ร่างเพรียวขยับตัวบิดไปมาคลายเมื่อย สายตาจ๊ะเอ๋กับรูปที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ จึงหยิบขึ้นมาพิศมองด้วยสีหน้าระบายยิ้ม
... ว่าไงลูก.. ใกล้จะเที่ยงแล้ว ตอนนี้โมจิของพ่อจ๋าทำอะไรอยู่ หม่ำๆ รึยัง ...
“พ่อจ๋าหม่ำๆ กัน”
กานต์รวีสะดุ้งได้ยินเสียงแจ๋วของลูกน้อยดังแว่วอยู่ใกล้ๆ เงยหน้าจากรูปในมือก็เจอเจ้าตัวเล็กยืนยิ้มเผล่อยู่หน้าโต๊ะทำงาน ร่างเพรียวลุกพรวดขึ้นถลาเข้าไปสวมกอด
“โมจิ!!.. มาได้ยังไงครับ ใครพามา”
“คุณปู่พามา พ่อจ๋าหม่ำมะ โมจิมีซาลาเปา” มือเล็กชูถุงใส่ซาลาเปาในมือให้พ่อดู
“เอามาจากไหนลูก.. ”
“โมจิกะปู่ซื้อมา ให้พ่อจ๋ากะป๊ะป๋า”
กานต์รวีหัวเราะ อุ้มร่างเล็กพาเดินออกไปด้านนอก คุณเชิดศักดิ์สั่งเลขาให้นำอาหารที่ซื้อมาตั้งโต๊ะกลางวันให้ด้วย สั่งเสร็จก็เดินเข้ามาทัก
“เป็นไง ตาวี.. งานยุ่งมั้ย..”
“ไม่ครับ.. คุณเตชิตให้ผมศึกษาโครงสร้างรายได้จากงบการเงิน ตอนนี้กำลังดูอยู่ครับ คุณลุงเข้ามามีงานอะไรเร่งด่วนรึเปล่า ให้ผมช่วยก็ได้นะครับ”
“โฮ้ย~~ ไม่มีอะไรเร่งด่วนหรอก มีคนร้องอยากจะมา”
กานต์รวีมองหน้าเจ้าตัวเล็กในอ้อมแขน
“งอแงกับคุณปู่เหรอ ลูก.. สัญญากันแล้วไงว่าพ่อจ๋ามาทำงาน โมจิจะอยู่บ้านกับปู่ไม่งอแง”
“โมจิเปล่าแงแง ”
เชิดศักดิ์หัวเราะมือขยี้หัวเจ้าตัวเล็ก
“ใช่!!.. โมจิแค่เดินมาบอกปู่ว่าคิดถึงพ่อจ๋า ไม่ได้งอแงสักนิด ปู่ก็เลยชวนมากินกลางวันกับพ่อและป๊ะป๋าที่ทำงาน เตชิตอยู่รึเปล่า จะเที่ยงแล้ว กินอะไรกันรึยัง”
“คุณเตชิตลงไปประชุมกับฝ่ายพัฒนาธุรกิจ เชิญคุณลุงในห้องก่อนครับ”
เชิดศักดิ์เดินเข้าห้องทำงานลูกชาย กานต์รวีอุ้มลูกเดินตาม เจ้าตัวเล็กถามย้ำเสียงแจ๋ว
“ป๊ะป๋า ’ชุมไรอ่ะ”
“ประชุมงานซีครับ เราอ่ะ กวนคุณปู่รู้มั้ย คิดถึงพ่อต้องให้คุณปู่พามาหาถึงที่ทำงานเลยเหรอ..”
“โมจิเปล่ากวน โมจิคิดถึงพ่อจ๋า..”
