นงอนนะแด๊ดดี้ สุดท้ายก็สะกดรอยตามเค้ามาอยู่ดี
:pig4: :กอด1:
-
จอชชี่ สมเป็นลูกพ่อเฟรด
สายตามีแรงดึงดูดต่อกันมาก แด๊ดอยู่ไหน ก็ส่องเห็น แม้จะหลบๆซ่อนๆตลอด
พ่อกุ๊ก สำนึก(?)ได้แล้วสิ ว่าขาดเขา แล้วจะเหงาสุดๆ
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยย แด๊ดดี้แอบตามไปจริงๆด้วยสิ
:z1:
-
คุณตาเฟรดสู้ๆ :a1:
:จุ๊บๆ: จู๊บบบ เด็กๆ กับพ่อพฤกษ์
-
แดดดี๊สู้ๆ
-
เฟรดดี้ฮาอ่ะ 555555
-
โอ๊ะโอ๋ ความลับแตกซะแล้ว จะแก้ตัวว่ายังไงดีแด๊ดดี้
-
ทำไมไม่มากับเค้าเลยละ จะมาหลบๆซ่อนๆ ทำไม เหนื่อยๆๆ เเต่ฮาอะ ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
แด๊ดดี้กลายเป็นสโตรกเกอร์ไปแย้ว ลงทุนจริงๆ หึหึหึ
-
o22เอาล่ะซิ ความลับ ถูกจับได้แล้วอิๆๆๆ :impress2:
-
:a5: เฟรดดี้เอ้ย ทำไปได้ :really2:
-
โถ ความแตกซะแล้ว เดดดี้ แต่ก็ดี ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
:laugh: กร๊ากกกก
แด๊ดดี้ โดนน้องจ๊อชชี่จับได้ซะแร้วว
กุ๊กเมย์เห็นแล้วจะเป็นยังไงต่อไป 5555
:pig4:
-
ว่าแล้วว่าต้องแอบตามมา ที่รักมาเที่ยวกับศัตรูหัวใจใครจะยอมปล่อย o13
รอ ร๊อ รอ ตอนต่อไป :z2: :z2:
-
เฟรดดี้ทำตัวน่ารักจัง :o8: :o8:
-
แด๊ดดี้จ๋าาาาาาาาาาาาาาา
อยู่ไหนจร้าาาาาาาาาาาาาาาา ~
-
แด๊ดดี้ ลงทุนมากกกก ถึงขนาดต้องตามมาเฝ้ากันเลยทีเดียว :jul3:
-
รักแท้ แพ้ใกล้ชิด แด๊ดสู้ต่อปายยยยยยยยยยยยย :laugh:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้
น่ารักมากเลยครับโดยเฉพาะเด็กๆๆ
อยากมีลูกๆ แบบนี้บ้างจัง อิอิ
-
รีบเข็นไส้กรอกคู่ตราหมูสองตัวของพี่โชคออกมาเถอะ เฟรดโกรธจนจะกินหัวกุ๊กอยู่แล้วเนี่ย แง่มๆ
-
เฟรดค่ะ คิดไงถึงปลอมตัว กร๊ากกกกก
เเถมไม่เนียนอีกตะหาก
-
:m20:แด๊ดดี้โดนจอชชี่จับได้ซะแล้ว ความลับแตกจนได้
เป็นห่วงลูกหรือพ่อของลูก(ในอนาคต)กันแน่อ่ะแด๊ดดี้
มีการหยอดให้ได้คิดถึงกันด้วย ร้ายนะเนี่ย
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
เฟรดดี้ คิดนานไหมกับมุขปลอมตัวมุกนี้ ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกก ฮ่า ฮ่า ฮ่า :m20: :m20: :m20:
+++++++++++++++
ปล ดีใจกับคนเขียนด้วยนะคะ ประกาศผลเซ็งเป็ดอวอร์ด ปีที่ 5 (2 คุณพ่อ) ได้ที่ 3 ละ ไปช่วยจิ้มมาเหมือนกัน ดีจายยยยยยย
:mc4: :mc4: :mc4:
[attachment deleted by admin]
-
แดดี้โดนจับได้ซะแล้วทำไงดีอ่ะ
-
โธ่ แด๊ดดี้ เข้า ชวน มา ก็ทำเล่นตัว
แอบตามา แถมโดน จอชชี่ จับได้ อีก นะ
-
รอครอบครัวแสนสุขจร้าาาาาาา~ น้องเมษแฟนจอชชี่ คู่นี้น่ารักมากมาย ตอนที่น้องเมษเด็กแสบแอบใส บอกว่าฮีโร่คือผู้พันไก่ทอดอ่ะ ไหนจะพี่ชายรวยขนุนอีก อย่างฮา กร๊ากกกกกกกกกก
-
โดนจับได้ซะแล้วแด๊ดดี้
-
ฮา แล้วแด๊ดดี้จะแก้ตัวว่ายังไงดีหนอ แอบตามเขามาเนี่ย
-
:oni1:มาวิ่งเล่น รอตอนต่อไป :oni3:
-
เหะๆ ต้องขออภัยทุกท่านอย่างยิ่ง จะแอบมาขอดองจิ๊ดนึงเน้อ ช่วงนี้กำลังไล่บี้ไอ้หมูอยู่ :oo1:
อิอิ ที่ลืมไม่ได้เลย..ขอบพระคุณสำหรับทุกคะแนนที่โหวตให้แด๊ดดี้เฟรดของเค้าน้า ถึงจะมุขแป้กแค่ไหนแต่ก็ได้อยู่ตั้งลำดับสามแน่ะ กร๊าซซซซ
ช่วงนี้อาจจะแวะไปเยี่ยมเยียนกันที่ blog ได้นะคร้าบ มีเรื่องสั้นอัพเล่นๆแล้วก็ดองเล่นๆตามประสา หุๆๆ
แล้วเจอกันครับ :bye2:
-
โหย เฟรดดี้น่ารักที่สุด :กอด1:
งอนขนาดนั้นยังอุตสาห์ตามหึงได้อีก
รับๆรักไปเหอะน่ากุ๊กเมย์
-
:impress2:
เฟรดดี้น่ารัก
-
:t3: :t3: :call:
-
น้องจอร์ช น่ารักอ่ะ
-
แด๊ดดี้น่ารักขนาดนี้ ตอนนี้เอาเป็ดไปนอนกอดสักตัวนะคะ 555
ลุ้นให้กุ๊กใจอ่อน ^^
ไม่ได้ตามมาสักพัก ชอบตอนที่เถียงป้าไทยคำอังกฤษคำมากค่ะ ให้ความรู้สึกเห็นด้วยกับคำพูดแฟรดมากๆ คนเราเท่ได้โดยไม่ต้องไทยคำอะงกฤษคำ
^^
-
waiting, waiting :call:
:pig4:
-
ย่องมาดู :m22:
เฮ้อ ยังไม่มา :undecided:
-
ขอยกนิ้วให้แดดดี้
ทุ่มทุนจริง ๆ แต่ถ้าถูกจับได้จะแก้ตัวยังไงนะ
-
งานนี้เฟรดดี เราทุ่มทุนสร้างเพื่อรักจริงๆ สู้ๆๆ
-
เด็กชายเมษาชูตุ๊กตานินจาเต่าเหนือหัว เสียงเล็กร้องวี้ๆ จีบปากจีบคอเล่านิทาน “ไมกี้ ไมกี้บินไปหาลีโอ แล้วลีโอก็ชวนไมกี้กินเบอร์เกอร์”
โจชัวร์ถือตุ๊กตาเต่าอีกตัว “ลีโออยากกินพิซซ่า”
“ต้องสู้ชนะก่อนแล้วกินพิซซ่า”
“ตอ เต่าต้องกินผักบุ้งไม่ใช่เหรอ” จอชชี่ข้องใจ
“เมษเป็นเต่า เมษยังชอบเบอร์เกอร์เลย” เมษายืดพุงผึ่งผาย
“เมษเป็นเต่าที่กินเยอะม๊ากมาก” โจชัวร์นับนิ้ว พอสิบนิ้วมือมีน้อยกว่าของโปรดเพื่อนซี้เลยต้องงอตัว ยกเท้าขึ้นมานับด้วย “ม๊าก
มาก”
“กร๊าซ กร๊าซ” น้องเมษพ่นไฟ กระโดดขึ้นบนโซฟาแล้วร่อนไมกี้ ไมกี้ใหญ่ “จอชชี่เป็นกะปอมซิลล่า เหยียบตึกมาเลย”
เด็กชายโจชัวร์วิ่งตุบตับไปทางหน้าห้องแล้วชูสองมือข้างหู “กีส กีส”
“กร๊าซ กร๊าซ”
จอชชี่แยกเขี้ยวกะจุ๋มกะจิ๋ม แสดงเป็นสัตว์ประหลาดบุกโลก กะปอมซิลล่าต้องสู้กับเต่าไมกี้ เด็กชายเลยโถมตัวเข้าหาเพื่อน คว้า
น้องเมษกดลงบนเบาะ พออีกฝ่ายล้มตุบ เจ้าหนูเลยเอาก้นนั่งทับอกไว้ “ไมกี้แพ้เรา!”
“อี๊!” เมษาไม่ยอมรับเด็ดขาด ไอ้แสบดิ้นขลุกขลัก สบโอกาสเหมาะเอานิ้วจิ้มจึกที่พุงจอชชี่ อีกฝ่ายหัวเราะก๊าก เสียหลักกลิ้งโค
โล่ลงมาจากโซฟา
“ไมกี้ ไมกี้เคโอ!”
พฤษภาชะโงกหน้ามาจากในครัว “เล่นกันดีๆนะเด็กๆ” เขาเท้าเอว ถือไม้นวดแป้งไว้มือหนึ่ง ตามตัวมีผงแป้งสาลีติดเต็ม
น้องเมษตาลุกวาว “พ่อจ๋าจะทำพิซซ่า!”
กุ๊กหัวเราะ “ทำขนมปังต่างหาก”
โจชัวร์วิ่งเข้าไปหาพ่อพฤษภ์ กระโดดตุบๆชะเง้อคอมองที่เคาน์เตอร์ครัว ส่วนน้องเมษเดินไปลากเก้าอี้มาต่อขา ปีนขึ้นไปนั่งโต๊ะ
เพื่อจะได้เห็นถนัด
“เอ้าฮึบ” พฤษภาอุ้มจอชชี่ขึ้นมานั่งข้างเมษา “นั่งเฉยๆนะครับ”
พฤษภาร่อนแป้งสาลีในถุงใส่ชาม ผสมยีสต์ น้ำตาลทรายและน้ำเย็น ใช้สองมือคลุกเคล้าจนเข้ากันดีแล้วเริ่มนวด “วันนี้วันอะไรรู้
มั้ย” เขาชวนเด็กคุย
“วันเกิดหนู” น้องเมษชูสองมือ
“เกิดอยากจะกินน่ะสิ” กุ๊กหัวเราะ ใส่เนยขาวลงในส่วนผสมแล้วนวดต่อ เขาเติมสีผสมอาหารลงในแป้งที่แบ่งไว้เป็นส่วนๆด้วย
“อันนี้สีเขียว” โจชัวร์ชี้มือไปที่ถ้วย “สีชมพู สีแดง”
“ใช่แล้วลูก” เขานวดจนเนื้อเนียนทุกสี “พ่อจะทำกระทงขนมปัง”
“กินได้!” น้องเมษไม่เคยห่วงเรื่องอื่นเลยจริงๆ
“คนกินได้ ปลาก็กินได้จ้า” พฤษภารีดแป้งเป็นแผ่นกลมก่อนกรุใส่ชามที่ทาเนยไว้ทั่ว แป้งสีชมพูและแดงแบ่งเป็นก้อนละหนึ่ง
ร้อยกรัม ใช้ไม้นวดให้แผ่เป็นรูปรี กดแม่พิมพ์ทรงกลีบบัวจากนั้นใช้ส้อมถากเบาๆให้เป็นลวดลาย
“เห็นมั้ย เสร็จแล้วก็แปะ” เขาอวดลูก วางกลีบบัวสลับสีกันที่ฐานกลม “วางไปแค่นี้เอง” เขาบอกเมื่อเด็กสองคนสงสัยว่ามันจะติด
ได้ยังไงถ้าไม่ใช้กาว
แป้งที่เหลือรีดให้เป็นเส้นยาวแล้วขดลงบนฐานกระทงให้เป็นลวดลายดอกกุหลาบ ทาไข่ไก่เคลือบผิว เสร็จสรรพเอาเข้าเตาอบ
“ยังไม่มีสีเขียวเลย” น้องเมษท้วง
“พ่อจะพาไมกี้ ไมกี้กับลีโอไปลอยน้ำ” พฤษภาอมยิ้ม ปั้นแป้งสีเขียวเป็นหนึ่งก้อนกลมใหญ่และอีกห้าก้อนกลมเล็ก “มีหางด้วย นี่
ไง” เขาติดทุกส่วนเข้าด้วยกัน เป็นหัว ขาทั้งสี่ และหางอีกหนึ่ง ใช้ไม้แหลมจิ้มเป็นรูปตากับปาก ทาช็อคโกแลตลงไปในเบ้าตา
พร้อมกรีดลายกระดองที่หลัง
“จอชชี่เอาสีอะไรครับ” เขาถามลูก
“สีฟ้าฮะ” โจชัวร์แตะมือไปที่ถ้วย “เต่าลีโอสีฟ้า”
“โอเค” พฤษภาจัดให้ตามคำขอ ทำเหมือนไมกี้ของน้องเมษทุกอย่าง เว้นแต่เปลี่ยนสีเท่านั้น แป้งที่เหลือเขาใช้ปั้นเป็นหนูตะเภา
ตัวเล็กกับตัวใหญ่
..เอาไว้ใส่ลงในกระทงคู่กัน..
เด็กๆนั่งจ้องหน้าเตาอบอยู่พักใหญ่ พอมีเสียงปิ๊ง ต่างฝ่ายต่างกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ กุ๊กเดินเข้ามาในครัวพร้อมกับ
วางดอกดาวเรืองและธูปเทียนลงบนโต๊ะ สวมถุงมือกันร้อนแล้วเปิดเตาออก
ควันร้อนลอยฉุยออกมาจากขนมปังอบใหม่ กลิ่นหอมกรุ่นทำเอาน้องเมษท้องร้องโคร่ก แต่ดูเหมือนความอยากกินจะถูกกลบด้วย
ความตื่นเต้น
“ว้าว!” เจ้าหนูน้อยทั้งสองตาลุกวาว
ขนมปังรูปแบนแต๊ดแต๋เมื่อตอนก่อนหน้ากลายเป็นขนมปังเนื้อฟูฟ่อง ฐานทรงกลมพองขึ้นมาเป็นรูปดอกไม้ กลีบบัวบานสีแดงและ
สีชมพูกลายเป็นทรงโค้ง เกสรตรงกลางเหมือนลายกุหลาบ เนื้อขนมแวววาวอย่างน่ากิน
ที่สำคัญ ขนมปังทรงประหลาดของพ่อจ๋าถูกเนรมิตให้กลายเป็นเต่าไมกี้และลีโอกำลังยิ้มเผล่มาให้ ลูกตากลมป๊องเป็นสีช็อคโก
แลต
“เย้!” น้องเมษดีใจใหญ่ ปรบมือแปะๆลั่นบ้าน
“จอชชอบจังเลย” โจชัวร์เอาเต่าลีโอมาวางบนหัว “ลอยได้มั้ยฮะ”
“ลอยได้จ้า แต่ต้องรอเย็นนี้ก่อนเนอะ” เขาอมยิ้ม วางขนมปังหนูตะเภาสองตัวลงในกระทงดอกไม้ ตกแต่งด้วยดาวเรืองและ
กุหลาบ
“แด๊ดดี้จะไปด้วยใช่มั้ยฮะ” จอชชี่ตื่นเต้นมาก
“เดี๋ยวพ่อโทรไปหาแด๊ดก่อนนะ”
......
เลขาวัยดึกเคาะประตูห้องทำงานแล้วเปิดเข้าไปด้านใน เธอหอบอุปกรณ์ที่ไปซื้อจากปากคลองตลาดมาให้เจ้านายฝรั่งด้วย
“ได้แล้วค่า” ร้องบอกคนที่กำลังหน้านิ่วอยู่ตรงโน๊ตบุ๊ค
ตอนแรกนึกว่าคุณเฟรดเครียดเรื่องงาน ที่ไหนได้ พอชะโงกหน้าเข้าไปดูถึงรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังเปิดยูทูบดูวิธีประดิษฐ์กระทงต่างหาก
“ขอบคุณมาก” เฟรดรวบเอกสารบนโต๊ะไปวางมุมหนึ่ง เขาหยิบหยวกกล้วยตัดแล้วมาเขย่าดูน้ำหนัก “มันจะลอยได้จริงเหรอ”
“ได้สิคะ ใช้วัสดุธรรมชาติดีกว่าโฟมเยอะเลย” เธอรื้อของออกมา มีใบตองตานีสองพับ ไม้กลัด กล้วยไม้สารพัดสีกับธูปเทียน
“รู้มั้ยว่าอเมริกาไม่มีวัฒนธรรมแบบนี้นะ” เฟรดยิ้ม เร่งเสียงโน๊ตบุ๊คดังขึ้นแล้วเริ่มตัดใบตองตามแบบ พับให้ได้รูปกลีบบัว “พวก
คุณโชคดีมาก”
คุณเลขาที่หัวเริ่มหงอกแล้วหัวเราะคิกคักก่อนจะขอตัวออกมา
เฟรดรับโทรศัพท์ตอนที่เขาคาบไม้กลัดไว้ในปาก พยายามคะเนว่าควรวางใบตองลงตรงส่วนไหนของฐานกระทงถึงจะดูดีที่
สุด “ว่าไงที่รัก”
‘เย็นนี้ทำงานมั้ยครับ’
“แน่นอนว่าไม่” เขาปักไม้จึ้ก ใช้แรงเยอะไปหน่อยใบตองเลยแตกเป็นเส้น ต้องเสียเวลาดึงออกมาใหม่ “เย็นนี้เราจะไปดินเนอร์
กัน”
‘ขอเดาว่าต้องริมน้ำใช่มั้ย’
“ทำไมเก่งแบบนี้ล่ะ” เขานั่งขำ ลองแกะกลีบกุหลาบมาพับแล้วใช้แทนใบตองบ้างแต่ดูเหมือนว่าจะทำยากกว่าเดิมเยอะ สุดท้าย
คงต้องทำตามแบบที่ง่ายที่สุดแล้วเอาดอกไม้ประดับไว้ตรงกลาง “เย็นนี้เจอกันนะ บาย”
เฟรดใช้เวลาตลอดทั้งวันนั่งทำกระทงแฮนด์เมดแทบไม่ลุกไปไหน กว่าจะเสร็จออกมาเป็นกระทงธรรมด๊าธรรมดา(ที่ดูอย่างไรก็
บูดเบี้ยวอยู่ดี)ได้ เขาก็แทบหมดแรงไปกับกองวัสดุอุปกรณ์พวกนั้น มันไม่ใช่ของง่ายๆเลย
“เอาล่ะ..ทุกคนจะต้องภูมิใจกับมาสเตอร์พีซของเฟรด” เขากระหยิ่มยิ้มย่องตอนขับรถกลับบ้าน ข้างเบาะมีกระทงใบน้อยคอยรัก
วางไว้ไม่ห่าง
ทันทีที่เมษากับโจชัวร์ได้ยินเสียงรถของแด๊ดแล่นเข้ามาจอดในบ้าน เด็กๆทั้งสองก็แข่งกันวิ่งเอาน้ำเย็นเฉียบไปรับหน้า เฟรดเดิน
ยิ้มหน้าบานเป็นจานดาวเทียมเข้ามาหาลูก เขาซ่อนผลงานชิ้นโบว์แดงของตนไว้ข้างหลัง
“แด๊ดดี้” โจชัวร์ยื่นน้ำที่กระฉอกไปเสียครึ่งแล้วให้
“กินของหนู กินของหนู” เมษาออดอ้อน ส่งของตัวเองให้บ้าง
เฟรดรับมาดื่มคนละอึกจะได้ไม่มีใครน้อยใจ แต่พอลิ้นแตะแก้วน้องเมษแล้วเขาก็แทบบ้วนพรวด “อึก..” จำใจต้องกลืนเพราะรอย
ยิ้มบริสุทธิ์ไร้เดียงสาของเด็กทอแววคาดหวังว่าเขาจะดื่มให้หมด “ทำไมเค็มจังครับ”
“เพิ่มเกลือแร่!” เมษาเลียนแบบโฆษณา
“แต่แด๊ดไม่ได้ไปออกกำลังกายมา ไม่มีเหงื่อสักหยด” เขาหัวเราะ
“เดี๋ยวคืนนี้ก็มี”
เฟรดเลิกคิ้วอย่างงุนงง โจชัวร์ก็งง
“หนูได้ยินพ่อจ๋าบอกว่าคืนนี้พระจันทร์เต็มดวง”
“แล้ว?”
“แด๊ดดี้จะหอน” น้องเมษบิดตัวไปมา “หนูเห็นเวลาพ่อจ๋าพูดว่าพระจันทร์เต็มดวงแด๊ดดี้ต้องหอนทีไร แด๊ดดี้เหงื่อแตกเต็มหลัง
ทุกทีเลย”
เฟรดแก้มแดงแปร๊ด ตั้งแต่กุ๊กเมย์กับน้องเมษย้ายมาอยู่ด้วย เวลาพวกเขาจะกุ๊กกิ๊กกันมักมีรหัสลับเสมอ อย่างไอ้ประโยคที่
ว่า ‘พระจันทร์เต็มดวง เฟรดดี้ต้องหอน’ จะใช้บอกตอนเช้าเพื่อให้มีเวลาเตรียมตัวเตรียมใจสำหรับคืนนั้น ส่วนโค้ด ‘ไฟเขียวผ่าน
ฉลุย หลับปุ๋ยกันหมด’ จะใช้ในกรณีที่อยากตอแยอย่างกะทันหัน กับ ‘คืนนี้จะมีดาวตก อย่าลืมพกเสื้อกันฝน’ นั่นคือรหัสเตือนให้
ซื้อคอนด้อมที่ร้านเจ็ดสิบเอ็ดติดมือมาด้วย
“เอ่อ..” เขาเกาหัวแก้เก้อ ยื่นหน้าไปกระซิบข้างหูกุ๊กเมย์ที่เพิ่งเดินเข้ามาหาอย่างไม่รู้อะไรเลย “ถึงเวลาให้ลูกๆย้ายไปนอนห้อง
ของตัวเองแล้วล่ะ”
พฤษภาแก้มร้อนผ่าว นับวันน้องเมษชักจะฉลาดเกินไปแล้ว เขาเองก็ประมาทไป นึกว่าเด็กอนุบาลคงไม่รู้เรื่องเลยอนุญาตให้
นอนในห้องด้วยกันสี่คนได้ มาวันนี้คงต้องเปลี่ยนใจเพราะไอ้แสบช่างสังเกตกว่าที่คิด
เฟรดให้น้องเมษกับน้องจอชไปแต่งตัวสำหรับดินเนอร์กันเย็นนี้ เขาชูถุงกระดาษที่มีกระทงของตัวเองขึ้นมา หวังว่าจะเซอร์ไพรส์
“ผมทำกระทงเอาไว้ด้วย” แต่แล้วเมย์ก็อวดผลงานตัวเองก่อน
ชายหนุ่มหน้าเจื่อนไปนิด ซ่อนถุงไว้ด้านหลังแล้วเป็นฝ่ายเดินมาหาคนที่กำลังลำเลียงกระทงหลากสีออกมาวาง “ไหน..ขอดู
หน่อยสิ” เขาร้องว้าว เพิ่งเห็นว่าขนมปังที่กินๆกันเอามาทำแบบนี้ได้ด้วย “สุดยอดเลยที่รัก”
กุ๊กพฤษภ์ยิ้มแก้มปริ “ดูนี่ๆ” ชี้ไปที่หนูตะเภาสองตัวตรงกลาง มีตัวเล็กตัว ตัวใหญ่ตัว “อันนี้คุณ..อันนี้ผม ตามไซส์”
เฟรดหน้าระรื่น มองซ้ายมองขวาไม่เห็นลูกเลยคว้าเอวอีกฝ่ายเข้ามากอด มือเล็กยันอกเขาไว้พร้อมกับเอียงหลบแต่หันไปทาง
ไหนไม่หัน ดันหันแก้มให้แบบนี้ก็เสร็จโก๋สิ “หอมจังเลย” ว่าแล้วก็จูบไปฟอดหนึ่งแก้คิดถึง
“ว้าว” เมษาที่ใส่เอี๊ยมได้ครึ่งตัวอ้าปากค้าง ฝ่ายโจชัวร์หัวเราะคิก
“ปล่อยก่อน อายลูก” กุ๊กบู้หน้าใส่
เฟรดหัวเราะ จูงมือคนข้างกายกับเด็กๆไปขึ้นรถ เมษาและโจชัวร์อวดกระทงเต่าไมกี้ ลีโอให้ดูด้วย มันน่ารักมากจนไม่อยากปล่อย
ไปลอยน้ำเลย
“เราจะไปไหนกันเหรอ” พฤษภาคาดเข็มขัดให้ลูก บอกให้แต่ละคนถือกระทงเต่ากันดีๆแล้วกลับเข้ามานั่งข้างคนขับ
“แถวสะพานพระรามแปดดีมั้ย ไฟสวย”
ถึงจะบอกอย่างนั้นก็เถอะ พวกเขารถติดอยู่แถวราชดำเนินมาหลายชั่วโมงแล้ว คงเพราะแต่ละพื้นที่ต่างพากันจัดงานฉลอง คน
เลยมากันมาก
“หิวแล้วอ่า” น้องเมษงอแง กลิ้งเกลือกกับเบาะรถ
จอชชี่เริ่มร้องไห้กระซิกๆ พฤษภาพยายามปลอบใจว่าอีกไม่นานคงถึง แต่ดูเหมือนคำว่าไม่นานของเขานั้น ผ่านไปร่วมชั่วโมงรถก็
ยังไม่ยอมขยับ
“เราเปลี่ยนแผนกันมั้ย” กุ๊กชวน ดูนาฬิกาตอนนี้สองทุ่มแล้ว ร้านอาหารริมน้ำคนคงเยอะมาก เขาไม่ยอมให้ลูกๆถูกเบียดจนแบน
แน่
“ไปไหนกันดี” เฟรดอยากจะบอกว่ากลับบ้านกันเถอะ แต่เกรงใจน้องเมษกับกู๊ดบอย เด็กๆหวังกันไว้มากว่าจะได้ลอยกระทงเต่า
“กลับบ้านกัน” เขาบุ้ยใบ้ให้ดูเลนทางซ้าย พอไฟเขียวปุ๊บก็เลี้ยวกลับปั๊บได้เลย “ผมทำให้กินดีกว่า อร่อยกว่าเยอะ”
“ลอยกระทงล่ะ”
“แจ้บ แจ้บ” มีเสียงเคี้ยวอะไรบางอย่างดังแว่วอยู่ด้านหลัง
เฟรดกับกุ๊กพฤษภ์พร้อมใจกันหันไปมอง น้องเมษกับน้องจอชกำลังช่วยกันแบ่งไมกี้ ไมกี้และลีโอออกคนละครึ่ง คนหนึ่งกินหาง
คนหนึ่งกินกระดอง พออีกส่วนเริ่มหมด ขาทั้งสี่จึงถูกฉีกแบ่ง สุดท้าย..ไมกี้เลยได้แต่ลืมตาโพลงอย่างขอความช่วยเหลืออยู่ใน
ปากของเด็กชายเมษา
..แล้วถูกกลืนลงพุงย้วยๆหายวับไป..
“ลอยเด็กชายเมษาดีกว่ามั้ยคุณ” พฤษภาหันไปกระซิบกระซาบ
เฟรดได้แต่หัวเราะ “กลับบ้านเรากันดีกว่า”
คืนนี้พระจันทร์เต็มดวง ลมตอนดึกหอบเอาไอหนาวเข้ามา กุ๊กเมย์ตั้งโต๊ะอยู่ใต้ซุ้มหนวดฤาษี พวกเด็กๆนั่งรอเรียบร้อยอยู่ที่โต๊ะ มี
ผ้ากันเปื้อนผูกคอคนละผืน แด๊ดดี้เฟรดหายแว้บเข้าไปในครัวก่อนจะออกมาพร้อมกับมื้อดึก
สเต็กเนื้อที่ถูกหมักไว้ในตู้เย็นตั้งแต่ตอนเช้าหวังจะทำมื้อเที่ยงของอีกวันถูกใช้แก้ขัด พฤษภ์ทอดมันฝรั่งและอบมันบด ทำซีซ่าร์
สลัดชามโตวางไว้ตรงกลาง มีเยลลี่สอดไส้สับปะรดเป็นของหวานตบท้าย
“แล้วทีนี้เราเลยเหลือกระทงใบเดียว” กุ๊กแอบเหน็บลูกชายตัวแสบที่กินสเต็กจนปากเลอะไปหมด เขาโน้มตัวเข้าไปช่วยเช็ด
คราบซอสให้
“ต้องลอยในพุงของน้องเมษกับกู๊ดบอยแล้ว” เฟรดจุดเทียนกลางโต๊ะเพิ่มความโรแมนติคของค่ำคืน เขาแอบเด็ดกุหลาบหลังบ้าน
มาใส่แจกันด้วย
“ไมกี้ ไมกี้พลีชีพเพื่อเรา” น้องเมษว่าเจื้อยแจ้ว
“เรสท์ อิน พีซ” แล้วโจชัวร์ก็ก้มหน้าสงบปากสงบคำให้สามวินาที
เฟรดกลั้นขำ เขาเดินไปเอาของหวานมาให้ลูกชายทั้งสอง “จริงๆเราสี่คนลอยกระทงใบเดียวกันก็ได้นะ เพียงแต่ว่าแด๊ดมีนี่..” เขา
อวดกระทงใบตองที่สุดท้ายก็ได้ใช้งาน “แต่น แตน แต๊น”
พวกเด็กๆปรบมือกันเกรียวกราว กระทงรูปร่างบิดเบี้ยวของแด๊ดโย้ไปเย้มา จะล้มไม่ล้มแหล่ ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็รับรู้ถึงความตั้ง
ใจของแด๊ดดี
หลังมื้ออาหาร แม้ว่าจะไม่มีแม่น้ำหรือลำคลองให้ลอยกระทง แต่สระน้ำสีฟ้าใสที่อยู่ในบริเวณบ้านของพวกเขาก็เป็นสถานที่ที่ดีเยี่ยม
“อธิษฐานกันเถอะ” กุ๊กพฤษภ์นั่งห้อยขาในสระ ยกกระทงใบเดียวกับคนรักขึ้นพึมพำ “ขอให้ครอบครัวเรามีแต่ความสุข”
เฟรดโอบไหล่เล็กเข้ามาชิดกัน “ให้เมย์รักเฟรดนานๆ”
เจ้าตัวบู้หน้าใส่ก่อนจะอุบอิบ “เคยมีวันไหนไม่รักด้วยเหรอ”
น้องเมษลงสระเด็กไปครึ่งตัวแล้ว เด็กชายจับกระทงขนมปังไว้คนละข้างกับจอชชี่ พ่อจ๋าบอกให้ขอพรได้ “ขอให้หนูอิ่ม อิ่ม อิ่ม
ตลอด”
“ขอให้จอชเรียนเก่งๆ เป็นเด็กดี” โจชัวร์กระซิบกับพระจันทร์ “ขอให้จอชได้ลอยกับเมษ..ลอยทุกครั้งเลยนะ”
เมษาพยักหน้าหงึก ปล่อยกระทงลอยน้ำพร้อมกับวักมือให้มันไปถึงกลางสระ ระหว่างนั้นเด็กชายสะกิดเพื่อนที่กลายมาเป็นพี่ชาย
ร่วมบ้านยิกๆ
“จอชชี่ จอชชี่”
โจชัวร์ที่กำลังแหงนหน้านับดาวหันไปตามมือป้อมที่ชี้ให้ดู
แด๊ดดี้เฟรดกำลังนั่งกอดคุณพ่อพฤษภ์แนบอก มือใหญ่จับปลายคางมนขึ้นแล้วโน้มใบหน้าเข้าหา แขนเล็กๆของคุณพ่อโอบรอบ
แผ่นหลังกว้างไว้
“ว้าว..” น้องเมษกะพริบตาปริบ
..เมื่อแด๊ดดี้จูบพ่อจ๋า..
“ว้าว..” โจชัวร์มองภาพนั้นตากลมป๊อง
..เมื่อพ่อจ๋าก็จูบแด๊ดดี้เช่นกัน..
“เด็กๆห้ามดู” น้องเมษเอามือปิดตาจอชชี่
“ฮื่อ..” โจชัวร์ถ่างนิ้วเพื่อนเพื่อแอบดูว่าแด๊ดดี้กับพ่อทำอะไร สุดท้ายก็เห็นว่าคิส คิสแล้วกอดกันตัวกลม “เมื่อไหร่จอชจะทำแบบ
นั้นได้บ้าง”
“ต้องโตๆก่อน” น้องเมษยกมือสูง
“ถ้าโตๆแล้วเราจะคิส คิสกันมั้ย”
“ทำไมเมษต้องคิส คิสจอชด้วย” เมษาเอียงคอมองอย่างสงสัย
“แด๊ดดี้บอกว่าเราคิสกันเพราะเรารักกัน”
“คิสแล้วต้องไฟเขียวผ่านฉลุย หลับปุ๋ยกันหมดด้วยมั้ยอ่ะ”
“จอชไม่รู้”
“เมษก็ไม่รู้”
..รอโตก่อนดีกว่าเนอะ..
FIN
:serius2: ไอ้พวกนี้มันลอยกระทงกัน แต่ไอ้เรากลับนั่งหงอยอยู่หน้าคอม :o12:
สุขสันต์วันลอยกระทงเน้อ :bye2:
-
อ๊ากกกกก อิจฉา ครอบครัวสุขสันต์กันจริงๆ
หึหึ เราเห็นด้วยว่าควรจะย้ายห้องนอนไอ้สองเเสบนั้นได้เเล้ว กร๊ากกก
โค้ดลับสองคนนี้ได้ใจมาก 55+ ฮาได้ใจอ่ะ อยากกดไลค์ให้เเรงๆ
-
น่าร๊ากกกกก
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด กดโหวตแถม+เป็ดครับบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
น่ารักอะ น่ารักมากมายกับตอนลอยกระทงสุขสันต์ :m3: :m3: :m3: ขอบคุณนะคะสำหรับตอนพิเศษน่ารักๆ ในวันลอยกระทงปีนี้ ขอไปลอยกับครอบครัวเฟรดดี้ด้วยได้ไหมอะ :angellaugh2: :angellaugh2:
-
:m20: โอย ฮาครอบครัวหรรษาครอบครัวนี้จริงๆ
อินไปกับทุกเทศกาล ทำกระทงเองด้วย น่ารักกันจัง
ชอบรหัสของพ่อๆเค้าอ่ะ แต่ลูกๆเค้าจำได้นะเออ
คงต้องแยกห้องนอนจริงจังแล้วล่ะ รู้สึกไม่ปลอดภัย :z1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
นั่งหัวเราะกร้าก ตอนเต่าพลีชีพเพื่อน้องเมษกับน้องจอช :jul3:
-
รหัสลับนี่... :laugh: ช่างฮาได้ใจ
เด็กๆเขารู้กันหมดแล้วม้่าง :m13:
ในที่สุดก็ได้เป็นครอบครัวเดียวกันซะที :m1:
-
:impress2: น่ารักมากกกก เด็กๆนี่ฉลาดกันจิงๆ
อยากให้ตอนธรรมดาสองคนนี้รักกันหวานๆจัง :man1:
-
ใช่เด็ก ๆ โตก่อนนะ :m20:
ปล. แยกห้องนอนด่วนเหอะกุ๊ก :-[
-
รหัสลับนี่คงไม่ลับแล้วม้างงง น้องเมษเล่นทำท่ารู้แบบนี้น่ะ
ฮาได้เป็นระยะๆทั้งตอนเลยจริงๆ น้องเมษนี่ยังคงคอนเซ็ปกินอย่างเหนียวแน่นจริงๆเลย
ส่วนเฟรดดี้กับกุ๊กเมย์ก็หวานกันซ้าาา
ไม่น่าเชื่อว่าจะมีวันที่กุ๊กปากตรงกับใจสุดๆ ยอมโอนอ่อนตามเฟรดดี้ด้วย โฮกกก หวานนน
-
อย่าได้ดูถูกความจำของเด็กๆ เชียวนะคะคุณพ่อ ท่องโค้ดได้ครบประโยคเลย :jul3:
-
ครอบครัวแด๊ดดี๊กับพ่อจ๋าน่ารักตลอด กะแล้วกระทงมันจะไม่รอดถึงลอย ลงพุงน้องของเมษกับจอชไปซะก่อนแล้ว 555
ปล. เห็นด้วยเลยว่าแยกห้องนอนด่วนคะ คิคิ
-
อ๊ากก ครอบครัวอบอุ่น
เด็กๆนี่ฉลาดจริงๆ
-
So sweet khaaa...narak tuk kon loei!!!
PS: dek dek ja chalaad kern pai laew na kha luuk!!! 55555
-
น่ารักอ๊า~
-
หุหุแอบอิจฉาอ่ะที่บ้านน้ำท่วมลอยทงไม่ได้
ชอบรหัสลับจิงๆ...ฮ่าๆ
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยย น่ารักมว๊ากกกกกก
โค้ดลับ สองแด๊ด ฮาาาาาาอ่ะ
สุขสันต์วันลอยกระทงคั้บบบบบบ ขอบคุณนักเขียน :pig4: :pig4:
-
ครอบครัวสุขสันต์วันลอยกระทง ลอยลอยกระทง ลอยลอยกระทง
อิ อิ อิ น้องเมษจะฉลาดเกินไปแหละ
-
มีโค้ดลับด้วย :z2: :z2:
น้่องเมษอย่างฉลาดอะ น่ากลัวจริงๆ :jul3: :m20:
-
อยู่บ้านไม่ได้ไปลอยกระทงเหมือนกันค่ะ TT
อ่านเรื่องนี้แล้วหายเหงาเลย เด็กๆกะคุณพ่อทั้งสองน่ารักมากกกก >//<
น้องเมษนี่นับวันยิ่งรู้ใจคนอ่าน เก่งตังแต่เด็กเลยนะ 555
ชอบรหัสลับของพ่อเฟรดพ่อเมย์มากมาย ^^
ปล.แอบอ่านมาเพิ่งจะได้เม้นเลยค่ะ ชอบเรื่องนี้มากๆ ครอบครัวสุขสรรค์ อ่านไปก็ฮาเด็กๆไป มีความสุข ^^
-
:m20: ฮากับโค้ดลับ ต้องแยกห้องนอนโดยด่วน ก่อนที่น้องเมษจะฉลาดเกินไปกว่านี้ อยากเห็นน้องจอคิส คิส น้องเมษบ้างจัง
"ว่าไงจ้ะที่รัก" แอร๊ยยย :o8: กุ๊กเมย์น้องเมษย้ายสำมะโนครัวมาอยู่ด้วยกันแล้ว :-[
-
กร๊ากกกกกกกกกกกก น่าร้ากกกกกกก
ครอบครัวนี้น่ารักที่สุดในโลกเลย
-
:L2: :กอด1:
-
น่ารักจริงๆพวกเด็กแก่แดดสองคนนี้ อิอิ ตอนนี้น่ารักสุดยอด ^^
ขอบคุณครับคุณนักเขียน นั่งยิ้มเลยเรา
-
RIP. ให้เต่าไมกี้
น้องเมษชั่งจำจิงๆๆ
ชอบครอบครับนี้ สุขสันต์จิงๆๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ครอบครัวสุขสันต์จริงๆ
-
ครอบครัวสุขสันต์จริงๆบ้านนี้ :กอด1:
ชอบอ่ะโค้ดลับเนี่ย คิดได้ไง :laugh:
-
รหัสลับนี่ แอร๊ยยย มากมาย :haun4: :haun4:
อิจฉาครอบครัวนี้ได้ลอยกระทง
นี่ก็ไม่ได้ลอยเหมือนกัน
*กระซิกๆ
-
น่ารักอ่ะ!!!! :-[
คุณพ่อทั้งสอง.....กรี๊ดดดดดดดดดดดด
ส่วนลูกๆ รอโตก่อน......หึหึ o18
-
ขำโค้ดลับ :laugh:น้องเมษ์ฉลาดจริง ๆ ครอบครัวนี้น่ารักน่าเอ็นดูทุกคนเลย
-
ตอนนี้น่ารักจริงๆ อิอิ
-
น้องเมษแรงมากค่ะ คาดเดาได้ว่าอนาคตจะรุ่งเรือง ฮาๆๆๆๆๆ
แหมๆ กุ๊กเมย์น่ารักเชียวอ่ะตอนนี้ เฟรดหลงรักตาย ฮาๆๆๆ
-
จอชชี่คงเป็นกะปอมซิลล่าที่น่ารักที่สุดในโลกเลย อิอิ XD
โค้ดลับน่ารักอ่ะ น้องเมษนี่หัวไวจังนะ
แด๊ดดี้กับพ่อจ๋าหวานกันไม่เกรงใจคุณลูกเลยจริงๆ > <
-
จอชซี่ กับ น้องเมษ น่ารักมาก ๆ
:L2: :L2:
สุขสันต์วันลอยกระทงทุก ๆ คนจ้า
-
2 dadies ว่าน่ารักแล้ว เด็กๆยิ่งน่ารักกว่าเนอะ ขอบคุณมากค่ะสำหรับตอนพิเศษ ที่อ่านไปยิ้มแก้มแตกเลยจร้า...
-
ครอบครัวสุขสันต์ น่ารักทุกคนเลย :o8: :-[ :L2: :L2:
-
น่ารักตลอดๆๆ
-
แอร๊ย,,,,,จะน่ารักไปไหนคะสี่คนพ่อลูก
-
เด็กชายเมษาน่ารักที่สุดในสามโลก
:impress2:
-
:jul3: :jul3: :jul3:
รหัสลับอย่างฮา
-
ลืมดูหัวข้อว่าเป็นตอนพิเศษ เลยหลงงงอยู่ตั้งนานนึกว่า อ่านข้ามตอนไปเมื่อไรหรือเปล่าซะอีก
-
“คิสแล้วต้องไฟเขียวผ่านฉลุย หลับปุ๋ยกันหมดด้วยมั้ยอ่ะ”
ฮ่าๆๆ สรุปแล้วพวกหนูยังไม่หลับกันใช่มั๊ยลูกกกกกก
เด็กสองคนนี้น่ารักน่าหยิกจริงๆอ่ะ
สุขสันต์วันลอยกระทงค่ะ เค้าก็ไม่ไก้ไปลอย TT^TT
-
สุขสันต์วันลอยกระทงทุกคน
ไม่ได้ลอยเหมือนกัน ใครไปลอยก็นึกถึงกันบ้างนะ
:3123:
-
น่ารักจนพูดไม่ออกแล้วจริงๆ
ตอนพิเศษน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แต่ตอนปัจจุบันนี่สิคะ >,,,< กำลังจะขาดใจ มาต่อเถอะนะ พลีสสสสสสสสสสสสสสสส ~ :call:
-
:impress2: :impress2: น่ารักมากกกกกกกกกก
-
เด็กๆน่ารักมาก *o*
สงสัยต้องแยกห้องจริงๆแล้วล่ะ 55555555
:impress2: :impress2:
-
:laugh: น้องเมษรู้ดีที่สุดดดดเลย น่ารักอ่ะ
ตอนพิเศษแบบนี้ไม่เกี่ยวกับตอนปกติใช่ม้า
แต่หวานกันดีจัง ชอบค่ะ
+1และเป็ดให้ค่ะ
-
น่ารักกกกกกกกก :กอด1: :กอด1:
สุขสันต์วันลอยกระทงจ้า :pig3: :pig3:
-
น้องเมษกับน้องจอชน่ารักไม่สร่างซาจริงๆ อยู่กับเด็กแล้วมีความสุขเนอะ เหมือนกับอยู่กับคนที่เรารัก ยังไงยังไงก้อสุ้ขสุข ให้มั้ยเฟรดเมย์
สุขสันต์วันลอยกระทงค่ะ
-
ฉลาดไม่มีใครเกินจริงๆ ลูกใครเนี่ย
สงสัยพ่อกับแด๊ดต้องเปลี่ยนเป็นรหัสมอสแล้วมั้ง :laugh:
-
แปลว่าไอ้โค๊ด ไฟเขียวผ่านฉลุย หลับปุ๋ยกันหมดนี่
มันใช้ไม่ได้ใช่ป่ะเนี่ย ถ้าหลับปุ๋ยจริง เด็กมันจะได้ยินได้ไงละนี่ โฮ๊ะๆๆๆๆ
-
เราก็ไม่ได้ไปลอย แต่ขอบคุณคนเขียนที่เอาความสุขมาให้ถึงที่ :L1:
เป็นตอนพิเศษที่หวาน และน่ารักม๊ากมาก :-[
คุณพ่อๆ เค้าช่างคิดรหัสกันเสียจริงนะ ฮ่าๆๆๆ
แล้วก็ไมกี้ พลีชีพเพื่อน้องเมษ กับจอชชี่ แถมมียืนไว้อาลัย ช่างเป็นอะไรที่ฮา และน่ารักน่าหยิกในเวลาเดียวกัน :laugh:
-
สรุป ตัวเองอยู่ที่จอชชี่กะเมซซี่ เด็กๆก็น่ารักแบบนี้แหละ
-
ครอบครัวสุขสันต์รับวันลอยกระทง
เด็กๆทั้งแสบทั้งน่ารักกันจริงๆ
-
มานั่งหงอยเป็นเพื่อนคนเขียนหน้าคอมค่ะ! ฮา~
ไม่ได้ไปลอยกะเค้าเหมือนกัน
แถวหอพักไม่มีน้ำให้ลอย ฮา~
มานั่งอ่านคุณพ่อทั้งสองและคุณลูกตัวแสบทั้งสองสนุกกว่าลอยกระทงอีก!
น้องเมษกะจอชชี่แสบสุดยอดเลยอ่ะ
ต้องโตก่อนแล้วค่อยคิสๆ บวกเล่นรหัสลับกันนะลูกนะ
แหมๆ เชื้อชายรักชายส่งมาถึงลูกจริง น่ารัก :-[
รออ่านเนื้อเรื่องหลักค่ะ :)
-
:-[ :-[ :-[
โอ๊ย น่ารักมากมายอ่ะ... เป็นครอบครัวที่อบอุ่นมากๆ...
ไม่ได้ลอยเหมือนกันค่ะ เอ๊ะ ไม่สิ ลอยไปพร้อมๆ กับพวกเด็กๆแล้วเมื่อกี้ 55
:pig4: :กอด1:
-
สุขสันต์วันลอยกระทงค่า
ครอบครัวสุขสันต์จริงๆเลยบ้านนี้ เมษกับจิชชี่พาให้คิดไกลนะเนี่ย อิอิ
-
“ให้เมย์รักเฟรดนานๆ” “เคยมีวันไหนไม่รักด้วยเหรอ” น่ารักกกอ้ะ กรี๊ดดดด
ว่าไปก็แอบอยากรู้ว่าโตไปน้องเมษกับกู๊ดบอยจะซัมติงกันมั้ย ฮิฮิ
-
โค้ดน่ารักมากๆ 555
หลับปุ๋ยครึ่งตาหรือเปล่าอ่ะ กร้ากกกก
ขอบคุณจ้า...
-
น่ารักมากเลยอ่ะ :m3: :m3: :m3:
-
น่ารักที่สุด
-
เด็กๆ น่ารักสุดใจ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
นั่งขำเสียงดังจนแม่ตกใจเลย ตอนน้องเมซซี่กับจอซซี่กินเต่าไมกี้ กร๊ากกกกกกก
น่ารักน่าหยิก จริงๆ
สรุปแล้วเด็กๆ รู้โค้ดทั้งหมดเลยใช่มั้ยเนี่ย 5555555555555+
มีตอนพิเศษอีกเยอะๆนะคะ
มาอ่านครอบครัวนี้ทีไร มีอะไรเครียดๆ ก็หายหมดเลยทันที :)
-
“แด๊ดดี้บอกว่าเราคิสกันเพราะเรารักกัน”
“คิสแล้วต้องไฟเขียวผ่านฉลุย หลับปุ๋ยกันหมดด้วยมั้ยอ่ะ”
“จอชไม่รู้”
“เมษก็ไม่รู้”
จริง ๆ มันก็ฮาทุกตอนนั่นแหละ แต่ตอนนี้มันฮามากเป็นพิเศษน่ะ
เอาไว้ฉลุยตอนโตดีกว่าเนอะเด็ก ๆ
-
Extra
โจชัวร์ยืนกระสับกระส่ายอยู่หน้าสระน้ำกว้างของมหาวิทยาลัย เด็กหนุ่มยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกา ตอนนี้สองทุ่มกว่าแล้วแต่ใครบางคน
ที่นัดแนะว่าจะมาเจอกันตรงบันไดลงสระยังไม่โผล่หัวมาให้เห็น
ปีนี้แต่ละคณะมีการจัดประกวดนางนพมาศร่วมกับขบวนแห่เช่นเคย ส่วนกระทงของทั้งสิบแปดคณะถูกตั้งเรียงรายไว้บนโต๊ะ
บริเวณสนามหน้าพระรูปเพื่อให้คณะกรรมการตัดสิน มีคัทเอาท์ประชาสัมพันธ์ที่จะนำมาพิจารณารางวัลด้วยอีกหนึ่งอย่าง โจชัวร์
ได้มีโอกาสช่วยเพื่อนๆแค่ใช้พู่กันจิ้มเท่านั้นเอง
ผู้คนเบียดเสียดกันเข้ามาในงานจนแทบไม่เหลือพื้นที่ นอกจากริมรั้วเหล็กจะมีซุ้มเกมส์ของพวกนิสิตแล้ว ข้างสนามหญ้ายังมีร้าน
ค้าเข้ามาจับจองบริเวณเพื่อจำหน่ายอาหาร เครื่องดื่ม รวมไปถึงขายกระทง ไฟเย็น และแท่งสี
“เฮ้! จอชชี่” เสียงเรียกจากด้านหลังทำให้อีกคนหันขวับไปมอง
“เพื่อนเบิ้ม” โจชัวร์ฉีกยิ้ม กึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้าไปหา
ลูกชายพ่อบิ๊กมีชื่อจริงว่าบริบูรณ์ แต่ก่อนตอนเด็กอ้วนท้วนบริบูรณ์สมชื่อ ตอนนี้โตมาตัวสูงชะลูด ไขมันหน้าท้องกลายเป็นกล้าม
เนื้อไปหมด
เบิ้มเพิ่งออกมาจากคณะ เขาเรียนวิทยาศาสตร์การกีฬาตามความถนัด ส่วนโจชัวร์เรียนเทคนิคการแพทย์อยู่ไม่ห่างกันเท่าไหร่ จะ
มีก็แต่คุณชายเมษาเท่านั้นที่เสร่อมาเรียนข้ามฝั่งถึงคณะวิศวกรรมศาสตร์
“เมษล่ะ” เขาชูเทียนหอมรูปดอกไม้ให้เพื่อนดู พอเอาออกมาจากถุงเทียบกับขนาดมือใหญ่ๆแล้วมันกลายเป็นไซส์กระจุ๋มกระจิ๋ม
ไปเลย
โจชัวร์รับเทียนหอมมาจากอีกฝ่าย เขาดึงไส้ที่หงิกงอของมันให้ยืดตรงแล้วขออาศัยไฟจากคู่ชายหญิงด้านข้าง “ตกน้ำตายไป
แล้วมั้ง”
เบิ้มหัวเราะหึๆ ฉุดแขนเล็กไปตรงบันไดสระน้ำ มีที่ว่างพอที่พวกเขาจะนั่งลงด้วยกันได้ “ไอ้เมษไม่มีทางผิดนัดจอชชี่หรอก”
“ชิ!” โจชัวร์เบะปาก ประคองเทียนอันน้อยไว้ด้วยสองมือ
“อธิษฐานก่อน” คนตัวใหญ่กว่ารั้งข้อมือไว้ ก้มหน้าลงใกล้กัน
ทั้งสองช่วยกันปล่อยกระทงเทียนให้ลอยออกไปกลางสระ หวิดจะถูกกระทงอันใหญ่กว่าเบียดจมแล้ว แต่สุดท้ายมันก็ยังทรงตัว
อยู่ได้
“ซื้ออันนี้มาด้วย” เบิ้มอวดแท่งไฟเย็น เขาอุดหนุนเพื่อนๆในคณะด้วยการซื้อมาทีเดียวสิบซอง “ถ่ายรูปให้หน่อย” ว่าพลางยื่นมือ
ถือให้จอชชี่
โจชัวร์ไม่ได้เปิดแฟลช เห็นเพื่อนเบิ้มจุดไฟเย็นแล้วตวัดมันเป็นรูปร่างอย่างรวดเร็ว พอดีจังหวะที่เขากดถ่ายแชะ “ว้าว..” ออกมา
เป็นรูปหัวใจ
“ฮ่ะๆ สวยมั้ย อันนี้ทำให้จอช”
“จริงเหรอ”
“จริง” เบิ้มยิ้มให้ “แบบนี้ก็ได้นะ” คราวนี้เขาใช้สองมือทำ พอถ่ายรูปออกมาปุ๊บ ภาพที่ปรากฏคือหัวใจสองดวงไขว้กัน
ร่างเล็กยิ้มแป้นแล้น พยายามจะทำตอบบ้างแต่หัวใจไม่ชิดกันสักที บูดๆเบี้ยวๆบ้าง เส้นโค้งไม่เป็นสับปะรดบ้าง “ว้า..ยากจัง”
“นี่..เดี๋ยวสอน” เบิ้มวานคนด้านข้างให้ช่วยถ่ายรูปก่อนจะรั้งตัวเพื่อนสนิทให้เข้ามานั่งจนชิด เขาเอื้อมไปจับมือขาวๆข้างหนึ่งพร้อม
กับส่งสัญญาณให้ตากล้องถ่ายตอนที่ดึงมือจอชชี่ตวัดรูปหัวใจด้วยความเร็ว
“สวยมาก” โจชัวร์ยิ้มตาแทบปิดกับภาพหัวใจดวงเบ้อเริ่มที่ล้อมกรอบพวกเขาสองคนไว้ด้วยกัน “เหมือนในหนังที่ดูเลย”
“ก็เอามาจากหนังน่ะสิ ปิดเทอมใหญ่หัวใจว้าวุ่น” เบิ้มหัวเราะ “แต่วันนี้ไม่ใช่ นี่มันลอยกระทงจุฬาใหญ่ หัวใจว้าวุ่น”
โจชัวร์แก้มแดงเรื่อ บอกขอบคุณคนที่ถ่ายรูปให้แล้วดึงกระทงที่ซื้อมาให้เพื่อนดูบ้าง “ตอนแรกว่าจะรอลอยกับเมษด้วย แต่สงสัย
คงไม่มาแล้ว”
เป็นอันรู้กันว่านายเมษามีคิวเดทกับสาวๆเพียบ และถึงแม้ว่าฝ่ายนั้นจะไม่เคยผิดนัดกับโจชัวร์ แต่มาคืนนี้มันอดใจแป้วไม่ได้จริงๆ
“จะว่าไป..เราเป็นเพื่อนกันใช่มั้ยจอช” จู่ๆเพื่อนเบิ้มก็ยิงเปรี้ยง
คนฟังเลิกคิ้วอย่างสงสัย “ใช่น่ะสิ ถามอะไรแปลกๆ”
“ดีแล้วๆ” เบิ้มยิ้มแก้มปริ “ที่นี่เขามีความเชื่อ”
“ความเชื่ออะไร”
“พาเพื่อนมาลอยกระทงด้วยกัน..จะได้เป็นแฟนกัน” เขาเฉลย “แต่ถ้าพาแฟนมาลอยกระทงกัน..จะเลิกกัน”
โจชัวร์มุ่นคิ้วอย่างครุ่นคิด “ถ้าพี่น้องลอยด้วยกันล่ะ”
เบิ้มยักไหล่อย่างไม่รู้จะตอบว่าอะไรดี เขาจุดธูปเทียนในกระทง ยกมันขึ้นอธิษฐานพร้อมกับคนข้างกาย พึมพำในใจว่า..ขอให้ได้
จอชชี่เป็นแฟน
ส่วนโจชัวร์อธิษฐานอย่างเดียวกับที่เคยพูดไว้เมื่อตอนยังเด็ก
..ขอให้จอชได้ลอยกับเมษ..ลอยทุกครั้งเลย..
แต่พอจบคำอธิษฐานนั้น..เมษาก็ยังไม่มา ป่านนี้เลยเวลานัดไปชั่วโมงกว่าแล้วด้วยซ้ำ สรุปว่าพวกเขาคงได้ลอยกันสองคนจริงๆ
“ปักไฟเย็นด้วย” เบิ้มจุดให้มันปะทุซู่ๆแล้วเสียบลงตรงกลาง
โจชัวร์ขยับไปนั่งข้างล่างอีกหน่อย พวกเขาประคองกระทงใบย่อมลงน้ำพร้อมกัน แต่ในขณะที่ส่วนฐานกำลังจะแตะผิวน้ำนั่นเอง
“พวกนายนี่ใจร้ายจริง” เสียงนุ่มๆของใครคนหนึ่งกลับดังขึ้นเบื้องหลัง
จอชชี่ใจเต้นตึก ดวงตาสีฟ้าเบิกกว้างด้วยความดีใจ “เมษ..”
เจ้าของชื่อยิ้มร่า “มาช้ายังดีกว่าไม่มานะจ๊ะ”
เมษาสาวเท้าลงมานั่งแทรกกลางคนทั้งคู่ เบิ้มแอบด่าขมุบขมิบอยู่ในใจ จะว่าลุ้นให้มาก็ใช่ ลุ้นไม่ให้มาก็ใช่ ความเป็นเพื่อนกับคู่
แข่งมันมาด้วยกัน
“ช้ากว่านี้โกรธจริงด้วย” โจชัวร์น้ำตาคลอ ปากบางเม้มแน่น
“โอ๋ๆ” เมษายกมือขยี้หัวพี่ชายที่แก่เดือนกว่า “เมษติดคิวนิดนึง”
“คิวสาวล่ะสิ” เบิ้มแซว จะว่ากันตามตรงแล้ว เขารู้ว่าโจชัวร์แอบชอบเมษาอยู่ แต่ไม่ว่าฝ่ายนั้นจะทั้งบอกใบ้ พูดอ้อมๆ หรือ
แสดงออกมามากเท่าไหร่ เมษาก็ดูจะไม่สนใจ หรืออีกนัยหนึ่งคือทำไม่รู้ไม่ชี้อยู่ดี
“ถูกต้องนะคร้าบ” เมษร้องบิงโก! “ลอยกันเถอะ ลอยกัน”
สามมือช่วยกันประคองกระทงใบเดิมลงสระ โจชัวร์เอื้อมวักน้ำเพื่อส่งให้มันลอยออกไปไกลขึ้น ไฟเย็นที่ถูกจุดแล้วปักใหม่ส่อง
ประกายไปทั่วบริเวณ
เมษาขอยืมไฟแช็คของเบิ้มมาจุดไฟเย็นที่เหลือเล่น โจชัวร์หวังว่าเพื่อนซี้ในวัยเด็กคงทำอะไรน่ารักๆอย่างเช่นวาดรูปหัวใจให้ดู
บ้าง
ปรากฏว่าเมษาเพียงแค่จุดเล่นแล้วโยนทิ้งไปอย่างเสียเปล่า บางทีก็ลองเอามือดับไฟเองบ้าง เห็นโอดว่าร้อนฉ่าแต่ก็ยังทำอยู่
นั่น
“จอชชี่ จอชชี่” ลูกชายพ่อพฤษภ์สะกิดไหล่คนร่วมบ้าน ยื่นเทียนที่จิ๊กมาจากกระทงของคนอื่นเข้าใส่คางเล็ก “ลนน้ำมันพรายมั้ย
แฮ่!”
โจชัวร์บู้หน้าให้ “ลนตัวเองไปเถอะไอ้ช้างตกมัน!”
เมษาหัวเราะ หลังเล่นไฟเย็นแท่งสุดท้ายเองแล้วก็เงยหน้าขึ้นมองบนฟ้า พระจันทร์ดวงกลมโตส่องแสงสีเหลืองนวลในยามค่ำ
คืน
“ใครแถวนี้บอกนะว่าพาเพื่อนมาลอยแล้วจะต้องได้เป็นแฟนกัน”
เบิ้มเลิกคิ้ว จำได้ว่าตัวเองพูดก่อนหน้าที่เมษาจะมาอีก
..หรือว่า..ไอ้หมอนี่แอบฟัง..
“เขาบอกมาว่าแบบนี้นี่” ลูกชายพ่อบิ๊กพูดตามที่ได้ยิน “ใครพาคนรักหรือแฟนมาลอยด้วยกันจะเลิกกัน ไม่ได้พูดเองซะหน่อย”
เมษาไม่ได้ว่าอะไร เขาแค่พาดแขนที่ไหล่โจชัวร์แล้วเอื้อมไปหยิกแก้มนุ่มอย่างมันเขี้ยว “แล้วรู้มั้ยว่าเสื้อสต๊าฟปีก่อนเขาเขียนว่า
อะไร”
“ปีก่อนยังไม่ได้เข้าเรียนจะรู้เหรอ”
“เขาเขียนว่า..” เมษเอียงหน้าซบหัวจอชชี่ โยกร่างเล็กไปมาด้วยความเอ็นดู “คนโสดจะได้คู่ แต่ถ้ารักอยู่..จะได้ฤกษ์”
โจชัวร์ที่แอบกลุ้มใจเล็กๆทำตาโต
“เพราะฉะนั้น..ใครแอบรักใครก็ไม่ต้องกังวลนะครับ” เขาลุกขึ้นปัดเศษดินตามกางเกง จอชชี่เพิ่งเห็นว่าที่อกเสื้อของเมษมีบัตร
สต๊าฟห้อยอยู่
..ที่มาสาย..ไม่ได้แปลว่าไปเดทกับสาวๆมาใช่ไหม..
