***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
#คุณมีผลต่อหัวใจ #พี่มีนคนดุ- 1 -
ผมนั่งอยู่หน้าจอคอมพ์มาประมาณห้าชั่วโมง สี่นาที สามสิบวิได้แล้ว
อันที่จริงก็นั่งแบบนี้มาตั้งแต่เมื่อวาน
เมื่อไหร่ที่ปลายนิ้วจะเคาะลงบนแป้นเพื่อเขียนงาน ก็รู้สึกวูบโหวง ไปต่อไม่ได้ ถอยหลังก็ไม่ได้ ได้แค่ยืนในจุดที่หลงทางตรงนี้...
ลมหายใจพ่นออกทางจมูกและริมฝีปากพร้อมๆ กัน
เรี่ยวแรงไม่มี พลังงานหดหาย ไฟที่เคยจุดติดง่ายๆ ตอนนี้กลับมอด ดับ ไม่มีอะไรเหลืออยู่เลย นอกจากความรู้สึกหลงทาง มึนงง แล้วก็เริ่มเกลียดในสิ่งที่ทำอยู่ลึกๆ
อันที่จริงผมอาจจะไม่ได้เกลียดสิ่งที่ทำหรอก ผมแค่เกลียดชิ้นงานที่ทำแล้วมันออกมาไม่ดีอย่างที่ตัวเองคาดหวังเอาไว้มากกว่า ปกติผมไม่ใช่คนที่ Sensitive กับอะไรแบบนี้นะ แต่พอเจอคำพูดบางอย่างที่ตัวเองก็ยังเอาขึ้นมาเป็นสาเหตุแน่ชัดไม่ได้ว่าอะไรในคำพูดเหล่านั้นที่ทำผมพังจนไม่สามารถทำอะไรได้เหมือนในตอนนี้
เดทไลน์งานต่างๆ ขยับเข้ามาใกล้เรื่อยๆ แต่ผมกลับทำอะไรไม่ได้เลย
ไม่ได้จริงๆ
ผมแม่งกลายเป็นไอ้โง่ loser คนหนึ่งที่แพ้กับคำพูดที่หวังดี อยากให้ผมไปได้ไกลตามหวัง
หรือผมอาจจะอ่อนแอเกินกว่าจะก้าวเดินในเส้นทางนี้วะ?
“ไอ้ลิน” เพื่อนคนหนึ่งในที่ทำงานเดินมาแตะไหล่ผม ผมเลยเงยหน้าขึ้นไปมองมัน พร้อมทั้งขมวดคิ้วใส่
ไม่ได้อยากจะใส่อารมณ์กับเพื่อนเลย แต่แม่งคนยิ่งอยู่ในอารมณ์เฟลจนไม่รู้จะเฟลยังไง โดนขัดจังหวะล่นเอมวีเฟลๆ อยู่แบบนี้มันก็อดหงุดหงิดไม่ได้ปะวะ นี่อยากจะลุกขึ้นไปแล้วคัชชูน้องมิ้งค์เด็กฝึกงานยัดปากมันแล้วยื่นซองขาวลาออกกับเจ้านาย แต่ลืมไปว่าไอ้ต๊ะเป็นเพื่อนผู้มีพระคุณอันใหญ่หลวงที่ดึงผมเข้าทำงานบริษัทนี้หลังจากที่ผมเท่กับการจบมาเตะฝุ่นสามปีเศษ ส่วนการยื่นซองขาวจะไม่เกิดขึ้น เพราะไม่อยากกลับไปเป็นคนคูลเตะฝุ่นอีกแล้ว
เอาล่ะ หนึ่งสองสาม ฮึบแล้วยิ้มให้เพื่อน ก่อนจะถามด้วยความสุภาพไปว่า
“มีเหี้ยไร”
“มึงเป็นอะไร ตั้งแต่โดนเจ้านายเรียกไปสวดชินบัญชรใส่ มึงก็กลับมานั่งหน้าโง่...” มันหยุดพูดไป ก่อนจะยกนิ้วขึ้นมานับ ทำเหมือนว่าผมนั่งโง่นานมาก ทั้งที่จริงๆ เพิ่งผ่านไปสองวัน “สองวัน”
แค่สองวัน แม่งจะยกนิ้วขึ้นมานับหาเตี่ยมันที่ขายของอยู่ร้านชำแถวเยาวราชทำไมวะ งง
“หมดไฟว่ะ”
“ทำไมวะ”
“ไม่รู้ดิ” ผมส่ายหน้าและก้มลงเอาหัวโขกกับโต๊ะ “กูเครียดอะมึง”
“เจ้านายเขาด่ามึงแรงเลยเหรอ”