เชิดศักดิ์หัวเราะชอบใจ
“ฮะ ฮะ อย่าว่าลูกเลย ลุงมีเรื่องจะคุยกับคุณมาโนชเรื่องแบบบ้านพักตากอากาศที่ปราณบุรีด้วย เลยถือโอกาสชวนเจ้าตัวเล็กไปซื้ออาหารกลางวันเข้ามากินกัน หิวรึยังโมจิ.. จะหม่ำๆ ก่อนหรือจะรอป๊ะป๋า..”
“โมจิรอป๊ะป๋า.. พ่อจ๋ารอมะ..”
“รอซีครับ” กานต์รวีวางลูกน้อยลงบนโซฟา ร่างเล็กนั่งพิงพนักกอดอกเลียนแบบคุณเชิดศักดิ์
“รอป๊ะป๋ามาค่อยกินกัน คุณปู่รอ พ่อจ๋ารอ โมจิก้อรอ..”
กานต์รวีทรุดตัวลงนั่งมองเจ้าตัวเล็กกึ่งเอ็นดูและหมั่นไส้
“ผมไปช่วยคุณแพนจัดเตรียมอาหารนะครับ คุณลุง..”
“มีแม่บ้านช่วยแล้วจะไปทำไม โทรตามเตชิตดีกว่าจะเลิกประชุมรึยัง ถ้าอีกยาวจะได้ให้ลูกกินข้าวก่อน”
“ครับ คุณลุง..”
กานต์รวีลุกเดินไปที่โต๊ะทำงานคนรัก กำลังจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นโทร ร่างสูงก็เปิดประตูเข้ามาร้องทักเสียงดัง
“ฮาโหล~~ แขกที่ไหนมาคอยคร้าบ~~”
ร่างเล็กไถลตัวลงจากโซฟา ชูสองแขนยิ้มร่าวิ่งเข้าหา
“โมจิเอง ป๊ะป๋า..”
เตชิตอุ้มเจ้าตัวเล็กขึ้นมาหอมหนึ่งฟอด
“โมจิเองเหรอ.. ป๊ะป๋านึกว่าแขกที่ไหนซะอีก”
“ม่ายช่ายแขก โมจิกะปู่เอง”
“โมจิพาปู่มาเที่ยวที่ทำงานป๊ะป๋าเหรอ.. ”
“โมจิไม่ด้ายพา ปู่พา”
“คุณปู่พามา?” เตชิตแกล้งหันไปถามบิดา
“มีงานด่วนอะไรหรือครับพ่อ.. โทรมาสั่งก็ได้ ไม่เห็นต้องมาเอง”
“มีคนอยากจะมา พ่อก็ต้องพามา”
“ใครครับ ใครอยากจะมา”
นิ้วเล็กเขี่ยไหล่พ่อ
“โมจิเอง โมจิเปล่างอแง โมจิคิดถึงป๊ะป๋า อยากหา”
“อ้าว!!.. เมื้อกี้บอกคิดถึงพ่อจ๋าไง คิดถึงใครกันแน่” กานต์รวีขัดคอลูกน้อย
“คิดถึงพ่อจ๋า คิดถึงป๊ะป๋าด้วย คิดถึงฉองคน ”
“ฮะ ฮะ ฮะ หลานปู่มีแววกะล่อนแล้วโว้ย” เชิดศักดิ์ลุกขึ้นยืน “ไป!!.. ไปหม่ำกันได้แล้ว”
ร่างเล็กออกอาการดีใจ
“ฮะ ฮะ หม่ำได้ ป๊ะป๋า พ่อจ๋า หม่ำกัน”
เตชิตและกานต์รวีเดินตามบิดาไปที่ห้องอาหาร
“คุณปู่พาลูกไปซื้ออะไรมาให้ป๊ะป๋ากับพ่อหม่ำ หือ..”