“ฝากบอกคนคิดมากคนนั้นด้วยว่าจงรักต่อไป จะสมหวังหรือไม่..ไว้โตกว่านี้ค่อยคุย” แอบขยิบตาให้จอชชี่สองคน “คู่แล้วไม่
แคล้วกันหรอก”
เบิ้มได้แต่เขวี้ยงก้านไฟเย็นไล่หลังไอ้เพื่อนตัวแสบที่วิ่งหายลับเข้าไปในงานอีกครั้ง เขาหันมาทางโจชัวร์ที่นั่งก้มหน้านิ่งอยู่ “อย่า
ไปถือมันเลยจอช ไอ้เมษเคยอยู่เฉยๆเหมือนคนอื่นเขาซะที่ไหน ไฮเปอร์ตลอด”
โจชัวร์พยักหน้าหงึก
“กลับบ้านกันมั้ย เดี๋ยวเราไปส่ง”
โจชัวร์พยักหน้าอีกครั้งอย่างล่องลอย เบิ้มที่ไม่รู้อะไรเลยก็ได้แต่ยิ้ม
..คู่แล้ว..ไม่แคล้วกัน..
..ส่วนใครจะคู่กับใคร..
..ไว้โตกว่านี้ค่อยคุย..
FIN
:laugh: แด๊ดดี้ยังไม่จบ มันหาเรื่องเขียนคู่ลูกสนองนี้ดจนได้
ตอนนี้พอจะเดาได้มั้ยน้า ว่าใครรุกใคร กร๊ากกกก :man1:
-
เด็กๆน่าอิจฉามากมาย
แด๊ดดี้เฟรดกับคุณพ่อเมย์น่ารักที่สู๊ดเลย ><
-
:mc4: :L1: :pig4: น่ารัก
-
:-[
ลูกๆ เริ่มคุยเรื่องของตัวเองแล้ว 55555
เค้าอยากฟังต่อนะอิอิ ทั้งเรื่องพ่อเรื่องลูก คุยให้เค้าฟังได้ :กอด1:
-
เอาจริงๆเราเชียร์คู่ เมษ-จอชชี่ ยิ่งกว่าคู่คุณพ่ออีก จอชชี่น่ารักน่าหยิกมาก เมษมันลีลาอ๊ะรำคาญมัน o9
-
คิคิ คู่ลูกน่ารักอ่าาาาาาาาาาาาาาาาา
แอบประทับใจพี่เบิ้มเบาๆ ^^
-
เมษอย่าให้จอชชี่รอนานนะ
-
อ่าๆจบคู่พ่อจะต่อด้วยคู่ลูกหรอนี่!!
อุอุ..บอกได้คำเดียวว่ารออ่าน(คู่พ่อได้ข่าวว่าใกล้จบ)
-
คู่ลูกน่ารักที่สุด :m3:
หนูเมษโตมาทะเล้นเชียว :interest: จอชชี่ก็น่ารัก :m1:
-
ตายแล้วจอชชี่ของป้า ,,,,
-
โอ้ววววววววววววว มีพิเศษภาค 2 หนุ่มตอนโตด้วย รักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกคนแต่งจริงๆจ้าาาาาาา เซอร์วิสได้น่ารักสุดๆ เลย :m4: :m4: :m4:
อ่านๆ ดู เหมือนพี่เบิ้มจะกลายเป็นหนุ่มหล่อหุ่นแมนแอนด์แฮนซ่ำนะเนี่ยยยยยยยยยยย ส่วนเจ้าเมษสุดแสบก็ยังแสบไม่เปลี่ยน ส่วนจอซซี่อ่านแล้วเริ่มสงสารหนูน้อย มีแต่ตัวเองแสดงออกอยู่คนเดียว ส่วนอีกฝ่ายชอบเฉไฉไปมา มันน่าน้อยใจอยู่นะ
"ฉันยังต้องรออีกนานไหม
ต้องรอเธออีกนานไหม
ถึงจะได้เจอกับรักที่เธอเคยบอกฉัน" :undecided: :undecided: :undecided:
-
คาดว่าจะได้อ่านคู่นี้ตอนโตในเรื่องถัดไป ฮ่าาาาาาาาาาาา
-
มาต่อคู่พ่อให้จบนะ
เพราะอยากอ่านคู่ลูกแล้วคับ
ไม่นึกว่า จอซซี่จะเป็นแบบนี้นะ
ผิดคาด
-
:impress2: กรี๊ดดดดดดดดดดสุดชีวิต อ๊ากกกกกกกกกก
เด็กๆโตกันแล้ว อิอิ ชอบค่ะชอบ รอคู่คุณพ่ออยู่นะคะ
ปล.สุขสันต์วันลอยกระทงค่ะ ^^
-
กริ๊ดกร๊าดที่สุดอ่ะ
ว่าเเล้วว่าต้องมีคู่ลูก 55+
แต่ปล่อยให้เด็กๆมันโตกว่านี้หน่อยก็ดีนะ
กลับมารอคู่คุณพ่อก่อนก็เเล้วกัน
-
น้องเมษแหล่มๆๅๆ
-
แหม่ โตขึ้นก็ใช่ว่าเมษซี่จะไม่เรื่องนาาาาาาา
ออกจะรู้ดีอยู่หรอก แต่น่ารักอ่ะ ไว้โตกว่านี้ค่อยพูดกัน
แต่ก็นะ เขียนไว้แบบนี้ เดาทางไม่ถูกว่าใครคู่ใครแน่ เพราะจอชชี่แอบรักเมษซี่ และเบิ้มก้แอบรักจอชชี่อีกที
-
แหม่ น้องเบิ้มเราโตมาเป็นหนุ่มหุ่นนักกีฬาซะด้วย
ถึงจะโตกันแล้วแต่ความน่ารักสดใสยังมีอยู่เต็มเปี่ยม
อยากให้จอชชี่โดนกดจังเลย อิอิ XD
-
รออ่าน รออ่าน คู่ลูก กิ๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
-
Narak tii sud nai saam lork khaaaa!!! Kyaaaaaaa~~!!!
-
คู่คุณลูกแอร๊ย!! เมษี่ใจร้ายจังนะรู้ว่าเค้ารักยังทำเฉย :-[
-
ตอนพิเศษน่ารักมากกกกกกกกกกก :impress2:
อ่านแล้วยิ้มไม่หุบ ไดันั่งขำกับความฉลาดของน้องเมษ :laugh:
แล้วรู้สึกดี๊ดี ขอบคุณที่มีตอนน่ารักมาให้อ่านนะคะ :กอด1:
-
เห็นแววมาแต่ไกลว่า ตาเมษต้องทำน้องจอซซี่น้ำตาตกหลายหนแน่กว่าจะได้รักกัน
-
กรี๊ดดดด ตอนพิเศษจอชชี่กับเมชชี่ตอนโต จอชชี่น่ารักมาก แต่นายเมษโตแล้วคงแสบน่าดูชม จะได้อ่านเป็นเรื่องต่อไปใช่ไหมคะ ^^
-
:laugh: :กอด1:
:L2: :L2:
-
น้องเมษลุกชัวร์
คู่พ่อยังไม่จบอยากอ่านคู่ลูกแล้วอ่ะ
คิดถึงนะ..รอ ร๊อ รอ
-
“ฝากบอกคนคิดมากคนนั้นด้วยว่าจงรักต่อไป จะสมหวังหรือไม่..ไว้โตกว่านี้ค่อยคุย” แอบขยิบตาให้จอชชี่สองคน “คู่แล้วไม่แคล้วกันหรอก”
จอชชี่ตอนโตดูน่ารัก น่าทะนุถนอมจัง เพื่อนเบิ้มก็รักมั่นคงมาก น้องเมษนิสัยทะเล้นเหมือนเดิมแต่ไม่รู้ยังชอบกินเหมือนตอนเด็กอยู่หรือเปล่า
:z3: คนเขียนรีบมาต่อรุ่นพ่อช่วงไปเที่ยวสวนสนุกทีคะ อยากรู้ว่ากุ๊กเมย์ถ้าเห็นเฟรดปลอมตัวตามมาจะรู้สึกยังไง
-
ว๊ากกก...จอชซี่เราเป็น.....แถมมีผู้พิทักเป็นพี่เบิ้มอีกต่างหาก
:pig4: คะ
-
โอ้ยยยย น่ารักเกิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ตอนแรกว่าคู่พ่อตอนหวานๆใส่กันน่ารักแล้ว
มาเจอคู่ลูกตอนโต ยิ่งน่ารักกันขึ้นไปอี๊กกกกกกกก ><
จอชชี่เคะแน่ๆเลยลูกเอ้ย ตอนแรกกลัวน้องเมษหุ่นกลายเป็เบิ้มสองซะอีก ที่ไหนได้ เบิ้มเฟี้ยววววไปซะแล้ว
แต่อย่าปล่อยให้จอชชี่คอยนานน้าาา เมษซี่ ระวังตาอยู่อย่างเบิ้มด้วย ฮ่าๆๆ
-
กริ้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด คู่ลูกโฮกมากกกกกกกกกก เดาผิดอ่าว่าน้องจอชจะรุก ชริ ๆ
-
โครงสร้างไม่มีผลทางแนวราบ จอชยังมีโอกาสนะ พลิกโผลกดเมษแทน o18
-
จอชชี่โดนแกล้งตั้งแต่เด็กยันโตเลยแฮะ...แต่ไหงน้องหนูกลายเป็นเคะไปไ้ด้ล่ะคะ
อุตส่าห์ลุ้นว่าโตขึ้นคงบิ๊กไซส์จนกดเจ้าไฮเปอร์เมษได้ให้หายซ่าส์ อย่างนี้ก็ต้องกลายเป็นเบี้ยล่างไปตลอดเลยสิเนี่ย (น่ารักอ่ะ) :m3:
-
เอ่อ น้องจอชกลายเป็นเคะ :mc4:
-
หน้า70 ยังเล่นเต่าไมกี้อยุเลย มาหน้า72 อยุจุฬากันซะแล่ว 555
จอชชี่ยังน่ารักไม่เคยเปลี่ยน
เมษก็ระวังไว้เหอะ ชักช้าแบบนี้ เพื่อนเบิ้มจะชิงไปได้ซะก่อน
-
เพื่อนเบิ้มคิดอะไรกับจอชชี่ป่าวเนี่ย
:z1:
-
จอชชี่น่ารักตั้งแต่เด็กยันโต เชื่อมั่นในเมษาตลอด
น้องเมษก็เป็นฝ่ายปกป้องดูแลตั้งแต่เด็กจนโตเหมือนกัน
ดีใจค่ะ ที่ทั้งสามคนตามมาเรียนที่เดียวกันจนได้ เก่งทุกคน
แต่น้องเมษต่างจากที่คิดไว้มากเลย นึกว่าจะเป็นเหมือนพ่อซะอีก
ว่าแต่ เมื่อไรจะโตกว่านี้ล่ะเนี่ย พี่ป้าน้าอารออยู่จ้ะ :z1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ จิ้มเป็ดให้หนึ่งตัว :L2:
-
น่ารักมาทั้งคู่พ่อกับพ่อและคู่ลูกกับลูก
อยากอ่านมากๆๆ เลยคู่ลูกกับลูกเนี่ย อิอิ
-
แอร้ยยยยยยยยยยยย คู่พ่อก็อยากอ่าน คู่ลูกก็นิ๊ดดดด มากคะ ดังนั้น มาต่อเร็วๆนะ ฮิๆ
-
มีตอนพิเศษของ Sloth อยู่เน้อ แบบว่ามีแขกรับเชิญจากเรื่องนี้ไปด้วย หุๆๆ (เชิญไปแป๊บเดียวจริงๆ o18)
ลมเพชรหึง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,23456.1140.html)
ปล. จริงๆที่เขียนเรื่องนี้ขึ้นมาเนี่ย ไม่ได้จะเน้นช่วงก่อนรักกันเลยจริงจริ๊ง แต่แบบว่า ทำไปทำมา มันพล่าม 5555+ แล้วพอเห็นว่า สงสัยจะยาวแน่ๆ เลยขอแบ่งออกเป็น 2 ช่วงแทนครับ คือเรื่องนี้ We have 2 daddies แล้วก็ช่วงหลังคือ We have 2 sons ซึ่งจะเป็นตอนที่เด็กๆอยู่ประมาณชั้นประถมกัน แล้วอาจจะ(ไม่อาจอ่ะ มีเลยต่างหาก :laugh:) มีกลิ่นของมาม่าติ๊ดนึง
We have 2 sons จะเป็นตอนที่พ่อพฤษภ์กำลังอยู่ในช่วงเลิกกับแด๊ดดี้ อิอิ ชื่อเดิมของมันก็คือ Get Divorced เกี่ยวกับชีวิตของสองพ่อที่ต้องแยกกันอยู่ ต่างฝ่ายต่างเอาลูกของตัวเองกลับไปใช้ชีวิตโสดเหมือนเดิม แอร๊ยยยย (ชอบแบบนี้อ่ะ :-[ มันเร้าจายยย เห็นพวกมันรักกันแล้วหมั่นไส้ เราต้องจับแยก :z3:)
จากนั้นเรื่องของลูกๆตอนโตแล้ว กับคู่ของพี่โชคก็คงเป็นเหมือนตอนแถมอะไรแบบนี้น่ะคร้าบ (เพราะมันยังไม่ได้คิด)
แต่ตอนนี้ขอไปยำไอ้หมูก่อนน้า :jul1:
-
เมษดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าจอชชี่แฮะ
ลุ้นคู่นี้ยิ่งกว่าคู่พ่อ จบคู่พ่ออย่าลืมมาต่อคู่นี้นะคะ
ไม่ไหวแล้วแต่ละคู่ น่ารักอ่ะ!!!
ส่วนเบิ้ม หาคู่ให้มันเต๊อะ น่าสงสารโสดเปล่าเปล่า เหงาเอกา
-
:-[ :-[
น่ารักอ่ะ น่ารักกกกกกกกกกกก
น้องเมษให้ความหวังจอชชี่ แล้วมาทำให้จอชชี่สมหวังด้วยล่ะ !
-
รักน้องเมษที่สุดเลย
-
คู่ลูกๆน่ารักกว่าอีก :m3:
-
คู่คุณพ่อจะเลิกกันเหรอ :sad2:
มันเศร้านะนั่น
ถึงจะอยากอ่านคู่ลูกก็เถอะ แต่คู่พ่อก็... :dont2:
-
ว้าวๆ น้องเมษดูโตขึ้นเยอะเลยเนอะ ส่วนโจชัวร์ยังน่ารักเหมือนเดิม <3
เคยคิดไว้เล่นๆแบบดักไว้ทุกทางเลยว่าใครจะรุกใคร
ทั้งแบบน้องจอชยังน่ารัก ติดเมษเหมือนเดิม ส่วนเมษก็โตมาแบบทะเล้นๆแบบเนี๊ยะแหละ
กับแบบที่เดาจากพัธุกรรมรูปร่างของคุณพ่อกุ๊กกับแด๊ดดี้เฟรด
น้องเมษเลยตัวเล็กๆเหมือนพ่อ บ้ากินเหมือนเดิม ส่วนจอชชี่เหมือนเฟรดดี้ ติดเมษา
ปรากฎว่าเป็นแบบแรก ชอบบบ ก็ได้หวังไว้ว่าเรื่องจะเป็นแนวคอมเมดี้เหมือนกัน
เพราะลึกๆแล้วจากการได้อ่านตอนพิเศษ เรารู้สึกถึงกลิ่นมาม่าลอยมาไกลๆ
อ้อ ได้อ่านเม้นต์ล่าสุดของคุณ nigiri-sushi แล้วอยากจะปิดหูหวีดร้อง *ม่ายยยจริ๊งงงง อ๊ากกกซ์*
นึกว่าเรื่องนี้จะเฮฮาลัลล้าไปทั้งเรื่องเสียอีก ก็ว่าแล้ว ว่าจะเป็นแบบนั้นไปได้อย่างไร
อย่างน้อยต้องมีซักช่วงที่มีดราม่า(เป็นเสมือนลายเซ็นต์ของคนเขียน กร๊ากกก)
ว่าแต่จะเศร้าขนาดไหนไม่อยากจะคิด แต่ก็นะ ชีวิตคู่มันก็ต้องมีบ้าง หวังว่าสุดท้ายจะแฮปปี้ดี๊ด๊าเหมือนเดิม :-)
-
จอซซี่น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :-[
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดๆๆ ๆๆๆ ๆๆ
อยากอ่านอีกแล้วอ่ะ
-
อ๊ากกกก น้องเมษโตแล้วยังเปรี้ยวเหมือนเดิม ฮ่าๆๆๆๆ
งานนี้เบิ้มคงกินแห้วไป หึหึ
จอชชี่น่ารักกกก
ปล.อ่านตอนนี้วนหลายรอบมาก ไม่อยากให้หมดตอน ><
-
ไม่ได้อ่านมา 3 ตอน T^T
ทั้งที่มาเช็กบ่อยๆ ปัดโธ่เอ๊ยยยยยยยยยยยย
-
ว๊ากกกกกกกกกกกก ภาคเด็กน้อยตอนโต กรี๊ดดดดดดดดดดด
เมษที่ท่าจะเจ้าชู้ประตูดินน่าดู โถๆจอชชี่...คู่แล้วไม่แคล้วกันหรอกกก ฮาๆๆๆๆ
แหมๆ อ่านแล้วอยากหาคนไปลอยกระทงปีหน้าด้วยทันที เอิ๊กๆ
-
ชอบ ชอบ :m11:
-
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่พลาดสักตอนไม่ได้จริงๆ
คู่พ่อก็น่ารักแล้ว แต่รุ้สึกว่าคู่ลูกจะน่ารักกว่านะนี่ >,,<
3P ได้ไหม ? 555555555555555 ชอบง่าาาาาา
-
ตอนโต น้องเมษ จะได้แก้มือให้พ่อจ๋าแล้วสินะ ฮ่าๆ :m20:
-
เข้ามาเจอคอมเม้มท์เพิ่มจากคนเขียน
We have 2 sons จะเป็นตอนที่พ่อพฤษภ์กำลังอยู่ในช่วงเลิกกับแด๊ดดี้ อิอิ ชื่อเดิมของมันก็คือ Get Divorced เกี่ยวกับชีวิตของสองพ่อที่ต้องแยกกันอยู่ ต่างฝ่ายต่างเอาลูกของตัวเองกลับไปใช้ชีวิตโสดเหมือนเดิม แอร๊ยยยย (ชอบแบบนี้อ่ะ มันเร้าจายยย เห็นพวกมันรักกันแล้วหมั่นไส้ เราต้องจับแยก
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ไม่นะ ไม่ ไม่ ไม่ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เขาไม่อยากกินมาม่าจากคู่นี้ :serius2: :serius2: :serius2:
-
:-[ >> :กอด1: >> o13
-
มีตอนพิเศษของ Sloth อยู่เน้อ แบบว่ามีแขกรับเชิญจากเรื่องนี้ไปด้วย หุๆๆ (เชิญไปแป๊บเดียวจริงๆ o18)
ลมเพชรหึง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,23456.1140.html)
ปล. จริงๆที่เขียนเรื่องนี้ขึ้นมาเนี่ย ไม่ได้จะเน้นช่วงก่อนรักกันเลยจริงจริ๊ง แต่แบบว่า ทำไปทำมา มันพล่าม 5555+ แล้วพอเห็นว่า สงสัยจะยาวแน่ๆ เลยขอแบ่งออกเป็น 2 ช่วงแทนครับ คือเรื่องนี้ We have 2 daddies แล้วก็ช่วงหลังคือ We have 2 sons ซึ่งจะเป็นตอนที่เด็กๆอยู่ประมาณชั้นประถมกัน แล้วอาจจะ(ไม่อาจอ่ะ มีเลยต่างหาก :laugh:) มีกลิ่นของมาม่าติ๊ดนึง
We have 2 sons จะเป็นตอนที่พ่อพฤษภ์กำลังอยู่ในช่วงเลิกกับแด๊ดดี้ อิอิ ชื่อเดิมของมันก็คือ Get Divorced เกี่ยวกับชีวิตของสองพ่อที่ต้องแยกกันอยู่ ต่างฝ่ายต่างเอาลูกของตัวเองกลับไปใช้ชีวิตโสดเหมือนเดิม แอร๊ยยยย (ชอบแบบนี้อ่ะ :-[ มันเร้าจายยย เห็นพวกมันรักกันแล้วหมั่นไส้ เราต้องจับแยก :z3:)
จากนั้นเรื่องของลูกๆตอนโตแล้ว กับคู่ของพี่โชคก็คงเป็นเหมือนตอนแถมอะไรแบบนี้น่ะคร้าบ (เพราะมันยังไม่ได้คิด)
แต่ตอนนี้ขอไปยำไอ้หมูก่อนน้า :jul1:
อ๊ากกกกกกกส์!! แยกกันไม่ว่าแต่อย่าริอาจไปมีคู่นอนใหม่ระหว่างทางให้ระทมใจคนอ่านเป็นพอ :fire:
พฤษภ์ไว้ใจได้แต่แดดดี๊นี่สิอย่าเชียวนะ :m31:
แต่จากตอนพิเศษแล้วบอกว่า 'อยู่บ้านเดียวกัน' งั้นสุดท้ายก็กลับมาอยู่ด้วยกันอยู่ดีสินะ :กอด1:
-
อั๊ยย่ะ!! เอาตอนโตมาล่อลวงเค้า >.<
น่ารักมากเลย ลอยกระทงทั้งสองปี
เมษน่ารักตลอด ตอนเด็เป้นตัวแสบชอบกิน ดตขึ้นดูอบอุ่น ส่วนจอชน่ารักตลอด >.< กรี๊ดกร๊าดๆ
-
เพิ่งเริ่มอ่าน แต่กระโดดมาอ่านตอนล่าสุดก่อน^^
ตกลงว่ากู๊ดบอยเค้าโตมาแบบไม่โตหรอคะเนี้ย...หุหุหุ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด ขอกรี๊ดยาวๆก่อนหนึ่งที
เป็นลอยกระทงที่น่ารักน่าหยิกมาก อุตสาห์คิดว่าจะได้เห็นเต่าลอยน้ำดันลอยลงกระเพาะซะงั้น
รหัสลับก็ท่าจะไม่ใช่รหัสรับแล้วมั้ง
แอบเดาเอาไว้ว่าน้องเมษต้องรุก และมันก็ถูก ก๊ากกๆ :m20:
ทำไมเมษโตมากแล้วดูอบอุ่นแบบนี้อ่ะ ชอบๆ :กอด1:
-
เมษ เป็นสามี จอชชี่ สินะ
-
:กอด1:
-
ตอนเด็กน้องเมษว่าแสบซ่าแสนซนแล้ว ตอนโตน่าจะแสบกว่านะ อยากอ่านภาค 2 ตอนโตจังเล้ย
+1 และเป็ดน้อยน่ารัก แทนคำขอบคุณ :pig4:
-
ลอยกระทงปีนี้แจ่มที่สุด!!
ตอนพิเศษตอนที่สองเล่นเอาคนอ่านอยากคู่ลูกๆซะเเล้วสิ 555
จอชชี่น่ารักม๊ากกกก น้องเมษยังเจ้าเล่ห์เหมือนเดิมเลย พี่เบิ้มสิโนมาหล่อน่าดู
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษทั้งสองตอนนะค๊า :)
-
กำลังเคลิ้มๆ กับบรรยากาศชวนน่ารักอ่ะ ของ2 แด๊ด กับ2 ซัน
แต่มาปะกับบทTalk ของคุณนักเขียนว่า ภาคต่อมีแววมาม่า อร๊ากก
เกิดไรขึ้นกับแด๊ดดี้ และพ่อจ๋าของเรา ไม่เอาอ่ะ ภูมิต้านทาน
ความดราม่าต่ำ อ่านทีไรบ่อน้ำตาแตกทุกที ทนเห็นพ่อจ๋าเสียใจ
ไม่ค่อยได้อ่ะ งืดดด....
-
:o8: :-[ :L2: :L2:
-
>/////////////<
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :impress2:
คู่พ่อแฮปปี้แล้ว ขอต่อด้วยคู่ลูกเลยได้ไม๊คะ
ไม่ไหวจะกรี๊ดแล้ว
-
:o8: :o8:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
น่ารักก~~~~~
-
o13 น่ารักอ่ะ จอชกับเมษ
จริงๆเรียนมหาลัยแล้วก็โตแล้วน้า
+1และเป็ดให้ค่ะ
-
จอชชี่น่ารัก ตอนเด็กน่ารักยังไงโตมาก็ยังน่ารักเหมือนเดิม.. ส่วนเมษก็กวนตั้งแต่เด็กจนโตเหมือนกัน ...
อยากให้โตกว่านี้เร็วๆ จังอ่ะ จิ้นตามไปแระ เหอะๆ
:pig4: :กอด1:
-
อยากอ่านคู่นี้เร็วๆจัง
-
อ๊ากกกกกกก
อ๊ากกกกกกกกก
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก!! :m31:
พี่ขา หนูขอสครีม!!!
อิเจ้าเมษ(โตแล้วต้องเรียกแบบนี้)มันน่ารักเว้ยเฮ้ย!!
แต่เล่นให้ความหวังน้องจอชชี่กันแบบนี้
ถ้าไม่รักกันล่ะน่าดู!! :m16:
โตแล้วค่อยกดทีเดียวเลยใช่มั๊ยล่ะเมษา
หึหึ! ร้ายนะเรา!! o18
หนูรออ่านคู่คุณลูกอยู่นะคะพี่ จบคู่คุณพ่อแล้วห้ามหายไปไหนนะคะ ฮา :)
-
อ้ากกคู่ลูกน่ารักเกินไปแล้วว น้องเมษตอนโตเซี้ยวมากๆเลย อิอิ
จอชชี่ก็น่าทะนุถนอม อร้ากกก จบคู่พ่อแล้วอย่าลืมลูกนะคะ
-
เมษ เด่วน้ายุ ให้จอชชี่ไปกิ๊กกะพี่เบิ้มนะลูก อย่าลีลา โอเค๊
-
อ๊าคคคคค เค้าอยากอ่านเมษกะจ๊อซอ่ะค่ะ :3123:
-
ไม่ขอพูดไรมากเกี่ยวกับนิยายเรื่องนี้
แค่จะบอกว่า รักทุกคนในนิยายเรื่องนี้ จบข่าว
-
น่ารักจังเลยจ๊อชชี่ กู๊ดบอยเหมือนตอนเด็กไม่มีผิดเพี้ยน
-
ตามไปอ่าน ตอนลมเพชรหึง
แด๊ดดี้โดนต่อยคว่ำเลย :m20: ทำตามคำสั่งเจ้านายดันซวย
เด็กๆ ยังน่ารักเหมือนเดิม
-
ปลื้มเมษ หลงเมษ เชียร์เมษ
โตแล้วยิ่งน่ารัก
เบิ้มโตมาได้ผิดคาด
-
พึ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ค่ะ น่ารักมากมาย จะติดตามอ่านตอนต่อไปนะค่ะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดด เมษอย่าเล่นตัวได้มั้ย
เล่นตัวนัก ฉันจะยกจอชชี่ให้เบึ้มแล้วนะ
-
We have 2 sons จะเป็นตอนที่พ่อพฤษภ์กำลังอยู่ในช่วงเลิกกับแด๊ดดี้ อิอิ ชื่อเดิมของมันก็คือ Get Divorced เกี่ยวกับชีวิตของสองพ่อที่ต้องแยกกันอยู่ ต่างฝ่ายต่างเอาลูกของตัวเองกลับไปใช้ชีวิตโสดเหมือนเดิม แอร๊ยยยย (ชอบแบบนี้อ่ะ :-[ มันเร้าจายยย เห็นพวกมันรักกันแล้วหมั่นไส้ เราต้องจับแยก :z3:)
ไม่จริงงงงงงงงง TT^TT
อย่าทำแบบนี้ ไม่ว่ากับใคร เข้าใจไหม.....
จับแยกทำไม นึกแล้วจิร้องไห้ แยกแล้วต้องกลับมารักกันเหมือนเดิมนะ
-
คู่ daddy ว่าหวานแล้ว มาเจอคู่ลูก หึ หึ .... :z1:
+1 เป็นกำลังใจให้ครับ
ปล. สงสารคนแอบรักเพื่อนอ่ะ หาคู่ให้เบิ้มหน่อยเป็นไร :z2:
-
ตั้งหน้าตั้งตารออ่านคู่ลูกเลย!!!
-
อั๊ยยะะะะ คู่น้องจอชชี่กับเมษเริ่มน่าสนใจ ><
-
^
^
^
น้องเมษแกล้งจอซซี่จนโตเลยนะ
แต่คู่พ่อเค้าเลิกกันจริงเหรอ.....
งั้น......
^
รอให้ผ่านมาม่าแล้วจะกลับมาอ่านนะ
o18
-
พ่อจ๋า กับ เเด๊ดดี้
หายไปไหน? รออยูน้ะ :z13: :z13:(จิ้ม จิ้ม)
-
ตามทันแล้ววว จิ้มๆ :z13:
พ่อจ๋า กับ แด๊ดดี๊ น่ารักมากก :-[
จอซซี่ กับ เมซซี่ ก็นะ ตัวติดกันตั้งแต่เด็กจนโต เเถมมี นายเบิ้มพ่วงท้ายมาด้วยอีกคน กริ๊สส :z2:
-
:-[ คู่ลูกๆๆๆๆ
ดูจากตัวอย่างแล้ว เมษรู้ว่าจอชชี่คิดไรอยู่ แต่ทำไมไม่สนใจล่ะ
จอชชี่น่าสงสาร เคะน้อยของเรา :laugh:
พี่เบิ้ม ทำไมอ่านตอนโตแล้ว อยากเชียร์ให้เป็นพระเอกจัง :laugh:
ดูจากรูปการแล้วคู่ลูกตอนโตนี่ท่าทางจะดราม่า เพราะเมษต้องทำจอชชี่น้ำตาตกเป็นว่าง่ายแหงๆ
-
คิดถึงพ่อจ๋า+แด๊ดดี้
คิดถึงเมชชี่ +จอชชี่
:laugh:
-
กรี๊ดดดดดดดดด
ชอบตอนเด็กๆ โตอ่ะ
"จงรักต่อไป" ชริส์ ลองถ้าจอชชี่เลิกรักขึ้นมา แกนั่นแหละจะร้องไห้ขี้มูกโป่ง
แบร่ :m14:
-
อ๊ายยย ไม่ได้ตามมานานมากก
อ่านไปเขินไปค่ะ 555
ความสัมพันธ์ระหว่างเฟรดดี้กับเมย์ก้าวหน้ามากกก
คู่ลูกๆ ตอนโตก็น่าร๊ากกก :-[ :-[
แต่แอบสงสารจอชชี่จังค่ะ เหมือนถูกทิ้งยังไงยังงั้น 55
-
ไม่อยากกินมาม่า
-
:call: :call:
-
จะรอครับ
-
น่ารักทั้งคู่พ่อ คู่ลูก
-
ThankS
-
:call: :call: :L2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
ในที่สุดก็ตามอ่านเรื่องนี้จนทัน
อ่อยยย พ่อเฟรดดี้ น่ารักมากๆเลยอ่ะ ชอบที่สุด
กุ๊กเมย์ ก็น่ารักเช่นกันน
ลูกๆ ยิ่งตัวดีเลย โฮะๆ เข้าใจชงนะคะ
อ่านตอนพิเศษแล้ว น้องจอช น่ารักมากนะ
เอ๋ โตมาแล้ว ไม่ตัวใหญ่เหมือนพ่อ สินะะ
หุหุ เย้ๆ น้องเมษ จะแก้แค้นให้พ่อจ๋าช่ะ
กร๊ากกกกก
-
คู่ลูกน่ารักมากเลยค่า
-
อ่านทันแล้ว เรื่องนี้น่ารักมากเลยอ่า สุดๆๆๆๆ :-[
คู่ลูกนี่จอชชี่รับเหรอเนี่ย แอบสงสัย น้องเมษจะตัวโตมั้ยอ่า :laugh:
คู่พ่อก็หวานกันทั้งตอนปกติ และตอนพิเศษ อร๊ายยยย
o13
-
กรีสสสสสส ตามมาอ่าน จนทันแล้วน๊าาาาา
น่ารักมาก ทั้ง 2 คู่เลยยย ... ขอบคุณค่ะ
-
แด๊ดดี้กับพ่อจ๋าไปไหนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน TOT
คนอ่านรอคอยคุณแดดดี้กับพ่อจ๋า จนจะแก่แล้วน้า ฮือๆๆๆ
-
รอ !!!
-
:call: :call: :call: :call: :call:
-
รอเสมอ :)
-
:m22:
ยังไม่มาอีกเหรอ
แด๊ด จีบพ่อจ๋าไปถึงไหนแล้วเนี่ย
-
รออค่ะรอ
-
วันนี้ วันพ่อ สุขสันต์วันพ่อ ทั้งสองคนคร้าบบบ...
มีคำถามนะ ว่า ทำไมน้องจอชชีี่ตัวเล็ก แล้วน้องเมษตัวโตได้หล่ะ...พันธุกรรมสลับกันสุดๆอ่ะ 555555
-
ตามอ่านทันแล้ววววววว :)
เรื่องนี้สนุกมากกกกกกก ชอบแนวนี้อ่ะ เฟรดกับเมย์น่ารักที่สุดเลย อ่านแล้วมีความสุขจัง น้องเมษกับน้องจอชก็น่ารักกก รีบมาต่อไวไวนะค้า รออ่านอยู่ค่า
-
คิดถึงอ่าาาา หายไปไหนค๊าาาาาาาาา ออกมาได้แล้ว น้ำลดแล้วน๊าา ^^
-
จอชน่ารักมาก ๆ เลยนะนั่น
-
ต้องการอ่านเป็นการด่วนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พลีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
ตามมันดัน อุอุ
-
รอด้วยคน
-
Miss You
:z3: :z2:
-
:call:
คิดถึงเรื่องนี้ๆๆๆๆๆๆๆ :z3:
-
ตามอ่านเรื่องนี้อยู่สองวันสนุกมากค่ะ
สองคุณพ่อน่ารักมาก สองคุณลูกน่ารักสุด ๆ
มารอตอนต่อไปด้วยคนน๊า..
Merry Christmas ^^
-
:L2:
รออยุนะคะ
TT
-
จะมีตอนพิเศษมั้ยน้า
-
:call:
โอม....จงมา
-
คิดถึงจ้า
-
คิดถึงพ่อจ๋ากับแด๊ดดี้ :กอด1:
-
คิดถึงน้องเมษกับจ๊อชซี่ :กอด1:
-
:L2:
-
Chapter 15.2 Marry Me : ใกล้เข้าไปอีกนิด
โจชัวร์ฉีกยิ้มกว้าง ผมสีทองเปล่งประกายแบบเดียวกับเจ้าหนูเด่นชัดกระจ่างตา “แด๊ดดี้!”
“ยิปปี้!” น้องเมษร้องกลบเสียงจอชชี่หมด ไอ้แสบกางมือรับลม
เพียงครู่เดียวแด๊ดดี้เฟรดดี้ของจอชชี่ก็หายลับไปกับฝูงชน โจชัวร์กระสับกระส่าย รอจนเครื่องเล่นหมดเวลาแล้ววิ่งปรู๊ดไปหาพ่อ
พฤษภ์
“แด๊ดดี้มาฮะ แด๊ดดี้มา” เสียงเล็กร้องอย่างตื่นเต้น
พฤษภาใจกระตุกวูบ หันขวับไปมองตามที่เด็กชี้มือบอก นักท่องเที่ยวทั้งไทยทั้งต่างชาติเดินสวนกันไปมาแต่ไม่มีใครสักคนที่
เป็นแด๊ดดี้เฟรด
“จอชชี่ตากุ้งยิง” น้องเมษล้อ
“แต่จอชเห็น”
โชคชัยตามมาทีหลัง เห็นน้องจอชชะโงกดูจนคอยาวเลยอุ้มเด็กขึ้นมากอด “หนูคิดถึงแด๊ดดี้รึเปล่าครับ” ถึงจะไม่ชอบไอ้ฝรั่งหัว
ทองเท่าไหร่แต่อดเห็นใจเด็กไม่ได้ที่ต้องมาคอยมองหาพ่อ “อยากคุยกับแด๊ดมั้ย ลุงโทรให้”
โจชัวร์หน้าเจื่อนแต่เด็กชายส่ายหัวดิก “จอชเข้มแข็ง”
พฤษภาก้มลงหอมแก้มกลม “เดี๋ยวก็กลับไปหาแด๊ดแล้วเนอะ”
..เขาเองก็จะกลับไปหาด้วย..
เมษาเห็นเพื่อนเหงาไปเลยกระตุกแขนเสื้อ “จอชชี่ไปเล่นหิมะกัน”
พอทุกคนเห็นด้วยตามที่น้องเมษบอก โจชัวร์ที่เชื่อฟังอยู่แล้วเลยเห็นดีตาม แถมตั้งแต่เกิดมา โจชัวร์ยังไม่เคยสัมผัสหิมะแม้แต่
ปลายก้อย
“มันจะบรื๋อมากๆเลยล่ะ บรื๋อ~” น้องเมษเคยมาหนหนึ่งแล้ว
ทุกคนได้ใส่เสื้อกันหนาวมีฮูทแล้วก็เปลี่ยนรองเท้าใหม่ จอชชี่ตื่นเต้นจนลืมนึกถึงแด๊ดดี้ไปเมื่อสัมผัสเข้ากับความเย็นสุดขั้วของ
หิมะในโดม
“ว้าว!” เด็กชายยิ้มตาปิด เอาสองมือกอบปุยสีขาวขึ้นมาโยนเล่น ฝ่ายน้องเมษยกมือปัดๆหิมะที่หล่นลงมาจากหลังคา
“เย็นมาก!” กุ๊กเมย์ห่อไหล่เข้าหากันเมื่อพี่โชคบอกให้ยิ้มสู้กล้อง “มันหนาวว่ะพี่ ฟันกระทบกึกๆๆเลย บรึ๋ย!”
โชคหัวเราะก๊าก ปล่อยเด็กๆเล่นตามบ้านเอสกิโมแล้วเรียกคนแถวนั้นให้ช่วยถ่ายรูปคู่ให้ ในเมื่อน้องเขยบอกว่าหนาว สุภาพบุรุษ
ที่ดีก็ต้องช่วยกอด
“อุ่นมั้ย” เขาโอบไหล่เล็กเข้ามาหาตัว ชูสองนิ้วให้กล้องถ่ายรูป
พฤษภาพยักหน้าหงึก ถูสองมือเข้าหากัน ถึงแม้พี่โชคจะช่วยให้อุ่นขึ้นก็ตามแต่ยังอดคิดไม่ได้ว่า..ถ้าเป็นฝรั่งตัวโตอีกคน เขาจะ
อุ่นมากกว่านี้ไหม
“ชีส” โชคชัยกระทุ้งคนข้างกาย พฤษภ์หันมาฉีกยิ้มให้กล้องพร้อมกับเอียงหัวเข้าไปใกล้อีกนิดเพื่อที่จะได้ไม่ตกขอบ
มีก้อนหิมะลูกย่อมๆปลิวหวือมากระแทกหัวพี่โชคจนเจ้าตัวหงายเงิบ พฤษภ์อ้าปากค้าง หันขวับไปดูว่าเด็กที่ไหนเล่นอุตริแต่รอบ
ด้านกลับเงียบฉี่
“ให้ตายสิโรบิน!” คนถูกลูกหลงคลำหัวป้อยๆ
“ไม่เจ็บใช่มั้ย” กุ๊กเข้าไปพยุงพี่เมียขึ้นมา อีกคนยิ้มร่าแทนคำตอบ
“สบายมาก ไกลหัวใจเย..” ยังไม่ทันขาดคำ ก้อนหิมะอีกลูกก็พุ่งเข้าโปะเต็มปาก โชคชัยตีหน้าปุเลี่ยน คายปุยสีขาวที่กลืนไปเต็ม
รักออกมา
“ก๊าก!” คนปาไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นน้องเมษที่กำลังกระโดดอยู่นี่เอง
ลุงโชคขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน พุ่งเข้าใส่หลาน “นายตัวร้า..” อีกลูกกระทบหัวป๊อก เป็นฝีมือทัพหลังอย่างจอชชี่ที่ถูกเพื่อนสั่งให้เล็งอก
แต่สงสัยลุงโชคเตี้ยไปหน่อย กระสุนหิมะเลยกระทบหัวเข้าแทน “มาให้กินตับซะดีๆ!”
เด็กสองคนร้องวี้ด วิ่งไล่จับคุณลุงกันแถวกระท่อมเอสกิโม พฤษภาเห็นลูกกำลังสนุกเลยเข้าไปสมทบ หัวเราะเสียงดังลั่นโดยไม่
ทันสังเกตว่าแท้จริงแล้ว เจ้าของหิมะลูกแรกกำลังยืนหลบมุมอยู่อีกด้านของโดม
“ฮึ่ม..” คุณตาหัวฟูจับวิกที่สวมให้แน่นขึ้นเมื่อดึงฮูทขึ้นปิด กว่าจะยัดผมทรงรังนกให้เข้าที่ได้ก็แทบเหงื่อแตก
เด็กหญิงตัวน้อยวิ่งตุบๆเข้ามาหาพลางเงยหน้ามอง ร่างสูงใหญ่ก้มลงดูคนที่กระตุกขากางเกงยิกๆ เขายิ้มให้อย่างอ่อนโยนด้วย
ความเอ็นดู
“คุณทวดขา..” แต่ปากไม่น่ารักเลยจริงๆ
“ว่าไงครับ” เขาเลิกคิ้ว ดวงตาสีฟ้าเป็นประกายระยิบระยับ
“หนูสงสัยว่าหัวคุณทวดมีเห็บมั้ยคะ มันยุ่งขนาดนั้น”
คุณทวดที่ว่าหน้าเจื่อน กำลังจะหาทางตอบว่าเห็บส่วนใหญ่ขึ้นอยู่บนขนหมาก็บังเอิญได้ยินพวกกุ๊กเมย์พากันตะโกนโหวกเหวก
เรียกเด็กๆไปเล่นกระดานลื่น “มีแต่เหาจ้ะ รู้จักมั้ยเหา” เขางอนิ้วข้างแก้ม “เหามีเขี้ยว”
ตอบเสร็จตั้งท่าจะเลี่ยงไปทางอื่นแต่เด็กหญิงยังไม่ยอมหายสงสัย
“เหาตัวสีอะไรคะ ตัวใหญ่มั้ย”
“ใหญ่สิใหญ่มาก” เขาวาดมือมโหฬาร “มันกินเลือดด้วยล่ะ”
“หน้าตายังไงคะ”
ผู้ใหญ่ตัวโตก้มลงต่ำ เอามือจับปากแล้วฉีกยิ้มเห็นฟันสามสิบสองซี่ แยกเขี้ยวขู่ฟ่อใส่เด็ก “แบบนี้ไง แฮ่!” ทำตาปลิ้นอีกต่างหาก
นั่น
เด็กน้อยร้องกรี๊ดตามด้วยการตุ๊ยท้องเขาเข้าไปทีหนึ่ง คนที่ดันเล่นอะไรแผลงๆเลยจุกแทบตัวงอ เยาวชนของชาติสมัยนี้..ซาดิสม์
กันที่สุด!
ข้างฝ่ายกุ๊กเมย์เอาน้องจอชมานั่งตักแล้วพาไถเลื่อนลงมาจากเนินเด็กชายหัวเราะชอบใจด้วยความสนุก ลุงโชคจะพาน้องเมษไป
นั่ง แต่เจ้าตัวแสบอยากสำแดงเดชเองแถมยังโบ้ยมาทางพวกเขาอีกต่างหาก
“ลุงโชคก็ไปนั่งกับพ่อจ๋าเองสิฮะ”
ด้วยแรงยุจากลูกๆ พฤษภาเลยคว้าเลื่อนมานั่ง ซ้อนท้ายด้านหลังด้วยลุงโชค ต่อแถวขึ้นไปด้านบนแล้วตั้งท่าจะสไลด์ลงมา
หัวใจคนแอบมองแทบหล่นไปถึงตาตุ่ม สายตากราดไปตรงช่วงล่างที่แนบชิดกัน ไอ้คุณโชคเอามือคว้าหมับเข้าที่เอวน้องเขย
แถมเอาหน้าเกยไหล่อีกต่างหาก ที่ร้ายแรงกว่านั้น เขายอมไม่ได้เด็ดๆถ้าหากว่าลื่นไถลลงไปแล้วไอ้ส่วนที่อยู่ตรงขาหนีบมันจะ
กระแทกกระทั้นเข้ากับก้นกลมๆของกุ๊กเมย์!
ร่างสูงใหญ่แบกเลื่อนวิ่งตัวปลิว พรวดพราดไปทางอีกสองหนุ่ม เอื้อมมือหมายจะกระชากเอาคอเสื้อลุงโชคออกจากตัวพฤษภา
แต่ดูเหมือนโชคทั้งหลายในโลกจะไม่เข้าข้างคนขี้หึงเมื่อเท้าข้างหนึ่งสะดุดเลื่อนที่น้องเมษวางขวางไว้ ดวงตาสีฟ้าเบิกกว้างตอน
ที่ทุกอย่างรอบตัวพลันหมุนเป็นลูกข่าง คุณตาของจอชชี่กลิ้งโค่โล่ลงมาจากเนินหิมะด้านบน
โจชัวร์อ้าปากค้าง ดูคนแก่ที่น่าสงสารหงายท้องกลุกๆลงไป หัวฟูฟ่องกระแทกเข้ากับบ้านเอสกิโมเสียงดังโครมแล้วหลุดผัวะเห็น
กลุ่มผมสีทองอีกครั้ง
“ลุงเฟรด!” คราวนี้น้องเมษเป็นพยานรู้เห็นอีกคนหนึ่ง เด็กชายตะโกนโหวกเหวกแต่พวกแม่และเด็กที่เล่นกันอยู่แถวนั้นร้องกรี๊ด
จนกลบเสียงหมด
ไม่มีใครบอกว่าพฤษภาสายตาสั้น เขารีบชวนพี่โชคสไลด์ลงมาจากด้านบนเพื่อช่วยคนบาดเจ็บ แต่ดูเหมือนว่าทันทีที่ได้สติ คนที่
อึดยิ่งกว่าอะไรกลับลุกพรวดขึ้นจากกองหิมะแล้วคว้าฮูทขึ้นคลุมหัว วิ่งปรี่ออกไปนอกโดม
เหตุการณ์ประหลาดที่เกิดขึ้นในวันนี้ทำให้พฤษภาอดสงสารไม่ได้ บางทีคุณตาของโจชัวร์ที่ทุกคนเห็นอาจจะเป็นคนสติไม่ดีที่คิด
ว่าตัวเองยังเอ๊าะ
“เราน่าจะพาตัวเขาส่งศรีธัญญานะ” ลุงโชคดูดน้ำหวานจ๊วบ
โจชัวร์กับเมษานั่งกินป๊อปคอร์นอยู่บนม้านั่งเลยไม่ได้ยินว่าพวกผู้ใหญ่คุยอะไรกัน เด็กชายซุบซิบกับเพื่อนว่าเห็นแด๊ดดี้อีกแล้ว
“เมษก็เห็น” น้องเมษพยักหน้าหงึกๆ “ลุงเฟรดหัวสีเหลืองแบบจอช สวยเหมือนขนลุงยักษ์บ้านข้างๆเลย” ลุงยักษ์ก็คือหมาพันธุ์
โกลเด้น รีทรีฟเว่อร์
“เมษชอบหัวจอช” โจชัวร์ยิ้มเอียงอาย “จอชตัดให้มั้ย เอาไปตั้งโชว์”
“ไม่เอาอ่ะ” เด็กชายเมษาบอกว่าตัดมาแล้วมันอาจจะเหี่ยวก็ได้ ผมต้องอยู่บนหัว ถึงจะมีสีเหลืองอร่ามไม่ต่างจากกล้วยหอมตอน
สุกงอม
..ผมคนนะ..ไม่ใช่ต้นคุณนายตื่นสาย..
“นี่ๆ จอชได้นี่มาด้วย” โจชัวร์นึกขึ้นได้ สะกิดเพื่อนเมษให้ดูของที่ระลึกในกระเป๋าของตัวเอง เด็กชายเก็บวิกผมแอฟโฟรของคุณ
ตามา
“ว้าว!” น้องเมษเอามาสวมหัว วิกหลวมเกินเลยตกลงมาถึงจมูก
กุ๊กเมย์แทบตกเก้าอี้เมื่อหันไปมองลูกชายตัวเองแล้วเห็นน้องเมษกำลังเล่นอุตริ เจ้าตัวแสบเอาผมฟูๆโปะไว้ที่หว่างขาก่อนจะเดิน
แอ่นพุงให้เพื่อนดู เขาถลาเข้าไปหา โยนวิกทิ้งถังขยะ “ถ้ามีเห็บจะว่ายังไงครับ”
เจ้าของวิกที่หลบอยู่แถวนั้นจามฟึดขึ้นมาทีหนึ่ง
“แด๊ดดี้ไม่มีเห็บนะฮะ” โจชัวร์มั่นใจ “มีแต่หมัด”
..คนเป็นแด๊ดเจ็บปวดหัวใจเหลือเกิน..
โชคชัยยังมีตั๋วสำหรับเครื่องเล่นต่างๆอีกสองสามที่ ดังนั้น หลังมื้อเที่ยงจะเป็นการเรียกน้ำย่อยด้วยโปรแกรม ‘บ้านผีสิง’
“อยากเข้าๆ” เด็กชายเมษาถูกโฉลกกับเรื่องพรรค์นี้ที่สุด
“จอชไม่กล้า” ส่วนโจชัวร์เด็กอนามัยสุดแสนจะกลัวผีที่สุด
น้องเมษยืดอกเต็มที่ ทุบพุงปั้บๆเหมือนคิงคอง “จับมือเราไว้”
พฤษภาอมยิ้มอยู่กับลุงโชค มองเด็กๆที่จูงมือกันแน่นแล้วอดเอ็นดูไม่ได้ น้องเมษดูโตขึ้นเยอะตั้งแต่เริ่มเข้าเรียนชั้นอนุบาล อีก
หน่อยก็ต้องเข้าประถม เรียนมัธยม สอบเข้ามหา’ลัย ทำงานไปทำงานมาก็ได้แต่งเมีย
“กระซิก..” พ่อจ๋ารู้สึกภูมิใจสุดแสนจนน้ำตาเล็ด
“เร็วเกินไปมั้ย” ลุงโชคหัวเราะก๊าก
พวกเขาให้เด็กทั้งสองเดินตรงกลางแล้วต่างฝ่ายต่างจูงมือคนละข้าง ทางเดินด้านในไม่ค่อยมืดนัก เห็นรอยเท้าเรืองแสงอยู่ตาม
พื้น มีกลุ่มชายหญิงหัวร่อต่อกระซิกกันอยู่ด้านหน้า ทุกคนชี้มือให้ดูบรรดาผีที่อยู่ในรั้ว
“ว้าย! น่ากลัวจัง” สาวน้อยวัยรุ่นคนหนึ่งร้องวี้ดแล้วโผเข้าซบแฟน
น้องเมษแผดเสียงขึ้นมา “ไม่เห็นจะน่ากลัวเลย!”
กุ๊กรีบก้มลงปิดปากลูกเพราะไอ้หนุ่มหน้าเหี้ยมที่กำลังกอดสาวหันขวับมามอง “ขอโทษครับ ลูกชายผมคึกไปหน่อย แกเมาเป๊ปซี่
น่ะฮะ แหะๆ”
“แล้วไปนะลุง” ไอ้เด็กปากเสียพึมพำ “อย่ารบกวนชาวบ้านอีกล่ะ”
พฤษภาแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ เดินต่อไปอีกสักพัก สาวน้อยคนเดิมก็วี้ดว้ายกระตู้วู้อีกหนก่อนจะโผเข้าไปให้ไอ้หนุ่มกอดทั้งตัว เขา
ต้องปิดตาเด็กๆแทน
“ไม่เป็นไรนะจ๊ะฮันนี่ พี่อยู่ที่นี่แล้ว ไม่ต้องกลัวเนาะ ขวัญเอ๊ยขวัญมา” ปลอบไปมือก็บีบแก้มก้นสาวหมุบหมับ ไม่ได้สนใจเด็กๆที่
มองอยู่เลย
“เวลาหนูดูสิงหาสับ..” เด็กชายเมษาออกความเห็น “คนที่ตายก่อนคือผู้หญิงที่ร้องกรี๊ดฮะ คนที่ตายคนต่อไปคือผู้ชายที่ทำเป็น
เก่ง”
หมดประโยคนั้น ลุงโชคกับพ่อพฤษภ์หอบหิ้วน้องเมษกับจอชชี่วิ่งหนีโจทก์แทบไม่ทัน พวกเขาหอบแฮ่ก หันไปมองด้านหลังก็
พบว่ารอดพ้นแล้ว
“หนูพูดอย่างนี้ไม่ได้นะครับ” กุ๊กสั่งสอนลูก “มันไม่สุภาพ”
“หนูพูดเรื่องหนัง” น้องเมษงงจริงๆไม่ติงนัง แล้วมันผิดตรงไหนหว่า
โชคชัยอดหัวเราะไม่ได้ เขาส่ายหัว บอกว่าจะให้น้องเมษผิดทีเดียวก็คงไม่ถูก ผู้ใหญ่ที่ทำอะไรประเจิดประเจ้อต่างหากควรมีหัว
คิดมากกว่า
ลึกเข้าไปอีกหน่อยมีแสงวิบวับมาจากด้านขวา เป็นพวกตัวละครในเทพนิยายที่เคลื่อนไหวได้ โจชัวร์ที่เดินปิดตาตั้งแต่ทางเข้า
เพิ่งจะได้ลืมตามอง
“สวยจังเลยฮะ” เด็กชายออกปากชม ขยับเข้าไปเกาะรั้ว
น้องเมษเดินตามเพื่อนแล้วคุยกันหงุงหงิง เหลือแต่ลุงโชคกับพ่อจ๋าที่ยืนคอยอยู่ด้านข้าง พฤษภาก้มลงนวดข้อเท้าตัวเองเพราะ
รู้สึกว่ามันจะแพลง
“ตอนที่อุ้มน้องเมษหนีน่ะแหละ อ้วนชะมัดเลยลูกชายเรา”
โชคหัวเราะ เขาก้มลงนั่งยองๆแล้วจับเท้าอีกฝ่ายขึ้นมาวางบนตัก พฤษภ์จะชักหนีด้วยความตกใจแต่อีกคนบอกว่าเฉยไว้เถอะน่า
“ถ้าไม่นวดตอนนี้มันจะบวมกว่าเดิมนะน้อง”
“ไม่ได้เจ็บอะไรอย่างนั้น” กุ๊กแก้มร้อนผ่าวเมื่อจอชชี่หันมามองแล้วพึมพำว่าเหมือนเจ้าชายกับซินเดอเรลล่าเลย “มีเด็กๆเป็นคน
แคระใช่มั้ยล่ะ”
“นั่นมันสโนไวท์ฮะ” น้องเมษแก้
โชคกำลังคลำขาน้องเขยเพลินๆก็พลันรู้สึกว่ามีใครขว้างอะไรใส่หัวดังป๊อก เขาไม่ได้เจ็บมากนัก แต่มันก็พอจะสะกิดให้แสบๆคันๆ
บ้าง
“เป็นอะไรเหรอ” กุ๊กเลิกคิ้ว เห็นพี่โชคยกมือปัดๆแถวท้ายทอย
“เหมือนถูกใครขว้างกรวดใส่” เขาหันมองรอบตัวแต่เพราะว่ามันมืดเลยมองไม่เห็น มีแต่ตรงที่พวกเขายืนเท่านั้นที่มีแสงสลัวมา
จากหุ่นโชว์
“คิดมากไปแล้ว” พฤษภาหัวเราะ หันไปชวนพวกเด็กๆเดินต่อ
น้องเมษจูงมือจอชชี่แล้วจับแขนพ่อจ๋าไว้ด้านหนึ่ง โชคชัยเลยถือโอกาสกุมมือน้องเขยไว้แน่นตอนเลี้ยวผ่านหัวโค้งที่เป็นทางเดิน
มืดสนิท
“โอ๊ย!” ลุงโชคร้องเสียงหลง หน้าคะมำไปข้างหน้าหลังจากมีเสียงเพี๊ยะดังอยู่แถวหัวกบาล “ใครวะ!” เขาถูกตบหัวแบบจั๋งหนับ
เลยทีเดียว
โจชัวร์กุมมือน้องเมษแน่น เด็กชายเบียดตัวเข้าหาเพื่อนซี้เมื่อสิ้นเสียงร้องถามของลุงโชคแล้วไม่ปรากฏร่างของมนุษย์ใดๆ
..อาจจะมีพลังงานหรือวิญญาณอยู่ก็เป็นได้..
“ค..ใครน่ะ” พฤษภ์หน้าเซียว โอบเด็กๆเข้ามาหาตัว
“หล่า ลา ล้า ลา” เด็กชายเมษาฮัมเพลงชมรมขนหัวลุก
“ตลกมากน้องเมษ” กุ๊กรีบจูงทุกคนออกจากที่ที่ยืนอยู่ อีกไม่กี่เมตรก็จะถึงทางออกแล้ว แต่ในวินาทีนั้น ขนอ่อนทั่วตัวกลับลุกชัน
เมื่อสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนผ่าวที่รินรดหลังต้นคอ ตามด้วยเสียง..ฟอด
..เขาถูกผีหอมแก้ม!..
“อยู่ไม่ได้แล้ววว” พฤษภาร้องโหยหวน ฉุดแขนพี่เมียข้างหนึ่ง หิ้วปีกเด็กๆทั้งสองแล้ววิ่งพรวดพราดกันออกมานอกบ้านผีสิง
เฮี้ยนจริงๆพับผ่าสิ!
พวกเขาพากันหอบแฮ่กอยู่ตรงลานกว้าง ลุงโชคยังข้องใจไม่หายว่าทำไมผีตัวนี้มันถึงลำเอียง ตบหัวเขาแต่ดันหอมแก้มน้องเขย
เสียฉิบ
“พี่อยากถูกจูบบ้างมั้ยล่ะ” กุ๊กยังร้อนวูบวาบแถวหน้าอยู่เลย
“เราจะเล่นอะไรกันต่อฮะ” น้องเมษยกมือถาม พวกพ่อร้องเสียงหลงว่ายังมีใจสนุกต่ออีกเหรอ “หนูแข็งแรง แข็งแรง” เจ้าตัวร้ายตี
ปีกพั่บๆ
“ลุงไม่ได้อ่อนแอนะ แต่กับผีบ้านี่ลุงขอบาย”
เด็กชายเมษาส่ายหัวดิก “ลุงเฟรดไม่ได้บ้านะฮะ”
พฤษภาเลิกคิ้ว “เกี่ยวอะไรกับลุงเฟรดครับ ลุงไม่ได้มาด้วยนี่”
โจชัวร์มองเพื่อนซี้พลางพยักหน้าหงึกๆ เข้าใจกันสองคนเมื่อน้องเมษเชิดหน้าขึ้นแล้วทำจมูกฟุดฟิด ถึงแม้ในความมืดจะมองไม่
เห็น แต่กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆของแด๊ดไม่มีทางรอดพ้นจมูกหมาของเด็กชายเมษาไปได้หรอก!
“เบลออีกคนแล้ว” กุ๊กอมยิ้ม ลูบหัวเหม่งลูกชาย
“จริงๆนะฮะ!” น้องเมษมั่นใจล้นเปี่ยม
ลุงโชคเห็นว่าเข้าเค้า บางที..ไอ้พลังงานหรือวิญญาณที่ว่าก็คือไอ้ฝรั่งขี้นกนั่นแหละ! “ถ้าหนูชี้ตัวลุงเฟรดได้ ลุงเลี้ยงเบอร์เกอร์
หนูตลอดชีวิตเลยเอ้า!”
น้องเมษไม่ได้รับปากลุงโชค แต่เด็กชายหันขวับแล้ววิ่งพรวด กระโดดเอาหัวกระแทกข้อพับขาของผู้ชายตัวใหญ่ที่ยืนกินไอศกรีม
อยู่แถวนั้นทันที
ร่างสูงหน้าคว่ำเพราะถูกเจาะยางเต็มเปา แว่นตาดำกับวิกผมทรงเร็กเก้กระเด็นไปคนละทิศละทาง ไอศกรีมช็อคโกแล็ตร่วงแปะ
กระจายเต็มพื้น
“อูย..” ชายหนุ่มคลำหัวป้อยๆ ผมสีทองสะท้อนแดดเป็นประกาย
โชคชัยและพฤษภาอ้าปากค้างเมื่ออีกฝ่ายเงยหน้าขึ้น
“คุณเฟรด!”
อะโลฮ่า!! :laugh: (ยังมีหน้ามาหัวเราะ :beat:) ตอนแรกว่าจะลงในรีพลายเดิม แต่ไม่คิดว่ามันจะดองมานานเยี่ยงนี้ 555+ ขอลงรีพลายใหม่เลยแล้วกันน้อ
เมื่อวันที่ 25 ธันวาที่ผ่านมา มีสเปตอนพิเศษวันคริสต์มาสของเด็กๆ แต่ปรากฏว่ามันยังเขียนไม่จบขอรับ กร๊าซซซ เลยยังไม่ได้เอามาลงที่นี่ ถ้าเขียนจบแล้วจะเอามาลงเน้อ อิอิ
ช่วงนี้เรียนหนักขึ้น ยากมากขึ้น (แต่มันยังมาเวิ่นในเฟซประจำ) เลยต้องมาส่งใบลากันไว้ก่อนเลยเน้อ :o12:
คงต้องขอพักไปอ่านหนังสือแล้วก็เตรียมตัวฝึกงานน่ะคร้าบ ไว้ถ้ายังไงมีเนื้อหาเพิ่มจะมาลงต่อน้า ต้องขออภัยทุกท่านมากมายที่ปล่อยให้รอ แล้วก็ต้องขอขอบคุณทุกท่านอีกเช่นกันที่ยังรอจนทุกวันนี้ กร๊าซซซ :z6:
ก่อนจากกัน เอาอะไรมาให้ดูล่ะ อิอิ
(http://image.dek-d.com/25/1063639/109210591)
แต๊นนน ปกแด๊ดดี้นั่นเองครับ กรั้กๆๆ
แต่ๆๆๆ มันยังไม่จบง่ายๆ 555+ ถึงแม้ว่ามันจะใกล้จบแล้วก็ตาม มันยังมีภาค 2 ต่อจ้า (ที่สองพ่อมันจะเลิกกันไง ฮิๆ ไม่มีดราม่า เราไม่นอน!)
