หัวข้อ: We are...คือ เรารักกัน ตอนพิเศษ ด้วยความคิดถึง100%... 16/12/13 [P.314]

[gumrai3]

ยังไม่อ่านนะคะพี่ตาลยังไม่อยากเสียน้ำตา

[LEksUp]

ไม่รุ้จะพูดอะไร

 

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

โดนตอนนี้เข้าไป damage critical เลยทีเดียว
ฮืออออออออออออออออ 

[maytarapat]

คนเขียนแต่งได้กินใจคนอ่านม๊วก ก ก ก รู้สึกอินไปตามเนื้อหาเลย 
แล้วก็อยากร้องไห้ไปกับตัวละครด้วย 

[สมุนไพร]

ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[รักทุกฤดู]

มาม่าหอยฉุย ตลบอบอวนน   เห้อออ    :เฮ้อ:เกลียดพ่อแม่ของภูมิว่ะ รู้นะว่าหวังแต่ แต่ที่ทำตอนนี้คือการบังคับ
ภูมิ อย่าพึ่งไปมีใครใหม่นะ   พีม ก็มั่นใจนะว่ายังไงภูมก็รักพีมคนเดียวว     เห้ออ  เอาใจช่วยนะ คับ ขอให้กลับมาอยู่ด้วยกันอีก



สงสัยอินหนักไปกุ ><

[luckyzaaa]

มาม่าอืดเต็มทองไปหมดแล้วค่า เมื่อไหร่กระเพราะไก่ ไข่เจียว จะมาซักทีล่ะค้า 

[Running]

  ohhh !!!!! no

ไม่เอาแบบนี้อ่ะ   มันโหดร้ายกับคนสองคนมากเลยย

ขอให้ผ่านอุปสรรคนี้ไปให้ได้น่ะ คับบ

 มาต่อไวๆน่ะคับ ลุ้นๆ 

[sulsul]

อืมมมมมมมมมมม
เข้าใจเลยอ่ะ
คือมันจะรักกันต่อไปก็ได้ จะเห็นแก่ตัว ไม่สนใครเลยก็ได้
แต่เพราะเรามีคำว่าครอบครัว เพื่อน สังคมอยู่ เราต้องพึ่งพาคนเหล่านี้อยู่
ทำให้ได้แต่คิด หรือถึงจะทำแต่จะมีสักกี่คนที่อยู่ได้นาน

เห็นด้วยกับฟ่างที่บอกว่า รักของฟ่างไม่ต่างจากคนอื่น
แต่คนอื่น เค้าก็ไม่มองรักอย่างที่ฟ่างบอกเหมือนกัน

อาปุ้ยพูดถูก พอหลับตาเดินก็เห็นแต่โลกที่เราคิด เราอยากเห็นเท่านั้น
แต่พอลืมตามาแล้วจะรู้ว่า มีคนที่มองอย่างน่าสงสาร มองอย่างลุ้น มองอย่างสมเพชที่เดินผิด และมันไม่ใช่อย่างที่คิดเหมือนตอนที่หลับตาอยู่เลย

พีมอาจจะดูโหดร้ายที่ทิ้งไป ภูมิอาจจะกลายเป็นคนเย็นชามากกว่าเดิมร้อยเท่า
แต่ที่ทำก็เพราะมีเหตุผลใช่มั้ยหล่ะ

คุณพ่อคุณแม่ก็มีเหตุผลของเค้า
เพราะทุกคนเอาเหตุผลหรือที่เรียกว่าข้ออ้างของตัวเอง มาทำให้มันดูยิ่งใหญ่โดยที่ไม่มองที่ตัวคนเลย ก็เลยต้องเศร้าแบบนี้

ปล.หวังว่าพีมจะโทรหาใครให้ไปอยู่กับภูมินะ ยิ่งเป็นโรคกระเพราะอยู่ด้วย
ปล.อีกที ยาวหน่อยนะค่ะ  แบบว่าไม่มาอ่านนาน กลัวดราม่า 555555555