“ซื้อเยอะแยะ มีเป็ด มีหมูแดง มีซาลาเปาด้วย ” หนูน้อยหันไปมาสีหน้าเลิกลั่ก “ไหนอ่ะ ? ซาลาเปาโมจิไหน”
“อยู่นี่ครับ” กานต์รวีชูถุงซาลาเปาขึ้น หนูน้อยยิ้มร่าโล่งอก
“ป๊ะป๋าหม่ำซาลาเปามั้ย..”
“หม่ำซี ต้องหม่ำอยู่แล้ว ซาลาเปาไส้อะไรครับ”
“ไส้หมู ไส้ไข่ มีหลายไส้”
“อืมม์.. ก่อนหม่ำซาลาเปา ป๊ะป๊าขอหม่ำโมจิใส่ไข่ก่อนได้มั้ย”
มือเล็กรีบกุมท้องตัวเองไว้
“โฮ้ย~~ เมื่อวานหม่ำไปแล้ว..”
“หม่ำแล้วก็หม่ำอีกได้ โมจิเป็นลูกป๊ะป๋า หม่ำทุกวันก็ไม่เบื่อ มาให้หม่ำซะดีๆ” ประธานเตชิตก้มลงฟัดพุงลูกน้อย เสียงหัวเราะเอิ้กอ้ากของโมจิ ทำให้แม่บ้านอ้อซึ่งคุ้นเคยกันอยู่และเลขาพากันอมยิ้ม
********
หลังอาหารกลางวัน คุณเชิดศักดิ์ลงไปคุยเรื่องแบบบ้านพักตากอากาศกับฝ่ายก่อสร้าง ปล่อยเจ้าตัวเล็กอยู่กับพ่อ โมจิเดินสำรวจห้องทำงานของป๊ะป๋า กานต์รวีเดินตามลูกน้อยคอยตอบคำถาม
“สำรวจพอรึยัง ตัวยุ่ง!!.. นั่งลงซะที พ่อจ๋าเมื่อยแล้วนะ”
“นั่งก้อด้าย~ โมจิเมื่อยและ”
ร่างเล็กปีนขึ้นไปนั่งบนโซฟา เห็นเตชิตนั่งคุยโทรศัพท์อยู่ที่โต๊ะทำงาน คิ้วเล็กขมวดด้วยความสงสัย
“ป๊ะป๋าพูดโทสับกะคัยอ่ะ ไม่รู้เรื่อง”
“คุยกับลูกค้าอยู่ครับ ป๊ะป๋าพูดภาษาอังกฤษ โมจิฟังไม่รู้เรื่องหรอก ต้องเรียนหนังสือก่อน”
“โมจิพูดปะสากิดด้าย~~”
“ได้จริงอ่ะ ไหนพูดให้พ่อจ๋าฟังซิ”
“ฮาโหล~ โอเคะ~ กู้ดไน้เบบี๋~”
กานต์รวีหัวเราะคิก เจ้าตัวเล็กของเขาคุยเก่งและรู้มากขึ้นทุกวันแล้ว
“ตลกจังเลยนะ เดี๋ยวคุณปู่คุยธุระเสร็จต้องกลับบ้านพร้อมกับคุณปู่ รู้มั้ย..”
ใบหน้ายิ้มร่าของหนูน้อยจ๋อยลง น้ำเสียงอ่อย
“โมจิไม่อยากกลับ~”
“คุณปู่พามา โมจิต้องกลับกับคุณปู่ พ่อจ๋าต้องทำงานต่อ เดี๋ยวกลับไปเจอที่บ้านตอนเย็นนะครับ”
“โมจิจาอยู่กับพ่อจ๋า~ โมจินั่งเฉยๆ ไม่ซน”
กานต์รวีถอนใจเฮือก อุ้มร่างเล็กขึ้นมานั่งบนตัก นึกอยู่แล้วว่าหนูน้อยต้องป่วนไม่ยอมกลับบ้านโดยดีแน่
“เราสัญญากันแล้วไงครับ ว่าพ่อจ๋ามาทำงาน โมจิจะไม่ร้องตาม จะอยู่บ้านกับคุณปู่ คุณปู่ทำธุระเสร็จแล้วโมจิก็ต้องกลับบ้านกับคุณปู่ด้วย”
ร่างเล็กสวมกอดซุกหน้ากับอกกานต์รวีส่งเสียงอู้อี้
“โมจิไม่อยากกลับ~ อยากอยู่กับพ่อจ๋า ฮึก ฮือ~~”
“ไม่เอานะ อย่างอแงซีครับ”
“โมจิเปล่าแงๆ โมจิจะอยู่กับพ่อจ๋า ฮืออๆ ~~ ” หนูน้อยร้องไห้โฮแต่ยังปฏิเสธว่าไม่งอแง
“พ่อจ๋ากับโมจิมีปัญหาอะไรกัน หือ..”