ถ้าจะกลายเป็นรูปเล่มเมื่อไหร่ (หรือถ้ามันจะแยกร่างกลายเป็นสองเล่มก็ตาม --> ตอนนี้ 341 หน้าแหล่ว) เค้าจะมาแจ้งน้า
แล้วเจอกันครับพ้ม :L2: :pig4:
-
:z13:
ขอจิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมก่อน
ไม่เนียนเลยนะลุงเฟรดดี้ โดนเด็กจับได้ :laugh:
-
กรี๊ดดดดดดดดด ดีใจที่สุดเลยยยยย
ฮาแด๊ดดี้ มาตั้งกะแรกก็สิ้นเรื่องแระ เล้วนี่อะไร ให้ลูกจับได้เลย 5555555
ตลกตอนกุ๊กโดนหอม ท่าทางจะกลัวจริงจังนะนั่น 555555 ชอบจังเลยยย น่ารักกกก
เรื่องนี้อ่านกี่ทีก็อยากฟัดน้องเมษนะ น่าฟัดที่สู้ดดดดดดดดดดดดด
-
น้องเมษแสบยิ่งกว่าซีม่าซะอีก กร้ากกกก :z1:
อยากได้หนังสือแดดดี้จังเลยยยยยยย
-
อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก มันออกมาแล้ว!!!!!!
หายไปนานมากเลยท่าน ผมดีใจจนน้ำตาทะลักเลยทีเดียว ว่าแต่จะหายตัวไปอีกแล้วรื้อ o22
แอบมาหย่อนปกไว้ให้อยากได้อีกละ แถมยังไม่มีกำหนดคลอดด้วย ใจร้าย
ตลกเฟรดดี้อ่ะ โดนเปิดโปงซะแล้ว น้องเมษสุดยอด
-
น้องเมษ กับ น้องจอช น่ารัก :-[
:L2: :L2:
-
จิ้มก่อนคับ
-
โดนจับได้ซะแล้ว o18
ลุงโชคต้องเลี้ยงเบอร์เกอร์ชิ้นใหญ่ซะแล้ว :laugh:
-
ในที่สุดก็มาต่อสักที
ปกหนังสือสวยมากเลยครับ
-
ตามมาอย่างว่อง
เเด๊ดดี้โดนจับซะแล้ว น้องเมษนี่เข้าข่ายเด็กมหัสจรรย์นะ (ถ้ามีของกินมาล่อ)
ปล. อยากอ่าน อากุ้งบ้างจัง :กอด1:
-
:กอด1:
-
:laugh: โดนจับได้ซะแล้ววว
-
เอ้าา โดนเด็กจับได้ซะงั้นน
น้องเมษน่ารักอ่ะ >,<
-
กรี๊ดดดดดด กุ๊กเมย์มาล่ะ ดีใจมากกกก :")
ตอนนี้แดดดี้โดนจับล่ะนะ ฮ่าาาาา
-
น้องเมษ...หนูมันเด็กปีศาจ
มันจะมีดราม่าจริง ๆ ใช่ป่ะ...ทำใจไม่ได้
-
..อาจจะมีพลังงานหรือวิญญาณอยู่ก็เป็นได้. :m20:
ของเค้าแรงจริงๆ เป็นทั้งผีขี้หึง และผีหื่น
โดนน้องเมษแฉความลับแล้ว ลุงเฟรดจะแก้ตัวยังไงจ๊ะ
น่ารักตลอดเลยเรื่องนี้ :impress2:
ปกน่าร๊ากกกกก มีคู่เด็กๆด้วย
-
:m20: :m20:
น้องเมษตัวแสบ
-
คิดถึงจอชกับเมษมากเลย แล้วก็สองแด๊ดดี้ด้วย
ปกสวยมากเลยค่ะ อยากได้ไว้ครอบครอง
-
เมซซี่น่ารักมากลูกกก... แต่อดสงสารแด๊ดดี้เฟรดไม่ได้
วันนี้โดนเสียอ่วมเรย...น้องจอชชี่ลูกรัก(?) สติลน่ารักได้
ไม่เสื่อมคลายเลยสักตอนนะลูก ว่าแต่อิๆ โดนจับได้แบบนี้
แล้วแด๊ดดี้จะแก้ตัวกับว่าทีภรรยา และลุงโชคว่าไงอ่ะนี่
แสบนักนะแด๊ด ทั้งปาหิมะ ปาก้อนกรวด แถมยังแอบจุ๊บแก้มเมย์
อีก ฮาๆ รอคำแก้ตัวดีๆ ของแด๊ดดี้อยู่ค่ะ ((ว่าแต่ได้ข่าวสงใบลา
เพื่อไปฝึกงานแอนด์เรียนนี่น่า แล้วเมื่อไหร่จะไปต่อSP.คริสมาส
ในเด็กดีหนอ? กำลังสนุกเลยอ่า...))
-
ถูกใจหน้าปกมว๊ากๆ ผมทองตัวลูกน่ารัก ส่วนตัวพ่อน่ะหน้า....หื่น 55555
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ฝรั่งขี้นกโดนจับได้ซะแล้ว :laugh: :laugh: :laugh:
-
ดีใจอ่ะที่อัพคิดถึงสี่พ่อลูกหรรษาที่สุด
แหมๆเฟรดไม่เนียนเลยทำเอาน้องเมษจับได้แล้ว
พ่อพฤกจะว่าไงน้อ
+1และเป็ด
-
รูปปกน่ารักดี
:L2:
-
สงสารแด๊ดดี้โดนเจาะยาง
ปกงามมากเลยค่าาาา
-
..อาจจะมีพลังงานหรือวิญญาณอยู่ก็เป็นได้..
ลาลาล้าลา
ทั้งคนอวดผีทั้งชั่วโมงพิศวงเลยนะน้องเมษ
ชอบที่น้องเมษบอกว่าผญ.ที่กรี๊ดจะตายก่อนแล้วตามด้วยผช.ที่ทำเป็นเก่ง
โดนใจมั่กม่ักอ่ะ555
-
หนูเมษนี่เยี่ยมจริงๆ
ประสาทสัมผัสสร้างมาเพื่ออาหารจริงๆ
แม้กระทั่งกลิ่นสัมผัส
น่ารักจริงๆคุณพ่อเฟรดแอบตามหึง
-
เมษกับจอชชีน่ารักมาก
ภาพหน้าปกกุ๊กเมย์น่ารักมากค่ะ
-
:jul3:
-
ดีใจจังค่ะที่มาต่อ และดีใจที่จะมีภาคสองต่อ
แต่ไม่ชอบใจก็ตรงที่มันมีดราม่านี่แหละ :serius2:
ม่ายน้าาาา ทำไมต้องเลิกกันอ่ะ(ได้ข่าวยังไม่ได้อยู่ด้วยกัน)
อันนั้นมันเรื่องของอนาคตปล่อยไปก่อน เดี๋ยวค่อยเวิ่น
ว่าแต่ตอนนี้เถอะ น้องเมษยังคงแสบซ่าเหมือนเดิม
ที่ฮาสุดเห็นจะเป็นทวดเฟรดนี่แหละ อึดจริงๆเลย
แต่สุดท้ายก็ต้องพ่ายให้กับน้องเมษ :laugh:
รอตอนต่อไปนะคะ สู้ๆนะคนเขียน เอาใจช่วยทุกเรื่อง
บวกเป็ดให้น้องเมษและจอชชี่
-
เด็กๆ น่ารักมากเลยยยยยยย
ยังคิดถึงเรื่องนี้เสมออออ มาต่อเร็วๆนะคะ
เอาใจช่วยคะ ^___________^ :กอด1:
-
ตอนนี้ฮามาก ๆ ค่ะ ทำไปได้นะเฟรดดี้..
เป็นผีลำเอียง ปาหัวลุงโชคแต่แอบหอมแก้มกุ๊ก 5555
น้องเมษกับน้องจอชน่าร๊ากกกก ^^
-
ขี้หึงเกิน
:laugh: :laugh:
เลยเจอเด็กสร้างเรื่องให้
:m20: :man1:
ว่าแต่ จะตอบหนุ่มๆๆยังงัยดีล่ะ
-
ในที่สุดก็โดนจับได้นะพ่อฝรั่ง!! ฮ่าาาา
ไม่ไหวๆเลย ทำยังไงเนี่ยไม่เนียนเอาซะเลย
ตอนหน้าระวังจะโดนพ่อกุ๊กทำโทษ หึหึ
ปกน่ารักโฮกกกกกกก ชอบจริงจังค่ะ! :impress2:
ว่าแต่...ภาค 2 สองพ่อเลิกกันด้วยหรอ? เลิกกันทำไมอ่ะ!
-
:laugh: :laugh: หัวเราะอย่างบ้าคลั่งมา เค้ากลับมาแล้ว
-
ปกน่ารักมากๆ และเด็กๆ น่ารักได้อีก เยาวชนของชาติซาดิส!! 555
รออ่านต่อนะจ๊๊ะ เรียนหนักเข้าใจและเป็นกำลังใจให้จ๊๊ะ
-
นานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เลยย้อนกลับไปอ่านตอนก่อนนู้น
แด๊ดดี้ขี้ใจน้อยชะมัดไม่แมนเลย
แต่แบบนี้ลุงโชคหมดตัวกับแฮมเบอร์เกอร์ตลอดชีวิตแน่
-
เย้! ตามทันแล้ววววว
มาสารภาพว่าตามอ่านเรื่องนี้มาอาทิตย์นึงพอดิบพอดี
อ่านวันละนิด ละหน่อย เพราะเวลาและเครือข่ายอินเทอร์เน็ตไม่อำนวย
หลงรักน้องเมษกับน้องจอซเข้าอย่างจัง
เด็กอะไรไม่รุ น่ารักแถมยังฉลาดอีกตะหาก
เพิ่งได้อ่านนิยายของคุณ nigiri-sushi เป็นเรื่องแรก
ชอบมากกกกก ไม่ทราบว่ามีเรื่องไหนอีกมั้ยคะ จะได้ตามอ่านผลงานที่ผ่านมาด้วย ชอบจริงๆ
เป็นกำลังใจให้กับนักเขียน และจะติดตามงานเขียนเรื่องอื่นๆ ต่อไปค่ะ :pig4:
-
น้องเมษนี่ ตัวร้ายจริงๆ
เพื่อของกินถึงกับเจาะยางเเด็ดเลยเหรอเนี้ย
เด็กๆน่ารักมาก
ตัวพ่อก็น่ารัก สุดๆ
ถึงกุ๊กจะอึนไปหน่อยเราก็โอเคอยู่
เรื่องที่ต้องฝึกงาน
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ
-
ปกงามหลายค๊า :impress2: นางฟ้ารอbox set sins อยู่นะคะ o18
แต่นางฟ้าว่ากว่าคุณคนเขียนจะแต่งจบครบหมดทั้งเจ็ดเล่ม....เราคงแก่ตายไปด้วยกัน :z10:
อย่าหายนานนะ ใจจะขาดรอนๆ :o12:
สามคำ>>>รัก เธอ จุ๊บ :call:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด หายไปพร้อมลอยกระทงนึกว่าจะไม่มีเขียนต่อซะแล้ว ตอนล่าสุดน้องเมษยังแสบซ่าฮากระจายเหมือนเดิม :laugh: :laugh: :laugh:
ที่สำคัญปกรวมเล่มสวยมากค่ะ อยากได้ๆๆๆๆๆๆๆ
-
ปกสวยน่ารักมากคะ แต่น้องเมษน่าจะอวบกว่านี้อีกนิดใช่เลย o13
-
ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยภาคสอง สองพ่อเค้าจะเลิกกันจริงหราาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
จอชน่ารัก
-
55555555 yang haa,,,n'mete narak daijai jing kha luuk~ha ha ha....
-
ฮะฮะฮะ เด็กจับได้ ถูกเปิดโปงแล้ว
-
มาต่อแล้ว ดีใจ!!!
ขำก๊ากตรง "..อาจจะมีพลังงานหรือวิญญาณอยู่ก็เป็นได้.." <<<--- คึคึ
ปกสวยมากเลยค่า >///<
-
กลับมาให้หายคิดถึงแป๊บเดี๋ยวเดี่ยวเอง T T
แด๊ดดี้เฟรดความแตกแล้วจะโดนพ่อจ๋างอนยาวไหมเนี๊ย แต่จอชชี่กับเมษยังน่ารักเหมือนเดิม ^^
-
ลุงเฟรดตายเพราะลูก (หลาน) รัก จริงๆ 55555
เอาใจช่วยให้รอดจากมือกุ๊กนะค้า
รอรวมเล่มนะคะ!!!
-
:m20: ลุงเฟรดโดนน้องเมษเจาะยาง ความลับไม่มีในโลก น้องเมษตัวแสบก็เป็นคนเฉลยให้เสร็จ
คู่ลูกก็น่ารัก คู่พ่อก็มีแอบสวีทในบ้านผีสิง เล่นเอากุ๊กเมย์ขนหัวลุกเลย
ภาค 2 ไม่จริงใช่ไหมที่ 2 พ่อจะเลิกกัน แต่มันเป็นเรื่องของอนาคต คนเขียนอ่านเปลี่ยนใจก็ได้ 555
-
จับได้แล้วววว
ฮู้ววววว
-
ปกสวยมากกกก :mc4:
แด๊ดดี้หึงแบบเงียบๆ แต่เล่นเอาลุงโชคเจ็บๆคันๆได้ตลอด :z2:
-
น่ารักมากๆๆ ขอติดตามอ่านด้วยคนนะคะ แต่เค้าไม่อยากกินมาม่าเลยอ่ะ ขอจบแฮปปี้เด้อค่ะเด้อ
-
555 น้องเมษโคตรแสบเลย
ปกสวยจัง
-
น้องเมษนี่สุดยอด o13 มากลูก
:pig4: คะ
-
ดีใจ ที่ได้อ่านต่อ!!!!!! :L2: :L2: :L2:
-
รอซื้อ...ไงๆก็็รอซื้อ ภาพแหล่มเกินทนรับไหว.... เงินในกระเป๋าจ๋า เราคงต้องจากกันอีกแร้วสินะ...กาซิก กาซิก
-
น้องเมษแสบมากๆเลยอ่ะ
-
เฟรดน่ารัก
-
(http://image.dek-d.com/25/1063639/109210591)
แต๊นนน ปกแด๊ดดี้นั่นเองครับ กรั้กๆๆ
แต่ๆๆๆ มันยังไม่จบง่ายๆ 555+ ถึงแม้ว่ามันจะใกล้จบแล้วก็ตาม มันยังมีภาค 2 ต่อจ้า (ที่สองพ่อมันจะเลิกกันไง ฮิๆ ไม่มีดราม่า เราไม่นอน!)
:L2: :pig4:
แอบแร๊งส์น่ะค่ะ.....ใครเลิกกัน....อย่ามาอำน่ะ.....โป้งจิงๆ ด้วยยยย....ฮึ้มมม...
-
อ้าวแด๊ดดี้จะแก้ตัวอย่างไรทีนี้
-
กว่าจะได้อ่านตอนต่อ เกือบแก่แล้วนะนี่เรา
แต่มาแต่ละตอน เมศ จอส พ่อเมย์ แด้ดดี้เฟรดน่ารักมากจริงๆนะ
ถ้าโตขึ้นแล้วมีลูกแบบ 2 คนนี้หลงไม่ลืมหูลืมตาแน่ๆ น่ารักมากกกกกกก
-
อ๊าย :-[ ลุงเฟรดน่ารักอ่ะ
ปลอมเป็นผีแล้วแอบหอมแก้มกุ๊กด้วยอ่ะ น่ารักๆ
ภาคสองนั้นมันอะไรกัน :serius2: สองคนนี้จะเลิกกันไม่ได้นะ
-
โธ่ นึกว่าจะรอดไปได้ตลอด ไม่คิดว่าคุณเฟรดจะฮาขนาดนี้
ปกน่ารักมากเลยค่ะ
-
อรั๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ปกหนังสือน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตอนนี้น้องเมษแสบมากกกกกกกกกกกก น่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นานแค่ไหนก็จะรอนะคะ ชอบเรื่องนี้อ่ะ สนุกดี น่ารักทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่เลย อิอิ
-
คราวนี้แด๊ดดี้จะแถออกทางไหน โดนน้องเมษจับได้คาตาเลย
ปล. ปกสวยมากค่ะ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ม่ายยยยยยยยยย จะไปบอกให้เค้ารู้ทำไมละลูกกกกกก
สงสารแด๊ดดี้นะ อุตส่าตามมาหึงแล้ว โดนจับได้แบบนี้ อายตาย
-
+ :L2:
Big Thanks :pig4:
waiting for next chapter na ka.
-
คู่คุณลูกนี่อยากจะรู้ว่าจอชชี่ไปหลงหนูเมษได้ตอนไหนล่ะนั่น :laugh:
คู่คุณพ่อน่ารักเหมือนเดิม ฮาา
-
อ่านยังไงเค้าก็งอนกุ๊กเมย์ เฟรดดี้ไปหาคนอื่นเลย งอนกุ๊กเมย์แล้ว TOT
งอน งอน งอน งอน!!! แง้ๆ กุ๊กเมย์ใจร้ายที่สุด!
-
รอต่อค่ะ :-[
-
ถึง...คุณ nigiri-sushi
คุณเป็นแรงบันดาลใจให้ดิฉัน
สรรหา "สามีฝรั่ง" ค่ะ
-
:impress2:
-
:jul3: ฮาแด๊ดดี๊
-
คุณผีหึงโหดเหมือนกันนะนี่
-
:mc4:
-
รอตอนต่อไป :กอด1:
-
Special : ไม่ต้องบอกให้ใครรู้
กุมภาพันธ์..คือเดือนที่โจชัวร์ไม่ชอบที่สุด ทำไมน่ะเหรอ ก็เพราะมันมีวันที่เมษาจะป๊อประเบิดระเบ้อเหมือนข้าวโพดคั่วใน
ไมโครเวฟน่ะซี
วันที่สิบสี่กุมภา..วาเลนไทน์สยอง!
“ใกล้หน้าร้อนอีกแล้ว” พฤษภาบ่นอุบอิบ สาละวนตีเนื้อแป้งให้เข้ากัน ยิ่งใกล้วันสำคัญ ที่ร้านยิ่งมีออเดอร์เค้กบอกรัก
มากมายก่ายกอง
“ไม่ชอบเลย” โจชัวร์หน้าง้ำ ช่วยพ่อหั่นสตรอว์เบอร์รี่สดในตะกร้า เด็ดขั้วและผ่าเป็นสองเสี้ยวเท่ากันวางไว้ในจาน
“หืม..อะไรไม่ชอบครับ” กุ๊กเลิกคิ้ว
“จอชไม่ชอบเดือนกุมภา”
“แต่เดือนนี้คนจะแน่นร้านเลยนะ” พ่อเมย์บวกลบคูณหาร กำไรเห็นๆ
โจชัวร์หัวเราะก๊าก “ลูกค้าเยอะ จอชชอบ แต่สาวๆเยอะ จอชไม่ชอบ”
“สาวๆนี่ล่ะลูกค้าชั้นหนึ่งของเรา” พฤษภาให้ความเห็น พึมพำเรื่องนั้นเรื่องนี้เรื่อยเปื่อยไป สักพักก็ดูเหมือนจะนึกอะไร
ขึ้นมาได้ “นายเมษาหายหัวไปไหนอีกแล้วเนี่ย บอกว่าให้มาช่วยกันทำเค้กก็ไม่เอา”
“นั่นละที่จอชไม่ชอบ” โจชัวร์เคี้ยวสตรอว์เบอร์รี่หยุบหยับ เท้าคางมองออกไปนอกกระจกบานเลื่อนของร้าน เห็นหนุ่ม
สาวเดินควงกันเป็นคู่
วันนี้วันที่สิบสองกุมภา ยังไม่ถึงวันที่สิบสี่ดี ร้านค้าแผงลอยกระทั่งในห้างสรรพสินค้าก็ดาษดื่นไปด้วยตุ๊กตาหมี กุหลาบ
แดง และการ์ดบอกรักเต็มไปหมด ที่ป๊อปที่สุดในหมู่นักเรียนคือลูกอมฮาร์ทบีทกับสติ๊กเกอร์รูปหัวใจ
สมัยเรียนประถม เข้าเดือนกุมภาพันธ์เมื่อไหร่ โจชัวร์ก็ป๊อปในหมู่เพื่อนเหมือนกัน กลับบ้านมาที เสื้อนักเรียนจะลาย
พร้อยไปด้วยสติ๊กเกอร์หัวใจสีแดงดวงเล็กดวงน้อยละลานตา มือถือกระเป๋ามาข้าง อีกข้างหิ้วถุงลูกอม
พวกเขาสองพี่น้องแอบแข่งกันว่าใครจะได้ลูกอมมากที่สุด มันเป็นเกมของเด็กๆ แต่อันที่จริงแล้วเมษาแข่งเพราะอยาก
เอาชนะ แต่โจชัวร์อยากแข่ง..เพื่อที่จะได้มั่นใจว่าเมษาของเขาจะไม่ป๊อปมากเกินกว่าที่กำลังเป็น หากลงท้าย ดูเหมือนว่าโจชัวร์
จะแพ้เมษาราบคาบอยู่เรื่อยไป
..ก็พ่อเจ้าประคุณท่านเล่นประกาศขายจูบแลกลูกอมเสียนี่..
โจชัวร์จดบันทึกสถิติลูกอมเอาไว้ตั้งแต่ประถมหนึ่งถึงประถมหก เมื่อเข้าชั้นมัธยมต้น สถิติลูกอมก็กลายเป็นดอกกุหลาบ
ไป
..ที่น่าวิตกคือ..กราฟของเมษาพุ่งขึ้นในทุกๆปี..
และเมื่อถึงเวลาเข้ามหาวิทยาลัย สถิติสติ๊กเกอร์ ลูกอม หรือดอกกุหลาบ กลับกลายเป็นเรื่องตลกที่เด็กๆทำกัน เพราะ
ยอดชายนายเมษาเปลี่ยนจากการนับแต้มสิ่งของ..มานับแต้มสาวๆที่เข้าหาแทน
..ไม่ชอบสิบสี่กุมภาจริงๆนะ..
“ทำไมลูกชายพ่อดูเนือยๆ” พฤษภาล้างมือแล้วเช็ดกับผ้ากันเปื้อนที่สวมอยู่ เวลาพ่อเมย์ใส่ชุดขาวพอดีตัว เด็กเสิร์ฟ
หนุ่มๆชอบแอบมองกันตาวาว โจชัวร์รับออเดอร์จากแด๊ดมาคุมพ่อเมย์ด้วยเหตุนี้นั่นเอง
“เปล่าฮะ” โจชัวร์ส่ายหัว นั่งหน้าง้ำต่อไป
“วันนี้มีเดทเหรอ ยังไม่ถึงสิบสี่เลยนี่” กุ๊กแซวลูก
“จอชมีแฟนเหมือนเมษที่ไหน” เจ้าตัวเอาหลอดกระแทกแก้วแรงๆเป็นการระบายอารมณ์ขุ่นมัว ถ้าจะบอกว่าเชื้อขี้หึงถ่ายทอดได้
ทางพันธุกรรม..ว่าอย่างไรก็ขอว่าตามกัน เพราะจอชกับแด๊ดขี้หึงเหมือนกันเลย
“เมษมีแฟนแล้วเหรอ พ่อเห็นลอยไปลอยมา คบคนนั้น ควงคนนี้ ไม่เห็นจริงจังกับใครสักคน” พฤษภาส่ายหัว เรื่องความเจ้าชู้ไม่รู้
เอามาจากไหน
“หึ” จอชชี่ยิ้มมุมปาก ม้วนหลอดแล้วบิดหัวท้ายให้ป่องกลาง ยื่นให้พ่อเมย์จับก่อนจะดีดเพี๊ยะ หลอดแตกดังบึ้มตามภาพใน
จินตนาการว่ากำลังดีดอวัยวะบางส่วนของเมษาให้เละกระจายละม้ายคล้ายหลอดระเบิดอยู่
มีเสียงเรียกเข้าจากมือถือรุ่นเก่าเก็บ โจชัวร์ไม่ต้องดูหน้าจอก็รู้ว่าใคร เพราะเพลงที่ตั้งไว้ประจำ ทำนองว่าแอบรัก แอบชอบนี้ มี
ให้แค่คนเดียวเท่านั้น
“เมษโทรมา ไม่รับเหรอครับ”
“รับไปก็เท่านั้นฮะ” จอชยักไหล่ “เย็นป่านนี้ สงสัยโทรบอกจอชให้ซื้อคอนด้อมไปให้ เมษาจะเอาไปใช้กับแฟนสาวคน
ล่าสุด”
:L1: :L1:
เมษาเดินหน้าหงิกขึ้นมาบนห้องนอน เขาหูชาไปแถบหนึ่งเพราะถูกพ่อจ๋าเรียกตัวไปด่าๆๆๆชนิดติดเทอร์โบ ใช้คำไม่ซ้ำและแทบไม่ได้หายใจหายคอ
“เป็นผู้ชายต้องให้เกียรติผู้หญิง ถ้ายังไม่คบกันจริงจังถึงขั้นแต่งงาน อย่าริชิงสุกก่อนห่าม เกิดเราเลิกกับเขาไป ฝ่ายเราน่ะได้ แต่ฝ่ายหญิงน่ะเสีย!”
เด็กหนุ่มขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน นึกในใจว่าจะเล่นงานจอชชี่ให้อ่วมอรทัยไปทั้งตัว เขาจะฝากซื้อถุงยางน่ะจริง แต่ไม่ได้เอา
ไปใช้กับสาวๆที่ไหน แค่วันพรุ่งนี้มีนิทรรศการวาเลนไทน์ที่คณะ จะมีกิจกรรมลด ละ เลิกค่านิยมจู๋จี๋กันในคืนวันแห่งความรัก แต่ถ้ามันไม่ไหวถึงขั้นสุด..คอนด้อมคือคำตอบสุดท้าย
“เมษไม่ได้จะพาน้องจุ๋มจิ๋มเข้าโรงแรมนะ แค่เซฟเซ็กซ์อ่ะพ่อ” อันนี้แบบว่าพูดไม่เต็มประโยค เซฟเซ็กซ์ของนิทรรศการต่างหาก
“พูดไม่ทันขาดคำ!” แล้วพ่อจ๋าก็กระโจนเข้าดึงหูเขาเสียแทบขาด
..ถ้าแด๊ดไม่กลับมาห้ามทัพ..ป่านนี้เขาตายคาที่ไปแล้ว..
“จอชชี่!” เมษาเปิดประตูห้องอีกฝ่ายชนิดไม่ขออนุญาต
โจชัวร์สะดุ้งเฮือก ร่างขาวจั๊วะที่ยืนล่อนจ้อนอยู่กลางห้องถลาไปคว้าผ้าเช็ดตัวมาหุ้มส่วนล่างไว้ เมษาเลิกคิ้วด้วยความ
ประหลาดใจ
“ทำอะไรอยู่”
“เพิ่งอาบน้ำเสร็จ เมษไม่มีมารยาท ไม่รู้จักเคาะห้อง!” ด่าสวนมันเลย
“ทำเป็นอาย” ใครจะหน้าด้านเท่านายเมษา “ไอ้จั๊วะอันแค่นี้น่ะ..” เขายื่นนิ้วก้อยให้ดูแล้วตัดให้สั้นเหลือแค่โคน “ให้
เมษใช้แว่นขยายส่องยังมองไม่เห็นเลย” ที่พูดนี่ด้วยอารมณ์ล้วนๆ แบบว่าเคืองที่ถูกพ่อจ๋าบิดหูชนิดไม่รู้สาเหตุ
โจชัวร์อ้าปากค้าง หน้าขาวๆมีสีเลือดแล่นลามจนแดงก่ำไปทั่ว
“จิ๋วขนาดนั้นให้มดกัดก็ขาดแล้ว! ไม่ต้องพูดถึงคอนด้อมหรอก เอาเกล็ดปลามาแปะยังหุ้มได้หมดเลยมั้ง” เมษาด่าเสร็จ
ตั้งใจจะเดินออกแต่เจ้าของห้องกลับพุ่งเข้าหา จอชชี่เอาหัวโหม่งหลังเขาเต็มรัก “โอ๊ย!”
เด็กหนุ่มทั้งสองล้มโครมลงไปกับพื้นห้อง โจชัวร์ลากหมอนข้างมาฟาดแล้วฟาดอีกบนตัวเมษา อีกฝ่ายได้แต่ร้องโอด
โอยแล้วยกมือปัดป้อง
“เจ็บ..เจ็บนะโว้ยจอชชี่”
“ไอ้เมษปากหมา ไอ้เมษาเส็งเคร็ง ไอ้เก๋าเจ้งเฮงซวย ไอ้กางเกงย้วยห่วยแตก!” โจชัวร์เอาหมอนวางบนอกเมษาแล้ว
ชกตุบตับ ที่ไม่ชกกับตัวเพราะกลัวเมษเจ็บ ถึงจะเคืองแต่ก็กระทำบนความปลอดภัยและห่วงใยทั้งนั้น
ปากด่าไป มือก็ทุบไป แรงจอชชี่มีน้อย ทุบเบาๆก็พอแสบๆคันๆ แต่พอทุบไปทุบมานานเข้า เมษาก็เริ่มจะเจ็บเข้าแล้ว
“หยุดนะจอชชี่”
“เอาให้ตาย!”
“บอกให้หยุดไง” เมษาจับข้อมือเล็กๆทั้งสอง ได้ผลตรงที่จอชหยุดทุบ แต่พอเขาชะโงกหน้าขึ้น อีกฝ่ายกลับเอาหัวโขกหน้าผาก
ดังป๊อก “อูย..”
“เกลียดไอ้เมษหมาบ้าที่สุด!”
เมษาฉุนกึก ฝ่ามือใหญ่รวบข้อมือทั้งสองเข้าไว้ด้วยกัน มือที่เหลืออีกข้างกระชากต้นคอขาวลงมาจนทั้งตัวแนบชิด โจชัวร์หยุด
การกระทำทันที
“พูดว่าอะไรนะ”
จอชชี่น้อยหันหน้าหนีไปทางอื่นหากคนด้านล่างที่เขานั่งคร่อมอยู่ใช้นิ้วแตะปลายคางแผ่วเบาเป็นเชิงถามย้ำ และเมื่อเจ้าตัวยัง
มองเมินหนักเข้า เมษาถึงได้เริ่มลามปามมือไม้ลงมาที่ต้นคอ หัวไหล่ กระทั่ง..หน้าอก
“ทำอะไรวะ” โจชัวร์ปัดมืออีกคนผัวะ
“อย่าพูดวะสิ ไม่สุภาพเลยจอชชี่” เมษาพึมพำ ลองไล้นิ้วตามเนื้อตัวอีกฝ่ายก็พบว่ามันนุ่มดี “นุ่มกว่าน้องจุ๋มจิ๋มอีกนะเนี่ย”
โจชัวร์เบิกตากว้าง ชกแก้มอีกคนไปหนึ่งดอกแล้วลุกพรวดขึ้น “ออกไปเลย!” เจ้าตัวเสียงดังใส่ น้ำตาคลอหน่วย “ไปขึ้นอืดตาย
เลยไป!”
เมษาลุกขึ้นยืนอย่างเนือยๆ เขาถอนหายใจ วันนี้ทำให้จอชชี่โกรธอีกแล้ว ทั้งที่ตัวเขาเองต่างหากที่ควรต้องโกรธ แต่อย่างว่า..
เห็นหน้าแล้วใจอ่อน
“จะให้ออกจริงเหรอ” เด็กหนุ่มยืนกอดอก ขวางทางเดินไว้
“ถ้าไม่ไป จอชไปเอง” โจชัวร์เอาศอกกระทุ้งหน้าท้องแข็งๆเข้าให้
เมษาคว้าหมับเข้าที่เอว ลากตัวเบาหวิวเข้ามาปะทะอก แขนข้างหนึ่งกักตัวคนตรงข้ามไว้แนบกัน มือที่เหลือดันประตูที่กำลังจะ
เปิดออกให้ปิดลง
โจชัวร์ร้อนวาบที่หน้า อุณหภูมิเย็นเฉียบจากเครื่องปรับอากาศกำลังเปลี่ยนเป็นร้อนผ่าวเมื่อแผ่นหลังทาบทับกับช่วงอกของคนตัว
สูงกว่า
“ไม่ให้ไปหรอกนะ..ชีเปลือย” เสียงทุ้มต่ำกระซิบข้างใบหูขาว
“แล้วไง!” โจชัวร์กำลังทะลุจุดเดือดอีกครั้ง “ถึงเอาแว่นขยายส่องมันก็มองไม่เห็นอยู่ดี” คราวนี้ลูกชายแด๊ดเขวี้ยงผ้าเช็ดตัวที่พัน
ท่อนล่างไว้ทิ้งเลย
“ทำไมขี้น้อยใจจังเนี่ย” เมษาอารมณ์เย็นลงหลังจากถูกทุบไปหลายหน “ขอโทษคร้าบ เมษปากเสียเอง จอชอย่างอนน้า”
“เดี๋ยวโทรหาน้องจุ๋มจิ๋มให้แล้วกัน ช่วยมารับพี่เมษไปไกลๆหน้าหน่อย เห็นแล้วคันหมัดอยากต่อย” โจชัวร์ยืนท้าลมท้าฟ้าไม่เกรง
ใจสายตาใคร
“อยากโทรก็เชิญ” เมษาพยักพเยิด “มีเบอร์มั้ยล่ะ มีเบอร์ก็โทร”
โดนดักแบบนี้โจชัวร์เลยหน้าแตกตามระเบียบ กระฟัดกระเฟียดตามลำพังเพราะหาทางออกไม่ได้ หนำซ้ำ เปลือยในห้องแอร์นี่ไม่
ใช่ความคิดที่ดีเลย
“ใส่เสื้อซะ” เมษารื้อชุดนอนให้ “เล็กอยู่แล้ว โดนความเย็นเลยหดเข้าไปใหญ่ เมื่อกี๊ไซส์เกล็ดปลาช่อน คราวนี้เลยเหลือเท่า
เกล็ดหางนกยูง..”
โจชัวร์ถอนใจด้วยความเหนื่อย เลิกต่อล้อต่อเถียง เลิกสนใจเวลานายเมษาแกล้งด่าทับถมให้ความรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเองของ
เขาหดยวบยาบ
จอชยกแขนให้อีกฝ่ายใส่เสื้อให้ เมษาบริการติดกระดุมเสร็จสรรพ กระทั่งกางเกงยังสวมให้เลย “ออกไปได้แล้ว จะนอน”
“โห..ใจร้าย” เมษบู้หน้า “ไล่กันเฉย”
“จอชไล่ เมษคงไม่รู้สึกเหมือนน้องจุ๋มจิ๋มไล่หรอก”
“จะหาเรื่องกันใช่มั้ย” เมษาเริ่มหน้าบึ้ง “เมษคบใครแล้วเกี่ยวอะไรกับจอชด้วยล่ะ คำก็น้องจุ๋มจิ๋ม สองคำก็น้องจุ๋มจิ๋ม ทีเมษยังไม่
พูดเลยว่าเบิ้มอย่างนั้น เบิ้มอย่างนี้ แฟนใครแฟนมัน ไม่ยุ่งกันอยู่แล้ว”
โจชัวร์อยากตะโกนด่าดังๆว่าไอ้ซื่อบื้อ! ที่พูดถึงน้องจุ๋มจิ๋มน่ะเพราะเขาหึง แล้วเขาก็ไม่ได้คบกับเบิ้มด้วย!
..แต่ตอนนี้ เขาเหนื่อยเกินจะด่าแล้วล่ะ..
“ออกไปเถอะ จะนอน”
“แน่ใจนะที่ไล่กัน” เมษาสวนกลับ “ทีหลังก็ไล่เบิ้มบ้างสิ”
โจชัวร์มุ่นหัวคิ้ว “ออกไ..” เสียงขาดหายเพราะคนตรงข้ามโน้มตัวลงมา ริมฝีปากร้อนผ่าวทาบทับจนติด เหมือนจะผิวเผินแต่กลับ
หนักหน่วง
ดวงตาสีฟ้าสว่างเบิกกว้าง ตัวแข็งทื่อจนทำอะไรไม่ถูกโดยเฉพาะเมื่อฝ่ามืออุ่นร้อนลูบไล้ลงบนแผ่นหลัง เขาขยุ้มเสื้อนักศึกษา
ของเมษไว้เป็นหลักยึด
“ทำไม..” ร่างเล็กถามเมื่ออีกคนขยับออก ปล่อยเรียวปากบวมช้ำให้เป็นอิสระ แม้ว่าจะรุกเร้าแค่ภายนอกแต่แรงที่บดลงกลับหนัก
แน่น
“ไม่รู้” เมษาลอยหน้าลอยตาตอบ
โจชัวร์น้ำตาร่วงเผาะอยู่ในอก “ไอ้หมาเมษ” เขาหัวเราะออกมาแต่ใจกลับวูบโหวงเข้าไปทุกขณะ “จูบกับแฟนสิ จูบกับพี่น้องใช้
ได้ที่ไหน”
“เอางั้นเหรอ”
“อืม..” โจชัวร์พยักหน้าหงึก “เมษไปจูบกับแฟน จอชจะจูบกับเบิ้ม”
“หึ” คนฟังยิ้มเยาะ
“จะได้เจ๊ากัน”
“เจ๊ากันยังไงไม่ทราบ” เมษาเท้าแขนลงกับฟูก ยืดตัวขึ้นสูงจนอีกฝ่ายที่นั่งอยู่บนเตียงต้องขยับถอย “เมษจูบแฟน แล้วจอชจะไป
จูบเบิ้มน่ะเหรอ”
“อื..” ยังไม่ทันรับปาก นายเมษาขยับเข้ามาจูบอีกแล้ว “อะ..ไร”
“พูดใหม่” หนุ่มไทยตัวสูงพึมพำแทบชิดริมฝีปากอีกคน
“ไม่ใช่โฆษณามายมิ้นท์นะ อ๊ะ..” เล่นมุขเกิน เมษาเลยจูบเข้าอีกหน
“ให้โอกาสอีกครั้งนะจอชชี่”
“โอกาสอะไร” โจชัวร์ยันหน้าอีกฝ่ายเพราะเห็นว่าเข้ามาใกล้เกิน
“ตกลงจะให้ใครจูบใคร”
“เมษจูบแฟน จอชจะจูบเบิ้ม!” จบประโยคปุ๊บ อีกฝ่ายเข้าหาปั๊บ “อื้อ”
“ปากดี”
“ไปจูบแฟนเมษสิ!” ขนาดไล่แล้วนายเมษายังหน้าด้านอยู่เลย เมื่อครู่จูบกันข้างเตียง ตอนนี้คุณท่านขยับขึ้นมาบนที่นอนเรียบ
ร้อย หนำซ้ำยังดันเขาให้นอนราบอยู่ในชัยภูมิที่อันตรายที่สุดอีกต่างหาก “แฟนใครแฟนมัน”
เมษาก้มลงชิด มือจับปลายคางเล็กให้เงยขึ้น เขาขยับปากเข้ามาทาบ บดเบียดน้ำหนักลงก่อนจะค่อยเคล้าคลึงแผ่วเบา “เมื่อกี๊
บอกปากดีแล้วใช่มั้ย”
โจชัวร์นอนหอบหายใจทั้งตาปรือปรอย
“คราวนี้..ปากหวานแล้วกัน” น้องเมษของพ่อจ๋าอมยิ้มตาวาววับ
“ทำ..ไม” หลังจากถูกจูบจนปากช้ำ จอชชี่ก็ได้แต่นอนตาลายอยู่กับที่
“ก็จอชพูดว่าอะไรล่ะ”
“ไม่ได้พูด”
เมษาถอนหายใจ เขกหัวคนบื้อไปหน “ให้เมษไปจูบแฟนไม่ใช่เหรอ..” ยังไม่ทันจบความ โจชัวร์น้ำตาคลอเบ้าอีกแล้ว “เมษจะ
จูบแฟนนะ”
โจชัวร์ยังงุนงงอยู่กระทั่งคนด้านบนโน้มตัวลงจูบอีกหน “......”
“พ่อให้จอชชี่กินอะไรเนี่ยถึงได้โง่ขนาดนี้” เมษาถอนใจเฮือก เขาบิดแก้มขาวอย่างมันเขี้ยว “ฟังดีๆนะโจชัวร์ เมษ..จะ..จูบ..กับ..
แฟน..เท่า..นั้น”
“ก็ไปสิ..” น้ำตาร่วงเลยนั่น
“ให้ตายสิเฟรดดี้” เมษาชอบอุทานเลียนแบบพ่อเมย์ “งี่เง่าแบบนี้เอนท์ติดเทคนิคการแพทย์มาได้ไง เกิดเจอเชื้อหวัดไม่แจ้งว่า
เจอเชื้อเอดส์เหรอ”
“ก็คนมันโง่นี่ ช่วยไม่ได้” น้อยใจไปมาน้ำตาร่วงมาอีกระลอก
เห็นน้ำตาจอชชี่แล้ว จะว่าสงสารก็ใช่ จะขำก็ถูก ในเมื่อเด็กชายเมษาชอบแกล้งเด็กชายโจชัวร์อย่างไร นายเมษาก็ชอบแกล้ง
นายโจชัวร์อย่างนั้น
..เป็นชีวิตประจำวันที่ขาดไปไม่ได้เลย..
“เอาเถอะ เมษจะทำตามจอชบอกแล้วกัน” เขายิ้ม จูบเบาๆที่ปากนุ่มนิ่มของโจชัวร์ “เมษจูบแฟนแล้ว ราตรีสวัสดิ์” พูดจบก็ล้มตัว
ลงนอน
..ทิ้งอีกคนให้หน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก..
โจชัวร์จับปากตัวเองอย่างคนหัวช้า คิดอะไรช้า ตีความอะไรช้า เพราะฉะนั้นเลยเข้าใจอะไรช้าไปด้วย “จูบแฟนเหรอ..”
“เออไอ้บื้อ” เมษาบอกใบ้
“เป็นแฟนกันจริงๆเหรอ” มือเล็กเขย่าตัวคนด้านข้างที่หลับไปทั้งชุดนิสิต เน่าก็เน่า เหม็นก็เหม็น แต่เพราะว่าจอชรักเมษ เลยดม
แล้วบอกว่าหอม
“โกหกมั้ง”
“น้องจุ๋มจิ๋มล่ะ” โจชัวร์ขี้หึงก็จริง แต่ถือคติไม่ยอมเป็นมือที่สาม ไม่ต้องการแย่งใคร ยกเว้นอีกฝ่ายไร้พันธะแล้วเข้าไปเสียบต่อได้
“ไม่ได้คบกันตั้งแต่แรกแล้ว” คนนอนหลับตางัวเงียบอก
“ไม่เชื่ออ่ะ”
“......” เมษางู่งี่ จะนอนก็ถูกเซ้าซี้อยู่นั่นละ
“จอชไม่เชื่อเมษ พ่อเมย์บอกเมษเจ้าชู้..” พูดไม่จบดี พ่อหนุ่มเจ้าชู้ที่ว่าก็คว้าคอลงไปอีกหน อ้อมแขนแข็งแรงกอดรัดตัวเล็กกว่า
แนบแน่น
“เงยหน้า” เมษาสั่ง “หลับตาด้วย”
โจชัวร์ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องทำตาม เจอเมษาโหมดนี้ทีไร โจชัวร์ที่เอาแต่ใจเป็นต้องยอมทุกที “อย่าต่อยจอชนะ แค่อยากรู้
นิดเดียวเอง”
เมษาส่ายหัว เขาเกลี่ยปอยผมสีทองสว่างแผ่วเบา เพียงผิวเผินเท่านั้น..ที่เด็กหนุ่มโน้มลงจูบหน้าผากคนในอ้อมกอด
แค่ครั้งเดียว..โจชัวร์เงียบกริบยันเช้าเลย
:L2: :L2:
อิอิ สเปวันวาเลนไทน์ (ไม่ได้เบิ่งตาดูเล้ยยว่าวันนี้เท่าไหร่ ยังกล้าเอามาลงอีก :beat:)
แม้ว่าเรื่องนี้กำลังถูกหมักดองอย่างเข้มข้นแต่ก็อย่าเพิ่งทิ้งเค้าน้าา กระซิกๆ ตอนนี้เหลือสอบอีกสามวิชา (แต่มันยังกล้ามาเล่นเน็ต) แล้วก็ได้พักแค่ 10 วันเองขอรับ ฝึกงานอีกที 19 มีนา ลาตายล่วงหน้า คร่อกๆ
ขอให้ทุกท่านมีฟามสุขในวันวาเลนไทน์ (ที่เลยมาหลายอาทิตย์แล้ว 555+)
-
จิ้มก่อน
5555 ขำประโยคนี้ว่ะ "ให้ตายสิเฟรดดี้"
ว่าแต่น้องเมษทำไมโตขึ้นมันเป็นแบบนี้ได้หว่า
นึกว่าจะได้เชื้อพ่อจ๋ามาซะอีก
-
คิดถึงครอบครัวนี้มากกกกกก
อยากอ่านต่อ TT
เป็นกําลังใจให้คนเขียนนะคะ
-
เด็กน้อยคู่นี้น่ารักจัง =)
-
คิดถึงเฟรด เมย์ เมษา จอชซี่ มากมาย
:กอด1:
บวกเป็ด
-
อิอิ น่ารักจังเลย
จอชชี่ กับ เมษ
ชอบมากๆจ้า
จะรอตอนต่อไปจ้า
-
จอชซี่น่ารักมากจ้า
น่ารัก ตรงที่ใช้คอนด้อมรุ่นเกล็ดปลาช่อนนี่หล่ะ
น้องเมษก็ช่างคิดเนอะ ยิ่งโตยิ่งแสบจริงๆ
-
อร๊ายยย จอชชี่ไม่เห็นจะเจ้าเล่ห์เหมือนอิตาลุงเฟรดเลย ทำไมจอชช่างน่ารักอย่างเน้
เป็นแฟนกันแล้วๆ :-[ น้องเมษอย่าแกล้งจอชชี่เยอะ สงสารคนขี้หึง
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :m3:
น่ารักมากกกกก จอชชี่กะเมษน่าฮักขนาดเลย :m3:
-
มาให้หายคิดถึงบ้างอะไรบ้างก็ดีนะค่ะ เด็กสองคนนี้โตมา ก็ยังน่ารักเหมือนเดิมเนอะ
-
:-[ เมษกับจอชชี่ภาควัยหนุ่ม อยากอ่านอีก
o22 ว่าแต่ทำไมลูกๆไซส์ถึงได้ผิดพ่อหล่ะ แทนที่ไอหนุ่มฝรั่งจะได้ไซส์ฝรั่งได้กดตามพ่อกลับเป็นไอหนุ่มไทยที่ตัวโตไม่เหมือนพ่อได้กดแทน :laugh:
-
คิดถึงครอบครัวนี้มาก
สองคุณพ่อกับสองคุณลูก
น้องเมษจูบกับแฟนเท่านั้น
น้องจอชเข้าใจหรือเปล่า ^^
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ เก็ทเอทุกวิชาค่ะ :L2:
-
น่ารัก
-
น่ารักกว่าคู่ป๊ะป๋าอีกกก
-
น่ารักทั้งคู่เลย
-
เด็กๆน่ารักกันจริงๆ
-
แอร๊ยยย
ชอบเด็กๆมากเลยค่ะ คราวหน้าเอาพี่เบิ้ม มาอีกนะคะ หนูชอบ
-
อิ อิ อิ พ่อจ๋ากับลุงเฟรด มีลูกลักษณะตรงกันข้ามกับตัวเองเลยเน้อ
คู่ลูกๆนี่น่ารักจังเลยเนอะ
-
หง่ะ คู่ลูกมาแล้ว คู่พ่อก็อยากอ่านด้วยนะคะเนี่ย อิอิ
-
ทำไมยังดูไร้เดียงสาอยู่เลยล่ะเรียนมหาลัยกันแล้วไม่ใช่เรอะ ด่ากันซะน่ารักเชียว :laugh:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกก!!
คู่ลูกน่ารักอ่ะ *ตกอกชกหัว*
ว่าแต่เค้าเป็นแฟนกันตอนไหนอ่ะ
ขนาดจอชชี่ยังไม่รู้ตัวเลย ฮ่าๆ
ปล.เพิ่งรู้ว่าวันที่ 27 กุมภา เป็นวันวาเลยไทน์ *แซวเล่น* :กอด1:
-
เมษอ่ะชอบแกล้งจอช ก้อจอชเค้าคิดช้านี่ เมษก้อแก้ปัญหาด้วยการไม่ต้องให้จอชชี่คิดซิ ทำเลย
-
อ้ายยยยยยยยยยยยน่ารักเว่อร์
-
..กว่าจะรู้ตัว..."ไปจูบแฟนเมษสิ"
กรี๊ดด กร๊าดดด
ชอบจริงไรจริง รอตอนต่อไปครับผ้มม~
-
โฮกกกกก จอชชี่น่ารัก โมเอ้ที่สุดดดดดดดดดด XD
แต่เมษาไปติดเชื้อเจ้าชู้ ขี้แกล้ง มาจากใครเนี่ยยย
แกล้งใครก็ไม่สนุกเหมือนแกล้งคนที่ชอบใช่ปะล่าาาา อิอิ
ขอบคุณที่มาต่อค่ะ คิดถึงครอบครัวนี้มากกกกกกกกกกกกกก ถึงจะเป็นสเปเชียลก็เถอะ ดีใจมากกกกกก
-
น่ารักอ่ะ :-[ :-[
-
น่ารักอ่ะ โอ้ยย คู่นี้น่ารักไม่แพ้คู่พ่อ ฮ่าๆๆๆ
-
น่ารักกว่าพ่ออีกกกกกกกกก
-
หนูเมษออกลาย o18
-
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าน้องเมษเป็นอย่างนี้ได้อย่างไร
รู้แต่ว่า ยังน่ารักเหมือนตอนเด็กๆเลยล่ะ :o8:
และแน่นอนว่าจอชชี่น่ารักที่สุดในสามโลก
เราโมเมว่าเค้าเป็นแฟนกันแล้วได้ป่าวอ่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
มีความสุขที่ได้อ่านเสมอค่ะ
-
ชอบคู่นี้จริงๆ
เมษา จอชซี่น่ารักมากๆ
-
จอชชี่น่ารักเกินไปแล้วน้า
เป็นแฟนกันแล้ว :-[
-
โอ๊ยยยยยยยยยย น่ารักจัง
แต่น้องจอชชี่คะ หนูตามจะตามพ่อเมษไหวไม๊นี่ ฮ่าๆๆๆๆ
-
จอชชี่น่ารักกกกกกกกก :-[
-
:กอด1:โตกันแล้วเหรอ??
-
น่ารักมากกกกกกo13
ขอกรี๊ดดดดดดด
-
ยิ่อ่านงยิ่งคิดถึง :เฮ้อ:
:L2: :L2:
-
น่ารักน่าหยิกที่ซู้ดดดดดดด
เป็นปลื้มมมม ><
-
น้องเมษกับโจชัวน่ารักเกินไปแล้วนะ หึหึ
-
จิ้มจิ้มจิ้มคุณนิกิริ๊ ~ :z13: :z13:
มาแต่สเปคุณลูก แล้วสเปแด๊ดดี้กับพ่อจ๋าหล่ะคะ ? 555555
โอ๊ยคิดถึงเรื่องนี้มาก ! น้องเมษน่ารักไปเปล่า ? จูบกับแฟน :o8:
ส่วนจอชชี่ เออ .. เออ .. ไม่มีคำบรรยาย 555555555
เอาหน่าๆ ความหึงมันบังตานิ่เน๊าะะะ
รออยู่เสมอนะ คุณนิกิริก็สู้ๆน๊า เป็นกำลังใจให้ :DD :กอด1:
-
แหมๆๆๆๆ เมษเล่นรุกกันแบบนี้จอชก็งงแย่อ่ะดิ
คู่พ่อว่าน่ารักแล้ว แต่คู่ลูกน่ารักกินขาดอ่ะ อรั๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
บอกได้ว่า "น่ารักอ่ะ" o13
ชอบจริงๆ คุณพ่อกดพ่อจ๋า
ลูกพ่อจ๋ามาถ่วงดุล อิอิ กดลูกแด๊ดดี้แทน :mc4:
-
คิดถึงเรื่องนี้จัง
น้องเมษนี่ จริงๆแล้วลูก แด๊ดดี้ใช่ป่ะ 5555
-
ชิ นานๆหนูเมษจะหวานสักที :z1:
-
บ้านนี้สลับตัวลูกกันเรียบร้อนเเล้ว 555+
จบสเปชไปตอน ตาลุงเฟรดดี้ยังไม่มีบท (คิดถึงเบาๆ)
ป.ล. เป็นกำลังใจให้คนเขียน ตั้งใจสอบเเล้วกลับมาอัพนะจ้ะ
-
555555 จอชชี่ไม่ทันเจ้าเมษตัวร้ายเหมือนเดิม
คิดถึงจังเลยแด๊ดดี้เฟรด พ่อจ๋าพฤษ น้องจอช น้องเมษ
-
รู้สึกว่านิสัยเด็กจะตกกันข้ามพ่อทั้งคู่เลยอะ
:o8:
-
ท่านนักเขียนหายไปนานมาก :angry2:
แต่กลับมาแล้วเอาตอนหวานๆแบบนี้มาให้ก็อภัยกันได้ :-[ อย่าหายไปนานนะคนอ่านคิดถึงกุ๊กกับแด๊ดดี๊แล้ว
-
น้องเมษกับน้องจอซ น่ารักอ่ะ >,<
-
คู่ลูกน่ารักจริงๆ นะเนี่ย
-
อร๊ากกกกกกกกก มันสลับขั้วอ่ะ เมษนาย รุกหรือนี่ แต่เค้าบอกกันน๊าว่าฝรั่งอ่ะใหญ่ไหงน้องจอร์จเป็นได้แค่เกร็ดปลาละคะเนี่ย
-
ให้ตายสิเฟรดดี้ น้องเมษโตมากลายเป็นอย่างงี้ได้ไงเนี่ย ไม่รู้ติดเชื้อ(หม้า)บ้ามาจากกุ๊กหรือติดเชื้อกะล่อนมาจากแด้ดกันแน่
น่าสงสารจอชชี่โดนแกล้ง
-
โอย...น่ารักได้อีกอ่ะ ชอบ
ช้าๆ ได้พร้าเล่มงาม ฮี่ๆๆๆ
ขอบคุณ และเฝ้ารอต่อไปจ๊ะ
-
จูบกับแฟน สองคนนี้โตขึ้นน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
เมษขี้แกล้ง
-
ขำเว่อ บักเบิ้มเนี่ยศัตรูในตำนานตลอดกาลสินะ ตามมาหลอนถึงมหาลัย
ให้ตายเถอะเฟรดดี้ !! ถ้าเด็กสองคนนี้มันจะน่าฮักขนาดนี้ ดิ้นๆๆ
จอชชี่เอ้ยยย เมษเค้าจองหนูไว้ตั้งแต่เด็กๆจนแทบจะฆ่ากันตายกับบักเบิ้มในวัยเยาว์ ลืมได้ไงลูก หืมๆ
เมษปากร้ายเว่อ กะล่อนซะ ด่าจอชซะแสบถึงทรวงใน
แต่จอชชี่เราก็ไม่น้อยหน้า สกิลด่าเลเวลอัพขึ้นโขเลยนะเนี่ยยย
ขออีกๆๆ รีเควสสองคนนี้ ไม่ไหวจะปลื้ม อ่านแล้วเพ้อ ทำตัวไม่ถูก :laugh: :laugh: :laugh:
-
น้ำตาแทบไหลลลลลลลล ฮืออออออๆ จอชชี่ของเค้าาาาาา
เมษทำตัวน่ารักกกกกก ยอมยกจอชชี่ให้ก็ได้ >.< แต่งอนคนแต่ง ฮือออออ ~ งอนนนนนนนนนน ~ :m15:
-
Narak jing jing nor dek song khon nii,,hu hu hu...
-
อยากอ่านต่ออ่ะ :-[
-
หมั่นไส้ไอ้น้องเมษ เด็กน้อยแก้มยุ้ยร้องจะกินแฮมเบอร์เกอร์ไปไหนแล้ว ไอ้เจ้าเล่ห์เนียนจูบจอชชี่มันเป็นคราย....
บังอาจทำจอชชี่ร้องไห้ด้วยความหึง ชิๆ
พ่อเมยยังน่ารักเหมือนเดิม จอชชี่ด้วย ลุงเฟรดหายไปแอบคิดถึงนะเนี่ย รอหนังสือด้วยคนนะคะ ^^
-
บอกรักด้วยการกระทำ :z1:
ต่อไปคงได้ตามหึงกันอย่างขนานใหญ่เป็นแน่แท้ :z2:
+1 ให้ไว้เป็นกำลังใจ กับการต้องก้าวขาออกมาเจอของจริงในโลกแห่งการแข่งขัน
เป็นกำลังใจให้นะครับ :กอด1:
-
จอชชี่น่ารักน่าถนุถนอมมากกกก
^^หัวช้าแต่น่ารัก เมษอย่าเจ้าชู้นะ!!!
-
จอชลูก คิดช้าแบบนี้เมษก็ได้กำไรไปหมดแล้ว :z1:
:pig4: คะ
-
จอชชี่โดนเมษฟัดไปกี่ทีเนี่ย
-
จอชน่ารักเกินไปแล้ว
ยิ่งโตยิ่งน่ารัก
เอ่อส่วนเบิ้ม ตามเค้าไปจนโตเลยนะนั่น
-
รอคอยมานานแสนนานได้อ่านแล้วดีใจที่สุด ขอบคุณมากนะครับ
-
:impress2: ชอบคู่นี้อย่างแรงอ่ะ :really2:
-
หวังมานานว่าอยากให้น้องเมษเป็นเมะ แล้วก็ดูท่าจะมีสิทธิ์ตอนโตนะเนี่ย
-
จอร์ชกะเมษ น่ารักมากๆ เลยอ่าา :o8:
-
คิดถึงโจชัวร์อีกแล้ว ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เมษปล่อยโจชัวร์มาให้เค้าฟัดหน่อยดิ นะนะๆๆๆ
-
น้องเมษร้ายกาจมาก
-
แล้วก็มาดันต่อในเว็บนี้ อิอิ (*^^*)
-
น้องจ๊อซน่าร๊ากกกกกกก >////<
ตาเมษอย่าแกล้งน้องมากนักซิ เดี๋ยวจับจ๊อซซี่ใส่พานส่งให้ตาเบิ้มซะเลย ชิชิ อิอิ คิคิ 55+
-
:impress2:
รักน้องโจชัวร์์ื....
-
คู่ลูกน่ารักที่สุด!!!
-
+เป็ดค่ะ แต่งดีมั๊ก ๆอ่ะ ชอบบบบบบบบ
-
กรี๊ดดดดด
คู่พ่อว่าน่ารักแล้ว
คู่ลูกน่ารักกว่าอ่าาาาา เมษสุดๆอ่าาา
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน เคยอ่านเรื่องโน้นแวบๆ สงสัยต้องไปตามอ่านให้หมดใหม่
อ่านไปอ่านมากลับชอบคู่เด็กนะ มันน่ารักดี
-
ไม่เข้าใจตัวเอง ว่าทำไมพลาดตอนนี้ไปไ้ด้
ผ่านมาเกือบเดือนพึ่งจะรู้ตัว ป๊าดดด
ทำไมเราง่าวแบบนี้เนี่ย นั่งรอสองคุณพ่อต่อดีกว่า
-
เคืองน้องเมษ ไม่น่าเจ้าชู้เลย
สงสารจอห์ชชี่อ่ะ โดนแกล้งตลอด
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน แด๊ดดี้ สู้ๆนะ พิชิตใจพ่อเมย์ให้ได้เร็วๆ
ตอนสเปน่ารักมากเลย น้องจอชตอนเด็กกับตอนโต ไม่ต่างกันเลยนะ ตามเมษไม่เคยทันเลย
-
:เฮ้อ:ทำไมหายไปนานจังอะ1เดือนแล้วนะ
ปล.ได้แต่คอย :t3:
-
ช่วยกันดันครับ อยากอ่านต่อ ^_________^
-
มาช่วยรีเควซ..มาต่อได้แล้วค่ะคุณนักเขียน อยากเจอพ่อจ๋าแด็ดดี๊ น้องเมษน้องจอชแล้วววว :z3: :z3:
-
:z3: คิดถึงพ่อจ๋า กับแด๊ดดี้....คิดถึงเมซซี่ กับจอชชี่...
คนเขียนคร๊าบบ มาต่อได้แล้วนะครับ คนอ่านคิดถึงเรื่องนี้
จะแย่อยู่แว้วคร๊าบบบ :call:
จุดธูปเรียกแล้วนะนี่ 555
-
คิดถึง จอซซี่ เมซซี่ แล้วอ่ะ หายไปไหนนานจัง จะสงกรานต์แล้ว ไม่มาแวะให้ปะแป้งหน่อยเหรอ T^T
-
คิดถึงน้องเมษ และน้องจอซ จังเลย
-
คิดถึงทุกๆคนเยย :-[
โดยเฉพาะคนแต่ง จุบุๆ :กอด1:
-
มารอในเล้าต่อ อิอิ
-
ย้ากกก โต้รุ่งอ่านรวดเดียวจบ ปวดตามาก @_@
ชอบมากกกก กรี้ดดดด ชอบทั้งคู่ลูกคู่พ่อ 555
คิดแล้วว่าเมษจะเป็นเมะ :o8: ก็ตอนเด็กๆเมษเป็นคนปกป้องจอชตลอดเลยยยย อ๊างๆ
รอตอนต่อไปอยู่นะค้าาาาา :bye2:
-
หายไปนานเกินไปหรือป่าวคร่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
คนรอมันท้อน้า ~ อยากอ่านใจจะขาดแล้วอ่า ฮือๆๆ
-
เรารอให้มาต่อนานมากเลย
ดีใจที่กลับมานะคะ
อย่าหายไปอีกล่ะ
-
ตอนแรกเพิ่งเห็นในเด็กดีว่ามาเพิ่มใหม่ตอนนึง ดีใจมาก ๆ เลยครับ >,,<"
ประทับใจเรื่องนี้มาก ๆ เลย ชอบคู่เด็ก ๆ แอบสงสารคุณโชค TT
ยังไงก็ตามมาต่อไว ๆ นะครับ จะรอเสมอ ~ :3123:
-
ชอบเรื่องนี้มากอ่านเจอในเด็กดีตามตลอดแต่หายไปนานมาก
บังเอิญได้เข้ามาเป็นเด็กใหม่ในเล้าเลยเจอเรื่องที่รอดีใจมาก
แต่ตกใจที่ท่านนักเยนบอกว่า 2 พ่อเค๊าจะเลิกกัน ไม่ดีเลยนะขอร้อง
อย่าทำร้ายจิตใจของนักอ่านทั้งหลายเลยได้มั๊ย?