[The Smild]

  ร้องไห้อีกแล้ว เจ็บตาแล้วน่ะ

เอาตอนหวานๆมาได้แล้ว

[Bowbonk]

 

[-~iK@iZ_KunG~-]

ขอร้องไห้ก่อนนะครับ
มันบีบหัวใจมากกกกกก
หวังว่าตอนหน้า อะไรๆ จะดีขึ้นนะครับ
ไม่ไหวแล้ว มาม่าชามนี้มันอึดจริงๆ เลย

[jayzaadt]

อ่านไป ร้องไห้ไป  ทรมาน!

[myapril]

มาม่าต้มยำชามนี้แซ่บถึงทรวงมากค่ะ
บ่อน้ำตตกตั้งแต่บรรทัดแรก จนถึงบรรทัดสุดท้าย
คุณตาลลลลลล

[malula]

เจ็บปวดรวดร้าวและทรมานเหลือเกิน
ขณะที่ภูมิ-พีมร่ำไห้ อิแม่ยกก็ร้องปริ่มว่าจะขาดใจเช่นกัน
แน่ใจนะว่านี่คือนิยายฮาแห่งปี

[Crazily Pretty]

ดราม่าเกินไปแล้วนะพี่ตาลลล 

[papae8_1]

T^T

[Daiice]

ไม่เอาแล้ว ไม่ไหวแล้วอ่ะ 

[NannY]

ปวดใจมากกกกกกกกกกกกกกกกก

[Akad3ar]

คือ อ่านคอมเม้นแล้ว เราไม่กล้าอ่านจริงๆ
ไม่อ่านมา 2 ตอนแล้ว รอๆๆ  ขอทำใจก่อนอ่านก่อน

[iPuii]

อิ่มแล้วค่ะคุณตาล เค้าอิ่มแล้ว มาม่าเต็มท้องเค้าเลย

 

[loveromance]

โอ้ววววว ให้ตายเถอะ แทบจะขาดใจแทน

ตอนหน้าไม่เอามาม่าแล้วนะ เดี๋ยวขาดใจตายซะก่อน

[เกี๊ยวกุ้ง]

เดอะแก๊งส์ทั้งหลายอยู่ไหน 
พีม ภูมิ แย่แล้ววววววว มาให้กำลังใจทั้งสองหน่อยยยยย
ไม่เอาน๊า เค้าไม่อยากให้เลิกกันอ่า....

[popeye]

ฮึก ๆๆๆ เศร้าอ่ะ น้ำตาไหลเลย

[AdLy]

จัดหนัก แต่สั้น คาดว่าถ้ายาวกว่านี้ อาจถูกบีบหัวใจจนตายได้

เศร้าไปมั้ยเนี่ย

[EunSung87]

อ่านอยู่ดีๆน้ำตาก็ไหลออกมาเอง
ขอให้ผ่านมันไปไวๆนะจ๊ะ
ขอให้ได้รักกันไวๆ
สงสารมว๊ากกกกกกกกก

[mur@s@ki]

เธอทำให้ฉันเจ็บช้ำ ทำให้ฉันปวดร้าว  ..เธอทำให้ฉันเสียใจ

พี่ตาลคะ ภูมิกับพีมเจ็บเหมือนจะตายแล้วนะคะ
เขาจะทนกันต่อไปได้หรอ
คนอ่านยังเจ็บจนจะทนไม่ได้แล้วนะคะ

  ตราบใดที่มีรักย่อมมีหวัง 

[Scentella9]

 

[withmeto_PJ]

สั้นนน แต่น้ำตาท่วมมมมมยาววเลยค่ะ ไม่ไหวแล้ว อ่านแล้วสะอื้นมากๆๆๆ
T_____________________________________T
เม้นอะไรต่อไม่ถูก พิมต่อไม่ได้แล้วค่ะ เศร้ามากจริงๆ
 

[duckool]