ร่างสูงเดินเข้ามาทรุดตัวลงนั่งข้างคนรัก ขณะคุยโทรศัพท์สายตาจับจ้องที่เจ้าตัวเล็ก เห็นอาการของหนูน้อยก็รู้ปัญหาแล้ว
หนูน้อยเงยหน้าจากอกกานต์รวีตอบปฏิเสธทั้งที่น้ำตานองหน้า
“โมจิเปล่ามีปัญหา~~”
“ไม่มีปัญหาแล้วร้องไห้ทำไม เนี่ย.. ใช่น้ำตารึเปล่า” เตชิตใช้นิ้วเขี่ยน้ำใสบนแก้มนุ่ม
“ช่ายน้ำตา~ พ่อจ๋าให้โมจิกลับบ้านกะปู่~”
“แล้วไงครับ ลูกไม่อยากกลับเหรอ”
หนูน้อยรู้ว่าคุยกับป๊ะป๋าง่ายกว่า ร่างเล็กรีบลุกจากตักกานต์รวีโผเข้าซบไหล่เตชิต
“โมจิอยากอยู่กับพ่อจ๋ากะป๊ะป๋า~”
กานต์รวีส่ายหน้ากับความขี้อ้อนของลูกชาย
“อยากอยู่ก็ขอป๊ะป๋าล่ะกัน ถ้าป๊ะป๋าอนุญาตพ่อจ๋าก็ให้อยู่”
ร่างเล็กผละขึ้นจากไหล่มองหน้าป๊ะป๋าตาละห้อย
“โมจิอยากอยู่กับพ่อจ๋ากะป๊ะป๋า~ โมจิไม่ซนหรอก”
มีหรือที่ป๊ะป๋าทาโร่จะขัดข้อง มือใหญ่ลูบศีรษะลูกน้อยกล่าวน้ำเสียงอ่อนโยน
“ได้ซีครับ แต่แค่วันนี้วันเดียวนะ ต่อไปต้องกลับกับปู่ ไม่งั้น ป๊ะป๋าจะไม่ให้ปู่พามาเที่ยวที่ทำงานอีก โอเคมั้ย”
“โอเค้..” หนูน้อยยิ้มร่าหันไปดีใจกับกานต์รวี “ป๊ะป๋าให้โมจิอยู่ด้าย~~”
“แต่เดี๋ยวป๊ะป๋ามีแขก โมจิไปอยู่กับพ่อจ๋าก่อน แขกกลับไปแล้วค่อยมาเล่นในห้องป๊ะป๋า”
หนูน้อยพยักหน้าหงึก และโผเข้าหากานต์รวี
“พ่อจ๋าไปเร็ว ป๊ะป๋ามีแขก เดี๋ยวค่อยมาใหม่~”
กานต์รวีส่ายหน้าเหนื่อยใจกับเจ้าตัวยุ่ง แต่เตชิตหัวเราะชอบใจ
*************
"รวมเล่มเจ้านายฯ พิมพ์เสร็จพร้อมส่งแล้วค่ะ สนใจดูรายละเอียดที่นี่"
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