ลองโหวตดูดิ..มีใครอยากให้ 2 พ่อเลิกกันบ้าง ขอบอก NOWAY
ไม่มีแน่ ๆ 555...เข้าข้างตัวเองนะนี่...รอตอนต่อไปนะเจ้าคะ :bye2:
-
Marry Me : ชิดๆเข้าไปอีกหน่อย
เฟรดหัวเราะแก้เก้อพลางลูบมือแถวท้ายทอยอย่างทำอะไรไม่ถูก โจชัวร์กู๊ดบอยน้ำตาปริ่มตอนที่โผเข้ากระโดดกอดคอแด๊ด
“คุณเฟรด..” พฤษภางงเป็นไก่ตาแตก “มาได้ไงครับ”
โชคชัยขบฟันกรอด หักนิ้วดังป๊อก พลังงานหรือวิญญาณที่ว่านั่นกำลังจะถูกเขาสร้างสุสานให้ตรงนี้นี่ละ! “เฮี้ยนนักนะ!”
พฤษภ์เหนี่ยวคอพี่เมียเอาไว้ก่อนที่พี่โชคจะสติแตก ฝ่ายแด๊ดดี้ตัวโตที่ไม่รู้มาดรีมเวิล์ดตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ลุกขึ้นยืนแล้วโยนวิกผม
(ชิ้นที่สอง)ทิ้งขยะไป
“หนูบอกแล้ว!” น้องเมษทวงสัญญาคุณลุง แต่เสียงเจื้อยแจ้วมีอันต้องเงียบกริบเมื่อลุงเฟรดมาเหนือเมฆ ขยับมายืนบังด้านหน้า
แล้วกระดิกบัตรลดราคายาวเป็นหางว่าวของเบอร์เกอร์ทุกร้านในสากลโลกให้ดู
เบอร์เกอร์บ้านๆของลุงโชคหรือจะสู้เบอร์เกอร์นานาชาติของลุงเฟรด!
“น้องเมษพาจอชชี่ไปกินไอศครีมสิครับ ลุงเลี้ยง” เขาก้มลงบอกหนูน้อยร้อยชั่งที่มองบัตรลดตาเป็นประกาย “แบงค์ร้อย..เงิน
เหลือก็ซื้อกินไปเรื่อยๆเนอะ” ปากว่าไป มือก็โบกบัตรเบอร์เกอร์ไป น้องเมษตะครุบแทบไม่ทัน
โจชัวร์ที่แม้จะคิดถึงแด๊ดแต่พอมีเมษาพาทัวร์ก็วิ่งต้อยๆตามเขาไปอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว ปล่อยสองพ่อกับอีกหนึ่งหนุ่มโสดยืนเผชิญ
หน้ากัน
“คุณใช่มั้ยที่ตามเรามาตั้งแต่ตอนแรก!” โชคชัยเปิดศึกปะทะ
“หลักฐานล่ะ” เฟรดมั่นใจล้นเปี่ยม เขามีแผนสองมาเสมอตามประสานักบริหารที่ยิ่งใหญ่ ทั้งวิกสองอัน เสื้อผ้าสองชุด ไม่มีทาง
ดมกลิ่นได้แน่
“คุณเป็นตาแก่ผมรังนกที่ป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้เราตลอด ผมรู้นะ! คุณมาเฝ้าพฤษภ์ใช่มั้ย” ลุงโชคคาดคั้น “พอความแตกก็เปลี่ยนวิก
ใหม่มายืนดักอยู่นี่”
พฤษภาเอามือล้วงลูกโป่งที่ถูกเขาปล่อยลมจนฟีบในกระเป๋า พลันแก้มทั้งสองก็แดงเรื่อขึ้นมาเมื่อนึกถึงมาสคอตกระรอกยักษ์ตัว
นั้น
“มีคนฝากมาให้”
“ผมจะพยายามขนาดนั้นไปเพื่ออะไร” เฟรดลอยหน้าลอยตา
กุ๊กเมย์เหลือบมองพ่อฝรั่งที่ทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ได้อย่างน่าชกนัก
“ก็คุณจะจีบพฤ..” โชคหุบปากฉับเมื่อน้องเขยทำตาแป๋วแหววอย่างคนอยากรู้อยากเห็น “ช่างเถอะ” ในขณะที่ยังประเมินกำลัง
ศัตรูไม่ได้..
..เขาไม่ยอมให้หมอนี่ทำแต้มนำไปก่อนหรอก..
“ทำไมต้องโกรธจนขี้เลื่อยออกหูขนาดนั้นด้วย” ถูกฝรั่งย้อนเข้าให้
“ควันออกหูโว้ย ไม่ใช่ขี้เลื่อย!” หรือถูกมันหลอกด่าว่าโง่ล่ะเนี่ย
โชคขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ดูเหมือนว่าไอ้ฝรั่งขี้นกจะอ่านใจเขาได้หมด เขาจะแก้ตัวเรื่องที่หวงพฤษภ์เกินกว่าฐานะพี่เมียคนหนึ่งก็พูด
ไม่ออก และที่ลังเลไม่กล้าบอกความในใจอยู่ทุกวันนี้เพราะกลัวอีกฝ่ายรับไม่ได้เท่านั้น
..เหมือนน้ำท่วมปาก..
ก่อนที่จะมีใครเปิดศึกเถียงกันอีกระลอก เสียงเรียกเข้าจากมือถือของโชคชัยก็ดังขึ้น เจ้าของโทรศัพท์มองหน้าศัตรูหัวใจหมาย
เลขหนึ่งอย่างหมายหัว
“ฝากไว้ก่อนเถอะ” เขาพึมพำก่อนจะผละไปรับสายที่คิดว่าเป็นลูกค้า
เฟรดตะเบ๊ะรับ “รีบมาเอากลับนะ คิดชั่วโมงละสามร้อย” ชายหนุ่มหัวเราะรื่นพลางหันกลับมาหาคุณพ่อตัวเล็กที่ยืนล้วงกระเป๋า
กางเกงอยู่
พฤษภาตีหน้าบึ้ง หันหลังขวับแทบจะทันที
“เมย์!” ร่างสูงคว้าแขนอีกฝ่าย “เดี๋ยวสิเมย์..”
“ผมรู้นะ” กุ๊กเงยหน้ามองอย่างเต็มตา “บอกสิว่าคุณไม่ใช่คนแก่นั่น”
เฟรดยิ้มเฝื่อน พูดอะไรไม่ออก “คือ..”
“แกล้งพวกเราใช่มั้ย”
“เปล่านะ!” ไม่ได้แกล้งเมย์สักหน่อย ถึงจะแกล้งไอ้คุณโชคไปก็เถอะ
“แล้วตามมาทำไม”
เฟรดเหลือบมองไปทางลูกชายที่ยื่นหน้าเข้าไปเลียไอศกรีมของน้องเมษ “ตามจอชมา” เขาโบ้ยทันควัน “กลัวจอชซน เมย์จะลำบาก”
พฤษภาบู้ปาก อุบอิบตามลำพัง “มากกว่านี้ก็เต็มใจ”
ฝรั่งหูดีเลยถึงคราวหัวใจพองโตบ้าง แต่ไอ้ประโยคก่อนหน้าที่บอกว่าเขาไม่ใช่ครอบครัวมันยังสะกิดอยู่ในอกยิกๆ “ใครจะไปรู้ล่ะ
ในเมื่อครอบครัวของคุณมีแต่พี่โชคนี่ ไม่ว่าอะไรก็พี่โชค พี่โชคอย่างนั้น พี่โชคอย่าง..”
ปลายนิ้วเล็กของกุ๊กสอดเข้าไปจับฝ่ามือใหญ่แผ่วเบา แม้ว่าเจ้าตัวจะหันหลังให้ แต่ใบหูสีขาวที่เริ่มแดงจัดก็บ่งบอกอะไรได้
หลายอย่าง
“ผมขอโทษ” พฤษภาพึมพำ “ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”
เฟรดยกมือขึ้นตบหน้าตัวเองเบาๆ
..ไม่ได้ฝัน!..เมย์กำลังง้อเขา!..
กุ๊กก้มหน้าจนแทบชิดอก พูดเสียงมิ้งๆเหมือนแมลงวันบินหาทางออกอยู่ในห้อง “วันนั้นผมบอกว่าพี่โชคเป็นคนในครอบครัว..และ
จะเป็นตลอดไป”
“แล้วไง” แด๊ดดี้ควันกรุ่นขึ้นมาอีกแล้ว
มือที่แม้จะจับตะหลิวบ่อยๆแต่ก็ยังนุ่มนิ่มบีบกระชับเข้ามามากขึ้น
“พี่โชคจะเป็นพี่ชายของผมตลอดไป” พฤษภาแก้มแดงก่ำ “ไม่มีทาง..จะเปลี่ยนสถานะ หรือว่า..กลายเป็นคู่แข่งของคุณได้
หรอก..เฟรดดี้”
มีเสียงพลุปีใหม่ระเบิดดังปุ๊งในหัวคนฟัง ดวงตาสีฟ้าพร่าพรายไปด้วยความรู้สึกเป็นสุข และโดยไม่ทันยั้งคิด เขาก็ลากอีกคนเข้า
มาอยู่ในอ้อมกอดพลางตบแก้มตัวเองแรงๆเป็นการเรียกสติ “ผมไม่ได้ฝันใช่มั้ย”
พฤษภาอมยิ้มจนแก้มพอง “ฮื่อ..”
“จริงๆนะ ไม่โกหกนะ” เขาละล่ำละลัก หมดมาดผู้บริหารกันตอนนี้
กุ๊กเอานิ้วบิดเอวคนตรงหน้าไปหน “ก็บอกว่าไม่ไงล่ะ”
“โอ๊ย!” พ่อเมย์ขยุ้มเบาๆแต่เฟรดร้องเสียงหลง
“อย่ามาเว่อร์ สำออยๆ”
“ก็คุณน่ะ..กัดมาได้”
“กัดที่ไหน บิดเนื้อต่างหาก” ว่าแล้วก็ชูมือให้ดู
สองพ่อที่ยืนกอดกันอยู่กลางดรีมเวิลด์เลยเอะใจ ก้มดูอีกทีถึงจะพบว่านอกจากจอชชี่ที่กำลังงับขาแด๊ดดี้ตัวเองชนิดเต็มเขี้ยวแล้ว
ยังมีน้องเมษช่วยเอาไม้ไอติมจิ้มเอวพ่อฝรั่งจึ้กๆอยู่อีกด้วย
“ถ้าลุงเฟรดเจ็บ ลุงเฟรดไม่ได้ฝันฮะ” น้องเมษเฉลยด้วยการช่วยบิดเนื้อลุงเฟรดอีกสองยก ทั้งบิดขึ้น..และบิดลง เอาให้ขึ้นสีช้ำ
เลือดช้ำหนองเลย
“อูย..เจ็บแล้วครับ ตื่นแล้วด้วยครับ” เฟรดหัวเราะร่วน อุ้มเด็กๆขึ้นมาคนละข้าง “ไปปั่นจักรยานน้ำกันมั้ยลูกๆ” เขาถามหาลูกคู่
“ไปฮะไป” น้องเมษแปรพักตร์ตามเคย มีการซบบ่าแด๊ดแบบอ้อนๆอีก
ส่วนโจชัวร์น่ะเหรอ เมษาว่าอย่างไรก็ว่าตามนั้น เชื่อฟังกันแต่เด็ก
พฤษภาเหลียวมองพี่โชคที่หายลับไปคุยโทรศัพท์ถึงไหนไม่รู้ เขาพยักหน้าเป็นการตอบตกลง เดี๋ยวพี่โชคเสร็จธุระคงจะโทรหา
เอง
น้องเมษเลือกจักรยานน้ำรูปหงส์สีเขียว แด๊ดดี้กับพ่อจ๋านั่งเบาะข้างกันแล้วช่วยกันปั่น มีเด็กๆนั่งตักแต่ละฝ่าย ส่งเสียงพูดคุยหงุง
หงิง
แดดตอนบ่ายเริ่มคล้อยลง ลมเย็นที่พัดเอื่อยเฉื่อยหอบเอาไอร้อนหายไป ถึงอย่างนั้น เจ้าตัวแสบทั้งสองที่เล่นกันไม่หยุดก็เหงื่อ
แตกซ่ก
“เช็ดหน้าหน่อยลูก” พฤษภาควักเอาผ้าขนหนูผืนเล็กในกระเป๋าเป้น้องเมษออกมา เช็ดให้เมษาทีหนึ่ง เช็ดให้โจชัวร์อีกทีหนึ่ง
“คนนี้ล่ะ” เฟรดเป็นพวกได้คืบแล้วเรียกร้องจะเอาศอก
กุ๊กเบะปากใส่ เก็บผ้าเช็ดหน้าลงท่ามกลางเสียงหัวเราะคิกคักของเด็กๆที่เห็นว่าแด๊ดดี้เฟรดเรียกร้องความสนใจจากพ่อจ๋าไม่
สำเร็จ
แต่แล้วมือขาวๆกลับยกขึ้นเช็ดเหงื่อบนใบหน้าหล่อเหลานั้น
..อย่างนุ่มนวล..ห่วงหา..และเอาอกเอาใจ!..
“เมย์..” เฟรดคราง คว้าข้อมือเล็กไว้อย่างรวดเร็ว
“อายลูก” กุ๊กบ่นอุบ
“เด็กๆหลับตาครับ no children นะ” เฟรดกระซิบ “nc-13”
เจ้าพวกตัวแสบทำตามสั่งแทบจะทันที โจชัวร์เอามือปิดตา น้องเมษก็เอามือปิดตาแต่ยังไม่วายแหวกนิ้วกว้างๆเพื่อสังเกตการณ์
ร่างสูงขยับเข้าหาพลางโน้มตัวลงใกล้ ปลายจมูกโด่งเป็นสันคลอเคลียอยู่ข้างแก้ม ริมฝีปากร้อนผ่าวเฉียดเรียวปากที่เม้มสนิท
“I want to kiss you.” เขากระซิบข้างหู ใช้ปลายนิ้วเกลี่ยปากเล็กๆของกุ๊กเป็นการออดอ้อน “open your lips for me..please”
พฤษภาตกลงปลงใจที่จะหลับตาแล้วปล่อยปากปล่อยใจให้แด๊ดดี้ไปแล้ว ถ้าไม่เพียงแต่ว่าเรือหงส์อีกลำด้านหลังจะแล่นเข้ามา
เทียบเรือของพวกเขาแล้วเคาะตรงปีกเสียงป๊อกๆ ชายหนึ่งหญิงหนึ่งที่นั่งอยู่ด้านในหัวเราะคิก
“ขอโทษนะครับ ไม่อยากขัดจังหวะหรอกแต่ว่าเรือคุณน่ะ..” ฝ่ายชายบุ้ยใบ้ “มันเอียงกะเท่ไปทางฝั่งคนตัวเล็กๆนั่นแทบจะพลิก
คว่ำไปอีกด้านแล้ว”
กุ๊กสะดุ้งเฮือก รีบผลักเฟรดดี้กลับไปนั่งที่ตัวเอง “ไม่ดูน้ำหนักเล้ย!”
“ฮ่ะๆ” เฟรดหัวเราะแก้เก้อ หันไปก้มหัวขอบคุณให้คนที่เตือน ถ้าขืนทะเล่อทะล่าไม่ดูสถานการณ์ต่อ พวกเขาได้ลงไปลอยคอจูบ
กันในน้ำเน่าแน่
เด็กๆร้องว้าอย่างเสียดาย สุดท้ายปิดตาก็ไม่ยักจะมีอะไร
“อย่ากลัวไป เรือหงส์เอียงได้ แต่ว่าเตียงคิงไซส์ของแด๊ดน่ะ..” เขาซุบซิบกับโจชัวร์และเมษา “ทำให้ตายยังไงก็ไม่คว่ำ”
มีเสียงเพี๊ยะดังสนั่นเพราะกุ๊กพฤษภ์ตบแขนแกร่งเต็มกำลัง
“หยุดคิดเลย!”
หลังหมดชั่วโมงของเรือหงส์น้อยคอยรักแล้ว ปรากฏว่าพี่โชคไม่ได้โทรมาหาแต่อย่างใด ฝ่ายนั้นทิ้งไว้เพียงข้อ
ความ ‘กลับกับคุณเฟรดนะ มีธุระด่วน’
“อะไรของเขาเนี่ย” พฤษภาขมวดคิ้วมุ่น “ทิ้งกันเฉย”
เฟรดที่ให้น้องเมษขี่คอแล้วอุ้มโจชัวร์อยู่ด้านหน้าเดินเข้ามาสมทบ เด็กๆกำลังแบ่งก้อนน้ำตาลที่ทำเป็นสายไหมสีรุ้งข้าม
ไหล่แด๊ดดี้กันใหญ่
“พี่โชคบอกให้ผมกลับกับคุณ” กุ๊กบ่น “ไม่ยอมบอกก่อนด้วยนะ”
“ดีแล้วนี่” เขายิ้ม ยื่นเป้ของเด็กๆให้กุ๊ก “เดี๋ยวผมไปส่งเอง”
“แวะกินข้าวบ้านผมก่อนค่อยกลับนะ” มีการชวนกันด้วยนะนั่น!
เมื่อสุดที่รักลงความเห็นแบบนี้ คนที่รักที่สุดจะขัดใจได้อย่างไร
“พี่โชคไม่อยู่ใช่มั้ย” แต่ก็ยังไม่วายกำชับ “แค่คุณกับผมนะ”
พฤษภาย่นจมูกใส่ เดินออกมาถึงลานจอดรถแล้วอุ้มเด็กๆไปนั่งด้านหลัง คาดเข็มขัดเรียบร้อย มีช็อคโกแลตให้กินก็เลิก
วุ่นวาย “มีแค่สองคน”
เฟรดอมยิ้มแก้มปริ โชคดีที่รถไม่ติดมากพวกเขาเลยถึงเร็ว ทันทีที่รถมาจอดหน้าบ้าน พฤษภาก็เห็นแสงไฟในห้องรับ
แขกเล็ดลอดออกมาพอดีกับที่พ่อฝรั่งเห็นวีออสต๊อกต๋อยจอดแอบๆอยู่ข้างซอย
..ไอ้ปีศาจร้ายนี่! หลอกหลอนกันตลอด..
“อ้าว..พี่โชคกลับมาบ้านเหรอ” พฤษภ์ว่า “ไม่มีธุระแล้วทิ้งเราทำไม”
จังหวะที่กุ๊กลงจากรถไปเปิดประตูรั้วที่ล็อคไว้ มือถือของเฟรดก็ดังขึ้น
‘พวกคุณอยู่ที่ไหนกันแล้ว’ ปลายสายคือโชคชัยนั่นเอง
“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ผมพาทุกคนมาส่งถึงบ้านแล้ว” เฟรดเลื่อนกระจกลงตอนที่กำลังจอดรถให้เข้าที่ “แต่คุณจะกลับ
เลยก็ได้นะ ผมไม่ว่า”
..ถือโอกาสกำจัดคู่แข่งซะ..
ผ้าม่านสีขาวบนบานหน้าต่างชั้นสองถูกทึ้งออกแทบจะทันที โชคชัยโผล่หัวออกมามองด้วยสีหน้าพูดไม่ออกบอกไม่
ถูก เขาเห็นน้องเขยอยู่ด้านหน้า
‘อย่าให้พฤษภ์เข้ามา พาไปข้างนอกก่อน!’
“ทำไมล่ะครับ” เขางุนงง มองเจ้าของบ้านที่เปิดประตูรั้วได้แล้วและกำลังกดออดเรียกพี่เมียที่น่าจะอยู่ในบ้าน “แอบเอา
ผู้หญิงขึ้นไปล่ะสิ หึๆ”
‘ผู้หญิงน่ะมีแน่ แต่ผมไม่อยากให้พฤษภ์เจอ’
“ใครเหรอ”
โชคชัยโอดครวญ ‘น้องสาวผม..เมียนายพฤษภ์น่ะซี!’
:L1: :L1: :L1:
:z10: ข้าน้อยสมควรตาย
แต่กระนั้น..ก็หาได้สำนึกไม่ 555+ ช่วงนี้กำลังฝึกงานคร้าบ ยังไงมาเจอกันใหม่ในอีก 1 เดือนข้างหน้าเน้อ กร๊ากกก
ขอขอบคุณที่ติดตามมาโดยตลอดน้าา :o12: (วิ่งร้องไห้จากไป)
-
ตอนนี้อ่านไปก็หวานๆ :-[
ว่าแต่...เมียพ่อเมย์จะมาทำไมหว่า o18
-
กำลังหวานได้ที่ก็มีมารอีกแล้ว
-
:กอด1:มาทำไม
-
หวานมาก พฤกษ์เปิดตัวเปิดใจกับเฟรดแล้ว
น่ารักมาก แต่เมียเก่ามาไมล่ะ เฟรดเขี่ยให้กระเด็นไปเลย
-
กลับมาแล้ว
-
พ่อเมย์งานเข้า :เฮ้อ:
-
:angry2:
มาทำไมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
-
โฮ๊ะๆๆๆ ตอนแรกเหมือนงานจะเข้ากุ๊กแต่ไหงหวยมาออกที่พี่โชคได้ล่ะเนี่ย
งานนี้เฟรดต้องขอบคุณพี่โชคนะ อิอิอิ
-
ในที่สุด....ก็ได้อ่านต่อ!!!!!
55555+
ขอบตคุณมากครับ
-
ยอมรับแล้วน๊าว่าแด๊ดดี้กับจอชเป็นครอบเดียวกันกับพ่อจ๋า เนอะน้องเมษ
แล้วน้องสาวพี่โชคกลับมาทำไมเนี๊ยยยย
-
น้องสาวพี่โชคมาทำอะไรเนี่ย
-
ความสัมพันธ์คืบหน้า แต่งานกำลังจะเข้าอีกแล้วววว อะไรกันนักหนาวะคะเนี่ยยยยย
-
แง่ะ....ตัวปัญหา(รึเปล่า?)มาซะงั้นแน่ะคนกำลังหวานๆได้ที่
ว่าแต่คู่ลุงโชคนี่....น้องเบิ้ม? :laugh:
-
น้ำตาจะไหล ฮือๆๆๆ
กว่าคุณข้าวปั้นจิมาอัพพพพพพพพพพพพพ รอเฟรดดี้กุ๊ก แล้วก็น้องเมษจอชชี่ ตั้งนานแน่ะ
แง้ๆ ที่หลังอย่าหายไปนา่นขนาดนี้น้า เค้าคิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ~
-
หวานกันจริงจริ๊งง
ว่าแต่เมียเก่ามาทำไรเนี่ย
-
ขอให้มั่นใจว่ามาต่อเถอะครับ ผมพร้อมรอเสมอ....ลุ้นอ่ะ 555
-
สิ้นสุดการรอคอย กรี๊ดดด :really2:
นึกว่าตาฝาด
คู่คุณพ่อยังน่ารักสุดๆ อ่านไปก็อมยิ้มเขิลไป :-[
-
มาให้อยากแล้วจากไปยิ่งกว่าเดิม
5555
คาใจที่ว่าหล่อนจะกลับมาทำไมนะ
ได้ข่าวว่าไปได้ดีได้ของนอกแล้วเนี่ย
ยังจะกลับมาทำไม
ครอบครัวเค้ากำลังจะไปได้สวย
-
ปล่อยให้ข้างแล้วจากไปอีกแล้วอะ
:a5:
-
แอร๊ยยย...หวานกันเกินไปแล้ว บรรยากาศหวานแหววสีชมพู๊ ชมพูมากมาย
แต่ได้กลิ่นมาม่าลอยมาแต่ไกล คุณแม่น้องเมษจะกลับมาทำไม ได้ข่าวว่า
ได้ดิบได้ดีมีสามีฝรั่งไปแล้วมิใช่หรือ รออ่านตอนต่ออย่างใจจดใจจ่อค่ะ
-
จบแบบคาใจ :a5:
-
ชอบอ่ะ :o8:
เอาอีก เอาอีก :impress:
-
ภรรยาสาวกลับมาแล้ว ท่าทางจะต้องวุ่นแน่เลย แล้วต้องเมษจะติดแม่หรือเปล่า
แด๊ดต้องหวงคุณพ่อเมษแน่เลย
-
อีกหนึ่งเดือน
นี่มันนิยายรายเดือน2เดือนรึป่าวเนี่ย
อยากอ่านต่อ ไม่อยากค้าง
กำลังรุ่งโรจน์กันอยู่แท้ๆ มีแม่หญิงโผล่มาซะงั้นอ่ะ
-
ภรรยาจะกลับมาทำไม :serius2:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ลี้ภัยไปอยู่บ้านแดดดี้เฟรดก่อนนะ...ไม่รู้ผู้หญิงพรรค์นั้นจะกลับมาีอีกทำไม
-
อ่าวเห้ยยยยย กลับมาทำไมมมมมมมมมมมมมมม -0-
:angry2: :serius2: :fire: :m31: :m16: :3125:
อย่ามาม่าหนาาาาาา :sad4: :sad4:
-
คิดถึงเมษกับจอสสุดๆจริงๆนะ
-
คิดถึงเรื่องนี้มากกกกกกกกกก♥
-
เรื่องนี้น่าร๊ากกกกกก
อ่านแล้วหิวตลอด กร๊ากกกก
เด็กน้อยก็น่ารักน่าฟัด อิอิ
คุณพ่อ กะ แดดดี้ ก็น่ารักเหมือนกัน หุหุ
สเป ตอนโตของเด็กๆ เรานึกว่า จอชจะจิ้มเมษซะอีก แบบออกแนว จอชตัวใหญ่กว่าแต่ชอบเอ๋อแต่สาวรุม น้องเมษตัวเล็กเจ้าเล่ห์ มาดราชินี ทำนองนี้อ่า
กลายเป็นว่าน้อกจอชตัวเล็กกว่า เป็นฝ่ายโดนจิ้มซะง้าน พันธุกรรมของคนเรามันช่างน่ากลัวจริงๆ
-
กำลังหวานกันสุด ๆ อดีตภรรยาก็กลับมา แต่อย่าได้กังวล คงกลับมาเซ็นใบหย่า :z2:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ
หึ หึ หึ .....อีกหนึ่งเดือน ทำไมจะรอไม่ได้ เพราะที่หายไปนะ มันกี่เดือนครับ :z1:
-
มาหย่อนให้คิดถึงกันมากกว่าเดิมอีกอ่ะ
คิดถึงสองแสบและสองพ่อมากๆๆๆๆ
จะหวานกันซะหน่อยก็มีคนมาขวางซะได้
อย่างนี้แหละ รักแท้ย่อมมีอุปสรรค :laugh:
อีกหนึ่งเดือนเจอกันค่ะ ฝึกงานราบรื่นนะคะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
อ้าว แม่น้องเมษมาทำไมเนี่ย ถึงว่าทำไมพี่โชคถึงยอมปล่อยกุ๊กเมย์กลับกับเฟรดง่ายๆ หวังว่าคงไม่มีอะไรเลวร้ายนะ
-
มาต่อ ,, พร้อมเมียกุ๊กเมย์ TvT
แดดดี้ชอคตายแล้วเนี่ย ฮือๆ จะยังไงต่อไป
-
โอ๊ะ เมียของพ่อจ๋ามาาาาา หนีเร็วววววว
แต่คนอ่าน อยากหั้ยคนแต่งมาเร็วๆ จบแบบนี้มันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :z3:
-
ตามอ่านจนทัน
อ้าวๆ
(อดีต)เมียพ่อจ๋ากลับมาทำไมล่ะนั้น
:m28:
-
love มากกกกกกกก สนุกสุดๆ ยิ่งอ่านยิ่งชอบค่ะ ขำได้เกือบตลอด ยิ้มตั้งแต่ต้นเลย เพิ่งได้เข้ามาอ่าน อยากบอกว่าเชียร์เรื่องนี้มากค่ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกนี้นะคะ
-
อั้ยหยา งานเข้าแล่วๆๆ
-
ไมวางระเบิดแล้วก้อจากไปแบบนี้ล่ะ? เอาเมษซี่กับจอชซี่คืนมานะ
-
ชอบฉากตอนเด็กของเมษาและจอชชี่มากกกกก
อ่านแล้วให้ความรู้สึกเหมือนเห็นชินจังเล่นกับฮิมาวาริ ฮ่าฮ่า
เมษเหมือนชินจังมากจริงๆ อ่านไปแล้วเห็นแต่ภาพชินจัง อิอิ
แต่เพื่อนเบิ้มนี่ผิดคาดนิดหน่อย ตอนโตมากลายเป็นหนุ่มหล่อมีกล้ามซะงั้น
(เริ่มเอนเอียงเชียร์จอชชี่ให้เพื่อนเบิ้มแล้วอ่ะ อิอิ)
-
แอบไปดูหน้าปกเรื่องนี้มา
อร๊าย คนวาดนั้นวาดเฟรดได้ไกลกับจินตนาการเรามาก(อันที่จริงคืออินี่จินตนาการผิดเอง)
ตอนนี้อ่านแด๊ดแล้วต้องพยายามนึกถึงหน้าคุณวินเซนต์(นึกอิมเมจอื่นๆไม่ออกแล้ว)
หนึ่งเดือนก็รอจ้า ชอบมากๆ
-
ฮ่าๆๆ งานจะเข้าอีกมั๊ยเนี่ย ?????
-
งานเข้าแล้วสิ
ถ่านไฟเก่า จะกลับมาใหม่หรือเปล่า
-
:o8: :impress2:
-
หวานน่ารักไม่เกรงใจใครเลยจริงๆคู่นี้
เมียกุ๊กมาแล้วสามีกุ๊ก เฮ้ย คุณเฟรดจะทำยังไงหละทีนี้ :เฮ้อ:
-
ตามอ่านจนล่าสุดจนได้ ฮิ้ววว
น่ารักเน้ -..-
อ่านแล้วหน้าเหี่ยวขึ้น30% แน่ๆ!
ยิ้มเยอะมาก ฮ่าๆ
รอต่อนะครับ
-
รอจ๊ะรอ อิอิ
-
กำลังหวานพอดี แต่ดันมีมารมาผจญ
-
เมียกุ๊กจากลับมาทำมายยยยย :m16:
กำลังหวานๆกันอยู่แท้ๆ :serius2:
แล้วไหนตอนแรกบอกว่าสบายๆ คลายเครียด ไม่เศร้าไงห๊าาา :beat:
-
ThankS
-
หายไปนานมากกกกกกกกกกกก.......
กลับมาพร้อมกับการทิ้งปม
ฝากถามเมีย (เก่า) กุ๊กเมย์ว่า กลับมาทำไม....ฉันลืมเธอไปหมดแล้ว
ปล.ที่สวนสนุกน่ารักมว๊ากกกก...สวีทหวานไม่กลัวเรือล่ม >.<
-
กลับมาอ่านใหม่ ก็ยังคงรออยู่นะคะ คนแต่งไปไหนแล้ว :3123:
-
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะค่ะ :z2:
-
ขอบคุณนค่ะสำหรับนิยายน่ารักๆ
-
ว้าย เราตกข่าวว เพิ่งมาอ่านอ่ะ สนุกมากๆๆๆ ชอบลูกๆของพ่อจ๋ากับแด๊ดดี้ที่สุด!! น่ารักมวากกกกก
รีบๆมาต่อนะคะเป็นกำลังใจใ้ห้ไรเตอร์รีบๆมาลง อิอิ
-
หายไปไหนนะ??
-
ค้างคาใจมว้าาาก ชอบเด็กๆ และพ่อๆ มากค้า ^^
-
อะเชิ้บๆ >>>เสียงปูเสื่อ
ปุ!>>>เสียงเขวี้ยงหมอน
ตุบ!>>>เสียงล้มตัวนอน
เอาวะ มานอนรอคนแต่งมันซะเลย
รีบๆมาต่อน้าา า คิดถึงหนูเมษากะน้องจอชชี่ :z3: :z3: :z3: :z3:
-
:pig4:
-
งานเข้าแล้ว :z3:
-
ตามอ่านทันแล้ววววววววววววววว
ชอบเรื่องนี้มากๆ อ่านไปยิ้มไป
รอตอนต่อไปค่า
-
อยากอ่านต่อ >_<~
-
Ch.16 : Marry Me : ชิดๆเข้าไปอีกหน่อย
บรรยากาศมื้อเย็นวันนี้คล้ายครอบครัวใหญ่ มีสมาชิกมากมายนั่งล้อมโต๊ะกลม อันได้แก่ ลุงโชคชัยกับน้องสาวแท้ๆ..ชิดชนก อดีต
สามีอย่างพฤษภา ลูกชายตัวกลมคือน้องเมษ และตัวเกะกะสายตาอย่างแด๊ดดี้เฟรดที่หอบเรือพ่วง..เด็กชายโจชัวร์มาเป็นก้าง
ขวางคอชาวบ้านอยู่ด้วย
น้องเมษนั่งคั่นกลางระหว่างพ่อจ๋ากับแม่จ๋า ดูเหมือนว่าคนทั้งคู่จะเอาอกเอาใจลูกเป็นการแก้เก้อ จานข้าวของเด็กเลยมีแต่อาหาร
เต็มอัตรา
“หนูไม่ชอบผัก” เจ้าตัวแสบใช้ส้อมเขี่ย
“ไม่ได้นะคะ” แม่ชิดปราม “น้องเมษไม่กินผักไม่ได้ ผักมีวิตามินนะ สงสัยพ่อจ๋าให้กินแต่เบอร์เกอร์แน่ๆเลยใช่มั้ย อ้วน
เป็นตุ่มเชียว”
เด็กชายเมษาหน้าง้ำหน้างอเพราะถูกขัดใจ เจ้าตัวน้อยถอนใจเฮือกแล้วเฮือกเล่าจนกุ๊กพฤษภ์ต้องเข้ามาบอกเอง
“ไมกี้ ไมกี้กินอะไรถึงแข็งแรงครับคนเก่ง”
โจชัวร์อยากช่วยเลยยกมือหรา “กินพิซซ่าฮะ”
..ช่วยได้มากเลยบักหำน้อยเอ๊ย..
“เต่าทั่วไปกินอะไรจอชชี่” เฟรดยิ้มจาง ลูกชายคนเก่งเลยร้องอ๋อแล้วเปลี่ยนคำตอบใหม่ว่า เต่ากินผักสีเขียว “จะแข็ง
แรงก็ต้องกินผักสีเขียวสินะ”
“เบิ้มกินผัก เบิ้มจะแข็งแรง” โจชัวร์ยกแขนขึ้นร้องฮัดช่า “เมษกินผัก เมษก็จะแข็งแรง แล้วเมษก็จะเหมือนไมกี้ ไมกี้
เหมือนเลโอด้วยนะ”
เด็กชายเมษาเลยจำยอมจิ้มผักสดเข้าปากอย่างเสียไม่ได้
ชิดชนกนึกทึ่งสองพ่อลูกตรงหน้า เธอไม่รู้หรอกว่าพวกเขาเข้ามาเป็นเพื่อนของพฤษภ์นานแค่ไหน เห็นว่าเป็นเพื่อนผู้
ปกครองที่โรงเรียนอนุบาลกางเกงแดง และดูเหมือนว่าน้องเมษจะติดเพื่อนจอชเอามากด้วย ที่แน่นอนกว่านั้นคืออีกฝ่ายสามารถ
จูงใจน้องเมษได้ดีกว่าเธอที่เป็นแม่ด้วยซ้ำ
“คุณเฟรดทานเผ็ดได้เหรอคะ” เธอมองฝรั่งหัวทองที่พูดไทยชัดแจ๋วซ้ำยังกินน้ำพริกตาแดงสูตรนรกของเธอได้ชนิดไม่อายคน
ไทยแล้วแอบงุนงง
“สบายมากครับ” เฟรดยิ้ม เขาเหลือบมองคนที่ไม่ยอมสบตาด้วยอยู่ครู่หนึ่ง แอบคิดกังวลในใจไปสะระตะ ก่อนกลับมา
บ้าน พฤษภายังแสดงท่าทีมีใจให้เขาอยู่เลย แต่ไหงกลับมาแล้ว พี่แกทำเหมือนคนไม่รู้จักกันไปซะได้
สาวตัวเล็กหัวเราะร่วน นึกชอบใจอีกฝ่ายขึ้นมาทันที
“ชิดชอบทานเผ็ดค่ะ ไม่รู้จะถูกใจคุณเฟรดมั้ยเพราะประเคนพริกลงไปซะเยอะ ตอนอยู่ซานฟรานไม่ค่อยได้ทำ พอดีแฟนกิน
อาหารไทยไม่เป็นเล..”
“อะแฮ่ม..” โชคชัยกระแอมขัด แถมไม่แค่ส่งเสียง พี่ยังเตะขาน้องสาวคนสวยจากใต้โต๊ะด้วย “อยู่เมืองไทยก็พูดแต่
ของไทยสิยัยชิด” ประโยคหลังนั่นเขาแอบกระซิบกระซาบกับน้องพลางเหลือบดูปฏิริยาของพฤษภาอย่างห่วงใย
กุ๊กนั่งนิ่ง ไม่เออออ ไม่ตอบรับ ไม่มองหน้ามองตา เขากินเหมือนแมวดมแล้วรวบช้อนส้อมเข้าหากัน ตีสีหน้าเรียบเฉยจน
ยากจะเดาความรู้สึก
“เดี๋ยวผมเอาของหวานมาให้” บอกแล้วก็ลุกขึ้นยืนอย่างเงียบๆ ผละหายเข้าไปในครัวเหมือนร่างไร้วิญญาณ
โชคหันมาถลึงตาใส่น้อง “หาเรื่องแล้วไง!”
บุคคลภายนอกอย่างเฟรดแอบกลืนข้าวไม่ลงเพราะติดก้อนแข็งๆในลำคอ อันที่จริงเขาควรพาโจชัวร์กลับบ้าน แต่ถ้า
ผละไปตอนนี้ เขาคงไม่รู้เลยว่าเมย์คิดอะไรอยู่ในใจ และมีโอกาสจะรีเทิร์นกับอดีตภรรยาหรือไม่
..หนุ่มฝรั่งรักจริงทนความอยากรู้อยากเห็นของตัวเองไม่ไหวหรอก!..
ชิดชนกหน้าเจื่อน รีบสาวเท้าตามไปติดๆ เธอรั้งแขนอดีตสามีที่กำลังทำหน้ากระเง้ากระงอดได้อย่างน่ากัดแก้ม
นัก “พฤษภ์โกรธเหรอ”
พฤษภาไม่โต้ตอบ เขาหยิบพุดดิ้งในตู้เย็นมาแกะออกจากแบบพิมพ์ ตักนมสดที่ต้มกับนมข้นหวานราดลงไปด้านบนแล้ว
แต่งหน้าด้วยสตรอเบอร์รี่
“พฤษภ์..ไม่เอาน่า” หญิงสาวเกาะแขนอีกฝ่าย “วันนี้เรามีแขกนะ”
กุ๊กเมย์มองอดีตภรรยา ใบหน้าสะสวยยังคงเต่งตึงแม้ว่าวัยจะล่วงมาเลขสามแล้ว เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กที่เพียงแค่กอดก็
แทบจะจมหายไปกับอ้อมอก ในสายตาของเขา ชิดชนกเป็นผู้หญิงซุกซนที่พร้อมจะผจญภัยอยู่เสมอ
..เขาให้ในสิ่งที่เธอต้องการไม่ได้..
เธอชอบความแปลกใหม่ ชอบการเปลี่ยนแปลงและเบื่อหน่ายกับสิ่งจำเจ แต่เขา..เป็นคนที่ชอบลงหลักปักฐานอยู่กับสิ่ง
ที่มั่นคง
พฤษภารู้ตัวว่าไม่ใช่ผู้นำครอบครัวที่ดีนัก เขามักตัดสินใจช้าและเอื่อยเฉื่อย เคยพยายามเปลี่ยนแปลงแล้ว แต่ดูเหมือน
ตัวตนของเขาคือสิ่งนี้
..และเธอเลือกที่จะไม่ยอมรับมัน..
พวกเขาทั้งสองหย่ากันและถอยห่างจากความสัมพันธ์ฉันท์สามีภรรยา ชิดชนกแต่งงานใหม่กับแฟนชาวต่างชาติ พวก
เขาไม่มีลูกด้วยกันแต่ก็ได้ยินว่าเธอรับหลานชายของสามีมาเป็นบุตรบุญธรรม
“จ้องชิดทำไม” เจ้าหล่อนทำหน้าเบ้ “จะด่าก็ด่ามาสิ”
กุ๊กพฤษภ์ละมือข้างหนึ่งเอื้อมไปที่ใบหน้านวลเนียน ชายหนุ่มเกลี่ยปอยผมสีน้ำตาลอ่อนขึ้นไปทัดข้างใบหูขาว เธอมอง
เขาด้วยดวงตากลมโตอย่างที่เคยใช้จับจ้องเจ้าบ่าวของเธอในวันแต่งงาน
เธอเป็นภรรยาที่เขาเลือกมาด้วยตัวเอง อาจจะเคยโกรธ..อาจจะเคยเสียใจ..เคยร้องไห้ตามลำพัง แต่เธอก็คือผู้หญิง..ที่
ช่วงชีวิตหนึ่งของเขาเลือกมาเป็นแม่ของลูก ทั้งเวลาก็ช่วยเยียวยาบาดแผลตรงนั้นไปจนหมดแล้ว..ในเมื่อชีวิตคู่มันไปด้วยกันไม่
ได้ เขาจะเหนี่ยวรั้งไว้ทำไม จะทำร้ายใครอีกคนไปเพื่ออะไร สู้จากกันด้วยดียังเจอหน้ากันได้อย่างภาคภูมิกว่า
..เพียงแต่เห็นว่าเธอดูผอมลงไป..
..ผู้ชายคนนั้นเลี้ยงเธอไม่ดีเท่าที่เขาเคยมีให้หรือ..
“สบายดีมั้ย..” นั่นคือคำแรกที่เขาปริปากกับเธอ
ชิดชนกน้ำตาร่วง ฉวยถ้วยพุดดิ้งไปจากมือพฤษภ์แล้วชกเขาเข้าที่แขนดังตุ้บ “ไอ้บ้า! บอกให้ด่าทำไมไม่ด่าวะ” ยัง
แข็งแรงอยู่เสมอจริงๆเจ๊คนนี้
“จะให้ผมด่าอะไรชิด หืม..” กุ๊กหัวเราะแผ่ว “ถ้าอยากด่าก็มีแค่คราวนั้นนั่นละ ‘เวลาของเราคงเดินไม่ตรงกันซะแล้ว’ น้ำ
เน่าเป็นบ้าเลย”
“ผู้ชายปากจัด” ชิดชนกบู้หน้าใส่ ยกนิ้วขึ้นปาดน้ำตาออกทั้งรอยยิ้ม
“น้องเมษสบายดี คุณไม่ต้องห่วงหรอกนะ” เขาหันกลับ สาละวนกับการเตรียมของหวานอีกถ้วย “พวกเราดูแลตัวเองได้
ดูเจ้าหมูน้อยนั่นสิ”
เธอยิ้มทั้งน้ำตา เหลือบมองน้องเมษที่เรอดังเอิ๊ก พอดีกับโจชัวร์ตัวจ้อยที่ผายลมออกมาดังปุ๋งอย่างกลั้นไม่อยู่ “ชิดเห็น
แล้วว่าลูกเรามีความสุข”
“แต่แย่หน่อยนะที่น้องเมษรักผู้พันแซนเดอร์สมากกว่าพวกเรา”
ชิดชนกหัวเราะ เธอเงยหน้ามองผู้ชายคนดีที่หนึ่ง ถึงแม้ว่าจะแต่งงานใหม่และมีสามีที่ดีไม่แตกต่าง แต่ในใจเธอก็ยังจด
จำพฤษภาได้เสมอ
“คุณเป็นพ่อจ๋าที่น่ารักที่สุดในสามโลก” เธอแตะไหล่เขา “คงจะพอทดแทนชิด..ที่เป็นแม่ห่วยแตกที่สุดในสามโลกได้ ดู
พี่โชคสิ พอรู้ว่าชิดจะมานี่พี่แกด่าไม่มีดี พี่โชคแคร์พฤษภ์มากกว่าน้องสาวตัวเองอีกนะ นี่ถ้าพี่โชคเป็นผู้หญิง ชิดคงได้เตะดิ้นแล้ว
เพราะนึกว่าจะมาแฮปน้องเขยไปกกซะเอง”
พฤษภาหัวเราะร่วน “พี่โชคคงจำได้มั้งว่าผมจิตตกแค่ไหนตอนคุณไป แต่ไม่ต้องห่วงหรอก ตอนนี้โอเคแล้ว ผมมอง
นาฬิกาจนเข้าใจแจ่มแจ้งเชียวว่าเวลาที่ไทยกับซานฟราน เอาให้ตาย..ยังไงมันก็เดินไม่ตรงกัน”
“เลิกแซวซะทีเถอะ อีตาบ้า!” เจ้าหล่อนโผเข้างับบ่าอดีตสามีอย่างเคยตัว พอเงยหน้าขึ้นมาก็เจอว่าอีกฝ่ายกำลังจ้อง
มองอยู่เช่นกัน “อะไรยะ”
“เปล่า..” เขายิ้ม “แค่รู้สึกว่า..เสียดายเล็กๆ เสียดุลต่างชาติซะได้”
“ขอโทษนะ..” เธอขยุ้มชายเสื้อเขาไว้แน่น “ขอโทษจริงๆ..”
“มันผ่านไปแล้วชิด การที่คุณมีครอบครัวใหม่ ไม่ได้แปลว่าจะต้องตัดขาดกับครอบครัวเก่า ผมเคยบอกไม่ให้คุณโทรหา
น้องเมษ แต่ตอนนี้..ผมจะดีใจมากถ้าคุณโทรมาคุยกับลูกบ้าง น้องเมษอาจจะไม่มีปัญหาเรื่องนี้ แต่คงจะดีกว่าถ้าเขารับรู้ว่าตัวเอง
ก็มีแม่ที่คอยห่วงใยเหมือนกัน”
ชิดชนกมองผู้ชายตัวเล็กแต่ใจใหญ่ของเธอ “รู้สึกไปเองหรือเปล่าว่าพฤษภ์ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น ตอนแรกนึกว่าจะถูกไล่
ตะเพิดซะอีก”
พฤษภาเงียบงัน เผลอมองแด๊ดดี้เฟรดที่นั่งห่อเหี่ยวเหมือนหมาถูกทิ้งอยู่ตรงโซฟา ส่วนน้องเมษกับจอชชี่กำลังเล่น
จิ๊กซอว์โดยมีลุงโชคคอยช่วย
“คงเพราะผมคบคนที่ดูเป็นผู้ใหญ่ล่ะมั้ง” เขาอมยิ้ม
..แม้ว่าพฤติกรรมบางอย่างจะเด็กทารกก็เถอะ..
แต่เขาก็อดยอมรับไม่ได้ว่าหมอนั่นเข้ามาเติมเต็มความรู้สึกที่หายไป เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตครอบครัว..จนช่องที่
ว่างเปล่าถูกถมขึ้นมาอีกครั้ง
..แล้วจะต้องแสวงหาอะไรอีก..
“ใคร? พี่โชคเหรอ” เธอมองตามสายตาอีกฝ่าย แต่สุดท้ายกลับพบว่าคนข้างกันเลือกที่จะหยุดความสนใจอยู่ที่หนุ่มฝรั่ง
คนนั้นมากกว่า “คุณเฟรด?”
พฤษภ์เสมองไปทางอื่นทันที
“ยอมรับเลยว่าคุณเฟรดจูงใจน้องเมษได้ดีกว่าชิด เขารู้ธรรมชาติของเด็กๆดีนะ” เธอพึมพำก่อนจะเงยหน้ามองอีก
ฝ่าย “ขอบคุณนะ..พฤษภ์”
“อะไร”
เธอฉีกยิ้ม ที่มาในวันนี้ก็เพราะอยากจะมาดูว่าน้องเมษและอดีตสามีอยู่กันสุขสบายดีหรือเปล่า และในตอนนี้..เธอก็ได้
รับรู้แล้ว
..ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงอีกต่อไป..
“ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่คุณทำให้ชิด”
เขายิ้มตอบพลางยกมือขึ้นดึงแก้มเธอ “เพิ่งจะรู้รึไงครับ”
ไอ้ตอนแรกก็ขำดีอยู่หรอก แต่สงสัยพี่จะมันมือไปหน่อย ตอนหลังนี่เล่นดึงซะยืดย้วยเป็นพิซซ่าเลย “เจ็บนะยะ” ไอ้กุ๊ก
ตัวเตี้ยนี่!
พฤษภาหัวเราะครึกครื้น ขยี้หัวยุ่งๆของเธอไปหนเป็นสัญญาณการให้ให้อภัยและตอบตกลงที่จะคงสถานะของเพื่อน
สนิทที่รักกันอีกครั้ง
“ไปกินของหวานกัน” เขารุนหลังหญิงสาวแล้วบอกให้ถือถ้วยพุดดิ้งไปด้วย “ถ้าเย็นนี้ไม่มีอะไรทำ พาน้องเมษไปเดิน
เล่นสวนแถวนี้มั้ย”
“อื้ม” ชิดชนกยิ้มแย้มตาเป็นประกาย
ภารกิจที่คิดว่ายากที่สุดเสร็จเรียบร้อยไปแล้ว เหลือภารกิจสุดท้าย
..หวังว่าจะง่ายไม่ต่างกัน..
:L2: :L2: :L2:
หนุ่มฝรั่งนอนพลิกกระสับกระส่าย ยกเท้าซ้าย ป่ายเท้าขวา พาดแขนบนอก ยกมือกุมขมับ สลับกันหลายท่าจนโจชัวร์ที่นั่งต่อ
บล็อกไม้อยู่ข้างเตียงหันมอง
“แด๊ดดี้” เจ้าตัวน้อยเท้าคางทำหน้าฉงน “แด๊ดดี้เป็นอะไร”
“แด๊ดดี้คันหัวใจครับ” เฟรดตอบอย่างเพลียๆ
เมื่อเย็นที่ผ่านมา หลังจากกินข้าวด้วยกันแล้วกุ๊กเมย์ยังชวนอดีตภรรยากับลูกชายออกไปเดินเล่นสวนสาธารณะด้วยกัน
ตัวแถมอย่างเขาและคุณโชคชัยเลยต้องล่าถอยออกมาโดยปริยาย
..แต่ระดับนี้แล้ว..ถ้าจะไม่ตามไปแอบดูก็คงเสียชาติฝรั่งแน่..
“อะไรติดหัวน่ะ” กุ๊กพฤษภ์กวักมือเรียกหญิงสาวให้ก้มลง
“หนอนรึเปล่า”
“ไม่ใช่หรอก แค่เห็บหมา” มุกเสื่อมๆยังจะเล่นกันได้ลง
เสียงหัวเราะของทั้งคู่เล่นเอานักสืบจำเป็นอย่างเขาปวดใจ
..รีเทิร์น..ไม่รีเทิร์น..
“นั่นอะไรเหรอพฤษภ์ สีแดงๆ”
“พระอาทิตย์ตกดินไง” กุ๊กพยายามโชว์ภูมิอันน้อยนิด
“เปล่า..ตูดจิ้งจก” เล่นแล้วก็ตบหลังอดีตสามีดังป๊าบๆ
น้องเมษแทรกตัวเข้ามากลางวง “เป็นสีไก่ทอดในตู้อบของผู้พันแซนเดอร์สต่างหากฮะ” นายตัวอ้วนยิ้มร่า “ถ้ามี
ขอบกรอบๆจะเป็นทาร์ตไข่”
..เข้ากันได้ดีเหมือนปาท่องโก๋กับนมข้นหวาน..
..รีเทิร์น..ไม่รีเทิร์น..
“พฤษภ์ใส่ผ้ากันเปื้อนแล้วดูดีนะ”
“หล่อล่ะสิ” หนุ่มตัวเล็กยืดอกลำพองใจ
“เปล่า..เซ็กซี่ดี” เธอยกมือขึ้นเชคๆเหนือหัว “ต้องร้อง I will survive”
พฤษภาเลยแยกเขี้ยว “เดี๋ยวดึงแก้มอีกรอบหรอก!”
..มีการหยอดน้อยๆ..ชมเล็กๆ..
..แบบนี้จะรีเทิร์น..หรือไม่รีเทิร์น..
“เฮ้อ..” เฟรดพลิกตัวรอบที่ห้าสิบ “คันหัวใจยุกยิก”
..ไม่คิดจะอธิบายกันเลยหรือไง..
“คันๆๆ” โจชัวร์วิ่งไปเอาไม้เกาหลังของป้าสาวมาไถอกข้างซ้ายของแด๊ดดังแกรกกราก ไม่ได้เบามือเลยจนพ่อฝรั่งต้อง
สูดปากด้วยความแสบ
“เจ้าตัวร้าย” เฟรดอุ้มนายตัวกลมขึ้นมานั่งตัก หอมแก้มฟอดไปที
“แด๊ดดี้คันหัวใจ” จอชชี่เอาไม้เกาหลังล้วงลงไปเกาก้นตัวเองด้วย “จอชทำให้อีกมั้ย” เกาก้นแล้วก็ไม่ต้องยื่นมาใกล้
หน้าขนาดนั้นก็ได้นะไอ้ยุ่ง!
“เกาข้างนอกไม่หายครับ มันยุกยิกอยู่ในนี้” เขาอธิบายให้ลูกรับทราบ
ก็ดูเหมือนจะซึมซาบอยู่หน่อย หรือไม่ก็พิเรนทร์ไปนิด เด็กน้อยของเขาเลยถามว่าควรควักหัวใจออกมาเกาข้างนอกหรือไม่ “ไม่
เป็นไรลูกชาย”
..มุกของน้องเมษที่แพร่มาใส่จอชชี่นี่น่ากลัวจริงๆ..
“แล้วแด๊ดดี้เป็นอะไร”
เฟรดอมยิ้ม โยกหัวไอ้ตัวน้อยไปมาพลางลูบผมสีทองอร่ามด้วยความรักใคร่ “แด๊ดดี้กำลังอินเลิฟ แล้วก็กำลังกลุ้มใจเล็กๆ”
โจชัวร์โยกก้นดุ๊กดิ๊กตามเพลงในทีวี “อินเลิฟกับพ่อจ๋า ชะละล้า”
..ใครว่าเด็กไม่รู้เรื่องกันล่ะนี่..
ชายหนุ่มยิ้มฝืดเฝื่อน หมุนตัวลูกชายกลับมามองหน้ากัน “จอชคิดว่ายังไงครับ พ่อจ๋าของน้องเมษน่ารักมั้ย แล้วก็..ถ้า
เกิดว่าแด๊ดอยาก..”
“พ่อเมย์น่ารัก คึกคักเวลาเราเล่น” เด็กชายวิ่งไปเอาไม้ขนไก่สีสดใสมาสะบัดแทนพู่เชียร์ “พ่อเมย์ใจเย็นๆ เวลาแด๊ด
หอมแก้มเล่น คึกคัก คึกคัก”
เฟรดแทบจะสำลักน้ำลายตัวเอง
..ไอ้พวกตัวร้าย!..แอบดูพฤติกรรมพ่อๆอยู่ตลอดเลยหรือนี่!..
“สรุปว่าน่ารักสินะ” เขาอมยิ้ม “แล้วแด๊ดรักได้หรือเปล่า”
“แด๊ดรักพ่อเมย์ จอชก็รักพ่อเมย์!” โจชัวร์ยกมือหรา “จอชอยากอยู่กับพ่อเมย์ จอชอยากอยู่กับเมษด้วย แด๊ดพามาเร็วๆ พามา
เลย นะ..น้า~”
เฟรดหรี่ตามอง “จะไม่เขวี้ยงหนอนใส่พ่อเมย์ใช่มั้ย”
“ไม่เขวี้ยงๆ” แม้ว่าจะเคยเขวี้ยงใส่ผู้หญิงที่แด๊ดเดทด้วยก็เถอะ
“จะไม่ดีดเสื้อในพ่อเมย์ใช่มั้ย” แล้วจะดีดได้ยังไงในเมื่อกุ๊กไม่ได้ใส่
“ไม่ดีดๆ” โจชัวร์ยิ้มร่า “สัญญาด้วยเกียรติของลูกเสือร้องไห้”
“นั่นมันเมนูคอเหล้าแล้ว” เฟรดจูบหัวเล็ก “แปลว่าพามาอยู่ที่บ้านได้”
เด็กชายพยักหน้าหงึก “พาเมษมาด้วยนะ”
ร่างสูงยิ้มเมื่อได้รับใบอนุญาตจากลูก โจชัวร์พยักหน้าแล้วคือผ่านด่านที่หนึ่ง แต่ด่านที่สองนี่สิ..ไม่รู้ว่าหนุ่มคนไทยจะยอมพยัก
หน้าด้วยหรือเปล่า
ดังนั้น..เมื่อฝรั่งขี้นกยังคงคันหัวใจยุบยิบ นอนเท่าไหร่ก็ไม่หาย ทางแก้เพียงหนึ่งเดียวคือการอัญเชิญตัวมายืนอยู่หน้าบ้านกุ๊ก
คอยเกาะขอบรั้วคล้ายสัมภเวสีผีไร้ญาติเพื่อรอดูว่าเมื่อไหร่เจ้าของบ้านจะเยี่ยมหน้ามาหา
..เผื่อจะได้ส่วนบุญเป็นจูบนิดๆหน่อยๆพอให้หลับฝันดี..
ฝ่ายพฤษภา หลังจากส่งอดีตเมียไปกล่อมลูกชายแล้วก็หอบที่นอนหมอนมุ้งไปอีกห้อง ถึงชิดชนกจะบอกว่านอนด้วยกันและให้
น้องเมษคั่นกลางก็ได้ แต่เขาก็ยังมีมารยาทพอจะนึกถึงสามีใหม่ของเธอว่าคงไม่ชอบใจแน่
“ยังไงผมก็เป็นผู้ชายนะ ผู้ชายทั้งแท่ง”
“แท่งไหนคะ บราทเวิร์ส แฟรงเฟอร์เตอร์ หรือว่าเวียนนาห้านิ้ว” เธอปิดปากหัวเราะ “แต่ที่แน่ๆไม่น่าจะยาวถึงเฟรชคันทรี่พอร์ค
แปดนิ้ว”
พฤษภาน้ำตาตก ศักดิ์ศรีลูกผู้ชายถูกยัยเจ๊นี่เล่นซะย่อยยับป่นปี้
“จะแท่งไหนก็ยังมีประสิทธิภาพเสกเด็กเข้าท้องได้แล้วกัน” หนุ่มตัวเล็ก ‘อะไรๆ’ ก็เลยเล็กตามตัวทำเสียงประชด “คุณนอนห้องนี้
ไปเถอะ จะได้บอกไอ้หนุ่มวิลลี่ได้อย่างสนิทใจว่าหนุ่มไทยยังไงก็ให้เกียรตินะ”
“จ้าๆ” หญิงสาวหาววอด ล้มตัวลงนอนแล้วบอกกู๊ดไนท์
“พรุ่งนี้เจอกัน” กุ๊กยิ้มให้ ปิดไฟแล้วเดินไปที่ประตู
“พฤษภ์..”
“หืม..”
“ยังไงชิดก็ยังชอบค็อกเทลท่อนสั้นๆนะ”
“ขอให้ฝันร้าย ยัยเจ๊นี่!!” ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าลูกน้องสารพัดไส้กรอกของเขานั่นเป็นลูกศิษย์ใคร..ก็เจ๊ชิดชนก น้องสาวเจ้าของร้าน
มธุปายาสนี่ละ!
..ไม่รู้จักเล็กสั้นพลังเทอร์โบซะแล้ว..
พฤษภาเดินฮัมเพลงผ่านหน้าต่างริมทางเดิน ดวงตาที่กำลังหรี่ปรือเผลอเบิกกว้างอย่างตกใจ เขาถลันมองให้แน่ชัดอีกหนก่อนจะ
ร้องออกมาเบาๆ
“คุณเฟรด!”
แด๊ดดี้เฟรดดี้ในชุดนอนลายทางมีเสื้อคลุมสีเข้มทับอีกชั้นช่วยกันลมยามดึกยืนห่อไหล่อยู่หน้าบ้าน ร่างสูงแทบจะเอาคางเกยตู้
ไปรษณีย์สีขาวเพราะกำลังจะหมดแรงอยู่รอมร่อแล้ว ไม่รู้ว่ามายืนดักรออยู่นานแค่ไหน
กุ๊กเมย์รีบคว้ากุญแจไขประตูแล้ววิ่งมาหา “คุณทำบ้าอะไรนี่”
“หนาว..” ไอ้ฝรั่งตอแหลโยกตัวไปมา “ขอกอดหน่อย”
คนฟังเลยโบกไปทีหนึ่ง ถึงอย่างนั้นก็แอบหูแดงเรื่อ “เข้าบ้านก่อน”
เฟรดส่ายหน้า ยิ้มฝืดเฝื่อนคล้ายจะบอกว่าไม่อยากรบกวนนาน เขาแค่มีเรื่องคาใจ คันใจ จนลามไปถึงตับไตไส้พุง ถ้าไม่ได้คำ
ตอบวันนี้ คาดว่าคงจะกินไม่ได้นอนไม่หลับ พลิกตัวกระสับกระส่ายคล้ายแมลงสัตว์กัดต่อยแน่ๆ
“โทรมาก็ได้นี่”
“ไม่เอา” เฟรดยิ้ม “อยากเห็นหน้าก่อนนอน”
..เอ้า! เอาเข้าไป..ไม่กลัวคนฟังสำลักทะเลน้ำเชื่อมตายก่อนก็เชิญ..
“มีอะไรก็ว่ามาสิ” กุ๊กพองลมที่แก้ม รู้สึกลิ้นตัวเองพันกันตะกุกตะกัก
เฟรดถอนหายใจ กลับเข้าโหมดเครียด ซีเรียส จิตสกปรก วิตกกังวลอีกหน “ผมขอโทษ..ผมอาจจะใจร้อนเกินไปก็ได้ แล้วที่จริง..