“เขาไม่ได้ด่า เขาแนะนำด้วยความอยากให้กูพัฒนา แต่กูก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกันว่ากูต้องมานั่งโง่งานไม่เดิน หมดไฟ หมดแรง แบบนี้ ทั้งที่ปกติไฟกูรุกโชนง่ายจะตายไป พอมาตอนนี้กูเสือกอยากลาออกไปค้นคว้าคว้าดาว”
“กูว่าถ้ามึงออกไป มึงอาจจะเกิดอาการฝุ่นมันเข้าตานะเพื่อน คิดมากทำไม ทำๆ ไปเหอะ”
“แต่มึง เดทไลน์มันใกล้แล้วแต่งานกูไม่เดิน กูต้องทำยังไง ไอ้คำว่าทำๆ ไปเหอะ มันทำๆ ไปเหอะได้ที่ไหน ที่พูดยี่ผ่านกระบวนการทางความคิดบ้างไหม อ่อลืม มึงไม่มีสมองจะมากระบวนการทางความคิดได้ยังไง”
“นี่เพื่อนไง จำไม่ได้เหรอ”
“โทษๆ แต่กูเครียดจริงๆ”
“ไปร้านกาแฟ นั่งชิล ส่องสาว เห็นมึงชอบดื่มกาแฟนักนี่ มึงก็ไปนั่งเสพบรรยากาศ เผื่องานเดิน”
“เจ๊ศรีจะไม่ด่าว่ากูอู้งานใช่ไหม”
“โถ่ไอ้โง่ลิน คืองี้นะครับ งานเราอะ มันต้องใช้ความคิดสร้างสรรค์ กับเวลาอันกระชั้นชิด ถ้าจะมากดดันให้นั่งคิดในห้องสี่เหลี่ยมที่มีแต่เสียงเครื่องปริ๊น เสียงแป้นพิมพ์เฉยๆ มันไม่ได้หรอก มันต้องออกไปหาแรงบันดาลใจ มึงเข้าใจปะ”
“ก็จริง เห็นร้านนึงในซอกตึก ท่าทางร้านคลาสสิกดี เดี๋ยวกูลองไปนั่งดู”
“อื้ม กลับมาฝากซื้อน้ำส้มปั่นด้วย หวานน้อย”
“คือจะใช้กูให้ไปซื้อน้ำให้ว่างั้นเถอะ ที่มึงปั่นๆ กูเนี่ย”
“บ้า มึงอะคิดมาก”
“เออ กูคิดมาก แล้วก็คิดถูกด้วย ไอ้เวร พี่ศรีถามหาฝากบอกด้วยแล้วกันว่ากูออกไปนั่งดึงดาวที่ร้านกาแฟ บาย” ผมโบกหัวมันหนึ่งที ก่อนจะลุกขึ้นและพับโน๊ตบุ๊คเครื่องแรงประจำกาย เม้าส์ปากกา สมุดโน้ตและอื่นๆ ที่จำเป็นลองกระเป๋าสะพายพาดข้างของตัวเอง แล้วเดินออกมาจากบริษัท ตรงไปยังร้านกาแฟที่ผ่านหลายครั้ง แต่ไม่เคยได้เข้าสักครั้ง เพราะที่บริษัทมันมีร้านกาแฟใต้ตึกไง แค่บรรยากาศวุ่นวายจนไม่น่านั่งขิล
MEAN Café
ผมยืนมองชื่อป้ายร้านที่เหมือนว่าเพิ่งทำมาใหม่สดๆ ร้อนๆ คือทุกครั้งที่ผ่านมาป้ายมันไม่ใช่อันนี้ แต่บรรยากาศร้านเหมือนเดิมทุกประการ มีแต่งเติมบ้างนิดหน่อย พอเปิดเข้าไปก็พบกับแอร์ที่เย็นฉ่ำ ต่างจากอากาศที่ร้อนระอุด้านนอก บวกกับเพลงยุค 90 ดังคลอเบาๆ ชวนให้รู้สึกผ่อนคลาย กับพนักงานที่ร้านไม่กี่คน ส่วนลูกค้ามามีบางตา มุมนั่งสบายมีให้เลือกมากมาย ผมเลยเดินไปจองมุมริมกระจก ที่ห่างคนพอสมควร วางของลงบนเก้าอี้จองที่ไว้ก่อน แล้วก็เดินไปสั่งกาแฟ
“รับไร” มาถึงหน้าเคาเตอร์ก็เจอกับพนักงานผู้ชายตัวสูง ผิวขาว หน้าหล่อแต่ดุมาก ผมยาวประบ่า มีส่วนหนึ่งถูกมัดรวบไปด้านหลัง เขาถามผมเสียงห้วนๆ พลางรอกดเมนูลงบนจอ “เร็วดิครับ รับอะไร”
ทำไมต้องดุด้วยวะ คนกำลังคิดอยู่ว่าจะเอาอะไรดี