ผมมีสิทธิ์ที่จะสงสัยหรือว่าระแวงหรือเปล่าก็ยังไม่รู้เลย แต่..แต่ถ้าไม่ถาม..ผมคงนอนไม่หลับ”
“อะไรล่ะ” คนได้ยินเริ่มหน้าร้อนผ่าว ที่บรรยายมาทั้งหมดเขาก็พอจะแปลความได้อยู่ในเมื่อไม่ใช่ไอ้หนุ่มน้อยไร้เดียงสาไม่รู้ความ
อะไรขนาดนั้น
..หึง..ใช่มั้ย..
แทนคำตอบ เฟรดดี้ก็ฉวยโอกาสที่หนุ่มไทยเสมองไปทางอื่นรั้งข้อมือขาวมากอบกุมแล้วดึงมาวางแนบอก
พฤษภาเบิกตากว้าง หันซ้ายหันขวากลัวใครเห็น “นี่..”
“ผมกลัว” ชายหนุ่มพูดโพล่ง ดวงตาสีฟ้ากระจ่างอ้อนวอนเป็นนัย
“ก..กลัวอะไร”
“เมื่อตอนเที่ยวสวนสนุก คุณยังยิ้มให้ผมอยู่เลยนะเมย์ แต่มาเมื่อตอนเย็น คุณไม่มองหน้าผม ไม่บอกผม ไม่อธิบายให้ผมรู้บ้าง
เลย” เขาตัดพ้อ “อย่างน้อย..ก็ช่วยพูดให้มั่นใจหน่อยว่าผมยังมีโอกาสทำคะแนนอยู่”
“จะแข่งกับพี่โชคหรือน้องชิด” พฤษภ์อมยิ้ม
“ทุกคน” เฟรดจริงจัง “ทุกคนที่จะเข้าหาคุณ”
“โลภ”
“ผมยอม”
พฤษภาคิดว่าดีแล้วที่เขาไม่ได้เปิดไฟหน้าบ้าน ไม่อย่างนั้นแด๊ดดี้เฟรดอาจจะเห็นคุณพ่อลูกหนึ่งอย่างเขากำลังยืนหน้าแดงอยู่ก็
ได้
..เกิดมาสามสิบปีไม่เคยเขินอะไรจนตัววูบวาบอย่างนี้เลยให้ตาย..
..สุดท้ายมายืนอายม้วนต่อหน้าผู้ชายด้วยกัน..
..ไอ้พฤษภ์เอ๊ย!..ดวงมึงจะมีผัวแทนมีเมียซะแล้วพฤษภ์!..
เฟรดเห็นอีกฝ่ายเงียบไปก็โอดครวญ “จะไม่พูดหน่อยเหรอ”
..แต่คนฟังก็ยังเงียบ..
“Honey..” เขาอ้อน “Darling..”
พฤษภาทำยืนเฉย
“My dear..” ยังคงเรียกต่อไม่ลดละ “Sweetheart..”
“ฝรั่งขี้นกคิดมากแบบนี้ทุกคนรึเปล่า” กุ๊กพึมพำ นัยน์ตาสีอ่อนไหวริกเพราะความเก้อเขิน “แล้วก็..ขอภาษาไทยด้วย”
เฟรดยิ้มแก้มปริ “ทูนหัวของผม”
พฤษภ์คิดว่าเขาคงใกล้จมน้ำตาลตายในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้านี้แล้ว ดังนั้น..ก่อนที่จะตายขึ้นมาจริงๆ เขาควรรีบเฉลย “คนอะไร
คิดมาก”
“ที่รัก..” หนุ่มฝรั่งครางด้วยความหวังที่ปะทุปังๆไม่ต่างจากป๊อปคอร์นในไมโครเวฟ “แปลว่า..จะไม่เป็นอย่างที่ผมกลัว”
คนตัวเล็กกว่าย่นจมูกแล้วเอื้อมมือไปดีดหน้าผากร่างใหญ่ “ใช่!”
ถ้าหัวใจพองได้ใหญ่กว่าบอลลูน เฟรดคิดว่ามันก็คงเป็นไปอย่างนั้นเรียบร้อย ชายหนุ่มรีบรวบมือขาวๆมาจูบ ซ้ำยังแฝงนัยยะด้วย
การจรดกลีบปากร้อนรุ่มลงบนนิ้วนางข้างซ้ายของคนตรงหน้าอีกด้วย
กุ๊กเมย์หน้าแดงก่ำ ตอนนี้หูเขาแดงเหมือนตูดไก่เสียบไม้ย่างไม่มีผิด “กลับไปนอนได้แล้วคุณ ทำอะไรเป็นเด็กๆไปได้” เขาผลัก
ช่วงตัวหนา “ทีหลังก็โทรมาคุย รู้มั้ย หรือไม่ก็รอให้เช้าก่อน คิดว่าเป็นเด็กหนุ่มมายืนเฝ้าสาวหรือไง”
เฟรดหัวเราะร่า นัยน์ตาเป็นประกายหวานเชื่อม
“ผมเป็นคนจริงจัง จริงใจ แล้วก็ทุ่มเท เดิมพันหมดใจ ไม่มีอั้น”
..อีกแค่สองมิล..พฤษภาจะกลายเป็นตังเมเพราะน้ำตาลเกาะ..
“กลับไปนอนไป๊ตาแก่” ไม่รู้หรือว่าไอ้แก่อีกหนึ่งที่หัวเริ่มใกล้จะหงอกยืนเขินใกล้ตายแล้ว ขออย่าให้เป็นเบาหวานก่อนวัยอันควร
เลย
“ไปก็ได้” เฟรดยิ้ม ไม่วายชี้มือที่แก้ม “แต่ขอไนท์คิสก่อน”
มีเสียงเพี๊ยะดังสนั่นแถวต้นแขนแข็งแรง
“กลับไปเลย!”
ชายหนุ่มหัวเราะ ยกมือขึ้นนวดรอยตบป้อยๆ “ไปก็ได้ พรุ่งนี้เจอกัน”
กุ๊กเมย์พยักพเยิด ผลักตัวอีกคนออกไปนอกรั้วหลังจากยืนตากน้ำค้างกลางสวนหน้าบ้านกันเสียนานนม แต่พออีกฝ่ายโบกมือลา
“เดี๋ยว..” เขาก็รั้งเอาไว้โดยอัตโนมัติ
เฟรดเลิกคิ้ว ส่วนคนเรียกก็ได้แต่อึกอัก มันเป็นไปเองเพราะในอกแอบรู้สึกวูบโหวงในฉับพลันที่คนตรงหน้าหันหลังให้
เอาวะ! กุ๊กตัดสินใจเด็ดขาดเพื่อไม่ให้เป็นการเสียหน้า ประเดี๋ยวจะหาว่าขี้ขลาด ไม่สมกับเจ้าของวลี ‘เล็กๆไม่..ใหญ่ๆเอา’
หนุ่มไทยคว้าสาบเสื้อคลุมร่างสูงใหญ่แล้วเหนี่ยวต้นคออีกคนเต็มแรง เฟรดเซถอยมาก้าวพร้อมกับที่ปากนุ่มนิ่มขบเม้มลงบนริม
ฝีปากร้อน
..จุ๊บ..
เหมือนมีดวงดาวระยิบระยับพร่างพรายเต็มท้องฟ้า ในอกเต้นระรัวคล้ายมีคนนับร้อยจุดพลุถล่มทลาย เสียงแตรเสียงทรัมเป็ตเป่า
กันให้ครึกโครม ริบบิ้นหลากสีล่องลอยอยู่กลางไอสีชมพู ฝรั่งขี้นกเห็นตัวเองเป็นราชาแม็กนั่ม!
กุ๊กก้มหน้างุดๆ เขินจนตัวจะสุกอยู่แล้ว “เอ่อ..ฝันดีนะ”
“ฝัน..ดี” เฟรดเอานิ้วแตะปากอย่างเบลอๆ เขาเดินจากไปด้วยใจที่ลอยละล่องพองฟู ซ้ำยังเตะถังขยะเพื่อนบ้านดังโครมใหญ่
เพราะความรักบังตา
หนุ่มไทยผู้แสนจะร้อนแรงยกมือขึ้นตบแก้มตัวเองเรียกสติ
“ไปนอนๆๆๆ” เขาย่นจมูก “ไปนอนได้แล้วไอ้พฤษภ์”
เมื่อร่างเล็กๆของพฤษภาลับหายเข้ามาในบ้าน ม่านหน้าต่างบนชั้นสองที่ถูกเลิกไว้เพียงนิดก็ค่อยๆปิดลง
“โอ้..พระเจ้าช่วย! สาบานให้เวียนนาห้านิ้วกลายเป็นโบโลญ่า” ชิดชนกอุทาน ยกมือทาบอกพลางขยี้ตายุกยิกอย่างไม่อยากจะ
เชื่อสิ่งที่ได้เห็น
อดีตสามีของเธอ..กับเพื่อนฝรั่งตัวใหญ่คนนั้น!
น้องเมษนั่งยิ้มแป้นแล้นอยู่บนเตียง เด็กชายชูสองนิ้ว “พ่อจ๋าเก่ง”
หญิงสาวเดินตัวอ่อนปวกเปียกกลับมาล้มลงบนฟูก “นานแล้วเหรอคะน้องเมษ..” เธอพึมพำ “แม่หมายถึง..สองพ่อ..ทูแด๊ดดี้นั่น
น่ะ”
เมษากลิ้งไปเกลือกมา “เบอร์เกอร์คิงมีลดฮะ”
“ไอ้ตัวแสบ” ชิดชนกฟัดแก้มลูก “ถ้าเล่าให้ฟังจะเลี้ยงผู้พันด้วยเอ้า!”
และแล้วน้องเมษที่ไม่เคยคิดจะขายพ่อจ๋าแลกกับของกินเลยสักครั้งจริงจริ๊ง! ก็เล่านิทานก่อนนอนให้แม่จ๋าฟังเท่าที่พอจะจดจำ
ได้
..ไม่มากมายหรอก..ถ้าเปรียบเป็นส้อม..พ่อจ๋าก็พรุนเละเท่านั้นเอง..
ชิดชนกฟังไปขำไป เธอตาลุกวาวด้วยความอยากรู้อยากเห็น ถ้าจะถามว่าประหลาดใจหรือเปล่า ก็ต้องบอกว่านิดหน่อย
..เพราะมันตงิดตั้งแต่มื้อเย็นที่แสนจะอึมครึมนั่นแล้วละ..
“หมดแล้ว” น้องเมษนอนผึ่งพุง
“ว้า..เพราะว่าเรือเอียงเลยไม่ได้จูบเลยสินะ”
“หนูอยากกินเบอร์เกอร์”
“จ้า รู้แล้วๆ ตอนนี้นอนดีกว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสายอดกินแน่” เธอตบก้นลูกชายตัวน้อยอย่างนุ่มนวล น้องเมษเลี้ยงง่ายนอนง่าย หัวถึง
หมอนก็ตาปรือ
“ผู้พันด้วยนะฮะ” ขนาดหลับตาแล้วยังไม่วายกำชับ
“จ้า” ชิดชนกอมยิ้ม กล่อมลูกจนเจ้าตัวร้ายหลับผล็อย
ดวงตาคู่สวยเหลือบมองทางห้องที่อยู่ติดกัน คิดว่า ‘เมย์’ คงหลับแล้ว
..หาว่าคนอื่นไปเสียดุลให้ต่างชาติ..แล้วทีตัวเองล่ะ..
เธอหัวเราะคิก “ว่าแต่เขา..อิเหนาเป็นเอง”
:L1: :L1: :L1:
-
ชิดชนกเก็บความลับของอดีตสามีไว้กับตัวเองตามลำพังแม้ว่าจะแอบขบขันทุกครั้งที่เจอหน้าเขาก็ตาม ฝ่าย ‘เมย์’ เองก็คงจะไม่รู้
ตัวถึงได้ยังยิ้มเรื่อย
“อีกสองวันชิดจะกลับแล้วนะคะ” เธอบอกอีกฝ่ายตอนที่ตักข้าวต้มกุ้งหอมฉุยมาวางที่โต๊ะแล้วแบ่งใส่สามถ้วยสำหรับใน
ครอบครัว
พฤษภาเงยหน้ามอง “แล้วจะมาอีกเมื่อไหร่ล่ะ”
“ยังไม่แน่ใจเลยค่ะ แต่ว่าคงมาได้บ่อยๆ” เธอยิ้ม “เรื่องที่ชิดฝากให้ช่วย พฤษภ์โอเคนะ ไม่ลำบากใจอะไรใช่มั้ย”
กุ๊กใหญ่ของครัวมธุปายาสส่ายหัว “สบายมาก แล้วเจ้าหนูนั่นจะพักที่ไหนล่ะ ยังไงให้มาอยู่กับพวกผมมั้ย ไปกลับด้วย
กันเลย”
“ไม่เอาหรอก แค่นี้ก็เกรงใจพฤษภ์จะแย่แล้ว ไหนจะดูน้องเมษอีก” เธอส่ายหัว “ที่เหลือคงต้องพึ่งพี่โชคเอา นี่ก็ไม่รู้จะ
โวยวายอะไรใส่ชิดรึเปล่า แค่ตอนชิดมาก็แทบจะกัดหัวกันอยู่แล้ว พี่โชคนี่เอาใจยากเหมือนกันแฮะ”
“พี่โชคใจดีออก ถ้าคุยดีๆเขาคงไม่อะไร เรื่องสอนทำอาหารผมช่วยได้อยู่แล้ว แต่เรื่องรับคนเข้าออกร้านนี่คงต้องถาม
เจ้าของเขา” พฤษภารินน้ำมะเขือเทศให้ลูกชาย กินบ่อยๆจะได้ผิวสวยนิ้ง
“นั่นสิ” เธอยักไหล่ “เดี๋ยวบ่ายนี้จะลองไปคุยดู ไปด้วยกันมั้ย”
“พอดีจะออกไปซื้อเครื่องครัวน่ะ” เขาจิบน้ำมะเขือเทศ
“กับเนื้อคู่ตุนาหงัน หนุ่มหล่อเฟรดดี้นั่นน่ะเหรอ”
คนฟังสำลักพรวด เนื้อมะเขือเทศกระเด็นไปติดหน้าน้องเมษที่กำลังทำใจกับการกินผัก ไอ้ตัวแสบยกมือขึ้นเช็ด พึมพำ
ว่า โตเมโต้
“ขอโทษลูกขอโทษ” กุ๊กรีบเช็ดหน้าให้
“โตเมโต้” เมษาอวดภูมิภาษาอังกฤษ
“จ้า..โตเมโต้เต็มหน้าหนูเลย พ่อจ๋าไม่ได้ตั้งใจ”
“น้องเมษต้องระวังนะ เกิดพ่อจ๋ากินโปเตโต้ อะโวคาโด หรือผู้ชายตัวโตๆอยู่” ชิดชนกแหย่ “อย่าไปทำให้ตกใจล่ะ ไม่
งั้นจะสำลักใส่หน้าหนูอีก”
กุ๊กเมย์อ้าปากค้าง “เฮ้ย..เจ๊ไปรู้อะไรมาน่ะ”
เจ้าหล่อนหัวเราะคิกคัก วางเพลิงขนาดย่อมแล้วลุกจากโต๊ะ ที่ว่าจะไปหาพี่โชคตอนบ่ายก็เปลี่ยนใจไปตอนเช้า
แทน “เจอกันนะจ๊ะพ่อลูก”
พฤษภาขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน
..ยัยปีศาจ!..
:L2: :L2: :L2:
“อะไรนะ!” เสียงแผดปรอทแตกดังขึ้น เล่นเอาลูกน้องที่กำลังบดมันฝรั่งสะดุ้งเฮือกกันเป็นแถบ บางคนอยากรู้อยากเห็นก็เอาหูมา
แนบผนังแอบฟัง
เมื่อเช้า..คุณชิดชนก น้องสาวคุณโชคชัย อดีตภรรยาพี่พฤษภ์พาเด็กหนุ่มผมทองวัยเอ๊าะ กำลังแตกเนื้อหนุ่มเปรี๊ยะๆมา
ที่มธุปายาส เห็นหายลับเข้าไปในห้องทำงานของพี่โชคอยู่สิบนาที ทุกคนก็ได้ยินเสียงเจ้านายโวยวาย
ไม่มีใครรู้ว่าเรื่องอะไร ได้แต่รอคำบอกเล่าจากปากพี่โชคแทน
ข้างฝ่ายโชคชัยเองก็ได้แต่ยืนหน้าบึ้งอยู่ในห้องทำงาน ชายหนุ่มกอดอกแน่น ดวงตาฉายแววไม่พอใจอย่างออกนอกหน้า “พูดบ้า
อะไรของเธอ”
ชิดชนกถอนใจเฮือก “ก็อย่างที่ชิดบอกพี่..”
โชคมองหญิงสาว อดีตเมียของพฤษภาที่หนีหน้าหายไปตั้งนานแล้วยังอุตส่าห์กลับมาขอความช่วยเหลือ ถึงเธอจะเป็นน้องสาว
เขาก็เถอะ แต่ความผิดที่ทำให้พฤษภ์กับน้องเมษเสียใจ เขายังไม่ลืมง่ายนัก
“ที่ชิดมาหาก็เพราะอยากจะฝากให้พี่โชครับหลานเข้าทำงานที่นี่ ชิดจะขอให้พฤษภ์ช่วยสอนหลานทำอาหารไทยหน่อย พี่โชคว่า
ไง..”
..ของ่ายเกินไปหรือเปล่า..
โชคปรายตามองเด็กฝรั่งตัวหยวกที่นั่งนิ่งอยู่ข้างกัน ไอ้หนูนี่คงจะไม่ถึงยี่สิบดี ไม่สงสัยเลยเมื่อเธอบอกว่าเป็นลูกติดสามีใหม่ เจ้า
หล่อนพาข้ามน้ำข้ามทะเลมาเพราะอยากจะฝากเข้าทำงาน แล้วพฤษภ์จะคิดยังไง..คนเคยเป็นเมียเอาลูกผัวใหม่มาเรียนทำ
อาหารด้วย เป็นเขาคงเตะดิ้น!
“หายหัวค่อยโผล่มาป่านนี้ยังจะเอาภาระมาโยนส่งอีกเหรอ” ความจริงเขาไม่ได้ปากหมาอย่างนี้หรอก แต่มันอดแขวะไม่ได้
“เขาชื่อปีเตอร์” เธอลูบหลังลูกชายบุญธรรมเบาๆ “พูดภาษาไทยได้ ชิดสอนมาแล้ว เขารักเมืองไทยนะ ไม่งั้นคงไม่อยากเรียน
ทำอาหารไทยหรอก หายากจะตาย เด็กฝรั่งที่รักวัฒนธรรมต่างชาติ”
โชคชัยฟังคำโฆษณาสรรพคุณที่ว่ามาเสียที่ไหน ฝรั่งรักเมืองไทยน่ะเขาเจอจนเอียน อย่างน้อยก็ไอ้ตัวพ่อนั่นหนึ่งคนล่ะ! “ชื่อปี
เตอร์งั้นเหรอ”
เด็กหนุ่มเงยหน้ามอง ดวงตาสีฟ้าเป็นประกายใสแจ๋ว รอยยิ้มยินดีผุดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด รอยตกกระน้อยๆบนจมูกตัดกับผิวขาวซีด
เด่นเป็นสง่า
“ชื่อเหมือนแมลงสาบเมืองไทย” โชคยิ้มมุมปาก ขยับเข้าไปหาเด็ก “รู้จักมั้ย ค็อคโรชน่ะ บ้านเราเรียกว่าไอ้ปีเตอร์”
“พี่โชค!” เธอแหวใส่ ยกกระเป๋าฟาดแขนพี่ไปหน “ถ้าจะโกรธก็อย่าลามไปที่เด็ก ชิดพามาฝากพี่เพราะเห็นเป็นญาติกัน เรื่องแค่
นี้ช่วยไม่ได้เหรอ”
“เรื่องแค่นี้น่ะช่วยได้ถ้าไอ้หนูนี่ไม่ใช่ลูกติดผัวใหม่เธอ!” เขาเองก็ไม่อยากรับฝากของเหมือนกัน “ถามจริงเถอะ..เธอเคยนึกถึง
พฤษภ์บ้างมั้ย”
คนฟังเงียบกริบ สีหน้าสลดลง
..ก็นึกถึงน่ะสิถึงได้ถามก่อนแล้ว..
..พฤษภ์เองก็เออออ..ไม่ได้ทำท่ารังเกียจรังงอนอะไรสักหน่อย..
“ก่อนที่จะเอาลูกเต้าเหล่าใครมาฝากหรือก่อนจะไปเอ็นดูลูกชาวบ้านเขา น่าจะหันมามองน้องเมษก่อนนะ ในขณะที่เธอไปเป็นแม่
ให้คนอื่น น้องเมษกลับเป็นเด็กไม่มีแม่! เธอทำแบบนี้กับพวกเขา แล้วเรื่องอะไรที่พี่ต้องไปให้ความช่วยเหลือคนผิดอย่างเธอ
ด้วย”
หญิงสาวน้ำตาคลอ พี่โชคด่ากระแทกเหมือนแย็บหมัดใส่ที่ท้องน้อย เล่นเอาเธอจุกเสียร้องไม่ออก ถูกความจริงทุ่มใส่แบบนี้ ถึง
มั่นใจยังไงก็เสียศูนย์เหมือนกัน “เรื่องน้องเมษ ชิดยอมรับผิด ต่อจากนี้ชิดจะกลับมาดูลูกบ่อยๆ”
ถ้าหนุ่มฝรั่งคนใหม่ของพฤษภ์จะไม่หึงหวงจนต้องมาขอปรับความเข้าใจกันกลางดึกอีกน่ะนะ..ก็อยากจะมาให้บ่อยๆอยู่หรอก
“ส่วนเรื่องนี้ ชิดขอพฤษภ์แล้ว เขาก็โอเค..”
“เจ้าพฤษภ์มันเห็นแก่เธอไง อุตส่าห์หอบลูกคนอื่นมาฝากให้สอนงาน แล้วเขาก็เป็นคนดีเกินกว่าจะปฏิเสธ เธอล่ะ..เคยนึกถึงใจ
คนอื่นมั้ย”
..เออวุ้ย..สรุปว่ายังไงไอ้น้องสาวคนนี้มันก็ผิด..
“ถ้าพฤษภ์มันไปมีเมียใหม่แล้วเอาลูกติดเมียมาฝากให้เธอดูแล เธอจะคิดยังไง ยังจะรับปากช่วยเหลืออีกรึเปล่า ใจเขาใจเรานะ
ชิด”
..บ๊ะ! พี่โชคคิดแทนน้องเขยก็ได้..ละเอียดยิบจนตามไม่ทันเลย..
ชิดชนกเหลือบตามองพี่ชายพลางเกาแก้มอย่างครุ่นคิด
“พี่ห่วงพฤษภ์ขนาดนั้นเลยเหรอ”
โชคชัยถึงกับสะอึก เมินหน้าหนีท่าทางจับผิดของน้อง พอหันจากทางหนึ่งก็ดันไปเจอสายตาอ้อนวอนของอีกทางหนึ่ง
..เอาเข้าไป..
“ชิดยอมรับผิดนะพี่ แต่ขอเถอะ พีทไม่เกี่ยว เด็กมันรักที่จะทำทางนี้ ชิดก็ไม่รู้จะพึ่งใคร ไหนๆพี่ก็เปิดร้านอาหารอยู่แล้ว พฤษภ์
เองก็เก่งหาตัวจับยาก บางที..ถ้าสอนดีๆ พีทอาจจะมาช่วยงานแทนพฤษภ์ก็ได้นะ..”
“ไม่มีใครมาแทนที่พฤษภ์ได้!” เสียงเข้มเกือบเปลี่ยนเป็นตวาด
ปีเตอร์กลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ มือทั้งสองพลิกไปพลิกมาอย่างกระสับกระส่าย เหงื่อไหลจนชุ่มเสื้อที่สวมอยู่ เมืองไทยเป็นเมือง
ร้อน ถ้าไม่ชินล่ะก็คงอยู่ยาก ซ้ำตอนนี้..ผู้ชายตรงหน้ากำลังทำให้เขานั่งไม่ติดที่
..ดูน่ากลัวผิดกับหน้าตายังไงไม่รู้..
ชิดชนกถอนหายใจ ลุกขึ้นยืนพลางโอบไหล่คนด้านข้าง เสียเวลาไปโดยใช่เหตุ พี่โชคหัวดื้ออย่างที่นึกหวั่น “กลับกันเถอะพีท
เอาไว้น้าจะหาที่อื่นให้นะ เขาไม่ยินดีต้อนรับ เราอยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์”
ปีเตอร์พยักหน้าหงึกหงัก เขาฟังภาษาไทยออก แต่พูดไม่ค่อยจะเป็นคำนัก ดังนั้น แค่บทสนทนาที่นั่งฟังอยู่ก็เพียงพอแล้วสำหรับ
การปฏิเสธ
..ไม่น่าเอาเรื่องร้อนใจมาให้พวกเขาเลย..
โชคชัยยืนนิ่ง ปล่อยทั้งสองคนเดินผ่านหน้าออกไป วูบหนึ่ง..เขาเห็นดวงตาสีฟ้าหม่นแสงลง ท่าทางหมดหวังอย่างนั้น..เขาไม่
ค่อยชอบเท่าไหร่
“คิดจะมาก็มา คิดจะไปก็ไปงั้นเหรอ” ปากหนอปาก ผู้ใหญ่ใจร้าย
เธอหันมามอง “ก็พี่ไม่อยากให้พวกเราอยู่ เราก็จะกลับ”
เห็นสีหน้าเซียวๆปนซื่อบื้อของเด็กต่างชาติแล้ว โชคก็พาลอ่อนอกอ่อนใจ อยากไล่มันแต่ทำไม่ลง ไอ้ครั้นจะให้ง้อล่ะก็..ฝัน!
“ที่นี่เปิดสองช่วง ตอนสายกับตอนบ่ายจนถึงดึก ทำงานไม่มีวันหยุด คนเข้ามาใหม่ต้องเริ่มจากถูพื้นก่อน อีกสามเดือนค่อยไปหั่น
ผัก ไม่มีเงินเดือน ไม่มีที่นอน ถ้าจะมาเหยาะแหยะเป็นตัวนิ่มล่ะก็ตีตั๋วกลับประเทศไปซะ!”
ปีเตอร์ยิ้มด้วยความลิงโลด พยักหน้ารัวอย่างดีใจ
“ดีจังเลยนะพีท” เธอลูบหลังเด็ก “ขอบคุณลุงโชคเขาสิ”
“ไม่ใช่ลุงโว้ย!” โชคชัยหน้าบูดหน้าเบี้ยว ประเดี๋ยวพ่อเตะกลับถิ่นซะนี่
“ขอบ..ขุ่นคราบ” ปีเตอร์พยายามฝึกลิ้นให้คล่อง
“ขอบคุณครับ! พูดใหม่” โชคไล่เบี้ยเอากับเด็กไม่มีทางสู้ ไหนๆเขาก็ถือไพ่เหนือกว่า ถือโอกาสรังแกไอ้ฝรั่งขี้นกซะเลยเป็นไง
“ขอบขุ่น..ครั่บ” ไอ้หนูปีเตอร์เค้นเสียงจนหน้าดำหน้าแดง
“พี่ก็..” เธอเหนื่อยใจ จริงๆพี่โชคออกจะใจดี ไม่น่าหาเรื่องพาลไม่เข้าท่า “ชิดฝากพีทด้วย ไม่มีเงินเดือนไม่เป็นไร ที่นี่ร้าน
อาหาร กินฟรีอยู่แล้วสามมื้อ ส่วนที่นอน..” เธอเหลือบตามอง “ไปอยู่ห้องของน้าที่บ้านลุงโชคก็ได้”
“เฮ้ย!” เขาชักสีหน้า
“ชิดแค่ย้ายไปอยู่ที่อื่น คงไม่ได้แปลว่าพี่ไล่ชิดออกจากบ้านใช่มั้ย อยากให้ไปจุดธูปฟ้องพ่อกับแม่เหรอ ร้านน่ะของพี่ แต่บ้านน่ะ
ของเรานะ”
โชคชัยหุบปากฉับ
“หรือถ้าพี่ไม่อยากให้พีทอยู่ร่วมบ้าน ชิดพาพีทไปฝากนอนที่บ้านของพฤษภ์ก็ได้นะ ไหนๆพี่ก็มองว่าชิดใจร้าย ใจดำ ไม่สนใจ
ใครอยู่แล้วนี่ อีกสักหน่อยจะเป็นไรไป พฤษภ์เป็นคนดี คงยอมดูแลลูกติดผัวใหม่ของชิดได้”
“ยัยชิด!”
“นั่นไง หน้าดำหน้าแดงแล้ว จะตกลงมั้ยคะ..คุณพี่เมียแฝงพวงน้องเขย” ชิดชนกยิ้มพลางเน้นที่คำหลังช้าๆชัดๆ เธอแกล้งจี้จุด
หน่อย ความจริงที่ใครบางคนแอบซุกซ่อนก็แตกโพล๊ะ ไม่รู้เหรอ..เซ้นส์ผู้หญิงน่ะไวจะตาย
แต่เสียใจด้วยนะพี่โชค..พวงน้องเขยที่พี่เมียแอบแฝง..ถูกมดตะนอยต่างชาติคาบไปแดกซะแล้วล่ะ พี่คงได้แต่แฝงแล้วแฝงอีก
..แฝงจนแห้ว..
“ไม่น่าขอน้องสาวจากแม่เลยให้ตาย!” โชคชัยทึ้งหัว หันซ้ายหันขวาแล้วชี้หน้าน้อง “เรื่องนี้อย่าปากโป้งไปเชียวล่ะ เรื่องของพี่
เธออย่ายุ่ง!”
“ไม่ยุ่งหรอกจ้า..” เจ้าหล่อนยกมืออย่างยอมแพ้หากแววตาซุกซน “แต่ถ้าพี่ไม่ยอมรับพีทไปอยู่ด้วย ชิดจะบอกให้หมดเลยว่าพี่
คิดไม่ซื่อ”
“รู้แล้วโว้ย!” โชคชัยเคี้ยวฟันกรอดๆ
..ยัยปีศาจ!..
“เชื่อชิดสิ..” เธอยิ้มพราว “พีทเป็นเด็กดี ตอนนี้พี่อาจจะหาว่าชิดพาภาระมาให้ แต่ต่อไป..พี่ต้องรักพีทเหมือนที่พวกเรารัก”
“ไม่มีทาง” ผู้ใหญ่ขี้พาลมองหน้าเด็กอย่างไม่สบอารมณ์ นี่เขากำลังเปิดบ้านเป็นสถานสงเคราะห์หรือไร แล้วถ้ามัวแต่ดูแลไอ้เด็ก
นี่ เมื่อไหร่จะมีเวลาไปทำคะแนนแข่งกับไอ้หนุ่มฝรั่งหัวใจไทยนั่นกันเล่า!
“จะคอยดู..” เธอบุ้ยใบ้ไปทางคนที่ยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ไม่ห่าง “ถ้าวันนั้นมาถึง พี่อย่ามารั้งให้เด็กอยู่กับพี่ที่ไทยก็แล้วกัน”
:L1: :L1: :L1:
อั้ยหยา หายหัวไปนาน 555+ พักนี้งมกับทีสิสอยู่คร้าบ ยังไม่รู้เลยว่าเมื่อไหร่มู้ดมันจะมาอีกครั้ง :o12:
ช่วงนี้กำลังเปิดรีปริ้นท์ 3 sins คือ envy , lust , sloth อยู่เน้อ
หากท่านใดสนใจ กดลิ้งค์ตรงลายเซ็นได้เลย :-[
ชะแว้บล่ะ กลับไปนอนตายต่อ หนีความจริง ไม่อยากเขียน proposal 555+ :m31:
:pig4:
-
ว้าววว น้องแพรมาต่อแล้ว
-
นึกว่าตาฝาด
ถึงขนาดต้องหันไปถามพี่ว่าเดือนนี้เดือนที่เท่าไหร่
5555555555555555555+
-
โถ พ่อเฟรดว้าวุ่นใจจะแ่ย่ มาชะเง้อคอยหน้าบ้าน น่ารักเว่อร์ ๆ อ่ะ เมย์เอง (เรียกตามพระเอก) ก็ใส่ใจเฟรดมาก เค้ารักกันอ๊า
คนอ่านมีความสุขค่ะ :impress2: ฮาตอนเฟรดทำตัวไม่ถูกที่ถูกกระชากจูบ พลุ กลอง ดังกันโครมครามทีเดียว
เค้าดีใจของเค้าเนอะ น้องเมษเจ้าเล่ห์มาก แม้กระทั่งแม่ยังขู่เอาของกินได้อ่ะลูก หนูจะฮาไปไหน...
ดีใจที่พฤษภกับเมียเก่าเข้าใจกันด้วยดีเนอะ มันผ่านไปแล้วเหลือแต่ความรู้สึกดี ๆ ให้กันดีกว่า
ชะรอยว่าปีเตอร์จะเกิดมาเพื่อคู่กับพี่โชคไงไม่รู้ ชิมิ ๆ ผู้เขียนขรา ~~ ลุ้นกันต่อไปค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
:pig2:
-
:o8: :o8: :o8:
แอร๊ยยยยย แด๊ดดี้ กับพ่อจ๋าหวานเว่อร์
ดีใจที่คุณชิดน่ารักมว๊ากกกกกก คนเราถ้ามันไปกันไม่ได้ ฝืนไปก็มีแต่เจ็บ และบางทีคนบางคนก็เหมาะจะเป็นเพื่อนกันมากกว่าคู่ชีวิต มามะขอกอดที :กอด1:
นอกจะน่ารัก ยังเป็นกามเทพพาคู่มาให้ พี่ชายแน่ๆเลย อะคึอะคึ :m3: :m3:
แด๊ดดี้ต้องตบรางวัลคุณชิดงามๆนะเออออ กำจัดก้างให้ :laugh: :laugh:
-
ว๊าวๆๆๆๆๆ
ในที่สุดพ่อจ้ากะแด๊ดดี้ ก็ :-[ :-[ :-[ :-[ "เขินอะ"
ของให้น้องปีเตอร์มาดามหัวใจของลุงโชคด้วยเถอะ
มาต่อไวๆๆๆๆนะค่ะ :กอด1: :กอด1: ติดเจ้าตัวเล็กทั้ง 2
-
ท่าทางจะมีคู่ใหม่ :o8:
-
"ฝรั่งขี้นกเห็นตัวเองเป็นราชาแม็กนั่ม! " ฮ่าๆๆ :m20:
นึกภาพออกเลยอ่ะ แด๊ดดี้ช็อคไปเลย ฮ่าๆๆ พ่อจ๋าสุดยอดดดดดดดดด
-
แด๊ดน่ารักว่ะ
หนุ่มฝรั่งนี่มันเพ้อพ่อจ๋าเข้าขั้นโคม่าแล้ว
ยิ่งอ่านยิ่งหลงรัก
น้องเมษกับจอชชี่ก็น่ารักตลอด
ลุงโชค จะไม่เหงาแล้วสินะ เชียร์พีทเต็มที่เลย
พ่อจ๋ากับแด๊ด น่ารักกกกก
-
น้องพีทใช่มะ คู่ของพี่เขยแฝงพวงมะม่วง
-
คุณชิดเธอเซ้นส์แรงจริงไรจริง มาอยู่ไม่กี่วันดี กุมความลับแต่ละคนไว้หมดแล้ว ฮ่าาา
น้องพีทพูดไม่ชัดน่ารักดีอ่ะ พี่โชคอย่าใจร้ายกับน้องเลยเน้อ
พ่อเฟรดน่าสงสารจริง นอนกระสับกระส่ายจนต้องถ่อมาเคลียร์ถึงบ้าน โฮะๆ แต่ผลที่ได้ก็คุ้มใช่มะล่ะ
เด็กๆทั้งสองคนนี่อันที่จริงก็รู้เรื่องและคอยติดตามคุณพ่อทั้งสองตลอดเลยเนอะ
ใครว่าเด็กมันไม่รู้อะไร เด็กเดี๋ยวนี้ฉลาดจะตาย ดูสิต้องเอาเบอร์เกอร์เอาไก่มาง้างปากกันเลย
เราชอบเวลากุ๊กเมย์อยู่กับคุณชิดนะ บทสนทนาของสองคนนี้ทั้งแอบซึ้งทั้งสนุกทั้งมันส์
เหมือนเป็นเพื่อนสนิทกันน่ะ พูดจาไม่เหมือน(คนที่น่าจะเป็นอดีต)สามีภรรยาเลย
แต่ก็แอบเคืองชิดตรงที่เอาลูกสามีใหม่มาฝากกับกุ๊กอ่ะ ไม่คิดถึงใจกุ๊กบ้างเลย ถ้ากุ๊กแกยังเสียใจอยู่จะเป็นยังไงล่ะ
จะมาหากันนี่ก็เพราะมีหวังผลประโยชน์อ่ะนะถึงได้ถ่อมาถึงเมืองไทย ถ้าไม่มีเจ๊จะมาไหม
เห็นด้วยกับพี่โชคว่ามาทุกอย่าง แทงใจมาก โดยเฉพาะเรื่องลูกก็เหมือนกัน ไปดูลูกชาวบ้านก่อนซะงั้น
แต่ไม่ต้องมาบ่อยก็ได้ น้องเมษมีเฟรดดี้กับจอชชี่คอยดูแลอยู่แล้วล่ะ
-
ดีใจที่มาต่อคะ ขอบคุณๆ
ปล พี่โชคจะได้คู่แล้วซินะ ^_^'
-
ขอบคุณที่มาต่อ คิดถึงมาก
-
peter~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
สามีคุณโชคช่ายม้ายยยยยยยยยยยยยยยย
-
รอๆๆๆน้าจ้า
-
และแล้วชิดชนกก็ผันตัวเองไปเป็นสาววาย 555 ตอนแรกๆก็โกรธนะ แต่หลังๆชักฮา โกรธไม่ออก อดีตสามีภรรยาคู่นี้ ได้ผัวฝรั่งกันทั้งคู่เลย ><
ตอนนี้เฟรดหวานเชื่อมมากเลย คนอ่านก็อ่านไปบิดไป เขินนนนนนน >///< น้องเมษนี่สุดยอด ต่อรองได้ทุกเม็ด มิน่าตอนโตถึงเจ้าเล่ห์ขนาด ส่วนน้องจอชชี่ก็ใสกิ๊ง น่ารักตลอด ชอบ2เด็กน้อยมากเลย อ่านทีไรก็ให้ความรู้สึกว่าซื่อบริสุทธิ์ ^^
แล้วน้องปีเตอร์ หรือว่าคนนี้จะมาคู่กับพี่โชคที่ยังไม่รู้ตัวว่ากำลังจะกินแห้วเร็วๆนี้ พรากผู้เยาว์เลยนะเนี่ย 555 (สุดท้ายเสียดุลย์ให้ต่างชาติกันหมด ฮาาา) แต่ชอบที่พี่โชคพูดมากเลยอ่ะ ผิดว่ากันตามผิด ไม่ลำเอียงให้น้องสาวตัวเอง แต่เด็กมันไม่ผิดนะพี่นะ เอ็นดูเด็กหน่อย อุตส่าห์ตั้งใจจริง
รอตอนหน้าค่า ปั่นงานสู้ๆนะค้า
-
เด็ก ๆ ยังน่ารักน่าหยิกเเหมือนเดิม
เซ้นส์ผู้หญิงแรงจริง ๆ มาแป๊บเดียวรู้อะไร ๆ ตั้งเยอะ
-
ลุงโชคจะกินเด็กหรอ หรือเด็กจะกินลุงโชค :laugh:
แต่ที่แน่ๆ งานนี้มีเสียดุลต่างชาติอีกแล้ว :m20:
-
ชอบคุณชิดอ่ะ น่ารักเจ้าเล่ห์ เป็นยัยปีศาจที่เกลียดไม่ลงเลยค่ะ ^^
ว่าแต่จะมีคนต้องเสียดุลเพิ่มอีกมั้ยน่อ???
จำคำที่ตัวเองพูดไว้ดีๆนะคะลุงโชค หึๆๆๆ
สาธุ๊ ขอให้ลุงโชคได้สามี เพี้ยง!!!
-
รู้สึกว่าลุงโชคจะเสียดุลให้ต่างชาติอีกคนรึเปล่า ฮ่าๆ แอบลุ้นนะ :-[
-
คิดว่าจะไม่กลับมาแล้วซะอีกเห็นหายไปนาน
ยังไงก็เป็นกำลังให้ให้ผ่านไปได้ด้วยดีนะ
ว่าแต่ชิดนี่หาแฟนมาให้พี่ชายหรือเปล่าน้า :z1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เห็นแววเนื้อคู่พี่โชคมาแต่ไกล ใช่คนนี้ป่าวเนี่ย :oo1:
ปล.เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ เราต้องผ่านมันไปได้แน่ค่ะ :3123:
(ทำเป็นพูดดี ตัวเองก็กว่าจะเขียนส่งอจ.ทวงแล้วทวงอีก แหะๆ)
-
อั๊ยยะ นานๆ มีที แต่มีดีให้ดู
หหุหุหุุหุ
-
ชอบชิดจังเลย ตรงไปตรงมามากๆๆ o13
-
น่ารักเหมือนเดิม
คู่ไหนหวานก็หวานจนน้ำตาลขึ้น
ตอนนี้ชอบน้องพีท จะมาเป็นไม้ดามอกให้คุณลุงใช่ไหมคะ :-[
-
เนื้อคู่ลุงโชคออกโรงแล้วววววว :mc4: กรี๊ดดดดดดดดดด o13
-
“ว่าแต่เขา..อิเหนาเป็นเอง”
พ่อเมย์เจอดอกนี้เข้าไป..จุกมั้ยนั่น
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ :laugh:
-
น่ารักอ่ะ มีหนูพีทมาคู่กะพี่โชคล่ะ ดีจัง
ส่วนคู่หวานปนฮาตอนนี้ก็น่ารักกกก
แต่แอบเสียดายบทเมษกับจ๊อชซี่มีน้อยไป
บวกเป็ด
-
อุ๊ตายยยย ลุงโชคขา เจอของดีฝรั่งแน่ๆ
:impress2:
คู่แรกก็หวานกันได้อีกนะ
พ่อกะแด๊ด :-[
-
เย้ๆๆๆๆ มาต่อสักที่
รู้สึกจะเห็นเนื้อคู่ลุงโชค คิคิคิ
กุ๊กหวานนนนนนจังนะ
ชิดเนี้ยเจ้าเลห์มากก 555
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
โอ้ยยยยยยย
กลับมาแล้ว!!
เวลคัมแบ็คค่ะ!!
กลับมาพร้อมสองรียาวจุจาย~
แอบสงสารพ่อเฟรดหน่อยๆ
แต่คุณชิดชนกเป็นคนดีใช้ได้!!
ออกแนวสาววายฝึกหัดด้วยนะนั่น ฮ่าๆ
ปีเตอร์จะมารักษาใจให้ลุงโชคใช่มะ
ดีเลยๆ จะได้กิน "ฝรั่ง" กันถ้วนหน้า
ผิวพรรณจะได้สุขภาพดี ฮา~
มาอีกไวๆนะคะ มองวันที่อัพเดทตลอดๆเลย
-
ดีใจมี่ได้อ่านต่อ 55555
คิดถึงนะครับ
ว่าแต่พี่โชคจะได้คนมาดามหัวใจแล้วใช่ไหมเนี้ย :L2:
-
ขอบคุณที่กลับมา.... :pig4:......มีความสุขมากที่ได้อ่านต่อ
ขอร้องท่านนะว่าจบแบบแฮปปี้.....อย่าดราม่านะขอร้อง.... :call:.....
-
พีทท่าจะงานเข้านะ อ่านไปยิ้มไป โอ๊ย~ น่ารัก
-
ปีเตอร์ นี่จะเป็นเนื้อคู่ตุนาหงันของลุงโชคหรือเปล่าเนี่ย :z1:
-
พี่โชคมีคู่กับเขาละ
-
oxo คู่ใหม่ชัวร์ ลุงโชคมีคู่แล้ว....
-
กุ๊กน่ะเค้ามีตัวจริงเสียงจริงของเค้าอยู่แล้วน่าพี่โชค
ตอนนี้ก็เลี้ยง(ต้อย)เด็กฆ่าเวลาไปก่อนแล้วกันนะ
ต้องขอบคุณแม่จ๋าของน้องเมษที่พาเด็กมาให้คลายเหงา
ไม่แปลกใจว่าทำไมน้องเมษถึงได้น่ารักอย่างนี้
ก็ทั้งพ่อจ๋าและแม่จ๋าน่ารักอย่างนี้นี่เล่า ลูกก็ไม่ต่างกัน
แอบเขินพ่อๆเค้าพรอดรักกันข้างรั้ว :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
อ้าว คู่ใหม่ปรากฏตัว โชคxพีท ฮ่าๆๆๆ :laugh:
-
แม่น้องเมษเจ๋งดีว่ะ..ชอบ...
ลุงโชคจะได้คู่แล้ว
-
น้องจอชน่ารักตลอด. อิอิ
-
มีตัวละครใหม่ด้วย
-
น่า น่ารักที่สุดเลยครับ ได้อ่านเรื่องนี้แทบร้องให้ นึกว่าไม่มาต่อซะแล้ว
แต่พอได้อ่านยังน่ารักทุกตัวลครจริงๆเลยครับ ชอบมากนะครับเรื่องนี้ เป็นอีกเรื่องที่ชอบมากที่สุดนะครับ
-
ช้าไม่เป็นรัย แต่ยังงัยก็อย่าทิ้งกันไปนะคะ
ยังรอเสมอ จริงๆ นะ :impress3:
-
ดีใจ ปลาบปลื้มมาต่อแล้วววววว
5555 กุ๊กว่าคนอื่น ตัวเองก็ทำเสียดุลเหมือนกันแหล่ะ
เห็นแม่ของเมษแล้ว ไม่แปลกใจทำไมลูกออกมาเป้นแบบนี้
ความเจ้าเล่ห์ร้ายกาจได้แม่มาเต็มๆ 5555
-
โชคพีทนี่จะยังไงหรือเปล่านะ เมษอะไรจะของกินของขนาดนั้น
-
กุ๊กจะน่ารักไปไหน แค่นี้แด็ดเฟรดก็หลงโงหัวไม่ขึ้นแล้ว
พี่โชคระวังจะหลงพีทนะ แต่เอถือเป็นการได้ดุลนะ o13
-
น้องเมษยังแสบ และน่ารักเหมือนเดิม
-
ดีใจมากที่ได้อ่านเรื่องนี้ค่ะ
ชอบแด๊ดดี้ที่รักกุ๊กเมย์มาก
:กอด1:
น้องพีทนี่คู่กับลุงโชคชิมิคะ
ดีแล้วค่ะ อิอิ
o13
รออ่านตอนเด็กๆ โตนะคะ
อยากรู้เมื่อไหร่ลูกชายแด๊ดดี้จะรู้ตัว
ให้นุ๋งเมษรุกให้เข็ด
:z2:
ขอบคุณค่า
:L2:
-
:L1: Chapter 17 : Marry Me : ของขวัญวันเกิด :L1:
“เราชาวนาอยู่กับควาย พอหมดงานไถ เราขี่หลังควายชมทุ่ง ฮุ่ยๆๆๆ” พฤษภาในชุดผ้ากันเปื้อนตัวเดียวกำลังกระโดดโลดเต้น
กลางทุ่งข้าวสาลี ส่วนเมษากับโจชัวร์กำลังคลานไปรอบทุ่งแล้วคว้าเอาจิ้งหรีดแถวนั้นเข้าปาก
“พออาบน้ำควายสำราญแล้วเสร็จจากงาน เบิกบานร้องเพลงรำวง ชะละล้า” เขายกมือเชคๆเหนือหัวแล้วสะบัดก้นไปมา
ผ้ากันเปื้อนของพ่อครัวตัวน้อยโบกไสวจนโชว์ของสงวนที่ไม่มีอะไรปิดบัง “โอ๊ะ!”
“ดาร์ลิ้ง~” เสียงทุ้มต่ำของไอ้ฝรั่งหัวทองดังขึ้นด้านหลัง
พฤษภาหันไปมองพลางฉีกยิ้มเกือบถึงใบหู เขาโผเข้าหาแด๊ดดี้เฟรดแล้วกระโดดขึ้นรัดคอ มีอีกสองหน่อเกาะติดตาม
หลังไป “ฮันนี่~”
ฉับพลันนั้น ภูเขาไฟฟูจิในฉากก็พลันระเบิดตู้มออกมา พ่นลาวาช็อคโกแลตเป็นละออง น้องเมษพยายามคว้าต้นที่ออกลูกเป็น
มาร์ชเมลโลเข้าปาก ส่วนโจชัวร์กำลังยกมือขอฝนที่ตกมาเป็นขนุนเผื่อจะกลายเป็นพี่ชายกับเขาบ้าง
“หนีเร็วที่รัก!” เฟรดร้องบอก “วิ่งให้สุดชีวิต ผมจะถ่วงเวลา ยอมเป็นไอศกรีมแด๊ดดี้ ปล่อยให้ช็อคโกแลตมาเคลือบ คุณกับลูกจะ
ได้หนีทัน”
“ไม่!” กุ๊กร้องไห้ออกมาเป็นแยมสตรอว์เบอร์รี่ “เราจะตายด้วยกัน”
“หนูอยากกินเบอร์เกอร์ไส้ใบเตยก่อน” น้องเมษเขย่าคอพ่อจ๋า
ส่วนโจชัวร์ก็ปาดน้ำมูกรสวานิลา “จอชยังไม่ถูกเมษกินเลย ฮือๆ”
สองพ่อจำใจต้องปล่อยมือจากกันเพราะภารกิจอันยิ่งใหญ่ของลูกๆยังไม่ถูกพิชิต พฤษภาแบกเด็กทั้งสองขึ้นบ่าแล้วส่งจูบครั้งสุด
ท้ายให้ผู้เสียสละ
“ผมจะไปรอคุณที่ทางช้างเผือกนะโกโบริ” เขายกชายผ้ากันเปื้อนขึ้นมาซับน้ำหูและน้ำตา รวมถึงน้ำลายเนื่องจากได้กลิ่นช็อคโก
แลตใกล้เข้ามา
“ลาก่อน..แต่จริงๆผมเป็นอเมริกันนะอังศุมาลิน ไม่ใช่คนญี่ปุ่น”
“ตูก็ชื่อพฤษภาว่ะ ไม่ใช่นางเอกดราม่าเรื่องนั้น”
“ไปได้แล้ว!” เฟรดสั่ง น้ำตาไหลนอง “ถ้ามีโอกาส อย่าลืมบอกคนทั่วโลกให้ไปขุดหาฟอสซิลของผมขึ้นมาจากซากไททานิ
คด้วยนะ”
..มันคนละเรื่องเดียวกันแล้วเพ่!..
น้องเมษปีนป่ายขึ้นมาบนอกพ่อจ๋าแล้วเริ่มร้องไห้โยเย “จะกินเบอร์เกอร์ จะกินเบอร์เกอร์” ตัวที่ไม่ได้เล็กเท่าไหร่เริ่มพองลมจน
อวบอ้วน
กุ๊กที่พาลูกหนีลาวาช็อคโกแลตสะดุดขี้จิ้งจกล้มลง เลือดไหลกระฉูดออกมาเป็นแยมเห็ดเผาะ เด็กชายทั้งสองที่ถูกแบกขึ้นหลัง
กลายร่างเป็นนินจาเต่า และแล้ว..เบอร์เกอร์จากแมคโดนัลด์ ซับเวย์ เบอร์เกอร์คิงและมอสเบอร์เกอร์ ก็ร่วงถล่มทลายลงมาจาก
ฟากฟ้า ทับพ่อครัวตัวน้อยจนตายอนาถคาที่
“ซ่อยข้อยแหน่~” สำนึกสุดท้ายที่บอก
..เขาจะรักแด๊ดดี้เฟรดดี้คนเดียวตลอดไป..
......
พฤษภาสะดุ้งเฮือก ลืมตาโพลงขึ้นมาบนที่นอนแสนอ่อนนุ่ม บนตัวมีน้องเมษกับจอชชี่นั่งทับอยู่ เด็กทั้งสองเอาชุดน้ำชาของเล่น
มาทำทีนั่งจิบแล้วสนทนาปราศรัยประหนึ่งผู้ใหญ่เจรจาธุรกิจกันอย่างน่ารักน่าชัง
..อกและพุงของพ่อไม่ใช่โต๊ะนะลูกเอ๊ย..
“น..น้องเมษ จอชชี่” กุ๊กขยับตัวไม่ได้เพราะชาไปหมด ไม่รู้ว่าถูกนั่งทับเหมือนผีอำมานานกี่ชั่วโมงแล้ว รู้แต่ว่าตอนนี้สายโด่งจน
ตะวันแยงก้น
“พ่อจ๋า” น้องเมษยิ้มตาปิด หมุนก้นกลมๆมาประจันหน้ากับพ่อ
“พ่อจ๋า” โจชัวร์เป็นลูกคู่ให้เพื่อน “พ่อจ๋าเมย์ตื่นแล้ว”
พฤษภายิ้มแห้ง บอกให้ลูกช่วยขยับตัวลงหน่อย เพราะถ้าช้าอีกไม่กี่นาที พ่อครัวคนนี้อาจกลายเป็นกล้วยปิ้งราดน้ำเชื่อมได้
เด็กชายเมษาและโจชัวร์ยอมขยับลงจากตัวผู้ใหญ่ กุ๊กเมย์เพิ่งรู้ว่านอกจากจะถูกทับแล้ว เขายังถูกเด็กๆเอาผ้านวมมามัดไม่ต่าง
จากไข่ม้วน แถมยังใช้เชือกพันหัวพันท้าย คงกะจะอบให้พ่อมันตายคาซาวน่าไปเลยทีเดียว
สองสามวันนี้ลูกชายแด๊ดดี้เฟรดมาปลุกเขาร่วมกับเพื่อนซี้ด้วยวิธีพิสดารเสมอ อย่างเมื่อวานก็ตื่นมาพบว่าตัวเองถูกมัดตรงสังข์ มือ
พนมแต้จับแครอทไว้แนบอก มีเด็กๆช่วยกันสวดส่งวิญญาณหมูสับที่เขาเอาลงหม้อไป
ทำไมจอชชี่ถึงมาอยู่ที่นี่น่ะเหรอ..คำตอบคือเจ้าตัวแสบทั้งหลายปิดเทอมแล้ว อันที่จริงก็ปิดนานพอควรแล้วละ แต่ป้าสาวที่กำลัง
อยู่ในช่วงขอลาพักร้อนไปทัวร์น้ำตกไนแองการ่ามาขอไหว้วานให้เขาช่วยดูแลเด็กชายโจชัวร์ให้สักอาทิตย์หนึ่ง เขาเลยรับปาก
ด้วยความเต็มใจอย่างสุดแสน เนื่องจากรักและเอ็นดูเด็กชายไม่ต่างจากลูกอีกคน
หลายวันมานี้ จอชชี่เลยได้นอนค้างกับน้องเมษและตื่นขึ้นมาเล่นด้วยกันอย่างเต็มอิ่ม ฝ่ายตัวพ่อ..แด๊ดดี้เฟรดก็ไปๆมาๆจนบ้าน
เขาเจี๊ยวจ๊าววุ่นวายไปด้วยเสียงผู้ใหญ่และเด็กจนแทบไม่มีความเงียบให้ได้เผชิญ
ส่วนพี่โชค..ที่ได้ยินมาล่าสุดคือกำลังเคี่ยวเข็ญไอ้หนุ่มแมงมุม..ปีเตอร์ให้ถูพื้นอย่างขมักเขม่น แกว่า..จะได้สร้างกล้ามเนื้อไว้ยก
กระทะ
..ก็ถ้ามันจะหนักขนาดนั้น เขาคงกล้ามขึ้นประหนึ่งสตอลโลนแล้ว..
“อูย..” กุ๊กขยับไล่ความเมื่อยขบ รู้สึกว่านิ้วจะกระดิกไม่ได้
ชายหนุ่มยกมือขวาขยี้ตาตัวเองเพราะมือซ้ายถูกพันไว้ด้วยพลาสติกห่ออาหารอย่างแน่นหนา พันกันแบบนี้กะจะให้เลือดไม่เดิน
เลยหรือไงนะ
“ทำอะไรกันครับเด็กๆ” เขาพยายามแกะพลาสติกแต่น้องเมษตีมือเพี๊ยะ “โอย..น้องเมษตีพ่อทำไม พ่อแค่จะแกะไอ้นี่ออก”
“แกะไม่ได้” เด็กชายส่ายหัว
โจชัวร์พยักหน้ารับ “ใช่ๆ แกะไม่ได้”
“อ้าว..” กุ๊กนั่งงง “แต่ว่ามันทำอะไรลำบากนะ”
“แด๊ดดี้จะมาแกะให้” น้องเมษว่าอย่างนั้น
“แด๊ดดี้บอกว่าให้วัด” โจชัวร์เฉลยเพิ่ม
พฤษภาเลิกคิ้ว ก่อนจะได้ถามอะไรให้มากความ ร่างสูงใหญ่ก็เยี่ยมหน้ามาที่ประตูห้องนอนแล้วส่งยิ้มเจิดจ้ารับอรุณมาถึงเตียง
“ตื่นแล้วเหรอ” เฟรดปาดเหงื่อตัวเองแล้วขยับเข้ามาหา เขากระพือเสื้อเพื่อไล่ไอร้อนตามร่าง กลิ่นไข่ดาวหอมฟุ้งกระจายมาจาก
ตัว
“หือ?” คนเพิ่งตื่นประหลาดใจหนัก “วันนี้คุณบอกว่าประชุมนี่”
“ยกเลิกกะทันหัน” เขายิ้ม “เจ้านายบอกว่าพายุเข้า”
กุ๊กเมย์พยักหน้าหงึกหงัก กำลังคิดอะไรเพลินๆ อีกฝ่ายก็เข้ามานั่งข้างเตียงแล้วหัวเราะเมื่อเห็นมือซ้ายเขาถูกพันแบบมัมมี่
“ผมแกะให้นะ” ชายหนุ่มอมยิ้ม ตั้งอกตั้งใจค่อยๆถอดพลาสติกห่ออาหารออกจากแขนคนตรงหน้าอย่างเบามือ สุดท้ายคือค่อยๆ
ถอด ‘ปลอกนิ้ว’ พลาสติกที่ถูกพันอยู่รอบนิ้วแต่ละนิ้วของมือซ้ายด้วยความทะนุถนอม
“เอากรรไกรมาตัดก็ได้” กุ๊กหาววอด
“ไม่ได้ๆ ไซส์เสีย” เฟรดพึมพำ พออีกคนถามว่าอะไรนะก็ส่ายหัว
ฝ่ายน้องเมษกับโจชัวร์ก็ได้อมยิ้มคนละแท่งเป็น ‘รางวัล’
...
.....
.........
(เดี๋ยวมาต่อ อิอิ)
-
จิ้มๆๆ
เขามีแผนอะไรกันอีกเนี๊ย
-
รอค่ะ :m13:
-
ในฝันมีแต่ของกันสมกับเป็นกุ๊กจริงๆเลย ฮาได้อีก!! รอจ้า
-
เฟรดแอบวัดไซส์นิ้วแอบไปทำแหวนให้เมย์เหรอ :-[
-
ชอบพ่อเฟรด
รักกุ๊กเมย์
หลงน้องเมษกับจอชชี่ ^^
-
รอๆๆจ้า
-
เเหวน ?
-
แหวนนนน แหวนๆ เฟร็ดเมย์น่ารักมากๆ
ส่วนพี่โชค เอาหน่า เสียดุลย์ให้ต่างชาติสองคนทั้งน้องสาว และน้องเขย
แต่ก็มีหนุ่มหัวทองที่ดูท่าจะเสียดุลย์ให้คนไทยอย่างพี่โชคเหมือนกันนะ คึคึ
จะมีตอนโชคปีเตอร์มั้ยน้าาาา
-
วัดไปทำอะไรกันคะเด็กๆ ><
-
:call:รอให้มาต่อ..
-
เด็กๆน่ารักจัง
-
:laugh: :laugh:
ชอบเจ้าเด็กแสบสองคนนี้จริงๆๆ
-
โอ๊ย แด๊ดดี๊ คนอ่านสำลักน้ำตาลแล้ว :-[
กุ๊กน่ารักมากๆเลยตอนนี้
นู๋พีทจะมาคู่กับลุงโชคใช่ไหมลูก
-
ความฝันของกุ๊กพฤษอโลฮ่ามาก รั่วสุด ๆ อ่ะ
ฮาตรงน้องเมษกับโจชัวร์นั่งเจรจากันบนท้องคุณพ่อนี่แหละ ตัวก็ไม่ใช่น้อย ๆ นะโดยเฉพาะน้องเมษ
อ่ะแน่ะ จะทำแหวนขอแต่งงานให้ชิมิ ๆ คุณพ่อเฟรด กองเชียร์ดีใจสุดฤทธิ์ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
พฤษช่างฝันจริง ๆ นะนั่น เฟรจคิดจะทำอะไรกันนะ
-
รอด้วยคนค๊า.... o13 o13 o13
รักน้องจอช หลงน้องเมษ
-
กร๊ากกก ฝันได้มั่วตั้วผสมกันงงบรม
นึกว่าเป็นฝันของน้องเมษเสียอีกนะเนี่ย
จริงๆเป็นกุ๊กเองเหรอที่ฝัน ฮ่าๆๆ
-
แด๊ดดี้ มีแผนอะไรอีกแหงๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดด
ดีใจมากคนเขียนมาต่อแล้ว
สนุกมากกกกเลยยยยยยยยย
อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆจังเลย
รีบมาต่อนะคะ
-
+1 :m20: ขำครอบครัวนี้มาก ๆ โดยเฉพาะเมย์ตื่นมา เจอมัดสัง สวดส่ง วิญญาณหมู :pigha2: ที่เมย์เอาลงหม้อ
-
ครอบครัวนี้ฮามากกก 555++ น่ารัก
-
แอร๊ย มาต่ออย่างรวดเร็ว :mc4:
ฝันของพ่อเมย์ฮามาก น่ากินไปหมด
น้องจอชยังไม่ถูกเมษกินเลย :z1:
รอหนูโตอีกนิดก็ถูกกินแล้วลูก 5555
แด๊ดจะทำอะไรหว่า??
-
แหนะๆ วัดไซส์แบบบกลัวเจ้าตัวไม่รู้เลยนะ
ไม่ไหวๆ พ่อฝรั่งแสนซื่อ 5555
พี่โชคตอนเถียงกับชิดเรื่องพีท หน้าตบปากมาก ออกตัวแรงมาก และ...เยอะมาก
นั่นน้องนะ แถมไม่ได้ทำเมย์ท้องซะหน่อย เว่อร์โคตร
-
น่ารักอีกแล้ว >< เฟรดจะมาวัดไซส์นิ้วไปเลือกแหวนมาขอกุ๊กแต่งงานหรอ ><
พ่อเมย์ฝันได้เสื่อมแน่ แต่ที่สำคัญคือมีบอกรักเฟรกในฝันด้วยอ่าาาาาา ^[]^
รอตอนหน้านะค้า
-
พ่อเฟรดน่ารักอีกแล้ว :-[
-
พ่อจ๋าฝันอะไรเนี่ย!!!! ใส่ผ้ากันเปื้อนผืนเดียวด้วย >//<
แด๊ดดี้วัดไซด์นิ้วทำแหวนแน่ๆเลย :m1:
แต่เด็กๆฮาได้อีก ซนเหลือหลาย o17
-
รอดูแหวนมันมี่ เอ๊ย! แหวนแดดดี้ :laugh: :laugh:
-
แหวนๆๆๆๆๆๆ
:-[ :-[
แต่ขำฝันของพ่อจ๋ามากกกกกก :laugh:
-
น้องเมษ ได้อมยิ้มอันเดียวยอมร่วมมือกับโจชัวร์แร๊ฟพ่อจ๋าเลยเหรอ
แด๊ดดี้เฟรดมีแผนอะไรเซอร์ไฟรส์พ่อจ๋าล่ะซี้
-
ฝันน่ากลัวมาก o18
-
หูยยย.. พี่โชคใจร้ายอ่ะ ออกตัวแรงมาก แสดงตัวว่าเกลียดน้องพีทชัดเจนเลย
ปากจัดด้วย ไปว่าเขาเป็นแมลงสาบ แรงนะนั่น เป็นพี่คงปิดหน้าร้องไห้วิ่งเตลิดไปแล้ว :o12:
น้องพีทต้องเป็นพนักงานถูพื้นตั้งสามเดือนแน่ะ กว่าจะได้เลื่อนขั้นมาหั่นผัก แอร๊ยย..
ที่พูดมานี่ชอบเน้อ โขกสับน้องพีทเข้าไปเยอะๆ นะคะพี่โชค เอาให้ร้องไห้น้ำตาไหลเป็นเผาเต่าเลยน๊า กรั่กๆๆๆ สะใจโรคจิต
อ๊ะ รู้สึกจะไม่ได้พูดถึงกุ๊กเมย์กะแด้ดดี้เฟรดเลยแฮะ ก็แหม..สองคนนั้นเขาหวานกันอยู่แล้วอ่ะ อ่านไปอ่านมารู้สึกระดับน้ำตาลในเลือดจะสูงจนเบาหวานจะขึ้นตาอยู่ละ^^ ไม่ค่อยห่วงพ่อจ๋ากับแด้ดแล้วล่ะ เรียกว่าถ้าเป็นว่าวก็ลอยลมบนวิ้วๆๆๆ ไปแล้ว (ล่าสุดนี่มีการวางแผนสะใภ้..เอ๊ย เซอร์ไพร์สกันอีกเน้อ น่าร๊ากกอ่ะ) เลยขอปันใจไปให้พี่โชคและน้องพีทสักเล็กน้อย
ชอบฝันของพ่อจ๋ามากเลย ดับเบิลซูเปอร์แฟนตาซีอะโล้ฮ่าโอ้หลั่นล้ามาก นึกภาพตามแล้วยังกะนั่งดูการ์ตูนดิสนีย์ที่กำกับโดยทิม เบอร์ตันแน่ะ มหัศจรรย์พรรณลึกมากมาย
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะจ๊ะ สู้ๆ กับทีสิสเน้อ ว่างแล้วก็มาต่ออีกน๊า
รักคนเขียนจ้ะ :กอด1:
-
ขำจะตายกับความฝันพ่อจ๋า
ตัวสั่นหงึกๆเลย 55555555555555
โอยๆ มีแอบวัดไซส์ด้วยนะ
-
ครอบครัวสุขสันต์ วุ่ยวายยยยย กลับมาแล้ว
-
มันข้องใจตรงคำว่า "ไซส์เสีย"นี่แหละ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
วัดไปทำอะไร อย่าปล่อยให้งงนานนะครับ
-
พ่อจ๋าพฤกษฝันได้....บรรยายไม่ถูก :laugh:
-
ฝันซะเราหิวเลยอ่ะ :laugh:
-
แต่งงาน แต่งงาน แต่งงาน
-
แอบเห็นใจพ่อจ๋า ที่ลูกของเรากลายเป็นพวกคนอื่นไปแล้ว
พี่โชค มาแค่ประโยคเดียว แต่ก็ทำให้ยิ้มแก้มปริได้ :o8:
-
รับสมัครพ่อเด็กค่า อยากได้ลูกชายอย่างสองคนนี้บ้าง
-
นานแล้ว
-
:กอด1:
-
:L2:
-
เมษาน่ารักเกินไปและชอบจริง
-
รอ รอ รอ
-
เดี๋ยวจริง ๆ นะ ตะเอง :z1:
+1 ให้เป็นมัดจำ :z2:
-
เข้ามา + 1 และลงชื่อรอด้วยคนค่า o13
-
:กอด1: คิดถึง
-
ครอบครัวอบอุ่นจริง ๆ เลย XD
-
ตอนแรกฝันเหรอเนี่ย
มิน่ามันถึงทะแม่งๆ
-
:z10:
-
รออยู่นะ :L2:
-
มาลงชื่ออ่านค้า :z2:
-
วัดนิ้วกุ๊กเมย์ ไปจะครบเดือนแล้วแหวนยังไม่เสร็จเหรอค้า
คิดถึงมาก 2 คุณพ่อและเด็กๆ มาก ....มาต่ออย่างด่วนเลยนะตัวเอง :impress2:
-
Thank you and wating na ka :L2:
-
ThankS
-
มารอตอนต่อ
(อย่าหายไปนานซิ~)
นั้นๆ
เดี๋ยวไซส์เสีย...
-
สกรีมมมมมมมมม
มาแล้วๆๆๆๆ อ๊ายยยยยยย
-
2 เดือนผ่านไป
ยังคิดถึง น้องเม-น้องจอร์จ
อยู่นะคะ
ช่วยมาต่อที :impress:
-
กลับมาอีกทีก็ฮาเลยนะ งานนี้ตอนเฟรดขอแต่งงานจะออกมาโรแมนติกหรือตลกโปกฮาละเนี้ย
-
คิดถึงน้องเมษ :กอด1:
-
ยังเฝ้ารอการงาบอาหารจานต่อๆไปอยู่อย่างไม่สิ้นหวัง มาต่อด้วยนะคุณ nigiri เลิฟๆ //หลังจากรอรวมเล่ม ดิน-หมู อยู่อย่างใจระรวย พอได้รับ 3sins ในมือแล้ว ตอนนี้คึกมาก
-
วัดไซต์ไปทำแหวนแต่งงานแน่นอนเลยใช่มั้ยคะ o13 o13 o13 o13
-
คิดถึงเรื่องนี้อยู่เหมือนกันนะคะ :impress3:
-
ไซส์เสีย ????
ใส่แหวนให้รึไงเนี่ย ???
-
:man1:
-
อยู่ไหนหนอ ? :z3:
-
:z2:
-
:katai1:
-
เลิกเขียนแล้วรึป่าวคะ
-
จำเรื่องแทบไม่ได้ละ :mew2: มาต่อไวๆ นะคะ
-
:ling1: :ling1: :ling1:
:hao5: :hao5: :hao5:
อร๊ายยย น่ารักมากๆๆๆ กุ๊กพฤกษ์ กับเฟรดดี้
ยังรออ่านอยู่นะคะ... อย่าลืมมาต่อเรื่องนี้น้า
-
หายไปไหนอ่ะคะะ ฮืออออออ
เราเพิ่งมาตามอ่าน ชอบมากค่ะ อ่านเพลินมากๆๆๆ อ่านแล้วหยุดไม่ได้ เพราะพ่อจ๋ากับแด๊ดดี๊น่ารักมากๆๆๆๆๆๆ
กำลังรอลุ้มคู่ขอโชคกับปีเตอร์อีก โอ้ยยยยย
อย่าเลิกเขียนเลยนะ ชอบมากๆ เป็นเรื่องที่อ่านแล้วอมยิ้มได้ทุกตอน
เป็นกำลังใจให้กลับมาเขียนต่อไวๆนะคะ
-
รีบๆมาต่อนะค่ะ รออยู่ >_______________<
-
"ของขวัญวันเกิด"
พฤษภาที่ไปจัดแจงอาบน้ำอาบท่าเรียบร้อยเดินเข้ามาในครัว เขาทำจมูกฟุดฟิด
“ผมได้กลิ่นไข่ดาว”
คนที่ยืนหันหลังให้เอียงเสี้ยวหน้ามามอง เขาขอยืมครัวของกุ๊กเมย์เป็นการชั่วคราวหลังจากที่มั่นใจแล้วว่าจะไม่ระเบิดอะไรจนพังพินาศอีก
“ทำไมต้องไข่ดาวด้วยล่ะ ไข่เจียว ไข่นึ่ง ไข่ตุ๋น ไข่คนก็มีนี่”
“กลิ่นไม่เหมือนกัน” กุ๊กยิ้ม เท้าคางมองคนที่พยายามเต็มที่กับการทอดไข่ และตอนนี้..แด๊ดดี้เฟรดก็สามารถทำอาหารจากไข่ได้โดยไม่ไหม้แล้ว
“คุณให้ผมกี่คะแนน” เฟรดอ้อน
“เท่าไหร่ดีนะ” และคนมองก็อดยิ้มเขินไม่ได้
เด็กชายเมษาสำลักมาร์ชเมลโลไส้ช็อคโกแลตดังค่อกแค่ก จอชชี่พยายามช่วยลูบหลัง ไอ้ตัวน้อยเลยบ้วนขนมนิ่มๆออกมาได้ติดกันสามชิ้น สองพ่อที่กำลังหวานกันได้ที่เลยถูกกระตุ้นสติ รีบก้าวเข้ามาหาลูกๆของตน
“โธ่..น้องเมษ ทำไมหนูตะกละแบบนี้”
“อา..อ่อย” ขนาดถุยออกมาแล้วยังไม่วายยัดกลับเข้าไปใหม่นะนั่น
พวกเขาหัวเราะที่เจ้าตัวเล็กไม่มีท่าทีตกใจอะไรเลย ซ้ำยังคว้าขนมห่ออื่นมากินต่อหน้าตาเฉยได้อีก ผิดกับจอชชี่ที่น้ำตาคลอด้วยความเป็นห่วง
มื้อเช้าวันนั้นมีแด๊ดดี้เฟรดเป็นลูกมือกุ๊กเมย์ ส่วนเจ้าตัวร้ายทั้งสองก็ถูกมอบหมายให้ค่อยๆใช้มีดสองคมปอกเปลือกแครอทกับหัวไชเท้า
พฤษภายืนซ้อนหลังโจชัวร์ จับมือน้อยๆไว้มั่นคงแล้วประคองแครอทอันเล็กด้วยมือข้างหนึ่ง “แบบนี้นะลูก ไม่ต้องรีบ”
โจชัวร์พยักหน้าหงึกหงัก ปล่อยแรงตามมือของพ่อจ๋าที่กำลังสอน
น้องเมษเคยปอกเปลือกหัวไชเท้าแล้วเลยทำได้ไวกว่าเพื่อน ตอนนี้เด็กชายกำลังบดมันฝรั่งด้วยมือ เรื่องใช้แรงน่ะขอให้บอกมาเลย
“นี่..” เฟรดสะกิดคนที่ตั้งหน้าตั้งตาคุยกับเด็ก
“หืม?”
“เพื่อนผมกำลังจะทำร้านอาหาร” ร่างสูงยิ้มน้อยๆ เป็นยิ้มกระจ่างใสที่ส่งให้ดวงตาสีฟ้าสว่างกลายเป็นประกายวิบวับ “มีห้องว่างพื้นที่ประมาณสามห้องอยู่แถวบริษัทที่ผมทำงานอยู่ ตรงนั้นเป็นอาคารชั้นเดียว แต่ถ้าตกแต่งดีๆ มันคงกลายเป็นร้านอาหารที่สวยได้”
พฤษภาพยักหน้ารับ “แล้ว?”
“ผมอยากชวนคุณไปดู”
“ทำไมล่ะ” เขางุนงง
“เพื่อนผมบอกว่า เขาอยากให้คนที่มีความรู้เรื่องอาหารช่วยดูพื้นที่หน่อย เขาไม่เคยทำงานด้านนี้มาก่อน เลยสงสัยว่าต้องทำยังไงบ้าง”
“ให้พวกสถาปัตย์ พวกก่อสร้าง หรือพวกตกแต่งบ้านดูไม่ดีกว่าเหรอ” กุ๊กเมย์เกาแก้ม “ผมขลุกอยู่แต่ในครัว คงช่วยได้ไม่เยอะ” พอตอบออกไปอย่างนั้นก็แทบจะกัดลิ้นตัวเองขาดเพราะแด๊ดดี้ทำหน้าหงอยเหงาทันที
ดังนั้น ในบ่ายของวันเสาร์ พฤษภาจึงจูงมือลูกๆทั้งสองคนไปดูที่แถวบริษัทคุณเฟรด ส่วนคนชวนก็ทำหน้าดีใจราวกับเจอฝนตกลงมาเป็นทอง
ถัดจากตึกที่เฟรดทำงานไม่กี่บล็อก พวกเขาเจออาคารชั้นเดียวตั้งอยู่กลางพื้นที่ว่างไม่ใหญ่นัก ความกว้างของมันประมาณสามห้องตึกแถว ผนังด้านข้างก่ออิฐ มีรอยแตกเล็กน้อยเพราะน้ำฝนเซาะ ดูเหมือนว่ากำลังมีการซ่อมแซมขนานใหญ่เพราะกระจกด้านหน้าที่มีรอยร้าวถูกถอดออกและใส่กระจกบานใหม่แทน กำแพงบางด้านที่ถูกมือดีพ่นสีเล่นก็ถูกทาสีแดงอิฐทับ
มันคงเคยเป็นร้านอาหารมาก่อน พอปิดกิจการ เจ้าของเลยย้ายออก
“ต้องปรับกันพอควรเลยนะเนี่ย” พฤษภาจับมือเจ้าเด็กกำลังซนทั้งสองไว้แน่นเพราะกลัวจะเล่นจนไปถูกอะไรอันตรายเข้า
“กำลังทำข้างในใหม่ ทาสี สร้างเคาน์เตอร์ ติดชั้นวาง”
กุ๊กพยักหน้า “แต่พื้นที่ดีนะครับ คนเดินผ่านไปมาแถมติดถนน” เขามองโดยรอบ “ถางต้นไม้รกๆตรงที่ว่างให้โล่งแล้วทำเป็นที่จอดรถได้”
“คุณชอบมั้ย” เฟรดอมยิ้ม
“ชอบสิ ชอบมาก” พฤษภาหลับตานิ่ง “ตอนนี้กำลังคิดว่า ถ้าในอนาคตได้มีร้านเป็นของตัวเองบ้างก็ดี สงสัยต้องรีบทำงานเก็บเงินแล้ว”
“จริงๆที่ดินตรงนี้ไม่แพงนะ เจ้าของเก่าขายให้กับบอสของผม ตอนแรกบอสว่าจะซื้อตึกใกล้ๆกันเผื่อขยายสำนักงาน แต่ตอนหลังเขาเปลี่ยนใจ”
คนฟังเลิกคิ้วแทนคำถาม
“เขาพบรักแล้วย้ายลงไปอยู่ทางใต้แทน” เฟรดหัวเราะ “ผมรู้ว่าบอสจะขายที่ตรงนี้ทิ้งเลยไปถาม บอสก็ให้ราคาถูกๆมา แทบจะได้เปล่าเลยล่ะ”
“โอ้โห” กุ๊กทำตาโต “เจ้านายคุณใจดีจัง”
“เดี๋ยวสักวันก็ได้เจอ เพราะเขาบอกให้ผมพาลูกไปเที่ยวกระบี่ด้วย”
พฤษภาทำไม่รู้ไม่ชี้ “เขาชวนคุณ ไม่ได้ชวนผม”
“ชวนใครก็เหมือนกัน ใช่มั้ยครับ” แด๊ดดี้หันไปหาลูกคู่ที่ยืนสงบเสงี่ยม ฟังพ่อๆตาใสแป๋ว “เพราะเราเป็นครอบครัวเดียวกัน”
“แควมมิลี่” เด็กชายเมษาวาดรูปไว้แล้วนะ สวยมากๆด้วย
กุ๊กเมย์แก้มแดงก่ำ รีบเดินหนีไปเมียงมองด้านใน มีคนเข้ามาเคลียร์พื้นที่เอาไว้แล้วและกำลังดำเนินการทาสีใหม่
“เข้าไปดูมั้ย” เฟรดชวน
“จะดีเหรอครับ เดี๋ยวเจ้าของเขาว่าเอา”
คนชวนส่ายหัว “ไม่ว่าหรอก ออกจะดีใจด้วยซ้ำ จริงๆนะ” เขาขยายความเมื่ออีกคนทำหน้างุนงง “เพื่อนผมอยากทำร้านอาหารไทยกับอาหารฝรั่ง มีขนมขายด้วย” เขาพึมพำ “เอาแบบไม่หรูมาก ให้อารมณ์อบอุ่นเป็นกันเอง แต่ทีนี้..หมอนั่นไม่รู้ว่าจะจัดการยังไงดี”
พฤษภายิ้มน้อยๆ “เขาฝันไว้แบบผมเลย”
“เห็นมั้ย เมย์ช่วยเราได้” เฟรดยิ้มแก้มปริ “เพราะฉะนั้น คุณหลับตาแล้วจินตนาการให้หน่อย ว่าถ้าร้านนี้เป็นของคุณ อยากจะทำยังไงกับมัน”
“มันก็ออกมาในแบบที่ผมชอบน่ะสิ ไม่ใช่เพื่อนคุณชอบ”
“เขามีแบบไว้ในหัวอยู่แล้วที่รัก” คนบอกยิ้มอ่อนโยน รุนหลังแล้ววางมือทั้งสองลงบนไหล่เล็ก “ไม่ต้องคิดมาก บอกความฝันของคุณออกมา แล้วเขาจะรับไว้พิจารณาหรือไม่..นั่นเป็นอีกเรื่อง”
เมื่อเพื่อนเจ้าของสถานที่บอกว่าตามสบาย กุ๊กพฤษภ์เลยได้ฤกษ์ฝอยความในใจของตนเต็มที่ เขาชอบร้านอาหารสีเอิร์ธโทน ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ไม้เพื่อให้ดูอบอุ่นเหมือนอยู่บ้าน แสงสว่างที่ใช้มาจากโคมไฟกระดาษสาราคาถูก ตัวเคาน์เตอร์ก่ออิฐทับเพื่อเล่นลวดลายและทำพื้นแบบปูนเปลือยจะได้สะดวกต่อการทำความสะอาดเพราะร้านอาหารย่อมเลอะเทอะได้ง่าย
“ตรงนี้ต่อชั้นวางของ ตรงนี้ ตรงนี้ แล้วก็ตรงนี้ติดภาพเด็กๆให้ทั่วเลย” เขาหัวเราะ “ข้างนอกปลูกคุณนายตื่นสาย แล้วก็ตรงกำแพงอิฐที่มีรอยก็หาต้นตีนตุ๊กแกมาปลูก พอมันโตได้ที่นะ รากมันจะช่วยยึดรอยแตกไว้ได้ด้วยละ”
เฟรดยืนกอดอกฟังอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้ม “งบไม่เยอะเท่าไหร่นะ”
“ไม่เยอะๆ” คนพูดส่ายหัวดิก “อย่างโต๊ะก็ไม่ชอบพวกไม้แผ่นใหญ่นะ มันทำลายธรรมชาติ เอาแบบจั๊งค์สไตล์นี่ละ เขากำลังฮิต ดูเหมือนอยู่บ้านดี”
“แบบนี้นี่เอง”
พฤษภายิ้มเผล่ “ประมาณนี้..ความฝันของผม”
“เพื่อนผมต้องชอบมากแน่ๆ” เฟรดเดินเข้ามาโอบไหล่ลาด น้องเมษกับโจชัวร์เริ่มยืนไม่ติดที่เพราะท้องกำลังร้องจ๊อกๆ “ไปหาอะไรกินกัน”
“ร้านเพื่อนของคุณเปิดวันไหน” คนถามตาเป็นประกาย “ผมจะแวะมาเยี่ยมแล้วก็จะพาน้องเมษมากินข้าวที่นี่”
“วันที่ห้า พฤษภา” เฟรดยิ้มมั่นใจ “เขาเชิญพวกเรากับแขกวีไอพี เดี๋ยววันนั้นผมไปรับคุณที่บ้านก็แล้วกัน”
คนฟังผงกหัวอย่างไม่คิดอะไรเพราะตอนนี้เขาเริ่มหิวจนไส้กิ่วตามลูกๆแล้ว “ฮ่อๆ ตกลงโป๊ะเช๊ะ”
หนุ่มฝรั่งไม่ได้โต้ตอบอะไรอีกตอนที่จูงเด็กๆเดินออกไปนอกเขตลานว่าง ระหว่างนั้น กุ๊กพฤษภ์แอบหันมามองร้านในฝันของตัวเองอีกหน
..สักวัน..เขาจะทำความฝันของตัวเองให้เป็นจริง..
:hao5: ซิก.... เอามาแปะไว้เพื่อบอกว่า ยังเขียนต่อน้าา :katai4:
แต่ที่หายไปนี่ไปปั่น Wrath ก่อนจนจบ พอดีตอนนี้กำลังรีไรท์น้ากุ้งใหม่สำหรับเล่ม เลยยังไม่ว่างต่อ 5555+
หลังจากเรียบร้อยแล้วจะเข็นเรื่องนี้ให้จบจ้า
:กอด1:
-
ขยี้ตาอีกร้อยรอบ :a5
-
อยากได้อีก ขอเพิ่มอีก
-
:mew1: รอเสมอ
-
เลื่อนผ่านตาต้องเลื่อนกลับมามองชัดๆ ว่าอัพวันนี้จริงๆป่ะ แหละก็จริงจ้าแทบจุดพลุฉลอง 555
ร้านนี้แด๊ดดี้ซื้อให้พ่อเมเป็นของขวัญเกิดซินะ
-
แด๊ดดี้เฟรดแอบงุบงิบทำอะไร
-
แอร๊ยยยยยย
มาแค่นี้ก็ดีใจแล้วข้าวปรั้นนนนนน >///<
ร้านนี้ร้านพ่อจ๋าชัวร์!
แหมะ...แด๊ดดี๊น่ารักจริงจังอ่าาาาา
แบบนี้พ่อจ๋าต้องให้รางวัลแรงๆ เอ้ย เยอะๆนะ คิคิ
รอนะรอ รอเสมอสำหรับเรื่องนี้ :)
-
:hao7: :hao7: :hao7:
เปิดมาเจอว่าอัพแล้ว...ถึงกับละทิ้งงานทุกอย่าง
คิดถึงเด็กๆๆๆๆๆๆ :mew1: :mew1: :mew1:
-
กลับมาแล้ววววววว :mc4:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
ป้าดดด นึกว่าตาฝาด
-
ขยี้ตา หยิกแขนตัวเอง นึกว่าฝันไป อิ อิ อิ
ที่แท้ก็เรื่องจริงความจริงนี่นา
กุ๊กเมย์มาแล้ว ๆ ๆ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
สงสัยวันคล้ายวันเกิดปีนี้ กุ๊กเมย์ได้ของขวัญชิ้นหญ่ายยยย
-
ขอบคุณค่ะ
ชอบนิยายของคุณทุกเรื่องเลย
จะคอยติดตามต่อไปนะคะ
+ เป็ดจ้า
-
โอ๊ย!.... ดีใจ คิดถึง
-
อัยยะ ไหแตกอ่ะตัวเทอ :katai2-1:
-
มาต่อเร็วๆนะ ขอร้อง
-
:mc4: กลับมาแล้ว คิดถึงน้องเมษ จอชชี่ พ่อจ๋าเมย์ และแด๊ดดี้เฟรด
แด๊ดเฟรดจัดของขวัญวันเกิดได้ถูกใจที่สุด ทั้งร้านและแหวน ฮาที่ให้ลูกๆ วัดไซส์แหวน คิดได้ไงนิ
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
-
o13
บวกเป็ด
-
+ เป็ดให้กำลังใจ รออ่านตอนต่อไป รอตอน เมษ กับจ้อชชี่โต สงสัยน้องเมษเรากลายเป็นพระเอกหล่อสูงกว่าจ๊อชชี่ ได้เยี่ยงไร
-
หวานกันจริงๆ คู่คุณพ่อ..เดี๋ยวรอคู่คุณลูกด้วย :-[
-
:mc4: :mc4: ไชโย ๆ ๆ ๆ แบบนี้จุดปะทัดรับขวัญมันน้อยไป ....
ต้องจุดบั้งไฟรับเลย....โอ๊ย...ดีใจเว่อ ๆ.......
รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อ... แต่ขอได้มั๊ยเจ้าคะ..
ที่เคยอ่านเจอถ้าตาไม่ฝาด คุณ nigiri บอกว่า...
คู่พ่อจะต้องเลิกกัน ขอร้องได้โปรดอย่าให้เป็นแบบนี้เลยนะ... :mew2:
-
ThankS
-
หวีดร้อง....มาต่อแล้ววววว
ชอบเรื่องนี้มากเลย
รอๆอยู่ค่า
:mc4:
-
:m11: :m11:
ดีใจที่สุดดดดด
-
คุณพ่อเฟรดจะทำร้านให้คุณพ่อเมย์นี่เอง
อย่างนี้คุณลุงโชคก็เสียพ่อครัวฝีมือดีไปนะสิ
-
พลาดเรื่องนี้ได้ยังไงเนี่ย น้องเมษน้องจอชน่ารักมากๆสนุกกกก พี่โชคมีคู่แล้วจะได้ไม่เปล่าเปลี่ยวเอกา อิอิ. รีบๆๆมาต่อนะค่ะจะรอ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ดีใจที่กลับมาต่อแล้ว
-
แดดดีัเฟรดไม่เนียนเลย แต่พ่อจ๋าเมย์ซื่อกว่า ฮ่าๆๆๆ
-
ปกติอ่านอีกเวปนึง แต่ตามมาให้กำลังใจที่นี่ 555+++ เราชอบเรื่องนี้มาก โดยเฉพาะเมย์จ๋า มาอัพบ่อยๆ นะคนเขียน แฟนๆ รออ่านจ้า
-
:hao7: :hao7: มาแล้ว o15
-
กรี๊ดด เพิ่งเห็นว่ามาต่อ ดีใจมากเลยค่ะ :heaven
-
กลับมาแล้วววววว :mc4: โอ๊ยดีใจหลาย :heaven
อย่าหายไปอีกเด้อ :pig4: :pig4:
-
ร้านในฝันพฤษภคงไม่ไกลแล้วนะนั่น
-
รออยู่นะ :)
-
ของขวัญชิ้นใหญ่ สำหรับครอบครัวของเรา
-
รอๆๆๆๆจ้า
-
เอาซะลืมไปแล้วว่าตอนก่อนหน้านี้มันเป็นยังไงเลย 55555
แต่ก็นะ..แดดดี้เฟรดนี่ขยันจีบพ่อเมย์จริงจิ๊งงงงงง พยายามมว๊ากกกก 5555
-
:monkeysad: โอ้ววววววววววววววววววววว มาต่อแล้ว คิดถึงเด็กๆ
-
ตาไม่ฟาด แดดดี้เฟรดกับพ่อเมย์มาอัพต่อแล้ว น้องเมษกับจอชชี่คิดถึงเด็กๆ จัง
ทำร้านให้พ่อจ๋าใช่ไหมแดดดี้
-
อั้ยยะ ตาไม่ฝาดนะเนี่ย
+1 ให้เป็นกำลังใจพร้อมขอบคุณที่ยังไม่ทิ้งกัน
ปล. ร้านนี้ อีตาฝรั่งหัวใจไทย ต้องเปิดให้กุ๊กแน่ ๆ เลย :z2:
-
:mc4: :mc4: :mc4: มาต่อแล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
ของขวัญวันเกิดปีนี้ของกุ๊ก น่าจะใหญ่น่าดู รอเซอร์ไพรส์ :katai2-1: :katai2-1:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ :eiei1:
ถึงจะเข้ามาอ่านช้าแต่ก็ตามจนทันแล้วนะ ขอบอก ^_____^
โคตรขำอ่ะ อ่านไปหัวเราะไป เหมือนคนบ้า :laugh:
กด like ให้ร้อยทีด้วยอะ คึคึ
มาต่อเร็วๆ นะค่ะ จะคอยติดตามเรื่องนี้ต่อไปน๊า~~รักนะเค๊อะ จุ๊บุจุ๊บุ :mew1:
-
แด๊ดดี้ น่ารัก กำลังบุกกุ๊กเมษอย่างหนัก ขนาดให้ของขวัญเป็นร้านอาหารนี่ไม่ธรรมดาเลยนะ
-
คิดถึงกุ๊กกี้ เฟรดดี้จังเลยยยยยยยยยยยยยยยยย >.<
-
หล่นไปหน้า 4 แล้ว
-
Marry Me : ของขวัญวันเกิด
พฤษภาลืมเรื่องร้านอาหารนั่นไปเลย พักนี้ร้านมธุปายาสมีลูกค้าเยอะ สาเหตุคงเพราะเขาไปให้สัมภาษณ์นิตยสารอาหารเอาไว้สองสามเล่ม และได้อานิสงส์ผลบุญเพิ่มเติมจากการแนะนำร้านของคุณเฟรด พวกนายใหญ่แต่ละคนที่เคยได้ชิมฝีมือเขาตอนไปจัดเลี้ยงที่โรงแรมเลยพากันมาอุดหนุนอย่างเนืองแน่น ทั้งซีอีโอหนุ่มก็ยังการันตีให้ด้วยคำขวัญที่คิดขึ้นเองอีกด้วย
“ฝีมือเด็ด เผ็ดจัดจ้าน อาหารเลิศรส ของสดใหม่” แด๊ดดี้คิดไปเขียนไปแล้วยิ้มกริ่มอย่างภาคภูมิใจในเซ้นส์ภาษาไทยของตัวเอง “ดีมั้ย”
พ่อครัวที่นั่งอยู่ข้างกันบนโซฟาเลยหันมายิ้มให้ “เยี่ยมเลย”
“เผ็ดจัดจ้าน อาหารเลิศรส” ทวนไปพลางเอาปากกาแตะคางไปพลาง “ของสดใหม่ หอยหลอดใหญ่ๆ หอมชื่นใจ คนทำก็ไม่รู้จะขาวไปไหน..”
“เฮ้ยๆ!”
“แบบนี้ต้องลองทั้งซุกและทั้งไซ้ดู..” หนุ่มฝรั่งผุดยิ้มมุมปาก เขาอ่านพจนานุกรมภาษาไทยได้คำศัพท์มาอีกเพียบ อย่าประมาทชาวต่างชาตินะเออ!
จากนั้นก็มีเสียงเพี๊ยะ! ดังสนั่นหวั่นไหวเพราะคนคิดคำขวัญตั้งท่าจะเข้ามาลวนลามอย่างเจ้าเล่ห์ กุ๊กเลยฟาดเข้าให้ด้วยหลังมือซะเต็มแก้ม
“มะม่วงกินตอนไหนถึงจะอร่อย!” พฤษภาแผดเสียงใส่
“อูย..” แด๊ดดี้นั่งกุมแก้มบวมตุ่ย “ตอนเหลืองๆ”
“เออ! เพราะฉะนั้น อย่าริชิงสุกก่อนห่าม!!”
คิดแล้วก็อยากลงไปนอนกลิ้งสิบแปดตลบ เพราะทันทีที่คุณเฟรดเข้าใจคำว่า ‘อย่าชิงสุกก่อนห่าม’ หมอนั่นก็มองเขาอย่างหมายมาดทันที
“รับทราบครับ..มิสซิสโอคอนเนอร์”
สรุปว่าวันนั้นแก้มกุ๊กแดงเปล่งปลั่งยิ่งกว่ายัดมะเขือเทศเข้าไปห้าสิบลูก ส่วนคำขวัญน่ะเหรอ ไม่ได้คิดต่อหรอก..จบมันแค่ท่อนแรกนั่นละ
เพราะคำว่า ‘มิสซิสโอคอนเนอร์’ มันชวนให้จั๊กกะเดียมใจ
“ผมจะรอคุณสุกจนได้ที่ก่อนนะ..ฮันนี่”
พฤษภาพ่นลมพรืด นี่เขามัวแต่ขอเวลาให้ตัวเองจนลืมนึกถึงใจคนคอยอย่างคุณเฟรดหรือเปล่าก็ไม่รู้ อันที่จริงถ้าจะว่ากันไป..อายุสามสิบอย่างนายพฤษภานี่ก็สุกแล้วสุกอีกมานานชาติแล้วนะ ทั้งงอมและงอจนหวิดจะเน่า ไม่สอยตอนนี้ก็ไม่รู้จะไปสอนตอนไหนได้อีก
..กลัวจะหมดอายุคาขั้วเสียก่อน ถ้าไส้กรอกแท่งนี้ยังเล่นองค์..
“เอ๊ะ!” กุ๊กที่กำลังทอดปลาสามรสตบหน้าตัวเองแปะๆโทษฐานที่เหม่อขณะทำอาหาร ดีแต่ความคิดเหม่ออย่างเดียว มือยังเคลื่อนเป็นระวิง
เขากำลังวุ่นวายอยู่กับการสอนเด็กๆ ทั้งยังมีเด็กใหม่อย่างปีเตอร์..ลูกติดของสามีเจ๊ชิดชนกมาอยู่ในความดูแลด้วย เขาเลยมีเรื่องให้ทำเป็นพะเรอ อย่างเช่นวันนี้ พอเสร็จจากงานครัวก็มาเริ่มกันด้วยบทเรียนพื้นฐานตามเคย
“อาหารไทยของเรานี่พลิกแพลงได้หลายอย่าง” เขาสอนเด็กน้อยฝรั่งด้วยความภาคภูมิใจ “วัตถุดิบอย่างเดียวกัน สามารถเอามาทำได้หลากหลายมาก ยกตัวอย่างเช่น มะพร้าวลูกนี้..” กุ๊กยกมะพร้าวที่ฉีกเปลือกออกแล้วให้ดู
หนุ่มน้อยปีเตอร์พยักหน้าหงึกหงักอย่างตั้งอกตั้งใจ
“มธุปายาสรับมะพร้าวจากในสวนแล้วคั้นเองสดๆ ข้อห้ามของเราคือ ไม่ใช้กะทิกล่อง ถึงจะย่นเวลาได้แต่มันก็เสียศักดิ์ศรีความเป็นพ่อครัวของเรา”
เด็กๆที่กำลังเตรียมวัตถุดิบสำหรับวันรุ่งขึ้นปรบมือชอบใจกันลั่น
“คราวนี้พีทลองบอกอาดูซิว่ารู้จักอาหารไทยอะไรบ้าง ที่มีมะพร้าวเป็นส่วนประกอบ”
ดวงตาสีฟ้าใสจับจ้องที่มะพร้าวลูกเดิมอย่างครุ่นคิด เขาเคยอ่านหนังสือเกี่ยวกับอาหารไทยมาหลายเล่ม และเท่าที่ดูภรรยาคนใหม่ของพ่อที่เป็นคนไทยทำอาหาร เขาก็เลยพอรู้จักและทำได้บ้างเล็กน้อย แต่ให้มาคิดแบบนี้ พาลจะนึกไม่ออกและอึ้งไปอีกนานเพราะไม่รู้จะใช้ภาษายังไง
“ต้ม ยาม กุ้ง!” เขายิ้มร่า แต่แล้วก็ส่ายหัวเพราะมันไม่น่าจะใช่ ถึงจะเคยกินแบบน้ำข้น แต่นั่นมันไม่ใช่มะพร้าวสักหน่อย มันใส่นมสดต่างหาก
“ต้มยำกุ้งมะพร้าวอ่อนไงพีท” พฤษภาอมยิ้ม เดาะลูกมะพร้าวขึ้นลง “ต้มยำกุ้งน้ำใส ใส่กุ้งแม่น้ำตัวโตๆ มันกุ้งจะหอมและหวานมาก เราขูดเอาเนื้อมะพร้าวอ่อนใส่กับเห็ดนางฟ้า อาหารไทยพลิกแพลงได้ ไม่เป็นไรหรอก”
เจ้าหนูปีเตอร์ยิ้มดีใจที่อาพฤษภ์ไม่ได้บอกว่าความคิดเขาผิด นอกจากนั้นที่น่าจะรู้ๆกันอยู่ก็ต้องเป็นอาหารท็อปฮิต
“green curry with beef or chicken, banana in coconut milk and..sticky rice in coconut cream with ripe mango!”
พฤษภาปรบมือให้เป็นกำลังใจ
“ลองออกเสียงภาษาไทยนะที่เราว่ามา green curry with chicken ก็คือ แกง..เขียว..หวาน..ไก่”
“แกง..เคียว..วัน..ก่าย”
พวกเด็กในครัวชอบปีเตอร์มาก โดยเฉพาะเวลาที่ฝ่ายนั้นพยายามจะออกเสียงภาษาไทยให้ชัด มันทั้งน่ารักและน่าเอ็นดูมากเลยทีเดียว
“banana in coconut milk กล้วย..บวช..ชี”
“กวย..บวด..ชี”
“อย่างสุดท้าย ข้าว..เหนียว..มะ..ม่วง เป็นไง สั้นกว่ามั้ยล่ะ”
“คาว..เนียว..มา..มวง”
“ริอยากจะเป็นพ่อครัวไทย แต่ภาษาไทยยังไม่กระดิกสักคำ!”
เสียงดุๆของใครคนหนึ่งดังแทรกเข้ามา ปีเตอร์นิ่งไปพักด้วยความตกใจ พอหันกลับไปมองก็พบว่าเป็นพี่ชายของชิดชนกนั่นเอง
พฤษภากลอกตามองเพดานอย่างเหนื่อยหน่าย พี่โชคนี่เป็นยักษ์เป็นมารมาจากไหนไม่รู้ เขาสอนปีเตอร์ทีไร เป็นต้องปลีกเวลาทำบัญชีร้านมาด่าเด็กมันทุกที ก็บอกแล้วว่าต้องใช้เวลา พี่แกก็หาเรื่องจนได้ไม่เว้นวัน
“กลับบ้านไปดีกว่ามั้งเจ้าค็อคโรช” แกยิ้มแสยะ ชี้มือไปทางประตู “แล้ววันนี้บอกให้ถูพื้นทั้งในครัวกับข้างนอก เรียบร้อยหรือยัง เสร็จแล้วไม่ใช่เอาเวลาพักมาเรียนภาษาไทยนะ นู่น..ไปขัดกระทะต่อ! อย่ามัวแต่หายใจทิ้ง!”
“พี่โชค..” กุ๊กปราม
“อยากจะเก่ง มันก็ต้องทำได้ทุกอย่าง รู้รึเปล่าว่าเขาเริ่มกันจริงๆตรงไหน เทขยะไง! รู้แล้วก็ไปเลย ถ้าทำไม่ได้ กลับบ้านซะไอ้หนู!”
ลุงโชคชัยขู่ฟ่อจนเด็กหน้าหดเหลือสองนิ้วก็เสร็จสมอารมณ์หมาย ก่อนจากไปยังทำใจดีด้วยการบอกว่า จะปรานีก็ได้ แต่ต้องพูดตามเขาก่อน
“เช้าฟาดฟักผัด เย็นฟาดผัดฟัก”
ปีเตอร์เลิกคิ้ว พอถูกสั่งให้พูดตามก็พยายามเปล่งเสียง
“ไอ้เต่าเอ๊ย! พูดเร็วๆ เช้าฟาดฟักผัด เย็นฟาดผัดฟัก”
“เชา..ฟาด..ฟัก..ฟัก เยน..ฟัก..ฟัก..”
“ฟักพ่อมันสิ” โชคชัยย่นจมูก เขารู้สึกขวางหูขวางตาและหมั่นไส้ไอ้หนูอย่างไม่มีสาเหตุ อาจจะเพราะพ่อของเด็กเป็นผัวใหม่ยัยชิด..ยัยผู้หญิงที่ทำให้ผู้ชายที่เขา ‘รัก’ อย่างพฤษภาเจ็บปวดหัวใจและกลายเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยว
..ไม่ยกโทษให้เด็ดขาด!..
“ยักษ์ใหญ่ไล่ยักษ์เล็ก! ยักษ์ใหญ่ไล่ยักษ์เล็ก! ทหารถือปืนแบกปูนไปโบกตึก! ยานัตถุ์หมอมีแก้ฝีแก้หิด ยานัตถุ์หมอชิดแก้หิดแก้ฝี! ท่องๆๆ เร็วๆโว้ย”
เท่านั้นเอง..สาวน้อยทั้งหลายก็เลือดสูบฉีดกันกระจายเพราะเจ้าหนูปีเตอร์พยายามจะท่องยานัตถุ์หมอมีแบบสลับห.หีบกับฝ.ฝา
พฤษภาถอนหายใจอย่างละเหี่ยเพลียหัวอก เขาสังหรณ์ใจแล้วเชียว ว่าไอ้เรื่องสอนน่ะไม่เท่าไหร่หรอก แต่เรื่อง ‘ปกป้อง’ ไอ้หนูปีเตอร์จากยักษ์ใจร้ายอย่างลุงโชคนี่สิ..หนักหนาสาหัสสากรรจ์กว่ามาก
“พอแล้วพี่โชค” เขาเอาหัวไชเท้ามาโบกๆไล่ๆพี่ชายของอดีตเมียออกไป “เกะกะพ่อครัวเขาจะทำงาน แล้วก็พีทเอ๊ย..เลิกท่องได้แล้วไอ้หนุ่ม”
ปีเตอร์ขมวดคิ้ว พยายามเค้นเสียงหน้าดำหน้าแดงกับทั้งหิดทั้งฝี
โชคชัยแกล้งเด็กจนพอใจก็หัวเราะร่าแล้วเดินจากไปอย่างสบายอารมณ์ตามเคย ทิ้งภาระเป็นเด็กหนุ่มลูกฝรั่งที่กำลังเหงื่อไหลและน้ำตาคลอ
พฤษภาขยี้ผมสีทองนุ่มๆของอีกฝ่าย
“ไม่เป็นไรนะ เย็นนี้มาหาอาที่บ้าน อาจะสอนพื้นฐานงานครัวให้ แล้วเราจะได้ทำอาหารง่ายๆกินกัน”
“ขอบคุณ..ครับ” ปีเตอร์เริ่มพูดคำนี้ชัดแล้วนะจะบอกให้
ชายหนุ่มยิ้มรับ “your welcome”
:L1: :L1: :L1:
เย็นวันนั้น แด๊ดดี้เฟรดมารับกุ๊กพฤษภ์ที่ห้องอาหารมธุปายาส คนที่กำลังนั่งเล่าเรื่องอาหารไทยให้ปีเตอร์ฟังไปเรื่อยถึงกับงุนงงเพราะเขาจำไม่ได้ว่านัดกัน
เฟรดพอจะรู้ว่าปีเตอร์คือใคร ไม่อย่างนั้นคงเขม่นแน่ที่มานั่งใกล้ชิดและแทบจะเอาหน้าแนบระหว่างดูตำราอาหารกันสองต่อสอง
“ที่รัก..ผมนัดคุณไว้แล้วตั้งแต่เมื่อวาน”
“จริงอ่ะ” พฤษภาหันมามองหน้าปีเตอร์ เขานัดเด็กว่าจะกลับบ้านด้วยกันแล้วไปทำกับข้าวง่ายๆ พวกข้าวผัดกุ้งกับแกงจืดเป็นการสอนเบื้องต้น
“คุณน่าจะไปอาบน้ำแล้วก็แต่งตัวใหม่นะ” ร่างสูงยิ้ม “มาเถอะ..ชวนพีทไปด้วย ระหว่างที่เราไปร้านอาหาร พีทจะได้ช่วยดูเด็กๆ”
“เอ๊ะ..วันนี้วันที่เท่าไหร่” นี่เขาถึงกับลืมวันลืมคืนเชียว
“ห้าพฤษภา”
“อ้อๆ..เพื่อนคุณเขาเปิดร้านวันนี้นี่ ลืมสนิทเลย แล้วเราไม่เอาลูกๆไปเหรอ” เขาเดินตามแด๊ดดี้ไปนั่งข้างหน้าแล้วบุ้ยใบ้ให้พีทเข้าไปนั่งเบาะหลัง
“วันนี้เราจะเดทกัน” เฟรดยิ้มน้อยๆ “สองต่อสองเท่านั้น”
บ๊ะ! กุ๊กโห่ร้องในใจ เดี๋ยวนี้มีนัดดงนัดเดท ให้มันได้อย่างนี้สิวัยรุ่น!
โชคดีที่ปีเตอร์ไม่ต้องไปธุระที่ไหน และถึงแม้จะกลับบ้านกี่โมงกี่ยาม พี่โชคก็คงจะไม่ได้ใส่ใจ พฤษภาเลยบอกให้ฝ่ายนั้นช่วยอยู่เป็นเพื่อนป้าสาวเพื่อจะดูแลโจชัวร์กับน้องเมษที่บ้านเขา แล้วก็ให้นอนค้างไปเลย ไม่ต้องกลับ
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวและจัดหาอาหารให้ลูกๆ หนึ่งสาวกับอีกหนึ่งหนุ่มเรียบร้อย พฤษภาก็ฝากเด็กซนทั้งสองไว้กับปีเตอร์
“มีอะไรก็โทรมานะ แล้วขากลับจะซื้อขนมมาฝาก”
“โอเค..ครับ” เด็กหนุ่มโบกมือหยอยๆก่อนจะถูกสองแสบวิ่งมาหาแล้วลากแขนคนละข้างเข้าบ้านไป..ก็คงไม่แคล้วโดนรุมแกล้งตามเคย
พวกเขาวกกลับมาแถวบริษัทของเฟรดอีกทีเพราะร้านอาหารที่ว่านั่นอยู่ไม่ไกลจากสำนักงานนัก และที่สำคัญ มันก็ไม่ได้ห่างจากมธุปายาสมากด้วย เป็นโอกาสอันดีที่พฤษภาจะมาชิมรสมือของพ่อครัวที่นั่นและประเมินศักยภาพของคู่แข่งว่าจะอันตรายต่อร้านของพี่โชคขนาดไหน
“คิดอะไรอยู่ที่รัก”
“เปล่า” เจ้าตัวส่ายหัวยิ้มๆ
เฟรดละมือจากพวงมาลัยรถตอนติดไฟแดงเพื่อไล้ปลายนิ้วเข้ากับพวงแก้มนุ่มมือ
“ผมไม่ยอมให้คุณยิ้มแบบนั้นกับผู้ชายคนอื่นนะ”
“ไอ้ฝรั่งขี้นก!” พฤษภาทำเสียงฟึดออกจมูกแก้เขิน พักนี้คุณเฟรดขยันหยอดใส่เขา สงสัยพยายามจะบ่มมะม่วงลูกนี้ให้สุกไวๆ
..จะได้สอยเสียที..
“ขับรถไปได้แล้วแด๊ดดี้!” ลูกหนึ่งแล้วยังจะจีบกันเป็นเด็กอีก เขินวุ้ย!
ผ่านสี่แยกข้างหน้าก็จะเป็นร้านอาหารที่อีกฝ่ายพามา กุ๊กพฤษภ์รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เห็นโฉมใหม่ของวันเปิดร้าน
ตอนที่เฟรดเลี้ยวเข้าไปในลานกว้างที่เกรดพื้นจนเรียบและถางเอาวัชพืชออกทำเป็นลานจอดรถ พฤษภารู้สึกงุนงงที่ไม่เห็นรถยนต์คันอื่นจอดอยู่เลย จะว่าพวกเขามาเร็วไปก็ไม่น่าจะใช่ เพราะนี่ก็หกโมงเย็นแล้ว ที่รับประกันได้ว่ามาไม่ผิดวัน ก็เห็นจะเป็นภายในร้านที่เปิดไฟรอบด้าน
“ไม่เงียบไปหน่อยเหรอ” เขาใจเสียแทนเจ้าของ
เฟรดกดล็อคประตูรถ ส่ายหัว “เขาเชิญเฉพาะวีไอพี”
“อย่าบอกนะว่าเราสองคนเป็นวีไอพี” กุ๊กพูดอย่างขำๆ แต่พอเห็นสีหน้าจริงจังของแด๊ดดี้แล้วก็ได้แต่ทำตาโต “ห๊ะ! เอาจริงดิ!”
ร่างสูงใหญ่ไม่ตอบ เขายื่นแขนให้คนข้างกายควง แต่เมย์ที่แสนจะขี้อายทุบหลังเขาดังปั้กแล้วเลี่ยงไปจับชายเสื้อสูทแทน เฟรดเลยได้แต่อมยิ้ม ดึงเอามือขาวๆมาจับแขนแล้วพาเดินเข้าร้านไป
มีพนักงานต้อนรับอยู่ตรงทางเข้า ฝ่ายนั้นทักทายและก้มหัวให้เล็กน้อยพลางเดินนำสองหนุ่มไปที่โต๊ะใหญ่สุดในร้านซึ่งอยู่ชิดริมกระจก
พฤษภามองไปรอบๆอย่างตื่นตาตื่นใจ ไม่น่าเชื่อว่าจากที่เขาเห็นเมื่อวันนั้น ร้านอาหารของเพื่อนคุณเฟรดจะเปิดตัวได้เร็วมาก
ตัวผนังทาสีอิฐ รับกับโคมไฟทรงกลมที่แขวนลงมาจากเพดาน มันทอแสงเหลืองนวลให้บรรยากาศอบอุ่น เคาน์เตอร์ด้านหน้าก่อทับไว้ด้วยอิฐบล็อก ตามผนังและชั้นวางของตกแต่งด้วยไม้ประดับแขวนพันธุ์เล็กจำพวกหัวใจล้านดวงและเดปกระดุมเพื่อลดความแข็งกร้าวของเนื้อปูน
พื้นที่ของร้านจัดวางโต๊ะและเก้าอี้ได้ประมาณยี่สิบกว่าตัว วัสดุที่ใช้เป็นไม้เนื้อแข็ง ไม่ใช่ไม้อ่อนที่มักจะผุผังได้รวดเร็วก่อนเวลาและทำการทาแล็คเกอร์เคลือบเพื่ออวดลวดลาย ด้านบนปูผ้าคลุมสีสว่างตัดกับโต๊ะและเก้าอี้ที่เป็นโทนดำ มันทำให้ทั้งร้านดูอบอุ่นและหรูหราอย่างเรียบง่ายไปในคราวเดียว
“ชอบมั้ย” เฟรดเลื่อนเก้าอี้ให้อีกฝ่ายแล้วกลับเข้ามานั่งตรงข้ามกัน
พฤษภามองแจกันคริสตัลที่วางประดับ บนโต๊ะของเขามีดอกไม้สดเป็นช่อน้อยๆวางไว้ด้านริม คู่กันกับตะเกียงแก้วที่จุดเทียนใส่ไว้ข้างใน มีผ้าเช็ดปากพับเป็นรูปดอกไม้อยู่บนจาน ช้อนส้อมจัดวางเรียบร้อยและมีแก้วสองใบสำหรับน้ำพั้นช์และน้ำเปล่า บริกรเดินเข้ามารินเครื่องดื่มให้เป็นการต้อนรับ
“สวยมากเลย” เขาพึมพำ มองตามช่อดอกไม้แห้งที่ประดับอยู่ทั่วทุกมุม และตรงผนังหลังเคาน์เตอร์ เขาเห็นว่ามีกรอบรูปเปล่าแขวนไว้ คงจะรอเอารูปมาใส่ “ผมชอบมาก..ชอบจริงๆ นี่เพื่อนคุณทำตามที่ผมบอกหมดเลยเหรอ”
“พี่ชายของบอสผมช่วยออกแบบให้” เฟรดยิ้ม “ที่สำคัญกว่านั้น..ผมหิวแล้วล่ะ เรื่องอื่นไว้ค่อยคุยกันดีมั้ย”
พฤษภางุนงง เขาถามหาเพื่อนของคุณเฟรด แต่กลับไม่ได้รับคำตอบ ดังนั้น พอพนักงานที่เห็นว่ามีอยู่แค่ไม่กี่คนในร้านเริ่มเสิร์ฟอาหาร พวกเขาเลยเป็นคู่เดียวที่ทานมื้อเย็นกันท่ามกลางแสงเทียนและเสียงเพลงที่เปิดคลอ
“ผมว่ามันแปร่งๆนะ” กุ๊กเหลียวมองรอบด้าน เขาไม่รู้ว่าแด๊ดดี้เล่นตลกอะไร กระทั่งถึงตอนเสิร์ฟขนมหวานก็ยังไม่ปริปาก
“รสชาติเป็นไง ใช้ได้มั้ย” เฟรดถามไปเรื่องอื่น
“อืม..อร่อยดี” เขารู้สึกว่าเหมือนได้กินอาหารไทยตามโรงแรม เพราะจะว่าจัดจ้านก็ไม่เชิง ออกแนวกินได้ทุกคนไม่ว่าจะไทยหรือเทศมากกว่า
“เชฟจากโรงแรมของบอสผมเอง ผมรู้ว่าอร่อยสู้คุณทำไม่ได้หรอก แต่ก็หาพ่อครัวจากที่อื่นไม่ทันแล้วเหมือนกัน” เขายิ้ม “ว่าแต่..คุณว่ายังไงนะ มันแปร่ง? อะไรแปร่ง แล้วแปร่งแปลว่าอะไร”
พฤษภาหัวเราะ เขารับตะโก้ถ้วยที่ใส่มาในกระทงใบตองอันน้อย วางเคียงด้วยดอกกล้วยไม้ตกแต่งขอบจาน ดูน่ารักไม่หยอก
“แปร่งแปลว่าแปลก ที่ว่าแปลกก็ตรงที่..” เขาเอาช้อนตักตะโก้เข้าปาก รู้สึกว่ามันอร่อยมากเลยทีเดียว ทั้งหอมและหวานมันอย่างลงตัว
“ตรงที่?”
“เจ้าของร้าน..เพื่อนของคุณน่ะอยู่ไหน”
เฟรดหัวเราะ เขาเอนหลังพิงเก้าอี้
“ผมจะบอกคุณว่าเขาอยู่ไหน หลังจากที่คุณกินเค้กก้อนนี้หมดแล้ว” เขาบุ้ยใบ้ไปทางเด็กเสิร์ฟที่ถือถาดเค้กหนักประมาณหนึ่งปอนด์ออกมา
พฤษภาอ้าปากค้าง มองคุณเฟรดที่จุดเทียนให้ด้วยตนเอง บนหน้าเค้กนมสดเขียนไว้ด้วยตัวอักษรเป็นภาษาไทยว่า
‘สุขสันต์วันเกิดปีที่ 31 ที่รัก’
“อย่าบอกนะว่า..”
“ถูกแล้ว” ชายหนุ่มยิ้มให้ “สุขสันต์วันเกิดนะ..เมย์”
เฟรด โอคอนเนอร์ ซีอีโอหนุ่มของโรงแรมในเครือภาษยวัตอวยพรด้วยรอยยิ้มอบอุ่น เขาถือโอกาสนี้เอากล่องของขวัญสีแดงมาวางตรงหน้า
“หวังว่าคุณจะถูกใจ”
พฤษภามองคนที่บอกให้แกะของขวัญก่อนจะทำตามอย่างเบลอๆ
ด้านในกล่องกระดาษเป็นกล่องกำมะหยี่สีชมพูอ่อน บุด้วยผ้าเนื้อนุ่ม พอเปิดออกก็พบสร้อยทองคำขาวเส้นเล็กที่มีจี้รูปกุญแจทำจากทองคำขาวขนาดจิ๋วห้อยอยู่ตรงปลาย และมูลค่าของมันก็ไม่ใช่แค่พันสองพันแน่นอน
“ชอบมั้ย”
เจ้าของวันเกิดที่ถูกเซอร์ไพรส์อย่างคาดไม่ถึงรู้สึกได้ว่าภาพเบื้องหน้าพร่ามัวลงอย่างกะทันหัน เขาไม่ได้ปริปากอะไร นอกจากตักเค้กเข้าปากแล้วบ่นใส่อีกฝ่ายเสียงสั่นเครือ บอกว่าทำให้ตกใจบ้างล่ะ สิ้นเปลืองโดยใช่เหตุบ้างล่ะ
เฟรดหัวเราะ เดินอ้อมจากเก้าอี้ของตัวเองแล้วแกะสร้อยออก เขายืนซ้อนด้านหลังอีกฝ่าย เอื้อมมือมาสวมมันให้อย่างนุ่มนวล
“ไอ้ฝรั่งขี้นก..ไอ้เศษผีใช้เงินเปลือง” ชายหนุ่มเม้มปากแน่น เขาเขินและอายหน้าแดงก่ำจนต้องตักเค้กกินแก้เก้อ
“กินระวังหน่อยนะ” หนุ่มฝรั่งเตือนด้วยความหวังดี
“ทำไม..มันมีหินใส่มาด้วยเหรอ” ในขณะที่กุ๊กแสนตะกละถามอย่างขบขัน ช้อนที่กำลังจ้วงเนื้อเค้กก็กระทบเข้ากับอะไรแข็งๆตรงฐานเข้าพอดี
“แข็งกว่าหินซะอีก”
พฤษภาเลิกคิ้ว มองหน้าคนตรงข้ามอย่างงุนงง เขาใช้ช้อนเขี่ยๆดูไอ้ของที่แข็งกว่าหิน ก็ปรากฏว่าเป็นวัตถุบางอย่างที่มีรูปทรงกลม
“อะไรหว่า” เขาหยิบมันขึ้นมามอง ใช้นิ้วปาดเอาครีมที่เปื้อนออกไป
เนื้อสีเงินวาววับอยู่กลางแสงไฟ ตรงกลางของตัววงมีบางอย่างที่ ‘แข็งกว่าหิน’ อยู่หนึ่งเดียว มันถูกตัดเป็นเหลี่ยมมุมจนแสงที่สะท้อนออกมาเปล่งประกายอย่างงดงาม
พฤษภาก้มมองแหวน สลับกับมองหน้าแด๊ดดี้เฟรดเหมือนคนบ้า
“คุณไปขโมยใครมา!!”
เฟรดที่กำลังลุ้นถึงกับคอตก เขาส่ายหัวอย่างจนใจกับคำถามของเมย์
..มันใช่เวลาจะมาแหย่กันมั้ยนี่!..
“ที่รัก..” ดวงตาสีฟ้าสว่างจ้องตรง เขาอาจจะขี้เล่น แต่ไม่ใช่ในเวลานี้แน่ “ฟังผมดีๆ ผมจะพูดแค่ครั้งเดียว เพราะกว่าจะท่องบทได้..มันนานมาก”
คนฟังทำตาโต
“ผมรู้ว่าไม่ควรชิงสุกก่อนห่าม ตอนนี้ผมก็กำลังรอคุณสุกอยู่ ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องรอถึงเมื่อไหร่ แต่เพื่อความมั่นใจ และเพื่อเป็นหลักประกัน ว่าคุณไม่ได้รังเกียจชาวต่างชาติที่รักประเทศไทย รักอาหารไทย และรักพ่อครัวคนไทย..แถมยังเป็นผู้ชายคนนี้..” เฟรดพูดยืดยาว “ผมอยากขอให้คุณสวมมันไว้..จนกว่าจะถึงวันที่คุณยอมแต่งงานกับผมจริงๆ”
“อ..อ..อะไรนะ!” ลิ้นไก่พันกันเลยนะไอ้พฤษภ์!
เฟรดถอนหายใจ “ผมรู้ว่าไม่ควรชิงสุกก่อนห่าม ตอนนี้ผมก็กำลัง..”
“ไม่ใช่ๆ เอาตอนจบ ขอรวบรัด”
“แต่งงานกันมั้ย”
พฤษภาเป็นลมล้มโครมลงไปในตอนนั้นเอง
....................................................................................
จบตอนซะที!!!
:z6: ดองข้ามปีเลยนะเมิ้งงงง :katai1:
ขอบคุณรอบทิศเน้อ ที่ยังรอคอยกันอยู่ ซิก...
-
55555 เซอร์ไพรส์จนเมย์เป็นลมเลยนะมิสเตอร์โอคอนเนอร์
-
เฮ้อ..... โล่งอก ดีใจด้วยเน้อ สุขสันต์วันเกิดเมย์ ร้านใหม่(ใช่ป่าว)ขอให้ขายดี เฮงๆๆ
-
:laugh:
กุ๊ก เมย์ ล้มหัวฟาดพื้นไปแล้ว
55555555555
-
รอคุณพ่อจ๋าตอบรับเป็นมิสซิสโอคอนเนอร์ไวไวนะคะ
-
5555 เซอร์ไพรสซะกุ๊กเป็นลมเลย :m20:
-
ลุงโชคเจอเนื้อคู่แล้ว ปีเตอร์หรือเปล่าอ่า อิอิ แค่เริ่มต้นก็สนุกแล้ว
-
หวังว่ากุ๊กเมย์คงไม่ตายก่อนได้แต่งนะ!!
-
เป็นลมไปซะแล้วหนูเมย์ที่รัก......... :laugh: :laugh: :laugh:
ขอแต่งงานกันแบบนี้ ห้ามเด็ดขาด
ห้ามให้สองคนนี้ต้องดราม่าเลิกร้างกันไปนะ....
ไม่งั้นมีงอนแน่ ๆ ..... :mew1: :mew1:
-
อยากกรีดร้อง. ตื่นเต้นแทนกุ๊กเม
เค้าขอแต่งงานกันด้วย
บวกเป็ด
-
อ้าววว.,.กุ๊กเมย์เป็นลมไปซะแล้ว
ตื่นมาก๊อนนนนนนนนน...5555
:laugh:
-
ถ้ารู้ว่าร้านเป็นของตัวเอง คงช็อคตาย
ชอบครอบครัวนี้มาก ไม่อยากให้มีดราม่าเลย :mew2:
-
กลั้นใจฟังจนลืมหายใจเหรอพ่อเมย์
สงสารน้องพีทโดนแกล้งซะอ่วม
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อยากจะกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พ่อฝรั่งขี้นกเอ้ยยยย โรแมนซ์จริงๆเถอะให้ตาย!