“อะ...เอสเปสโซ่ หวานจัดที่นึงครับ”
“ร้อยห้าบาท”
“นี่ครับ” ผมยื่นเงินให้เขาจำนวนพอดีกับยอดแล้วก็ถามต่อด้วยความที่ไม่เคยมาร้าน “ต้องรอรับเครื่องดื่มเองหรือจะเอาไปเสิร์ฟครับ”
“เคยมาดื่มกาแฟไหมครับ ถ้าเคยน่าจะรู้นะครับว่าต้องทำยังไง”
เอ้าไอ้เหี้ยนี่ กูจะรู้มึงเหรอ คนยิ่งหงุดหงิดๆ อยู่ มาพูดจาหาเรื่องแบบนี้ได้ยังไง
“ผู้จัดการร้านคุณอยู่ไหนอะ”
“ทำไม”
“จะคอมเพลน พนักงานไร้คุณภาพมากเลยนะครับ อุตส่าห์มีชีวิตรอดมาถึงปัจจุบันได้ยังไง ห่วยแตก’
“ผมเจ้าของร้าน คุณจะทำไม”
“แม่ง ไม่แดกละ เจ้าของร้านห่วยๆ แบบนี้”
กะจะมาหาที่นั่งพักใจ สุดท้ายมาเจอคนทำลายบรรยากาศดีๆ ไปอีก นี่มันช่วงเวลาชีวิตส้นตีนอะไรของผมวะเนี่ย
“สั่งแล้วก็ต้องแดก ไม่เอาเงินฟรีๆ”
เชี่ยยยยย นี่กูกำลังเจอและเจรจากับคนแบบไหนอยู่วะ!!!
มีแต่จะแดกก็แดก ไม่แดกก็ออกไป นี่อะไร บังคับแดก
“เฮ้ยไรวะ”
“เฮียมีนๆ ใจเย็นๆ ขอโทษทีครับลูกค้า เดี๋ยวเราเอาไปเสิร์ฟให้ที่โต๊ะนะครับ อย่าเพิ่งออกจากร้านนะครับ” พนักงานคนหนึ่งวิ่งเหยาะๆ มาและจับเจ้าของร้านที่หัวร้อนในสามโลกแปดโลกของเขาเอาไว้ พลางหันมาขอโทษขอโพยผมด้วยสีหน้าเหมือนโลกจะแตก ผมเลยหัวเราะเหอะก่อนจะหันหลังเดินกลับไปที่โต๊ะ คือไหนๆ ก็มาแล้ว ไม่อยากเสียเงินร้อยห้าบาทฟรี สงสารน้องพนักงานด้วย อีกอย่างร่างกายกำลังต้องการคาเฟอีนหนักมาก ก็เลยไม่ได้กลับออกไป นี่เดินออกมาได้ยินเสียงไวๆ จากน้องพนักงานอีกคนที่มาประมาณว่า ไปเข้าห้องน้ำแปปเดียว เฮียมารับลูกค้าเฉย
แปลว่าลูกค้าคนอื่นๆ ไม่ได้โดนแบบผมสินะ
วันเวรี่ซวยอะไรของกูนักหนาก็ไม่รู้ หงุดหงิด
ไม่นานนักก็มีเอสเปสโซ่แก้วกลางมาเสิร์ฟให้ผม ตอนแรกคิดว่าเป็นพนักงานร้าน แต่พอเงยหน้ามองกลับพบว่าเป็นไอ้เจ้าของร้านหัวร้อนที่เอามาเสิร์ฟผม ผมเลยดึงหน้าใส่แล้วหยิบเอสเปสโซ่เย็นขึ้นมาดื่ม
ความรู้สึกแรกเมื่อไอ้กาแฟดำนี่เข้ามาในปากคือ ...อร่อยมาก คือเข้าใจมาตลอดว่ารสชาติกาแฟอะไรแบบนี้มันก็คงจะคล้ายๆ กันนะ ทว่าพอดื่มแก้วนี้เข้าไป พบว่ามันกลมกล่อมกำลังดี แค่อึกเดียวก็ฟินไปทั้งจักรวาล
“ทำหน้าแบบนั้นอร่อยอะดิ” อีกคนที่ยืนกอดอกมองหน้าผมอยู่ยิ้มกวนตีนพร้อมกับถามอย่างรู้ทัน
ผมเลยกระแอมไอและวางแก้วลงบนโต๊ะ ก่อนจะตอบกลับไปเสียงเรียบ
“เฉยๆ”
“อร่อยก็บอกอร่อย จะมาเฉยๆ อะไร”
“นี่บังคับค้าทุกคนให้บอกว่าอร่อยปะครับ”
“เฉพาะบางคน”
“...”
“ที่…”
“...”
“ยังไม่บอกแล้วกันว่าเพราะอะไร ไว้มาอีกวันหลังจะบอก”
หะ!? วอท...???
100%