-
เป็นลมเลย 555 :mew1:
-
พ่อกุ๊กน่ารักเหมือนเดิม คิคิคิ "มิสซิสโอคอนเนอร์"
ลุงโชค ระวังจะโดนเด็กฝรั่งเอาคืนนะ ลุงโชคแกล้งเด็กได้เด็กมากก ไม่รู้ใครเด็กกว่าใคร ฮา และก็น่ารักสุดๆ
-
แด๊ดดี้เจ๋งที่สุดเลย
แต่ท่าทาง.....กว่าถั่วจะสุกงาก็ไหม้
เพราะข้าวสารกลายเป็นข้าวสุกไปแล้ว....
:hao6: :hao6: :hao6:
-
กร๊ากกกก ว่าที่มิสซิสโอคอนเนอร์ หงายหลังผึ่งไปแล้ววววว
นี่แค่ขอแต่งงานนะ นี่ถ้ารู้ว่าร้านของใคร ไม่แอดมิดเหรออออ โถ่พ่อกุ๊กของเรา
-
:jul3: :jul3: ถึงกับเป็นลมเลย
-
ไม่รู้ว่าจะสุกเมื่อไหร่!!!!!!!!....55555555555555+...... โอ๊ย! ดีใจจริงๆ ที่ได้อ่านเรื่องนี้ ฮามาก!!!!!!! หวานมาก!!!!!!
-
กรี๊ดดเดดดดดดดดดด มาต่อเร็วๆ นะคะ
-
อ๊ายๆๆๆๆๆ
แต่งเลย...แต่งเลย!!!
โรแมนติกอะ...
:m3: :m3: :m3:
-
:mew1: แเอร๊ยยย มาต่ออีกนะ
-
แค่แด๊ดดี้เฟรดขอแต่งงานถึงกับเป็นลมเลยเหรอพ่อเมย์ คิคิคิ
-
เฟรด น่ารักเว่อร์ๆเล้ยยยย :กอด1:
-
พี่รู้ไหม? ข้ามารอพี่อัพที่หน้าคอมทุกวันเลย ~
กุ๊กนี่เป็นมนุษย์ที่น่าแกล้งที่สุด 555555555
-
5555555555555555 กุ๊กเมย์คงตื่นเต้นไปหน่อย
-
แต่งเลยๆๆๆ คุณเมย์ โอคอนเนอร์ :-[
-
คุณเฟรด ขอแต่งงาน กุ๊กเมย์เป็นลมล้มพับ โรแมนติกโคตรๆๆ (ตรงไหน) :a6:
-
ใกล้แล้วๆ เชฟก็ตกใจจนหงายท้องเลย
ลุกขึ้นมาตอบให้ต่าวด้าวชื่นใจหน่อยเล้ว :z2:
:กอด1:
-
อ่านทันแย้ว.
เข้ามารอตอนต่อไปครับ
-
ย้ากกกกกก!! มาต่อแล้ว :o12: ยังไงก็สู้ๆครับ ติดตามอยู่นะครับ :o8:
-
อ๊ายยยยยยยยยยย :hao7: :hao7: :hao7:
-
ThankS
-
โถ ๆ กำลังหวานซึ้ง กับการเตรียมขอ แต่งงาน กลับมาหักมุม ..... เป็นไปได้ :jul3:
+1 ให้เป็นกำลังใจกับการรอข้ามปี :z2:
-
โอ้ยยยยยยยย ทั้งวันเกิด รวมถึงขอแต่งงาน หัวใจจะพองโตไปไหมเนี่ยยย
-
คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆ
เมื่อไหร่จะมาอีกอ่า
-
"Last Chapter : Will you marry me?"
แด๊ดดี้เฟรดที่หวังจะเซอร์ไพรส์ได้แต่ถอนใจอย่างห่อเหี่ยว เขาร่ำลาเด็กๆที่อุตส่าห์ไปฉกตัวมาจากโรงแรมพร้อมกับพ่อครัวที่อู้งานมาทำอาหารให้เป็นเวลาสามชั่วโมงก่อนจะหิ้วปีกเมย์ที่สลบเหมือดคาที่ไปขึ้นรถ
..นี่แค่เซอร์ไพรส์แรกเองนะ!..
ตอนมาถึงบ้านของกุ๊ก เจ้าหนูปีเตอร์เป็นคนมาเปิดประตูรั้วให้ ดวงตาสีฟ้าเบิกกว้างด้วยความตกใจที่เห็นพ่อครัวคนเก่งนอนคอพับคออ่อน
“What happened!?”
เฟรดไม่ได้ใส่ใจตอบปีเตอร์เท่ากับการช้อนตัวเตี้ยๆของกุ๊กขึ้นอุ้มแล้วแบกร่างไม่ได้สติสตังไปที่ห้องรับแขก เขาบอกให้คนด้านหลังช่วยเอาผ้าชุบน้ำกับกะละมังมาให้ เขาจะเช็ดตัวให้เมย์เอง
พีททำตามที่บอก พอคุกเข่าลงใกล้ๆ ทำท่าจะช่วย เฟรดก็มองเขม่น มือที่ถลกเสื้อกุ๊กขึ้นไปด้านบนถึงกับดึงกลับทันที
“เป็นเด็กเป็นเล็ก..ไปนอนไป”
ปีเตอร์เหลือบมองพร้อมกับอมยิ้มมุมปาก เขายกมือขึ้นอย่างยอมแพ้ สายตาคู่เดิมเหลือบมองนิ้วนางข้างซ้ายของอาพฤษภ์ เขาเห็นว่ามีแหวนด้วย
“พวกคุณเป็นแฟนกันจริงๆสินะ”
เฟรดกำลังง่วนอยู่กับการเช็ดหน้าให้อีกฝ่าย พฤษภาหลับตาพริ้มแต่ยังไม่วายละเมอเป็นเมนูอาหารแล้วล้วงมือเข้าไปเกาพุงแกรกๆจนคนขี้หวงต้องดีดเพี๊ยะเข้าที่แก้ม เจ้ากุ๊กนี่มันสลบหรือตื่นแล้วหลับไปอีกรอบกันแน่นะ!
“นายน่าจะเข้าใจตั้งนานแล้วไอ้หนู” ชายหนุ่มพึมพำ “ถ้ารู้ดี ทีหลังก็อย่าเข้าใกล้เมย์มาก ฉันหวง..”
ปีเตอร์พยักหน้าหงึกหงัก แต่พอจะเดินออกจากห้องไป เฟรดที่เพิ่งนึกอะไรขึ้นมาได้ก็โวยวายเสียงลั่น เด็กหนุ่มหันมามองพลางเลิกคิ้ว
“นายพูดภาษาไทยได้!!” เฟรดลุกพรวดขึ้นยืน
คนถูกถามยักไหล่ “ผมฟังออก”
“ไอ้นั่นฉันรู้! แต่นายพูดไม่ได้ไม่ใช่เหรอ!”
ปีเตอร์ยืนพิงกรอบประตูห้อง เขากอดอก มองตรงมาที่คุณเฟรดด้วยสายตานิ่งเรียบ “ผมไม่ได้เป็นใบ้”
เฟรดมึนงง ปีเตอร์คนนี้ ใช่คนเดียวกันกับที่ชอบทำหน้าตาซีดเซียว ปากสั่นริก กลัวจนเหงื่อออกและมักจะลนลานเก้กังหรือเปล่า
“อย่าย้อนฉันไอ้หนู! นายทำเป็นพูดภาษาไทยไม่ได้มาตลอด!”
คนที่กำลังถูกตำหนิผุดยิ้มมุมปาก ช่วงไหล่ที่เคยห่อเหี่ยวและค้อมลงต่ำเวลาถูกดุขยับตรง และนั่นทำให้ความสูงเขาเปลี่ยนไป
“เพราะผมทำตัวแบบนั้นถึงได้รู้ว่าใครใจดีกับผมจริงๆ” เขาหันไปมองที่พ่อครัวหัวป่าก์ ดวงตาสีฟ้ามีแววอ่อนโยน
เฟรดขยับตัวเข้ามาบังกุ๊กไว้ในทันที “อย่าแม้แต่จะคิด!”
ปีเตอร์หัวเราะร่วน เขาไม่อยากยุ่งกับคนที่มีป้ายตัวเบ้อเริ่มเขียนแปะไว้กลางหน้าผากว่า ‘จองแล้ว’ นักหรอก....ถึงแม้ว่าอาพฤษภ์จะใจดีก็เถอะ
“ถ้าคุณโชครู้ว่านายแกล้งอินโนเซ้นท์..นายตายแน่”
“ผมไม่บอก และคุณก็ไม่บอก..เขาจะรู้ได้ยังไง”
เฟรดเขม่น “ฉันควรจะบอกต่างหาก นายมันไม่น่าไว้ใจ!”
“ผมไม่ยุ่งกับแฟนคุณหรอก..เฟรด แต่ถ้าคุณโชคไล่ผมออกจากร้านล่ะก็..เขาจะมีเวลากลับมาวุ่นวายกับ ‘แฟน’ ของคุณอีก”
“รู้เรื่องของเราได้ยังไง”
“ภรรยาเก่าของเขาไง” บุ้ยใบ้ไปที่คนนอนหลับ
ร่างสูงใหญ่ขบกรามกรอด มองเด็กที่สูงน้อยกว่าเขาแค่ระดับหัวไหล่ แต่อีกไม่นาน..เชื่อเถอะว่าเชื้อคนต่างชาติน่ะมันแรง เจ้าหนูนี่ต้อง ‘บิ๊ก’ แน่!
“มีอะไรรับประกันว่านายจะไม่มายุ่งกับเมย์”
“อาพฤษภ์ใจดี..แต่ไม่ใช่สเปคผม” เด็กหนุ่มลอยหน้าลอยตาตอบชัดเจน “ผมชอบคนปากอย่างใจอย่าง ทำเป็นดุแต่จริงๆอ่อนโยน ถึงแม้ว่าบางทีเขาจะทำเป็นกร่างใส่ผมหรือชอบด่าแรงๆก็เถอะ..”
เฟรดนิ่งงัน
“ผมเห็นแล้วอยาก ‘ปราบพยศ’ มากๆเลยล่ะ”
“อือ..ที่นี่ที่ไหน..” พฤษภาที่เพิ่งฟื้นคืนสติยกมือขึ้นขยี้ตายิกๆ
ปีเตอร์ชี้ให้หันไปดู เฟรดเลยตรงเข้ามาหาคนที่ยันตัวขึ้นนั่ง
กุ๊กหาวหวอด หรี่ตามองอย่างเบลอๆ “อ้าว..พีท”
เด็กหนุ่มยิ้มซื่อ ทำท่าทางเป็นไอ้ฝรั่งขี้นกพูดภาษาไทยไม่ได้อย่างเดิม เฟรดเห็นแล้วได้แต่นึกเขม่น เขาว่าตัวเองตอแหลเก่งแล้ว ยังสู้มันไม่ได้เลย!
“ทำไมพีทยังไม่นอน”
“Are you okay? I’m really worried about you.” ปีเตอร์คุกเข่าลงข้างโซฟา รวบมือเล็กๆนั่นมากุมเอาไว้ข้างแก้ม
“มากไปๆ” เฟรดฉุนกึก ตรงเข้าลากคอเสื้อไอ้เด็กเปรตทันที แถมไม่ดึงเปล่า มืออีกข้างที่ว่างยังเขกป๊อกลงหัวมันด้วย
“คุณเฟรด! พีทเจ็บนะ!” พฤษภาดึงตัวเด็กมาคลำหัวให้ป้อยๆ
ปีเตอร์ครางอู้ ทำน้ำตาซึมจนกุ๊กตวัดตามองผู้ใหญ่ช่างแกล้ง เฟรดอดน้อยใจไม่ได้ที่เมย์หาว่าเขาทำตัวไม่เข้าท่า แล้วดูไอ้เด็กผีนั่นเถอะ แลบลิ้นปลิ้นตาใส่เขาด้วยความชอบใจใหญ่ มันน่านัก!
“ขึ้นห้องไปเมย์” เสียงทุ้มต่ำสั่ง
“ห๊ะ?”
“ถ้าไม่เดินไปเอง ผมจะอุ้ม!” ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกทางจมูก หันมองคนที่รีบกระโดดลงจากเบาะแล้วไต่บันไดขึ้นไปชั้นสองอย่างงุนงง
เฟรดเค้นเสียงลอดไรฟันให้ไอ้ตอแหลเบอร์หนึ่งกลับเข้าห้องไป พีทยักไหล่ ยกมือยอมแพ้แล้วหันหลังกลับ แต่หนุ่มฝรั่งตัวโตยังไม่วายกำชับ
“สัญญามา! นายจะไม่ยุ่งกับแฟนฉัน!”
คนฟังหัวเราะ ทำท่ากากบาทไปที่อกซ้ายแทนคำสัญญาว่าเขาจะไม่เข้าไปยุ่มย่ามกับ ‘คนของเฟรด’ แน่นอน
“แต่สำหรับ ‘เจ้าของร้าน’ ผมจองนะ..แด๊ดดี้”
คนฟังนิ่งไปสักพักก่อนจะถอนใจออกมาอย่างเพลียๆ
..รักษาตัวให้รอดเป็นยอดดีนะ..มิสเตอร์โชคชัย..
แด๊ดดี้เฟรดส่ายหัวอย่างขบขันปนระอาก่อนจะเงยมองขึ้นไปบนชั้นสอง เขานึกชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งแล้วคิดว่าเป็นไงเป็นกัน
..ถ้าคืนนี้ ‘สู่ขอ’ ไม่ได้ เขาจะไม่กลับบ้าน!..
ตอนที่ประตูห้องนอนถูกเปิดออก พฤษภากำลังนั่งเบลออยู่ตรงปลายเตียง เขาสะดุ้งน้อยๆเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ของคนคุ้นเคยเดินเข้ามา
“ดีขึ้นมั้ย” ฝ่ามือใหญ่แตะที่หน้าผากของอีกฝ่าย เบาใจที่ไม่มีไข้
กุ๊กทำหน้างุนงง ตายังเหม่อลอยเหมือนยังไม่กลับจากความฝัน
“ผมเป็นอะไรไป”
“ไม่รู้เหมือนกัน เราคุยกันอยู่ดีๆ คุณก็หงายท้องโครม”
“พระเจ้าช่วยทอดกล้วยให้ลูกด้วย” พฤษภาส่ายหัวหวือ ร้อยวันพันปีไม่เคยจะเป็นลม ดันมาล้มคว่ำคะมำหงายอะไรต่อหน้าคุณเฟรด น่าอับอายชะมัด! “สรุปว่าไอ้เรื่องนั้นเป็นความฝัน..มิน่าล่ะ! ถึงได้ประหลาดโคตร”
เฟรดเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่าฝันอะไร
“อย่าขำนะ” กุ๊กอุบอิบ แก้มขึ้นสีแดงได้น่าดูชม ว่าจะไม่เล่า แต่ไอ้หมอนี่ยืนจ้องหน้าเหมือนจะเร่ง “ผมฝันว่าคุณชวนผมแต่งงาน..แหะๆ”
คนฟังไม่ตอบว่าอะไร “คุณคิดว่าตัวเองฝันเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ!” ร่างที่เล็กกว่าหัวเราะก๊าก ยกมือซ้ายขึ้นตบหน้าผากตัวเองดังเพี๊ยะก่อนจะร้องโวยวายออกมา “โอ๊ย!”
พฤษภาครางอู้ ยกมือที่ตบหัวตัวเองขึ้น เหมือนมีอะไรแข็งๆกระแทกเหม่งของเขาเข้าให้เต็มรัก ว่าแต่..ไอ้วงเงินๆวาวๆนี่มันคืออะไรกันล่ะวะ
..กลมๆมีรู แต่ไม่ใช่โดนัท..
..สีเงินแบบนี้แต่ไม่ใช่เศษตะหลิวสแตนเลสแน่นอน..
..แล้วไอ้วาวๆตรงกลางคืออะไร..ใครดันเอาแก้วมาฝังไว้?..
“หะหะ” เจ้าตัวมองเครื่องประดับบนนิ้วนางข้างซ้ายของตัวเองสลับกับมองหน้าแด๊ดดี้เฟรดดี้ของจอชชี่ที่ตีหน้านิ่ง “นี่อะไรอ่ะ..”
“อ้อ..ของแบรนด์ทิฟฟานี ตัวเรือนทำจากแพลททินัม เพชรตรงกลางแค่กะรัตเดียว ตามสไตล์ของผู้ชาย ถ้ามันบิ๊กไปผมว่ามัน..ลิเก” เฟรดลูบคางตัวเองไปมา “เอ๊ะ..คนไทยใช้คำนี้ใช่มั้ย..ลิเก”
พฤษภาขยี้ตายิกๆ โอเค! มันก็ไม่ได้บิ๊กแบบที่คุณเฟรดว่า แต่พอถูกแสงแล้วประกายมันสะท้อนใส่นี่ตาบอดได้เลยนะเว้ย!
..ไม่สิ..มันใช่ประเด็นที่ไหนล่ะ!..
“คุณให้แหวนผม!”
“ถ้าคนไทยเรียกว่าแหวน..ก็ใช่..ผมให้แหวนคุณ” เขาพยักหน้า
คนฟังรีบอ้าปากเพื่อโกยอากาศเข้าปอด
..แหวนจริงๆว่ะ!!..แหวนเพชรด้วยไอ้พฤษภ์!!..
เฟรดที่ยืนกอดอกดูคนบ้าอยู่นานยิ้มมุมปาก เขาขยับเข้าไปหา
“ตื่นมาดูความจริงซะเมย์..แล้วก็ตอบผมด้วยว่าตกลงหรือเปล่า”
“ตกลง? ตกลงอะไร” กุ๊กถามด้วยท่าทางล่อกแล่ก ตอนนี้เองที่เขาเห็นว่าคุณเฟรดก็ใส่แหวนคล้ายๆกันอยู่ที่นิ้วนางซ้ายด้วย เพียงแต่วงนั้นมันไม่มีเพชรและไซส์ก็ใหญ่กว่าตามขนาดตัวเท่านั้นเอง
“แต่งงานกันมั้ย”
ทันทีที่คิดออก พฤษภาก็ตาเหลือก สะอึกออกมาติดกันสามครั้งแล้วหวิดจะหงายท้องลงไปอีกรอบ ดีแต่คนตรงข้ามเข้ามาประคองไว้ทัน
เฟรดลูบหัวลูบไหล่ ‘แฟนหนุ่ม’ ให้อย่างเอาอกเอาใจ “ที่รักครับ..ผมขอคุณแต่งงานนะ ไม่ได้ชวนกันกระโดดหน้าผาตาย”
ใบหูเล็กขึ้นสีแดงจัด กุ๊กพฤษภ์รู้สึกวิงเวียนและตาลายคล้ายจะเป็นลม อวัยวะทุกส่วนร้อนพล่านยิ่งกว่าถูกต้มในน้ำเดือด!
..เขาถูกขอแต่งงาน!..
เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ยังไม่เคยนึกฝันว่าจะมีวันนี้! สาบานให้ไอ้คุณพ่อลูกติดกลายร่างเป็นตะขบในลำไส้ใหญ่ของนกอีก๋อยเถอะ!
“จะไปรู้เหรอคู๊ณ!” พฤษภาเลิ่กลั่ก ทำเสียงสูงกลบเกลื่อนอาการอายจนแก้มแดงก่ำ “ก็..ก็ไม่เคยมีผู้ชายที่ไหนขอผมมาก่อนนี่!”
เฟรดอมยิ้ม “ดีแล้วที่ผมได้เป็น ‘คนแรก’ ของคุณ”
คนที่นั่งอยู่บนเตียงอ้าปากแล้วหุบ อ้าแล้วหุบเป็นปลาทองอยู่อย่างนั้น กระทั่งอีกฝ่ายทำท่าเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้
“คำตอบเอาไว้ก่อน..เดี๋ยวคุณจะช็อคตายก่อนได้เข้าหอกับผม” ชายหนุ่มพูดหน้าตาย “ยังมีอีกเรื่องที่ผมต้องบอกคุณ”
กุ๊กอยากโวยว่าใครตกลงจะเข้าหอกับไอ้ฝรั่งผีนี่ไม่ทราบ! แต่ในเมื่อมันเปลี่ยนเรื่องแล้วเขาก็จะเปลี่ยนตาม อย่าเพิ่งถามอะไรตอนนี้เลยคุณพี่! เท่าที่ยังประคองตัว เซฟตี้คัทไม่ตัดทั้งที่ความร้อนบนหน้ามันทะลุพิกัดก็ดีถม
หนุ่มฝรั่งตัวใหญ่ล้วงเอากุญแจธรรมด๊าธรรมดาให้ดูดอกหนึ่ง ซึ่งนายพฤษภาเพ่งแล้วเพ่งอีกก็ไม่เห็นจะมีอะไรแปลก เป็นแค่กุญแจทั่วไปเท่านั้น
“มันเป็นฝาแฝดของจี้ที่คุณห้อย” คนให้เฉลย
“เง็ง..” ไม่พูดเปล่า ทำคิ้วผูกโบว์โชว์ซะเลย
เฟรดยิ้ม ดึงมืออีกคนออกมาแล้ววางลูกกุญแจไว้ให้ เขาบอกว่าจี้ที่คอเอาไว้ห้อย อย่าเที่ยวเอาไปไขอะไรเพราะมันแพง แต่ในมือนี่ใช้ได้แน่
“จริงๆแล้ว..ของขวัญวันเกิดของคุณคือไอ้นี่แหละ”
“ง่ะ..กุญแจอะไรนี่”
“กุญแจร้านอาหาร”
กุ๊กยิ่งมึนตึ้บ “ร้านอาหารที่ไหน”
“ร้านที่เราไปกินด้วยกันมา”
“มธุปายาสเหรอ?”
เฟรดถอนหายใจ....ไอ้กุ๊กอัลไซเมอร์เอ๊ย! “ร้านที่เราไปกินตอนหัวค่ำ”
“อ้าว!” คนฟังยังงง “แล้วเพื่อนคุณไม่ว่าเหรอ ไปเอากุญแจเขามา”
ร่างสูงแทบเอาหัวชนฝาผนังตาย หลังจากที่พยายามจะเซอร์ไพรส์แล้วไม่เคยเป็นผล เฟรดก็ตัดสินใจยิงตรงทันที
“ร้านนั้นเป็นของคุณ..”
“อ๋อ..บอกมาก็สิ้นเรื่อง” กุ๊กพยักหน้าหงึกหงัก “ร้านนั้นเป็นของผมนี่เอ....ห๊ะ!! คุณปล้นร้านของเพื่อนมาเซ่นผมเพื่อ!”
ฝ่ามือกร้านจับหมับเข้าที่ไหล่ลาด ดวงตาสีฟ้าจ้องตรง กึ่งมองกึ่งบังคับให้เจ้ากุ๊กเพี้ยนรีสตาร์ทสมองใหม่แล้วตั้งใจฟังแต่โดยดี
“เมย์ ผมสร้างร้านนั้นเอง..และผมทำ..เพื่อคุณคนเดียว”
พ่อพฤษภ์อ้าปากค้าง “ไม่จริง”
“จริงที่สุด” หนุ่มฝรั่งพูดหนักแน่น
“เป็นไปไม่ได้” เจ้าตัวส่ายหัวหวือ “สาบานให้ตัวเห้บนฝ้าเพดานรัฐสภาตกลงมาใส่เห็ดเผาะบนสนามแล้วกลายร่างเป็นนินจาเต่าซะ!”
“มันเป็นไปแล้วที่รัก..” เฟรดถอนหายใจ
“ถ้าคุณโกหก ขอให้หลวงปู่เณรคำหล่นกระแทกทุ่งข้าวสาลีแล้วบึ้ม! กลายเป็นโคอะล่ามาร์....อุ๊บ!”
ปากช่างพูดเบี่ยงประเด็นของคนตัวเล็กกว่าถูกปิดด้วยฝ่ามือใหญ่ พฤษภาเบิกตากว้าง เขาหมดทางหนีเรียบร้อย!
เฟรดขยับเข้าชิด แขนข้างหนึ่งสอดเข้าไปรั้งเอว กุ๊กตัวแสบดิ้นกลุกๆอยู่สักพักก็ยอมนิ่งให้กอดเสียที
“เมย์..รูปหล่อของผมฟังให้ดีนะ..”
“อู้..อี้..”
“ผมรู้ว่าคุณเข้าใจตั้งแต่ต้น..แต่คุณแกล้งพูดท่านั้นท่านี้เพราะคุณกำลังเขินผมอยู่..ถูกหรือเปล่าที่รัก ถ้าผมตอบถูก ผมจะหอมคุณ แต่ถ้าผมตอบผิด ผมให้คุณหอมผมแทน โอเคนะ..”
แหม..ข้อตกลงยุติธรรมสุดๆ กุ๊กแม่งเปลืองตัวทั้งขึ้นทั้งล่องเลยนี่หว่า
พฤษภาเม้มปากแน่น มองค้อนปะหลับปะเหลือก “อ่อย..อ๋ม..”
“หอยขม?” เฟรดแหย่บ้าง ถือโอกาสหอมแก้มนิ่มๆไปฟอดใหญ่
“จิ๊!”
คนตัวใหญ่หัวเราะอารมณ์ดี เขาสัญญาว่าจะปล่อย แต่ถ้าเมย์ยังพูดถึงเรื่องร้อยแปดพันเก้าที่ไม่เกี่ยวกับพวกเขาทั้งสองอีก..คราวนี้จะ ‘จูบ’ แทน
พฤษภาน้ำตาคลอ มองกุญแจในมือตัวเองแล้วเงยมองใบหน้าหล่อเหลาของพ่อยอดขมองอิ่มผมสีทองตรงข้ามกัน
“เพราะอะไร..ถึงทำให้ผมขนาดนี้”
เฟรดคุกเข่าลงข้างเตียง สองมือกุมปลายนิ้วเล็กเอาไว้แนบอก
“Because I love you, darling.”
“คุณเฟรด....” พฤษภาคราง ความรู้สึกที่อีกคนมีให้มันท่วมท้นเข้ามาเต็มอก ดวงตาสีฟ้าสว่างที่จ้องกันแสดงความจริงใจอย่างเปิดเผย
“ผมขอโทษที่ไม่เคยบอกคุณ..ผมแค่อยากเซอร์ไพรส์”
“คุณรู้ได้ยังไงว่าผมอยากได้ร้านอาหาร” พ่อครัวตัวน้อยเสียงเครือ
“เทปสัมภาษณ์..ผู้หญิงคนที่มาเจาะลึกคุณถึงไส้ในเป็นคนของผมเอง ผมเลยรู้ว่าคุณพ่อลูกติดที่เกิดเดือนพฤษภาคนนี้มีความฝันอะไร”
“ฝรั่งแช่บ๊วยของผม..” กุ๊กพฤษภ์สูดน้ำมูกที่มาจากความซึ้งดังฟึด “แต่..คุณเฟรด..ผม..ผมไม่รู้จะพูดยังไงดีครับ..”
หนุ่มตัวโตยิ้มรับ เขารับฟังทุกอย่างได้เสมอ “พูดมาเถอะเมย์..”
พฤษภากลัวคุณเฟรดจะโกรธที่สุด..แต่เอาเข้าจริง สาบานเลยก็ได้..เขาไม่เคยคิดและไม่เคยคาดหวังให้ใครต่อใครมาทำอะไรเพื่อเขาขนาดนี้
ถึงเขาจะแสดงออกว่างก แต่ก็ไม่เคยเรียกร้องจริงจัง รวมทั้งไม่อยากจะนึกด้วยว่าต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ถึงจะใช้หนี้บุญคุณครั้งนี้ได้หมด
คุณเฟรดให้เขามากเกินไป ทั้งแหวนในมือ ทั้งร้านอาหารที่จู่ๆก็ร่วงโครมลงมาเหมือนบุญหล่นทับ แต่ให้ตายเถอะ! เขาไม่สบายใจเลย
..อีกอย่าง..เขาไม่พร้อมที่จะจากคนสำคัญไปในตอนนี้..
“ผม..รับของขวัญของคุณไว้ไม่ได้..”
......
:katai4: จะจบแว้วว จะจบแว้วว
อัพครึ่งแรกไว้ก่อนน้ออ :katai3:
-
ทำมายยยยยย อย่าดราม่านะคะ
-
ว้ายย รับไว้เถอะค่ะ จะเป็นทองแผ่นเดียวกันแล้ววว :-[
ปล. พี่โชคจะโดนกด กรี๊ดดดด :ling1:
-
ไม่รอดแน่แล้ว...ลุงโชค
แดดดี้สู้ๆนะ พ่อจ๋าก็มีเหตุผลของตัวเอง ค่อยๆคุยกัน
-
ว่าจะซึ้งแล้วเชียว ทำไมคุณพ่อเมย์ถึงมาตลกใส่ละเอ๊อ :laugh:
-
คุยกันดี ๆ นะจ๊ะคุณพ่อทั้งสอง
ส่วนไอ้น้องพีทนี่ร้ายหลบในจริง ๆ
-
อ่ะ...กุ๊กเมย์คงมีเหตุผลละเนอะเฟรด อย่าเพิ่งงอนนะ
ส่วนพีท..นายแน่มาก เอาใจช่วยให้ปราบพยศลุงโชคให้ได้นะ 5555
-
โถ.....พ่อฝรั่งแช่บ๊วย :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ไม่น่าเชื่อว่าพีทจะมาเหนือเมฆแบบนี้ แอบหวั่นแทนพี่โชค :laugh:
ส่วนกุ๊กพฤษ คำพูดสุดท้ายเล่นเอาใจหายเลยค่ะ
และแด๊ดดี้เฟรดคงช็อกไปแล้วมั้ง
รอครึ่งที่เหลือ
บวกเป็ด
:mew1:
-
เอาแล่วๆ ๆ ๆ ๆ ...แล่ววว
-
กุ๊กที่รักของเราทำไมถึงพูดเยี่ยงนี่เล่าเจ้าคะ
พลับพลึง (เกี่ยว) อุตส่าห์เอาใจช่วยซะขนาดนี้คุณกุ๊กจะทำอย่างนี้กับพ่อเจ้าพระคุณรุนช่อง (ยาวเพื่อ?) แด๊ดดี้ (มันก็มีแค่เนี่ย!) ไม่ได้นะเจ้าค่ะ!
-
เอิ่มมมมมมม
มาสะใภ้เราด้วยคำว่าลาสแชปไม่พอ
ยังจะมาจบแบบนี้อีก!
ข้าวปรั้นนนนนนนน #บีบคอเขย่า
เอาครึ่งหลังมาให้ว่อง!
มุขตลกที่พ่อเมย์เล่นเลือนหายไปกับประโยคสุดท้ายหมดเลย!
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด
-
ตั้งแต่มีฉากขอแต่งงานมา
เรื่องนี้แหละฮาสุดๆแล้ว :jul3:
แต่ตอนปฏิเสษนี้มันอะไรกันพ่อจ๋า บอกเหตุผลให้ดีๆนะ
-
เฟรดดี้ นายอย่ายอมให้กุ๊กเตี้ยตบหัวแล้วลูบหลังอีกเป็นอันขาด จับกดแล้วยัดเยียดสมบัติให้โลดดดดดด :m16:
-
ห๊ะห๊ะห๊ะ กุ๊กเมย์ติดพันอะไรคะ ทำไมพูดเหมือนจะปฏิเสธแบบน๊านนน :o12:
อย่างไรก็ตาม ติดใจที่สุดคือ... พี่โชค เสร็จแน่ คงไม่รู้ตัวเลยสินะ o18 ว่าเด็กมันแอ๊บ! :a5:
-
ThankS
-
ทำไมละเชฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ :ling1: เดี๋ยวพี่โชคก็มีหนุ่มตาน้ำข้าวมาช่วยเองแหละ
-
กุ๊กเมย์ไม่ต้องเกรงใจหรอกน่า!!
-
"Will you Marry me?" [ครึ่งหลัง]
“ผม..รับของขวัญของคุณไว้ไม่ได้..” พฤษภาอ้ำอึ้ง
เฟรดนิ่งไปครู่หนึ่ง เขาคิดว่ากุ๊กเล่นตลกอีกแล้ว “มุกห่วย”
“ไม่ใช่มุก!” เขาอุบอิบ “ผม..ผมรับไว้ไม่ได้จริงๆ”
“ถ้าจะเกรงใจเวลานี้ล่ะก็..ผิดถนัด”
“ผมยังไม่อยากสร้างหนี้” พฤษภาพูดเสียงอ่อย
คนที่ลุกขึ้นยืนกอดอกขมวดคิ้ว “แล้วใครบอกว่าผมจะเป็นเจ้าหนี้คุณไม่ทราบ เข้าใจคำว่า ‘ของขวัญวันเกิด’ หรือเปล่าที่รัก”
พ่อจ๋าเห็นสายตาหวาดระแวงของอีกฝ่ายแล้วได้แต่ถอนใจ เขาพูดไม่ออก เรื่องร้านอาหารเป็นความฝันของเขา แต่เขาไม่ได้ต้องการให้ใครเสกมากองตรงหน้า เขาเป็นผู้ชายคนหนึ่ง และมันก็เป็นศักดิ์ศรีของลูกผู้ชายที่จะทำความฝันตนให้เป็นจริงซึ่งแน่นอนว่าต้องมาจากน้ำพักน้ำแรงของเขาเองด้วย
“อันที่จริง..ผมอยากเก็บเงินไปเรื่อยๆ แล้วก็..สร้างด้วยตัวเอง” คุณพ่อลูกติดพึมพำหาเหตุมาอ้าง “ค่อยๆเก็บ ค่อยๆทำ ไม่รีบร้อน”
เฟรดไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่ “ผมก็ย่นระยะเวลาให้คุณแล้วไง”
“ม..มันเป็นความทะนงส่วนตัวน่ะคุณ..” เขาเลี่ยงไม่ใช้คำว่าหยิ่งในศักดิ์ศรี หรือหน้าตาของลูกผู้ชายแล้วนะ
ถ้าใครรู้เขาจะทำยังไงเล่า! ร้านอาหารของนายพฤษภา มีหนุ่มฝรั่งรูปหล่อชื่อ เฟรด โอคอนเนอร์เป็นนายทุนให้ นี่มันเด็กเสี่ยชัดๆนี่หว่า!!
“คุณกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่..เมย์” เฟรดคว้าข้อมืออีกฝ่ายแล้วดึงร่างจิ๋วๆเข้ามาใกล้ ปลายนิ้วจับคางมนให้เจ้าตัวเงยหน้าขึ้นสบตากัน
พฤษภาเสมองไปทางอื่น..โอเค! พักเรื่องศักดิ์ศรีไปก่อนเพราะมันกินไม่ได้ แล้วเรื่องต่อไปล่ะ เขาจะหาข้ออ้างว่าอะไรได้อีก
“ผม....”
“ผม?”
คนตัวเล็กกว่าสูดลมหายใจเข้าลึก ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนมองกันอย่างลุแก่โทษ “ผมทิ้งพี่โชคมาตอนนี้ไม่ได้จริงๆ..”
เฟรดนิ่งอึ้ง “อะไรนะ..”
พฤษภาเลื่อนมือขึ้นแตะบ่าแข็งแรง หัวเขาเลยไหล่คุณเฟรดมาหน่อยเดียว พูดไปก็กลัวไป เกิดพ่อฝรั่งเกิดอยากวางมวยไทยขึ้นมา เขาต้องซี้แหง
“ผมเป็นห่วงพี่โชค ยังไม่กล้าแยกตัวออกมาจากเขา” กุ๊กพูดเสียงค่อย “ตั้งแต่รู้จักกัน ผมก็เป็นคนของพี่โชคมาโดยตลอด จะให้ออกไปมีกิจการของตัวเองกะทันหัน มันก็เหมือนเนรคุณกัน ถ้าให้ทิ้งไปตอนนี้ ผม....”
“คุณชอบหมอนั่น..” ร่างสูงขบกรามแน่น
“เปล่า! ผมเปล่านะ!” พฤษภาร้องเสียงหลง “ผมไม่ได้คิดอะไรกับเขา”
“แค่ได้ร้านอาหารเป็นของขวัญจากผม ต้องปฏิเสธขนาดนี้เลยเหรอ? ใครล่ะที่ให้สัมภาษณ์เอาไว้ว่าสักวันต้องมีกิจการของตัวเอง! มีช้าหรือเร็วมันต่างกันตรงไหนครับ..มิสเตอร์” เขาอดหงุดหงิดไม่ได้ ไม่อยากชวนทะเลาะในวันสำคัญ แต่ทนไม่ไหวจริงๆ “สรุปว่ามันเป็นข้ออ้างของคุณมากกว่า!”
..แด๊ดดี้น้อยใจเหลือเกิน..
“ไม่ใช่อย่างนั้น..”
“รู้อะไรมั้ยเมย์..ผมไม่อยากคิดนะ แต่ผมรู้ตัวมาตั้งนานแล้วทั้งที่ไม่อยากจะใส่ใจ” เขาตัดพ้อ “ผมเป็นที่สองรองจาก ‘พี่โชค’ ของคุณเสมอ”
เฟรดผละห่างจาก ‘แฟนหนุ่ม’ ของเขาทันที ปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นทำเอาพฤษภาใจหายวาบ เขารู้ว่าตนเองไม่ได้เป็นพวกรักชอบผู้ชายมาแต่กำเนิด แต่ไออุ่นที่หายไปอย่างไม่ทันให้ตั้งตัวนี่..เล่นเอาเขาปวดหนึบๆที่อกอย่างจัง
“ถ้าแม้แต่ร้านนั่นคุณยังรับจากผมไม่ได้..” ร่างสูงใหญ่ปรายตามองแหวนที่นิ้วนางของคนตรงข้าม “ผมก็คงไม่กล้าถามอะไรอีกแล้ว”
พ่อพฤษภ์ถึงกับอ้าปากค้าง เขาพะว้าพะวังมองแผ่นหลังกว้างที่หายลับไปจากห้องนอนของตัวเอง “โอย..ชิบหายกัน คดีพลิก!”
..จะตามไปดีมั้ยว้า..
โธ่เอ๊ย..ไอ้ห่าพฤษภ์! ไอ้คนเรื่องมาก!! ปีศาจสีดำประจำตัวร้องด่าเขา เสียตัวให้แด๊ดดี้ลูกติดไปแล้วยังมาคิดนู่นนี่นั่นเป็นนางเอกละครไปได้! เขาให้สินสอดมาก็รับๆไปสิวะ เที่ยวข้อแม้เยอะเดี๋ยวก็นั่งกร่อยบนคานพอดี พี่โชคก็ส่วนพี่โชคสิ ยังไงเอ็งก็ต้องแยกตัวออกมาวันยังค่ำอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ!
..ก็จริงของไอ้เดวิลมันนะ..
เดี๋ยวๆ! เทวดาปีกขาวกระพือปีกพั่บๆอยู่ข้างหัว ทำอย่างนั้นไม่ได้นะ พี่โชคมีบุญคุณด้วย จะหนีไปมีสามีแล้วทิ้งเพื่อนยากที่อยู่ข้างๆกันมาตลอด มันจะไม่อกตัญญูไปหน่อยเหรอ นึกถึงวันที่เอ็งยังเป็นลูกมือต๊อกต๋อยในครัวแม่ชะม้อยบ้างสิ! ถ้าพี่โชคไม่ชวนไปทำงานด้วยกัน เอ็งก็ล้างผักจนมือเหี่ยวอยู่ทั้งชาติ ถูกเชฟใหญ่เขาเอาตะหลิวเคาะกบาลก็ปริปากด่ามันไม่ได้อยู่นั่น!
..แหงะ..เถียงมันไม่ออกเลยกู..
พฤษภาเดินวนในห้องเหมือนหนูติดจั่น หูก็แว่วเสียงฝีเท้าหนักๆก้าวลงบันไดไป เขาลังเล เป่ายิ้งฉุบอยู่คนเดียวซึ่งไม่รู้ว่ามันจะชนะเมื่อไหร่
ไอ้พฤษภ์! เดวิลสีดำตะคอกใส่ในขณะที่กำลังเอาตีนเหยียบหัวเทวดาสีขาวจนหน้าคะมำ ตอบข้ามาคำเดียว! โยนเหตุผลบ้าบอคอแตกของเอ็งทิ้งไปให้หมดแล้วขุดหัวใจขึ้นมาตอบจิตใต้สำนึกอย่างข้าซะ!
..รักคุณเฟรดมากพอจะยกให้เขาเป็นคนสำคัญที่สุดหรือยัง..
..ถ้าไม่..ก็ปล่อยชิ้นปลามันที่เป็นเจ้าบุญทุ่มสุดๆไป..
..แต่ถ้าใช่..ก็ย้ายก้นออกจากห้องแล้วไปง้อเขาเดี๋ยวนี้!!..
โดยไม่ต้องรอคำตอบ พฤษภาที่เถียงหน้าดำหน้าแดงอยู่กับตัวเองก็กระโจนพรวดออกจากห้องแล้วร้องเรียกอีกฝ่ายที่กำลังน้อยใจไว้สุดเสียง
นาทีนี้..ถึงเขาจะกลิ้งโค่โล่ลงมาจากบันได ถึงเขาจะเตะถังขยะเพื่อนบ้านกะเด้งกะดอน ถึงเขาจะโวยวายจนอาเจ้บ้านตรงข้ามออกมาด่ากราด...กุ๊กพฤษภ์ที่ ‘เล็กๆไม่ ใหญ่ๆเอา’ ก็จะต้องคว้าฝรั่งที่ ‘อะไรๆ’ ก็ใหญ่ไว้ให้ได้!
“คุณคว้าอะไรของผมอยู่น่ะ” เฟรดถามเสียงต่ำ
“ห๊ะ?” พ่อหม้ายลูกติดเลิกคิ้ว หลุบตาลงมองอุ้งมือที่จับหมับเข้าที่ต้นขาด้านหน้าของคุณเฟรดเต็มรัก
..‘ใหญ่’ สมใจเลยพับผ่า!..
“ป..เปล๊า!” พฤษภาเสียงสูงทั้งหน้าที่ร้อนผ่าว เด้งถอยโดยอัตโนมัติ ติดแค่ว่าอีกคนคว้าแขนเขาแล้วรั้งตัวเข้าไปกักไว้เสียก่อน “คุณ..อายเขา!”
“ถ้ามาง้อก็อย่าอาย” เสียงเรียบนิ่งพึมพำ
“ใครมาง้อ! เพี้ยนเปล่า!”
“งั้นผมกลับ” หันหลังให้ไม่ทันไร กุ๊กปราดเข้าไปล็อคคอล็อคหลังหนุบหนับเป็นตุ๊กแกเรียบร้อย ให้มันโรแมนซ์กว่านี้ไม่ได้หรือไง!!
“เฟรดดี้~”
เจ้าของชื่อยังยืนนิ่ง..แม้ว่ามุมปากจะแอบกระตุกยิ้มก็เถอะ
..โถ..กุ๊กยอมง้อก่อนมันหาง่ายเสียที่ไหน..
“เรียกทำไม ปล่อย!”
“ไม่ปล่อย” พฤษภาสั่นหัวรัว ตอนแรกว่าจะปีนหลัง แต่ได้ยินเสียงดุๆแล้วใจแป้ว เลยต้องผละไปหน่อยแล้วตั้งท่าง้อใหม่
ร่างสูงที่ยืนหันหลังให้กลั้นยิ้มแทบแย่เมื่อสองแขนเล็กๆของพ่อครัวตัววุ่นเข้ามากอดเขาไว้ ใบหน้าของกุ๊กเมย์ซบแนบอยู่กับแผ่นหลัง..เพราะจะเอาคางวางเกยบ่าแล้วส่วนสูงมันไม่ถึง
“ผมขอโทษ..” เจ้าตัวเสียงอ่อย “ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”
“ช่างมันเถอะ ผมไม่ดีเอง”
“ไม่ๆ คุณเฟรดทำดีแล้ว ทำดีจริงๆนะแต่ผมมันข้อแม้เยอะเอง”
“รู้ตัวด้วย?”
คนตัวเล็กกว่ามองค้อนไอ้ฝรั่งขี้นก ป๊าดโถะ! ได้ทีว่าตูนี่เอาใหญ่นะ
“ยกโทษให้ผมได้มั้ยครับคุณเฟรด..” คราวนี้จะยอมลงให้ก็ได้! เห็นว่าการปฏิเสธสินน้ำใจที่มาจากความทุ่มเทอันใหญ่ยิ่งมันเสียมารยาทหรอก
ดวงตาสีน้ำทะเลเหลือบมองคนข้างหลัง ว่าจะทำท่าโกรธต่อไปอีกพักแต่เห็นสีหน้าเว้าวอนปนออดอ้อนแล้วใจมันเต้นตุ๊มต่อมจนอยู่ไม่สุข
..อย่าน่ารักให้มากนักเลยเมย์..
“ยกโทษให้ก็ได้” เฟรดถอนหายใจ นึกภาพอีกฝ่ายเป็นหนูสีขาวที่กำลังทำตาใสแจ๋วและยกขาหน้าขึ้นมาแตะฝ่ามือเจ้าของ โว้ย! ใจอ่อน!
“จริงเหรอ อิอิ”
ชายหนุ่มพยักพเยิด เบือนหนีท่าทางดีใจออกนอกหน้าเพราะเริ่มรับรู้ว่าเลือดในตัวกำลังร้อนผ่าว อด..ทน..ไว้..แด๊ดดี้! นี่มันหน้าบ้าน
..อยากจูบแค่ไหนก็ต้องรอให้มะม่วงสุกก่อน..
“ผมกลับแล้วนะ บาย..” เขาผละไปกะทันหันเล่นเอาอีกคนที่กำลังยิ้มแก้มบวมเบิกตากว้าง ถลาตามมาเกาะประตูรถที่จอดอยู่ตรงรั้ว
“ไหนว่ายกโทษให้ผมแล้วไง”
เฟรดงุนงง ยกโทษแล้วมันเกี่ยวอะไรกับการที่เขาจะไม่กลับบ้านกัน?
“เมาเค้กเหรอเมย์”
“ก็..ก็..” พฤษภาอึกอัก หันหนีไปมองหมาขี้เรื้อนที่เหลือบดูเขาเหมือนจะรำคาญ ใบหูขึ้นสีแดงก่ำ “นึกว่า..คุณจะ..ค้าง....”
..เฮ้ยๆ..ข้ามขั้นตอนแต่งงานไปเข้าหอเลยเหรอไอ้พฤษภ์!..
คนฟังนิ่งงัน ชะงักขาที่กำลังจะก้าวขึ้นรถทันที “ว่าไงนะ?”
“ม..ไม่รู้โว้ยแด๊ด!” กุ๊กเดินหนีลิ่วๆ “เจอกันพรุ่งนี้นะ ฝันดีผีจับขา”
พ่อฝรั่งที่มองตามแผ่นหลังเล็กคิดตัดสินใจในเสี้ยววินาทีที่ยังเห็นใบหูขาวๆเป็นสีแดงเรื่อ..นี่มันไม่ใช่ช่วงเวลา ‘อย่าชิงสุกก่อนห่าม’ แล้วแด๊ดดี้!
..มันคือ ‘น้ำขึ้น ให้รีบตัก’ ต่างหาก!..
“เดี๋ยวเมย์!” ร่างสูงวิ่งตาม ก้าวยาวๆไม่กี่ก้าวก็ประชิดตัว ฝ่ามือใหญ่คว้าหมับเข้าที่แขนเล็กก่อนเจ้าตัวจะหนีเข้าบ้านสำเร็จ
“อะไรเล่า! มาจงมาจับเขา ลูกมีพ่อมีแม่” นี่ก็เล่นตัวได้โล่!
เฟรดอดขำไม่ได้ อ้อมแขนแข็งแรงรั้งร่างที่เล็กจ้อยมาแนบกัน กุ๊กแอบดิ้นขลุกขลัก เขาเลยบีบก้นกลมๆไปหน เท่านั้นแหละ..ตาโตเป็นไข่ห่าน
“ที่รัก..”
“ใครที่รักคุณ!”
“ก็คนที่มาง้อผมไง” หนุ่มฝรั่งอมยิ้ม “ให้ผมค้างด้วยจริงเหรอ”
“ไม่รู้เฟร้ย!” พฤษภาก้มหน้างุด “หูแว่ว ประสาทหลอนมั้ง”
เฟรดแตะปลายคางอีกฝ่าย จับให้เงยขึ้นมองสบตากัน “เขินล่ะสิ”
“ไม่ได้เขิน!”
“ถ้าเขินจะกัดผมก็ได้นะ..ปิ๊กมี”
“ปิ๊กมีน่ะตัวอะไร”
“หนูแคระของแอฟริกา” ขาดคำ..กุ๊กเมย์ก็อ้าปากงับแขนเขาทันที
เป็นหนูตะเภาก็เสียชาติเกิดแล้ว นี่ยังบังคับให้เล็กแกร็นลงไปอีก!
พฤษภาเคี้ยวกล้ามเนื้อบนท่อนแขนแข็งแรงกร้วมๆอย่างมันเขี้ยว ไม่ทันรู้ตัวเลยว่าเหยื่อที่ยอมอุทิศร่างเลื้อยมือลงไปใต้เสื้อแล้วคว้าหมับเข้าที่อกแบนราบของเขาเรียบร้อย..แถมบีบซะอีกนั่น!
“หวา!”
หนุ่มตัวสูงสบโอกาสเหมาะ ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงประกบปากต่อปาก เมย์ของเขาเบิกตากว้าง ดิ้นตุบตับอยู่ในอ้อมกอดสักพักถึงยอมสงบ
ปลายนิ้วเรียวขยุ้มลงบนสาบเสื้อตัวใหญ่ ดวงตาสีน้ำตาลปรือปรอยเมื่อริมฝีปากอุ่นร้อนซุกไซ้แถวต้นคอไปมาก่อนวกกลับมาที่ปากนุ่มอีกหน
พฤษภาหอบหายใจตอนที่อีกฝ่ายยอมผละออก แด๊ดดี้ลูกหนึ่งคลอเคลียสองข้างแก้มอย่างรักใคร่ สองแขนโอบกอดกันแน่น
“ผมรักคุณ..เมย์” สารภาพรักหน้าบ้านท่ามกลางสายตาของหมาขี้เรื้อนนี่โรแมนติคดีจังแฮะ
หนุ่มตัวเล็กก้มหน้างุดๆ ปากอุบอิบอยากจะบอกความในใจเพราะอารมณ์พาไปเหมือนกัน แต่พอเงยหน้าตามองตาแล้วดันมีเอฟเฟกต์แทรก
โบร๋วว..วว..
..ขอบคุณมากที่ช่วยหอนแสดงความยินดี..แต่เวลานี้มันไม่ใช่เว้ย!..
“ข..เข้าบ้านกันเถอะ” ให้มันได้อย่างนี้สิ! ไอ้พฤษภาศิษย์เจ๊ชิดชนก! หย่าเมียมาไม่นาน มันชวนผู้ชายต่างชาติเข้าบ้านเลยเว้ยเฮ้ย!
แด๊ดดี้เฟรดยิ้มกริ่ม ก้าวตามอีกฝ่ายไปติดๆ รอให้เจ้าของบ้านล็อคประตูสำเร็จ ร่างสูงใหญ่ก็ขยับเข้าประชิดตัวแล้วช้อนร่างเบาเป็นนุ่นขึ้นทันที
“คุณเฟรด!” โอย..ตาย บักหำน้อยคอหดหมดแล้ว
“เฟรดเฉยๆ” เสียงทุ้มต่ำกระซิบ “ภรรยาไม่ควรเรียกสามีห่างเหิน”
“เฮ้ย! ตกลงกันตอนไหน!”
“เรียกล่วงหน้า”
“ขี้โกง~”
“ไม่ต้องอายหรอกเมย์” ชายหนุ่มยิ้มอารมณ์ดี อุ้มเจ้าตัวขึ้นไปชั้นสองแล้วใช้ปลายเท้าเตะประตูห้องนอนให้เปิดออก โชคดีนะที่เตียงกุ๊กกว้างขวาง
..เหมาะกับ ‘ไซส์’ ฝรั่ง..
“ยังไงคืนนี้..คุณก็ต้องได้เป็น ‘ภรรยา’ ของผมแน่”
:L1: :z13: :L1:
อีกด้านหนึ่งของกำแพง ปีเตอร์ที่เอาแก้วน้ำวางแนบผนังแล้วเงี่ยหูฟังอดยิ้มไม่ได้ จอชชี่กับน้องเมษที่กำลังเล่นเอาหมอนฟาดกันอยู่เลยหันมามอง
“Peter” โจชัวร์ลากหมอนข้างเดินตุบตับมาหาพลางเอียงคอมองคุณพี่ชายตัวโต “What are you doing?”
“อย่าพูดภาษาปะกิดสิ! เมษฟังไม่รู้เรื่องนะ!” เด็กแสบตัวกลมนั่งเบะปาก ขมวดคิ้วยุ่งอยู่บนเตียง
เด็กหนุ่มส่ายหัวทั้งใบหน้ายิ้มๆ “เข้านอนได้แล้ว”
ปีเตอร์อุ้มโจชัวร์ขึ้นเตียง จับตัวน้องเมษลงนอนแล้วห่มผ้าให้เด็กทั้งสองคน ตามด้วยการสอดตัวลงไปใต้ผ้านวมเพื่ออยู่เป็นเพื่อนเจ้าตัวจ้อย
“นี่..พวกนายรู้อะไรมั้ย” พีทกระซิบในความมืด
เมษาหันมามอง ส่วนโจชัวร์ทำคิ้วผูกโบว์ใส่
“พวกนายต้องมีพ่อสองคนล่ะ”
เมษายิ้มร่า “โหย..เมษกับจอชรู้มานานแล้ว”
“Yeah! yeah!” จอชชี่พยักหน้าสนับสนุน “We have two daddies!”
_______________________________________________________________
-
"Last Chapter : FAMILY"
ดวงตาสีฟ้าอ่อนจ้องมองแผ่นหลังเปลือยเปล่าของคนข้างกาย ท่อนแขนแข็งแรงเลื่อนขึ้นไปโอบเอวเล็กพลางลากคนที่ขืนตัวอย่างดื้อดึงเข้ามาชิดอก
เมื่อคืนเมย์รั้นกับเขาเหมือนเด็กๆ กว่าจะจับตัวแล้วลงเอยกันได้ก็เอาด้ายจ่อรูเข็มเสียครึ่งค่อนคืน ไหนจะอ้างนู่นนี่ ไหนจะวิ่งหนีกัน ไหนจะต้องหลอกล่อเหมือนเอาลูกกวาดให้เด็กอีก..เพลียสุดๆ
ดังนั้น..พอสบโอกาส ‘สอย’ แด๊ดเลยเล่นจน ‘พรุน’
“ไอ้..บ้า..กาม” พฤษภานอนคว่ำหน้า พูดเสียงอู้อี้กับหมอนทั้งใบหูที่เป็นสีแดงจัด จนคนใกล้เคียงอดไม่ได้ ต้องโน้มตัวเข้าไปงับเบาๆ “ฮื่อ!”
“ตื่นเช้ามาแล้วพูดกับฮัสแบนด์แบบนี้เหรอ” เฟรดหัวเราะหึ ปากว่าไปมือก็อยู่ไม่สุข ไล้ปลายนิ้วไปมากับต้นคอขาว
“ไอ้..บ้า..กาม”
ร่างสูงใหญ่ทำเสียงฟึดออกจมูก ถึงอย่างนั้นมุมปากได้รูปก็ยังยกยิ้มเมื่อสังเกตเห็นแก้มที่ขึ้นสีมะเขือเทศสุก เขายกมือขึ้นเกลี่ยเบาๆเพื่อเอาใจ
“เงยหน้ามาเมย์..เดี๋ยวหายใจไม่ออก”
“ม่าย..ย..” ตาแก่อายุสามสิบเอ็ดส่ายหัวรัว
เฟรดยักไหล่ ช่วงแขนกว้างโอบรัดไหล่ลาดก่อนจะช้อนตัวเบาหวิวขึ้นนอนหงาย กุ๊กพฤษภ์โวยออกมาได้สองสามประโยคก็เงียบไปเพราะจูบเน้นๆ
“ว่าใครบ้ากาม” หนุ่มตัวสูงดันแขนขาวลงแนบเตียง ถลกผ้าห่มทิ้งแล้วขยับตัวขึ้นคร่อม ไอ้ส่วนล่างที่ยังเปลือยเลยแนบกันอย่างหวาดเสียว
“อยากรับก็รับไปดิ!” พฤษภาเบือนหน้าหนี กลั้นยิ้มเขินๆอย่างสุดความสามารถ “ไอ้..บ้า..กาม”
“ไม่ปฏิเสธครับ..” เขาหัวเราะ
เฟรดดีใจที่ได้เห็นแง่มุมหลากหลายของพฤษภา ตั้งแต่ตอนแรกที่เจอกัน กุ๊กก็ตั้งท่าเป็นไม้เบื่อไม้เมากับเขามาโดยตลอด แหย่นิดหน่อยเป็นทำท่าหงุดหงิดใส่ หวิดจะวางมวยกันหลายรอบ แต่พอเริ่มสนิทถึงจะได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของพ่อหม้ายลูกติดคนนี้..บ้าบออย่าบอกใคร
เขาชอบเวลากุ๊กจริงจังกับงาน ชอบมองสีหน้าตอนโมโหเลยขยันแหย่ให้โกรธเพราะหนูตะเภาพองขนมันตลกดี ยิ่งใกล้ชิดกัน พ่อครัวที่ขี้งกและไม่ชอบวุ่นวายกับใครคนนี้กลับแสดงน้ำใจออกมาให้เห็นมากขึ้น ที่สำคัญกว่านั้น เขาไม่เคยคิดว่าจะเจอใครที่รักลูกเขาได้เท่ากับหรือมากกว่าที่เขารัก
..ในเมื่อเจอแล้ว..จะปล่อยหลุดมือไปทำไม..
..เขารักพฤษภา..และรู้ตัวดีแล้วว่าอยู่คนเดียวไม่ได้..
..ถ้าไม่มีกันและกันอยู่ข้างๆ..
“ผมรักคุณ..เมย์” ดวงตาสีฟ้าอ่อนมองมาอย่างหวานเชื่อม และเขาก็ได้เห็นสีเลือดซับอยู่สองข้างแก้มอีกครั้ง
“รู้หรอกน่า..” กุ๊กอุบอิบ กลั้นยิ้มจนแก้มบวม เขินนะเว้ย!
..จะให้พูดบ้างก็พูดไม่ออก..ลิ้นพันกันอยู่เรื่อย..
ชายหนุ่มก้มลงกดจูบตรงซอกคอที่หอมกลิ่นแป้งเด็กฟุ้ง ริมฝีปากอุ่นร้อนไล่มาเรื่อยจนถึงปากช่างพูดของพ่อครัวก่อนจะจูบทับแนบแน่น
“ฮื้อ..พอก่อน..แด๊ดดี้” กุ๊กอุบอิบ เอามือผลักแผ่นอกล่ำสันออกห่าง
“อีกนิด..” เฟรดโน้มเข้าหา เอียงหน้าทาบทับกันพร้อมกับขบริมฝีปากล่างอีกฝ่ายเบาๆ ปลายลิ้นอุ่นสอดลงโพรงปากแล้วกวาดต้อนไปมา
“หายใจไม่ออก”
“อีกห้าวิ..” กระซิบริมหูพลางลูบมือไปทั่วตัวเล็กบาง ถึงแต่ก่อนแด๊ดจะชอบผู้หญิงทรงโตเหมือนแม่วัวพันธุ์บะฮึ่ม แต่ตอนนี้ติดใจนมกล่องแบนๆมากกว่า..ยังไงก็บีบจาก ‘เต้า’ เหมือนกัน..นึกแล้วก็อยากฮัมเพลงโฆษณา
นมเมียของเฟรด..ใหม่และสด..รสดีเสมอ
“คิดบ้าอะไรวะ หน้าหื่นมาก”
“กำลังคิดว่า..” เฟรดยิ้มกริ่ม เหลือบมองอกขาวจั๊วะ “หิวนมจัง”
เพี๊ยะ!!!!!! โดนเข้าแล้วไงแด๊ด!!!
“ทะลึ่ง!” พฤษภาหน้าแดงก่ำ ทั้งแก้มร้อนฉ่ายิ่งกว่าเตาบาร์บีคิว ลองเอาเนื้อมัตสึซากะวางตอนนี้สิ เดี๋ยวจะสุกทันทีทันใด
“ทะลึ่งอะไร คุณก็แซวผมได้นะ” หนุ่มฝรั่งยักคิ้ว ดึงมือของพ่อครัวให้วางทับกึ่งกลางของเขา..แถวๆต้นขานั่นแหละ “อะไรเอ่ย..ใหญ่และ..โตงเตง”
กุ๊กแยกเขี้ยวใส่ ‘อะไรๆ’ ของไอ้หมอนี่ก็คือ ‘เล็กๆไม่ ใหญ่ๆเอา’ ไงล่ะ
“พอเลยๆ ไอ้ผีทะเลเอ๊ย!” คนขี้อายหันหน้าหนี รีบร้อนลงจากเตียงจนลืมหยิบเสื้อคลุมมาสวม เผลอเดินโชว์บั้นท้ายกลมๆให้แด๊ดดี้ชมจนอิ่มตา
“เมย์..” เฟรดนอนตะแคงข้าง เท้าหัวมองเพลิน
“หือ?” พ่อครัวตัวเล็กเอียงหน้ามาหาตอนกำลังจะเข้าห้องน้ำ “หิวแล้วเหรอครับ..เดี๋ยวผมอาบน้ำเสร็จแล้วจะไปทำข้าวเช้าให้นะ”
..อึดและถึกจริงๆยอดชายนายตัวกุ๊ก..
..โดนกระหน่ำคลุกวงในทั้งคืนยังยืนได้ทั้งขาสั่นๆ..
“แค่อยากบอกว่า..” เฟรดยิ้ม สายตาลวนลามเปิดเผย “ก้นงอนดี”
“เงียบไปเลย!!”
ในขณะที่เกิดสงครามหมอนเล็กๆในห้องนอนของพ่อจ๋า น้องเมษกับจอชชี่ที่ตื่นกันแต่เช้าเพื่อเป็นลูกมือของพี่พีทก็กำลังวุ่นวายอยู่ในครัว
อันที่จริงเด็กๆกินข้าวกันเรียบร้อยแล้ว ปีเตอร์ทำออมเล็ตกับแซนด์วิชไก่ให้ก่อนออกไปร้านมธุปายาส แต่พอท้องตึงและหนังตาไม่ได้หย่อน น้องเมษเลยชวนเพื่อนรักอย่างโจชัวร์มาลุยฐานทัพของพ่อจ๋า อ้างเหตุว่า พ่อๆยังไม่ได้กินอะไร พวกเราชาวนินจาเต่าจึงควรทดแทนบุญคุณพ่อเจ้าประคุณรุนช่องสองคนที่ยังนอนไม่ตื่น ปล่อยตะวันแยงก้นจนไหม้อยู่ข้างบน
“จะดีเหรอ” โจชัวร์เด็กฉลาดเอียงคออย่างไม่แน่ใจ สองมืออุ้มขนมปังฝรั่งเศสอันยักษ์ไว้แนบพุง “พ่อจะโกรธนะ”
เด็กชายเมษามุดตัวกลมๆเข้าไปรื้อเสบียงในตู้เย็น “ดีซี! เราเก่งนะ”
ไอ้ตัวร้ายรื้อวัตถุดิบออกมาเกลื่อน เห็นอันไหนไม่ใช่ก็โยนหวือลงพื้น อันไหนใช่ก็ยัดใส่กระเป๋ากางเกง หนักเข้าก็หย่อนลงเสื้อจะได้ไม่ต้องเดินหลายรอบ ตอนนี้ทั้งตัวน้องเมษเลยมีแต่ไข่ไก่กับผักเต็มไปหมด
“จะทำอะไรอ่ะ”
“อาหารในคืนหมาหอน!”
..สาบานซิว่านั่นคือชื่อเมนู..
โจชัวร์ลูกมือตัวกระจ๊อกปีนเคาน์เตอร์ไปช่วยเพื่อน น้องเมษยืนอยู่บนเก้าอี้ตัวสูงที่พ่อจ๋ามักให้นั่งเวลาขอให้เจ้าแสบมาเป็นลูกมือ
“มันคืออะไรเหรอ” โจชัวร์มุ่นหัวคิ้ว เห็นเพื่อนเมษล้วงเอาไข่ไก่ออกมาทีละใบสองใบ เสร็จแล้วก็ตอกป๊อก ตอกป๊อกท่าทางเชี่ยวชาญ
“ดูนะเด็กน้อย” เมษาจีบปากจีบคอ ตอกไข่ไก่ใส่ลงทัฟเปอร์แวร์แล้วเทคอนเฟล็กต์ไปครึ่งหนึ่ง บีบนมกล่องตามทั้งรสจืด รสหวาน รสช็อคโกแลต ตบท้ายด้วยโยเกิร์ตรสสตรอว์เบอร์รี่ มีวิปครีมเล็กๆ โรยพริกไทยอร่อยเหาะ
..เสร็จสรรพก็ปิดกล่อง ทำการเชค เชค..
“เราชาวนาอยู่กับควาย พอหมดงานไถ เราขี่หลังควายชมทุ่ง อ่าฮ่า..อ่าฮ่า” ต้องมีท่าเชค เชคด้วยนะจะบอกให้ ยกทัฟเปอร์แวร์เหนือหัว ส่ายตูดเบาๆ เอวบิดพริ้วสามสิบองศาโดยประมาณ
“ว้าว~”
“พออาบน้ำควายสำราญ..” เด็กชายเมษาหมุนตัวสามตลบ
พอกลับท่าเดิมแล้วเกิดงงงวย ตัวเลยเซไปปะทะเคาน์เตอร์ มือไม้อ่อนกะทันหันจนทัฟเปอร์แวร์ร่วงโพล๊ะ! ส่วนผสมในคืนหมาหอนตกกระจาย
“อ้าว..” โจชัวร์งงต่อ แต่น้องเมษไม่งง
“ขอไม้กวาดกับที่โกยหน่อย”
ลูกมือตัวจ้อยรีบเอามาให้ตามบอก ตากลมๆมองเพื่อนเอาไม้กวาดทางมะพร้าวที่ใช้เขี่ยเศษผมในห้องน้ำกวาดเมนูพิสดารของตัวเองเข้าที่โกย
“จอชเอาไปทิ้งให้”
“ไม่..มันกินได้” น้องเมษร้องบอก หยิบชามวางบนพื้นแล้วเทน้ำสีตุ่นๆในที่โกยผงใส่ลงไป “เมษเห็นชินจังทำ ชินจังก็บอกว่ากินได้”
“อ๋อ..” โจชัวร์เชื่อฟังอยู่แล้ว กินได้ก็กินได้สิเนาะ
“เทนมให้พ่อจ๋าด้วย เมื่อคืนพ่อจ๋าร้องหนวกหูม๊ากมาก”
จอชชี่รีบกระวีกระวาดทำตาม ด้วยความที่เป็นลูกคุณหนูฝรั่งไม่เคยทำอะไร พอจับปุ๊บก็ทำขวดนมหล่นปั๊บ นมไหลเป็นทาง
“เฮ้อ..ไม่ไหวๆ” เมษาส่ายหัว เอาผ้าขี้ริ้วเช็ดพื้นก่อนจะออกแรงบิดนมใส่แก้วตามเดิม เสร็จเรียบร้อยสองเมนูก็ยกใส่ถาด
..อร่อย..เหาะ..
โจชัวร์ปีนบันไดต้วมเตี้ยมขึ้นไปเปิดประตูห้องนอนของพ่อจ๋าให้เพื่อนซี้ พอน้องเมษโผล่หน้าปุ๊บ หมอนอันเบ้อเริ่มก็ลอยละลิ่วปลิวลมมาเต็มที่
“เดอะ ลาส เอ็กโซซิส!” เด็กชายเมษาร้องเฮ้! ทำสะพานโค้งหลบฉาก
พลั่ก! หมอนหนุนของพ่อจ๋าเลยปะทะหน้าโจชัวร์จังเบ้อเร่อ จบเกมไปทันใด ทีมพ่อคนไทยชนะพ่อฝรั่งใสๆแบบไม่เห็นฝุ่น
..มันใช่ซะที่ไหนล่ะวะ!..
“ตายหะ..” พฤษภาตาโต รีบตาลีตาลานปีนข้ามเตียงมาหาตัวเล็กจ้อยที่ล้มหงายเก๋งลงไปนอนดูดาว หน้ากลมๆดูเอ๋อไปครู่ใหญ่ “เจ็บมั้ยลูก!”
“โอ๊ะโอ..” เฟรดรีบเดินมาหา ไอ้หนูน้อยของเขากะพริบตาปริบๆ
กุ๊กประคองลูกชายอีกคนขึ้นมานั่งตัก เลิกผมหน้าม้าขึ้นดูว่าบาดเจ็บตรงไหนหรือสมองถูกกระทบกระเทือนอะไรไปบ้าง
“พ่อขอโทษนะครับจอชชี่ โอ๋..เด็กดีของพ่อไม่เจ็บเนอะ เพี้ยง!”
โจชัวร์ส่ายหัว เด็กชายยิ้มร่า “ไม่เจ็บฮะ” แค่หน้าชาจี๊ดๆ
น้องเมษเดินตัวพองมาหาเพื่อน วางถาดในมือลงแล้วนั่งยองๆ
“จอชชี่เก๊งเก่ง” สองมือแปะลงหน้าผากใส “แต่ช้าแต่ แม่พวงมาลัย”
“มันใช่คำปลอบซะที่ไหนเล่าน้องเมษ” กุ๊กหัวเราะ หอมแก้มทั้งคู่ไปฟอดใหญ่ก่อนจะพยุงตัวเด็กๆให้ลุกขึ้น “มาหาพ่อถึงห้อง มีอะไรมั้ยเอ่ย”
เมษาพยักหน้าหงึก นั่งขัดสมาธิบนพื้นก่อนจะชี้มือไปที่อาหารเช้าซึ่งสรรค์สร้างมาจากความตั้งใจอันใหญ่ยิ่งของเด็กไร้เดียงสาตัวน้อยๆ
“พวกหนูทำให้กิน”
“ห๋า?” ลุงเฟรดตาโต ขนาดเขายังตอกไข่เละเลย “จริงเหรอน้องเมษ”
เด็กๆยิ้มรับอย่างลิงโลด สองพ่อมองหน้ากัน และในฉับพลันทันใด..กระแสความดีใจ ความภูมิใจ ความยินดีแบบปลื้มปริ่มน้ำตาไหลก็ท่วมเอ่อ
“ลูกของเราโตกันแล้วเนอะ” กุ๊กขอความเห็นคุณสามี ยกแก้วนมขึ้นด้วยน้ำตาคลอเบ้า “พูดไม่ออกเลย..”
เฟรดอาจจะตงิดกับสีตุ่นๆของซีเรียลในชาม แต่ความตั้งใจก็คือความตั้งใจอยู่ดี เห็นแล้วขอบตาร้อนผ่าวด้วยความชื่นชมเลย ให้ตาย!
มื้อเช้าดำเนินไปอย่างชื่นมื่น(และผะอืดผะอม) ต่อให้ตัวสองพ่อมันไม่อยากกิน แต่เจ้าตัวสองลูกมันก็บังคับให้กินกันจนได้
“ใช่แล้ว!” เฟรดที่กำลังหันหนีอาหารในคืนหมาหอนคำโตจากโจชัวร์นึกขึ้นได้ “แด๊ดมีเรื่องอยากจะคุยกับพวกเรา” ชายหนุ่มมีสีหน้าจริงจัง
พฤษภาโชคดีหน่อยที่นมในแก้วไม่ได้มีรสปุเลี่ยนเท่ากับซีเรียลถ้วยนั้น..ถึงจะประหลาดใจที่มันมีฝุ่นลอยอยู่ด้วยก็เถอะ..ยังไงซะรูปการณ์ก็ไม่หนักเท่าขาแมลงสาบที่ติดปากแด๊ดดี้อยู่หรอก (จ้างให้ก็ไม่บอก อิอิ)
“ว..ว่าไงเหรอคุณ คุยเลยสิ คุยเลย!” กุ๊กวางแก้วนมที่พร่องไปครึ่ง หนึ่งลงบนพื้น เปลี่ยนมานั่งขัดสมาธิโดยมีน้องเมษขยับเข้าไปนั่งตัก
เด็กชายเมษาตาวาวเมื่อเห็นแหวนตรงนิ้วนางซ้ายของพ่อจ๋า
“อะไรฮะ!”
พฤษภาเลิ่กลั่ก หลบสายตาฉงนสนเท่ห์ของเด็กๆที่จ้องมาไม่วาง
“แด๊ดอยากคุยกับพวกเราเรื่องนี้”
เฟรดเอื้อมไปดึงมือของพ่อครัวตัวเล็กมากุม พอสองมือของสองหนุ่มบีบกระชับเข้าหากัน เด็กๆก็เห็นแหวนสองวงสะท้อนเข้าสองตาพอดี
เมื่อคืนแด๊ดดี้ออกจะคึกไปหน่อย คิดว่าตนเองเป็นกวางหนุ่มปราดเปรียวเลยฟัดกวางสาวจนอิ่มแปล้ แต่พอฟ้าสว่างและแดดแยงตา ความจริงที่ว่ากวางสาวก็มีเขายาวโง้งเหมือนตัวเอง และยังพ่วงด้วยลูกเล็กๆมาอีกหนึ่งก็กระตุกใจให้คิดอยู่เหมือนกัน..ว่าพวกเขายอมรับกับสิ่งที่เป็นอยู่ได้
..แต่ลูกของเขากับลูกของอีกฝ่ายล่ะ..จะรับได้แค่ไหนกัน..
โอเค..ถึงมันจะช้าไปหน่อยก็เถอะที่มาจริงจังเอาตอนนี้ (ทีตอนบอกให้ลูกๆทำปลอกนิ้วให้ไม่ยักทำความเข้าใจกันก่อน) แต่อย่างน้อยก็ยังดีกว่าไม่ได้พูดอะไรกันเลย เพราะนับจากนี้ไป..เด็กๆจะต้องอยู่กับสภาพแวดล้อมที่มี ‘คุณพ่อสองคน’ ไปอีกนานแสนนาน..หรือเทียบเท่ากับตลอดชีวิตของตน
พฤษภายิ้มแหะ นึกเรียบเรียงคำพูด หลังจากผ่านด่านความรู้สึกของผู้ใหญ่ พวกเขาก็ต้องการถามความเห็นและความสมัครใจของลูกๆด้วย เขากับคุณเฟรดไม่ได้นัดหมายกันในเรื่องนี้ แต่พอมองตากันก็พอจะเข้าใจได้อยู่
..นี่แหละ..ด่านอรหันต์ของชีวิตเลย..
“น้องเมษ..ถ้าพ่อบอกว่าพ่ออยากให้แด๊ดดี้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเรา..น้องเมษจะว่ายังไงครับ”
หนุ่มต่างชาติพยักหน้าหงึก “แด๊ดรู้ว่าเคยสัญญากับจอชเอาไว้ว่าจะไม่หามัมคนใหม่ให้เรา จะไม่มีใครมาแทนที่มัมแซนดร้าได้..แต่ว่า..”
เมษากับโจชัวร์มองหน้ากัน สองแสบส่ายหัวไม่เข้าใจ
“ก็คือว่า..” กุ๊กใช้คำใหม่ “ต่อจากนี้ไป เราอาจจะย้ายไปบ้านลุงเฟรดอาทิตย์หนึ่ง ย้ายมานอนบ้านเราเองอาทิตย์หนึ่ง มีลุงเฟรดคอยรับส่ง..”
“มื้อเช้าของพวกเราก็จะมีพ่อจ๋าทำให้ มื้อเที่ยง มื้อเย็น หรือมื้อไหนๆ พ่อจ๋าก็จะเป็นคนคอยดูแล แด๊ดไปทำงาน กลับมาบ้านก็เจอพ่อจ๋ากับลูกๆ” เฟรดรีบสมทบ “เราจะเข้านอนพร้อมกัน ตื่นขึ้นมาพร้อมกัน ไปเที่ยวด้วยกัน”
“โจชัวร์จะได้เป็นพี่ชายของเมษ และเมษก็จะเป็นน้องชายของโจชัวร์”
สองพ่อมองตากันอย่างหวานซึ้ง..ทั้งที่เพิ่งทำสงครามหมอนกันหยกๆ
“แด๊ดดี้จะเป็นหัวหน้าครอบครัวของพวกเรา..จะคอยดูแล..และเป็นพ่อให้กับพวกหนูอีกคน” พฤษภายิ้มอ่อน “จอชกับเมษโอเคมั้ยครับ..”
เฟรดเสริม “ถ้าครอบครัวเราจะมีพ่อสองคน”
น้องเมษกับจอชชี่ที่นั่งฟังจนนกหลับปรือตามองแด๊ดดี้สลับกับพ่อจ๋า เด็กชายถอนหายใจแล้วลุกขึ้นยืน จูงมือเพื่อนเดินออกนอกห้องไปท่ามกลางความตกตะลึงของผู้ใหญ่ทั้งสอง
“เมย์..” แด๊ดดี้คราง เขาไม่ทันคาดคิดถึงปฏิกิริยานี้มาก่อน
พฤษภาหน้าเสีย พวกเขากุมมือกันโดยอัตโนมัติ “ถ้าลูกไม่โอเคล่ะ”
เฟรดดึงร่างเล็กๆมากอดปลอบ ลูบหัวลูบหลังยกใหญ่ ไม่รู้ว่าเขาคาดอะไรผิดหรือเรียงลำดับความสำคัญพลาดหรือเปล่า ผลถึงได้ออกมาแบบนี้
ตามปกติแล้วผู้ใหญ่ต้องจีบกันก่อน..พอสำเร็จค่อยถามเด็กๆไม่ใช่หรือไง หรือจริงๆต้องถามความเห็นเด็กก่อนแล้วค่อยไปจีบกันลับหลังเอง!
ก่อนที่สองพ่อจะคิดเกินเลยไปกว่าที่เป็นอยู่ เด็กชายเมษาที่ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งพร้อมกับจูงมือเพื่อนซี้มาด้วยก็ยื่นกระดาษใบหนึ่งให้ดูต่อหน้า
กุ๊กพฤษภ์น้ำตาร่วงผล็อย รับกระดาษปอนด์ในมือของลูกชายมา
ดูเหมือนว่าน้องเมษจะวาดเอาไว้นานแล้ว เป็นครอบครัวตัวกลมที่มีบ้านหลังจ้อยอยู่ข้างหลัง มีแปลงคุณนายตื่นสายและตู้รับจดหมายอยู่ข้าง หน้า พ่อจ๋าใส่ชุดพ่อครัว น้องเมษยืนกินเบอร์เกอร์..ตัวแถมอย่างลุงโชคก็อยู่ไม่ไกลออกไป ส่วนอีกภาพหนึ่งเป็นฝีมือของโจชัวร์ ครอบครัวก้างปลาหัวโตประกอบไปด้วยแด๊ดดี้ จอชชี่ กับป้าสาวที่อ้วนตุ้ยนุ้ย
สองภาพวาดโดยเด็กสองคน แต่มันกลายเป็นภาพเดียวเพราะเด็กๆต้องการให้เป็นอย่างนั้น สก็อตเทปแผ่นบางๆเชื่อมต่อมันไว้ด้วยกัน
เรียบง่าย ไม่ยุ่งยาก ไม่ต้องอธิบายซับซ้อน เพียงแค่มองและเปิดใจ
..ภาพทั้งหมดก็แสดงความหมายอย่างสมบูรณ์ด้วยตัวมันเอง..
‘แควมมิลี่’
..และนั่น..ก็คือคำตอบหนึ่งเดียวของเรื่องนี้..
“แด๊ดดี้” เด็กชายเมษายิ้มตาปิด “พ่อจ๋า”
โจชัวร์หันมองเพื่อนรักแล้วกุมปลายนิ้วนุ่มไว้แน่น ปากฮัมเป็นเพลง
“พ่อจ๋า..กับแด๊ดดี้ มีจอชชี่เป็นพี่ของเมษ”
พฤษภาน้ำตาปริ่ม ตั้งแต่รู้ตัวว่ามีใจให้คุณเฟรด..เขาก็ไม่ได้คาดหวังการยอมรับมากมายนักจากลูก อย่างน้อยแค่ลูกพอจะทำใจได้ พวกเขาก็มีความสุขแล้ว แต่สิ่งที่กำลังได้รับอยู่มันเกินคาด
..ไม่รู้ว่าเด็กๆเข้าใจหรือไม่กับสิ่งที่แสดงออกมา..
..แต่พฤษภากับเฟรดมั่นใจอยู่อย่างหนึ่ง..
..ความผูกพันในครอบครัวจะเป็นอันดับแรกที่พวกเขานึกถึงเสมอ..
เฟรดที่กำลังกะพริบตาไล่หยดน้ำที่คลอเบ้าอยู่ทิ้งไปดึงตัวเมย์ของเขามากอด พ่วงด้วยเด็กๆที่เฮโลเข้ามานั่งตักและกอดรัดกันอย่างอบอุ่น
“ดูเหมือนเราจะข้ามขั้นตอนอะไรไปอีกแล้วนะที่รัก..”
พฤษภาที่กำลังหอมแก้มลูกๆซ้ายขวาเงยหน้ามอง “อะไรครับ”
เมื่อคืนขอเขาแต่งงานอีกครั้งตอนเข้าด้ายเข้าเข็ม..เขาก็รับปากไปแล้วนี่หว่า..ถึงจะบอกว่าไม่ต้องทำพิธีอะไรก็เถอะ แค่ตกปากรับคำก็พอ แด๊ดดี้ก็ไม่เห็นจะแย้งนี่นะ..หรือว่าเขาลืมอะไรไปอีก
“คุณยังไม่ได้บอกรักผม” เฟรดแสร้งตัดพ้อ
กุ๊กหัวเราะร่า ขยับเข้าไปนั่งชิดกันแล้วเอนหัวลงซบบ่ากว้าง
เมษากับโจชัวร์หูผึ่งเหมือนจะลุ้น
“ผม..รั...” พ่อจ๋านิ่วหน้า ได้ยินเสียงอะไรแว่วๆในท้อง “อุ่ก..”
ครืดด!! ชัดเลย..ซื้อหวยไม่ถูกบ้างวะไอ้พฤษภ์!
“เงียบทำไมล่..ะ..” ร่างสูงทำคิ้วย่น สีหน้าเปลี่ยนเป็นเหยเก
คราดด!!
เด็กชายเมษาหัวเราะคิกคัก ยักคิ้วหลิ่วตาให้กับโจชัวร์หลังจากที่สองพ่อถลาเข้าห้องน้ำไป แด๊ดดี้ถูกสั่งให้วิ่งลงล่าง ส่วนพ่อจ๋าจะใช้ข้างบนแทน
ครอบครัวนี้ยังต้องวุ่นวายไปอีกนาน เพราะอะไรน่ะเหรอ...
Because….WE HAVE TWO SONS!!
FIN
แถมท้าย
พฤษภาทำข้อตกลงกับคุณเฟรดเอาไว้ว่าพบกันคนละครึ่งทาง สำหรับเรื่องร้านอาหาร เขายินดีรับมา แต่ในช่วงจังหวะนี้ขอหยุดพักไว้ก่อน
เฟรดยอมตกลงและปิดร้านเอาไว้ชั่วคราว..จนกว่าทางคุณโชคชัยจะสามารถหาใครก็ตามที่มีฝีมือทัดเทียมหรือทำหน้าที่แทนพฤษภ์ได้ขึ้นมาแทน
“เขาไม่ว่าอะไรหรอกน่า” หนุ่มฝรั่งปลอบใจคนรัก
กุ๊กทำหน้าเหมือนจะเข้าที่ประหาร แค่มาบอกพี่ชายของอดีตเมียเท่านั้นเองว่าตกลงปลงใจใช้ชีวิตกับแด๊ดดี้เฟรด ซึ่งนั่นหมายรวมถึงเรื่องในอนาคตข้างหน้าว่าต้องแยกตัวออกไปทำมาหากินเองด้วย
พฤษภาสูดลมหายใจเข้าลึก เขาทักทายพวกพ่อครัวแม่ครัวผู้ช่วยก่อนจะบอกให้เฟรดดี้รอข้างนอก ส่วนตัวเขาจะเข้าไปหาพี่โชคในห้องทำงานเอง
“ไปด้วยกันก็ได้ เขาไม่ต่อยผมหรอก” เฟรดยักไหล่
กุ๊กตัวเล็กพยักหน้าหงึกอย่างจำยอม เขาค่อยๆแง้มประตูห้องของพี่โชคเข้าไปด้านใน มีแด๊ดดี้เยี่ยมหน้าตามเข้าไปอีกคน
..ก่อนที่ทั้งสองจะต้องชะงักกึก..
เบื้องหน้า..คุณโชคชัยที่ไม่รู้ไปอดหลับอดนอนมาจากไหนกำลังฟุบหน้าอยู่ตรงโต๊ะบัญชี อันที่จริงมันก็ไม่ได้แปลกประหลาดหรอก
มันมาแปลกไอ้ตรงที่ใกล้ๆกันนั้น..เด็กหนุ่มฝรั่งกำลังโน้มตัวอยู่เหนือร่างเจ้าของร้านคนไทยชนิดจมูกชนจมูก!
“หวา..” ก่อนที่พฤษภาจะได้โวยวายอะไรออกมา เฟรดก็ตะครุบปากแล้วลากตัวคนรักออกไปทันที
แต่กุ๊กยังทันเห็นเจ้าหนูปีเตอร์มันเอาปากชนปากนะนั่น!
..อะไรวะ!..มันเรื่องอะไรก๊านนนน!!..
“ผมตกข่าวอะไรไป!”
เฟรดยักไหล่ “ไม่ใช่เรื่องของคุณแล้ว..ที่รัก”
“ห๊ะ!!”
ดวงตาสีฟ้าสว่างดูร่าเริงกว่าเดิมอีกร้อยเท่า เขาจูงมือกุ๊กไปขึ้นรถ ไอ้เรื่องที่จะคุยกันวันนี้เลยต้องพับเก็บ..และก็แทบไม่รู้เลยว่าจะสบโอกาสเหมาะสำหรับพูดคุยกันในวันไหนอีก
“ผมรู้แล้วล่ะ..ว่าใครที่จะเข้ามาแทนที่คุณ..”
..สุภาษิตไทยว่าไว้..ระวังให้ดีนะคุณโชคชัย..
..เกลียดตัวกินไข่..เกลียดปลาไหลกินน้ำแกง!!..
:mc4:
จบไปอีกเรื่องแว้วววว :katai4: ดีใจที่ซู้ดดด เพราะมันเขียนยากที่ซู้ดดดด :hao5:
เวลาเจอเรื่องสบายๆคลายเครียดทีไร มันคิดหนักทุกทีว่าจะเดินเรื่องยังไงไม่ให้เครียด
เรื่องนี้เหมือนกับนิยายที่ไม่มีโครง คือเขียนไปเรื่อยๆ ไหลไปเรื่อยๆ
เอาแค่ว่าจะมีสถานการณ์อะไรมาให้สองพ่อมันรักกัน แล้วก็เน้นความกวนส้นติงของลูกๆ (โดยเฉพาะน้องเมษ) มากกว่า
พอมันไม่มีหลักในการเขียน ก็พาลจะไหวโอนเอนไปเรื่อยเหมือนต้นหลิวทุกที เอิ๊ก...ยากขิงๆ
ได้แต่หวังว่าภาค 2 จะเขียนได้ง่ายขึ้น (หรือยากขึ้นกว่าเดิมหว่า)
ต้องขอขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่ตามกันมาจนถึงตอนจบของครอบครัวนี้ด้วยเน้ออ
ถึงแม้ว่าจะดองแล้วหายหัวไป ก็ยังติดตามและรอกันอยู่ อิอิ ขอบคุณจริงๆคร้าบบบ :pig4:
อย่างไรก็ตาม ตอนจบนี้ยังไม่ใช่ตอนจบของครอบครัวโอคอนเนอร์จ้า
เพราะเรื่องนี้จงใจเขียนขึ้นมาเพื่อ 'สร้างปัญหา' ให้กับชีวิตรักของทั้งคู่
(แต่บังเอิญดันเขียนยาวยืดไปหน่อย มันเลยต้องแบ่งเป็น 2 ภาคฉะนี้แล :mew2:)
ครอบครัวของลุงเฟรดดี้ที่มีลูกชายชื่อจอชชี่จอมขี้แง ยังจะมาปรากฏตัวอีก...แต่ว่าไม่รู้เมื่อไหร่ ก๊ากก..
เมื่อถึงตอนนั้น น้องเมษกับจอชชี่ก็คงอยู่ชั้นประถมแล้ว (แน่นอนว่าต้องกวนตีนกว่าเดิมอีกหลายสิบเท่า)
และสุดท้ายก็จะเขียนเรื่องของสองพี่น้อง(ท้องชนกัน) เป็นบทสรุปของเรื่องทั้งหมด
ยังไงก็ขอฝากเอาไว้ด้วยเน้อออ (แม้ว่าจะอีกนานหลายปีก็ตาม โฮะๆๆ)
ปล. ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด 12 ส.ค.เป็นต้นไป เรื่องนี้ก็คงได้ฤกษ์ซะทีคร้าบ อิอิ
อยากพูดคุยหรือสอบถามอะไร แวะไปที่เพจได้เลยน้อออ
ขอบคุณนักอ่านทุกท่านมากๆๆๆๆคร้าบบบ :really2:
-
จบภาคแรกได้ประทับใจมากกกก
อ่านเรื่องนี้แล้วสามารถขำได้ทุกตอนจริงๆ โดยเฉพาะจากสองพ่อเมย์กับน้องเมษ
มันมีภาษาแปลกๆออกมาได้ตลอดสิ่น่าาา 5555
จะรออ่านภาคสองต่อนะคะ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่ะ
:L2:
-
มันฟินอ๊ะ!!!~
รักเรื่องนี้จังเลย
-
และแล้วก็ลงเอยกันด้วยดี
ว่าแต่พี่โชคเฮอะจะเป็นอย่างไรต่อไป
-
:กอด1: :L2:
-ขอบคุณสำหรับเรื่องราวครอบครัวที่น่ารักนะคะ
สมกับเป็น "แควมมิลี่" จริงๆ :mew1:
-
จบจริงเหรอนี่ ติดตามจริงๆครับเรื่องนี้น่ารักมากทุกคนเลยครับ แต่ยังดีใจนะครับที่พี่นักเขียนบอกว่ามีภาค 2 และ 3 จะตามมา ดีใจครับ
-
น้องเมษกะน้องจอชแสบมากๆ ให้กินของตกพื้นแล้วง่ะ :katai1:
-
ขอบคุณที่มอบรอยยิ้มผ่านตัวละครค่ะ
บวกเป็ด
:mew1:
-
ความหวานของพ่อ ๆ ก็ต้องยอมหลีกทางให้กับความแสบของลูก ๆ
-
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆ
จะรอติดตามเรื่องต่อไปนะคะ
+ เป็ดจ้า
-
ฟินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :-[ :impress2:
น้องเมษกะจอชชี่แสบมากกกกกกกกกก :z1: :z1:
-
:mew1:
รอภาค 2
-
:กอด1:
-
แล้วก็ได้อ่านสมใจ :mew1: :mew1: :mew1:
สุขใจจริง ๆ ขอบอก... :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
แต่ภาคสองขอร้องนะ :mew2: :mew2: :mew2:
ขอร้องว่าอย่าให้สองพ่อต้องหย่าขาดจากกัน
โดยเด็ดขาดนะเจ้าคะ......สงสารคนอ่านตาดำ ๆ
ที่น่ารักที่สุดในสามโลก..จริงนะจะบอกให้..อิอิ...
รอภาคต่อไปของพี่โชคกะคู่พี่น้องท้องชนกัน..... o13 :bye2: :mc4: :pig2: :pig4: :L1: :3123:
-
จบได้น่ารักมากๆคร๊า
น่ารักที่สุดอ่ะครอบครัวนี้
ฮาได้ไม่มีใครเกิน
+1 ฉลองจบเรื่องค่ะ
-
ดีใจจนน้ำตาจะไหล
และก็ไหลตอนฉากภาพวาด 'แควมมิลี่'
โฮวววววววววว เด็กๆน่ารักที่สุดเลย TwT
อยากอ่านภาคลูกๆแล้วอ่ะข้าวปรั้นนนนนนนนน
ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องดีๆอีกหนึ่งเรื่องน๊าาาาา
-
กรี๊ด~~~~!!!!
จบได้ฟินมากอ่ะ >/////<
:mew1: :mew1: :mew1:
-
จบได้อย่างฮาๆ ปนห่วงๆ (ว่าภาค 2 จะมีขึ้นตอนไหน เอิ๊กๆ)
ว่าแต่ขาแมลงสาปนี่มันก็ยี๋ไปน้าาาาา ห้องครัวดูท่าจะไม่ปลอดภัยแล้ววว
ว่าแต่...
...ค้างเรื่องของลุงโชคที่กำลังจะโดนเด็กแทะ หนูปีเตอร์ของเราจะทำอย่างไรให้ลุงโชคของเราใจอ่อน
ถ้าไม่สำเร็จนี่ก็คง จับปล้ำ!
-
กว่าจะลงเอยกันได้เนาะ
ลุ้นซะเหนื่อยเลยยยยย ฮ่าๆๆๆๆ
-
ThankS
-
กว่าแดดดี้จะสมหวัง พ่อจ๋าเป็นลมไปหลายรอบแล้ว 555
ตอนนี้ต่อมเผือกทำงาน ลุงโชคไปโดนอะไรมาน๊า โดนของนอกเล่นงานเหมือนพ่อจ๋าไหม อิอิ
แต่ก็จบเรื่องแล้วสิ หลงความน่ารักของจอชชี่กับเมษชี่จริงๆ ^^
-
“อาหารในคืนหมาหอน!”
:jul3: :jul3:
ชอบอ่ะ
-
รอภาคสองฮัฟ
-
:mew1: 2 daddies :mew1:
-
เป็นเรื่องที่สนุกน่าอ่านได้เรื่อยๆค่ะ
คนโปรดของเราเป็นน้องเมษค่ะ "กระบวนท่าไร้ทิศทาง" ของเมษอ่านแล้วทั้งตลกทั้งอยากตี บางทีก้ออดสงสัยไม่ได้ว่าในหัวเล็กๆกำลังคิดอะไรอยู่น้า
จะรอติดตามภาค 2 นะคะ
ขอบคุณค่ะ
-
กว่าจะลงเอยกันได้ ก็เล่นเอารอกันข้ามเดือนข้ามปี :z2:
บทสรุปของภาคแรก :haun4:
มารอดูความกวนของเด็กน้อยทั้งสอง ที่จะเพิ่มสีสันให้กับเรื่อง
ดูท่า หนทางอีกยาวไกล เพราะ เคยลงให้อ่าน ตอน มหาลัย :katai3:
+1 ให้เป็นกำลังใจนะครับ :กอด1:
-
อยากอ่านเรื่องของลุงโชคจริงๆ
เด็กมันร้าย~
-
:katai2-1:
สนุกมากเรื่องนี้ ขำกลิ้งตลอดเรื่อง
-
อยากอ่านคู่เมษและจอชชี่เร็วๆ ท่าทางจะดราม่าเล็กๆ อิอิ
-
สนุกจัง ชอบมากเลย จะรอภาคสองนะค่ะ :man1:
-
นั่งอ่านมารวดเดียวจบเลย
รู้สึกมีความสุขมากและหิวมาก :hao6:
รักครอบครัวนี้จังเลยค่ะ นานๆทีจะเจอนิยายที่ตัวละครสามารถทำให้เราอินได้มากๆ(ในแนวตลก)ขนาดนี้
ปกติจะอ่านดราม่าแล้วอิน 555
ส่วนภาคสองที่จะดราม่านั้น หนูจะรอนะคะ :hao7: :hao7:
แฟนคลับคนรักดราม่า แต่ว่าอย่าเศร้ามาก มันเครียดค่ะ :katai1:
-
ขุ่นโชคขร่ะ !!
-
:katai2-1: เป็นครอบครัวที่ป่วนๆ ดูมีความสุขมากๆเลย
ขอบคุณจ้า
-
โอ๊ยเรื่องนี้ น่ารักมากๆจริงๆค่ะ ขอบคุณสำหรับความน่ารักมากๆๆๆแบบนี้นะคะ
บอกตามตรงไม่เคยอ่านตอนจบนิยายเรื่องไหนท้องขดท้องแข็งเท่าเรื่องนี้มาก่อน
ยิ่งอ่านยิ่งหลงรักน้องเมษ-จอช อยากรออ่านเรื่องของเด็กน้อยต่อมากๆเลยค่ะ
-
ดันๆๆๆ อิอิ
-
สนุกมากค่ะ ไม่ผิดหวังเลย
-
คิดถึงสองตัวป่วน เมษ จอชชี่ ^^
-
พ่อจ๋าน่ารัก~ แด๊ดดี๊ก็หล่อ~
อ่านแล้วอิจฉาลูกน้อยสองคนจริงจริ้งงงงง~
-
สนุกมากๆเลย เป็นครอบครัวที่อบอะนมาก รอภาค 2 น๊า :mew2:
-
สนุกมากเลยค่ะ
จะรออ่านภาค2นะ
ไม่ขอดราม่าได้มั้ยอ่า
ไม่อยากอ่านดราม่าเลย
อีกอย่างมันคงไม่เหมาะกับกุ๊กเมย์ด้วยแหละ
แต่คงเหมาะกับคู่พี่โชคกับพีทมากกว่า
ปากอย่างใจอย่าง คงสนุกมากแน่ๆ
-
เรื่องนี้เป็น..แควมมิลี่...ที่น่ารักที่สุดเลยค่ะ
น้องเมษกับน้องจอชก็น่ารักไม่แพ้คู่พ่อจ๋ากับแด๊ดดี้เลย
ชอบความน่ารักของเด็กๆที่สุดน้องเมษดูเหมือนจะใสๆไร้เดียงสา..แต่จริงๆเจ้าเล่ห์น่าดูนะ
ส่วนน้องจอชก็ช่างเป็นแฟนที่ดีจริงๆนะ :mew1:
-
เรื่องนี้อ่านไปยิ้มไป
น่ารักมากกกกกกกก
เด็กๆน่ารักที่สุด
-
Love น้องจอช กะ น้องเมษ มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น่ารักที่สุดในสามโลกกกกกก :mew1:
-
:-[ :o8: :o8: :-[
-
เป็นครอบครัวที่อ่านแล้วมีแต่รอยยิ้มจริงๆ :mew1: :mew1: :mew1:
-
อ๊าาาาาา!!!! ><
สนุกมาก น่ารักสุดๆอ่ะ รอภาค2นะคร้าาา
-
เด็กๆ เค้ารวมสองบ้านเข้าด้วยกันมาตั้งนานแล้ว มีแต่ตัวพ่อน่ะแหละชักช้าเป็นไมกี้ ไมกี้ กับลีโอกันอยู่ได้
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ
สนุกมาก อ่านแล้วอมยิ้มได้ทั้งเรื่อง
อิจฉาเฟรดดี้มากอะ
กุ๊กเมย์ทำอาหารไทยเริ่ดแบบนั้น อยู่ด้วยแล้วสุขใจตายยย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆแบบนี้น้า
-
เรื่องงนี้สนุก และแอบน่ารักกุ๊กกิีกหัวใจมากค่ะ เด็กชายน้อยๆสองคน
ถึงจะแก่แดดแก่ลมไปหน่อย แต่ก็เป็นกามเทพตัวน้อยได้น่ารักมากๆ
ปล. อยากอ่านชีวิตหลังจากนั้นของคุณโชคชัยจริงๆ ท่าทางว่าครอบครัวนี้จะเสียดุลให้ต่างชาติกันทั้งแก็งค์ หุหุ :hao3:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆแบบนี้นะคะ อ่านไปยิ้มไปทั้งเรื่องเลย อยากให้มีภาคของปีเตอร์กับโชคชัยจัง
-
เย้! อ่านรวดเดียวจบ
อยากแรกที่จะขอขอบคุณคือ คนเขียนทำให้เราทำอาหารเป็น นี่พูดจากใจเลยคะ
บรรยายได้เหมือนตัวเราอยู่ในครัว :hao6:
ชอบเวลาเฟรดดี้เรียก พฤษภา ว่า เมย์ ดูแบบเป็นโค้ดของเราสองคน :hao3:
มุขฝรั่งขี้นกใช้จีบกุ๊กเมย์นี่แบบ อื้ออออ เซียนสมกับอยู่ไทยมา 7ปี ฮ่าๆ
สองลิงลูกไทยฝรั่งก็น่ารักน่าฟัดมากกกกกก ของกินมาก่อนจริงๆ 555555
กุ๊กเมย์จะลำบากนะต่อจากนี้ สงสัยจะต้องรองรับอะไร(อะไรละ???????)ที่ 'ใหญ่ๆ' ไปอีกนาน
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆนะคะ >< :katai2-1: :katai2-1:
-
เข้ามาติดตาม
ขอตัวไปอ่านก่อน :oni1:
-
จบแล้ว.....สนุกมาก ๆ น้องเมษกับน้องจอช น่ารักมาก ๆ
-
อ่านเรื่องนี้เเล้วหิวต้องลุกไปค้นตู้เย็นหาของกินมากินที่หน้าจอกันเลยทีเดียว
แถมอ่าเรื่องนี้ทำให้รู้สึกรักน้อง(?)ขขึ้นมาตงิดๆ
นิสัยเหมือนเมษามากแต่เกรียนเเละกวนคูณสี่อ่ะ
น่ารักแบบชวนให้กระทืบวันละหลายๆรอบ
-
โอ้ะ เจอเรื่องนี้ที่เวบนี้ด้วย ได้เวลารีรันเรื่องนี้อีกรอบแล้วว จำได้ว่าเรื่องนี้อ่านพร้อมกับเรื่อง Sins: wrath คืออ่าน wrath ได้ครื่งเรื่องก็พักมาอ่านเรื่องนี้ต่อ แบบ มันไปต่อไม่ไหว อึนๆ หน่วงๆจิตเกิน ไอครั้นจะไม่อ่านอะไรเบยย ก็เครียด จะอ่านต่อก็ไม่ไหว พอดีแว่บไปเห็นเรื่องนี้ใน LISTS นิยายของคุณ nigiri sushi ระบุแนวไว่ว่า สบายๆคลายเครียดเลยคลิกเข้าไปอ่าน ทีแรกก็ไม่มั่นใจ ก็แนวนิยายของคุณ nigiri sushi ตั้งแต่ revenge missing love SINS series ที่อ่านๆมามันไม่สบายๆคลายเครียดเลยนะ มีแต่คลายน้ำในตาตล้อดๆ แต่พอลองอ่านไป เฮ้ยยมันแหวกแนวไปเลยอ่ะ มันโคตรน่ารักก ยิ้มได้ตลอดดดอ่ะ แถมหิววตลอดด้วยย 555 บรรยายของกินได้น่่ากินมากก สองตัวแสบก็น่ารักกมาก เฟรดดี้กะกุ๊กเมย์ก็น่ารักก มีมุข ฮาๆ ด้วยนะ
คุณ nigiri sushiนี่สุดยอดของที่สุดอ่ะ แต่งแหวกกแนวจากเดิมมากนะ แต่ก็ทำได้ดีมากอ่ะ ต้องขอบคุณมากจริงๆที่แต่งนิยายดีๆแบบนี้มาให้อ่านค่ะ
-
ชอบเรื่องนี้มากเลยจ้า น่ารักมากๆ ทั้งพ่อทั้งลูกเลย :impress2:
ขอบคุณคนเขียนสำหรับนิยายดีๆ จ้า :L2:
-
ชอบมากรักเลยย อิอิ :katai2-1:
-
สนุกมากกกกกกกกกกก
:กอด1:
-
ฮือออ
เป็นบ้านที่น่ารักมากกกก
มากของมากอ่ะ
ลูกๆก็น่ารัก กว่าแด๊ดดี้จะจีบพ่อจ๋าติดก็นานเชียวอ่ะ
คิคิ เราก็ว่าคุณรชต คุ้นๆ คุณน้อยนี่เอง
อ่านแล้วมีความสุขมากๆค่ะ
ทิ้งท้ายเรื่องพี่โชคได้น่าอ่านมาก
เด็กปีเตอร์นี่ร้ายสุดๆ ชอบบบบ
พี่โชคไม่รอดแน่ๆ กิกิ
-
น่ารักมากๆ เลยค่ะ เจ้าลูกชายสองคนแสบสุดๆ โดยเฉพาะน้องเมษ
-
น่ารักมากค่ะ สนุกมาก ขำสุดๆ
ลุ้นๆเฮียโชคอยู่ว่าจะมีใครมาดามหัวใจ :serius2:
สุดท้ายเกินคาดมากกกก 555 :katai2-1:
-
มารอภาคสองด้วยคนค่า
สนุกมากมายเลย พลาดไปได้ไงเนี่ยยย
-
:impress2: ชอบมากครับ รอภาค2 eiei
-
น่าสนุกไม่ดราม่า
-
อยากอ่านพี่น้องท้องชนกันละ :katai1:
-
แปะป้าบบบ เขาจะมาอ่านใหม่ :mew1:
-
ขอบคุณคะ :katai2-1:
รอจอชซี่กะเมษ :z10:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆอีกเรื่องค่ะ :heaven ฮาขี้แตกตั้งแต่ต้นยันจบจริงๆ :laugh: กุ๊กท่าจะต้องรับมือของ 'ใหญ่ๆ' ไปอีกน๊านนานนนนนนน ทูซันแสบจริงๆ :hao7: คุณโชคระวัง'ตัว'ดีๆนะ เด็กรอ :oo1: หุหุ
-
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่ะ
อ่านเรื่องนี้แล้วหิวไปด้วยเลยมีแต่อาหารน่ากินทั้งนั้น
สองครอบครัวก็น่ารักมากเลยค่ะ
-
อ่านจบแล้วสนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
อ่านเรื่องนี้วันเดียวจบ
บอกเลยว่าขำก๊ากหลายรอบมาก
เด็กแต่ละคนบอกได้เลยว่าสุดติ่ง
พ่อเลี้ยงกันมายังไง5555555555
จิงๆคุณข้าวปั้นควรเขียนเรื่องฮาๆอีกนะ ดูเหมือนจะถนัดพอๆกับแนวมาม่า
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกก อยากอ่าน we have 2 sons!!!!!!
-
น่ี่ารักดี
-
เฟรดดี้สมหวังแล้ว...
พ่อจ๋า... ^^
-
สนุกมว้ากกก :pig4: :กอด1: :L2:
-
สนุกได้อีก กว่าจะรักกว่าจะดีกัน น่ารักจริงๆ อยากอ่านคู่อื่นๆอีก
-
อุว่ะ ฮ่ะฮ่ะ หวานกันจริ๊งงงงจะมีเรื่องของพีทกับคุณโชคมั้ยเนี่ยย :ling1:
-
สนุกมากกกก อ่านไปหิวไป ขอบคุณมากๆ นะค้า
-
เป็นเรื่องที่น่ารักมากกก อบอุ่นสุดๆ
อ่านไปอมยิ้มไปแก้มแทบปริ
อยากอ่าน จอชชี่กะน้องเมษ กับ ลุงโชคปีเตอร์ อุอิ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ นะคะ
-
อืมม มาตอนแรกก้อได้จับบิ๊กไบค์ละ :haun4: :haun4: :pighaun:
-
ได้เวลาเทศกาลกินใส้กรอกชีสแล้วว :pighaun: :haun4:
-
สนุกจังค่า :katai2-1:
-
เรื่องน่ารักมากเลย
โดยเฉพาะสองแสบที่ขยันสร้างความฮาเหลือเกิน
เด็กอะไรแสนรู้ เอ้ย รู้มาก รู้ดีเกินตัว
:pig4: สำหรับเรื่องดีดีค่ะ
อยากอ่านตอนต่อไปของรุ่นเล็กจัง :man1:
อ่อ เรื่องของคุณโชคกับเด็กขี้แกล้งก็อยากอ่านค่ะ :hao7:
-
อ่านจบแล้วสนุกมากๆๆๆๆๆๆ
-
แอบอยากอ่านลูกๆต่ออ่ะค่ะ :ling2:
-
สนุกมากค่ะะะะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
สนุกจัง ชอบมากเลย น่ารัก :ling2:
-
:กอด1: :กอด1:
เป็นเรื่องที่น่ารักมากเลยค่ะ
ตามอ่านภายในวันเดียว หลงรักเบยย
กุ๊กน่ารักมาก แต่เฟรดน่ารักที่สุด อ่านแล้วรักทั้งพ่อจ๋าและแด๊ดดี้เลย
อ่อ ที่ขาดไม่ได้คือสองแสบ จอชชี่กับเมษซี่ 555555
เมษคือเด็กแสบที่เห็นแก่กินมากจริงๆ
แต่อ่านตอนพิเศษตอนโตแล้วชอบนะคะ น่ารักมาก
ส่วนลุงโชคนี่พลิกโผมาก กร๊ากกกก
รออ่านภาคต่อลุงโชคกับพีท มีแววว่าจะสนุก กิกิ
พีทเจ้าเล่ห์กว่าเฟรดดี้เราอีก ชอบบ<3
-
ชอบมากกกอ่านรวดเดียวจบ1วันจ้าา
-
เป็นเรื่องที่น่ารักมาก อ่านรวดเดียวจบในหนึ่งวัน :-)
วันนี้เลยแวะไปซื้อเลย โชคดีมีสเปลุงโชคกับปีเตอร์ด้วย
แต่รอมาแต่งภาค2 ต่อนะ เราชอบมาม่า&อยากอ่านเด็กๆตอนโต
-
แล้วแบบนี้ภาคสอง จะชื่อเดิมไหมอะ กลัวตามไม่ถูกอิอิ รอชม พี่น้องท้องชนกัน อร๊ายยย
ขอบคุณสำหรับความสนุก นะค่ะ
-
ปาหัวใจใส่รัวๆๆๆๆ ชอบมากกกกกก น่ารักสุดยอด เลิฟคนแต่ง
-
ชอบเรื่องนี้มาก น่ารัก
ตอนแรกไม่กล้าอ่านเพราะเห็นชื่อนักเขียนแล้วกลัวมีม่า 5555 แต่โชคดีอันนี้ไม่มี
แต่ถ้าภาค 2 มีม่ามาขอออกตัวว่าขอบายนะคะ อยากเก็บครอบครัวน่ารักๆไว้แบบนี้ เราไม่อยาจิตตกอ่ะ 5555
ขอบคุณที่เขียนเรื่องน่ารักๆให้อ่านนะคะ และที่สำคัญ ไม่มีต้มมาม่าด้วยยย ฮิ้วววว :mc3: :katai2-1:
-
เป็นนิยายที่สนุกมากๆจริงๆค่ะ
อ่านจบพร้อมรอยยิ้มเลย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ :hao3:
-
จบเเล้วเรื่องนี้สนุกอยากให้มีภาคของโชคชัยกับพีท
ขอบคุนที่เเต่งนิยายดีๆให่อ่าน :pig4: :pig4: :pig4:
-
สนุก ตลก ตลกลูกชายทั้งสองคนคับ มีภาคต่อมั้ยคับอยากอ่านมากๆ
-
ชอบน้องเมษที่ซู๊ดดดดดด
ตอนแรกดูเป็นเด็กขี้เหงาจนเราสงสาร ทำการบ้านยังต้องมีนินจาเต่าเป็นเพื่อน
พอเจอจอชชี่เท่านั้นแหละ ไอ้เด็กแสบนี่มาจากไหน
น้องจอชก็ผิดคาด คิดว่าจะเป็นผู้นำเป็นผู้ใหญ่กว่าตามนิสัยฝรั่ง
แต่แด๊ดดี้เลี้ยงดีเกิน หนังสยองขวัญก็ห้ามดู เรียบร้อยกว่าเด็กผู้หญิงบางคนอีก
หวังว่าโตไปแล้วไขมันที่พุงเมษนั้นจะเปลี่ยนส่วนสูงให้สูงกว่าจอชนะ
ชอบเฟรดที่คอยสนับสนุนจอชชี่ตลอดเป็นทั้งพ่อเป็นทั้งเพื่อน
ตอนที่พ่อลูกเค้าทำไข่ตุ๋น อ่านไปยิ้มไปฮาไป
เหมาะกับการเป็นผู้นำครอบครัวจริง ๆ
กุ๊กเมย์ต้องดูแลปากท้องของพ่อกับอีกสองลูกต่อไปนะ
อย่าปล่อยให้พวกเค้าเข้าครัวเลย
:a11:
ปล.สนับสนุนให้เด็ก ๆ เลิกดูชินจัง
-
หวาน ปน ฮา อารมณ์ดี แนวนี้ช๊อบชอบ :heaven :pig4: :pig4: :pig4:
-
สนุกมากค่ะ รักคู่พ่อ เอ็นดูคู่ลูก
รอติดตามคู่ลุง อิอิ อยากอ่านภาค 2 แย้วว
แต่อย่าดราม่ามากนะ เก๊าหัวใจอ่อนแอ งื้ดๆ :monkeysad:
-
สนุกมากๆค่ะ แควมมิลี่ :mew1:
-
:-[ งือออ อ่านรอบที่ร้อย ยังน่ารักเหมือนเดิม คิดถึงจอชชี่ เมซซี่ แด๊ดดี้เฟรดดี้และพ่อจ๋ามากเลย
-
น้องเมษกากเกรียนมากกกกกก
คือนางฮาทุกฉากที่อออก
อ่านไปยิ้มไป
ขนาดโตแล้ว นางยังฮาเหมือนเดิม คึคึ
-
สนุกมากกกกกกก ขำทั้งเรื่อง หลงรักเด็กๆ โตไปจะแสบขนาดไหนน๊า
อ่านแล้วหิวตลอดทั้งเรื่องด้วยเช่นกัน คุณโชคจะโดนของอิมพอร์ทกินก็คราวนี้แหละค่ะ
ฮ่าๆๆๆๆ ขอบคุณสำหรับนิยายฟีลกู๊ดนะคะ เลิฟเลย o13
-
น่ารักมากเลยค่ะ สนุก เฮฮา คลายเครียด
ขอหนุ่มฝรั่งอย่างเฟรดดี้ซีกคนจะดีมาก 5555555
แด๊ดดี้ขยันหยอด ทุ่มสุดๆๆ ภาษาไทยแข็งแรง 555555
พ่อจ๋าก็น่ารัก รั่วตลอด อยากกินอาหารฝีมือพ่อจ๋าเลย
เมซซี่จอชชี่ก็แสบบบบบ น่ารัก หมันเขี้ยว
จริงๆจอชชี่ไม่แสบเท่าไหร่นะ จอชชี่น่ารักมุ้งมิ้ง แต่มีเมซซี่คอยเสี้ยม 555555
เป็นแควมมิลี่ที่น่ารักกกก
อยากอ่านพี่โชคกับพีทมากๆๆๆ อยากรู้ว่าพีทจะแอ๊บใสได้นานแค่ไหน55555
ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้ค่ะ
-
ขอบคุณนะคะ
เด็กๆ น่ารักมากๆ เลย
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
อ่านเรื่องนี้แล้วน้ำลายไหลย้อย
อิอิ ขอบคุณที่ไม่ดราม่านะคะ แหมยังจำรสชาติน้ำตาจากเรื่อง missing love กับ revenge
ไม่เสื่อมคลาย พอมาเจอเรื่องนี้ โอ๊ยแบบเปลี่ยนเเนวประมาณนี้ :z6: :z6: :z6:
โอ้ยนี้มีลุ้นว่าอีพี่เมษจะรับแล้วโจน้อยจะพลิกบทบาท
แต่ก็นะแบบนั้นก้เสียดุลการค้าแย่ดิ ผลัดๆกันบ้างยกเว้นเรื่องความขี้หึงเนอะ :fire: :fire: :fire:
อยากอ่านตอนสเปเชียล บันไซๆ 5555 สงสัยต้องไปหาครอบครองรุปเล่มซะเเล้ว
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
สนุกมาก ๆ ครับ อ่านเรื่องนี้แล้วหิวตลอดเลย เฟรดดี้กับพฤษภ์ น่ารักมาก น้องเมษกับจอชชี่ก็ตลก อยากอ่านคู่ของโชคและปีเตอร์ กับจอชชี่กับเมษตอนโต
ขอบคุณครับ
-
ภาคสอง ภาคสอง ภาคสอง
-
:katai2-1:
-
เรื่องสนุกมากเลยค่ะ อบอุ่น น่ารักกกก o13 o13 o13 o13 :mew1: :mew1: :mew1:
-
ชอบเรื่องนี้จัง อ่านแล้วหลงรักเมซซี่กับจอชชี่ค่ะ ส่วนพ่อเมย์กับเฟรดดี้ก็อารมณ์ดีกันทั้งคู่ เป็นเรื่องที่ฉีกแนวจากเรื่องอื่นๆของคุณข้าวปั้น เท่าที่ไล่อ่านมามาก..รอติดตามคู่ของพี่โชคกับพีท และรุ่นลูก เมษกับจอช..นะคะ :impress2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สนุกมากกกกก ฮามากกก ต่อภาคคุณลูกด่วน
-
:-[ :-[
-
ตอนนี้ก็ยังคงรอคอยภาคสองอยู่นะคะ :o8:
-
ชอบบบบบบ :ling1: จะเอาคู่เล็ก ๆ
-
มาตามอ่านงับบบบบบ
-
อ่านจบแล้วค๊า เรื่องเรียบง่าย ไม่หวือหวาแต่ก็คงความสนุกดีค่ะ อ่านแรกๆนึกว่าโตมาน้องเมษจะโดนกดซะอีก
-
:mew1: :กอด1: :L2:
-
อ่านเรื่องนี้ตอนแรก ๆ อ่านแล้วหิว เล่นบรรยายอาหารซะน่ากิน ตอนหลังอ่านไปกินไปด้วย ผลออกมาสำลักทั้งข้าวทั้งน้ำเพราะน้องเมษ เรื่องนี้เฮฮานี้ ชอบมาก ๆ :กอด1:
-
สนุกมากเลย อ่านแล้วขำทุกตอนเลย สู้ๆนะค่ะ ถึงไม่ใช้แนวดราม่าแค่ก็สุดยอดมากค่ะ o13 o13
-
“แมงง้องแง้งลอยป๊องแป๊งอยู่ในแอ่งน้ำ” เด็กชายเมษายืนเต้นอยู่ข้างๆผู้ใหญ่หัวดื้อทั้งสอง “แมงตับเต่าออกลูกทางหลัง โอ้ แมง
อี่ฮุม แมงอี่ฮุม แมงอี่ฮุม ใต้ต้นบักเขียบ ต้นบักเขียบ ต้นบักเขียบ..”
เนี่ยโคตรฮา ขำหยุดไม่ได้เลย :laugh: 55555555555
ตอนเด็กจำได้ว่าเคยร้อง แต่จำเนื้อไม่ได้แล้วไม่รู้ว่ามีแค่นี้หรือมีอีก
แต่จะทำนองตรงแมงตับเต่าถึงต้นบักเขียบได้ 5555
ไม่รู้ว่าเพลงนี้มาจากไหน แต่ได้แต่ร้องงึมงัมบางท่อนตามเพื่อน
-
อ่านรวดเดียวจบ.. น่ารักมาก :กอด1:
-
นึกว่าโชคจะรุกซะอีก เสียดายๆๆๆๆ :ling1:
-
:pig4: :กอด1: :o8:
-
เป็นครอบครัวตัวป่วนจริง ๆ น่ารักมาก :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
น่ารักมากเลยเรื่องนี้
ชอบสองแสบ
และชอบความเป็นแควมมิลี่
ไม่เรื่องของคู่สองแสบมั้ยจะตามไปอ่าน
ชอบมากเลย คู่ปีเตอร์กับโชคด้วยน่าติดตามมาก
-
สนุกมากกก เฮฮาสุด เวลาบรรยายฉากอาหารนี่หิวมาก :hao7:
-
บันเทิงมาก 2 บ้านนี้ 55555555555555555
-
หิวผัดไทเลยค่ะ
Sent from my CPH1727 using Tapatalk
-
เด็กๆน่ารักมากกกกกกกกก เจ้าเมษซี่แสบสุดๆเลย น้องจอชชี่ก็น่ารักนุ่มนิ่มมาก
-
o13 :laugh: :mew1: สนุกมากเลยค่ะ บรรยายฉากอาหารได้น่ากินมากๆเลย อ่านแล้วหิวเลยค่ะห
-
ยังกลับมาอ่านอยู่นะคะ
-
:z13: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ดีแทค ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 803บ./90วัน กด *104*591*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,284บ./180วัน กด *104*592*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,926บ./365วัน กด *104*593*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,069บ./90วัน กด *104*594*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,498บ./180วัน กด *104*595*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 2,675บ./365วัน กด *104*596*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *104*388*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *104*389*8488034#
เน็ตดีแทค 8 Mbps(เม็ก) 95บ./8วัน กด *104*897*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,711บ./90วัน กด *104*598*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 2,139บ./180วัน กด *104*578*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 3,745บ./365วัน กด *104*579*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *104*398*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,188บ./30วัน กด *104*597*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 139บ./7วัน กด *104*77*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 535บ./30วัน กด *104*97*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 246บ./7วัน กด *104*78*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 696บ./30วัน กด *104*98*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 375บ./7วัน กด *104*79*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *104*798*8488034#
เน็ตดีแทค 2 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 380บ./30วัน กด *104*237*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 470บ./30วัน กด *104*236*8488034#
เน็ตดีแทค 12 Mbps(เม็ก) 193บ./7วัน กด *104*841*8488034#
เน็ตดีแทค 12 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *104*842*8488034#
ยกเลิกเน็ต กด *103*0# โทรออก
ดีแทค เช็คเน็ต คงเหลือ กด *101*1# โทรออก
เช็คเบอร์ตัวเอง กด *102# โทรออก
ยกเลิก SMS กินเงิน กด *137 โทรออก
เช็คเงิน คงเหลือ กด *101# โทรออก
ติดต่อ คอลเซ็นเตอร์ กด 1678 โทรออก
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดสปีด โปรรวม
สมัครง่ายๆ กดตามได้เลยค่ะ
#โปรเน็ตสุดฮิต DTAC
โปรที่คุ้มที่สุดของการใช้เน็ต
#โปรเสริมเน็ตวันนี้ #โปรเน็ตสุดฮิต #เน็ตไม่อั้นไม่ลดสปีด #โปรเน็ตดีแทค #เน็ตดีแทคเติมเงิน #โปรดีแทครายสัปดาห์ #โปรดีแทครายวัน #โปรแทครายเดือน #โปรเน็ตDTAC #เน็ตไม่จำกัด #เน็ตไม่ลดสปีด #โปรเน็ตไม่อั้นรายวัน #โปรเน็ตไม่อั้นรายสัปดาห์ #โปรเน็ตไม่อั้นรายเดือน #DTAC #สมัครเน็ต #โปรเน็ตดีดี #โปรเสริมDTAC #โปรเสริมดีแทค
https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.1735376596730368 (https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.1735376596730368)
เน็ต เปิดเบอร์ใหม่ ย้ายค่าย เบอร์เก่า ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=U8gZx3BTz_I (https://www.youtube.com/watch?v=U8gZx3BTz_I)
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว dtac ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=xgJOI7_4_vg (https://www.youtube.com/watch?v=xgJOI7_4_vg)
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว dtac ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.facebook.com/share/p/sTA3Vv6dxR4GnW6x/?mibextid=qi2Omg (https://www.facebook.com/share/p/sTA3Vv6dxR4GnW6x/?mibextid=qi2Omg)
ดีแทค ระบบเติมเงิน Dtac เน็ตไม่อั้น เร็ว 12 Mbps เม็ก หมดเขต 30 เมษายน 2567
https://www.youtube.com/watch?v=-u5Ua409XKc (https://www.youtube.com/watch?v=-u5Ua409XKc)
ดีแทค ระบบเติมเงิน เน็ตไม่อั้น เร็ว 30 Mbps(เม็ก) นาน 30 วัน ราคา 350 บาท แถมโทรฟรีทุกค่าย
https://www.youtube.com/watch?v=9ATbQS3gVwA (https://www.youtube.com/watch?v=9ATbQS3gVwA)